เป็นนิยายอีกเรื่องที่มาอ่านตั้งแต่เริ่มแรกและชอบมากตามอ่านทุกๆตอนที่ลง
ใจหายอีกแล้วซินะพออ่านจบมันเหมือนเรารอตลอดว่าวันไหนจะมาต่อตอนต่อไปแต่พอทุกอย่างดำเนิน
มาจนจบเรื่องแอบใจหายไม่น้อยคงคิดถึงทุกๆตัวละครไปอีกนานทั้งความน่ารักๆของลูคัสและความรักที่ท่านหลอดมีต่อลูคัสถึงขนาดมีเสียงเรียกจากอดีตตอนที่ลูคัสไปทำงานวิจัยที่ปราสาทตอนนั้นได้ใจมาก
รออ่านตอนพิเศสนะค่ะ
เป็นไปได้อยากให้ลูคัสได้กลับมาปัจจุบันสักครั้งมาเพื่อลาทุกคนคงเป็นอีกมุมที่จะดีมากๆแอบสงสารแม่ลูกคัส
ยิ่งตอนจบบอกว่าพวกเค้าคงคิดถึงลูกคัสจนได้ยินเสียงและภาพไปเองอ่านแล้วอินไปหน่อยน้ำตาซึมเฉยเลยอิอิ
ปล.รออ่านผลงานต่อไปของฮัสกี่นะค่ะ