::จากต้นจนอวสาน ตอน. Can I Call This "LOVE"?:: เรื่องสั้น 10 ตอนจบ (ตอนจบ)
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด

สนใจโฆษณาติดต่อ laopedcenter[at]hotmail.com คลิ๊กรายละเอียดที่ตำแหน่งว่างเลยครับ

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด

ผู้เขียน หัวข้อ: ::จากต้นจนอวสาน ตอน. Can I Call This "LOVE"?:: เรื่องสั้น 10 ตอนจบ (ตอนจบ)  (อ่าน 3656 ครั้ง)

ออฟไลน์ จากต้นจนอวสาน

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 598
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +103/-3
    • จากต้นจนอวสาน
จากต้นจนอวสาน ตอน. Can I Call This "LOVE"?
เป็นเรื่องสั้นคั่นเวลาที่แต่งไว้ตอนที่เขียนนิยายเรื่องยาวแล้วสมองตื้อๆ
เรื่องนี้เป็นเรื่องที่ดัดแปลงมาจากเค้าโครงเรื่องจริงของตัวเอง
ปรับเปลี่ยนนิดหน่อยเพื่อไม่ให้กระทบคนที่มีอยู่จริง

เนื้อหาจะย่อๆสั้นๆไปบ้าง เพราะว่ามันเกิดมาสักพักแล้ว
จำเรื่องราวได้ไม่หมด แต่ก็อยากจะเอามาแชร์ ถือว่าเป็นช่วงเวลาดีๆที่อยากให้จดจำ

สำหรับเรื่องยาว ฝากติดตามเรื่อง สัญญาธนาการ กันด้วยนะครับ
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=52913.0



***************************************************************

ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ


ติดตามกฏเพิ่มเติมที่กระทู้นี้บ่อยๆ เมื่อมีการแก้ไขกฏจะแก้ไขที่กระทู้นี้นะครับ
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0

ประกาศทั่วไปติดตามอัพเดทกันที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.0

ประกาศ กฎที่อื่นมีไว้แหก แต่ห้ามมาแหกที่นี่

1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
การสนใจและชื่นชอบนิยายและเรื่องเล่าของคนในเรื่องควรมีขอบเขตที่จะไม่สร้างความเดือดร้อนให้เจ้าของเรื่อง เช่นเดียวกับเป็ดที่ตอนนี้ถูกรังควานตามหาตัวจากคนด้านต่างๆ จนตัดสินใจไม่เล่าเรื่องต่อ.........เนื่องจากบางเรื่องเป็นเรื่องเล่า.....................บางคนไม่ได้เปิดเผยตัวตน  เขาพอใจจะมีความสุขในที่เล็กๆแห่งนี้โดยไม่ได้ตั้งใจให้คนภายนอกได้รับรู้เรื่องราวแล้วนำไปพูดต่อ   เพราะปฎิเสธไม่ได้ว่าสังคมไม่ได้ยอมรับพวกเราสักเท่าไหร่

2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท,
หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง
หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง  ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์
และสถาบันต่าง ๆ  รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก  ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด
การกระทำเช่นนั้นอาจทำให้คุณแบนทันที และถาวร . หมายเลข IP ของทุกโพสต์จะถูกบันทึกเพื่อใช้เป็นหลักฐาน
ในความเป็นจริงเป็นไปได้ยากมากที่จะให้แต่ละคนมีความคิดเห็นตรงกันทั้งหมด   คนเรามากมายต่างความคิดต่างความเห็น เติบโตมาภายใต้ภาวะแวดล้อมต่างกันการแสดงความคิดเห็นที่แตกต่าง   จึงควรทำเพื่อให้เกิดความเข้าใจกัน แบ่งปันประสบการณ์และมิตรภาพเพื่ออาจเป็นประโยชน์ในการใช้ชีวิต  และไม่ว่าจะอย่างไรก็ควรเคารพในความคิดเห็นที่แตกต่างของบุคคลอื่นช่วยกันสร้างให้บอร์ดนี้มีแต่ความรักนะครับ   

เรื่องบางเรื่องอาจจะเป็นทั้งเรื่องแต่งหรือเรื่องเล่าใดๆก็ขอให้ระลึกเสมอว่า  อ่านเพื่อความบันเทิงและเก็บประสบการณ์ชีวิตที่คุณไม่ต้องไปเจอความเจ็บปวดเล่านั้นเองเพื่อเป็นข้อเตือนใจ สอนใจในการตัดสินใจใช้ชีวิต   จึงไม่ต้องพยายามสืบหาว่าเรื่องจริงหรือเรื่องแต่งส่วนการพูดคุยนั้น   ก็ประมาณอย่าทำให้กระทุ้กลายพันธุ์ห้ามเอาเรื่องส่วนตัวมาปรึกษาพูดคุยกันโดยที่ไม่เกี่ยวพันกับเรื่องในกระทู้นิยาย  ถ้าจะวิจารณ์หรือแสดงความคิดเห็นทุกคนมีสิทธิแต่ขอให้ไปตั้งกระทู้ที่บอร์ดอื่นที่ไม่ใช่ที่นี่นะครับ

3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อเจ้าของเรื่องเท่าที่จะทำได้หรือแจ้งมายังบอร์ดนี้ก่อนนะครับ  เนื่องจากเจ้าของเรื่องบางครั้งไม่ต้องการให้คนที่ไม่ได้ชื่นชอบนิยายชายรักชายเข้ามารับรู้  ลิขสิทธิ์ทั้งหมดเป็นของเจ้าของคนที่ทำขึ้นและเวปแห่งนี้นะครับ

4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอมให้ส่งหรือติดต่อกันทางพีเอ็มจะปลอดภัยกว่าแล้วเมื่อมีการติดต่อสื่อสารกันให้พึงระวังถึงความปลอดภัย ความไม่น่าไว้ใจของผุ้คนทุกคนแม้จะมีชื่อเสียงในบอร์ดเป็นเรื่องส่วนตัวของแต่ละคนไป เพื่อลดความขัดแย้งภายในเล้า จึงไม่สนับสนุนให้มีการจีบกันในบอร์ดนะครับ

5.ห้ามจั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียวให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตาม
เพราะแม้จะเป็นเรื่องที่เขียนจากเรื่องจริง เมื่อนำมาพิมพ์เป็นเรื่องผ่านตัวอักษร ย่อมเลี่ยงไม่ได้ที่จะมีการเพิ่มเติมเพื่อให้เกิดสีสันในเนื้อเรื่อง ทางเล้าถือว่านั่นคือการเพิ่มเติมเนื้อเรื่อง จึงไม่อนุญาตให้จั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” แต่สามารถแจ้งว่าเป็น “นิยายที่อ้างอิงมาจากชีวิตจริง” ได้  มีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว

6.การพูดคุยโต้ตอบระหว่างคนเขียนและคนอ่านนอกเรื่องนิยาย  ทำได้  แต่อย่าให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรตอบเพียงคอมเม้นต์เดียวก็พอแล้ว  โดยสามารถใช้ปุ่ม Insearch qoute  ได้    ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และลงลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน

7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
      7.1 นิยาย 1 ตอน  จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
      7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
      7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
            - 1 Reply ที่เกินมานั้น โมทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ

8.Administrator และ moderator ของ forum นี้ มีสิทธิ์อ่าน, ลบ หรือแก้ไขทุกข้อความ. และ administrator, moderator หรือ webmaster ไม่สามารถรับผิดชอบต่อข้อความที่คุณได้แสดงความคิดเห็น (ยกเว้นว่าพวกเขาจะเป็นผู้โพสต์เอง).

9.คุณยินยอมให้ข้อมูลทุกอย่างของคุณถูกเก็บไว้ในฐานข้อมูล. ซึ่งข้อมูลเหล่านี้จะไม่ถูกเปิดเผยต่อผู้อื่นโดยไม่ได้รับการยินยอมจากคุณ .Webmaster, administrator และ moderator ไม่สามารถรับผิดชอบต่อการถูกเจาะข้อมูล แล้วนำไปสร้างความเดือดร้อนต่างๆ

10.ห้ามลงประกาศลิงค์โปรโมทเวป  โฆษณา หรือโปรโมทในเชิงธุรกิจใดๆ ทุกชนิด ลงได้เฉพาะในห้องซื้อขาย ในเมื่อแนะนำเวปอื่นที่บอร์ดเรา ก็ช่วยแนะนำบอร์ดเราโดยลงลิงค์บอร์ดเรา เวป http://www.thaiboyslove.com  ในบอร์ดที่ท่านแนะนำมาให้เราด้วย  เมื่อจำเป็นต้องแนะนำลิงค์ให้ส่งลิงค์กันทาง personal message หรือพีเอ็มแทนนะครับจะสะดวกกว่า ส่วนในกรณีอยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนๆได้อ่านจริงๆนั้นพยายามลงให้ห้องซื้อขายซะ หรือถ้าม๊อดเดอเรเตอร์จะพิจารณาเป็นกรณีๆไป ถ้ารู้สึกว่าไม่ได้โปรโมทเวป แต่อยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนด้วยใจจริงจะให้กระทู้นั้นคงอยู่ต่อไป

11.บอร์ดนิยายที่โพสจนจบแล้วมีไว้สำหรับนิยายที่โพสในบอร์ด boy's love จนจบแล้วเท่านั้น จึงจะถูกย้ายมาเก็บไว้ที่นี่ หาอ่านนิยายที่จบแล้ว หรือคนเขียนไม่ได้เขียนต่อ แต่โดยนัยแล้วถือว่าพล็อตเรื่องโดยรวมสมควรแก่การจบแล้ว หากนักเขียนท่านใดได้พิมพ์เล่มกับสำนักพิมพ์ ต้องการลบเรือ่งบางส่วนออก โดยเฉพาะไคลแม๊ก หรือตอนจบที่สำคัญ ให้แจ้ง moderator ย้ายนิยายของท่านสู่ห้องนิยายไม่จบ เพื่อที่หากระยะเวลาเกินหกเดือนแล้ว เราจะได้ทำการลบทิ้ง หรือท่านจะลบนิยายดังกล่าวทิ้งเสียก็ได้ เนื่องจากบอร์ดนี้เก็บเฉพาะนิยายที่จบแล้ว

บอร์ดนิยายที่ยังไม่มาต่อจนจบไว้สำหรับ
นิยายที่คนเขียนไม่ได้มาต่อนาน หายไปโดยไม่มีเหตุผลสมควร ไม่ได้แจ้งไว้หรือแจ้งแล้วก็ไม่มาต่อ 3 เดือน จะย้ายมาเก็บในนี้เมื่อครบหกเดือนจะทำการลบทิ้ง ส่วนเรื่องไหนที่จะต่อก็ต่อในนี้จนกว่าจะจบ แล้วถึงจะทำการย้ายไปสู่บอร์ดนิยายจบแล้วต่อไป

12.ห้ามนำเรื่องพิพาทต่างๆมาเคลียร์กันในบอร์ด

13.ผู้โพสนิยาย และเขียนนิยายกรุณาโพสให้จบ ตรวจสอบคำผิดก่อนนำมาลงด้วยครับ

14.ส่วนคนอ่านทุกท่าน เวลาอ่านนิยาย เรื่องที่คนเขียนเขียน  ก็ไม่ต้องไปอินมากนะครับ ให้เก็บเอาสิ่งดีๆ ประสบการณ์ ข้อคิดดีๆไปนะครับ

15. การนำรูปภาพ บทความ ฯลฯ มาลงในเวปบอร์ด  ควรจะให้เครดิตกับ... 
(1) ผู้ที่เป็นต้นตอเจ้าของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ
(2) เวปไซต์ต้นตอที่อ้างอิงถึง
....ในกรณีที่เป็นบทความที่ถูกอ้างอิงต่อมาจากเวปไซต์อื่นๆ
- ถ้ามีแหล่งต้นตอของเจ้าของบทความ  ให้โพสชื่อเจ้าของต้นตอของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ  พร้อมทั้งเวปไซต์ที่อ้างอิง 
  (กรณีนี้จะโพสอ้างอิงชื่อผู้โพสหรือเวปไซต์ที่เรานำมาหรือไม่ก็ได้ แต่ควรมั่นใจว่าชื่อต้นตอของที่มาถูกต้อง)
- ถ้าไม่สามารถหาชื่อต้นตอของรูปภาพหรือเวปไซต์ที่นำมาได้ ควรอ้างอิงชื่อผู้โพสและเวปไซต์จากแหล่งที่เรานำมาเสมอ
- ควรขออนุญาติเจ้าของภาพหรือเจ้าของบทความก่อนนำมาโพสค่ะ(ถ้าเป็นไปได้) ยกเว้นพวกเวปไซต์สาธารณะ เช่น  หนังสือพิมพ์ออนไลน์ ฯลฯ ที่เปิดให้คนทั่วไปได้อ่านเป็นสาธารณะ ก็นำมาโพสได้ แต่ให้อ้างอิงเจ้าของชื่อและแหล่งที่มาค่ะ
- ไม่ควรดัดแปลงหรือแก้ไขเครดิตที่ติดมากับรูปหรือบทความก่อนนำมาโพส
- ถ้าเป็น FW mail  ก็บอกไปเลยว่าเอามาจาก FW mail

16.นิยายเรื่องไหนที่คิดว่าเมื่อมีการรวมเล่มขายแล้วจะลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออก กรุณาอย่าเอามาลงที่นี่ หรือสำหรับผู้ที่ขอนิยายจากนักเขียนอื่นมาลง ต้องมั่นใจว่าเรื่องนั้นจะไม่มีการลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออกเมื่อมีการรวมเล่มขาย อนึ่ง เล้าไม่ได้ห้ามให้มีการรวมเล่มแต่อย่างใด สามารถรวมเล่มขายกันได้ แต่อยากให้เคารพกฎของเล้าด้วย เล้าเปิดโอกาสให้ทุกคน จะทำมาหากิน หรืออะไรก็ตามแต่ขอความร่วมมือด้วย เผื่อที่ทุกคนจะได้อยู่อย่างมีความสุข

17.ห้ามแจ้งที่หัวกระทู้เกี่ยวกับการจองหรือจัดพิมพ์หนังสือ แต่อนุโลมให้ขึ้นหัวกระทู้ว่า “แจ้งข่าวหน้า...” และลงลิงค์ที่ได้ตั้งเอาไว้ในแล้วในห้องซื้อขายลงในกระทู้นิยายแทน  ถ้านักเขียนต้องการประชาสัมพันธ์เกี่ยวกับการจอง หรือจัดพิมพ์หนังสือของตนเองผ่านกระทู้นิยายของตนเอง  นิยายเรื่องดังกล่าวจะต้องลงเนื้อหาจนจบก่อน (ไม่รวมตอนพิเศษ) จึงจะทำการประชาสัมพันธ์ในกระทู้นิยายได้ (ศึกษากฏการซื้อขายของเล้่าก่อน ด้วยนะคะ)
ว่าด้วยเรื่องการจะรวมเล่มนิยายขายในเล้า จะต้องมี ID ซื้อขายก่อน ถึงจะสามารถประกาศ ..แจ้งข่าว.. ที่บนหัวกระทู้ของนิยายได้ ในกรณีที่ รวมเล่มกับ สนพ. ที่มี  ID ซื้อขายของเล้าแล้ว นักเขียนก็สามารถใช้ หมายเลข  ID ของ สนพ. ลงแจ้งในหน้าที่มีเนื้อหารายละเอียดการสั่งจองนิยายได้

18.ใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดเรื่องสั้น ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที  ส่วนเรื่องสั้นที่จบแล้วให้แก้ไขโพสแรก และต่อท้ายว่าจบแล้วจะได้ไม่ถูกลบทิ้งและจะเก็บไว้ที่บอร์ดเรื่องสั้นไม่ย้ายไปไหน   เช่นเดียวกับนิยายทุกเรื่องเมื่อจบให้แก้ไขโพสแรก และต่อท้ายว่าจบแล้ว จะได้ย้ายเข้าสู่บอร์ดนิยายจบแล้ว ไม่เช่นนั้นม๊อดอาจเข้าใจว่าไม่มาต่อนิยายนานเกินจะโดนลบทิ้งครับ

เอาข้อสำคัญก่อนนะครับเด่วอื่นๆจะทำมาเพิ่มครับเอิ้กๆหุหุ
admin
thaiboyslove.com.......................................                                                           

วันที่ 3 ธ.ค. 2551วันที่ 16 ก.ย. 2554 ได้เพิ่มกฏ ข้อที่ 7
วันที่ 21 ต.ค.2556 ได้ปรับปรุงกฏทั้งหมดเพื่อให้แก้ไข และติดตามได้ง่าย
วันที่ 11 พ.ย. 2557 เพิ่มเติมการลงเรื่องสั้นและการแจ้งว่านิยายจบแล้ว
วันที่ 4 ธ.ค. 2557 เพิ่มบอร์ดเรื่องสั้นจึงปรับปรุงกฏข้อ 18 เกี่ยวกับเรื่องสั้น และ เพิ่มเติมส่วนขยายของกฏข้อ 17



เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง

ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ  โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม
Share This Topic To FaceBook
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 20-05-2016 13:17:07 โดย จากต้นจนอวสาน »

ออฟไลน์ จากต้นจนอวสาน

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 598
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +103/-3
    • จากต้นจนอวสาน
Can I call it as “LOVE”?

ตอน 1 : กรกฎาคม 2557

   ผมไม่ได้คิดไปเองนะครับว่าหลังจากทำงานที่นี่มาสองเดือน มีผู้ชายคนหนึ่งยิ้มให้ผมตลอด...
เจอกันที่ห้องแม่บ้าน
เดินสวนกันระหว่างทางไปห้องน้ำ
เกือบเดินชนกันที่ห้องถ่ายเอกสาร
เขาจะยิ้มให้ทุกครั้ง
ทั้งๆที่ผมหน้านิ่งๆ หน้าตาไม่ค่อยเป็นมิตรกับใคร แต่เขา กลับยิ้มให้ผมตลอด

รอยยิ้มนั้นทำให้ที่ทำงานที่แสนจะงี่เง่า หลายเป็นสถานที่น่าอภิรมย์ขึ้นมาทันใด
จนวันหนึ่ง ผมรวบรวมความกล้า และทักเขาไปในที่สุด
“น้องชื่ออะไรอะครับ”
“ตี๋ครับ”
“พี่ต้นนะครับ ยินดีที่ได้รู้จัก”
และนั่น คือบทสนทนาแรกๆที่ได้คุยกัน

   ตี๋เป็นคนหน้ากลมตี๋สมชื่อ ผิวขาวใสหมดจดแบบลูกคนจีนขนาดแท้ ไม่มีส่วนไหนไม่ขาว นอกสเป้กผมไปไกลเลย เพราะผมก็ขาวและตี๋ ผมตัวใหญ่กว่า ล่ำกว่าตี๋เยอะ และที่สำคัญ อายุเราห่างกันมาก

ผมเลยถูกชะตาน้องตี๋แบบน้องชาย...จากรอยยิ้มที่เคยให้
แต่ให้คิดเกินเลยน่ะเหรอ...ไม่มีทางหรอก ผมชอบคนเข้มๆ

ออฟไลน์ จากต้นจนอวสาน

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 598
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +103/-3
    • จากต้นจนอวสาน
ตอนที่ 2 : สิงหาคม 2556

   ที่ทำงานใหม่ มันไม่ได้เป็นแบบที่เราคิดเลย
เจ้านายงี่เง่ามาก ...
จับมือถือมาพิมพ์ ก็โดนทักว่าไม่มีงานทำเหรอ
ออนไลน์เล่นเน็ตในที่ทำงานตอนว่างงานก็ไม่ได้
สอนงานก็ไม่สอน
เพื่อนร่วมงานก็ขี้นินทา
นี่ผมอยู่ส่งคมประเภทไหน? มีแต่ความเหนื่อยหน่าย

ที่ทำงานนี้มีแต่รอยยิ้มของตี๋ที่ทำให้ผมมีความสุข
มันเกิดความอิ่มเอมอบอุ่นขึ้นมาโดยที่ผมไม่รู้ตัวเลย

   ผมเดินผ่านตี๋ทุกเช้าระหว่างทางเดินไปทานมื้อเช้า เพราะตึกทำงานไปที่โรงอาหารนั้นไกลมาก เดินไปประมาณ 10-15 นาทีได้ มันเหมือนบังเอิญหรืออย่างไรไม่ทราบได้ ตี๋เขามาถึงก่อนประมาณ 07.10 น. ผมถึงบริษัทประมาณยี่สิบนาทีหลังจากนั้น เวลาที่เราเดินสวนกันจะประมาณ 07.45 – 07.55 น.

   ตี๋ยิ้มให้ ผมก็ยิ้มกลับ
มื้อเช้านั้นอร่อยขึ้น 50%

ออฟไลน์ จากต้นจนอวสาน

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 598
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +103/-3
    • จากต้นจนอวสาน
ตอน 3 : กันยายน 2556

   ผมสังเกตว่าหลังๆตี๋จะมาทานมื้อเช้าสายกว่าเดิม ผมถึงโรงอาหารประมาณ 08.00 น. ยังเห็นน้องตี๋เพิ่งเก็บจานบ้าง เพิ่งเดินออกมาจากโรงอาหารบ้าง ไม่ได้เดินสวนกันแบบแต่ก่อน

   จนมาวันหนึ่ง ผมไปถึงโรงอาหารไวขึ้น เพราะขับรถมาทำงาน รถไม่ติด ประมาณสิบห้านาทีก่อนแปดโมงเช้าก็มานั่งทานข้าวแล้ว วันนี้ไม่เจอตี๋เดินสวนกันและยิ้มให้ รสชาติอาหารที่ไม่ได้เรื่องก็ย่ำแย่ลงอีกหลายเท่าตัว ผมนั่งทานหงอยๆจนเกือบหมดจาน

   แล้วน้องตี๋ก็เดินเข้ามาในโรงอาหาร

   ด้วยความที่โรงอาหารของเราไม่ใหญ่มากนัก (แค่อยู่ไกล) ออร่าความขาวใสของน้องตี๋ก็พุ่งทะลักมากระแทกตาผมอย่างจัง น้องเขาเห็นผมก็ยิ้มให้ ก่อนเดินไปซื้ออาหาร

   ผมอมยิ้มแบบไม่รู้ตัว

“ผมนั่งด้วยคนนะครับพี่” แล้วพ่อหนุ่มตี๋หน้ากลมก็นั่งฝั่งตรงข้าม
นั่นเป็นครั้งแรกที่เราร่วมโต๊ะทานมื้อเช้าด้วยกัน
“พรุ่งนี้มากินด้วยกันอีกสิ” ประโยคที่ผมอยากจะชวน แต่ไม่กล้า ความมั่นใจไม่รู้เหือดหายไปไหนหมด


   เราคุยกันเยอะขึ้นระหว่างทางเดินกลับ มันเหมือนได้เจอเพื่อนใหม่ เราอยากรู้จักเขาให้มากกว่านี้ เลยมีการคุยกันตลอดทางเหมือนกำลังเล่นเกม 20 คำถาม
“ผมเพิ่งจบมาปีที่แล้วเองครับ”
“ผมจบการตลาดมา”
“ทำงานที่นี่ที่แรก เพิ่งเข้ามาเมื่อมกรานี้เอง”
“บ้านผมไม่ไกลครับ อยู่แถว xxx ถ้ารถไม่ติด 15 นาทีก็ถึงครับพี่”
“ไม่ได้ขับมาครับ นั่งรถบริษัทเอา สบายดี”


คำตอบของเขาดูซื่อๆ และไม่ลังเล หลายสิบคำถามที่ผมยิงออกไปมันไม่ได้ใกล้เคียงกับที่ตัวเองอยากรู้เลยว่า
“ตี๋มีแฟนหรือยังครับ?”
คำถามนั้นลอยอยู่ในสายลม....

ออฟไลน์ จากต้นจนอวสาน

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 598
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +103/-3
    • จากต้นจนอวสาน
ตอนที่ 4 : ตุลาคม 2556

   หลังจากวันนั้น กลายเป็นว่า น้องตี๋มาทานมื้อเช้ากับผมทุกวัน ทั้งๆที่ผมมาสายกว่า แต่น้องเขาก็มีความอดทนรอเป็นเลิศ เขาแก้ปัญหาด้วยการนั่งทำงานที่โต๊ะฆ่าเวลาระหว่างรอ พอผมใกล้จะถึงที่ทำงาน ตี๋ก็จะไลน์มาบอกว่าไปเจอกันที่โรงอาหารนะครับ ผมจอดรถเสร็จ ก็เดินไปโรงอาหารเลยโดยไม่เอาของไปเก็บ

   ความน่ารักของตี๋ทำให้ผมเผลอใจโดยไม่รู้ตัว ทรงผมที่กระเซิงจากการลงแว็กซ์กับรอยยิ้มใสๆมันละลายสเป้กที่เคยมีของผมจนหมด ผมพยายามจะห้ามใจตัวเอง อย่าคิด อย่าคิด เพราะไม่รู้ว่าตี๋จะคิดกับเราเหมือนกันหรือเปล่า

   เรื่องอื่นน่ะผมกล้า แต่เรื่องถามว่าตี๋มีแฟนหรือยัง (และเพศไหน) คือคำถามที่น้ำท่วมปากผมจริงๆ

“พี่ชายผมก็ชื่อต้น” ตี๋บอกผมในวันหนึ่งที่เราคุยเรื่องที่บ้านของเขา “อายุจะสี่สิบแล้วยังโสด” ตี๋พูดพลางจิ้มไอแพดของตัวเอง เขาติดเกมและค่อนข้างมีความเป็นเด็กในตัวสูงมาก

“ชื่อเหมือนพี่เลยเหรอ”

“ครับ ชื่อเหมือนกัน อ้วนเหมือนกันด้วย” นั่นไง โดนเข้าแล้วหนึ่งดอก

“แล้วใครน่ารักกว่า” อ้าว...พลาด เผลอหลุด!

“ไม่รู้ดิพี่” แล้วเขาก็สนใจเกมของเราต่อไป

“แล้วตี๋มีพี่น้องกี่คน”

“ผมมีพี่ๆสี่คน”

“หืม คนจีนชัดๆ” ผมแซว “แล้วชื่อขึ้นต้นด้วย ต เต่าหมดปะ”

“ไม่นะครับ พี่คนโตชื่อจินนี่ แล้วก็พี่ต้น พี่หยิน พี่แนท”

“ผู้หญิง 3 คนเลยเหรอ แล้วทำไมคนสุดท้ายโผล่มาชื่อตี๋อะ”

“นั่นสิ ผมก็ไม่รู้เหมือนกัน”

“แล้วตี๋สนิทกับพี่ต้นมากปะ”

“สนิทมั้ย ก็ไม่ค่อยนะครับ นานๆแกกลับบ้านทีนึง มาถึงก็เล่นเกมตามของแกไป”

“อายุห่างกันด้วยมั้ง” ตี๋กับพี่ต้นอายุห่างกันประมาณ 15 ปี

“ใช่ครับ แต่แกยังมาเล่นเกมที่ผมเล่นอยู่เลย ผมเชิญไปเองแหละ” แล้วตี๋ก็จิ้มไอแพดของตัวเองต่อ

ออฟไลน์ จากต้นจนอวสาน

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 598
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +103/-3
    • จากต้นจนอวสาน
ตอนที่ 5 : ตุลาคม 2556

   วันนี้ผมจะมาปฏิวัติอะไรบางอย่าง ผมต้องเข้าให้ถึงตี๋ให้มากกว่านี้ ผมพยายามหยั่งเชิง หว่านล้อม หลอกถาม ก็ไม่มีทีท่าว่าตี๋จะหลุดปากว่าชอบผม
เพราะไอ้เราเริ่มคิดไปไกลแล้ว ว่าเขามีใจ
แล้วเราก็เริ่มมีใจแล้วด้วย!
นี่แหละปัญหาใหญ่เลยล่ะ

“อะไรอะพี่”
“ขนมไง พี่ซื้อมาให้ เจ้านี้อร่อย”
“เอแคลร์เหรอ”
“ช่ายยยย พี่ชอบมาก”
“โหย เกรงใจอะครับ”
“เอาน่า ซื้อมาแล้ว ลองชิมดู”
ซื้อเอแคลร์ให้ใครไม่เคยพลาดเป้านะ
นับตั้งแต่วันนั้น ผมก็ซื้อขนมมาให้น้องตี๋ทุกเช้า
เข้าหาเด็ก ก็ต้องของกินนี่แหละ (วะ)

“ขนมปังชีสกับอัลมอนด์เหรอ ผมชอบมากเลยนะยี่ห้อนี้ แต่ตอนกินต้องเขี่ยอัลมอนด์ออก”
“อ้าว ชอบแล้วทำไมต้องเขี่ยออก”
“ผมไม่ชอบอัลมอนด์อะครับ มันไม่อร่อย”
จดสิครับ จะรออะไร

“เมื่อวานไปไหนมาครับ”
“ไปกินบุฟเฟ่ต์กับที่บ้านมา”
“ร้านไหนอะ”
“xxx แถวบ้าน”
“กินเยอะมั้ย”
“เยอะมาก ผมกินคุ้มนะพี่”
“แล้วตี๋ชอบกินบุฟเฟ่ต์อะไรบ้าง”
“ได้หมดนะ แต่ผมไม่ค่อยชอบปลาดิบ กินได้นะ แต่มันเลี่ยน”
เอ้า จดสิ ไม่ชอบปลาดิบ

“วันนี้ผมทำโอทีนะพี่”
“อ้าว แล้วจะไปกินข้าวที่ไหน”
“เดี๋ยวซื้อลูกชิ้นเอาก็ได้ครับ”
เวลาทำโอของบริษัทคือ 17.20 – 19.20 ครับ เวลาพักแค่ 20 นาทีจากออฟฟิศไปโรงอาหารไม่ทันแน่นอน
“วันก่อนก็บอกว่ากินลูกชิ้น วันนี้กินอีกละ”
“มันซื้อง่ายไง”
“งั้นพี่เรียกตี๋ว่าลูกชิ้นนะ”
“อะไรๆ”
“ไม่มีอะไรครับ...ลูกชิ้น”
แล้วลูกชิ้นก็ส่งสติ๊กเกอร์หมีนอนแผ่หรามาแทนคำตอบ
ผมก็ขับรถกลับบ้านไปอย่างอารมณ์ดี

 “เขาขอโทษนะตัวเอง เขาไม่อยากให้ตัวเองเสียใจในตัวเค้าอะ เราเป็นเพื่อนกันดีกว่า”
ผมรวบรวมความกล้าทั้งหมดที่มี บอกลดสถานะกับคนที่ตัวเองกำลังคุยอยู่
ผมไม่ใช่คนดีอะไรนัก
ผมไม่ได้คุยกับเขาคนเดียว ณ ตอนนั้น
แถมผมยังคิดถึงแต่ลูกชิ้นอีก
“ดีแล้วที่ตัวเองบอกเขาตรงๆ” ผู้ชายที่น่ารักมากคนหนึ่งที่นั่งตรงหน้าตอบ ผมรู้สึกโล่งอก แต่ยังรู้สึกผิดมาก ที่ไม่สามารถรักษาความสัมพันธ์นี้ไว้ได้ ผมคิดว่า กับเขา เป็นเพื่อนกันดีกว่า ถึงแม้เราจะชอบเขามาก แต่เราก็ชอบคนอื่นเช่นกัน
ผมไม่อยากทำให้คนที่ผมรู้สึกดีด้วยต้องเสียใจ

“พี่เพิ่งอกหักมา” ผมบอกตี๋ (บทสนทนาของพวกเราผมจะตัดมาเฉพาะส่วนที่จำได้นะครับ)
“ไม่เป็นไรนะพี่”
“พี่โอเค แล้วลูกชิ้นล่ะ มีแฟนยัง” ใช้ความเนียนเข้าช่วย
“มีแล้ว”
“ไหนขอดูหน้าหน่อย”
ผมฝืนยิ้ม ทั้งๆที่ตัวเองเจ็บจะตาย

ออฟไลน์ จากต้นจนอวสาน

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 598
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +103/-3
    • จากต้นจนอวสาน
ตอนที่ 6 : พฤศจิกายน 2556

ตี๋เลิกเขินที่จะรับขนมจากผมแล้ว
บางครั้งตี๋ก็ซื้อขนมมาฝากเช่นกัน

“ทำไมหน้าหงอยๆ”
“ทะเลาะกับแฟน” ตี๋ตอบ
“อื้อ พี่ด้วย”
“อ้าว ไหนพี่บอกว่าเพิ่งอกหัก”
“พี่มีคนใหม่แล้ว แต่คนนี้ไม่ใช่ พอไม่ใช่ พี่ก็ต้องเลิก”
ตี๋ไม่ตอบ
“กินหนมๆ จะได้หายเศร้า”

“พี่ต้น น้ำหนักขึ้นเปล่าเนี่ย” ตี๋ถาม
“อืม นิดหน่อย ช่วงก่อนกินเยอะ”
“กลม”
“อ้าว ว่าพี่ แล้วเราล่ะ?”
“ผมกลมเป็นปรกติอยู่แล้ว” แล้วตี๋ก็ยิ้มให้
“ก็จริง” ผมกวนกลับ “เราก็น้ำหนักขึ้นไม่ใช่เหรอ”
“อืม เนี่ยขึ้นมา 4 โล จะเจ็ดสิบละ”
ตี๋สูง 170-174 ผมไมแน่ใจ แต่สูงกว่าผม หลังๆมาบวมเพราะกินเยอะ
“เห้ย ยังได้อีกเยอะ กินให้ได้ 80 ละกัน กำลังดี”
“บ้าเหรอ 80 ก็พอๆกับพี่ต้นเลยนะ”
“ต้นไหน ต้นนี่หรือต้นที่บ้าน”
“ทั้งสองต้น”
อ้าว ไอ่เด็กนี่ กวน!!

“ต้น ได้ข่าวว่ากินมื้อเช้ากับน้องตี๋ทุกวันเหรอ”
นั่นไง ไม่หลุดพ้นสายตาจริงๆ
“เป็นเกย์ก็บอกว่าเป็นสิ พวกเราไม่ได้ว่าอะไร”
ทำไมจะต้องโพทะนาบอกคนอื่นเค้าด้วยคร้าบบบบ ว่าเป็น
“เนี่ย ต้องไปบอกพี่จันทร์(หัวหน้าตี๋) ว่าจะได้เขินเข้าหน่วยงานแล้ว”
อืม เอาที่สบายใจนะ

“พี่ต้นไปไหน เมื่อวานไม่มากินข้าวกลางวันที่โรงอาหาร”
“พี่เบื่อน่ะ พี่ซื้อมาเอง กินแถวโต๊ะทำงาน” แอบดีใจนะ ตี๋มันสังเกตด้วยว่าเราไม่มา
เราจะกินข้าวเช้าด้วยกัน แต่ตอนเที่ยงจะมากับแผนกใครแผนกมัน

“ไอ้ต้น มึงรู้ปะ พี่จันทร์บอกว่าไอ้ตี๋มันติดมึงนะ”
“ติดไงอะพี่”
“ก็ตอนแรกๆมันไม่กินข้าวโรงอาหารนะเว้ย มันซื้อพวกลูกชิ้นกินที่โต๊ะ แต่พอมึงมาทำงาน มันก็ไปกินข้าวที่โรงอาหารเฉยเลย”
นี่พูดเลย ว่าในใจกรีดร้องดีใจดังมาก
“แล้วไงอะพี่”
“แล้วไงล่ะ มันชอบมึงไง”
“เหรอ แต่ผมไม่ได้คิดอะไรกับน้องเค้านะ”
ไอ้ต้น ไอ้ปากแข็ง ไอ้พวกปากไม่ตรงกับใจ

วันนี้ผมมานั่งทานมื้อเที่ยงคนเดียว ที่เดิม มุมเดิม
ระหว่างที่ก้มตาก้มตานั้น ก็มีกล่องข้าววางและคนนั่งฝั่งตรงข้าม
“อ้าว ไม่ไปกินที่โรงอาหารเหรอ” ผมแปลกใจ
“อืม วันนี้งานเยอะ ขี้เกียจไป เบื่อกับข้าวด้วยแหละ”
“อยากกินกับพี่ก็บอก” >> ประโยคนี้ไม่ได้พูดไป แต่ตอนนี้ในใจมันลิงโลดไปแล้ว

ออฟไลน์ จากต้นจนอวสาน

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 598
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +103/-3
    • จากต้นจนอวสาน
ตอนที่ 7 : ธันวาคม 2556

“วันหยุดเยอะเนาะ” ผมพูด
“ช่ายยยย แล้วพี่ไปไหนบ้าง”
“ไปน่าน”
“ไปไงอะพี่”
“ขับรถไป”
“กับแฟนเหรอ”
“เปล่าครับ กับเพื่อนสนิท”
“แล้วเราล่ะไปไหน”
“ไม่ไปไหน อยู่บ้าน”
“ตี๋แม่งโคตรติดบ้านเลยเนอะ”
“ช่ายยยย ผมว่าจะดูหนัง เช่าแผ่นมาดูละ”
เด็กเอยเด็กน้อย เหล้าไม่กิน บุหรี่ไม่สูบ ไม่เที่ยวกลางคืน วันหยุดอยู่บ้าน
ได้ใจลุงไปเต็มๆเลย
ผมชอบเด็กเรียบร้อย ฮ่าๆๆ

“ลูกชิ้น ปีใหม่นี้พี่จะซื้อของขวัญให้นะ”
“โหยพี่ไม่ต้องหรอก”
ผมชอบทำเซอร์ไพรส์นะ แต่ผมต้องบอกเขาก่อน
เนื่องจาก...ความสัมพันธ์ของพวกเรามันไม่มีชื่อ
จะเพื่อนสนิทเหรอ แต่ข่าวลือของพวกเราสะพัดไปไกลแล้ว
จะแฟนเหรอ มันไม่ใช่อะไรแบบนั้น พวกเราไม่เคยคุยถึงมันเลย
แต่มีสิ่งให้ชวนคิดหลายอย่าง (ที่พาให้เข้าข้างตัวเองและคิดเอาเอง)
เกย์เป็นสิ่งที่มีชิตที่ถนัดคิดไปเองนะครัช!
เช่น ขนมที่ให้ทุกวันนี้ จะต้องแอบให้ ไม่ให้ที่โรงอาหาร ก็ต้องเอาไปวางไว้ในตู้เย็น เป็นต้น
คนไม่คิดอะไร ทำไมต้องหลบๆซ่อนๆด้วย
ไอ้เราอะไม่หลบ
แต่อีกคนน่ะสิ ทำไมต้องหลบ?
“เอาเถอะ เอามาให้แล้ว ไปเอาที่โต๊ะทำงานนะ”

“โหพี่ ทำไมมันกล่องใหญ่จังอะ ผมจะเอาไปยังไง”
“ใส่เป้สิ”
ของขวัญปีใหม่ก็ถึงมือผู้รับอย่างปลอดภัย

ออฟไลน์ จากต้นจนอวสาน

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 598
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +103/-3
    • จากต้นจนอวสาน
ตอนที่ 8 : มกราคม 2556

ตี๋ฟุบที่โต๊ะกินข้าวตอนเที่ยง วันนี้คนมาทำงานน้อย เพราะยังไม่กลับจากหยุดปีใหม่
ผมมองไอแพดที่วางไว้ ไม่ได้ล็อคหน้าจอ!
จะว่าผมเสียมารยาทก็ได้ แต่...ทนไม่ได้แล้ว
ผมเช็คตี๋ ท่าทางจะหลับจริง
ผมค่อยๆเลื่อนดูใน Gallery
ไม่มีรูปแฟนเลย (สอดรู้มาก)... อยากรู้ว่าแฟนตี๋หน้าตาเป็นยังไงนะ
แต่ไม่เจอ
เจอแต่
เอ๊ะ!
คุ้นๆ
นี่รูปตี๋ ถ่ายคู่กับของขวัญที่เราให้นี่นา
ใจเต้นโครมครามด้วยความดีใจ
เลื่อนดูอีกหลายๆรูป
เจอรูปที่ผมเคยส่งให้ตี๋
เขาเซฟไว้ในอัลบั้มด้วย
หัวใจพองโตอีกแล้ว...

“ถ่ายรูปกัน” ผมชวน วันนี้จัดงานเลี้ยงบริษัทที่ร้านอาหารแห่งหนึ่ง รวบยอดคริสมาตส์ ปีใหม่ไปในตัว
“ผมไม่ชอบเชลฟี่”
“จะถ่ายไหม”
ทำหน้าครุ่นคิด
“ถ่ายๆ”
แชะ!
ได้รูปคู่มา 5 รูปและรูปเดี่ยวตี๋อีก 3 รูป
“นี่กลมมานะเนี่ย”
“กลมมานานแล้วพี่ ว่าแต่ผมตัวเองล่ะ”
“กลม แต่ก็น่ารักนะ” นั่นไง เผลอหยอดอีกละ
แต่ก็ไม่มีสัญญาณตอบรับใดๆกลับมา

จะหมดมกราแล้วววววววววว
ปีๆนึงไวจัง เผลอแป๊บๆก็จะหมดเดือนแรกของปีแล้ว
ผมกับตี๋ก็ไม่มีอะไรคืบหน้า
ทานมื้อเช้าด้วยกัน
มื้อเที่ยงด้วยกัน
ผมก็ซื้อขนมให้ทุกวัน จนตี๋บ่นว่าจะซื้อมาทำไม อ้วนจะแย่แล้ว
“กินไปเถอะ พี่รอตี๋เลี้ยงปิ้งย่างพี่คืนอยู่นะ”
ผมตอบไปประมาณนี้
จนวันหนึ่ง ก่อนหมดเดือน
มือถือผมมีสายเข้า
ตี๋โทรมา
(กระซิบ)
“พี่อยู่ไหน”
“ที่โต๊ะ ทำไมต้องกระซิบด้วยวะ”
“ผมแอบมาคุยข้างนอก”
“อ่อ ว่าไง”
“ผมซื้อเค้กมาให้นะครับ อยู่ในตู้เย็น พี่ลองไปดูสิ”
“อ้าว จริงเหรอ ไหนๆ แป๊บนึงนะ กำลังเดินไป... ชั้นไหน”
“ชั้นบนๆหน่อย ถุงสีฟ้า”
เค้กในกล่องใส่ถุงสีฟ้าวางอยู่บนชั้น
“เค้กอะไรอะ”
“ชิฟฟ่อนเค้ก ผมไปแปดริ้วมา เห็นพี่บอกว่าชอบ”
ป กะ อ
เจ้าโปรด ยิ้มสิครัชงานนี้
“ขอบคุณนะ”
“ผมไปทำงานต่อนะพี่”
กูจะกินให้อ้วนไปเลย!

ออฟไลน์ จากต้นจนอวสาน

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 598
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +103/-3
    • จากต้นจนอวสาน
ตอนที่ 9 : กุมภาพันธ์ 2556

“วันนี้ผมเป็นเวร ไม่ได้ไปกินข้าวนะ”
“วันนี้ไม่ไปโรงอาหารนะ”
“วันนี้กินหนมปังนะ”
หลายวันละที่ตี๋ไม่มาทานมื้อเช้าด้วยกัน
ผมเลยได้เจอเค้าแค่ตอนเที่ยง
“ทำไมช่วงนี้ไปไปโรงอาหารเลยอะ”
“ไม่ค่อยหิวอะครับ”
“แล้วตอนเช้ากินอะไรไป”
“ขนมปัง ง่ายๆ”
แล้วเราก็คุยกันเรื่องอื่นไป

ก่อนวานเลนไทน์
“ตี๋ พี่ว่าจะซื้อของขวัญให้”
“ซื้อทำไมอะพี่”
“ไหนๆเราก็เป็นข่าวแล้ว กระพือข่าวสิ”
“เพื่อ!” ผมกับเขาหัวเราพร้อมกัน
“ไม่ต้องซื้อหรอกพี่ ขนาดแฟนผมยังไม่ซื้อให้เลย”
ขนาดแฟนผมยังไม่ซื้อให้เลย
ขนาดแฟนผมยังไม่ซื้อให้เลย
ขนาดแฟนผมยังไม่ซื้อให้เลย
ขนาดแฟนผมยังไม่ซื้อให้เลย
โอเค รู้เรื่อง
คำตอบชัดเจนแล้วสินะต้น
ที่ผ่านมามันรู้สึกดี จนเราเหลิงไปไกลเลยอะ

ต้องรีบดึงสติตัวเองกลับมาก่อน
กลับมาอยู่กับเพื่อน
กลับมาคุยกับคนอื่นๆ
กลับมาคุยกับเพื่อนร่วมงาน

แต่ก็ยังเจอตี๋ทุกวัน ตอนเที่ยง
อึดอัดไหม
ไม่นะ
ผมรู้สึกว่าตัวเองไมได้รักเขาแบบแฟน
ผมชอบรอยยิ้ม
ผมชอบความสบายใจ ความซื่อของเขาเวลาที่อยู่ด้วย
มันเป็นช่วงเวลาที่ดีที่สุดของการทำงานในบริษัทที่งี่เง่าแบบนี้

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

ประกาศที่สำคัญ


ตั้งบอร์ดเรื่องสั้น ขึ้นมาใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดนี้ ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.msg2894432#msg2894432



รวบรวมปรับปรุงกฏของเล้าและการลงนิยาย กรุณาเข้ามาอ่านก่อนลงนิยายนะครับ
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0



สิ่งที่ "นักเขียน" ควรตรวจสอบเมื่อรวมเล่มกับสำนักพิมพ์
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=37631.0






ออฟไลน์ จากต้นจนอวสาน

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 598
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +103/-3
    • จากต้นจนอวสาน
ตอน 10 : จากวันนั้น จนถึงวันนี้

กุมภาพันธ์ 2558
 “ตี๋ พี่จะลาออกละนะ”
“เห้ยพี่ จริงดิ”
“ครับ”
“วันไหนอะ”
“สิ้นเดือนหน้า”
“ไปไหนอะ ได้งานใหม่เหรอ”
“ใช่ครับ แถว yyy”
“อ่อ ดีๆ แล้วเริ่มงานเมื่อไหร่”
“เมษาเลย”
“ก่อนออกไปกินปิ้งย่างกันนะ ผมเลี้ยง”
“อื้ม”
เหมือนมีอะไรจุกในลำคออะ

อีก 1 เดือนต่อมาผมก็ลาออก
โดยที่ไม่ได้ไปกินปิ้งย่างกับตี๋เลย
หลังจากนั้นผมก็เลิกติดต่อกับเขา
เพราะเวลางาน ไลฟ์สไตล์ที่ไม่เหมือนกันเท่าไรนัก
จากวันนั้น ถึงวันนี้ เราก็ไม่เคยเจอกันอีกเลย
เขาเป็นแค่ความทรงจำที่สวยงาม
รอยยิ้มที่เคยให้ ผมยังไม่เคยลืมเลย
จนถึงทุกวันนี้

จบ

 

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด


สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด