บทที่ 4 :: แมว กับ ข้าวสาร .+
" แถ่ แด๊มมม ม ม .. และคอนเซ็ปต์กีฬาสีปีนี้ของเราก็คือ คือ คือ ... "
" ........... "
" ........... "
" อย่ามาเรื่องมากไอ้ชีส เดี๋ยวกูขว้างด้วยเพียวริคุ " ผมหยิบขวดเพียวริคุบนมาไว้ในมือ ในขณะที่สต๊าฟคนอื่นๆ ต่างกำลังจดจ่ออยู่กับคำเฉลยของไอ้ชีส
" เอ็ม.เค !! " ไอ้ชีสเฉลยออกมา และคำตอบก็ทำเอาสต๊าฟทุกคนเฮฮาไปตามๆกัน
" งี้พวกหลีดมันไม่ต้องไปเรียนเต้นกับพนักงานเอ็มเคเหรอวะ ก๊ากกกกก !! " ไอ้เยี่ยมถามกะเอาฮา
" พวกหลีดอะมันคิดท่าได้แล้วเว้ย แต่คนที่ต้องไปเรียนสเต็ปเต้นกับพนักงานเนี่ย พวกกู " ไอ้อาร์มทำหน้าเหมือนจะร้องไห้
" อ้าว พวกเชียร์โดนเองเหรอ สมน้ามหน้าาาา า .. " ไอ้เยี่ยมทับถมเต็มที่
" เออ .. ว่าแต่คัตเอาท์เอ็งเหอะ ทำให้มันดูเป็นหม้อเอ็มเคละกัน อย่าเสือกทำออกมาเป็นชามหมาใส่เพ็ดดีกรี " ไอ้อาร์มเถียงกลับ
" หยุด !! เอาเป็นว่ารู้คอนเซ็ปต์กันแล้วก็เงียบไว้ล่ะ ปีนี้ขอซีเคร็ทอย่างแรง อย่าหลุดไปบอกสีอื่นล่ะ " ลูกปัดลุกขึ้นมากำชับทุกฝ่าย
" ฝ่ายคัตเอาท์เริ่มลงมือได้เลยนะ ส่วนเฮดเชียร์เริ่มลงเพลงตามคอนเซ็ปต์วันพรุ่งนี้ ไอ้ชีสพรุ่งนี้แกเอาภาพรวมแสตนท์มาให้ฉัน ~บลาบลาบลา " แล้วไอ้ลูกปัดก็สั่งงานแต่ละฝ่ายอย่างมีระบบ ต้องยอมรับแหละครับว่ามันเป็นผู้หญิงเก่งคนนึงของโรงเรียนเลยก็ว่าได้ ลองถ้าพวกผมทำกันเองมีหวังเจ๊งไม่เป็นท่าแน่ๆ
" อ้าว มาทำไรวะเนี่ย " พอพวกผมประชุมเสร็จก็เห็นไอ้แฮมนั่งยิ้มรออยู่หน้าห้องประชุมสีเขียว
" รึว่า .. มึงเป็นสปายของสีเหลือง " ไอ้อาร์มเริ่มบ้าอีกแล้ว =w=
" ไอ้เชี่ย น้องกูมันเพิ่งจะมอสี่ จะไปรู้เรื่องคอนเซ็ปต์อะไร " ไอ้ชีสตบหัวไอ้อาร์มเข้าให้
" คิดอะไรไม่เข้าท่า " ไอ้ปริ๊นซ์ส่ายหัวกับความบ้าบอของไอ้อาร์ม
" แล้วเอ็งมาทำไรตรงนี้เนี่ย " ผมถามไอ้แฮม
" ก็มาบอกข่าวดีไงพี่ "
" อะไรของเอ็งวะ " ไอ้ชีสถามอย่างรำคาญ
" ก็ผมได้เป็นนักบาสสีเหลืองแล้วพี่ " ดูมันเองออกจะดีใจไม่น้อย ส่วนไอ้ชีสก็ได้แต่ลูบหัวไอ้แฮม ผมก็ยิ้มไปกับพวกมันด้วย
" เฮ้ย !! พวกมึงดีใจอะไรกัน มันเป็นนักกีฬ่าสีเหลืองงี้มันก็เป็นศัตรูกับนักกีฬาสีเราเชียวนะโว้ย ฆ่าม๊านนน น น!! "
" นี่แน่ะ !! ดูหนังมากไปแล้วนะไอ้อาร์ม หยุดบ้าสักทีเหอะนะ " ไอ้ปริ๊นซ์ให้เท้าสะกิดเบาๆที่ก้นไอ้อาร์ม ทำเอาไอ้อาร์มถลาไปข้างหน้าแทบจะล้มคว่ำ
" สมน้ามหน้าาาา า !! " ไอ้เยี่ยมเกิดมาเพื่อทับถมไอ้อาร์มโดยแท้ .. =]
" ชิบ .. จะหกโมงแล้ว ไอ้แฮมวันนี้กลับบ้านเองนะ ข้ามีธุระ " ไอ้ชีสเห็นนาฬิกาที่หน้าห้องประชุมเข้า เลยชิ่งออกไปก่อน
" อะไรของมันวะ จะรีบไปเคารพธงชาติรึไงวะนั่น " ไอ้อาร์มยังไม่หายซ่าส์
" อาร์มอยากรู้มั๊ยล่ะ " ไอ้ปริ๊นซ์เตรียมยกเท้าขึ้นมา
" มะ.. ไม่อยากรู้แล้วค้าบบบ บ " ไอ้อาร์มส่ายหัวดิ๊กๆ
" งั้นเดี๋ยวปริ๊นซ์ขอตัวแว่บไปดูสต๊าฟเชียร์ก่อนนะ .. "
" อืมๆ โชคดี " ไอ้อาร์มทำเนียนโบกมือบ๊ายบายไอ้ปริ๊นซ์
" อาร์ม !!! "
" จ๊ะๆ ไปแล้วจ๊ะ " เจอไอ้ปริ๊นซ์หันมาเรียกเสียงเขียว ไอ้อาร์มได้แต่ทำตัวเป็นหมาหงอย ตอนนี้ก็เลยเหลือแค่ผม ไอ้แฮม แล้วก็ไอ้เยี่ยม
" ทำไมพี่อาร์มเขากลัวพี่ปริ๊นซ์จัง " ไอ้แฮมสงสัยกับท่าทางของไอ้สองคนนั่น
" เออน่า .. อยู่ๆไป เดี๋ยวเอ็งก็รู้เองแหละ ... เนอะ " ผมหันไปพยักหน้าให้ไอ้เยี่ยม ส่วนมันเองก็ยืนอมยิ้ม
" แล้วนี่จะเอาไงต่อวะเนี่ย เหลือกันอยู่แค่สามคน " ผมถาม
" ใครบอกสาม สองต่างหากโว้ย .. เดี๋ยวกูจะไปทาสีคัตเอาท์ต่อ งานเหลืออีกบานเลย "
" ให้กูช่วยมั๊ย "
" ไม่ต้องอะ .. ฝีมือระบายสีมึงห่วยสิ้นดี มึงไปหัดระบายสีงานศิลปะให้ได้เต็มสิบก่อนเหอะ " ด่าผมเสร็จมันก็วิ่งไปทางหลังตึกคณะสีเขียว ไอ้นี่..ไม่ได้เห็นน้ำใจของเพื่อนผู้แสนดีอย่างผมเล๊ยย
" เอ็งเอาไง .. "
" แล้วแต่พี่ดิครับ "
" ไอ้นี่ .. งั้นข้ากลับบ้านละ " ผมหยิบกระเป๋าจาคอร์บเดินมาทางหน้าโรงเรียน
" งั้นผมกลับด้วย " มันยิ้มแล้วถือกระเป๋าวิ่งตามผมมา
บนแท๊กซี่ ..
" เอ็งรู้ป่าววะ ไอ้ชีสมันรีบไปไหนของมัน " ผมเริ่มต้นคุยกับมัน หลังจากที่เงียบกันมาตั้งแต่ขึ้นรถ
" ไม่รู้ว่ะพี่ เฮียชีสไม่ได้บอกไว้อะ "
" .... "
" ..... "
" นี่ไอ้แฮม ทำไมเอ็งถึงย้ายมาเรียนที่นี่วะ "
" ....... "
" ...... "
" ........ "
" เออ ขอโทษ "
" แล้วเฮียชีสไม่เคยบอกพี่เหรอ เห็นพี่สนิทกับเฮีย "
" ไม่รู้ว่ะ ก็ข้าไม่เคยถามมันนี่หว่า "
" แล้วทำไมพี่ถึงอยากรู้ล่ะ "
" ก็ ... ก็ ... "
" .......... "
" เออ ช่างเหอะไม่ต้องตอบก็ได้ " นั่นสิ ทำไมผมจะต้องอยากรู้ด้วยวะว่ามันย้ายมาทำไม เรื่องของมัน ..
" พี่ตรอง ... "
" ว่า ... !? "
" ยังไม่กลับบ้านได้มั๊ยอะพี่ "
" นี่มันหกโมงกว่าแล้วนะเว้ย ไม่กลับบ้านแล้วเอ็งจะไปไหน "
" ข้ า ว ส า ร "
มันคิดอะไรของมันอยู่วะ แล้วมันอยู่ในอารมณ์ไหนวะนั่น มันจะไปทำไมที่ข้าวสาร แล้วมันเคยเดินข้าวสารรึเปล่า ป๊ามันจะว่ายังไง แล้วทำไมต้องชวนกูมา
ในหัวผมมีแต่ความคิดที่ตีกันชุลมุน อย่างกับม็อบในกรุงเทพทุกวันนี้ .. แต่ท้ายที่สุดแล้ว ตอนนี้ผมกับไอ้แฮมก็มาหยุดยืนอยู่ข้ามกับวัดชนะสงคราม
" เอ้า ถึงแล้ว "
" คนเยอะว่ะพี่ " อ้าว .. ไอ้นี่ นี่มันข้าวสารนะเว้ย เอ็งคิดว่าถนนข้าวสารบรรยากาศเหมือนยอดดอยอ่างขางที่เชียงใหม่บ้านเอ็งรึไง !!
" ก็แหงอยู่แล้ว "
" ไปที่ๆคนน้อยๆได้ป่ะพี่ .. คนเยอะน่ารำคาญ " แล้วไม่บอกตั้งแต่แรกครับ ข้าจะได้พาเอ็งไปเสถียรธรรมสถาน !!
" งั้นเดินไปสวนสันติฯ ละกันเว้ย " แล้วผมก็พามันเดินตามซอยไปเรื่อย จนมาถึงสวนสันติชัยปราการ
" เป็นไงน้อยสมใจเอ็งยัง ? "
" .. หิวน้ำอะพี่ "
" ไอ้นี่ .. อืมอืม แป๊บ " นี่ผมกลายเป็นเบ๊มันใช่มั๊ยเนี่ย วันนั้นกูไม่น่าพลาดซื้อน้ำให้มันเล๊ยยย ย .. ผมวิ่งไปซื้อน้ำมาสองขวด พอกลับมาเห็นมันนั่งหันหน้าเข้าแม่น้ำเจ้าพระยา
" ไง .. ถ่ายเอ็มวีรึไง " ผมนั่งลงข้างๆ แล้วยื่นขวดน้ำให้มัน
" ขอบคุณนะครับพี่ " มันหันมาขอบคุณ แต่ทำไมจมูกมันแดงอย่างงั้นวะ เย้ย !! น้ำตาไหลอีกต่างหาก น้ำขวดเดียวอะไรมันซึ้งปานน้าาาา า น ,,+
" เฮ้ย .. เป็นไรวะ ร้องไห้ทำไม "
" .............. "
" ............. " ไอ้ผมมันก็เป็นพวกแพ้น้ำตาอยู่ เจอใครร้องไห้อยู่ต่อหน้าทำอะไรไม่ถูกทู้กที
" พี่อยากรู้ใช่ปะ ว่าทำไมผมถึงมาเรียนที่นี่ " มันเริ่มพูดกับแม่น้ำเจ้าพระยา -*-
" ................. "
" ผมเลิกกับแฟนอะพี่ .. ผมก็เลยหนีมาอยู่ที่นี่ "
" ................ " เรื่องแค่นี้เนี่ยนะ .. ไอ้บ้า
" พี่คงคิดว่าผมบ้าล่ะสินะ .. เรื่องแค่นี้ถึงกับย้ายโรงเรียน "
" ............... " ว๊ากกก ... ผมบอกแล้วว่าไอ้กร๊วกนี่มันเลี้ยงกุมารทอง !! T__________T
" ผมก็ไม่รู้เหมือนกันนะพี่ว่าทำไปได้ยังไง รู้ตัวอีกทีก็มายืนหน้าบ้านป๊าแล้ว "
" แล้วแม่เอ็งอะ ... "
" ตอนแรกก็ตกใจ แต่พอป๊าโทรไปคุยให้เค้าก็สบายใจขึ้น แต่ก็ยังห่วงอยู่มั๊งพี่เห็นโทรมาถามป๊าแทบจะทุกคืน " มันหัวเราะเบาๆทั้งน้ำตา
" เอ็งคงรักแฟนเอ็งมากเลยสินะ "
" รักดิพี่คบกันมาตั้งแต่อยู่มอหนึ่ง แต่ก็นั่นแหละพี่ .. มันทิ้งผมไปแล้วววว ว ~ "
" ............... " แล้วมันปล่อยโฮมาหยั่งงี้ ผมจะทำยังไงดีล่ะเนี่ยบอกตามตรงว่าอึดอัดมาก อยากจะหายตัวไปเป็นตะไคร่น้ำให้มันรู้แล้วรู้รอดไป
" ฮืออออ ฮือออ "
" อ๊ะ .. " ผมหยิบผ้าเช็ดหน้าในกระเป๋ากางเกงยื่นให้มัน
" ฮือออออ ฮือออ " ดูท่าทางมันจะไม่รับรู้ในสิ่งที่ผมพูดกับมันแล้ว ผมเลยต้องเอาผ้าเช็ดหน้าไปเช็ดน้ำตา น้ำมูก น้ำลาย น้ำอะไรของมันก็ไม่รู้เลอะเต็มหน้าไปหมด
" ........... "
" ........... "
" ขอบคุณนะครับพี่ " มันหยุดร้องไห้แล้ว แต่ดวงตามันก็คงพร้อมที่จะมีน้ำตาทะลักออกมาได้ทุกเมื่อ ..
" สัญญากับข้านะเว้ย ต่อไปเอ็งอย่าไปร้องไห้แบบนี้ให้ใครเห็นอีก ลูกผู้ชายต้องเข้มแข็งเว้ย "
" ผมจะพยายามนะพี่ .. " มันพูดทั้งที่ตายังเหม่อมองไปในสายน้ำ
" อืม .. ป๊ะไปกินไอติมกันดีกว่า เดี๋ยวข้าเลี้ยง " ผมลุกขึ้นแล้วยื่นมือไปให้มัน ..
" พี่ตรอง ผ้าเช็ดหน้าอะ เดี๋ยวผมเอามาคืนให้นะ " มันหันมามองผม แล้วชูผ้าเช็ดหน้าในมือมัน ... มันเอาไปตอนไหนวะ =[]="
" เออ ... " แล้วผมก็จับมือมันให้ลุกขึ้นแล้วเดินไปร้านไอติมด้วยกัน
" สเวนเซ่นยินดีต้อนรับค่ะ " ผมพามันมากินไอศกรีมที่ร้านนี้เพราะผมชอบบรรยากาศ แถมชั้นสองก็ยังเงียบไม่วุ่นวาย ไอ้แฮมน่าจะชอบ
" อยากกินฟองดูว์อะพี่ " นั่งปุ๊บ มันก็บอกปั๊บ เปลี่ยนอารมณ์เร็วเหลือเกิน
" หมดเหรอวะ " ผมถามเพราะผมกินไอติมไม่เก่ง นิดเดียวก็อิ่มแล้ว แต่มันพยักหน้าด้วยความมั่นใจ
" เออ .. แล้วแต่เอ็ง " เฮ้อ .. นั่งอมยิ้มทำหน้ายังกะแมวเลยนะเอ็ง .. ไอ้แมวที่นั่งร้องไห้ขี้มูกโป่งเมื่อกี้มันหายไปไหนแล้ววะ
" พี่ตรองเอารสอาราย " มันถามผมหลังจากที่มันสั่งไอศกรีมรสที่ต้องการกับพนักงานแล้ว
" สั่งมาเหอะ .. แล้วแต่เอ็ง "
" งั้นเอาเป็นช็อคโกแลตหมดเลยละกันครับ " ไอ้แฮมหันไปพูดกับพนักงาน แล้วหันกลับมายิ้มให้ผม
" ยิ้มอะไร "
" ทำไมพี่ตรองใจดีจัง ไม่เหมือนเฮียชีสเลย "
" ไม่ชอบเหรอ " ผมแกล้งดุใส่
" ชอบครับ .. ช อ บ " มันรีบแก้ตัวใหญ่ ที่จริงผมก็ไม่ใช่คนใจดีอะไรนักหนาหรอก ออกจะเอาแต่ใจตัวเองเสียด้วยฃ้ำด้วยความที่เป็นลูกคนเดียว
แต่วันนี้จะว่าไปแล้วผมก็เป็นคนที่ทำให้มันต้องร้องไห้ .. ถ้าผมไม่ไปจุดประกายในชีวิต เหมือนซันซิลให้กับมัน มันก็คงไม่ร้องไห้ฟูมฟายแบบนั้นหรอก
" หรือว่าแกล้งเอาใจผม ที่เมื่อกี้ทำผมร้องไห้ " เจี๊ยก !! กุมารทองมันแผลงฤทธิ์อีกแล้วอ่าาา !! >__________<"
" อารายของเอ็ง ข้าป่าวแกล้งนะเว้ย ร้องเองนะ "
" ฮ่า ฮ่า ฮ่า .. ล้อเล่นน่า " เอาไอติมมาล่อค่อยดูเป็นแมวอารมณ์ดีขึ้นมาหน่อย .. หัวเราะชอบใจใหญ่ สักพักพนักงานก็เอาไอศกรีมมาวางเสร็จก็เดินอมยิ้มจากไป ..
" เอ็งว่าเขายิ้มอะไรวะ "
" พี่อยากรู้จริงป่าว " แล้วมันก็ลุกขึ้นยกเท้าทำท่าเหมือนจะถีบผม
" ไอ้นี่ .. อย่ามาทำเป็นคู่ไอ้อาร์มกับไอ้ปริ๊นซ์ " =[]="
" ฮ่า ฮ่า ฮ่า .. งั้นคู่เราทำไงดีอะพี่ "
" อารายของเอ็งง .. กินได้แล้ว เดี๋ยวละลายหมด "
" พี่ตรอง .. ผมขอนะ ,, " มันชูลูกเชอร์รี่สีแดงในมือ
" เออ .. ตามสะดวก " อ๊าาา .. นั่นมันของโปรดผมเลยน๊าาา .. แต่ปากผมดันหลุดไปแบบนั้นแล้วนี่หน่า
" คนละครึ่งมั๊ยพี่ " จะดีมาก ... ถ้ามันบอกก่อนที่จะเอาเชอร์รี่เข้าปากไป แต่นี่มันอมไปแล้ววว ว แล้วยังเอาออกมาใหม่ !!
" ไม่อ๊าววว ว .. กินไปเห๊อะ "
แล้วคืนนี้ผมก็กลับถึงบ้านดึกเหมือนเคย .. ทั้งๆที่ไม่ต้องอยู่ทำงานกีฬาสีที่โรงเรียน ..
เฮ้อ .. จะว่าไปแล้วการไปเที่ยวเป็นเพื่อนไอ้แฮมมันเหนื่อยกว่าการไปช่วยไอ้เยี่ยมตอกไม้ทำคัตเอาท์อีกนะเนี่ย (มันไม่ยอมให้ผมไปช่วยระบายสี แต่ดันให้ผมไปตอกไม้ ตอกตะปู เลื่อยไม้แทน)
แต่อย่างน้อยมันก็ทำให้ผมเหมือนจะสนิทกับน้องชายไอ้ชีสมากขึ้น .. ใครจะคิดว่าไอ้เด็กเฮฮา บ้าบอ อย่างมันจะมีมุมร้องไห้ขี้มูกโป่งกับเค้าด้วย
ทุกครั้งที่ผมเจอมันก็เห็นมันไม่ยิ้ม ก็หัวเราะ ไม่หัวเราะก็ทำหน้ากวนตีนใส่ .. เพิ่งจะมีวันนี้แหละ .. ไม่รู้ว่าพี่ชายมันจะมีโอกาสได้เห็นน้องตัวเองอารมณ์นี้มั่งมั๊ยนะ =)) )
ว่าแต่ตอนนี้จะไปแอบนั่งร้องไห้อีกรึเปล่าวะเนี่ย
" ฝันดีนะเว้ย .. ไอ้แมวขี้แง "
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
