หัวข้อ: (เรื่องสั้น) - พบรักถนนคนเดิน - (ยังไม่จบ.)

[sensai]

ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ด กรุณาอ่านทุกคน
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วย

ประกาศ กฎที่อื่นมีไว้แหก แต่ห้ามมาแหกที่นี่

1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
การสนใจและชื่นชอบนิยายและเรื่องเล่าของคนในเรื่องควรมีขอบเขตที่จะไม่สร้างความเดือดร้อนให้เจ้าของเรื่อง เช่นเดียวกับเป็ดที่ตอนนี้ถูกรังควานตามหาตัวจากคนด้านต่างๆ จนตัดสินใจไม่เล่าเรื่องต่อ.........เนื่องจากบางเรื่องเป็นเรื่องเล่า.....................บางคนไม่ได้เปิดเผยตัวตน  เขาพอใจจะมีความสุขในที่เล็กๆแห่งนี้โดยไม่ได้ตั้งใจให้คนภายนอกได้รับรู้เรื่องราวแล้วนำไปพูดต่อ   เพราะปฎิเสธไม่ได้ว่าสังคมไม่ได้ยอมรับพวกเราสักเท่าไหร่

2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท,
หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง
หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,  ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด
การกระทำเช่นนั้นอาจทำให้คุณแบนทันที และถาวร . หมายเลข IP ของทุกโพสต์จะถูกบันทึกเพื่อใช้เป็นหลักฐาน

3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อเจ้าของเรื่องเท่าที่จะทำได้หรือแจ้งมายังบอร์ดนี้ก่อนนะครับ  เนื่องจากเจ้าของเรื่องบางครั้งไม่ต้องการให้คนที่ไม่ได้ชื่นชอบนิยายชายรักชายเข้ามารับรู้  ลิขสิทธิ์ทั้งหมดเป็นของเจ้าของคนที่ทำขึ้นและเวปแห่งนี้นะครับ

4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอมให้ส่งหรือติดต่อกันทางพีเอ็มจะปลอดภัยกว่าแล้วเมื่อมีการติดต่อสื่อสารกันให้พึงระวังถึงความปลอดภัย เพื่อลดความขัดแย้งภายในเล้า จึงไม่สนับสนุนให้มีการจีบกันในบอร์ดนะครับ

5.ห้ามจั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียวให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตาม
เพราะแม้จะเป็นเรื่องที่เขียนจากเรื่องจริง เมื่อนำมาพิมพ์เป็นเรื่องผ่านตัวอักษร ย่อมเลี่ยงไม่ได้ที่จะมีการเพิ่มเติมเพื่อให้เกิดสีสันในเนื้อเรื่อง ทางเล้าถือว่านั่นคือการเพิ่มเติมเนื้อเรื่อง จึงไม่อนุญาตให้จั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” แต่สามารถแจ้งว่าเป็น “นิยายที่อ้างอิงมาจากชีวิตจริง” ได้

6.การพูดคุยโต้ตอบระหว่างคนเขียนและคนอ่านนอกเรื่องนิยาย  ทำได้  แต่อย่าให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรตอบเพียงคอมเม้นต์เดียวก็พอแล้ว  โดยสามารถใช้ปุ่ม Insearch qoute  ได้    ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป

7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
      7.1 นิยาย 1 ตอน  จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
      7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
      7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
            - 1 Reply ที่เกินมานั้น โมทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ

8.Administrator และ moderator ของ forum นี้ มีสิทธิ์อ่าน, ลบ หรือแก้ไขทุกข้อความ. และ administrator, moderator หรือ webmaster ไม่สามารถรับผิดชอบต่อข้อความที่คุณได้แสดงความคิดเห็น (ยกเว้นว่าพวกเขาจะเป็นผู้โพสต์เอง).

9.คุณยินยอมให้ข้อมูลทุกอย่างของคุณถูกเก็บไว้ในฐานข้อมูล. ซึ่งข้อมูลเหล่านี้จะไม่ถูกเปิดเผยต่อผู้อื่นโดยไม่ได้รับการยินยอมจากคุณ .Webmaster, administrator และ moderator ไม่สามารถรับผิดชอบต่อการถูกเจาะข้อมูล แล้วนำไปสร้างความเดือดร้อนต่างๆ

10.ห้ามลงประกาศลิงค์โปรโมทเวป  โฆษณา หรือโปรโมทในเชิงธุรกิจใดๆ ทุกชนิด ลงได้เฉพาะในห้องซื้อขาย ในเมื่อแนะนำเวปอื่นที่บอร์ดเรา ก็ช่วยแนะนำบอร์ดเราโดยลงลิงค์บอร์ดเรา เวป http://www.thaiboyslove.com  ในบอร์ดที่ท่านแนะนำมาให้เราด้วย  เมื่อจำเป็นต้องแนะนำลิงค์ให้ส่งลิงค์กันทาง personal message หรือพีเอ็มแทนนะครับจะสะดวกกว่า  หรือถ้าม๊อดเดอเรเตอร์จะพิจารณาเป็นกรณีๆไป ถ้ารู้สึกว่าไม่ได้โปรโมทเวป แต่อยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนด้วยใจจริงจะให้กระทู้นั้นคงอยู่ต่อไป

11.บอร์ดนิยายที่โพสจนจบแล้วมีไว้สำหรับนิยายที่โพสในบอร์ด boy's love จนจบแล้วเท่านั้น จึงจะถูกย้ายมาเก็บไว้ที่นี่ หาอ่านนิยายที่จบแล้ว หรือคนเขียนไม่ได้เขียนต่อ แต่โดยนัยแล้วถือว่าพล็อตเรื่องโดยรวมสมควรแก่การจบแล้ว หากนักเขียนท่านใดได้พิมพ์เล่มกับสำนักพิมพ์ ต้องการลบเรือ่งบางส่วนออก โดยเฉพาะไคลแม๊ก หรือตอนจบที่สำคัญ ให้แจ้ง moderator ย้ายนิยายของท่านสู่ห้องนิยายไม่จบ เพื่อที่หากระยะเวลาเกินหกเดือนแล้ว เราจะได้ทำการลบทิ้ง หรือท่านจะลบนิยายดังกล่าวทิ้งเสียก็ได้ เนื่องจากบอร์ดนี้เก็บเฉพาะนิยายที่จบแล้ว

12.ห้ามนำเรื่องพิพาทต่างๆมาเคลียร์กันในบอร์ด

13.ผู้โพสนิยาย และเขียนนิยายกรุณาโพสให้จบ ตรวจสอบคำผิดก่อนนำมาลงด้วยครับ

14.ส่วนคนอ่านทุกท่าน เวลาอ่านนิยาย เรื่องที่คนเขียนเขียน  ก็ไม่ต้องไปอินมากนะครับ ให้เก็บเอาสิ่งดีๆ ประสบการณ์ ข้อคิดดีๆไปนะครับ

15. การนำรูปภาพ บทความ ฯลฯ มาลงในเวปบอร์ด  ควรจะให้เครดิตกับ...
(1) ผู้ที่เป็นต้นตอเจ้าของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ
(2) เวปไซต์ต้นตอที่อ้างอิงถึง
....ในกรณีที่เป็นบทความที่ถูกอ้างอิงต่อมาจากเวปไซต์อื่นๆ
- ถ้ามีแหล่งต้นตอของเจ้าของบทความ  ให้โพสชื่อเจ้าของต้นตอของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ  พร้อมทั้งเวปไซต์ที่อ้างอิง
  (กรณีนี้จะโพสอ้างอิงชื่อผู้โพสหรือเวปไซต์ที่เรานำมาหรือไม่ก็ได้ แต่ควรมั่นใจว่าชื่อต้นตอของที่มาถูกต้อง)
- ถ้าไม่สามารถหาชื่อต้นตอของรูปภาพหรือเวปไซต์ที่นำมาได้ ควรอ้างอิงชื่อผู้โพสและเวปไซต์จากแหล่งที่เรานำมาเสมอ
- ควรขออนุญาติเจ้าของภาพหรือเจ้าของบทความก่อนนำมาโพสค่ะ(ถ้าเป็นไปได้) ยกเว้นพวกเวปไซต์สาธารณะ
- ถ้าเป็น FW mail  ก็บอกไปเลยว่าเอามาจาก FW mail

16.นิยายเรื่องไหนที่คิดว่าเมื่อมีการรวมเล่มขายแล้วจะลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออก กรุณาอย่าเอามาลงที่นี่ หรือสำหรับผู้ที่ขอนิยายจากนักเขียนอื่นมาลง ต้องมั่นใจว่าเรื่องนั้นจะไม่มีการลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออกเมื่อมีการรวมเล่มขาย อนึ่ง เล้าไม่ได้ห้ามให้มีการรวมเล่มแต่อย่างใด แต่อยากให้เคารพกฎของเล้าด้วย

17.ห้ามแจ้งที่หัวกระทู้เกี่ยวกับการจองหรือจัดพิมพ์หนังสือ แต่อนุโลมให้ขึ้นหัวกระทู้ว่า “แจ้งข่าวหน้า...” ถ้านักเขียนต้องการประชาสัมพันธ์เกี่ยวกับการจอง หรือจัดพิมพ์หนังสือของตนเองผ่านกระทู้นิยายของตนเอง  นิยายเรื่องดังกล่าวจะต้องลงเนื้อหาจนจบก่อน (ไม่รวมตอนพิเศษ) จึงจะทำการประชาสัมพันธ์ในกระทู้นิยายได้ (ศึกษากฏการซื้อขายของเล้่าก่อน ด้วยนะคะ)

[sensai]

- พบรักถนนคนเดิน -

18:35

@ถนนคนเดิน

"มึงไปหยิบถุงหลังรถมาดิ้"

"??"

"เอ้า!..มาทำเอ๋อ ก็ใส่ของให้ลูกค้าไง งงไร"

"อ๋อ แต่รถมันอยู่ไกลนะมึง"

"ก็มันไกลไงกูถึงใช้มึง ไปเร็วๆไป้!"

โห่.. ไรวะ

ผมเดินไปหยิบถุงพลาสติกหลังรถที่คุณเพื่อนตัวดีมันใช้มา นอกจากมาช่วยแล้วยังมาโดนใช้อีก ให้ตาย! ไกลก็ไกล คนแมร่งก็เยอะ อากาศอบอ้าวนี่อีก ขอพื้นที่บ่นแป๊บ หงุดหงิด!
 
อ้อ ผมชื่อ นรเมธี(นะ-ระ-เม-ธี) นะครับ หรือ ใจ๋ นั่นเอง ชื่อนี้ยายตั้งให้ ผมเคยถามว่าทำไมตั้งชื่อว่าใจ๋ ยายตอบว่า'ใจ๋เป็นชื่อของแฟนเก่ายายน่ะ ฮ่าๆ' ผมก็เลยถามต่อ แล้วทำไมพี่สาวชื่อเปรียว ตาก็หันมาตอบว่าเป็นชื่อแฟนเก่าเขา ดูอ่ะ! เอ.. หรือว่าแบบนี้จะมีโชค? มันเป็นเคล็ดลับรึเปล่าเอ่ย? ถามว่าเสียใจไหม ไม่ รู้สึกเฉยๆมากกว่า เผอิญเป็นคนคูลๆน่ะครับ 555 หล่อมั้ยล่ะ! ผมหยิบถุงมาแพ็คหนึ่งกับขวดน้ำสองสามขวดเพราะผมกับเพื่อนเราเป็นพวกกินน้ำเยอะกินน้ำบ่อย ขาดน้ำแล้วเหมือนจะเหี่ยวตาย

ปึ่ก!

"อ้ะ"

ตุบ! ตุบ! โพล๊ะ!

จังหวะที่ผมหมุนตัวหันหลังจะกลับไปที่สุ้มผมก็ชนกับผู้ชายคนนึงตัวโตๆ เป็นเหตุให้ขวดน้ำที่ถืออยู่มันล่วงตกพื้น! ถุงก็ร่วง! ผมเซถอยหลังไปสองสามก้าว คิ้วขมวดพันกันจนยุ่ง แรงเมื่อกี้ทำผมมึนนิดๆคงเพราะผมไม่ค่อยได้ออกมานอกหอเท่าไหร่พอเจออากาศร้อนๆกับแรงปะทะแรงๆก็เกือบทำเอาหงายเงิบเหมือนกัน

"ขอโทษครับ นี่ครับ"ผู้ชายตรงหน้ายื่นของมาให้ผมถือที่ละอย่าง

"เอ่อ.. ขอโทษ และก็ขอบคุณครับ"ผมยิ้มนิดๆเป็นมารยาท ก่อนจะเงยหน้ามองเขา

โอ้.. บร๊ะเจ้าา

"...."

"เอ่อ..."คนตรงหน้าเลิกคิ้วขึ้นอย่างงๆ

"..."

"หน้าผมมีอะไรติดรึเปล่าครับ?"ฟึ่บ! ผมตบหน้าผากตัวเองแรงๆเรียกสติกลับมา ส่งยิ้มแห้งๆให้เขาก่อนจะส่ายหน้าไปมา เขาหน้าตาดีมากกกก อมก. ขนาดผมที่เป็นผู้ชายด้วยกันยังเผลอมองเขาอย่างหลงใหลเลย คิ้วอย่างเข้ม ตาอย่างคม ผิวที่ไม่ขาวไม่คล้ำมากกำลังดี ทรงผมที่เซ็ทมาอย่างกับจะไปเดินแบบนั่นอีก โถ่ว.. ที่นี่ถนนคนเดินครับ ไม่ใช่เวทีเดินแบบ!

"ผมขอตัวก่อนนะครับ ฮ่าๆ"ผมทำการมูฟเนียนๆออกจากพื้นที่ ไม่รู้จะเนียนยังไงก็คุยกันอยู่สองคนปะ?

"เดี๋ยวครับ"แขนข้างซ้ายของผมถูกคว้าไว้ สัตวแพทย์! เบาๆดิ ล่วงมากูขี้เกียจก้ม เฮ้อ ผมหรี่ตาหันไปมอง

"ครับ?"

"นายขายของหรอ อยู่ซุ้มไหน"อุ้บส์... นาย? 5555

"อ่อ อยู่ที่ซุ้ม102ทางฝั่งน้ำพุอ่ะ"

"เราช่วยถือไหม"

"เฮ้ย! ไม่เป็นไร แค่มาช่วยอุดหนุนก็พอ เรามาหารายได้เข้ากรุ๊ปอ่ะ"ผมบอกพร้อมแจกรอยยิ้มที่สาวๆเห็นแล้วต้องยกมือไหว้ ปากอมเหรียญ ล้มตัวลงนอนโลงกันเลยทีเดียว แบบไสย์ไสย์

แต่แมร่งเจอเหนือว่ะ

เขาที่ดูใจดี มีเมตตา ยิ้มกลับมาให้ผม แบบดาเมจรุนแรงต่อใจผมและสาวๆมาก แบบ×10กันเลยทีเดียว เกิดมาก็พึ่งรู้ว่าผู้ชายสามารถทำให้ผมหวั่นไหวได้ แต่ผมไม่ใช่เกย์นะครับ!

"แล้วจะไปอุดหนุนครับผม : )"

โถว.. พูดอย่างดี เดี๋ยวถ้าไปแล้วซื้ออันเดียวล่ะ น่าดู! เฮอะ! ร้านผมขายแพงนะจะบอกให้!

..

"ไปนาน มึง"เพื่อนที่ผมมาช่วยมันบ่นครับ ขอบคุณกูบ้าง กุลสตรีไทยอ่ะ แต่ผมสุภาพบุรุษใช่บร้ะ? เอ้อ! ทำเฟสดีๆแป๊บ

"ขอโทษนะอาทิตยาที่เรามาช้า เมื่อกี้เราเดินชนคนอื่นน่ะ"แหม่ เอ๋อเด้ เพราะมั้ยมึง ร้ายมาดีตอบ

"ไม่เป็นไรนรเมธี เราเข้าใจ ขอโทษที่พูดจาไม่เพราะนะ คราวหลังเราจะคิดถึงใจนายก่อนจะพูดอะไร--"

ฟึ่บ ฟึ่บ (ใส่เอฟเฟ็คแรงๆ)

นิ้วโป้งชี้นางก้อยถูกหุบลงกำฝ่ามืออย่างรวดเร็วแรงทั้งหมดถูกบังคับโดนหัวไหล่ต่อมาที่ศอกส่งแรงขึ้นไปข้อมือหักนิดๆพร้อมนิ้วกลางที่ชูผงาดขึ้นเหมือน ค_ย อ่ะ แมร่งอธิบายยาวไป

"กูคิดผิดเองที่เริ่มเล่น พอเถอะ สยอง แหวะๆ"

"มึงรู้มั้ย!? ระหว่างที่มึงไปมีลูกค้ามาเยอะขนาดไหน ถุงไม่มีจะเอาไรใส่! ค_ย!"

"แมร่งขายต่อสิ บ่นทำไม กูไม่ได้อู้สะหน่อย ก็บอกอยู่ว่าไปชนคนอื่น"ผมบ่น เอี้ยวตัวไปหยิบน้ำที่ถือมาเปิดฝาเสียบหลอดแล้วยื่นไปให้เพื่อนที่นั่งขายนั่งเจรจากับลูกค้า"น้ำมั้ยมึง"

"ไม่"...
.
.
"สวัสดีค่าา ดูของก่อนได้นะค้าา มีสมุด มีที่คั่นหนังสือ มีบัตรคำศัพท์สำหรับท่องแบบญี่ปุ่น มีทุกอย่างเลยค่าาา เหมาะสำหรับเด็กมหาลัยเลยค่าา"ผมนั่งคิดเงินอยู่ข้างๆมันหูก็ฟังเพื่อนพูดไปด้วย น่าเบื่อ เป็นอย่างหนึ่งที่ผมคิด น่าเบื่อๆ boring! boring!

"ขอโทษครับ"เสียงคุ้นๆนะ ผมเงี่ยหูฟังแต่ตาก็มองเหรียญกับแบงค์ในมือ"ใช่ซุ้ม102มั้ย"

"ค่ะ สนใจอะไรหรอคะ"

"สนใจ...คนขายครับ"

หื้มมม??? เพื่อนกูมีผัวแล้ว ผมหันไปมองหน้าเพื่อนมันทำหน้าที่บ่งบอกว่าพร้อมเลิกกับผัวมากอ่ะ เขินมากไปแล้วมั้งสัตว์ ก่อนจะช้อนสายตาไปมองลูกค้า

อ้าว! คนเมื่อตอนนั้นนี่เอง โห่ น่าสงสารเนอะ ไม่มีผู้หญิงเอาอ่ะเด้ ว่าแต่เขาอิใจ๋เป็นเอง 555

เขาก็มองผมนะแบบยิ้มๆ อ้อ! อยากให้แนะนำเพื่อนให้แน่เลย

"สวัสดีครับ สนใจเพื่อนเราหรอ มันชื่ออาทิตยา อยู่ม.XXX ส่วนเราเป็นเพื่อนมัน ชื่อใจ๋ นะ"ผมพูดจบก็ยิ้มสดใสใส่แบบปกติ ส่วนสายตาเพื่อนผมหรืออีชะนีนั่นเอง.. มองค้อนตะไม กูอุตส่าห์ช่วย

"ใจ๋? เราชื่อนฤศ อยู่ม.นั้นเหมือนกันครับ"อ้าว อาทิตยา ไม่ใช่ใจ๋ ใจ๋ชื่อกู

"มันชื่ออาทิตยา--"

"ควาย! คุณนฤศเขาสนใจมึง"

ห้ะ..?

เดี๋ยวๆผมว่าต้องมีเรื่องเข้าใจผิด ผมผู้ชายนะครับ แฮะๆ ไม่สิ ผมอาจจะคิดมากไปเอง เขาอาจจะเป็นผู้ชายขี้อายและบอกอีอาทิตย์ว่าสนใจแต่อ้อมๆว่าเป็นผมแทน แล้วก็ชวนผมไปคุยที่นู่นคุยที่นี่เรื่องยัยทิตย์แน่เลย ใช่! นิยายมาก! โคตรจะคิดได้...

"ฮ่าๆๆ สนใจผมหรอก็ซื้อสิ"

"ซื้อใจ๋หรอ"

พร่องส์!

"ซื้อของสิ ฮ่าๆ"ผมหัวเราะจืดๆ คือ มึงจะเอากูหรอ?

"งั้นอันนี้เท่าไหร่ครับ อันนี้ด้วย"เขาถามเพื่อนผมก็ตอบ บับ... บ้าาาาา ป้ายก็เขียนน วอทดูยูว้อนท์?!

"สวยดี ผมชอบ ผมเหมาได้ไหม?"หื้มมมมม?? มีปัญญา แพงนะเว่ย คิดเลขออกเปล่า? ผมมองเขาแบบ..แน่หรอ มีปัญญา ง่ายๆคือเหรอหรา+เหยียด กูดูเป็นคนไม่ดีเลย

"จริงหรอ ได้ดิ้ ลด10%นะถ้าเหมา เราใจดี ฮ่ะๆ"มือเล็กๆของยัยทิตย์กำลังจะหยิบเครื่องคิดเลขมาคิดแต่เสียงเขาลูกค้ารวยๆก็ดังขึ้น

"แต่ว่า.."เขาเว้นวรรค ทิตย์หันมามองหน้า"ผมนานๆมาเดินทีอ่ะ ไม่ค่อยรู้เรื่องเท่าไหร่"

"..."

"ใจ๋พาผมไปเดินดูของได้ไหม?"

ห่ะ!?

"ผมให้เต็มราคาเลยอ่ะ"

"ได้!!"นี่ไม่ใช่เสียงผมนะครับบบบ

 T T

กูเพื่อนมึงนะ อีหน้าเงิน! ผมหันไปมองเขาขุ่นๆ คุณนฤศเขาคงจะบ้าอ่ะ แต่อย่างที่ผมคิดแหละ อย่างงั้นแน่ๆ แบบนั้นชัวร์ๆ แต่มีโอกาสแล้วทำไมไม่ชวนทิตย์ไป ผมก็เฝ้าร้านได้... หน้าตาเขาก็ดูจะไม่ใช่คนขี้อายเลย เอาตามตรงเหมือนคนเจ้าชู้มากกว่า แบดแบด..

ทิตย์ดันผมให้ลุกขึ้น ผมก็สะบัดสะบิ้ง แมร่งงอนเพื่อน เขาโกงรึเปล่าก็ไม่รู้ มิจฉาชีพไรเงี้ย!? ผมอาจจะโดนนน..!! แต่ไอก็เป็นผู้ชายนะ...

ผมลุกขึ้นเดินออกไปหาเขา คุณนฤศเขาก็ยิ้มกรุ่มกริ่มเลย มองแล้วหงุดหงิด จิ๊!

"พาเราเดินเที่ยวหน่อยดิ นานๆมาทีอ่ะ"เขาว่าผมก็พยักหน้า"ร้านไหนอร่อยพาไปซื้อกินบ้างดิ ตอนนี้โคตรจะหิวเลย"

พรึ่บบบ *0* ของกิน!!

ผมหันไปหาเขาแบบ โอ้ ลูกชิ้น โดนัท น้ำปั่น ขนมปังนมเนย บลาาาาๆๆๆ *0*

มือเจ้ากรรมด้วยความที่อารมณ์อาหารการกินพาไปผมคว้าหมับเข้าที่มือหนาก่อนจะดึงให้เดินตามผมมา ความจริงก็ไม่เชิงดึงหรอก เพราะเขาเดินตามผมทันเรียกได้ว่าขนาบข้าง ง่ายๆคือมึงขายาวกว่ากู -3-!

"จะรีบไปไหนเนี่ย หิวหรอ?"

"น้ำจิ้มลูกชิ้นร้านนี้อร่อยยย กินดิ้ ผมซื้อให้"ผมเดินเจ้าไปสั่งก่อนจะหยิบเป๋าตัง... อ้าว ลืมไว้ที่ร้านว่ะ ชิบหายละ... เหลือบแปป แฮะๆ ฮือออ

"สี่สิบห้าบาทครับหนู"หนูพร่องส์ ตลกร้ายละ โชคชะตาชีวิตกู แบบ..กูลืมเป๋าตัง!

"นี่ครับ"

อ๋อยส์~ พี่นฤศใจป๋าา

ผมรับถุงมาถือไว้ ก่อนจะหันไปหาเขา

"ขอบคุณน้าา แฮะๆ"

"ลืมเป๋าตังไว้ที่ร้านสินะ"

"ช่ายยย แต่เดี๋ยวเราคืน"ผมบุ่ยหน้า

"ไม่ต้อง ป้อนเราดิ ไม่คิดตัง"

"ก็เราซื้อมาให้นฤศ"ผมว่าพร้อมยื่นถุงลูกชิ้นให้

"หมายถึงป้อนอ่ะ อ่าา"ตีเหม่งได้ปะ เล่นไรน่าอายไปไหม?

"เด็ก!"ผมพึมพัมกับตัวเองก่อนจะหยิบไม้ลูกชิ้นไปต่อที่ปากอีกคน ผมหน้าเงินพอ ฮ่าๆๆ แอบสงสารที่เขาต้องก้มลงมางับกินอ่ะ แต่ไม่เป็นไรนะ นฤศผิดเองที่สูงเกินไป..

"อร่อยอ่ะ"เขาว่าก่อนจะยื่นมือมาแย่งเอาถุงไปถือไว้"เราป้อนใจ๋บ้าง"

"หือ? ไม่เอา กินเองได้"ผมว่า คิ้วเริ่มขมวดเป็นปม แมร่ง มันไม่ถูกใจอ่ะ

"อ้าปากหน่อยเร็ว อ้าาา"

"..."ผมเม้มปากแน่น

"เร็วๆ"ภาพตอนนี้เหมือนคู่รักชายชายสวีทกันกลางถนนคนเดินอ่ะ ถึงผมจะเตี้ยแต่ไม่มีผลต่อแนวราบ อย่าพูดถึงเล้ยย รสนิยมแบบนั้นผมก็ไม่มี

นฤศเร่งให้ผมอ้าปาก ควารู้สึกไม่แน่ว่าจะ อายหรือเขินดี ฮื้ออ!
"อ้า"ผมอ้าปากนิดๆ

"อ้ากว้างๆดิ แบบนี้ยัดไม่เข้า"แป๊บนะทำไมคำพูดคำจา18+

"อ้าาา.."ผมป้าปากกว้างใส่ ป้อนก็ป้อนสิ มาชะงงชะงัก

เขายื่นมาเหมือนจะป้อนแล้วก็ชักมือลง อะไรวะ!?

"กินเองๆ เดินวนนี่แล้วกลับเลยนะ"

"เอ่อ ครับ"ผมรู้สึกไม่ดีเลย... ผมทำอะไรให้เขาไม่พอใจรึเปล่า ทำไมไม่ป้อนอ่ะ หรือผมอ้าปากกว้างไป ปากเหม็นหรอ ก็ไม่ ผมเดินไปมองลูกชิ้นในมือไป

"นี่"

"ครับ?"

"ทำไม?"ผมเม้มปาก จะถามตรงๆแมร่งบ้าละ"เอ่อ คือ ลูกชิ้นอร่อยมั้ย ไปกินน้ำปั่นกันต่อปะ"

"อร่อย อยากกินน้ำปั่นหรอ?"

"นฤศจะกินไหมล่ะ แต่เราอยากอ่ะ ซื้อให้ก่อนเดี๋ยวจ่ายคืน"

"ไปดิ ร้านไหน"

ผมยิ้มให้เขาแบบป๋าใจดีจัง วันนี้ขอเสนอคำว่า'ยิ้มอ่อย'

ก่อนจะเดินไปที่ร้านน้ำ

หมับ!

"ค่อยๆเดิน เดี๋ยวชนคนอื่น"นฤศคว้ามือผมไว้รั้งให้มายืนใกล้ ประมาณว่าให้เดินช้าๆล่ะมั้ง ทางแมร่งก็โล่งปะ ไม่ได้เยอะถึงขนาดว่าคนตัวเล็กๆอย่างผมจะสอดผ่านไม่ได้ งงว่ะ ผม..พยักหน้านิดๆ จากนั้นผมก็ลากเขาไปช็อปของกินต่อ สนุกดี ไม่เสียตัง 555 ป๋าอ่ะป๋ามาก ส่วนกรุ๊ฟผมก็ได้เงินเข้าไปเยอะ เพราะผมเลยน้าาา นี่ถ้าไม่ยอมไปด้วยคงได้น้อยกว่านี้ พวกนายต้องชาบู(บูชา)ฉัน! ว่าแต่ ทำไมไม่ถามถึงยัยทิตย์เลยอ่ะ สนใจผมงั้นหรอเนี่ยย??

ไม่ต้องสงสัยหรอก ก็ใจ๋หล่ออ่ะ!




----------------------------------------
นานๆลงที ฝากติดตามด้วยนะงับ *0*

[Minoru88]

ใจ๋ น่ารักกกกก
มาต่อเร็วๆนะ

[sensai]

@มหาลัยxxx

"มึงๆ เฉลี่ยกันไปซื้อของนะ กูเอาไม้กับพวกพลาสติก"

"เออๆ กูเอา....ฯลฯ"

"เหลือสี ใจ๋ซื้อนะ"

"โอเค"ผมตอบรับ เรื่องสีก็ซื้อมาแค่แม่สีกับขาวดำ พวกผมแบ่งเงินกันกะว่าเย็นนี้จะไปซื้อของของแต่ละคนเลย ซึ่งใกล้เวลาเลิกคลาสแล้ว ผมพลิกข้อมือดูนาฬิกาไปมาจนกระทั่งอาจารย์บรรยายจบและเดินออกไป

จะว่าไปถ้าผมจำไมผิด คุณนฤศเขาเคยบอกว่าอยู่ม.นี้นี่นา แต่คณะไหนล่ะ เยอะจะตายหาไม่เจอแล้ว และผมก็ไม่ได้อยากเจอเขาขนาดนั้นด้วย คิ้วบนใบหน้าขมวดพันกันจนยุ่ง

รถหน้าม.วิ่งแล่นผ่านไปมาจนนึกหงุดหงิด ผมเริ่มรำคาญที่จะรอรถนานๆจึงตัดสินใจเดินไป ทั้งๆที่ปกติไม่ว่ารอนานแค่ไหนก็ไม่สามารถชนะความขี้เกียจเดินของผมได้ แต่คราวนี้ไม่รู้เหมือนกันอะไรดลใจบอกว่าให้เดินไปเอง งงตัวเองเนาะ?

ปริ้นนน  ปริ้นน

ผมเดินมาได้ไม่ถึงกิโลก็เห็นรถคันหนึ่งหักเลี้ยวมาจอดขนาบฟุตบาทเลยตำแหน่งที่ผมยืนอยู่ไปนิดหนึ่งพร้อมกับเสียงบีบแตรสองที หรูซะด้วย(ปล้นแมร่ง) กระจกฟิล์มดำถูกลดระดับลงมา ผมจ้องสักพักก่อนจะต้องประหลาดใจเมื่อคนที่โผล่หน้ามาเป็นใคร

...คุณนฤศ...

ผมเผลอเม้มปากแน่นเมื่อมองไปยังอีกคน ประหม่าสัตว์..  เขากวักมือเรียก ผมที่ไม่รู้อิโหน่อิเหน่ก็ทำมึนเดินไปหาเขา คนในรถเปิดประเด็นคุยก่อน

"จะไปไหน เราไปส่งป้ะ?"

"ใจดีอะ ขอบคุณนะแต่ไม่เอาดีกว่า ลำบากนฤศเอาเปล่าๆ"ผมบอกพร้อมยิ้มนิดๆเขาก็ยิ้มกลับมาแบบหล่อมาก ยกยิ้มมุมปากไรงี้..

"แล้วจะไปไหนครับ"เขายกมือเท้ากับกระจกรถ ลุคนี้แบดโคตร

"ก็..ร้านขายอุปกรณ์หัวมุมAอ่ะ"

"โห ตั้งไกลเดินไหวหรื้อ? ขึ้นรถมา 'พี่'ไปส่ง"

"อือ.. ก็ได้ แต่อย่าคิดตังใจ๋นะ อิอิ"

"ครับผม"



---------------------
ยุ่งมากกก ต่อได้แค่ไหนก็ลงเลย
น้อยไปไม่ว่าเค้านะ

[MayA@TK]

ตอนป้อนลูกชิ้นชะงักทำไม

 

[cchompoo]

 

[Morgen]

เรื่องนี้น่ารัก ชอบมากเลย 

[sensai]

ผมเลือกซื้อของอยู่หยิบสีนู้นหยิบสีนี้ไม่นานนักก็เสร็จแล้วเอาไปจ่ายเงินส่วนพี่เขาก็เดินตามผมตลอด มือก็เขี่ยโทรศัพท์ไปด้วย

"คุยกะสาวอยู่อ่อ"

"คุยเคยอะไร ไม่มีน่าา"เขาบอกพลางล็อคหน้าจอแล้วรีบเก็บมันยัดลงกระเป๋ากางเกงทันที แหม่..."มองอะไรแบบนั้น พี่รักเดียวใจเดียวเฮอะ"

"(- -  )"หรออออ

"พี่ชอบใครพี่ก็ดูแลไง อย่างที่ทำกับเราตอนนี้แหละ"

"อ้าว!.."งงเด้ งงเด้

""

"แล้วทำไมพี่ไม่ไปดูแลเขาอ่ะ ไม่ต้องห่วงผมหรอก ผมเรียกแท็กซี่กลับก็ได้"ผมกำลังจะยืดตัวไปเอาของคืน(สีที่ผมซื้อมาไง พอจ่ายเสร็จพี่แกก็คว้าไปถือเฉยเลย)แต่เขาก็เบี่ยงตัวหลบ ผมเงยหน้ามองงงๆ

"ที่พูดนี่ไม่เข้าใจ?"

"เข้าใจแล้วก็ใส่ใจไงถึงได้บอก---"

"ถ้าใส่ใจก็ไปขึ้นรถ เดี๋ยวพากลับบ้าน"นฤศทำหน้าขรึมๆก่อนจะยึดข้อมือผมแล้วลากไปที่รถ ผมเหลือบมองพี่แก

ยิ้ม?

หน้าแดงด้วย?

เห้ยยยย!?

"พี่เป็นไร หน้าแดงเชียว"

"อากาศมันร้อน..."

"หืมมม เราอยู่ในห้างนะ~"

"....."

"ไม่สบายเปล่า?"ผมเอื้อมมืออีกข้างที่ไม่ได้ถูกยึดไว้ไปแตะแขนเขา


พรึ่บ!!


"โอ้ย!"ผมเซไปสองสามก้าว"พี่สะบัดใส่ผมทำไมเนี่ย"

"ขอโทษ เจ็บหรอ ดูดิ"นฤศยกแขนผมขึ้นดูตัวเองก็ก้มหน้าลงมามองแขน เป่าๆลูบยกใหญ่เลย ผมอาศัยจังหวะดีๆค่อยๆรั้งท้ายทอยพี่เขาต่ำลงมา แปะ...

"ก็ไม่ร้อนนี่"ผมผละหน้าออกจากเขาพลางคลายมือออก อีกคนยืนตาโตหน้าแดงใหญ่เลย

อย่าบอกนะว่าเขาเขินผมอ่ะ เฮียนฤศยกมือขึ้นปิดปากปิดจมูก ผมหรอ ต้องทำไงต่อดีอ่าาาา??

"พี่นฤศ~"ผมเดินไปใกล้ๆจับแขนพี่เขาเอามากอดไว้ พี่แกกระตุกเลยอ่ะ ง่าาา ตั้ลล้าคคค

"กลับบ้านได้แล้ว เดี๋ยวฟ้ามืด"ฟ้ามืดแล้วไมวะ?

"ทำไมอ่ะ ใจ๋ยังอยากเที่ยวอยู่.."

"มืดแล้วมันอันตราย เดี๋ยวไปส่ง มานี่"

"โถ่ว! เฮีย!" ความโรแมนซ์อยู่ตรงไหนวะ เมื่อกี้ยังเขินอยู่เลย ตอนนี้มาดุซะงั้น  ตบไหมม!!??

เขาเอาแขนออกเปลี่ยนมาจับมือผมแทน คิดดู ผมไม่ใช่เด็กแก่กว่ากี่ปีนักล่ะ ทำอย่างกับพ่อเลี้ยงลูก ฮึ่ย!

"บ้านอยู่ตรงไหน"

"อยู่ซอยB รู้จักเนาะ ถึงแล้วก็เลี้ยวซ้าย นั่นแหละ ถึงเลย"ผมบอก พอมานั่งในรถแล้วรู้สึกง่วงแปลกๆ ผมก็เลยขอพี่เขานอนพอถึงแล้วให้ปลุก

.

.

"ใจ๋.. ใจ๋ ถึงแล้ว ใจ๋"แรงเขย่าที่ต้นแขนรบกวนจนผมต้องตื่น อารมณ์หงุดหงิดก่อขึ้นมาเล็กๆ ผมหันไปมองคนเรียก

"ถึงแล้ว"

"อือ"ผมลืมตาปรือ ง่วง! เตรียมจะเปิดประตูออกไปแต่ก็โดนรั้งแขนไว้

"..."

"..."รั้งแล้วไม่พูด ไรวะ!? กูง่วงนะไอพี่นฤศ

"..."

"อะไร---"

"ฝันดี"

"...."

"อืมม.. ฝันดี"ตาแมร่งสว่างเลย กูเป็นไรวะ แค่ฝันดี ฝันดีก็ฝันดีซิ ผมไหว้พี่เขาแบบมึนๆ พี่แกก็รับไหว้งงๆ ผมเดินลงมาไขประตูเข้าบ้าน สักพักถึงจะได้ยินเสียงรถขับเคลื่อนออกไป

"ฝันดี..เขาบอกกับทุกคนรึเปล่าวะ ใจ๋"

ตึกตัก... ตึกตัก... ตึกตัก..



@วันต่อมา ณ มหาลัย

ผมเดินมาที่ห้อง เลือกที่นั่งเสร็จ กวาดสายตาไปรอบๆห้อง เหมือนลืมอะไรไว้...

ฉิบหาย!!

ผมลืมสีไว้ที่รถเขานี่หว่า อ้าว!! ไม่มีเบอร์ไม่มีไรเลย จะติดต่อไงอ่ะ เพื่อนว่าแน่เลย อีทิตย์ด้วย ฮือออ กูจิครายย! ผมลุกขึ้นยืนพรวด ดีนะที่มาเช้า ก่อนจะวิ่งออกจากห้อง

...แล้วกูจะไปไหนเนี่ย!!?

ขาสองข้างวิ่งลงไปข้างล่างตึกฉับๆ ผมกวาดสายตามองรอบๆอีกครั้ง ก่อนจะสะดุดกับคนที่ยืนเล่นโทรศัพท์และกำลังก้าวขามาทางนี้

ผมฉีกยิ้มกว้าง

อิพี่นฤศ

เหมือนเขาจะรู้สึกได้ว่ามีคนหล่อๆมองเขาอยู่ถึงได้เงยหน้ามามองผม อีกฝ่ายยิ้มมุมปากแล้วเดินชิลล์มาทางผมพร้อมเสยปรอยผมที่ปรกหน้าขึ้นไป หล่อเนอะ?

"เมื่อวานลืมสีไว้ที่รถ"

"อ้อ ขอบคุณนะ"ผมบอกพลางเช็คของข้างใน

"ไม่ขโมยหรอก ไม่ใช้"

"เช็คสถาพต่างหากล่ะ"เขาทำหน้าแบบ อ๋อออออ กวนนะเนี่ยยยย"ขอบคุณที่เสียเวลามานะ งั้น... กลางวันผมพาไปเลี้ยงข้าว ดีปะ"

"ไม่เอา"อ้าวว ไม่รักษาน้ำใจเลย โตมาได้ไง! เดี๋ยวเอาสียัดปากตา--"เดี๋ยวเลี้ยงเอง พี่มารอใต้ตึกละกัน"

"..."

"เค"

"ห้ะ? เอ่อ.."

ทำไมต้องเลี้ยงกูวะ? ผมรับคำงงๆ ก่อนจะหันหลังแล้วเดินขึ้นตึกไป แล้วก็นะ ปากมันก็ยิ้มออกมาแบบไม่ทันได้ตั้งตัวเลยแหละ เขาทำได้อย่างไงกันนะ?

.

.

.

ครืดดดด ครืดดด

ระหว่างที่ผมนั่งรออยู่ใต้ตึกกับอาทิตย์โทรศัพท์ของผมก็สั่นสะเทือนกับโต๊ะ ผมหยิบขึ้นมาดูก่อนจะพบว่ามันเป็นเบอร์แปลก

097-631XXXX

ผมครุ่นคิดสักพักก่อนจะกดรับสาย

"ฮัลโหลครับ"

[ใจ๋ๆ พี่เอง นฤศ..]

"โอะ.. พี่หรอ มาดิ่ ผมรอใต้ตึก"

[เค เดี๋ยวไปหา]ผมผละออกจากหูกำลังจะกดวางสาย

[อย่าไปเดินไปเล่นไหนนะ เดี๋ยวโดนลักพาตัว ยิ่งน่ารักๆอยู่]

"บ้าว่ะ!"ผมว่าไปทั้งๆที่หลังจากจบประโยคพี่แกก็ชิ่งตัดสายไปเลย

"เป็นไรวะมึง"ผมหันไปหายัยทิตย์ที่สะกิดผมเมื่อกี้

"หมีมันเห่าได้ กูเพิ่งรู้"ผมว่า

"หือออ มีอ่อวะ"

"กุเพิ่งเจอตะกี้เลย"

[MayA@TK]

 

 

[ืniyataan]

ลุ้นคู่นี้ น่าย๊าก..กกกกกกกกกก 

[sensai]

"หิวอ่ะดิ กินใหญ่เลย"
"ไม่ได้หิว โรงอาหารคณะพี่นี่อร่อยจังวันหลังพามากินอีกได้ไหมอ่ะ"
"ด้วยความยินดีอย่างยิ่งครับ นายน้อย เชิญทานต่อได้"พี่นฤศหยอกเล่นผมหัวเราะเล่นเบาๆ หลังจากที่ผมเขมือบ(?)อาหารอันโอชะ(และขนมนมเนย)เข้าไปจนอิ่มเต็มไส้เต็มพุงแล้ว ความรู้สึกตามสำนวนที่ว่าหนังท้องตึงหนังตาหย่อนก็ถาโถมเข้ามาเต็มๆ
ไมกางเกงมันคับงี้ว้าาา?
"กินไปตั้งเยอะจะอ้วกไหมเนี่ย? เดินกับคณะไหวปะ ไม่ไหวเดี๋ยวพี่ไปเอารถเข็นแม่บ้านมาให้นั่ง 5555"
"ไม่ต้องมาแซว อยากเลี้ยงตะไมเล่า"
"อ๋อ ชอบของฟรีใช่ม้ะ"
"ใครๆก็ชอบปะ..?"ผมตวัดสายตาไปมองพี่เขาที่ยืนคร่อมหัวผมอยู่"เดินไปส่งเลย ผมอ้วกแตกกลางทางขึ้นมาพี่จะได้รับผิดชอบ"
"รัยผิดชอบอย่างไงหรอ จูบปิดปากไรงี้ปะ"
"พี่กล้าจูบคนอ้วกรึไง ต่อให้จูบปิดปากก็เถอะ มันพุ่งทะลุทะลวงเข้าลำไส้พี่แน่!"
"ครับๆ"ถามไม่เข้าเรื่อง เรื่องอ้วกห้ามได้ที่ไหมล่ะ เอ้อออ!


"ขอบคุณที่มาส่งน้าาา ใกล้เวลาเรียนละ ดูนาฬิกาดิ่"ผมบอกพี่เขา พี่นฤศรีบยกข้อมือขึ้นมาดูทันทีก่อนจะยกมือมาดีดหน้าผากผมทีนึง ฮ่าๆๆ โดนหลอกนะพี่ แต่กูโดนดีด.."ฮ่าๆๆ เสาร์นี้ไปขายของกันม้ะ ไปในฐานะคนขาย ขืนไปในฐานะคนซื้อหมดตัวพอดี"
"หมดตัวจริงเรอะะ? แต่พี่รวยนะ"แหม่ อินี่ อวดดดด
"มีเท่าไหร่ก็จ่ายจนหมดไง นี่คือหมดตัว!"ฮึ่ยหมั้นไส้หน้าตาคนตรงหน้ามาก ทำเป็นเล่นตลอด เซ็งงงง


[NARIS PART]

[ฮัลโหล พี่มายัง ผมรออยู่ซุ้มเดิม เดินมาเลย]น้องพยายามพูดเสียงดังเพราะมีเสียงพูดคุยของคนอื่นแทรกเข้า
ผมตอบรับไปก่อนจะวางสาย เดินไปตรงฝั่งข้างๆน้ำพุสายตาผมก็สะดุดกับ'เด็กหัวสะท้อนแสง'ผมหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาถ่ายรูป ซูมจนเห็นหน้าใกล้ๆจังหวะนั้นเองน้องเขาก็หันมาสบกับกล้องผมพอดี คนตัวเล็กเดินเราะแผงวางของออกมาหาผม
"มายืนถ่ายรูปทำไมตรงนี้เนี่ย รออยู่เนี่ยไม่เห็นหรอ? เย็นแล้วนะทำไมแดดไม่หุบสักที!"คนตรงหน้าแสดงท่าทางหงุดหงิด อย่างน้อยก็ขอแหย่หน่อยเฮอะ
"มัดจุกทำไมครับ มองทีแรกนี่นึกว่า ..แผงโซล่าเซลล์"น้องหันหน้าทำตาโตมามองผม สีหน้าแสดงชัดเจนว่า'มึงไม่รู้ซะแล้วว่ากำลังเล่นอยู่กับใคร'แล้วถ้าบอกว่าเล่นอยู่กับแฟนในอนาคตน้องเขาจะโกรธไหม หึหึ ว่าไปนั่น
"ไม่ต้องเลย ไปนั่งขาย เรียกลูกค้าด้วย ขายดีเดี๋ยวให้ติ๊บบ"
"ไม่เอา ไปเที่ยวกันก่อนดิ่ บ่ายๆเย็นๆอย่างงี้คนยังไม่เยอะหรอกให้อาทิตย์ดูร้านไปก่อน"ผมหันไปหาเพื่อนน้องเขาก่อนจะย่อตัวลง"ขอตัวเพื่อนน้องไปสักครึ่งชั่วโมงหนึ่งชั่วโมงได้ไหมครับ"
"3/4ค่ะ"ผมพยักหน้าคลี่ยิ้มให้น้องแล้วฉวยโอกา- ไม่ๆ คำนี้ไม่เพราะ แล้วถือวิสาสะคว้ามือน้องใจ๋มาจับไว้ก่อนจะจูงไปตามร้านอาหารขนมต่างๆ ซื้อเผื่ออาทิตย์ด้วยก็ดี รายนั้นเขาสนับสนุนผมตั้งแต่เริ่มอยู่ละ
"เครปปะ เฮ้ยๆ สายไหมมั้ย ใจ๋อยากกินอ่ะ พี่กินปะ"น้องชี้ไปที่สายไหมหลากสีที่คนขายเขากำลังทำอยู่ด้วยสายตาเป็นประกาย คาดหวังกับคำตอบผมมาก คือถ้าผมตอบไม่น้องเขาก็ไม่ไง นิสัยอย่างงี้ตอนซื้อซูชิครั้งที่แล้ว อย่าคิดว่าพี่ลืมนะใจ๋ ถึงพี่ไม่อยากพี่ก็อยากได้ถ้าใจ๋ชวน ปอลิง.คำนี้ใช้ได้ทุกสถานการณ์ 
"เอาดิ่ พี่ก็อยาก ซื้อมาไม้เดียวได้ไหม พี่กินไม่หมด"สีหน้าใจ๋หมองลงก่อนจะวิบวับขึ้นมาเหมือนคิดอะไรได้
"งั้นพี่จ่าย ผมถือว่าพี่แย่งผมกิน"
"ได้ครับบบ"มีความมม เฮ้ออออออ ประหยัด!(ปลาโช๊ดดดด)

"ได้มาแล้ว สีสวยปะ เอาสีขาวมา กินดิ่ๆ"น้องเอียงได้มาทางผม ผมกำลังจะกัดเลยจริงๆ
"อย่ากัดนะ! ใช้มือสิกินกันสองคนอ่ะ"น้องว่าผมแต่เหมือนจะคิดได้ว่าตลอดทางที่เดินมาก็ให้ผมเป็นคนถือของ! ดังนั้น
"ป้อนดิ่ ของเต็มมือเนี่ย เห็นปะ?"
"อ้าปาก และ ..ห้ามงับนิ้ว"ใจ๋ใช้มือหยิบสายไหมออกมาเป็นก้อนน้อยๆก่อนจะเอามาป้อนผม
งับ!
โคตรนิ่มมมม~ ฟินนาเล่มากกก
"พี่! โอ้โห! งับไมเนี่ยยย"งับแค่นั้นเองนะ สั่นทำไมเล่าคะคนดี
"เขินหรอคะ?"
"อย่ามาคะขานะ ผมไม่ได้เขินด้วย"
"สั่นทำไมเล่า มาเดินใกล้ๆ"ผมโอบไหล่เขาให้มาแนบติดขิดอกผม เขาพยศนิดๆ ดื้อมากก สงสัยเขิน
"อะไรเนี่ยยย!?"
"จะเขินอะไรผู้ชายด้วยกัน"
"มือพี่นี่มันอยู่ไม่สุกจริงๆ เมื้อกี้ก็เอามือมาจับแก้ม อย่าคิดว่าผมเผลอนะ!"
"แล้วที่ไม่ผละออกคือชอบสัมผัสพี่ใช่ปะครับ"
"โอ้ยย ผมไม่เถียงพี่แล้ว อยากโอบโอบไป เอาที่สบายใจเลย"น้องขมวดคิ้วมาราวๆ5นาทีละ หลังจากจบประโยคนั้นไปผมก็ไม่ได้ตอบอะไรกลับ ผมไม่จับตัวน้องเขาเลย รู้ตัวว่าโดนละครับ โกรธนะไม่ใช่งอน ผมคงไม่มีสิทธิ์อะไรขนาดให้น้องเขามางอนหรอก
"ขอโทษ กินลูกชิ้นต้มไหม"
"..."
"อย่าเงียบดิ่"
"..."
"โกรธอะไรขนาดนั้น ไม่จับแล้วไง สัญญา"
"..."ใจ๋หันมาหาผมเอียงคอนิดๆเหมือนจะถามว่าแน่นะ
"แน่ค่ะ"
"คึคึ เอาลูกชิ้นต้ม ฮ่าๆๆๆ เค้าล้อเล่น ไม่ได้โกรธ ไปซื้อลูกชิ้นต้มมาให้กินเลย จะง้อผมทั้งที"ใจ๋อมยิ้มก่อนจะระเบิดหัวเราะออกมาเสียงใสคว้าแขนผมไปจับหน้าตาเฉยทั้งที่ตอนแรกพูดเหมือนหวงตัวนักหนา แต่นั่นทำผมอดคลี่ยิ้มตามออกมาไม่ได้ ก็น่ารักเองนี่
"อยากกินกี่ไม้ หยิบมาเลยม่ะ พี่พร้อมจ่าย"
"โอเชครัชชช"เพิ่งรู้นี่แหละว่าโดนปล้นแบบไม่รู้ตัวเป็นไง ถ้าน้องเป็นโจรคงทำอาชญากรรมโดนโทษรุนแรงข้อหาปล้นหัวใจนายนฤศ เดชาปัญญา



ยังไม่จบ อยู่อ่านกันก่อนนะ รอนะ นานมากกกก 55555

[ืniyataan]

กลับมาแล้ว...ววววว พร้อมความตะมุตะมิ(?) 555
คู่นี้เค้าจีบกันน่ารักมาก..กกกกกกกกก     
อย่าหายไปนานนะ คิดถึง