ตอนที่ 36 Size does matterหลังทานข้าวเสร็จ ผมเดินตามพี่โอมเข้าห้องแล้วปิดประตู เพื่อปรึกษาเรื่องกลยุทธ์เอาคืนพี่แนท ตอนเดินเข้าห้อง หางตาเห็นแวบๆว่าพี่แนทมองตามด้วยหน้าตาสงสัย แต่ผมทำไม่รู้ไม่ชี้ พี่โอมเสนอแผนการโดยมีผมฟังอย่างตั้งใจ
ไม่ถึงสิบนาทีการวางแผนก็ลุล่วง ผมเดินออกจากห้องพร้อมสิ่งที่พี่โอมให้อยู่ในกระเป๋ากางเกง ผิวปากอย่างอารมณ์ดี พี่แนทที่นั่งอยู่บนโซฟาในมองเหล่ๆมาทางผม หน้าตาดูสงสัยมาก ผมเสเดินไปยืนมองวิวตรงระเบียง
มันถึงเวลาแล้วที่เทพธิดาแห่งชัยชนะจะย้ายมาข้างผมบ้าง ฮ่า ฮ่า คราวนี้แหละ....พี่เสร็จผมแน่ ฝันหวานคิดถึงภาพสิ่งที่จะเกิดขึ้น มือพี่แนทโดนมัดติดตรึงกับหัวเตียง ปากสีชมพูรูปกระจับนั่น...ร้องครวญครางอยู่ใต้ร่างผม คิดแล้วมันสยิวกิ้วดีเหลือเกิน
ไม่ได้การ...พรุ่งนี้ต้องรีบหาอุปกรณ์เสริม แต่คงไม่ถึงขนาดต้องใช้ โซ่ แส้ กุญแจมือ เทียนไขหรอก เอ....ใช้เนคไทท่าจะดีแฮะ หรือจะใช้ผ้าพันคอแบบยาวๆดี ส่วนเทียนไขไม่เอาดีกว่า ดูน่ากลัวเกินไป ผมขอเปลี่ยนเป็นวิปปิ้งครีมท่าจะดี จะป้ายให้ทั่วอกและท้องที่เต็มไปด้วยมัดกล้ามน่าหลงใหลนั่น แล้วจะตามเล็มเลียให้ทั่ว ยิ่งคิดก็ยิ่งอยากหัวเราะดังๆ ประกาศให้ทั้งโลกรับรู้ว่า....ไอ้อาร์มคนนี้ก็สามารถพิชิตยอดเขาเอเวอร์เรสต์ได้เหมือนกัน
แหะ...แหะ...ยิ่งคิดยิ่งนอกเรื่องแล้วผมเนี่ย
แต่จะปฏิบัติการวันไหนดีน้า คิดไปคิดมาทำวันหยุดหรือไม่ก็คืนวันศุกร์ดีกว่า เพราะเกรงว่าถ้าทำวันธรรมดา เกิดพี่แนทเดี้ยงไปแบบที่ผมเป็น เดี๋ยวพี่แกจะไปทำงานไม่ได้ ป๊าดดดด.....นี่ทำไมเราเป็นคนรักสุดประเสริฐเลิศเลอแสนดีแบบนี้ฟะเนี่ย แต่วันหยุดนี้พี่นกกับตี๋จะมานิวยอร์ค เกิดพี่แนทป่วยขึ้นมาผมก็อดไปเที่ยวน่ะสิ โอ๊ยยย....เอาไงดี
“อาร์ม เดี๋ยวพี่ช่วยขนของอาร์มมาไว้ห้องพี่นะครับ” พี่แนทเดินมาโอบจากด้านหลัง แล้วฝังจมูกที่แก้มผมเบาๆ
“ใครบอกว่าอาร์มจะย้ายไปห้องพี่ พี่หื่นแบบนี้ อาร์มไม่ย้ายไปให้โง่หรอก” แกล้งพี่แนทอีกหน่อยดีกว่า อิ อิ
“โถ่...อาร์ม อย่าแกล้งพี่สิ นะ นะ ย้ายไปห้องเราเถอะ” เสียงกระซิบพึมพำข้างหู พร้อมจมูกที่เริ่มไซ้ซอกคอผมไปด้วย เอาละ...เริ่มมานัวเนียตูอีกละ แล้วมือพี่นี่ไม่อยู่นิ่งเล้ยยยย เลื้อยเข้าใต้เสื้อไปลูบแถวหน้าท้องตูอีกแล้ว
“หยุดเลย ถ้าพี่โอมเดินออกมาเห็นจะทำยังไง” พูดเสร็จเอาศอกกระทุ้งถองพี่แนทไปหนึ่งที
“ก็ถ้ากลัวไอ้โอมเห็น อาร์มก็ย้ายมาห้องพี่สิ ที่นี้....จะทำอะไร ก็ไม่ต้องกลัวใครเห็นไง” อ๊ะ....เป็นเหตุผลที่ดีมากพี่ ใช้ได้ ใช้ได้ น่าสนับสนุนอย่างยิ่ง
“แล้วจะมามัวพูดอะไรอยู่ล่ะ ไปช่วยเก็บของสิครับ” ผมเอี้ยวตัวออกจากอ้อมกอด เดินนำพี่แนทไปที่ห้องพี่โอม ได้ยินเสียงพี่แนทหัวเราะเบาๆพร้อมพึมพำ
“ไอ้เราก็นึกว่าจะไม่ยอมมาง่ายๆ ต้องง้อทั้งคืนแหงๆ แต่ไหงดันตกลงง่ายแบบนี้เนี่ย” ผมหันควับไปถลึงตาใส่พี่แนท พี่แนทยกมือขึ้นส่ายหน้ายิกๆเหมือนบอกว่า.....เปล่านะ....ไม่ได้นินทาอะไรเลย
ของผมก็ไม่มีอะไรมากหรอกครับ มีแต่เสื้อผ้ากับของใช้ส่วนตัวนิดหน่อย แล้วก็โน๊ตบุ๊คที่เพิ่งซ่อมเสร็จก่อนบินมาจากเมืองไทย พี่แนทหน้าตาเบิกบานระริกระรี้มาก หางตาผมแอบเห็นแกหันไปยิ้มเยาะใส่พี่โอมด้วย :m14:พี่โอมได้แต่กัดฟันทำท่าจะกัดกันเสียให้ได้ จนต้องรีบลากแขนพี่แนทออกจากห้อง
ผมจัดของเข้าตู้เสื้อผ้าพี่แนท พร้อมแอบซ่อนสิ่งที่พี่โอมให้ไว้ในกระเป๋าเป้อย่างมิดชิด พออาบน้ำกันเสร็จเรียบร้อย ผมเริ่มปรีกษาพี่แนททันทีเรื่องอนาคตการเรียน
“พี่แนท อีกสองอาทิตย์อาร์มต้องบินกลับเมืองไทยแล้วนะ” พี่แนทนั่งพิงหัวเตียงโดยมีผมอยู่ในอ้อมกอด หน้าผมซุกอยู่กับอกพี่แนท
“เลื่อนตั๋วไม่ได้หรือครับ” มือพี่แนทลูบหัวผมเบาๆ
“อาร์มซื้อตั๋วแบบเปลี่ยนวันไม่ได้ แล้วถ้ายกเลิกสงสัยจะไม่ได้เงินคืนด้วยอ่ะ”
“เอางี้สิ เดี๋ยวพี่ซื้อตั๋วให้ใหม่ ไว้อีกสองสามเดือนอาร์มค่อยกลับเมืองไทยดีมั้ย วีซ่าท่องเที่ยวนี่ อยู่ในอเมริกาได้หกเดือนนะครับ” มันก็ดีอ่ะนะ แต่ว่า.....พี่จะไม่รั้งให้ผมอยู่เรียนที่นี่ซักหน่อยเหรอ
“อาร์ม.....อาร์มไม่อยากอยู่ไกลพี่แนทเลยอ่ะครับ”
ผมพูดออดอ้อนกับอกพี่แนท มือก็จับมือพี่แกมาคลึงเล่น โห...มารยามากเลยตู
“แล้วใครว่าพี่อยากอยู่ห่างอาร์มล่ะ พี่หมายถึงให้อาร์มรออีกสองสามเดือน พี่จะได้ทำเรื่องพักร้อนซักสองอาทิตย์แล้วกลับเมืองไทยพร้อมกัน พี่จะได้ไปเจอพ่อแม่อาร์ม แล้วพี่ก็จะพาอาร์มไปเจอพ่อแม่พี่ด้วยไงครับ” มือพี่แนทลูบหัวไหล่กับต้นแขนผมเบาๆไปด้วย
“แต่พอหมดพักร้อนพี่แนทก็ต้องกลับมาอเมริกา แล้วอาร์ม......อาร์มจะทำยังไงอ่ะ” ผมพูดเสียงสั่น น้ำตารื้นที่หัวตา :m15:เงยหน้ามองพี่แนท มารยาหญิงร้อยเล่มเกวียน มาเจอผมยังชิดซ้าย
“อ้าว....อาร์มก็อยู่เมืองไทยมาตั้งยี่สิบเอ็ดปี ทำไมจะอยู่ต่อไม่ได้ล่ะครับ” หา.....ว่าไงนะ....ไอ้พี่บ้า ไม่แคร์กันเลยใช่มั้ย ผมสะบัดตัวออกจากอ้อมกอด เตรียมลุกออกจากห้อง คราวนี้น้ำตามันไหลจริงๆแล้วครับ
“โอ๋....ไม่ร้องนะครับ พี่ล้อเล่นนิดเดียวเอง” ผมโดนพี่แนทดึงให้ลงนั่งบนเตียง
“นี่มันใช่เรื่องล้อเล่นมั้ยพี่แนท นี่แน่....” ผมทุบแขนพี่แนทแรงๆหนึ่งที
“พี่รู้ว่าอาร์มอยากเรียนต่อโทใช่มั้ย ระหว่างนี้อาร์มก็เข้าคอร์สเรียนภาษา เตรียมตัวสอบพวก TOEFL GRE อะไรไปด้วย ตอนกลับเมืองไทยกับพี่ อาร์มก็ไปทำวีซ่าเป็น F1 แล้วกลับมาอเมริกาพร้อมพี่ไงครับ” พี่แนทรีบพูดชี้แจง คงกลัวว่าผมจะงอนหนักกว่าเดิม
“แต่ค่าเรียนค่ากินอยู่ที่นี่ก็แพงเหมือนกัน อาร์มต้องขอปรึกษาป๊ากะม๊าก่อนนะครับ”
“พี่เห็นด้วยที่อาร์มจะปรีกษาคุณพ่อคุณแม่ก่อน แต่พี่อยากให้อาร์มรู้ไว้นะครับว่า......พี่อยากอยู่ใกล้ๆอาร์ม อยากใช้ชีวิตอยู่ด้วยกันทุกๆวัน อยากนอนกอดอาร์มทุกๆคืน อยากลืมตาตื่นมาเห็นหน้าอาร์มเป็นคนแรกทุกๆเช้า อยากรับรู้ประสบการณ์ทุกๆอย่างในชีวิตโดยมีอาร์มอยู่ด้วย พี่มั่นใจว่าพี่สามารถดูแลอาร์มได้ในทุกๆเรื่องรวมถึงเรื่องการเรียนของอาร์ม อย่ารู้สึกเกรงใจหรือคิดว่ามารบกวนพี่ เพราะพี่เต็มใจจริงๆ อาร์มเชื่อใจพี่นะครับ” ผมเงยหน้ามองคนตรงหน้าด้วยน้ำตาคลอเบ้า และรอยยิ้มแห่งความเต็มตี้นในหัวใจ ผมเลือกรักคนไม่ผิดจริงๆ
“อาร์มขอบคุณพี่แนทมากนะครับ” ผมยกมือไหว้กับอกพี่แนท พี่แนทส่งยิ้มอ่อนโยนมาให้ แล้วจูบหน้าผากผมเบาๆ
“พี่ต้องขอบคุณอาร์มต่างหากที่ยอมอยู่ใกล้ๆพี่ ขอบคุณอาร์มที่เชื่อใจพี่ ขอบคุณอาร์มที่วางใจให้พี่ดูแล และสุดท้าย....ขอบคุณอาร์มที่เลือกรักพี่” พูดจบพี่แนทโน้มหน้าลงมาจูบผมอย่างอ่อนหวาน ไม่ไหวแล้ว......ผมไม่สามารถบรรยายเหตุการณ์ต่อไปได้แล้วครับ :-[คุณๆไปนึกภาพกันต่อเองนะครับ
*******************************************
ตอนนี้ผมอยู่ใน Museum of Art ในนิวยอร์คที่คราวที่แล้วผมอดดูเพราะพอมาถึงมิวเซียมกำลังปิด แต่วันนี้ผมไม่ได้มากับพี่แนทแค่สองคน โน้น...พี่แดนหน้าตาเบิกบานเป็นจานกระด้งยืนใกล้ๆพี่นก ส่วนข้างๆผมมีไอ้ตี๋กับแมนดี้ ที่คอยเกาะผมแจเหมือนเหาฉลามขี้ปลาทอง ไม่ปล่อยให้ผมได้มีโอกาสสวีทกับพี่แนทสองต่อสองเลย
แล้วเหตุใดไม่ทราบได้ แมนดี้มันสามารถมาก....มันสามารถตามไอ้ตี๋มาเที่ยวนิวยอร์คด้วยได้ แถมยังเปลี่ยนไฟล์ทกลับเมืองไทยเที่ยวเดียวกับตี๋ด้วย
แล้วแทนที่เมื่อวานมาถึงแมนดี้จะไปนอนพักบ้านป้า ไม่หรอก.....มันขอมาพักกับผมที่อพาร์ทเมนท์พี่แนท เหตุผลมันคือ...อยากมาติดตามประเมินผลการเรียนการสอน ที่มีมันตั้งตัวเป็นอาจารย์ประจำคอร์ส
คิดถึงเหตุการณ์เมื่อวานแล้วก็อยากเตะและประทุษร้ายมันมากกกก จะมีใครหาว่าผมเป็นศิษย์คิดล้างครูมั้ยอ่ะ ผมกับมันนั่งคุยในห้องนั่งเล่น ส่วนพี่โอมไปมหาวิทยาลับ พี่แนทไปทำงาน ก็มันเป็นวันศุกร์นี่ครับ
“อาร์ม ทำไมเดินขาถ่างแบบนี้ อ๊ะ อ๊ะ อ๊ะ....แบบนี้ก็แสดงว่า กะจึ๊ก กะจึ๊กกับพี่แนทแล้วล่ะสิ” แมนดี้ยกนิ้วโป้งกับนิ้วชี้ทำเป็นวงกลม แล้วเอานิ้วชี้อีกข้างมาจิ้มๆในวงกลม พร้อมยิ้มล้อเลียน โอ๊ยยย....อยากเบิร์ดกะโหลกมันเหลือเกิน เอ....แต่ว่า....ผมเดินขาถ่างจริงๆเหรอ
ไม่หรอก....มันอำผมเล่นแน่ๆ
“อะไร....พูดอะไร ไม่เห็นจะรู้เรื่อง” ผมตอบกลับหน้าตาย ใครจะไปยอมรับง่ายๆ ซึ่งจริงๆแล้ว หลังจากผ่านไปครบหนึ่งอาทิตย์ สกอร์ผมเป็น......เป็นเท่าไหร่หว่า อ๊ากกก....นับไม่ถูกแล้ว น่าจะประมาณ 13-0 นะผมว่า
“ว่าแต่ว่า.....พี่แนทน่ะ.....แกเด็ดมั้ย แล้ว....ไอ้นั่นใหญ่รึเปล่า” เฮ้ย....ถามอะไรวะเนี่ย แต่เรื่องอย่างว่าเหรอ....พี่แนทก็เก่งอ่ะนะ เอานานเอาทน แรงดีไม่มีตกเลยจริงๆ (แต่ผมไม่มีตัวเปรียบเทียบ แต่คิดเอาว่าเก่งแล้วกัน เอ...หรือว่าจะหาตัวเปรียบเทียบดี) ผมชักสงสัยว่าจริงๆแกโด๊ปอะไรรึเปล่า หรือว่าแอบกินยาไวอากร้าโดยไม่ให้ผมรู้ สงสัยคืนนี้ต้องถามพี่แนทซักหน่อยแล้ว ส่วนที่ถามว่าใหญ่รึเปล่า.....คำตอบนี่ไม่ต้องคิดนานเลย
“ไม่ยอมตอบ ไม่เป็นไร มาคุยเรื่องที่นอนดีกว่า คืนนี้แมนดี้ขอนอนกับอาร์มนะ”
“ไม่ได้ เรานอนห้องพี่แนท โซฟานี่ดึงออกมาเป็นเตียงได้ แมนดี้นอนนี่แหละ แล้วไม่ต้องถามต่อว่าจะนอนกับพี่โอมนะ เรากลัวพี่โอมนอนไปผวาไปทั้งคืน” ผมรีบพูดดักคอมัน มันได้แต่ค้อนผมแต่ไม่วายยังแซวต่อ
“นอนกับพี่แนท อย่างนี้..เราไม่ต้องถามต่อแล้วว่า กะจึ๊ก กะจึ๊กกันรึยัง แล้วทำเป็นหวงพี่โอมเชียวนะ สงสัยจะหล่อแฮะถึงหวงแบบนี้ อยากเห็นหน้าพี่โอมเร็วๆจังเลย” ผมได้แต่ส่ายหน้ากับคำพูดมัน นี่ผมยังไม่ได้ชำระความมัน เรื่องที่แนะนำผมว่า
‘คนอยู่บนจะได้รุก’ เลยนะ แต่ตอนนี้ไม่อยากเถียงกับมัน ปล่อยไปก่อนแล้วกัน
กลับมาที่มิวเซียม ผมอยากเปิดโอกาสให้พี่แดนได้ทำคะแนนกับพี่นก เลยบอกว่าให้ต่างคนต่างเดิน แล้วนัดเวลากลับมาเจอกันที่ประตูด้านหน้าดีกว่า อีกอย่าง....ถ้าเดินตามกันเป็นโขยง มันจะไปเสพงานศิลป์ได้ยังไง ใช่มั้ยครับ พี่แดนรีบพาพี่นกเดินแยกไป แต่ไอ้ตัวป่วนสองตัวนี่สิ ทำไมมันไม่ไปเดินกันสองคนบ้างฟะ โดยเฉพาะไอ้ตี๋นี่.....มันเกาะผมเหมือนเป็นลูกลิงขาดความอบอุ่นเลยอ่ะ ส่วนพี่แนทเหรอ....ยืนทำหน้าตาโหดๆอยู่ข้างๆผมเหมือนกัน
”ไอ้ตี๋ มึงไม่ต้องเดินใกล้กูขนาดนี้ก็ได้ กูร้อน ถ้ามึงหนาว โน่น....ไปเกาะแมนดี้ไป” ผมพูดเบาๆกับมัน
“ทำไม มึงได้แฟนแล้วลืมเพื่อนสนิทอย่างกูเหรอ” มันพูดแล้วยิ่งเดินเบียดผมมากขึ้น
“ตี๋ขา.....ตัดใจเถอะค่ะ อาร์มเค้าไม่สนใจ ทำตี๋อกหัก แต่แมนดี้คนนี้เต็มใจดามอกแน่นๆของตี๋นะคะ” แมนดี้หยอดตี๋ ผมฟังแล้วยังสยองแทน
“ไม่.....แค่แฟน เป็นได้ก็เลิกได้ ตราบใดที่ไอ้อาร์มมันยังไม่มีลูกหรือไม่ท้อง กูก็ยังมีสิทธิ์ จริงมั้ยอาร์ม” ดูไอ้ตี๋พูดสิครับ ไอ้บ้า....แล้วคนอย่างกูจะไปท้องได้ไง
“ตี๋....อย่าลืมนะว่า แฟนอาร์มน่ะ ตีนหนักและหมัดก็หนักด้วย” พี่แนทเอามือโอบไหล่ผมพูดเสียงโหดหน้าเหี้ยมจนผมอดแหยงๆแทนไอ้ตี๋ไม่ได้ ถึงไอ้ตี๋จะสูงแต่พี่แนทสูงกว่า ตัวก็บึ๊กกว่า แกเคยเล่าว่าแกเรียเทควันโด้จนได้สายดำด้วยอ่ะ
“ทุกคน มาดูนี่ดีกว่า ห้องนี้มีแต่รูปปั้นสวยๆทั้งนั้นเลย” แมนดี้รีบพูดแทรก มันคงเห็นว่าสถานการณ์ไม่สู้ดีเท่าไหร่
ผมมองไปรอบๆ ห้องนี้เป็นห้องใหญ่ เพดานสูง มีพวกรูปปั้นคนมีทั้งแบบเปลือยและไม่เปลือย รูปปั้นเป็นแบบกรีกความสูงเท่าคนจริง หรือสูงกว่า ถ้าผู้ชายก็จะมีกล้ามเนื้อสวยงาม ถ้าผู้หญิงก็จะเป็นแบบอวบๆตามสไตล์ยุคสมัยนั้นที่ว่า ผู้หญิงอวบอ้วนถือว่าสวยและอยู่ในตระกูลมีอันจะกิน ส่วนผู้หญิงผอมแห้งนี่ถือว่ายากจนไม่สวย ซึ่งต่างจากค่านิยมสมัยนี้จริงๆ
เท่าที่ผมดูนี่....รูปปั้นเฮอร์คิวลิสมีเยอะทีเดียวที่สำคัญเปลือยหมด และเท่าที่เห็น...รูปปั้นผู้ชายในห้องนี้ ไอ้นั่นจะหักหมด แขนบางตัวก็หัก แมนดี้กระดี้กระด้าให้ผมถ่ายรูปคู่กับรูปปั้นเฮอร์คิวลิส แต่ยังบ่นเสียดายที่ไอ้นั่นหักไป
“อาร์ม แมนดี้ไม่เข้าใจเลยว่าทำไมไอ้จุ๊ดจู๋ของรูปปั้นมันถึงหักหมดแบบนี้ ขัดใจคนสวยจริงๆเลย”
ต่อจากนั้นแทนที่มันจะชื่นชมผลงานการปั้นของจิตรกร มันกลับกระดี๊กระด๊าเอาแต่ดูว่ารูปปั้นไหนที่ไอ้นั่นหัก
รูปปั้นไหนที่ไอ้นั่นยังอยู่ พอเจอว่ายังอยู่มันก็รีบหันมาชี้ให้ผมดู ผมได้แต่ส่ายหน้า อยากถีบมันออกไปไกลๆจากกลุ่มผม แล้วบอกพวกฝรั่งในห้องว่า
‘ไอ้กะเหรี่ยงนี่ ผมไม่รู้จักครับ มันไม่ได้มากับผม’แล้วอีกอย่าง......มันจะตื่นเต้นทำไมนักหนาที่เห็นไอ้นั่นของรูปปั้นยังอยู่ ผมไม่เข้าใจเหมือนกันว่าทำไมจิตรกรเค้าถึงปั้นไอ้นั่นซะเล็กไม่สมส่วนกับรูปปั้นเล้ยยย ไม่เห็นจะน่าดูซักนิด มันทำให้งานศิลปะที่สวยงามทรงคุณค่ามีจุดด้อยไปเล็กน้อย ฮ่า...ฮ่า....ฮ่า... แบบว่า
‘Size does matter’ สำหรับการรังสรรค์ผลงานศิลปะเหมือนกันนะ สงสัยตอนปั้น คนเป็นแบบนี่คงไม่ได้เรื่อง นี่เลย.....ถ้าอยากได้นายแบบเจ๋งๆ ขอนำเสนอพี่แนทของผม ของเค้าดีจริงๆนะจะบอกให้ อิ อิ
*******************************************
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
