ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ
สรุปข้อสำคัญดังนี้
1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท, หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย, ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้งสร้างความแตกแยก ชวนวิวาท ของสมาชิกเล้าฯ ในเรื่องการเมือง เชื้อชาติ เผ่าพันธุ์ ศาสนา และสถาบันต่าง ๆ รวมถึงการตั้งชื่อเรื่องด้วยคำหยาบ คำไม่สุภาพ ล่อแหลม และชี้เป้าให้เล้าฯ ถูกเพ่งเล็ง จากทางราชการ
3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่นี่หรือที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อขออนุญาตเจ้าของเรื่องก่อนนะครับ
4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าตัวไม่ยินยอม
5.ขอให้นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียว ถ้าเป็นเรื่องจริงก็ให้บอกว่าเรื่องจริง ถ้าเป็นเรื่องแต่งให้บอกว่าเรื่องแต่ง ให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตามเพราะมีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว
6. การพูดคุยโต้ตอบระหว่างคนเขียนและคนอ่านนอกเรื่องนิยาย ทำได้ แต่อย่าให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรตอบเพียงคอมเม้นต์เดียวก็พอแล้ว โดยสามารถใช้ปุ่ม Insearch qoute ได้ ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และลงลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน
7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
7.1 นิยาย 1 ตอน จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
- 1 Reply ที่เกินมานั้น โมฯทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ
8.เมื่อนิยายจบแล้วให้แก้ไขหัวกระทู้ต่อท้ายว่าจบแล้ว
เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ
การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง
ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม
กรุณาอ่านเพิ่มเติมที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0*****************
没有爱 Loveless...รักร้ายผู้ชายอันตราย
+บริสุทธ์..(ใหญ่คิม)
คนๆหนึ่งที่รักเธอคือฉัน
คนๆหนึ่งที่จ้องมองเธอคือฉัน
คนๆหนึ่งที่โหยหาเธอคือฉัน
คนๆหนึ่งที่สูญเสียเธอคือฉัน
คนๆหนึ่งที่รักฉันคือเธอ
คนๆหนึ่งที่จ้องมองฉันคือเธอ
คนๆหนึ่งที่ทำลายฉันคือเธอ
คนๆหนึ่งที่ฉวยโอกาสฉันคือเธอ
คนๆหนึ่งที่ฆ่าฉันคือเธอ
“ ใหญ่ เล็ก นี่พิมพ์ประภาเขาจะมาอยู่ที่นี่ด้วยนะลูก รู้จักคุณน้าเขาไว้ซิ “
“ แล้วตัวเล็กนี่ใครอ่ะป่ะป๊า “ เสียงเด็กน้อยอายุเจ็ดขวบถามขึ้นขณะจ้องมองเด็กตัวน้อยตากลมโตผิวขาวเนียนละเอียดนั่งอยู่บนตักคุณน้าคนสวย เมื่อกี้ก็เห็นแล้วล่ะลงจากรถมาพร้อมปะป๊าแต่เขาไม่สนใจ
“ หึๆๆ น่ารักรึเปล่าเล็ก “ คุณภาคินยิ้มให้ลูกชายคนเล็กของตัวเองทันที เห็นสายตาสนใจออกนอกหน้าของลูกชายแล้วรู้สึกโล่งใจไปได้เปราะหนึ่ง แต่ที่หนักใจคงเป็นลูกชายคนโตของตัวเองใหญ่โตพอจะรับรู้เรื่องนี้ได้ตอนนี้ถึงได้เอาแต่เงียบและจ้องมองผู้หญิงแปลกหน้าด้วยสายตาเรียบนิ่งตามนิสัย
“ เหมือนตุ๊กตาเลย ลูกคุณน้าเหรอ “
“ ใช่แล้ว น้องกับคุณน้าพิมพ์ประภาจะมาอยู่กับพวกเราด้วยตั้งแต่วันนี้เลย “
“ หา ทำไมหม่าม๊าไม่เห็นบอกไว้เลย จะมีงานเลี้ยงอะไรกันเหรอฮะ “ เล็กหันมาถามแม่ ความประสีประสาของเด็กคงไม่เข้าใจคำว่าเข้ามาอยู่ร่วมกันทั้งที่ไม่รู้จักกันมาก่อน
“ เปล่าจ๊ะ คุณน้ากับน้องจะมาอยู่กับเราด้วย “
“ ไม่มีบ้านอยู่เหรอถึงต้องมาขออาศัย “
“ ใหญ่พูดอะไรน่ะลูก ขอโทษคุณน้าเขาเดี๋ยวนี้เลยนะ “ ผู้ใหญ่ทุกคนหันมาสนใจคำพูดของคุณชายคนโตพูดด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่งเกินเด็กวัยแค่สิบขวบ ยิ่งโดยเฉพาะกับคุณผู้หญิงถึงกับเบิกตากว้างเมื่อได้ยิน
“ ไม่เป็นไรหรอกค่ะคุณพี่ คุณใหญ่ยังเด็กคงพูดตามประสาเด็กแหละค่ะ “
“ ใหญ่ขอโทษคุณน้าเขาซิลูก พูดแบบนี้ไม่น่ารักเลยนะ “ คุณผู้หญิงพูดกับลูกชายแต่ก็ไร้ประโยชน์เมื่อลูกชายของเธอเอาแต่เงียบแต่มองสองแม่ลูกนั่น
“ ยังไงน้ากับน้องก็ต้องฝากตัวด้วยนะคะ “ พิมพ์ประภายิ้มอ่อนโยนเคลือบยาพิษให้เด็กชายที่จ้องเธอตั้งแต่ที่เธอเหยียบเข้ามาในบ้านกรภัครวัฒน์ ความเย่อหยิ่งเกินเด็กสายเลือดของผู้ชายที่เธอรักไหลเวียนอยู่ในเด็กคนนี้เต็มเปี่ยม แข็งแกร่งและดื้อรั้นไม่ต่างจากท่านเจ้าสัวภาคิน
“ นี่ ไปเล่นกันมั้ยเธอชื่ออะไรล่ะ “ เล็กกระตือรือร้นกับตุ๊กตาตรงหน้ามาก ใหญ่เพียงแค่ปรายตามองแต่ไม่สนใจ
“ บอกพี่เขาไปซิลูก “
“ ค..คิมฮะ “
“ เหรอ ทำไมไม่ใส่กระโปรงล่ะเป็นผู้หญิงนะใส่กางเกงไม่น่ารักเลย “ เล็กย่นคิ้วพูดตามที่เห็น ยิ่งเดินเข้าไปใกล้เท่าไหร่เด็กน้อยน่ารักก็ยิ่งเอียงอายหลบเข้าหาคุณแม่มากขึ้นเท่านั้นจนพิมพ์ประภาต้องอุ้มคิมลงจากตัก
“ น้องเป็นผู้ชายนะตาเล็ก พูดแบบนี้ได้ไงน่าตีจริงๆ “
“ หม่าม๊า นี่มันผู้หญิงชัดๆ “ เล็กเถียงเสียงแข็งพร้อมกับชี้นิ้วไปทางเด็กผู้หญิง
“ พาน้องไปเล่นข้างนอกไปเล็ก ป๊าจะคุยธุระ “
“ ก็ได้ ไปกัน “ เล็กเดินมาคว้าข้อมือน้องคนใหม่แล้วก้าวฉับๆไม่รอให้เด็กตัวเล็กตามทัน
“ เล็กอย่าทำน้องแรงๆนะจริงๆเลยเด็กคนนี้เห็นเป็นของเล่นรึไง “ เสียงคุณผู้หญิงไล่หลังไปแต่ใช่ว่าเจ้าตัวแสบจะสนใจฟัง ยังลากน้องออกไปจากบ้านพาไปหาเพื่อนอีกคนแนะนำให้รู้จักกันไว้
“ น่ารักออกนะคะคุณพี่ “
“ ใหญ่ตามไปดูน้องหน่อยลูก เดี๋ยวเล็กเล่นกับคิมแรงๆจะบาดเจ็บกัน “
“ ผมมีเรียน ขอตัวครับ “ เด็กหนุ่มพูดตัดอย่างไร้เยื่อใยแล้วขอตัวออกมาก่อน คุณชายเดินหน้านิ่งจะว่าไม่พอใจอยู่ก็บอกไม่ถูกแต่คนเป็นพ่อแม่คงรู้ดีว่าตอนนี้ลูกชายคนโตกำลังแสดงอาการต่อต้าน เล็กจูงน้องให้เดินตามตัวเองไปในสวนลัดเลาะไปตามทางเพื่อให้ถึงบ้านเพื่อนสนิทของตัวเองเร็วๆจะได้อวดของเล่นของตัวเองโดยที่ไม่ได้หันมามองว่าเด็กตัวเล็กกำลังพยายามก้าวให้ทันพี่ชาย
“ เอ็ม! ดูนี่ซิปะป๊าพาเด็กคนนี้มาด้วย “ เล็กพูดจ้อทันทีเมื่อเห็นเพื่อนตัวเองกำลังนั่งทำการบ้านอยู่ตรงโต๊ะไม้หินอ่อน
“ เพื่อนเหรอครับคุณเล็ก “
“ ไม่ พูดไม่รู้เรื่องเหรอบอกว่าปะป๊าพามาไง “ เล็กท้าวเอวพูดเสียงไม่ได้ดั่งใจ
“ สวัสดีครับผมชื่อเอ็ม “ เอ็มยิ้มอ่อนโยนให้เด็กที่อายุน้อยกว่าตัวเองแน่ๆ เด็กน้อยตัวป้อมมองพี่ชายที่ดึงเขามาแล้วก็มองพี่ที่กำลังยิ้มใจดีให้ด้วยท่าทางไม่ไว้ใจแต่ก็ยอมบอกชื่อของตัวเอง
“ ชื่อคิมฮะ ชื่อจริงๆชื่อคิมหันต์ฮะ “
“ เฮ้ พูดฮะอีกแล้วตัวเองเป็นผู้หญิงนะ “
“ คิมไม่ใช่ผู้หญิง คิมเป็นผู้ชายฮะ “ เด็กตัวเล็กผิวขาวใสส่ายหน้าปฏิเสธแทบทันที
“ คิดว่าโง่รึไง เถียงเหรอๆ “ เล็กขมวดคิ้วเอื้อมมือไปหยิกแก้มนิ่มของเด็กตรงหน้าอย่างหมั่นเขี้ยว
“ อื้ออ คิมเจ็บ ฮึ่กก ปล่อยนะ “ มือป้อมพยายามดึงมือพี่ชายออกแต่เล็กก็ยิ่งทั้งบิดทั้งบีบ
“ คุณเล็กอย่าทำแบบนั้นครับ “ เอ็มตาโตรีบมาช่วยดึงมือของคุณชายออกแล้วดึงคุณหนูตัวเล็กนั่นมาไว้ในอ้อมแขน
“ ก็มันขัดใจนี่น่า
“ ไม่เจ็บนะครับคุณหนู “ เอ็มก้มลงพูดกับน้องที่เขาปกป้องเอาไว้
“ คิมเจ็บแก้ม “ มือเล็กยกขึ้นกุมแก้มบวมๆของตัวเองไว้มองพี่ชายด้วยดวงตารื้อน้ำ เล่นแบบนี้คิมเจ็บ
“ ขัดใจแบบนี้ไม่เล่นด้วยแล้ว น่าเบื่อ “ คุณชายพ่นลมหายใจเซ็งๆ พวกเบื่ออะไรง่ายๆมองเด็กตรงหน้าน้ำตาคลอหน่วงแก้มขาวแดงระรื่นเพราะโดนบีบ เห็นแล้วก็น่ารักดีอยู่หรอกนะแต่ไม่ไหวขัดใจแบบนี้เล่นด้วยไม่สนุก ร่างสูงของคุณชายใหญ่ของบ้านเดินตามน้องมาเห็นทั้งน้องชาย เอ็มและเด็กที่เขาไม่อยากจะแลอยู่ด้วยกันจนได้
“ เล็ก “
“ พี่ชาย ดูซิเด็กนี่ไม่น่ารักเลย “ น้องชายตัวแสบพูดด้วยท่าทางไม่ค่อยสบอารมณ์ นิ้วเรียวชี้เด็กตัวน้อยที่เขาลากมาเองกับมือ คิมรีบขยับตัวเข้าไปซ่อนด้านหลังของเอ็มแทบทันทีเมื่อเห็นพี่คนนั้นเดินเข้ามา
“ ไม่น่ารักแล้วพามันมาทำไม “
“ ก็จะเอามาให้เอ็มดูเฉยๆ “
“ พากลับไปให้แม่มันซะ “ คุณใหญ่พูดเสียงนิ่งมองเด็กที่แอบอยู่ด้านหลังของเอ็มด้วยสายตาเรียบเฉย คนอื่นอาจจะเคยชินกับคนๆนี้แต่ไม่ใช่กับเด็กน้อยคิมหันต์ แววตาที่มองเขานั้นไม่ควรจะเข้าไปใกล้เลยซักนิดสัญชาตญาณความเป็นเด็กกำลังสั่งไม่ให้เข้าใกล้พี่คนนี้
“ ก็ได้ งั้นไปได้แล้ว “ เล็กเดินมาคว้าข้อมือน้องใช้แรงตัวเองลากให้ไปด้วยกันแต่เด็กน้อยกลับรั้งตัวไว้แล้วรีบเข้ามาหลบอยู่ด้านหลังของเอ็มอีกครั้ง พี่ชายคนนี้ใจดีที่สุดและปลอดภัยที่สุดสำหรับเขาแล้ว
“ คิมไม่ไป คิมจะอยู่กับพี่เอ็ม “
“ เอ่อ “ เอ็มเลิกละเห็นสายตาน่ากลัวของคุณใหญ่หันมามอคุณหนูด้านหลังอย่างทำอะไรไม่ถูกนอกจากเออออไปด้วย
“ เหมือนลูกหมาเลย เชอะ “ เล็กพูดตามประสาเด็กเอาแต่ใจ
“ เล็ก พากลับไปหาแม่มัน แล้วถ้าไม่จำเป็นก็ไม่ต้องเข้าใกล้ เสนียดบนตัวแม่มันเยอะ “
“ พี่ชายพูดอะไร “
“ ที่พูดน่ะ ได้ยินรึเปล่า “ พี่ชายหันมาพูดกับน้องชายด้วยน้ำเสียงน่ากลัวแต่เหลือบตามองส่วนเกินของครอบครัวเขา เอ็มหันมามองคุณหนูที่เอาแต่หลบอยู่ด้านหลังเขาไม่เข้าใจแม้แต่คำพูดของคุณชายแต่คุณหนูที่แสนเปราะบางคนนี้ช่างน่ารักและน่าเอ็นดู
จุดเริ่มต้นของความแตกแยกเล็กๆในครอบครัวกรภัครวัฒน์ แม้การมีเมียน้อยของผู้ปกครองจะไม่ได้เป็นเรื่องแปลกแต่จุดด่างเล็กๆนี้กลับเป็นจุดบอดสนิทเปลี่ยนเด็กคนหนึ่งที่เคยไร้เดียงสาให้รู้จักความหลงใหลและมัวเมาในรักจนเสียความเป็นตัวเอง
ท่านเจ้าสัวภาคินมีภรรยาสองคน คุณใหญ่และคุณเล็กเป็นลูกชายที่เกิดจากคุณผู้หญิงเป็นเป็นภรรยาที่จดทะเบียนสมรสอย่างถูกต้องตามกฎหมาย หญิงสาวสูงศักดิ์ที่มีสายเลือดมังกรอย่างแท้จริง ส่วนเด็กน้อยคิมหันต์เป็นลูกชายของพิมพ์ประภาซึ่งกลายเป็นภรรยานอกสมรสสองแม่ลูกเข้ามาอยู่ในบ้านกรภัครวัฒน์เมื่อคิมอายุได้สี่ขอบ เด็กชายที่มีใบหน้าน่ารักดวงตากลมโตจมูกเล็กๆและริมฝีปากแดงอิ่มผิวขาวละเอียดราวกับเด็กผู้หญิงแตกต่างจากพี่ชายทั้งสอง
รถแล่นเข้ามาเทียบจอดหน้าบ้านตามเวลากลับจากโรงเรียนพิเศษของคุณชาย เล็กเปิดประตูรถเดินดุ่มๆโยนกระเป๋าลงบนโซฟาแล้วรีบเข้าไปหาแม่นมของตัวเองทันที ยิ่งเห็นน้องชายกำลังเดินผ่านประตูคุณชายตัวแสบก็รีบใส่เกียวิ่งไปดักหน้าเอาไว้
“ ลูกหมาทำอะไร “
“ เอ๋ คิมไม่ใช่ลูกหมาฮะ “
“ ขวางทางจริงๆเลย ป้าอรไปไหน “ เล็กยืนขวางน้องเอาไว้แล้วยังแกล้งไม่ให้คิมออกไปจากประตูได้
“ ป้าอรบอกว่าจะไปเอาขนมมาให้คิม “
“ อ๋อเหรอ “
“ พี่ชาย คิมจะออกไป “
“ ก็ออกไปซิ “ เล็กพูดแต่ก็ยังขยับตัวดักไม่ให้น้องผ่านตัวเองไปได้อยู่ดี คิมเบ้ปากเหมือนถูกแกล้งดวงตากลมโตช้อนมองพี่ชายที่สูงกว่าแต่เล็กก็ยังไม่สนใจยังแกล้งอยู่อย่างนั้น ยิ่งไม่มีผู้ใหญ่ด้วย
“ งื้ออ เจ็บนะ “ คิมร้องลั่นเมื่อโดนเล็กดึงแก้มตัวเองอีกแล้ว
“ อ้วน แก้มก็เยอะ ไม่น่ารักด้วย “
“ เล็ก หยุดยุ่งกับมันซะที “ ใหญ่ยืนมองอยู่ได้ซักพักแล้วชักรำคาญ เล็กหันมาทำหน้าเซ็งๆใส่
“ แค่แกล้งนิดเดียวเอง “ เขาพูดพึมพำ น้องตัวเล็กเหมือนชะงักเมื่อเห็นพี่ใหญ่เดินเข้ามาใกล้ คิมเงยหน้าขึ้นมองพี่ชายตัวโตกว่ากำลังมองตัวเอง
“ รู้อะไรมั้ย อยากกินขนมก็ต้องเดินไปเอาเอง “
“...........”
“ หรือคิดว่าตัวเองเป็นเด็กแล้วต้องให้คนอื่นมาเอาใจรึไง เป็นแค่ลูกเมียน้อยอย่าบังอาจใช้ให้คนอื่นทำอะไรให้ “
“ พี่ชาย พูดอะไรน่ะ “ เล็กขมวดคิ้ว
“ บอกแล้วใช่มั้ยว่าอย่ายุ่งกับไอ้เด็กนี่ ห้ามมายุ่งกับมัน “ ใหญ่หันมาพูดกับน้องชายตัวเองแล้วเดินขึ้นห้องไปเลย เล็กมองตามแล้วหันมามองเด็กข้างๆตัวเองเขายังเด็กจนไม่เข้าใจว่าทำไมพี่ต้องบอกว่าอย่ามายุ่งกับลูกหมาน่ารักตัวนี้ แต่ที่แน่ๆดูเหมือนพี่ชายจะไม่ชอบเอาซะเลย
ใหญ่เดินขึ้นมาบนห้องด้วยสภาวะอารมณ์ไม่ดี เห็นผู้หญิงที่เพิ่งเข้ามาอยู่ในบ้านกำลังเดินยิ้มหน้าระรื่นเสแสร้งเข้ามาแล้วยิ่งทำให้เขาต้องหยุดมองผู้หญิงคนนั้นด้วยสายตาที่ประเมินค่าอะไรซักอย่าง
“ กลับมาแล้วเหรอใหญ่ “
“ เธอเป็นใครถึงกล้ามาเรียกชื่อได้ไม่ทราบ “
“ เป็นเด็กเป็นเล็กพูดจาแบบนี้กับผู้ใหญ่กว่า แม่เธอไม่สั่งสอนรึไงจ๊ะ “
“ เมียเก็บ.. เป็นแค่เมียเก็บไม่มีปัญญาจะออกไปชูคอข้างนอกด้วยซ้ำ แล้วคิดจะมาวางอำนาจในบ้านได้รึไง “
“ ห๊ะ! แกว่าอะไรนะ! “
“ ไปฟ้องป๊าซิ อยากจะรู้เหมือนกันว่าคนอย่างเธอจะมีปัญญาทำอะไรฉันได้ “
“ ไอ้ใหญ่!! “
“ เกิดอะไรขึ้นน่ะ “ ร่างบางของคุณหญิงเดินหน้าตื่นเข้ามาทันทีเมื่อได้ยินเสียงหวีดร้องของผู้หญิง แล้วยิ่งตกใจคือลูกชายของเธอกำลังยืนอยู่ด้วย
“ สั่งสอนลูกยังไงคะถึงได้กล้ามาพูดอวดดีต่อหน้าฉัน! “ พิมพ์ประภาหันไปแว๊ดใส่คุณหญิงอย่างโมโห ร่างบางเดินเข้ามาหาลูกชายตัวเอง
“ ใจเย็นก่อนภา มันเกิดอะไรขึ้น “
“ บอกแม่แกไปซิว่าแกพูดจาบจ้วงอะไรฉัน “ หญิงสายเดือดดานอยากจับไอ้เด็กอวดดีนั่นมาสั่งสอนแม้แต่แม่มันเดินมายังกล้าใช้สายตาเหนือกว่ามองเธอ
“ ใหญ่ เกิดอะไรขึ้นลูก “
“ ม๊าจะสนใจผู้หญิงสันดานไม่ดีคนนี้เหรอครับ “
“ ใหญ่ ทำไมพูดแบบนั้นลูก “ คุณหญิงตกใจเมื่อลูกชายพูดคำแบบนี้ออกมาจากปาก
“ แกว่าใครสันดานไม่ดี “
“ กิ้งก่าได้ทอง “ คุณชายพูดเสียงเรียบนิ่งแต่สายตาเหยียดหยามกันชัดๆ ร่างโปร่งเดินเข้าห้องตัวเองไปทันทีไม่อยากได้ยินเสียงผู้หญิงคนนี้
“ คุณพี่! ถ้าไม่สั่งสอนไอ้เด็กนี่ฉันจะฟ้องคุณภาคินแน่! “ พิมพ์ประภาหันมาหาเรื่องผู้หญิงตรงหน้า
“ ภา ใจเย็นๆได้มั้ยเขายังเด็ก “
“ หยิ่งเหมือนแม่มันน่ะซิ! “
“ หยุดพูดอะไรก้าวร้าวแบบนี้ซักที เธอควรทำตัวให้เป็นผู้ใหญ่ให้เด็กเคารพมากกว่าจะเอาชนะนะ พี่ขอเตือน “ คุณหญิงพูดด้วยน้ำเสียงเหนื่อยหน่ายก่อนจะเดินหนีไม่อยากอยู่ใกล้ พิมพ์ประภากัดปากแน่นอยากจะกรี๊ดให้ดังลั่น ไม่ได้ดั่งใจตัวเองเลยซักนิด.. คุณหญิงเปิดประตูห้องลูกชายเข้ามาในห้อง ใหญ่หันมามองเมื่อเห็นแม่เลยทำได้แค่ถอนหายใจเบาๆใบหน้าเรียบนิ่งแสดงความไม่พอใจชัดเจน
“ อารมณ์ไม่ดีเหรอลูก “ แม่เดินมานั่งใกล้ๆมือบางจับมือของลูกชายมาบีบเอาไว้
“ ม๊า ทำไมถึงยอมให้ผู้หญิงคนนั้นเข้ามาครับ “
“ ทำไมล่ะ “
“ ผมเกลียดมัน “
“ ใหญ่ ไม่เอานะอย่าคิดแบบนั้น “
“ ผมเกลียดมันทั้งแม่ทั้งลูก ผมเกลียดป๊าด้วย “ ใหญ่พูดเสียงน่ากลัว เขากำลังแค้นเจ็บจนหาที่ระบายไม่ได้ ถึงได้อยู่ในอารมณ์นี้ไม่อยากแม้แต่เห็นหน้าใครทั้งนั้น
“ ใหญ่จะเกลียดป๊าเหรอ “
“...........”
“ ป๊าไม่ได้ตั้งใจให้มันเกิดขึ้นหรอกนะ แต่ตอนนี้มันเกิดขึ้นแล้วเราทำอะไรไม่ได้หรอกแล้วอีกอย่าง ใหญ่เป็นเด็กจะพูดคำไม่ดีแบบนั้นกับผู้ใหญ่ไม่ได้นะจ๊ะ ต่อให้ไม่พอใจเขาก็ต้องอดทนเอาไว้เพราะถึงยังไงเขาก็เป็นผู้ใหญ่ “
“ ทำไมม๊าต้องปกป้องป๊า ต้องปกป้องพวกมันด้วย! “
“ ม๊าทำให้ลูกคิดแบบนั้นเหรอหื้ม “
“ ........... “
“ เขาอยากทำอะไรก็ปล่อยให้เขาทำไป ถ้าเราเอาตัวเองลงไปเกลือกกลั้วด้วยตัวเราเองนั่นแหละที่กลายเป็นฝ่ายแพ้ ม๊าไม่ได้รู้สึกแพ้พิมพ์ประภาหรือว่าอยากเอาชนะเขา ม๊าอยู่ในที่ของม๊าเราไม่ได้ออกนอกเส้นใครจะทำอะไรเราได้ “
“ แต่ผู้หญิงคนนั้นพูดอะไรไม่ดีกับม๊า แล้วถ้ามันเอาเรื่องแบบนี้ไปบอกป๊าจะทำยังไง ม๊าก็เห็นว่ามันเป็นคนยังไง “
“ ใหญ่คิดว่าป๊าจะกล้าทำแบบนี้กับม๊าเหรอ “
“ .......... “
“ พิมพ์ประภาเป็นเมียอีกคนก็จริง แต่ใหญ่กับเล็กเป็นลูกของป๊า เชื่อม๊านะต่อให้ใครคิดจะทำไม่ดีกับลูกในฐานะพ่อกับแม่จะต้องปกป้องลูกๆ ป๊าเขาก็เหมือนกันใหญ่ไม่ต้องกังวลเรื่องที่จะถูกผู้หญิงคนนั้นไปพูดอะไรไม่ดีกับป๊าหรอกนะ “
“ ม๊าเชื่อใจป๊าเกินไปแล้วนะครับ “
“ เป็นคู่ชีวิต เป็นสามีเป็นภรรยาเราต้องเชื่อใจกัน ต่อไปถ้าลูกจะมีคนที่รักก็ต้องเชื่อใจเขา “
“............”
“ อีกอย่างใหญ่อย่ามองคิมหันต์ไม่ดีเลยนะลูก น้องยังเด็กเขาไม่รู้เรื่องอะไรด้วยหรอก “
“ ซักวันมันก็ต้องเหมือนแม่มัน “
“ ตัดสินจากบุพการีก็ไม่ได้อีกเหมือนกัน น้องน่ารักใหญ่ก็เห็นเขายังไร้เดียงสาถ้าเขาอยู่ในสภาพแวดล้อมที่ดีเขาก็จะโตขึ้นเป็นเด็กดี ใหญ่กับเล็กเป็นพี่ชายต้องปกป้องน้องรู้มั้ย “
“ ผมไม่ใจดีเหมือนม๊าหรอก จะให้ผมญาติดีกับคนพวกนั้นไม่มีทางครับ “ ร่างโปร่งลุกขึ้นขอตัวไปเปลี่ยนเสื้อผ้าไม่ขอคุยถึงเรื่องนี้อีก คนเป็นแม่ได้แค่ถอนหายใจเบาๆถึงจะเป็นเด็กแต่ความคิดแบบนี้ก็ไม่ควร เธอไม่รู้ว่าจะต้องสอนให้ใหญ่คลายอักคติและลดทิฐิของตัวเองลงยังไง
ใหญ่อาบน้ำลงมาด้านล่างอีกครั้ง ป้าอรกำลังจัดโต๊ะอาหารเย็น ส่วนน้องชายตัวแสบหายไปเล่นกับเอ็มตรงสวนข้างบ้าน ตาคมมองเด็กตัวป้อมกำลังนั่งต่อเลโก้ในห้องนั่งเล่นเพียงคนเดียว คำพูดของแม่ดังเข้ามาในหูแต่เจ้าตัวเลือกที่ไม่สนใจ เขาไม่อยากสนใจ ไม่อยากมองหน้า ไม่อยากเห็นใครอยู่ในสายตาทั้งนั้น
“ พี่ชาย “ เสียงเรียกทำให้ใหญ่หันมาสนใจ คิมลุกขึ้นเดินเร็วๆมาจับมือเขาแล้วถามด้วยน้ำเสียงกล้าๆกลัวๆ ดวงตากลมโตแสนซื่อจับจ้องเขาด้วยแววตาเหงาหงอย แต่ก็กระตือรือร้นอยากจะเล่นกับใครซักคน
“ ......... “
“ ต่อบ้านด้วยกันมั้ยฮะ “
................................................................................
หัวข้อ: [เรื่องสั้น] รักร้ายผู้ชายอันตราย ตอน กลับมาอีกครั้ง..{จบในตอน} (อ่าน 9920 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก