กรี้ดดดดดดดดดดดดดดด จูบกันแล้วเว่ยยยย อิน้องเป็นคนเริ่ม55555555556566 ทำไมขำ
นักเขียนเสียเวลาในการหาลูกอมและอีดิทหัวข้อไปประมาณ 8 นาที แต่ถือว่าเป็นตอนที่คุ้มมากฮี่ๆ น้องให้อภัย
คืบหน้าไปหมดทุกอย่าง เขินตอนจูบในห้อง เครียดตอนพี่โจ้กเล่าว่าพี่แคนปั่นหัว หน่วงตอนว่านจะร้องไห้
แล้วก็เขินอีกรอบตอนเดินจับมือกันกลับห้อง งื้อออออออออ อิจฉาษาศศศศศ
ใจจริงเราอยากให้พี่แคนหนีว่านนานๆกว่านี้อ่ะ แบบเอาให้ว่านตรอมใจตายไปเลย #ผิด
หมายถึงอยากเห็นว่านร้องไห้ขี้มูกโป่งตอนพี่แคนทำเมินใส่อะค่ะ แล้วแบบค่อยให้ว่านเล่นคืน
ทำให้พี่แคนร้อนใจ ให้คลั่ง จนเป็นบ้าไปเลย ทำไมทำกับน้องแบบเน้ ไม่มีเหตุผลเอาซะเลย เมื่อก่อนตัวเองก็รุกน้องแท้ๆ
เล่นไรไม่รู้เรื่อง เดี๋ยวจับตีก้นลายเลย ฮรี่ๆๆๆๆๆ
จะว่าไปก็ต้องขอขอบคุณผุ้ช่วยโต่เต๋ที่เหมือนจะไม่ได้ช่วยอะไรเลย แต่ก็ช่วยได้มาก เอ้ะะะ นั่นแหล่ะ เอาเป็นโต๋น่ารัก
อีกคนในตอนนี้ที่จะไม่พูดถึงไม่ได้คืออิพี่โจ้กค่ะ ถึงจะดูเหมือนไร้ประโยชน์เป็นตัวประกอบไปวันๆ แต่ก็ยอมสละแรง หักข้อมือว่านได้ลง
แต่อย่างที่บอกข้างบน เราอยากให้ว่านตรอมใจตาย อิพี่โจ้กไม่น่ามาช่วยว่านเล้ยยย รออีกสักตอนสองตอนค่อยโผล่มาก็ได้นี่หว่า
สรุปแล้วคือแคนว่านเคลียกัน ไม่รู้สถานะคืบหน้าไปแบบไหน อิพี่กัสจะโผล่มาเร็วๆนี้แน่ เตรียมปูเสื่อรอมาม่ามาเสริฟ คริคริ
สนุกทู้กกกกกกตอนทุกคำบรรยายเลยค่ะ สมกับที่รอคอยในทุกพุธ
นักเขียนก็น่ารักมาตรงเวลา โดยมีนักอ่านตรงเวลากว่าในบางที555555555555
ปล. ที่จริงเค้าอ่านจบตั้งแต่เมื่อคืนแล้วนะ แต่พึ่งมาเม้นต์เพราะว่าชอบเม้นต์ยาวแบบนี้ไง
พิมพ์ในมือถือใช้เวลานานมากแต่ก็อยากพิมพ์แบบนี้ และตั้งใจเขียนให้นักเขียนมาอ่านแล้วรู้เรื่องที่สุด รึป่าววว
ที่บอกแบบนั้นเพราัเรามีคงามรู้สึกว่าตัวเองพิมพ์อะไรลงไปก็ไม่รู้ เหมือนจะเข้าใจอยู่คนเดียว
แต่ช่างเถอะค่ะ เอาเป็นว่าร้ากกกกกกกกกกกกกกกกกกนะ