หัวข้อ: [ครูหนุ่มสุดซ่าส์Vsเด็กบ้าสุดเกรียน]

[[N]€ẃÿ{k}uñĢ]

ลุ้นมากมายอะ แล้วจะรอบทเรียนต่อไปนะ อิๆ

[โน๊อา]

เปนนนน กามมมมมลางงงงจายยยยย ให้ G&G ต่อจ้ะ

[ranny]

.

.

.

4

.

.

.

[torto]

ก็ไม่น่าตัดฉับ  ให้รออ่านตอนหน้าเลยนะน้องโก๋   มันค้างงงงงอ่ะ


เอ้าใกล้เข้ามาอีกวันแล้ว   รอต่อไปนะ    เราก็รออ่านตอนหน้าด้วย 

[PEAK]

   โก๋

สุดยอดความพยายาม  ...  การเอาใจใส่เป็นเลิศ  ...  น่าร้ากกกกกกกกกก

มีอัดรายการโปรดไว้ให้ด้วย หุ หุ  ครูกอล์ฟกลับมาท่าจะได้รางวัลอย่างงาม อิอิ

รอลุ้นคำตอบ  ไม่กล้าเดา  ครูกอล์ฟใจแข็งอ่ะ

ขอบคุณนะครับ

[imageriz]

อีก

4

วัน

[StillLoveThem]

...น้ำหยดลงหิน..ทุกวันหินมันยังกร่อน...
ยังใช้ได้อยู่ ใจครูกอล์ฟก็เหมือนกันคงจะอ่อนลงมาซัก 1% มั้ง
..ตอนนี้ได้เห็นหลากอารมณ์ของน้องโก๋เลยละ..
..หวาดกลัว..หวั่นไหว..ท้าทาย..บ้าบิ่น..แต่ยัง..รักมั่นคง..
..กล้าเนอะที่ถามครูกอล์ฟว่า..ถ้าผมตายไปต่อหน้า พี่กอล์ฟจะรักผมบ้างไหม..
..ขอเดาคำตอบ..ครูกอล์ฟเป็นคนใจแข็งและจำฝังใจ คำตอบคงเหมือนเดิม..
...คงไม่รับรักน้องโก๋...เพราะพี่ต้นก็ยังไม่ได้เลิกกัน..หน้าจะแหกไหมตรู..
...เป็นกำลังใจให้จ่ะ...หยดน้ำลงไปทุกวันเดี๋ยวหินมันกร่อนเองแหละ..สู้ๆๆ
...ปัจจุบัน..ก้อนหิน..มันกลายเป็น..เม็ดทราย..ไปแล้วมิใช่หรือ  อิอิ[

[benxine]

รักน้องโก๋จัง!!!~

ปล.แอบฟ้อง น้องโก๋ขยันอัพกว่าครูกอล์ฟอีก หุหุ

[k@-nom_koe]

มีเรื่องให้ช่วยด่วนคั๊บ ใครรู้บ้างคั๊บว่าถ้าเสื้อเลอะหมึกที่เป็นปากกาเน้นข้อความทำยังไงมันถึงจะซักออกอ่ะคั๊บ ช่วยทีคั๊บด่วนมากๆ 
คือแบบว่า  ผมอ่ะเอาตุ๊กตาหมีตัวใหญ่ที่พี่กอล์ฟชอบวางไว้ข้างตัวตอนนอน มาใส่เสื้อตัวโปรดของพี่กอล์ฟ(มันยังมีกลิ่นตัวจางๆของพี่กอล์ฟติดอยู่) แล้วผมก็ปริ๊นท์เอารูปหน้าพี่กอล์ฟมาใส่เป็นหน้ากากให้ตุ๊กตาหมีแทน แล้วเมื่อคืนผมนอนอ่านหนังสือบนเตียง อ่านไปมองหน้าพี่กอล์ฟที่ตุ๊กตาหมีไป แล้วผมก็หลับไปตอนไหนก็ไม่รู้คับ  ตื่นอีกทีก็พี่กอล์ฟโทรมาตีห้า (พี่กอล์ฟบอกว่าลืมไปที่โน่นเช้าแล้ว) คุยเสร็จมันก็ตอนเช้าพอดีผนวกกับได้ยินเสียงพี่กอล์ฟอะไรๆของผมมันก็เป็นเด็กดีซะด้วยคั๊บ มันชอบตื่นมายืนตรงแต่เช้า  :try2:ผมก็เลยจัดการมันซะเลย  (หลังจากที่มันอัดอั้นมาห้าวันเต็ม ปกติวันละห้ารอบ แต่พอพี่กอล์ฟม่ายอยู่ม่ายมีรมณ์เลยคั๊บ) ผมก็ทำของผมไปเรื่อย มองหน้าพี่กอล์ฟที่ติดอยู่ตุ๊กตาหมีตัวโต แล้วผมก็พาเจ้าลูกชายไปสวรรค์แต่มันคงหลายวันไปหน่อย  :impress2:มันเลยติดเทอร์โบพุ่งไปเลอะตุ๊กตาหมีตัวนั้น (คนละมุมเตียงเลยนะคั๊บ ก็มันอึดอัดมานาน) ผมก็จะเอาตุ๊กตาหมีไปส่งร้านซัก เลยถอดเสื้อของพี่กอล์ฟที่สวมอยู่ออก ปรากฏว่า o22ผมเห็นรอยขีดๆของปากกาเน้นข้อความที่ผมใช้เมื่อคืนนี้ อยู่ที่หลังเสื้อพี่กอล์ฟ ผมคงนอนหลับแล้วเผลอไปกอดมั้งคั๊บ เมื่อเช้าผมลองให้ป้าแม่บ้านซักแล้ว แต่มันม่ายออกเลยคั๊บ พอเรียนเสร็จกลับมาผมลองหาวิธีที่ในเน็ทแล้วเขาบอกว่าใช้น้ำอุ่นผสมน้ำส้มสายชูก็ยังม่ายออกคั๊บ ทำไงดีคั๊บ ใครมีวิธีบ้าง
ผมให้ข้อมูลอีกนิดเพื่อช่วงให้ง่ายขึ้น
-เสื้อยืดสีขาวคอวี ยี่ห้อ A||Z  ผ้าcotton 100%
-เลอะหมึกปากกาเน้นข้อความสีเขียวอ่อนจากกึ่งกลางหลังเสื้อ เป็นรอยขีดยาวๆลงมาถึงปลายเสื้อด้านล่างสองรอย แล้วก็แนวขวางไปข้างตัวอีกหนึ่งรอย
-ผ่านการซักมาแล้ว 2 ครั้ง ครั้งแรกซักตอนเช้าใช้น้ำยาซักผ้าโดยป้าแม่บ้าน รอบสองผมเพิ่งเองไปหมาดๆโดยใช้น้ำอุ่นผสมน้ำสายชู (ตอนนี้ยังตากอยู่เลย)

ผมซวยแน่ๆเอาเสื้อตัวโปรดของพี่กอล์ฟมาทำเลอะเป็นเรื่อง งานเข้าซะแล้ว  :z3:ใครเคยใช้วิธีไหนแล้วซักออกบอกผมทีนะคั๊บ ถ้าวันนี้ซักม่ายออก ผมม่ายโพสเรื่องของพี่กอล์ฟต่อให้นะคั๊บ  แล้วผมจะเข้ามาดูบ่อยๆนะคั๊บ เพื่อมีวิธีดีๆ ด่วนหน่อยนะคั๊บ ตอนนี้ขอไปปรึกษาหาวิธีการกับป้าแม่บ้านก่อน

ปอลอ ป่อล่อ ป้อล้อ ป๊อล๊อ ป๋อล๋อ เกือบลืมคั๊บ  เกือบๆๆๆๆ 

4 ที่รอคอย (แต่ดันงานเข้าซะอีก)

เกือบลืมให้ฟังเพลงด้วยอ่ะคั๊บ จะได้ครบ 10 เท่าที่พี่กอล์ฟฟัง

เพลง คิดถึงฉันไหม เวลาที่เธอ...
แท็กซี่(TAXI)

คิดถึงฉันไหมเวลาที่เธอ ไม่เจอะเจอกันกับฉัน
คิดถึงฉันไหมเวลาที่เธอ เหงาใจ
คิดถึงฉันไหมเวลาที่เธอ ไม่มีใครให้ทะเลาะ
ไปไหนแล้วไม่มีไหล่ให้เกาะ แล้วเธอคิดถึงใคร

ฟ้าร้องทุกครั้งมันส่งเสียงดัง เธอโดดมานั่งตักฉัน
ฉันก็ทุเรศตัวเองเหมือนกัน ที่ปลอบไปขำไป
ฉันรู้ว่าฉันไม่เอาไหนเลย ไม่อบอุ่นได้อย่างนั้น
ฟ้าร้องครั้งนี้ไม่เจอหน้ากัน แล้วเธอคิดถึงใคร

เฮ้ เมื่อเราต้องห่าง
ยิ่งเนิ่นนาน อาจลืมกันเลยไม่แน่ใจ

ตอบหน่อยได้ไหม ตอบฉันหน่อย ว่าเธอคิดถึงกัน
ไม่ต้องหวานต้องแหววหรอก อยากถามแค่ให้เธอ
ตอบหน่อยได้ไหม ตอบฉันก่อน ว่าเธอคิดถึงฉัน
อย่างที่ฉัน มันคิดถึง คอยเธอกลับมา

เพราะฉันคิดถึงเธออยู่ทุกวัน ตั้งแต่ตื่นนอนแต่เช้า
หันหัวก็หันไปเจอรูปเรา บนหัวนอน
เสียงวิทยุก็คอยเล่นเพลง ที่เธอชอบฟังกี่ครั้ง
ถึงฉันไม่ชอบก็ยังนั่งฟัง เพราะมันคิดถึงเธอ

http://media.imeem.com/m/tUFn0iQj9Z

[โน๊อา]

มาจิ้มโก๋ก่อน


ลองใช้สบู่ซักผ้าขาวอ่ะ ก้อนขาว ๆ ยาว ๆ อ่ะ แต่มันไม่มียี่ห้ออ่ะ
เห็นขายตามตลาดนัดนะ เอามาขยี้ดูอ่ะ
เคยลองก็พอจะใช้ได้นะ

[โน๊อา]

เคย ลองใช้ กับปากกาหมึกซืม อ่ะ มันก็จางลง


อิอิ แต่ไม่รู้น้องโก๊ะ เอ้ย น้องโก๋ จะหาได้หรือเปล่า

[yee]

ใช้สบู่ ซัก ที่เปนรอยหมึก ขยี้ไปเรื่อยๆๆๆจะออก

[sodamini]

สบู่กรดที่ใช้ซักผ้าขาวอ่ะโก๋น่าจะออกนะต้องลองดู


งานเข้าซะงั้นเลย

  ซนดีนักเห็นมั้ย



เหลืออีก 4 วันแล้วนะโก๋

ถ้าซักเสื้อออกอย่าลืมคำตอบของพี่กอล์ฟ+บทเรียนต่อไปด้วย 

[HeVeN]

ผมเคยใช้POWER O 2
แต่เป็นปากกาลูกลื่น
ก็ออกนา

ถ้าผ้าขาวทำไมไม่ใช้ไฮเตอร์ล่ะครับ

[imageriz]

 

1.ลองใช้สบู่ก่อนนะทาที่รอยเปื้อน  แล้วลองแช่สบู่ผสมน้ำอุ่น  ทิ้งไว้สักพักค่อยขยี้ออก

หรือ

2.ไปซื้อน้ำยาขจัดคราบสกปรก ที่ใช้ป้ายตรงรอยเปื้อนอ่ะ  น่าจะออกมีหลายยี่ห้อ

น่าจะ  แวนนิช  หรือ ไฮเตอร์ ซักผ้าสีนะ

แล้วก็  ถ้าไม่ออกจริง  ๆ 

3.  ไปซื้อเสื้อใหม่ให้พี่กอล์ฟ 

[nopkar]

ตอบว่าอารายอ่าาาาาาาา

ชุด รด. หรอ


ไม่ต้อง รอ.. แล้วม้างงงงงงงงง

[IZE]

ขอแบบน้องโก๋สักคนมีมั๊ยเนี่ย

ยังพอเหลือปะ

สู้ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆนะคับ

[Zcabio]

ขอแบบน้องโก๋สักคนมีมั๊ยเนี่ย

ยังพอเหลือปะ

สู้ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆนะคับ

+1 แล้วขอแบบรีบนรีเควสเพิ่มด้วยอีกที่ 

สู้ๆเช่นกันครับ

[CMYK]

เหอะๆน้ำที่เลอะรูปตรงดิสเพลย์นี่ น้ำตา หรือน้ำอะไรเนี่ย 5555

[Ak@tsuKII]

   ใกล้แล้วโก๋  พี่ครูกอล์ฟเริ่มใจอ่อนแล้ว

--------------------------------
  +  1  ให้กลับโก๋ที่ทำหน้าที่แทนภรรเมียพี่กอล์ฟไม่ขาดตกบกพร่อง     และก็สู้ๆน้า  เหลืออีก 4 วัน   

ส่วนเรื่องเสื้อ  เค้าไม่มีความรู้เรื่องนี้เลยอ่ะ  อายจัง           

[minilove]

ซื้อใหม่


2MIX : มิกซ์ไฮเตอร์มันเหม็นนะ- - ซื้อใหม่ดีกว่า

[wan]

พี่มันไม่ใช่แม่บ้าน เลยไม่รู้จะช่วยยังไง เป็นกำลังใจให้ละกัน

ลองวิธีของพี่ ๆ น้อง ๆ ดูนะครับ น้องโก๋

แต่รีบนะ เหลืออีก 4 วันเอง แต่ถ้าไม่ออก

วิธีสุดท้าย รีบหาซื้อตัวใหม่มาแทนไว้ อย่างน้อย ความผิดก็เหลือนิด.... เดี่ยวเอง

ให้รู้ไปว่า จะรักเสื้อ มากกว่าสารมีน้องโก๋

[HydrA]

ลองเอามะนาวถูตรงที่เปื้อนดูนะ
แช่เสื้อให้เปียกก่อนนะ
แล้วก้อขยันเอาสบู่ถูๆขยี้ๆ
สลับกับถูด้วยมะนาวเชื่อว่าน่าจะ
จางลง แต่เราว่านะโก๋บอกความจริง
กับครูกอล์ฟไปเถอะ
ครูกอล์ฟไม่ว่าอะไรหรอก
มันเป็นเหตุสุดวิสัยนี่นา
แล้วโก๋ก้อพยายามแก้ไขแล้วด้วย

[LIZZ]

แม่บอกเอาไฮเตอร์ผสมน้ำแล้วแช่ แต่ไฮเตอร์ถ้าแช่ผ้าขาวนานๆ ผ้าจะเหลืองอ่ะ(แม่บอก)

แต่มันเป็นผ้าขาวก็ต้องลองดูอ่ะ

แม่บอกลองใช้สบู่ดูก่อน ถูๆอ่ะ ลองดูนะ แหะ ไม่แน่ใจเหมือนกานนน

[tingtanhaw]

เคยเห็นน้ำยาล้างหมึก เดกิ้น Dakin Solution กลิ่นก็ประมาณไฮเตอร์
ลองหาดุนะครับ

สรุปอ.ปืน เป็นกามเทพ ให้น้องโก๋เหรอ  โอ้...ไม่น่าเชื่อ

[ranny]

เวรกรรม

ช่วยอะไรไม่ได้เลย
เพราะไม่มีความเป็นแม่บ้านสมองไวอยู่ในตัวเลย
เอาใจช่วยล่ะกันนะโก๋

แต่พี่ว่าถึงมันไม่ออก ครูกอล์ฟก็คงเข้าใจ
และคงไม่โกรธมากหรอกเนอะ
ก็โก๋เอาเสื้อมา เพราะโก๋คิดถึงครูกอล์ฟมากมายนี่นา

 

[StillLoveThem]

...น้องโก๋ระวังเสื้อจะเสียนะ..เพราะว่าน้ำยาต่างๆๆจะกัดเสื้อ
    แล้วจะทำให้ผ้าเหลือง เป็นขลุย ตรงที่เราซักมากๆๆบางที่จะเป็นรอยย่นๆ
    ด้วย ถ้ามันเป็นรอยไม่มาก ก็เก็บไว้ใส่อยู่บ้านก็ได้ ไม่อยากให้ซักมากๆๆ
....ที่สำคัญบอกครูกอล์ฟไปเลย..ให้ทำใจไว้ล่วงหน้า...
....ถ้ายังไม่หมดรุ่นก้ไปหาซื้อมาให้ใหม่ อาจมีค้างสต๊อกอยู่..
....เอาใจช่วยจ่ะ ครูกอล์ฟคงไม่ว่าอะไรหรอก..
...เพราะที่ทำไปนะ..ทำเพราะรักและคิดถึง...

[พี่แก]

4 ที่รอคอย (แต่ดันงานเข้าซะอีก)

^
^
^
^
อีกกกกกกกกกกก 4 วัน รอๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ คิดถึงน้องแก

ป๋อหล๋อ....ส่วนเรื่องเสื้อ no coment แบบว่า...ไม่มีสัญชาตญาณการเป็นแม่บ้านอ่ะ

[NuPaTT]

ค่อยๆคิดเดวก้เจอทางออก





แบบว่าเราแม่บ่ฃ้านม่ายพอ

[LOVE_Child]

บทเรียนที่ ๓๔


“พี่ตอบผมมาซิ ทำยังไงถึงพี่จะรักผม ต่อให้ผมตายตอนนี้ผมก็ยอม บอกผมมาครับ”มันเสียงดังขึ้นพร้อมน้ำตาที่ไหลสะอื้นออกมา (เอาน้ำตามาอ่อยอีกแล้ว ไอ่กอล์ฟยิ่งเห็นน้ำตาเด็กๆไม่ได้อยู่ด้วย)

“ครู เอ่อ... พี่ว่า... เราคุยกันเรื่องนี้มามากพอจนน่าจะรู้เรื่องแล้วนะ”ไอ่กอล์ฟยืนขึ้นบ้าง แล้วพูดด้วยน้ำเสียงเรียบๆ

“ผมไม่รู้ ผมไม่รู้เรื่องอะไรทั้งนั้น ผมรู้แต่ว่าผมรักพี่ พี่ได้ยินไหม ผมรักพี่”มันพูดเสียงดังขึ้นเสียงสะอื้นก็ดังตามไปด้วย

“เอาๆ เงียบๆก่อน หยุดพูดเสียงดังแล้วก็หยุดร้องไห้ก่อน”ไอ่กอล์ฟบอกมันพร้อมเดินเข้าไปจับไหล่มันเบาๆ กะว่าจะให้มันเงียบก่อนเพราะว่าเดี๋ยวข้างได้แตกตื่นมาดูกันพอดี นึกว่าไอ่กอล์ฟทำร้ายเด็ก ที่จริงอ่ะ เด็กมันทำร้ายตัวเองนะ อิอิ

“พี่ไม่ต้องมาถูกตัวผมหรอกถ้ามันฝืนใจพี่มาก พี่ไม่ต้องมาปลอบผมด้วย ผมจะเสียงดังกว่านี้อีก ให้เขารู้กันไปเลยว่าผมรักพี่แค่ไหน”มันสะบัดมือไอ่กอล์ฟออก พร้อมทำท่าจะอ้าปากร้องต่อ

“เดี๋ยวๆ โอเคๆ ไม่ถูกตัวก็ไม่ถูกตัว แต่เราต้องเงียบก่อน แล้วพี่จะตอบเราทุกคำถาม”ไอ่กอล์ฟไม่เคยมันโวยวายขนาดนี้ครับ ปกติมีแต่ไอ่กอล์ฟที่จะวีนใส่มัน

ไอ่กอล์ฟนั่งลงที่เก้าอี้เหมือนเดิม มันถึงค่อยๆ เงียบเสียงสะอื้นลงได้บ้าง แล้วมันก็เดินมานั่งลงที่เก้าอี้ตัวเดิม ก้มหน้าเหมือนเดิมก่อนที่มันจะพูดขึ้นมาเบาๆว่า

“ผมขอโทษครับ ผมแค่อยากให้พี่รับรู้ถึงความรู้สึกของผมบ้างเท่านั้น”

“อืมๆ ไม่เป็นไร”ผมตอบรับ

แล้วความเงียบก็เข้าปกคลุมอีกครั้ง มันก้มหน้าก้มตานั่งสะอื้นเบาๆ ไอ่กอล์ฟก็นั่งมองมัน เห้อ กรรมอะไรของกรูว่ะนี่ ต้องมาเจอเรื่องอะไรแบบนี้ ว่าแล้วก็มองดูนาฬิกามันจะห้าโมงเย็นแล้ว

“แล้วจะกลับบ้านยัง จะห้าโมงแล้ว”ไอ่กอล์ฟเอ่ยถามขึ้น 

มันส่ายหัวแล้วว่า “กลับไม่ได้” พร้อมเอามือมาชี้ที่มุมปากของมันที่เป็นรอยเขียวเจ่อ  ทำให้ไอ่กอล์ฟเข้าใจทันทีเลยว่าถ้ากลับไปบ้านแล้วอาแหมะเจอมันต้องเป็นเรื่องใหญ่แน่ แล้วคนหล่อๆฉลาดๆอย่างไอ่กอล์ฟก็คิดออกครับ

“เอาอย่างนี้ เดี๋ยวครู”พอพูดคำว่าครูมันเงยหน้าขึ้นมามองหน้าไอ่กอล์ฟเลยครับ

“เอ่อ...พี่จะโทรไปบอกกับอาแหมะให้ว่าเรามาเล่นบอลกับพี่ แล้วตอนเราเป็นผู้รักษาประตู รับบอลพลาด บอลเลยโดนปาก ตามนี้นะ”ไอ่กอล์ฟเตี๊ยมกับมัน แล้วก็โทรไปบอกอาแหมะ

“สวัสดีครับอาแหมะ กอล์ฟเองนะครับ”ไอ่กอล์ฟทักทายไป ไอ่เด็กเกรียนมันนั่งมองตาปริบๆ

“สวัสดีจ๊ะหนูกอล์ฟ ดีใจจังเลยหนูกอล์ฟโทรมาหาแหมะด้วย”อาแหมะตอบกลับ

“คืออย่างนี้ครับอาแหมะ โก๋เขาเลิกเรียนแล้วเข้ามาหากอล์ฟในมออ่ะครับ กอล์ฟเลยชวนน้องเขาเล่นบอลกัน แต่ว่าน้องเขาพลาดเลยโดนฟุตบอลอัดหน้าไปหน่อยอ่ะครับ กอล์ฟโทรมาบอกอาแหมะไว้ก่อนอ่ะครับ กลัวอาแหมะจะหาว่าน้องไปทำอะไรที่ไหนมา”ไอ่กอล์ฟสตอเบอรี่ด้วยเหตุผลไป

“แล้วตาหนูเป็นไงบ้างหนูกอล์ฟ ถ้าเป็นอะไรมากพาไปโรงพยาบาลเลยนะ เดี๋ยวแหมะจะโทรบอกทางโรงพยาบาลเอง”เสียงอาแหมะดูตื่นตระหนกขึ้นมาทันที

“ไม่เป็นไรมากครับอาแหมะ แค่มีรอยช้ำที่ปากนิดหน่อย ตอนนี้กอล์ฟใส่ยาให้แล้วครับ”ตอนนั้นไอ่เด็กเกรียนมันคงเถียงในใจว่าไม่ได้ใส่ยาให้มันซักหน่อย มันใส่เองต่างหาก เห้อๆ

“ไม่เป็นไรก็ดีแล้วล่ะจ๊ะ ขวัญเอ๊ย ขวัญนะตาหนูของแหมะ แล้วตอนนี้ตาหนูอยู่กับหนูกอล์ฟหรือเปล่าจ๊ะ”อาแหมะถาม (อะไรกันแค่โดนฟุตบอลอัดหน้าถึงกับเรียกขวัญเลยเหรอ ชิชิชิ อาแหมะเลี้ยงมันมาดีเกินไปเปล่า)

“อยู่ครับ เดี๋ยวคงกลับแล้วครับ”ไอ่กอล์ฟตอบ

“ไม่เดี๋ยว อีกนานจะอยู่ทานข้าวกับพี่เขาก่อน”มันพูดขึ้นมาเสียงดัง คงหวังให้เสียงแทรกเข้าไปในโทรศัพท์

“เสียงตาหนูนี่ ขอแหมะคุยกับตาหนูหน่อยจ๊ะหนูกอล์ฟ”ไอ่กอล์ฟเลยยื่นมือถือไปให้มัน

“ครับแหมะ... หนูไม่เป็นไรมาก..... แหมะไม่ต้องห่วง ........หนูหายแล้ว ...........หนูจะทานข้าวกับพี่กอล์ฟแล้วค่อยกลับบ้าน....... ครับ .....ครับ”มันครับอีกสองสามครั้งก่อนที่จะวางสาย

“จะอยู่กินข้าวก่อนเหรอ”ไอ่กอล์ฟถามขึ้นหลังมันวางสาย

“ครับ”มันตอบ

“แถวนี้มีแต่ร้านตามสั่งทั่วไปนะ กินได้หรือ”ไอ่กอล์ฟถาม (คือว่าไม่ใช่ไอ่โก๋มันจะผู้ดีถึงกับกินร้ายข้างทางไม่ได้นะครับ แต่ว่ามันอ่ะเป็นโรคเกี่ยวกับระบบย่อยอาหาร ไอ่กอล์ฟจำได้คราวที่ไปส่งมันที่โรงบาล เลยต้องถามให้แน่ใจก่อน เดี๋ยวลูกเขาตายขึ้นมา ไอ่กอล์ฟขี้เกียจหามาแทน ฮ่าๆ)

“ได้ครับ พี่ทานอะไร ผมทานอันนั้น”มันสั่งเสร็จสรรพ

ตอนแรกในใจคิดว่าจะพามันไปนั่งกินที่ร้านเลยแล้วแกล้งมัน จะสั่งอะไรที่เผ็ดๆมาให้มันกิน แต่คิดมาคิดไปไม่เอาดีกว่ามันยิ่งเป็นโรคอยู่ด้วย ไม่กล้าเสี่ยง อีกอย่างวันนี้มันก็เป็นคนช่วยไอ่กอล์ฟเอาไว้ ที่จริงแล้วไอ่กอล์ฟคิดอะไรได้เด็ดกว่านั้นอีกครับ แบบว่ายิงปืนทีเดียวได้นกสองตัว อิอิ

 “ผัดซีอิ๊วนะ”ไอ่กอล์ฟถาม มันพยักหน้า

แล้วไอ่กอล์ฟก็กดโทรศัพท์ไปหาไอ่น้องต้นสุดที่รัก

“ต้นเหรอ พี่กอล์ฟนะ ตอนนี้อยู่ไหน พี่อยู่หอ”ไอ่กอล์ฟถามแล้วบอกไปในตัว ไอ่เด็กเกรียนมันทำหน้างงครับ

“ต้นอยู่ที่ห้องครับ กำลังว่าจะโทรหาพี่กอล์ฟอยู่พอดีเลย”ไอ่น้องต้นตอบกลับมา

“ต้นมาหาพี่ที่หอได้ไหม ตอนนี้”ผมเน้นคำว่าตอนนี้

“ได้ครับ มีอะไรหรือเปล่า”น้องต้นย้อนถาม

“มาก่อนแล้วจะเล่าให้ฟัง เอ่อ ซื้อผัดซีอิ๊วของป้าแดงมาให้ด้วยสองกล่อง แล้วต้นจะกินอะไรก็ซื้อมาเลยนะ”ไอ่น้องต้นก็รับคำแล้วบอกว่าไม่เกินยี่สิบนาทีถึง

ผมวางสายไอ่เด็กเกรียนมันยังมองหน้าผมอยู่ แล้วต่างคนก็ต่างเงียบอีกครั้ง เงียบไปพักใหญ่

“พี่รักผมบ้างไหม”ไอ่เด็กเกรียนมันเอ่ยขึ้น ทำลายความเงียบ

“พี่ ผมถามพี่อยู่นะครับ”มันย้ำอีกครั้ง เมื่อเห็นไอ่กอล์ฟนิ่งเงียบไม่ตอบ

“ฟังพี่ดีๆนะ”ไอ่กอล์ฟพูดขึ้นแล้วสบตามัน

“พี่ขอบใจเราที่ช่วยพี่ในวันนี้ แต่เราต้องแยกให้ออกระหว่างบุญคุณกับความรัก ถามว่าพี่รักเราไหม พี่บอกได้ว่าพี่รักเราแบบครูที่มีให้ลูกศิษย์ หรืออย่างมากก็รักแบบพี่น้อง พี่ไม่คิดเป็นอย่างอื่น”ไอ่กอล์ฟบอก

“แต่ผมคิดกับพี่เป็นอย่างอื่น เพราะพี่ไม่ได้เป็นครูผมแล้ว ตัวผมเองก็ไม่ได้อยากมีพี่ชายด้วย”มันตอบกลับมา ทำเอาไอ่กอล์ฟเริ่มยั่วมันนิดๆที่พูดอะไรไม่ยอมเข้าใจเหตุผลเอาซะบ้าง

“แล้วที่คิดจะเป็นแฟนกับพี่นี่ มันถูกแล้วเหรอ”ผมเริ่มขึ้นเสียง

“ผมไม่ได้อยากเป็นแฟนกับพี่ แต่ผมอยากเป็นคู่ชีวิตของพี่ ผมอยากใช้ชีวิตร่วมกับพี่ อยากให้ชีวิตผมมีพี่ พี่เข้าใจผมไหม”มันพูดเสร็จก็เปิดประตูแล้ววิ่งหนีออกไปเลยครับ ปล่อยให้ไอ่กอล์ฟยืนอึ้งรับประทานไปพักใหญ่

คู่ชีวิต คู่ชีวิต คู่ชีวิต เหมือนเสียงของไอ่เด็กเกรียนมันก้องๆอยู่ในหัว มันจะมาจริงจังอะไรขนาดนั้น ขนาดเราเองอายุมากกว่ามันตั้ง 6 ปียังไม่เคยคิดถึงคำว่าคู่ชีวิตเลย มันคงมึนหมัดไอ่ปืนจนบ้าไปแล้วแน่ๆ ไอ่เด็กเกรียนสุดบ้าเอ๊ย ผมคิดกลับไปกลับมา  แต่ในใจมันเป็นแปลกๆยังไงไม่รู้ บอกไม่ถูก

จนไอ่น้องต้นมาครับ ผมถึงเลิกคิดแล้วทำตัวเป็นปกติ

“วันนี้พี่กอล์ฟหิวมากเหรอ เห็นสั่งมาตั้งสองกล่อง แล้วปกติไม่ชอบให้เอาอาหารมาทานที่ห้องนี่”ไอ่น้องต้นมันถาม ไอ่กอล์ฟเลยเล่าเรื่องทั้งหมดให้ไอ่น้องต้นมันฟังครับ

พอฟังจบไอ่น้องต้นมันทำหน้าเศร้าๆครับ

“เป็นอะไรไปอ่ะต้น”ไอ่กอล์ฟถามขึ้น ก่อนตักผัดซีอิ๊วเข้าปาก

“เปล่าหรอกพี่กอล์ฟ ต้นน่ะแค่คิดว่า น้องเขาจริงจังกับพี่มาก จริงจังจนต้นเองคิดว่า ถ้าเป็นต้นเอง ต้นจะทำได้เหมือนน้องเขาหรือเปล่าก็ไม่รู้”ไอ่น้องต้นพูดด้วยเสียงเศร้าๆ

“คิดมากน่า แต่พี่ไม่ได้คิดอะไรกับมันเลยนะ พี่ก็แค่....เห็นมันเป็นเด็กคนหนึ่งเท่านั้น”ตอนพูดที่ว่าเป็นเด็กคนหนึ่งเท่านั้น อยู่ๆไอ่กอล์ฟก็ชักอยากจะพูดไม่ออกขึ้นมา คิดถึงคำว่าคู่ชีวิตที่มันพูดขึ้นมา

“พี่กอล์ฟ ต้นรักพี่กอล์ฟนะครับ รักมากด้วย รักจนไม่อยากเสียให้ใครไป”ว่าแล้วไอ่น้องก็ร้องไห้ออกมา

“พี่ก็รักต้น ไม่เอาน่าอย่าร้องไห้ เลิกคิดมากได้แล้ว”ไอ่กอล์ฟบอกพร้อมเข้าไปโอบกอด และแล้วก่อนที่จะกินผัดซีอิ๋วหมด ไอ่กอล์ฟก็กินไอ่น้องต้นไปก่อนล่ะครับ ฮ่าๆ

แล้วไอ่น้องต้นก็นอนที่ห้องผมเป็นครั้งแรกในคืนนั้น จนเช้าวันต่อมาผมกับไอ่น้องต้นก็คลุกกันอยู่แต่ที่ห้องผม จนบ่ายๆเพื่อนไอ่น้องต้นก็โทรมา ไอ่น้องต้นถึงออกไปที่คอนโดเพื่อทำงานกับเพื่อนต่อ

พอผมอยู่คนเดียวมันก็เริ่มคิดถึงคำพูดไอ่เด็กเกรียนขึ้นมา คำว่าคู่ชีวิต มันเป็นคำที่ไม่เคยได้ยิน แล้วดันมาได้ยินจากเด็กนักเรียนของตัวเองที่เพิ่งอายุ 17 ปี ไอ่กอล์ฟคิดไปทำอะไรไปเพลินก็ค่ำแล้วครับ เลยโทรไปชวนไอ่น้องต้นว่าจะไปกินข้าวกับมัน

“พี่กอล์ฟ ต้นยังไม่ว่างเลยครับ คงไปไม่ได้ เสาร์อาทิตย์นี้ต้นคงต้องอยู่ทำงานกับเพื่อนตลอด”ไอ่น้องต้นมันบอก ผมก็เข้าใจนะครับ เพราะช่วงใกล้สอบนี่จะต้องเร่งเผางานส่งกัน ทำให้วันนี้ไอ่กอล์ฟต้องไปกินข้าวมื้อเย็นคนเดียว และคงต้องเป็นอย่างนี้ไปจนถึงวันจันทร์ เพราะไอ่น้องต้นบอกเป็นนัยอ้อมๆแล้วว่าเสาร์อาทิตย์นี้ก็ไม่ว่าง

พอเปิดประตู ด้วยความเคยชินที่ปกติตลอดสองเดือนที่ผ่านมาไอ่เด็กเกรียนมันต้องมีถุงอะไรมาแขวนหน้าห้อง แต่วันนี้ไม่มี มันเลยเป็นแปลกๆครับ

นี่ก็หัวค่ำแล้วนะ ไม่เห็นมันมา อ้าว ! แล้วกรูจะไปบ่นถึงมันทำไมว่ะ มันไม่มาก็ดีแล้วนี่ ว่าแล้วไอ่กอล์ฟก็ไปกินข้าวเข้านอน ผ่านไปอีกวัน

เช้าวันใหม่ ไอ่กอล์ฟตื่นสายหน่อยรับเพราะเป็นวันเสาร์ อาบน้ำแต่งตัวเสร็จจะไปหาอะไรกิน ก็ด้วยความเคยชินอีกครับ คว้ามือไปจับที่หน้าประตูเพราะกลัวถุงมันหล่น แต่มันก็ไม่มีอีกแล้ว บ่ายๆกลับจากห้องสมุด ด้วยความเคยชินมองไปที่ลานจอดรถ ไม่เจอ ไอ่เด็กเกรียน ปกติถ้าเป็นเสาร์อาทิตย์มันจะมานั่งคอยตั้งแต่เช้าแล้ว เย็นๆไอ่กอล์ฟกลับจากเล่นบอล แล้วก็ด้วยความเคยชินอีกนั่นแหละมองไปที่ลานจอดรถ ไม่มีมันเหมือนเดิม

ที่จริงไอ่กอล์ฟน่าจะรู้สึกโล่งใจ สบายใจที่มันหายไป ไม่มาตามตอแย แต่มันรู้สึกยังไงไม่รู้ กลัวว่าเดี๋ยวมันจะเป็นเหมือนตอนนั้นอีก ตอนที่มันเพิ่งเปิดเทอมใหม่ๆแล้วเอาแต่นอนฟังเพลง ไม่ยอมทำอะไร

จนเช้าวันอาทิตย์ ไอ่กอล์ฟตื่นมาก็ไปมองที่ลานจอดรถเลยครับ แต่ก็ไม่มีมัน เริ่มหวั่นๆว่าที่ไอ่กอล์ฟคิดไว้มันจะเป็นจริงครับ ถ้าเป็นอย่างนั้นก็สงสารอาแหมะอีกอ่ะครับ เพราะวันนั้นที่พูดกับมันไปก็หนักพอตัวอยู่ แล้วมันก็หายไปเป็นวันที่สามแล้ว บ่ายๆอ่านหนังสือเสร็จก็ออกไปดูอีก ไม่มีแม้แต่เงามัน เริ่มกังวลนิด ติดสินใจอยู่นานเลยโทรไปหาอาแหมะ แต่เสียงอาแหมะสดใสดีคุยได้แป๊บเดียวเพราะอาแหมะกำลังประชุมอยู่

แสดงว่ามันไม่ได้เก็บตัวเอาแต่อยู่ในห้องเหมือนครั้งก่อน เพราะอาแหมะไม่ได้พูดถึง แล้วมันหายไปไหน สามวันแล้ว แล้วนี่กรูจะมานั่งคิดทำไมว่ะ มันไม่มาก็ดีแล้วนี่ โทรหาไอ่น้องต้นก็ติดงาน ทำไมเหมือนคนไม่มีเพื่อนอย่างนี้ว่ะ ว่าแล้วไอ่กอล์ฟก็โทรชวนไอ่ทิวไปเล่นบอลครับ แก้เซ็ง

ว่าแต่ว่าไอ่เด็กเกรียนมันไปไหนของมัน ??????



OOO อ๊อด.........เสียงกริ่งหมดคาบเรียนในบทที่สามสิบสี่...... OOO