ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ
ติดตามกฏเพิ่มเติมที่กระทู้นี้บ่อยๆ เมื่อมีการแก้ไขกฏจะแก้ไขที่กระทู้นี้นะครับ
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0ประกาศทั่วไปติดตามอัพเดทกันที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.0ประกาศ กฎที่อื่นมีไว้แหก แต่ห้ามมาแหกที่นี่
1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
การสนใจและชื่นชอบนิยายและเรื่องเล่าของคนในเรื่องควรมีขอบเขตที่จะไม่สร้างความเดือดร้อนให้เจ้าของเรื่อง เช่นเดียวกับเป็ดที่ตอนนี้ถูกรังควานตามหาตัวจากคนด้านต่างๆ จนตัดสินใจไม่เล่าเรื่องต่อ.........เนื่องจากบางเรื่องเป็นเรื่องเล่า.....................บางคนไม่ได้เปิดเผยตัวตน เขาพอใจจะมีความสุขในที่เล็กๆแห่งนี้โดยไม่ได้ตั้งใจให้คนภายนอกได้รับรู้เรื่องราวแล้วนำไปพูดต่อ เพราะปฎิเสธไม่ได้ว่าสังคมไม่ได้ยอมรับพวกเราสักเท่าไหร่
2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท,
หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง
หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์
และสถาบันต่าง ๆ รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด
การกระทำเช่นนั้นอาจทำให้คุณแบนทันที และถาวร . หมายเลข IP ของทุกโพสต์จะถูกบันทึกเพื่อใช้เป็นหลักฐาน
ในความเป็นจริงเป็นไปได้ยากมากที่จะให้แต่ละคนมีความคิดเห็นตรงกันทั้งหมด คนเรามากมายต่างความคิดต่างความเห็น เติบโตมาภายใต้ภาวะแวดล้อมต่างกันการแสดงความคิดเห็นที่แตกต่าง จึงควรทำเพื่อให้เกิดความเข้าใจกัน แบ่งปันประสบการณ์และมิตรภาพเพื่ออาจเป็นประโยชน์ในการใช้ชีวิต และไม่ว่าจะอย่างไรก็ควรเคารพในความคิดเห็นที่แตกต่างของบุคคลอื่นช่วยกันสร้างให้บอร์ดนี้มีแต่ความรักนะครับ
เรื่องบางเรื่องอาจจะเป็นทั้งเรื่องแต่งหรือเรื่องเล่าใดๆก็ขอให้ระลึกเสมอว่า อ่านเพื่อความบันเทิงและเก็บประสบการณ์ชีวิตที่คุณไม่ต้องไปเจอความเจ็บปวดเล่านั้นเองเพื่อเป็นข้อเตือนใจ สอนใจในการตัดสินใจใช้ชีวิต จึงไม่ต้องพยายามสืบหาว่าเรื่องจริงหรือเรื่องแต่งส่วนการพูดคุยนั้น ก็ประมาณอย่าทำให้กระทุ้กลายพันธุ์ห้ามเอาเรื่องส่วนตัวมาปรึกษาพูดคุยกันโดยที่ไม่เกี่ยวพันกับเรื่องในกระทู้นิยาย ถ้าจะวิจารณ์หรือแสดงความคิดเห็นทุกคนมีสิทธิแต่ขอให้ไปตั้งกระทู้ที่บอร์ดอื่นที่ไม่ใช่ที่นี่นะครับ
3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อเจ้าของเรื่องเท่าที่จะทำได้หรือแจ้งมายังบอร์ดนี้ก่อนนะครับ เนื่องจากเจ้าของเรื่องบางครั้งไม่ต้องการให้คนที่ไม่ได้ชื่นชอบนิยายชายรักชายเข้ามารับรู้ ลิขสิทธิ์ทั้งหมดเป็นของเจ้าของคนที่ทำขึ้นและเวปแห่งนี้นะครับ
4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอมให้ส่งหรือติดต่อกันทางพีเอ็มจะปลอดภัยกว่าแล้วเมื่อมีการติดต่อสื่อสารกันให้พึงระวังถึงความปลอดภัย ความไม่น่าไว้ใจของผุ้คนทุกคนแม้จะมีชื่อเสียงในบอร์ดเป็นเรื่องส่วนตัวของแต่ละคนไป เพื่อลดความขัดแย้งภายในเล้า จึงไม่สนับสนุนให้มีการจีบกันในบอร์ดนะครับ
5.ห้ามจั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียวให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตาม
เพราะแม้จะเป็นเรื่องที่เขียนจากเรื่องจริง เมื่อนำมาพิมพ์เป็นเรื่องผ่านตัวอักษร ย่อมเลี่ยงไม่ได้ที่จะมีการเพิ่มเติมเพื่อให้เกิดสีสันในเนื้อเรื่อง ทางเล้าถือว่านั่นคือการเพิ่มเติมเนื้อเรื่อง จึงไม่อนุญาตให้จั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” แต่สามารถแจ้งว่าเป็น “นิยายที่อ้างอิงมาจากชีวิตจริง” ได้ มีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว
6.การพูดคุยโต้ตอบระหว่างคนเขียนและคนอ่านนอกเรื่องนิยาย ทำได้ แต่อย่าให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรตอบเพียงคอมเม้นต์เดียวก็พอแล้ว โดยสามารถใช้ปุ่ม Insearch qoute ได้ ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และลงลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน
7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
7.1 นิยาย 1 ตอน จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
- 1 Reply ที่เกินมานั้น โมทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ
8.Administrator และ moderator ของ forum นี้ มีสิทธิ์อ่าน, ลบ หรือแก้ไขทุกข้อความ. และ administrator, moderator หรือ webmaster ไม่สามารถรับผิดชอบต่อข้อความที่คุณได้แสดงความคิดเห็น (ยกเว้นว่าพวกเขาจะเป็นผู้โพสต์เอง).
9.คุณยินยอมให้ข้อมูลทุกอย่างของคุณถูกเก็บไว้ในฐานข้อมูล. ซึ่งข้อมูลเหล่านี้จะไม่ถูกเปิดเผยต่อผู้อื่นโดยไม่ได้รับการยินยอมจากคุณ .Webmaster, administrator และ moderator ไม่สามารถรับผิดชอบต่อการถูกเจาะข้อมูล แล้วนำไปสร้างความเดือดร้อนต่างๆ
10.ห้ามลงประกาศลิงค์โปรโมทเวป โฆษณา หรือโปรโมทในเชิงธุรกิจใดๆ ทุกชนิด ลงได้เฉพาะในห้องซื้อขาย ในเมื่อแนะนำเวปอื่นที่บอร์ดเรา ก็ช่วยแนะนำบอร์ดเราโดยลงลิงค์บอร์ดเรา เวป
http://www.thaiboyslove.com ในบอร์ดที่ท่านแนะนำมาให้เราด้วย เมื่อจำเป็นต้องแนะนำลิงค์ให้ส่งลิงค์กันทาง personal message หรือพีเอ็มแทนนะครับจะสะดวกกว่า ส่วนในกรณีอยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนๆได้อ่านจริงๆนั้นพยายามลงให้ห้องซื้อขายซะ หรือถ้าม๊อดเดอเรเตอร์จะพิจารณาเป็นกรณีๆไป ถ้ารู้สึกว่าไม่ได้โปรโมทเวป แต่อยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนด้วยใจจริงจะให้กระทู้นั้นคงอยู่ต่อไป
11.บอร์ดนิยายที่โพสจนจบแล้วมีไว้สำหรับนิยายที่โพสในบอร์ด boy's love จนจบแล้วเท่านั้น จึงจะถูกย้ายมาเก็บไว้ที่นี่ หาอ่านนิยายที่จบแล้ว หรือคนเขียนไม่ได้เขียนต่อ แต่โดยนัยแล้วถือว่าพล็อตเรื่องโดยรวมสมควรแก่การจบแล้ว หากนักเขียนท่านใดได้พิมพ์เล่มกับสำนักพิมพ์ ต้องการลบเรือ่งบางส่วนออก โดยเฉพาะไคลแม๊ก หรือตอนจบที่สำคัญ ให้แจ้ง moderator ย้ายนิยายของท่านสู่ห้องนิยายไม่จบ เพื่อที่หากระยะเวลาเกินหกเดือนแล้ว เราจะได้ทำการลบทิ้ง หรือท่านจะลบนิยายดังกล่าวทิ้งเสียก็ได้ เนื่องจากบอร์ดนี้เก็บเฉพาะนิยายที่จบแล้ว
บอร์ดนิยายที่ยังไม่มาต่อจนจบไว้สำหรับ
นิยายที่คนเขียนไม่ได้มาต่อนาน หายไปโดยไม่มีเหตุผลสมควร ไม่ได้แจ้งไว้หรือแจ้งแล้วก็ไม่มาต่อ 3 เดือน จะย้ายมาเก็บในนี้เมื่อครบหกเดือนจะทำการลบทิ้ง ส่วนเรื่องไหนที่จะต่อก็ต่อในนี้จนกว่าจะจบ แล้วถึงจะทำการย้ายไปสู่บอร์ดนิยายจบแล้วต่อไป
12.ห้ามนำเรื่องพิพาทต่างๆมาเคลียร์กันในบอร์ด
13.ผู้โพสนิยาย และเขียนนิยายกรุณาโพสให้จบ ตรวจสอบคำผิดก่อนนำมาลงด้วยครับ
14.ส่วนคนอ่านทุกท่าน เวลาอ่านนิยาย เรื่องที่คนเขียนเขียน ก็ไม่ต้องไปอินมากนะครับ ให้เก็บเอาสิ่งดีๆ ประสบการณ์ ข้อคิดดีๆไปนะครับ
15. การนำรูปภาพ บทความ ฯลฯ มาลงในเวปบอร์ด ควรจะให้เครดิตกับ...
(1) ผู้ที่เป็นต้นตอเจ้าของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ
(2) เวปไซต์ต้นตอที่อ้างอิงถึง
....ในกรณีที่เป็นบทความที่ถูกอ้างอิงต่อมาจากเวปไซต์อื่นๆ
- ถ้ามีแหล่งต้นตอของเจ้าของบทความ ให้โพสชื่อเจ้าของต้นตอของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ พร้อมทั้งเวปไซต์ที่อ้างอิง
(กรณีนี้จะโพสอ้างอิงชื่อผู้โพสหรือเวปไซต์ที่เรานำมาหรือไม่ก็ได้ แต่ควรมั่นใจว่าชื่อต้นตอของที่มาถูกต้อง)
- ถ้าไม่สามารถหาชื่อต้นตอของรูปภาพหรือเวปไซต์ที่นำมาได้ ควรอ้างอิงชื่อผู้โพสและเวปไซต์จากแหล่งที่เรานำมาเสมอ
- ควรขออนุญาติเจ้าของภาพหรือเจ้าของบทความก่อนนำมาโพสค่ะ(ถ้าเป็นไปได้) ยกเว้นพวกเวปไซต์สาธารณะ เช่น หนังสือพิมพ์ออนไลน์ ฯลฯ ที่เปิดให้คนทั่วไปได้อ่านเป็นสาธารณะ ก็นำมาโพสได้ แต่ให้อ้างอิงเจ้าของชื่อและแหล่งที่มาค่ะ
- ไม่ควรดัดแปลงหรือแก้ไขเครดิตที่ติดมากับรูปหรือบทความก่อนนำมาโพส
- ถ้าเป็น FW mail ก็บอกไปเลยว่าเอามาจาก FW mail
16.นิยายเรื่องไหนที่คิดว่าเมื่อมีการรวมเล่มขายแล้วจะลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออก กรุณาอย่าเอามาลงที่นี่ หรือสำหรับผู้ที่ขอนิยายจากนักเขียนอื่นมาลง ต้องมั่นใจว่าเรื่องนั้นจะไม่มีการลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออกเมื่อมีการรวมเล่มขาย อนึ่ง เล้าไม่ได้ห้ามให้มีการรวมเล่มแต่อย่างใด สามารถรวมเล่มขายกันได้ แต่อยากให้เคารพกฎของเล้าด้วย เล้าเปิดโอกาสให้ทุกคน จะทำมาหากิน หรืออะไรก็ตามแต่ขอความร่วมมือด้วย เผื่อที่ทุกคนจะได้อยู่อย่างมีความสุข
17.ห้ามแจ้งที่หัวกระทู้เกี่ยวกับการจองหรือจัดพิมพ์หนังสือ แต่อนุโลมให้ขึ้นหัวกระทู้ว่า “แจ้งข่าวหน้า...” และลงลิงค์ที่ได้ตั้งเอาไว้ในแล้วในห้องซื้อขายลงในกระทู้นิยายแทน ถ้านักเขียนต้องการประชาสัมพันธ์เกี่ยวกับการจอง หรือจัดพิมพ์หนังสือของตนเองผ่านกระทู้นิยายของตนเอง นิยายเรื่องดังกล่าวจะต้องลงเนื้อหาจนจบก่อน (ไม่รวมตอนพิเศษ) จึงจะทำการประชาสัมพันธ์ในกระทู้นิยายได้ (ศึกษากฏการซื้อขายของเล้่าก่อน ด้วยนะคะ)
ว่าด้วยเรื่องการจะรวมเล่มนิยายขายในเล้า จะต้องมี ID ซื้อขายก่อน ถึงจะสามารถประกาศ ..แจ้งข่าว.. ที่บนหัวกระทู้ของนิยายได้ ในกรณีที่ รวมเล่มกับ สนพ. ที่มี ID ซื้อขายของเล้าแล้ว นักเขียนก็สามารถใช้ หมายเลข ID ของ สนพ. ลงแจ้งในหน้าที่มีเนื้อหารายละเอียดการสั่งจองนิยายได้
18.ใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดเรื่องสั้น ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที ส่วนเรื่องสั้นที่จบแล้วให้แก้ไขโพสแรก และต่อท้ายว่าจบแล้วจะได้ไม่ถูกลบทิ้งและจะเก็บไว้ที่บอร์ดเรื่องสั้นไม่ย้ายไปไหน เช่นเดียวกับนิยายทุกเรื่องเมื่อจบให้แก้ไขโพสแรก และต่อท้ายว่าจบแล้ว จะได้ย้ายเข้าสู่บอร์ดนิยายจบแล้ว ไม่เช่นนั้นม๊อดอาจเข้าใจว่าไม่มาต่อนิยายนานเกินจะโดนลบทิ้งครับ
เอาข้อสำคัญก่อนนะครับเด่วอื่นๆจะทำมาเพิ่มครับเอิ้กๆหุหุ
admin
thaiboyslove.com.......................................
วันที่ 3 ธ.ค. 2551วันที่ 16 ก.ย. 2554 ได้เพิ่มกฏ ข้อที่ 7
วันที่ 21 ต.ค.2556 ได้ปรับปรุงกฏทั้งหมดเพื่อให้แก้ไข และติดตามได้ง่าย
วันที่ 11 พ.ย. 2557 เพิ่มเติมการลงเรื่องสั้นและการแจ้งว่านิยายจบแล้ว
วันที่ 4 ธ.ค. 2557 เพิ่มบอร์ดเรื่องสั้นจึงปรับปรุงกฏข้อ 18 เกี่ยวกับเรื่องสั้น และ เพิ่มเติมส่วนขยายของกฏข้อ 17
เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง
ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม
ตอนที่1 กริ๊ง..
“ร้านบายนมสวัสดีครับบบ”
ทันทีที่ผมผลักประตูแล้วก้าวเท้าเข้ามาภายในร้านที่อุณหภูมิแอร์เย็นฉ่ำ กลิ่นกาแฟกับเครื่องนมลอยก็เข้ามาชนจมูกผมแบบเต็มๆ
ร้าน Buy Nom (บายนม) บายที่ภาษาอีสานแปลว่าจับนั่นแหละครับ มันคือร้านนมร้านเดียวในมอ ที่ผู้คนให้ความสนใจเป็นอย่างมาก ไม่ใช่เพราะใกล้ หรือไม่ใช่เพราะถูก แต่เป็นเพราะรสชาติดี บรรยากาศได้ บริการเยี่ยม แล้วที่สำคัญคือ…พ่อค้าแม่งหล่อสัด!
ยอมรับเลยว่าผมโผล่หน้ามาที่นี่ได้ก็เพราะกระแสในโซเชียลที่เลื่องลือนักหนาว่าหน้าตาพ่อค้าแต่ละคนระดับบอยแบนด์เกาหลีมาเอง ไอ้ตอนที่เพิ่งเดินเข้ามาใหม่ๆก็แอบเห็นเสี้ยวหน้าของพี่คนหนึ่งแว๊บๆอยู่หลังเคาท์เตอร์ คาดว่าหน้าจะเป็นคนที่พูดว่า ร้านบายนมสวัสดีครับ แต่ก็ไม่ได้จ้องมากเพราะเห็นแค่หางตาก็คมชิบหายแล้วครับ
เคยลองจิ้มๆดูรูปที่คนแอบถ่ายสามหนุ่มหน้าตาโคตรจะเทพบุตร(ตอนประกวดเดือนมันไปมุดหัวอยู่ที่ไหนกันวะ)สามคนยืนเรียงกันหน้าเคาท์เตอร์ ก็ไม่ได้รู้สึกตื่นเต้นไปกับเค้าหรอก ค่อนไปทางอวยนิดๆก็ได้อ่ะ ไม่ได้ใส่ใจอะไร คิดว่าคนในมอ คงตามกระแส เพราะพ่อค้าทีมนี้เจ้าของร้านเพิ่งเปลี่ยนเข้ามาเพื่อเรียกยอดขายจากลูกค้าเพิ่มขึ้น แล้วมันก็ได้ผลจริง ทั้งๆที่เมื่อก่อนก็ขายดีเป็นเทน้ำเทท่าอยู่แล้ว ส่วนปัจจุบันน่ะหรอ ไอ้สัดผมคิดว่าร้านแจกฟรี คนแม่งนั่งเต็มทุกโต๊ะเลยครับ เอาซะไม่มีที่จะแทรกขา
“ไอ้ต๊ะ!”
เสียงเรียกคุ้นหูดังขึ้นจากส่วนหนึ่งของร้าน เพื่อนผมสองคนนั่งชูมืออยู่ตรงนั้นแล้วมันก็กวักมือเรียกผมไหวๆ ผมชื่อต๊ะครับ อยู่ปีสอง เป็นคนเหนือ พ่อชื่อต้อย แม่ชื่อน้อย วาดรูปเป็นนิดหน่อยแต่เสือกเรียนสถาปัตถ์ซะงั้น ผมติดจะผอมๆไปนิดแต่ดีนะที่หล่อขาวออร่าแถมยังตัวสูงก็เลยตรงสเปกสาวๆ มีหลายคนเคยทักว่าผมเป็นคนญี่ปุ่นหรือเปล่า เพราะปากแดงและหน้าให้มากแล้วทุกครั้งคนพวกนั้นก็จะถูกผมตอบกลับไปด้วยคำว่า ‘บ้านปี้อยู่บนดอย’ ถุย! ล้อเล่น
“กางเกงในใครพาดอยู่ขอบชักโครกห้องกู” นี่คือสิ่งแรกที่ผมทักทายพวกนั้น ก็เมื่อคืนไอ้นิวกับไอ้เตอร์เพื่อนรักร่วมรบแม่งขนเพื่อนฝูงมาแดกเหล้าห้องผมทั้งดุ้น นั่นยังไม่พอ แม่งยังเหลือเศษซากอารยธรรมไว้ให้ผมเก็บอีก ไม่ถือติดมือมาให้มันที่ร้านก็บุญแค่ไหนละ กางเกงลิงสีแดงยานๆมีรอยขาดเพราะมดกัดที่ตูดมึงคิดว่ากูไม่รังเกียจหรือไง
“ไม่ใช่ของกูนะเว้ย กูใส่ไปเท่าไหร่เอากลับมาเท่านั้น” ไอ้นิวคนตัวสูงที่สุดในกลุ่มปาไปเกือบ 185 รีบแก้ตัวก่อนที่ผมจะจับผิดมัน ดีกรีไอ้ห่านี่เป็นถึงเดือนคณะสถาปัตถ์เพราะความสามารถของมันที่เล่นดนตรีเป็นเกือบทุกชนิด เบ้าหน้าคล้ายๆพี่ชันยอน แต่นิสัยแม่งต่างกันมากโข กะล่อน ปริ่นปร่อน สล่อน แถมยังละอ่อน(เด็ก) อีกต่างหาก
“ไม่ใช่ของกูเหมือนกัน เพราะเมื่อคืนไม่ได้ใส่กางเกงในไป” ไอ้เตอร์ผู้มีรายชื่อในท็อปเท็นหนุ่มฮอต(แต่ไม่มีตำแหน่ง)ของมหาลัย ตัวสูงแต่เตี่ยกว่าไอ้นิวสองสามเซนต์ ผอมแห้ง ถือว่าโชคดีของมันที่เกิดมาหนังหน้าตาดี ทำให้ภาพโดยรวมออกมาเพอร์เฟค ห่านี่มันแก้ตัวบ้างครับ มันคงรู้สึกโล่งมากสินะที่รอดพ้นคดีกางเกงในเน่าได้โดยเปิดเผยความจริงว่าแม่งไม่ใส่ไป ไส้เลื่อนแดกหรรมกูจะขรรมให้ฟันกระเพื้อม
“คิดว่าห้องกูเป็นที่จัดนิทรรศการกางเกงในเปื่อยหรือไงวะ” แม่ง เต็มลังกระดาษหมดแล้วครับที่ผมคอยเก็บมา จะเอาไปบริจาคก็อายเพราะแม่งเสือกขึ้นรา
“เออน่า เดี๋ยววันหลังกูพาเอาไปเผาทิ้งนะเพื่อน” ว่าแล้วมันก็เลื่อนจานเค้กชาเขียวมาให้ผมเป็นเชิงง้อให้หายหน้างอ
“เอียนชาเขียวละห่า แดกจนกระปู้กูจะแปลงร่างเป็นหนอนละ”
“เออ ลองดูก่อน มึงไม่อยากลิ้มรสสมบัติเลอค่าของมอเราหรือไง”
“ไม่ล่ะ คนแม่งก็แค่มาตามกระแส กูแดกตั้งแต่ปีหนึ่งก็ยังรสชาติเหมือนเดิม ไอ้พ่อค้าที่บอกว่าหล่อนักหนาก็งั้นๆอ่ะ”
“หรอ..” ไอ้เตอร์เลิกคิ้วขึ้นพร้อมกับดูดน้ำแดงโซดาในมือตัวเองไปด้วย
“เออ” ใช่ เออ..ก็ตั้งแต่เดินเข้ามากูเห็นแค่หางคิ้ว จะให้กูคิดว่าหล่อได้ไง
กริ๊ง…
“บายนมสวัสดีครับ” ตามอีหรอบเดิม ลูกค้าเดินเข้าร้าน พ่อค้าก็มีหน้าที่เอ่ยปากทักทายโดยไม่เงยหน้าขึ้นมาซึ่งไม่รู้ว่าเฮียแกแม่งยุ่งเหี้ยไรนักหนาอยู่ใต้เคาท์เตอร์นั่น
“เอานมสดปั่นสองแก้วค่ะ”
“นมสดปั่นสองแก้วนะครับ” ใครคนหนึ่งซึ่งเบ้าหน้าโคตรดีโผล่หน้าขึ้นมาหลังจากก้มๆเงยๆอยู่นานสองนาน ถ้าจำไม่ผิดพี่คนนี้แม่งเคยไปถ่ายเอ็มวีด้วย ชื่ออะไรวะ…แจ หรือเปล่านี่แหละ แต่ว่าจะชื่อเหี้ยไรก็ช่างแม่พี่แกเถอะ(เพราะแม่พี่แกตั้งให้) ผิวนี่ขาว ออร่าชิบหายขนาดผมที่ว่าขาวแล้วยังชิดซ้าย เวลารับออร์เดอร์แล้วยิ้มทีลักยิ้มโผล่นี่ลูกค้าตัวสั่นยิกๆแทบจะละลาย สังเกตได้จากน้องหน้าคนนี้เป็นต้น
“ไม่ทราบว่าลูกค้าจะรับอะไรเพิ่มหรือเปล่าครับ”
“รับเพื่อนค่ะ! พี่รับหนูเป็นเพื่อนในเฟสหน่อยได้มั้ยอ่ะ นะ นะ นะ นี่หนูตามจนจะเฉาตายคาเฟสบุ๊คแล้วเนี่ย” โอ้โห ผมที่นั่งฟังอยู่อึ้งแดกเลย อะไรแม่งจะขนาดนั้นวะ ผู้หญิงมาอ้อนวอนให้รับแอดเพื่อนถึงที่ มึงทำบุญมาด้วยอะไรวะกูถามจริง น้องผู้หญิงนี่ก็น่ารักซะด้วยนะ ถ้าไม่ติดที่น้องแกบิดเยอะเพราะเขินไอ้เหี้ยนี่ไปหน่อย
“เฟสน้องชื่ออะไรอ่ะ เขียนใส่กระดาษให้เลยนะ ไว้เดี๋ยวพี่จะรับ” พยักหน้ายิ้มหวานให้ ส่วนอีน้องคนนั้นแม่งก็ดิ้นด้าวๆ อย่างกะมดแดงไฟกัดตีน ไอ้พนักงานนี่ก็ใช่ย่อย ขี้อ่อยจริงๆ
“ลาเต้ที่สั่งได้แล้วครับ” เพราะมัวแต่มองเหตุการณ์หน้าเคาท์เตอร์ผมจึงลืมดูว่ามีใครคนหนึ่งกำลังวางแก้วลาเต้ไว้ข้างหน้าผม หันมองไล่ไปตั้งแต่แขนแกร่งๆที่มีเส้นเลือดขึ้นอย่างชัดเจนมาจนถึงบ่ากว้าง ตรงมาที่ลาดไหล่เลี้ยวขึ้นต้นคอมายันกกหูขึ้นเนินชันสู่เส้นผมและกลางหัว เดี๋ยวๆไอ้สลัดเลยแล้ว! ลงมาใหม่ๆ ไล่ลงมาที่กกหูอีกครั้ง สันกราม รูปหน้า เรียวปาก สันจมูก ดวงตา จนกระทั่งได้โอกาสมองหน้าอีกฝ่ายเต็มๆ
ทีแรกก็นึกว่าพนักงาน ที่ไหนได้…เนื้อคู่กูชัดๆ
เชี่ยแม่งหล่อมาก!
พี่แกมาในคอนเซปต์หน้านิ่งครับผิดแปลกไปจากไอ้คนที่อยู่หน้าเคาท์เตอร์นั่นมาก สูงชะรูดน่าจะเท่าๆไอ้นิวเลยก็ว่าได้ ผมถูกเซทขึ้นเปิดหน้า และถึงแม้ว่าชุดนิสิตของพี่แกจะถูกปิดทับด้วยชุดกันเปื้อนของร้านแต่ก็ไม่ทำให้ดูดีน้อยลงเลย
“รับอะไรอีกสั่งที่เคาท์เตอร์นะครับ” พูดนิ่งๆแล้วหันหลังกลับ ตรงไปประจำจุดเดิมอย่างรวดเร็ว
“กูสั่งไว้ให้เองแหละ” ไอ้เตอร์พูดขึ้นมาทั้งๆที่ผมไม่ได้ถาม ทีแรกมันก็เป็นสิ่งที่ผมจะถามนั่นแหละว่าใครสั่งมาให้ แต่ตอนนี้แม่งไม่ใช่แล้ว พอเห็นหน้าอนาคตแฟนแล้วกูเปลี่ยนคำถามทันที!
“…พี่คนนั้นชื่อไรวะ”
“คนไหน” สองตัวนั้นเริ่มเขยิบหน้าเข้ามาใกล้ๆ แล้วกวาดสายตาสแกนทั่วร้านว่าคนที่ผมหมายถึงคือใคร
“คนที่มาเสิร์ฟลาเต้เมื่อกี๊ไง” พูดจบพวกเราก็หันไปทางเคาท์เตอร์เป็นจุดเดียวกัน แต่พี่มันแม่งหายไปไหนแล้วก็ไม่รู้ว่ะ เหลือแต่พี่แจยิ้มหวานกับใครอีกคนหนึ่งซึ่งก็พึ่งจะโผล่มาให้เห็นเบ้าหน้าหล่อๆเหมือนกัน ครบสามแล้วใช่มั้ยพ่อค้า แต่ละคนแม่งอย่างกะไอดอล แถมยังทำตัวลึกหลับชิบหาย หลบซ้ายหลบขวากว่าจะหาเจอจนตากูแทบเหล่
“ฮั่นแหนะ!” ไอ้เตอร์ชูนิ้วชี้ขึ้นมาชี้หน้าผมแล้วยิ้มล้อเลียน
“แอะๆๆ” ไอ้นิวเอาบ้าง
“อะไรๆ” แม่งแซวทำส้มแมวอะไรของมัน ก็แค่อยากรู้ว่าพี่แกชื่อไรแค่นั้น ไม่มีอะไรเลยจริง…จริงๆนะเว้ยทุกคน!
“มึงชอบหรอ”
คำพูดของไอ้นิวทำเอาผมหน้าร้อนผ่าวขึ้นมาเหมือนจิ้งจกวิ่งเต็มท้อง ปฏิบัติตัวไม่ถูกจนต้องดูดลาเต้แก้เขิน
“มึงยังจะถามอีกหรอเพื่อนนิว” ไอ้เตอร์เอาศอกกระทุ้งแขนไอ้นิวพรางยิ้ม เพื่อนผมแม่ง ขี้แซวว่ะ
“พอเลยพวกมึงอ่ะ” เพราะทนไม่ได้กลัวพวกมันตะโกนไปกลางร้านว่าผมชอบพี่คนนั้น เลยต้องฟอร์มทำปากแข็งไปก่อน เอ๊ะ…ไหนเมื่อกี๊บอกไม่มีอะไรไง
“ถ้าเพื่อนติดใจ กูจะจัดให้…” ให้เตอร์ยิ้มร่าแล้วโน้มตัวเข้ามาใกล้ๆอีกครั้ง “พี่แกชื่อโซล ศึกษาศาสตร์ปีสาม คทากรมอเราตอนกีฬาแข่งฟุตบอลปีเมื่อกี๊ไง”
ว่าแล้ว ทำไมโคตรหล่อ…มรดกของมหาลัยนี่เอง
“ชอบทำตัวเงียบๆ ไม่ค่อยสนใจใคร หาตัวพี่โซลนี่แม่งหายากกว่าเส้นผมในดงหอยอีก” ไอ้นิวเสริมขึ้นบ้าง
“แล้วพี่แกไม่…”
“ไม่มี” เตอร์มันรู้ว่าผมกำลังจะถามอะไรจึงรีบตอบแทรกขึ้นมา เราทั้งสามสนิทกันมากแค่มองตาก็รู้ใจ เพียงแค่ผมพูดคำนั้นออกไปทุกคนแม่งก็อ๋อแล้ว
“เอ้า แล้วน้องเตนล์ลีดนิเทศปีหนึ่งล่ะ”
“สัดนิว เค้ารู้กันถึงไหนต่อไหนแล้วว่าเป็นญาติกันบักควาย!”
ยอมรับว่าเมื่อไอ้นิวพูดถึงบุคคลที่สามทำเอาผมเสียหลักนิดหน่อย แต่ดีที่ไอ้เตอร์พูดแก้ความจริงให้จึงรู้สึกโคตรโล่งเลยตอนนี้
“เพื่อนต๊ะ ไม่ต้องทำหน้าจ๋อย ตัวเล็กหน้าขาวปากแดงแก้มหน้าดูดแบบมึงผ่านชัวร์” เตอร์ใช้ช้อนคว้านเค้กอย่างแรงแล้วงับเข้าปากก่อนจะเคี้ยวอย่างเลือดเย็น…แม่งจะใส่อารมณ์อะไรขนาดนั้นวะ
“กูไม่ได้หวังอะไรซะหน่อย” หรอ…
“เอาเลยไอ้ต๊ะ ไปสั่งของหน้าเคาท์เตอร์ กูอยากแดกเค้กช็อคโกแลต”
“เฮ้ย ไม่เอา”
“ไปเหอะน่า เพื่อนใช้นิดใช้หน่อยไม่ได้หรือไง” ใช้เหี้ยไรล่ะ พวกมึงจะแกล้งกูล่ะสิไม่ว่า สัดเอ๊ย มันมีการดึงตัวผมขึ้นก่อนจะช่วยกันผลักส่งจนตัวผมปลิวมาเกาะเคาท์เตอร์ในที่สุด เล่นเอาซะคนแถวนั้นมองแล้วคิดในใจว่าพวกเหี้ยหน้าหล่อนี่เล่นอะไรกัน
“รับอะไรเพิ่มดีครับ” คนที่ถามผมคือพี่แจซึ่งแกประจำตำแหน่งยืนอยู่หน้าเคาท์เตอร์ โดยมีพี่อีกคนหน้าหล่อๆคมๆผิวแทนนิดๆซึ่งผมก็ไม่รู้ว่าชื่ออะไรยืนชงกาแฟอยู่ข้างหลัง โล่งใจนิดหน่อยที่ไม่ใช่พี่โซล
“เอ่อ…” แม่ง ตะคริวแดกปากเลยครับคราวนี้ หันกลับไปมองพวกไอ้นิวอย่างขอความช่วยเหลือก็มีแต่นิ้วโป้งและรอยยิ้มที่มันส่งมาให้ผมลุย ลุยเหี้ยไรล่ะ! ของที่มึงสั่งตะกี๊กูลืมหมดแล้วควาย!
“มึงไปเช็คของหลังร้านดิ้ เดี๋ยวหน้าร้านกูดูให้เอง”
เชี่ยแม่ง…มาแล้วครับคนที่จะทำให้ผมง่อยแดก พี่โซลจะมาทำติ่งอะไรตอนนี้วะ!
“สวัสดีครับ รับอะไรเพิ่มดีครับ” หลังจากที่พี่โซลใช้พี่แจให้ไปเช็คของหลังร้าน สถานการณ์ตอนนี้ก็มีแค่ผมกับพี่มันที่ยืนตรงข้ามกันโดยมีเคาท์เตอร์คั้นกลาง ผมเกาหู เกาหัว เหงื่อไหล เพราะอีกคนแม่งเล่นจ้องหน้าซะจนอยากจะกลั้นใจตายตรงนี้เลย เห็นหน้านิ่งๆอ่านแววตาไม่ออกอย่างนี้นะ ลองมายืนให้พี่แกมองดูดิ ใครไม่ละลายมาเตะปากผมได้เลยเอ้า!
“รับ…เอ่อ…” ซวยแล้ว แม่งผมลืมไปหมดเลยว่ามีเมนูอะไรบ้าง เห็นอะไรในแก้วเขียวๆดำๆก็นึกชื่อไม่ออก ผมตื่นเต้นขนาดไหนคิดเอา!!!
“ถ้ายังไม่แน่ใจลูกค้าไปเขียนใส่กระดาษก่อนก็ได้ครับ”ว่าแล้วพี่แกก็เลื่อนกระดาษแผ่นเล็กๆของร้านกับปากกามาให้ผม
“รบกวนลูกค้าเขียนเบอร์ติดต่อตรงบรรทัดข้างล่างด้วยนะครับ พอดีตอนนี้ทางร้านเรามีโปรโมชั่นจับฉลากหาผู้โชคดีชิงบัตรกินฟรีตลอดหนึ่งปีที่ร้านน่ะครับ”
“เอ่อ..ครับๆๆ”
“ถ้าอยากกินฟรี ต้องเขียนนะครับ”
ผมพยักหน้าหงึกๆก่อนจะรีบคว้าหมับของสองอย่างนั้นแล้วรีบมาประจำที่ตัวเองทันที
“อะไรของมึงไอ้ต๊ะ มึงได้อะไรมาไหนกูถาม”
“กระดาษนี่ไง”
“เจริญพร!”
“กากซะขนาด กูไปสั่งเองก็ได้วะ” ไอ้นิวทำท่าฟึดฟัดแล้วลุกขึ้นเต็มความสูง เคลื่อนกายไปที่เคาท์เตอร์ซึ่งบัดนี้ต้องต่อแถวเอาซะแล้ว
สายตาที่พี่โซลมองลูกค้า ไม่ว่าจะผู้หญิงหรือผู้ชาย แม่งก็เหมือนกันไปหมด มันมีความอบอุ่นอยู่ในแววตาดวงนั้น คำพูดที่เหมือนจะนิ่งๆแต่กลับดูจริงจัง ไม่แปลกใจเลยว่าทำไมถึงมีลูกค้าติดพี่แกเยอะขนาดนี้ หรือพี่มันทำคุณไสยอะไรหรือเปล่าวะ
“ชาตินี้มึงไม่มีหรอกผัวอ่ะ” ไอ้เตอร์พูดตอกย้ำ ผมก็ไม่ได้กะจะเอาพี่แกเป็นผัวนี่หว่า มันก็แค่อาการรู้สึกชอบเมื่อแรกเจอเท่านั้นเอง ใครก็เคยเป็นปะวะ ขนาดไอ้นิวที่เคยปิ๊งสาวอักษรหน้าร้านขายลูกชิ้นทอด แต่ปัจจุบันเมียที่มันนอนกอดเสือกเรียนอยู่วิศวะแถมยังเป็นหนุ่มอีกต่างหาก
“ตกลงจะเขียนไม่เขียน มึงไม่สั่งใช่มั้ย”
“เออ มึงอยากสั่งก็เขียนไปเหอะ” ตอนนี้ผมเฟลแดกละครับ ขอมองพี่แกเป็นแบบอาหารตาแล้วกันไม่ขอจริงจัง
“งั้นก็เก็บ” ไอ้เตอร์เอาแผ่นกระดาษสอดเข้าใต้จานเค้ก แล้วหลังจากนั้นเราก็ไม่ได้สนใจมันอีกเลย...
ปล.ขอโทษน้า เรานึกว่ากฏของเล้าเป็ดระบบมันจะขึ้นมาให้เอง ตอนนี้เรากลับมาเเก้เเล้วเนาะ ส่วนตอนที่นึ่งถูกตัดไปใส่ตอนที่สองนะคะเนื่องจากตัวอักษรเกิน ขอบคุณมากๆค่า
หัวข้อ: [เรื่องสั้น]พนักงานร้านนม (อ่าน 10162 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก