พระลักษณ์
Writer : Tan-Yung0209
File : 14
'นั่นสิผมมาอยู่กับพี่ทศเพื่ออะไร'
หลังจากที่ผมพูดคุยกับพี่รามเสร็จ ผมตั้งคำถามกับตัวเองว่ามาอยู่กับพี่ทศเพื่ออะไร? ที่จริงคำตอบมันมีมาตั้งแต่แรก ในวันนั้นผมเห็นแก่ตัว ผมต้องการที่จะอยู่ในสายตาของพี่ราม ผมเลือกที่จะช่วยพี่รามแทนที่จะให้อภัยตามที่พี่ดาบอก...ผมทำทุกอย่างเพื่อคนที่ผมรัก
"นั่งเหม่ออะไรอยู่ หืม? ขอโทษที่ปล่อยให้รอนะกูไม่คิดว่าจะดึกขนาดนี้" พี่ทศเข้ามาสวมกอดจากด้านหลัง จมูกโด่งเข้ามาซุกไซร้ที่ซอกคอขาว
"พี่ทศหยุดทำรุ่มร่ามกับลักษณ์ได้แล้ว" ผมเอ็ดคนมือปลาหมึกพร้อมกับหยิกแขนที่มารัดกอด
"ให้กูเติมพลังหน่อย กูประชุมกับกรรณเหนื่อยโคตร" พี่ทศบ่นแล้วซุกคอผมนิ่งท่าทางคงจะเหนื่อยจริงๆ
"ประชุมอะไรเหรอครับ?" ผมถามอย่างกระตือรือร้น
"ก็เกี่ยวกับเอกสารที่ใช้ในการประมูลที่ดินเอาไว้สร้างคาสิโนน่ะแถมต้องเอากลับไปตรวจที่กรุงเทพอีก ไหนจะต้องเตรียมตัวเยอะแยะเพราะถ้าประมูลไม่ได้นี่เสียหายหลายสิบล้านแน่" พี่ทศตอบก่อนนอนหนุนตักผม มือหนาคว้ามือเรียวของผมมาสูดดม
"สดชื่นว่ะ..ตัวมึงหอมจริงๆ" พี่ทศเอ่ยแล้วซุกใบหน้าไปที่หน้าท้องของผม
"พี่ทศครับ ถ้าง่วงก็นอนให้ดีสิครับ นอนหนุนตักลักษณ์แบบนี้ลักษณ์เมื่อย" ผมบอกกับคนที่ตาแทบจะปิด พี่ทศก็ลุกจากตักไปนอนหนุนหมอนแล้วรั้งเอวผมมาให้แผ่นหลังของผมสัมผัสกับแผงอก
"คืนนี้กูกอดมึงหน่อยนะ..ลักษณ์" พี่ทศเอ่ยเสียงแผ่ว ผมหันหน้าไปมองก็พบว่าพี่ทศหลับไปแล้ว สงสัยคงจะเหนื่อยจริงๆ ลมหายใจที่รดตรงท้ายทอยทำให้ผมรู้สึกตัวว่านี่คือความจริงไม่ใช่ความฝัน ผมจับแขนพี่ทศมากอดแนบอกด้วยความรู้สึกที่ว่านี่อาจจะเป็นครั้งสุดท้ายที่ผมอาจจะได้อยู่กับพี่ทศ...หลังจากนี้พี่ทศอาจจะเกลียดผมและเราคงจะไม่ได้เจอกันอีก
☆-☆-☆-☆-☆-☆-☆-☆
"โชคดีนะไอ้ทศ น้องลักษณ์เองก็นั่งซ้อนท้ายไอ้ทศดีๆล่ะ" พี่กรรณมายืนส่งพวกเราที่ลานจอดรถในตอนเช้ามืด วันนี้ผมและพี่ทศก็เดินทางกลับกรุงเทพก่อนกำหนดเพราะงานเอกสารเกี่ยวกับการเปิดคาสิโนที่ร่วมกับพี่กรรณเสร็จเร็วกว่าที่คาดเอาไว้ในก่อนหน้านี้
"ผมไปก่อนนะครับพี่กรรณ" ผมยกมือไหว้บอกลาแล้วไปนั่งซ้อนมอเตอร์ไซค์
"ว่างๆก็มาเที่ยวที่นี่ใหม่นะน้องลักษณ์" พี่กรรณเอ่ยพร้อมโบกมือให้ ส่วนผมก็ได้แต่ส่งยิ้มแห้งๆให้...ผมรู้ตัวว่านี่จะเป็นครั้งสุดท้ายที่จะเจอพี่กรรณ
"กูไปก่อนนะ ช้ากว่านี้เดี๋ยวรถจะติดแดดจะร้อนกว่านี้" พี่ทศเอ่ย พี่กรรณก็ตบบ่าร่ำลา จากนั้นพี่ทศก็ขับรถออกไปท่ามกลางความหนาวเย็นของเวลาย่ำรุ่ง
ผมมองแผ่นหลังพี่ทศด้วยความรู้สึกมากมาย ทั้งโหยหา ทั้งรู้สึกผิดและใจหายในเวลาเดียวกัน เมื่อคืนหลังจากที่พี่ทศหลับผมก็คิดว่าพอถึงกรุงเทพผมจะติดต่อพี่รามและจะขโมยเอกสารประมูลที่ดินคาสิโนไปให้ ผมหวังว่าการที่ผมทำแบบนี้พี่ทศก็คงจะเสียหายไม่น้อยแต่คงจะมากพอที่ทำให้พี่รามหายแค้นได้
"นั่งเงียบเชียวนะมึง หนาวใช่ไหม?" พี่ทศเอ่ย ทำให้ผมที่จมกับความคิดของตัวเองรู้สึกตัวขึ้นมา
"กอดกูไว้จะได้อุ่น ถ้าง่วงก็หลับซบที่หลังกู" พี่ทศดึงมือผมมาให้กอดเอวหนาเอาไว้ ผมรับรู้ถึงความอบอุ่นที่แล่นผ่านเข้ามา ผมรู้สึกดีกับพี่ทศ...อ่ะ...ไม่ได้ ผมจะรู้สึกแบบนี้ไม่ได้ ผมรักพี่รามส่วนพี่ทศก็แค่พี่ชายคนหนึ่ง
"เป็นอะไรหรือเปล่าสีหน้ามึงไม่ค่อยดีเลย" พี่ทศถามน้ำเจือเป็นห่วง
"เปล่าครับ ลักษณ์แค่ง่วง" ผมโกหกกลับไป ที่จริงผมเป็นกังวลเรื่องที่จะแก้แค้นพี่ทศ
"ถ้าง่วงก็ซบหลังกูเลยแล้วกอดเอวกูให้แน่นกว่าเดิม เดี๋ยวถึงร้านกูจะปลุกมึงเอง" พี่ทศบอกกับผมแล้วบิดคันเร่งยิ่งกว่าเก่า ถ้าผมไม่เข้าข้างตัวเอง พี่ทศคงจะรีบขับเพื่อให้ถึงร้านเร็วๆยิ่งตอนนี้ถนนโล่งไม่มีรถทำให้พี่ทศสามารถขับได้อย่างรวดเร็ว
"พี่ทศ" ผมเรียกชื่อร่างสูง มือก็กระตุกชายเสื้อให้พี่ทศรู้สึกตัว
"ว่าไง?"
"ถ้ามีคนมาหักหลังหรือทำให้พี่ทศเจ็บ พี่ทศจะจัดการยังไงครับ" ไม่รู้อะไรดลใจให้ผมถามคำถามนี้ออกไป
"กูต้องดูก่อนว่านนั้นคือใคร ถ้ายิ่งคนที่กูไว้ใจกูก็จะจัดการให้หนักเอาให้ในชีวิตนี้มันจะไม่มีทางลืมชื่อทศกัณฐ์ได้เลย" คำตอบของพี่ทศทำให้ใจผมสั่น ความกลัวโลดเล่นไปตามริ้วหลังแต่ต่อให้ผมโดนพี่ทศทำร้ายผมก็เชื่อเสมอว่าพี่รามจะต้องปกป้องผม
"มึงถามกูทำไม? มึงจะหักหลังกูอย่างนั้นเหรอ?" พี่ทศถามผมกลับพร้อมกับหัวเราะในลำคอ
"เปล่าครับ" ผมตอบน้ำเสียงติดสั่น
"แล้วถามทำไม?"
"ลักษณ์อยากรู้เฉยๆ"
"แปลก มีเรื่องที่น่ารู้เกี่ยวกับกูมากมายแต่มึงเสือกไม่ถาม ดันมาถามอะไรก็ไม่รู้" พี่ทศบ่น ผมก็เงียบไม่พูดอะไรต่อก่อนกอดพี่ทศแน่น ใบหน้าก็ซบไปที่แผ่นหลังกว้างเพื่อให้จมดิ่งกับความฝันก่อนจะเจอความจริงที่โหดร้ายที่มันกำลังจะถึง
☆-☆-☆-☆-☆-☆-☆-☆
"ลักษณ์ตื่นๆ" เสียงทุ้มของพี่ทศปลุกทำให้ผมตื่นขึ้นมา ผมลืมตามองรอบกายก็พบว่าตอนนี้ผมก็มาอยู่หลังร้านแล้ว
"ถึงแล้วเหรอครับ?" ผมถามน้ำเสียงงัวเงีย เปลือกตาก็แทบจะเปิดไม่ออก
"อืม ถ้าง่วงมากก็ไปนอนก่อนก็ได้" พี่ทศเอ่ย
"แล้วพี่ทศล่ะครับ ไม่นอนเหรอ?" ผมถาม หากพี่ทศนอนผมจะใช้โอกาสนี้ขโมยเอกสาร
"ไม่ว่ะ กูคิดว่าจะเก็บเอกสารแล้วจะเคลียร์งานก่อน ทำไม? กูไม่กอดมึงนอนไม่หลับเหรอ?" พี่ทศยิ้มกริ่มแล้วดึงตัวผมที่กำลังลงจากรถมากอดทำให้ผมเซถลาซุกตรงอกกว้างพอดี
"พี่ทศมากอดลักษณ์ทำไม!!" ผมโวยวายถึงจะไม่เต็มเสียงก็เถอะ
"กอดไว้ก่อนเดี๋ยวมึงจะนอนไม่หลับ" พี่ทศพูดจบก็ปิดท้ายด้วยการหอมแก้มนิ่มฟอดใหญ่ก่อนจะปล่อยให้ผมเป็นอิสระ
"พี่ทศทำไมต้องชอบแกล้งลักษณ์ด้วย!!" ผมตีหน้าบึ้งแล้วรีบตรงดิ่งเข้าร้านไป
'แกร็ก'
ทันทีที่ถึงห้องผมก็ล็อกประตูเอาไว้ มือก็โยนกระเป๋าขึ้นบนเตียงพร้อมกับทิ้งตัวเองลง มือเรียวดึงโทรศัพท์มือถือออกจากกางเกงขึ้นมา ผมเริ่มพิมพ์ข้อความและกดส่งไปหาพี่ราม
'บ่ายโมงเจอกันนะครับพี่รามที่ ××××'
ผมส่งข้อความเสร็จก็ถอนหายใจ ผมหนักใจกับสิ่งที่ทำเป็นอย่างมากแต่จะให้ถอยผมคงถอยไม่ได้ในเมื่อผมเลือกฟังพี่รามมากกว่าฟังพี่ดาผมจะต้องยอมรับผลทั้งหมด ถึงตอนนี้พี่ทศจะสำนึกผิดและพยายามทำดีชดเชย แม้ผมจะเห็นใจแต่ผมก็ต้องหักหลังพี่ทศอยู่ดี
ผมนอนอยู่บนเตียงโดยไม่ทำอะไรนอกจากจะปล่อยเวลาให้เดินไปเรื่อยๆ พอมองนาฬิกาอีกทีก็เที่ยงแล้ว เวลาช่างเดินไวจริงๆ ใจของผมเริ่มสั่นรัวเต้นตึกตักจนผมต้องเอามือกุมอกเอาไว้แน่น มึงทำได้ลักษณ์มึงทำได้ ผมเดินภาวนาในใจจนไปหยุดอยู่ที่ห้องทำงานพี่ทศ
ผมบิดกลอนประตูแล้วเปิดเข้าไปในห้องทำงานที่ไร้ผู้คน ผมรู้ดีว่าทุกเที่ยงพี่ทศมักจะไม่อยู่ที่ร้านเพราะจะต้องไปตรวจตราร้านในละแวกนี้ ผมจึงใช้โอกาสนี้ค้นหาเอกสาร สายตาก็ไล่ไปที่แฟ้มทีละแฟ้ม มือก็หยิบเปิดดูว่าไหนคือเอกสารสำคัญที่ได้มาจากพี่กรรณ ผมใช้เวลาหาอยู่พักใหญ่ ทั้งหวั่นใจกลัวพี่ทศจะกลับมา
"เจอแล้ว" ผมหยิบเอกสารมาแนบอกในที่สุดก็เจอแต่ผมไม่สามารถที่จะมานั่งดีใจ ผมรีบหนีออกจากร้านไปหาพี่ราม
"ลักษณ์จะไปไหน?" พี่ดินที่กำลังทิ้งขยะอยู่ที่หลังร้านถาม
"ลักษณ์จะไปหาเพื่อนครับ" ผมตอบโดยพยายามทำตัวให้ดูปกติที่สุดเพื่อไม่ให้พี่ดินสงสัย
"อ่อ งั้นก็ไปดีมาดีนะ" พี่ดินเอ่ย ผมก็ส่งยิ้มให้แล้วเรียกแท็กซี่ไปยังที่หมาย
☆-☆-☆-☆-☆-☆-☆-☆
"พี่ราม" ผมเรียกชื่อผู้ชายที่ผมคิดถึงที่สุด ซึ่งกำลังยืนหลบอยู่ตรงซอกตึกซึ่งเปลี่ยวและไม่มีผู้คน
"ลักษณ์" พี่รามที่เห็นผมก็รีบดึงผมเข้าไปกอด ผมรีบกอดตอบร่างสูงที่ผมคิดถึง
"พี่รามนี่ครับเอกสารที่พี่รามอยากได้" ผมยื่นซองกระดาษสีน้ำตาลที่หยิบจากกระเป๋าเป้ยื่นให้พี่ราม พี่รามเผยรอยยิ้มออกมา
"ขอบคุณมากนะลักษณ์" พี่รามกล่าวคำขอบคุณแล้วโน้มใบหน้าเข้ามาใกล้จนผมรู้สึกประหม่า
"จูบ...ขอบคุณ" พี่รามพูดจบก็ประกบริมฝีปากจูบผมเบาๆโดยที่ผมยังไม่พูดหรือจะได้ตั้งตัวด้วยซ้ำ
'พลั่ก'
ในระหว่างที่จูบอยู่นั้นพี่รามก็ถูกใครบางคนผลักจนล้มลง ก่อนจะมีคนนับสิบมาล้อมผมและพี่รามเอาไว้
"ลักษณ์มึงกล้ามากที่หักหลังกู" ร่างสูงส่งเสียงน่าเกรงขามดังมาจากด้านหลัง ถึงไม่หันไปมองผมก็รู้ว่านี่คือใคร...พี่ทศ
"ทุกคนจับสองคนนี้ไปที่โกดัง!!!" พี่ทศออกคำสั่ง ลูกน้องก็วิ่งกรูเข้ามาล็อกตัวผมและพี่รามขึ้นรถไป ผมกับพี่รามพยายามขัดขืนแต่ก็ไม่สามารถจะสู้แรงคนนับสิบได้ สุดท้ายพวกเราสองคนก็ถูกจับตัวไปที่โกดังเก็บสินค้าที่น่าจะเป็นของพี่ทศ
"โอ๊ย!!" ผมร้องออกมาเมื่อถูกผลักล้มลงบนพื้น ตอนนี้ผมถูกมัดมือเอาไว้
"ปล่อยกูเดี๋ยวนี้!!!" พี่รามโวยวายเสียงดัง ผมหันไปดูก็พบว่าพี่รามถูกมัดเอาไว้กับเสา
"พี่ราม!!!" ผมรีบลุกอย่างทุลักทุเลเพื่อจะไปหาพี่รามแต่ก็ถูกพี่ทศกระชากตัวให้ไปนอนที่โต๊ะเก่าๆตัวหนึ่ง
"พี่ทศจะทำอะไร" ผมใช้มือปัดป่ายพี่ทศที่จะกำลังเข้ามาถอดเข็มขัดกางเกงของผมออก
"จะจัดการคนที่คิดหักหลัง!!! ทุกคนออกไปให้หมด!!!" พี่ทศพูดกับผมน้ำเสียงนิ่งแต่แฝงได้ด้วยความโกรธจนผมสัมผัสได้ ก่อนจะหันไปสั่งลูกน้องให้ออกไปจากโกดัง
"มึงห้ามทำน้องชายกู ไอ้ทศ!!! มีอะไรก็มาตัวต่อตัวกับกู" พี่รามตะโกนออกมา พี่ทศชะงักก่อนจะหันไปยิ้มพี่ราม
"มึงยังจะกล้าใช้คำว่าตัวต่อตัวกับกูอย่างนั้นเหรอ? ถ้ามึงจะตัวต่แตัวมึงก็ต้องมาตั้งแต่ทีแรกไม่ใช่ส่งน้องมึงมา" พี่ทศพูดกับพี่รามแต่ตากลับจ้องผมนิ่ง พี่รามเงียบไปก่อนจะพูดออกมา
"แล้วมึงกล้าดียังไงถึงมาทำร้ายคนรักของกู!!" พี่รามถามพี่ทซกลับน้ำเสียงโกรธเคือง พี่ทศที่ได้ฟังก็หัวเราะออกมา
"ฮ่า ฮ่า ฮ่า ลักษณ์มึงได้ยินไหม? ว่าพี่ชายที่มึงรัก...รักเกินกว่าพี่น้องเขาเห็นมึงเป็นหมากเดินเกมแก้แค้นกู มึงก็โง่ยอมทำทุกอย่างบูชาความรัก...เจ็บไหมล่ะมึง" พี่ทศพูดกับผมเสียงดัง ทุกคำพูดของพี่ทศก็เหมือนกับเข็มนับพันที่เข้ามาปักขั้วใจจนผมเจ็บ...เจ็บจนน้ำตาไหล
"ฮึก...ฮือ..อ.." ผมสะอื้นไห้ออกมา ผมรู้ว่าผมเป็นหมากเดินเกมแต่พอถูกคนพูดจี้ใจดำมันก็ทำให้ผมรู้สึกปวดร้าวจนแทบคลั่ง
"ลักษณ์อย่าไปฟังมัน...พี่รักน้องนะลักษณ์" พี่รามเอ่ย ผมหันไปมองพี่รามที่ตอนนี้ตกใจกับการที่ผมปล่อยโฮออกมา
"มึงไม่ต้องฟังกูอย่างที่พี่มึงบอกก็ได้ลักษณ์เพราะต่อไปนี้มึงจะร้องครางอยู่ใต้ร่างกู" พี่ทศเอ่ยและอาศัยจะหวะที่ผมนอนร้องให้ถอดชั้นในและกางเกงของผมออก
"พี่ทศ..มะ...ไม่" ผมพูดเสียงสั่น ผมรู้ว่าพี่ทศจะทำอะไรกับร่างกายผม
"ไอ้ทศ!! ไอ้สัตว์!!! อย่าทำอะไรน้องกู!!!" พี่รามตะคอกออกมาพร้อมพยายามดิ้นรนขัดขืนให้เชือกหลุดจากตัว
"ยิ่งห้ามก็เหมือนยิ่งยุ มึงดูเอาไว้นะไอ้รามว่าตอนน้องชายของมึงครางเสียงหวานขนาดไหน" พี่ทศพูดพร้อมกับรูดซิปกางเกงออก มือหนาล้วงแท่งร้อนที่ขยับไม่กี่ครั้งก็ตื่นตัว ผมเองก็รีบขยับตัวหนีแต่ขาเรียวก็ถูกพีทศจับลากมาพาดบ่าเอาไว้
"พี่ทศไม่!!!!...อ้าก!!!" ผมดันตัวผลักอกพี่ทศออกแต่พี่ทศก็ใช้ร่างกายโถมทับและกดแท่งร้อนเข้ามาในตัวผมโดยไม่มีการเบิกทางแต่อย่างใด กลิ่นคาวเลือดคละคลุ้งจากการที่ช่องทางเกิดแผลฉีกขาด
"ไอ้เหี้ยทศ!!!" พี่รามด่าพี่ทศสุดเสียงและดูเหมือนพี่ทศจะไม่สนใจเสียด้วยแถมยังเร่งขยับตัวจนผมเจ็บเหมือนร่างกายจะแตกเป็นเสี่ยงๆ
"พี่ราม...ฮือ..อ...ช่วยลักษณ์ด้วย..ฮือ..อ..ช่วยลักษณ์ด้วย" ผมสะอื้นไห้ ตาก็มองพี่รามที่กัดปากและหันหน้าไปทางอื่น พี่รามคงจะรับผมไม่ได้แน่ๆ ผมมันสกปรกไปแล้ว
"ผัวอยู่นี่ยังจะร้องยังจะไปมองผู้ชายคนอื่นทำไม!!" พี่รามบีบคางผมให้หันมามองหน้า
"ออกไป..เอาออกไป..ลักษณ์เกลียดพี่!!!"
"มึงเชิญเกลียดผัวมึงได้เลยเพราะกูยังทำให้มึงเกลียดกูได้มากกว่านี้"
...............................................................................................
มาแล้ว หลังจากหายไปกับงานและความป่วย
ตอนนี้ใสกิ้ง ส่วนตอนหน้าเสือดสาดค่ะ
ขอบคุณทุกคนที่อ่านและคอมเม้นนะคะ
อ่อ ไรท์มีเพจเฟสด้วยเพผื่อใครอยากจะรู้ว่าไรท์อัพหรือมีธุระไม่ได้อัพจะได้ทราบข่าวกัน
Ginger Ale 's fiction เพจนี้จ้า
หัวข้อ: พระลักษณ์ [YAOI] 20+ THE END แจ้งเปิดพรี ออเดอร์+ตอนพิเศษ 03/08/2019 (อ่าน 159779 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก