หัวข้อ: [รักข้ามตึกฯ] Econ - Psycho : เห้ย! ขอดีๆอย่าแอบมองได้ป่ะ [ตอน3 28/2/59 P.1]

[ChocolateSunday]

ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ


ติดตามกฏเพิ่มเติมที่กระทู้นี้บ่อยๆ เมื่อมีการแก้ไขกฏจะแก้ไขที่กระทู้นี้นะครับ
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0

ประกาศทั่วไปติดตามอัพเดทกันที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.0

ประกาศ กฎที่อื่นมีไว้แหก แต่ห้ามมาแหกที่นี่

1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด

2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท,
หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง
หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง  ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์
และสถาบันต่าง ๆ  รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก  ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด

3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อเจ้าของเรื่องเท่าที่จะทำได้หรือแจ้งมายังบอร์ดนี้ก่อนนะครับ  เนื่องจากเจ้าของเรื่องบางครั้งไม่ต้องการให้คนที่ไม่ได้ชื่นชอบนิยายชายรักชายเข้ามารับรู้  ลิขสิทธิ์ทั้งหมดเป็นของเจ้าของคนที่ทำขึ้นและเวปแห่งนี้นะครับ

4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอมให้ส่งหรือติดต่อกันทางพีเอ็มจะปลอดภัยกว่าแล้วเมื่อมีการติดต่อสื่อสารกันให้พึงระวังถึงความปลอดภัย ความไม่น่าไว้ใจของผุ้คนทุกคนแม้จะมีชื่อเสียงในบอร์ดเป็นเรื่องส่วนตัวของแต่ละคนไป เพื่อลดความขัดแย้งภายในเล้า จึงไม่สนับสนุนให้มีการจีบกันในบอร์ดนะครับ

5.ห้ามจั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียวให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตาม

3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อเจ้าของเรื่องเท่าที่จะทำได้หรือแจ้งมายังบอร์ดนี้ก่อนนะครับ  เนื่องจากเจ้าของเรื่องบางครั้งไม่ต้องการให้คนที่ไม่ได้ชื่นชอบนิยายชายรักชายเข้ามารับรู้  ลิขสิทธิ์ทั้งหมดเป็นของเจ้าของคนที่ทำขึ้นและเวปแห่งนี้นะครับ

4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอมให้ส่งหรือติดต่อกันทางพีเอ็มจะปลอดภัยกว่าแล้วเมื่อมีการติดต่อสื่อสารกันให้พึงระวังถึงความปลอดภัย ความไม่น่าไว้ใจของผุ้คนทุกคนแม้จะมีชื่อเสียงในบอร์ดเป็นเรื่องส่วนตัวของแต่ละคนไป เพื่อลดความขัดแย้งภายในเล้า จึงไม่สนับสนุนให้มีการจีบกันในบอร์ดนะครับ

5.ห้ามจั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียวให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตาม
เพราะแม้จะเป็นเรื่องที่เขียนจากเรื่องจริง เมื่อนำมาพิมพ์เป็นเรื่องผ่านตัวอักษร ย่อมเลี่ยงไม่ได้ที่จะมีการเพิ่มเติมเพื่อให้เกิดสีสันในเนื้อเรื่อง ทางเล้าถือว่านั่นคือการเพิ่มเติมเนื้อเรื่อง จึงไม่อนุญาตให้จั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” แต่สามารถแจ้งว่าเป็น “นิยายที่อ้างอิงมาจากชีวิตจริง” ได้  มีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว

6.การพูดคุยโต้ตอบระหว่างคนเขียนและคนอ่านนอกเรื่องนิยาย  ทำได้  แต่อย่าให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรตอบเพียงคอมเม้นต์เดียวก็พอแล้ว  โดยสามารถใช้ปุ่ม Insearch qoute  ได้    ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และลงลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน

7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
      7.1 นิยาย 1 ตอน  จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
      7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
      7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
            - 1 Reply ที่เกินมานั้น โมทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ

8.Administrator และ moderator ของ forum นี้ มีสิทธิ์อ่าน, ลบ หรือแก้ไขทุกข้อความ. และ administrator, moderator หรือ webmaster ไม่สามารถรับผิดชอบต่อข้อความที่คุณได้แสดงความคิดเห็น (ยกเว้นว่าพวกเขาจะเป็นผู้โพสต์เอง).

9.คุณยินยอมให้ข้อมูลทุกอย่างของคุณถูกเก็บไว้ในฐานข้อมูล. ซึ่งข้อมูลเหล่านี้จะไม่ถูกเปิดเผยต่อผู้อื่นโดยไม่ได้รับการยินยอมจากคุณ .Webmaster, administrator และ moderator ไม่สามารถรับผิดชอบต่อการถูกเจาะข้อมูล แล้วนำไปสร้างความเดือดร้อนต่างๆ

10.ห้ามลงประกาศลิงค์โปรโมทเวป  โฆษณา หรือโปรโมทในเชิงธุรกิจใดๆ ทุกชนิด ลงได้เฉพาะในห้องซื้อขาย ในเมื่อแนะนำเวปอื่นที่บอร์ดเรา ก็ช่วยแนะนำบอร์ดเราโดยลงลิงค์บอร์ดเรา เวป http://www.thaiboyslove.com  ในบอร์ดที่ท่านแนะนำมาให้เราด้วย  เมื่อจำเป็นต้องแนะนำลิงค์ให้ส่งลิงค์กันทาง personal message หรือพีเอ็มแทนนะครับจะสะดวกกว่า ส่วนในกรณีอยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนๆได้อ่านจริงๆนั้นพยายามลงให้ห้องซื้อขายซะ หรือถ้าม๊อดเดอเรเตอร์จะพิจารณาเป็นกรณีๆไป ถ้ารู้สึกว่าไม่ได้โปรโมทเวป แต่อยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนด้วยใจจริงจะให้กระทู้นั้นคงอยู่ต่อไป

11.บอร์ดนิยายที่โพสจนจบแล้วมีไว้สำหรับนิยายที่โพสในบอร์ด boy's love จนจบแล้วเท่านั้น จึงจะถูกย้ายมาเก็บไว้ที่นี่ หาอ่านนิยายที่จบแล้ว หรือคนเขียนไม่ได้เขียนต่อ แต่โดยนัยแล้วถือว่าพล็อตเรื่องโดยรวมสมควรแก่การจบแล้ว หากนักเขียนท่านใดได้พิมพ์เล่มกับสำนักพิมพ์ ต้องการลบเรือ่งบางส่วนออก โดยเฉพาะไคลแม๊ก หรือตอนจบที่สำคัญ ให้แจ้ง moderator ย้ายนิยายของท่านสู่ห้องนิยายไม่จบ เพื่อที่หากระยะเวลาเกินหกเดือนแล้ว เราจะได้ทำการลบทิ้ง หรือท่านจะลบนิยายดังกล่าวทิ้งเสียก็ได้ เนื่องจากบอร์ดนี้เก็บเฉพาะนิยายที่จบแล้ว

บอร์ดนิยายที่ยังไม่มาต่อจนจบไว้สำหรับ
นิยายที่คนเขียนไม่ได้มาต่อนาน หายไปโดยไม่มีเหตุผลสมควร ไม่ได้แจ้งไว้หรือแจ้งแล้วก็ไม่มาต่อ 3 เดือน จะย้ายมาเก็บในนี้เมื่อครบหกเดือนจะทำการลบทิ้ง ส่วนเรื่องไหนที่จะต่อก็ต่อในนี้จนกว่าจะจบ แล้วถึงจะทำการย้ายไปสู่บอร์ดนิยายจบแล้วต่อไป

12.ห้ามนำเรื่องพิพาทต่างๆมาเคลียร์กันในบอร์ด

13.ผู้โพสนิยาย และเขียนนิยายกรุณาโพสให้จบ ตรวจสอบคำผิดก่อนนำมาลงด้วยครับ

14.ส่วนคนอ่านทุกท่าน เวลาอ่านนิยาย เรื่องที่คนเขียนเขียน  ก็ไม่ต้องไปอินมากนะครับ ให้เก็บเอาสิ่งดีๆ ประสบการณ์ ข้อคิดดีๆไปนะครับ

15. การนำรูปภาพ บทความ ฯลฯ มาลงในเวปบอร์ด  ควรจะให้เครดิตกับ... 
(1) ผู้ที่เป็นต้นตอเจ้าของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ
(2) เวปไซต์ต้นตอที่อ้างอิงถึง

16.นิยายเรื่องไหนที่คิดว่าเมื่อมีการรวมเล่มขายแล้วจะลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออก กรุณาอย่าเอามาลงที่นี่ หรือสำหรับผู้ที่ขอนิยายจากนักเขียนอื่นมาลง ต้องมั่นใจว่าเรื่องนั้นจะไม่มีการลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออกเมื่อมีการรวมเล่มขาย อนึ่ง เล้าไม่ได้ห้ามให้มีการรวมเล่มแต่อย่างใด สามารถรวมเล่มขายกันได้ แต่อยากให้เคารพกฎของเล้าด้วย เล้าเปิดโอกาสให้ทุกคน จะทำมาหากิน หรืออะไรก็ตามแต่ขอความร่วมมือด้วย เผื่อที่ทุกคนจะได้อยู่อย่างมีความสุข

17.ห้ามแจ้งที่หัวกระทู้เกี่ยวกับการจองหรือจัดพิมพ์หนังสือ แต่อนุโลมให้ขึ้นหัวกระทู้ว่า “แจ้งข่าวหน้า...” และลงลิงค์ที่ได้ตั้งเอาไว้ในแล้วในห้องซื้อขายลงในกระทู้นิยายแทน  ถ้านักเขียนต้องการประชาสัมพันธ์เกี่ยวกับการจอง หรือจัดพิมพ์หนังสือของตนเองผ่านกระทู้นิยายของตนเอง  นิยายเรื่องดังกล่าวจะต้องลงเนื้อหาจนจบก่อน (ไม่รวมตอนพิเศษ) จึงจะทำการประชาสัมพันธ์ในกระทู้นิยายได้ (ศึกษากฏการซื้อขายของเล้่าก่อน ด้วยนะคะ)

18.ใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดเรื่องสั้น ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที  ส่วนเรื่องสั้นที่จบแล้วให้แก้ไขโพสแรก และต่อท้ายว่าจบแล้วจะได้ไม่ถูกลบทิ้งและจะเก็บไว้ที่บอร์ดเรื่องสั้นไม่ย้ายไปไหน   เช่นเดียวกับนิยายทุกเรื่องเมื่อจบให้แก้ไขโพสแรก และต่อท้ายว่าจบแล้ว จะได้ย้ายเข้าสู่บอร์ดนิยายจบแล้ว ไม่เช่นนั้นม๊อดอาจเข้าใจว่าไม่มาต่อนิยายนานเกินจะโดนลบทิ้งครับ

เอาข้อสำคัญก่อนนะครับเด่วอื่นๆจะทำมาเพิ่มครับเอิ้กๆหุหุ
admin
thaiboyslove.com.......................................                                                           

วันที่ 3 ธ.ค. 2551วันที่ 16 ก.ย. 2554 ได้เพิ่มกฏ ข้อที่ 7
วันที่ 21 ต.ค.2556 ได้ปรับปรุงกฏทั้งหมดเพื่อให้แก้ไข และติดตามได้ง่าย
วันที่ 11 พ.ย. 2557 เพิ่มเติมการลงเรื่องสั้นและการแจ้งว่านิยายจบแล้ว
วันที่ 4 ธ.ค. 2557 เพิ่มบอร์ดเรื่องสั้นจึงปรับปรุงกฏข้อ 18 เกี่ยวกับเรื่องสั้น และ เพิ่มเติมส่วนขยายของกฏข้อ 17



เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง

ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ  โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม

[ChocolateSunday]

รักข้ามตึก ศึกข้ามคณะ

เศรษฐศาสตร์ – จิตวิทยา

เห้ย ! ขอดีๆ อย่าแอบมองได้ป่ะ

[ตะวัน-หวานเย็น]

            “เห้ย ขอดีๆ อย่าแอบมองได้ป่ะ?”
                                                “…………………ถ้าจะให้เป็นแบบนั้น…”
            “ถ้าอยากมองก็มองมาตรงๆ ไม่ต้องแอบได้มั้ย”

นิยายเรื่องแรกของชีวิต ยังไงก็ขอฝากไว้ด้วยนะครับ

สารบัญ

คลาสเรียนที่ 1 : คิดจะแอบมองก็อย่าให้เขาจับได้ว่าแอบมอง
คลาสเรียนที่ 2 : รู้หาทางหนีให้รอดเป็นยอดดี
คลาสเรียนที่ 3 : ถ้ารู้ว่าสู้ไม่ได้ก็ยอมๆไปก็ได้มั้ง

[ChocolateSunday]

   บางครั้ง แค่การได้แอบชอบใครสักคน แค่ได้มองเห็นเขาห่างๆในมุมของเราก็มีความสุขแล้ว…

      สุขเหี้ยอะไรเล่าไอ้สัสสส !!


คลาสเรียนที่ 1
คิดจะแอบมองก็อย่าให้เขาจับได้ว่าแอบมอง



                              “… เมื่อเส้น Demand ตัดกับเส้น Supply ที่จุด A เราพบว่าจะมีปริมาณซื้อขายเท่ากับคิวหนึ่ง ที่ราคาเท่ากับพีหนึ่ง…”

เห็นแบบนี้ไม่ต้องแปลกใจนะครับว่าผมกำลังเรียนอะไรอยู่ …. ใช่ครับ เศรษฐศาสตร์ วิชาอภิมหาเทพเจ้าสุดโหดหินหาใครเทียบไม่ นี่แค่เปิดเทอมมาได้ไม่กี่อาทิตย์ผมก็ต้องมานั่งปวดหัวกับอะไรแบบนี้ซะแล้วหรอเนี่ย

อยู่ดีๆจะให้เปิดมาไม่มีปี่ไม่มีขลุ่ยก็แปลกๆแหะ แนะนำตัวหน่อยละกัน

ครับ ผมชื่อ หวานเย็นครับ ฟังไม่ผิดครับ ผมหวานเย็นเอง แปลกใจหละสิทำไมถึงชื่อหวานเย็น ผมก็สงสัยครับ เคยถามแม่แม่ก็ตอบแค่ว่าตอนแม่แพ้ท้องแม่อยากกินแต่หวานเย็น สุดท้ายก็เลยตั้งชื่อผมว่าหวานเย็นซะเลย ตอนนี้กำลังเรียนอยู่คณะเศรษฐศาสตร์ ปี 2 มหาลัยXXXXXXXXX ครับ สถานะตอนนี้ โสดมากครับ โสดดดดดดดดดดดดดดดดดสนิท โสดถึงขั้นที่ว่านี่กำลังจะถึงวันครบรอบอายุ 20 ปีของผมในอีกไม่กี่สัปดาห์ข้างหน้าแล้วผมก็ยังโสดมาตามอายุผมนี่แหละครับ น่าเศร้าโนะ ฮืออ ..
   
ตอนนี้ก็ไม่ได้ทำอะไรครับ นั่งฟังอาจารย์บรรยายอยู่ ยิ่งเรียนยิ่งยาก อะไรก็ไม่รู้แปลกๆเต็มหัวไปหมดเลย นี่ได้ยินรุ่นพี่ขู่มาว่าหลังๆยากกว่านี้อีก โอ้ยยยย จะไปรอดมั้ยเนี่ยยย T__T

      “… เอาหละครับ วันนี้พอแค่นี้ก่อน วันพรุ่งนี้ยังไงเดี๋ยวผมจะเอาชีทไปวางไว้ให้ที่ร้านซีร๊อกนะครับ แล้วเจอกันอีกทีวันพฤหัสครับ โชคดีครับนักศึกษา”

เห้ออ .. จบซักที กว่าจะจบคาบนี้ก็ปาไปเที่ยงครึ่งแล้ว ไหนจะมีเรียนต่อตอนบ่ายอีก โอ้ว ก๊อตตต ไหนใครบอกชีวิตนักศึกษาสบายไงครับ ไม่จริงเลยซักนิดดดด

      “เห้ย หวานเย็น มึงจดทันป่าววะ”

เสียงไอ้ก้อง เพื่อนสนิทผมเองครับ ตั้งแต่มัธยมละ แถมยังมาเรียนคณะเดียวกันอีก เจอมันจนเบื่อหน้าไปข้างเลยหละครับ

      “ไม่ค่อยทันว่ะ นี่กูกะจะเอาของไอ้ต้นไปลอก มึงจดทันใช่ป่ะต้น?”

ผมหันไปถามต้น เพื่อนสนิทอีกคนในกลุ่มผม รายนี้เปรียบเสมือนเป็นเลคเชอร์เทพของพวกผมเองครับ เปิดเทอมมาได้ไม่กี่สัปดาห์นี่ จดแต่ละวิชาแทบจะเกินครึ่งเล่มอยู่แล้วมั้ง ไม่รู้จะจดอะไรนักหนา

      “เออ ก็พอทันอ่ะ เอาไปก็ได้ แต่เอามาคืนกูด้วยนะ กูว่าจะไปทวนหน่อย”

นั่นไง หนอนหนังสือตัวจริง

      “อ่าๆ ได้ๆ งั้นเดี๋ยวกูลอกเลคเชอร์ไอ้ต้นก่อน แล้วมึงค่อยมาเอาของกูไปลอกอีกทีนะก้อง”

ผมหันไปบอกก้องก่อนจะรับสมุดจากต้นมาใส่กระเป๋า

      “เออ เคๆ เห้ย ป่ะ แดกข้าวกันพวกมึง”

เป็นไอ้ก้องที่เสนอสิ่งที่ควรทำต่อไป เพราะจริงๆแล้ว พวกผมมีเวลาพักแค่ชั่วโมงเดียวก่อนต้องไปเรียนวิชาต่อไปในช่วงบ่าย

      “พวกมึงอยากแดกอะไรกันล่ะ”

ต้นถามขึ้น ผมครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง จึงตอบออกไปว่า

      “โรงข้างตึกรวมละกัน ง่ายๆ กินเสร็จแล้วจะได้รีบขึ้นไปเรียนต่อ”

      “อีกและ มึงนี่ก็แดกแต่โรงนี้นะ แดกทุกวันจนกูไม่รู้จะแดกอะไรแล้วเนี่ย”

เสียงต้นดังขึ้นมาอีกครั้ง ไม่แปลกใจเลยที่ต้นจะพูดแบบนี้เพราะตลอดหลายสัปดาห์ที่ผ่านมานี้ช่วงกลางวันพวกผมกินข้าวกันที่โรงอาหารข้างตึกเรียนรวมตลอด ไม่ใช่อะไรหรอกครับ มันใกล้ตึกที่ผมเรียนตอนบ่ายพอดี ไม่ค่อยอยากเดินไกลครับ ผิวเสีย อิอิ

      “เอาน่า มันใกล้สุดแล้ว ยังไงบ่ายก็มีเรียนต่อ จะได้ไม่ต้องเสียเวลาด้วย”
      
      “เออ มึงก็แดกๆไปเถอะ กูว่าโรงนี้แม่งดีสุดละ โรงอื่นแม่งไม่ค่อยอร่อยอ่ะ”

ก้องพูดขึ้นมาด้วยน้ำเสียงอิดโรยนิดๆ ดูจากสภาพแล้วน่าจะเริ่มหิวอยู่หน่อยๆแล้วหละ

      “เออๆๆ ก็ได้วะ ไปๆ รีบๆไปเลยพวกมึง กูหิวละ”

สุดท้ายต้นก็ต้องยอม พวกเราทั้ง 3 เดินจากห้อง มุ่งตรงไปที่โรงอาหารดังกล่าว
   
      “จองที่ไว้นะมึง กูไปหาข้าวแดกละ”

ดูท่าไอ้ก้องมันจะหิวจริงๆแหะ พูดเสร็จแล้วก็เดิน ไปเฉยเลย ในขณะที่ผมกำลังจะเดินตามมันไป ไอ้ต้นดั๊นดึงผมไว้ซะก่อน

      “ไม่ต้องเลยมึง วันนี้ตามึง นั่งจองที่ไป กูไปซื้อข้าวก่อน เดี๋ยวมึงค่อยซื้อ”

      “เอ๊า ไอ้เวรนี่ เออๆ กูเฝ้าให้ก่อนก็ได้วะ”

เป็นอีกครั้งที่ผมต้องนั่งเฝ้าของจองที่ให้พวกมัน ต้องทำแบบนี้หละครับ เคยเอากระเป๋าวางจองไว้เฉยๆ พอซื้อข้าวกลับมาอีกทีกระเป๋าหายไปเฉยเลย มารู้อีกทีว่าเป็นนโยบายของมหาลัยที่จะไม่ให้นักศึกษาจองที่นั่งไว้ ถ้าจองไว้จะถูกเอาของไปเก็บไว้ในห้อง ต้องเสียเวลาไปตามหาอีกนาน

ระหว่างกำลังนั่งๆอยู่ สายตาอันซุกซนของผมก็ส่องไปรอบๆตัว มองดูว่า เขา มากินข้าวที่นี่รึเปล่า

หันซ้าย หันขวา มองๆไปซักพัก ด้วยสายตาอันแหลมคมของผมก็หันไปพบกับ .. เขา กำลังเดินมานั่งโต๊ะที่ห่างจากผมไป 3 – 4 โต๊ะเท่านั้น

      รูปร่างสูง ผิวเข้ม หุ่นนักกีฬา ตาตี่ๆ ผมสกินเฮด … ครับไม่ผิดหรอกครับ ผู้ชายนี่แหละ

เห้ยๆๆ ไม่ใช่ว่าผมเป็นเกย์นะ แต่คือไม่รู้ทำไม เวลาเห็นไอ้หมอนี่ที่ไรต้องนึกหมั่นไส้มันทุกที ไอ้นี่มันชื่อ ‘ตะวัน’ ครับ เรียนอยู่จิตวิทยา ปีเดียวกับผมนี่แหละ มาจากโรงเรียนเดียวกัน แต่มันไม่รู้จักผมหรอก(คนมันเป็นหลืบ จะให้ทำไง) ที่ผมรู้จักมันก็เพราะตอนอยู่โรงเรียนมันฮอตอยู่ครับ ด้วยร่างการที่สูง ผิวเข้ม บวกกับกล้ามเนื้อของมันทำให้สาวๆหลายๆคนมองมันตาไม่กระพริบ แถมยังเป็นนักมวยของมหาลัยฯอีกต่างหากนี่ยิ่งทำเอาสาวๆกรี๊ดสลบเลยครับ ที่ผมมองเขานี่ ไม่ใช่ว่าชอบนะครับ แต่คือจะว่ายังไงดี มันเป็นผู้ชายน่ามองอ่ะครับ ว่าง่ายๆคือเห็นแล้วอิจฉา กับผมที่สูงก็ไม่สูง เล่นกีฬาก็ไม่เป็นแถมมีพุงน้อยๆอีกต่างหาก แทบจะไม่มีสาวชายตามองเลยครับ T___T

ระหว่างกำลังนั่งครุ่นคิด(อาจจะบวกแช่งไปด้วยเบาๆให้มันเลิกหล่อซักที) ไปๆมาๆ พอรู้สึกตัว อีกที  ผมก็เริ่มรู้สึกแปลกๆแล้วครับ … ทัศนียภาพดูเปลี่ยนไป ทำไมอยู่ดีๆมีแต่สีขาวโพลนอยู่ด้านหน้า งงๆอยู่แปบนึง พอตั้งใจมองดีๆก็สังเกตได้ว่ามันคือเสื้อนักศึกษานี่หว่า ทำไมมีเสื้อมาบังอยู่ตรงนี้นะ …

      “ขอโทษนะ”

เอ๊ะ .. เสียงนี้ …..

      “ขอคุยด้วยหน่อยได้มั้ย ?”

นี่มัน ….


ตะวัน !!


***********************************************


สวัสดีครับ แนะนำตัวหน่อย ชื่อซันเดย์ครับ ติดตามที่นี่มาได้ซักพัก จนเริ่มอยากจะลองเขียนงานของตัวเองบ้างเลยลองมาลงเป็นเรื่องสั้นๆดูก่อน

ตามที่วางไว้น่าจะได้เป็นซีรีย์ประมาณ 3 เรื่องครับ แต่ไม่รู้ว่าจะเรื่องละกี่ตอนดี ก็เลยได้แต่ว่าถ้าว่างๆก็จะมาเขียนเรื่อยๆครับ
(แต่ช่วงนี้ติดงานเยอะมากกกกกกก มหาลัยแล้วก็งี้ T___T)

ยังไงถ้ามีอะไรติชม แนะนำกันมาได้นะครับ มือใหม่จริงๆไม่เคยเขียนนิยายที่ไหนเลยไม่รู้จะเขียนออกมาแบบไหนดี ได้แต่ลองๆก๊อบสไตล์คนอื่นดู

ขอบคุณมากครับ ^_^

[magarons]

รอค่า

[black.mars]

รออ่านอยู่น๊า... 

[kyungploy]

รอค่า 

[Seilong2]

น่าติดตาม รอตอนต่อไปค่าาาาา

[lazyishappy]

รอติดตามนะคะ น่าสนใจมากๆ

[brave]

รีบๆมาต่อนะคะ 

[สีสันบนท้องฟ้า]

ติดตาม  :mew2:มาต่อไวๆนร้าาาา

[GBlk]

แสบตาไม๊

[arij-iris]

แล้งไงต่อๆๆๆๆๆๆ รอค่าาาาา

[แพรวฐา]

ค้างงงงงงงงงงง ไงต่อง่าาาาาาา

[snowboxs]

กำลังอ่านเพลินๆ อ้าวหมดตอนซะแล้ว
มาต่อเร็วๆนะคะ รออ่านอยู่นะ

[panitanun]

ชอบบบบบบ
รอติดตามค่ะ

[ChocolateSunday]

คลาสเรียนที่ 2
รู้หาทางหนีให้รอดเป็นยอดดี

      “ขอคุยด้วยหน่อยได้มั้ย ?”

ชิบหาย !! ตายแน่ๆแหล่วววววววว ก็ไอ้เจ้าคนที่ผมเผลอไปมอง(มันควรเรียกว่าเผลอหรอฟระ)มันกลับมาอยู่ข้างหน้าผมซะแล้ว แล้วไอ้การที่บอกขอคุยด้วยนี่คืออะไร มันคิดว่าผมจะไปหาเรื่องมันหรอ ? แล้วผมจะโดนต่อยมั้ย โอวมายก๊อตต หน้าอันหล่อเหลาของผมจะโดนไอ้นักมวยนี่ต่อยจริงๆหรอ ม่ายยยยยยยยยยยยยย

      “ตะวันคะ ..”

แต่เหมือนว่าผมโชคดี (หรืออะไรก็ไม่รู้) อยู่ๆก็มีเสียงผู้หญิงจากไหนก็ไม่รู้โผล่ออกมาเรียกเขา ทำให้เขาหันกลับไป ผมชะเง้อมองไปตามต้นเสียง (ไอ้ตะวันมันตัวใหญ่ครับ บังข้างหน้าผมซะมิด) ก็เห็นสาวหน้าตาน่ารักจิ้มลิ้ม ดาวคณะนิเทศปี2 นี่หว่า แอบได้ยินว่า 2 คนนี้คุยๆกันอยู่นี่หว่า

      “เชอมีอะไรกับผมครับ ?”

 แต่ทำไมผมเริ่มรู้สึกจับรังสีแปลกๆได้แถวนี้นะ รู้สึกอึดอัดแปลกๆอย่างบอกไม่ถูก ทำไมเสียงหมอนี่มันแข็งๆชอบกล  บรรยากาศเริ่มไม่น่าอยู่แล้วครับ ไหนจะที่มันทักผมมาก่อนหน้านี้อีก แล้วไอ้เวร 2 ตัวนั่นทำไมไปซื้อข้าวนานจังฟระ รีบๆกลับมาสิ นี่กูไม่อยากโดนต่อยนะ T____T

      “ทำไมถึงพูดแบบนี้หละคะ เชอแค่อยากเคลียร์เรื่องนั้น”

เรื่องนั้นนี่เรื่องไหนฟระ นี่หวังว่าจะไม่ใช่ว่าตะวันเข้าใจผิดคิดว่า เชอแตม แอบคุยกับผมหรอกนะ ผมไม่ได้ทำ ไม่ได้ทำจริงๆ ปล่อยผมปายย ผมไม่อยากโดนต่อยยยย (เดี๋ยวๆ นี่จะเพ้อเจ้อไปละ)

      “ผมว่าเราพูดกันรู้เรื่องแล้วนะครับเชอ”

      “ตะวันตกลงอยู่ฝ่ายเดียว ไม่ได้ถามความเห็นเชอเลยนะ”

นั่นไง มาคุสุดๆ ไอ้เวร 2 ตัวนั่นรีบมาได้แล้ววววววววววว

      “ผมว่าเราอย่าพูดเรื่องนี้อีกเลยครับ ผมมีธุระต้องคุยกั…”

ม่ะ …. ไม่ใช่โผมมมมมมม

      “เห้ย หวานเย็น โทษทีว่ะ คนแม่งเยอะไปหน่อยแถวเลยยา.. อ้าว ไอ้เวรนี่รีบไปไหนวะ”

โหย เป็นใจมากครับคุณเพื่อน ไอ้ก้องกับไอ้ต้นมาพอดี ได้เวลาชิ่งแล้วครับ ไม่ทันที่จะมีใครพูดจบซักคน ผมนี่รีบชิ่งออกมาเลยครับ ไหนจะโดนต่อย(หรอวะ?) ไหนจะบรรยากาศมาคุของตะวันกับเชอแตมอีก โอ้ยยยย ให้ผมกลับขึ้นไปตอนนี้หรอ ไม่มีวัน ฝันไปเถอะ !!

ไหนๆก็ไหนๆละ ไม่กินข้างแม่งแล้ว ! ผมรีบเดินออกมาจากโรงอาหารกลับมาที่ตึกคณะเพื่อนั่งรอเวลาเรียน โดยที่ไม่ลืมทักไปหาไอ้ก้องเพื่อให้มันเก็บกระเป๋ามาให้ด้วย

                                    

Wan Yen : เห้ย มึง กูฝากเก็บกระเป๋าขึ้นห้องเรียนให้ด้วยนะ

ก้องภพ : อ้าว ทำไมวะ มึงไปไหน?

                                    

Wan Yen : อยู่ๆก็ปวดขรี้ว่ะ ขี้เกียจแดกแล้วด้วย มึงเอากระเป๋ากูมาเลย เจอกันที่ห้อง

ก้องภพ : เออๆ ก็ได้วะ

ก้องภพ : เห้ยมึง

ก้องภพ : ไอ้ตะวันกับเชอแตมแม่งต้องมีอะไรแน่ๆเลยว่ะ

ก้องภพ : กูเห็นเหมือน 2 คนนี้ทะเลาะกัน แล้วเชอแตมตบหน้าตะวันด้วย

ก้องภพ : เชี่ย เด็ดสัส คนแม่งมองกันทั้งโรงอาหาร

อ้าว เวร พลาดช๊อตเด็ดเฉยเลย แต่แบบนี้มันยิ่งทำให้ผมสงสัยไปอีกครับว่า 2 คนนี้มีเรื่องอะไรกัน จริงๆแล้ว 2 คนนี้เหมือนจะเป็นคู่ที่เหมาะสมกันพอสมควรเลยนะ คนนึงก็เดือนคณะ อีกคนก็ดาวคณะ จะเข้ากันอะไรปานนั้น …… เอ๊ะ เปล่านะ ผมไม่ได้เศร้าอะไรนิ ทำไมมันดูเศร้าหรอ ไม่นะ ไม่มีอะไรนี่

เอาเป็นว่า ช่างมันเถอะครับ รู้แต่ตอนนี้หลบหมัดพ่อนักมวยมาได้ก็ถือว่าดีแล้ว ผมนั่งเล่นอยู่ใต้ตึกคณะรอเวลาใกล้จะถึงคาบต่อไปก็นึกขึ้นมาได้ว่าตัวเองยังไม่ได้กินอะไรเลยนี่หว่า นี่ก็รู้สึกหิวแล้วด้วย นึกขึ้นได้ผมก็เลยเดินไปร้านมิริมาร์ทขอคณะครับ เป็นร้านที่ทางคณะเปิดให้นักศึกษาดูแลกันเองครับ ไม่อยากจะโม้ว่าพี่รหัสผมนี่เป็นหัวหน้าร้านอยู่ด้วยนะครับ พี่เก่งก็แบบนี้แหละ (แต่ทำไมน้องนี่โง่จังก็ไม่รู้ T__T)

      “อ้าว หวานเย็น มาซื้ออะไร”

นี่แหละครับ พี่รหัสผม พี่ต่อ นอกจากจะเป็นหัวหน้าร้านมินิมาร์ทของคณะแล้ว ยังควบตำแหน่งประธานคณะบวกกับรองประธานสโมฯด้วยนะครับ ไม่รู้วันๆพี่แกเอาเวลามาจากไหนทำได้ทุกอย่างรอบตัวเลยจริงๆ แถมเกรดเฉลี่ยก็ไม่ใช่เล่นๆครับ นี่ขนาดว่าถ้าติด D เทอมนี้ทุกตัวพี่แกยังได้เกียรตินิยมอันดับ 1 อยู่เลยมั้ง จะโหดอะไรปานนั้น

      “มาหาอะไรรองท้องอ่ะพี่ ยังไม่ได้กินข้าวเลย”

      “อ้าว แล้วทำไมไม่กิน เดี๋ยวก็เป็นโรคกระเพาะหรอก …. แปบนึงนะ”

พี่ต่อหายเข้าไปหลังร้านแปบนึง ก่อนที่จะออกมาพร้อมกับกล่องแซนวิสแฮมชีส ของโปรดของผม

      “อ่ะ จะคาบบ่ายและ เอาอะไรง่ายๆละกัน”

พี่ต่อยื่นแซนวิสแฮมชีสของโปรดของผมมาให้ มีหรือว่าจะไม่เอา พี่ต่อนี่เป็นพี่ที่น่ารักที่สุดดดดด

      “โอ้ยยยย แฮมชีสของโปรด ขอบคุณครับพี่ต่อ เท่าไหร่ครับ”

      “เออ เอาไปเถอะ มันจะหมดอายุละ”

อ้าว เวร ความน่ารักของพี่ผมเมื่อกี้นี่หายไปหมดเลยครับ ทำไมเอาของบูดมาให้ผมหละครับพี่ต่อออออออ

      “เอ้ย พี่ จริงป่ะเนี่ยพี่ ผมกินแล้วจะไม่ท้องเสียนะ”

พูดจบแล้วพี่ต่อนี่หัวเราะลั่นเลยครับ ผมผิดอะไรล่ะ ก็ปกติเป็นคนอนามัยนี่หว่า

      “เฮ้ย พี่พูดเล่น พึ่งทำตะกี้เลย เอาไปเถอะ พี่เลี้ยง”

       “โถ่ พี่ต่ออ่ะ ขี้แกล้งตลอด ข้อหาแกล้งงั้นเอาไปเลยจริงๆนะแล้วก็ผมขอไมโลด้วยหละ พี่ต่อออกนะ โอเคดีล ขอบคุณคร้าบบบ”

      “เห้ย เดี๋ยว ไอ้น้องเวร”

ไหนๆก็โดนพี่ต่อแกล้งแล้ว ผมก็ขอแกล้งกลับซักหน่อยแล้วกันครับ ผมรีบเดินไปหยิบไมโลกล่องนู้แช่ของ ก่อนที่จะรีบวิ่งออกมาไม่ทันให้พี่ต่อเตะใส่ โอ้ยย โดนแค่นี้พี่แกขนหน้าแข้งไม่ร่วงหรอกครับ ถ้าร่วงก็ให้แกเอา BM ของแกไปขายต่อเอา บ้านรวยขนาดนั้น เลี้ยงน้องนิดๆหน่อยๆไม่เป็นอะไรหรอกโนะ

เมื่อผมได้ของรองท้องติดไม้ติดมือมาแล้วก็รีบไปที่ห้องเรียนในคาบบ่ายครับ บ่ายวันนี้ผมลงเรียนวิชาเก็บเสรีไว้ตัวนึง เป็นวิชาที่คนเรียนเยอะมากกกก แถมไม่เช็คชื่ออีกต่างหาก ไอ้ตอนแรกก็ว่าจะไม่เข้าหรอกครับ แต่โดนไอ้เจ้าเพื่อนรัก 2 ตัวพูดดักไว้ตั้งแต่ต้นเทอมว่าถ้าไม่เข้าแล้วมันจะไม่ติวหนังสือให้ หึหึ คิดว่าคนอย่างผมจะกลัวหรอครับ บอกเลยว่า .. ใช่ครับ กลัวที่สุด T__T ด้วยว่าเทอมนี้เกรดผมเริ่มเข้าใกล้จุดวิกฤตแล้วครับ บวกกับสมองน้อยๆของผมที่รับอะไรไม่ค่อยจะได้มากทำให้ต้องพึ่งไอ้ 2 ตัวนี้ตลอด การที่มันเอาเรื่องเรียนมาขู่นี่คนอื่นอาจจะไม่ได้ผม แต่สำหรับผมนี่เป็นผมมากครับ ไม่อยากโดนรีไทล์ครับ ToT

ดูเวลาแล้ว มาถึงก่อนตั้ง 10 นาที ก็เลยเข้าห้องไปจองที่ก่อน ก็มีนักศึกษาอยู่ในห้องประปรายครับ ส่วนมากจะเข้าเรียนกันหลังเวลาเริ่มเรียนไปได้ 10 นาทีครับ ส่วนผมนี่ปกติเข้าหลังจากนั้นอีก 30นาทีครับ ฮ่าๆๆ ไม่เคยจะมีที่เลย แต่ไหนๆวันนี้ก็มาเร็วแล้ว จองที่ซักหน่อยละกัน

ผมเลือกจองโต๊ะกลางๆห้อง เพื่อที่อย่างน้อยจะได้ไม่ต้องโดนอาจารย์เพ่งเล็งมากนัก ก่อนที่จะไลน์ไปบอกพิกัดที่นั่งให้ไอ้ก้อง แล้วก็นั่งกินเจ้าแซนวิสไปพลางๆ เล่นมือถือไปพลางๆ
แต่ในขณะที่กำลังหยิบเจ้าแซนวิสชิ้นที่ 2 ขึ้นมานั้น สัมผัสของเจ้าแซนวิสมันเปลี่ยนไปครับ ผมรู้สึกเหมือนมีอะติดอยู่ที่ด้านหนึ่งของขนมปัง จึงหันมาดู ก็เจอกระดาษใบนึงที่ผมเผลอหยิบขึ้นมาพร้อมกับจ้าแซนวิสชิ้นนี้

มันมีข้อความไว้ด้วยนะครับ

         “กินให้อร่อยนะไอ้เด็กเวร”


อื้ม .. พี่ต่อนี่ขี้แกล้งตลอดเลยแหะ นี่ถ้าผมเผลอๆนี่กินกระดาษไปด้วยแล้วนะ

ว่าแต่ .. นี่ผมลืมอะไรไปรึเปล่านะ ?


***********************************************

มาต่อให้แล้วนะครับ
ไม่รู้ว่าจะถูกใจกันรึเปล่า แล้วก็ไม่รู้ว่าจะยาวเกินที่ตั้งใจไว้ด้วยมั้ยเนี่ย
สารภาพตามตรงครับว่างที่แต่งมานี่พลอตเรื่องค่อนข้างจะสดครับ 555 (แต่มีแนวทางของเรื่องวางไว้แล้วครับ)
เลยไม่รู้ว่าเวลาพิมพ์ออกมาแล้วจะอ่านสนุกกันรึเปล่า
ยังไงก็คอมเมนต์ติชมกันมาได้นะครับ
ช่วงนี้งานเยอะมากเลยครับ อาจมาลงได้ไม่ค่อยบ่อยเท่าไร แต่จะพยายามมาลงนะครับ

ขอบคุณครับ
ซันเดย์

[cinnsin]

ง้อววววว ว ทำไมแอบจิ้นสาบรหัสเบาๆ > <

[arij-iris]

รออ่านต่อจ้าาาาาา

[Wtftt]

จริงๆก็จิ้นสายรหัสนะ แต่เข้าใจอารมณ์พี่เอ็นดูง่าเพราะเราก็เป็น555555 เอ็นดูน้องผชเป็นพิเศษ แว๊กกกกก
แต่ยังไงคู่ของตัวแสบก็คือพ่อมวยยยยยย ใช่ไหมอ่ะ 5555

มาต่อเร็วเถอะเค้าอยากอ่านแล้ว เนื้อเรื่องสนุกๆๆๆ

[kun]

รออ่านๆๆๆ

[JeneJongwoon]

เนื้อเรื่องน่าติดตามมากค่ะ รอๆๆน้าาา

[mamaree]

รอรอรอ 

[ChocolateSunday]

คลาสเรียนที่ 3
ถ้ารู้ว่าสู้ไม่ได้ก็ยอมๆไปก็ได้มั้ง

มันแปลก…
แปลกมาก….
ระหว่างที่ผมกำลังนั่งเรียนวิชาในคาบบ่ายอยู่ ผมรู้สึกเหมือนมีคนคอยจ้องผมอยู่ตลอดเวลาเลยแหะ พยายามมองซ้ายขวาก็แล้ว หันหลังไปดูก็แล้ว นี่ก็ยังหาไม่เจอ หรือผมจะรู้สึกไปเอง… แต่ผมว่าไม่นะ

      “ไอ้หวาน มึงเป็นอะไรของมึงนิ ลุกลี้ลุกลนมาพักใหญ่ๆละนะ” ไอ้ก้องคงสงสัยหละครับว่าผมเป็นอะไรถึงได้ถามออกมา

      “เออ นี่มึงจะหันไปหันมาอะไรนักหนาวะ กูเริ่มเรียนไม่รู้เรื่องเพราะมึงแล้วเนี่ย” ไอ้ต้นเสริมขึ้นมา

      “กูรู้สึกเหมือนมีคนกำลังจ้องกูอยู่ว่ะ แต่กูไม่รู้ว่าเป็นใคร” ผมบอกพวกมันไปอย่างนั้น ถึงอย่างนั้นก็เถอะ ทั้ง 2 คน ดูทำหน้าหน่ายๆ ก่อนที่ไอ้ก้องจะพูดขึ้นมา

      “มึงคิดไปเองละหละ”

ซ้ำ ไอ้ต้นก็ไม่ต่างกัน
      “กูก็ว่างั้นอ่ะ ทีนี้มึงหยุดหันไปหันมาได้ละ กูต้องการสมาธิ”

      “แต่… เออ ก็ได้วะ”

ผมหยุดหาตัวต้นเหตุที่ทำให้ผมอยู่ไม่เป็นสุขแล้วก้มลงฟุบลงกับโต๊ะ มันก็คงจริงอย่างที่ไอ้ 2 คนนี้ว่าแหละ ใครมันจะบ้ามามองผมวะ แต่นี่รู้สึกจริงๆนะว่ามีใครซักคนกำลังมองอยู่ ค้างคาจริงๆเลย.. อย่าให้รู้นะว่าเป็นใคร ผมจะเล่…….. zZzZzZZZZ

      “วันนี้พอแค่นี้ก่อนนะคะ อย่าลืมนะคะว่าอาทิตย์หน้ามีวิทยากรพิเศษ อาจารย์ขอให้นักศึกษาทุกคนเข้าตรงเวลานะคะ เจอกันสัปดาห์หน้าค่ะ”

      “เห้ย ไอ้หวานเย็น ตื่นๆ” ก้องไม่ว่าเปล่า เขย่าตัวผมให้ตื่นขึ้นหลังจากที่ฟุบหลับไปได้ซักพัก ผมงัวเงียตื่นขึ้นมา

      “อ้าว กูหลับไปตอนไหนวะ นี่เลิกแล้วหรอ”

      “เออดิ ฟุบปุบหลับปั๊บเลยนะมึง” เป็นต้นที่ตอบคำถามผม นี่สงสัยตัวเองจริงๆว่าไปง่วงมาจากไหนนอนหลับไปเกือบทั้งคาบเนี่ย

      “อ่าาาาาา เยี่ยม ละนี่มึงจะไปไหนกันต่อป่ะ” ผมถามทั้ง 2 คน ช่วงนี้ว่างๆครับ ไม่ค่อยมีอะไรทำ จะทำอะไรก็ต้องเกาะไอ้ 2 ตัวนี้แหละ

      “กูว่าจะกลับหอก่อนว่ะ อยากกลับไปเปลี่ยนชุดแล้วค่อยออกมาตลาดนัดในมอ” ต้นพูดถึงแผนที่มันวางไว้

      “เออ เดี๋ยวกูออกไปด้วย ว่าจะไปซื้อของซักหน่อย มึงจะไปด้วยป่ะหวานเย็น” ไอ้ก้องถามขึ้นมา

      “เออๆ ไปด้วย ไม่รู้จะทำอะไรว่ะ” ไหนๆก็ไม่มีอะไรทำ ไปกับมัน 2 คนนี่แหละ 

พวกผมนัดกันเจอที่เซเว่นใต้หอพักของผมเพราะเป็นจุดที่ใกล้กับมหาลัยที่สุดจะได้เข้าไปตลาดพร้อมกัน ก่อนที่จะแยกย้ายกันกลับหอไป


ขณะกำลังเดินไปเล่นเฟสบุ๊คไปพลางๆ แต่ด้วยความที่ไม่ได้มองทางเพราะมัวแต่ดูคลิปสก๊อยตบกันในยูไลค์อยู่นั่น ทำให้ผมเดินเข้าไปชนกับคนๆนึงเข้าอย่างจัง ทำเอาผมตกใจพอสมควรเลยครับ
ขณะกำลังจะเงยหน้าขึ้นไปขอโทษคนที่ผมพึ่งชนเขาไปเมื่อกี้

กลับกลายเป็นว่า …

      “นาย”

เสียงนี้ …

      “เมื่อกลางวันเรายังไม่ได้คุยกันเลยนะ”

ชิบหายแล้ว … ผมนึกได้แล้วว่าผมลืมอะไร

      “หวังว่าคราวนี้จะไม่หนีอีกนะ”

ตะวัน!! อีกแล้วครับ !!!!! เชี่ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย

นี่อุส่าห์ว่าหนีมาได้แล้ว ดันมาเจอเข้าจังๆ(เรียกว่าชนเข้าจังๆเลยดีกว่า) ชิบหายแล้ววว ยังไงดีเนี่ย ผมจะโดนอะไรม้ายย

      “เห้ย นาย”

เสียงนี้ทำให้ผมหลุดจากภวังค์เลยครับ คงเห็นว่าผมอึ้งไป

      “ห … ห่ะ ? มีอ..อะไรรึเปล่า..”

โอ้ย อย่าสั่นสิหวานเย็น ใจเย็นๆ เขาไม่ฆ่ามึงหรอก (มั้ง) โอ้ยย เสียงสั่นไปม้างงง

      “ขอคุยด้วยหน่อย” โอ้ยยย จะคุยอะไรกับกรูววววววว

      “ระ…เรื่องอะไร..หรอ”

      “ตามมา”

ไม่ว่าเปล่า เขาจับแขนผมแล้วดึงผมให้เดินตามเขาไป เห้ย !! ไม่ใช่แล้วววว
ผมพยายามดึงแขนตัวเองจากมือที่เขาดึงไว้ แต่ทำไปก็รู้สึกจะเจ็บเอง เพราะเขาจับผมไว้แน่นพอตัว

      “หะ..เห้ย จะไปไหน ค..คุยตรงนี้ก็ได้มั้ง”

เขาหันกลับมาแต่ก็ดึงผมเข้ามาหาเขา ตัวผมพุ่งเข้ามาตามแรงดึงของเขาทำให้ผมชนเข้ากับอกของตะวันอย่างจัง

ขณะที่กำลังเงยหน้าขึ้นมานี่ ทำให้ผมยิ่งเห็นหน้าเขาอย่างชัดเจนยิ่งขึ้น … ช๊อตนี้ถ้าผมเป็นสาวน้อยในนิยายฟรุ้งฟริ้งนี่ฉากต่อไปได้เสียตัวแน่นอนฮะ  นี่ขนาดผมเป็นผู้ชาย ได้มองหน้าตะวันใกล้ๆนี่ยัง.. เห้ย ไม่ใช่แล้วมั้ง

เขาเอาหน้าเข้ามาใกล้ผมมากยิ่งขึ้น ยิ่งขึ้น จนหน้าผากเราแทบจะชนกัน (คือผมเตี้ยกว่าเยอะอยู่) ถ้าผมไม่คิดไปเอง .. เหมือนเขาจะจ้องตาผมอยู่แวบนึงนะ

      “ตามมาเถอะ ไม่ต้องถามมาก”

พูดจบเขาก็ดึงผมเดินตามเขาไปต่อ โหยนี่คืออีกนิดนึงได้อารมณ์โรแมนติกแล้วนะมึงเอ้ยยย แต่ เห้ย ไม่ใช่แล้ว ผมเป็นผู้ชายนะ
ในเมื่อรู้สึกว่าสู้แรงไม่ไหวแล้วก็คงต้องตามชะตากรรมของตัวเองแล้วครับจุดนี้ ฮืออออออ

ตะวันพาผมมายังด้านหลังของหอผมเองครับ ปกติจุดนี้ไม่ค่อยมีคนเดินผ่านเท่าไร จะเป็นที่พักของคนงานในหอซะมากกว่า เขาดึงผมเข้าไปชิดกำแพงด้านหลังหอ ก่อนจะเอาแขนข้างหนึ่งขึ้นมาวางไว้ที่กำแพง เป็นเหมือนตัวกั้นไม่ให้ผมหนีออกไป
แบบนี้ผมยิ่งทำตัวไม่ถูก ไม่รู้เหมือนกันว่าควรทำตัวยังไง เลยได้แต่มองไปที่หน้าของเขา … เอาวะ ไหนๆจะโดนต่อยอยู่ละ ถ้าต้องสู้ก็เอาให้สุดวะ..

   “นาย.. มีอะไรกับเรา ทำไมต้องพามาตรงนี้ด้วย”

เขามองผมกลับ พร้อมยังขยับหน้ามาใกล้ๆผมด้วย คือตอนนี้หน้าเราห่างกันแค่ประมาณ 15 เซนละครับ โอ้ยยยย มึงงงง ไม่ต้องใกล้ขนาดน้านนนนนน

   “ถามจริงๆนะ…”

….

   “นี่แอบมองเราอยู่ใช่ป่ะ?”

เชี่ยยยยยยยยยยยยยแล้ววววววววววววววววววววววววววววววววววววว
   

***********************************************

กลับมาแล้วครับหลังจาดหาไปซักพ๊ากกกกนึง ช่วงนี้งานเยอะมากๆเลยครับสัปดาห์หน้าก็จะสอบแล้วด้วย
ยังไงถ้าว่างจะมาแต่งเพิ่มนะครบ ไม่น่านานเกินรอ
คิดว่าน่าจะจบในอีกตอน-2ตอนนี้ ก่อนจะเริ่มเรื่องใหม่
จริงๆแล้วกะไว้ว่าจะลองเขียนพลอตให้เป็นเรื่องสั้นไว้ก่อนแล้วค่อยไปขยายให้เป็นเรื่องยาวอีกทีนึง
ยังไงก็ฝากติดตามกันด้วยนะครับ

ซันเดย์

[cinnsin]

โอ้วโหวววววว ถามกันตรงๆเช่นนี้..... 

[minchy]

ชอบนะ แต่สั้นไปหน่อยป่ะ


มายาวๆได้มั้ยลุ้น

[arij-iris]

ขอยาวอีกนิสสสสสส ได้มั้ยคะ? แหะๆๆ

รอต่อคะ นายตะวันจะว่าไงต่อน้าาาาาาาา

[Bb nale]

เป็นโมเมนต์ที่น่ารัก

[snowboxs]

ถามตรงๆกันเลยเนอะ
ยังดีไม่ถามว่าแอบชอบด้วยหรือเปล่า

[kiolkiol]

 

[BeautifulGirl]

รอนักเขียนอยู่น้าาา