]~ เบื่อว่ะ! ทำไรดี ~
คุณเคยเป็นป่าวครับ? ที่ว่าช่วงนึงของชีวิตประจำวัน มันจะต้องมีสักครั้งที่เรารู้สึกว่า แม่ง! เบื่อว่ะ ไรงี้ คือตอนนี้ผมก็ติดอยู่กับช่วงเวลานี้เหมือนกัน คืออยู่ๆก็เบื่อเห็นอะไรก็เซ็งไปหมดเลย คือแบบชีวิตนี้ไม่รู้จะทำอะไรดี มองไปที่ไหนก็แบบถอนหายเฮือก ทำตัวเปื่อยๆเอื่อยๆ เป็นขยะเปียก คืออยากหาอะไรที่มันตื่นเต้นทำแต่ไม่รู้จะทำอะไร เห้อออ คิดแล้วปวดหัว
“กร มึงเป็นเชี่ยไร กุเห็นมึงเอาแต่ถอนหายใจ?” ฟิว รูมเมทถามผม
“กุเบื่อออออออออออออออออ” ผมว่าพลางดิ้นไปบนเตียงเหมือนเด็กๆ
“มึงก็ออกไปหาไรทำดิว่ะ”
“ไม่เอากุขี้เกียจจจจจ” ผมมองหน้าแล้วเบะปากใส่มัน
“ไอ้หอก! แล้วมรึงจะบ่นทำเชี่ยไร โว๊ะ!”
“ก็กุเบื่ออ่า~~~~”
“โว๊ะ! รำคาญไอ้ห่านิ!” มันเดินหนีผมเข้าไปในห้องน้ำ แล้วผมก็กลับมานอนเปื่อยอีกรอบ ว่าแล้วก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาไถเรื่อยๆ แต่ไม่ได้สนใจสิ่งที่อยู่ในจอเลยแม้แต่นิดเดียว ไม่เข้าใจตัวเองว่าจะหยิบมันมาไถเพื่อ? ผมจ้องเพดานสีขาวกระดวงตาเล็กน้อย เริ่มรู้สึกง่วงขึ้นมาเฉยๆ ดวงตาปรือของผมจะหลับอยู่แล้ว ถ้าไม่มีเสียงขัดขึ้นมาซะก่อน
“ไอ้กร นอนแล้วอ่อว่ะ?” ผมปรือดวงตาขึ้นนิดๆแล้วงึมงำตอบกลับไป
“อืม” ตาค่อยๆปิดลงอีกครั้ง แรงยุบข้างๆตัวไม่ได้ทำให้ผมลืมตาตื่นขึ้นอย่างใด
“ไอ้กร”
“........”
“ไอ้กร”
“........”
“มึงเบื่อใช่ป่าว?”
“..........”
“อยากลองอะไรใหม่ๆป่ะ?”
“.......”
“เงียบแปลว่าอยากนะ”
“........”
“อยากลองโดนกุลักหลับป่ะ”
“อืมม......ไม่.......” เสียงงึมงำเหมือนคนรำคาญ แต่ดวงตากลับปิดสนิทและลมหายใจเข้าออกสม่ำเสมอเป็นสิ่งที่ช่วยยืนยันว่า กร หลับไปแล้ว
“มึงไม่ แต่กุอยากว่ะ” ว่าแล้วฟิวก็เลิกเสื้อของกรขึ้นแล้วใช้ริมฝีปากไล่ชิมขึ้นไปจนถึงหน้ายอดอกสีชมพูเล็กๆของคนที่หลับไม่รู้เรื่อง
“อืมม.....” เสียงครางเบาๆและแรงหายใจหนักจากคนใต้ร่าง เป็นเครื่องกระตุ้นชั้นดี
“เชี่ยกร! มึงแม่งโคตรอ่อย!” ฟิวดึงกางเกงร่วงติดมือไป แล้วใช้มือลูบไล้สะโพกของอีกฝ่ายอย่างช้าๆ ฟิวผละออกกรแล้วเดินไปที่หัวเตียงของตนแล้วหยิบเจลขึ้นมาก่อนจะป้ายไปส่วนล่างของอีกฝ่าย นิ้วเรียวยาวค่อยๆสอดเข้าไปในช่องทางคับแคบแล้วขยับเข้าออกเป็นจังหวะ ส่วนคนที่อยู่ข้างล่างขมวดคิ้วเป็นปม เสียงครางเบาๆลอดออกมา
“อือออออ.....” กรค่อยปรือตาขึ้นอย่างช้าๆ ไม่ใช่ว่าเขาไม่ได้ยินว่าไอ้ฟิวมันพูดอะไร รู้แต่แกล้งทำเป็นไม่ได้ยิน ตอนแรกไม่คิดว่ามันจะเอาจริงแต่ความคิดของผมเปลี่ยนทันทีตั้งแต่มันถอดกางเกง ถ้าถามว่าทำไมไม่เปลี่ยนตั้งแต่มันดูดหัวนมผม นั้นเพราะผม...........อยากลองให้มันดูดดู...........เหี้ยมาก แต่ตอนนี้คงต้องพอก่อนที่มันจะมากไปกว่านี้
“ไอ้ฟิว! อือออ หยุดก่อนนนน”
“ไอ้กร!” มันเบิกตาโพลงมองหน้าผมสลับกับนิ้วมันที่ยังคาอยู่ข้างหลังผม
“เออ มึงเอานิ้วออกจากก้นกุเดี๋ยวนี้” ผมมองหน้ามันด้วยแววตาดุๆ
“กร.......กุว่าไม่ทันแล้วว่ะ” หน้ามันเจื่อนิด
“ไม่ทันยังไงว่ะ แค่มึงเอานิ้วก็จบป่าวว่ะ” มองยังคงจ้องมัน
“คือ.......ของกุมัน......แข็งแล้ว.....” มันไม่ว่าเปล่ายืดตัวตรงแล้วควักมังกรพ่นไฟของมันออกมาให้ผมดู
“เหี้ยยยยยยยย”
“เพราะงั้นกุขอนะ” พูดจบมันก็จับน้องมังกรของมันเข้ามาในช่องข้างหลังผม แล้วใช้มือดันขาผมขึ้นทำให้สะโพกลอยสูงแล้วค่อยๆดันน้องของมันเข้ามาข้างใน
“ซี๊ดดด เสียวชิบ” มันครางออกมาเมื่อของมันเข้ามาในตัวผมจนหมด
“อืออ ไอ้ฟิวไม่เอาเว้ยยย ออกไป” ผมดิ้นขลุกขลัก
“ไม่ลองแล้วจะรู้อ่อว่ะ”
“กุไม่อยากรู้ววววววววว” มันไม่รอช้ากระแทกโพกจนผมรู้สึกจุก แต่สิ่งที่ตามมากกว่าจุกคือ ตื่นเต้นและเสียว ไม่อยากยอมรับเลยรู้สึกดีไปกับมัน ทั้งๆทีอยากจะหาแก้เซ็งทำ แค่อยากลองโดนตัวผู้ดูดนมบ้างแค่นั้น แต่กลับเลยตามเลยขนาดนี้แถมไปรู้สึกดีกับมันอีก คือ งงกับตัวเอง
เช้าวันต่อมาผมตื่นด้วยความรู้สึกแปลบๆ เจ็บจี๊ดดดด ราวไปยันกระดูก เนื่องจากไอ้ตัวต้นเหตุนั้นเล่นไม่ยั้ง กว่าจะจบได้ก็ปาไปกี่รอบไม่รู้ เสร็จก็สลบกันทั้งสองฝ่าย แถมมันยังตื่นมานอนจ้องหน้าผมด้วยตอนนี้
“มองเหี้ยไรมึง!” ผมว่ามัน
“มองเมียกุผิดตรงไหน” ผมว่าแล้วยิ้มกวนส้นมาให้
“เมียแม่มึงสิ!”
“เมียกุเนี้ยแหละ ไม่ใช่เมียแม่”
“เชี่ยยยยยยย ฟิว มึง!” ไอ้ห่านี้กวนตีนกุ
“ได้กับมึงแล้วต้องรับผิดชอบ กุสุภาพบุรุษ”
“บุรุษเชี่ยไร! ลักหลับกุ” ผมจ้องหน้ากับมันไม่วางตา
“ก็มึงนอนอ่อยอ่ะ”
“อ่อยก็บ้าล่ะ”
“ปากบอกไม่อ่อย แต่เมื่อคืนครางทั้งคืนอ่ะ”
“มึงมันเลววววววว” ผมใช้มือจิกหัว
“โอ้ยๆๆ เหี้ย! กุเจ็บ ปล่อยก่อนนนน” มันจับมือผมแล้วพยายามดึงออก ผมปล่อยมือมันออกแล้วมองหน้ามันด้วยความหงุดหงิดปนหมั่นไส้นิดๆ
“ถ้ามึงเบื่อชีวิต ให้กุมาเติมสีสันของชีวิตให้มึงป่ะล่ะ” ฟิวสบตากับผมนิ่งริ้มฝีปากยิ้มบางส่งมาให้ ทำเอาผมใจเต้นนิดๆเลย
“งั้นมึงคงต้องเติมทุกวันแหละ”
“กุยอมเติมทุกวันอ่ะ ถ้าเป็นมึง” เหี้ย! เขิน
“เงียบแสดงว่าตกลงนะ”
“ห้ามมึงได้หรอ”
“ห้ามได้ แต่ไม่ทำตาม”
“เหอะ” ผมเบะปากใส่มันที่กำลังยิ้มส่งมา
“เบื่อเมื่อไรให้กุลักหลับมึงอีกนะ ฮ่าๆ”
“มึงแมร่ง!”
“กุจะบอกว่าล้อ.....” มันยังพูดไปทันจบผมก็ชิงพูดก่อน
“ไม่ต้องลักหลับกุ ขอดีๆกุก็ให้ป่ะว่ะ โว๊ะ!”
“งั้นกุขอนะ”
“เดี๋ยวววววววว” ผมร้องห้ามมันไม่ทัน มันขึ้นมาคร่อมบนตัวผม
“ขอให้มึงเป็นเมียกุคนเดียวพอนะ กุหวง” มันก้มลงมาจุ๊บหน้าผากผมแล้วยิ้มให้
“ชีวิตกุคงจะน่าเบื่อแน่ ถ้ามีมึงเป็นผัว”
“ชีวิตมึงจะไม่น่าเบื่อ เพราะกุจะเป็นผัวที่ค่อยดูแลมึง หาอะไรให้มึงทำเวลาที่มึงเบื่อ”
“พูดขนาดนี้กุคงต้องยอมล่ะ”
พูดไม่ได้ว่าตั้งแต่แรกหรือที่ผ่านมามันมีสาระอะไร แต่การมีใครสักที่ทำให้คุณได้ลองทำอะไรใหม่ๆ และทำให้ชีวิตของคุณไม่น่าเบื่อ มันคงดีกว่าการใช้ชีวิตเปื่อยๆ ไม่มีใครทำให้ผมตื่นเต้นเท่ากับคนตรงหน้า มันอาจจะรวดเร็วจนตามไม่ทัน แต่มันทำให้ผมไม่เบื่อที่อยู่กับมัน
========================================
ปล. เป็นเรื่องสั้นเรื่องที่4ในเล้าแล้วค่ะ ขยันเขียนมากช่วงนี้ เนื่องจากเบื่อช่วงนี้เลยเกิดเป็นพล็อตเรื่องนี้ขึ้นมา
เป็นแรงบันดาลใจแบบงง 5555 ยังไงก็ขอฝากเรื่องสั้นนี้ไว้ด้วยนะคะ ติชมกันได้ค่ะ ^_______^
ขออนุญาติฝากผลงานนิดนึงนะคะ แฮะๆ (มีการโปรโมตตัวเองเนียนๆ
)
หนีจากทุกสิ่งที่มีอยู่....... จบ♡ o┽【Shotcut:ทางลัด】┽ o♡ จบ--- เส้นผมของคุณดุจดั่งหิมะ --- จบ