ต่อจากตอนที่แล้วนะ สั้นๆได้ใจความ (ความหื่นอ่านะ)
บทส่งท้าย
“น่านะ นะจ๊ะคนดีของพี่เจิด บอกรักให้พี่เจิดชื่นใจหน่อยสิจ๊ะ”
“ก็บอกว่าไม่เอาไง”
“น้องลิไม่รักพี่เจิดเหรอจ๊ะ ถึงไม่ยอมบอกรักพี่เจิด”คราวนี้ทำเสียงเศร้าเล่าความเท็จ กระชับกอดแน่น
“ไม่เอา”
“น่านะ นะจ๊ะนะจ๊ะ บอกพี่เจิดหน่อยนะ”
“อะไรเนี่ย จู่ๆก็มาถามมากถามมาย”
“ก็แล้วรักพี่เจิดไหมล่ะจ๊ะ พี่เจิดอยากได้ยินให้ชื่นใจ”
“อะ อืม ก็ถ้าไม่รักก็จะไม่หึงหรอก”
แล้วพี่เจิดก็ยิ้มกว้างออกมากับไอ้ประโยคที่เหมือนจะบ่นพึมพำกับตัวเอง แต่พี่เจิดก็ได้ยินมันชัดเจน หิ่งห้อยนับร้อยตัวเป็นพยานเลยว่าเมื่อกี้น้องมะลิของพี่เจิดพูดว่ารัก ไม่ต้องบอกรักให้พี่เจิดหวานหูหรอก แค่คำบ่นพึมพำก็ทำเอาหัวใจของพี่เจิดคนนี้แทบจะหลุดออกมาจากอก นี่แหละนะน้องมะลิเมียของพี่เจิด ต่อให้ฟ้าถล่มดินทลายพี่เจิดก็ยังรักยังหลงเมียคนนี้หัวปักหัวปำอยู่ดี
“ฟอดดดดด ชื่นใจพี่เจิดจริงๆ”พี่เจิดก้มลงไปหอมแก้มนุ่มฟอดใหญ่
“ทำ ทำอะไร แล้วจะดึงไปไหน”ถามเสียงตกใจ มือยกขึ้นมากุมแก้ม
พี่เจิดดึงน้องมะลิเดินมาทางพุ่มไม้ใต้ต้นจามจุรีใหญ่ริมบึง ข้างพุ่มไม้อีกฝั่งโล่งเตียง ถ้ามองจากทางอื่นก็จะไม่เห็นข้างในเลย พี่เจิดยกยิ้มเจ้าเล่ห์กับแผนการที่เตรียมเอาไว้ มือเอื้อมหยิบเสื่อที่วางรอเอาไว้โคนต้นไม้มาปู
“มานั่งนี่สิจ๊ะ”
“เอาเสื่อมาทำอะไร”
“มาดูหิ่งห้อยกันไงจ้ะ”
“ดูหิ่งห้อยอะไร บ้าไปแล้ว”เหมือนจะรู้ทัน ตาคู่สวยมองมาเหมือนไม่ไว้วางใจ
แต่จะไม่ไว้วางใจมันก็ถูกแล้วล่ะ เพราะพี่เจิดกำลังล้วงขวดน้ำมันมะกอกออกมาจากกระเป๋ากางเกงเชียว
“น่านะ มาหาพี่เจิดมาเร๊วคนเก่งของพี่เจิด”ไม่รอให้เหยื่อได้หนีหรอก
“ไม่เอาด้วยหรอก ฮะ เฮ้ยยย!!”
ตุ๊บ!!
พี่เจิดเตรียมการมาหมดแล้ว คว้ามือน้องมะลิที่กำลังจะเดินหนีให้ล้มลงมานั่งบนตัก พอนั่งลงมาได้พี่เจิดก็คว้าเอวเอาไว้กันไม่ให้ลุกหนี ความที่คงจะอายพี่เจิดล่ะมั้ง ถึงได้ดิ้นไปมา แต่ไอ้ดิ้นไปมาเนี่ยแหละ ตูดขาวๆมันก็ถูกเอางูยักษ์พร้อมรบของพี่เจิดให้ลุกพรึบขึ้นมา
“จะทำอะไรน่ะพี่เจิด มะ ไม่เอานะ เดี๋ยวคนอื่นมาเห็น”บอกไปก็โยกหัวหลบจมูกที่ฉวยลงมาหอมแก้มอีกฟอดใหญ่
“ไม่มีใครเห็นหรอกจ๊ะ พุ่มไม้มันบังอยู่”
“แต่นี่มันเขตวัด”
“เขตวัดที่ไหน นี่มันพ้นวัดมาแล้วนะจ๊ะ”ถึงจะไม่กี่ก้าวก็เถอะ
บรรยากาศก็เป็นใจขนาดนี้ หิ่งห้อยก็สวย เมียก็น่าฟัด ตัวก็ห๊อมหอม พี่เจิดก็เลยยิ่งกอดแน่น ฟัดแก้มฟัดซอกคอขาวอย่างเมามัน ถึงน้องมะลิจะดิ้นแต่ก็ดิ้นพอเป็นพิธี สะดุ้งเฮือกใหญ่ตอนที่พี่เจิดสอดมือเข้าไปใต้เสื้อไปสะกิดเอาหัวนมเล็กๆ
“อะ อือ พะ พี่เจิด ไม่เอาน่า หยุด!!”
“นิดเดียวเอง พี่เจิดขอนะจ๊ะคนดี”
“แต่ว่า อืมมมมม อย่าจับมันสิ มะ ไม่เอา”มือผอมคว้าเอามือของพี่เจิดที่ล้วงเอาหนอนตัวขาวมาจับไว้เต็มไม้เต็มมือ
“หอม”บอกไปอีกมือก็ปลดกระดุมเสื้อไปจนเสื้อของน้องมะลิหลุดลุ่ย
ร้องห้ามไปก็เท่านั้น จากเสียงห้ามก็กลายเป็นเสียงครางเบาๆ สะดุ้งบ้างเป็นบางครั้งตอนที่พี่เจิดขบติ่งหูให้เสียวเล่น จะกี่ทีกี่ทีพี่เจิดก็ไม่เคยรู้สึกพอจริงๆเลยกับการแกล้งเมีย ตัวขาวๆที่นั่งอยู่บนตักสั่นเทิ้ม มือสองข้างกำเสื้อแดงของพี่เจิดแน่น
“พะ พอแล้ว พี่เจิด อือ ลิไม่เอาแล้ว”
จากที่นั่งหันหลังให้คราวนี้พี่เจิดก็จับให้หันหน้าเข้าหา พี่เจิดมองหน้าแดงเป็นลูกตำลึงสุกก่อนจะยิ้มเมื่อน้องมะลิกัดปากแล้วซบหน้าลงบนออกพี่เจิดแทน ก็แบบนี้ไง พี่เจิดถึงได้อดใจไม่ไหว ไม่จัดชุดใหญ่ได้ยังไง ก้มลงไปหอมหน้าผากมนไปหนึ่งที มือก็เขย่า ยิ่งเขย่าน้องมะลิก็ยิ่งสั่น มือยิ่งกำเสื้อพี่เจิดแน่น
“ชอบไหมจ๊ะ”
“มะ ไม่ชอบ อือ จะ ไม่ไหว อา พี่เจิด”ปากนี่แข็งยิ่งกว่าหินไม่เคยหาย ทั้งที่ตัวสั่นเป็นลูกนกแถมครางเสียงหวานหูขนาดนี้ เสียงจิ้งหรีดแหลมเล็กดังระงมก็ยังไม่สู้กับเสียงครางแหบห้าวของเมียพี่เจิดเลย
“อีกนิดนะจ๊ะ เดี๋ยวพี่เจิดจะพาไปขึ้นสวรรค์”
“สะ สวรรค์อะไร มะ ไม่เอาหรอก มัน งื้อ กลับไปทำที่บ้านไม่ได้เหรอ ไม่อยากทำตรงนี้เลย กะ กลับไปทำที่บ้านกันนะ”
“ตรงนี้แหละดีแล้วจ้ะ ออกจะโรแมนติก”
“แต่ว่า แต่…ฮะ ฮึกกกก!!”
จะแต่อะไรไม่รู้และ รู้แค่ว่าพูดไม่จบก็ผวาเข้ามากอดพี่เจิดแน่น กัดฟันดังกรอดก่อนจะเกร็งตัว
“หึหึ”พี่เจิดหัวเราะในลำคอ
เพราะพอพี่เจิดเร่งเขย่ามือน้องมะลิมีหรือจะทนไหว หนอนตัวขาวที่มันโดนแกล้งร้องไห้ออกมาเต็มมือพี่เจิดจนได้
แต่นี่มันก็แค่เริ่มต้น พี่เจิดบอกแล้วไงว่าพี่เจิดจะพาเมียไปขึ้นสวรรค์ นี่ขนาดพึ่งจะเห็นประตูสวรรค์น้องมะลิของพี่เจิดก็อ่อนระทวยขนาดนี้ แค่คิดว่าถึงสวรรค์แล้วจะเป็นขนาดไหนงูยักษ์ของพี่เจิดก็แทบจะรอออกมาทักทายกันไม่ไหวแล้ว แต่ค่ำคืนนี้ยังอีกยาวนาน กว่าจะจัดชุดใหญ่เสร็จก็คงจะได้เวลาไปรับไอ้ตัวเล็กที่บ้านพี่แจ่มตอนเช้าพอดีนั่นแหละ
จบ
-------------------------------------------------------------------------------
สั้นไหมล่าาาาาาาา คิดอยู่นานว่าจะเขียนไอ้ที่อยู่ในหัวต่อดีไหม เพราะมันเรทไง แต่หลายคนร้องขอก็เลยจัดมาให้ ไม่ถนัดเขียนอะไรเรทๆหรอก แต่ก็อยากเขียนให้อ่าน กลัวจะคิดถึงพี่เจิดกัน ไปรออ่านพี่เเจ่มต่อกันนะ