อธิบายเพิ่มเติมตอนที่แล้ว ทินไม่ได้ปิดเรื่องหย่ากับแม่ของทะเลนะคะ ปิดเฉพาะเรื่องสัญญาสามปีที่รู้กันอยู่แค่สองคน
คนภายนอกจึงเข้าใจว่าแต่งงานเหมือนคู่อื่นตามปกติ อยู่กันไม่รอดก็หย่า
ทินเลือกทำแบบนี้เพื่อไม่ให้ทะเลโตมามีปมด้อย ส่วนที่ปิดเพราะรู้น้อยเท่าไหร่ก็ยิ่งดีกับทะเลค่ะ
ตอนที่ 20 : บริการหลังการขาย(ทำความเข้าใจก่อนอ่าน เสือคิดแบบผู้ชายไม่ใช่ผู้หญิงน้า)
เสือคว้าโทรศัพท์ขึ้นมานั่งเล่นบนเตียง หลังจากเดินไปเปิดประตูให้กับผู้ร่วมห้องคนใหม่ เขาตั้งใจทำตัวยุ่งๆ เข้าไว้
เพื่อไม่ให้เกิดการสนทนา เสือยอมรับว่าเขายังทำตัวไม่ถูกกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น
เสือพยายามหลีกเลี่ยงการเจอกับรเมศมาโดยตลอดตั้งแต่วันนั้น ไม่ว่าไออุ่นจะชวนไปทานข้าวเย็นกับทินภัทรหรือชวนเขา
ไปหาที่ห้องในวันหยุด เสือหาสารพัดเหตุผลมาอ้างเพื่อปฏิเสธ แต่ในที่สุดเขาก็หนีไม่พ้น
“ไม่ทักทายกันหน่อยหรือลุง” เสือทำเป็นไม่สนใจ นึกเสียว่าเสียงนกเสียงกา เขายังก้มหน้าก้มตาพิมพ์ข้อความผ่านทาง
แอฟสีเขียวเพื่อสอบถามความเป็นไปของที่ร้านว่าเรียบร้อยดีหรือไม่
“สบายดีใช่ไหม” เสือเหลือบตามองเด็กนรก เมื่อเห็นว่าอีกฝ่ายไม่ได้มองมาจึงเงยหน้าขึ้นมองแบบเต็มตา รเมศกำลังจัดเสื้อผ้า
เข้าตู้ ทั้งเนื้อทั้งตัวมีแค่กางเกงยีนส์ ท่อนบนเปลือยเปล่าเห็นแผ่นหลังกว้าง เสือยอมรับว่าหุ่นของรเมศดีมากแม้แต่เขายังแอบอิจฉา
“ว่าไงลุง” เพราะมัวแต่มองแผ่นหลังนั้นทำให้เมื่อรเมศหันกลับมาทวงคำตอบ สายตาจึงประสานเข้าด้วยกันอย่างจัง
“หะ?”
“อ่า..ลืมไป แก่แล้วเลยหูตึง มิน่าถามอะไรไปถึงไม่ตอบ” รเมศแกล้งพยักหน้ายิ้มๆ ให้รู้ว่าเขาเข้าใจดี
“ไอ้เด็กเวร” เสือโมโหจนเผลอหลุดปาก ก่อนจะคิดได้ว่าไม่ได้ เขาต้องใจเย็นเข้าไว้ ต้องไม่ให้ไอ้เด็กนี่มันยั่วโมโหได้
“เอาใหม่นะลุง” รเมศเดินเข้าไปใกล้เตียงเสือ เขาก้มหน้าลงไปมองคนที่นั่งอยู่ ก่อนพูดด้วยเสียงดังกว่าปกติ
“ถามว่าสบายดีไหม” ดวงตาคมที่จ้องมองมาทำเอาเสือรู้สึกหายใจติดขัด มันเหมือนมีแรงดึงดูดทำให้เขาละสายตาไม่ได้
“ไม่เจ็บไม่ป่วย”
“ดีแล้ว” เมื่อได้คำตอบแล้วแทนที่เด็กนรกจะเลิกยุ่งกับเขา ดันหยิบหมอนจากเตียงข้างๆ โยนลงมา ก่อนล้มตัวลงนอนคว่ำ
เอาหน้าซุกหมอน มือพาดลงบนตักของเขาที่นั่งพิงพนักหัวเตียงอยู่
“เฮ้ย ทำอะไรวะ” เสือสะดุ้งเพราะไม่คิดว่ารเมศจะพรวดพราดขึ้นมา
“ง่วง” คำตอบสั้นๆ มาพร้อมเสียงงัวเงีย
“ง่วงก็ไปนอนเตียงตัวเอง โน้นเตียงนายอยู่โน้น” ห้องที่เสือพักเป็นห้องเตียงคู่ เขาเลือกเตียงด้านใน เหลือเตียงที่ใกล้ประตู
ให้กับรเมศ
“น่า อย่าใจดำลุง ไม่ได้นอนมาเกือบทั้งอาทิตย์ เร่งงานจะได้ว่างมาด้วย”
“มันเกี่ยวอะไรกับใจดำ เตียงใครเตียงมันสิวะ” เสือยกมือที่วางอยู่ออกแต่แป๊บเดียวก็กลับมาวางพาดอยู่ที่เดิม
“ไม่คิดถึงกันเลยเหรอลุง คนอุตส่าห์ซื้อของมาฝาก”
“ใครจะไปคิดถึง อย่ามาทำตัวสนิทสนม” จู่ๆ เสือก็รู้สึกร้อนวูบๆ วาบๆ ไอ้เด็กบ้านี่พูดออกมาได้ แถมนอนหลับตาพริ้ม
ไม่ได้สนใจเลยว่าเขาไม่พอใจแค่ไหน
“ไม่ทันแล้วลุง สนิทไปแล้ว สนิท..แนบ..แน่น..” เสือเบิกตากว้าง เขาหรืออุตส่าห์พยายามหลบเลี่ยงไม่พูดถึง ไอ้เด็กเปรตนี่
พูดออกมาได้โต้งๆ อย่างหน้าตาเฉย
“จะลุกไปดีๆ ไหม” เสือทำเสียงเหี้ยม แต่ในใจคิดว่าถ้าเด็กนรกไม่ยอมลุกไปเขาจะเปลี่ยนเตียงเอง
เพราะดูจากขนาดความแน่นของกล้ามเนื้อและจากที่ผ่านๆ มา ทำให้เสือต้องจำใจยอมรับว่าเขาสู้แรงรเมศไม่ได้จริงๆ
“......”
“เฮ้” เสือดีดนิ้วด้านหน้าใบหน้าที่ตะแคงหันมาทางเขา แต่ท่าทางเด็กนรกจะเข้าสู่นิทราไปแล้ว เสือเรียกซ้ำอีกสองสามครั้ง
ก็ไม่มีแววว่าจะรู้สึกตัว
“ย้ายเองก็ได้วะ” เสือจับมือที่พาดอยู่ออก แต่พอเขาขยับ ร่างหนาก็พลิกตัวขึ้นนอนตะแคง มือวาดมากอดเอวเขาเอาไว้
คราวนี้เลยหนักกว่าเดิม
ไอ้เด็กนี่มันติดหมอนข้างหรือเปล่าวะ ดูจากการกอดและก่ายขา เขาว่าต้องใช้แน่ๆ เสือคิดจะผลักแขนรเมศออกอีกครั้ง
แต่เมื่อมองใบหน้าที่ซบอยู่ใกล้เอวดีๆ ถึงเห็นร่องรอยความเหนื่อยล้า หรือว่าจะไม่ค่อยได้นอนมาจริงๆ
ได้ข่าวว่าบ้านออกจะรวยจะทำงานหามรุ่งหามค่ำไปทำไมวะ เอาเถอะเดี๋ยวจะหาว่าเขาแกล้งเด็ก ให้นอนแบบนี้ไป
อีกสักพักก็แล้วกัน
เมื่อตัดสินใจได้ เสือจึงเอนตัวลงพิงหมอนตามเดิม เอื้อมมือไปคว้ารีโมทมาเปิดหนังช่องเคเบิ้ลดู เขาเบาเสียงโทรทัศน์ลง
ปล่อยให้คนข้างๆ หลับไหล
+++++++++++++++++++++++++++++++++++
“พี่เสืออยากทานอะไร” ญาดายื่นเมนูให้กับเสือ ผู้ร่วมโต๊ะของเธอมีด้วยกันเจ็ดคน ผู้ใหญ่หกเด็กหนึ่ง
ชลธรพาทุกคนมาทานอาหารทะเล ร้านอยู่ห่างจากที่พักประมาณหนึ่งกิโล เป็นร้านที่ตั้งอยู่ริมหาด บรรยากาศยามเย็น
สวยเกินคำบรรยาย
“อะไรก็ได้ ฟ้ากับอุ่นเลือกเลย” เสือผลักหน้าที่ไปให้ไออุ่นที่นั่งอยู่ข้างๆ
“คุณธรสั่งดีกว่าครับ” ไออุ่นคิดว่าชลธรน่าจะเลือกได้ดีกว่า เพราะมากินบ่อย
“ได้ ไม่มีใครเลือกผมจัดการเอง” ชลธรรับเมนูมาจากไออุ่น เขาเรียกพนักงานมาและสั่งอาหารไปเจ็ดอย่าง
“เครื่องดื่มเป็นอะไรดีครับ ทินเอาเบียร์หรือเหล้าหรือไวน์”
“เสือดื่มอะไรครับ” ทินภัทรเลือกที่จะถามเสือก่อน เพราะเขาทราบว่าเพื่อนกับน้องชายทานได้ทั้งสามอย่าง
“ผมได้ทั้งนั้นครับ”
“ถ้าอย่างนั้นบรรยากาศดีๆ แบบนี้ขอไวน์แล้วกันธร นั่งละเลียดกันไปเรื่อยๆ” ทินภัทรสรุปให้เพื่อน
“โอเค อุ่นดื่มได้นะ” ชลธรไม่ได้ถามญาดากับโรมเพราะทราบอยู่แล้วว่าดื่มได้
“ได้”
“กลัวคนไม่รู้ว่าสนิทสนมกันเป็นพิเศษหรือครับคุณทิน” ชลธรอดแซวเพื่อนไม่ได้ เขาถามไออุ่นแต่เพื่อนรักดันชิงตัดหน้าตอบเสียเอง
“ถ้าอย่างนั้นเอาเป็น XXX ครับ” ชลธรส่งเมนูอาหารคืนให้กับพนักงาน
“นายไม่รู้อะไรธร ของอย่างนี้มันต้องคอยแสดงความเป็นเจ้าเข้าเจ้าของ”
“โอ๊ย” ชลธรหัวเราะสมน้ำหน้าเพื่อน เมื่อทินภัทรถูกไออุ่นหยิกหมับเข้าที่แขน จนต้องยกมือขึ้นมาลูบแขนป้อยๆ
“อายอุ่นหาอาโลม” ลูกหมูทะเลเขย่าแขนไออุ่นอยากไปเล่นกับอาโรม
“กินข้าวก่อนครับทะเล เสร็จแล้วค่อยไปเล่นนะครับ”
“คับ” ลูกหมูพยักหน้า ตอนนี้เขานั่งอยู่บนเก้าอี้เด็ก ระหว่างกลางแด๊ดกับอาอุ่น
“ไม่เป็นไรพี่อุ่น ลูกหมูมานั่งกับอาไหม” รเมศถามหลายชายตัวกลม เขาไม่ค่อยได้เจอกับทะเลบ่อยนักเพราะงานยุ่งมาก
มีเวลาจึงอยากเล่นด้วยให้หายคิดถึง
“อาวอาว” ลูกหมูชูสองแขนขึ้นทันที รอให้อาหนุ่มเดินมาอุ้ม
“ลุงรับ” เสือมองหน้าคนที่มาหยุดยืนข้างๆ ยื่นส่งตัวเด็กชายทะเลมาให้ พยายามจ้องตาเด็กนรกเพื่อจะถามว่าเกี่ยวอะไรกับเขา
“เร็วๆ” สุดท้ายเสือก็ต้องรับลูกหมูทะเลมานั่งลงบนตัก เขาชอบเลี้ยงเด็กชายทะเลแต่แค่หมั่นไส้คนรับอาสาแต่ไม่ยอมรับผิดชอบ
รเมศลงนั่งข้างเสือ เขากำลังขำตาลุงขี้โมโหที่มองมาอย่างกับจะกินเลือดกินเนื้อ
“โรมเอาเก้าอี้ไปดีกว่าไหม” ทินภัทรลุกขึ้นยืนจะยกเก้าอี้เด็กไปให้
“ไม่ต้องครับพี่ทิน จะได้ไม่ต้องขยับเก้าอี้กันใหม่” รเมศรีบห้าม เพราะไม่อย่างนั้นก็ต้องขยับเก้าอี้ใหม่ทั้งวง
“เดี๋ยวผมกับลุงเสือผลัดกันเลี้ยง”
“ครับ” เสือต้องรีบตอบรับเมื่อเห็นทินภัทรส่งสายตาเกรงใจมาให้ เขาไม่รู้ว่าเด็กนรกจะทำอะไร ตั้งแต่มาถึงดูป่วนเขาชอบกล
เห็นทีต้องตั้งรับให้ดี
“ทะเลรู้จักทะเลไหม” รเมศถามหลานชาย เขาหันเก้าอี้45องศาไปทางเสือกับเด็กชายทะเล
“ยู้” อาโรมถามอะไรแปลกๆ ทำไมพี่ทะเลจะไม่รู้จัก
“ไหนทะเล” เสือลองถามบ้าง คนอื่นๆ ก็หันมาตั้งใจฟังลูกหมูทะเลตอบ
“นี่งายพี่ทะเล” ทะเลชี้นิ้วกลมป้อมเข้าหาตัวเอง
“แล้วโน้นอะไรครับ” เสือชี้นิ้วไปทางด้านนอกร้าน คิดจะแกล้งเด็กชายทะเลให้งงเล่น
“ซี” ลูกหมูทะเลตอบด้วยความภาคภูมิใจ
“ฮ่าๆ เป็นไงลุง คิดจะแกล้งเด็กเหรอ” รเมศหัวเราะชอบใจ เมื่อหลานชายทำเอาเสือผิดคาด
“เก่งมากครับทะเล” ชลธรถึงกับเอ่ยชม เขาขำหน้าของเสือมากกว่าทะเลเสียอีก
“ร้ายนักนะเรา” เสือจี้เอวเด็กชายตัวอ้วนกลม จนอีกฝ่ายดิ้นไปมาอยู่บนตักหัวเราะคิกคัก
“คิกคิก ม่าย พี่ทะเลเด็กดี ลุงเฉือเด็กม่ายดี”
“ทะเลพูดกับลุงเสือแบบนั้นไม่ได้ครับ” ทินภัทรเตือนลูกชายแต่ไม่ได้จริงจังอะไร เพราะรู้ดีว่าลูกหมูทะเลไม่ได้มีเจตนาจะไม่
เคารพผู้ใหญ่
“ลุงเสือเป็นเด็กไม่ดีเพราะอะไรครับลูกหมู” รเมศไม่ยอมปล่อยเรื่องนี้ผ่านไป รีบถามนำให้ลูกหมูทะเลขยายความ
“ลุงเฉือแกล้งเด็ก” ก็เมื่อกี้อาโรมพูดเองว่าลุงเสือแกล้งเด็ก แกล้งเด็กก็ต้องเป็นเด็กไม่ดี
“พี่เสือแก้ตัวดีๆ นะครับ” ไออุ่นแซวรุ่นพี่ เมื่อเสือต้องเจอเข้ากับคำตอบของลูกหมูสุดฉลาด
“ลุงเสือไม่ได้แกล้งเด็กครับ อาโรมต่างหาก เมื่อกี้อาโรมถามลูกหมูก่อน” เสือโยนกลับไปให้ตัวต้นเรื่อง แก้ตัวเอาเองเถอะ
“อาโลมเป็นเด็กม่ายดี” ลูกหมูทะเลทำแก้มป่อง เขาพยายามทำหน้าดุๆ เหมือนแด๊ด เด็กไม่ดีจะได้เชื่อฟัง
“ฮ่าๆ อาผิดไปแล้วครับ อาขอโทษ” รเมศเล่นไปตามน้ำ เขาจับแก้มป่องๆ ของหลานชายดึงยืดออกทั้งสองข้าง
“โอ๊ยโอ๊ย ลุงเฉือตีเยย ตีอาโลมเยย เด็กม่ายดี” เด็กชายทะเลพยายามดึงมืออาโรมออก
เพี้ยะ! เสือได้โอกาสฟาดมือลงบนต้นแขนรเมศเต็มแรง นานๆ ได้ใช้สิทธ์ฟรีเรื่องอะไรเขาจะพลาด
“ลุงเสือตีให้แล้วครับ ไหนลูกหมูเจ็บไหม” เสือหันลูกหมูเข้าหาตัว เอามือลูบแก้มกลมให้เบาๆ
“ม่ายเจ็บ พี่ทะเลเก่ง” ลูกหมูทะเลยกนิ้วโป้งให้เสือเป็นการอวดสรรพคุณ
“เก่งมากครับ หลานลุงเสือแมนมากๆ”
“แมน? แมนคือลาย” เด็กชายทะเลทำหน้าสงสัย
“แมนก็คือเป็นคนเก่ง กล้าหาญ ไม่กลัวใครครับ”
“ม่ายกัว..” ลูกหมูทะเลทวนคำลุงเสือ
“ใช่แล้วครับ ลูกหมูทะเลแมนมากๆ ไม่กลัวอะไรเลย” เสือพูดทวนประโยคให้ลูกหมูทะเลฟัง
“อู้” จู่ๆ ลูกหมูก็ทำตาโตมองหน้าเขาก่อนหันไปทางไออุ่น
“อายอุ่น ลุงเฉือม่ายแมน” เด็กชายทะเลรีบรายงานอาอุ่นทันที
“เฮ้ย” เสือลืมตัวร้องเสียงหลง คนเคยมีเหตุการณ์ไม่แมนเกิดขึ้นเผลอตกใจจนสะดุ้ง
“ทะเล” แม้แต่ทินภัทรยังต้องรีบปรามลูกชาย แต่ลูกหมูทะเลไม่รู้ตัวเลยสักนิด เขาไม่ไดพูดผิดนี่นา
“ทำไมพูดแบบนั้นครับทะเล” ไออุ่นถามเด็กชายทะเล เขาอยากรู้สาเหตุก่อน จะได้สอนถูก
“ลุงเฉือกัว นอนไม่ได้ อาโรมต้องกอด” ลูกหมูทะเลผู้มีสติปัญญาเป็นเลิศ จำคำพูดได้เกือบหมด เขาจึงยังไม่ลืมว่า
ลุงเสือขี้กลัวต้องให้อาอุ่นไปอยู่เป็นเพื่อน
ส่วนเสือพอฟังคำตอบของทะเลจบ บอกได้คำเดียวว่าตอนนี้เขาอยากมีเวทมนต์หายตัวได้ จะได้ไม่ต้องนั่งอยู่ตรงนี้
“ฮ่าๆ พี่เสือคะไปถูกกอดตั้งแต่เมื่อไหร่” ญาดาแซวเสือ ในใจไม่ได้คิดอะไรเพราะรู้ว่าทะเลคงพูดไปตามประสาเด็ก
“เปล๊า” เสือขึ้นเสียงสูงจนตัวเองยังตกใจ หันไปหาอีกคนดันเอาแต่นั่งยิ้มท่าทางชอบอกชอบใจ ไม่คิดจะช่วยกันปฏิเสธสักนิด
“อย่าตกใจกันครับ ความผิดผมเอง” ไออุ่นรีบบอกทุกคนก่อนที่จะคิดกันไปไกล เขาเล่าถึงเรื่องที่เขาพูดกับทะเล
ว่าเพราะอะไรเขาจึงต้องไปพักห้องเดียวกับเสือ”
“อุ่นเก่งนะเข้าใจอธิบาย” ชลธรเอ่ยชมไออุ่น ถ้าเป็นเขาคงนึกไม่ออกว่าจะอธิบายยังไง
“ส่วนกอดนี่ผมเดาว่าคงเป็นเพราะเวลาทะเลจะนอนพี่ทินจะกอดทุกครั้งครับ คงเอามารวมกันว่าต้องกอดนอน” เสือลอบถอนใจ
โล่งอกไปที ลูกหมูนะลูกหมูทำเอาลุงเสือเกือบช็อคตาย
“ที่แท้ก็แบบนี้นี่เอง แหมนึกว่าไปแอบกอดกันตอนไหนไม่บอกเรา” ญาดาแกล้งทำหน้าสีหน้าผิดหวัง
“อยากกอดด้วยเหรอฟ้า มาสิ สาวสวยพี่กอดให้ได้เสมอ” เสือดึงความสนใจให้พ้นจากเรื่องของรเมศกับเขา
“อย่าค่ะอย่า อย่ามาให้ความหวังเดี๋ยวฟ้าคิดจริง”
“อาหารมาแล้ว” เสือรีบบอกอย่างโล่งอก เมื่อพนักงานทยอยเดินเข้ามาเสริฟอาหาร
“แหย่นิดแหย่หน่อยทำเป็นหนี เชอะ” ญาดาทำเป็นสะบัดหน้าใส่เสือ แต่มือรีบหยิบอาวุธขึ้นมาเตรียมพร้อม
เมื่ออาหารวางเต็มโต๊ะ รเมศอุ้มเด็กชายทะเลออกจากตักเสือมาวางบนตักตัวเองแทน
“ทานก่อนเถอะ” เขาบอกคนข้างๆ เมื่ออีกฝ่ายมองมาคล้ายอยากถามว่าอุ้มทะเลไปทำไม
“นี่ครับโรม” รเมศเอื้อมมือไปรับจานข้าวมาจากไออุ่น เขาจัดการป้อนหลานชายช้าๆ โดยมีสายตาของคนข้างๆ
แอบมองมาเป็นระยะ
ไอ้เด็กนี่ก็ไม่ได้แย่ไปเสียทีเดียว เห็นแบบนี้ก็ดูเป็นผู้ใหญ่ แถม..
เสือลดสายตาลงมองแผงอกที่เจ้าตัวไม่ยอมติดกระดุมเสือเชิ้ตเม็ดบนๆ ไม่รู้ว่าจะอวดไปถึงไหน
ฉิบหายแล้ว.. เสือได้แต่สบถในใจ ทำไมเขาถึงมีปฏิกิริยากับหน้าอกผู้ชายวะ อยู่ๆ ก็นึกอยากลูบไล้ขึ้นมาเสียอย่างนั้น
+++++++++++++++++++++++++++++++
“ลุงอาบน้ำได้แล้ว”
“อืม” เสืออยากจะโทษว่าเป็นเพราะไวน์หลายแก้วที่เขาดื่ม ทำให้เขามองภาพตรงหน้าด้วยแววตาหื่นกระหาย
รเมศเพิ่งอาบน้ำออกมา ร่างกายเต็มไปด้วยหยดน้ำที่เจ้าของไม่สนใจจะเช็ด มีผ้าเช็ดตัวผืนใหญ่พันอยู่บนสะโพก
ทุกครั้งที่ก้าวเท้าทำให้มองเห็นต้นขาแข็งแรงภายใต้รอยแยก เสือรู้สึกถึงความร้อนรุ่มภายในกาย ตัวเขากำลังจะลุกเป็นไฟ
รเมศจัดการเช็ดตัวลวกๆ ก่อนหยิบกางเกงขายาวเนื้อนุ่มขึ้นมาใส่ ดึงผ้าเช็ดตัวที่พันอยู่ออก เขาไม่ชอบใส่เสื้อนอน
รู้สึกว่ามันเกะกะทำให้รำคาญตัว
“ไม่อาบหรือ” รเมศถามซ้ำเมื่อเสือไม่มีทีท่าว่าจะขยับตัว ยังคงนั่งอยู่บนเตียง
“เอาน่าลุงทนหน่อยสองคืนเอง” รเมศคาดเดาจากอาการของเสือว่าคงไม่ชอบใจที่ต้องมาพักอยู่ด้วยกัน
ไม่เหมือนเขาที่อยากเจอหน้าตาลุงขี้โมโห ถึงกับรีบเคลียร์คิวงานเมื่อทินภัทรเอ่ยปากชวน
รเมศบอกไม่ถูกว่ามันเป็นความรู้สึกอย่างไร แต่บ่อยครั้งที่ตาลุงขี้โมโหแวบขึ้นมาในหัวของเขา
ตอนนี้กำลังทำอะไรอยู่ อย่างตาลุงนั่นน่าจะชอบของชิ้นนี้ พอคิดแบบนั้นเขาก็จะซื้อมันทันที
หรือแม้แต่เวลาที่เขามีเซ็กส์กับผู้หญิง บางวูบยังรู้สึกเหมือนกำลังสัมผัสเสืออยู่ เขาเคยชะงักจนถูกถามว่าเกิดอะไรขึ้น
ทำไมเขาไม่เหมือนเดิม ซึ่งรเมศก็ตอบไม่ได้เหมือนกัน เขารู้สึกเพียงว่ามันไม่เต็มอิ่มอีกแล้วนับตั้งแต่วันนั้น
รเมศเป่าผมจนแห้ง หวีผมลวกๆ ก่อนขึ้นไปนั่งเล่นบนเตียง เขายื่นมือไปขอรีโมทจากเสือเพราะเห็นวางอยู่บนโต๊ะหัวเตียงฝั่งโน้น
เสือหยิบรีโมทส่งให้ แต่ตาเจ้ากรรมของเขาดันไม่มองที่มือของรเมศ มันเอาแต่มองหน้าท้องที่เต็มไปด้วยมัดกล้าม
กางเกงนอนสีเทาเข้มเกาะอยู่บริเวณสะโพก ทำให้มองเห็นไรขนอ่อนและวีเชฟที่โผล่พ้นขอบผ้าออกมา
“มองอะไรลุง”
เสือเงยหน้าขึ้นสบตา ดวงตาคมกล้ามีพลังบางอย่างที่ตรึงสายตาของเขาเอาไว้ เสือเหมือนถูกดึงดูดให้เดินเข้าไปหา
เขาทิ้งรีโมทลงบนเตียง กระชากบ่าคู่นั้นเข้ามาหา ก่อนประกบปากแนบชิดกับปากของรเมศ เสือบดเบียดปากร้อนลงไปบน
ริมฝีปากหนา กัดและดึงเบาๆ ก่อนจะเคล้าคลึงดูดเม้มราวกับเป็นของหวานอันโอชะ
สัมผัสของเสือกับรเมศเร่าร้อนรุนแรงขึ้นเรื่อยๆ เหมือนพวกเขากำลังโหยหาซึ่งกันและกัน รเมศดึงเสื้อเสือออกทางศีรษะ
ก่อนจะพลิกตัวอีกฝ่ายลงนอนราบ เขาดึงกางเกงนอนตัวเองโยนทิ้งก่อนขึ้นคร่อมร่างหนาเอาไว้
เสือมองสิ่งที่ทาบทับอยู่บนหน้าท้องของเขา จู่ๆ อารมณ์ที่ลุกโชนอยู่แล้วก็ถูกโหมไฟให้มากขึ้น เสือยกมือขึ้นคว้าคอ
ของรเมศลงมา รู้สึกว่าอีกฝ่ายชักช้าไม่ทันใจ เขาอยากจนข้างในจะระเบิดออกมาอยู่แล้ว
“ชอบไหม” ร่างหนาที่นอนทาบทับเสืออยู่ครึ่งค่อนตัวถามขึ้น หลังจากเสร็จสิ้นภารกิจ หน้ายังคงซุกไซ้อยู่ที่ซอกคอของเขา
“’งั้นๆ” เสือตอบแบบกั๊กๆ เรื่องอะไรเขาจะบอกว่าเต็มอิ่ม ในเมื่อเขาเป็นคนต้องเจ็บตัว เกือบสี่ชั่วโมงไม่รู้ไอ้เด็กบ้านี่ไปเอา
แรงมาจากไหน ไอ้เขารึก็ขึ้นง่ายใส่มาเท่าไหร่เขาก็ตอบกลับไปเท่านั้น
“รู้ตัวไหมว่าลุงน่ะร้อนแรง” เสือถูกจูบอีกครั้ง คราวนี้รเมศค่อยๆ เคล้าคลึงอย่างอ่อนโยน ทำเอาเสือเคลิ้มตาม
“พอก่อน” เสือรีบห้ามใช้มือผลักเมศออก ขืนอีกรอบเขาคงตายคาเตียง สังขารชักไม่อำนวย
“จะไปไหน” รเมศรีบถามเมื่ออีกฝ่ายขยับตัวเตรียมจะลุกขึ้น
“ล้างตัว ทีหลังก็รู้จักพกถุงบ้าง” เสือบอกได้เลยว่าเขายังรู้สึกถึงลูกชายจำนวนมหาศาลของรเมศที่ว่ายอยู่ในตัว
“ทีหลังหมายถึงครั้งหน้าหรือเปล่า” ดวงตาที่มองมาวาบหวามราวกับกำลังจะกินเสือเข้าไป
“ถ้ายังไม่เบื่อนะ” เสือยักไหล่ให้รู้ว่าของอย่างนี้ต้องดูก่อนว่าเขายังจะติดใจอยู่ไหม
“ไปหาใครเก่งกว่าได้มาบอกด้วย” รเมศมั่นใจในฝีมือตัวเอง คนร้อนแรงอย่างเสือต้องเจออย่างเขาเท่านั้น
“มา จะพาไป” รเมศลุกขึ้นยืนบ้าง ทำเอาเสือถึงกับหน้าแดงเป็นสาวๆ ไอ้เด็กบ้า เขายังรู้จักคว้าผ้าเช็ดตัวที่รเมศวางพาดเก้าอี้
มาพันเอวไว้ แต่ไอ้เด็กนรกยืนโทงๆ ไม่อายฟ้าไม่อายดิน
“อายอะไรลุง กินเข้าไปกี่ครั้งแล้ว ทำเป็นแปลกหน้ากันไปได้” ไอ้..ไอ้เด็กเลว พูดซะเหมือนเขาเคยใช้ปากให้ ไม่เคยโว้ย
“เฮ้ย จะทำอะไร” เสือแหกปากร้องลั่นเมื่อถูกเด็กนรกยกตัวขึ้นพาดบ่า
“พาไปอาบน้ำ อุ้มแบบสาวน้อยไม่ไหวหรอกลุง ตัวอย่างกับยักษ์”
“ไม่ต้องฉันเดินเองได้”
“ยืนยังไม่ไหวทำเป็นเก่ง” ว่าแล้วไอ้เด็กซุปเปอร์ยักษ์ก็อุ้มยักษ์อย่างเขาเข้าห้องน้ำไปได้อย่างสบายๆ
+++++++++++++++++++++++++++++++
ตุ๊บ! เสือมองหมอนไม่ได้รับเชิญที่ถูกโยนลงมาบนเตียงของเขา และตามมาติดๆ ด้วยเจ้าของที่ไม่ได้รับเชิญยิ่งกว่า
“เฮ้ย เตียงใครเตียงมัน” เสือเอาเท้าถีบขาของอีกฝ่าย
“ไม่ต้องเกรงใจน่าลุง” เกรงใจบ้าอะไรของมันวะ
“จะกอดถึงเช้าเลยไม่ต้องกลัว” ไม่พูดเปล่ารเมศจัดการลากเสือเข้ามากอดซุกอก ฉวยโอกาสที่อีกฝ่ายไม่ทันตั้งตัว
เอื้อมมือไปปิดไฟกลางห้องให้เรียบร้อย
“กลัวอะไร” เสือพยายามดันตัวออก ชักสงสัยว่านี่มันแขนคือคีมเหล็กทำไมมันแน่นขนาดนี้
“ไม่รู้สิ ลุงอยากรู้พรุ่งนี้ก็ถามลูกหมูเอาเอง” เอาแล้วไง เขาลืมเรื่องนี้ไปเสียสนิท เจ้าลูกหมูทะเลเล่นลุงเสืออีกแล้ว
“นี่มันเรื่องหลอกเด็ก สามขวบหรือไงถึงเชื่อเป็นตุเป็นตะ”
“ผมเป็นอาที่ดี รับปากหลานแล้วว่าจะดูแลลุงเสือให้ดี ก็ต้องทำ ลุงมีปัญหาอะไรไปพูดกับลูกหมูเอาเอง
หลับได้แล้วอย่างอแง พรุ่งนี้จะได้มีแรงไปเที่ยว”
ใครก็ได้เอาไอ้เด็กบ้านี่ไปเก็บที ตอนนี้เสือรู้สึกตัวเองเหมือนเด็กสามขวบเข้าไปทุกที ที่ต้องมีผู้ใหญ่มานอนกอด
ลูบหลังลูบไหล่ให้ถึงจะหลับ
“ให้มันน้อยๆ หน่อย” เสือยังคงบ่นไม่เลิก ถึงจะเลิกดิ้นไปแล้วก็ตาม เขาก็เพิ่งรู้ว่าการมีคนนอนลูบหลังให้มันก็เพลินดี
“ชอบก็บอกน่าลุงไม่ต้องทำเป็นเก๊ก”
“เออ ชอบ เกากลางหลังให้ด้วย” เสือจัดการสั่งเสียเลย อยากทำดีนัก
“หึหึ ว่าแล้ว ฝีมือระดับนี่”
“ไอ้...อืมม” เสือกำลังจะด่าเมื่อนึกได้ว่ารเมศพูดถึงอะไรกันแน่ แต่แรงเกาเบาๆ บนหลังทำให้เสือเคลิ้ม รู้สึกสบายหลังจาก
ใช้ร่างกายมาอย่างหนักหน่วง
เขาเลิกกังวลเรื่องนั้นไปแล้ว ขี้เกียจคิด ครั้งแรกเขากังวลมาก พอมีครั้งที่สองตามมาเขากลับหายเครียดเป็นปลิดทิ้ง มันคล้ายกับว่า
เขายอมรับแล้วว่าเขาชอบมีเซ็กซ์กับรเมศ มันเต็มอิ่ม มันได้ปลดปล่อยและมันดีมาก มากกว่าทุกครั้งที่เขาเคยมีมา
“กู๊ดไนท์” เสียงดังแผ่วเบาเหมือนมาจากที่ไกลแสนไกลพร้อมกับความอุ่นที่ประทับลงมาบนหน้าผาก เสือง่วงเกินกว่าจะ
ตอบรับหรือนึกให้ออกว่ามันคืออะไร เขาค่อยๆ จมลงไปในความอุ่นสบาย
อย่างเดียวที่เสือคิดได้ก่อนจะหลับไหลคือ..
การไม่ต้องเป็นฝ่ายเอาอกเอาใจคอยบริการหลังการขาย นี่มันดีจริงๆ
>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>TBC<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<
ไหนใครทายว่าคู่นี้จะตีกันตายคะยกมือขึ้น ขอบอกว่า..คู่นี้เป็นคู่มุ้งมิ้งค้า 555 จะมุ้งมิ้งยังไงแค่ไหนติดตามกันต่อไป
ปล.เรื่องนี้ไม่เน้น nc นะคะ บรรยายเต็มที่แค่จูบลูบคลำ ที่เหลือตัดขึ้นเพดานอย่างเดียวจ้า
Darin ♥ FANPAGE 
หัวข้อ: *✿ ｡Someone LOVES You ｡✿* [แจ้งข่าว] /29/03/17 ✿ P.149 (อ่าน 1225230 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก