"อือออ"ผมครางในลำคอเบาๆ ทันทีที่รู้สึกตัวแล้วลืมตาขึ้นมา อาการปวดหัวหนักจนต้องหลับตาแน่น ไม่ใช่เพียงแค่ปวดหัว แต่ปวดไปทั้งตัว เพียงขยับนิดเดียวก็รู้สึกเหมือนกระดูกร้าวไปหมด แสงไฟจากด้านนอกทำให้รู้ว่าตอนนี้คงสายมากแล้ว ผมพยายามขยับตัวลุกขึ้นนั่งพิงหัวเตียง สะโพกปวดร้าวจนต้องล้มไปนอนใหม่ ถึงจะรู้ว่าอาการอย่างนี้เกิดจากอะไร แต่...จำไม่ได้ว่าเกิดขึ้นได้ยังไง แล้วที่สำคัญ....จำไม่ได้ด้วยว่ากลับมาได้ยัง
ร่องรอยตามตัวแสดงให้เห็นว่าที่เกิดขึ้นไม่ได้เกินจากที่คิด นั่งมึนงงกับเรื่องราวเมื่อคืนสักพักก็พอจะคุ้นๆ อะไรอยู่บ้าง จำได้ว่านั่งอยู่บนรถพี่นัท...และจำได้แค่นั้น ไม่คิดว่าเมื่อคืนจะเมาหนักถึงขนาดนี้
"ตื่นแล้วเหรอ"คนถามเดินออกจากห้องน้ำแล้วเดินไปแต่งตัวหน้าตู้เสื้อผ้า
"อืม"ใจหนึ่งก็อยากจะโวยวายเรื่องที่มันฉวยโอกาสตอนผมเมา แต่ทำอย่างนั้นไปก็ไม่มีประโยชน์อะไร
"เป็นไร เมาค้างรึไง"มันถามหรือด่าผมก็ไม่แน่ใจ แต่ตอนนี้คงไปเรียนไม่ทันแล้ว ถึงไปทันก็คงไม่ไหวอยู่ดี ผมค่อยๆ เลื่อนตัวลงนอนในตำแหน่งเดิม ได้ยินเสียงก๊อกแก๊กในห้องสักพักก่อนจะได้ยินเสียงเปิดปิดประตู ลืมตามาดูก็ไม่เห็นมันอยู่ในห้องแล้ว สงสัยจะออกไปทำงานข้างนอกเพราะวันนี้มันใส่สูท
หลังจากที่นอนหลับไปตื่นมาอีกรอบก็บ่ายโมงแล้ว ไม่น่าเชื่อว่าจะนอนหลับได้นานขนาดนี้ อาการปวดหัวค่อยทุเลาลงไปบ้าง ผมเดินออกมาหยิบนมกับขนมปังทานเพราะไม่อยากทำอาหารอะไร เสียงโทรศัพท์มือถือดังจากในห้องนอน ผมคิดว่าน่าจะเป็นทิวที่โทรมา แล้วก็เป็นอย่างที่คิดจริง
"ว่าไงทิว"
"ทำไมพายไม่มาเรียนล่ะ"
"เมาค้างน่ะสิ เนี่ยเพิ่งตื่น เมื่อวานกลับยังไงยังจำไม่ค่อยได้เลย คราวหน้าไม่เอาแล้วนะเหล้าปั่นน่ะ"ผมเดินไปนั่งบนโซฟาแล้วเปิดทีวีดู
"เหรอ เป็นอะไรมากรึเปล่า ดื่มน้ำเยอะๆ นะ เดี๋ยวก็หาย"ทิวสั่งโน่นสั่งนี่ ผมก็ได้แต่รับคำไปเท่านั้น กว่าจะวางยังกำชับอีกว่าถ้าไม่ไหวให้โทรหา ทิวจะมารับ ผมก็เข้าใจนะว่าทิวไม่เคยเห็นผมเมามากขนาดนี้ แต่ก็ห่วงเกินไปหน่อย เมาค้างน่ะไม่เท่าไหร่ แต่ที่เจ็บอยู่นี่สิที่หนัก ขยับนิดเดียวก็เจ็บร้าวไปหมด ไม่ใช่ครั้งแรกแต่ไม่เห็นจะชินกับมันได้สักที
วันนี้ไม่ได้ไปเรียนแต่ไม่เป็นไร ปกติจะมีคนโพสต์แนวข้อสอบไว้ในเว็บบอร์ดของคณะอยู่แล้ว ผมเข้าไปใช้คอมฯของมันเพื่อเข้าเว็บไซต์ ส่วนคอมฯตัวเองไม่รู้อยู่ไหน ผมเข้าเว็บไซต์แล้วจดตารางสอบรวมทั้งแนวข้อสอบที่มีแจ้งไว้ ซองเอกสารสีน้ำตาลบนโต๊ะเรียกความสนใจจากสิ่งตรงหน้าได้ดี เดิมทีผมไม่มีนิสัยค้นของคนอื่น แต่...รู้สึกว่าในนี้น่าจะมีอะไรบางอย่างที่สำคัญสำหรับมัน และผมคงใช้ประโยชน์ได้
ด้านในซองเอกสารมีซีดีหนึ่งแผ่นที่ไม่ระบุว่าอะไรอยู่ข้างใน ผมหยิบแผ่นซีดีใส่เข้าไปในเครื่องเพื่อเปิดดู....ภาพพร้อมเสียงที่ดังจากโปรแกรมเล่นไฟล์วีดีโอทำลนลานเตรียมกดปิด แต่....ภาพตรงหน้า...ภาพที่....คุ้นตา...ร่างที่นอนระทวยกลางเตียงห้อมล้อมด้วยเงาผู้ชายหลายคน.....มือผมชาพอๆ กับสมอง....หากไม่เห็น....จะดีกว่านี้มั้ย....หากจำไม่ได้....ผมจะเจ็บปวดน้อยกว่านี้รึเปล่า.....ไม่น่าเชื่อ.....ว่าผมยังหลงเหลือความรู้สึกอยู่.....และ....ครั้งนี้...คงเป็นครั้งสุดท้ายแล้วจริงๆ....ถ้าต้องรับเรื่องเลวร้ายอะไรมากไปกว่านี้......
ผมคงจะ.....ตาย ------------------------
จบตอน
ป.ล. ไม่มีข้อแก้ตัว ก็เน็ตมันเน่าง่ะ
หัวข้อ: [นิยาย] รัก...ร้าย..By G_wa..../Reprintครั้งสุดท้าย วันนี้-5ต.ค.6 p.397 (อ่าน 3368425 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก