ภารกิจที่ 24 : คนขี้หึง (1)“มายังไงวะ” เขียวกระซิบเบาๆ เมื่อเห็นมิ้นเดินเข้ามาพร้อมกับโชแปง
“ไม่รู้ว่ะ” จุนตอบด้วยเสียงเบาพอกัน พยายามส่งสายตาถามโชแปง อีกฝ่ายทำหน้ากลืนไม่เข้าคลายไม่ออก ส่งยิ้มแหยๆ มาให้
“เป็นไงบ้างมิ้น พักนี้ไม่ค่อยเจอหน้า” สิงห์ทักทายตามประสาคนรู้จักกัน มิ้นส่งยิ้มให้สิงห์ ก่อนเดินนำหน้าโชแปงเข้ามาหยุดยืน
ข้างทิเบต
“ยุ่งๆ เรื่องเรียนน่ะ เห็นโชแปงบอกว่าจะไปทานข้าวเย็นกันเลยมาด้วย” จุนเห็นโชแปงแอบส่ายหน้าเบาๆ ทำสีหน้าให้รู้ว่าเธอไม่
ได้ชวน
“ถ้าครบแล้วก็ไปกัน” ทิเบตพูดเสียงเรียบ คว้ากระเป๋าคอมขึ้นสะพายไหล่ ยื่นมือออกไปหาจุน
“ครับ?” จุนมองมือที่ยื่นมางงๆ ก่อนวางมือตัวเองลงไป
“กระเป๋า”
“อุ้ย!” จุนหัวเราะออกมาดังๆ ขำเพราะดันคิดไปเองว่าทิเบตเดินจับมือ
“ผมถือเอง”
“ตามใจเรา” จุนแอบพองปาก เมื่อคนถามถอดใจง่ายๆ อะไรวะมันต้องตื้ออีกนิดไม่ใช่เหรอ แบบให้พี่ช่วยเถอะ หรือไม่เป็นไรพี่ถือ
ให้ก็ได้
“ส่งมาสิ” นั่นไง! แบบนี้สิถึงจะน่ารัก จุนยิ้มได้ รีบส่งกระเป๋าให้ทิเบตทันที ขืนช้าเดี๋ยวเปลี่ยนใจ
“หึหึ คราวหลังอย่าทำเล่นตัว”
“อืมๆ ไม่แล้ว” จุนรีบรับปากรับคำ พยักหน้าหงึกหงักให้รู้ว่าเขาจะจำให้ขึ้นใจ
“โอ๊ย! กูอยากบ้า พวกมึงนี่เหมาะสมกันจริงๆ” สิงห์ฟังเพื่อนรักกับแฟนหมาดๆ สนทนากันแล้วถึงกับต้องร้องโอ๊ยออกมา เป็นคู่ที่
ประหลาดที่สุดแล้วตั้งแต่เขาเคยเจอมา
“ไปกันได้หรือยังคะ มิ้นเมื่อยขา” เสียงห้วนๆ ของมิ้นทำให้เขียวกับโชแปงลอบสบตากัน รู้สึกอึดอัดกับบรรยากาศอึมครึมที่ก่อตัวขึ้น
“ได้ครับ” จุนตอบเสียงสุภาพ เกือบไปแล้ว อีกนิดเดียวเขาเกือบหลุดปากออกไปว่าเก้าอี้ก็มีน่ะครับพี่มิ้น นั่งก็ได้จะยืนอยู่ทำไม ดี
ที่ห้ามตัวเองไว้ได้ทัน
✪✣✤✥✦✧✣✤✥✦✧✪
“เบตคะมิ้นขอนั่งรถไปกับเบตแค่สองคนได้ไหมคะ มีเรื่องสำคัญอยากคุยด้วย” มิ้นชิงพูดขึ้นมาก่อนเมื่อเห็นว่าใกล้ถึงลานจอดรถ
ทิเบตนิ่งไปครู่หนึ่งก่อนพยักหน้ารับ
“ได้สิ”
“ขอบคุณค่ะ” มิ้นจุดยิ้มขึ้นที่มุมปาก อย่างน้อยสำหรับทิเบตเธอก็มีความสำคัญอยู่บ้าง ไม่อย่างนั้นจะตกปากรับคำเธอง่ายๆ หรือ
“จุนไปกับสิงห์หรืออิฐนะ พี่มีเรื่องอยากคุยกับมิ้นพอดี”
“ได้ครับ” จุนตอบรับโดยง่าย เขารู้ว่าทิเบตคงอยากคุยกับมิ้นให้ชัดเจน
“เดี๋ยวเจอกันที่โน่น”
“ครับ”
จุนมองตามหลังทิเบตกับมิ้นที่แยกไปขึ้นรถที่จอดอยู่ห่างออกไป ทำไมมันหงุดหงิดวะ ไอ้เข้าใจมันก็เข้าใจอยู่หรอก แต่พอเห็น
เดินคู่กันแล้วมันหงุดหงิดเป็นบ้า อะไรจะดูเหมาะสมกันขนาดนั้นวะ ผู้ชายก็หล่อผู้หญิงก็สวย โว้ย! อิจฉา
“ไอ้จุนเร็วๆ” เขียวหวานหันมาเรียกเพื่อน เมื่อเห็นว่าอีกฝ่ายไม่ยอมเติมตามมา
“เออๆ ไปแล้ว”
“พี่สิงห์ โชแปงขออะไรอย่างได้ไหมคะ” โชแปงเร่งฝีเท้าขึ้นไปเดินขนาบข้างสิงห์
“อะไรเหรอ”
“แปงจะขอยืมรถพี่สิงห์หน่อย พี่สิงห์ช่วยย้ายไปนั่งรถพี่อินหรือพี่อิฐได้ไหมคะ “ โชแปงยกมือไหว้ ส่งสายตาอ้อนวอนไปให้รุ่นพี่
“แปงจะขับรถพี่เหรอ!”
“นะคะ แปงมีเรื่องอยากคุยกับเขียวกับจุน”
“ก็นั่งรถพี่หรือรถไอ้อิฐก็ได้ แค่สามคนพออยู่แล้ว”
“ไม่ได้ค่ะ มันเป็นท๊อปซีเคร็ต” โชแปงส่ายหน้าปฏิเสธไม่ยอมท่าเดียว
“ให้น้องไปเถอะน่า มึงมานั่งกับกูก็ได้ ถ้ารถกูไม่ใช่สองที่นั่งกูให้ไปแล้ว” อินทรีย์ช่วยตะล่อมสิงห์อีกคน
“งั้นไอ้อิฐมานั่งกับกู เอารถมึงให้แปงขับ” สิงห์ยังไม่ยอมง่ายๆ โบ้ยไปให้อิฐรับแทน
“ได้นะ เอาไปสิแปง” อิฐล้วงกระเป๋า หยิบกุญแจรถออกมาส่งให้
“ไม่เอาค่ะ รถพี่อิฐเป็นรถเอสยูวี คันใหญ่ไปแปงขับยังไม่คล่องดี รถพี่สิงห์พอไหว”
“คุณน้องโชแปงครับ พูดขนาดนี้คิดว่าพี่จะให้ยืมไหม” สิงห์เอามือไขว้หลังซ่อนกุญแจรถ ไม่ไว้ใจโชแปงยิ่งขึ้นไปอีก
“ให้สิครับพี่สิงห์ เพราะว่าพี่เบตยกรถพี่ให้ผมแล้ว” จุนยิ้มแฉ่งแถมยักคิ้วให้ด้วย สิงห์อ้าปากค้างก่อนโวยวายออกมา
“เฮ้ย! ไม่ได้ ไอ้เบตทำแบบนี้ไม่ถูก”
“น่า ถ้าพี่ยอมให้โชแปงขับวันนี้ ผมจะแกล้งทำเป็นลืมๆ ไปสักอาทิตย์สองอาทิตย์เอาหรือเปล่า” สิงห์มองคนแกล้งทำตาใสซื่อ
ทั้งที่ปากยังยิ้มกว้างแล้วนึกอยากเขกหัวแฟนเพื่อนเต็มกำลัง
“หัวหมอนักนะไอ้จอมจุ้น” สิงห์บ่นแต่ก็ยอมส่งกุญแจรถให้โชแปงแต่โดยดี
“ขอบคุณค่ะพี่สิงห์ เดี๋ยวเจอกันที่ร้านนะคะ ไปจุน เขียว”
“เดี๋ยว” สิงห์รีบเรียกเอาไว้ เมื่อเห็นสามแสบทำท่าจะตรงดิ่งไปที่รถของเขาซึ่งจอดอยู่ไม่ไกล
“อะไรคะพี่สิงห์” โชแปงกำกุญแจไว้แน่น กลัวสิงห์เปลี่ยนใจทวงคืน
“จุน”
“ครับ”
“ตกลงเบตจะเอารถพี่จริงๆ เหรอวะ”
“ฮ่าๆ กล้าพนันก็ต้องกล้าเสียพนันสิพี่ ป๊อดนี่หว่า”
“เฮ้ย! พี่ไม่ได้ป๊อดก็แค่ถามดู” สิงห์ปฏิเสธเสียงอ่อย อยากพูดว่าอย่าเอาเลยแต่กลัวเสียหน้า
“โอเคๆ ผมเชื่อพี่” เชื่อกับผีสิ ดูรอยยิ้มไอ้ตัวจุ้นของทิเบตเสียก่อน สิงห์ทั้งเอ็นดูทั้งหมั่นไส้ มันก็น่ารักจริงอย่างที่ทิเบตชมไว้
“เออไปเถอะ ขับดีๆ นะโชแปง”
“ค่าพี่สิงห์”
✪✣✤✥✦✧✣✤✥✦✧✪
“ยังไงโชแปง” จุนซักเพื่อนทันทีที่ประตูรถทุกบานปิดสนิท เขาอยากรู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกันแน่
“เดี๋ยวสิขอแปงขับออกจากลานจอดก่อน ขอใช้สมาธิแป๊บ”
“เอ่อ..เราจะปลอดภัยใช่ไหมโชแปง” เขียวกลืนน้ำลายลงคอ ชักอยากเปลี่ยนใจกลับไปนั่งรถอินทรีย์เหมือนเดิม
“ไม่ชนหรอกน่า ช่วยกันดูทางหน่อยก็พอ”
“ช่วยกันดู?” เขียวรีบคว้าสายเข็มขัดนิรภัยมาคาดทันทีที่ได้ยิน ปลอดภัยไว้ก่อนดีที่สุด
“เอาล่ะพร้อมแล้วถามมาได้” เมื่อรถเลี้ยวออกสู่ถนนใหญ่ โชแปงก็พร้อมให้เพื่อนๆ ซักถาม
“ไปไงมาไงโชแปงถึงมากับพี่มิ้นได้” จุนรัวคำถามทันทีเพราะรออยู่นานแล้ว
“พี่มิ้นส่งข้อความมาหา ว่าถ้าเลิกเรียนแล้วให้ส่งข้อความไปบอกด้วย จะมาหาแปงที่คณะมีเรื่องอยากคุยด้วย แปงก็นึกว่ามีธุระ
อยากคุยกับแปงคนเดียว พอใกล้เลิกเรียนเลยส่งข้อความไปบอกว่าอีกสิบห้านาทีเจอกัน พอพี่มิ้นมาถึงก็ถามว่าแปงจะไปไหน
แปงดันหลุดปากบอกว่าจะไปทานข้าวเย็นกับพวกจุน เท่านั้นแหละพี่มิ้นก็บอกว่าพี่ไปด้วย แล้วก็เดินตามติดแปงแบบไม่ให้
ปฏิเสธเลย แปงก็ไม่กล้าปฏิเสธด้วยแหละเพราะ เมื่อก่อนก็ไปไหนมาไหนด้วยกันตลอด”
“ตอนเดินมาด้วยกันพี่มิ้นพูดให้ฟังบ้างไหมว่าจะคุยอะไรกับพี่เบต” เขียวถามประเด็นสำคัญที่อยากรู้
“ไม่ได้พูด พี่มิ้นทำเหมือนปกติเลย เหมือน..เอ่อ.เหมือนก่อนที่จุนกับเขียวจะเข้ามา”
“ทำยังไงเหรอ” เขียวเดาไม่ออกว่ามิ้นทำอะไรถึงทำให้โชแปงรู้สึกอย่างนั้นได้
“ก็ชวนแปงคุย เสาร์อาทิตย์เราชวนเบตกับอินไปเที่ยวกันไหม ไปไหนดี ไปค้างทะเลสักคืนไหม แล้วก็มีพี่อยากดูหนังเดี๋ยววันนี้
ลองชวนเบตดู อะไรแบบนั้นแปงก็บอกไม่ถูก”
“ผมว่าชักไม่เข้าท่า” เขียวขมวดคิ้ว มองเห็นปัญหาที่ตั้งเค้ามาแต่ไกล
“นั่นสิเขียว แปงก็ว่ามันแปลกๆ หวั่นใจชอบกล”
“ไม่ต้องสนใจหรอก” จุนที่เงียบฟังเขียวกับโชแปงคุยกัน ทะลุกลางปล้องขึ้นมา
“อย่าประมาทจุน แปงว่าพี่มิ้นดูแปลกไป ไม่รู้จะมามุกไหนระวังไว้นิดก็ดี”
“มุกไหนก็ไม่สำคัญ พี่เบตเป็นของผมใครห้ามแตะ”
“โห กล้าพูดด” โชแปงจากเครียดๆ ถึงกับหัวเราะออกมาด้วยความหมั่นไส้เพื่อน ดูท่ากอดอกน้ำเสียงคล้ายเด็กงอแงแล้วใครจะ
ไม่ขำบ้าง
“พูดจริง” จุนสำทับคำพูดตัวเอง ไม่ได้หรอก ของดีเกรดพรีเมี่ยมแบบนี้ไม่ใช่จะหากันได้ง่ายๆ แถมเขาจูบไปแล้วด้วย คล้ายๆ
หมาฉี่รดล้อนั่นแหละ เขาทำอาณาเขตไว้แล้วห้ามใครเข้ามาทับที่
“แปงไม่ต้องห่วงแล้วล่ะ ผมว่าเราควรห่วงพี่มิ้นมากกว่า” เขียวกลับลำทันทีหลังได้ยินคำพูดของจุน เขาเป็นเพื่อนจุนมานานทำไม
ไม่รู้ว่าอีกฝ่ายพูดจริง ความคิดจุนเหมือนใครที่ไหน
“เบาๆ พอนะมึง” ประโยคหลังเขียวหันไปบอกเพื่อนรักที่นั่งอยู่เบาะหน้า คิดแล้วกังวลแทนพี่มิ้น ลูกบ้าจุนน้อยเสียทีไหน
“กูไม่ทำอะไรน่าเกลียดหรอกน่า ยังไงก็คนเคยชอบกัน”
“พี่มิ้นเขาไม่เคยชอบมึง” เขียวแก้ให้ใหม่เมื่อเพื่อนโมเมเข้าข้างตัวเองหน้าตาเฉย
“เออกูพูดผิด ยังไงกูก็เคยชอบเขา เขาเคยชอบพี่เบต กูไม่ทำให้มองหน้ากันไม่ติดหรอกน่า”
“ไม่ถูก” สองเสียงประสานกัน ระหว่างโชแปงกับเขียวหวาน
“อะไรว้า ผิดตรงไหนอีก” จุนเกาหัวแกร่กๆ เขาว่าเขาพูดถูกแล้วนะ
“พี่มิ้นยังชอบพี่เบตอยู่ไม่ใช่แค่เคย” เขียวเฉลยให้ เมื่อเพื่อนยังทำท่านึกไม่ออกว่าตนเองพูดอะไรผิด
“อ๋อออ” จุนลากเสียงยาวเมื่อเข้าใจสิ่งที่เพื่อนพูด
“เดี๋ยวก็กลายเป็นเคยเองแหละเชื่อหัวไอ้จุนเถอะ หึหึ” เสียงหัวเราะในลำคอของจุนทำเอาเขียวอยากถามว่าตกลงที่เขาพูดว่าเอา
แค่เบาๆ พอไม่เข้าหูเลยใช่ไหม สงสัยว่างานนี้คนที่เหนื่อยจะเป็นเขาที่ต้องคอยห้ามความบ้าความเพี้ยนของเพื่อน หวังว่าเพื่อน
ของเขาจะไม่ทำอะไรให้พี่มิ้นต้องขายหน้าไปมากกว่านี้
✪✣✤✥✦✧✣✤✥✦✧✪
“มิ้นมีอะไรจะคุยกับผมครับ” ทิเบตเอ่ยถามเมื่อมิ้นเอาแต่ยิ้มแย้มชวนคุยเรื่องทั่วไป ไม่มีท่าทีว่าจะเข้าเรื่องสำคัญเสียที
“มิ้นจะถามเบตว่าเสาร์อาทิตย์นี้เราไปทะเลกันไหมคะ”
“นี่เหรอเรื่องที่มิ้นอยากคุยกับผม”
“ใช่สิคะ”
“ไหนมิ้นบอกว่าเรื่องสำคัญ”
“เรื่องไปเที่ยวกับผู้ชายที่เราชอบสำคัญเสมอสำหรับผู้หญิง” มิ้นตอบด้วยท่าทีเขินอายแต่ไม่ยอมหลบตา เธอจะไม่ยอมแพ้อีก
แล้ว ตลอดมาเธอเอาแต่นิ่งและยอมเป็นรองคนอื่นทุกอย่างต่อไปเธอจะแสดงให้ทิเบตเห็นว่าเธอรักเขามากแค่ไหน
“ถ้ามิ้นไม่มีธุระคุยกับผม ผมขอพูดบ้าง”
“เดี๋ยวสิคะคุยกันเรื่องไปเทียวก่อน นี่มิ้นจองที่พักไว้เรียบร้อยแล้วนะคะ รู้ว่าเบตคงไม่ใจร้ายปฏิเสธมิ้น” มิ้นเลือกที่จะโกหกเพื่อ
ไม่ให้ทิเบตปฏิเสธเธอได้ ทิเบตลอบถอนใจเบาๆ เมื่ออีกฝ่ายไม่คิดเปิดโอกาสให้เขาได้เข้าประเด็น
“เอาสิ”
“จริงนะคะ” เสียงตื่นเต้นของมิ้นทำให้ทิเบตรู้สึกผิดขึ้นมานิดๆ แต่ดูจากสถานการณ์แล้วถ้าเขาไม่พูดตรงๆ รังแต่จะยืดเยื้อ และคน
ที่เจ็บที่สุดคือมิ้นเอง
“จริงครับ แต่ผมรบกวนมิ้นเรื่องห้องพักด้วย ผมขอพักห้องเดียวกับจุน” มิ้นหน้าถอดสีทันที ก่อนจะรีบปรับสีหน้าให้เป็นปกติ
“แต่มิ้นจองไว้แค่สามห้องเฉพาะพวกเรา” มิ้นเน้นเสียงคำว่าเฉพาะ เธออยากให้กลับไปเหมือนวันเก่า ที่มีแค่เธอกับโชแปง
เท่านั้น
“มิ้น ผมคบกับจุน”
“มิ้นรู้ค่ะ และมิ้นก็รู้ด้วยว่าเบตพนันกับสิงห์เอาไว้ ที่จริงมิ้นว่าตอนนี้เบตก็ถือว่าชนะแล้วนะคะ เลิกเล่นได้แล้ว มิ้นสงสารน้อง
ปล่อยเด็กไปเถอะค่ะ”
“ผมคงปล่อยไปไม่ได้ เพราะผมชอบจุน”
“เบตพูดอะไรออกมาคะเด็กนั่นเป็นผู้ชาย”
“ครับ จุนเป็นผู้ชาย ตลกดีนะ..” ทิเบตเผลอยิ้มออกมาโดยไม่รู้ตัวเมื่อคิดถึงตัวจุ้นของเขา ทำให้ไฟริษยาจุดประกายขึ้นในดวงตา
ของมิ้น
“ผมไม่คิดเหมือนกันว่าชีวิตนี้จะชอบผู้ชายได้ แต่เพราะเป็นจุนมันถึงเกิดขึ้น”
“แต่เด็กนั่นไม่เหมาะกับเบตสักนิด ประหลาด ล้น นิสัยแย่ พูดจาไม่น่าฟัง”
“มิ้นคิดดีแล้วเหรอถึงว่าจุนต่อหน้าผม” เสียงของทิเบตเย็นจนมิ้นรู้สึกได้ ใบหน้าเรียบเฉยที่เห็นเป็นประจำเปลี่ยนเป็นบึ้งตึง
“มิ้นไม่ได้พูดเกินไปนะคะ เป็นเพราะเบตไม่รู้จักนิสัยของเด็กคนนั้นจริงๆ เบตถึงชอบลง ถึงคิดว่ามันดี”
“มิ้นอยากพูดอะไรก็พูดมาอย่าอ้อมค้อม”
“เบตไม่รู้สินะคะว่าเด็กนั่นรู้เรื่องพนัน แต่ถึงอย่างนั้นก็ยังแกล้งทำเป็นไม่รู้ เพราะอยากจับเบต คิดดูสิคะมีใครบ้างที่ถูกนำไปพนัน
ขันต่อแล้วไม่โกรธ นอกจากพวกหวังผลประโยชน์เท่านั้นแหละ เด็กนั่นจนเบตก็รู้”
“ใช่ ผมรู้ว่าจุนจนเพราะจุนบอกผมเอง เด็กนั่นของมิ้นบอกผมว่าดีแค่ไหนแล้วที่ผมรวยไม่อย่างนั้นผมโดนเตะไปแล้ว”
“อะ..อะไรนะคะ!”
“หึหึ ช่างเถอะเอาเป็นว่าผมกับจุนเรารู้กันทุกเรื่อง เข้าใจกันดี และ..” ทิเบตหยุด นิ่งไปชั่วครู่ก่อนเริ่มพูดต่อ
“รักกันดี” ที่ทิเบตนิ่งไปเพราะเขากำลังชั่งน้ำหนักในใจ ว่าเขาแค่เริ่มชอบหรือรักไอ้ตัวจุ้นเข้าให้แล้ว และคำตอบที่ได้ทำให้เขา
เผลอยิ้มออกมา เขารักไอ้ตัวจุ้น
“เบต” มิ้นแทบไม่ได้ยินเสียงของตัวเอง ในใจเธอเหมือนมีหลุมขนาดใหญ่เกิดขึ้น
“ผมเข้าใจความรู้สึกของมิ้น ขอโทษที่ไม่อาจตอบสนองได้”
“แต่มิ้นไม่เคยเรียกร้องอะไรนี่คะ มิ้นก็อยู่ของมิ้นอย่างที่เคยอยู่”
“มันไม่เหมือนกัน ผมอยากให้มิ้นตัดใจเพราะมันไม่มีประโยชน์อะไร เปิดใจให้คนที่ใช่เถอะนะเชื่อผม”
“แต่สักวันเบตก็จะเบื่อแล้วเปลี่ยนคนใหม่เหมือนที่ผ่านๆ มา มิ้นไม่ขออะไรมาก ขอให้ได้อยู่ข้างๆ เบตเหมือนเดิมก็พอ”
“มันไม่เหมือนเดิมอีกแล้วมิ้น เมื่อก่อนผมไม่เคยรักใครแต่ตอนนี้ผมรักจุน”
“ช่างเถอะค่ะ มิ้นไม่อยากคุยเรื่องนี้แล้ว”
“มิ้น”
“ไม่ต้องห่วงค่ะมิ้นเข้าใจที่เบตพูดแล้ว แต่ห้องพักมิ้นจ่ายเงินไปแล้วคิดเสียว่าไปเที่ยวกับเพื่อน จะเอาจุนไปด้วยก็ได้มิ้นจะจอง
ห้องเพิ่มให้ เบตจะไปใช่ไหมคะ”
“ไปสิ มิ้นเป็นเพื่อนผมเสมอถ้าหากมิ้นยังต้องการ”
“ค่ะ มิ้นจะพยายาม” มิ้นตอบรับคำทิเบต ก่อนนั่งเงียบมองตรงไปข้างหน้า ใช่เธอจะพยายาม พยายามอีกครั้งก่อนที่ทุกอย่างจะ
สายเกินไป
✪✣✤✥✦✧✣✤TBC✥✦✧✣✤✥✦✧✪
ปูเนื้อเรื่องไว้ก่อน ส่วนใครจะหึงใคร แล้วหึงน่ารักแค่ไหนต้องตามต่อตอนสองค่า
ปล. fc เขียวหวานอย่าน้อยใจ เดี๋ยวจะมีตามมาเร็วๆ นี้ บอกเลยว่างานนี้เขียวจะมาทวงคะแนนคืน ^^
Darin ♥ FANPAGE Twitter :
primdarin
หัวข้อ: ❤ Love Mission ♥ ภารกิจพิชิตรัก ❤ [ End ] 28/05/17 ✿ P.100 (อ่าน 777713 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก