หัวข้อ: วันศุกร์สีฟ้า ☁ by 「aonair」: UP! วันศุกร์ที่ 24 (จบ)

[StarPasO]

พี่เสาร์น่าสงสาร มากอดทีนึง 

[Ice_Iris]

เฮ้ย!!!

จบแล้ว

มันก็...แบบว่า...

ขอเพิ่มอีกได้ไหมขอรับ

น่ารัก อยากเห็นคู่ของพี่เสาร์

ขอบคุณที่แบ่งปันขอรับ

[momonuke]

ขอบคุณสำหรับนิยายดีดีนะคะ ขอบคุณค่า สนุกมากเลย

[panpang]

 

[pamhicc]

สนุกมากค่ะ แต่ก็สงสารพี่เสาร์มากเช่นกัน
ขอบคุณมากค่ะ 

[TORR]

     ขอโทษ คนแต่งก่อนเลยนะคะ จริงๆแล้วเราชอบภาษาในการแต่งของคนแต่งมากๆเลย
มีความเป็นมืออาชีพ แต่เราทนตัวละครไม่ไหวแล้วจริงๆ   พระเอกโง่มาก เหมือนเด็กไม่รู้จักโต
ปี 3 แล้วแท้ๆ (หรือเปล่า จำไม่ได้) แต่ไม่มีคุณภาพ ตัดสินทุกอย่างแบบแย่ๆ รวมทั้งพี่สาวด้วย
โง่เอง แรดเอง แท้ๆ เหมือนเป็นโรคจิต โทษคนอื่นเขาไปเลย ตลก มองมาที่วันศุกร์ เกือบดีนะ แต่แบบ
นี่ก็เด็กเกินนน เอาจริงๆก็เด็กนั่นแหละ แต่แบบมีปัญหาก็ควรบอก พี่ป่ะ ? ของวันเสาร์นี่ไม่ค่อยรู้อะไร
เพราะเราอ่านไม่ถึง แต่ทำใจพยายามอ่านได้แค่นี้แหละ  ขอบคุณคนแต่งมากๆนะคะ ที่แต่งมาให้อ่าน
หวังว่าเรื่องหน้าจะปรับบุคคลิก ตัวละครให้มีความคิดมากกว่านี้
สำหรับเรื่องนี้ตัวเราขอลาแค่นี้ค่ะ
ขอบคุณมากค่ะ 

[pogpax]

 

[Premo1492]

 :dont2:กอดดดดพี่เสาร์

[q.tr]

อ่านแล้วเราชอบนะ เนื้อเรื่องสนุกดี ไม่ยืดเยื้อจนเกินไป เราชอบที่ทุกตัวละครเป็นอะไรที่สมเหตุสมผลในตัวของมันเอง
คนเราไม่ใช่ดีสุดเลวสุดแต่มันจะมีเหตุผลที่ทำให้แสดงด้านดีด้านไม่ดีออกมามากกว่า ขัดใจกับพระเอกตอนแรกๆนิดหน่อยที่ชอบแกล้งน้องแบบใช้อารมณ์ตัวเองเป็นใหญ่แต่โดยรวมถือว่าดีอยู่ สนุกค่ะ ชอบบ 

[Natti]

พี่เสาร์น่าสงสารอ่ะ อารมณ์ ความรู้สึกล้วนๆเลย ทำให้ไม่มีสติ เราว่าเหมือนที่น้องคิดอ่ะ พี่เสาร์มีน้องอยู่กับน้องตลอดเลยยึดติด ลองเปิดตัวเอง ให้เวลากับอะไรๆ หวังว่าพี่เสาร์จะมีความสุข ได้นะ

อิพี่กันต์ก็น่าหมั่นไส้ แกล้วเขา ราวีเขา แต่ก็ตามห่วง ตามหวง กว่าจะยอมรับความรู้สึกตัวเองได้ เอ็นดู ขี้หึง ขี้หวงจนน้องอึดอัด

น้องศุกร์นี่น่าบีบๆๆๆๆๆๆๆๆ ตอนโดนยามานี่น่าให้พี่กันต์กดๆซะเลย 555 5 เอ็นดู สารภาพรักเขาก่อนซะด้วย ธรรมางดาทร่ไหน สับสน ลังเลแต่ก็ไม่กลัว

ตอนโดนพี่เสาร์กักตัวนี่น่าสงสารจับใจ เจ็บตัว ปวดใจ 

[Petit.K]

น่ารักมากกกกก แงงงอยากเล่นกับวันศุกร์น้องงงงง ขอกอดหนาอย พี่กันตอนแรกคิดว่าจะร้ายกาจ ที่แท้แพ่ทางน้อง

[Grey Twilight]

อ่านจนจบแล้ว ผมสังเกตได้อย่างนึงเลยคือ ผมคิดว่าวันศุกร์เป็นคาแรกเตอร์ที่ผมไม่คิดว่าผมจะชอบอยู่ใกล้

ผมไม่โทษวันเสาร์ด้วยนะครับ เพราะผมเข้าใจได้ วันศุกร์เองไม่รู้ด้วยซ้ำว่าตัวเองเป็นน้องไม่แท้ของวันเสาร์ การที่วันเสาร์จะชอบวันศุกร์ แน่นอนมันอาจจะผิดจริยธรรมตามมุมมองของวันศุกร์ แต่สำหรับมุมมองของวันเสาร์ การที่จะรักวันศุกร์ยิ่งกว่าใครๆเป็นเรื่องปกติ และไม่ควรจะลดน้อยลงด้วยซ้ำ วันเสาร์เลือกที่จะรับผิดชอบและอยากดูแลชีวิตของคนๆนึงตอนที่เขาอายุแค่ห้าขวบ วันเสาร์ขอร้องแม่ของตัวเอง เขามีความรับผิดชอบที่มากพอและความมุ่งมั่นที่น่าประทับใจ ผมคิดว่านิสัยแบบนี้เป็นสิ่งที่ผมชอบในตัววันเสาร์ แต่การที่ผมไม่สงสารเค้า ก็เพราะว่าวันเสาร์เลือกที่จะปกปิดความจริงนั้นเอาไว้ วันเสาร์คิดว่าไม่มีใครที่จะทำให้วันศุกร์รักได้ ทั้งๆที่ความจริงแล้ววันศุกร์ต้องเติบโตตามระยะเวลา และเริ่มที่จะเรียนรู้กับความรู้สึก 'รัก' แบบหนุ่มสาวกับใครสักคน ถ้าวันเสาร์ยอมทิ้งโอกาสตรงนี้ไป โดยที่ไม่บอกอะไรเพราะคิดว่าวันศุกร์จะเตลิด ผลลัพธ์จะเป็นแบบนี้ก็ไม่แปลก เพราะว่าวันเสาร์ปกปิด จากนั้นพอเรื่องราวไปจนเลยเถิดเกินกว่าที่วันเสาร์จะควบคุมได้ ความหึงหวงมันก็เข้ามาทดแทน ซึ่งอันนี้ไม่ผิดเลย วันเสาร์รักและดูแลมาตั้งนาน การหึงหวงแค่นี้ผมยังรู้สึกว่าน้อยไปด้วยซ้ำ ถ้าการที่ต้องเห็นคนที่เรารักและอยากดูแลตั้งแต่เด็ก อยากใช้ชีวิตร่วมกันไปตลอด ต้องมาถูกพรากแล้วก็ให้ใครที่ไหนก็ไม่รู้ อยู่กับคนที่เรารักมาแค่ปีสองปี จับไปทำกิจกรรมคู่รักแล้วก็ครองคู่กันไปตลอด ผมนึกสภาพความเจ็บปวดนั้นไม่ออกครับ มันเหมือนเค้าหลอกให้คุณเสียเวลามา 22 ปี แล้วมาหักหลังทีหลัง ผมว่าเป็นอะไรที่เลือดเย็นมากนะ

ทีนี้มาที่วันศุกร์ ตัวละครที่ผมรู้สึกว่าน้องไม่เคยคิดอะไรเลย มองโลกในแง่ดีและเป็นคนที่เชื่อมั่นในความคิดของตัวเองสูง ผมว่าบุคลิกนี้ถ้าพูดให้สุภาพคือดันทุรังทั้งๆที่ยังไม่มีความรู้หรือมุมมองที่กว้างขึ้น ทั้งเรื่องผมไม่เห็นวันศุกร์ทำอะไรนอกจากเชื่อมั่นในความคิดของตัวเองแล้วก็ยัดเยียดตรรกะนั้นให้อีกฝ่ายยินยอม ดังนั้นการที่จะไปคู่กับคาแรกเตอร์ที่มีบุคลิกภาพเชื่อมั่นในตัวเองสูงเหมือนกันแบบไม่ค่อยมองอะไรเช่นกันติกรณ์ ก็ค่อนข้างเหมาะสมกัน แต่ผมไม่คิดว่าวันศุกร์จะไปได้ไกลในสภาพที่ไม่มีวันเสาร์นะ และเอาจริงๆ ด้วยพล็อตแบบนี้ ผมว่าวันเสาร์ควรเฟดตัวเองออกมา

เพราะมันไม่มีประโยชน์ วันศุกร์พิสูจน์ให้คุณเห็นแล้วว่า 22 ปีที่ผ่านมามันไม่ได้ทำให้คุณมีค่ามากไปกว่าคนอื่น เพราะว่าวันศุกร์ไม่รู้เรื่องตื้นลึกหนาบางอย่างอื่น ถามจริงๆว่าถ้าสมมุติวันเสาร์รู้ล่วงหน้าว่าเรื่องจะเป็นแบบนี้ ณ ตอนที่หยิบเด็กคนนั้นขึ้นมา วันเสาร์จะหยิบไหม? จะหยิบคนที่สุดท้ายก็ทิ้งเราไปไหมทั้งๆที่เราเลือกจะดูแลรับผิดชอบเขา? ความรู้สึกของการไร้ประโยชน์เป็นสิ่งที่น่ากลัวและอันตรายนะครับ ถ้าวันเสาร์ยังอยู่ในสภาพแวดล้อมเดิมๆ เห็นวันศุกร์กับกันติกรณ์ แน่นอนว่าสักพักวันเสาร์ต้องเป็น depression จากบุคลิกภาพรุนแรงของเขาแน่นอน เพราะว่าหาที่ลงของความหงุดหงิดและคับแค้นใจไม่ได้ ดังนั้นการเฟดตัวเองออกจึงเป็นสิ่งที่น่าสนใจที่สุด อย่างไรก็ตาม การเฟดตัวเองออกก็จะทำให้วันศุกร์ต้องตั้งคำถามตามมา และผมคิดว่าด้วยบุคลิกภาพของน้อง มันไม่น่าจะแก้ปัญหาได้ เพราะวันศุกร์เลือกไปแล้ว และมันไม่สามารถกลับมาเป็นครอบครัวได้หรอกครับ เส้นทางนี้คือมันต้องมีฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งเจ็บ และอีกฝ่ายคืออยู่กับแผลใจนั้นไปชั่วชีวิต มันจำเป็นต้องเลือก มัน compromise ไม่ได้

วันเสาร์ไม่น่าจะมีทางพูดเรื่องในอดีตออกมา เพราะว่าวันศุกร์เลือกทางเดินไปแล้ว ถ้าวันศุกร์ไม่รู้ความจริง ผลก็คือวันเสาร์จะได้แผลใจ แต่ถ้าวันศุกร์รู้ความจริงจากใครบางคน ผลลัพธ์มันก็ต้องดูกันต่อไปว่าคาแรกเตอร์ของน้องจะเป็นยังไงต่อครับ

[มนุษย์บิน]

การเขียน ภาษาการถ่ายทอดดีนะแต่ว่าตัวละครแต่ละคนคือแบบทั้งเรื่องนี่ชอบเจ้าดื้ออยู่ตัวเดียว พระเอกนี่แยกแยะถูกผิดไม่เป็นยังกับเด็กสามขวบสิ้นคิดมาก เสาร์ก็แบบอะไรวะเนี่ยยยยยยึกติดไปหมดจนน่าหงุดหงิด ศุกร์นี่ไม่ใช่ไทป์น่าเข้าใกล้สำหรับเร แต่ทั้งเรื่องหมั่นไส้พระเอกจริงจัง คือแยกแยะถูกผิดไม่ออกไม่พอยังพาลคนไปทั่ว ไม่มีเหตุผลใดๆรองรับที่ฟังขึ้น

[mild-dy]