ฮว๊ากกก .. ใครก็ได้ที่ไม่ใช่เอ็ง !! .+
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด

สนใจโฆษณาติดต่อ laopedcenter[at]hotmail.com คลิ๊กรายละเอียดที่ตำแหน่งว่างเลยครับ

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด

ผู้เขียน หัวข้อ: ฮว๊ากกก .. ใครก็ได้ที่ไม่ใช่เอ็ง !! .+  (อ่าน 206195 ครั้ง)

AmPZii

  • บุคคลทั่วไป
เล่นน้ำกานทุกวันเลยหรอเนี่ย :m32:



รออ่านตอนต่อไป :mc4: :mc4:

ออฟไลน์ PHUCK™

  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1500
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +625/-31
ง่า ..
ขอโทษด้วยนะครับที่หายไปหลายวัน ..
ตอนนี้เขียนจบแล้วนะครับสำหรับเรื่องสั้นขนาดยาวเรื่องนี้ ..

นอนร้องไห้ทั้งคืน ..
คิดถึงใครหลายคนที่จากกันไปครับ ..

ออฟไลน์ PHUCK™

  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1500
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +625/-31
บทที่ 23 :: รัก/สาม/เศร้า .+


.
.
.


" ...เพียว!!!... "
" ...แฮม!!!... " ไอ้ตี๋จัดฟันดูตกใจอยู่ไม่น้อยที่คนที่เรียกชื่อมันคือไอ้แฮม .. จะว่าไปมันก็คุ้นๆนะ 'ไอ้เพียว' เหมือนเคยได้ยินเมื่อเร็วๆนี้ .. คัมมิ่ง ซูนนน น -o-
" ......... "
" ......... "
' ใครวะ ' ไอ้ชีสก้มหน้าลงมากระซิบถามผม
' ไม่รู้ว่ะ =______=" ' ผมบอกมันไป .. กูก็งงเหมือนมึงนั่นแหละ
" มีไรป่าววะ " ไอ้เยี่ยมถามไอ้แฮม เพราะจากสายตาที่ไอ้แฮมมองไอ้หน้าตี๋ดูเหมือนว่าจะมีเรื่องเร็วๆนี้
" .. อะ .. อ่อ ป่าวพี่ๆ " ไอ้แฮมหันไปบอกไอ้เยี่ยมก่อนจะหันมามองหน้าไอ้ตี๋จัดฟันที่ตอนนี้กลับมายิ้มเหมือนเดิมแล้ว
" รู้จักกันเหรอ " ไอ้ตี๋จัดฟันถามผมแล้วพยักหน้าไปทางไอ้แฮม
" อะ .. เอ่อ .. เออรู้จักดิวะ " ผมบอกมันไป
" อ่อ .. อืมม ฮิฮิ ^________^ " มันพยักหน้ารับรู้ก่อนจะหัวเราะทำตาเป็นประกาย  นี่กูไปจุดประกายอะไรในชีวิตมึงอีกล่ะ? กูไม่ใช่ซันซิลนะ !!!
" ................. "
" ................. "
" ................. " ไอ้สองตัวยังต่างคนต่างมองหน้ากัน ไอ้แฮมทำหน้าเหมือนไอ้ตี๋จัดฟันนี่กระโดดถีบหน้าในคอนเสิร์ตคาราบาว  .. ส่วนไอ้ตี๋นั่นก็ทำหน้าเหมือนพรุ่งนี้จะไม่เหลือโอกาสให้ยิ้มแล้ว ^____________^"
" เดี๋ยวคืนนี้เพียวโทรหานะครับที่รัก " ไอ้หน้าตี๋บอกเสียงดังฟังชัดก่อนจะก้มลงมาจุ๊บแก้มผมแล้วเดินจากไป O.O;;;;
" ................... " พอรู้สึกตัวได้ผมก็หันไปมองคนที่ยืนอยู่บนรถ
" แฮ่ แฮ่ " ผมเอามือมาลูบต้นคอเพราะรู้สึกเย็นวูบๆ .. ซวยแว้ววววว ว ว ว >_______<"""" กูเกลียดเมิงงง ง  ไอ้ตี๋ระยำ .. มาปล่อยระเบิดไว้แล้วจากไปซะงั้น !!!
" หมายความว่าไง " คำถามของไอ้แฮมทำให้ผมรู้สึกว่าเชียงใหม่อากาศร้อนจริงจังอะ .. เพราะตอนนี้เหงื่อมันผุดออกตามรูขุมขนหยั่งกะน้ำตกหน้าสยามพาราก้อนน น ..TwT
" แฮ่ แฮ่ ~"


.
.
.
" ตกลงมันยังไงวะไอ้ตรอง " ไอ้อาร์มเดินมาตบไหล่ผมก่อนจะนั่งลงมองหน้าข้างๆ
" มึงมีคำตอบในใจรึยังล่ะ "
" กูถามมึงอยู่ " นานๆทีไอ้อาร์มมันเข้าโหมดจริงจังนะครับเนี่ย
" ก็ถ้ามึงมีคำตอบในใจอยู่แล้วกูก็จะได้ไม่ต้องอธิบาย .. เชื่อตามคำตอบของความรู้สึกมึงเองเหอะ "
"  .. กูไม่มีคำตอบเชี่ยไรทั้งนั้น กูแค่อยากให้มึงพูด แล้วกูก็พร้อมที่จะเชื่อมึงเสมอ " ไอ้อาร์มพูดด้วยน้ำเสียงหนักแน่น
" อืม .. " ผมพยักหน้าขอบคุณมันไป ก่อนจะสูดหายใจเข้าลึกๆ มองไปยังไอ้ปริ๊นซ์ ไอ้เยี่ยมที่นั่งอยู่บนเก้าอี้ไม่พูดอะไรสักคำ ส่วนไอ้ชีสก็ยืนกอดอกเอาหลังพิงประตู
" กูยอมรับนะเว้ยว่ากูเจ้าชู้ .. " พอผ่านประโยคแรกไปแล้ว ผมว่าอะไรๆมันก็ง่ายขึ้นนะ .. ว่าป่ะ ??
"  แต่กูคนใครกูคบทีละคนเว้ย .. มึงเองก็น่าจะรู้ " ไม่มีคำพูดใดๆตอบกลับมา ไอ้สี่คนนั้นยังคงนั่งฟังด้วยความตั้งใจ
" แล้วไอ้แฮมคือ .. เอ่อ .. ผู้ชายคนเดียวที่กูรู้สึกว่า ... แบบ บ ... "
" 'รัก' ?? ? " ไอ้อาร์มพูดแทนผม
" ก็ ... อืมม " ผมยอมรับไปตรงๆ .. ปัจจุบันผมก็ยังมองผู้หญิง ชอบผู้หญิง .. ผมไม่รู้ว่าผมเป็นเกย์รึเปล่า ผมไม่รู้ .. ไม่รู้อะไรทั้งนั้น
" แล้วมึงไปรู้จักไอ้เชี่ยนั่นได้ไง " ไอ้ชีสยังยืนกอดอกอยู่ถามผมด้วยน้ำเสียงเรียบๆ
" เมื่อวานมันเดินมาปะแป้งกู แล้ววันนี้มันก็เป็นคนฉีดน้ำล้างแป้งให้กู "
" ดูมันบังเอิญผิดปกติจังเนอะ " ไอ้ชีสมองผมด้วยสายตาจับผิด
" กูไม่รู้ .. แต่กูไม่ได้คิดอะไรกับมันแน่ๆ " ผมหันไปบอกไอ้ชีส มันพยักหน้าเบาๆก่อนจะเงียบไป ...
" โถ่เว้ยยย ย .. แม่งมีแต่เรื่องง ง " ผมตะโกนลั่นห้องก่อนจะฟุบหน้าลงกับหมอน .. เมื่อตอนเย็นพอกลับมาถึงบ้านไอ้แฮมก็เดินมาหยิบมือถือผมในห้อง แล้วก็เดินเข้าห้องมันล็อคประตูไปเลยจนถึงตอนนี้ยังไม่ได้คุยอะไรกันสักคำ
" กู เ ชื่ อ มึ ง " สามพยางค์ของไอ้อาร์มทำเอาน้ำตาผมไหลลงกับหมอน .. ไอ้ปริ๊นซ์กับไอ้เยี่ยมก็เดินมานั่งบีบไหล่เบาๆอยู่ข้าง .. เออ กูรู้ .. กูรู้ว่ายังมีมึงอยู่ข้างๆเสมอ .. ขอบใจว่ะ
" ..................... "
" ..................... "
" ..................... " บรรยากาศในห้องตอนนี้เงียบจนแทบได้ยินเสียงลมหายใจ กับ เสียงสะอื้นของผม
" กูถามคำเดียวนะเว้ย .. มึงรักไอ้แฮมแน่ๆใช่ป่ะ " ไอ้ชีสพูดขึ้นหลังจากที่ยืนกอดอกทำท่าคิดอะไรบางอย่างอยู่นาน
" อืม " ผมเงยหน้ามาพยักหน้าให้มันก่อนจะก้มลงไปปล่อยโฮต่อ ..
" งั้นเดี๋ยวกูไปคุยกับมันให้เอง "  ไอ้ชีสบอกก่อนจะเปิดประตูออกไป
" มึงแน่ใจแล้วนะไอ้ชีส ?? " ประโยคคำถามของไอ้เยี่ยมทำให้ไอ้ชีสยืนนิ่งอยู่หน้าประตู  มันยืนนิ่งอยู่เกือบครึ่งนาทีก่อนจะปิดประตูจากไป ..


.
.
.
' ตรอง .. เค้าขอโทษ '
' อ่า .. ตรองต้องขอโทษแฮมดิวะ ' ผมยืนนิ่งปล่อยให้ไอ้แฮมกอดอยู่ริมระเบียง
' ขอโทษนะ .. เค้าน่าจะเชื่อใจตรอง เค้าน่าจะฟังตรอง เค้าน่าจะ .. " ผมเอานิ้วชี้แตะที่ริมฝีปากไอ้แฮมเบาๆ ก่อนจะส่ายๆหน้าแล้วยิ้มให้มัน .. ทำไมนับวันมันเริ่มสาวขึ้นๆวะ -*-
' ไม่โกรธเค้านะ '
' ครับ ' ผมลูบหัวไอ้แมวน้อยด้วยความเอ็นดู
' คืนนี้อยู่กับเค้าได้มั๊ย ' ไอ้แฮมเงยหน้ามาขอคำตอบจากผม
' อืม .. คืนนี้ตรองขอคุยกับไอ้พวกนั้นได้ป่ะครับ ' คำตอบของผมทำเอาไอ้ตัวเล็กทำปากจู๋
' ก็ได้ .. ห่มผ้าดีๆละกัน อย่าดิ้นไปกอดใครด้วย ' ไอ้ตัวเล็กกำชับก่อนจะเดินกลับห้องไป ...

.
.
ผมลืมตาตื่นขึ้นในความมืด .. เรื่องราวที่เกิดขึ้นยังคงวนเวียนอยู่ในหัวผมไปมาราวกับม้าหมุนในสวนสยาม .. ผมขยับร่างกายเพื่อเปลี่ยนท่านอนโดยพลิกตัวมาด้านขวา .. ไม่อยู่ .. มันหายไปไหนวะ .. ผมลุกขึ้นมานั่งบนที่นอนกวาดสายตามองหาร่างของคนที่หายไป ..
" ไม่หลับไม่นอนวะ " ผมเดินออกมาคุยกับมันที่ยืนเกาะระเบียงมองฟ้าอยู่
" อ้าวว ว .. แล้วมึงตื่นมาทำไมเนี่ย " ถ้าหูผมไม่เพี้ยนผมว่าคืนนี้เสียงไอ้ชีสมันสั่นๆนะ
" ก็มาดูมึงนั่นแหละ .. เป็นไรป่าววะ " ประโยคหลังผมหันไปถามมันด้วยความเป็นห่วง
" อืม ขอบใจแต่กูไม่เป็นไร " น้ำเสียงมันดูเหมือนจะประชดผมอยู่นิดๆ
" เอ่อ .. เรื่องไอ้แฮมกูขอบใจนะเว้ย "
" อืม "
" ........................... "
" ........................... "
" ........................... "
" ไอ้ตรอง .. มึงว่าพระอาทิตย์กับพระจันทร์อะไรสวยกว่ากันวะ "
" ... อืมม .. " ผมเงยหน้ามองท้องฟ้าตอนนี้ก่อนจะได้คำตอบ
" กูว่าพระจันทร์ว่ะ "
" ทำไมวะ " มันหันมามองผม .. มันตาแดงครับ ผมสงสัยสองประเด็นครับ หนึ่งคือมันร้องไห้ กับ สองคือมันเอานิ้วจิ้มตาตัวเอง -*-.
" ไม่รู้ดิ .. กูชอบบรรยากาศตอนกลางคืน มันสบาย มันดูเงียบสงบ ดูเป็นการอยู่กับตัวเองดี .. พระจันทร์ดูอ่อนโยน ใจดี แถมยังมีคุณกระต่ายอยู่บนนั้นด้วย กูรักสัตว์ " ประโยคสุดท้ายของผมทำให้ไอ้คนตาแดงข้างๆอมยิ้ม
" แล้วมึงอะ ..ชอบอะไรมากกว่ากัน " ผมถามมันกลับบ้าง
" กูเหรอ .. อืม .. กูว่ามันสวยคนละแบบว่ะ มุมมองมันได้คนละ feel กัน " มันตอบมาแบบกลางๆ
" แล้วถ้าให้มึงเลือกระหว่างพระอาทิตย์กับพระจันทร์ .. มึงอยากเป็นอะไร "
" อืม .. กูเลือกเป็นคนได้ป่ะ "
" ไม่มีในตัวเลือก -_______-; "
" อืม .. มันยากว่ะ .. แต่ถ้าเลือกได้กูอยากเป็นดาวมากกว่าว่ะ .. เพราะดาวอยู่ข้างๆพระอาทิตย์และพระจันทร์ตลอดเวลา .. ถึงพระอาทิตย์จะไม่เคยรู้ และแม้บางคืนจะมีเมฆมาบัง แต่กูรู้ว่าดวงดาวไม่ได้ไปไหนหรอก .. ดาวจะยังอยู่เคียงข้างทั้งสองบนท้องฟ้าเสมอ " คำพูดที่พรั่งพรูออกมาจากปากไอ้ชีส มันหลั่งไหลออกมาพร้อมกับหยดน้ำตาของลูกผู้ชายคนนึง
" ชีส .. มึงโอเคนะ ?? " ผมขยับไปยืนข้างๆมัน กอดคอร้องไห้เป็นเพื่อนมัน ..
" ..................... "
" ..................... "
" ..................... "
" ตรอง .. มึงเข้าไปหยิบกีตาร์ในห้องมาให้กูทีดิ " ผมเดินเข้ามาหยิบกีตาร์ในห้องเห็นไอ้เยี่ยมมันนั่งพิงผนังยักคิ้วให้ผมทีนึง
" ไปข้างนอกกะกูมั๊ย " ผมชวนมัน แต่มันส่ายหน้าพอรับรู้ว่ามันต้องการนั่งอยู่ในนี้มากกว่า ผมเลยเดินถือกีตาร์ออกมาริมระเบียง
" มึงอยากฟังกูร้องเพลงมั๊ยย ? " ตาแดงๆของมันตวัดมามองผม ก่อนคำตอบของผมจะหลุดจากปากไป นิ้วไอ้ชีสก็เริ่มบรรเลงเพลงไปแล้วครับ ..




         ... ในแววตาทั้งคู่ไม่รับรู้อะไร
         เธอคงยังไม่เข้าใจว่าฉันไม่ใช่คนเก่า
         เรายังคงเหมือนเพื่อนหยอกล้อเหมือนวันวาน
         แต่ฉันคือคนใจสั่น แต่ฉันคือคนหวั่นไหว

         ช่างไม่รู้อะไรบ้างเลยในความคุ้นเคยกันอยู่
         มันแฝงอะไรบางอย่างที่มากกว่านั้น
         ช่างไม่รู้อะไรบ้างเลยว่าเพื่อนคนนึง
         มันแอบมันคิดอะไรไปไกลกว่าเป็นเพื่อนกัน

         กลายเป็นฝันใฝ่อยู่ใกล้ๆเธอ
         กลายเป็นคนที่รอเก้อเหมือนหนังสือที่เธอไม่อ่าน
         ตาคอยมองจ้องอยู่อยากให้รู้ใจกัน
         แต่แล้วเธอยังมองผ่าน และฉันก็ยังหวั่นไหว

         ช่างไม่รู้อะไรบ้างเลยในความคุ้นเคยกันอยู่
         มันแฝงอะไรบางอย่างที่มากกว่านั้น
         ช่างไม่รู้อะไรบ้างเลยว่าเพื่อนคนนึง
         มันแอบมันคิดอะไรไปไกลกว่าเป็นเพื่อนกัน ...






เสียงร้องและเสียงกีตาร์จบลง .. ไม่มีเสียงปรบมือ ไม่มีการโห่ร้องยินดี ไม่มีคำชื่นชม .. มีเพียงน้ำตาที่ยังคงไหลไม่ยอมหยุดจากชายหนุ่มสองคนที่นั่งอยู่คนละมุมของระเบียง
" ไอ้ชีส .. กูขอโทษ " ผมมีแรงเหลือพอที่จะพูดได้แค่นั้นจริงๆ ...
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 04-09-2008 19:24:37 โดย G.NORT »

winds

  • บุคคลทั่วไป
^

^

อ่านเงียบๆมานาน ได้โอกาส ขอจิ้มหน่อยนะ  :laugh:

 :oni1: :oni1:

ออฟไลน์ nana

  • 아주마 애기 두명 ㅋㅋ
  • เป็ดAres
  • *
  • กระทู้: 2759
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +138/-2
 :m15:เศร้าจริงๆด้วย

ออฟไลน์ tsuyu

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 472
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +36/-2

ออฟไลน์ Tifa

  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1474
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +417/-2
น้องชีสจ้ะ......พี่ยังอยู่อีกคนไม่ต้องเสียใจนะ

เดี๋ยวพี่จะเช็ดนำ้้ตาให้เอง คริๆ

ออฟไลน์ A-ram 70

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 765
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +31/-0
เข้าใจความรู้สึกของชีสดีคับ


การที่ต้องเสียสละหัวใจตัวเองเพื่อให้กับคนที่ตัวเองรักว่ามันเจ็บแค่ไหน


ไม่เป็นไรชีสมันต้องมีวันของเราบ้าง


สู้ต่อไปชีส


...........แต่สงสัยว่าแฮมกับเพียวนิแฟนเก่ากันช่ายมั้ย
แต่เพียวตคยังรักแฮมอยู่

ออฟไลน์ IZE

  • เป็ดแสนดี
  • เป็ดArtemis
  • *
  • กระทู้: 4601
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +227/-3
ชีส  แมนได้ใจมากๆๆๆๆๆๆ  เสียสละเพื่อนน้องขนาดนั้นเลย

อยากมีพี่แบบชีสจังเลย

kurugmin

  • บุคคลทั่วไป
ชีสสสสสสสสสสสสสสสสสสสส
...
...
 :L1: :L1: :L1:

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

ประกาศที่สำคัญ


ตั้งบอร์ดเรื่องสั้น ขึ้นมาใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดนี้ ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.msg2894432#msg2894432



รวบรวมปรับปรุงกฏของเล้าและการลงนิยาย กรุณาเข้ามาอ่านก่อนลงนิยายนะครับ
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0



สิ่งที่ "นักเขียน" ควรตรวจสอบเมื่อรวมเล่มกับสำนักพิมพ์
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=37631.0






ออฟไลน์ pongsj

  • เป็ดแสนดี
  • เป็ดAthena
  • *
  • กระทู้: 6054
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +213/-9
เพื่อนสนิท....................... :sad2:

ออฟไลน์ wan

  • เป็ดแสนดี
  • เป็ดAthena
  • *
  • กระทู้: 5575
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +643/-10
 o7 ตกลงไอ้ชีส จะยอมหลีกทางให้น้องหรือ ถ้าเป็นเช่นนั้น ก็เป็นพี่ที่ประเสริฐมาก ๆ

ยอมเจ็บเพื่อให้น้องสมหวัง  มาตามดูกันต่อไปดีกว่า เป็นกำลังใจให้นะครับ  :L2: :bye2:

AmPZii

  • บุคคลทั่วไป
ทำไมพี่ตรองต้องพูดว่า "ขอโทด" อ่ะ


แสดงว่าพี่ตรองก็รักพี่ชีสอยู่ชิมิ..อิอิ :m4:

ออฟไลน์ G-NaF

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 820
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +55/-1

alien

  • บุคคลทั่วไป
ตรอง... ขอตัวไปนอนก่องนะ ยังอ่านมะจบเรย... น่าอิจฉาจังที่เอาชีวิตมาแต่งเป็นนิยายดีๆ ได้เรื่องนึง..

ให้กำลังใจ G.Nort นะ  :L2: อยากอ่านให้จบแต่มะไหวแระ ... กัวจะไปนั่งสัปหงกที่ออฟฟิซไม่ก็ทำงานสาย...

- -"




ปล.ชอบอีโมชั่นอันนี้อะ ......... หงึก (- -)(_ _).... หงึกๆ (- -)(_ _)(- -)(_ _)
และขอบคุณ Tifa ที่นำให้เราได้มาอ่านอะไรดีๆ... แบบนี้ ^^

แมววาย

  • บุคคลทั่วไป

ออฟไลน์ astral

  • เป็ดแสนดี
  • เป็ดEros
  • *
  • กระทู้: 3470
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +156/-5
 :กอด1: รักต้องเลือก นับถือน้ำใจชีสจัง

ken_krub

  • บุคคลทั่วไป
เป็นกำลังใจให้ครับ

ออฟไลน์ [€]ŝĊörŦ

  • ความพยามครั้งที่100 ดีกว่าคิดท้อถอยก่อนที่จะทำ
  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2077
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +142/-0
เง้อว...

เศร้าง่า

สงสารชีสง่า

 :sad2:   :sad2:

anna1234

  • บุคคลทั่วไป
:กอด1:ความรักมันเป็นอะไรที่แปลก

สุข เศร้า เหงา ทุกข์ ฯลฯ มันร่วมอยู่ในคำว่ารัก

เป็นกำลังใจให้คนเขียนนะ

+1 ให้เยียม(aเกียวมั้ยห๊ะ)  :serius2:แต่เราชอบเยี่ยมอ่ะ

เพราะแม้งไม่เกี่ยวกะใครเค้าเล๊ย แต่กลับรู้ไปซะทุกเรื่อง :oni1:

รู้นะตอนนี้ตรองคบกะเยี่ยมใช่ป่ะ  :haun5:(ก็เพื่อนไงเพื่อนอ่ะเพื่อนท่ีรู้ใจ555)
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 05-09-2008 16:31:55 โดย ไต๋ »

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE






ออฟไลน์ -~iK@iZ_KunG~-

  • Tomorrow Never Die!!!
  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2231
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +220/-2
สามเศร้า จริง ๆ ครับ

 :m15: :m15: :m15:

ออฟไลน์ PHUCK™

  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1500
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +625/-31
ขอบคุณทุกคนด้วยนะครับ ..
บอกตามตรงว่าดีใจครับที่มีคนชอบเรื่องนี้ด้วย ..
ไม่คิดเหมือนกันครับว่าจะมีคนชอบชีวิตของคนธรรมดาแบบผมด้วย ..
๕ ๕๕๕๕ ๕๕๕ ๕ .


แวะเอาตอนที่ 24 มาปล่อยให้แล้วนะครับ ..
เหลืออีกไม่กี่ตอนเรื่องสั้นขนาดยาวเรื่องนี้ก็คงจะจบลงแล้ว ..
ยังไงก็ติดตามกันต่อไปจนจบด้วยนะครับ ..

ออฟไลน์ PHUCK™

  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1500
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +625/-31
บทที่ 24 :: นายบริสุทธิ์กับนายใคร่ครวญ (PURE AND TRONG) .+
 

ภาคนายภาวินท์ (ไอ้แฮมของไอ้พี่ตรอง น้องแฮมของเฮียชีส -*-)

.
.
.

เมื่อตอนหัวค่ำเฮียชีสเข้ามาคุยเรื่องไอ้พี่ตรอง .. ความจริงผมไม่ได้โกรธอะไรเขาเลยนะ .. แต่ผมยังไม่พร้อมที่จะเจอใครในตอนนี้ทั้งนั้น
' ไอ้แฮม .. เอ็งยังไม่ลืมไอ้เชี่ยนั่นใช่มั๊ย '
' เฮีย ... '
' ไอ้ตรองมันเป็นคนดีนะเว้ย .. แล้วมันก็ .... 'รักเอ็ง' มากด้วย ' เฮียชีสพูดด้วยน้ำเสียงและสีหน้าจริงจัง
' ............. '
' เอ็งรู้มั๊ยว่ามันทำท่าจะเป็นจะตายอยู่ในห้องโน่น .. บอกตรงๆเฮียไม่อยากเห็นมันเป็นแบบนี้ ' นานๆทีเฮียชีสจะแทนตัวเองว่าเฮีย ท่าทางคงจะเครียดจริง
' แล้วเฮียจะให้แฮมทำไงอะ '
' ไปคุยกับมันหน่อยเหอะนะ .. เฮียขอร้อง ' เฮียชีสพูดด้วยน้ำเสียงสั่นๆ ผมพยักหน้าให้เฮียไป
' แล้วก็จะทำอะไรคิดดีๆล่ะ .. เราทุกคนเจ็บกันมามากพอแล้ว ' เฮียชีสพูดแปลกๆทิ้งท้ายก่อนจะเดินออกจากห้องไป

.
.
.

' เพียว '
' เพียว '
' เพียว '
.
.

' มันหมายความว่าไงวะเพียว ' ผมยืนมองหน้าไอ้เพียวที่นั่งซบไอ้คนหล่อที่นั่งข้างๆกันอยู่ ..  เอ๊ะ  ไอ้หล่อนั้นมันพี่มอห้านี่หว่า
' ... แฮม O.O .... ' ไอ้เพียวเงยหน้ามาเจอผมถึงกับผงะ
' เออกูเอง '
' คือ ... คือ เอ่อ .. เอ่อคือว่า ' ไอ้เพียวรีบกระเถิบตัวออกจากไอ้หล่อนั้น แล้วลุกขึ้นพูดอย่างติดๆขัดๆ
' กี่ครั้งแล้ววะเพียว กี่คนแล้ว ' ผมจำได้ว่าตอนนั้นผมรู้สึกร้อนวูบไปทั้งตัว
' คือ .. เอ่อ มันไม่ใช่ ' ไอ้เพียวพยายามจะเข้ามากอดผม
' ซ่าาาาา !!! ' น้ำที่ละลายและก้อนน้ำแข็งที่เย็นจัดในกระถังถูกผมสาดใส่หน้าไอ้เพียวไป
' มึงรู้มั๊ยว่ากูรู้สึกยังไงเวลาที่ได้ยินเค้าพูดกัน .. กูกลายเป็นไอ้โง่ที่ยอมให้แฟนตัวเองไปนอนกับใครไม่ซ้ำหน้า ' ผมเริ่มตะโกนสิ่งที่เก็บไว้ในใจมานาน
' มึงรู้มั๊ยว่ากูเจ็บ .. กูโดนทั้งก๋วยเตี๋ยว  น้ำลำไย  ราดหน้า .. จากบรรดาคนที่มึงไปนอนกับมันมา '
' แต่กูก็ทน .. เพราะกูรักมึง กูหวังนะว่าสักวันมึงจะรู้สึกเกรงใจกูบ้าง แล้วนี่เหรอสิ่งที่มึงให้กูมาอะ .. ฮืออ ฮือ ' ผมยังพล่ามออกไปไม่หยุด
' .. แฮม .. กูขอ .. '
' มึงหยุดอยู่ตรงนั้นแหละ .. แล้วก็ไม่ต้องขอโทษกู เพราะกูไม่ยกโทษให้มึง ' ผมพูดประโยคสุดท้ายก่อนจะเดินหันหลังจากมา
' .. แฮม !!! ' ไอ้เพียวตะโกนเรียกผมจากข้างหลัง แต่ผมไม่มีวันจะหันหลังกลับไปเด็ดขาด ไอ้เพียววิ่งมากอดผมจากข้างหลัง ...




~ เพราะว่าใจกลัว .. กลัวว่าเธอจะทิ้งกันจากไป ~
เสียงมือถือไอ้พี่ตรองดังลั่นพร้อมกับสั่นรัวอยู่บนเตียงทำให้ผมหลุดจากภาพในอดีตที่หลอกหลอนอยู่ในหัว ..
' ... 089919xxxx ... ' หึหึ โทรมาจริงๆด้วยสินะ .. แสดงว่าไอ้พี่ตรองให้เบอร์มันไปจริงๆ


" ฮัลโหล " ผมกดรับสายก่อนจะสูดหายใจลึกๆแล้วพูดไป
" โอ้วว ว .. รับสายเพียวด้วยแฮะ " น้ำเสียงฝั่งนั้นดูรื่นเริงมากทีเดียว
" มีไรอะ "
" ทะเลาะกับไอ้แฮมป่าววะตรอง ฮี่ ฮี่ " มันเป็นประโยคที่แสดงความเป็นห่วง หรือ อยากรู้จนออกนอกหน้าวะ ?? ?
" ป่าว "
" โห่ .. เซ็งเลย .. " มันทำเสียงผิดหวัง
" มึงต้องการอะไรอีกวะไอ้เพียว "
" ต้องการอาร๊ายย ย .. ไม่มี " มันตอบกลับด้วยเสียงที่น่าหมั่นไส้โคดๆ
" อย่ายุ่งกับแฟนกูอีก .. กูแฮม " ผมบอกมันไป
" เออกูรู้แล้ว .. รู้ตั้งแต่มึงรับแล้ว คิดว่ากูจะจำเสียงมึงไม่ได้เลยเหรอ ฮี่ ฮี่ " .. มึงจะจำทำไม .. กูไม่ต้องการ -o-
" ...................... "
" คนที่ชื่อตรองนั่นแฟนมึงเหรอวะ ... แฮม "
" เออ "
" มึงแน่ใจเหรอว่ามึงรักมันจริง "
" .................... "
" มึงแน่ใจเหรอว่ามึงลืมกูได้แล้ว .. กูไม่เชื่อหรอกนะว่ามึงจะลืมง่ายขนาดนั้น "
" .................... "
" นี่มันแค่หกเจ็ดเดือนเองนะเว้ย .. คนอย่างมึงลืมกูไม่ได้หรอก " มันยังพูดด้วยเสียงมั่นใจ
" กูลืมมึงแล้ว .. กูรักเค้า "
" ไม่ใช่ว่ามึงตกลงคบมันเพื่อที่จะลืมกูหรอกนะ " ฉึก !! ..
" ... กู .. กู "
" มึงจะหลอกตัวเองไปอีกนานแค่ไหนวะไอ้แฮม .. "
" ฮึกกก ฮึกก " ผมพยายามกลั้นน้ำตาไม่ให้ไหลออกมา
" ฟังกูนะ .. กูรักมึง รักมึงมาก .. กูบอกไอ้พวกที่นอนกับกูทุกคนนะว่ากูมีแฟนแล้ว กูให้ความหวังใครไม่ได้ "
" ฮึกกก "
" มึงไม่เชื่อมึงไปถามพวกมันได้ .. กูรักมึงคนเดียวเท่านั้น สำหรับมึงมันคือความรักไม่ใช่ความใคร่ "
" ฮึกก ก "
" มึงจะโกรธกูไปถึงไหนวะ ... กูยอมมึงทุกอย่างแล้วนะเว้ยเนี่ย "
" ฮึกก .. ฮืออ .. ไม่ กู .. ฮือ .. สิ่งที่มึงทำมัน .. ฮืออ "
" งั้นมึงตอบตัวเองให้ได้สิ .. ว่าถ้ามึงไม่รู้สึกอะไรกับกูแล้ว มึงจะมานั่งร้องไห้ทำไม "
" ......... ฮืออ ........ "
" กลับมาหากูเหอะนะ .. กูรักมึงนะ กูโทรหามึงตั้งกี่ครั้งแล้วมึงก็ไม่เคยรับ .. ถ้าวันนี้กูไม่ทำแบบนี้กูก็คงไม่ได้คุยกับมึง แฮม ...  "

' แกร่กกก .. ตู๊ดด ๆ ' ผมตัดสินใจกดวางสายก่อนที่จะทิ้งตัวลงร้องไห้อยู่บนเตียง ..


ผมควรจะทำยังไงดี .. ผมไม่รู้ .. ไม่รู้ .. ไม่รู้อะไรทั้งนั้น ... ผมยอมรับว่าตอนแรกที่ผมหนีไอ้เพียวไปเรียนที่กรุงเทพ .. เพราะผมทำใจที่จะเรียนที่นี่ไม่ได้
ผมทนเจอหน้ามันทุกวันไม่ได้ .. ผมไม่ใช่คนใจแข็งอะไรขนาดนั้น .. ผมรู้ว่าวันนึงผมจะต้องเผลอใจอ่อนให้กับมันจนได้ .. ผมเลยไปเรียนที่นั่น
ผมแค่ต้องการใครสักคนที่จะทำให้ผมลืมไอ้เพียวได้ .. ผมแค่อยากมีใครสักคนที่จะไม่ทำให้ผมเจ็บ ไม่ต้องร้องไห้เสียใจทุกคืน ...
วันที่ไอ้พี่ตรองบอกว่ารักผมบนสะพานบอกตรงๆว่าผมก็ไม่แน่ใจว่านั่นเรียกว่า 'รัก' ได้รึเปล่าด้วยซ้ำ .. แต่ผมก็ตกลงกับความรู้สึกที่ไอ้พี่ตรองเสนอให้มา


... เพราะผมแค่ต้องการใครสักคนมาแทนไอ้เพียว ...


แต่จนถึงทุกวันนี้ผมว่าทั้งหมดที่เกิดขึ้นมันคือความรักนะ .. สิ่งที่ผมหลอกตัวเองและหลอกทุกคนมาตลอดก็คือ ' ความหลัง ' ..
ผมบอกตัวเองว่าผมต้องใจแข็งและเข้มแข็ง .. ผมทำเหมือนว่าผมลืมมันไปได้แล้ว .. ผมจะอยู่กับปัจจุบัน ผมจะอยู่กับไอ้พี่ตรอง
แต่วันนี้ .. วันนี้ผมรู้แล้วว่าที่ผ่านมาผมไม่เคยลืมมันได้เลย .. 'นายภัคคิยะ  มหาดำรงxxxx' .. ผมไม่เคยลืมไอ้เพียวได้เลย ..

.
.


' แล้วเรื่องแฟนเก่าเอ็งอะว่าไง ' ไอ้พี่ตรองถามผมในวันที่เราไปนั่งถีบเรือเป็ดกันในสวน
' แฟนเก่าอะไรพี่ '
' ก็คนที่ทำให้เราช้ำรักหนีมาอยู่นี่ไง '
' โหยย  .. จะพูดถึงทำไมเนี่ย ปล่อยมันไปสู่สุขคติเห๊อะ '
' แน่ใจว่าลืมได้แล้ว ?? ' คนข้างๆขมวดคิ้วมองหน้าผม
' ก็ ... เออน่า ลืมแล้วดิ๊ '

.
.


' เฮ้ย .. ฟองดูว์แข็งหมดแล้วอะ '
' พี่ก็ขอเทียนพนักงานเค้าอีกอันดิ๊ '
' เค้าจะคิดตังค์เพิ่มปะวะ นี่อันที่สามแล้วนะเว้ย '
' เอาน่าเดี๋ยวผมจ่ายให้ ' แล้วไอ้พี่ตรองก็ขอเทียนพนักงานเพิ่มอีกอัน .. ก่อนพนักงานจะเอามาวางให้สามอัน ..ประชดพวกผม !!!
' เอิ๊กๆ สงสัยพนักงานแม่งรำคาญ '
' คราวนี้ห้ามเล่นอีกอะ .. กินให้หมดด้วย ' ผมตักกล้วยลงไปชุบในช็อคโกแลตก่อนจะตักขึ้นมา
' อ้ามมม ม ม ' ไอ้พี่ตรองชะโงกหน้าเข้ามางับกล้วยเคลือบช็อคโกแลตผมเข้าปากไปแล้วว ว ว -*-
' อร่อยดิวะ .. ทำให้อีกดิ๊ ' ไอ้พี่ตรองนั่งยักคิ้วกวนตีนให้ผมก่อนจะเคี้ยวกล้วยตุ้ยๆ >.<
' ชอบแย่งผมกินเหมือนไอ้เพีย ... . '
' เหมือนใครวะ ?? ? '
' ..อะ. . เอ่อ ป่าวพี่ เหมือนเฮียชีสไง '
' ไอ้ชีสมันชอบกินกล้วยด้วยเหรอวะ '

.
.


' เฮ้ยซื้อนี่ให้เป็นของขวัญปีใหม่ไอ้คู่รักดีปะวะ '
' โหยย มิกกี้ กะ มินนี่เนี่ยนะ ' ผมจับตุ๊กตาในมือไอ้พี่ตรองวางลงบนชั้นก่อนจะลากให้เดินต่อ
' งั้นนี่ๆๆๆ โอเคป๊ะ '
' -________-;; อิ๊คคิวซัง กะ เซเลอร์มูนเนี่ยนะ " ไอ้พี่ตรองมันเอาน้ำปลาตราปลาไส้ตันคิดหรือไงฟระ =[]="
' งั้นไอ้นี่กะไอ้นี่ ' ไอ้พี่ตรองพยายามจับตุ๊กตาสองตัวมาจูจุ๊บกัน
' นีโม่ กะ โดนัลดั๊กเนี่ยนะ .. สงสารลูกมันมั่งเห๊อะ -*- '
' โห่ไรวะ .. นี่ก็ไม่ได้ นั่นก็ไม่ดี .. งั้นเอ็งเลือกมาดิ๊ ' ไอ้พี่ตรองทำปากจู๋เหมือนเด็กงอนก่อนจะเดินไปนั่งจุ้มปุ๊กอยู่กับโซฟาข้างเสา
' อืม .. แป๊บนึง ' ผมเดินวนอยู่ในมุมตุ๊กตาอยู่พักนึงก่อนจะมาหยุดอยู่หน้าชั้นๆนึง

' หมีพู ' ไอ้หมีสีเหลืองพุ่งยื่นที่นั่งกอดถังน้ำผึ้งอยู่ทำให้หน้าของใครคนนึงแว่บเข้ามาในหัวผม .. ป่านนี้มึงจะยังเก็บหมีพูที่กูให้ไว้รึเปล่านะ .. มึงยังจะชอบหมีพูอยู่เหมือนเดิมรึเปล่า ?? ?
' งืมม .. หมีพูเหรอ มันไม่มีคู่นี่ ' ไอ้พี่ตรองเอาคางมาเทินไหล่ผมจากข้างหลัง .. เล่นเอาผมตกใจจนแทบจะขว้างตุ๊กตาในมือทิ้ง
' โน่นๆ ทางโน้นโน่น ' สุดท้ายแล้วเราก็ได้ตุ๊กตา ลิโล่ กับ สติ๊ซ เป็นของขวัญวันปีใหม่ให้พี่อาร์มกับพี่ปริ๊นซ์ ..

.
.
.
ผมยังนอนเหม่ออยู่บนเตียง .. เหตุการณ์ในอดีตต่างตีเข้ามาในหัวไม่หยุดหย่อน .. ที่ผ่านมาผมไม่เคยลืมมันจริงๆด้วยสินะ ..
ผมไม่เคยลืมมันได้เลย .. ทุกๆอย่างผมยังจำได้เสมอถึงผมจะพยายามที่จะลืมเท่าไร แต่ดูเหมือนว่ามันจะฝังลึกลงไปในก้นบึ้งของความทรงจำแล้ว ..
ผมควรจะทำยังไงดี .. ระหว่างคนที่ผมรัก กับ คนที่รักผม ..



.... คนหนึ่งเขาช่างดีกับฉันจะทิ้งเขาลงยังไง ... ~
ไอ้พี่ตรอง .. คนที่ยอมทำทุกอย่างเพื่อผม .. ยอมแม้กระทั่งถูกคนอื่นมองว่าเป็นเกย์เพื่อผม .. ดูแลเอาใจใส่ผมทุกอย่าง .. ผมไม่อยากให้เขาต้องเสียใจ ผมรักเขานะ ... แต่ผมก็ลืมไอ้เพียวไม่ได้ ....



.... คนหนึ่งเคยทิ้งไปแต่รักไม่เคยจางหาย ... ~
ไอ้เพียวคนที่ทำให้ผมเจ็บมาไม่รู้กี่ครั้งต่อกี่ครั้ง .. คนที่ทำให้ชีวิตผมวุ่นวาย .. คนที่ทำให้ผมกลายเป็นไอ้โง่ในสายตาคนอื่นในโรงเรียน .. แต่ผมก็รักมัน .. ผมไม่เคยตัดใจจากมันได้เลย ...



.... ฉันไม่ใช่เจ้าหญิงจากไหนก็คงต้องเลือกสักทาง .. ทางที่รักสามเศร้าต้องจบ .... ~
.
.
.

ผมชอบความรัก .. ผมอยากมีความรัก .. ผมใฝ่ฝันที่จะมีความรัก .. ตอนนี้ผมมีในสิ่งที่ต้องการแล้ว .. ผมมีทั้งความรักและคนรัก ..
แต่ทำไมตอนนี้ผมถึงรู้สึกว่า .. ความรักกำลังทำร้ายผม ..



... หรือว่าผมเองที่ทำร้ายความรัก ?? ? ...

ออฟไลน์ IZE

  • เป็ดแสนดี
  • เป็ดArtemis
  • *
  • กระทู้: 4601
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +227/-3
แล้วๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆจะทำยังไงละ  ตัดสินใจยังไง

มาจิ้มๆๆคนเขียน

ออฟไลน์ -~iK@iZ_KunG~-

  • Tomorrow Never Die!!!
  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2231
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +220/-2
แล้วจาเป็นไงต่อไปเนี่ย

รอลุ้นอยู่คร้าบบบบบบบบบ

anna1234

  • บุคคลทั่วไป
 :man1: รักคนเขียน

เพราะความรักมันไม่มีเหตุและผลไง :a6:

สุขที่จะได้เป็นผู้ให้กับสุขที่จะเป็นผู้รับ มันคนละความรู้สึก :sad2:

เพียวขังแฮมไว้ด้วยความรักที่แฮมมีให้เพียว :o7:

เหมือนที่แฮมเองก็ขังตรองไว้ในความรู้นั้นเหมือนกัน :m8:

ยังยัง เอ็งยังไม่เกี่ยวว่ะเยี่ยมรอไปก่อน เค้ายังไม่เขียนถึงเอ็งว่ะ :o10:


« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 05-09-2008 20:13:22 โดย ไต๋ »

ออฟไลน์ nana

  • 아주마 애기 두명 ㅋㅋ
  • เป็ดAres
  • *
  • กระทู้: 2759
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +138/-2

PEAK

  • บุคคลทั่วไป
ชอบเรื่องนี้จัง ^__^

เรื่องราวที่เกิดขึ้นดูเหมือนจะธรรมดาไม่มีอะไรมาก....แต่คนเขียนเขียนเก่งมั๊กมาก  :m12:

แม้จะเป็นเรื่องแรกแต่สามารถเล่า เรียบเรียงเรื่องได้น่าสนใจ สนุก ชวนติดตาม    :m4:

ขอบคุณสำหรับเรื่องดี ๆ และเป็นกำลังใจให้สำหรับงานเขียนต่อ ๆ ไป ถ้าจะมีน้า

kurugmin

  • บุคคลทั่วไป
นี่มันเศร้าอ่ะ

งั้น
งั้น
งั้น
.
.
.
ชีสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสเสียบเรย



ออฟไลน์ PHUCK™

  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1500
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +625/-31
บทที่ 25 :: เราต่างอยู่ได้ด้วยความหวัง .+




[[ ภาคนายตรอง .. ของใครสักคน ?? ? ]]



สารภาพตามตรงครับว่าไปต่อไม่เป็นเหมือนกัน .. หลังจากอ่านบทที่ยี่สิบสี่ของไอ้แฮมจบไป ..  เวร !! จบแบบนั้นแล้วกูจะต่อยังไงล่ะวะเนี่ย =[]=;;

.
.
.

ผมตัดสินใจกลับกรุงเทพในวันต่อมาทันที .. สิบห้าเมษา .. สงกรานต์วันสุดท้ายผมคงไม่มีกะจิตกะใจจะไปเล่นน้ำที่ไหนได้อีกแล้ว .. สงกรานต์ปีนี้ผมโดนจนเปียกปอนจริงๆ ...
" แน่ใจแล้วนะ " ผมถามไอ้ตัวเล็กที่ยืนกอดเอวแม่อยู่หน้าบ้าน
" อืมครับ .. เดี๋ยวเสร็จแล้วผมบินตามไปนะ "
" ดูแลตัวเองดีๆละกัน " ผมเดินไปลูบหัวมันก่อนจะหันหลังเดินขึ้นรถ
" ขึ้นอยู่กับใจเอ็งแล้วนะ .. " ไอ้ชีสตบบ่าน้องชายก่อนจะเดินตามผมมา
" โชคดีนะลูก .. ขับรถดีๆล่ะ " แม่ไอ้ชีสบอกพวกผมก่อนจะพาไอ้แฮมเดินเข้าบ้านไป .. รถไอ้อาร์มค่อยๆแล่นออกจากบ้านไม้หลังนั้น .. ห่างออกมาเรื่อยๆ จนกลายเป็นจุดเล็กๆของความทรงจำ


บรรยากาศในรถแม้ว่าจะมีเสียงเพลงจากวิทยุเปิดอยู่แต่มันกลับเงียบงันจนน้ำตาเอ่อล้น ... คราวนี้ไอ้อาร์มมันรับหน้าที่ขับกลับเองเพราะไอ้ปริ๊นซ์สภาพจิตใจและร่างกายย่ำแย่เกินกว่าจะขับรถได้ แค่วิ่งตอนนี้จะมีแรงรึเปล่าเหอะ ..
ไอ้เยี่ยมนั่งคู่กับไอ้อาร์มข้างหน้าคอยชวนคุย ส่วนข้างหลังก็มีไอ้ปริ๊นซ์นั่งห่มผ้าอยู่หลังที่นั่งไอ้อาร์ม ผมนั่งกลาง แล้วก็ไอ้ชีสที่นั่งมองหน้าผมตลอดทาง ...


" ไอ้ตรอง ... ถ้าวันนึงน้องกูกับมึงไม่ได้อยู่ด้วยกันอะ " ประโยคคำถามของไอ้ชีสทำเอาน้ำตาที่เอ่ออยู่ไหลลงสองแก้มผมในทันที ไอ้อาร์มกับไอ้เยี่ยมที่คุยกันอยู่ก็เงียบรอฟังคำตอบจากผม
" .... . มึงกำลังจะบอกอะไรกูวะไอ้ชีส " ผมหันไปมองหน้ามันด้วยสายตาที่พร่ามัวเต็มที
" ป่าวว .. กูก็แค่อยากให้มึงเข้มแข็งไว้ " ไอ้ชีสยิ้มให้กำลังใจผม
" ...... ขอบใจนะเว้ย " ผมพูดได้แค่นั้นก่อนจะซบหน้าลงกับตัก ตอนนี้ผมปวดหัวจนแทบจะระเบิดออกมาอยู่แล้ว
" เดี๋ยวก็เมารถหรอกมึง .. มานี่ " ไอ้ชีสจับหัวผมซบลงไปกับไหล่มัน ก่อนจะเอามือมาจับมือผมไปวางบนตักมัน .. ขอบใจนะ .. แต่กูไม่มีแรงที่จะบีบมือตอบมึงกลับหรอก
" มึงเองก็ต้องเข้มแข็งเหมือนกันไอ้ชีส " ไอ้เยี่ยมพูดโดยไม่หันมามองข้างหลัง .. ส่วนไอ้อาร์มก็ขับรถไปไม่พูดไม่จา ... ได้แต่มองกระจกหลังดูอาการไอ้ปริ๊นซ์เป็นระยะๆ


         ... อาจมีฝนที่หล่นมาชั่วคราว ... และเมฆขาวที่ผ่านมาเพียงชั่วคืน ...
         ... เจอะกับลมก็ปลิวไปไม่มีใครรื้อฟื้น ... ไม่ได้เป็นความยั่งยืนเสมอไป ...

         ... แต่กับเธอที่ผ่านมาชั่วคราว ... และเรื่องราวที่เปลี่ยนไปชั่วข้ามคืน ...
         ... กับอะไรที่เป็นไปก็ยังไม่เคยลืม ... เหมือนว่ามันเป็นส่วนนึงของหัวใจ ...

         ... เราไม่เคยจะรักกันมีแต่วันที่อ่อนไหว ... ผ่านเลยไปและไม่เคยจะกลับมา ...
         ... เป็นแค่ความประทับใจที่ยังคงแน่นหนา ... มีแต่ฝนมีแต่ฟ้าที่เข้าใจ ...

         ... ใต้ต้นไม้ที่ไม่มีร่มเงา ... กิ่งก้านมันไม่ได้สูงสักเท่าไร ...
         ... แต่รากลึกลงในดินหยั่งลึกลงในใจ ... มีความหมายที่มากมายตลอดมา ...

         

นี่คือเพลงสุดท้ายที่เข้ามาในหูผมก่อนที่สติจะดับวูบไป ..

.
.
.

" ตรอง .. ไอ้ตรอง " เสียงกระซิบข้างหูทำให้ผมลืมตาตื่นขึ้นมาอีกครั้ง ..
" เข้าห้องน้ำมั๊ย " ไอ้ชีสก้มหน้ามาถามผม .. นี่ผมซบไหล่มันมาตลอดทางเลยเหรอเนี่ย .. ผมพยักหน้าไอ้มันไป
" ไอ้อาร์มแวะปั๊มข้างหน้าดิ๊ กูจะเยี่ยว " ไอ้ชีสบอกไอ้อาร์ม ..
" ถึงไหนแล้ววะอาร์ม " ผมงัวเงียถามไอ้อาร์มมันไป ..
" เลยพิษณุโลกมาสักพัก " ผมกำลังนั่งบีบคอให้หายปวด .. ไอ้อาร์มก็หมุนพวงมาลัยแวะเข้าปั๊มน้ำมันซ้ายมือ
" ปริ๊นซ์ .. ปริ๊นซ์ เข้าห้องป่าว " ผมสะกิดไอ้ปริ๊นซ์ที่นั่งก้มหน้าเอาผ้าห่มขึ้นมาถึงคอ
" ไอ้ปริ๊นซ์ " ผมเขย่าตัวมัน .. ไอ้ปริ๊นซ์ยังคงก้มหน้านิ่งครับ ผมเลยเขย่าแรงขึ้นจนหน้ามันแหงนขึ้นมาพิงเบาะ
" ไอ้ปริ๊นซ์ !!!! " เสียงตะโกนของผมทำให้ไอ้อาร์มกับไอ้เยี่ยมที่ยืนอยู่หน้ารถรีบวิ่งมาเปิดประตูฝั่งไอ้ปริ๊นซ์ .. ส่วนไอ้ชีสที่ยืนเปิดประตูบิดขี้เกียจอยู่ก็มุดหน้าเข้ามาอย่างรวดเร็ว
" ไอ้อาร์ม .. พาไอ้ปริ๊นซ์ไปโรงบาล " ผมนั่งอยู่แทนที่ไอ้ปริ๊นซ์โดยโอบมันไว้ในอ้อมกอด .. ไอ้อาร์มยังยืนอึ้งอยู่
" ยืนหาพ่องมึงเหรอ .. ขึ้นรถดิ๊ " ไอ้เยี่ยมตบหัวไอ้อาร์มก่อนจะวิ่งอ้อมมากระโดดขึ้นรถ .. ไอ้ชีสเอื้อมมือไปปิดประตู ส่วนไอ้อาร์มรีบเอากุญแจใส่ก่อนจะสตาร์ทรถแล้วออกตัวอย่างรวดเร็ว



เอี๊ยดดดดด !! ครืดดดดด ด ด !!!
รอยเบรกของล้อเป็นทางยาวอยู่บนพื้นถนน ..
" เป็นไรวะ " ไอ้ชีสตะโกนถามไอ้อาร์มด้วยเสียงร้อนรน
" ไอ้เยี่ยม .. ขับแทนกูที " ไอ้อาร์มตะโกนบอกก่อนจะวิ่งมาเปิดประตูข้างหลังแล้วนั่งลง .. ไอ้เยี่ยมรีบกระโดดข้ามจากที่นั่งตัวเองมาที่นั่งคนขับแล้วรีบออกรถ
" ปริ๊นซ์ .. ปริ๊นซ์มึงตื่นสิ .. ตื่นมาคุยกับกูก่อน " ไอ้อาร์มจับร่างไอ้ปริ๊นซ์นอนหงายโดยวางหัวไว้บนตัก ส่วนตัวไอ้ปริ๊นซ์อยู่บนตักผม .. ไอ้ชีสเลยกระโดดข้ามไปนั่งข้างหน้าคู่กับไอ้เยี่ยมเพื่อช่วยมองหาป้ายโรงพยาบาล
" ได้ยินกูมั๊ยปริ๊นซ์ " เลือดยังคงไหลออกมาจากจมูกไอ้ปริ๊นซ์ทั้งสองข้างไม่หยุด .. ผ้าห่มผืนสีน้ำตาลที่อยู่บนตักผมตอนนี้มันชุ่มไปด้วยเลือด .. ไอ้อาร์มเอามือลูบแก้มทั้งสองข้างไอ้ปริ๊นซ์แต่ผมเพิ่งเห็นว่ามือมันสั่นมาก ..
" จอดๆๆๆ จอดซ้ายมือดิ๊ไอ้เยี่ยม " ไอ้ชีสรีบก่อน .. ไอ้เยี่ยมเหยียบเบรคมิดด้าม กระจกเลื่อนลงก่อนที่ไอ้ชีสจะตะโกนถามคนที่นั่งอยู่ในซุ้มริมถนน .. คำตอบที่ได้คือโรงพยาบาลมีในเมืองอีกประมาณสิบโล
" อดทนหน่อยนะปริ๊นซ์ .. อีกนิดเดียวนะ " ไอ้อาร์มยังคงพร่ำบอกไอ้ปริ๊นซ์ .. ตอนนี้เสื้อสีขาวไอ้อาร์มก็กลายเป็นสีแดงไปแล้ว ผมนั่งบีบมือไอ้ปริ๊นซ์แน่น .. แม้แต่นิ้ว...มันก็ไม่มีทีท่าว่าจะกระดิก ...


" ชิบหายเอ๊ยย ย " ไอ้เยี่ยมสบถออกมาเสียงดังเมื่อเห็นรถติดยาวอยู่ข้างหน้า
" ทำไงดีวะ " ไอ้ชีสหันมาขอความเห็น
" ไม่ .. มันต้องไม่เป็นแบบนี้ ไอ้ปริ๊นซ์ต้องไปโรงบาล " ผมบอกมันไป .. ถึงแม้ว่าจะไม่รู้ว่าต้องทำยังไง
" โทรเรียกรถพยาบาลดิ๊ " ไอ้เยี่ยมหันมาบอกไอ้ชีส ..
" กูไม่รอรถหรอก .. กูจะพาไอ้ปริ๊นซ์ไปโรงบาลให้ได้ " ไอ้อาร์มพูดด้วยเสียงแข็งกร้าว ถึงมือมันจะยังคงสั่นไม่หยุดก็เหอะ ..


เสียงบีบแตรดังลั่นมาจากรถบีเอ็มสีดำที่พวกผมนั่งกันอยู่ .. ผู้คนต่างมองมาที่รถผมกันใหญ่ .. แต่ก็ไม่มีท่าทีว่าการจราจรข้างหน้าจะดีขึ้นแม้แต่น้อย .. ผมกระโดดลงจากรถแล้ววิ่งไปหารถที่จอดเรียงรายอยู่ข้างหน้า สาวๆกลุ่มหนึ่งวิ่งเข้ามาทำท่าเหมือนจะปะแป้งแต่ผมหันไปมองด้วยตาสีแดงก่ำพร้อมกับน้ำตาที่ไหลมาไม่หยุด .. พวกเธอเลยเดินกลับไป
" ช่วยหลบรถหน่อยได้มั๊ยครับ .. เพื่อนผมต้องรีบไปโรงพยาบาล " ผมวิ่งไปเคาะรถเจรจากับคนขับรถที่อยู่ข้างหน้า .. ผมขอบคุณทุกคนจริงๆครับ .. คนไทยไม่เคยแล้งน้ำใจจริงๆครับ .. รถข้างหน้าหลายคันเบี่ยงออกไปชิดริมถนน .. ไอ้เยี่ยมก็เอารถแทรกขึ้นมาเท่าที่จะทำได้ .. ไทยมุงยังคงเป็นนิสัยคู่กับคนไทยดีจริงๆครับ ตอนนี้เริ่มเต็มสองข้างทางแล้ว ..

วัยรุ่นกลุ่มใหญ่ที่ถอดเสื้อใส่กางเกงยีนส์เดินเข้ามาถามผมว่ามีอะไรรึเปล่า .. ผมเลยบอกว่าเพื่อนผมอยู่ในรถต้องรีบไปโรงบาลให้เร็วที่สุด .. ผมหันไปบอกก่อนจะวิ่งไปบอกรถคันหน้าต่อ .. แต่ภาพที่ผมเห็นต่อมาก็คือวัยรุ่นกลุ่มนั้นช่วยกันเข็นรถที่จอดขวางอยู่เข้าข้างทางกันด้วยความรอยยิ้ม .. ผมอยากขอบคุณพวกเขานะ แต่ตอนนั้นลมหายใจของไอ้ปริ๊นซ์สำคัญกว่าผมเลยวิ่งต่อไป


.
.
ผมนั่งกอดเข่าอยู่กับเก้าอี้โดยมีไอ้ชีสนั่งโอบอยู่ข้างๆ .. ไอ้เยี่ยมดูจะมีสติที่สุดครับ .. มันต่อสายโทรศัพท์ถึงทุกคนที่เกี่ยวข้องให้ทราบเรื่อง ส่วนไอ้อาร์มยังเดินวนรอบแล้วรอบเล่า
เบื้องหน้าของพวกเราคือห้องที่มีประตูเป็นกระจกฝ้าสองบานใหญ่ เบื้องบนติดป้ายไว้ว่า ' ห้องฉุกเฉิน ' .. เบื้องหลังประตูบานนั้นมีร่างของเพื่อนรักพวกเรานอนอยู่ข้างใน .. 'คนฉุกเฉิน'
'ปริ๊นซ์' .. อยู่กับพวกกูนะ .. มึงเป็นมากกว่าเพื่อน .. มึงเป็นความรู้สึก .. เป็นส่วนหนึ่งของความทรงจำ ... มึงเป็นชีวิตและอีกหลายอย่างสำหรับพวกกู ..

.
.
.

ไอ้อาร์มทำเรื่องขอย้ายไอ้ปริ๊นซ์เข้ามารักษาตัวในกรุงเทพในคืนนั้นเอง .. แต่ทางโรงพยาบาลให้เคลื่อนย้ายได้ในตอนเช้า ..
ผมนั่งซบไหล่ไอ้ชีสนิ่งน้ำตายังคงไหลไม่หยุด ... ไอ้เยี่ยมกำลังขับรถพาเรากลับสู่ที่ๆเราจากมา .. กรุงเทพมหานคร ..ไอ้อาร์มมันดื้อที่จะนั่งรถพยาบาลไปกับไอ้ปริ๊นซ์ให้ได้ .. สุดท้ายก็ไม่มีใครไม่ยอมมันได้ล่ะครับ .. ตอนนี้มันกับไอ้ปริ๊นซ์คงถึงโรงพยาบาลแล้ว .. ไอ้ปริ๊นซ์คงได้รับการรักษาอย่างดี .. และคงจะหายในไม่ช้า .. ผมได้แต่ภาวนาให้เป็นเช่นนั้น


" ทำไมถึงมีแต่เรื่องร้ายๆกับเราด้วยวะ " ปากผมขยับออกเสียงมาอย่างแผ่วเบา
" อย่าคิดมากเลยนะ .. แล้วมันก็จะผ่านไปเอง " ไอ้ชีสเอามือลูบหัวผมเบาๆ
" ปริ๊นซ์มันคงไม่อยากเห็นมึงเป็นอย่างนี้หรอกไอ้ตรอง " ไอ้เยี่ยมมองกระจกหลังแล้วพูดกับผม ผมได้แต่หลับตาลงอีกครั้งนึง .. หวังเรื่องร้ายๆมันผ่านพ้นไปเมื่อผมลืมตาขึ้นอีกครั้ง
" มึงเองก็ต้องเข้มแข็ง .. ดูไอ้ตรองมันด้วย " เสียงไอ้เยี่ยมยังคงพูดกับไอ้ชีสอยู่ .. แต่หูของคงกลับอื้อจนไม่ได้ยินแม้กระทั่งเสียงการเต้นของหัวใจตัวเอง

.
.
.

ภาพกลุ่มคนจำนวนหนึ่งทั้งยืนทั้งนั่งด้วยท่าทีกระวนกระวายอยู่ตลอดเวลาหน้าห้องๆหนึ่งในโรงพยาบาลเกษมราษฎร์  .. ไอ้ปริ๊นซ์อยู่ในห้องฉุกเฉินเจ็ดชั่วโมงก่อนจะถูกย้ายมาอยู่ในห้องเบื้องหลังประตูสองบานนี้ 'I.C.U'
พวกผมสี่คน .. ป๊าไอ้ชีส .. ป๊ากับม๊าไอ้อาร์ม .. แม่ผม .. แม่ไอ้ปริ๊นซ์ .. แปดชีวิตที่รออยู่ด้วย 'ความหวัง' ... ถึงแม้หมอจะออกมาบอกแล้วว่าโอกาสที่จะยื้อให้ไอ้ปริ๊นซ์อยู่กับพวกเรามันน้อยเต็มที .. แต่มันก็ยังมีความหวังอยู่ไม่ใช่เหรอ ?? ?
" แม่เอาไรป่าว .. เดี๋ยวไปหาไรกิน " ผมถามแม่ที่นั่งปลอบแม่ไอ้ปริ๊นซ์อยู่ตามประสาหญิงมั่นเลี้ยงลูกคนเดียวทั้งคู่ .. แม่หันไปมองแม่ปลา (ชื่อแม่ไอ้ปริ๊นซ์) ก่อนจะส่ายหน้าให้ผม .. พวกผมสี่คนเลยเดินกันออกมาจากหน้าห้องนั้น


" ทำไมต้องเป็นปริ๊นซ์ด้วยวะ .. ทำไมไม่เป็นกู " ... นี่เป็นประโยคแรกที่ผมได้ยินจากไอ้อาร์มตั้งแต่มาถึงกรุงเทพ
" ทุกอย่างมันคงถูกกำหนดไว้แล้วล่ะ " ไอ้ชีสกอดคอไอ้อาร์มเดินนำไป
" น่าสงสารมันว่ะ "
" ทำไงได้วะไอ้ตรอง .. ไม่มีใครอยากให้มันเป็นแบบนี้หรอก " ไอ้เยี่ยมตบไหล่ผมแล้วขมวดคิ้ว
" มึงโทรบอกไอ้แฮมยัง ?? ? "
" ป่าว .. " พูดถึงมัน .. น้ำตาเริ่มผุดขึ้นมาอีกแล้วครับ .. เฮ้อ ใครไปกดเปิดสวิตช์วะ
" จะไม่บอกมันหน่อยเหรอ ? "
" มันเองก็มีเรื่องที่ต้องจัดการอยู่แล้ว " ผมก้มหน้าบอกมันไป ..
" ถ้าไม่ใช่ยังไงมันก็ไม่ใช่เว้ย .. "
" ความรักอะนะ .. มันไม่ได้มีสมดุลที่ต้องสมหวังเสมอไปหรอกนะ .. เอาน่ะ .. ดังในใจความบอกในกวีว่าตราบใดที่มีรักย่อมมีหวัง " สองประโยคของไอ้เยี่ยมทำเอาผมร้องหนักกว่าเดิมอีก
" เป็นมึงนี่ก็ดีเนอะ .. กูอยากเข้มแข็งได้อย่างมึงมั่งจัง " ผมบอกไอ้เยี่ยมไป


.
.
.

" เฮ้อ .. ถ้ากูเข้มแข็งได้อย่างที่พวกมึงคิดมันก็ดีน่ะสิ " ไอ้เยี่ยมขยี้หัวผมเบาๆก่อนจะเดินกอดคอตามคู่ข้างหน้าไป
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 05-09-2008 21:26:27 โดย G.NORT »

 

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด


สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด