หัวข้อ: พี่โหดครับ มารักกับผมไหม? (End)

[Poseidon]

นังผ้ามันก็ยังบ้า(น่ารัก)เหมือนเดิม 5555

[yai feel]

พี่โหดครับ มารักกับผมไหม?

ตอนที่44 นี่หรือคือตอนจบ

เพียงอึดใจ ผมก็มายืนอยู่ในตัวเมืองขอนแก่นแล้ว ก่อนมาผมไปเคาะห้องบอกเฮียมันเรียบร้อยแล้วด้วย แต่มันพูดอะไรแปลกๆด้วยครับ มันบอกว่า 'เดี๋ยวก่อน! เจ็บนะไอ้บ้า' อะไรทำนองนี้ สงสัยแม่งเล่นเปายิงฉุบดีดมะกอกกันอยู่

อย่างแรกคือผมหาโรงแรมครับ เพราะคิดว่าจะอยู่ในเมืองอีกหลายวัน จะไปพักกับไอ้เต้ก็งอนมันอยู่ด้วย พอโทรศัพท์ผมมีสัญญาณ มันก็โชว์เบอร์ที่พยายามติดต่อผม ไอ้เต้3สาย มันคงรู้ว่าพยายามไปก็สูญเปล่าเพราะบ้านผมไม่มีสัญญาณ มีเบอร์แปลกที่ผมไม่คุ้นเคยด้วย

พอได้ห้องผมก็ต่อสายไปหาพี่ซุสทันที

[ผ้า?]

"ฮัลโหลวววววพี่ซุส! เป็นไงบ้าง ผ้าคิดถึง ผ้าเหงามาก งือ กลับมาตอนนี้เลยไม่ได้หรอ?"
พอพี่เขารับปุ๊บ กูรัวความรู้สึกใส่เขาทันที

[มึงโทรมาได้ไง?]

"ผ้าเข้ามาเที่ยวในเมือง พี่ซุสทำอะไร อยู่ไหน"

[กูอยู่กรุงเทพฯ มาคุยเรื่องมรดกของแม่]

"ไหนว่าอยู่ภูเก็ตไง โกหกผ้าหรอ?"

[ไม่ได้โกหก มึงไม่ตั้งใจฟังเองหรือเปล่า แล้วนี่อยู่กับใคร]

"ผ้าอยู่คนเดียว"

[มึงไม่ได้มาเที่ยวละ มึงหนีออกมาในเมืองใช่ไหม?]

"ไม่ใช่! ผ้าบอกเฮียแล้ว เฮียให้มา!"
อันที่จริงมันก็ไม่เชิงว่าให้ผมมาหรอก แต่ผมถือว่าผมบอกแล้ว

[ทำไมชอบทำแบบนี้ตลอด กูเข้าใจว่ามึงสติไม่ดี แต่มึงไม่สมควรทำอะไรตามใจตัวเองแบบนี้]

"ฮึก........ทำไมต้องดุด้วย! ฮือออออออ แค่คิดถึงมันผิดมากหรอ ที่พี่ซุสไม่คิดถึง ไม่อยากมีอะไรกับผ้าแล้ว เพราะพี่ซุสเบื่อผ้าใช่ไหม เกลียดแล้ว!! เกลียดแต่ไม่เลิกเว้ย! ไอ้บ้า!!! ไอ้บ้าๆๆๆ ฮึก......กูด่าตัวเอง ฮึ่ย! ไม่คุยแม่งแล่ว!!"
แล้วผมก็กดวางสายไป พอวางปุ๊บ.......กูไม่น่าไปพูดแบบนั้นกับเขาเลย ผมถอนหายใจยาวก่อนจะสะบัดหัวแล้วแบกอุปกรณ์วาดรูปออกไปข้างนอก(อารมณ์เปลี่ยนตามสภาพอากาศ) ยอมรับว่าไม่ได้วาดรูปมานานมาก เพราะจิตใจมันกระสับกระส่าย วุ่นวายหัวใจอย่างไรก็ไม่รู้

ผมเดินมานั่งที่สวนของโรงแรม มองไปรอบๆค่อยรู้สึกชื่นใจหน่อย สวนที่นี้สวยมากเลยครับ มองลงไปข้างล่างนี่เห็นรถราเต็มไปหมดเลย ค่อยอารมณ์ดีขึ้นมาหน่อย ผมลงมือวาดรูปช้าๆ พอมีอารมณ์วาดนี่ ไม่ว่าจะรูปอะไรผมก็วาดได้หมดเลย

ผมมองพู่กันในมือแล้วเบะปาก เชอะ! ถ้ามัวแต่คิดถึงคนซื้อให้ก็จะอ่อนไหวเกินไปละ เฮ้อ!!! ความรักนี่วุ่นวายเนอะ เข้าใจยากจริงๆ วาดรูปเสร็จแล้ว ไปเดินเที่ยวตลาดตรงนั้นดีกว่า ผมหมายมั่นกับตัวเองแล้ววาดรูปต่อ เสร็จอีกทีก็เกือบสองทุ่ม เฮ้อ..........เสร็จซะที

เสร็จแล้วผมก็เดินกลับมาที่ห้องเพื่อเอาของมาเก็บ แอบเปิดดูโทรศัพท์ด้วย เห็นพี่ซุสไลน์มาเยอะแยะเลย อาทิเช่น 'ขอโทษ' 'จะรีบกลับไป' 'คิดถึงมึงเหมือนกัน แต่งานนี้เลี่ยงไม่ได้' 'อย่าพูดว่ากูเบื่อมึงสิ มีแต่จะรักมากขึ้น'

เชอะ! แค่นี้ผ้าไม่หวั่นไหวหรอก............มุมปากกูเป็นไร ทำไมมันยกสูงขึ้นวะ ไม่ได้ใจอ่อนไม่ได้อะไรทั้งนั้นอะ ไม่ได้ดีใจด้วย โด่วววว

คืนนี้กูจะเปิดกล้องคุยกับพี่ซุส เย้!!!!

ติ๊ก ติ๊ก ติ๊ก ติ๊ก ติ๊ก(เสียงนาฬิกาเดิน)

ผมนอนมองนาฬิกา รอคอยให้ถึงเวลาสองทุ่มครึ่ง(เพราะคิดว่าพี่ซุสคงจะว่างตอนสองทุ่มครึ่ง) อีกห้านาที ห้านาที ห้านาที แม่ง! ห้านาทีเหมือนห้าชั่วโมง นาฬิกา มึงโกงกูหรอไอ้เช็ดครก!!

55
....
56
....
57
....
58
....
59

โทรเลย!!!! ผมกดโทรออกทันทีเมื่อถึงเวลาสองทุ่มครึ่ง ตื่นเต้นๆ จะได้คุยกับพี่ซุสผ่านกล้องแล้ว เย้ๆ ใช้เวลาไม่นาน พี่ซุสก็รับ อ้ากกกกกกกกกก พี่ซุสในจอโทรศัพท์!!!! >.,< แถมเปลือยท่อนบน โอ้โนวววววววววววววว

"มึง......เป็นไรปะวะ?"
เสียงพี่ซุสเรียกสติผมมาอีกครั้ง กรรมโทษ พอดีผมเคลิ้มกับหัวนมพี่ซุสไปหน่อยครับ

"ไม่ได้เป็นอะไร คิดถึงจัง ทำไรอยู่"

"ทำงาน มึงล็อคห้องดีหรือเปล่า"

"เป็นห่วงผ้าอะดิ ไม่ต้องห่วงนะ ผ้าล็อคแล้วเรียบร้อย"

"หึ กูไม่ได้ห่วงมึงหรอก กลัวมีคนเมาเข้าห้องผิดแล้วมึงจับเขาปล้ำ หื่นนะมึงอะ"

"ง่า ไม่ได้หื่นซะหน่อย"

"อยากให้กูกดใช่ไหมล่ะ"

"เงียบเหอะ-///-"
ถึงผมจะพูดออกไปหน้าตาเฉยเมื่อก่อนหน้านี้ ก็ไม่ใช่ว่าจะเอามาพูดเล่นๆได้นะครับ

"เออผ้า.......มึงจำได้ไหม เมื่อปิดเทอมที่แล้วที่กูไปบ้านมึงครั้งแรกอะ"
ผมถอนหายใจโล่งที่พี่ซุสเปลี่ยนเรื่องก่อนจะพยักหน้า

"จำได้ดิ"

"อือ ที่กูกับมึงเล่นไพ่กัน แล้วมึงขอยอมแพ้เพราะกลัวโป๊ กูเลยเป็นคนชนะ กูนึกออกแล้วนะว่าจะสั่งอะไรมึง"
ผมเลิกคิ้ว รู้สึกตื่นเต้นขึ้นมาเฉยๆ

"หระ......หรอ? จะสั่งอะไรล่ะ"

"ค่อยบอกตอนกลับไป"
แม่ง เข้าตำราปล่อยให้อยากแล้วจากไป =_=

"จะกลับเมื่อไหร่"

"ไม่รู้เหมือนกัน"

"งั้นร้องเพลงให้ฟังหน่อย"
ผมนอนคว่ำ ยื่นโทรศัพท์ออกไปสุดแขน

"ไม่! แค่นี้แหละ"

"ไม่เอาดิ!!! พี่ซุส ร้องเพลงให้ฟังหน่อย เร็วๆ"
ผมลงทุนอ้อนสุดตีน งัดท่าเด็ดๆออกมาง้อเต็มที่ ทำหน้าให้มันดูน่ารักชนิดที่พี่ซุสเห็นแล้วต้องรีบร้องเพลงให้ฟังทันที นั่นคือสิ่งที่ผมคิดครับ แต่ความจริงคือ พี่ซุสมันกลอกตาบน ยกมือขึ้นนวดขมับตัวเอง

"ไม่เอา ไม่ชอบร้องเพลง"

"ถึงไม่ชอบร้องเพลง แต่ถ้าชอบผ้า ก็ร้องเพลงให้ผ้าฟังได้ไม่ใช่หรอ"
ฮิ้ววววววว ผมยิ้มกว้างจนเห็นเขี้ยว พี่ซุสส่ายหัวไปมาด้วยความเอือม

"มันคนละส่วนกัน เดี๋ยวรอให้ถึงงานแต่งของเราก่อน กูจะร้องเพลงให้มึงฟังอีกรอบ"
พูดไม่พอ ยังยักคิ้วให้ผมอีกต่างหาก อ้ากกกกกก เขิน!!!

"งั้น พี่ซุสแต่งงานกับผ้านะ สัญญาจะดูแลอย่างดีเลย แต่งงานกันเถอะนะ"

"ไอ้ผ้า! มึงหุบปากเดี๋ยวนี้ ไอ้เด็กเหี้ย แม่ง!!!"
พี่แกสบถหลายคำ ใช้มือปิดหน้าของตัวเอง สงสัยจะเขิน แต่เพศเดียวกันนี่แต่งงานกันได้ด้วยหรอ? หรือว่าแต่งเฉยๆไม่ต้องจดทะเบียนสมรส นั่นสิ ไม่ต้องจดทะเบียนสมรสก็ได้

"โอเคตามนี้นะที่รัก เดี๋ยวผ้าให้ป๊าหาฤกษ์ให้นะ ที่รักไม่ต้องห่วง ไปดูชุดไว้เลยนะ เค้าจะไปดูสถานที่ จะไปหาออแกไนซ์ฯ........"

"มึงหยุด! ไอ้ผ้า มึงเวิ่นห่าอะไรของมึง ถ้าจะแต่ง กูต้องเป็นคนขอเท่านั้น"

"จะยุ่งยากทำไม ผ้าก็ผู้ชายเหมือนกัน กว่าพี่ซุสจะกล้าขอก็ไม่ต้องแต่งกันพอดี นี่เราจะได้แต่งงานกันแล้วหรอ ตื่นเต้นว่ะ เดี๋ยวโทรไปอวดไอ้เฮียแป๊บ อ่าว ไม่มีสัญญาณนี่นา"

"หึ มโนไปก่อนเถอะมึง แค่นี้แหละ"

"ไม่อยากวาง"

"ถือไว้ระวังระเบิดใส่มือนะมึง"

"กล้าเล่นเนอะ"

"เออ กูวางละ คิดถึงมึงเหมือนกัน"

"ง่า >///< ฝันดีนะที่ยัก พี่ซุสวาง"
พี่ซุสกดวางไปแล้ว ผมกลิ้งนอนหงายแล้วยิ้มให้กับเพดาน ยกมือข้างซ้ายขึ้นมามอง อ้ากกกกกก กำไลหยก แกจะมีเพื่อนแล้วนะ

สามวันผ่านไป.........

ผมนอนกลิ้งอยู่ในโรงแรมเพราะไม่รู้จะไปไหนดี แถวนี้ก็ไปหมดแล้ว นอนมองโทรศัพท์อย่างรอคอย พี่ซุสบอกว่าต้องออกไปตรวจงานข้างนอก ถ้าเสร็จแล้วจะโทรมา ผมเริ่มปลงแล้วด้วย ไม่คิดถึงมากเหมือนวันแรกๆ ผมโตแล้วครับต้องเรียนรู้ที่จะปรับตัว

Rrrrrrrrrrrrrrrrr

มาแล้ว!!!! ผมรีบคว้ามือถือขึ้นมากดรับอย่างเร็ว รู้หรอกว่าใครโทรมา ไม่ต้องดูเบอร์ก็รู้

"เสร็จแล้วหรอครับ"

[ครับ? พี่ผ้าใบ นี่ปืนเอง]

"...........ใครนะ?"

[ปืนไงครับ ปืนที่หน้าตาดีๆ ที่หล่อที่สุดในมหาลัยอะครับ]
กูเคยรู้จักกับคนแบบนั้นด้วยหรอวะ? คนชื่อปืนที่หล่อที่สุดในมหาลัยน่ะ

"แล้วเองมีไร"

[พี่ผ้าใบ ตอนนี้ผมอยู่สนามบินขอนแก่น พี่อยู่ไหนครับ]

"มาทำอะไร มาเที่ยวหรอ มาดูไดโนเสาร์?"

[มาหาพี่ผ้าใบโดยเฉพาะเลยครับ ตอนนี้ผมไม่รู้จะไปทางไหนดี พี่ผ้าใบมาหาผมหน่อยสิครับ]
ผมนอนกุมขมับเอาหน้ามุดลงผ้าห่ม ผมคิดว่ามันตายห่าไปแล้วซะอีก หลังจากที่พี่ซุสจัดการบล็อคไลน์มันไปแล้ว ผมก็ไม่ได้คุยกับมันอีก มันผ่านมานานมากจนผมเกือบจะลืมมันไปซะแล้ว และวันนี้มันก็โผล่มา พร้อมกับบอกผมว่า 'ผมอยู่ขอนแก่นครับ' slut!!!!

"มึงฟังกูดีๆนะไอ้เด็กปืน เลิกยุ่งเลิกคุยกับกูซะ ไม่งั้นมึงนั่นแหละจะเดือดร้อน"
ผมเตือนด้วยความเป็นห่วง ลำพังตัวผมน่ะไม่เท่าไหร่ ผมรู้ว่าพี่ซุสเชื่อใจผม แต่ไอ้ปืน.......แม่งตายหยั่งเขียดแน่

[พี่ซุสแม่งดีตรงไหนวะ ทำไมใครๆก็ชอบเขา นิสัยแม่งก็เหี้ยหรือเพราะเขาหล่อ เขารวย ผมก็หล่อรวยเหมือนกัน ดีกว่าพี่ซุสด้วย]

"โหไอ้เหี้ย! มึงมั่นหน้าไปเนอะบางที ถ้ามึงดีจริงนะปืน มึงจะไม่ยุ่งกับคนที่เขามีแฟนแล้ว ไม่ใช่มึงไม่รู้ว่ากูมีแฟนแต่มึงก็ยังพยายามให้กูนอกใจแฟน เนี่ยหรอคนดี และถึงแฟนกูเขาจะเหี้ยยังไง เขาก็ดีกับกู ไม่ต้องโทรมาอีกนะ กูเกลียดมึง!"
ผมกดวางทันทีไม่สนใจเสียงเรียกของมัน กล้าดียังไงครับมาว่าแฟนผม? มันกล้ามาก ไอ้เชี้ย!

Rrrrrrrrrrrrrrrr

แน่ะ! แม่งยังจะโทรมาอีก ไอ้หน้าด้าน มึงกล้าโทรกูก็กล้ารับ จะด่าต่อด้วย

"ยังจะโทรมาอีกนะไอ้เหี้ย มึงนี่มันเหี้ยและหน้าด้านและปีนเกลียวและบลาๆๆมาก เดี๋ยวกูให้ป๊าฆ่าแม่งหมกสวนละมุดไอ้สัด"

[.........กูแนะนำให้มึงดูเบอร์ก่อน]

ผมสะดุ้ง พลิกหน้าจอโทรศัพท์มาดูช้าๆ โอ้ววววว 'ที่รักของผ้า' เต็มๆ!!

"แฮ่ ที่รักของผ้าเองหรอ งานเสร็จแล้วหรอครับ"

[กูต้องถามไหมว่ามึงไปหงุดหงิดจากใครมา]

"ก็ไอ้เต้น่ะสิพี่ มันโทรมาง้อผ้า แต่ผ้าไม่หายงอนมันหรอก"

[ตอแหล]

"ง่า พี่ซุสกลับมาเมื่อไหร่หยอ"

[มึงอยู่ไหน]

"อยู่ๆก็มีแต่เธอมาปรากฏตัวในหัวใจ อยู่ๆไม่รู้ทำไมถึงคิดถึงเธอได้ทั้งวัน~~~"

[มึง อย่ากวนตีน]

"ผ้าอยู่โรงแรมxxx จะมาหาเค้าหรอ"

[กูอยู่ที่สนามบินขอนแก่นละ มารับด้วย]

"เฮ้ย มาแล้วจริงอะ เออๆ เดี๋ยวผ้ารีบไป"
ผมกดวางอยากเร่งรีบ หยิบกระเป๋าตังค์แล้ววิ่งมาใส่รองเท้า เย้ๆ แฟนผ้ามาแล้ว ผ้าจะได้แต่งงานแล้วววววว ผมเหมาแท็กซี่ไปที่สนามบินอย่างตื่นเต้น ผมควรจะพูดอะไรดีตอนเจอหน้าพี่ซุส วั้ยยยย เขิน

พอมาถึงสนามบินนี่ผมแทบพุ่งออกไปดาวยูเรนัส ค่าแท็กซี่แม่งทำกูหน้ามืดเลย! แต่ไม่เป็นไร ไปไถ่พี่ซุสทีหลังเอา เดินเข้ามาในสนามบินนี่แทบจะไม่ต้องมองหาพี่ซุสเลย ยืนเด่นมาก! อย่างกับดาราฮอลลีวู้ด อื้อหือออออ

"พี่ซุส..."

"พี่ผ้าใบ!!!"

ผมตาเหลือกกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น ทุกอย่างมันเกิดขึ้นเร็วมากและผมก็ช็อกมาก!! ในขณะที่ผมกำลังจะเข้าไปหาพี่ซุสและเรียกพี่เขาไปแล้ว ดันมีใครอีกคนเรียกชื่อและคว้าแขนของผมเอาไว้ ยัง มันยังไม่หมดแค่นั้น พี่ซุสที่กำลังก้าวเข้ามาหาผมก็โดนสวมกอดจากด้านหลัง

หน้ากูแบบ ดับเบิ้ลเหวอ ทุกอย่างเหมือนหยุดนิ่งราวกับโดนหยุดเวลา แต่คนรอบข้างยังเดินไปเดินมาปกติ

".............."

"มึง.......พวกมึงมาได้ไง!!"
ผมถามอย่างอึ้งๆ พยายามดึงสติกันอยู่ เจอไอ้ปืนจับแขนผมไว้ยังไม่ตะลึงเท่ากับไอ้เปรมที่ยืนกอดพี่ซุสแน่นหนึบอยู่ข้างหน้านั่นเลย

"ผมก็โทรบอกพี่ผ้าใบไปแล้ว ว่าผมอยู่ที่ขอนแก่น"
มันตอบเสียงดังฟังชัด ผมสะบัดแขนตัวเองออกจากมือของไอ้ปืน ได้ข่าวว่ากูบอกว่ากูเกลียดมึงไม่ใช่?

"ปล่อยกู! พี่ซุสสสสสส!! ช่วยผ้าด้วย ผ้าจะโดนลักพาตัววววว"
ผมเรียกพี่ซุสแค่คนเดียว แล้วทำไมคนแม่งหันมามองทั้งสนามบินเลยวะเนี้ย? แถมทำหน้าแปลกๆ ตกใจอะไรกัน?

"เฮ้ย ผมเปล่า"
ไอ้ปืนใันตกใจ ปล่อยมือออกจากแขนผมแล้วชูขึ้นเหนือหัว พอผมหลุดออกจากมัน ผมก็วิ่งจู้ดไปดึงไอ้เปรมออกแล้วผลักมันล้มกับพื้น

"พี่เปรม!!!"
ผมหันไปมองไอ้ปืนอีกรอบแล้วทำตาโต..............อ๋อ นี่พวกมึงรู้จักกันหรอ? อาจจะเป็นสายรหัสกัน ไอ้พวกชั่ว!!! จะแย่งแฟนชาวบ้านผิดศีลข้อสามนะเว้ย! ไอ้เปรมนั่งร้องไห้อยู่กับพื้นครับ ร้องไห้หนักมาก ไอ้ปืนคุกเข่าอยู่ข้างๆไอ้เปรมแล้วไถ่ถามอาการอย่างเป็นห่วง

ทำไมพวกแม่งดราม่ากันจังวะ?

"ไปเหอะ"
พี่ซุสบอกแล้วดึงผมออกมา ผมมองตามไอ้เปรมด้วยความรู้สึกที่บอกไม่ถูก ความรักที่ไม่สมหวังมันเจ็บปวดขนาดนี้เลยหรอ? ผมไม่เข้าใจเพราะผมไม่เคยอกหัก ไม่เคยมีแฟน และเรื่องราวของผมกับพี่ซุสมันก็ลงเอยกันด้วยดี เรารักกัน คบกัน มันทำให้ผมมองไปรอบๆตัวด้วยความรู้สึกสงสัย คนหนึ่งคน สามารถผิดหวังได้กี่ครั้ง? และสามารถสมหวังได้กี่ครั้ง? แล้วกรณีของผมที่สมหวังเลยจะมีโอกาสผิดหวังอยู่ไหม? ไม่สิ ผมไม่อยากร้องไห้อีกแล้ว ผมดึงแขนคนข้างๆเข้ามากอดแน่นเพราะกลัวว่าเขาจะทิ้งผมไป

ผมไม่สวย ไม่มีนม เตี้ย แถมมีลูกให้ไม่ได้ด้วย ผมต้องร้องไห้จนเป็นบ้าแน่ๆถ้าวันนึงผมโดนพี่ซุสทิ้ง อยู่ๆพี่ซุสก็หยุดเดินแล้วหันหน้ามาหาผม ผมที่กำลังคิดอะไรเพลินๆก็สะดุ้ง

"พี่หยุดเดินทำไม"

"กูกำลังจะใช้สิทธิ์ของกูที่สามารถสั่งอะไรมึงก็ได้ แล้วสิ่งที่กูกำลังจะพูด กูอนุญาตให้มึงร้องไห้รอได้เลย"
ผมตาโตตัวสั่นเล็กน้อยแล้วเดินถอยออกมานั่งลงกับพื้น น้ำตาผมแม่งไหลเร็วมากครับ มันไหลพรากออกมาจนผมตกใจ ผมซุกหน้าลงกับเข่า รู้ก็วันนี้ว่าน้ำตาเช็ดหัวเข่ามันเป็นยังไง ผมร้องไห้จนเกิดคำถามกับตัวเองว่า กูร้องทำไมวะ?...........=_=

"กูขอสั่งให้มึง.........มาใช้ชีวิตอยู่กับกู"
ผมกระพริบตาปริบๆกับหัวเข่า กำลังงงว่าตัวเองร้องไห้ทำไม พอพี่ซุสพูดประโยคเมื่อสักครู่ออกมา ผมงงเข้าไปใหญ่

"ห๊ะ......"
ผมเงยหน้าขึ้นมองแล้วถามเสียงสั่น

"หูดับหรอ หรือแกล้งไม่ได้ยิน"

"ได้ยินไม่ชัด ขออีกรอบ"
ผมพูดแล้วชูนิ้วชี้ขึ้นมา

"ไปอยู่กับกู นี่กูไม่ได้ขอร้องมึงนะ กูสั่ง ในฐานะที่กูเป็นคนชนะ"
เขาพูดแล้วกอดอก ยกยิ้มเหมือนคนที่ถือไพ่เหนือกว่า

"กูมีที่ดินอยู่ที่ภูเก็ต เห็นที่ดินมันว่างๆแล้วกูก็ไม่รู้จะเอาไปทำอะไร เลย ไปปลูกบ้านไว้ที่นั่น จะไปอยู่คนเดียว บ้านแม่งก็กว้างเกิน นึกได้ว่ากูสั่งอะไรมึงก็ได้ เลยกะจะให้มึงไปเฝ้าบ้านให้หน่อย โอเคตามนี้"

"งื้อ ไม่เห็นขอผ้าแต่งงานเลย"
ผมนั่งจุ้มปุ้กอยู่กับพื้น ไม่ยอมลุก หน้างอมากถึงมากที่สุด นึกภาพเด็กเอาแต่ใจที่มันชักดิ้นชักงอกับพื้นเพราะแม่ไม่ยอมซื้อของเล่นให้นะครับ เหมือนผมในตอนนี้เลย

"แต่งทำไม ไม่อายชาวบ้านเขาหรอ"
พี่มันยังคงกอดอกแล้วมองลงมาที่ผม พอผมนั่งมองพี่ซุสแบบนี้ มันทำให้พี่ซุสแม่งสูงโคตรพ่อโคตรแม่เลย =_=

"ไม่อาย!!! ไม่แคร์ ไม่สนใจด้วย"

"อะๆ ยุ่งยากชิบหาย ยื่นมือมาสิ"

"ข้างไหนอะ"

"แล้วแต่มึง"
ผมเลยยื่นข้างซ้ายออกไป เพราะมันเป็นข้างที่ผมถนัดไงครับ ผมรักข้างซ้าย พี่ซุสหยิบกล่องเล็กๆออกมาจากกระเป๋าเสื้อสูท กล่องนั่นดูคุ้นมาก........เอ เหมือนเคยเห็นเมื่อไหร่นะ......

"กูใส่ปลอกคอละนะ พอมึงเรียนจบ กูจะไปขอ"
เท่านั้นแหละ น้ำตาแตกครับ คำว่า 'กูจะไปขอ' แม่งแบบ เหมือนเป็นคำที่เฝ้ารอมานาน ผมรู้ว่าเราคบกันไม่ถึงปีด้วยซ้ำ คนอื่นอาจจะคิดว่าน้อย แต่สำหรับผม การที่ใช้ชีวิตโดยมีอีกคนคอยเคียงข้างมาตลอด7เดือนกว่าๆนี่มันถือว่านานแล้ว ไม่รู้ว่าทุกคนจะเป็นแบบผมไหม แต่ผมพร้อมแล้วที่จะใช้ชีวิตโดยมีอีกคนคอยเคียงข้างตลอดไป

เล่นใหญ่ไปไหมกู?

ผมมองแหวนเงินที่สวมอยู่ที่นิ้วนางข้างซ้ายแล้วแบบ ปลื้มปิติมาก จะมีผู้ชายสักกี่คนที่โดนผู้ชายหมั้นหมายเอาไว้ก่อนแบบผมครับ ครั้งหนึ่งในชีวิตเลยก็ว่าได้

"ผ้า............อึก(สะอึกเพราะร้องไห้=_=) ไม่มีอะไร อึก.....ให้พี่ซุสเลย"

"ช่างมันเถอะน่า แค่กูเห็นมึงร้องไห้เหมือนรองเท้าหายแบบนี้กูก็พอใจแล้ว ลุกเหอะ จะได้กลับโรงแรม"
ผมพยักหน้าแล้วคว้ามือของพี่ซุสที่ยื่นมาให้เพื่อพยุงตัวเองยืนขึ้น ผมกอดเอวพี่ซุสแรงๆอย่างขอบคุณ ขอบคุณมากกกกกกกก เลิกโหดแล้วมารักกับผ้าดีกว่า ผ้าจะพาไปในทางที่ดีขึ้น อิอิ




"................."

"กลับเหอะพี่เปรม"
ปืนคว้าแขนพี่ชายของตัวเองแล้วดึงเบาๆให้เดินตาม แต่เปรมก็ยังไม่อาจละสายตาไปจากคู่รักที่ควงกันออกไปอย่างมีความสุขได้ พอได้เห็นเขาสวมแหวนให้คนอื่นต่อหน้าต่อตาแบบนี้ หัวใจดวงเท่ากำปั้นน้อยๆก็เจ็บช้ำไปหมด และแม้ทั้งสองคนจะเดินลับหายไปจากการมองเห็นแล้ว แต่ในหัวของเปรมก็ยังฉายภาพซ้ำของสองคนนั้นไปมา เจ็บจนน้ำตามันไหลออกมาแบบไม่รู้ตัว

ปืนมองพี่ชายตัวเองแล้วถอนหายใจ ส่วนตัวเขาเองก็ไม่ได้ชอบพี่ผ้าใบขนาดนั้น แค่เห็นว่าน่ารักดีและแค่อยากรู้ว่าที่คนอื่นพูดๆกันมาเป็นความจริงหรือเปล่า 'ผ้าใบศิลปกรรมปีสอง ชอบผู้ชายหน้าตาดี โดยเฉพาะใครที่เป็นเดือน นางกินหมด' คือคำบอกเล่าของคนในคณะเดียวกัน แต่พอลองพิสูจน์แล้ว กลับได้รู้ว่ามันไม่เป็นความจริงเลยสักนิด

"พี่ต้องทำยังไงปืน"
เสียงของพี่ชายทำให้ปืนหลุดจากภวังค์ คนตัวสูงหันมองไปชายตัวเล็กแล้วดึงเขาเข้ามากอด

"พี่ไม่ต้องทำอะไรทั้งนั้น ไม่ต้องดิ้นรนให้เขาหันมามองมารักพี่ ผมรู้ว่ามันเจ็บ แต่พี่ทำอะไรมากกว่านี้ไม่ได้แล้ว"
เปรมสะอื้นกับอกของน้องชาย นึกถึงวันแรกที่เขาตกหลุมรักผู้ชายชื่อซุสแล้วก็อดร้องไห้ออกมาไม่ได้

เขารักมานานแล้ว ตั้งแต่สมัยมัธยมต้น เพราะเป็นลูกเศรษฐีมีเงินเลยได้เรียนโรงเรียนอินเตอร์ค่าเทอมแพงลิบ และได้พบกับเขา เทพเจ้าของโรงเรียน 'พี่ซุส' เปรมรู้ว่าเขาช่างสูงส่งและเย็นชา แต่คนมันจะรัก อะไรก็มาห้ามไม่ได้

เรื่องนี้มันสอนให้เปรมได้รู้ว่า เวลา ไม่ได้ช่วยอะไรเลย ไม่ได้ช่วยให้เขาสมหวังกับคนที่เขารักแม้จะแอบรักมา6ปี และไม่ได้ช่วยให้ลืมผู้ชายคนนั้นได้ อยากจะย้อนเวลากลับไป จะเข้าไปใกล้ชิดทุกครั้งที่มีโอกาส เหมือนอย่างที่ผ้าใบทำ แต่ก็นั่นแหละ เวลามันย้อนกลับไปไม่ได้ สิ่งที่เขาต้องทำคือ ต้องทนเจ็บแบบนี้ จนกว่าจะชินไปเอง

[yai feel]

เปิดเทอมอีกครั้ง ชีวิตของนักศึกษาปีสามของผมควรจะสวยงามกว่านี้จริงๆ แต่ทว่า....

"น้อง! น้องผู้หญิงคนนั้น ทำไมไม่ร้องเพลงครับ!!!"
ผมถอนหายใจพรู้ดแล้วกลอกตาไปมา มองไปที่ไอ้พี่ว้ากข้างหน้าตาขวาง

"มองพี่แบบนั้น มีปัญหาอะไรหรือเปล่า ยืนขึ้นสิครับ"
ผมทำหน้าเซ็งสัดพักนึงก็ลุกขึ้นยืน

"การรับน้องมันน่าเบื่อขนาดนั้นเลยหรอครับ"
พี่ว้ากปีสามถามลั่น อยากจะชูนิ้วกลางแจกแม่งไปสักที แต่ก็ต้องท่องเอาไว้ว่ากูเป็นน้องปีหนึ่ง กูเป็นน้องปีหนึ่ง!!! หึ ทุกคนคงงงใช่ไหใครับว่าทำไมผมถึงต้องมานั่งรวมกับน้องปีหนึ่ง มีป้ายชื่อคล้องคอ แถมใส่ชุดนักศึกษาหญิงอีกต่างหาก

ถ้าอยากรู้ ผมก็จะย้อนเรื่องราวทั้งหมดกลับไปเมื่ออาทิตย์ที่แล้ว

"พวกมึง เล่นเกมกัน"
ไอ้หนุ่มพูดขึ้นมากลางวงเหล้า ผมพึ่งกลับมาจากขอนแก่นเมื่อวานซืน วันนี้ทุกคนเลยมารวมตัวกันที่คอนโดพี่ซุส ผมยังงอนได้เต้อยู่ มันบอกพวกผมเพียงว่า จะพาแฟนมาแนะนำให้รู้จักจริงๆเมื่อน้องเขาพร้อม หึ!

"อย่าบอกว่าเกมหมุนขวดนะอีหนุ่ม"
เอมมันทำปากเบะล่วงหน้า แต่ไอ้หนุ่มแสยะยิ้มช้าๆ

"ไหนๆเราก็จะขึ้นปีสามละ หาอะไรสนุกๆเล่นดีกว่า โอเคยอมรับว่ามันมีหมุนขวด แต่การหมุนขวดมันไม่ใช่ทุกอย่างเว้ย พวกมึงอาจจะอยากให้ปากขวดชี้ไปที่มึงด้วยซ้ำ เราจะหาผู้โชคดี1คนเท่านั้น"

"เดี๋ยว โชคดีหรือโชคร้าย?"
ผมยกมือถามกลางวง ไอ้หนุ่มทำหน้าย่น

"พวกกูต้องเล่นด้วยไหม?"
พี่พลับยกมือถามอีกคน

"อยากเล่นไหมล่ะพี่"
ไอ้หนุ่มถามกลับ

"ฟังกติกาก่อนละกัน"

"อะ ต่อๆ เดี๋ยวผมจะเขียนชื่อทุกคนใส่กระดาษแล้วม้วนลงในกระป๋องนี้ แล้วให้ทุกคนจับฉลากขึ้นมาคนล่ะใบ พอจับเสร็จให้เก็บฉลากอันนั้นเอาไว้ แล้วเราจะมาหมุนขวดหาผู้โชคดี ปากขวดชี้ไปที่ใคร คนนั้นคือคนเลือกผู้โชคดี ให้ชี้ไปที่ใครก็ได้ตามใจอยาก สมมติ ปากขวดชี้มาที่กู กูก็เลือกไอ้เต้ แต่ไอ้เต้จับฉลากได้ชื่อพี่เป้ พี่เป้ก็คือผู้โชคร้ายที่แท้จริง เข้าใจไหม?"
ผมพยักหน้ากับกติกา มันก็น่าสนุกนะครับ

"แล้วผู้โชคร้ายนี่ต้องโดนอะไร"
พี่เป้ถาม เพราะพี่มันโดนอ้างชื่อไปยกตัวอย่างเมื่อกี้ ไอ้หนุ่มยิ้ม....ยิ้มแบบนี้อีกละ

"ต้องแต่งตัวเป็นเพศตรงข้าม ไปเป็นพี่เนียนตอนรับน้อง ห้ามให้น้องจับได้ เด็ด ขาด!"
เอาแม่มมมมม!!!! โหดสัดรัสเซียไนจีเรียโปตุเกตุ!!

"กูเล่น!"
พี่เป้รีบเอาด้วยเลย ไม่กลัวว่าคนซวยจะเป็นตัวเองหรอครับ?

"เดี๋ยวขอเขียนฉลากแป๊บ"
ไอ้หนุ่มมันหันหลังไปเขียนฉลาก ผมก็นั่งกินเหล้ารอ หันไปมองพี่ซุสแล้วขยิบตาให้ อิอิ อ่อยแป๊บ

"โห เขียนชื่อกูดีๆดิวะ! ชื่อกูไม้โท ไม่ใช่ไม้จัตวา"
เสียงไอ้เต้โวยวาย แค่ชื่อแม่งก็ยังอุตส่าห์เอามาเป็นประเด็นเนอะ

"มา! เสร็จละ"
มันเอาฉลากทั้งหมดใส่ในกระป๋องเลย์แล้วเขย่า

"มาๆ เรียงตามลำดับความสูง"
อะ........ไอ้เหี้ย กูก็คนสุดท้ายสิ! ทุกคนจับฉลากแล้วเปิดดูช้าๆอย่างลุ้นๆ จนมาถึงผม

"ไหนอะ ไม่เห็นมีฉลากเลย"
ผมพูด เพราะในกระป๋องไม่มีฉลากสักอัน

"เออว่ะ ลืม"
มันพูดแล้วหันกลับไปเขียน ก่อนจะยื่นฉลากมาให้ผม เป็นชื่อไอ้หนุ่มนั่นแหละ คงลืมเขียนชื่อตัวเอง

"มาๆ หมุนขวดกัน"

"เดี๋ยว! กูขอหมุนเอง เพื่อความเป็นสิริมงคล"
ผมบอกแล้วจัดการหมุนขวด ขวดแม่งหมุนฟิ้ววววววววววววว~~~~~~ และไปหยุดที่........

"พี่พลับ! เลือกเลยครับพี่ ถ้าพี่เลือกได้ชื่อตัวเองต้องเลือกใหม่นะ"
ไอ้หนุ่มมันยิ้มหน้าบาน อะไรจะถูกใจขนาดนั้นวะ

"เลือกของตัวเองได้ปะ?"

"ไม่ได้พี่"

"งั้น........กูเลือกเอมแล้วกัน"

"กรี๊ดดดดดดด สวรรค์!!"
ผมสะดุ้งกับเสียงวี้ดว้ายของเอม เอ่อ.....อยากรู้จริงว่ามึงจับได้ใคร มันเปิดฉลากออกมาโชว์

ผ่างงงงง

"ผ้าใบ"

"ไอ้เหี้ยยยยยยยยยยยยยยยยยย"
และผมก็กรีดร้องแข่งกับอีเอม อีห่าาาาาาาาาาาา

(ความจริงแล้ว ฉลากทุกอันเป็นชื่อผ้าใบหมด ถึงจะเลือกใคร ก็โดนอีผ้าอยู่ดี ทุกคนรวมหัวกันหลอกผ้า อาเมน)

กลับมาสถานการณ์ปัจจุบัน

"ว่าไง พี่ถาม ว่ามันน่าเบื่อขนาดนั้นเลยหรอ!!"
ไอ้ฟาตะเบ็งเสียงให้ดังขึ้นอีก

"เปล่า......ค่ะ"

"ตอบเสียงดังสิครับ!!"

"เปล่าค่ะ!!!!!!"

"ช่วยเพื่อนๆร้องเพลงด้วย ไม่ใช่เอาแต่เหม่อ เข้าใจไหมครับ"

"ค่ะ!!"

"นั่งลงได้"
ผมนั่งลงกับที่ ปีนี้เป็นการรับน้องที่พิเศษมาก ทั้งปีสามและปีสี่แม่งเข้ามาดูการรับน้องหมด สนุกกันมากไหม? ไอ้เห้

"ตาล เธอไม่กลัวหรอที่โดนรุ่นพี่เรียกทำโทษบ่อยๆอะ......ตาล ตาลลลลล!!"

"ห๊ะ เราหรอ?"

"เออ เธอนั่นแหละใบตาล"
ผมถอนหายใจอีกรอบ ชื่อผ้าใบอันแสนเพราะพริ้ง โดนเปลี่ยนเป็นใบตาลตามสถานการณ์

"อื่อ กลัวสิ"

"หรอ เราว่าพี่ฟาต้องชอบเธอแน่เลย เห็นเรียกแต่เธอ พี่สนด้วย"
ผมพยักหน้าเออออตามที่มิวพูด เธอเป็นผู้หญิงฮาๆนะ แถมพูดเก่งด้วย ผมเลยเข้ากับเธอได้

"ตาล วันนี้ไปกินข้าวกับเราไหม?"
ผู้ชายชื่อกันต์เข้ามานั่งข้างๆผม ไอ้นี้ก็จีบกูตั้งแต่รับน้องวันแรกละ

"ไม่เอาอะ ไม่หิว"

"ไม่กินไม่ได้นะ"

"ไม่หิวววววว"

"ตาลประกวดดาวไหม?"
ผมละสายตาจากไอ้กันต์ไปมองมิว

"ไม่อะ"

"ทำไมล่ะ ตาลน่ารักจะตาย"
พี่จะตายเพราะมีคนพูดแบบนี้แหละน้อง

"ไม่เอาหรอก"

"ตาลมีแฟนหรือยัง"
ผมหันไปทางไอ้กันต์อีกครั้ง(มึงนั่งฝั่งเดียวกันดีไหม?)

"มีแล้ว"

"มีได้ไงงง กันต์จะจีบ"
เรื่องของกู! คันปากอยากพูด แต่ต้องสำรวมไว้ จะให้น้องๆรู้ไม่ได้ว่ากูเป็นพี่เนียน

การกลับมาเป็นปีหนึ่งอีกครั้งนี่มันบัดซบชีวิตมากเลยนะครับ ผมโดนแกล้งหนักมากเพราะเป็นที่รักของน้องๆ เพื่อนๆและพี่ๆทั้งหลาย กูว้ากพวกปีหนึ่งไว้เยอะมันเลยเอาคืนกูสินะ!

"น้องๆรู้ไหมครับว่าที่นั่งกันอยู่นี่ มีพี่เนียนอยู่ในนี้ด้วย"
สิ้นเสียงไอ้สน น้องๆก็ฮือฮากันใหญ่ ผมก็เนียนครับ หันรีหันขวางทำท่าหาพี่เนียนไปด้วย ถึงเวลาเฉลยสักที ให้นั่งเนียนนานกว่านี้กูประสาทเสียแน่

"ในนี้มีพี่เนียนด้วยหรอ! เฮ้ย ใครวะ"
มิวพูดแล้วหันหน้าหันหลังแต่เธอยังจับมือผมไว้อยู่เลย

"โห แม่งเนียนมากอะเนอะ กูว่าต้องเป็นไอ้กั๊กแน่เลย"
กันต์มันพูดกับมิว ที่มันคิดว่าเป็นไอ้กั๊ก เพราะไอ้กั๊กหน้าแก่ไงครับ =_= ไม่เชิงว่าแก่หรอกแต่มันหน้าดูเป็นผู้ใหญ่อะ

"ไหนนนน พี่เนียนอยู่ไหนเอ่ย"
ไอ้สนมึงลากเสียงยาว ผมหมันไส้มันมากเลยครับ แหม!!!

"น้องๆไม่รู้หรอครับว่าใครเป็นพี่เนียน"
เพื่อนไอ้สนพูดบ้าง
เสียงฮือฮาโทษกันไปมาว่ามึงนั่นแหละเป็นพี่เนียน คนนั้นแน่ๆ คนนี้แน่ๆดังอื้ออึงไปหมด ผมถอนหายใจ รีบเฉลยเหอะ! กูเบื่อกระโปรงเต็มทนละ แม่งพริ้วไปไหนเวลาผมเผลอหมุนตัวเร็วๆนี่นึกว่าตัวเองเป็นมาริรีน มอลโล

"ถ้าน้องๆไม่รู้ งั้นเดี๋ยวเฉลยดีกว่า แต่คนที่จะเฉลยไม่ใช่พวกพี่ๆหรอก เชิญแขกรับเชิญครับ"
พวกแม่งแหวกทางออกเหมือนเจ้าพ่อมา ผมถอนหายใจว่าพวกแม่งจะเล่นห่านอะไรกันอีก

"..........0[]0!!!"
นี่คือใบหน้าของผมเมื่อแขกรับเชิญเดินออกมายืนตรงหน้า โอ้ก็อดดดดดดดดดด เล่นแบบนี้ก็ได้หรอ? มึงอัญเชิญเทพซุสมาจากเทือกเขาโอลิมปัสเลยบ่!

"ว้ายยยย พี่ซุสนี่นา กูอยากเป็นพี่เนียน หรือจริงๆกูเป็นพี่เนียนวะ"
มิวกรี๊ดกร๊าดใหญ่ เอิ่ม น้องรู้จักความหมายของคำว่าพี่เนียนไหมเนี้ย

"แหม ไม่ต้องเลยมิว เนียนบ้าเรียนบออะไร มึงเข้ามาเรียนพร้อมกูเนี้ย"
กันต์มันผลักหัวเพื่อนตัวเองอย่างแรง ผมว่ากันต์กับมิวดูเป็นเพื่อนรักกันมากเลยนะเนี้ย

"พี่ซุสไปดึงพี่เนียนออกมาเลยครับ กระชากหนังหัวมันออกมาเลย"
ถ้ามึงจะแนะนำได้โหดสัดรัสฟอริด้าขนาดนั้นนะเหี้ยเต้ มีคดีติดตัว ริอาจมากำแหง พี่ซุสหันมาสบตากับผมแล้วยิ้ม ยิ้มทำไมจ๊ะ? ต้องการความรักใช่ไหมเอ่ย?

"มิวล่ะอยากจะรู้จริงๆเลยตาล ว่าพี่เนียนจะหน้าตาแบบไหน มองไปนี่เราสงสัยหลายคนมากอะ"
ผมยิ้มแหย พี่เนียนหน้าตาแบบไหน? ก็แบบนี้ไงน้อง แบบพี่เนี่ย น้องไม่สงสัยพี่บ้างหรอ?

"ยังไงก็ไอ้กั๊กอะ"
นี่ก็มุ่งเป้าไปที่ไอ้กั๊กอย่างเดียวเลย มึงก็ปล่อยๆมันไปเหอะกันต์ มันแค่หน้าโตกว่าวัยเอง

"แต่เราว่านะ.........."

หมับ!

ผมที่กำลังจะเนียนออกความคิดเห็นบ้างมีอันสะดุ้งเพราะแรงตบที่ไหล่ของผม ผมหันไปยิ้มแหยให้เจ้าของมือ

"สวัสดีครับพี่ซุส"
ผมยกมือไหว้ พี่ซุสเลิกคิ้วแล้วกระชากผมขึ้นพาดบ่า อ้ากกกกกกกกก นี่มึงเฉลยพี่เนียนหรือลักพาตัวกูกันแน่วะ เสียงน้องๆฮือฮาอย่างตกใจที่อยู่ๆคนที่ไม่น่าจะเป็นพี่เนียนที่สุดอย่างผมโดนเทพ เจ้าอำนาจลักพาตัวซะอย่างนั้น

"ปล่อยยยยยยยย อ้ากกกกกก พี่ซุส ปล่อยเค้าลงนะตัวเอง กระโปรงเปิดแล้ววววววว"
ผมร้องโหยหวน พวกเพื่อนผมแม่งหัวเราะเยาะกันใหญ่

"ตบมือให้พี่เนียนของเราและแขกรับเชิญครับ"
น้องๆพากันตบมืออย่างงงๆ นี่รับน้องนะไม่ใช่รายการวาไรตี้ จะเฮฮากันเกินไปละ!

"สวัสดีครับพี่ชื่อผ้าใบ"
ผมรีบพูดก่อนจะโดนแกล้งหนักมากไปมากกว่านี้ พวกเพื่อนๆผมมันเหี้ยจริงๆนะครับแม่ม

"พี่เป็นผู้ชาย เฮ้ย!! เปิดกระโปรงทำห่าไร!"
ผมหันไปต่อยไหล่ไอ้หนุ่มที่แม่งเปิดกระโปรงกูหน้าตาเฉย ไอ้เลว กูถอดแม่ง ผมถอดกระโปรงออกตรงนี้เลยครับ เหลือไว้แต่บ็อกเซอร์ตัวเดียว อย่างงี้ค่อยดูดีหน่อย

"พี่อยู่ปีสามนะน้องๆ แหม พี่หน้าเด็กหรืออะไรทำไมไม่มีใครสงสัยว่าพี่เป็นพี่เนียน"

"ไม่ใช่หน้าเด็กอย่างเดียวนะพี่ เตี้ยด้วย"
เด็กคนหนึ่งตะโกนออกมา โอ้โห เจ็บปวดไปยันลิ้นหัวใจ กูอยากโดดเตะเด็กมากอะ กูเล่นแม่ม

"โห มึงออกมานี่เลยน้อง มามะ"
ผมกวักมือเรียก ไอ้เด็กนั่นยิ้มแหยแล้วเดินออกมา

"อะ เอากระโปรงไปใส่ไป"
ผมยื่นกระโปรงให้น้อง มันชื่อปิงครับ รู้สึกคนชื่อป.ปลานี่จะเยอะมากเลยนะเรื่องนี้

"โห พี่ผ้าใบคนสวย อย่าทำแบบนี้สิครับ"

"ไอ้เหี้ยนี่! สวยกับแปะมึงหรอ ไอ้สน มึงเอาเด็กนี่ไปดูแล เล่นให้หนักเลยนะมึง ใส่กระโปรงด้วย!"
ผมโยนไปให้ไอ้สน รายนั้นก็ยิ้มเหี้ยม มึงตายแน่ไอ้ปิง

"แต่น้องมันก็พูดถูกนะผ้า"

"ไอ้เหี้ยฟา! กูเพื่อนมึงนะ"
ผมทำหน้างอ ถึงผมจะหน้าตุ๊ดยังไง ผมก็รักหนังหน้าของผมนะเว้ย

"เอ้า ถ้ามึงไม่สวย พี่ซุสจะหลงจนโงหัวไม่ขึ้นแบบนี้หรอ"

"ฮิ้วววววววววววววววว"
แม่งมีลูกคู่!!! พ่อมึงสิ้นกันหรอ โอ้ย กูอายเด้

"ห๊า นี่แฟนของใบตาลหรอ!!!!"
ไอ้กันต์มันตะโกนลั่นแล้วชี้ไปที่พี่ซุสอย่างตกใจ เอ่อ ใบตาลมันคืออดีตนะน้อง กูผ้าใบคนเดิมไอ้สาดดดดดด

"แก! นั่นรุ่นพี่นะ"
มิวมันเตือนเพื่อน ไอ้กันต์หดนิ้วกลับแล้วนั่งตัวลีบ

"เฮ้ย กูขอกลับห้องก่อนนะ เย็นไข่ยังไงไม่รู้ กูไปล่ะ"
ผมหันไปบอกไอ้ฟาตามความรู้สึก ถ้าคุณรู้จักกางเกงบ็อกเซอร์ คุณจะเข้าใจอาการ ถึงผมจะมีกุงเกงในอยู่ แต่ผมก็รู้สึกหวิวๆ สยิวกิ้วอยู่ดี ผมหันมาพยักหน้ากับพี่ซุสเพื่อบอกว่า เอากูไปจากตรงนี้ที กูจะถอดกระโปรงทำไมวะ?

"กูเบื่อจริง พวกชอบโชว์ ของตัวเองก็เล็กนิดเดียว"
พี่ซุสพูดลอยๆ ใช่ซี่ ใครมันจะไปใหญ่โตโอ้มายก็อดอย่างตัวเองล่ะ เหอะ คอยดูเหอะ เดี๋ยวผมจะแอบตัดทิ้ง

ตัดทิ้งแล้วผมจะเอาที่ไหนใช้ครับ? กร๊ากกกกกกกกกกกก ยิ่งช่วงนี้กูยิ่งว้อนท์เลย การบงการบ้านไม่ทำนะที่รัก

ผมเดินมา ผ่านห้องจิตกรรม.......ที่ๆแรกที่ผมได้เจอกับผู้ชายหน้ายุ่งคนหนึ่ง หน้าตาเขาดูหงุดหงิดเมื่อโดนผมสะบัดสีใส่จนเลอะ แต่สุดท้ายเขาก็คิดว่าผมบ้าแล้วปล่อยผมไป

ใครจะไปคาดฝันว่าผู้ชายบ้าๆอย่างผมนี่แหละ ที่บากหน้าเอาตัวเข้าแลกเพื่อให้ได้มาซึ่งนายแบบโคตรหล่ออลัง แม้หลังๆจะไม่ได้ต้องการให้เป็นแค่นายแบบแล้วก็เถอะ ผมดีใจที่วันนี้เราเดินผ่านจุดนี้ด้วยกันอีก

หึ

ผมใช้เวลาตามตูดพี่ซุส4เดือน และได้คบกันในงานมหาลัย ผมเสียตัวครั้งแรกในวันเกิดของตัวเอง โอ้โห กูจำแม่นเชียว แม้ว่าเรื่องราวในชีวิตของผม แรกๆมันไม่ได้ดีนัก พ่อติดเหล้า แม่หนีไป น้องสาวท้อง ผมก็เป็นโรคห่าอะไรก็ไม่รู้ที่ชอบทำร้ายตัวเองเวลาเครียด ผมทะเลาะกับน้องจนตัดขาดกัน แถมทุกวันนี้ผมยังมีคนเกลียดอีก

นั่นแหละครับ คือสิ่งที่ผมแก้ไขไม่ได้ ผมจะจบเรื่องทั้งอย่างนี้แหละ

เรื่องพู่กันหรือไอ้เปรม ผมไม่คิดจะทำอะไรเพิ่มเติม ไม่คิดจะไปเคลียร์กับไอ้พู่จนดีกัน ไม่คิดจะไปปลอบใจไอ้เปรมจนมันเลิกเกลียดผม นี่แหละชีวิตจริง มันไม่ได้สวยงามเหมือนอย่างที่คิดเสมอไปหรอก

"ผ้า...."

"ห๊ะ"
ผมสะดุ้งที่พี่แกเรียกผมซะชิดหู

"มึงเป็นห่าอะไร เดี๋ยวยิ้ม เดี๋ยวเบะปาก เดี๋ยวทำหน้าทำตาวิชาการ สันนิบาตแดกหน้าหรอ?"
พี่ซุสเขกหัวผมมาทีนึง นี่ก็เนอะ มึงคิดจะเปลี่ยนคาแล็กเตอร์เป็นผู้ชายสดใสบ้างมะ? แบบเฮียเป้ก็ได้อะ

"พี่ซุส!!!!!!"
ผมตะคอก ทำหน้าจริงจัง

"............"
พี่แกเลิกคิ้วงงครับ

"รักเทพซุสจัง!! อยากมีอะไรด้วย ฮิ้วววววววว"

"พ่องงงงงงงงง"





ผ่านมาหลายอาทิตย์แล้ว พี่ซุสก็ยังคงงานยุ่งอย่างต่อเนื่อง บางทีผมก็สงสัยนะว่าพี่ซุสอายุแค่นี้ทำไมต้องแบกรับอะไรมากมายอยู่คนเดียว ยิ่งปีสี่นี่เหมือนมรสุมชีวิต เห็นแล้วผมไม่อยากเรียนปีสี่เลย ข้ามไปเลยได้ไหม? แบบ ลืมตาขึ้นมาแล้วกูจบปริญญาตรีเลย

"พี่ซุส"
ผมเรียกชื่อคนที่พึ่งเปิดประตูห้องเข้ามาทันที อารมณ์แบบเมียรอแพ่นกะบาลผัวที่กลับบ้านดึกประมาณนั้น เขาหันกลับมาแล้วเลิกคิ้ว

"เรามีเรื่องต้องคุยกันนะ"
ผมพูดออกไปในที่สุด นี่กูรวบรวมความกล้ามาหลายเดือนมากเลยนะ วันนี้แหละ!!! หึ.....

"ขออาบน้ำก่อน"
แล้วพี่มันก็เลี่ยงไปเข้าห้องน้ำ



My name's Zeus

ผมเดินเข้ามาอาบน้ำโดยทิ้งไอ้แคระนั่งหน้ามุ่ยอยู่คนเดียว หึ...........ผมยิ้มมุมปากที่เห็นอาการของมัน ท่าจะหนักอยู่เหมือนกัน ผมอาบน้ำให้นานที่สุด เอาให้มันหัวเสียมากกว่านี้

ผมน่ะ รู้ว่ามันต้องการอะไร ถ้าตอบสนองง่ายๆก็น่าเบื่อน่ะสิ จากที่เหนื่อยๆพอเห็นอาการของไอ้แคระแล้วผมอารมณ์ดีขึ้นเป็นกองเลย

ผมอาบน้ำเสร็จก็หยิบผ้าขนหนูมาพันช่วงล่างไว้ก่อนจะเปิดประตูออกมา แอบสะดุ้งนิดหน่อยที่เห็นไอ้ผ้ามันยืนกอดอกยืนจังก้าอยู่หน้าห้องน้ำ.......เอ่อ......

"ผ้าจะไม่ทนแล้วนะโว้ย!!"
มันพูดแล้วกระชากแขนผมให้เดินตาม แม่ง! กูตัวใหญ่กว่ามึงสามเท่าเลยนะ กระชากกูก็เกรงใจขนาดตัวกูหน่อย ชิบหาย เอาซะกูเซเลย

ตุ้บ......!

มันเหวี่ยงผมลงบนเตียง คือผมพยายามทำหน้าให้นิ่งเข้าไว้แม้จะแอบตกใจกับพละกำลังของมันก็เถอะ ความหื่นของไอ้ผ้าแม่งน่ากลัวชิบหาย

มันคลานเข้ามาหาผม สายตาของมันนี่แบบ จะบอกว่าน่ากลัวมันก็ไม่ใช่ เอาเป็นว่าผมจะพยายามกลัวมันแล้วกัน

"กี่เดือนแล้วห๊ะ!"
มันกัดฟันพูด ผมอยากจะหัวเราะให้แม่งรู้แล้วรู้รอด แต่ไม่ได้ ทำมาถึงขนาดนี้แล้ว อีกนิดเดียวเท่านั้น

"อะไรของมึง?"
ผมแกล้งถาม มันยู่หน้าแล้วโดดขึ้นมาคร่อมตัวผม แล้วแก้ผ้าต่อหน้าผมเลย เดี๋ยว!!! มึงจะไม่เกริ่นเลยหรอ? จะเข้าเรื่องเลยใช่ไหมเนี้ย

"วันนี้แหละ ผ้าจะปล้ำพี่ซุส!"
แทนที่ผมจะตกใจดันทำหน้านิ่งแทน ก็รู้อยู่แล้วว่าสักวันมันต้องทนไม่ไหว แต่แปลกตรงที่มันไม่ได้ขอให้ผมทำ แต่เสือกจะทำเอง กูถามหน่อยเหอะ

"มึงทำเป็นหรือไง?"
ถามไม่พอ ผมทำหน้าเย้ยหยันใส่มันด้วย เอาสิ ถ้าจะปล้ำกู ก็ให้มันจริงจังหน่อย มันฮึดฮัดเมื่อโดนผมดูถูก ขยับให้ส่วนล่างของมันถูไถกับลูกชายผม โอ้โห ความหื่นนี่แม่งเป็นแรงผลักดันสูงสุดของมันจริงๆ ผมนั่งมองมันนิ่งๆทั้งๆที่ด้านมืดของผมบอกว่า 'กระชากกางเกงมันออกแล้วใส่แรงๆไปเลย!!' แต่ด้านสว่างก็คอยเตือนสติเอาไว้ว่า 'อย่าพึ่งสิ รอให้น้องมันทำเองดีกว่า' (ทำไมด้านมืดกับด้านสว่างมันดูจังไรแปลกๆ)

"พี่ซุสคิดว่าผ้ามาตัวเปล่าหรอครับ?"
ผมยักไหล่ ตอนนี้ยังไม่เปล่า แต่อีกประมาณสามสิบวิฯ มึงเปล่าแน่ๆ

"ผ้าฝึกหนักมากเลยนะ"
ผมสะดุดกับคำพูดของมัน

"มึงฝึกกับใคร!"
เผลอตวาดมันไปด้วย แต่แทนที่มันจะกลัว เสือกเกาะไหล่ผมแล้วจูบผมซะงั้น มึงเมากาวหรืออะไรวะผ้า กูทำตัวไม่ถูกแล้วนะ มัน(พยายาม)จูบผมอย่างดีที่สุด แต่ก็นั่นแหละ เด็กป.3ยังจูบดีกว่ามันเลย เผลอๆตัวสูงกว่ามันด้วย(ไม่เกี่ยว!!) มันจูบผมไปด้วยพร้อมกับเบียดตัวให้แนบชิดกับตัวของผม มันถอดเสื้อออกไปแล้ว และผมก็มีแค่ผ้าขนหนู เพราะงั้นท่อนบนของเราเลยเสียดสีกัน โอเค จูบห่วยๆของมันปลุกเร้าผมได้พอสมควร

"พี่ซุสดูผ้านะ"
มีการบอกด้วยรอยยิ้มอีกนะ มันถอยลงไปถอดกางเกงออกพร้อมกับชั้นใน สรุปแม่งโป๊ก่อนกูอีก ขนาดกูมีแค่ผ้าขนหนูนะเนี้ย

พอมันแก้ผ้าเสร็จก็มาคร่อมขาผมไว้ข้างนึง แล้วใช้สองมือน้อยๆของมันสัมผัสกับลูกชายของผม เอ่อ............ขอคำอธิบายใต้ภาพ มึงจะทำอะไรหรอผ้า? ไม่นานผมก็ได้คำตอบ!! ไอ้เหี้ยผ้ากำลังออรัลฯให้ผม แล้วแม่งกระตุกผ้าขนหนูกูออกอย่างไว จับลูกชายผมไปกระทำชำเราในปากอย่างเร็ว

ผมอึ้งได้สักพักก็ต้องเปลี่ยนเป็นเสียวแทน ผ้ามันทำได้ชำนาญชิบหายจนผมแอบตกใจ มันไปซ้อมกับอะไร ลิ้นถึงไอ้พริ้วขนาดนี้ ผมก้มมองหัวของไอ้ตัวดีที่ขยับขึ้นลงอยู่ระหว่างขาของผม โอ้โห อย่างเสียว!!!! ผมที่ยาวถึงไหล่ของมันตกลงมาระแก้ม ผมเลยใช้นิ้วเกี่ยวผมมันไปทัดแก้ม สงสารมันนะ คือมันพยายามยัดเข้าไปให้หมดทั้งอันจนฟันมันโดนหลายรอบแล้ว แต่ก็เข้าไม่ได้ซะที ผมยิ้มให้กับความพยายาม

"พอแล้ว"
ผมเอ่ยบอก ถึงจะเสียวแค่ไหนแต่ผมก็ยังไม่อยากให้มันกรามค้างนะ มันเงยหน้าขึ้นมามองผมทั้งที่ลิ้นยังเลยอยู่ตรงส่วนปลายของผม

ขอโทษนะครับ

น้ำกูแทบแตก!!!!!

"ไม่ดีหรอ?"
มันถามเสียงอ่อย ผมอึกอักเพราะไม่เคยเจอมันอ้อนอย่างกับแมวแบบนี้

"ดีสิ แต่พอแล้ว ขึ้นมานี่มา"
มันยิ้มกว้าง รีบไต่ขึ้นนั่งคร่อมตักผมทันที

"พี่ซุสอยากเข้าไปในตัวผ้าแล้วใช่ไหมล่ะ"
มันถามแล้วหอมแก้มผมซ้ำๆ บางทีนิสัยกล้าพูดกล้าแสดงออกของมัน ก็ทำให้ผมจะบ้าตายได้นะครับ แม่งน่ารัก(กูยอมยกธงขาว)

"อือ อยากสิ"
อยากจะพูดต่อว่า 'กูก็อยากทุกวันนั่นแหละ แต่กูรอให้มึงอ่อยนี่ไง'

"งั้น เดี๋ยวผ้าทำเอง"
พูดเสร็จแม่งก็เลียนิ้วตัวเองแล้วยื่นมือไปข้างหลัง เชื่อไหมว่าลูกชายผมแม่งปวดร้าวมากในเวลานี้ ทำไมผมไม่รู้มาก่อนว่าไอ้ผ้ามันอ่อยได้น่ารักน่าเอาขนาดนี้ ถ้ามันอ่อยผมแบบนี้ตั้งแต่วันแรกที่ผมไปช่วยงานที่สวนนะ มันก็โดนผมจัดหนักไปนานละ ไม่รอให้เวลามันผ่านมาขนาดนี้หรอก

มันนิ่วหน้าตอนที่ขยับนิ้วเข้าออก ทางของมันเล็กและรัดมาก เพราะงั้นผมเลยต้องช่วยมันเบิกทาง มันครางเสียงดังเมื่อผมดึงมันเข้ามากอดแล้วกดนิ้วเข้าไปในช่องทางคับแคบที่มีนิ้วเล็กๆของมันอยู่ก่อนแล้วสองนิ้ว

"อา........ดีจังเลยพี่ซุส"
มันครางอยู่ข้างหูผมแถมปากซนๆก็งับหูผมเล่นอีกต่างหาก อ่อยดีจังนะ เดี๋ยวจะตอบแทนให้สาสมเลย ไอ้แคระขี้อ่อย

"อ๊ะ.... พอ....พอแล้ว เอาของพี่ซุส"
โอ้โห พูดแบบนี้กูจัดให้อย่างเร็วเลย ผมถอนนิ้วออกแล้วดันมันออกมาจูบ ก่อนจะค่อยๆกดตัวมันให้รับลูกชายผมเข้าไป ไม่รู้ว่าดีไหมที่ทางเข้าของมันช่างคับแคบ กว่าจะยัดลูกชายผมเข้าไปได้ ไอ้แคระก็น้ำตาแตกซะแล้ว

"เจ็บไหม?"
ผมถามแล้วจูบหน้าผากมันอย่างปลอบปะโลม แม้ผมจะพูดจาไม่เพราะตอนที่เรามีอะไรกัน ก็ไม่ใช่ว่าผมไม่อ่อนโยนกับมัน ตัวมันก็แค่นี้ ผมไม่กล้ารุนแรงหรอก กลัวมันเจ็บ

"เจ็บ ผ้าเจ็บ.....ฮึก.........พี่ซุสเข้ามาอีก"
ผมส่ายหัวแล้วจับแก้มมันเอาไว้

"ค่อยๆนะ อย่ารีบสิ เดี๋ยวเจ็บกว่าเดิม"
มันส่ายหัวแข่งกับผมบ้าง หน้ามันอาบไปด้วยน้ำตา ปากก็บอกว่าเจ็บแต่ก็ยังดันทุรังที่จะกดตัวลงอยู่นั้น เอาแต่ใจชะมัด

"ฮึก.........ล.....ลึก"
ก็ลึกไง=_= ก็เล่นกดซะแน่น เบียดซะชิดขนาดนี้ ไม่ลึกให้รู้ไปสิ มันกอดคอผมไว้แล้วดึงผมไปจูบ ไม่รู้ว่าเพราะความหื่นของมันทำให้มันจูบเก่งขึ้นหรือว่ามันไปฝึกมาอย่างปากว่าจริงๆ

"พี่ซุส..........ผ้าขยับนะ"
โอ้ยยยยยยย เรียกกูด้วยเสียงกระเส่าขนาดนี้ ไม่ต้องขยับกูก็จะเสร็จแล้วผ้า ผมใช้สองมือประคองสะโพกเล็กเอาไว้ ช่วยให้มันค่อยๆขยับขึ้นและลง ตัวมันเล็กมากเมื่อนั่งอยู่บนตัวผม ผมยกมือขึ้นแล้วจับมือมันไว้หนึ่งข้าง.............มือก็เล็กแค่นี้เอง

มันใช่เวลาจะมาชื่นชมร่างกายของคนตรงหน้าไหมเนี้ย?=_=

"เจ็บไหม อย่าเกร็งสิ"
ผมใช้นิ้วเกี่ยวเส้นผมหนาให้ไปทัดหู หอมแก้มมันเบาๆและหลอกล่อให้มันหายเกร็งด้วยน้ำเสียงนุ่มนวล มันพยักหน้ารับ สูดหายใจขึ้นลึกๆ ผมเห็นเหงื่อมันออกเต็มหน้าเลยยื่นมือไปเช็ดให้ รู้สึกผิดนิดๆที่แกล้งไม่มีอะไรกับมันมาตั้งหลายเดือน ผมแค่อยากให้มันเอ่ยปาก แต่นี่มันเหนือความคาดหมายมาก ไม่คิดว่ามันจะจับผมเหวี่ยงลงเตียงซะเอง

ช่องทางเล็กบีบรัดตัวตนของผมใหญ่เลย เจ็บนิดๆแต่ก็รู้สึกดี ผ้ามันกอดผมไว้แน่น แล้วซุกหน้าลงบนบ่าของผม มันค่อยๆขยับช้าๆ เสียงครางเล็กๆของมันดังอยู่ใกล้หู ผมรู้สึกเสียวจี๊ดกับเสียงของมัน ผมชอบให้มันเรียกชื่อของผม เรียกหาแต่ผมและขาดผมไม่ได้ เพราะตอนนี้ผมก็ขาดมันไม่ได้เช่นเดียวกัน

"อืมมมมม ดี.....อา ดีจังเลย"
ผมบีบก้นของมันเพื่อระบายความเสียว มันขยับช้าจนผมเหมือนจะขาดใจ ผมกำลังโดนคนแคระรังแก=0=

"อือ อย่าเลียสิ"
ผมดันหน้ามันออกจากคอ ไอ้นี่แม่งซนชิบหาย ที่รัดอยู่นี่กูก็เสียวจะตายห่าละ ยังจะมาเลียมาดูดกูอีก ผมพลิกให้มันลงมาอยู่ข้างล่างเมื่อมันดื้อที่จะเลียคอผมอยู่ จุดอ่อนผมอยู่ที่คอนะโว้ย!!!

"อื้อ พี่ซุส ทำผ้าแรงๆสิคระ.......อ๊ะ อ๊ะ อ๊า"
มันยังพูดยังไม่ทันจบเลย ผมก็กระหน่ำแทงลงไปแบบไม่ยั้ง เตียงที่ว่าแข็งแรงยังต้องโยกเลยเหอะ =.,=

"พี่ซุส.....อ๊า ตรงนั้นแหละครับ อืมมม"
มันครางไปกัดปากไป ข่วนหลังผมด้วย ผมว่าผมชอบผ้าใบที่ร้องไห้ตอนโดนผมกระทำชำเรานะ แต่ผ้าใบยั่วสวาทแบบนี้ ผมโคตรชอบเลย แรด แต่กูชอบ

"หืม? ตรงนี้หรอ ตรงนี่หรือเปล่า"
ผมกระหน่ำแทงไปตรงจุดเสียวของมัน มันบิดเร้าอย่างน่าสงสาร แต่อกมันที่แอ่นขึ้นมาล่อตาผมนี่.......ผมไม่สงสารครับ  แถมยังทำร้ายสองจุดบนอกมันซ้ำๆด้วย ถ้าผมถ่ายวีดีโอเก็บไว้ มันจะหาว่าผมโรคจิตไหม?

"พี่ซุส.......อื้อ แรงๆครับ ผ้าจะเสร็จแล้ว"
ในสายตาผมตอนนี้ ไอ้ผ้าเหมือนมีหูแมวหางแมวและหนวดแมวงอกออกมาด้วย มันปรือตามองหน้าผมแล้วกัดปากยั่ว พรุ่งนี้ไปซื้อปลอกคอมาใส่ให้มันแป๊บ.......

ผมช่วยด้านหน้ามันไปด้วยและเร่งจังหวะด้านหลังตามคำขอของมัน ผมเองก็จะเสร็จแล้ว วันนี้ผมอยากปล่อยบนหน้ามันด้วย ทำไมกูหื่นจัง=.,=

"อื้อ อ๊ะ......อ๊ะ เสร็จ.......ฮือ เสร็จแล้ว อ๊าาาาา"
มันจิกนิ้วเท้าลงบนเตียง แอ่นตัวขึ้นแล้วร้องเสียงดัง ก่อนจะปล่อยออกมาเต็มหน้าท้องของมัน บางส่วนไปติดหน้ามันด้วยซ้ำ ท่าทางจะไม่ได้ช่วยตัวเองเลยสินะ น่าสงสารจริงๆ ไม่เป็นไร วันนี้ผมจะ ทำชดเชยให้กับหลายเดือนที่ผ่านมาเลยแล้วกัน




ผมลืมตาตื่นมาเพราะได้ยินเสียงกุกกักจากตู้เสื้อผ้า โงหัวขึ้นจากหมอน ข้างๆตัวว่างเปล่า ขนาดโดนกูล่อไป6รอบมึงยังลุกไหวอีกหรอ? มึงจะถึกไปแล้วนะผ้า ผมมองหาตัวคนแคระ ไปเจอมันนั่งอยู่หน้าตู้เสื้อผ้า

"ผ้าทำไรวะ"
ผมส่งเสียงเรียก จะนอนต่อเลยก็ได้แต่อยากนอนกอดมันมากกว่า

"หือ พี่ซุส ดูสิ เข้าไหม?"
มันลุกขึ้นยืนเป๋ๆแล้วหันมาหาผม ตาสว่างครับ ตื่นเต็มตา รวมถึงไอ้นั้นก็ตื่นด้วย

ไอ้ผ้ามันเอาชุดทำงานของผมมาใส่ เสื้อเชิ้ต เน็คไทด์ สูท.........ยกเว้นกางเกง มันตัวเล็กกว่าผมมาก ทุกคนก็รู้ แขนเสื้อของผมยาวคลุมมือของมันแล้วห้อยลงมา ชายเสื้อก็ยาวปิดสะโพก ผมก็ไม่รู้หรอกว่ามันตั้งใจจะยั่วให้ผมหื่นแตกหรือเปล่า แต่เรียวขาของมันยังมีน้ำของผมเปรอะอยู่เลย ผมอ้าปากค้างแล้วทิ้งหัวลงบนหมอนอย่างเหนื่อยล้า วันนี้กูคงไม่ได้นอนสินะ

ผมไม่รู้หรอกว่านิยายเรื่องอื่นแม่งจบกันด้วยฉากแบบไหน ขอแต่งงาน? หรือจูบกันท่ามกลางแสงอาทิตย์ที่กำลังจะลับขอบฟ้า แต่ไม่ใช่นิยายเรื่องนี้ครับ นิยายเรื่องนี้จบด้วยฉาก.......

พระเอกเดินลงจากเตียงไปกระชากนายเอกเหวี่ยงลงเตียง แล้วกระทำชำเราไปจนเช้า

ผมได้ข้อคิดอย่างนึงจากเหตุการณ์ครั้งนี้

อย่าปล่อยให้ไอ้ผ้าเหงา เป็นผัวไอ้ผ้าต้องอดทน ต่อให้รถสิบล้อพุ่งชน ต้องกระเสือกกระสนกลับมาทำการบ้าน!

อ้ออีกอย่าง ผมเลิกโหดแล้วนะครับ

ปล.ถ้าชีวิตผมมีอะไรสนุกๆอีก ผมจะให้ไอ้ผ้ามาเล่าให้ฟังนะครับ

》》》》》》The end《《《《《《

จบแย้ว ถึงจะจบแต่นังผ้ากับพี่ซุสยังคงใช้ชีวิตอยู่เรื่อยๆ มีตอนพิเศษแน่นวน และอย่าลืมไปอ่านนิยายเรื่องใหม่ของเค้าด้วยนะ จิ้มเยยยย 》》2nd round รักนี้จีขอสอง 《《 ไม่ใช่3pนะคะ

[❣☾月亮☽❣]

   พี่ซุสอ่าา   

[♠DekDoy♠]

สรุปเลยผ้าหรือพี่ซุสหื่นกว่ากัน

[4559]

จบแล้วไๆๆ

[twinmonkey0311]

ขนาดตอนจบยังเรียกเลือดจากคนอ่านได้อีกนะเนี่ย

[cchompoo]

นังผ้าาาาา

[mild-dy]

 

[DE SaiKuNee]

 

[titansyui]

 

[nu-tarn]

  โทษฐานที่พี่ซุสปล่อยให้นังผ้ามันเหงา
ก็ต้องโดนแบบนี้แหละ 

[iceman555]

  ขอบคุณคนแต่ง

[powvera]

คึคึ      

ที่จริงเทพซุสก็หื่นมากกว่าผ้าใบอยู่นะ

กริบกริ้วๆๆๆๆๆๆๆๆ

            

[jumpza]

ขอบคุณคนแต่งครับ สนุกมากเลย จบซะแล้ววว อิอิ

[zhai]

นายเอก บ้า ต๊อง แบ๊ว และที่สำคัญน่ารัก
พระเอก แนวดราม่าและอึมครึม แต่หล่ออออ
เป็นนิยายที่ได้ใจคนอ่านอย่างมาก
เพราะ เขียนต่อเนื่อง ไม่ปล่อยให้ค้างนาน
กระชับ ไม่ดราม่าเวิ้นเว่อ
และที่สำคัญคือ ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆ เรื่องนี้
 

[่jum]

อย่าลืมตอนพิเศษนะคะ

 

[koikoi]

 :hao6:ผ้าใบไปหัดมาจากไหนเนี่ย

[Blue]

 
 

[NuNam]

จบแล้ว....ใจหายเลย ขอบคุณที่แต่งนิยายสนุกๆ มาให้อ่าน นะคะ 

[Supparang-k]

สมควรโดนละพี่ซุสปล่อยผ้ามันเปลี่ยวมานานมันเลยจัดเต็มซะ 5555

[arij-iris]

แหมๆๆ ก็ผ้าเปลี่ยว ผ้าเหงา เลยเก็บกดไงคะ พี่ซุส 5555555

[padthaiyen]

ข้อคิดคือพี่ซุสอย่าปล่อยให้ผ้าเหงาเพราะคนที่เหนื่อยก็พี่ซุสนั่นเอง

[makone]

 

[nunnuns]

ผ้าๆ ใจเย็นนะลูกนะ มาแรงแซงโค้ง แหกโค้งหน้าเฉยยยยย ป๊าดดดด ไปปล้ำพี่เค้าทำไมลูกกกกก สงสารพี่ซุสเลย5555555 ขำมากมาย

ขอบคุณที่แต่งนิยายน่ารักๆให้อ่านกันนะคะ อยากอ่านต่อนะ ตอนพิเศษก็ได้ค่ะ จะได้พอให้หายคิดถึง ฮือออ

[nabua]

พี่ซุสปล่อยให้อดอยากปากแห้งมานาน พอมาเจอผ้าเล่นเอาไปไม่เป็นเลย 

[Kullanat]

ขอตอนพิเศษได้ไหม พี่ซุสจบเร็วเกินอ่ะ

[lnudeel]

โอ๊ยยยย~~~ อ่านเรื่องแล้วฮา น้องบ้ามันก็บ้าจริงไรจริงอีพี่เทพก็โรคจิตดี แต่น่าร๊ากกกกกก. 

[lemonpreaw]

นังผ้ามันน่ารักเนอะ หลงนางอะ

[why yyy]

ขอบคุณ