ตอนพิเศษ4 ลูกหมูจอมซน
(ไม่ต่อเนื่องกับตอนที่สามค่ะ)
“คุณหนูคะ อย่าวิ่งค่ะ เดี๋ยวหกล้ม”
“คุณหนูครับ”
“คุณหนู~”
น้ำเสียงร้องขอดังก้องจากทั้งแม่บ้านและบอดี้การ์ดที่วิ่งวุ่นไปทั่วคฤหาสน์กว้างเมื่อเหล่าคุณหนูตัวน้อยไม่ยอมอยู่นิ่งๆ ร่างเล็กป้อมดูท่าจะล้มบ้างเซบ้างพาให้ทุกคนใจสั่น ใช่ว่าพวกเขาวิ่งตามไม่ทันหากแต่ไม่กล้าขัดใจจับคนทั้งสองเอาไว้ เพราะเจ้าตัวกำลังสนุกกับสิ่งตรงหน้า
สองแฝดชายหญิงในวัยสองขวบเศษร้องกรี๊ดถูกอกถูกใจนักหนาเมื่อเข้าใจว่าไม่มีใครตามทัน บ้านที่เคยเงียบเหงาตอนนี้วุ่นวายจนทุกคนหัวหมุนกันไปหมด
พรึบ
“เกมโอเวอร์แล้วเหล่าลูกหมู”
สองร่างกลมๆที่สร้างความชุลมุนในยามสายถูกรวบตัวขึ้นด้วยท่อนแขนแกร่งของผู้เป็นพ่อ เรียกเสียงหัวเราะใสของเด็กน้อยและเสียงถอนหายใจอย่างโล่งอกของคนอื่นๆให้ดังขึ้น
“ดิ๊~ คิก”
“ดิ๊ๆ เย่น”
“ไม่เล่นกันแล้วลูกหมู ดูซิ วิ่งจนเหงื่อท่วมแล้ว”
แก้มยุ้ยๆของสองแสบแดงปลั่งเมื่อระบบสูบฉีดเลือดทำงานเนื่องจากการวิ่งซุกซน เจ้าตัวน้อยมีพลังงานเหลือล้นในแต่ละวัน ทั้งเล่นซนและสนุกสนานกันไปทั่วจนคนเลี้ยงวิ่งตามแทบจะหมดแรง
“ฮื่อ ดิ๊ หิว”
ลูกหมูที่สองนามว่าเพท หรือ เด็กหญิง
เพทีน่า เอื้อกานต์ เบรนเนแกน ร่ำร้องกับผู้เป็นพ่อทั้งที่ตอนนี้เพิ่งจะเป็นเวลาสิบโมงเช้าและเจ้าตัวเพิ่งทานข้าวไปเมื่อตอนแปดโมง
ฉายาที่ถูกเรียกว่าลูกหมูไม่ได้ได้มาเล่นๆเพราะทั้งสองนั้นกินจุราวกับลูกหมูตัวน้อย ขนมและอาหารแทบจะไม่ขาดปาก หรือหากถูกห้ามก็จะอ้อนขอโดยการเข้ามาคลอเคลียถูไถจนคนถูกอ้อนใจอ่อนยอมให้กินทุกครั้งไป
“หิว”
เจ้าลูกหมูที่หนึ่งซึ่งถูกอุ้มอยู่ข้างซ้ายเอ่ยขึ้นตามกัน....เด็กชาย
พาร์เธนอน โอบกานต์ เบรนเนแกน หรือลูกหมูพาร์ธ
“หิวอะไรกันหืม เพิ่งกินข้าวกันไปเมื่อสองชั่วโมงที่แล้วเอง”
“หิว นมๆ มิ้ว”
แพทริกได้แต่ส่ายหัวอย่างอ่อนใจกับการกินจุของลูกทั้งสอง ก่อนขาเรียวยาวจะก้าวไปทางห้องเด็กอ่อนขณะที่ส่งสายตาให้ป้าน้อยไปหยิบขวดนมมาให้ด้วยความจำยอม
ไม่ให้เขายอมได้อย่างไรในเมื่อเจ้าลูกหมูพร้อมใจกันเอียงหัวซบลงมากับลาดไหล่ ขยับถูไถออดอ้อนไปมาจนใจแกร่งอ่อนยวบยาบ ใครจะใจแข็งได้ลงแพทริกก็อยากรู้
เจ้าเล่ห์ทั้งพี่ทั้งน้อง...
“แดดดี๊ให้กินกันแค่คนละขวดนะ”
“ฮ่ะ!/ฮับ!”
เสียงรับคำแน่นหนักมาพร้อมกับเสียงหัวเราะใสกังวานเมื่อเจ้าตัวได้ในสิ่งที่ต้องการ มือเล็กของคนน้องตบแปะๆอยู่บนไหล่กว้างยามที่อีกคนยิ้มร่าในดวงตาเป็นประกาย
ขวัญใจของคนทั้งบ้านวัยสองขวบเติบโตขึ้นมาท่ามกลางความเอื้อเอ็นดูและความรักอย่างล้นหลาม การตามใจที่แม้ผู้เป็นแม่จะพยายามไม่ให้มากเกินก็ยังไม่อาจควบคุม เหล่าบรรดาปู่ ยา ตา ยาย พากันหลงรักจนแทบจะบินกลับมาทุกสัปดาห์
“นมมาแล้วค่ะ”
ของโปรดที่ถูกเรียกหาถูกยื่นมาให้ตรงหน้า สองแฝดซึ่งนอนเตรียมตัวรออยู่ก่อนแล้วส่งเสียงขึ้นมาด้วยความชอบใจ ขวดนมสีฟ้าและชมพูถูกป้อนใส่ปากเล็กที่อ้ารับคนละขวด ก่อนต่อมาเสียงดูดจ๊วบจ๊าบจะดังขึ้นตามแรงดูดดึงที่หิวโหย
ดวงตาใสแจ๋วสีครามเข้มซึ่งถอดแบบมาจากผู้เป็นพ่อหยีลงพริ้มบ่งบอกความเป็นสุข ขาเล็กป้อมปัดป่ายไปมาบนอากาศอย่างอารมณ์ดี
“เจ้าตัวกินจุ แฮปปี้กันมากเลยสินะ”
ข้อนิ้วแกร่งเขี่ยพุงพลุ้ยภายใต้ชุดแบบเดียวกันแต่คนละสีของสองแสบยามเอ่ยพูด คนถูกก่อกวนขยับตัวดุ๊กดิ๊กยิ้มเผล่แม้จุกนมจะคาอยู่ในปาก คนเป็นพ่อส่ายหัวน้อยๆให้กับสองแสบตรงหน้าแต่ถึงอย่างนั้นใบหน้าคมก็มีรอยยิ้มประดับแต่งแต้ม
สองปีที่ลูกคลอดออกมาเป็นสองปีที่ช่างวิเศษในความรู้สึก แม้จะเหนื่อยจนตัวเองและกานต์รักแทบเป็นลมทว่าสิ่งที่รู้สึกกว่านั้นคือความอิ่มเอมที่อาบล้นไปทั้งใจ
ดวงใจทั้งสองของเขา...
นมในขวดพร่องลงและหมดไปอย่างรวดเร็วในไม่กี่นาทีต่อมา ปากเล็กๆขยับมุบมิบตามทันทีเมื่อมือหนาค่อยๆดึงขวดนมออกก่อนจะได้รับการกดจูบเป็นของแถมแทนนมขวดต่อไปที่คาดหวัง
“พอแล้วนะลูกหมู กินเยอะกว่านี้พุงๆจะแตกเอา”
มือเช้าที่ผ่านพ้นก็ไม่ได้กินน้อย หากให้กินมากกว่านี้พุงป่องๆตรงหน้าอาจแน่นจนจุกเสียด
“แอ๊/อื้อ”
ใบหน้าเล็กๆทั้งสองทอความขัดใจอยู่ในทีแต่ถึงอย่างนั้นก็ไร้ซึ่งการร้องงอแง ยอมรับข้อตกลงในคราแรกแต่โดยดี ไม่ทำให้แพทริกต้องลำบากใจ
เมื่อของกินหมดลงร่างกลมป้อมก็ขยับพลิกตัวคลานไปทั่วก่อนจะวกกลับมาหาผู้เป็นพ่อแล้วพร้อมใจกันทิ้งตัวลงบนตักแกร่งคนละด้าน ซบใบหน้าเข้ากับต้นขาหนั่นแน่นราวกับออดอ้อน
“อ้อนเอาอะไรอีกหืม”
ความเรียบนิ่ง ดุร้ายยามเมื่ออยู่ต่อหน้าคนอื่นถูกสลัดทิ้งไปไม่มีเหลือ ดวงตาคมอ่อนแสงอย่างที่ทอดมองลูกตัวน้อยเป็นประจำ มุมปากได้รูปยกขึ้นพาให้ใบหน้าคร้ามคมทอความอ่อนโยนไร้ซึ่งคราบของมาเฟีย
ท่าทางที่เกิดกับเพียงคนทั้งสาม...แค่กับภรรยา และลูก
การออเซาะอย่างไร้เดียงสาตรงหน้าทำให้ใจของแพทริกละลายเหลวลงกับพื้นไม่ต่างจากขี้ผึ้งลนไฟ คนถูกอ้อนไม่อาจทานทนต่อความน่ารัก โน้มใบหน้าลงกดจูบบนแก้มอิ่มเอิบทั้งซ้ายขวาเต็มแรง
เขายอม...ยอมให้ลูกหมดแล้วจริงๆ
“มิ้ มะมิ้ไปไหน” ลูกหมูที่สองนามว่าเพทเอ่ยถามพลางขยับใบหน้าถูไถ
“มัมมี้ไปจัดการกับพี่เน่าให้ลูกไง”
พี่เน่าคือตุ๊กตาหมีที่ขาดวิ่นจนหมดสภาพเพราะการเล่นรุนแรงของเหล่าลูกหมู จะทิ้งไปก็ไม่ได้ในเมื่อทั้งสองติดนักติดหนา หากคืนใดไม่มีอยู่เคียงข้างก็ร้องงอแงไม่ยอมนอนจนทำให้กานต์รักต้องซ่อมแล้วซ่อมอีก
“เย่า!” ลูกหมูที่หนึ่งร้องออกมาเมื่อได้ยินชื่อตุ๊กตาตัวโปรด
“ร้องหาเน่ากันทำไมหืม”
น้ำเสียงอ่อนโยนมาพร้อมกับร่างเล็กบอบบางของคนที่ถูกถามหา กานต์รักย่างกรายเข้ามาในห้องเชื่องช้า เรียกสายของเด็กทั้งสองให้สนใจก่อนลูกหมูจะผละออกจากตักพ่อ ขยับยืนด้วยสองขาป้อมเป็นมัด ชูแขนหาแม่ด้วยความร่าเริง
“มิ้ มะมิ้”
“มิ้~”
กานต์รักก้าวลงมายังคอกเบาะกว้างที่ถูกสั่งทำเพื่อเป็นพิเศษก่อนทั้งสองจะโถมตัวเข้าหาพร้อมกันจนคนเป็นแม่แทบหงายหลัง แขนเล็กโอบกอดลูกเอาไว้คนละด้าน ปากเล็กสีสดระดมจูบตามแก้มจนคนถูกสองหมูจู่โจมหลุดหัวเราะ น้ำลายใสเปรอะไปทั่วดวงหน้า
“พอแล้วครับลูกหมู มี้เลอะหมดแล้ว”
เจ้าตัวน้อยร้องเอิ้กอ้ากถูกอกถูกใจก่อนจะยอมหยุดตามคำขอนั้นแล้วทิ้งตัวทับกันบนตักเล็กจนกานต์รักต้องจับลูกให้นั่งดีๆ
“ก่อนหน้านี้ยังอ้อนแดดดี๊อยู่เลยนะสองแสบ”
แก้มเล็กถูกคีบหนีบด้วยความหยอกล้อ ท่าทางออดอ้อนออเซาะเปลี่ยนไปหากานต์รักอย่างรวดเร็วจนต้องท้วงติง เจ้าตัวแสบทั้งสองยิ้มร่า
“ป้าน้อยบอกว่าพากันวิ่งซนแล้วก็ร้องขอนมเหรอครับ”
“อืม ป่วนกันไปหมดทั้งบ้าน”
“ลูกหมูตัวแสบ”
สองคนบนตักโดนมัมมี้โอบรอบตัวแล้วรัดแน่นๆอย่างแกล้งลงโทษ หากแต่ทั้งคู่กลับหัวเราะเสียงใสราวกับคิดว่าคนเป็นแม่หยอกเย้า
“บ่ายนี้พาลูกหมูเข้าสวนกันนะครับ รักว่าจะไปดูแปลงดอกไม้สักหน่อย” กานต์รักหันมาพูดกับคนรักยามใบหน้าแต่งแต้มด้วยรอยยิ้มหวาน
“เอาสิ แดดร่มแล้วค่อยไปแล้วกัน เจ้าสองชอบนักล่ะได้เข้าไปลุยดินกับนาย”
พูดถึงเรื่องเล่นซนคงไม่มีใครเกิน เมื่อเดือนก่อนเข้าไปช่วยกานต์รักปลูกดอกไม้ก็เอาตัวไปคลุกดิน เล่นป้ายดินใส่กันจนตัวเต็มไปด้วยสีดำกลายเป็นลูกหมูป่า
“คุณแพทก็ระวังลูกจะพาไปเปื้อนด้วยนะครับ”
“ไม่พ้นมือเขาแน่นอน”
“อ๊า/คิก”
สองแสบบนตักร้องออกมาราวกับรู้ว่ากำลังถูกนินทา เรียกความสนใจจากแพทริกและกานต์รักให้มาหยุดที่ตัวเอง ดวงตาโตสีสวยสองคู่เหลือมองพ่อและแม่พร้อมทั้งส่งเสียงอืออา
“อะไรหืมตัวแสบ กินเสร็จแล้วก็ถึงเวลาเรียนนะครับ”
“เยียน/อื้อ” ลูกหมูร้องออกมาพร้อมกัน
กานต์รักยิ้มรับจากนั้นจึงให้แพทริกขยับไปเอาจิ๊กซอว์ภาพมาให้ลูกต่อเพื่อเรียนรู้คำต่างๆ เจ้าหมูสองตัวฉลาดเป็นกรด ต่อได้เร็ว ตอบได้เร็ว ให้ทำอะไรก็ได้หมดจนได้รับจูบจากแดดดี๊และมัมมี้เป็นรางวัล
การเรียนอย่างสนุกสนานผ่านพ้นไปกระทั่งได้เวลาอาหารเที่ยง คราวนี้สองแสบกรี๊ดกร๊าดดีใจเป็นที่สุดเมื่อรู้ว่าจะได้กิน
“ลูกหมูครับ พอได้แล้วนะ หนูกินกันถ้วยที่สองแล้ว”
ดวงตาโตสองคู่เบือนมามองหน้ากานต์รักเต็มไปด้วยความเว้าวอน เหลือบตามองในถ้วยที่ว่างเปล่าแล้วลูบพุงตัวเองพลางส่ายหน้า
“ไม่หยิ่ม” หมูเพทเอ่ยขณะที่อีกคนก็พยักหน้าเห็นด้วยหงึกหงัก
“พุงๆใหญ่แล้วนะลูก” ข้อนิ้วเล็กสะกิดพุงที่ยื่นป่องของลูกยามส่ายหน้าให้กับความกินจุของเจ้าหมูสองตัวด้วยความอ่อนใจ
“ไม่หญ่าย”
“ไหนใครอยากกินช็อกๆบ้าง”
เสียงทุ้มของผู้เป็นพ่อเอ่ยขึ้นเรียกความสนใจของเด็กทั้งสองให้ชูมือขึ้นอย่างพร้อมเพียง ชื่อขนมที่แสนโปรดปรานทำให้เด็กน้อยตาลุกวาว
“มุ หมู/หมู!”
“ถ้ากินข้าวอีกจะกินช็อกๆไม่ได้แล้วนะ พุงๆรับไม่ไหวแล้ว ลูกหมูต้องเลือก”
แพทริกยังคงโน้มน้าวใจลูกขณะที่เด็กทั้งสองเริ่มมีสีหน้าลังเล เหลือบสายตามองหน้ากันสลับกับถ้วยเปล่าราวกับกำลังใช้ความคิดอย่างหนัก คิ้วเล็กๆนั้นขมวดเป็นปมจนกานต์รักนึกขำ
เรื่องกินนี่เรื่องใหญ่มากเชียวล่ะ
“พาร์ธกินไย” มีการกระซิบกระซาบถามกัน
“ช็อกๆดีไหม?” คนพี่ก็ตอบกลับมาเสียงเบา
“อื้ม ก็ดั้ย...ดิ๊ มิ้ กินช็อกๆ” คนน้องหันมาพูดกับพ่อและแม่ที่กำลังทอดสายตามองอย่างขบขัน
“โอเค งั้นแดดดี๊ให้คนเอาถ้วยไปเก็บแล้วนะ”
พอถูกเอ่ยถามเจ้าลูกหมูสองตัวก็มองถ้วยตรงหน้าอย่างอาลัยอาวรณ์ก่อนท้ายที่สุดจะยอมพยักหน้าหงึกหงักตกลงทั้งที่ท่าทางราวกับไม่อยากพรากจาก
ถ้วยที่เหลือเพียงลายเปล่าๆถูกลำเลียงออกก่อนช็อกโกแลตและผลไม้อื่นจะถูกวางลงบนโต๊ะอาหารแทนที่ คราวนี้สองแฝดตาโตเบิกขึ้น ตบมือแปะๆด้วยความสุข
ส้มถูกหั่นเป็นชิ้นเล็กๆถูกยื่นป้อนเข้าปากที่ขยับอ้ารอเป็นอย่างแรกเพื่อการขับถ่าย กานต์รักและแพทริกให้ลูกกินไม่เยอะเพราะกลัวว่ากรดในส้มจะทำให้ลูกไม่สบายท้อง จากนั้นจึงป้อนแตงโมชิ้นเล็กอีกพอประมาณแล้วยอมให้กินช็อกโกแลตจนเจ้าตัวแสบยิ้มร่าถูกอกถูกใจเป็นที่สุด
“พุงใครหืม ทำไมใหญ่ขนาดนี้”
ปลายจมูกโด่งเป็นสันปัดป่ายเข้ากับพุงขาวของลูกชายอย่างกลั่นแกล้งเรียกเสียงหัวเราะใสคิกคักดังไปทั่วห้องกว้าง ทำคนพี่เสร็จแพทริกก็ย้ายมาฟัดพุงของลูกสาวที่มีอาการไม่แตกต่างกัน
“คิก ดิ๊ พูงหมู”
“ไหนใครง่วงบ้าง” เมื่อคนพ่อเอ่ยถามเจ้าสองแสบก็ชูมือ นอนตีขาพร้อมทั้งส่งเสียงกันใหญ่
“ก่อนนอนต้องร้องเพลงก่อนหนึ่งรอบนะครับ”
ร่างเล็กของกานต์รักก้าวลงมาหาคนทั้งสามขณะที่เสียงดนตรีที่เพิ่งเดินไปเปิดเมื่อครู่เริ่มบรรเลงให้หัวเล็กๆขยับตามในทันที เพลงที่เกี่ยวกับการเรียนรู้ของเด็กถูกเล่นไปพร้อมกับเสียงร้องผิดๆถกๆ เมื่อจบหนึ่งรอบมือเล็กก็ปรบให้ตัวเองอย่างสนุกสนาน จากนั้นสองแสบจึงปีนป่ายทิ้งตัวนอนซบลงบนแขนแกร่งของแดดดี๊คนละข้าง
ท่านอนประจำของเขาล่ะ
“ดิ๊ ตบตูด”
คำร้องขอที่ทำให้แพทริกขยับวางมือบนก้นเล็กๆทั้งสองด้านก่อนจะตีลงไปถี่ๆทว่าแผ่วเบาเป็นการขับกล่อม เปลือกตาสีอ่อนสองคู่เริ่มปรือปิดด้วยความง่วงงุน ก่อนจากนั้นไม่นานตัวแสบของบ้านก็สิ้นฤทธิ์ นอนหลับพริ้มไม่เหลือเค้าตัวป่วนก่อนหน้า
“หลับกันแล้วครับ”
มือบางวางลงบนหัวเล็ก ขยับไล้ไปมาแผ่วเบาด้วยความรักขณะที่ใบหน้าหวานระบายยิ้มอ่อนโยนให้กับดวงใจทั้งสอง
“หมดฤทธิ์กันสักที”
ท่อนแขนใหญ่ค่อยๆขยับออกก่อนกานต์รักจะหยิบหมอนใบเล็กมารองหัวให้ลูก สายตาของผู้ให้กำเนิดทอดมองสองแสบด้วยความรัก
“ทีนี้ก็เป็นเวลาสวีทของเราแล้ว”
จุ๊บ
แก้มเนียนถูกขโมยจูบลงมาอย่างรวดเร็วจนคนไม่ได้ตั้งตัวสะดุ้งน้อยๆ ดวงตาโตเบิกกว้าง มือบางยกขึ้นมากุมแก้มข้างที่ถูกจู่โจมด้วยความขัดเขิน
“อายลูกบ้างสิครับ...สะ สวีทอะไรกัน”
“มีลูกหมูแล้วนะ ยังเขินฉันอยู่อีกหรือ”
“ไม่รู้สิครับ รักห้ามตัวเองไม่ได้นี่นา”
คุณแม่ตัวน้อยเอ่ยตอบเสียงเบา หลบสายตาคมที่มองมากรุ้มกริ้มอย่างไม่อาจทานทน อาการนั้นเป็นไปโดยอัตโนมัติ แม้แต่ตัวเองก็ไม่เข้าใจว่าทำไมยังเขินทั้งที่ควรจะก้าวผ่านจุดนั้นมาได้แล้ว
“หึ เหนื่อยหรือเปล่า เมื่อคืนนายก็นอนดึก”
มือหนาวางแตะลงบนแก้มเนียนที่ไม่ต่างจากแก้มลูก ขยับไล้ไปมาแผ่วเบาด้วยความเห็นใจ
กานต์รักต้องดูแลทั้งสามีและลูกไปพร้อมกัน ฉะนั้นคนร่างเล็กจึงแบกรับหน้าที่และความเหนื่อยล้ามากกว่าใคร ตกดึกหลายครั้งที่ข้างเตียงว่างเปล่าไร้เงาคนข้างๆเพราะอีกคนตื่นไปดูลูก ความเสียสละที่แม้แต่ตัวเขายังยอมใจ
“นิดหน่อยครับ” กานต์รักเอ่ยตอบพร้อมรอยยิ้ม
“นอนกับลูกไหม ตื่นมาก็จะได้เข้าสวนพอดี”
“ไม่เป็นไรครับ รักกลัวกลางคืนจะนอนไม่หลับ”
แพทริกกวาดตามองดวงหน้าหวานตรงหน้าด้วยความอ่อนโยน นึกย้อนไปถึงสิ่งที่กานต์รักทำตลอดมาความเต็มตื้นก็ตีรวน รอยยิ้มที่ระบายแต่งแต้มไม่ว่าเจ้าตัวจะเหนื่อยแค่ไหน มือเล็กๆที่ดูแลทั้งเขาและลูกทั้งสองอย่างไม่เคยพักเลยสักวัน
“มัมมี้”
“ครับ?”
คำเรียกขานที่คนถูกเรียกตอบรับด้วยรอยยิ้ม คิ้วได้รูปเลิกขึ้นอย่างสงสัยเมื่อแพทริกนิ่งไป ก่อนนาทีต่อมาเปลือกตาสีอ่อนจะหลับลงยามใบหน้าคมเคลื่อนเข้ามาใกล้ ลมหายใจร้อนปัดเป่ารินรด ปลายจมูกค่อยๆแตะสัมผัสกัน...
“อื้อ!” เสียงละเมอของลูกทำให้กานต์รักสะดุ้งผละออกขณะที่คนเป็นพ่อเบือนสายตาไปมองอย่างคาดโทษ
เจ้าตัวแสบ...
กานต์รักเหลือบมองคนรักก่อนจะหลุดหัวเราะขณะที่มือบางวางลงบนอกเล็ก ลูบไล้ไปมาให้เจ้าตัวน้อยสงบลง
“หวงมี้เหรอ? ไม่อยากให้แดดดี๊จูบใช่ไหม...เสียใจด้วยนะลูกหมู”
คิ้วเข้มยักใส่แม้ลูกจะหลับใหล มือหนาเอื้อมมาประคองใบหน้าหวานจากนั้นจึงทาบทับริมฝีปากลงมาโดยไม่เปิดโอกาสให้ใครได้ขัดขวางเช่นเมื่อครู่ กานต์รักตกใจเล็กน้อยก่อนจะหัวเราะในลำคอให้กับประโยคของแพทริก ริมฝีปากบางถูกเลาะเล็มเกี่ยวพันด้วยความอ่อนหวาน ทุกสัมผัสเป็นไปอย่างเชื่องช้าและหวานละมุน นิ้วแกร่งซึ่งวางแนบอยู่ข้างแก้มขยับไล้ไปมาแผ่วเบาขณะที่ลิ้นชื้นก็ทำหน้าที่อย่างลื่นไหล
“เข้าห้องกันดีไหม” ปากร้อนขยับถามยามผละออก น้ำสีใสที่ยืดตามถูกเช็ดด้วยปลายนิ้วแกร่ง
“ดะ เดี๋ยวไม่มีคนดูลูกครับ...เอาไว้ คืนนี้นะครับ”
“เห้อ” เสียงถอนหายใจอย่างอัดอั้นดังขึ้นก่อนริมฝีปากบางจะถูกทาบทับลงมาอีกครั้ง...
“แอ๊!”
คราวนี้เป็นคนน้องที่ส่งเสียงออกมาเรียกความใกล้ชิดให้ขยับออกห่าง ดวงตาคมเบือนมองเพดานก่อนจะหันกลับมามองลูกที่นอนสบายอยู่บนเบาะ ปากเล็กแย้มยิ้มอย่างไม่รู้ว่ากำลังฝันหวานหรือเพราะถูกใจที่ขัดขวางพ่อกับแม่ได้
“โอเคๆ แดดดี๊ไม่จูบมี้แล้ว”
กานต์รักหลุดหัวเราะ มองคนตรงหน้าที่ดูจะหงุดหงิดเล็กน้อย ก่อนริมฝีปากเล็กจะเป็นฝ่ายขยับไปทาบทับเร็วๆ
“...ไว้คืนนี้นะครับ” ประโยคที่ทำให้คนโดนขัดจังหวะยอมพยักหน้า ผละออกห่างจากเรือนกายหอมกรุ่นก่อนที่ตัวเองจะทนไม่ไหว
“ลูกหมูนะลูกหมู”
-----
โปรดติดตามต่อในเล่ม...
ตอนสุดท้ายแล้วน๊า ตอนนี้ยังมีต่ออีกแต่ฝากติดตามลูกหมูต่อในเล่มนะคะะะะ 
ใจหายเหมือนกันที่จะไม่ได้มาอัพเรื่องนี้แล้ว...
ขอบคุณมากๆเลยสำหรับทุกการติดตาม ขอบคุณที่ทำให้ผู้เป็นที่รักเดินทางมาจนถึงตอนนี้ได้...รักและขอบคุณจากใจจริงๆค่ะ 
ไว้เจอกันใหม่ในเรื่องต่อไปเนอะ 
**เรื่องรวมเล่ม ผู้เป็นที่รักจะตีพิมพ์กับสำนักพิมพ์ฟาไฉนะคะะะ สามารถติดตามได้ที่แฟนเพจของEx-SoulL และเพจของสำนักพิมพ์ได้เลยยย(Facai Novels : https://www.facebook.com/Facai.Publishing/) ฝากลูกหมูจอมซนด้วยน๊า/อ้อนนน
Fanpage :
https://www.facebook.com/writerexsoull/ Tw :
https://twitter.com/exsoull_ #ผู้เป็นที่รัก
หัวข้อ: ❀✽ผู้เป็นที่รัก✽❀ :: รายละเอียดการจองหนังสือรอบสต็อก 26/11/2560 p.33 (อ่าน 431784 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก