ตอนที่ 4 เป็นอันเรียบร้อย
ผมขับรถพามันมาที่บ้านสวน ก่อนจะจัดการแบกมันเข้าไปในบ้าน
ที่นี่ไม่ใช่ที่ไหนหรอกครับ บ้านสวนของแม่ผมเอง
ผมโยนมันลงที่เตียงโดยไม่ได้ใส่ใจนัก
ตัวมันบางดีนะ หน้าก็ยังกะผู้หญิง
แต่กูเกลียดเว้ยย!!!
ผมเอื้อมมือไปปลดกระดุมเสื้อมัน นี่ถ้าไม่มีอคตินะ มันคงเสร็จผมไปนานแล้วมั้ง
ตัวมันขาวโบ๊ะเลยครับ กล้ามท้องกล้ามแขนนี่ก็แทบไม่มี
ดูเหมือนบางสิ่งบางอย่างจะกำลังทรยศผม
เหี้ยย!! นี่ผู้ชายนะเว่ยย
ผมตั้งสติกับร่างบางตรงหน้า ก่อนถลกกางเกงมันลงจนสุด
สวรรค์ชัดๆ ตัวหนอนสีชมพูนอนนิ่งอยู่ในกลุ่มไรขน
เอวบางน่ากระแทกมากครับ
เชี่ยยย!! นี่ผมคิดไร
ผมเริ่มไม่ไหวแล้วครับ ไอ้คนตรงหน้ามันยั่วผมมาก ผมจัดการหยิบกล้อง ก่อนจะเก็บภาพไปสักเล็กน้อยย
แต่เห้ยย!!!มันตื่นนนน
[Normal Part]
รู้สึกตัวอีกที ผมก็อยู่ที่ไหนไม่รู้ครับ มึนๆแปลกๆ
นี่มันไม่ใช่ห้องผมนี่!! ที่นี่ที่ไหน??
ผมกวาดสายตาสังเกตไปรอบๆห้อง ก่อนจะก้มลงสำรวจตัวเอง
เหี้ยยย!! ผมไม่ได้ใส่เสื้อผ้า!!! ใครทำแบบนี้กับผม
ควานหาผ้าที่มี่อยู่แถวนั้น ก่อนใครจะมาเห็นผมในสภาพนี้”
#%&**
ไอ้คอปเตอร์ครับ ไอ้คอปเตอร์มันจับผมมา
“มึงจะโวยวายเพื่อ??”
“พี่ทำอะไรกับผม??”
“ปล่อยเดี๋ยวนี้นะ ผมจะกลับบ้าน!!”
มันไม่ตอบครับ แต่กลับเดินเข้ามาใกล้ๆ ไอ้นี่มันโรคจิตหรือเปล่า ???
“มึงอยากดื้อเองไม่ใช่หรอ”
“ไอ้ทุเรศศศศศศ”
ผมสบถ
เสียงฝ่ามือลั่นดังไปทั่วห้อง มันฟาดมือมันเข้าที่หน้าผมเต็มๆครับ
เจ็บ ฮืออ~
“หึหึ กูทุเรศ แต่มึงมันทุเรศกว่า”
ค็อปเตอร์ฟาดเข้าที่หน้าผมอีกครั้ง
*#%ตุ้บบบบบบ//#%&*
กำปั้นหนาซัดเข้าที่หน้าท้องอย่างเต็มแรง
ผมจุกจนน้ำตาไหลเลยครับ นี่ไอ้คนข้างหน้ามันโหดขนาดนี้เลยหรอ
ฮื๊อออ~ ผมจะไม่ยุ่งกับมันอีกแล้วว T T
“มึงพูดอีกทีซิ กูให้มึงพูด”
มันบีบกระพุ้งแก้มผมก่อนเขย่าไปมาอย่างเจ็บปวด หนำซ้ำ ยังผลักหัวผมให้ฟาดไปกับขอบเตียง
ปักกก@*#*%*
"อรื๊อออ~ เจ็บ"
ผมสั่นไปหมดแล้วครับ ผมกลัวจริงๆ ไม่คิดว่ามันจะน่ากลัวขนาดนี้
มองมันด้วยสายตาอ้อนวอน แต่ก็คงไม่เป็นผล มันคงแค้นผมมาก แค้นที่ผมไปยุ่งกับแฟนมัน T T
“มึงร้องไห้หรอ !! หึ กูเตือนมึงกี่ครั้งแล้วว่าอย่ายุ่งกับดรีม!!!”
“ฮื๊ออออออ ~ T T”
คอปเตอร์ฟาดมือลงไปเต็มเเรง จนร่างเล็กเอนไหวไปตามแรงตบ
“หึหึ สะใจกูจริงๆ ”
คนตัวโตสบถเสียงแข็ง
ชูกล้องถ่ายรูปในมือขึ้น ก่อนจะโชว์มันให้กับคนตัวเล็ก
เปรียวถึงกับนิ่ง เมื่อเห็นตนเปลือยกายไม่เป็นท่าอยู่ในนั้น
“พี่จะทำอะไร อย่านะ อย่า T___T ~*”
“รูปนี้จะไม่หลุด ถ้ามึงยอมกูทุกอย่าง”
ร่างบางสะอื้นจนสุดเสียง วิธีที่ดีที่สุดในตอนนี้คงจะหนีไม่พ้นการยอม การยอมเพื่อไม่ให้ผู้คนได้เห็นตนในสภาพนั้น
ร่างเล็กหลับตาก่อนจะพูดพร่ำออกไป
“ผมยอมแล้วว ผมยอมแล้ว ผมจะไม่ยุ่งกับพี่ดรีมแล้ว”
“กูไม่ได้หมายถึงดรีม กูหมายถึงตัวมึง”
ประโยคของคอปเตอร์ ทำคนตัวเล็กถึงกับเหวอ ร่างบางสั่นพรากไปทั้งน้ำตา สะอึกสะอื้นออกมาอย่างน่าสงสาร
วิธีเดียวที่จะไม่ให้รูปเหล่านั้นหลุดออกไป ก็คงต้องจำยอมยอมในทุกๆอย่าง
“ยอมครับ ผมยอมแล้วว คุณจะทำอะไรก็ได้ แต่อย่าปล่อยรูปผม”
ร่างบางพร่ำ ก่อนจะกดตัวเองให้นอนนิ่ง
ฝ่ายร่างสูงเมื่อเป็นดังที่ตนปารถนาก็ยกยิ้มอย่างพอใจ
คอปเตอร์เดินเข้าไปยังร่างเล็ก ก่อนจะช้อนเอวบางให้ชูขึ้น จนอะไรต่อมิอะไร ปรากฏต่อหน้าของตนจนหมด
ร่างเล็กที่นอนนิ่ง พยายามดึงตัวออกแต่ก็ไม่เป็นผล
คอปเตอร์จัดการเสื้อผ้าก่อนจะขึ้นคร่อมไปยังร่างเล็ก
จ้องมองขาเรียวตรงหน้าอย่างพอใจ ความปารถนาบางอย่างที่เข้าครอบงำจนคลั่งไปหมด
“ลืมตาขึ้น!! กูบอกให้ลืมตา!!”
ร่างบางค่อยๆขยับเปลือกตาขึ้น แต่ก็ปิดกลับไปในแทบจะทันที
คนตัวเล็กกลัว กลัวจนตัวสั่นไปหมด น้ำตาก็ไหลออกมาแสดงความสงสาร แต่ค็อปเตอร์ไม่ได้สนใจมันสักนิด
“ของๆกู มันเสียบดรีมเข้าไปหมดละน้าา มึงไม่อยากเห็นหน่อยหรอ”
คอปเตอร์จับร่างบางให้ยกขึ้น ก่อนจรดแก่นกายให้จ่ออยู่กับปากทางแคบ คนตัวเล็กสะดุ้ง เมื่อสิ่งแปลกปลอมบางอย่างรุกล้ำเข้ามาในช่องทางของตน
อื๊ออออออออออ ~ ><
“สัส แน่นชิบหาย”
ค็อปเตอร์กดแก่นกายเข้าไปอย่างนึกสนุก แต่ด้วยความคับแน่น ก็ไม่สามารถทำได้
ความเป็นชายผ่านเข้าไปได้เพียงครึ่ง ช่องทางนั้นก็บีบรัดไม่ยอมให้เขารุกล้ำเข้าไปอีก
“อย่าเกร็ง!!”
คอปเตอร์สั่งด้วยอาการหงุดหงิดก่อนจะกดแก่นกายเข้าไปจนมิด ร่างเล็กที่ถูกกระทำสะดุ้งเฮือก กรีดร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด
“งื๊ออออ~ จะ เจ็บบบ T T”
“มึงอยากได้ดรีมไม่ใช่หรอ กูให้มึงเต็มๆแล้วไง”
ร่างสูงขยับสะโพกเข้าออกรัวๆโดยไม่คิดปราณีร่างเล็ก ช่องทางที่ไม่เคยต้องใครมาก่อน
การกระทำที่ไม่ได้ผ่านการปลุกเร้าแต่อย่างใด นั่นก็ทำให้คนตัวเล็ก เจ็บปวดกว่าคนที่มีเซ็กทั่วไปในหลายเท่าๆ
กายบางสั่นพรากร้องครางออกมาด้วยเจ็บปวด ใบหน้าหวานเปื้อนเปรอะไปด้วยคราบของเหลว แต่คนตัวโตก็ยังอุกอาจกระแทกแก่นกายหวังจะให้คนตัวเล็กได้เจ็บปวด
“เชี่ยย มันส์จริงๆ”
ประกบริมฝีปากที่ยอดทับทิม ก่อนจะดูดเม้มจนคนใต้ร่างร้องครางออกมาด้วยความเสียว คนตัวเล็กกลั้นเสียงด้วยความเจ็บปวด เป็นครั้งแรกในชีวิตสำหรับการมีเซ็กส์ เป็นครั้งแรกในชีวิตสำหรับการถูกขืนใจ
ผมรู้สึกตัวอีกทีก็ตกเย็นละครับ ฮืออออ ไอ้เหี้ยนั่นนน ไอ้ระยำ มันทำอะไรกับผม มันเอาผมเสร็จแล้วมันก็หนี
ผมค่อยๆดันตัวให้ลุกนั่ง มองเสื้อผ้าที่ถูกถอดออก เกลื่อนกลาดกระจัดกระจายอยู่บนพื้นห้อง
อาการปวดแสบปวดร้อนแล่นปรี๊ดเข้าที่ช่วงหลัง คราบน้ำไอ้นั่นเปื้อนเลอะผ้าปูที่นอนเต็มไปหมด
เหี้ยย!!! เลือดด
ผมมีเลือดออกที่ตรงนั้น มันเกลอะผ้าปูที่นอนเต็มเลยครับ ไอ้นั่นมันต้องทำผมแรงแน่ๆ
ฮืออ ชีวิต ทำไมมันถึงเป็นแบบนี้
ผมพยุงตัวขึ้นก่อนลุกไปยังบานกระจก ทั้งคอทั้งหน้าอกมีแต่รอยจ้ำๆเต็มไปหมด
เห้ยยยยย!! คราบอะไรเต็มหน้าผมเลยย
ผมเอานิ้วแตะไปยังส่วนที่มันชุ่มๆอยู่ คราบแห้งๆสีขาวครับ กลิ่นเหมือนเม็ดลำไยเลยแฮะ
“ไอ้เชี่ยยย ไอ้สารเลว ไอ้โรคจิต มึงทำแบบนี้กับกูทำไมมม!!!!”
ร้องไห้ไปก็คงไม่มีอะไรดีขึ้น เพราะผมไม่ใช่นางเอกก เสียตัวแค่นี้มันไม่กระทบกระเทือนจิตใจหรอกครับ
ตอนนี้ผมต้องรีบกลับห้อง เดี๋ยวไอ้แร็คจะเป็นห่วง
ผมรวบรวมเสื้อผ้าที่กระจัดกระจายไปคนละทิศ ก่อนจะใส่มันเข้าไปทีละชิ้น
เหมือนจะไข้เลยแฮะ หัวก็ปวด ตัวก็ร้อน
ผมคว้ากระเป๋าก่อนจะเดินมายังประตู มันไม่ได้ล็อกครับ สวยหน่ะสิ แต่ที่นี่ไม่คุ้นตาเลยแฮะ
บ้านหลังใหญ่มากครับ ต้นไม้เยอะมาก
นั่น คนงานเต็มเลยครับ แต่ไม่มองมาที่ผมซักคน
ผมเดินผ่านประตูรั้วบานใหญ่ ข้างหน้าก็เป็นถนนแล้วครับ แต่ทำไมทางมันเปลี่ยวจัง คงต้องเดินสักนิดละมั้งง ทิศไหนเป็นทิศไหนก็ไม่รู้ โทรศัพท์ที่มี ก็แค่รุ่นปุ่มกดธรรมดา บ้านเมืองเค้าเลิกใช้กันสามปีละมั้ง แต่มันก็เล่นเฟสได้นะ ใช้ก็ยังดีอยู่ด้วย คงจะดีถ้ามีGPS
เริ่มมืดละครับ ผมเดินออกมาสักพักก็เริ่มปวดหัวละ ทำไมมันซวยซับซวยซ้อนแบบนี้!! อย่างน้อย เอาผมไปทิ้งไว้ข้างทางแถวบ้านก็ยังดี จะได้ไม่ต้องลำบาก ผมไม่ไหวละครับ หนาวๆแปลกๆ จะอ้วกด้วย ไอ้ภาพทุเรศๆนั่นยังติดตาผมอยู่เลย
เหหหห ~ ฟ้าเหลืองงงงง
______________________________________________________________________________________________
(Copter Part)
“ค็อปไปไหนมา ทำไมกลับดึกแบบนี้”
ผมเพิ่งกลับมาถึงครับ เเล้วดรีมก็สาดคำถามผมแทบจะทันที
“ไปจัดการเรื่องเหี้ยๆไง”
“เรื่องอะไร”
ดรีมดูเหวอเล็กน้อย เหมือนจะรอคำตอบผม
“ค็อปทำอะไรเปรียวใช่มั้ยย ???”
“หึหึ”
ผมหัวเราะเล็กน้อย ก่อนจะเข้าห้องไปโดยไม่ให้คำตอบ
“ค็อป!!!”
เสียงแหลมยังตามตะคอกใส่ผม
“หยุด!!! พี่ต้องถามดรีมมากกว่ามั้ย!!! ว่าหลังๆที่ดรีมเปลี่ยนไป ก็เพราะดรีมติดอยู่แต่กับมัน!!!”
ดรีมดูอึ้งไปเล็กน้อยครับ คงจะตกใจหล่ะสิที่ผมพูดความจริง
“ค็อปบอกดรีมเดี๋ยวนี้นะ ค็อปเอาน้องไปไว้ที่ไหน ค็อปทำอะไรน้อง”
“ห่วงมันหรอ หวงมันมากใช่มั้ย"
"พี่จะบอกให้!! พี่ข่มขืนมัน!!!”
“ค็อปป!!”
แค่เพียงไม่กี่วินาที ฝ่ามือเล็กๆก็ฟาดเข้าที่หน้าของผมอย่างเต็มแรง
“ค็อปทำแบบนั้นกับน้องทำไมมม!!!!! น้องกับดรีมเราไม่ได้เป็นอะไรกัน หึก~ น้องเปรียวว
ดรีมดูตกใจมากครับ ร้องไห้ด้วย
"แล้วถ้าค็อปอยากรู้มาก ดรีมก็จะบอกให้ หึก~ คนที่ดรีมติดไม่ใช่น้องเปรียวว แต่คนที่ดรีมติดคือ โรสสส!!!”
ผมอึ้งงไปเลยครับ ไม่คิดว่าดรีมจะกล้าพูดชื่อแฟนเก่าแบบนั้น แถมยังยืนยันหน้าตาย ว่าคนที่ตนเองติดไม่ใช่ไอ้เปรียว แต่เป็นไอ้ทอมนั่น"
“ดรีมกลับไปยุ่งกับมันอีกทำไม ไหนดรีมบอกจะเลิกยุ่งกับมันแล้วว”
ผมแทบเสียสติ เขย่าตัวดรีมไปมาอย่างบ้าคลั่งง ผมเสียใจมากนะครับที่
ดรีมทำแบบนี้ ดรีมแอบไปหาแฟนเก่าทั้งๆที่คบกับผม แล้วที่ผ่านมาหล่ะ ตลอดเวลาที่ผ่านมันคืออะไร
“ดรีมขอโทษT T ดรีมรักค็อปนะ แต่ดรีมลืมโรสไม่ได้เหมือนกัน ดรีมรักโรสส แต่ดรีมก็อยากอยู่กับค็อป”
ผมผลักร่างบางจนล้มลงกับพื้น
ดรีมร้องไห้หนักมากครับ ร้องไห้จนแทบจะเหมือนคนบ้า เธอคงจะเก็บกดมากสินะ ตลอดเวลาที่ผ่านมา ดรีมคงจะเห็นผมเป็นเเค่เครื่องมือ ใช้ผมเพื่อลืมไอ้ทอมนั่น
“ดรีมทำแบบนี้กับพี่ทำไม!! ดรีมเห็นพี่เป็นตัวอะไร!! ตอบพี่มา ตอบพี่มา!!"
“ดรีมขอโทษ !!!ดรีมไม่ได้ตั้งใจ T___T แต่คนที่พี่ควรจะไปขอโทษตอนนี้คือน้องเปรียว น้องเปรียวไม่ได้ทำอะไรผิด"
"ที่ดรีมออกไปไหนมาไหน หรือคุยกับใคร มันไม่ใช่น้องง!!”
ผมเสียใจนะครับ แต่ผมก็ห่วงไอ้เด็กนั่นมากกว่า ไม่รู้ป่านนี้มันจะเป็นไงบ้าง ผมรีบหยิบกุญแจรถ ก่อนจะมุ่งตรงไปยังที่นั่น ไม่รู้ว่ามันจะหนีไปแล้วรึเปล่า
ผมใช้เวลาสามสิบนาทีในการมาถึงที่นี่
เมื่อลงรถไป ผมก็มุ่งตรงไปยังตัวบ้าน
มันหนีไปแล้วครับ ผมเปิดประตูห้องเข้าไปก็ไม่พบมัน พบแต่เพียงคราบระยำที่ผมทำเอาไว้
Tru Tru...
SMS : ดรีมขอโทษนะคะ สำหรับเวลาที่ผ่านมา ลาก่อน..
ผมแทบจะทรุดตัวลงเลยครับ ทุกอย่างในร่างกายตอนนี้มันอ่อนยวบไปหมด ดรีมทิ้งผมไปแล้ว
ดรีมคงจะกลับไปที่ของเขาแล้ว
นี่มันวันอะไรกันครับบอกผมหน่อย ทำไมชีวิตแม่งเหี้ยยแบบนี้
ดรีมไม่ได้ตายนะครับ 5555เค้าแค่หนีไปหาแฟนเก่า ส่วนคอปเตอร์หน่ะหรอ รู้สึกผิดไปสิ้5555 ><
ติดตามกันต่อด้วยน้าา อ่านแล้วอย่าลืมเมนต์ให้คนเขียนบ้างหล่ะ ที่อยากให้เมนต์นี่ ไม่ใช่ไรนะ คือจะได้รู้ว่าทุกคนคิดยังไง หรือยังมีคนคอยติดตามอยู่มั้ยย จะได้มีกำลังใจเขียน ^ ^
เรื่องสนุกมั้ยไม่รู้อ้าา v____v ถ้าตกหล่นหรืออะไร
อย่าโกรธกันน้า
หัวข้อ: พี่ครับๆ ผมชอบ(แฟน)พี่ ตอนที่ 11[17/4/59] (อ่าน 4413 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก