Friend Sex Friend
Chapter 17 {02 วันวาน}
By :: maylinza
Part Kook...หลายวันแล้วสำหรับกับการหลบหน้าไอ้วี ตอนเช้าไปเรียนผมก็ชิ่งหนีไปก่อนแต่เช้า ตอนเย็นกลับบ้านก็แอบกลับทางประตูหลังของโรงเรียน ไอ้บีกันเจอผมที่โรงเรียนก็ถามว่าทำไมไม่มาโรงเรียนพร้อมกัน ผมก็ตอบส่งๆ ว่าช่วงนี้ต้องรีบไปลอกการบ้านเพื่อนที่ห้อง เพราะผมทำไม่ค่อยถูก ไอ้บีกันก็เอ่อออตามจี้คำโกหกของผมไป
ให้พูดถึงจริงๆ เรื่องที่ผมหลบหน้าไอ้วีก็คงเป็นเพราะ...คำนั้น
“กูชอบมึง ให้กูจีบได้ไหม? ไอ้กุก”
โอ๊ย! ไม่เข้าใจตัวเองเลยจริงๆ วะ ว่าผมชอบไอ้วีไหม? ในเมื่อผมไม่ได้ชอบผู้ชายด้วยกันสะหน่อย ไม่ใช่ว่าไม่เคยมีผู้ชายมาจีบ แต่ผมเฉยๆ
แต่หากว่าชอบหรือไม่ชอบไอ้วีในความหมายของผมตอนนี้บอกเลยว่าชอบ! แต่ฐานะเพื่อนนะ
ส่วนรู้สึกดีไหม? ก็มีบ้างไม่ขั้นชอบมากกว่าคำว่าเพื่อนแน่นอน
แต่แปลก...ไอ้วีเป็นคนแรกที่หัวใจผมเต้นเร็วกว่าปกติ อาการแบบนี้เรียกว่าอะไรกันวะ?
โอ๊ย! คิดไปก็ปวดหัว เอาเป็นว่าผมชอบได้แค่เพื่อน ส่วนอาการแบบนี้ช่างมันไม่อยากรู้แหละ
จากที่นอนเหยียดตรงบนเตียงนอนใช้ความคิด ผมลุกขึ้นนั่งหันไปมองห้องไอ้วีที่อยู่ตรงข้ามบ้านผม หากให้คิดดีๆ ผมหายไปหลายวันแบบนี้ไม่ไปหามันที่บ้าน ไอ้วีก็น่าจะตามมาหาผมที่บ้านแทนสิ คิดแล้วหงุดหงิดเป็นบ้า เมื่อไม่มา ผมไปเองก็ได้ ก็แค่นั้น พร้อมเจอหน้าไอ้วีล่ะ ถึงยังไงผมกับมันก็ต้องเจอกันอยู่ดี หลบหน้ามาหลายวันมันคงลืมคำพูดนั้นไปแล้วล่ะมั้ง
“หวัดดีครับแม่” ก้าวเข้ามาในบ้านได้ก็เห็นแม่ไอ้วีกำลังปลอกผลไม้ให้ผู้ชายคนหนึ่งอายุอยู่ในช่วงผู้ใหญ่มากพอสมควร คงเป็นพ่อไอ้วีล่ะ เพราะท่านต้องไปดูแลกิจการโรงแรมที่ต่างจังหวัดบ่อยมาก ผมเลยไม่เคยเห็นท่านครั้งนี้ครั้งแรก
“มาหาวีเหรอลูก อยู่...อ้าวลงมาพอดี” ผมหันไปตามนิ้วแม่ชี้ไปยังร่างหนาเดินลงจากชั้นสองของบ้านหัวฟู่ๆ ใต้ตาคล้ำนิดหน่อยเหมือนคนอดหลับอดนอนมางั้น
“ไอ้กุกหายไปเลยนะมึง”
“ไม่หาย แต่มึงไม่ไปหากูเอง” มันทำหน้าเหมือนจะถามผมว่ามันผิดว่างั้น เออ! ไอ้วีผิด!
“นี่เหรอ...คนชื่อกุก น่ารักกว่าในรูปให้พ่อดูอีก” รอยยิ้มคนมีอายุปรากฏบนใบหน้ามีริ้วรอยหน่อยๆ ก่อนจะหันมายิ้มให้ผม สองมือเล็กขึ้นพนมมือไหว้พ่อไอ้วีตามมรรยาททันที
“ผมบอกแล้วว่าน่ารัก หึ” พูดอะไรแบบนั้นวะ เหี้ย! กูอาย สัด!
ไอ้วีชวนผมขึ้นห้องมันเหมือนทุกครั้งเวลามาหาที่บ้าน เราสองคนชอบหมกกันอยู่แต่ในห้องเล่นแต่เกมกันบ้าคลั่งดุเดือน และส่วนมาก ไม่ใช่ดิ! ทุกครั้งเลยดีกว่าไอ้วีชนะผมตลอดเลยแหม่ง!
พอเข้าห้องไอ้วี ผมก็เดินไปนั่งบนเตียงนอนเห็นหนังสือเรียนมากมายก่ายกองวางระเกะระกะเต็มไปหมด
ตุบ!
“ไรวะ?” ผมถามงงๆ พร้อมกับหยิบสมุดเล่มเล็กที่ไอ้วีโยนลงมาวางหน้าขาของผม
“กูนั่งจดเนื้อหาสำคัญให้มึงหมดแล้วทุกวิชาเรียนเอาไปอ่านใกล้จะสอบเก็บคะแนนแล้ว” ไอ้ที่หายไปหลายวันไม่ยอมไปหาผมที่บ้านก็เพราะมัวทำสิ่งนี้ให้ผม จริงเหรอวะเนี่ย...เหลือเชื่อ
“ทำให้ทำไม?”
“มึงเรียนโง่ กูรู้”
“เชี่ย! ไม่โง่...แค่ไม่ฉลาด” งอนเลยกับคำพูดน่าเกลียด
โง่แล้วจะเรียนมาได้ไงกันวะ
ไอ้วีเดินมานั่งใกล้ผมแย่งสมุดเล่มนั้นไป แล้วตีศีรษะผมเบาๆ สองสามครั้งทีเล่น
“โง่ก็โง่ไม่ต้องหาคำอื่นมาให้ตัวเองดูดี” สัด! ทำปากยู่ใส่แหม่งเลย ชอบว่าอ่ะ ฉลาดแล้วต้องข่มคนโง่อย่างกูไงวะ
“คำตอบล่ะวะ” ไอ้วีถามขึ้น
“คำตอบอะไร?” ทำเป็นไม่รู้เรื่องทั้งที่จริงผมรู้ล่ะว่ามันคืออะไร
“ให้กูจีบ” พูดเฉยๆก็ได้ไม่ต้องขยับมาใกล้มาก
เพราะตอนนี้สายตาคู่คมยิบๆ จ้องมองหน้าผมใกล้แค่คืบอีกนิดเดียวแล้วจริงๆ ที่จมูกไอ้วีจะจิ้มเข้ากับแก้มนิ่ม
“กูไม่ได้ชอบผู้ชาย”
“แต่จูบวันนั้นมึงรู้สึกดี”
“กูเผลอ”
“แต่มึงก็อ้าปากให้ลิ้นกูเข้าไปจูบลิ้นมึง”
“กูลืมตัว”
“แต่มึงก็จูบตอบกลับ ลิ้นเราฟัดกันมัน”
“กู...กู...โว้ย!! มึงจะจีบกูให้ได้เลยใช่ไหม!!”
“เออ!!”
“อยากทำไรก็ทำรำคาญวะกูกลับแล้ว”
“ไม่ต้องกลับอยู่กับกูให้หายคิดถึงเลย สัด! กูอุสาอดหลับทำโน้ตเนื้อหาสำคัญตอบแทนกูบ้างดิ” แขนยาวรีบตวัดกอดผมทันที พอผมทำท่าจะลุกขึ้นจากเตียง
“กูชอบมึงแค่เพื่อนจริงๆ นะเว้ยไอ้วี” ผมปรับอารมณ์จริงจังให้มันรู้ว่า ผมคิดกับมันแค่เพื่อนไม่ได้มากไปกว่านี้
“วันนี้แค่เพื่อน วันข้างหน้าใครจะรู้”
“เหมือนเกย์เลยสัด”
“มึงกับกูไม่ได้เป็นเกย์ เพียงแต่เรารู้สึกดีต่อกันก็แค่นั้น”
“มันต่างกันตรงไหนวะ? ชายกับชายก็เกย์ดิ” สงสัย สงสัยมากด้วย
“เกย์มันคือมีรสนิยมตั้งแต่แรกรู้ตัวมานาน แต่มึงกับกู...ชอบผู้หญิงกันอยู่แล้ว แค่สปาร์คจึก! โดนใจ และชอบแค่คนเดียว ไม่ได้ไปทำตัวกรี๊ดกร๊าดกับชายอื่นนี่ว้า เอาเป็นว่ากูจะจีบมึง เตรียมตัวโดนกูรุกไม่ปล่อยแน่” ไอ้วีทำหน้าหล่อว่าเอาจริง จนผมนี้ขนลุกซู่ซ่าเลย!
ฟอด!
“เชี่ย!” ตกใจเป็นไก่ห่านเลยครับ
แหม่ง จู่โจมหอมแก้มผมไม่ทันตั้งตัว
“กูว่านะจะจีบก็ควรไว้ระยะห่างสักนิดเหอะวะ กูอึดอัด”
“หึ” มันยิ้มมุมปากให้ผม ส่งเสียงหึแบบน่ากลัว ก่อนจะยอมปล่อยร่างเล็กๆ ของผมให้เป็นอิสระ
ไอ้วีลุกขึ้นยืนเก็บหนังสือมากมายบนเตียงนอนเอาไปเก็บไว้ชั้นหนังสือ ห้องไอ้วีมีแต่หนังสือเต็มไปหมด ผมได้ยินเพื่อนผู้หญิงในห้องเดียวกันที่บ้าคลั่งปลื้มดี้ด๊าไอ้วีกันว่า...มันเข้ามาเรียนได้เพราะเกรดเฉลี่ยการเรียนเมืองนอกติดท๊อปของโรงเรียนที่นั้น กีฬาก็เด่นเป็นตัวแทนนักกีฬาบาสของโรงเรียนอีก ไม่แปลกเลยที่โรงเรียนของผมจะไม่รีบคว้ามาเข้าเรียน ปกติยากจะตายไปเข้าเรียนกลางชั้นปีแบบนี้
“มึงนั่งเล่นเกมรอกูก่อนก็ได้ เดี๋ยวลงไปเอาขนมกับน้ำมาให้” ผมพยักหน้ารัวๆ เข้าใจ
ฟอด!
ฟอด!
เชี่ย! ไอ้วีเดินมาหอมแก้มผมอย่างเร็ว บอกเลยว่าเร็วมาก แรงหอมดันจนผมเกือบนอนหงายหลังไปกับเตียงแล้วไง
“มึงนี่ตัวนิ่มแล้วเสือกหอมอีก” ยัง! มาขยิบตาใส่อีก โอ๊ย! สยิวกิ้ว เชี่ยๆ ผมชี้หน้าไอ้วีอย่างคาดแค้น ก่อนประตูห้องจะปิดลงพร้อมกับไอ้วีหายไปยังชั้นล่างของบ้าน
“ไอ้สัด! มึงมันตัวอันตราย กูจะเลิกคบมึง!!”
Part Bgun...“ห้ะ! ขอจีบพี่กุก แล้วพี่กุกว่าไงอ่ะพี่วี” ผมตะโกนเสียงดังตกใจมาก พี่วีไปได้เร็วขนาดนี้เลยเหรอวะ ผมหายไปแค่อาทิตย์เดียวเพราะต้องเก็บตัวซ้อมบอลลงแข่งในอีกไม่ช้านี้ ไม่คิดว่าพี่วีจะรุกหน้าได้เร็วเวอร์
“กูจูบแล้วด้วย”
“จูบด้วย!” ตาย เร็วจนผมอยากจะตบกะบาลพี่วีสักที เร็วแบบนี้อย่าหวังได้ตัวพี่กุกเลย คนไม่ได้คิดชอบชายด้วยกันอย่างพี่กุกยากแล้วงานนี้
“ทำไมต้องตกใจ มึงมีหน้าที่ช่วยกูก็ช่วยไปมาตะโกนทำหอกอะไร”
“ช่วยนะช่วย แต่พี่รุกเร็วเกิ๊นพี่กุกจะไม่เหลือความรู้สึกดีๆให้หรอก”
“ทำไม?”
“ถามจริงๆ พี่ชอบพี่กุกแบบไหน?”
“ไม่รู้วะ”
“ไม่รู้! บ้าเหอะลองคิดดีๆ”
“มันน่ารัก มันใช่ อยากได้อยากครอบครองเป็นของกูคนเดียว กูหลงเลยเอา!” ตอบมาเนี่ย...มันเหมือนเห็นแก่ตัวเลยวะ
“พี่เคยมีแฟนป่ะ?”
“ไม่เคย มีแต่ข้ามคืนแล้วจากกัน” ว่ะ! หล่อจริงพี่กู
“แล้วชอบพี่กุกแบบแฟนไหม?”
“ไม่รู้ รู้ว่าอยากได้” กรรม
“รู้ไหมว่าแฟนคืออะไร”
“รู้ ไม่มีอิสระ” ชัดเลย ไม่ต้องถามอะไรอีก ผมว่าผมพอเดาออกแล้วว่าพี่วีชอบ...คือชอบ แต่ไม่ผูกมัด
เลววะ...พูดเลยไม่อยากจะช่วยแล้ว
“เฮ้ย! ไอ้บีกันลงมาซ้อมได้แล้ว!” เสียงเพื่อนผมเอง มันตะโกนมาจากสนาม ผมก็พยักหน้า ก่อนจะบอกลาพี่วีแล้ววิ่งลงสนามไป
เอาเป็นว่าผมขอดูห่างๆ ไปก่อนว่าต่อจากนี้พี่วีจะเดินหน้าเรื่องพี่กุกยังไง แต่ในความคิดของผมคิดว่า...วันนี้พี่วีอาจจะอยากได้เพราะหลง แต่ผมเชื่อว่าวันข้างหน้าพี่วีต้องรักพี่กุกแน่
แล้วถ้าพี่วีจีบพี่กุกได้ตอนนี้ละวะ พี่กุกจะอยู่ในฐานะอะไร? งงวู้!!
Part Kook... แก้มขาวตุ้ยๆ อมข้าวไว้ข้างแก้มไม่แม้คิดจะกลืนมันลงไป มือเล็กเขี่ยเม็ดข้าวในจานอย่างคนใช้ความคิด ก่อนเสียงใสๆ จะเรียกแม่ตัวเองที่กำลังเก็บของใส่ตู้ที่เพิ่งซื้อมา
“แม่ย้ายบ้านกันเหอะ”
“ทำไมกัน เรื่องไรต้องย้ายไอ้ลูกบ้า"
"ช่วงนี้ผมไม่ปลอดภัย" ผมพูดออกไปลอยๆ แม่ได้ยินก็ขมวดคิ้วสงสัย แต่ก็ไม่ได้ถามอะไร ถึงถามก็ไม่บอกหรอกว่าลูกชายตัวเองกำลังโดนผู้ชายด้วยกันจับปล้ำ อายตายห่าเลย
หลังจากวันที่ผมไปหาไอ้วีที่บ้านเหตุเพราะหลบหน้ามัน และบอกไปว่าอยากทำอะไรก็ทำ และมันก็ทำจริงๆไอ้วีแหม่ง! รุกกัดไม่ปล่อยเริ่มหนักขึ้นอย่างน่ากลัว ขั้นจะจับผมกดลงเตียง ผมไม่ยอมเสียเอกราชให้ชายใดทั้งนั้น! นอกจากหญิงในอนาคตของผม แต่ในความคิดลึกๆ ชักไม่แน่ใจแล้ววะ เพราะละอย่างการกระทำของไอ้วีน่ากลัวทั้งนั้น ผมกลัวจะไม่รอด?
เมื่อไม่นานมานี้เอง ผมกลับมาจากโรงเรียนพร้อมไอ้วี พอถึงบ้านก็แยกย้ายกันเข้าบ้านใครบ้านมัน ผมเป็นคนที่ถึงบ้านแล้วชอบนอนเล่นบนเตียงกลิ้งไปกลิ้งมาก่อน จากนั้นถึงจะลุกขึ้นไปเปลี่ยนชุดนักเรียนออกเพื่อใส่ชุดอยู่บ้านแทน ไอ้วีเสือกเข้าห้องผมตอนไหนไม่รู้ ชุ่มเสียงก็ไม่มี ริมฝีปากมันกดจูบท้ายทอยด้านหลังผมแผ่วเบา ตกใจเฮือก! หันหน้าไปมันก็เสือกฉวยโอกาสประกบจูบปากผมทันที เป็นการกระทำที่อยากจะฆ่าไอ้วีให้ตายคาตีนเลย แหม่ง!
เผลอมีโดนตลอด
“หวัดดีครับแม่”
ขวับ!
หันหน้าไปตามต้นเสียงรู้ทันทีว่าใคร นึกถึงก็มาตายยากฉิบ!
“ตามสบายนะจ๊ะเด็กๆ เดี๋ยวแม่เอาของใช้ส่วนตัวเพิ่งซื้อมาไปเก็บในห้องแม่ก่อนนะ” อ้าวเฮ้ย! แม่ทิ้งลูกตัวเองให้อยู่กับปีศาจลามกได้ไงวะ
พอแม่ออกไปจากตรงนี้ก็เหลือแค่ไอ้วีกับผมสองคน
อันตรายมาเยือนชัดๆ วันนี้จะมาแนวไหนอีกวะ แต่จะแนวไหนก็ชอบฉวยโอกาสผมอยู่ดี
“ทำหน้าไม่คิดถึงกูเลย”
“เออ!”
“ไรวะ กูคิดถึงมึงนะเว้ย! มาหาถึงบ้านมีเกมที่มึงกับกูชอบเวอร์ชั่นใหม่มาวะ สนป่ะ?”
“สน!...ไม่สนกูอยากนอนง่วง” ผมรีบเปลี่ยนคำตอบทันควัน
แหม่ง! เอาเกมมาล่อกู ไม่อยากจะสนใจอะไรทั้งนั้นตอนนี้ ผมรีบลุกขึ้นยืนเดินขึ้นห้องนอนทันที ไม่วายไอ้วีก็เดินตามมา
“กลับไปดิกูบอกว่าอยากนอน” ทำหน้าดุหน่อยๆ แต่ดูเหมือนว่าหน้าดุๆ ของผมไอ้วีไม่ได้กลัว นี่ผมดุคนไม่เก่งหรือไอ้วีมันด้าน
“เฮ้ย!” จู่ๆ แขนเล็กก็ถูกกระชากให้เดินตามมันเข้าห้องของผมอย่างถือวิสาสะทำเหมือนว่าเป็นห้องมันเอง
“ห้องมึงมีแมลงสาบด้วยไง?” นิ้วยาวชี้ไปยังผนังห้องตรงมุมหนึ่ง
“เฮ้ยบ้า! ไม่มี! ไม่มีแน่! แม่กูเข้ามาทำความสะอาดโคตรบ่อย อย่าพูดหมาๆ นะเว้ย!” ความที่ตกใจผมกระโดดตัวลอยขาเล็กสองข้างเกี่ยวสอบเอวหนาไว้ทันที มือหนาไอ้วีรู้งานรีบจับบั้นทายผมไว้กั้นตก
ผมไม่รู้ว่ามีจริงไหม ไม่อยากมอง และไม่คิดจะหันไปมองด้วยได้แต่ซบหน้ากับไหล่ไอ้วี
ผมกลัวแมลงสาบมาก มันเป็นอดีตที่ไม่อยากจำเลยให้ตาย
ปรึ่ย!
เมื่อตอนเด็กผมเคยเผลอเหยียบแมลงสาบตายคาที แต่ผมใส่รองเท้าสำหรับเดินในบ้านนะตอนนั้น ฉะนั้นไม่ได้โดนเท้าผมโดยตรงๆหรอก ช่วงนั้นก็ไม่ได้กลัวอะไรมาก คิดแค่ว่ามันเป็นแมลงสาบตัวเหม็นๆเท่านั้น
วันหนึ่งไม่รู้ว่าเพื่อนมันไอ้ตัวนั้นหรือเปล่า มันบินมาเกาะบนหน้าผมตอนกำลังเคลิ้มๆ จะหลับ ไม่เกาะอย่างเดียวนะ มันเสือกขี้ใส่ด้วยแหม่ง! มาแก้แค้นแทนเพื่อนมันแน่ อยากจะบอกว่าแก้แค้นไอ้เหี้ยมาก ผมนี้กรี๊ด ตุ๊ดแตกไม่สนใจเหี้ยอะไรทั้งนั้น ความแมนของผมหายทันที นึกดูว่าตัวมันแหม่ง! เหม็นอยู่แล้ว ขี้มันจะเหม็นขนาดไหนไม่ต้องบรรยายก็ได้รู้นะ นั้นละ...ผมกลัวแมลงสาบมานับบัดนั้น โดนเฉพาะขี้โคตรเกลียด อย่าหวังว่าผมจะเข้าใกล้ไอ้แมลงบ้านั้นอีกเลยชาตินี้
“ออกไปนอกห้อง! กูไม่อยู่แล้วเดี๋ยวให้แม่เข้ามาจับมัน ไปดิ! โอ๊ย!” บอกให้อุ้มออกนอกห้องเสือกพามาที่เตียงนอนทำไมเนี่ย สัด! ยังโยนผมลงบนเตียงนอนราบ ไอ้วีก็รีบขึ้นคร่อมด้านบนไว้
ท่านี้ไม่น่าไว้อย่างแรง
“เชี่ย! ออกไป!” มือเล็กดันหน้าอกหนา แต่ยิ่งดันผลักไสมากเท่าไรก็ไม่ไหวติงสะนิด แรงควาย!ชัดๆ
“อย่าเสียงดังถ้าแม่เข้ามาเห็นภาพนี้แม่มึงช็อกตายแน่”
“ยังมีหน้ามาต่อรองกับกูอีกนะ นี่มันห้องกูออกไป” ผมกัดฟันพูดให้เบาที่สุด เพราะที่ไอ้วีบอกก็มันคือเรื่องจริงแม่เข้ามาเห็นแม่ไม่ตายหรอกกลับคิดว่าได้ลูกเขยไม่ใช่ลูกสะใภ้นะสิ แม่ยิ่งชอบแซวว่าผมมันไอ้เด็กตุ๊ด อยู่ด้วย จะเพราะอะไรล่ะ ก็ไอ้แมลงสาบบ้านั้นทำซะกรี๊ดออกมาเป็นตุ๊ดไง
จู่ๆ มือหนาล้วงเข้าไปด้านในเสื้อผม ทำเอาผมตกใจไม่น้อย
“ออก!”
“จู้ๆ อย่าเสียงดังแม่ได้ยิน” ทำสีหน้าเจ้าเล่ห์พร้อมกับเสียง หึ
“อือ...เอา อะ ออกไป” นิ้วยาวแตะยอดอกแผ่วเบาทีเล่น ก่อนจะเปลี่ยนมาขยี้ให้หนักมือ
“อ่า!!” ผมรีบปิดปากเก็บเสียงน่าอายทันที
รู้สึกแปลกใหม่
อยากจะถีบคนด้านบนออกจากตัวผมซะเลยเกินแหม่ง! แต่ความรู้สึกด้านในกลับต่อต้าน ผมชอบแบบนี้เหรอวะเนี่ย
“อยากจูบมึงเอามือออก” ผมส่ายหน้าปฏิเสธ เรื่องไรต้องทำตามวะ
“เอ๊ะ!”
“เสียงดังวะ” เหี้ย! เพราะมึงไงไอ้วีแหม่งบีบนมกู! พอไม่ทำตามก็เสือกบีบแรง จนผมเก็บเสียงไม่ได้ขนาดปิดปากแน่นแล้วนะ
เมื่อไม่ได้ดั่ง มือหนาไอ้วีข้างหนึ่งก็พยายามแกะมือเล็กที่ปากของผมออก มือหนาอีกข้างก็บีบสลับขยี้ยอดอกไม่หยุดมือ
สัดเอ้ย...สำเร็จ ไอ้วีดึงมือเล็กผมออกจากปากได้
“อื้อ” ริมฝีปากนิ่มถูกประกบจูบทันที ลิ้นร้อนเลียด้านนอกอยู่นานจนริมฝีปากนิ่มชุ่มไปด้วยน้ำลาย ก่อนจะโดนขบกัดริมฝีปากนิ่มล่างอยู่หลายครั้ง
คำพูด และมือเล็กของผมที่เคยปฏิเสธท่าเดียวก่อนหน้านี้ กลับเคลิ้มกับรสจูบผู้ชายด้วยกัน ไม่อยากจะยอมรับหรอกนะว่าไอ้วีจูบเก่งเป็นบ้า หักห้ามไม่คล้อยตามก็ยาก กว่าจะรู้ตัวผมก็เผยปากให้ลิ้นร้อนเข้ามาเล่นสนุกกับลิ้นอุ่นๆ ของผมข้างในแล้ววะ จากที่ผมไม่รู้เรื่องจูบต้องมาสยบตอบรับกับรสจูบของไอ้วี ความชำชองของมัน และกับการที่ผมโดนมันจูบอยู่หลายครั้ง กลายเป็นว่า...ผมจูบเก่งขึ้น และรู้จักปรับมุมให้ลิ้นร้อนไอ้วีเข้ามาสร้างรสจูบด้วยกัน
ไอ้วีไม่ได้สอนด้วยทฤษฏี มันสอนด้วยการปฏิบัติ และผมก็เป็นนักเรียนที่ดีสะด้วย เชื่อเลย!
รสจูบซาบซ่าน ผมอดไม่ได้ที่จะยกแขนเล็กสองข้างคล้องคอหนารั้งให้ริมฝีปากเราทั้งคู่แนบชิดกว่าเดิม ผมเหลือบสายตามองใบหน้าหล่อใกล้กันมากกับใบหน้าผม หากมองดีๆ ไอ้วีกำลังยกยิ้มมุมปากพอใจที่ผมตอบรับจูบของมัน ทำไงดี? ผมหลงจริงๆ และไม่อยากถอนจูบเลย ไอ้วีใส่สารดมกาวมาไงวะ? จนผมเคลิ้มหนักขึ้นเรื่อยๆ
เมื่อพาอารมณ์ผมฉุดไม่อยู่ ผมก็เลือกจะปิดเปลือกตาลงให้คนด้านบนพารสจูบนี้ไปเรื่อยๆ
ผมกำลังหลงจูบไอ้วี...
ทำไงครับ ผมชอบรสจูบที่ติดกาวมาด้วยอ่ะ…
นึกภาพเด็กดมกาวสิ นั้นล่ะผมกำลังเป็นแบบนั้น…
นิ้วยาวไอ้วีเปลี่ยนจากยอดอกมาลูบไล้ยังหน้าท้องแบนราบของผม นิ้วยาวไอ้วีลูบวนไปทั่วหน้าท้องรู้สึกวูบๆ สักพักมันเสือกลูบไล้เลื่อยไปยังขอบกางเกงขาสั้นใส่สำหรับอยู่บ้านของผม
อย่านะโว้ย!
อยากปฏิเสธ อยากห้าม อยากบอกให้มันหยุด อยากด่ามันมาก ติดที่ว่าลิ้นเราสองคนกำลังเกี่ยวรัดฟัดกันมันอย่างสนุก จนมีน้ำใสไหลออกมาตามมุมปากของผม
จนกระทั่ง...
แกรก!
“เมื่อกี้แม่ได้ยินเสียงลูกดังมากมีอะไรกันเหรอ?”
ตุบ!
ไอ้วีรีบเด้งตัวหล่นไปนอนกองบนพื้นห้องข้างเตียงอย่างไว ผมเองก็รีบลุกขึ้นนั่ง ยิ้มให้แม่ว่าไม่มีอะไรเพื่อกลบเกลื่อนอาการ
“ไม่มีไรแม่ ไอ้วีมันทำของหล่นพื้น ผมเลยด่ามันว่าควาย! ทำของหล่นแล้วหาไม่เจอเลยเสียงดังไปหน่อย หาเจอยังเนี่ย! ไอ้วี!” บอกแม่ไปด้วยการโกหกคำโต ก่อนจะหันไปถามไอ้วีนอนจูบกับพื้นห้อง ฮาๆ เห็นภาพนี้แล้วอุบาทวะ
“ยะ...ยัง” มันตอบก่อนจะยันกายลุกขึ้นนั่งหันหน้าไปยิ้มให้แม่ของผม จนเห็นฟันครบสามสิบสองซี่แล้วไอ้วีเอ้ย!
“แม่ช่วยหาไหม? ลูกวีว่าแต่...มันคืออะไร? ละจ๊ะ”
“แม่หาไม่เจอเหรอครับ มันคือสิ่งที่ใครๆ ก็มองไม่เห็น” คำตอบไอ้วีทำสะแม่ผม งง ไปเลย มันพูดกับแม่ แล้วทำไมต้องหันหน้ามามองหน้าผมเนี่ย!
“แม่ว่าคงงั้น หาเจอบอกแม่ด้วยนะ อิอิ” แม่พูดไร แล้วทำไมต้องหัวเราะมีเล่ห์นัยด้วย พอผมหันไปมองหน้าไอ้วีก็ยิ้มพอใจกับคำพูดของแม่ผมมาก ยิ้มหวานหยดย้อยเชี่ยว รู้กันสองใช่ไหมว่ามันคืออะไร…
พอแม่ผมไปแล้วประตูห้องก็ถูกปิดลงอีกครั้ง
“พูดไรกันวะบอกมาดิ”
“ไม่มีไรหรอก” มันตอบพร้อมกับลุกขึ้นมานั่งบนเตียงข้างผม แขนยาวตวัดโอบเอวบางไว้หลวมๆ
“ไม่เชื่อ! มึงมันเป็นคนอ่านใจยากกูกลัวมึงตายห่าอยู่แล้ว”
“กูชอบมึงไม่เห็นน่ากลัว”
“เราคุยกันเรื่องเดียวป่ะเนี่ย!” ไอ้วีนี่...ทำตัวเองให้ยากทำไมวะ
ฟอด!
แก้มนิ่มโดนหอมอย่างเร็ว คิดจะหลบอย่างหวังไม่ทันมันหรอก
“คิดว่าเรื่องเดียวกันไหม?”
“ไม่รู้แล้วกูคุยกับมึงเหมือนคุยภาษาต่างดาวต้องมานั่งแปลภาษามึงอีกที” ผมถอนหายใจเซ็งๆ ในอ้อมกอดมัน ไม่คิดจะขืนตัวออก
“หึ...กูบอกว่าชอบไม่ต้องแปล”
“แล้วชอบแบบไหน?”
“ไม่รู้”
“เออดี...บอกชอบ แต่ไม่รู้ แต่จูบกัน หอมกัน กอดกัน เขาเรียกว่าอะไรวะ ไหนบอกกูดิ?” รู้สึกว่า ผมกำลังเรียกร้องสถานะอยู่เปล่าวะ ชักจะเยอะแล้วเรา
“แสดงความเป็นเจ้าของ เพราะช่วงนี้มึงเริ่มจะออกหน้าให้ชายอื่นที่โรงเรียนมาจีบ แล้วมึงยังไปจีบน้องผู้หญิงปีหนึ่งอีก อย่าคิดว่ากูไม่รู้” มันทำเสียงเข้มใส่ผมพร้อมกับสายตาจริงจัง แต่ก็ไม่ได้น่ากลัวอะไร
“มันก็สิทธิ์กูป่ะวะ มึงแค่ชอบกูไม่ได้เป็นอะไรกันซะหน่อย อย่าลามดิ”
“ไม่ได้! กูชอบมึงใช่ว่ามึงมีสิทธิ์ต้องชอบคนอื่น มึงต้องชอบกูคนเดียวพอ!”
“สัด! เห็นแก่ตัว เลววะ” ด่าแหม่งเลย
“กูยอมรับถือเป็นคำชม คำว่าชอบของกูคือมึงเป็นของกูไอ้กุก ให้มากกว่านี้คงยังไม่ได้ เพราะกูคิดว่ามึงก็อยากทำในสิ่งที่ไม่มีกูอยู่ตรงนั้น และกูเองก็อยากทำสิ่งที่ไม่มีมึงอยู่ตรงนั้นเหมือนกัน ยังคงอยากมีอิสระต่อกันอยู่ ถึงจะเปิดอิสระให้กันใช่ว่ามึงจะแอบทอดสายตาเชิญชวนให้ผู้ชายคนไหน หรือมอบความหวังให้ผู้หญิงอื่น ถ้ากูรู้นะไอ้กุก...มึงโดนกูปล้ำแน่ เป็นเมียกูสัมบูรณ์ทุกทวงท่าบนเตียง ตาคาเตียงไม่ต้องเดินไปไหนนอนบนเตียงเป็นเดือน”
“เหี้ย! ที่พูดมามึง...แหม่ง! กูไม่รู้จะด่าว่าอะไรดีวะ! เฮ้ย...กูเหนื่อย” ทำเป็นยอมไปก่อน แอบยุ่งกับคนอื่นตอนมันไม่รู้ดิวะ จริงไหม?
“อย่าคิดตื้นๆ รู้นะไอ้กุกมึงคิดอะไร”
“คิดไร? เปล่า...กูไม่ได้คิด” ผมตอบไปงั้นๆ กลัวมันจะจับความคิดผมได้ พอผมกำลังจะลุกออกจากอ้อมกอดไอ้วี แต่กลับถูกรั้งไว้ตามเดิม
“อย่าเพิ่งไปกูยังไม่เสร็จ”
“ไรอีกกูหิวน้ำ!”
มือหนาดึงคอเสื้อผมมายังข้างหนึ่งให้กว้างจนเห็นต้นคอขาวยันมาถึงกระดูกไหปลาร้าของผม ริมฝีปากร้อนก้มลงจูบขมับอย่างแผ่วเบา จนผมสะดุ้งเฮือก!
“อะ ไอ้วี อือ ทำไร?” มันไม่ตอบผม ยังคงละเลงจูบเม้นแรงๆ จนเป็นรอยช้ำหลายจุดตามกระดูกไหปลาร้า จากนั้นลิ้นร้อนไล้เลียไปยังต้นคอขาว แต่ไม่ได้สร้างรอยอะไรไว้ เพียงแต่เลียสลับกับจูบช้ำๆ อย่างหวงแหน
“พะ...พอเหอะ..มันแปลก” ไอ้วีไม่พูดอะไรออกมา มันเลียต้นคอขาวแล้วเลียกลับไปตรงกระดูกไหปลาร้าของผมอีกครั้ง ไอ้วีขบกัดแรงๆ จนเป็นรอยฟัน ผมกระตุกตัววาบก่อนจะค่อยหลับตาลง จู่ๆ หน้าผากมนก็ถูกจูบขมับหนึ่งที ก่อนจะผลักออก
แกรก!
“เจอยังลูกวี หึ แม่แค่จะบอกให้ลงไปทานขนมกัน แม่ซื้อมาเยอะ”
จู่ๆ แม่ผมก็โผล่เข้ามาอีกรอบ ไม่ให้สุ่มให้เสียงเหมือนเดิม
ผมกับไอ้วีรีบผลักออกจากกันโดยเร็ว เหมือนเดิมไอ้วีลงนั่งบนพื้นห้องทำเป็นว่าหาของ ส่วนผมรีบลุกขึ้นยืนก่อนจะเดินตามแม่ไปยังชั้นล่าง ไม่วายหันไปชี้หน้าด่าไอ้วีอย่างโมโหแม่เกือบเห็นภาพทุเรศรอบสองแล้วไงแหม่ง! ไอ้วีส่งรอยยิ้มผู้เหนือกว่ามาให้ เสือกยังเป็นรอยยิ้มที่แฝงไปด้วยความหื่นเหี้ยๆ
ผมเดินลงมายังชั้นล่าง โดยไอ้วียังอยู่ที่ห้องผมไม่ได้เดินตามลงมา
หย่อนก้นนั่งกับโซฟาห้องนั่งเล่น ผมเห็นขนมมากมายใสจานสวยๆ น่าทานบนโต๊ะเล็กด้านหน้าที่ผมนั่งอยู่ โอ๊ย…มีแต่ขนมน่ากินทั้งนั้นเลยวะ ผมหยิบนู่นหยิบนี่เข้าปากอย่างอร่อย แม่เองก็เดินมานั่งข้างผม ก่อนจะส่งยิ้มแปลกๆ มาให้ จนผมขมวดคิ้วอย่างสงสัย?
“มีไรแม่?”
“มีเจ้าของแล้วนิ งั้นลูกแม่ก็หาสาวไม่ได้แล้วสิ”
“ ? “ ผมไม่เข้าใจ
นิ้วของแม่ชี้มายังกระดูกไหปลาร้าของผมที่คอเสื้อเอียงโอนมาฝั่งเดียวจนเห็น...
อุ๊ย! ลืมอ่ะ
ผมรีบดึงคอเสื้อให้เรียร้อย ตายห่า! ผมลืมได้ไงวะ
ผมได้แต่ส่งยิ้มแห้งๆ ไปให้แม่ เบี่ยงตัวเบี่ยงสายตาหลบมานิดหันไสนใจขนมตรงหน้าดีกว่า
“ได้ลูกเขยก็คราวนี้ล่ะ”
“แม่อ่ะ!!” แม่พูดเสร็จ ก็รีบลุกขึ้นชิงเดินหนีไปด้วยรอยยิ้มกรุ้มกริ่ม
มีลูกชายก็ต้องได้ลูกสะใภ้สิ ใครจะยอมกัน
ผมไม่ยอมเป็นเมียไอ้วีหรอกนะ ฝันไปเหอะต้องรีบหาแฟนสะแล้ว ถึงคราวนั้นไอ้วีคงยอมแพ้ถอยไปเองล่ะ
******************************************************************************************
ขอบคุณที่เข้ามาอ่านนะคะ 
ติดตามเพจได้นะ >>>
https://www.facebook.com/maylinza/
หัวข้อ: Friend {Sex} Friend = Yaoi {NC18+} EP.30.2 {END} 26-09-59 (อ่าน 53943 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก