ตอนที่61 พิเศษ ปานกะแสบ<พี่ข้าว>
เย็นนั้นผมอาบน้ำเสร็จ ก่อนทำการบ้าน ที่จริงมันไม่มีจิตใจจะทำเลยครับ ผมเลยตัดสินใจโทรหาพี่ข้าวครับ
“ฮัลโหล..”เสียงพี่ข้าวครับ โอ้ย เสียงโคตรหล่ออะ
“ดีครับ..พี่ข้าวรึป่าวครับ”ผมยังถามให้เป็นมารยาทครับ
“ครับ..”พี่ข้าวตอบ
“นี่ปานนะฮะ..”ผมบอก
“อ่อ..ปานหรอ..มีไรครับ..”พี่ข้าวทำเสียงใส
“..คือ..............”ผมก็ยังไม่กล้าพูดหรอกครับ
“เรื่องแสบหรอ..”พี่ข้าวดันถามตรงประเด็น
“ฮะ..”ผมตอบสั้นๆ
“เรื่องแยมรึป่าว”พี่ข้าวถามอีกครั้ง
“ฮะ..”ผมตอบอีก
“ไม่รู้มาจากใครละนั้น”พี่ข้าวถามขำๆครับ
“ก็เพื่อนมาบอกว่าได้ยินพี่แยมกับพี่แอ้คุยกันในห้องน้ำนะครับ”ผมบอก
คือว่าคนในโรงเรียนใครเด่นใครดัง ใครสวย ใครหล่อ ใครน่ารัก ใครตบใคร ใครชั่วเลวขนาดไหน เราก็ต้องรู้ใช่มั้ยครับ คือว่าส่วนมากก็กรี๊ดกันตามข่าวหลายๆอย่าง ดังนั้นก็ไม่ใช่เรื่องแปลกที่พวกผมจะรู้จักพวกพี่แอ้พี่แยม
“อืม...ก็ไม่รู้ยังไงเหมือนกันครับ..อยู่ดีๆไอ้แสบมันก็คบกับแยม..พี่ก็กะจะโทรบอกปานแล้วแหละ..แต่คิดอีกทีก็ไม่อยากให้เรารู้”พี่ข้าวพูดด้วยความห่วงใย
“ไม่เป็นไรหรอกฮะ...แล้วพี่แสบเค้าจีบพี่ปานตอนไหนหรอฮะ”ผมถามเสียงเบา
“ก็พฤหัสที่แล้วมั้งครับ..พี่ไม่แน่ใจเหมือนกันครับ..เพราะพี่ถามอะไรมันก็ไม่ค่อยตอบ เหมือนในหัวมันคิดอะไรอยู่”พี่ข้าวบอก พฤหัสที่แล้วก็หลังจากวันที่พี่แสบมีเรื่องกับพี่ข้าวต่อหน้าผมแหละครับ
“..ปานครับ..”เสียงพี่ข้าวทำให้ผมฉุดจากเรื่องที่คิดหลายๆอย่าง
“..เป็นอะไรรึป่าว..”พี่ข้าวรีบถาม
“ไม่เป็นฮะ..ปานสบายดี...แล้วปานก็ต้องจบแค่นี้จริงๆใช่มั้ยฮะ”ผมถามเสียงเบา
“..คอยดูกันไป..พี่ว่าไอ้แสบมันคงทำอะไรสักอย่างอยู่...”พี่ข้าวพูด
“อะไรอะ”ผมรีบถามทันทีด้วยความงง
“เหอะ.น่า..พี่เป็นเพื่อนมันพี่รู้..ว่ามันไม่มีทางทิ้งปานไปง่ายๆหรอก..แต่ถ้ามันไม่ได้ชอบปานจริงๆนะ”นั่นพี่ข้าวพูดซะ ถ้าเกิดพี่แสบไม่ได้ชอบปานจริงๆอะ แล้วพี่ข้าวจะพูดเพื่อ
“อ่าว...”ผมก็อ่าวคำเดียว
“ฮ่าๆๆ..”พี่ข้าวก็หัวเราะครับ
“เอางี้ป่ะ....”พี่ข้าวพูดแล้วทิ้งช่วงเหมือนคิดอะไรบางอย่าง
“เนี้ยๆ..วันศุกร์นี่จะมีงานใช่มั้ย..เดี๋ยวพี่แกล้งจู๋จี๋กับปานดีกว่าเนอะ..สนุกดี..เนี้ยถ้ามันไม่รู้สึกอะไรก็จบพอ..แต่ถ้ามันวีนแตกขึ้นมาก็นั่นแหละเดี๋ยวเราได้รู้ความจริงกัน เอาปะ”พี่ข้าวพูดเหมือนเป็นเรื่องสนุกครับ
“ไม่เอาอะปานกลัวพี่แสบ”ผมบอกไปตามตรง
“กลัวไรมันละ..มันไม่กล้าทำอะไรหรอก..อย่างมากถ้ามันวีนแตกขึ้นมาก็แค่โมโหอารมณ์เสียสไตล์มันแหละครับ”พี่ข้าวพูดไปหัวเราะในลำคอไป
“แต่มันจะดีหรอฮะ...ถ้าเกิด..พี่แสบไม่สนใจปานขึ้นมาเลยละ”ผมบอกไปตามที่ผมคิด
“พี่ว่าไม่มีทาง..”พี่ข้าวพูดด้วยน้ำเสียงมั่นใจสุดๆ
“เหอะๆ..”ผมหัวเราะเจื่อนๆครับ
“เชื่อพี่เหอะน่า...”พี่ข้าวพูด เอาวะ ลองสักตั้งแล้วกรูจะลองทำไมเนี้ย ไหนบอกให้เค้าออกไปจากชีวิตมึงไง อ่าว ก็กรูยังทำไม่ได้อะ งั้นมึงจะพูดทำไมวะ เค้าก็ออกจากชีวิตมึงแล้วไง ก็กรูยังรักพี่เค้าอยู่อะ แต่ว่าถ้าเค้าไม่ได้รักมึงละ อืม ถ้ากรูแน่ใจว่าเป็นอย่างนั้น คนที่จะพอคือกรูเอง
ขอลองเป็นครั้งสุดท้ายแล้วกัน
ผมกับพี่ข้าวพูดคุยกันไปอีกนิดนึง แล้วก็วางครับ ผมมานั่งทำการบ้านต่อ ส่วนไอ้เรื่องในหัวก็มีบ้างครับ คิดเป็นระยะๆ เหอะๆ
........................
“นี่ๆ...ห้องเราจะทำลูกชิ้นทอด กับ มันทอดนะ..”วิวมันพูดขึ้น เมื่อพวกผมนั่งทำการบ้านกันอยู่
“สิ้นคิดสุดๆ”ผมบอก ทุกคนหันมามองหน้า
“เออ..จริงวะ”พวกมันบอก
“แต่มันทอดนะ ก็จะทำหั่นเหมือนเฟร้นฟรายนะ กรูมีวิธีทำให้มันกรอบ กรูลองมาหลายรอบแระ ดีด้วยลดต้นทุก มันลูกละไม่กี่บาท เฟร้นฟรายถุงเป็นร้อย.เผลอๆขายแพงแบบเจ้าอื่นนะ ไม่มีคนซื้ออีก”วิวมันบ่นๆ
นั่งนี่มันชอบทำอาหารนะครับ มันเลยรู้เรื่องเยอะ
“ปาน..แล้วเรื่องพี่แสบกับมึงนี่ยังไงวะ”อยู่ดีๆ นัทมันก็ถามขึ้นครับ
“เดี๋ยวพวกมึงก็รู้”ผมพูดแล้วยิ้มๆ
“มึงรู้ตัวมั้ย..มึงอะโคตรเจ้าเล่ห์เลย.บางทีพี่แสบเค้าคงตามมึงไม่ทันด้วยซ้ำ”นัทมันว่าผมอีกครับ ผมหัวเราะ ก็จริงของมันอะครับ ตอนที่ผมจีบพี่แสบนะ พี่แสบไม่เคยตามผมทันเลยสักครั้ง มีแต่พี่แกแหละชอบใช้กำลังถึงเอาผมอยู่ได้อะครับ
“เฮ้ย..เรื่องนี้กรูไม่ได้คิดเองนะโว้ย..มีสุดหล่อคิดให้”ผมทำหน้าทำตาให้พวกมันอยากรู้ครับ
“ใครวะ”อีจูนรีบถามทันที ผมยิ้ม ส่ายหัว ประมาณว่ากรูไม่บอกหรอก
“วันศุกร์ใครเอากล้องมาวะ..กรูจะมาตัวป่าว กรูขี้เกียจสะพายกระเป๋า”ผมถามครับ
“เคมึงเอามาละกันนะ”ผมหันไปบอก
“กรูอีกละ..”เคบ่นๆนิดหน่อยครับ
“เออ..แล้วเรื่องอาหารกับจัดร้านนี่ใครทำวะ”ผมถามขึ้น
“ก็พวกหัวหน้าห้องแหละ...จัดร้านแบ่งหน้าที่กันแล้ว..แล้วก็เรื่องอาหารกรูเอามา..ส่วนของใช้พวกอีใหม่เอามา”วิวมันบอก ผมก็อืม เข้าใจแล้ว ที่จริงตอนแรกพวกมันจะให้ผมเป็นหัวหน้าห้องครับ แต่ผมบอกไม่เป็น ประมาณว่าไม่เอาครับ ไม่ชอบ มาคุมลูกน้องเป็นห้าสิบคน ปัญหาวุ่นวาย อาจารย์ก็บอกว่าเอาคนที่สมัครใจ กลายเป็นว่าเหมือนผมเห็นแก่ตัว แต่ยอมรับจริงๆครับ เป็นหัวหน้าห้องต้องมีความรับผิดชอบสูง ซึ่งผมขี้หลงขี้ลืม แต่ว่าคนที่ได้เป็นหัวหน้าห้องนี่ไม่เก่งหรอกครับ แต่ว่ามีความรับผิดชอบ แล้วก็แฟร์ๆกับเพื่อนๆในห้องด้วยครับ ปากมันหมาดี เอาเพื่อนในห้องอยู่ครับ
“ดูนั่นดิ..”เสียงจูนทำให้พวกผมมองตามครับ พี่แสบกับพี่แยม กำลังนั่งอยู่ตรงไม้หินอ่อนใต้ต้นไม้ด้วยกันครับ
“หึ.รักกันดีนิ”ผมตอบแล้วยิ้ม แบบไม่ได้คิดอะไรแล้วครับ
“เฮ้ย..มึงไม่เสียใจแล้วหรอวะ”ไอ้เคมันถาม
“เสียใจ..แต่ว่ามีคนทำให้กรูมั่นใจวะ..ว่ามันไม่ได้มีแค่นี้”ผมบอก ทุกคนทำหน้างง
“อะไรของมึงวะ”วิวมันถาม
“เออ..เดี๋ยวพวกมึงก็รู้...ไปเหอะมึง..ขึ้นเรียน”ผมบอกมันพร้อมกับจัดของ ทำตัวปกติ ในเมื่อพี่ข้าวมั่นใจ ผมก็มั่นใจครับ
ผมไม่ได้หันไปมองพี่แสบอีกครั้ง แต่เดินขึ้นห้องอย่าสง่า หิหิ
“น้องปาน”ผมหันไปตามเสียงเรียกเมื่อกำลังจะเดินขึ้นตึก
“อ่าว..พี่ข้าว”ผมยิ้มรับ พี่ข้าวยิ้มหวานมาแต่ไกลครับ ซึ่งตรงนั้น ทำให้พี่แสบเห็นหมดทุกอย่างครับ ผมก็ยืนเด่นเลยครับ แบบ มึงทำมากรูก็ทำไป
“จะขึ้นเรียนแล้วหรอ..”พี่ข้าวบอก ไอ้พวกเพื่อนๆผมงงเป็นไก่ตาแตกครับ ก็งงดิ มันคงงงว่าผมรู้จักับพี่ข้าวได้ยังไง เพราะว่าพี่เค้าก็ดังและหล่ออะเนอะ อีวิวมันก็กรี๊ดมากมายครับ ยืนปลื้มอยู่นู้ครับ
“ฮะ..”ผมตอบสั้นๆ
“อะ..พี่ซื้อมาให้..เมื่อกี้นะ..พี่บอกว่าพี่จะซื้อขนมมาให้ปาน ไอ้แสบมันนิ่งเงียบไปเลย..หึหึ..ตลกดี..แล้วยังมีการพาแยมมานั่งใกล้ปานอีกนะ..ทั้งๆที่เมื่อกี้มันเห็นปานนั่งอยู่แล้ว.พวกพี่ๆก็เลยจัดการวางแผนให้พี่ซื้อขนมมาให้ปานซะเลย”พี่ข้าวพูดไปหัวเราะไปด้วยอาการสะใจ
“พี่ข้าว...เจ้าเล่ห์อะ”ผมบอก
“หึหึ..ให้มันโดนอย่างนี้บ้าง..ป่านี้คงเดือดหมดแล้วมั้งในใจมันอะ..”พี่ข้าวพูดอีกครับ ผมก็ยืนยิ้ม มองหน้าพี่ข้าว
“งั้นเดี๋ยวพี่ไปก่อนนะ...ไปดูใจมันหน่อย..ตั้งใจเรียนนะครับ..เด็กน้อย”ว้าย จับหัวเค้าด้วย พี่ข้าวลูบหัวผมเหมือนผมเป็นเด็กเลยครับ ผมโตแล้วน่ะ
แล้วพี่ข้าวก็วิ่งไปครับ ผมหันไปมองเพื่อนๆผม แล้วยิ้มกว้าง แลบลิ้นให้พวกมัน พวกมันคงงงอยู่มากมายครับ
ผมขึ้นมานั่งเรียน ก็ได้ข้อความครับ ผมกดดู “พี่แสบ” ผมรีบเปิดรับทันที
“มึงจะทำเหี้ยไร..นั่นเพื่อนกรู..มึงห้ามมายุ่ง”ผมถึงกับยิ้มออกมาครับไม่รู้เหมือนกันครับว่ายิ้มทำไม งง ผมเลยแอบโทรบอกพี่ข้าว ตอนที่อาจารย์สอนเสร็จครับ พี่ข้าวก็หัวเราะใหญ่เลยครับ โดยมีพี่ป๊อดอีกคนชวนผมคุย แล้วก็วางสายไป
หลังจากนั้นก็ไม่มีอะไรคืบหน้าครับ พี่ข้าวแกล้งโทรหาผมบ้าง เป็นระยะ ตอนพักเรียนหรือว่าตอนพักห้านาทีครับ
................... จนวันนี้ก็มาถึงครับ วันศุกร์ สุดหรรษา ........................
พี่ข้าวบอกว่าห้องพี่ข้าวขายไอศกรีมครับ ก็ถามผมว่าชอบรสอะไร เพื่อจะได้ไปแกล้งมันถูก ผมก็บอกว่าวนิลาครับ พี่แกก็บอกว่าของพี่แกก็ ทุกรสยกเว้นรสเปรี้ยว ผมก็รับคำ เออออไปครับ
พอวันศุกร์ ผมไม่ได้รับหน้าที่อะไรครับ มันแค่บอกให้เอาหน้าผมไปไว้หน้าร้าน ผมก็เลยตื่นซะแปดโมงเช้าครับ กว่าจะเสร็จก็ปาไปเก้าโมงเช้า เกือบสิบโมง พี่ปอยก็สายเหมือนกันครับ ก็เลยพากันไปพร้อมกัน แต่ถ้าไม่มีพี่ปอยผมคงไปไม่ได้อยู่ดีครับ เพราะว่าไม่ชอบขับรถ
พอไปถึงก็โทรหาไอ้วิว ว่าร้านของห้องอยู่ตรงไหน พอไปถึงร้านของห้องอยู่ใต้ต้นไม้ ใกล้กับโต๊ะประจำของพวกผมแหละครับ ห่างๆออกมาแต่ไม่ไกลนัก แถวนี้ร้านอาหารอยู่เต็มครับ เพราะว่าใกล้โรงฝึกพละหนึ่ง ข้างในเป็นแข่งบาสด้วยครับ ก็เลยมีคนจองที่ไว้ตรงนี้เยอะครับ ผมหันมองไปรอบๆ จนเจอร้านของพี่ข้าวครับ อยู่ไกลจากผมพอสมควร แต่สามารถมองเห็นทุกอย่างได้ เพราะว่ามันโล่งครับ พี่ข้าวเห็นผมรีบโบกไม้โบกมือทันที พวกเพื่อนๆพี่ข้าวเห็นว่าพี่ข้าวโบกมือ ก็รีบหันมาทางผมกันหมดเลยครับ กลายเป็นว่ายิ้มให้ผมกันหมด งะ เค้าอายนะ หล่อๆทั้งนั้นอะ
“แหม..กรูอยากเป็นมึงจังวะ..”วิวมันแซวผมเมื่อมันจัดของ
“หล่อชิบเลยเนอะมึง”ผมบอกมัน
“เออดิ..แต่กรูชอบพี่แมนวะ..เข้มได้ใจกรูเลยอะ..เนี้ยกรูจะยอมไม่กินหมูตลอดชีวิตเลยถ้าพี่แมนมาเป็นแฟนกรูนะ”อีวิวมันทำหน้าเพ้อฝันครับ ก็พี่แมนเค้าเป็นอิสลามนิครับ ก็ต้องหลอเข็มบาดใจสาวเป็นธรรมดาครับ
“..ปาน..มึงเอาลูกชิ้นลงกระทะดิ.”ใหม่มันหันมาสั่งผม
“หึ..ไม่เอาอะ..ทำเองดิวะ..กรูทำไมเป็น”ผมบอกมัน ไม่เป็นจริงๆครับ เดี๋ยวน้ำมันกระเด็ดใส่
“โห..อีลูกคุณหนู..มึงทำเหี้ยไรเป็นบ้างเนี้ยนอกจากเรื่องเรียน”ผึ้งมันแซวผม
“อะ..ก็กรูกลัวอะ..นะนะ.ทำเองเหอะ”ผมบอกมันพร้อมกับจับมือของใหม่ส่ายไปมา มันก็ถอนหายใจแล้วต้องทำเองในที่สุด เพื่อนๆห้องผมก็พากันมาเกาะกันเป็นกลุ่มๆแล้วครับ วุ่นวายมากมายครับ ดีนะครับที่วันนี้แดดไม่ออก ไม่ร้อน อากาศเย็นสบายดีครับ ยิ่งอยู่ใต้ต้นไม้แบบนี้ด้วย สวรรค์ครับ
“เฮ้ยๆ.ปาน..พี่ข้าวเค้ากวักมือเรียนมึงอะ”วิวมันหันมาบอกผม ที่กำลังคุยกับเพื่อนอยู่ครับ ผมหันไป พี่ข้าวบอกประมาณว่าให้มาหาหน่อยครับ ผมเลยเดินไปหา ไม่มีพี่แสบอยู่ครับ ก็ดีเหมือนกันครับ เดี๋ยวทำหน้าไม่ถูก
“..กินไอติมป่ะ..”พี่ข้าวถามแล้วจับมือผม โอ้ย.. จับอย่าปล่อยนะพี่
“นี่ไอ้ป๊อด..ไอ้แมน ไอ้เข็ม..ไอ้เป้..เพื่อนสนิทพี่เอง”พี่ข้าวแนะนำ หารู้ไม่ผมรู้จักหมดแล้วแหละครับพี่ เหอะๆ
ผมก้มหัวให้พวกพี่ๆครับ
“เดี๋ยวไอ้แสบมา..หวานได้แค่ไหน..หวานเลยนะน้องปาน”เสียงพี่เป้บอก ผมก็ยิ้ม
“พูดยังไม่ทันขาดคำ .โผล่หัวมานู้แล้ว.”พี่เป้บอก ทุกๆคนหันไปมองตามๆกันครับ พี่แสบมากับพี่แยม อีกแล้วครับ
“ปาน..นั่งตรงนี้กับไอ้เข็มนะ”พี่ข้าวจัดแจงที่นั่งให้ผมครับ ผมก็นั่งอย่างว่าง่ายครับ ทำไมพวกพี่ๆเค้าเข้ากันเป็นปี่เป็นขลุ่ยซะเหลือเกินคราบ
“ไอ้แสบ..ไปไหนมาวะ”พี่ข้าวถามขึ้นเมื่อพี่แสบเดินมาถึงครับ พี่แสบมองหน้าผมเขม็งเลยครับ ผมเห็นพี่แมนอมยิ้มมาทางผมด้วยครับ พวกพี่ๆนั่นแหละ จะทำให้ผมหลุดขำ
พี่แสบไม่ตอบครับ
“แสบเดี๋ยวแยมมานะ...ไปที่ซุ้มแยมก่อนนะ”พี่แยมบอกพี่แสบ จับมือพี่แสบด้วยครับ แต่กรูเป็นเมียเค้าแล้วโว้ยอีพี่แยม
“ครับ..”พี่แสบตอบไปแค่นั้น แล้วพี่แยมก็เดินไปครับ
พี่แสบหันมามองหน้าผม ผมก็เลยหันหน้าหนีครับ
“ปาน..กินไอติมมั้ยครับเดี๋ยวพี่ตักให้”พี่ข้าวหันมาถามผม
“ฮะ..”ผมตอบแค่นี้แล้วพยักหน้ายิ้มๆ พี่แสบนี่จ้องตาเขม็งเลยครับ แต่ว่าพี่ข้าวเหมือนไม่รู้สึกรู้สาครับ
“วนิลาใช่มั้ยครับที่ปานชอบ”พี่ข้าวหันมาถามอีก
“ใช่ฮะ..”ผมก็ตอบแค่นั้นแล้วยิ้ม เพราะว่าเราอย่างเล่นเกินบทมากครับ ถ้ามันมากเกินไปเดี๋ยวฝ่ายตรงข้ามจับได้ละซวยเลยครับ
พี่แสบยืนอยู่ด้านหน้าพี่เป้ครับ แล้วมองมาที่ผม แต่ผมไม่สนใจครับ มองไปที่พี่ข้าว พี่ข้าวตักให้เสร็จ ก็เดินมาที่ผม
“อะ..จะกินอีกบอกพี่นะครับ..ฟรีสำหรับคนน่ารัก”พี่ข้าวยื่นให้ แล้วนั่งลงข้างผมครับ พี่ก็น่ารักครับ อยากบอกจังเลย เหอะๆ
“เฮ้ย..ไอ้ข้าว..แล้วพี่ตาร์อะ”พี่แสบพูดขึ้นครับ
“ไอ้ตาร์ก็ส่วนไอ้ตาร์ดิ..เกี่ยวอะไรกับกรูวะ..”พี่ข้าวหันไปพูดถอดสีหน้ายิ้มๆครับ ใครอะตาร์ ตาร์ไหน
“อ่าว..นอกใจหรอกมึง”พี่เป้พูด
“ป่าวนอกใจโว้ย..ที่นั่นกับที่นี่มันคนละที่กันจะไม่ให้กรูมีใครเลยก็ไม่ใช่เรื่องวะ”พี่ข้าวพูดแล้วยิ้ม พี่แมนอมยิ้มมองหน้าผมทันทีครับ เหมือนพี่เค้าเล่นรู้งานกันเลยครับ
“เนอะปานเนอะ..”พี่ข้าวหันมาที่ผมที่นั่งเลียไอติมอยู่ไม่สนใจใคร แล้วยิ้ม
“เลอะแล้วเห็นมั้ย”พี่ข้าวพูดแล้วเอากระดาษทิชชู่เช็ดที่ปากผมครับ ผมก็หน้าแดงเลยดิ พี่ข้าวอะ เขินๆ
“เดี๋ยวเย็นนี้ไปกินข้าวกับพี่นะครับ..ไปดูหนังด้วยดีมั้ย”พี่ข้าวพูด ดูอ่อนโยนจัง ทำไมกรูไม่ชอบพี่ข้าววะ ไปชอบพี่แสบได้ไงเนี้ย น่าเอามาเป็นพี่ชายจังเลย คงจะอบอุ่นน่าดู
“ฮะ..”ผมตอบแล้วพยักหน้า อยู่ดีๆ พี่แสบก็ด่าเด็กม.4ครับ แล้วเดินไปทันที พวกพี่ๆที่นั่งอยู่หลุดหัวเราะกันยกใหญ่
“ดูหน้ามันดิ..”เสียงพี่เข็มที่มากกว่าเค้าหน่อยครับ
“ไอ้เหี้ย..ถ้ามันโกรธขึ้นมาจริงๆทำไงวะ”พี่ป๊อดพูดแล้วหัวเราะไปด้วย
“เหอะน่า..เดี๋ยวเย็นนี้ก่อน..ถ้าวันนี้มันไม่วีน พรุ่งนี้แหละ มันได้วีนแตกแน่ๆ”พี่ข้าวพูดด้วยสีหน้าท่าทีที่มั่นใจครับ
หลังจากนั้นผมก็ไม่เห็นพี่แสบอีกเลยครับ จนผมกลับมานั่งที่ร้านของผม จนเพื่อนๆมันด่าแล้วก็แซวไปในตัวครับ
“เดี๋ยวมานะ..ไปห้องน้ำหน่อย”ผมบอกไอ้เค มันก็พยักหน้า อ่านหนังสือการ์ตูนต่อครับ ผมเดินไปห้องน้ำ คนเยอะแยะเลยครับ
“มานี่”แล้วอยู่ดีๆแหละครับ พี่แสบโผล่มาจากไหนไม่รู้ครับ ผมถึงกับตกใจ แต่ไม่ได้ร้องออกไป
“อย่าเสียงดังนะมึง.อยู่เฉยๆ”พี่แสบขู่ครับ แต่ผมเรื่องไรจะฟัง ผมก็ดิ้นทุบๆครับ จนคนหันมามองแล้วครับ
“ปล่อย..”ผมบอก
พี่แสบจับแขนผมแน่นขึ้นครับ
“มึงคิดจะทำอะไร..ห๊ะ”พี่แสบข่มเสียงตัวเองด้วยอาการโกรธสุดๆ
“เรื่องของปาน..พี่ไม่เกี่ยว”ผมบอก พร้อมกับดันตัวออก แต่มันไม่หลุด
“หึ..กรูไม่เกี่ยวได้ไง..กรูผัวมึง..จำไม่ได้รึไง”พี่แสบพูดแล้วแสยะยิ้มครับ
“หึ..จำไม่ได้..ผัวปานมีตั้งเยอะแยะ...พี่เป็นคนที่เท่าไหร่ละปานเองยังจำไม่ได้เลย”ผมพูดตอกย้ำพี่แสบทันทีครับ พี่แสบหน้าเสียไปเลยครับ จังหวะนั้นผมก็ผลักตัวออกมา พี่แสบยืนนิ่ง มองหน้าผม น่ากลัวสุดๆเลยคราบ
“น้องปาน...”เสียงพี่ข้าวดังมา ผมหันไปตามเสียง
“ฮะ..”ผมรีบยิ้มทันที พี่แสบมองผมสองคนอย่างกับจะกินเลือดกินเนื้อครับ
“ปะครับ....ไปเดินดูให้ทั่วโรงเรียนกันเนอะ.พี่หิวแล้วอะ..หาไรกินกัน”พี่ข้าวพูด ไม่สนใจพี่แสบที่อยู่ตรงหน้าเลยครับ แล้วจับมือผมทันที ผมกับพี่ข้าวเดินออกมาจากตรงนั้น ผมก็รีบเล่าเรื่องเมื่อกี้ให้ฟังทั้งหมดครับ กลายเป็นว่าพี่ข้าวอะตามดูพี่แสบอยู่แล้วครับ เห็นกำลังทะเลาะกันแล้วเดี๋ยวผมก็สู้ไม่ไหวอีก พี่ข้าวเลยมาห้ามทัพไว้ทัน ก็ไม่รู้ว่าห้ามทัพ หรือว่ามาเพิ่มไฟในกองทัพเนอะ
...
มาต่อแระ
ขอบคุณสำหรับคำติชมนะค่ะ
ขอบคุณทุกคอมเม้นเลยค่ะ
รักผู้อ่านทุกคน
พรุ่งนี้คนแต่งมีสอบอีกแล้ว และเป็นสอบครั้งสุดท้าย แฮะๆ แต่มีเรียนพิเศษต่อ แล้วเย็นนี้อาจมาต่อให้นะค่ะ
พรุ่งนี้ก็คงจะเป็นดึกๆหน่อยค่ะ
จุ๊บๆ ผู้อ่านทุกคนค่ะ
บับบาย
รักๆ