หัวข้อ: [นิยาย]สุดท้ายกรูก็รักมึงจนได้..ไอ้โรคจิต (ไม่อนุญาตให้นำนิยายไปโพสเวปอื่นค่ะ)

[Ugly-TheBeast]

ลองนึกดูเล่นๆ ถ้าเป็นผมคงให้อภัย

แต่ให้กลับไปไว้ใจอีก คงยาก

[torto]

ไม่มีเวลาอ่านเลย   แถมยังไม่มีเวลามาเม้มอีก  เฮ้อชีวิต


อิจฉาคนอื่นที่เค้าเม้มซะยาวจริงๆๆ


กลับไปอ่านก่อนนะ



แต่เรื่องราวตอนพิเศษเนี่ยส่วนใหญ่จะเป็นการเข้าใจผิด  หรือ  ผิดใจกันอยู่เรื่อยให้คนอ่านลุ้นเล่นซะหงุดหงิดนะเบบี้



เดี๋ยวจะกลับมาเม้มนะ

[Ferfa]

ต้องแยกแยะ

[a_tapha]

ซึ้งงงงมากกกกกกก

    

[sogato]

ชอบเรื่องนี้มาก มากค่ะ อ่านมาตั้งแต่ต้น ไม่อยากให้จบจริงๆ เหมือนเป็นส่วนหนึ่งในการดำรงชีวิตเลย ต้องเข้ามาอ่านทุกวัน ทุกเวลา สุดยอดเลยค่ะน้องเบบี้ อย่าจบเร็วนะคะ  คู่นี้รักมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกก   แต่ขอแบบให้ข้าวคืนแบบแรงๆๆๆๆนะคะ เอาให้ตาร์หงอไปเลย จริงๆตั้งแต่ต้นก็แรงทั้งคู่ใช่มั้ยค่ะ โดยเฉพาะต้าร ที่ตามติด จิก กัด จนได้ข้าวมาครอง รักมากคู่นี้  ขอแบบสะใจเลยนะคะ  ฮ่า ฮ่า ฮ่า คนอ่านโรคจิตป่ะเนี่ย

[yee]

สงสารน้องเพลง

[Fujitaga]

+1 ให้สำหรับ เบบี้ ที่เข้ามาถ่ายทอดความคิดเห็นแบบฉบับของนักเขียนที่มองตัวเด่น ๆ ในเรื่องทั้ง 2 ครับ

[kimagain]

ปวดจายยยยย 

[หัดดิน เอ้ยหัดกิน]

แต่ผมเข้าข้างข้าวนะคับ

คือผมอยากจะบอกว่า... การที่ไปเรียนต่างประเทศ แบบในกรณีของข้าว

แล้วไม่ได้มีใครใหม่เลยอ่ะคับ

ผมคิดว่าน้อยคนที่จะทำได้แบบข้าวนะ

ซึ่งตาร์เองก้อน่าจะรับรุ้ได้บ้างว่า ข้าวรักตาร์มากแค่ไหน

อย่าลืมสิครับว่าโดยธรรมชาติของข้าวตั้งแต่อ่านเรื่องนี้มา ข้าวก็ไม่ใช่คนที่อ่อนหวานโรแมนติกแบบตาร์อยู่แล้ว

ขนาดรักกันตอนเข้ามหาลัยทั้งคุ่แล้ว ข้าวก็ยังพูดกูมึงกับตาร์เหมือนเดิม ก็เพราะว่า "ข้าวมันเป็นแบบนี้"

และตาร์ก็รักข้าวที่ข้าวเป็นแบบนี้ไม่ใช่หรอคับ

ผมว่าการที่ตาร์บอกว่าข้าวไม่มีเวลาแล้วก้อเลยไปหาต่าย เป็นอะไรที่ไม่ควรอย่างยิ่งอ่ะคับ

ถ้าเป็นผม ข้าวไม่มีเวลาให้ แล้วต้องการเวลา ก็บอกสิครับ

รักกันมาตั้งนาน เรื่องแค่นี้น่าจะคุยกันดีๆ ได้

อย่างน้อยก็ลองคุยดูก่อน ไม่ใช่ทำแบบที่ทำไปแล้วเนี่ย

ข้าวก็ทำงานเพื่อทั้งข้าวและตาร์นะคับ ผมว่า

อย่างคู่นี้ที่เรียกได้ว่า "แต่งงาน" กันแล้วเนี่ย มีอะไรกันก้อต้องคุยกันสิครับ

ไปหาคนนอกบ้านแบบนี้ได้ยังไง...

ข้าวก็รักตาร์มากนะครับ จะบอกห้ายยยย 

[sakiko]

อยากบอกเบบี้

ว่ารัก ตัวละครทุกตัวมนเรื่องนี้ เรยค่ะ

โดยเฉพาะ ข้าว ชอบมาก <ทำผิดแค่ไหน ก็ชอบ>

แล้วก็ อยากบอกเบบี้ ว่า แต่ง เรื่องนี้ได้ดีมากๆๆ

เราอ่านเรื่องนี้ วนไปวนมา หลายรอบ มากๆๆ

คำพูด บางประโยค อ่านแล้ว โดน สุดๆๆ

อย่างเช่น  “ร้านนี้พี่จะพาคนสำคัญมา คนนั้นก็คือข้าว.”

เพ้อ ซะ เยอะ

แวบ ไปอ่านอีกรอบ   

[andyus1]

ชะเอิงเอย เอาน่า ทุ้กคน จัยร่มๆๆ เรื่องนัยคอยคัว เราคนนอกอย่าสนมากมาย

แต่มันก็อดไม่ได้อ่ะเนอะ เอาเปนว่า ชั้ยมันเป็นบทเรียนละกัน

มีไรหั้ยพูดออกไปตรงๆ ต่างคนต่างคิด เด๋วมันจะจูนม่ายติดกันภายหลังแล้วจะยุ่ง

เหนมานักต่อนักและ เลิกกันเพราะเรื่องนี้อ่ะ

เอาเปนว่า นี่เปนบทเลียนอีกครั้งนึง

คู่นี้น่าจัครบรสแล้วนะคับ เหอๆๆ อ่านมาแบบไม่มีครั้งไหนไม่รุ้สึกร่วมไปด้วย

ดีจัย เสียจัย อึดอัด ได้มาหมดหล่ะ

แต่ทะว่า คนเปนสาระมี พันระยา กันนี่ ต้องจูนกันหั้ยติดเน้อ จะได้มีฟามสุขทุ้กวัน

หลังจากนี้ก็ได้แต่หวังและอ้อนวอนเบ่บี๊ หั้ยทั้งคู่ โตขึ้นมาอีกวัย อยู่กันด้วยเหตผลนะคับ

มีเรื่องอย่ามัวแต่หาคนผิด แต่หั้ยร่วมกันหาทางออกละกานเนอะ

อ่อ ถามหน่อยดิ น้องเพลงนี่มีป่ะป๋า 2 คน ช่ายมะ

เอิ้กๆๆ เลือกม่ายถูกจะหั้ยคัยเป็นแม่ แต่เอชว่าน่าจะหั้ยข้าวเป็นม่ะม๊าน่า ข้าวจะได้ซ๊อฟท์ๆ ลงมั่ง

จาแข็งไปไหนพ่อคู้นนนนนนน เหนด้วยป่าวเบ่บี๋

นี่จะทำหั้ยน้องเพลงมีทั้งป๊ากะม๊าด้วยน่า

หุหุ สถานการคี่คายเราก็ สลายม๊อป เอิ้กๆๆ

ว่าแต่ มาทันเหนป้ามิ้นน่าแตกด้วย คริๆๆ ม่ายดูตาม้า ตาเรื่อเลยเนอะคนเรา

เอ่ หรอสายตาฝ้าฟางไปแระ มาๆๆ เด๋วซื้อผักหั้ยกินเยอะ เผื่อช่วยได้อ่ะ

[tagloveX-Mark]

ใจแทบหาย นึกว่าจะลงเอยมะดีซะแล้ว
เฮ้อ ๆๆๆ เข้าใจทั้ง 2 ฝ่ายเลยนะ อย่างว่าแล่ะ มันก็เกิดขึ้นได้ปัญหาแบบนี้
แต่แอบคาใจเล็ก ๆ ที่ต้า มีความรู้สึกดี ๆ ให้กับต่ายขนาดนั้น (เป็นคนดีเกินไปละ เด๋วข้าวระเบิดขึ้นมาจะเสียใจ เหอ ๆ)
แต่ต่างฝ่ายต่างก็รักกันมาก คงเจ็บทั้ง 2 ฝ่าย
งัยก็โล่งใจคับ ที่ลงเอยด้วยดี หุ ๆ
แต่ยังมะจบใช่มะ อิอิ เรารู้นะ ว่าจะมีอีก
เบบี๋สุดยอดดดดดดด (ชมให้กับความเก่งในการบีบใจ เรียกน้ำตาคนอ่าน 555+)
สุดท้ายกรูก็รักมึงจนได้..ไอ้โรคจิต 555+

[YO DEA]

สุดท้ายความรักคือการ "ไว้วางใจ" กันซินะครับ


 



เศร้าจัง

[norimaki]

 :z2:เต้นรอเบบี้

กอดดดดๆๆๆๆๆๆ

 

[HydrA]

เบบี้ตอนนี้ใจเค้ายังโหวงๆอยู่เลย
ล่ะ

[torto]

กลับมาเม้มเมื่ออ่านจบ

ข้าวกะตาร์เราว่าผิดทั้งคู่นั่นแหละ   ความจริงรักกันมากขนาดนี้ก็น่าจะเปิดใจคุยกันเหมือนที่เคยทำ

ข้าวก็น่าจะเข้าใจตาร์ให้มากกว่านี้แล้วก็หาเวลาให้หน่อยดิ   ไม่มีเวลาแม้แต่จะขึ้นเตียงเนี่ยเกินไปแล้วนะ

ส่วนตาร์ก็น่าจะพูดกะข้าวไปตรงๆว่าคิดอะไรอยู่

แต่เรื่องราวมันจบลงด้วยดีแล้วนะ  นิสัยข้าวเราชอบนะ  ชอบมาตั้งแต่ต้น  ถึงมันจะไม่ค่อยดีเท่าไร  สำหรับพระเอกของเราก็เถอะ   แต่ข้าวก็รักตาร์มากนะ

อยากอ่านต่อเร็วๆๆ อะ  อย่าลืม nc  ร้อนแรงด้วยล่ะเบบี้

[เบบี้]

ตอนที่153 พิเศษ ตาร์กะข้าว<5>

ผมกับไอ้ตาร์นั่งอยู่สักพักก็ต้องจัดการกับอาหารบนโต๊ะ สักพักไอ้แสบก็โทรเข้ามาถามไถ่สารทุกข์
“ฆ่ากันรึยังวะ.จะได้ไปเก็บศพ.”ปากดีมากครับ
“หุบปากซะไอ้เพื่อนเหี้ย.”ผมด่ากลับ
“อะไรวะ..ทีงี้ละหวานเชียวนะมึง..กรูกลับก่อนละ”มันพูด
“อ่าว.นี่มึงยังอยู่ที่ร้านหรอวะ.”ผมถามไอ้แสบ
“เออดิ.กรูกลัวมึงฆ่าเฮีย.เดี๋ยวเฮียสู้ไม่ไหวกรูจะได้เข้าไปช่วย.”มันพูดแล้วหัวเราะกับไอ้ป๊อด
“กรูสิจะตาย.ไอ้ห่า.พูดมาได้ไม่คิด.กลับไปเลยไป.”ผมไล่
“เออ.กลับอยู่แล้วไม่ต้องไล่.ไอ้ห่า.วันหลังไม่ต้องทำให้พวกกรูเป็นห่วงอีกละ.”มันพูด
“เออคราบ..ไปเลยครับป่านนี้ลูกศิษย์รอเพียบ.”ผมแซว
“ส้นตีนละ.ไม่มีเว้ย.”มันย้อนกลับแล้วหัวเราะเบาๆ
“แค่นี้นะ.”มันพูด
“ขอบใจวะ.”ผมบอก
“ไม่ห่วงเพื่อนให้ไปห่วงหมาที่ไหนวะ.”แล้วมันก็วางไป ผมยิ้มให้กับโทรศัพท์คนเดียว
“มีอะไรครับ.”มันถาม
“เปล่า.แล้วนี่ใครไปรับไอ้เพลง”
“ให้พี่เจ้าไปรับ.”
“อืม..”
แล้วอาหารตรงหน้าก็หมดไปด้วยฝีมือผมกับไอ้ตาร์ แล้วก็ต้องซื้อกลับไปเพื่อไอ้เพลง พี่เจ้า กับพี่ป่าน กับลูกสาวพี่ป่านอีกคนด้วย เพราะว่าตอนนี้อยู่บ้านพี่เจ้ากันหมดแล้ว เลยสั่งอาหารไปสี่อย่าง กับข้าวผัด ไปให้หลานๆลูกๆกิน
“พ่อมาแล้วววววววววว..”วิ่งมาแต่ไกล
“ไปกินข้าว.ดื้อกับลุงเจ้ารึเปล่า.หืม.”ผมถาม
“ไม่ดื้อเลยฮะ.”มันพูด แล้วเดินจับมือผม แล้วก็วิ่งดึงผมไป ย้อนไปไหนวะ มันเดินไปจับมือไอ้ตาร์ด้านขวา อีมือไอ้ตาร์มันถือถุงอาหารไว้นะครับ
“.พ่อไม่โกรธอาตาร์แล้วใช่ป่ะ.”มันเงยหน้ามาถาม ผมพยักหน้า
“อาตาร์ก็ไม่โกรธพ่อแล้วใช่ป่ะ”มันหันไปหาไอ้ตาร์
“ไม่ครับ.ไม่เคยโกรธ.”มันพูด
“ดีละฮะ..น้องเพลงไม่ชอบให้พ่อกับอาตาร์ทะเลาะกัน.”มันบ่น
“หึ.ทำไมละ.”ผมถามกลับ
“พ่อน่ากลัว..”มันพูด แล้วทำหน้าแบบ บอกไม่ถูก แล้วเดินจูงมือผมสองคนเข้าไปในบ้าน
“ว่าไงครับ..”พี่เจ้าเดินมาลูบหัว ผมเข้าไปกอด
“มันทำข้าวร้องไห้ด้วย.”ผมฟ้องพี่เจ้า
“หึ...โตขนาดนี้แล้ว..ไม่ต้องอ้อนแล้วครับ”พี่เจ้าย้อนให้ ผมทำปากจู๋
“เพี้ยยย.”เข้าให้ ไหนบอกไม่ต้องฟ้องไง
“โทษฐานทำน้องกรูร้องไห้.”พี่เจ้าพูด
“โหพี่..น้องพี่ก็ทำตาร์ร้องไห้.”มันย้อน
“พอกัน.แต่กรูไม่ตบน้องกรูเว้ย”พี่เจ้าย้อน แล้วก็เดินเข้าไปในครัว
“ว่าไงครับ..”ผมเดินเข้าไปทักหลาน
“พี่ป่าน.พี่เจ้าเลี้ยงดีป่ะ.”ผมทัก
“ดีดิ.ยุงไม่ให้ไต่ ไรไม่ให้ตอม”พี่เจ้าสวนขึ้นมา
“ไงครับ..ข้าวปุ้น.”ผมเอามือไปแหยหลานที่อยู่ในเปล เด็กผู้หญิงหน้าตาไปคล้ายพี่เจ้าซะส่วนมาก
“น้องเพลงล้างมือรึยังครับ.”ผมหันไปทัก
“เพลงล้างแล้วเหอะพ่ออะ”มันทำหน้างอใส่
“พ่อออกไปเลย.เพลงจะเล่นกับน้อง”มันผลักผมซะงั้นครับ
“เออๆ..”แล้วผมก็ลุกไปเดินไปตรงเก้าอี้เคาร์เตอร์ตรงครัว ไอ้ตาร์กับพี่เจ้าจัดแจงอาหารอยู่ครับ
แล้วอาหารเย็นนั้นไอ้เพลงมันก็กินบ้านพี่ชายผมนั้นแหละครับ
“พ่อ.ฮะ.....พ่อ..”มันเรียกร้องความสนใจอีกแล้วครับ ก็ผมเล่นจับจ้องอยู่กับสารคดีสัตว์ด้านหน้า
“คราบ.”แต่ก็ยังไม่หันไป
“พ่อดูนี่ดิ..ดูก่อนๆ.”มันเขย่าแขนผม
“อืมๆ..”ผมหันไปดู
“อะไรอะ..”ผมหยิบกระดาษโฆษณามาจากมือมัน
“โรงเรียนสอนเทควันโด.”ผมพูด แล้วหันไปมองหน้ามัน มันพยักหน้างืดๆ
มึงจะไปเรียนเพื่อ พ่อมึงก็เป็น ไอ้เด็กห่า เออ ก็มันไม่รู้เลยนะครับ ไม่เคยบอก ถึงจะมีใบประกาศหรือรางวัลต่างๆทั้งของผมกับไอ้ตาร์ก็อยู่บ้านเก่าหมด
“เรียนทำไม.”ผมถามมัน
“ก็เพลงเห็นโจ้กับฟี่เรียนด้วยนะฮะ.”มันพูด
“ทำไมต้องเรียนตามเพื่อน.พ่อไม่ให้เรียนหรอก.”ผมพูดแล้วหันกลับไปมองสารคดีต่อ
“.........................”เงียบไป
“......................................”เงียบไปอีกพัก
“....................................................”อีกครู่หนึ่ง
“พ่ออะ..เพลงอยากเรียนๆๆๆ..”เออกรูว่าแล้วไงขึ้นมานั่งบนตัวผมที่นอนราบอยู่บนโซฟาแล้วครับ
“พ่อไม่ให้เรียน.เลิกเรียนแล้วพ่อไม่ว่างไปรับไปส่งหรอก..”ผมพูด มันทำหน้างอ
“อาตาร์ไง.”มันชี้ไปที่ไอ้ตาร์ที่เดินถือถ้วยไอติมเดินเข้ามา
“ตาร์ก็ไม่ได้.อาตาร์เค้าไม่ได้ว่างทุกวันหรอกนะเพลง.อย่าดื้อสิ”ผมบอกแล้วหน้าตาจริงจังบ้าง
“...โตแล้วนะ.ป.สองแล้ว..อย่าให้พ่อต้องพูดมาก..”ผมบอก มันคอหัก ลงไปนั่งบนตักไอ้ตาร์แทน ไอ้นี่ก็โอ๋เด็กดีเหลือเกินครับ
พอส่งไอ้ตัวแสบขึ้นนอน
“ตาร์...”
“หืม..”มันนั่งวาดแบบอยู่นะครับ
“ที่หลังบ้านเหลืออะ...ตรงห้องออกกำลังกาย.”ผมพูด ที่จริงตรงสระว่ายน้ำ ก็มีแค่ห้องออกกำลังกายเล็กๆอยู่นะครับ เครื่องเล่นอยู่ห้าหกชิ้น เพราะว่าไปในหมู่บ้านผมไม่ชอบความไม่เป็นส่วนตัว ก็เลยให้ไอ้ตาร์ทำไว้ อย่างน้อยก็ได้ออกบ้าง ถึงว่าจะไม่บ่อยเหมือนตอนเป็นวัยรุ่น
“ทำไมหรอครับ.”มันหันหน้ามาถาม
“ทำห้อง.ซ้อมเทควันโดให้หน่อยดิ..ซื้อทั้งอุปกรณ์เทควันโดทั้งมวยมึงเลยนะ..มึงก็น่าจะรู้ว่าซื้อไรบ้าง.ฝากหน่อยแล้วกัน..”ผมบอกมัน
“หึ..ทำไมครับ.นี่ตามใจไอ้ตัวแสบอีกแล้วสิ..”มันพูด ผมนั่งลงข้างๆ ไอ้ตาร์จับผมไปหอมแก้มเบาๆ
“เออ.ที่จริงก็อยากให้ไปเรียนนะ..แต่อีกใจก็เป็นห่วง มึงว่าไงละ..”ผมถามความคิดเห็นมัน
“สอนเองก็ได้นิครับ.ไม่เห็นต้องไปให้คนอื่นสอนเลย.เปลืองเงิน.”มันพูด แล้วลูบหัวผม
“อืม..ให้มันเป็นพอป้องกันตัวแหละ..ไม่ต้องไปแข่งแบบมึง...สักวันก็ต้องเลิกอยู่ดี..”ผมพูดถ้ามันโตขึ้นถ้ามันเอาจริงเป็นนักกีฬาเลยก็ว่าไปอย่างครับ แต่ถ้ามันเบื่อแบบผมแล้วก็เลิกซ้อมอยู่บ้านอยู่ดี ในเมื่อจะเป็นอย่างนั้นก็ไม่รู้จะต้องเสียงเงินเป็นหมื่นให้มันเรียนทำไม คนมันจะเอาดีด้านนี้ ไม่ไปเรียน มันก็ดีได้ครับ ผมเชื่อแบบนั้น
“นอนละนะ.ง่วงวะ.”ผมบอกมัน
“ครับ.”
.........................
“พ่ออออ.อาตาร์ให้ใครมาทำอะไรไม่รู้อะ..”วันศุกร์สุดสัปดาห์ครับ
“..ห้องนอนใหม่..”ผมบอกลอยๆ  มันทำหน้างง แล้วเดินไปเดินมาแบบงงๆ ผมเดินเอาของขึ้นไปเก็บบนห้องทำงาน แล้วเปลี่ยนเสื้อผ้าลงมาข้างล่าง วันนี้ได้กลับบ้านเร็วนะครับ ประชุมตั้งแต่บ่ายโมงแล้ว
“เป็นไง..”ผมถาม เมื่อไอ้ตาร์เดินออกมาจากห้องหลังบ้าน คนงานประมาณเจ็ดแปดคน ทำลังรื้อถอนๆอยู่ครับ
“หึ..ดูไอ้ตัวแสบเหอะครับ.สงสัยใหญ่.”ไอ้ตาร์มันหัวเราะยิ้มๆ แล้วเดินไปหยิบน้ำที่ตู้เย็นดื่ม ผมเดินไปดู มันยืนดูเค้าทำงานอย่าง อยากรู้อยากเห็นจริงๆนั้นแหละครับ
“เฮ้ย.ทำไรอะ.”ผมแกล้งเข้าไปด้านหลังมัน มันสะดุ้งนิดๆ แล้วหันมา
“พ่อให้พวกคุณลุงทำอะไรอะ.”มันเดินมาจับแขนผม
“รื้นบ้าน.ทำเป็นห้องนอนหมา.”ผมบอกมัน
“โห..ทำไมใหญ่กว่าห้องนอนเพลงอีกอะ.”มันทำหน้าตื่นเต้น
“อ่าว.หมาอะไม่ค่อยมีอะไรทำต้องมีพื้นที่กว่าๆไงครับ.”ผมบอกมัน มันทำหน้างงอีกครับ เออ ตอนแกล้งเด็กนี่มันก็สนุกไปอีกแบบแฮะ
กริ๊งๆ ๆ  ๆ
“เพลงจะรับ.”มันรีบพูดเมื่อเห็นไอ้ตาร์จะเดินไปรับโทรศัพท์บ้าน
“ฮะ.บ้านน้องเพลงฮะ.”เออ นี่ตกลงจะเอาเป็นบ้านมึงให้ได้จริงๆใช่ป่ะ
“พ่อ..อาแมนโทรมา.”มันเรียก ผมเดินไป
“ว่า..”
“โย่วๆ.”
“ไอ้เหี้ย.อย่ามาปัญญาอ่อนกับกรู.”ผมด่ามันก่อนเลยครับ
“สาด.เล่นหน่อยไม่ได้เลย.”
“เออ.มีไร.”
“แดกเหล้ากันป่ะครับ”มันทำเสียงกวนตีน
“ปกติมึงก็แดกทุกวันอยู่แล้วนิ”
“แต่วันนี้กรูอยากแดกกับมึง”
“มีไรเอามาดีๆ”
“เปล่าๆ..ก็ไม่มีไร...”มันพูด
“กรูถามว่ามีไรไง ไอ้ห่า.อย่ามาลีลา”
“อ่าว.เชี้ยนี่กรูก็บอกว่าไม่มีไร.แค่จะนัดพวกมึงแดกเหล้า.เบื่อเมียวะ.เอาไม่ได้ดั่งใจกรูเลย”นั้นครับ ไอ้เชี้ย เบื่อเมียมาชวนเพื่อนแดกเหล้า
“หึหึ..มันไปทำท่าไหนเข้าละมึงถึงไม่พอใจนะ”
“ท่าที่ทำให้กรูไม่เสียวไง.หรือว่าเป็นเพราะมีเมียเป็นตัวเป็นตนวะ.มันเลยไม่เสียว.”เออ มันก็คิดได้นะครับ
“ไอ้เหี้ย..เมียมึงสามคนนะไอ้ห่าแมน..มึงจะเสียวก็เลือกวันเลือกคนสิวะ..”
“อ่าว.ไอ้ห่า.กรูเบื่อนี่หว่า.เดี๋ยวคืนนี้มึงมานะ..มาช่วยกรูหน่อย.กรูจะบอกเลิกเลยทีเดียวสามคน.”
“ดีมาก.ไม่ต้องเอากรูไปร่วมเลย.ไม่อยากทำให้ครอบครัวเค้าร้าวฉาน”
“โห.ช่วยเพื่อนหน่อยไม่ได้เลย..เออ มาแดกเหล้าเหอะ กรูชวนหมดละ.เอาเฮียมาด้วย.เบื่อวะ คิดถึงพวกมึง.”นั้นครับไอ้พวกไม่มีเมียเป็นตัวเป็นตน อย่างนี้แหละครับ หาความอบอุ่นไม่มี
“เออๆ..กี่ทุ่ม ร้านไหน.”ผมถาม
“ร้าน.................สามทุ่มแล้วกัน.เดี๋ยวโทรจองโต๊ะเลย.วันนี้นัดครบ”มันทำเสียงดีใจ
“เออแค่นี้ใช่มั้ย..”ผมถาม
“คราบบ.”
“แค่นี้แหละเจอกัน.”ผมบอกก่อนที่จะวางไป
“ออกไปข้างนอกหรอ”ไอ้ตาร์ถามหลังจากที่ผมวางโทรศัพท์แล้ว
“อืม...ร้าน.................นะสามทุ่ม..เดี๋ยวให้ไอ้เพลงไปนอนบ้านพี่เจ้า.”ผมบอก
“ครับ.”
“น้องเพลง.”ผมตะโกนเรียก
“คราบบบ..”แล้วก็วิ่งมา
“เดี๋ยววันนี้ไปนอนบ้านลุงเจ้านะครับ”ผมนั่งยองๆให้เสมอมัน
“ทำไมอะ.”เริ่มหน้างอ
“วันนี้พ่อจะออกไปข้างนอกกับอาตาร์..ไปหาอาแมนแล้วก็เพื่อนๆ.”ผมบอก
“งั้นน้องเพลงรออยู่บ้านคนเดียวก็ได้.”
“ไม่ได้.มันอันตรายรู้มั้ยครับ.ไปนอนบ้านลุงเจ้า อย่าดื้อกับพ่อสิ”ผมสั่งเด็ดขาด
“เดี๋ยวออกไปซื้อเค้กหน้าหมู่บ้านไปฝากลุงเจ้ากับอาป่านดีกว่ามั้ย.”ผมพูด มันยิ้มหน้าบ้าน
“ดีฮะ..เพลงอยากได้ขนมด้วยนะ”ได้คืบเอาศอก นิสัยเหมือนใครวะ
“คราบๆ..”ผมบอก แล้วก็พามันขับมอไซด์ไอ้ตาร์ เวสป้ากับซีของมันแหละครับตอนนี้อยู่บ้านผมเรียบร้อยแล้ว ก็ขับพามันออกไปหน้าหมู่บ้าน แล้วก็ซื้อทุกอย่างที่มันอยากได้ เพราะเดี๋ยวมันงอแงอีกครับ ถ้าไม่ได้ไปเดี๋ยวไอ้แมนก็งอแงอีก กร๊าก แต่ละคน
.......................
“มาแล้วโว้ย..คู่ผัวตัวเมีย.”ปากดีมากครับ เหี้ยแสบ วันนี้นัดมาร้านใหม่ ตอนนี้คนส่วนมากลุกขึ้นเต้นกันหมดแล้วครับ ที่นั่งของพวกผมหลบมุมหน่อย โซฟายาว ที่ไอ้แมนมันจองไว้ ระดับวีไอพี เพราะคนมากันครบจริงๆครับวันนี้
“พี่ข้าว..”จะใครละครับ ไอ้น้องปานนั้นแหละครับ เข้ามานั่งกอดแหมะเข้าให้ข้างๆ
“ครับ.เป็นไงครับ.”ผมถาม
“ก็เรื่อยๆอะ.พี่ข้าวละฮะ.ไม่เห็นพาน้องเพลงมาหาปานบ้างอะ”
“พี่ไม่ค่อยว่างนะครับ.เดี๋ยวถ้าวันไหนว่างจะไปนอนบ้านเลยดีมั้ยครับ”ผมบอก
“ไม่ดี.”เสียงนรก
“เสือก.”ผมหันไปด่าไอ้แสบ
“เมียกรูอะ.”มันทำหน้า
“แล้วไงวะ.”ผมย้อน
“ส้นตีนละ”มันด่าอีก
“.พี่แสบน่ารำคาญ.”น้องปานหันไปค้อนนิดๆ
“เออๆ..กรูมันก็น่ารำคาญตลอดแหละ”ไอ้แสบทำงอน ไม่ได้เข้ากับมันเลยครับ ผมกับน้องปานนั่งคุยกันสักพัก ผมก็จิบไปครับ เบียร์ พอกึ่มๆ น้องปานก็น้ำโค้กครับ เพราะว่าสามีไม่อนุญาต
“..แม่ง หิวข้าววะ.”ผมบ่น เมื่อกี้มายังไม่ได้กินข้าวเลยครับ
“ห่า.กรูให้มาแดกเหล้าไม่ได้ให้มาแดกข้าว.”ไอ้แมนหันมาด่า แล้วมองไปรอบๆตัวเองเหล่สาวไปมา
“เห้ย.มึงเรียกพนักงานให้กรูดิ..หิว.”อันนี้หิวจริงๆครับ กินเบียร์ไม่ค่อยลงคอเลยครับ
“.น้องๆ..”แล้วมันก็เรียกให้ผม ผมก็สั่งอาหารมาสี่ห้าอย่าง ถึงพวกมันบอกไม่กิน เดี๋ยวสั่งมาก็กินอยู่ดีแหละครับ ข้างหน้ามีแต่กับแกล้ม ไม่เอาครับ ไม่อยาก ไอ้ตาร์ก็ยังไม่ได้กินด้วยครับ ก็เลยสั่งข้าวผัดจานใหญ่มาเลย
แล้วก็อิ่ม คราวนี้ค่อยคล่องหน่อย ถึงเมื่อกี้จะกินไม่เยอะ เพราะเดี๋ยวเมาแล้วเสียดายของครับ ได้อ้วกอีก เบียร์แม่งยิ่งแก๊สเยอะอยู่ กินทีไร อืดชิบ
“อะไร..”ผมถามไอ้ตาร์ที่นั่งพิงพนักโซฟาอยู่ข้างๆ
“เปล่า..”มันยิ้มเจ้าเล่ห์มากครับ กรูว่ามีแน่ๆอะ
“..มีอะไร..”ผมหันไปใกล้มากขึ้น
“หึ..บอกว่าเปล่า.”มันดันหน้าผมออก
“.มึงโกหกไม่เก่งหรอกไอ้ตาร์.”ผมยักคิ้วให้มัน
“ก็บอกว่าเปล่าไง.”มันยิ้ม
“.เออ อย่าให้กรูรู้แล้วกัน.”ผมหันไปจิบเบียร์ต่อ
ผมหันไปเห็นไอ้แมน
“เฮ้ยๆ..ข้าวๆ..”ไอ้แมนเรียก
“อะไรวะ.”แล้วจุดโฟกัสทุกคนก็หันไปมองไอ้แมนครับ
“เมียกรูมา.เอาไงดีวะ.”มันทำท่าตื่นเต้น
“จะให้กรูเอาไงละ.เมียมึงนะเว้ย”ผมพูด พวกเพื่อนๆพี่ๆทั้งหลายก็หัวเราะ
“โห.ไอ้เหี้ย.วันนี้กรูนัดมาพร้อมกันด้วยสามคน.มันจะเอาปืนมายิงกรูเปล่าวะ.”ไอ้แมนทำหน้าตื่นเต้นอีกครับ
“ยิงมึงก็ตาย.สมควร.ค ว.ก็มีอันเดียว.เสือกอยากมีหลายเมีย”ผมยิ้มให้
“โห.ไม่ตลกละมึง.”
“พี่แมน..”
“แมน...”
“น้องแมน.”โอ้วว หลายลีลาดีแท้ อย่างนี้มึงเบื่อได้ยังไงวะไอ้แมน สเปคกรูเลย มาไม่ซ้ำแบบ คิดดูดิ แต่ละคืนจะซ้ำกันมั้ยครับ กร๊าก
“อ่าว.มากันแล้วหรอ.”แล้วไอ้แมนก็หันไปตีหน้าซื่อ
“เรียกเราสามคนมาทำไม.”ก็อย่างว่าแหละครับ เมียมันสามคนยอมรับ และรับรู้
“บอกเลิก.”มันพูดหน้าตาย  สามคนยืนอึ้ง เสียงเพลงก็ดังไปครับ
“พูดว่าอะไรนะ”สามคนนั้นประสานเสียง
“บอกเลิก”ไอ้แมนตะโกน
“เพี้ย”
“เพี้ย”
“เพี้ย”
กร๊าก ผลัดกันตบเลยครับ พวกผมนี่ไม่ได้สงสารเลยครับ คนอย่างไอ้แมน หัวเราะกันฮากระจาย
“ตบทำห่าไรวะ”ไอ้แมนหันไปตะคอก
“.แค่นี้มันยังน้อยไป.”เสียงผู้หญิงคนหนึ่ง ของหนึ่งในสามพูด
“มากไปแล้วเว้ย”ไอ้แมนตะคอก
“ไอ้เหี้ยแมน”เออ เริ่มมีศัพท์พ่อขุน
“หรือมึงจะให้กรูยิงมึงดี”ผู้หญิงอีกคน ตอนแรกที่เรียกไอ้แมนว่าน้องแมนแหละครับ
“..เฮ้ย.ไอ้แมน ใจเย็น.”ผมรีบลุกขึ้น กลัวเพื่อนโดนยิง กร๊าก
“.ไม่เย็นมึงไม่เห็นหรอมันตบหน้ากรู.”ไอ้แมนสะบัดแขนออกจากมือผม
“มึงจะเอาพวกกรูแล้วทิ้งหรอก.กรูให้มึงขนาดนี้แล้วนะไอ้แมน”พี่ผู้หญิงพูด
“เออ.กรูจะทิ้ง.มึงมีปัญหาหรอ.ก็กรูไม่ได้รัก กรูเบื่อ.มึงจะให้กรูทนรึไง.อย่างกับพวกมึงไม่มีคนอื่นงั้นแหละ.จะให้กรูพูดมั้ยละ.”ไอ้แมน เหลืออด ด่าดะเลยครับ สามคนยืนอึ้งไปสักพัก
“..ห๊ะ จะให้กรูพูดมั้ย..”ไอ้แมนมันตะคอก โต๊ะใกล้ๆแถวนั้นเริ่มมองกันแล้วครับ
“..แม่งเอ้ย.เสียอารมณ์..เลิกดีๆก็จบ.มาให้กรูด่า.”ดูมันครับ กรูเชื่อมึงเลยวะ มองมันต้องนี้โคตรเลวเลย แล้วแต่ก่อน ผมก็แบบมันนี่แหละครับ ซ้ำแล้ว ยิ่งกว่าด้วยมั้ง ถ้าไม่เจอไอ้ตาร์ก่อน
“..มิ้งไม่เลิกหรอก..”เสียงเด็กตัวเล็กอีกคนพูด
“มึงไปดีๆไป.อย่าให้กรูต้องโมโหวะ.”มันคิ้วขมวดติดกัน
“..พี่ทำแบบนี้กับมิ้งได้ไง.ไหนบอกว่ารักมิ้งไง.”
“ก็กรูรัก.กรูก็เลิกรักได้นี่หว่า..กรูเบื่อ..มึงพูดให้มันรู้เรื่องหน่อยได้มั้ย..”
“..มิ้งไม่เลิก..”ไอ้เด็กคนนี้เดินเข้ามาเกาะแขนไอ้แมน
“.ปล่อยกรู..”ไอ้แมนอารมณ์เสีย ผลักซะน้องกระเด็นเลยครับ ไอ้เข็มรีบไปช่วยพยุงขึ้น
“ไอ้แมน.ใจเย็นดิวะ.ผู้หญิงนะมึง”ผมรีบท้วง
“เออ.นี่ขนาดกรูทำขนาดนี้แล้วมึงดูพวกมัน...อ่าว.นู้น ผัวมึงมาแล้ว...”ไอ้แมนทำหน้าพยักไปอีกทางด้านหน้า ทุกคนหันไปมอง
“..ไง..อึ้งแดกเลยดิ..”ไอ้แมนทำหน้า
“ค ว ..กรูคนเดียวไม่พอ..อยากได้หลายอันก็ไม่บอก..”มันพูด
“เฮ้ย..แรงไปแล้วนะมึง.”ไอ้เป้รีบพูด
“เออ.สำหรับพวกมันต้องแรงๆแบบนี้แหละ.มันรู้สึกที่ไหน..กรูบอกไว้เลย.ที่กรูเลิกไม่ใช่เพราะพวกมึงมีผัวอีกคนหรอก.แต่กรูเบื่อพวกมึง.อย่าหลงตัวเองไปละ..มึงไม่มีกรูก็มีตัวสำรองอยู่แล้วนิ..จริงมั้ยครับพี่ภา.”ไอ้แมนพูด พี่สาวคนอีกคน ยื่นนิ่ง


...

ตัดเข้าโฆษณา
กร๊ากก
ไปดีกว่า

[Mint]

ทำไมเราต้องได้จิ้มเบบี้ทุกทีเลย

ไม่เข้าใจ

 

[เบบี้]

^

^
^
^
มาจิ้มพี่มิ้นคือ ไม่ทำงานทำการรึไงย๊ะ เดี๋ยวมาจิ้มๆ ทันเค้าตลอด ห๊ะ พี่มิ้นนนนนน

จิ้มตูดป้าแก่ๆ กร๊ากก

ลงแมนให้นะพี่มิ้นนะ เอาใจพี่มิ้นหน่อยนึง


....ohhhh my goddd......
 
everybody want NC so much>>>> 

ทำไงดีกรู กร๊ากก

เกือบเข้าเอ็นซี แล้วตัดเข้าโฆษณาดีป่ะ กิ้วๆ

[minkking]

เซ็งง

ชะนีเด้กดันชื่อเหมือนอิชั้น


นอยดืแดกเลย


อร๊ายยย ได้ข่าว อิชั้นยังไม่ได้สักอันเลยนะคะ ไอ้ที่อิชะนีในเรื่องได้มาน่ะค่ะ กร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก


ปล. ขอแบ่งสักอัน กร๊ากกกกก

[Mint]

กระซวกคืน

แอร้ยยยยยยยยยยยย

แมนเห้ได้ใจเพ่มากกกกกกก

มีเมียทีเดียวสามคน อนาถถถ

แอร้ยยยยยยยย คืนนี้มีอีกใช่ป่ะ

รอๆๆๆ

ไม่มา พี่จะเผาตัวเอง

กร้ากกกกกกกกกกกกกกกก แล้วกรูจะขู่ไปเพื่ออะไร?

[pongsj]

ถึงคราวของแมนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน แล้วใช่ม่ะ

[Ferfa]

พี่แมนแจ่มมากเพ่ แจ่มๆๆ 

กรี๊ดดดดด  พี่แสบน้องปานนนนนนนที่น่าร๊ากกน่ากอดดด

 :oo1:ให้พี่แสบกะน้องปาน ฮา กรูหื่นนน

[Lukaka]

เพ่ แมน

เพ่ แน่ มั๊กมากกกกกก

[meadthat]

แมน แมนมากเลยครับบบบ กล้าบอกเลิกทีเดียวสามคน

[sin_no]

แมนสุดยอดอ่ะ

 ได้ใจดี

[norimaki]

 :กอด1:กอดเบบี้
ปานแสบน่ารักหวงกันน่ารักมากๆเลย
หึหึ...กินของมึนเมาแบบนี้
น้องเพลงนอนบ้านพี่เจ้าแบบนี้
ฮ่าๆๆๆๆ....ตาร์จะยิ้มเพราะอะไรได้อีก

  รอตอนต่อไป มาไวๆนะจ้า

[SOBANG✖]

อืมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมม  ถ้าลองมองอีกที ก็เป้นแบบเบบี๋ว่าอะนะ คือเข้าใจคร่า   อิอิ ที่แบงคิดแบบนั้นอาจจะเป็นเพราะว่าเพื่อนของแบง ก็เป็นแบบนี้ <<<(ละไว้ในฐานที่เข้าใจคะ) แล้วเพื่อนเคยเจอเหตุการณ์บางเหตุการณ์ในนี้นะคะ มันทำให้แบงรู้สึกว่า ได้ไปอยู่กับปัญหานั้นอีกแล้ว ถึงแบงจะเป็นแค่เพื่อน แต่เวลาเพื่อนเสียใจ ถ้าใครรักเพื่อนมากๆจะรู้ว่า เพื่อนข้างๆจะเสียใจกว่า จริงๆนะ เชื่อไหมคะ เบบี๋ เบบี๋ ทำให้เราคิดตามได้ตลอด คิดได้ทั้งเรื่อง ร้งไห้มาแบบว่า เหมือน ญาติเสีย ร้องจนเพื่อนด่าว่าบ้าเลย 55+ คือบางเหตุการณ์มันอึดอัดมากมาย แบบบรรยายไม่ถูก แล้วแบงเป็นแบบนี้นานอยู่ ตั้งแต่อ่านของเบบี๋ จนเพื่อนที่โรงเรียน บอกให้เอามาให้อ่านบ้างดิ๊ จะดูว่ามันจะทำให้กูร้องไห้รึป่าว คือแบงก็ให้ไปมันไปอ่าน ตอนนี้มันกำลังอยู่ในช่วงอารมณ์วิกฤต 55+ เพราะเป็นเหมือนแบงเลย สะใจ   แบบว่า สุดๆๆ 55+  นึกว่าเบบี๋จะโกดแบงนะคะเนี่ย ที่เล่นพูดซะขนาดนั้น แต่ตอนนั้นมันอินมากกกกก แบบว่าอึดอัดจนร้องไห้เลย คือ ไม่ชอบข้าวตอนนั้นมาก อาจจะเป้นเพราะอีกกรณีนึง แบงชอบตาร์ที่แสดงออกมาว่ารักเลย เพราะแบงชอบคนแสดงออกมากกว่า เพราะบางทีการที่เราไม่แสดงออกมา มันก็สามารถทำให้คนที่เรารัก เจ็บได้เหมือนกัล ตอนนี้คือ แบบติดของเบบี๋มาก ไม่อยากให้จบ เพราะเหมือนกับว่า เบบี๋ จะทิ้งตาร์กะข้าวไปยังไงไม่รุ้ แบบว่า คิดแล้วเจ็บปวดดดดดด   อยากให้เรื่องนี้ แบบว่ายิ่งเปิดก็ยิ่งยิ้ม แบงเหมือนโรคจิตเลย 55+ คือกลับบ้านมา ทำการบ้านไม่ว่าดึกแค่ไหนก็ต้องอ่านของเบบี๋ ตอนนั้นทำงานถึง ตี4 แบงอ่านตั้งที่ทำงานเสดถึง 6 โมง แล้วแบงก็มาเรียนเลย คือแบบถ้าไม่ได้อ่าน แบงจะขาดอากาศหายใจเลยทีเดียว 55+ อาจจะบอกว่า อินี่บ้า รึป่าว แบงก็ไม่รุ้ว่าทำไมถึงติดขนาดนี้ ไม่รุ้จริงๆนะ แบงถึงไม่อยากให้เรื่องนี้จบเลย มีตอนนึงที่เบบี๋ พูดว่า เรื่องนี้ใกล้จะจบแล้ว แบงยอรับว่า ใจหายสุดๆ กลัว กลัวว่า เบบี๋ จะไม่กลับมาดูแลข้าวกะตาร์ และพองเพื่อนอีก   เอ่อออ  แบงอยากรู้ว่า เบบี๋ เป็นคนรักสะอาดชิป๊ะคะ เพราะรู้สึกว่า ตัวละครหลายตัว ต้องรักสะอาด และจะชอบอ่านหนังสือมาหๆด้วย นี่มันชีวิตจริงของเบบี๋ รึป่าวเนี่ย อิอิ ปลื้ม เบบี๋มากมายคะ ถ้าเบบี๋เล่นเอ็ม ทิ้งไว้ให้บ้างซิคะ อยากแอด 55+ (หน้าด้านได้อีกกก) ไปและนะ บ่นมาเยอะและ กลัวคนอื่นด่าเอา จะเม้นไรหนักหนา ไปและน้า บะบายยยย จุ๊ฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟ

[● MaYa~Boy ●]

แรงอ่ะ มีตัดเข้าโฆษณา

[andyus1]

เย้ๆๆ แมนมาแระ

มาดูว่าสุดท้ายแมนจะเส็ดพี่เจ้าของรีสอร์ตไหม นั่นตรูยังฝังจัยอยู่

เบ่บี๋ จัดหั้ยหน่อยเถอะ นะนะนะนะ วิ้งๆๆๆๆๆ
 
แมนเห้ จิงเรย ป่อยไว้อย่างนี้ มีหวังจั่วติดแน่เลย มิดีๆๆๆ

ว่าแต่เพิ่งรุ้พี่มิ้นเปงพาหลุนกง เหอๆๆ ไปแระ รอคืนนี้