หัวข้อ: นายเป็นต่อ กับ น้อง พลาดไปแล้ว Love-Story

[abcd]

                                        ดีจายด้วยนะ  สู้สู้นะ นายโบ นายอาร์ท แล้วก้อคุณแม่โบดวยนะ

[fanta]

พอรู้ว่าโบค่อยยังชั่วแล้วสบายใจขอให้หายเร็วๆๆๆนะขอให้ออกจากโรงพยาบาลเร็วๆๆนะ

[princess]

ยินดีด้วยครับที่โบอาการดีขึ้นแล้ว ขอให้กลับมาแข็งแรงไวๆนะครับ เป็นกำลังใจให้ครับ

[pandaba]

พี่โบเป็นโรคอะไรเหรอครับ

ดีใจด้วยครับที่ดีขึ้นแล้วครับ วู้ๆๆๆๆๆ

[pui]

เย้ๆๆ ดีใจด้วยนะคะ  อย่างน้อยก็รุ้สึกตัว และดีขึ้นมาแล้ว
อาการดีขึ้นเรื่อย ๆ จนหายเป็นปกตินะคะ คุณโบ

คุณอาร์ทก็ดูแลตัวเองนะคะ  กลับมาก็หลับเป็นตาย แต่ยังห่วงพวกเราที่นี่ขอบคุณมาก ๆ เลยค่ะ


ขอให้หายเร็ว ๆ สุขภาพแข็งแรงทั้งคู่นะคะ^_^

[sun]

ดีใจด้วยค่ะ ที่น้องโบรู้สึกตัว และปลอดภัยแล้ว
ค่อยโล่งใจหน่อย...
อีกไม่นาน ก้อคงออกมา ร่าเริงได้เหมือนเดิมล่ะ
ขอให้หายป่วยไวๆค่ะ
ทั้งคนป่วย ทั้งคนดูแลคนป่วยนะคะ (อย่าลืมดูแลตัวเองด้วยเน้อ)


เป็นกำลังใจให้เสมอค่ะ 

[LoveLess]

ง่า ผมปายต่างจังหวัดมาอ่า ม่ายด้ายติดตามเลย

เปนห่วงมากเลยคับ แต่ด้ายยินว่าดีขึ้นบ้างแล้วก้อสบายจัยขึ้นเยอะเลย



ขอหั้ยหายวัยวัยนะคับ

รักมาก รักเสมอ  อาเฟิงเน้อ

[pajaa]

หวัดดีคับ
เพิ่งได้วันนี้ปกติก็โต๊ไปเต๊มา(ไม่ log in) แถว ๆเนี่ย (ไม่ได้อ่านกลัวติดงัย)  

ก็จนได้ตั้งแต่ 07.30 แบบรวดเดียวจบอ่ะ
 
กำลังยิ้ม ๆ อยู่ดี ๆ เข้าโรงบาลไปตกใจหมดเลย  
โรคตามกรรมพันธ์เหรอ ไม่น่าเชื่อถึงขนาดนอนห้อง icu  

ขอให้หายป่วยเร็ว ๆ และออกจากโรงบาลไวๆ สุขภาพแข็งแรง ๆนะคับ
ผู้ดูแลก็รักษาสุขภาพด้วยนะคับ

(กระผมก็ว่าพรุ่งจะกินผักบุ้งเหมือนกันคับ รู้สึกตาแห้ง ปวดตามาก ไม่ไหวกินยาวิตตามินบำรุงสายตาก่อนดีก่า)

[pajaa]

ประทานโทด พิมพ์ผิด ตั้งแต่ 19.30 ต่างหากคับ

[mokung]

  get well soon naaa......

[duntey]

อาการดีขึ้นแล้ว เย่ ดีใจจัง

พักผ่อนมากๆ หายไวๆนะฮะ คุณโบ ^^

ฝากคุณอาร์ทดูแลคุณโบ คุณแม่ แล้วก็สุขภาพคุณอาร์ทเองด้วยนะฮะ ^^

[฿oomb@b@]

แข็งแรงไว ๆ น่ะครับ
พี่อาร์ทก็รักษาสุขภาพด้วย

สู้สู้  

[shinzou]

อือ สอนผมจีบ สาวหน่อยจิ ผมรุกไปแล้ว แต่เค้าไม่มีประฏิกิริยาไรเลยอ่ะ เเต่ไม่ด่าผมนะ ไปหาถึงที่บ้านเลย เค้าก็ยอมคุยกะผมตั้ง ชม กว่า เลยไม่รู้ว่าเค้าคิดไร
พี่ต่อ สอนจีบหน่อยนะครับ

[พลาดไปแล้วver.II]

วันนี้สบายใจขึ้นมากแล้วครับเพราะหมอบอกว่าอาการคงที่แล้วเหลือก็แค่พักพื้นให้ร่างกายแข็งแรงแล้วก็ระวังโรคแทรกซ้อนที่เหลือไม่มีอะไรน่าห่วงแล้วครับ

อย่างที่เคยออกตัวไปแล้วว่าผมเป็นคนเขียนอะไรไม่เก่งแต่ตลอดสอง-สามวันที่ผ่านมาจนถึงวันนี้ตอนนี้ผมเห็นถึงน้ำใจของหลายๆคนที่มีให้เราสองคนอีกครั้งหนึ่งหลังจากเมื่อครั้งแรกในวันเกิดของผมเอง

ถ้าหากจะมีเหตุผลอะไรที่ทำให้ไอ้โบรอดจากช่วงวิกฤติมาได้ผมขอยกความดีให้ทุกๆคนครับที่ส่งกำลังใจให้มันตลอด

ตั้งแต่กลับถึงบ้านมาตอนสี่ทุ่มผมก็นั่งอยู่หน้าจอคอมอ่านเรื่องที่ไอ้โบเขียนเป็นแบบอย่างแล้วลองเขียนบรรยายเล่าเรื่องราวในช่วงตั้งแต่วันแรกที่รู้ว่าไอ้โบเข้าโรงพยาบาลมาจนถึงวันนี้ที่มันพ้นขีดอันตรายพิมพ์แล้วก็ลบพิมพ์แล้วก็แก้ไขอยู่หลายทีจนกระทั่งได้บทความขาดๆเกินๆออกมาเรื่องหนึ่ง..

มันอาจจะไม่ได้อ่านแล้วสนุกแบบของไอ้โบแต่อยากให้ทุกคนลองอ่านดูครับ

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

7 ธันวาคม 2549

เช้าวันนี้ไอ้โบดูไม่สดชื่นเท่าที่ควรนักผมซึ่งอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าเสร็จแล้วต้องเป็นฝ่ายปลุกและลากมันลงมาจากเตียงแทนที่จะเป็นมันปลุกผมเหมือนทุกวัน

เมื่อโดนปลุกโดนเขย่ามากเข้ามันก็ค่อยๆลืมตาขึ้นแล้วยันตัวลุกเดินไปเข้าห้องน้ำอย่างกระปลกกระเปลี้ยเหมือนคนไม่มีแรงแต่ผมเองก็ไม่ได้คิดอะไรมากอาจจะเพราะมันพักผ่อนน้อยเกินไปเลยออกอาการแบบนั้น

หลังจากเก็บจัดที่นอนเรียบร้อยผมลงมานั่งรอไอ้โบที่โต๊ะกินข้าวชั้นล่างราวๆสิบห้านาทีมันก็เดินลงมาก่อนจะนั่งลงบนเก้าอี้มองกับข้าวบนโต๊ะด้วยสายตาอ่อนแรงและไม่มีทีท่าจะเริ่มกินจนผมต้องพูดออกไป

"กินสิเมิงเดี๋ยวไปเรียนไม่ทันนะ"

มันพยักหน้าแล้วก็เริ่มหยิบช้อนส้อมแต่กินไปได้นิดเดียวก็วิ่งไปอาเจียนออกหมด

"ไม่สบายรึเปล่าเนี่ย" ผมพูดไปลูบหลังมันไป

"ไม่เป็นไรหรอกนอนน้อยมั้งมันเลยคลื่นใส้เวียนหัว"

น้ำเสียงที่มันตอบกลับมาก็ฟังดูไม่ค่อยสู้ดีนักผมรู้สึกไม่ค่อยสบายใจเท่าไหร่ถึงกับต้องออกปากให้มันนอนพักอยู่บ้านไปอย่าเพิ่งไปเรียนแต่มันก็ยืนยันนักหนาว่าตัวเองไม่ได้เป็นอะไรมากจนต้องยอมปล่อยให้ไป

ช่วงเช้าผ่านพ้นไปพักกลางวันไอ้โบยังคงกินได้นิดเดียวเหมือนเช่นเคยแม้แต่น้ำมันก็จิบไปเพียงแค่สองสามครั้งและไม่แตะต้องอะไรอีกเลยไม่ว่าผมจะซื้ออะไรมาล่อให้กินหน้าของมันตอนนั้นซีดจนเหมือนกระดาษผมเริ่มรู้สึกไม่ดีมากขึ้นทุกทีจนถึงจุดที่จะปล่อยให้มันอยู่แบบนี้ไม่ได้แล้ว

ขณะที่กำลังจะบอกว่าจะพามันไปหาหมอมันก็ลุกขึ้นยืนก่อนจะล้มลงกระแทกกับพื้นโรงอาหารอย่างแรงและหมดสติไปเมื่อผมพยุงตัวให้ลุกขึ้นเลือดกำเดาสองสามหยดไหลหล่นลงที่พื้นผมเอาแขนเสื้อเช็ดออกให้และพามันออกไปโรงพยาบาลทันทีดีที่แหม่มอยู่แถวนั้นจึงได้อาศัยรถมันโดยสารไประหว่างทางก็โทรบอกให้คุณแม่ทราบท่านบอกว่าจะลางานออกมาทันที

เมื่อมาถึงโรงพยาบาลก็พบคุณแม่ยืนรออยู่แล้วบุรุษพยาบาลสองสามคนกุลีกุจอมานำร่างไอ้โบขึ้นเตียงและเข็นเข้าห้องฉุกเฉินไปทันทีเวลาล่วงเลยไปจนเกือบหกโมงเย็นพยาบาลก็เข็มเตียงไอ้โบออกมาพร้อมกับคุณหมอที่มาแจ้งว่าอาการตอนนี้พ้นขีดอันตรายแล้วแต่ยังต้องอยู่ดูอาการที่โรงพยาบาลอีก

ขณะคุณแม่จัดการเรื่องเอกสารตัวผมก็รีบไปยังห้องที่มันอยู่เมื่อเปิดประตูเข้าไปก็พบว่ามันยังนอนนิ่งอยู่บนเตียงที่แขนมีสายน้ำเกลือห้อยระโยงระยางอยู่ใบหน้าของมันซีดจนเหมือนไม่มีเลือดซักพักคุณแม่ก็เข้ามาเรานั่งคุยกันคลายความกังวลจนผ่านไปหลายชั่วโมงไอ้โบก็ได้สติพูดคุยได้นิดหน่อยก่อนจะหลับไปอีกรอบด้วยความเพลียผมจึงตัดสินใจพาคุณแม่กลับมาพักผ่อนที่บ้านแล้วพรุ่งนี้ค่อยมาหามันแต่เช้า

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

8 ธันวาคม 2549

วันนี้ผมตื่นแต่เช้าอาบน้ำเตรียมตัวจะออกไปโรงพยาบาลคุณแม่ก็เช่นกันและเมื่อไปถึงไอ้โบดูดีขึ้นกว่าเมื่อวานมากพูดคุยได้มากขึ้นสีหน้าดูดีขึ้นผมรู้สึกสบายใจขึ้นมากพอตกเย็นพวกเพื่อนที่มหาลัยหลายคนก็พากันมาเยี่ยมดูท่าทางไอ้โบมีความสุขมาก

จนถึงตอนหกโมงเย็นคุณแม่ก็ต้องกลับมาทำงานที่ค้างไว้ที่บ้านจึงขอตัวกลับก่อนผมอาสาไปส่งและคิดว่าจะกลับไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าที่บ้านด้วยเหมือนกันเมื่อมาถึงที่บ้านอาบน้ำแต่งตัวกำลังจะออกไปเพื่อนที่อยู่กับไอ้โบที่โรงพยาบาลก็โทรมาบอกว่าอาการกำเริบเข้าห้อง ICU ไปอีกรอบหนึ่งแล้ว

บ้าน่ะ...ก็ตอนเย็นก่อนกลับมายังคุยกันดีๆอยู่เลย..

มือกดวางสายไปแล้วแต่สติยังไม่กลับมาต้องอาศัยเวลาพักใหญ่ถึงจะตั้งตัวได้และรีบลงไปบอกคุณแม่ท่านตกใจมากเช่นกันแต่อะไรหลายๆอย่างยังคงวุ่นวายท่านยังเคลียร์ไม่เสร็จจึงให้ผมล่วงหน้าไปโรงพยาบาลก่อนจนเวลาผ่านไปเกือบตีสามผมจึงกลับไปรับคุณแม่ที่บ้านอีกครั้ง

เข็มนาฬิกาหมุนผ่านไปเรื่อยๆแต่ไม่มีที่ท่าว่าประตูสีขาวบานนั้นจะเปิดออกมาซักทีมีแต่เพียงหมอและพยาบาลวิ่งเข้าวิ่งออกเป็นระยะๆเท่านั้นไม่วายที่จะถามความคืบหน้าอย่างไรแต่ก็ไม่ได้รับคำตอบจากใครทั้งสิ้นทั้งหมดที่ทำได้จึงมีแต่รอ..และรอ...

ผมเดินไปซื้อของกินมาให้คุณแม่แต่ตัวเองกลับกินอะไรไม่ลงแม้แต่น้ำซักหยดก็ไม่มีความรู้สึกกระหายในใจมันกระวนกระวายจนแทบอยากจะเปิดประตูห้องเข้าไปดูซะตอนนั้นแต่ถึงทำไปก็ไม่ได้อะไรขึ้นมารังแต่จะรบกวนการทำงานของหมอเปล่าๆจึงสงบใจและนั่งลงรอที่เดิม

12 ชั่วโมงแห่งการรอคอยอย่างกระวนกระวายผ่านพ้นไปในเวลานั้นผมเริ่มคิดถึงวันต่อไปที่จะอยู่โดยไม่มีไอ้โบ..

ใจผมสงบลงอย่างประหลาด... แต่มันก็กลั้วปนไปกับความรู้สึกใจหายและเสียดายเหลือเกิน...

เสียดายเวลาที่เคยทะเลาะกัน...

เสียดาย...ที่มันน่าจะใช้สร้างความทรงจำดีๆด้วยกันให้มากกว่านี้...

ก่อนที่ความรู้สึกของผมจะเลวร้ายลงกว่านั้นประตูห้องเปิดออกพร้อมๆกับหมอที่เดินออกมาแจ้งข่าวดีที่สุดในชีวิตว่าพ้นขีดอันตรายแล้ว

ในห้องพักเดิม...ถึงแม้ว่าไอ้โบจะยังไมได้สติแต่ผมก็รู้สึกอุ่นใจที่ได้ดูมันอยู่ในสายตาไม่ต้องมีกำแพงหนาหรือประตูสีขาวมากั้นอีกแล้ว

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

9 ธันวาคม 2549

ผมนั่งเฝ้าดูมันอยู่อย่างนั้นจนเช้าไม่อยากจะละสายตาไปไหนซักนิดเดียว...

กลัวเหลือเกินว่าหากผมหันหน้าผละออกไปแม้แต่นิดเดียวผมจะไม่มีโอกาสได้เห็นมันอีก...

เมื่อคิดแบบนั้นก็ไม่กล้าแม้แต่จะกระพริบตา...

เวลาผ่านไปเรื่อยๆไอ้โบยังคงนอนหลับสนิทไม่มีทีท่าว่าจะฟื้นผมเริ่มรู้สึกกระวนกระวายขึ้นมานิดหน่อยและในที่สุดเมื่อเวลาห้าโมงเย็นมันก็ลืมตาตื่นขึ้นอีกครั้งเมื่อเห็นผมมันส่งเสียงออกมาเบาๆคล้ายๆจะเรียกแต่เสียงนั้นค่อยและอ่อนแรงจนฟังไม่ได้ศัพท์

แต่แค่นั้นผมก็รู้สึกโล่งใจมากขึ้นไม่รู้เท่าไหร่แล้ว...

ไอ้โบหลับไปอีกครั้งตอนสองทุ่มด้วยฤทธิ์ยาผมกับคุณแม่อยู่ที่นั่นจนเกือบเที่ยงคืนจึงกลับมาที่บ้าน

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

วันนี้เมื่อลืมตาตื่นขึ้นมาเวลาก็เกือบสี่โมงเย็นแล้วผมรู้สึกราวกับเหตุการณ์ที่ผ่านมามันเป็นฝันร้ายที่ยาวนาน...

เวลาเพียงสามวันผมกลับได้เรียนรู้และรับรู้ถึงอะไรหลายๆอย่างมากเหลือเกิน...

เรียนรู้ถึงสัจธรรมของความ "ไม่แน่นอน"

เรียนรู้ที่จะเตรียมใจลาจาก...

เรียนรู้ที่จะทำดีกับใครซักคนให้มากเพราะเวลาของคนเราแต่ละคนมันช่างสั้นเหลือเกิน....

รับรู้ถึงน้ำใจของคนที่เรียกว่าเพื่อน...

รับรู้ถึงความรักมากมายเหลือเกินที่แม่มีต่อลูก...

รับรู้ถึงน้ำใจของคนในสังคมที่เป็นห่วงเป็นใยกันมากมายโดยที่ไม่ต้องรู้จักเห็นหน้าพบเจอและไม่หวังผลตอบแทนใดๆ...

ขอบคุณทุกๆคนที่ไม่ทอดทิ้งไอ้โบมันนะครับ...ขอบคุณมาก

[฿oomb@b@]

ยินดีด้วยน่ะครับที่อาการดีขึ้น ผมติดตามอยู่และจะเป็นกำลังใจให้พี่โบหายวันหายคืนน่ะครับ

พี่อาร์ท กับคุณแม่ ก็รักษาสุขภาพ พักผ่อนด้วยน่ะครับจะได้ช่วยกันดูแลพี่โบ

ที่พี่บรรยายออกมา ผมว่าดีน่ะครับ ใช้คำได้ดีครับ ดูเป็นธรรมชาติ

สู้สู้น่ะครับ 

อย่าตัดใจถ้าไม่ได้พยายามทุกทาง
อย่าวางใจถ้าไม่ได้เห็นกับตา
อย่าระอากับสิ่งที่เจอ
เพราะเธอยังจะต้องรับรู้และเรียนชีวิตอีกเยอะ...อนาคตที่คิดว่าแน่นอน ไม่จำเป็นที่จะแน่นอนอย่างที่คิด

[meemewkewkaw]

ขอบคุณพี่อาร์ทมากนะครับ ที่แวะมาเล่าอาการของพี่โบให้ชาวเล้าฟัง

ผมเป็นอีกคนที่ติดตามเรื่องของพี่ทั้งสองคนมาโดยตลอด และรู้สึกตกใจ+เป็นห่วงมาก เมื่อได้รับรู้ข่าวของพี่โบ

และก็ขอแสดงความยินดีด้วยนะครับ ที่พี่โบอาการดีขึ้นบ้างแล้ว ผมดีใจแทนพี่อาร์ทและคุณแม่ของพี่โบจริงๆเลย ผมเป็นกำลังใจให้เสมอนะครับ อย่าพึ่งท้อไปก่อนล่ะ

และที่สำคัญจากการอ่านโพสต์ของพี่อาร์ท มันทำให้ผมได้รับรู้ว่า พี่ทั้งสองคนรักกันด้วยใจบริสุทธิ์และรักกันมากจริงๆ

ผมขอเป็นกำลังใจให้กับพี่ทั้งสองนะครับ สู้ๆ

[hobbitton]

เข้ามาอ่านอย่างเดียว ไม่เคยได้ตอบซักครั้ง

พอรู้ว่าโบไม่สบาย ก็รู้สึกไม่ค่อยดี 

ตอนนี้ดีใจกับโบด้วย ที่อาการดีขึ้นมากแล้ว 

ขอให้หายไวๆ น่ะ   

[princess]

ขอแสดงความยินดีด้วยนะครับที่โบฟื้นแล้ว อาร์ทก็อย่าลืมดูแลตัวเองให้ดีนะครับเดี๋ยวจะเป็นอะไรไปอีกคน และก็ขอบคุณมากเข้าที่มาเล่าอาการของโบให้ฟัง ขอให้โบหายไวๆแล้วกันนะครับ

[shinzou]

เพิ่งมาอ่านย้อนหลัง แหะๆ
เวบค้างตลอดเลย คอมม่ายดี
ยังไงหายไวๆๆนะคับ ออกจาก โรงบาลแล้วๆๆ
ใกล้จะปีใหม่แล้ว สิ่งไม่ดี สุขภาพไม่ดี ความทุกข์ หมดไปๆๆๆๆนะคับ
สิ่งดีๆๆเข้ามาในปีใหม่ๆๆนะครับ มีความสุขมากๆๆๆๆๆๆ
ม่ายเจ็บ ไม่ป่วย ร๊ากกันตลอดไป ชั่วฟ้าดินสลาย จุ๊กกรู่...................

[Lucifer]

ยินดีด้วยคับ ที่อาการพี่โบดีขึ้นมากแล้ว
พี่อาร์ทก็รักษาสุขภาพนะคับ

เป็นกำลังใจให้ สู้ๆ คับ 

[pasira]

ดีใจจัง โบอาการดีขึ้นแล้ว

หายป่วยเร็วๆนะคะ   รักษาสุขภาพด้วยจ้า     

[ozone]

ขอบคุณพี่อาร์ท นะครับที่มาเล่าในช่วงหลายวันที่ผ่านมา

ตอนนี้เท่าที่อ่านพี่อาร์ทก็ดูเข้าเเข็งขึ้นนะฮะ  ดีเเล้วพี่โบจะได้มีกำลังใจ  

ยังไงก็รักษาสุขภาพด้วยนะครับทั้งคุณเเม่ พี่อาร์ทเองด้วย

[pandaba]

ค่อยโล่งใจขึ้นหน่อย อาการดีขึ้นแล้ว เย้ เย

เป็นกะลังใจให้ครับ

คนเรานี่ไม่มีแน่นอนจริงๆ แสดงความรู้สึกที่ดีๆให้กันให้ดีที่สุดนะครับ 

[k change to ram]

ความเห็นเหมือนคุณ pandaba เลยครับ คนเราไม่แน่ไม่นอน ใครจะรู้ครับ ว่าคุณโบอยู่ๆก็ไม่สบายหนัก ทั้งๆที่ยังมาเขียนมาคุยกับเพื่อนๆในเวบอยู่เลย

ผมก็มาเป็นกำลังใจให้เรื่อยๆครับ จริงๆอยากส่งการ์ด ส่งดอกไม้ หรือของบำรุงไปให้เหมือนกันครับ แต่....

มิตรภาพไม่เสื่อมครายครับ ถึงผมและเพื่อนๆในเวบ รวมทั้งโบและอาร์ท จะไม่เคยรู้จักกันเลย (อาจจะเว่อร์ไปหน่อยนะ จากจริงใจครับ)

รักโบและอาร์ทครับ

[pinamorn]

เอาใจช่วยให้คุณโบ หายเป็นปกติเหมือนเดิมเร็วๆ นะครับ....
เป็นกำลังให้ทั้งคู่นะครับ

[DekChaiDam]

ขอให้หายไวๆ คับ

ส่งแรงใจไปอีกรอบ

[LoveLess]

ได้ฟังอย่างนี้ก้ออุ่นใจมาบ้างแหละคับ

อยากหั้ยทั้งสองคนกลับมามีความสุขเหมือนเดิมไวไว

แล้วก้ออยู่ด้วยกันไปนานที่สุดเท่าที่จาทำได้

รักพี่ ๆทั้งสองคนมาก ๆนะคับ........ อาเฟิง

[maymun]

ดีใจที่ได้ยินว่าน้องโบปลอดภัยแล้วค่ะ ^^

ขอบคุณน้องอาร์ทที่มาเล่าให้ฟังนะคะ ว่าเกิดอะไรขึ้นบ้าง
พี่ๆ น้องๆ ในนี้ยินดีเป็นกำลังใจให้น้องอาร์ทกะน้องโบเสมอนะคะ

รักษาสุขภาพด้วยนะคะ ^^

[duntey]

ขอบคุณคุณอาร์ทจากใจจริงเลยฮะที่ได้แจ้งข่าวคราวอาการของคุณโบให้ทราบ ทำให้รู้สึกสบายใจขึ้นที่ตอนนี้คุณโบปลอดภัยแล้ว ^^

พักผ่อนเยอะๆเลยนะฮะ ทั้งคุณโบ ทั้งคุณแม่ และก็คุณอาร์ทเลย ^^

[bondapher]

so glad u guys are doing ok now.. 

we'll be here waiting to talk to p'art when he gets out, which is very soon i hope.