ตอนที่ 28
“ เย้ๆๆ ลูกเตะสายฟ้า ป้าบๆๆๆ นี่ๆตัวของนายกระเด็นเลย ฮ่าๆ ”
“ ขอเอาคืนมั่ง พลังแสงอุลตร้า นี่ๆๆๆๆๆๆ ว๊าบๆๆ ”
นิคยืนดูเด็กน้อย 2 คนเล่นเกมส์ตู้ ภายในห้างสรรพสินค้ามาได้พักใหญ่แล้ว เขารู้สึกสนุกเพลิดเพลิน และเอ็นดูเด็กๆ ที่ดูท่าจะสนุกกันใหญ่ในการเล่นเกมส์หยอดเหรียญต่อสู้กัน เขาแอบยืนดูแล้วอมยิ้มละไมคนเดียวเงียบๆ นึกสนุกตามเด็กๆไปด้วย
“ เออ.. เดี๋ยวเราเลิกแล้วนะ แม่เรามาแล้ว คงจะกลับกันแล้วละ ”
“ อ้าว ไปแล้วเหรอ เกมส์ยังไม่หมดเวลาเลย ต่ออีกแปบไม่ได้เหรอ? ”
“ เดี๋ยวแม่เราว่าเอา นายก็เล่นกับพี่คนนี้แทนดิ เห็นเขายืนดูมาตั้งนานแล้ว สงสัยคงอยากเล่นมั่ง เราไปแระนะ ”
. . . .
“ พี่ๆ มาเล่นกับผมหน่อยน้า นะ นะ นะ เพื่อนผมไปแล้วอ่า ”
“ ก็ได้ พี่ก็อยากเล่นเหมือนกัน ขอบใจนะ ”
นิคตอบรับ แล้วก็ร่วมเล่นด้วยอย่างเพลิดเพลิน เขามีความรู้สึกว่า เจ้าหนูน้อยคู่หูคู่เกมส์ ดูท่าจะใส่อารมณ์ในการเล่นมากเหลือเกิน เพราะแอ๊คชั่นแต่ละครั้งของเจ้าหนู จะร้องเย้วๆ จนฝอยน้ำลายกระฉูดเต็มหน้าเขาหลายต่อหลายครั้ง แต่เขาก็ไม่มีเวลามาสนใจมากนัก เพราะกำลังเมามันส์ในการกดจอยสติ๊ก ควบคุมการต่อสู้ของตัวในเกมส์ มันช่างสนุกเหลือเกิน เขารู้สึกอย่างนั้นจริงๆ
“ ว้า.. เสียดายจัง เกมส์หมดเวลาแล้ว กำลังสนุกเลย เดี๋ยวผมหยอดเงิน แล้วเล่นต่อกับผมอีกนะคับ ”
“ ได้สิน้อง พี่ก็กำลังสนุกเลย ”
เจ้าหนูล้วงกระเป๋าขยุกขยิก หาเหรียญ 10 บาทเพื่อมาหยอดเล่นเกมส์ต่อ ล้วงไปล้วงมาได้พักใหญ่ ก็ยังไม่ได้สักที เขาล้วงลึกไปในกระเป๋าหน้าของกางเกงจนกางเกงแทบจะหลุดมากองที่พื้น ก็ยังไม่เจอเหรียญที่ต้องการ นิคเห็นแล้วรู้สึกสงสาร ปนขำนิดๆ เขาจึงเอ่ยขึ้นมาว่า..
“ สงสัยน้องคงจะเล่นจนเงินหมดแล้ว ไม่เป็นไร เดี๋ยวพี่หยอดให้ ไม่ต้องล้วงหาแล้ว เห็นไหม ล้วงซะจนกางเกงน้องหลุดแล้วนะ เหอะๆ ”
..นิ้งหน่อง นิ้งหน่อง นิ้งหน่อง..
เสียงเรียกเข้าของโทรศัพท์มือถือของนิคดังขึ้น เขาหยิบขึ้นมาดู จึงเห็นว่านัทโทรมา จึงกดรับในทันที
“ ฮัลโหล ว่าไงนัท ”
“ นิค เจ้าบ้า นี่นายไปอยู่ที่ไหน? พวกเราตามหากันให้วุ่นเลย หนังจะฉายแล้วนะ ไอ้ต๋อง กับเจ้ากล้วยบ่นบึมเลย พวกเราจะรอที่หน้าโรง 4 นะ รีบๆมาเดี๋ยวนี้เลย เร็วๆนะ ”
“ อ๋อ เราอยู่ตรงที่เล่นเกมส์น่ะ เล่นกับเด็กอยู่เมื่อกี้ ขอโทษด้วยนะ เดี๋ยวเราจะไปเดี๋ยวนี้แหละ แหะๆ ”
นิคตอบรับแล้วกดวางหู จากนั้นจึงหันมาพูดกับเจ้าหนูน้อยว่า..
“ พี่คงเล่นต่อด้วยไม่ได้แล้วนะน้อง เพื่อนพี่โทรตามแล้ว เอาเป็นว่าเดี๋ยวพี่หยอดเงินให้แล้วน้องเล่นคนเดียวนะ มันมีเลือกเล่นแบบคนเดียวได้ ขอบใจนะ พี่สนุกมากเลย น้ำลายน้องเต็มหน้าพี่เลย ฮ่าๆ งั้นพี่ไปก่อนนะ ”
“ แหะๆ คับ ”
. . . .
ณ บริเวณศูนย์อาหารของห้างสรรพสินค้าขนาดใหญ่ย่านใจกลางเมือง 4 หนุ่มน้อยรูปหล่อ กำลังนั่งสนทนากันอย่างครื้นเครงถึงเรื่องราวของหนังที่เพิ่งดูจบกันออกมา ทั้งหมดคุยกันหัวเราะกันคิกคัก แทบจะตลอดเวลา
“ ในที่สุด พวกเราก็ได้มาเที่ยวพร้อมหน้าพร้อมตา 4 คนสักที หนังเมื่อกี้ตลกมากเลยเนอะ ฮามากๆอ่ะ เรานะขำดิ้น จนน้ำตาไหลเลย ตอนนี้ก็ยังรู้สึกฮาไม่หาย เหอะๆ ”
“ เวอร์ไปแล้วไอ้ต๋อง แกนะจอมเวอร์อยู่คนเดียวเลยนะ จะขำอะไรนักหนา ท่าจะบ้านะแก ตอนในโรงฉันโคตรรำคาญแกเลย ขำชักดิ้นชักงอยู่ได้ เจ้ากล้วยกับเจ้านิค มันยังดูแล้วขำอย่างสุภาพ ไม่เหมือนแกหรอก เวอร์ซะไม่มี ”
“ โหย แล้วทีแกล่ะ ฉันไม่อยากพูด แกก็ขำเหมือนกัน อย่ามาถียงนะ ฉันเห็นอยู่ หัวเราะทีน้ำลายกระเด็นเต็มหน้าฉันเลย เหม็นไปหมดแล้วเนี่ย ”
“ บ้าๆๆๆๆ ไม่จริงนะ ฉันไม่ทุเรศขนาดนั้นนะ เอ่อ ว่าแต่ ฉันหัวเราะน้ำลายกระเด็นจริงเหรอ? ทำไมฉันไม่รู้ตัววะต๋อง ”
“ หุหุ ไม่จริงหรอก ฉันแหย่แกเล่นน่ะ อยากมาว่าเราเวอร์ทำไม หุหุ ”
“ ไอ้บ้านี่ วอนซะแล้วนะแก ไอ้ต๋อง ”
“ นี่ๆ จะเถียงกันอีกนานไหม? เราหิวแล้วนะ ฮ่าๆ ”
กำนันกล้วยโอดครวญขึ้น แต่ก็ไม่วายที่จะอดหัวเราะในท่าทีหยอกล้อของนัทและต๋องไม่ได้
“ งั้นเดี๋ยวเราบริการให้ ใครจะกินอะไรกันมั่ง สั่งมาได้เลย ”
“ ไม่ต้องงงงงง ไอ้นิค เดี๋ยวแกไปเอาของจากขยะมาให้พวกเรากินอีกกกกกกก ”
ทั้ง 3 เสียงเอ่ยขึ้นมาอย่างพร้อมเพรียงกันโดยมิได้นัดหมาย
“ ไม่แล้วนะ เราเข็ดแล้วนะ โดนพวกนายเขกหัวตอนนั้นเราจำได้ขึ้นใจเลย เราไม่ทำอีกแล้ว ความจริง ที่เราเอาของจากขยะมาให้กินตอนนั้น มันก็มีข้อดีบ้างนะ ลองคิดดูดีๆ ถ้ายังจำได้ เพราะมันทำให้กล้วยท้องเสีย จนได้รู้จักพี่กอล์ฟและได้ร้องเพลงบนเวทีด้วย ดังไปเลย จริงไหม? ”
“ นั่นดิกล้วย เวลานายอยู่บนเวที นายดูดีมากๆเลยนะ เก่งมากๆเลย อนาคตนายอยากเป็นนักร้องไหม? นายเสียงดีนะ เสียงเพราะมากเลย ”
นัทเอ่ยถามขึ้น ด้วยสีหน้าชื่นชม
“ ก็ไม่รู้นะ เราขี้อายแบบนี้ จะไปรอดหรือเปล่าก็ไม่รู้ ความจริงก็อยากนิดๆนะ ”
“ เราว่าสบายมากเลยนะกล้วย นายมีพรสวรรค์นะ เอามาใช้ให้เกิดประโยชน์ได้เลย เราขอเป็นกำลังใจให้นายเสมอ และตลอดไป สัญญาจากใจเลย ”
ต๋องเอ่ยขึ้น พร้อมส่งสายตาเป็นประกายวิบวับ กล้วยสบตาแล้วต้องรีบหลบตาเพราะรู้สึกวูบๆ แปลกๆชอบกล แล้วก็เงียบๆกันไป ครู่หนึ่งนายนัทก็เอ่ยทำลายความเงียบขึ้นมาว่า..
“ นี่ๆ อาทิตย์หน้ามีจัดทัศนศึกษาที่ต่างจังหวัด พวกนายไปกันไหม? เราว่าน่าสนุกมากเลย เรากับนิคไปชัวร์ ขอคุณพ่อแล้ว เรากับนิคก็ไปลงชื่อไว้เรียบร้อยแล้วด้วย ”
“ ไปสิ จะพลาดได้ไง เรากับกล้วยก็ไปลงชื่อไว้แล้วเช่นกัน หึหึ ”
“ เอ๊ะ!! คู่นี้มันชักจะยังไง นายต๋องกับกำนันกล้วย ชักจะแปลกๆแฮะ หึหึ ”
นัทเอ่ยแซวขึ้นด้วยไม่ได้คิดอะไรมากก็แค่พูดแหย่ขำขำ แต่กล้วยกับต๋องกลับนั่งเงียบ ม้วนไปม้วนมาหน้าแดงระเรื่อ จนนัทและนิคสังเกตุเห็นและรับรู้ความนัย นิคเห็นบรรยากาศชักจะดูอึมครึมจึงเอ่ยทำลายความเงียบขึ้นมาว่า..
“ ตอนนี้บัตรแลกอาหารก็แลกมาแล้ว กำลังหิวกันไม่ใช่เหรอ? ใครจะกินอะไรบอกมาเลย เดี๋ยวนิคไปจัดมาให้ ”
“ ไม่ต้องลำบากหรอกนิค ใครอยากกินอะไรให้เขาไปเลือกกันเอาเอง บริการมากไปเดี๋ยวจะพลอยเป็นง่อยกันไปหมด รวมทั้งตัวเราด้วย อิอิ ”
กำนันกล้วยเอ่ยขึ้นกับนิค จากนั้นเขาก็แจกจ่ายบัตรแลกอาหารแล้วเดินเคียงไปกับนิค ไปเลือกหาของกินที่ถูกใจตามซุ้มอาหารต่างๆที่มีให้เลือกมากมาย จากนั้นทั้งหมดก็นำอาหารมาร่วมรับประทาน พร้อมพูดคุยหยอกล้อกันดูเป็นที่ครื้นเครง ดูจะเป็นวันหยุดสุดสัปดาห์ที่ดูมีความสุขที่เหล่าเพื่อนๆได้มาร่วมสังสรรค์พร้อมหน้ากัน โดยเฉพาะนัทและนิค มันทำให้เขาพอลืมๆเรื่องเลวร้ายที่ผ่านมาได้บ้าง อย่างน้อยๆ ก็ในช่วงเวลานี้..
. . . .
ในค่ำคืนนั้น หลังจากอาบน้ำชำระร่างกายและแต่งกายเรียบร้อย นัทก็เอ่ยพูดคุยกับนิค ซึ่งกำลังจัดกระเป๋าสำหรับการเรียนในวันรุ่งขึ้น
“ ไงนิค ไปเที่ยวดูหนังกันวันนี้สนุกเนอะ เรามีความสุขจัง ”
“ ใช่สนุกมากๆเลยนัท นี่ตอนนี้เราจัดกระเป๋าให้นายเรียบร้อยแล้วด้วยนะ เอ่อ.. นัท คือ.. ตอนนี้ ตอนนี้เรา.. เรา.. เอ่อ เรา.. อยากจะ.. ”
“ มีอะไรเหรอนิค พูดมาได้เลย อ้ำๆอึ้งๆทำไม? ”
“ เอ่อ.. จูบกันแบบวันนั้นอีกทีได้ไหม? เราชอบน่ะ ”
“ บ้า ไอ้นิคบ้า ทะลึ่ง ”
นัทพูดได้แค่นั้นก็หน้าแดงซ่าน
“ เราเข้าใจนะ นัทจะคงอาย ถ้างั้นก็ไม่เป็นไรนะนัท เราเข้านอนกันเถอะ ดึกแล้ว ”
“ เดี๋ยวก่อนๆ ก็ได้ๆ เราก็ชอบเหมือนกัน มา หันมานี่.. ”
นัทจับนิคหันมาตรงหน้า แล้วก็จุ๊บเบาๆ
“ เสร็จแล้วเหรอ? ทำไมไม่เห็นเหมือนวันนั้นเลยล่ะ ”
“ ไม่รู้เว๊ย นอนเหอะ ง่วงแล้ว ”
แล้วนัทก็ปิดไฟ โดดขึ้นเตียงในทันที นิคยืนงงอยู่ครู่หนึ่งก็ก้าวขึ้นเตียงตาม เพียงชั่วเวลาไม่นาน เขาก็เข้าโหมดสแตนบาย แล้วหลับสนิทไปในเวลาไม่นานนัก ส่วนนัทนะหรือ? เขานอนหันข้างให้นิคลืมตาแป๋วในความมืด ใบหน้าร้อนวูบวาบ หัวใจเต้นระทึกด้วยความเขินอาย แต่มันก็ทำให้เขารู้สึกมีความสุขเหลือเกิน เขานึกในใจพลางว่า ก็มันอายนี่นา อยู่ๆมาขอจูบเอาดื้อๆซึ่งๆหน้าแบบนี้ เขาก็วางตัวไม่ถูกนะซิ คราวนั้นที่จูบไป มันเป็นจูบแรกที่มาจากความรู้สึกลึกๆ ทำไปเองเพราะใจสั่งให้ทำ แต่ในคราวนี้ทำไมเขาจึงรู้สึกเขินอายแบบนี้ก็ไม่รู้ ก็ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกัน เขานึกพลางอมยิ้มเงียบๆคนเดียว หันไปทางนิคก็เห็นว่าหลับไปแล้ว เขาจึงเอาศีรษะไปอิงซบที่ไหล่ของนิคก่อนจะผล็อยหลับตามไปในเวลาไม่นานนักอย่างมีความสุข..
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
