หัวข้อ: ♡สู่กลางใจ | a tu co ra zon♡ ตอนพิเศษ only me|P.40 (12/10/59)

[magarons]

แซคธามบันไซ!!!แซคเป็นรุกเถอะ เราชอบเคะราชินี

[haemin]

แชคธามเหรอเนี๊ย พลิกล๊อค

[oaw_eang]

ล่มเรือด่วนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน 5555

[utamon]

แมนๆคุยกัน

[M.J.]

ทำไมพี่ธามน่ารักงี้ ฮรืออออ ชอบเรื่องนี้มากกกกก อยากจะให้ลงวันเว้นวันเลย

[Wordslinger]

เจเรมี่น่ารักน่าเอ็นดูมากๆ คุณเวสต์บอกว่าหนุ่มน้อยมีเรื่องของตัวเองใช่ไหมคะ? อยากอ่านจังเลย. เข้าใจว่าแซคคงเป็นรักแรกของเจเรมี่ ตอนก่อนหน้าที่เจเรมี่ไปเรียนต่างประเทศก็แอบคิดแล้วว่าน้องต้องรู้สึกอะไรกับแซคบ้าง แล้วก็เป็นจริงอย่างที่คิด.

อย่างไรก็ตาม, ตอนนี้แซคกำลังหัวปักหัวปำกับธาม และกำลังรุกอีกฝ่ายอย่างแรงมาก แอบขำตอนแซคขอมีอะไรด้วยหลังจากจูบเร่าร้อน คิดในใจว่า...เดี๋ยวไก่ตื่นนะลูก! (แม้ว่าน่าจะตื่นนานแล้วก็ตามที) แซคหลงแรง รุกแรงจริงๆ ลูก แม่ยอมใจ (ฮา)

ขอบคุณสำหรับนิยายสนุกๆ เรื่องนี้นะคะ ^______^

[Yoyelf]

อบอุ่นหัวใจมากๆ

[van16]

โคตรชอบธามเลยว่ะ
หลงแล้วเนี่ย
รอนะ

[mild-dy]

 

[eaimeaimm]

หวีดแรงมากกกก นี่อ่านไปลุ้นไปกะแซค อยากให้ทีมแซคตีเสมอ อยากให้ได้จูบ555555
พี่ธามเริ่มใจอ่อนทีละนิดๆละ ฮืออ ชอบ
ยังคงทีมแซคธาม

[MooMiew]

เห้ยย พี่ธามน่ารักอ้ะะะ พี่ธามเคะป่ะเนี่ยยย

แต่ว่าแต่ละเรื่องที่ผ่านๆมา เคะเล่าเรื่องทั้งนั้นนี่นาา ไม่นะ หึยยยย 

ชอบตอนนี้อะ กุ๊กกิ๊ก มุ้งมิ้ง โอ้ยยย ฟินเฟ่อ ชอบบบบบ 

[AeRoMoZa]

โอย น่ารัก ดูคุยกันไม่มีความหวาน แต่ด้วยคำพูดก็ดูสนิทกันมากขึ้น วางใจกันมากขึ้นด้วยมั้ยนะ ชอบๆๆ

[nijikii]

นี่ก็นึกว่าสำหรับพี่ธามแซคให้ความรู้สึกเหมือนเป็นหมา เป็นเพื่อนบุญเหลือไรงี้เลยมาเล่นด้วย.. นี่ไม่รู้สึกอะไรเลยดิพี่ธาม โคตรโหด 555555555
สงสารแซค
แต่ได้จูบก็คุ้มละนะ
ได้มึงมาด้วย ก้าวหน้าๆ 5555555

[why yyy]

ขอบคุณ

[PrimYJ]

โอ้ย ชอบๆๆๆ น่ารักกกกกกก
ทีมแซคธาม หมาแซคของพี่ธาม

[QXanth139]

ได้ทีเอาใหญ่เลยนะแซค แกเป็นคนตรงมากเลยหว่ะ 5555555

[sb_ng]

มีการพัฒนาาาา แซครุกหนักขึ้น ถึงเนื้อถึงตัวขึ้นมาก โง้ยยยย
ละก็นะ ตรงๆแมนๆงี้ เอากันป่ะ จ้าาาาาาาา 555555 เปิดเผยและจริงใจจ้าาา
หวั่นไหวไหมพี่ธามมมมม เจอแบบนี้หวั่นไหวเหอะเนอะ
อยากเห็นมุมมองพี่ธาม พี่ธามรู้สึกยังไง และมองแซคยังไงบ้าง 55555
ในมุมมองแซคนี่ลุ่มหลงพี่ธามแบบถอนตัวไม่ขึ้นแล้ว 5555555
บุญเหลือพึ่งดีใจได้แปปๆ นังแซคเฉดออกจากบ้านละ
รีบทวงพี่ธามคืนจากแซคเร็วบุญเหลือ 5555555

[ToeyTato]

โอยยยยชอบมาก แซคธามตั้งแต่ต้นค่ะ อยากอ่านต่อแล้ว

[MayA@TK]

เรื่องราวชีวิตของพี่ธามทำให้ตอนนี้ แซคธาม อ่ะ

 

[GenZ]

พี่ธามเปิดใจแล้วใช่ม้ายยยยยยยยยยยย

[MyMine104]

อ่านเรื่องนี้แล้วอุ่นใจมากมีความสุขสุดๆน่ารักทั้งคู่เลย

[่patsaporn]

กระแซะเข้าไปทีละนิดๆๆ พี่ธามดูมีอะไรลึกลับซึ่งเป็นเรื่องใหญ่แน่นอน
ธามเซ็กซี่มาก แซคก็มีเสน่ห์

ขอบคุณค่ะ

[M_April]

โดนล่มเรือ เรือล่มแล้ว 

[Tatangth]

แซคธาม!! 55555555555
อยากได้พี่ธามเลยอ่ะ จะเอาเจาๆๆๆๆๆๆ

[ดาวโจร500]

งื้ออออ อ่านไปรู้สึกถึงความม่าตลอดเวลาครอบคลุมทุกพื้นที่

แต่เจมน่ารักนะ ต่อยอดๆ 555555

[-west-]

C h a p t e r 0 9





บางทีพี่ธามก็เหมือนซินเดอเรลล่า มาในตอนหัวค่ำ พอรุ่งสางก็หายไป อรุณของวันใหม่ไม่มีร่องรอยของคนนอนเคียงกันเมื่อคืนอีกแล้ว รองเท้าหน้าบ้านหายไป ผู้เห็นเหตุการณ์ทั้งหมดคงมีแต่บุญเหลือ ถามเท่าไหร่ก็ไม่ตอบว่าแขกที่มาเมื่อคืนดอดกลับไปตอนกี่โมง บางทีผมก็เกลียดความขี้เซาของตัวเอง เกลียดที่หลับเป็นตายจนคิดว่าถ้าโจรขึ้นบ้านวันใดวันหนึ่งคงยกเค้าขนแม็คบุ๊กกับกล้องราคารวมหลักแสนที่วางระเกะระกะบนโต๊ะทำงานไปได้สบายๆ

ผมโทรหาพี่ธาม คงติดงาน โทรไปครั้งเดียวไม่รับเลยเปลี่ยนเป็นส่งข้อความหา มองนาฬิกา เป็นเวลาที่ควรอาบน้ำอาบท่าไปทำงาน สุดท้ายก็ยอมตัดใจวางมือถือทิ้งไว้แล้วไปใช้ชีวิตของตัวเองสักที


“พี่แซค ดูนี่ ผมได้อะไรมา”

ไอ้เดี่ยวร้องเรียกก่อนตัวมาถึงในช่วงบ่ายของวัน มันเพิ่งกลับจากต่างจังหวัดเมื่อเช้า ไปทำงาน แบกกระเป๋กล้องมาด้วยใบเบ้อเริ่ม ผมเพิ่งกินข้าวเที่ยงเสร็จ กำลังเล่นเกมเศรษฐีรอบสองรุ่นน้องคนสนิทก็เดินเลยมาที่โต๊ะก่อน เปิดกระเป๋าใบใหญ่ อวดเลนส์ใหม่ใสกิ๊กยั่วน้ำลาย

“ตัวนี้ไงที่ผมบอกว่าอยากได้อาทิตย์ก่อน แฟนผมซื้อมาเซอร์ไพรส์ เจ๋งปะล่า”


เหอะ ไอ้พวกมีแฟน


ผมเอาเลนส์กล้องราคาแพงมาหมุนดู ประกอบกับเครื่องมือทำมาหากินสีดำขลับ กล้องใหญ่ของสตูก็มี แต่ตากล้องเกือบทุกคนพกตัวโปรดของตัวเองเสมอ ไม่ใช่ใหม่ที่สุด ดีที่สุด แต่เป็นตัวที่ถนัดที่สุด อย่างที่ผมใช้ประจำก็เกือบสามปีแล้ว ยังไม่มีตัวไหนคล่องมือกว่า


“เออ ดีว่ะ”

“พี่เอาป่าว ผมให้แฟนหิ้วมาให้ได้ แต่ต้องเดือนหน้านะถึงจะบินไปญี่ปุ่นอีก”

“เอามาดิ เท่าไหร่”

“ต้องดูเรทค่าเงินช่วงนั้นด้วยพี่ เดี๋ยวผมบอกอีกทีแล้วกัน”  ไอ้เดี่ยวตอบ ผิวคล้ำลงเยอะ ได้ข่าวว่ารอบนี้ไปทำรีวิวร้านอาหารที่กระบี่ “แล้วเป็นไง สาวกระบี่”

“สาวกระบี่บ้าอะไรล่ะพี่ แฟนตามไป เลยได้เลนส์มานี่ไง เมื่อเช้าเพิ่งบินมาถึงตอนเจ็ดโมง ต้องจ่ายค่าตั๋วเองด้วยนะ”

“อ้าว”

“ก็ตอนแรกพี่จิ๊บให้ไปพุธ กลับศุกร์ แฟนผมตามไปเช้าศุกร์ จะอยู่ต่ออีกสองวันเลยต้องทิ้งตั๋วออฟฟิศน่ะสิ” ความเครียดของคนมีแฟนก็มีเหมือนกัน ผมหัวเราะ ไม่รู้จะสมน้ำหน้าหรือสงสารดี “แล้วพี่ เป็นไงวะ อินเลิฟปะ”

“อะไร เปล่า”

“โหยๆ ไม่เจอหลายวัน อัพเดทบ้างดิ”

“อัพอะไร ไม่มี” ว่าแล้วก็กดเปิดไปหน้าไลน์อีกครั้ง ยังไม่อ่านเหมือนเดิม ไม่อยากจะเชื่อว่ามิสเตอร์แซควัย 25 ผู้ชายที่เคยรำคาญเวลามีคนมางอแงเรื่องไม่ตอบข้อความจะร้อนใจกับการเงียบหายของบางคน การเข้าถึงพี่ธามได้เป็นเรื่องยาก โคตรยาก ยิ่งกว่ายาก

“ไปสูบบุหรี่ละ”

“วันนี้ไม่มีงาน?”

“เออ” ผมตอบหยิบบุหรี่กับไฟแช็คจากเก๊ะขึ้นมา เลี่ยงไปตรงบันไดหนีไฟ ไม่อยากไปยืนสูบที่ระเบียงเหมือนทุกครั้ง ไอ้เดี่ยวไม่ตามมา ผมเลยหยิบโทรศัพท์ออกมากดหาเพื่อนพี่ธามแทน

“ไง แซค”

“ครับ พี่หม่อน พี่รู้ไหมวันนี้พี่ธามมีงานที่ไหนอะ”

“วันนี้มันมีถ่ายละครนะ”

“รับเล่นละครด้วยเหรอครับ” ปกติเห็นถ่ายแบบเสียมากกว่า ปลายสายหัวเราะอารมณ์ดี

“มันยังไม่บอกล่ะสิ”

“ไม่บอกเลย ผมไม่เห็นท่องบทอะไรด้วย ไปถ่ายอะไรตอนไหนวะ”

“ก็ไม่ได้ตัวติดมัน 24 ชั่วโมงสักหน่อย ธามน่ะ ถึงดูไม่สนใจแต่ความรับผิดชอบมันดี จัดการเวลาได้ แต่เรื่องงานอะไรรอฟังจากปากมันดีกว่า แล้วเป็นไงบ้าง สบายดีนะ หมดเรื่องงานแล้วไม่ได้คุยกันเลย”

“ก็เรื่อยๆ น่ะครับ”

“เย็นนี้ทำอะไรหรือเปล่า แฮงเอาท์กันหน่อยไหม” คิดไปชั่วอึดใจ ดูเหมือนเมธัสจะรู้สึกได้ว่าผมกำลังกังวลเรื่องอะไรอยู่ “วันนี้ธามมีคิวถ่ายจนถึงค่ำๆ เลย เสร็จแล้วคงเหนื่อย กลับไปนอน”

“งั้นก็ได้พี่ ผมไม่มีอะไรทำอยู่แล้ว ขอแวะไปให้ข้าวหมาแล้วตามไปที่ร้านนะ”

“โอเค สามทุ่มเจอกันแล้วกัน เดี๋ยวเลี้ยงเอง”




เป็นครั้งแรกที่ผมเจอกับพี่หม่อนเพียงลำพัง นอกเหนือจากเรื่องงาน ที่ร้านอาหารหลากรูปแบบของเขาในเวลาที่ท้องฟ้าเปลี่ยนเป็นสีดำ

อาหารเย็นวางเรียงบนโต๊ะก่อนผมมาถึงไม่นาน ตรงเวลานัด ดูเหมือนเมธัสจะมาก่อนพักใหญ่ เมื่อผมเปิดประตูร้านเข้าไปก็เห็นเขาอุ้มถังน้ำแข็งที่แช่ขวดไวน์มาวางที่โต๊ะริมสระว่ายน้ำพอดี


“ได้ไวน์มาใหม่ หาเพื่อนกินพอดี”

“โห ผมไม่ค่อยถนัดนะพี่”

“เอาน่า เดี๋ยวก็หมด” เจ้าของพูดพลางเชื้อเชิญผมให้นั่งที่ตรงกันข้าม ลูกน้องกลับไปหมดแล้ว เลยเวลาปิดร้าน ถ้าจะอยู่ได้ก็ต้องเป็นพรรคพวกเดียวกัน ลูกค้าส่วนมากกลับกันตั้งแต่สองทุ่มเศษๆ


“กับธามเป็นไงบ้าง”

“ก็ดีนะพี่ ดีมั้ง ไม่รู้สิ บางทีผมก็รู้สึกว่าได้ขยับเข้าไปใกล้ บางทีก็เหมือนตัวเองคิดไปเอง”

“ธามน่ะ ไม่เหมือนคนอื่นก็ตรงนี้แหละ เก็บความรู้สึกเก่ง เดายากว่ามันชอบหรือไม่ชอบอะไร เป็นนักแสดง ถึงจะเหมือนไม่ใส่ใจมากมายแต่มันก็ทำได้ดีกว่าที่คิดเยอะ”

“แต่เขาก็ไม่รังเกียจผมนะ” จะว่าหลงตัวเองก็ได้ แต่ถ้ายอมให้จูบ แม้เป็นผลการพนันถ้ารังเกียจจริงคงไม่รับปากตั้งแต่แรก เผลอๆ ผมคงโดนต่อยไม่ยั้งตั้งแต่ก่อนบอลจบ “มีคำแนะนำอะไรบ้างไหม เพื่อนพี่นี่”

“แนะนำให้จีบให้ติด”

“พี่รู้ไหม ผมไม่เคยต้องพยายามเรื่องแบบนี้กับใครเลยอะ” ใครเล่นด้วยยากหน่อยก็แค่ไปหาคนอื่น ชีวิตผมเป็นแบบนี้ ไม่ได้รวย ไม่ได้หล่อ แต่คารมดีก็มีคนเข้ามาให้เลือกตลอดนั่นแหละ “พี่ธามไม่ค่อยเล่าเรื่องของตัวเอง”

“กับพี่มันยังไม่พูดเลย เป็นคนที่มีกำแพงสูงตั้งแต่เด็ก ชนหน่อยไหม”

“ได้เลยพี่” ผมจับแก้วไวน์ตามที่เคยอ่านมา ชนขอบแก้วกับอีกฝ่ายให้เกิดเสียงกระทบ ไวน์แดงรสฝาดเฝื่อน เปรี้ยวนิดๆ ติดหวานที่ปลายลิ้น รสชาติเข้มข้นเหมาะกับสเต๊กเนื้อแบบแรร์ เฉือนมีดเข้าไปแล้วเลือดยังฉ่ำนิดๆ “พี่ทำเองเหรอ”

“อ่าฮะ”

“มีฝีมือในการทำอาหารใช้ได้เลย ไม่สิ ดีเลยแหละ”

“ก็ไม่ขนาดนั้น” เมธัสถ่อมตัว เฉือนเนื้อสเต๊กเข้าปากขนาดพอดีคำ “ได้ฝึกตอนไปเรียนต่อที่อังกฤษน่ะ เสียดาย ธามไม่ได้ไปเรียนด้วย”

“พี่รู้จักพี่ธามตั้งแต่เมื่อไหร่”

“จำความได้ก็รู้จักมันแล้ว แม่ธามเคยเป็นดาราเก่า แต่มันไม่เคยพูดถึงพ่อนะ เรียนโรงเรียนเดียวกันตั้งแต่อนุบาล ประถม มัธยม แยกสาขาเรียนตอนมหาวิทยาลัย มันงานรัดตัว เลยต้องเรียนเอกชนที่ไม่เคร่งเรื่องเข้าเรียนมากนัก ส่วนพี่ค่อนข้างเกเรน่ะ ไม่อ่านหนังสือ พ่อเลยจับเข้าที่นี่ด้วยเลย ตามๆ เพื่อนกันไป”

“แล้วเพิ่งห่างกันช่วงที่พี่เรียนโท?”

“ตอนแรกมันก็จะไปเหมือนกัน” พี่หม่อนพูดยิ้มๆ ผมจิบไวน์ไปเรื่อยๆ กับอาหารเลิศรส “แต่ช่วงนั้นแม่มันตรวจเจอมะเร็งขึ้นมา”

“โห แย่เลย”

“ใช่ แย่เลย พี่เลยไปคนเดียว ธามมันต้องอยู่ดูแลแม่ อันที่จริงก็สงสัยอยู่นะ แม่ธามน่ะ ไม่เห็นทำงานอะไรแท้ๆ แต่กลับมีเงินส่งลูกเรียนเอกชนตลอด”

“ตอนเป็นดาราคงเงินดีน่ะครับ ก่อนที่จะท้องก็ดังมากๆ ด้วยไม่ใช่เหรอ” ผมเสนอความคิด อีกฝ่ายก็พยักหน้าแสดงความเห็นชอบ

“กีดี แต่มันก็ช่วงเวลาหนึ่ง หลังจากคลอดธามก็ไม่มีงาน ถ้ารู้จักเก็บเงินก็คงใช้เลี้ยงลูกได้ระยะยาวพอสมควรเลยล่ะ เงินหมดก็เลยส่งธามเข้าวงการ แต่รู้ใช่ไหมล่ะว่าวงการนี้ อยากดังก็ต้องดันตัวเอง ส่วนวิธีการก็ไม่หนีกันเท่าไหร่หรอก”

“เคยได้ยินมาเหมือนกันครับ” ได้ยินมาเยอะเลยด้วยซ้ำ นี่ก็เป็นสาเหตุหนึ่งที่ผมไม่ยุ่งกับลูกค้านั่นแหละ ใครจะไปรู้ว่าวันไหนเผลอเหยียบหางใครเข้าให้ ไม่เอาอนาคตช่างภาพที่สั่งสมประสบการณ์มาตั้งแต่ยังเล็กมาแลกแน่ๆ “แต่คงไม่ใช่ทุกคนหรอกมั้งครับ คนที่ใช้ความสามารถจริงๆ เยอะแยะไป”

“ไม่รู้เหมือนกัน เอาจริงๆ เลย บางทีพี่ก็สงสัยนะว่าใครเลี้ยงธาม หลังจากแม่มันเสีย งานก็เข้าเยอะมาก ไม่กี่ปีมานี้ถึงขั้นไปเดินแบบให้แบรนด์ดังๆ ของเอเชีย ชีพจรลงเท้าจะตาย ถามมันก็ปากแข็ง เก็บเงียบอย่างกับอะไรดี”

“อาจจะเป็นพ่อที่ไม่เคยพูดถึงหรือเปล่าครับ บางทีผมเห็นพี่ธามเครียดๆ เรื่องที่บ้าน ไม่รู้สิ แต่ผมเข้าใจว่าเขาอยู่คนเดียวเหมือนกันนะในตอนแรก”

“โดนหลอกแล้วหรือเปล่า ทุกวันนี้ยังไม่เคยปริปากเรื่องพ่อเลยนะ เผลอๆ มันไม่รู้ด้วยซ้ำว่าพ่อเป็นใคร อยู่กับแม่สองคนมาตั้งแต่เล็ก”

“งั้นเหรอครับ” ผมครางในลำคอ ที่บอกว่าเครียดเรื่องที่บ้านที่ผ่านมาอาจจะแค่ตัดปัญหาไม่อยากให้ผมเซ้าซี้ก็ได้ “แต่ถึงอย่างนั้นเถอะ คนที่หยิ่งขนาดพี่ธาม...ผมไม่ได้ว่าเพื่อนพี่นะ แต่ก็รู้ใช่ไหมล่ะว่าเขาหยิ่งจะตาย ไม่น่าจะ...”

“โธ่ แซค” ลูกชายรัฐมนตรีคนดังหัวเราะราวกับผมพูดเรื่องโจ๊กหลอกเด็ก “เรารู้ดีกันทั้งนั้นน่าว่าในนี้มันโสมมแค่ไหน ก็แค่โสเภณีขั้นสูงเท่านั้นแหละ ผู้หญิงหรือผู้ชาย คิดอยากจะมีงานก็ต้องเริ่มจากมีคนดันทั้งนั้น ต่อให้ไม่อยากได้เงิน ก็อยากได้งาน คอนเนคชั่นเป็นเรื่องสำคัญ ยิ่งหน้าตาดีแบบชายก็ชอบ หญิงก็ชอบอย่างธามพวกเงินหนาจะปล่อยเอาไว้จริงๆ เรอะ คอนโดที่ธามอยู่ก็ตั้งกี่สิบล้าน โอเค ธามอาจไม่ได้ขายไปทั่ว แต่จะบอกว่าไม่มีสปอนเซอร์เลยพี่ว่ามันก็ฟังดูแปลกๆ ว่าไหม คุณนิดนั่นก็ใช่ย่อยที่ไหน แค่พี่เปรย ยังเคยเอาแคตตาล็อกเด็กในสังกัดมาให้พี่ดูตอนกลับมาจากนอกใหม่ๆ เลยด้วยซ้ำ”

“แต่พี่ธามดังมาก ถ้าคนดังมีข่าวพวกนี้หลุดไปผมว่าอนาคตพังเลยนะ ไม่ใช่ตัวประกอบที่จะต้องดันตัวเองขึ้นมาเสียหน่อย ไม่หรอกพี่หม่อน คิดมากไปมั้ง”

“มองกลับไปสิ กว่าจะดังก็ต้องมีเส้น จริงๆ ก็รู้นี่เรื่องแบบนี้บ้านเรามันสำคัญแค่ไหน” เมธัสยังกล่าวเรียบๆ มองนิ่งคล้ายสะกดจิต ผมฟังแล้วเริ่มคล้อยตามอย่างเลี่ยงไม่ได้ คุณหญิงคุณนายก็ต่างหาความสุขจากเด็กหนุ่มหน้าตาดีกันถ้วนทั่ว ไม่นับรวมกับคุณชายมากมายที่สวมหน้ากากแฟมิลี่แมนในฝันที่แท้จริงแล้วรสนิยมทางเพศเป็นตรงกันข้ามกับที่แสดงออกเยอะแยะไป

“ฉันอาจจะช่วยนายได้นะ ถ้าบอกได้ว่าใครเลี้ยงธาม”

“แต่พี่ธามบอกว่าไม่มีคนกล้ายุ่งกับพี่ธามเพราะพี่หม่อนนะครับ”

“เชื่อเหรอ” เสียงหัวเราะหยันขึ้นจมูก ไวน์ถูกเทเพิ่ม ในหัวผมตีวน จากจิบเริ่มกลายเป็นซด ความอึดอัดในใจขมุกขมัว มีคำถามมากมายอยากได้ยินจากปาก ความหึงหวงแล่นพล่าน ถึงจุดนี้ไม่อยากถอยให้ใครหน้าไหนทั้งสิ้น

“แค่ไปสืบมาว่าใครเลี้ยงธาม” เมธัสย้ำ เสียงแก้วไวน์กระทบกัน ผมสาดของเหลวสีเลือดลงคอ ร้อนวาบจากทางเดินอาหารสู่กระเพาะ

สติสัมปชัญญะเริ่มเลือนหายไป




ผมใช้เวลาอีกพักใหญ่กว่าจะมีสติพอขับรถออกจากร้าน nice to ได้ พี่หม่อนชวนนอนค้าง แต่ผมปฏิเสธ ใจนึกถึงแต่คนที่เป็นหัวข้อสนทนา ป่านนี้ก็ยังติดต่อไม่ได้ ออกจากซอยมาก็เปลี่ยนเป้าหมาย ผมส่งข้อความไปหานิธานว่าอยู่ใต้คอนโด ให้ลงมารับ ไม่เกิน 15 นาทีนายแบบหนุ่มในชุดนอนก็ลงมาด้วยสีหน้าอิดโรย


“มาทำอะไร”

“พี่ไม่รับสายผม ไม่ตอบข้อความ”

“วันนี้ยุ่งทั้งวัน เพิ่งกลับถึงคอนโด อยากพัก”

“ก็ตอบมาดิว่าอยากพัก”

เขาไม่ตอบ และผมเริ่มรวน ฤทธิ์แอลกอฮอล์ยังไม่หมดสิ้น ความสามารถในการยับยั้งชั่งใจลดต่ำ นิธานกอดอก มองผมด้วยสายตาประเมิน


“เมา?”

“ก็เพราะพี่”

“ขึ้นไปคุยข้างบน อย่าเสียงดังตรงนี้ ฉันไม่อยากเป็นข่าว”

เขาเป็นฝ่ายตบเท้านำไปก่อน ผมเข็นมอเตอร์ไซค์ไปไว้ในที่จอดแล้ววิ่งกลับมา นิธานยืนรอหน้าลิฟต์ กระทั่งเครื่องโดยสารทรงสี่เหลี่ยมลงมารับและพาเราลอยละล่องไปยังชั้นที่กำหนด เราตกอยู่ในความเงียบ เจ้าของห้องกดรหัสหน้าประตู ไม่นานประตูห้องพักก็เปิด เป็นครั้งที่สองที่ผมมาที่คอนโดนี้ ในขณะที่นิธานมาที่บ้านผมนับครั้งไม่ถ้วน

ผมพร้อมจะเปิดโลกให้เขาเข้าไปเสมอ ขณะที่อีกฝ่ายยังคงปิดประตูเงียบไม่แง้มให้ใครเข้ามา


“พี่ธาม”

ประตูห้องปิดลง ผมเรียกชื่อเขาตามด้วยการดึงเข้ามาจูบ ดันอีกฝ่ายติดประตู รวบสองมือที่ไม่ทันระแวดระวังไว้เหนือหัว จู่โจมริมฝีปากคู่นั้น บดเบียด ดูดกลืน แทรกซึมจนพอใจจึงผละออก นิธานผลักผมในทันที ไม่พูดอะไร แต่แสดงออกชัดว่าไม่ชอบใจ


“ไปล้างหน้าล้างตาค่อยมาคุยกัน”

“ทำไมจูบไม่ได้”

“แซค”

“ผมมีแต่คำถามว่าทำไม ทำไมผมไม่เคยได้คำตอบ เมื่อคืนเรายังนอนกอดกันได้ ทำไมตอนเช้าพี่ก็ทำเหมือนไม่มีอะไร ทำไมพี่ไม่รับสายผม ไม่ตอบข้อความ ที่ผ่านมาผมเคยได้เข้าไปอยู่ในใจพี่บ้างหรือเปล่า มีแต่ผมที่บ้าไปคนเดียว”

“ถ้านายมีสตินายไม่พูดกับฉันแบบนี้แน่”

“ผมเพราะผมไม่มีสติไงล่ะถึงได้กล้าถาม”

“ฉันไม่คุยกับคนพูดจาไม่รู้เรื่องหรอกนะ”

“งั้นพี่ก็ตอบมาดิ แค่วันนี้พี่บอกผมว่าพี่ไม่ว่าง พี่กลับมาแล้วเหนื่อย หรืออะไร พี่รู้สึกอะไรกับผมบ้างหรือเปล่า ตอบดิ”

“แซค ฉันไม่รู้หรอกนะว่านายเป็นอะไร นายเครียดแล้วมาพาลใส่ฉันทำไม แต่วันนี้ฉันเหนื่อยมากไม่มีอารมณ์จะทะเลาะด้วย”

“พี่ก็แค่ตอบผมเท่านั้นเอง”

“เราจะมานั่งคุยกันหลังจากนายไปอาบน้ำล้างหน้าล้างตาให้เรียบร้อย”

พูดจบนิธานก็เดินเข้าไปในส่วนที่เป็นห้องนอน กลับเข้ามาอีกครั้งพร้อมผ้าเช็ดตัวผืนใหม่และเสื้อผ้าของตัวเอง ผมเงียบ ถูกยัดทั้งหมดใส่มือก่อนเจ้าของห้องจะหันหลังเดินออกไปที่ระเบียง แสดงเจตนารมชัดเจนว่าถ้าผมไม่อาบน้ำเป็นอันจบ โอเค หัวผมร้อน ทั้งเรื่องวันนี้ ทั้งที่คุยกับพี่หม่อนเมื่อหัวค่ำ หลังจากอาบน้ำเย็นๆ ล้างหน้าล้างตา ออกมาอีกครั้งก็เห็นนิธานหลับอยู่ที่โซฟา ทับกระดาษเอสี่ที่ดูเหมือนเป็นบทละครที่ต้องท่อง ท่าทางอ่อนล้าตามที่บอกจริง



“พี่ธาม ลุกไปนอนในห้องเหอะ เดี๋ยวผมกลับแล้ว”

บ้าเอ๊ย พอเห็นท่าทางอิดโรยของอีกฝ่ายที่ตั้งใจจะมาเคลียร์ทุกอย่างก็พังพินาศ บอกเลยว่าบางครั้งผมก็ใจร้อนจริงอย่างที่ไอ้เดี่ยวเคยว่า แต่กับเรื่องพี่ธามก็ควรแล้ว ถูกไหมครับ ผมพูดชัดเจนว่าตัวเองคิดแบบไหน ต้องการอะไร แต่ท้ายที่สุดก็เหมือนตัวเองถูกทำเป็นของเล่น ถูกปั่นหัวอยู่เรื่อย

เสียงครางฮือดังมาจากนายแบบหนุ่มที่สวมชุดนอนผ้าแพรเรียบลื่นดังขึ้นเมื่อผมพยุงตัวขึ้นมา นิธานปรือตาเปิด ยอมลุกขึ้นยืนโดยยังเกาะบ่าผมเป็นค้ำยัน


“ผม...เอ่อ....เดี๋ยวผมกลับดีกว่า พี่จะได้พักผ่อน”

“มาถึงก็โวยวายบ้าบอแล้วก็จะกลับเลยอย่างนั้นเหรอ”

“เปล่า” ตอนนี้สติมาปัญญาเกิด ไม่อยากให้อีกฝ่ายเหนื่อยไปมากกว่านี้ ผมส่งเขาถึงเตียง ปัดเส้นผมสีดำออกจากหน้าผาก วางมือทั้งสองข้างบนแก้มขาวสีเซียว “พี่น่าจะได้นอนเยอะๆ พรุ่งนี้มีงานหรือเปล่าครับ”

“มี”

“งั้นผม..”

“นอนนี่แหละ พรุ่งนี้ค่อยกลับไป ดึกแล้ว”

“ได้?”

“หรือถ้าจะกลับก็ตามใจ”

“งั้นผมปิดไฟเลยนะ” กระวีกระวาดก่อนเจ้าของห้องจะเปลี่ยนใจ นิธานไม่ตอบ ขยับตัวเองไปนอนฝั่งหนึ่งของเตียงกว้าง เหลือพื้นที่เกินครึ่งให้ผม มีหมอนสองใบ ผ้าห่มผืนเดียว ตุ๊กตาตัวเล็กๆ วางกั้นกลางระหว่างผมกับเขา

“พี่เล่นนี่ด้วยเหรอ”

“ของแฟนคลับให้มา”

“มีตัวเดียว?”

“เก็บตัวที่ชอบที่สุดไว้ตัวเดียว ที่เหลือก็บริจาค” คู่สนทนาพูดด้วยน้ำเสียงอ้อแอ้ คงง่วงเต็มทน ผมใช้โอกาสนี้ล้มตัวลงข้างๆ ตระคองกอดจากด้านหลัง กอดจูบที่ต้นคอเบาๆ “ฮื้อ..”

เสียงครางคล้ายรำคาญ ผมลังเลใจว่าจะหยุดดีหรือไม่ กลิ่นหอมอ่อนๆ ติดปลายจมูก ชวนเคลิ้มคล้ายกับยาเสพติด ผมหยุดไม่ได้แน่ ยิ่งในเฉพาะเวลาที่มีเรื่องคาใจแบบนี้ อยากจะสำรวจตรวจตราไปเสียทุกสัดส่วน ทุกแอ่งชีพจร อยากครอบครอง อยากเป็นเจ้าของและประกาศกร้าวต่อเวิ้งจักรวาลว่าเขาเป็นของผม และจะเป็นของผมแต่เพียงผู้เดียว แม้ในความจริงแล้วมันจะแสนว่างเปล่าและล่องลอยเสียเหลือเกิน

ผมตัดสินใจลุกจากเตียงเมื่อคนนอนเคียงผ่อนลมหายใจเข้าออกสม่ำเสมอ เปิดตู้เย็นเจอเบียร์กระป๋องเลยถือวิสาสะหยิบขึ้นดื่ม สูบบุหรี่ที่ระเบียงด้านนอกสลับกันไป หนึ่งกระป๋อง สองกระป๋อง สามกระป๋อง เข้าไปปลุกวิญญาณแอลกอฮอล์จากฤทธิ์ของไวน์ที่เหลือค้างก่อนจะดับมวนบุหรี่ลง ลมหายใจสุดท้ายที่สูดเข้าไปอมแน่นให้มวลนิโคตินลอยคลุ้งในปอด พ่นออกมาอีกทีให้สีเทาจนเกือบขาวตัดกับสีดำทมิฬของรัตติกาล

ผมเดินกลับเข้ามาในห้องนอนอีกครั้ง นิธานยังคงหลับสนิท ผ้าห่มกองอยู่บริเวณสะโพก เสื้อผ้าแพรสีเทามันถลกขึ้นเหนือเอวคอด หน้าท้องพี่ธามมีซิกแพ็คเป็นลอนอ่อนๆ ผมสีดำสยายบนหมอน ผมพลิกตัวเจ้าของห้องให้นอนหงาย ตลบผ้าห่มไปอีกฝั่งฟากของเตียง ใช้มือลูบเหนือเนื้อผ้าที่บางเฉียบจนสัมผัสได้ถึงกล้ามเนื้อของร่างกาย ผิวขาวจัดแม้ในความมืด ผมปลดกระดุม ดวงตาวาววับ สัญชาตญาณดิบ ตัณหา ความอยากครอบครอง หัวใจที่หมุนเกลียวต้องการจะเร่งรัด ความอัดอั้นในความสัมพันธ์ นิธานลืมตาขึ้นผมรวบแขนทั้งสองข้างไว้เหนือหัวแล้วใช้เสื้อที่ยังไม่หลุดจากข้อมือเป็นเครื่องพันธนาการ คนเบื้องล่างบิดเร่า ดีดดิ้น แต่เพราะผมอยู่ในตำแหน่งที่ได้เปรียบกว่าหลายเท่าจึงทำได้เพียงถีบกางเกงที่ปลดไว้ที่หัวเข่าแต่แรกให้ร่นลงไป


“ไอ้แซค!”

“ชู่ว”

“ทำบ้าอะไรของมึง!”

“พี่ก็รู้ว่าผมชอบพี่!” ไล้หลังมือบนแก้มขาว ลากลงมาบนลำคอ ไหปลาร้า จุมพิตผะแผ่วบนหัวไหล่ ร่างกายนี้ใช้แลกอะไรมาบ้าง ใครเคยได้ลิ้มลอง ล่วงล้ำ หรือชำเรามาเท่าไหร่ พี่ธามเคยเป็นของใคร และตอนนี้เป็นของใครอยู่ “ผมชอบมาก ชอบมากๆ”

“ไปกินมาเพิ่มใช่ไหม” เขาถามผมเสียงเขียว ดวงตาดุดัน “ปล่อยเดี๋ยวนี้!”

“แล้วถ้าผมไม่ปล่อยล่ะ”

“แซค! มึงกำลังจะข่มขืนกู!”

“ก็แล้วมันจะทำไมเล่า!” ผมบีบปากอีกฝ่าย จ้องกลับด้วยความรู้สึกเจ็บปวด “ผมรอพี่มาตลอด แล้วมันได้อะไรบ้าง พี่ปั่นหัวผม กลางวันไปหาใครต่อใคร พอไม่สบายใจก็มาหา เป็นผัวสำรอง เป็นเมียน้อยใครบ้างล่ะ หึ”
ถุด

นิธานพ่นน้ำลายใส่ เขายังพยายามอย่างยิ่งที่จะหลุดพ้น ผมหลับตาครู่หนึ่ง ก่อนก้มลงไปตะบันจูบให้สาแก่ความหงุดหงิดที่ฟุ้งในใจ “เป็นเมียผมมันน่าอายมากหรือไง”

“เออ!”

“งั้นอยากรู้นักว่าผ่านคืนนี้แล้วพี่จะใช้ชีวิตอยู่ยังไง จะเอาหน้าไปไว้ไหนหลังจากมีผัวเป็นตากล้องกระจอกๆ ไม่ใช่ไฮโซไฮซ้อที่ให้อะไรพี่ได้เลย”

“ไอ้แซค! ปล่อยกู! มึงเมาจนพูดไม่รู้เรื่องแล้วนะ”

“ไม่ต้องพูดสิ! คืนนี้ผมไม่ได้จะพูด พี่ก็เหมือนกัน เก็บปากไว้ร้องอย่างเดียวก็พอ”

ผมพลิกเขานอนคว่ำ กดต้นคอไว้กับหมอน แขนข้างหนึ่งช้อนสะโพกให้โค้งขึ้น กระดูกสันหลังคดตามสรีระ กล้ามเนื้อเกร็งตัวจนเป็นรูปร่างชัดเจน ผมไม่เคยมีเซ็กส์กับผู้ชาย ไม่เคยคิดว่าจะสวยงามได้ขนาดนี้ ผมจูบที่กกหู งับเบาๆ ก่อนลากปลายลิ้นลงมายังลำคอ อีกฝ่ายหดบ่าเข้าชิดราวกับเป็นปราการด่านสุดท้ายให้ตัวเอง ฟันขาวไล่ชิมผิวเนื้อ กัดไปเบาๆ บนผิวบางก็เกิดเป็นรอยแดง คำรามต่ำเหมือนสัตว์ป่า หิวกระหาย ดุร้าย จับขาขาวแยกออกจากกัน ช่องทางเร้นลับที่ถูกซ่อนไว้ถูกค้นพบ เพียงใช้ปลายนิ้วแตะ เขาก็สะดุ้งสุดตัว


“ไอ้แซค! ปล่อยนะเว้ย!”

ผมพอใจกับอากัปกิริยาตรงหน้า บดเบียดร่างกายเข้าแนบชิด ถูไถเรือนร่างบ่งบอกอารมณ์ที่คุกรุ่นภายในอย่างตรงไปตรงมา นิธานไม่ขอร้อง ไม่สั่นกลัว เต็มไปด้วยความโมโหและเกรี้ยวกราด คล้ายลูกแมวขู่ฟ่อที่ไม่อาจดิ้นหลุดออกจากมือ ยังไม่ถึงสอดใส่ยังโกรธขนาดนี้ ถ้าตกเป็นของผมโดยสมบูรณ์คงโกรธจนเป็นบ้า

เพราะผมไม่มีอะไรตอบแทนได้อย่างนั้นหรือ?

ทั้งๆ ที่ผมมีความรัก ความสบายใจให้เขาเสมอแท้ๆ


ฤทธิ์แอลกอฮอล์ทำให้น้ำตาไหล ผมพ่ายแพ้ พังภินท์และอ่อนไหว ยิ่งอีกฝ่ายไม่ขอร้องยิ่งรู้สึกว่าตัวเองไร้ค่า โอบกอดอีกฝ่ายไว้ด้วยร่างเปลือยเปล่า ซื่อตรงต่อความรู้สึกที่เบื้องลึกซ่อนไว้


“พี่ธาม”

เขาไม่ตอบ เราต่างเหนื่อยหอบบนเตียงเดียวกัน เจ็บปวด แหลกสลาย ทั้งๆ ที่นิธานโดนรังแกแต่กลับเป็นผมที่ร้องไห้


“พี่ธาม”

เอ่ยเรียกซ้ำๆ เนิ่นนานกว่าอีกฝ่ายจะแกะมือตัวเองจากพันธนาการและมาโอบกอดผม เขาพูดบางอย่างคล้ายกระซิบ ลูบแผ่นหลังผมคล้ายปลอบประโลม ไร้ซึ่งบทสนทนา เพียงสองร่างที่สื่อสารกันผ่านลมหายใจ

ค่ำคืนนี้เจ็บปวดแสนสาหัส แต่ผมกลับจำไม่ได้ว่าผ่านมันมาได้ยังไง








TBC



ปมออกมานืดนึงแล้ว อิพี่หม่อนตัวดีนี่เอง
เดี๋ยวตอนหน้ามาเสิร์ฟหวานๆค่ะ ขอตัวไปดูซีรีย์ต่อก่อน Doctors ดี๊ดี

[iceman555]

 

[lizzii]

งงแซกเบาๆ ไม่มีวิธีทีนุ่นนวลกว่านี้แล้วหรอแซกเอ้ยยย

[pemiko2012]

อิพี่หม่อนนี่ดูมีอะไร   

[AeRoMoZa]

พี่หม่อนไหงงี้ แซคเลยสติแตกไปเลย
พี่ธามว่าไงละเนี่ย เครียดแทนแซคเลย