[เรื่องสั้น] Flirt 3/3 (Pack x Jeans) UP ตอนพิเศษ 29/06/59 จบ
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด

สนใจโฆษณาติดต่อ laopedcenter[at]hotmail.com คลิ๊กรายละเอียดที่ตำแหน่งว่างเลยครับ

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด

ผู้เขียน หัวข้อ: [เรื่องสั้น] Flirt 3/3 (Pack x Jeans) UP ตอนพิเศษ 29/06/59 จบ  (อ่าน 11175 ครั้ง)

ออฟไลน์ Ch0cmint

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 401
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +153/-5
ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ


ติดตามกฏเพิ่มเติมที่กระทู้นี้บ่อยๆ เมื่อมีการแก้ไขกฏจะแก้ไขที่กระทู้นี้นะครับ
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0

ประกาศทั่วไปติดตามอัพเดทกันที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.0

ประกาศ กฎที่อื่นมีไว้แหก แต่ห้ามมาแหกที่นี่

1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
การสนใจและชื่นชอบนิยายและเรื่องเล่าของคนในเรื่องควรมีขอบเขตที่จะไม่สร้างความเดือดร้อนให้เจ้าของเรื่อง เช่นเดียวกับเป็ดที่ตอนนี้ถูกรังควานตามหาตัวจากคนด้านต่างๆ จนตัดสินใจไม่เล่าเรื่องต่อ.........เนื่องจากบางเรื่องเป็นเรื่องเล่า.....................บางคนไม่ได้เปิดเผยตัวตน  เขาพอใจจะมีความสุขในที่เล็กๆแห่งนี้โดยไม่ได้ตั้งใจให้คนภายนอกได้รับรู้เรื่องราวแล้วนำไปพูดต่อ   เพราะปฎิเสธไม่ได้ว่าสังคมไม่ได้ยอมรับพวกเราสักเท่าไหร่

2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท,
หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง
หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง  ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์
และสถาบันต่าง ๆ  รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก  ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด
การกระทำเช่นนั้นอาจทำให้คุณแบนทันที และถาวร . หมายเลข IP ของทุกโพสต์จะถูกบันทึกเพื่อใช้เป็นหลักฐาน
ในความเป็นจริงเป็นไปได้ยากมากที่จะให้แต่ละคนมีความคิดเห็นตรงกันทั้งหมด   คนเรามากมายต่างความคิดต่างความเห็น เติบโตมาภายใต้ภาวะแวดล้อมต่างกันการแสดงความคิดเห็นที่แตกต่าง   จึงควรทำเพื่อให้เกิดความเข้าใจกัน แบ่งปันประสบการณ์และมิตรภาพเพื่ออาจเป็นประโยชน์ในการใช้ชีวิต  และไม่ว่าจะอย่างไรก็ควรเคารพในความคิดเห็นที่แตกต่างของบุคคลอื่นช่วยกันสร้างให้บอร์ดนี้มีแต่ความรักนะครับ   

เรื่องบางเรื่องอาจจะเป็นทั้งเรื่องแต่งหรือเรื่องเล่าใดๆก็ขอให้ระลึกเสมอว่า  อ่านเพื่อความบันเทิงและเก็บประสบการณ์ชีวิตที่คุณไม่ต้องไปเจอความเจ็บปวดเล่านั้นเองเพื่อเป็นข้อเตือนใจ สอนใจในการตัดสินใจใช้ชีวิต   จึงไม่ต้องพยายามสืบหาว่าเรื่องจริงหรือเรื่องแต่งส่วนการพูดคุยนั้น   ก็ประมาณอย่าทำให้กระทุ้กลายพันธุ์ห้ามเอาเรื่องส่วนตัวมาปรึกษาพูดคุยกันโดยที่ไม่เกี่ยวพันกับเรื่องในกระทู้นิยาย  ถ้าจะวิจารณ์หรือแสดงความคิดเห็นทุกคนมีสิทธิแต่ขอให้ไปตั้งกระทู้ที่บอร์ดอื่นที่ไม่ใช่ที่นี่นะครับ

3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อเจ้าของเรื่องเท่าที่จะทำได้หรือแจ้งมายังบอร์ดนี้ก่อนนะครับ  เนื่องจากเจ้าของเรื่องบางครั้งไม่ต้องการให้คนที่ไม่ได้ชื่นชอบนิยายชายรักชายเข้ามารับรู้  ลิขสิทธิ์ทั้งหมดเป็นของเจ้าของคนที่ทำขึ้นและเวปแห่งนี้นะครับ

4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอมให้ส่งหรือติดต่อกันทางพีเอ็มจะปลอดภัยกว่าแล้วเมื่อมีการติดต่อสื่อสารกันให้พึงระวังถึงความปลอดภัย ความไม่น่าไว้ใจของผุ้คนทุกคนแม้จะมีชื่อเสียงในบอร์ดเป็นเรื่องส่วนตัวของแต่ละคนไป เพื่อลดความขัดแย้งภายในเล้า จึงไม่สนับสนุนให้มีการจีบกันในบอร์ดนะครับ

5.ห้ามจั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียวให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตาม
เพราะแม้จะเป็นเรื่องที่เขียนจากเรื่องจริง เมื่อนำมาพิมพ์เป็นเรื่องผ่านตัวอักษร ย่อมเลี่ยงไม่ได้ที่จะมีการเพิ่มเติมเพื่อให้เกิดสีสันในเนื้อเรื่อง ทางเล้าถือว่านั่นคือการเพิ่มเติมเนื้อเรื่อง จึงไม่อนุญาตให้จั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” แต่สามารถแจ้งว่าเป็น “นิยายที่อ้างอิงมาจากชีวิตจริง” ได้  มีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว

6.การพูดคุยโต้ตอบระหว่างคนเขียนและคนอ่านนอกเรื่องนิยาย  ทำได้  แต่อย่าให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรตอบเพียงคอมเม้นต์เดียวก็พอแล้ว  โดยสามารถใช้ปุ่ม Insearch qoute  ได้    ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และลงลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน

7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
      7.1 นิยาย 1 ตอน  จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
      7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
      7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
            - 1 Reply ที่เกินมานั้น โมทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ

8.Administrator และ moderator ของ forum นี้ มีสิทธิ์อ่าน, ลบ หรือแก้ไขทุกข้อความ. และ administrator, moderator หรือ webmaster ไม่สามารถรับผิดชอบต่อข้อความที่คุณได้แสดงความคิดเห็น (ยกเว้นว่าพวกเขาจะเป็นผู้โพสต์เอง).

9.คุณยินยอมให้ข้อมูลทุกอย่างของคุณถูกเก็บไว้ในฐานข้อมูล. ซึ่งข้อมูลเหล่านี้จะไม่ถูกเปิดเผยต่อผู้อื่นโดยไม่ได้รับการยินยอมจากคุณ .Webmaster, administrator และ moderator ไม่สามารถรับผิดชอบต่อการถูกเจาะข้อมูล แล้วนำไปสร้างความเดือดร้อนต่างๆ

10.ห้ามลงประกาศลิงค์โปรโมทเวป  โฆษณา หรือโปรโมทในเชิงธุรกิจใดๆ ทุกชนิด ลงได้เฉพาะในห้องซื้อขาย ในเมื่อแนะนำเวปอื่นที่บอร์ดเรา ก็ช่วยแนะนำบอร์ดเราโดยลงลิงค์บอร์ดเรา เวป http://www.thaiboyslove.com  ในบอร์ดที่ท่านแนะนำมาให้เราด้วย  เมื่อจำเป็นต้องแนะนำลิงค์ให้ส่งลิงค์กันทาง personal message หรือพีเอ็มแทนนะครับจะสะดวกกว่า ส่วนในกรณีอยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนๆได้อ่านจริงๆนั้นพยายามลงให้ห้องซื้อขายซะ หรือถ้าม๊อดเดอเรเตอร์จะพิจารณาเป็นกรณีๆไป ถ้ารู้สึกว่าไม่ได้โปรโมทเวป แต่อยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนด้วยใจจริงจะให้กระทู้นั้นคงอยู่ต่อไป

11.บอร์ดนิยายที่โพสจนจบแล้วมีไว้สำหรับนิยายที่โพสในบอร์ด boy's love จนจบแล้วเท่านั้น จึงจะถูกย้ายมาเก็บไว้ที่นี่ หาอ่านนิยายที่จบแล้ว หรือคนเขียนไม่ได้เขียนต่อ แต่โดยนัยแล้วถือว่าพล็อตเรื่องโดยรวมสมควรแก่การจบแล้ว หากนักเขียนท่านใดได้พิมพ์เล่มกับสำนักพิมพ์ ต้องการลบเรือ่งบางส่วนออก โดยเฉพาะไคลแม๊ก หรือตอนจบที่สำคัญ ให้แจ้ง moderator ย้ายนิยายของท่านสู่ห้องนิยายไม่จบ เพื่อที่หากระยะเวลาเกินหกเดือนแล้ว เราจะได้ทำการลบทิ้ง หรือท่านจะลบนิยายดังกล่าวทิ้งเสียก็ได้ เนื่องจากบอร์ดนี้เก็บเฉพาะนิยายที่จบแล้ว

บอร์ดนิยายที่ยังไม่มาต่อจนจบไว้สำหรับ
นิยายที่คนเขียนไม่ได้มาต่อนาน หายไปโดยไม่มีเหตุผลสมควร ไม่ได้แจ้งไว้หรือแจ้งแล้วก็ไม่มาต่อ 3 เดือน จะย้ายมาเก็บในนี้เมื่อครบหกเดือนจะทำการลบทิ้ง ส่วนเรื่องไหนที่จะต่อก็ต่อในนี้จนกว่าจะจบ แล้วถึงจะทำการย้ายไปสู่บอร์ดนิยายจบแล้วต่อไป

12.ห้ามนำเรื่องพิพาทต่างๆมาเคลียร์กันในบอร์ด

13.ผู้โพสนิยาย และเขียนนิยายกรุณาโพสให้จบ ตรวจสอบคำผิดก่อนนำมาลงด้วยครับ

14.ส่วนคนอ่านทุกท่าน เวลาอ่านนิยาย เรื่องที่คนเขียนเขียน  ก็ไม่ต้องไปอินมากนะครับ ให้เก็บเอาสิ่งดีๆ ประสบการณ์ ข้อคิดดีๆไปนะครับ

15. การนำรูปภาพ บทความ ฯลฯ มาลงในเวปบอร์ด  ควรจะให้เครดิตกับ... 
(1) ผู้ที่เป็นต้นตอเจ้าของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ
(2) เวปไซต์ต้นตอที่อ้างอิงถึง
....ในกรณีที่เป็นบทความที่ถูกอ้างอิงต่อมาจากเวปไซต์อื่นๆ
- ถ้ามีแหล่งต้นตอของเจ้าของบทความ  ให้โพสชื่อเจ้าของต้นตอของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ  พร้อมทั้งเวปไซต์ที่อ้างอิง 
  (กรณีนี้จะโพสอ้างอิงชื่อผู้โพสหรือเวปไซต์ที่เรานำมาหรือไม่ก็ได้ แต่ควรมั่นใจว่าชื่อต้นตอของที่มาถูกต้อง)
- ถ้าไม่สามารถหาชื่อต้นตอของรูปภาพหรือเวปไซต์ที่นำมาได้ ควรอ้างอิงชื่อผู้โพสและเวปไซต์จากแหล่งที่เรานำมาเสมอ
- ควรขออนุญาติเจ้าของภาพหรือเจ้าของบทความก่อนนำมาโพสค่ะ(ถ้าเป็นไปได้) ยกเว้นพวกเวปไซต์สาธารณะ เช่น  หนังสือพิมพ์ออนไลน์ ฯลฯ ที่เปิดให้คนทั่วไปได้อ่านเป็นสาธารณะ ก็นำมาโพสได้ แต่ให้อ้างอิงเจ้าของชื่อและแหล่งที่มาค่ะ
- ไม่ควรดัดแปลงหรือแก้ไขเครดิตที่ติดมากับรูปหรือบทความก่อนนำมาโพส
- ถ้าเป็น FW mail  ก็บอกไปเลยว่าเอามาจาก FW mail

16.นิยายเรื่องไหนที่คิดว่าเมื่อมีการรวมเล่มขายแล้วจะลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออก กรุณาอย่าเอามาลงที่นี่ หรือสำหรับผู้ที่ขอนิยายจากนักเขียนอื่นมาลง ต้องมั่นใจว่าเรื่องนั้นจะไม่มีการลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออกเมื่อมีการรวมเล่มขาย อนึ่ง เล้าไม่ได้ห้ามให้มีการรวมเล่มแต่อย่างใด สามารถรวมเล่มขายกันได้ แต่อยากให้เคารพกฎของเล้าด้วย เล้าเปิดโอกาสให้ทุกคน จะทำมาหากิน หรืออะไรก็ตามแต่ขอความร่วมมือด้วย เผื่อที่ทุกคนจะได้อยู่อย่างมีความสุข

17.ห้ามแจ้งที่หัวกระทู้เกี่ยวกับการจองหรือจัดพิมพ์หนังสือ แต่อนุโลมให้ขึ้นหัวกระทู้ว่า “แจ้งข่าวหน้า...” และลงลิงค์ที่ได้ตั้งเอาไว้ในแล้วในห้องซื้อขายลงในกระทู้นิยายแทน  ถ้านักเขียนต้องการประชาสัมพันธ์เกี่ยวกับการจอง หรือจัดพิมพ์หนังสือของตนเองผ่านกระทู้นิยายของตนเอง  นิยายเรื่องดังกล่าวจะต้องลงเนื้อหาจนจบก่อน (ไม่รวมตอนพิเศษ) จึงจะทำการประชาสัมพันธ์ในกระทู้นิยายได้ (ศึกษากฏการซื้อขายของเล้่าก่อน ด้วยนะคะ)
ว่าด้วยเรื่องการจะรวมเล่มนิยายขายในเล้า จะต้องมี ID ซื้อขายก่อน ถึงจะสามารถประกาศ ..แจ้งข่าว.. ที่บนหัวกระทู้ของนิยายได้ ในกรณีที่ รวมเล่มกับ สนพ. ที่มี  ID ซื้อขายของเล้าแล้ว นักเขียนก็สามารถใช้ หมายเลข  ID ของ สนพ. ลงแจ้งในหน้าที่มีเนื้อหารายละเอียดการสั่งจองนิยายได้

18.ใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดเรื่องสั้น ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที  ส่วนเรื่องสั้นที่จบแล้วให้แก้ไขโพสแรก และต่อท้ายว่าจบแล้วจะได้ไม่ถูกลบทิ้งและจะเก็บไว้ที่บอร์ดเรื่องสั้นไม่ย้ายไปไหน   เช่นเดียวกับนิยายทุกเรื่องเมื่อจบให้แก้ไขโพสแรก และต่อท้ายว่าจบแล้ว จะได้ย้ายเข้าสู่บอร์ดนิยายจบแล้ว ไม่เช่นนั้นม๊อดอาจเข้าใจว่าไม่มาต่อนิยายนานเกินจะโดนลบทิ้งครับ

เอาข้อสำคัญก่อนนะครับเด่วอื่นๆจะทำมาเพิ่มครับเอิ้กๆหุหุ
admin
thaiboyslove.com.......................................                                                           

วันที่ 3 ธ.ค. 2551วันที่ 16 ก.ย. 2554 ได้เพิ่มกฏ ข้อที่ 7
วันที่ 21 ต.ค.2556 ได้ปรับปรุงกฏทั้งหมดเพื่อให้แก้ไข และติดตามได้ง่าย
วันที่ 11 พ.ย. 2557 เพิ่มเติมการลงเรื่องสั้นและการแจ้งว่านิยายจบแล้ว
วันที่ 4 ธ.ค. 2557 เพิ่มบอร์ดเรื่องสั้นจึงปรับปรุงกฏข้อ 18 เกี่ยวกับเรื่องสั้น และ เพิ่มเติมส่วนขยายของกฏข้อ 17



เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง

ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ  โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม

*****************************************************************************************
Share This Topic To FaceBook
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 29-06-2016 14:44:05 โดย Ch0cmint »

ออฟไลน์ Ch0cmint

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 401
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +153/-5


Flirt 1

ผมชื่อนายพนัส ชื่อเล่นชื่อยีนส์ครับ เรียนวิศวะคอมพิวเตอร์ชั้นปีที่สี่ ผมแอบรักเพื่อนสนิท จะบอกว่าแอบก็คงไม่ใช่เพราะผมบอกให้เจ้าตัวรู้ไปตั้งแต่แรกๆที่เริ่มชอบ มันยิ้มให้ผมแล้วบอกว่า

'ขอบคุณนะที่ชอบกู'

ผมนึกว่าฟางจะตกใจแล้วรังเกียจผม แต่เปล่าเลย มันดึงผมเข้าไปกอดแล้วกระซิบข้างหูผมด้วยเสียงแผ่วเบาว่า

'กูรักมึงนะ รักมึงแบบเพื่อน กูขอโทษนะยีนส์'

ผมยิ้มน้ำตาค่อยๆไหลก่อนจะกอดตอบมันแน่นซุกหน้าลงกับลาดไหล่แกร่งเพื่อระบายความรู้สึกที่มีออกมาทั้งหมด ฟางเป็นเพื่อนที่ดีมาตลอด คอยดูแลผมทุกๆเรื่องถึงจะเป็นเรื่องเล็กน้อยก็เถอะ ผมถึงได้ตกหลุมรักมันไง

'เป็นเพื่อนกับกูต่อได้ไหม?'

คำพูดของฟางหลังจากที่เราผละออกจากอ้อมกอดของกันและกันทำให้ผมยิ่งอึ้งหนักขึ้น ประโยชน์นี้มันควรเป็นผมที่พูดรึเปล่าวะ ทำไมคนๆนี้ถึงได้แย่งผมพูดล่ะ ผมมองเขาด้วยสายตาเหนื่อยล้าพร้อมกับพยักหน้าเบาๆ แล้วเราสองคนก็ยิ้มให้กัน

ผ่านมาสามปีแล้วแต่ผมก็ยังรู้สึกแบบเดิมกับฟาง ถึงมันจะมีแฟนมาแล้วกี่คนต่อกี่คนผมก็ยังทำหน้าที่เพื่อนที่ดีของมันอยู่เสมอ เพราะสัญญากับตัวเองไว้แล้วว่า จะอยู่ในสถานะเพื่อนตลอดไป

ตอนนี้พวกเราอยู่ปีสี่แล้ว ฟางมันโดนเพื่อนๆไหว้วาน.. จริงๆก็บังคับขู่เข็ญให้เป็นพี่สต๊าฟงานประกวดดาวเดือนมหาวิทยาลัยปีนี้เพราะด้วยความที่ว่ามันดันไปสนิทกับเด็กที่กำลังจะส่งประกวด 'แป๊ก' คือชื่อของเด็กคนนั้น

ผมเจอแป๊กตั้งแต่ตอนรับน้องและไม่ถูกชะตากันมาก เพราะแป๊กเป็นบุคคลที่มีบุคลิกท่าทาง การแสดงออกในแบบที่ผมเกลียด เจ้าชู้ เล่นหูเล่นตา พูดจาปากหวานกับคนอื่นไปทั่ว วันนั้นฟางเข้าไปคุยกับไอ้เด็กนั่น คุยกันอย่างสนุกสนานมีแตะเนื้อต้องตัวกอดแขนกัน ผมที่ยืนรอฟางอยู่ตรงมุมหอประชุมเบ้ปากด้วยความหงุดหงิดแล้วจ้องทั้งสองคนแบบไว้วางตา ถ้ามายุ่งวุ่นวายกับฟางผมไม่เอามันไว้แน่ถึงจะบอกว่าเป็นรุ่นพี่รุ่นน้องที่สนิทกันก็เถอะ

วันนั้นผมก็ได้รู้เรื่องราวเพิ่มขึ้นมาว่าเพื่อนของไอ้แป๊กก็คือไอ้น้องแพมมันชอบฟาง... ผมก็ไม่ได้ว่าอะไร เพราะแพมไม่ใช่แป๊กนิสัยคงไม่เหมือนกันหรอก แล้วหลังจากวันนั้นผมก็เริ่มรู้สึกว่าไอ้แป๊กมันเข้ามาวนเวียนอยู่ใกล้ๆผม อย่าเช่นตอนนี้ก็เหมือนกัน ตอนที่นั่งรองานเฟรชชี่ไนท์เริ่ม

"พี่ยีนส์จะไปไหน?"
เสียงทุ่มเอ่ยถามผมที่กำลังจะเดินออกไปจากหลังเวที ผมไม่สนใจจะหันกลับไปมองหน้ามันเลยสักนิด ผมยังสาวเท้าเดินต่อไป ยังนึกหงุดหงิดอยู่ในใจ ใครมันโยนหน้าที่ดูแลผู้เข้าประกวดด้านหลังเวทีให้ผม

"พี่ยีนส์รอผมก่อนดิ"
ผมได้ยินเสียงกึ่งวิ่งกึ่งเดินตามมาข้างหลัง จะตามมาทำไมวะ คนยิ่งเกลียดขี้หน้ามันอยู่ ผมหยุดเดินแล้วหันไปเผชิญหน้ากับมันที่เบรกอย่างกระทันหัน ไอ้แป๊กทำหน้าเหวอตลกชะมัด

"ตามมาทำไม?"
ผมปั้นหน้านิ่งแล้วถามด้วยเสียงไร้อารมณ์ ยกมือขึ้นกอดอกแล้วจ้องหน้ามันอย่างหาเรื่อง

"จะชวนไปหาอะไรกิน"
มันพูดออกมาพร้อมกับส่งรอยยิ้มละลายใจสาวๆมาให้ผม แต่มันใช้กับผมไม่ได้หรอก เพราะผมมองว่ารอยยิ้มของมันกวนส้นตีนสิ้นดี

"ไปเองจะตายรึไง"
ผมว่าก่อนจะออกเดินต่อแต่มือใหญ่ก็คว้าหมับเข้าที่ข้อมือของผมหน้าตาเฉยจนผมชะงักเท้าแล้วหันไปจ้องหน้าไอ้แป๊กเขม็งมันถึงยอมปล่อยมือออก

"จะไปหาพี่ฟางเหรอ?"
มันถามคำถามที่ทำให้ผมสะอึก ใช่ ผมกำลังจะไปหาฟาง กำลังจะออกไปชวนฟางกินข้าว ถึงแม้ว่าผมจะอยู่ในสถานะเพื่อน แต่ความรู้สึกของผมมันก็ยังมากกว่าเพื่อนอยู่ดี ตอนนี้ฟางไม่มีใครผมก็มีสิทธิ์หาความสุขใส่ตัวเหมือนกัน

"ไม่เสือกนะครับ"
ผมว่าแล้วแสยะยิ้มส่งไปให้ แป๊กมันมองผมด้วยใบหน้าเรียบเฉยแต่ขาสองข้างก้าวมาดักด้านหน้าเอาไว้ จะทำอะไรอีก วุ่นวายอยู่ได้

"ผมไม่ให้พี่ไปหรอก"
มันกางแขนออกกันผม สีหน้าจริงจังจนผมทนไม่ได้แล้วผลักอกมันไปแรงๆด้วยความหงุดหงิด

"เป็นบ้ารึไงมาขวางทางคนอื่นอยู่ได้!"
ผมโวยใส่มันอย่างไม่อาย ใครจะมองมาก็ช่าง ตอนนี้ผมเริ่มหงุดหงิดแล้วนะ

"ผมแค่ช่วยเพื่อน"
มันว่าน้ำเสียงจริงจังไม่ยอมถอยหนีสักก้าว ผมพ่นลมหายใจออกมาแรงๆด้วยความโมโห

"เพื่อนมึงไร้น้ำยาขนาดนั้นเลยรึไง ถึงต้องช่วยกันเหมือนเด็กสามขวบ ถอย!!"
ผมผลักอกมันด้วยแรงทั้งหมด ไอ้แป๊กหงายหลังล้มลง ส่วนผมแค่ใช้หางตามองมันแล้วรีบเดินออกมาทันที ใครจะมองว่าผมโมโหร้ายก็เอาเถอะ แต่ผมเหนื่อยแล้วทั้งกายทั้งใจ

ผมก้าวยาวๆออกจากหลังเวทีแล้วก็เจอฟางที่ยืนคุยกับเพื่อนต่างคณะอีกคนอยู่ เจ้าตัวหันมาเห็นผมก่อนเลยโบกมือมาทักทายกัน ผมยิ้มแล้วเดินไปหยุดข้างๆฟางก่อนที่เพื่อนต่างคณะจะขอตัวไปดูงานส่วนอื่นต่อ

"เหนื่อยป่ะ?"
ผมถามฟางที่เริ่มมีเหงื่อผุดประปรายบนหน้าผาก ผมล้วงมือเข้าไปหยิบผ้าเช็ดหน้าออกจากกระเป๋าเสื้อส่งให้อีกคน ฟางรับไปแล้วส่งยิ้มให้ผม

"ขอบคุณ ไม่ค่อยเหนื่อยหรอก แต่ร้อนว่ะ แล้วมึงอ่ะเป็นไงบ้าง หลังเวทีวุ่นวายไหม?"
ฟางถามขณะที่ยกผ้าเช็ดหน้าซับเหงื่อตัวเองไปเรื่อย ผมได้ยินคำถามสีหน้าก็เปลี่ยนไปเป็นบึ้งตึงแบบอัตโนมัติจนฟางขมวดคิ้วมองมา

"หงุดหงิดอะไร?"
ฟางลดมือลงแล้วจ้องหน้าผมแทน มือข้างที่เหลือของเขายกขึ้นมาจิ้มหว่างคิ้วของผมแล้วนวดลงไปเบาๆ

"นิดหน่อย มีคนกวนตีน"
ผมพูดจบก็เงยหน้ามองฟาง เราสบตากัน.. เพียงแค่นี้ความหงุดหงิดความโมโหที่ได้รับมาจากคนอื่นก็จางลงอย่างรวดเร็ว ฟางขยับมือขึ้นไปแปะอยู่บนหัวผมแล้วขยี้ไปมาเบาๆ

"อย่าไปใส่ใจ เออ กูหิวข้าวว่ะ อีกครึ่งชั่วโมงงานจะเริ่มแล้วด้วย"
อยู่ๆฟางก็บอกว่าหิวขึ้นมาทำให้ผมหลุดหัวเราะ ฟางเลิกคิ้วมองก่อนจะผละมือใหญ่ของตัวเองออกไป

"หิวก็ไปหาไรกินกัน"

"เออ ไปๆ"

หลังจากที่ผมกับฟางหาอะไรใส่ท้องเสร็จผมก็กลับมาที่หลังเวทีอีกครั้งแล้วเลือกที่จะไม่เฉียดเข้าใกล้ไอ้แป๊ก มันมองมาที่ผมเหมือนหมาหงอยยังไงชอบกล แต่ผมไม่สนใจหรอกรกลูกตาเปล่าๆ งานเฟรชชี่ไนท์ดำเนินไปเรื่อยๆจนเสียงประกาศจากพิธีกรทำให้ผมลุกขึ้นแล้ววิ่งไปหน้าเวทีอย่างรวดเร็ว

"หยุดเบียดกันครับ มีคนบาดเจ็บ!"
เสียงพิธีการประกาศผ่านไมค์ดังลั่น งานประกวดชะงักชั่วขณะ ในตอนที่ผมวิ่งไปถึงหน้าเวทีก็เจอกับเรื่องที่ทำให้ผมแทบเข่าอ่อน ฟางกำลังอุ้มใครคนหนึ่งฝ่าความเบียดเสียดออกไปจากหอประชุม ผมสูดหายใจแล้วเดินตามฟางไปอย่างเร่งรีบไม่ได้สนใจแล้วว่ายังมีงานรอตัวเองอยูอีกไหม

ผมตามทั้งคู่มาจนถึงห้องพยาบาลแล้วยืนหลบอยู่หน้าประตู คนที่ฟางอุ้มมาคือน้องแพม.. มันช่างบังเอิญจนผมจุก เสียงพูดคุยดังลอดออกมาถึงจะได้ยินไม่ชัดนักก็พอจับใจความได้ ฟางกำลังจะนวดข้อเท้าให้น้องอันนี้ผมรับได้ เพราะฟางเคยทำหน้าที่เป็นฝ่ายพยาบาลตอนปีสามช่วงว้ากน้อง คงเป็นความเคยชินที่จะดูแลคนอื่นของเขา แต่เหตุการณ์ถัดมาทำให้ผมนิ่งอึ้ง

ฟางพูดเรื่องที่แพมแอบชอบออกไปตรงๆไม่มีท่าทีเคอะเขิน ผมรู้นิสัยของเขาดี ถ้าเมื่อไหร่ฟางคิดว่าอีกฝ่ายน่าสนใจเขาก็จะอ่อยให้อีกฝ่ายติดกับเอง... แต่ในกรณีของแพมมันต่างกัน น้องเป็นคนที่เข้ามาชอบฟางก่อน ฟางทำแบบนี้ก็แสดงว่าฟางก็กำลังสนใจน้องเหมือนกัน ซึ่งผมก็คงเข้าไปแทรกกลางอะไรได้อีก อยู่ๆขอบตาก็ร้อนผ่าวน้ำใสๆออกมาคลอหน่วยที่ตาแล้วไหลลง ผมยกหลังมือขึ้นปาดลวกๆแล้วสาวเท้ากลับไปที่หอประชุมทันที

ไม่นานการประกวดก็จบลง ผลสรุปเป็นไปอย่างที่ใครๆคาด แป๊กได้เป็นเดือนมหา'ลัย เด็กวิศวะทุกคนต่างโห่ร้องดีใจ คงมีแค่ผมคนเดียวที่ฟุบหน้าลงกับโต๊ะตัวยาวหลังเวทีแล้วปล่อยให้น้ำตาไหลลงมา.. ที่ผ่านมาฟางคบผู้หญิงมาตลอดทั้งๆที่ตัวเองเป็นไบ แต่คราวนี้น้องแพมเขาเป็นผู้ชาย... ผมจะต้องเจ็บมากแค่ไหนถึงจะเลิกรู้สึกกับฟางได้สักที

"พี่ยีนส์ครับ"
เสียงทุ้มต่ำดังขึ้นข้างหูพร้อมกับแรงเขย่าที่ไหล่เบาๆทำให้ผมลืมตาขึ้นช้าๆ ไม่รู้ว่าตัวเองหลับไปตอนไหนด้วยซ้ำ ตาสองข้างบวมเป่งจนแทบจะลืมขึ้นไม่ไหว ผมค่อยๆเงยหน้าขึ้นแล้วมองหาเจ้าของเสียง แต่พอเจอกลับต้องเบือนหน้าหนีซะอย่างนั้น

"อะไร"
ผมถามเสียงห้วน เพราะเจ้าของตำแหน่งเดือนมหา'ลัยปีนี้นั่งอยู่ข้างๆผม ด้านหลังเวทีตอนนี้มีแค่ผมกับมัน คนอื่นๆคงกลับบ้านกันหมดแล้ว

"พี่ไหวรึเปล่า? ตาบวมๆนะครับ"
มันถามผมด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน แต่ผมไม่รู้หรอกว่ามันทำหน้ายังไง ผมยังคงมองอะไรไปเรื่อยเปื่อยไร้โฟกัส มันดีกว่าให้ผมมองหน้สไอ้แป๊กเป็นร้อยเท่า

"มึงจะเสือกทุกเรื่องเลยรึไง?"
ผมถามมันด้วยเสียงที่แหบแห้ง ผมได้ยินเสียงอะไรตะกุกตะกักอยู่ข้างหูก่อนที่ขวดน้ำจะยื่นมาตรงหน้ากัน คราวนี้ทำให้ผมหันกลับไปมองไอ้แป๊กแบบเต็มตา ใบหน้าของมันประดับด้วยรอยยิ้มบาง ดวงตามีความอ่อนโยนส่งมาให้กัน

"คนเขาเป็นห่วง ไม่ได้เสือกนะครับ กินน้ำก่อนดิเสียงแหบหมดแล้ว"
มันพูดด้วยท่าทางสบายๆพร้อมกับขยับขวดน้ำเข้ามาใกล้ผมอีกระดับ ผมมองมันก่อนจะคว้าขวดน้ำมาดื่มแล้ววางลงข้างตัว

"คนอย่างมึงห่วงใครเป็นด้วยเหรอไง"
ผมถามมันแต่สายตาจับจ้องไปที่หน้าจอมือถือแทน หยิบมันขึ้นมากดดูอะไรไปเรื่อยๆ ตอนนี้ยังไม่อยากกลับหอเลยให้ตายเถอะ แล้วฟางก็ไม่ยอมโทรตามผมสักนิด นี่คงลืมกันแล้วใช่ไหม คิดแล้วน้ำตาพาลจะไหลอีกครั้ง

"เฮ้ยพี่ เห็นผมเป็นคนยังไงวะเนี่ย"
ไอ้แป๊กทำหน้าเหวอมากจนผมหลุดขำออกมาเบาๆ เนี่ยน่ะเหรอคาสโนว่าที่ใครๆล่ำลือกัน คุยด้วยก็เหมือนเด็กผู้ชายทั่วไปล่ะวะ

"ก็ไม่ยังไง แล้วทำไมไม่กลับบ้าน?"
ผมสงสัยตั้งแต่มันมาเรียกแล้วครับ นี่ก็ปาเข้าไปเที่ยงคืนแล้วเหอะ ควรจะกลับไปตั้งแต่งานเลิกดิ จะมานั่งเฝ้าผมนอนทำไมวะ

"ก็พี่ยีนส์ยังไม่กลับ"
มันตอบแล้วส่งยิ้มละมุนให้ผม ยอมรับว่ามันยิ้มแบบนี้แล้วทำให้ผมเผลอใจกระตุกได้เหมือนกัน คงเพราะให้บรรยากาศผ่อนคลายล่ะมั้ง

"เกี่ยวอะไรกับกู จะมากันกูให้เพื่อนมึงว่างั้น?"
ผมหรี่ตามองมันอย่างจับผิด มันรีบยกมือขึ้นโบกไปมาพัลวัน

"เปล่าครับ ผมแค่เห็นพี่เดินร้องไห้กลับมา"
คำตอบของแป๊กทำให้ผมงงไปชั่วขณะ ผมร้องไห้แล้วเกี่ยวอะไรกับมันไม่กลับบ้านวะ ผมเลิกคิ้วเป็นเชิงถามต่อว่าเพราะอะไร มันมองหน้าผมก่อนจะเสมองไปทางอื่นแล้วเริ่มพูดขึ้น

"พี่ชอบพี่ฟางใช่ไหม?"
อ่า... คำถามช่างตรงประเด็นจนผมรู้สึกขอบตาร้อนๆขึ้นมาอีกแล้ว ไม่อยากจะด่ามันว่าเสือกบ่อยๆหรอก เหนื่อยเหมือนกัน พูดเรื่องนี้กับมันคงไม่เป็นไรมั้ง มีคนให้ระบายบางทีความรู้สึกแย่ๆนี้อาจจะบรรเทาลงบ้าง

"เปล่าหรอก กูไม่ได้ชอบฟาง... แต่กูรัก"
ที่ผมเว้นจังหวะไปเพราะอยู่ๆมันก็รู้สึกจุกขึ้นมา พยายามกลั้นน้ำตาและเสียงสะอื้นแล้ว สุดท้ายก็ทำไม่ได้ กลั้นไม่ไหวจริงๆ ภาพที่ฟางดูแลน้องแถมยังอ่อยน้องแบบนั้นติดตาผมจริงๆ

"พี่ยีนส์"
เสียงไอ้แป๊กเรียกชื่อผมเบาๆ สายตาที่มันมองมาแสดงความเป็นห่วงอย่างชัดเจน ผมสบตากับมันก่อนจะเบนหน้าไปทางอื่นแล้วยกหลังมือขึ้นปาดน้ำตาลวกๆ น่าอายชะมัดมานั่งร้องไห้ให้คนที่เราเกลียดขี้หน้าเห็นเนี่ย

"กูไหว ไม่เป็น อึก ไม่เป็นไร"
ผมพูดจบก็เอามือปิดปากพรางเสียงสะอื้นของตัวเอง จะผ่านมานานแค่ไหนคนรักของฟางก็ไม่ใช่ผมอยู่ดี นี่สินะผลของการเริ่มต้นที่การเป็นเพื่อน สุดท้ายมันก็จบแค่คำว่าเพื่อน ถึงจะสัญญากับตัวเองดิบดีว่าจะเป็นเพื่อนกับฟางตลอดไป มันก็กลายเป็นแค่คำโกหก เพราะความรู้สึกของผมไม่เคยเปลี่ยน

"กอดผมก็ได้นะ"
อยู่ๆมันก็พูด อยู่ๆมันก็ดึงผมเข้าไปกอด ไม่รู้จะบอกทำไมในเมื่อวันทำทุกอย่างเอง ผมไม่ปฏิเสธเพราะตอนนี้ต้องการที่พักพิง ผมวาดแขนกอดรอบเอวสอบนั่นแล้วซบหน้าลงกับลาดไหล่มันปล่อยน้ำตาให้ไหลไปเรื่อยๆ

"พี่รู้ไหม ผมก็เคยแอบชอบเพื่อนสนิทนะ"
อยู่ๆมันก็พูดขึ้นมา ทำเอาผมที่ร้องไห้อยู่ลมหายใจสะดุด ที่พูดออกมาคงไม่ได้หมายถึงมันเคยชอบแพมใช่ไหม แต่เหมือนความคิดผมจะใช่เพราะสิ่งที่มันพูดต่อไป

"ผมเคยแอบชอบแพมนะ เป็นครั้งแรกที่รู้ตัวด้วยล่ะว่าตัวเองเป็นเกย์ แต่ก็แค่แอบชอบนะ ไม่เคยบอกมันให้รู้ ปัจจุบันนี้มันก็ยังไม่รู้ ทั้งๆที่ผมเลิกชอบมันไปแล้ว"
แป๊กพูดพร้อมกับลูบหลังผมไปด้วย ยอมรับว่าสัมผัสที่มันกำลังหยิบยืนให้กันดีไม่น้อยเลย ทำให้รู้สึกดีขึ้นมากกว่าตอนอยู่คนเดียว ผมผละออกจากอ้อมแขนมันแล้วจ้องหน้า มันเลิกชอบแพมได้ยังไง

"เลิกชอบเหรอ ต้องทำยังไงวะแป๊ก กูทำไม่ได้"
ผมยกมือขึ้นลูบแก้มตัวเองไปมา มันเปียกน้ำตาไปหมด กระบอกตาทั้งร้อนทั้งปวด อยากนอนจะตายแล้วตอนนี้หนักตาชะมัดเลย

"ก็ไม่ใช่เพราะตัดใจไปเองหรอก แต่ผมเจอคนที่น่าสนใจมากกว่าแพมแล้ว"
อ่า... นี่สินะที่เขาบอกว่า คนเราเปลี่ยนกันได้ตามกาลเวลา แต่เหมือนเวลาผมจะหยุดนิ่งกับคนที่ชื่อฟางไปแล้ว ทำยังไงให้เวลามันเดินต่อครับ ใครรู้วิธีบ้างช่วยผมหน่อยเถอะ

"อ่า ดีว่ะ กูยังไม่เจอเลย"
ผมยกมือขึ้นกำลังจะปาดน้ำตาที่มันไหลออกมาเอง แต่แป๊กมันเอื้อมมือพร้อมกับกระดาษทิชชู่มาซับให้ซะก่อน ผมชะงักมือกลางอากาศแล้วค่อยๆมองมันด้วยความสับสน คาสโนว่ากำลังทำอะไรอยู่

"พี่อยากรู้ป่ะว่าคนๆนั้นของผมเป็นใคร?"
มันถามผมพร้อมรอยยิ้มอบอุ่น ผมไม่ได้เป็นคนขี้เสือกนะจะอยากรู้ไปทำไม อีกอย่างผมอาจจะอิจฉาแป๊กมากก็ได้ที่เจอคนๆนั้น ช่วยฉุดเขาออกจากวังวนบ้าบอของการแอบรักเพื่อนสนิทได้สักที แต่เอาจริงๆผมก็อยากรู้นะว่าคนแบบไหนที่ฉุดแป๊กออกไปได้

"ไม่อ่ะ กูไม่ขี้เสือกเหมือนมึง"
ผมว่าจบก็หัวเราะออกมาเบาๆ แป๊กผละมือออกจากหน้าผม รอยยิ้มของมันยังไม่ได้จางไป สายตาที่จ้องมองมามันอ่อนโยนราวกับกำลังมองคนรัก.. ผมหลบตา ผมเคยอยากได้สายตาแบบนี้จากฟางมาตลอด แต่ก็แค่ฝัน

"ผมอยากเล่า ฟังผมหน่อยได้ป่ะ?"

"แปลกคนจริง อยากอวดรึไง"

"นะ ฟังผมหน่อย"

"เออๆ แต่ตอนนี้ออกจากหอประชุมก่อนเหอะ"
แล้วผมกับมันก็พากันออกจากหอประชุม สุดท้ายเราก็มานั่งห้อยขาตรงสะพานกลางมหาวิทยาลัย มองสายน้ำนิ่งสงบในแม่น้ำต้องกับแสงดวงจันทร์ มันทำให้ใจสงบอย่างน่าประหลาดเลยที่เดียว

"ผมเจอเขาครั้งแรกที่คาเฟ่หน้ามอในวันที่ผมมารายงานตัว สองสามเดือนที่แล้วมั้ง"
แป๊กเริ่มพูดสิ่งที่เขาอยากพูด ผมนั่งเงียบๆมองตรงไปข้างหน้า

"เขาตัวสูง ผิวขาว หน้าตาจิ้มลิ้มจนผมคิดว่าเขาเป็นทอมอ่ะ แต่ดูไปดูมาก็หล่อนะเว้ย วันนั้นผมต่อคิวหลังจากเขา ผมจำได้นะเมนูที่เขากินวันนั้นเป็นมอคค่าเย็นกับสตรอเบอร์รี่ชีสเค้ก"
ผมนั่งฟังแป๊กเล่าไปเรื่อยๆโดยไม่พูดอะไรออกมา

"ใบหน้าของเขาดูเหมือนจะสดชื่นนะ แต่เอาจริงๆผมว่าเขาต้องมีเรื่องทุกข์ใจแน่ๆ ตอนนั้นผมเผลอมองเขาเพลินจนลืมเมนูที่ตัวเองจะสั่งไปเลย มองจนรู้ว่าเขามากับรุ่นพี่ที่ผมรู้จัก"
แป๊กพูดมาถึงตรงนี้แล้วหันมามองหน้าผม ซึ่งผมก็หันไปมองหน้าเขาเช่นกัน มันเหมือนมีอะไรบางอย่างที่ผมคุ้นเคยกับเรื่องที่แป๊กเล่า มอคค่ากับชีสเค้กนั่นมันเป็นของที่ผมชอบกิน

"พี่พอจะรู้รึยังครับว่าเขาเป็นใคร?"
เราสบตากันไม่มีใครละสายตา ผมรู้สึกเหมือนได้รับความรู้สึกบางอย่างที่แป๊กกำลังส่งมาให้ผม แต่ก็นั่นล่ะผมไม่พร้อมจะรับอะไรในตอนนี้ ผมเลยไม่รู้ว่าความรู้สึกนั้นคืออะไร

"กูไม่ได้อยู่กับมึงในเหตุการณ์จะไปรู้ได้ไงว่ามึงเล็งใคร"
ผมพูดติดตลกแล้วละสายตาจากมัน เงยหน้าขึ้นมองดวงจันทร์ข้างขึ้นที่ส่องแสงนวลตา อากาศเริ่มเย็นลงจนผมต้องถูแขนตัวเองไปมา ขนาดใส่เสื้อโปโลหนาๆแท้ๆยังจะหนาวอีก

"พี่พลาดนะครับ เพราะวันนั้นพี่อยู่ในเหตุการณ์"
ผมหันขวับไปมองหน้าแป๊กอีกรอบ คราวนี้น้องมันไม่ได้ยิ้ม สีหน้าแววตาของมันดูจริงจังจนน่ากลัว ผมเม้มปากแน่นขอให้สิ่งที่แว้บเข้ามาในหัวผมไม่ใช่เรื่องจริงเถอะ

"คนๆนั้นคือ..."
แป๊กพูดแค่นั้นก่อนจะยกมือขึ้นแล้วชี้มาที่ผม ผมเบิกตากว้างขึ้นด้วยความอึ้ง สิ่งที่แว้บเข้ามาในสมองเมื่อกี้เด่นชัด เป็นตัวผมจริงๆอย่างนั้นเหรอคนที่ช่วยฉุดแป๊กออกมาจากวังวนนั่น คนอย่างผมเนี่ยนะ คนที่วันๆสนใจแต่ฟางไม่เคยสนใจใส่ใจคนรอบตัวอย่างผมเนี่ยนะ

"ผมชอบพี่ยีนส์นะ"
แป๊กพูดย้ำอีกครั้ง ตอนนี้รอยยิ้มบางๆประดับบนหน้าเขาแล้ว มือที่ชี้ผมเปลี่ยนไปลูบท้ายทอยเจ้าตัว ท่าทีประหม่าของเขาในตอนนี้มองไปมองมามันก็น่ารักดี แต่สิ่งที่ผมคิดว่ามันผิดพลาดคือ ผมไม่ชอบคาสโนว่า ผมไม่อยากผิดหวังซ้ำๆซากๆ

"แต่กูโคตรเกลียดคนแบบมึงเลย"
ผมสบตาแล้วพูดออกมาตรงๆ ไอ้แป๊กเหมือนจะอึ้งไปนิดหน่อยก่อนจะพยักหน้ารับเป็นเชิงรับรู้

"เกลียดคนเจ้าชู้สินะ แต่คนเจ้าชู้ก็พร้อมหยุดเมื่อเจอคนที่ใช่นะครับ"
มันยิ้มกรุ่มกริ่มจนผมนึกหมั่นไส้เลยเผลอดีดหน้าผากมันไป

"กูก็เห็นพูดงี้ทุกคน สุดท้ายก็แม่งทำไม่ได้"
ผมเบ้ปากแล้วเบือนหน้าหนีมันก่อนจะลุกขึ้นยืนพร้อมกับปัดเศษใบไม้ที่ติดกางเกงออก ตอนแรกระบายเรื่องอกหักซ้ำซากกันอยู่ ไหงตอนนี้กลายเป็นผมโดนสารภาพรักไปซะอย่างนั้นวะ

"ผมจะพิสูจน์ให้พี่เห็นเอง!"
มันว่าเสียงหนักแน่นพร้อมกับทำใบหน้าจริงจัง แล้วนี่ใครบอกว่าอยากเห็นไม่ทราบ มั่นใจว่าตัวเองมีดีกว่าฟางขนาดนั้นเลยเหรอ

"มึงมั่นใจขนาดนั้น? กูรักใครแล้วรักจริงนะ ไม่ได้เปลี่ยนใจง่ายๆ"

"ผมเชื่อว่าผมมีดี สักวันพี่ต้องชอบผมแน่ๆ"
มันยิ้มกว้างแล้วลุกขึ้นยืนตามผม อ่า... เกลียดความเป็นตัวเองของมันจริงๆ มั่นใจเหลือเกินนะ แล้วผมจะคอยดูครับว่าจะทำได้จริงๆเหรอ ไม่เคยมีใครดึงผมออกจากวังวนนี้ได้เลยสักคนตลอดสามปีที่ผ่านมา

"อย่าดีแต่ปากแล้วกัน"
ผมว่าพร้อมกับยกมือไปผลักหัวมันเบาๆ อะไรจะเกิดก็เกิดครับ บางทีผมอาจจะพร้อมแล้วสำหรับการเริ่มต้นอะไรใหม่ๆสักที ใจร้ายทิ้งความรู้สึกบางอย่างไปบ้างอาจจะทำให้หัวใจดีขึ้น


-----------------------------------------------------



เรื่องของแป๊กกับยีนส์มาแล้วนะ ใครรออยู่บ้างเอ่ย

ถ้าใครยังไม่รู้จักก็เริ่มอ่านจากเรื่องสั้น Tweet Love ก่อนได้เลยเนอะ

ขอให้สนุกกับการอ่านน้า ขอบคุณทุกคนที่เข้ามาอ่านด้วยฮับ ♥


[เรื่องสั้น] Tweet Love - Fang x Pam (Click)
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 17-06-2016 11:58:55 โดย Ch0cmint »

ออฟไลน์ Ch0cmint

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 401
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +153/-5
Flirt 2

- Pack -


ผมเคยแอบรักเพื่อนสนิทเหมือนกับพี่ยีนส์ ผมเข้าใจความรู้สึกของคนแอบรักแบบนั้นดี แต่สำหรับผมคงเป็นคนที่ป๊อดที่สุดในสายตาของพี่ยีนส์ เพราะผมไม่เคยแม้แต่จะกล้าเอ่ยปากบอกความในใจกับแพมเลยสักครั้ง แต่เมื่อผมได้เจอพี่ยีนส์ครั้งแรกในร้านกาแฟ หัวใจของผมมันแทบจะหลงลืมความรู้สึกที่มีให้แพมในขณะนั้นไปจนหมด พี่ยีนส์เป็นคนที่มีบรรยากาศพิเศษรอบตัวชวนให้ผมเข้าไปยุ่งเกี่ยว

ตั้งแต่ตอนนั้นเป็นต้นมาความรู้สึกแบบคนรักที่ผมมีให้แพมมันค่อยๆหมดลงเหลือแค่ความรู้สึกที่เพื่อนควรหยิบยื่นให้กัน ในหัวใจของผมมีพี่ยีนส์เข้ามาแทนที่แพมอย่างสมบูรณ์โดยที่พี่เขาไม่ต้องคุยกับผมเลยด้วยซ้ำ

วันนั้นที่ผมบอกความรู้สึกกับพี่ยีนส์ไป ผมไม่ได้คาดหวังว่าจะได้รับคำตอบที่ดีกลับมา ขอแค่ให้ผมได้บอกให้เขารู้เท่านั้น เพราะผมไม่อยากเป็นคนป๊อดอีกแล้ว ถึงจะต้องผิดหวังก็ไม่เป็นไร แต่สิ่งที่เกิดขึ้นหลังจากผมพูดจบ สิ่งที่ได้รับกลับมาคือความหวัง มันเป็นความหวังเพียงน้อยนิดที่ผมต้องพยายามเอาชนะใจของพี่ยีนส์ให้ได้ ไว้ว่าจะต้องเลิกเจ้าชู้ก็ตาม ก็ชอบเขาไปแล้วนี่

ในตอนนี้ผมกำลังนั่งมองพี่ยีนส์กินข้าวด้วยสายตาที่มีความสุข ใบหน้าสวยๆนั่นบึ้งตึงตลอดเวลาเพราะเห็นว่าผมจ้องเขาอยู่ไม่ยอมจัดการอาหารของตัวเองสักที แค่ได้มองเขาผมก็อิ่มแล้วไง... อิ่มใจนะไม่ใช่อิ่มท้อง

"จะมองอีกนานไหม?"
เสียงหงุดหงิดดังขึ้นจากคนตรงหน้าผม ช้อนในมือเรียวนั่นถูกวางลง เขาตั้งใจมองผมด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยคำถาม หัวคิ้วขมวดเข้าหากันแน่น ผมอยากจะบอกคนตรงหน้าเหลือเกินว่าทำแบบนี้มันน่ารักนะ แต่ก็กลัวเขาจะหาว่าผมบ้า

"อนุญาตให้มองไหมล่ะ?"
ผมว่าก่อนจะยิ้มกว้าง พี่ยีนส์เบ้ปากเหลือบตามองบนใส่ผมซะอย่างนั้น น่ารัก แต่ก็เพราะอย่างนี้ล่ะผมเลยชอบยั่วโมโหพี่เขา คนบ้าอะไรทำอะไรก็น่ารักไปซะหมด

"ไม่อนุญาต เวลากินก็กินไปดิ"
พี่ยีนส์ปรายตามองผมก่อนจะหยิบช้อนขึ้นมาตักข้าวกินต่อ ส่วนผมก็ยังนั่งยิ้มเป็นคนบ้ามองพี่เขาไปเรื่อย เสียงสาวๆในโรงอาหารก็กรี๊ดกร้าดกันใหญ่ เพราะตำแหน่งเดือนมหา'ลัยด้วยล่ะมั้งครับ แต่ผมสนใจแค่คนตรงหน้านะ ถ้าเป็นเมื่อก่อนผมคงยิ้มทักทายพวกเธอตามประสาคนเจ้าชู้ไปแล้ว

"ถ้าเป็นเวลาอื่นมองได้ใช่ไหมครับ?"
ผมอมยิ้มมองคนตรงหน้า พี่ยีนส์รีบเงยหน้าขึ้นมาก่อนจะถลึงตาใส่ผม หว่า.. ยั่วโมโหจนคนตรงหน้าอารมณ์ไม่ดีแล้วสิ แต่ผมก็ยังอมยิ้มอยู่เหมือนเดิม ก็มีความสุขนี่นา

"ไม่! ถ้ามึงไม่กินก็ส่งมา"
พี่ยีนส์ดึงจานข้าวของผมไป แต่ผมก็ไม่ได้ห้ามเพราะผมยอมเขาทุกอย่างนั่นล่ะครับ จะแย่งกินของผมอีกกี่ร้อยจานผมก็ให้ได้

"กินเยอะๆเลยน้า จะได้โตไวๆ"
ผมพูดเสียงทะเล้นจนอีกฝ่ายเอื้อมมือมาเคาะนิ้วลงบนหัวผมรัวๆ จนต้องขยับหนีแล้วยกมือขึ้นลูบหัวต้องเองป้อยๆ มือหนักนะเนี่ย เจ็บจี๊ดเลย

"กูไม่ใช่เด็กนะไอ้แป๊ก!"
พี่ยีนส์จิ๊ปากแล้วนั่งกอดอก จานข้าวก็ถูกผลักกระเด็นออกมาไกลเชียว ข้าวนี่หกเลอะเทอะไปหมด เจ้าอารมณ์เหมือนกันนะเนี่ยคนเรา

"ผมแค่ล้อเล่นเอง ไม่โมโหนะครับนะ"
ผมว่าเสียงอ่อย ทำหน้าเหมือนหมาโดนเจ้าของดุ ไม่นานนักคนตรงหน้าผมก็ยิ้มออกมานิดๆก่อนจะผลักหัวผมเบาๆ ชอบเล่นหัวผมจริงๆเลยนะเนี่ย

"เออ เดี๋ยวไปซื้อข้าวให้ใหม่แล้วกัน หกหมดแล้ว"
พี่ยีนส์ยืนขึ้น ผมก็ลุกขึ้นตามเขาแล้วเอื้อมมือไปรั้งข้อมือเขาเอาไว้ก่อนจะส่ายหน้าเบาๆ เขามองหน้าผมแล้วเลิกคิ้วขึ้น

"ไปห้างกันเถอะครับ ผมอยากกินอาหารญี่ปุ่น"
ผมว่าพร้อมกับยิ้มให้เขาอีก สาวๆที่นั่งอยู่ต่างก็ส่งเสียงกรี๊ดอย่างที่เคยทำกันมา พี่ยีนส์เบ้ปากแล้วบิดข้อมือออกจากผม คงจะอายสินะ

"เบื่อพวกคนดัง"
ปากหยักสีชมพูขมุบขมิบบ่นอยู่คนเดียว คนบ้าอะไรครับทำตัวน่ารักอีกแล้วไง เพราะเป็นแบบนี้ผมถึงลืมไอ้แพมคนกากได้ไง

"ถึงจะเป็นคนดังแต่ผมก็สนใจพี่คนเดียวนะ"
ผมขยับเข้าไปพูดใกล้ๆพร้อมกับขยิบตาให้เขา ใบหน้าหวานๆนั้นบึ้งตึงแต่แก้มกับขึ้นสีแดงระเรื่อซะอย่างนั้น เขินก็บอกว่าเขินครับอย่าซึน

"เสี่ยว! จะรีบไปก็ไปดิ"
พี่ยีนส์ว่าก่อนจะสาวเท้าเดินนำผมออกไปเร็วๆ ผมเลยได้แต่รีบเดินตามคนขี้เขินออกไป จีบพี่ยีนส์ไม่ยากอย่างที่ผมคิดหรอก แต่ทำให้พี่ยีนส์ลืมพี่ฟางอาจต้องใช้ระยะเวลานาน
ตอนนี้ผมนั่งกินอาหารญี่ปุ่นอย่างเอร็ดอร่อยโดยมีพี่ยีนส์นั่งกอดอกทำหน้าบึ้งอยู่ฝั่งตรงข้ามกัน ผมไม่ได้ไปยั่วโมโหเขานะ..แต่เป็นเพราะเขาอิ่มจนกินอะไรไม่ลงแล้วต่างหาก มาโทษผมอีกว่าไม่ยอมบอกกันตั้งแต่แรกว่าจะมากินอาหารญี่ปุ่น กลายเป็นคนผิดไปซะอย่างนั้น

"พี่ยีนส์ไม่กินหน่อยเหรอครับ?"
ผมคีบซาซิมิแซลมอนยื่นให้คนตรงหน้า พี่ยีนส์มองอย่างชั่งใจแต่ก็ไม่ยอมรับงับไปซะที จากการที่ผมตามจีบพี่เขามาหลายเดือนทำให้พอจะรู้ว่าเขาชอบอะไรหรือไม่ชอบอะไรอยู่บ้าง อย่างเช่นตอนนี้ผมล่อเขาด้วยของโปรด

"อิ่ม แต่อยากกิน"
เสียงงอแงเบาๆดังขึ้นจนผมต้องยิ้มออกมาก่อนจะยื่นชิ้นซาซิมิไปจ่อตรงปากอีกคน

"ชิ้นเดียวเอง ไม่เป็นไรหรอกน่า"
ผมส่งสายตาอ้อนๆไปให้เขา นี่ผมเพิ่งจะเคยป้อนเขาเป็นครั้งแรกเลยนะ เพราะก่อนหน้านั้นทำแบบนี้ทีไรโดนปัดมือทิ้งทุกทีเลยให้ตายสิ

"พอกินแล้วก็อยากกินต่อ"
ปากบางเบะลงจนเป็นเส้นโค้ง ดวงตากลมๆนั่นมองซาซิมิจนเป็นประกายวิบวับ บอกผมทีเถอะอยากกินขนาดนั้นแต่นั่งมองจนน้ำลายจะไหลแล้วไม่ยอมกินเพื่ออะไรครับ แค่กินซาซิมิควไม่ทำให้พื้นที่ในกระเพาะแน่นขนาดนั้นหรอกมั้ง

"พี่ยีนส์นี่น้า น้ำลายไหลแล้วนะครับ"
ผมเย้าคนตรงหน้าเล่น ดวงตากลมนั่นเบิกกว้างก่อนจะยกมือเรียวขึ้นเช็ดขอบปากตัวเองยกใหญ่ แต่พอเขารู้ว่าโดนแกล้งก็ถลึงตาใส่ผมทันที

"ไอ้แป๊ก!"
ตะโกนใส่ผมเสร็จ ปากเล็กๆนั่นก็คายแซลมอนเข้าปากอย่างรวดเร็ว ผมได้แต่หัวเราะร่วนกับการกระทำตลกๆของพี่ยีนส์ เขามีหลายบุคลิก โคตรน่าค้นหาเลยครับ

"อร่อยล่ะสิครับ อ่ะ ผมยกให้ทั้งจานเลย"
ผมดันจานซาซิมิที่เหลืออยู่อีกสามสี่ชิ้นให้คนตรงหน้า พี่ยีนส์ส่ายหน้าหวืดก่อนจะดันจานกลับมาให้ผม

"ไม่ไหวแล้วจริงๆ กินไปเลย"
พี่ยีนส์ยกแก้วน้ำผมไปดื่มหน้าตาเฉย.. คือแบบ จูบทางอ้อมไหมล่ะคนเรา ผมจ้องจนพี่เขาหันมามองหน้าผม แก้วน้ำในมือลดลงอยู่ระดับคางแต่ก็ยังไม่วางลงบนโต๊ะ

"มองไร?"

"พี่จูบผมทางอ้อมอ่ะ"
ผมพูดออกไปแบบนั้นแล้วทำท่าเขินอาย ทั้งๆที่จริงไม่ได้รู้สึกแบบนั้นเลยด้วยซ้ำ แค่อยากจะแกล้งพี่ยีนส์เท่านั้นล่ะ เขาเบิกตากว้างมองผมอย่างเหลือเชื่อ

"ไอ้เด็กบ้า!"
ตะโกนด่าผมด้วยเสียงไปดังนักแล้วเบือนหน้าหนีไปมองทางอื่น ปล่อยให้ผมต้องนั่งอมยิ้มกับท่าทางของคนตรงหน้าอีกแล้ว เฮ้อ จะน่ารักไปถึงไหนกันน้าแค่นี้หัวใจของผมก็ทำงานหนักจะแย่แล้ว

หลังจากกินข้าวกันเสร็จเรียบร้อยพวกเราก็ชวนกันไปเดินเล่น แต่ไอ้สิ่งที่ผมไม่คาดว่าจะเจอดันโผล่มาอยู่ตรงหน้าซะอย่างนั้น พี่ฟางกับไอ้แพมนั่งอยู่ในร้านขนมชื่อดัง กำลังตักเค้กป้อนกันอย่างมีความสุข ผมที่เห็นแบบนั้นเลยต้องรีบมองคนข้างตัว แล้วก็พบว่าพี่ยีนส์ก็เห็นอย่างที่ผมเห็นเหมือนกัน

"ดูมีความสุขกันดีนะ"
พี่ยีนส์พูดออกมาคล้ายคนกำลังเพ้อ ผมแตะเข้าที่ต้นแขนเขาเบาๆอย่างเป็นห่วง

"พี่ไม่เป็นอะไรนะ?"
ผมถามออกไปทั้งๆที่รู้ว่าภาพตรงหน้าอาจจะไปกระทบกระเทือนความรู้สึกบางส่วนของเขาเข้าให่แล้ว

"ไม่เป็นไร ฟางมีความสุขพี่ก็วางใจ"
พี่ยีนส์หันมายิ้มแล้วจับมือผมเอาไว้ก่อนจะออกแรงลากผมให้เดินห่างออกจากที่นั่น ผมพอจะเดาได้ตลอดเวลาที่พี่ยีนส์แอบชอบพี่ฟางมาเขาก็คงคิดแบบที่พูดกับผมเมื่อกี้นี้เลยทำให้เขายังเป็นเพื่อนที่ดีของพี่ฟางมาเสมอ

"พี่ยีนส์ อยากกลับหอรึยัง?"
ผมถามขณะที่เรายังเดินต่อไปในร้านหนังสือ พี่ยีนส์ไม่ได้ปล่อยมือผมเลยสักนิด ผมก็ไม่ได้ท้วงอะไร แต่มันผิดวิสัยของพี่ยีนส์ที่ปกติจะหวงเนื้อหวงตัวกับผมเป็นพิเศษ

"ยัง มึงอยากกลับแล้วเหรอ?"
พี่ยีนส์หันมามองผม ผมส่ายหน้าแล้วยิ้มบางให้

"แล้วแต่พี่ครับ อยากกลับเมื่อไหร่บอกผมนะ"

"อื้อ"
เขาตอบก่อนจะบีบมือผมแน่นขึ้น ผมก้มลงไปมองมือของเราที่ประสานกันอยู่แล้วเผลอยิ้มออกมาอย่างมีความสุข

"พี่จะไม่ปล่อยมือผมจริงอ่ะ?"
แล้วความอยากแกล้งก็บังเกิดอีกแล้วครับ ก็อยากเห็นพี่ยีนส์เขินอีกครั้งนี่นา

"ไม่อยากให้จับก็จะปล่อย เห็นชอบขอจับดีนักก็ให้จับแล้วนี่ไง"
พี่ยีนส์ยิ้มกวนส่งมาให้ผม ให้ตายสิครับผมตามเขาไม่ทันจริงๆนะ ไม่รู้ด้วยว่าตอนนี้เขารู้สึกยังไงกันแน่ ผมบีบกระชับมือเขาก่อนยิ้มกว้าง ใครจะปล่อยโอกาสทองให้หลุดลอยไปล่ะ ไม่มีทาง

"ไม่ให้ปล่อยหรอกครับ"

"ถ้าปล่อยเมื่อไหร่มีตายแน่"
พี่ยีนส์แยกเขี้ยวใส่ผม แต่ผมไม่กลัวนะ คำพูดของเขาเมื่อกี้ทำให้หัวใจของผมพองโตอย่างน่าเหลือเชื่อ ผมไม่รู้ความหมายที่แน่ชัดของประโยคนั้น แต่ผมว่ามันเป็นจุดเริ่มต้นความสัมพันธ์ที่ดีแน่ๆ

ผมกับพี่ยีนส์ได้หนังสือการ์ตูนกลับมาคนละเล่มสองเล่ม ผมนั่งอยู่บนโซฟาในห้องของพี่ยีนส์ ใช่แล้วครับผมไม่ได้กลับบ้านเพราะพี่ยีนส์ชวนผมให้ขึ้นมาพักก่อนนี่ล่ะ เหมือนอ่อยกันยังไงไม่รู้แฮะ

"แป๊ก"
พี่ยีนส์เดินเข้ามาหาผมก่อนจะเท้าแขนลงบนพนักโซฟาข้างๆตัวผม ผมหันไปมองพี่เขา ไม่คิดว่าจะเข้ามาใกล้กันขนาดนี้ ใกล้จนผมต้องผละตัวออกห่างเล็กน้อย กลิ่นหอมอ่อนๆจากตัวพี่เขาจะทำให้ผมขาดสติได้นะ

"ว่าไงครับ?"
ผมทำเป็นไม่สนใจพี่ยีนส์แล้วก้มหน้าก้มตารื้อการ์ตูนที่หยิบติดมือมา

"ชอบกูมากแค่ไหน?"
พี่เขาถามผมเสียงเบาแต่มันชัดเจนมากในความรู้สึกผม

"ชอบมากครับ เปลี่ยนเป็นรักแล้วมั้ง"
ผมหันไปมองเขาอีกครั้ง คราวนี้เขาก็หันมามองผมอยู่ก่อนหน้านี้แล้ว

"งั้นเหรอ? อืม..."
พี่ยีนส์ผละตัวออกไปแล้วเดินอ้อมมานั่งข้างๆกัน ผมมองตาเขาอย่างไม่ลดละ พี่อืมนี่กำบังคิดอะไรใช่ไหมครับ

"ครับ?"

"ต่อไปกูจะพยายามชอบมึงให้มากเท่าที่มึงชอบกูละกัน"
พี่ยีนส์หันมายิ้มให้ผม มันเป็นรอยยิ้มที่หวานและจริงใจที่สุดของพี่เขาเลยก็ว่าได้ มันทำให้หัวใจของผมกระตุกวูบ ผมมีความหวังขึ้นมาอีกนิดแล้วสินะ

"แล้วตอนนี้ชอบผมบ้างรึยังครับ?"
ผมมองสบตากับเขา มือที่ว่างอยู่เอื้อมไปจับมือเขามากุมเอาไว้

"ไม่ชอบมั้ง ยอมให้จับมือไปแล้วเนี่ย"
พี่ยีนส์เสหน้ามองไปทางอื่น ใบหน้าหวานขึ้นสีแดงระเรื่อ มุมปากกระตุกเป็นรอยยิ้มเล็กๆ โคตรของโคตรน่ารักเลยคนเรา

"น่ารักจังครับ"
ผมยิ้มก่อนจะปล่อยมือพี่ยีนส์แล้วเลื่อนมาจับแก้มขาวๆแทน เขาหันมามองผมแล้วหยิกมือผมเบาๆ แต่เรื่องอะไรผมจะปล่อยล่ะ แก้มนุ่มนิ่มขนาดนี้อยากจับมานานแล้ว

"เอามือออกไปเลย สกปรก แล้วเอาคำว่าน่ารักเก็บไป อย่ามาชมกู มันตุ๊ด"
พี่ยีนส์ทำปากยื่นก่อนจะหยิกมือผมอีกรอบ ผมยิ้มร่าแล้วยอมเก็บมือตัวเอง

"โอเคๆ ไม่ชมว่าน่ารักก็ได้ครับ แต่ผมบอกพี่ว่ารักได้ใช่ไหม?"
ผมขยับหน้าเข้าไปใกล้จนใบหน้าของเราสองคนห่างกันไม่ถึงคืบ

"ไอ้นี่ ได้ทีหยอดเอาๆเลยนะ"
พี่ยีนส์ฟาดมือลงบนแขนผม ยอมรับเลยว่าโคตรเจ็บครับต้องเป็นรอยมือแน่ๆ ผมยกมือขึ้นลูบแขนตัวเองแล้วทำหน้าเหยเกแบบคนเจ็บปวดเหลือเกิน

"เจ็บอ่ะครับ ~"
ผมแกล้งเอาหัวไปถูต้นแขนอีกคน พี่ยีนส์จิ๊ปากแล้วผลักหัวผมออกอย่างรู้ทัน

"ไม่ต้องมาสำออยเลย กลับบ้านไปได้แล้ว"
พี่ยีนส์นั่งกอดอกแล้วแอบอมยิ้ม อ่า... น่ารักอีกแล้วครับ

"โอเคๆ ก่อนกลับขออะไรอย่างหนึ่งได้ไหม?"

"ขออะไรอีก?"
พี่ยีนส์เสียงแข็งใส่ผมเลยครับ ผมยิ้มตอบเขากลับไป

"ขอหอมหน่อย"
ผมยื่นหน้าเข้าใกล้พี่ยืน เขารีบเบี่ยงตัวหลบแล้วลุกขึ้นยืนเต็มความสูง ผมมองพี่เขาด้วยความงงแต่ไม่ได้ถามอะไรออกไป

"ไปเอาดิ อยู่ในครัว"
อยู่ๆพี่ยีนส์ก็พูดออกมาแบบนั้นแล้วชี้นิ้วไปทางห้องครัวแต่ใบหน้าหวานกลับแดงเป็นลูกตำลึงซะอย่างนั้น โอ้ย ทำไมพี่เขาทำตัวซึนแบบนี้ครับ ผมอยากจับมาฟัดให้น่วมจริงๆเลย!

"พี่ยีนส์ ไม่ซึนครับ"
ผมว่าก่อนจะหัวเราะออกมาเบาๆแล้วดึงรวบกอดเอวพี่เขาจากด้านหลัง เกยคางลงบนลาดไหล่เล็ก พี่ยีนส์ดิ้นไปมาแต่ผมยิ่งกอดแน่นขึ้นจนเจ้าตัวยอมอยู่เฉยๆ

"ไอ้เด็กฉวยโอกาส!"
พี่ยีนส์ตะโกนเสียงดังแต่นั่นทำให้ผมยิ่งยิ้มกว้างเพราะตอนนี้ใบหูของเขาก็แดงไม่แพ้หน้าเหมือนกัน

"ทำแบบนี้กับพี่ยีนส์คนเดียวนะครับ"
ผมกระซิบเบาๆข้างหู พี่ยีนส์ย่นคอหนีแล้วทำเสียงฮึดฮัดในลำคอ

"โกหกขอให้ตกนรก คนอย่างมึงอ่ะทำมากกว่านี้อีกมั้งกับคนอื่น"
ใบหน้าหวานงอง้ำหลังจากพูดจบ ผมยิ้มกับคำพูดพวกนั้น ที่พี่เขาจะคิดแบบนั้นคงไม่แปลกอะไร แต่ผมก็คือผม เจ้าชู้แต่ไม่มั่วนะครับ ไม่เคยเข้าหาใครแบบนี้ก่อนด้วย

"โห ไม่เคยทำจริงๆนะครับพี่ยีนส์ ผมไม่เคยเข้าหาใครก่อนแบบนี้เลยนะ พี่เป็นคนแรก"
ผมพูดเสียงออดอ้อนคนในอ้อมกอด มือเรียวทาบลงบนมือผมก่อนจะออกแรงตีหนักๆ อื้อหือ เจ็บครับ มือโคตรจะหนักเลย ยอมใจ ถ้าเกิดทะเลาะกันขึ้นมาแล้วถึงกับต้องลงไม้ลงมือผมคงแพ้ราบคราบ

"อย่ามาปากหวาน กลับบ้านไป"
พี่ยีนส์เริ่มดิ้นอีกครั้ง ส่วนผมก็ไม่ยอมปล่อยเขาสักที

"ปล่อยได้แล้ว จะเอาอะไรอีก ไอ้แป๊ก"
พี่ยีนส์พูดเสียวเหวี่ยงใส่ผมแต่ก็ยอมหยุดดิ้นแต่โดยดี

"ก็ขอหอม ยังไม่ได้คำตอบเลยนี่ครับว่าจะให้รึเปล่า"

"ก็บอกว่าอยู่ในครัวไง"

"ถ้าซึนอีกทีผมจับจูบนะ"
ผมอมยิ้มอย่างมีความสุขที่ได้แกล้งเขา แต่คราวนี้พี่ยีนส์ดิ้นจนหลุดออกจากอ้อมกอดผมซะอย่างนั้น เขาหันมาจ้องผมเขม็งเลย แย่แล้วๆ ผมรีบหุบยิ้มทันทีก่อนจะโดนโกรธไปมากกว่านี้

"ถ้ายังคิดลวนลามกันอีกจะไม่ยอมให้ขึ้นมาที่ห้องแล้ว"
พี่ยีนส์ว่าเสียงจริงจังจนผมต้องยอมตกลง

"โอเคๆ ขอโทษครับ งั้นผมกลับบ้านแล้วนะ"
ผมโค้งตัวให้พี่ยีนส์นิดหน่อยแล้วเก็บหนังสือที่ผมถือติดมือมากลับบ้าน พี่ยีนส์เดินตามมาส่งผมที่หน้าห้อง

"ขับรถกลับดีๆ อย่าลงไปนอนข้างทางนะ ขี้เกียจตามไปเก็บ"
พี่ยีนส์ว่าก่อนจะยืนพิงขอบประตู ผมพยักหน้ารับแล้วส่งยิ้มให้เขา

"รับทราบครับผม เป็นห่วงล่ะสิน้า"
ผมยักคิ้วให้คนตรงหน้าไปสองครั้งเลยได้มะเหงกมากินอร่อยสมใจเลย

"พูดมากนะมึง"

"อ่า.. กลับแล้วนะครับ"
ผมยิ้มก่อนจะก้าวเดินออกไป แต่แทนที่จะได้เดินอย่างสบายกับต้องหยุดชะงักเพราะพี่ยีนส์จับข้อมือผมเอาไว้ซะก่อน

"หือ?"
ผมมองลงไปที่มือสลับกับหน้าพี่ยีนส์ เขาเหมือนจะตัดสินใจอะไรบางอย่างได้

"หลับตา"

"อะไรนะพี่?"

"กูบอกให้มึงหลับตา"

"หลับทำไมอ่ะ?"

"บอกให้หลับก็หลับสิวะ!"

"โอ้ หลับแล้วๆไม่เห็นต้องโมโหเลย"
ผมรีบหลับตาลงตามคำสั่ง เพียงไม่กี่อึดใจก็สัมผัสได้ถึงความนุ่มหยุนประทับลงมาที่แก้มของผมก่อนจะได้ยินเสียงปิดประตูดังลั่นพร้อมกับที่ผมลืมตาขึ้น

"อ่า.. โดนขโมยหอมแก้มซะแล้ว"
ผมยิ้มกว้างแล้วยกมือขึ้นลูบแก้มตัวเองไปมา ให้ตายเถอะครับ ดูพี่ยีนส์เขาทำกับผมสิ ! ใจผมนี่เต้นแรงมาก สติแทบจะหลุดเมื่อแก้มโดนสัมผัส อย่าเผลอนะครับพี่ยีนส์ ถ้าเผลอเมื่อไหร่ผมจับพี่ฟัดแน่ๆจำไว้เลย

"ถึงบ้านเมื่อไหร่ไลน์มาบอกด้วยนะมึง!"
เสียงตะโกนดังมาจากหลังประตูที่ถูกปิดไปแล้ว ผมถึงกับยิ้มหน้าบานเป็นกระด้ง ไม่กลับบ้านได้ไหมครับ ขอกลับเข้าไปให้ห้องแล้วปลุกปล้ำพี่ยีนส์ให้เป็นเมียผมเลยได้ไหม ทนความน่ารักไม่ไหวแล้วเนี่ย!

"คร้าบบบบบบบ"
ผมลากเสียงยาวตอบกลับไปแล้วเดินออกมาอย่างมีความสุข ถ้าผมได้เขามาเป็นแฟนเมื่อไหร่สัญญาว่าจะรักด้วยหมดใจที่มี จะดูแลสุดความสามารถ

สิ่งแรกที่ผมทำเมื่อกลับถึงบ้านคือหยิบมือถือขึ้นมาไลน์หาพี่ยีนส์ทันทีเมื่อรถเข้าจอดสนิทในโรงรถ

*ถึงบ้านแล้วนะครับ ♡

ผมเก็บมือถือลงกระเป๋าเสื้อแล้วเก็บของเข้าบ้าน พอเดินถึงห้องนอนมือถือก็สั่นแจ้งเตือนข้อความไลน์ ผมรีบวางของทุกอย่างลงบนเตียงแล้วหยิบมือถือออกมาดูทันที

*ดีแล้ว อาบน้ำพักผ่อนได้ละมึง

ผมยิ้มให้กับข้อความนั้นก่อนจะพิมพ์ตอบกลับไป

*ครับผม เป็นห่วงอ่ะดิ

*โมเมอีกละมึง ไปอาบน้ำไป

*อย่าเพิ่งไล่กันสิครับ ยังอยากคุยกับพี่ยีนส์อยู่เลย

*มึงนี่มันดื้อจริงๆเลย -_-

*ยอมเป็นเด็กดื้อถ้าได้คุยกับพี่

*โว้ะ ตามใจมึงเลย กูจะนอนแล้ว!

*อ่ะๆ ก่อนนอนผมขออะไรจากพี่สักอย่างได้ป่ะ?

*อะไรอีก เยอะนะมึง

*น่า ไม่อยากเกินความสามารถพี่ยีนส์หรอก

*เออๆรีบๆขอมา ง่วง

*คือ... ถ้าพี่รักผมเมื่อไหร่เลิกใช้คำว่ากูมึงกับผมได้ไหม?

พี่ยีนส์อ่านแล้วเงียบไปนานนับนาทีจนผมเริ่มใจเสีย ผมอาจจะขอมากไปจนพี่เขาอึดอัดรึเปล่า

*ผมล้อเล่นครับ พี่นอนเถอะ ฝันดีนะ

ผมพิมพ์ต่อก่อนจะเห็นว่าพี่ยีนส์อ่านมันทันที ไม่นานเกินรอก็มีข้อความตอบกลับมา

*มึงนี่มันจอมวุ่นวายจริงๆ เอาเป็นว่ากูตกลง ฝันดีนะไอ้แป๊ก

อ่า... ผมนี่หุบยิ้มไม่ได้เลยครับ ทำไงดีล่ะ โอย อยากดึงพี่ยีนส์ออกมาแล้วระดมจูบทั่วตัวให้เข็ด โทษฐานที่ทำตัวน่ารักจนใจผมสั่น!!

*ฝันดีครับผม รักนะ ♡


---------------------------------------------------

ตอนที่ 2 มาให้ฟินกันแล้วน้า
อ่านให้สนุกนะ ♥♥  :mew1:

ออฟไลน์ Ch0cmint

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 401
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +153/-5
Flirt 3




ตั้งแต่ไอ้แป๊กมาวุ่นวายในชีวิตผม ความสนใจที่ผมมีต่อฟางก็ค่อยๆลดลง ไม่รู้ว่าตอนไหนที่ไอ้เด็กบ้านั่นคืบคลานเข้ามาในหัวใจผมทีละนิดๆ ไม่อยากยอมรับหรอกนะว่าความทะเล้นทะลึ่งของมันจะทำให้ผมหวั่นไหว จริงๆผมก็ไม่ได้ซึนอะไรนะแต่ผมแค่อยากบ่ายเบี่ยงความบ้าของแป๊กเท่านั้นเอง แล้วไอ้ที่มันขอผมว่ารักมันเมื่อไหร่ให้เลิกพูดกูมึง.. อันนี้ยอมรับเลยนะว่ามันกระดากปากจริงๆ ไม่อยากจะเปลี่ยนสรรพนามเรียกมันเลยสักนิด ไม่อยากให้มันได้ใจ ไม่อยากให้มันรู้ด้วยว่าผม..ติดกับของมันซะแล้ว

ตอนนี้ผมนั่งจิบเครื่องดื่มเย็นๆสีอำพันฟองสีขาวนุ่มลิ้นลอยอยู่ด้านบนแก้ว สายตาจับจ้องคนที่นั่งอยู่ฝั่งตรงข้ามอย่างพิจารณาถึงไฟจะสลัวแค่ไหนผมก็เห็นหน้ามันชัดอยู่ดี... ไอ้แป๊กมันเป็นคนมีเสน่ห์ชวนมองถึงผิวจะคล้ำกว่าผมนิดหน่อยก็เถอะ หน้าคมเข้มแบบชายไทย โดยรวมถือว่าหล่อเลยล่ะ ก็จะไม่ให้หล่อได้ยังไงมันกุมตำแหน่งเดือนมหา'ลัยปีนี้อยู่นะ

"พี่ยีนส์พอแล้วมั้ง"
เสียงทุ้มๆเอ่ยห้ามพร้อมกับส่งสายตาเป็นห่วงมาให้ ผมลดแก้วเบียร์ลงแล้วส่ายหน้าช้าๆ เบียร์แค่สองขวดมันยังไม่ระคายคอผมเสียด้วยซ้ำ

"กูไม่เมาง่ายๆหรอก"
ผมว่าก่อนจะวางแก้วเบียร์ลงแล้วสอดส่ายสายตาไปรอบๆโต๊ะ สาวๆยกแก้วขึ้นทักทายผมอยู่หลายคน ผมแค่ส่งยิ้มกลับไปให้พวกเธอก็แค่นั้น ผมเคยบอกรึยังว่าผมเป็นคนที่มีหน้าพิมพ์นิยม หน้าตี๋ๆแต่ตาสองชั้น จมูกโด่ง ปากกระจับสีชมพูสุขภาพดี จะสวยหรือหล่อก็ได้แล้วแต่มุมมองอีกฝ่าย และที่สำคัญคือผมเป็นไบเซ็กชวลเหมือนกับฟาง

"พี่ยีนส์"
เสียงทุ้มนั่นเรียกชื่อผมอีกครั้งด้วยเสียงที่แข็งกว่าเดิม ผมหันกลับมามองหน้าเขาแล้วพบกับใบหน้าบึ้งตึง หัวคิ้วขมวดแน่น ในมือกำแก้วเบียร์ของตัวเองเอาไว้แน่น... อ่า ถ้าให้เดาแป๊กคงออกอาการหึงผมเข้าแล้วล่ะครับ

"อะไรของมึงไอ้แป๊ก กูไปเหล่สาวคนเดียวกับมึงรึไง"
ผมเดาะลิ้นเล่นแล้วมองหน้ามัน นิสัยซึนแถมกวนตีนของผมกลับมาอีกแล้วล่ะครับ ยิ่งได้แอลกอฮอล์เข้าไปเสริมมันจะทวีความรุนแรงขึ้นสองเท่า

"พี่ยีนส์อย่ามาซึน ผมบอกแล้วไงว่าผมเป็นเกย์"
แป๊กทำหน้ายุ่งหนักกว่าเดิมแล้วกระดกเบียร์รวดเดียวจนหมดแก้วก่อนจะกระแทกมันลงกับโต๊ะจนเกิดเสียงดัง ผมได้แต่มองแล้วยักไหล่ไม่ใส่ใจ อยากจะหึงก็หึงไปสิครับ ผมก็แค่ชอบที่โดนหึงก็แค่นั้นเอง

"เหรอ กูลืม โทษทีนะ"
ผมยกยิ้มมุมปากก่อนจะยกเบียร์ขึ้นจิบอีกครั้ง ดวงตาคมของไอ้แป๊กจ้องผมอย่างกับจะกินเลือดกินเนื้อ สันกรามของมันนูนขึ้นอย่างเห็นได้ชัด อยากระเบิดอารมณ์ใส่ผมอย่างนั้นเหรอ แต่ผมรู้ว่ามันไม่ทำเพราะรู้ตัวดีว่าไม่มีสิทธิ์โวยวายอะไร

"ลืมด้วยรึเปล่าว่าผมจีบพี่อยู่?"
มันถามเสียงอ่อยผ่อนอารมณ์หงุดหงิดของตัวเองลงอย่างรวดเร็วก่อนที่มือเรียวของมันจะยกขวดเบียร์ขึ้นมารินใส่แก้ว

"อยากให้ลืมไหมล่ะ?"

"หึ ทำไมพี่มันกวนแบบนี้นะ"
มันว่าก่อนจะถือแก้วเบียร์เดินมานั่งทิ้งตัวข้างๆ ผมไม่ได้ขยับหนีอะไร ไม่ได้อึดอัดทั้งๆที่ตัวติดกันไม่มีช่องว่างขนาดนี้

"รับไม่ได้รึไง?"
ผมว่าก่อนจะหันไปจ้องหน้าด้านข้างของแป๊ก มันวางแก้วลงแล้วหันหน้ามาเผชิญกัน มือเรียวยกขึ้นมาประคองแก้มผมทั้งสองข้างเอาไว้ สายตาของเรามองสบกันไม่มีใครหลบ

"ทำไมจะรับไม่ได้ครับ ผมรักทุกอย่างที่เป็นตัวพี่"
แป๊กพูดจบก็โน้มตัวลงมาใกล้จนผมต้องดันอกแกร่งเอาไว้ไม่ให้รุกล้ำมากไปกว่านี้ แป๊กดูเหมือนจะหัวเสียนิดหน่อยที่โดนขัดใจ แต่ก็ไม่ได้โวยวายอะไรออกมา กลับถอยตัวออกไปแล้วยกแก้วเบียร์ขึ้นมาจิบเงียบๆ

"มึง"
ผมจิ้มนิ้วลงไปวนเล่นในแก้วเบียร์ของตัวเองก่อนจะเรียกคนข้างๆ แป๊กไม่ยอมหันมามองผมเลยสักนิด เมาแล้วขี้งอนรึไงวะเด็กบ้านี่

"อือ"
มันตอบผมกลับมาสั้นๆก่อนจะหยิบกับแกล้มใส่ปาก ดวงตาจับจ้องอยู่แค่จานอาหารตรงหน้าเท่านั้น

"ไม่อยากคุยกับกูรึไง?"
ผมถามตรงๆออกไปก่อนจะเลิกวนเบียร์ นิ้วเย็นๆที่มีเบียร์ติดอยู่เลื่อนไปแปะที่แก้มของคนขี้งอนก่อนจะออกแรงคลึงเบาๆ แป๊กสะดุ้งนิดหน่อยแล้วยอมหันมามองหน้าผม

"ก็เปล่า แล้วนี่เล่นอะไรครับ มือเปียกอะไร?"
มันจับมือผมเอาไว้แล้วดึงเข้าไปใกล้จมูกก่อนลิ้นชื้นจะแลบเลียไปตามความยาวของนิ้วผม ปากหยักได้รูปขบเม้มปลายนิ้วของผมก่อนจะดูดเบาๆ มันทำให้ผมรู้สึกเสียวจนขนอ่อนลุกชัน

"ไอ้แป๊ก.."
เสียงของผมเบาหวิว สายตาจับจ้องอยู่ที่ใบหน้าของคนข้างๆ มันช้อนตาขึ้นมองก่อนจะปล่อยนิ้วของผมให้เป็นอิสระ รอยยิ้มเจ้าเล่ห์ผุดขึ้นบนใบหน้าหล่อๆของมัน อารมณ์เปลี่ยนไวจนผมเดาว่าแป๊กคงกรึ่มๆแล้ว

"ตัวพี่น่าจะอร่อยกว่านิ้วเปื้อนเบียร์เนอะ"
มันว่าเสียงกระเส่าก่อนจะขยับหน้าเข้ามาใกล้ซอกคอของผม ผมเบี่ยงตัวหลบแล้วขยับตัวหนีการรุกรานนั่น ไม่ปลอดภัยมาก หัวใจของผมกำลังเต้นระรัวเหมือนจะทะลุออกมาจากอก

"ลามปามนะมึง เมาแล้วล่ะสิ"

"เมาครับ เมารักพี่ยีนส์"
เสียงแป๊กยังใสแต่ตากลับหวานเยิ้ม มันขยับเข้ามาใกล้ก่อนจะสอดแขนเข้ามากอดเอวสอบของผมไว้ ใบหน้าหล่อซุกเข้ากับลาดไหล่ของผม

"เสี่ยวว่ะ แล้วนี่มากอดกูทำไม?"
ผมถามมันแต่ก็ยอมนั่งนิ่งๆให้กอด แป๊กไม่ได้ตอบผมในทันที เราปล่อยความเงียบให้ยึดครองไปช่วงเวลาหนึ่งก่อนที่มันจะเอ่ยปากพูดในที่สุด

"พี่ยีนส์ ตอนนี้พี่รู้สึกกับผมยังไงครับ รักผมรึยัง พี่ช่วยบอกผมหน่อยได้ไหม ตอนนี้ผมรักพี่แทบคลั่งแล้วนะ"
เสียงของมันฟังดูเศร้า เวลาเกือบปีกับความพยายามที่มันจีบผมมา สำหรับคนที่เจ้าชู้อย่างมันคงเป็นเวลาที่นานมาก แต่ที่ผมยังเงียบเก็บความรู้สึกที่มีต่อมันเอาไว้ก็เพราะว่าผม...อยากแกล้ง อยากรู้ว่ามันจะรอได้นานแค่ไหนก็เท่านั้นเอง ผมยอมรับนะว่าไม่ได้ร้อยเปอร์เซ็นที่ผมจะลืมฟาง แต่ผมแค่รู้สึกกับแป๊กมากกว่า มากกว่าแบบเจ็ดสิบสามสิบ

"รอให้มึงคลั่งก่อนแล้วกูค่อยบอก"
ผมไม่ได้อยากกวนตีนอะไรมันนักหรอก แค่อยากรู้ว่าคนที่บอกว่ารักผมจนแทบคลั่งมันจะทำยังไง

"พี่ยีนส์แม่ง นิสัยเหมือนพี่ฟางเลย"
เสียมันบ่นอุบอิบอยู่กับไหล่ผม แขนแกร่งกระชับกอดเอวผมแน่นขึ้นไปอีกระดับแต่ก็ไม่ได้รู้สึกอึดอัดอะไร อุ่นดีออก

"อะไรของมึง?"
ผมซึนถามมันไป ผมรู้นะว่ามันหมายถึงอะไร แป๊กมันจิ๊ปากเบาๆก่อนจะงับลงบนไหล่ของผม ผมสะดุ้งเบาๆเพราะตกใจ ไม่คิดว่ามันจะเล่นอะไรแบบนี้

"ขี้แกล้งฉิบ"
มันพูดก่อนจะถูจมูกไปมาบนไหล่ผม นี่มันจะอ้อนหรือเช็ดน้ำมูกกันแน่ ผมไม่ค่อยมั่นใจเท่าไหร่

"ก็เพื่อนกัน จะนิสัยเหมือนกันก็ไม่แปลก"
ผมว่าก่อนจะผละตัวออกจากอ้อมกอดของไอ้แป๊ก มันยอมคลายกอดออกอย่างว่าง่าย แต่มือเรียวก็เอื้อมมากุมมือผมไว้ก่อนจะมองสบตากันอีกรอบ

"พี่ยีนส์ยังรักพี่ฟางอยู่รึเปล่า?"
ดวงตาคมสั่นไหวเมื่อถามคำถามนี้ออกมา ผมจ้องลึกเข้าไปในดวงตาคู่นั้นก่อนจะพยักหน้าเบาๆ

"รักสิ"
คนฟังยกยิ้มบาง แววตาฉายแววเจ็บปวดอย่างเห็นได้ชัด ผมทำได้แค่สูดหายใจเข้าลึกๆก่อนจะพ่นออกมาเบาๆแล้วบีบมือของแป๊ก

"ผมแพ้สินะครับ ผมแพ้คนในใจพี่ซะแล้ว"
แป๊กปล่อยมือผม มือเรียวเอื้อมไปหยิบแก้วเบียร์ขึ้นมากระดกแต่ผมก็จับมือนั้นห้ามไว้ซะก่อน เจ้าของแก้วหันมามองผมด้วยสีหน้าไม่สู้ดีนักก่อนจะยอมวางมันไว้ที่เดิม

"จะถอยเหรอ?"
ผมถามก่อนจะเลื่อนมือไปลูบแก้มมันเบาๆ แป๊กมองหน้าผมอยู่นานก่อนจะพยักหน้าลงช้าๆ

"ผมขอถอยมาตั้งหลักก่อนนะครับ พร้อมเมื่อไหร่จะกลับไปนะ"
มันยิ้มให้ผมก่อนจะวางมือทาบทับมือผมเอาไว้ ดวงตาคมตอนนี้เอ่อล้นไปด้วยหยาดน้ำใสๆ มันไม่ได้หยดลงมาเพียงแต่คลอหน่วยอยู่ในดวงตาเท่านั้น

"ถ้ากูไม่ยอมให้มึงถอยล่ะ"
ผมพูดด้วยน้ำเสียงจริงจัง จะให้มันถอยได้ยังไงล่ะ..ก็ผมรู้สึกกับมันไปแล้วนี่

"ทำไมครับ?"

"กูรักฟางก็จริง แต่กูไม่ได้รักมันแบบเดิมแล้ว"

"หา?"
ไอ้แป๊กทำหน้าเหวอแล้วกระพริบตาปริบๆ เหมือนมันยังมึนงงกับสิ่งที่ผมพูดไป ผมหลุดขำออกมาเบาๆก่อนจะขยับมือตบลงบนแก้มของมันเบาๆเป็นการเรียกสติ

"กูรักมึงแล้ว ชัดพอไหม?"
ผมยกยิ้มแล้วใช้มืออีกข้างดึงแก้มคนที่เอาแต่อ้าปากค้าง กว่าจะได้สติกลับมาแก้มมันก็ถูกผมยืดไปตั้งเยอะ

"โอ้ยๆ เจ็บครับๆ พี่ยีนส์รักผมจริงดิ?!!"
ดวงตาคมนั่นกลับมาสดใจอีกครั้ง ใบหน้าหล่อเผยรอยยิ้มกว้างที่สุดเท่าที่ผมเคยเห็นมา

"เออ อย่าให้พูดซ้ำ"
ผมเบือนหน้าหนีสายตาระยิบระยับของไอ้แป๊ก รู้สึกว่าตอนนี้หน้าตัวเองมันร้อนวูบวาบแปลกๆ มือของผมทั้งสองข้างโดนไอ้แป๊กรวบจับเอาไว้

"โอ้ย ผมดีใจที่สุดในโลกเลยครับ"
อยู่ๆมันก็ปล่อยมือผมแล้วประคองหน้าผมไว้แทนก่อนที่ริมฝีปากหยักจะประกบลงมาบนปากผมอย่างรวดเร็วแล้วถอนออก ผมตะลึงมองไอ้แป๊กอย่างตกใจ ไอ้เด็กคนนี้มันร้าย!!

"ไอ้เชี่ยแป๊ก!"
ผมฟาดมือลงบนแขนมันเต็มแรงจนอีกฝ่ายเบ้หน้าแล้วรวบตัวผมเข้าไปกอดไว้แน่น ผมดิ้นขลุกขลักไปมามันก็ยิ่งออกแรงกอดผมมากยิ่งขึ้น จนสุดท้ายต้องยอมอยู่นิ่งๆซะอย่างนั้น

"อย่าทำร้ายร่างกายผมสิครับ รักผมแล้วห้ามเปลี่ยนใจนะ"
เสียงทุ้มกระซิบข้างหู ปากหยักกดจูบลงที่กกหูของผมเพียงแผ่วเบา ผมย่นคอหนีเพราะขนลุก

"จะเปลี่ยนใจเพราะมึงทะลึ่งนี่ล่ะ"
ผมว่าเสียงอู้อี้เพราะตอนนี้กำลังซบหน้ากับไหล่มันอยู่

"หว่า ไม่เอา ไม่ใจร้ายนะครับคนดีของผม"
มันว่าเสียงอ่อนก่อนจะผละตัวออกแล้วจ้องหน้ากัน ผมเบนสายตาหนี ไม่ชอบสายตาที่ส่งความรู้สึกรักที่เอ่อล้นนั่นจริงๆเลยให้ตายสิ ไม่ใช่ว่ามันไม่ดีหรอกนะแต่ผม.. เขิน!

"ใครเป็นของมึงไม่ทราบ ไอ้ขี้ตู่"
ผมบ่นงึมงำในลำคอแต่ไอ้แป๊กกลับได้ยินเพราะเป็นช่วงเปลี่ยนเพลงของนักร้องพอดี ซวยกว่าผมไม่มีอีกแล้วครับ

"ไม่ช้าก็เร็วพี่ต้องเป็นของผมอยู่แล้ว"
มันพูดแล้วส่งยิ้มกรุ้มกริ่มมาให้ ผมผลักหัวมันไปด้วยความหมั่นไส้ คิดว่าผมจะยอมเป็นฝ่ายรับรึยังไงกัน ไม่เก่งจริงสยบผมไม่ได้หรอกนะ

"อย่าเก่งแต่ปาก ทำให้กูยอมเป็นแฟนมึงให้ได้ก่อนเถอะ"

"โอ๊ะ ลืมเรื่องนี้ไปเลย พี่ยีนส์ครับ ~ เป็นแฟนกันนะ"
แป๊กพูดด้วยเสียงออดอ้อนก่อนจะตรงเข้ามากอดแขนก่อนจะใช้หัวถูไถต้นแขนผมเบาๆ

"ปัญญาอ่อน"
ผมว่าก่อนจะผลักหัวมันออกไปแล้วทำหน้าเอือมใส่มัน แป๊กมันปล่อยแขนผมแล้วนั่งนิ่งๆสักพักก่อนจะเอ่ยปากใหม่อีกรอบ

"พี่ยีนส์ครับ เป็นแฟนกับผมเถอะนะ"
คราวนี้มันพูดเฉยๆแล้วจ้องตาผมด้วยความจริงจัง ปากหยักเม้มสนิท เห็นแล้วก็อยากตอบตกลงนะครับ แต่ขอแกล้งหน่อยก็แล้วกัน

"ไม่ กูจะกลับหอละ"
ผมพูดก่อนจะโบกมือเรียกพนักงานให้มาเก็บเงินแต่มีหรือผมจะได้จ่าย ไอ้แป๊กอาสาจ่ายเองซึ่งผมก็ไม่ขัด หลังจากที่เคลียร์ค่าเสียหายเรียบร้อยแป๊กก็พาผมมาส่งที่หอ แล้วมันก็พาตัวเองขึ้นมาบนห้องของผมเช่นเคย ก็นี่มันตีหนึ่งกว่าแล้วจะให้มันกลับบ้านไปโดนพ่อแม่ด่าก็ใช่เรื่อง ให้นอนค้างที่นี่ล่ะ

"พี่ยีนส์ครับ ทำไมใจแข็งแบบนี้ล่ะ"
มันกระเง้ากระงอดอยู่ใกล้ๆผมที่กำลังถอดกางเกงอยู่ ไอ้ผมก็รำคาญไงครับเลยสะบัดกางเกงใส่มันซะอย่างนั้น มันก็ไม่ถอดใจยังเดินตามผมที่เดินเข้ามาในครัวอีก

"มึงจะตามกูมาทำไมเนี่ย?"
ผมเปิดประตูตู้เย็นไปกระแทกมัน ไอ้แป๊กกระโดดหลบวืดทันทีทันใด ส่วนผมก็หยิบขวดน้ำเย็นๆออกมาดื่ม

"พี่ยีนส์ ถ้าพี่ไม่ตอบตกลงเป็นแฟนผมดีๆผมจะจูบพี่นะ"
มันว่าด้วยน้ำเสียงจริงจังจนผมต้องลดขวดน้ำที่กำลังดื่มลงแล้วเลิกคิ้วมองมัน

"ถ้ากล้าก็ลองดู"
ผมท้าเพราะคิดว่ามันไม่กล้าแล้วกระดกขวดน้ำดื่มต่อ แต่แล้วก็ต้องชะงักเมื่อมือเรียวเอื้อมมือมาดึงขวดน้ำของผมออกจากมือก่อนจะดันตัวผมติดกับโต๊ะอาหารแล้วใช้แขนสองข้างขังผมเอาไว้ ใบหน้าหล่อเคลื่อนเข้ามาใกล้ก่อนจะบดเบียดริมฝีปากลงมาเบาๆก่อนจะเพิ่มความรุนแรงมากขึ้น ลิ้นชื้นถูกส่งออกมาไล่เลียริมฝีปากของผมอย่างจาบจ้วง ผมทุบมือลงบนอกของแป๊กหวังจะให้มันถอยออกแต่ไม่เลย แป๊กขบเม้มริมฝีปากของผมก่อนจะดูดดุนมันจนเกิดเสียงน่าอาย

มือเรียวบีบเค้นสะโพกของผมหนักหน่วงจนผมตกใจเผลออ้าปาก ลิ้นชื้นถูกส่งเข้ามาหยอกล้อเกี่ยวตวัดลิ้นผม...อืม ไอ้เด็กบ้านี่จูบเก่งชะมัด จากที่ผลักไสตอนนี้ผมเริ่มคล้อยตามไปซะอย่างนั้น แขนทั้งสองข้างของผมยกขึ้นคล้องคอคนตรงหน้าก่อนจะเอียงปรับองศาให้อีกคนจูบง่ายขึ้น รสจูบเริ่มร้อนแรงขึ้นเรื่อยๆแบบไม่มีใครยอมใคร มือเรียวของแป๊กเลื้อยขึ้นมาลูบไล้ส่วนหน้าท้องของผม ผมผละตัวออกจากแป๊กแล้วหอบหายใจถี่ ถ้ายังปล่อยไปแบบนี้คืนนี้คงมีคนเสียตัวเป็นแน่

"จะยอมเป็นแฟนผมได้รึยังครับ?"
รอยยิ้มเจ้าเล่ห์ที่ส่งมาให้ผมนั้นมันไม่น่าตอบรับเลยให้ตายสิ แต่แกล้งกันมาพอแล้วล่ะครับ ผมมองเขาก่อนจะเคลื่อนหน้าเข้าไปใกล้แล้วกดจูบที่ไม่มีการล้วงล้ำลงบนริมฝีปากหยักนั่น

"อืม"
ผมผละตัวออกมาแล้วครางตอบในลำคอเท่านั้น เจ้าคนตรงหน้าผมยิ้มกว้างแล้วดึงผมเข้าไปกอดไว้แน่น ผมซุกหน้าลงกับอกมันแล้วสอดมือกอดรอบเอวสอบเอาไว้เหมือนกัน

"ขอบคุณนะครับที่ยอมรับผม ขอบคุณจริงๆ"

"ขอบคุณเหมือนกัน ขอบคุณที่เข้ามาในชีวิตแล้วทำให้มันมีสีสัน ขอบคุณนะแป๊ก"
ต่างคนต่างเอ่ยคำขอบคุณซึ่งกันและกัน ไม่มีใครผละออกจากอ้อมกอดของใคร อยากจะซึมซับความอบอุ่นแรกที่มีให้กันและจะใช้หัวใจจำมันตลอดไป

"พี่ยีนส์ เลิกใช้คำว่ากูมึงกับผมได้แล้วสินะ?"
มันพาผมไปนั่งลงบนเตียงแล้วถามคำถามนี้ออกมาขณะที่มันนั่งคุกเข่าอยู่บนพื้น หน้าหล่อๆขอมันเงยมองหน้าผมที่ก้มลงไป

"ไม่เลิก"
ผมว่าเสียงนิ่งพร้อมกับทำหน้าตาย ใครจะเลิกพูดแบบนั้นได้ล่ะครับ ให้เรียกชื่อเฉยๆพูดเพราะๆมันก็รู้สึกกระดากปากแปลกๆ ไม่ชินว่ะ

"แต่พี่รับปากกับผมไปแล้วนะครับจะผิดคำพูดเหรอ?"
ดวงตากลมๆมองผมอย่างออดอ้อน ผมเลยดีดหน้าผากมันไปหนึ่งทีแล้วส่ายหน้า

"ไม่อยากพูด กระดากปาก"

"แหนะ กระดากปากหรือเขินที่ต้องพูดเพราะๆกับผมครับเอาให้แน่น้า"
มันว่าเสียงทะเล้นแล้วเอนหัวซบลงบนตัก ผมเบ้ปากก่อนจะส่งมะเหงกลงกลางหัวมัน หมั่นไส้คนรู้ทัน!

"เจ็บนะแฟน"
มันว่าแต่ก็ไม่ยอมเอาหัวออกไป ผมทำได้แค่ลอบยิ้มกับพฤติกรรมขี้อ้อนแต่กวนตีนของมัน

"กูกระดากปากเว้ยไม่ได้เขิน"
ผมไขข้อกระจ่างที่เป็นการโกหกคำโตออกไป ปกติเวลาผมมีแฟนผมก็ใช้กูมึงนะ ไม่เคยมุ้งมิ้งเรียกชื่ออีกฝ่ายสักครั้ง แต่ยอมรับนะว่ากับไอ้แป๊กก็อยากเรียกชื่อมัน อยากทำให้มันพิเศษกว่าคนอื่น แต่ติดว่าผมเขินนี่ล่ะ

"พี่ยีนส์ ไม่ซึนนะครับ ถ้าพี่ซึนอีกผมปล้ำจริงด้วย"
ลมหายใจผมสะดุดกึกเมื่อแป๊กพูดประโยคนั้นพร้อมกับเงยหน้าขึ้นมามองผมตาหวานเยิ้ม ลิ้นชื้นส่งออกมาแลบเลียริมฝีปากตัวเองอย่างหื่นกระหาย ถ้าจะแสดงออกขนาดนี้ผมยอมแพ้ก่อนก็ได้วะ!

"เออ เขินก็เขิน!!!"
ผมตะโกนใส่แล้วขยับตัวหนีขึ้นเตียงแล้วดึงผ้าห่มขึ้นคลุมโปงปิดบังความเขินของตัวเอง ไม่นานก็ได้ยินเสียงหัวเราะเบาๆแล้วตามมาด้วยแรงยวบของเตียงก่อนที่ตัวผมจะถูกดึงเข้าไปกอด

"น่ารักจริงๆเลยแฟนผมเนี่ย รักนะครับพี่ยีนส์"
เสียงแป๊กในตอนนี้มันช่างอ่อนโยนจนผมอยากจะรีเพลย์คำบอกรักฟังหลายๆรอบ ผมชอบนะ คำบอกรักที่ออกมาจากความรู้สึกจริงๆ มันมีความหมายมากเลยละ

"อือ รักเหมือนกัน"
สัญญาว่าอีกไม่นานผมจะรักแป๊กแบบเต็มหัวใจ


-------------------------------------------------------
จบแล้วน้าเรื่องของแป๊กกับยีนส์ ฟินกันบ้างรึเปล่า?
ตอนพิเศษมีแน่ รอกันหน่อยเนอะ อ่านให้สนุกน้า ♥


ออฟไลน์ taltal020441

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 227
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +4/-0
สนุกดีค่ะ รอตอนพิเศษนะคะ

ออฟไลน์ Ch0cmint

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 401
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +153/-5
Flirt Special


- Pack -

หลังจากที่คบกับพี่ยีนส์มาได้สักพักหนึ่งผมก็ค้นพบว่าที่พี่ยีนส์ทำซึนทุกครั้งเมื่อผมออกอาการทะลึ่งใส่เพียงเพื่อต้องการเปลี่ยนเรื่องก็เท่านั้น นั่นเลยยิ่งทำให้ผมชอบแกล้งเขาไปอีก อย่างตอนนี้ผมก็กำลังแกล้งเขาอยู่เหมือนกัน

"ไอ้แป๊ก ออกไปเลยนะ!"
พี่ยีนส์โวยเสียงดังแล้วเอามือดันหน้าอกผมที่กำลังคร่อมตัวเขาไว้ ผมไม่สนใจสีหน้าบึ้งตึงนั่นแล้วใช้มือของตัวเองรวบมือทั้งสองข้างของพี่ยีนส์ไว้ แล้วยิ้มกรุ้มกริ่มส่งไปให้

"ทำไมเหรอครับ กลัวผมปล้ำพี่รึไง?"
ผมแกล้งถามเสียงกระเส่าพร้อมกับเคลื่อนหน้าลงไปใกล้ ปลายจมูกของเราสัมผัสกันเพียงเสี้ยววินาที เพราะคนใต้ร่างของผมเบี่ยงหน้าหลบอย่างรวดเร็ว ใบหน้าติดหวานของพี่ยีนส์เริ่มมีสีขึ้น น่ารักอีกแล้วครับ แบบนี้ใครจะอดใจไหวกันล่ะ ยิ่งชอบทำตัวแมนกว่าผม ผมก็ยิ่งอยากสยบเขาให้อยู่หมัด

"ถอยออกไปสิวะ ใครเขากลัวมึงกันไอ้อ่อน!!"
พี่ยีนส์ดิ้นไปมาก่อนจะยกเข่าขึ้นกระทุ้งหน้าท้องผม แต่ผมรู้ทันเลยเบี่ยงตัวลงไปนอนข้างๆอย่างรวดเร็วแล้วดึงที่ยีนส์ให้ขึ้นมานอยทับบนตัวก่อนจะโอบรอบเอวของเขากอดไว้แน่น

"ไอ้แป๊ก! เป็นบ้าอะไรของมึงเนี่ย รุงรังกับกูจังนะ"
พี่ยีนส์โวยออกมาอีกรอบแต่กลับซบหน้าลงบนอกผมซะอย่างนั้น สงสัยเขาจะเบื่อการใช้กำลังกับผมแล้ว

"อยากอยู่ใกล้แฟนอ่ะ ผมผิดตรงไหน?"
ผมถามก่อนจะกดปลายจมูกลงกลางกระหม่อมคนขี้หงุดหงิด ผมได้ยินเสียงพี่ยีนส์จิ๊ปากเบาๆ

"ทุกวันนี้ยังใกล้ไม่พออีกรึไงวะ นอนด้วยกันทุกวัน"
เสียงทุ้มนั้นอู้อี้ มือเรียวหยิกเข้าที่เอวผมอย่างหมั่นเขี้ยว ผมดิ้นเล็กน้อยเพราะมันเจ็บ ใช่ครับ ทุกวันนี้เราอยู่ด้วยกัน นอนด้วยกัน กินด้วยกัน.. แต่เราไม่เคยมีอะไรกัน เซ็กซ์สำหรับผมมันไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไรหรอก แต่การสัมผัสมันก็เป็นการบอกรักอย่างหนึ่งไม่ใช่เหรอ?

"อยากกอดพี่ยีนส์"
ผมกระซิบเสียงแผ่วเบาก่อนจะเคลื่อนมือลูบไล้สะโพกมนช้าๆ พี่ยีนส์สะดุ้งเล็กน้อยแล้วพยายามจับมือผมเอาไว้

"มึงก็กอดกูอยู่นี่ไง จะกอดเชี่ยไรมึงอีก"
น้ำเสียงที่ยีนส์ดูหวาดระแวงจนผมจับได้ว่าเจ้าตัวกำลังซึนใส่ผมอีกแล้วทั้งๆที่เขารู้ความหมายของประโยคนั้น

"พี่ซึนใส่ผมอีกแล้วนะ ก็รู้นี่ว่าผมหมายถึงกอดยังไง"
ผมว่าพร้อมกับดันตัวไอ้คนขี้ซึนให้ลงไปนอนข้างๆกันก่อนผมจะพลิกตัวนอนตะแคงหันไปหาเขา พี่ยีนส์เม้มปากแน่นก่อนจะพลิกตัวหันมาจ้องหน้าผมแล้วปล่อยปากออก

"มึงเป็นรับดิ แล้วกูจะให้กอด"
พี่ยีนส์ยักคิ้วให้ผมแล้วส่งยิ้มกวนๆมาให้ก่อนจะส่งมือเรียวมาดึงแก้มกันจนปวดไปหมด ผมย่นจมูกแล้วจับมือของพี่ยีนส์ไว้

"แน่ใจเหรอว่าจะให้ผมเป็นรับ?"
ผมถามพร้อมกับกระพริบตาปริบๆ ผมเป็นเกย์รุกนะครับแต่จะให้เป็นรับมันก็ยังไงๆอยู่ แต่ถ้าพี่ยีนส์ต้องการแบบนั้นผมเป็นให้ก็ได้วะ ถ้าไม่รักทำไม่ได้นะบอกไว้เลย

"เออ หรือเป็นให้ไม่ได้?"

"สำหรับพี่ยีนส์จะให้ผมเป็นอะไรก็ยอมหมดล่ะครับ"
ผมยิ้มกว้างก่อนจะเคลื่อนหน้าไปจุ๊บปากเขาเบาๆ พี่ยีนส์ยกยิ้มมุมปากอย่างพอใจในคำตอบของผม

"ดี อย่าคืนคำล่ะ"

"ไม่คืนคำแน่นอนครับ รักพี่ยีนส์นะ"
ผมพูดจบก็รวบคนข้างๆเข้ามากอดเอาไว้ พี่ยีนส์สอดมือเข้ามากอดรอบเอวผมกลับก่อนจะซุกหน้ากับไหล่ของผม

"ไหนบอกว่าจะพาออกไปกินไอติมไงวะ"
เสียงทุ้มถามขึ้นโดยไม่มองหน้าผม มือเรียวลูบไล้ช่วงเอวผมเล่น... ทำกันแบบนี้คงไม่ได้กินหรอกครับไอติมน่ะ จะได้กินอย่างอื่นแทนแน่ๆ

"ก็มันยังเช้าอยู่เลยนี่ครับ"
ผมตอบก่อนจะจับมือซุกซนของพี่ยีนส์เอาไว้ ใบหน้าหวานเงยมองผมทันทีก่อนจะเลิกคิ้วขึ้น

"อืม แล้วจับมือกูทำไม?"
เสียงไม่สบอารมณ์มาเชียวครับ ผมก้มลงมองแล้วระบายยิ้มออกมาบางๆก่อนจะเลื่อนมือลูบมือเรียวนั่นเบาๆ

"พี่เล่นลูบเอวผมแบบนี้คิดว่าผมไม่รู้สึกอะไรรึไงครับ?"
ผมจ้องตากับคนข้างตัว พี่ยีนส์ทำแค่เลิกคิ้วขึ้นมองผมเหมือนเขาไม่ได้ทำอะไรก่อนหน้านั้น

"เปล่าซะหน่อย"
พี่ยีนส์ผละตัวออกจากอ้อมกอดผมแล้วลุกขึ้นนั่งหันหลังให้ ผมเผลอยิ้มออกมากับความซึนที่ไม่มีวันสิ้นสุดของเขาแล้วลุกขึ้นตาม

"เปล่าก็เปล่าครับ ไปอาบน้ำเถอะ"
ผมขยับเข้าไปใกล้เขาแล้วกดจมูกลงบนแก้มนุ่มก่อนจะรีบกระโดดลงจากเตียง พี่ยีนส์หันขวับมาทางผมก็จะแยกเขี้ยวให้

"ฉวยโอกาสตลอด!"

ตอนนี้ผมกับพี่ยีนส์อยู่ที่ร้านไอติมแถวๆคอนโดของผม เป็นร้านสไตล์โมเดิร์นๆตกแต่งด้วยโทนสีขาวฟ้ามองดูสบายตา ผมกับพี่ยีนส์เลือกนั่งมุมด้านในสุดเพราะไม่อยากเจอความวุ่นวายในวันหยุด

"ผมขอฮันนี่โทสต์ครับ"
เสียงทุ้มสั่งของโปรดของตัวเองก่อนจะหันมาหาผมที่ยังคงพลิกเมนูไปมา ไอ้ผมก็ไม่ค่อยสันทัดเรื่องของหวานด้วยดิ ไม่รู้จะกินอะไรดี

"จะกินไร?"

"ยังไม่รู้เลยครับ"
ผมยังคงพลิกเมนูต่อโดยไม่ได้มองหน้าพี่ยีนส์ มือเรียวดึงเมนูของผมออกไปหน้าตาเฉย ทำให้ผมต้องเงยหน้าขึ้นมองเขาด้วยความสงสัย

"หือ เอาเมนูไปทำไมอ่ะ ผมยังไม่ได้สั่งเลย"

"เอาบับเบิ้ลกัมหนึ่งสองลูกครับ"
พี่ยีนส์จัดการสั่งไอติมแทนผมเรียบร้อยแล้วหันมายิ้มกว้าง.. ไอ้รสไอติมนั่นมันเด็กน้อยมากครับ ผมชอบกินพวกเชอร์เบตมากกว่า

"พี่ยีนส์...ผมไม่กินบับ/กูสั่งให้มึงต้องกิน"
ผมยังพูดไม่ทันจบพี่ยีนส์ก็สวนขึ้นมาทันที ไอ้ไอติมกลิ่นหมากฝรั่งนั่นผมไม่ชอบมันเลยครับ เคยโดนพี่ยีนส์ให้ลองกินอยู่ครั้งนึง แรกๆมันก็อร่อยนะหลังๆผมเลี่ยน

"โหย จะแกล้งกันใช่ไหม?"
ผมมองเขาก่อนจะทำหน้าหงอย พี่ยีนส์ทำเพียงแค่ยักไหล่แล้วก้มลงไปสนใจโทรศัพท์ในมือแทน ผมก็ไม่ได้เซ้าซี้เขาต่อเลยมองอะไรไปเรื่อยๆรอให้ไอติมมาเสิร์ฟ ไม่นานนักไอติมสีหวานๆพร้อมฮันนี่โทสต์ก็มาเสิร์ฟ

"กินเลย ให้ไว"
พี่ยีนส์จับช้อนมายัดใส่มือผมก่อนจะจ้องเขม็งมา ผมสูดลมหายใจเข้าลึกๆก่อนจะจ้วงไอติมรสหมากฝรั่งเข้าปาก ผมยอมรับว่ากลิ่นมันหอมมากนะ แต่ก็นั่นล่ะครับ คนไม่ชอบยังไงก็คือไม่ชอบ แต่ดูเหมือนเขาจะพอใจที่ผมกลั้นใจกินเข้าไปได้

"ดี"
เขาว่าก่อนจะตักไอติมรสมะนาวซึ่งไม่ได้เข้ากับโทสต์เลยสักนิดเข้าปากตัวเอง ผมมองไอติมรสมะนาวตาละห้อยแล้วจ้วงของตัวเองเข้าปากไปอีกคำ

"จะตายยัง ทำหน้าแบบนั้น"
พี่ยีนส์พูดขึ้นหลังจากที่เคี้ยวโทสต์หมดปาก ผมกินไปได้แค่สามคำก็วางช้อนลงไว้ที่เดิม

"ไม่อยากกินแล้ว"

"ไอ้เด็กน้อยเอ้ย เอาไป"
พี่ยีนส์ดันจานโทสต์ของตัวเองมาให้ผมแล้วหยิบแก้วบับเบิ้ลกัมไปกินเอง ผมเลิกคิ้วมองด้วยความมึนงง พี่ยีนส์กำลังทำอะไรวะเนี่ย

"อะไรครับเนี่ย?"

"กูแกล้งมึงอ่ะ ที่จริงสั่งฮันนี่โทสต์ไอติมมะนาวให้มึง"
พี่ยีนส์ตอบก่อนจะเสมองไปทางอื่น ใบหน้าหวานๆนั้นแดงระเรื่อ มือตักไอติมเข้าปากแก้เขินไปซะอย่างนั้น เห็นไหมครับ เขาทำตัวน่ารักอีกแล้วถึงแม้จะแกล้งผมไปด้วยก็เถอะ

"ทำตัวน่ารักอีกแล้วนะยีนส์"
ผมว่าก่อนจะเอื้อมมือไปหยิกแก้มขาวนั่นเบาๆ คนตรงหน้าผมย่นจมูกใส่ก่อนจะตักบัมเบิ้ลกัมของโปรดอีกอย่างของเจ้าตัวเข้าปาก

"ลามปาม ใครใช้ให้เรียกแค่ชื่อ?"
หลังจากไอติมหมดปากเขาก็เปิดประเด็นทันที พี่ยีนส์ไม่ยอมให้ผมเรียกชื่อเฉยๆ แต่เพราะอะไรผมก็ไม่รู้เหมือนกันนะ แต่ที่ผมเรียกก็แค่อยากให้เราดูสนิทขึ้นไปอีกขั้นก็เท่านั้นเอง

"โหย นิดๆหน่อยๆเอง เอ้อ แต่ผมไม่เคยกินโทสต์นะ"
ผมเอาส้อมจิ้มโทสต์แล้วหมุนมันไปมา ชีวิตนี้ไม่เคยแตะโทสต์ก้อนโตๆมาก่อน ง่ายๆคือผมไม่ค่อยกินขนมปังนั่นล่ะครับ

"ก็..อยากให้ลองกินของที่กูชอบบ้าง"
พี่ยีนส์ว่าเสียงเบาแล้วก้มหน้าก้มตากินบับเบิ้ลกัม ผมลอบนิ้มกับความน่ารักนั่นแล้วส่งโทสต์หอมๆเข้าปากทันที รสสัมผัสมันนุ่มลิ้นช่ำไปด้วยความหวานของน้ำเชื่อมรสเมเปิ้ล พอกินไอติมมะนาวที่ดูยังไงก็ไม่น่าจะเข้ากันได้ตามเข้าไปกลับทำให้มันอร่อยขึ้นกว่าเดิม

"พี่ยีนส์..."
ผมกลืนทั้งหมดลงคอแล้วเรียกคนตรงหน้าด้วยเสียงที่เบา หัวคิ้วขมวดเข้าหากันแน่นจนพี่ยีนส์เบิกตาโตมองผม

"ไม่อร่อยเหรอ?"
คำถามนั้นทำให้ผมต้องกลั้นยิ้มอย่างสุดความสามารถ ไม่ใช่อะไรหรอกครับ ผมกำลังแกล้งพี่ยีนส์อยู่ ผมตีหน้าเดิมกลับไปแล้วพยักหน้าเบาๆ

"มึงนี่กินยากกว่าที่กูคิดอีกนะ"
นิ้วเรียวส่งมาดึงแก้มผมเบาๆ ผมมองคนตรงหน้าก่อนจะคลี่ยิ้มกว้างแล้วจับมือของเขาเอาไว้ก่อนจะเฉลยความจริง

"มันไม่อร่อย แต่มันอร่อยมากต่างหาก"
พี่ยีนส์ถลึงตาใส่ก่อนจะดึงมือตัวเองกลับอย่างรวดเร็ว พี่เขาคงแค้นผมมากเลยตักบับเบิ้ลกัมยัดเข้าปากผมทันที โอย ช้อนกระแทกฟันด้วยครับ เสียวชะมัด

"แค่ก พี่ทำร้ายผมนะ"
ผมรีบกลืนไอติมลงแล้วกินน้ำตามทันที พี่ยีนส์ยิ้มเยาะด้วยความสะใจก่อนจะใช้นิ้วเรียวเกลี่ยขอบปากผม

"ไอติมมันเลอะ"
เขาบอกผมก่อนจะส่งนิ้วเข้าปากตัวเอง... ผมมองเขาด้วยความอึ้งก่อนจะรู้สึกว่าหน้ากำลังร้อนวาบ คนบ้าอะไรวะทำไมต้องทำตัวน่ารักขนาดนี้ด้วย แบบนี้ผมคงอดใจไว้ไม่ไหวแล้วล่ะครับ คืนนี้เป็นไงเป็นกันผมจะกอดพี่ยีนส์ให้ได้!

"มองทำไม?"
พี่ยีนส์เหมือนจะรู้ตัวว่าโดนผมมองนานเกินไปเลยทักขึ้น ผมส่ายหน้าช้าๆไม่อยากพูดอะไรออกไปเพราะกลัวว่าพี่ยีนส์จะเขินแล้วเลิกทำตัวแบบนี้กับผม

"กินเสร็จจะไปไหนต่ออีกไหม?"

"ไม่ไปครับ พี่อยากไปไหนต่อป่ะ?"

"อยากว่ายน้ำ"

"งั้นกลับไปว่ายที่คอนโดกัน"

"ไม่เอา จะไปสระมอ"
พี่ยีนส์พูดก่อนจะยักคิ้วให้ผมที่กำลังทำหน้าบูดบึ้งเมื่อได้ยินคำว่า 'สระมอ' ผมบอกไว้เลยว่าสระน้ำมอผมคนเยอะมาก! แล้วอีกอย่างนะ ผมโคตรจะหวงพี่ยีนส์เลยเถอะครับ ไม่ใช่ว่าเขาเป็นคนหุ่นขี้ก้างอะไรนะ แต่แบบ...หุ่นเพรียว หน้าท้องมีมัดกล้ามเล็กน้อยแถมเอวคอด ผิวขาวเนียนละเอียด!! เป็นผู้ชายด้วยกันก็แม่งต้องมองแน่ๆอ่ะ

"ไม่ไปสระมอได้ไหม คนเยอะจะตาย"
ผมมุ้ยหน้าก่อนจะขอร้องเขาด้วยเสียงอ้อน พี่ยีนส์ทำเพียงส่ายหน้าเบาๆ นี่เขาคิดจะแกล้งผมอีกรึไงกัน ก็รู้ทั้งรู้ว่าผมหวงเขาแค่ไหน

"คนเยอะหรือหวง อย่ามาซึน"
เอาแล้วไง โดนย้อนกลับมาแบบเต็มๆ ไม่รู้จะหาทางแถยังไงให้รอดพ้นอาการซึนของตัวเอง ก็มีแต่ถอนหายใจออกไปแล้วก้มหน้ารับความจริง

"ทั้งสองอย่างๆ พอใจยังครับ?"

"เออ ว่าแต่กูซึน มึงก็ซึนไม่แพ้กันว่ะ ไปลุกๆ อยากว่ายน้ำละ"
แล้วพี่เขาก็ไม่รอให้ผมโวยวายอะไรทั้งนั้น เดินออกไปที่เค้าเตอร์แล้วจ่ายเงินเรียบร้อย ทำให้ผมต้องรีบดื่มน้ำแล้ววิ่งตามพี่ยีนส์ออกไป

แล้วสุดท้ายผมก็มายืนหน้าบึ้งอยู่ขอบสระในชุดกางเกงว่ายน้ำขาสั้นเพียงตัวเดียว มองพี่ยีนส์ใส่ชุดแบบเดียวกันที่ตอนนี้กำลังวอร์มร่างกายอยู่ข้างๆกัน เขาดูอารมณ์ดีเป็นพิเศษตั้งแต่เหยียบเข้าสระมอ

"พี่ยีนส์ โดนมองอีกแล้วนะ"
ผมเหล่สายตามองไปรอบสระก็เห็นว่าไอ้ผู้ชายพวกนั้นมองมาที่พี่ยีนส์ไม่ต่ำกว่าสามสี่คน พี่ยีนส์หยุดวอร์มร่างกายแล้วเลิกคิ้วมองหน้าผมแบบไม่เดือดร้อน

"แล้วไงวะ? ผู้ชายเหมือนกัน"
เขาเดินมาเผชิญหน้ากับผม สายตาเรามองสบกัน

"แต่ผมหวง"

"หวงไม่เข้าเรื่อง มองมาก็เอากูไปไม่ได้เหอะ"
พี่ยีนส์ผลักหัวผมก่อนจะระบายยิ้มออกมา ผมมุ้ยหน้าเหมือนเดิม ก็คนมันไม่ชอบนี่หว่า นี่แฟนผมนะครับสงวนสิทธิ์มองได้คนเดียวไหมล่ะ

"พี่ยีนส์!"

"เสียงดัง ถ้ามึงไม่โวยวายคืนนี้จะให้รางวัล"
พี่เขาขยิบตาให้ผมก่อนจะกระโดดลงสระไป ผมได้แต่ยืนค้างเพราะกำลังประมวลผลบางอย่างก่อนจะคลี่ยิ้มออกมาแล้วกระโดนตามพี่ยีนส์ไป ผมไม่โวยวายก็ได้วะ อยากรู้เหมือนกันว่าพี่ยีนส์จะให้อะไรผม





- Jeans -

ตอนนี้ผมนั่งอยู่ที่ปลายเตียงในมือมีขนมหนึ่งถุง ทีวีกำลังฉายหนังเรื่องโปรดอยู่พอดี ส่วนไอ้แป๊กกำลังอาบน้ำอยู่ผมเลยปลีกตัวมานั่งจ้องทีวีได้ แต่ไม่นานนักร่างสูงใหญ่ของมันก็ออกมาจากห้องน้ำพร้อมกับมีบ็อกเซอร์ติดตัวเพียงชิ้นเดียว อย่าไปถามหากางเกงชั้นในครับ มันไม่เคยใส่นอนด้วยซ้ำ

"พี่ยีนส์ครับ ~"
เสียงทุ้มเรียกผมที่กำลังหยิบขนมเข้าปาก ผมเหลียวไปมองก่อนที่มันจะเดินเข้ามาหาแล้วทิ้งตัวลงนั่งซ้อนหลังดึงตัวผมไปพิงอกมัน ผมเลิกสนใจแป๊กแล้วดูหนังต่อ

"สนใจแต่อย่างอื่น ไม่สนใจผมเลย"
มันว่าเสียงกระเง้ากระงอด ผมทำเพียงยักไหล่ให้มันแล้วดูหนังต่อ มือยังส่งขนมเข้าปากอย่างไม่ขาด แต่ก็ต้องชะงักเมื่อแป๊กดึงมือผมไว้แล้วงับขนมไปแทน

"จะสนใจผมได้รึยัง?"
มันถามเสียงเข้มแล้วเลียเศษขนมที่ติดอยู่ปลายนิ้วของผม ผมเหลือบมองมันก่อนจะทำหน้านิ่งๆทั้งๆที่หัวใจเริ่มเต้นรัว สายตาที่แป๊กใช้มองมาราวกับจะกินผมเข้าไปทั้งตัว รู้อยู่แล้วล่ะว่ายังไงๆคืนนี้ผมก็ไม่รอดแน่ๆ แต่ขอหวงตัวหน่อยเถอะน่า

"กูจะดูหนัง อย่ากวน"
ผมดึงมือกลับแล้วขยับนั่งตัวตรง ไอ้แป๊กมันไม่ยอมแล้วสวมกอดเอวผมไว้ จมูกโด่งซุกไซร้ลงมาที่ซอกคอผมก่อนจะสูดหายใจเอากลิ่นหอมเข้าปอดไปเต็มๆ

"คอยดูว่าพี่จะสนผมหรือหนังมากกว่ากัน"
มันว่าก่อนจะงับลงที่ต้นคอผมเบาๆ มือหนาเริ่มซุกซนสอดเลื้อยเข้ามาในเสื้อยืดตัวโคร่งของผม คนอ่อนตามร่างกายเริ่มลุกชันเมื่อโดนสัมผัสโดนตรงส่วนไวต่อความรู้สึก

"อ่ะ ไอ้แป๊กอย่าจับตรงนั้น"
ผมจับมือมันไว้แน่นในขณะที่มือซนเค้นคลึงลงบนยอดอกของผม

"สนใจผมสิครับ"
เสียงทุ้มกระซิบลงมาข้างหูก่อนปลายลิ้นร้อนจะถูกส่งมาไล่เลียกกหูกันจนผมต้องย่นคอหนี

"พอเลยนะ"
ผมผละตีวออกจากแป๊กแล้วผลักมันลงนอนราบบนเตียงก่อนจะขึ้นคร่อมเอาไว้ มันมีสีหน้าตกใจอย่างเห็นได้ชัด ก็ผมเคยบอกไปแล้วไม่ใช่รึไงว่ามันต้องเป็นรับ ไม่อย่างนั้นผมจะไม่ยอม

"พี่ยีนส์... อะ เอาจริงเหรอ?"
เสียงมันสั่นจนผมต้องกลั้นขำไว้อย่างสุดความสามารถ ผมพยักหน้าอย่างหรักแน่นก่อนจะโน้มตัวประกบปากลงก่อนจะบดเบียดริมฝีปากอย่างร้อนแรง มือเรียวลูบไล้ไปตามกล้ามเนื้อสวยของมันอย่างเชื่องช้า เสียงครางอื้ออึงดังอยู่ในลำคอของแป๊ก ผมถอนริมฝีปากออกก่อนจะประกบลงไปใหม่ ขบเม้มดูดดึงจนเกิดเสียงน่าอายแล้วสอดลิ้นชื้นควานหาความหวานภายในโพรงปาก

"อือ"
ผมถอนริมฝีปากออกในขณะที่แป๊กกำลังจะเป็นฝ่ายนำจูบ ผมไม่ได้รอช้าให้เขาลวนลามผมก่อนด้วยการดึงเสื้อผ้าที่ปกปิดร่างกายเพียงชิ้นเดียวของแป๊กออก ก่อนจะใช้มือจับแกนกลางแล้วรูดรั้งมือช้าๆ แป๊กมองผมก่อนจะกัดปากตัวเองข่มความเสียวเอาไว้ แฟนใครว่ะเซ็กซี่เป็นบ้า

"พี่ยีนส์ขอเร็วๆ"
ยังไม่ทันไรไอ้แป๊กก็ออกคำสั่งผมซะอย่างนั้น มือหนาของมันยังรุกรานผมไม่หยุด ยอดอกถูกบดขยี้ด้วยปลายนิ้วร้อนจนผมเผลอครางออกมาอย่างห้ามไม่ได้ เสื้อตัวโคร่งถูกถอดโยนไปกองอยู่ข้างเตียง แป๊กดูตกใจที่เห็นผมใส่แค่ชั้นในไว้ ก็จะใส่อะไรให้มากมายวะ ยังไงก็โดนมันถอดทิ้งอยู่ดี

"นี่ยั่วกันใช่ไหม?"
ผมไม่สนใจคำถามของมันก่อนจะโน้มตัวลงกดจูบลงบนหน้าอกของแป๊กแล้วจัดการดูดดึงจนมันเป็นรอยสีกุหลาบ เสียงซี้ดปากของคนใต้ร่างยิ่งทำให้ผมมีอารมณ์มากยิ่งขึ้นอมือเรียวยังคงทำหน้าที่ของมันต่อไป ส่วนแป๊กเลิกใส่ใจกับการที่ผมไม่ยอมตอบคำถาม มือหนานวดคลึงสะโพกของผมอย่างเมามัน

"แป๊ก.."
ผมเรียกชื่อมันแผ่วเบาก่อนจะจับขามันแยกออกจากกันแล้วดันขึ้นเป็นรูปตัวเอ็ม ไอ้แป๊กสูดหายใจเฮือกใหญ่ หน้าตายังแสดงความตกใจให้เห็น

"พี่ยีนส์.. ผม.."
มันมีท่าทีลำบากใจ แต่ผมไม่สนอะไรเพราะมันรับปากผมไปแล้ว จะมาเปลี่ยนตอนนี้คงสายไป ผมหยุดตัวเองไม่ทันแล้ว ปากเรียวบางของผมประกบลงบนปากหยักอีกครั้ง มือเรียวลูบไล้ไปตามช่องทางด้านหลังของคนใต้ร่าง ไอ้แป๊กพยายามเบี่ยงตัวหลบมือผมเพียงเล็กน้อย คงกลัวผมจะโกรธ

"พี่... เจลไหม ผมกลัวเจ็บ"
มีนขมวดคิ้วมองผมด้วยสีหน้าจริงจัง ในมือมีขวดเจลที่ไม่รู้ว่ามันไปคว้ามาจากหัวเตียงตอนไหน ผมมองแล้วลอบยิ้มก่อนจะหยิบขวดออกจากมือมันมาตั้งไว้ข้างตัวแล้วจัดการคลานไปหยิบถุงยางออกมาสองชิ้น ผมร่นกางเกงในลงอย่างไม่อายสายตามันแล้วใช้ปากฉีกซองถุงยางออกก่อนจะสวมให้กับตัวเองแล้วสวมให้แป๊กต่อ

"พี่ยีนส์.. ผมไม่เคยนะเว้ย"
มันพูดอีกครั้ง ส่วนผมทำแค่ยกนิ้วชี้ทาบลงบนปากแป๊กให้หยุดพูด มันกรอกตามองผมอย่างตื่นกลัว... ทีตอนหื่นไม่เห็นจะกลัว พอเจอสถานการณ์จริงทำไมกลายเป็นแบบนี้วะ

"เดี๋ยวกูสอนเอง อยู่นิ่งๆ"
ผมว่าก่อนจะหยิบขวดเจลออกมาบียใส่มือแล้วละเลงลงไปที่ช่องทางของมัน ความเย็นของเจลทำให้แป๊กเผลอครางเสียงต่ำออกมา ผมกัดริมฝีปากตัวเองจนรู้สึกเจ็บไปหมด เพราะต้องข่มความรู้สึกที่พุ่งพล่านไว้ อยากให้ค่อยเป็นค่อยไปมากกว่า

"อืม! เอาเลยผมพร้อมแล้ว"
มันหลับตาแน่น กำผ้าปูที่นอนไว้จนยับยู่ยี่ ผมลอบยิ้มก่อนจะกดจูบลงกลางอก แค่นี้ก็พอแล้วกับการพิสูจน์ว่าแป๊กทำเพื่อผมได้หรือไม่ ผมขยับออกจากตัวเขาแล้วทิ้งตัวลงนอนข้างๆก่อนจะดึงอีกคนให้ขึ้นคร่อมกัน แป๊กลืมตาขึ้นด้วยความตกใจแล้วมองผมด้วยสีหน้าที่เต็มไปด้วยคำถาม

"กูพร้อมให้มึงกอดแล้ว"
ผมว่าก่อนจะคล้องแขนไว้ที่ลำคอของแป๊กแล้วยกตัวเองขึ้นจูบปากหยัก

"พี่ยีนส์แม่ง"
มันว่าพร้อมกับจับขาผมให้ชันขึ้นก่อนจะใช้เจลละเลงไปที่ช่องทาง นิ้วร้อนค่อยๆไล่วนนวดคลึงบริเวณปากทางแล้วสอดใส่เข้าช่องทางอย่างเชื่องช้า ผมนิ่วหน้าด้วยความเจ็บปวด... ผมไม่เคยมีอะไรกับผู้ชายมาก่อนทั้งๆที่ตัวเองเป็นไบ

"แป๊ก.. กูเจ็บ"

"ผมจะเบามือนะครับ เชื่อผมนะ"
มันก้มลงจูบผมก่อนจะขยับนิ้วเข้าออกให้ผมชิน ความเจ็บยังคงหลงเหลือแต่ความรู้สึกใหม่ก็เกิดขึ้นในเวลาถัดมา นิ้วของแป๊กโดนถอนออกไปแล้ว สิ่งแปลกใหม่กำลังขยับเข้ามาทักทายกันมันมีขนาดใหญ่กว่าและอุ่นกว่าเป็นไหนๆ

"อ๊ะ เจ็บ"
ผมครางก่อนจะจับแขนของไอ้แป๊กไว้ ปากเม้มเข้าหากันอย่างอดทน

"หายใจเข้าลึกๆนะครับ อย่าเกร็ง"
แป๊กมองผมด้วยสายตาอ่อนโยนก่อนจะขยับเข้าหากันช้าๆ ผมพยายามทำตามที่แป๊กบอกทุกอย่างจนน้องชายของมันเข้ามาอยู่ในตัวผมจนหมด ผมโกยลมหายใจเข้าปอดอย่างหนัก

"ขะ ขยับสิ"
ผมมองคนด้านบนอย่างออดอ้อน ใส่เข้ามาแล้วหยุดไว้แบบนั้นมันโคตรอึดอัดเลยนะเว้ย

"ครับผมที่รัก"
มันรับคำก่อนจะขยับสะโพกอย่างเชื่องช้า ผมนิ่วหน้าด้วยความเจ็บปวดในช่วงแรกก่อนจะครางเสียงหวานเมื่อความเสียวเข้ามาแทรก

"อ๊ะ อือ"
แป๊กยังคงขยับสะโพกเข้าหากันอย่างไม่เหน็ดเหนื่อย ร่างของผมขยับตามทุกจังหวะที่ส่งมาให้ เสียงครางขาดหายเมื่อแป๊กประกบจูบลงมาหากันก่อนจะถอนออกแล้วเคลื่อนไปครอบครองยอดอกของผม

"อ๊ะ อ๊า อย่าแกล้งสิวะ"
ผมดันหัวแป๊กให้ออกไปจากอกตัวเอง ตอนนี้เสียวทั้งบนทั้งล่างจนจะทนไม่ไหวอยู่แล้ว

"พี่ยั่วผมก่อนทำไมล่ะครับ คืนนี้ไม่สลบไม่เลิกนะจำไว้"
ผมแยกเขี้ยวใส่มันได้แค่นั้นก็ต้องครางต่อไปเพราะมันเล่นกระแทกย้ำจุดกระสันของผมไม่หยุด ได้แต่แช่งในใจขอให้มันเอวเคล็ดสิบวันสิบคืนด้วยเถอะ จะได้เลิกหื่นกามแบบนี้สักที !

ผมตื่นขึ้นมาช่วงสายของอีกวันหนึ่ง ความเจ็บปวดมาเยือนเมื่อผมขยับตัว จะลุกขึ้นนั่งยังยากลำบาก ระบมไปหมดทั้งตัวจริงๆ ผมทำได้แต่นอนคว่ำหน้าลงกับหมอนแล้วส่งเสียงแหบพร่าเรียกคนที่อยู่หน้าตู้เสื้อผ้า

"แป๊ก"

"ตื่นแล้วเหรอครับ?"
มันรีบร้อนเดินเข้ามาหาผมก่อนจะนั่งลงข้างๆ ผมพยักหน้าเบาๆพยายามเปิดเปลือกตาขึ้นมองหน้ามัน

"อือ ปวด"
ผมบอกออกไปก่อนจะนิ่วหน้าเมื่อต้องการขยับตัวไปนอนตักมัน แป๊กเลยเป็นฝ่ายประคองหัวผมแล้วสอดขาเข้ามารับหัวผมแทน

"เดี๋ยวลุกขึ้นอาบน้ำ กินข้าว กินยานะครับ"
มันว่าก่อนจะกดจมูกลงมากลางหน้าผากผม ผมส่ายหน้าช้าๆ ไม่เอาไม่ลุก

"จะนอน"
ผมหลับตาลงแล้วเอื้อมแขนกอดเอวมันเอาไว้

"งั้นกินข้าวแล้วกินยานะ เดี๋ยวผมไปเอามาป้อน"
หึ... ผมส่ายหน้าอีกครั้ง ตอนนี้ไม่เอาอะไรทั้งนั้นอ่ะครับ ขออ้อนแฟนก่อนเถอะ

"ไม่เอา"
ผมถูไถแก้มลงกับตักมัน แป๊กถอนหายใจเบาๆแล้วระบายยิ้มออกมาก่อนจะโน้มตัวลงมาจูบ

"อ้อนเหรอ?"

"อือ"

"โอ๋ๆ ขอโทษนะครับที่ผมทำให้พี่เจ็บ"

"ไม่เป็นไร"

"อื้อ รักเมียนะครับ"

"ไอ้บ้า ใครเป็นเมียมึง"

"ก็เมื่อคืนไง พี่เป็นเมียผม"

"เงียบไปเลยนะ"

"อ้าว หรือไม่จริงครับ?"

"อือ! รักมึงนะแป๊ก"
ก็ไม่อยากยอมรับเท่าไหร่หรอกครับว่าเป็นเมียมัน... ก็คนมันเขินจะให้ทำยังไงล่ะเนอะ เป็นคนซึนมาได้ตลอดยังไงๆก็ขอซึนไปเรื่อยๆแล้วกันเนอะ




END


-----------------------------------------------

จบจริงๆแล้วน้า ขอบคุณทุกคนที่เข้ามาอ่านครับ ♥

ออฟไลน์ KKKwanGGG

  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1365
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +21/-2
น่ารัก ...........

ออฟไลน์ cchompoo

  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1402
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +29/-4

ออฟไลน์ ketekitty

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 778
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +29/-0
หน่วงนิดๆ แต่น่ารัก พี่ยีนส์คนซึน ^^

ออฟไลน์ MSeraph

  • This too shall pass
  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1753
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +33/-3
น่ารักกกก
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 15-07-2016 17:52:53 โดย MSeraph »

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

ประกาศที่สำคัญ


ตั้งบอร์ดเรื่องสั้น ขึ้นมาใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดนี้ ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.msg2894432#msg2894432



รวบรวมปรับปรุงกฏของเล้าและการลงนิยาย กรุณาเข้ามาอ่านก่อนลงนิยายนะครับ
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0



สิ่งที่ "นักเขียน" ควรตรวจสอบเมื่อรวมเล่มกับสำนักพิมพ์
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=37631.0






ออฟไลน์ ❣☾月亮☽❣

  • เป็ดApollo
  • *
  • กระทู้: 6774
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +264/-6
 :man1:   :pig4:  ขอบคุณค่ะ

ออฟไลน์ seaz

  • รักอยู่ไหน...ใจเรียกหา
  • เป็ดArtemis
  • *
  • กระทู้: 5385
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +381/-9
น่ารัก ... ตามมาจากเรื่อง ฟาง - แพม ^^

ออฟไลน์ Coffeeblack

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 317
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +4/-0
นึกว่าแป๊กจะได้เป็นรับจริงๆซะล่ะ คิคิ

คู่นี้ก็น่ารักมากเลยฮะ

 o13

ออฟไลน์ ♥►MAGNOLIA◄♥

  • เป็ดApollo
  • *
  • กระทู้: 7538
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +193/-11
สนุกมากกก ชอบบบบบ :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
 :L1: :L1: :L1:
 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:

ออฟไลน์ MayA@TK

  • เป็ดArtemis
  • *
  • กระทู้: 4992
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +51/-7

ออฟไลน์ lizzii

  • เป็ดAthena
  • *
  • กระทู้: 6284
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +271/-2
น่ารักจัง

ออฟไลน์ Legpptk

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 378
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +7/-0

ออฟไลน์ twinmonkey0311

  • เป็ดAthena
  • *
  • กระทู้: 5500
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +110/-9

ออฟไลน์ arij-iris

  • เป็ดAres
  • *
  • กระทู้: 2922
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +30/-5
น่ารักอ่ะ พี่ยีนส์ขี้แกล้งจริงๆ

ออฟไลน์ phai

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 406
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +22/-1

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE






ออฟไลน์ tear0313

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 319
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +2/-0

ออฟไลน์ IaminLove

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 564
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +11/-5
น่ารักกก  :mew1:

ออฟไลน์ tear0313

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 319
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +2/-0

ออฟไลน์ ♥►MAGNOLIA◄♥

  • เป็ดApollo
  • *
  • กระทู้: 7538
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +193/-11
ชอบบบบ  :katai2-1:
แป๊ก ยีนส์  :กอด1: :กอด1: :กอด1:
ไรท์ มาลงตอนพิเศษ อีกนะ
       :L1: :L1: :L1:
 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:

ออฟไลน์ khwanruen

  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 1051
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +7/-3
  :-[ ชอบค่ะ

ออฟไลน์ yunnutjae

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 650
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +10/-2
พี่ก็ชอบแกล้งน้อง เกือบไปแล้วนะแป๊ก :katai2-1: 555555555 ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆค่ะ สนุกกกก o13 

ออฟไลน์ Petit.K

  • Petit parapluie
  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 840
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +10/-0
 :L2:
น่ารักกกก

ออฟไลน์ q.tr

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 367
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +3/-0
หน่วงตอนแรกพอกรุบๆ พอหลังจากนั้นซึนๆแต่น่ารักมากกก  :impress2:

ออฟไลน์ ชอบอ่าน

  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 152
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +1/-0

ออฟไลน์ HappyYaoi

  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 161
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +1/-0
สนุกมาก ๆ ค่ะ

 

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด


สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด