ตามอ่าน มา อ่าาาาา สามสี่วันเต็ม ๆ กว่าจะอ่านจบ
ขอบอก ๆ ๆ ว่าชอบมากกกกกกก
โดยเฉพาะตอนจบ ที่พาย
ระบาย ให้ตั้มฟ้งว่าตัวเองรู้สึกยังไง
คุณจี ท่านแน่มาก ขอคารวะ
คือเราก็เสียดายนะ
ที่มันไม่ได้เป็นไปอย่างที่ลุ้น ให้อยากเป็น
พวกเราส่วนใหญ่ต้องอยากให้ตั้มได้
ลงเอย อยู่แล้ว
แต่ก็นะ มนุษย์นั้น มันซับซ้อน ใช่ว่าใครมาดีแล้วเราก็ดีกลับ ลืมนับไปว่าเขาทำอะไรไว้
บ่อยไป ที่เรา พูด อะไร หรือ ทำอะไรลงไป อย่างไม่ได้คิด แล้วก็ต้องมานั่งเสียใจทีหลัง
คำที่พูดออกไป
สิ่งที่ได้ทำลงไป
เมื่อมันหลุดออกไปแล้ว ได้ทำร้ายความรู้สึกลงเสียแล้ว
แม้จะมีเหตุผลหนักแน่น เบื้องหลังการกระทำนั้น หรือ คำพูดนั้น . . . แต่ความรู้สึกที่ได้ถูกทำลายลงไป ก็ไม่สามารถเรียกกลับมาได้ คำร้ายกาจที่ได้พูดไป คุณไม่สามารถเรียกลมปากที่หลุดออกไปได้แล้ว กลับมาลงคอได้อีก
มันก็เหมือนกับแก้ว ที่แตกลง และให้ยังไง ก็คงไม่สามารถกลับมาเป็นแก้วใบเดิมได้ิีอีก
แต่หากจะลองเก็บเศษนั้น กลับมาหลอม รวม ใส่ใจ ให้เวลา ไม่เร่งรัด
สักวัน คุณอาจจะได้แก้วใบใหม่ ที่งดงาม แล้ว มีค่า ไม่น้อยหน้าแก้วเก่านั้นกลับมาก็ได้
(ได้ยินมาว่า แก้วที่ทำจากเศษแก้วใบเ่ก่าจะทำยากกว่า หลอมจาก ทรายใหม่ แต่ถ้าทำได้ จะได้แก้วที่ทนทานมาก ๆ )
แต่ที่พูดมาทั้งหมดนี้ ไม่ได้แปลว่าไม่ทวงตอนต่อของตอนพิเศษนะ
ยังทวงอยู่ ..................................