----------------------------------------------------------------------------------------------
ตอนที่ 34เป็นเพราะว่าทิวกับผมกลับมาเป็นเหมือนเดิมเลยทำให้ผมสบายใจขึ้น ไม่ต้องรับศึกสองด้าน กำลังใจเล็กๆ จากการไถ่ถามด้วยความเป็นห่วงของทิวช่วยให้ผมมีพลังในการอยู่ร่วมกับมันต่อ ไปได้ อันที่จริงตอนนี้ก็สบายขึ้นกว่าเดิมเยอะ ถ้ามันว่างก็จะไปรับส่งผมทุกวัน ถ้าไม่ว่างก็จะเป็นพี่อั๋นหรือพี่นัทสลับกันไป เรื่องของแพรผมยังไม่ได้ถามใครทั้งนั้น รวมถึงยังไม่เคยเจอแพรอีกเลยตั้งแต่วันนั้น จะให้ไปถามกับกลุ่มเพื่อนของเธอก็ไม่ใช่นิสัยผมด้วย
"นี่อะไร"ผมยื่นธนบัตรสีเทาสองใบในที่มาอยู่ในกระเป๋าสตางค์ผมเมื่อไหร่ไม่รู้ รู้แต่ไม่ใช่เงินผม
"เงินไง ไม่รู้จักเหรอ"
"รู้ แต่มันไม่ใช่ของผม"
" ให้ก็เอาไป ช่วงนี้ไม่ได้ทำงานเอาเงินที่ไหนใช้"มันไม่พูดผมก็รู้ ไม่ได้ทำงานตั้งนาน วันๆ ก็ใช้แต่เงินเก็บในบัญชี คาดว่าน่าจะพอใช้ได้สักหนึ่งเดือน งานที่มันจะให้ไปทำก็ไม่พาไปสักที ถามแล้วก็เอาแต่บอกว่าไว้ก่อนๆ ไม่รู้ว่าไว้อะไร
"มันไม่ใช่เงินผม ผมไม่เอาหรอก คุณพาผมไปทำงานสักทีสิ"
"ไว้ก่อน แล้วเงินนี่น่ะแม่พายฝากมา จะไม่เอาก็โทรไปบอกเอง"
"ห๊ะ! แม่ผมเหรอ คุณไปหาแม่มาเหรอ"
"เปล่า เขาโอนมาให้น่ะ"
"เหรอ แม่ผมเป็นยังไงบ้าง แล้วเอาเงินจากไหนมาให้ตั้งสองพัน อย่างนี้แม่จะเอาเงินไหนใช้"
" อยู่ที่โน่นไม่ต้องเสียเงินค่ากินค่าอยู่ เงินเดือนแต่ละเดินก็สูงพอจะให้พายใช้ได้สบายๆ ล่ะน่า จะได้ตั้งใจเรียนไม่ต้องทำงานพิเศษอีก"
"จริงเหรอ"
"ไม่เชื่อ ก็อย่าถาม ไม่ใช่เด็กๆ จะได้มีเวลามาพูดเล่นได้ แล้วตอนนี้ก็รีบออกไปได้แล้ว จะทำงาน"ช่วงนี้มันเป็นแบบนี้ตลอดเลย ดูเหมือนงานจะยุ่งมากจนไม่มีเวลายุ่งกับผม นั่นมันก็ดี แต่ว่า...อย่างนี้มันก็ผิดแผนผมน่ะสิ อยู่ด้วยกันแต่ดันไม่ค่อยได้คุยกัน แล้วเมื่อไหร่มันจะสนิทพอจะยอมไว้ใจผมล่ะเนี่ย ผมไม่อยากอยู่กับมันนานกว่านี้แล้วนะ
"ไอ้ตั้มล่ะ"นี่ก็เหมือนเดิม ไม่พี่อั๋นก็พี่นัทต้องคอยมาที่ห้องแล้วถามหามัน คราวนี้เป็นพี่นัท ผมก็ชี้ไปที่ห้องทำงานเหมือนเดิม พี่นัทเดินเข้าไปคุยอะไรสักพักก็เดินออกมาพร้อมกับมัน
"พรุ่งนี้มีเรียนตอนไหน"
"สิบโมง แต่เรียนแป๊ปเดียวล่ะมั้ง อาทิตย์หน้าจะสอบแล้วคงบอกแนวเฉยๆ"ผมเงยหน้าจากหนังสือบนตักมาตอบคำถาม
"อืม...พรุ่งนี้ไปเรียนเองแล้วกันนะ พี่จะกลับไปที่รีสอร์ทคืนนี้"
"จริงเหรอ ผมไปด้วยได้เปล่า อยากไปหาแม่"ผมดีใจนะที่จะได้ไปไหนมาไหนเอง แต่...อยากไปหาแม่มากกว่า
"ไม่ได้ ต้องไปทำธุระหลายอย่าง"
"ไม่เป็นไร ไปแล้วกลับเองก็ได้"ตอนไปคงลำบากเพราะไม่รู้ว่าอยู่ส่วนไหนของประเทศ แต่ตอนกลับคงกลับเองได้
"บอกว่าไม่ได้ก็ไม่ได้ อย่าพูดไม่รู้เรื่อง"
"อืม...แล้วพรุ่งนี้จะกลับตอนไหน"ขนาดแค่เซ้าซี้มันนิดเดียวยังเจอตะคอกใส่ ช่วงนี้ไม่รู้หงุดหงิดอะไรนักหนา
".....ยังไม่แน่ใจ แต่เลิกเรียนแล้วโทรหาไอ้นัทด้วยล่ะ"มันครุ่นคิดสักพักก่อนจะตอบ พร้อมหันไปมองพี่นัทเพื่อให้ยืนยันคำพูดตัวเอง
"ตอนเช้าพี่ไม่ว่าง แต่บ่ายว่างไปรับได้ ตกลงนะ"พี่นัทไม่น่าถามผมเลย ไม่ตกลงด้วยได้รึไง
วันนี้ ต้องทำอาหารเย็นเร็วหน่อยเพราะมันรีบไป ปกติจะกินกันประมาณสองทุ่ม แต่วันนี้ตั้งโต๊ะตอนหกโมงกว่า หน้าตาดูเครียดๆ แต่รู้ดีว่าถามไปก็ไม่ได้คำตอบ เผลอๆ จะโดนด่าว่ายุ่งไม่เข้าเรื่องด้วยซ้ำ
---------------------------------------------------------------------------------------
สั้นเนอะ.....
แน่สิ... ก็มันยังไม่จบตอนนิ คืนนี้จะมาอัพเป็นระยะๆนะจ้ะ
คนแต่งปั่นสุดชีวิตแล้วนะ คนโพสรับประกันได้ (ใช้มีดจี้ แส้ฟาดอยู่ข้างๆตอนแต่งเลยเนี่ย)
เห็นป่ะ คนโพสทำเพื่อทุกท่านขนาดไหน
หัวข้อ: [นิยาย] รัก...ร้าย..By G_wa..../Reprintครั้งสุดท้าย วันนี้-5ต.ค.6 p.397 (อ่าน 3368501 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก