-
ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ
ติดตามกฏเพิ่มเติมที่กระทู้นี้บ่อยๆ เมื่อมีการแก้ไขกฏจะแก้ไขที่กระทู้นี้นะครับ
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0
ประกาศทั่วไปติดตามอัพเดทกันที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.0
ประกาศ กฎที่อื่นมีไว้แหก แต่ห้ามมาแหกที่นี่
1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
การสนใจและชื่นชอบนิยายและเรื่องเล่าของคนในเรื่องควรมีขอบเขตที่จะไม่สร้างความเดือดร้อนให้เจ้าของเรื่อง เช่นเดียวกับเป็ดที่ตอนนี้ถูกรังควานตามหาตัวจากคนด้านต่างๆ จนตัดสินใจไม่เล่าเรื่องต่อ.........เนื่องจากบางเรื่องเป็นเรื่องเล่า.....................บางคนไม่ได้เปิดเผยตัวตน เขาพอใจจะมีความสุขในที่เล็กๆแห่งนี้โดยไม่ได้ตั้งใจให้คนภายนอกได้รับรู้เรื่องราวแล้วนำไปพูดต่อ เพราะปฎิเสธไม่ได้ว่าสังคมไม่ได้ยอมรับพวกเราสักเท่าไหร่
2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท,
หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง
หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์
และสถาบันต่าง ๆ รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด
การกระทำเช่นนั้นอาจทำให้คุณแบนทันที และถาวร . หมายเลข IP ของทุกโพสต์จะถูกบันทึกเพื่อใช้เป็นหลักฐาน
ในความเป็นจริงเป็นไปได้ยากมากที่จะให้แต่ละคนมีความคิดเห็นตรงกันทั้งหมด คนเรามากมายต่างความคิดต่างความเห็น เติบโตมาภายใต้ภาวะแวดล้อมต่างกันการแสดงความคิดเห็นที่แตกต่าง จึงควรทำเพื่อให้เกิดความเข้าใจกัน แบ่งปันประสบการณ์และมิตรภาพเพื่ออาจเป็นประโยชน์ในการใช้ชีวิต และไม่ว่าจะอย่างไรก็ควรเคารพในความคิดเห็นที่แตกต่างของบุคคลอื่นช่วยกันสร้างให้บอร์ดนี้มีแต่ความรักนะครับ
เรื่องบางเรื่องอาจจะเป็นทั้งเรื่องแต่งหรือเรื่องเล่าใดๆก็ขอให้ระลึกเสมอว่า อ่านเพื่อความบันเทิงและเก็บประสบการณ์ชีวิตที่คุณไม่ต้องไปเจอความเจ็บปวดเล่านั้นเองเพื่อเป็นข้อเตือนใจ สอนใจในการตัดสินใจใช้ชีวิต จึงไม่ต้องพยายามสืบหาว่าเรื่องจริงหรือเรื่องแต่งส่วนการพูดคุยนั้น ก็ประมาณอย่าทำให้กระทุ้กลายพันธุ์ห้ามเอาเรื่องส่วนตัวมาปรึกษาพูดคุยกันโดยที่ไม่เกี่ยวพันกับเรื่องในกระทู้นิยาย ถ้าจะวิจารณ์หรือแสดงความคิดเห็นทุกคนมีสิทธิแต่ขอให้ไปตั้งกระทู้ที่บอร์ดอื่นที่ไม่ใช่ที่นี่นะครับ
3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อเจ้าของเรื่องเท่าที่จะทำได้หรือแจ้งมายังบอร์ดนี้ก่อนนะครับ เนื่องจากเจ้าของเรื่องบางครั้งไม่ต้องการให้คนที่ไม่ได้ชื่นชอบนิยายชายรักชายเข้ามารับรู้ ลิขสิทธิ์ทั้งหมดเป็นของเจ้าของคนที่ทำขึ้นและเวปแห่งนี้นะครับ
4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอมให้ส่งหรือติดต่อกันทางพีเอ็มจะปลอดภัยกว่าแล้วเมื่อมีการติดต่อสื่อสารกันให้พึงระวังถึงความปลอดภัย ความไม่น่าไว้ใจของผุ้คนทุกคนแม้จะมีชื่อเสียงในบอร์ดเป็นเรื่องส่วนตัวของแต่ละคนไป เพื่อลดความขัดแย้งภายในเล้า จึงไม่สนับสนุนให้มีการจีบกันในบอร์ดนะครับ
5.ห้ามจั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียวให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตาม
เพราะแม้จะเป็นเรื่องที่เขียนจากเรื่องจริง เมื่อนำมาพิมพ์เป็นเรื่องผ่านตัวอักษร ย่อมเลี่ยงไม่ได้ที่จะมีการเพิ่มเติมเพื่อให้เกิดสีสันในเนื้อเรื่อง ทางเล้าถือว่านั่นคือการเพิ่มเติมเนื้อเรื่อง จึงไม่อนุญาตให้จั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” แต่สามารถแจ้งว่าเป็น “นิยายที่อ้างอิงมาจากชีวิตจริง” ได้ มีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว
6.การพูดคุยโต้ตอบระหว่างคนเขียนและคนอ่านนอกเรื่องนิยาย ทำได้ แต่อย่าให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรตอบเพียงคอมเม้นต์เดียวก็พอแล้ว โดยสามารถใช้ปุ่ม Insearch qoute ได้ ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และลงลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน
7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
7.1 นิยาย 1 ตอน จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
- 1 Reply ที่เกินมานั้น โมทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ
8.Administrator และ moderator ของ forum นี้ มีสิทธิ์อ่าน, ลบ หรือแก้ไขทุกข้อความ. และ administrator, moderator หรือ webmaster ไม่สามารถรับผิดชอบต่อข้อความที่คุณได้แสดงความคิดเห็น (ยกเว้นว่าพวกเขาจะเป็นผู้โพสต์เอง).
9.คุณยินยอมให้ข้อมูลทุกอย่างของคุณถูกเก็บไว้ในฐานข้อมูล. ซึ่งข้อมูลเหล่านี้จะไม่ถูกเปิดเผยต่อผู้อื่นโดยไม่ได้รับการยินยอมจากคุณ .Webmaster, administrator และ moderator ไม่สามารถรับผิดชอบต่อการถูกเจาะข้อมูล แล้วนำไปสร้างความเดือดร้อนต่างๆ
10.ห้ามลงประกาศลิงค์โปรโมทเวป โฆษณา หรือโปรโมทในเชิงธุรกิจใดๆ ทุกชนิด ลงได้เฉพาะในห้องซื้อขาย ในเมื่อแนะนำเวปอื่นที่บอร์ดเรา ก็ช่วยแนะนำบอร์ดเราโดยลงลิงค์บอร์ดเรา เวป http://www.thaiboyslove.com ในบอร์ดที่ท่านแนะนำมาให้เราด้วย เมื่อจำเป็นต้องแนะนำลิงค์ให้ส่งลิงค์กันทาง personal message หรือพีเอ็มแทนนะครับจะสะดวกกว่า ส่วนในกรณีอยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนๆได้อ่านจริงๆนั้นพยายามลงให้ห้องซื้อขายซะ หรือถ้าม๊อดเดอเรเตอร์จะพิจารณาเป็นกรณีๆไป ถ้ารู้สึกว่าไม่ได้โปรโมทเวป แต่อยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนด้วยใจจริงจะให้กระทู้นั้นคงอยู่ต่อไป
11.บอร์ดนิยายที่โพสจนจบแล้วมีไว้สำหรับนิยายที่โพสในบอร์ด boy's love จนจบแล้วเท่านั้น จึงจะถูกย้ายมาเก็บไว้ที่นี่ หาอ่านนิยายที่จบแล้ว หรือคนเขียนไม่ได้เขียนต่อ แต่โดยนัยแล้วถือว่าพล็อตเรื่องโดยรวมสมควรแก่การจบแล้ว หากนักเขียนท่านใดได้พิมพ์เล่มกับสำนักพิมพ์ ต้องการลบเรือ่งบางส่วนออก โดยเฉพาะไคลแม๊ก หรือตอนจบที่สำคัญ ให้แจ้ง moderator ย้ายนิยายของท่านสู่ห้องนิยายไม่จบ เพื่อที่หากระยะเวลาเกินหกเดือนแล้ว เราจะได้ทำการลบทิ้ง หรือท่านจะลบนิยายดังกล่าวทิ้งเสียก็ได้ เนื่องจากบอร์ดนี้เก็บเฉพาะนิยายที่จบแล้ว
บอร์ดนิยายที่ยังไม่มาต่อจนจบไว้สำหรับ
นิยายที่คนเขียนไม่ได้มาต่อนาน หายไปโดยไม่มีเหตุผลสมควร ไม่ได้แจ้งไว้หรือแจ้งแล้วก็ไม่มาต่อ 3 เดือน จะย้ายมาเก็บในนี้เมื่อครบหกเดือนจะทำการลบทิ้ง ส่วนเรื่องไหนที่จะต่อก็ต่อในนี้จนกว่าจะจบ แล้วถึงจะทำการย้ายไปสู่บอร์ดนิยายจบแล้วต่อไป
12.ห้ามนำเรื่องพิพาทต่างๆมาเคลียร์กันในบอร์ด
13.ผู้โพสนิยาย และเขียนนิยายกรุณาโพสให้จบ ตรวจสอบคำผิดก่อนนำมาลงด้วยครับ
14.ส่วนคนอ่านทุกท่าน เวลาอ่านนิยาย เรื่องที่คนเขียนเขียน ก็ไม่ต้องไปอินมากนะครับ ให้เก็บเอาสิ่งดีๆ ประสบการณ์ ข้อคิดดีๆไปนะครับ
15. การนำรูปภาพ บทความ ฯลฯ มาลงในเวปบอร์ด ควรจะให้เครดิตกับ...
(1) ผู้ที่เป็นต้นตอเจ้าของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ
(2) เวปไซต์ต้นตอที่อ้างอิงถึง
....ในกรณีที่เป็นบทความที่ถูกอ้างอิงต่อมาจากเวปไซต์อื่นๆ
- ถ้ามีแหล่งต้นตอของเจ้าของบทความ ให้โพสชื่อเจ้าของต้นตอของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ พร้อมทั้งเวปไซต์ที่อ้างอิง
(กรณีนี้จะโพสอ้างอิงชื่อผู้โพสหรือเวปไซต์ที่เรานำมาหรือไม่ก็ได้ แต่ควรมั่นใจว่าชื่อต้นตอของที่มาถูกต้อง)
- ถ้าไม่สามารถหาชื่อต้นตอของรูปภาพหรือเวปไซต์ที่นำมาได้ ควรอ้างอิงชื่อผู้โพสและเวปไซต์จากแหล่งที่เรานำมาเสมอ
- ควรขออนุญาติเจ้าของภาพหรือเจ้าของบทความก่อนนำมาโพสค่ะ(ถ้าเป็นไปได้) ยกเว้นพวกเวปไซต์สาธารณะ เช่น หนังสือพิมพ์ออนไลน์ ฯลฯ ที่เปิดให้คนทั่วไปได้อ่านเป็นสาธารณะ ก็นำมาโพสได้ แต่ให้อ้างอิงเจ้าของชื่อและแหล่งที่มาค่ะ
- ไม่ควรดัดแปลงหรือแก้ไขเครดิตที่ติดมากับรูปหรือบทความก่อนนำมาโพส
- ถ้าเป็น FW mail ก็บอกไปเลยว่าเอามาจาก FW mail
16.นิยายเรื่องไหนที่คิดว่าเมื่อมีการรวมเล่มขายแล้วจะลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออก กรุณาอย่าเอามาลงที่นี่ หรือสำหรับผู้ที่ขอนิยายจากนักเขียนอื่นมาลง ต้องมั่นใจว่าเรื่องนั้นจะไม่มีการลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออกเมื่อมีการรวมเล่มขาย อนึ่ง เล้าไม่ได้ห้ามให้มีการรวมเล่มแต่อย่างใด สามารถรวมเล่มขายกันได้ แต่อยากให้เคารพกฎของเล้าด้วย เล้าเปิดโอกาสให้ทุกคน จะทำมาหากิน หรืออะไรก็ตามแต่ขอความร่วมมือด้วย เผื่อที่ทุกคนจะได้อยู่อย่างมีความสุข
17.ห้ามแจ้งที่หัวกระทู้เกี่ยวกับการจองหรือจัดพิมพ์หนังสือ แต่อนุโลมให้ขึ้นหัวกระทู้ว่า “แจ้งข่าวหน้า...” และลงลิงค์ที่ได้ตั้งเอาไว้ในแล้วในห้องซื้อขายลงในกระทู้นิยายแทน ถ้านักเขียนต้องการประชาสัมพันธ์เกี่ยวกับการจอง หรือจัดพิมพ์หนังสือของตนเองผ่านกระทู้นิยายของตนเอง นิยายเรื่องดังกล่าวจะต้องลงเนื้อหาจนจบก่อน (ไม่รวมตอนพิเศษ) จึงจะทำการประชาสัมพันธ์ในกระทู้นิยายได้ (ศึกษากฏการซื้อขายของเล้่าก่อน ด้วยนะคะ)
ว่าด้วยเรื่องการจะรวมเล่มนิยายขายในเล้า จะต้องมี ID ซื้อขายก่อน ถึงจะสามารถประกาศ ..แจ้งข่าว.. ที่บนหัวกระทู้ของนิยายได้ ในกรณีที่ รวมเล่มกับ สนพ. ที่มี ID ซื้อขายของเล้าแล้ว นักเขียนก็สามารถใช้ หมายเลข ID ของ สนพ. ลงแจ้งในหน้าที่มีเนื้อหารายละเอียดการสั่งจองนิยายได้
18.ใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดเรื่องสั้น ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที ส่วนเรื่องสั้นที่จบแล้วให้แก้ไขโพสแรก และต่อท้ายว่าจบแล้วจะได้ไม่ถูกลบทิ้งและจะเก็บไว้ที่บอร์ดเรื่องสั้นไม่ย้ายไปไหน เช่นเดียวกับนิยายทุกเรื่องเมื่อจบให้แก้ไขโพสแรก และต่อท้ายว่าจบแล้ว จะได้ย้ายเข้าสู่บอร์ดนิยายจบแล้ว ไม่เช่นนั้นม๊อดอาจเข้าใจว่าไม่มาต่อนิยายนานเกินจะโดนลบทิ้งครับ
เอาข้อสำคัญก่อนนะครับเด่วอื่นๆจะทำมาเพิ่มครับเอิ้กๆหุหุ
admin
thaiboyslove.com.......................................
วันที่ 3 ธ.ค. 2551วันที่ 16 ก.ย. 2554 ได้เพิ่มกฏ ข้อที่ 7
วันที่ 21 ต.ค.2556 ได้ปรับปรุงกฏทั้งหมดเพื่อให้แก้ไข และติดตามได้ง่าย
วันที่ 11 พ.ย. 2557 เพิ่มเติมการลงเรื่องสั้นและการแจ้งว่านิยายจบแล้ว
วันที่ 4 ธ.ค. 2557 เพิ่มบอร์ดเรื่องสั้นจึงปรับปรุงกฏข้อ 18 เกี่ยวกับเรื่องสั้น และ เพิ่มเติมส่วนขยายของกฏข้อ 17
เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง
ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม
(http://dl.glitter-graphics.net/pub/1267/1267761pggbvxciek.gif)
งานเขียนที่ผ่านมา
01 - Friend's brother, brother's friend เมื่อเพื่อนสงสัยว่าพี่ชาย... [End] (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32944.0)
02 - เรื่องสั้น เหนือฝัน [End] (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=33691.0)
03 - รักเร่ Dalhia [End] (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=36452.0)
04 - เรื่องสั้น หลบรัก [End] (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=39195.0)
05 - คำประกาศของความรู้สึกใหม่ Adore you [End] (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=40483.0)
06 - Special Happiness ฝากรักไว้ข้างบ้าน [End] (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=40617.0)
08 - When the wind blow back [End] (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=43545.msg2809650#msg2809650)
09 - โอบตะวัน [End] (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=45980.0)
10 - candy [End] (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=48823.0)
11 - At first sight [End] (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=49998.msg3229151#msg3229151)
12 - สู่กลางใจ | a tu co ra zon [End] (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=53541.0)
13 - หลังม่าน | behind the scene [End] ***Ft. Afterday (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=53818.0)
14 - กลพยัคฆ์ [Continued] (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=57275.0)
(http://upic.me/i/8q/o9k87.gif)
♥♡♥♡♥♡♥♡♥♡♥♡♥♡♥♡
Content
Chapter 01 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=48823.msg3179576#msg3179576) :: Chapter 02 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=48823.msg3184330#msg3184330) :: Chapter 03 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=48823.msg3190518#msg3190518)
Chapter 04 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=48823.msg3196762#msg3196762):: Chapter 05 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=48823.msg3203124#msg3203124):: Chapter 06 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=48823.msg3209037#msg3209037)
Chapter 07 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=48823.msg3214774#msg3214774):: Chapter 08 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=48823.msg3221333#msg3221333):: Chapter 09 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=48823.msg3226924#msg3226924)
Chapter 10 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=48823.msg3232827#msg3232827):: Chapter 11 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=48823.msg3238794#msg3238794):: Chapter 12 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=48823.msg3245432#msg3245432)
Chapter 13 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=48823.msg3252105#msg3252105):: Chapter 14 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=48823.msg3258652#msg3258652):: Chapter 15 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=48823.msg3263708#msg3263708)
Chapter 16 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=48823.msg3270005#msg3270005):: Chapter 17 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=48823.msg3276770#msg3276770):: Chapter 18 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=48823.msg3281839#msg3281839)
Chapter 19 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=48823.msg3287400#msg3287400):: Chapter 20 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=48823.msg3293103#msg3293103):: Chapter 21 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=48823.msg3298779#msg3298779)
Chapter 22 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=48823.msg3304054#msg3304054):: Chapter 23 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=48823.msg3309847#msg3309847):: Chapter 24 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=48823.msg3315935#msg3315935)
Chapter 25 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=48823.msg3320950#msg3320950):: บทส่งท้าย (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=48823.msg3326631#msg3326631):: ตอนพิเศษ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=48823.msg3333594#msg3333594)
♥♡♥♡♥♡♥♡♥♡♥♡♥♡♥♡
-
ตอนที่ 01
เขาเป็นคนประหลาด ๆ
ผมรู้จักเขาครั้งแรกผ่านโซเชียลมีเดีย โปรแกรมนกลาร์รี่ตัวสีฟ้าสดใสที่ผลักดันผู้ใช้ให้เข้าสู่วิถีชีวิตพูดคนเดียวเมื่อราว ๆ ปีก่อน จำไม่ได้ว่าเพราะอะไรถึงติดตามเขา ปุ่ม follow ที่อยู่ในตำแหน่งชวนพลาดพลั้งนั่นอาจจะเป็นคำตอบ แต่เพราะไม่ใช่พวกซ้ายจัดหรือขวาจัด ไม่บ่นการเมือง ไม่ก่อดราม่าผมเลยไม่ถอนความเป็นเพื่อนออก วัน ๆ เห็นอัปโหลดแค่เพลงหรือไม่ก็รูปถ่ายอะไรประหลาด ๆ แต่ไม่เคยโชว์รูปจริงตัวเองให้เห็นสักที
โปรแกรมทวิตเตอร์(twitter)โยงลิงค์ไปถึงอินสตราแกรม(instragram) โซเชียลมีเดียที่เน้นการสื่อสารผ่านรูปภาพ ข้อมูลเพียงน้อยนิดที่ได้จากนั้นคือชื่อมหาวิทยาลัยและคณะที่เรียนอยู่ ที่อยากให้สืบสาวราวเรื่องต่อไปก็เพราะเรียนอยู่ที่เดียวกัน แถมยังคณะเดียวกันอีก
จะคนใกล้ตัวหรือเปล่าวะ ด่าลงทวิตไปเสียมาก ไม่เชิงด่าหรอก แต่เวลาอารมณ์ไม่ดีก็ชอบไปง้องแง้งคนเดียวในโซเชียลมีเดียที่ไม่เป็นที่เปิดเผยเสียส่วนใหญ่นี่แหละ
“ไอ้ว่าน”
เสียงทุ้มทักมาก่อนความแข็งของสันหนังสือจะทุบลงท้ายทอยดังปั้ก ผมหัวทิ่มหัวตำเกือบโขกมือถือ ส่วนคนทำหัวเราะร่วนก่อนหย่อนตัวลงข้าง ๆ เอาแก้วนมเย็นสีชมพูสดใสใส่นมคาเนชั่นโรยด้านบนเยอะ ๆ ของโรงอาหารวางใกล้ ๆ ไหน ๆ ก็ทำร้ายร่างกายกูแล้วขอค่าทำขวัญหน่อยเถอะ คว้าหมับเข้ามือทันที
“กูถุยน้ำลายลงไปแล้ว”
กำลังจะดูดปรื๊ด เสียงเรียบนิ่งของไอ้โต๋ เพื่อนสนิทก็ดังขึ้นลอย ๆ อย่าประมาท ไอ้ห่ะนี่เวรตะไลของจริง “ทุเรศว่ะ”
ถึงจะพูดแบบนั้นก็เถอะ ใครถือ ไม่ใช่ผม ดึงแก้วน้ำพลาสติกขึ้นดูดจนหนำใจ ไอ้โต๋ทำหน้าเซ็งจะแย่งกลับไปพ่อก็เป่าลมใส่ให้น้ำมันพองปุด ๆ แม่งเลย
“ไอ้เหี้ยว่าน! อุบาทว์”
“โหย แค่ลม อะ กูคืน”
“เอาไปล้างหน้าแม่มึงเถอะ” โต๋เต๋ทำหน้าพะอืดพะอม ผมยิ้มรับหน้าบาน
“โห้ยยย ขอบใจมาก”
“สันดานแบบนี้ไงถึงไม่มีใครเอา”
จึ้ก... เจ็บฉิบหาย
“หน้าตาก็ดีแท้ ๆ ถ้ากูรู้ว่ามึงเป็นคนแบบนี้นะ ไม่โหวตให้เป็นเดือนคณะเมื่อปีที่แล้วหรอก เสื่อมเสียชื่อคณะวิดวะหมด คนอื่นเขาเลยคิดว่าเราซกมก รู้ตัวไว้เลยไอ้ว่าน เพราะมึงคนเดียว”
“โห ถ้าจะด่าขนาดนี้เอาพ่อกูลงมาเล่นเลยด้วยไหม” เว่อวังอลังการ ผมมองค้อนไอ้โต๋แต่ไม่คิดจะเถียง อยากด่าด่าไป กูได้น้ำฟรีมาแดกแล้วกัน
“การบ้านแมทมึงเสร็จหรือยังเนี่ย”
“แมทอะไร”
“เอ้า แมทอาจารย์สมเกียรติไง รหัสนิสิตเลขคู่ทำข้อคี่ รหัสคี่ทำข้อคู่ อย่าบอกว่ามึงลืม เชี่ยว่าน”
“เออ” เมื่อสัปดาห์ก่อนงดเซค ใครจะไปจำได้วะ “มึงรหัสเลขคู่นี่โต๋”
“แล้วไง”
“โต๋เพื่อนรักกกกกกกกกก”
“ไม่ต้องมารักกูไอ้เหี้ย” ชายหนุ่มหน้าคร้ามคมผุดลุกขึ้น ผมดึงขอบกางเกงมันไว้ เจ้าตัวร้องเสียงหลง “ไอ้ว่าน!”
“ขอลอกหน่อย”
“ไม่ให้”
“เฮ้ย มึงจะฆ่ากูลงเหรอ” ทำหน้าขอร้อง “ให้ทำเองก็ไม่ทันแล้วเนี่ย อีกสิบห้านาที”
“เรื่อง’มึง”
“พี่โต๋คร้าบบบ” กูไหว้ล่ะ ไม่มีงานส่งวันนี้หายไปห้าคะแนนเลยนะเว้ย ห้าคะแนนนี่คือหนึ่งเกรด จากเอฟเป็นด็อกได้เลยนะมึง “เดี๋ยวซื้อนมเย็นคืน”
“พร้อมลูกชิ้น”
“หนึ่งไม้”
“โง่แล้วเสือกงก”
“ฉลาดได้แค่นี้แหละ เป็นเวรเป็นกรรมกูเอง นะ น้า นะ” ไอ้โต๋ขบเขี้ยวเคี้ยวฟัน เอาสมุดรายงานในกระเป๋าโยนตรงหน้าในที่สุด โต๋เต๋เพื่อนรัก เป็นบุญวาสนาโดยแท้ได้เกิดมาพบมาเจอมึงในชาตินี้
“มึงก็อย่างนี้ตลอดเลย รอบหน้ากูไม่ให้ลอกแล้วนะเว้ย”
ผมขานรับแข็งขัน ขอกระดาษมันใช้ด้วย แต่ปากกาไม่ต้อง ของตัวเองมี นั่งจดยุกยิกตั้งใจ ส่งกระเป๋าตังค์ให้ไอ้โต๋ไปซื้อนมเย็นแก้วใหม่กับลูกชิ้นปิ้งหนึ่งไม้ ไม่ใช่ไว้ใจว่ามันไม่เอาเงินผมไปครับ แต่ไม่มีมากกว่านี้แล้วจริง ๆ สิ้นเดือนนี้แม่ยังไม่โอนเงินค่าขนมมาให้เลยพับผ่าสิ
ผมชื่อว่าน ว่าน วริทธิ์ ภูมิลำเนาเดิมอยู่จังหวัดชายขอบทะเลในภาคตะวันออก เกิดและโตที่นั่น กำลังศึกษาคณะวิศวกรรมศาสตร์มหาวิทยาลัยมีชื่อแห่งหนึ่งในกรุงเทพ ฯ เป็นเดือนคณะปีที่แล้ว แต่ความแบ๊วพาไปไม่ถึงฝัน แพ้เดือนบริหารหลุดลุ่ยขาดรอย ผู้หญิงเดี๋ยวนี้ไม่ชอบผู้ชายน่ารักครับ มองกันแต่ตัวบึ้ก ๆ ไม่เห็นละมุนสายตาเลยสักนิด ไอ้ปาล์ม บริหารปีเดียวกันเลยซิวตำแหน่งเดือนมหาวิทยาลัยไปเฉย หน้ามันก็เก๊เกย์ หุ่นมันก็เก๊เกย์ ไม่รู้ทำไปเล่นเอาผมแพ้คะแนนโหวตมันยับได้ขนาดนั้น
“ขอโทษครับ”
แต่เอาเข้าจริง หลังจากงานประกวดผมก็ป๊อบอยู่ช่วงหนึ่งหรอก มีสาว ๆ แอบมองกรี๊ดกร๊าดกันไม่ขาดสาย ต่อให้ตอนนี้จะไม่ค่อยมีคนสนใจแล้วก็เถอะ
“เอ่อ...ขอโทษครับ”
ไอ้บ้านี่จะพูดซ้ำไปซ้ำมาทำไมตั้งสองครั้ง ผมเงยหน้าขึ้นจากสมุดที่ลอกการบ้านไอ้โต๋อยู่ ผู้ชายตัวสูงใหญ่ ไหล่กว้าง ในเสื้อยืดสวมช็อปทับยืนตรงหน้า ที่ไหน ๆ ของคณะผมก็มีแต่คนประเภทนี้ ถ้าไม่ใช่วิชามหา’ลัยจริง ๆ ไม่ค่อยใส่หรอกชุดนักศึกษา ใครมันจะไปขยันรีดวะ บ้าบอ ไหนจะเวลาลงช็อปอีก เสื้อเลอะไม่คุ้มกันเลย
“ตรงนี้มีคนนั่งหรือเปล่า”
ผมส่ายหน้า เหลือบมองเลขรุ่นที่ปักบนแขนช็อปแล้วก็รู้ว่าเป็นรุ่นพี่ ถือจานข้าวราดแกงกับน้ำปั่น เหลือบมองอีกทีไปที่โต๊ะตัวอื่น เที่ยง ๆ แบบนี้คนแม่งล้นโรงอาหารฉิบหาย
“พี่นั่งด้วยได้ไหม”
“ครับ” ผมว่า สุภาพครับกับคนแปลกหน้า แต่ไอ้พี่คนนี้โคตรคุ้น เหมือนอยู่กลุ่มเดียวกับ...
“ไอ้แคน!” อ้อ ใช่...พี่แคน แคนตัส เอกคอมพิวเตอร์ปีสี่ หน้าตาดีระดับเทพ ตัวสูงใหญ่แบบนักกีฬา เรื่องเรียนไม่ต้องพูดถึง คอมนี่คะแนนเข้าสูงตั้งแต่สอบเข้าแล้ว พอเข้ามาก็พากันเหยียบภาคอื่นให้เป็นฐานกันหมด เพิ่งได้เจอตัวเป็น ๆ ใกล้ ๆ ก็วันนี้
หน้าตาดีสมคำร่ำลือครับ จมูกนี่คมเหมือนเหลาก่อนออกจากบ้านทุกวัน สวมเสื้อช็อปเหมือนกัน ข้างในใส่เสื้อคอวีเรียบ ๆ สีเข้ม นมแน่นมาก แน่นพอ ๆ กับไอ้ปาล์มเลยก็ว่าได้
“พี่มากันกี่คนอะ” ถามขึ้นเพราะไอ้คนที่พี่หล่อคนแรกตะโกนเรียกมันถือข้าวราดแกงกับน้ำตามมาด้วย สักพักก็ทิ้งตัวลงเยื้อง ๆ กับผมไม่พูดไม่จา
“สองครับ” ไอ้ยักษ์ตรงหน้าก็สุภาพเกิ๊น เล่นเอาผมสถุลไปเลยครับท่าน “น้องนั่งกันกับเพื่อนหรือเปล่า”
“อ้อ มีอีกคน มันไปซื้อน้ำ” ผมตอบ ถ้ามีกันสองคนก็เหลือที่ให้นั่งอยู่ นึกว่าขนกันเป็นโขยงคงต้องอัญเชิญไปที่อื่น คนจะปั่นการบ้านโว้ย ถึงที่นี่จะเป็นโรงอาหาร แหล่งสำหรับทานอาหารแต่ผมมาก่อนก็ต้องได้นั่งก่อนดิ เหมือนหมาฉี่รดไว้แล้ว ถ้าไม่อนุญาตตัวอื่นก็อย่าแหยมเชียว
“แมทเหรอน้อง” อย่าเพิ่งชวนคุยสิวะ ผมพยักหน้า มือจดยิก ๆ ไอ้พี่ตรงหน้าท่าทางอัธยาศัยดีเป็นพิเศษ ไม่เหมือนอีกคนที่นั่งกินเงียบกิ๊บบบ แต่พอผมเงยหน้าขึ้นมอง เฮ้ย มันจ้องผมอยู่ว่ะ
“แมท 2 แค่นี้ยังต้องลอก”
“อ้าว พี่...”
“แคนตัส” แนะนำตัวแล้วก้มหน้ากินเงียบ ๆ พูดงี้เดี๋ยวกูแย่งน้ำลำไยมึงแดกเลยนี่ คนยิ่งไม่มีเงินซื้ออยู่ อยากจะลุกไปมีเรื่องด้วยหรอก แต่กลัวงานไม่ทันส่ง อีกอย่างตัวมันก็ใหญ่โตมโหระทึกขนาดนั้น เนื้อแน่นเปรี๊ยะ ต่อให้ผมเอาหัวโหม่งยังกระเด็นออกมาทั้งตัวเลยล่ะมั้ง
“มึงก็ไปว่ามัน ไอ้แคน” เอาเลยพี่ จัดการมันแทนผมที ตัวไล่ ๆ กัน ผมกับมันมวยคนละรุ่นโว้ย ถ้าจะสู้ต้องสู้กันที่สมอง เออ...คิด ๆ ดูแล้วไม่ดีกว่า สู้กันที่ความแบ๊วสิ กูชูสองนิ้วมึงก็แพ้ราบแล้ว
“น้องชื่ออะไรอะ เอกโยธาเหรอ” พี่อัธยาศัยดีเป็นคนถาม คงเห็นจากชื่อภาคที่ปักบนแขนเสื้อช็อปกับรุ่น ผมก้มหน้าก้มตาลอก ลอก และก็ลอก ที่จริงไม่ดีหรอกครับ แต่สถานการณ์บังคับจริง ๆ ไม่ส่งก็คะแนนเกลี้ยง ลบห้าจริงไม่อิงนิยาย
“ไอ้ว่าน”
เจ้าของสมุดเดินกลับมา คราวนี้ผมไม่เงยหน้าขึ้นมองแต่เงาวูบไหวที่หางตาก็พอเห็นว่ามันนั่งลงข้าง ๆ เสียงเคี้ยวลูกชิ้นแจ๊บ ๆ ไอ้เชี่ยโต๋ กูอยากกิน
“พี่อาร์มมาจีบเพื่อนผมเหรอพี่”
“เฮ้ย” อ้อ...ชื่ออาร์ม เออ ๆ เมื่อกี้ไอ้โต๋มันว่าอะไรนะ ผมเงยหน้าขึ้นมองคนพูด สลับคนร้องเฮ้ย เอ้า มึงก็ปฏิเสธไปสิวะ มานั่งยิ้มแห้ง ๆ ทำไม
“แหน่ะ” เพื่อนผมมันเลยล้อใหญ่ ล้อเท่ารถสิบล้อไปแล้วครับ ฝั่งตรงข้ามแม่งก็หน้าขึ้นสีเรื่อย ๆ เรื่อย ๆ เฮ้ย ๆ อย่าบอกนะว่า...
“อย่าเอามันเลยพี่ ไอ้ว่านมันซกมก”
“ไปว่าเพื่อน”
เออ ๆ ใช่ มึงนี่มันชั่วจริง ๆ ไอ้โต๋ มาว่ากู แต่เดี๋ยวก่อน กูจะจดบันชีไว้ในสมุดบันทึกหนังหมา ตอนนี้ขอลอกก่อน จะไม่ทันแล้ว
“ว่าแต่ชื่อว่านเหรอ พี่ชื่ออาร์มนะ นี่เพื่อนพี่ แคนตัส ทำไมโต๋ไม่ชวนเพื่อนเข้าชมรมด้วยล่ะ”
“ชมรมอะไรวะ” ดอดไปสมัครตอนไหน ไอ้เพื่อนเลว ทิ้งกู อ๋อ ตอนที่ชวนเข้าอคูสติกด้วยกันไม่เขาเพราะมีชมรมในดวงใจอยู่แล้วสินะ
“มันไม่ชอบฟันดาบหรอกพี่”
“ห้ะ?”
“ชมรมฟันดาบไง ปิ้ว ๆ” ไอ้โต๋ทำท่าชักไม้ชักมือเหมือนมีดาบไอคิโดอยู่ในมือ อ้อ...ที่จริงก็ชวนแล้วแต่ผมไม่ไปนี่หว่า ไม่ชอบออกกำลังครับ เหนื่อย ชอบงานนั่งหล่อ ๆ ให้สาวมากรี๊ดมากกว่า
“เสียดาย เลยไม่รู้จักกันเลย แต่ไม่เป็นไร ตอนนี้ก็รู้จักกันแล้วนี่เนอะ”
“สรุปพี่อาร์มจะจีบไอ้ว่านจริง ๆ ใช่ปะ”
คนตรงหน้าหัวเราะ บรรทัดสุดท้ายแล้วกู ขีดเส้นใต้ เขียนชื่อเป็นอันเสร็จสรรพ มองนาฬิกา เหลือห้านาทีพอดี วิ่งไปส่งการบ้านก่อนเริ่มชั่วโมงเรียนน่าจะทัน อาจารย์สมเกียร์ติแกโหดมาก มาถึงแล้วเก็บการบ้านเลยครับ ไม่เผื่อเวลาให้นักเรียนลอกในห้องเลย เมื่อกี้ว่าไงนะ
“เปล่าครับ ไม่ได้จีบหรอก ถึงจะน่ารักก็เถอะ สงสัยคนจองตัวเยอะ”
“โห พี่อาร์มมมม” ไอ้โต๋ลากเสียงยาว “ไอ้นี่มันของคัดพิเศษครับ คัดทิ้ง ถ้าไหวพี่เอา ๆ ไปก็ได้นะ อย่างมันไม่มีใครเขาเอาแล้ว”
“เฮ้ย กูอดีตเดือนคณะนะเว้ย” พูดอะไรก็เกรงใจหน้าตาอันหล่อเหลาเกาหลีกูบ้าง ถึงจะเทียบไม่ได้กับไอ้พี่แคนก็เถอะ แต่แปลกว่ะ หล่อขนาดนี้ทำไมไม่ได้เป็นเดือนคณะวะ
“ไอ้กร๊วก มึงนี่มันโง่ไม่เลิกเลยวริทธิ์ เดือนคณะเราเขาเน้นคนหน้าด้าน ใครมันจะบ้าไปเต้นกาโวท่าปะแป้งเหมือนมึงบนเวทีอีกวะ ผ่านมาปีกว่ายังไม่สำนึก”
“เมื่อกี้มึงยังบอกอยู่เลยว่ากูหน้าตาดี”
“ก็ใช้ได้” มันว่า “หน่อมแน้ม”
เอ้า จะชมหรือจะด่า ผมยังไม่ทันเถียง อ้าปากพะงาบ ๆ ไอ้หล่อลากไตฝั่งตรงข้ามก็ยกนาฬิกาขึ้นมาดู เคาะเบา ๆ ให้ผมก้มดูนาฬิกาตัวเองบ้าง ไอ้ฉิบหาย จะเข้าเรียนไม่ทันแล้ว
“เฮ้ย ไป ๆ เดี๋ยวเฮียแกล็อคห้อง”
“อ้าว ถึงเวลาแล้วเหรอวะ” ไอ้โต๋ผุดลุกขึ้นบ้าง ยกมือไหว้พี่ชมรมมันทำให้ผมต้องยกมือไหว้ด้วย เหลือบตามองพี่แคน ยังก้มหน้ากินข้าวไม่หือไม่อือ ไม่ทักไม่ทาย ไม่แม้แต่จะรับไหว้ มนุษยสัมพันธ์ติดลบ ลบเหี้ย ๆ เข้าใจอะไรผิดแล้วแน่ ๆ มันหมดยุคคนหล่อนั่งเก็กแล้วมึง ต้องเฟรนลี่ดี๊ด๊าอย่างกูนี่ครองใจแฟน ๆ แต่ทำไปทำมามันเหมือนมันจะรู้ตัวว่าผมจ้องอยู่ว่ะ จู่ ๆ ก็เงยหน้าขึ้นยกน้ำลำไยขึ้นดูดกวน ๆ กะยักคิ้วให้อีกที
อะเหื้ออ แม่ง....หล่อสัสสสสสสสสสส
“มึงเป็นไรวะไอ้ว่าน”
ก้าวฉับ ๆ หนีออกมาจากตรงนั้นได้โต๋เต๋ก็คว้าไหล่ไว้ มันกึ่งเดินกึ่งวิ่งตามให้ทันผมแล้วก็ทันในที่สุด “ไม่สบายปะวะ หูแดง ๆ”
ผมนี่ตะครุบหูแทบไม่ทันเลยครับ ส่ายหน้ารัว ๆ ตัวก็ไม่ร้อนนี่หว่า
หรือว่าโดนแคนตัสแอทแทคเข้าแล้ววะ!
ว่านหวานหวาน @Wannwannwannn 1 วิ
กินอะไรเล่าเธอถึงได้งามแสนงาม...กินน้ำลำไย?
ภาพแม่ง ติดตามาก อาจารย์สมเกียรติกำลังสอนแมทฯ หรือคณิตศาสตร์เพื่อวิศวกรรม 2 อยู่หน้ากระดาน แต่ตอนนี้เบลอมาก ผมนั่งจิ้มโทรศัพท์ คุยกับตัวเองบบนโปรแกรมนกลาร์รี่สีฟ้าแล้วถอนหายใจ มีข้อมูลเกี่ยวกับผมหนึ่งอย่างที่เป็นความลับคือผมแอบมองพี่แคนมานานแล้วครับ ตั้งแต่วันรับน้อง มันไม่ได้ทำอะไรเลย เดินผ่านซุ้มเฉย ๆ พวกรุ่นพี่ก็ประกาศใส่โทรโข่งแซว พี่แคนมันยกมือโบก ยิ้มให้เฟรชชี่หนึ่งทีแล้วเดินหล่อหายไปเฉย ทั้งกรุ๊ปมีเสียงฮือฮาขึ้นมาทันที ผมยืดคอมองไปจนสุดสายตานั่นแหละแล้วก็อดคิดไม่ได้ว่าคนเหี้ยอะไร ทำไมหล่อได้หล่อดี
ถูกครับ ผมมองคนจากภายนอก ใคร ๆ มันก็มองคนจากภายนอกทั้งนั้นแหละวะ ในเมื่อสายตามันแสกนไปไม่ถึงตับไตใส้พุง ไม่งั้นคนคงเลือกคู่ที่สด ๆ สุขภาพดี ไม่มีมะเร็งกันไปแล้ว แต่ผมไม่ได้หมายถึงอยากได้พี่แคนมาเป็นผัวหรือเมียอะไรแบบนั้นนะ เขาแค่เป็นคนที่เห็นแล้วสามารถกรีดร้องออกมาได้สุดเสียงจริง ๆ
“เล่นอะไรวะไอ้ว่าน”
“เสือกครับ” ผมตอบ คว่ำโทรศัพท์ลง โง้ยยย ต้องทำยังไงถึงจะหล่อเป็นไอดอลอย่างพี่แคนได้ครับ สมมติถ้าคืนนี้ผมนอนแล้วตื่นมาทำหน้าเครียดเข้าสู่โหมดขรึมบ้างชีวิตกูจะดีกว่านี้ไหม
“พี่แคนแม่งหล่อว่ะ มึงว่าไหม”
“อือ มีใครไม่คิดงั้นบ้างวะ”
“แล้วพี่อาร์มอะ”
“เฉย ๆ”
“แต่เวลาเฮียแกเดินคู่กันดูออร่าพระเอกกันทั้งคู่เลยนะ”
“แล้ว?”
“มึงชอบคนไหน”
“พี่แคน” ผมตอบ “เฮ้ย ๆ มึงหมายถึงชอบแบบไหนวะ”
ไอ้โต๋ยิ้มกะลิ้มกะเหลี่ย เอาศอกกระทุ้ง “เมื่อกี้ ตอนเดินออกมามึงเขินใช่ไหมล่ะ พี่แคนยักคิ้วให้”
“กูไม่ได้ชอบแบบนั้น” ผมเถียง “ชอบแบบไอดอล อะไรแบบนี้ กูอยากมีสาวกรี๊ดบ้าง”
“เลยอยากมีผัวหล่อ สาวจะได้กรี๊ดใส่?”
“ไม่ใช่ละ” อัปปรีย์มากมึง คิดได้ไง ว่านรับไม่ได้อย่างแรง “งี้มึงก็ชอบพี่อาร์มสิ เห็นชวนคุยปร๋อ”
“โอ้ มีย้อน” ย้อนสิโว้ย จู่ ๆ มากล่าวหากันแบบนี้ ผมเสียหายนะครับ คนยิ่งหาแฟนไม่ได้อยู่ด้วย สาว ๆ เกิดได้ยินแล้วคิดไปไกลผมก็แย่สิ
“เอาจริง ถ้าพี่แคนชอบมึง มึงว่าไงวะ”
“หา”
ไม่ได้อะไรหายครับ เสียงอุทาน ผู้หญิงโต๊ะข้างหน้าหันมาทำท่ารำคาญใส่ แต่เพราะผมนั่งอยู่หลังสุดเสียงเลยไปไม่ถึงหน้าชั้น ไม่งั้นได้รับเกียรติจากอาจารย์สมเกียรติไปหาเกียรติหน้าห้องแน่นอน ไอ้โต๋ยักคิ้ว เลื่อนไอโฟนสี่เอสปุ่มใกล้จะพังพ่วงแบตสำรองมาให้ หน้าจอที่เปิดค้างไว้เป็นแชทไลน์คุยกับพี่ชมรมมัน
Arm: โต๋ ขอไลน์ว่านหน่อยดิ
ToTae: อะไรพี่ ไหนว่าไม่จีบ
Arm: เออ ก็ไม่ได้จีบ แต่มีคนอยากได้
ToTae: อย่าบอกนะว่าพี่แคน
ToTae: เหยดดดดดดดด พี่แคนเป็นเกย์เหรอวะพี่
Arm: เออน่า จะให้ไม่ให้
ToTae: เดี๋ยวขอมันก่อน
ผมงี้ร้อนวูบขึ้นหน้าเลยครับ มองหน้าไอ้โต๋แล้วส่ายหัวถี่ ๆ อย่าให้นะมึง มึงให้กูโกรธแน่ เพื่อนรักผมยักยิ้ม เป็นยิ้มที่โคตรไม่น่าไว้ใจที่สุดในโลกหล้า ไม่ถึงนาที โทรศัพท์ผมก็สั่น มีข้อความขึ้นเตือนจากโปรแกรมไลน์
Cantus added you from phone number
หันไปจ้องไอ้เหี้ยโต๋ มันฉีกยิ้มกว้าง ปากเกือบถูกรูหู หยิบปากกาขึ้นมาทำท่าตั้งใจเรียน ร้อยวันพันปีไม่เห็นมึงขยัน ไอ้เพื่อนเวร อยากจะด่าครับ แต่ด่าไม่เต็มปาก ไอ้โต๋เรียนเก่ง ไม่เก่งมาก แต่อย่างน้อยก็เก่งกว่าผม ขืนตัดญาติขาดมิตรเดี๋ยวปรสิตอย่างกูไม่มีที่พักพิงพอดี
Cantus send you a photo
โทรศัพท์ผมสั่นครืด พอพลิกหน้าจอขึ้นมาดูข้อความที่เตือนเข้ามาแล้วไม่กล้ากดดูเลยว่ะ พี่แคนแม่งแอบถ่ายรูปผมแน่เลย โอ้ย เกิดมาไม่เคยมีคนจีบ เจอแบบนี้แล้วใจเต้นตึกตัก ผมจะรับมือกับมันยังไงดีวะ เอาล่ะ น้องว่าน ใจเย็น ๆ แล้วกดดู ถ้ามันถ่ายรูปหนูก็เอาพรบ.คอมไปขู่มันเลย ดีไม่ดีเรียกร้องค่าเสียหายได้ด้วยนะ
แต่เอ๊ะ รูปที่มันส่งมาเป็นกระเป๋าสตางค์หน้าตาคุ้น ๆ ว่ะ
Cantus: ของมึง
เออ ใช่ ของกู ที่ให้ไอ้โต๋ไปซื้อน้ำกับลูกชิ้นเมื่อกี้ไง
Cantus send you a photo
ไอ้เหี้ยยย พอแล้ว กูจำได้ ไม่ต้องถ่ายบัตรประชาชนมาให้ หยาบมาก ไอ้พี่แคน พ่อแม่มึงไม่สั่งสอนเหรอว่าห้ามเปิดกระเป๋าตังค์คนอื่น ยิ่งบัตรประชาชนคนอื่นยิ่งอย่ายุ่ง หน้าผมบวมอืดซีดเทาบนบัตรหรามาก ตอนนั้นตัดรองทรงเบอร์หนึ่ง ติดหนังหัว ดีที่กล้องอำเภอความละเอียดต่ำไม่ซูมไปถึงขี้กลากบนหัวกู นี่มันความลับทางราชการเลยนะโว้ย
Cantus: จะมาเอาหรือให้แปะบัตรไว้ที่กองกิจฯ?
Wann: เดี๋ยวกูไปเอา
Cantus: กู?
Cantus: ไปรับกับพี่ธุรการแล้วกันนะ
Wann: เฮ้ย ๆ เดี๋ยวผมไปเอา
Wann: พี่แคนอยู่ไหน
Cantus: เลิกเรียนสี่โมง มาเจอกันใต้ตึกคอม
Wann: โอเค
Cantus: อย่าลืมเอาคำขอบคุณมาด้วย กูไปเรียนแล้ว
เป็นอันสิ้นเรื่อง ผมถอนหายใจยาว โธ่ ตอนแรกก็นึกว่าจะจีบ ไอ้โต๋แม่งปูเรื่องให้เสียอย่างดี ที่แท้ก็เก็บกระเป๋าสตางค์ไว้ให้ แต่เจ้าตัวมันรู้หรือยังวะว่าไม่ได้คืนกระเป๋าผม แกล้งแม่งเลยดีกว่า
“โต๋ กระเป๋าเงินกูอะ”
“คืนแล้ว”
“คืนตอนไหน”
“ก็กูกลับมาก็วางคืนมึงเลย ไม่เห็นเหรอ”
ตอบได้หน้านิ่งมาก มันจดสูตรบนสไลด์ยุกยิก สักพักก็หันมามองหน้าผม “มึง...ไม่ได้หยิบมาจริงดิ”
“เออ”
“ไม่เป็นไรหรอกมั้ง” สำนึกผิดสักนิดเถอะครับเพื่อน “เงินก็ไม่มีสักกะบาท”
อย่างน้อยกูก็ไม่ต้องจ่ายค่าบัตรเอทีเอ็มใหม่ไงโว้ย!!!
แต่สุดท้ายก็เท่านั้นแหละครับ อัตตา หิ อัตตโน นาโถ ตนเป็นที่พึ่งแห่งตน จะไปเอาอะไรกับไอ้โต๋มัน เลิกเรียนได้ก็เปิดแนบไปเล่นเกมแยกเกษตรแล้ว ความมีมนุษยธรรมเดียวที่เหลืออยู่คือให้เงินผมยืมไว้ 50 บาท ถ้าหาพี่แคนไม่เจออย่างน้อยเย็นนี้ก็ยังมีอะไรกิน แม่ผมจะโอนเงินมาให้ตอนห้าโมง ต้องใช้บัตรเอทีเอ็มครับ จำเป็นมาก ดังนั้นทางที่ดีที่สุดคือหาตัวมันให้ได้นี่แหละ
ผมเดินอย่างเคว้งคว้าง เปล่าเปลี่ยวและเงียบเหงาจากอาคารเรียนรวมกลับมาที่คณะเพียงลำพัง เลิกเรียนสี่โมงเหมือนกัน กว่าจะมาถึงตึกพี่หล่อแกก็นั่งก้มหน้าเล่นมือถือรออยู่แล้ว อยู่คนเดียว ไม่มีพี่อาร์มด้วย ราศีความเจิดจรัสไม่ได้ลดลงไปเลย
“พี่แคน” ผมทัก เขายักคิ้วให้แต่ยังก้มหน้าเล่นเกมในมือถือต่อ ที่นั่งฝั่งตรงข้ามว่าง ที่จริงมันว่างหลายที่เลยแต่ผมเลือกนั่งตรงข้ามมันนี่แหละครับ กระดิกนิ้วรอ เอากระเป๋าตังค์กูคืนมาเส่ะ
“ของของผมอะพี่”
“จะทำอะไรเป็นการขอบคุณ”
“หา” ต้องทำอะไรด้วยเหรอวะ แค่พูดอย่างเดียวไม่พอหรือไง “ก็พี่คืนกระเป๋าผม ผมขอบคุณพี่ แล้วก็แยกย้ายกันกลับไง”
“นี่กูมานั่งรอมึง” เขาว่า แต่ยังไม่เงยหน้าขึ้นจากมือถือ “ตั้งนาน”
ไอ้กร๊วก มึงนั่งเล่นเกมอยู่ อย่าพูดเหมือนบุญคุณสูงส่งหน่อยเลยไหม ผมอ้าปากจะเถียง มันก็ปิดเกมในมือถือหยิบกระเป๋าสตางค์ใบเก่า ๆ เน่า ๆ ของผมขึ้นมา เปิดดูข้างใน หยิบบัตรประชาชนออกมาด้วย
“เฮ้ย! พี่แคน”
“สมมติกูทำไอ้นี่หาย แล้วคืนแต่กระเป๋าสตางค์มึง?”
“พี่อย่าแกล้งผมดิ”
“ข้าวหนึ่งมื้อ”
โอ้โห ไอ้หน้าด้าน เงินกูไม่มีสักบาทมึงก็เห็นแล้ว “พี่รวยจะตาย อย่าขูดเลือดกับปูเลย ขอกระเป๋าผมคืนเถอะ”
มันโยนกระเป๋ามาให้ผมจริงครับ แต่บัตรยังอยู่ที่มัน ผมรับไว้ได้ เก็บให้มิดชิดแล้วลุกไปแย่ง ไอ้พี่แคนยืนขึ้นบ้าง พอชูมือสูงผมก็ได้แต่กระโดดเหยง ๆ หมุนซ้ายหมุนขวา สุดท้ายก็กลายเป็นผมปีนขึ้นมาอยู่บนหลังมัน แต่ไอ้เหี้ยยย ยังไม่ได้บัตรประชาชนคืนเสียที
“ไอ้พี่แคน เอาคืนมานะโว้ย”
มันแกล้งดีดบัตรประชาชนลอย แขนข้างหนึ่งผมล็อกคอมันไว้แต่อีกข้างก็ไวไม่พอ ฉกไปใหม่ไวมาก เฮ้ย ผมเริ่มโกรธจริง ๆ แล้วนะ
“ก็แค่ข้าวมื้อเดียว”
“ผมไม่มีเงิน”
“ไว้มีค่อยเลี้ยง ไม่ได้รีบนี่ บัตรก็ยังไม่ต้องใช้”
“ไอ้พี่แคน”
“อะไร”
“ไอ้แคน”
“หืม”
“ไอ้แคนหงวย”
ได้ผลครับ ไอ้พี่แคนชะงักเลย ผมโดดจากหลังมันไปคว้าบัตรประชาชนมาได้ ฮัดช่า เสร็จโก๋ แม้แต่แดงเดียวก็อย่าคิดว่าจะได้ไปจากกูเลย ผมเก็บบัตรประชาชนเข้ากระเป๋าสตางค์ กำลังจะเดินหนีแต่คอเสื้อแม่งกระตุกรั้งลูกกระเดือกเสียก่อน แค่กกก ใครสอนให้มึงดึงเสื้อคนอื่นแบบนี้วะ
“เมื่อกี้เรียกว่าอะไร”
แววตามันวาววับ ไม่ใช่ไอ้พี่แคนที่ยิ้ม ๆ แกล้งผมเหมือนเมื่อครู่แล้ว วิญญาณปีศาจหิมะเข้าสิงเหรอวะ เทพเจ้านกกะเรียนช่วยผมด้วย
“ถาม”
“ผะ....ผม....” เอาจริงว่ะ ต่อให้หล่อขนาดไหนแต่ทำหน้าจริงจังใส่แบบนี้ผมก็หลอน มันยืนซ้อนข้างหลังผม ดึงคอเสื้อเข้าไปจนแผ่นหลังผมชนกับอกแข็ง ๆ ของมัน ผมเอียงหน้าสบตาตรง ๆ ได้นิดเดียวก็หลับตาปี๋
“พี่แกล้งผมก่อนนะ”
“กูผิด ว่างั้น?”
“พี่แคนนนน”
“แคนอะไร” กูเติมว่าหงวยอยู่ในใจ แต่ไม่บอกมึงหรอก
“แคนตัสครับ”
“กูเป็นรุ่นพี่มึงนะ อย่าปีนเกลียวให้มันมาก”
พูดธรรมดาผมก็กลัวแล้วครับ ไม่ต้องขู่ก็ได้ ผมโดนตบหัวหนึ่งครั้ง ไม่เบามาก แต่ไม่ถึงตาย เจ็บ ๆ หน่วง ๆ นิด ๆ เงยหน้ามาอีกทีพี่แคนผมก็เดินไปอีกฝั่งของตึกแล้ว ไอ้สันดาน (เติม น.หนูลากเสียงยาว ๆ) แน่จริงกลับมาสู้กับกูตัวต่อตัวสิโว้ย ดีแต่หล่อ เอาเข้าจริงเสือกป๊อด
ผมปัดจมูก ควักกระเป๋าสตางค์มาตรวจตรา มันขโมยบัตรอะไรผมไปหรือเปล่าวะ ไม่มีอะไรหายครับ แต่มีอะไรใหม่เพิ่ม ธนบัตรใบละร้อยหนึ่งใบ เรียบกริ๊บ ไม่มีรอยยับย่นอยู่ในช่องเงิน ไม่ใช่ของผมแน่ล่ะ หันกลับไปมองคนที่เดินห่างออกไปเรื่อย ๆ อีกครั้งแล้วตะโกนเรียก
“พี่แคน! ขอบคุณครับ!”
มันไม่หันกลับมา แต่ได้ยินแน่นอนเพราะชูมือขวาพร้อมนิ้วกลางเน้น ๆ ให้ โฮ้ยย ไม่ให้ปลื้มได้ไง คนอะไรนอกจากหล่อแล้วยังใจดีอีก ไอดอลผมจริง ๆ ครับคุณชายย
TBC
นี่ ชั้น ทำ อะ ไร ลง ไป
เปิดเรื่องใหม่อีกแล้วค่ะ /พรากส์ (กับเรื่องงานเคยขยันแบบนี้มั้ย) สารภาพด้วยใจจริงค่ะ เรื่องนี้กลวงมาก อย่าหาสาระ สาดดราม่าใส่เรื่องก่อน ๆ มาเยอะ กลัวจะเดินทางเข้าสายดาร์กเต็มพิกัดเลยขอSwapกลับมาในแนวเรื่องแรกที่เขียนบ้าง
แน่นอนยังคงกลวงเหมือนเดิม หากินกับคณะเดิม แนวเฮีย-เน็ต (แต่นั่นเน็ตยังมีดีค่ะ) นายเอกเรื่องนี้หาดีไม่ได้ นัดกับเดย์(afterday)ไว้ ว่าจะลงด้วยกันวันนี้เลยเข็นออกมาได้ในที่สุด
ยังไงก็ฝากเนื้อฝากตัวอีกครั้ง กับตัวละครใหม่ ๆ พี่แคน-น้องว่าน และผองเพื่อน เรื่องนี้ไม่สามารถหาแฮชแท็ก #แคนดี้ หรือ #Candy ได้เลยในทวิตเตอร์ ชื่อเริื่องดันตรงกับชื่อน้องหมาของนักร้องเกาหลี ถ้าเมตตาจะให้กำลังใจผ่านข้อความ รบกวน#candynovel ด้วยนะคะ
ขอบพระคุณอย่างสูง
รักและคิดถึงคนอ่านมาก ไหนขอกอดที
:กอด1:
-
ง่อววววว สร้างแลนด์มาร์คพี่แคนก่อนเลยค่ะ จองแล้ว ฉี่รดไว้ 55555555555
-
กรี๊ดดดดด มาแล้ว นายเอกก๊ากกาก :ling1:
-
เรื่องใหม่มา งานนี้ไม่มีพลาด
-
มีเรื่องใหม่แล้ว เอา เฮฮฮ
จะหวานเหมือนชื่อเรื่องมั๊ยนะ
รอติดตามนะคะ
-
:กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1:
ลับฟันรอมาแล้ว ลุย!!!
-
กรี๊ดดดดดด ชื่อเรื่องหวานแหวนดูแล้วไม่ต้องต้มน้ำ จิ้มโลดดดดดดด!!!!
พี่เวสเปิดเรื่องใหม่ ไม่ดาร์กนะ 555555555
ขอสารภาพว่าตอนพูดถึงชมรมฟันดาบ แอบชะงักไปนิดนึง ก็นะะะะะะะ
มาเป็นแฟนคลับพี่กระบองเพชร+น้องว่านด้วยคนน้าาา
-
กรี้ดด แอบชอบพี่แคนตัส คูลมากค่ะ
-
ชื่อเวสต์ มั่นใจได้ o13
-
จะหาสาระจากว่านได้มั้ยเนี่ย
เปิดเรื่องใหม่ดีใจมาก :mc4:
-
อะไรยังไงคะพี่แคนตัสสสส
จะจีบจะถอยก็บอกน้องบ้าง
อยากได้น่ารักๆ แบบน้องว่านเหมือนกัน :mew3:
-
เย้ๆๆๆ เรื่องใหม่มาแล้วววววว
ดีใจมากเลยค่าาาาาา
เกาะขอบรอตอนต่อไปเลยค่ะ อิอิ
น้องว่านแสบดีอ่ะชอบๆๆๆ
พี่แคนตัสฮั่นแน่ๆๆๆๆ เนียนจีบน้องอ่ะดิ๊ๆๆ
-
ตกลงว่าว่านเป็นเดือนคณะแน่ใช่ไหม น่ารักเชียววว
-
เรื่องใหม่ น่าติดตามมากครับ
-
น้องว่านดูท่าจะจัดการยาก เอาให้อยู่มือนะพี่แคน :impress2:
เรื่องใหม่ไม่เน้นดราม่าแบบนี้ หลังๆจะหวานเป็นลูกกวาดสมชื่อไหมคะ :man1:
-
ชอบเบาๆ ค่ะ สลับบ้างเด๋วคนอ่านจะตายก่อนค่ะ 5555
ดีจัยยยเรื่องใหม่ เย้ๆๆๆ :mew1:
-
น้องว่านหวานหวาน 5555555
นายเอก กากๆน่ารักดี :katai2-1: :katai2-1:
-
:mc4: พี่แคนปราบเด็กเกรียนมันหน่อย
-
ผิดคาดดดด ตอนแรกนึกว่าจะเป็นหนุ่มบ้านนา ที่แท้ก็อินเตอร์ อิมพอร์ตมาจากทะเลทรายเลยยยย ปิ้งๆ หล่อล่ำกล้ามปูด้วยอ่าาา
มีสาระมั้ยไม่รู้ รู้แต่เปิดมาตอนแรกฮาอยู่นะ #น้องว่านเป็นคนตลกนะรู้ยัง กิกิ
-
คุณเวสกลับมาเขียนเรื่องแนวความรักนักศึกษาอีกแล้ววว ดีใจ
แค่เปิดเรื่องมาก็สนุกแล้วค่ะ น้องว่านติ๊งต๊องมาก โปกฮาสุดเลย
ส่วนพี่แคนก็มาแนวหล่อ มาดขรึม กวนหน่อยๆ(หลงเลยค่าาา)
แอบสงสัยว่าพี่แคนนี่มีความหลังกับชื่อ "แคนหงวย" หรือว่า
แอบโกรธน้องที่น้องมันปีนเกลียวกันแน่คะ? 55555
แต่คู่นี้คงลุ้นให้ชอบกันไม่ยากใช่ไหม ดูคนน้องก็ปลื้มๆคนพี่อยู่นะ
ถึงจะบอกว่าเป็นแค่ไอดอลก็เถอะ ส่วนคนพี่ก็แลว่าจะเอ็นดูน้องอยู่นะคะ
ที่มาขอนั่งด้วยนี่ต้องตั้งใจเดินมา เพราะเห็นน้องนั่งอยู่แหงๆ(เดา)
ปล.รอติดตามตอนต่อไปนะคะ //ปูเสื่อออ
:o8: :o8: :o8: :o8: :o8: :o8:
-
เข้ามาตามเก็บเด็กในคอลเลคชั่นของคุณเวสต์ค่ะ :mew1:
ฟอลโล่ว่านว่านว่านได้ไหมคะ อยากเมนชั่นไปคุยแสดงตัวเป็นติ่งค่าาา :z13:
-
เราไม่พลาด :hao7: :hao7: :katai5: :katai5: ตามติดชิดขอบผนัง ว่านนนนนนคนซกมก
-
ว่านนี่เหวิ่นนะ
พี่แคนตัสชอบแกล้งเด็กเหรอ
-
แค่ตอนแรกก็ชอบแล้วววววว ชอบพี่แคนมากเลยค่ะ ว่านนี่ก็บ๊องบวกกวนได้ใจ ไม่ดราม่าอ่ะดีแล้วเนอะ เอาน่ารักฟินๆให้เหมาะกับว่านเป็นพอ ชอบบบบบบ มาต่อไวๆนะคะ^^
-
ยังไงพี่แคน ยังไง งื้อออออ
น่ารักอ่ะ ชอบค่ะ ติดตาม
-
โอ้ยยยยยยยยวว คือดีมากเลยขร่ะ ดี๊ดีย์ ว่านเกรียนมากกกกก ชอบนะ เกรียนแต่ไม่ดูฮารั่วมากเกินไป แต่บอกเลยตอนแรกเราขำทั้งตอนแล้ววอ่ะ5555 #เอ้ะยังไง
ขอบคุณที่ขนนิยายสนุกๆมาให้เด็กตาดำๆคนนี้ได้อ่านนะคะ ติดตามผลงานตลอดเลยยย นักเขียนในดวงใจก็ว่าได่ เพราะยังไม่เจอใครเขียนได้สละสลวยเท่านี้เลย รักนะคะ อิอิ มาอัพพพอีกกกกกกกน้าาา อยากรู้ว่ามันจะรักกันยัฃไง 55555
ปล . รู้สึกชอบพี่อามง่ะ5555 ตอนแรกนึกว่าจะบับ พี่อามจีบว่าน แอบเสียดายยยยย พี่แคนหงวยตอนแรกนี้นยังไม่ผ่านนน ยังไม่น่าหลงรักเท่าไหร่ อิ้อิ้
-
แค่เกริ่นนำมาก็น่าอ่านแล้วววววว เข้ามาเจิมรอเลย :mew1:
-
โอ้ยยยยยยยยย ชอบเรื่องแนวนี้ง่ะ
มาจิ้มรอคุณเวสท์เลย :mew1:
-
เรื่องใหม่มาแล้ว น้องว่านซกมก ปะทะ พี่แคนหงวย
รอติดตามค่ะ
-
ว่านดูรั่วๆฮาๆดี แถมซกมกอีกหน่อย 555
-
ปูเสื่อรอจ้าาา
-
อ้ากกกกกก เรื่องใหม่ :katai2-1:
น่ารัก เขินพี่แคนตัส><
-
ว่านนี่เป็นเดือนได้ไง นางดูน่ารักเกินไป 55555
-
ว่านแบ๊วเอ๊ย น่ารักจริงๆ :man1:
-
เย้ เย้ เปิดตัวเรื่องใหม่ มาเป็น FC จ้าาา
-
:mc3: ยินดีด้วยค่ะ เปิดเรื่องใหม่แบบนี้ เย้ๆ :mc4: :mc4:
เรื่องนี้อิมพอร์ทเลยหรือคะ?
-
อร้ายยยยยย ชอบค่าาาาา อยากอ่านต่อเร็วๆ :impress2:
-
โอ้ยยยยย หล่อวววววว :ling1: :mew1: :hao6:
-
ว้าวเปิดเรื่องก็น่าติดตามแล้วคะ แล้วพี่แคนกับน้องว่านจะเป็นเยี่ยงไรต่อไป
-
ปักรออออ พี่แคน(หงวย) 5555 )
-
ว้าววววว พี่แคนจะจีบน้องจริงดิ
-
น้องว่านน่ารักดีนะคะ :m20:
-
เป็นเดือนเพราะความแบ๊ว อิ อิ อิ
น่ารักอ่ะ ชอบ ๆ แบบนี้แหละค่ะ
-
ว่านน่ารัก ฮาว่าน 5555
พี่แคนไอดอลของว่านน้อย
:pig4: :L2:
-
น้องว่าน กวนดีจัง ชอบ ๆ
พี่แคน ก็เท่ห์ได้อีกอ่ะ ต้องโหดนิด ๆ เนี่ยแหละถึงจะเอาว่านอยู่
ขอให้ไม่ดราม่าจริง ๆ น้า
ขอบคุณค่า :กอด1:
-
ฮามากกก เค้าจองพี่แคน
ว่านเอ๊ยย กากว่ะ 5555 โดนจีบชัวร์ๆ
-
ง่อวววววว ตอนอ่านว่านบอกชู 2นิ้ว โชว์แบ๊วนี้ ขำหนักมาก หน้าริทลอยมาในมโน กร๊ากกก
ว่าแต่ "แคนหงวย" ... นี้ต้อง ผวนไหม? เก๊า สายแบ๊วไม่ยู้เรื่องอ่า :hao7:
-
ชอบนะ อยากเห็นจริงๆตอนเต้นกาโวด้วยท่าประแป้ง
-
ชอบว่านนนนอ่ะนางเป็นคนตลก 5555555 :m20:
-
เรื่องใหม่ๆ :hao7: :hao7:
ปูเสื่อเตรียมหมอนผ้าห่มพร้อมรออ่านตอนต่อป๊ายยยยยย :m1:
ขอสมัครเป็น FC พี่แคนตัส :-[ คนอารายทั้งหล่อทั้งดี หาได้ที่นี่ที่เดียว :m3: อ๊ายยยยยยยยยยย
-
กรี๊ดดดดด เรื่องใหม่ของคุณเวส ไม่พลาดค่า
ว่าแต่หนูว่านจ๊ะ.. มาถึงไม่ทันไรหนูก็ถึงเนื้อถึงตัวพี่แคนเค้่
าและ
เดี๋ยวพี่เค้าก็อดใจไม่ไหวรุกหนูรัว ๆ หรอกจ่ะ หุหุ
รอนะค้าาาาา > <
-
เรื่องน่ารักดีค่ะ โดยเฉพาะน้องว่าน อีกหน่อยคงทำให้พี่แคนปวดหัวน่าดู
-
ขอสมัครเป็นแฟนคลับน้องว่าน พี่แคนเลยคะ
เรื่องนี้ถูกใจเจ้มาก ใสใสวัยรุ่นชอบบบ
ปูเรื่องได้ดีนะฮะ น่าติดตามมากว่าพี่แคนอะไรยังไงกับเจ้าว่านรึป่าว หรือออ เค้าจะคลิกกันตอนหลังน้าา
มาต่อเร็วๆน้าา ชอบมากกก
-
:z13:
พี่แคนนี่เท่อะ คนอัลไรรรร ////
แอบสงสัยว่าพี่เคนนี่ใช่คนเดียวกับคนนั้น(?)รึเปล่า 55555555555555
-
:mc4:
-
เนื้อเรื่องกระแทกใจ คิคิ
-
นุ้งว่าน เกรียนอะ 55555+ อยู่ทีมใครดีนะ
-
อร้าย แค่เปิดเรื่องตอนแรก กลิ่นความฟรุ้งฟริ้งก็หอมตลบอบอวลค่ะ สแกนพระเอกเรื่องนี้แล้ว ให้ 5 ผ่าน พอบอกว่าพล็อตเรื่องจะใสๆก็ยิ้มรับรอความใสทันที รอลุ้นดีกว่ากว่าคู่ใสจะรักกันใสแค่ไหน อิอิ
-
ชอบนิยายแนวนี้มากค่า บางทีดราม่าเยอะไปก็หม่นหมองนะคะ
น่ารักทั้งพี่แคนทั้งน้องว่านเลยเนาะ :katai2-1:
-
ชอบครับชอบ...มาตอนแรกก็ทำให้ฟินแล้วอะ... :impress2:
-
หวายๆๆๆๆ พี่แคนนี่สเปคเมะในฝันเลยค่ะะะ
รอติดตามๆ :hao7:
-
(http://i182.photobucket.com/albums/x310/Realevafan_Mc/PRAE-ITALY49/prae1.jpg)
-
:laugh:
รอติดตามว่าจะลงเอยกันยังไง
พี่แคนจะใช้วิธีไหน?
o13
-
ชอบน้องว่านปีนขึ้นไปอยู่บนหลังพี่แคนหงวยนี่แหละ 5555555
-
:katai2-1:
รอติดตามนะคะ~~~~~
-
ทำผู้หญิงสนใจต้องมีผัวหล่อนะน้องว่าน เชื่อโต๋สิ
-
โง้ยยยย ชอบแนวนี้ซังค่าาาา ♥
ไม่รู้เป็นอะไรนะ แต่ชอบนายเอกกวนๆ :laugh:
-
พี่แคนนนน *ชูป้าย*
-
พี่กระบองเพชรกับน้องว่านหางจระเข้... เข้ากั๊นเข้ากันค่ะ 5555555 นี่พี่แอบชอบน้องอยู่แล้วอ่ะสิคะ ขำน้องว่านตรงแกชมพี่กระบองในใจแทบทุกประโยคเลยนะคะ สงสัยพี่แกหล่อจริงจัง น้องว่านคะ ไม่มีเงินกินข้าวก็ขอป๋าสิคะ ป๋าดูอยากเลี้ยงหนูนะ(หือ??) รอติดตามนะคะ ทีหลังนัดกับคุณเดย์บ่อยๆนะคะ สบายคนอ่านมากเลย 5555555 :mew3:
-
พี่แคนใจดีใจให้เงินด้วยจะจีบน้องจริงๆปะเนี่ย
น้องหวั่นไหวนะอิอิ
-
ชอบๆ มาแนวใสๆ อ่านแล้วยื้มๆ
น้องว่านเรียนที่เดียวกะพี่เน็ตปะเนี่ย
-
กรี๊ดร้อง18ตลบ
เรื่องใหม่มาแล้วววว
แคนตัส ชื่อน่ารักอ่ะ
พระเอกแอบกวนนะเรื่องนี้
แต่น้องว่านก็ใช่ย่อย
สมกันมาก
-
ขออีกได้ไหมๆๆๆๆ
รอๆๆๆๆๆ
ชอบมากๆๆ ฮาด้วย
-
แอร๊ยยย ชอบแนวนี้ พี่แคนนุ้งว่าน :hao5:
-
นายเอกเกรียนมากๆ เกรียนได้เกรียนดีเกรียนจริงๆ แต่ชอบค่ะ 55555
-
ว้าวๆๆๆ
-
จองแคนนนนนน
*ลงไปดิ้นกับพื้นนนน*
-
ขึ้นชื่อว่านิยายขุ่นเวสท์ จิตามหลอกหลอนทุกเรื่องไป คริ
-
เรื่องใหม่มาแล้วววว :katai5:
-
พี่แคนจะรับมือน้องว่านไหวไหมเนี่ย
:mew3:
-
น้องว่านฮามาก 55555
ได้ข่าวหนูหน้าตาน่ารักนะลูก จะฮาไปไหนนน
พี่แคนเอ็นดูน้องด้วยนะคะ ^^
-
น้องว่านโคตรเกรียนเลย เฮียแคนจัดการน้องให้อยู่หมัดด้วยนะ :laugh:
-
อะไรคือสั้นขนาดนี้ เค้าอยากอ่านยาวๆๆ :ling1:
น้องว่านคือน่ารักมาก เหมือนหมาน้อยกระดิกหางอ้าปากน้ำลายยืดตาแป๋วขอข้าว (ฮา) แม้จะเกรียนแต่ก็เกรียนอย่างน่ารักน่าชัง อย่างนี้ต่อให้พี่แคนตัสรักกำมะลอก็จะกลายเป็นรักจริงในภายหลังแน่ๆ ใครไม่ชอบคนร่าเริงบ้าง?
...แต่แอบแรงตรง "แคนหงวย" พลีส! สมองดิฉันรีบผวนทันที ถึงกับขำก๊ากและนึกภาพออก :hao7:
รอตอนต่อไปนะคะคุณเวสต์
-
มาต่อเร็วๆนะคะ รอติดตาม
-
น่าร๊ากกกกก ลงหลักปักหมุดจองเรื่องนี้เลยค่าาา
น้องว่านหวานหวานนี่เกรัยนดีจริงๆ 555555
พี่แคนหง... ตัสก็เท่ระเบิดระเบ้อ มีเอาเงินเหน็บไว้ให้น้องอีก น่าร๊ากกกกกกกกกก~
-
มาลงชื่อติดตามด้วยคนค่ะ น่ารักมากมาย ชอบมากๆ
-
ป๊าดดดดดดดดดดดดดด!
ความหวาน ในใจฉันนั้นมันต่ำไปปปปป~
ได้โปรดเถิดเจ้าค่ะ ขุ่นพี่เวสต์
ขอหวานๆแบบชื่อเรื่องเลยนะเจ้าคะ (・∀・)人(・∀・)
เรื่องก่อนๆมันทรมานใจคนอ่านเหลือเกิล ขอสักเรื่องเด้อ!
รอติดตามน้าา เปิดมาก็ใจสั่นเบย นังน้องว่านน่าย้ากก♥ >๐<
-
น้องว่าน พี่เเคนตัส โอ๊ยยยยย แค่เปิดเรื่องก็น่ารักแล้ว น่าติดตามค่ะ ชอบๆ :m1: :m1: :m1:
-
ว่านอย่างเกรียน พี่เเคนเก๊กมาก
-
อ้ะ สนุกอ่ะ แลนมาร์คแปป5555
รอตอนต่อปายยย
-
มาปักธงติดตามไม่ไปไหนนนนน
ขอติดตามชีวิตพี่แคนกับน้องว่านอย่างใกล้ชิดดด (หัวเราะ)
ปี้เวสต์มาลงแล้วก็หายเหงา กอดดดด<3
-
พี่แคนตัส :hao7: :hao7: :hao7:
ขอปูเสื่อรอ ตั้งถิ่นฐานอยู่ ณ ที่แห่งนี้
-
รอวันพุธต่อไป ขอบคุณ เวสต์ค่า
-
สนุกค่า ต่างฝ่ายต่างแอบชอบกันมาก่อนใช่ป่าวคะ มุกหลายอย่างเช่น กระเป๋าตังค์เปล่าๆ ถ่ายรูปบัตรปชชใส่ไลน์ น่ารักดี
-
รอครับ ชอบมาก
-
ว่านนี่ซ่ามาก ระวังโดนพี่แคนจัดการนะ
o18 o18
-
ชอบอ่ะ รอออ ตอนต่อไป :ling1:
-
กรี๊ดดดดดด เรื่องใหม่ มาต่ออีกนะคะ :katai2-1: :katai2-1:
-
:katai2-1: น่ารักจัง ว่านดูหลงความหล่อของพี่แคนไม่ใช่น้อย ส่วนแคนเองก็คงจะเอ็นดูว่านอยู่น้า ให้มาตั้งร้อยนึง อิๆ :mew1:
-
ฮืออออออ น่ารักมากกกกกกอ่ะ เรื่องนี้คงไม่ดราม่าใช่มั้ยคะ 55555
-
ผมรอคุณทุกวันเลยนะฮืออออ รีบมาต่อไปล้ะค่ะะะรอนะคะ เร็วเลยยค่ะสู้ตรั้ย :o8:
-
พี่แคนตัสจริงๆชื่อแคนดี้ใช่ไหมคะ /โดนพี่แคนตบ
-
:L2: :L2:
-
:กอด1: :กอด1: :impress2:
-
ชอบมากกกกกกกบอกเลย
-
เกรียนเว่อร์อ่ะว่าน รอพี่เเคนมาปราบเกรียน เเต่ไม่รุ้ใครจะเกรียนกว่าใคร
-
ตอนที่ 02
ว่านหวานหวาน @Wannwannwannn เมื่อสักครู่
ไปน่ารักไกล ๆ หน่อย
ผมแม่ง....ไม่รู้เพี้ยนอะไรว่ะ ตั้งแต่กลับมายังเพ้อไม่เลิก ไอ้พี่แคนแม่งเป็นคนดีอะ ดีมาก ๆ เลย ขนาดผมไม่เคยไปรู้จักมักจี่มันมาก่อนนะ ยังให้เงินติดกระเป๋าไว้ตั้งหนึ่งร้อย คนแบบนี้ควรคบไว้ครับ เวลาตกทุกข์ได้ยากจะได้พึ่งพาได้ แต่เงินนั่น ผมไม่เอาหรอก เดี๋ยวจะคืนมัน แม่เพิ่งโอนเงินค่าขนมของเดือนนี้มาให้ ไม่ได้ลำบากอะไร ไว้ตอนไม่มีจริง ๆ ค่อยไปขอยืมใหม่
นอนคิดไป ไล่อ่านทวิตเตอร์ไป วันนี้มีดราม่าคอนเสิร์ตเกาหลีเต็มไทม์ไลน์เลย มีเรื่องอะไรกันวะ กำลังจะไล่อ่านย้อนหลัง แต่หน้าจอเด้งชื่อของใครบางคนโพสข้อความใหม่ขึ้นมาก่อน
กวินทร์ @c8o9yl เมื่อสักครู่
แมท 2 https://youutu.be/x2AOjb9SDX2 ข้อมูลจาก @YouuTube
เฮ้ย เรียนตัวเดียวกันด้วยว่ะ วีดีโอที่อาจารย์สมเกียรติสอนวันนี้หรือเปล่าวะ บางทีอาจจะเรียนเซคเดียวกันก็ได้ ผมกดเข้าไปดูด้วยความอยากรู้อยากเห็นส่วนตัว(เสือก)ล้วน ๆ สิ่งที่ปรากฏขึ้นเป็นภาพเคลื่อนไหวจากมุมบน เห็นเพียงกระดาษเอสี่สีขาวสะอาด ก่อนข้อมือใหญ่จะจับปากกาเมจิกมาเขียนสูตร กับวิธีทำโจทย์ช้า ๆ เรื่องที่ผมกำลังเรียนอยู่ตอนนี้พอดีครับ เป็นการสอนโดยไม่ใช้คำพูด แต่ตัดเลขให้ดูทีละขั้น ใช้วาดลูกศรว่าอันไหนมาจากอะไร เข้าใจง่ายกว่าไอ้โต๋ติวตั้งเยอะ
ว่านหวานหวาน @Wannwannwannn เมื่อสักครู่
@c8o9yl เฮ้ย คุณแมวดำ เอามาจากไหนอะ เจ๋งว่ะ
กวินท์ @c8o9yl เมื่อสักครู่
@Wannwannwannn รุ่นพี่
ว่านหวานหวาน @Wannwannwannn เมื่อสักครู่
@c8o9yl ขอFav.นะ ไว้ใกล้สอบจะดูอีกที
กวินท์ @c8o9yl เมื่อสักครู่
@Wannwannwannn ดูบ่อย ๆ ก็ได้ จะได้ฉลาด
ไอ้เจ้าของดิสเพลย์รูปแมวดำนี่มันด่ากูหรือเปล่าวะ ช่างแม่ง ผมรู้ตั้งแต่แรกแล้วว่ามันเป็นคนประหลาด เลยไม่อยากใส่ใจ สักพักก็เห็นมันทวิตแชร์รูปจากไอจีมาครับ เข้าไปส่องเป็นรูปกระเป๋าสตางค์หลุยวิกตองค์แบบยาว ๆ ใส่เงินได้แบบไม่ต้องพับแบงค์ ของแท้ของปลอมไม่รู้ สมัยนี้ทำออกมาเหมือนกันเกินจนผมไม่กล้าซื้อของก็อปเลย เดี๋ยวโจรแม่งเข้าใจว่าใช้ของแท้มาปล้นตังค์กูไป ซวยอีก ยิ่งไม่ค่อยมีกินอยู่
กวินท์ @c8o9yl Is following you
สัญญาณเตือนใหม่จากข้อความทวิตเตอร์ดังขึ้น เจ้าของรูปแมวดำนั่นไม่ได้ฟอลผมไว้ก่อนหน้านี้เรอะ เคยเห็นมากด Favorite เพลงที่ลงใหม่ ๆ สองสามครั้งนึกว่าติดตามกันอยู่แล้วเสียอีก พอกดเข้าไปส่องหน้าฟีด(feed) มันใหม่ถึงได้รู้ว่าคนติดตามมันเยอะพอสมควรเลย ทั้ง ๆ ที่ดูเหมือนไม่ค่อยได้เล่นแท้ ๆ
ผมไล่อ่านทวิตอันเก่า ๆ มีแต่เพลง เพลง แล้วก็เพลง เป็นเพลงฟังค่อนข้างยาก ไม่ใช่เพลงตลาดทั่วไป มีทั้งเพลงไทยเพลงฝรั่ง ฟังไปฟังมาก็เพราะดีเหมือนกัน
ว่านหวานหวาน @Wannwannwannn เมื่อสักครู่
@c8o9yl คุณแมวดำ อยู่ชมรมอคูสติกหรือเปล่า เห็นชอบฟังเพลง
กวินท์ @c8o9yl เมื่อสักครู่
@Wannwannwannn เปล่า
แม่งถามคำตอบคำแบบนี้ใครจะไปชวนคุยต่อไหว ยอมใจเลย ว่าแต่รูปแมวนี่แม่งคล้าย ๆ กับใครวะ ต้องเป็นแมวเซเลปแน่ ๆ ไม่งั้นไม่คุ้นขนาดนี้หรอก
นอนกลิ้งไปกลิ้งมาสักพัก ไอ้โต๋ก็ทักมา ถามว่าได้กระเป๋าสตางค์คืนหรือยัง ผมตอบมันไปแล้วก็กดเลื่อนลงมาเรื่อย ๆ รู้แล้วว่าแมวดำนั่นเห็นที่ไหน ไอ้พี่แคนก็ใช้ตัวเดียวกันอยู่นี่หว่า
Wann: *ส่งสติ๊กเกอร์*
Cantus: ?
Wann: พรุ่งนี้เที่ยงว่างไหมพี่
Cantus: ไม่ว่าง
Cantus: มีไร
Wann: จะเอาเงินไปคืน
Wann: ตอนนี้ผมไม่ร้อนเงิน แม่โอนมาให้แล้ว
Wann: ผมเกรงใจ ไว้ถ้าไม่มีเดี๋ยวไปยืมใหม่
Cantus: ถ้าจะยืมกูอีกก็เก็บคำว่าเกรงใจของมึงไปเถอะ
Wann: เฮ้ย ผมเกรงใจจริง ๆ นะ
Cantus: เงินแค่นั้น
Wann: งั้นเอางี้ ผมเลี้ยงข้าวเที่ยงพี่ โอเคไหม
Cantus: วุ่นวาย
Cantus: มึงเลิกเรียนกี่โมง
Wann: เที่ยงครับ บ่ายไม่มีเรียน
Cantus: ที่?
Wann: ภาค
Cantus: เดี๋ยวกูไปรอใต้ตึกโยธา
Wann: ครับผม
Wann: อย่ากินของแพงนะพี่ ผมไม่มีเงิน
Cantus: นสน
นสน.อะไรวะ ไม่เข้าใจ ผมส่งสติ๊กเกอร์หมีงงกลับไป แป๊บเดียวมันก็ส่งกลับมาอีกครั้ง
Cantus: เปลี่ยนฟอนต์เป็นภาษาอังกฤษบนแป้นพิมพ์ดู
โอ้โฮ ชัด โอโล่(olo)มาเต็ม วันนี้ได้อวัยวะพี่แกมาสองรอบเลยครับ แหม พ่อแม่ให้ติดตัวมาคนละอัน ไม่ต้องแจกบ่อย ๆ ก็ได้พี่ หรือมีหลายอันผมจะพาไปออกงานวัด ได้แต่คิดครับ ไม่กล้าพูด วันนี้โดนมันทำหน้าดุใส่ก็หงอแล้ว จริงจังแค่ไหน แค่ไหนเรียกจริงจัง ทำหน้านิ่งหนึ่งครั้งผมนี่เยี่ยวแทบไหล ผมว่าที่มันไม่มีเอฟซีเพราะพี่โหดแบบนี้แหละ อย่าว่าไปนะครับ ที่จริงแล้วผมก็มีแฟนคลับกลุ่มเล็ก ๆ อยู่เหมือนกัน ก็ไม่เล็กเท่าไร เอาเป็นว่าไม่มีเพจเป็นของตัวเอง แต่พี่ ๆ cute boy ของมหาวิทยาลัยก็เอาผมไปลงบ่อย ๆ พูดแล้วจะหาว่าโม้ รูปผมลงแต่ละครั้งไลค์เป็นพันเชียวนะ ที่ไอ้โต๋ว่าผมหน่อมแน้มน่ะใช่ที่ไหน น่ารักก็บอกว่าน่ารัก ไม่เอาดิ ไม่ซึน
ผมนอนกลิ้งไปกลิ้งมาสักพักก็ลงไปร้านการ์ตูนใต้หอ โคตรว่างเลยครับ เพื่อนก็ติดเกม แฟนก็ไม่มี ใครมาเป็นผมแล้วจะรู้ว่าความเหงาเป็นยังไง
“อ้าว เจ้าประจำ”
พี่กรีน เจ้าของร้านการ์ตูนใต้หอทัก กำลังแสกนบาร์โค้ดคิดเงินเช่าหนังสือให้ลูกค้า ผมไปยืนเคาะนิ้วรอหน้าเคาน์เตอร์ว่างสักพัก ยิ้มกะลิ้มกะเหลี่ยขอยืมหนังสือฟรีเหมือนเคย นาน ๆ ทีพี่แกจะแถมมาสักเล่ม อดคิดไม่ได้ว่าเป็นเจ้าของร้านนี่ดีจังเลยน้า อ่านการ์ตูนได้มากเท่าที่ใจอยากเลย
“มายิ้มหลอกล่อเจ้อีกแล้ว จะเอาอะไรจ๊ะงานนี้”
“อยากอ่านวันพีช” ฉีกยิ้มลากช.ช้างยาว ๆ ให้อีกที พี่กรีนเอื้อมมือมาหยิกจมูกแล้วบอกให้พนักงานในร้านไปหยิบเล่มล่าสุดมาให้
“เล่มเดียวพี่ไม่แถมนะ”
“ไม่เป็นไรครับ ผมเกรงใจ”
“ไอ้เด็กคนนี้มันน่ารักจริง” ใช่ม้า ใคร ๆ ก็คิดแบบนั้นแหละ รอไม่นานหนังสือใหม่ห่อปกใสกิ๊งก็มาถึงมือ พี่กรีนแสกนบาร์โค้ดเหมือนเดิม ชวนคุยไปด้วย
“วิศวะเขาว่ากินเหล้าเก่งจริงหรือเปล่า”
“ก็ไม่นะพี่” ผมแย้ง “แต่ส่วนใหญ่ก็พอกินได้”
“แล้วว่านล่ะ”
“คอแข็งเลยครับ แต่ไม่ค่อยกินหรอก ว่านชอบดื่มนมมากกว่า”
ฉีกยิ้มให้อีกที บางครั้งผมก็รู้สึกว่าตัวเองเหมือนพระเอกลิเกเลยว่ะ อ้อนแม่ยกเอา ๆ แต่ทำตัวน่าเอ็นดูดีที่สุดครับ เชื่อผม วันไหนลืมเอาหนังสือมาคืนจะได้ไม่โดนค่าปรับอาน
“เหรอ แล้วช่วงนี้น้องว่านเรียนหนักหรือเปล่า”
“ก็ปกติครับ หนักตั้งแต่ปีหนึ่ง ไม่รู้ผมหนักคนเดียวหรือเปล่า ไอ้โต๋ก็ยังชิว ๆ ติดเกมไม่เลิก”
“ก็เราติดการ์ตูน”
“ถ้ามีแฟนจะติดแฟนให้ดูอยู่หรอก พี่กรีนแนะนำให้ผมสักคนสิ ขออึ๋ม ๆ ผมชอบกินนม”
“ไอ้เด็กทะเล้น” โดนสันหนังสือเคาะหน้าผากอีกทีด้วยความรักล้วน ๆ “พี่มีเรื่องอยากให้ช่วยหน่อย แค่ชั่วคราวเท่านั้นแหละ”
“ว่ามาเลยครับพี่ พี่กรีนใจดีแบบนี้ผมเต็มที่อยู่แล้ว”
“ร้านแฟนพี่น่ะ เดือนที่แล้วลูกน้องลาออกไปสองคน ถ้าว่านไม่ติดอะไรพี่จะวานไปช่วยหน่อยได้ไหม แค่คืนวันศุกร์ เสาร์ ลูกค้าเยอะจริง ๆ หาคนมาทำไม่ทันด้วย ไม่เกินสองเดือนหรอก นี่ก็กำลังรับสมัครพนักงานใหม่อยู่”
แฟนพี่กรีนเปิดร้านเหล้าหน้ามหาวิทยาลัย ไม่ถึงกับเป็นผับ แต่ดึก ๆ คืนไหนคึกกันหน่อยก็มีลุกเต้นในร้านเหมือนกัน ผมเคยไปสอง-สามครั้งช่วงเลี้ยงน้อง เป็นร้านที่วิวดีมากครับ นักศึกษาสาว ๆ ก็ไปกันเยอะ
“แต่ถ้าไม่สะดวกก็ไม่เป็นไรนะ มีค่าขนมด้วย เลยลองมาถามดู”
“ไม่มีปัญหา” ผมฉีกยิ้มกว้าง “ต้องทำอะไรบ้างครับ”
“หลัก ๆ ก็เสิร์ฟเหล้านั่นแหละ พนักงานน้อย ลูกค้าเยอะ เดี๋ยวเมา ๆ แล้วจะพากันหงุดหงิด” ผมพยักหน้ารับคำ “ศุกร์นี้จะเร็วไปหรือเปล่าถ้าพี่อยากให้เข้าไปเลย”
“ไม่มีปัญหาเลยพี่” ผมว่า ได้ค่าขนมด้วย สบ๊าย “งั้นเดี๋ยววันศุกร์ผมเลิกเรียนสี่โมงจะมาหาพี่กรีนที่ร้านนะ”
“ไม่ต้อง ๆ ไปหาแฟนพี่เลย” มือขาวจดเบอร์โทรใส่กระดาษแล้วยื่นมาให้ “ชื่อพี่สิทธิ์ บอกว่าว่านเป็นคนที่พี่แนะนำไป ขอบใจมากนะว่าน”
“โธ่ พี่กรีนก็เหมือนพี่สาวผม”
เอาไปเลยคะแนนความประจบประแจงเต็มสิบ ถูกขยี้หัวมาหนึ่งครั้งแล้วได้ฝรั่งมากินหนึ่งถุง ค่ายืมเจ็ดบาท ของแถมสิบห้า คุ้มเสียยิ่งกว่าอะไร เดินกลับขึ้นหอพักมาเจอไอ้ปาล์ม เดือนมหาวิทยาลัยรอลิฟต์อยู่ มันอยู่หอเดียวกับผม แต่คนละชั้น โบกมือทักทายหล่อ ๆ สไตล์ของมันนั่นแหละ
“ไปไหนมาว่าน”
“ยืมการ์ตูน” ผมตอบ วันนี้ไอ้ปาล์มสวมเสื้อกล้าม กางเกงขาสั้น รองเท้ากีฬา “ไปฟิตเนสมาเหรอ”
“อืม ว่าง ๆ ไปด้วยกันสิ”
“ม่าย” ผมส่ายหน้าหวือ “ขี้เกียจ”
“ถึงได้ผอมกะหร่องแบบนี้ไง” คนตัวโตยิ้มให้หน้าระรื่น ลิฟต์มาพอดี ผมเลยขึ้นไปพร้อมมัน “ว่านอยู่ห้องไหนอะ”
“ทำไม”
“เผื่อเบื่อ ๆ จะไปนั่งเล่นด้วย”
“เล่นห้องกูน่ะนะ ไม่มีอะไรให้มึงเล่นหรอก”
“ไปคุยเล่นไง” ปาล์มว่า ทำตาวิบวับ “หรืออยู่กับแฟน?”
“แฟนอะไร หาไม่ได้เลยเนี่ย มีสาว ๆ บริหารแนะนำไหมล่ะ”
“มีแต่หนุ่ม ๆ สนใจหรือเปล่า”
ผมทำหน้าเหม็นเขียว พูดอย่างเดียวไม่เข้ามาใกล้ก็จะขำด้วยหรอก “ว่านไม่ชอบผู้ชายเหรอ”
“เปล่า” ถามอะไรของมันวะ “ทำไมต้องไม่ชอบวะ กูก็เป็นผู้ชาย พ่อกูก็ผู้ชาย”
“ไม่ได้หมายความแบบนั้นสิ” ไอ้ปาล์มพูดไปหัวเราะไป ไม่รู้มีอะไรขำ ผมจิ้มฝรั่งเข้าปาก มองตัวเลขลิฟต์ที่สูงขึ้นเรื่อย ๆ แล้วเหลือบมองตัวเลขที่กดชั้นไว้
“มึงไม่กดชั้นมึงอะปาล์ม”
“เดี๋ยวไปส่ง อุตส่าห์บังเอิญเจอ ตั้งแต่ประกวดดาวตอนนั้นก็ไม่ได้คุยเลย ว่านยังเหมือนตอนปี 1 เลยนะ คนอื่นเขาเปลี่ยนไปไหนต่อไหนแล้ว”
“เปลี่ยนนะ เขายาวขึ้น มึงรู้ปะ เกรดเทอมที่แล้วกูโคตรเหี้ยเลย ติดโปรด้วย”
“ให้เราติวให้ไหม”
“ติวอะไรวะ”
“ภาษาอังกฤษ อะไรแบบนี้” มันว่า ลิฟต์มาถึงพอดี ผมเดินนำมันมาที่หน้าประตูห้อง “เลขเดียวกันเลย แต่คนละชั้น อยากให้เราติวก็ลงไปหาได้นะ อยู่ชั้นหก”
“อือ ขอบใจมาก ถ้าไม่ไหวจริง ๆ จะขอความช่วยเหลือ มึงกลับไปได้แล้ว”
“โห ไม่ชวนเข้าไปกินน้ำกินท่าหน่อยเหรอ เพิ่งกลับจากฟิตเนสมาเหนื่อยมากเลย”
“เดินลงบันไดไปสองชั้นก็ถึงห้องมึงแล้วปะ” ผมว่า อย่ากวนกู กูจะอ่านการ์ตูน
ไอ้ปาล์มหัวเราะอีกที มันหน้าตาดีจริง แต่ถ้าเทียบกับพี่แคนแล้วคนละเรื่อง คนนั้นหล่อน่ามอง มีลักษณะเฉพาะ ไม่ได้หล่อการตลาดเหมือนไอ้ปาล์ม อาจเป็นเหตุผลหนึ่งที่ทำให้ผมปลื้มพี่แคนนักหนา มันเป็นแรร์ครับ เป็นแรร์(rare)
“งั้นเราไปนะ ไว้คุยกัน”
ผมพยักหน้าให้ แล้วปิดประตูลง ถลาตัวลงเตียงนอนหนานุ่มพร้อมหนังสือการ์ตูนเล่มใหม่ วันพีชชช พี่มาแล้วววว
“มึงจะไปทำงานร้านปลิ้นจริงเหรอวะ”
ท้ายคาบเรียน ผมกำลังเก็บหนังสือลงกระเป๋าเป้สะพายข้าง ไอ้โต๋ก็เหมือนกันอาจารย์เพิ่งเลิกสอน ผมเล่าเรื่องร้านเหล้าของแฟนพี่กรีนให้มันฟัง สองเดือนนี้น่าจะมีเงินใช้แบบราชาขึ้นมาหน่อย แต่ดูเพื่อนรักจะไม่ค่อยเห็นตรงกันเท่าไรนัก
“แทนที่จะอ่านหนังสือ”
“กูอ่านหมดร้านแล้ว”
“นั่นมันการ์ตูน”
“เออ ใช่”
ไอ้โต๋ถอนหายใจ ผลักหัวผมไปด้วย “เทอมที่แล้วมึงก็โปรมารอบหนึ่งแล้ว ถ้าเทอมนี้ต่ำกว่า 1.75 โดนไทร์(Retire)นะเว้ยไอ้ว่าน”
“แค่อาทิตย์ละสองวันเอง” ผมเถียง “แล้วก็ไม่ถึงสองเดือนด้วย เดี๋ยวพี่สิทธ์แกหาคนใหม่มาได้กูก็ไม่ทำแล้ว”
“นี่มึงบอกแม่ยัง”
“ยัง แม่ไม่ให้ทำหรอก” ไม่ใช่ว่ากลัวลูกเหนื่อย แต่กลัวผมเรียนไม่รอดมากกว่า ตอนเข้ามหาวิทยาลัยมาก็สอบได้คะแนนอันดับหนึ่ง หมายถึงถ้านับจากล่างนะครับ พอเข้ามาเรียนจริง ๆ เลยเหนื่อยมากกว่าคนอื่น ที่บ้านก็เป็นกังวลกลัวผมเรียนไม่รอด นี่ว่านขาซุยนะครับ ทำไมไม่เชื่อใจกันบ้าง
“แต่เชื่อดิ กูรอด รอดปี 1 มาแล้ว จะมาตายอะไรตอนนี้วะ”
“มันตายได้ตลอดเวลาแหละโว้ยถ้ามึงขี้เกียจแบบนี้”
“พูดเหมือนมึงขยัน มึงมานั่งอ่านหนังสือกับกูไหมล่ะ จะไม่ไปทำงานพิเศษเลย”
ไอ้โต๋ทำหน้าลำบากใจ คราวนี้พูดไม่ออก ถ้าเทียบกันแล้วไอ้ไปทำงานพิเศษของผมกับเล่นเกมของมันนี่คนละเรื่อง ของผมมีสาระกว่าเห็น ๆ ได้เงินด้วยอีกต่างหาก
“เกรดกูกับมึงคนละเรื่องเลยนะ”
“มึงก็เกือบ ๆ สอง”
“ถ้ากูได้ 1.74 ปีหน้ากูก็ไม่ไทร์ แต่มึงน่ะ...”
“คิดมากน่า” ตบบ่ามันไปหนึ่งที สอบเข้ามาได้แล้วมันจะเรียนไม่รอดเลยเหรอวะ กูไม่ได้จับฉลากมหาวิทยาลัยใกล้บ้านสอบเข้ามานะโว้ย
“เออ ๆ ตามใจมึงแล้วกัน กูไปละ”
“อ้าว ไปไหน”
“เล่นเกม” เพื่อนสนิทว่า มันโบกมือลาหย็อย ๆ แล้วเดินออกไปรอรถรางออกนอกมหาวิทยาลัย ผมพยักหน้าให้มันแล้วเดินมาโต๊ะไม้ใต้ตึกคณะ ไอดอลของผมนั่งกดมือถือเล่นอยู่ วันนี้สวมชุดนักศึกษา เสื้อสีขาววิงค์แขนยาว ปลดกระดุมเม็ดบน ชายเสื้อลุ่ยออกมานอกกางเกงเล็กน้อย น่าจะเข้าเรียนวิชาของมหาวิทยาลัยมา
“พี่แคน หวัดดี”
เขาพยักหน้า แต่ยังเล่นมือถืออยู่เหมือนเดิม “เดี๋ยวรอสักพัก เพิ่งเลิกเรียนโรงอาหารเต็ม”
“วันนี้มีเรียนวิชารวมเหรอพี่”
“อืม” ตอบสั้น ๆ ตามสไตล์คนหล่อ พูดน้อย ๆ เข้าไว กลัวตีนกาขึ้นรอบปาก “อิงค์”
“โห ผมนึกว่าพี่เก็บหมดแล้ว”
“ดองไว้ตั้งแต่ปี 1 ลงไม่ทันสักที ปีนี้เพิ่งขอแอดฯ ได้” ผมพยักหน้าหงึกหงัก ภาษาอังกฤษมหา’ลัยผมเป็นอะไรที่ลงเรียนยากโคตร เรียนทั้งโลก เปิด 3 เซคฯ ผมก็พูดให้เวอร์ไปแบบนั้นแหละครับ แต่มันเป็นตัวบังคับของมหาวิทยาลัยที่ทุกคนต้องผ่าน เรียน ๆ ดรอป ๆ ภาษาอังกฤษกับเคมีน่ะเป็นตัวที่ทำให้เด็กวิดวะจบช้ามากที่สุดตามสถิติที่รุ่นพี่ผมว่ามาเลย ชะรอยแล้วผมก็คงจัดไปอยู่ในพวกจบช้าเพราะตัวพวกนี้แหละ
“ผมเกลี๊ยดเกลียด เทอมที่แล้วกว่าจะผ่านมาด้วยดีได้”
“ได้ดีก็ดีแล้วนี่”
“ดีด็อกน่ะสิพี่ เกือบเอฟอยู่รอมร่อ” ผมว่า เขาขมวดคิ้วหนา ๆ ของตัวเองเล็กน้อยแล้วเงยหน้าขึ้นมอง
“อิงค์ไหน”
“สอง”
“อิงค์สอง มึงได้ด็อก?”
“ครับ”
“คิดจะฉลาดสักวิชาบ้างไหม การบ้านแมทกระจอก ๆ ก็ลอก อิงค์ก็กาก”
“เฮ้ย ๆ ผมไม่กากขนาดนั้นนะ” ถ้ากากจริงกูเอฟไปแล้ว “อย่างชื่อพี่ผมก็แปลออก”
“ชื่อไหน แคนหงวยของมึงน่ะเหรอ”
“ไม่ใช่ดิ” ผมหัวเราะลงคอ ยังโกรธอยู่อีกเหรอวะ “แคนตัส”
“เกี่ยวกับภาษาอังกฤษตรงไหนวะ”
“อ้าว ก็แปลว่ากระบองเพชร” อย่าดูถูกกูครับ ไม่อยากจะอวดภูมิเลยพับผ่า แต่พูดจาแบบนี้ต้องโชว์ของดีหน่อย “บ้านพี่คงชอบปลูกกระบองเพชรมากเลยดิ ผมก็ชอบนะ ดอกมันสวย แต่ซื้อมาเลี้ยงทีไรตายทุกที”
“ทีหลังมึงเลี้ยงพลูด่างดีกว่า เลี้ยงกระบองเพชรยังตายน่ะ” เขาถอนหายใจ “แล้วชื่อกกระบองเพชรมันแคคตัส C-a-c-t-u-s โง่แล้วหัดอยู่เงียบ ๆ บ้าง ใครเขาจะได้ไม่รู้ว่ามึงโง่”
“เฮ้ย อย่ามาอำ”
“มึงเปิดดิกเดี๋ยวนี้ แล้วถ้าCactus แปลว่ากระบองเพชรมึงต้องพิมพ์คำนี้ส่งมาให้กูสิบคำ ทุกเช้าจนกว่ากูจะบอกให้เลิก”
“ถ้าพี่ผิดพี่เลี้ยงข้าวผมทุกเช้า โอเคไหมล่ะ”
พี่แคนกระตุกยิ้มมุมปาก ยื่นหน้ามาใกล้ ไอ้เหี้ย ใจผมสั่นฉิบหาย “กูจะเลี้ยงสเต๊กอย่างดีมึงนานพอเท่าที่มึงจะเบื่อเลย”
ท้างี้เปิดเลยครับ รออะไร แต่เดี๋ยว กูเกิลทรานสเลทผมเอ๋อหรือเปล่าวะ คำว่า Cantus ไม่มีคำแปลในโปรแกรมว่ะ แต่แค่นั้นยังไม่พอ พอค้นคำว่าแคคตัสตามที่พี่แคนสะกดให้ฟัง เสือกแปลว่ากระบองเพชรจริง ๆ ด้วย ผมเงยหน้าขึ้นมองมัน รอยยิ้มหยัน ๆ กวนประสาทผุดขึ้นเด่นชัด ก้มลงมองโปรแกรมแปลภาษาในมือถือกูอีกที เด่นมาก ชัดมาก หน้าแตกเพล้งเป็นผุยผง
“หึ...มึงไปเอาความมั่นใจมาจากไหนนักหนาวะ ซื้อต่อได้ไหม”
“โหยพี่...ก็มันคล้าย ๆ กัน”
“อย่าลืมส่งคำว่าแคคตัสมาให้กูทุกเช้า” พี่แคนยิ้ม ฟันขาวโผล่จากกลีบปากหยักได้รูปดูเจิดจ้า กล้ามเนื้อตาผมเหมือนตายด้าน มันกะพริบไม่ลง นิ่งแข็งมองภาพตรงหน้าแล้วจู่ ๆ ก็ร้อนขึ้นมาบนหู
“เป็นเหี้ยอะไร”
“อ่า...เอ้อ....แล้ว แล้ว...ชื่อพี่แปลว่าอะไรอะ”
“เดา”
“ถ้าเดาถูกผมได้อะไร”
“เงินที่กูให้ไปเมื่อวาน กับเย็นนี้กูพาไปเลี้ยงข้าวเซ็นทรัล”
เหยดดด ขยันท้าจังวุ้ย
“พี่ไปเอาความมั่นใจว่าผมจะเดาผิดมาจากไหน ซื้อได้ปะ”
เล่นมุกเดิมกลับไป แล้วยิ้มตาหยี พี่แคนยักคิ้วตอบ ยืดตัวนั่งกอดอกโชว์ไหล่กว้างที่เมื่อยืดสุดตัวแล้วกล้ามเนื้อตึงขึ้นมาในเสื้อเชิ้ตเรียบสีขาว ผมยกมือขึ้นเกาหูที่ยังร้อนอยู่เบา ๆ สติสิมึง สติ วริทธิ์
“ว่าไง”
“ก็....” ผมมองหน้ามัน แววตากวน ๆ กึ่งท้าทายจับจ้องมานิ่ง “รู้ละ”
เรื่องแบบนี้ไม่เกินความสามารถ ใช่ สามารถ “มาจากชื่อจริงไง”
“มึงรู้ชื่อจริงกู?”
“นายสามารถ!”
พี่แคนอึ้ง เบิกตากว้างมองผม ช็อกล่ะสิ ให้เวลาตั้งสติก่อนนับเงินในกระเป๋ามาเลี้ยงซิสเลอร์กูสามเดือน ผมกระตุกยิ้มมุมปาก เอาท่าให้เหมือนมันมากที่สุดก่อนคู่สนทนาจะระเบิดหัวเราะลั่นจนคนรอบตัวหันมามองเป็นตาเดียว
“อุ๊บ...ฮ่า ๆๆ แม่งจี้ว่ะ ไปเอามาจากไหน ไอ้เหี้ยว่าน”
“แคนแปลว่าสามารถไง ชื่อจริงชื่อสามารถ ชื่อเล่นชื่อแคน แต่มันไม่เก๋ พี่เลยเติมให้ตัวเอง ผมรู้นะ คิดว่าผมโง่ไปหมดทุกเรื่องเลยหรือไง”
“เออ เรื่องเอามาจากชื่อจริงอะไรนั่นมึงเก่ง แต่ที่เดาชื่อกูมันผิดทั้งคู่เลยไอ้เอ๋อ”
รอยยิ้มสวยประดับบนใบหน้าหล่อ ค้างไว้อย่างนั้นหลังจากหัวเราะจนน้ำตาเล็ด พี่แคนส่ายหน้าเอือมระอา “มึงรู้จักคำว่า Canto ไหม”
“เหมือนCottoปะ ผลิตภัณฑ์สุขภัณฑ์”
“ไอ้ว่าน”
“ครับ”
พี่แคนมองหน้าผมนิ่ง ถอนหายใจหนัก ๆ
“ที่โง่นี่มุกหรือเรื่องจริงวะ” ผมเลิกคิ้วขึ้น ไม่ทันตอบคำถามมันก็พูดต่อ “Cantus เป็นรากศัพท์ภาษาละตินของ Canto แปลว่าบทกวี”
“อ้อออ” ผมพยักหน้าหงึกหงักแล้วอธิบายส่วนของตัวเองบ้าง “ชื่อผมเป็นพืชชนิดหนึ่ง”
“กูรู้ ไม่ได้โง่”
“พี่ชอบด่าคนอื่นว่าโง่ ไม่ดีเลย” จริง ๆ นะ ผมไม่ชอบเลย แค่ไม่รู้ไม่ได้แปลว่าโง่นะเว้ย
“มันเป็นคำจำกัดความของมึง ไม่ได้ด่า”
“งั้นพี่ก็สอนผมสิ”
“ธุระอะไรของกู”
“ใจดำ” เบะปากนิด ๆ แล้วเท้าคาง มองออกไปที่โรงอาหาร คนล้นเลยว่ะ “ไปกินข้าวข้างนอกกันไหมพี่แคน คนเยอะอะ ผมหิวแล้วด้วย”
“วุ่นวายจริง ๆ มึง เอาเงินคืนกูมาก็ได้ ขี้เกียจรอแล้ว”
“กินข้าวเป็นเพื่อนผมหน่อยเด้” อยากอยู่ด้วยนานกว่านี้นี่หว่า เอาจริง ๆ นะ ผมไม่ค่อยเห็นเขายิ้มเท่าไร แต่ตั้งแต่ผมมานั่งด้วยเห็นเขาหัวเราะจนเหงือกแห้งไปหลายรอบแล้ว น่ามองกว่านั่งเก๊กตั้งเยอะ “นะนะ เนี่ยผมแยกกับไอ้โต๋มาหาพี่แล้ว พี่จะทิ้งให้ผมกินข้าวคนเดียวเหรอ เดี๋ยวคนอื่นเข้าใจว่าผมไม่มีเพื่อนคบทำไง”
“แล้วถ้าคนอื่นเข้าใจว่ากูเป็นเพื่อนมึง กูไม่เสียหายกว่าเหรอ”
“เป็นเพื่อนเดือนคณะมีอะไรจะเสียวะ” ผมถาม พี่แคนทำหน้าเหม็นเขียวใส่ นี่เรื่องจริงนะโว้ย เป็นความภูมิใจระดับที่ได้รางวัลแล้วผมเกือบทำป้ายไวนิลติดตรงทางเข้าหมู่บ้านเลย ดีที่แม่ห้ามไว้ก่อน ไม่งั้นป่านนี้ป้ายนั่นอาจกลายเป็นป้ายบังแดดให้ร้านก๋วยเตี๋ยวเนื้อตุ๋นแถวนั้นไปแล้ว
“ผมขอร้องเลยก็ได้”
“แล้วกูต้องสนใจคำขอร้องมึงหรือไง”
ทำไมใจดำแบบนี้ว้า ผมหมอบลง เอาคางเกยกับโต๊ะเศร้า ๆ คนฝั่งตรงข้ามก็ไม่มีท่าทีเป็นห่วงเลยว่าผมจะบอบช้ำทางความรู้สึกมากแค่ไหน มันยังนั่งอยู่ที่เดิม ยกโทรศัพท์ขึ้นมาเล่นอีกต่างหาก ไอ้สังคมก้มหน้านี่แม่งแย่จริง ๆ ผมอยู่ตรงหน้ามันแท้ ๆ ยังไม่สนใจกันบ้างเลย
ว่านหวานหวาน @Wannwannwannn เมื่อสักครู่
โอมจงเงย
เฮ้ย ได้ผลว่ะ พี่แคนเงยหน้าขึ้นมองผมวูบหนึ่งแล้วก้มลงไปใหม่
ว่านหวานหวาน @Wannwannwannn เมื่อสักครู่
ผมแค่ชอบพี่เท่านั้นเอง
พอเงยหน้าขึ้นมา จู่ ๆ พี่แคนก็อมยิ้มครับ มันยิ้มกับมือถือ สงสัยคุยกับกิ๊กแหงเลย เออว่ะ ถึงมันจะใจร้ายกับผมแบบนี้แต่หน้าตา โปรไฟล์ระดับนั้นยังไงก็ต้องมีแฟนเป็นธรรมดา พี่แคนแม่ง เป็นแคนเทวดาจริง ๆ ถ้าผมอยู่กับเขามาก ๆ ใช้ชีวิตเลียนแบบบ้างจะได้เป็นเทพว่านกับเขาหรือเปล่าวะ
“พี่แคนนน”
คนเรามันต้องรู้จักพยายามสิวะ สู้สิ ไอ้ว่าน ถ้าอยากมีชีวิตเลิศหรูน่าภูมิใจมึงจะนอนง่อยมองพี่เขาตาละห้อยแบบนี้ไม่ได้
“อะไร” เจ้าของชื่อตอบสั้น ๆ เลิกคิ้วมามองผม
“ผมมีเรื่องอยากปรึกษา ได้โปรด ไปกินข้าวกับน้องว่านนะครับ”
“ขนลุกไอ้เหี้ย”
“ผมยอมเป็นเหี้ยก็ได้ แต่ผมกลุ๊มกลุ้ม นะพี่นะ คอขาดบาดตายเลย ถ้าพี่ไม่ไปกับผมวันนี้พี่อาจจะไม่เห็นผมอีกก็ได้”
“แล้วทำไมถึงคิดว่ากูอยากเห็นหน้ามึงนัก”
“พี่แคน ผมจริงจังนะเว้ย”
ลุกขึ้นมานั่งทำท่าขึงขังเลยครับ ความจริงไม่ได้กังวลเรื่องนี้เท่าไรหรอก แต่ถ้าจะอธิบายเหมือนกับแฟนคลับได้เจอดาราที่ชอบน่ะครับ ผมยอมทำทุกอย่างเลย แต่ถ้าผมคืนเงินพี่แคนไปก็จบง่ายอะดิ ทั้ง ๆ ที่ผมอยากจับเขาใส่กระพุ้งแก้มอมเอาไว้คนเดียวแท้ ๆ
พี่แคนไม่สามารถรับรู้ถึงความซีเรียสผ่านสายตาของผมได้ มันยังยักยิ้มอารมณ์ดี แต่ยอมเก็บมือถือลงกระเป๋า พอลุกขึ้นยืดตัวยืนเต็มความสูงแล้วผมก็กระโดดขึ้นยืนตามเลย มันเอากุญแจบีเอ็มขึ้นมาโยนเล่น
“จะไปเมเจอร์”
“ผมไปด้วย”
“มีเงินเลี้ยงของขึ้นห้างกู?”
“หน้าเมเจอร์มีบะหมี่หมูแดง โคตรอร่อย พี่ต้องลอง”
“ไม่มีตังค์ก็บอก ไอ้กุ๊ย”
“พี่แม่งหยาบคาย” ถึงเป็นเรื่องจริงก็ห้ามพูดแบบนั้นโว้ย “เดี๋ยวผมทำงานพิเศษก็มีเงินแล้วเถอะ เงินพี่ขอพ่อขอแม่มาใช้ก็อย่าทำเป็นอวดรวยหน่อยเลย”
“มึงรู้ได้ไงว่ากูขอพ่อแม่” พี่แคนเลิกคิ้ว อย่าบอกนะว่าขายอาหารเสริม อกฟูรูฟิตแน่นอน เห็นเด้งมาบ่อยมากหน้าฟีด ไม่อยากจะเชื่อว่าไอด้อลของผมก็เป็นหนึ่งในเฟรนไชส์ประเภทนั้น
“คิดอะไรเสร่อ ๆ อีกแล้วล่ะสิ หัวมึงนี่ไม่น่าไว้ใจจริง ๆ”
“อะไรของพี่ ตบหัวผมอีกแล้ว เจ็บนะโว้ย” ผมลูบท้ายทอยตัวเองต้อย ๆ พี่แคนชอบเล่นหัวคนอื่นแบบนี้โคตรแย่ ผมลูกมีแม่นะครับ เกิดฉี่รดที่นอนจะมาเปลี่ยนผ้าปูให้ผมหรือไง
“พูดมาก จะปรึกษาอะไรก็ตาม ๆ มา”
“เย้” ผมร้อง เร่งฝีเท้าจนเดินขนาบข้าง จากตรงนี้สายตาผมเสมอกับคางพี่แคนพอดิบพอดี มีเคราขึ้นหรอมแหรม โกนหนวดครั้งล่าสุดเห็นทีจะเมื่อหลายวันก่อน รอยยิ้มเล็ก ๆ ผุดขึ้นที่มุมปาก เมื่อเขาชำเลืองสายตากลับมาผมก็หลบแทบไม่ทัน
ใจ...เต้นแรงชะมัดยาก
ผมเข้าใจความรู้สึกของคนเป็นติ่งก็วันนี้แหละครับ
ผมนี่แหละ ติ่งพี่แคนตัวจริง
TBC
กลับมาแล้วค่ะ โปรฯวันพุธสีเขียวไม่ให้สัปดาห์แห่งการทำงาน(ของตัวเอง)เหี่ยวเฉาเกินไป จะพยายามอัพสัปดาห์ละครั้งนะคะ ช่วงนี้ิทำงานแล้ว ไม่ได้ตกงานเหมือนตอนที่เขียนโอบตะวัน ไม่มีเวลาเขียนเท่าที่ใจอยาก ขอบคุณมากสำหรับทุกคอมเมนต์และคนที่กดเข้ามาอ่าน เรื่องนี้แต่งเพื่อความบันเทิงล้วน ๆ สาระเดียวที่มีในเรื่องคือความสาระแนของนังว่าน
ใครเล่นทวิตเตอร์ มีข้อความอยากส่งต่อ รบกวน#candynovel ด้วยนะคะ จะตามไปแฟบ เอ๊ย เฟป ค่ะ
ไว้เจอกันใหม่ตอนหน้า *กอดแรงหนึ่งที*
ปล. ความหมายของคำว่าแคนตัสค่ะ TvT
cantus (ˈkæntəs)
n, pl -tus
1. (Classical Music) a medieval form of church singing; chant
2. (Classical Music) Also called: canto the highest part in a piece of choral music
3. (Classical Music) (in 15th- or 16th-century music) a piece of choral music, usually secular, in polyphonic style
:กอด1:
-
น่ารักมากเลย :ling1:
-
พี่แคนอย่าเล่นตัวนัก เห็นต๊อง ๆ อย่างนี้ว่านก็เนื้อหอมนะ นายปาล์มอยู่หอเดียวกันด้วย
-
น้องว่านนนนน อีกนิดก็เกรียนแล้วนะลูก /หรือไม่ทันแล้วหว่า? 5555
-
โอ้ยย ว่านน่ารักกก :hao5: :hao5:
-
งู้ยยยย พี่แคนตั่ลล้าคจังเลยค่ะ แอบฟอลทวิตเตอร์นังว่านอยู่แน่ๆ เขิน T v T :hao7: :hao7:
-
เขินนนน บ้าจริงน้องว่านกับพี่แคนอยู่มอเดียวกับเราเลย
เดี๋ยวจะเดินไปส่องวิศวะบ่อยๆละ555555
ว่านมึนจริงจังอะ พี่แคนใช้ดิสเดียวกันขนาดนั้น
ไม่เอะใจบ้างหรอ
ปล่อยไก่ตัวอย่างโต บอกชอบเขาซะงั้น
เขารู้หมดแล้ว โอ้ยยยย
น่ารักวัวตายควายล้ม เรายอม เราชอบ
เรายิ้มจนเหงือกแห้งเลยตะเอง555555
-
อย่างน้องว่านนี่คือซึน แต่เป็นซึนแนวน่ารัก
อย่างพี่แคนนี่ออกแนวเก๊ก แต่ชอบมุมน่ารักๆ ของพี่แคนเหมือนกัน
เรื่องนี้โทนสดใสง่ะ ไม่ได้แบบขำกร๊าก แต่เอ็นดูในความสดใส(โง่ๆ)ของน้องว่าน **ในวงเล็บพี่แคนบอกมา**
ขอเดาเล่นๆ ค่ะ คุณกวินท์ คือชื่อพี่แคนแน่ๆ กวินท์ บทกวีไรงี้ ดังนั้นแมวดำต้องเป็นพี่แคนชัวร์! อ่านตอนน้องว่านทวิตบอกชอบพี่แคนแล้วยิ้ม สารส่งถึงเจ้าตัวแล้วนะคะลูกก
คุณเวสต์สู้ๆ ค่ะ
-
ใจละลายกับพี่แคนตัสตั้งแต่แว่บแรก
ว่านมันน่าอิจฉา
-
ว่านคนกาก :z2:
-
5555 กระบองเพชร
พี่เเคนต้องชอบเเน่เลย เเหนะ มีเเอบยิ้ม
-
ว่านเนี่ยมันไปเอาความมั่นใจในแต่ละเรื่องมาจากไหนมากมายฮ่ะ
-
มีใครอ่านตอนนี้แล้วกดลิ้งค์ ยูทูปมั่ง 55555 :laugh:
-
ปาล์ม พี่แคน นิเขาชอบนุ้งว่านกันหมดเลยเปล่า
ว่านมันน่ารักน้าา นิสัยมันนะ
แต่ขยันเรียนเหมือนกันขยันทวิตนะแก
รบกวนพี่แคนตัวเด็กบ้าๆ นิที
งื้ออออ -W-
น่ารักจ้าางงงง
:mew3:
-
เอาแหล่ววววๆๆๆๆ น้องว่านนนนน หนูไปประกาศให้เจ้าตัวรู้ทำไมมมมม ว่าหนูกำลังแอบชอบเค้า~~~~ :mew4:
ที่อีพี่แคนมันอมยิ้มนั่นเพราะทวิตเตอร์หนูนั่นแหละะะ เจ้จิบอกให้~~~
Cantus = Canto = บทกวี = กวินท์ ไงไอน้องงงง :P
-
รู้สึกว่าน้องว่านนิสัยเหมือนโนบีตะอ่ะ 5555 น่าร๊าก โง่แล้วอวดฉลาดได้อย่างมั่นใจ ตอนเด็กแม่เลี้ยงด้วยนมอะไร :m20:
คุณแมวดำชื่อกวินท์ คงมีชื่อเล่นที่แปลว่าบทกวีสินะ เป็นคนดีจังเลยค่ะพี่แคน ส่งคลิปบรรยายมาให้น้องด้วย :heaven
อิน้องก็ไม่ได้รู้เรื่องเล้ยยยยย เอาแต่เล่น จับตีก้นเลยค่ะพี่แคน :hao3:
-
พี่ติ่งแคนเป็นเพื่อนน้องว่านด้วย
คือดีงามมากอะคุณ west
-
น้องว่านติ่งพี่แคนตัวจริง 555555555
ว่านเอ้ยยย หนูชอบเค้าแล้วลูกไม่ใช่แค่ติ่งแล้วววว
พี่แคนถ้าไม่รีบ มีคนรอเสียบน้องว่านอยู่นะคะ
-
ว่านแกรรร พิมพ์ลงทวิตยังงั้น พี่เขารู้หมดแล้วเฟร้ย พี่แคนคือคุณแมวดำแน่ๆอ่ะ
โง้ยยยยย พี่แคนน่ารักกก ยังพาไปกินข้าวด้วยงี้ แสดงว่ามีใจให้ว่านชิม้าาา
ว่านแค่ติ่งจริงหรอออออ :-[
-
น้องว่านเกรียนตลอด
5555555 น่ารักอ่ะชอบๆ
พี่แคนต้องรู้แน่ๆเลย อิอิ
-
ว่านแม่มน่ารักอ่ะ มีการจะอมพี่แคนไว้ในกระพุ้งแก้มตัวเองอีก :laugh:
-
น้องว่านน่ารัก ต๊องดี :laugh:
-
น้องว่านน่ารักกกกกกกกก สเน่ห์แรงเบาๆนะเราน่ะ อร้ายยยยยย :z2:
มีเดือนคณะอื่นตามมาส่งถึงห้องเล่อะ อิอิ :-[
ว่าแต่พี่แคนนี่แอบฟอลโลทวิตเตอร์น้องว่านอยู่ใช่ม้ายยยยย :katai4: :hao6:
อ่านแล้วอมยิ้มตามเลย น่ารักโคตรรรรรรรร :o8:
-
อูยย์ สกิบการอ้อนของน้องว่านนี่แบบ......
พี่แคนคะ มีน้องจะได้ชื่อว่า Canon หรือเปล่าคะ?
-
พี่แคนน่ารัก ยิ้มกรุ้มกริ่มขนาดนี้ เพราะแอบอ่านที่น้องว่านโพสต์ในทวิตเตอร์ก็บอกมาค่ะ :-[ ..
-
ไอ้ช่วงอยากเก็บไว้อมในกระพุ้งแก้มคนเดียวนี่เรายิ้มกว้างเลย โอ๊ยน้องว่านคะ55555555
-
ว่าน. น่ารักจริงๆ
-
ว่านน้อยน่ารักจริงๆ :o8:
-
นี่น้องว่านง่าวหรือง่าวคะลูกกกกกก
ไม่มีคำบรรยาย........
รอตอนต่อไปน้าาาา
-
เขาฟอลทวิตกันอยู่ใช่มั้ย o18
-
เขินนนนนนนนน :-[
-
ไปบอกชอบเขาแบบนั้นจะดีเร้อออ 555
-
น้องว่าน เรียนไม่เก่ง แต่ความคิดสร้างสรรค์นี่เกรดเอ นะเนี่ย แคนตัส คือ นายสามารถ ไม่ใช่ว่านคิดไม่ได้นะเนี่ย
-
นายสามารถ :m20: คิดได้ไงอ่ะว่าน แล้วชื่อจริงของพี่แคนคืออะไร กวี...กวินท์? :-[
ชอบพี่แคนจัง เหมือนจะทำเป็นไม่สนใจ แต่มีอะไรนิดๆ ตลอด :hao3:
-
เป็นนายเอกที่......... ว่านนี่มันว่านจริงๆ #ความว่าน พี่แคนรู้จักว่านมาก่อนมั้ย????
-
ฮา+รั่วมาก
สนุกๆๆๆ
-
พี่แคนนนน ทำใจกะว่านเกรียนนะ
แต่ว่านเนี้ยเสน่ห์แรงเนาะ
-
พี่แคนคะเห็นอย่างงี้ว่านก็ฮอตนะคะ
อย่ารีรอค่ะ :laugh:
-
ชอบบบบ ชอบน้องว่าน ชอบพี่แคน โอย น่ารัก ๆ ๆ
พี่แคน แอบอมยิ้มบ๊อยบ่อยน้า ดีใจที่น้องว่านเป็นติ่งตัวเองล่ะสิ
น้องว่าน ชอบวันพีชเหมือนเราด้วยอ่ะ ยิ่งชอบเข้าไปใหญ่ พวกเดียวกัน 555
อ่านเรื่องนี้แล้วอารมณ์ดีจัง ขอบคุณมากค่า :กอด1:
-
ผมนี่แหละ ติ่งพี่แคนตัวจริง
ไม่ใช่มั้งอาการแบบนี้ เขาเรียกว่าตกหลุมรักต่างหาก :hao7:
-
ว่านน่ารัก คิดได้ไงเรื่องชื่อพี่แคน 5555
แอคทวิตอันนั้นของพี่แคนใช่ไหม ที่พี่แคนยิ้มตอนดูโทรศัพท์เพราะเห็นที่ว่านทวีตสินะ
พี่เองคงแอบชอบความเกรียนของว่านล่ะสิพี่แคน คึคึ
:pig4: :L2:
-
:pig4: น้องว่านรุกได้น่ารัก
-
ว่านนนนนนนนนนน เราอยากได้พี่แคนนนนนน
-
น้องว่านนี่มันซึนหรือมันเกรียนโดยกำเนิด
-
เราเป็นหนึ่งแก๊ง สมาคมคนโง่ล่ะ เอิ๊กๆ คิดว่า แคนตัสเป็นกระบองเพชร ถ้าคนเขียนไม่บอกนะ ว่าคือคำว่า แคค ไม่ใช่แคน คงได้เปนสมทุมต่อ
-
ไม่รู้ว่าเกี่ยวกันรึป่าวนะ
แต่เรา ชอบผช ชื่อ กวินทร์ มากเป็นพิเศษ เป็นทุนเดิมอยู่และ
ยิ่งแคนตัสชื่อนี้ ยิ่งกรี๊ดดดในความน่ารัก
-
ขำน้องว่านแรง
หนูทำไมเป็นเด็กซกมก และมั่นใจในขนาดสมองของตัวเองขนาดนี้ลูก *หัวเราะยาว*
ถ้าติดโปรครั้งนึงแล้วยากจะเดินหน้าต่อแล้วนะลูกเอ้ย
แต่ถ้ามีติวเตอร์คนดีมาช่วยติวก็ว่าไปอย่างอะเนอะ คริคริ
พี่แคนหงวยของน้องว่านหวานหวานนี่เป็นพระเอกซึนสินะคะ ชอบน้องมานานมองน้องมานานแล้วก็บอกค่ะ
ไม่ใช่หาเรื่องจะคืนเงินคืนกระเป๋าตัง
อย่ากากค่ะพี่แคน
ควรรุกน้องว่านค่ะ อย่ามาปล่อยคนซึนให้แอบปลื้มแอบชอบตัวเองค่ะ เพราะขนาดชอบพี่แคนมากขนาดนี้แล้ว ดูท่าน้องมันยังไม่รู้ตัวเองเลย มัวแต่จะหานมโคแท้ๆ100%อยู่นั่นแหละ
เดี๋ยวเดือนมหาลัยก็มาคาบไปแดกซะหรอก
-
น้องว่านลูก เรื่องความหล่อ พี่แคน เขาเป็น แรร์
แต่เรื่องความโง่ เอ๊ย เรื่องความไม่รู้ หนูก็เป็นแรร์นะลูก ป้ายืนยัน
พี่แคนคะ จะทำอะไรก็รีบนะคะ ตอนนี้ ปาล์มเขาบุกถึงหน้าประตู หนูว่านแล้วนะ
-
สนุกมากกกด
-
น้องว่านน่ารักมาก :-[
-
ปูเสื่อคอตอนต่อไปเลยคร้าาาา~
-
ว่าน่ารักหลงรักเค้าแล้วยังไม่รู้ตัวอีก
-
ว่านน่ารักพี่แคนสาหลงรักเด็กเกรียนเร็ว. ทำไงว่านถึงจะหลุดโปรเนี่ย55
-
น่าร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกก
-
พี่แคนอย่าเล่นตัว ห้ามชล่าใจ เห็นแบบนี้มีคนเต๊าะว่านอยู่น่ะ อิอิ
ว่านสู้ๆ
-
โอ้ยย น้องว่านน่ารัก ฮาได้อีก
พี่แคนคือคุรแมวดำที่ทวิตแหงๆ ช่ะ
คึคึ
-
น้องว่านน่ารักแรงง :impress2:
-
ชื่นชอบในความซื่อบื้อของว่าน5555555555555555555
-
พี่แคนฟอลโล่วน้องว่านอยู่แน่ๆ :katai2-1:
-
โอ้ยยยยย ทำไมไอ้น้องว่านน่ารักแบบนี้
เกรียนๆน่ารักๆแบบนี้นี่อิจฉาพี่แคนเลยนะ 55555
นี่บอกเลยว่าเราอาการหนัก
เคยหลงพี่ยูแค่ไหน ขอกเลยว่าหลงไอ้น้องว่านหนักกว่า
รอตอนต่อไปแบบใจสั่นระรัวววว
:mew1:
-
:ling1: น้องว่าน แก เอิ่่มมมม เข้าใจอารมณ์ติ่งเลย :hao7:
-
เอ้ย ว่าน น่ารักจริงๆ o18 แต่ชอบพี่แคนมากกว่า แมวดำนั่นคือพี่แกชัวร์ๆ
ว่านนี่ซื่อบื้อเหมือนกันนะ :laugh:
-
โอ้ยชอบมากกกกกกกกกก
ความจริงคือไม่มีเรื่องไหนที่คุณเวสต์แต่งแล้วไม่ชอบเลยอิอิ
นี่ถึงกับไปเสิร์ชหาความหมายของ "กวินทร์" ในกูเกิ้ล และมันแปลว่าจอมกวี อื้อมมมมมมมม
โบกป้ายไฟติ่งแคนตัสตัวคนนะคะน้องว่าน :impress2:
-
เอ็นดู๊ เอ็นดูน้องว่านเป็นที่สุด เราเข้าใจความเป็นว่าน เจอคนที่ยกให้เป็นไอดอล
ก็ตามติ่งประมาณนี้แหละ ยิ่งพี่แคนปากร้ายใจดีแบบนี้นะ ว่านไปไหนไม่รอดแน่ๆ
-
@c8o9yl = แคนตัน
พี่แคนช่างตั้งชื่อยูสทวิต
ว่านเอ้ย ตอนพิมพ์ไปหาเขาก็ช่วยสังเกตหน่อยเถอะ (หัวเราะ)
:hao7:
-
พี่แคนชอบแกล้งแน่ๆ 5555555
-
จะทำอะไรก็รีบทำซะว่าน หมดปีนี้ก็จะรีไทร์ละ เกรดขนาดนั้น เฮ้อ
....
ทางแก้คงต้องให้ปาล์มติวอิง แคนตัสติววิชาอื่น ๆ และเลิกทำงาน เลิกอ่านการ์ตูน
เฮ้ออออ อีกรอบ
-
ว่านนี่มันเกรียนจริงๆเลย ฮาไปไหน
-
เอะใจนิดนึงก็รู้แล้วลูกเอ๊ย ว่าไอ้แอค c8o9yl
พิมพ์แป้นไทยนี่แคนตัสชัดๆเล้ยยย
-
ฮิ้ววววว น้องว่านางแซ่บดีนะ
แบบแอบจีบเนียนๆเลยอ่ะ
พี่แคนก็เล่นตัวเข้าไป
ชอบก็บอกว่าชอบสิคะ
-
พี่แคนดีอ่ะ
แต่ว่านดีกว่า เกรียนแบบน่ารัก เค้าชอบบบ
ว่านไม่ใช่แค่ติ่งแล้วมั้ง น่าจะหลงรักเลยล่ะะ
-
พี่แคนคือน่ารัก โอ้ยย
พี่แคนเป็นคุณแมวดำคนนั้นแน่ๆ T/////T
ว่านเอ๊ย สารภาพรัก(?)ออกไปโดยไม่รู้ตัวแล้วมั้งงงง
-
อ่านๆไปแล้วหลุดขำออกมาบ่อยมากเลยค่ะ
ชอบว่านๆเป็นคนตลก นางใสๆเด็กน้อยมากๆ หยาบคายหน่อยๆน่ารักกก
เข้าใจอารมณ์พี่กรีนร้านการ์ตูนที่โดนนางอ้อนบ่อยๆเลยค่ะ
อนาคตก็คาดว่าอีกไม่นานพี่แคนก็น่าจะอยู่ในกำมือน้องว่านอย่างง่ายดาย
หรือตอนนี้ก็อยู่แล้วนะ 555 :-[
-
ไม่ใช่ว่าแมวดำก็คือแคนตัสหรอ :hao3:
-
รีบมาต่อนะคะ :mew1:
-
น้องว่านผู้มีความมั่นใจสูงมากกกก 55555
พี่แคนคะ... ฝากฉุดน้องจากการโดนไทร์ทีนะ พลีสสสส
-
Follow!! ~❤
-
หง่ออออ พี่แคนมีแอบอมยิ้มนะคร้าบบบบ น้องว่านมั่นใจมากลูก 5555 :katai2-1:
-
ว่านนนนนน
ไอ้เด็กบ้าาาา :laugh:
-
แอบหลุดยิ้มให้เจ้าตัวน้าาาา พี่แคนนนน :hao3:
ยิ้มบ่อยๆ นะ ให้เด็กมันหลงเล่นๆ
-
อิหนูว่านทำไมมันน่ารักงี้เนี่ย
-
โฮรววว อยากอ่านอีกแล้วง้าาาาา :katai1:
ชอบว่าน นางเกรี๊ยนเกรียน 55555555555555555555555555555555
-
:-[
-
มาแล้วววว คิดถึงอ่าาาา เรามาเหล่เรื่องCandy ทุกวันเลย
คิดถึงคนหลงตัวเองอย่าน้องว่าน คิดถึงพระเอกหล่อร้ายพี่แคนตัส วู้ววววว
เราว่าอะไรๆมันทะเม่งๆว่ะ พอว่านทวีตประโยคนั้นปุ้บ พี่แคนแมีงอมยิ้มปั๊บ มันคืออัลไลลลลคร้ะ ชะนีอยากรู้ววววว
ปล.คิดถึงคนเขียนด้วยน้าาาา
-
โอ๊ยยยยยยยยยยย น่ารักบ้านแตกมากค่ะ TT
ทั้งว่านทั้งพี่แคน น่ารักเหลืออออเกินนนนนนนนนนนนนนนน
อยากจับมาอมไว้ในแก้มทั้งคู่ ฮึลลลล
ผมแค่ชอบพี่เท่านั้นเอง ฮุฮั่วๆๆๆๆๆ พี่แคนนี่ฟินเลย 55555
นายสามารถ / ขำหนักมาก
-
น่าร๊ากกกกกก... o13
-
นายเอกเอ๋อโดนใจเราจริง ๆ สู้ ๆ น้องว่าน 5555
-
ว่านนี่มีความคิดสร้างสรรค์ดีนะ ไม่ใช่ติ่งแล้วมั้ง แอบชอบชัดขนาดนี้
-
เรียกตัวเองว่าน้องว่าน 5555555 พี่แคนขนลุก แต่ก็ชอบใช่ป่ะ :-[
คนอ่านก็ขอเป็นติ่งพี่แคนเหมือนน้องว่านด้วยคนนะ อิอิอิอิ
-
คนคนั้นคือแคนแน่ๆ
น่าอ่านน่าติดตามมากนะครับ
-
น่ารักอ้ะะะ พี่แคนมันเก๊กจริงไรจริง ซึนสุดๆ
บอกเลยว่าว่านหวานหวานเรากระโจนหลงหลุมพี่สามารถเราเรียบร้อยละ
จ้ะๆ ติ่งกะไอดอลก็ติ่งกะไอดอล // มันจะใสไปไหมวะ
-
ชอบอ่ะ เปิดเรื่องมาน่ารัก ว่านเอ๋อๆบวมๆ ได้ใจมาก พี่กระบองเพชรก็น่ารัก :jul3:
-
หมั่นเขี้ยวอิหนูว่าน น่ารักซะอยากฟัดเลย
-
น่ารัก น่าติดตามที่สุดเรื่องนี้ :-[
-
รอค้าาาาาา
-
โอ๊ยยยยย อิน้องว่าน
จ้า.. ติ่งพี่แคน
ติ่งไปติ่งมาตกหลุมรักแบบซึนๆอ่ะเนอะ
แล้วก็อย่าไปง้องแง้งใส่คนอื่นนะคะ ขอเถอะ เดี๋ยวจะไม่รอดกลับมา 555
ปล. อยากอ่านมุมมองพี่แคนจัง ขุ่นพี่จะเอ็นดูไอ้เด็กขี้อ้อนคนนี้ขนาดไหนน้า
-
สนุกมากๆๆๆๆๆๆ o13 o13 o13 o13
-
นายเอกเรา ฮาไปอีก
-
ว่านมันโคตรกาก โคตรเกรียนอะ
5555555555555555
-
ชอบเรื่องนี้ อ่านแล้วแอบเขิลๆ 5555555555555
-
นี่มันความรู้สึกของติ่งแน่เหร้ออออ
เป็นเรื่องที่น่ารักมากเลย
รอตอนต่อไปค่ะ
-
ตอนแรกไม่ได้ตั้งใจจะอ่านเลย แต่ติดใจเลยจิ้มเข้ามาดู
เพราะโดยส่วนตัวแล้วไม่ชอบอ่านนิยายที่ยังไม่จบ ไม่ชอบเวลามันค้าง
แล้วมันก็ค้างงงงงงงงจริงๆด้วยยยยยยยยยยยยยยย
ไอ้น้องว่านมันโง่หรือมันโง่เนี่ย
อ่านแล้วประสาทจะกิน โอยอยากจะซื้อเป็บทีนให้ไอ้น้องว่านกินวันละสามมื้อและก่อนนอน
ถ้ามันจะเฉลียวใจเอาชื่อทวิตไปลองคีย์ภาษาไทยดูมั่งกะเค้า แถมรูปโปรไฟล์อีก
อ่านแล้วกลุ๊มกลุ้ม
ปกติเราตามอ่านของคุณเวสแต่ยังไม่เคยเมนท์เลย (กราบขออภัยมา ณ ที่นี้)
เรื่องนี้ภาษาการพิมพ์ดูวัยรุ่นกว่าเรื่องอื่นๆ เหมือนเปลี่ยนคนแต่งเลย
แต่มุขยังแพรวพราวอยู่ เลยอ่านไม่ผิดตัวแน่นอน 555
ยังไงจะรอตอนต่อไปนะคะ ขอบคุณที่แต่งมาให้อ่านค่ะ
ป.ล. ตอนนี้ไปไล่ตามอ่านโอบตะวันก่อนนะคะ ฟิ้ววววว----
-
ว่านน่ารักไป เจ้จะไม่ทน!! /หอมแก้ม1ที
-
อ่านตั้งเเต่ลง พึ่งว่างมาเม้นต์ แงงงงงงงงงงงงงงงงง รอนะคะ พี่แคนคือน่ารักขึ้นมากตอนนี้อ่ะ มีอมยงอมยิ้ม แอร้ นังว่านนี่เข้ากับแท้ก #เล่นทวิตยังไงให้ได้ผัว 555555555555 มาต่อนะฮ้ะะ อยากให้ลงถี่ๆ เอาให้อ่านไม่ทันไปแเลยอ่ะ พลีสสสส :katai1: :katai3: :ling1::ling1: :ling1: :ling1: :ling1: :katai4: :katai4: :katai4: :katai5: :katai5: :katai5: :ling1: :hao7:
-
เปิดเรื่องใหม่แล้ววววววววว สนุกมากอะ เหมือนเห็นภาพตัวเองมองทล.ที่ผชจีบกัน ชอบบบ :hao7: :hao7:
-
:katai2-1:
น้องว่านน่ารักกก อ่านไปก็ขำไป
ตลกความคิดน้องว่าน 555
-
น่ารักกกกกกกกกกกกกก
-
น่ารักกก มาต่อเร็วๆนะคะ :hao5:
-
ฟินนนนนนนนนนนนนนนน :hao7: :katai1: :กอด1:
-
อยู่ทีมน้อลว่าน เพราะเข้าใจว่าชื่อแคนตัสคือกระบองเพชร กระจ่างวันนี้เลย
พี่แคนเนี่ยหนุ่มซึนแน่ๆ ชอบแต่ทำปากแข็ง อ่านแล้วน่ารักดี
-
น้องว่านคนซื่อ(บื้อ)น่ารักมากกก
-
โอ้ย ทำไมเขินตอนที่ว่านอัพว่า ผมแค่ชอบพี่เท่านั้นแหล่ะ
โหยยยช็อตนั้นคือจิกหมอน นายกวินทร์เห็นชัวร์ๆ
ว่านหวานหวาน นี้ตั้งเองสินะ ตั้งซะหน่อมแน้มตามคำโต๋มันจริงๆ 555555555555
ชอบอ่ะ ชอบเรื่องนี้มากเลย นายเอกไม่มีดีอะไรซักอย่าง อยู่ด้วยความเกรียนไปวันๆ
-
ว่านน่ารักกกกกกกกกกกกกกกกก :m3:
-
จ้าาาา แน่ใจน่ะว่าเป็นแค่ติ่งพี่แคนนนน อ่ะน้องว่านนนน :katai3: :katai3: :katai3: :laugh: :laugh: :laugh:
-
อ้าวว นี่ตอนแรกก็คิดว่า แคนตัสคือกระบองเพชรมาตัลหลอดดดด OTL โฮฮฮฮฮฮ
กอดคอร้องไห้กับนุ้งว่านนน ไม่เป็นไรนะคนไม่รู้ไม่ผิดนะน้องว่านนะ
รอตอนต่อไปอยู่ปี้เวสตตตตต์ เมื่อไหร่จะวันพุธธธธธ o18
-
น้องว่านน่ารัก ส่วนพี่แคนก็น่าสนใจแฮะ
รอติดตามตอนต่อไปค่ะ :m13:
-
มาตามชื่อคนแต่งอีกแล้ว ~~~ ไม่มีสาระไม่ว่าเลย แต่มาม่ามันไม่มีประโยชน์ แค่ทำให้หนังท้องตึงเท่าน้านน
ได้โปรด plzzzz ชอบสำนวนwest มาก แต่ชีวิตมันเศร้าขนาดนั้นเลยอ๋อ ตัวเธอ~~~
-
ชีวิตคนติดทวิตก็เหมือนว่านนี่แหละ
อะไรๆก็ทวิตไว้ก่อน
บ่นอยู่คนเดียว
55555555555555555555555555
ชอบแคนตัส :o8:
-
ชอบบบบบบ เอาอีกๆๆๆๆ :katai2-1: :katai2-1:
-
รุ้สึกเขินๆน้องว่านยังไงไม่รู้แฮะ แบบ เค้ารู้ว่าน้องว่านชอบแต่น้องไม่รู้เรื่องรู้ราวอะไรเล้ยยย น้องยังทวิตต่อไปซะงั้น
ส่วนคุณแคนใจอ่อนกับน้องว่านหน่อยน้าาาา
-
ตอนที่ 03
พิซซ่าอิตาเลียนแป้งบางกรอบเพิ่มชีเหนียวนุ่มเป็นมื้อเที่ยงที่ผมจ่ายแค่ 150 บาท ก็ได้ทานถึงสี่ชิ้นเต็ม ๆ บวกกับขนมปังกระเทียมกรอบหอมฉุย ผักโขมอบชีส และน้ำอัดลมแบบรีฟิล เจ้าภาพงานนี้ไม่ใช่ใคร พี่แคนหงวยสุดประเสริฐของผมที่นั่งหล่อ ซดซุปข้าวโพดร้อน ๆ เข้าปากอย่างเชื่องช้าตรงหน้านี่แหละ
หลังจากยื้อยุดฉุดกระชากพี่แกไปร้านบะหมี่อาบแดดจากพระอาทิตย์ตรงแด่วกลางหัวอยู่นาน พี่แคนก็ตะโกนอย่างบ้าคลั่งว่าจะกินพิซซ่าและเป็นคนเลี้ยงเอง ให้ผมจ่ายหนึ่งร้อย ในส่วนของเงินที่ติดกระเป๋ามาเมื่อวานกับห้าสิบบาทค่าที่จอดรถก็พอ
เอาเข้าจริงผมก็เกรงใจนะ ร้านนี้แพงกว่าพิซซ่าเน้นแป้งไม่เน้นหน้าแบบที่ผมกับไอ้โต๋กินกันถาดละร้อยนิด ๆ คนละเรื่อง กินสี่ชิ้นก็ยังไม่อิ่ม ถ้าไม่มีเครื่องเคียงอื่น ๆ เนี่ยเห็นทีต้องสั่งเพิ่มอีกถาด มื้อนี้ของสองคนก็กดไปเกินพัน ลาภปากไอ้วริทธิ์ฉิบหาย
“จะปรึกษาอะไร” พี่แคนถามขึ้น โยนทิชชูโยนมาแล้วชี้ไปที่ปลายจมูกตัวเองเชิงบอกว่ามีอะไรอยู่บนจมูกผม หลังจากกลืนผักโขมลงคอ และเช็ดซอสออกจากหน้าแล้วก็นั่งคิดเรื่องจะชวนคุยพักหนึ่งก่อนเอาเรื่องเรียนมาเล่าให้ฟัง
“เทอมที่แล้วผมติดโปรว่ะพี่”
โปรของมหาวิทยาลัยผมมีสองมาตรฐาน ถ้าเกรดเฉลี่ยต่ำกว่า 2 จะทำให้เรียนไม่จบแต่สามารถเรียนไปได้เต็มโควตา 8 ปี แต่ถ้าเกรดเฉลี่ยต่ำกว่า 1.75 สองเทอมติดกันนั่นมหาวิทยาลัยอัญเชิญไปยื่นคะแนนแอดมิทชั่นใหม่ทันที ผมจัดอยู่ในกรณีหลัง เทอมที่แล้วผมกดไป 1.74 ซึ่งหมายถึงเทอมนี้ต้องดึงเกรดให้สูงขึ้น ผมไม่ห่วงหรอก รอดอยู่แล้ว แต่หาเรื่องมาคุยกับพี่แคนเท่านั้นเอง
“ก็ไม่แปลก โง่เสียขนาดนี้”
“พี่ด่าผมอีกแล้วอะ”
“ก็มึงกลวงจริง” เขาว่า แต่ไม่มีท่าทีอยากช่วยเหลือ นี่ผมเปิดทางให้พี่บอกว่า‘ช่วยสอนไหม’นะโว้ย พูดเรื่องนี้ใคร ๆ ก็ต้องตื่นตูมกันทั้งนั้นแหละ ดูอย่างไอ้ปาล์มสิ มันยังอยากสอนผมทั้ง ๆ ที่เรียนเหมือนกันแค่ภาษาอังกฤษตัวเดียวเลย
“พี่พอมีเวลาสอนผมไหมอะ”
“เวลาน่ะมี” พูดพลางกัดพิซซ่าเข้าปาก “แต่ไม่เห็นความจำเป็นที่จะต้องสอน มึงเป็นใคร แค่คนที่กูเก็บกระเป๋าตังค์คืนให้”
“แต่เรามากินข้าวกลางวันด้วยกันแล้วนะ เราต้องเป็นเพื่อนกันดิ พี่กินข้าวกับคนแปลกหน้าหรือไง”
“มึงนี่มันเซ้าซี้”
จะว่าเซ้าซี้ก็ได้ ผมเป็นติ่งพี่นี่
“น่ารำคาญ”
พี่ก็ทนรำคาญผมหน่อยไม่ได้หรือไง ผมอยากมีชีวิตที่ดีกว่าตอนนี้นี้หว่า
“ไม่ต้องมาทำหน้าเป็นตูดเลย ทุเรศ”
“พี่นั่นแหละทุเรศ เห็นคนอื่นเดือดร้อนก็ไม่รู้จักมีน้ำใจ”
“น้ำใจมันต้องเป็นคนอื่นให้โว้ย ไม่ใช่มาเรียกร้องแง้ว ๆ เอาแบบนี้”
ผมถอนหายใจ วางพิซซ่าในมือลงบนจาน ดูดนิ้วที่เปื้อนซอสแล้วเอนตัวพิงเก้าอี้ ดราม่าลง อารมณ์มาเต็ม พี่แคนไม่สนใจเลยครับ ก้มหน้าก้มตากินต่อ จะว่าไปเขาก็มีสิทธิ์ไม่แคร์ที่ผมจะเป็นยังไงเหมือนกัน เจ้าตัวก็ดูเป็นคนไม่สนโลกตั้งแต่แรก ผมนี่แหละที่คาดหวังว่ามุกอ้อนของตัวเองจะได้ผลเสมอไป
พี่แคนแม่งใจแข็งมาก
เมื่อการประท้วงไม่ได้ผล ผมก็ลุกขึ้นมากินใหม่ พี่แคนยักยิ้มที่มุมปาก กวนประสาท แต่ก็ไม่คิดจะแก้ตัวว่าเมื่อกี้ล้อเล่นแต่อย่างใด
“เสร็จแล้วไปไหนต่อ”
“กลับหอมั้งพี่ แต่พี่ไม่ต้องไปส่งนะ ผมเดินกลับเองได้ ไม่ไกลมาก”
“กูบอกเหรอว่าจะไปส่ง”
โอเคครับ กูก็ลืมไปว่าคนอย่างมึงมันแล้งน้ำใจ ไอ้หงวยเอ๊ย
“ไม่มีอะไรก็ดูหนังเป็นเพื่อนหน่อย”
เขายกมือขึ้นมองนาฬิกา แต่ผมไม่มีอารมณ์ไปตามใจคนอื่นหรอกนะ กำลังเซ็ง
“ผมกลับดีกว่า เหนื่อย ๆ อยากนอน”
“เข้าไปนอนในโรงก็ได้”
“เปลืองเงิน” ตั้งร้อยห้าสิบบาท เท่ามื้อนี้ของผมเลยนะ
“ไปเหอะ กูเลี้ยง บ่าย ๆ คนไม่ค่อยมี ดูคนเดียวในโรงมันรู้สึกแปลก ๆ”
พอบอกว่าเลี้ยงค่อยคุยกันง่ายหน่อย ผมเป็นคนมีน้ำใจ ไม่เหมือนพี่หรอกนะ กลัวว่าจะเข้าไปเหงา เดี๋ยวดูด้วยก็ได้ หนังไม่สนุกค่อยหลับในโรง อย่างน้อยก็ประหยัดแอร์ที่หอ หน่วยล่ะตั้ง 7 บาท
“ดูจบแล้ววนไปส่งผมด้วยนะพี่”
“ไหนว่าเดินกลับได้”
“ก็ไม่อยากเดินแล้ว” เดี๋ยวที่ฟาดไว้ย่อยหมด ถึงหอต้องหาอะไรกินอีก วันนี้ใช้เงินเกินโควตาแล้ว ไอ้พี่แคนไม่ว่าอะไร พยักหน้าให้ส่ง ๆ แล้วเช็คบิล หลังจากนั้นก็เดินนำผมขึ้นมาบนโรงหนัง เลือกหนังเข้าใหม่ที่กำลังพูดถึงกันหนาหู ที่นั่งหลังสุด ที่เหลือคนจองไว้เท่าหยิบมือ ท่าจะเป็นนักศึกษาไม่มีเรียนเหมือนกันทั้งนั้น
“เทอมนี้มีตัวไหนหนัก ๆ บ้าง” จู่ ๆ พี่แคนก็ถามขึ้นระหว่างทางเดินเข้าโรง เสียงโฆษณาดังกระหึ่ม น่าจะเริ่มฉายไปบางตัวแล้ว
“ฟิสิกส์2 แมท2 อิงค์2 เคมี”
“หมดทุกตัวที่ลงเรียนเลยไหม แต่ลงหนักไปนะมึงน่ะ”
“ก็ลงตามคนอื่น” ผมว่า “ฟิสิกส์นี่ค้างมาตั้งแต่ปีที่แล้ว”
“กูก็ว่ากูเรียนไปตั้งแต่ตอนปีหนึ่งเทอมสอง”
“ไม่ดรอปไปเกรดผมดิ่งกว่านี้แน่”
“ไม่ตั้งใจหรือหัวไม่ไปจริง ๆ วะ” เรื่องนี้ผมก็เคยถามตัวเองเหมือนกัน แต่ผมก็ว่าผมตั้งใจแล้วนะ ถึงไอ้โต๋จะด่าเช้าด่าเย็นว่าขี้เกียจก็เถอะ ไม่เห็นกูวิ่งไม่ว่า แต่อย่าหาว่ากูเดินครับ ผมก็อ่านหนังสือนะโว้ย ถึงจะหนึ่งคืนก่อนสอบก็ถือว่าอ่านนะครับ
“พี่จะสอนผมเหรอ”
“กูดุนะ”
“ไม่เป็นไรเลย” ผมว่า คราวนี้ยิ้มปากฉีก แสงจากจอเงินสว่างเป็นพัก ๆ ผมกับพี่แคนเจอที่นั่งของตัวเองแล้ว เขาเหลือบตามองผมครู่หนึ่งแล้วมองตรงไปยังจอภาพขนาดยักษ์ “แค่ได้อยู่ใกล้ ๆ พี่ผมก็โอเคแล้ว”
“หืม?”
“ผมหมายถึง...แค่พี่สอนก็โอเคแล้ว”
“ขอคิดดูก่อนว่าควรจะมาเสียเวลากับคนอย่างมึงไหม”
“สงสารเด็กตาดำ ๆ เถอะครับ” ผมเกาะแขนที่วางบนพนักพิงด้วยมือทั้งสองข้าง เมื่อตาคมมองมายังบริเวณที่ถูกสัมผัสผมก็สะดุ้งเอามือออกแล้วยิ้มเผล่ให้อีกที “นะพี่แคน นะ”
“อ้อนเป็นสาวเลย ไอ้เหี้ย”
“ปกติใช้ได้ผลนี่หว่า” ผมพึมพำในลำคอ พี่แคนไม่พูดอะไรต่อ ยกมือขึ้นกอดอก จ้องไปยังตัวอย่างหนังกระทั่งเพลงสรรเสริญพระบารมีขึ้นจึงเปลี่ยนอิริยาบถ ผมลอบมองอีกฝ่ายเป็นพัก ๆ เขานิ่งมาก นิ่งจนเหมือนเป็นหุ่นยนต์ที่โดนสตั๊ฟท์เอาไว้
“ดูหนัง ไม่ใช่เอาแต่มองกู”
ผมสะดุ้งตัวโหยง หันคอกลับมาจ้องภาพตรงหน้าแทบไม่ทัน
กวินท์ @c8o9yl เมื่อสักครู่
ฟิสิกส์ 2 https://youutu.be/x2AOjb9SDX8 ข้อมูลจาก @YouuTube
ผมกำลังนอนแอ้งแม้งอยู่บนเตียงเช่นเคย พี่แคนกลับไปเกือบ ๆ ชั่วโมงได้หลังจากขับรถมาส่ง ไม่มีคำตอบว่าจะติววิชาพื้นฐานให้ผมหรือเปล่า เขาแค่เคาะนิ้วตามจังหวะเพลงที่เปิดคลอมาในรถ ฟังผมบอกที่อยู่แล้วเลี้ยวลัดเลาะตามซอกซอยมาจนถึงที่หมายแล้วบึ่งรถกลับไป
คนชื่อกวินท์โพสคลิปการสอนลงบนทวิตเตอร์อีกครั้ง เป็นเนื้อหาของบทแรกที่ผมจะต้องเอาไปสอบ คิดไปคิดมาหมอนี่อาจเป็นรุ่นเดียวกันถึงได้เรียนตัวเดียวกับผม ที่จริงแล้ววิชาพวกนี้ควรจะผ่านมาตั้งแต่เทอมที่แล้ว ถ้าบอกว่าเด็กกว่าก็คงยังเรียนฟิสิกส์ 1 อยู่
ว่านหวานหวาน @Wannwannwannn เมื่อสักครู่
@c8o9yl รุ่นพี่อัพคลิปสอนอีกแล้วเหรอ
กวินท์ @c8o9yl เมื่อสักครู่
@Wannwannwannn อืม Fav.ไว้สิ
ว่านหวานหวาน @Wannwannwannn เมื่อสักครู่
@c8o9yl มึงเรียนเซ็คอะไรอะ ปี 2 หรือเปล่า กูวิดวะปี 2
กวินท์ @c8o9yl เมื่อสักครู่
@Wannwannwannn จำชื่ออาจารย์ที่สอนไม่ได้
ว่านหวานหวาน @Wannwannwannn เมื่อสักครู่
@c8o9yl เออ ช่างเหอะ แต่ดีว่ะ รุ่นพี่คงใจดีมากอะ นี่ไปขอรุ่นพี่สอนเหมือนกัน แม่งไม่สนใจเลย
กวินท์ @c8o9yl เมื่อสักครู่
@Wannwannwannn เขาอยากให้ลองพยายามเองก่อนมั้ง
ว่านหวานหวาน @Wannwannwannn เมื่อสักครู่
@c8o9yl เรื่องแบบนี้มันลองได้เหรอวะ เกรดห่วยไปแล้วงี้
กวินท์ @c8o9yl เมื่อสักครู่
@Wannwannwannn ก็หาคนใหม่ น่าจะมีคนใจดีบ้าง
ว่านหวานหวาน @Wannwannwannn เมื่อสักครู่
@c8o9yl ไม่ได้ ๆ ต้องคนนี้เท่านั้น
กวินท์ @c8o9yl เมื่อสักครู่
@Wannwannwannn ใคร? สอนดีมากเลยหรือไง
ว่านหวานหวาน @Wannwannwannn เมื่อสักครู่
@c8o9yl ไม่รู้ แต่อยากให้สอน ชอบ
กวินท์ @c8o9yl เมื่อสักครู่
@Wannwannwannn ชอบ? ผู้หญิงอายุมากกว่า?
ว่านหวานหวาน @Wannwannwannn เมื่อสักครู่
@c8o9yl ผู้ชาย ๆ แต่ไม่ได้ชอบแบบนั้น ปลื้มอะ หล่อ รวย เก่ง โคตรเพอร์เฟค
กวินท์ @c8o9yl เมื่อสักครู่
@Wannwannwannn คนแบบนั้นมีแต่ในการ์ตูน
ว่านหวานหวาน @Wannwannwannn เมื่อสักครู่
@c8o9yl มีเว้ย มีจริง ๆ แต่กูไม่บอกหรอก เดี๋ยวมึงชอบด้วย
กวินท์ @c8o9yl เมื่อสักครู่
@Wannwannwannn เหอะ ไร้สาระ มัวแต่คุย ดูคลิปสอนหรือยัง เข้าใจหรือเปล่า
ว่านหวานหวาน @Wannwannwannn เมื่อสักครู่
@c8o9yl เออ ๆ เดี๋ยวกูไปดูละ ขอบใจนะแมวดำ
กวินท์ @c8o9yl เมื่อสักครู่
@Wannwannwannn อยากได้อะไรอีกไหม ไว้หาให้
ว่านหวานหวาน @Wannwannwannn เมื่อสักครู่
@c8o9yl เจนเคม (General chemical) ขอบใจมากเพื่อน
เขาไม่ตอบอะไร เงียบหายไปเลย ผมค่อนข้างมั่นใจว่าอีกฝ่ายเป็นผู้ชาย ชื่อกวินทร์มันก็ต้องผู้ชายอยู่แล้วนี่ครับ ให้จินตนาการถึงคงเป็นลูกคุณหนูเนิร์ด ๆ ใช้ของแบรนด์เนมแก่ ๆ สวมแว่นหนาเตอะ ทวิตเตอร์มีไว้แชร์ความรู้กับเพลง ไม่เคยเวิ่นเว้อเพ้ออะไรไร้สาระเลยสักนิด แต่ถึงพูดถึงคุณแมวดำแบบนั้นแต่ก็คิดว่าช่างเป็นคนดีจริง ๆ อย่างน้อยก็ดีกว่าใครบางคนที่แม่งเอาแต่กวนประสาท ทำท่าเหมือนไม่อยากรู้จักผมวันนี้ล่ะวะ
ผมนี่เดือนคณะเลยนะโว้ย
คิดแล้วเซ็ง ไอ้ตำแหน่งนี้นอกจากเอาไว้ป้อสาว ๆ เดือนแรกแล้วมันทำอะไรได้อีกวะ เดี๋ยวนี้ไม่เห็นมีใครสนใจ แห่กันไปเย้ว ๆ กับน้องตูน เดือนคนใหม่ทิ้งให้ผมเป็นหมาหัวเน่าตกกระป๋องอย่างโดดเดี่ยวคนเดียว ชีวิตแม่งเศร้าจริง ๆ
ผมกดดูคลิปวีดีโอที่คุณแมวดำแชร์มา เริ่มต้นด้วยภาพเหมือนเดิม คือถ่ายมุมสูง เห็นกระดาษสีขาวก่อนมือใหญ่จะจับปากกาเมจิกมาเริ่มสมการแล้ววาดรูป เจ้าของคลิปเป็นคนขาว ตัดเล็บสั้น ข้อมือใหญ่กว่าผมมากแบบที่บังได้มิด สวมนาฬิกาคาซิโอ้สีเงิน หน้าปัดสีน้ำเงิน เข็มเหลือง ค่อนข้างคุ้นตา พอนึกดี ๆ ก็เห็นภาพของผู้ชายที่เคาะนาฬิกาที่โรงอาหารในครั้งแรกที่เราเจอกันได้ว่าหน้าตาเหมือนของพี่แคนชะมัด
ผมเริ่มกลับมาสนใจเนื้อหาของคลิปวีดีโออีกครั้ง กระทั่งสิ้นสุดเนื้อหาของบทแรก อธิบายง่าย ๆ ด้วยรูปภาพ ยอมรับว่าเข้าใจมากขึ้นแต่ก็ยังไม่เก็ทอยู่ดี อย่างน้อยก็น่าจะพอสอบผ่านนั่นแหละ แต่ผ่านด้วยเกรดอะไรค่อยว่าอีกที
ผมมองเพดานห้อง กลิ้งตัวหลุน ๆ บนเตียงกว้างอีกครั้ง จู่ ๆ ก็นึกถึงภาพพี่แคนเวลาที่ยิ้ม บางครั้งก็ดูดุ บางทีก็ดูใจดี อธิบายไม่ถูก แต่เวลาอยู่ด้วยผมทั้งสบายใจทั้งตื่นเต้นไปพร้อม ๆ กัน
จะตื๊อยังไงไม่ให้เขารำคาญดีวะ
คิดแล้วเครียด ไปปรึกษาไอ้โต๋เดี๋ยวก็หาว่าเก้ง ไม่เอาด้วยหรอก
เสียงทวิตเตอร์ดังเป็นสัญญาณเตือนอีกรอบ ผมกดเข้าไปดูก็เห็นว่าคุณแมวดำกดFav. ข้อความบางอันที่คุยกับผมเอาไว้ก่อนหน้านี้
ว่านหวานหวาน @Wannwannwannn เมื่อสักครู่
@c8o9yl เฮ้ยดำ มีเรื่องจะปรึกษาว่ะ
กวินท์ @c8o9yl เมื่อสักครู่
@Wannwannwannn มึงก็ย่อเสียสั้น
ว่านหวานหวาน @Wannwannwannn เมื่อสักครู่
@c8o9yl รู้จักพี่แคน วิดวะคอมไหม อยากให้เฮียแกสอน ทำไงดีวะ
กวินท์ @c8o9yl เมื่อสักครู่
@Wannwannwannn คนที่บอกว่าชอบน่ะเหรอ
ว่านหวานหวาน @Wannwannwannn เมื่อสักครู่
@c8o9yl เออ นั่นแหละ รู้จักปะ ทำไงให้รู้จักมากกว่านี้ดีวะ
กวินท์ @c8o9yl เมื่อสักครู่
@Wannwannwannn ลองอ้อนดูอีกหน่อยดิ ท่าทางใจดีไม่ใช่เหรอ
ว่านหวานหวาน @Wannwannwannn เมื่อสักครู่
@c8o9yl เหอออ ไปเอามาจากไหน
กวินท์ @c8o9yl เมื่อสักครู่
@Wannwannwannn ไม่รู้ ไม่รู้จักเป็นการส่วนตัว แต่ก็นั่นแหละ ลองดู หน้าตาในดิสมึงก็น่ารักดี
ว่านหวานหวาน @Wannwannwannn เมื่อสักครู่
@c8o9yl เกี่ยว?
กวินท์ @c8o9yl เมื่อสักครู่
@Wannwannwannn อาจจะเกี่ยวก็ได้ ไปนอนละ ดึกแล้ว บาย
แล้วไอ้ดำ หรือคุณแมวดำที่มองมาสงบนิ่งจากรูปโปรไฟล์ก็หายไปอีกครั้ง ผมปิดโปรแกรมสีฟ้าลง เปิดโปรแกรมสีเขียวสดขึ้นมาใหม่แล้วจิ้มหน้าต่างแชทไลน์ไปหาพี่แคน
Wann: พี่แคนถึงบ้านยัง
Cantus: ถึงนานแล้ว กำลังจะนอน ทำไมอีก
Wann: อาบน้ำแล้วเหรอ ผมยังไม่อาบเลย
Cantus: เรื่องของมึง
Wann: พี่น่าจะไล่ผมไปอาบน้ำ เป็นห่วงสุขอนามัยผมหน่อย งี้
Cantus: แฟนกูปะ?
Wann: ขอผมเป็นแฟนเหรอ
Cantus: กูนอนละ ปวดหัว
Wann: กินยาก่อนนอนด้วยนะพี่
Cantus: ไปตายซะมึงน่ะ
Wann: โห คนอุตส่าห์หวังดี
Wann: ฝันดีพี่แคน อย่าลืมคิดเรื่องติวผมนะ
Cantus: มึงนี่วุ่นวาย
Cantus: จีบกูหรือไง
Wann: เฮ้ย บ้า ผมชอบผู้หญิง
Cantus: ก็อย่ามาอ่อยผู้ชายให้มันมาก
Cantus: ไปอาบน้ำไป ไม่ต้องไลน์มาละ กูจะนอน
ผมงี้เงื้อมือเตรียมพิมพ์ตอบเลยครับ แต่ไม่ดีกว่า วันนี้โดนด่าหลายรอบแล้ว เปรม อิ่มอกอิ่มใจยังไงชอบกล ว่าแล้วก็ลุกมาอาบน้ำอาบท่าตามคำสั่งแล้วกลับมาดูคลิปวีดีโอที่ไอ้แมวมันอัพเมื่อวานใหม่อีกหน กระทั่งหลับคาโทรศัพท์ไปนั่นแหละ
“เมื่อวานเป็นไง”
ผมปรือตาเปิด หลังจากแอบงีบที่โต๊ะหินอ่อนหน้าคณะได้เกือบสิบนาที ไอ้โต๋วางกระเป๋า ทรุดตัวนั่งลงฝั่งตรงข้าม “ได้ข่าวว่าขึ้นบีเอ็มออกไปข้างนอกกับพี่แคน”
“ใครบอกวะ”
“ไอ้พลอย” ผมพยักหน้าหงึกหงัก “ไปไหนกันมา”
“กินข้าว ดูหนัง”
“พัฒนาโว้ย”
“พัฒนาไรวะ” ขมวดคิ้วเข้าหากัน ไม่เข้าใจความหมายของไอ้คนฝั่งตรงข้าม “มึงพูดอะไร งง”
“มึงไม่ต้องงงค่ะ” ไอ้โต๋จีบปากจีบคอพูด “จีบพี่แคนอยู่ไม่ใช่เหรอ”
“หา!”
“เอ้า ก็เห็นตามเขาต้อย ๆ กูว่าพี่แคนอาจจะเป็นก็ได้นะ เชี่ย หล่อขนาดนั้นเสือกไม่มีแฟน เป็นไปได้เหรอวะ ผู้หญิงชอบเขาแทบคลั่ง ชี้นิ้วเลือกได้เลยยังโสด นอกเสียจากมี แต่พูดไม่ได้...มึงว่าไหมล่ะ”
“มึงจะบอกว่าพี่แคนของกูเป็นเกย์เนี่ยนะ” ผมส่ายหัวพรืด “ไม่มีทางงงง มาดแมนออกจะขนาดนั้น เมื่อวานดูหนังเสร็จแล้วยังมาส่งกูที่หออีกนะ”
“แล้วมึงเป็นผู้หญิงหรือไงไอ้กร๊วก เขาถึงต้องมาดูแลมึงใกล้ชิดขนาดนั้น”
“ก็เขาแมน อีกอย่าง กูก็เป็นคนขอให้พี่แคนมาส่งด้วย”
“กูถึงเข้าใจว่ามึงจีบพี่แคน แล้วพี่แคนก็เล่นด้วยอยู่ไง”
“ตลกแล้ว เมื่อคืนเขายังด่ากูเช็ดเม็ด”
“เหยด มีคุยกันก่อนนอนด้วยครับ”
“มึงจะแซวกูกับพี่แคนหาเตี่ยมึงไง้” ผมกระซิบ “เดี๋ยวโดนเข้าใจผิดจริงกูจะไปหาเมียจากไหน”
“ไม่ต้องหาแล้วเมีย หาโผเลย รู้จักไหม โผอะ โผ”
ผมตบหัวไอ้โต๋ที โผบ้านพ่อม ไม่เอาโว้ย “เฮ้ย ถ้าได้พี่แคนจริงกูว่าโคตรเวิร์ก ไม่สนจริงอะ”
“ม่าย” ผมส่ายหน้า “ให้พี่เขาเป็นไอดอลกูพอ”
ยังนินทาไม่ทันขาดคำ พี่แคนก็เดินผ่านมากับพี่อาร์ม ปกติไม่ค่อยเจอแท้ ๆ พอรู้จักกันหน่อยทำไมบังเอิญเจอบ่อยไม่รู้ พี่อาร์มยิ้มหวาน มารยาทดีเหมือนเคย เดินมาทักผมก่อนด้วย ขณะที่อีกคนทำหน้าบึ้งตึงไม่รับแขก คนละโลกเลยครับ
“เรียนอะไรกันครับน้องว่าน”
“พี่อาร์มทักแต่ไอ้ว่าน”
“ก็น้องว่านน่ารักกว่าโต๋” พูดเสียผมอายม้วนเลย พี่อาร์มก็ “ว่าแต่เรียนอะไรกัน มานั่งรอแบบนี้ขยันนะ”
“ที่ห้องแดดส่อง ร้อนแล้ว เลยมารับลมที่มอพี่ เพิ่งตื่นเลย”
“ว่าแล้วเชียว หน้าเป็นรอยยับอยู่เลย โต๋ไม่บอกเพื่อนวะ” พี่อาร์มยกนิ้วขึ้นเขี่ยแก้มผม หลบวูบแทบไม่ทันครับ ไอ้ห่า จู่ ๆ ก็จะมาจับแก้มกูเนี่ยนะ
“ไอ้ว่าน มึงรังเกียจพี่ชมรมกูเหรอวะ”
“เฮ้ย เปล่า แค่ตกใจ” ผมตอบห้วน “พี่อาร์มมีเรียนไรอะ”
“นัดคุยโปรเจ็กต์จบกับอาจารย์ วันนี้ไม่มีเรียนครับ” ผมพยักหน้ารับรู้ เหลือบตามองคนข้างหลังที่กอดอกท่าเดิม หน้าหงิกเหมือนคนขี้ไม่ออก
“ท้องผูกเหรอพี่แคน”
เขาไม่ตอบ แต่จ้องผมเขม็ง วันนี้ไอดอลผมอารมณ์ไม่ดี ไม่ควรกวนใจสินะ “พี่อาร์มนัดจารย์ไว้กี่โมง”
“เนี่ย ตอนนี้แหละ แต่อาจารย์ชอบเลท เลยแวะคุยกับน้องว่านได้ เมื่อวานออกไปข้างนอกกับไอ้แคนมาเหรอ โทรศัพท์พี่สายแทบไหม้ สาว ๆ โทรมาถามกันใหญ่เลยว่าแคนพาใครออกไปข้างนอก”
“ขนาดนั้น” ทำเสียงขึ้นจมูก อัธยาศัยแย่แบบนี้นอกจากผมยังมีคนอื่นชอบมันอีกเหรอวะ “งี้พี่อาร์มเหมือนเป็นผู้จัดการส่วนตัวพี่แคนเลยดิ”
“ไม่ใช่ก็ใกล้เคียงแล้วแหละ พี่ว่าจะเรียกเงินเดือนมันแล้ว ปกติไอ้แคนไม่เคยพาใครขึ้นรถน่ะ มันหวงรถ ในมหา’ลัยนอกจากพี่ก็มีแค่ว่านล่ะมั้ง”
อูยยย บุญตูดกูฉิบหาย
“พี่อย่าพูดงี้ เดี๋ยวไอ้โต๋แม่งแซวผมเช็ด”
“แซวอะไร มึงแกล้งอะไรน้องว่าน โต๋” พี่อาร์มถามยิ้ม ๆ ส่วนไอ้โต๋หัวเราะร่วน ไม่ได้เกรงกลัวอะไรเลย แหม คนถามแม่งหล่อนวลระดับคุณชายอย่างนี้น่ากลัวตรงไหนวะ
“ก็แซวว่าไอ้ว่านจีบพี่แคนน่ะสิ ดูมันตามพี่แคนจัง เพื่อนผมมีหวังไหมพี่”
“ไอ้เชี่ยโต๋!”
คนถูกถามที่ยืนหน้าตึงอยู่ข้างหลังยักยิ้มน่าหมั่นไส้ อ้าว เมื่อกี้มึงยังอารมณ์เสียอยู่เลยครับพี่หงวย
“มันยังไม่ยอมรับเลยว่าจีบกู จะให้มีหวังได้ไง”
“ตึ่งโป๊ะ!” ผมตัดบทสนทนา “เป็นมุกที่ไม่ขำเลยครับ ผมให้ราคาห้าบาท”
“เก็บเหรียญไว้อมเถอะ มึงน่ะ” หูย หยาม ใครจะอมวะ ไว้ซื้อมาม่าได้เกือบห่อ ทุเรศจริง พี่แคนน่ะ
“อ้าว สรุปว่าน้องว่านไม่ได้ชอบผู้หญิงแบบที่โต๋บอกจริงเหรอ พี่ก็นึกว่าแซวกันเล่น เฮ้ย แต่พี่ไม่รังเกียจอะไรนะครับ เพื่อนสนิทพี่ที่ชอบผู้ชายเหมือนกันก็มี”
“เหรอ ๆ เพื่อนข้างหลังพี่หรือเปล่า” ไอ้โต๋ถามต่อ แต่เดี๋ยว มึงไปบอกพี่อาร์มว่ากูไม่ชอบผู้หญิงตั้งแต่เมื่อไรวะ ไอ้เพื่อนทรพี ไอ้เลี้ยงไม่เชื่อง พี่อาร์มหัวเราะ แต่ไม่ตอบ ยกมือขึ้นมองนาฬิกาแล้วเลี่ยงเดินหนี ส่วนพี่แคนยักคิ้วให้ผม ยกมุมปากขึ้นยิ้มนิด ๆ ก่อนตามเพื่อนตัวเองไปด้วย ทิ้งให้ผมเหวอแดก บทสนทนาเมื่อกี้นี่มันอะไรครับ
“กูว่ามึงได้เป็นเกย์งานนี้แน่ ๆ ว่ะว่าน”
“ทำไมวะ”
“พี่แคนชอบมึง” เพื่อนรักพูดยิ้ม ๆ เดาะลิ้นกับกระพุ้งแก้ม “แล้วมึงก็เสือกปลื้มพี่เขานักหนา”
“จริงอะ”
“กูมั่ว”
“โห่ กูก็นึกว่าพูดจริง นึกว่ามีเทพมาหลงรัก มึงนี่เพ้อเจ้อสัส ไป ๆ ไปเรียนเหอะ เข้าช้าเดี๋ยวเหลือที่แต่หน้า ๆ ให้อีก” หยิบมือถือใส่กระเป๋ากางเกง พาดเป้ขึ้นบนบ่าแล้วลุกยืน เอี้ยวตัวกลับไปมองพี่แคน เขาเดินห่างออกไปเรื่อย ๆ ไม่เห็นพูดถึงเรื่องที่จะให้สอนเลยแฮะ สงสัยต้องเปลี่ยนแผนแล้วว่ะวริทธิ์ คนอะไร ใจแข็งชะมัดยาก
ว่านหวานหวาน @Wannwannwannn เมื่อสักครู่
หาย
ตอนนี้ผมอยู่ที่ร้านเหล้าของพี่สิทธิ์ครับ เมื่อวานเป็นครั้งสุดท้ายที่ได้เจอพี่แคนแล้วก็หายไปเลย ไม่กล้าทักไลน์ไปด้วย เซ้าซี้มากเดี๋ยวหาว่าอ่อยอีก เออ แบบนี้ก็มี ผู้ชายเหมือนกันแท้ ๆ แต่เสือกคิดเล็กคิดน้อย คิดไปนัยยะของชู้สาวอีก จะให้ผมตามอธิบายก็ใช่เรื่อง สุดท้ายก็เลยได้แต่อดทนรอฟังคำตอบที่ไม่น่าจะออกมาเป็นดั่งใจอย่างเลื่อนลอย ช่วงหัวค่ำยังไม่มีคน หลังจากฟังพี่สิทธิ์บรีฟงานคร่าว ๆ แล้วนั่งรอหลังเคาน์เตอร์ แอบเล่นทวิตเตอร์พลางถอนหายใจยาวเหยียด
“เป็นไรวะ”
พี่เม่น เด็กเสิร์ฟที่ทำงานก่อนหน้าผม เป็นพนักงานประจำถามพลางเช็ดแก้วไปด้วย ผมรับมาจากเขาอีกที วางคว่ำลงในลังพลาสติกสีแดง
“เบื่อครับ”
“ทะเลาะกับแฟน? แฟนไม่ให้มาทำงานอะดิ”
“เปล่าพี่” รีบปฏิเสธก่อนงุบงิบในประโยคหลัง “ตั้งแต่เกิดมายังไม่เคยมีแฟนเลย”
“พูดจริง?”
“ทำไมต้องโกหก”
“หน้าตามึงก็ดีนี่หว่า สาว ๆ เขาชอบแบบนี้ไม่ใช่เหรอ”
“เหรอ ไม่เห็นรู้เลย” ผมทำหน้าแหยง ที่เจอก็แหย่ ๆ เล่น พอผมเริ่มชอบจริงจังก็ชิ่งหนีหมด สุดท้ายมาบอกว่าอยากเป็นเพื่อน เพื่อนบ้าอะไรไลน์มาอรุณสวัสดิ์กันทุกเช้า
“จีบสาวไม่เป็นอะดิ”
“เอาจริงปะพี่เม่น ไม่เคยจีบว่ะ แต่เคยมีคนคุยนะ”
“โดนจีบ ว่างั้น”
“อือ” ผมพยักหน้า “คุยได้ไม่เกินอาทิตย์แม่งก็หายไปแล้ว ผมเลยโสด โคตรโสด”
“ไว้เงินออกกูพาไปตีหม้อ เอาปะ”
ผมทำตาโต พยักหน้าถี่ เคยดูแต่ในหนัง ขืนซิงไปยันเรียนจบผมจะเอาหน้าที่ไหนไปโชว์ทีเด็ดให้เจ้าสาวล่ะอย่างนี้ จะชวนไอ้โต๋ก็ไม่ได้ ไอ้ห่านั่นเน้น 2D อยากมีเมียเป็นตัวละครในเกม
“แต่ท่าทางมึงก็ไม่ได้กระเหี้ยนกระหือรือจะมีแฟนนี่ ถ้าคนอยากมีแฟนมันต้องหัดจีบคนอื่นบ้างสิวะ หน้าดีเสียอย่าง เล่นมุกเสี่ยวอย่างมากก็จีบไม่ติด ไม่ถึงขั้นโดนเกลียดหรอก”
“ก็ไม่ได้อยากมีหรอก แต่มีก็ดีไม่ใช่เหรอ พี่อะ”
“มีลูกแล้ว” พี่เม่นบอก ยังก้มหน้าก้มตาทำงานไปด้วย ดูอายุยังไม่ถึง 30 แท้ ๆ ทำไมมีเร็วจังวะ “กับลูกค้าในผับนี่แหละ แรก ๆ ก็เอามัน มันไปหน่อย ท้องเลย มึงก็ระวัง ๆ ไว้แล้วกัน ยังเรียนอยู่นี่”
“โห แล้วนี่จะไปตีหม้อกับผมได้เหรอ เมียไม่ด่าแย่”
“ก็อย่าให้รู้สิวะ” เขาหัวเราะ ยื่นแก้วให้ผมใบสุดท้าย “เสร็จแล้วเอาไปไว้หลังร้าน ลูกค้าเริ่มมาแล้ว เดี๋ยวไอ้พุฒจะคอยรับลูกค้า สักสามทุ่มจะมากันเยอะมาก อย่าเล่นมือถือล่ะ เอาเก็บไว้หลังร้านเลยก็ได้ ไม่หายหรอก เดินไปเดินมาเดี๋ยวโดนล้วง พี่สิทธิ์ด่าซ้ำ”
ผมพยักหน้า พี่สิทธิ์คือเจ้าของร้าน กำลังตรวจเช็กความเรียบร้อยจุดต่าง ๆ อยู่
“ไหวนะมึง” ผมพยักหน้า ลังเดียวไม่ใหญ่เกินกำลังผมหรอก พอวางเข้าที่แล้วก็หยิบกระเป๋าสตางค์กับโทรศัพท์เตรียมใส่ตู้ล็อกเกอร์สำหรับพนักงาน เห็นไฟสว่างวาบขึ้นมาที่หน้าจอพอดี
ว่านหวานหวาน @Wannwannwannn 5 นาที
หาย
กวินท์ @c8o9yl เมื่อสักครู่
@Wannwannwannn สมองหายหรือไง เอ้านี่ เคมี Gen-chem https://youutu.be/x2AOjewtDX8 ข้อมูลจาก @YouuTube
ว่านหวานหวาน @Wannwannwannn เมื่อสักครู่
@c8o9yl เออ ได้ตามสั่งดีว่ะ ไว้กลับไปเปิดดู
กวินท์ @c8o9yl เมื่อสักครู่
@Wannwannwannn ยังไม่กลับหอ? ไปไหน?
ว่านหวานหวาน @Wannwannwannn เมื่อสักครู่
@c8o9yl อยู่ร้านเหล้า จะตามมา? ไม่ว่างกินเหล้าด้วยว่ะ ไว้คราวหน้า
กวินท์ @c8o9yl เมื่อสักครู่
@Wannwannwannn เหอะ ใครจะไป วันนี้มีนัดกินกับเพื่อนเหมือนกัน เผื่อร้านเดียวกัน
“ว่านมาดูนี่หน่อย!” เสียงพี่สิทธิ์เรียก ผมยังไม่ทันตอบก็ปิดหน้าจอล็อก ยัดมือถือใส่ล็อกเกอร์แล้ววิ่งตามเสียงไป แข็งขันครับ ทำงานวันแรกต้องแข็งขัน!
TBC
เรื่องมาถึงตอนที่ 3 แล้ว ว่านยังเป็นว่านว่านสไตล์เหมือนเดิม มีอะไรเพิ่มเติมนิดหน่อย กิกิ ขอบคุณทุกคนที่เข้าไปแนะนำในกระทู้นิยายด้วยค่ะ กอดแน่น กอดนาน กอดไม่ปล่อย ยินดีต้อนรับนักอ่านทุกท่านที่แวะเวียนมานะคะ มาเป็นกำลังใจให้นังว่านกับพี่แคนกัน ฮาา
หลายคนเดาถูกแล้วว่านิรนามที่นังว่านเสร่อไปคายความลับด้วยเป็นใคร ปล่อยนางเด๋อต่อไปค่ะ ความว่านนี้ไม่ควรแก้ไข เดี๋ยวหมดสนุก 55555
ปล. ขอพื้นที่ประชาสัมพันธ์นิดนึงง วันนี้วันสุดท้ายปิดจองนิยาย #โอบตะวัน แล้วค่ะ เป็นแนวบ้านไร่ คุณหนูเอาแต่ใจกับคนงานขี้อ่อย >_<
รายละเอียดเข้าไปดูได้เลยน้า
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=48083.0
เจอกันพุธหน้าค่ะ ^^
#candynovel
-
ความว่าน!!! *ขำแรง 555
บางทีก็รู้สึกสงสารพี่แคนนะ :laugh:
-
ยังอ่านไม่จุใจเลย ฮือออออออออ
วันพุธหน้าช่างยาวนาน T____T
-
หน่องว่านนนนน งี้พี่แคนมันก็รู้หมดแล้วดิ ฮ่าๆ
-
มาเร็วดี๊ดีสวัสดีวันพุธสีเขียวคร้าาาาา
น้องว่านหนูอย่าเด๋อนานนะลูก!!!
-
ปล่อยไก่ตัวเบ้อเร่อ นังว่านนน
-
แม้ว่านจะยังเอ๋อๆอยู่ แต่เดี๋ยวพี่แคนต้องมีหลุดบ้างหล่ะน่า
-
กวินนี้แปลกๆ ต้องลุ้นกันไปเรื่อยๆสินะ
อนึ่งยังไม่ได้โอนโอบตะวันเลย รอเงินเดือนอออออก
-
น้องว่านคนซื่อ พี่หงวยนี่ก็นะ ลอยกระทง น่าร้ากกกกกก
-
ตลกว่าน :laugh:
คือนางไม่รู้จริงๆ หรอว่าแอคแมวดำเป็นพี่แคนตัส 555555555555555555
ชื่อแอคก็บอกตรงตัวมากๆ อยู่แล้ว งงแค่สลับภาษาอังกฤษเป็นไทยเอง
โถ #ความว่าน
ว่านผู้ไม่รู้อะไรเลย
.
.
.
.
.
ไม่รู้ตัวเลยว่าอ่อยผู้ชายอยู่
55555555555555555555555555555555
-
อย่าบอกนะว่าพี่เเคนอัพคลิปสอนให้เลยอะ
-
กดเข้ามาอ่านแทบไม่ทัน กำลังรอเลยค่ะ อิอิ
ว่านเอ๋ยว่าน ไปปล่อยไก่ใส่นายกวินทร์เต็มๆเล๊ยย
หนูเอ๋อเอ้ยยย :เฮ้อ:
-
โอ็ยๆต่างคนต่างดูท่าทางกัน o13 o13 o13 ชอบว่านเกรียนดี :mew1: :mew1:
-
ความว่านจริงๆเลย
-
พี่เขาคิดไปไกลแล้วมั้งว่าน ก็ดูอ่อยขนาดนั้น
-
ว่านเกรียนอ่ะ ชอบบบบ
-
พี่แคนนี่ซึนนะ ว่านก็ซื่อ แต่นางน่ารัก
เชือว่ามาร้านเดียวกันแน่
-
:m20:
-
น้องว่านคนซื่อออ ขนาดเห็นนาฬิกาแล้วนะ นอกจากจะไม่รู้ว่านั่นคือพี่หงวยแล้ว ยังไม่รู้ว่าตัวเองกำลังจีบพร้อมอ่อยพี่หงวยอีก โอ้ยย กลุ้มใจ 5555
ปล. ฮืออออออ อยากอ่านนิยายของคุณ -west- ทุกวันเลยยย *นั่งขีดปฏิทินรอ*
-
หนูว่านนี่ซื่อไปอีกกกก :ling1:
-
อ่านเพลินมากเลยค่ะ ครั้งหน้าขอสักสามเรป 555555555
อยากเห็นสกิลการจีบของน้องว่านเยอะๆหน่อย แต่พี่แคนไม่ชงเลย
อุตส่าห์ชอบกันทั้งที น้องว่านเป็นคนที่เป็นเดือนได้เสียตำแหน่งมาก ยังซิงอยู่เลย อ่านถึงตรงนี้ละก๊ากเลย 555
:hao6: :hao6: :hao6:
-
ี่เราอ่านบรรทัดแรกปุ๊บนี่หิวเลยยยย อ่านไปฟินไปแบบท้องไส้โครกครากกกก 555+
แค่ได้อ่านเรื่องนี้ก่อนนอน ก็หลับฝันดีแล้ว แอร๊ยย
รอตอนต่อไปนะค๊าาา
(ขอรวดเดียวซักห้าตอนเลยได้ป่าว :impress2: )
//เสียงท้องร้องยังคงมาเป็นระยะ
-
ชอบโต๋อะ ตะโล๊กกกกกกก (วิบัติเพื่อเสียง) :laugh:
หลงรักความว่าน ว่านนี่มันว่านจริงๆ
บุคลิคพี่แคนเหมือนพระเอกหนังเรื่องนึงอะ ชอบยิ้มเหยียด ทำตัวขรึม ขี้เก๊ก คิดว่าหล่อมากดิ :hao7:
-
ว่านไม่โง่ครับ555555 ว่านน่ารักดีชอบบบบบบ :katai5:
พี่แคนก็นะ ปากไม่ตรงกับใจ
รอออออออ ตอนหน้าาาา~
-
อ่อยต่อยังไงดีคะน้องว่าน
น้องว่านไม่สงสัย คุณแมวดำเลยเหรอคะ 5555555
ทำไมพี่แคนน่ารักจัง ชอบเรื่องแนวนี้สุดๆ อ่านไปทั้งยิ้มทั้งขำจนปวดแก้ม ชอบที่ไม่มีม่าเครียด5555555
พี่แคนภายนอกดูโหดแต่จริงๆแล้วละมุนกับน้องว่านใช่ไหมค่ะ
อ้อนพี่แคนสิ ให้มาติวตัวต่อตัว ไม่ใช่ผ่านทวิต5555555 (อินมาก)
ซีเนียร์ จอมโหดกับรุ่นน้องสุดเกรียน 5555555555
-
:laugh: แบบว่าอายแทนอิน้องว่านเลยอ่ะ มีการไปกั๊กกลัวว่าคุณแมวดำจะมาชอบพี่แคนด้วยอีก 5555
เอ้ย...แต่ที่แนะนำว่านมาว่าให้อ้อนเยอะๆ นี่มันอะไรกันครัชคุณกวินท์ :hao3:
สงสัยจะได้เจอกันที่ร้านพี่สิทธิ์แน่ :katai2-1:
-
น้องว่านเตรียมตัวมี โผ แบบที่โต๋พูดได้เลย อ่อยเก่งจัง ใสใสแบบนี้สิ วัยรุ่นชอบ :hao7: :katai5: ใสไร้สมอง คือนางว่านที่สุดของที่สุดล่ะ เเคนอบรมด่วน(อบรมหน้าที่ภริยา) :hao3:
-
@Wannwannwannn หนูใสมากค่ะ นาฬิกง นาฬิกาก็เห็นแล้วหนูไม่เอ่ะใจหน่อยหรอว่ามันเป็นพี่แคนอ่ะ #หนูว่านเป็นคนใสใส
-
แคนตัสแปลว่ากวี กวินทร์มันก็แปลว่ากวีนะคะน้องว่านขา...
-
ว่านเอ๊ย... :laugh:
แหมพี่แคนทำเป็นดุนะ :hao3:
-
อ่อยอีกๆๆๆ
หนูว่านรั่วตลอด5555
-
พี่แคนนี่กรุ้มกริ่มนะเนี่ย น้องว่านเขาออกจะใสๆ :hao3:
-
ว่านมันเอ๋อ มึนๆดีเน๊อะ เพราะไม่เคยจีบใครเลยไม่รู้สิน่ะว่าที่ทำอยู่ เค้าเรียกว่า อ่อย 555
-
แหม่ พี่แคนนี่ก็ช่างหลอกล่อเหยื่อ 5555555555 :katai2-1:
-
นุ้งว่านนี่เกินซื่อไปไกลมาก
-
นังว่านจีบใครไม่เป็น เพราะถนัดอ่อย 555
-
โถ่ๆ โป๊ะอ่ะ!!! :hao6:
-
ชอบ 555555555555
-
อร๊ายยย คนเดียวกันเป่าเนี่ยยย แมวดำกับพี่แคนอ่าา น้องว่านอ่ะ ชอบก็จีบเลยยย ลุย!!!
-
น้องว่านเผยไต๋ให้พี่แคนรู้หมดแล้ว :laugh:
-
ถ้าอ้อนแบบปกติแล้วไม่ได้ผล น้องว่านลองมองพี่แคนจากมุมเงยแล้วช้อนตาเชื่อมๆ ใส่พี่เขาดูบ้างไหมคะ รับรองรายไหนรายนั้นถ้าได้เห็นเป็นต้องใจอ่อนแน่นอนค่า :m3:
-
ว่านขี้อ่อยขี้เนียน ทรุกพี่แคนเข้าไว้ พี่แคนเตรียมรุกกลับแล้นค่า. พี่แมวดำอิอิสนุกอะต้องรอตอนต่ออาทิตย์หน้าจินะคะ
-
หลงอินู๋ว่านขึ้นทุกวันๆ
-
อยากอ่านความในใจของนายแมวดำจัง ดูซิจะหวานขนาดไหน เค้าย่าครซึนมักมีความรู้สึกที่ลึกซึ้งน้าาาาอิอิ(คิดเอาเอง55555)
ขอบคุณค่า
-
สมควรไม่มีแฟนนะน้องว่าน เหมือนจะเข้าถึงง่าย แต่ตีมึนตลอเ
-
สรุปอิน้องว่านไปติ่งพี่แคนใส่พี่แคน
จ้าาา เจ้าตัวอุตส่าห์ชี้โพรงซะขนาดนี้
ถ้าความเปิดเผย ก็อ้อนใส่ซึ่งๆหน้าไปเถอะนะ 555
-
ตั้งใจเรียนหน่อยค่ะ น้องว่าน พี่เขาอุตส่าห์เอาคลิปมาเกยถึงที่ขนาดนี้แล้ว
-
พี่หงวยรู้เค้ารู้เราตลอด
รบร้อยครั้งอาจได้ฟันร้อยครั้ง 555555
-
หึหึ น้องว่านนี่ยังไง แอบชอบเข้าในมุมอื่นแต่ไม่รู้ตัวหรือเปล่า กิกิ
ส่วนน้องแคนนี่ไม่ต้องสืบแล้วมั้ง ชอบน้องว่านแน่นๆๆ
ตัวกุมความลับนี่ต้องเป็นอาร์มแน่ๆๆ อยากรู้แล้วอ่ะน้องอาร์มมมม
น้องว่านหวานหวานน่าสงสาร อยู่ในที่สว่าง โดนแมวดำแกล้ง 5555
และเดาว่า ต้องมาเจอกันที่ร้านแน่ๆๆๆๆๆๆ
-
ว่านเอ๊ยย 5555555555555555555555555
ที่ทำอยู่นี่เรียกว่าอ่อยนะรู้ตัวหรือเปล่า
อ่อยแล้วไม่เอาด้วยนะ 55555555555
แกไม่คิด แต่พี่แคนคิดนะ
-
อ้ายยย น่ารักมากๆ
-
พี่แคนนี่น่าจะชอบว่านชัวร์
แต่น้องว่านยังดูมึนๆเอ๋อๆอยู่เลย
แล้วก็เล่นไปคายความลับซะหมดเปลือก :-[
-
พี่แคนก็ชอบน้องว่านมาก่อนสินะๆๆๆๆ
อร้ายยยย
แต่น้องว่านก็น่าร้ากกกกกกกก คุยกับคนที่ตัวเองชอบเฉ้ยยยยย5555
-
เป็นเพราะว่านทั้งบื้อทั้งเซ่ออย่างนี้พี่แคนเลยไม่กล้าออกตัวสินะ
น้องไปทำงานร้านเหล้า อิพี่จะทำยังไง ๆ
ชอบพี่อาร์ม ขอจองนะ
-
น้องว่านนี่มันน้องว่านจริงๆนะ
สู้ๆนะน้องว่าน
:mew1:
-
ว่านผู้มีดีที่หน้าตาและความเกรียน หนูทำสมองหล่นหายไปใหน
-
แมนๆ สนใจผู้หญิง คิดอยากตีหม้อ
แต่ขอโทษ
อ่อยพี่แคนจัง!!!!
55555555555555555
-
พี่แคนคิดดีแล้วหรอคะ
มาชอบยัยว่านอะ555555555555
-
น้องว่านอ่อยแบบไม่รู้ตัวเลยอ่ะ พี่แคนคงต้องแสดงท่าทีเพิ่มหน่อยแล้วล่ะมั้ง
อยากอ่านโมเมนต์พี่แคนเล่าบ้างจัง
-
ทั้งขำทั้งสงสารว่านน้อย พี่แคนก็ไปว่าน้องพูดแง้วๆ อะไรกันน่ารักแบบลิมิเตดอิดิชั่น
หาแบบนี้ไม่ได้อีกแล้วนะ ชอบก็จีบเลย ชอบก็จีบเลย เซ่ :impress2: แต่ถ้าน้องตีมึน
พี่ต้องมึนกลับให้มากกว่าค่ะ รับรองน้องว่านหวานหวานนนจะตกบ่วงพี่แคนตัสแน่นอน
-
ได้อ่านแหล่ววววววววววววว 555555555555
สงพี่แคนมาก โธ่! นุ้งว่าน นังเอ๋อ นังเด๋อ นังน่ารัก ! :-[
เอาจริงนี่แอบกลัวว่านไปป่วนที่ทำงานนิดๆ 55555555555
ดูจากความเอ๋อความมึนแล้วไม่น่ารอดยังไงไม่รู้ ฮือออออ
สู้นะว่านนนน
-
ชักจะหลงรักพี่แคนน้องว่านหนักมากแล้วสิคะเนี่ยยยย
พี่แคนตะล่อมจะกินว่านแน่ๆ แผนสูงแน่ๆ :mew1:
-
พี่แคนจะหลอกให้น้องอ้อนตัวเองเยอะๆละซิ :m20: :laugh: :z1:
-
ว่าน เด๋อต่อไปนะลูก. พี่แคนชอบบบ
-
โอ้ยยยยยยยยย ปลื้มพี่แคนนนนน บอกเลออออออออ :impress2: :impress2: :impress2: :impress2: :impress2:
-
5555555 ว่านน่ารักอ่ะ ซื่อๆดี
พี่แคนเอ็นดูน้องมันหน่อย
-
พี่แคนนี่ต้องแอบชอบว่านอยู่ห่างๆแน่เลย #ทีมว่านหวานหวาน
-
หวานขี้อ่อยจะรู้ตัวมั้ยเนี่ยว่ามีคนหลงรักว่านจะแย่แล้ว
เนอะพี่แคน :hao3:
-
สนุกดี
-
น้องว่านนนน
ไอ้เด็กเด๋อ!!! :laugh:
-
ต่างคนต่างชอบกัน
น่ารักมากๆ
-
น้องว่านนน ชอบเค้ายังงัยเค้ารู้ตัวหมดละ :m20:
-
พี่แคนก็ซึนนนนนน
ว่าหวานหวานก็ปล่อยไก่ไปอีก 555555
เค้าจะเจอกันใช่มั้ยน๊า~
วาปไปวันพุธเลยได้มั้ยยยย
-
ไม่ต้องเผื่อแล้วพี่ น้องว่าร้านเดียวกันชัวร์ 55555
-
ว่านน่ารักจริงๆเลย :mew1: :mew1: :mew2:
-
นางเด๋อจริง ๆ นั่นแหละ แต่น่ารัก แบบนี้พี่แคนจะไปไหนเสีย 555
-
ตามมาอ่านด้วยคนค่าา คนแนะนำมาเยอะ อิอิ
:impress2:
-
ว่านๆน่ารัก^__^
-
น้องว่านนนนนนนนนนน เอ๋อ บื้อ ซึน โอ๊ยยยยยย หมั่นไส้มันอ่ะ o12
ส่วนพี่แคน ดูระวังตัวเนอะ 55555 เหมือนกลัวจะโงหัวไม่ขึ้นยังไงก็ไม่รู้ ไม่เข้าพี่แกอ่ะ :o10:
-
น้องว่านผู้ไร้เดียงสา
-
เดินเรื่องไปแบบเรื่อยไสินะ :undecided:
-
ว่านโง่จริง 555555555
-
ความว่านนี่มันไปให้ความหวังพี่แคนอยู่สินะ อ้อนเอาๆ
เหมือนพี่แคนจะคิดไรกับว่าน แต่ก็อาจจะยังแค่เอ็นดูรึเปล่านะ
แต่ชอบความว่านนะคะ น่ารักดี มึนดี เด๋อดี พี่แคนคงไปไหนไม่รอดแน่ๆ 55555
-
อยากกรีดร้องใส่นังว่านแรงๆ ฉันเล่นทวิตเตอร์มาหลายปียังไม่เคยมีสกิลการอ่อยหน้าตายแบบนี้เลย เธอไม่ได้อ่อยแต่อีกคนเขารู้สึกรู้ไหม แงร้ เลิกน่ารักสักที พี่หลวยหลงรักแย้วววววว น่ารักกกกกกก พี่แคนจะโหดหรือจะใจดีคะ คือชอบอ่ะ ชอบๆๆๆๆๆๆๆๆ :katai2-1:
แกสองคนจะรักกันยังไงถามจริง โอ้ยยย อยากกรี้ด :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3:
รอน้าาา มาต่อๆๆๆ อยากให้ทุกวันเป็นวันพุธจริงๆนะ พี่เวสต์ใจร้ายยย :katai1:
-
น้องว่านนี่ซื่อหรือโง่ พี่แคนกะเนียนซ้าาาา
-
ว่านยังคงเป็นว่านต่อไป ยังคงไม่รู้ว่าแอคนั้นคือพี่แคน
พี่แคนหล่อ ใจดีด้วย ว่าแต่พี่ชอบว่านจริงๆใช่ไหมคะ คึ
:pig4: :L2:
-
รอ
-
พี่แคนชอบว่านจริงป่าวเนี่ยยยยย :-[
-
ร้านเดียวกันแน่ๆ :katai5:
-
ไม่รู้ใครเนียนกว่าใคร ชอนเนียนทั้งคู่เลย
-
หมั่นไส้จริงผู้ชายขี้อ่อย 55555 พี่เเคนเอาให้อยู่เลยนะคะ น่ารักกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
-
ได้กลิ่นอายดราม่าล่วงหน้าไปถึงตอนที่ยี่สิบ
อิน้องถ้ามันได้รู้ว่าคุณพ่อขายาวในทวิตเตอร์มันเป็นใคร มีหวัง พี่แคนบับบบ.....
-
ตำไมน้องว่านซื่อแบบนี้ แล้วเมื่อไหร่จะทันพี่หงวย เอ้ย พี่แคนเขาคะะะะ :hao7:
-
:z3: รอค่ะ
สนุกมาก
-
ชื่อว่านในทวิต ตลกดี
-
โอ๊ย ชอบ~ ยิ่งอ่านแล้วได้อรรถรส
ว่านน่ารักไปอีก ส่วนพี่แคนก็ รู้นะว่าชอบว่านอ่ะ
อยากอ่านต่อ รอนะจ้ะ
-
น้องว่านน่ารักอ่ะ อ้อนเข้าไว้ เดี๋ยวพี่แคนก็ใจอ่อนเองอ่ะลูก อร้านนนนน :hao5: :hao5:
-
อยากมีคุณแมวดำเป็นที่ปรึกษาบ้างจัง
-
ถ้าจะอ่อยกันขนาดเน้!
-
:katai5: :katai5: :katai5:
-
ว่านมันซื่อบื้อดี น่ารัก ฮ่าๆๆๆ
-
:mew1: :mew1:
-
น้องน่าร๊ากกกกกกก :katai2-1:
-
:katai2-1: :katai2-1:
-
ใกล้จะวันพุธแล้วววว ออกมารอค่ะ 5555
-
ป้าว่าพี่แคนออกตัวแรงมากเหลือเกิน... เป็นห่วงพ่อพระเอกเบาๆ
ลุ้นก็แต่ว่านนี่แหละว่าจะรู้ตัวเมื่อไรว่าตัวเองเผลออ่อยอีกฝ่ายไปหลายครั้งแล้ว
ฮึ่ย! อยู่ใกล้ๆมือป้าไม่ได้นะ ป้าจับน้องว่านมาฟัดจริงๆด้วย
รออ่านนะคะ ^^
-
มารอออออออ
-
ชอบว่าน โครตเอ๋อ 5555 :hao7:
-
ว่านเอ๋อได้น่ารักอ่ะ พี่แคนนี่ขี้อ่อยเหมือนกันนะ
-
พี่แคนก้อท่ามากไอน้องก้อมึนๆ แล้วงี้เมื่อไหร่จะจีบกันติด 5555
-
ตอนที่ 04
คืนวันศุกร์ ร้านเหล้าคนเยอะฉิบหายยย!
เมื่อก่อนเป็นคนกิน ไม่คิดว่าจะวุ่นวายได้ขนาดนี้ วันนี้ลองมาทำงานหัวโคตรหมุน ยิ่งเด็กเสิร์ฟน้อย ๆ ผมถึงกับเดินไม่หยุด เดี๋ยวแก้วแตก เดี๋ยวขอเพิ่ม เดี๋ยวโซดาหมด ขอเอาเหล้าเข้ามาเปิดเอง ที่ต้องดูดี ๆ อีกอย่างคือพวกเมาแล้วขโมยของ เจอไอ้เหี้ยคนหนึ่งกำลังยัดเมนูใส่กระเป๋า มึงเอากลับไปให้พ่อมึงชงมาตินี่ให้ดื่มรึไงไอ้หัวกรวย
“ไหวนะมึง” พี่เม่นเดินผ่าน ผมกำลังปาดเหงื่อพอดี แอร์เย็นฉ่ำแค่ไหนก็ไม่สู้ ขานี่สั่นริก ๆ ทั้งสองข้าง ยิ่งกว่าวิ่งมาราธอน ทำไมมันเหนื่อยแบบนี้วะเฮ้ย
“มึงเอแบลคฯไปให้โต๊ะเจ็ดไป เดี๋ยวกูเอาน้ำแข็งไปเสิร์ฟเอง โต๊ะไหน”
“สิบสองครับพี่”
“เออ ไป ๆ โต๊ะนั้นคนเยอะด้วยเดี๋ยวโวยวาย ไม่ไหวก็บอกกูจะได้ไปนั่งพัก”
ผมพยักหน้า พี่เม่นตบบ่าผมแล้วยัดเครื่องดื่มแอลกอฮอล์ราคาแพงใส่มือ ผมหิ้วเหล้าขวดลิตรมาถึงโต๊ะใกล้เวที มากันเกือบสิบคน ดูหน้าแล้วคุ้นตาฉิบหาย เคยเดินสวน ๆ กันที่คณะวิศวกรรมนี่แหละ
“อ้าว น้องว่าน”
นั่นไง กูว่าคุ้น ที่แท้เด็กภาคคอมฯ นี่เอง พี่อาร์มทัก รับเหล้าไปจากมือผมขณะที่คนข้าง ๆ มันเปิดกระเป๋าหยิบแบงค์พันสองใบให้หน้านิ่ง จะใครล่ะครับ ไอ้พี่หงวยของผมนั่นแหละ
“ทำงานพิเศษเหรอเรา”
“ครับ” ผมว่า รับเงินมาด้วย “เพิ่งเริ่มวันแรก อ๊ะ พี่แคนเซ็นบิลให้ผมหน่อย”
“ทำวันไหนบ้างล่ะ วันนี้วันเกิดไอ้โจเพื่อนพี่เลยพามาเลี้ยง เฮ้ย พวกมึง นี่น้องว่าน โยธา”
“ไปรู้จักได้ไงวะ”
“เป็นเพื่อนน้องชมรมกู เพื่อนไอ้โต๋”
ผมยกมือไหว้ ก่อนรับบิลคืนมาจากพี่แคน “เลิกงานกี่โมง”
“น่าจะตีสามพี่ ต้องช่วยเขาเก็บร้านก่อน”
“เงินไม่ต้องทอน แต่รีบ ๆ จัดการ กูรอหน้าร้าน”
อะ?...ผมอ้าปากงง ๆ พี่แคนกระซิบพอให้ไอ้ยินกันสองคน สายตาเหมือนสอดส่องทั่วไปไม่ได้คุยกับผมดังนั้นเพื่อน ๆ เลยไม่เห็นความผิดปกติอะไร ผมพยักหน้า เห็นพี่เม่นเดินผ่านท่าทางยุ่ง ๆ เลยปลีกตัวออกมาช่วยอีกแรง ขาแทบหลุด ทำไมพี่กรีนไม่ยอมบอกผมว่ามันเหนื่อยบรรลัยแบบนี้วะ!
“เออ ว่าน กลับไง”
พี่เม่นถามเมื่องานเลี้ยงสุดเหวี่ยงของใครบางคนสิ้นสุดลง โต๊ะเก้าอี้ถูกยกขึ้นเก็บเหมือนแรกเริ่ม ผมซักผ้าถูพื้นที่มีทั้งเศษแก้วและกลิ่นอ้วกแล้วพาดตาก รู้สึกเหมือนร่างแหลกสลาย เปื่อยยุ่ยเหมือนทิชชูแช่น้ำค้างคืน
“เดี๋ยวมีพี่มารอคุยด้วยครับ คงกลับพร้อมเขา”
“มีสาวมาจีบ? โวะ เนื้อหอม”
“ไม่ใช่พี่” รีบปฏิเสธก่อนถูกเข้าใจผิด “พี่ที่คณะ พอดีรู้จักกันแล้วเขามากินเหล้าด้วย เลยรอรับ”
“ทำไมต้องรอวะ แปลก”
“มีเรื่องจะคุยด้วยมั้ง ไม่รู้ว่ะ พี่ไปฟังกับผมไหมล่ะถ้าอยากรู้”
พี่เม่นหัวเราะร่วน วางพาดมือบนบ่า “ยังไม่เสือกระดับนั้น เอาเหอะ แต่มีสาวฝากเบอร์ให้เบอร์มึงหลายคนเลย อันนี้ของแท้ กูคัดให้แล้ว บึ้มทั้งนั้น”
พี่เม่นยักคิ้ว ยื่นแผ่นกระดาษมาให้สามสี่ใบ ส่วนใหญ่แล้วเป็นบิลที่ไม่ได้ใช้ บิลเซเว่น วัตสัน มีนามบัตรของคนอื่นที่ขีดฆ่าชื่อแล้วเขียนชื่อตัวเองแทนด้วย
“กูบอกแล้วว่าผู้หญิงแม่งชอบแบบมึง เอางี้ ไว้กูติววิธีหลีสาว แล้วไง วันนี้ทิปเยอะไหม”
“เยอะมาก แต่ไม่ต้องหารเหรอพี่”
“เฮ้ย เอาไปเลย พี่สิทธิ์แกว่าใครอยากได้ทิปดีก็บริการลูกค้าให้ถูกใจ จะได้แข่งกันขยัน เมื่อก่อนพอหารแล้วมีคนอู้ มึงก็เก็บ ๆ ไว้เถอะ เป็นทุนการศึกษา”
“แล้วทุนนมลูกพี่อะ”
“กูก็มีเจ้าประจำของกูโว้ย” พี่เม่นว่า หัวเราะไปด้วย มีกลิ่นบุหรี่เจือมากับลมหายใจ เช่นเดียวกับแอลกอฮอล์ ผมเองก็ถูกคะยั้นคะยอให้ดื่มไปหลายแก้วเหมือนกัน “ผู้ชายคนนั้นเหรอพี่มึง”
ผมพยักหน้า เราพากันเดินมาเรื่อย ๆ จนถึงประตูด้านหน้า พี่เม่นมีมอเตอร์ไซค์หนึ่งคัน เช่าบ้านพักอยู่ในซอยลึก ๆ หน่อยแต่เดินทางไม่ลำบาก
“กลับดี ๆ ล่ะ พรุ่งนี้เจอกัน”
ผมยกมือไหว้ ก่อนแยกกับเพื่อนร่วมงานมาหาคนที่ยืนสูบบุหรี่พิงกำแพงช้า ๆ
“คนอื่นล่ะครับ”
“กลับหมดแล้ว”
“พี่แคนมีอะไรหรือเปล่า ที่จริงค่อยคุยกันพรุ่งนี้ก็ได้นะ ไม่ง่วงเหรอ เมาหรือเปล่า”
“ไม่ได้ดื่ม” เขาว่า อัดควันบุหรี่เข้าปอดจนปลายมวนเป็นสีสว่างวาบก่อนทิ้งลงพื้น “เอารถมา ไม่ได้จะมากินเหล้าอยู่แล้ว มาเก็บศพไอ้พวกนั้น”
“อ้าว แล้ว...”
“ส่งมันขึ้นแท็กซี่หมดแล้ว มันเอาตัวรอดกันได้ แต่มึง...”
ผมเลิกคิ้ว พี่แคนห่วงอะไรผมวะ งานก็ไม่มีอะไรเสียหน่อย “เอากระเป๋ากับมือถือมานี่”
“ครับ?”
“ส่งมา”
ผมยอมยื่นของในกระเป๋าให้อีกฝ่ายในที่สุด เขาดึงผมเข้าหา ท้องฟ้าเริ่มคำราม เมื่อเงยหน้าขึ้นไปไม่เห็นแม้แต่แสงดาว เมฆก้อนใหญ่บดบังแสงนวลของดวงจันทร์ พี่แคนทำจมูกฟุดฟิดเหมือนหยั่งรู้ว่าฝนกำลังจะตกในอีกไม่กี่นาทีข้างหน้า
“เกาะแขนกูไปที่รถ”
“หา?”
“เหนื่อยไม่ใช่เหรอ” เขาถาม ทั้ง ๆ ที่ไม่ได้มอง เหนื่อยจริง ๆ เหนื่อยมากด้วย ผมไม่เคยทำงานหนักขนาดนี้ อย่างน้อยก็ไม่ใช่เตรียมร้านตั้งแต่หนึ่งทุ่มยันตีสาม พี่เม่นบอกว่าปกติแล้วจะมีคนคอยเปลี่ยนกะ งานไม่หนักมากขนาดนี้ แต่พอคนขาดทุกอย่างก็ตึงไปหมด พี่เม่นชินกับการทำงานแบบนี้ ส่วนผมพอเจอครั้งแรกทั้งหนักและนานเลยร้าวไปทั้งตัว
ท้องฟ้าร้องครืนอีกครั้ง บีเอ็มดับบลิวของพี่แคนเปิดแอร์จนเย็นฉ่ำ เมื่อทิ้งตัวลงไปบนเบาะนุ่ม ๆ พร้อมกับเพลงรอบดึกของคลื่นวิทยุบรรเลง ผมก็ผล็อยหลับลงลึกอย่างง่ายดาย
“...น....ไอ้ว่าน ถึงหอแล้ว”
เสียงทุ้มของชายหนุ่มดังขึ้นใกล้ ๆ ในความฝันอันมืดมิด ผมค่อย ๆ ปรือตาเปิดอย่างเกียจคร้าน ภาพข้างหน้าคือคางเบลอ ๆ มีเคราขึ้นเขียวครึ้ม สักพักเครานั้นก็ห่างออกไปเผยให้เห็นใบหน้าหล่อเหลาเต็มดวงของรุ่นพี่คนเก่ง พี่แคนตบที่แก้มผมเบา ๆ อีกหลายครั้ง กระทั่งภาพทุกอย่างชัดเจน ผมนั่งอยู่ในรถ ข้างนอกฝนลงเม็ดหนัก
“ถึงแล้ว”
“ถึงแล้วเหรอ กี่โมงแล้ว”
“ตีสามครึ่ง”
“พี่แคนกลับไง”
“ขับรถ” เขาว่า “แต่หลังจากคุยกับมึงเรียบร้อยก่อน”
“คุยอะไร ไว้ค่อยคุยได้ไหม ว่านง่วงมากเลยว่ะ เหนื่อย อื้อออ”
บิดขี้เกียจยาว ๆ อวดไปหนึ่งครั้ง ได้ยินเสียงกระดูกดังกร๊อบ พี่แคนยืดตัวกลับไปใช้ข้อศอกเท้ากับพวงมาลัย มองผมด้วยสายตาสงบนิ่ง “ไม่รอ พรุ่งนี้กว่าจะตื่นก็เย็น เดี๋ยวก็ออกไปทำงานอีก”
“รีบเหรอ”
“รีบ”
“รีบอะไร เงียบไปได้ตั้งหลายวัน โด่ว”
“ไม่ใช่เวลามาพูดเล่น จะคุยกันดี ๆ ก่อนไหม”
“ว่านง่วงโว้ย”
“อย่างอแง” เขาว่า “ใช่เรื่องไหมไปทำงานที่แบบนั้น สารร่างก็ไม่ไหว เรียนก็แย่ ทำไมทำอะไรไม่รู้จักตัวเองวะ”
“ก็หาคนสอนให้อยู่นี่ไง พี่แคนไม่สอนผม”
“เรียกแทนตัวเองว่าว่านเหมือนเมื่อกี้ซิ”
“อะไร” ผมเหลือบตามอง เมื่อกี้มันคำติดปากเวลาคุยกับแม่กับพี่ไผ่โว้ย “ไม่เอาอะ”
“ทำไมดื้อวะ”
“อย่าพูดเหมือนผมเป็นเด็ก ๆ ได้ปะ พี่แคนเป็นไร เมาเหรอ ง่วงเหรอ นอนนี่ไหม ขับรถไม่ไหวแล้วมั้ง”
“มีแปรงสีฟันใหม่สักอันไหมล่ะ”
“หา?”
“วันนี้มึงหาใส่กูสองรอบแล้ว” พี่แคนว่า ปลดล็อกประตู “ลง เดี๋ยวคืนนี้นอนด้วย”
“เฮ้ย ผมพูดเล่น”
“ไม่กลับแล้ว ดึก กว่าจะคุยกันรู้เรื่องอีก”
“แต่-“ เสียงนั้นกลืนหายไปเมื่อดวงตาสีดำสนิทของอีกฝ่ายจับจ้องมา เปลี่ยนเป็นอ้อมแอ้มอยู่ในลำคอ “ก็ได้”
ผมเปิดประตู วิ่งตากฝนจากลานจอดรถหอพักนำไปก่อน พี่แคนตามมาติด ๆ ระยะทางไม่ถึงห้าเมตร แต่ฝนลงหนักแบบนี้พาลเอาเสื้อผ้าเปียกกันทั้งคู่
“บอกไว้ก่อนนะโว้ย เสื้อผ้าผมมีแต่ไซส์ผม ไม่ให้ยืมบ็อกเซอร์กับกางเกงใน”
“ใครมันจะยืมวะ” เขาว่า “รีบ ๆ กดลิฟต์ดิ อยากหนาวตายหรือไง”
“พี่มาขอนอนห้องผมนะ อย่าสั่งเด้”
“มึงขอให้กูติวหนังสือให้ไม่ใช่หรือไง กวนตีนอีกเดี๋ยวจะโดน” พอเจอย้อนงี้เงียบเลยครับ กริบเลย อยากให้สอนนะ แต่ตอนนี้เหนื่อย อยากนอนมากกว่า ลิฟต์พาเรามาถึงชั้นที่ผมอยู่ เยื้องจากลิฟต์นิดเดียวเป็นห้องพัก ไอ้โต๋เคยมาไม่กี่ครั้ง ที่เหลือก็ไม่มีใครมาอีก เพราะฉะนั้นไม่ต้องพูดถึงความโสโครก ไม่จำเป็นไม่อยากให้ใครเห็นสภาพเลยไอ้ฉิบหาย
“นี่ห้องมึงรึรังหนู โวะ ซองมาม่าตั้งแต่เมื่อไรวะ”
“มาห้องคนอื่นอย่าเสียมารยาทเด้”
“โสโครก”
“ห้องผม” อย่าเสือกครับพี่หงวย พี่ควรจะสำนึกที่จะได้นอนบนเตียงนอนครึ่งหนึ่งของผมด้วยซ้ำ “ผมนอนเลยนะ พรุ่งนี้ค่อยตื่นมาคุย”
“อาบน้ำ”
“เหนื่อย ไม่มีแรงจะเถียง ไม่มีแรงอาบด้วย”
“กูอาบให้ไหม” มันพูดหน้านิ่ง แต่ไม่ไหวแล้วโว้ยยย
“พี่รับไม่ได้พี่ก็กลับไปเลย ผมจะนอน อย่าเรื่องมากได้ปะ ใคร ๆ เขาก็ไม่อาบน้ำนอนทั้งนั้น”
“ไม่เหนียวตัวบ้างเหรอวะ เหนื่อยมาทั้งวัน แล้วเปียกอีกต่างหาก เดี๋ยวก็ไม่สบาย”
“พี่ก็รู้ว่าผมเหนื่อย เลิกวุ่นวายทีเหอะ ผมอยากนอน ผมจะนอน”
ว่าพลางถอดรองเท้าแล้วพุ่งหลาวลงบนเตียง ไอ้พี่แคนถอนหายใจ วางของไว้บนพื้นที่อันเล็กน้อยหน้ากระจก “งั้นลุกขึ้นมา ชูแขนขึ้น”
มันเปิดตู้ผม หยิบเสื้อสักตัวที่แขวนในตู้มาให้ ผมถูกดึงให้ลุกนั่ง สุดท้ายก็ได้เสื้อตัวใหม่มาสวมแทนเสื้อยืดย้วย ๆ ฉ่ำน้ำ ส่วนกางเกงก็ถูกปลดตะขอถอดทิ้งไว้เหลือแค่บ็อกเซอร์ติดตัว
“ยืมผ้าเข็ดตัวกับเสื้อผ้านะ”
“อือ จะทำอะไรก็ทำเหอะ”
“มึงนี่นะ” เสียงสุดท้ายพูดด้วยความเอือมระอา ผมรู้ พี่ไผ่ก็ชอบพูดเสียงแบบนี้กับผม แต่ที่ไม่เหมือนกับพี่ไผ่คือพี่แคนยื่นมือมายีหัวผมแล้วกดลงไปบนหมอนอีกทีก่อนเสียงปิดประตูห้องน้ำจะดังขึ้น และผมก็ปล่อยสติให้หลุดลอยไปกับความเพลียที่เข้ารุมเร้าทั้งสรรพางค์กาย
เที่ยงวันถัดมา เสียงของเครื่องดูดฝุ่นดังขึ้นรบกวนการพักผ่อนอันสงบเงียบของผม เมื่อปรือตาเปิดก็เห็นพี่แคนใส่กางเกงขาสั้น แบบสั้นเกินวิสัยผู้ชายทั่วไป ไม่สวมเสื้อจัดการกับห้องนอนสุดแสนจะรุงรังของผมเพียงลำพัง ด้านนอกมีเสื้อผ้าที่ซักตากแขวนไว้เต็มระเบียง ไม่ใช่ผม ไม่ใช่แน่ ดังนั้นก็หมายถึงอาคันตุกะนี่แหละที่จัดการทุกอย่างให้เรียบร้อย
“ตื่นแล้วเหรอ”
“พี่ทำไร”
“โทษทีว่ะ เห็นแล้วทนไม่ไหว กางเกงมึงเห็ดจะขึ้นอยู่แล้ว”
“ไม่เป็นไร” ผมว่า “ขอบคุณต่างหาก”
พี่แคนไม่ตอบ โน้มตัวลงแหย่หัวดูดไปตามซอกหลังตู้เสื้อผ้า ผมบิดตัว ได้ยินเสียงของกล้ามเนื้อปริแตก กระดูกลั่น ก่อนใบหน้าจะเหยเกตามความเมื่อยล้าโดยเฉพาะช่วงขา พี่แคนจัดการทำความสะอาดเสร็จพอดี ม้วนสายเครื่องดูดฝุ่นกลับเข้าที่ ใช้ผ้าเช็ดตัวผืนเล็กซับเหงื่อที่ไหล่จนชุ่มทั่วกล้ามเนื้อทั้งหน้าและหลัง
“วันนี้กูทำให้ วันหลังอย่าให้เห็นสกปรกอีก”
“พี่ทำความสะอาดเป็นด้วยเหรอ นึกว่าจะคุณหนูอีก”
“ที่จริงที่บ้านก็มีพ่อบ้าน แต่ไม่อยากให้มาวุ่นวายในห้องเลยจัดการเอง มึงเถอะ ไม่มีคนใช้แท้ ๆ ยังเสือกซกมก”
ผมหัวเราะ ไม่ได้รู้สึกผิด สักพักผ้าขนหนูเหม็นเหงื่อก็ถูกโยนมาโปะบนหน้า “แหวะ”
“ไม่ต้องมาแหวะเลย กูอาบน้ำสองรอบแล้ว มีแต่มึง ไอ้เน่า ไปอาบน้ำอาบท่า เดี๋ยวออกไปข้างนอก”
“ไปไหน ผมเมื่อยมาก” ว่าด้วยเสียงกระเง้ากระงอดทิ้งตัวลงนอนบนเตียงอีกครั้ง “พี่แคนปล่อยผมไปเถอะ อย่าฆ่าผมเลย”
“จะพาไปนวด”
“ตีหม้อเหรอ” เด้งตัวขึ้นพรวดเลยครับ พี่แคนหัวเราะหึในลำคอก่อนทำลายฝันผม “นวดแผนไทย เดี้ยงเป็นหมาอัดปี๊บแบบนี้ยังมีหน้าทำอย่างอื่นอีกเหรอเอ๋อ ไปอาบน้ำอาบท่า เดี๋ยวกูพักให้เหงื่อแห้งก่อน หิวแล้วด้วย”
ว่านหวานหวาน @Wannwannwannn เมื่อสักครู่
ผิดที่ไว้ใจ
ผิดครับ ความผิดของผมเองที่ไว้ใจไปนวดกับไอ้พี่แคน กลับมาจากหมาอัดปี๊บกลายเป็นหมาจุกระป๋อง เละเทะแออัดยิ่งกว่าปี๊บสิบเท่าตัว ผมรู้สึกได้ถึงความเหลวเป๋วของมวลร่าง จะลุกก็โอย จะนั่งก็โอย ราวกับเพิ่มอายุตัวเองเป็นหลายสิบ ปีภายในเวลาไม่กี่ชั่วโมง
พี่แคนนั่งยิ้มกับโทรศัพท์ กระดิกเท้ายิก ๆ เหลือบตาขึ้นมองผมแล้วยกมุมปากขึ้นกว่าเดิมนิดหน่อย ส่วนผมก็ได้แต่ทำหน้าบูดเป็นตูดลิง ร้าวระบมระทมจิตเหลือเกิน
“ไม่ไหวเลยสิ”
พูดไม่ออก นอนคว่ำหน้ากับที่นอน ไถทวิตไปเรื่อย ไอ้คุณแมวดำหายไปเลยแฮะ ว่าจะถามสักหน่อยว่าเมื่อคืนเป็นยังไงบ้าง ก่อนออกไปทำงานมันก็บอกว่าจะไปดื่มเหมือนกัน กริบแบบนี้สงสัยแฮงค์ชัวร์
“โทรไปบอกพี่ที่ร้านสิว่าจะไม่เข้าไปแล้ว”
คนพูดหยิบโทรศัพท์ตัวเองขึ้นมาเล่นบ้าง เอาลิ้นดุนกระพุ้งแก้มกวน ๆ และยังคงกระดิกเท้าต่อ จงใจกวนประสาทผมชัด ๆ
“ทำงั้นได้ไง พี่เม่นก็ไม่มีคนช่วยดิ”
“เรื่องของมัน”
“พี่แคนไม่เห็นใจคนอื่นเลยอะ”
“เอาตัวมึงให้รอดก่อนเห็นใจใคร” คู่สนทนาพูดเสียงเข้ม โยนมือถือลงเฉียดตรงที่ผมนอนไปนิดเดียว “จะไปทำงานหรือให้กูสอน ไอ้เกรดกาก ๆ ของมึงจะได้ขยับขึ้นมาบ้าง นึกถึงหน้าพ่อหน้าแม่หน่อยสิวะ”
“ก็นึก แต่ทำแบบนี้ไม่ได้ พี่อย่าเอาแต่ใจดิ”
“กูไม่ได้เอาแต่ใจ ก็ให้เลือกเอาสักอย่าง ไอ้กุ๊ยนั่น กับแม่ที่ส่งมึงเรียน”
ผมขบริมฝีปากเข้าหากันแน่น ได้ยินแบบนี้ก็ทั้งโมโหทั้งเสียใจ “ผมแค่รับปากเขาไปแล้ว ไม่อยากให้ใครมาเดือดร้อนเพราะตัวเอง ถ้าผมไม่ตกลงกับพี่กรีนตั้งแต่แรกเขาอาจจะหาคนอื่นมาทำแทนก็ได้”
“แล้วทำไมตอนตัดสินใจไม่คิดดี ๆ”
“พี่เลิกด่าผมสักทีได้ไหมวะ”
ผมลุกขึ้นมา อาการเหนื่อยล้าระบมเมื่อครู่มลายหายไปเมื่อโมโหถึงที่สุด คว้าคอเสื้อรุ่นพี่ที่นั่งอยู่บนเก้าอี้ แต่เพียงแค่อีกฝ่ายเตะข้อพับขาก็กลายเป็นผมที่ร่วงลงบนตักแข็ง ๆ อีกฝ่ายได้อย่างง่ายดาย พี่แคนล็อกแขนผมไพล่หลังเสียงร้องโอดโอยดังขึ้นแทบจะในทันที
“เจ็บนะโว้ย!”
“ไม่เก๋าก็อย่ากร่าง”
“ปล่อยสิวะ!”
“ฟัง!”
เสียงทุ้มพูดกระชับ ผมนิ่งเงียบไปแต่ยังซี้ดปากเพราะแขนที่ถูกมัดรวมกันไว้ด้วยมือข้างเดียวด้านหลัง ลมหายใจผ่อนเข้าออกเพื่อระงับอารมณ์ ขณะที่อีกฝ่ายกลับทำเหมือนทุกอย่างสามารถอยู่ในการควบคุมได้อย่างง่ายดาย
“โทรไปคุยกับเจ้าของร้านว่ามีปัญหากับที่บ้าน ทำต่อไม่ได้แล้ว แต่จะไปช่วยคืนนี้อีกคืน”
ผมนิ่วหน้าเมื่อพี่แคนออกแรงบีบที่ข้อมือหนักขึ้น
“ตกลงไหม”
“คะ...ครับ”
“ก็แค่เนี้ย” ว่าพลางคลายแรงที่จับออก ผมสะบัดมือทั้งสองข้าง เดินไปนั่งบนเตียงด้วยสีหน้าไม่สู้ดีเหมือนเก่า ผู้ร้ายขยับเดินตามมา นั่งคุกเข่าแล้วดึงมือผมไปนวดตามรอยแดงเบา ๆ
“ทีหลังอย่าดื้อ เข้าใจไหม”
“นี่ถ้าว่านไม่มีพ่อ คงคิดว่าพี่เป็นพ่อไปแล้ว”
“น่ารักแล้ว”
“ครับ?”
“เรียกแทนตัวเองว่าว่านน่ะ” ดวงตาคมหลุบมองที่ข้อมือขณะที่เอ่ยประโยคนั้น จู่ ๆ ผมก็รู้สึกร้อนขึ้นมาบนหน้า ชักมือกลับมาสะบัดต่อ
“ไม่นวดแล้ว เดี๋ยวก็ระบมกว่าเก่า”
“งั้นก็นอนไป ต้องไปร้านกี่โมงเดี๋ยวปลุก”
“พี่แคนไม่กลับบ้านกลับช่องเหรอวะ”
“รอรับเด็กดื้อจากร้านก่อนค่อยกลับ” เขาว่า เหลือบตามองผม “แล้วเมื่อไรจะโทรไปบอกเจ้าของร้าน”
“ครับ ๆ โทรแล้ว ๆ” ปีนไปหยิบมือถือแทบไม่ทัน กำลังจะกดโทรหาพี่กรีนก็เหลือบตามองคนสั่งเสียก่อน “พี่แคน ถ้าผมไม่ทำงานแล้วพี่จะติวให้ผมจริงนะ”
“เออ”
“ขออะไรอีกอย่างได้ป่าว”
เขาจิ๊ปาก แสดงออกชัดเจนว่าเริ่มหงุดหงิด “ถ้าผมแทนตัวว่าว่าน พี่จะเรียกแทนตัวเองอย่างอื่นที่ไม่ใช่กูมึงได้ไหม”
คู่สนทนาจ้องหน้าผม เรามองหน้ากัน นิ่งเงียบ ไม่สั่นไหว ไม่มีใครเป็นฝ่ายขยับตัวก่อน ความรู้สึกประดักประเดิดบางอย่างก่อเกิดขึ้นในใจ
“ผม...ผมว่าเวลาพี่พูดกูมึงมันน่ากลัว”
“น่ากลัว?”
“พี่ชายผมก็ไม่พูดกูมึง”
“ไร้สาระ”
ก็ใจดำตามประสาแคนแคน ผมไม่เคยต่อรองอะไรได้เลย ทุกอย่างเป็นความต้องการของพี่แคนทั้งนั้น ไม่ว่าจะเรื่องเรียน เรื่องงาน ขนาดเรื่องเรียกแทนตัวเองเพราะ ๆ ยังไม่ได้ เซ็งนิด ๆ แต่ไม่ถึงกับขั้นงอแง ผมโทรไปหาพี่กรีน หลบออกมาคุยที่ระเบียง ไอ้ฮิตเลอร์นั่งกางขา เท้าข้อศอกไว้ที่เข่า ยกมือขึ้นประสานตรงหน้า ตาคมจ้องผม ดวงตาสีดำขลับขยับไหวทุกทีที่ผมเดินไปเดินมาบนระเบียง
“เรียบร้อยแล้ว”
กลับเข้ามาอีกครั้งก็บอกมัน สีหน้าพี่แคนคลายความตึงเครียดลงนิดหน่อย เขาตบหมอน คล้ายสั่งให้นอนพัก ผมล้มตัวลงแต่โดยดี ร่างกายยังปวกเปียก ไร้แรงต้านทาน พักเดียวมันก็ผล็อยหลับไปตามความอ่อนล้าของร่างกาย
“ว่าน มึงเป็นเกย์เหรอวะ”
ที่ร้านวันนี้คึกคัก แต่น้อยกว่าเมื่อวาน ผมมีโอกาสได้พักมาช่วยพี่เม่นเตรียมเหล้าบ้างก่อนอีกฝ่ายจะเปิดคำถามดาเมจรุนแรง ผมทำหน้าแหยง ไม่ได้รังเกียจ แต่ก็อดรู้สึกแปลก ๆ กับคำถามแบบนี้ไม่ได้ มันไม่เหมือนเวลาไอ้โต๋แซวผมขำ ๆ เลยสักนิด
“นี่ถามจริงจังหรือแกล้งครับ”
“ถามจริงดิวะ ก็เห็นพี่สิทธิ์บอกมึงมีปัญหากับที่บ้าน เท่าที่เห็นคนมองตาขวางก็มีแต่ไอ้นั่น”
พี่เม่นใช้คางชี้ไปโต๊ะมุมสุดที่มีคนนั่งคนเดียว สั่งเบียร์มาตั้งแต่หัวค่ำ ดื่มไปไม่ถึงครึ่ง น้ำแข็งละลายไปสองกระแป๋งแล้วก็ยังนั่งหล่อ ๆ ฟังเพลงอยู่คนเดียว
“แล้วเกี่ยวอะไรกับที่พี่สงสัยว่าผมเป็นเกย์วะ”
“ก็นั่นไม่ใช่ผัวมึงเรอะ”
เหออออ ผมสะบัดหน้าพรืด ใช่ก็แย่แล้ว “เป็นรุ่นพี่เฉย ๆ ผมขอให้เขาช่วยติวหนังสือให้ แต่เขาไม่ชอบใจอะ เกรดผมห่วยแล้วมาทำงานแบบนี้ มันเหมือนกับผมเหยาะแหยะทั้ง ๆ ที่ขอให้เขาช่วยติวมั้ง”
“เลยต้องมานั่งเฝ้า?”
“ก็...” ผมตอบไม่ได้เลยคราวนี้ มันก็แปลกจริง ๆ แหละ แต่ผมก็ไม่ได้อึดอัดที่ถูกจับตามองแบบนี้ ดีเสียอีกมีคนเป็นห่วง รอรับกลับบ้านด้วย สบ๊ายสบาย
“มันจ้องจะฟันมึงชัวร์”
“ไม่หรอก” เถียงสุดใจ “ผมไม่ใช่เกย์นะพี่”
“แต่ไม่ได้หมายความว่าไอ้นั่นมันจะชายแท้นี่หว่า กูเห็นหนุ่ม ๆ หน้าตากะลิ้มกะเหลี่ยไปขอมันชนแก้วตั้งหลายคน ไอ้ว่าน ของแบบนี้ถ้ามันไม่รู้กันใครมันจะกล้ายุ่งวะ ไอ้หล่อนั่นก็หน้าอย่างกับยักษ์”
“ผีเห็นผี ว่างั้น”
พี่เม่นพยักหน้า ตักน้ำแข็งใส่ถัง
“งั้นพี่ก็เป็น...”
“ลามปามแล้วไอ้เตี้ย เอ้า เอานี่ไป โต๊ะ 9”
ผมโดนยัดถังน้ำแข็งใส่มือพร้อมโซดาอีกสามขวด หัวเราะไปกับหน้ามุ่ย ๆ ของพี่เม่น ท่าทางเป็นคนคิดมาก เหลือบไปมองตัวคนโดนนินทา มันยังนั่งเปลี่ยว ๆ คนเดียวเหมือนเดิม เพิ่มเติมคือสาวสวยสุดเซ็กซี่ถือแก้วเครื่องดื่มมาชนด้วย ไม่แปลกเลยครับ ดึงดูดเสียขนาดนั้น แถมยังมาคนเดียวอีก ถ้าไม่ติดว่ามาเฝ้าผมนะ คืนนี้คงมีได้มีเสียกันแหง สาวเจ้าอกสะบึมอย่างนี้ ของจริงด้วยครับ ดูเหลว ๆ ไม่กลมเท่าไร
“ชอบเพื่อนพี่เหรอ”
เสียงใสถามขึ้นผมยกถังน้ำแข็งวางบนโต๊ะ จู่ ๆ มือขาวก็วางบนบ่า เสียงหัวเราะดังคิกคัก โต๊ะนี้หญิงล้วน ดูแรง ๆ กันทุกคนเสียด้วย
“ขอเบอร์ผู้ชายคนนั้นมาให้พี่หน่อยสิ เดี๋ยวพี่ให้เบอร์มัน”
“เอ๊ะ? แต่พี่ผู้หญิงคนนั้นกำลังขออยู่นี่ครับ”
“พนันกันอยู่ว่าใครจะได้เบอร์ก่อน น่า นะ ช่วยหน่อย”
ยังไม่ทันจะได้ตอบ ข้อศอกผมก็ถูกรั้งจนเซไปอีกฝั่ง คนที่ถูกพูดถึงยืนประชิดตัว มองเลยศีรษะผมไปยังกลุ่มสาว ๆ “มีปัญหาอะไรกันหรือเปล่า”
“อุ้ย เปล่าค่ะ ชวนน้องเขาคุยเฉย ๆ หน้าตาน่ารักดี เอ๊ะ ใช่น้องเดือนวิศวะปีที่แล้วหรือเปล่า”
“จำผมได้ด้วยเหรอ”
“ตอนแรกก็ไม่แน่ใจหรอก พี่เป็นพี่เลี้ยงช่วยดูเรื่องประกวดเดือนของปาล์มน่ะ ปาล์ม บริหาร ปีเดียวกับเรา”
อ๋อ ไอ้ก้ามปูนั่น ผมพยักหน้าหงึกหงัก ก่อนจะเซไปข้างหลังอีกรอบเมื่อถูกพี่แคนดึง “ไปทำงานได้แล้ว มัวแต่อู้ เดี๋ยวก็เลิกดึก”
“จริง ๆ ก็น่าจะรู้จักกันไว้เนอะ เราชื่อพราว อยู่บริหารกัน นี่แคนใช่ป่าว”
“กลับโต๊ะแล้ว มึงก็รีบทำงาน อย่ามัวแต่แรด”
ผลักหัวผมหนึ่งทีแล้วก็เดินหนีไปเลย ไม่ตอบคำถามสาว ๆ สักคน ผมก็ได้แต่ยิ้มแหย ๆ เลี่ยงมาช่วยพี่เม่นต่อ โต๊ะพี่แคนยังมีสมาชิกใหม่ไปทักทายเรื่อย ๆ แต่เจ้าตัวกลับทำหน้าไม่รับแขกตั้งแต่เริ่มยันผมเลิกงานเหมือนเดิม
“ที่จริงพี่ไม่น่ามานั่งรอผมแบบนี้”
หลังเอ่ยคำอำลากับพี่เม่นและรับปากว่าจะแวะมาหาบ่อย ๆ ก็เดินกลับพร้อมพี่แคน ชายหนุ่มร่างสูงอ้าปากหาวหวอด เอาเป้ผมไปถือเหมือนเคย
“ไม่มาเฝ้าเดี๋ยวก็แรดใจแตกกว่านี้”
“ใจแตกบ้าอะไรของพี่วะ”
“เห็นสาว ๆ ไม่ได้เลยนะมึงน่ะ เอาเรื่องเรียนให้รอดก่อนเถอะ”
“มันเรื่องธรรมชาติปะ พี่นั่นแหละ บ้าเรียนก็อย่ามาบังคับคนอื่นดิ” ผมเถียงในลำคอ ไม่กล้าพูดดัง กลัวโดนหลังแหวน “อีกอย่าง รู้จักคนไว้เยอะ ๆ ไม่เห็นจะมีอะไรไม่ดี”
“คนในร้านเหล้ามันไว้ใจได้ที่ไหน”
“พี่คิดมาก”
“กูเกิดก่อนมึง ไอ้ว่าน”
“เมื่อไรจะเลิกพูดมึงกูเสียทีวะ ผมไม่ชอบเลย”
“ทีกับไอ้โต๋ยังพูด”
“มันไม่เหมือนกัน แต่ช่างเถอะ” พูดไปก็ไม่ได้อะไรขึ้นมา พี่แคนเอาแต่ใจตัวเองจะตาย ผมเดินเงียบ ๆ เงยหน้ามองฟ้าเห็นดาวดวงเดียวแล้วถอนหายใจทิ้ง พี่แคนตบหัวกลับมาให้มองทาง ผมเลยก้มลง เห็นเงาของผมกับรุ่นพี่เดินคู่กันบนถนนคอนกรีต ความสูงห่างกันประมาณสิบเซนติเมตร พอถูกไฟสีเหลืองนวลจากเสาไฟฟ้าสาดลงมากลับดูแตกต่างกันชัดเจน พี่แคนเอามือวางบนบ่า เกิดความเงียบระหว่างเรา เสียงของรองเท้าเมื่อเหยียบกระทบพื้นแข็ง ๆ ความรู้สึกบางอย่างเกิดขึ้น อธิบายไม่ถูก รู้แค่ว่ามันดีที่มีคนอยู่ด้วยตอนนี้
“เหนื่อยล่ะสิ เงียบเชียว”
“ผมไม่อาบน้ำนอนนะ”
“เรื่องของมึง”
“พี่ไม่รังเกียจผมเหรอ นอนห้องผมป่าวคืนนี้”
“ใครจะถ่อกลับบ้านให้พ่อด่าเอาป่านนี้วะ”
ผมพยักหน้า มองตรงไปบนถนนด้านหน้า อีกไม่กี่ร้อยเมตรก็ถึงที่พัก รู้สึกอยากให้ถนนยาวกว่านี้อีกหน่อยจัง
TBC
ด่ามันอีกค่ะพี่แคน นังว่านมันแรดค่ะ มันร้าย!
พี่แคนนี่เริ่มชัดเรื่อย ๆ ในสายตาคนอ่านแล้วเนอะ ส่วนในสายตาว่านก็......................................
ค่ะ
รู้กัน
เจอกันพุธหน้าเหมือนเดิม ช่วงนี้งานยุ่งม้ากมาก ดีที่แอบมีสต๊อกตอนนี้ไว้หน่อย แง
ใครจองโอบตะวันไป อย่าลืมไปตรวจสอบรายชื่อจากลิงค์ที่หน้าเพจนะคะ ไม่มีชื่อไม่พิมพ์เล่มแถมเผื่อนะเออ
ไหนกอดหน่อย คริ
#candynovel
-
ว่าน นิสัย ความคิด การกระทำ เด็กมาก
พี่หงวยคงต้องเหนื่อยจะมีเมียเด็กดื้อ
-
นังน้องว่านแรดมั้ยตอนนี้ไม่แน่ใจ
แต่อิพี่แคนนี่ร้ายจริง คอนเฟิร์มมมมม :m26:
-
ทำไมนังว่านโง่อย่างงี้คะ 5555555555555555555555555 #ขรรม
พี่แคนนี่บับว่าแค่ว่าที่ปั๋วนะคะ ยังโหด ดุ เหี้ยม ขนาดนี้ ไม่อยากจะคิดถึงอนาคตว่าจะขนาดไหน
กำหนดลมหายใจเข้าออกด้วยเลยมั้ย :katai2-1:
-
อุต๊ะ !!! มีนั่งเฝ้าจ้าาาาาาาา :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
-
หวงแรง!
-
ตอนนี้พี่แคนชัดเจนมาก หวงน้องมาก มีการมาเฝ้าด้วย ><
งือออ มีชมเค้าน่ารักอีกกก ว่านแทนตัวเองด้วยชื่อก็น่ารักพี่แคนหลงตายเลย ว๊ายๆ
เด็กมันน่าเอ็นดูอะเนาะพี่เนาะ 5555555
-
นังว่านมันซื่อเหลือเกิน :katai1:
-
พี่แคนหวงหนักมาก :mew4:
-
งื้ออออออออออ :ling1:
อยากมีแฟนดุแบบพี่แคนข่าาาาา
แอร้ยยยยยย กรี้ด :hao7:
นังน้องว่านนี่ไม่รู้ไรเลยนะ โง่หรือโง่ลูกเอ้ยยยย
เขาแสดงออกชัดขนาดนี้
พี่แคนหวงแรงมากกกก :katai2-1:
-
นังว่านอิเด็กน้อยยยยยยยย ไม่ได้ใส่ใจอันตรายรอบตัวเล้ย เนี่ย พี่หงวยได้มาคุมเอง
ปล.รู้สึกว่าน้องว่านจะสกปรกเกินไปแบบเกินไป555555 ซกมกสุดค่ะลูกก
-
พี่แคนนนนน เนียนกว่าตูดเด็กอีกนะคะ
แทรกซึมทุกรูขุมขนเลยนะ อะโหว
สั่งอย่างกับพ่อ ว่านนี่ก็ยอมเขาจัง
ว่านนี่ชอบแคนชัร์ๆ แต่แค่ไม่รู้ว่าตัวเองชอบแบบไหน
พี่แคนนี่คงไม่ต้องพูด = =
-
อู้หู อู้หูวววววว นี่พี่หรือพ่อกันคะพี่หงวยย
ขนาดยังไม่เป็นแฟนกัรยังชัดเจนขนาดนี้ . . 5555
สู้ค่ะ แสดงออกเยอะๆ น้องว่านจะได้สะกิดใจบ้างสักที
o13
-
นังว่านมันโง่ ฮือออออ
-
คนอ่านคิดไปไกลแล้วน้องว่าน
-
จริงๆการกระทำของพี่แคนเนี่ยถ้าไม่ใช่ว่าน ป่านนี้คงได้กันไปแล้ว :z3:
-
ว่านแกนี้แรดจริง :hao7: พี่แคนร้าย o13
-
จ้าาาาาาา เฝ้าเช้าเฝ้าเย็นงี้ พี่หงวยไม่ธรรมดาแล้วล่ะ :katai2-1:
อิว่านก็บื๊อบื้อเนาะ 55555 :laugh:
-
พี่แคนคนซึนหวงน้องว่านหล่ะสิ o13 o13 :laugh: :laugh:
-
ว่าน นี่นายโง่หรือโง่?
ถ้าพี่แคนต้องช้ดเจนกว่านี้ก็เหลือแค่จ้บแกกดแล้ว!
-
ว่านนี้ก็ยังไม่รู้สึกซักทีว่าพี่แคนรู้สึกยังไงกับตัวเอง
พี่แคนน่ารักอะ คอยดูแล เป็นห่วงเป็นใย
-
โอ้ยยยยยย ว่าน พี่เค้าตามเฝ้ารับส่งขนาดนี้ แกยังไม่รู้ตัวอีกเรอะ เหนื่อยใจแทนพี่แคนจริงๆ
-
ว่านนี่โคตรเด็กหรือไม่คิดมากกันแน่ เพื่อนก็บอก พี่ก็บอก รอให้ผัวโหดแกจับกดรึไงถึงรู้ตัวอ่ะ
-
น้องว่านคนซื่อบื้อ พี่แคนเค้าบอกมานั่งเฝ้าน้องก็ยังไม่สะกิดใจ :ling2:
-
น้องว่านนี่ช่างไม่รุ้อะไรบ้างเล้ยยยยยย พี่แคนนี่ก้แอบหวงน้องนะ มานั่งเฝ้าไม่ห่าง
-
หมาจุกระป๋อง..... *ขำแรงงง 5555
ว่านนี่มันว่านจริงๆ
-
นี่ซื้อ(บื้อ)หรือโง่คะว่านนนนน
-
ปิดท้ายได้แรดมากน้องว่าน 5555
-
คนอื่นเค้ามองไปยันไหนๆว่านว่านก็ยังไม่เข้าใจอะไรเหมือนเดิม
พี่แคนชัดเจนแล้วสินะมาตามเฝ้าตามดูแลขนาดนี้ แม้เด็กมันจะดื้อไปหน่อยก็เถอะ
แต่ก็ยอมน้องมันหน่อยสิน้องอุตส่าห์จะแทนตัวเองว่าว่านแล้วแค่แลกกับการเลิกพูดกูมึงเอง หรือกลัวเด็กมันได้ใจ
ชอบเรื่องนี้มากจริงๆ
:กอด1:
-
หนูว่านผู้ใสซื่อ :laugh: นางโง่จริงๆ
-
เรารู้นะว่าพี่แคนเกือบเผลอเรียกว่านว่าน้องว่านตอนปลุกให้ลงจากรถน่ะ 55555555
-
น่อวววว พี่แคนออกจะชัดเจนนะน้องว่าน 555555
-
พี่แคนน่าร้ากกกที่ซู๊ดดดด น้องว่านก็เริ่มตกหลุมไม่รู้ตัว
-
ถ้าไม่อยากให้พี่แคนใช้กูมึง แล้วจะให้ใช้อะไรล่ะน้องว่าน :hao3:
พี่แคนนี่ก็เนียน ไม่มีสะดุดดีจริงๆ ตามรับส่งดูแลว่านตลอด โดยที่น้องมันไม่สะกิดใจเลยแม้แต่นิดเดียว :katai2-1:
-
พี่แคนชัดเจนมากกกก แต่ว่านมันเอ๋อเอง :m20:
-
ว่านเริ่มจะหวั่นไหวแล้วสินะ
:o8:
-
โอ้ยๆ ป๋ามันร้ายยยย. โคตรรหลงเด็ก ส่วนอิเด็กก็แบ้วเกิน ไม่รู่ว่าซื่อหรือโซ่.
-
ที่พี่แคนไม่กล้าพูดเพราะๆ กับน้องว่านนี่เป็นเพราะว่าเขินหรือเปล่าน้า~~ :-[
-
พี่แคนคะ ถ้าจีบนุ้งว่านจริง นี่งานหนักนะคะ คิดใหม่ นุ้งว่านมีไรดีบ้าง ซื้อ สมองน้อย แรด ก๊ากกกกกก #ทีมพี่แคน
-
ปากแข็งชะมัด :laugh:
-
อื้อหือออ ถึงกับตามเฝ้า :katai2-1:
-
โอ้ยยยย อิจฉา ๆ น้องว่าน :ling1: อยากได้แบบพี่แคนสักคน
น้องว่านเอ้ย คนเขาดูแลเอาใจใส่ ทำให้ขนาดนี้ เมื่อไหร่จะรู้ตัวว่าถูกจีบอยู่
สงสัย ต้องให้น้องว่านลัลล้า จนพี่แคนหึงโหดแน่เลย ถึงจะรู้ตัวได้อ่ะ อิอิ
น่ารักมากมาย ตอนนี้พี่แคน ขึ้นแท่นพระเอกในดวงใจแล้วววว :m3:
แต่จะให้ดีกว่านี้ เลิกพูดกูมึง กับน้องว่าน อย่างที่น้องว่านขอ จะยิ่งดีกว่านี้นะพี่แคน
เดาว่า อีกไม่นาน พี่แคนน่าจะยอมนะ แต่ต้องใช้เวลาหน่อย ก็มันไม่ชินอ่ะเนอะ
-
ว่านน่ารัก ยังไม่รู้ตัวก็ดีนะ เพราะไม่อยากให้ว่านไปวิ่งตามหึงตามหวงพี่แคนเท่าไร
ส่วนพี่แคน โคตรชัดเจนเลยจ้า เทียวรับเทียวส่ง ถือกระเป๋า ขอนอนด้วย ทำความสะอาด จัดการทุกอย่างให้ว่านทุกภาคส่วน555555 ทุกอย่างคือนิยามคำว่า พ่อ หรือคำว่า (ว่าที่)ปั๋ว ชัดๆ น่าร๊ากกกก ไม่สนใจใครเลยนอกจากว่าน ^_^
-
ว่านซื่อไปม้ายยย นี่อีกนิดพี่แคนมันก็จับกดได้แล้วนะเนี่ย 5555 พี่แคนรุกเร็วเฟร่อ รุกอีกๆๆ ว่านมันซื่อเกิ๊น
-
หึงเขา หวงเขาก็บอก!! ว่าเด็กมันแรดทำไม แค่เขวหน่อยเดียว :hao6:
-
ว่านซกมก พี่แคนขาโหด 5555
-
นังหวานนน เอ้ยว่าน อิอิ ซื่อบื้อว่ะ แต่พี่ชอบบบ พี่แคนไม่ต้องกังวล ลิมิเต็ดแบบว่านน่ะยกให้พี่เลย
พี่แคนพูดเพราะๆกะน้องหน่อยนะเด็กมันว๊อนท์
มันจะได้มุ้งมิ้งกับพี่ะเยอะๆไง
-
พี่แคนน่ารักกกกกก :-[
-
พี่แคนชัดมาก คมชัดประดุดไฮเดฟ แต่ว่านก็ยังไม่รู้ ไม่แปลกที่เกรดร่อแร่ 5555555555
-
อื้ิอหือออออ ว่านเอ๊ยยยยย ร้ายนะเรา
มีผู้มาเฝ้าถึงที่ นี่ขนาดไม่ได้เป็นอะไรกัน
ถ้าวันไหนได้เขาขึ้นมาอีพี่แคนจะกลายเป็นอะไรคะ
ดุกว่าหมาแน่นอน คอนเฟิร์ม
-
พี่แคนดูเป็นสามีที่ดีมากเลยอ่ะ
ดูแลน้องว่านดี๊ดีเนอะ :-[
ว่าน้องมันอีกเยอะๆนะพี่ น้องมันจะได้ไม่ไปแรดอ่อยใครเขา
-
โอ้ยนังว่าน เเลดูน่าสงสาร คือเเบบเเคนก็ไม่พูดอะไรเลย
ไปๆมาๆไม่ใช่เข้าใจว่าเค้ามาปั่นหัว(ใจ)เล่นอีกหรอกนะ ยิ่งมึนๆอยู่
เเคนก็นะ เอาเเต่ใจตัวเองเกิน น้องอยากให้เปลี่ยนสรรพนามบ้างก็ไม่ได้
-
โธ่ ว่านนนลูกกก ทำไมซื่องี้ :mew1:
-
ว่านน่ารักแบบซึนๆเนอะ555
-
พี่แคนแกชัดเจนมากยอ่ะ น่ารักดี
ใครจะว่าว่านโง่หรือความรู้สึกช้านี่เราไม่เห็นด้วยเท่าไหร่น่ะ ในความรู้สึกเรา เราว่าเราเข้าใจว่านน่ะ คือว่านมันก็แค่ผู้ชายธรรมดาๆคนนึง ไม่ได้เบี่ยงเบนหรือชอบผู้ชายมาก่อน เป็นตนที่มีวิถีแบบผู้ชายแมนๆธรนมดา ที่มีพี่ชายมีเพื่อนผู้ชายชินกะการเป็นแบบนี้ ในความคิดมันพี่แคนยังเป็นแค่ไอดอลที่มันปลื้มและอน่างเอาเยี่บงอย่าง การที่พี่เค้ามาเอ็นดูหรือดูแลแบบนี้ถึงจะแปลกใจบ้างแต่มันก็ไม่(กล้า)คิดเกินเลยหรอก คือพี่เค้าระดับเฟอร์เฟคอมน ส่วนมันแค่ผู้ชายธรรมดาๆไมาได้โดดเด่นอะไรไง ถึงใครจะพูดยังไงในความคิดมันก็แค่นี้ล่ะ จนกว่าพี่แคนจะพูดชัดๆออกจากปากว่านก็จะยังเป็นแบบนี้ล่ะ 5555
-
คือน้องว่านเขามึนชีวิตมากอ่ะนะ พี่แคนชัดเจน(ในสายตาคนอ่าน)ขนาดนี้แล้วนางก็ยังมึนอยู่
ก็ไม่รู้จะเอาใจช่วยใครดี 5555
-
เราก็โง่ พี่แคนจะติวให้ไหมคะ
-
นังว่านนนน หล่อนซึนมากค่ะ แต่เป็นการซึนที่น่าเอ็นดูสุดๆ
มีอย่างที่ไหน งอนพี่หล่อที่เค้าไม่ยอมพูดเพราะๆใส่
บ่นนะ แต่ก็ยอมให้สั่ง ยอมให้ไปเฝ้า
เหอะ ตอนนี้ไม่ใช่ปั๋ว แต่ต่อไปหล่อนไม่รอดแน่ๆย่ะ
-
อิพี่หงวยนี่ชัดเจนนะคะ ส่วนอินู๋ว่านก็ยังเป็นว่านต่อไป แอร๊ยยน่ารัก
:-[
-
พี่แคนเจอศึกหนักแน่ น้องว่านใสใสไม่น่าจะตีความการกระทำของพี่ออกหรอก
พี่ต้องพูดตรงๆไปเลยค่าา ถึงจะแอคแแทคน้องว่านได้อยู่หมัด :laugh:
-
อิพี่แคนนนนนนนนนนนนนนนน :hao7: :hao6:
หวงน้องมากมาย อาการหนักนะเราน่ะ กิ๊วๆๆๆ :-[
-
น้องว่านนี่ช่างไม่รู้อะไรบ้างเลยยยย :laugh:
-
นุ๋งว่าน ป้าซื้อปลามาฝากลูก กินเยอะๆนะ หมดแล้วก็บอกป้า
กินปลาเยอะๆ เผื่อว่าจะยังช่วยสมองฝ่อๆ ของหนูทัน
พี่แคน คนดีคนหล่อ คนขยัน คนสะอาด พ่อคุณเอ๋ย ไม่น่าหลงผิดเลย
ถอนตัวตอนนี้ยังทันนะ ปล่อยนังว่านมันโง่อยู่ต่อไปเถอะ(มันสกปรกด้วยไม่ใช่โง่อย่างเดียวนะ)
-
อิพี่แคนนนนนนนนนน แกนั่นแหละ ตัวทำว่านใจแตก
ชอบเวลาพี่แกนั่งมองโทรศัพท์ดูทวิตว่าน แล้วอมยิ้มนี่แหละ
เป็นแฟนเมื่อไหร่ หวานแน่ๆ
-
แคนเป็นพ่อคุณพ่อทูนหัวไปแล้ว
-
น่ารักกกก
-
พี่แคนงะ
ก็เรียกแทนตัวเองพี่หน่อยเป็นไร ตามใจน้องมันหน่อยดิ๊ !!
:mew1: :mew1:
-
ว่านได้พ่อ(ทูนหัว)เพิ่มอีกคนแล้ว
ดุจริงพี่แคน
-
พี่แคนต้องสู้นะคะ /โบกป้ายไฟ
คิดจะมีเมียเด็กต้องหมั่นตรวจเช็คร่างกายค่ะ
นังว่านมันแรด พี่ก็ต้องไปนั่งเฝ้า ทางที่ดีรวบหัวรวบหางไปเลยค่ะ ! 555555555 #ผิด
ขำตอนที่เม่นถามว่านั่นไม่ใช่ผัวมึงหรอ
ก๊าากกกกกกกกกกก
ตอนนี้ยังไม่ใช่แต่ต่อไปต้องใช่แน่ๆ
เห็นความขี้เกียจของน้องว่านแล้วอยากให้พี่แคนจับตีก้นลายจริงๆ :hao7:
-
ว่าน ชายกับชายนี่แหละดี
-
:hao7: :hao7:
พี่แคนซึนว่ะ..ขี้หวงด้วยย
ส่วนน้องว่านน่าร๊ากกกก...หนูแค่เอ๋อ ไม่ได้โง่อย่างที่พี่แคนมันใส่ร้ายใช่มั้ยลูกก
555+
-
อิว่าน....ซึน. มึน เอ๋อออ
สู้ๆนะค่ะพี่แคน
-
สำหรับพี่แคน ไม่ต้องพูด ดูการกระทำล้วนๆ
ตอนนี้รู้สึก ว่านงอแงจัง แต่น่ารักเสอจ้า 555555555
-
พี่แคนมาแรงมากกกก ดูแลขนาดนี้ หวงขนาดนี้ คนอ่านจิ้นไปไกลมาก
แต่พอเจออิน้องว่านตัวซึน พังทุกอย่างพัง 5555555
เป็นกำลังให้พี่แคนปราบเด็กดื้อนะ อิอิ
-
ทำหน้าที่เกินตลอดเลยพี่แคน แค่ติวนั่งสือนี่เป็นเป็นต้องถ่อมานั่งเฝ้าไหม :hao7: :hao7::hao7: :hao7:
-
น้องว่านได้พ่อมาอีกคนชัดๆ พ่อแคน555555555555555
-
ว่านเด็กน้อย :mew1: :o8:
-
พี่แคนชัดเจนว่านมันก็ชัดเจนเหมือนกันว่าไม่รู้
-
นู๋ว่านนี่ช่าง...หมั่นเขี้ยวเจงๆ
-
พี่แคน ชัดเจนมาก ส่วนน้องว่านก็มึนต่อไป
-
ว่านนี่ กว่าจะรู้ตัวก็ถูกเขมือบก่อนซะม้าง
-
ว่านนี่ช่างไม่รู้อะไรบ้างเลย~
รุ่นพี่ผู้ชายที่ไหนจะคอยรับส่งรุ่นน้องผู้ชายด้วยกัน
พี่เม่นตาถึงไปอีก รออ่านนะจ้ะ สนุกๆ
-
นังน้องว่านสมควรแล้วที่ต้องได้ผัวดุ :laugh:
-
นังว่าน แกมันซึนมาก ถ้าแคนแคนไม่สนใจไม่ลงทุนขนาดนี้หรอก ชอบเรื่องนี้ มาต่อไวๆนะคะ
-
น้องว่านชอบอกใหญ่ๆเหรอจ๊ะ คืนนี้นอนหนุนอกแน่นๆของพี่แคนแทนแล้วกันนะ
-
มาเฝ้าขนาดนี้
ไม่ค่อยหวงเลยเนอะะะะะะ :m12:
กว่าว่านจะรู้ตัวว่าโดนจีบ พี่แคนไม่แก่ก่อนหรอ :laugh:
-
แคนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน หงวย อิอิ
-
ตามเฝ้าเลยนะครับ แคน
-
ถ้าว่านจะซื้อบื้อขนาดนี้ .... ต้องโดนกินก่อนใช่มั๊ยถึงจะรู้ตัว 55555555 :hao6:
-
แล้วว่านมันก็ยังไม่รู้ตัวซะที 555555555555
อยากจิรู้จังเลย เบื้องหลังของพี่แคนต้องคลั่งอิเด็กนี่มากแน่นแน่ โอ้ยยยยยดูแลอย่างกับพ่อ
-
ว่านโง่มากรู้ตัวอีกทีคงตอนมีปัวแน่ๆ
-
พี่หงวยก็ออกตัวแรงนะ เฝ้ารับส่งน้องว่าน
พี่แคนตามสต๊อกน้องมานานยังค้าาาา แหม่ๆ แบบนี้ก็เข้าทางแล้วสิเนี่ย
-
นี่ขนาดว่านยังไม่อ้อนนะพี่แคนนางขนาดนี้ ถ้านังว่านอ้อนล่ะหืมมมมม หลงกันให้พอค่ะ เลิฟพี่แคนมากมาย
-
ทำไมออร่าหวงเมียถึงได้แผ่ซ่านขนาดนี้คะะพี่แคนนนนน
แต่จะพูดก็พูดเถอะออร่าความหวงก็ยังถูกราศีความโง่วใสซื่อของแคนกลบอยู่ดี (หัวเราะ)
รอตอนต่อไปน้าปี้เวสต์! :mc4:
-
ถ้าถึงขนาดมาเฝ้ายันเลิกงานขนาดนี้ ก็ชัดยิ่งกว่าเงาจันทร์บนผิวน้ำแล้วล่ะว่าน ตัวเองก็แอบมีเขาเป็นไอดอลอยู่แล้ว จะเอามาเป็นไอดอลหัวใจอีกอย่างก็ไม่น่าจะขาดทุนอะไรนะ มีคนรับส่ง มีคนคอยทำความสะอาดห้องให้(?) อู้ย มีแต่ได้กับได้
อย่าว่าเลยค่ะ ดิฉันคิดว่าฉากแคนตัสทำความสะอาดห้องให้ว่านน้อยนั้นน่ารักจริงๆ ผู้ชายอะไรที่ไหน (ยิ่งรุ่นพี่ด้วยแล้ว) จะมาทำความสะอาดห้องให้ผู้ชายอีกคน ผู้ชายคนนี้ถ้ามีโอกาสให้คว้า ก็ควรจะคว้าไปนะคะ อย่าให้หลุดลอยไปได้เป็นอันขาด
-
พี่แคนนนน o13 o13 o13
-
สงสารพี่แคนอะ (ว่าที่)เมียเด็กซื่อบื้อและซกมกได้อีก :laugh:
-
อิน้องว่าน
:katai1:
-
นังหนูว่านนอกจากจะขี้อ่อยแล้วนางยังซื่อบื้ออีก สงสารพี่แคนคนซึนจังเลย :m14: :m14: :m14:
-
โอยยยยย อยากได้พี่แคน อยากได้คนมาทำความสะอาดห้องให้ ห๊ะ! ไม่ใช่ละ 555555
พี่แคนน่ารักอ่ะ ทำตัวติดกับน้องตลอดดด ชัดเจนมาก!!!
น้องว่านไม่ใช่ไม่รู้ค่ะ น้องว่านแค่ซึน 555555
-
พี่แคนแมร่งเอาใจยาก ว่านแมร่งยังงง กับสถานะแบบนี้ เป็นเบน คิดไปเองเรียบร้อยละ
-
ว่านเอ๊ยย :katai5:
-
เนียนไปเรื่อย!!!!
-
ตามมาอ่านทันร้าวววว
โอยยย นังว่านน สุดจะซื่อ เอ๊ะ หรือไม่ ?
แต่พี่หงวย เอ้ย พี่แคนนี่น่ารักนะคะ กรีดรว้องง
-
ว่าน เชื่อพี่เม่นบ้างก็ดีนะ
ไอ้พี่แคนน่ะ จ้องฟันหนูชัวร์ลูก
-
ว่าจะๆแล้วนะคุณWEST ว่าจะรอให้ถึง 10 ตอนก่อนค่อยอ่าน
แต่แล้วก็รอไม่ไหวอ่ะ อ่านแล้วก็จะลงแดงล่ะทีนี้ติดอีกแล้ว
คุณเวสต์ทำอะไรกับงานเนี่ย ติดหนึบทุกเรื่องเลย
ขอบคุณที่ยังเขียนเรื่องสนุกๆมาให้อ่านนะค่ะ
เป็นกำลังใจเสมอค่ะ
ปล...น้องว่านแอบแรดนะเนี่ย 5555++ ชอบ
-
พี่แคนนี่รุกหนักมากเลยนะคะตอนนี้ เลี้ยงดูปูเสื้อเก็บบ้านไปรับส่ง
ทำขนาดนี้นี่ยิ่งกว่าคนเป็นแฟนกันอีกนะคะพี่
ส่วนน้องว่านหวานหวานนี่ก็ครองตำแหน่งเด๋อๆเอ๋อๆไม่รู้เรื่องต่อไป
คาดว่ากว่าจะรู้ตัวว่าพี่แคนชอบตัวเองแบบไหนอาจจะเป็นตอนที่ฟื้นหลังจากมีซัมติงกันแล้ว 55555
-
ยังไงๆพี่แคน ออกตัวแรงขึ้นนะคะ
มานอนค้าง มาตามเฝ้า ว่านอาจดูไม่ออก
แต่เจ้ดูออกนะคะ ฮิ้วๆๆ
-
น้องว่านมึนได้น่ารักมาก
แคนก็เก๊กไปนะ
-
ว่านคนซื่อ ไม่รู้ตัวสักทีว่าพี่แคนเขาจีบอยู่ โถถถถ 5555
พี่แคนคงเหนื่อยหน่อยนะคะที่มาจีบว่าน แต่น้องมันน่ารักนะ คึคึ
:pig4: :L2:
-
ว่านน่ารักน่าหยิกมากกกกกกก 555
-
เรื่องใหม่ ๆๆๆ ตาม อยุ่แล้ว
-
"มันเปิดกระเป๋าหยิบแบงค์พันสองใบให้หน้านิ่ง จะใครล่ะครับ ไอ้พี่หงวยของผมนั่นแหละ"
แหนะๆๆ นังน้องว่านนนน พี่หงวยเป็นของแกตั้งแต่เมื่อไหร่ เนียนนะ อย่าคิดว่าเราไม่สังเกต :hao7:
ละพี่หงวยนี่ก็ตามเฝ้าเป็นชัตเตอร์ตามติดเลยอะ นี่ว่านยังไม่รู้ตัวอีกหรอ แบบนี้จะต้องรู้ตัวตอนไหนอะ ตอนเสียเอกราชให้พี่แคนหงวยเลยปะ รอดูอยู่นะ 55555555
อ่านเรื่องนี้ละอยากให้สัปดาห์นึงมีวันพุธ 7 วันเลยค่ะ แงงง ชอบ ตลกกก บางทีก็เขิน บางทีก็ขำ บางทีก็อยากบีบคอนังน้องว่าน :z3: :katai1:
-
พี่แคนรุกหนักเวอร์
-
o13 o13 o13 o13
-
พี่แคนคงไม่กล้าจีบสินะ กลัวว่านจะตกใจสินะ หุ หุ :o8:
-
พี่แคน รวบหัวรวบหางเลย
-
อ่านทันล่ะ!! ว่านอย่าซึนนานนะ~
-
เพิ่งได้ฤกษ์เข้ามาเม้นอย่างจริงๆจังสักที
หลังจากสุ่มอ่านมา 4 ตอนรวด
ก่อนอื่นเลย ขอบอกว่าชอบผลงานคุณเวสท์มากๆ
ขอบคุณที่แต่งเรื่องราวดีๆมาให้อ่านนะคะ
<3
นังนุ้งว่านถ้าหนูจะไม่รู้ตัวเลยขนาดนี้นะคะลูกกกกกก
พี่เค้าจ้องจะงาบหนูอยู่แล้วค่า ทำไม๊ทำไมหนูถึงโง่อย่างงี้ ถถถถถถถถ
พี่เค้าแสดงออกชัดเจนขนาดนี้ลูกเอ้ยยยย
ชอบเรื่องนี้มากอ่ะ มันกร๊าวใจดี
> <
-
Waiting for Wednesday
-
ว่านว่านน่ารัก เป็นนิยายที่มุ้งมิ้งหัวใจจริงๆ
ชอบมากเลยค่ะ ติดตามนะคะ //เพิ่งได้ตามมาอ่าาน
-
ว่านนี่แอบซื่อนะเรา
-
โอ้ยยยย ว่านนนนน
อิพี่แคนมันขนาดนี้แล้ว รู้ตัวเห่ออออ
:katai5: :katai5:
-
:hao3:
-
ว่านเอ๊ย... พี่หงวยแกคืบคลานเข้าห้องมาแล้วนะลูก
หลังจากนี้พี่หงวยแกหมายตาห้องหัวใจเอาไว้เป็นปลายทางแล้วจ๊ะ
ีรู้ตัวได้แล้วนะว่าพี่หงวยแกน่ะคนจริง กรั่กๆๆๆๆ
รอติดตามและเป็นกำลังใจให้ค่ะ :a1:
-
ตอนที่ 05
ผมเกลียดวันจันทร์เพราะตารางเรียนวันจันทร์ของผมแน่นเอี้ยดจนไม่มีเวลาพัก
เสียงนาฬิกาปลุกตอนเจ็ดโมงดังขึ้น ร่างกายที่เมื่อยล้าจากการทำงานหนักดีขึ้นกว่าวันแรกที่เริ่มงาน ข้างตัวไม่มีใครแล้ว ผมลุกขึ้น หยิบผ้าเช็ดตัวมาอาบน้ำแปรงฟัน เก็บชุดนักศึกษาที่ถูกซักตากทิ้งไว้ที่ระเบียงมายัดใส่ตู้ เลือกชุดที่ยับน้อยที่สุดมาสวม พี่แคนแม่ง ถ้าจะซักให้ขนาดนี้ก็ควรรีดให้ด้วยจะเป็นพระคุณอย่างสูง เหมือนมีพี่ชายมาดูแลครับ เป็นอะไรที่เยี่ยมยอดมาก ใช้เวลาไม่นาน กำลังเตรียมตัวจะออกจากห้องเสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้นก่อน ไม่ได้มาจากผม ไม่ใช่ริงโทนของผม ไล่หาตามต้นกำเนิดเสียงก็เห็นไอโฟน6พลัส เครื่องสีทองวางอยู่บนโต๊ะข้างหัวเตียง เดาไม่ยากเลยสักนิดว่าเป็นของใคร
เบอร์โทรเข้าขึ้นชื่อว่า home ผมกดรับโดยไม่ต้องรอ เสียงพี่แคนกรอกเสียงมาตามสาย เป็นเสียงเนือย ๆ เนิบ ๆ ไม่รีบร้อน
“ลืมมือถือ”
“เห็นแล้วครับ”
“เพิ่งอาบน้ำเสร็จ กำลังจะเข้ามหา’ลัย นายมีเรียนหรือเปล่า”
“นาย?”
“เออ” เฮียแกเริ่มหงุดหงิด “ก็ไม่ชอบให้พูดกูมึงไม่ใช่หรือไง”
“โอ้ จริงด้วย พี่แคนน่ารักมากครับ เออ พี่ แต่ผมมีเรียนน่ะสิ”
“ผม?”
“ครับ?”
“ไหนบอกจะเรียกแทนตัวเองว่าว่านไงวะ”
“ครับ ๆ ว่านก็ว่าน พี่แคนแม่ง ขี้หงุดหงิดจัง เอางี้ พี่มาถึงมอแล้วแวะมาเอาที่ห้องได้ไหม ผมเรียนฟิสิกส์ ยิงมาก็ได้ เดี๋ยวออกไปหา”
“โทรศัพท์ฉันอยู่กับนาย”
เออว่ะ หัวเราะแห้งกลับไป “ตึกวิทย์ห้อง 307 อะพี่ ห้องใหญ่ เข้ามาได้”
พี่แคนรับคำในลำคอก่อนวางสายไป ผมเดินออกจากห้อง กดมือถือเล่นไปด้วย เข้าไปดูใน camera roll หน่อยเถอะ พี่แคนน่าจะมีรูปหลุด ๆ บ้างแหละ เอาไว้ส่งเข้าหาตัวเองเก็บไปแบล็คเมล์ได้หลายวันครับ แต่แม่ง ไม่ค่อยมีรูปอะไรเลย มีแต่แมวดาราตัวสีดำนั่นกับวิว พี่แคนเป็นคนถ่ายรูปสวย แต่ไม่ค่อยถ่ายคน แต่ภาพพวกนี้ผมโคตรคุ้นเลย ไม่รู้ว่าเคยเจอที่ไหน
ระหว่างทางจากหอมาที่อาคารเรียนผมก็กดดูเรื่อย พี่แคนปิดเน็ตเอาไว้ สงสัยกลัวเปลือง แต่บ้านมันรวยขนาดนั้นจะกลัวเปลืองเน็ตเหรอวะ ไม่เข้าใจคนมีเงิน ผมเองก็ไม่กล้าวุ่นวายอะไรมาก แค่เลื่อนหน้าจอดูรูปไปเรื่อย ๆ เพลินตาดี กระทั่งมาเจอรูปพี่แคนจริง ๆ เป็นภาพเซลฟี่ที่คนถือเครื่องเป็นผู้ชายหน้าตาดี เรียกได้ว่าดีจัดเลยแหละ ถ้าจำไม่เป็นเหมือนเป็นนายแบบโฆษณาน้ำหอมวัยรุ่นชายในโทรทัศน์ ตัวเล็ก ล่ำ ผิวขาวกว่าพี่แคนอย่างเห็นได้ชัด ไม่ได้ใส่เสื้อทั้งคู่ ฝั่งนั้นดูยิ้มแย้มดี ส่วนพี่แคนก็นิ่ง ๆ ตามสไตล์ แต่ดูเป็นภาพที่น่ารักทีเดียว
“ทำเชี่ยไร”
ไอ้โต๋พุ่งมาจากด้านหลังเมื่อไรก็ไม่อาจทราบ ผมโดนตบหัวอีกแล้ว มือถือร่วงจากมือลงโต๊ะ โชคดีที่ไม่เป็นอะไรมาก โชคร้ายคือคนมาใหม่เห็นรูปในเครื่องด้วยทันที มันทำตาโต แย่งโทรศัพท์ไปทันที
“เยเฮ้ด พี่แคนเป็นเกย์เหรอวะ”
“หา? ตลก ไม่เห็นเกย์เลย”
“ก็เนี่ย” มันบุ้ยปากไปที่รูป “พี่กัสเป็นรุ่นพี่สมัยมัธยมกู เป็นตุ๊ด”
“แล้ว?”
“โห มึง รูปส่อขนาดนี้” ว่าแล้วก็กดเลื่อน ๆ ไปดูรูปอื่น ไม่มีแล้วครับ ที่เหลือเป็นภาพวิวเหมือนเคย ผมหน้าเสียนิด ๆ สรุปคือพี่แคนเป็นแฟนกับรุ่นพี่ไอ้โต๋เหรอวะ
“นี่เครื่องพี่แคนเหรอ”
“เออ เขาลืมไว้ที่หอกูเมื่อคืน”
“ว่าน มึงเสร็จพี่แคนไปยังวะ”
“เฮ้ย บ้า” ส่ายหัวสะบัด “กูยังชอบผู้หญิงอยู่นะเว้ย”
“แล้วไปนอนด้วยกันได้ไง”
“เขาไปอยู่เป็นเพื่อนตอนกูไปทำงานร้านแฟนพี่กรีน” ผมว่า พอเห็นสายตาดุ ๆ ของไอ้โต๋แล้วก็ส่ายหัวอีกที “แต่ตอนนี้เลิกทำแล้ว พี่แคนบอกจะติวหนังสือให้กู เลยเรียนดีกว่า”
“พี่แคนจีบมึงจริงเหรอวะ”
“ตลก” คราวนี้เป็นฝ่ายที่ผมตบหัวไอ้โต๋บ้าง “ไม่ได้อะไรโว้ย เขาอยู่กับกูก็แมน ๆ ปกติ”
“แมนบ้านพ่อมึงไปอยู่เฝ้าผู้ชายทำงาน โง่เหรอไอ้ว่าน มันใช่เรื่องไหม”
“แต่เขาไม่ได้พูดจาชวนขนลุกใส่กูเลยนะโว้ย ไม่แต๊ะอั๋งกูด้วย” จู่ ๆ ผมก็นึกถึงภาพที่พี่แคนโอบบ่าผมเมื่อคืนว่ะ แต่ก็แมน ๆ ครับ ไม่เห็นมีอะไรเลย ใช่ว่าโอบแล้วจะไล้ไปไล้มาเสียหน่อย “พี่แคนคงเห็นกูเป็นน้อง มึงจะบ้าเหรอ ถึงเขาจะเป็นเกย์ก็ไม่ได้หมายความว่าจะชอบกูนี่หว่า”
“เออ” คราวนี้เพื่อนสนิททำหน้าคล้อยตามไปด้วย “กูเป็นพี่แคนกูก็เลือกพี่กัส ใครจะมาเอากุ๊ยอย่างมึง”
“โห ลำเอียง”
“พูดความจริงครับ พี่กัสป๊อบปูล่าตั้งแต่สมัยมัธยมแล้วรู้ปะ”
“มึงเคยจีบปะ”
“เคย ถุย อย่างผมต้องเซ็นโยครับ ไม่สนโรงเรียนเดียวกัน” ผมหัวเราะร่วน พอนึกว่ากัสรุ่นพี่ไอ้โต๋ดูดีกว่าตัวเองเท่าไรใจมันหวิว ๆ อธิบายไม่ถูก เลื่อนมือไปปิดจอโทรศัพท์ พอดีกันกับที่อาจารย์เข้าสอน ซุกมือถือลงกระเป๋าเป้ มองเข็มนาฬิกาค่อย ๆ ขยับพร้อมกับเสียงพูดเนิบนาบของผู้สอนหน้าห้อง
ว่านหวานหวาน @Wannwannwannn เมื่อสักครู่
งงตัวเอง
“ยังไม่หายเหนื่อยหรือไง”
ผมนั่งอยู่ที่โรงอาหารตอนบ่าย มีเวลาพักสองชั่วโมงก่อนเริ่มเรียนวิชาใหม่ พี่แคนเข้ามาหาผมในชั้นเรียน นั่งเรียนด้วยกันจนอาจารย์ปล่อยแล้วออกมาหาอะไรกิน นั่งจิ้มมือถือสักพักแล้วก็เอาตะเกียบคนก๋วยเตี๋ยวในถ้วย พี่แคนยกโทรศัพท์ตัวเองขึ้นมาดูบ้าง คว่ำจอลงแล้วเงยหน้าขึ้นถามประโยคเมื่อครู่
“งั้นมั้งพี่”
“เป็นอะไรหรือเปล่า ดูแปลก ๆ”
“เหนื่อยมั้ง” ผมตอบแบบขอไปที อธิบายไม่ถูกว่าตัวเองกำลังเป็นอะไรกันแน่ ผมอาจจะเหลิง ดีใจ คิดว่าพี่แคนใจดีกับผมมากกว่าใคร ถ้าเทียบกับไอ้โต๋ก็คงใช่ แต่ถ้าเทียบกับกัสแล้วคนละเรื่อง ผมแม่ง...คาดหวังอะไรก็ไม่รู้ จู่ ๆ ก็อยากเป็นรุ่นน้องคนสำคัญที่สุดของพี่แคน อาจเป็นเพราะผลพวงจากการเป็นลูกคนเล็กของบ้านเลยทำให้ผมเอาแต่ใจตัวเองแบบนี้ก็ได้
“รีบ ๆ กิน จะได้ติวที่อาจารย์สอนวันนี้ ในคาบก็เอาแต่เหม่อ”
“อย่างน้อยผมก็ไม่ได้หลับนะ”
“แต่ก็ไม่ตั้งใจเรียน” คู่สนทนาพูดเสียงเรียบ พี่แคนจัดการกับบะหมี่ในชามของตัวเองก่อนจะคีบไก่ตุ๋นผมไปทั้งน่อง เออ เอาไปเลย ไม่มีอารมณ์จะกินอะไรอยู่แล้ว
“ไม่กินเส้นก็กินเนื้อไป สมองจะได้มีอะไรไปเลี้ยงบ้าง”
เนื้อไก่สีน้ำตาลแดงถูกคีบมาใส่จานผม พี่แคนเลาะกระดูกทั้งหมดออกใส่ถ้วยตัวเอง จริงอย่างไอ้โต๋ว่า ถ้าพี่แคนเป็นผู้ชายแท้ ๆ จะมาทำอะไรอย่างนี้กับผู้ชายด้วยกันเพื่ออะไร ผมมองไก่ในถ้วย คีบขึ้นมากินช้า ๆ คิดเรื่องสะระตะในหัวจนเหม่ออีกครั้ง
“กลับไปนอนไหม”
“ไม่เป็นไร” ผมบอก จำนวนไก่ในถ้วยน้อยลงกระทั่งหมด พี่แคนประสานมืออยู่ตรงหน้า จ้องผมด้วยสายตาจับผิดเอาความ
“เป็นอะไร ถามครั้งสุดท้าย”
“พี่แคนเป็นเกย์เหรอ” พอถูกจ้องมาแบบนั้นผมก็โพล่งออกมาในที่สุด คู่สนทนาไม่ตอบในทันที หยิบแก้วน้ำหวานมาดื่มแล้ววางลงใหม่
“นึกยังไงถึงถาม”
“ถามก็ตอบสิวะ”
“ไปรู้อะไรมา”
“ผมเห็นรูปพี่ถ่ายกับกัส กัสที่เป็นดารา”
“แอบค้นมือถือ เด็กนิสัยไม่ดี”
“ก็ถ้าไม่มีอะไรจะกลัวอะไรวะ”
“พูดเหมือนแฟนกำลังจับผิดกัน”
“ไม่ใช่” ผมเถียง แต่ที่คู่สนทนาว่ามาก็ไม่ต่าง ผมอ้ำ ๆ อึ้ง ๆ ในลำคอ กระทั่งพี่แคนเป็นฝ่ายตอบเสียเอง
“เคยเป็นแฟนกับกัส”
“เคย?”
“ตอนนี้ก็ยังติดต่อกันอยู่ ไม่คลิกกันหลายอย่าง เลยคิดว่าเป็นพี่น้องน่าจะดีกว่า”
“สรุปคือเป็นเกย์ เคยเป็นแฟนกับกัส แต่ตอนนี้ยังอึ๊บกันอยู่”
“ว่าน มึงอารมณ์เสีย”
“ผมไม่ได้อารมณ์เสีย”
“รังเกียจหรือไง”
“ไม่ได้รังเกียจ” ทำไมถึงกลายเป็นผมที่ถูกไล่ต้อนทุกที เริ่มโกรธจริง ๆ แล้วนะเว้ย “ผมแค่...ไม่คิดว่าพี่จะเป็น พี่ดีกับผม ไม่รู้ดิ-”
“ถ้าไม่ใช่เกย์ ก็ไม่อยากทำให้เป็นหรอก ไม่ได้เห็นแก่ตัวขนาดนั้น กูรู้ว่าตรงที่อยู่มันมีอะไรไม่ดี ไม่ได้อยากดึงมาให้เจอเหมือนกัน”
พี่แคนมองหน้าผมนิ่ง เสียงจอแจของโรงอาหารดังผ่านข้ามไปมา ไม่มีเสียงไหนประทับอยู่ในหูนอกจากเสียงทุ้มต่ำของรุ่นพี่คนสนิท ดวงตาคู่นั้นจริงจัง ไม่มีร่องรอยของการล้อเล่น ปราศจากความรู้สึกอื่นเจือปน กลายเป็นผมเองที่รู้สึกผิดเมื่อประโยคสุดท้ายดังขึ้น
“เห็นว่าน่ารัก แล้วก็น่าสงสารเลยสนใจกว่าคนอื่น ถ้าลำบากใจก็จะไม่ยุ่ง”
ที่นั่งฝั่งตรงข้ามว่างเปล่า พี่แคนยกถ้วยไปเก็บ เหมือนกับเอาความรู้สึกทั้งหมดทั้งมวลไปด้วย มันโล่งไปหมด แต่กลับไม่ใช่ความรู้สึกที่ผมเรียกร้อง มองแผ่นหลังพี่แคนจมไปกับฝูงนักศึกษา พี่แคนสวมเสื้อสีขาวปลอดปะปนกันกับยูนิฟอร์มอื่น ๆ แต่กลับโดดเด่นสะดุดตา ผมนิ่งอยู่อย่างนั้น กระทั่งเขาเดินออกไปอีกฝั่งฟากของโรงอาหารก็รีบกระโจนตัวตามไปติด ๆ
“พี่แคน ว่าน...ว่านขอโทษ”
สองมือไม่สามารถคว้าร่างกายส่วนไหนไว้ได้เลย สุดท้ายก็เอามาเท้าหัวเข่าตัวเองเมื่อก้มลงหอบหายใจ ส้นรองเท้าผ้าใบคู่สวยนั้นหยุดนิ่ง พี่แคนไม่เดินต่อ แต่ก็ไม่หันหลังกลับมา
“ว่านขอโทษ ว่านไม่ได้อยากจะพูดให้พี่เข้าใจแบบนั้น ว่านแค่อยากรู้เลยถามพี่ตรง ๆ”
เขาเดินกลับมาในที่สุด ยังไม่ทันที่ผมจะเงยหน้าก็ถูกตบหัวให้ก้มต่ำลงไปอีก
“มึงนี่มันนิสัยเสีย ไอ้ว่าน”
“ตบผมอีกก็ได้” จับมือใหญ่วางไว้นิ่งบนหัว “อย่าโกรธผมเลย ผมขอโทษ”
ปลายนิ้วทั้งห้าขยำเบา ๆ ก่อนจะเปลี่ยนเป็นยีจนหัวสั่น ผมหัวเราะ เป็นฝ่ายเดียวที่หัวเราะ แต่ก็หยุดหัวเราะไม่ได้
“เป็นบ้าอะไรอีก”
“เป็นไอ้โต๋คงงอนฉิบหาย พูดจาแบบนี้ใส่ไปได้”
“ไม่รู้จะงอนทำไม” ผมเงยหน้าขึ้น เห็นมุมปากข้างหนึ่งของพี่แคนยกนิด ๆ “อยู่กับมึงก็สนุกดี”
ผมพยักหน้าเห็นด้วย
“อยู่กับพี่ก็สนุกเหมือนกัน”
“เดี๋ยวจะไม่สนุกแล้วยังไม่รู้ตัว ไอ้เอ๋อ ไป วันนี้จะติวฟิสิกส์ให้”
“เอาบทที่แล้วด้วยนะพี่ ยังไม่ค่อยรู้เรื่องเลยว่ะ”
“มึงนี่มันโง่จริง ๆ”
“อย่าด่าคนอื่นดิวะ” มือใหญ่วางบนบ่าผม เขายังยิ้มเหมือนเดิม แต่ออกแรงผลักให้เดินไปข้างหน้า
“จะติวที่ไหน”
“พี่ไม่มีเรียนเหรอ”
“มี เดี๋ยวมึงไปอ่านทวนรอในห้องสมุด เลิกเรียนแล้วจะมาถามว่าได้อะไรบ้าง”
“โห โหด ว่าแต่พี่เรียนที่ไหน” พี่แคนชี้ไปทางตึกคอม แต่ทางที่จะไปนี่มันคนละทิศเลยนะครับ
“ไปส่งก่อน เลิกเรียนแล้วจะได้หาเจอ”
ผมพยักหน้า กระชับเป้ในมือให้ชิดบ่ามากกว่าเดิม แดดตอนเที่ยงร้อนมาก แต่เดินกับพี่แคน ที่จริงมันก็ไม่เท่าไรหรอก ผมว่า
มันยากมากครับกับการที่ต้องเอาตัวเลขมารวมกับอักษรหน้าตาประหลาด การวาดวงจรไฟฟ้าที่ผมคิดว่าวิศวกรโยธาไม่น่าจะเกี่ยวห่ะอะไรด้วยคืออุปสรรคก้อนโต ผมลากเส้น ใช้สมองน้อย ๆ คิด เติมตัวเลข ก่อนจะโดนไอ้พี่แคนตบหัวคว่ำอีกทีหลังจากบรรจงเขียนเหนือเส้นสัญลักษณ์ยึกยือของวงจรไฟฟ้าจนครบลูป
“นี่มันต่อตรงหรือต่อขนาน ไอ้ว่าน เรื่องนี้มึงเรียนตั้งแต่ ม.ปลาย”
“มันนานแล้วนะพี่”
“จับฉลากบ้านใกล้เข้ามหาวิทยาลัยมาหรือไงวะ” สัส นั่นมุกผม แต่ถึงพูดแบบนั้นพี่แคนก็เขียนตัวอักษรกลับหัวให้ดูอยู่ดี “อย่ามองแต่หน้ากู ตั้งใจด้วย”
ผมพยักหน้าหงึกหงัก ตอนฟังพี่แคนอะไรก็ดูง่ายไปหมด พอลองทำเองบ้างก็ลืมเสียทุกอย่าง ยิ่งแอร์เย็น ๆ กับเตียงนุ่ม ๆ แบบนี้ ดึงสติผมแทบหลุดทุกห้านาที
“แบบนี้ต่อตรงหรือต่อขนาน”
“ขนานครับ”
“ก็ได้นี่” เขาบอก แล้ววาดใหม่ “แล้วแบบนี้ล่ะ”
“ขนานครับ”
“กูว่ามึงนั่งแยกแค่ต่อตรงกับต่อขนานก่อน ถ้าเข้าใจแล้วจะได้คำนวณถูกวิธี” มือใหญ่ลากดินสอไม้เป็นรูปวงจรไฟฟ้าเริ่มจากง่ายไปยาก นิ้วเรียวยาว ขาวเหลือง โคตรคุ้นเลย เหมือนเคยเห็นที่ไหนมาก่อนจริง ๆ
“พี่แคนเคยสอนใครแบบนี้ไหม”
“ไม่เคย ใครจะโง่เหมือนมึง”
ผมบึนปาก ก่อนนึกขึ้นได้ “เออ ผมมีเพื่อนเล่นทวิตเตอร์คนหนึ่ง ส่งคลิปวีดีโอมาให้ มือเหมือนพี่แคนนี่แหละ เฮ้ย นาฬิกาใช่เลย ผมจำได้แล้ว”
“คิดว่ามีขายเรือนเดียวบนโลกหรือไง เพ้อเจ้อ”
“แต่ว่า...”
“พูดมาก เอานี่ไปทำ แล้วหิวหรือยัง”
“หิว ไปหาอะไรกินกันเถอะ”
“ทำให้เสร็จก่อน” พี่แคนพูดเสียงเรียบ แล้วไสสมุดโน้ตคืนกลับมา วันนี้หลังจากเขาเลิกเรียนผมก็บ่นปอดแปดว่ายังไม่พร้อมติวต่อ จวบกับห้องสมุดใกล้ปิดเต็มทีเลยย้ายถิ่นฐานกลับมาที่หอ ผมกางโต๊ะญี่ปุ่นบนเตียง เรานั่งกันคนละฝั่ง เขาสอนผม สักพักก็นอนเล่นโทรศัพท์ ทั้ง ๆ ที่เป็นเรื่องที่เรียนผ่านไปนานแล้วแต่ไม่ต้องทบทวนสักนิดก็จำได้ทุกอย่าง ต่างกับผมที่พอออกจากห้องสอบก็ทิ้งความรู้ไว้หน้าประตูโดยสิ้นเชิง
“พี่แคนนี่เก่งจัง”
“ไม่ได้เก่ง แค่ขยัน”
“อ่านหนังสือทุกวันเลยเหรอ” ผมถาม ทำโจทย์ไปด้วย
“ตั้งใจเรียน จับใจความให้ได้ก็พอ ไม่ต้องคุย เวลาอ่านหนังสือให้มันมีสมาธิจะได้ไม่ต้องใช้เวลามาก” ผมพยักหน้า ทำตาม พักใหญ่จนรู้สึกว่ามีสายตาจับจ้องเลยเหลือบตาขึ้นมอง ดวงตาคมคู่นั้นไม่ได้วางไว้ที่หน้าจอมือถืออย่างที่ยกค้าง เหลือบลอดมายังผมและผินหนีเมื่อสายตาสบกัน ความรู้สึกร้อนวูบวาบวิ่งพล่าน ครั่นร้อนครั่นหนาวพิกล
“ทำได้ไหม”
“ก็พอได้”
“ถ้าผิดอีกนะ มึงโดน”
ผมหัวเราะ ทั้ง ๆ ที่ไม่มีเรื่องชวนหัวเราะ พี่แคนยิ้มนิด ๆ เป็นรอยยิ้มหยันที่ไม่น่าโมโหเท่าไร ตรงกันข้ามเสียด้วยซ้ำ ไม่รู้ว่าเพราะอะไร ความรู้สึกอุ่น ๆ นี้ค่อย ๆ งอกเงยในจิตใจ ผมเองก็บอกไม่ถูกว่ามันคือความรู้สึกแบบไหน แต่ไม่ใช่ความรู้สึกไม่สบายใจแน่นอน
“เสร็จแล้ว”
พี่แคนหยัดตัวลุกจากหมอน คราวนี้ไม่นั่งฝั่งตรงข้ามแล้ว ขยับตัวมาใกล้จนได้กลิ่นโคโลญจน์อ่อน ๆ เป็นกลิ่นสะอาดในแบบของผู้ชาย น่าจะเป็นน้ำหอมแนวสปอร์ต ไม่เหมือนผมที่อาศัยแค่แป้งเด็กกับสารส้มดับกลิ่นตัวไปวัน ๆ
“ตัวเลขนี้มาจากไหน”
“ผมแสดงวิธีทำไว้ตรงนี้” พอชี้ใบหน้าหล่อก็ขยับเข้ามาใกล้ แก้มพี่แคนเฉียดจมูกผมไปนิดเดียว ร้อนวูบขึ้นมาบนหน้าอีกครั้ง ก่อนเสียงหัวเราะหึของติวเตอร์จะดังในลำคอ
“หะ...หัวเราะอะไร”
“ลายมือไก่เขี่ย” เขาว่า ไม่ยอมถอยออกไปง่าย ๆ กลายเป็นผมเองที่เอนหลังหนี “สะเพร่าอีกแล้ว”
“ตรงไหน”
“สองคูนสี่ได้หกเหรอ”
“เออว่ะ นั่นมันบวก” ผมหัวเราะ เกาหัวแก้เก้อ
“ไม่ตลก ถ้าผิดอะไรโง่ ๆ อีกจะโดน”
“โดน?” รอยยิ้มเจ้าเล่ห์ผุดขึ้นมุมปาก พี่แคนไม่สบตา แต่ยักคิ้ว ผมย่นจมูกเข้าหากัน แสดงออกว่าไม่ชอบใจก่อนจะโดนข้อนิ้วบีบจมูกจนต้องยื่นหน้าตามแรงที่ดึงไปด้วย
“เอ็บๆๆ”
“กวน”
“ทำเสร็จแล้ว ไปได้ยังอะ” ผมว่า มองรอยดินสอที่ทำเครื่องหมายถูกบนแผ่นกระดาษ ถ้าเทียบกับก่อนหน้านี้แล้วถือว่าดีขึ้นมาก
“อยากกินอะไร”
“สุกี้”
“เห็นมึงมีหม้อ” ก็พี่เล่นเก็บกวาดห้องผมทุกซอกทุกมุมขนาดนั้น “ไปซื้อของสดมาทำกินกันเองไหม”
“พี่แคนทำน้ำจิ้มเป็นเหรอ”
“มันมีขาย ไอ้โง่”
“เออว่ะ” เคยกินแต่ที่ร้านนี่ครับ ใครจะไปนึกออกว่ามีขายสำเร็จรูป “แต่ผมเลือกซื้อของไม่เป็นหรอกนะ”
“นอกจากโง่แล้วเก่งเรื่องอะไรบ้าง”
“พี่แคนด่าผมอีกแล้วอะ” ไม่ชอบจริง ๆ นะเว้ย “ใครมันอยากโง่วะ”
“คิดมาก” ก็พี่ไม่ใช่เหรอที่พูดให้ผมคิด “เพราะเป็นแบบนี้ถึงตลกดีไง”
มือใหญ่ยกขึ้นวางบนหัวผมอีกแล้ว พี่แคนจับโยกไปมา ผมไม่เถียง ไม่สะบัดตัวออก พักหนึ่งก็รู้สึกว่าอะไรแข็ง ๆ มากระทบศีรษะ เหลือบตาไม่เยอะมากเห็นปลายผมพลิ้วไหว เป็นเส้นผมของคู่สนทนา ในนาทีนั้นผมเพิ่งรู้ว่าพี่แคนเอนหัวมาชนผมผะแผ่ว
“แปลก ๆ ว่ะพี่”
“หวั่นไหวหรือไง”
“เปล่าเว้ย” เถียงคอเป็นเอ็น เอียงตัวหลบจากการเกาะกุมแต่ห้ามไม่ให้ทำหน้ามุ่ยไม่ได้ “ผมเป็นผู้ชาย”
คู่สนทนายิ้ม เป็นรอยยิ้มที่ไม่ได้ส่งไปถึงตาด้วย แต่ถึงแบบนั้นเสียงผมก็ไม่อ่อนลง “ผมชอบผู้หญิง”
“รู้แล้ว ไป ลุก กว่าจะกลับมาทำ เดี๋ยวเด็กเอ๋อแถวนี้จะกินควายได้ทั้งตัวเสียก่อน”
แรงกดยวบบนเตียงนอนหายไป ผมพับหนังสือปิด ใช้ดินสอคั่นไว้ พี่แคนทำตัวเป็นปกติ เขาล้วงมือเข้ากระเป๋ากางเกงสแลคสีดำสนิท แผ่นหลังยืดตรงเหยียด จู่ ๆ ผมก็รู้สึกว่าเขาอาจจะโกรธ แต่ก็ไม่รู้ว่าควรง้อแบบไหน สุดท้ายได้แต่ถอนหายใจทิ้ง ก้มลงมองโทรศัพท์ เข้าโปรแกรมนกสีฟ้าบ่นคนเดียว
ว่านหวานหวาน @Wannwannwannn เมื่อสักครู่
ทำตัวไม่ถูก
“ว่าน” เสียงทุ้มดังขึ้นหลังจากผมกดทวิตได้ไม่นาน พี่แคนเล่นมือถืออยู่เหมือนกัน แต่หลังจากเรียกเขาก็เก็บโทรศัพท์ลงกระเป๋าแล้วหันมายิ้มให้อ่อน ๆ
“เป็นน้องกูไหม”
“ครับ?”
“บางทีกูก็เผลอคิดว่ามึงเป็นน้องเลยเล่นอะไรมากไป ถ้าเป็นพี่น้องจะไม่คิดมากใช่ไหม”
“ผมบอกพี่เหรอว่าคิดมาก”
“เปล่า” เขาว่า “แต่ถ้ามีเกย์มาสนิทด้วยมาก ๆ แถมยังถึงเนื้อถึงตัวบ่อย ๆ คงไม่มีผู้ชายที่ไหนสบายใจ จริงไหม”
ถ้าพูดกันตรง ๆ ก็ใช่ ก่อนหน้านี้ที่ผมไม่รู้ว่าพี่แคนมีรสนิยมแบบไหนไม่เห็นจะคิดมาก แต่พอเขายอมรับแบบนั้นทุกครั้งก็อดรู้สึกไม่ได้ว่าเขาชอบผมหรือเปล่า
ชะ...ชอบเนี่ยนะ
เผลอทำหน้าเหยเกก็ถูกคนที่กำลังนึกถึงหัวเราะเยาะอีกแล้ว เขาเดินมาใกล้ ยื่นมือมาตรงหน้า มือเปล่า ๆ ที่ไม่มีพิษมีภัย
“ถ้าเป็นพี่น้องกันจะได้ไม่ลำบากใจไง ดีลไหม”
ผมคิดครู่หนึ่ง ก่อนยื่นมือไปจับแล้วหยัดตัวเองลุกขึ้นยืน
“ดีล แต่พี่แคนห้ามด่าผมโง่ ห้ามพูดกูมึงอีก โอเคไหม”
“แล้วไหนล่ะที่บอกว่าจะเรียกแทนตัวเองว่าว่าน”
“มันไม่ถนัดนี่หว่า”
“อืม” รับคำในลำคอ “ก็เหมือนกัน แต่จะพยายาม”
ผมฉีกยิ้มกว้าง เอามือลูบท้องตัวเองไปด้วย “หิวแล้ว ไปกันเถอะ”
มือใหญ่วางโอบพาดบ่า มันค่อนข้างหนัก แต่ก็ทำให้ผมเบาใจ อยู่กับพี่แคนอะไรก็ง่ายไปหมด เขายกมือถือขึ้นเล่น เหนือศีรษะผมไปหน่อย กะว่าจะบ่นเรื่องติดมือถืออยู่หรอก แต่เสียงเตือนโทรศัพท์ตัวเองก็ดังขึ้นด้วยเลยหยิบขึ้นมาดูบ้าง
กวินท์ @c8o9yl เมื่อสักครู่
@Wannwannwannn เป็นไร
ว่านหวานหวาน @Wannwannwannn เมื่อสักครู่
@c8o9yl เปล่า
กวินท์ @c8o9yl เมื่อสักครู่
@Wannwannwannn เกรียน
พี่แคนเก็บโทรศัพท์ลงกระเป๋า ผมเองก็เก็บบ้าง
ก็ไม่เป็นไรแล้วจริง ๆ นี่หว่า
TBC
อย่าโทษนังว่านเลยค่ะที่นางช่างไม่รู้อะไรบ้างเลย โยนความผิดให้นังหมาป่าเลยค่ะ แหมม พี่น้องงงงงงง เห็นเด็กมันโง่ล่ะหลอกใหญ่เลย กร๊าก
เจอกันวันพุธหน้า
ขอบคุณสำหรับทุกคอมเมนต์นะคะ ^^
#candynovel
-
:pig4:
-
ได้กลิ่นมาม่าลอยอยู่ไกลๆ คงจะมาดักอยู่แน่ๆ กัสจังแฟนเก่า 555 น้องว่านยังเอ๋ออยู่ อิคนพี่ก็คงรอสบจังหวะ มุขพี่น้องท้องชนกันอ่ะดิ
-
อะโด่ววว พี่น้องท้องชนกันสินะพี่แคน คึคึคึ
ว่านนี่ก็ซื่อจนเซ่อ
-
ว่านนนนนนน
ขำอาศัยแป้งเด็กและสารส้มดับกลิ่นตัว
ฉันรักวันพุธ><
-
ว่านไม่รู้ พี่แคนไม่บอก
เมื่อไหร่จะรู้กันสักที
-
ว่านน่าร้าก :mew4:
-
จะค่อยๆทำให้แกะน้อยตายใจสะนะ
:hao3:
พี่แคนนนนน ออกจะน่าเอามาเป็นแฟน
นังน้องว่าน ทำไมไม่รู้อะไรบ้างเลย
-
ข้อเสนอว่ามาเป็นพี่น้องกันนี่ดูเข้าถึงตัวน้องว่านได้ง่ายขึ้นกว่าเดิมเยอะเลยนะคะพี่แคน :hao7: ..
-
ทำไมนางโง่อย่างงี้ โอ๊ยยยยย คุณว่านคะะะ โดนให้เป็นพี่น้องก็เป็นง่ายๆ จย้าาาา หมั่นไส้แล้วนะ 55555555555555555
:katai5:
-
แอบหลอกให้เด็กมันตายใจใช่ไหม พี่แคน o18
เนียนๆ ให้เป็นน้องเป็นนุ้งละมันถึงตัวง่ายสินะ พอว่านมันรู้ตัวอีกทีก็ติดไปซะแล้ว :katai3:
-
โถ่ว่าน มือถือก็ค้นแล้ว รูปก็เห็นแล้ว ไม่รู้จริงดิ!?!
-
:เฮ้อ:ว่านมึนจริงๆ
-
คือว่านก็น่าจะโง่ตามที่แคนด่าอะถูกแล้ว อิอิ แมวสีดำยังไม่รู้อีก :angry2: :angry2: :laugh: :laugh:
-
ว่านน่ารักอ๊ะ อยากรู้อะไรก็ถามเอามันตรงๆ
เจอพญางูเจนสนามแบบพี่หงวยก็เสร็จ
กว่าจะรู้ตัวตัวเหรอ? โดนกลืนลงไปอยู่ในท้องแล้วเรียบร้อย
พี่แคนไม่กระล่อนขี้เล่นเหมือนเฟย
แต่ไม่รู้ทำม๊ายนึกถึงเฟยขึ้นมาจับใจเลย
“สรุปคือเป็นเกย์ เคยเป็นแฟนกับกัส แต่ตอนนี้ยังอึ๊บกันอยู่”
ใจความสำคัญหลักๆอยู่ที่ประโยคหลังค่ะ
อยากรู้ว่ากัสจะมาแบบไหน?
-
นังว่านนนนนนนนนนนนนนน :katai1:
พี่หงวยจับปล้ำเลยเถอะ อะไรจะซื่อขนาดนี้
พี่น้องบ้าอัลไรร นี่มันเกินกว่าพี่น้องงงงงงงง
-
เห็นเด็กมันโง่เลยหลอกใหญ่เลย 5555555 ชอบประโยคนี้ :hao7:
-
เป็นนางเอกที่โง่มากกกกกกกก แต่ดันน่ารักซะได้
พี่แรนคงใจตุ้มต่อมๆว่าความลับจะอตกไหม
-
พี่น้องท้องติดกันใช่มั้ย ว่านหวั่นไหวหนักแล้วนะแกอ่ะ
กัสนี่น่าจะมีบทบาทในอนาคต จะมาชูรสมาม่าใช่มั้ย
-
รักนะเด็กโง่....สไตล์พี่แคน
-
ทั้งไปนั่งเฝ้าที่ทำงาน ทั้งเลาะเนื้อไก่เอากระดูกออกให้ ผู้ชายที่ไหนเค้าจะทำให้ถ้าเค้าไม่ได้สนใจเรา :katai2-1: น้องว่านคนโง่ คนมึน จงเตรียมตัวเตรียมใจโดนพี่แคนจับกลืนลงท้องซะดีดี :oo1: :oo1: :oo1:
-
ชอบนังว่านที่สุดดดด
น่ารักกกกกกก
-
แหม นี่ถ้าเป็นเพื่อนสาวของเราจะด่าว่าแรดจริงๆ ไปกับผู้ชายง่าย แต่กรณีน้องว่านนี่คงต้องบอกว่านางซื่อจริงๆ
ทำไมช่างไม่สงสัยอะไรเลยคะน้อง นี่ดีนะที่แคนมันไม่ทะลึ่ง เป็นคนอื่นโดนหลอกกินไปแล้วค่ะ :z3:
-
แอบมองแอบตามมานานแล้วใช่ไหม
-
ได้กลิ่นมาม่าเลยค่ะ :ling3:
-
โอ๊ยยยยยย
นังน้องว่านนนนนน
มันจะซื่ออะไรขนาดนั้นนนน
เป็นคนอื่นนี่จับไต๋ได้ตั้งแต่วันแรกๆแล้วมั้ง :ling2:
-
พี่แคนนี้อ่อยหนูว่านจังงงงงง ว่านมันเอ๋อ มันไม่รู้หร๊อกกกพี่แคนนนน :laugh: :laugh: :laugh: :laugh:
-
นังว่านมือถือแกก้อเห็นแล้ว
ถามตรงๆนี่ไม่รู้จริงๆใช่ป่ะว่าพี่แคนชอบ????
หรือว่าแอ๊บโง่!! ตอบ!!!!!!
-
กระโดดกอด-west- จิ้มบวกจิ้มเป็ดจร้าาา
วันก่อนเห็นแว้บๆว่าลงเรื่องใหม่นี่ กรี๊ดลั่นเลย เสียดายติดสอบเลยยังไม่มีเวลามากระชับพื้นที่
วันนี้สอบเสร็จ รีบพุ่งมาเจิมมอย่างไว (มาช้าดีกว่าไม่มานะ ฮ่าๆๆ )
ชอบว่านอ่าน้องดูอึนๆดี เป็นเดือนที่ดูติดดินดี
ชอบพี่แคนด้วย อยู่ใกล้ๆแล้วให้ความรู้สึกว่าเป็นได้ทุกอย่าง
ถ้าได้คนนี้เป็นแฟนนี่สบายทั้งชาตินะว่าน ได้ทั้งพี่ทั้งพ่อทั้งแฟน ดูเป็นที่พึ่งพาในชีวิตกากๆของเอ็งได้ 5555
ชอบความสัมพันธ์ในทวิตด้วย โอ้ย ชอบหลายอย่าง 5555555
-
แน่ใจว่าไม่เกย์ หวั่นไหวไปแล้วนิ ทีมพี่แคน
ปล น่าจะเดาได้ว่าใครคือ อีกฝ่ายในทวิส ความรู้สึกช้านะว่าน
-
น้องว่านนนเอ้ยยยยย นี่หนูโง่หรือซื่ออ่าคะโดนพี่แคนแซะทุกว้นขนาดนี้ไม่หวั่นไหวก้เกินไปแล้วววว
-
คิดภาพพี่แคนนั่งอัดวิดีโอเพื่อสอนว่านแล้วโอ้ยยยยย อินังหนูว่านนนน หนูน่าอิจฉาที่สุดในโลกแล้วค่าาา
-
คุณเคยบอกว่าเรื่องนี้ไม่ม่า ฉะนั้นห้ามคืนคำนะคะะะะ
แต่ตอนนี้ทำไมมันแววม่าเหลือเกิน หวังส่ากัสตอนนี้จะดีนะ
-
ได้รู้เรื่องแคนเคยเป็นแฟนกัสแล้วเหมือนมีใครเอาค้อนมาฟาด จับรังสีได้ว่า...คนชื่อกัสนี้ย่อมไม่มาดี ดิฉันเป็นคนจำพวกที่เมื่อเข้าทีมใครแล้ว (#ทีมว่าน) ย่อมต้องรู้สึก sympathize ไปกับคนนั้นด้วย คือตอนนี้แม้จะยังไม่รู้ตัว แต่ดิฉันว่าน้องว่านแกเผลอไผลเข้าไปในกับดักของพี่แคนกว่าครึ่งตัวแล้ว จึงไม่แปลกอะไรที่ว่านจะรู้สึก...fail? นอยด์? หึง?
...บางโมเม้นต์ก็แอบคิดว่าพี่แคนแกน่าจะเป็นคนเก็บตัวนะ? หรือพี่เขาคิดว่าการเป็นเกย์นั้นเป็นปมด้อย?
น่าติดตามขึ้นเรื่อยๆ จริงๆ ค่ะ ขออย่าให้มีการต้มน้ำร้อนและใส่บะหมี่กึ่งสำเร็จรูปเลยค่ะ ชอบว่านแบบฮาๆ รั่วๆ ไม่ชอบว่านยาขมนะคะ มันบาดคอ :mew1:
-
เดินเล่นทวิตข้างกันนี่ยังไม่รุ้อีกเหรอคะนู๋ว่าน !!!
-
เป็นเราหน่อยไม่ได้นะจะเปิดแอปทวิตเตอร์ดูเป็นอย่างแรกเลย ว่าเล่นด้วยหรอ ชื่อยูสอะไร
เห้อม น้องว่าน!!!!
-
สงสารพี่แคนจังคับ :onion_asleep:
-
โถถถถถ่น้องว่านคนซื่อ :z3:
-
เค้าเป็นพี่น้องกันค้า
-
พี่แคนชัดเจนมาก ถ้าคนอื่นนี่เค้ารู้ความกันหมดละ แต่อิหนูว่านมันบื้อ
น้องมันยังยึดคำว่าผมชอบผู้หญิงอยู่. แต่ข้างในมั่นช่างหวั่นไหว
ให้เวลาหนูว่านมันเรียนรู้หัวใจ อาจช้าหน่อยเลเวลพอกับเรื่องเรียน o18
-
เอาน่าา เด็กมันไม่เคย พี่แคนก็อย่าไปคิดไรมาก พี่น้องท้องชนกันเยอะจะตาย 55555
ว่าแต่คุณกัสแฟนเก่าพี่คือยังไงคะ ควรเคลียร์ก่อนนะคะ
-
หวายยย นุ้งว่านจะโดนพี่แคนล่อหลวงซะแล้วมั้ง :hao6:
-
พี่น้องท้องชนกันเปล่าจ๊ะนุ้งว่านนนนรนนนนนนนนรตต
เห็นพี่แคนด้าว่านว่านอกจากฌง่แล้วเก่งอะไรอีกมั่ง
ก็จี๊ดเหมือนตัวเองโดนด่า นอกจากโง่แล้วก็ไม่เก่งอะไรจริงๆ 555555555555
เห็นบอกว่าความแตก นึกว่าจะแตกเรื่องทวิตเตอร์ซะอีก
-
ว่านซื่อไปไหนลูก 5555555555555555555
-
เด็กว่านยังไม่รู้ใจตัวเอง. พี่แคนรุกเข้าไปเรื่อยๆเลยพี่
-
พี่น้องแบบนี้ ไปไม่ถูกเลย
:katai5:
-
โอโห พี่แคนคิดแผนไว้รองรับหมดทุกสเต็ป
เวลาเดาใจว่านไม่ถูกเพียงแค่เข้าไปอ่านทวิต นางก็คิดแผนหลอกเด็กต่อไปได้
เอาเป็นว่าลุ้นให้น้องว่านซึนหนัก แต่อ่อยแรงแล้วพี่แคนก็ทำอะไรไม่ลงละน้า อิอิ
-
ก็ยังอึนๆอยู่
คิดว่าพี่แคนชอบว่านนะเนี้ย
แต่คงไม่กล้าบอกกลัวว่านต่อต้านสินะ
จีบแบบเนียนๆไปเรื่อยๆพี่
รับรองมันต้องหวั่นไหวบ้างล่ะว้าา
-
ว่านช่างไม่รู้อะไรบ้างเลยยยยยย รู้ตัวอีกทีตอนพี่หงวยจับกินตับนี่ล่ะ 5555
-
ว่านคงสับสนจริงๆ
-
ไม่รู้ว่าพี่หงวยคือคนในทวิตเตอร์ แถมยังไม่รู้ว่าพี่หงวยสนใจตัวเองอีก
แต่เรื่องที่น่าหนักใจที่สุดคือ น้องว่านไม่รู้ว่าตัวเองชอบพี่หงวยอะะะ 555555 อยากกรี๊ดด แล้วตะโกนออกมาดังๆว่า โอ้ยยย น้องว่าน!!!!!
-
น้องว่านทั้งโง่ทั้งเอ๋อทั้งเด๋อ โดนพี่แคนเอาคำว่าพี่น้องมาหลอกซะแล้ว
คอยดูต่อดีกว่าจะเป็นพี่น้องแบบไหนกันคู่นี้ คนพี่นี่คิดเกินเลยแน่ๆเขารู้กันทั้งบาง 555
คนน้องนี่อีกไม่นานคาดว่าคงขึ้นจากกลุมที่โดนดักไว้ไม่ได้แน่ๆ น่าสงสารแต่ตลกดีนุ้งว่านๆ :katai2-1:
-
รู้สึกเหมือนได้กลิ่นมาม่าโชยมา
เอาจริงๆนะคุณเวสต์
น้องว่านไม่ได้โง่นะคะ
แต่โคตรโง่เลย
5555555555555555
นี่มันอะไรกัน
ไอ้น้องว่าน แกยังไม่รู้อีกเร้ออออออ :z6:
สงสารพี่แคน
เจ็บมากมั้ยหัวใจ พี่แคนคะ หนูอยากให้พี่สู้นะคะ ที่สำคัญคือกัสคนนั้น ถ้าเป็นพี่น้องกันแล้วก็ลองอัญเชิญเค้ามาช่วยค่ะ
เพราะน้องว่านมันคงโง่อีกนาน
ลองให้เจ้าตัวกินมาม่าหน่อยเป็นไร
-
ถ้าเป็นพี่น้องแล้วจะมุ้งมิ้ง ขนาดนี้ เป็นด้วยได้ไหมคะ
-
น้องว่านลูกกก ช่วยฉลาดขึ้นอีกนิ้ดดดดนึงนะ สงสารพี่แคนแรง
-
ทำไมรู้สึกว่าเข้าใจฟิลว่านว่ะ 5555 มือใหม่เพิ่งเริ่มสับสนในตัวเองก็แบบนี้ล่ะ 5555 (คิดว่า)ตัวเองแมนๆเป็นชายแท้บอบผู้หญิง แถมยังมีนิสัยง๊องแง๊งแบบลูกคนเล็กะอมีคนมาสนิทมาใส่ใจก็เหมารวมว่าเป็นพี่ชายอ่ะดิจะให้คิดอะไรล่ะ 555 คนมองโลกบวกๆแบบนี้มีอยู่จริงน่ะ ว่านมันน่ารักว่ะ หลงมันแล้วบอกเลย
-
ว่านเอ้ย เก็บโทรศัพท์ได้ควรกดเข้าทวิตก่อนเลย
ทุกอย่างใดๆล้วนอยู่ในทวิต 555555555
-
กัสอาจจะเป็นตัวกระตุ้นให้น้องว่านรู้ใจตัวเองน๊าาา เอากัสมาโลดดดดดดด 55555555 :z3: :z2:
พี่แคนน่ารักเว้ยยย หลงรักพี่แคนหนักมากค่ะ บอกเล่อะ :hao7: :hao6:
-
ว่านไม่โง่นะ
แค่ซื่อบื้อเอง
-
อ่านมาติด ๆ
-
ระหว่างท้องจะชนกันเถอะพี่แคนน
น้องเนิงอะไรรรรร
ว่านนี่ซื่อจนไม่รู้ใจตัวเอง เอออย่างว่าอะเนาะ
มั่นใจชอบผญมาตลอดก็งี้
รออออออออ :katai2-1:
-
ว่านนนน น่ารักว่ะ ชอบพี่แคนนนน
-
อุแหม่ พี่น้องท้องชนกันหราาา :laugh: :laugh:
-
นังว่านอ่อยนะหล่อน พี่แคนก็หมาหยอกไก่ ได้ก็ดี ชิมิ
-
นุ้งว่านไหวมั้ย ~~~ พี่แคนเป็นคนดีนะ แต่พี่แคนไม่ใช่คนอะ พี่แคนเป็นหมาป่ากินพืช 555555+
-
ว่านน่ารักอ่ะ
-
มารอ
-
"พอนึกว่ากัสรุ่นพี่ไอ้โต๋ดูดีกว่าตัวเองเท่าไรใจมันหวิว ๆ อธิบายไม่ถูก"
ชอบ ประโยคนี้จังค่ะ .... รบกวนเบิกตัวกัสโดยด่วนนน
ดูท่าว่าน้องว่านจะเริ่มรู้สึกตัวมากขึ้น ว่าตัวเองเริ่มหวั่นไหว
กับพี่แคน หากกัสออกมา
(แต่หากออกมาก็กลัวว่าร้ายเหลือเกินนนน น)
:katai1: :katai1: :katai1: :katai1:
-
ว่านนนน น่ารักเกินไปแล้ว
เป็นพี่น้องไปก่อนเนอะ ค่อยๆขยับ
-
ทำไมแอบสงสารพี่แคน 5555555
-
ว่านซึนมากกกกก :hao3: :hao3: :hao3:
-
:katai2-1: :katai2-1:
ชอบนิยายคุณเวสต์ตรงที่อายไปยิ้มไปได้ตลอด
ถึงแม้จะเป็นนิยายวัยรุ่นแต่ก็ไม่ได้เด็ก ไร้แก่นสารจนอ่านไม่ได้เหมือนหลาย ๆ เรื่อง
-
สงสารพี่แคน
ไม่น่ามาตกบ่วงเสน่ห์ น้องปึกเอ๊ยน้องว่านเลย
ปล่อยให้โง่ง่อย ไปตามยถากรรมเลย ปึกเอ๋ย
-
โถ นุ้งว่านนนนนนน จะเด๋อไปถึงไหนกันเนี่ยะ
-
พี่แคนน่าสงสาร เด็กมันซื่อ
ค่อยๆตะล่อมไปเรื่อยๆนะ
ไอ้น้องว่านมันเล่นไม่ยาก คึคึ
-
เรื่องนี้มันจะดราม่ามั๊ย? :m21:
จะได้เตรียมตัวรอ เหมือนมันได้กลิ่นโชยมาแต่ไกล :confuse:
-
พี่น้อง :laugh:
-
เข้ามาเชียร์หนูว่าน
ไม่รู้ทำไมยิ่งอ่านยิ่งหมั่นไส้อีพี่แคนนักนะ555
-
พี่แคนนน พี่แคนนนน พี่แคนนนนนน
ขออย่าให้อิแฟนเก่ากลับมาอีกเลยยย :hao7:
-
สนุกมาก มีเรื่องใหม่ให้ติดตามแล้ว
:pig4:
-
น้องว่าน นางซื่อ...บื้อ ไม่ค่อยใส่ใจรอบตัวอีก = =' พี่แคนคงต้องรวบหัวรวบหางจับกินซะก่อน
-
ถ้าจะเอ๋อขนาดนี้ จับปล้ำเลยดิ
เป็นเรานะ ไม่ค้นแค่รูปหรอก ค้นแอดทวิตเลย :hao7:
-
555555555
หลอกให้น้องตายใจใช่ไหมพี่แคน
-
โมเม้นนี้มันอัลไล :hao7:
.
.
เหมือนอ่านเรื่องของคนสองคนที่คบกันอยู่เลย :laugh:
-
จิกหมอนแป๊บบบบบบบ
-
ว่านมันซื่อบื้อจริงๆ แต่เด็กยิ่งโง่ยิ่งน่ารักเนอะพี่แคน หลอกง่ายดี 555
-
ค่อยๆตะล่อมนะพี่แคน ว่านมันเอ๋อ~
-
โถ่ นังว่าน
:katai1:
-
อะไรมันจะง่ายดายขนาดน้านนนนนน พี่แคนนี่เหิมเกริมเลยเชียว เสร็จโจร
-
สงสารพี่แคนง่าาา ยิ้มแต่ปาก น้องว่านใจร้ายยยยย
ถ้ายังมึนอยู่ เดี๋ยวมีคนมาแย่งไปไม่รู้ด้วยนะ
คุณกัสจะมามีบทบาทยังไงน้ออออ
-
งงกับประโยคนี้
“สรุปคือเป็นเกย์ เคยเป็นแฟนกับกัส แต่ตอนนี้ยังอึ๊บกันอยู่”
-
พี่น้องงงงงงงงงงงงงงง เห็นรูปเห็นอะไรก็ยังคิดไม่ได้เนอะว่านหวานหวาน 55555
หรือมัวแต่หึงอยู่ อุ๊บ 555555555 หึงก็บอกหึงเนาะะะะ
ตอนในโรงอาหารแบบใจหวิวมาก TT สงสารพี่แคน
พี่แคนต้องกำลังซึมลึกแหงงงง พี่น้องงงง
เรื่องทวิตเตอร์ยังงงต่อไป บาย 55555555555555555555555555555555
-
เราจะไม่ทนกับพี่แคนหงวยอีกแล้ว!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
ฉากตักน่องไก่ไปแล้วฉีกให้นี่แบบ
พ่อคะ!!! หนูเจอพ่อของลูกแล้ว
ว่านไม่ต้แงกินค่ะ พี่ขอ
-
นุ้งว่านคะ
ปู้ชายจะเกย์ไม่เกย์
เขาไม่มาเสียเวลากับคนที่ไม่ชอบหรอกค่ะ
รู้ไว้นะจ๊ะว่าพี่แคนเขาจีบหนูอยู่จ้า
-
ว่านมันมึนจริงๆเลย น่ารักอ่ะ
-
ค่อยเป็นค่อยไปนะดีแล้ว จะได้อ่านเรื่องนี้นาน ๆ อิอิ
-
ทำไมรู้สึกหน่วงแปลกๆตอนพี่แคนถามว่าเป็น "เป็นน้องกูไหม" คือสัมผัสได้จริงๆว่าพี่แคนแกเอ็นดูน้อง ไม่ได้หลอกล่อให้ตายใจ แต่แกแค่ไม่อยากให้น้องลำบากใจ ถ้าน้องสบายตรงไหนพี่แกก็พร้อมจะยืนตรงนั้น เป็นความรักที่มีแต่ให้จริงๆ ซึ้งงงงงงงง :hao5:
-
โอ้ยแถวบ้านไม่เรียกซื่อแล้ว 5555 ว่านเอ้ยยยยย
-
ตอนแรกก็เข้าใจว่า เริ่มความสัมพันธ์แบบพี่น้องก่อน แล้วค่อยพัฒนา
แต่พออ่าน "เห็นเด็กมันโง่ล่ะหลอกใหญ่เลย" นี่เราก็จัดว่าเป็นเด็กโง่ด้วยหรือเปล่า 555
-
ชอบว่านจัง
แต่ว่านจะเป็นยังไงนะ
ถ้าวันหนึ่งเกิดรู้สึกชอบพี่แคนมากกว่าที่ชอบแบบเป็นไปดอล
แต่สถานะที่มีระหว่างกันคือพี่น้อง
:pig4:
-
โถถถถถว่าน ซื่อบื้อ เอ๊ย ซื่อจริงๆเลยยยยย
-
Skip ไปพุธหน้าาาาาาาา
-
โอ้ยยยนังว่าน เล่นตัวจริงๆ
-
นี่นางซื่อเกินไปไหม 555555
-
พี่แคนคนเจ้าเล่ห์ อร้ายยยย :-[ :-[
เล่นทวิตกันจะจะต่อหน้าต่อตา ยังไม่รู้ตัวอีกนะยะนังว่านนนน
-
ไม่ใส่รหัสมือถือนี่อ่อยน้องใช่มั้ยพี่แคนแคน :hao7:
-
พี่แคนเตรียมเจอดราม่าจากคนโง่เลย ต้องนานแน่ๆกว่าจะรู้ตัววว
-
ทำไมว่านโง่ แต่นางน่ารัก
-
ว่านขี้อ่อย หนูซื่อหรือจงใจคะ
-
ว่านว่าน เธอต้องเข้มแข็งนะ อย่าให้ความหล่อรวยฉลาดมาบังตา
:z2:
-
หวั่นไหวละ
-
อ่อย ซื่อ อะไรของน้องว่านคะลูกกก แอร๊ย หวั่นไหวละ
-
:impress2:Wow..มีนิยายใหม่น่าติดตามอีกแล้ววว น้องว่านน่ารักแบบมึนๆนะคะ ส่วนอิพี่แคนตัสนี่ก็ เข้าหาแบบมีชั้นเชิงเนาะ ส่วนทวิตเนี๊ยะ...เดาว่าน่าจะเป็นคุณพี่แคนนะ รอวันพุธหน้าค่ะ
-
พี่แคนอ่ะตัวร้าย ว่านน้อยนี่ก็ซื่อจนเขางอกแล่ว ตะล่อมไปนะเฮีย เดี๋ยวได้เดี๋ยวโดน!!!!
-
พี่น้องท้องชนกันหรือเปล่าาา ว่านช่างใสซื่อซะจริงงง
-
ว่านไม่เกรียนนะ แต่ซื่อบื้อเนี่ยคงใช่
-
พี่น้อง แมนๆเล่นกัน 5555
-
พี่น้องจริงหรอพี่แคน หึหึ
ถ้าว่านสังเกตเอะใจสักนิดคงรู้ไปแล้ว 5555 ว่านเอ้ยว่าน ซื่อจริงๆ แต่น่ารักนะพี่แคนถึงชอบ
ว่านเองก็ชอบพี่เขาแต่ไม่รู้ใจตัวเองสินะ มีหน่วงๆตอนเห็นรูปคู่พี่แคนกับแฟนเก่า จะรู้ตัวเมื่อไรนะว่าน
:pig4: :L2:
-
ใสๆ
-
อ่านแล้วมันคันยุบยิบที่ใจ ว่านหนอว่านนนนนนนนนนนน
นี่ว่านซื่อจริงๆใช่ไหมลู๊กกกกกกกกกกกก 55555555
อีพี่แคนนี่ก็เนียนเหลือเกินนนนนน แหมพ่อคุณ
-
มุ้งมิ้ง :mew3: :mew3: :hao7:
-
ว่านซื่อจริงๆ ทำไมถึงไม่รู้ล่ะ ไม่รู้ว่าพี่คิดยังไงยังไม่เท่ากับไม่รู้ใจตัวเอง
ไปเจอรูปคนนี้มาจากทวิต นี่มันว่านชัดโง้ยยยยน่ารัก เป็นเดือนวิศวะด้วย
[attachment deleted by admin]
-
ว่านนี่เมาตลอด ถถถถถถถ
-
ว่านนนนนน ทำไมหนูซื่อแบบนี้ พี่แคนก็เจ้าเล่ห์ซะ อ้ากกกกกกกก น่ารักมากอ่ะ :ling1: :ling1: :ling1: :ling1:
-
พี่แคนค่อยเป็นค่อยไปน้า ว่านอาจชอบแต่ไม่รู้ใจตัวเอง
-
:กอด1:
-
มาทวงนิยาย :katai5:
-
:pig4: :pig4:
-
:z13:
-
:hao3: ร้ายอ่ะพี่แคน น้องว่านซื่อเกิ้นโดนหลอกปั่นหัวไม่รู้ตัว ...แววมาม่าคงมีเรื่องแตกนี้แน่ๆละ
-
ถึงขั้นเก็บไปฝันว่า มาต่อตอนต่อไปแล้ว คิดดู๊ววววววววว 5555555+
มาต่อได้แล้วน๊าาาา คิดถึงแรงงงงงงงงงงงง
-
นังน้องว่านนี้ช่างไม่รู้ตัวเอาซะเลย
คนเขาไม่ชอบจะมาช่วยอไรขนาดนี้
สงสารพี่แคน จะเจ็บช้ำขนาดไหนก็ไม่รู้
-
เห้ยคือชอบอ่ะ โคดน่ารักฟินเว่อวังมากกก
โมเม้นแบบฟีลกู๊ดดด
-
เป็นพี่หงวยต้องอดทนกับความว่านให้ได้
เป็นแฟนคลับพี่หงวยก็ต้องคอยให้กำลังใจและน้ำท่า...
หงวยมา! ป้าพร้อมจะให้กำลังใจหนูแล้ว!!
(พูดพลางตีปีกพั่บๆ กับเลียปากแพล่บๆคล้ายจะได้กินรกเด็ก...เฮ่ย! ไม่ใช่ล่ะ)
หงวยสู้ๆนะลูก ไม่เกินชาตินี้ หงวยต้องได้กินว่านแน่ๆ... ป้าเชื่อเช่นนั้น!!!!
รออ่านตอนต่อไปค่ะ ^^
-
ตอนที่ 06
“ใส่เห็ดด้วยนะพี่แคน ผมชอบกินเห็ด”
ตอนนี้ผมอยู่ในซุปเปอร์มาเก็ตใกล้หอพัก มีรถเข็นคันโตที่สามารถหย่อนตัวลงไปนั่งข้างในได้สบาย ๆ เป็นของเล่น ไถไปกับพื้นแล้วกระโดดขึ้นเหยียบปล่อยให้ล้อหมุนตามแรงเฉื่อย พี่แคนกำลังเลือกซื้อผัก ทำหน้าตาเคร่งขรึมจริงจัง
“เอาเห็ดเข็มทอง ๆ”
“ไอ้ว่าน”
“บรึ้นนน”
ผมหมุนตัวกลับ ไถขาข้างหนึ่งไปบนพื้นแล้วกระโดดขึ้นรถอีกครั้ง
“ใส่ผักบุ้งด้วย สุกี้ต้องมีผักบุ้ง”
“ไอ้ว่าน”
“บรึ้นนนน”
พี่แคนหยิบเห็ดเข็มทองสองแพคกับเห็ดฟางมาใส่รถเข็น ก่อนผมจะวิ่งเล่นต่อ รอบนี้ไปไม่สุดสาย ไม่ถึงปลายฝัน คอเสื้อก็ถูกพี่แคนใช้นิ้วเกี่ยวไว้ โชคดีที่มือผมจับคันเร่งแน่นหนา รถเข็นเลยไม่กระเด็นไปก่อความเสียหายที่ไหนเข้าให้
“พี่แคนอะ”
“กี่ขวบแล้วมึง”
“มันสนุก”
“แม่ไม่เคยพาเข้าห้างหรือไง”
เคยสิวะ ชลบุรีก็มีห้างนะเว้ย “เล่นแบบนี้แล้วแม่ด่า”
“เป็นกู กูก็ด่า เดินให้มันดี ๆ” มันคลายมือที่ดึงคอเสื้อผมออก ยกขึ้นฉ่ายที่ถือติดมือมาให้ดู ผมหยีตา ส่ายหัวสะบัด
“ไม่กินอันนี้”
“เลือกกินถึงได้ไม่โตแบบนี้ไงล่ะ”
“ก็มันไม่อร่อย เหม็น”
มันหัวเราะในลำคอ พอผมเงยหน้าขึ้นก็เห็นสีหน้าหยัน ๆ อย่างที่เจ้าตัวชอบทำ โยนขึ้นฉ่ายลงใส่รถเข็นโดยไม่ฟังคำทักท้วงก่อนเป็นฝ่ายเดินนำไปต่อ
“ขาดอะไรอีกไหม”
“น้ำจิ้มไง”
“เออ ใช่” ผมเข็นรถตามพี่แคนไปเรื่อย ก่อนจะรู้สึกอุ่นที่บ่า เมื่อหันหลังกลับไปก็พบคู่ปรับเก่า สวมเสื้อยืดกางเกงบอลกับรองเท้าผ้าใบแต่รัศมีความหล่อไม่ลดลงเหมือนเคย
“ไง”
“ก็ไม่ไง” ผมตอบ ไอ้ปาล์มกลั้นหัวเราะ
“ไงเป็นคำทักทายเว้ย ไม่ต้องตอบก็ได้ มาทำอะไรน่ะ”
“ซื้อของดิ จะให้มาฟิตเนสหรือไง”
“เออ เรามาฟิตเนสข้างบน นี่แวะลงมาซื้อกับข้าวไปทำเหมือนกัน ไม่คิดว่าจะได้เจอ มาคนเดียวเหรอ”
ผมส่ายหน้า พอเอี้ยวตัวกลับไปมองคนมาด้วยก็เห็นพี่แคนยืนอยู่ห่าง ๆ กำลังจ้องมาอยู่ก่อนแล้ว “มากับรุ่นพี่”
“ว่านรู้จักพี่แคนด้วยเหรอ”
“รู้จักดิ พี่ที่คณะ”
“อ้อ เป็นพี่ชมรมเราเหมือนกัน” ผมพยักหน้ารับรู้ และยังคงไม่ตอบ ปาล์มทำท่าอึกอักเหมือนจะพูดอะไรบางอย่างแต่เปลี่ยนใจ มองผมสลับกับรุ่นพี่หน้าตาดีนัมเบอร์วันไปมา
“มีอะไรอีกหรือเปล่า พี่เขารอ”
“เปล่า...ไว้ค่อยคุยกันก็ได้” โบกมือลาพอเป็นพิธีก่อนเร่งฝีเท้าเข็นรถไปหา พี่แคนละสายตาหันหลังกลับไปเดินนำใหม่อีกครั้ง พอเอี้ยวตัวกลับไปมองเพื่อนร่วมรุ่น ปาล์มยังยืนอยู่ที่เดิม มองตรงมาเหมือนกัน ทำท่าทางแปลก ๆ เหมือนเศร้า ๆ ยังไงพิกล
“พี่แคนรู้จักปาล์มเหรอ” เจ้าของชื่อหยิบขวดน้ำจิ้มสุกี้สองสูตรมาเทียบกันอ่านฉลาก ผมยังปีนขึ้นปีนลงบนรถเข็นไม่เลิก หน้ามันบึ้ง ๆ แต่ก็ยังตอบรับในลำคอ
“ปาล์มอยู่หอเดียวกับผม ไปชวนมากินด้วยดีไหม หลาย ๆ คนจะได้สนุก”
“มันเคยมาที่ห้องเหรอ”
“เคยมาส่ง” ผมบอก “แต่ยังไม่ได้เข้าไปหรอกนะ ห้องรก อายมัน ถ้าเรียบร้อยอย่างตอนนี้ว่าไปอย่าง”
“มันเป็นเกย์ รู้หรือเปล่า”
ปลายเท้าที่เหยียบฐานเหล็กทรงกลมของรถเข็นเสียการทรงตัวทำให้ลื่นไถลลงมา คว้าจับได้เพียงผิวแต่ไม่อาจช่วยพยุงตัวให้ยืนขึ้น ผมล้มลงคางฟาดพื้น มือที่ตั้งใจจะเหนี่ยวรั้งกลายเป็นผลักให้ล้อหมุนไปด้านหน้า พี่แคนคว้าตะแกรงเหล็กไว้ได้ทัน ส่วนผมชาดิกตั้งแต่ปลายคางขึ้นสมอง
“กูว่าแล้วเชียว” โดนดุซ้ำเสียงเขียว ลุกขึ้นยืน หัวเราะแห้งได้ไม่เท่าไรมือใหญ่ก็ยื่นผ้าเช็ดหน้ามาให้
“คางแตก”
“เฮ้ย จริงอะ โอ๊ย เจ็บ ๆ”
“ความรู้สึกช้ามากไอ้ว่าน”
มีคนชะโงกหน้ามามองจากจุดที่ยืนอยู่ ผมรีบเอาผ้าประคบรอยแผลที่คางเอาไว้ เดิมทีไม่รู้สึกเท่าไร นานไปเริ่มปวดขึ้นมานิด ๆ พี่แคนหยิบน้ำจิ้มสุกี้ลวก ๆ เข็นรถไปจ่ายเงิน กำชับให้ผมกดแผลให้แน่น ได้ยินคำสบถในลำคอ แต่ไม่มีแรงจะถามว่าพูดว่าอะไร สองขาก้าวตามให้ไวที่สุด เห็นของพะรุงพะรังในมืออีกฝ่ายแล้วอยากช่วย แต่คางผมก็เริ่มเจ็บจริง ๆ แล้วเหมือนกัน
“มึงนี่นะ เฮ้อ”
“พี่ถอนหายใจอะไร เมื่อกี้ทำไมไม่จับผมไว้วะ เสือกคว้ารถเข็น”
“ใครจะไปคิดว่ามึงจะเซ่อพยุงตัวไม่เป็น กดแผลไว้ แล้วนี่คาดเข็มขัดได้ไหม”
ผมพยักหน้า เริ่มเบะปากอยากร้องไห้ พี่แคนไม่รอให้ผมจัดการตัวเองให้เสร็จเลยด้วยซ้ำ ของที่ซื้อมาทั้งหมดถูกโยนไว้ที่เบาะหลัง แคนสาย 8 แฮปปี้แลนด์สะพานพุทธก็สวมวิญญาณพอล วอล์คเกอร์ เร่งเครื่องพาผมมาถึงโรงพยาบาลเอกชนที่ใกล้ที่สุดแล้วปล่อยให้ลงไปหาหมอ ขณะที่ตัวเองวนรถไปหาที่จอด
ผมจัดการทำประวัติ อาการไม่รุนแรงนัก แต่เลือดไหลไม่ยอมหยุด เริ่มย้อยลงมาตามง่ามนิ้วหลังจากชุ่มผ้าเช็ดหน้าจนโชก ทุกอย่างรวดเร็วไปหมด รู้ตัวอีกทีตอนแสงไฟสาดเข้าหน้า โดนบังคับให้เงยแหงน มีคุณหมอกับพยาบาลรุมบนเตียงที่ผมโดนบังคับให้นอน
“มีแต่เด็ก ๆ ที่ล้มแล้วคางแตกจนต้องเย็บ” รู้ตัวอีกทีก็กลับมาที่ห้องแล้ว พี่แคนเป็นคนจัดการค่าใช้จ่ายทั้งหมด ได้ยามาหนึ่งแผงกับใบนัดวันตัดไหมหนึ่งใบ
ควันจากหม้อสุกี้หอมฉุย ผมสูดน้ำมูก เช็ดน้ำตา หลังจากโดนหมอเย็บไปห้าเข็มก็ร้องไห้โยเยเป็นเด็ก ๆ พี่แคนที่ทำหน้าบูดในทีแรกถึงกับหลุดหัวเราะเมื่อเห็นผมเดินตาบวมออกมาจากห้องพยาบาล
“ยังไม่เลิกร้องอีก”
“ว่านกลัวเข็ม”
“ก็ไม่มีแล้วนี่ไง”
“พี่แคนไม่เข้าใจหรอกว่ะ”
“นี่ซีเรียสเหรอ”
“หน้าตาว่านดูตลกหรือไง” ทำเสียงขึงขังให้สมกับที่รู้สึกตอนนี้ คู่สนทนาละความสนใจจากหม้อน้ำที่เดือดปุด ๆ มาจ้องผม พักเดียวก็หลุดขำพรืด
“ตลก”
“พี่แคนนน”
“เออ ๆ รู้แล้วน่า เอาถ้วยมา”
“พี่แคนต้องไถ่โทษ”
“ไถ่โทษอะไรของมึง กูเตือนมึงแล้วนะว่านว่าอย่าเล่น”
“ใครใช้ให้พูดเรื่องไอ้ปาล์มเป็นเกย์วะ ผมก็ตกใจดิ ยิ่งเคยมาขอเข้าห้องผมอยู่ด้วย”
“ก็แค่เตือนไว้” ในถ้วยสุกี้ที่พี่แคนตักให้ ผมได้หมูมากกว่าผัก ถือเป็นรางวัล “ไม่ใช่ทุกคนนะที่มึงจะไว้ใจได้”
“หมายความว่าไง”
“ไม่อยากถูกจับทำเมียก็อย่าไปอยู่ใกล้ไอ้ปาล์มมาก”
รับถ้วยสุกี้มาแล้วเปิดฝาขวดน้ำจิ้มราด กระโดดเหยงจากพื้นไปบนเตียง
“อย่าเอาขึ้นไปกินข้างบน”
“ไม่เป็นไรหรอกน่า”
“เวลาเตือนเคยจะฟังกันบ้างไหม” มันพูดเสียงระอา ผมเลยยอมไถตัวลงมานั่งข้าง ๆ กัน “เป็นเด็กเป็นเล็กหัดทำตัวให้น่ารักบ้าง”
“ผมห่างจากพี่แค่สองปีเอง”
“ถ้านับอายุสมองคงอีกเยอะ แล้วอะไร เมื่อกี้ยังแทนตัวเองว่าว่านอยู่เลย” ทำไมเผลอที่ไรแล้วมันจำได้ตลอดเลยวะ ผมงุบงิบบ่นในลำคอไปกินสุกี้โฮมเมดไป อันที่จริงไม่มีอะไรเลย ก็แค่ต้มน้ำ ใส่คนอร์ รอเดือดแล้วโยนเนื้อสัตว์ตามด้วยผัก พอทุกอย่างสุกก็ตักขึ้นมากินกับน้ำจิ้มเท่านั้น
“ถ้าไม่อิ่มก็มาตักอีก”
“ปกติพี่แคนทำกับข้าวเองด้วยเหรอ”
“ก็ทำบ้าง” เขี่ยขึ้นฉ่ายไว้ขอบถ้วยแล้วก้มหน้ากินต่อ ตั้งใจฟังไปด้วย “อยู่กับพ่อ กับพี่เทพ อะไรที่ช่วยได้ก็ช่วยกัน”
“พี่เทพนี่คือใคร พี่ชายเหรอ”
“เปล่า” เขาว่า เว้นจังหวะเพื่อตักสุกี้เข้าปาก “ที่เคยเล่าไง คนงานที่บ้าน อยู่กันสองคนพ่อลูกไม่ค่อยอยากรับผู้หญิงมาช่วย เป็นพี่เลี้ยงกูมาตั้งแต่เด็ก ๆ ด้วย ที่จริงก็เหมือนพี่ชายนั่นแหละ แต่กูไม่ได้ถูกเลี้ยงมาเสียคนเหมือนมึง”
“อย่างผมเขาเรียกไข่ในหิน” ไม่แน่ใจว่าที่พ่อ แม่ พี่ไผ่คอยประคบประหงมเพราะผมเป็นแบบนี้ หรือเพราะตัวเองเซ่อซ่าแบบนี้ถึงต้องถูกประคบประหงมกันแน่ ไอ้เรื่องลูกแหง่ ไม่รู้จักโตนี่ผมก็รู้ตัว แต่ก็กลายเป็นธรรมชาติไปแล้ว ว่านสายแบ๊ว เกิดมาเพื่อแบ๊วครองใจสาว ๆ นี่ครับ
“อยู่บ้านมึงทำงานทำการอะไรบ้างหรือเปล่า”
“ทำนะ ผมล้างจาน กรอกน้ำ คลุกข้าวให้บุญชูด้วย”
“กูเดาว่าชื่อหมา”
“ถูกต้อง เป็นลูกของบุญมาอีกที ส่วนบุญมาเป็นลูกบุญหลง ที่จริงนี่เป็นหมาประจำตระกูลผมเลยนะ น่ารักมาก พี่ต้องเจอ”
“เพ้อเจ้อ”
“มันไหว้ได้ด้วยนะ” วางถ้วยแล้วสาธิตท่าทางด้วยการยกมือขึ้นสองข้าง แลบลิ้นแผล่บให้สมจริง “แล้วก็ชอบเล่นวิ่งไล่งับลูกเบสบอลที่ผมขว้างไป เหมือนหมาฝรั่งเลยใช่ไหม บางทีผมก็คิดว่ามันมีเชื้อนะ ขนมันไม่เกรียนเหมือนบุญมา แต่ไม่รู้ว่าบุญมาไปท้องกับใคร”
“หมาบ้านมึงใจแตก ท้องไม่มีพ่อเหรอ”
“นั่นสิ ทำไมเกเรแบบนี้ไม่รู้ ตอนแรกคลอดออกมามีสามตัวนะ แต่บุญมาเลี้ยงลูกไม่เป็นทับตายหมด เหลือแค่บุญชูนี่แหละ โชคดีที่ผมช่วยเอาไว้ทัน” เอามือแตะที่คางเบา ๆ ก่อนก้มลงโซ้ยสุกี้ในถ้วยต่อ เงยหน้าขึ้นมาเห็นพี่แคนมองอยู่ก่อนแล้ว มุมปากยกยิ้มนิด ๆ ดวงตาเป็นประกายวาววับ
“พี่มีอะไรหรือเปล่า” เอียงคอถาม พี่แคนไหวไหล่ วางถ้วยของตัวเองลง ดึงถ้วยของผมไปแทน
“เดี๋ยวตักเพิ่มให้ กินเยอะ ๆ สมองจะได้ทำงาน”
“หลอกด่าผมโง่อีกเหรอ”
“เห็นไหม ฉลาดขึ้นเลย”
“ไม่เอาผักได้ไหม”
“ใครบอกว่าจะใส่ผักบุ้ง ของมึงทั้งนั้น”
“มันเยอะเกินไปแล้ว”
“สายตาจะได้ดี ๆ แล้วนี่กินยังไง” ปลายนิ้วหัวแม่มือเกลี่ยที่มุมปาก ซอสสุกี้สีส้มแดงติดผิวพี่แคนไปด้วย หน้าผมร้อนฉ่า และร้อนมากขึ้นเมื่ออีกฝ่ายจงใจดูดนิ้วตัวเองโดยที่ตายังคงจ้องมองไม่กะพริบ ดูสนุกเมื่อเห็นผมอ้าปากค้าง มือสองข้างเก้ ๆ กัง ๆ ไม่รู้จะไปจับวางตรงไหน ไหวระริกหยอกล้อให้จนมุม ผมแก้ปัญหาโดยการหยิบส้อมขึ้นมาพันวุ้นเส้นแล้วสูดเข้าปาก เสียงหัวเราะลอยต่ำก่อนมือใหญ่จะวางบนหัวผม
“ค่อย ๆ กิน เดี๋ยวเลอะผ้าก็อซ”
พี่ไม่ต้องมาพูดมากได้ปะ ก็ใครมันเป็นต้นเหตุของความรู้สึกขัดเขินของผมตอนนี้กันล่ะครับ!
ไม่เห็นจะเหมือนเกย์ตรงไหน แต่ดูไปดูมามันก็เหมือน ปาล์มเป็นคนตัวสูงใหญ่ เล่นกล้าม ไม่โตมากแต่ก็พอมี ชอบสวมเสื้อคอวี ผ้าย้วย ๆ กางเกงขาเดปสีดำ ชอบยิ้มที่มุมปาก คิ้วเข้ม โก่งได้รูปสวย หน้าตี๋ ปากนิดจมูกหน่อย จะว่าไป เมื่อก่อนผมก็คิดว่าหน้ามันเก๊เกย์ หุ่นมันก็เก๊เกย์นี่หว่า
“มีอะไรหรือเปล่า”
ลิฟต์ค่อย ๆ ลดตัวเลขลงตามความสูง ผมติดอยู่ในห้องเหล็กสี่เหลี่ยมแคบ ๆ กับมันตั้งแต่ชั้น 6 ยังไม่พูดอะไรสักคำ มีแต่ปาล์มที่พูดอยู่คนเดียวแต่แรก
“สรุปจะไม่บอกจริง ๆ เหรอว่าคางไปโดนอะไรมา”
“บาดแผลของลูกผู้ชาย” ตอบสั้น ๆ ไม่ขยายความ บอกว่าลื่นล้มคางฟาดพื้นก็จบเห่ ร้องไห้ตอนเห็นเข็มหมอด้วย ไม่เท่เลย
“ไปมีเรื่องชกต่อย?”
“เออน่า เรื่องของกู แผลแค่นี้ ไกลหัวใจ” แต่ใกล้ตาไปหน่อยเลยตาบวมฉึ่งไปหนึ่งวันเต็ม ๆ “แล้วนี่จะเข้ามอเหรอ”
“อืม ไปเอาหนังสือกับพี่รหัส ว่านล่ะ มีเรียนเหรอ”
“อือ” พยักหน้า ก่อนประตูลิฟต์จะเปิด
“ไปกับเราไหม เดี๋ยวจะขี่มอเตอร์ไซค์เข้าไป”
“วนไปสั่งหน้าตึกหน่อยดิ”
“ไม่มีปัญหา” วันนี้ช่างเป็นวันที่ดีจริง ๆ แบบนี้สิเรียกราชรถมาเกย ปาล์มเดินนำมาที่ลานจอด มันขับฟีโน่แต่ง สีขาวชมพูนมเย็น น่าแทะไปทั้งคัน
“ว่าแต่สนิทกับพี่แคนเหรอ”
“ก็นิดหน่อย...ทำไมอะ”
“พี่แคนจีบหรือเปล่า”
“เฮ้ย พี่น้องกัน” รีบบอกปัด รับหมวกกันน็อกสีเดียวกับรถมาถือ “ทำไมถามอย่างนั้น”
“ปกติไม่ค่อยเห็นพี่แคนสนิทกับใครนอกจากพี่อาร์มน่ะ รู้ใช่ไหมว่าเขาเป็น” ยิ้มแหย ๆ พูดมาแบบนี้ก็ต่อบทสนทนาไปไม่ถูก โชคดีที่ปาล์มไม่ถามต่อ โยกรถขึ้นตั้งก่อนสตาร์ท
“รู้ รู้ด้วยว่ามึงก็เป็น”
“หึ ๆ พี่แคนบอกล่ะสิ กลัวหรือเปล่า”
“ทำไมต้องกลัววะ” ผมไม่เข้าใจ ปาล์มไหวไหล่ สวมหมวกกันน็อคไปด้วย
“งั้นก็โดดขึ้นมา แล้วเกาะเอวแน่น ๆ”
ทำตามคำสั่งทุกประการ เหลือบเห็นกระจกมองข้างฉายเสี้ยวหน้าของคนขับที่ยกปากยิ้มนิด ๆ มือขาวดึงมือผมไปโอบรอบเอวจนกลายเป็นผมกอดพลขับจากด้านหลัง แผ่นอกชิด มีเพียงเสื้อบาง ๆ สองตัวกั้น
“จะซิ่งแล้วนะ”
พอมันพูดจบผมก็หลับตาปี๋
“มากับไอ้ปาล์มเหรอ ไหนว่าไม่ค่อยชอบหน้า” วางกระเป๋าได้ก็ถูกยิงคำถามใส่ทันที โต๊ะไม้สีลอก ๆ หน้าตึกเรียนที่ไอ้โต๋นั่งรอยังชื้นจากน้ำค้างอยู่ พอนั่งลงตูดก็รู้สึกแหยะ ๆ ไปด้วย
“เจอกันหน้าหอ ขี้เกียจนั่งวินพอดี”
“ที่จริงมันก็ดีกับมึง” เพื่อนสนิทพูด เท้าแขนกับโต๊ะไปด้วย “เมื่อไรจะเลิกเหม็นหน้ามันวะ”
“ก็ไม่ถึงกับเหม็นหรอก แต่แปลก ๆ ตอนประกวดเดือนด้วยกันหยิ่งจะตายชัก พอตัวเองได้รางวัลก็ทำมาเป็นลูบหลังกู”
“ตอนนั้นยังไม่สนิทหรือเปล่า”
“ไม่รู้” ตอบแบบกำปั้นทุบดิน “แต่อุตส่าห์มาส่ง ญาติดีด้วยหน่อยก็ได้”
“เลวจริง ๆ” เป็นคำสรรเสริญที่ระคายหูพิกล แต่ไม่ได้ใส่ใจมาก เห็นพี่อาร์มเดินอยู่ฝั่งตรงข้ามของถนนเลยตะโกนเรียกก่อน
“ไปไหนพี่”
“มีเรียน” ว่าพลางชูสมุดโน้ตในมือ มองซ้ายขวาดูรถแล้ววิ่งข้ามมาหา “แล้วนี่สองคนรอเข้าเรียนกันเหรอ”
“รอมัน” ไอ้โต๋ว่า ชี้มือมาทางผม “คลาสเริ่มมาสิบห้านาทีแล้ว กว่าจะเสด็จมาได้”
“ตื่นสายไง เมื่อคืนนอนดึก”
“อ่านการ์ตูนแหง”
“เปล่า เว้ย หนังสือเรียน” พูดตามจริง โต๋เต๋ทำหน้าไม่เชื่อ ขณะที่พี่อาร์มยิ้มกะลิ้มกะเหลี่ย
“คุณชายไปสอนนี่ ไหวหรือเปล่า ไอ้แคนมันดุนะ”
“ก็ไม่ค่อยเท่าไรนะ”
“จริงอะ”
“ที่จริงก็ดุแหละ แต่พี่อาร์มอย่าไปบอกพี่แคนนะโว้ย เดี๋ยวผมโดนด่า” เพื่อนสนิทของคนที่ถูกกล่าวถึงหัวเราะในลำคอ ก่อนพยักพเยิดถาม
“แล้วนั่นไปได้มาจากไหน”
“เออว่ะ ว่าจะถาม ลืมไปเลย” ประเด็นเปลี่ยนมาเป็นผ้าก็อซสีขาวใต้คางผมแทน อันที่จริงก็คิดอยู่แล้วว่าโดนซักแน่ ๆ แต่ไม่นึกว่าจะโดนถามพร้อมกันทีเดียวสองคน ตั้งใจจะหลอกไอ้โต๋ แต่กลัวพี่อาร์มไปถามพี่แคนแล้วความจะแตก การเป็นคนดีนี่มันแย่จริง ๆ ครับ จะโกหกทั้งทีต้องคิดแล้วคิดอีก
“ลื่นรถเข็น ล้มกลางห้าง คางฟาดพื้น”
ขอบคุณครับ สรุปได้สามประโยคสั้น ๆ ใจความสำคัญพอดี ไม่เยิ่นเย้อ ถุด! เงยหน้าขึ้น เห็นพี่แคนยกมุมปากข้างเดียวยิ้มกวน ๆ แล้วหงุดหงิด กวนประสาทกันแต่เช้า โผล่มาตั้งแต่เมื่อไรไม่รู้
“พูดจริงอะ”
“โห กูไม่แปลกใจเลยที่เป็นมึง” ได้ทีขี่แพะไล่ พี่อาร์มทำหน้าไม่อยากเชื่อส่วนโต๋เพื่อนรักส่ายหัวระอา ไม่มีร่องรอยความสงสารสื่อออกมา สิ่งที่ส่งต่อเป็นสายตาทับถมของเพื่อนสนิท “มึงนี่น่าจับไปอยู่กับครูสอนอนุบาลสาม”
“พูดมากว่ะ พวกพี่ไม่รีบไปเรียนกันหรือไงวะ”
“เล่าให้เพื่อนฟังหรือยังว่าร้องไห้จ้าตอนเห็นเข็มหมอด้วย”
“ไอ้พี่แคน...” ผมเติมคำว่าหงวยไปแบบไม่มีเสียง รอยยิ้มนั้นหุบลงเล็กน้อยก่อนกดลงลึกใหม่ ดวงตาคมทอประกายวาววับไม่น่าไว้ใจ
“อยากรู้ไหมล่ะว่าแหงนจริงไหม”
“เสื่อมว่ะ”
“มึงเล่นก่อน”
“เฮ้ย ๆ เลิกตีกัน ไป ๆ แยกย้าย มึงก็ชอบแกล้งน้อง ไอ้แคน โทษที พี่เลยทำน้องว่านอารมณ์เสียแต่เช้า แผลนั่นก็หายไว ๆ นะครับ มีคนเป็นห่วง” พี่อาร์มลุกขึ้นห้ามทัพ ดึงไหล่พี่แคนออกห่าง ผมยกมือขึ้นปัดจมูกนิด ๆ แต่ยังทำหน้ายุ่งอยู่ พี่แคนไม่น่าเป็นเพื่อนกับคนดี ๆ แบบพี่อาร์มเลย เดี๋ยวนิสัยเสียติดกัน
บ่นงุบงิบในลำคอ พอสองหนุ่มคลีโอเดินจากไปแล้วค่อยม้วนสมุดตีหัวไอ้โต๋ที่กำลังหัวเราะจนงอหาย “เชี่ยโต๋ จะขำอีกนานไหม”
“โทษ ๆ อดไม่ได้ว่ะ” พูดจบแล้วยังหัวเราะต่อ ผมลุกเดินหนีนั่นแหละถึงหยุดได้ “พี่แคนนี่ก็กัดมึงไม่ปล่อยเลย ว่าแต่ไปสนิทกันขนาดนี้ตั้งแต่เมื่อไรวะ”
“ใครสนิทกับมัน” ผมแย้ง ไม่ได้สนิทเลยสักนิด “ก็แค่ช่วยติวหนังสือให้”
“อืม” มันว่าพลางลูบคางไปด้วย แวะร้านขนมก่อนขึ้นตึกเรียน ได้แซนวิชแฮมชีสกับน้ำผลไม้มาหนึ่งกระป๋อง ส่วนไอ้โต๋ซื้อแต่ลูกอมจูปาจุ๊บรสส้มที่เจ้าตัวชอบ
“มึงแน่ใจนะว่านว่าพี่แคนไม่ได้จีบ”
“คิดมาก กูดีลกันแล้ว เขาเป็นพี่ชาย กูเป็นน้องชาย”
“ระวังพี่น้องกันไป ๆ มา ๆ จะท้องติดกัน”
“มึงนี่ก็ขยันเสี้ยม” โต๋ยัดจูปาจุ๊ปใส่ปากเลยหยุดพูด ที่จริงควรจะหยุดได้นานแล้วด้วยซ้ำ “แต่จริง ๆ พี่แคนก็ดีกับกูนะ”
นึกถึงเมื่อเช้าที่มันแวะมาทำแผลให้ก่อนเข้ามอ ผมยังไม่ตื่นดีด้วยซ้ำต้องลุกมาเปิดประตูให้ โดนบังคับให้ล้างหน้า เปลี่ยนผ้าก็อซ พี่แคนมีเรียนตั้งแต่แปดโมงเช้า หลังจากจัดการผมเสร็จก็เข้ามาก่อน กว่านาฬิกาปลุกผมจะดังอีกทีก็เก้าโมงครึ่งแล้ว
“เขาดีกับมึงก็ดีแล้ว แต่ระวังตัวไว้หน่อยแล้วกัน”
“พูดถึงเรื่องระวังตัวแล้วนึกถึงไอ้ปาล์มเลย พี่แคนบอกกูให้ระวังมัน เพิ่งรู้ว่ารู้จักกันด้วย”
“เออ ใช่ อยู่ชมรมว่ายน้ำเหมือนกันไง ตอนเราปี 1 เหมือนเคยท้าแข่งกัน กูจำไม่ค่อยได้ เคยตามฟ้าไปเฝ้า” ฟ้าเป็นผู้หญิงที่ไอ้โต๋ชอบอยู่พักหนึ่งตอนเปิดเทอมใหม่ ๆ แต่ฟ้าชอบพี่แคน พูดให้ถูก ผู้หญิงคนไหนก็ชอบพี่แคนทั้งนั้น
“กูไม่ได้ไปด้วยแหง”
“เหมือนจะไม่ จำได้ว่าพี่แคนแพ้ ฟ้าร้องห่มร้องไห้หนักมาก กูยังมาเล่าให้มึงฟังทีหลังเลย จำไม่ได้ว่าทำไมไม่ได้ไปด้วยกัน”
“เออ ช่างแม่ง” พูดตัดรำคาญ “พี่แคนบอกว่าไอ้ปาล์มเป็นเกย์ จ้องจะสอยกูอยู่ โคตรตลก”
“มึงก็อย่าตลกไปเรื่อยแล้วกัน” อย่าบอกนะว่ามึงก็เอาด้วยโต๋เต๋ “หน้ามึงกำลังเป็นพิมพ์นิยมเลยตอนนี้”
“เข้าใกล้กูต่อยคว่ำ” ว่าพลางทำท่าฮุกหมัดที่กำน้ำผลไม้กับแซนวิชอย่างละข้างโชว์ ซ้ายทีขวาที กระทั่งถึงห้องเรียนถึงได้เลิก ทำตัวลีบเปิดประตูไปนั่งด้านหลัง อาจารย์หยุดสอนมองผมกับเพื่อนรักครู่หนึ่งก่อนพูดต่อ เข้าสายเกือบครึ่งชั่วโมง แต่มาช้าก็ดีกว่าไม่มาล่ะครับ
“เรื่องนี้พี่แคนสอนแล้วนี่หว่า”
“จริงอะ สอนควายให้เป็นคนได้บ้างหรือเปล่า”
“รอมิดเทอมกูจะเหยียบมึงให้มิดเลยไอ้โต๋”
มันหัวเราะ ส่ายหน้าเหมือนไม่อยากเชื่อ อย่าดูถูกกันสิวะ ผลประกอบการณ์ในอดีตไม่ได้ส่งผลถึงอนาคตเสมอไปนะเว้ย ผมรู้สึกว่าช่วงนี้ตัวเองฟิตมาก ฟิตเปรี๊ยะ ดีไม่ดีอาจจะท็อปเซ็คก็ได้ ใครจะรู้
“อย่าเพิ่งตีกับติวเตอร์ก่อนแล้วกัน”
“ไม่มีทาง” ถึงยืนยันเป็นมั่นเหมาะ แต่บอกตรง ๆ ว่าไม่ไว้ใจตัวเองเลยสักนิด ไอ้พี่แคนก็กวนประสาทเสียขนาดนั้น ผมก็ดันเป็นพวกแหย่ขึ้นง่าย ๆ ด้วย ฮืออ ความอดทนของคนเรามีขีดจำกัดนี่ครับ
“กูแม่ง อยู่กับเขาแล้วต้องมีความอดทนสูงมากมึงรู้ปะ เหมือนอยู่กับพ่อ”
“กูว่าพี่แคนต่างหากที่ต้องบ่น” ว่าพลางเปิดสมุดไปด้วย ผมเองก็หยิบสมุดโน้ตตัวเองขึ้นมาเหมือนกัน แต่เอามาวาดรูปเล่นนะ “พี่แคนสอนอะไรไปบ้างแล้ววะ”
ผมเสือกสมุดส่งไปให้คนถาม พอดีกับโทรศัพท์ในกระเป๋ากางเกงสั่นเลยหยิบขึ้นมาดู มาแล้วครับคุณพ่อคนที่สอง
Cantus: วันนี้กูจะตรวจสมุดเลคเชอร์มึง
ทำไมมีแต่คนวุ่นวายกับสมุดกูวะเฮ้ย
Wann: ดูไม ไม่มีอะไรหรอก
Cantus: ก็ทำให้มันมีสิวะ
Cantus: ตั้งใจเรียน อย่ามัวแต่เล่น
Wann: รางวัลคือ?
Cantus: ไม่โดนไทร์ยังยิ่งใหญ่ไม่พอ?
Wann: โห่
Wann: เลี้ยงข้าวก็ยังดี
Cantus: เดี๋ยวซื้อลูกอมให้
Wann: พี่แคนแม่ง รวยล้นฟ้า ไม่ลงทุนกับศิษย์เอกเลย
Cantus: ไม่เก็บค่าสอนก็บุญแล้ว
Wann: อย่างกเด้
Wann: พี่แคนเรียนอะไร
Wann: อะโหล ๆ
โทรศัพท์ผมเงียบไปแล้ว พี่แคนไม่กดอ่านอยู่พักใหญ่ แต่พอจะสอดมือถือเก็บที่เดิมมันก็สั่นอีกครั้ง
Cantus: กูบอกให้มึงตั้งใจเรียน ไม่ต้องตอบมาแล้ว
ผมพ่นลม บึนปาก ไอ้โต๋คืนสมุดมาให้แล้วตั้งใจฟังอาจารย์สอน หยิบปากกาหมุนไปหมุนมาสักพัก พอไม่มีอะไรทำก็ฟังบ้าง เรียนไปได้ครึ่งคาบ อุปกรณ์สื่อสารก็สั่นใหม่
Palm: ว่านครับ เลิกเรียนกี่โมง
Wann: เที่ยง ไมอะ
Palm: มีของจะให้
Palm: สะดวกเจอหรือเปล่า
Wann: เจอกันโรงอาหารวิทยา ฯ
Palm: โอเคครับ เสร็จแล้วไลน์บอกหน่อยนะ จะไปรอ
Palm: ตั้งใจเรียนนะ :)
ผมกดอ่าน ส่งสติ๊กเกอร์กลับไปแล้วยัดโทรศัพท์ลงกระเป๋าใหญ่เลยคราวนี้ มัวแต่คุยไม่มีอะไรไปอวดพี่แคนมีหวังโดนด่ายับ ไม่รู้ว่าคิดถูกหรือคิดผิดให้มันติวให้เนี่ย ชีวิตนกน้อยอย่างผมเหมือนต้องติดอยู่ในกรง แต่ยังดีที่พี่แคนเป็นกรงทองงามตาเลยไม่น่าอึดอัดสักเท่าไร
TBC
ควรชื่อตอนว่าอะไรดีเอ่ยยยย อีพี่แคน อีขี้กั๊ก อีน้องว่านและบาดแผลของลูกผู้ชาย แฮร่
ไปแพ็คหนังสือต่อล้าววว อ่านให้สนุกกันน้าาา
#candynovel
-
ลูกผู้ชายมากว่าน 5555555555555555555
ลื่นรถเข็น ล้มกลางห้างนี่ลูกผู้ชายสุดๆเลย
ว่านนี่ความรู้สึกช้าเนอะ ใครๆเขาก็รู้กันหมดยกเว้นเอ็งนี่แหละ
โดยเฉพาะปาล์ม โคตรชัดเจนเถอะ 555555555555555555
-
นุ้งว่านของพี่ เด๋วรถไฟก็ชนกันหร๊อกก
ส่วนพี่แคนคนดีก็วาจาเด็ดดวง กวนประสาทไม่มีใครเกิน
ขนาดคนบ๊องๆแบบว่านยังไปต่อไม่ถูก 5555555555
-
ว่านเด็กน้อยมากกกก งอแงกละวเข็มน่าเอ็นดูวววว
ไปล้อพี่เค้าใากเดี๋ยวได้พิสูจน์จริงๆว่าแหงนไม่แหงน 5555
ปาล์มมีไรจะให้ว่านอ้ะ ว่านก็ซื่อจนนน พี่แคนเข้าออกห้องสบายใจไปอีกกก
แล้วเรื่องพี่แคนกับปาล์มอีก ลุ้นมากกกก
-
หยอดวันละนิดนะพี่แคน เอ๋อๆแบบนั้นก็เริ่มมีความรู้สึกแล้วเหมือนกัน 55555
เขาให้ระวังปาล์มไปซ้อนท้ายกอดเขากลมเลยซะงั้น
'ตัว'ว่านอายุ 19
แล้ว'สมอง'ว่านล่ะเท่าไหร่ 555
อยากรู้ในหัวพี่แคนคิดไรอยู่ ตอนว่านสวมบทบาทบุญชู :laugh:
-
นี่พระเอกหรือพ่อนายเอกเนี่ย 5555555555555555 โอ้ยยยังกับเลี้ยงลูกแหน่ะ
-
โอ๊ยยยยพี่แคนน่าร้ากกกก ดูแลเอาใจใส่น้องว่านทุกอย่างเลย
-
แหมปาล์มทำไมพูดเพราะ :hao3:
-
นางสาวว่านขี้อ่อย :hao7:
-
ว่านนนนนนนน เด็กน้อยมากเลยนะหนู
-
เกร้ดดดดดด ปาล์มรุกหนักๆเลยค่ะ เราเชียร์อยู่ พี่แคนแม่งจะว่าลีลาก็ไม่ถูกอ่ั ก็ยังมีหยอด แหงนนั่นเลย555555555555555 คือใกล้ชิดขนาดนั้นยังไม่รุกแรงๆสักทีฟร้ะะะะ จะเปลี่ยนพระเอกเองละนะ ถ้าพี่หงวยไม่โชว์ทีเด็ด
-
พี่แคนรุกแบบปาล์ม รุกหนักๆชัดเจนๆแบบนี้บ้างเซ่
ชักช้าระวังโดนแย่งนะะะ
-
นังว่านมันเด็กประถมสุดๆอะ
-
ยังๆ ว่านยังไม่รู้ตัว
-
อุแหม่ะๆๆอุตส่าห์ลุ้นให้พี่แคนหงวยเห็นตอนน้องว่านซ้อนท้ายมอไซต์ปาล์มจริงจริ๊งงงง :katai4:
มีกอดองกอดเอวเค้าอี๊กกกก โอยยยยย แหล่วๆๆๆๆ 555555
คู่แข่งเริ่มออกตัวแรงแล้วนะพี่แคนขาาาา
อยากเห็นพี่แคนหึง อร้ายยยย ชอบพี่แคนอ่ะะะะ :z2:
น่าเอ็นดู เป็นเหมือนพ่อดูแลลูกชายจริงๆเลย ลูกชายก็ซนล่ะเกิ่น คางแตกเลยไหมนั่น
พี่แคนเลยยิ่งต้องดูแลใกล้ชิดเลยงี้ น่ารักกกกกกก
รักพี่แคน #ทีมพี่แคน
-
ว่านนี่มันว่านจริงๆ วุ้ย
หลงพี่แคน :mew1: :mew1:
-
โห น้องว่านขาวีรกรรมหนูตอนอยู่ในซุปเปอร์นี่ชวนให้นึกถึงลูกชายป้าเลยลูก ตอนนั้นน้องเขา 8 ขวบนี่เลิกทำได้หลายปีแล้วค่ะ
ชักมองเห็นอะไรมาม่าน้ำใสๆหรือเปล่า?
-
ว่าน แกลูกผู้ชายแมวหง่าวมาก
ล้มคางกระแทกกลางห้าง o18
พี่แคนเหนื่อยหน่อย คู่แข่งมาแล้ว
ปาล์มมันรุกจีบ แต่ว่านก็สมองช้าต่อไป
-
บาดแผลลูกผู้ชายมากกก จำไว้ว่าอย่าซนนะว่าน ทีหลังอ่ะ นี่กลายเป็นคุณพ่อคุณลูกกันเลย
-
คือพี่แคนกับปาล์มนี่กำลังแข่งกันกลายๆ หรือเปล่าคะ งือ...น้องว่านในไร่ส้ม กำลังถูกจับจองอย่างไม่รู้ตัว
แต่แอบอยากให้น้องว่านสนใจเรื่องเรียนนิดนึง ยังไงก็อนาคตหนูนะลูก :ling3:
ขอบคุณคุณเวสต์เจ้าาาา
-
ถ้าพี่แคนเห็นตอนเที่ยงนี้นะ.....
o18
-
บาดแผลของลูกผู้ชายติงต๊องน่ะสิว่าน :laugh:
ทำตัวน่ารักขนาดนี้ หัวกระไดคอนโดไม่แห้งเลยค่ะ :impress2:
แต่ปาล์มจะรุกจีบเหรอ เดีษยวพี่แคนจะหึงไหม จับว่านกดเลย เชียร์ :m20:
-
รถไฟจะชนกันไหมหนอ
-
นุ้งว่านกับบาดแผลของลูกผู้ชาย...ที่อายุสมองเทียบเท่าเด็กอนุบาลสาม ฮ่าาๆ :laugh:
-
แผลลูกผู้ชายอะไรเล่า เด็กชายต่างห่าง อยู่ไม่สุขจริงๆ
-
จ้าาาา บาดแผลลูกผู้ชาย คางแตก แหม่มีการร้องไห้ด้วย
ว่านนี่ไม่ธรรมดาจริงๆ พี่ว่านช่วงนี้รุกหนักแบบเนียนๆนะ
ตอนกินสุกี้นี่ร้อง โหยยยยยยยยยยยย ออกมาโคตรดัง
-
คู่แข่งเริ่มออกตัวแล้วนะพี่แคน
เด็กเอ๋อเนื้อหอมนะเนี่ย
-
คุณหมอกลั้นขำแย่เลยนะคะที่คนไข้ตัวโตอย่างน้องว่านร้องไห้สะอึกสะอื้นเป็นเด็กๆ เพราะถูกเย็บแผล :pandalaugh:
-
น่ารักกกกกกกกก
-
:-[ :-[
-
ทั้งพี่แคน ทั้งปาล์ม ต่างก็รู้กันละ ว่ามีคู่แข่ง
คราวนี้ละ ได้รุกว่านกันมันส์แน่ 555555
-
ว่านก็ยังคงไม่รู้เรื่องรู้ราวต่อไป 555555 พี่แคนกับปาล์มคือรู้ตัวกันละ มีว่านเนี่ยยังไม่รู้ :laugh: ปาล์มนี่ชัดเจนมากจริงๆ
-
ตั้งชื่อตอนว่า " บาดแผลของเด็กชายว่าน " ดีมั้ย
เพราะโตขนาดนี้แล้วยังเล่นเป็นเด็กๆอีก
เจอคุณหมอก็ร้องไห้จ้ากเลย
-
นังน้องว่านถ้าพี่แคนรู้ว่าน้องซ้อนมอไซค์ปาล์มแถมกอดเอวซะแนบแน่นขนาดนั้น โดนระเบิดจากเฮียแกแน่ๆ
-
กลุ้มใจแทนพี่แคน คือถ้านางว่านจะซื่อ(บื้อ)ขนาดนี้นะ o22 o22 o22
ต้องเจอดีสักวันว่านถึงจะรู้
-
ชอบอ่ะ บาดแผลลูกผู้ชาย !
น้องว่านก็คิดไปด้ายยยย 55555
เอาแล้ววว พี่แคนกับปาล์มนี่เบื้องลึกเบื้องหลังกัน
ต้องเคยจีบคนๆ เดียวกันแน่ๆๆ
แล้วน้องโต๋เต๋นี่ยังไงคะ จะเชียร์พี่แคนหรือไม่เชียร์กันแน่
แต่ที่แน่ๆ พี่แคนเหมือนพ่อจริงๆ ด้วย 55555
-
พี่แคนซะที นังว่านมันจะได้รู้ตัว 555555555
-
ว่านแม่งน่ารักหว่ะ นางดูใสซื่อดี เฮียหงวยตะล่อมไปเรื่อยๆ ว่านมันหวั่นไหวแล้ว เชื่อดิ่เดี๋ยวได้ ฮ่าาาาาาาา
-
เหมืิอน พ่อลูกเลยอ่ะ
แล้วเป็นลูกที่โคตรซน มีคางฟาดพื้นด้วย แกเป็นป.3เรอะ
-
ว่านแทนตัวเองว่าว่านละน่ารักจังฮือออออออออยากเลี้ยง :katai1: :katai1:
พี่แคนพูดจริงนะถ้านี่เป็นพี่นะ เลิกจีบอิว่านไปละ อย่างกะเด็กสามขวบซนด้วยโง่ด้วยมีไรดี55555555
เดี๊ยวเหอะเดี๊ยวได้เจอแหงน
-
พี่แคนคะ ถ้าจะเปลี่ยนใจจากว่าไป กิ๊กกั๊ก กับปาล์มก็เข้าท่านะ
ดูๆแล้วนางจะมีเนื้อสมองเยอะกว่านู๋ว่าน ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
หรือจะเป็นนุ๋งโต๋ก็ ไม่เสียนะ ถือว่า งานดีพอไปวัดไปวา
ถ้ารอ อิน้องว่านมันแตกฉานด้านความรัก เกรงว่าพี่แคน
จะเรียนจบไซะก่อน ฮ่าๆๆๆ
-
โอ้ยย แง๊ว ๆ ไปวัน ๆ นังว่านจะรู้ตัวมั้ยว่าโดนจีบเนี่ยยยย
ปาล์มมาแรง พี่แหงน เอ้ย พี่แคนมีหึงโหด หุหุ :katai2-1:
-
แคนเจ๊แนะนำเปลี่ยนใจจากอิว่านเถอะ 5555555555
-
ว่านเสน่ห์แรงแบบไม่รู้ตัว หนุ่มๆเค้าแย่งกันจีบอยู่เนี่ย :hao3:
-
หน้าตาพิมนิยมนี่ยังไง สงสัย???
-
นึกภาพว่านลื่นเอาคางฟาดพื้นออกเลย
หึหึหึ เด็กน้อยมากอ่ะน้องว่าน
-
น้องว่านคนฮอตตตตตต~~~~ :hao7:
-
กว่าน้องว่านจะรู้ตัว.... อิพี่แคนนี่มาเนิบๆนะคะ โดนปาล์มรุกหนักแซงหน้าไปแล่ววว
-
"บาดแผลลูกผู้ชาย" 555555555555555555 ชอบบบบบบบบบบ
แต่ว่านเอ๊ยยยยย พี่น้องเนี่ยไปๆมาๆก็เป็นพี่น้องท้องชนกันได้นะ หึหึหึ
พี่แคนก็อย่าเก๊กนักสิ พูดๆไปบ้าง ว่านมันบื้อออออ
-
บาดแผลลูกผู้ชาย :เฮ้อ:
ปาล์มจ้องจะงาบตัวยังไม่รู้ตัวอีกนะว่าน
-
อ่านถึงแค่ตอนที่ 2 โคตรสนุกกกกก
-
เมื่อไรว่านเอ๋อจะรู้ตัวว่าเขาจีบ ฮ่าๆๆๆ
อยากให้หนึ่งสัปดาห์มีวันพุธเจ็ดวัน :hao7:
-
ว่านเนี่ยก็คิดไปได้ บาดแผลลูกผู้ชาย ใครเขาจะมาต่อยกับแก จอมแบ๊ว
มีคู่แข่งโผล่ออกมาซะแล้ว พี่แคนจะทำยังไงต่อไปเนี่ย
-
น้องว่านน่ารักอ่ะ ดูมึนๆดี 55555
-
พี่แคนนี่กั๊กเต็มที่เลย มีการทำร้ายฝ่ายตรงข้ามอย่างปาล์มด้วยการเปิดเผยเพศสภาพ น้องว่านไม่รอดแน่
-
เรียนไม่รุ่ง แต่รักนี่คงพุ่งติดเพดาล ผู้ชายหล่อรุมล้อมจนหน้าอิจฉา #เบ้ปาก
-
ว่านมันน่ารัก แต่ซื่อจนเซ่อ ระวังจะโดนเกย์กล้ามปูกดเอาน่ะหนู
-
ว่านเด็กน้อยมากจริงๆ ฮ่าาาา
เหมือนปาล์มจะเริ่มรุกแล้วแหละ
-
วรั้ย ปาล์มออกตัวแรงงงงงงงงงงมาก!
-
ว่านน่ารักกก ซื่อเหลือเกินนนนน
-
ชื่อตอน บาดแผลของลูกผู้ชาย เหมาะกับน้องว่านตอนนี้มากค่ะ :laugh:
-
จริงๆแกแอบอ่อยพี่หงวยใช่มั๊ยอิหนูว่านนนน อย่าแกล้งทำตัวใสซื่อ ซื่อบื้อดิ มันน่ารักเกินไปแล้ว
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
เด็กน้อยเอ้ย โดนผู้ชาย2คนจีบแล้วยังไม่รู้อีกนะ
-
ดูท่าจะได้ตำแหน่งพ่อมาแทนแล้ว :laugh:
-
นังว่าน
55555555555555555555555555555555555555555555
โอ่ยย อยากจะถาพี่แคน
พี่แน่ใจแล้วเหรอ
o22
-
บาดแผลของลูกผู้ชายจ้า 555555555555555555555
-
นังว่านขี้อ่อน. อายุเท่าไหร่ล้มคางแตกเลย55
-
ร้องไห้กลัวเข็ม 55555555
แมนจริงๆว่ะว่าน 55555555
:laugh: :laugh: :laugh:
-
พี่แคนน่าร้ากกกก น้องว่านนี่เอ๋อจริงๆ 55555
-
ว่านเอ๊ยยยยยยยยย 55555
-
โถถถถถ น้องว่านคนแมนนนน กลัวเข็มเหมือนเด็กเลย น่าเอ็นดู๋ววว :impress2:
-
โถถถถถถ บาดแผลของลูกผู้ชาย แมนมากกกก โดนผู้ชายจีบตั้งสองคน
-
โถบาดแผลลูกผช เอาที่ว่านๆสบายใจเลยจ้ะ เด๋อกว่าว่านๆไม่มีอีกละะะะ 5555
ใครๆก็เล็งว่านๆ แต่ดูท่าทางยังไงพี่แคนก็น่าจะชนะใสๆ แต่ติดตรงว่านเด๋อๆเอ๋อๆไปหน่อย
ขอให้พี่แคนสู้นะ ล่อลวงนางด้วยคำว่าพี่น้องต่อไป
ส่วนปาล์มนี่เห็นแววอกหักพระรองมาแต่แรกละ เศร้าไปอีก ไม่เป็นไรนะพระรองมักฮอตกว่าพระเอกจำไว้ :katai2-1:
-
สนุกมากๆๆๆๆ อีน้องว่านนางมึนได้น่าร้ากกมากกก
พี่แคนอย่าช้าน้า เดี๋ยวนางจะโดนปาล์มสอยไปก่อนอ่าา :hao7:
-
:pig4:
-
:o8:
-
ของอะไรหว่า?
:hao7:
-
ชอบว่านอะะะ นิสัยน่ารักจริงงง เด็กๆใสๆแบบมึนๆ 5555
แล้วว่านกับพี่แคนคุยกันเฉยๆ เราก็ยุบยิบๆในหัวใจแล้ว งึ้ยย อยากให้อาทิตย์นึงมีวันพุธสัก 3 วันจังเลยค่ะ :impress2:
-
ว่านนี่มันว่านจริงๆ 55555555
-
พี่แคนเนียนเฟ่ออออออออออ :laugh: :laugh: :laugh: :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
-
ขอบคุณ :pig4:
-
ว่านนี่ก็ซืนๆอึนๆนะครับ
คนเขาจีบยังไม่รู้ตัวอีก
-
เอาซะสิ...ปาล์มเริ่มออกตัวแรงจีบว่านด้วยแล้ว แม้ว่าว่านจะยังไม่รู้เรื่อง (เหมือนเดิม) o18 พี่แคนคงต้องรุกหนักกว่ากว่าแล้วล่ะค่ะ แค่เนียนๆ แบบพี่ชาย น้องชายคงยังไม่พอสำหรับว่าน
:mc4: เปิดศึกชิงนายเลย
-
55555555 บาดแผลของลูกผู้ชาย
ยิ่งใหญ่มากลูก
ปาล์มหวังอะไรอยู่ หึหึ
-
แผลนี้ท่านได้แต่ใดมา 555ไม่กล้าตอบเลยทีเดียว :hao7:
-
ว่านน่ารักน่าเอ็นดูจริงๆ
พี่แคนอย่าช้าน่ะค่ะคู่แข่งโผล่มาล่ะ
-
พี่แคนน่ารัก แต่ทำไมเหนแววมาม่าหว่า
-
โถว่าน บาดแผลของลูกผู้ชาย 55555 ซนไปไหนนี่ว่าน
พี่แคนคงเอ็นดูแรงขึ้นกว่าเดิม และเหนื่อยกว่าเดิมเพราะมีคู่แข่งเพิ่มแล้ว
ว่านก็คงยังไม่รู้ตัวว่ากำลังถูกจีบอยู่ หึหึ
:pig4: :L2:
-
นังว่านนนนน ใสเกิ๊นนนนน
-
ไม่ไหวจะขำ :laugh:
พี่แคนสู้ๆ นะ 55555555 โอ๊ย...ขำ
-
พี่แคนสู้ๆนะ ว่านมันไม่ไหวแล้ว
นังว่านนนนน ทำไมน่ารักก กี่ขวบแล้ว ถามจริง
ปาล์มจะเอาไรให้ว่าน นี่ปวดหัวกะความคิดตัวเองมาก คิดมากว่าปาล์มชอบพี่แคนเหรอ 55555 จะเอาของสาปแช่งให้ว่านเหรอ ขอโทษกับความเพ้อเจ้อตัวเองด้วย
-
ปาล์มรุกหนักดีจัง อิอิ พี่แคนซวยแหงงง
-
ไอ้เด็กเอ้ย ไม่ระวังเลย ฮ่าๆ
นี่ต้องระวังคนเข้าหาด้วยอีกอย่างนะน้องว่าน อย่าคิดน้อยไป
เดี๋ยวอนาคตมันจะเจอเรื่องยุ่งยากเอา
-
ว่านนี้เด็กน้อยจริง ๆ เล่นเหมือนเด็กเลย
-
สงสารพี่แคนอะ
เรารู้สึกแบบว่า เห้ยว่าน..ในชีวิตนี้จะไม่คิดไม่จริงจังอะไรเลยหรอวะ
คือเรื่องที่ผ่านมาของคุณเวสต์เรารู้สึกถึงความเป็นเหตุเป็นผล
แบบ เฮ้ย นี่แหละชีวิต นี่แหละเรื่องราวของความรัก
แต่พอเจอนังน้องว่านเข้าไป... (ว่างเปล่า) 5555555555555
:z3:
คนอะไรมันจะชิลกับชีวิตได้ขนาดนี้
แล้วนี่พี่แคนมีคู่แข่งมาแล้ว แถมนายเอกเรายังต้อนรับสู่อ้อมอกเป็นอย่างดี
พี่แคนคะ มาค่ะ มาหาน้อง น้องจะช่วยเยียวยาจิตใจพี่เอง
:hao7: :hao6:
-
โอ้ยย มีคนแนะนำมาให้อ่าน ความจริงเราไม่อ่านเรื่องที่ยังไม่จบ(เพราะมันจะฟินไม่สุด)
แต่เรื่องนี้น่ารักมากเลยค่ะ >< อยากได้แฟนแบบพี่แคนจริ้งงง (โดนแฟนตัวจริงตบ)
โอ้ยน้องชอบพี่แคนไม่ใช่ติ่งละมั้งง พี่แคนก็ทำให้น้องหลายๆอย่างพยายามกันคนเข้ามา
ต้องคิดอะไรซัมติงแน่ๆ อีกอย่างน้องเป็นเดือนวิศวะ เดือนอาร๊ายยยเจอแต่ ผช เข้าหา
ให้ตายเถอะ น้องฮอตนะคะ น้องฮอตให้หมู่ผู้ชายไง ผู้หญิงไปไม่รอดซักราย ถถถถถถถ
อยากรู้ว่าปาม(ขี้เกียจพิมพ์เต็ม) คิดอะไรกับน้องหรือเปล่า เราว่าต้องมีซัมติงกับพี่แคนแน่ๆ
เพราะว่าเห็นแข่งว่ายน้ำบลาๆๆ และการพูดถึงกันที่เหมือนต่างฝ่าจะกันไม่ให้น้องไปหาอีกคน
บอกเลยว่าเชียร์พี่แคนสุดใจค่ะ
พี่น้องท้องชนกันชัวร์ อยากให้ได้กัน(?) ไวไว รออยู่ ><
ขอบอกอีกที #ทีมพี่แคน พี่แหงน(?) ของน้อง 555555555555555555555555
-
นุ้งว่านนี่ก็ขี้อ่อยจัง อ่อยขนาดนี้แต่ดีลเป็นพี่น้องกัน พี่หงวยไหวมั้ย? กระอักเลือดหมดตัวย้งคะ??
-
ว่านนี้แบบ ทำไรชิวดีเนอะ ซื่อๆน่ารัก :o8:
อ่อยเค้าแบบซื่อๆ ตัวเองไม่รู้เรื่องเล๊ย
พี่แคนหวงแย่ :angry2:
-
พี่เเคนต้องสู้ๆๆนะ สู้ๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
-
ว่าน เด็กน้อยจริงๆ :mew4:
-
ว่านนี่ซนได้โล่เหมือนกันนะ ทำเอาคางแตกเลย
-
แมนๆเนอะว่านเนอะ
:hao3:
-
คือแบบว่านึกว่าว่านอยู่ประถม ม.ต้นแม่งโคตรง้องแง๊ง ดูเด็กมากกกกกกกก
น่ารักนะ สนุกนะ แต่ไม่ค่อยอินกับว่าน ดูเด็กเกินไปจริงๆ
-
ว่านเอ้ยยยยย จะรู้ตอนไหนล่ะลูกว่าพี่เค้าชอบ
-
น้องว่านเอ๊ย ยังกะลูกลิง
-
โอ้ย อ่านรวดเดียว 6 ตอน ฮามาก
ขำน้องว่านแทบทุกตอน 5555+
ความที่ฉลาดน้อยนี่น่ารักจริงๆ นะ มิน่าพี่แคนชอบ555
ถ้าน้องว่านโหมดดราม่าจะเป็นยังไงนี่ อยากเห็นจัง 5555+
-
ทำไมนังว่านถึงซื่อบื้อขนาดนี้!! อีกนิดจะถูกพี่แคนกินแล้วนะะะะ
ต้องรอให้พี่แคนรวบหัวรวบหางก่อนถึงรู้ตัวใช่ไหมมม ถถถถถถถถ
ตอนต่อไปมาวันนี้เลยสินะะะ รอออออ
:ling1:
-
ไม่ได้อยากจะว่านายเอกนะ แต่ว่านหนูโง่เกินไปแล้วนะลูก
-
ฮาว่านอ่ะ พี่แคนชอบไปได้ยังไงนะ!?
-
นี่ขนาดพี่แคนเผยไต๋ขนาดนี้แล้วนะ
นังนุ้งว่านคนซื่อบื้อ ก็ยังไม่รู้อีกกกก
โอยยยย เป็นชั้นนะ พี่แคนเสร็จไปนานแล้ว
ถถถถถถถถถถถถถถถถถถถ
-
พี่แคนท่าจะเหนื่อยกับว่านน่าดู555555555
-
ว่าน..... 555555555555555555555555
คือไอ้เล่นรถเข็นจนคางแตกนี่มันเด็กน้อยมาก..
ไหนจะร้องไห้อีก ไม่รู้ว่าจะสงสารหรืออะไรดี (...)
ไม่รู้ทำไมแอบชอบปาล์มเบาๆ :o8:
-
ฮาสุดคือ ลื่นล้มคางแตก ว่านนี่เด็กน้อยไปอีก :m20:
-
อิว่าน.....ซึนนนมากกกก
-
หนูว่านหวานหวานเนี้ยสมกับเป็นไข่ในหินจริงๆเลย รู้ตัวมั่งหรือเปล่าว่าโดนจีบอยู่ทั้งพี่แคนและนายปาล์มเลย เมื่อไรว่านจะหายเอ๋อ พี่แคนก็เนียนจริงจังมาก ค่อยๆแทรกซึมทีละนิดทีละหน่อย
-
น้องว่านเอ๊ย จะรู้ตัวตอนเสียตัวเลยหรือเปล่าเนี่ยลูกกก
-
เสน่ห์แรงจริงพ่อคุณ
-
คิดถึงพี่แคนนนนนนนนน
-
ตอนที่ 07
“ให้? ให้ใคร ให้กู?”
ผมกำลังอยู่ในโรงอาหารคณะใกล้ ๆ คณะวิศวกรรมศาสตร์ คลาคล่ำไปด้วยผู้คนมากหน้าหลายตา อยู่เพียงลำพังกับเดือนมหาวิทยาลัยปีที่แล้ว ยกนิ้วชี้จิ้มเข้าหน้าตัวเองแล้วมองช่อดอกกุหลาบห้าดอกในมือขาวของพ่อกล้ามใหญ่
“อืม เห็นสวยดี เลยซื้อมาฝาก”
“มึง...โอเคนะปาล์ม”
“ทำไมล่ะ”
“ขนลุกไอ้เหี้ย” พูดพลางเอามือถูแขนตัวเองไปด้วย “คนมองกันใหญ่แล้ว”
“รีบ ๆ รับไปดิ เขินเหมือนกันนะ” พูดยิ้ม ๆ ส่วนผมได้แต่เดินถอยมาสองก้าว กูเห็นนะ สาว ๆ โต๊ะนั้น โน้น นี้ นู้นยกมือถือตั้งกล้องกันเป็นแถบ
“มึงเพี้ยนเหรอวะ ให้กูทำไม”
“ก็บอกแล้วไง เจอมา สวยดี เหมาะกับว่าน”
“ดอกไม้เนี่ยนะ” ให้เงินกูเถอะ ได้โปรด
“รับไว้หน่อยไม่ได้เหรอ”
“เฮ้ย อย่ามาทำเสียงอ้อน มึงไหวแน่นะ ไม่สบายหรือเปล่า หรือที่กูจับได้ว่ามึงเป็นเกย์เลยเอาไอ้นี่มาปิดปาก”
คู่สนทนาหัวเราะ เดินเข้าใกล้มากขึ้น ในที่สุดก็คว้ามือผมไปรับดอกไม้เอง ส่วนตัวมันยกมือขึ้นเกาหู “เปล่าหรอก เราไม่ได้ปิดอยู่แล้วเรื่องที่ชอบผู้ชาย”
“จะมาสร้างกระแสคู่จิ้นกับกูหรือไง” เฮ้ย ๆ ผมขายครีมไม่เป็นนะครับ “เอาคืนไปเหอะ”
“คนมองเยอะแยะ รับคืนก็เสียหน้าแย่ดิ ช่วยรับไปหน่อยเถอะน่า”
“มึงเล่นอะไรพิเรนทร์ ๆ กับเพื่อนหรือเปล่า”
“ไม่มี” มันเถียง ส่ายหัวดิก “แค่คิดว่าน่าจะทำอะไรบ้างแล้ว ไหน ๆ ว่านก็รู้แล้วนี่”
“รู้ว่า?”
“ที่เราเป็นเกย์ไง”
“แล้วมันเกี่ยวอะไรกับดอกไม้วะ” ผมยังไม่เข้าใจ ไอ้โต๋ก็ไม่อยู่ให้ปรึกษาเสียด้วย เลิกคลาสก็แจ้นไปเล่นเกมแล้ว ทิ้งผมโดดเดี่ยวเดียวดายในท้องเลตลอด “ทีหลังถ้าอยากทำอะไรให้นะ มึงควรให้เงินหรือเลี้ยงข้าวกูมากกว่า”
“ไม่ค่อยได้จีบใครก่อน ไม่รู้ว่าต้องเริ่มยังไง”
“ให้กูเป็นคู่ซ้อม ว่างั้น?”
“โอย” ปาล์มหัวเราะ ส่ายหัวไปด้วย “เราเชื่อเลยว่ามีสาว ๆ บอกว่าชอบว่านเยอะ แต่คุยด้วยแล้วเหนื่อย”
“อะไรวะ มีคนชอบกูเหรอ”
“เยอะ” คู่สนทนาว่า ยิ้มนิด ๆ “ไปกินข้าวด้วยกันสิ แล้วจะเล่าให้ฟัง”
ความจริงแล้วมันก็ไม่ใช่เรื่องน่าฟังเท่าไร
ผมนั่งอยู่ในร้านสเวนเซ่นหลังจากปาล์มเลี้ยงเคเอฟซีหนึ่งถัง ยอมรับดอกกุหลาบแดงแสลงใจของมันแลกกับความลับที่ผมไม่เคยรู้หนึ่งอย่าง ความจริงแล้วผมป๊อบมากในกลุ่มเพื่อนไอ้ปาล์ม มีคนหนึ่งชื่อแก้วที่ผมเคยคุยด้วยประมาณสัปดาห์หว่า ๆ เพิ่งรู้วันนี้ว่าสนิทกับไอ้ปาล์มขนาดไหน
“แก้วบอกว่าว่านน่ารัก” ปาล์มว่า ตักไอติมช็อกโกแลตซันเดย์ของตัวเองไปด้วย เบื่อคำว่าน่ารักแล้วว่ะ ผมอยากเดินสายเท่ เป็นหนุ่มคูล ๆ เหมือนพี่แคนบ้าง “แต่แก้วบอกว่าคุยแล้วหัวเสีย บางทีนึกว่าเล่นมุก ที่ไหนได้ ว่านซื่อเกินไป บางทีผู้หญิงก็เบื่อ”
“อ้าว กูผิดอะไรวะ”
“ไม่ผิดหรอก แต่บางทีสาว ๆ เขาก็อยากได้อะไรที่มันเร้าใจสักนิด พวกเล่ห์เหลี่ยม แต่เราว่าแบบนี้ก็ดีแล้ว อยู่ด้วยแล้วสบายใจ ไม่ต้องคิดมาก”
“คิดเยอะแล้วเหนื่อย วัน ๆ คิดว่าเย็นนี้จะกินอะไรก็หมดแรงแล้ว”
“นั่นสิเนอะ” มันยิ้ม แสดงชัดว่าเห็นด้วย แต่ผมก็ไม่เข้าใจอยู่ดีว่าทำไมผู้หญิงไม่ชอบคนดี อยากได้แบ๊ดบอยนักโน่นเลย แถว ๆ พงษ์เพชรมีเรือนจำครองเปรม ไปเลือกเอาเลยตามสบาย
“ที่จริงเราก็คล้าย ๆ ว่านนะ”
“ไม่คิดมากน่ะเหรอ”
“ไม่ใช่เรื่องนั้นสิ เรื่องอื่น อย่างจีบสาว”
“อ้าว ก็มึงเป็นเกย์”
“หมายถึงจีบผู้ชายไง”
“หน้าตาก็ออกจะดี” ดีกรีเดือนมหาวิทยาลัยไม่ให้ดียังไงไหว “แถมยังสุภาพเรียบร้อย”
“สงสัยขี้อายเกินไป”
“จริงอะ ให้ดอกไม้กูกลางโรงอาหารได้ไม่น่าเรียกว่าขี้อายนะ”
ไม่อยากเข้าเฟสบุ๊คตอนนี้เลย มือถือผมก็ปิดไปแล้ว หลังจากรับดอกไม้แล้วตามมันขึ้นมอเตอร์ไซค์มาเพจคิ้วท์บอยถล่มกูแน่ ยิ่งไปกว่านั้น ไอ้โต๋ได้ผลักผมเข้าวังวนสีม่วงมากกว่าเก่าแหง ๆ
“โกรธเหรอ”
“ไม่อะ” ผมตอบตามจริง “ตกใจมากกว่า”
“ไว้คราวหน้าจะเปลี่ยนเป็นชวนกินข้าวแทนให้ดอกไม้”
ผมพยักหน้าเห็นด้วย เอาเงินค่าดอกไม้มาแดกเถอะ “เลี้ยงนะ”
“สบาย”
“เฮ้ย ป๋าว่ะ แต่พูดเล่น ไว้มากินข้าวเป็นเพื่อนก็ได้ ดูท่ามึงไม่ค่อยมีเพื่อน” ว่าพลางจ้วงไอติมแมคคาเดเมียเข้าปากคำสุดท้าย ออกมาตั้งแต่เที่ยง นี่ก็เกือบบ่ายสามแล้ว
“กลับกันยัง”
“ไปสิ” มันว่า พลางลุกขึ้นยืน ชิงคว้าบิลที่วางบนโต๊ะไปจ่ายเงิน พอผมจะคืนเงินให้มันบ้างก็รีบบอกปัด “มื้อนี้เราเลี้ยง ไว้มื้อหน้าว่านค่อยเลี้ยงเราคืน”
“ห้ามแพง”
“กะจะฟาดให้หมดตัวเลย” พูดพลางทำตาเป็นประกายวาววับก่อนหัวเราะกลบเกลื่อน ผมก็หัวเราะไปบ้าง แต่เป็นหัวเราะแห้ง ๆ ประโยคนั้นมันฟังดูทะแม่ง ๆ ยังไงไม่รู้
“ล้อเล่น”
“ไอ้เวร ใจคอกูยิ่งไม่ดีอยู่”
มันยิ้ม ก่อนวางปลายนิ้วบนแผ่นหลังเหนือสะโพกผมแผ่วเบา ไรขนอ่อนผมนี่ลุกซู่เลยครับ อย่าบอกนะว่ามึงคิดกับกูจริง ๆ !
กว่าผมจะกลับมาถึงห้องก็เกือบสี่โมงเย็น แยกกับไอ้ปาล์มที่ชั้นหก แล้วขึ้นลิฟต์ต่อ ถือดอกไม้เยิน ๆ มาด้วย โบกสะบัดพัดปลิวตอนแว้นมอเตอร์ไซค์กับมันจนสภาพเน่า ถึงห้องก็วางบนโต๊ะคอม อาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อนกลับมาหม่งหัวลงเตียง
โทรศัพท์ผมในกระเป๋าสั่นครืด ๆ เพราะเงียบเชียบจนได้ยินเสียงขนจมูกตีกันเลยทนฟังเสียงสั่นสะเทือนนั่นได้ไม่นาน Notification ผมถึงคราวอวสาน ถล่มทลายเหมือนสัญญาณเตือนสึนามิดังรัว ๆ มีคนแท็กภาพผมมาผ่านเฟสบุ๊ค มีจำนวนยอดไลค์ภาพที่มีผมเหยียบพันในแค่ครึ่งวัน
“คู่นี้ยังไงไม่รู้ แอดฯ จิกหมอนกระจุยแล้ว with wann warit and palm phattharapol”
ครับผม พี่แอดมินเพจคิวท์บอย พี่จิกหมอน แต่ผมจิกหัว ภาพตอนไอ้ปาล์มกำลังยัดดอกไม้ใส่มือผมเรียงกันสิบช็อต หมดกัน ป่นปี้หมดแล้วกู
ผมถอนใจทิ้ง โคตรไร้สาระ ปิดโปรแกรมสีน้ำเงินมาดูเบอร์โทรเข้าบ้าง 7 สายที่ไม่ได้รับ 5 สายเป็นของโต๋เต๋ อีกสองสายเป็นเบอร์แปลก ผมเลยตัดสินใจโทรกลับเบอร์นั้นก่อน เพื่อนน่ะไว้ทีหลัง เผื่อฟลุ๊คเป็นสาว ๆ ที่พี่เม่นเคยให้เบอร์ผมไว้ที่ร้านปลิ้นผมจะได้สบายใจหน่อย เฮ้อ คนหล่อนี่มันดีแบบนี้นี่เอง
“ฮัลโหลครับ นั่นใครครับ ผมเห็นมีมิสคอลมา”
“ว่านเหรอ นี่พี่อาร์มเองนะ”
“อ้าว พี่อาร์มเหรอ โห่ ผมนึกว่าสาว ๆ”
“จะสาว ๆ ที่ไหนล่ะ ตอนนี้คนหาตัวว่านคงมีแต่หนุ่ม ๆ ล่ะมั้ง”
“หนุ่ม ๆ จะหาตัวผมทำไมวะ พี่ก็พูดแปลก ว่าแต่พี่เอาเบอร์ผมมาจากไหน”
“ขอไอ้โต๋มา แล้วนี่อยู่ไหนน่ะ”
“หอครับ” ตอบสั้น ๆ มองเพดานขาว ๆ ไปด้วย “มีอะไรหรือเปล่าพี่”
“อยู่หอแล้วเหรอ เมื่อบ่ายไอ้แคนไปหาไม่เจอน่ะ เดี๋ยวจะได้บอกมันให้ เออ พี่เห็นในเฟสแล้ว อะไรยังไงเหรอครับ”
“ไอ้ปาล์มอะเหรอ” ผมหัวเราะขื่น “ไม่มีอะไรหรอกพี่ มันนอนน้อย ว่าแต่พี่แคนมาหอผมเหรอ ไม่เห็นโทรบอกก่อน”
“อืม เดี๋ยวมันคงไปหาใหม่ พอดีต้องกลับมาเรียนน่ะ”
มีเรียนทั้งวันแล้วจะมาหาผมทำไมวะ นี่รีบตรวจสมุดขนาดนั้นเลยหรือไง ประสาท ๆ ว่ะไอ้พี่แคน คุยต่อกับพี่อาร์มนิดหน่อยก่อนวางสาย ไปเช็คไลน์อีกที เห็นไอ้โต๋แคปหน้าจอภาพผมกับปาล์มส่งมาแล้วขอคำอธิบาย ผมปิดเสียงตั้งแต่ในคาบแล้วเลยไม่ได้ตอบมัน ไอ้โต๋รัวสติ๊กเกอร์มาเป็นล้าน สุดท้ายก็ยอมเงียบไปเอง
Wann: อะไรของมึง
ToTae: กูควรถามมากกว่าไหม มีแต่คนมาจี้กู ไอ้เหี้ยว่าน
Wann: ไร้สาระ
ผมตอบแค่นั้น เพื่อนสนิทก็ไม่ซักต่อ มันรู้ว่าถ้าผมพูดแบบนี้คือไม่มีอะไรจริง ๆ ส่วนพี่แคนน่ะเหรอ เงียบกริบ ไม่เห็นทักอะไรมาบ้าง อยู่กับพี่อาร์มไม่ใช่เหรอวะ น่าจะเห็นรูปแล้วนี่ แต่ไม่ถามก็ดี ขี้เกียจจะอธิบายเหมือนกันว่าไอ้ปาล์มมันเป็นบ้าอะไรไม่รู้ ผมเองก็ไม่ค่อยเข้าใจเหมือนกัน พอไม่มีอะไรทำ ไม่มีเรื่องคุย ผมก็นอนแอ้งแม้งไถโปรแกรมนกลาร์รี่สีฟ้าตามประสาผู้ชายขี้เหงาต่อ เฮ้ย วันนี้หน้าฟีดผมมีอะไรแปลก ๆ ว่ะ คุณแมวดำดูอารมณ์เสียอะไรมาไม่รู้
กวินทร์ @c8o9yl 3ชั่วโมง
เตือนห่ะอะไรไม่เคยจะฟัง
กวินทร์ @c8o9yl 1ชั่วโมง
แม่งเอ๊ย ^$#@$%@#&%$%^&*()(*)&^%$#$$@$%^&**((@$#%^&*^%*$^%^&$%^&
*&^%R&^^%^&$%&*&^%R&^^%%%&^&%$^%U^%*R%^^%&^*(*)&^^%&*&&*&*()(&*^!!!!!!
ว่านหวานหวาน @Wannwannwannn เมื่อสักครู่
@c8o9yl เป็นไรวะ
ทักไปถามสารทุกข์สุขดิบประสากัลยาณมิตร คีย์บอร์ดมึงลั่นเป็นภาษามอสหรือไง อ่านไม่ออก ทว่าเงียบครับ มันกริบ ไม่ตอบผม แต่เสือกรีทวิตโพสคนอื่น
ว่านหวานหวาน @Wannwannwannn เมื่อสักครู่
@c8o9yl เฮ้ย มีอะไรเล่าให้ฟังได้นะเว้ย
ผมทิ้งไว้แค่นั้น ระหว่างรอก็พลิกตัวไปมาสักพักก่อนเสียงเคาะประตูจะดัง ส่องตาแมวเห็นพี่หงวยมายไอดอลยืนหน้าขรึมอยู่ สองมือล้วงกระเป๋ากางเกงเท่ ๆ แบบที่ชอบทำ
“พี่แคน”
“อืม” วันนี้มาแปลกแฮะ ไม่พูดมาก มันจามหนึ่งครั้งแล้วมองเข้ามาในห้อง จ้องดอกกุหลาบแดงบนโต๊ะทำงาน
“เมื่อตอนเที่ยงมาหาผมเหรอ พอดีออกไปกินข้าวกับไอ้ปาล์ม นั่นดอกไม้มัน มันเอามาให้”
เล่าให้ฟังด้วยน้ำเสียงเรียบ ๆ ไม่ตื่นเต้น ชิงพูดก่อนโดนถาม สรุปเป็นใจความสำคัญได้แค่นี้จริง ๆ พี่แคนปัดจมูกตัวเองแล้วเดินเข้าห้องมาโดยไม่รอให้เชิญ
“พี่เป็นอะไรหรือเปล่า วันนี้แปลก ๆ ไม่สบายเหรอ”
“เปล่า” โกหกเห็น ๆ หลอกเด็กอนุบาลยังไม่ได้เลย เขาถอนหายใจ วางกระเป๋าสตางค์กับโทรศัพท์มือถือไว้หน้ากระจก จัดการถอดถุงเท้า รองเท้าแล้วทิ้งตัวลงนั่งบนเตียงผม หลับตาทั้งสองข้างนิ่ง เหลือเพียงความเงียบกับบรรยากาศมาคุแปลก ๆ รายล้อมรอบตัว ผมหุบปากสนิท ทรุดตัวลงข้าง ๆ แบบไม่รู้จะทำอะไรดี
“สอบเมื่อไร”
“ครับ?”
“สอบเก็บคะแนน”
“อาทิตย์หน้า” ค่อย ๆ ทยอยเก็บไปเรื่อย ๆ ทีละวิชา แต่เทอมนี้ผมลงตัวหินทั้งนั้น คิดแล้วก็แอบเครียดขึ้นมานิด ๆ เมื่อก่อนไม่อ่านล่วงหน้ายังไม่รู้สึกหวั่นเท่าตอนนี้ คล้ายกับว่าก่อนหน้านี้โง่บริสุทธิ์ ไม่รู้แม้กระทั่งตัวเองไม่รู้อะไรบ้าง แต่ตอนนี้ผมประจักษ์แจ้งหนึ่งอย่าง ผมแม่งเรียนไม่รู้เรื่องมาแต่โบราณกาลจริง ๆ
“เอาสมุดเลคเชอร์วันนี้มาซิ”
“อ้อ” ที่มาหาเพราะเรื่องนั้นนี่เอง ผมลุกไปรื้อหนังสือในกระเป๋า ได้ยินเสียงสูดน้ำมูกฟุดฟิดก่อนพี่แคนจะจามติดกันจนจมูกแดง
“พี่ไม่สบายแหง” เขาจามต่อ คราวนี้เปลือกตาเริ่มแดงบ้างแต่ยังตอบเสียงอู้
“เปล่า”
เปล่ายังไงวะ จามจนน้ำตาไหล หยิบกระดาษทิชชูให้พลางช่วยเช็ดน้ำตาที่ไหลพรากบนหน้าหล่อไปด้วย “ไปหาหมอไหมพี่ เชี่ย ผื่นขึ้นคอพี่อะ”
“เออ” พูดได้ประโยคสั้น ๆ ก็จามใหม่ ผดเม็ดเล็ก ๆ ค่อย ๆ ลามจนเป็นตุ่มใหญ่ บวมแดงคล้ายยุงกัด แผ่ยาวจนเป็นผืนเดียวกันลามบนผิวอ่อน
“พี่แคน ไปหาหมอไหมพี่ ไปกินอะไรมาวะ เฮ้ย ผมว่าน่ากลัวแล้วนะ”
“ดอก...” ไอ้เหี้ย คนเป็นห่วงเสือกด่ากูอีก เขาหยุดจามติดกันสามครั้งก่อนพูดต่อ “...ไม้”
“โห ผมก็ใจแป้ว นึกว่าจะต่อด้วยคำว่าทอง” หยอดมุกไปนิดหน่อยพลางหัวเราะลงคอ แต่พี่แคนไม่ตลกด้วย คราวนี้เลยทรุดตัวนั่งยอง ๆ ที่พื้น “หรือว่าพี่แพ้เกสรดอกไม้”
เสียงจามติด ๆ กันอีกระลอกเป็นคำตอบ ผมลุกไปหยิบดอกกุหลาบบนโต๊ะออกไปทิ้งที่ระเบียง
“มียาหรือเปล่า”
“มึงมีแก้แพ้ไหม”
“มี ๆ” ยาสามัญประจำบ้านแม่ผมบังคับซื้อไว้เหมือนกัน พลิกดูวันหมดอายุ ยังอยู่ได้อีกสามเดือน ปลอดภัยหายห่วง “อะ พี่ นี่น้ำ ไหวไหม ต้องไปหาหมอหรือเปล่า ยานี้ง่วงนะ”
“ปล่อยกูนอน”
ผมพยักหน้าหงึกหงัก พี่แคนยังจามอยู่ ไม่รู้จะทำยังไง ผมเลยเปิดพัดลมเป่าออกไปนอกห้อง คิดว่าหลักการดูดอากาศน่าจะพัดพาเกสรดอกไม้ออกไปด้วย เอ๊ะ จำได้ว่าข้างล่างมีร้านขายยา มองผื่นบนคอพี่แคนแล้วใจคอไม่ค่อยดีเท่าไร
“เดี๋ยวผมมานะพี่”
“ไปไหน”
“เออน่า เดี๋ยวมา นอนไปก่อน”
สวมรองเท้าแตะ ใส่เกียร์หมา หยิบเงินไปด้วย ถึงร้านขายยาก็ซื้อคาลามายด์มาหนึ่งขวด กว่าจะกลับมาถึงที่ห้องอีกครั้งคนป่วยฉุกเฉินก็หลับไปแล้ว ลมหายใจผ่อนเข้าออกเนิบช้า แต่ยังติดขัดบ้าง เขายกมือขึ้นปัดจมูก แต่ยังไม่ได้สติ เปลือกตาทั้งสองข้างบวมจัด ผดขึ้นบนผิวหนังเป็นสีแดงตัดกับผิวขาวเหลือง
“พี่แคน ผมทายาให้นะ”
เขย่าตัวเล็กน้อย ได้ยินเสียงครางรับก็ยกมือขึ้นไหว้ ปลายนิ้วจับที่สาบเสื้อนักศึกษา ปลดกระดุมไล่ลงมาทีละเม็ด เมื่อคลี่เนื้อผ้าออกก็เห็นร่างกายกำยำที่แข็งตึงไปทุกสัดส่วน ผิวพี่แคนไม่ได้ขาวจัด ดูกร้านแดดนิด ๆ แต่ตอนนี้อมแดงเพราะเกสรเล็ก ๆ ทำพิษ
ตัวอย่างกับตึก ดันมาแพ้เกสรดอกไม้ น่าเอ็นดูจริง ๆ
“พี่ห้ามนอนดิ้นนะ เดี๋ยวเลอะเตียง”
แม้รู้ดีว่าอีกฝ่ายไม่สามารถตอบรับได้ผมก็ยังยืนยันที่จะพูดคนเดียว อย่างน้อยถือว่าขออนุญาตแล้ว พี่หงวยของผมลืมตาขึ้นมาจะได้อ้างว่าไม่ได้เอาทำโดยพลการ ผมเทของเหลวข้นเหนียวสีชมพูอ่อนลงบนผิว เรียกอีกทีว่าราดหลังจากดึงเสื้อสีขาวโยนพาดพนักพิงเก้าอี้ที่อยู่ใกล้ ๆ กัน ละเลงยาไปบนบิวตะปุ่มตะป่ำจนเนื้อของพี่แคนกลายเป็นขาวอมชมพูคล้ายใบชะพลูเปื้อนปูนแห้งที่ย่าใช้กินกับหมาก
ผื่นลามแค่บริเวณช่วงคอกับอกก็หมดยาไปค่อนขวด ทิ้งไว้สักพักคิดว่าอาการน่าจะดีขึ้น ระหว่างนี้ก็ลุกไปล้างมือแล้วล้มตัวลงนอนข้าง ๆ มองเส้นผมสีดำ ดวงตาปิดสนิท จมูกสันคม ทุกอย่างวางกันอย่างลงตัว ถ้าบ้านผมคงเรียกว่าโหงวเฮ้งดี มีไฝเม็ดเล็ก ๆ ข้างโหนกแก้มซ้ายที่แทบจะไม่เห็นเลยถ้าไม่นั่งพินิจพิจารณาให้ดี ตรงนี้เรียกไฝเสน่ห์ น่าเสียดายที่เป็นเกย์ สาว ๆ คงอกหักกันระนาว แต่ถึงอย่างนั้น ความรู้สึกเทิดทูนของผมที่มีต่อพี่แคนก็ไม่ได้ลดลงเลย เรียกได้ว่าเฉย ๆ ด้วยซ้ำไป อาจเป็นเพราะผมกับไอ้โต๋หยอกล้อเรื่องแบบนี้กันบ่อย พูดเล่นจนคิดว่าเป็นเรื่องปกติธรรมดาของชีวิตไปแล้ว อีกอย่าง พี่แคนเองก็ดีกับผม เสียเวลามานั่งสอนให้ แถมยังทำสัญญาว่าจะเป็นพี่น้องกันอีกต่างหาก ดีกว่าพี่ไผ่เป็นไหน ๆ
พูดถึงพี่ไผ่ เดิมทีพี่ชายแท้ ๆ ของผมก็ไม่ได้แย่ พี่ไผ่รักผมมาก จำได้ว่าตอนเด็ก ๆ เคยเล่นกันจนล้มหัวฟาดพื้น ปูดโปนเป็นลูกมะนาว พอแม่ถามว่าทำอะไรมา พี่ไผ่กลับตอบว่าเดินแล้วสะดุดล้มเอง ไม่พาดพิงถึงผมให้ถูกดุร่วมด้วย แต่ถึงพี่ไผ่จะรักผมแค่ไหนก็เป็นได้แค่พี่ชายกาก ๆ ครับ ถ้าเทียบกับพี่แคนแล้วเหมือนอยู่คนละโลก โลกใบนั้นมีผม มีพี่ไผ่ มีไอ้โต๋ ขีดกั้นด้วยคำว่าเพอร์เฟค ข้ามไปอีกฝั่งแดนพี่แคนอาจจะยืนอยู่กับพี่อาร์ม หรือเพื่อน ๆ อีกไม่กี่คน พี่แคนทั้งเก่ง ทั้งหล่อ ทั้งรวย พูดแล้วเพลิงริษยาลุกพรึ่บ ชาติที่แล้วทำบุญด้วยอะไรไม่รู้ทำไมถึงได้สมบูรณ์แบบนัก
ผมผล็อยหลับตามรุ่นพี่คนสนิทไปหลังจากนอนเพ้อเจ้อคนเดียวอยู่พักใหญ่ กว่าจะรู้สึกตัวพระอาทิตย์ก็คล้อยต่ำลงหายไปจากยอดตึกครึ่งหนึ่ง แดดยามเย็นเป็นสีส้มทอง ทอแสงสาดเข้ามาในห้องนอนที่เปิดหน้าต่างทิ้งไว้ ผ้าม่านปลิวพัด มีลมเย็นวูบเข้ามาสะกิดให้ผมลืมตาเต็มตื่น
อาการขยุกขยิกบริเวณท้ายทอยทำให้เผลอย่นคอเข้าหากัน เส้นผมท้ายทอยกดจิ้มมาให้รู้สึกจั๊กจี้ สิ่งที่ดันแหวกปลายผมมาคือจมูก ที่รับรู้ได้เพราะลมหายใจอุ่น ๆ เป่ารดต้นคอ
จมูก?
“พะ...พี่แคน เหวออ”
ผมร้องเรียกเมื่อถูกกอดรัดแน่นขึ้นด้วยแขนทั้งสองข้าง แผ่นหลังชิดแผ่นอก มีเสื้อนักศึกษาสีขาวบาง ๆ ของผมแค่ผืนเดียวกั้น ท่อนล่างแม้อยู่ครบดีแต่สะโพกรับรู้ได้ถึงธรรมชาติที่สดใสเกินจำเป็นของชายหนุ่มยามตื่น ความแข็งขืนนั่นทำให้ผมยื่นมือเกาะขอบเตียง ดึงตัวเองออกมาจากมือปลาหมึก
“อะ...ไอ้พี่แคน ตื่นสิโว้ยยย”
“หืม”
“มึงตื่นยังวะ”
“มึง?”
“ผมหมายถึง พี่ตื่นหรือยัง ปล่อยผมเด้”
ตะเกียกตะกายใช้เล็บฝนขอบเตียงอยู่พักใหญ่คนที่นอนกอดกระชับเมื่อครู่ถึงยอมปล่อย มันบิดขี้เกียจ เสียงกระดูกลั่นกรอบ แต่ก็เบากว่าเมื่อเทียบกับเสียงตุ้บ! ที่ผมกุลีกุจอหนีจากเตียงดูดจนร่วงลงบนพื้น
“ทำเหี้ยอะไรของมึง”
ผมควรถามพี่มากกว่าหรือเปล่าวะ! โอยย เจ็บสะโพก
“เดี๋ยวก็ได้แผลอีก ที่คางยังไม่ทันตัดไหม”
“ก็พี่มากอดผมทำไมวะ”
“เหรอ โทษที”
“พี่พูดแค่นี้อะนะ”
“มึงจะให้กูทำไง กูไม่ได้เป็นคนถีบมึงลงจากเตียงสักหน่อย ก็แค่กอด”
“พี่เอาหนอนน้อยมาจิ้มผมด้วยเหอะ” ลุกขึ้นยืนได้ก็ชี้กลางเป้า พี่แคนเอื้อมมือไปนวดมันหน้าตาเฉย
“ก็เพิ่งตื่น ใคร ๆ ก็เป็นกัน”
“ไอ้เหี้ยพี่แคน อย่ามาจับปิ๊กาจูตัวเองต่อหน้าคนอื่นแบบนี้สิวะ”
“มึงก็อย่าเรียกข้าวหลามคนอื่นว่าหนอนน้อยสุ่มสี่สุ่มห้าสิวะ”
ว่านอยากจะร้องไห้เป็นภาษาเยอรมัน ทำไมเถียงอะไรมันไม่เคยชนะเลยครับ สุดท้ายก็เป็นผมที่ยืนหน้าร้อนอยู่คนเดียว ส่วนไอ้พี่แคนก็ก้มหน้ามองแผ่นอกตัวเองที่ถูกทายาแล้วเอานิ้วเขี่ยเล่น
“มึงทำอะไรเนี่ย”
“ทายาไง คาลามายด์ ห้าสิบบาท”
“ทาทำเหี้ยอะไร กินแก้แพ้ก็หายแล้ว เลอะเทอะ” ว่าพลางถูผิวตัวเองไปด้วย ฝุ่นสีชมพูอ่อนจนเกือบขาวฟุ้ง ผมรีบห้ามแทบไม่ทัน
“พี่ไปอาบน้ำเด้”
“เสื้อกูเลอะด้วยหรือเปล่า”
“ผมถอดพาดให้บนเก้าอี้โน่น” ไม่ได้โง่นะครับ ฉลาด ไอ้พี่แคนมองผมเหมือนไม่อยากเชื่อว่าจะคิดได้ ที่จริงผมก็มีสมองนะเฮ้ย แค่ไม่ค่อยหยิบมาใช้เท่านั้นแหละ
“ผ้าเช็ดตัวพี่อยู่ที่ระเบียง”
“ไปเอามาให้หน่อย”
“ออกไปเอาเองสิวะ”
“ดอกไม้มึงอยู่ข้างนอก”
ดอกกุหลาบแดงนอนแอ้งแม้งอยู่ที่พื้นชายขอบระเบียง ถึงจะใส่ถุงพลาสติกมัดปากถุงแน่นหนาแล้วก็ไม่แน่ใจว่าถ้าพี่แคนเข้าใกล้จะแสดงอาการแพ้ขั้นรุนแรงอีกหรือไม่ สุดท้ายเลยเป็นฝ่ายยอมลุกออกไปหยิบส่งให้ตามบัญชา พี่แคนคว้าผ้าเช็ดตัวเข้าห้องน้ำ ส่วนผมก็นอนไถทวิตเตอร์ต่อ คุณแมวดำไม่ตอบผมจริง ๆ ด้วย อย่างเซ็ง สงสัยยังอารมณ์เสียไม่เลิก พลิกตัวไปมาข้าง ๆ กันกับที่ผมนอนเป็นโทรศัพท์ของพี่แคน หน้าจอสว่างวาบแต่ไม่มีเสียง ไม่แม้กระทั่งสั่นเตือน เพิ่งรู้ว่าพี่แคนอยู่กับผมแล้วปิดNotificationทุกอย่าง ชั่งใจอยู่พักหนึ่งว่าจะแอบอ่าน สุดท้ายฝ่ายมารก็ชนะเมื่อมันเรืองแสงขึ้นมาอีกรอบ
Guzz: โทรไปไม่รับ
Guzz: พี่แคน ทำอะไร รับสายกัสหน่อย
Guzz: กัสมีเรื่อง ทะเลาะกับเฮียกิม ตอนนี้เครียดมาก
Guzz: พี่แคน ทำอะไรวะ ทำไมไม่อ่านไลน์กัส กัสร้องไห้แล้วนะ
Guzz: พี่แคน กัสไม่โอเค มาอยู่เป็นเพื่อนหน่อย
Guzz: กัสขอร้อง กัสไม่ไหวจริง ๆ
ผมเลื่อนไปดูสัญญาณเตือนอื่น มีมิสคอลเกือบสิบสายตั้งแต่ก่อนพี่แคนจะหลับกระทั่งนาทีที่แล้ว ไม่ได้กดเข้าไปอ่านย้อนหลังเพราะรอบนี้เจ้าของเครื่องลงรหัสผ่าน ทีมอยู่ตรงกลางค่อนข้างไปทางเสือกอย่างผมถึงกับหงอย ไม่อยากรู้ก็ได้วะ ไม่มันเลย ผมตัดใจโยนมันไว้ที่เดิม ไม่นานคนในห้องน้ำก็ออกมา โยนผ้าเช็ดตัวผืนเดิมคืนให้ผมไปตากข้างนอก
“ไปอาบน้ำอาบท่า เดี๋ยวออกไปหาอะไรกินกัน”
“เมื่อกี๊โทรศัพท์พี่เข้า” ผมบอกเรียบ ๆ เจ้าของเครื่องเพียงพยักหน้ารับรู้ “ใส่รหัสด้วยเหรอ”
“เออ มึงมันขี้เสือกไง ต้องระวัง” ว่าพลางหยิบโทรศัพท์ของตัวเองขึ้นดู มันอ่านพลางทำหน้าเครียด ส่วนผมก็นั่งจุ้มปุ๊กอยู่ที่เดิม
“ถ้ามีธุระที่พี่จะตรวจสมุดเลคเชอร์ผมวันนี้ยังไม่ต้องก็ได้นะ”
เขาเหลือบตาขึ้นมอง เปิดโทรศัพท์ใส่กระเป๋า คว้าเสื้อนักศึกษาสีขาวสะอาดของตัวเองขึ้นใส่ พูดทั้ง ๆ ที่ไม่ได้หันหน้ามาทางผมด้วยซ้ำ
“ไปอาบน้ำไป เดี๋ยวพาไปกินข้าว”
“แต่ว่า...”
“อย่าให้พูดซ้ำ ไปอาบน้ำอาบท่า แล้วออกมาเก็บกระเป๋า วันนี้จะพาไปเปลี่ยนสถานที่ติว” สบตากับผมในกระจกขณะกลัดกระดุม จากเม็ดบนลงล่าง เซ็กซี่ดีชะมัด ผมหมายถึงถ้าทำตาให้มันหวานกว่านี้สักหน่อย ไม่ใช่ขึงตามองกันแบบที่ชอบทำประกอบด้วย
“คร้าบ”
ถึงจะรับคำแบบหน่าย ๆ แต่สุดท้ายก็ไม่ดื้อไม่ซน เป็นน้องชายคนดีของคุณพี่สุดเฮี้ยบเหมือนเดิม นี่ว่านไง จะใครล่ะ เคยหือกับพี่แคนได้ที่ไหนกันล่ะครับ เจ้านาย...
TBC
คู่แข่งประกาศตัวแล้วค่ะพี่แคนน พี่แคนจะมาคอยตีเนียนแบบนี้เรื่อย ๆ จริงเหรอคะะะ
ตอนหน้ากัสเปิดตัวเบา ๆ โนดราม่า เราจะปั้นพี่แคนเป็นพระเอกยอดนิยมให้ได้ /หลังจากชวดรางวัลแม่มทุกปี
ขอบคุณสำหรับทุกคอมเมนต์ค่ะ
:กอด1:
-
ขุ่นพี่หึงใช่มั้ยคะ !!!!!
กรี้ดดดดดดดดดด //บ้าไปแล้ว 55555555555
-
ที่พี่แมวโมโหในทวิตนี่โมโหเพราะเป็นพี่เป็นน้องหรือเป็นเพราะอะไรแน่คะ :hao3:
-
เอาแล้วไง ปาล์มออกตัวแรงไปอีก พี่แคนรีบๆตีคะแนนซะนะ
แต่ยังดีที่น้องซีท่าทางจะไม่รู้ว่าถูกจีบ ดีเปล่านะ? เด็กน้อยจริงๆ
เชียร์พี่แคนให้รีบประกาศจีบน้องซีน้า
-
โอ๊ะ ตัวแปรสำคัญมีเยอะมาก!!!
-
ทำไมชอบปาล์ม :hao7: ส่วนว่านก็ยังบื้อเสมอต้นเสมอปลาย ต้องให้เจอกดล่ะมั้งง ถึงจะเก็ท
-
พี่แคนของขึ้นเมื่อไหร่เอาดอกปาหน้านังเลยค่ะ!!! :L2:
-
อยู่นิ่งๆจะโดนปาล์มชิงตัดหน้าแล้วมั้ยพี่แคนนน
-
งานหึงก็มา 555 ว่านเอ้ยยย ซึนๆ งี้ก็ดีนะ
-
เย้ๆๆๆๆ โนดราม่าน้าาา
กัส ยังไง อย่ามานะอย่ามา เกาะแกะคนของคนอื่นงี้ไม่ดีนะจ๊ะ ส่วนหวานโคตรน่ารักเลย เป็นนายเอกในฝัน ซื่อๆใสๆแอบบ๊องนิดหน่อย55555 กว่าจะรู้ใจตัวเอง พี่แมวเำกับปาล์มคงลุ้นเหนื่อยก่อน 5555 ชอบมากค่ะ นายเอกเสน่ห์แรง
ขอบคุณค่า
-
ว่านมันซื่อหรือมันโง่ว่ะเนี่ย
-
นี่คำว่าซื่อกับบื้อของนังว่านกั้นกันด้วยเส้นบางๆ นะ
ขำกับความว่าน เห็นๆ อยู่ว่าปาล์มเขาจีบ พูดแล้วด้วยว่าจีบนางยังไม่รู้ตัวสักที
เหนื่อยหน่อยนะพี่แคน 55555555555555555 :laugh:
-
นุ้งว่านจ๊ะ จะซื่อไปไหนเนี่ย
ดูสิพี่แคนเค้าหึงจนไม่รู้จะทำยังไงแล้ว
-
ให้กัสออกมานี่ดีแล้วแหละถึงจะดราม่าเราก็อ่านแม้ตอนแรกจะกังวลแต่เอามานี่แหละดีแล้ว
บอกเลยถ้ารอว่านมันรู้ตัวพี่แคนคงจะมีเมียชาติหน้า
มันต้องมีสถานการณ์ช่วย อยากเห็นว่านรู้สึกบ้าง นางดูปล่อยวางไปหมด
ซื่อจนเราเริ่มไม่สบอารมณ์และ :เฮ้อ:
พี่แคนรับเราไปเป็นเมียแทนว่านแล้วกัน :laugh:
-
ให้กัสออกมานี่ดีแล้วแหละถึงจะดราม่าเราก็อ่านแม้ตอนแรกจะกังวลแต่เอามานี่แหละดีแล้ว
บอกเลยถ้ารอว่านมันรู้ตัวพี่แคนคงจะมีเมียชาติหน้า
มันต้องมีสถานการณ์ช่วย อยากเห็นว่านรู้สึกบ้าง นางดูปล่อยวางไปหมด
ซื่อจนเราเริ่มไม่สบอารมณ์และ :เฮ้อ:
พี่แคนรับเราไปเป็นเมียแทนว่านแล้วกัน :laugh:
-
ว่านนน แกซื่อ(บื้อ)หรือโง่ โธ่ๆๆพ่อคุณ เขามาจีบแล้วไม่รู้อีก
หรือจริงๆว่านรู้แต่แกล้งไม่รู้ฮึ! พี่แคนพยายามหน่อยนะ นังว่านมัน...
#ทีมพี่อาร์ม หาคู่ให้พี่อาร์มด้วยนะคะ เอ๊? หรือจะคู่โต๋เต๋ :katai3:
-
ชอบที่พี่แคนไปโวยวายในทวิต อารมณ์แบบมาดคุณชายก็มีมุมหลุดนะครัชชช :laugh:
ส่วนว่านๆก็มึนๆเด๋อๆเสมอต้นเสมอปลาย ปาล์มเอ๊ยไปชอบคนใหม่เถอะ สงสารจริงๆ
ว่านๆไม่ค่อยใช้สมอง กว่าว่านจะรู้ว่าปาล์มจีบก็คงตอนเสร็จพี่แคนไปแล้วนั่นแหละ 5555
รอตอนหน้าค่ะ อยากรู้ว่านุ้งกัสจะทำให้นุ้งว่านๆสายเด๋อสายเอ๋อสะดุ้งสะเทือนใจได้มั้ย
ว่าแล้วก็อยากจะวาร์ปไปอาทิตย์หน้าเลย :hao7:
-
ว่ า น '____'
นายโตมายังไง 555555 โอยยย น่ารักละเกินความคิด
พี่แคนสู้ๆนะ ปาล์มออกตัวแรง พี่อย่าไปยอม
-
พี่แค๊นนนนนนนนน พี่ควรรุกจีบแบบจัดหนักได้แล้ว พี่นงพี่น้องอะไรไม่ต้องแล้ววว
ว่านมันโง่วววววว พี่แคนหงวยต้องชัดเจนในการยิ่งกว่านี้นะะะะ
ขนาดปาล์มจีบชัดเจนขนาดนั้นว่านมันยังไม่รู้เลย..
-
ตอนแรกก็คิดว่าพี่แคนขรึมนะ ตอนนี้คิดว่าแค่ขี้เก๊ก ท่านวดหนอนน้อยนั่นสถุลมาก =-=
-
กรี๊ดดดดดดด แฮปปี้วันพุธ~♡
น้องว่านยังคงใสซื่ออย่างเหนียวแน่นน !
พี่หงวยสู้นะ! ค่อยๆแทรกซึมลงไปในใจน้องว่านให้ได้
ดีใจที่กัสจะโผล่มาเข้าฉากสักที อยากให้ความรู้สึกน้องว่านกระเตื้องขึ้นบ้างอะไรบ้าง ฮ่าา
-
โอ้ยยยยยยยยยย รักพรี่แคนนนนนนน
ทำไมดีอย่างเน้
-
ชอบเรื่องนี้จัง ชอบมากๆ ชอบบรรยากาศในเรื่อง
พี่แคนเป็นพระเอกที่ดีมาก ถ้าไม่เลือกว่าน ว่านต้อง
นอยด์มากแน่ๆ จุดนี้ให้ใจไปเลย
-
ปาล์มออกตัวแรงมาก เชียร์ปาล์มได้มั้ย /ผิด
ก็อีพี่แคนมันไม่ชัดเจนซักที!! ปาล์มชัดเจนขนาดนี้แล้วนายเอกของเรื่องยังโง่ไม่รู้เรื่องเลย
พี่แคนอยู่แบบนี้มันก็ไม่รู้อะไรหร๊อกกกก 5555555
นังว่าน แกมันเลยจุดที่เรียกว่าซื่อไปแล้ว!
-
น้องว่านเอ๋อได้อีกกกกก พี่แคนจะมาเนียนเป็นพี่น้องแบบนี้ไม่ได้นะค่ะ
ประกาศตัวไปเลย บอกตรงๆค่ะ ให้คนซื่อของเราเข้าใจ
ส่วนน้ออออออปามมมมมมมมมม เชิญป้ายหน้าจ้าป้ายนี้มีชื่อพี่แคนอยู่แล่วๆๆๆ
-
นุ้งว่านเสน่ห์แรงเหมือนกันนะเนี่ย พี่แคนปล่อยให้นุ้งว่านคลาดสายตาไม่ได้แล้วนะ
-
แกรรร คือว่านมันมึนจริงๆด้วย
เข้าใจฟิลพี่แคนกับปาล์มละ
ต่อให้เอาโทรโข่งมากรอกหูบอกว่าจีบว่านมันคงไม่เข้าใจ
ตกเลขเสี่ยงไทร์ละยังจะตกภาษาไทยอีก 555555
ปล. สงสารน้องดอกไม้โดนส่งไปนอกระเบียง
ว่านไม่เอาปาล์มส่งมาทางนี้นะ คนอ่านขอ
-
เอาล่ะเว่ยยยย พร่แคนเริ่มรุกแล้ววว :hao7:
รอดูกัส อิอิ
-
ทำไมมีแต่คู่แข่งน่ากลัว :ling2:
-
พี่แคนอยู่ห่างเด็กแปบเดียว เด็กโดนเต๊าะเลย :hao7:
อย่างนี้ต้องเฝ้าตลอดเวลา 555
เด็กยิ่งไม่ค่อยรู้ประสีประสาอะไร น่าเอ็นดูจริงๆ :man1:
-
ว่าน อิปาล์มออกตัวขนาดนี้ ยังคิดว่าเล่นอีกเหรอ. โคตรบื้อเลยว่ะ 5555
พี่แคน เราจะเชียร์ให้พี่เป็นพระเอกแสนดี ที่มีคนเอา ไม่ใช่คนดีที่ไม่มีที่อยู่ :impress2:
-
ว่านว่านดูซื่อ(บื่อ)นะ 55555
-
เริ่มเป็นห่วงนุ้งว่าน อาการหนักมากอะแก
แล้วเราจะจำไว้ ถ้าเห็นคนให้ดอกไม้กัน (ผู้ชาย) นั่นคือพวกนางนอนน้อย
-
ในเรื่องนี้คงจะมีน้องว่านคนซื่อคนเดียวที่ไม่ทันใคร
พี่แคนตีเนียนไปหรือว่าว่านโง่?555555
-
จะจีบคนซื่อ ต้องเคลียตัวเองก่อนนะเอย. ไม่งั้นเขากะคิดว่ากินกันอยู่ 5555
-
คุยกับว่านแล้วปวดหัวจริงๆ :laugh:
-
เมื่อไหร่น้องว่านจะเสร็จพี่แคนค่ะ ระวังปาล์มนะค่ะ 5555
-
ปาล์มเงียบๆแต่เปิดตัวเวอวังอลังการมาก
กัสนี่เอาล่ะค่ะ ปัญหามาแล้ส
พี่หงวยต้องทำคะแนนนะคะตอนนี้ เร่งเครื่องเร็วๆ
-
เชียร์พี่แคนน่ะ ตีเนียนไปก่อน ทำให้เด็กมันติด เดี๋ยวมันก็ไปไหนไม่รอด 5555
-
ครับพี่น้อง
แมนๆเตะบอลนะพี่แคน
ระวังปาล์มคาบไป....
-
พี่แคนต้องรีบแล้วนะ ไม่งั้นชวดฉลูขาลเถาะนังหนูว่านนะ :hao3:
-
อีว่านซึนนะ เดี๋ยวกัสเปิดตัวแล้วจะหนาว 555
-
ดูพี่แคนจะตัดกัสได้นะ ว่าแต่ลบรูปคู่ในโทรศัพท์ยังคะ
-
อื้อหือ พี่หงวยแบบจ้าาาาาาาา มาเหนือมาก นี่แพ้เกสรดอกไม้จริง หรือเป็นการแสดงห้ะ เห็นเด็กมันซื่อหน่อยไม่ได้เลยนะ
-
ฉันอยากจะจับนังฉีกอก ทำไมโง่ได้น่ารักขนาดนี้ อิพี่แคนทนได้ไง
ว่านต้องดีใจแน่เลย ว่านเป็นตัวเอกที่เราด่าหลังจากอ่านจบในทุกๆตอนเลยนะ
โอยยยยยย :katai4: :katai4: :katai4: :katai4: :katai4: :katai4: :katai4:
รู้สึกชอบปาล์มแต่ไม่ยกว่านให้หรอกนะ ปาล์มคงไม่อยากได้ลูก555555555
กัสนี่แฟนเก่าหรือเด็กเก่านะ
-
ว่านซื่อจังน้าา
พี่แคนคงเริ่มหลงว่านแล้วล่ะ
ไม่งั้นคงไม่วุ่นวายใจแบบนี้หรอก
ถ้าจะจีบว่านก็คงต้องเหนื่อยหน่อยล่ะ
แต่เราแอบเชียร์ปาล์มเบาๆนะเนี้ย(โดนพี่แคนเตะ)
:hao7:
-
พี่แคนต้องบุกแล้วล่ะ
กองเชียร์เพียบแน่นอน
:-[
-
“จะมาสร้างกระแสคู่จิ้นกับกูหรือไง” เฮ้ย ๆ ผมขายครีมไม่เป็นนะครับ ลั่น :laugh:
ว่านนี่มันว่านจริงๆ ซื่อแบบนี้ก็น่ารักดี
พี่แคนขนาดจีบตรงๆว่านมันยังไม่รู้เลย ถ้าพี่มัวแต่ตีกรรเชียงอยู่มันไม่รู้แน่นอน 55555555
-
อยากจับน้องว่านมาเขย่าหัว เขย่าๆๆๆ แล้วบอกว่า ถ้าไม่เอาพี่แคน เราขอนะ 55555 แง้งง
-
ออกตัวแรงไปอีกปาล์ม
พี่แคนยังช้าอยู่อีก
แต่คงทำอะไรนายเอกเราไม่ได้
ถ้าไม่จีบกันตรงๆ
ง่าวเกิ้น
-
#ทีมแคน
แคนบอกน้องว่านไปเลยยยยยยย
-
พี่แคนรีบๆหน่อยย เด่วคู่แข่งตามทันนน :katai3: :katai3: :katai3: :katai3:
-
พี่แคนเปิดตัวซะที อย่าเอาแต่เนียนแบบนี้!
-
น้องว่านช่างไม่รู้อะไรบ้างเล่ยยยย จริงอย่างที่ปาล์มบอกจริงๆว่าคุยด้วยแล้วเหนื่อย จีบเหนื่อยด้วย 5555555
ตอนหน้าขอพี่แคนกับน้องว่านเยอะๆน๊าาา
เอาให้น้องว่านหึงกัสเยอะๆไๆเลยยยยย
-
พี่แคนมัวแต่ชักช้า เดี๋ยวก็เชียร์ปาล์มคาบไปเลย
แล้วทำไมกัสต้องมาตอแยอีก :katai2-1:
-
ไม่รู้จะด่าว่านอย่างไรดีนอกจากคำว่า โง่ จริงๆนายเอกตู :z6:
-
น้องนี่น่าร๊ากกกกกก :hao7: :hao7:
-
ตอนนี้ฮาว่านมากอ่ะ สงสารทุกคนที่เข้ามาจีบมันเลยว่ะ
“ดอกไม้เนี่ยนะ” ให้เงินกูเถอะ ได้โปรด
“จะมาสร้างกระแสคู่จิ้นกับกูหรือไง” เฮ้ย ๆ ผมขายครีมไม่เป็นนะครับ
“ทีหลังถ้าอยากทำอะไรให้นะ มึงควรให้เงินหรือเลี้ยงข้าวกูมากกว่า”
ทำไมผู้หญิงไม่ชอบคนดี อยากได้แบ๊ดบอยนักโน่นเลย แถว ๆ พงษ์เพชรมีเรือนจำครองเปรม ไปเลือกเอาเลยตามสบาย
สุดท้าย สงสารพี่แคนมากเลยว่ะ หมาจะคาบไปแดกกกกกกกแล้ว
นุ้งว่านมัน เอ๋อ เด๋อ บ๊อง มีดีแค่แบ๊วเท่านั้นแหละ เหนื่อยหนักเลยพี่แคน 5555
พี่แคนถึงกับ ...
แม่งเอ๊ย ^$#@$%@#&%$%^&*()(*)&^%$#$$@$%^&**((@$#%^&*^%*$^%^&$%^&
*&^%R&^^%^&$%&*&^%R&^^%%%&^&%$^%U^%*R%^^%&^*(*)&^^%&*&&*&*()(&*^!!!!!!
-
แคนอย่าช้านะคะ....หึหึหึ
-
แคนคุณพี่ขอแนะนำหาเมียใหม่นางว่านมันเถอะค่ะิ555555
-
เมื่อไหร่ว่านจะเลิกซึน :hao3:
-
ปาล์มประกาศจีบอย่างโจ่งแจ้ง รุกเต็มที่
พี่แคนหึงจนหงุดหงิด
แต่นายว่านของเรา ก็ยังซึนและมึนเช่นเดิม ฮ่าาาาาาาา
-
ว่านบางที่คือมึนไปไหม
ที่จะไม่รู้ว่าเขาจีบ
เพื่อนที่ไหนให้ดอกไม้กันนนนนนนนนนน
-
ปาล์มแมร่งตลก ชอบอ่ะ ตอนเปิดตัวน่ากังมาก ดูล่อหลอกว่านไงไม่รุ้ ตอนนี้เหมือนรุ้ไง ว่าว่านแมร่งแบ้ว ต้องเล่นตรงๆๆ
-
น้องว่านนนน หนูซื่อหรือโง่อ่ะลูกกกกก 55555+
พี่แคนคนดี โมโหหึง แล้วยังมาทนแพ้เกสรดอกไม้อีก น่าสงสาร
พี่แคนสู้ๆ
-
ว่านคนซื่อ(บื้อ) อะไรจะซื่อได้ขนาดนั้นวะว่านนนนนนนนนน จะโดนปาล์มกินไปทั้งตัวอยู่แล้ว 5555555
เอาใจช่วยนะพี่แคนแผนซึมลึกท่าทางจะยาก นังหนูว่านหวานหวานมันแบบ ยนๆำแาบพนไเบลำพแาพน้าบยำพาย 5555555 หมดคำบรรยาย
รอกัสออกมาเผื่อกระตุ้นอะไรว่านได้บ้าง หละมั้ง อยู่ใกล้แค่นี้ว่านยังไม่รู้เล๊ยยยยว่าคุณแมวดำคือใคร ....ขำอ่อน
-
ว่านนี่ไม่ซื่อธรรมดานะ ซื่อบื้อเลยอ่ะ แบบ :katai1: :katai1:
-
โอยยยยย พี่แคนหึงงงงง :impress2: :impress2:
-
ว่านเนี้ยซื่อจิงๆ ซื่อบื้อมั่กมาก
-
หวายๆๆ จะหาใครมาชัดเจนเท่าพี่หงวยอีกแล้วเป็นไม่มี หึงจนต้องรีบมาหาถึงห้องเชียว เห็นหรือยังว่ามัวแต่ 'เนียน' อาจโดนฉวยไปรับประทาน เพราะว่านไม่ใช่จะรู้ว่าโดนจีบ ดังนั้นเมื่อปาล์มเปิดตัวแล้ว และหากพี่หงวยยังรักยังชอบในตัวว่าน ก็จงปัดฝุ่นเช็ดไรเรือดเหมือดริ้นออกให้หมด ไม่ว่าเรือดตัวนั้นจะเป็นกัสหรือใคร อย่าได้ให้มาไต่หรือตอมเด็ดขาด
พี่หงวยเครียดเพราะอ่านข้อความกัส แสดงว่ายังห่วงหากันในฐานะคนเคยคบ แต่พี่ก็ยังตัดสินใจไม่ทิ้งน้องว่านไว้คนเดียว ดังนั้นจึงได้คะแนนข้อนี้ไป และต่อไปก็คงจะรักน้องว่านมากๆ งื้ออ ชอบพี่หงวยจริงๆ ค่ะ (ตอนนี้แอบแต๊ะอั๋งน้องนะคะ แถมแกยังทำตีหน้ามึนได้อีก หูย ยกให้เป็นพระเอกจอมเนียนเลยค่ะคุณ)
ขอบคุณค่ะคุณเวสต์
-
เราว่าซึนกว่าพี่หนุ่มกฤช ก็ว่านหวานหวานแล้วล่ะ
ทำไปได้นะน้องว่าน อย่างปาล์มนี่มองยังไงก็รู้ว่าจีบค่ะ!
น้องแคนต้องเอาน้องว่านทากาวตราช้างติดเข้าข้างเอวตลอดแล้ว
ไม่งั้นโดนงาบแน่ๆๆ
-
พี่แคนขี้หึง :z1:
-
คู่แข่งออกตัวแรงเชียวน่ะพี่แคน
น้องว่านก็ยังคงซื่อต่อไป 555
-
เพราะความซื่อเป็นเสน่ห์ของน้องว่าน พี่แคนโปรดเข้าใจ
-
ถ้าน้องว่านซื่อบื้อแบบนี้แนะนำว่าพี่หงวยต้องรวบหัวรวบหางแล้วล่ะ
แต่อันที่จริงปล่อยให้ปาล์มจีบซักพักอาจปวดหัวแล้วเลิกราไปเองก็เป็นได้
....คล้ายใบชะพลูเปื้อนปูนแห้งที่ย่าใช้กินกับหมาก....
ที่กินกับหมาก คือ ใบพลู ส่วนใบชะพลู กินกับเมี่ยงคำ ค่ะ
-
:angry2:
ไอ้ว่านนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน
เอาจริงๆนะคุณเวสต์คะ นี่มันเรื่องดราม่าชัดๆ
ถ้ามีประกวดนายเอกโง่.. /แค่กแค่ก
นายเอกซื่อจนบื้อนี่ต้องยกตำแหน่งนี้ให้นังว่านหวานหวานแน่นอน
หมั่นไส้มาก
หมั่นไส้ว่านมาก นังวาสนาดี /จิกตาแรง
พี่แคนก็ทนเหลือเกิน
ไม่เสร็จพี่แคนก็เสร็จปาล์มนี่แหละ
ขอพี่แคนให้หนูเถอะค่ะ จะได้ไม่เป็นภาระของลูกหลาน #เดี๋ยว
ปล.ขอโทษที่รู้สึกอยากถีบนายเอก อาจจะมีคำไม่สุภาพบ้างอย่าถือสานะคะ เพราะอารมณ์นี้จริงๆ 55555555555555555
-
ปาล์มออกตัวแรงมากเลย พี่แคนอย่ามัวชักช้าติดสปีดไล่ทำคะแนนให้ไวค่ะ
หึงน้องว่านแสนซื่อนี่ก็เหนื่อยนะคะ เหนื่อยที่ว่านไม่รู้ว่าพี่หึงนี่แหละ เฮ้อ 5555
:pig4: :L2:
-
พี่แมว แอ๊บหึงเหรอพี่
ป.ล.มีใครเข้าใจเรามั้ย5555
-
ว่านก็ยังคงไม่รู้ต่อไปนะคะ
-
กัสต้องหัดอยู่คนเดียวนะ
-
พี่แคนจะพาน้องว่านไปติวที่ไหนอ่ะ
ห้องกัสเหรอ
ลุ้นๆๆๆ
:hao7: :hao7:
-
ว่านนี่ใช่คนรึเปล่า โอ้ย คนรึควายคะ ซื่อสุดๆ
-
สงสารทุกคนที่หลงมาจีบว่านเลย ท่าจะเหนื่อยน่าดู :m20:
-
น้องว่านคนซื่อ :ruready
-
ว่าน...นายโง่สินะ....
-
นังว่านนนน ทั่งซื่อทั้งบื้อทั้งโง่
-
โดนปาดซะงั้นอ่ะ
-
ว่านซื่อคนเดิม เพิ่มเติมคือบื้อ !
โอยยยย หนักใจจจ หนักใจแทนทั้งปาล์มและพี่แคนนี่แหละ
ชาติไหนมันจะรู้เรื่องเนี่ย ไม่มีเงิบทีหลังใช่มะ แบบว่านรู้ทุกอย่างจริง ๆ แกล้งโง่ไรงี้อะ
จะเป็นลม จะตกเป็นเมียทรีซั่มยังไม่รู้ตัวอี๊กก ทั้งเอ็นดูทั้งอยากตบ
ปั๊ดเดี๋ยวเอาข้าวหลาม(พี่แคน)?ตบหน้า
:katai1:
-
กรี๊ดดดดด ฟิน จิกหมอนนนน พี่แคนสุดหล่อกะน้องว่านสุดมึน :hao7:
นี่ขนาดเค้ายังไม่ได้กันนะเนี่ยยยย :laugh:
-
ว่านคนซื่อ พี่แคนหึงยังมิรู้ตัว 5555
-
:z1: พี่แคนมันหล่อ เถื่อนจริงๆมีการนวดปิกาจู้ ต่อหน้า นายเอกของเราาาา 55555555555555
-
ทำไมว่านใสซื่อแบบนี้ พี่แคนมาเนียนไปเรื่อย ระวังโดนแย่งนะ
-
ว่านก็ไม่แปลกใจกับอีคุณแมวดำ ส่วนอีพี่แคนก็รอบคอบเหลือเกิน แล้วเมื่อไหร่นางว่านจะรู้ความจริง :laugh:
-
รู้สึกสงสารพี่แคนที่มาชอบว่านคนซื่อบื้อ 5555
-
นี่แหละเสน่ห์ของน้องว่าน!! ใสซื่อแบบนี้!! พี่แคนชอบบบบ
:laugh: :laugh: :laugh: :laugh: :laugh: :laugh:
-
ว่านคนซื่อ :o8:
-
เมื่อไหร่ว่านจะรู้ตัว ว่าพี่แคนจีบ 555+
แต่แบบนี้ก็น่ารักดีนะ มึน ๆ ดี :laugh:
-
:laugh:
-
โอยยยยยย นังว่านนนนนนนนนนนนนนนนนน โอ๊ยยยยยยยยย
ใจคอจะไม่ยอมฉลาดทันคนอื่นจริงๆใช้มั้ยห้ะว่านเอ๊ย!!!!!
นี่อยากให้พี่แคนจับกินตับให้รู้แล้วรู้รอด คนอะไร๊!! 5555555
-
คุณชายแคนหงิดหงุดออกสื่อด้วย น่ารักดี ว่านคะไอ้ที่ชอบยุ่งของของพี่แคนเนี้ยมันเป็นนิสัยติดตัวหรือคิดอะไร ยังไงคะ สนใจพี่แคนก็บอกมาเถอะ
-
ตลกดี
-
น้องว่านน่ารักกกกกกก
-
ว่านนี้ซื่อจนคนมาจีบเหนื่อยเลยทีเดี๋ยว อิ อิ
แต่ดีแล้วเรารอคอยพี่เคนรุกอย่างจริงจัง :hao6:
-
เกลียดความซื่อของนังว่าน 55555555555555
พี่แคนจะมามัวแย๊บๆไม่ได้แล้วนะ มีคนรุกอยู่
แถมเจ้าตัวยังไม่รู้อีกว่าโดนจีบ โอ้ย 555555555555
-
หึ่ยยยยยย พี่แคนคนเท่ห์ของน้องขยันหยอดหน่อยนะว่านมันจะได้รู้สึกตัว
ไม่สิสะกิดบอกเลยดีกว่า แค่หยอดว่านมันคงไม่รู้ตัวหรอกว่าโดนจีบ
-
ว่านซื่อขนาดนี้พี่แคนยิ่งไม่ควรปล่อยไว้นะ
พี่แคนควรออกมาแสดงตัว เดี๋ยวเจอปาล์มคาบว่านไปนะ
ถถถถถถถถถถถถ
แต่แบบพี่แคนหึงได้น่ารักมากๆอ่ะ แล้วยังแพ้เกสรดอกไม้อีกกกก
พี่แคนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน :ling1: :ling1:
-
ว่านขี้อ่อยยยยย :laugh:
-
โอ๊ยยยยยยยยยยยว่านเอ๊ยยยยยยยยยยยยยยยย
ทำไมซื่อได้ขนาดนี้ สงสารคนที่ตามจีบ
แต่ชอบปาล์มอ่ะ คือนางแบบกล้าเว้ย ถึงจะบอกว่าตัวเองขี้อายแต่แบบเอาดอกไม้มาให้ด้วยอ่ะ น่ารักกกกกกกก
ส่วนอิพี่แคนเริ่มเซ็งละนะ ไม่รุกอะไรเลยยย จะเชียร์ปาล์มแล้วนะเว้ย
รีบๆจีบรีบๆทำคะแนนหน่อยเด้
-
ไม่ได้แล้วนะคะพี่แคน มัวแต่เนียนเป็นพี่ชายน้องว่านไปเรื่อยๆ แบบนี้จะไม่ทันการเอานา..
-
ว่านคนซื่อ ผู้ที่ไม่เคยคิดเยอะเลย จนบางทีก็สงสัยว่ามันคิดน้อยหรือไม่คิดเลยกันแน่ ฮ่าๆ
เราว่าพี่แคนก็อยากรุกว่านมากกว่านี้อยู่แหละ แต่ทำไรกระโตกกระตากมากกว่านี้ไม่ได้ ต้องค่อยๆแย๊ป เดี๋ยวไก่ตื่น
-
คุณแมวดำโกรธแล้ว
แต่ง้อด้วยการทาคารามายให้ก็น่ารักดี
-
แคนหลอกจีบว่านได้เนียนไปนะ คึหึหึๆ
-
พี่แคนหึงละสิ ๕๕๕๕
น้องว่านคนซื่อ
-
หงวย... หงวยมาพักจิบน้ำใบบัวบกกับป้าสักยกสองยกดีไหมลูก?
ป้าน่ะเป็นห่วงหงวยมากเลย อยากจะเคลม...เอ๊ย! อยากจะให้กำลังใจหงวยที่สุดก
เพื่อที่หงวยจะได้มีแรงกลับไปสู้กับไอ้หนูว่านหน้ามึนมันต่อไป...
ว่านก็ไม่เท่าไร... แต่ดันมีคู่แข่งหัวใจโผล่มาด้วยนี่สิ งานงอกแล้วหงวยเอ๋ย
เป็นกำลังใจให้นะคะ จะรออ่านตอนต่อไปค่ะ ^^ o13
-
ฮันเหนาะพี่แคนหึงละซี่ ฮี่ฮี่
กัสมาเร็ว ๆ นะ อยากเห็นคนโง่วงอแง #ยิ้มร้าย
ปล. ทำไมรู้สึกหวั่นไหวกับปาล์มก็ไม่รู้ ฮรือออ TvT///
-
เพิ่งเข้ามาอ่านค่ะ ว่านน่ารักมาก ขี้มึน ดูเป็นอันตรายกับตัวเองเพราะนางน่ารักแต่ไม่เคยรู้เรื่องไรเล้ย
ได้แต่หน้าตาดีกับกากไปวันๆ เรียกว่าพลิกบทบาทนายเอกของคุณ west ไปเลยค่ะ นางมาแปลก แหวกแนว
แต่ถามว่าชอบไหม ชอบมากกกกกก
พี่แคน โถ พี่ จะแฝงพวงมะม่วง ไม่มั่นใจ กลัวน้องเขาไม่รัก โน่นค่ะ เจอคู่แข่งเข้าไป ถึงกับบ่น เตือนห่ะไรไม่เคยฟัง
พร้อมพ่นภาษาต่างด้าวยาวเหยียด เอ็นดูโนะ แพ้เกสรดอกไม้อีก นั่นๆๆ คู่ขาเก่ามาค่ะ เคลียร์ค่ะเคลียร์ด่วน
ขอให้ได้กินน้องเร็วๆ นะคะ #ทีมพี่แคน หงว.... 55555
สนุกมาก ขอบคุณค่ะ
-
ว่านน่ารักเหลือล้น รีบๆจีบน้องให้ติดนะคุณพี่ ติดอยู่อย่างเดียวอิน้องยังซื่อไม่รู้เรื่อง 555
-
นังน้องว่านนนนนนนนน
โอ๊ยยยยยยย
ปวดกบาลกับแก :laugh:
ใครมาจีบก็สู้ๆแล้วกันนะ
เตรียมความอดทนมาเยอะๆ :laugh:
-
:laugh: แบบว่านนี่ถึงจะลงมือปล้ำ ก็คงคิดว่าเค้าล้อเล่นอยู่ดี!!!
อ่านตอนนี้แล้ว แอบเทคะแนนให้ปาล์มมากกว่าพี่แคน ชอบก็จีบกันตรงๆ แม้จะไม่ตรงพอสำหรับว่านก็ตาม
ว่าแต่พี่แคนจะให้เด็กมันเก็บเสื้อผ้าไปไหนอ่ะ :hao3:
-
:pig4: :pig4:
-
พี่แคน ควรขยับสถานะด่วนค่ะ พี่ชายไม่ทันปาล์มแน่ ๆ
-
จีบเด็กอย่างนังว่าน(เรียกด้วยความเอ็นดู)นี่เหนื่อยใจแทนพี่แคนจริงๆ ค่ะ
เด็กมันโง๊โง่ เอ้ย! ซื่อบื้อเนอะะะะะะะ 55555555555 :laugh: :laugh:
พี่แคนหึงใช่มั้ยคะ?
หึงก็จับปล้ำเลยค่ะ รวบหัวรวบหางกินกลางตลอดตัว! #ทีมพี่แคน
ตอนหน้ากัสจะมาแล้ว จับกัสไปคู่กับปาล์มเลยได้มั้ย? ถถถถถถถถถถถถถถถ
-
เค้ามารออ :กอด1:
-
แฟนเก่าจะเปิดตัวแล้ว
-
วันนี้วันพุธ มารอฮะ ^^
-
ตอนที่ 08
ตรงหน้าผมคือกัส การันต์ ตัวจริงเสียงจริง
ผมกลืนน้ำลายอึกใหญ่ ยกมือไหว้หนึ่งครั้งก่อนถดตัวเข้าไปนั่งเก้าอี้ฝั่งตรงข้าม พี่กัสผิวขาวจั๊วะ แก้มใสเป็นสีอมชมพู ปากแดงกระจับเหมือนผู้หญิง แต่ร่างกายไม่สูงไม่ผอม เล็กแต่ไม่ตันกำลังดีสมสัดส่วนของผู้ชาย ยังคงใส่แว่นตาสีดำสนิทแม้จะนั่งอยู่ในร้านกาแฟใต้คอนโดตัวเอง
“นี่กัส กัส นี่ว่าน”
“เด็กใหม่เหรอ”
“รุ่นน้อง”
“ไม่เห็นบอกว่าจะพามาด้วย”
“ก็ไลน์บอกแล้วว่าติดธุระ ถ้าจะมาหาก็จะเอาธุระมาด้วย”
พี่กัสพยักหน้า ผมเริ่มไม่เข้าใจว่าผมเป็นตัวธุระหรือตัวภาระกันแน่ “แล้วทะเลาะอะไรกับไอ้กิม”
“กัสจะซื้อรถ เฮียกิมไม่ให้ซื้อ”
“จะซื้อทำไม คอนโดก็ติดรถไฟฟ้า เวลาไปทำงานรถกองถ่ายก็มารับ เราน่ะใจร้อน เฮียเขาก็เป็นห่วง”
“สรุปอยู่ข้างเฮียกิมใช่ปะ”
“ไม่ได้อยู่ข้างใคร อย่ารวนดิวะ มึงโทรเรียกกูมาเองนะกัส”
“พี่แคนก็รู้ว่ากัสทำไมกัสอยากเจอ แต่ก็เอาคนอื่นมาด้วย แล้วจะให้กัสทำยังไงล่ะ”
“เซ็กซ์ไม่ได้แก้ปัญหาป่าววะกัส”
เช้ดโด้ พูดกันแบบนี้เลยเหรอวะ ผมนั่งเงียบ กูควรทำยังไงล่ะทีนี้
“กัสแค่คิดถึงพี่แคน”
“ก็อย่าอ้างว่าทะเลาะกับพี่ชาย เคยบอกไปแล้วนี่ว่าถ้าว่างก็มาหา แต่ถ้ากูไม่รับสาย ไม่ตอบไลน์แปลว่าไม่ว่าง”
ผมก้มหน้าอยู่ แต่รับรู้ได้ว่ากำลังถูกจ้องมอง ผมบอกพี่แล้วว่าติดธุระก็ไม่ต้องห่วงผม พาผมมาเชือดทำไม ก็แค่คาลามายด์ให้โดยไม่ขออนุญาตเท่านั้นเอง
“แล้วบอกว่าไม่ใช่เด็กใหม่”
“ก็ไม่ใช่”
“พี่แคนชอบแบบนี้ไม่ใช่เหรอ”
“กัส น้องมันเป็นผู้ชาย ดูไม่ออกหรือไง” ความเงียบเกิดขึ้นชั่วขณะหนึ่ง หางตาผมเห็นมือของพี่กัสกำแน่น พอเงยหน้าขึ้นก็ปะทะเข้ากับแว่นเรย์แบนด์ของผู้ชายฝั่งตรงข้ามพอดี
“คือ...”
“โอเค กัสงี่เง่าเอง ชื่ออะไรนะ ว่านใช่ไหม น่ารักดีนะ”
“ขอบคุณครับ” ยกมือไหว้แล้วขานรับเสียงอ่อย พี่กัสถอดแว่นออกแล้ว ออร่าดาราเปล่งประกายวิบวับ เหมาะกับคำว่าหล่อสายน่ารักโคตร ๆ
“ผม...ผมเป็นเพื่อนไอ้โต๋ น้องโรงเรียนพี่กัสด้วย”
“เหรอ ไม่เห็นรู้จัก”
“ดีแล้วครับ ถ้าย้อนเวลาไปได้ผมก็ไม่อยากรู้จักมันเหมือนกัน”
พี่กัสอมยิ้ม ถอนหายใจแล้วเท้าแขน มองออกไปนอกกระจก
“น้องมันยังไม่กินข้าว ว่าจะไปหาอะไรกินกัน ไปด้วยกันไหม”
“ควงสอง หล่อเลยนะพี่แคน” พอถูกจ้องดุ ๆ พี่กัสก็หัวเราะ “กัสล้อเล่น แซวไปอย่างนั้นแหละ ไปสิ ฝั่งตรงข้ามมีชาบูเปิดใหม่ กัสยังไม่ได้ลองเลย เจ้ามือมาเลี้ยงถึงที่ทั้งที”
พี่แคนพยักหน้า เรียกเก็บเงินค่ากาแฟของแฟนเก่าโดยเป็นคนออกให้ พี่กัสหยิบแว่นกันแดดมาสวมอีกครั้ง ลุกขึ้นนำ แผ่นหลังกว้าง แต่เล็กมากถ้าเทียบกับพี่แคนที่เดินข้างกัน ผมมองจากตรงนี้ มีความรู้สึกแปลก ๆ สุมอยู่ในอก ขมุกขมัว อธิบายไม่ถูก คล้ายกับว่าไม่ควรมาอยู่ที่ตรงนี้ ไม่ควรต้องเห็นภาพแบบนี้ แม้เป็นผู้ชายทั้งคู่ ก็อดคิดไม่ได้ว่าทั้งสองคนเหมาะสมกัน ส่วนผม...
“ไอ้ว่าน”
เสียงทุ้มเรียกเมื่อเดินห่างออกไประยะหนึ่ง ผมกะพริบตา ส่งยิ้มให้ กระชับกระเป๋าเป้แล้วเดินตาม “เฮ้ย พี่แคน ที่จริงผม...”
“มานี่” เพียงประโยคสั้น ๆ กับเสียงที่ไม่เจือความขบขันผมก็เดินคอตกตามไปอย่างสมยอม เหลือบตาขึ้นแวบหนึ่ง เหมือนถูกพี่กัสจ้องอีกแล้ว
“มึงนี่มันดื้อจริง ๆ”
“ผมไม่เคยดื้อกับพี่เลยเถอะ”
“ไม่ดื้อก็มานี่” เขาเรียกย้ำ กวักมือถี่ ๆ เมื่อใกล้พอก็คว้าต้นคอผมไว้ หนีบเหมือนแม่แมวคาบลูก
“มันจั๊กจี๋นะโว้ย”
“ชักช้า”
“พี่อย่าใจร้อนเด้ ผมเดินเองได้น่า พี่ไปคุยกับพี่กัสเถอะ” แค่พาผมมาด้วยทั้ง ๆ ที่เขาอยากเจอแค่พี่ผมก็รู้สึกผิดจะแย่แล้ว เกิดมาเพิ่งเป็นก้างขวางคอใครเขาก็ครั้งนี้สิน่า
“เดี๋ยวกินเสร็จแล้วกูไปธุระกับน้องต่อนะกัส”
เจ้าของชื่อตอบรับในลำคอ เขาเดินฝั่งซ้ายมือของพี่แคน ส่วนผมเดินด้านขวา มีแขนหนัก ๆ วางพาดบ่า ชวนรู้สึกตัวเล็กลงถนัดตา แต่ถึงเล็กยังไงก็ยังสูงกว่าพี่กัสอีกฝั่งอยู่ดี
“พี่กัสหุ่นดีมากเลย ไม่คิดว่าจะกินเก่งขนาดนั้น”
ห้องสี่เหลี่ยมขนาด40ตารางเมตรถูกแบ่งออกเป็นสัดส่วน ไม่ใช่ขนาดกว้างใหญ่โอฬาร ตบแต่งเรียบหรู เครื่องเรือนทุกชนิดเป็นสีขาวตั้งแต่ตู้ เตียง โต๊ะ พรมนุ่มนิ่ม ผ้าปูที่นอน หรือแม้กระทั่งผ้าม่านก็รับกับผนังห้องชวนดูสะอาดสะอ้าน ขณะที่โคมไฟ เครื่องประดับตบแต่งล้วนเป็นคริสตัลใส สว่างแวววาว
ผมนั่งอยู่บนพื้นพรมขนปุยที่ว่า มีโต๊ะกระจกเล็ก ๆ ซึ่งประดับด้วยกระบองเพชรสีเขียวสดตรงกลาง รายล้อมด้วยหนังสือวิชาพื้นฐานวิศวกรรม ครึ่งหนึ่งเป็นของผม ส่วนอีกครึ่งเป็นของเจ้าของห้อง
“มันออกกำลังกาย”
“ฟิตเนสเหรอ”
“ส่วนมากก็อย่างนั้น” ผมพยักหน้ารับรู้ ใช้ยางลบที่อยู่ปลายดินสอลบตัวหนังสือที่เขียนผิดบนกระดาษ
“แต่พี่แคนพาว่านมาที่คอนโดแบบนี้ไม่ถูกโกรธแย่เหรอ”
“ก็มาเอาเลคเชอร์ให้มึงอ่านทั้งนั้น” ไม่พูดเปล่า ม้วนสมุดปกอ่อนเล่มหนึ่งมาตีหัวผม “ใครจะบ้าขนไปให้มึงหมด”
“แต่พี่แคนสรุปดีนะ ถึงตัวหนังสือจะอ่านยากก็เถอะ”
“ก็มันเลคเชอร์ จดให้คนอย่างมึงอ่านได้ก็บุญโขแล้ว ใครจะคิดว่าต้องมาสอนเด็กโง่ ๆ แบบนี้”
“พี่แคนด่าอีกแล้ว” ผมมุ่ยหน้า วางคางลงบนโต๊ะอย่างเกียจคร้าน “เมื่อไรพี่จะเลิกด่าผมสักทีวะ”
“เมื่อมึงฉลาด”
“ผมก็ไม่ได้โง่ไปทั้งหมดเสียหน่อย ก็พยายามอยู่นี่” กางสมุดจดของวันนี้ให้ดูเป็นหลักฐาน พี่แคนพยักหน้ายอมความแต่ยังคงพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา
“ต้องมากกว่านี้ มึงไม่ได้เริ่มจากศูนย์ ว่าน มึงติดลบ”
“ติดลบอะไรเล่า”
“ถ้าเกรดไม่ถึงสอง มหาวิทยาลัยไม่ปล่อยจบ เรื่องนี้ไม่รู้หรือไง”
“ก็อีกตั้งสามปี นี่ว่านเพิ่งขึ้นปีสองเองนะ” เขายิ้ม ดวงตาคู่นั้นเป็นประกายวาววับ รู้ตัวอีกทีก็เอามือปิดปากตัวเองแล้ว ผมแม่ง ชอบทะลึ่งเรียกชื่อแทนตัวเองตอนอยู่กับพี่แคนบ่อย ๆ เสียจริง ดูมันสิครับ รับปากไว้ว่าจะไม่ด่าโง่แท้ ๆ จะเลิกพูดมึงกูด้วยไม่เห็นจะทำได้
“อย่าประมาท เข้าใจไหม ตัวพื้นฐานยังไม่ได้ ยิ่งโตไปยิ่งลงลึก ยิ่งยากกว่าเก่า ว่าน กูปีสี่แล้ว จะมาเข็นมึงตลอดไปไม่ได้ แล้วก็ไม่อยากได้ยินว่าเด็กที่กูลงทุนสอนมันไปไม่รอด เข้าใจหรือเปล่า”
“ว่านรู้” พูดเสียงอ่อย “รู้ว่าพี่แคนหวังดี”
“ย้ายมาอยู่นี่ไหม”
“ครับ?”
“ที่คอนโด” พูดหน้าตาเฉย มองไปรอบ ๆ ห้อง ที่จริงแล้วที่นี่ก็ทั้งเงียบ สงบ ถึงแม้อยู่ไกลมหาวิทยาลัยออกมาหน่อยแต่ก็ไม่เกินกำลังจะเดินไหว สิ่งอำนวยความสะดวกก็ครบครันเสียยิ่งกว่าหอพักผมเป็นไหน ๆ
“พี่จะขายต่อเหรอ ผมไม่มีเงินหรอกนะ”
“ให้มาอยู่เฉย ๆ นี่แหละ เมื่อก่อนตอนยังไม่มีรถกูอยู่คอนโดนี้ แต่พอพ่อซื้อรถให้ใช้ตอนฝึกงานเทอมที่แล้วเลยไปกลับบ้าน ที่นี่ไม่มีคนอยู่หรอก”
“พี่กัสเคยอยู่ที่นี่ด้วยอะดิ” พูดเพราะเหลือบไปเห็นกรอบรูปพอดี พี่แคนเลื่อนสายตาไปยังจุดโฟกัสเดียวกับผม ตอบรับในลำคอ “ช่วงที่คบกัน”
“คบกันนานหรือเปล่า”
“สองปีได้ มึงจะสนใจอะไรนักหนา การบ้านนั่นทำได้สักข้อหรือยัง”
“ก็ทำอยู่” ก้มหน้าก้มตาทำตามที่บอก แต่ก็ไม่วายอดถาม พี่กัสเองก็ดูยังรักพี่แคนอยู่แท้ ๆ ส่วนตัวพี่แคน...
ผมเงยหน้าขึ้นมอง เขาก้มหน้าอ่านหนังสือของตัวเองที่ยืมมาจากหอสมุด พี่แคนกำลังจะเรียนจบแล้ว ปีสี่มีแต่ทำธีสิสกับวิชาสัมมนาที่ไม่หนักมาก ถ้าเทียบอายุน่าจะแก่กว่าพี่กัสหนึ่งปี เป็นผู้ชายขี้เก๊กที่ไม่ค่อยสนใจโลกเท่าไร แต่กลับไปหาทันทีที่พี่กัสขอร้อง
ก็น่าจะมีเยื่อใยอยู่เหมือนกัน
“ถ้ารักอยู่ก็ไม่น่าเลิกกันนี่ครับ”
ผมถามด้วยความอยากรู้ เขาใช้ลิ้นดุนกระพุ้งแก้มจนเห็นว่ามันนูนออกมาข้างหนึ่ง พลิกหน้าหนังสือเปิดเชื่องช้า ใจเย็น
“ไม่น่าจริง ๆ แหละ” คนพูดพลิกหนังสือไปอีกหน้า เสียงของกระดาษเก่า ๆ ยามสัมผัสกันฟังเสียดหู ตาคมสีดำขลับเหลือบขึ้นมอง ทำให้คิ้วหนาโก่งได้รูปยกขึ้นสูง “ไม่น่าเสือกเรื่องของกูนะมึงน่ะ อ่านหนังสือไป ไม่เสร็จหน้านี้ไม่ต้องอ้าปาก”
เพิ่มความจริงจังด้วยการยกนิ้วชี้หน้า ผมย่นจมูกแล้วก้มลงทำโจทย์ต่ออย่างไร้ซึ่งทางเลือก ขณะที่อีกฝ่ายพูดต่อ“แล้วก็ขนเสื้อผ้ามาอยู่ที่นี่ ยกเลิกสัญญาหอเก่ามาเซ็นสัญญากับกู ที่เดิมจ่ายเท่าไร กูลดให้ครึ่งหนึ่ง มีข้อแม้คือมึงต้องทำความสะอาดที่นี่ ห้ามทำรก ห้ามทำเลอะเทอะ ของที่ห้องกูเป็นสีขาวหมด สกปรกนิดเดียวก็เห็นแล้ว”
“โหย พี่”
“ค่าหอลดครึ่งหนึ่งเลยนะ”
ไม่ได้งกหรอกนะ แต่ว่า “ห้องพี่มีเครื่องทำน้ำอุ่นปะ”
พี่แคนหัวเราะในลำคอ ผมเบื่อจริง ๆ คนอย่างผมจุดอ่อนเยอะแยะไปหมด พี่แคนจับตรงไหนก็ต่อรองได้ทั้งนั้น
“พี่กัสไม่ฉีกอกผมแน่นะ”
“ทำไม”
“ก็ดูเขาไม่ค่อยชอบใจผม” นึกถึงแววตาเย็น ๆ แล้วขนลุกซู่ ไม่ได้ปวดหนักแน่นอน แต่เป็นปฏิกิริยาอัตโนมัติ ถูแขนตัวเองไปมา ขณะที่พี่แคนหัวเราะอีกรอบ บ่นพึมพำในลำคอ
“คนอย่างมึงจะมีคนไม่ชอบด้วยเหรอ”
“ถึงผมจะนิสัยดีก็เถอะนะ แต่ว่า...”
“มีแต่คนโง่เท่านั้นที่ถือสาคนบ้า ไม่ต้องคิดมากหรอก กัสไม่ใช่คนโง่”
เออ บนโลกนี้นอกจากผมก็ไม่มีใครโง่แล้วแหละครับ!
พี่แคนมาส่งผมกลางดึกคืนนั้น ส่วนตัวเองแยกกลับไปที่บ้าน ผมมีเวลาคิดหนึ่งเดือนนิด ๆ เรื่องย้ายหอ อันที่จริงผมก็เกรงใจ เป็นแค่รุ่นพี่รุ่นน้องคณะเดียวกัน ว่าไปแล้วคนละเอกด้วยซ้ำ ขืนไปรบกวนอย่างนั้นพี่ไผ่ได้ด่าว่าไม่มีความเกรงใจ ไม่ได้สันดานผู้ดีของมันมาแหง แต่ว่าค่าหอลดครึ่งหนึ่ง ข้อเสนอน่าเย้ายวนใจใช่เล่น
“ว่าน หลับหรือยังครับ”
เสียงเรียกจากด้านนอกทำให้ผมที่นอนตะแคงดูแสงไฟนอกห้องจากหน้าต่างสะดุ้งตัวนิด ๆ ในห้องมืดสนิท เงียบเชียบ มีเพียงเสียงเข็มนาฬิกาเท่านั้นที่ดังในตอนนี้
“ว่าน ปาล์มเองนะ เปิดประตูให้หน่อยสิ เราโทรหาไม่ติดเลย มีเรื่องจะปรึกษา”
ผมละล้าละลังอยู่ชั่วครู่ เหลือบมองเข็มนาฬิกาที่เรืองแสงในความมืดบอกเวลาว่าเข้าวันใหม่แล้ว มันจะรีบคุยอะไรกันนักหนาวะ
“คือ...ในเพจ เราขอโทษ ไม่คิดว่าจะมีคนถ่ายรูปไว้เยอะขนาดนั้น”
อ้อ เรื่องนี้นี่เอง ผมน่ะลืมไปแล้วด้วยซ้ำ ไม่รู้จะใส่ใจทำไม ข่าวลือก็เท่านั้น เดี๋ยวกระแสปาล์มว่านก็เงียบไปเอง เอาเวลามาคิดเรื่องพี่แคนกับคอนโดดีกว่า ผมพลิกตัวไปมา เอามือขึ้นก่ายหน้าผาก ไหนจะพี่กัสอีก ถ้าวันไหนพี่แคนเกิดอยากปั่มปั๊มกับพี่กัสที่คอนโดขึ้นมาผมจะระเห็จไปอยู่ไหนวะครับ
...หนักไปกว่านั้น สายตาที่พี่กัสมองมาเหมือนคนไม่ชอบหน้ากันอีก...
...ถึงพี่แคนจะบอกว่าไม่มีอะไรก็เถอะ...
ผมถอนใจ กลิ้งหลุน ๆ บนเตียงกว้าง สองสามวันมานี่พี่แคนมาอยู่ด้วยตลอดวันนี้พาลรู้สึกว่าเตียงโหวง ๆ ชอบกล ผมผุดลุกนั่ง แล้วนอน แล้วลุกขึ้นมานั่งใหม่ เปิดโทรศัพท์หลังจากปิดเครื่องชาร์จตั้งแต่มาถึงแล้วกดโทรออกหาพี่ชายแท้ ๆ คนเดียวโดยไม่ดูเวลาเอาเสียเลย
“ฮัลโหล พี่ไผ่”
“ไอ้ว่าน...” เสียงนั้นงัวเงีย แหบแห้ง “โทรมาทำเชี่ยอะไรป่านนี้วะ”
“ว่านนอนไม่หลับ”
“พี่ไผ่สอนว่าไง”
“ให้อ่านหนังสือแล้วจะหลับเอง”
“อ่านหรือยังล่ะ”
“ยัง” ผมตอบ “มีเรื่องจะปรึกษา รุ่นพี่เขาชวนไปอยู่คอนโดอะ แบบ พี่ที่รู้จักกัน เขามีคอนโดที่ไม่ได้อยู่ที่หนึ่ง เลยอยากให้ว่านไปเช่าต่อราคาถูก ๆ พี่ไผ่ว่าไง”
“ก็ไปดิ”
“เฮ้ย ไม่เกรงใจเขาหน่อยเหรอ”
“ก็จ่ายเงินนี่หว่า ดีกว่าปล่อยห้องทิ้งไว้จ่ายค่าส่วนกลางฟรีทุกเดือน อย่าบอกนะว่าน้องว่านโทรหาพี่ไผ่ตอนตีหนึ่งเพราะเรื่องนี้ ปัญญาอ่อนเชี่ย ๆ”
เออว่ะ นี่ผมทำอะไรไปวะ ทำไมคิดอะไรเยอะแยะขนาดนั้นไม่รู้ “โทษทีพี่ ไปนอนเถอะ ว่านจะนอนแล้วเหมือนกัน”
“เออ โทรหาแม่บ้าง”
“ก็ไลน์ไปหาทุกวัน”
“เขาอยากได้ยินเสียง” ผมครางรับคำในลำคอ ปล่อยปลายสายหลุดไปแล้วนอนแอ้งแม้งลงที่เดิม ไอ้ปาล์มเงียบไปพักใหญ่ คงกลับลงไปที่ห้องแล้ว ผมเลยปิดเครื่องเข้านอนเสียที
มันจะไม่แปลกเหรอวะ ไอ้โต๋จะหาว่าผมเป็นเด็กเสี่ยหรือเปล่า พี่แคนเป็นเกย์นะโว้ย ไหนจะเรื่องพี่กัสอีก ผมไม่โดนสาปแช่งแน่เหรอวะ แต่ว่าประหยัดครึ่งหนึ่งเลยนะ อีกอย่างพี่ไผ่ก็เห็นชอบด้วย วิน-วิน กันทั้งสองฝ่าย ยังไงพี่แคนก็กลับไปอยู่บ้านอยู่แล้ว ของในห้องนั้นก็ไม่เหลืออะไรมาก เมื่อวานพี่แคนดึงรูปในกรอบทิ้งไปแล้ว เสื้อผ้าในตู้ที่เห็นก็ไม่เท่าไร ส่วนมากของใช้ส่วนตัวที่จำเป็นนิด ๆ หน่อย ๆ ผมแม่ง คิดอะไรไม่รู้เยอะไปหมด รู้สึกเหมือนแบตกำลังจะหมด โควต้าการใช้สมองวันนี้ใกล้จะเต็มเต็มแก่
“ว่าน”
เสียงเรียกของใครบางคนทำให้ผมเงยหน้าขึ้นจากรองเท้าแตะหนีบ ไอ้ปาล์มอีกแล้ว ทำไมพักนี้เจอมันบ่อยจังวะ
“ใส่ชุดนอนลงมาเลยเหรอ”
“เออ หิว วันนี้ไม่มีเรียนด้วย ขี้เกียจรีบอาบน้ำ”
“ใส่เกงในป่าวเนี่ย” มันยิ้มกะลิ้มกะเหลี่ย สวมชุดนักศึกษากับหนีบหมวกกันน็อกไว้ใต้รักแร้ “เมื่อคืนเราไปหาที่ห้องมา กลัวว่านเครียดแล้วนอนไม่หลับ”
“เออ นอนไม่หลับไปพักใหญ่เลย” ผมตอบตามจริง ไอ้ปาล์มถอนหายใจ วางมือบนบ่า
“ขอโทษนะ ไม่คิดว่าเรื่องจะลามปามไปขนาดนี้”
“เรื่องอะไรวะ”
“อ้าว เครียดเรื่องอะไรล่ะ”
“เรื่องหอ” จะมีเรื่องอะไรให้คิดเยอะอีกวะ ปาล์มยิ้ม ยกมือที่แปะบนไหล่ผมขึ้นเกาหัวแก้เก้อ
“อ้าวเหรอ นึกว่าเรื่องในเฟส”
ผมเอียงหัว ในเฟสมีอะไรวะ แค่คนแอดมามากกว่าปกติ มากแบบถล่มทลายแต่ยังไม่กดรับใครเลย ไม่ใช่ว่าหยิ่ง อย่าหาคำนิยามนี่มาใส่ว่านหวานหวาน ผมสายเฟรนลี่ครับ ใครเป็นมิตรมาผมเป็นมิตรกลับหมดแหละ แม่สอนมาดี แต่ช่วงนี้สามจีหมด โหลดแต่ละอย่างต้องใช้เวลาและความอดทนไว้รอต้นเดือนค่อยกดรับทีเดียว
“เดี๋ยวเราไปเรียนแล้ว จะกินอะไรล่ะ หยิบสิ เดี๋ยวเลี้ยง”
“เฮ้ย ไม่ต้อง” ผมบอกปัด ช่วงนี้เงินเหลือ ไปไหนไอ้พี่แคนจ่ายให้ตลอด “มึงไปเรียนเถอะ”
“เอางั้นเหรอ แต่อยากดูแลนี่”
“เป็นห่ะอะไรของมึงเนี่ย” ผมเริ่มรำคาญแล้ว ไม่ใช่แค่ไอ้ปาล์ม แต่มีผู้หญิงสองสามคนกำลังแอบถ่ายรูปจากชั้นวางของอีกฟาก “อยู่ใกล้มึงแล้วปาปารัชซี่ชุกฉิบหาย ไอ้เดือนมหาลัย”
“ที่จริงวันนั้นถ้าสละตำแหน่งได้เราให้ว่านเลยนะ”
“ช่างแม่ง” ผมว่า เรื่องผ่านมาตั้งปีแล้วจะรำลึกอะไรนักหนา
“ตอนนั้นว่านน่ารักจริง ๆ แต่คิดว่าเป็นบทที่พี่เขาให้แสดง ไม่นึกว่าจะเป็นคนแบบนี้”
“คนแบบไหน”
“คนที่น่ารักมาก ๆ ไง” เชี่ยปาล์มปากหวานมาก หวานจนผมขนลุกเกรียว มันยิ้มให้อีกครั้งก่อนยอมล่าถอยในที่สุด “สงสัยต้องไปจริง ๆ แล้ว เดี๋ยวสาย ไว้เราไลน์หานะ”
“ไม่มีธุระไม่ต้องไลน์มาก็ได้นะ”
อดีตเดือนมหา’ลัยหัวเราะร่วน ผมเลือกซื้อนมในตู้แช่สักพักก็เดินไปจ่ายเงิน สาวผมเปียที่ยกกล้องขึ้นถ่ายรูปเมื่อครู่เดินตามผมกล้า ๆ กลัว ๆ ยังไม่ทันออกจากร้านเสียงไลน์ก็ร้องเตือน ไอ้ปาล์มเพิ่งออกไปไม่ถึง 5 นาที ป่านนี้คงยังแว้นอยู่ ถ้าให้เดาแล้วล่ะก็
Cantus: อย่าลืมเปลี่ยนผ้าก็อซ ทำเองได้หรือเปล่า
Wann: สบ๊าย
Cantus: เออ วันนี้กูทำธีสิส มึงก็อ่านหนังสือไปแล้วกัน
Wann: พี่แคนไม่มาหาเหรอ
Cantus: เออ
Wann: ถ้าว่านทำโจทย์ไม่ได้จะถามใครล่ะ
Cantus: ก็ทำให้มันได้สิวะ
Wann: โห ถ้าทำได้จะติดโปรไหม
Wann: มาอยู่ด้วยกันดี้
Cantus: เป็นห่ะอะไร สมองเดียวกันเหรอ
Wann: ว่านจะนั่งอ่านเงียบ ๆ
Cantus: อยู่กับมึงแล้วกูทำงานไม่ได้
Wann: ว่านจะไม่ดื้อไม่ซน
Cantus: กูเคยบอกมึงว่าถ้าไม่ได้เป็นเกย์ก็อย่าอ่อยผู้ชายให้มันมาก จำบ้างไหม
Wann: เออออออออ
อ่อยห่ะอะไรเล่า พอพี่แคนไม่มาหามันรู้สึกแปลก ๆ นี่ครับ น้องว่านขี้เหงานะโว้ย
Wann: พี่ทำไปเหอะ เดี๋ยวผมอ่านอิงค์นะ เผื่อมีอะไรจะได้ถามไอ้ปาล์มมัน
พี่แคนกดอ่านข้อความเมื่อครู่ แล้วเงียบไป ผมทิ้งโทรศัพท์ไว้ในกระเป๋า กดลิฟต์รอกระทั่งถึงชั้น 8 เสียงเตือนข้อความเข้าจากไลน์ถึงดังใหม่
Cantus: อาบน้ำอาบท่า แล้วเก็บกระเป๋า เดี๋ยวกูไปรับมาอ่านที่คอนโด
อะไรของมันวะ นอกจากจะไบเซ็กชวลแล้วยังจะไบโพลาร์อีกหรือไงพี่หงวย
Cantus: เดี๋ยวมันสอนอะไรผิด ๆ จะซวยกูอีก อีกหนึ่งชั่วโมง เตรียมตัวให้เรียบร้อย
ผมส่งสติ๊กเกอร์กลับไปเป็นการตอบรับ ไขกุญแจห้อง ทิ้งตัวลงบนเตียงแล้วนอนดูดนอนกล่องทั้ง ๆ แบบนั้น เอามือลูบคางตัวเองไปมา ตอนนี้ไม่ได้แปะผ้าก๊อซแล้ว ใกล้ครบกำหนดวันที่หมอนัดไปตัดไหมเต็มแก่ ลืมไปแล้วว่านัดหมอไว้วันไหน ไว้ค่อยถามพี่แคนอีกที ชีวิตผมเดี๋ยวนี้อะไร ๆ ก็พี่แคนไปเสียหมด พิโธ่พิถัง ที่บอกว่าเป็นติ่งแล้วสติหายนี่ท่าจะจริง ตั้งแต่เมื่อคืนที่นอนไม่หลับ กระทั่งนาทีนี้ ผมก็มีแต่พี่แคนอยู่ในหัวเต็มไปหมด
เสียงเตือนโทรศัพท์ดังขึ้นอีกครั้ง คราวนี้เป็นเฟสบุ้ก พี่เพจคิวท์บอยแท็กรูปมาอีกแล้ว เป็นผมที่สวมแว่นหนาเตอะ กรอบสีดำ คาดผมให้หน้าม้าขี้โด่ชี้เด่ ใส่เสื้อยืดวันวิ่งประเพณีตอนปี 1 สีหมอง ๆ กับกางเกงเจเจขอบย้วยอยู่หน้าตู้นม ข้าง ๆ กัน ก็ปาล์มไง จะใครล่ะ สูงชะลูดตูดปอดยืนยักยิ้มหล่อ ๆ อยู่อย่างนั้น แอดมินเพจแม่ง เกลียดอะไรผมแน่ ๆ
“เขาลงจากหอมาพร้อมกันด้วยแหละ น้องว่านน่ารักมาก อยากดึงแก้ม with – wann warit and palm phattharapol”
ดึงแก้มก้นกูนี่ครับแอดมิน ผมละอยากคอมเมนต์แบบนี้ไปจริง ๆ ไอ้น้องผมเปียนั่นแน่ ๆ ภาพไวแบบนี้ ยังไม่ทันถึงครึ่งชั่วโมงเลยนะครับ! ถ้าจะจับกูจิ้นกับไอ้ปาล์มแบบนี้ทำเพจ PalmWanforever ไปเลยเถอะ
ติ๊ง
Namjai L: พี่ว่านนนน น้ำใจน้องคณะพี่ปาล์มนะคะ
เฮ้ย สาวทักมา! แต่เดี๋ยว นี่มันน้องเปียคู่ที่ผมเห็นวันนี้นี่ว่า เป็นเพื่อนกันด้วยเรอะ
Namjai L: น้ำใจขอเอารูปพี่ว่านกับพี่ปาล์มไปทำเพจ PalmWanforever ได้ไหมคะ น้ำใจกับเพื่อน ๆ ชอบกันม้ากมากก
อะเฮื้อ! นมที่ดูดอยู่แล่นลงคอหอยแล้ววกกลับมาทางจมูกพรวด ผมลุกขึ้นไอแค่กติดกันสองสามที หยิบกางเกงในที่ถอดทิ้งไว้ข้างเตียงเมื่อคืนมาเช็ดคราบนมบนหน้า ไอ้เชี่ยน้องน้ำใจ กูแค่คิดเล่น ๆ ในใจ มึงไม่ต้องทำจริงโว้ย
Namjai L: นะคะ นะคะ นะคะ พลีสสส
Wann warit: น้องครับ พี่กับไอ้ปาล์มเป็นแค่เพื่อนกัน อย่าทำงี้เลย แค่นี้พี่ก็หาแฟนไม่ได้แล้วโนะ
Namjai L: ให้พี่ปาล์มรับผิดชอบสิคะ อิอิ
อิอิพ่อง กูเริ่มรำคาญไอ้ปาล์มจริง ๆ แล้วเนี่ย ช่วงนี้ชีวิตผมวุ่นวายเพราะมันหลายเรื่องแล้วนะ
Wann warit: เฮ้ยน้อง อย่าเลย
ยืนยันหนักแน่น แค่นี้ไอ้พี่แคนก็ไม่ชอบใจแล้วที่ผมรู้จักกับปาล์ม ยังไม่อยากถูกเลิกสอนกลางคัน ใครจะไปรู้ พี่แคนอาจมีมุมมุ้งมิ้งเหมือนเด็ก ๆ ก็ได้ ลึก ๆ แล้วก็พอจะมองออกว่าสองคนนี้ไม่ค่อยชอบหน้ากันเท่าไร ส่วนเรื่องอะไรนั่นไม่อาจจะคาดเดาไหว ถ้าพี่แคนถือคติโป้งใครแล้วเพื่อนต้องโป้งด้วย ผมก็ไม่ควรสนิทกับไอ้ปาล์มมากใช่ไหมครับ แต่ปฏิเสธยังไงดีให้น้องเขารู้สึกว่าเราเป็นมิตรดีวะ คิดสิว่าน คิด ถ้าเป็นพี่แคนจะตอบยังไง
Wann warit: แม่ย่าพี่เล่นเฟสฯ อะน้อง ไม่อยากให้เห็น เดี๋ยวช็อกตาตั้ง
เจ๋งเป้งเก้งกระโดด เหตุผลดีกว่านี้ไม่มีใครคิดออกแล้ว
Namjai L: แม่ย่านี่คือแม่หรือย่าอะคะ
Wann warit: แม่ของย่า
ยิ่งแก่ยิ่งดี
Namjai L: อ่อ ทวด?
Wann warit: ประมาณนั้น ที่จริงก็ไม่ใช่ทวดแท้ ๆ หรอก เป็นเพื่อนของพ่อของปู่ของตาอีกที
แต่ที่พิมพ์ไปไม่มีอะไรเกี่ยวกับแม่เลยนี่หว่า
Namjai L: คะ?
ผมแม่งโกหกไม่เก่งเลย เสียใจจังที่เกิดเป็นคนดีขนาดนี้
Namjai L: อ่า...โอเคค่ะ งั้นก็ได้ น่าเสียดายเนอะ แต่ไม่ต้องห่วงนะคะ น้ำใจจะเป็นเอฟซีคู่พี่ไปตลอด
Namjai L: รักกันนาน ๆ นะคะ ^^
กูจะเกลียดมันเพราะมึงนี่แหละ! กว่าจะเคลียร์ได้เล่นเอาผมปาดเหงื่อแรง กดปิดเฟสหลังจากน้องน้ำใจน้ำใจงามยอมรามือ ยกมือขึ้นกุมขมับ แต่เหลือบไปเห็นนาฬิกาเสียก่อน เอาวะ พอคิดว่าลุกไปอาบน้ำอาบท่าแล้วจะได้เจอพี่แคนสมองค่อยโปร่งขึ้นมานิดหน่อย เทพเจ้าแคนของผม ช่างเป็นความโชคดีอย่างเดียวที่ผมมีในช่วงชีวิตนี้จริง ๆ ครับ
TBC
พี่แคนกล่าวว่า ชัดเจนกว่านี้ก็ไม่มีแล้ว อีว่านนนน ฮ่าาา ตอนนี้ กัสออกมาสวย ๆ เชิด ๆ แต่ตะเตือนไตว่านนิด ๆ ซึ่ง...ยังค่ะ นางยังคงไม่รู้สึกตัว แพลนไว้ตอนที่สิบกว่า ๆ นั่นแหละกว่าว่านจะเอะใจ กร๊ากก
ตอนนี้มีทีม #ปาล์มว่าน แล้ว (ชูป้ายไฟให้พี่แคนในมุมหลืบเงียบ ๆ เบา ๆ )
เจอกันใหม่สัปดาห์หน้าค่า
#candynovel :กอด1:
-
:z13: :z13:
-
เชร้ดดด พี่แคนรีบค่ะ
อิว่านมันโง่พี่ต้องประกาศตัวกว่านี้ค่ะ
คนเขาจะเอาว่านไปแดรกแล้วค่ะ
มีคนจับว่านใส่พานถวายปาล์มเต็มเลย
พี่จะนิ่งอยู่อีกไม่ได้นะคะพี่หงวย!
-
ว่านนนนน เอ็งบื้อ 5555
-
อ่านกี่ตอนๆ ก็อยากจะด่านังว่านหวานหวานเหมือนพี่แคนว่าไม่ใช่เกย์ก็อย่าอ่อยให้มากจริงๆ
หล่อนอ่อยขนาดนี้ถ้าฉันเป็นพี่แคนจะจับกินไปตั้งนานแล้ว โอ๊ยยยยย
:katai1:
เกิดมาไม่เคยเจอใครโง่และบื้อเท่าว่านหวานหวานมาก่อนเลยจริงๆ ค่ะ
แต่นะ...ถ้านางไม่บื้อคนอ่านจะฮาและเพลียใจกะนางได้ขนาดนี้เหรอ 555555555
-
อิหนูว่านนนจะอ่อยไปหนายยยย
-
น้องน้ำใจระวังจะโดนหมยหัวนะจ๊ะ :laugh:
-
ว่านเอ้ยยยย แกสมควรให้พี่แคนด่าว่าโง่จริงๆ แต่แบบนี้ก็น่ารักดีนะ
กัสมีผัวใหม่ไปแล้ว จะมาอะไรนักหนาอีก
น่ารำคาญว่าปาล์มก็อิกัสนี่แหล่ะ
-
บื้อสุดก็ว่านละครัช อ่อยตลอด อ่อยไปทั่ว อ่อยแบบไม่รู้ตัวด้วยนะ
-
ขำตรงเอากางเกงในที่ถอดทิ้งไว้มาเช็ดนมที่หกนี่แหละ น้องว่านนอกจาก น่ารักแล้วยังซกมกอีก น่ารักอย่างมีสไตล์ชัดๆ 5555
-
เค๊าจิไม่ทน
พี่หงวยค้า จับนังว่านกดเลยค่ะ
ไหนๆก็อ่อยขนาดนี้แล้ว
ช้าไปเดี๋ยวโดนปาล์มคาบไปกินนะคะ
ขนาดกัสยังมองออกเลย
เจอคลอดแทนตลอดค่ะ
-
โอ๊ย ฮาว่านสุดละ ทำไมเป็นคนแบบนี้ 555
-
แต่เรา #ทีมแคนว่าน น่ะเอ้อออ
เมื่อไหร่น้องว่านจะรู้ตัววว ฮืออออ
ซื้อไปไหนเนี่ยยย
-
ชูป้ายไฟพี่แคนหงวยสุดชีวิตค่ะ เจอคนอย่างอิว่าน น่าจะต้องปล้ำค่ะ นางอ่อยเหลือเกิ๊นนนน อยู่กะพี่แคนก็ดูโง่ๆ อยู่กะอิปาล์มก็ยังจะอ่อย เฮ้อ เป็นนายเอกในตำนานเลยนะเนี่ย
-
อีหนูว่านซื่อหนักมากกกกกกกกกกก
พี่เค้าแสดงชัดเจนจนเหนื่อยแทนละเนี่ยยยยย
แล้วไหนจะอาการของตัวเองที่คิดว่ารู้สึกเพราะเป็นติ่งพี่เค้า โอ้โหหห ว่านนนนนนนนนนนน
ปาล๋ม ฟามพยายามไม่มีความหมายนาจา กิ๊วๆ หน่องว่านเค้าพี่แคนโป้งใครว่านโป้งด้วย 5555
-
ซึนกว่าพี่ว่านหวานหวานก็คงไม่มีใครเทียบแล้วจริงๆๆๆ
โอยยยย ความรู้สึกมันชัดมากเลยลูกกกก หนูอาจจะเป็นผู้ชาย แต่เป็นผู้ชายน่ารักที่รู้สึกดีกับผู้ชายที่เป็นเกย์น่ะจ่ะ
ย้ายไปอยู่กับพี่เขาเร็วๆ ลูก อย่าปล่อยให้อิน้องปาล์มแทะโลมนานนะ
#ทีมพี่แคน น่าร๊ากกก อยากได้ป๋ามาเปย์ให้บ้างงงงงงง
-
คนอ่านเขารู้สึกตัวก่อนว่านตั้งแต่ตอยแรกแล้วกว่าน้องว่านจะรู้สึกตัวนี่ตอนที่สิบกว่าๆ
นี่น้องว่านหวานๆความรู้สึกช้า10เท่าเลยสินะคะเนี่ยยย 5555
คือถ้าในหัวน้องว่านจะมีแต่พี่แคนขนาดนั้นควรรู้สึกตัวได้แล้วค่ะลูกกกก
เดี๋ยวพี่แคนทนความเด๋อ+รู้สึกช้าไม่ไหวกลับไปคบกัสไม่รู้ด้วยนะ 555
พี่แคนนี่ยังรุกนิ่งเงียบสงบสยบความเคลื่อนไหวมาก แบบนี้สิเขาเรียกมาเหนือ
ถ้ามาตรงๆแบบปาล์มนี่น้องว่านไก่ตื่น รำคาญกันเลยทีเดียว
น่าสงสารนุ้งปาล์มเล็งมาตั้งนาน แต่เข้าหาผิดวิธีไปหน่อย แนะนำให้ไปเรียนจากพี่แคนค่ะ 555
-
อุปสรรคเหมือนจะเยอะนะ :katai5:
-
พี่แคนแผนสู้งงงง สูงเสียดฟ้าเลยพี่ ชวนน้องไปอยู่ห้องตัวเอง ได้ห่างปาล์มแถมยังดอดมาหาได้ทุกเวลา เจ๋ง
อย่าเอาเรื่องเงินมาล่อ น้องว่านรีบตะครุบหมับเลยจ้า 5555 น่ารักอ่ะ ว่านเริ่มคันใจเรื่องกัสแต่นางยังไม่รู้ตัว
ส่วนพี่แคนแบบขำอ่ะ ตอนว่านอ้อนให้มาอยู่ด้วย คือถามว่าว่านใสๆ ไหม เล่นซะตรงจุดว่าจะไปถามปาล์ม
อีก 1 ชั่วโมงเจอกันจ้า จัดว่าเด็ด อยู่ด้วยแล้วไม่ได้งานคือพี่หวั่นไหวใช่ไหมคะพี่แคนนนนน กรี๊ดดดดด
#ทีมแคนว่าน ฟินมาก จะเนียนจีบเด็กก็เนียนไม่ได้เพร่ะคู่แข่งรุกหนักเหลือเกิน ขำอ่ะ นี่มาถึงต้องมีประเด็น
เรื่องรูปในเฟซอีก ติดจามชมค่ะ สนุกมาก อยากให้มาต่อบ่อยๆ
ขอบคุณค่ะ
-
เชียร์พี่แคน... :impress2:
-
เราเข้าใจล่ะว่าทำไมพี่แคนชอบด่าว่าว่านโง่ ชัดเจนกว่านี้ก็จับปล้ำแล้ว
-
พี่แคนกับน้องว่านน่ารักมากค่ะ แต่ว่านซึนเหลือเกิน แอบสงสารหนุ่มๆที่หลงมาชอบเธอ
-
ว่านนี่ยังคงความซื่อ แหมะ เป็นคนอื่นคงรู้แล้วม้างว่าโดนจีบ 555
-
ว่านเนี่ยไม่รุตัวจริงๆหรอว่าตัวเองอ่อยพี่แคนมากอ่ะ 55555
-
แหมพี่แคนรีบกลับลำทันทีเลยนะ
พี่แคนบอกตรงๆให้อิว่านมันรู้เลย ยิ่งซื่อบื้อแบบนี้ถ้าไม่พูดนางก็ไม่รู้หรอก
-
พี่แคนตัดใจจากว่านแล้วมาจีบเราซะดีๆ เอากัสออกมาป่วนอีกเยอะๆ อยากเห็นว่านชักดิ้นชักงอ :laugh:
พี่แคนก็เนียนนะให้ว่านมาเช่าคอนโดต่อ ย้ายหนีปาล์มแถมตัวเองมาหาได้ง่ายๆ ยิงปืนนัดเดียวได้ว่านเลยว่างั้น
แต่ว่านยังซื่อบื้ออยู่ก็ทนต่อไปนะพี่ หรือจะให้ดีก็ยกว่านให้ปาล์มไปแล้วพี่แคนมาเป็นของเรา(อุดมการณ์ยังแรงกล้านังว่านต้องมาตามตบเราแน่ :beat:)
-
โถถถถ ว่านหวานหวาน
มีหนึบในใจ
งานนี้มีแหกอก
#พี่แคน
-
งานเข้าอีกตามเคยจ้า งานนี้ถ้าเราเป็นพี่แคนเราคงโกรธมากอ่ะ ว่านเอ้ย...
-
เกียดนังว่านนนนนนนน :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3:
จะตายเอาอ้อยอะไรอย่างนี้ ส่วนอิพี่แคนก็เนียนเหลือเกินเนียนได้โล่เนียนเนียนโกะนังแมวดำไปเลย
ชวนไปอยู่ด้วยกันขนาดนี้ขอน้องเขาแต่งให้เป็นเรื่องเป็นราวเลยทีเดียวแมะพี่แคน
-
แวะมาให้กำลังใจ ฮัวะๆๆ
-
พี่แคนนี่กะให้ว่านไปอยุ่คอนโดเพื่อให้ห่างกะปาล์มปะเนี่ย พี่เนียนมากค่ะ ส่วนน้องว่านน หนูไลน์หาพี่เค้าอย่างกะคนเปนแฟนกันนนนแถมยังแอบวูบโหวงตอนเหนพี่แคนเดินคู่กะกัสสส นี่คือหนูเริ่มมีใจแล้วใช่ไม๊ อะไรยังไงงคะ
-
ว่านอ่อยโดยไม่รู้ตัวนะ เริ่มเห็นใจปาล์มละ
พี่แคนรีบหาทางเอาว่านไปเก็บไว้ใกล้ตัวขนาดนี้
ปาล์มคงไม่มีโอกาสทำคะแนนแน่เลย
-
ว่านกวนตีนอะ 555555555555
fc พี่แคนค่ะ ชัดเจน
ว่านมันน่ารักไม่รักยังไงไหว :hao7:
-
ว่านไม่รู้ว่าเขากำลังจีบ
ยอมใจมากกกกกกกก
ไม่น่าโดนด่าตลอด
ไม่รู้ว่าจะยังไง
แต่ยอมไปอยู่คอนโดก็โอเคแหละ
-
จะบอกพี่แคนว่าอย่าช้า ก็ไม่ใช่ละ นุ้งว่าน เอ้งอย่าช้า คู่แข่งจะออกมาเลื่อยๆ หรือเปล่า
-
ลูกแกะว่านจะเข้าถ้ำเสือแคนแล้ว...ตื่นเต้นๆ
-
ว่านอ่อยแรงงงง เอาชื่อปาล์มมาอ้างให้พี่แคนหึงอีก
นังว่านนน เลือกสักทีเถอะเอาสักทาง 5555
-
ยังไม่รู้สึกตัวอีกน่ะว่าน
เอะอะอะไรก็พี่แคนๆ
-
อิน้องว่านนนนนนนนนนนนนนนนนนน โอยยยยยยยยย :z3: :z10: :katai1:
ยัง ยังไม่รู้ตัวอี๊กกก ฮ่าๆๆๆ :hao7:
แต่ตอนนี้พี่แคนชัดเจนแล้วค่ะ หวงน้องมาก ติดน้องมาก อิอิ ดีเริ่ดประเสริฐมากค่ะ :hao3: :m20:
มาแบบโคตรของโคตรแนบเนียน ชวนน้องไปเช่าคอนโดตัวเอง เพื่อกันน้องให้ออกห่างจากปาล์ม ร้ายนะเราน่ะ :hao6:
ดีค่ะดี ชอบพี่แคน รักพี่แคนน งื้อออออออ
ต่างคนต่างมีตัวกระตุ้น ตอนนี้กัสออกมาเป้นตัวกระตุ้นให้น้องว่าน ตอนหน้าเอากัสมาอีกนะคะ กัสก็ท่าจะร้ายไม่เบา มีหวงพี่แคนมากมาย
ส่วนปาล์มก็เป็นตัวกระตุ้นพี่แคน ให้อยู่ใกล้ชิดน้องว่าน อิอิ ชอบค่ะชอบมาก
ขออาทิตย์ละ2ตอนได้ไหมค๊าาาา
ติดเรื่องนี้ รอคอยเรื่องนี้มากๆๆๆๆเลยค่ะ
-
เอะอะอะไรๆ ก็พี่แคนตลอดเลยนะคะน้องว่าน :-[
-
นังว่าน ชีวิตดูว่างเปล่าเนาะ ผูชายมาจีบยังไม่รู้ตัว เอ๊ะหรือว่านมันไปอ่อยพี่เค้าในทวิตแล้วคือแล้วเลย ถ่อออออออ
ปล.ทวิตเปลี่ยนจากดาวเป็นหัวใจ ไปว่าน ไปกดหัวใจให้พี่แมวดำ -///-
*เค้าอ่อยกันในทวิตค่ะขุ่นแม่*
โบ้มมมมม โกโก้ครั้นกลายเป็นฮันนี่สตาร์~
-
หาคู่ให้ปาล์มด่วนค่ะ :ling2:
-
ปาล์มมาสอยกัสไปแทนว่านละกัน
น้องว่านมึนหรือโง่แบบที่พี่แคนบอกคะ
นี่พี่แคนมันล่อน้องว่านไปอยู่คอนโดฯมันด้วยนะคะ
ยัง ยังอีก ยัง ยังไม่รู้ตัวอีกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก :hao6:
-
"ผมลุกขึ้นไอแค่กติดกันสองสามที หยิบกางเกงในที่ถอดทิ้งไว้ข้างเตียงเมื่อคืนมาเช็ดคราบนมบนหน้า.."
มีแต่คำว่าสงสารพี่แคนเหลือเกินอยู่ในหัวเต็มไปหมด
โธ่ ว่าน
นายเอกที่ซกมกสกปรกที่สุดในโลกหล้า
คุณเวสต์คะ นี่คิดจะให้หล่อเทพบุตรยอมเทวดาสรรเสริญอย่างพี่แคน ต้องมาถวายตัวถวายใจให้นังว่านนี่เหรอคะ เรารับไม่ได้ เพราะฉะนั้นเราจะขอรับแคนไว้ดูแลเองค่ะ
#เดี๋ยวๆ
:hao7:
-
พี่แคน กับกัสนี่ยังยุ่งๆกันอยู่เหรอฮะ ถ้าน้องว่านไปอยู่ด้วย อย่าให้มีปัญหานะฮะ เพราะว่านมันสู้เค้าไม่ได้หรอก :laugh:
แต่พี่รับไม่ได้อย่างแรงเลยว่านที่แกเอากางเกงในมาซับหน้าอ่ะ ซกมกเกิ๊น พี่แคนรู้นี่โดนตบหัวทิ่มแน่ :laugh:
-
จับน้องว่านมาอยู่คอนโดของตัวเองซะ น้องมันจะได้ห่างจากปาล์มมากขึ้นใช่มั้ยพี่แคนหงวย :laugh:
-
โอยยยยยยย อยากเปลี่ยนไปเป็นทีม #ปาล์มว่าน จริงๆ
หมั่นไส้อิพี่แคนชักช้าไม่ทันการ ปาล์มนี่จีบแบบติดสปีดไปแล้ว แถมน่ารักกกกกกกกก
-
น้องว่านนนนน
ระวังหลงรักพี่แคนโดยไม่รู้ตัวนะลูกกกกก
55555555555555
-
ปาล์มนี่โคตรตื้ออ่ะ
ส่วนพี่แคน 55พอว่านบอกจะไปถามปาล์มนี่ เปลี่ยนใจทันทีเลยน้าา :hao3:
-
55555555 ถึงกับชวนไปคอนโดเลยนะพี่แคน
ว่านคนซื่อเอ้ยย
-
ว่านไม่รู้ตัวอย่างร้ก็น่ารักดีแล้วนะเราว่า ถ้านางรู้ใจตัวเองแล้วหึ่งโน่นนี่ว่านคงไม่เป็นตัวเองเท่าไหร่
ส่วนพี่แคน พูดเพราะๆกับน้องว่านสิค้าาาาาา แล้วแฟนเก่านี่ยังไง สะสางด่วน คบกันก็ยาวนะ จะผูกพันกันขนาดไหนเนี่ย ไม่อยากสงสารน้องว่านในตอนต่อๆไปเพราะน้องก็ไม่เก่ง(เรื่องเรียนและหลายๆอย่าง) แค่นี้รันทดดสุดดดพอแล้ว><
ขอบคุณค่า
-
ปาล์มน่ารักอ่าา 55555555555
ว่านนี่เสน่ห์แรงจริมๆ เลยนะ
กัสกับพี่แคนนี้ยังไง...ทำไมไม่ชัดเจน
เดี๋ยวเปลี่ยนฝั่งอวยซะเลย
-
:rureadyเป็นนายเอกที่ซื่อบื้อ โง่อีก ในสามโลกกกกก ย้ายของไปอยู่กับพี่แคนเลย ขอการันตี ไม่ท้องว่านมันนังไม่รู้ตัวหรอกว่า รักพี่แคนหงวย
-
เพิ่งมีโอกาสมาเม้นเรื่องใหม่ของคุณwest
อย่างว่านนี่เรียกว่าซื่อบื้อหรือเรียกว่าโง่ดีนะ :laugh:
แอบสงสารพี่แคนหงวยเบาๆ :katai3:
-
แหมๆๆ พอน้องบอกจะไปถามปาล์มนี่รีบเอาไปที่คอนโดเลยน้าาาา
พี่แคนอ่ะชัดเจนแล้ว ติดอยู่อย่างเดียว..........
........
...ว่านมันโง่!!!!! 5555555
-
นังขี้อ่อยยยย เดี๋ยว ๆ นี่ชวนไปอยู่ด้วยกัน
แล้วตัวเองก็ไปด้วย ใจไปตัวไปนี่รู้ตัวช๊าชาาาาา
พี่กัสเค้าเริ่ดดีข่าแต่อย่าทะเลาะกับเฮียบ่อย กลัวน้องว่านนอยด์แบบไม่รู้ว่านอยด์อะไร ฮึฮึ
-
"ผมลุกขึ้นไอแค่กติดกันสองสามที หยิบกางเกงในที่ถอดทิ้งไว้ข้างเตียงเมื่อคืนมาเช็ดคราบนมบนหน้า.."
ห่ะ
อึ้ง+เครียด นายเอกเรื่องนี้
-
น้องว่านคงลืมวิธีการใช้สมองไปหมดแล้วจริงๆ
#candynovel
-
สตั๊นว่านเอากางเกงในเช็ดหน้ามาก....
ถอดทิ้งไว้เมื่อคืนด้วย.......
ทำไมซกมกแบบนี้วะ 5555555555555555
พี่แคนต้องรับไม่ได้แน่ๆ....... 55555555555
แล้วนี่พี่แคนทำขนาดนี้ยังไม่รู้ตัวอี๊กกก
:katai1:
เขาถึงกับเอามาเก็บไว้ที่คอนโดตัวเองแล้ว
เอะใจได้แล้วนะว่านนะ
-
ติดตาม ตามติด ชอบมว๊ากกเรื่องนี้ :m4:
น้องว่านน่ารักแบบใสๆ ซื่อบื้อๆ ชอบจัง
-
#ทีมพี่แคนforever
-
ว่านหวานหวานมันง่าวววววววววว
มีคนรุกหนักตั้ง 2 คน มันยังไม่รู้สึก
จะให้ชัดกว่านี้พี่แคนก็ต้องจับมันกดแล้วล่ะ
-
ปาล์มยังไม่เนียน
-
อิว่าน~ เบื่อนางเบาๆซึนเกิ๊น!!
-
น้องว่านทำไมน่ารักแบบนี้
มีเป็นห่วงกลัวว่าพี่แคนจะไม่ชอบใจด้วย
:pig4: :pig4:
-
มาทำCanWannforeverดีฟ่าา
-
ขาดพี่แคนไปแกตายแน่ว่าน
-
น้ำใจคะ จริงๆ เป็น #แคนว่าน ค่ะ ไม่ใช่ #ปาล์มว่านโนะ 555555555555555555555
-
น้องว่านนนนน อะไรๆก็พี่แคนนะยะ
สงสารพี่แคนจริงๆ และอิจฉาน้องว่านที่สุด!!!
-
ว่านไม่ได้ซึนนะ ว่านแค่ไม่ได้คิดเลย 555 ว่านคงไม่เคยคิดว่าจะโดนผู้ชายรุมจีบ ต้องใช้อะไรกระตุ้น พี่แคนน่าจะรู้ดี(มั้ง)
-
อร๊ายแกร๊ ~~~
นี่เค้าชวนหอบผ้าหอบผ่อนไปอยู่คอนโดกันล๊าวว อิคึอิคึ
เปนเจ้นี่จิรีบจัดกระเป๋าเข้าทันที
ปล. กับกัสนี่ยังไงๆ พี่แคนรีบเคลียร์ตัวเองด่วน
กล้าดียังไงมาทำให้หน่องว่านของเค้าขมุกขมัว
-
ว่าน หนูโอเคไหมลูก
-
ชอบที่ว่านบอกว่า ว่านจะไม่ดื้อไม่ซน
โอ้ยย อยากดึงแก้มแรงๆ หมั่นเขี้ยว
อ้อนแรงมาก อยากรู้ตอนเป็นแฟนกันจะเป็นยังไง
พี่แคนฟัดตลอดแหง 555555555
-
เริ่มเดินเข้ามาทีละนิดๆ กับเส้นทางสายม่วง
-
ยังไงเราก็สติล #ทีมพี่แคน
พี่แคนตัลหลอดปัยยยยยยยยยย 5555555
ย้ายไปอยู่คอนโดพี่แคนเถอะ
จะได้ปลอดภัยจากปาล์ม เป็นห่วงว่านหวานหวานมาก ยิ่งซื่อบื้ออยู่ด้วย!
-
ว่านอย่ารำคาญปาล์มเลยยย สงสารคนแอบชอบบบ
-
อิปาล์มมันเคยไปเต๊าะกัสเปล่า????
ไปแอบลับหลังแคนเปล่า???
แต่ก็ไม่น่าเนอะ ก็เห็นว่ากัสแคนยังเอากันอยู่ -_______-
โถ่ เป็นกำลังใจให้น้องว่านนะคะ
-
อีพี่แคนควรจูบว่านสักที เผื่อจะหายซึน
-
น้องว่านขี้อ่อย~~~ :hao7:
-
หวงน้องสินะพี่แคน :z1:
-
:mew1:
-
"เสียงของกระดาษเก่า ๆ ยามสัมผัสกันฟังเสียดหู"
อ่านประโยคนี้แล้วถึงกับหดหู่ แม้คุณเวสต์อาจไม่ได้แฝงนัยอะไรไว้ แต่ดิฉันก็ตีความว่าถ่านไฟเก่า และแม้น้องว่านยังไม่รู้ตัว แต่ดิฉันก็รู้สึกหน่วงในอกแทนเสียแล้ว แม้พี่แคนจะชัดเจนกับน้องว่านว่าชอบน้อง แต่กับกัสก็ยังไม่เคลียร์ ถึงจะเป็นเพียงแฟนเก่า แต่การบอกเป็นนัยว่ายังไปมาหาสู่และมีสัมพันธ์ทางร่างกายกันอยู่นั้นหมายความว่าอย่างไร และทำไมแม้จะยังผูกพันจึงต้องเลิกกัน มีลับลมคมในอะไรไหม เรื่องนี้น่าคิดนะคะ เพราะยังไงก็ดูว่ากัสยังมีอิทธิพลกับพี่แคนอยู่มาก หรือว่าเพียงแค่เลื่อนสถานะจากแฟนมาเป็นกิ๊กแล้วก็ยังมี sex กันอยู่?
ดูสิ นี่ขนาดยังไม่ได้รักกันนะคะ ดิฉันยังหึงพี่แคนแทนน้องว่านเลยเนี่ย แล้วถ้าเกิดตกลงปลงใจกันเป็นคู่ตุนาหงันแล้ว จะไม่ยิ่งปวดหัวใจมากกว่านี้หรือคะ หวังว่าเมื่อน้องเปิดใจ พี่แคนก็จะเปิดใจบอกน้องทุกเรื่องเช่นกัน
ขอบคุณๆ เวสต์ค่ะ :mew1:
-
ไม่ว่าน! กัสไม่สวยเท่าหนูหรอก ขอแค่หนูหายซื่อบื้อหนูจะสวยขึ้น!
ว่านน่ารักกก จะไม่ดื้อจะไม่ซน น่าเอ็นดูจริงๆ :-[ :กอด1:
-
อิพิหงวยแม่งหวง
จะเชียร์ปาล์มละนะ พี่หงวยไม่ทันใจวัยรุ่นจริงๆ
:laugh: :laugh:
-
:เฮ้อ:ว่านเอ๋ย โง่กว่าว่านไม่มีอีกแล้วจริงๆ :laugh:
พี่แคนถึงพูดต่อหน้าว่านอาจไม่เข้าใจก็ได้เลยนะนี่ :hao5:
-
ว่านนนนแกมันซึนมากกกก
-
จริงๆว่านกับพี่แคนก็ตัวติดกันมากนะ
ไม่เห็นมีFCคู่นี้ปรากฏตัวบ้าง
..
..
มา!! เริ่มเลยมั้ย #แคนว่านอิสเรียล
-
ว่านอ่อยเกิ้นนนนนนนนนนน :laugh: :laugh: :laugh: :laugh:
-
ว่านเดี๋ยวนี้อะไรๆก็พี่แคนนะ หนูจะบื้อไปไหนคะ บื้อล้วนๆไม่มีวัวผสม แต่รักนะ คึคึ
-
นี่น้องโง่จริงใช่ไหม 55
-
อีนังว่านมันโง่จริงๆซินะ. ตัวเองรู้สึกแล้วยังไม่รู้ตัวเองอีก55 รอแฟนเก่าเขาโฉบมาจิกถึงจะรู้สึกถึงใจตัวเองใช่ไหม นังว่านขี้อ่อย. อิอิ
-
เราขอยืนยันคำเดิมว่าว่านแรดจริงๆ - - นี่อ่อยพี่แคนสินะ แหม อ่อยเนี่ยเชียวนะ :hao7:
-
เรื่อนี้พี่แคนต้องรีบจัดการนะ o18
-
ความว่านนี่มันความว่านจริงๆ 55555555
-
สนุกกกกก
-
น้องว่านอ่อยแบบไม่รู้ตัวสินะ คิ ๆ :o8:
-
ออกจะสนิทขึ้นคอนโดน้องบ่อยๆ 555
ทำไมFC ไม่จิ้นแคนว่านบ้าง
เริ่มหวงมาหลายตอนอิว่านยังไม่รู้ตัว
-
พี่แคนต้องรีบค่ะ บอกน้องว่านตรงๆเลยค่ะ
ส่วนปามมมม อย่ารุกเยอะค่ะ ให้พี่เเคนทำก่อนบ้าง
ส่วนกัสคือยังไงค่ะเป็นไรมากป่าว. แถมยังจะคิดมีอะไรกับพี่แคนอีก เชิญกลับไปหาคุณแฟนของน้องค่ะ
พี่แคนสู้ๆ #ทีมพี่แคนน้องว่าน
-
น้องว่าน เมื่อไหร่จะรู้ตัวเนี้ย หืมม จะซื่อและขี้อ่อยแบบไม่รู้ตัวไปไหนลูกกกกก
แต่อิพี่หงวยนี่ก็นะ เข้าใจนะว่าออกตัวแรงกับว่านไม่ได้ แต่ตัวเองก็ยังอะไรๆกับกัสอยู่อะ
กัสเรียกหา พี่หงวยนางก็แจ่นไปหาแบบนี้ เราชักไม่มั่นใจแล้วสิว่าตกลงพี่หงวยจะเอายังไงกันแน่ ฮ่าๆ
-
โอ้ยยยยอิว่านนนน อิโง่ววววว
พี่แคนเขาก็ดักทางทุกอย่างแล้วนั่นนน ก็ว่าให้ย้ายมาคอนโดทำไม ไม่ค่อยเลยพี่ เลี้ยงต้อยสุดๆ
-
ไหวนะว่าน ให้พี่แคนดูแลดีไหม
-
ตอนนี้ว่านมันก็ฉลาดหลายอย่างนะ มันไม่ได้โง่อย่างเดียวนะพี่แคนนนน
อย่างน้อยว่านมันก็รู้ว่าไม่ควรให้น้องน้ำใจตั้งเพจ
อย่างน้อยว่านก็รู้ว่าพี่แคนไม่ชอบให้ยุ่งกับปาล์มและควรอยู่ห่างๆ
อย่างน้อยว่านมันก็เริ่มรู้สึกรำคาญปาล์ม(สักที)นะเออออออออ
ถึงแม้เรื่องอื่นจะยังโง่อยู่เหมือนเดิมก็ตาม 55555555555
ว่านเอ๋ยจงรีบย้ายมาอยู่คอนโดพี่แคนเร็วๆ จะได้ตัดตัวน่ารำคาญไปได้ไงงงงงง
-
พี่แคนล่อลวงหนักขึ้นเรื่อยๆแล้วนะ ส่วนว่านยังคงซื่อเสมอต้นเสมอปลายเลยอะ
แต่ไม่เป็นไรค่ะ เรารอได้ ..ค่อยๆขุดดิน ฝังรากลงลึกๆเลยค่ะพี่หงวย
เอาให้รู้ตัวอีกทีน้องว่านก็ไปไหนไม่รอดเลยย ฮ่าา ซื่อดีนักกก
แต่ตอนนี้หมั่นน้องว่านตรงคำพูดคำจานี่ล่ะ อ่อยยยอะ อ่อยยเว่ออออ
ถ้าไม่รู้ว่านางบื้อโดยแท้จริงนี่ ต้องบอกเลยค่ะว่า ร้ายนะคะหัวหน้าาา !
พุธหน้าเจอกันค่า คุณคนเขียน :กอด1:
-
อะเฮ้อ.....5555 ว่านเอ๊ยว่าน
อิพี่หงวยกัสนี่ยังไงให้เคลียร์ เดี๋ยวขาคู่เลย :z6:
-
หรือนี่จะเป็นเทคนิคการจีบคนซึนของพี่แคน ซึนมาก็ซึนกลับ? :ruready
ปากบอกว่าไม่จีบแต่กลับทำให้เด็กว่านติดหนึบ อยู่กับพี่แคนแล้วอบอุ่นใช่ม้าาาาาา :hao3:
มโนกันไป แต่จริงๆแล้วดูพี่แคนไม่ออกอ่ะ คือดูเหมือนจะชอบว่าน แต่ก็ไม่จีบ ง๊ง งง :serius2:
-
รวบหัวรวบหางนังว่านเลยค่ะพี่แคน ป๊าดดด อะไรจะบื้ออ ขนาดนี้ :m20:
-
น้องว่านต้องฉลาดสิลูก
:mew3:
-
พี่เเค๊นนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน พี่ต้องทำ ทำ อะไรสักแย่างแล้ววว
ให้ว่านนี้ไม่แคล้วไม่คลาดกัน นะพรี่
ถถถถถถถถถถถถถถ
ชักช้าว่านได้โดนปาล์มงาบแน่ๆ
ว่านนี่ซื่อจ๊นนนน พี่แคนเค้าก็ออกจะชัดเจนแจ่มแจ้งขนาดนี้
ยังไม่รู้เรื่องอีก เอ็นดูววววว :z3:
-
กัส.... ถ้าอยากก็บอกว่าอยากอย่าอ้างว่าคิดถึง :hao7:
โหยยยย พี่แคนอย่างนู้นพี่แคนอย่างนี้ อ่อยแรงค่ะว่านนนน 555555555
พี่แคนก็รักน้องเหลือเกิน ถึงปากจะบ่นแต่ก็มาหามาช่วยน้องตลอดนะคะะะ อิ
เดี๋ยว fc ทั้งหลายได้จ๋อยแน่ๆค่ะเมื่อรู้ว่าอีกไม่นานว่านจะเป็นของใคร 555555555 :impress2:
-
หน่องว่านอ่อยไม่รู้ตัวนะคะ แหม่
พี่แคนไม่หลงก็ไม่รู้จะว่าไงละ
ว่าแต่ปาล์มว่านเราก็โอนะ
ทำยังไงก็ได้ให้หน่องว่านรู้ตัวซักที
:z3:
-
ว่านขี้อ่อยอะ 55555
แหม เอาปาล์มมาอ้างให้พี่แคนหึงอีก ฉลาดแบบไม่รู้ตัวจริงๆ 555+
-
แม่ย่า!!!
5555
เชียร์พี่หงวยครับ
-
หนูว่านมันซื้อบื้อออออจริงๆ
ส่วนพี่แคนก็ซึ๊นซึนนน
-
สนุกดี ว่ากว่าซื่อๆมึนๆ
พี่แคนนี่ชอบว่านสินะ
-
น้องว่านนนนน.......^^
-
หงวยของป้า... อดทนนะลูก ค่อยๆเต๊าะ
ว่านมันแค่ไม่รู้ตัว... แต่เฉพาะกับหงวยเท่านั้นแหละจ๊ะ
เพราะกับคนอื่น ถ้าไม่ใช่เพราะของฟรี
ว่านมันก็คิดใคร่ครวญก่อนบ้างแหละ (เหรออออ?!)
อีกไม่นานหงวยก็จะได้กินว่านแล้ว เชื่อป้าเถอะ ป้าดูอ่อย...เอ๊ย! ออก ฮ่า ฮ่า ฮ่า
เป็นกำลังใจให้อย่างยิ่งยวดค่ะ รออ่านตอนต่อไปนะคะ :-[
-
ว่านขี้อ่อยว่ะ55555
-
ยกนิ้วให้กับความเนียนของพี่แคนเลย
ไม่ทันไรเข้ามามีอิทธิพลกับว่านได้ขนาดนี้
-
เหิมมมมมมม กัสนี่ยังไง ไม่ใช่ดราม่าอนาคตใช่มั้ยคะ ทีม #หงวยว่าน นะขรับ ชอบว่าน ซื่อบื้อดี :mew1: :mew1:
-
ตอนที่ 09
โชคดีกับผีอะไรล่ะ
ผมนั่งอยู่ในห้องสี่เหลี่ยมที่มีพื้นที่จำกัด เป็นตึกเดียวกับคอนโดพี่แคน แต่ไม่ใช่ห้องพี่แคน เจ้าของห้องนั่งอยู่ฝั่งตรงข้าม ข้าง ๆ พี่อาร์มชื่อพี่โจ๊ก พี่โจ๊กเป็นตัวละครใหม่ในชีวิตผม เป็นผู้ชายผิวเข้ม หน้าไทย ตัวผอม สูง ไว้หนวดเฟิ้ม ดูดุ ๆ แต่ก็มีรอยยิ้มประหลาด ๆ ให้ทุกครั้งที่เงยหน้าไปสบตา
ไอ้พี่โจ๊กพูดอยู่ประโยคเดียว งึมงำในลำคอ บอกมึงตายแน่ ๆ คงไม่รู้สึกอะไรถ้าพี่แคนของผมไม่ทำหน้าถมึงทึงแบบนี้ตั้งแต่ไปรับจากหอ
“อ๊ะ กูรันผ่านแล้ว”
พี่อาร์มร้องขึ้นมา ผมเบนสายตาจากพี่โจ๊กไปหา ตอนนี้พี่อาร์มเป็นคนเดียวที่ให้ความรู้สึกอบอุ่น เขาหมุนคอมพิวเตอร์มาหาพี่แคน พี่โจ๊กเลยต้องอ้อมมาดูหน้าจอแม็คบุ้กสีขาวด้านหลัง คนตัวใหญ่ข้าง ๆ เบี่ยงตัวให้เพื่อนแต่เพราะเรานั่งกันอยู่บนโซฟาแคบ ๆ ไหล่พี่แคนเลยเบียดกับผมที่ก้มหน้าลงไปอ่านหนังสือใหม่
แม่ง...บรรยากาศไม่ค่อยดียังไงก็ไม่รู้
“อ้าว เชี่ย เมื่อกี้ยังรันได้เลย”
พี่อาร์มแห่งความสดใสของผมเริ่มมอดลงหลังจากงานมีปัญหา ไอ้พี่โจ๊กตบหัวเพื่อนไปหนึ่งที หัวเราะไปด้วย
“ใจเย็น ๆ ไอ้อาร์ม ไอ้แคนไม่ได้หงุดหงิดมึง จะลนไปทำไม”
แปลว่าหงุดหงิดผมงั้นสิ เงยหน้าจากหนังสือไปมองพี่โจ๊ก ฝ่ายนั้นกำลังมองมาพอดี ยักคิ้วกวนให้ผมแล้วทำท่าปาดคอ
“ตั้งแต่มามึงยังอ่านไม่พ้นหน้าเลยไอ้ว่าน”
ชะอุ้ย พี่หงวยของผมพูดเสียงเย็นเยียบ ผมเผลอหดคอเข้าหากันอัตโนมัติ
“ไอ้โจ๊ก มึงก็อย่าชวนน้องเล่น เทอมหน้าจะโดนไทร์อยู่รอมร่อ”
“รู้แล้วน่า” ผมงุบงิบได้ในลำคอ เหลือบตามองพี่แคนหวาด ๆ “ว่านหิว เมื่อเช้ากินนมมากล่องเดียวเอง”
“มึงนี่นะ” คนไปรับผมทำเสียงหน่ายใส่ก่อนพูดต่อ “ตรงข้ามคอนโดมีโอปองแปง ซื้อขนมปังมาเผื่อพวกกูด้วย”
พี่แคนหยิบกระเป๋าสตางค์ให้ ไอ้ขี้เกียจมันก็ขี้เกียจแหละ แต่หิวด้วย อึดอัดกับบรรยากาศแบบนี้ด้วย ไหนจะฟรีอีก พี่แคนโคตรไว้ใจผมเลย ให้เงินมาทั้งกระเป๋า
“เอาไปห้าร้อย”
ไอ่ซัส กุก็นึกว่าไว้ใจกัน ผมพยักหน้า หยิบแบงค์สีม่วงออกมา พี่อาร์มลุกไปหากุญแจห้องกับคีย์การ์ดให้ ขอโทษขอโพยที่รบกวนอยู่นานแต่งานที่ทำไว้ก็ทิ้งไม่ได้ มีแต่ไอ้พี่โจ๊กนี่แหละรอแดกอย่างไร้ประโยชน์คนเดียว
ลงมาถึงข้างล่าง แล้วมองขึ้นไปอีกที คอนโดนี้พี่แคนกับพี่อาร์มซื้ออยู่ คนละห้อง คนละชั้น ห้องพี่อาร์มอยู่ชั้นสูงกว่า แต่ห้องพี่แคนห้องกว้างกว่า ห้องพี่อาร์มเป็นวิวสวน ส่วนของพี่แคนเป็นวิวเมือง ห้องหัวมุม ค่อนข้างเป็นส่วนตัวกว่า ด้านล่างคอนโดมีของขายเยอะจริง ๆ ยิ่งฝั่งตรงข้ามร้านค้าน่ารัก ๆ ตั้งเต็มไปหมด
แต่ไหนโอปองแปงของพี่แคนวะ
พี่แม่ง แกล้งผมปะเนี่ย เดินวนไปจนสุดหัวมุมถนน วกกลับมาอีกรอบแล้วก็ยังไม่เจอ ตอนสิบเอ็ดโมงที่อากาศอบ ๆ เหงื่อจากคิ้วผมไหลไปยันง่ามเท้าแล้วครับ มันร้อนแบบจะแดดก็ไม่แดด จะร่มก็ไม่ร่ม คลับคล้ายคลับคลาว่าเป็นอากาศของช่วงก่อนฝนตก และความอดทนสุดท้ายของผมก็ขาดผึงเมื่อน้ำหยดโต ๆ ร่วงจากฟ้าลงหัว วิ่งไปหลบใต้ป้ายรถเมล์หน้าคอนโดได้ทันเวลาเป๊ะ
ว่านหวานหวาน @Wannwannwannn เมื่อสักครู่
เชี่ยแม่ง ฝนก็ตก หาร้านก็ไม่เจอ เมี่ยงเง้ย
กวินทร์ @c8o9yl เมื่อสักครู่
@Wannwannwannn ระวังเปียก
ว่านหวานหวาน @Wannwannwannn เมื่อสักครู่
@c8o9yl หลบในป้ายรถเมล์แล้วเนี่ย
คุณแมวดำทักมาพอดี ผมเลยได้ระบายออกไปหน่อย ผมถอนใจ นั่งพักเหนื่อยอยู่ป้ายรถเมล์ร่ม ๆ แถวนั้น กำเงินในมือจนเหงื่อชื้นไปหมด ถ้าไม่มีขนมกลับขึ้นไปเละแน่ พี่แคนยิ่งอารมณ์เสียตั้งแต่เช้าอยู่ด้วย
ผมว่าผมก็ไม่ได้ไปเหยียบตาปลาเขานี่ครับ ทำไมต้องแผ่ออร่าพยาบาทใส่กันด้วยก็ไม่รู้ ถอนหายใจทิ้ง ก้มหน้าผากซบลงกับมือ ฟังเสียงเปาะแปะของเม็ดฝนกระทบหลังคาฟิวเจอร์บอร์ดป่วย ๆ ของป้ายรถเมล์ก่อนจะโดนผลักหัวจนตัวเอียง
“พะ...พี่แคน”
“หายมาตั้งนาน กูก็นึกว่ามึงจะแดกในร้านไปแล้ว”
“เปล่า ว่าน...” เงียบไปครู่หนึ่ง ยังไม่กล้าสบตา “ว่านหาร้านไม่เจอ”
“แล้วทำไมไม่โทรถาม”
“กลัวพี่แคนโกรธ”
คู่สนทนาถอนหายใจ ทรุดตัวนั่งลงข้าง ๆ กัน “มึงเงยหน้า ฝั่งตรงข้ามก็ถึงแล้ว”
ร้านขนมสีเหลืองอ๋อยตั้งเด่นเป็นสง่า ร้านนี้ไม่ใช่ไม่เห็น แต่ว่า “พี่บอกว่าร้านโอปองแปง”
“เออ”
“นั่นมันอุบลพรรณ”
พี่แคนมองผม เกิดเดธแอร์ระหว่างกัน เดี๋ยวก็หาว่าโง่อีก au bon pain มันอ่านว่าโอปองแปงได้ที่ไหนล่ะวะ ถึงผมโง่อิงค์แต่ภาษาคาราโอเกะผมก็อ่านได้นะโว้ย
“หึ...” พี่แคนหัวเราะในลำคอหนึ่งครั้ง ก่อนยกมือขึ้นมานวดขมับแล้วหัวเราะหึ ๆ ติดกันยาว ทั้งวันเพิ่งเห็นอีกฝ่ายยิ้มก็ตอนนี้ เห็นไหม ผมว่าแล้วว่ารอยยิ้มที่แคนน่ามองกว่าตอนเก๊กหน้าขรึมใส่กันเป็นไหน ๆ แต่ว่าหัวเราะเชี่ยอะไรวะ
“เออ นั่นแหละร้านโอปองแปง มึงนี่...โอย..จะตั้งใจโง่อะไรขนาดนี้วะ มันเป็นภาษาฝรั่งเศส”
ใครจะไปรู้วะ นึกว่าร้านไทย ๆ เจ๊ใส่ชุดผ้าไหมลายดอกเป็นเจ้าของงี้ พี่แคนยีหัวผม ส่ายหน้าไปด้วย ลุกขึ้นยืนทั้ง ๆ ที่ตัวเองหัวเราะจนหน้าแดงไปหมด “ไป เร็ว กูทิ้งพวกนั้นทำงานไว้มาตามมึงเนี่ย”
“เออ แล้วพี่นึกไงลงมาหาผมอะ นึกว่าจะโทรมาเร่งเสียอีก”
พี่แคนชะงักขาที่กำลังเดินนำ แต่ก็ไหวไหล่ตอบในเวลาถัดมา “ถ้าไม่ลงมาจะรู้เหรอว่ามึงหาร้านไม่เจอเพราะอ่านป้ายไม่ออก”
“เฮ้ย แต่โคตรบังเอิญเลย พี่ลงมาตอนผมกำลังสับสนพอดี ฝนก็ตกด้วย พี่นี่เป็นความโชคดีของผมจริง ๆ ว่ะ”
พี่แคนกางร่มที่พกมาด้วย ยกแขนขึ้นโอบบ่าให้ผมหลบน้ำเย็น ๆ เดินนำเข้าไปในร้านกระจกที่มีพนักงานยืนรอต้อนรับกันอย่างแข็งขัน เขาปล่อยผมเลือกขนม ส่วนตัวเองผละไปสั่งกาแฟสามแก้วกับโกโก้ร้อนหนึ่งที่ หลังจากได้ขนมจนสาแก่ใจแล้วพี่แคนก็พาผมกลับเข้าคอนโดด้วยท่าทางเดิม ๆ ภาพตัดมาอีกทีตอนเขายัดกุญแจห้องใส่มือผมแล้วแย่งถุงขนมไปถือเองทั้งหมดโดยมีโกโก้ร้อนเข้ามาแทนที่
“แดกนี่รองท้องไปก่อน อาบน้ำอาบท่า เช็ดหัวให้แห้งแล้วค่อยตามไปที่ห้องไอ้อาร์ม เดี๋ยวจะไม่สบาย”
ผมถูกทิ้งไว้ในลิฟต์ ขณะที่พี่แคนเดินนำออกไป ก่อนประตูเหล็กปิด เพิ่งสังเกตตอนนี้ว่าอีกฝ่ายตัวเปียกไปเกือบครึ่ง ขณะที่ผมถูกน้ำฝนกระเซ็นใส่เพียงไม่มากเท่าไร
ยกโกโก้ร้อนขึ้นมาจิบ เมื่อลิ้นได้รับสัมผัสแรกเริ่มแม้จะขมแต่เมื่อกลืนผ่านลงคอสิ่งที่ทิ้งไว้คอรสหวานคลุ้ง ยิ่งไปกว่านั้นคืออุ่นในท้อง ไล่ขึ้นมาฟุ้งอยู่ในอกจนต้องเผลอยิ้มออกมา
“โค้ดตัวนี้ก็ไม่ได้เหรอวะ”
ผมตัวหอมฉุย นั่งหน้ากล่องพิซซาหอมฉุย ในห้องสี่เหลี่ยมห้องเดิม หลังจากฟาดขนมปังที่ซื้อมาจนอยู่ท้องแล้วพี่แคนก็อนุญาตให้โทรสั่งพิซซาเพิ่มอีกสองถาด ผมกัดแป้งพิซซ่าหนานุ่ม ชีสยืดจนต้องยืดแขนไปจนสุดกว่ามันจะหลุดออกจากปาก
“ในหนังสือว่าไง”
“กูก็ทำตามแล้วนะ ไม่รู้ติดที่อะไรวะ”
ชายสามคนจากคณะวิศวกรรมศาสตร์ สาขาคอมพิวเตอร์ยังหมกมุ่นอยู่กับโปรแกรมซอฟต์แวร์ที่พัฒนาขึ้นสำหรับประกอบรวมกับโปรเจ็กต์ประกวดหุ่นยนต์ระดับมหาวิทยาลัย ผมเอนตัวจนเกือบเลื้อยบนโซฟา มือข้างหนึ่งมีพิซซา ส่วนอีกข้างเป็นไก่นิวออลีน
“คืนนี้ต้องรันให้ได้ว่ะ ไม่งั้นไม่รู้ไปคุยอะไรกับอาจารย์”
“ก็ไปคุยเรื่องที่ไม่ผ่านนี่ไง”
“ไอ้แคนเสียประวัติพอดี” พี่โจ๊กพูดกลั้วหัวเราะ “เทพเจ้าแคนผู้ไม่เคยทำให้อาจารย์ผิดหวัง”
“ไม่ได้ก็ไม่ได้ ลองไปให้สุดก่อนแล้วกัน เอามากินดิ๊” ประโยคหลังสุดเป็นของเจ้าของเงินค่าอาหารรอบบ่าย ยื่นคอมากัดขอบชีสของพิซซาที่ผมถืออยู่
“ไม่เอาชิ้นใหม่อะ”
“ชิ้นใหม่มันไม่หวาน” พี่โจ๊กแซวลอย ๆ ไอ้พี่แคนเหลือบตามองดุ โดนแล้วมึง สมน้ำหน้า
“เดี๋ยวมือเปื้อน” คราวนี้คนที่ควรตอบตอบบ้าง เขายังรัวปลายนิ้วลงบนแป้นพิมพ์ของตัวเอง เป็นภาษาอังกฤษผสมตัวเลข ผมเคยเรียนภาษาซีแค่ตอนปีหนึ่ง ผ่านมาด้วยดีจากข้อสอบที่ให้รันคำว่า Hello world จากนั้นก็ไม่คิดจะแตะต้องมันอีก
“ใส่ออริกาโน่ด้วยสิวะ”
“อะไร ยี่หร่าเนี่ยเหรอ”
“ยี่หร่าพ่อมึง” เออ ผมเรียกตามพ่อ “เขาเรียกออริกาโน่”
“เออ นั่นแหละ มันเหม็น ไม่เห็นอร่อย”
“เรื่องมาก โรยมา”
“งั้นผมหยิบชิ้นใหม่ให้”
“เอาชิ้นนี้แหละ” พี่แคนสั่ง คนอะไรเอาแต่ใจฉิบเป๋ง “ไก่ในมือก็รีบ ๆ กิน รีบ ๆ ทิ้ง เดี๋ยวเลอะโซฟาไอ้อาร์มมัน”
“เอ้อ ตามสบายเลย ๆ ซักได้”
“เห็นมะ” พี่อาร์มนี่ก็ใจดีผิดกับเพื่อนตลอด พี่แคนทำหน้าดุใส่ผมอีกแล้ว สุดท้ายก็เลยรีบ ๆ ดูดกระดูกไก่แล้วทิ้งลงถุงขยะให้เรียบร้อยตามคำสั่ง “พี่ ๆ จะทำกันถึงกี่โมงอะครับ”
“สองทุ่มก็กลับแล้ว ไอ้โจ๊กต้องกลับไปกินข้าวบ้าน เบื่อแล้วหรือไง”
“เปล่า” ผมว่า ที่จริงแล้วตั้งแต่มายังไม่ได้อ่านหนังสือสักบท แต่เทียบกันแล้วบรรยากาศตอนนี้ก็ดีกว่าเมื่อเช้าโข พี่แคนเคี้ยวพิซซาในปากหยุบหยับ สายตาคมจ้องมองจอคอมพิวเตอร์บนตักไปด้วย “เมื่อเช้าพี่หงุดหงิดผมปะ”
พี่โจ๊กที่ดื่มโค้กอยู่สำลักน้ำพรวด คว้าทิชชูมาซับปากแล้วหัวเราะ “ไม่อยากจะเชื่อเลยว่ามึงไม่รู้ตัว”
“อะไรวะ ผมยังไม่ได้ทำอะไรเลยนะ” เถียงกลับแทบจะในทันที ทำไมไอ้พี่โจ๊กยังรู้เลยวะ “หรือพี่แคนไม่อยากให้ผมมาด้วยจริง ๆ ก็บอกไปแล้วไงเล่าว่าอยู่อ่านที่หอเองก็ได้ สงสัยอะไรเดี๋ยวไปถามปาล์ม ไม่กวนหรอก”
“ไอ้ปาล์มนั่นแหละ” พี่โจ๊กเป็นคนเฉลย ผมคิดครู่หนึ่งว่าตัวเองทำอะไรผิด กระทั่งพี่แคนปิดโปรแกรมที่รันอยู่สลับไปเปิดเฟซบุ้กให้ผมดู
“อ้อ รูปนี้” ผมพยักหน้าแล้วมองอีกฝ่ายตาใส ภาพที่ลงคิ้วท์บอยตั้งแต่เช้า กับไอ้เดือนบริหารสติไม่ดีนั่นแหละ พี่แคนยังคงนิ่งเงียบ ไม่พูดอะไร ผมเลยเป็นฝ่ายถามย้ำอีกครั้ง “รูปนี้ทำไมเหรอ”
“แค่กูฟังก็เหนื่อยแทนมึงแล้วแคน แน่ใจแล้วเหรอว่าคนนี้จริง ๆ”
“หุบปากน่า” คนถูกถามถอนใจระอา วางข้อศอกบนพนักพิงด้านหลัง ใช้ปลายนิ้วสากสางเส้นผมตรงท้ายทอยของผมเล่น “ย้ายมาอยู่ที่คอนโดกูเถอะ”
ครั้งนี้ไม่ใช่คำสั่ง แต่สายตากลับเหมือนสั่ง ดำสนิทคือสีของดวงตาพี่แคน มันเป็นสีเดียวกับเส้นผม แม้ถูกบดบังด้วยแว่นสายตา แต่นั่นกลับทำให้ผมเห็นเขาชัดขึ้น ชัดแม้กระทั่งความรู้สึกในแววตานั่น ที่หมายถึงเขาต้องการให้ผมทำอย่างที่พูดจริง ๆ
และผมก็รู้สึก...ว่าไม่สามารถปฏิเสธอีกฝ่ายได้ ไม่ว่าจะเหตุผลใด ๆ ก็ตาม
อันที่จริงแล้ว ผมก็ยอมรับโดยดุษณีว่าจะต้องย้ายที่ซุกหัวจากหอพักไปคอนโดพี่แคนแน่ ๆ แต่ไม่คิดมาก่อนว่าจะเป็นสองวันถัดมาหลังจากที่คุยกันตอนนั้น สำหรับผมแล้วข้าวของสัมภาระไม่มีอะไรมาก แต่ตามกฎของหอต้องแจ้งออกอย่างน้อย 30 วัน ดังนั้นในช่วงเดือนแรกพี่แคนจะไม่เก็บค่าคอนโดจากผม เพราะไม่อยากให้มีรายจ่ายสองทาง มิหนำซ้ำ ยังจ้างบริษัทย้ายของมาช่วยยกลังทั้ง ๆ ที่ ปริมาณก็ไม่มากเท่าไร
หอที่ผมพักไม่มีตู้เย็น ไม่มีทีวี ของชิ้นใหญ่สุดเห็นจะเป็นกีตาร์โปร่งที่พี่ไผ่ซื้อให้เป็นของขวัญที่สอบติดมหาวิทยาลัยเมือปีที่แล้ว
“มึงเล่นกีตาร์เป็นเหรอ"
เจ้าของคอนโดถามหลังจากยกของชิ้นสุดท้ายเข้ามาในห้อง ผมรื้อเสื้อผ้าออกจากกล่องเป็นอย่างแรก ตู้เสื้อผ้าพี่แคนมีแค่เสื้อยืดหนึ่งตัว กางเกงขาสั้นสำหรับใส่นอนกับชุดนักศึกษาหนึ่งชุด ที่เหลือเป็นพื้นที่ของผมโดยบริบูรณ์ ผมมีเสื้อนักศึกษา 3 ตัว กางเกง 2 ชุดใส่เล่น ชุดนอน ชุดบอลทีมโปรดพอใส่ไม้แขวนแล้วก็ได้แค่ครึ่งตู้
"ไอ้ว่าน"
"ครับ"
"กูถามว่าเล่นกีตาร์เป็นเหรอ"
"ผู้ชายที่ไหนเล่นไม่เป็นบ้างวะพี่ เอาไว้ป้อสาว" ถึงแม้ยังไม่เคยจีบสาวจริง ๆ จัง ๆ สักรอบก็เถอะ
"เล่นให้ฟังหน่อย"
ผมถูกดึงเสื้อจากด้านหลัง พอหันหน้ากลับไปก็เห็นเครื่องดนตรีชิ้นใหญ่อยู่ตรงหน้า พี่แคนทำจมูกฟุดฟิด จะว่าไปน้ำเสียงที่คุ้นเคยนั่นก็ฟังดูอู้อี้ตั้งแต่เช้า
"พี่แพ้ฝุ่นอีกหรือเปล่า มาช่วยผมย้ายห้องน่ะ" รอบก่อนตอนแพ้เกสรดอกไม้ก็อาการเริ่มต้นคล้าย ๆ แบบนี้ แต่มีจามติด ๆ กันหลายรอบด้วย เขาส่ายหัวปฏิเสธแต่ยังปัดจมูกไม่เลิก "เป็นหวัดมั้ง โดนฝนเมื่อวาน"
"ไปหาหมอไหม"
"ไม่ต้อง" ว่าพลางเดินไปหยิบทิชชูมาเช็ดจมูก "กูบอกให้มึงเล่น อย่าเปลี่ยนเรื่องสิวะ"
"ก็ผมเป็นห่วงพี่นี่" วางกีตาร์ลงบนเตียงแล้วเดินเข้าหา ยืดแขนขึ้นนิดหลังมือก็วางบนหน้าผาก คนป่วยไม่หลบ มองผมด้วยแววตาวูบไหวแปลก ๆ "แต่ก็ไม่มีไข้นะ"
"กูบอกแล้วว่าเป็นหวัดเฉย ๆ"
"ใครจะรู้ เกิดพี่ติดไวรัสสเมิร์ฟมาไม่แย่เหรอ"
"ไวรัสเชี่ยอะไร ติดแล้วจะตัวฟ้าหรือไง"
"ที่เขาฮิต ๆ กันต้นปีไง"
"ไวรัสเมอร์ส เอ๋อเอ๊ย"
"ประมาณนั้นแหละ" คุ้น ๆ ว่าม.ม้า จำไม่แม่นเท่าไร "ถ้าเป็นอะไรพี่รีบบอกผมเลยนะ"
"มึงจะช่วยอะไรกูได้"
"แปลว่าแม่ไม่เคยเล่าการ์ตูนราชสีห์กับหนูให้ฟังล่ะสิ" พูดด้วยน้ำเสียงถากถาง แต่เห็นสีหน้านิ่งเรียบของอีกฝ่ายแล้วก็นึกขึ้นได้ว่าครอบครัวพี่แคนมีแค่พ่อกับคนงานที่เป็นผู้ชายอีกคน "พี่ไม่เคยเล่าเรื่องแม่ให้ผมฟังเลย"
"เลิกกับพ่อ ก็แค่นั้น"
"งั้นเหรอ" ผมไม่เข้าใจความหมายของคำว่าบ้านแตกสาแหรกขาด แต่ในแววตาว่างเปล่าของคู่สนทนาทำให้ผมรู้สึกได้ว่ามันไม่ใช่เรื่องดีเท่าไร "ผมขอโทษ แต่...พี่กับพ่อก็มีความสุขดีใช่ไหม ผมหมายถึงตอนนี้"
"อยู่กับมึงก็สนุกดี"
"อือ เรื่องอดีตน่ะ ช่างมันเถอะ เมื่อกี้พี่จะให้ผมเล่นกีตาร์ให้ฟังใช่หรือเปล่า อยากฟังเพลงอะไรล่ะ มา ผมปลอบใจ"
พี่แคนมองหน้าผม อมยิ้มนิด ๆ ไม่เศร้าแล้วก็ดี ผมรู้สึกว่าหัวตัวเองโล่งขึ้นมานิดหน่อย
"ร้องด้วยได้หรือเปล่า”
“สบาย”
“งั้นขอเพลงรักล้นใจ"
ผมยักคิ้ว วางกีตาร์ตัวโปรดบนตัก "ได้เลย เพลงนี้พ่อผมสอน คืนนี้ ใจฉัน ว้าวุ่น เฝ้าแต่เห็นหน้าคุณ อยู่ในใจ เหตุไฉน จึงเป็นไปได้ เพราะเรา เป็นแค่เพื่อนกัน.."
"ไอ้เหี้ยว่าน กวนตีนเหรอ"
"พี่ไม่เคยฟังเหรอ รักล้นใจของปนัดดา อย่าเพิ่งขัดดิ รอท่อนฮุคก่อน"
พี่แคนหยิบเสื้อที่ยังไม่เก็บเข้าตู้มาไล่ฟาด ผมหัวเราะเอิ๊กอ๊าก หลบเป็นพัลวัน ใบหน้าหล่อประดับรอยยิ้ม เป็นยิ้มที่ชวนฝันจริง ๆ สิ พับผ่า
"อะ ๆ ร้องดี ๆ ก็ได้ รักในใจ เก็บมันเอาไว้เรื่อยมา ก็เพียงแค่มองในตาเธออาจจะพอเข้าใจ...”
...รักที่ใครบางคน ต้องทนเก็บไว้ข้างใน
ไม่อาจจะเปิดเผยไป ให้ใครได้รู้
ฉันจึงต้องทำเป็นเฉยชา
กลัวซักวันเธอรู้ว่าฉันรักเธอตลอดมา
และเธอเกิดจะบอกลากันไป...
ในบรรยากาศตอนนี้ ผมเล่นกีตาร์ไปเรื่อย ขณะที่พี่แคนนิ่งเงียบ ในความเงียบนั้นผมเงยหน้าขึ้นเพียงเพื่อต้องการมองว่าอีกฝ่ายพอใจในน้ำเสียงและฝีมือการแสดงดนตรีครั้งนี้หรือไม่ แต่เมื่อสบเข้ากับดวงตาคู่คมเข้มที่จ้องมาก่อนก็ไม่อาจผินหน้าหนี ดวงตาคู่นั้นหวานเยิ้มกว่าทุกครั้ง มุมปากทั้งสองข้างไม่ได้ยกยิ้มอยู่ในที แต่กดลงหน่อย ๆ ขณะที่ผมอยู่บนเตียง เขานั่งที่เก้าอี้ สองมือใหญ่ประสานเข้าด้วยกัน วางข้อศอกลงบนเข่า คล้ายราชสีห์ที่จับจ้องทุกอากัปกิริยาของเหยื่อ เพียงแต่ผมไม่ใช่เหยื่อ ผมเป็นหนู หนูซึ่งเป็นเพื่อนรักเจ้าป่า แต่น่าแปลกที่หนูตัวนั้นกลับรู้สึกวูบวาบ หน้าร้อนผ่าวเมื่อถูกจับจ้องไม่วางตา ปลายนิ้วที่เคลื่อนตัวอย่างคล่องแคล่วกลับเชื่องช้า มือเผลอไปกดสายอื่นทำให้เสียงบอดไปเป็นระยะ น่าขันที่พี่แคนไม่แม้แต่จะทักท้วงว่าห้วงทำนองมันผิดเพี้ยนเลยสักนิด
จบเพลง เราต่างเงียบเสียง เขายังอยู่ในท่าเดิม ดวงตาสีดำไม่กระดิกหนี สุดท้ายผมเลยลุกเอากีตาร์ไปวางกับขาตั้งที่มุมห้องแล้วกลับมาจัดเสื้อผ้าที่เหลือเข้าตู้ต่อด้วยความประดักประเดิด
"เชียร์เชลซีเหรอ" พี่แคนถามขึ้น ทำลายความเงียบและบรรยากาศฟุ้ง ๆ ที่ผมเองก็อธิบายไม่ถูกว่ามันคืออะไร
"ครับ ทีมเดียวกับพี่ไผ่" พี่แคนพยักหน้า ผมมองเสื้อบอลสีน้ำเงินที่แขวนอยู่ในตู้ "พี่แคนมีทีมโปรดไหม"
"ไม่มีเป็นพิเศษ"
"ตอนเด็ก ๆ ผมเตะบอล เลยอินไปหน่อย"
"มึงเล่นอะไรแบบนี้ด้วยเหรอ"
"ทำไมวะ" ผมก็เด็กผู้ชายนะโว้ย "พี่แคนน่ะ ชอบพูดเหมือนผมไม่ใช่ผู้ชาย ถามจริงเถอะ ผมเหมือนผู้หญิงมากหรือไง"
"ใครบอกว่ามึงเหมือน”
ผมไม่ตอบ หรือตัวเองพาลนึกไปถึงเรื่องที่กำลังเป็นคู่จิ้นกับไอ้ปาล์มก็ไม่รู้ พอถูกพูดแบบนี้เลยยั้วะขึ้นมาง่าย ๆ
“ไม่เห็นเหมือน สันกรามแบบนี้ก็ผู้ชาย คิ้ว ตา จมูก ปาก ถึงจะไม่สูงเท่ากูแต่ก็ไม่เตี้ย ผอมไปนิดแต่ก็ไม่อ้อนแอ้นตรงไหน" ว่าพลางจับคางผมโย้ไปมา "แต่มึงนิสัยเหมือนเด็ก เด็กผู้ชายตัวเล็ก ๆ น่าเป็นห่วงจะตายไป"
"ชมว่าเป็นเด็กที่หล่อ น่ารัก อะไรแบบนี้บ้างดิ"
"ตาไม่สวย จมูกก็รั้น ปากบนเชิดดูตลก ๆ แค่บังเอิญวางรวม ๆ กันบนหน้าแล้วไม่ถึงกับขี้เหร่"
"แต่เพื่อนในทวิตชมผมว่าน่ารักนะโว้ย" คุณแมวดำไง ถึงจะเป็นไอ้เนิร์ดใช้ของแก่ ๆ ไม่มีรสนิยมก็เถอะ เฮ้อ ว่าแล้วเซ็ง อย่าให้มีเงินนะ จะเอาไปโมหน้าถึงเกาหลี เดินสายหล่อแบบเหลามาเสร็จเรียบร้อยรับรองคนแถวนี้ไม่ได้เกิดหรอก
“ยิ้มทำไมเล่า มีคนชมผมจริง ๆ นะ”
“เปล่า”
“เปล่าอะไร ก็เห็นว่ากลั้นยิ้มอยู่ แก้มจะแตกแล้ว” จิ้มแก้มแข็งไปสองทีพี่แคนก็หลุดหัวเราะจนได้
"เอ้า น่ารักนิดนึงก็ได้ แค่เห็นว่าหน้าตาไม่ได้ดีขนาดจะเป็นเดือนมหาวิทยาลัยได้เฉย ๆ ขนาดเดือนคณะกูยังแปลกใจเลยว่ามึงได้มาได้ยังไง อ้อ ได้ยินมาว่าเต้นท่าทุเรศ ๆ คนเดียวบนเวทีใช่ไหม"
"ไม่ต้องรื้อมาก็ได้ปะ"
"คิดมากทำไมวะว่าน เวลาใครจะชอบ ก็ให้เขาชอบมึงที่ใจ จะสนไปทำไมว่าตัวเองเป็นแบบไหน เหมือนผู้หญิง เหมือนผู้ชาย หรืออะไร มึงเป็นคนน่ารักนะ กูหมายถึงนิสัย" พูดพลางยกมือขึ้นยีหัวผม แววตาที่ทอดมองมาอ่อนโยนจนรู้สึกผิดเอง
“ผมขอโทษ บางทีผมคงเบื่อ ๆ เรื่องที่โดนจับเป็นคู่จิ้นกับไอ้ปาล์มด้วยมั้ง”
“มึงไม่ใช่สเปคเกย์หรอกว่าน แห้งไป กอดก็มีแต่กระดูก ต้องอย่างกัสโน่น”
“แล้วพี่จะให้ผมระวังไอ้ปาล์มทำไมวะ”
“มันเป็นพวกเก็บแต้ม” พี่แคนว่า และผมก็เชื่อ “มึงยิ่งโง่ ๆ แบบนี้ ใครจะไปรู้”
“พี่แคนรับปากผมแล้วนะว่าจะไม่ด่าว่าโง่” ทำไมเป็นคนตระบัดสัตย์แบบนี้ “นิสัยไม่ดี”
“อืม กูเป็นคนนิสัยไม่ดีนักหรอก รู้ไหม บางทีกูก็ไม่แน่ใจนะว่าถ้าไม่ได้หน้าแบบนี้จะมีคนชอบกูที่เป็นนิสัยกูจริง ๆ หรือเปล่า มึงก็ด้วย ดูคนที่ภายนอก ไม่มีจริง ๆ หรอกคนที่เพอร์เฟคไปเสียทุกอย่าง"
"ทำไมจะไม่มี" เถียงคอเป็นเอ็น "ในกระทู้พันทิปเยอะแยะ"
พี่แคนยกมือลูบหน้า ถอนหายใจและเลิกพูดต่อ "กูเบื่อมึงจริง ๆ สาระทั่วไปไม่เคยมี ดีแต่สาระแนไปวัน ๆ เก็บเสื้อผ้าเถอะ เดี๋ยวจะได้จัดการลังอื่นต่อ"
"คร้าบบ" ผมรับเสียงยานคาง คอตกหมุนตัวกลับเข้าหาตู้เสื้อผ้าอีกรอบ ถูกตัดบทแบบนี้ไม่มันเลย คิดว่าจะได้เถียงต่ออีกสักหน่อย ผมสะบัดผ้าแยกกางเกงในออกจากบ็อกเซอร์ที่สุมรวมกันอยู่ก้นกล่อง เหลือบมองอีกคนในความเงียบเป็นพัก ๆ ผู้ชายข้าง ๆ พี่แคนเพอร์เฟคที่บอกว่าตัวเองไม่เพอร์เฟค ทั้ง ๆ ที่ตัวเองดีขนาดนี้ กลับทำคล้ายน้อยใจถ้าเทียบกันกับผม
"เมื่อกี้ผมพูดเล่น ที่จริงพี่แคนนิสัยดีนะ"
พูดตามจริง ถ้าเขาใจร้ายกว่านี้ หรือเป็นคนไม่น่าคบอย่างที่เจ้าตัวพยายามบอกผมคงไม่ไว้ใจเท่านี้ ไม่สนิทสนมด้วยในระยะเวลาอันรวดเร็ว อยู่กับเขาแล้วสบายใจ รู้สึกอุ่นใจอย่างบอกไม่ถูก
เจ้าของชื่อครางอือในลำคอ ยกมือขึ้นปัดจมูก กระแอมไอเล็กน้อยที่ผมไม่อาจรู้ว่าเขากำลังเขินหรือเพราะไม่สบาย ผมปรายหางตาไปยังเขาอีกครั้ง เห็นกกหูที่แทรกมาจากผมเส้นหนาแดงก่ำก็หลบสายตาลงต่ำ จู่ ๆ ก็รู้สึกจั๊กจี้กับประโยคของตัวเองเมื่อครู่ชอบกล
“จัดห้องเสร็จแล้วติวแมทให้ผมหน่อยดิ”
“อืม” เขารับคำ ก่อนปล่อยให้ความเงียบตรวจสอบความรู้สึกประหลาดเบื้องลึกของเราต่อไป
TBC
นิดนึงก็ถือว่ารู้สึกแล้วนะคะ #พรากส์ พี่แคนต้องมีความอดทนมากแค่ไหนที่จะใช้ชีวิตกับคน ๆ นี้ได้ นังว่านผู้ใช้สมองกับเรื่องไม่เป็นเรื่อง
และแผนการล่อหมาจรออกจากตรอกมาเป็นหมาบ้านของตัวเองของพี่แคนสำเร็จแล้วค่ะ
นางไม่ใช่พระเอกนะ อีพี่แคนเนี่ย นังเป็นตัวโกงงงง ดูสิ หลอกว่านได้หลอกใหญ่เลย ไม่สงสารกลัวคนด่านายเอกว่าโง่เลย โถๆๆ
ขอบคุณสำหรับทุกความเห็นค่ะ
อ่านสบาย ๆ คลายเครียดกันไปโนะ #candynovel
-
จิ้ม :z13: เดี๋ยวมาอ่าน ขอบคุณค้าาา
-
ก็เป็นซะแบบนี้ แล้วเมื่อไหร่จะรักกัน
-
จะเครียดก็ตอนต้องรอพุธหน้านี่แหละค่ะ อยากได้พี่แคนมาก ณ จุดจุดนี้
-
เพลียกับนังว่าน :ling1:
-
ย้ายมาอยู่ด้วยกันแล้วววว :mew1: :mew1:
-
ขนาดเพื่อนพี่แคนยังรู้ว่าพี่แคนจีบแกนังว่านนนนนน
นี้บื้อหรือบื้อห๊ะ
พี่แคนพาว่านเข้าถิ่นเรียบร้อย โอ้ยยย นังว่านมันบื้อเกินอ่ะ
คนแต่งให้พี่แคนจับกดเลยได้มั้ย :hao6:5555555 ล้อเล่นค่ะๆ :hao7:
-
ชอบอ่ะ
-
โง้ยยย น้องว่านนน
เอาใจช่วยพี่หงวยเช่นเดิมค่าา อยากถามคำถามเดียวกับโจ๊กเช่นกันน คนนี้จริงๆหรอออพี่ .. 555
เหนื่อยแทนอะะ แต่ก็ล่อให้มาอยู่ถ้ำเสือได้แล้วอะะ พี่หงวยนี่แน่นอนจริงๆ
o13
-
นังว่านนี่มันซึนได้ใจจริงๆ
ไปหยอดพี่แคนไว้อีกเน้
จริงๆเลยว่านเอ้ยยยย :hao3:
-
ชอบพี่โจ๊กกะพี่อาร์มจุง ว่านน่าร้ากสำหรับเราเสมอเลย รู้สึกสงสารพี่หงวยนิดๆ อ่านประโยค“แค่กูฟังก็เหนื่อยแทนมึงแล้วแคน แน่ใจแล้วเหรอว่าคนนี้จริง ๆ” ของพี่โจ๊กแล้วแบบ ฮ่าาาาา รักจริงเปล่า รักจริงต้องสู้นะพี่หงวย
-
และแล้วก็ฉกตัวว่านมาสำเร็จ ว่าแล้วเชียวพี่แคนนี่แผนสูง
-
ว่างโง่จริงๆนัะ 5555555555555555
-
บางทีนึกว่าว่านลืมเอาสมองมาด้วย
แถวที่เราอยู่เขาว่ากันว่าเอาดอกกะหล่ำมาใส่แทนสมองค่ะ
เอ๋อ เป็นนิจ
มุก โอ บง แปงนี่แรกๆเราไม่เก็ตนะ
จนต้องไปถามเพื่อน
เพื่อนเรามันเรียกโอ๋ ป๋องแป๋งแทน
ปาล์มล่าแต้มจริงอ๊ะ?
-
พี่หงวยคะแน่ใจนะว่าจะเลือกน้องว่านคนนี้
เลือกแม่พันธุ์ไม่ฉลาดระวังมีลูกเอ๋อนะคะ
อ้อ น้องว่านท้องไม่ได้ รอดตัวไป
แค่นี้พี่ก็น่าสงสารจะแย่ละ
-
ว่านจะซึนไปถึงเมื่อไหร่
แอร๊ยยยยยยยย
-
ก้าวหน้าไปอีกขั้น หลอกมาอยู่คอนโดสำเร็จแล้ว
เรื่องนี้สนุกตรงว่านมันโง่ใสๆ ลุ้นพี่แคนจะจีบยังไงเมื่อเด็กยืนยันว่าไม่เกย์
-
นังน้องว่านเต็มใจให้พี่แคนหลอกอยู่แล้วล่ะ :katai5:
-
ว่านเอ้ย!!!!
-
ว่านโง่ๆก็น่ารักดีค่ะ
-
ว่าน ..ถ้าแกยังโง่ต่อไปฉันจะแย่งพี่แคนมา
หรือจะให้ฮันสิงแกแทนดี ทำไมถึงโง่ได้ขนาดนี้
ทำไมคนน่ารักต้องโง่ด้วยยยย :z3:
-
ขำอ่ะ เพื่อนโจ๊กยังเพลีย นี่ก็เพลียแทนแคนเหมือนกัน
แต่ว่านนี่เอ๋อๆ โง่ๆ ก็น่ารักดีออก
สู้ต่อไปนะพี่แคน :katai2-1:
-
น่ารักกกกกก :hao7: :hao7: :hao7: :hao7:
ชอบช่วงที่จบเพลงแล้วจ้องหน้ากันจริงๆ :heaven
-
พี่แคนจะเอาวิธีเนียนจริงๆใช่มั้ยเนี่ย จะรอดมั้ยว่านยิ่งบื้อๆอยู่ด้วย สงสารพี่แคนคับ 5555
-
ขอใช้สิทธิ์ด่าแทนพี่แคนค่ะ นังว่าน นังโง่วววววววว
เผลอๆได้กันไปแล้วว่านจะยังไม่รู้เลยว่าพี่แคนชอบตัวเองหรือเปล่า :katai1:
ถอนหายใจแรงง อดทนนะคะพี่แคน แต่ถ้าเบื่อแล้วมาหาหนูได้ซำเหมออออออ :hao7:
-
โอ๊ยยย ชัดกว่านี้มีอีกไหม! คือการแสดงออกของพี่แคนนี่ราวกับบอกว่าเป็นคู่ผัวตัวเมียกับนังว่านก็ไม่ปาน แต่เจ้าตัวเหมือนเอานุ่นทำสมอง ไม่ได้เฉลียวใจเลยว่าอีกฝ่ายเขาคิดยังไงด้วย ตระหนักไว้เถิดว่า เมื่อสูเจ้าได้เข้ามาอยู่ในกรงเล็บราชสีห์แล้ว จะไม่มีวันหลุดรอดออกไปได้อย่างไร้รอยขีดข่วน
แต่บรรยากาศจัดของ (แฮ่ม) นี่เป็นสีชมพูกุหลาบมากเลยนะคะ
ขอบคุณคุณเวสต์ค่า
-
ว่านไม่ผิดนะที่จะอ่าน อุบลพรรณ เพราะเราก็เป็นคนหนึ่งที่เคยเรียก 555 #ทีมว่าน
เป็นกำลังใจให้พี่แคนนะค่ะ ท่าจะเหนื่อยน่าดู
-
โง่ไม่เผื่อแผ่ใครจริงๆเลยนะน้องว่านเอ๋ย
อีพี่แคนก็นะหลอกน้อง
มีแอบเสี้ยมด้วยนะว่าปาล์มเป็นพวกเก็บแต้ม
ร้ายจริงๆ หึหึ
#candynovel
-
หุ้ววว น้องว่านก็เป็นซะแบบนี้อ่ะ
สู้ๆนะพี่แคน
-
:mew1: :hao6:
ว่านใกล้จะรู้ตัวแล้ว เย้
-
เฮ้ย เอ็งยังไม่รู้ตัวอีกหรือว่าน คิดบ้างสิ คิดๆๆๆ :katai4:
พี่แคนเพอร์เฟคสุดล้าววว ผช.อบอุ่น พึ่งพาได้ยังงี้ อยากมีไว้ข้างกายบ้างไรบ้าง :impress2:
-
ฉันว่าอิว่านมันร้ายมันทำเป็นร้ายทำเป็นไสย ให้พี่แคนมาหลงติดกับ
#หมั่นไส้ ผชดีๆมาหลงรัก ยังทำใสซื่อไม่รู้ตัวเหมือนชวนกันมาวิ่งเล่นบนทุ่งหญ้า
สงสารแต่พี่แคน พี่แคนคะเปลี่ยนมาซบอกหนูเถอะค่ะ เดี๋ยวหนูไปแปลงเพศให้
-
ว่านไม่โง่ ว่านแค่แบ๊ว เราทีมว่านนะ เพราะพี่แคนเจ้าเล่ห์เกิน :o8:
มาอยู่ด้วยกันแล้วก็ต้องรีบจับว่านกดให้ได้เลยนะพี่แคน อ้าว :laugh:
-
ตอนนี้น้องว่านทำคะแนนลิ่วเลย :-[
-
:o8:
ต้องขอบคุณปาล์ม ที่ทำให้พี่แคนรุกหนัก อิอิ
สำหรับน้องว่าน บอกได้เลยไม่มีคำบรรยายให้ 55
เหนื่อยแทนพี่แคนจริงๆ
รอตอนต่อไปนะคะ
:L2:
-
นังว่านนี่ บื้อ จัง แต่เป็นบื้อที่ เข้าทางตัวเองที่ล่อพระเอกให้ติดกับได้
-
พี่แคนสู้ๆนะพี่ อาจจะเหนื่อยเยอะจีบว่าน
แต่รักมันล้นใจ ลิมิเต็ดแบบว่านก็พยายามนะพี่
-
คนนึงก็มึนไป อีกคนนี่ก็เนียนไปเรื่อยๆ
จ้าาาาาาาาาา เมื่อไหร่จะสมหวัง!!
-
ไม่ต้องตั้งใจโง่ขนาดนั้นก็ได้ ฮาาาาาาา! :laugh:
-
น้องว่านจะรู้ตัวมั้ยว่า โดนล่อลวงอยู่เนี่ยยย 5555
-
5555 สุดท้ายก็เลยต้องเก็บเสื้อผ้าหนีตามพี่เค้ามาแบบำม่ทันตั้งตัว
-
ว่านแฮ่ดเงียบขี้อ่อยจริงๆ ในที่สุดก็หลอกมาอยุ่ด้วยกันจนได้
-
ฮ่าๆๆๆๆ ว่านเป็นคนตลก
สงสารพี่แคนเลย
-
เราจะยังคงสงสารพี่แคนต่อไป
:katai1:
แต่ก็คืบหน้าแล้วนะพี่แคนนะ
นี่ว่าพี่แคนคงเรียนจบทำงานไปแล้ว
ไอ้ว่านมันถึงจะรู้ตัว
ถึงตอนนั้นไอ้หมาว่านคงกลายเป็นคนแล้วล่ะ 5555555555
-
น้องว่านเราไม่โง่น้าาา เค้าเรียกซื่อๆน่าร๊ากกก ชอบจ้า ส่วนพี่แคนโคตรเจ้าเล่ห์เลยอะ ให้ย้ายหอเพื่อให้ว่านเป็นของตัวเองคนเดียว แล้วยังบอกว่าน้องว่านไม่สเป๊กเกย์หรอก เหรอจ๊ะเธออออออ ฉันเห็นเสือสิงห์รุมตอมน้องไม่ขาดเลยนิ หึหึหึ ศึกหนักแล้วพระเอกขี้เก๊ก
-
นังว่านเอาชีวิตรอดจนโตขนาดนี้มาได้ไงโดยไม่ถูกหลอกไปขายเนี่ยยยยยยย 55555555555555555
พี่แคนผู้เป็นทั้งพ่อ พี่ชาย และผั- ตึ๊ดดด
อยู่ด้วยกันแล้วอะไรๆคงง่ายขึ้นเนอะพี่เนอะ พูดเลยว่าร้ายสุดก็พ่อพระเอกนี่แหละข่าาาา
-
แคนเป็นพระเอกที่หน้าสงสารมากๆๆๆๆ
-
ว่านคือว่านจริงๆ แบบนี้แหล่ะ น่ารักดี
พี่แคนอยู่ด้วยก็สบายใจ มีความสุขดี
-
โหยยยยยย วีคนี้พี่แคนได้ใจเราไปเต็มๆ ทำไมอบอุ่นขึ้นเรื่อยๆ ขอย้ายกลับมาทีมพี่หงวยแล้วน้า
ชูป้ายไฟหงวยงั่งนะค้าาาาา 5555555 อินังว่านก็ยังครองตำแหน่งโง่ออฟเดอะเวิร์ลอยู่ค้า
นี่ชอบมุกสเมิฟมากเลย ตลกดี มุกหรือโง่จริงก้ไม้รู้
ปล ตอนพี่โจ้กพูกคนนี้จริงๆหรอแบบบบบบโคตรเขินเลย แง้