[เรื่องสั้น] นายผัดกะเพรากับนายไข่เจียว ตอนที่ 6 ทะเล้ ทะเล๊ ทะเล มาแล้วค่ะ
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด

สนใจโฆษณาติดต่อ laopedcenter[at]hotmail.com คลิ๊กรายละเอียดที่ตำแหน่งว่างเลยครับ

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด

ผู้เขียน หัวข้อ: [เรื่องสั้น] นายผัดกะเพรากับนายไข่เจียว ตอนที่ 6 ทะเล้ ทะเล๊ ทะเล มาแล้วค่ะ  (อ่าน 2091 ครั้ง)

ออฟไลน์ Alano

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 7
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +3/-0
*******************************************************************************************

ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ


ติดตามกฏเพิ่มเติมที่กระทู้นี้บ่อยๆ เมื่อมีการแก้ไขกฏจะแก้ไขที่กระทู้นี้นะครับ
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0

ประกาศทั่วไปติดตามอัพเดทกันที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.0

ประกาศ กฎที่อื่นมีไว้แหก แต่ห้ามมาแหกที่นี่

1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
การสนใจและชื่นชอบนิยายและเรื่องเล่าของคนในเรื่องควรมีขอบเขตที่จะไม่สร้างความเดือดร้อนให้เจ้าของเรื่อง เช่นเดียวกับเป็ดที่ตอนนี้ถูกรังควานตามหาตัวจากคนด้านต่างๆ จนตัดสินใจไม่เล่าเรื่องต่อ.........เนื่องจากบางเรื่องเป็นเรื่องเล่า.....................บางคนไม่ได้เปิดเผยตัวตน  เขาพอใจจะมีความสุขในที่เล็กๆแห่งนี้โดยไม่ได้ตั้งใจให้คนภายนอกได้รับรู้เรื่องราวแล้วนำไปพูดต่อ   เพราะปฎิเสธไม่ได้ว่าสังคมไม่ได้ยอมรับพวกเราสักเท่าไหร่

2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท,
หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง
หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง  ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์
และสถาบันต่าง ๆ  รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก  ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด
การกระทำเช่นนั้นอาจทำให้คุณแบนทันที และถาวร . หมายเลข IP ของทุกโพสต์จะถูกบันทึกเพื่อใช้เป็นหลักฐาน
ในความเป็นจริงเป็นไปได้ยากมากที่จะให้แต่ละคนมีความคิดเห็นตรงกันทั้งหมด   คนเรามากมายต่างความคิดต่างความเห็น เติบโตมาภายใต้ภาวะแวดล้อมต่างกันการแสดงความคิดเห็นที่แตกต่าง   จึงควรทำเพื่อให้เกิดความเข้าใจกัน แบ่งปันประสบการณ์และมิตรภาพเพื่ออาจเป็นประโยชน์ในการใช้ชีวิต  และไม่ว่าจะอย่างไรก็ควรเคารพในความคิดเห็นที่แตกต่างของบุคคลอื่นช่วยกันสร้างให้บอร์ดนี้มีแต่ความรักนะครับ   

เรื่องบางเรื่องอาจจะเป็นทั้งเรื่องแต่งหรือเรื่องเล่าใดๆก็ขอให้ระลึกเสมอว่า  อ่านเพื่อความบันเทิงและเก็บประสบการณ์ชีวิตที่คุณไม่ต้องไปเจอความเจ็บปวดเล่านั้นเองเพื่อเป็นข้อเตือนใจ สอนใจในการตัดสินใจใช้ชีวิต   จึงไม่ต้องพยายามสืบหาว่าเรื่องจริงหรือเรื่องแต่งส่วนการพูดคุยนั้น   ก็ประมาณอย่าทำให้กระทุ้กลายพันธุ์ห้ามเอาเรื่องส่วนตัวมาปรึกษาพูดคุยกันโดยที่ไม่เกี่ยวพันกับเรื่องในกระทู้นิยาย  ถ้าจะวิจารณ์หรือแสดงความคิดเห็นทุกคนมีสิทธิแต่ขอให้ไปตั้งกระทู้ที่บอร์ดอื่นที่ไม่ใช่ที่นี่นะครับ

3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อเจ้าของเรื่องเท่าที่จะทำได้หรือแจ้งมายังบอร์ดนี้ก่อนนะครับ  เนื่องจากเจ้าของเรื่องบางครั้งไม่ต้องการให้คนที่ไม่ได้ชื่นชอบนิยายชายรักชายเข้ามารับรู้  ลิขสิทธิ์ทั้งหมดเป็นของเจ้าของคนที่ทำขึ้นและเวปแห่งนี้นะครับ

4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอมให้ส่งหรือติดต่อกันทางพีเอ็มจะปลอดภัยกว่าแล้วเมื่อมีการติดต่อสื่อสารกันให้พึงระวังถึงความปลอดภัย ความไม่น่าไว้ใจของผุ้คนทุกคนแม้จะมีชื่อเสียงในบอร์ดเป็นเรื่องส่วนตัวของแต่ละคนไป เพื่อลดความขัดแย้งภายในเล้า จึงไม่สนับสนุนให้มีการจีบกันในบอร์ดนะครับ

5.ห้ามจั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียวให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตาม
เพราะแม้จะเป็นเรื่องที่เขียนจากเรื่องจริง เมื่อนำมาพิมพ์เป็นเรื่องผ่านตัวอักษร ย่อมเลี่ยงไม่ได้ที่จะมีการเพิ่มเติมเพื่อให้เกิดสีสันในเนื้อเรื่อง ทางเล้าถือว่านั่นคือการเพิ่มเติมเนื้อเรื่อง จึงไม่อนุญาตให้จั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” แต่สามารถแจ้งว่าเป็น “นิยายที่อ้างอิงมาจากชีวิตจริง” ได้  มีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว

6.การพูดคุยโต้ตอบระหว่างคนเขียนและคนอ่านนอกเรื่องนิยาย  ทำได้  แต่อย่าให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรตอบเพียงคอมเม้นต์เดียวก็พอแล้ว  โดยสามารถใช้ปุ่ม Insearch qoute  ได้    ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และลงลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน

7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
      7.1 นิยาย 1 ตอน  จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
      7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
      7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
            - 1 Reply ที่เกินมานั้น โมทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ

8.Administrator และ moderator ของ forum นี้ มีสิทธิ์อ่าน, ลบ หรือแก้ไขทุกข้อความ. และ administrator, moderator หรือ webmaster ไม่สามารถรับผิดชอบต่อข้อความที่คุณได้แสดงความคิดเห็น (ยกเว้นว่าพวกเขาจะเป็นผู้โพสต์เอง).

9.คุณยินยอมให้ข้อมูลทุกอย่างของคุณถูกเก็บไว้ในฐานข้อมูล. ซึ่งข้อมูลเหล่านี้จะไม่ถูกเปิดเผยต่อผู้อื่นโดยไม่ได้รับการยินยอมจากคุณ .Webmaster, administrator และ moderator ไม่สามารถรับผิดชอบต่อการถูกเจาะข้อมูล แล้วนำไปสร้างความเดือดร้อนต่างๆ

10.ห้ามลงประกาศลิงค์โปรโมทเวป  โฆษณา หรือโปรโมทในเชิงธุรกิจใดๆ ทุกชนิด ลงได้เฉพาะในห้องซื้อขาย ในเมื่อแนะนำเวปอื่นที่บอร์ดเรา ก็ช่วยแนะนำบอร์ดเราโดยลงลิงค์บอร์ดเรา เวป http://www.thaiboyslove.com  ในบอร์ดที่ท่านแนะนำมาให้เราด้วย  เมื่อจำเป็นต้องแนะนำลิงค์ให้ส่งลิงค์กันทาง personal message หรือพีเอ็มแทนนะครับจะสะดวกกว่า ส่วนในกรณีอยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนๆได้อ่านจริงๆนั้นพยายามลงให้ห้องซื้อขายซะ หรือถ้าม๊อดเดอเรเตอร์จะพิจารณาเป็นกรณีๆไป ถ้ารู้สึกว่าไม่ได้โปรโมทเวป แต่อยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนด้วยใจจริงจะให้กระทู้นั้นคงอยู่ต่อไป

11.บอร์ดนิยายที่โพสจนจบแล้วมีไว้สำหรับนิยายที่โพสในบอร์ด boy's love จนจบแล้วเท่านั้น จึงจะถูกย้ายมาเก็บไว้ที่นี่ หาอ่านนิยายที่จบแล้ว หรือคนเขียนไม่ได้เขียนต่อ แต่โดยนัยแล้วถือว่าพล็อตเรื่องโดยรวมสมควรแก่การจบแล้ว หากนักเขียนท่านใดได้พิมพ์เล่มกับสำนักพิมพ์ ต้องการลบเรือ่งบางส่วนออก โดยเฉพาะไคลแม๊ก หรือตอนจบที่สำคัญ ให้แจ้ง moderator ย้ายนิยายของท่านสู่ห้องนิยายไม่จบ เพื่อที่หากระยะเวลาเกินหกเดือนแล้ว เราจะได้ทำการลบทิ้ง หรือท่านจะลบนิยายดังกล่าวทิ้งเสียก็ได้ เนื่องจากบอร์ดนี้เก็บเฉพาะนิยายที่จบแล้ว

บอร์ดนิยายที่ยังไม่มาต่อจนจบไว้สำหรับ
นิยายที่คนเขียนไม่ได้มาต่อนาน หายไปโดยไม่มีเหตุผลสมควร ไม่ได้แจ้งไว้หรือแจ้งแล้วก็ไม่มาต่อ 3 เดือน จะย้ายมาเก็บในนี้เมื่อครบหกเดือนจะทำการลบทิ้ง ส่วนเรื่องไหนที่จะต่อก็ต่อในนี้จนกว่าจะจบ แล้วถึงจะทำการย้ายไปสู่บอร์ดนิยายจบแล้วต่อไป

12.ห้ามนำเรื่องพิพาทต่างๆมาเคลียร์กันในบอร์ด

13.ผู้โพสนิยาย และเขียนนิยายกรุณาโพสให้จบ ตรวจสอบคำผิดก่อนนำมาลงด้วยครับ

14.ส่วนคนอ่านทุกท่าน เวลาอ่านนิยาย เรื่องที่คนเขียนเขียน  ก็ไม่ต้องไปอินมากนะครับ ให้เก็บเอาสิ่งดีๆ ประสบการณ์ ข้อคิดดีๆไปนะครับ

15. การนำรูปภาพ บทความ ฯลฯ มาลงในเวปบอร์ด  ควรจะให้เครดิตกับ... 
(1) ผู้ที่เป็นต้นตอเจ้าของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ
(2) เวปไซต์ต้นตอที่อ้างอิงถึง
....ในกรณีที่เป็นบทความที่ถูกอ้างอิงต่อมาจากเวปไซต์อื่นๆ
- ถ้ามีแหล่งต้นตอของเจ้าของบทความ  ให้โพสชื่อเจ้าของต้นตอของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ  พร้อมทั้งเวปไซต์ที่อ้างอิง 
  (กรณีนี้จะโพสอ้างอิงชื่อผู้โพสหรือเวปไซต์ที่เรานำมาหรือไม่ก็ได้ แต่ควรมั่นใจว่าชื่อต้นตอของที่มาถูกต้อง)
- ถ้าไม่สามารถหาชื่อต้นตอของรูปภาพหรือเวปไซต์ที่นำมาได้ ควรอ้างอิงชื่อผู้โพสและเวปไซต์จากแหล่งที่เรานำมาเสมอ
- ควรขออนุญาติเจ้าของภาพหรือเจ้าของบทความก่อนนำมาโพสค่ะ(ถ้าเป็นไปได้) ยกเว้นพวกเวปไซต์สาธารณะ เช่น  หนังสือพิมพ์ออนไลน์ ฯลฯ ที่เปิดให้คนทั่วไปได้อ่านเป็นสาธารณะ ก็นำมาโพสได้ แต่ให้อ้างอิงเจ้าของชื่อและแหล่งที่มาค่ะ
- ไม่ควรดัดแปลงหรือแก้ไขเครดิตที่ติดมากับรูปหรือบทความก่อนนำมาโพส
- ถ้าเป็น FW mail  ก็บอกไปเลยว่าเอามาจาก FW mail

16.นิยายเรื่องไหนที่คิดว่าเมื่อมีการรวมเล่มขายแล้วจะลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออก กรุณาอย่าเอามาลงที่นี่ หรือสำหรับผู้ที่ขอนิยายจากนักเขียนอื่นมาลง ต้องมั่นใจว่าเรื่องนั้นจะไม่มีการลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออกเมื่อมีการรวมเล่มขาย อนึ่ง เล้าไม่ได้ห้ามให้มีการรวมเล่มแต่อย่างใด สามารถรวมเล่มขายกันได้ แต่อยากให้เคารพกฎของเล้าด้วย เล้าเปิดโอกาสให้ทุกคน จะทำมาหากิน หรืออะไรก็ตามแต่ขอความร่วมมือด้วย เผื่อที่ทุกคนจะได้อยู่อย่างมีความสุข

17.ห้ามแจ้งที่หัวกระทู้เกี่ยวกับการจองหรือจัดพิมพ์หนังสือ แต่อนุโลมให้ขึ้นหัวกระทู้ว่า “แจ้งข่าวหน้า...” และลงลิงค์ที่ได้ตั้งเอาไว้ในแล้วในห้องซื้อขายลงในกระทู้นิยายแทน  ถ้านักเขียนต้องการประชาสัมพันธ์เกี่ยวกับการจอง หรือจัดพิมพ์หนังสือของตนเองผ่านกระทู้นิยายของตนเอง  นิยายเรื่องดังกล่าวจะต้องลงเนื้อหาจนจบก่อน (ไม่รวมตอนพิเศษ) จึงจะทำการประชาสัมพันธ์ในกระทู้นิยายได้ (ศึกษากฏการซื้อขายของเล้่าก่อน ด้วยนะคะ)
ว่าด้วยเรื่องการจะรวมเล่มนิยายขายในเล้า จะต้องมี ID ซื้อขายก่อน ถึงจะสามารถประกาศ ..แจ้งข่าว.. ที่บนหัวกระทู้ของนิยายได้ ในกรณีที่ รวมเล่มกับ สนพ. ที่มี  ID ซื้อขายของเล้าแล้ว นักเขียนก็สามารถใช้ หมายเลข  ID ของ สนพ. ลงแจ้งในหน้าที่มีเนื้อหารายละเอียดการสั่งจองนิยายได้

18.ใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดเรื่องสั้น ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที  ส่วนเรื่องสั้นที่จบแล้วให้แก้ไขโพสแรก และต่อท้ายว่าจบแล้วจะได้ไม่ถูกลบทิ้งและจะเก็บไว้ที่บอร์ดเรื่องสั้นไม่ย้ายไปไหน   เช่นเดียวกับนิยายทุกเรื่องเมื่อจบให้แก้ไขโพสแรก และต่อท้ายว่าจบแล้ว จะได้ย้ายเข้าสู่บอร์ดนิยายจบแล้ว ไม่เช่นนั้นม๊อดอาจเข้าใจว่าไม่มาต่อนิยายนานเกินจะโดนลบทิ้งครับ

เอาข้อสำคัญก่อนนะครับเด่วอื่นๆจะทำมาเพิ่มครับเอิ้กๆหุหุ
admin
thaiboyslove.com.......................................                                                           

วันที่ 3 ธ.ค. 2551วันที่ 16 ก.ย. 2554 ได้เพิ่มกฏ ข้อที่ 7
วันที่ 21 ต.ค.2556 ได้ปรับปรุงกฏทั้งหมดเพื่อให้แก้ไข และติดตามได้ง่าย
วันที่ 11 พ.ย. 2557 เพิ่มเติมการลงเรื่องสั้นและการแจ้งว่านิยายจบแล้ว
วันที่ 4 ธ.ค. 2557 เพิ่มบอร์ดเรื่องสั้นจึงปรับปรุงกฏข้อ 18 เกี่ยวกับเรื่องสั้น และ เพิ่มเติมส่วนขยายของกฏข้อ 17



เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง

ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ  โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม
*******************************************************************************************


[Alano : says ] เพิ่งหัดแต่งนิยายเป็นเรื่องแรกค่ะ ถ้ามีติดขัดตรงไหนต้องขออภัย และยินดีน้อมรับทุกคำติชมค่ะ   :mew1:




ตอนที่ 1 เด็กหนุ่มข้างห้องกับผัดกะเพรากุ้ง 1 จาน



     ผมพาร่างกายอันเหนื่อยล้าที่ผ่านการทำงานหนักมาตลอดทั้งคืนโดยยังไม่ได้พักผ่อน
เลยแม้แต้น้อยนอนลงบนเตียงแม้อีกราวห้านาทีที่ผมกำลังจะหลับไปนั้น ผมก็ฝืนยันตัวลุกขึ้น
และเข้าห้องน้ำไปอาบน้ำชำระร่างกายอย่างรวดเร็ว



    วันนี้เป็นวันที่เหนื่อยและยุ่งอย่างแสนสาหัส ตอนช่วงเช้าที่ผมรับจ็อบทำงานที่ร้านล้างรถ
ซึ่งวันนี้มีลูกค้าเยอะเป็นพิเศษ และเมื่อไปเปลี่ยนกะบ่ายที่คาเฟ่หูแมวก็เจอกับคำว่ายุ่งเป็นที่สุด!
ที่คาเฟ่ผมเสริฟแทบไม่ได้หยุดจนกระทั่งเลิกงาน เพิ่งมาพักหายใจหายคอได้ตอนทำงานปั้มนี้เอง


    ตอนนี้นาฬิกาตีบอกเวลาตีหนึ่งกว่าแล้ว ความเหนื่อยล้าที่สะสมมาตลอดทั้งวันแผลงฤทธิ์
ความอ่อนเพลียเข้าจู่โจมหนังตาของเขาปิดลงช้าๆ และเข้าสู่ห่วงนิทราในที่สุด



[ป๊อก ป๊อก ป๊อก ป๊อก ป๊อก ป๊อก ป๊อก!]


   เสียงสากกระทบกับครกดังเป็นจังหวะโดยฟังจากทิศทางของเสียงคือดังมาจากห้องข้างๆ
ผมคว้านหาโทรศัพท์ตรงหัวเตียงเมื่อเปิดหน้าจอดูจึงพบว่าตอนนี้เป็นเวลาตีสองกว่า ทำให้ผมรู้ว่าตัวเอง
เพิ่งผล็อยหลับไปได้เพียงแค่ชั่วโมงเดียวเท่านั้น



     ผมยังคงพยายามข่มตาและข่มใจเพื่อนอนหลับอีกครั้ง ครานี้เสียงสากกระทบครกได้หายไป
แทนที่ด้วยกลิ่นอาหารที่ค่อนข้างฉุนจนผมจามออกมาเสียงดัง ผมคิดในใจ ตอนตีสองกว่าหมาตัวไหนวะ
ที่แม่งดีดมาทำกับข้าวกินตอนนี้ ความโมโหแล่นเป็นริ้วๆขึ้นมา ผมตัดสินใจเดินออกไปหาไอ้คนไร้มารยาทที่อยู่ห้อง 609
ซึ่งเป็นห้องหัวมุมและอยู่ถัดไปจากห้องของผมพอดี



[ก๊อก ก๊อก ก๊อก]


    เมื่อสิ้นเสียงเคาะประตูจากเขาแทบจะในทันที บานประตูเปิดออกมาพร้อมกับที่ร่างของ
เด็กหนุ่มคิ้วเข้มผิวขาวจัดเขามีดวงตาเรียวยาวปลายหางตาชี้ขึ้นเล็กน้อย แผ่นอกขาวที่พ้นขอบประตูมาครึ่งหนึ่ง
เมื่อเด็กหนุ่มชะโงกออกมาหลังบานมองดูว่ามีใครยืนอยู่



“มีอะไรให้ผมรับใช้ครับเฮีย” เด็กหนุ่มถามเขาด้วยน้ำเสียงกวนๆ ทำให้ผมหลุดจากภวังค์



“ดีดอะไรของแกวะ ถึงมาทำกับข้าวตอนนี้คนเขาจะหลับจะนอนกันนะเว้ย”
ผมต่อว่าเด็กหนุ่มตรงหน้าตามแรงอารมณ์ที่สั่งสมมาจากการกลางดึกด้วยเรื่องไม่เป็นเรื่อง



“อุ้ย ซอรี่ครับเฮียพอดีผมหิวอะครับ”


“ไอ้ตี๋ถึงแกจะหิวแกก็ต้มมาม่ากินไปสิวะ จะมาตำครกตำสากตอนตีสองทำไมวะ”



“โอ๊ะ…เฮียรู้ชื่อผมได้ไงอ่ะ” ไอ้เด็กหน้าตี๋ท่าทางยียวนกวนตีน ทำหน้าเหลาหลาคิดว่าผมรู้ชื่อมัน




“กูด่ามึงไอ้ห่า”



“เฮียพูดคำหยาบไม่น่ารักเลยครับ ว่าแต่ไอ้ตี๋เนี้ยะนะ…คำด่า?”



“……” ผมพยายามสะกดอารมณ์ไม่ไปเต้นตามท่าทางกวนตีนของมัน



“ไม่เห็นจะเจ็บเลยอะครับเฮีย” มันคงเห็นผมนิ่งเงียบไม่โต้ตอบเลยได้ใจกวนตีนขึ้นกว่าเดิม




“พี่ไม่ได้ชื่อเฮีย…” ผมสะกดกลั้นคำหยาบที่อยากพรั่งพรูออกจากปาก
และตัดสินใจจะพูดคุยกับไอ้เด็กหน้าตี๋นี้อย่างคนปัญญาชนเขาทำกัน


“เฮียเขามาคุยในห้องดีกว่า เดี๋ยวข้างห้องเขาจะออกมาด่าเอานะครับ”
     


    ไอ้ตี๋เปิดบานประตูจนสุดและทำท่าทางผายมือเชิญผมเข้าไปในห้อง
ผมเดินเข้าไปเพราะก็กลัวข้างห้องออกมาด่าเหมือนกัน ที่เราทั้งคู่เถียงกันเมื่อกี้ก็ค่อนข้างดังเหมือนกัน
     

    เมื่อผมเดินเข้ามาในห้องก็ได้กลิ่นอาหารหอมฟุ้ง ผมหันซ้ายแลขวาจนเจอต้นตอของกลิ่น
 ผัดกะเพรากุ้งตัวอ้วนที่ตัวกุ้งถูกเคลือบด้วยเครื่องพริกสีแดงชุมฉ่ำดูน่าทาน ไอ้เด็กตี๋ผายมือให้ผม
ไปนั่งตรงโต๊ะญี่ปุ่นตัวเตี๊ยที่ตอนนี้บนโต๊ะได้วางผัดกะเพรากุ้งน่ากินอยู่จานหนึ่ง



    ผมนั่งกลืนน้ำลายดังเอื๊อก พลางมองสำรวจห้องของเด็กหนุ่ม ข้าวของต่างๆวางอย่างระเกะระกะ
ไม่เป็นระเบียบนัก จากนั้นเด็กตี๋ก็เดินมานั่งลงตรงหน้าผม ในมือถือข้าวหอมมะลิที่เพิ่งหุงเสร็จใหม่ๆ
ควันสีขาวลอยฟุ้งอยู่เหนือตัวข้าวประกอบกับผัดกะเพรากุ้งกลิ่นหอมฉุยที่วางอยู่ตรงหน้า
ทำให้ผมแทบอดใจไม่ไหวอยากกินเสียตอนนี้



[โครก โครก โครก]


    เสียงท้องเจ้ากรรมที่ร้องขึ้นอย่างไม่ไว้หน้าเจ้านายของมันน่าจะดัง
ขนาดที่ไอ้ตี๋ได้ยินอย่างชัดเจน มันมองผมอยู่อึดใจหนึ่งก่อนจะเอ่ยปากว่า


“อ๋อ ที่แท้เฮียก็โมโหหิวนี้เอง…มาๆ กินข้าวกันครับเฮียเดี๋ยวผมไปคดข้าวให้”


ไอ้เด็กหน้าตี๋ลุกขึ้นไปคดข้าวส่วนของผม ส่วนไอ้ผมมันก็คนปากหนักไม่อยากปฏิเสธน้ำใจใคร
เลยนั่งรอมันคดข้าวอยู่เงียบๆ พลางมองนู่นมองนี้ไปทั่ว



    จานข้าวหอมมะลิร้อนๆ ส่งกลิ่นหอมยั่วยวนน้ำลายมาส่งตรงถึงตรงหน้าผม
ผมรับจานจากมันมาโดยไม่พูดอะไร และตอนนี้มันก็ไม่ได้พูดเหย้าแหย่อะไรผมอีก
มันลงมือตักกับข้าวและกินเงียบๆ



     เมื่อเห็นดังนั้นผมจึดจัดการตักกับข้าวกุ้งตัวอวบอ้วนที่แกะเปลือกผ่าหลังออกเรียบร้อยแล้วใส่จานตนเอง
และจากนั้นผมก็ตักมันใส่ปากรสชาติที่เลิศรสของมันก็ได้สำแดงออกมา กลมกล่องจัดจ้านเสียแต่ติดที่จะอ่อนเผ็ดไปนิด
ผมเป็นคนที่ค่อนข้างจะกินเผ็ดด้วย ผมแกะมันกุ้งมาคลุกกับข้าวความนัวของมันกุ้งที่สดจนได้รสมันๆหวานๆตามธรรมชาติ
จนทำให้ผมเคลิ้มจนหลุดปากไปว่า



“ถ้ามีไข่เจียวแกล้มจะอร่อยกว่านี้อีก…”


ไอ้ตี๋ตวัดสายตาเรียวๆนั้นขึ้นจากจานข้าวและมองหน้าผมยิ้มๆ ก่อนจะตอบว่า
“ครั้งหน้าพี่ก็เจียวไข่สิครับ พี่เจียวอร่อยนิ และเดี๋ยวผมยกผัดกะเพราไปนั่งกินด้วย”



“อืม ได้สิ”


ผมตอบรับอย่างขอไปทีเนื่องจากตอนนี้ผมกำลังยุ่งอยู่กับการแกะหางแกะหัวกุ้งฃเมื่อตี๋เห็นดังนั้นเขาก็ตักกุ้งใส่จานตนเองและเมื่อแกะเสร็จเรียบร้อยก็ตักใส่มาในจานของผม
ผมเงยหน้าขึ้นมองไอ้เด็กตี๋มันยิ้มยียวนแล้วพูดว่า



“กินเยอะๆ จะได้โตเร็วๆ”


ผมถลึงตาใส่มันไปนิดนึงแต่ด้วยความที่ผมไม่ได้รับการปรนนิบัติอย่างนี้มานานมากแล้ว
ทำให้ผมแกล้งๆมองข้ามความกวนตีนของมันไป



จนในที่สุดผมก็ลืมความตั้งใจแรกเริ่มที่จะต้องการมาต่อว่าเด็กหนุ่มข้างห้องไปอย่างสิ้นเชิง
จนเมื่อผมมาคิดย้อนหลังอีกที่ทำไมครานั้นผมถึงได้โดนหลอกล่อด้วยกะเพรากุ้งได้อย่างง่ายดายกันนะ…
Share This Topic To FaceBook
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 05-08-2016 16:03:43 โดย Alano »

ออฟไลน์ Alano

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 7
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +3/-0
ตอนที่ 2 ข้าวสวยร้อนๆ กับไข่เจียวนรกแตก
   


     เมื่อผมคิดถึงเรื่องเมื่อสองวันที่แล้วที่กะจะไปต่อว่าไอ้เด็กตี๋กวนโอ๊ยข้างห้อง แต่ตนเองกลับโดนล่องลวงด้วยผัดกะเพราจนเข้าห้องไปกินกับเขาอย่างง่ายๆ จนอิ่มหมีพีมัน ผมก็รู้สึกโมโหตนเองนักก่อนที่จะคิดแผนการอะไรบางอย่างขึ้นมาได้…



      ผมตอกไข่สามฟองใส่ลงในถ้วยชามใหญ่ ตามด้วยพริกขี้หนูและหอมแดงที่ล้วนผมซอยเตรียมไว้แล้ว จากนั้นปรุงรสต่อด้วยซอส น้ำปลา และบีบมะนาวเล็กน้อย อย่างสุดท้ายคือใส่ใบโหระพาที่เขาเด็ดและล้างใบอย่างสะอาดเรียบร้อยจัดการตีไข่ให้เข้ากันอย่างรวดเร็ว



      ตั้งน้ำมัน เปิดเตาไฟฟ้า และที่เหลือก็แค่รอเวลาที่น้ำมันเดือดจัด ผมรีบไปหยิบพัดลมตัวเล็กมาจ่อหน้ากระทะ เดินไปเลื่อนประตูกระจกตรงระเบียงออกจนสุด เมื่อทำสิ่งเหล่านี้เสร็จสิ้นลงก็พอดีกับน้ำมันที่ตังไว้เดือดได้ที่เขาเทไข่เจียวสูตรเด็ดลงไป
 

    ผมค่อยๆ ทอดไข่เจียวอย่างใจเย็น เมื่อกะเวลาได้ที่ว่าข้างในเริ่มกึงสุกกึงดิบแล้ว เขาจึงเร่งอุณหภูมิเตาไฟฟ้าให้สูงขึ้นและจัดการพลิกไข่เจียวอย่างสวยงามรอให้ผิวนอกของไข่กรอบขึ้นอีกนิดจึงจัดการตักใส่จาน



       ไข่เจียวสีเหลืองทองที่กรอบนอกนุ่มในและมีกลิ่นใบโหระพากำจายอยู่ ช่างยั่วยวนน้ำลายโดยแท้ ยิ่งเขาเปิดหน้าต่างและเอาพัดลมจ่ออย่างนี้ กลิ่นอาหารที่เขาตั้งใจทำย่อมลอยไปถึงห้องเป้าหมายได้ไม่ยาก



      ยังไม่ทันขาดคำประตูห้องเขามีคนเคาะ ผมรีบจัดการเลื่อนพัดลมออกจากหน้ากระทะและเดินไปปิดประตูลงครึ่งหนึ่งทำเหมือนไม่ได้จงใจให้กลิ่นลอยไปที่ห้องข้างๆ แล้วเดินไปเปิดประตูห้อง



      ดังคาดหน้าประตูคือไอ้ตี๋เด็กหนุ่มกวนโอ๊ยอย่างที่เขาคิด หน้าตายังมีรอยยับจากการนอนกดทับนานๆ ผมที่ยุ่งเหยิงไม่เป็นทรงตาปรืออย่างคนพร้อมจะนอนเต็มที่ แผนการสำเร็จเขาทำให้ไอ้เด็กนี้ตื่นมาตอนที่กำลังนอนฝันหวาน และลุกขึ้นมาต่อว่าเขา เขาจะได้ตอกหน้ามันไประ…แรงๆ




เมื่อเปิดประตูออกจนสุดเขาจึงเห็นว่าที่มือข้างซ้ายของไอ้ตี๋มีจานข้าวสวยอยู่ มันเดินเบียดเข้ามาในห้องโดยไม่รอเจ้าของเชื้อเชิญ



“ไอ้ตี๋ไอ้เด็กบ้าออกไป ใครให้เข้ามาแกเข้ามาวะ” ผมพูดเสียงดุอย่างแสดงอำนาจมันดันหันมามองผมนิดนึง แล้วเมินไปสนใจจานไข่เจียวตรงหน้า


ไอ้ตี๋ไม่รอแม้แต่คำเชิญชวนจากผม มันตักไข่เจียวกินอย่างเอร็ดอร่อย ผมหงุดหงิดแต่ก็รีบไปคดข้าวไปนั่งกินกับมันด้วย เพราะถ้าหากช้าเกรงว่าอาหารของผมจะโดนมันสวาปามจนหมดเสียก่อนที่ผมจะได้กันแม้ครึ่งคำ



    ผมกินข้าวไข่เจียวอย่างเงียบๆ ดื่มดำกับรสชาติแสนอร่อยไข่เจียวที่กัดไปทีแรกจะรู้สึกถึงความกรอบแต่เมื่อเคี้ยวไปความนุ่มและหอมของใบโหระพาก็กระจายอยู่ในโพรงปาก ประกอบกับพริกขี้หนูซอยและการปรุงรสที่แสนอร่อยทำให้ไข่เจียวจานนี้มีรสชาติเผ็ดจัดแต่กลับกลมกล่อมกำลังดี



“เผ็ด…ไป” ไอ้ตี๋พูดขึ้นทำให้ผมเงยหน้าขึ้นจากจานข้าวมามองมันเห็นหน้าขาวๆของมันมีเม็ดเหงื่อเกาะพราวอยู่ตรงขมับก็รู้สึกสะใจขึ้นมา 


“อะไรวะ กินเผ็ดไม่ได้?”


“อ่อนว่ะ” ผมเอ่ยสองประโยคนี้ด้วยน้ำเสียงเยาะๆ ไอ้ตี๋ไม่ได้ตอบอะไรกลับมา
แต่ปากสีชมพูอ่อนๆของมันที่บัดนี้กลับแดงจัด มันเริ่มเอามือมาพัดใบหน้า แม้แต่หน้าก็เริ่มแดงแล้ว



ผมเริ่มรู้สึกสงสารมันจึงเดินไปหยิบแก้วน้ำ นม น้ำเย็นแล้วน้ำผลไม้รสหวาน พร้อมบริการหันหน้าพัดลมให้หันไปทางไอ้ตี๋อย่างเสร็จสรรพ นำน้ำต่างๆ ไปวางไว้ด้านหน้าไอ้มันเลือกสรร



ไอ้ตี๋หยิบน้ำเปล่าเย็บเจี๊ยบเทใส่แก้วและดื่มลงไปอึกๆ แก้วแล้วแก้วเหล่า ผมมองมันอย่างขันๆ แล้วก็กินข้าวต่อ แสงสว่างเริ่มทะลุเมฆสีครึ้มเริ่มแผ่ลงมาที่พื้นโลก แสงแรกแห่งเช้าวันนี้ ผมเงยหน้ามองนาฬิกาแล้วเห็นว่าตีบอกเวลาเกือบหกโมงเช้าแล้ว ปมจึงไล่ไอ้ตี๋ให้กลับห้องไปได้แล้ว


“ผมลืมเอากุญแจมา” มันตอบหน้าตาย มือของผมที่กำลังเก็บรวบรวมจานชะงักค้าง ก่อนจะกัดฟันพูดขึ้นว่า


“ก็ไปเอากุญแจสำรองที่ป้าใจสิวะ”

“ป้าใจมาแปดโมงเช้านู่น” มันพูดจบแล้วล้มตัวนอนบนเตียงอย่างไม่อายเจ้าของห้องแม้แต่น้อย

“ก็เรื่องของแกดิ ออกไปเฮียจะนอนเหมือนกัน”


“ก็นอนด้วยกันก็ได้นิ ผมไม่ทำเฮียท้องหรอก มามะ..” มันตบเตียงปุๆ ข้างตัว ความโกรธขึ้นเป็นริ้วๆ ผมท่องอยู่ในใจเราโตกว่าๆ ไม่ต้องไปสนใจไอ้เด็กหน้าด้านนี้



เมื่อมันเห็นผมไม่สนใจมัน มันจึงเลิกต่อล้อต่อเถียงแล้วเอาผ้าคลุมโปร่งนอน
“ผมนอนล่ะ ไม่ต้องปลุกผมนะวันนี้มีเรียนตอนบ่าย” มันพูดจบก็หลับตานอนไป
ผมพูดไม่ออกจึงจัดการเก็บถ้วยจานและล้างคว่ำอย่างเรียบร้อย



เมื่อท้องอิ่มความง่วงเริ่มเข้ามาจู่โจมอีกครั้ง ผมเดินไปที่เตียงแล้วจัดการถีบตูดไอ้ตี๋ไปทีหนึ่งอย่างหมั่นไส้แล้วล้มตัวลงนอนบนเตียงข้างๆมัน ผ่านไปไม่ถึงห้านาทีผมก็นอนหลับไปอย่างเหนื่อยอ่อน จึงทำให้ไม่ทันเห็นรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ของตี๋ที่นอนหันหลังให้ผม เสียงพึมพำแผ่วเบาที่ดังขึ้นข้างหูแต่ความง่วงงุนทำให้เขาฟังไม่ได้ศัพท์เท่าไหร่


“เฮียนะเฮีย…ยังเด็กไปที่จะเอาคืนผมนะครับแถมดันทำตัวเองตกหลุมที่ตัวเองขุดขึ้นไว้อีก” สายตาโอนโยนปนขำขันของเด็กหนุ่มที่เขาใช่มองชายหนุ่มร่างสูง(น้อยกว่าเขา)ที่ตอนนี้เข้าสู่ห่วงนิทราไปแล้ว เด็กหนุ่มแอบจัดท่าทางให้หัวเขาเฮียมานอนที่แขนของตนและเขาก็นอนกอดเฮียหลับไป พร้อมรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ที่มุมปากที่แฝงความสุขไว้ถึง 7 ส่วน…
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 01-08-2016 10:59:46 โดย Alano »

ออฟไลน์ BlueCherries

  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 4061
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +159/-17
ชอบเฮียกะเด็กตี๋อ่า

เด็กมันมองเฮียมาได้พักนึงแล้วหรือเปล่านิ ที่ตำๆเพราะเรียกความสนใจจากเฮีย??

ออฟไลน์ BeautifulGirl

  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 103
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +4/-1
เมื่ออ่านจบ ความรู้สึกที่ขึ้นมาคือ
.
.
.
หิว!

ออฟไลน์ Alano

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 7
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +3/-0
ตอนที่ 3 หอพัก


   เมื่อผมย้อนกลับไปคิดถึงเรื่องวันนั้นก็รู้สึกโมโหตัวเองขึ้นมาอีกครั้ง หลังจากที่ผมตั้งใจจะแกล้งให้ไอ้ตี๋มันตื่นขึ้นมาแต่เช้ามืดเพื่อให้มันหงุดหงิดเล่น แต่กลับกลายเป็นผมเสียอีกที่กลับหงุดหงิด วันนั้นผมตื่นขึ้นมาอีกทีท้องฟ้าก็มืดแล้ว


    ผมคิดว่าไอ้เด็กตี๋นั่นคงกลับไปเรียบร้อย แต่พอพลิกตัวกลับรู้สึกแปลกๆ และเมื่อมองดูดีๆ ตอนนี้ผมถึงกลับนอนอยู่บนแขนมัน! ประดุจภรรยาสาวที่กำลังออดอ้อนสามีหนุ่ม และแขนขาหนักๆ ของมันนั้นก็กอดผมประดุจเป็นหมอนข้างก็ไม่ปาน ผมผลักมันออกเต็มแรง มันตื่นขึ้นมาทำหน้างงงัน ผมจึงชี้ไปที่ท้องฟ้า


“เย็นแล้ว…นายออกจากห้องฉันไปได้แล้ว” ผมพูดครั้งนี้ไอ้ตี๋ลุกขึ้นอย่างว่าง่าย เดินไปที่ประตูขณะที่มันกำลังจะเปิดประตูออกไป มันกลับวิ่งเข้ามาหาผมตอนนั้นผมนึกว่ามึนลืมของ แต่ที่ไหนได้มันกลับวิ่งเข้ามาจูบแก้มผมอย่างเต็มรักแล้วทิ้งท้ายคำพูดกวนตีนไว้ว่า


“ขอบคุณสำหรับที่นอนนะครับเฮียที่รัก ^3^ ม๊วฟ” ตอนนั้นผมอึ้งไปนิด ก่อนจะรีบวิ่งไปถีบมันจนหน้าคะหม่ำก่อนที่มันจะวิ่งหนีออกจากห้องไป


“หู๊ย เขินแรงด้วยอะ ฮ่าๆๆ” มันหัวเราะขำและวิ่งลงบันไดไป


จากวันนั้นถึงวันนี้ก็ผ่านไปหลายอาทิตย์แล้ว ตอนนี้ผมกำลังคำนวณค่าใช้จ่ายของเดือนนี้ ถึงแม้ผมจะทำงานพาทไทม์มากมายหลายงาน แต่ก็ยังคงต้องกระเบียดกระสนค่าใช้จ่ายอยู่นั่นเอง



เพราะเนื่องมาจากผมเรียนปีนี้เป็นปีสุดท้ายค่างานและค่าโปรเจ็คต่างๆที่งอกขึ้นเป็นดอกเห็ดทำให้ผมต้องรัดเข็มขัดอย่างมากแต่ถึงอย่างไรก็ตาม ผมก็ยังคงไม่มีเงินเหลือพอที่จะจ่ายค่าเช่าห้องที่ขอค้างป้าอิ๋วมาสามเดือนจนจะขึ้นเดือนที่สี่เดือนนี้แล้ว ผมพยายามคิดหาหนทางอย่างหนักพลางเปิดดูตารางเรียนและตารางงานว่าจะสามารถแทรกตรงไหนได้อีก


แต่ช่างโชคร้ายจนในท้ายที่สุดผมก็ไม่สามารถหาเงินมาจ่ายค่าเช่าเก่าที่ค้างไว้ถึงสามเดือนได้ แม้จะพยายามคุยประนีประนอมกับป้าอิ๋วเท่าไหร่ ป้าเขาก็ไม่ยอมลูกเดียว จนการคุยตอบโต้ของผมกับป้าอิ๋วเริ่มดังขึ้นเรื่อยๆ


“ป้าครับผมมีจ่ายไปก่อนสองเดือน แล้วขอค้างไว้อีกสองเดือนพอเดือนหน้าจะจ่ายให้หมดทั้งของเก่าของใหม่เลยครับ”
“เดือนที่แล้วเอ็งก็พูดอย่างนี้ อั๊วไม่รงไม่รอมันเลี้ยว หากอยู่ๆ ลื้อก็ชิ่งหนีไปอั้วจะทำยังไง”


“ป้าครับ ผมจะหนีป้าไปไหนละครับผมยังเรียนไม่จบเลย” ผมพยายามเจรจากับป้าอิ๋ว


“ลื้อเรียนมาสี่ซ้าห้าปีเลี้ยวยังไม่จบอีก ไม่อ่าวๆ อั้วให้ลื้อย้ายภายในสิ้นเดือนนี้ส่วนเงินค่าห้องที่เหลืออั้วจะหักจากค่าประกันหอของลื้อ”


“ปาอิ๋วครับ…ป้า…” ป้าอิ๋วเดินหนีผมเข้าสำนักงานไป ผมถึงกับเซ็ง
ให้ย้ายออกภายในสิ้นเดือนก็อีกแค่สี่ห้าวันเองแล้วผมจะไปหาหอนอนที่ไหนละครับ
จะไปนอนหอเพื่อน เพื่อนๆ ก็เรียนจบกันไปตั้งแต่ปีมะโว้แล้ว เฮ้อ ผมนั่งลงบนเก้าอี้อย่างถดท้อใจ


ทันใดนั้นก็มีคนมานั่งลงตรงข้ามกับผม เมื่อผมเงยหน้าไปมองจึงเห็นว่าเป็นไอ้ตี๋
จึงพลันส่ายหน้าและโบกมือไล่มันไปไม่ให้มากวนผมในตอนนี้


“เฮีย…โดดเด้งออกเหรอครับ?”
“แล้วมาทันได้ยินถึงไหนล่ะ” ผมถามไปอย่างยียวนหน่อยๆ
“ตั้งแต่ต้นอะแหละ ผมลงมาซักผ้าพอดี”
“แล้วเฮียจะไปอยู่ไหนละ หอเพื่อนก็ไม่ได้ หาหอใหม่ก็ไม่น่าจะมีเงินจ่ายค่าประกันหอใหม่นะผมว่า”




ผมเงยหน้ามองมันแล้วพูดด้วยน้ำเสียงเบื่อหน่ายปนรำคาญใจ


“ถามมากยังกะจะมาช่วยเฮียได้..ไปๆ จะไปไหนก็ไป” ผมโบกมือไล่มัน
“รู้ได้ไงว่าผมช่วยเฮียไม่ได้” มันตอบผมด้วยใบหน้ากวนๆ
“แล้วจะช่วยยังไง…นายมีเงินให้เฮียหมุนก่อนสักสองหมื่นไหมล่ะ?”
“ไม่มี..”
“ก็รู้อยู่แล้วน่า”
“เรื่องเงินผมช่วยเฮียไม่ได้ แต่เรื่องที่อยู่เนี้ย…ผมช่วยได้อยู่นา”


“หืม ช่วยยังไงไหนว่ามาสิ?” ผมถามอย่างสนใจ
“ก็…เฮียมาแชร์ห้องกับผมก็ได้นิ”


“……” พอได้ยินคำตอบแบบนี้ผมก็มองเมินมันไป ให้ไปอยู่กับมันผมไปอยู่วัดดีกว่า


“ว่าไงครับเฮีย…ตอนนี้เฮียไม่มีที่ไปอยู่นา” ผมเกลียดเสียงที่ดูเจ้าเล่ห์อย่างคนที่ถือไพ่เหนือกว่าอย่างมันจริง


“ไม่เอา…อยู่กับคนอย่างแก เฮียไปอยู่วัดดีกว่าอีก” ผมบอกปัดไปอย่างไม่ลังเล


“ตามใจครับเฮีย แต่ถ้าเฮียเปลี่ยนใจเมื่อไหร่…” มันโน้มหน้าลงมากระซิบที่ข้างหูผมด้วยน้ำเสียงที่’พยายาม’จะแหบๆ


“…ใส่ชุดนักศึกษามาหาผมได้ทุกเมื่อ”
















ออฟไลน์ GBlk

  • ขอให้สรรพสัตว์จงมีความสุข
  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1432
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +82/-43

ออฟไลน์ BlueCherries

  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 4061
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +159/-17
เด็กตี๋กวนติงมั่ก

อาเฮียต้องสั่งสอนเด็กน้า เด็กมันปีนเกลียวววว

ออฟไลน์ snowboxs

  • เป็ดArtemis
  • *
  • กระทู้: 5467
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +124/-7
น่ารักดีค่ะ ตี๋กะจะเคลมเฮียเหรอ

ออฟไลน์ Alano

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 7
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +3/-0

ตอนที่ 4 รูมเมท


ผมจำต้องยอมกลืนน้ำลายตัวเองดังเอื้อก เมื่อสิ้นเดือนมาถึงแต่ผมก็ยังไม่สามารถหาหอพักห้องใหม่ได้ สองมือกำกระเป๋าแน่นข้าวของส่วนตัวที่มีไม่มาก เพียงกระเป๋าถือสองใบก็เพียงพอที่จะบรรจุข้าวของลงไปได้



[ก๊อก ก๊อก ก๊อก]
ผมเคาะประตูห้องตี๋ แล้วรอคอยอย่างสงบเวลาผ่านไปไม่นานตี๋ก็เดินมาเปิดประตูให้ผม สีหน้าของตี๋ที่มองมาที่กระเป๋าถือดูไม่มีความแปลกใจแฝงอยู่เลย ตี๋ทำท่าทางผายมือให้ผมเข้าห้องไปอย่างง่ายๆ เรื่องนี้ทำให้ผมเกินคาดอยู่เหมือนกันด้วยตอนแรกผมคิดว่าตี๋จะกวนประสาทหรือเยาะเย้ยผมมากกว่านี้เสียอีก..


ผมเดินเข้าไปในห้องของตี๋ ที่ยังคงมีข้าวของวางอย่างระเกะระกะเหมือนเดิม
ตรงโต๊ะญี่ปุ่นตัวเตี๊ยที่ครั้งก่อนใช้นั่งกินข้าวผัดกะเพรา ตอนนี้มีผักหลายชนิดและของสดต่างๆ วางตั้งอยู่


“กำลังทำกับข้าวอ่อตี๋?”
“ใช่ครับเฮีย…มาๆ ใกล้เสร็จพอดีเฮียมากินด้วยกันเลย”


ตี๋พูดจบก็เดินไปเตรียมอาหารต่อ ผมวางกระเป๋าถือสองใบไว้หน้าตู้เสื้อผ้าและเดินไปหาตี๋เผื่อมีอะไรที่จะช่วยได้บ้าง


ตี๋จัดวางบะหมี่กึ่งสำเร็จรูป 2-3 ก้อนวางไว้ตรงกึ่งกลางของหม้อ และจัดเรียงหมึก กุ้ง ปลาหมึก ปูอัด และผักชนิดต่างอย่างสวยงามและดูน่ากิน


“ทำหม้อไฟเกาหลีเหรอตี๋?”
“ฮะ…แต่ใช้เครื่องต้มยำของไทยนี้แหละครับ”


ตี๋จัดการเทน้ำเปล่าลงไปในหม้อตั้งไฟรอเดือด ผมนั่งลงรอกิน ตี๋ดูเป็นคนที่ทำอาหารเก่งมากทีเดียว ท่าทางคล่องแคล่วในการเตรียมอาหารทำให้ผมสงสัยจึงเอ่ยปากถาม


“ทำไมแกถึงทำกับข้าวเก่งนักล่ะ?”
“อ๋อ ที่บ้านผมขายอาหารตามสั่งน่ะครับ ผมช่วยที่บ้านประจำเลยพอจำสูตรมาได้นิดๆหน่อยๆ”
“เออดีๆ”




“เฮียชอบรสมือผมป่ะล่ะ”
“ชอบน่ะ เฮียว่าอร่อยถูกปากเลยล่ะ”


“งี้แหละเฮียเขาถึงว่ากันว่า…สเน่ห์ปลายจวักน่ะผัวรักผัวหลง”
“แล้วบ้านแกอยู่ไหนวะตี๋?” ผมเบี่ยงประเด็นออกไป หลังจากได้ยินคำพูดของตี๋


“เชียงใหม่น่ะ..”
“หืม เฮียก็อยู่เชียงใหม่”


“เราเคยเจอกันมาก่อนรึเปล่า?” ผมเอ่ยถามตี๋ไปงั้น เพราะเห็นว่าตี๋อยู่จังหวัดเดียวกับผมพอดี แต่มือของตี๋ที่ตอนแรกคล่องแคล่วในการจัดเตรียมอาหารหยุดชะงักเล็กน้อย ผมมองจ้องตี๋อย่างสงสัย


“…กินเหอะเฮีย กำลังได้ที่เลย” ผมปัดความสงสัยเมื่อกี้ทิ้งไป กลิ่นหอมฉุยของเครื่องต้มยำแบบไทยๆ ที่ผสมผสานกับหม้อไฟเกาหลีทำให้ผมอดกลืนน้ำลายไม่ได้


     น้ำซุปสีแดงใสน่ากิน หม้อใบใหญ่ที่มีเส้นบะหมี่กึ่งสำเร็จรูปอยู่ตรงกลาง รอบๆ อัดแน่นไปด้วยของทะเลจำพวกหมึกกุ้ง แล้วยังมีปูอัด ลูกชิ้นปลาต่างๆอีก


    ตี๋ยื่นถ้วยชามให้ผม ตะเกียบที่ต่างเตรียมอยู่พร้อมในมือ ใช้เวลาเพียงไม่นานหม้อไฟเกาหลีกลิ่นหอมฉุยที่เต็มล้นอยู่ในหม้อเมื่อครู่ ก็เหลือเพียงหม้อเปล่าๆ ใบหนึ่งแม้แต่น้ำซุปยังไม่เหลือติดก้นหม้อ..


     หลังจากผมกินอาหารเรียบร้อย ตี๋ก็ไล่ให้ผมไปอาบน้ำอาบท่าก่อน ผมอาบน้ำอย่างสบายใจพร้อมฮัมเพลงเบาๆ …แม่นวลลออ เจ้าจะเขินอายไปทำไม หันหน้ามาใกล้ๆ ดูสิจะอายไปไหนกะ…กัน อร๊ากกกกกกกกก ผมร้องลั้นอย่างตกใจ



     มือที่กำลังสระหัวอยู่หยุดชะงัก ปากที่กลังฮัมเพลงอย่างสบายอารมณ์เปลี่ยนเป็นคำรามลั่น อร๊ากกกกกกกกกกกก จิ้งจกกกก!



[ปัง!]
“เฮียเป็นอะไร?” ด้วยอารามตกใจ ผมรีบชี้ไปที่จิ้งจกที่เกาะอยู่ที่ผนังอีกด้านอย่างขวัญหนีดีฝ่อ ตี๋เปิดประตูเข้ามาในห้องน้ำแล้วเดินไปจับจิ้งจกบนผนังให้และเดินออกไปอย่างเงียบๆ


[ปัง!]



    เมื่อเสียงประตูปิดลง ผมก็ได้สติขึ้นมาขวัญที่บินหายไปเมื่อกี้บินกลับมาลงกระหม่อมอีกครั้ง สติมาปัญญาเกิด ด้วยอารามตกใจจากจิ้งจกเมื่อครู่ ทำให้ผมหวีดร้องแหกปากดังลั่น



     ภาพเหตุการณ์ย้อนกลับเข้ามาในสมองอย่างสโลโมชั่น ตี๋เปิดประตูเข้ามา ตี๋จับจิ้งจกให้ ตี๋เดินออกไป แต่ก่อนที่มันจะออกไป มันหันกลับมาดูอะไรบางอย่างที่ต่ำกว่าเอวผมลงไป… ‘ต่ำกว่าเอวลงไป’



“ไอ้ตี๋ มึงแอบมองมังกรผงาดฟ้าของกู กู กู!” 
     


    เสียงคำรามโหยหวนที่ดังออกมาจากในห้องน้ำ ทำให้คนที่เพิ่งเข้าไปจับจิ้งจกเมื่อครู่หยักริมฝีปากขึ้นอย่างเป็นประกายเจ้าเล่ห์ พลางตอบกลับเสียงดังอย่างตั้งใจอยากให้คนในห้องน้ำได้ยิน..


“…ก็แค่หนอนน้อยตัวเล็กเองน่าเฮีย”

ออฟไลน์ BlueCherries

  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 4061
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +159/-17
 :hao7:

ตี๋พูดอะไรคะ ทำเฮียแทบทรุด เฮียบอกว่ามันคือมังกร ตี๋ก็ต้องเชื่อสิคะ
คิคิ

(เจอกันมาก่อนแน่นอน แต่ที่ไหนน้อออออออออ)

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

ประกาศที่สำคัญ


ตั้งบอร์ดเรื่องสั้น ขึ้นมาใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดนี้ ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.msg2894432#msg2894432



รวบรวมปรับปรุงกฏของเล้าและการลงนิยาย กรุณาเข้ามาอ่านก่อนลงนิยายนะครับ
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0



สิ่งที่ "นักเขียน" ควรตรวจสอบเมื่อรวมเล่มกับสำนักพิมพ์
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=37631.0






ออฟไลน์ snowboxs

  • เป็ดArtemis
  • *
  • กระทู้: 5467
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +124/-7
5555 ตี๋แอบดูหนอนน้อยเฮีย

ออฟไลน์ whitelavenders

  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 198
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +6/-0
เจ้าเล่ห์นะอาตี๋ รู้จักเฮียมาก่อนแน่ๆ
แถมยังแอบดูหนอนน้อย เอ๊ย มังกรของเฮียอีก
55555

ออฟไลน์ Alano

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 7
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +3/-0
ตอนที่ 5 ทำความสะอาดห้อง



วันนี้ผมถูกปลุกแต่เช้ามืด เช้าแบบเช้ามากๆ ขนาดดวงอาทิตย์ยังไม่โผล่ออกมาทำหน้าที่ให้แสงสว่างเลย เฮ้อ ทั้งๆ ที่วันนี้ไม่มีเรียนแท้ๆ ผมหาวหวอดและนั่งอยู่บนเตียงเฉยๆ มองดูเฮียทำท่าทางกระฟัดกระเฟียดซึ่งผมคิดว่ามันตลกดี



หลังจากที่เมื่อคืนเฮียแต๊วแตกเรื่องจิ้งจก ประกอบกับที่ผมเผลอไปเห็นหนอนน้อยของเฮียเข้า เฮียเลยปึ่งๆ กับผม แกล้งปลุกผมให้ทำนู่นทำนี้ แถมยังบ่นว่าห้องของผมรกอย่างนู้นอย่างนี้ ผมมองเฮียที่ตอนนี้บ่นเป็นหมีกินผึ้งอยู่ตรงหน้า



เฮียใส่บ็อกกับเปลือยท่อนบนอวดผิวขาว แม้ว่าร่างกายของเฮียจะไม่จัดว่ากำยำเท่าผม แต่ก็ถือว่าสูงโปร่งอยู่ไม่น้อย เฮียยืนเท้าสะเอวบ่นไม่หยุด ผมเห็นอย่างนี้แล้วก็อยากแกล้งแหะ



ผมฉุดแขนเฮียข้างหนึ่งโดยแรงจนเฮียล้มลงมาบนเตียงที่ผมนั่งอยู่ แล้วก็ทำเสียงตกอกตกใจ “เฮียอยู่เฉยๆนะ” ได้ผล ฮ่าๆๆ เฮียนอนตัวแข็งอยู่บนเตียงโดยลำตัวท่อนบนที่เปลือยเปล่าพาดอยู่บนตักผม ผมทำเป็นใช้มือโบกไล่อะไรบางอย่างอยู่ข้างหลัง




“อะไร..อะไร..ตัวอะไร?” เฮียถามผมเสียงหวาดๆ โอ๊ยเสียงเฮียจี้ว่ะ ผมยังคงทำเป็นแกล้งปัดๆ มือไปมา ส่วนมืออีกข้างที่ว่างอยู่ แอบบีบตูดเฮียไปทีหนึ่ง เฮียที่กำลังกลัวอยู่ไม่ทันรู้ตัวว่าตัวเองกำลังโดนแต๊ะอั๊งอยู่
เหมือนเมื่อวานที่เฮียก็ไม่รู้เช่นกัน ว่าจิ้งจกตัวเมื่อวานก็แค่ของปลอมที่ผมใช้กาวติดไว้บนผนังห้องน้ำ ด้วยผมรู้ดีว่าเฮียของผมหวาดกลัวกับสัตว์อะไรพวกนี้มาก ไม่ว่าจะเป็นจิ้งจก แมลงสาบ ผึ้ง ตอนนี้ผมเลิกแกล้งเฮียล้ะ และลุกขึ้นไปทำงานที่เฮียใช้ให้ผมทำ



ผมยืนปัดหยากไย่อยู่ ส่วนเฮียขัดพื้นห้องน้ำอยู่ในห้องน้ำพร้อมเสียงบ่นงึมงำที่ผมได้ยินเป็นระยะๆ ผมแสร้งไม่ตอบเฮียแม้จะได้ยินเฮียใช้ให้ผมไปซื้อน้ำยาล้างห้องน้ำที่ด้านล่างหอพัก โหย ขี้เกียจลงไป ตอนนี้ผมเลิกทำความสะอาดและแอบมุดลงไปนอนใต้ผ้าห่มล้ะ ง่วงจะตาย ปล่อยให้เฮียทำไปคนเดียวดีกว่า ผมคิดอย่างมีความสุขและล้มตัวลงนอน



“ตี๋ๆ ไปซื้อน้ำยาล้างห้องน้ำให้เฮียหน่อย ตี๋ ไอ้ตี๋โว้ย”



เฮียนี้ขี้โวยวายจริง ผมเอาหมอนปิดหูแล้วพลิกตัวนอนต่ออย่างไม่สนใจเฮีย แต่ขณะที่ผมกำลังเคลิ้มๆ จะหลับนั้น



[ปัง!]



สิ้นเสียงของอะไรสักอย่างที่ระเบิดขึ้น ไฟในห้องก็ดับพรึ่บ ทั้งห้องตกอยู่ในความมืด
เสียงเฮียที่บ่นงึมงำหายไปแทนที่ด้วยความเงียบสนิท ผมรีบคว้านหาไฟฉายที่หัวเตียงเดินไปหาเฮียที่ห้องน้ำด้วยผมรู้ดีว่าเฮียกลัวความมืดมากที่สุด..



“เฮีย เฮียผมกำลังเดินไปนะ รอแปปนะเฮีย” ผมส่งเสียงนำไปก่อน ให้เฮียอุ่นใจ
“อะ อืม” เสียงเฮียตอบกลับมาเบามาก



ผมเปิดประตูและฉายไฟเข้าไปเห็นเฮียที่สวมแค่บ็อกเซอร์มือข้างหนึ่งถือแปรงขัดห้องน้ำ แม้ผมตอนนี้อยากจะกระเซ้าแหย่เฮียมากแค่ไหน แต่ด้วยสีหน้าของเฮียที่ตอนนี้ค่อนข้างซีด และท่าทีที่เงียบลงไป ทำให้ผมรีบเดินเข้าไปหยิบแปรงถูพื้นออกจากมือเฮียอย่างรวดเร็ว



“เฮียผมคิดว่าหม้อไฟคงระเบิด ไฟน่าจะดับทั้งหอ เดี๋ยวเฮียล้างเนื้อล้างตัวเลยนะ หรือจะให้ผมล้างให้ก็ได้นะเฮีย” ผมอดไม่ได้ที่จะกระเซ้าเฮียสักนิด



“ตี๋ ล้างให้หน่อย…” เสียงแผ่วเบาของเฮียที่ตอบกลับมาทำให้ผมที่กำลังวางไฟฉายไว้ตรงอ่างล้างหน้าต้องหันกลับมามองหน้าเฮียอีกครั้ง
“เฮียจะให้ผมล้งตัวให้จริงเหรอ?”



“อืม” ผมถามอีกครั้งและเมื่อได้รับคำตอบที่ยืนยันจากปากเฮียผมก็จัดการเปิดฝักบัว
สายน้ำที่ไหลค่อนข้างแรงอาจทำให้เฮียเจ็บได้ ผมจึงใช้มือป้องไว้ให้น้ำไหลผ่านมือของผมไปเพื่อลดทอนความรุนแรงของน้ำ



สองมือของผมค่อยๆ ล้างคราบฟองที่พื้นห้องน้ำ และบางส่วนที่เปื้อนร่างกายของเฮีย เมื่อพื้นห้องสะอาดดีแล้ว ผมจึงถือโอกาสอาบน้ำล้างตัวให้เฮียเลยทีเดียวเพราะวันนี้เฮียตื่นมาทำความสะอาดห้องตั้งแต่เช้าคงจะเหนอะตัวจากคราบเหงื่อไคลไม่น้อย




เฮียไม่ได้ต่อต้านอะไร เมื่อผมเริ่มชโลมแชมพูลงบนผมของเฮียแล้วค่อยขยี้พร้อมนวดคลึงให้อย่างช้าๆ



“เฮียกลัวความมืดมากเลยเหรอ?” ผมถือโอกาสถามเฮีย แม้ผมจะรู้อยู่แล้วว่าเฮียกลัวความมืดและสารพัดสัตว์ แต่อาการกลัวความมืดนี้ค่อนข้างเกินคาดสำหรับผมไปมากนัก



“อืม กลัวมาก”
“ทำไมละครับ” ผมนวดคลึงตรงขมับอย่างอ่อนโยนทำให้ร่างกายที่เครียดเกร็งผ่อนคลายลง



“…..”
“ถ้าไม่อยากตอบก็ไม่ต้องตอบครับ ป่ะ วันนี้ผมคิดว่าคงไฟดับทั้งวันแน่ ผมว่าเราออกไปห้างกันดีกว่าครับเฮีย”




“ตอนนี้ยังเช้ามืดอยู่เลย ห้างที่ไหนจะเปิด”
“เดี๋ยวก็สว่างน่าเฮีย อืม…หรือเราจะไปทะเลกันดี พรุ่งนี้เฮียมีเรียนไหม?”



“ตอนเช้าไม่มี แต่ตอนเย็นเฮียต้องทำงาน”
“โอเค งั้นเราไปพักคืนหนึ่ง พรุ่งนี้ก่อนเที่ยงกลับ”



ผมพูดเองเออเองแล้วจัดการเช็ดตัวให้เฮียจนแห้งเสร็จสรรพ ก่อนที่ผมจะรีบอาบน้ำ
ตอนแรกที่ผมก็ไม่คิดจะถอดกางเกงขาสั้นที่สวมอยู่หรอก แต่ผมเห็นเฮียมองผมอยู่
เอ…หน้าเฮียแดงอยู่หรือป่าวนา หรือเพราะแสงไฟ ผมเลยจัดการดึงกางเกงลงมาอย่างรวดเร็วและอาบน้ำอย่างสบายอารมณ์



“ทุเรศ กล้าถอดได้ไงว่ะ” เสียงบ่นของเฮียดังมา หึหึ เห็นของผมแล้วละซี้
“ของดีก็ต้องกล้าโชร์ครับเฮีย และถือว่าเจ๊ากันไปกับเมื่อคืนละกัน” ผมตอบเฮียไปด้วยเสียงภาคภูมิใจ และแอบรู้สึกว่าไฟดับเช้านี้เหมือนกับของขวัญที่พระเจ้าประทานให้มาเลยละครับ หุหุ

ออฟไลน์ BlueCherries

  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 4061
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +159/-17
ธ่อวววววว

ตี๋สืบมาดี เมื่อก่อนรู้จักเฮียที่ไหนล่ะ???

ไปเกาะเสม็ดเลย  :katai2-1:

ออฟไลน์ Alano

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 7
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +3/-0
ตอนที่ 6 ทะเล



จากเหตุการณ์ที่ไฟดับเมื่อเช้าตรู่ทำให้เฮียดูหงอยๆ และเศร้าซึมไปพักใหญ่ ผมแกปัญหาอย่างง่ายๆ ด้วยการพาเฮียมาเที่ยวทะเล



ซึ่งมันคงจะต้อง อโลฮ่าาา มากๆ ถ้าตอนนี้ผมไม่เมาเรือเสียก่อน



ข้าวผัดไก่และบรรดาของกินเล่นที่ผมกินไปเมื่อเช้าต่างเริ่มตบตีอยู่ในท้องของผม ความคลื่นเหียนวิงเวียนที่มีมากขึ้นเรื่อยๆ ทำให้ผมสะกดกลั้นอาเจียนแทบไม่ไหว



เฮียที่ตอนแรกเดินหายไปไหนไม่รู้เดินกลับมาอีกครั้งเมื่อผมเงยหน้าขึ้นไปมองทำให้เห็นสีหน้าของเฮียตอนนี้ที่มีแววแห่งความสาสมใจฉายอย่างชัดเจน



"ตี๋แกเมาเหรอเรอะ"
"ก็เห็นอยู่ว่าเมา"
"เอาๆๆ ตอบวอนตีนจริงนะ คนเขาอุตส่าห์เป็นห่วง"



"เอ้า เอาน้ำเย็นลูบหน้าหน่อยเผื่อจะดีขึ้น" เฮียพูดจบก็ยื่นขวดน้ำสีขุ่นที่มีอุณหภูมิเย็นเจี๊ยบให้ผม



"ไปเกาะล้าน ข้ามเรือแค่ 15 นาทีเองทนหน่อยแล้วกัน"



ผมพยักหน้าตอบกลับเฮียอย่างเพลียๆ และจัดการเปิดฝาขวดเอาน้ำเย็นๆ ราดน้ำเผื่อจะรู้สึกสดชื่นขึ้นบ้าง



"ตี๋ ว่าแต่แกนิมันอ่อนจริงๆ เลยนะ ขึ้นเรือได้แค่ 5 นาทีก็เมาเสียแล้ว"



ผมใช้มือทั้งสองลูบหยดน้ำออกจากใบหน้าอย่างลวก และถือโอกาสนี้พิงไหล่เฮียอย่างอ่อนแรง ก่อนจะตอบเฮียไปว่า



"ผมเมาตั้งแต่อยู่บนรถตู้แล้ว คนขับแม่งขับยังกะเพิ่งไปทะเลาะกับเมียมา" ผมพูดอย่างฉุนเฉียว



" เออก็จริง แม่งขับห่วยแตกมาก เบรกแม่งทุกสิบนาทีเฮียก็จะบ้าเหมือนกัน"



เมื่อเฮียพูดจบ ประจวบเหมาะกับที่เรือโคลงเครงพอดี หัวของผมลื่นหลุดตกจากบ่าเฮีย เฮียรีบใช้มือโอบประคองผมศรีษะให้ขึ้นมาพิงบ่าอีกครั้ง และขยับท่าทางให้ผมพิงได้ถนัดถนี่มากยิ่งขึ้น มือขาวๆ ของเฮียอีกข้างก็คอยพัดให้ผมอย่างเอาใจใส่



ตอนนี้ผมชักจะอยากให้เวลานี้ยาวนานขึ้นกว่านี้อีกสักนิด ขอให้ผมดื่มด่ำกับความอ่อนโยนของเฮียให้มากขึ้นอีกนิด...แค่อีกนิดก็พอ



คำร้องขอของผมที่แสนจะน้อยนิดบังเกิดผลทันตา คลื่นลมโหมกรรโชกแรงขึ้น คนเรือถึงกับต้องหยุดไป เวลา 15 นาทีที่กำลังจะถึงฝั่งถูกยืดไปอีก 5 ชั่วโมง 5 ชั่วโมงที่ผมจะได้พิงไหล่เฮียอย่างแสนมีความสุข...



"ตี๋ ตี๋ ไอ้ตี๋ ลงมาได้แล้วโว้ย"



เสียงเรียกของเฮียปลุกผมออกจากจินตนาการอันบรรเจิดของตัวเองเมื่อครู่ ผมทำหน้าเซ็งและเดินตามตูดเฮียไปต้อยๆ



ด้วยงบอันจำกัดจำเขี่ยพวกเราจึงต่างมองหาบ้านพักที่ราคาถูกต่อกระเป๋าตังค์ของเรา



แต่เนื่องด้วยตอนนี้เป็นช่วงไฮท์ซีซั่น ที่พักแทบจะเต็มทุกที ผมกับเฮียพวกเราไม่มีแม้แต่เวลาที่จะหันไปชื่นชมชายหาดด้านหน้า เพราะมัวแต่เดินหาบ้านพักกันอยู่นั่นเอง



"เฮียหิวแล้วอ่ะ หาไรกินกันก่อนมั้ย ค่อยหากันต่อก็ได้ นะเฮียนะ" ผมพูดอย่างอ้อนๆ



"อ่า เอางั้นก็ได้"



พวกผมหาร้านอาหารตามสั่งง่ายๆ แล้วหาที่นั่ง และจัดการสั่งอาหารที่อยากกินกัน



“เฮียจะกินไรอ่ะ” ผมถามเฮีย ส่วนตัวผมจดรายการอาหารที่ตัวเองต้องการลงบนกระดาษสั่งอาหารเรียบร้อย



“ไข่เจียวปูล่ะกัน”
“โห๊ย เฮียอุตส่าห์มาตั้งไกล ดันกินแค่ข้าวไข่เจียวนี้นะ” ผมพูดขึ้นเมื่อได้ยินเมนูอาหารของเฮีย



“…ไอ้ตี๋ของแกนี้ก็ให้อารมณ์ทะเลมากเลยนะ ผัดกระเพราปลาหมึก แหม่” เฮียชะโงกหน้ามาดูเมนูที่ผมสั่งบนกระดาษจดแล้วพูดด้วยน้ำเสียงเหน็บแหนม



“….” ผม



พวกเรารอประมาณ 15 นาทีหลังจากสั่งอาหาร ก็ได้อาหารมาทานกันใช้เวลาไม่นานอาหารทั้งหมดก็ลงกระเพาะของชายหนุ่มหน้าตาดีที่หิวโหยทั้งสองคน



เมื่อกินข้าวกันเสร็จพวกผมก็เดินทางหาที่พักกันต่อ เดินไปเกือบสุดหาดเจอห้องว่างห้องหนึ่งที่พี่เจ้าของบอกว่าแขกเพิ่งแคนเซิลไป



“พวกน้องโชคดีมากเลยนะ แขกเขาเพิ่งโทรมาแคนเซิลเมื่อกี้เอง แล้วพวกน้องก็เข้ามาติดต่อพอดี” ชายหนุ่มผิวคร้ามเข้มท่าทางใจดี พูดคุยกับพวกผม



“เยี่ยมไปเลยครับพี่ พวกผมก็เดินหาบ้านพักมาตั้งแต่หน้าหาดจนจะสุดหาดอยู่แล้ว ถ้าไม่ได้ที่นี้พวกผมคงนอนชายหาดกันแล้วละครับพี่”



ผมคุยกับพี่เจ้าของที่อัธยาศัยดี เมื่อพี่เขาพาไปดูห้องจ่ายเงิน และได้กุญแจเสร็จสรรพ ผมกับเฮียก็ไปต่างไปเปลี่ยนเสื้อผ้ากะจะไปเล่นน้ำทะเลกันให้ชุ่มปอด



ผมเปลี่ยนเสื้อผ้าเรียบร้อยเดินออกมาเจอเฮียที่นั่งรออยู่บนเตียงด้วยท่าทางไม่สู้ดีนัก ผมจึงเอ่ยถามเฮียอย่างแปลกใจ



“เฮียเป็นไรครับ ท้องผูกเหรอ?”
“ป่าวเว้ย ไอ้ตี๋ ไม่กวนตีนสักวันจะตายป่ะ”
“คร๊าบๆ แล้วเฮียเป็นไรนั่งหงอยเป็นหมาหิวนมเลย”
“…เฮียรู้สึกไม่ดีน่ะ”
“รู้สึกไม่ดีเรื่อง?”
“ค่ารถ ค่าอาหาร ค่าที่พักแกออกคนเดียวหมดเลย เฮียไม่ได้…”



เมื่อผมรู้ถึงเหตุผลที่เฮียนั่งเป็นหมาหงอยยังงี้ จึงพูดตัดบทเฮียไปด้วยน้ำเสียงสบายๆ “สุขสันวันเกิดครับเฮีย”



“ฮะ วันเกิดใคร?”
“วันเกิดเฮียไงครับ” ผมเดินไปที่กระเป๋าเป้และหยิบเค้กชิ้นเล็กๆ ในกระเป๋าที่ตรงหน้าเค้กแอบเละเล็กน้อย เปิดฝาพลาสติกที่ครอบเค้กออก ปักเทียนเล่มเล็กหนึ่งเล่มจุดไฟ เมื่อเสร็จเรียบร้อยจึงเดินเอาไปยื่นให้เฮีย



เพลง happy birth days ที่ผมร้องออกมาอย่างตะกุกตะกักด้วยความเขินอาย
เฮียรับเค้กจากมือผมไป



“ซื้อมาตอนไหนเนี้ยตี๋?” เฮียถามผม ผมมองหน้าเฮียที่ตอนนี้ริมฝีปากของเฮียยิ้มกว้างประกายตาแห่งความยินฉายชัด



“ก่อนขึ้นรถตู้ที่ร้านสะดวกซื้อ…” ผมตอบเสียงเบา แหม่ มันก็แอบเขินเบาๆ ละนะ



“มากินด้วยกันดิ” เฮียพูด แล้วจัดการแบ่งเค้กด้วยมืออย่างง่ายๆ เค้กชิ้นเล็กถูกแบ่งเป็นสองส่วน ผมได้ส่วนที่มีเยลลีสีแดงอยู่บนเนื้อเค้กสีช็อกโกแลตเข้ม ส่วนเฮียเอาเค้กตรงส่วนปลายแหลมไป



ผมกินเค้กส่วนของผมหมดอย่างเรียบร้อยเหลือแค่เยลลีสีแดงที่ผมกินเป็นอย่างสุดท้าย เพื่อนๆก็เป็นกันใช่ไหมล่ะ เวลากินเค้กที่ไรเก็บเยลลีสีแดงนี้กินอย่างสุดท้ายทุกที



ผมตักเยลลีเข้าปากเมื่อเงยหน้าขึ้นจึงเห็นเฮียมองเยลลีตาละห้อย โอ๊ย ขำหน้าเฮียอ่ะ ผมเลยแกล้งเฮียด้วยการแลบลิ้นโชร์เยลลีเสียเลย



“แบ่งเฮียมั้งดิ่..”
“แบ่งไงอ่ะ กินไปแล้วเนี้ย” ผมพูดเสียงอู้อี้เพราะกำลังอมเยลลีอยู่ มันหวานๆ อร่อยดีแหะ



ขณะที่ผมกำลังคิด เฮียก็ใช้มือบีบแก้มของผมแน่นก่อนจะใช้ลิ้นตวัดแย่งเยลลีออกไปจากปากของผมอย่างง่ายดาย



“….” ผม
“..เมื่อกี้เฮียทำไรอะ”
“กินเยลลีไง” เฮียตอบด้วยท่าทางไม่รู้สึกรู้สา
“…” ผม
“…ก็วันนี้วันเกิดเฮียทั้งที แบ่งเยลลีแค่นี้ไม่ได้ไง”
“…” ผม
“…เมื่อกี้เฮียจูบผมนะ”
“หืม ไม่ใช่นิ เฮียแค่จะกินเยลลีเฉยๆ”


“แล้วก็ไอ้ที่เค้าเรียกกันว่าจูบน่ะ…”



เฮียพูดพลางใช้สองมือจับหน้าของผมและโน้มลงมาจูบ ปลายลิ้นว่องไวที่แทรกเข้ามาโนโพรงปากเกี่ยวกระหวัดปลายลิ้นของผมอย่างช่ำชอง หัวสมองของผมขาวโพลนคิดอะไรไม่ออกแม้แต่น้อย สัมผัสที่ได้รับจากเฮียเหมือนความฝันที่ผมเคยจินตนาการไว้เป็นร้อยเป็นหมื่นครั้ง หากแต่เมื่อได้รับสัมผัสจริงๆ กลับเกินกว่าที่คาดไว้



ริมฝีปากหอมหวานที่ตอนนี้มีรสเค้กช็อกโกแลตขมๆ เจือไว้เล็กน้อยทำให้หัวสมองของผมหมุนติ้ว ผมที่เข้าใจมาตลอดว่าผมเองที่เป็นฝ่ายที่คอยจีบ คอยอ่อย คอยรุกเฮียอยู่ตลอด กลับกลายเป็นฝ่ายที่ได้รับจูบที่อ่อนโยนจากเฮีย



“…แบบนี้สิที่เขาเรียกว่าจูบนะ…ตี๋น้อย” เฮียพูดด้วยรอยยิ้มเจ้าเล่ห์มุมปาก

ออฟไลน์ BlueCherries

  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 4061
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +159/-17
 :z3:

เฮียแก้เกมอย่างมืออาชีพ!!!

ตกลงหนูตี๋น้อยไปเจอเฮียตอนไหนคะเนี่ย รุ้จักกันมานานแล้วสินะ??

 

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด


สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด