ตอนที่ 13
ผมรับโทรศัพท์จากไอ้ปิง มันบอกว่ามันมาหาผม และกำลังยืนรออยู่ข้างล่างคอนโด ให้ผมรีบลงไปรับและช่วยมันหิ้วเบียร์ด้วย ผมหยิบกางเกงขาสั้นสีน้ำตาลมาสวมทับบ็อกเซอร์แล้วรีบลงไปรับเพื่อนรักที่โผล่มาหาเอาตอน 2 ทุ่ม โดยไม่มีการบอกกล่าวล่วงหน้า แถมยังขนเบียร์มาเป็นลัง ยกมาทั้งลังเลยจริงๆ ครับ ไม่รู้อารมณ์ไหนของมัน
"อารมณ์ไหนมึง พี่ปอนด์ไม่รักหรอ ถึงขนแอลกอฮอล์มาหากูได้” ผมรับลังเบียร์จากมัน ส่วนมันก็หิ้วถุงขนมอีกสามถุงเดินตามผมไปที่ลิฟต์
"ปากดีนะมึง เมียกูอ่ะรักกูมากไม่ต้องห่วง ห่วงตัวเองเหอะมึง"
"กูไม่มีอะไรน่าห่วง"
"หรอครับคุณเตอร์ ดูแลตัวเองบ้างนะมึง ดูสภาพจะหมดหล่อแล้วยังไม่รู้ตัว"
"ความหล่อกูมีเยอะมากนะ มันหมดได้ด้วยเหรอวะ” มันหัวเราะแล้วเดินเข้าลิฟต์ไปก่อนผม
"สัด ปากดี"
เดินมาถึงห้อง ไอ้ปิงก็หยิบคีย์การ์ดจากมือผมไปแตะที่ประตู พอเข้าไปมันก็จัดแจงเอาเบียร์ไปแช่ แล้วก็จัดที่นั่งพร้อมกับแกล้ม และรินเบียร์ให้พร้อม
"ตกลงนึกยังไง ถึงขนเบียร์มาหากู"
"กูเป็นห่วง เห็นมึงซึมเศร้า เลยว่าจะมานอนเป็นเพื่อน"
"..." วันก่อนแม่งยังสวีตกับพี่ปอนด์แทงใจกูอยู่เลย วันนี้เพิ่งจะมาเป็นห่วงกูนะไอ้ห่า
"ซึ้งดิ"
"ซึ้งเหี้ยๆ"
"นั่งแดกได้แล้ว ยืนทำเหี้ยไร" มันยื่นแก้วเบียร์มาให้ผมที่ยืนอยู่ ผมรับมา แล้วนั่งลงไปชนแก้วกับมัน จริงๆ มีมันมาอยู่เป็นเพื่อนก็ดีครับ 5 วันมานี้ ผมเหมือนคนฟุ้งซ่าน คิดวนไปวนมาแต่เรื่องไอ้แท็กซี่ ตอนถูกเจนเทมายังไปเคลียร์ที่บ้านได้ แต่นี่ผมไม่รู้จะไปตามหาแท็กซี่ที่ไหน ข้อมูลเกี่ยวกับมันผมก็รู้น้อยมาก แทบจะไม่เคยถามอะไรมันเลย ขนาดพี่ปอนด์เป็นเพื่อนสนิทยังติดต่อไม่ได้ แล้วผมที่ไม่ได้เป็นอะไรกับมันจะไปหามันเจอได้ยังไง
"มึงโอเคยัง"
“ก็โอเค" ผมยิ้มนิดๆ แล้วกระดกเบียร์ไปครึ่งแก้ว
"แต่หน้ามึงแม่งไม่โอเคเลย"
"อืม หน้ากูดูไม่โอเคหรอก หน้ากูดูหล่อ"
"นี่โดนทิ้งจนเพ้อเหรอ"
"สัด" นี่จะมาช่วยหรือมาซ้ำเติมห่าปิง
"แล้วเอาไงต่อ"
"ก็ไม่เอาไง หาแม่งไม่เจอก็เลิกหา กูมีทางเลือกเหรอ"
"เอาหน่า มึงก็เพิ่งลองๆ คุยเอง ถ้าสมมติพี่เค้าจะหายไปจริงๆ ก็ช่างแม่งก็ได้มั้ง"
"แม่ง ไม่ใช่ว่ะ" ไม่ใช่เรื่องที่จะช่างแม่งได้เลยครับ
"ไม่ใช่อะไร"
"ในฐานะที่มึงเป็นเพื่อนรักกู กูจะบอกมึงตามตรง...กูไม่รู้ว่าแม่งเกิดขึ้นได้ยังไง ทั้งที่ตอนกูเลิกกับเจน กูก็ตั้งใจว่าจะไม่เทใจให้ใครเร็วๆ แบบนั้นอีก"
"แล้ว?"
"แท็กซี่มันเข้ามาอยู่ในชีวิตกูทุกวัน อยู่จนเป็นเรื่องปกติที่กูต้องมีมันตลอด ตอนแรกกูไม่มั่นใจเลยที่จะคบผู้ชาย แต่กูก็ไม่รู้ว่ากูไปชอบมันได้ไง” ผมตัดสินใจพูดความรู้สึกของตัวเองให้เพื่อนฟังตรงๆ ไอ้ปิงเป็นเพื่อนที่ผมไว้ใจที่สุด และมันก็น่าจะเข้าใจผมที่สุด เพราะมันเองก็ชอบผู้ชาย
"สรุปมึงชอบเค้าแล้ว แต่ก็แค่ชอบ คนเราแม่งก็ชอบกันเยอะแยะไป เดี๋ยววันนี้ชอบคนนั้น อีกวันก็ชอบคนนี้ เรื่องปกติ กูว่ามึงเลิกชอบเค้าได้อยู่แล้ว"
"ไม่ใช่แบบนั้นว่ะปิง กูไม่รู้ว่าความรู้สึกนี้แม่งคืออะไร แต่กูเหงาเวลาที่กูไม่เจอมัน กูเสียใจที่มันหายไปไม่บอกอะไรกูสักคำ กูเริ่มคิดกับมันมากกว่าคนรู้จักกัน มากกว่ารุ่นพี่ จริงๆ จะคบผู้หญิงหรือผู้ชาย แม่งก็เจอความรู้สึกเหี้ยๆ ได้ทั้งนั้นเนอะ"
"เหี้ย กูไม่คิดว่ามึงจะชอบเค้าจริงจัง ก็เห็นมึงก็ดูเฉยๆ ไม่ได้ยินดียินร้าย"
"ก็กูไม่เคยชอบผู้ชาย อยู่ๆ จะให้กูตกลงโอเคเลยได้ไงวะ กูก็ต้องคิดหน่อย"
"แล้วถ้ามึงหาเค้าเจอ มึงจะทำไง"
"ไม่รู้แม่ง ขี้เกียจคิดแล้ว แดกดีกว่า มึงเลี้ยงกูทั้งที" ผมยกแก้วเบียร์ขึ้นชนกับปิง แล้วยกขึ้นกรอกลงคอ
"เบาๆ หน่อย เดี๋ยวก็หัวทิ่ม" นี่ไม่ใช่เสียงปิง แต่เป็นเสียงของคนที่หายหัวไป 5 วันแล้วปล่อยให้ผมฟุ้งซ่านตามหามัน มันโผล่ออกมาจากประตูห้องนอนของผม ผมไม่ได้เมาแล้วหลอนแน่ๆ มันตัวเป็นๆ เดินเข้ามานั่งข้างๆ ผม
"ผมไปหาพี่ปอนด์ก่อนนะพี่ เคลียร์กันเอง" ปิงหันไปบอกแท็กซี่แล้วขอตัวกลับออกไปจากห้องผม ผมรู้ได้ทันทีว่านี่ต้องเป็นแผนของไอ้เหี้ยที่นั่งอยู่ข้างๆ ผม ส่วนไอ้ปิงนี่ก็คงต้องไปโดนบังคับอะไรมา
"ไม่อยากเชื่อเลยว่าเตอร์จะคิดถึงแท็กขนาดนี้"
“..." ผมควรจะทำยังไงดีครับ ต่อยมัน ด่ามัน หรือกอดมันให้สาสมกับความคิดถึง
"จะไม่พูดอะไรหน่อยเหรอครับ เมื่อกี้พูดซะยาวเลย ตั้งใจฟังอยู่ตั้งนาน แต่อยากให้บอกต่อหน้ามากกว่า” ผมผลักแท็กซี่ที่ยื่นหน้ายื่นตามาใกล้ผมออกไป
"เหี้ย นี่แผนมึงใช่มั้ย กูว่าแล้ว อยู่ๆ ไอ้ปิงแม่งโผล่มาทำห่าไรตอนสองทุ่มไม่บอกก่อน"
"ก็ได้ข่าวว่ามีคนแถวนี้เศร้าตอนแท็กหายไป ถ้ามาถามตรงๆ ก็คงจะไม่ยอมรับ เลยแอบมาฟังเองดีกว่า"
"มึงกลับไปเลย"
"คิดถึง แล้วไล่ทำไม"
"กูไม่อยากเจอมึง ออกไป"
"อย่าโกรธเลยนะ"
"กูไม่มีสิทธิ์โกรธเหรอวะ มึงไม่ไป กูไปเอง" ผมลุกขึ้นเดินออกจากห้องมา โดยที่แท็กซี่มันก็วิ่งตามผมมา ผมเดินหนีออกไปทางหน้าคอนโด เดินไปเรื่อยๆ ไม่มีจุดหมาย รู้แค่ว่าไม่อยากจะมองหน้ามันตอนนี้ แม่งนึกจะไปก็ไป นึกจะมาก็มา แล้วยังมากับแผนเหี้ยๆ นี่อีก
"รอแท็กก่อนสิเตอร์" มันเดินตามมาจนทันผม แล้วก็ยังคงเดินตามผมมาเรื่อยๆ ต่อไป
"กูไม่อยากคุยกับมึง"
"อย่าโกรธเลยนะครับ"
"สนุกมากมั้ยวะ"
"..." ตอนนี้ผมหันไปจ้องหน้ากับมัน เราหยุดยืนอยู่ริมถนนไม่ไกลจากคอนโดมากนัก เป็นซอยที่นานๆ ทีถึงจะมีคนเดินผ่านมา
"กูถามว่าสนุกมากมั้ย มึงเล่นพอรึยัง มึงอยากหายไปก็หายไป แล้วมึงนัดกูไว้ทำไม แล้วเมื่อกี้ล่ะแผนเหี้ยอะไรของมึง สนุกเหรอที่แอบฟังกูพูดแบบนั้น เชิญมึงเล่นสนุกไปคนเดียว"
"ใจเย็นก่อนเตอร์" มันจับแขนผมไว้ทั้งสองข้างแล้วส่งสายตาขอร้องให้ผมฟังมัน
"โอเค กูให้เวลามึงอธิบาย 5 นาที ถ้าเหตุผลมึงไม่ดีพอ มึงก็กลับไปซะ"
"แท็กลืมมือถือไว้ที่ห้องเตอร์ พอไปถึงออฟฟิศ เลขาก็บอกว่าแม่เข้าไอซียูอยู่ที่อังกฤษ แท็กต้องรีบบินไปเดี๋ยวนั้นเลย เลยไม่ได้ติดต่อใคร แล้วพอไปถึงก็ยุ่งอยู่กับเรื่องแม่ อยู่แต่ที่โรงพยาบาล พอแม่อาการดีขึ้น แท็กก็รีบบินกลับมานี่แหละ ทีแรกก็ไม่ได้คิดว่าจะกะทันหันแบบนี้ กะว่าเคลียร์งานเสร็จอีกอาทิตย์นึงค่อยไป"
"อืม"
"เข้าใจแท็กแล้วเนอะ ขอโทษด้วยที่ไม่ได้บอก"
"ถึงเรื่องนี้จะเคลียร์ แต่เรื่องแผนมึงกับไอ้ปิงเมื่อกี้กูไม่เคลียร์"
"ขอโทษครับ ขอโทษจริงๆ ก็อยากรู้ว่าชอบกันหรือเปล่า ไม่อยากคิดไปเองคนเดียว"
"..."
"อย่าโกรธเลยนะ นี่รีบบินกลับมาเลยนะ คิดถึงเตอร์มาก"
"กลับไปได้แล้ว ไม่ต้องตามกูมา" ผมไม่ได้โกรธมัน แต่ต้องสั่งสอนมันซะบ้าง ดีกับมันง่ายๆ มันจะได้ใจ ผมหันออกจะเดินต่อไป แต่มันก็คว้าแขนผมเอาไว้อีก
"กลับด้วยกันนะ อยากนอนกอดเตอร์แล้ว"
"ปล่อยกู"
"กลับนะ แท็กไปส่งที่ห้องก็ได้ ส่งเสร็จแล้วแท็กจะกลับห้องเลย นะครับ" ผมเดินนำมันกลับไปทางคอนโดโดยทิ้งระยะห่าง ไม่ให้มันได้แตะตัวผม พอเดินมาถึงห้องมันก็ตามเข้ามาในห้องด้วย
"ส่งเสร็จก็ไสหัวไป อย่าลีลา"
"ใจร้ายจัง"
"มึงไม่มีสิทธิ์มาต่อรอง"
"ไม่คิดถึงแท็กหรือไง"
"..." ไอ้ห่านี่เซ้าซี้อยู่ได้
"แท็กไปอังกฤษมา เครียดมากเลยนะเตอร์ เพิ่มพลังให้แท็กหน่อยไม่ได้เหรอไง"
"..." ผมขี้เกียจพูดอะไรกับมัน เลยเดินหนีไปนั่งที่โซฟาแทน มันเดินตามมาเอาหัวมาซบไหล่ผม
"แม่ป่วยหนักมากครั้งนี้ พ่อก็ไปดูงานที่เยอรมัน แท็กต้องดูงานที่ไทยแทนพ่อ ไปหาแม่แล้วก็ต้องรีบกลับมาทำงานต่อ โคตรเหนื่อยเลย" ไม่คิดว่ามันจะมีภาระอะไรเยอะแยะ ปกติผมเจอมัน มันก็ทำตัวว่าง พาไปนั่นไปนี่ มากินข้าวด้วยทุกวัน ไม่เห็นจะเดือดร้อนการงานเยอะแยะอะไร
"แล้วแม่หายยัง"
"ก็ดีขึ้นแล้ว แต่ก็ยังอยู่โรงพยาบาล"
"มึงโอเคนะ"
"จะโอเคมาก ถ้าเตอร์ดีกับแท็ก"
"กูไม่สนุกที่มึงทำแบบนี้ มึงหายไปแบบนั้น หายไปเหมือนที่เจนหายไป ต่างกันตรงที่กูไม่รู้ว่ากูต้องไปตามหามึงที่ไหน มึงหายไปในวันที่บอกให้กูรอมึงตามนัด แล้วถ้ามึงอยากรู้ว่ากูคิดยังไง มึงควรถามกู ไม่ใช่เล่นบ้าๆ บอๆ แบบนี้"
"ขอโท..." เป็นผมเองที่เข้าไปจูบมัน จูบที่ผมโหยหามาตลอด 5 วัน ผมคิดถึงมัน ผมแน่ใจแล้วว่าผมคิดยังไงกับมัน ถ้าก่อนหน้านี้มันบอกว่าเป็นช่วงที่ให้ผมทดลองใช้ ตอนนี้ผมก็ตัดสินใจแล้วว่าจะซื้อแท็กซี่คันนี้ คืนนี้คงไม่จบลงแค่จูบ เพราะตอนนี้เราทั้งคู่กำลังหยิบเอาความคิดถึงตลอด 5 วันออกมาบรรเลงใส่กันผ่านภาษากาย เราโอบกอดกันแน่น แท็กซี่กำลังทำในสิ่งที่จะทำให้สมองและหัวของผมเตลิดไปไกล ถ้านี่เป็นบริการหลังการขายของมัน คืนนี้ผมก็จะใช้บริการให้คุ้มค่าหัวใจของผมเลยครับ แท็กซี่... มึงต้องบริการจนกว่ากูจะพอใจ!
ผมถูกยิงจนพรุนเลยครับเมื่อคืนนี้ แท็กซี่กับผมประกอบร่างกันไป 5 รอบ มันบอกว่าเป็นบริการชดเชย 5 วันที่หายไป แม่งพอเช้าาก็เจ็บใจตัวเองนิดนึง ผมว่าผมดีกับมันง่ายไปหน่อย
"มอร์นิ่งครับเมีย" ตั้งแต่การประกอบร่างครั้งสุดท้ายของเราจบลงเมื่อตอนตี 3 แท็กซี่มันก็นอนกอดผมไม่ยอมปล่อยจนถึงตอนนี้
“ใครเมียมึง...แค่ได้กัน ไม่ได้หมายความว่ากูตกลงเป็นเมีย" ยอมมันง่ายๆ ได้ที่ไหน หน้าตามั่นอกมั่นใจ น่าหมั่นไส้ฉิบหาย
"เตอร์แม่ง ไหนเมื่อคืนใครที่บอกปิงว่าขาดแท็กไม่ได้"
"นั่นมันก่อนมึงจะหายไป แต่พอมึงหายไป กูก็เริ่มทำใจแล้ว"
"อย่ามาโกหก ไม่เล่นแล้ว"
"กูว่ากูใจดีกับมึงมากไปแล้ว"
"ก็ดีแล้วไงครับ นอกจากใจดีแล้ว เดี๋ยวแท็กจะทำให้เตอร์ใจระทวยด้วย" มันยื่นปากเข้ามาจะจูบผม แต่อย่าหวังเลยมึง เมื่อคืนกูใจดีมากไปแล้ว ผมผลักหัวมันให้หยุด
"พอเลย ไปอาบน้ำ หาข้าวให้กูกินเลย"
"ใจร้ายว่ะ สั่งเป็นพ่อบ้านเลย นี่ผัวนะ"
"มึงยังทำไม่ครบสัญญาเลยนะ วันสุดท้ายมึงก็หายไป กูรอแดกเก้อนะ ความจำเสื่อมเหรอ"
"ขอโทษคร้าบบบบบบบบบบ จะลุกไปทำให้เดี๋ยวนี้แหละครับ" มันลุกขึ้นไปอาบน้ำ เสร็จแล้วก็เข้าไปทำอะไรของมันไม่รู้อยู่ในครัว ผมก็เลยไปอาบน้ำบ้าง รอมันหุงหาอาหารมาปรนเปรอยามเที่ยง อาบน้ำเสร็จ ผมก็เห็นมันกำลังล้างกระทะเสียงก๊องแก๊งๆ อยู่ในครัว เลยลองเดินออกไปดู
"นี่มึงทำเองเหรอ" บนโต๊ะตรงหน้าผมมีข้าวผัดกับแกงจืดเต้าหู้วางอยู่ หน้าตากับกลิ่นไม่เลวเลยทีเดียว
"พี่แท็กยืนอยู่ตรงนี้ หมาที่ไหนจะทำล่ะครับ"
"ไม่น่าเชื่อว่าคุณชายจะทำอะไรแบบนี้เป็น"
"อย่ามาดูถูกกัน เป็นเมียพี่ รับรองกินดีอยู่ดี แต่ห้องเตอร์นี่วัตถุดิบครบดีว่ะ ทำกับข้าวเป็นจริงจังขนาดนั้นเลยเหรอ ไม่เคยเห็น"
"อือ พอดีช่วงนี้กูไม่ได้ออกไปไหน ก็ซื้อมาไว้ทำกินเองในห้อง ขี้เกียจออกไปซื้อ" จริงๆ ผมชอบทำกับข้าวกินเองนะครับ บ้านผมเป็นร้านอาหาร ผมก็เลยวิ่งเล่นอยู่ในครัวมาตั้งแต่เด็ก ขอลองทำนั่นทำนี่ไปเรื่อยสนุกดี เพียงแต่ว่าไม่ค่อยมีเวลา ปกติก็อยู่ข้างนอกกับเพื่อนตลอด
"ฮั่นแน่ๆ คิดถึงแท็กจนไปไหนไม่ถูกเลยดิ"
"สัด จะแดกดีๆ มั้ย ปากดีอยู่นั่นนะมึง"
"อ่ะๆๆ กินเลยคร้าบบบบ" แท็กซี่มันนั่งลงแล้วตักข้าวเข้าปากทำหน้าตาอร่อยโอเวอร์
"อืม ใช้ได้" รสชาติอาหารมื้อนี้ของมันถือว่าอร่อยเลย ไม่น่าเชื่อว่าคุณชายแท็กซี่จะทำอะไรแบบนี้เป็น
"แน่นอน"
"แต่อร่อยน้อยกว่ากูทำ"
"อย่ามาโม้"
"นี่พี่เตอร์ ครัวมนต์นภานะครับ"
"เดี๋ยวนะ ใช่มนต์นภา แถวเมืองเอกป่ะ"
"เออ ร้านแม่กูเอง"
"จริงดิ พ่อแท็กโคตรชอบไปกิน อร่อยมาก วันหลังทำยำกุ้งสี่สีให้กินหน่อยดิ"
"ใช้กูเลยนะ ทำไมกูต้องทำครับ"
"ไปกินที่ร้านก็ได้ จะได้แวะไปสวัสดีแม่ด้วย"
"พอเลยมึง แดกๆ ไปแล้วก็กลับห้องตัวเองไป อยู่นานเกินไปแล้ว"
"ได้เค้าแล้วก็ไล่นะ"
"เหี้ย" แม่งชอบพูดจังเลยเรื่องได้กันๆ เนี่ย เจ็บใจตัวเองที่ตกเป็นเมียมัน จะกดมันคืนทีไร ก็แพ้มันทุกที
"นี่ สัญญาที่บอกว่ามื้อสุดท้ายอ่ะ แท็กชดเชยให้ด้วยมื้อนี้ที่แท็กทำเองนะ น่าจะพิเศษที่สุดในอาหารเช้าสองเดือนที่ผ่านมา"
"มึงคิดเองป่ะ น้ำเต้าหู้อาเจ็กหน้าคอนโดอร่อยกว่านะกูว่า"
"เอออออออออ แล้วเดี๋ยวคืนนี้แท็กจะไปรับที่มอ ไปยกซดตามสัญญานะ วันนี้เตอร์เรียนบ่ายใช่ป่ะ งั้นเจอกันตอนเลิกเรียนที่มอนะ"
"เจอกันที่ร้านก็ได้ เดินไปนิดเดียว มึงจะไปมอทำไร"
"อยากไปรับเมีย ผิดเหรอ"
"เมียพ่องงง แดกๆ แล้วกลับไปให้ไว" ผมก้มลงกินข้าว ไม่สนใจมัน ไอ้นี่แม่งตั้งแต่ได้ยินผมพูดกับไอ้ปิงไปเมื่อวาน มันก็ดูจะมั่นอกมั่นใจเหลือเกินในความรู้สึกที่ผมมีต่อมัน ผมแม่งไม่น่าพลาดเลย กินข้าวเสร็จมันก็รีบกลับไป บอกว่าจะรีบไปเคลียรืงาน แล้วไปรับผมที่มอตอนเย็น
มาถึงมหาลัยผมก็สวดไอ้ปิงยับไปทีนึง เป็นเพื่อนกันซะเปล่า เสือกไปเห็นดีเห็นงามร่วมแผนการกับแท็กซี่ มันก็ขอโทษขอโพย บอกว่าขัดใจเมียไม่ได้ ส่วนพวกเพื่อนในกลุ่มผมมันก็รู้เรื่องกันหมดแล้วครับ เพราะช่วงที่แท็กซี่มันหายหัวไปอังกฤษ ผมคงไม่ปกติจนพวกมันมาถามจากปิง ปิงมันเลยเล่าให้พวกนี้ฟัง ก็ดีเหมือนกัน พวกมันจะได้ไม่ต้องมาซักฟอกลึกซึ้งเอาจากปากผม เดี๋ยวจะพาลโดนซักไปถึงเรื่องบนเตียง
ข้อความจากแอพพลิเคชันไลน์เด้งขึ้นมาบนหน้าจอโทรศัพท์ผมตอนใกล้จะหมดคลาสอาจารย์ภัทร
TTT Taxi: รออยู่ใต้ตึกนะ
meteR: รีบมาทำไม นี่เพิ่ง 5 โมง ร้านยังไม่เปิดเลยมึง
TTT Taxi: คิดถึงเตอร์ เลยต้องรีบมา
meteR: (สติ๊กเกอร์รูปหมียกตีน)
TTT Taxi: เดี๋ยวพาไปกินข้าวหลังมอก่อน
meteR: เอออีก 20 นาทีเลิก
TTT Taxi: มาไวๆ นะครับเมีย
ผมกดล็อคโทรศัพท์แล้วหันมาฟังอาจารย์สั่งรายงาน พอเลิกเรียนก็เดินลงมาพร้อมกับเพื่อนในกลุ่ม แท็กซี่มันเด่นอยู่ที่โต๊ะใต้ตึก ไอ้นี่แม่งออร่าสว่างไสวตลอดเวลา ไม่ต้องมองหา ใครๆ ก็ต้องเห็นมัน
"แหมๆๆๆๆๆ มีการมานั่งรอกันซะด้วย" พิมพ์มันแซวทันทีที่มองไปเห็นแท็กซี่นั่งอยู่ ผมไม่ตอบอะไร แล้วทุกคนก็เดินเข้าไปทักทายแท็กซี่ที่โต๊ะ ผมไม่ปล่อยให้มันคุยอะไรกันมากมาย พอทักทายกันเสร็จ ผมก็ตัดบทขอออกมาเลย แท็กซี่มันก็เลยต้องบ๊ายบายทุกคนแล้วเดินตามผมออกมา
แท็กซี่มันชวนผมไปกินข้าวร้านนึงแถวหลังมอ เป็นร้านที่เด็กสถาปัตย์ชอบมากันมาก มันบอกว่าคิดถึงสมัยเรียนเลยอยากมากิน กินเสร็จประมาณทุ่มนึง เราก็เดินไปยกซดกันต่อเลย แทบจะไปช่วยพี่เขาตั้งร้าน มาตั้งแต่ฟ้ายังมีแสงสว่าง วันนี้ร้านมีคนไม่มากนัก อาจจะเพราะว่ายังไม่ดึกด้วย เราเลือกนั่งโต๊ะมุมสุดของร้าน สั่งเบียร์มากินเหมือนเคย
"รู้ป่ะทำไมชวนมา" มันถามผม
"จะรู้มึงเหรอ เลี้ยงกู กูก็มา"
"ใจง่ายจัง"
"..." ผมกระดกเบียร์แก้วที่ 3 เข้าปาก
"เตอร์...จำได้มั้ยเราเจอกันครั้งแรกที่ไหน"
"ก็บนแท็กซี่ไง ไม่ดิ มึงอาจจะเคยเห็นกูที่คอนโด เพราะมึงถ่ายรูปกู รู้ว่ากูไปเรียนตอนไหนกี่โมง"
"ผิดหมดเลย ที่ชวนมายกซด เพราะเราเจอกันครั้งแรกที่นี่"
"กูไม่เห็นคุ้นหน้ามึง"
"ก็มึงเมา จูบกูด้วย"
"มึงหลอกกูชัวร์"
"จริงๆ วันนั้นหลังงานรับปริญญาแท็ก แท็กไปกินข้าวกับพ่อเสร็จ ก็จะมาหาพวกเพื่อนที่ร้านนี่แหละ มาถึงยังไม่ทันได้กินอะไร เดินไปเข้าห้องน้ำ ก็เจอเตอร์ยืนโงนเงนๆ อยู่ในห้องน้ำคนเดียว พอแท็กเดินเข้าดู อยู่ๆ เตอร์ก็กอดแท็ก แล้วก็จุ๊บเฉยเลย"
"มึงแต่เรื่องแน่ๆ" ไอ้ห่า มันจะมีเรื่องแบบนั้นได้ไงวะ
"แล้วแต่ จะเชื่อไม่เชื่อก็ตามใจ แค่อยากเล่าให้ฟัง"
"..." เชี่ยยย แท็กซี่มันทำหน้าจริงจังเกินไปแล้ว นี่แม่งเรื่องจริงเหรอวะ
"พอพาเตอร์ออกมาจากห้องน้ำ เบสมันก็บอกว่าเตอร์มากับมัน มันก็เลยช่วยกันกับพวกน้องสายรหัสเดียวกับเตอร์พาเตอร์ไปส่ง" แม่งจริงด้วย ถ้ามันรู้เรื่องที่พี่เบสไปส่ง มันก็ไม่น่าจะโกหก โอ๊ยยย กูไปจูบมันได้ไงงงงงงงงงง
"..." ไม่รู้เลยว่าควรตอบไอ้แท็กซี่มันไปว่ายังไง อายฉิบหายครับ
"เตอร์น่ารักดีตอนนั้น รู้ตัวมั้ยว่าพอเมาแล้วยิ่งน่ารัก"
"สัด"
"พูดจริงนะ เห็นเตอร์เมาทีไร แม่งอยากฟัดขึ้นเป็นกอง"
"เหี้ย"
"ก็นั่นแหละ แต่ก็ไม่ได้อะไร พอคอนโดเปิดให้เข้าอยู่ได้ แท็กก็เข้าไปอยู่ที่นั่นบ้าง สลับกับกลับบ้านบ้าง แล้วก็บังเอิญเห็นเตอร์บ่อยๆ จากระเบียงห้อง แต่ก็ไม่ได้คิดว่าจะเข้าไปรู้จักอะไร ไม่กล้าว่ะ กลัวโดนกระทืบ ได้ข่าวว่ามีแฟนเป็นผู้หญิงตลอด"
"แล้วตอนที่มายุ่งกับกูนี่ไม่กลัวแล้วหรือไง"
"อุตส่าห์ได้เจอบนแท็กซี่ตัวเอง แม่งบังเอิญฉิบหาย ก็อยากลองดู พอลองแล้วก็ติดใจ"
"มึงแม่ง ไม่บอกกูก่อนเลย"
"บอกอยู่นี่ไง ว่าชอบ ชอบมานานแล้ว ชอบจนตอนนี้หลงรักแล้วนะ แล้วเตอร์อ่ะรักแท็กบ้างยังครับ"
"ไม่ต้องมากปากดี ทำเป็นพูดเพราะ กูยังเคืองนะที่มึงหายหัวไป"
"ถ้าโกรธขนาดนี้ แปลว่ารักมากกกกกกกกกก"
"มึงคิดเองแล้ว"
"จำได้ป่ะ ยังเหลือคำสั่งอีกข้อนึงที่ยังไม่ได้สั่ง"
"งั้นก็สั่งมาให้มันหมดๆ ไปสักที กูรำคาญ"
"ไม่ได้สั่ง แต่จะเปลี่ยนเป็นคำขอ"
"อะไร"
"จะขอให้รับรัก ได้มั้ย"
"สินสอดกูแพงนะ"
"โห นี่คิดถึงแต่งงานเลยเหรอ"
"คิดจะหลอกเอาเงินมึงนี่แหละ"
"ระดับลูกชายครัวมนต์นภาแล้ว ไม่ต้องไปหลอกไถเงินใครแล้วมั้ง"
"กูอยากได้คอนโดห้องใหญ่ๆ ขี้เกียจขอแม่"
"ขอขนาดนี้ คือจะรับรักแล้วใช่ป่ะ"
"รับไว้พิจารณาแล้วกัน"
"ทำไมต้องเขิน" มันเอานิ้วมาเขี่ยแก้มผม แล้วทำหน้าล้อเลียน
"เขินเหี้ยไร มึงนี่ทำไมชอบกวนตีน" พูดดีได้ไม่นาน แม่งก็กลับสู่โหมดกวนประสาท
"เขินก็บอกว่าเขิน ไม่ใช่มาบอกว่าแท็กกวนตีน เอ้านี่... ให้" มันยื่นซองสีน้ำตาลขนาดประมาณกระเป๋าสตางค์มาให้ผม
"อะไร"
"เปิดดูเอา" ผมเปิดดู ก็เจอการ์ดหน้าตาเหมือนกับคีย์การ์ดห้องผม
"คืนกูเหรอ" อยู่ๆ ก็ยอมคืนคีย์การ์ดให้ผมซะเฉยๆ
"ใช่ที่ไหนเล่า ดูเลขห้อง 1502 มันห้องแท็ก อยากได้ห้องใหญ่ๆ ไม่ใช่เหรอไง ขนของมาอยู่ด้วยกันได้ตามสบาย รับสินสอดไปแล้ว ต้องมาดูแลกันด้วยนะ"
"..."
"เงียบนี่คือรับรักแล้วใช่ป่ะ"
"จะเห็นแก่คอนโดแล้วกัน"
"เตอร์ขายตัวเหรอ"
"ซื้อมั้ยล่ะ"
"ซื้อ"
"เหนื่อยจะมีฟอร์มกับมึงแล้วว่ะ อย่าหายไปไหนไม่บอกอีก" นี่เป็นความจริงที่สุดในใจของผมแล้วครับ ยิ่งเห็นไอ้ปิงกับพี่ปอนด์แล้ว ผมก็ไม่อยากจะมานั่งฟอร์มให้เสียเวลาอีก
"ไม่หายไปไหนหรอก จะอยู่กวนตีนทุกวันไม่ให้เตอร์เหงาใจ"
"สัด"
"พูดกับผัวเพราะๆ สิครับ"
"เหี้ย"
"นี่คือการบอกรักใช่ป่ะ"
"มึงนี่นะ"
"รักแท็กมากสินะ ดูดิรับรักโคตรเร็วเลยวันนี้ ไม่ดื้ออย่างที่คิด"
"กูเห็นแก่คอนโด"
"ชอบห้องแท็กขนาดนี้ คืนนี้มานอนด้วยกันนะ เตียงแท็กใหญ่มาก มีพื้นที่ให้เราทำการแสดงได้แบบอลังการโชว์เลย”
"เหี้ย"
หัวข้อ: <3 Taxi me ter ll Up 29/1/60 <3 [จบแล้ว] (อ่าน 3120 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก