ฉุดพิเศษ(ใส่ไข่)
แสงแดดจ้ากระทบผิวบ่อปลา ปรากฏแสงระยิบระยับดั่งอัญมณี ปลาหลากสีในน้ำก็เหมือนพลอยล้ำค่าที่ถูกประดับด้วยเพชรหลายร้อยเม็ด
ว่ากันว่าคนเรามักจะมองโลกนี้สวยงามขึ้นเมื่อมีความรัก
อั่งเปาก็คิดเช่นนั้น
'มีความรัก..ไม่ต้องกลัวอะไร
ความรัก...ขจัดความกลัวได้'*
อั่งเปาไม่กลัวว่าจะจน
ไม่กลัวว่าพ่อแม่จะดุด่า
ไม่กลัวสังคมรอบข้างที่นินทา
เขาไม่กลัวสิ่งใดทั้งนั้น ในเมื่อตอนนี้เขามีความสุข
เขากล้าที่จำใส่เสื้อแขนสั้นเปิดเผยรอยแผลเป็นแสนอัปลักษณ์ของตัวเอง
กล้าที่จะเริ่มต้นสิ่งใหม่
กล้าที่จะเปิดใจ
กล้าที่จะ...รัก
"นี่ช่าง....ช่างจัดสวนผมมาสองเดือนแล้วนะ ยังไม่เสร็จอีกเหรอ"
อั่งเปาออกมาจากบ้านทั้งๆชุดนอนหลวมโพล่ง ...คือมันก็ไม่ใช่ของเขาอยู่แล้ว แค่เห็นมันอยู่ที่พื้น เลยหยิบมาใส่มั่วๆ
ช่างหน้าตาดำคล้ำเพราะอยู่กับแดดแรงเงยหน้าขึ้นมา บนหัวมีหมวกงอบแบบที่ชาวนาใส่กัน จึงดูประหลาด
อั่งเปาอมยิ้มโชว์แก้มบุ๋ม
"บ่อที่ผมขุดไว้มันรั่วนี่ครับ ผมก็บอกคุณตั้งแต่เมื่อคืนแล้วนะ"
"ผมต้องเพิ่มเงินค่าซ่อมมั้ยในเมื่อคุณทำงานพลาด"
"ไม่ต้องครับ ผมพลาดเอง ทำคนเดียวทุกครั้งนี่ครับ ต้องรับผิดชอบคนเดียวนี่แหละ เอ้อ! พรุ่งนี้ผมต้องไปดูสวนบ้านอื่นนะครับ แถวลาดพร้าว คงไม่ได้มานี่"
"เฮ้อ...~"
"รอหน่อยนะครับคุณอั่งเปา..."
ช่างตัวดำสูงโย่งลุกขึ้น มองหน้าคนกำลังงอน สนใจแต่ดินฟ้าอากาศ ไม่ยอมเคลียร์กับช่าง
"ออกไปเลย ตัวเหม็น"
อั่งเปาเห็นช่างทำสวนสีหน้าไม่สลดก็นึกโมโห ทำงานพลาดแล้วยังมีหน้ามายิ้มน้อยยิ้มใหญ่อีก นี่ก็จะทิ้งงานไปอีกแล้วสินะ สวนของเขาถึงยังไม่เสร็จสักที
"รู้งี้ไม่จ้างมาหรอ---อื้อ!!"
ริมฝีปากสีคล้ำเพราะบุหรี่บดจูบลงบนริมฝีปากสีแดงระเรื่อ สองมือรวบเอวไร้ไขมันเข้าหาตัว
ร่างกายของนายจ้างคนนี้ช่าง...ยั่วอารมณ์
ของๆเขามันตั้งโด่ตั้งแต่ร่างโปร่งเดินออกมาในชุดที่เกือบจะโป๊นี่แล้ว ไหนจะปากอวบบวมที่ขยับไปมา ถ้ามันมาอยู่บนท่อนเนื้อสีเข้ม..คงเร้าอารมณ์ยิ่งขึ้น
"ท..ท็อป..."
อั่งเปาผวาเมื่อร่างที่ใช่ว่าจะเล็กถูกอุ้มขึ้นในท่าอันน่าอับอาย สองมือขาวเกาะคออีกฝ่ายเอาไว้
ร่างโปร่งถูกพามายังโซฟาในบ้าน
ไอ้ท็อป ช่างทำสวนทั่วราชอาณาจักรถอดเสื้อผ้าตัวเอง ตอนเด็กมันรีบยังไง ตอนโตมันก็เป็นอย่างนั้นไม่เปลี่ยน มันไม่ค่อยเล้าโลม ไม่ชอบเสียเวลาไปกับการดูดเลีย แต่มันรู้ว่าอั่งเปาชอบให้ไซ้คอ นั่นเป็นจุดอ่อนของเมียมันเชียวล่ะ
ระหว่างที่กำลังถอดกางเกงหลวมโพล่ง หน้าหยาบกร้านก็ไซ้ต้นคอหอมๆไม่หยุด
"ท็อป...เช้าแล้ว"
"แล้วไง ทำตอนเช้าก็ออกบ่อย"
"เมื่อคืน...เยอะแล้ว"
แก้มขี้นสีแดงจัด
อั่งเปาหลบตาคนข้างบน
"งั้นขอชุดเล็กนะ เสร็จแล้วจะไปอาบน้ำแล้วไปเที่ยวกัน"
"เที่ยวเหรอ?!"
อั่งเปาตาเป็นประกาย
"แต่พรุ่งนี้ท็อปทำงานนี่"
"เที่ยววันเดียวกลับสิ"
ไอ้ท็อปหอมแก้มเมียสองข้างสลับไปมา ช่วงกลางลำตัวของทั้งคู่ถูกันเบาๆ
อั่งเปาครางในคอ มักไม่ร้องเสียงดัง ซึ่งไอ้ท็อปชอบเวลาอั่งเปากลั้นหายใจหรือหายใจไม่ทัน
มันเป็นโรคจิต ยิ่งเห็นอั่งเปาอ่อนแอเท่าไหร่ มันยิ่งอยากปกป้องและอยากทำลายไปพร้อมๆกัน
ร่างสูงลุกขึ้นนั่ง รั้งให้อั่งเปานั่งคุกเข่าบนพื้นข้างล่าง
อั่งเปามองอีกคนด้วยแววตาสั่นระริก ก่อนก้มหน้าลงไปยังแท่งร้อนที่พุ่งขึ้นมาโดดเด่น
ปากแดงจุมพิตลงไปยังส่วนหัว แล้วค่อยๆส่งลิ้นสากลากไล้ตั้งแต่โคนจนสุดปลาย
"อา..."
ไอ้ท็อปขยุ้มหัวเมียมัน ผมนุ่มลื่นสีดำขลับที่มันรัก
มันรักทุกส่วนของอั่งเปา รักมาก
เสียงดูดลามกดังขึ้นไม่มีพัก พร้อมๆกับมือสีขาวที่กำลังรูดแท่งเอ็นของตัวเอง
ของเหลวเปื้อนแก้มและรอบปากอั่งเปา ดวงตาฉ่ำเยิ้มเต็มไปด้วยแรงตัณหา
"อ้ะ!"
อั่งเปาผละออกจากแก่นกายผัวเมื่อความรู้สึกตัวเองพุ่งขึ้นสูง
ต้องการมากกว่านี้...
ร่างโปร่งไม่รอช้า ลุกขึ้นคร่อมตัด รับแท่งร้อนเข้าสู่เบื้องล่าง
เขารออย่างสิ้นหวังมาสิบกว่าปี ทำไมเรื่องนี้ต้องทำให้เขาทรมาน?
อั่งเปาโยกตัวขึ้นลง สองแขนโอบคอผัวไว้
เขาชอบคำว่า'ผัวเมีย'ที่สุด
โดยเฉพาะเวลาร่วมรักกัน เขาจะกลายเป็นเมียที่แรดร่าน ต้องการแท่งสวรรค์ของผัวที่ชั่วช้า
เข้ากันดี
เข้ากันดีจริงๆ
"อ่ะ..! แรงอีกเมียจ๋า"
ไอ้ท็อปบีบเอวบางจนเป็นรอยแดงห้านิ้ว
มันใกล้ถึงฝั่งฝันแล้ว
"เมียพี่น่ารัก"
มือหยาบตีแก้มก้นขาว เด้งเอวสวนกลับ ฟังเสียงครางเครือในคออั่งเปาแล้วหมั่นเขี้ยวจนต้องขบกัดยอดอก ดูดดึงเหมือนเด็กต้องการนมแม่
"อึก...อือ"
ไอ้ท็อปรู้ว่าเมื่อเมียมันอ้าปากคราง หมายความว่ากำลังจะถึงสวรรค์ มันจึงจับตัวอั่งเปานอนราบลง แล้วส่งแรงเอวตัวเองด้วยความเร็วถี่ยิบ
"อาาสฺ"
สองผัวเมียต่างถึงสวรรค์ด้วยกันทั้งคู่ ปากบดเบียดไร้ช่องว่าง
"เหนื่อย"
อั่งเปาบ่น หน้าอกยกขึ้นลงสูงกว่าปกติ
"ไปอาบน้ำกัน"
..........
กว่าจะมาถึงบางปูก็เกือบสี่โมงเย็น ช่วงนี้นกนางนวลยังไม่อพยพมา ไอ้ท็อปจึงร้องโวยนิดหน่อย อั่งเปาอดขำไม่ได้กับความเบลอของผัว
สงสัยจะทำงานหนักไป
"พ่อเคยพาแม่มาสมัยสาวๆ"
ไอ้ท็อปบอก ซึ่งอั่งเปาก็เดาไม่ผิดนัก
ถึงจะแก่อายุสามสิบแล้ว แต่ไอ้ท็อปก็มักยึดพ่อเป็นไอดอล ซึ่งตอนนี้พ่อยังอยู่ที่บ้านหลังเดิม และเลิกเหล้าแล้ว แกยึดอาชีพขายลูกชิ้นแล้วรับซ่อมรถเป็นอาชีพเสริม เพราะขี้เกียจหาซื้ออะไหล่กับเร่งซ่อมให้ทันใจลูกค้า ดังนั้นลูกค้าส่วนใหญ่จึงเป็นเด็กๆที่ทำโซ่จักรยานหลุด หรือยางแบน
ส่วนแม่ไอ้ท็อป...อันนี้อั่งเปาไม่ค่อยรู้เท่าไหร่ ผัวไม่เล่าให้ฟัง มันบอกแค่แม่ยังส่งเงินมาเหมือนเดิมตั้งแต่ออกจากคุก
"ลมเย็นจัง"
ลมทะเลชื่นฉ่ำทำให้อั่งเปาลูบแขนตัวเอง รู้สึกเหนียวตัวขึ้น แต่ก็มีความสุข
"เดี๋ยวคนมอง"
อั่งเปาตีมือหยาบที่โอบแขนเขาอยู่ตอนนี้ เขารู้ว่าไอ้ท็อปมันพยายามบังรอยแผลอันน่าสมเพชอยู่
"อย่าทำอีกนะ"
จะมีกี่เรื่องกันที่ทำให้ผู้ชายเลวๆร้องไห้
รอยแผลนี้เหมือนตราบาปของไอ้ท็อป มันไม่ได้ทำเองก็จริง แต่มันก็เป็นต้นเหตุอยู่ดี
"ไม่ทำแล้ว ท็อปทำให้เรามีความสุข ...เราไม่ทำหรอก"
"พี่จะไม่ทำให้เธอเครียดอีก"
"เราโตแล้ว"
"จุ๊บ" ไอ้ท็อปจูบไหล่เมีย "โตแล้วก็อย่าขี้งอน"
มันพูดแซวถึงเรื่องเมื่อวาน ไอ้ท็อปมัวแต่แก้รอยรั่วบ่อปลาจนไม่ได้กินข้าวเย็น เลยโดนอั่งเปางอนยกใหญ่ แล้วมันง้อด้วยอะไรล่ะ...ก็จับปล้ำไง
แค่หลังอั่งเปาแตะเตียง เจ้าตัวก็อ่อนยวบแล้ว
"รักเปานะ"
ไม่เคยเบื่อที่จะพูด
ตอนอยู่ในคุก ไอ้ท็อปคิดได้หลายๆอย่าง มันไม่ควรทำลายอนาคตเด็ก อั่งเปาอาจเป็นเกย์ไปตลอด ไม่มีครอบครัวอบอุ่น ไม่มีเพื่อน
แล้วพอออกมา....มันแย่กว่านั้น
อั่งเปาเหมือนคนสองขั้ว ขั้วหนึ่งมันไม่ห่วง แต่อีกขั้วหนึ่ง..มันต้องดูแลแทบจะตลอด 24 ชั่วโมง เพราะพออั่งเปาเจอมัน อั่งเปาก็อาการหนักขึ้น เรียกร้อง เอาแต่ใจ ถ้าไม่ได้ดั่งใจจะร้องไห้กรีดแขนประชด อั่งเปามักทำไปโดยไม่รู้ตัว เหมือนกับสมองสั่งว่าให้ทำเพื่อไม่ให้มันจากไป
แผลเก่าก็แย่อยู่แล้ว แล้วยังแผลใหม่ที่ลึกกว่าเดิมอีก
ช่วงนั้นไอ้ท็อปจึงต้องออกจากงานมาดูแล ใช้เงินที่แม่ส่งมาให้นั่นแหละเลี้ยงตัวเอง
ตอนนี้อั่งเปาดีขึ้น ไม่ทำร้ายตัวเองไม่ว่าจะกรณีใดๆ แต่อาจโวยวายบ้างถ้าเกิดสติหลุดขึ้นมา ซึ่งไอ้ท็อปรับได้ ดูน่ารักดี
ส่วนงานตอนนี้ก็เป็นคนรับจัดสวน ถึงไม่ใช่เจ้าของ แต่ก็เป็นหัวหน้า รายได้ตามจ็อบ มันถึงยังจน ไม่มีรถ มีแต่บ้านพ่อให้ซุกหัวนอน
มันเคยคิดเรื่องนี้เหมือนกัน ทำอย่างไรจึงจะพัฒนาตัวเองให้เป็นที่พึ่งพาได้
แต่เมียมันก็ไม่ว่าอะไร คนเราโอกาสไม่เท่ากัน ต้นทุนชีวิตไม่เหมือนกัน
ดังนั้นจึงไม่เป็นปัญหา ก็เมียมันรวยนี่
.............
*คุณหญิงกีรติ ,ข้างหลังภาพ
(เวอร์ชั่นเคน ธีรเดช(ไม่รู้เวอร์ชั่นอื่นเป็นไง ไม่เคยดูอ่ะค่ะ แล้วที่ยกมานี่ก็ไม่น่าจะเป๊ะ แค่จำได้ มันอยู่ในหัวตลอดเวลาเลย))
ขอบคุณทุกคนที่เข้ามาอ่านกันนะคะ
ที่เราแต่งเพิ่มก็เพราะคำขอทั้งนั้นเลย555 แต่งวันเดียวจบ (ปกติเป็นอาทิตย์)
ยังไม่ได้ตรวจไรเลย ลงเลยดีกว่า ดูดิบๆดี
หัวข้อ: #เรื่องสั้น# •ฉุด• ตอนพิเศษใส่ไข่ 20กันยายน2559 (อ่าน 24651 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก