หัวข้อ: จับรัก❤︎ -ตอนที่10- llโดนทิ้งไว้กับพี่กรดll อัพ150% #กรดขิม [01-05-61] P.8

[sirin_chadada]

น้องขิมหลอกง่ายอะ โดยเฉพาะหลอกด้วยขนม ฮา

[mild-dy]

 

[seaz]

ไม่รอดแน่ๆ น้องขิม เข้าทางพี่กรดขนาดนั้น

[Yeewajj]

ขิมร้องไห้เลย555
ร้องเพราะรู้ว่าปลอดภัย แต่ก็ตลกกรด555
ชอบค่าาา

[hunya]

ชอบบบบ ความรุกแรงของกรด
ขิมก็ตลก555

[kinjikung]

ขิมพูดมาก ขีโวยวาย จอมเหวี่ยง วีน นี่แค่อ่านยังรู้สึกปวดหูแทนเพื่อน ๆ เลยค่ะ  555 แล้วพี่กรดจะเผยตัวเมื่อไหร่คะ

[้ีืhunnaii]

ขิมติ๊งต๊อง ตลกดี
พระเอกดีค่าาา พาไปคอนโดแล้ว><

[Nadaii20]

มันสั้นไปปปป5555
ชอบจังเลย

[stickyyrice]

ตลก  ตามๆ

[luklukky]

มันจะเขินๆหน่อยๆ
มันจะกวนๆนิดๆ

ตลกตอนจะยืมโทรศัพท์พี่สองคนนั้น
ตลกที่ขิมนึกว่าพี่กรดเป็นโจร5555

[monoo]

 

[funndee]

  

[funndee]

ลุ้นว่าตอนต่อไปจะเป็นยังไง

[Januarysky]

จะพาเข้าคอนโดกันแล้ว แล่วๆๆๆๆ
งี้ก็เสร็จโจรซิครับน้องขิม
เตรียมตัวเตรียมใจยังครับ
 
FC กรด

[orayassa]

  วันนี้มาอัพมั๊ยหน่าาาา

[Tawanwee]

อยากอ่านจังเลย พิพิมมมม

[hunya]

  อย่าหายไปปป เราค้าง555

[pipimSCHT]

มาแล้ว ตอนหกมาแล้ว
ก่อนอื่นขอโทษที่หายไปนานนะคะ พอดีช่วงนี้พิมยุ่งๆเหนื่อยๆ
และก่อนหน้านี้ก็ไม่ค่อยสบาย เลยทำให้ไม่มีเวลามาแต่งนิยายต่อ
จะพยายามมาอัพเรื่อยๆ แต่ก็อาจจะต้องใช้เวลานิดหนึ่ง
เพราะเราธุระเยอะ ติดนั่นติดนี่ แล้วร่างกายมันเหนื่อย
นั่งอยู่หน้าคอมได้สักพักก็จะหลับก่อนตลอด55555

ไปอ่านตอน'งอนที่กูดุเหรอ?'กันเลย

---------------------------------
---------------------------------

 

- ۞ตอนที่หก -
งอนที่กูดุเหรอ?

                ตอนนี้ผมอยู่ที่คอนโดมันอะทุกคนนนนนนน มาด้วยความไม่ตั้งใจ มาด้วยความไม่รู้ ก็ใช่อยู่ที่ผมเต็มใจขึ้นรถมากับมัน แต่เพราะมันบอกจะไปส่งผมที่บ้าน ไหงอยู่ดีๆมันพาผมมาที่นี่ คอนโดของมัน -_- มันพาผมมาที่นี่ทำไม ทำไมไม่พาผมไปส่งที่บ้าน
 
            ตั้งแต่มาถึงมันก็ลากผมให้เดินตามอย่างเดียว เข้าคอนโด ขึ้นลิฟต์ จนเข้ามาในห้องมันแล้ว ถามอะไรก็ไม่ยอมตอบ เอาแต่ยิ้มและหัวเราะ หิๆ หะๆ อยู่นั้น หึยยยย
 
ฟรึบ
 
“ เหี้ย! ” มืดสนิท!
 
“ ด่ากูทำไม.. ไปอาบน้ำ เปียกหมดแล้วน่ะ ”
 
“ ไม่ได้ด่า กูแค่ตกใจ -o- ”
 
            บางทีเหี้ยก็ไม่ใช่คำด่าเสมอไปป่ะ! มันเป็นคำอุทานตอนตกใจอะ ยูโน๊?
 
            ตอนแรกผมก็นั่งกอดเข่าขดตัวรอมันดีๆอยู่ที่โซฟา เพราะความหนาวจากการตากฝน ตามที่มันบอกให้รอ แต่อยู่ดีไม่ว่าดีมันโยนผ้าขนหนูสีขาวผื่นนุ่มมาคลุมหัวจนปิดหน้าปิดตาผมไปหมดเนี่ย ไม่ให้ตกใจได้ไง
 
“ ไปอาบน้ำไป  =-^  ”
 
“ อาบน้ำ? ” ผมถามมันด้วยเสียงสั่นๆ จะให้ผมอาบน้ำโดยที่ไม่มีเสื้อผ้าเปลี่ยนเนี่ยนะ ตอนนี้เสื้อผ้าที่ผมใส่เปียกหมด เปียกยันกางเกงในเลยนะเว้ย o.O
 
“ ทำหน้างงอีกแล้ว ตากฝนมาเดี๋ยวมึงไม่สบาย กูจะหาชุดไปให้ ” มันอมยิ้ม แล้วหันหลังจะเดินกลับเข้าห้องอีกรอบ
 
“ เดี๋ยว.. ” ผมเรียกมันเสียงเบา แต่มันก็ได้ยินและหันกลับมา
 
“ หึๆ ไม่ต้องห่วงหน่า กูมีกางเกงในใหม่ให้ แต่อาจจะหลวม.. ใส่ได้มั๊ยนะ ” มันพูดพร้อมกับใช้มืออธิบาย แล้วมองมาด้วยสายตาที่โคตรจะเจ้าเล่ห์ เหมือนตั้งใจสำรวจร่างกายของผม จนไปหยุดตรง.. O.o
 
“ ไอ้เหี้ย! ไม่ใช่เรื่องนี้> - < ” พอเข้าใจความหมายที่มันส่งผ่านมาทางสายตา ผมก็รีบหุบขาของตัวเอง แล้วเบี่ยงตัวไปด้านข้างไม่ให้มันมอง ไอ้บ้านี้ทำไมชอบพูดจาทะลึ่งกับผมแบบนี้นะ -////-
 
“ อ้าว ไม่ใช่เรื่องนี้หรอ หึๆ ” คนโดนด่าก็กระตุกยิ้มอย่างพอใจมาให้
 
“ เออสิ! หยุดพูดหรือคิดอะไรที่ลามกๆสักที ” ผมว่ามันเสียงขัดใจ
 
“ ลามกตรงไหน? ^ - ^ ห้ามกูไม่ได้หรอก ..ว่าแต่มีอะไรครับ ฮึ? ” พอมันทำมาเป็นพูดเพราะเสียงอ่อนเสียงหวาน ผมก็ทำหน้าหยี๋ๆส่งไปให้เป็นคำตอบ หมั่นไส้จริงๆ >w<
 
“ -////- ทำไมไม่ไปส่งกูที่บ้าน? ” ผมนั่งตัวสั่นๆอยู่ที่เดิม พอๆกับเสียงที่ถามออกไป แล้วเอาผ้าที่มันโยนมาคลุมหัวเมื่อกี้เลื่อนลงมาห่มตัวไว้
 
“ หึ ถามได้นะ.. ” มันกระตุกยิ้ม พูดเสียงแหบพร่า เซ็กซี่นิดๆ? ก่อนก้าวเท้ากลับมาหาผม ใกล้ขึ้นๆ
 
“ อะ.. อย่ามาใกล้นะ! บ้ารึไง ! ม..มึง..  > o < ” ผมรีบผลักมันออก แล้วยกเท้าทั้งสองข้างขึ้น กันไม่ให้มันเข้ามาใกล้อีกได้ เพราะเมื่อกี้นอกจากมันจะเข้ามาใกล้ผมแล้ว มันยังก้มตัวลงมาเพื่อจะค่อมผมเอาไว้ด้วย
 
“ ใช้เท้าเลยนะ! ฮ่ะๆๆ กูแกล้งเล่น ^ o ^ ” มันยกมือขึ้นสองข้างในท่ายอมแพ้ พร้อมกับยิ้มและส่งเสียงหัวเราะอย่างพอใจ
 
“ ตลกมากหรือไง ” ผมเอาเท้าลงแล้วนั่งดีๆ ก่อนหันไปหยิบหมอนอิงใบเล็กๆบนโซฟาที่อยู่ใกล้ๆ เขวี้ยงใส่มัน เล็งที่หน้าเหมือนเดิม แต่ไม่โดน เพราะมันดันรับหมอนไว้ได้ทัน
 
“ ก็ตลก แต่มึงมัน(น่ารัก)ด้วย.. ”
 
“ อะไรนะ? ” ผมหยุดโยนข้าวของแล้วนั่งกอดอกนิ่ง เพื่อฟังว่ามันพูดอะไร คือได้ยินนะ แต่ไม่แน่ใจว่าใช่หรือเปล่า มันว่าผมว่า 'เหมือนยักษ์' ชัวร์ๆ เลวมากกก!
 
“ ป๊าววว ” มันปฏิเสธ แถมทำตาลอกแลกก่อนยิ้มๆออกมา “ กูจะบอกว่า กูเห็นว่าตอนขับรถมาฝนมันกำลังจะตก แล้วฝนมันก็ตกจริงๆ เราจะเปียกกัน คอนโดกูอยู่ใกล้กว่าบ้านมึง ก็เลยพามาที่นี่ ”
 
“ สุดท้ายกูก็เปียกมั๊ยอะ ” ผมบ่นอิดออด ถึงจะใส่หมวกกันน็อค แต่มันแม่งจอดหน้าคอนโด เราเลยต้องวิ่งเข้ามา กลายเป็นว่าไม่ใช่เปียกธรรมดา แต่เปียกตั้งแต่หัวจรดเท้า
 
   ผมจับเสื้อของตัวเองดึงเปิดหน้าท้องขึ้น เพราะพอเสื้อที่เปียกชื้นสัมผัสโดนผิวหนังมันยิ่งหนาวไง ทำให้ไม่ทันสังเกตว่าเมื่อกี้ทำให้คนที่มองอยู่ทำหน้าอึ้งและตกใจแค่ไหน
 
“ มาเปิดเสื้อโชว์ของขาวๆทำไม? ”
 
“ O.o เห้ย กูป่าวเปิดโชว์สักหน่อย มองทำไมเล่า! ” ผมรีบดึงเสื้อลง แล้วหุบขางอตัวหลบสายตามันอีกครั้ง
 
“ ฮ่ะๆๆๆๆๆ นึกว่าอยากโชว์ซะอีก โชว์อีกก็ได้นะ กูอยากดู > - ^ ” หนอยยย ยังมาขยิบตาให้นะ พ่อจะหาอะไรปาให้ตาแตก!
 
“ สลัด! หยุดพูดทุเรศเลยนะ! หึย! มึงจะพามาที่นี่หรือไปส่งที่บ้านก็เปียกเท่ากันนั้นแหละ ”
 
“ บ่นไปๆ กูต่างหากที่จะเปียก ถ้ากูไปส่งมึงที่บ้านกูจะกลับได้หรือไง ฝนก็ตก ”
 
“ ชิ! ก็กูอยากกลับบ้าน - o - ”
 
“ เดี๋ยวรอให้ฝนหยุด แล้วจะพาไปส่งครับ ”
 
“ จริงนะ ” ผมมองหน้ามัน แล้วถามย้ำเพื่อความแน่ใจ
 
“ อืมม ” มันพยักหน้าเบาๆ เพื่อให้ผมเชื่อ อะๆ งั้นเชื่อก็ได้ ^///^
 
“ ไปๆ ไปอาบน้ำ ห้องน้ำอยู่ในห้องนั้น หรือ..จะไปอาบห้องนอนกู ”
 
   ผมต้องเงยหน้ามองมันด้วยสายตาที่อึ้งๆ เพราะประโยคหลังของมัน ทำให้ผมรู้สึกเสียวสันหลังแปลกๆ จนต้องลุกและขยับตัวหนี ..ขนลุกเป็นบ้า
 
“ ไม่ๆ  กูจะอาบห้องนี้ก็ได้ ” ผมพูดจบก็รีบวิ่งเข้าไปห้องที่มันชี้ตั้งแต่แรกที่ไม่ใช่ห้องนอนมันนั้นแหละ
 
“ ไม่ต้องล็อคห้องนะ กูจะเอาเสื้อผ้า กับ กางเกงในไปไว้ให้ ” มันตะโกนตามหลังผมมา พอผมถึงห้องก็รีบปิดประตูหนีมัน
 
“ โอย ไอ้เหี้ย! ..เวลาพูดไม่ต้องเอารายละเอียดอะไรมากๆก็ได้ป่ะ>< ” ผมตะโกนด่ามันเสียงดังแล้วก็ได้ยินเสียงตอบรับเป็นเสียงหัวเราะเบาๆจากข้างนอกห้อง
 

....................

“ นี่ ทำไมต้องทำหน้าตลกแบบนั้น”  เสียงมันทักขึ้น หลังจากเห็นผมเดินทำหน้ายู้ยี้ออกมาจากห้อง
 
            ตอนนี้ผมอาบน้ำ แต่งตัวเสร็จแล้ว ดีนะที่ตอนมันเอาเสื้อผ้าไปไว้ในห้องให้ มันไม่พูดกวนตีนหรือเคาะประตูเรียกผมในห้องน้ำ มีแค่เสียงเรียกชื่อ และบอกตำแหน่งที่วางเสื้อผ้าไว้เท่านั้น
 
“ ใส่แบบนี้ก็ดีนี่หว่า ” มันพูดแล้วมองผมยิ้มๆ ตั้งแต่หัวจรดเท้า ดู๊ๆ!
 
“ ดีตรงไหน เสื้อผ้าหลวมจะตายอะ ดูดิ..กางเกงขายาวขนาดนี้ กูต้องพับขากางเกงเลยเนี้ย ”
 
“ ดีแล้วหน่า ”
 
“ ไม่อะ ทำไมไม่เอากางเกงขาสั้น หรือบ็อกเซอร์มาให้กูแทนอะ -.- ” หงุดหงิดอะ ถึงเสื้อผ้าจะกลิ่นหอมมมม แต่ติดตรงมันหลวม มันยาวอะ มันยาว>< ว่าแล้วก็ก้มลงไปพับขากางเกงอีกซักทบสองทบแล้วกัน
 
            ไม่ใช่ผมไม่ใส่เสื้อผ้าขายาวแขนยาวนอนนะ แต่แบบว่า เสื้อที่มันเอามาให้เนี่ย ..มันตัวใหญ่กว่าตัวผมพอสมควรถึงมากอะ เลยดูหลวม ไม่พอดีอะ
 
“ กล้าใส่บ็อกเซอร์เหรอ อยากโชว์ขาอ่อนว่างั้น? ” พูดจบมันก็ทำท่าพ้อยขาขวามาข้างหน้าแล้วเอามือลูบขาตัวเองจากล่างขึ้นบนประกอบ > w <
 
“ บ้านมึงดิ! ” ผมหลับตาจนหยี๋ เพื่อกลั้นใจไม่ให้ด่ามันไปแรงกว่านี้
 
“ หึ^^ ใส่นี่แหละหน่า ” มันกระตุกยิ้มกับปฏิกิริยาของผม
 
“ หึยยยย! ” ผมสะบัดหน้าหนีไปทางอื่นแทน
 
“ หรือมึงอยากจะใส่แค่เสื้อกล้าม กับบ็อกเซอร์ ถ้ามึงอยากใส่จริงๆ เดี๋ยวกูไปเอามาให้.. ” มันยิ้มเจ้าเล่ห์และถามออกมาด้วยเสียงแหบพร่า ซึ่งผมก็ไม่ได้ทันคิดหรือเอะใจอะไร เลยจะพยักหน้าตกลง แต่ต้องนิ่งค้างเมื่อได้ยินประโยคถัดมา..
 
“ แต่ว่า..มันอาจจะ..ทำให้กูมีอารมณ์.. ”
 
“ เหี้ย! มะ ไม่ ไม่ต้องแล้ว! > - < ” จากที่จะพยักหน้ากลับหุนหันเปลี่ยนเป็นการส่ายหน้าแรงๆให้มันทันที อารมณ์? อารมณ์อะไร แล้วพูดออกมาได้ไง -////-
 
“ อาบน้ำมาใหม่ๆ ตัวมึงก็หอมมมม~ ดีนะ ” มันหลับตา แล้วทำจมูกฟุดๆฟิดๆแล้วหายใจเข้าลึกๆ ก่อนจะลืมตาและระบายยิ้มส่งมาให้ผม
 
“ ไอ้บ้า นี่มึง... ” ผมมองหน้ามันอึ้งๆ

   เมื่อกี้มันโคตรหล่อ เอ้ย!!! เมื่อกี้มันโคตรนิสัยไม่ดี เอาหน้าเข้าใกล้กันเกินไป มันจะแกล้งอะไรผมนักหนากันนะ  o-o (มองข้ามความรู้สึกแรกของผมที่ว่ามันหล่อไปนะ พลีสสสสส)
 
“ ทำไม ตื่นเต้นอะไร? หรือกลัว กลัวอะไร หืม? ”
 
“ นี่! กูไม่กลั๊ว! ตะ..แต่กูไม่ชอบอะ มึงชอบพูดทะลึ่ง -.= ” ผมก้าวถอยหลังและชี้หน้ามันให้หยุดเดิน ไม่ต้องเข้ามาใกล้เลย
 
“ หึๆ กูชอบหนิ^^ ” มันพูดแล้วก็ยักคิ้วส่งมาให้
 
“ หงุดหงิดจริง! ”
 
“ ยังไม่ได้บอกเลยว่ามีอารมณ์อะไร มะ.. ”
 
“ ไม่อยากรู้! หุบปากสักที พลีสสสสส ” ผมยกมือสองห้ามขึ้นห้าม แล้วเปลี่ยนมาพนมมือขอร้องมันแทน อย่าพูดอะไรมากกว่านี้เลย ผมรู้สึกสับสนและปั่นปวนในท้องไปหมดแล้วเนี่ย><
 
“ หึๆ มึงนี่อาบน้ำนานเนาะ ไปกินข้าวก่อนก็ได้ กูทำกับข้าวเสร็จแล้ว ” มันหัวเราะเบาๆ ก่อนเปลี่ยนเรื่องแล้วชี้ไปที่โต๊ะกินข้าว
 
            ตอนนี้ที่โต๊ะกินข้าวมีกับข้าวสองสามอย่างวางอยู่ มันกำลังส่งกลิ่นหอมยั่วน้ำลายเรียกร้องให้ผมเข้าไปหา กลิ่นเหมือนไข่เจียวเลย ผัดผัก แล้วก็ต้มยำด้วย >u< ผมทำหน้าชื่นใจหลังจากได้สูดดมกลิ่นอาหารหอมๆเข้าไปเต็มปอด
 
“ อืม แล้ว..มึงอะ ” พอนึกขึ้นได้ว่ามีคนกำลังมองยืนมองอยู่ข้างๆ เลยรีบกลั้นใจกลืนน้ำลาย แล้วหันไปถามหน้านิ่งสุดๆ
 
“ ก็จะไปอาบน้ำไงครับ ” มันตอบแล้วกระตุกยิ้ม ก่อนเดินผ่านผมเพื่อเดินเข้าห้องนอนของมัน
 
“ อืม.. เออนี่ ยืมที่ชาร์ตหน่อยดิ ” ผมพูดพร้อมเดินไปที่โซฟา เปิดกระเป๋าเป้ของตัวเองเพื่อค้นเอาโทรศัพท์ ว่าจะชาร์ตแบตไว้เผื่อบอกไอ้พี่แล้วมันจะมารับ^^
 
“ อืม เข้ามาเอาดิอยู่ในห้อง ”
 
“ ห้อง? ” ผมเงยหน้าย้ำถามมันอีกครั้ง “ เอาออกมาให้หน่อยดิ ”
 
“ เข้ามาหาเอง กูขี้เกียจหา ”
 
“ แค่นี้ก็ไม่ได้ ” ผมบ่นเบาๆ เพราะผมไม่อยากเข้าไปนี่หน่า
 
“ อืม มาเอาเร็ว กูไม่ทำอะไรหรอกหน่า กูจะไปอาบน้ำแล้ว ”
 
“ ..เออๆ ” ผมมองมันและทำหน้าลังเลที่จะตอบ แต่ผมก็ยอมเดินตามมันจนไปหยุดอยู่ที่หน้าประตูห้อง
 
“ อยู่ไหนอะ? ”
 
“ บนโต๊ะนั้น  ถ้าไม่เห็นก็ลองค้นๆในลิ้นชักดู ” คนที่เดินนำเข้าห้องไปก่อน หันมามองผมแว็บหนึ่งแล้วก็หันกลับไป ผมเห็นเหมือนมันกำลังอมยิ้ม หรือกลั้นหัวเราะผมอยู่ ผมมันน่าขำตรงไหนอะทุกคนนนน -w-
 
“ อืมๆ ” ผมพยักหน้าเบาๆ ก่อนค่อยๆเดินตามมันเข้ามาในที่สุด..คงไม่มีอะไรหรอก(มั้ง) เพราะพอมันหยิบผ้าขนหนูได้มันก็หันมายักคิ้วกวนตีนนิดหน่อย ก่อนเดินหายเข้าไปในห้องน้ำ
 
 
OoO
 
            .. ห้องนอนของมันดูสะอาดสะอ้านกว่าที่ผมคิดไว้นะเนี่ย.. ประตูห้องสีเทาเข้ม พอเข้ามาในห้องผนังห้องทุกด้านก็เป็นสีเทาอ่อนๆตัดขอบผนังด้วยสีแดงนิดหน่อย ตกแต่งไปด้วยกรอบรูปของมันและครอบครัว เลื่อนสายตามองตรงไปด้านหน้าเป็นประตูกระจกบานเลื่อนที่สามารถออกไประเบียงด้านนอกได้ ถูกรูดปิดไว้ด้วยผ้าม่านใหญ่สีแดงเลือดนก

            ทางด้านซ้าย พบเป็นโต๊ะไม้ใหญ่ๆกับเก้าอี้ไม้สีน้ำตาลเข้มไว้นั่งทำงานของมัน บนโต๊ะก็มีโน้ตบุ๊คสีแดงที่ถูกพับเก็บไว้  สมุดเล่มใหญ่ๆ เศษกระดาษ กับเครื่องเขียน พวกปากกา ดินสอ สี วางกระจัดกระจายที่ไม่ได้ถูกเก็บหลังใช้งาน

            บนฝาผนังสีเทาด้านหน้ามีบอร์ดใหญ่ๆ ที่มีไว้ติดพวกแผนงานต่างๆของมัน สลับกับรูปถ่ายเล็กใหญ่หลายๆรูป ร่วมถึงโปสการ์ดสถานที่ท่องเที่ยวต่างๆ

            ที่นี่คือห้องนอน ก็ต้องนึกถึงเตียงนอนนะสิ.. ผมหันไปมองทางด้านขวาก็เป็นเตียงนอนขนาดคิงส์ไซต์ที่มี หมอนหนุนสองใบ และหมอนข้างปลอกสีขาวแถบแดงอ่อนๆ ผ้าปูที่นอนสีขาว ตัดกับผ้าห่มนวมสีแดง-ดำผืนใหญ่ ดูเหมือนมันจะชอบสีแดงนะ เพราะดูรวมๆแล้วทั้งห้องที่ตกแต่ง มีเฟอร์นิเจอร์พวกโซฟา หรือเบาะของเก้าอี้ก็เป็นสีแดงซะส่วนใหญ่
 
“ สายชาร์ตๆ ” เพิ่งนึกออกว่านี้ไม่ใช่เวลาที่จะมาชม? หรือวิจารย์ห้องของคนอื่นสักหน่อย
 
            ผมเดินเข้าไปนั่งลงที่เก้าอี้ทำงานเบาะนุ่มๆของมัน เมื่อมองสำรวจบนโต๊ะแล้วไม่มีสายชาร์ต ผมจึงค่อยๆเอื้อมมือไปเปิดลิ้นชักเพื่อหาสายชาร์ต ลิ้นชักของโต๊ะมีสองชั้น แต่ชั้นหนึ่งถูกล็อคไว้ คงไว้เก็บของสำคัญ ผมเลยลองเปิดอีกชั้นหนึ่งแทนก็เห็นสายชาร์ตโทรศัพท์ของมันที่ม้วนเก็บไว้อย่างดี
 
            ผมนั่งชาร์ตแบตโทรศัพท์ซักพัก รอจนเปอร์เซนต์การชาร์ตเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ จึงกดเปิดเครื่อง และเข้าไลน์เพื่อจะไลน์หาพี่เพื่อให้มันรู้ว่าผมติดฝนอยู่ที่นี่และให้มันมารับ แต่มีแจ้งเตือนขึ้นมาก่อน

 ตือดึ้ง
 
คุณยายของน้องขิม : น้องขิมลูก ยายโทรหาไม่ติดเลยละลูก ยายไปเยี่ยมเพื่อนที่เชียงใหม่นะลูก

   ยายไม่อยู่ คงไปเที่ยวกับเพื่อนๆของท่านอีกอะดิ -o- ถ้ากลับมาแล้วไม่มีขนมหรือสตอเบอร์รี่หรือของฝากมาฝากนะ ผมจะแกล้งงอนยายเลย หึๆ

 
ตือดึ้ง
 
P’ Klui : ไอ้น้องวันนี้กูไม่กลับบ้านนะ ไปหอไอ้ฝุ่น กู้ดไนท์ จุ๊บๆล่วงหน้า ม๊วฟ ม๊วฟ ม๊วฟ

   หยึยยย ไอ้พี่ทำผมขนลุกอีกแล้ว><

   ทั้งยายทั้งพี่ชายผมไม่อยู่บ้านเลยหรอเนี่ย งั้นใครจะมารับอะ จะกลับบ้านยังไงเนี่ย..อื้ออ ลองทักไอ้ยิมดู
 
KimChalanthon : ยิม มึงอยู่ไหน
 
GymGym : เพิ่งถึงบ้านอะมึง ฝนตกหนักมาก รถยังติดอีก
       มึงถึงบ้านยัง
 
KimChalanthon : อืมๆ ถึงแล้ว
       ฝันดีนะมึง
 
            ผมตัดสินใจไม่ได้บอกอะไรพี่และยายไปว่าผมติดฝนอยู่ที่อื่น แต่เลือกเปลี่ยนเรื่องไปคุยเรื่องอื่นแทนเพื่อไม่ให้สงสัยและเป็นห่วงกัน
 
            ส่วนไอ้ยิม ผมไม่อยากให้มันลำบาก มันเพิ่งถึงบ้านมันเอง แถมฝนตกอะ ถ้าขอให้มันมารับที่นี่ ผมว่ามันจะบ่นให้ผมก่อน แต่สุดท้ายมันก็จะมาอะ เลยคิดว่าไม่เป็นไรดีกว่า เดี๋ยวฝนหยุด แล้วขอให้ไอ้นั้นเรียกแท็กซี่ให้แล้วกัน
 

....................

“ ฮ่ะๆๆๆ ” ผมนั่งเล่นโทรศัพท์ เช็คโซเชียลเรื่อยๆ จนมาเจอคลิปที่ลุงรหัสผมแชร์มา ปกติพี่เขาจะเงียบๆนิ่งๆนี่หน่า แต่ครั้งนี้กลับแชร์คลิปตลกซะงั้น พอเข้าไปดูพวกรุ่นพี่เพื่อนลุงรหัสของผม เขาก็แท็กหาใครกันก็ไม่รู้ โหห ทุกคนแท็กชื่อพี่คนนี้กันหมดเลยอะ แซวว่าแฟนด้วย ต้องเข้าไปดูซะหน่อย..
 
แกร๊ก
 
“ อ้าว ทำไมไม่ออกไปกินข้าวอะ ” ผมเงยหน้าจากโทรศัพท์ มองคนที่เปิดประตูห้องน้ำแล้วกำลังเดินออกมา

เฮ้ยยยย!!

   ผมได้แต่อุทานในใจแล้วรีบก้มหน้าก้มตาทำเป็นไม่มอง เพราะมันเดินออกมาจากห้องน้ำทั้งๆที่ยังไม่ได้ใส่เสื้อผ้าอะดิ มีแค่ผ้าขนหนูสีแดงเลือดนกผืนใหญ่ผืนเดียวที่คุ้มปกปิดร่างกายส่วนล่างเท่านั้น
 
OwO
 
            ผมแอบใช้สายตาเหร่ตามอง เห็นต้นแขนของมันที่มีมัดกล้ามขนาดไม่เล็กไม่ใหญ่จนเกินไป แขนทั้งสองข้างเห็นเส้นเอ็นและเส้นเลือดชัดเจน มันกำลังเอื้อมมือไปหยิบผ้าเช็ดตัวผืนเล็กมาคลุมหัวและเช็ดหัวอย่างลวกๆ เส้นผมที่ยังไม่ถูกเช็ดให้แห้งมีหยดน้ำเกาะอยู่ตรงปรอยผม ทำให้ผมที่ไม่เป็นทรงมาคลุมปกใบหน้าไว้ ผมเลยสังเกตไม่ได้ว่ามันกำลังทำหน้ายังไง
 
            ผมเลื่อนสายตาไปมองหน้าอกและหน้าท้องของมันที่มีกล้า,หน้าท้องเป็นลอนๆสวยงามเหมือนคนออกกำลังกายเป็นประจำ จังหวะที่มันหันหลังไปผมสังเกตเห็นเส้นแผ่นหลังที่โคตรจะดูดี ทั่วทั้งลำตัวมันดูระยิบระยับๆ เพราะมีหยดน้ำที่ไหลเกาะอยู่
 
   โหหห หุ่นมันคือหุ่นที่ผมอยากจะได้อยากจะมี แต่ชาตินี้จะมีโอกาสมีหุ่นแบบนี้มั๊ยก็ไม่รู้>~<
 
“ หึๆ ”
 
ควับ!

   ผมรีบก้มหน้าและหันหลังกลับมามองโทรศัพท์ เมื่อกี้ผมเงยหน้าไปตั้งใจมองรูปร่างมันตั้งแต่ตอนไหนไม่รู้ พอมันรู้ตัวมันก็กระตุกยิ้มส่งมาให้ทันทีเลย แอ๊กก โคตรอาย -//////-
 
“ มองตาค้างเลยแฮะ ”
 
“ ป่าว! ” ผมเงยหน้าแล้วปฏิเสธเสียงดัง
 
“ กูว่ามึงหรอ แค่พูดลอยๆ ร้อนตัวนะเรา ^ - ^ ” มันยิ้มเหมือนสะใจที่ทำให้ผมอายได้อะ
 
“ ไม่ได้ร้อนตัวนะ ทั้งห้องมีแค่มึงกับกู มึงก็ว่ากูอะสิ! ท..ที่มองก็นึกว่ามึงแต่งตัวแล้วไง ” ผมอธิบาย เพราะไม่อยากให้มันคิดเข้าข้างหรือหลงตัวเองไปกว่านี้
 
“ กูเข้าห้องน้ำกับผ้าเช็ดตัวผืนเดียวนะ ” มันจับปมผ้าขนหนูเหมือนจะปลดออก  แต่ก็เอาปมผ้าขนหนูยัดกลับไปที่เดิม เหมือนจัดไม่ให้มันหลุดแค่นั้น
 
“ ก.. ก็รีบไปหาชุดมาใส่ดิ! ” ผมบอกมันแล้วหันหน้าหลบ พยายามไม่ให้ตัวเองหันไปมอง นี่ผมกลัวอะไรวะเนี้ยย
 
“ แต่อยากให้มองนานๆนี่หว่า นึกว่าอยากมอง ”
 
“ เอ๊ะ! ใครอยากมอง -o- ”  ผมนั่งหันหลังเถียงกับมันด้วยเสียงล้วนๆ
 
“ คนแถวเนี่ยๆ หึๆ ”
 
“ พูดมาก! ทีหลังจะอาบน้ำให้เอาชุดไปเปลี่ยนด้วย ” ผมหันหน้าเข้าผนัง แต่ก็เหร่ตาหน่อยๆ เพราะรู้สึกได้ว่ามันเดินไปมาอยู่แถวๆด้านหลัง
 
“ ไม่เห็นต้องเอาไปเปลี่ยน กูก็เปลี่ยนตรงนี้ประจำนี่ห้องกู หึๆ ” มันพูดแล้วเดินไปเปิดตู้เสื้อผ้าของมัน เสียงกุกกัก เหมือนต้องค้นอะไรรุนแรงขนาดนั้นเล่า
 
 “ ทำไมไม่ไปกินข้าวอะ ทำไรอยู่? ”
 
“ ......... ”  (  -  . -) จะให้กินคนเดียวรึไงเล่า
 
            ถึงผมจะชอบกินข้าวมากๆ แต่ว่าก็อดทนรอไหวหน่า คนทำให้กินมันก็ยังไม่ได้กินเลย ผมรอกินพร้อมมันดีกว่า รอนิดรอหน่อยไม่เป็นไรหรอกนะ แต่ไม่บอกความจริงมันหรอก ..
 
“ กูเล่นโทรศัพท์อยู่ ” ผมหันไปตอบมันแบบไม่มองหน้า แล้วยกโทรศัพท์ที่กำลังเสียบปลั๊กชาร์ตให้มันดู
 
“ ฟ้าฝนตกแรงขนาดนี้ ยังจะเล่น กูว่าปิดโทรศัพท์ไว้ดีกว่านะ ”  มันพูดแล้วเดินถือเสื้อผ้าของมันกลับมาวางลงไว้บนเตียง
 
“ อืมๆ ” ผมพยักหน้าตอบ และพยายามหลบสายตามัน
 
“ ไปรอข้างนอกไป กูใส่เสื้อผ้าแล้วจะไปกินข้าวด้วย ” มันพูดน้ำเสียงติดตลก เพราะเห็นท่าทีของผมที่ไม่กล้ามองมันน่ะสิ
 
“ เออ>\\\< ” ผมรีบลุกเดินออกมาจากห้องนอนมันแล้วปิดประตูเสียงดัง มานั่งรอมันที่โซฟาเหมือนเดิม
 

....................

สูดดดดดด สูดดดดด
 
> ~ < หอมเป็นบ้าอะ
 
            ตอนนี้พวกผมนั่งอยู่ที่โต๊ะกินข้าวแล้ว  ตอนนี้กับข้าวตรงหน้ามันกำลังส่งกลิ่นหอมยั่วน้ำลายเรียกร้องผมอีกรอบ ระหว่างที่ผมรอมันแต่งตัวเมื่อกี้ ท้องผมแอบร้องโครกครากไปหลายรอบแล้ว
 
“ ที่มึงไม่ยอมกิน เพราะรอกูอะดิ ”
 
“ O.o ป่าว กูกลัวกับข้าวจะมีพิษต่างหาก ” มันวางจานข้าวสวยสีชมพูบานเย็น(?) ที่เพิ่งตักออกจากหม้อหุ้งข้าวสีแดง(?) มาไว้ด้านหน้าของผม แล้วเอื้อมมือไปหยิบช้อนส้อมในชั้นเล็กๆบนโต๊ะ ยื่นมาให้ผม ผมก็รับมาทันทีแบบไม่มีลังเลหรืออิดออดอะไร
 
“ หึ ปากดี กับข้าวฝีมือกูอร่อยจนมึงต้องขอเพิ่มอีกสิบๆจาน ” มันวางจานข้าวสวยสีแดง(?)ของตัวเองลงด้านหน้า ก่อนนั่งลงแล้วส่งยิ้มบางๆมาให้
 
            ผมสังเกตจานข้าวของมัน นอกจากจะเป็นโทนสีแดงแล้ว ก็ต้องรู้สึกว่าไม่ได้รับความเท่าเทียมขึ้นมาทันที.. ทำไมมันตักข้าวตัวเองตั้งสามทัพพีจนพูนจาน แต่ตักให้ผมแค่ทัพพีครึ่งเองอะ ผมจะไปอิ่มอะไรอะ > - <
 
“ กินให้หมดก่อนที่ตักให้นะ มองเหมือนกูทำร้ายจิตใจเลย หึๆ ”  มันหัวเราะแล้วส่ายหน้าไปมาเบาๆ
 
“ กูกินหมดอยู่แล้วหน่า! ถ้ามันอร่อยจริงๆ ”
 
“ อร่อยดิ ฝีมือกู ^=^ ”
 
“ ไม่เชื่..อืมม O.O ไอ้บ้า! ”  ผมด่ามันทั้งๆที่ข้าวยังเต็มปาก อยู่ๆมันก็เอาช้อนข้าวของมันมายัดปากผมอะ ผมเลยต้องเลิกด่าและเคี้ยวข้าวที่อยู่ในปากให้หมดก่อน
 
“ อื้มมมมม > /////// < ” นี่มันรสชาติของอะไร ไข่เจียวหรอ? ใส่หัวหอม กับมะเขือเทศหน่อยๆ อื้มมม ขนาดไข่เจียวยังอร่อยอะ โห o.o โคตรอร่อยเลยอะ
 
            ผมเหร่ตาไปมองมันนิดๆ เมื่อกี้ผมได้ยินเสียงมันหัวเราะเบาๆไม่รู้นะว่าผมทำหน้าตาอะไรที่ไปกระตุ้นต่อมขำของมัน ..ผมเลยรีบทำหน้านิ่งแล้วมองมันตาขวาง > - <
 
“ อร่อยอะดิ^^ ” มันถามแล้วเอาช้อนตักข้าวไข่เจียวเข้าปากตัวเองบ้าง
 
“ ก็งั้นๆ ก็พอกินได้ o-o ” ผมเคี้ยวไป แล้วเบนสายตาไปมองจานไข่เจียว อยากกินอีกอะ แต่ยังไม่กล้าตัก ..
 
“ งั้นๆหรอ? งั้นมึงคงกินได้น้อยสินะ งั้นคำเดียวคงอิ่มแล้วเนาะ ” มันพูดแล้วแกล้งยกจานข้าวสวยตรงหน้าของผมออกไป จนผมต้องรีบห้ามแล้วดึงจานข้าวออกจากมือมัน มาวางลงที่เดิม รีบทำท่าปัดๆมือมันให้ออกไป
 
“ เดี๋ยวดิ! พอใช้ได้ ตะ..แต่ว่าต้องชิมอีกหลายๆคำก่อนถึงจะรู้ว่าอร่อยมั๊ย > - < ” ข้ออ้างแม่งไม่ได้เรื่องโคตรๆเลยไอ้ขิมเอ้ย มึงหิว และกับข้าวอร่อย ทำไมไม่พูด.. เกลียดความปากแข็งของตัวเองจริงๆ เกือบอดกินข้าวแล้วเนี่ย
 
“ หึๆ เอาผัดผักมั๊ย? ” มันถามแล้วตักบล็อคโคลีกับกุ้งมาเพื่อจะมาใส่ในจานข้าวของผม
 
            ผมรีบพยักหน้าทันที มองจากผัดผักน้ำมันหอยสีสันสวยๆตรงหน้า มีบล็อคโคลี เห็ด แครอทหันแว่น ผัดรวมกับเนื้อหมูและกุ้ง โห น่ากินมากเลยอะ > <
 
“ อืม ..ก็ ดี นะ.. ” ผมพยักหน้าให้มันหลังจากตักผัดผักของมันมากิน
 
            โหหห ขอสูตรได้ป่ะ ทำไมรู้สึกอร่อยกว่าที่ไอ้พี่มันทำให้ผมกินอะ ชู่วๆ บอกไอ้พี่ผมไม่ได้นะ ถ้ามันรู้ว่าผมชมอาหารของคนอื่นอร่อยกว่าที่มันทำเนี่ย มันคงงอนผมยาวแน่ๆ
 
“ อันนี้ต้มยำ ไม่เผ็ดมาก  เฮ้ย! มัน.. ” พอมันเลื่อนถ้วยต้มยำเข้ามาใกล้ๆ ผมก็รีบตักน้ำต้มยำขึ้นมาสดทันที ไม่ได้สนใจเสียงเตือนของมัน
 
“ OUO แอ๊กกก ร้อนๆๆ ฟู่วๆๆ ” ผมตาโตค้าง รีบเอามือมาป้องปากตัวเองไว้ ฮือออ ตอนนี้มีความรู้สึกร้อนและแสบปากจนน้ำตาจะไหล จะคายออกก็ไม่ได้ ร้อนนนนน><
 
“ อะๆ น้ำๆ จะบอกว่าเป่าด้วย มันร้อนนะเว้ย ” มันรีบเทน้ำใส่แก้วแล้วส่งให้ผมดื่ม
 
“ อึก..อึก ฮา! ทำไมมึงไม่บอกหะว่ามันร้อน! ฟู่วๆๆ ” ผมรับน้ำมาดื่มหลายๆอึก จนหมดแก้ว ก่อนมองพ่อครัวเจ้าของต้มยำถ้วยนี้หน้าหงิกๆ
 
“ ไม่เห็นกูตักจากหม้อเมื่อกี้หรือไง ไอร้อนขึ้นขนาดนี้ ซื่อบื่อจริงๆ ” มันไม่พูดเปล่า แต่เอานิ้วชี้มาจิ้มๆหน้าผากผม จนจะหงายหลังอะ
 
“ นี่มึงว่ากูหรอ? ” ผมมองมันด้วยหน้าที่หงิกกว่าเดิม ก่อนเป่าลมปากอีกครั้งเพื่อให้ความแสบร้อนในปากลดลง
 
“ ใช่ ” แหนะ! ไม่คิดจะปฏิเสธอีกนะ ไอ้บ้า
 
“ หึยยย ! ”  ผมเหวี่ยงหน้าหนี อยู่ดีๆก็รู้สึกแสบ ร้อน และชาที่ลิ้น  ทำให้ผมต้องแลบลิ้นออกมา แล้วเอามือทำท่าพัดไปมาอยู่นาน ทั้งๆที่มันก็ไม่ได้รู้สึกดีขึ้นมากเท่าไหร่
 
“ ไหนหันมาดูดิ ปากพองมั๊ย? ” มันลุกขึ้นจากเก้าอี้ แล้วโน้มตัวลงมาพยายามจับหน้าผมให้หันปากไปให้มันดู แต่ผมไม่ยอม พยายามผลักๆมันให้กับลงไปนั่งที่เก้าอี้ตามเดิม
 
“ ไม่ถึงขนาดนั้นสักหน่อย แค่ชาๆลิ้น ปล่อยๆ กูจะกินข้าวต่อแล้ว >////< ” ผมส่ายหน้าเบาๆ แล้วตักกับข้าวมาใส่จานเรื่อยๆ ทั้งไข่เจียว ผัดผัก ต้มยำ
 
“ โอเค ค่อยๆกิน แล้วต้มยำน่ะเป่าด้วยๆ ” พอมันเห็นผมตักข้าวเข้าปากเรื่อยๆมันก็พยายามห้ามให้ผมกินช้าลง แต่ผมไม่สนอะ ถึงปากจะพอง แต่ตอนนี้หิวมากกก
 
“ รู้แล้วหน่า ฟู่วๆๆๆๆๆ - O - อืมมมม>< อร่อยทุกอย่าง ” ผมเคี้ยวข้าวและกับข้าวที่แสนอร่อย  แล้วยิ้มจนตาหยี๋
 
“ กินไปจนจะหมดจาน มันก็ควรอร่อยได้แล้ว หึๆ^^ ” มันยิ้มและหัวเราะดูพอใจ
 
“ เพราะหิวแค่นั้น มันเลยอร่อย (  - o -) ” ผมตอบเฉไฉ แล้วแกล้งหันไปมองทางอื่น
 
            พวกผมกินข้าวเสร็จ มันก็บอกให้ผมมานั่งรออยู่ที่โซฟาเพราะมันจะล้างจาน ไม่ใช่ผมไม่เสนอตัวช่วยนะ แต่มันบอกว่าจะล้างเองเพราะกลัวจานแตก ผมก็โอเค้ ไม่เหนื่อย ไม่เสียแรง เชอะ!

 
“ นี่ถามหน่อยดิ เรารู้จักกันมาก่อนหรอ? ”


เดี๋ยวมาต่อค่ะ
.
.

[Nadaii20]

อ่านไป ยิ้มไป เขินจนแก้มจะแตกแล้ว55
รอครึ่งหลังจ้าาา

[♥►MAGNOLIA◄♥]

กรด ขิม 

กรด คงเห็นขิมแอบตามถ่ายรูปเพื่อนตัวเองมานานแล้ว
เห็นขิมในอิริยาบทแปลกๆ เลยชอบมองขิม
     
 
ขอแก้คำผิดนะ
หยี๋ตา ------- หยีตา ไม่ต้องมีไม้จัตวา เพราะ ห เป็นอักษรสูง
เหร่ตา ------- เหล่ตา

[sirin_chadada]

ขิมท่าทางจะน่ารักน่าบีบ(?)
รอตอนต่อไปค่ะ

[Tawanwee]

  ไม่ได้ตาฝาด555
น่ารักมากเลยย ตลกการบ่นการคิดในใจของน้องขิม

[cocoaharry]

รอออออออออออ

[funndee]

 
ตลกมาก ขิมน่ารัก

[Yeewajj]

นี่ขนาดยังไม่ใช่แฟน แต่ยังมีความแฟนขนาดนี้
เขินกรดอะ ชอบๆๆๆ

[pipimSCHT]

**มาต่อๆ

“ นี่ถามหน่อยดิ เรารู้จักกันมาก่อนหรอ? ” ผมหันไปถามมันที่ยืนล้างจานอยู่ ในขณะที่ผมนั่งพิงโซฟาเหยียดขาสบายๆ นั่งท้องตึงนะครับเลยนั่งตัวตรงไม่ได้ มันหันมามองแล้วกระตุกยิ้มนิดๆแต่ไม่ยอมตอบ “ นี่! ไม่ตอบอะ ”
 
“ หึ มึงไม่รู้จักกูหรอ? ” มันส่งมาแค่เสียง ไม่ได้หันหน้ามามอง
 
“ นี่กูถามมึงก่อนนะ! ”  ผมกอดอกหน้าหงิก เพราะคำตอบมันกวนตีน แถมน้ำเสียงยังน่าหมั่นไส้อะ
 
“ มึงชื่อขิม ”
 
“ กวนตีน! ” รู้แล้วววว ผมเกิดมาแม่กับพ่อก็ชี้ที่ตัวผมแล้วถามว่า 'คนนี้ใคร? ชื่ออะไรเอ่ย?' ผมก็ตอบด้วยเสียงเล็กๆว่า 'นี่น้องขิม'  รู้โว้ย รู้มาตั้งแต่เกิดว่าตัวเองชื่อขิม แต่ที่อยากรู้คือมันเป็นใคร รู้จักชื่อผมได้ยังไง??
 
            ทำไมนะทำไม ทำไมผมต้องมานั่งโง่ๆ อยู่ที่ห้องมันด้วยนะ ถ้าผมเดินอีกสักหน่อยไปถึงป้ายรถ ถ้าผมได้ขึ้นแท็กซี่กลับ ถ้าผมไม่ซ้อนมอเตอร์ไซต์มากับมัน ผมคงได้กลับบ้านอะ ป่านนี้ผมคงนอนกลิ้งไปมาอยู่เตียงของตัวเองแล้ว ไม่ต้องมาติดแหง็กอยู่ที่นี่
 
            ฝนก็ตกไม่มีทีท่าจะหยุด โทรศัพท์ก็เล่นไม่ได้ เบื่อนิดๆ หงุดหงิดหน่อยๆด้วย ไม่มีไรทำเลย ได้แต่นั่งๆ นอนๆ มองเจ้าของห้องมันเก็บโต๊ะ กวาดพื้นห้อง ล้างจาน เอาของเข้าตู้เย็น เอาแอปเปิ้ลออกจากตู้เย็น ล้าง ปลอกเปลือก แล้วเดินเอามาให้ผมกิน
 
“ กินนี่ดิ เดี๋ยวกูมานะ ”
 
“ อืมมม ” ผมนั่งค้ำคางตอบมันเสียงเหนื่อยๆ

            มันเดินหายไปเข้าห้องนอนของตัวเองไปซักพัก ไม่รู้ไปทำอะไร เพราะผมไม่ได้ถามอะไรต่อ ผมแค่นั่งกินแอปเปิ้ลรอตามที่มันบอก กินจนจะหมดจานอยู่แล้วนะ อร่อยเป็นบ้า ทำไมทุกอย่างที่ผมกินมันถึงอร่อยขนาดนี้นะ^^ จนประมาณ 20 นาทีได้แล้วนะที่ผมต้องคอยชะเง้อคอมองมันว่าเมื่อไรจะออกมา อย่างน้อย มากวนตีน มาเถียงกับผม ส่งเสียงออกมาไม่ให้ผมเหงาบ้างก็ได้ ฮืออ
 
            หายไปซักพักหนึ่ง.
 
            หายไปซักพักสอง..
 
            หายไปซักพักสาม...
 
แกร็ก
 
“ กู.. ”
 
“ มึงไปทำอะไรเนี้ย! ” ผมรีบลุกขึ้นยืน แล้วเดินตึงตังๆเข้าไปหามันด้วยหน้าที่หาเรื่องมันสุดๆ มันก็หยุดชะงัก แล้วก็มองผมอย่างสงสัย
 
“ กู.. ”
 
“ นานมาก! นานมากๆ! ” ผมกอดอกตัวเองแน่น และเชิดหน้าหน่อยๆ รีบพูดก่อน ไม่ยอมให้มันได้ทันแก้ตัวใดๆ ให้มันรู้ว่าผม.. โกรธ! เบื่อ! เหงา(?)
 
“ กูซะ..”
 
“ มึงแอบนอนหลับ แล้วทิ้งกูไว้โซฟานี่หรอ? ” ผมชี้หน้าคนที่กำลังอ้าปากตอบ พอมันได้ยิน มันก็กระตุกยิ้มแล้วส่งเสียงหัวเราะอยู่ในลำคอ ก่อนส่ายหน้านิดๆ
 
“ กู.. ”
 
“ มึงไม่ต้องแก้ตัวเลย นอนหลับสินะ เนี่ยกูกินแอปเปิ้ลจนหมดจานแล้ว ไม่มีอะไรทำเลย กูเบื่ออะ มึงทิ้งกูนั่งอยู่คนเดียวตั้งนาน แฮ่กๆ มึง.. ”
 
“ เดี๋ยวๆ ให้กูตอบก่อนได้มั๊ย พูดอยู่ได้คนเดียว ” มันยกมือทั้งสองข้างขึ้นห้ามผม เหมือนยอมแพ้ หน้ามันก็ยิ้มออกมาเหมือนคนกลั้นยิ้มเอาไว้ไม่อยู่
 
“ แฮ่กๆ เออ พูดมาสิ ” ผมหายใจหอบ แต่ก็พยายามนิ่งไว้ ก่อนเหล่ตามองมันนิดๆ
 
“ กูไปซักเสื้อผ้า ซักกางเกงในมึงให้ ปั่นแห้งแล้ว ตากให้เรียบร้อยแล้วด้วย ” มันพูดเสร็จแล้วก็อมยิ้ม แต่ เดี๋ยวนะ..
 
“ หะ? oOo ” ผมไม่ได้หูฝาดใช่ป่ะ น้ำเข้าหูหูเลยอื้อฟังผิดหรือเปล่านะ
 
“ หึๆ กู ซัก เสื้อ ผ้า กับ กาง เกง ใน มึง ให้ แล้ว ” มันพูดช้าๆชัดๆ
 
“ อะไรนะ ซักเสื้อผ้า ซักกางเกงใน? O.O กางเกงใน! ”
 
ชัด
มาก
ไอ้เหี้ยยย! ><
 
“ ใช่ๆ หึๆ ” มันพยักหน้าและอมยิ้มนิดๆ
 
“ นี่มึงก็บอกแล้วไง ว่าเดี๋ยวกูไปซักเองอะ! มึง.. ” ผมถอยหลังกรู ตะโกนใส่หน้ามันเสียงดัง พลางคิดในใจว่าอย่างงี้มันก็ต้องเห็นอะดิ>o<
 
“ บอกตอนไหน กูไม่เห็นได้ยิน ” มันส่ายหน้าไปมาแล้วทำหน้าเหมือนพยายามนึก
 
“ กูบอก! ” ผมหน้ามุ่ยและกระโดดดิ้นไปมา เหมือนไม่ยอม ผมยืนยันเลยนะว่าบอกอะ ><
 
“ - o- หึๆ  จริงหรอ? ” มันหัวเราะเสียงขึ้นจมูกกับท่าทางของผม แต่ก็เต็มไปด้วยหน้าตาที่ไม่รู้เรื่องจริงๆ
 
“ ....... ” โอย พ่อแก้วแม่แก้ว>< ผมได้แต่หลับตานิ่งประมาณ 10 วิ พยายามสูดหายใจเข้าลึกๆ หายใจออกยาวๆ ใจเย็นนะขิมนะ มันคงไม่ล้ออะไรหรอกนะ มันคงหวังดีถึงเอาเสื้อผ้าไปซักให้ คิดในแง่ดี ใจเย็นนน ฮู้วววว
 
“ หึๆ งั้นไม่เป็นไรแล้วกันกูซักให้เรียบร้อยแล้ว ”
 
“ ทีหลังไม่ต้อง ไอ้บ้าเอ้ย! ”  ฮือออ
 
            ดูดิมันหายไปตั้งนานสองนาน แล้วมันค่อยมาบอกผม ว่ามันเอาเสื้อผ้าของผมไปซักให้แล้ว ตากให้แล้วด้วย -///////////-
 
            คือผมยืนยันและจำได้แม่น ผมตะโกนบอกมันตอนมันอาบน้ำว่าเสื้อผ้าที่ถอดไว้ในห้องน้ำผมจะซักเองหลังกินข้าวเสร็จ เพราะถ้าแห้งผมจะใส่กลับอะ ผมตะโกนบอกมันตั้งสองรอบ ได้ยินมันตะโกนเออๆออๆกลับมา ก็นึกว่ามันรู้เรื่องแล้ว ที่ไหนได้ มันไม่ได้ยิน>o< หวังว่ามันจะไม่ล้อนะ น่าอายว่ะ กางเกงในสีเหลืองของผมมมม!
 
“ อืมๆ เออนี่.. ” มันถามขึ้นในขณะที่ผมกำลังเดินนำมันกลับไปนั่งที่โซฟา
 
“ อะไรอีกอะ? ” ผมหยุดเดินแล้วหันกลับไปมองมันตาขวาง
 
“ ชอบกางเกงในสีนี้หรอ? ”
 
OoO !
 
“ ไปไกลๆตีนเลยไอ้เหี้ย!!!!!! ”
 
 
ย๊ากกกกกกกกกก ผม อยาก จะ ฆ่า มันนนนนน > /////////////////// <
 
 
“ ไม่ต้องมองหน้าเพื่อขอบคุณกูในใจก็ได้ ที่กูซัก...ให้ ” ผมรีบชี้นิ้วห้ามทัน มันเลยไม่พูดคำนั้นออกมา
 
“ ...... ” ผมไม่สามารถพูดอะไรต่อได้ อยากถีบมันแต่ทำไม่ได้ ตอนนี้รู้สึกถึงความร้อนที่ไหลไปไหลมาหมุนเวียนมารวมกันอยู่ที่หน้า ผมรู้สึกร้อนมาก มันปรี้ดๆ > - <
 
“ กูไม่ถือหรอก เห็นกองอยู่ในห้องน้ำก็เลยซักให้ ” มันยังมีหน้ามาอมยิ้มนะ ไม่เห็นหน้าผมหรือไง จะฆ่ามันให้ได้อยู่แล้วเนี่ย..
 
“ กูไม่ได้กองขวางหูขวางตามึงซักหน่อย ก็บอกอยู่ว่าจะไปซักเองอะ! >< ” ผมจะปรี้ดแล้วนะเว้ยยย
 
“ ไม่เป็นไรหรอกหน่า มึงอายอะไร ผู้ชายเหมือนกัน ”
 
“ แล้วเรารู้จักกัน ถึงขั้นซักกางเกงในให้กันมั๊ยเล่า ไอ้เหี้ย! ” ผมลุกขึ้นเขวี้ยงหมอนที่โซฟาใส่มันอีกครั้ง คิดว่ามันคงหลบได้อีกครั้ง แต่ผิดคาด มันยืนอยู่ที่เดิม ไม่หลบแถมยิ้มพอใจ ผมเลยถอดใจแล้วนั่งลงโซฟาอย่างแรง
 
“ ฮ่ะๆๆๆ อย่าโกรธกูดิ คิดซะว่ากูหวังดี เป็นเจ้าบ้านที่ดี ทำกับข้าวให้กิน ซักผ้าซักผ่อนให้แล้วกัน ”
 
“ ........ ” ความคิดประหลาด ไอ้บ้า ><

“ กูเอาเสื้อผ้ามึงลงเครื่อง ไม่ได้ซักมือให้สักหน่อย ไม่ต้องมาอายหน้าแดงหรอกหน่า ” มันตอบเสียงใจเย็น และอมยิ้มส่งมาให้เหมือนยังไม่รู้ความผิดของตัวเอง ย๊า><

“ แล้วตอนมึงตากอะ! มึงก็..จับหนิ วุ้ย>///< ”
 
“ หึๆ กูไม่ล้อหรอกน่า มึงอายใช่มั๊ย ถึงทำเป็นโกรธกูเนี่ย ” มันเก็บหมอนเล็กๆสามสี่ใบขึ้นมากอด แล้วเดินเข้ามาวางไว้ที่โซฟาข้างๆผมเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น
 
“ ..ก็กูไม่ชอบอะ ” ผมพูดด้วยเสียงเหวี่ยงๆ หน้าหงิก พอเงยหน้ามองมัน มันก็ยังส่งยิ้มมาให้เหมือนไม่มีอะไรมาให้อีก ซักกางเกงในให้กันเนี่ยนะ ผมก็อายสีกางเกงในตัวเองเป็นนะเว้ย ตอนเด็กๆโดนเพื่อนล้อ แต่แล้วทำไมอะ ที่ผมใส่ก็เพราะผมชอบอะ!
 
“ อ่าๆ โอเค กูเข้าใจแล้ว มึงอายนั้นแหละ ”
 
“ ไอ้เหี้ย!!! ”
 
“ หึๆ ด่าได้ด่าดีจริงๆ แล้วเลิกนิสัยเขวี้ยงข้าวของได้แล้ว ”
 
“ ไม่ต้องมาสอน! ”
 
“ อย่าให้กูต้องพูดซ้ำนะ ”
 
“ อะ.. - O -  ” ผมได้แต่อ้าปากค้าง ไม่กล้าเถียงต่อ ตอนแรกมันพูดยังมีรอยยิ้มอยู่แต่พอผมตะคอกเถียง มันเลยเปลี่ยนสีหน้าและน้ำเสียงนิ่งๆทันที ทำผมอึ้งและหน้าถอดสีไปเลยอะ อยู่ดีๆผมก็กลัวมันขึ้นมาอีกครั้งแล้วสิ ผมเดามันไม่ถูกแล้วนะ กวนตีนแล้วอยู่ดีๆก็มาดุกันอะ!
 
            มันเดินไปเดินมา เดินไปเดินมาจนทำทุกอย่างเสร็จมันถึงมานั่งอยู่ที่โซฟากับผม ในขณะที่ผมเบื่อๆๆ เบื่อสุดๆก็รู้สึกเกร็งๆขึ้นมาทันที ผมไม่กล้าเอ่ยปากพูดอะไรอีกเพราะกลัวโดนมันดุอีก แถมยังอายเหตุการณ์เมื่อกี้ไม่หายด้วย
 
“ ไม่ดื้อแล้วสินะ ”
 
ขวับ
 
“ .......... ” ผมหันไปมองมันตาขวาง ก่อนหันหน้าหนีมัน  .. จะบอกว่าผมไม่ชอบที่มันดุๆแบบเมื่อกี้ ไม่ชอบเลย..
 
“ เชิดหน้าจนคางจะถึงเพดานแล้ว หึๆ ”
 
“ ............ ” เพดานห้องมันอยู่สูงจะตาย ผมจะเชิดไปถึงได้ไง!
 
“ พูดหน่อยดิ งอนที่กูดุเหรอ? ” มันขยับเข้ามานั่งข้างๆผม แต่ผมขยับหนี
 
“ ไม่ ใครงอน จะให้กูพูดอะไรอะ กูไม่อยากพูดกับมึงแล้ว กูอยากกลับบ้าน! ”  ผมพูดเสียงดังให้มันได้ยินชัดๆไปเลย มาว่าผมงอน ผมไม่ได้งอนสักหน่อย
 
“ เฮ้อออ ดูท่าฝนไม่หยุดตกน่ะสิ ” มันบิดขี้เกียจ แล้วเอาตัวไปพิงแขนพาดโซฟา ไม่รู้ว่าตอนไหนแขนมันพลาดมาอยู่ที่ด้านหลังของผมแล้ว
 
“ ออกดิ๊! ” ผมหันไปปัดมือมันออก แต่มันไม่ยอม ผมเลยลุกออกไปนั่งโซฟาเล็กอีกตัวด้านข้างกัน เอ่อ!กูออกเองก็ได้ “ แล้วกูจะกลับบ้านยังไงเนี่ย.. ”
 
“ หึๆ ก็ไม่ต้องกลับ ” มันลุกขึ้นนั่งตัวตรง แล้วขยับตัวก้มหน้ามามองหน้าผมแทน
 
“ หะ? ” ผมทำหน้าเหวอร้องเสียงหลง แต่มันกลับยักคิ้วข้างซ้ายยึกๆมาให้ผมแทน ก่อนพูดต่อ
 
“ นอนนี่แหละหน่า ”  สะ..เสียงมัน ทำไมต้องใช้เสียงเซ็กซี่ไอ้บ้าาาา>/////<
 
“ ออกไปเว้ย! ” พอผมรู้สึกว่าหน้ามันเข้ามาใกล้ผมมากขึ้น ผมเลยรีบผลักมาออกทันที
 
“ ตามนั้นเนาะ หึๆ ” มันพูดสรุปเองแล้วขยับตัวออกไป ล้มตัวนอนลงไปกับโซฟาโดยหันหัวมาทางผม มีการเหล่ตามามองนิดๆ ก่อนกระตุกยิ้มพอใจ
 
“ ไม่! กูอยากกลับบ้าน ” ผมลุกขึ้นยืน แล้วดึงกระเป๋าเป้ของตัวเองที่ไอ้บ้านั้นกำลังหนุนอยู่ออก ทำให้หัวมันโขกลงกับขอบโซฟาอย่างจัง
 
“ โอย! หัวกู -_- ไอ้ขิม  ดูฟ้าดูฝนดิ จะกลับยังไง ” มันลุกขึ้นนั่งมองผม ด้วยสีหน้าที่เหมือนจะเจ็บปวด พร้อมกับเอามือลูบหัวด้านหลังและแถวต้นคอของตัวเอง คงจะเจ็บมากอะดิ สม น้ำ หน้า ^w^
 
“ มึงขับรถตากฝนไปส่งกูหน่อยสิ ” ผมพูดเสียงเบาๆ
 
“ ไม่ครับ กูไม่ไปส่ง ”
 
“ กูกะ.. ”
 
“ แล้วมึงห้ามกลับครับ! ” ผมกำลังจะอ้าปากจะตะโกน แต่โดนมันชี้หน้าแล้วพูดตัดหน้าก่อน
 
“ ทำไมอะ กูจะกลับ ” ผมกอดกระเป๋าแล้วหันหลังให้มัน กึ่งเดินกึ่งวิ่งไปที่ประตู เพื่อจะใส่รองเท้าและออกจากห้อง ..ถ้ามันไม่ยอมไปส่ง ผมกลับเองก็ได้
 
“ ดื้อจังวะ ” มันลุกเดินตามมาตั้งแต่ตอนไหนไม่รู้ แต่ผมรู้ตัวตอนที่มันเข้ามาจับแขนผมไว้ แล้วแย่งรองเท้าผ้าใบออกจากมือผมไปวางลงที่ชั้นเหมือนเดิม ก่อนออกแรงดึงให้ผมเดินตามกลับเข้ามาในห้อง ตรงโซฟาสีแดงตัวเดิม
 
“ นั่ง! .. จะยอมนอนนี่มั๊ย ถ้ายืนยันว่าจะกลับ กูไม่รับรองว่าจะเกิดอะไรขึ้นกับมึง” มันกดไหล่ผมไม่แรงมาก แต่ผมดันนั่งลงตามที่มันสั่งผ่านคำขู่เมื่อกี้
 
“ กูจะกลับอะ มึงลากกูกลับมาทำไม มึงไม่ไปส่งกู กูก็จะกลับเอง กูจะกลับบ้าน! ” ผมสะบัดไหล่พยายามให้มันปล่อย แต่ผิดคาด นอกจากมันจะไม่ยอมปล่อยแล้วมันยังผลักผมนอนลงโซฟาแล้วยังล้มมาทับผมอีก

O.O
 
“ งั้น ถ้ายังดื้อแบบนี้  และยังยืนยันที่จะกลับให้ได้ ..กูจะเอามึงจนกลับไม่ได้เลย”

“ OoO หะ! ” มะ.. มันว่าอะไรนะ? เอา ..อะ เอาอะไร?

“ หึๆ ”

“ >O< เหี้ย! ปล่อยยย ” ผมว่าผมซวยแล้ว เหี้ยแล้วววว><
 
            ผมพยายามดิ้นให้แรงขึ้นกว่าเดิมเพื่อจะให้หลุดไปจากมัน แต่กลับกลายเป็นว่าตอนนี้มันล้มตัวลงมานอนกอดผมไว้ แถมยังเอาขาเกี่ยวขาของผมไว้จนขยับไม่ได้อีก แขนทั้งสองข้างก็ถูกมันกอดล็อคไว้ ไอ้บ้านี่มันจะทำอะไรกันแน่เนี่ย>////////<
 
“ จะยอมนอนที่นี่ดีๆโดยที่กูจะไม่ทำอะไรมึง หรือ จะกลับบ้านแต่ก่อนกลับมึงต้องเป็นของกูก่อน ฟอดดด ” มันพูดเสร็จแล้วก็ก้มหน้าลงมาหอมแก้มผมด้วย อ๊ากกก แก้มผม แก้มของผมมมมม>o<
 
“ ไอ้เหี้ย นี่ ม..มึงเป็นเกย์? ” ผมอ้าปากค้าง เผลอหันไปถามมัน ก่อนจะพยายามเบี่ยงหน้า ขยับตัวหนี
 
“ ก็ไม่รู้สิ ก็อยากลองดูเหมือนกัน แล้วอีกอย่างกูเป็นคน ไม่ใช่เหี้ย เรียกเหี้ยอยู่นั้น ” มันพูดแล้วพยายามจะก้มหน้าลงมาหอมแก้มผมอีกครั้ง แต่ใครจะไปยอมเล่า! ไม่มีทางโว้ย><
 
            ทำไมผมไม่เอะใจนะ ทั้งเรื่องที่มันมักจะโผล่มาช่วย ทั้งเรื่องที่มันเข้าหาผมเนี่ยเพราะว่ามันต้องการตัวผมหรอ O.O ไม่นะ!!
 
“ ไอ้เหี้ยยยย ปล่อยนะ! อ้ากกกกกก”
 
            ผมพยายามเบี่ยงหน้าหลบ เพราะมันเริ่มเอาหน้า(หล่อๆ)ของมันเริ่มเข้ามาใกล้ผมเรื่อยๆ แถมยังทำปากจู๋อีก อึยยยยยยยยยยยยยย ผมก็ต้องดิ้นสิ ดิ้นๆๆๆจนกว่ามันจะปล่อย

“ อย่าดิ้นหน่า ยอมเป็นของกูซะเถอะ มาม่ะๆ ^3^ ”

“ อ๊ากก อย่านะ! >.< ”
 
            ผมหลับตาและเม้มปากแน่น ไม่รู้อะไรเหมือนกันที่ทำให้หน้าของผมเห่อร้อนขึ้นมา ผมพยายามกลั้นหายใจสุดๆ เพราะยิ่งมันใกล้เข้ามาผมยิ่งได้กลิ่นหอมๆจากตัวมัน แต่นอกจากทำไม่ได้แล้วยังเหมือนจะตายเพราะขาดอากาศหายใจ จึงหอบออกมาจนตัวสั่น
 
“ หึๆ เอาไง จะยอมเป็นของกู หรือจะยอมนอนที่นี่ดีๆ โดยที่กูไม่ทำอะไร”
 
“ ......... ” ผมนิ่ง เพราะรู้สึกถึงเสียงและลมหายใจของมันที่ใกล้ผมมากจนรู้สึกได้ ไอ้เหี้ยเอ้ย นี่มันเรียกว่าใกล้เหี้ยๆต่างหาก มันกอดผมขนาดนี้ไม่ให้รู้สึกใกล้ได้ไง > //////// < ตอนนี้สมองผมมันว่างเปล่า มันคิดอะไรไม่ออกแล้วโว้ย
 
“ กูไม่หอมแก้มเฉยๆแล้วนะ แต่กูจะจูบ นับ.. หนึ่ง สอง สะ.. ” เสียงของมันที่พูดกระซิบอยู่ข้างๆหูของผมเมื่อกี้ ทำให้ผมขนลุกไปหมด จนทำตัวไม่ถูก แถมใจยังเต้นแรงแปลกๆ ทำให้ผมคิดได้ว่าก่อนที่ผมจะโดนมันจูบ ผมควรยอมทำตามที่มันบอก
 
“ อ๊ากๆ ยอมแล้วๆ ยอมแล้วไอ้เหี้ย > w < ” ผมร้องออกไปสุดเสียง และหลับตาปี๋ ถึงแม้อีกใจหนึ่งผมจะคิดว่าที่มันพูดอาจเป็นคำขู่ ที่อยากจะกลั่นแกล้งผม แต่ผมก็ไม่อยากเสี่ยงโว้ยยย ถ้าเกิดมันทำจริงๆ หึยยยยย><
 
“ ยอมเป็นของกูน่ะหรอ? ^ - ^ จุ๊..โอ้ะ! ” ผมดิ้นจนแขนข้างหนึ่งที่หลุดจากพันธะของมัน ผมก็ผลักหน้ามันแรงๆทันที

“ กวนตีน ยอมนอนที่นี่โว้ยยย > - < ”

“ รุนแรงจริงๆนะมึงเนี่ย หึๆ ยอมแน่นะ ยอมนอนที่นี่แน่นะ ? ”
 
“ เออๆ  ไอ้เหี้ย ปล่อยๆๆๆๆๆ ก็บอกว่ายอมไง กูนอนที่นี่ คือห้ามทำอะไรกู ไอ้เหี้ย ปล่อยยย ผลั้กก! ” ผมดิ้น และพยายามดึงมืออีกข้างที่มันกอดล็อกไว้อยู่ให้หลุด ส่วนขาและเท้าก็พยายามขยับ เตะขาไปมา และฮึบแรงสุดท้ายออกแรงผลักและถีบมันสุดแรงจนมันตกโซฟา
 
ตุบ!
 
> - < เยส!
 
“ โอ้ย ไอ้ขิม! โอ้ะ หลังกูๆ ”
 
“ ฮ่าๆๆๆๆๆ สมน้ำหน้า  ไอ้บ้าเอ้ย! ” ผมปรบมือและหัวเราะอย่างชอบใจ เพราะพอมันตกลงจากโซฟา ผมก็กระโดดลงจากโซฟา ไปยืนด้านล่าง มองมันที่ร้องโอดโอยนั่งจับเอวตัวเองไว้
 
พลั้ก! พลั้ก! พลั้ก!
 
“ นี่แหนะๆๆๆๆๆ ฮ่ะๆๆๆ ” ผมคิดได้ว่าแค่ตกโซฟาไม่พอหรอก สำหรับคนทะลึ่งและฉวยโอกาสแบบมัน เลยเอื้อมมือไปหยิบหมอนมาตีที่ตัวมันอีกสองสามครั้ง ทั้งตี ทั้งหัวเราะสะใจ นี่แหละ โทษฐานที่มันมากอดและหอมแก้มผม > ///// <

-100%-

#จับรัก #กรดขิม

TBC.


** นิยายเราไม่ซีเรียส ออกจะรั่วๆด้วยซ้ำ  

สำหรับตอนนี้อาจจะยืดๆยานๆหน่อย คือเราอยากให้ทั้งสองอยู่ด้วยกันนานๆ5555
ทั้งสองยังไม่รู้จัก ไม่สนิทแต่เราอยากให้เขาได้กันแล้ว
แต่ก็นะ ยังๆหรอก ดูจากการที่ขิมถีบพี่กรดของเราตกโซฟาแล้ว ขิมไม่ง่าย555

เราขอบคุณทุกๆคอมเม้นท์นะคะ เราอ่านหมดเลย
เราอาจจะพิมพ์ผิดๆถูกๆ และตรวจทานไม่ค่อยละเอียด
เราจะพยายามปรับแก้ และแก้ไขให้ดีกว่าเดิมนะคะ ขอบคุณค่ะ
ฝากติดตามตอนต่อไปด้วยนะคะ

[Yeewajj]

มาแล้วววว ><
ขิมตลกมากกกก รั่ว ขี้บ่น ขี้งอน
พี่กรดก็กวน ฮา เจ้าเล้ห์ ดุด้วยแต่ก็ง้อน้อง

น่ารักกก

อ่านแล้วหายเครียดเลย555

[Januarysky]

ขิมดื้อ
อิพี่กรดคงต้องจับตีก้นแรงๆ
 

[funndee]

ชัด
มาก
ไอ้เหี้ยยย! >< - ขิม

ลั่นมาก5555555 เข้าใจขิมนะ ก็อายอะ ของใช้ส่วนตัว
แล้วไอ้พี่กรดนี่ก็ไปซักให้น้องทำไม เสื้อผ้าไม่ว่า แต่ย้ำกางเกงในทำไม555555555

[Nadaii20]

ว่าจะค่อยกลับมาเม้นที่หลัง แต่มันอดไม่ได้555 อยากมาคอมเม้นบอกความรู้สึกหลังจากที่ได้อ่านตอนนี้ไป คือตลกมาก55555 หัวเราะความขี้แกล้งของพี่กรด ขิมก็ตลกกกก