หัวข้อ: Oh! No papa! ป๊าครับ.…อย่าคลุมถุงชน!! 01/11/58 [จบ] + พิเศษ

[โซ อึน]

ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ


ติดตามกฏเพิ่มเติมที่กระทู้นี้บ่อยๆ เมื่อมีการแก้ไขกฏจะแก้ไขที่กระทู้นี้นะครับ
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0

ประกาศทั่วไปติดตามอัพเดทกันที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.0

ประกาศ กฎที่อื่นมีไว้แหก แต่ห้ามมาแหกที่นี่

1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
การสนใจและชื่นชอบนิยายและเรื่องเล่าของคนในเรื่องควรมีขอบเขตที่จะไม่สร้างความเดือดร้อนให้เจ้าของเรื่อง เช่นเดียวกับเป็ดที่ตอนนี้ถูกรังควานตามหาตัวจากคนด้านต่างๆ จนตัดสินใจไม่เล่าเรื่องต่อ.........เนื่องจากบางเรื่องเป็นเรื่องเล่า.....................บางคนไม่ได้เปิดเผยตัวตน  เขาพอใจจะมีความสุขในที่เล็กๆแห่งนี้โดยไม่ได้ตั้งใจให้คนภายนอกได้รับรู้เรื่องราวแล้วนำไปพูดต่อ   เพราะปฎิเสธไม่ได้ว่าสังคมไม่ได้ยอมรับพวกเราสักเท่าไหร่

2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท,
หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง
หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง  ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์
และสถาบันต่าง ๆ  รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก  ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด
การกระทำเช่นนั้นอาจทำให้คุณแบนทันที และถาวร . หมายเลข IP ของทุกโพสต์จะถูกบันทึกเพื่อใช้เป็นหลักฐาน
ในความเป็นจริงเป็นไปได้ยากมากที่จะให้แต่ละคนมีความคิดเห็นตรงกันทั้งหมด   คนเรามากมายต่างความคิดต่างความเห็น เติบโตมาภายใต้ภาวะแวดล้อมต่างกันการแสดงความคิดเห็นที่แตกต่าง   จึงควรทำเพื่อให้เกิดความเข้าใจกัน แบ่งปันประสบการณ์และมิตรภาพเพื่ออาจเป็นประโยชน์ในการใช้ชีวิต  และไม่ว่าจะอย่างไรก็ควรเคารพในความคิดเห็นที่แตกต่างของบุคคลอื่นช่วยกันสร้างให้บอร์ดนี้มีแต่ความรักนะครับ   

เรื่องบางเรื่องอาจจะเป็นทั้งเรื่องแต่งหรือเรื่องเล่าใดๆก็ขอให้ระลึกเสมอว่า  อ่านเพื่อความบันเทิงและเก็บประสบการณ์ชีวิตที่คุณไม่ต้องไปเจอความเจ็บปวดเล่านั้นเองเพื่อเป็นข้อเตือนใจ สอนใจในการตัดสินใจใช้ชีวิต   จึงไม่ต้องพยายามสืบหาว่าเรื่องจริงหรือเรื่องแต่งส่วนการพูดคุยนั้น   ก็ประมาณอย่าทำให้กระทุ้กลายพันธุ์ห้ามเอาเรื่องส่วนตัวมาปรึกษาพูดคุยกันโดยที่ไม่เกี่ยวพันกับเรื่องในกระทู้นิยาย  ถ้าจะวิจารณ์หรือแสดงความคิดเห็นทุกคนมีสิทธิแต่ขอให้ไปตั้งกระทู้ที่บอร์ดอื่นที่ไม่ใช่ที่นี่นะครับ

3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อเจ้าของเรื่องเท่าที่จะทำได้หรือแจ้งมายังบอร์ดนี้ก่อนนะครับ  เนื่องจากเจ้าของเรื่องบางครั้งไม่ต้องการให้คนที่ไม่ได้ชื่นชอบนิยายชายรักชายเข้ามารับรู้  ลิขสิทธิ์ทั้งหมดเป็นของเจ้าของคนที่ทำขึ้นและเวปแห่งนี้นะครับ

4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอมให้ส่งหรือติดต่อกันทางพีเอ็มจะปลอดภัยกว่าแล้วเมื่อมีการติดต่อสื่อสารกันให้พึงระวังถึงความปลอดภัย ความไม่น่าไว้ใจของผุ้คนทุกคนแม้จะมีชื่อเสียงในบอร์ดเป็นเรื่องส่วนตัวของแต่ละคนไป เพื่อลดความขัดแย้งภายในเล้า จึงไม่สนับสนุนให้มีการจีบกันในบอร์ดนะครับ

5.ห้ามจั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียวให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตาม
เพราะแม้จะเป็นเรื่องที่เขียนจากเรื่องจริง เมื่อนำมาพิมพ์เป็นเรื่องผ่านตัวอักษร ย่อมเลี่ยงไม่ได้ที่จะมีการเพิ่มเติมเพื่อให้เกิดสีสันในเนื้อเรื่อง ทางเล้าถือว่านั่นคือการเพิ่มเติมเนื้อเรื่อง จึงไม่อนุญาตให้จั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” แต่สามารถแจ้งว่าเป็น “นิยายที่อ้างอิงมาจากชีวิตจริง” ได้  มีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว

6.การพูดคุยโต้ตอบระหว่างคนเขียนและคนอ่านนอกเรื่องนิยาย  ทำได้  แต่อย่าให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรตอบเพียงคอมเม้นต์เดียวก็พอแล้ว  โดยสามารถใช้ปุ่ม Insearch qoute  ได้    ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และลงลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน

7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
      7.1 นิยาย 1 ตอน  จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
      7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
      7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
            - 1 Reply ที่เกินมานั้น โมทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ

8.Administrator และ moderator ของ forum นี้ มีสิทธิ์อ่าน, ลบ หรือแก้ไขทุกข้อความ. และ administrator, moderator หรือ webmaster ไม่สามารถรับผิดชอบต่อข้อความที่คุณได้แสดงความคิดเห็น (ยกเว้นว่าพวกเขาจะเป็นผู้โพสต์เอง).

9.คุณยินยอมให้ข้อมูลทุกอย่างของคุณถูกเก็บไว้ในฐานข้อมูล. ซึ่งข้อมูลเหล่านี้จะไม่ถูกเปิดเผยต่อผู้อื่นโดยไม่ได้รับการยินยอมจากคุณ .Webmaster, administrator และ moderator ไม่สามารถรับผิดชอบต่อการถูกเจาะข้อมูล แล้วนำไปสร้างความเดือดร้อนต่างๆ

10.ห้ามลงประกาศลิงค์โปรโมทเวป  โฆษณา หรือโปรโมทในเชิงธุรกิจใดๆ ทุกชนิด ลงได้เฉพาะในห้องซื้อขาย ในเมื่อแนะนำเวปอื่นที่บอร์ดเรา ก็ช่วยแนะนำบอร์ดเราโดยลงลิงค์บอร์ดเรา เวป http://www.thaiboyslove.com  ในบอร์ดที่ท่านแนะนำมาให้เราด้วย  เมื่อจำเป็นต้องแนะนำลิงค์ให้ส่งลิงค์กันทาง personal message หรือพีเอ็มแทนนะครับจะสะดวกกว่า ส่วนในกรณีอยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนๆได้อ่านจริงๆนั้นพยายามลงให้ห้องซื้อขายซะ หรือถ้าม๊อดเดอเรเตอร์จะพิจารณาเป็นกรณีๆไป ถ้ารู้สึกว่าไม่ได้โปรโมทเวป แต่อยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนด้วยใจจริงจะให้กระทู้นั้นคงอยู่ต่อไป

11.บอร์ดนิยายที่โพสจนจบแล้วมีไว้สำหรับนิยายที่โพสในบอร์ด boy's love จนจบแล้วเท่านั้น จึงจะถูกย้ายมาเก็บไว้ที่นี่ หาอ่านนิยายที่จบแล้ว หรือคนเขียนไม่ได้เขียนต่อ แต่โดยนัยแล้วถือว่าพล็อตเรื่องโดยรวมสมควรแก่การจบแล้ว หากนักเขียนท่านใดได้พิมพ์เล่มกับสำนักพิมพ์ ต้องการลบเรือ่งบางส่วนออก โดยเฉพาะไคลแม๊ก หรือตอนจบที่สำคัญ ให้แจ้ง moderator ย้ายนิยายของท่านสู่ห้องนิยายไม่จบ เพื่อที่หากระยะเวลาเกินหกเดือนแล้ว เราจะได้ทำการลบทิ้ง หรือท่านจะลบนิยายดังกล่าวทิ้งเสียก็ได้ เนื่องจากบอร์ดนี้เก็บเฉพาะนิยายที่จบแล้ว

บอร์ดนิยายที่ยังไม่มาต่อจนจบไว้สำหรับ
นิยายที่คนเขียนไม่ได้มาต่อนาน หายไปโดยไม่มีเหตุผลสมควร ไม่ได้แจ้งไว้หรือแจ้งแล้วก็ไม่มาต่อ 3 เดือน จะย้ายมาเก็บในนี้เมื่อครบหกเดือนจะทำการลบทิ้ง ส่วนเรื่องไหนที่จะต่อก็ต่อในนี้จนกว่าจะจบ แล้วถึงจะทำการย้ายไปสู่บอร์ดนิยายจบแล้วต่อไป

12.ห้ามนำเรื่องพิพาทต่างๆมาเคลียร์กันในบอร์ด

13.ผู้โพสนิยาย และเขียนนิยายกรุณาโพสให้จบ ตรวจสอบคำผิดก่อนนำมาลงด้วยครับ

14.ส่วนคนอ่านทุกท่าน เวลาอ่านนิยาย เรื่องที่คนเขียนเขียน  ก็ไม่ต้องไปอินมากนะครับ ให้เก็บเอาสิ่งดีๆ ประสบการณ์ ข้อคิดดีๆไปนะครับ

15. การนำรูปภาพ บทความ ฯลฯ มาลงในเวปบอร์ด  ควรจะให้เครดิตกับ... 
(1) ผู้ที่เป็นต้นตอเจ้าของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ
(2) เวปไซต์ต้นตอที่อ้างอิงถึง
....ในกรณีที่เป็นบทความที่ถูกอ้างอิงต่อมาจากเวปไซต์อื่นๆ
- ถ้ามีแหล่งต้นตอของเจ้าของบทความ  ให้โพสชื่อเจ้าของต้นตอของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ  พร้อมทั้งเวปไซต์ที่อ้างอิง 
  (กรณีนี้จะโพสอ้างอิงชื่อผู้โพสหรือเวปไซต์ที่เรานำมาหรือไม่ก็ได้ แต่ควรมั่นใจว่าชื่อต้นตอของที่มาถูกต้อง)
- ถ้าไม่สามารถหาชื่อต้นตอของรูปภาพหรือเวปไซต์ที่นำมาได้ ควรอ้างอิงชื่อผู้โพสและเวปไซต์จากแหล่งที่เรานำมาเสมอ
- ควรขออนุญาติเจ้าของภาพหรือเจ้าของบทความก่อนนำมาโพสค่ะ(ถ้าเป็นไปได้) ยกเว้นพวกเวปไซต์สาธารณะ เช่น  หนังสือพิมพ์ออนไลน์ ฯลฯ ที่เปิดให้คนทั่วไปได้อ่านเป็นสาธารณะ ก็นำมาโพสได้ แต่ให้อ้างอิงเจ้าของชื่อและแหล่งที่มาค่ะ
- ไม่ควรดัดแปลงหรือแก้ไขเครดิตที่ติดมากับรูปหรือบทความก่อนนำมาโพส
- ถ้าเป็น FW mail  ก็บอกไปเลยว่าเอามาจาก FW mail

16.นิยายเรื่องไหนที่คิดว่าเมื่อมีการรวมเล่มขายแล้วจะลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออก กรุณาอย่าเอามาลงที่นี่ หรือสำหรับผู้ที่ขอนิยายจากนักเขียนอื่นมาลง ต้องมั่นใจว่าเรื่องนั้นจะไม่มีการลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออกเมื่อมีการรวมเล่มขาย อนึ่ง เล้าไม่ได้ห้ามให้มีการรวมเล่มแต่อย่างใด สามารถรวมเล่มขายกันได้ แต่อยากให้เคารพกฎของเล้าด้วย เล้าเปิดโอกาสให้ทุกคน จะทำมาหากิน หรืออะไรก็ตามแต่ขอความร่วมมือด้วย เผื่อที่ทุกคนจะได้อยู่อย่างมีความสุข

17.ห้ามแจ้งที่หัวกระทู้เกี่ยวกับการจองหรือจัดพิมพ์หนังสือ แต่อนุโลมให้ขึ้นหัวกระทู้ว่า “แจ้งข่าวหน้า...” และลงลิงค์ที่ได้ตั้งเอาไว้ในแล้วในห้องซื้อขายลงในกระทู้นิยายแทน  ถ้านักเขียนต้องการประชาสัมพันธ์เกี่ยวกับการจอง หรือจัดพิมพ์หนังสือของตนเองผ่านกระทู้นิยายของตนเอง  นิยายเรื่องดังกล่าวจะต้องลงเนื้อหาจนจบก่อน (ไม่รวมตอนพิเศษ) จึงจะทำการประชาสัมพันธ์ในกระทู้นิยายได้ (ศึกษากฏการซื้อขายของเล้่าก่อน ด้วยนะคะ)

เอาข้อสำคัญก่อนนะครับเด่วอื่นๆจะทำมาเพิ่มครับเอิ้กๆหุหุ
admin
thaiboyslove.com.......................................                                                           

วันที่ 3 ธ.ค. 2551วันที่ 16 ก.ย. 2554 ได้เพิ่มกฏ ข้อที่ 7
วันที่ 21 ต.ค.2556 ได้ปรับปรุงกฏทั้งหมดเพื่อให้แก้ไข และติดตามได้ง่าย

เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง

ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ  โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม

[โซ อึน]

เป็นเรื่องสั้นเรื่องแรกเนอะ ประมานสามสี่ตอนจบ

Oh! Dad ป๊าครับ…อย่าคลุมถุงชน 1


   “อาตี๋เล็ก ลื้อมาสายอีกเลี้ยวน๊า มาเร็วมาเร็ว อาป๊าลื้อรออยู่”

   เสียงแหลมเล็กของหญิงวัยกลางคนโวยวายขึ้นมาทันทีที่ร่างสูงโปร่งโผล่เข้ามาในภัตตาคารอาหารจีน

   อังเปาหรือที่เรียกกันว่าตี๋เล็กเดินเข้ามาในประตูภัตตาคารอาหารจีนซึ่งเป็นกิจการของทางบ้านในเวลายามเย็นที่ลูกค้าเกือบจะเต็มแทบทุกโต๊ะ

   “อะไรอ่ะม๊า รอหน่อยไม่ได้รึไง เขาไม่หนีไปไหนหรอกน่า ม๊าก็ ผู้หญิงคนไหนอั๊วก็ไม่เอาหรอกน่า”เขาตอบพลางทำท่า
ทางจริตเหมือนที่พวกสาวประเภทสองพลางเดินตามแม่ที่กำลังโบกพัดไปมาเพื่อระบายอารมณ์หงุดหงิด

   เรื่องทั้งหมดมันเกิดขึ้นหลังจากที่เขาเรียนจบพอดิบพอดี หลังจากที่เรียนจบ ทางบ้านก็เริ่มที่จะหาคู่ดูตัว เริ่มจัดหาคนนั้นคนนี้มาเพื่อหวังที่จะให้เขาแต่งงานมีครอบครัวตามที่ต้องการกัน

   แต่หารู้ไม่ว่าตี๋เล็กคนนี้ใช่ว่าอยากแต่งงานซะที่ไหน ด้วยวัยเพียงแค่ยี่สิบสองปีอย่างนี้ เขายังอยากเที่ยวสนุกเฮฮากับเพื่อนอยู่เลย เรื่งออะไรจะยอมแต่งง่ายๆ

   แต่จนแล้วจนรอดทั้งป๊าและม๊าก็หาผู้หญิงที่คิดเอาเองว่าเหมาะกับเขามาจนได้ กำหนดการถูกวางเอาไว้อย่างดิบดีโดยไม่ฟังคนแต่งสักคำ เดือดร้อนให้ต้องใช้ไหวพริบปติพานที่ดีเลิศ

   ไม่รู้ว่าไหวพริบหรือความโง่เขลาก็ไม่รู้ถึงได้ดันโกหกไปว่าเป็นตุ๊ด ไม่ชอบผู้หญิง ทั้งป๊าและม๊าจึงพักเรื่องการดูตัวของเขาไปพักใหญ่

   และทำให้เขาต้องทำตัวเป็นตุ๊ดเป็นแต๋วมาตลอดเมื่ออยู่ต่อหน้าคนที่บ้าน


   ผ่านมานานพอดูที่ป๊ากับม๊าไม่ได้พาใครมาดูตัว จนกระทั่งวันนี้ จู่ๆป๋าก็บอกว่าเขาจะต้องมาดูตัวอีกครั้ง

    ทั้งที่พึ่งจะอายุแค่ยี่สิบสองยังอยากที่จะมีชีวิตอิสระและอยากจะใช้ชีวิตที่เหลือกับผู้หญิงที่เลือกเอง

   “ลื้อมาเร็วๆเลยอาตี๋ ป๊าลื้อโกระจนควันจะหอกหูเลี้ยว ไปไป เข้าไปเลย”
   

   พอเดินมาถึงห้องสำหรับแขกวีไอพีม๊าก็เปิดประตูแล้วก็ดันเขาเข้าไปแล้วปิดประตูลงเพื่อกันไม่ให้เขาหลบหนีออกมา

   อังเปาเดินเข้าไปยืนข้างป๊าแล้วมองไปที่โต๊ะฝั่งตรงกันข้าม มองเห็นผู้หญิงวัยประมานสามสิบกว่าๆคนหนึ่ง แล้วก็ผู้ชายวัยประมานห้าสิบคนหนึ่ง ส่วนผู้ชายอีกคนที่นั่งตรงกลางน่าจะอายุมากกว่าเขาไม่เท่าไร น่าจะสักยี่สิบปลายๆ

   แต่ประเด็นก็คือผู้หญิงที่ว่าเนี่ย อายุปาเข้าไปก็น่าจะสามสิบกว่าแล้ว ใจคอป๊าจะจับเขาแต่งงานกับผู้หญิงสามสิบอัพทั้งที่เคยบอกว่าเป็นตุ๊ดเนี่ยนะ

   “ป๊า อั๊วบอกแล้วไงว่าอ๊วไม่ชอบผู้หญิง อั๊วไม่เอาผู้หญิง”

   เขาโวยวายตามประสาลูกคนเล็กที่ค่อนข้างจะเอาแต่ใจ

   “นั่งลงอาตี๋”ป๊าหันมาสั่งเสียงเรียบทำให้อังเปานั่งลงแทบจะทันที

   ใบหน้าขาวตารีเล็กกำลังมุ่ยหน้าอย่างไม่พอใจแล้วยกมือขึ้นกอดอกมองไปในทิศตรงกันข้าม

   “นั่นอาคมสัน อีเป็นเพื่อนป๊าตั้งแต่สมัยเรียนประถม หวัดดีอีซะ”

   คำสั่งที่เป็นเหมือนกับประกาสิทธิทำให้อังเปายกมือไหว้อีกฝั่งทั้งที่ไม่ค่อยเต็มใจ

   “นี่เหรอลูกคนเล็กที่นายเคยบอก”เพื่อนของป๊าทักทายทำให้ต้องฝืนยิ้มอย่างไม่ค่อยเต็มใจใส่

   “อาตี๋เล็กออกจะเอาแต่ใจไปหน่อย ตามประสาลูกคนเล็ก ไม่ค่อยอยากจะมีใครเอาเท่าไร”ป๊าพูดทำให้คนที่นั่งหน้ามุ่ย
แทบจะหันไปมองค้อนทันที

   แต่ถ้าเขามองไม่ผิดไอ้ผู้ชายที่มันอายุไล่เลี่ยกันกับเขานี่มันจ้องมองเขาตาแทบไม่กระพริบเลยแฮะ แถมยังเหยียดยิ้มเวลามองเขาอีก

   นี่มันหาเรื่องกันอยู่ใช่ไหม ถึงได้มองกวนตีนกันอย่างนี้

   อังเปามองคนตรงหน้าอย่างไม่ค่อยพอใจกับรอยยิ้มที่ได้เห็นสักเท่าไร ไอ้ดำตัวใหญ่นี่มันใคร ถือดียังไงมามองลูกคนเล็กของเฮียเล้งอย่างนี้ มันช่างกวนตีนนัก

   เฮียเล้งป๊าของอังเปากับเพื่อนคุยกันไปเพื่อซักถามประวัติของแต่ละฝ่าย แต่ดูเหมือนว่าอังเปาจะไม่ได้ใส่ใจที่จะฟังและตั้งใจจะล้มงานดูตัวนี่อยู่แล้ว

   ยังไงซะบอกไปว่าเป็นตุ๊ดเหมือนเดิม ผู้หญิงคนไหนไหนก็ต้องเซโน แน่นอน

   ประเด็นอยู่ที่ไอ้ดำหุ่นล่ำตรงหน้านี่ต่างหาก

   ถือว่าตัวเองหล่อนิดหล่อหน่อยก็จะมายิ้มกวนตีนใส่เขาได้รึไง ว่าแต่หน้ามันคุ้นๆเหมือนเคยเห็นที่ไหน

   ตารีเล็กได้แต่มองคนตรงข้ามพลางเข่นเขี้ยวเคี้ยวฟัน ใบหน้าขาวมุ่ยหน้าอย่างหมั่นเขี้ยว มือเล็กกำผ้าปูโต๊ะแน่นอย่างแค้นเคือง

   แค่ผิวสีแทน แค่สูงล่ำ หุ่นดี คิ้วเข้ม ตาคม จมูกโด่งปากเรียวบาง แค่นี้ มันถือดียังไงมายักคิ้วใส่เขา

   ไอ้กอลิล่าตากแดด คอยดูพ่อจะล้มงานดูตัวแล้วจะตะเพิดกลับให้หมดเลย
   

   “คิดว่าไงล่ะ พายัพ”คุณคมสันเพื่อนเฮียเล้งหันไปถามคนที่มันยิ้มกวนตีนใส่เขา

   หึ มันชื่อพายัพนี่เอง ชื่อเห่ยชะมัด ไอ้กอลิล่าตากแดดเอ้ย แล้วทำไมจะต้องไปถามความเห็นจากมันด้วย แล้วทำไมมันต้องพยักหน้าแล้วยิ้มเหมือนพอใจล่ะ

   “แล้วลื้อว่าไงตี๋เล็ก พอใจพี่เขาไหม”

   “พอใจอะไรล่ะป๊า อั๊วไม่ชอบคนแก่กว่า”เขาว่าไปพลางทำเป็นจิกหูจิกตา

   “อะไรของลื้อ พี่เขาแก่กว่าแค่สามสี่ปีเอง จะอะไรนักหนา”เฮียเล้งบ่นลูกชาย

   “สามสี่ปีอะไรกันล่ะป๊า ดูหน้าก่อนดิ แล้วอีกอย่าง อั๊วบอกแล้วว่าอั๊วเป็นตุ๊ดอ่ะป๊า เป็นตุ๊ดไม่ชอบผู้หญิง”อังเปาลุกขึ้นโวยวาย

   ว่าแต่ทำไมฝ่ายนั้นเขาแค่ยิ้มๆ ไม่เห็นตกใจเหมือนครอบครัวอื่นที่พากันมาดูตัวเลย

   ผล๊วะ

   ไม่ทันไรหัวทุยๆก็สะบัดไปถามแรงตบเบาเบาแต่พองาม แต่ก็เกือบทิ่มเรียกให้คนในห้องขำกันใหญ่

   “ตบหัวอั๊วไมอ่ะป๊า”อังเปาคลำหัวป้อยๆ

   “อั๊วว่าแล้วลื้อต้องไม่ฟังที่เขาพูด แล้วเรื่องที่บอกว่าเป็นตุ๊ดเป็นแต๋วน่ะ อั๊วรู้แล้ว บอกรอบเดียวก็พอ อั๊วไม่ได้ให้ลื้อแต่งกับคนนั้น อั๊วให้ลื้อแต่งกับคนนี้”

   พูดจบเฮียเล้งก็ชี้ไปที่ผู้ชายหน้าตากวนตีนที่เขาหมั่นไส้

   “ห่ะ อะไรของป๊า นี่ไม่ได้ให้อั๊วมาดูตัวกับพี่สาวคนนั้นเหรอ”เขาหน้าเหวอหันไปมองทางอีกฝั่งของโต๊ะที่พากันขำกันไม่เกรงใจเขาเลย

   “นั่นมันเมียอาคมสัน นั่นเขารุ่นแม่แล้ว ลื้อนี่มันไม่รู้จักโตเจงเจง ขายหน้าเพื่อนอั๊วหมด”

   “แต่ป๊า อั๊วไม่เอาคนนี้ ป๊าจะบ้าเหรอ ให้อั๊วแต่งงานกับผู้ชาย”

   ผลั๊วะ

   ฝ่ามือเฮียเล้งประทับลงบนหัวลูกชายอีกรอบ

   “ลื้อสิบ้า ผู้ชายแบบนี้ไม่ใช่หาง่ายๆ อีกอย่างพี่เขาเองก็เป็นเกย์เหมือนกัน ลื้อเองก็เป็นตุ๊ด จะหาใครมาแต่งงานได้ง่ายซะที่ไหน อย่ามางี่เง่าไปหน่อยเลย ยังไงลื้อก็ต้องแต่งงานกับคนนี้ จะได้จบๆสักที อั๊วะจะได้ตายตาหลับ”

   อะไรนะ ไอ้กอลิล่าตากแดดนี่เป็นเกย์ ตายห่า!!

   “แต่ป๊า”

   ยังไม่ทันพูดอะไรฝ่ามือพิฆาตก็เตรียมจะประทับลงมาอีกรอบ

   “ลื้อไม่ต้องพูดมาก ส่วนอาคมสัน ฤกษ์ยามเดี๋ยวฝั่งนี้จะดูเอง ฝั่งนู้นก็เตรียมจัดงานแล้วกัน จะได้ไม่มีปัญหากันทีหลัง”

   “แต่ป๊า”

   อังเปาเกาะแขนป๊าพยายามจะอ้อนวอน

   คิดผิดหรือคิดถูกที่โกหกกัน ทำไมเรื่องราวมันกลับวุ่นวายอลหม่านขนาดนี้

   แล้วนี่อะไร เขาจะต้องแต่งงานกับไอ้ผู้ชายที่แค่หล่อนิดหล่อหน่อยแต่ชอบทำหน้ากวนตีนเนี่ยนะ

   มันชื่ออะไรนะ ไอ้พายัพ ไม่สิ กอลิล่าตากแดด มันชื่อกอลิล่าตากแดดต่างหาก

   แล้วนี่เขาจะทำยังไงดีล่ะทีนี้

   “ส่วนลื้อ อาตี๋เล็ก พรุ่งนี้ก็เตรียมตัวหาเวลาว่างเอาไว้ พี่เขาจะพาไปกินข้าวดูหนัง รู้จักกันไว้ก่อนแต่ง อย่าคิดหนีล่ะ อั๊วสั่ง
ให้อาเพ็งเฝ้าลื้อตลอดยี่สิบสี่ คราวนี้ได้ผู้ชายสมใจแล้วก็แต่งๆไปสักที อั๊วจะได้นอนตายตาหลับ”


===================================================================

   วันต่อมา

   ปัง ปัง ปัง

   “ตี๋เล็ก ลื้อยังไม่ตื่นอีกรึงาย พี่เขามารอลื้อนานแล้วน๊า”เฮียเล้งเคาะประตูโครมคราม

      “มาแล้วเฮีย อั๊วเอากุญแจมาแล้ว”คุณนายเฮงกระวีกระวาดถือกุญแจมาเปิดประตูห้องลูกชาย



   พอเปิดประตูได้ก็ถึงกับแทบช็อกเมื่อลูกชายตัวดีนั่งคาอยู่ริมขอบหน้าต่างแถมยังมีผ้าปูที่นอนผูกต่อกันไว้เตรียมโรยตัวลง
ไปข้างล่างเพื่อจะหนี

   “อั๊วไปก่อนนะป๊า ม๊า”เจ้าตัวยิ้มแป้นตาหยีก่อนจะโรยตัวลงไปอย่างทุลักทุเลทิ้งให้เฮียเล้งกับภรรยาวิ่งลงบันไดไปดักกันวุ่นวาย


   “เรื่องอะไรอั๊วจะแต่งงานกับไอกอลิล่าตากแดดนั่น อั๊วไปล่ะ บ๊ายบาย”ตี๋เล็กยิ้มแป้นเมื่อถึงพื้นโดยสวัสดิ์ภาพพร้อมกระเป๋าเป้ใบน้อยเพื่อหลบหนีไปอยู่กับเพื่อนสักระยะ

   

   “ไปส่งไหม”เสียงทุ้มห้วนดังมาจากเบื้องหลัง เป็นเสียงที่ไม่คุ้นหูเรียกให้อาตี๋ผิวขาวเหมือนหยวกกล้วยหันหลังไปมองอย่างแปลกใจ

   ใครมันบังอาจใจดีกล้างัดข้อกับเฮียเล้งผู้เป็นใหญ่ในบ้าน ถึงได้กล้าอาสาไปส่งเขา

   อังเปาหันไปมอง

   “เฮ้ย มาได้ไงวะ”ตี๋เล็กประจำบ้านสะดุ้ง ถอยหลังกรูดเมื่อเห็นไอ้กอลิล่าตากแดดยืนกอดอกยิ้มเยาะอยู่ข้างหลัง

   “เกิดปอดแหกแล้วจะหนีรึไง”พายัพถามด้วยน้ำเสียงยียวน ทำให้เจ้าตัวยิ่งโมโหที่ถูกเย้ยถึงในบ้าน

   “ใครปอดแหก นายนั่นแหละ อย่ามายุ่ง ไปไหนก็ไปไป๊ ไอ้กอลิล่าเอ้ย”พ่อต่อว่าเขาว่าเป็นกอลิล่าเสร็จก็จะอยู่ทำไมล่ะ ปล่อยให้มันยืนกอดอกเตะท่าใส่แว่นกันแดดอยู่คนเดียวไป

   เผ่นสิเออ เรื่องอะไรจะรอให้ป๊ากับม๊าตามมาจับใส่พานให้ผู้ชาย

   “จะไปไหน”ยังไม่ทันได้ก้าวหนีกระเป๋าเป้ก็ถูกคว้าเอาไว้ได้แล้วลากให้เดินตามจนแทบจะหงายหลัง

   ไอ้ดำนี่มันถือดีอะไรมาลากเขาอย่างนี้

   ขืนช้าล่ะก็ ป๊ากับม๊าตามมาทันแน่

   “ปล่อยสิวะ เฮ้ย”

   “คิดว่าว่าคนอื่นเขาแล้วจะหนีรอดไปง่ายๆเหรอ มานี่”

   พอไอ้กอลิล่าตากแดดพูดจบ มันก็อุ้มเขาขึ้นพาดบ่าแล้วเอาไปโยนใส่รถมันทันที

   นี่มันกล้ามาอุ้มลูกเขาโยนใส่รถต่อหน้าเขาเลยเหรอ นี่มันหยามไปแล้ว บุพการีเขาก็ยืนมองอยู่หน้าบ้านขนาดนั้น นี่มันเล่นอุ้มกันใส่รถอย่างกับไม่ใช่คน

   มันน่าโมโหนัก

   โมโหมาก ฝากไว้ก่อนนะ ไอ้กอลิล่าตากแดด สักวัน อั๊วะต้องเอาคืน
   



====================================================================

คิดไรไม่ค่อยออก เลยเอานี่มาฆ่าเวลา
ยังไงก็ฝากผลงานเรื่องอื่นด้วยเน้อ

อุบัติรัก...พ่อลูกอ่อน
พี่น้องแล้วไง...ยังไงก็รัก
หลงจูบ
หนี้รัก...นายยักษ์ตัวร้าย

[nadty27]

อื้ออออ~ น่าหนุกๆ
รอนะๆ คนแต่งรีบมาต่อน้าา

[GBlk]

สนุกมาาากกกกกกก

รอตอน อึ๊บคืน .... เอ๊ยยย! ตอน "เอา" คืนของตี๋น้อยยยยย อิอิอิ

[kun]

กอลิล่าจะพาหยวกกล้วยไปเที่ยว หรือไปแกล้งกันแน่ ฮ่าๆๆๆ
สนุกอ่ะรอๆๆๆ

[Mouse2U]

ขุดหลุมฝังตัวเองแท้ๆ เลยนะคะตี๋เล็ก

[Wtftt]

สนุกมาก5555 นี่ไงๆ สามี

[โซ อึน]

Part 2


   “เฮ้ย จอดสิวะ จะไปไหน ไม่ไปเว้ย ไอกอลิล่าตากแดด จอดเดี๋ยวนี้ ไอ้ดำ เฮ้ย ก็บอกว่าไม่ไปไงเล่า หูหนวกรึยังไง”

   อังเปาโวยวายเมื่อไอกอลิล่าดำมันขับรถออกมาจากบ้านไม่ฟังเขาสักคำ แถมคนในบ้านยังยืนกันหน้าสลอนเหมือนกับยินดีที่เขาไปกับไอ้เกย์นี่ได้

   จะกลับไปสารภาพว่าไม่ได้เป็นตุ๊ดอย่างที่เคยโกหกไว้ก็กระไรอยู่

   แต่จะให้แต่งงานกับไอ้ดำนี่ก็ยิ่งไปใหญ่ ให้แต่งงานกับผู้หญิงที่ป๊าหามาให้ยังดีกว่าเยอะ

   “จะไปไหน”ใบหน้าขาวเหมือนหยวกกล้วยนั่งทำหน้าบูดกอดอกหันมาถามอย่างไม่ค่อยพอใจ เพราะคนขับจำเป็นมันดันนั่งขับรถเงียบไม่พูดไม่จา

   “นี่!! หูตึงรึยังไง ไอ้เฉาก๊วยตอตะโก จะพาเราไปไหน”

   ยิ่งถามก็ยิ่งโมโห ตะโกนจนสุดเสียงแล้วหวังว่าอีกฝ่ายจะไม่พอใจแล้วหันมาตอบ หรือไม่ก็เอาไปส่งคืนถึงบ้าน

   แต่นี่อะร๊าย มันดันยิ้มที่มุมปากอย่างกับเป็นเรื่องตลก

   “จอดรถเดี๋ยวนี้”อังเปาสั่ง

   ดวงตารีเล็กหรี่มองพลางขมวดคิ้วมุ่นจ้องพายัพอย่างแค้นเคือง

   นอกจากจะทำหน้ากวนส้งติงแล้ว มันยังจะยิ้มเยาะเขาอีก

   มันจะมากเกินไปแล้ว

   “ถามนี่ไม่ได้ยินรึไง หูเป็นน้ำหนวกเหรอห่ะ ไอ้เม็ดก๊วยจี๊บวมน้ำ”

   “จอดรถเดี๋ยวนี้ เราไม่อยากไปกับนายนะ จอดรถ จอดจอดจอด จอดเดี๋ยวนี้ ไอ้ปลาเก๋าตายอืด ไอ้ปลากะพงคอหัก ไอ้ตังถั่งเฉ้า โอ้ย ไอ้บ้า”

   ด่าจนไม่รู้จะด่ายังไงแล้ว แต่มันกลับหน้าด้านหัวเราะ

   นี่ขนาดมันใส่แว่นตาไม่เห็นลูกกะตามันนะ ถ้าเห็นลูกกะตามัน จะยิ่งโมโหขนาดไหน

   แล้วแทนที่มันจะรำคาญแล้วพาไปส่งบ้านหรือไม่ก็ปล่อยลงข้างทางก็ยังดี

   มันกลับขับรถไปยิ้มไปหน้าตาเฉย หรือมันจะบ้าไปแล้ว


   “ถามนี่ไม่ได้ยินรึไง หูตึงเหรอออออ”ตะโกนจนคอแหบแห้งแล้ว แต่มันก็ไม่สะดุ้งสำเทือนเลย

   “ไม่ได้หูหนวก อยู่เฉยๆได้แล้ว ไม่เหนื่อยรึไง ตะโกนน่ะ”พายัพหันมายิ้มก่อนจะหันไปมองถนนต่อ

   “เออ ก็ไม่ได้หูหนวกนี่ แล้วทำไมไม่ตอบ แล้วเรื่องอะไรจะหยุด ปากใครปากมัน จะตะโกนแล้วจะทำไม อ้ายดามมมมมม”

   อุตส่าลงทุนปิดหูตัวเองแล้วก็ตะโกนแต่ไอ้กอลิล่ามันก็ไม่สะดุ้งสะเทือน

   ว่าแต่เอะ มันจะพาเขาไปไหน ไหนว่าไปกินข้าวไปดูหนัง

   แล้วมันเลี้ยวรถเข้ามาในหมู่บ้านแถวๆชานเมืองนี่ทำไม แล้วบ้านใคร ทำไมถึงอยู่ห่างไกลกับตัวเมืองขนาดนี้

   หรือว่ามันจะพาเขามาฆ่าหมกป่ากัน

   “พามาที่นี่ทำไม”ตี๋เล็กหันไปถาม

   ตัวขาวซีดเหมือนหยวกกล้วยขยับจนชิดริมประตูรถอย่างหวาดระแวง

   “อยากจะพิสูจน์อะไรหน่อยน่ะ”

   ไม่พูดเปล่า แต่มันยิ้มเจ้าเล่ห์ให้อีก หรือว่ามันจะพาเขามาข่มขืน

   ตายห่าแล้วไหมล่ะ อังเปา ได้มีผัวก็คราวนี้ล่ะ

   แล้วรถก็เข้ามาจอกหน้าบ้านสองชั้นหลังใหญ่ขนาดพอดีหลังหนึ่ง พายัพเปิดประตูรถแล้วอ้อมไปเปิดประตูรถให้คนที่นั่ง
ระแวงอยู่ข้างใน

   “มะ ไม่เอา ไม่ลง”

   ตี๋เล็กปัดมือที่ยื่นมาออกแล้วถอยตัวเข้าไปในรถ

   ให้ตายยังไงก็ไม่ลงเด็ดขาด

   แล้วถ้ามันทั้งข่มขืนแล้วทั้งฆ่า เขาก็ตายกันพอดี หน้ากวนตีนแบบนี้ไว้ใจได้ที่ไหน

   “ลงมาได้แล้ว”อีกฝ่ายก็เอื้อมมือมาพยายามจะดึงให้ลง แต่เรื่องอะไรจะลง

   “ไม่เอา เราไม่อยากลง จะกลับบ้าน”

   “ลงมา อย่าต้องให้ลากลงมานะ”

   “ก็บอกว่าไม่อยากลงไงเล่า โอ้ย อย่ามาจับนะไอ้กอลิล่า”

   ยังไม่ทันได้ขัดขืนดีอะไรดีก็ถูกดึงเข้าไปหาแล้วอุ้มขึ้นบ่าอีกแล้ว

   “ปล่อยสิวะ ไอ้กอลิล่าตากแดด ไอ้เฉาก๊วยบูด ไม่ไป จะพาไปไหน ไม่ไปโว้ย”

   อังเปาทั้งโวยวายทั้งทุบทั้งตี แต่ก็โดนอุ้มเข้าไปในบ้านจนได้

   พอมาถึงในบ้านก็ถูกโยนลงไปบนโซฟาอย่างแรงจนแทบจุก ตามด้วยไอ้คนที่พาตัวเข้ามาเขยิบมายืนดักอยู่ตรงหน้าไม่ให้
ลุกหนี

   “อย่าแม้แต่จะคิดนะเว้ย”

   ได้แต่ชี้หน้าขู่ฟ่อฟ่อไป แต่ก็ถอยจนหลังติดพนักพิง

   ปล่อยให้ร่างสูงใหญ่เท้าแขนคร่อมเอาไว้กับโซฟาทั้งสองข้างกันไม่ให้หนี แถมยื่นหน้าเข้ามาใกล้อีก

   ใกล้จนจะเห็นรูขุมขนอยู่แล้ว ไม่รู้จะยื่นเข้ามาใกล้ทำไม หรือมันคิดว่าเขาก็เป็นเกย์เหมือนกับมัน

   คนตัวขาวไม่ต่างกับหยวกกล้วยสะดุ้งเมื่อจมูกโด่งๆมันมาใกล้จนแตะกับจมูกของตัวเขา แถมมันไม่ยอมถอยไปง่ายๆ เดือด
ร้อนให้ต้องเบี่ยงหน้าหลบ

   แต่อะไรมันจะบังเอิญขนาดนั้น พอเบี่ยงหน้าหลบ แก้มป่องๆขาวๆมันก็ไปโดนเอาจมูกโงๆนั่นเข้าเต็มๆ

   ตกใจจนตาโตทั้งที่ตารีเล็กนิดเดียว ได้แต่อ้าปากพะงาบๆไม่รู้จะด่ายังไงดี

   ไอ้กอลิล่าดำนี่มันบังอาจมาฉวยโอกาสหอมแก้มลูกชายคนเล็กของเฮียเล้ง มันถือดียังไงกัน

   “นะ นาย มันจะมากไปแล้วนะ”

   ทั้งอายทั้งโมโหถึงได้ชี้หน้าว่ามันไป ทั้งที่หัวใจมันเต้นโครมคราม

   ตอนนี้มันไม่ได้ใส่แว่นตาแล้ว ดวงตาคมกริบของมันแพรวพราวจนน่าหมั่นไส้ มันน่าจิ้มลูกกะตาให้ตาบอดไปเลย

   “ไม่ชอบรึไง ผู้ชายหอมแก้ม”

   ดูมัน ยังมีหน้ามาถาม มันคิดว่าคนอื่นจะเป็นเกย์เป็นตุ๊ดเหมือนมันรึไงกัน

   “ใครจะไปชอบล่ะ จะบ้าเหรอ”ว่าแล้วก็กอดอกสไตล์เดิมๆของลูกคนเล็กที่ชอบเอาแต่ใจ

   ใบหน้าขาวสะอาดเชิดหน้าหนี ทั้งที่แก้มป่องๆแดงเรื่อ คิ้วเรียวเล็กขมวดมุ่น

   ทำให้คนที่เห็นยิ้มแล้วยิ้มอีกอย่างพอใจที่ได้แกล้งให้คนชอบเอาแต่ใจหงุดหงิดได้

   “แล้วรู้ไหมว่าพามาทำไม”

   “ก็จะไปรู้เหรอ”ตอบไปทั้งที่หน้ายังเชิดอยู่

   “อยากรู้ไหมล่ะ”นี่ก็ถามไปทั้งที่ยิ้มกริ่ม

   “ไม่อยากรู้”

   “แต่อยากให้รู้นะ”คนตัวสูงพูดเสร็จก็ลงไปนั่งเบียดแล้วคว้าเอาเอวคนตัวขาวมากอด

   จนเจ้าตัวสะดุ้งหันมามองตาโตแทบไม่ทัน

   “ทะ ทำอะไรน่ะ”

   ถามไปอย่างตกใจแล้วยกมือดันอก

   “ก็ทำอย่างที่คนกำลังจะแต่งงานทำกันไงล่ะ”พูดจบอ้อมแขนที่กอดเอวอยู่ก็กระชับแน่นจนตัวแทบจะชิด

   “ปล่อยนะเว้ย อย่าแม้แต่จะคิด ไม่งั้นได้เจอดีแน่”

   ได้แต่ขู่ฟ่อๆ ทั้งที่ทำหน้าทำตาตกใจจนคนมองแทบจะหลุดขำออกมา

   “เอาน่า ถือว่าลองดูก่อน ยังไงแต่งงานไปก็ต้องทำอยู่ดี”พูดเสร็จก็โน้มหน้าเข้าไปใกล้จนคนโดนกอดแทบจะสั่นเป็นเจ้าเข้าทรง

   “อย่านะเว้ย อย่าหาว่าเราไม่เตือนนะไอ้กอลิล่า ปล่อย ดะ เดี๋ยวนี้เลย”

   ทั้งดิ้นทั้งขืนตัวแต่ก็ไม่หลุดสักที

   “เอาน่า จะทำเบาเบา”พูดจบก็หอมแก้มป่องๆขาวๆไปฟอดใหญ่

   “ไม่เอาเว้ย ปล่อยเดี๋ยวนี้ ไม่งั้นเราจะฟ้องป๊านะ”

   พอพูดจบก็ได้ยินเสียงหัวเราะหึหึในลำคอมาจากไอ้กอลิล่า

   มันหัวเราะอะไรของมัน

   “ไม่เปลี่ยนไปเลยจริงๆ”

   แล้วไม่เปลี่ยนอะไรของมัน

   “ปล่อยสิ แล้วหัวเราะอะไร อย่ามาหอมแก้มกันง่ายๆสิวะ”

   “ทำไมล่ะ ก็เป็นตุ๊ดไม่ใช่เหรอ โดนผู้ชายหอมแก้มก็ไม่เห็นเป็นไร เอาน่า เดี๋ยวก็ต้องทำกันหลังแต่งงานอยู่ดี ทำตอนนี้ไป
เลย จะได้เข้ากันเร็วๆ”

   “เฮ้ย ไม่เอา ไม่ทำโว้ย ไม่ใช่ตุ๊ด ไม่ได้ชอบผู้ชาย ปล่อยได้แล้ว ไม่เอาแล้ว”พอจวนตัวโดนหอมไปหลายรอบกำลังจะโดน
จูบเข้าหน่อยก็เผลอสารภาพไปซะจนได้

   ทำให้เจ้าของร่างสูงใหญ่แสยะยิ้มออกมาอย่างพอใจที่แผนการสำเร็จตามที่คิดเอาไว้ถึงได้ผละออกมา แต่ก็ยังไม่คล้าย
อ้อมกอด

   “หมายความว่าไง ไม่ได้เป็นตุ๊ดหรอกรึไง”

   “ก็เออ ไม่ได้เป็นตุ๊ด คราวนี้ก็ปล่อยได้แล้ว จะไม่มีงานแต่งอะไรเกิดขึ้นทั้งสิ้น”

   สุดท้ายก็ต้องสารภาพไปเพื่อเอาตัวรอด ส่วนกับป๊ากับม๊าคงต้องเคลียกันยาว

   “สุดท้ายก็สารภาพออกมาจนได้สินะ”พายัพแสยะยิ้ม

   “หมายความว่าไง นี่นายรู้แต่แรกแล้วเหรอ”พอถามไปอีกฝ่ายก็พยักหน้า

   “แล้วรู้ได้ยังไง”

   “ถ้าเป็นตุ๊ดจริง ตอนเห็นผู้ชายเขาไม่ทำท่าอย่างนั้นหรอก”

   “เออ แล้วไง แล้วจะเอายังไงล่ะ ไม่ใช่ตุ๊ด ไม่แต่งจบไหม”ตี๋เล็กหันไปพูดหาเรื่องอย่างไม่พอใจที่ถูกจับได้

   จะไปฟ้องใครก็เชิญ ดีกว่าต้องแต่งงานกับผู้ชายละกัน

   


   “คนโกหกก็ต้องโดนลงโทษสิ”พูดเสียงเบาข้างหูพร้อมกับยื่นหน้าเข้าไปใกล้แก้มขาวๆ

   “ลงโทษอะไร ก็จบๆไป เดี๋ยวป๊าเราเขาก็หาผู้หญิงมาให้เราแต่งงานอยู่ดี ไม่วันนี้ก็วันหน้า ดีกว่าต้องแต่งงานกับนาย”

   พูดไปอย่างไม่พอใจ แต่ดูเหมือนว่าอีกฝ่ายจะไม่พอใจเหมือนกัน

   จู่ๆก็โดนกดให้นอนราบกับโซฟาตัวยาวแล้วโดนคร่อมทับ ตรึงเอาไว้ไม่ให้หนี

   “จะ ทำอะไรน่ะ”ถามไปด้วยท่าทางตกใจไม่น้อย ก็บอกมันแล้วไงว่าไม่ได้ชอบผู้ชายน่ะ

   แล้วทำไมต้องทำท่าทางไม่พอใจอย่างนั้นด้วย แค่บอกว่าจะไม่แต่งงานด้วย

   “ดูเหมือนจะจำกันไม่ได้สินะ”อีกฝ่ายพูดด้วยท่าทางไม่พอใจแล้วยิ้มที่มุมปาก

   “จำอะไรไม่ได้”

   “ถ้าทำแบบนี้ล่ะ จะจำได้ไหม”

   พูดจบก็ยื่นหน้าเข้าไปใกล้ๆ ใช้ลิ้นตวัดเลียเอาแก้มใสใสนั่นเบาเบา เล่นเอาตี๋เล็กตาโต มองหน้าอีกฝ่ายอย่างไม่ค่อยจะ
เชื่อตาตัวเอง

   ไอ้แต่ตัวแข็งทื่อ

   เรียวฟันขบเอาเนื้อแก้มกลมๆขบกัดเบาๆจนขนลุกไปทั้งตัว ทั้งขบทั้งกัดซ้ำไปมาจนเจ้าตัวที่โดนกดอ้าปากค้าง

   “เป็นไง จำได้รึยัง”พอละออกจากแก้วขาวๆก็ถามออกไปพลางยิ้มอย่าพอใจที่เห็นหน้าที่ชอบมุ่ยเหวอขึ้นมา

   “อะ อะไอ้ลิงดำ มะมาได้ไง”

   “ดูเหมือนจะจำได้แล้วสินะ”

   ทำไมจะจำไม่ได้ ในโลกนี้มันจะมีใครโลกจิตเท่ากับไอ้ลิงดำ ไม่มีอีกแล้ว ไอ้ลิงดำนักเลงปอหกที่มันชอบมาเรียกเขาว่า
ซาลาเปาเพราะว่าแก้มเขาป่องแล้วก็ขาว

   ตอนที่เรียนอนุบาลก็ไม่ค่อยมีใครคบเพราะว่าตัวขาวกว่าคนอื่นๆจนคนอื่นมองว่าประหลาด

   แถมไอ้ลิงดำหัวโจกปอหกมันก็ชอบแวะเวียนมาแกล้งเพราะว่าไม่มีใครสนใจมายุ่งกับเขา

   มันชอบเข้ามาชวนเล่น มาแกล้งอยู่ประจำ พอเผลอทีไรวันดีคืนดีมันก็ชอบมากัดแก้มเขาจนบางวันมีรอยฟันกลับไปบ้านให้ป๊ากับม๊าได้ถาม แต่ก็ไม่กล้าตอบว่าโดนเขากินแก้มมา

   “ก็จะมีใครโรคจิตเหมือนนายกันเล่า”ได้แต่โวยวายแล้วก็หน้าแดงเมื่อนึกถึงเรื่องในอดีตได้

   อะไรมันจะบังเอิญขนาดนั้น

   “ช่วยไม่ได้ ก็มันเหมือนซะขนาดนี้”พูดจบ มือใหญ่ก็บิดแก้มป่องๆไปอีกทีด้วยความหมั่นเขี้ยว
   

   “งั้นก็ดีจะได้ไม่เสียเวลา คนกันเองก็ต้องเข้าใจกัน ยกเลิกงานแต่งไปซะ จะได้จบๆ นายก็ไปหาคนอื่นที่เขาชอบผู้ชายเหมือนกันเอาใหม่แล้วกัน”พูดเสร็จก็ดันอกหวังให้อีกฝ่ายลุกขึ้นสักที

   เพราะเริ่มรู้สึกว่าอยู่ในท่านี้แล้วมันเสียวๆยังไงชอบกล

   “คงไม่ได้หรอก”

   “ทำไมจะไม่ได้ล่ะ”พอโดนปฏิเสธก็ถึงกับจ้องตาอีกฝ่ายแล้วถามเอาความจริง

   “ก็….สัญญาอะไรไว้ก็ต้องทำตามสัญญาสิ อีกอย่าง ฉันไม่ยอมให้งานแต่งถูกยกเลิกไปง่ายๆหรอกนะ”พายัพบอกพร้อมกับ
ก้มลงหอมแก้มขาวๆไปอีกฟอด ไม่รู้ว่ารอบที่เท่าไรแล้ว

   “สะ สัญญาอะไร แล้วทำไมจะยกเลิกไม่ได้ ก็เราไม่ใช่ตุ๊ดนี่ บอกไปแล้วไง”

   “ฉันจะไปบอกกับป๊าม๊าของนาย ว่าเราได้กันแล้ว จะให้พวกเขาเลื่อนกำหนดกานงานแต่งงานของเราให้มาใกล้ที่สุดเท่าที่จะทำได้”

   “หมายความว่ายังไง ไม่ได้นะ นายจะมาขี้ตู่อย่างนี้ได้ยังไง ป๊ากับม๊าไม่เชื่อหรอก”

   “คิดดูให้ดีว่าเขาจะเชื่อใคร ระหว่าลูกคนเล็กที่เอาแต่ใจ กับว่าที่ลูกเขยที่น่าเชื่อถือคนนี้”พายัพยิ้มตาพราว

   “ได้ยังไง ไอ้ลิงดำ อย่ามาทำแบบนี้นะ นายไม่มีสิทธิมาทำกับเราอย่างนี้ ถ้านายทำแบบนั้นจริงเราจะหนีไปจริงๆด้วย”อังเปาขู่

   “คิดว่าทำได้ ก็ลองดูสิ”

   อีกฝ่ายท้าทาย ไม่ท้าทายเปล่า แถมยังสอดมือเข้าไปในเสื้อยืดสีอ่อนของของตี๋เล็กประจำบ้านเข้าไปลูบไล้เอาหน้าท้อง
เนียนๆให้ได้ขนลุกเล่น

   “จะ จะทำอะไรน่ะ”ตี๋เล็กถามเสียงสั่น

   “ก็ลองเดาเอาสิว่าจะทำอะไร”

   “เดี๋ยวสิ มะ ไม่เอานะ อย่าแม้แต่จะคิด อย่าหาว่าไม่เตือน ถ้านายทำอะไร เราจะไม่ปล่อยนายมีชีวิตรอดเลยนะ หย่าสิ บอก
ให้หยุด อะ โอ้ย หยุดเส้”

   อุตส่าห์บอกให้หยุดแล้วก็ยังไม่ยอมหยุด แถมลูบไปลูบมาจนขนลุกไปทั้งตัวแล้ว

   นี่มันถือดียังไงกล้ามาลวนลามลูกชายคนเล็กของเฮียเล้ง

   มันเป็นใคร มันกล้าดียังไง มาทำกับเขาอย่างนี้

   ฝากไว้ก่อนเถอะไอ้ลิงดำ ไอ้โรคจิตชอบกัดแก้มขาวบ้านเขา คอยดู พ่อจะป่วนให้งานแต่งล้มเลิกให้ได้เลย
   


===============================================================

คอยลุ้นกันเนอะว่าอังเปาจะรอดไหม หรือว่าจะรักพี่พายัพของเรา

[nevergoodbye]

นายเอกเราปากจัดจริงๆ

[angel_Z4]

แหมะ พูดมากจริงน้องเปา(?)ปิดปากมันทีซิพี่พายัพ

[neverland]

คิดได้ยังไงโกหกว่าเป็นตุ๊ด เจอเขยของพ่อเลยไง 5555555

[Baruda]

น่าติดตาม รอดูงานเเต่ง อิอิ

[Mouse2U]

หนีไม่พ้นเสียแล้วล่ะค่ะอังเปา ก็พายัพเล่นกัดแก้มจองตัวหนูเอาไว้ตั้งแต่เด็กแล้วนี่นา

[twinmonkey0311]

ซาลาเปาแก้มขาวแสบจริงๆ

[kun]

โดนแกล้งตั้งแต่เด็ก แก้มน่าฟัดก็งี้แระ โตมาเลยน่าจับกด ฮ่าๆๆๆๆ

[โซ อึน]

Part 3


   “วันนี้มาแต่เช้าเลยนะอาพายัพ อั๊วเห็นว่ามีคงคอยเอาใจใส่อาเปาแบบนี้อั๊วก็วางใจตายตาหลับเลี้ยว”เฮียเล้งตบไหล่ว่าที่ลูกเขยเบาเบา

   หลังจากที่เชิญเข้ามาจิบน้ำชารอลูกชายตัวแสบในห้องรับแขก

   ไม่รู้ว่าป่านนี้ลูกชายตัวดีจะตื่นแล้วรึยัง ขานี้ยิ่งไว้ใจไม่ค่อยได้ ชอบเอาแต่ใจอยู่เรื่อย

   ได้ลูกเขยนิ่งๆแบบนี้ก็วงจะวางใจ คิดว่าคงกำราบกันได้ไม่ยาก

   “อาตี๋เล็กตื่งรึยังล่ะม๊า”เฮียเล้งถามภรรยาคู่ชีวิตหลังจากที่เดินลงมาจากชั้นบนของบ้านหลังใหญ่

   “ตื่งแล้วล่ะเฮีย แต่อั๊วไม่รู้ว่าอีจะเล่นลูกม้ายอาไรไหม เหมือนจะแต่งตัวนางจนอั๊วะรอไม่ไหวเลยลงมาก่อน”

   “ไอ้ลูกคงนี้ ให้มังไล่อย่างนี้ตลอก แต่อาพายัพไม่ต้องกลัวว่าอาเปาจะปีนหน้าต่างหนีแบบเมื่อครั้งนู้งนะ อั๊วจัดการติดลูกกรงให้ตั้งแต่วังนู้งเลยล่ะ”

   “ครับ ผมคิดว่าคงจะไม่หนีแล้ว”พายัพยิ้มมุมปากกับตัวเอง

   “ว่าแต่อาพายัพ ลื้อเป็นอาไร วังนี้ดูหน้าลื้อไม่ค่อยร่าเริง หรือว่าอาเปาทำอะไรให้ไม่พอใจ อั๊วจะไล่จักกางห้าย”เฮียเล้งคาดโทษ
เมื่อเห็นว่าที่ลูกเขยมีสีหน้าบอกบุญไม่รับ

   หลังจากที่ได้คบหาดูใจกับลูกชายคนเล็กของตนเองมาร่วมเดือนแล้ว

   “เรื่องนี้น้องอังเปาไม่ผิดหรอกครับ เรื่องนี้ผมเป็นฝ่ายผิดเอง”พายัพตีหน้าเศร้า

   “หมายความว่าไง ที่เป็นฝ่ายผิด”เฮียเล้งถาม เริ่มท่าทีไม่ดีกลัวว่าอีกฝ่ายจะถอนหมั้นลูกชาย

   “คือว่า”


   “ป๊าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ”เสียงตะโกนแหลมปี๊ดดังมาจากหัวบันไดตั้งแต่ยังไม่เห็นตัวดี

   ทำเอาคุณนายของบ้านยกมือปิดหูกับเสียงเรียกที่สุดแสนจะดังของลูกชายตัวแสบนั่น

   “เป็นอะไรของลื้อ ตี๋เล็ก เรียกซะเสียงดังหูอั๊วแทบแตก”

   “ไอ้ลิงดำนี่มาทำไมอ่ะป๊า”

   “ไปเรียกพี่เขาว่าไอ้ลิงดำได้งาย ลื้อนี่มันแย่จริงๆ ว่าแต่ลื้อเป็นอารายใส่เสื้อขาวกาเกงขาวแบบนี้”เฮี้ยเล้งมองลูกชายหัวจรดเท้าไม่รู้ว่าเจ้าตัวจะมาไม้ไหน

   ทั้งเสื้อขาวกางเกงขาว ถุงเท้าขาว ตัวก็ขาว ขาวไปหมดทั้งตัว จนแทบจะกลืนกันไปหมด

   “อั๊วะก็พบทางสว่างของอั๊วะสิป๊า”เจ้าตัวกอดอกเชิดหน้ายิ้มกระหย่องใจ

   “ทางสว่างอะไรของลื้อ”เฮียเล้งเริ่มเหงื่อตก ปรายตามองว่าที่ลูกเขยที่มองมายิ้มๆเหมือนกำลังชอบใจที่ได้เห็น

   “อั๊วจะเข้าวัด อั๊วจะไปบวช ถือศีลกินเจ ถือพรหมจรรย์”

   “ลื้อประสาทแดกรึไง อาตี๋เล็ก ดูสิ แม่ลื้อทำท่าจะเป็นลมเป็นแล้งไปเลี้ยวนี่”เฮียเล้งเข้าไปประครองภรรยาที่กระหน่ำโบกพัดใส่ตัวเองเพราะทำท่าจะเป็นลมกับความแสบของลูกชาย

   “นะป๊า ให้อั๊วะไปชวบเถอะ อั๊วะไม่แต่งงานแล้ว”ตี๋เล็กของบ้านยักคิ้วใส่แขกที่ตัวเองได้รับเชิญทำทีว่าถือไพ่เหนือกว่าแล้วยกมือกอดอก

   คราวนี้เขาก็ชนะไอ้ลิงดำขาดลอยหลังจากที่แพ้มันมาหลาบรอบพลางครั้ง


   “มีอะไรกันเหรอครับม๊า”เสียงของแขกไม่ได้รับเชิญอีกคนดังขึ้นหน้าทางประตูห้องรับแขกเรียกให้ทุกคนหันไปมอง

   “อาตี๋ใหญ่ ลื้อมาก็ดีเลี้ยว ลื้อมาดูตี๋เล็กของลื้อ อีบอกว่าจะไปบวช อั๊วะนี่อยากจะเป็นลมวันละหลายสิบรอบ”คุณนายของบ้านเห็นท่าไม่ดีก็แสร้งทำท่าเป็นลมเป็นแล้งขอความเห็นใจจากลูกชายคนโต

   “หมายความว่าไงอาเปาลื้อจะไปบวชงั้นเหรอ”ว่าแล้วตี๋ใหญ่ของบ้านก็หันไปถามน้องชายที่ยืนกอดอกยิ้มอย่างพอใจ โดยที่หัวจรดเท้านุ่งขาวห่มขาว

   “ใช่ อั๊วะจะไปบวช”

   “อะไรของลื้อ อั๊วะอุตส่าห์หาเวลาว่างมาเยี่ยมป๊าม๊าแล้วก็มาดูด้วยเห็นว่าลื้อจะแต่งงาน แล้วไหงลื้อจะไปบวชได้ไง”

   “อั๊วะค้นพบทางสว่างของอั๊วะแล้ว อั๊วะจะไปถือพรหมจรรย์”เจ้าตัวพูดเสร็จก็ยิ้มมุมปาก

   “บ้าบอกันไปใหญ่แล้ว”ตี๋ใหญ่ส่ายหัวให้น้องชายตัวแสบ ครั้งแรกบอกว่าเป็นตุ๊ดก็แทบจะวุ่นวายกันไปทั้งบ้านแล้ว นี่ยังมาบอกว่าจะไปบวช ไม่รู้ว่าได้ความแสบสันนี้มาจากใครกัน

   ก็ได้แต่ยืนกุมขมับกันไปเป็นแถบ แถมว่าที่น้องเขยมาดหล่อหน้าเข้มก็ดูท่าทางจะไม่สะดุ้งสะเทือนอะไรเลย



   “คงจะทำอย่างนั้นไม่ได้นะครับ”พายัพพูดขึ้นมาเรียกให้ทุดคนหันไปมอง

   ร่างสูงใหญ่ลุกขึ้นเดินไปใกล้ตี๋น้อยของบ้านแล้วยกแขนขึ้นกอดเอวอีกฝ่ายเอาไว้พลางยิ้มให้กับทุกคนในบ้าน

   “จะมากอดทำไมเล่า ไอ้ลิงดำ แล้วเมื่อกี้หมายความว่าไงที่บอกว่าไม่ได้น่ะ”ตี๋เล็กหันไปบ่นใส่ แต่ก็ต้องสงวนท่าที เพราะกลัวว่า
แผนตัวเองจะไม่สำเร็จ

   “นั่นน่ะซี ถ้าห้ามก็จะเป็นบาปเป็นกรรมเอานะอั๊วะก็ไม่รู้จะทำไงเลี้ยว”เฮียเล้งบ่นกระปอดกระแปดพลางโบกพัดให้ภรรยา

   “ก่อนอื่นผมต้องขอโทษคุณพ่อคุณแม่ก่อนเลยนะครับที่ทำไม่ดีลงไป”

   “ขอโทษอาไร แล้วทำไม่ดีอาไร พวกเราไม่เข้าใจ”คุณนายของบ้านถาม ยังไม่วายแสร้งทำท่าทีคล้ายจะเป็นลมเป็นแล้ง

   “อะไรของนาย ไอ้ลิงดำ”ตี๋เล็กเองก็เหมือนจะเห็นเค้าลางไม่ดีกลัวว่าแผนตัวเองจะไม่สำเร็จ
   

   “ผมต้องขอโทษทุกคนด้วยนะครับ เป็นเพราะผมผิดเองที่ไม่สามารถหักห้ามใจไม่ให้ล่วงเกินน้องก่อนถึงวันแต่งงานได้”พายัพตีหน้าเศร้าเล่าความเท็จ



   “อะ อะ อะไรกัน ไอ้ลิงดำ นี่นายเอาอะไรมาพูด”

   “พี่รู้ครับว่าน้องอังเปาอายไม่กล้าบอกพ่อกับแม่ว่าพวกเราชิงสุกก่อนห่าม แต่พี่ก็ไม่อยากจะทำลับหลังพวกท่าน”พายัพดึงเอาร่างสูงโปร่งมากอดรวบเอาไปก่อนที่เจ้าตัวจะตีโพยตีพายแล้วแผนจะแตกเอา

   “หมายความว่ายางงาย”คุณนายของเฮียเล้งถามอย่างไม่เข้าใจ

   “นั่นสิ อย่าบอกนะว่าพวกลื้อได้เสียกันแล้วน่ะ”เฮียเล้งพูดเสียงดัง

   “ครับ ผมผิดเองที่อุตส่าห์รับปากว่าจะพาน้องไปทานข้าวไปดูหนัง แต่กลับพาน้องไปล่วงเกิน แต่นั่นเป็นเพราะเราสองคนรักกันนะครับ”พายัพตีหน้าเศร้า แต่ก็ไม่วายหันมายิ้มมุมปากให้ตี๋เล็กเห็นกันแค่สองคน

   “อะไร ไอ้ลิงดำ เราไม่ได้ อะ อื้อ”ยังไม่ทันจะพูดจบก็ถูกปิดปากไปซะได้

   มือใหญ่ของพายัพปิดปากเจ้าตัวกันไม่ให้พูดอะไรออกมาได้

   “มันเกิดเรื่องอย่างนี้ได้ยังไง”เฮียเล้งพึมพำพลางครุ่นคิด

   ไม่ใช่ว่าไม่ดี แต่มันเป็นการดีเลยต่างหาก ที่ลูกชายของตนจะไม่ต้องไปบวชแล้วก็แต่งงานเหมือนเดิมดังที่ตนได้หวังไว้

   “งั้นเราก็ต้องหาฤกษ์ยามให้เร็วกว่านี้แล้วล่ะป๊า”

   คุณนายของบ้านเสริม จากที่จะเป็นลมเป็นแล้งก็ผลุดลุกขึ้นมาแสดงความคิดเห็นในทันที

   “อื้อ ไม่ได้นะป๊า มันไม่ใช่อย่างที่คิด”พอโดนปล่อยมือออกจากปากเจ้าตัวก็เถียงทันที

   “ลื้อจะมาเถียงได้ยังไงอาเอา รอยยังเต็มคอลื้อเลย”ตี๋ใหญ่เดินเข้าไปใกล้น้องชาย มองเห็นรอยที่คอเต็มไปหมด

   “นั่นสิ เมื่อเช้าอั๊วะก็เหง นึกว่ามดกัดยุงกัด ที่หนายได้ แอบไปได้เสียกันก่อนแต่ง งามหน้าไหมล่ะอาตี๋เล็ก ไม่ไล่กางเลี้ยว ต้องหาฤกษ์หายามใหม่ อาตี๋ใหญ่ ลื้อไปเตรียมรถเลย เราจะไปหาซินแสกันตอนนี้เลย”คุณนายของบ้านพูดจบก็ยืนขึ้นจัดเสื้อผ้าเตรียมออกไป
ข้างนอก

   “อะไรล่ะม๊า มันไม่ใช่นะม๊า เดี๋ยวสิ พวกลื้อกำลังเข้าใจอั๊วะผิด”ตี๋เล็กโวยวายหน้าเหรอหรา

   รอยพวกนี้ที่ไอ้ลิงดำมันทำเอาไว้เมื่อวานตอนที่ลวนลามเขาหลังจากพาไปดูหนัง

   อย่าบอกนะว่านี่เป็นแผนของมัน

   ตี๋เล็กมองป๊ากับม๊าที่ทำท่าวุ่นวายกันไปหมด ไหนจะพี่ชายที่เดินออกไปเตรียมรถรอ

   มันเป็นอย่างนี้ได้ยังไง แผนการที่คิดมาอย่างแยบยล ต้องถูกล้มโดยไอ้บ้าลิงดำนี่อีกแล้ว แล้วที่สำคัญกำหนดการแต่งงานยิ่งกระชับเข้ามาอีก

   นี่มันบ้าอะไรเนี่ย


   “อาตี๋เล็ก ลื้ออยู่บ้านคอยดูแลพี่เขานี่ล่ะ แล้วอย่าให้รู้ล่ะว่าสร้างเรื่องอะไรอีก ป๊ากะม๊าจะไปดูฤกษ์ยามใหม่”

   ยังไม่ทันที่ตี๋เล็กจะออกปากห้าม บรรดาพ่อแม่พี่ชายก็ออกรถไปแล้ว ทิ้งให้เขาต้องอยู่กับว่าที่เขยของบ้านสองต่อสองอย่างสบายใจ



   “มองอะไรไอ้ลิงดำ ทำแบบนี้หมายความว่าไง”ตี๋เล็กหันมากกอดอกใส่ไอ้คนเจ้าแผนการที่มันชนะน็อกเขาไปหยกหยก

   แต่เจ้าตัวหลับแบมือให้แล้วยักไหล่กวนตีนอีก แบบนี้มันหมายความว่าไง มันกวนตีนกันใช่ไหม ไอ้ลิงดำตากแดด

   “นายบอกป๊ากับม๊าไปได้ไงว่าเรามีอะไรกันน่ะ นายมันขี้โกหก ไอ้บ้าเอ้ย”

   ตี๋เล็กพอไม่ได้ดั่งใจก็นึกหงุดหงิดเดินหนีขึ้นห้องมันเสียเลย


   “จะตามมาทำบ้าอะไร ไอ้ลิงดำ”ตี๋เล็กพอเปิดประตูห้องนอนก็เห็นลิงดำมันเดินตามขึ้นมาถึงได้หันไปแว๊ดใส่

   “ก็ป๊ากับม๊านายสั่งให้ดูแลฉันนี่”พายัพยักไหล่

   “ก็กลับบ้านไปสิไป ไม่รับแขกแล้วโว้ย ไปชิ่ว”ตี่เล็กพูดเสร็จก็เดินเข้าห้องนอนหวังจะหนี

   แต่ใครจะไปรู้ว่าไอ้กอลิล่าดำนี่มันหน้าด้านหน้าทน แทรกตัวเข้ามาในห้องนอนเขาจนได้

   “ออกไปเลยนะ ถ้าไม่ออกไปนายตายแน่ อย่าหาว่าไม่เตือน”

   ตอนนี้อารมณ์ของตี่เล็กมันเดือดจนแทบจะถึงขีดสุดแล้ว ดันไปแพ้ซะเสียรูปขนาดนี้

   “ไม่กลัวหรอก นายไม่กล้าทำอะไรฉันหรอกน่า”พูดจบเจ้าตัวแสบก็โดนดึงเข้าไปกอดจนแผ่นหลังแนบกับแกร่งของอีกฝ่าย

   “เฮ้ย ทำอะไรน่ะ ปล่อยนะเว้ย”ถึงจะพูดไปดิ้นไป แต่ก็ไม่หลุดสักที

   “ทำไมถึงได้ดื้ออย่างนี้”พายัพกระซิบแล้วโน้มหน้าลงไปหอมแก้มป่องๆฟอดใหญ่

   “ปล่อยสิ ไอ้บ้า จะไปไหนก็ไป ไม่ตงไม่แต่งมันแล้ว งานน่ะ”


   “รักษาสัญญาหน่อยสิ ไหนบอกว่าจะแต่งงานกันไม่ใช่รึไง”เสียงทุ้มกระซิบข้างหูเจือด้วยความน้อยใจ

   “อะ อะไร จำได้ด้วยเหรอ”ตี๋เล็กถามเสียงแผ่ว

   “จำได้สิ ใครจะลืมคนที่บอกว่าจะแต่งงานด้วยกันได้ลง แถมพอขอแต่งานได้วันเดียวก็หนีหายไปเลย รู้ไหมว่ามันน่าเจ็บใจมากแค่
ไหน คิดบ้างไหม”

   พายัพค่อนขอกพลางนึกถึงเด็กตัวเล็กๆแก้มขาวป้องที่บอกเขาว่าจะแต่งงานด้วย

   พอวันรุ่งขึ้นเจ้าตัวก็ไม่มาโรงเรียนอีกเลย

   ทำเอาทั้งเสียใจและเสียเซ้ล ไปไปมามาก็ฝังใจลืมไม่ลงเข้าจนได้

   “นะนั่นนายไม่สนใจเราแล้วไปมีแฟนต่างหาก”ตี๋เล็กเถียงหน้าแดง ยอมอยู่นิ่งๆให้กอดแต่โดยดี

   “คนนั้นไม่ใช่แฟน เขาแค่มาบอกชอบเฉยๆ”

   “แล้วทำไมต้องจับมือด้วย”

   “เขาแค่ขอจับมือเฉยๆ อะไรกัน โกรธกันเพราะเรื่องนี้เหรอ”พายัพถาม

   “เออ ก็ใช่น่ะสิ”

   ก็เพราะว่าอุตส่าห์บอกว่าแต่งงานด้วย ผ่านไปไม่กี่ชั่วโมงก็ไปเห็นว่าอีกฝ่ายจับมือกับเด็กปอห้า

   พอกลับมาบ้านก็ร้องไห้เพราะกลัวโดนแย่งเพื่อนเล่นไป อุตส่าห์บอกว่าจะแต่งงานด้วยเพราะเห็นว่าเป็นคนเดียวที่เข้ามายอมเล่นด้วย

   แต่พอบอกไปก็ดันไปจับมือเด็กผู้หญิงปอห้านั่น ทำให้ร้องไห้กลับมาบ้านไม่ยอมไปโรงเรียนอีกเลย

   หลังจากวันนั้นก็ไม่อยากจะยุ่งกับใครเพราะกลัวโดนทิ้งมาตลอดแบบวันนั้น มันกลายเป็นเรื่องฝังใจไปโดยปริยายเลยเชียว


   “พี่ขอโทษนะที่ทำให้เข้าใจผิด”ไปไปมามาพายัพก็ถึงเข้าใจว่าทำไมอีกฝ่ายทิ้งเขาไปหลังจากที่พึ่งจะขอแต่งงานได้แค่วันเดียว

   เพราะว่าเข้าใจกันผิดนี่เอง คำแทนตัวที่เรียกกันก็เริ่มที่จะเลี่ยนไปเพราะความสนิทใจ

   “ไม่ให้อภัย”ตี๋เล็กตอบเสียงห้วนสะบัดหน้าหนี แต่ก็ไม่ได้พยายามหลุดออกจากอ้อมกอดนั้น

   จนพายัพต้องจับให้เจ้าตัวหันมาเผชิญหน้าอันแล้วโอบแขนกอดรอบเอวเจ้าตัวให้ได้มองหน้ากันถนัดถนี่

   “ทำยังไงถึงจะหายโกรธ หืม”พายัพกระซิบโน้มหน้าเข้าไปใกล้จนจมูกคลอเคลียกับพวกแก้มขาวที่กำลังขึ้นสีระเรื่อ

   “ก็ไม่ทำไงหรอกน่า”ตี๋เล็กหน้าแดงหลุบตามองพื้นอย่างเขินอาย

   “แต่งงานกับพี่นะ คราวนี้ไม่ให้หนีง่ายๆแน่”พายัพเกลี้ยกล่อม

   คราวนี้ขอเป็นฝ่ายออกปากเองเพราะกลัวประวัติจะซ้ำรอยอีกหน

   เจ้าตัวที่ถูกขอก็ยิ่งก้มหน้างุดๆ ไม่อยากจะให้คำตอบ

   “นะครับ”พอถูกรบเร้าก็ขมวดคิ้วมุ่นทำท่าไม่พอใจ ทั้งที่ใจมันสั่นจนไม่รู้ว่าอีกฝ่ายจะได้ยินหรือไม่



   “อะ เออ เห็นว่าขอร้องหรอกนะ ไอ้ลิงดำ แต่งก็ได้วะ ลูกผู้ชายคำไหนคำนั้น นี่เห็นว่ารักษาสัญญาหรอกนะ ถึงได้แต่งด้วยน่ะ ไม่ใช่ อะ อื้อ”

   ไม่ทันพูดจบปากพูดมากก็ดันถูกจูบปิดปากเอาดื้อๆ แถมไม่ใช่จูบธรรมดาที่เคยโดนๆมาเมื่อวันสองสันก่อน

   คราวนี้ลิ้นนิ่มๆมันดันเข้ามาในปากชวนให้รู้สึกแปลกๆดีพิลึก

   ก็ไม่ได้อะไรหรือยอมให้หรอกนะ แต่มันแค่เผลอเปิดปากแล้วลิ้นมันเข้ามาเอง

   แล้วลิ้นที่เข้ามามันก็มาดันๆต้อนๆทำให้ขยับตามก็แค่นั้น ไม่ได้ยอมหรืออ่อนตามเลยจริงๆ


   “อาตี๋ๆๆๆๆๆๆๆ”เสียงแหลมปี๊ดของคุณนายประจำบ้านดังขึ้นมาจากหน้าประตูทำเอาทั้งสองคนที่กำลังหวานฉ่ำแทบจะผละออกจากกันทันที

   “ลื้อทำอะไรน่ะอาตี๋ งามหน้านักไหมล่ะ นี่พวกอั๊วะยังไม่ทันออกไปจากรั้วบ้างเลย ลื้อพาผู้ชายขึ้นมาจูบกอดกังบงห้องนอนเลยเหรอ”เฮียเล้งโวยวายใส่ลูกชาย

   ให้มันได้อย่างนี้สิ ตอนจะอออกจากรั้วบ้านนึกขึ้นได้ว่าลืมวันเดือนปีเกิดว่าที่ลูกเขยเลยวกรถกลับมาเอา ไม่เจอว่าอยู่ข้างล่าง คิดว่ากลับไปแล้ว แต่เห็นรถยังอยู่ ที่ไหนได้ กลับมาเห็นภาพบาดตา

   เอาแล้วไงล่ะลูกตัวแสบ มันแสบได้ใจป๊าจริงๆ

   “ป๊า อั๊วะ เอ่อ”คราวนี้ถึงกับพูดไม่ออกเมื่อหลักฐานมันเห็นๆอยู่อย่างนี้

   “ไม่ได้แล้วเฮีย รีบเลย ต้องรีบไปหาฤกษ์ให้เร็วขึ้นกว่าเดิมอีก เอาแบบสามวันเจ็ดวันเลยนะ ดูท่าตี๋เล็กมังคงรอไม่ไหวเลี้ยวล่ะ”

   “ม๊า”ตี๋เล็กได้แต่เรียก แต่ก็เถียงไม่ออก

   “ลื้อไม่ต้องมาเรียกเลยนะ อดใจรออีกนิดไม่ได้รื้องาย น่าอายเจงๆเลย”

   “ไม่ใช่นะม๊า”

   “งามหน้าไหมล่ะแรดเจงเจง อั๊วะล่ะอยากจะเปงลม รอให้แต่งหน่อยก็ไม่ไล่”

   ชุลมุนกันอยู่พักเดียวป๊ากับม๊าก็ไปกันจนได้

   คราวนี้ทั้งอายทั่งโกรธไอ้คนฉวยโอกาส

   นี่มันไม่ได้ฉวยโอกาสธรรมดา นี่มันต่อหน้าป๊ากับม๊าด้วย มันน่านักไหมล่ะ

   “เพราะนายคนเดียวเลยไอ้ลิงดำ”ว่าแล้วก็หันไปตีแขนไอ้ลิงดำที่มันยืนยิ้มอยู่ลูกเดียวไม่ยอแก้ตัว

   กลายเป็นว่ากำหนดงานแต่งงานใกล้เข้ามามากกว่าเดิมอีก

   หนทางที่คิดว่าจะหนีก็ถูกปิดหมดแล้ว มีหวัง คงต้องแต่งงานตามที่คนอื่นๆต้องการแล้วจริงๆ

   ชีวิตอังเปาทำไมมันถึงได้อาภัพอย่างนี้ ต้องมาแต่งงานกับคนที่เคยสัญญาเอาไว้ว่าจะแต่งงานด้วย

   แต่มันก็ไม่ได้แย่เท่าไรนัก เพราะรู้สึกว่ามันเหมือนๆกับโล่งใจอะไรสักอย่าง

   อะไรในใจที่เคยบอกตัวเองว่าไม่อยากแต่งงาน ตอนนี้มันเหมือนกับหายไปเลย




เหลืออีกตอนเดียวก็จบละจ้า

[twinmonkey0311]

แหมๆๆ นี่ขอแต่งงานกันตั้งแต่เด็กเลยรึเนี่ย

[Wtftt]

  555555555 รอไม่ล่ายเหรอตี๋เล็ก งามหน้าไม่ละ
โอยยยย ขำมาก เอะอะไรตี๋เล็กโดนก่อนตลอด พี่พายัพไม่โดนว่าเลย
สนุกมากค่า

[yunjae123]

กรี๊ดดดดดดดดดด
ชอบๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
ฮาอาตี๋เล็กมากกกก
หลอกป๊าว่าเป็นตุ๊ด
สุดท้ายจะได้แต่งกับเกย์ เข้ากันๆๆๆๆ
รออ่านตอนจบนะคะ~~

[Mouse2U]

ได้แต่งงานกับคนที่เคยให้สัญญากันเอาไว้ตั้งแต่เด็กๆ แบบนี้โรแมนติกดีจังเลยน้า~~

[Baruda]

เพราะอย่างนี้เองอังเปาถึงไม่อยากแต่งงาน แต่ยังไงก็ได้แต่งกับพายัพละเนาะ

[โซ อึน]

Part 4 ส่งตัวเจ้าสาว


   “ม๊า ทำไมต้องแต่งหน้าอั๊วะแบบนี้ด้วยเล่า น่าอายจะตาย”อั่งเปาบ่นบ่นกระปอดกระแปด

   เมื่อต้องตื่นขึ้นมาแต่เช้าตรู่ตีสามตีสี่ขึ้นมาแต่งตัวด้วยชุดกี่เพ้าสีแดงเถือกปักดิ้นสีทองอร่าม ไหนจะยังมงกุฎแปลกๆมาสวมอยู่บนหัว กับผ้าคลุมหน้าสีแดงเอาไว้ให้เจ้าบ่าวเปิดเวลาทำพิธี

   ก็เข้าใจว่าเป็นตระกูลที่มีเชื้อสายจีน แต่ก็ไม่เห็นต้องให้เขาแต่งชุดแดงเข้าพิธีแบบนี้

   แล้วทำไมไอ้ลิงดำมันถึงได้ใส่ชุดไทยที่เป็นแบบโจงกระเบนเท่ๆอยู่คนเดียวล่ะ

   ยิ่งคิดก็ยิ่งน้อยใจ พอบ่นเข้าหน่อยม๊าก็อ้างว่าชุดนี้ใส่มาตั้งแต่รุ่นอาม่ารุ่นอากง ก็เลยต้องยอมๆเขาไป

   แต่ใครจะไปคิดว่ามันจะจบแค่นั้น ไหงถึงต้องแต่งหน้าเป็นลิงแสมตูดแดงเป็นงิ้วอย่างนี้ล่ะ

   แล้วไอ้แดงๆเป็นวงๆเท่าเหรียญสิบที่มันแต้มอยู่บนแก้มทั้งสองข้างนี่มันอะไร มันจะตลกเกินไปแล้ว

   “ลื้ออยู่เฉยๆเถอะน่า ตอนอั๊วะแต่งกะป๊าลื้ออั๊วแต่งเยอะกว่านี้อีก นี่แค่ชิลชิลอาตี๋เล็ก”

   นี่ขนาดชิลชิลขอม๊านะเนี่ย หน้ายังกับตูดลิงแสม ถ้าจัดเต็มนี่จะขนาดไหน

   ไม่อยากจะคิดเลยว่า ถ้าไอ้ลิงดำเห็นเขาในสภาพนี้แล้วจะหัวเราะเยาะเขาขนาดไหน





   “พายัพไหนเจ้าสาวแกวะ ฉันมาตั้งนานแล้วยังไม่เห็นหน้าเจ้าสาวแกเลย”เสียงถามของเพื่อนสนิททำให้พายัพหันไปขมวดคิ้วใส่เพื่อน

   ไม่รู้จะปรับอารมณ์เป็นอารมณ์ไหนดี จะว่าตื่นเต้นก็ตื่นเต้น รอที่จะเจอเจ้าสาวใจจะขาด

   “ประเพณีจีนเขาห้ามเจอหน้ากันอาทิตย์หนึ่ง ตอนนี้เก็บตัวอยู่”พายัพตอบด้วยน้ำเสียงร้อนรน

   อยากจะเจอหน้าน้องอังเปาใจแทบขาด ไม่เจอกันร่วมอาทิตย์ก็คิดถึงแทบขาดใจแล้ว อยากจะอยู่ร่วมหอลงโลงกันไวไว

   “ไม่รู้ว่าเจ้าสาวแกกับแกใครจะหล่อว่า เนอะมาตินเนอะ”รามิเรสหนุ่มชาวอิตาลีเจ้าของเรือนผมสีน้ำตาลทองตาสีฟ้า
กระเซ้าเพื่อนสนิทในกลุ่มอย่างพายัพว่าที่เจ้าบ่าวที่กำลังกระวนกระวายใจอยากเจอเจ้าสาวเต็มแก่

   “แกก็ไปว่ามันรามี่ เผลอๆ แต่งไปเป็นเมียบ้านเขารึเปล่าก็ไม่รู้”มาตินหนุ่มลูกครึ่งเจ้าของเรือนผมสีน้ำตาลเข้มนัยน์ตาสี
น้ำตาลพูดแหย่เพื่อนสนิท

   “เออ ไอ้มาติน แกไม่แต่งบ้างให้มันรู้ไป”พายัพหันไปบ่นใส่เพื่อนหนุ่มเนื้อหอม

   “ช่วยไม่ได้ ก็สาวๆมันเรียกร้อง เยอะจนเลือกไม่ถูกว่าจะแต่งกับคนไหน เลือกคนนั้นก็กลัวคนนี้จะเสียใจ อยู่แบบนี้ตื่นเต้น
กว่าเยอะ”มาตินตอบพลางยกยิ้ม เสยผมขึ้นมาแล้วขยิบตาใส่สาวเจ้าที่มาร่วมงานแล้วส่งสายตาทอดสะพานมาให้

   “ฉันจะรอดูแกก็แล้วกัน ว่าคนอย่างมาติเนซคนนี้จะไหลไปได้ตลอดรอดฝั่ง”พายัพอดหมั่นไส้เพื่อนเพลบอยตัวดีไม่ได้

   “แน่นอนอยู่แล้ว”มาตินยักไหล่

   “สักวันเถอะน่า ได้มีผู้หญิงหอบลูกมาทิ้งไว้ให้เลี้ยง หรือไม่ก็ตกหลุมรักผู้ชายจนกลายเป็นเสือสิ้นลายไปเลยคอยดูสิ”พายัพขู่แกมแช่ง

   “ให้มันจริงเถอะน่า ถ้ามีลูกขึ้นมาจริงๆนะ ฉันจะเอาใจใส่ดูแลอย่างกับไข่ในหินเลย แล้วถ้าได้มีเมียเป็นผู้ชายแบบแกนะ ฉันจะยกขึ้นหิ้งเทิดทูนกราบเช้ากราบเย็นเลย คอยดูสิ”มาตินพูดเสร็จก็หัวเราะร่วน

   “ฮ่าฮ่า แกระวังนะไอ้กอลิล่า ถ้าเป็นจริงขึ้นมาฉันจะขำให้ดู”รามิเรสตบไหล่เพื่อน

   “เออ ว่าแต่มาติน แกก็ด้วยรามี่ สักวันแกจะเจอคนที่กำราบความเจ้าเล่ห์ของแกได้ คอยดู”พายัพขู่เพื่อนเจ้าบ่าวอีกคน

   “เฮ้ย เกี่ยวไรกับฉันวะ ฉันไม่ได้เยอะแบบมาตินมันสักหน่อย”รามิเรสบุ้ยปาก

   “ระวังกันเอาไว้แล้วกัน นี่ก็ได้เวลาแล้ว ฉันไปรอเจ้าสาวก่อน”พายัพยกนาฬิกาขึ้นดูเวลาก่อนจะตบไหล่เพื่อนเจ้าบ่าวทั้งสองแล้วเดินไปยังโต๊ะจัดพิธียกน้ำชาไหว้ฟ้าดิน

   โดยที่รู้เลยว่าเพื่อนเจ้าบ่าวทั้งสองกำลังขำอยู่กับคำทำนายที่กำลังจะเป็นจริงในไม่นานของเขา




   พายัพยืนรออยู่ตรงหน้าแท่นพิธีโดยมีญาติผู้ใหญ่ของทั้งสองฝ่ายนั่งรอกันอยู่ครบแล้ว เหลือแต่เจ้าสาวที่กำลังเดินเข้ามาทางประตูห้องโถงโดยมีคุณนายของเฮียเล้งแม่เจ้าสาวเป็นคนประครอง

   พายัพใจเต้นแรงเมื่อเห็นเจ้าสาวในชุดสีแดงปักดิ้นทองค่อยๆเดินใกล้เข้ามา ถึงจะไม่เห็นหน้าแต่ก็ตื่นเต้นจนแทบจะรอไม่ไหว อยากจะกระโจนไปดึงตัวเจ้าสาวมาทำพิธีซะให้เสร็จๆแล้วจับเข้าหอมันซะเลย แต่ก็ทำไม่ได้

   พอเจ้าสาวเดินมาใกล้ก็ถึงได้ไปรับเจ้าสาวมาจากมือแม่ของเขา มือเจ้าสาวนิ๊มนิ่ม นิ่มจนอยากจะฟัดจูบลงไปแรงๆแต่ก็ต้องอดใจเอาไว้

   พอจูงเจ้าสาวมาก็ได้เวลาเปิดผ้าคลุมหน้าเจ้าสาวออก

   ใจมันเต้นตุ๊มตุ๊มต่อมต่อม มือแทบสั่นเวลาที่เปิดผ้าแดงออกมา

   แต่ภาพที่เห็นก็ทำเอากลั้นขำแทบไม่ทัน ได้แต่อมยิ้มแก้มป่อง

   น้องอังเปาที่หน้าขาวอยู่แล้วโบ๊ะแป้งจนหนาหน้ายิ่งขาวเข้าไปใหญ่ คิ้วก็เขียนจนโก่งเป็นสะพานพระรามแปด แถมแก้มป่องทั้งสองข้างก็แต้สีแดงๆเป็นดวงกลมๆใหญ่ๆเอาไว้อย่างกับตูดลิง ถ้าเป็นคนอื่นที่ไม่ใช่พี่พายัพนี่ขำไปแล้ว

   พอเห็นเขาทำหน้าอมยิ้มน้องอังเปาก็ขมวดคิ้วมุ่นไม่พอใจใหญ่เลย แต่ทำไมมันถึงดูน่ารักน่าชังแบบนี้นะ ชักอยากจะพาเข้าหอไวไวแล้วสิ


   แล้วพิธีไหว้ฟ้าดิน และยกน้ำชาให้บรรดาญาติผู้ใหญ่ก็จบลง ตามด้วยพิธีรดน้ำสังข์ในแบบของไทย


   “เหนื่อยไหม”พายัพยกผ้าเช็ดหน้าซับเหงื่อบนหน้าผากมนมนให้เจ้าสาว

   “เหนื่อยสิ ลองมาตื่นตีสามมาแต่งหน้าเป็นตูดลิงดูไหมล่ะ”อังเปาตอบหน้าบูดเป็นตูดลิง แต่ยังไงก็น่ารักสำหรับพายัพอยู่ดี

   “เอาน่า เดี๋ยวก็เสร็จแล้วครับ”พายัพปลอบใจเมื่อพิธีตอนเย็นกำลังจะเริ่มขึ้น

   นึกเห็นใจเจ้าตัวแสบที่ทำท่าทำทางเหนื่อยเต็มทน


   ตอนนี้อังเปาอยู่ในชุดสูทสีเทาดูสะอาดตาค่อยยังชั่วใจขึ้นมาที่ไม่ได้ถูกจับใส่ชุดเจ้าสาวฟูฟ่อง

   ทั้งพิธีเช้า ทั้งพิธีเย็น เล่นเอาเจ้าตัวเหนื่อยไปเลย

   แต่ก็ดีใจยังไงไม่รู้ที่มีคนคอยปลอบคอยซับเหงื่อให้ อย่างน้อยวันนี้มันก็ไม่ได้แย่ทั้งวัน

   “เดี๋ยวให้เจ้าบ่าวกับเจ้าสาวมาเล่าให้ฟังกันดีกว่าว่าเจอกันอย่างไรตอนไหน มีใครอยากฟังไหมครับ”พิธีกรพูดขึ้นทำเอาตี๋
เล็กของบ้านแทบจะขึ้นไปหักคอพิธีกร

   เดินไปทั่วงานจนปวดขาหมดแล้ว ไหนจะกล่าวนั่นกล่าวนี่ นี่ยังจะให้ขึ้นไปเล่าบนเวทีอีกเหรอว่าเจอกันตอนไหน ให้ตายก็
ไม่เล่าเด็ดขาด



   แต่จนแล้วจนรอดก็ถูกลากมาบนเวทีท่ามกลางเสียงเชียร์ของพี่พี่น้องๆและและลากของเจ้าบ่าวผิวเข้มหน้าหล่อ



   “อะไรเล่า อยากเล่าก็เล่าสิ”ตี๋เล็กเบือนหน้าหนีไมโครโฟนที่พายัพจงใจยื่นมายั่วโมโหเล่น

   แล้วก็ได้ผลเมื่อเจ้าตัวหันไปขู่ฟ่อๆใส่

   “จะว่าเจอกันตอนไหน หลายคนก็อาจจะไม่เชื่อนะครับ ตอนนั้นผมยังแค่อายุสิบสอง ยังคิดอะไรไม่ค่อยได้ตามภาษาของเด็กๆ”พายัพเริ่มเล่า

   ทำเอาเจ้าตัวแสบที่ยืดหน้ามุ่ยอยู่ข้างๆหนไปมองตาโต

   นี่ตกลงจะเล่าเรื่องน่าอายให้คนอื่นฟังจริงๆรึไง

   พอหันไปมองค้อน มือใหญ่ๆก็ยกมาลูบหัวเขาทำอย่างกับเขาเป็นลูกแมวโชว์แขกที่มาร่วมงานให้เขาได้หัวเราะชอบใจซะงั้น มันน่านักไหมล่ะ ฝากไว้ก่อนเถอะ

   “ตอนแรกที่ผมเจอเขา ผมเห็นเขานั่งอยู่คนเดียว ไม่มีเพื่อนเล่น แวบแรกที่ผมเห็นผมก็คิดว่า คนอะไรตัวข๊าวขาว ก็เลยเดินเข้าไปมองใกล้ๆ ก็เห็นเด็กน่ารักๆแก้มป่องๆ แก้มเหมือนซาลาเปา”พายัพหยุดพูดแล้วหันมาหยิกแก้มป่องๆที่ยืนอยู่ข้างๆ
เรียกเอาคนทั้งห้องจัดเลี้ยงส่งเสียงโห่ชอบใจ

   “พอเห็นอย่างนั้นก็เลยเข้าไปตีสนิทด้วย ไปเล่นด้วย ไปไปมามาก็กลายเป็นสนิทกัน เล่นด้วยกันตลอด แล้วใครจะไปคิดล่ะว่า จู่ๆเจ้าตัวจะมาบอกผมว่า อุ๊บ”ยังไม่ทันได้พูดตี๋เล็กก็กระโดดตะปบปากพูดมากไม่ให้ได้พูดอะไรให้อายคนอื่นไปมากกว่านี้

   เล่นเอาคนที่รอฟังโห่กันเสียงดังเข้าไปอีก

   “อาตี๋เล็ก ลื้อจะปิดปากผัวลื้อทำไม ม๊าอยากฟัง ม๊าไม่รู้มาก่องเลยว่าพวกลื้อเคยเจอกัง”ม๊าส่งเสียงแว๊ดๆมาจากหน้าเวที

   “นั่นสิ ไม่เหงเคยบอกอั๊วะ”เฮียเล้งเสริม ทำเอาอั่งเปามุ่ยหน้ายอมปล่อยมือออกจากปากเจ้าบ่าว

   “หึหึ นั่นแหละครับ แล้วเด็กแก้มซาลาเปาขาวขาวคนนั้นก็ขอผมแต่งงาน ทำเอาผมอึ้งไปเลย”พูดจบเสียงเฮก็ดัง ต่างก็ประทับใจกับเรื่องที่เจ้าบ่าวเล่า

   “พูดมากน่าไอ้ลิงดำ”อังเปาพึมพำหน้าแดง

   “พอวันรุ่งขึ้น เจ้าตัวก็หายไป ไม่มาโรงเรียนอีกเลย เพราะเข้าใจผิด เห็นผมไปจับมือกับเด็กผู้หญิงคนอื่น เขาก็เลยโกรธไม่มาโรงเรียนอีก ตั้งแต่วันนั้นจะว่ายังไงดี เสียเซ้ลล่ะมั้งที่โดนขอแต่งงานได้วันเดียวก็โดนทิ้ง ตั้งแต่นั้นมาก็คอยตามหาตลอด
แต่ก็ไม่เจอ พอมาเจออีกทีก็ตอนที่พ่อบอกว่าจะพามาดูตัว ถ้าวันนั้นผมปฏิเสธการดูตัวไป ผมคงไม่มีวันสุขแบบวันนี้ ผมเชื่อว่า
ทุกสิ่งทุกอย่างที่เกิดขึ้นมันเป็นพรหมลิขิตที่ทำให้เราสองคนมาเจอกัน ตอนนี้ผมได้มาทวงสัญญาที่เขาให้ไว้ว่าจะแต่งงานกับผม แล้วผมก็ได้ในสิ่งที่ผมต้องการมาทั้งชีวิต นั่นคือได้แต่งงานกับเขา ต้องขอบคุณโชคชะตาครับ ที่นำพาเรามาพบกัน”

   พูดจบเสียงโห่ร้องของคนในห้องจัดเสียงก็ดังขึ้นด้วยความประทับใจจากเรื่องที่ได้ยิน

   แต่นั่นมันก็ไม่เท่าเจ้าสาวตัวแสบยืนเม้มปากอยู่ข้างๆ น้ำตาคลอจวนจะไหลแหล่มอไหล่แหล่ ทำเอาพายัพต้องความเจ้าตัวเข้ามากอดปลอบยกใหญ่

   “ไอ้บ้า”อังเปาทุบอกเจ้าบ่าวไปทีหนึ่ง พลางเช็ดน้ำตาที่จวนจะไหลลงมาออก


   “จูบเลย จูบเลย จูบเลย จูบเลย”เสียงเชียร์จากแขกที่มาร่วมงานทำเอาเจ้าสาวหน้าเหลอหลา

   แต่ก็ไม่ทันซะแล้วเมื่อเจ้าบ่าวยกมือทั้งสองข้างประครองหน้าเจ้าสาวเอาไว้แล้วประกบจูบโชว์แขกผู้มาร่วมงาน







   พอได้ฤกษ์ได้ยามญาติๆพร้อมกับเจ้าบ่าวเจ้าสาวก็พากันมาที่ห้องสวีทของโรงแรมเพื่อมาส่งตัวเจ้าสาว

   ต่างฝ่ายต่างก็อวยพร ต่างก็ร่วมยินดีแล้วทยอยกันออกไปทั้งให้เจ้าบ่าวกับเจ้าสาวอยู่นั่งมองหน้ากันอยู่บนเตียงที่เต็มไปด้วยกลีบกุหลาบ




   ตี๋เล็กมองเตียงกลีบกุหลาบอย่างกระดากใจ จะทำยังไงดีหากไอ้ลิงดำมันหน้ามือลุกมาปล้ำเขา

   “เป็นอะไรไป เงียบเชียว ปกติเห็นบ่นเอาบ่นเอา”

   “มะ ไม่ใช่สักหน่อย แค่เหนื่อยต่างหาก”

   ใครบอกล่ะ ไอ้เหนื่อยมันก็ทนได้อยู่หรอก แต่ไอ้อยู่ในห้องสองต่อสองกับไอ้ลิงดำนี่สิ ไม่รู้ว่ามันจะทำอะไรเขาบ้าง


   “อาบน้ำกันไหม”อีกฝ่ายชวน

   “มะ ไม่ อาบก่อนเลย”ตี๋เล็กปฏิเสธ

   “’งั้นพี่อาบก่อนนะ”

   แล้วเจ้าบ่าวก็อาบน้ำอาบท่าอยู่พักใหญ่จนออกมาทั้งผ้าเช็ดตัวผืนเดียวที่พันเอาไว้รอบเอวจะหลุดแหล่มิหลุดแหล่แล่นเอา
ตาแทบถลน

   รู้อยู่หรอกว่าไอ้ลิงดำมันหล่อ แต่ก็ไม่ได้คิดว่าหุ่นมันจะดีแบบนี้ ไม่รู้ว่ามันเอาเวลาตอนไหนไปเข้าฟิสเนส หรือว่ายังไง ทำไมมันถึงได้ดูดีอย่างนี้

   อย่าว่าแต่เรื่องแค่นี้ยังไม่รู้เลย ไอ้ลิงดำมันทำงานอะไร หรือชอบอะไรเขายังไม่รู้เลยด้วยซ้ำ แต่มันดันรู้เรื่องราวเขาหมดเลย

   ว่าแล้วมันก็น่าน้อยใจ เลยคว้าผ้าเช็ดตัวเข้าไปอาบน้ำบ้าง

   “อย่าอาบนานล่ะ”เสียงกระเส่าบอกมาทำให้ตี๋เล็กสะดุ้งเฮือก

   สั่งแบบนี้หมายความว่าไง หมายถึงอย่าอาบน้ำนานนะเดี๋ยวเป็นหวัด หรือว่าอย่าอาบน้ำนานนะ รอทำลูกอยู่

   แค่คิดก็ขนลุกแล้ว


   “ผ่านไปชั่วโมงกว่าที่นั่งเล่นเกมส์อยู่ในห้องน้ำจนโทรศัพท์แบทหมดเพื่อถ่วงเวลารอให้ไอ้ลิงดำมันหลับ

   ร่างสูงโปร่งของอังเปาค่อยๆแง้มประตูห้องน้ำออกมา พอมองลอกออกมาก็เห็นว่าไฟในห้องปิดแล้วเลยถอนหายใจ

   ย่องออกมาเบาเบา พลางมองไปที่เตียงนอนที่มองไม่ค่อยถนัดเพราะว่ามันมืด

   “กะแล้วว่าต้องเป็นอย่างนี้”สิ้นเสียยังไม่ทันได้ตกใจดี ร่างทั้งร่างก็ถูกอุ้มจนลอยแล้ววางลงบนเตียงตามด้วยร่างกายสูง
ใหญ่คร่อมทับกันไม่ให้หนีไปไหน

   อังเปาตกใจตาโต ดันอกล่ำๆเอาไว้ไม่ให้เข้ามาใกล้ ทั้งตัวมีผ้าขนหนูผืนเดียวพันรอบเอวไว้เหมือนกันจนรู้สึกได้ถึงผิวหนังของอีกฝ่ายที่กำลังแนบชิดกัน

   “จะ จะทำอะไรน่ะ”ถามไปทั้งๆที่รู้อยู่แก่ใจ

   “กำลังจะปั๊มลูกไงล่ะ”พายัพตอบเสียงกระเส่า

   เริ่มซุกหน้าเข้ากับลำคอขาวๆหอมกรุ่นครีมอาบน้ำ

   “อื้อ ดะเดี๋ยว”ห้ามไปก็เท่านั้น

   ร่างกายมันก็เริ่มร้อนผ่าวขึ้นมา

   ไม่ได้รู้เลยว่าน้ำชาที่ยกดื่มตอนก่อนจะส่งตัวเสร็จนั้นมันมีอะไรผสมอยู่ด้วยฝีมือของญาติผู้ใหญ่ตัวดีทั้งหลาย

   “อือ”ยิ่งโดนจูบยิ่งโดนลูบก็ยิ่งรู้สึกร้อนไปทั้งตัว

   “เป็นเด็กดีนะครับ”เสียงกระซิบดังข้างหูทำเอาอารมณ์ยิ่งเตลิดเข้าไปใหญ่

   ถ้าเป็นปกติที่โดนพูดเหมือนเป็นเด็กคงจะโมโหแล้วทึ้งตัวไอ้ลิงดำไปแล้ว แต่นี่อะไร

   ยอมให้มันทั้งกอดทั้งจูบ แล้วก็กอดมันตอบด้วยเนี่ยนะ

   “อือ พะ พายัพ”แถมเรียกชื่อมันด้วย

   นี่เขาเป็นอะไรเนี่ย

   “อืม คนเก่ง”เสียงทุ้มพร่ากระซิบข้างหูพร้อมกับมือร้อนๆกอบกุมเอาแท่งเนื้อของเขาแล้วรูดเบาเบา

   “อะ งือ ทำอะไรน่ะ”ถามไปทั้งๆที่รู้อยู่แก่ใจ

   ความรู้สึกเสียวซ่านมันก่อตัวจนแทบระเบิดออกมา ไม่เคยรู้สึกอย่างนี้มาก่อนเลย

   รู้สึกดีจนเหมือนกับตัวลอยได้

   ชอบที่โดนจูบไปทั้งตัว ชอบที่โดนกอดโดนลูบไล้ ทำไมถึงได้รู้สึกชอบอะไรที่มันน่าอายๆแบบนี้ไปได้

   มือและเท้ามันทั้งจิกทั้งเกร็งจนแทบบ้า

   ทำไมไอ้ลิงดำมันถึงได้เก่งขนาดนี้ มันทำเอาเขารู้สึกชอบเรื่องแบบนี้ได้ยังไง

   “อะ อื้อ”ส่งเสียงร้องเบาเบาเมื่อช่อองทางข้างหลังรู้สึกว่ามันมีอะไรสอดเข้ามาเบาเบา แต่มันก็รู้สึกแน่นแล้วก็เสียดๆ

   มันขยับเข้าออกแล้วก็เพิ่มเอามาอีกทำให้ยิ่งอึดอัดแต่ก็เริ่มรู้สึกดีขึ้นมา รู้สึกดีจนต้องกอดอีกฝ่ายเอาไว้แล้วได้แต่คราง
อย่าพอใจทั้งที่ตาคอยปรือมองอีกฝ่ายยามที่สายตาคมกริบนั้นมองมา

   แค่โดนมองก็รู้สึกว่าร่ากายมันเหมือนกับถูกเผาด้วยสายตานั้นๆจนแทบจะมอดไหม้ นี่มันเกิดอะไรขึ้นกันนะ

   “อะ โอ้ย จะเจ็บ”พอนิ้วที่สอดเข้ามาได้ที่ก็ถูกถอนออกไปทำให้ต้องมองค้อนอีกฝ่าย แต่ก็ต้องมุ่ยหน้าเมื่อถูกแทนที่ด้วยอะไรที่ใหญ่กว่าแล้วก็ร้อนเอามากๆ

   ถึงได้ผวาตัวเข้าไปกอดร่างกายใหญ่โตกว่าแน่น แล้วก็กัดฟันเข้ากับไหล่หนาหนา

   จนขอร้อนๆนั่นมันเข้ามาได้หมด แล้วขยับเข้าออก แรกๆก็รู้สึกอึดอัดจนดิ้นทุรนทุราย แต่หลังก็รู้สึกดีจนด้านหน้ามันอึดอัดอยากจะปล่อยออกมาใจจะขาด แต่ก็ถูกห้ามเอาไว้

   ยิ่งสิ่งนั้นมันกระแทกเข้ามาแรงเท่าไรก็ยิ่งร้องเสียงดังผวาเข้ากอดอีกฝ่ายแน่น

   เป็นอย่างนี้ไปนานเท่าไรก็ไม่รู้ ตั้งแต่ไอ้อนุญาตให้ปล่อยออกมาครั้งแล้วครั้งเล่า ถูกกระแทกเข้ามาทำให้รู้สึกเหมือนขึ้น
สวรรค์นับครั้งไม่ถ้วน

   จนทั่งเหนื่อยทั้งเพลียจากที่เป็นอยู่ทุนเดิมแล้ว ทำให้รอบสุดท้ายปล่อยเสร็จแล้วก็สลบไปเลย ทิ้งให้อีกฝ่ายขยับต่อเพราะยังทำภารกิจค้าง
   



   ตื่นมาอีกทีก็รุ่งเช้าแล้ว ทั้งปวดทั้งเมื่อยตัวจนอยากจะร้องไห้ ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น

   พอมองไปข้างๆตัวก็เจอไอ้ลิงดำมันนอนเปลือยอกอยู่ถึงกับสะดุ้งลุกขึ้นมามองดูตัวเองก็ไม่ได้ใส่เสื้อเหมือนกัน

   ใจมันเต้นตุ๊มๆต่อมๆภาวนาว่าให้มีอะไรใส่ปิดเปาน้อยอยู่ใต้ผ้าห่มด้วยเถอะ แต่พระเจ้าไม่เคยเข้าข้างตัวแสบอย่างเขาอยู่แล้ว

   นอกจากเปาน้อยจะนอนตายหมดสภาพแล้ว พายัพยักษ์ยักษ์ผงาดรับอรุณขู่ๆฟ่อฟ่อเป็นเชิงทักทายว่าเอาอีกไหม เล่นเอาแทบลมจับ

   “ตื่นแล้วเหรอครับ เด็กดี”เสียงแหบทักทายก่อนจะยกมือขึ้นมาลูบหัวเขา

   แต่มันไม่ใช่เรื่องนั้นที่จะต้องมาใส่ใจ

   นี่มันเกิดอะไรขึ้น นี่เขาเสียตัวให้ไอ้ลิงดำมันแล้วใช่ไหม


   ไม่จริงน่า เจ็บปวดใจที่สุด เป็นไปไม่ได้

   ภาพต่างๆที่เกิดขึ้นได้ไหลเวียนเข้ามาในสมองอย่างรวดเร็วทำเอาตี๋เล็กหน้าแดงก่ำ

   “ไอ้บ้าเอ๊ย”ว่าแล้วก็หยิบหมอขึ้นมาตีใส่ไอ้เจ้าบ่าวงี่เง่าทันที

   แต่นั่นมันก็สะเทือนไปถึงลำไส้ใหญ่ทำเอารู้สึกได้เลยว่าเมื่อคืนดุเดือดกันแค่ไหน

   “เป็นอะไรไหมครับ”พายัพถามเมื่อเห็นภรรยานิ่วหน้าบอกว่ากำลังเจ็บอยู่

   “ไม่ต้องมายุ่งเลย ไอ้ลิงดำ ไอ้งี่เง่า ไอ้ อะ อะ ไอ้บ้า”พอเหลือบไปเห็นพายัพยักษ์ใหญ่ผงาดดันผ้าห่มจนนูนขึ้นมาก็ถึงกับไปต่อไม่ถูก



   เพราะชีวิตมันได้ถูกลิขิตมาแล้วว่าเกิดมาคู่กัน

   ต่อให้หนียังไงก็หนีไม่พ้น



   
   “จะไปไหน นี่ไม่ใช่ทางไปบ้านสักหน่อย”อังเปาโวยวายเมื่อพายัพขับรถมาในเส้นทางที่คุ้นตา

   เจ้าตัวนั่งมองเส้นทางที่ไม่ใช่ทางกลับบ้าน ทั้งที่ยังนั่งอยู่บนเบาะที่มีหมอนอิงรองก้นอย่างดีกันกระแทก

   “ก็ไม่ได้พากลับบ้านนี่ครับ”

   “แล้วจะพาไปไหน ไม่ไปไหนทั้งนั้น เจ็บตูด ไม่อยากไปไหน พากลับบ้านเดี่ยวนี้”

   “เดี๋ยวก็รู้เอง”พายัพยิ้มมุมปาก

   ไม่นานก็ขับรถมาจอดหน้าบ้านสองชั้นหลังใหญ่ที่พึ่งจะตกแต่งเสร็จหมาดเพื่อให้ทันวันแต่ง

   “พามานี่ทำไม บ้านใคร”

   อังเปาพอรถเข้ามาจอดในบ้านที่ไม่คุ้นตา แต่ก็สวยถูกใจถามขึ้นมา

   “เรือนหอของเราไง”พายัพยิ้ม

   “อะ อะไรนะ เรือนหอ ได้ยังไง ไหนไม่เห็นมีใครเคยบอกอะไรเลย”พอได้ยินดังนั้นก็โวยวายแทบจะทันที

   “เคยบอกไปแล้วแต่ไม่เห็นจะสนใจว่าอะไรนี่ครับ”พายัพบอกด้วยน้ำเสียงเจ้าเล่ห์

   “ไม่เห็นจะรู้เรื่อง ไม่เอา ไม่อยู่ จะกลับบ้าน”

   “กลับได้ยังไง แต่งออกมาแล้วก็ต้องอยู่บ้านสามีสิ”

   “อะ อะไร ใครเป็นสามีใคร พูดให้ดีดีนะ ไอ้เฉาก๊วย กลับบ้านเดี๋ยวนี้ อยู่ไม่ได้ ของใช้เสื้อผ้าจิปาถะอยู่บ้าน เพราะงั้นกลับบ้านเดี๋ยวนี้”

   “ใครบอกล่ะว่าไม่มีของใช้ ของอื่นๆของอังเปาทั้งหมดป๊ากับม๊าอังเปาขนมาไว้ให้หมดแล้ว ไม่เชื่อก็ลองไปดูสิ”

   “อะไรนะ”

   หมายความว่าไง ใครจะไปเชื่อ ไม่เห็นจะรู้เรื่องอะไรเลย

   ถึงได้เดินเข้าบ้านไปสำรวจพอก้าวแรกเข้าไปในบ้านก็เจอรูปแต่งงานบานเบ้อเริ้มแขวนอยู่ตรงทางเข้าพอดีเปะ นั่นไม่พอ ของใช้ต่างๆก็ถูกขนเอามาไว้อย่างดิบดีเรียบร้อยโรงเรียนเฮียเล้ง

   ไม่มีปรึกษาลูกคนเล็กสักคำ นี่มันอะไรกัน จะมีใครสนใจฟังเขาบ้างไหมเนี่ยยยยยยยยย

   “ของก็มาครับแล้ว ขาดแต่คนเข้าอยู่ เราไปดูเตียงของเรากันข้างบนดีกว่านะ”

   พูดจบเจ้าตัวก็ถูกอุ้มขึ้นพาดบ่าทันที

   “เดี๋ยวสิ อะไรเนี่ย จะบ้ารึไง ปล่อยนะเว้ย ไอ้ลิงดำ ไอ้บ้าเอ้ย”

   ได้แต่โวยวายแต่ก็โดนอุ้มขึ้นไปชั้นบนของบ้านเรียบร้อยแล้ว

   ไม่รู้ว่าหลังจากนี้จะเจออะไร




   สุดท้ายก็มานอนหน้ามุ่ยขยำผ้าห่มอยู่บนเตียงอย่างเจ็บใจ แถมเจ็บตูด เสื้อผ้าก็ไม่รู้ว่ากระจายไปทางไหน

   ได้แต่ทำหน้าไม่พอใจใส่คนข้างๆที่ยิ้มเผล้อย่างสบายใจสบายพายัพยักษ์ไปเรียบร้อย

   “โกรธเหรอครับ”ถามไปแต่ก็ดึงเอาตี๋เล็กจอมขี้งอนขึ้นมานั่งบนตัก

   “เอ้ยอะไรเล่า ปล่อยซี่”พอโดนอุ้มขึ้นมานั่งตักก็ถึงกับรู้ว่าพายัพยักษ์มันไม่ยอมตายจริงๆ

   แถมยังผงกหัวสะกิดตูดเขาอีก

   “นี่ โกรธเหรอครับ”

   “เออ โกรธ”

   “หายงอนนะครับ เดี๋ยวเย็นนี้พาไปกินข้าวที่บ้าน”

   “เออ”ได้แต่นั่งนิ่งๆเพราะกลัวพายัพยักษ์จะกัดตูดเอา

   
   “พายัพ”เรียกเสียงเบาหลังจากที่กอดกันอยู่พักใหญ่

   “ว่าไงครับ”

   “ถามอะไรหน่อยสิ”

   “อือ ถามได้เลย ถามเยอะๆก็ได้”พายัพตอบพร้อมกับหอมแก้มป่องๆไปฟอดใหญ่

   “อยากรู้ว่าทำงานอะไร ไม่เคยบอกเลยล่ะ”

   “อยากรู้เหรอ”

   “ก็เออน่ะสิ ใครจะไม่อยากรู้ว่าผัว เอ้ย คนที่อยู่ด้วยกันทำงานอะไร”

   “หึหึ อยากรู้ทำไงครับ”พายัพยิ้มเจ้าเล่ห์หันแก้มให้เจ้าตัว

   “เออ ดีแต่ได้ น่าเบื่อ”ถึงจะพูดอยากนั้นแต่ก็ยอมกดจมูกลงบนแก้มของอีกฝ่าย

   “งั้นดูนี่นะ”พายัพพูดจบก็เอื้อมหยิบนิตยสารที่อยู่หัวเตียงมาส่งให้เจ้าตัวขี้สงสัย

   “เอามาให้ทำไม”อังเปาหน้ามุ่ย

   “ก็ดูเอาสิ”พายัพพยักหน้าให้มองที่หน้าปก

   พอเจ้าตัวเห็นก็อ้าปากเหวอ พึ่งจะรู้ว่าสามีเป็นนายแบบ มิน่าหุ่นถึงได้ดีขนาดนี้

   ไม่แปลกใจเลยว่าทำไมในงานเลี้ยงถึงได้มีคนมาร่วมงานเยอะแล้วก็กล้องอีกหลายสิบตัว

   ตกลงเขาได้สามีเป็นนายแบบคนดังใช่ไหมเนี่ย ทำไมชีวิตมันถึงได้ดูวุ่นวายขนาดนี้

   
   
   



   
จบแล้ว ฟินน่าเร่ เอาฮาอย่างเดียว  ในช่วงที่คิดอะไรไม่ออก

กดบวกกดเม้น กดอะไรก็แล้วแต่ ขอบคุณจ้าที่คอยติดตาม

มีใครเห็นตัวละครคุ้นๆโผล่มาบ้างน้อ จะมีใครจำได้บ้าง

[Mouse2U]

อังเปาน่ารักเชียวค่ะ ปากบอกไม่ทำๆ แต่ก็คล้อยตามพายัพตลอดเลย~  

 

[wonderbe]

น่าร้ากกกกกกกกกกก

[kun]

เสร็จโรงเรียนลิงดำไปแล้วอังเปา อิอิ
พายับหื่นน่ะเนี่ยเล่นซะอังเปาหมดแรงเลย ฮ่าๆๆๆ
อังเปาขี้งอนได้น่ารักอ่ะ จบซะแล้ว
เห็นเพื่อนเจ้าบ่าว2 คน เหมือนจะมีเรื่องราวให้ตามอ่านเลย เราไม่คุ้นอ่ะ จะได้ตามไปอ่าน อิอิ

[B52]

ฟิน

[tomybsl]

สนุกอ่ะ  
จนอยากจะบอกคนเขียนอย่างหนึ่งว่า....





....ขอตอนพิเศษสักตอนได้ไหม....

[GBlk]

ขอบคุณครับ

[arij-iris]

อาเฮียลิงดำอย่างหื่นอ่ะ เล่นซะสลบคาอกเลยน้าาาาาาา

[makone]

ฟินมากๆๆ อังเปา พายัพ ขอตอนพิเศษหน่อยได้ไหมค่ะ