ตอนสั้นๆ....ขอบคุณที่รักกัน...
"ฟังเพลงมะเดี๋ยวร้องให้ฟัง" นี้คือคำพูดของไอผู้ชายว่างจัด...ที่พูดขึ้นมาขณะที่ผมกำลังนั่งหัวหมุนกับตัวเลขมากมายก่ายกองที่กำลังตรวจอยู่
ยอมรับแหละว่าเครียดจริงๆ....
เมื่อได้ยินดังว่า.ไอโมก็เลยต้องละสายตาจากจอคอมฯ..ไปมองหน้ามัน...หน้านิ่วคิ้วขมวดหน่อยๆ...
.....
"ว่างขนาดนั้นเลยเหรอ" รู้สึกโมโหมันขึ้นมาแบบไม่มีเหตุไม่มีผลครับ...ก็เหนื่อยนี่ครับ ...
ก็ผมหน่ะแทบไม่มีเวลาหายใจ แต่ดูมันสิครับ ...
หลังจากที่มันหายออกไปจากชีวิตผมพักใหญ่ๆ...มันก็กลับมาครับ กลับมาคราวนี้มันมาพร้อมกับอาวุธคู่กาย
นั่นก้คือกีต้าโปร่งตัวโปรดของมัน....
มันลากเก้าอี้มานั่งไม่ใกล้ไม่ไกลรัศมีตีนผมเท่าไหร่นัก...คาดว่ามันคงวัดระยะไว้แล้วเรียบร้อยว่าจะไม่เข้าใกล้ผมเกินความจำเป็น....
"อย่าทำหน้าเครียดนักสิ หน้าเหี่ยว หมดหล่อ..ไม่รู้ด้วยนะ" ทำหน้าเฉยๆนิ่งๆตามสไตร์มัน(ที่ผมเห็นว่ากวนตีนเป็นที่สุด) แต่ตามันนี่อย่างวาวเลยทีเดียวเชียว
"อยากตายก่อนอายุ 30 มะ" ผมพูดห้วนๆ ด้วยไม่รู้จะต่อกร กับมันยังไงดี วันนี้ทั้งวันไม่รู้มันเป็นเจี้ยอะไรครับ กวนผมจริง
"กลายเป็นคนโหดร้ายแบบนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่เนี่ยะ หึหึ" มันพูดไปหัวเราะไป มือมันก็สาระวนกับการปรับแต่งสายกีต้าของมันไป..
"เป็นแบบนี้มาแต่ไหนแต่ไรแล้วโว้ย..."พูดเสียงดังๆห้วนๆ ส่ายหน้าอย่างแสนเอื่อมระอา แล้วหันกลับไปสนใจหน้าจอคอมอีกครั้ง
....**อยากขอบคุณอีกสักครั้ง ที่เธอยังไม่ทอดทิ้งกัน
ที่เธอนั้นยืนข้างฉัน ในวันที่ไม่มีใคร
ในวันที่ฉันล้มลง ในวันที่ฉันร้องไห้
วันที่ต้องเหงาเดียวดาย เธออยู่ข้างกายเสมอ
ก่อนที่ผมจะจมดิ่งลงไปกับตัวเลขมหัศจรรย์ต่างๆที่กำลังตีกันวุ่นวายอยู่บนหน้าจอ เสียงกีต้าแผ่วๆเสียงร้องทุ้มๆก็ทำให้ผมต้องหันกลับไปมองที่เจ้าของใบหน้ากวนส้นเมื่อครู่นี้อีกครั้ง
และผมก็ได้สบสายตากับเจ้าของเสียงนุ่มๆทุ้มๆ ที่กำลังจะบอกอะไรบางอย่างกับผมผ่านเสียงเพลง อันหวานซึ้งตรึงจิต (จริงๆนะ)
แววตาซึ้งๆ เสียงร้องหวานๆทำให้ผมต้องวางมือจากงานตรงหน้า แล้วหันมาสนใจกับสิ่งที่ผู้ชายตัวโตแต่ขี้หึงอย่างร้ายกาจกำลังจะบอกอะไรบางอย่างกับผม
ขอบคุณฟ้าและสวรรค์ ที่ให้เราได้มารักกัน
แต่งเติมชีวิตของฉัน เติมฝันให้เต็มหัวใจ
ขอบคุณที่เธอรักกัน ขอบคุณที่เธอมั่นใจ
ด้วยศักดิ์ศรีของลูกผู้ชายให้เธอมั่นใจได้เลย
*ผู้ชายคนนี้สัญญา จะเก็บรักษาใจเธอ
จะรักให้สมที่เธอ มอบใจของเธอให้ฉัน
จะดูแลรักตัวเธอ ให้เท่าที่เธอรักฉัน
ตราบใดที่เธอรักกัน คำมั่นคือฉันรักเธอ
อยากขอบคุณอีกพันครั้ง ฉันว่ามันคงยังน้อยไป
ในตอนนี้ไม่มีคำใด จะอธิบายใจฉัน
ตอนนี้พูดได้คำเดียว ขอบคุณที่เธอรักกัน
แต่นี้และทุก ทุกวัน ฉันจะรักเธอคน
( *,* )
จะดูแลรักตัวเธอ ให้เท่าที่เธอรักฉัน
ตราบใดที่เธอรักกัน คำมั่นคือฉันรักเธอ
ผมไม่รู้ว่าเสียงเพลงหยุดลงตั้งแต่เมื่อไหร่ กว่าที่ผมจะหลุดออกจากผวังความคิด...ก็ต่อเมื่อริมฝีปากร้อนๆของใครบางคนได้กดแนบลงมาที่ริมฝีปากของผม....
จูบหวานๆที่แนบลงที่ริมฝีปากผมครั้งแล้วครั้งเล่าทำให้ผมรู้สึกปลอดโปร่งสบายใจมากมาย
".....เรา รัก นายจังคิม " ไม่รู้สินะ...แค่อยากบอกให้รู้หน่ะ...
พร้อมๆกับคำรักหวานๆที่ผมบอกกับไอคิมไป...
ไอคิมมันก็ได้ดึงตัวผมให้ขยับไปนั่งบนตักมัน แล้วโอบกอดผมไว้....ผมซบหน้าลงกับอกอุ่นๆของมัน.....
"ขอบคุณที่ยังรักกันครับผม...." มันยืนยันคำพูดของมันด้วยจูบผะแผ่วที่หน้าผากผม
"และตอนนี้...นายก็พักได้แล้วนะ...นอนซักงีบ....แล้วค่อยตื่นมาลุยงานต่อ"....
"เราก็รักนายนะ นายแตงโมตัวร้าย"
มันว่างี้ ผมก็ยิ้มๆครับ อยากตอบโต้มันไปซะเลยเกินว่าผมปล่าวร้ายนะ ...แต่ก็ขี้เกียจเถียงมันแล้วหง่ะ...ตอบแทนที่มันร้องเพลงเพราะๆซึ้งๆหวานๆให้ฟัง...
จะว่าง่ายๆ ไม่ต่อปากต่อคำกับนายแล้วกันนะนายคิม...ว่าแล้วก็หลบตาลงซุกซบใบหน้าให้ฝังแน่นลงกับอกอุ่นๆของไอคิมด้วยความรู้สึกที่สุขใจสุดๆ.....
***************************
หัวข้อ: .คิมคิม โมโม( 03/08/2019 โมโม มาทักทาย) (อ่าน 469319 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก