-
ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ
ติดตามกฏเพิ่มเติมที่กระทู้นี้บ่อยๆ เมื่อมีการแก้ไขกฏจะแก้ไขที่กระทู้นี้นะครับ
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0
ประกาศทั่วไปติดตามอัพเดทกันที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.0
ประกาศ กฎที่อื่นมีไว้แหก แต่ห้ามมาแหกที่นี่
1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
การสนใจและชื่นชอบนิยายและเรื่องเล่าของคนในเรื่องควรมีขอบเขตที่จะไม่สร้างความเดือดร้อนให้เจ้าของเรื่อง เช่นเดียวกับเป็ดที่ตอนนี้ถูกรังควานตามหาตัวจากคนด้านต่างๆ จนตัดสินใจไม่เล่าเรื่องต่อ.........เนื่องจากบางเรื่องเป็นเรื่องเล่า.....................บางคนไม่ได้เปิดเผยตัวตน เขาพอใจจะมีความสุขในที่เล็กๆแห่งนี้โดยไม่ได้ตั้งใจให้คนภายนอกได้รับรู้เรื่องราวแล้วนำไปพูดต่อ เพราะปฎิเสธไม่ได้ว่าสังคมไม่ได้ยอมรับพวกเราสักเท่าไหร่
2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท,
หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง
หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์
และสถาบันต่าง ๆ รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด
การกระทำเช่นนั้นอาจทำให้คุณแบนทันที และถาวร . หมายเลข IP ของทุกโพสต์จะถูกบันทึกเพื่อใช้เป็นหลักฐาน
ในความเป็นจริงเป็นไปได้ยากมากที่จะให้แต่ละคนมีความคิดเห็นตรงกันทั้งหมด คนเรามากมายต่างความคิดต่างความเห็น เติบโตมาภายใต้ภาวะแวดล้อมต่างกันการแสดงความคิดเห็นที่แตกต่าง จึงควรทำเพื่อให้เกิดความเข้าใจกัน แบ่งปันประสบการณ์และมิตรภาพเพื่ออาจเป็นประโยชน์ในการใช้ชีวิต และไม่ว่าจะอย่างไรก็ควรเคารพในความคิดเห็นที่แตกต่างของบุคคลอื่นช่วยกันสร้างให้บอร์ดนี้มีแต่ความรักนะครับ
เรื่องบางเรื่องอาจจะเป็นทั้งเรื่องแต่งหรือเรื่องเล่าใดๆก็ขอให้ระลึกเสมอว่า อ่านเพื่อความบันเทิงและเก็บประสบการณ์ชีวิตที่คุณไม่ต้องไปเจอความเจ็บปวดเล่านั้นเองเพื่อเป็นข้อเตือนใจ สอนใจในการตัดสินใจใช้ชีวิต จึงไม่ต้องพยายามสืบหาว่าเรื่องจริงหรือเรื่องแต่งส่วนการพูดคุยนั้น ก็ประมาณอย่าทำให้กระทุ้กลายพันธุ์ห้ามเอาเรื่องส่วนตัวมาปรึกษาพูดคุยกันโดยที่ไม่เกี่ยวพันกับเรื่องในกระทู้นิยาย ถ้าจะวิจารณ์หรือแสดงความคิดเห็นทุกคนมีสิทธิแต่ขอให้ไปตั้งกระทู้ที่บอร์ดอื่นที่ไม่ใช่ที่นี่นะครับ
3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อเจ้าของเรื่องเท่าที่จะทำได้หรือแจ้งมายังบอร์ดนี้ก่อนนะครับ เนื่องจากเจ้าของเรื่องบางครั้งไม่ต้องการให้คนที่ไม่ได้ชื่นชอบนิยายชายรักชายเข้ามารับรู้ ลิขสิทธิ์ทั้งหมดเป็นของเจ้าของคนที่ทำขึ้นและเวปแห่งนี้นะครับ
4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอมให้ส่งหรือติดต่อกันทางพีเอ็มจะปลอดภัยกว่าแล้วเมื่อมีการติดต่อสื่อสารกันให้พึงระวังถึงความปลอดภัย ความไม่น่าไว้ใจของผุ้คนทุกคนแม้จะมีชื่อเสียงในบอร์ดเป็นเรื่องส่วนตัวของแต่ละคนไป เพื่อลดความขัดแย้งภายในเล้า จึงไม่สนับสนุนให้มีการจีบกันในบอร์ดนะครับ
5.ห้ามจั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียวให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตาม
เพราะแม้จะเป็นเรื่องที่เขียนจากเรื่องจริง เมื่อนำมาพิมพ์เป็นเรื่องผ่านตัวอักษร ย่อมเลี่ยงไม่ได้ที่จะมีการเพิ่มเติมเพื่อให้เกิดสีสันในเนื้อเรื่อง ทางเล้าถือว่านั่นคือการเพิ่มเติมเนื้อเรื่อง จึงไม่อนุญาตให้จั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” แต่สามารถแจ้งว่าเป็น “นิยายที่อ้างอิงมาจากชีวิตจริง” ได้ มีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว
6.การพูดคุยโต้ตอบระหว่างคนเขียนและคนอ่านนอกเรื่องนิยาย ทำได้ แต่อย่าให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรตอบเพียงคอมเม้นต์เดียวก็พอแล้ว โดยสามารถใช้ปุ่ม Insearch qoute ได้ ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และลงลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน
7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
7.1 นิยาย 1 ตอน จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
- 1 Reply ที่เกินมานั้น โมทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ
8.Administrator และ moderator ของ forum นี้ มีสิทธิ์อ่าน, ลบ หรือแก้ไขทุกข้อความ. และ administrator, moderator หรือ webmaster ไม่สามารถรับผิดชอบต่อข้อความที่คุณได้แสดงความคิดเห็น (ยกเว้นว่าพวกเขาจะเป็นผู้โพสต์เอง).
9.คุณยินยอมให้ข้อมูลทุกอย่างของคุณถูกเก็บไว้ในฐานข้อมูล. ซึ่งข้อมูลเหล่านี้จะไม่ถูกเปิดเผยต่อผู้อื่นโดยไม่ได้รับการยินยอมจากคุณ .Webmaster, administrator และ moderator ไม่สามารถรับผิดชอบต่อการถูกเจาะข้อมูล แล้วนำไปสร้างความเดือดร้อนต่างๆ
10.ห้ามลงประกาศลิงค์โปรโมทเวป โฆษณา หรือโปรโมทในเชิงธุรกิจใดๆ ทุกชนิด ลงได้เฉพาะในห้องซื้อขาย ในเมื่อแนะนำเวปอื่นที่บอร์ดเรา ก็ช่วยแนะนำบอร์ดเราโดยลงลิงค์บอร์ดเรา เวป http://www.thaiboyslove.com ในบอร์ดที่ท่านแนะนำมาให้เราด้วย เมื่อจำเป็นต้องแนะนำลิงค์ให้ส่งลิงค์กันทาง personal message หรือพีเอ็มแทนนะครับจะสะดวกกว่า ส่วนในกรณีอยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนๆได้อ่านจริงๆนั้นพยายามลงให้ห้องซื้อขายซะ หรือถ้าม๊อดเดอเรเตอร์จะพิจารณาเป็นกรณีๆไป ถ้ารู้สึกว่าไม่ได้โปรโมทเวป แต่อยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนด้วยใจจริงจะให้กระทู้นั้นคงอยู่ต่อไป
11.บอร์ดนิยายที่โพสจนจบแล้วมีไว้สำหรับนิยายที่โพสในบอร์ด boy's love จนจบแล้วเท่านั้น จึงจะถูกย้ายมาเก็บไว้ที่นี่ หาอ่านนิยายที่จบแล้ว หรือคนเขียนไม่ได้เขียนต่อ แต่โดยนัยแล้วถือว่าพล็อตเรื่องโดยรวมสมควรแก่การจบแล้ว หากนักเขียนท่านใดได้พิมพ์เล่มกับสำนักพิมพ์ ต้องการลบเรือ่งบางส่วนออก โดยเฉพาะไคลแม๊ก หรือตอนจบที่สำคัญ ให้แจ้ง moderator ย้ายนิยายของท่านสู่ห้องนิยายไม่จบ เพื่อที่หากระยะเวลาเกินหกเดือนแล้ว เราจะได้ทำการลบทิ้ง หรือท่านจะลบนิยายดังกล่าวทิ้งเสียก็ได้ เนื่องจากบอร์ดนี้เก็บเฉพาะนิยายที่จบแล้ว
บอร์ดนิยายที่ยังไม่มาต่อจนจบไว้สำหรับ
นิยายที่คนเขียนไม่ได้มาต่อนาน หายไปโดยไม่มีเหตุผลสมควร ไม่ได้แจ้งไว้หรือแจ้งแล้วก็ไม่มาต่อ 3 เดือน จะย้ายมาเก็บในนี้เมื่อครบหกเดือนจะทำการลบทิ้ง ส่วนเรื่องไหนที่จะต่อก็ต่อในนี้จนกว่าจะจบ แล้วถึงจะทำการย้ายไปสู่บอร์ดนิยายจบแล้วต่อไป
12.ห้ามนำเรื่องพิพาทต่างๆมาเคลียร์กันในบอร์ด
13.ผู้โพสนิยาย และเขียนนิยายกรุณาโพสให้จบ ตรวจสอบคำผิดก่อนนำมาลงด้วยครับ
14.ส่วนคนอ่านทุกท่าน เวลาอ่านนิยาย เรื่องที่คนเขียนเขียน ก็ไม่ต้องไปอินมากนะครับ ให้เก็บเอาสิ่งดีๆ ประสบการณ์ ข้อคิดดีๆไปนะครับ
15. การนำรูปภาพ บทความ ฯลฯ มาลงในเวปบอร์ด ควรจะให้เครดิตกับ...
(1) ผู้ที่เป็นต้นตอเจ้าของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ
(2) เวปไซต์ต้นตอที่อ้างอิงถึง
....ในกรณีที่เป็นบทความที่ถูกอ้างอิงต่อมาจากเวปไซต์อื่นๆ
- ถ้ามีแหล่งต้นตอของเจ้าของบทความ ให้โพสชื่อเจ้าของต้นตอของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ พร้อมทั้งเวปไซต์ที่อ้างอิง
(กรณีนี้จะโพสอ้างอิงชื่อผู้โพสหรือเวปไซต์ที่เรานำมาหรือไม่ก็ได้ แต่ควรมั่นใจว่าชื่อต้นตอของที่มาถูกต้อง)
- ถ้าไม่สามารถหาชื่อต้นตอของรูปภาพหรือเวปไซต์ที่นำมาได้ ควรอ้างอิงชื่อผู้โพสและเวปไซต์จากแหล่งที่เรานำมาเสมอ
- ควรขออนุญาติเจ้าของภาพหรือเจ้าของบทความก่อนนำมาโพสค่ะ(ถ้าเป็นไปได้) ยกเว้นพวกเวปไซต์สาธารณะ เช่น หนังสือพิมพ์ออนไลน์ ฯลฯ ที่เปิดให้คนทั่วไปได้อ่านเป็นสาธารณะ ก็นำมาโพสได้ แต่ให้อ้างอิงเจ้าของชื่อและแหล่งที่มาค่ะ
- ไม่ควรดัดแปลงหรือแก้ไขเครดิตที่ติดมากับรูปหรือบทความก่อนนำมาโพส
- ถ้าเป็น FW mail ก็บอกไปเลยว่าเอามาจาก FW mail
16.นิยายเรื่องไหนที่คิดว่าเมื่อมีการรวมเล่มขายแล้วจะลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออก กรุณาอย่าเอามาลงที่นี่ หรือสำหรับผู้ที่ขอนิยายจากนักเขียนอื่นมาลง ต้องมั่นใจว่าเรื่องนั้นจะไม่มีการลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออกเมื่อมีการรวมเล่มขาย อนึ่ง เล้าไม่ได้ห้ามให้มีการรวมเล่มแต่อย่างใด สามารถรวมเล่มขายกันได้ แต่อยากให้เคารพกฎของเล้าด้วย เล้าเปิดโอกาสให้ทุกคน จะทำมาหากิน หรืออะไรก็ตามแต่ขอความร่วมมือด้วย เผื่อที่ทุกคนจะได้อยู่อย่างมีความสุข
17.ห้ามแจ้งที่หัวกระทู้เกี่ยวกับการจองหรือจัดพิมพ์หนังสือ แต่อนุโลมให้ขึ้นหัวกระทู้ว่า “แจ้งข่าวหน้า...” และลงลิงค์ที่ได้ตั้งเอาไว้ในแล้วในห้องซื้อขายลงในกระทู้นิยายแทน ถ้านักเขียนต้องการประชาสัมพันธ์เกี่ยวกับการจอง หรือจัดพิมพ์หนังสือของตนเองผ่านกระทู้นิยายของตนเอง นิยายเรื่องดังกล่าวจะต้องลงเนื้อหาจนจบก่อน (ไม่รวมตอนพิเศษ) จึงจะทำการประชาสัมพันธ์ในกระทู้นิยายได้ (ศึกษากฏการซื้อขายของเล้่าก่อน ด้วยนะคะ)
ว่าด้วยเรื่องการจะรวมเล่มนิยายขายในเล้า จะต้องมี ID ซื้อขายก่อน ถึงจะสามารถประกาศ ..แจ้งข่าว.. ที่บนหัวกระทู้ของนิยายได้ ในกรณีที่ รวมเล่มกับ สนพ. ที่มี ID ซื้อขายของเล้าแล้ว นักเขียนก็สามารถใช้ หมายเลข ID ของ สนพ. ลงแจ้งในหน้าที่มีเนื้อหารายละเอียดการสั่งจองนิยายได้
18.ใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดเรื่องสั้น ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที ส่วนเรื่องสั้นที่จบแล้วให้แก้ไขโพสแรก และต่อท้ายว่าจบแล้วจะได้ไม่ถูกลบทิ้งและจะเก็บไว้ที่บอร์ดเรื่องสั้นไม่ย้ายไปไหน เช่นเดียวกับนิยายทุกเรื่องเมื่อจบให้แก้ไขโพสแรก และต่อท้ายว่าจบแล้ว จะได้ย้ายเข้าสู่บอร์ดนิยายจบแล้ว ไม่เช่นนั้นม๊อดอาจเข้าใจว่าไม่มาต่อนิยายนานเกินจะโดนลบทิ้งครับ
เอาข้อสำคัญก่อนนะครับเด่วอื่นๆจะทำมาเพิ่มครับเอิ้กๆหุหุ
admin
thaiboyslove.com.......................................
วันที่ 3 ธ.ค. 2551วันที่ 16 ก.ย. 2554 ได้เพิ่มกฏ ข้อที่ 7
วันที่ 21 ต.ค.2556 ได้ปรับปรุงกฏทั้งหมดเพื่อให้แก้ไข และติดตามได้ง่าย
วันที่ 11 พ.ย. 2557 เพิ่มเติมการลงเรื่องสั้นและการแจ้งว่านิยายจบแล้ว
วันที่ 4 ธ.ค. 2557 เพิ่มบอร์ดเรื่องสั้นจึงปรับปรุงกฏข้อ 18 เกี่ยวกับเรื่องสั้น และ เพิ่มเติมส่วนขยายของกฏข้อ 17
เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง
ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม
(http://dl.glitter-graphics.net/pub/1267/1267761pggbvxciek.gif)
งานเขียนที่ผ่านมา
01 - Friend's brother, brother's friend เมื่อเพื่อนสงสัยว่าพี่ชาย... [End] (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32944.0)
02 - เรื่องสั้น เหนือฝัน [End] (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=33691.0)
03 - รักเร่ Dalhia [End] (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=36452.0)
04 - เรื่องสั้น หลบรัก [End] (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=39195.0)
05 - คำประกาศของความรู้สึกใหม่ Adore you [End] (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=40483.0)
06 - Special Happiness ฝากรักไว้ข้างบ้าน [End] (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=40617.0)
08 - When the wind blow back [End] (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=43545.msg2809650#msg2809650)
09 - โอบตะวัน [End] (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=45980.0)
10 - candy [End] (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=48823.0)
11 - At first sight [End] (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=49998.msg3229151#msg3229151)
12 - สู่กลางใจ | a tu co ra zon [End] (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=53541.0)
13 - หลังม่าน | behind the scene [End] ***Ft. Afterday (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=53818.0)
14 - กลพยัคฆ์ [Continued] (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=57275.0)
(http://upic.me/i/8q/o9k87.gif)
♥♡♥♡♥♡♥♡♥♡♥♡♥♡♥♡
Content
Chapter 01 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=48823.msg3179576#msg3179576) :: Chapter 02 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=48823.msg3184330#msg3184330) :: Chapter 03 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=48823.msg3190518#msg3190518)
Chapter 04 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=48823.msg3196762#msg3196762):: Chapter 05 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=48823.msg3203124#msg3203124):: Chapter 06 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=48823.msg3209037#msg3209037)
Chapter 07 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=48823.msg3214774#msg3214774):: Chapter 08 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=48823.msg3221333#msg3221333):: Chapter 09 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=48823.msg3226924#msg3226924)
Chapter 10 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=48823.msg3232827#msg3232827):: Chapter 11 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=48823.msg3238794#msg3238794):: Chapter 12 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=48823.msg3245432#msg3245432)
Chapter 13 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=48823.msg3252105#msg3252105):: Chapter 14 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=48823.msg3258652#msg3258652):: Chapter 15 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=48823.msg3263708#msg3263708)
Chapter 16 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=48823.msg3270005#msg3270005):: Chapter 17 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=48823.msg3276770#msg3276770):: Chapter 18 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=48823.msg3281839#msg3281839)
Chapter 19 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=48823.msg3287400#msg3287400):: Chapter 20 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=48823.msg3293103#msg3293103):: Chapter 21 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=48823.msg3298779#msg3298779)
Chapter 22 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=48823.msg3304054#msg3304054):: Chapter 23 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=48823.msg3309847#msg3309847):: Chapter 24 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=48823.msg3315935#msg3315935)
Chapter 25 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=48823.msg3320950#msg3320950):: บทส่งท้าย (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=48823.msg3326631#msg3326631):: ตอนพิเศษ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=48823.msg3333594#msg3333594)
♥♡♥♡♥♡♥♡♥♡♥♡♥♡♥♡
-
ตอนที่ 01
เขาเป็นคนประหลาด ๆ
ผมรู้จักเขาครั้งแรกผ่านโซเชียลมีเดีย โปรแกรมนกลาร์รี่ตัวสีฟ้าสดใสที่ผลักดันผู้ใช้ให้เข้าสู่วิถีชีวิตพูดคนเดียวเมื่อราว ๆ ปีก่อน จำไม่ได้ว่าเพราะอะไรถึงติดตามเขา ปุ่ม follow ที่อยู่ในตำแหน่งชวนพลาดพลั้งนั่นอาจจะเป็นคำตอบ แต่เพราะไม่ใช่พวกซ้ายจัดหรือขวาจัด ไม่บ่นการเมือง ไม่ก่อดราม่าผมเลยไม่ถอนความเป็นเพื่อนออก วัน ๆ เห็นอัปโหลดแค่เพลงหรือไม่ก็รูปถ่ายอะไรประหลาด ๆ แต่ไม่เคยโชว์รูปจริงตัวเองให้เห็นสักที
โปรแกรมทวิตเตอร์(twitter)โยงลิงค์ไปถึงอินสตราแกรม(instragram) โซเชียลมีเดียที่เน้นการสื่อสารผ่านรูปภาพ ข้อมูลเพียงน้อยนิดที่ได้จากนั้นคือชื่อมหาวิทยาลัยและคณะที่เรียนอยู่ ที่อยากให้สืบสาวราวเรื่องต่อไปก็เพราะเรียนอยู่ที่เดียวกัน แถมยังคณะเดียวกันอีก
จะคนใกล้ตัวหรือเปล่าวะ ด่าลงทวิตไปเสียมาก ไม่เชิงด่าหรอก แต่เวลาอารมณ์ไม่ดีก็ชอบไปง้องแง้งคนเดียวในโซเชียลมีเดียที่ไม่เป็นที่เปิดเผยเสียส่วนใหญ่นี่แหละ
“ไอ้ว่าน”
เสียงทุ้มทักมาก่อนความแข็งของสันหนังสือจะทุบลงท้ายทอยดังปั้ก ผมหัวทิ่มหัวตำเกือบโขกมือถือ ส่วนคนทำหัวเราะร่วนก่อนหย่อนตัวลงข้าง ๆ เอาแก้วนมเย็นสีชมพูสดใสใส่นมคาเนชั่นโรยด้านบนเยอะ ๆ ของโรงอาหารวางใกล้ ๆ ไหน ๆ ก็ทำร้ายร่างกายกูแล้วขอค่าทำขวัญหน่อยเถอะ คว้าหมับเข้ามือทันที
“กูถุยน้ำลายลงไปแล้ว”
กำลังจะดูดปรื๊ด เสียงเรียบนิ่งของไอ้โต๋ เพื่อนสนิทก็ดังขึ้นลอย ๆ อย่าประมาท ไอ้ห่ะนี่เวรตะไลของจริง “ทุเรศว่ะ”
ถึงจะพูดแบบนั้นก็เถอะ ใครถือ ไม่ใช่ผม ดึงแก้วน้ำพลาสติกขึ้นดูดจนหนำใจ ไอ้โต๋ทำหน้าเซ็งจะแย่งกลับไปพ่อก็เป่าลมใส่ให้น้ำมันพองปุด ๆ แม่งเลย
“ไอ้เหี้ยว่าน! อุบาทว์”
“โหย แค่ลม อะ กูคืน”
“เอาไปล้างหน้าแม่มึงเถอะ” โต๋เต๋ทำหน้าพะอืดพะอม ผมยิ้มรับหน้าบาน
“โห้ยยย ขอบใจมาก”
“สันดานแบบนี้ไงถึงไม่มีใครเอา”
จึ้ก... เจ็บฉิบหาย
“หน้าตาก็ดีแท้ ๆ ถ้ากูรู้ว่ามึงเป็นคนแบบนี้นะ ไม่โหวตให้เป็นเดือนคณะเมื่อปีที่แล้วหรอก เสื่อมเสียชื่อคณะวิดวะหมด คนอื่นเขาเลยคิดว่าเราซกมก รู้ตัวไว้เลยไอ้ว่าน เพราะมึงคนเดียว”
“โห ถ้าจะด่าขนาดนี้เอาพ่อกูลงมาเล่นเลยด้วยไหม” เว่อวังอลังการ ผมมองค้อนไอ้โต๋แต่ไม่คิดจะเถียง อยากด่าด่าไป กูได้น้ำฟรีมาแดกแล้วกัน
“การบ้านแมทมึงเสร็จหรือยังเนี่ย”
“แมทอะไร”
“เอ้า แมทอาจารย์สมเกียรติไง รหัสนิสิตเลขคู่ทำข้อคี่ รหัสคี่ทำข้อคู่ อย่าบอกว่ามึงลืม เชี่ยว่าน”
“เออ” เมื่อสัปดาห์ก่อนงดเซค ใครจะไปจำได้วะ “มึงรหัสเลขคู่นี่โต๋”
“แล้วไง”
“โต๋เพื่อนรักกกกกกกกกก”
“ไม่ต้องมารักกูไอ้เหี้ย” ชายหนุ่มหน้าคร้ามคมผุดลุกขึ้น ผมดึงขอบกางเกงมันไว้ เจ้าตัวร้องเสียงหลง “ไอ้ว่าน!”
“ขอลอกหน่อย”
“ไม่ให้”
“เฮ้ย มึงจะฆ่ากูลงเหรอ” ทำหน้าขอร้อง “ให้ทำเองก็ไม่ทันแล้วเนี่ย อีกสิบห้านาที”
“เรื่อง’มึง”
“พี่โต๋คร้าบบบ” กูไหว้ล่ะ ไม่มีงานส่งวันนี้หายไปห้าคะแนนเลยนะเว้ย ห้าคะแนนนี่คือหนึ่งเกรด จากเอฟเป็นด็อกได้เลยนะมึง “เดี๋ยวซื้อนมเย็นคืน”
“พร้อมลูกชิ้น”
“หนึ่งไม้”
“โง่แล้วเสือกงก”
“ฉลาดได้แค่นี้แหละ เป็นเวรเป็นกรรมกูเอง นะ น้า นะ” ไอ้โต๋ขบเขี้ยวเคี้ยวฟัน เอาสมุดรายงานในกระเป๋าโยนตรงหน้าในที่สุด โต๋เต๋เพื่อนรัก เป็นบุญวาสนาโดยแท้ได้เกิดมาพบมาเจอมึงในชาตินี้
“มึงก็อย่างนี้ตลอดเลย รอบหน้ากูไม่ให้ลอกแล้วนะเว้ย”
ผมขานรับแข็งขัน ขอกระดาษมันใช้ด้วย แต่ปากกาไม่ต้อง ของตัวเองมี นั่งจดยุกยิกตั้งใจ ส่งกระเป๋าตังค์ให้ไอ้โต๋ไปซื้อนมเย็นแก้วใหม่กับลูกชิ้นปิ้งหนึ่งไม้ ไม่ใช่ไว้ใจว่ามันไม่เอาเงินผมไปครับ แต่ไม่มีมากกว่านี้แล้วจริง ๆ สิ้นเดือนนี้แม่ยังไม่โอนเงินค่าขนมมาให้เลยพับผ่าสิ
ผมชื่อว่าน ว่าน วริทธิ์ ภูมิลำเนาเดิมอยู่จังหวัดชายขอบทะเลในภาคตะวันออก เกิดและโตที่นั่น กำลังศึกษาคณะวิศวกรรมศาสตร์มหาวิทยาลัยมีชื่อแห่งหนึ่งในกรุงเทพ ฯ เป็นเดือนคณะปีที่แล้ว แต่ความแบ๊วพาไปไม่ถึงฝัน แพ้เดือนบริหารหลุดลุ่ยขาดรอย ผู้หญิงเดี๋ยวนี้ไม่ชอบผู้ชายน่ารักครับ มองกันแต่ตัวบึ้ก ๆ ไม่เห็นละมุนสายตาเลยสักนิด ไอ้ปาล์ม บริหารปีเดียวกันเลยซิวตำแหน่งเดือนมหาวิทยาลัยไปเฉย หน้ามันก็เก๊เกย์ หุ่นมันก็เก๊เกย์ ไม่รู้ทำไปเล่นเอาผมแพ้คะแนนโหวตมันยับได้ขนาดนั้น
“ขอโทษครับ”
แต่เอาเข้าจริง หลังจากงานประกวดผมก็ป๊อบอยู่ช่วงหนึ่งหรอก มีสาว ๆ แอบมองกรี๊ดกร๊าดกันไม่ขาดสาย ต่อให้ตอนนี้จะไม่ค่อยมีคนสนใจแล้วก็เถอะ
“เอ่อ...ขอโทษครับ”
ไอ้บ้านี่จะพูดซ้ำไปซ้ำมาทำไมตั้งสองครั้ง ผมเงยหน้าขึ้นจากสมุดที่ลอกการบ้านไอ้โต๋อยู่ ผู้ชายตัวสูงใหญ่ ไหล่กว้าง ในเสื้อยืดสวมช็อปทับยืนตรงหน้า ที่ไหน ๆ ของคณะผมก็มีแต่คนประเภทนี้ ถ้าไม่ใช่วิชามหา’ลัยจริง ๆ ไม่ค่อยใส่หรอกชุดนักศึกษา ใครมันจะไปขยันรีดวะ บ้าบอ ไหนจะเวลาลงช็อปอีก เสื้อเลอะไม่คุ้มกันเลย
“ตรงนี้มีคนนั่งหรือเปล่า”
ผมส่ายหน้า เหลือบมองเลขรุ่นที่ปักบนแขนช็อปแล้วก็รู้ว่าเป็นรุ่นพี่ ถือจานข้าวราดแกงกับน้ำปั่น เหลือบมองอีกทีไปที่โต๊ะตัวอื่น เที่ยง ๆ แบบนี้คนแม่งล้นโรงอาหารฉิบหาย
“พี่นั่งด้วยได้ไหม”
“ครับ” ผมว่า สุภาพครับกับคนแปลกหน้า แต่ไอ้พี่คนนี้โคตรคุ้น เหมือนอยู่กลุ่มเดียวกับ...
“ไอ้แคน!” อ้อ ใช่...พี่แคน แคนตัส เอกคอมพิวเตอร์ปีสี่ หน้าตาดีระดับเทพ ตัวสูงใหญ่แบบนักกีฬา เรื่องเรียนไม่ต้องพูดถึง คอมนี่คะแนนเข้าสูงตั้งแต่สอบเข้าแล้ว พอเข้ามาก็พากันเหยียบภาคอื่นให้เป็นฐานกันหมด เพิ่งได้เจอตัวเป็น ๆ ใกล้ ๆ ก็วันนี้
หน้าตาดีสมคำร่ำลือครับ จมูกนี่คมเหมือนเหลาก่อนออกจากบ้านทุกวัน สวมเสื้อช็อปเหมือนกัน ข้างในใส่เสื้อคอวีเรียบ ๆ สีเข้ม นมแน่นมาก แน่นพอ ๆ กับไอ้ปาล์มเลยก็ว่าได้
“พี่มากันกี่คนอะ” ถามขึ้นเพราะไอ้คนที่พี่หล่อคนแรกตะโกนเรียกมันถือข้าวราดแกงกับน้ำตามมาด้วย สักพักก็ทิ้งตัวลงเยื้อง ๆ กับผมไม่พูดไม่จา
“สองครับ” ไอ้ยักษ์ตรงหน้าก็สุภาพเกิ๊น เล่นเอาผมสถุลไปเลยครับท่าน “น้องนั่งกันกับเพื่อนหรือเปล่า”
“อ้อ มีอีกคน มันไปซื้อน้ำ” ผมตอบ ถ้ามีกันสองคนก็เหลือที่ให้นั่งอยู่ นึกว่าขนกันเป็นโขยงคงต้องอัญเชิญไปที่อื่น คนจะปั่นการบ้านโว้ย ถึงที่นี่จะเป็นโรงอาหาร แหล่งสำหรับทานอาหารแต่ผมมาก่อนก็ต้องได้นั่งก่อนดิ เหมือนหมาฉี่รดไว้แล้ว ถ้าไม่อนุญาตตัวอื่นก็อย่าแหยมเชียว
“แมทเหรอน้อง” อย่าเพิ่งชวนคุยสิวะ ผมพยักหน้า มือจดยิก ๆ ไอ้พี่ตรงหน้าท่าทางอัธยาศัยดีเป็นพิเศษ ไม่เหมือนอีกคนที่นั่งกินเงียบกิ๊บบบ แต่พอผมเงยหน้าขึ้นมอง เฮ้ย มันจ้องผมอยู่ว่ะ
“แมท 2 แค่นี้ยังต้องลอก”
“อ้าว พี่...”
“แคนตัส” แนะนำตัวแล้วก้มหน้ากินเงียบ ๆ พูดงี้เดี๋ยวกูแย่งน้ำลำไยมึงแดกเลยนี่ คนยิ่งไม่มีเงินซื้ออยู่ อยากจะลุกไปมีเรื่องด้วยหรอก แต่กลัวงานไม่ทันส่ง อีกอย่างตัวมันก็ใหญ่โตมโหระทึกขนาดนั้น เนื้อแน่นเปรี๊ยะ ต่อให้ผมเอาหัวโหม่งยังกระเด็นออกมาทั้งตัวเลยล่ะมั้ง
“มึงก็ไปว่ามัน ไอ้แคน” เอาเลยพี่ จัดการมันแทนผมที ตัวไล่ ๆ กัน ผมกับมันมวยคนละรุ่นโว้ย ถ้าจะสู้ต้องสู้กันที่สมอง เออ...คิด ๆ ดูแล้วไม่ดีกว่า สู้กันที่ความแบ๊วสิ กูชูสองนิ้วมึงก็แพ้ราบแล้ว
“น้องชื่ออะไรอะ เอกโยธาเหรอ” พี่อัธยาศัยดีเป็นคนถาม คงเห็นจากชื่อภาคที่ปักบนแขนเสื้อช็อปกับรุ่น ผมก้มหน้าก้มตาลอก ลอก และก็ลอก ที่จริงไม่ดีหรอกครับ แต่สถานการณ์บังคับจริง ๆ ไม่ส่งก็คะแนนเกลี้ยง ลบห้าจริงไม่อิงนิยาย
“ไอ้ว่าน”
เจ้าของสมุดเดินกลับมา คราวนี้ผมไม่เงยหน้าขึ้นมองแต่เงาวูบไหวที่หางตาก็พอเห็นว่ามันนั่งลงข้าง ๆ เสียงเคี้ยวลูกชิ้นแจ๊บ ๆ ไอ้เชี่ยโต๋ กูอยากกิน
“พี่อาร์มมาจีบเพื่อนผมเหรอพี่”
“เฮ้ย” อ้อ...ชื่ออาร์ม เออ ๆ เมื่อกี้ไอ้โต๋มันว่าอะไรนะ ผมเงยหน้าขึ้นมองคนพูด สลับคนร้องเฮ้ย เอ้า มึงก็ปฏิเสธไปสิวะ มานั่งยิ้มแห้ง ๆ ทำไม
“แหน่ะ” เพื่อนผมมันเลยล้อใหญ่ ล้อเท่ารถสิบล้อไปแล้วครับ ฝั่งตรงข้ามแม่งก็หน้าขึ้นสีเรื่อย ๆ เรื่อย ๆ เฮ้ย ๆ อย่าบอกนะว่า...
“อย่าเอามันเลยพี่ ไอ้ว่านมันซกมก”
“ไปว่าเพื่อน”
เออ ๆ ใช่ มึงนี่มันชั่วจริง ๆ ไอ้โต๋ มาว่ากู แต่เดี๋ยวก่อน กูจะจดบันชีไว้ในสมุดบันทึกหนังหมา ตอนนี้ขอลอกก่อน จะไม่ทันแล้ว
“ว่าแต่ชื่อว่านเหรอ พี่ชื่ออาร์มนะ นี่เพื่อนพี่ แคนตัส ทำไมโต๋ไม่ชวนเพื่อนเข้าชมรมด้วยล่ะ”
“ชมรมอะไรวะ” ดอดไปสมัครตอนไหน ไอ้เพื่อนเลว ทิ้งกู อ๋อ ตอนที่ชวนเข้าอคูสติกด้วยกันไม่เขาเพราะมีชมรมในดวงใจอยู่แล้วสินะ
“มันไม่ชอบฟันดาบหรอกพี่”
“ห้ะ?”
“ชมรมฟันดาบไง ปิ้ว ๆ” ไอ้โต๋ทำท่าชักไม้ชักมือเหมือนมีดาบไอคิโดอยู่ในมือ อ้อ...ที่จริงก็ชวนแล้วแต่ผมไม่ไปนี่หว่า ไม่ชอบออกกำลังครับ เหนื่อย ชอบงานนั่งหล่อ ๆ ให้สาวมากรี๊ดมากกว่า
“เสียดาย เลยไม่รู้จักกันเลย แต่ไม่เป็นไร ตอนนี้ก็รู้จักกันแล้วนี่เนอะ”
“สรุปพี่อาร์มจะจีบไอ้ว่านจริง ๆ ใช่ปะ”
คนตรงหน้าหัวเราะ บรรทัดสุดท้ายแล้วกู ขีดเส้นใต้ เขียนชื่อเป็นอันเสร็จสรรพ มองนาฬิกา เหลือห้านาทีพอดี วิ่งไปส่งการบ้านก่อนเริ่มชั่วโมงเรียนน่าจะทัน อาจารย์สมเกียร์ติแกโหดมาก มาถึงแล้วเก็บการบ้านเลยครับ ไม่เผื่อเวลาให้นักเรียนลอกในห้องเลย เมื่อกี้ว่าไงนะ
“เปล่าครับ ไม่ได้จีบหรอก ถึงจะน่ารักก็เถอะ สงสัยคนจองตัวเยอะ”
“โห พี่อาร์มมมม” ไอ้โต๋ลากเสียงยาว “ไอ้นี่มันของคัดพิเศษครับ คัดทิ้ง ถ้าไหวพี่เอา ๆ ไปก็ได้นะ อย่างมันไม่มีใครเขาเอาแล้ว”
“เฮ้ย กูอดีตเดือนคณะนะเว้ย” พูดอะไรก็เกรงใจหน้าตาอันหล่อเหลาเกาหลีกูบ้าง ถึงจะเทียบไม่ได้กับไอ้พี่แคนก็เถอะ แต่แปลกว่ะ หล่อขนาดนี้ทำไมไม่ได้เป็นเดือนคณะวะ
“ไอ้กร๊วก มึงนี่มันโง่ไม่เลิกเลยวริทธิ์ เดือนคณะเราเขาเน้นคนหน้าด้าน ใครมันจะบ้าไปเต้นกาโวท่าปะแป้งเหมือนมึงบนเวทีอีกวะ ผ่านมาปีกว่ายังไม่สำนึก”
“เมื่อกี้มึงยังบอกอยู่เลยว่ากูหน้าตาดี”
“ก็ใช้ได้” มันว่า “หน่อมแน้ม”
เอ้า จะชมหรือจะด่า ผมยังไม่ทันเถียง อ้าปากพะงาบ ๆ ไอ้หล่อลากไตฝั่งตรงข้ามก็ยกนาฬิกาขึ้นมาดู เคาะเบา ๆ ให้ผมก้มดูนาฬิกาตัวเองบ้าง ไอ้ฉิบหาย จะเข้าเรียนไม่ทันแล้ว
“เฮ้ย ไป ๆ เดี๋ยวเฮียแกล็อคห้อง”
“อ้าว ถึงเวลาแล้วเหรอวะ” ไอ้โต๋ผุดลุกขึ้นบ้าง ยกมือไหว้พี่ชมรมมันทำให้ผมต้องยกมือไหว้ด้วย เหลือบตามองพี่แคน ยังก้มหน้ากินข้าวไม่หือไม่อือ ไม่ทักไม่ทาย ไม่แม้แต่จะรับไหว้ มนุษยสัมพันธ์ติดลบ ลบเหี้ย ๆ เข้าใจอะไรผิดแล้วแน่ ๆ มันหมดยุคคนหล่อนั่งเก็กแล้วมึง ต้องเฟรนลี่ดี๊ด๊าอย่างกูนี่ครองใจแฟน ๆ แต่ทำไปทำมามันเหมือนมันจะรู้ตัวว่าผมจ้องอยู่ว่ะ จู่ ๆ ก็เงยหน้าขึ้นยกน้ำลำไยขึ้นดูดกวน ๆ กะยักคิ้วให้อีกที
อะเหื้ออ แม่ง....หล่อสัสสสสสสสสสส
“มึงเป็นไรวะไอ้ว่าน”
ก้าวฉับ ๆ หนีออกมาจากตรงนั้นได้โต๋เต๋ก็คว้าไหล่ไว้ มันกึ่งเดินกึ่งวิ่งตามให้ทันผมแล้วก็ทันในที่สุด “ไม่สบายปะวะ หูแดง ๆ”
ผมนี่ตะครุบหูแทบไม่ทันเลยครับ ส่ายหน้ารัว ๆ ตัวก็ไม่ร้อนนี่หว่า
หรือว่าโดนแคนตัสแอทแทคเข้าแล้ววะ!
ว่านหวานหวาน @Wannwannwannn 1 วิ
กินอะไรเล่าเธอถึงได้งามแสนงาม...กินน้ำลำไย?
ภาพแม่ง ติดตามาก อาจารย์สมเกียรติกำลังสอนแมทฯ หรือคณิตศาสตร์เพื่อวิศวกรรม 2 อยู่หน้ากระดาน แต่ตอนนี้เบลอมาก ผมนั่งจิ้มโทรศัพท์ คุยกับตัวเองบบนโปรแกรมนกลาร์รี่สีฟ้าแล้วถอนหายใจ มีข้อมูลเกี่ยวกับผมหนึ่งอย่างที่เป็นความลับคือผมแอบมองพี่แคนมานานแล้วครับ ตั้งแต่วันรับน้อง มันไม่ได้ทำอะไรเลย เดินผ่านซุ้มเฉย ๆ พวกรุ่นพี่ก็ประกาศใส่โทรโข่งแซว พี่แคนมันยกมือโบก ยิ้มให้เฟรชชี่หนึ่งทีแล้วเดินหล่อหายไปเฉย ทั้งกรุ๊ปมีเสียงฮือฮาขึ้นมาทันที ผมยืดคอมองไปจนสุดสายตานั่นแหละแล้วก็อดคิดไม่ได้ว่าคนเหี้ยอะไร ทำไมหล่อได้หล่อดี
ถูกครับ ผมมองคนจากภายนอก ใคร ๆ มันก็มองคนจากภายนอกทั้งนั้นแหละวะ ในเมื่อสายตามันแสกนไปไม่ถึงตับไตใส้พุง ไม่งั้นคนคงเลือกคู่ที่สด ๆ สุขภาพดี ไม่มีมะเร็งกันไปแล้ว แต่ผมไม่ได้หมายถึงอยากได้พี่แคนมาเป็นผัวหรือเมียอะไรแบบนั้นนะ เขาแค่เป็นคนที่เห็นแล้วสามารถกรีดร้องออกมาได้สุดเสียงจริง ๆ
“เล่นอะไรวะไอ้ว่าน”
“เสือกครับ” ผมตอบ คว่ำโทรศัพท์ลง โง้ยยย ต้องทำยังไงถึงจะหล่อเป็นไอดอลอย่างพี่แคนได้ครับ สมมติถ้าคืนนี้ผมนอนแล้วตื่นมาทำหน้าเครียดเข้าสู่โหมดขรึมบ้างชีวิตกูจะดีกว่านี้ไหม
“พี่แคนแม่งหล่อว่ะ มึงว่าไหม”
“อือ มีใครไม่คิดงั้นบ้างวะ”
“แล้วพี่อาร์มอะ”
“เฉย ๆ”
“แต่เวลาเฮียแกเดินคู่กันดูออร่าพระเอกกันทั้งคู่เลยนะ”
“แล้ว?”
“มึงชอบคนไหน”
“พี่แคน” ผมตอบ “เฮ้ย ๆ มึงหมายถึงชอบแบบไหนวะ”
ไอ้โต๋ยิ้มกะลิ้มกะเหลี่ย เอาศอกกระทุ้ง “เมื่อกี้ ตอนเดินออกมามึงเขินใช่ไหมล่ะ พี่แคนยักคิ้วให้”
“กูไม่ได้ชอบแบบนั้น” ผมเถียง “ชอบแบบไอดอล อะไรแบบนี้ กูอยากมีสาวกรี๊ดบ้าง”
“เลยอยากมีผัวหล่อ สาวจะได้กรี๊ดใส่?”
“ไม่ใช่ละ” อัปปรีย์มากมึง คิดได้ไง ว่านรับไม่ได้อย่างแรง “งี้มึงก็ชอบพี่อาร์มสิ เห็นชวนคุยปร๋อ”
“โอ้ มีย้อน” ย้อนสิโว้ย จู่ ๆ มากล่าวหากันแบบนี้ ผมเสียหายนะครับ คนยิ่งหาแฟนไม่ได้อยู่ด้วย สาว ๆ เกิดได้ยินแล้วคิดไปไกลผมก็แย่สิ
“เอาจริง ถ้าพี่แคนชอบมึง มึงว่าไงวะ”
“หา”
ไม่ได้อะไรหายครับ เสียงอุทาน ผู้หญิงโต๊ะข้างหน้าหันมาทำท่ารำคาญใส่ แต่เพราะผมนั่งอยู่หลังสุดเสียงเลยไปไม่ถึงหน้าชั้น ไม่งั้นได้รับเกียรติจากอาจารย์สมเกียรติไปหาเกียรติหน้าห้องแน่นอน ไอ้โต๋ยักคิ้ว เลื่อนไอโฟนสี่เอสปุ่มใกล้จะพังพ่วงแบตสำรองมาให้ หน้าจอที่เปิดค้างไว้เป็นแชทไลน์คุยกับพี่ชมรมมัน
Arm: โต๋ ขอไลน์ว่านหน่อยดิ
ToTae: อะไรพี่ ไหนว่าไม่จีบ
Arm: เออ ก็ไม่ได้จีบ แต่มีคนอยากได้
ToTae: อย่าบอกนะว่าพี่แคน
ToTae: เหยดดดดดดดด พี่แคนเป็นเกย์เหรอวะพี่
Arm: เออน่า จะให้ไม่ให้
ToTae: เดี๋ยวขอมันก่อน
ผมงี้ร้อนวูบขึ้นหน้าเลยครับ มองหน้าไอ้โต๋แล้วส่ายหัวถี่ ๆ อย่าให้นะมึง มึงให้กูโกรธแน่ เพื่อนรักผมยักยิ้ม เป็นยิ้มที่โคตรไม่น่าไว้ใจที่สุดในโลกหล้า ไม่ถึงนาที โทรศัพท์ผมก็สั่น มีข้อความขึ้นเตือนจากโปรแกรมไลน์
Cantus added you from phone number
หันไปจ้องไอ้เหี้ยโต๋ มันฉีกยิ้มกว้าง ปากเกือบถูกรูหู หยิบปากกาขึ้นมาทำท่าตั้งใจเรียน ร้อยวันพันปีไม่เห็นมึงขยัน ไอ้เพื่อนเวร อยากจะด่าครับ แต่ด่าไม่เต็มปาก ไอ้โต๋เรียนเก่ง ไม่เก่งมาก แต่อย่างน้อยก็เก่งกว่าผม ขืนตัดญาติขาดมิตรเดี๋ยวปรสิตอย่างกูไม่มีที่พักพิงพอดี
Cantus send you a photo
โทรศัพท์ผมสั่นครืด พอพลิกหน้าจอขึ้นมาดูข้อความที่เตือนเข้ามาแล้วไม่กล้ากดดูเลยว่ะ พี่แคนแม่งแอบถ่ายรูปผมแน่เลย โอ้ย เกิดมาไม่เคยมีคนจีบ เจอแบบนี้แล้วใจเต้นตึกตัก ผมจะรับมือกับมันยังไงดีวะ เอาล่ะ น้องว่าน ใจเย็น ๆ แล้วกดดู ถ้ามันถ่ายรูปหนูก็เอาพรบ.คอมไปขู่มันเลย ดีไม่ดีเรียกร้องค่าเสียหายได้ด้วยนะ
แต่เอ๊ะ รูปที่มันส่งมาเป็นกระเป๋าสตางค์หน้าตาคุ้น ๆ ว่ะ
Cantus: ของมึง
เออ ใช่ ของกู ที่ให้ไอ้โต๋ไปซื้อน้ำกับลูกชิ้นเมื่อกี้ไง
Cantus send you a photo
ไอ้เหี้ยยย พอแล้ว กูจำได้ ไม่ต้องถ่ายบัตรประชาชนมาให้ หยาบมาก ไอ้พี่แคน พ่อแม่มึงไม่สั่งสอนเหรอว่าห้ามเปิดกระเป๋าตังค์คนอื่น ยิ่งบัตรประชาชนคนอื่นยิ่งอย่ายุ่ง หน้าผมบวมอืดซีดเทาบนบัตรหรามาก ตอนนั้นตัดรองทรงเบอร์หนึ่ง ติดหนังหัว ดีที่กล้องอำเภอความละเอียดต่ำไม่ซูมไปถึงขี้กลากบนหัวกู นี่มันความลับทางราชการเลยนะโว้ย
Cantus: จะมาเอาหรือให้แปะบัตรไว้ที่กองกิจฯ?
Wann: เดี๋ยวกูไปเอา
Cantus: กู?
Cantus: ไปรับกับพี่ธุรการแล้วกันนะ
Wann: เฮ้ย ๆ เดี๋ยวผมไปเอา
Wann: พี่แคนอยู่ไหน
Cantus: เลิกเรียนสี่โมง มาเจอกันใต้ตึกคอม
Wann: โอเค
Cantus: อย่าลืมเอาคำขอบคุณมาด้วย กูไปเรียนแล้ว
เป็นอันสิ้นเรื่อง ผมถอนหายใจยาว โธ่ ตอนแรกก็นึกว่าจะจีบ ไอ้โต๋แม่งปูเรื่องให้เสียอย่างดี ที่แท้ก็เก็บกระเป๋าสตางค์ไว้ให้ แต่เจ้าตัวมันรู้หรือยังวะว่าไม่ได้คืนกระเป๋าผม แกล้งแม่งเลยดีกว่า
“โต๋ กระเป๋าเงินกูอะ”
“คืนแล้ว”
“คืนตอนไหน”
“ก็กูกลับมาก็วางคืนมึงเลย ไม่เห็นเหรอ”
ตอบได้หน้านิ่งมาก มันจดสูตรบนสไลด์ยุกยิก สักพักก็หันมามองหน้าผม “มึง...ไม่ได้หยิบมาจริงดิ”
“เออ”
“ไม่เป็นไรหรอกมั้ง” สำนึกผิดสักนิดเถอะครับเพื่อน “เงินก็ไม่มีสักกะบาท”
อย่างน้อยกูก็ไม่ต้องจ่ายค่าบัตรเอทีเอ็มใหม่ไงโว้ย!!!
แต่สุดท้ายก็เท่านั้นแหละครับ อัตตา หิ อัตตโน นาโถ ตนเป็นที่พึ่งแห่งตน จะไปเอาอะไรกับไอ้โต๋มัน เลิกเรียนได้ก็เปิดแนบไปเล่นเกมแยกเกษตรแล้ว ความมีมนุษยธรรมเดียวที่เหลืออยู่คือให้เงินผมยืมไว้ 50 บาท ถ้าหาพี่แคนไม่เจออย่างน้อยเย็นนี้ก็ยังมีอะไรกิน แม่ผมจะโอนเงินมาให้ตอนห้าโมง ต้องใช้บัตรเอทีเอ็มครับ จำเป็นมาก ดังนั้นทางที่ดีที่สุดคือหาตัวมันให้ได้นี่แหละ
ผมเดินอย่างเคว้งคว้าง เปล่าเปลี่ยวและเงียบเหงาจากอาคารเรียนรวมกลับมาที่คณะเพียงลำพัง เลิกเรียนสี่โมงเหมือนกัน กว่าจะมาถึงตึกพี่หล่อแกก็นั่งก้มหน้าเล่นมือถือรออยู่แล้ว อยู่คนเดียว ไม่มีพี่อาร์มด้วย ราศีความเจิดจรัสไม่ได้ลดลงไปเลย
“พี่แคน” ผมทัก เขายักคิ้วให้แต่ยังก้มหน้าเล่นเกมในมือถือต่อ ที่นั่งฝั่งตรงข้ามว่าง ที่จริงมันว่างหลายที่เลยแต่ผมเลือกนั่งตรงข้ามมันนี่แหละครับ กระดิกนิ้วรอ เอากระเป๋าตังค์กูคืนมาเส่ะ
“ของของผมอะพี่”
“จะทำอะไรเป็นการขอบคุณ”
“หา” ต้องทำอะไรด้วยเหรอวะ แค่พูดอย่างเดียวไม่พอหรือไง “ก็พี่คืนกระเป๋าผม ผมขอบคุณพี่ แล้วก็แยกย้ายกันกลับไง”
“นี่กูมานั่งรอมึง” เขาว่า แต่ยังไม่เงยหน้าขึ้นจากมือถือ “ตั้งนาน”
ไอ้กร๊วก มึงนั่งเล่นเกมอยู่ อย่าพูดเหมือนบุญคุณสูงส่งหน่อยเลยไหม ผมอ้าปากจะเถียง มันก็ปิดเกมในมือถือหยิบกระเป๋าสตางค์ใบเก่า ๆ เน่า ๆ ของผมขึ้นมา เปิดดูข้างใน หยิบบัตรประชาชนออกมาด้วย
“เฮ้ย! พี่แคน”
“สมมติกูทำไอ้นี่หาย แล้วคืนแต่กระเป๋าสตางค์มึง?”
“พี่อย่าแกล้งผมดิ”
“ข้าวหนึ่งมื้อ”
โอ้โห ไอ้หน้าด้าน เงินกูไม่มีสักบาทมึงก็เห็นแล้ว “พี่รวยจะตาย อย่าขูดเลือดกับปูเลย ขอกระเป๋าผมคืนเถอะ”
มันโยนกระเป๋ามาให้ผมจริงครับ แต่บัตรยังอยู่ที่มัน ผมรับไว้ได้ เก็บให้มิดชิดแล้วลุกไปแย่ง ไอ้พี่แคนยืนขึ้นบ้าง พอชูมือสูงผมก็ได้แต่กระโดดเหยง ๆ หมุนซ้ายหมุนขวา สุดท้ายก็กลายเป็นผมปีนขึ้นมาอยู่บนหลังมัน แต่ไอ้เหี้ยยย ยังไม่ได้บัตรประชาชนคืนเสียที
“ไอ้พี่แคน เอาคืนมานะโว้ย”
มันแกล้งดีดบัตรประชาชนลอย แขนข้างหนึ่งผมล็อกคอมันไว้แต่อีกข้างก็ไวไม่พอ ฉกไปใหม่ไวมาก เฮ้ย ผมเริ่มโกรธจริง ๆ แล้วนะ
“ก็แค่ข้าวมื้อเดียว”
“ผมไม่มีเงิน”
“ไว้มีค่อยเลี้ยง ไม่ได้รีบนี่ บัตรก็ยังไม่ต้องใช้”
“ไอ้พี่แคน”
“อะไร”
“ไอ้แคน”
“หืม”
“ไอ้แคนหงวย”
ได้ผลครับ ไอ้พี่แคนชะงักเลย ผมโดดจากหลังมันไปคว้าบัตรประชาชนมาได้ ฮัดช่า เสร็จโก๋ แม้แต่แดงเดียวก็อย่าคิดว่าจะได้ไปจากกูเลย ผมเก็บบัตรประชาชนเข้ากระเป๋าสตางค์ กำลังจะเดินหนีแต่คอเสื้อแม่งกระตุกรั้งลูกกระเดือกเสียก่อน แค่กกก ใครสอนให้มึงดึงเสื้อคนอื่นแบบนี้วะ
“เมื่อกี้เรียกว่าอะไร”
แววตามันวาววับ ไม่ใช่ไอ้พี่แคนที่ยิ้ม ๆ แกล้งผมเหมือนเมื่อครู่แล้ว วิญญาณปีศาจหิมะเข้าสิงเหรอวะ เทพเจ้านกกะเรียนช่วยผมด้วย
“ถาม”
“ผะ....ผม....” เอาจริงว่ะ ต่อให้หล่อขนาดไหนแต่ทำหน้าจริงจังใส่แบบนี้ผมก็หลอน มันยืนซ้อนข้างหลังผม ดึงคอเสื้อเข้าไปจนแผ่นหลังผมชนกับอกแข็ง ๆ ของมัน ผมเอียงหน้าสบตาตรง ๆ ได้นิดเดียวก็หลับตาปี๋
“พี่แกล้งผมก่อนนะ”
“กูผิด ว่างั้น?”
“พี่แคนนนน”
“แคนอะไร” กูเติมว่าหงวยอยู่ในใจ แต่ไม่บอกมึงหรอก
“แคนตัสครับ”
“กูเป็นรุ่นพี่มึงนะ อย่าปีนเกลียวให้มันมาก”
พูดธรรมดาผมก็กลัวแล้วครับ ไม่ต้องขู่ก็ได้ ผมโดนตบหัวหนึ่งครั้ง ไม่เบามาก แต่ไม่ถึงตาย เจ็บ ๆ หน่วง ๆ นิด ๆ เงยหน้ามาอีกทีพี่แคนผมก็เดินไปอีกฝั่งของตึกแล้ว ไอ้สันดาน (เติม น.หนูลากเสียงยาว ๆ) แน่จริงกลับมาสู้กับกูตัวต่อตัวสิโว้ย ดีแต่หล่อ เอาเข้าจริงเสือกป๊อด
ผมปัดจมูก ควักกระเป๋าสตางค์มาตรวจตรา มันขโมยบัตรอะไรผมไปหรือเปล่าวะ ไม่มีอะไรหายครับ แต่มีอะไรใหม่เพิ่ม ธนบัตรใบละร้อยหนึ่งใบ เรียบกริ๊บ ไม่มีรอยยับย่นอยู่ในช่องเงิน ไม่ใช่ของผมแน่ล่ะ หันกลับไปมองคนที่เดินห่างออกไปเรื่อย ๆ อีกครั้งแล้วตะโกนเรียก
“พี่แคน! ขอบคุณครับ!”
มันไม่หันกลับมา แต่ได้ยินแน่นอนเพราะชูมือขวาพร้อมนิ้วกลางเน้น ๆ ให้ โฮ้ยย ไม่ให้ปลื้มได้ไง คนอะไรนอกจากหล่อแล้วยังใจดีอีก ไอดอลผมจริง ๆ ครับคุณชายย
TBC
นี่ ชั้น ทำ อะ ไร ลง ไป
เปิดเรื่องใหม่อีกแล้วค่ะ /พรากส์ (กับเรื่องงานเคยขยันแบบนี้มั้ย) สารภาพด้วยใจจริงค่ะ เรื่องนี้กลวงมาก อย่าหาสาระ สาดดราม่าใส่เรื่องก่อน ๆ มาเยอะ กลัวจะเดินทางเข้าสายดาร์กเต็มพิกัดเลยขอSwapกลับมาในแนวเรื่องแรกที่เขียนบ้าง
แน่นอนยังคงกลวงเหมือนเดิม หากินกับคณะเดิม แนวเฮีย-เน็ต (แต่นั่นเน็ตยังมีดีค่ะ) นายเอกเรื่องนี้หาดีไม่ได้ นัดกับเดย์(afterday)ไว้ ว่าจะลงด้วยกันวันนี้เลยเข็นออกมาได้ในที่สุด
ยังไงก็ฝากเนื้อฝากตัวอีกครั้ง กับตัวละครใหม่ ๆ พี่แคน-น้องว่าน และผองเพื่อน เรื่องนี้ไม่สามารถหาแฮชแท็ก #แคนดี้ หรือ #Candy ได้เลยในทวิตเตอร์ ชื่อเริื่องดันตรงกับชื่อน้องหมาของนักร้องเกาหลี ถ้าเมตตาจะให้กำลังใจผ่านข้อความ รบกวน#candynovel ด้วยนะคะ
ขอบพระคุณอย่างสูง
รักและคิดถึงคนอ่านมาก ไหนขอกอดที
:กอด1:
-
ง่อววววว สร้างแลนด์มาร์คพี่แคนก่อนเลยค่ะ จองแล้ว ฉี่รดไว้ 55555555555
-
กรี๊ดดดดด มาแล้ว นายเอกก๊ากกาก :ling1:
-
เรื่องใหม่มา งานนี้ไม่มีพลาด
-
มีเรื่องใหม่แล้ว เอา เฮฮฮ
จะหวานเหมือนชื่อเรื่องมั๊ยนะ
รอติดตามนะคะ
-
:กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1:
ลับฟันรอมาแล้ว ลุย!!!
-
กรี๊ดดดดดด ชื่อเรื่องหวานแหวนดูแล้วไม่ต้องต้มน้ำ จิ้มโลดดดดดดด!!!!
พี่เวสเปิดเรื่องใหม่ ไม่ดาร์กนะ 555555555
ขอสารภาพว่าตอนพูดถึงชมรมฟันดาบ แอบชะงักไปนิดนึง ก็นะะะะะะะ
มาเป็นแฟนคลับพี่กระบองเพชร+น้องว่านด้วยคนน้าาา
-
กรี้ดด แอบชอบพี่แคนตัส คูลมากค่ะ
-
ชื่อเวสต์ มั่นใจได้ o13
-
จะหาสาระจากว่านได้มั้ยเนี่ย
เปิดเรื่องใหม่ดีใจมาก :mc4:
-
อะไรยังไงคะพี่แคนตัสสสส
จะจีบจะถอยก็บอกน้องบ้าง
อยากได้น่ารักๆ แบบน้องว่านเหมือนกัน :mew3:
-
เย้ๆๆๆ เรื่องใหม่มาแล้วววววว
ดีใจมากเลยค่าาาาาา
เกาะขอบรอตอนต่อไปเลยค่ะ อิอิ
น้องว่านแสบดีอ่ะชอบๆๆๆ
พี่แคนตัสฮั่นแน่ๆๆๆๆ เนียนจีบน้องอ่ะดิ๊ๆๆ
-
ตกลงว่าว่านเป็นเดือนคณะแน่ใช่ไหม น่ารักเชียววว
-
เรื่องใหม่ น่าติดตามมากครับ
-
น้องว่านดูท่าจะจัดการยาก เอาให้อยู่มือนะพี่แคน :impress2:
เรื่องใหม่ไม่เน้นดราม่าแบบนี้ หลังๆจะหวานเป็นลูกกวาดสมชื่อไหมคะ :man1:
-
ชอบเบาๆ ค่ะ สลับบ้างเด๋วคนอ่านจะตายก่อนค่ะ 5555
ดีจัยยยเรื่องใหม่ เย้ๆๆๆ :mew1:
-
น้องว่านหวานหวาน 5555555
นายเอก กากๆน่ารักดี :katai2-1: :katai2-1:
-
:mc4: พี่แคนปราบเด็กเกรียนมันหน่อย
-
ผิดคาดดดด ตอนแรกนึกว่าจะเป็นหนุ่มบ้านนา ที่แท้ก็อินเตอร์ อิมพอร์ตมาจากทะเลทรายเลยยยย ปิ้งๆ หล่อล่ำกล้ามปูด้วยอ่าาา
มีสาระมั้ยไม่รู้ รู้แต่เปิดมาตอนแรกฮาอยู่นะ #น้องว่านเป็นคนตลกนะรู้ยัง กิกิ
-
คุณเวสกลับมาเขียนเรื่องแนวความรักนักศึกษาอีกแล้ววว ดีใจ
แค่เปิดเรื่องมาก็สนุกแล้วค่ะ น้องว่านติ๊งต๊องมาก โปกฮาสุดเลย
ส่วนพี่แคนก็มาแนวหล่อ มาดขรึม กวนหน่อยๆ(หลงเลยค่าาา)
แอบสงสัยว่าพี่แคนนี่มีความหลังกับชื่อ "แคนหงวย" หรือว่า
แอบโกรธน้องที่น้องมันปีนเกลียวกันแน่คะ? 55555
แต่คู่นี้คงลุ้นให้ชอบกันไม่ยากใช่ไหม ดูคนน้องก็ปลื้มๆคนพี่อยู่นะ
ถึงจะบอกว่าเป็นแค่ไอดอลก็เถอะ ส่วนคนพี่ก็แลว่าจะเอ็นดูน้องอยู่นะคะ
ที่มาขอนั่งด้วยนี่ต้องตั้งใจเดินมา เพราะเห็นน้องนั่งอยู่แหงๆ(เดา)
ปล.รอติดตามตอนต่อไปนะคะ //ปูเสื่อออ
:o8: :o8: :o8: :o8: :o8: :o8:
-
เข้ามาตามเก็บเด็กในคอลเลคชั่นของคุณเวสต์ค่ะ :mew1:
ฟอลโล่ว่านว่านว่านได้ไหมคะ อยากเมนชั่นไปคุยแสดงตัวเป็นติ่งค่าาา :z13:
-
เราไม่พลาด :hao7: :hao7: :katai5: :katai5: ตามติดชิดขอบผนัง ว่านนนนนนคนซกมก
-
ว่านนี่เหวิ่นนะ
พี่แคนตัสชอบแกล้งเด็กเหรอ
-
แค่ตอนแรกก็ชอบแล้วววววว ชอบพี่แคนมากเลยค่ะ ว่านนี่ก็บ๊องบวกกวนได้ใจ ไม่ดราม่าอ่ะดีแล้วเนอะ เอาน่ารักฟินๆให้เหมาะกับว่านเป็นพอ ชอบบบบบบ มาต่อไวๆนะคะ^^
-
ยังไงพี่แคน ยังไง งื้อออออ
น่ารักอ่ะ ชอบค่ะ ติดตาม
-
โอ้ยยยยยยยยวว คือดีมากเลยขร่ะ ดี๊ดีย์ ว่านเกรียนมากกกกก ชอบนะ เกรียนแต่ไม่ดูฮารั่วมากเกินไป แต่บอกเลยตอนแรกเราขำทั้งตอนแล้ววอ่ะ5555 #เอ้ะยังไง
ขอบคุณที่ขนนิยายสนุกๆมาให้เด็กตาดำๆคนนี้ได้อ่านนะคะ ติดตามผลงานตลอดเลยยย นักเขียนในดวงใจก็ว่าได่ เพราะยังไม่เจอใครเขียนได้สละสลวยเท่านี้เลย รักนะคะ อิอิ มาอัพพพอีกกกกกกกน้าาา อยากรู้ว่ามันจะรักกันยัฃไง 55555
ปล . รู้สึกชอบพี่อามง่ะ5555 ตอนแรกนึกว่าจะบับ พี่อามจีบว่าน แอบเสียดายยยยย พี่แคนหงวยตอนแรกนี้นยังไม่ผ่านนน ยังไม่น่าหลงรักเท่าไหร่ อิ้อิ้
-
แค่เกริ่นนำมาก็น่าอ่านแล้วววววว เข้ามาเจิมรอเลย :mew1:
-
โอ้ยยยยยยยยย ชอบเรื่องแนวนี้ง่ะ
มาจิ้มรอคุณเวสท์เลย :mew1:
-
เรื่องใหม่มาแล้ว น้องว่านซกมก ปะทะ พี่แคนหงวย
รอติดตามค่ะ
-
ว่านดูรั่วๆฮาๆดี แถมซกมกอีกหน่อย 555
-
ปูเสื่อรอจ้าาา
-
อ้ากกกกกก เรื่องใหม่ :katai2-1:
น่ารัก เขินพี่แคนตัส><
-
ว่านนี่เป็นเดือนได้ไง นางดูน่ารักเกินไป 55555
-
ว่านแบ๊วเอ๊ย น่ารักจริงๆ :man1:
-
เย้ เย้ เปิดตัวเรื่องใหม่ มาเป็น FC จ้าาา
-
:mc3: ยินดีด้วยค่ะ เปิดเรื่องใหม่แบบนี้ เย้ๆ :mc4: :mc4:
เรื่องนี้อิมพอร์ทเลยหรือคะ?
-
อร้ายยยยยย ชอบค่าาาาา อยากอ่านต่อเร็วๆ :impress2:
-
โอ้ยยยยย หล่อวววววว :ling1: :mew1: :hao6:
-
ว้าวเปิดเรื่องก็น่าติดตามแล้วคะ แล้วพี่แคนกับน้องว่านจะเป็นเยี่ยงไรต่อไป
-
ปักรออออ พี่แคน(หงวย) 5555 )
-
ว้าววววว พี่แคนจะจีบน้องจริงดิ
-
น้องว่านน่ารักดีนะคะ :m20:
-
เป็นเดือนเพราะความแบ๊ว อิ อิ อิ
น่ารักอ่ะ ชอบ ๆ แบบนี้แหละค่ะ
-
ว่านน่ารัก ฮาว่าน 5555
พี่แคนไอดอลของว่านน้อย
:pig4: :L2:
-
น้องว่าน กวนดีจัง ชอบ ๆ
พี่แคน ก็เท่ห์ได้อีกอ่ะ ต้องโหดนิด ๆ เนี่ยแหละถึงจะเอาว่านอยู่
ขอให้ไม่ดราม่าจริง ๆ น้า
ขอบคุณค่า :กอด1:
-
ฮามากกก เค้าจองพี่แคน
ว่านเอ๊ยย กากว่ะ 5555 โดนจีบชัวร์ๆ
-
ง่อวววววว ตอนอ่านว่านบอกชู 2นิ้ว โชว์แบ๊วนี้ ขำหนักมาก หน้าริทลอยมาในมโน กร๊ากกก
ว่าแต่ "แคนหงวย" ... นี้ต้อง ผวนไหม? เก๊า สายแบ๊วไม่ยู้เรื่องอ่า :hao7:
-
ชอบนะ อยากเห็นจริงๆตอนเต้นกาโวด้วยท่าประแป้ง
-
ชอบว่านนนนอ่ะนางเป็นคนตลก 5555555 :m20:
-
เรื่องใหม่ๆ :hao7: :hao7:
ปูเสื่อเตรียมหมอนผ้าห่มพร้อมรออ่านตอนต่อป๊ายยยยยย :m1:
ขอสมัครเป็น FC พี่แคนตัส :-[ คนอารายทั้งหล่อทั้งดี หาได้ที่นี่ที่เดียว :m3: อ๊ายยยยยยยยยยย
-
กรี๊ดดดดด เรื่องใหม่ของคุณเวส ไม่พลาดค่า
ว่าแต่หนูว่านจ๊ะ.. มาถึงไม่ทันไรหนูก็ถึงเนื้อถึงตัวพี่แคนเค้่
าและ
เดี๋ยวพี่เค้าก็อดใจไม่ไหวรุกหนูรัว ๆ หรอกจ่ะ หุหุ
รอนะค้าาาาา > <
-
เรื่องน่ารักดีค่ะ โดยเฉพาะน้องว่าน อีกหน่อยคงทำให้พี่แคนปวดหัวน่าดู
-
ขอสมัครเป็นแฟนคลับน้องว่าน พี่แคนเลยคะ
เรื่องนี้ถูกใจเจ้มาก ใสใสวัยรุ่นชอบบบ
ปูเรื่องได้ดีนะฮะ น่าติดตามมากว่าพี่แคนอะไรยังไงกับเจ้าว่านรึป่าว หรือออ เค้าจะคลิกกันตอนหลังน้าา
มาต่อเร็วๆน้าา ชอบมากกก
-
:z13:
พี่แคนนี่เท่อะ คนอัลไรรรร ////
แอบสงสัยว่าพี่เคนนี่ใช่คนเดียวกับคนนั้น(?)รึเปล่า 55555555555555
-
:mc4:
-
เนื้อเรื่องกระแทกใจ คิคิ
-
นุ้งว่าน เกรียนอะ 55555+ อยู่ทีมใครดีนะ
-
อร้าย แค่เปิดเรื่องตอนแรก กลิ่นความฟรุ้งฟริ้งก็หอมตลบอบอวลค่ะ สแกนพระเอกเรื่องนี้แล้ว ให้ 5 ผ่าน พอบอกว่าพล็อตเรื่องจะใสๆก็ยิ้มรับรอความใสทันที รอลุ้นดีกว่ากว่าคู่ใสจะรักกันใสแค่ไหน อิอิ
-
ชอบนิยายแนวนี้มากค่า บางทีดราม่าเยอะไปก็หม่นหมองนะคะ
น่ารักทั้งพี่แคนทั้งน้องว่านเลยเนาะ :katai2-1:
-
ชอบครับชอบ...มาตอนแรกก็ทำให้ฟินแล้วอะ... :impress2:
-
หวายๆๆๆๆ พี่แคนนี่สเปคเมะในฝันเลยค่ะะะ
รอติดตามๆ :hao7:
-
(http://i182.photobucket.com/albums/x310/Realevafan_Mc/PRAE-ITALY49/prae1.jpg)
-
:laugh:
รอติดตามว่าจะลงเอยกันยังไง
พี่แคนจะใช้วิธีไหน?
o13
-
ชอบน้องว่านปีนขึ้นไปอยู่บนหลังพี่แคนหงวยนี่แหละ 5555555
-
:katai2-1:
รอติดตามนะคะ~~~~~
-
ทำผู้หญิงสนใจต้องมีผัวหล่อนะน้องว่าน เชื่อโต๋สิ
-
โง้ยยยย ชอบแนวนี้ซังค่าาาา ♥
ไม่รู้เป็นอะไรนะ แต่ชอบนายเอกกวนๆ :laugh:
-
พี่แคนนนน *ชูป้าย*
-
พี่กระบองเพชรกับน้องว่านหางจระเข้... เข้ากั๊นเข้ากันค่ะ 5555555 นี่พี่แอบชอบน้องอยู่แล้วอ่ะสิคะ ขำน้องว่านตรงแกชมพี่กระบองในใจแทบทุกประโยคเลยนะคะ สงสัยพี่แกหล่อจริงจัง น้องว่านคะ ไม่มีเงินกินข้าวก็ขอป๋าสิคะ ป๋าดูอยากเลี้ยงหนูนะ(หือ??) รอติดตามนะคะ ทีหลังนัดกับคุณเดย์บ่อยๆนะคะ สบายคนอ่านมากเลย 5555555 :mew3:
-
พี่แคนใจดีใจให้เงินด้วยจะจีบน้องจริงๆปะเนี่ย
น้องหวั่นไหวนะอิอิ
-
ชอบๆ มาแนวใสๆ อ่านแล้วยื้มๆ
น้องว่านเรียนที่เดียวกะพี่เน็ตปะเนี่ย
-
กรี๊ดร้อง18ตลบ
เรื่องใหม่มาแล้วววว
แคนตัส ชื่อน่ารักอ่ะ
พระเอกแอบกวนนะเรื่องนี้
แต่น้องว่านก็ใช่ย่อย
สมกันมาก
-
ขออีกได้ไหมๆๆๆๆ
รอๆๆๆๆๆ
ชอบมากๆๆ ฮาด้วย
-
แอร๊ยยย ชอบแนวนี้ พี่แคนนุ้งว่าน :hao5:
-
นายเอกเกรียนมากๆ เกรียนได้เกรียนดีเกรียนจริงๆ แต่ชอบค่ะ 55555
-
ว้าวๆๆๆ
-
จองแคนนนนนน
*ลงไปดิ้นกับพื้นนนน*
-
ขึ้นชื่อว่านิยายขุ่นเวสท์ จิตามหลอกหลอนทุกเรื่องไป คริ
-
เรื่องใหม่มาแล้วววว :katai5:
-
พี่แคนจะรับมือน้องว่านไหวไหมเนี่ย
:mew3:
-
น้องว่านฮามาก 55555
ได้ข่าวหนูหน้าตาน่ารักนะลูก จะฮาไปไหนนน
พี่แคนเอ็นดูน้องด้วยนะคะ ^^
-
น้องว่านโคตรเกรียนเลย เฮียแคนจัดการน้องให้อยู่หมัดด้วยนะ :laugh:
-
อะไรคือสั้นขนาดนี้ เค้าอยากอ่านยาวๆๆ :ling1:
น้องว่านคือน่ารักมาก เหมือนหมาน้อยกระดิกหางอ้าปากน้ำลายยืดตาแป๋วขอข้าว (ฮา) แม้จะเกรียนแต่ก็เกรียนอย่างน่ารักน่าชัง อย่างนี้ต่อให้พี่แคนตัสรักกำมะลอก็จะกลายเป็นรักจริงในภายหลังแน่ๆ ใครไม่ชอบคนร่าเริงบ้าง?
...แต่แอบแรงตรง "แคนหงวย" พลีส! สมองดิฉันรีบผวนทันที ถึงกับขำก๊ากและนึกภาพออก :hao7:
รอตอนต่อไปนะคะคุณเวสต์
-
มาต่อเร็วๆนะคะ รอติดตาม
-
น่าร๊ากกกกก ลงหลักปักหมุดจองเรื่องนี้เลยค่าาา
น้องว่านหวานหวานนี่เกรัยนดีจริงๆ 555555
พี่แคนหง... ตัสก็เท่ระเบิดระเบ้อ มีเอาเงินเหน็บไว้ให้น้องอีก น่าร๊ากกกกกกกกกก~
-
มาลงชื่อติดตามด้วยคนค่ะ น่ารักมากมาย ชอบมากๆ
-
ป๊าดดดดดดดดดดดดดด!
ความหวาน ในใจฉันนั้นมันต่ำไปปปปป~
ได้โปรดเถิดเจ้าค่ะ ขุ่นพี่เวสต์
ขอหวานๆแบบชื่อเรื่องเลยนะเจ้าคะ (・∀・)人(・∀・)
เรื่องก่อนๆมันทรมานใจคนอ่านเหลือเกิล ขอสักเรื่องเด้อ!
รอติดตามน้าา เปิดมาก็ใจสั่นเบย นังน้องว่านน่าย้ากก♥ >๐<
-
น้องว่าน พี่เเคนตัส โอ๊ยยยยย แค่เปิดเรื่องก็น่ารักแล้ว น่าติดตามค่ะ ชอบๆ :m1: :m1: :m1:
-
ว่านอย่างเกรียน พี่เเคนเก๊กมาก
-
อ้ะ สนุกอ่ะ แลนมาร์คแปป5555
รอตอนต่อปายยย
-
มาปักธงติดตามไม่ไปไหนนนนน
ขอติดตามชีวิตพี่แคนกับน้องว่านอย่างใกล้ชิดดด (หัวเราะ)
ปี้เวสต์มาลงแล้วก็หายเหงา กอดดดด<3
-
พี่แคนตัส :hao7: :hao7: :hao7:
ขอปูเสื่อรอ ตั้งถิ่นฐานอยู่ ณ ที่แห่งนี้
-
รอวันพุธต่อไป ขอบคุณ เวสต์ค่า
-
สนุกค่า ต่างฝ่ายต่างแอบชอบกันมาก่อนใช่ป่าวคะ มุกหลายอย่างเช่น กระเป๋าตังค์เปล่าๆ ถ่ายรูปบัตรปชชใส่ไลน์ น่ารักดี
-
รอครับ ชอบมาก
-
ว่านนี่ซ่ามาก ระวังโดนพี่แคนจัดการนะ
o18 o18
-
ชอบอ่ะ รอออ ตอนต่อไป :ling1:
-
กรี๊ดดดดดด เรื่องใหม่ มาต่ออีกนะคะ :katai2-1: :katai2-1:
-
:katai2-1: น่ารักจัง ว่านดูหลงความหล่อของพี่แคนไม่ใช่น้อย ส่วนแคนเองก็คงจะเอ็นดูว่านอยู่น้า ให้มาตั้งร้อยนึง อิๆ :mew1:
-
ฮืออออออ น่ารักมากกกกกกอ่ะ เรื่องนี้คงไม่ดราม่าใช่มั้ยคะ 55555
-
ผมรอคุณทุกวันเลยนะฮืออออ รีบมาต่อไปล้ะค่ะะะรอนะคะ เร็วเลยยค่ะสู้ตรั้ย :o8:
-
พี่แคนตัสจริงๆชื่อแคนดี้ใช่ไหมคะ /โดนพี่แคนตบ
-
:L2: :L2:
-
:กอด1: :กอด1: :impress2:
-
ชอบมากกกกกกกบอกเลย
-
เกรียนเว่อร์อ่ะว่าน รอพี่เเคนมาปราบเกรียน เเต่ไม่รุ้ใครจะเกรียนกว่าใคร
-
ตอนที่ 02
ว่านหวานหวาน @Wannwannwannn เมื่อสักครู่
ไปน่ารักไกล ๆ หน่อย
ผมแม่ง....ไม่รู้เพี้ยนอะไรว่ะ ตั้งแต่กลับมายังเพ้อไม่เลิก ไอ้พี่แคนแม่งเป็นคนดีอะ ดีมาก ๆ เลย ขนาดผมไม่เคยไปรู้จักมักจี่มันมาก่อนนะ ยังให้เงินติดกระเป๋าไว้ตั้งหนึ่งร้อย คนแบบนี้ควรคบไว้ครับ เวลาตกทุกข์ได้ยากจะได้พึ่งพาได้ แต่เงินนั่น ผมไม่เอาหรอก เดี๋ยวจะคืนมัน แม่เพิ่งโอนเงินค่าขนมของเดือนนี้มาให้ ไม่ได้ลำบากอะไร ไว้ตอนไม่มีจริง ๆ ค่อยไปขอยืมใหม่
นอนคิดไป ไล่อ่านทวิตเตอร์ไป วันนี้มีดราม่าคอนเสิร์ตเกาหลีเต็มไทม์ไลน์เลย มีเรื่องอะไรกันวะ กำลังจะไล่อ่านย้อนหลัง แต่หน้าจอเด้งชื่อของใครบางคนโพสข้อความใหม่ขึ้นมาก่อน
กวินทร์ @c8o9yl เมื่อสักครู่
แมท 2 https://youutu.be/x2AOjb9SDX2 ข้อมูลจาก @YouuTube
เฮ้ย เรียนตัวเดียวกันด้วยว่ะ วีดีโอที่อาจารย์สมเกียรติสอนวันนี้หรือเปล่าวะ บางทีอาจจะเรียนเซคเดียวกันก็ได้ ผมกดเข้าไปดูด้วยความอยากรู้อยากเห็นส่วนตัว(เสือก)ล้วน ๆ สิ่งที่ปรากฏขึ้นเป็นภาพเคลื่อนไหวจากมุมบน เห็นเพียงกระดาษเอสี่สีขาวสะอาด ก่อนข้อมือใหญ่จะจับปากกาเมจิกมาเขียนสูตร กับวิธีทำโจทย์ช้า ๆ เรื่องที่ผมกำลังเรียนอยู่ตอนนี้พอดีครับ เป็นการสอนโดยไม่ใช้คำพูด แต่ตัดเลขให้ดูทีละขั้น ใช้วาดลูกศรว่าอันไหนมาจากอะไร เข้าใจง่ายกว่าไอ้โต๋ติวตั้งเยอะ
ว่านหวานหวาน @Wannwannwannn เมื่อสักครู่
@c8o9yl เฮ้ย คุณแมวดำ เอามาจากไหนอะ เจ๋งว่ะ
กวินท์ @c8o9yl เมื่อสักครู่
@Wannwannwannn รุ่นพี่
ว่านหวานหวาน @Wannwannwannn เมื่อสักครู่
@c8o9yl ขอFav.นะ ไว้ใกล้สอบจะดูอีกที
กวินท์ @c8o9yl เมื่อสักครู่
@Wannwannwannn ดูบ่อย ๆ ก็ได้ จะได้ฉลาด
ไอ้เจ้าของดิสเพลย์รูปแมวดำนี่มันด่ากูหรือเปล่าวะ ช่างแม่ง ผมรู้ตั้งแต่แรกแล้วว่ามันเป็นคนประหลาด เลยไม่อยากใส่ใจ สักพักก็เห็นมันทวิตแชร์รูปจากไอจีมาครับ เข้าไปส่องเป็นรูปกระเป๋าสตางค์หลุยวิกตองค์แบบยาว ๆ ใส่เงินได้แบบไม่ต้องพับแบงค์ ของแท้ของปลอมไม่รู้ สมัยนี้ทำออกมาเหมือนกันเกินจนผมไม่กล้าซื้อของก็อปเลย เดี๋ยวโจรแม่งเข้าใจว่าใช้ของแท้มาปล้นตังค์กูไป ซวยอีก ยิ่งไม่ค่อยมีกินอยู่
กวินท์ @c8o9yl Is following you
สัญญาณเตือนใหม่จากข้อความทวิตเตอร์ดังขึ้น เจ้าของรูปแมวดำนั่นไม่ได้ฟอลผมไว้ก่อนหน้านี้เรอะ เคยเห็นมากด Favorite เพลงที่ลงใหม่ ๆ สองสามครั้งนึกว่าติดตามกันอยู่แล้วเสียอีก พอกดเข้าไปส่องหน้าฟีด(feed) มันใหม่ถึงได้รู้ว่าคนติดตามมันเยอะพอสมควรเลย ทั้ง ๆ ที่ดูเหมือนไม่ค่อยได้เล่นแท้ ๆ
ผมไล่อ่านทวิตอันเก่า ๆ มีแต่เพลง เพลง แล้วก็เพลง เป็นเพลงฟังค่อนข้างยาก ไม่ใช่เพลงตลาดทั่วไป มีทั้งเพลงไทยเพลงฝรั่ง ฟังไปฟังมาก็เพราะดีเหมือนกัน
ว่านหวานหวาน @Wannwannwannn เมื่อสักครู่
@c8o9yl คุณแมวดำ อยู่ชมรมอคูสติกหรือเปล่า เห็นชอบฟังเพลง
กวินท์ @c8o9yl เมื่อสักครู่
@Wannwannwannn เปล่า
แม่งถามคำตอบคำแบบนี้ใครจะไปชวนคุยต่อไหว ยอมใจเลย ว่าแต่รูปแมวนี่แม่งคล้าย ๆ กับใครวะ ต้องเป็นแมวเซเลปแน่ ๆ ไม่งั้นไม่คุ้นขนาดนี้หรอก
นอนกลิ้งไปกลิ้งมาสักพัก ไอ้โต๋ก็ทักมา ถามว่าได้กระเป๋าสตางค์คืนหรือยัง ผมตอบมันไปแล้วก็กดเลื่อนลงมาเรื่อย ๆ รู้แล้วว่าแมวดำนั่นเห็นที่ไหน ไอ้พี่แคนก็ใช้ตัวเดียวกันอยู่นี่หว่า
Wann: *ส่งสติ๊กเกอร์*
Cantus: ?
Wann: พรุ่งนี้เที่ยงว่างไหมพี่
Cantus: ไม่ว่าง
Cantus: มีไร
Wann: จะเอาเงินไปคืน
Wann: ตอนนี้ผมไม่ร้อนเงิน แม่โอนมาให้แล้ว
Wann: ผมเกรงใจ ไว้ถ้าไม่มีเดี๋ยวไปยืมใหม่
Cantus: ถ้าจะยืมกูอีกก็เก็บคำว่าเกรงใจของมึงไปเถอะ
Wann: เฮ้ย ผมเกรงใจจริง ๆ นะ
Cantus: เงินแค่นั้น
Wann: งั้นเอางี้ ผมเลี้ยงข้าวเที่ยงพี่ โอเคไหม
Cantus: วุ่นวาย
Cantus: มึงเลิกเรียนกี่โมง
Wann: เที่ยงครับ บ่ายไม่มีเรียน
Cantus: ที่?
Wann: ภาค
Cantus: เดี๋ยวกูไปรอใต้ตึกโยธา
Wann: ครับผม
Wann: อย่ากินของแพงนะพี่ ผมไม่มีเงิน
Cantus: นสน
นสน.อะไรวะ ไม่เข้าใจ ผมส่งสติ๊กเกอร์หมีงงกลับไป แป๊บเดียวมันก็ส่งกลับมาอีกครั้ง
Cantus: เปลี่ยนฟอนต์เป็นภาษาอังกฤษบนแป้นพิมพ์ดู
โอ้โฮ ชัด โอโล่(olo)มาเต็ม วันนี้ได้อวัยวะพี่แกมาสองรอบเลยครับ แหม พ่อแม่ให้ติดตัวมาคนละอัน ไม่ต้องแจกบ่อย ๆ ก็ได้พี่ หรือมีหลายอันผมจะพาไปออกงานวัด ได้แต่คิดครับ ไม่กล้าพูด วันนี้โดนมันทำหน้าดุใส่ก็หงอแล้ว จริงจังแค่ไหน แค่ไหนเรียกจริงจัง ทำหน้านิ่งหนึ่งครั้งผมนี่เยี่ยวแทบไหล ผมว่าที่มันไม่มีเอฟซีเพราะพี่โหดแบบนี้แหละ อย่าว่าไปนะครับ ที่จริงแล้วผมก็มีแฟนคลับกลุ่มเล็ก ๆ อยู่เหมือนกัน ก็ไม่เล็กเท่าไร เอาเป็นว่าไม่มีเพจเป็นของตัวเอง แต่พี่ ๆ cute boy ของมหาวิทยาลัยก็เอาผมไปลงบ่อย ๆ พูดแล้วจะหาว่าโม้ รูปผมลงแต่ละครั้งไลค์เป็นพันเชียวนะ ที่ไอ้โต๋ว่าผมหน่อมแน้มน่ะใช่ที่ไหน น่ารักก็บอกว่าน่ารัก ไม่เอาดิ ไม่ซึน
ผมนอนกลิ้งไปกลิ้งมาสักพักก็ลงไปร้านการ์ตูนใต้หอ โคตรว่างเลยครับ เพื่อนก็ติดเกม แฟนก็ไม่มี ใครมาเป็นผมแล้วจะรู้ว่าความเหงาเป็นยังไง
“อ้าว เจ้าประจำ”
พี่กรีน เจ้าของร้านการ์ตูนใต้หอทัก กำลังแสกนบาร์โค้ดคิดเงินเช่าหนังสือให้ลูกค้า ผมไปยืนเคาะนิ้วรอหน้าเคาน์เตอร์ว่างสักพัก ยิ้มกะลิ้มกะเหลี่ยขอยืมหนังสือฟรีเหมือนเคย นาน ๆ ทีพี่แกจะแถมมาสักเล่ม อดคิดไม่ได้ว่าเป็นเจ้าของร้านนี่ดีจังเลยน้า อ่านการ์ตูนได้มากเท่าที่ใจอยากเลย
“มายิ้มหลอกล่อเจ้อีกแล้ว จะเอาอะไรจ๊ะงานนี้”
“อยากอ่านวันพีช” ฉีกยิ้มลากช.ช้างยาว ๆ ให้อีกที พี่กรีนเอื้อมมือมาหยิกจมูกแล้วบอกให้พนักงานในร้านไปหยิบเล่มล่าสุดมาให้
“เล่มเดียวพี่ไม่แถมนะ”
“ไม่เป็นไรครับ ผมเกรงใจ”
“ไอ้เด็กคนนี้มันน่ารักจริง” ใช่ม้า ใคร ๆ ก็คิดแบบนั้นแหละ รอไม่นานหนังสือใหม่ห่อปกใสกิ๊งก็มาถึงมือ พี่กรีนแสกนบาร์โค้ดเหมือนเดิม ชวนคุยไปด้วย
“วิศวะเขาว่ากินเหล้าเก่งจริงหรือเปล่า”
“ก็ไม่นะพี่” ผมแย้ง “แต่ส่วนใหญ่ก็พอกินได้”
“แล้วว่านล่ะ”
“คอแข็งเลยครับ แต่ไม่ค่อยกินหรอก ว่านชอบดื่มนมมากกว่า”
ฉีกยิ้มให้อีกที บางครั้งผมก็รู้สึกว่าตัวเองเหมือนพระเอกลิเกเลยว่ะ อ้อนแม่ยกเอา ๆ แต่ทำตัวน่าเอ็นดูดีที่สุดครับ เชื่อผม วันไหนลืมเอาหนังสือมาคืนจะได้ไม่โดนค่าปรับอาน
“เหรอ แล้วช่วงนี้น้องว่านเรียนหนักหรือเปล่า”
“ก็ปกติครับ หนักตั้งแต่ปีหนึ่ง ไม่รู้ผมหนักคนเดียวหรือเปล่า ไอ้โต๋ก็ยังชิว ๆ ติดเกมไม่เลิก”
“ก็เราติดการ์ตูน”
“ถ้ามีแฟนจะติดแฟนให้ดูอยู่หรอก พี่กรีนแนะนำให้ผมสักคนสิ ขออึ๋ม ๆ ผมชอบกินนม”
“ไอ้เด็กทะเล้น” โดนสันหนังสือเคาะหน้าผากอีกทีด้วยความรักล้วน ๆ “พี่มีเรื่องอยากให้ช่วยหน่อย แค่ชั่วคราวเท่านั้นแหละ”
“ว่ามาเลยครับพี่ พี่กรีนใจดีแบบนี้ผมเต็มที่อยู่แล้ว”
“ร้านแฟนพี่น่ะ เดือนที่แล้วลูกน้องลาออกไปสองคน ถ้าว่านไม่ติดอะไรพี่จะวานไปช่วยหน่อยได้ไหม แค่คืนวันศุกร์ เสาร์ ลูกค้าเยอะจริง ๆ หาคนมาทำไม่ทันด้วย ไม่เกินสองเดือนหรอก นี่ก็กำลังรับสมัครพนักงานใหม่อยู่”
แฟนพี่กรีนเปิดร้านเหล้าหน้ามหาวิทยาลัย ไม่ถึงกับเป็นผับ แต่ดึก ๆ คืนไหนคึกกันหน่อยก็มีลุกเต้นในร้านเหมือนกัน ผมเคยไปสอง-สามครั้งช่วงเลี้ยงน้อง เป็นร้านที่วิวดีมากครับ นักศึกษาสาว ๆ ก็ไปกันเยอะ
“แต่ถ้าไม่สะดวกก็ไม่เป็นไรนะ มีค่าขนมด้วย เลยลองมาถามดู”
“ไม่มีปัญหา” ผมฉีกยิ้มกว้าง “ต้องทำอะไรบ้างครับ”
“หลัก ๆ ก็เสิร์ฟเหล้านั่นแหละ พนักงานน้อย ลูกค้าเยอะ เดี๋ยวเมา ๆ แล้วจะพากันหงุดหงิด” ผมพยักหน้ารับคำ “ศุกร์นี้จะเร็วไปหรือเปล่าถ้าพี่อยากให้เข้าไปเลย”
“ไม่มีปัญหาเลยพี่” ผมว่า ได้ค่าขนมด้วย สบ๊าย “งั้นเดี๋ยววันศุกร์ผมเลิกเรียนสี่โมงจะมาหาพี่กรีนที่ร้านนะ”
“ไม่ต้อง ๆ ไปหาแฟนพี่เลย” มือขาวจดเบอร์โทรใส่กระดาษแล้วยื่นมาให้ “ชื่อพี่สิทธิ์ บอกว่าว่านเป็นคนที่พี่แนะนำไป ขอบใจมากนะว่าน”
“โธ่ พี่กรีนก็เหมือนพี่สาวผม”
เอาไปเลยคะแนนความประจบประแจงเต็มสิบ ถูกขยี้หัวมาหนึ่งครั้งแล้วได้ฝรั่งมากินหนึ่งถุง ค่ายืมเจ็ดบาท ของแถมสิบห้า คุ้มเสียยิ่งกว่าอะไร เดินกลับขึ้นหอพักมาเจอไอ้ปาล์ม เดือนมหาวิทยาลัยรอลิฟต์อยู่ มันอยู่หอเดียวกับผม แต่คนละชั้น โบกมือทักทายหล่อ ๆ สไตล์ของมันนั่นแหละ
“ไปไหนมาว่าน”
“ยืมการ์ตูน” ผมตอบ วันนี้ไอ้ปาล์มสวมเสื้อกล้าม กางเกงขาสั้น รองเท้ากีฬา “ไปฟิตเนสมาเหรอ”
“อืม ว่าง ๆ ไปด้วยกันสิ”
“ม่าย” ผมส่ายหน้าหวือ “ขี้เกียจ”
“ถึงได้ผอมกะหร่องแบบนี้ไง” คนตัวโตยิ้มให้หน้าระรื่น ลิฟต์มาพอดี ผมเลยขึ้นไปพร้อมมัน “ว่านอยู่ห้องไหนอะ”
“ทำไม”
“เผื่อเบื่อ ๆ จะไปนั่งเล่นด้วย”
“เล่นห้องกูน่ะนะ ไม่มีอะไรให้มึงเล่นหรอก”
“ไปคุยเล่นไง” ปาล์มว่า ทำตาวิบวับ “หรืออยู่กับแฟน?”
“แฟนอะไร หาไม่ได้เลยเนี่ย มีสาว ๆ บริหารแนะนำไหมล่ะ”
“มีแต่หนุ่ม ๆ สนใจหรือเปล่า”
ผมทำหน้าเหม็นเขียว พูดอย่างเดียวไม่เข้ามาใกล้ก็จะขำด้วยหรอก “ว่านไม่ชอบผู้ชายเหรอ”
“เปล่า” ถามอะไรของมันวะ “ทำไมต้องไม่ชอบวะ กูก็เป็นผู้ชาย พ่อกูก็ผู้ชาย”
“ไม่ได้หมายความแบบนั้นสิ” ไอ้ปาล์มพูดไปหัวเราะไป ไม่รู้มีอะไรขำ ผมจิ้มฝรั่งเข้าปาก มองตัวเลขลิฟต์ที่สูงขึ้นเรื่อย ๆ แล้วเหลือบมองตัวเลขที่กดชั้นไว้
“มึงไม่กดชั้นมึงอะปาล์ม”
“เดี๋ยวไปส่ง อุตส่าห์บังเอิญเจอ ตั้งแต่ประกวดดาวตอนนั้นก็ไม่ได้คุยเลย ว่านยังเหมือนตอนปี 1 เลยนะ คนอื่นเขาเปลี่ยนไปไหนต่อไหนแล้ว”
“เปลี่ยนนะ เขายาวขึ้น มึงรู้ปะ เกรดเทอมที่แล้วกูโคตรเหี้ยเลย ติดโปรด้วย”
“ให้เราติวให้ไหม”
“ติวอะไรวะ”
“ภาษาอังกฤษ อะไรแบบนี้” มันว่า ลิฟต์มาถึงพอดี ผมเดินนำมันมาที่หน้าประตูห้อง “เลขเดียวกันเลย แต่คนละชั้น อยากให้เราติวก็ลงไปหาได้นะ อยู่ชั้นหก”
“อือ ขอบใจมาก ถ้าไม่ไหวจริง ๆ จะขอความช่วยเหลือ มึงกลับไปได้แล้ว”
“โห ไม่ชวนเข้าไปกินน้ำกินท่าหน่อยเหรอ เพิ่งกลับจากฟิตเนสมาเหนื่อยมากเลย”
“เดินลงบันไดไปสองชั้นก็ถึงห้องมึงแล้วปะ” ผมว่า อย่ากวนกู กูจะอ่านการ์ตูน
ไอ้ปาล์มหัวเราะอีกที มันหน้าตาดีจริง แต่ถ้าเทียบกับพี่แคนแล้วคนละเรื่อง คนนั้นหล่อน่ามอง มีลักษณะเฉพาะ ไม่ได้หล่อการตลาดเหมือนไอ้ปาล์ม อาจเป็นเหตุผลหนึ่งที่ทำให้ผมปลื้มพี่แคนนักหนา มันเป็นแรร์ครับ เป็นแรร์(rare)
“งั้นเราไปนะ ไว้คุยกัน”
ผมพยักหน้าให้ แล้วปิดประตูลง ถลาตัวลงเตียงนอนหนานุ่มพร้อมหนังสือการ์ตูนเล่มใหม่ วันพีชชช พี่มาแล้วววว
“มึงจะไปทำงานร้านปลิ้นจริงเหรอวะ”
ท้ายคาบเรียน ผมกำลังเก็บหนังสือลงกระเป๋าเป้สะพายข้าง ไอ้โต๋ก็เหมือนกันอาจารย์เพิ่งเลิกสอน ผมเล่าเรื่องร้านเหล้าของแฟนพี่กรีนให้มันฟัง สองเดือนนี้น่าจะมีเงินใช้แบบราชาขึ้นมาหน่อย แต่ดูเพื่อนรักจะไม่ค่อยเห็นตรงกันเท่าไรนัก
“แทนที่จะอ่านหนังสือ”
“กูอ่านหมดร้านแล้ว”
“นั่นมันการ์ตูน”
“เออ ใช่”
ไอ้โต๋ถอนหายใจ ผลักหัวผมไปด้วย “เทอมที่แล้วมึงก็โปรมารอบหนึ่งแล้ว ถ้าเทอมนี้ต่ำกว่า 1.75 โดนไทร์(Retire)นะเว้ยไอ้ว่าน”
“แค่อาทิตย์ละสองวันเอง” ผมเถียง “แล้วก็ไม่ถึงสองเดือนด้วย เดี๋ยวพี่สิทธ์แกหาคนใหม่มาได้กูก็ไม่ทำแล้ว”
“นี่มึงบอกแม่ยัง”
“ยัง แม่ไม่ให้ทำหรอก” ไม่ใช่ว่ากลัวลูกเหนื่อย แต่กลัวผมเรียนไม่รอดมากกว่า ตอนเข้ามหาวิทยาลัยมาก็สอบได้คะแนนอันดับหนึ่ง หมายถึงถ้านับจากล่างนะครับ พอเข้ามาเรียนจริง ๆ เลยเหนื่อยมากกว่าคนอื่น ที่บ้านก็เป็นกังวลกลัวผมเรียนไม่รอด นี่ว่านขาซุยนะครับ ทำไมไม่เชื่อใจกันบ้าง
“แต่เชื่อดิ กูรอด รอดปี 1 มาแล้ว จะมาตายอะไรตอนนี้วะ”
“มันตายได้ตลอดเวลาแหละโว้ยถ้ามึงขี้เกียจแบบนี้”
“พูดเหมือนมึงขยัน มึงมานั่งอ่านหนังสือกับกูไหมล่ะ จะไม่ไปทำงานพิเศษเลย”
ไอ้โต๋ทำหน้าลำบากใจ คราวนี้พูดไม่ออก ถ้าเทียบกันแล้วไอ้ไปทำงานพิเศษของผมกับเล่นเกมของมันนี่คนละเรื่อง ของผมมีสาระกว่าเห็น ๆ ได้เงินด้วยอีกต่างหาก
“เกรดกูกับมึงคนละเรื่องเลยนะ”
“มึงก็เกือบ ๆ สอง”
“ถ้ากูได้ 1.74 ปีหน้ากูก็ไม่ไทร์ แต่มึงน่ะ...”
“คิดมากน่า” ตบบ่ามันไปหนึ่งที สอบเข้ามาได้แล้วมันจะเรียนไม่รอดเลยเหรอวะ กูไม่ได้จับฉลากมหาวิทยาลัยใกล้บ้านสอบเข้ามานะโว้ย
“เออ ๆ ตามใจมึงแล้วกัน กูไปละ”
“อ้าว ไปไหน”
“เล่นเกม” เพื่อนสนิทว่า มันโบกมือลาหย็อย ๆ แล้วเดินออกไปรอรถรางออกนอกมหาวิทยาลัย ผมพยักหน้าให้มันแล้วเดินมาโต๊ะไม้ใต้ตึกคณะ ไอดอลของผมนั่งกดมือถือเล่นอยู่ วันนี้สวมชุดนักศึกษา เสื้อสีขาววิงค์แขนยาว ปลดกระดุมเม็ดบน ชายเสื้อลุ่ยออกมานอกกางเกงเล็กน้อย น่าจะเข้าเรียนวิชาของมหาวิทยาลัยมา
“พี่แคน หวัดดี”
เขาพยักหน้า แต่ยังเล่นมือถืออยู่เหมือนเดิม “เดี๋ยวรอสักพัก เพิ่งเลิกเรียนโรงอาหารเต็ม”
“วันนี้มีเรียนวิชารวมเหรอพี่”
“อืม” ตอบสั้น ๆ ตามสไตล์คนหล่อ พูดน้อย ๆ เข้าไว กลัวตีนกาขึ้นรอบปาก “อิงค์”
“โห ผมนึกว่าพี่เก็บหมดแล้ว”
“ดองไว้ตั้งแต่ปี 1 ลงไม่ทันสักที ปีนี้เพิ่งขอแอดฯ ได้” ผมพยักหน้าหงึกหงัก ภาษาอังกฤษมหา’ลัยผมเป็นอะไรที่ลงเรียนยากโคตร เรียนทั้งโลก เปิด 3 เซคฯ ผมก็พูดให้เวอร์ไปแบบนั้นแหละครับ แต่มันเป็นตัวบังคับของมหาวิทยาลัยที่ทุกคนต้องผ่าน เรียน ๆ ดรอป ๆ ภาษาอังกฤษกับเคมีน่ะเป็นตัวที่ทำให้เด็กวิดวะจบช้ามากที่สุดตามสถิติที่รุ่นพี่ผมว่ามาเลย ชะรอยแล้วผมก็คงจัดไปอยู่ในพวกจบช้าเพราะตัวพวกนี้แหละ
“ผมเกลี๊ยดเกลียด เทอมที่แล้วกว่าจะผ่านมาด้วยดีได้”
“ได้ดีก็ดีแล้วนี่”
“ดีด็อกน่ะสิพี่ เกือบเอฟอยู่รอมร่อ” ผมว่า เขาขมวดคิ้วหนา ๆ ของตัวเองเล็กน้อยแล้วเงยหน้าขึ้นมอง
“อิงค์ไหน”
“สอง”
“อิงค์สอง มึงได้ด็อก?”
“ครับ”
“คิดจะฉลาดสักวิชาบ้างไหม การบ้านแมทกระจอก ๆ ก็ลอก อิงค์ก็กาก”
“เฮ้ย ๆ ผมไม่กากขนาดนั้นนะ” ถ้ากากจริงกูเอฟไปแล้ว “อย่างชื่อพี่ผมก็แปลออก”
“ชื่อไหน แคนหงวยของมึงน่ะเหรอ”
“ไม่ใช่ดิ” ผมหัวเราะลงคอ ยังโกรธอยู่อีกเหรอวะ “แคนตัส”
“เกี่ยวกับภาษาอังกฤษตรงไหนวะ”
“อ้าว ก็แปลว่ากระบองเพชร” อย่าดูถูกกูครับ ไม่อยากจะอวดภูมิเลยพับผ่า แต่พูดจาแบบนี้ต้องโชว์ของดีหน่อย “บ้านพี่คงชอบปลูกกระบองเพชรมากเลยดิ ผมก็ชอบนะ ดอกมันสวย แต่ซื้อมาเลี้ยงทีไรตายทุกที”
“ทีหลังมึงเลี้ยงพลูด่างดีกว่า เลี้ยงกระบองเพชรยังตายน่ะ” เขาถอนหายใจ “แล้วชื่อกกระบองเพชรมันแคคตัส C-a-c-t-u-s โง่แล้วหัดอยู่เงียบ ๆ บ้าง ใครเขาจะได้ไม่รู้ว่ามึงโง่”
“เฮ้ย อย่ามาอำ”
“มึงเปิดดิกเดี๋ยวนี้ แล้วถ้าCactus แปลว่ากระบองเพชรมึงต้องพิมพ์คำนี้ส่งมาให้กูสิบคำ ทุกเช้าจนกว่ากูจะบอกให้เลิก”
“ถ้าพี่ผิดพี่เลี้ยงข้าวผมทุกเช้า โอเคไหมล่ะ”
พี่แคนกระตุกยิ้มมุมปาก ยื่นหน้ามาใกล้ ไอ้เหี้ย ใจผมสั่นฉิบหาย “กูจะเลี้ยงสเต๊กอย่างดีมึงนานพอเท่าที่มึงจะเบื่อเลย”
ท้างี้เปิดเลยครับ รออะไร แต่เดี๋ยว กูเกิลทรานสเลทผมเอ๋อหรือเปล่าวะ คำว่า Cantus ไม่มีคำแปลในโปรแกรมว่ะ แต่แค่นั้นยังไม่พอ พอค้นคำว่าแคคตัสตามที่พี่แคนสะกดให้ฟัง เสือกแปลว่ากระบองเพชรจริง ๆ ด้วย ผมเงยหน้าขึ้นมองมัน รอยยิ้มหยัน ๆ กวนประสาทผุดขึ้นเด่นชัด ก้มลงมองโปรแกรมแปลภาษาในมือถือกูอีกที เด่นมาก ชัดมาก หน้าแตกเพล้งเป็นผุยผง
“หึ...มึงไปเอาความมั่นใจมาจากไหนนักหนาวะ ซื้อต่อได้ไหม”
“โหยพี่...ก็มันคล้าย ๆ กัน”
“อย่าลืมส่งคำว่าแคคตัสมาให้กูทุกเช้า” พี่แคนยิ้ม ฟันขาวโผล่จากกลีบปากหยักได้รูปดูเจิดจ้า กล้ามเนื้อตาผมเหมือนตายด้าน มันกะพริบไม่ลง นิ่งแข็งมองภาพตรงหน้าแล้วจู่ ๆ ก็ร้อนขึ้นมาบนหู
“เป็นเหี้ยอะไร”
“อ่า...เอ้อ....แล้ว แล้ว...ชื่อพี่แปลว่าอะไรอะ”
“เดา”
“ถ้าเดาถูกผมได้อะไร”
“เงินที่กูให้ไปเมื่อวาน กับเย็นนี้กูพาไปเลี้ยงข้าวเซ็นทรัล”
เหยดดด ขยันท้าจังวุ้ย
“พี่ไปเอาความมั่นใจว่าผมจะเดาผิดมาจากไหน ซื้อได้ปะ”
เล่นมุกเดิมกลับไป แล้วยิ้มตาหยี พี่แคนยักคิ้วตอบ ยืดตัวนั่งกอดอกโชว์ไหล่กว้างที่เมื่อยืดสุดตัวแล้วกล้ามเนื้อตึงขึ้นมาในเสื้อเชิ้ตเรียบสีขาว ผมยกมือขึ้นเกาหูที่ยังร้อนอยู่เบา ๆ สติสิมึง สติ วริทธิ์
“ว่าไง”
“ก็....” ผมมองหน้ามัน แววตากวน ๆ กึ่งท้าทายจับจ้องมานิ่ง “รู้ละ”
เรื่องแบบนี้ไม่เกินความสามารถ ใช่ สามารถ “มาจากชื่อจริงไง”
“มึงรู้ชื่อจริงกู?”
“นายสามารถ!”
พี่แคนอึ้ง เบิกตากว้างมองผม ช็อกล่ะสิ ให้เวลาตั้งสติก่อนนับเงินในกระเป๋ามาเลี้ยงซิสเลอร์กูสามเดือน ผมกระตุกยิ้มมุมปาก เอาท่าให้เหมือนมันมากที่สุดก่อนคู่สนทนาจะระเบิดหัวเราะลั่นจนคนรอบตัวหันมามองเป็นตาเดียว
“อุ๊บ...ฮ่า ๆๆ แม่งจี้ว่ะ ไปเอามาจากไหน ไอ้เหี้ยว่าน”
“แคนแปลว่าสามารถไง ชื่อจริงชื่อสามารถ ชื่อเล่นชื่อแคน แต่มันไม่เก๋ พี่เลยเติมให้ตัวเอง ผมรู้นะ คิดว่าผมโง่ไปหมดทุกเรื่องเลยหรือไง”
“เออ เรื่องเอามาจากชื่อจริงอะไรนั่นมึงเก่ง แต่ที่เดาชื่อกูมันผิดทั้งคู่เลยไอ้เอ๋อ”
รอยยิ้มสวยประดับบนใบหน้าหล่อ ค้างไว้อย่างนั้นหลังจากหัวเราะจนน้ำตาเล็ด พี่แคนส่ายหน้าเอือมระอา “มึงรู้จักคำว่า Canto ไหม”
“เหมือนCottoปะ ผลิตภัณฑ์สุขภัณฑ์”
“ไอ้ว่าน”
“ครับ”
พี่แคนมองหน้าผมนิ่ง ถอนหายใจหนัก ๆ
“ที่โง่นี่มุกหรือเรื่องจริงวะ” ผมเลิกคิ้วขึ้น ไม่ทันตอบคำถามมันก็พูดต่อ “Cantus เป็นรากศัพท์ภาษาละตินของ Canto แปลว่าบทกวี”
“อ้อออ” ผมพยักหน้าหงึกหงักแล้วอธิบายส่วนของตัวเองบ้าง “ชื่อผมเป็นพืชชนิดหนึ่ง”
“กูรู้ ไม่ได้โง่”
“พี่ชอบด่าคนอื่นว่าโง่ ไม่ดีเลย” จริง ๆ นะ ผมไม่ชอบเลย แค่ไม่รู้ไม่ได้แปลว่าโง่นะเว้ย
“มันเป็นคำจำกัดความของมึง ไม่ได้ด่า”
“งั้นพี่ก็สอนผมสิ”
“ธุระอะไรของกู”
“ใจดำ” เบะปากนิด ๆ แล้วเท้าคาง มองออกไปที่โรงอาหาร คนล้นเลยว่ะ “ไปกินข้าวข้างนอกกันไหมพี่แคน คนเยอะอะ ผมหิวแล้วด้วย”
“วุ่นวายจริง ๆ มึง เอาเงินคืนกูมาก็ได้ ขี้เกียจรอแล้ว”
“กินข้าวเป็นเพื่อนผมหน่อยเด้” อยากอยู่ด้วยนานกว่านี้นี่หว่า เอาจริง ๆ นะ ผมไม่ค่อยเห็นเขายิ้มเท่าไร แต่ตั้งแต่ผมมานั่งด้วยเห็นเขาหัวเราะจนเหงือกแห้งไปหลายรอบแล้ว น่ามองกว่านั่งเก๊กตั้งเยอะ “นะนะ เนี่ยผมแยกกับไอ้โต๋มาหาพี่แล้ว พี่จะทิ้งให้ผมกินข้าวคนเดียวเหรอ เดี๋ยวคนอื่นเข้าใจว่าผมไม่มีเพื่อนคบทำไง”
“แล้วถ้าคนอื่นเข้าใจว่ากูเป็นเพื่อนมึง กูไม่เสียหายกว่าเหรอ”
“เป็นเพื่อนเดือนคณะมีอะไรจะเสียวะ” ผมถาม พี่แคนทำหน้าเหม็นเขียวใส่ นี่เรื่องจริงนะโว้ย เป็นความภูมิใจระดับที่ได้รางวัลแล้วผมเกือบทำป้ายไวนิลติดตรงทางเข้าหมู่บ้านเลย ดีที่แม่ห้ามไว้ก่อน ไม่งั้นป่านนี้ป้ายนั่นอาจกลายเป็นป้ายบังแดดให้ร้านก๋วยเตี๋ยวเนื้อตุ๋นแถวนั้นไปแล้ว
“ผมขอร้องเลยก็ได้”
“แล้วกูต้องสนใจคำขอร้องมึงหรือไง”
ทำไมใจดำแบบนี้ว้า ผมหมอบลง เอาคางเกยกับโต๊ะเศร้า ๆ คนฝั่งตรงข้ามก็ไม่มีท่าทีเป็นห่วงเลยว่าผมจะบอบช้ำทางความรู้สึกมากแค่ไหน มันยังนั่งอยู่ที่เดิม ยกโทรศัพท์ขึ้นมาเล่นอีกต่างหาก ไอ้สังคมก้มหน้านี่แม่งแย่จริง ๆ ผมอยู่ตรงหน้ามันแท้ ๆ ยังไม่สนใจกันบ้างเลย
ว่านหวานหวาน @Wannwannwannn เมื่อสักครู่
โอมจงเงย
เฮ้ย ได้ผลว่ะ พี่แคนเงยหน้าขึ้นมองผมวูบหนึ่งแล้วก้มลงไปใหม่
ว่านหวานหวาน @Wannwannwannn เมื่อสักครู่
ผมแค่ชอบพี่เท่านั้นเอง
พอเงยหน้าขึ้นมา จู่ ๆ พี่แคนก็อมยิ้มครับ มันยิ้มกับมือถือ สงสัยคุยกับกิ๊กแหงเลย เออว่ะ ถึงมันจะใจร้ายกับผมแบบนี้แต่หน้าตา โปรไฟล์ระดับนั้นยังไงก็ต้องมีแฟนเป็นธรรมดา พี่แคนแม่ง เป็นแคนเทวดาจริง ๆ ถ้าผมอยู่กับเขามาก ๆ ใช้ชีวิตเลียนแบบบ้างจะได้เป็นเทพว่านกับเขาหรือเปล่าวะ
“พี่แคนนน”
คนเรามันต้องรู้จักพยายามสิวะ สู้สิ ไอ้ว่าน ถ้าอยากมีชีวิตเลิศหรูน่าภูมิใจมึงจะนอนง่อยมองพี่เขาตาละห้อยแบบนี้ไม่ได้
“อะไร” เจ้าของชื่อตอบสั้น ๆ เลิกคิ้วมามองผม
“ผมมีเรื่องอยากปรึกษา ได้โปรด ไปกินข้าวกับน้องว่านนะครับ”
“ขนลุกไอ้เหี้ย”
“ผมยอมเป็นเหี้ยก็ได้ แต่ผมกลุ๊มกลุ้ม นะพี่นะ คอขาดบาดตายเลย ถ้าพี่ไม่ไปกับผมวันนี้พี่อาจจะไม่เห็นผมอีกก็ได้”
“แล้วทำไมถึงคิดว่ากูอยากเห็นหน้ามึงนัก”
“พี่แคน ผมจริงจังนะเว้ย”
ลุกขึ้นมานั่งทำท่าขึงขังเลยครับ ความจริงไม่ได้กังวลเรื่องนี้เท่าไรหรอก แต่ถ้าจะอธิบายเหมือนกับแฟนคลับได้เจอดาราที่ชอบน่ะครับ ผมยอมทำทุกอย่างเลย แต่ถ้าผมคืนเงินพี่แคนไปก็จบง่ายอะดิ ทั้ง ๆ ที่ผมอยากจับเขาใส่กระพุ้งแก้มอมเอาไว้คนเดียวแท้ ๆ
พี่แคนไม่สามารถรับรู้ถึงความซีเรียสผ่านสายตาของผมได้ มันยังยักยิ้มอารมณ์ดี แต่ยอมเก็บมือถือลงกระเป๋า พอลุกขึ้นยืดตัวยืนเต็มความสูงแล้วผมก็กระโดดขึ้นยืนตามเลย มันเอากุญแจบีเอ็มขึ้นมาโยนเล่น
“จะไปเมเจอร์”
“ผมไปด้วย”
“มีเงินเลี้ยงของขึ้นห้างกู?”
“หน้าเมเจอร์มีบะหมี่หมูแดง โคตรอร่อย พี่ต้องลอง”
“ไม่มีตังค์ก็บอก ไอ้กุ๊ย”
“พี่แม่งหยาบคาย” ถึงเป็นเรื่องจริงก็ห้ามพูดแบบนั้นโว้ย “เดี๋ยวผมทำงานพิเศษก็มีเงินแล้วเถอะ เงินพี่ขอพ่อขอแม่มาใช้ก็อย่าทำเป็นอวดรวยหน่อยเลย”
“มึงรู้ได้ไงว่ากูขอพ่อแม่” พี่แคนเลิกคิ้ว อย่าบอกนะว่าขายอาหารเสริม อกฟูรูฟิตแน่นอน เห็นเด้งมาบ่อยมากหน้าฟีด ไม่อยากจะเชื่อว่าไอด้อลของผมก็เป็นหนึ่งในเฟรนไชส์ประเภทนั้น
“คิดอะไรเสร่อ ๆ อีกแล้วล่ะสิ หัวมึงนี่ไม่น่าไว้ใจจริง ๆ”
“อะไรของพี่ ตบหัวผมอีกแล้ว เจ็บนะโว้ย” ผมลูบท้ายทอยตัวเองต้อย ๆ พี่แคนชอบเล่นหัวคนอื่นแบบนี้โคตรแย่ ผมลูกมีแม่นะครับ เกิดฉี่รดที่นอนจะมาเปลี่ยนผ้าปูให้ผมหรือไง
“พูดมาก จะปรึกษาอะไรก็ตาม ๆ มา”
“เย้” ผมร้อง เร่งฝีเท้าจนเดินขนาบข้าง จากตรงนี้สายตาผมเสมอกับคางพี่แคนพอดิบพอดี มีเคราขึ้นหรอมแหรม โกนหนวดครั้งล่าสุดเห็นทีจะเมื่อหลายวันก่อน รอยยิ้มเล็ก ๆ ผุดขึ้นที่มุมปาก เมื่อเขาชำเลืองสายตากลับมาผมก็หลบแทบไม่ทัน
ใจ...เต้นแรงชะมัดยาก
ผมเข้าใจความรู้สึกของคนเป็นติ่งก็วันนี้แหละครับ
ผมนี่แหละ ติ่งพี่แคนตัวจริง
TBC
กลับมาแล้วค่ะ โปรฯวันพุธสีเขียวไม่ให้สัปดาห์แห่งการทำงาน(ของตัวเอง)เหี่ยวเฉาเกินไป จะพยายามอัพสัปดาห์ละครั้งนะคะ ช่วงนี้ิทำงานแล้ว ไม่ได้ตกงานเหมือนตอนที่เขียนโอบตะวัน ไม่มีเวลาเขียนเท่าที่ใจอยาก ขอบคุณมากสำหรับทุกคอมเมนต์และคนที่กดเข้ามาอ่าน เรื่องนี้แต่งเพื่อความบันเทิงล้วน ๆ สาระเดียวที่มีในเรื่องคือความสาระแนของนังว่าน
ใครเล่นทวิตเตอร์ มีข้อความอยากส่งต่อ รบกวน#candynovel ด้วยนะคะ จะตามไปแฟบ เอ๊ย เฟป ค่ะ
ไว้เจอกันใหม่ตอนหน้า *กอดแรงหนึ่งที*
ปล. ความหมายของคำว่าแคนตัสค่ะ TvT
cantus (ˈkæntəs)
n, pl -tus
1. (Classical Music) a medieval form of church singing; chant
2. (Classical Music) Also called: canto the highest part in a piece of choral music
3. (Classical Music) (in 15th- or 16th-century music) a piece of choral music, usually secular, in polyphonic style
:กอด1:
-
น่ารักมากเลย :ling1:
-
พี่แคนอย่าเล่นตัวนัก เห็นต๊อง ๆ อย่างนี้ว่านก็เนื้อหอมนะ นายปาล์มอยู่หอเดียวกันด้วย
-
น้องว่านนนนน อีกนิดก็เกรียนแล้วนะลูก /หรือไม่ทันแล้วหว่า? 5555
-
โอ้ยย ว่านน่ารักกก :hao5: :hao5:
-
งู้ยยยย พี่แคนตั่ลล้าคจังเลยค่ะ แอบฟอลทวิตเตอร์นังว่านอยู่แน่ๆ เขิน T v T :hao7: :hao7:
-
เขินนนน บ้าจริงน้องว่านกับพี่แคนอยู่มอเดียวกับเราเลย
เดี๋ยวจะเดินไปส่องวิศวะบ่อยๆละ555555
ว่านมึนจริงจังอะ พี่แคนใช้ดิสเดียวกันขนาดนั้น
ไม่เอะใจบ้างหรอ
ปล่อยไก่ตัวอย่างโต บอกชอบเขาซะงั้น
เขารู้หมดแล้ว โอ้ยยยย
น่ารักวัวตายควายล้ม เรายอม เราชอบ
เรายิ้มจนเหงือกแห้งเลยตะเอง555555
-
อย่างน้องว่านนี่คือซึน แต่เป็นซึนแนวน่ารัก
อย่างพี่แคนนี่ออกแนวเก๊ก แต่ชอบมุมน่ารักๆ ของพี่แคนเหมือนกัน
เรื่องนี้โทนสดใสง่ะ ไม่ได้แบบขำกร๊าก แต่เอ็นดูในความสดใส(โง่ๆ)ของน้องว่าน **ในวงเล็บพี่แคนบอกมา**
ขอเดาเล่นๆ ค่ะ คุณกวินท์ คือชื่อพี่แคนแน่ๆ กวินท์ บทกวีไรงี้ ดังนั้นแมวดำต้องเป็นพี่แคนชัวร์! อ่านตอนน้องว่านทวิตบอกชอบพี่แคนแล้วยิ้ม สารส่งถึงเจ้าตัวแล้วนะคะลูกก
คุณเวสต์สู้ๆ ค่ะ
-
ใจละลายกับพี่แคนตัสตั้งแต่แว่บแรก
ว่านมันน่าอิจฉา
-
ว่านคนกาก :z2:
-
5555 กระบองเพชร
พี่เเคนต้องชอบเเน่เลย เเหนะ มีเเอบยิ้ม
-
ว่านเนี่ยมันไปเอาความมั่นใจในแต่ละเรื่องมาจากไหนมากมายฮ่ะ
-
มีใครอ่านตอนนี้แล้วกดลิ้งค์ ยูทูปมั่ง 55555 :laugh:
-
ปาล์ม พี่แคน นิเขาชอบนุ้งว่านกันหมดเลยเปล่า
ว่านมันน่ารักน้าา นิสัยมันนะ
แต่ขยันเรียนเหมือนกันขยันทวิตนะแก
รบกวนพี่แคนตัวเด็กบ้าๆ นิที
งื้ออออ -W-
น่ารักจ้าางงงง
:mew3:
-
เอาแหล่ววววๆๆๆๆ น้องว่านนนนน หนูไปประกาศให้เจ้าตัวรู้ทำไมมมมม ว่าหนูกำลังแอบชอบเค้า~~~~ :mew4:
ที่อีพี่แคนมันอมยิ้มนั่นเพราะทวิตเตอร์หนูนั่นแหละะะ เจ้จิบอกให้~~~
Cantus = Canto = บทกวี = กวินท์ ไงไอน้องงงง :P
-
รู้สึกว่าน้องว่านนิสัยเหมือนโนบีตะอ่ะ 5555 น่าร๊าก โง่แล้วอวดฉลาดได้อย่างมั่นใจ ตอนเด็กแม่เลี้ยงด้วยนมอะไร :m20:
คุณแมวดำชื่อกวินท์ คงมีชื่อเล่นที่แปลว่าบทกวีสินะ เป็นคนดีจังเลยค่ะพี่แคน ส่งคลิปบรรยายมาให้น้องด้วย :heaven
อิน้องก็ไม่ได้รู้เรื่องเล้ยยยยย เอาแต่เล่น จับตีก้นเลยค่ะพี่แคน :hao3:
-
พี่ติ่งแคนเป็นเพื่อนน้องว่านด้วย
คือดีงามมากอะคุณ west
-
น้องว่านติ่งพี่แคนตัวจริง 555555555
ว่านเอ้ยยย หนูชอบเค้าแล้วลูกไม่ใช่แค่ติ่งแล้วววว
พี่แคนถ้าไม่รีบ มีคนรอเสียบน้องว่านอยู่นะคะ
-
ว่านแกรรร พิมพ์ลงทวิตยังงั้น พี่เขารู้หมดแล้วเฟร้ย พี่แคนคือคุณแมวดำแน่ๆอ่ะ
โง้ยยยยย พี่แคนน่ารักกก ยังพาไปกินข้าวด้วยงี้ แสดงว่ามีใจให้ว่านชิม้าาา
ว่านแค่ติ่งจริงหรอออออ :-[
-
น้องว่านเกรียนตลอด
5555555 น่ารักอ่ะชอบๆ
พี่แคนต้องรู้แน่ๆเลย อิอิ
-
ว่านแม่มน่ารักอ่ะ มีการจะอมพี่แคนไว้ในกระพุ้งแก้มตัวเองอีก :laugh:
-
น้องว่านน่ารัก ต๊องดี :laugh:
-
น้องว่านน่ารักกกกกกกกก สเน่ห์แรงเบาๆนะเราน่ะ อร้ายยยยยย :z2:
มีเดือนคณะอื่นตามมาส่งถึงห้องเล่อะ อิอิ :-[
ว่าแต่พี่แคนนี่แอบฟอลโลทวิตเตอร์น้องว่านอยู่ใช่ม้ายยยยย :katai4: :hao6:
อ่านแล้วอมยิ้มตามเลย น่ารักโคตรรรรรรรร :o8:
-
อูยย์ สกิบการอ้อนของน้องว่านนี่แบบ......
พี่แคนคะ มีน้องจะได้ชื่อว่า Canon หรือเปล่าคะ?
-
พี่แคนน่ารัก ยิ้มกรุ้มกริ่มขนาดนี้ เพราะแอบอ่านที่น้องว่านโพสต์ในทวิตเตอร์ก็บอกมาค่ะ :-[ ..
-
ไอ้ช่วงอยากเก็บไว้อมในกระพุ้งแก้มคนเดียวนี่เรายิ้มกว้างเลย โอ๊ยน้องว่านคะ55555555
-
ว่าน. น่ารักจริงๆ
-
ว่านน้อยน่ารักจริงๆ :o8:
-
นี่น้องว่านง่าวหรือง่าวคะลูกกกกกก
ไม่มีคำบรรยาย........
รอตอนต่อไปน้าาาา
-
เขาฟอลทวิตกันอยู่ใช่มั้ย o18
-
เขินนนนนนนนน :-[
-
ไปบอกชอบเขาแบบนั้นจะดีเร้อออ 555
-
น้องว่าน เรียนไม่เก่ง แต่ความคิดสร้างสรรค์นี่เกรดเอ นะเนี่ย แคนตัส คือ นายสามารถ ไม่ใช่ว่านคิดไม่ได้นะเนี่ย
-
นายสามารถ :m20: คิดได้ไงอ่ะว่าน แล้วชื่อจริงของพี่แคนคืออะไร กวี...กวินท์? :-[
ชอบพี่แคนจัง เหมือนจะทำเป็นไม่สนใจ แต่มีอะไรนิดๆ ตลอด :hao3:
-
เป็นนายเอกที่......... ว่านนี่มันว่านจริงๆ #ความว่าน พี่แคนรู้จักว่านมาก่อนมั้ย????
-
ฮา+รั่วมาก
สนุกๆๆๆ
-
พี่แคนนนน ทำใจกะว่านเกรียนนะ
แต่ว่านเนี้ยเสน่ห์แรงเนาะ
-
พี่แคนคะเห็นอย่างงี้ว่านก็ฮอตนะคะ
อย่ารีรอค่ะ :laugh:
-
ชอบบบบ ชอบน้องว่าน ชอบพี่แคน โอย น่ารัก ๆ ๆ
พี่แคน แอบอมยิ้มบ๊อยบ่อยน้า ดีใจที่น้องว่านเป็นติ่งตัวเองล่ะสิ
น้องว่าน ชอบวันพีชเหมือนเราด้วยอ่ะ ยิ่งชอบเข้าไปใหญ่ พวกเดียวกัน 555
อ่านเรื่องนี้แล้วอารมณ์ดีจัง ขอบคุณมากค่า :กอด1:
-
ผมนี่แหละ ติ่งพี่แคนตัวจริง
ไม่ใช่มั้งอาการแบบนี้ เขาเรียกว่าตกหลุมรักต่างหาก :hao7:
-
ว่านน่ารัก คิดได้ไงเรื่องชื่อพี่แคน 5555
แอคทวิตอันนั้นของพี่แคนใช่ไหม ที่พี่แคนยิ้มตอนดูโทรศัพท์เพราะเห็นที่ว่านทวีตสินะ
พี่เองคงแอบชอบความเกรียนของว่านล่ะสิพี่แคน คึคึ
:pig4: :L2:
-
:pig4: น้องว่านรุกได้น่ารัก
-
ว่านนนนนนนนนนน เราอยากได้พี่แคนนนนนน
-
น้องว่านนี่มันซึนหรือมันเกรียนโดยกำเนิด
-
เราเป็นหนึ่งแก๊ง สมาคมคนโง่ล่ะ เอิ๊กๆ คิดว่า แคนตัสเป็นกระบองเพชร ถ้าคนเขียนไม่บอกนะ ว่าคือคำว่า แคค ไม่ใช่แคน คงได้เปนสมทุมต่อ
-
ไม่รู้ว่าเกี่ยวกันรึป่าวนะ
แต่เรา ชอบผช ชื่อ กวินทร์ มากเป็นพิเศษ เป็นทุนเดิมอยู่และ
ยิ่งแคนตัสชื่อนี้ ยิ่งกรี๊ดดดในความน่ารัก
-
ขำน้องว่านแรง
หนูทำไมเป็นเด็กซกมก และมั่นใจในขนาดสมองของตัวเองขนาดนี้ลูก *หัวเราะยาว*
ถ้าติดโปรครั้งนึงแล้วยากจะเดินหน้าต่อแล้วนะลูกเอ้ย
แต่ถ้ามีติวเตอร์คนดีมาช่วยติวก็ว่าไปอย่างอะเนอะ คริคริ
พี่แคนหงวยของน้องว่านหวานหวานนี่เป็นพระเอกซึนสินะคะ ชอบน้องมานานมองน้องมานานแล้วก็บอกค่ะ
ไม่ใช่หาเรื่องจะคืนเงินคืนกระเป๋าตัง
อย่ากากค่ะพี่แคน
ควรรุกน้องว่านค่ะ อย่ามาปล่อยคนซึนให้แอบปลื้มแอบชอบตัวเองค่ะ เพราะขนาดชอบพี่แคนมากขนาดนี้แล้ว ดูท่าน้องมันยังไม่รู้ตัวเองเลย มัวแต่จะหานมโคแท้ๆ100%อยู่นั่นแหละ
เดี๋ยวเดือนมหาลัยก็มาคาบไปแดกซะหรอก
-
น้องว่านลูก เรื่องความหล่อ พี่แคน เขาเป็น แรร์
แต่เรื่องความโง่ เอ๊ย เรื่องความไม่รู้ หนูก็เป็นแรร์นะลูก ป้ายืนยัน
พี่แคนคะ จะทำอะไรก็รีบนะคะ ตอนนี้ ปาล์มเขาบุกถึงหน้าประตู หนูว่านแล้วนะ
-
สนุกมากกกด
-
น้องว่านน่ารักมาก :-[
-
ปูเสื่อคอตอนต่อไปเลยคร้าาาา~
-
ว่าน่ารักหลงรักเค้าแล้วยังไม่รู้ตัวอีก
-
ว่านน่ารักพี่แคนสาหลงรักเด็กเกรียนเร็ว. ทำไงว่านถึงจะหลุดโปรเนี่ย55
-
น่าร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกก
-
พี่แคนอย่าเล่นตัว ห้ามชล่าใจ เห็นแบบนี้มีคนเต๊าะว่านอยู่น่ะ อิอิ
ว่านสู้ๆ
-
โอ้ยย น้องว่านน่ารัก ฮาได้อีก
พี่แคนคือคุรแมวดำที่ทวิตแหงๆ ช่ะ
คึคึ
-
น้องว่านน่ารักแรงง :impress2:
-
ชื่นชอบในความซื่อบื้อของว่าน5555555555555555555
-
พี่แคนฟอลโล่วน้องว่านอยู่แน่ๆ :katai2-1:
-
โอ้ยยยยย ทำไมไอ้น้องว่านน่ารักแบบนี้
เกรียนๆน่ารักๆแบบนี้นี่อิจฉาพี่แคนเลยนะ 55555
นี่บอกเลยว่าเราอาการหนัก
เคยหลงพี่ยูแค่ไหน ขอกเลยว่าหลงไอ้น้องว่านหนักกว่า
รอตอนต่อไปแบบใจสั่นระรัวววว
:mew1:
-
:ling1: น้องว่าน แก เอิ่่มมมม เข้าใจอารมณ์ติ่งเลย :hao7:
-
เอ้ย ว่าน น่ารักจริงๆ o18 แต่ชอบพี่แคนมากกว่า แมวดำนั่นคือพี่แกชัวร์ๆ
ว่านนี่ซื่อบื้อเหมือนกันนะ :laugh:
-
โอ้ยชอบมากกกกกกกกกก
ความจริงคือไม่มีเรื่องไหนที่คุณเวสต์แต่งแล้วไม่ชอบเลยอิอิ
นี่ถึงกับไปเสิร์ชหาความหมายของ "กวินทร์" ในกูเกิ้ล และมันแปลว่าจอมกวี อื้อมมมมมมมม
โบกป้ายไฟติ่งแคนตัสตัวคนนะคะน้องว่าน :impress2:
-
เอ็นดู๊ เอ็นดูน้องว่านเป็นที่สุด เราเข้าใจความเป็นว่าน เจอคนที่ยกให้เป็นไอดอล
ก็ตามติ่งประมาณนี้แหละ ยิ่งพี่แคนปากร้ายใจดีแบบนี้นะ ว่านไปไหนไม่รอดแน่ๆ
-
@c8o9yl = แคนตัน
พี่แคนช่างตั้งชื่อยูสทวิต
ว่านเอ้ย ตอนพิมพ์ไปหาเขาก็ช่วยสังเกตหน่อยเถอะ (หัวเราะ)
:hao7:
-
พี่แคนชอบแกล้งแน่ๆ 5555555
-
จะทำอะไรก็รีบทำซะว่าน หมดปีนี้ก็จะรีไทร์ละ เกรดขนาดนั้น เฮ้อ
....
ทางแก้คงต้องให้ปาล์มติวอิง แคนตัสติววิชาอื่น ๆ และเลิกทำงาน เลิกอ่านการ์ตูน
เฮ้ออออ อีกรอบ
-
ว่านนี่มันเกรียนจริงๆเลย ฮาไปไหน
-
เอะใจนิดนึงก็รู้แล้วลูกเอ๊ย ว่าไอ้แอค c8o9yl
พิมพ์แป้นไทยนี่แคนตัสชัดๆเล้ยยย
-
ฮิ้ววววว น้องว่านางแซ่บดีนะ
แบบแอบจีบเนียนๆเลยอ่ะ
พี่แคนก็เล่นตัวเข้าไป
ชอบก็บอกว่าชอบสิคะ
-
พี่แคนดีอ่ะ
แต่ว่านดีกว่า เกรียนแบบน่ารัก เค้าชอบบบ
ว่านไม่ใช่แค่ติ่งแล้วมั้ง น่าจะหลงรักเลยล่ะะ
-
พี่แคนคือน่ารัก โอ้ยย
พี่แคนเป็นคุณแมวดำคนนั้นแน่ๆ T/////T
ว่านเอ๊ย สารภาพรัก(?)ออกไปโดยไม่รู้ตัวแล้วมั้งงงง
-
อ่านๆไปแล้วหลุดขำออกมาบ่อยมากเลยค่ะ
ชอบว่านๆเป็นคนตลก นางใสๆเด็กน้อยมากๆ หยาบคายหน่อยๆน่ารักกก
เข้าใจอารมณ์พี่กรีนร้านการ์ตูนที่โดนนางอ้อนบ่อยๆเลยค่ะ
อนาคตก็คาดว่าอีกไม่นานพี่แคนก็น่าจะอยู่ในกำมือน้องว่านอย่างง่ายดาย
หรือตอนนี้ก็อยู่แล้วนะ 555 :-[
-
ไม่ใช่ว่าแมวดำก็คือแคนตัสหรอ :hao3:
-
รีบมาต่อนะคะ :mew1:
-
น้องว่านผู้มีความมั่นใจสูงมากกกก 55555
พี่แคนคะ... ฝากฉุดน้องจากการโดนไทร์ทีนะ พลีสสสส
-
Follow!! ~❤
-
หง่ออออ พี่แคนมีแอบอมยิ้มนะคร้าบบบบ น้องว่านมั่นใจมากลูก 5555 :katai2-1:
-
ว่านนนนนน
ไอ้เด็กบ้าาาา :laugh:
-
แอบหลุดยิ้มให้เจ้าตัวน้าาาา พี่แคนนนน :hao3:
ยิ้มบ่อยๆ นะ ให้เด็กมันหลงเล่นๆ
-
อิหนูว่านทำไมมันน่ารักงี้เนี่ย
-
โฮรววว อยากอ่านอีกแล้วง้าาาาา :katai1:
ชอบว่าน นางเกรี๊ยนเกรียน 55555555555555555555555555555555
-
:-[
-
มาแล้วววว คิดถึงอ่าาาา เรามาเหล่เรื่องCandy ทุกวันเลย
คิดถึงคนหลงตัวเองอย่าน้องว่าน คิดถึงพระเอกหล่อร้ายพี่แคนตัส วู้ววววว
เราว่าอะไรๆมันทะเม่งๆว่ะ พอว่านทวีตประโยคนั้นปุ้บ พี่แคนแมีงอมยิ้มปั๊บ มันคืออัลไลลลลคร้ะ ชะนีอยากรู้ววววว
ปล.คิดถึงคนเขียนด้วยน้าาาา
-
โอ๊ยยยยยยยยยยย น่ารักบ้านแตกมากค่ะ TT
ทั้งว่านทั้งพี่แคน น่ารักเหลืออออเกินนนนนนนนนนนนนนนน
อยากจับมาอมไว้ในแก้มทั้งคู่ ฮึลลลล
ผมแค่ชอบพี่เท่านั้นเอง ฮุฮั่วๆๆๆๆๆ พี่แคนนี่ฟินเลย 55555
นายสามารถ / ขำหนักมาก
-
น่าร๊ากกกกกก... o13
-
นายเอกเอ๋อโดนใจเราจริง ๆ สู้ ๆ น้องว่าน 5555
-
ว่านนี่มีความคิดสร้างสรรค์ดีนะ ไม่ใช่ติ่งแล้วมั้ง แอบชอบชัดขนาดนี้
-
เรียกตัวเองว่าน้องว่าน 5555555 พี่แคนขนลุก แต่ก็ชอบใช่ป่ะ :-[
คนอ่านก็ขอเป็นติ่งพี่แคนเหมือนน้องว่านด้วยคนนะ อิอิอิอิ
-
คนคนั้นคือแคนแน่ๆ
น่าอ่านน่าติดตามมากนะครับ
-
น่ารักอ้ะะะ พี่แคนมันเก๊กจริงไรจริง ซึนสุดๆ
บอกเลยว่าว่านหวานหวานเรากระโจนหลงหลุมพี่สามารถเราเรียบร้อยละ
จ้ะๆ ติ่งกะไอดอลก็ติ่งกะไอดอล // มันจะใสไปไหมวะ
-
ชอบอ่ะ เปิดเรื่องมาน่ารัก ว่านเอ๋อๆบวมๆ ได้ใจมาก พี่กระบองเพชรก็น่ารัก :jul3:
-
หมั่นเขี้ยวอิหนูว่าน น่ารักซะอยากฟัดเลย
-
น่ารัก น่าติดตามที่สุดเรื่องนี้ :-[
-
รอค้าาาาาา
-
โอ๊ยยยยย อิน้องว่าน
จ้า.. ติ่งพี่แคน
ติ่งไปติ่งมาตกหลุมรักแบบซึนๆอ่ะเนอะ
แล้วก็อย่าไปง้องแง้งใส่คนอื่นนะคะ ขอเถอะ เดี๋ยวจะไม่รอดกลับมา 555
ปล. อยากอ่านมุมมองพี่แคนจัง ขุ่นพี่จะเอ็นดูไอ้เด็กขี้อ้อนคนนี้ขนาดไหนน้า
-
สนุกมากๆๆๆๆๆๆ o13 o13 o13 o13
-
นายเอกเรา ฮาไปอีก
-
ว่านมันโคตรกาก โคตรเกรียนอะ
5555555555555555
-
ชอบเรื่องนี้ อ่านแล้วแอบเขิลๆ 5555555555555
-
นี่มันความรู้สึกของติ่งแน่เหร้ออออ
เป็นเรื่องที่น่ารักมากเลย
รอตอนต่อไปค่ะ
-
ตอนแรกไม่ได้ตั้งใจจะอ่านเลย แต่ติดใจเลยจิ้มเข้ามาดู
เพราะโดยส่วนตัวแล้วไม่ชอบอ่านนิยายที่ยังไม่จบ ไม่ชอบเวลามันค้าง
แล้วมันก็ค้างงงงงงงงจริงๆด้วยยยยยยยยยยยยยยย
ไอ้น้องว่านมันโง่หรือมันโง่เนี่ย
อ่านแล้วประสาทจะกิน โอยอยากจะซื้อเป็บทีนให้ไอ้น้องว่านกินวันละสามมื้อและก่อนนอน
ถ้ามันจะเฉลียวใจเอาชื่อทวิตไปลองคีย์ภาษาไทยดูมั่งกะเค้า แถมรูปโปรไฟล์อีก
อ่านแล้วกลุ๊มกลุ้ม
ปกติเราตามอ่านของคุณเวสแต่ยังไม่เคยเมนท์เลย (กราบขออภัยมา ณ ที่นี้)
เรื่องนี้ภาษาการพิมพ์ดูวัยรุ่นกว่าเรื่องอื่นๆ เหมือนเปลี่ยนคนแต่งเลย
แต่มุขยังแพรวพราวอยู่ เลยอ่านไม่ผิดตัวแน่นอน 555
ยังไงจะรอตอนต่อไปนะคะ ขอบคุณที่แต่งมาให้อ่านค่ะ
ป.ล. ตอนนี้ไปไล่ตามอ่านโอบตะวันก่อนนะคะ ฟิ้ววววว----
-
ว่านน่ารักไป เจ้จะไม่ทน!! /หอมแก้ม1ที
-
อ่านตั้งเเต่ลง พึ่งว่างมาเม้นต์ แงงงงงงงงงงงงงงงงง รอนะคะ พี่แคนคือน่ารักขึ้นมากตอนนี้อ่ะ มีอมยงอมยิ้ม แอร้ นังว่านนี่เข้ากับแท้ก #เล่นทวิตยังไงให้ได้ผัว 555555555555 มาต่อนะฮ้ะะ อยากให้ลงถี่ๆ เอาให้อ่านไม่ทันไปแเลยอ่ะ พลีสสสส :katai1: :katai3: :ling1::ling1: :ling1: :ling1: :ling1: :katai4: :katai4: :katai4: :katai5: :katai5: :katai5: :ling1: :hao7:
-
เปิดเรื่องใหม่แล้ววววววววว สนุกมากอะ เหมือนเห็นภาพตัวเองมองทล.ที่ผชจีบกัน ชอบบบ :hao7: :hao7:
-
:katai2-1:
น้องว่านน่ารักกก อ่านไปก็ขำไป
ตลกความคิดน้องว่าน 555
-
น่ารักกกกกกกกกกกกกก
-
น่ารักกก มาต่อเร็วๆนะคะ :hao5:
-
ฟินนนนนนนนนนนนนนนน :hao7: :katai1: :กอด1:
-
อยู่ทีมน้อลว่าน เพราะเข้าใจว่าชื่อแคนตัสคือกระบองเพชร กระจ่างวันนี้เลย
พี่แคนเนี่ยหนุ่มซึนแน่ๆ ชอบแต่ทำปากแข็ง อ่านแล้วน่ารักดี
-
น้องว่านคนซื่อ(บื้อ)น่ารักมากกก
-
โอ้ย ทำไมเขินตอนที่ว่านอัพว่า ผมแค่ชอบพี่เท่านั้นแหล่ะ
โหยยยช็อตนั้นคือจิกหมอน นายกวินทร์เห็นชัวร์ๆ
ว่านหวานหวาน นี้ตั้งเองสินะ ตั้งซะหน่อมแน้มตามคำโต๋มันจริงๆ 555555555555
ชอบอ่ะ ชอบเรื่องนี้มากเลย นายเอกไม่มีดีอะไรซักอย่าง อยู่ด้วยความเกรียนไปวันๆ
-
ว่านน่ารักกกกกกกกกกกกกกกกก :m3:
-
จ้าาาา แน่ใจน่ะว่าเป็นแค่ติ่งพี่แคนนนน อ่ะน้องว่านนนน :katai3: :katai3: :katai3: :laugh: :laugh: :laugh:
-
อ้าวว นี่ตอนแรกก็คิดว่า แคนตัสคือกระบองเพชรมาตัลหลอดดดด OTL โฮฮฮฮฮฮ
กอดคอร้องไห้กับนุ้งว่านนน ไม่เป็นไรนะคนไม่รู้ไม่ผิดนะน้องว่านนะ
รอตอนต่อไปอยู่ปี้เวสตตตตต์ เมื่อไหร่จะวันพุธธธธธ o18
-
น้องว่านน่ารัก ส่วนพี่แคนก็น่าสนใจแฮะ
รอติดตามตอนต่อไปค่ะ :m13:
-
มาตามชื่อคนแต่งอีกแล้ว ~~~ ไม่มีสาระไม่ว่าเลย แต่มาม่ามันไม่มีประโยชน์ แค่ทำให้หนังท้องตึงเท่าน้านน
ได้โปรด plzzzz ชอบสำนวนwest มาก แต่ชีวิตมันเศร้าขนาดนั้นเลยอ๋อ ตัวเธอ~~~
-
ชีวิตคนติดทวิตก็เหมือนว่านนี่แหละ
อะไรๆก็ทวิตไว้ก่อน
บ่นอยู่คนเดียว
55555555555555555555555555
ชอบแคนตัส :o8:
-
ชอบบบบบบ เอาอีกๆๆๆๆ :katai2-1: :katai2-1:
-
รุ้สึกเขินๆน้องว่านยังไงไม่รู้แฮะ แบบ เค้ารู้ว่าน้องว่านชอบแต่น้องไม่รู้เรื่องรู้ราวอะไรเล้ยยย น้องยังทวิตต่อไปซะงั้น
ส่วนคุณแคนใจอ่อนกับน้องว่านหน่อยน้าาาา
-
ตอนที่ 03
พิซซ่าอิตาเลียนแป้งบางกรอบเพิ่มชีเหนียวนุ่มเป็นมื้อเที่ยงที่ผมจ่ายแค่ 150 บาท ก็ได้ทานถึงสี่ชิ้นเต็ม ๆ บวกกับขนมปังกระเทียมกรอบหอมฉุย ผักโขมอบชีส และน้ำอัดลมแบบรีฟิล เจ้าภาพงานนี้ไม่ใช่ใคร พี่แคนหงวยสุดประเสริฐของผมที่นั่งหล่อ ซดซุปข้าวโพดร้อน ๆ เข้าปากอย่างเชื่องช้าตรงหน้านี่แหละ
หลังจากยื้อยุดฉุดกระชากพี่แกไปร้านบะหมี่อาบแดดจากพระอาทิตย์ตรงแด่วกลางหัวอยู่นาน พี่แคนก็ตะโกนอย่างบ้าคลั่งว่าจะกินพิซซ่าและเป็นคนเลี้ยงเอง ให้ผมจ่ายหนึ่งร้อย ในส่วนของเงินที่ติดกระเป๋ามาเมื่อวานกับห้าสิบบาทค่าที่จอดรถก็พอ
เอาเข้าจริงผมก็เกรงใจนะ ร้านนี้แพงกว่าพิซซ่าเน้นแป้งไม่เน้นหน้าแบบที่ผมกับไอ้โต๋กินกันถาดละร้อยนิด ๆ คนละเรื่อง กินสี่ชิ้นก็ยังไม่อิ่ม ถ้าไม่มีเครื่องเคียงอื่น ๆ เนี่ยเห็นทีต้องสั่งเพิ่มอีกถาด มื้อนี้ของสองคนก็กดไปเกินพัน ลาภปากไอ้วริทธิ์ฉิบหาย
“จะปรึกษาอะไร” พี่แคนถามขึ้น โยนทิชชูโยนมาแล้วชี้ไปที่ปลายจมูกตัวเองเชิงบอกว่ามีอะไรอยู่บนจมูกผม หลังจากกลืนผักโขมลงคอ และเช็ดซอสออกจากหน้าแล้วก็นั่งคิดเรื่องจะชวนคุยพักหนึ่งก่อนเอาเรื่องเรียนมาเล่าให้ฟัง
“เทอมที่แล้วผมติดโปรว่ะพี่”
โปรของมหาวิทยาลัยผมมีสองมาตรฐาน ถ้าเกรดเฉลี่ยต่ำกว่า 2 จะทำให้เรียนไม่จบแต่สามารถเรียนไปได้เต็มโควตา 8 ปี แต่ถ้าเกรดเฉลี่ยต่ำกว่า 1.75 สองเทอมติดกันนั่นมหาวิทยาลัยอัญเชิญไปยื่นคะแนนแอดมิทชั่นใหม่ทันที ผมจัดอยู่ในกรณีหลัง เทอมที่แล้วผมกดไป 1.74 ซึ่งหมายถึงเทอมนี้ต้องดึงเกรดให้สูงขึ้น ผมไม่ห่วงหรอก รอดอยู่แล้ว แต่หาเรื่องมาคุยกับพี่แคนเท่านั้นเอง
“ก็ไม่แปลก โง่เสียขนาดนี้”
“พี่ด่าผมอีกแล้วอะ”
“ก็มึงกลวงจริง” เขาว่า แต่ไม่มีท่าทีอยากช่วยเหลือ นี่ผมเปิดทางให้พี่บอกว่า‘ช่วยสอนไหม’นะโว้ย พูดเรื่องนี้ใคร ๆ ก็ต้องตื่นตูมกันทั้งนั้นแหละ ดูอย่างไอ้ปาล์มสิ มันยังอยากสอนผมทั้ง ๆ ที่เรียนเหมือนกันแค่ภาษาอังกฤษตัวเดียวเลย
“พี่พอมีเวลาสอนผมไหมอะ”
“เวลาน่ะมี” พูดพลางกัดพิซซ่าเข้าปาก “แต่ไม่เห็นความจำเป็นที่จะต้องสอน มึงเป็นใคร แค่คนที่กูเก็บกระเป๋าตังค์คืนให้”
“แต่เรามากินข้าวกลางวันด้วยกันแล้วนะ เราต้องเป็นเพื่อนกันดิ พี่กินข้าวกับคนแปลกหน้าหรือไง”
“มึงนี่มันเซ้าซี้”
จะว่าเซ้าซี้ก็ได้ ผมเป็นติ่งพี่นี่
“น่ารำคาญ”
พี่ก็ทนรำคาญผมหน่อยไม่ได้หรือไง ผมอยากมีชีวิตที่ดีกว่าตอนนี้นี้หว่า
“ไม่ต้องมาทำหน้าเป็นตูดเลย ทุเรศ”
“พี่นั่นแหละทุเรศ เห็นคนอื่นเดือดร้อนก็ไม่รู้จักมีน้ำใจ”
“น้ำใจมันต้องเป็นคนอื่นให้โว้ย ไม่ใช่มาเรียกร้องแง้ว ๆ เอาแบบนี้”
ผมถอนหายใจ วางพิซซ่าในมือลงบนจาน ดูดนิ้วที่เปื้อนซอสแล้วเอนตัวพิงเก้าอี้ ดราม่าลง อารมณ์มาเต็ม พี่แคนไม่สนใจเลยครับ ก้มหน้าก้มตากินต่อ จะว่าไปเขาก็มีสิทธิ์ไม่แคร์ที่ผมจะเป็นยังไงเหมือนกัน เจ้าตัวก็ดูเป็นคนไม่สนโลกตั้งแต่แรก ผมนี่แหละที่คาดหวังว่ามุกอ้อนของตัวเองจะได้ผลเสมอไป
พี่แคนแม่งใจแข็งมาก
เมื่อการประท้วงไม่ได้ผล ผมก็ลุกขึ้นมากินใหม่ พี่แคนยักยิ้มที่มุมปาก กวนประสาท แต่ก็ไม่คิดจะแก้ตัวว่าเมื่อกี้ล้อเล่นแต่อย่างใด
“เสร็จแล้วไปไหนต่อ”
“กลับหอมั้งพี่ แต่พี่ไม่ต้องไปส่งนะ ผมเดินกลับเองได้ ไม่ไกลมาก”
“กูบอกเหรอว่าจะไปส่ง”
โอเคครับ กูก็ลืมไปว่าคนอย่างมึงมันแล้งน้ำใจ ไอ้หงวยเอ๊ย
“ไม่มีอะไรก็ดูหนังเป็นเพื่อนหน่อย”
เขายกมือขึ้นมองนาฬิกา แต่ผมไม่มีอารมณ์ไปตามใจคนอื่นหรอกนะ กำลังเซ็ง
“ผมกลับดีกว่า เหนื่อย ๆ อยากนอน”
“เข้าไปนอนในโรงก็ได้”
“เปลืองเงิน” ตั้งร้อยห้าสิบบาท เท่ามื้อนี้ของผมเลยนะ
“ไปเหอะ กูเลี้ยง บ่าย ๆ คนไม่ค่อยมี ดูคนเดียวในโรงมันรู้สึกแปลก ๆ”
พอบอกว่าเลี้ยงค่อยคุยกันง่ายหน่อย ผมเป็นคนมีน้ำใจ ไม่เหมือนพี่หรอกนะ กลัวว่าจะเข้าไปเหงา เดี๋ยวดูด้วยก็ได้ หนังไม่สนุกค่อยหลับในโรง อย่างน้อยก็ประหยัดแอร์ที่หอ หน่วยล่ะตั้ง 7 บาท
“ดูจบแล้ววนไปส่งผมด้วยนะพี่”
“ไหนว่าเดินกลับได้”
“ก็ไม่อยากเดินแล้ว” เดี๋ยวที่ฟาดไว้ย่อยหมด ถึงหอต้องหาอะไรกินอีก วันนี้ใช้เงินเกินโควตาแล้ว ไอ้พี่แคนไม่ว่าอะไร พยักหน้าให้ส่ง ๆ แล้วเช็คบิล หลังจากนั้นก็เดินนำผมขึ้นมาบนโรงหนัง เลือกหนังเข้าใหม่ที่กำลังพูดถึงกันหนาหู ที่นั่งหลังสุด ที่เหลือคนจองไว้เท่าหยิบมือ ท่าจะเป็นนักศึกษาไม่มีเรียนเหมือนกันทั้งนั้น
“เทอมนี้มีตัวไหนหนัก ๆ บ้าง” จู่ ๆ พี่แคนก็ถามขึ้นระหว่างทางเดินเข้าโรง เสียงโฆษณาดังกระหึ่ม น่าจะเริ่มฉายไปบางตัวแล้ว
“ฟิสิกส์2 แมท2 อิงค์2 เคมี”
“หมดทุกตัวที่ลงเรียนเลยไหม แต่ลงหนักไปนะมึงน่ะ”
“ก็ลงตามคนอื่น” ผมว่า “ฟิสิกส์นี่ค้างมาตั้งแต่ปีที่แล้ว”
“กูก็ว่ากูเรียนไปตั้งแต่ตอนปีหนึ่งเทอมสอง”
“ไม่ดรอปไปเกรดผมดิ่งกว่านี้แน่”
“ไม่ตั้งใจหรือหัวไม่ไปจริง ๆ วะ” เรื่องนี้ผมก็เคยถามตัวเองเหมือนกัน แต่ผมก็ว่าผมตั้งใจแล้วนะ ถึงไอ้โต๋จะด่าเช้าด่าเย็นว่าขี้เกียจก็เถอะ ไม่เห็นกูวิ่งไม่ว่า แต่อย่าหาว่ากูเดินครับ ผมก็อ่านหนังสือนะโว้ย ถึงจะหนึ่งคืนก่อนสอบก็ถือว่าอ่านนะครับ
“พี่จะสอนผมเหรอ”
“กูดุนะ”
“ไม่เป็นไรเลย” ผมว่า คราวนี้ยิ้มปากฉีก แสงจากจอเงินสว่างเป็นพัก ๆ ผมกับพี่แคนเจอที่นั่งของตัวเองแล้ว เขาเหลือบตามองผมครู่หนึ่งแล้วมองตรงไปยังจอภาพขนาดยักษ์ “แค่ได้อยู่ใกล้ ๆ พี่ผมก็โอเคแล้ว”
“หืม?”
“ผมหมายถึง...แค่พี่สอนก็โอเคแล้ว”
“ขอคิดดูก่อนว่าควรจะมาเสียเวลากับคนอย่างมึงไหม”
“สงสารเด็กตาดำ ๆ เถอะครับ” ผมเกาะแขนที่วางบนพนักพิงด้วยมือทั้งสองข้าง เมื่อตาคมมองมายังบริเวณที่ถูกสัมผัสผมก็สะดุ้งเอามือออกแล้วยิ้มเผล่ให้อีกที “นะพี่แคน นะ”
“อ้อนเป็นสาวเลย ไอ้เหี้ย”
“ปกติใช้ได้ผลนี่หว่า” ผมพึมพำในลำคอ พี่แคนไม่พูดอะไรต่อ ยกมือขึ้นกอดอก จ้องไปยังตัวอย่างหนังกระทั่งเพลงสรรเสริญพระบารมีขึ้นจึงเปลี่ยนอิริยาบถ ผมลอบมองอีกฝ่ายเป็นพัก ๆ เขานิ่งมาก นิ่งจนเหมือนเป็นหุ่นยนต์ที่โดนสตั๊ฟท์เอาไว้
“ดูหนัง ไม่ใช่เอาแต่มองกู”
ผมสะดุ้งตัวโหยง หันคอกลับมาจ้องภาพตรงหน้าแทบไม่ทัน
กวินท์ @c8o9yl เมื่อสักครู่
ฟิสิกส์ 2 https://youutu.be/x2AOjb9SDX8 ข้อมูลจาก @YouuTube
ผมกำลังนอนแอ้งแม้งอยู่บนเตียงเช่นเคย พี่แคนกลับไปเกือบ ๆ ชั่วโมงได้หลังจากขับรถมาส่ง ไม่มีคำตอบว่าจะติววิชาพื้นฐานให้ผมหรือเปล่า เขาแค่เคาะนิ้วตามจังหวะเพลงที่เปิดคลอมาในรถ ฟังผมบอกที่อยู่แล้วเลี้ยวลัดเลาะตามซอกซอยมาจนถึงที่หมายแล้วบึ่งรถกลับไป
คนชื่อกวินท์โพสคลิปการสอนลงบนทวิตเตอร์อีกครั้ง เป็นเนื้อหาของบทแรกที่ผมจะต้องเอาไปสอบ คิดไปคิดมาหมอนี่อาจเป็นรุ่นเดียวกันถึงได้เรียนตัวเดียวกับผม ที่จริงแล้ววิชาพวกนี้ควรจะผ่านมาตั้งแต่เทอมที่แล้ว ถ้าบอกว่าเด็กกว่าก็คงยังเรียนฟิสิกส์ 1 อยู่
ว่านหวานหวาน @Wannwannwannn เมื่อสักครู่
@c8o9yl รุ่นพี่อัพคลิปสอนอีกแล้วเหรอ
กวินท์ @c8o9yl เมื่อสักครู่
@Wannwannwannn อืม Fav.ไว้สิ
ว่านหวานหวาน @Wannwannwannn เมื่อสักครู่
@c8o9yl มึงเรียนเซ็คอะไรอะ ปี 2 หรือเปล่า กูวิดวะปี 2
กวินท์ @c8o9yl เมื่อสักครู่
@Wannwannwannn จำชื่ออาจารย์ที่สอนไม่ได้
ว่านหวานหวาน @Wannwannwannn เมื่อสักครู่
@c8o9yl เออ ช่างเหอะ แต่ดีว่ะ รุ่นพี่คงใจดีมากอะ นี่ไปขอรุ่นพี่สอนเหมือนกัน แม่งไม่สนใจเลย
กวินท์ @c8o9yl เมื่อสักครู่
@Wannwannwannn เขาอยากให้ลองพยายามเองก่อนมั้ง
ว่านหวานหวาน @Wannwannwannn เมื่อสักครู่
@c8o9yl เรื่องแบบนี้มันลองได้เหรอวะ เกรดห่วยไปแล้วงี้
กวินท์ @c8o9yl เมื่อสักครู่
@Wannwannwannn ก็หาคนใหม่ น่าจะมีคนใจดีบ้าง
ว่านหวานหวาน @Wannwannwannn เมื่อสักครู่
@c8o9yl ไม่ได้ ๆ ต้องคนนี้เท่านั้น
กวินท์ @c8o9yl เมื่อสักครู่
@Wannwannwannn ใคร? สอนดีมากเลยหรือไง
ว่านหวานหวาน @Wannwannwannn เมื่อสักครู่
@c8o9yl ไม่รู้ แต่อยากให้สอน ชอบ
กวินท์ @c8o9yl เมื่อสักครู่
@Wannwannwannn ชอบ? ผู้หญิงอายุมากกว่า?
ว่านหวานหวาน @Wannwannwannn เมื่อสักครู่
@c8o9yl ผู้ชาย ๆ แต่ไม่ได้ชอบแบบนั้น ปลื้มอะ หล่อ รวย เก่ง โคตรเพอร์เฟค
กวินท์ @c8o9yl เมื่อสักครู่
@Wannwannwannn คนแบบนั้นมีแต่ในการ์ตูน
ว่านหวานหวาน @Wannwannwannn เมื่อสักครู่
@c8o9yl มีเว้ย มีจริง ๆ แต่กูไม่บอกหรอก เดี๋ยวมึงชอบด้วย
กวินท์ @c8o9yl เมื่อสักครู่
@Wannwannwannn เหอะ ไร้สาระ มัวแต่คุย ดูคลิปสอนหรือยัง เข้าใจหรือเปล่า
ว่านหวานหวาน @Wannwannwannn เมื่อสักครู่
@c8o9yl เออ ๆ เดี๋ยวกูไปดูละ ขอบใจนะแมวดำ
กวินท์ @c8o9yl เมื่อสักครู่
@Wannwannwannn อยากได้อะไรอีกไหม ไว้หาให้
ว่านหวานหวาน @Wannwannwannn เมื่อสักครู่
@c8o9yl เจนเคม (General chemical) ขอบใจมากเพื่อน
เขาไม่ตอบอะไร เงียบหายไปเลย ผมค่อนข้างมั่นใจว่าอีกฝ่ายเป็นผู้ชาย ชื่อกวินทร์มันก็ต้องผู้ชายอยู่แล้วนี่ครับ ให้จินตนาการถึงคงเป็นลูกคุณหนูเนิร์ด ๆ ใช้ของแบรนด์เนมแก่ ๆ สวมแว่นหนาเตอะ ทวิตเตอร์มีไว้แชร์ความรู้กับเพลง ไม่เคยเวิ่นเว้อเพ้ออะไรไร้สาระเลยสักนิด แต่ถึงพูดถึงคุณแมวดำแบบนั้นแต่ก็คิดว่าช่างเป็นคนดีจริง ๆ อย่างน้อยก็ดีกว่าใครบางคนที่แม่งเอาแต่กวนประสาท ทำท่าเหมือนไม่อยากรู้จักผมวันนี้ล่ะวะ
ผมนี่เดือนคณะเลยนะโว้ย
คิดแล้วเซ็ง ไอ้ตำแหน่งนี้นอกจากเอาไว้ป้อสาว ๆ เดือนแรกแล้วมันทำอะไรได้อีกวะ เดี๋ยวนี้ไม่เห็นมีใครสนใจ แห่กันไปเย้ว ๆ กับน้องตูน เดือนคนใหม่ทิ้งให้ผมเป็นหมาหัวเน่าตกกระป๋องอย่างโดดเดี่ยวคนเดียว ชีวิตแม่งเศร้าจริง ๆ
ผมกดดูคลิปวีดีโอที่คุณแมวดำแชร์มา เริ่มต้นด้วยภาพเหมือนเดิม คือถ่ายมุมสูง เห็นกระดาษสีขาวก่อนมือใหญ่จะจับปากกาเมจิกมาเริ่มสมการแล้ววาดรูป เจ้าของคลิปเป็นคนขาว ตัดเล็บสั้น ข้อมือใหญ่กว่าผมมากแบบที่บังได้มิด สวมนาฬิกาคาซิโอ้สีเงิน หน้าปัดสีน้ำเงิน เข็มเหลือง ค่อนข้างคุ้นตา พอนึกดี ๆ ก็เห็นภาพของผู้ชายที่เคาะนาฬิกาที่โรงอาหารในครั้งแรกที่เราเจอกันได้ว่าหน้าตาเหมือนของพี่แคนชะมัด
ผมเริ่มกลับมาสนใจเนื้อหาของคลิปวีดีโออีกครั้ง กระทั่งสิ้นสุดเนื้อหาของบทแรก อธิบายง่าย ๆ ด้วยรูปภาพ ยอมรับว่าเข้าใจมากขึ้นแต่ก็ยังไม่เก็ทอยู่ดี อย่างน้อยก็น่าจะพอสอบผ่านนั่นแหละ แต่ผ่านด้วยเกรดอะไรค่อยว่าอีกที
ผมมองเพดานห้อง กลิ้งตัวหลุน ๆ บนเตียงกว้างอีกครั้ง จู่ ๆ ก็นึกถึงภาพพี่แคนเวลาที่ยิ้ม บางครั้งก็ดูดุ บางทีก็ดูใจดี อธิบายไม่ถูก แต่เวลาอยู่ด้วยผมทั้งสบายใจทั้งตื่นเต้นไปพร้อม ๆ กัน
จะตื๊อยังไงไม่ให้เขารำคาญดีวะ
คิดแล้วเครียด ไปปรึกษาไอ้โต๋เดี๋ยวก็หาว่าเก้ง ไม่เอาด้วยหรอก
เสียงทวิตเตอร์ดังเป็นสัญญาณเตือนอีกรอบ ผมกดเข้าไปดูก็เห็นว่าคุณแมวดำกดFav. ข้อความบางอันที่คุยกับผมเอาไว้ก่อนหน้านี้
ว่านหวานหวาน @Wannwannwannn เมื่อสักครู่
@c8o9yl เฮ้ยดำ มีเรื่องจะปรึกษาว่ะ
กวินท์ @c8o9yl เมื่อสักครู่
@Wannwannwannn มึงก็ย่อเสียสั้น
ว่านหวานหวาน @Wannwannwannn เมื่อสักครู่
@c8o9yl รู้จักพี่แคน วิดวะคอมไหม อยากให้เฮียแกสอน ทำไงดีวะ
กวินท์ @c8o9yl เมื่อสักครู่
@Wannwannwannn คนที่บอกว่าชอบน่ะเหรอ
ว่านหวานหวาน @Wannwannwannn เมื่อสักครู่
@c8o9yl เออ นั่นแหละ รู้จักปะ ทำไงให้รู้จักมากกว่านี้ดีวะ
กวินท์ @c8o9yl เมื่อสักครู่
@Wannwannwannn ลองอ้อนดูอีกหน่อยดิ ท่าทางใจดีไม่ใช่เหรอ
ว่านหวานหวาน @Wannwannwannn เมื่อสักครู่
@c8o9yl เหอออ ไปเอามาจากไหน
กวินท์ @c8o9yl เมื่อสักครู่
@Wannwannwannn ไม่รู้ ไม่รู้จักเป็นการส่วนตัว แต่ก็นั่นแหละ ลองดู หน้าตาในดิสมึงก็น่ารักดี
ว่านหวานหวาน @Wannwannwannn เมื่อสักครู่
@c8o9yl เกี่ยว?
กวินท์ @c8o9yl เมื่อสักครู่
@Wannwannwannn อาจจะเกี่ยวก็ได้ ไปนอนละ ดึกแล้ว บาย
แล้วไอ้ดำ หรือคุณแมวดำที่มองมาสงบนิ่งจากรูปโปรไฟล์ก็หายไปอีกครั้ง ผมปิดโปรแกรมสีฟ้าลง เปิดโปรแกรมสีเขียวสดขึ้นมาใหม่แล้วจิ้มหน้าต่างแชทไลน์ไปหาพี่แคน
Wann: พี่แคนถึงบ้านยัง
Cantus: ถึงนานแล้ว กำลังจะนอน ทำไมอีก
Wann: อาบน้ำแล้วเหรอ ผมยังไม่อาบเลย
Cantus: เรื่องของมึง
Wann: พี่น่าจะไล่ผมไปอาบน้ำ เป็นห่วงสุขอนามัยผมหน่อย งี้
Cantus: แฟนกูปะ?
Wann: ขอผมเป็นแฟนเหรอ
Cantus: กูนอนละ ปวดหัว
Wann: กินยาก่อนนอนด้วยนะพี่
Cantus: ไปตายซะมึงน่ะ
Wann: โห คนอุตส่าห์หวังดี
Wann: ฝันดีพี่แคน อย่าลืมคิดเรื่องติวผมนะ
Cantus: มึงนี่วุ่นวาย
Cantus: จีบกูหรือไง
Wann: เฮ้ย บ้า ผมชอบผู้หญิง
Cantus: ก็อย่ามาอ่อยผู้ชายให้มันมาก
Cantus: ไปอาบน้ำไป ไม่ต้องไลน์มาละ กูจะนอน
ผมงี้เงื้อมือเตรียมพิมพ์ตอบเลยครับ แต่ไม่ดีกว่า วันนี้โดนด่าหลายรอบแล้ว เปรม อิ่มอกอิ่มใจยังไงชอบกล ว่าแล้วก็ลุกมาอาบน้ำอาบท่าตามคำสั่งแล้วกลับมาดูคลิปวีดีโอที่ไอ้แมวมันอัพเมื่อวานใหม่อีกหน กระทั่งหลับคาโทรศัพท์ไปนั่นแหละ
“เมื่อวานเป็นไง”
ผมปรือตาเปิด หลังจากแอบงีบที่โต๊ะหินอ่อนหน้าคณะได้เกือบสิบนาที ไอ้โต๋วางกระเป๋า ทรุดตัวนั่งลงฝั่งตรงข้าม “ได้ข่าวว่าขึ้นบีเอ็มออกไปข้างนอกกับพี่แคน”
“ใครบอกวะ”
“ไอ้พลอย” ผมพยักหน้าหงึกหงัก “ไปไหนกันมา”
“กินข้าว ดูหนัง”
“พัฒนาโว้ย”
“พัฒนาไรวะ” ขมวดคิ้วเข้าหากัน ไม่เข้าใจความหมายของไอ้คนฝั่งตรงข้าม “มึงพูดอะไร งง”
“มึงไม่ต้องงงค่ะ” ไอ้โต๋จีบปากจีบคอพูด “จีบพี่แคนอยู่ไม่ใช่เหรอ”
“หา!”
“เอ้า ก็เห็นตามเขาต้อย ๆ กูว่าพี่แคนอาจจะเป็นก็ได้นะ เชี่ย หล่อขนาดนั้นเสือกไม่มีแฟน เป็นไปได้เหรอวะ ผู้หญิงชอบเขาแทบคลั่ง ชี้นิ้วเลือกได้เลยยังโสด นอกเสียจากมี แต่พูดไม่ได้...มึงว่าไหมล่ะ”
“มึงจะบอกว่าพี่แคนของกูเป็นเกย์เนี่ยนะ” ผมส่ายหัวพรืด “ไม่มีทางงงง มาดแมนออกจะขนาดนั้น เมื่อวานดูหนังเสร็จแล้วยังมาส่งกูที่หออีกนะ”
“แล้วมึงเป็นผู้หญิงหรือไงไอ้กร๊วก เขาถึงต้องมาดูแลมึงใกล้ชิดขนาดนั้น”
“ก็เขาแมน อีกอย่าง กูก็เป็นคนขอให้พี่แคนมาส่งด้วย”
“กูถึงเข้าใจว่ามึงจีบพี่แคน แล้วพี่แคนก็เล่นด้วยอยู่ไง”
“ตลกแล้ว เมื่อคืนเขายังด่ากูเช็ดเม็ด”
“เหยด มีคุยกันก่อนนอนด้วยครับ”
“มึงจะแซวกูกับพี่แคนหาเตี่ยมึงไง้” ผมกระซิบ “เดี๋ยวโดนเข้าใจผิดจริงกูจะไปหาเมียจากไหน”
“ไม่ต้องหาแล้วเมีย หาโผเลย รู้จักไหม โผอะ โผ”
ผมตบหัวไอ้โต๋ที โผบ้านพ่อม ไม่เอาโว้ย “เฮ้ย ถ้าได้พี่แคนจริงกูว่าโคตรเวิร์ก ไม่สนจริงอะ”
“ม่าย” ผมส่ายหน้า “ให้พี่เขาเป็นไอดอลกูพอ”
ยังนินทาไม่ทันขาดคำ พี่แคนก็เดินผ่านมากับพี่อาร์ม ปกติไม่ค่อยเจอแท้ ๆ พอรู้จักกันหน่อยทำไมบังเอิญเจอบ่อยไม่รู้ พี่อาร์มยิ้มหวาน มารยาทดีเหมือนเคย เดินมาทักผมก่อนด้วย ขณะที่อีกคนทำหน้าบึ้งตึงไม่รับแขก คนละโลกเลยครับ
“เรียนอะไรกันครับน้องว่าน”
“พี่อาร์มทักแต่ไอ้ว่าน”
“ก็น้องว่านน่ารักกว่าโต๋” พูดเสียผมอายม้วนเลย พี่อาร์มก็ “ว่าแต่เรียนอะไรกัน มานั่งรอแบบนี้ขยันนะ”
“ที่ห้องแดดส่อง ร้อนแล้ว เลยมารับลมที่มอพี่ เพิ่งตื่นเลย”
“ว่าแล้วเชียว หน้าเป็นรอยยับอยู่เลย โต๋ไม่บอกเพื่อนวะ” พี่อาร์มยกนิ้วขึ้นเขี่ยแก้มผม หลบวูบแทบไม่ทันครับ ไอ้ห่า จู่ ๆ ก็จะมาจับแก้มกูเนี่ยนะ
“ไอ้ว่าน มึงรังเกียจพี่ชมรมกูเหรอวะ”
“เฮ้ย เปล่า แค่ตกใจ” ผมตอบห้วน “พี่อาร์มมีเรียนไรอะ”
“นัดคุยโปรเจ็กต์จบกับอาจารย์ วันนี้ไม่มีเรียนครับ” ผมพยักหน้ารับรู้ เหลือบตามองคนข้างหลังที่กอดอกท่าเดิม หน้าหงิกเหมือนคนขี้ไม่ออก
“ท้องผูกเหรอพี่แคน”
เขาไม่ตอบ แต่จ้องผมเขม็ง วันนี้ไอดอลผมอารมณ์ไม่ดี ไม่ควรกวนใจสินะ “พี่อาร์มนัดจารย์ไว้กี่โมง”
“เนี่ย ตอนนี้แหละ แต่อาจารย์ชอบเลท เลยแวะคุยกับน้องว่านได้ เมื่อวานออกไปข้างนอกกับไอ้แคนมาเหรอ โทรศัพท์พี่สายแทบไหม้ สาว ๆ โทรมาถามกันใหญ่เลยว่าแคนพาใครออกไปข้างนอก”
“ขนาดนั้น” ทำเสียงขึ้นจมูก อัธยาศัยแย่แบบนี้นอกจากผมยังมีคนอื่นชอบมันอีกเหรอวะ “งี้พี่อาร์มเหมือนเป็นผู้จัดการส่วนตัวพี่แคนเลยดิ”
“ไม่ใช่ก็ใกล้เคียงแล้วแหละ พี่ว่าจะเรียกเงินเดือนมันแล้ว ปกติไอ้แคนไม่เคยพาใครขึ้นรถน่ะ มันหวงรถ ในมหา’ลัยนอกจากพี่ก็มีแค่ว่านล่ะมั้ง”
อูยยย บุญตูดกูฉิบหาย
“พี่อย่าพูดงี้ เดี๋ยวไอ้โต๋แม่งแซวผมเช็ด”
“แซวอะไร มึงแกล้งอะไรน้องว่าน โต๋” พี่อาร์มถามยิ้ม ๆ ส่วนไอ้โต๋หัวเราะร่วน ไม่ได้เกรงกลัวอะไรเลย แหม คนถามแม่งหล่อนวลระดับคุณชายอย่างนี้น่ากลัวตรงไหนวะ
“ก็แซวว่าไอ้ว่านจีบพี่แคนน่ะสิ ดูมันตามพี่แคนจัง เพื่อนผมมีหวังไหมพี่”
“ไอ้เชี่ยโต๋!”
คนถูกถามที่ยืนหน้าตึงอยู่ข้างหลังยักยิ้มน่าหมั่นไส้ อ้าว เมื่อกี้มึงยังอารมณ์เสียอยู่เลยครับพี่หงวย
“มันยังไม่ยอมรับเลยว่าจีบกู จะให้มีหวังได้ไง”
“ตึ่งโป๊ะ!” ผมตัดบทสนทนา “เป็นมุกที่ไม่ขำเลยครับ ผมให้ราคาห้าบาท”
“เก็บเหรียญไว้อมเถอะ มึงน่ะ” หูย หยาม ใครจะอมวะ ไว้ซื้อมาม่าได้เกือบห่อ ทุเรศจริง พี่แคนน่ะ
“อ้าว สรุปว่าน้องว่านไม่ได้ชอบผู้หญิงแบบที่โต๋บอกจริงเหรอ พี่ก็นึกว่าแซวกันเล่น เฮ้ย แต่พี่ไม่รังเกียจอะไรนะครับ เพื่อนสนิทพี่ที่ชอบผู้ชายเหมือนกันก็มี”
“เหรอ ๆ เพื่อนข้างหลังพี่หรือเปล่า” ไอ้โต๋ถามต่อ แต่เดี๋ยว มึงไปบอกพี่อาร์มว่ากูไม่ชอบผู้หญิงตั้งแต่เมื่อไรวะ ไอ้เพื่อนทรพี ไอ้เลี้ยงไม่เชื่อง พี่อาร์มหัวเราะ แต่ไม่ตอบ ยกมือขึ้นมองนาฬิกาแล้วเลี่ยงเดินหนี ส่วนพี่แคนยักคิ้วให้ผม ยกมุมปากขึ้นยิ้มนิด ๆ ก่อนตามเพื่อนตัวเองไปด้วย ทิ้งให้ผมเหวอแดก บทสนทนาเมื่อกี้นี่มันอะไรครับ
“กูว่ามึงได้เป็นเกย์งานนี้แน่ ๆ ว่ะว่าน”
“ทำไมวะ”
“พี่แคนชอบมึง” เพื่อนรักพูดยิ้ม ๆ เดาะลิ้นกับกระพุ้งแก้ม “แล้วมึงก็เสือกปลื้มพี่เขานักหนา”
“จริงอะ”
“กูมั่ว”
“โห่ กูก็นึกว่าพูดจริง นึกว่ามีเทพมาหลงรัก มึงนี่เพ้อเจ้อสัส ไป ๆ ไปเรียนเหอะ เข้าช้าเดี๋ยวเหลือที่แต่หน้า ๆ ให้อีก” หยิบมือถือใส่กระเป๋ากางเกง พาดเป้ขึ้นบนบ่าแล้วลุกยืน เอี้ยวตัวกลับไปมองพี่แคน เขาเดินห่างออกไปเรื่อย ๆ ไม่เห็นพูดถึงเรื่องที่จะให้สอนเลยแฮะ สงสัยต้องเปลี่ยนแผนแล้วว่ะวริทธิ์ คนอะไร ใจแข็งชะมัดยาก
ว่านหวานหวาน @Wannwannwannn เมื่อสักครู่
หาย
ตอนนี้ผมอยู่ที่ร้านเหล้าของพี่สิทธิ์ครับ เมื่อวานเป็นครั้งสุดท้ายที่ได้เจอพี่แคนแล้วก็หายไปเลย ไม่กล้าทักไลน์ไปด้วย เซ้าซี้มากเดี๋ยวหาว่าอ่อยอีก เออ แบบนี้ก็มี ผู้ชายเหมือนกันแท้ ๆ แต่เสือกคิดเล็กคิดน้อย คิดไปนัยยะของชู้สาวอีก จะให้ผมตามอธิบายก็ใช่เรื่อง สุดท้ายก็เลยได้แต่อดทนรอฟังคำตอบที่ไม่น่าจะออกมาเป็นดั่งใจอย่างเลื่อนลอย ช่วงหัวค่ำยังไม่มีคน หลังจากฟังพี่สิทธิ์บรีฟงานคร่าว ๆ แล้วนั่งรอหลังเคาน์เตอร์ แอบเล่นทวิตเตอร์พลางถอนหายใจยาวเหยียด
“เป็นไรวะ”
พี่เม่น เด็กเสิร์ฟที่ทำงานก่อนหน้าผม เป็นพนักงานประจำถามพลางเช็ดแก้วไปด้วย ผมรับมาจากเขาอีกที วางคว่ำลงในลังพลาสติกสีแดง
“เบื่อครับ”
“ทะเลาะกับแฟน? แฟนไม่ให้มาทำงานอะดิ”
“เปล่าพี่” รีบปฏิเสธก่อนงุบงิบในประโยคหลัง “ตั้งแต่เกิดมายังไม่เคยมีแฟนเลย”
“พูดจริง?”
“ทำไมต้องโกหก”
“หน้าตามึงก็ดีนี่หว่า สาว ๆ เขาชอบแบบนี้ไม่ใช่เหรอ”
“เหรอ ไม่เห็นรู้เลย” ผมทำหน้าแหยง ที่เจอก็แหย่ ๆ เล่น พอผมเริ่มชอบจริงจังก็ชิ่งหนีหมด สุดท้ายมาบอกว่าอยากเป็นเพื่อน เพื่อนบ้าอะไรไลน์มาอรุณสวัสดิ์กันทุกเช้า
“จีบสาวไม่เป็นอะดิ”
“เอาจริงปะพี่เม่น ไม่เคยจีบว่ะ แต่เคยมีคนคุยนะ”
“โดนจีบ ว่างั้น”
“อือ” ผมพยักหน้า “คุยได้ไม่เกินอาทิตย์แม่งก็หายไปแล้ว ผมเลยโสด โคตรโสด”
“ไว้เงินออกกูพาไปตีหม้อ เอาปะ”
ผมทำตาโต พยักหน้าถี่ เคยดูแต่ในหนัง ขืนซิงไปยันเรียนจบผมจะเอาหน้าที่ไหนไปโชว์ทีเด็ดให้เจ้าสาวล่ะอย่างนี้ จะชวนไอ้โต๋ก็ไม่ได้ ไอ้ห่านั่นเน้น 2D อยากมีเมียเป็นตัวละครในเกม
“แต่ท่าทางมึงก็ไม่ได้กระเหี้ยนกระหือรือจะมีแฟนนี่ ถ้าคนอยากมีแฟนมันต้องหัดจีบคนอื่นบ้างสิวะ หน้าดีเสียอย่าง เล่นมุกเสี่ยวอย่างมากก็จีบไม่ติด ไม่ถึงขั้นโดนเกลียดหรอก”
“ก็ไม่ได้อยากมีหรอก แต่มีก็ดีไม่ใช่เหรอ พี่อะ”
“มีลูกแล้ว” พี่เม่นบอก ยังก้มหน้าก้มตาทำงานไปด้วย ดูอายุยังไม่ถึง 30 แท้ ๆ ทำไมมีเร็วจังวะ “กับลูกค้าในผับนี่แหละ แรก ๆ ก็เอามัน มันไปหน่อย ท้องเลย มึงก็ระวัง ๆ ไว้แล้วกัน ยังเรียนอยู่นี่”
“โห แล้วนี่จะไปตีหม้อกับผมได้เหรอ เมียไม่ด่าแย่”
“ก็อย่าให้รู้สิวะ” เขาหัวเราะ ยื่นแก้วให้ผมใบสุดท้าย “เสร็จแล้วเอาไปไว้หลังร้าน ลูกค้าเริ่มมาแล้ว เดี๋ยวไอ้พุฒจะคอยรับลูกค้า สักสามทุ่มจะมากันเยอะมาก อย่าเล่นมือถือล่ะ เอาเก็บไว้หลังร้านเลยก็ได้ ไม่หายหรอก เดินไปเดินมาเดี๋ยวโดนล้วง พี่สิทธิ์ด่าซ้ำ”
ผมพยักหน้า พี่สิทธิ์คือเจ้าของร้าน กำลังตรวจเช็กความเรียบร้อยจุดต่าง ๆ อยู่
“ไหวนะมึง” ผมพยักหน้า ลังเดียวไม่ใหญ่เกินกำลังผมหรอก พอวางเข้าที่แล้วก็หยิบกระเป๋าสตางค์กับโทรศัพท์เตรียมใส่ตู้ล็อกเกอร์สำหรับพนักงาน เห็นไฟสว่างวาบขึ้นมาที่หน้าจอพอดี
ว่านหวานหวาน @Wannwannwannn 5 นาที
หาย
กวินท์ @c8o9yl เมื่อสักครู่
@Wannwannwannn สมองหายหรือไง เอ้านี่ เคมี Gen-chem https://youutu.be/x2AOjewtDX8 ข้อมูลจาก @YouuTube
ว่านหวานหวาน @Wannwannwannn เมื่อสักครู่
@c8o9yl เออ ได้ตามสั่งดีว่ะ ไว้กลับไปเปิดดู
กวินท์ @c8o9yl เมื่อสักครู่
@Wannwannwannn ยังไม่กลับหอ? ไปไหน?
ว่านหวานหวาน @Wannwannwannn เมื่อสักครู่
@c8o9yl อยู่ร้านเหล้า จะตามมา? ไม่ว่างกินเหล้าด้วยว่ะ ไว้คราวหน้า
กวินท์ @c8o9yl เมื่อสักครู่
@Wannwannwannn เหอะ ใครจะไป วันนี้มีนัดกินกับเพื่อนเหมือนกัน เผื่อร้านเดียวกัน
“ว่านมาดูนี่หน่อย!” เสียงพี่สิทธิ์เรียก ผมยังไม่ทันตอบก็ปิดหน้าจอล็อก ยัดมือถือใส่ล็อกเกอร์แล้ววิ่งตามเสียงไป แข็งขันครับ ทำงานวันแรกต้องแข็งขัน!
TBC
เรื่องมาถึงตอนที่ 3 แล้ว ว่านยังเป็นว่านว่านสไตล์เหมือนเดิม มีอะไรเพิ่มเติมนิดหน่อย กิกิ ขอบคุณทุกคนที่เข้าไปแนะนำในกระทู้นิยายด้วยค่ะ กอดแน่น กอดนาน กอดไม่ปล่อย ยินดีต้อนรับนักอ่านทุกท่านที่แวะเวียนมานะคะ มาเป็นกำลังใจให้นังว่านกับพี่แคนกัน ฮาา
หลายคนเดาถูกแล้วว่านิรนามที่นังว่านเสร่อไปคายความลับด้วยเป็นใคร ปล่อยนางเด๋อต่อไปค่ะ ความว่านนี้ไม่ควรแก้ไข เดี๋ยวหมดสนุก 55555
ปล. ขอพื้นที่ประชาสัมพันธ์นิดนึงง วันนี้วันสุดท้ายปิดจองนิยาย #โอบตะวัน แล้วค่ะ เป็นแนวบ้านไร่ คุณหนูเอาแต่ใจกับคนงานขี้อ่อย >_<
รายละเอียดเข้าไปดูได้เลยน้า
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=48083.0
เจอกันพุธหน้าค่ะ ^^
#candynovel
-
ความว่าน!!! *ขำแรง 555
บางทีก็รู้สึกสงสารพี่แคนนะ :laugh:
-
ยังอ่านไม่จุใจเลย ฮือออออออออ
วันพุธหน้าช่างยาวนาน T____T
-
หน่องว่านนนนน งี้พี่แคนมันก็รู้หมดแล้วดิ ฮ่าๆ
-
มาเร็วดี๊ดีสวัสดีวันพุธสีเขียวคร้าาาาา
น้องว่านหนูอย่าเด๋อนานนะลูก!!!
-
ปล่อยไก่ตัวเบ้อเร่อ นังว่านนน
-
แม้ว่านจะยังเอ๋อๆอยู่ แต่เดี๋ยวพี่แคนต้องมีหลุดบ้างหล่ะน่า
-
กวินนี้แปลกๆ ต้องลุ้นกันไปเรื่อยๆสินะ
อนึ่งยังไม่ได้โอนโอบตะวันเลย รอเงินเดือนอออออก
-
น้องว่านคนซื่อ พี่หงวยนี่ก็นะ ลอยกระทง น่าร้ากกกกกก
-
ตลกว่าน :laugh:
คือนางไม่รู้จริงๆ หรอว่าแอคแมวดำเป็นพี่แคนตัส 555555555555555555
ชื่อแอคก็บอกตรงตัวมากๆ อยู่แล้ว งงแค่สลับภาษาอังกฤษเป็นไทยเอง
โถ #ความว่าน
ว่านผู้ไม่รู้อะไรเลย
.
.
.
.
.
ไม่รู้ตัวเลยว่าอ่อยผู้ชายอยู่
55555555555555555555555555555555
-
อย่าบอกนะว่าพี่เเคนอัพคลิปสอนให้เลยอะ
-
กดเข้ามาอ่านแทบไม่ทัน กำลังรอเลยค่ะ อิอิ
ว่านเอ๋ยว่าน ไปปล่อยไก่ใส่นายกวินทร์เต็มๆเล๊ยย
หนูเอ๋อเอ้ยยย :เฮ้อ:
-
โอ็ยๆต่างคนต่างดูท่าทางกัน o13 o13 o13 ชอบว่านเกรียนดี :mew1: :mew1:
-
ความว่านจริงๆเลย
-
พี่เขาคิดไปไกลแล้วมั้งว่าน ก็ดูอ่อยขนาดนั้น
-
ว่านเกรียนอ่ะ ชอบบบบ
-
พี่แคนนี่ซึนนะ ว่านก็ซื่อ แต่นางน่ารัก
เชือว่ามาร้านเดียวกันแน่
-
:m20:
-
น้องว่านคนซื่อออ ขนาดเห็นนาฬิกาแล้วนะ นอกจากจะไม่รู้ว่านั่นคือพี่หงวยแล้ว ยังไม่รู้ว่าตัวเองกำลังจีบพร้อมอ่อยพี่หงวยอีก โอ้ยย กลุ้มใจ 5555
ปล. ฮืออออออ อยากอ่านนิยายของคุณ -west- ทุกวันเลยยย *นั่งขีดปฏิทินรอ*
-
หนูว่านนี่ซื่อไปอีกกกก :ling1:
-
อ่านเพลินมากเลยค่ะ ครั้งหน้าขอสักสามเรป 555555555
อยากเห็นสกิลการจีบของน้องว่านเยอะๆหน่อย แต่พี่แคนไม่ชงเลย
อุตส่าห์ชอบกันทั้งที น้องว่านเป็นคนที่เป็นเดือนได้เสียตำแหน่งมาก ยังซิงอยู่เลย อ่านถึงตรงนี้ละก๊ากเลย 555
:hao6: :hao6: :hao6:
-
ี่เราอ่านบรรทัดแรกปุ๊บนี่หิวเลยยยย อ่านไปฟินไปแบบท้องไส้โครกครากกกก 555+
แค่ได้อ่านเรื่องนี้ก่อนนอน ก็หลับฝันดีแล้ว แอร๊ยย
รอตอนต่อไปนะค๊าาา
(ขอรวดเดียวซักห้าตอนเลยได้ป่าว :impress2: )
//เสียงท้องร้องยังคงมาเป็นระยะ
-
ชอบโต๋อะ ตะโล๊กกกกกกก (วิบัติเพื่อเสียง) :laugh:
หลงรักความว่าน ว่านนี่มันว่านจริงๆ
บุคลิคพี่แคนเหมือนพระเอกหนังเรื่องนึงอะ ชอบยิ้มเหยียด ทำตัวขรึม ขี้เก๊ก คิดว่าหล่อมากดิ :hao7:
-
ว่านไม่โง่ครับ555555 ว่านน่ารักดีชอบบบบบบ :katai5:
พี่แคนก็นะ ปากไม่ตรงกับใจ
รอออออออ ตอนหน้าาาา~
-
อ่อยต่อยังไงดีคะน้องว่าน
น้องว่านไม่สงสัย คุณแมวดำเลยเหรอคะ 5555555
ทำไมพี่แคนน่ารักจัง ชอบเรื่องแนวนี้สุดๆ อ่านไปทั้งยิ้มทั้งขำจนปวดแก้ม ชอบที่ไม่มีม่าเครียด5555555
พี่แคนภายนอกดูโหดแต่จริงๆแล้วละมุนกับน้องว่านใช่ไหมค่ะ
อ้อนพี่แคนสิ ให้มาติวตัวต่อตัว ไม่ใช่ผ่านทวิต5555555 (อินมาก)
ซีเนียร์ จอมโหดกับรุ่นน้องสุดเกรียน 5555555555
-
:laugh: แบบว่าอายแทนอิน้องว่านเลยอ่ะ มีการไปกั๊กกลัวว่าคุณแมวดำจะมาชอบพี่แคนด้วยอีก 5555
เอ้ย...แต่ที่แนะนำว่านมาว่าให้อ้อนเยอะๆ นี่มันอะไรกันครัชคุณกวินท์ :hao3:
สงสัยจะได้เจอกันที่ร้านพี่สิทธิ์แน่ :katai2-1:
-
น้องว่านเตรียมตัวมี โผ แบบที่โต๋พูดได้เลย อ่อยเก่งจัง ใสใสแบบนี้สิ วัยรุ่นชอบ :hao7: :katai5: ใสไร้สมอง คือนางว่านที่สุดของที่สุดล่ะ เเคนอบรมด่วน(อบรมหน้าที่ภริยา) :hao3:
-
@Wannwannwannn หนูใสมากค่ะ นาฬิกง นาฬิกาก็เห็นแล้วหนูไม่เอ่ะใจหน่อยหรอว่ามันเป็นพี่แคนอ่ะ #หนูว่านเป็นคนใสใส
-
แคนตัสแปลว่ากวี กวินทร์มันก็แปลว่ากวีนะคะน้องว่านขา...
-
ว่านเอ๊ย... :laugh:
แหมพี่แคนทำเป็นดุนะ :hao3:
-
อ่อยอีกๆๆๆ
หนูว่านรั่วตลอด5555
-
พี่แคนนี่กรุ้มกริ่มนะเนี่ย น้องว่านเขาออกจะใสๆ :hao3:
-
ว่านมันเอ๋อ มึนๆดีเน๊อะ เพราะไม่เคยจีบใครเลยไม่รู้สิน่ะว่าที่ทำอยู่ เค้าเรียกว่า อ่อย 555
-
แหม่ พี่แคนนี่ก็ช่างหลอกล่อเหยื่อ 5555555555 :katai2-1:
-
นุ้งว่านนี่เกินซื่อไปไกลมาก
-
นังว่านจีบใครไม่เป็น เพราะถนัดอ่อย 555
-
โถ่ๆ โป๊ะอ่ะ!!! :hao6:
-
ชอบ 555555555555
-
อร๊ายยย คนเดียวกันเป่าเนี่ยยย แมวดำกับพี่แคนอ่าา น้องว่านอ่ะ ชอบก็จีบเลยยย ลุย!!!
-
น้องว่านเผยไต๋ให้พี่แคนรู้หมดแล้ว :laugh:
-
ถ้าอ้อนแบบปกติแล้วไม่ได้ผล น้องว่านลองมองพี่แคนจากมุมเงยแล้วช้อนตาเชื่อมๆ ใส่พี่เขาดูบ้างไหมคะ รับรองรายไหนรายนั้นถ้าได้เห็นเป็นต้องใจอ่อนแน่นอนค่า :m3:
-
ว่านขี้อ่อยขี้เนียน ทรุกพี่แคนเข้าไว้ พี่แคนเตรียมรุกกลับแล้นค่า. พี่แมวดำอิอิสนุกอะต้องรอตอนต่ออาทิตย์หน้าจินะคะ
-
หลงอินู๋ว่านขึ้นทุกวันๆ
-
อยากอ่านความในใจของนายแมวดำจัง ดูซิจะหวานขนาดไหน เค้าย่าครซึนมักมีความรู้สึกที่ลึกซึ้งน้าาาาอิอิ(คิดเอาเอง55555)
ขอบคุณค่า
-
สมควรไม่มีแฟนนะน้องว่าน เหมือนจะเข้าถึงง่าย แต่ตีมึนตลอเ
-
สรุปอิน้องว่านไปติ่งพี่แคนใส่พี่แคน
จ้าาา เจ้าตัวอุตส่าห์ชี้โพรงซะขนาดนี้
ถ้าความเปิดเผย ก็อ้อนใส่ซึ่งๆหน้าไปเถอะนะ 555
-
ตั้งใจเรียนหน่อยค่ะ น้องว่าน พี่เขาอุตส่าห์เอาคลิปมาเกยถึงที่ขนาดนี้แล้ว
-
พี่หงวยรู้เค้ารู้เราตลอด
รบร้อยครั้งอาจได้ฟันร้อยครั้ง 555555
-
หึหึ น้องว่านนี่ยังไง แอบชอบเข้าในมุมอื่นแต่ไม่รู้ตัวหรือเปล่า กิกิ
ส่วนน้องแคนนี่ไม่ต้องสืบแล้วมั้ง ชอบน้องว่านแน่นๆๆ
ตัวกุมความลับนี่ต้องเป็นอาร์มแน่ๆๆ อยากรู้แล้วอ่ะน้องอาร์มมมม
น้องว่านหวานหวานน่าสงสาร อยู่ในที่สว่าง โดนแมวดำแกล้ง 5555
และเดาว่า ต้องมาเจอกันที่ร้านแน่ๆๆๆๆๆๆ
-
ว่านเอ๊ยย 5555555555555555555555555
ที่ทำอยู่นี่เรียกว่าอ่อยนะรู้ตัวหรือเปล่า
อ่อยแล้วไม่เอาด้วยนะ 55555555555
แกไม่คิด แต่พี่แคนคิดนะ
-
อ้ายยย น่ารักมากๆ
-
พี่แคนนี่น่าจะชอบว่านชัวร์
แต่น้องว่านยังดูมึนๆเอ๋อๆอยู่เลย
แล้วก็เล่นไปคายความลับซะหมดเปลือก :-[
-
พี่แคนก็ชอบน้องว่านมาก่อนสินะๆๆๆๆ
อร้ายยยย
แต่น้องว่านก็น่าร้ากกกกกกกก คุยกับคนที่ตัวเองชอบเฉ้ยยยยย5555
-
เป็นเพราะว่านทั้งบื้อทั้งเซ่ออย่างนี้พี่แคนเลยไม่กล้าออกตัวสินะ
น้องไปทำงานร้านเหล้า อิพี่จะทำยังไง ๆ
ชอบพี่อาร์ม ขอจองนะ
-
น้องว่านนี่มันน้องว่านจริงๆนะ
สู้ๆนะน้องว่าน
:mew1:
-
ว่านผู้มีดีที่หน้าตาและความเกรียน หนูทำสมองหล่นหายไปใหน
-
แมนๆ สนใจผู้หญิง คิดอยากตีหม้อ
แต่ขอโทษ
อ่อยพี่แคนจัง!!!!
55555555555555555
-
พี่แคนคิดดีแล้วหรอคะ
มาชอบยัยว่านอะ555555555555
-
น้องว่านอ่อยแบบไม่รู้ตัวเลยอ่ะ พี่แคนคงต้องแสดงท่าทีเพิ่มหน่อยแล้วล่ะมั้ง
อยากอ่านโมเมนต์พี่แคนเล่าบ้างจัง
-
ทั้งขำทั้งสงสารว่านน้อย พี่แคนก็ไปว่าน้องพูดแง้วๆ อะไรกันน่ารักแบบลิมิเตดอิดิชั่น
หาแบบนี้ไม่ได้อีกแล้วนะ ชอบก็จีบเลย ชอบก็จีบเลย เซ่ :impress2: แต่ถ้าน้องตีมึน
พี่ต้องมึนกลับให้มากกว่าค่ะ รับรองน้องว่านหวานหวานนนจะตกบ่วงพี่แคนตัสแน่นอน
-
ได้อ่านแหล่ววววววววววววว 555555555555
สงพี่แคนมาก โธ่! นุ้งว่าน นังเอ๋อ นังเด๋อ นังน่ารัก ! :-[
เอาจริงนี่แอบกลัวว่านไปป่วนที่ทำงานนิดๆ 55555555555
ดูจากความเอ๋อความมึนแล้วไม่น่ารอดยังไงไม่รู้ ฮือออออ
สู้นะว่านนนน
-
ชักจะหลงรักพี่แคนน้องว่านหนักมากแล้วสิคะเนี่ยยยย
พี่แคนตะล่อมจะกินว่านแน่ๆ แผนสูงแน่ๆ :mew1:
-
พี่แคนจะหลอกให้น้องอ้อนตัวเองเยอะๆละซิ :m20: :laugh: :z1:
-
ว่าน เด๋อต่อไปนะลูก. พี่แคนชอบบบ
-
โอ้ยยยยยยยยย ปลื้มพี่แคนนนนน บอกเลออออออออ :impress2: :impress2: :impress2: :impress2: :impress2:
-
5555555 ว่านน่ารักอ่ะ ซื่อๆดี
พี่แคนเอ็นดูน้องมันหน่อย
-
พี่แคนนี่ต้องแอบชอบว่านอยู่ห่างๆแน่เลย #ทีมว่านหวานหวาน
-
หวานขี้อ่อยจะรู้ตัวมั้ยเนี่ยว่ามีคนหลงรักว่านจะแย่แล้ว
เนอะพี่แคน :hao3:
-
สนุกดี
-
น้องว่านนนน
ไอ้เด็กเด๋อ!!! :laugh:
-
ต่างคนต่างชอบกัน
น่ารักมากๆ
-
น้องว่านนน ชอบเค้ายังงัยเค้ารู้ตัวหมดละ :m20:
-
พี่แคนก็ซึนนนนนน
ว่าหวานหวานก็ปล่อยไก่ไปอีก 555555
เค้าจะเจอกันใช่มั้ยน๊า~
วาปไปวันพุธเลยได้มั้ยยยย
-
ไม่ต้องเผื่อแล้วพี่ น้องว่าร้านเดียวกันชัวร์ 55555
-
ว่านน่ารักจริงๆเลย :mew1: :mew1: :mew2:
-
นางเด๋อจริง ๆ นั่นแหละ แต่น่ารัก แบบนี้พี่แคนจะไปไหนเสีย 555
-
ตามมาอ่านด้วยคนค่าา คนแนะนำมาเยอะ อิอิ
:impress2:
-
ว่านๆน่ารัก^__^
-
น้องว่านนนนนนนนนนน เอ๋อ บื้อ ซึน โอ๊ยยยยยย หมั่นไส้มันอ่ะ o12
ส่วนพี่แคน ดูระวังตัวเนอะ 55555 เหมือนกลัวจะโงหัวไม่ขึ้นยังไงก็ไม่รู้ ไม่เข้าพี่แกอ่ะ :o10:
-
น้องว่านผู้ไร้เดียงสา
-
เดินเรื่องไปแบบเรื่อยไสินะ :undecided:
-
ว่านโง่จริง 555555555
-
ความว่านนี่มันไปให้ความหวังพี่แคนอยู่สินะ อ้อนเอาๆ
เหมือนพี่แคนจะคิดไรกับว่าน แต่ก็อาจจะยังแค่เอ็นดูรึเปล่านะ
แต่ชอบความว่านนะคะ น่ารักดี มึนดี เด๋อดี พี่แคนคงไปไหนไม่รอดแน่ๆ 55555
-
อยากกรีดร้องใส่นังว่านแรงๆ ฉันเล่นทวิตเตอร์มาหลายปียังไม่เคยมีสกิลการอ่อยหน้าตายแบบนี้เลย เธอไม่ได้อ่อยแต่อีกคนเขารู้สึกรู้ไหม แงร้ เลิกน่ารักสักที พี่หลวยหลงรักแย้วววววว น่ารักกกกกกก พี่แคนจะโหดหรือจะใจดีคะ คือชอบอ่ะ ชอบๆๆๆๆๆๆๆๆ :katai2-1:
แกสองคนจะรักกันยังไงถามจริง โอ้ยยย อยากกรี้ด :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3:
รอน้าาา มาต่อๆๆๆ อยากให้ทุกวันเป็นวันพุธจริงๆนะ พี่เวสต์ใจร้ายยย :katai1:
-
น้องว่านนี่ซื่อหรือโง่ พี่แคนกะเนียนซ้าาาา
-
ว่านยังคงเป็นว่านต่อไป ยังคงไม่รู้ว่าแอคนั้นคือพี่แคน
พี่แคนหล่อ ใจดีด้วย ว่าแต่พี่ชอบว่านจริงๆใช่ไหมคะ คึ
:pig4: :L2:
-
รอ
-
พี่แคนชอบว่านจริงป่าวเนี่ยยยยย :-[
-
ร้านเดียวกันแน่ๆ :katai5:
-
ไม่รู้ใครเนียนกว่าใคร ชอนเนียนทั้งคู่เลย
-
หมั่นไส้จริงผู้ชายขี้อ่อย 55555 พี่เเคนเอาให้อยู่เลยนะคะ น่ารักกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
-
ได้กลิ่นอายดราม่าล่วงหน้าไปถึงตอนที่ยี่สิบ
อิน้องถ้ามันได้รู้ว่าคุณพ่อขายาวในทวิตเตอร์มันเป็นใคร มีหวัง พี่แคนบับบบ.....
-
ตำไมน้องว่านซื่อแบบนี้ แล้วเมื่อไหร่จะทันพี่หงวย เอ้ย พี่แคนเขาคะะะะ :hao7:
-
:z3: รอค่ะ
สนุกมาก
-
ชื่อว่านในทวิต ตลกดี
-
โอ๊ย ชอบ~ ยิ่งอ่านแล้วได้อรรถรส
ว่านน่ารักไปอีก ส่วนพี่แคนก็ รู้นะว่าชอบว่านอ่ะ
อยากอ่านต่อ รอนะจ้ะ
-
น้องว่านน่ารักอ่ะ อ้อนเข้าไว้ เดี๋ยวพี่แคนก็ใจอ่อนเองอ่ะลูก อร้านนนนน :hao5: :hao5:
-
อยากมีคุณแมวดำเป็นที่ปรึกษาบ้างจัง
-
ถ้าจะอ่อยกันขนาดเน้!
-
:katai5: :katai5: :katai5:
-
ว่านมันซื่อบื้อดี น่ารัก ฮ่าๆๆๆ
-
:mew1: :mew1:
-
น้องน่าร๊ากกกกกกก :katai2-1:
-
:katai2-1: :katai2-1:
-
ใกล้จะวันพุธแล้วววว ออกมารอค่ะ 5555
-
ป้าว่าพี่แคนออกตัวแรงมากเหลือเกิน... เป็นห่วงพ่อพระเอกเบาๆ
ลุ้นก็แต่ว่านนี่แหละว่าจะรู้ตัวเมื่อไรว่าตัวเองเผลออ่อยอีกฝ่ายไปหลายครั้งแล้ว
ฮึ่ย! อยู่ใกล้ๆมือป้าไม่ได้นะ ป้าจับน้องว่านมาฟัดจริงๆด้วย
รออ่านนะคะ ^^
-
มารอออออออ
-
ชอบว่าน โครตเอ๋อ 5555 :hao7:
-
ว่านเอ๋อได้น่ารักอ่ะ พี่แคนนี่ขี้อ่อยเหมือนกันนะ
-
พี่แคนก้อท่ามากไอน้องก้อมึนๆ แล้วงี้เมื่อไหร่จะจีบกันติด 5555
-
ตอนที่ 04
คืนวันศุกร์ ร้านเหล้าคนเยอะฉิบหายยย!
เมื่อก่อนเป็นคนกิน ไม่คิดว่าจะวุ่นวายได้ขนาดนี้ วันนี้ลองมาทำงานหัวโคตรหมุน ยิ่งเด็กเสิร์ฟน้อย ๆ ผมถึงกับเดินไม่หยุด เดี๋ยวแก้วแตก เดี๋ยวขอเพิ่ม เดี๋ยวโซดาหมด ขอเอาเหล้าเข้ามาเปิดเอง ที่ต้องดูดี ๆ อีกอย่างคือพวกเมาแล้วขโมยของ เจอไอ้เหี้ยคนหนึ่งกำลังยัดเมนูใส่กระเป๋า มึงเอากลับไปให้พ่อมึงชงมาตินี่ให้ดื่มรึไงไอ้หัวกรวย
“ไหวนะมึง” พี่เม่นเดินผ่าน ผมกำลังปาดเหงื่อพอดี แอร์เย็นฉ่ำแค่ไหนก็ไม่สู้ ขานี่สั่นริก ๆ ทั้งสองข้าง ยิ่งกว่าวิ่งมาราธอน ทำไมมันเหนื่อยแบบนี้วะเฮ้ย
“มึงเอแบลคฯไปให้โต๊ะเจ็ดไป เดี๋ยวกูเอาน้ำแข็งไปเสิร์ฟเอง โต๊ะไหน”
“สิบสองครับพี่”
“เออ ไป ๆ โต๊ะนั้นคนเยอะด้วยเดี๋ยวโวยวาย ไม่ไหวก็บอกกูจะได้ไปนั่งพัก”
ผมพยักหน้า พี่เม่นตบบ่าผมแล้วยัดเครื่องดื่มแอลกอฮอล์ราคาแพงใส่มือ ผมหิ้วเหล้าขวดลิตรมาถึงโต๊ะใกล้เวที มากันเกือบสิบคน ดูหน้าแล้วคุ้นตาฉิบหาย เคยเดินสวน ๆ กันที่คณะวิศวกรรมนี่แหละ
“อ้าว น้องว่าน”
นั่นไง กูว่าคุ้น ที่แท้เด็กภาคคอมฯ นี่เอง พี่อาร์มทัก รับเหล้าไปจากมือผมขณะที่คนข้าง ๆ มันเปิดกระเป๋าหยิบแบงค์พันสองใบให้หน้านิ่ง จะใครล่ะครับ ไอ้พี่หงวยของผมนั่นแหละ
“ทำงานพิเศษเหรอเรา”
“ครับ” ผมว่า รับเงินมาด้วย “เพิ่งเริ่มวันแรก อ๊ะ พี่แคนเซ็นบิลให้ผมหน่อย”
“ทำวันไหนบ้างล่ะ วันนี้วันเกิดไอ้โจเพื่อนพี่เลยพามาเลี้ยง เฮ้ย พวกมึง นี่น้องว่าน โยธา”
“ไปรู้จักได้ไงวะ”
“เป็นเพื่อนน้องชมรมกู เพื่อนไอ้โต๋”
ผมยกมือไหว้ ก่อนรับบิลคืนมาจากพี่แคน “เลิกงานกี่โมง”
“น่าจะตีสามพี่ ต้องช่วยเขาเก็บร้านก่อน”
“เงินไม่ต้องทอน แต่รีบ ๆ จัดการ กูรอหน้าร้าน”
อะ?...ผมอ้าปากงง ๆ พี่แคนกระซิบพอให้ไอ้ยินกันสองคน สายตาเหมือนสอดส่องทั่วไปไม่ได้คุยกับผมดังนั้นเพื่อน ๆ เลยไม่เห็นความผิดปกติอะไร ผมพยักหน้า เห็นพี่เม่นเดินผ่านท่าทางยุ่ง ๆ เลยปลีกตัวออกมาช่วยอีกแรง ขาแทบหลุด ทำไมพี่กรีนไม่ยอมบอกผมว่ามันเหนื่อยบรรลัยแบบนี้วะ!
“เออ ว่าน กลับไง”
พี่เม่นถามเมื่องานเลี้ยงสุดเหวี่ยงของใครบางคนสิ้นสุดลง โต๊ะเก้าอี้ถูกยกขึ้นเก็บเหมือนแรกเริ่ม ผมซักผ้าถูพื้นที่มีทั้งเศษแก้วและกลิ่นอ้วกแล้วพาดตาก รู้สึกเหมือนร่างแหลกสลาย เปื่อยยุ่ยเหมือนทิชชูแช่น้ำค้างคืน
“เดี๋ยวมีพี่มารอคุยด้วยครับ คงกลับพร้อมเขา”
“มีสาวมาจีบ? โวะ เนื้อหอม”
“ไม่ใช่พี่” รีบปฏิเสธก่อนถูกเข้าใจผิด “พี่ที่คณะ พอดีรู้จักกันแล้วเขามากินเหล้าด้วย เลยรอรับ”
“ทำไมต้องรอวะ แปลก”
“มีเรื่องจะคุยด้วยมั้ง ไม่รู้ว่ะ พี่ไปฟังกับผมไหมล่ะถ้าอยากรู้”
พี่เม่นหัวเราะร่วน วางพาดมือบนบ่า “ยังไม่เสือกระดับนั้น เอาเหอะ แต่มีสาวฝากเบอร์ให้เบอร์มึงหลายคนเลย อันนี้ของแท้ กูคัดให้แล้ว บึ้มทั้งนั้น”
พี่เม่นยักคิ้ว ยื่นแผ่นกระดาษมาให้สามสี่ใบ ส่วนใหญ่แล้วเป็นบิลที่ไม่ได้ใช้ บิลเซเว่น วัตสัน มีนามบัตรของคนอื่นที่ขีดฆ่าชื่อแล้วเขียนชื่อตัวเองแทนด้วย
“กูบอกแล้วว่าผู้หญิงแม่งชอบแบบมึง เอางี้ ไว้กูติววิธีหลีสาว แล้วไง วันนี้ทิปเยอะไหม”
“เยอะมาก แต่ไม่ต้องหารเหรอพี่”
“เฮ้ย เอาไปเลย พี่สิทธิ์แกว่าใครอยากได้ทิปดีก็บริการลูกค้าให้ถูกใจ จะได้แข่งกันขยัน เมื่อก่อนพอหารแล้วมีคนอู้ มึงก็เก็บ ๆ ไว้เถอะ เป็นทุนการศึกษา”
“แล้วทุนนมลูกพี่อะ”
“กูก็มีเจ้าประจำของกูโว้ย” พี่เม่นว่า หัวเราะไปด้วย มีกลิ่นบุหรี่เจือมากับลมหายใจ เช่นเดียวกับแอลกอฮอล์ ผมเองก็ถูกคะยั้นคะยอให้ดื่มไปหลายแก้วเหมือนกัน “ผู้ชายคนนั้นเหรอพี่มึง”
ผมพยักหน้า เราพากันเดินมาเรื่อย ๆ จนถึงประตูด้านหน้า พี่เม่นมีมอเตอร์ไซค์หนึ่งคัน เช่าบ้านพักอยู่ในซอยลึก ๆ หน่อยแต่เดินทางไม่ลำบาก
“กลับดี ๆ ล่ะ พรุ่งนี้เจอกัน”
ผมยกมือไหว้ ก่อนแยกกับเพื่อนร่วมงานมาหาคนที่ยืนสูบบุหรี่พิงกำแพงช้า ๆ
“คนอื่นล่ะครับ”
“กลับหมดแล้ว”
“พี่แคนมีอะไรหรือเปล่า ที่จริงค่อยคุยกันพรุ่งนี้ก็ได้นะ ไม่ง่วงเหรอ เมาหรือเปล่า”
“ไม่ได้ดื่ม” เขาว่า อัดควันบุหรี่เข้าปอดจนปลายมวนเป็นสีสว่างวาบก่อนทิ้งลงพื้น “เอารถมา ไม่ได้จะมากินเหล้าอยู่แล้ว มาเก็บศพไอ้พวกนั้น”
“อ้าว แล้ว...”
“ส่งมันขึ้นแท็กซี่หมดแล้ว มันเอาตัวรอดกันได้ แต่มึง...”
ผมเลิกคิ้ว พี่แคนห่วงอะไรผมวะ งานก็ไม่มีอะไรเสียหน่อย “เอากระเป๋ากับมือถือมานี่”
“ครับ?”
“ส่งมา”
ผมยอมยื่นของในกระเป๋าให้อีกฝ่ายในที่สุด เขาดึงผมเข้าหา ท้องฟ้าเริ่มคำราม เมื่อเงยหน้าขึ้นไปไม่เห็นแม้แต่แสงดาว เมฆก้อนใหญ่บดบังแสงนวลของดวงจันทร์ พี่แคนทำจมูกฟุดฟิดเหมือนหยั่งรู้ว่าฝนกำลังจะตกในอีกไม่กี่นาทีข้างหน้า
“เกาะแขนกูไปที่รถ”
“หา?”
“เหนื่อยไม่ใช่เหรอ” เขาถาม ทั้ง ๆ ที่ไม่ได้มอง เหนื่อยจริง ๆ เหนื่อยมากด้วย ผมไม่เคยทำงานหนักขนาดนี้ อย่างน้อยก็ไม่ใช่เตรียมร้านตั้งแต่หนึ่งทุ่มยันตีสาม พี่เม่นบอกว่าปกติแล้วจะมีคนคอยเปลี่ยนกะ งานไม่หนักมากขนาดนี้ แต่พอคนขาดทุกอย่างก็ตึงไปหมด พี่เม่นชินกับการทำงานแบบนี้ ส่วนผมพอเจอครั้งแรกทั้งหนักและนานเลยร้าวไปทั้งตัว
ท้องฟ้าร้องครืนอีกครั้ง บีเอ็มดับบลิวของพี่แคนเปิดแอร์จนเย็นฉ่ำ เมื่อทิ้งตัวลงไปบนเบาะนุ่ม ๆ พร้อมกับเพลงรอบดึกของคลื่นวิทยุบรรเลง ผมก็ผล็อยหลับลงลึกอย่างง่ายดาย
“...น....ไอ้ว่าน ถึงหอแล้ว”
เสียงทุ้มของชายหนุ่มดังขึ้นใกล้ ๆ ในความฝันอันมืดมิด ผมค่อย ๆ ปรือตาเปิดอย่างเกียจคร้าน ภาพข้างหน้าคือคางเบลอ ๆ มีเคราขึ้นเขียวครึ้ม สักพักเครานั้นก็ห่างออกไปเผยให้เห็นใบหน้าหล่อเหลาเต็มดวงของรุ่นพี่คนเก่ง พี่แคนตบที่แก้มผมเบา ๆ อีกหลายครั้ง กระทั่งภาพทุกอย่างชัดเจน ผมนั่งอยู่ในรถ ข้างนอกฝนลงเม็ดหนัก
“ถึงแล้ว”
“ถึงแล้วเหรอ กี่โมงแล้ว”
“ตีสามครึ่ง”
“พี่แคนกลับไง”
“ขับรถ” เขาว่า “แต่หลังจากคุยกับมึงเรียบร้อยก่อน”
“คุยอะไร ไว้ค่อยคุยได้ไหม ว่านง่วงมากเลยว่ะ เหนื่อย อื้อออ”
บิดขี้เกียจยาว ๆ อวดไปหนึ่งครั้ง ได้ยินเสียงกระดูกดังกร๊อบ พี่แคนยืดตัวกลับไปใช้ข้อศอกเท้ากับพวงมาลัย มองผมด้วยสายตาสงบนิ่ง “ไม่รอ พรุ่งนี้กว่าจะตื่นก็เย็น เดี๋ยวก็ออกไปทำงานอีก”
“รีบเหรอ”
“รีบ”
“รีบอะไร เงียบไปได้ตั้งหลายวัน โด่ว”
“ไม่ใช่เวลามาพูดเล่น จะคุยกันดี ๆ ก่อนไหม”
“ว่านง่วงโว้ย”
“อย่างอแง” เขาว่า “ใช่เรื่องไหมไปทำงานที่แบบนั้น สารร่างก็ไม่ไหว เรียนก็แย่ ทำไมทำอะไรไม่รู้จักตัวเองวะ”
“ก็หาคนสอนให้อยู่นี่ไง พี่แคนไม่สอนผม”
“เรียกแทนตัวเองว่าว่านเหมือนเมื่อกี้ซิ”
“อะไร” ผมเหลือบตามอง เมื่อกี้มันคำติดปากเวลาคุยกับแม่กับพี่ไผ่โว้ย “ไม่เอาอะ”
“ทำไมดื้อวะ”
“อย่าพูดเหมือนผมเป็นเด็ก ๆ ได้ปะ พี่แคนเป็นไร เมาเหรอ ง่วงเหรอ นอนนี่ไหม ขับรถไม่ไหวแล้วมั้ง”
“มีแปรงสีฟันใหม่สักอันไหมล่ะ”
“หา?”
“วันนี้มึงหาใส่กูสองรอบแล้ว” พี่แคนว่า ปลดล็อกประตู “ลง เดี๋ยวคืนนี้นอนด้วย”
“เฮ้ย ผมพูดเล่น”
“ไม่กลับแล้ว ดึก กว่าจะคุยกันรู้เรื่องอีก”
“แต่-“ เสียงนั้นกลืนหายไปเมื่อดวงตาสีดำสนิทของอีกฝ่ายจับจ้องมา เปลี่ยนเป็นอ้อมแอ้มอยู่ในลำคอ “ก็ได้”
ผมเปิดประตู วิ่งตากฝนจากลานจอดรถหอพักนำไปก่อน พี่แคนตามมาติด ๆ ระยะทางไม่ถึงห้าเมตร แต่ฝนลงหนักแบบนี้พาลเอาเสื้อผ้าเปียกกันทั้งคู่
“บอกไว้ก่อนนะโว้ย เสื้อผ้าผมมีแต่ไซส์ผม ไม่ให้ยืมบ็อกเซอร์กับกางเกงใน”
“ใครมันจะยืมวะ” เขาว่า “รีบ ๆ กดลิฟต์ดิ อยากหนาวตายหรือไง”
“พี่มาขอนอนห้องผมนะ อย่าสั่งเด้”
“มึงขอให้กูติวหนังสือให้ไม่ใช่หรือไง กวนตีนอีกเดี๋ยวจะโดน” พอเจอย้อนงี้เงียบเลยครับ กริบเลย อยากให้สอนนะ แต่ตอนนี้เหนื่อย อยากนอนมากกว่า ลิฟต์พาเรามาถึงชั้นที่ผมอยู่ เยื้องจากลิฟต์นิดเดียวเป็นห้องพัก ไอ้โต๋เคยมาไม่กี่ครั้ง ที่เหลือก็ไม่มีใครมาอีก เพราะฉะนั้นไม่ต้องพูดถึงความโสโครก ไม่จำเป็นไม่อยากให้ใครเห็นสภาพเลยไอ้ฉิบหาย
“นี่ห้องมึงรึรังหนู โวะ ซองมาม่าตั้งแต่เมื่อไรวะ”
“มาห้องคนอื่นอย่าเสียมารยาทเด้”
“โสโครก”
“ห้องผม” อย่าเสือกครับพี่หงวย พี่ควรจะสำนึกที่จะได้นอนบนเตียงนอนครึ่งหนึ่งของผมด้วยซ้ำ “ผมนอนเลยนะ พรุ่งนี้ค่อยตื่นมาคุย”
“อาบน้ำ”
“เหนื่อย ไม่มีแรงจะเถียง ไม่มีแรงอาบด้วย”
“กูอาบให้ไหม” มันพูดหน้านิ่ง แต่ไม่ไหวแล้วโว้ยยย
“พี่รับไม่ได้พี่ก็กลับไปเลย ผมจะนอน อย่าเรื่องมากได้ปะ ใคร ๆ เขาก็ไม่อาบน้ำนอนทั้งนั้น”
“ไม่เหนียวตัวบ้างเหรอวะ เหนื่อยมาทั้งวัน แล้วเปียกอีกต่างหาก เดี๋ยวก็ไม่สบาย”
“พี่ก็รู้ว่าผมเหนื่อย เลิกวุ่นวายทีเหอะ ผมอยากนอน ผมจะนอน”
ว่าพลางถอดรองเท้าแล้วพุ่งหลาวลงบนเตียง ไอ้พี่แคนถอนหายใจ วางของไว้บนพื้นที่อันเล็กน้อยหน้ากระจก “งั้นลุกขึ้นมา ชูแขนขึ้น”
มันเปิดตู้ผม หยิบเสื้อสักตัวที่แขวนในตู้มาให้ ผมถูกดึงให้ลุกนั่ง สุดท้ายก็ได้เสื้อตัวใหม่มาสวมแทนเสื้อยืดย้วย ๆ ฉ่ำน้ำ ส่วนกางเกงก็ถูกปลดตะขอถอดทิ้งไว้เหลือแค่บ็อกเซอร์ติดตัว
“ยืมผ้าเข็ดตัวกับเสื้อผ้านะ”
“อือ จะทำอะไรก็ทำเหอะ”
“มึงนี่นะ” เสียงสุดท้ายพูดด้วยความเอือมระอา ผมรู้ พี่ไผ่ก็ชอบพูดเสียงแบบนี้กับผม แต่ที่ไม่เหมือนกับพี่ไผ่คือพี่แคนยื่นมือมายีหัวผมแล้วกดลงไปบนหมอนอีกทีก่อนเสียงปิดประตูห้องน้ำจะดังขึ้น และผมก็ปล่อยสติให้หลุดลอยไปกับความเพลียที่เข้ารุมเร้าทั้งสรรพางค์กาย
เที่ยงวันถัดมา เสียงของเครื่องดูดฝุ่นดังขึ้นรบกวนการพักผ่อนอันสงบเงียบของผม เมื่อปรือตาเปิดก็เห็นพี่แคนใส่กางเกงขาสั้น แบบสั้นเกินวิสัยผู้ชายทั่วไป ไม่สวมเสื้อจัดการกับห้องนอนสุดแสนจะรุงรังของผมเพียงลำพัง ด้านนอกมีเสื้อผ้าที่ซักตากแขวนไว้เต็มระเบียง ไม่ใช่ผม ไม่ใช่แน่ ดังนั้นก็หมายถึงอาคันตุกะนี่แหละที่จัดการทุกอย่างให้เรียบร้อย
“ตื่นแล้วเหรอ”
“พี่ทำไร”
“โทษทีว่ะ เห็นแล้วทนไม่ไหว กางเกงมึงเห็ดจะขึ้นอยู่แล้ว”
“ไม่เป็นไร” ผมว่า “ขอบคุณต่างหาก”
พี่แคนไม่ตอบ โน้มตัวลงแหย่หัวดูดไปตามซอกหลังตู้เสื้อผ้า ผมบิดตัว ได้ยินเสียงของกล้ามเนื้อปริแตก กระดูกลั่น ก่อนใบหน้าจะเหยเกตามความเมื่อยล้าโดยเฉพาะช่วงขา พี่แคนจัดการทำความสะอาดเสร็จพอดี ม้วนสายเครื่องดูดฝุ่นกลับเข้าที่ ใช้ผ้าเช็ดตัวผืนเล็กซับเหงื่อที่ไหล่จนชุ่มทั่วกล้ามเนื้อทั้งหน้าและหลัง
“วันนี้กูทำให้ วันหลังอย่าให้เห็นสกปรกอีก”
“พี่ทำความสะอาดเป็นด้วยเหรอ นึกว่าจะคุณหนูอีก”
“ที่จริงที่บ้านก็มีพ่อบ้าน แต่ไม่อยากให้มาวุ่นวายในห้องเลยจัดการเอง มึงเถอะ ไม่มีคนใช้แท้ ๆ ยังเสือกซกมก”
ผมหัวเราะ ไม่ได้รู้สึกผิด สักพักผ้าขนหนูเหม็นเหงื่อก็ถูกโยนมาโปะบนหน้า “แหวะ”
“ไม่ต้องมาแหวะเลย กูอาบน้ำสองรอบแล้ว มีแต่มึง ไอ้เน่า ไปอาบน้ำอาบท่า เดี๋ยวออกไปข้างนอก”
“ไปไหน ผมเมื่อยมาก” ว่าด้วยเสียงกระเง้ากระงอดทิ้งตัวลงนอนบนเตียงอีกครั้ง “พี่แคนปล่อยผมไปเถอะ อย่าฆ่าผมเลย”
“จะพาไปนวด”
“ตีหม้อเหรอ” เด้งตัวขึ้นพรวดเลยครับ พี่แคนหัวเราะหึในลำคอก่อนทำลายฝันผม “นวดแผนไทย เดี้ยงเป็นหมาอัดปี๊บแบบนี้ยังมีหน้าทำอย่างอื่นอีกเหรอเอ๋อ ไปอาบน้ำอาบท่า เดี๋ยวกูพักให้เหงื่อแห้งก่อน หิวแล้วด้วย”
ว่านหวานหวาน @Wannwannwannn เมื่อสักครู่
ผิดที่ไว้ใจ
ผิดครับ ความผิดของผมเองที่ไว้ใจไปนวดกับไอ้พี่แคน กลับมาจากหมาอัดปี๊บกลายเป็นหมาจุกระป๋อง เละเทะแออัดยิ่งกว่าปี๊บสิบเท่าตัว ผมรู้สึกได้ถึงความเหลวเป๋วของมวลร่าง จะลุกก็โอย จะนั่งก็โอย ราวกับเพิ่มอายุตัวเองเป็นหลายสิบ ปีภายในเวลาไม่กี่ชั่วโมง
พี่แคนนั่งยิ้มกับโทรศัพท์ กระดิกเท้ายิก ๆ เหลือบตาขึ้นมองผมแล้วยกมุมปากขึ้นกว่าเดิมนิดหน่อย ส่วนผมก็ได้แต่ทำหน้าบูดเป็นตูดลิง ร้าวระบมระทมจิตเหลือเกิน
“ไม่ไหวเลยสิ”
พูดไม่ออก นอนคว่ำหน้ากับที่นอน ไถทวิตไปเรื่อย ไอ้คุณแมวดำหายไปเลยแฮะ ว่าจะถามสักหน่อยว่าเมื่อคืนเป็นยังไงบ้าง ก่อนออกไปทำงานมันก็บอกว่าจะไปดื่มเหมือนกัน กริบแบบนี้สงสัยแฮงค์ชัวร์
“โทรไปบอกพี่ที่ร้านสิว่าจะไม่เข้าไปแล้ว”
คนพูดหยิบโทรศัพท์ตัวเองขึ้นมาเล่นบ้าง เอาลิ้นดุนกระพุ้งแก้มกวน ๆ และยังคงกระดิกเท้าต่อ จงใจกวนประสาทผมชัด ๆ
“ทำงั้นได้ไง พี่เม่นก็ไม่มีคนช่วยดิ”
“เรื่องของมัน”
“พี่แคนไม่เห็นใจคนอื่นเลยอะ”
“เอาตัวมึงให้รอดก่อนเห็นใจใคร” คู่สนทนาพูดเสียงเข้ม โยนมือถือลงเฉียดตรงที่ผมนอนไปนิดเดียว “จะไปทำงานหรือให้กูสอน ไอ้เกรดกาก ๆ ของมึงจะได้ขยับขึ้นมาบ้าง นึกถึงหน้าพ่อหน้าแม่หน่อยสิวะ”
“ก็นึก แต่ทำแบบนี้ไม่ได้ พี่อย่าเอาแต่ใจดิ”
“กูไม่ได้เอาแต่ใจ ก็ให้เลือกเอาสักอย่าง ไอ้กุ๊ยนั่น กับแม่ที่ส่งมึงเรียน”
ผมขบริมฝีปากเข้าหากันแน่น ได้ยินแบบนี้ก็ทั้งโมโหทั้งเสียใจ “ผมแค่รับปากเขาไปแล้ว ไม่อยากให้ใครมาเดือดร้อนเพราะตัวเอง ถ้าผมไม่ตกลงกับพี่กรีนตั้งแต่แรกเขาอาจจะหาคนอื่นมาทำแทนก็ได้”
“แล้วทำไมตอนตัดสินใจไม่คิดดี ๆ”
“พี่เลิกด่าผมสักทีได้ไหมวะ”
ผมลุกขึ้นมา อาการเหนื่อยล้าระบมเมื่อครู่มลายหายไปเมื่อโมโหถึงที่สุด คว้าคอเสื้อรุ่นพี่ที่นั่งอยู่บนเก้าอี้ แต่เพียงแค่อีกฝ่ายเตะข้อพับขาก็กลายเป็นผมที่ร่วงลงบนตักแข็ง ๆ อีกฝ่ายได้อย่างง่ายดาย พี่แคนล็อกแขนผมไพล่หลังเสียงร้องโอดโอยดังขึ้นแทบจะในทันที
“เจ็บนะโว้ย!”
“ไม่เก๋าก็อย่ากร่าง”
“ปล่อยสิวะ!”
“ฟัง!”
เสียงทุ้มพูดกระชับ ผมนิ่งเงียบไปแต่ยังซี้ดปากเพราะแขนที่ถูกมัดรวมกันไว้ด้วยมือข้างเดียวด้านหลัง ลมหายใจผ่อนเข้าออกเพื่อระงับอารมณ์ ขณะที่อีกฝ่ายกลับทำเหมือนทุกอย่างสามารถอยู่ในการควบคุมได้อย่างง่ายดาย
“โทรไปคุยกับเจ้าของร้านว่ามีปัญหากับที่บ้าน ทำต่อไม่ได้แล้ว แต่จะไปช่วยคืนนี้อีกคืน”
ผมนิ่วหน้าเมื่อพี่แคนออกแรงบีบที่ข้อมือหนักขึ้น
“ตกลงไหม”
“คะ...ครับ”
“ก็แค่เนี้ย” ว่าพลางคลายแรงที่จับออก ผมสะบัดมือทั้งสองข้าง เดินไปนั่งบนเตียงด้วยสีหน้าไม่สู้ดีเหมือนเก่า ผู้ร้ายขยับเดินตามมา นั่งคุกเข่าแล้วดึงมือผมไปนวดตามรอยแดงเบา ๆ
“ทีหลังอย่าดื้อ เข้าใจไหม”
“นี่ถ้าว่านไม่มีพ่อ คงคิดว่าพี่เป็นพ่อไปแล้ว”
“น่ารักแล้ว”
“ครับ?”
“เรียกแทนตัวเองว่าว่านน่ะ” ดวงตาคมหลุบมองที่ข้อมือขณะที่เอ่ยประโยคนั้น จู่ ๆ ผมก็รู้สึกร้อนขึ้นมาบนหน้า ชักมือกลับมาสะบัดต่อ
“ไม่นวดแล้ว เดี๋ยวก็ระบมกว่าเก่า”
“งั้นก็นอนไป ต้องไปร้านกี่โมงเดี๋ยวปลุก”
“พี่แคนไม่กลับบ้านกลับช่องเหรอวะ”
“รอรับเด็กดื้อจากร้านก่อนค่อยกลับ” เขาว่า เหลือบตามองผม “แล้วเมื่อไรจะโทรไปบอกเจ้าของร้าน”
“ครับ ๆ โทรแล้ว ๆ” ปีนไปหยิบมือถือแทบไม่ทัน กำลังจะกดโทรหาพี่กรีนก็เหลือบตามองคนสั่งเสียก่อน “พี่แคน ถ้าผมไม่ทำงานแล้วพี่จะติวให้ผมจริงนะ”
“เออ”
“ขออะไรอีกอย่างได้ป่าว”
เขาจิ๊ปาก แสดงออกชัดเจนว่าเริ่มหงุดหงิด “ถ้าผมแทนตัวว่าว่าน พี่จะเรียกแทนตัวเองอย่างอื่นที่ไม่ใช่กูมึงได้ไหม”
คู่สนทนาจ้องหน้าผม เรามองหน้ากัน นิ่งเงียบ ไม่สั่นไหว ไม่มีใครเป็นฝ่ายขยับตัวก่อน ความรู้สึกประดักประเดิดบางอย่างก่อเกิดขึ้นในใจ
“ผม...ผมว่าเวลาพี่พูดกูมึงมันน่ากลัว”
“น่ากลัว?”
“พี่ชายผมก็ไม่พูดกูมึง”
“ไร้สาระ”
ก็ใจดำตามประสาแคนแคน ผมไม่เคยต่อรองอะไรได้เลย ทุกอย่างเป็นความต้องการของพี่แคนทั้งนั้น ไม่ว่าจะเรื่องเรียน เรื่องงาน ขนาดเรื่องเรียกแทนตัวเองเพราะ ๆ ยังไม่ได้ เซ็งนิด ๆ แต่ไม่ถึงกับขั้นงอแง ผมโทรไปหาพี่กรีน หลบออกมาคุยที่ระเบียง ไอ้ฮิตเลอร์นั่งกางขา เท้าข้อศอกไว้ที่เข่า ยกมือขึ้นประสานตรงหน้า ตาคมจ้องผม ดวงตาสีดำขลับขยับไหวทุกทีที่ผมเดินไปเดินมาบนระเบียง
“เรียบร้อยแล้ว”
กลับเข้ามาอีกครั้งก็บอกมัน สีหน้าพี่แคนคลายความตึงเครียดลงนิดหน่อย เขาตบหมอน คล้ายสั่งให้นอนพัก ผมล้มตัวลงแต่โดยดี ร่างกายยังปวกเปียก ไร้แรงต้านทาน พักเดียวมันก็ผล็อยหลับไปตามความอ่อนล้าของร่างกาย
“ว่าน มึงเป็นเกย์เหรอวะ”
ที่ร้านวันนี้คึกคัก แต่น้อยกว่าเมื่อวาน ผมมีโอกาสได้พักมาช่วยพี่เม่นเตรียมเหล้าบ้างก่อนอีกฝ่ายจะเปิดคำถามดาเมจรุนแรง ผมทำหน้าแหยง ไม่ได้รังเกียจ แต่ก็อดรู้สึกแปลก ๆ กับคำถามแบบนี้ไม่ได้ มันไม่เหมือนเวลาไอ้โต๋แซวผมขำ ๆ เลยสักนิด
“นี่ถามจริงจังหรือแกล้งครับ”
“ถามจริงดิวะ ก็เห็นพี่สิทธิ์บอกมึงมีปัญหากับที่บ้าน เท่าที่เห็นคนมองตาขวางก็มีแต่ไอ้นั่น”
พี่เม่นใช้คางชี้ไปโต๊ะมุมสุดที่มีคนนั่งคนเดียว สั่งเบียร์มาตั้งแต่หัวค่ำ ดื่มไปไม่ถึงครึ่ง น้ำแข็งละลายไปสองกระแป๋งแล้วก็ยังนั่งหล่อ ๆ ฟังเพลงอยู่คนเดียว
“แล้วเกี่ยวอะไรกับที่พี่สงสัยว่าผมเป็นเกย์วะ”
“ก็นั่นไม่ใช่ผัวมึงเรอะ”
เหออออ ผมสะบัดหน้าพรืด ใช่ก็แย่แล้ว “เป็นรุ่นพี่เฉย ๆ ผมขอให้เขาช่วยติวหนังสือให้ แต่เขาไม่ชอบใจอะ เกรดผมห่วยแล้วมาทำงานแบบนี้ มันเหมือนกับผมเหยาะแหยะทั้ง ๆ ที่ขอให้เขาช่วยติวมั้ง”
“เลยต้องมานั่งเฝ้า?”
“ก็...” ผมตอบไม่ได้เลยคราวนี้ มันก็แปลกจริง ๆ แหละ แต่ผมก็ไม่ได้อึดอัดที่ถูกจับตามองแบบนี้ ดีเสียอีกมีคนเป็นห่วง รอรับกลับบ้านด้วย สบ๊ายสบาย
“มันจ้องจะฟันมึงชัวร์”
“ไม่หรอก” เถียงสุดใจ “ผมไม่ใช่เกย์นะพี่”
“แต่ไม่ได้หมายความว่าไอ้นั่นมันจะชายแท้นี่หว่า กูเห็นหนุ่ม ๆ หน้าตากะลิ้มกะเหลี่ยไปขอมันชนแก้วตั้งหลายคน ไอ้ว่าน ของแบบนี้ถ้ามันไม่รู้กันใครมันจะกล้ายุ่งวะ ไอ้หล่อนั่นก็หน้าอย่างกับยักษ์”
“ผีเห็นผี ว่างั้น”
พี่เม่นพยักหน้า ตักน้ำแข็งใส่ถัง
“งั้นพี่ก็เป็น...”
“ลามปามแล้วไอ้เตี้ย เอ้า เอานี่ไป โต๊ะ 9”
ผมโดนยัดถังน้ำแข็งใส่มือพร้อมโซดาอีกสามขวด หัวเราะไปกับหน้ามุ่ย ๆ ของพี่เม่น ท่าทางเป็นคนคิดมาก เหลือบไปมองตัวคนโดนนินทา มันยังนั่งเปลี่ยว ๆ คนเดียวเหมือนเดิม เพิ่มเติมคือสาวสวยสุดเซ็กซี่ถือแก้วเครื่องดื่มมาชนด้วย ไม่แปลกเลยครับ ดึงดูดเสียขนาดนั้น แถมยังมาคนเดียวอีก ถ้าไม่ติดว่ามาเฝ้าผมนะ คืนนี้คงมีได้มีเสียกันแหง สาวเจ้าอกสะบึมอย่างนี้ ของจริงด้วยครับ ดูเหลว ๆ ไม่กลมเท่าไร
“ชอบเพื่อนพี่เหรอ”
เสียงใสถามขึ้นผมยกถังน้ำแข็งวางบนโต๊ะ จู่ ๆ มือขาวก็วางบนบ่า เสียงหัวเราะดังคิกคัก โต๊ะนี้หญิงล้วน ดูแรง ๆ กันทุกคนเสียด้วย
“ขอเบอร์ผู้ชายคนนั้นมาให้พี่หน่อยสิ เดี๋ยวพี่ให้เบอร์มัน”
“เอ๊ะ? แต่พี่ผู้หญิงคนนั้นกำลังขออยู่นี่ครับ”
“พนันกันอยู่ว่าใครจะได้เบอร์ก่อน น่า นะ ช่วยหน่อย”
ยังไม่ทันจะได้ตอบ ข้อศอกผมก็ถูกรั้งจนเซไปอีกฝั่ง คนที่ถูกพูดถึงยืนประชิดตัว มองเลยศีรษะผมไปยังกลุ่มสาว ๆ “มีปัญหาอะไรกันหรือเปล่า”
“อุ้ย เปล่าค่ะ ชวนน้องเขาคุยเฉย ๆ หน้าตาน่ารักดี เอ๊ะ ใช่น้องเดือนวิศวะปีที่แล้วหรือเปล่า”
“จำผมได้ด้วยเหรอ”
“ตอนแรกก็ไม่แน่ใจหรอก พี่เป็นพี่เลี้ยงช่วยดูเรื่องประกวดเดือนของปาล์มน่ะ ปาล์ม บริหาร ปีเดียวกับเรา”
อ๋อ ไอ้ก้ามปูนั่น ผมพยักหน้าหงึกหงัก ก่อนจะเซไปข้างหลังอีกรอบเมื่อถูกพี่แคนดึง “ไปทำงานได้แล้ว มัวแต่อู้ เดี๋ยวก็เลิกดึก”
“จริง ๆ ก็น่าจะรู้จักกันไว้เนอะ เราชื่อพราว อยู่บริหารกัน นี่แคนใช่ป่าว”
“กลับโต๊ะแล้ว มึงก็รีบทำงาน อย่ามัวแต่แรด”
ผลักหัวผมหนึ่งทีแล้วก็เดินหนีไปเลย ไม่ตอบคำถามสาว ๆ สักคน ผมก็ได้แต่ยิ้มแหย ๆ เลี่ยงมาช่วยพี่เม่นต่อ โต๊ะพี่แคนยังมีสมาชิกใหม่ไปทักทายเรื่อย ๆ แต่เจ้าตัวกลับทำหน้าไม่รับแขกตั้งแต่เริ่มยันผมเลิกงานเหมือนเดิม
“ที่จริงพี่ไม่น่ามานั่งรอผมแบบนี้”
หลังเอ่ยคำอำลากับพี่เม่นและรับปากว่าจะแวะมาหาบ่อย ๆ ก็เดินกลับพร้อมพี่แคน ชายหนุ่มร่างสูงอ้าปากหาวหวอด เอาเป้ผมไปถือเหมือนเคย
“ไม่มาเฝ้าเดี๋ยวก็แรดใจแตกกว่านี้”
“ใจแตกบ้าอะไรของพี่วะ”
“เห็นสาว ๆ ไม่ได้เลยนะมึงน่ะ เอาเรื่องเรียนให้รอดก่อนเถอะ”
“มันเรื่องธรรมชาติปะ พี่นั่นแหละ บ้าเรียนก็อย่ามาบังคับคนอื่นดิ” ผมเถียงในลำคอ ไม่กล้าพูดดัง กลัวโดนหลังแหวน “อีกอย่าง รู้จักคนไว้เยอะ ๆ ไม่เห็นจะมีอะไรไม่ดี”
“คนในร้านเหล้ามันไว้ใจได้ที่ไหน”
“พี่คิดมาก”
“กูเกิดก่อนมึง ไอ้ว่าน”
“เมื่อไรจะเลิกพูดมึงกูเสียทีวะ ผมไม่ชอบเลย”
“ทีกับไอ้โต๋ยังพูด”
“มันไม่เหมือนกัน แต่ช่างเถอะ” พูดไปก็ไม่ได้อะไรขึ้นมา พี่แคนเอาแต่ใจตัวเองจะตาย ผมเดินเงียบ ๆ เงยหน้ามองฟ้าเห็นดาวดวงเดียวแล้วถอนหายใจทิ้ง พี่แคนตบหัวกลับมาให้มองทาง ผมเลยก้มลง เห็นเงาของผมกับรุ่นพี่เดินคู่กันบนถนนคอนกรีต ความสูงห่างกันประมาณสิบเซนติเมตร พอถูกไฟสีเหลืองนวลจากเสาไฟฟ้าสาดลงมากลับดูแตกต่างกันชัดเจน พี่แคนเอามือวางบนบ่า เกิดความเงียบระหว่างเรา เสียงของรองเท้าเมื่อเหยียบกระทบพื้นแข็ง ๆ ความรู้สึกบางอย่างเกิดขึ้น อธิบายไม่ถูก รู้แค่ว่ามันดีที่มีคนอยู่ด้วยตอนนี้
“เหนื่อยล่ะสิ เงียบเชียว”
“ผมไม่อาบน้ำนอนนะ”
“เรื่องของมึง”
“พี่ไม่รังเกียจผมเหรอ นอนห้องผมป่าวคืนนี้”
“ใครจะถ่อกลับบ้านให้พ่อด่าเอาป่านนี้วะ”
ผมพยักหน้า มองตรงไปบนถนนด้านหน้า อีกไม่กี่ร้อยเมตรก็ถึงที่พัก รู้สึกอยากให้ถนนยาวกว่านี้อีกหน่อยจัง
TBC
ด่ามันอีกค่ะพี่แคน นังว่านมันแรดค่ะ มันร้าย!
พี่แคนนี่เริ่มชัดเรื่อย ๆ ในสายตาคนอ่านแล้วเนอะ ส่วนในสายตาว่านก็......................................
ค่ะ
รู้กัน
เจอกันพุธหน้าเหมือนเดิม ช่วงนี้งานยุ่งม้ากมาก ดีที่แอบมีสต๊อกตอนนี้ไว้หน่อย แง
ใครจองโอบตะวันไป อย่าลืมไปตรวจสอบรายชื่อจากลิงค์ที่หน้าเพจนะคะ ไม่มีชื่อไม่พิมพ์เล่มแถมเผื่อนะเออ
ไหนกอดหน่อย คริ
#candynovel
-
ว่าน นิสัย ความคิด การกระทำ เด็กมาก
พี่หงวยคงต้องเหนื่อยจะมีเมียเด็กดื้อ
-
นังน้องว่านแรดมั้ยตอนนี้ไม่แน่ใจ
แต่อิพี่แคนนี่ร้ายจริง คอนเฟิร์มมมมม :m26:
-
ทำไมนังว่านโง่อย่างงี้คะ 5555555555555555555555555 #ขรรม
พี่แคนนี่บับว่าแค่ว่าที่ปั๋วนะคะ ยังโหด ดุ เหี้ยม ขนาดนี้ ไม่อยากจะคิดถึงอนาคตว่าจะขนาดไหน
กำหนดลมหายใจเข้าออกด้วยเลยมั้ย :katai2-1:
-
อุต๊ะ !!! มีนั่งเฝ้าจ้าาาาาาาา :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
-
หวงแรง!
-
ตอนนี้พี่แคนชัดเจนมาก หวงน้องมาก มีการมาเฝ้าด้วย ><
งือออ มีชมเค้าน่ารักอีกกก ว่านแทนตัวเองด้วยชื่อก็น่ารักพี่แคนหลงตายเลย ว๊ายๆ
เด็กมันน่าเอ็นดูอะเนาะพี่เนาะ 5555555
-
นังว่านมันซื่อเหลือเกิน :katai1:
-
พี่แคนหวงหนักมาก :mew4:
-
งื้ออออออออออ :ling1:
อยากมีแฟนดุแบบพี่แคนข่าาาาา
แอร้ยยยยยย กรี้ด :hao7:
นังน้องว่านนี่ไม่รู้ไรเลยนะ โง่หรือโง่ลูกเอ้ยยยย
เขาแสดงออกชัดขนาดนี้
พี่แคนหวงแรงมากกกก :katai2-1:
-
นังว่านอิเด็กน้อยยยยยยยย ไม่ได้ใส่ใจอันตรายรอบตัวเล้ย เนี่ย พี่หงวยได้มาคุมเอง
ปล.รู้สึกว่าน้องว่านจะสกปรกเกินไปแบบเกินไป555555 ซกมกสุดค่ะลูกก
-
พี่แคนนนนน เนียนกว่าตูดเด็กอีกนะคะ
แทรกซึมทุกรูขุมขนเลยนะ อะโหว
สั่งอย่างกับพ่อ ว่านนี่ก็ยอมเขาจัง
ว่านนี่ชอบแคนชัร์ๆ แต่แค่ไม่รู้ว่าตัวเองชอบแบบไหน
พี่แคนนี่คงไม่ต้องพูด = =
-
อู้หู อู้หูวววววว นี่พี่หรือพ่อกันคะพี่หงวยย
ขนาดยังไม่เป็นแฟนกัรยังชัดเจนขนาดนี้ . . 5555
สู้ค่ะ แสดงออกเยอะๆ น้องว่านจะได้สะกิดใจบ้างสักที
o13
-
นังว่านมันโง่ ฮือออออ
-
คนอ่านคิดไปไกลแล้วน้องว่าน
-
จริงๆการกระทำของพี่แคนเนี่ยถ้าไม่ใช่ว่าน ป่านนี้คงได้กันไปแล้ว :z3:
-
ว่านแกนี้แรดจริง :hao7: พี่แคนร้าย o13
-
จ้าาาาาาา เฝ้าเช้าเฝ้าเย็นงี้ พี่หงวยไม่ธรรมดาแล้วล่ะ :katai2-1:
อิว่านก็บื๊อบื้อเนาะ 55555 :laugh:
-
พี่แคนคนซึนหวงน้องว่านหล่ะสิ o13 o13 :laugh: :laugh:
-
ว่าน นี่นายโง่หรือโง่?
ถ้าพี่แคนต้องช้ดเจนกว่านี้ก็เหลือแค่จ้บแกกดแล้ว!
-
ว่านนี้ก็ยังไม่รู้สึกซักทีว่าพี่แคนรู้สึกยังไงกับตัวเอง
พี่แคนน่ารักอะ คอยดูแล เป็นห่วงเป็นใย
-
โอ้ยยยยยย ว่าน พี่เค้าตามเฝ้ารับส่งขนาดนี้ แกยังไม่รู้ตัวอีกเรอะ เหนื่อยใจแทนพี่แคนจริงๆ
-
ว่านนี่โคตรเด็กหรือไม่คิดมากกันแน่ เพื่อนก็บอก พี่ก็บอก รอให้ผัวโหดแกจับกดรึไงถึงรู้ตัวอ่ะ
-
น้องว่านคนซื่อบื้อ พี่แคนเค้าบอกมานั่งเฝ้าน้องก็ยังไม่สะกิดใจ :ling2:
-
น้องว่านนี่ช่างไม่รุ้อะไรบ้างเล้ยยยยยย พี่แคนนี่ก้แอบหวงน้องนะ มานั่งเฝ้าไม่ห่าง
-
หมาจุกระป๋อง..... *ขำแรงงง 5555
ว่านนี่มันว่านจริงๆ
-
นี่ซื้อ(บื้อ)หรือโง่คะว่านนนนน
-
ปิดท้ายได้แรดมากน้องว่าน 5555
-
คนอื่นเค้ามองไปยันไหนๆว่านว่านก็ยังไม่เข้าใจอะไรเหมือนเดิม
พี่แคนชัดเจนแล้วสินะมาตามเฝ้าตามดูแลขนาดนี้ แม้เด็กมันจะดื้อไปหน่อยก็เถอะ
แต่ก็ยอมน้องมันหน่อยสิน้องอุตส่าห์จะแทนตัวเองว่าว่านแล้วแค่แลกกับการเลิกพูดกูมึงเอง หรือกลัวเด็กมันได้ใจ
ชอบเรื่องนี้มากจริงๆ
:กอด1:
-
หนูว่านผู้ใสซื่อ :laugh: นางโง่จริงๆ
-
เรารู้นะว่าพี่แคนเกือบเผลอเรียกว่านว่าน้องว่านตอนปลุกให้ลงจากรถน่ะ 55555555
-
น่อวววว พี่แคนออกจะชัดเจนนะน้องว่าน 555555
-
พี่แคนน่าร้ากกกที่ซู๊ดดดด น้องว่านก็เริ่มตกหลุมไม่รู้ตัว
-
ถ้าไม่อยากให้พี่แคนใช้กูมึง แล้วจะให้ใช้อะไรล่ะน้องว่าน :hao3:
พี่แคนนี่ก็เนียน ไม่มีสะดุดดีจริงๆ ตามรับส่งดูแลว่านตลอด โดยที่น้องมันไม่สะกิดใจเลยแม้แต่นิดเดียว :katai2-1:
-
พี่แคนชัดเจนมากกกก แต่ว่านมันเอ๋อเอง :m20:
-
ว่านเริ่มจะหวั่นไหวแล้วสินะ
:o8:
-
โอ้ยๆ ป๋ามันร้ายยยย. โคตรรหลงเด็ก ส่วนอิเด็กก็แบ้วเกิน ไม่รู่ว่าซื่อหรือโซ่.
-
ที่พี่แคนไม่กล้าพูดเพราะๆ กับน้องว่านนี่เป็นเพราะว่าเขินหรือเปล่าน้า~~ :-[
-
พี่แคนคะ ถ้าจีบนุ้งว่านจริง นี่งานหนักนะคะ คิดใหม่ นุ้งว่านมีไรดีบ้าง ซื้อ สมองน้อย แรด ก๊ากกกกกก #ทีมพี่แคน
-
ปากแข็งชะมัด :laugh:
-
อื้อหือออ ถึงกับตามเฝ้า :katai2-1:
-
โอ้ยยยย อิจฉา ๆ น้องว่าน :ling1: อยากได้แบบพี่แคนสักคน
น้องว่านเอ้ย คนเขาดูแลเอาใจใส่ ทำให้ขนาดนี้ เมื่อไหร่จะรู้ตัวว่าถูกจีบอยู่
สงสัย ต้องให้น้องว่านลัลล้า จนพี่แคนหึงโหดแน่เลย ถึงจะรู้ตัวได้อ่ะ อิอิ
น่ารักมากมาย ตอนนี้พี่แคน ขึ้นแท่นพระเอกในดวงใจแล้วววว :m3:
แต่จะให้ดีกว่านี้ เลิกพูดกูมึง กับน้องว่าน อย่างที่น้องว่านขอ จะยิ่งดีกว่านี้นะพี่แคน
เดาว่า อีกไม่นาน พี่แคนน่าจะยอมนะ แต่ต้องใช้เวลาหน่อย ก็มันไม่ชินอ่ะเนอะ
-
ว่านน่ารัก ยังไม่รู้ตัวก็ดีนะ เพราะไม่อยากให้ว่านไปวิ่งตามหึงตามหวงพี่แคนเท่าไร
ส่วนพี่แคน โคตรชัดเจนเลยจ้า เทียวรับเทียวส่ง ถือกระเป๋า ขอนอนด้วย ทำความสะอาด จัดการทุกอย่างให้ว่านทุกภาคส่วน555555 ทุกอย่างคือนิยามคำว่า พ่อ หรือคำว่า (ว่าที่)ปั๋ว ชัดๆ น่าร๊ากกกก ไม่สนใจใครเลยนอกจากว่าน ^_^
-
ว่านซื่อไปม้ายยย นี่อีกนิดพี่แคนมันก็จับกดได้แล้วนะเนี่ย 5555 พี่แคนรุกเร็วเฟร่อ รุกอีกๆๆ ว่านมันซื่อเกิ๊น
-
หึงเขา หวงเขาก็บอก!! ว่าเด็กมันแรดทำไม แค่เขวหน่อยเดียว :hao6:
-
ว่านซกมก พี่แคนขาโหด 5555
-
นังหวานนน เอ้ยว่าน อิอิ ซื่อบื้อว่ะ แต่พี่ชอบบบ พี่แคนไม่ต้องกังวล ลิมิเต็ดแบบว่านน่ะยกให้พี่เลย
พี่แคนพูดเพราะๆกะน้องหน่อยนะเด็กมันว๊อนท์
มันจะได้มุ้งมิ้งกับพี่ะเยอะๆไง
-
พี่แคนน่ารักกกกกก :-[
-
พี่แคนชัดมาก คมชัดประดุดไฮเดฟ แต่ว่านก็ยังไม่รู้ ไม่แปลกที่เกรดร่อแร่ 5555555555
-
อื้ิอหือออออ ว่านเอ๊ยยยยย ร้ายนะเรา
มีผู้มาเฝ้าถึงที่ นี่ขนาดไม่ได้เป็นอะไรกัน
ถ้าวันไหนได้เขาขึ้นมาอีพี่แคนจะกลายเป็นอะไรคะ
ดุกว่าหมาแน่นอน คอนเฟิร์ม
-
พี่แคนดูเป็นสามีที่ดีมากเลยอ่ะ
ดูแลน้องว่านดี๊ดีเนอะ :-[
ว่าน้องมันอีกเยอะๆนะพี่ น้องมันจะได้ไม่ไปแรดอ่อยใครเขา
-
โอ้ยนังว่าน เเลดูน่าสงสาร คือเเบบเเคนก็ไม่พูดอะไรเลย
ไปๆมาๆไม่ใช่เข้าใจว่าเค้ามาปั่นหัว(ใจ)เล่นอีกหรอกนะ ยิ่งมึนๆอยู่
เเคนก็นะ เอาเเต่ใจตัวเองเกิน น้องอยากให้เปลี่ยนสรรพนามบ้างก็ไม่ได้
-
โธ่ ว่านนนลูกกก ทำไมซื่องี้ :mew1:
-
ว่านน่ารักแบบซึนๆเนอะ555
-
พี่แคนแกชัดเจนมากยอ่ะ น่ารักดี
ใครจะว่าว่านโง่หรือความรู้สึกช้านี่เราไม่เห็นด้วยเท่าไหร่น่ะ ในความรู้สึกเรา เราว่าเราเข้าใจว่านน่ะ คือว่านมันก็แค่ผู้ชายธรรมดาๆคนนึง ไม่ได้เบี่ยงเบนหรือชอบผู้ชายมาก่อน เป็นตนที่มีวิถีแบบผู้ชายแมนๆธรนมดา ที่มีพี่ชายมีเพื่อนผู้ชายชินกะการเป็นแบบนี้ ในความคิดมันพี่แคนยังเป็นแค่ไอดอลที่มันปลื้มและอน่างเอาเยี่บงอย่าง การที่พี่เค้ามาเอ็นดูหรือดูแลแบบนี้ถึงจะแปลกใจบ้างแต่มันก็ไม่(กล้า)คิดเกินเลยหรอก คือพี่เค้าระดับเฟอร์เฟคอมน ส่วนมันแค่ผู้ชายธรรมดาๆไมาได้โดดเด่นอะไรไง ถึงใครจะพูดยังไงในความคิดมันก็แค่นี้ล่ะ จนกว่าพี่แคนจะพูดชัดๆออกจากปากว่านก็จะยังเป็นแบบนี้ล่ะ 5555
-
คือน้องว่านเขามึนชีวิตมากอ่ะนะ พี่แคนชัดเจน(ในสายตาคนอ่าน)ขนาดนี้แล้วนางก็ยังมึนอยู่
ก็ไม่รู้จะเอาใจช่วยใครดี 5555
-
เราก็โง่ พี่แคนจะติวให้ไหมคะ
-
นังว่านนนน หล่อนซึนมากค่ะ แต่เป็นการซึนที่น่าเอ็นดูสุดๆ
มีอย่างที่ไหน งอนพี่หล่อที่เค้าไม่ยอมพูดเพราะๆใส่
บ่นนะ แต่ก็ยอมให้สั่ง ยอมให้ไปเฝ้า
เหอะ ตอนนี้ไม่ใช่ปั๋ว แต่ต่อไปหล่อนไม่รอดแน่ๆย่ะ
-
อิพี่หงวยนี่ชัดเจนนะคะ ส่วนอินู๋ว่านก็ยังเป็นว่านต่อไป แอร๊ยยน่ารัก
:-[
-
พี่แคนเจอศึกหนักแน่ น้องว่านใสใสไม่น่าจะตีความการกระทำของพี่ออกหรอก
พี่ต้องพูดตรงๆไปเลยค่าา ถึงจะแอคแแทคน้องว่านได้อยู่หมัด :laugh:
-
อิพี่แคนนนนนนนนนนนนนนนน :hao7: :hao6:
หวงน้องมากมาย อาการหนักนะเราน่ะ กิ๊วๆๆๆ :-[
-
น้องว่านนี่ช่างไม่รู้อะไรบ้างเลยยยย :laugh:
-
นุ๋งว่าน ป้าซื้อปลามาฝากลูก กินเยอะๆนะ หมดแล้วก็บอกป้า
กินปลาเยอะๆ เผื่อว่าจะยังช่วยสมองฝ่อๆ ของหนูทัน
พี่แคน คนดีคนหล่อ คนขยัน คนสะอาด พ่อคุณเอ๋ย ไม่น่าหลงผิดเลย
ถอนตัวตอนนี้ยังทันนะ ปล่อยนังว่านมันโง่อยู่ต่อไปเถอะ(มันสกปรกด้วยไม่ใช่โง่อย่างเดียวนะ)
-
อิพี่แคนนนนนนนนนน แกนั่นแหละ ตัวทำว่านใจแตก
ชอบเวลาพี่แกนั่งมองโทรศัพท์ดูทวิตว่าน แล้วอมยิ้มนี่แหละ
เป็นแฟนเมื่อไหร่ หวานแน่ๆ
-
แคนเป็นพ่อคุณพ่อทูนหัวไปแล้ว
-
น่ารักกกก
-
พี่แคนงะ
ก็เรียกแทนตัวเองพี่หน่อยเป็นไร ตามใจน้องมันหน่อยดิ๊ !!
:mew1: :mew1:
-
ว่านได้พ่อ(ทูนหัว)เพิ่มอีกคนแล้ว
ดุจริงพี่แคน
-
พี่แคนต้องสู้นะคะ /โบกป้ายไฟ
คิดจะมีเมียเด็กต้องหมั่นตรวจเช็คร่างกายค่ะ
นังว่านมันแรด พี่ก็ต้องไปนั่งเฝ้า ทางที่ดีรวบหัวรวบหางไปเลยค่ะ ! 555555555 #ผิด
ขำตอนที่เม่นถามว่านั่นไม่ใช่ผัวมึงหรอ
ก๊าากกกกกกกกกกก
ตอนนี้ยังไม่ใช่แต่ต่อไปต้องใช่แน่ๆ
เห็นความขี้เกียจของน้องว่านแล้วอยากให้พี่แคนจับตีก้นลายจริงๆ :hao7:
-
ว่าน ชายกับชายนี่แหละดี
-
:hao7: :hao7:
พี่แคนซึนว่ะ..ขี้หวงด้วยย
ส่วนน้องว่านน่าร๊ากกกก...หนูแค่เอ๋อ ไม่ได้โง่อย่างที่พี่แคนมันใส่ร้ายใช่มั้ยลูกก
555+
-
อิว่าน....ซึน. มึน เอ๋อออ
สู้ๆนะค่ะพี่แคน
-
สำหรับพี่แคน ไม่ต้องพูด ดูการกระทำล้วนๆ
ตอนนี้รู้สึก ว่านงอแงจัง แต่น่ารักเสอจ้า 555555555
-
พี่แคนมาแรงมากกกก ดูแลขนาดนี้ หวงขนาดนี้ คนอ่านจิ้นไปไกลมาก
แต่พอเจออิน้องว่านตัวซึน พังทุกอย่างพัง 5555555
เป็นกำลังให้พี่แคนปราบเด็กดื้อนะ อิอิ
-
ทำหน้าที่เกินตลอดเลยพี่แคน แค่ติวนั่งสือนี่เป็นเป็นต้องถ่อมานั่งเฝ้าไหม :hao7: :hao7::hao7: :hao7:
-
น้องว่านได้พ่อมาอีกคนชัดๆ พ่อแคน555555555555555
-
ว่านเด็กน้อย :mew1: :o8:
-
พี่แคนชัดเจนว่านมันก็ชัดเจนเหมือนกันว่าไม่รู้
-
นู๋ว่านนี่ช่าง...หมั่นเขี้ยวเจงๆ
-
พี่แคน ชัดเจนมาก ส่วนน้องว่านก็มึนต่อไป
-
ว่านนี่ กว่าจะรู้ตัวก็ถูกเขมือบก่อนซะม้าง
-
ว่านนี่ช่างไม่รู้อะไรบ้างเลย~
รุ่นพี่ผู้ชายที่ไหนจะคอยรับส่งรุ่นน้องผู้ชายด้วยกัน
พี่เม่นตาถึงไปอีก รออ่านนะจ้ะ สนุกๆ
-
นังน้องว่านสมควรแล้วที่ต้องได้ผัวดุ :laugh:
-
นังว่าน แกมันซึนมาก ถ้าแคนแคนไม่สนใจไม่ลงทุนขนาดนี้หรอก ชอบเรื่องนี้ มาต่อไวๆนะคะ
-
น้องว่านชอบอกใหญ่ๆเหรอจ๊ะ คืนนี้นอนหนุนอกแน่นๆของพี่แคนแทนแล้วกันนะ
-
มาเฝ้าขนาดนี้
ไม่ค่อยหวงเลยเนอะะะะะะ :m12:
กว่าว่านจะรู้ตัวว่าโดนจีบ พี่แคนไม่แก่ก่อนหรอ :laugh:
-
แคนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน หงวย อิอิ
-
ตามเฝ้าเลยนะครับ แคน
-
ถ้าว่านจะซื้อบื้อขนาดนี้ .... ต้องโดนกินก่อนใช่มั๊ยถึงจะรู้ตัว 55555555 :hao6:
-
แล้วว่านมันก็ยังไม่รู้ตัวซะที 555555555555
อยากจิรู้จังเลย เบื้องหลังของพี่แคนต้องคลั่งอิเด็กนี่มากแน่นแน่ โอ้ยยยยยดูแลอย่างกับพ่อ
-
ว่านโง่มากรู้ตัวอีกทีคงตอนมีปัวแน่ๆ
-
พี่หงวยก็ออกตัวแรงนะ เฝ้ารับส่งน้องว่าน
พี่แคนตามสต๊อกน้องมานานยังค้าาาา แหม่ๆ แบบนี้ก็เข้าทางแล้วสิเนี่ย
-
นี่ขนาดว่านยังไม่อ้อนนะพี่แคนนางขนาดนี้ ถ้านังว่านอ้อนล่ะหืมมมมม หลงกันให้พอค่ะ เลิฟพี่แคนมากมาย
-
ทำไมออร่าหวงเมียถึงได้แผ่ซ่านขนาดนี้คะะพี่แคนนนนน
แต่จะพูดก็พูดเถอะออร่าความหวงก็ยังถูกราศีความโง่วใสซื่อของแคนกลบอยู่ดี (หัวเราะ)
รอตอนต่อไปน้าปี้เวสต์! :mc4:
-
ถ้าถึงขนาดมาเฝ้ายันเลิกงานขนาดนี้ ก็ชัดยิ่งกว่าเงาจันทร์บนผิวน้ำแล้วล่ะว่าน ตัวเองก็แอบมีเขาเป็นไอดอลอยู่แล้ว จะเอามาเป็นไอดอลหัวใจอีกอย่างก็ไม่น่าจะขาดทุนอะไรนะ มีคนรับส่ง มีคนคอยทำความสะอาดห้องให้(?) อู้ย มีแต่ได้กับได้
อย่าว่าเลยค่ะ ดิฉันคิดว่าฉากแคนตัสทำความสะอาดห้องให้ว่านน้อยนั้นน่ารักจริงๆ ผู้ชายอะไรที่ไหน (ยิ่งรุ่นพี่ด้วยแล้ว) จะมาทำความสะอาดห้องให้ผู้ชายอีกคน ผู้ชายคนนี้ถ้ามีโอกาสให้คว้า ก็ควรจะคว้าไปนะคะ อย่าให้หลุดลอยไปได้เป็นอันขาด
-
พี่แคนนนน o13 o13 o13
-
สงสารพี่แคนอะ (ว่าที่)เมียเด็กซื่อบื้อและซกมกได้อีก :laugh:
-
อิน้องว่าน
:katai1:
-
นังหนูว่านนอกจากจะขี้อ่อยแล้วนางยังซื่อบื้ออีก สงสารพี่แคนคนซึนจังเลย :m14: :m14: :m14:
-
โอยยยยย อยากได้พี่แคน อยากได้คนมาทำความสะอาดห้องให้ ห๊ะ! ไม่ใช่ละ 555555
พี่แคนน่ารักอ่ะ ทำตัวติดกับน้องตลอดดด ชัดเจนมาก!!!
น้องว่านไม่ใช่ไม่รู้ค่ะ น้องว่านแค่ซึน 555555
-
พี่แคนแมร่งเอาใจยาก ว่านแมร่งยังงง กับสถานะแบบนี้ เป็นเบน คิดไปเองเรียบร้อยละ
-
ว่านเอ๊ยย :katai5:
-
เนียนไปเรื่อย!!!!
-
ตามมาอ่านทันร้าวววว
โอยยย นังว่านน สุดจะซื่อ เอ๊ะ หรือไม่ ?
แต่พี่หงวย เอ้ย พี่แคนนี่น่ารักนะคะ กรีดรว้องง
-
ว่าน เชื่อพี่เม่นบ้างก็ดีนะ
ไอ้พี่แคนน่ะ จ้องฟันหนูชัวร์ลูก
-
ว่าจะๆแล้วนะคุณWEST ว่าจะรอให้ถึง 10 ตอนก่อนค่อยอ่าน
แต่แล้วก็รอไม่ไหวอ่ะ อ่านแล้วก็จะลงแดงล่ะทีนี้ติดอีกแล้ว
คุณเวสต์ทำอะไรกับงานเนี่ย ติดหนึบทุกเรื่องเลย
ขอบคุณที่ยังเขียนเรื่องสนุกๆมาให้อ่านนะค่ะ
เป็นกำลังใจเสมอค่ะ
ปล...น้องว่านแอบแรดนะเนี่ย 5555++ ชอบ
-
พี่แคนนี่รุกหนักมากเลยนะคะตอนนี้ เลี้ยงดูปูเสื้อเก็บบ้านไปรับส่ง
ทำขนาดนี้นี่ยิ่งกว่าคนเป็นแฟนกันอีกนะคะพี่
ส่วนน้องว่านหวานหวานนี่ก็ครองตำแหน่งเด๋อๆเอ๋อๆไม่รู้เรื่องต่อไป
คาดว่ากว่าจะรู้ตัวว่าพี่แคนชอบตัวเองแบบไหนอาจจะเป็นตอนที่ฟื้นหลังจากมีซัมติงกันแล้ว 55555
-
ยังไงๆพี่แคน ออกตัวแรงขึ้นนะคะ
มานอนค้าง มาตามเฝ้า ว่านอาจดูไม่ออก
แต่เจ้ดูออกนะคะ ฮิ้วๆๆ
-
น้องว่านมึนได้น่ารักมาก
แคนก็เก๊กไปนะ
-
ว่านคนซื่อ ไม่รู้ตัวสักทีว่าพี่แคนเขาจีบอยู่ โถถถถ 5555
พี่แคนคงเหนื่อยหน่อยนะคะที่มาจีบว่าน แต่น้องมันน่ารักนะ คึคึ
:pig4: :L2:
-
ว่านน่ารักน่าหยิกมากกกกกกก 555
-
เรื่องใหม่ ๆๆๆ ตาม อยุ่แล้ว
-
"มันเปิดกระเป๋าหยิบแบงค์พันสองใบให้หน้านิ่ง จะใครล่ะครับ ไอ้พี่หงวยของผมนั่นแหละ"
แหนะๆๆ นังน้องว่านนนน พี่หงวยเป็นของแกตั้งแต่เมื่อไหร่ เนียนนะ อย่าคิดว่าเราไม่สังเกต :hao7:
ละพี่หงวยนี่ก็ตามเฝ้าเป็นชัตเตอร์ตามติดเลยอะ นี่ว่านยังไม่รู้ตัวอีกหรอ แบบนี้จะต้องรู้ตัวตอนไหนอะ ตอนเสียเอกราชให้พี่แคนหงวยเลยปะ รอดูอยู่นะ 55555555
อ่านเรื่องนี้ละอยากให้สัปดาห์นึงมีวันพุธ 7 วันเลยค่ะ แงงง ชอบ ตลกกก บางทีก็เขิน บางทีก็ขำ บางทีก็อยากบีบคอนังน้องว่าน :z3: :katai1:
-
พี่แคนรุกหนักเวอร์
-
o13 o13 o13 o13
-
พี่แคนคงไม่กล้าจีบสินะ กลัวว่านจะตกใจสินะ หุ หุ :o8:
-
พี่แคน รวบหัวรวบหางเลย
-
อ่านทันล่ะ!! ว่านอย่าซึนนานนะ~
-
เพิ่งได้ฤกษ์เข้ามาเม้นอย่างจริงๆจังสักที
หลังจากสุ่มอ่านมา 4 ตอนรวด
ก่อนอื่นเลย ขอบอกว่าชอบผลงานคุณเวสท์มากๆ
ขอบคุณที่แต่งเรื่องราวดีๆมาให้อ่านนะคะ
<3
นังนุ้งว่านถ้าหนูจะไม่รู้ตัวเลยขนาดนี้นะคะลูกกกกกก
พี่เค้าจ้องจะงาบหนูอยู่แล้วค่า ทำไม๊ทำไมหนูถึงโง่อย่างงี้ ถถถถถถถถ
พี่เค้าแสดงออกชัดเจนขนาดนี้ลูกเอ้ยยยย
ชอบเรื่องนี้มากอ่ะ มันกร๊าวใจดี
> <
-
Waiting for Wednesday
-
ว่านว่านน่ารัก เป็นนิยายที่มุ้งมิ้งหัวใจจริงๆ
ชอบมากเลยค่ะ ติดตามนะคะ //เพิ่งได้ตามมาอ่าาน
-
ว่านนี่แอบซื่อนะเรา
-
โอ้ยยยย ว่านนนนน
อิพี่แคนมันขนาดนี้แล้ว รู้ตัวเห่ออออ
:katai5: :katai5:
-
:hao3:
-
ว่านเอ๊ย... พี่หงวยแกคืบคลานเข้าห้องมาแล้วนะลูก
หลังจากนี้พี่หงวยแกหมายตาห้องหัวใจเอาไว้เป็นปลายทางแล้วจ๊ะ
ีรู้ตัวได้แล้วนะว่าพี่หงวยแกน่ะคนจริง กรั่กๆๆๆๆ
รอติดตามและเป็นกำลังใจให้ค่ะ :a1:
-
ตอนที่ 05
ผมเกลียดวันจันทร์เพราะตารางเรียนวันจันทร์ของผมแน่นเอี้ยดจนไม่มีเวลาพัก
เสียงนาฬิกาปลุกตอนเจ็ดโมงดังขึ้น ร่างกายที่เมื่อยล้าจากการทำงานหนักดีขึ้นกว่าวันแรกที่เริ่มงาน ข้างตัวไม่มีใครแล้ว ผมลุกขึ้น หยิบผ้าเช็ดตัวมาอาบน้ำแปรงฟัน เก็บชุดนักศึกษาที่ถูกซักตากทิ้งไว้ที่ระเบียงมายัดใส่ตู้ เลือกชุดที่ยับน้อยที่สุดมาสวม พี่แคนแม่ง ถ้าจะซักให้ขนาดนี้ก็ควรรีดให้ด้วยจะเป็นพระคุณอย่างสูง เหมือนมีพี่ชายมาดูแลครับ เป็นอะไรที่เยี่ยมยอดมาก ใช้เวลาไม่นาน กำลังเตรียมตัวจะออกจากห้องเสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้นก่อน ไม่ได้มาจากผม ไม่ใช่ริงโทนของผม ไล่หาตามต้นกำเนิดเสียงก็เห็นไอโฟน6พลัส เครื่องสีทองวางอยู่บนโต๊ะข้างหัวเตียง เดาไม่ยากเลยสักนิดว่าเป็นของใคร
เบอร์โทรเข้าขึ้นชื่อว่า home ผมกดรับโดยไม่ต้องรอ เสียงพี่แคนกรอกเสียงมาตามสาย เป็นเสียงเนือย ๆ เนิบ ๆ ไม่รีบร้อน
“ลืมมือถือ”
“เห็นแล้วครับ”
“เพิ่งอาบน้ำเสร็จ กำลังจะเข้ามหา’ลัย นายมีเรียนหรือเปล่า”
“นาย?”
“เออ” เฮียแกเริ่มหงุดหงิด “ก็ไม่ชอบให้พูดกูมึงไม่ใช่หรือไง”
“โอ้ จริงด้วย พี่แคนน่ารักมากครับ เออ พี่ แต่ผมมีเรียนน่ะสิ”
“ผม?”
“ครับ?”
“ไหนบอกจะเรียกแทนตัวเองว่าว่านไงวะ”
“ครับ ๆ ว่านก็ว่าน พี่แคนแม่ง ขี้หงุดหงิดจัง เอางี้ พี่มาถึงมอแล้วแวะมาเอาที่ห้องได้ไหม ผมเรียนฟิสิกส์ ยิงมาก็ได้ เดี๋ยวออกไปหา”
“โทรศัพท์ฉันอยู่กับนาย”
เออว่ะ หัวเราะแห้งกลับไป “ตึกวิทย์ห้อง 307 อะพี่ ห้องใหญ่ เข้ามาได้”
พี่แคนรับคำในลำคอก่อนวางสายไป ผมเดินออกจากห้อง กดมือถือเล่นไปด้วย เข้าไปดูใน camera roll หน่อยเถอะ พี่แคนน่าจะมีรูปหลุด ๆ บ้างแหละ เอาไว้ส่งเข้าหาตัวเองเก็บไปแบล็คเมล์ได้หลายวันครับ แต่แม่ง ไม่ค่อยมีรูปอะไรเลย มีแต่แมวดาราตัวสีดำนั่นกับวิว พี่แคนเป็นคนถ่ายรูปสวย แต่ไม่ค่อยถ่ายคน แต่ภาพพวกนี้ผมโคตรคุ้นเลย ไม่รู้ว่าเคยเจอที่ไหน
ระหว่างทางจากหอมาที่อาคารเรียนผมก็กดดูเรื่อย พี่แคนปิดเน็ตเอาไว้ สงสัยกลัวเปลือง แต่บ้านมันรวยขนาดนั้นจะกลัวเปลืองเน็ตเหรอวะ ไม่เข้าใจคนมีเงิน ผมเองก็ไม่กล้าวุ่นวายอะไรมาก แค่เลื่อนหน้าจอดูรูปไปเรื่อย ๆ เพลินตาดี กระทั่งมาเจอรูปพี่แคนจริง ๆ เป็นภาพเซลฟี่ที่คนถือเครื่องเป็นผู้ชายหน้าตาดี เรียกได้ว่าดีจัดเลยแหละ ถ้าจำไม่เป็นเหมือนเป็นนายแบบโฆษณาน้ำหอมวัยรุ่นชายในโทรทัศน์ ตัวเล็ก ล่ำ ผิวขาวกว่าพี่แคนอย่างเห็นได้ชัด ไม่ได้ใส่เสื้อทั้งคู่ ฝั่งนั้นดูยิ้มแย้มดี ส่วนพี่แคนก็นิ่ง ๆ ตามสไตล์ แต่ดูเป็นภาพที่น่ารักทีเดียว
“ทำเชี่ยไร”
ไอ้โต๋พุ่งมาจากด้านหลังเมื่อไรก็ไม่อาจทราบ ผมโดนตบหัวอีกแล้ว มือถือร่วงจากมือลงโต๊ะ โชคดีที่ไม่เป็นอะไรมาก โชคร้ายคือคนมาใหม่เห็นรูปในเครื่องด้วยทันที มันทำตาโต แย่งโทรศัพท์ไปทันที
“เยเฮ้ด พี่แคนเป็นเกย์เหรอวะ”
“หา? ตลก ไม่เห็นเกย์เลย”
“ก็เนี่ย” มันบุ้ยปากไปที่รูป “พี่กัสเป็นรุ่นพี่สมัยมัธยมกู เป็นตุ๊ด”
“แล้ว?”
“โห มึง รูปส่อขนาดนี้” ว่าแล้วก็กดเลื่อน ๆ ไปดูรูปอื่น ไม่มีแล้วครับ ที่เหลือเป็นภาพวิวเหมือนเคย ผมหน้าเสียนิด ๆ สรุปคือพี่แคนเป็นแฟนกับรุ่นพี่ไอ้โต๋เหรอวะ
“นี่เครื่องพี่แคนเหรอ”
“เออ เขาลืมไว้ที่หอกูเมื่อคืน”
“ว่าน มึงเสร็จพี่แคนไปยังวะ”
“เฮ้ย บ้า” ส่ายหัวสะบัด “กูยังชอบผู้หญิงอยู่นะเว้ย”
“แล้วไปนอนด้วยกันได้ไง”
“เขาไปอยู่เป็นเพื่อนตอนกูไปทำงานร้านแฟนพี่กรีน” ผมว่า พอเห็นสายตาดุ ๆ ของไอ้โต๋แล้วก็ส่ายหัวอีกที “แต่ตอนนี้เลิกทำแล้ว พี่แคนบอกจะติวหนังสือให้กู เลยเรียนดีกว่า”
“พี่แคนจีบมึงจริงเหรอวะ”
“ตลก” คราวนี้เป็นฝ่ายที่ผมตบหัวไอ้โต๋บ้าง “ไม่ได้อะไรโว้ย เขาอยู่กับกูก็แมน ๆ ปกติ”
“แมนบ้านพ่อมึงไปอยู่เฝ้าผู้ชายทำงาน โง่เหรอไอ้ว่าน มันใช่เรื่องไหม”
“แต่เขาไม่ได้พูดจาชวนขนลุกใส่กูเลยนะโว้ย ไม่แต๊ะอั๋งกูด้วย” จู่ ๆ ผมก็นึกถึงภาพที่พี่แคนโอบบ่าผมเมื่อคืนว่ะ แต่ก็แมน ๆ ครับ ไม่เห็นมีอะไรเลย ใช่ว่าโอบแล้วจะไล้ไปไล้มาเสียหน่อย “พี่แคนคงเห็นกูเป็นน้อง มึงจะบ้าเหรอ ถึงเขาจะเป็นเกย์ก็ไม่ได้หมายความว่าจะชอบกูนี่หว่า”
“เออ” คราวนี้เพื่อนสนิททำหน้าคล้อยตามไปด้วย “กูเป็นพี่แคนกูก็เลือกพี่กัส ใครจะมาเอากุ๊ยอย่างมึง”
“โห ลำเอียง”
“พูดความจริงครับ พี่กัสป๊อบปูล่าตั้งแต่สมัยมัธยมแล้วรู้ปะ”
“มึงเคยจีบปะ”
“เคย ถุย อย่างผมต้องเซ็นโยครับ ไม่สนโรงเรียนเดียวกัน” ผมหัวเราะร่วน พอนึกว่ากัสรุ่นพี่ไอ้โต๋ดูดีกว่าตัวเองเท่าไรใจมันหวิว ๆ อธิบายไม่ถูก เลื่อนมือไปปิดจอโทรศัพท์ พอดีกันกับที่อาจารย์เข้าสอน ซุกมือถือลงกระเป๋าเป้ มองเข็มนาฬิกาค่อย ๆ ขยับพร้อมกับเสียงพูดเนิบนาบของผู้สอนหน้าห้อง
ว่านหวานหวาน @Wannwannwannn เมื่อสักครู่
งงตัวเอง
“ยังไม่หายเหนื่อยหรือไง”
ผมนั่งอยู่ที่โรงอาหารตอนบ่าย มีเวลาพักสองชั่วโมงก่อนเริ่มเรียนวิชาใหม่ พี่แคนเข้ามาหาผมในชั้นเรียน นั่งเรียนด้วยกันจนอาจารย์ปล่อยแล้วออกมาหาอะไรกิน นั่งจิ้มมือถือสักพักแล้วก็เอาตะเกียบคนก๋วยเตี๋ยวในถ้วย พี่แคนยกโทรศัพท์ตัวเองขึ้นมาดูบ้าง คว่ำจอลงแล้วเงยหน้าขึ้นถามประโยคเมื่อครู่
“งั้นมั้งพี่”
“เป็นอะไรหรือเปล่า ดูแปลก ๆ”
“เหนื่อยมั้ง” ผมตอบแบบขอไปที อธิบายไม่ถูกว่าตัวเองกำลังเป็นอะไรกันแน่ ผมอาจจะเหลิง ดีใจ คิดว่าพี่แคนใจดีกับผมมากกว่าใคร ถ้าเทียบกับไอ้โต๋ก็คงใช่ แต่ถ้าเทียบกับกัสแล้วคนละเรื่อง ผมแม่ง...คาดหวังอะไรก็ไม่รู้ จู่ ๆ ก็อยากเป็นรุ่นน้องคนสำคัญที่สุดของพี่แคน อาจเป็นเพราะผลพวงจากการเป็นลูกคนเล็กของบ้านเลยทำให้ผมเอาแต่ใจตัวเองแบบนี้ก็ได้
“รีบ ๆ กิน จะได้ติวที่อาจารย์สอนวันนี้ ในคาบก็เอาแต่เหม่อ”
“อย่างน้อยผมก็ไม่ได้หลับนะ”
“แต่ก็ไม่ตั้งใจเรียน” คู่สนทนาพูดเสียงเรียบ พี่แคนจัดการกับบะหมี่ในชามของตัวเองก่อนจะคีบไก่ตุ๋นผมไปทั้งน่อง เออ เอาไปเลย ไม่มีอารมณ์จะกินอะไรอยู่แล้ว
“ไม่กินเส้นก็กินเนื้อไป สมองจะได้มีอะไรไปเลี้ยงบ้าง”
เนื้อไก่สีน้ำตาลแดงถูกคีบมาใส่จานผม พี่แคนเลาะกระดูกทั้งหมดออกใส่ถ้วยตัวเอง จริงอย่างไอ้โต๋ว่า ถ้าพี่แคนเป็นผู้ชายแท้ ๆ จะมาทำอะไรอย่างนี้กับผู้ชายด้วยกันเพื่ออะไร ผมมองไก่ในถ้วย คีบขึ้นมากินช้า ๆ คิดเรื่องสะระตะในหัวจนเหม่ออีกครั้ง
“กลับไปนอนไหม”
“ไม่เป็นไร” ผมบอก จำนวนไก่ในถ้วยน้อยลงกระทั่งหมด พี่แคนประสานมืออยู่ตรงหน้า จ้องผมด้วยสายตาจับผิดเอาความ
“เป็นอะไร ถามครั้งสุดท้าย”
“พี่แคนเป็นเกย์เหรอ” พอถูกจ้องมาแบบนั้นผมก็โพล่งออกมาในที่สุด คู่สนทนาไม่ตอบในทันที หยิบแก้วน้ำหวานมาดื่มแล้ววางลงใหม่
“นึกยังไงถึงถาม”
“ถามก็ตอบสิวะ”
“ไปรู้อะไรมา”
“ผมเห็นรูปพี่ถ่ายกับกัส กัสที่เป็นดารา”
“แอบค้นมือถือ เด็กนิสัยไม่ดี”
“ก็ถ้าไม่มีอะไรจะกลัวอะไรวะ”
“พูดเหมือนแฟนกำลังจับผิดกัน”
“ไม่ใช่” ผมเถียง แต่ที่คู่สนทนาว่ามาก็ไม่ต่าง ผมอ้ำ ๆ อึ้ง ๆ ในลำคอ กระทั่งพี่แคนเป็นฝ่ายตอบเสียเอง
“เคยเป็นแฟนกับกัส”
“เคย?”
“ตอนนี้ก็ยังติดต่อกันอยู่ ไม่คลิกกันหลายอย่าง เลยคิดว่าเป็นพี่น้องน่าจะดีกว่า”
“สรุปคือเป็นเกย์ เคยเป็นแฟนกับกัส แต่ตอนนี้ยังอึ๊บกันอยู่”
“ว่าน มึงอารมณ์เสีย”
“ผมไม่ได้อารมณ์เสีย”
“รังเกียจหรือไง”
“ไม่ได้รังเกียจ” ทำไมถึงกลายเป็นผมที่ถูกไล่ต้อนทุกที เริ่มโกรธจริง ๆ แล้วนะเว้ย “ผมแค่...ไม่คิดว่าพี่จะเป็น พี่ดีกับผม ไม่รู้ดิ-”
“ถ้าไม่ใช่เกย์ ก็ไม่อยากทำให้เป็นหรอก ไม่ได้เห็นแก่ตัวขนาดนั้น กูรู้ว่าตรงที่อยู่มันมีอะไรไม่ดี ไม่ได้อยากดึงมาให้เจอเหมือนกัน”
พี่แคนมองหน้าผมนิ่ง เสียงจอแจของโรงอาหารดังผ่านข้ามไปมา ไม่มีเสียงไหนประทับอยู่ในหูนอกจากเสียงทุ้มต่ำของรุ่นพี่คนสนิท ดวงตาคู่นั้นจริงจัง ไม่มีร่องรอยของการล้อเล่น ปราศจากความรู้สึกอื่นเจือปน กลายเป็นผมเองที่รู้สึกผิดเมื่อประโยคสุดท้ายดังขึ้น
“เห็นว่าน่ารัก แล้วก็น่าสงสารเลยสนใจกว่าคนอื่น ถ้าลำบากใจก็จะไม่ยุ่ง”
ที่นั่งฝั่งตรงข้ามว่างเปล่า พี่แคนยกถ้วยไปเก็บ เหมือนกับเอาความรู้สึกทั้งหมดทั้งมวลไปด้วย มันโล่งไปหมด แต่กลับไม่ใช่ความรู้สึกที่ผมเรียกร้อง มองแผ่นหลังพี่แคนจมไปกับฝูงนักศึกษา พี่แคนสวมเสื้อสีขาวปลอดปะปนกันกับยูนิฟอร์มอื่น ๆ แต่กลับโดดเด่นสะดุดตา ผมนิ่งอยู่อย่างนั้น กระทั่งเขาเดินออกไปอีกฝั่งฟากของโรงอาหารก็รีบกระโจนตัวตามไปติด ๆ
“พี่แคน ว่าน...ว่านขอโทษ”
สองมือไม่สามารถคว้าร่างกายส่วนไหนไว้ได้เลย สุดท้ายก็เอามาเท้าหัวเข่าตัวเองเมื่อก้มลงหอบหายใจ ส้นรองเท้าผ้าใบคู่สวยนั้นหยุดนิ่ง พี่แคนไม่เดินต่อ แต่ก็ไม่หันหลังกลับมา
“ว่านขอโทษ ว่านไม่ได้อยากจะพูดให้พี่เข้าใจแบบนั้น ว่านแค่อยากรู้เลยถามพี่ตรง ๆ”
เขาเดินกลับมาในที่สุด ยังไม่ทันที่ผมจะเงยหน้าก็ถูกตบหัวให้ก้มต่ำลงไปอีก
“มึงนี่มันนิสัยเสีย ไอ้ว่าน”
“ตบผมอีกก็ได้” จับมือใหญ่วางไว้นิ่งบนหัว “อย่าโกรธผมเลย ผมขอโทษ”
ปลายนิ้วทั้งห้าขยำเบา ๆ ก่อนจะเปลี่ยนเป็นยีจนหัวสั่น ผมหัวเราะ เป็นฝ่ายเดียวที่หัวเราะ แต่ก็หยุดหัวเราะไม่ได้
“เป็นบ้าอะไรอีก”
“เป็นไอ้โต๋คงงอนฉิบหาย พูดจาแบบนี้ใส่ไปได้”
“ไม่รู้จะงอนทำไม” ผมเงยหน้าขึ้น เห็นมุมปากข้างหนึ่งของพี่แคนยกนิด ๆ “อยู่กับมึงก็สนุกดี”
ผมพยักหน้าเห็นด้วย
“อยู่กับพี่ก็สนุกเหมือนกัน”
“เดี๋ยวจะไม่สนุกแล้วยังไม่รู้ตัว ไอ้เอ๋อ ไป วันนี้จะติวฟิสิกส์ให้”
“เอาบทที่แล้วด้วยนะพี่ ยังไม่ค่อยรู้เรื่องเลยว่ะ”
“มึงนี่มันโง่จริง ๆ”
“อย่าด่าคนอื่นดิวะ” มือใหญ่วางบนบ่าผม เขายังยิ้มเหมือนเดิม แต่ออกแรงผลักให้เดินไปข้างหน้า
“จะติวที่ไหน”
“พี่ไม่มีเรียนเหรอ”
“มี เดี๋ยวมึงไปอ่านทวนรอในห้องสมุด เลิกเรียนแล้วจะมาถามว่าได้อะไรบ้าง”
“โห โหด ว่าแต่พี่เรียนที่ไหน” พี่แคนชี้ไปทางตึกคอม แต่ทางที่จะไปนี่มันคนละทิศเลยนะครับ
“ไปส่งก่อน เลิกเรียนแล้วจะได้หาเจอ”
ผมพยักหน้า กระชับเป้ในมือให้ชิดบ่ามากกว่าเดิม แดดตอนเที่ยงร้อนมาก แต่เดินกับพี่แคน ที่จริงมันก็ไม่เท่าไรหรอก ผมว่า
มันยากมากครับกับการที่ต้องเอาตัวเลขมารวมกับอักษรหน้าตาประหลาด การวาดวงจรไฟฟ้าที่ผมคิดว่าวิศวกรโยธาไม่น่าจะเกี่ยวห่ะอะไรด้วยคืออุปสรรคก้อนโต ผมลากเส้น ใช้สมองน้อย ๆ คิด เติมตัวเลข ก่อนจะโดนไอ้พี่แคนตบหัวคว่ำอีกทีหลังจากบรรจงเขียนเหนือเส้นสัญลักษณ์ยึกยือของวงจรไฟฟ้าจนครบลูป
“นี่มันต่อตรงหรือต่อขนาน ไอ้ว่าน เรื่องนี้มึงเรียนตั้งแต่ ม.ปลาย”
“มันนานแล้วนะพี่”
“จับฉลากบ้านใกล้เข้ามหาวิทยาลัยมาหรือไงวะ” สัส นั่นมุกผม แต่ถึงพูดแบบนั้นพี่แคนก็เขียนตัวอักษรกลับหัวให้ดูอยู่ดี “อย่ามองแต่หน้ากู ตั้งใจด้วย”
ผมพยักหน้าหงึกหงัก ตอนฟังพี่แคนอะไรก็ดูง่ายไปหมด พอลองทำเองบ้างก็ลืมเสียทุกอย่าง ยิ่งแอร์เย็น ๆ กับเตียงนุ่ม ๆ แบบนี้ ดึงสติผมแทบหลุดทุกห้านาที
“แบบนี้ต่อตรงหรือต่อขนาน”
“ขนานครับ”
“ก็ได้นี่” เขาบอก แล้ววาดใหม่ “แล้วแบบนี้ล่ะ”
“ขนานครับ”
“กูว่ามึงนั่งแยกแค่ต่อตรงกับต่อขนานก่อน ถ้าเข้าใจแล้วจะได้คำนวณถูกวิธี” มือใหญ่ลากดินสอไม้เป็นรูปวงจรไฟฟ้าเริ่มจากง่ายไปยาก นิ้วเรียวยาว ขาวเหลือง โคตรคุ้นเลย เหมือนเคยเห็นที่ไหนมาก่อนจริง ๆ
“พี่แคนเคยสอนใครแบบนี้ไหม”
“ไม่เคย ใครจะโง่เหมือนมึง”
ผมบึนปาก ก่อนนึกขึ้นได้ “เออ ผมมีเพื่อนเล่นทวิตเตอร์คนหนึ่ง ส่งคลิปวีดีโอมาให้ มือเหมือนพี่แคนนี่แหละ เฮ้ย นาฬิกาใช่เลย ผมจำได้แล้ว”
“คิดว่ามีขายเรือนเดียวบนโลกหรือไง เพ้อเจ้อ”
“แต่ว่า...”
“พูดมาก เอานี่ไปทำ แล้วหิวหรือยัง”
“หิว ไปหาอะไรกินกันเถอะ”
“ทำให้เสร็จก่อน” พี่แคนพูดเสียงเรียบ แล้วไสสมุดโน้ตคืนกลับมา วันนี้หลังจากเขาเลิกเรียนผมก็บ่นปอดแปดว่ายังไม่พร้อมติวต่อ จวบกับห้องสมุดใกล้ปิดเต็มทีเลยย้ายถิ่นฐานกลับมาที่หอ ผมกางโต๊ะญี่ปุ่นบนเตียง เรานั่งกันคนละฝั่ง เขาสอนผม สักพักก็นอนเล่นโทรศัพท์ ทั้ง ๆ ที่เป็นเรื่องที่เรียนผ่านไปนานแล้วแต่ไม่ต้องทบทวนสักนิดก็จำได้ทุกอย่าง ต่างกับผมที่พอออกจากห้องสอบก็ทิ้งความรู้ไว้หน้าประตูโดยสิ้นเชิง
“พี่แคนนี่เก่งจัง”
“ไม่ได้เก่ง แค่ขยัน”
“อ่านหนังสือทุกวันเลยเหรอ” ผมถาม ทำโจทย์ไปด้วย
“ตั้งใจเรียน จับใจความให้ได้ก็พอ ไม่ต้องคุย เวลาอ่านหนังสือให้มันมีสมาธิจะได้ไม่ต้องใช้เวลามาก” ผมพยักหน้า ทำตาม พักใหญ่จนรู้สึกว่ามีสายตาจับจ้องเลยเหลือบตาขึ้นมอง ดวงตาคมคู่นั้นไม่ได้วางไว้ที่หน้าจอมือถืออย่างที่ยกค้าง เหลือบลอดมายังผมและผินหนีเมื่อสายตาสบกัน ความรู้สึกร้อนวูบวาบวิ่งพล่าน ครั่นร้อนครั่นหนาวพิกล
“ทำได้ไหม”
“ก็พอได้”
“ถ้าผิดอีกนะ มึงโดน”
ผมหัวเราะ ทั้ง ๆ ที่ไม่มีเรื่องชวนหัวเราะ พี่แคนยิ้มนิด ๆ เป็นรอยยิ้มหยันที่ไม่น่าโมโหเท่าไร ตรงกันข้ามเสียด้วยซ้ำ ไม่รู้ว่าเพราะอะไร ความรู้สึกอุ่น ๆ นี้ค่อย ๆ งอกเงยในจิตใจ ผมเองก็บอกไม่ถูกว่ามันคือความรู้สึกแบบไหน แต่ไม่ใช่ความรู้สึกไม่สบายใจแน่นอน
“เสร็จแล้ว”
พี่แคนหยัดตัวลุกจากหมอน คราวนี้ไม่นั่งฝั่งตรงข้ามแล้ว ขยับตัวมาใกล้จนได้กลิ่นโคโลญจน์อ่อน ๆ เป็นกลิ่นสะอาดในแบบของผู้ชาย น่าจะเป็นน้ำหอมแนวสปอร์ต ไม่เหมือนผมที่อาศัยแค่แป้งเด็กกับสารส้มดับกลิ่นตัวไปวัน ๆ
“ตัวเลขนี้มาจากไหน”
“ผมแสดงวิธีทำไว้ตรงนี้” พอชี้ใบหน้าหล่อก็ขยับเข้ามาใกล้ แก้มพี่แคนเฉียดจมูกผมไปนิดเดียว ร้อนวูบขึ้นมาบนหน้าอีกครั้ง ก่อนเสียงหัวเราะหึของติวเตอร์จะดังในลำคอ
“หะ...หัวเราะอะไร”
“ลายมือไก่เขี่ย” เขาว่า ไม่ยอมถอยออกไปง่าย ๆ กลายเป็นผมเองที่เอนหลังหนี “สะเพร่าอีกแล้ว”
“ตรงไหน”
“สองคูนสี่ได้หกเหรอ”
“เออว่ะ นั่นมันบวก” ผมหัวเราะ เกาหัวแก้เก้อ
“ไม่ตลก ถ้าผิดอะไรโง่ ๆ อีกจะโดน”
“โดน?” รอยยิ้มเจ้าเล่ห์ผุดขึ้นมุมปาก พี่แคนไม่สบตา แต่ยักคิ้ว ผมย่นจมูกเข้าหากัน แสดงออกว่าไม่ชอบใจก่อนจะโดนข้อนิ้วบีบจมูกจนต้องยื่นหน้าตามแรงที่ดึงไปด้วย
“เอ็บๆๆ”
“กวน”
“ทำเสร็จแล้ว ไปได้ยังอะ” ผมว่า มองรอยดินสอที่ทำเครื่องหมายถูกบนแผ่นกระดาษ ถ้าเทียบกับก่อนหน้านี้แล้วถือว่าดีขึ้นมาก
“อยากกินอะไร”
“สุกี้”
“เห็นมึงมีหม้อ” ก็พี่เล่นเก็บกวาดห้องผมทุกซอกทุกมุมขนาดนั้น “ไปซื้อของสดมาทำกินกันเองไหม”
“พี่แคนทำน้ำจิ้มเป็นเหรอ”
“มันมีขาย ไอ้โง่”
“เออว่ะ” เคยกินแต่ที่ร้านนี่ครับ ใครจะไปนึกออกว่ามีขายสำเร็จรูป “แต่ผมเลือกซื้อของไม่เป็นหรอกนะ”
“นอกจากโง่แล้วเก่งเรื่องอะไรบ้าง”
“พี่แคนด่าผมอีกแล้วอะ” ไม่ชอบจริง ๆ นะเว้ย “ใครมันอยากโง่วะ”
“คิดมาก” ก็พี่ไม่ใช่เหรอที่พูดให้ผมคิด “เพราะเป็นแบบนี้ถึงตลกดีไง”
มือใหญ่ยกขึ้นวางบนหัวผมอีกแล้ว พี่แคนจับโยกไปมา ผมไม่เถียง ไม่สะบัดตัวออก พักหนึ่งก็รู้สึกว่าอะไรแข็ง ๆ มากระทบศีรษะ เหลือบตาไม่เยอะมากเห็นปลายผมพลิ้วไหว เป็นเส้นผมของคู่สนทนา ในนาทีนั้นผมเพิ่งรู้ว่าพี่แคนเอนหัวมาชนผมผะแผ่ว
“แปลก ๆ ว่ะพี่”
“หวั่นไหวหรือไง”
“เปล่าเว้ย” เถียงคอเป็นเอ็น เอียงตัวหลบจากการเกาะกุมแต่ห้ามไม่ให้ทำหน้ามุ่ยไม่ได้ “ผมเป็นผู้ชาย”
คู่สนทนายิ้ม เป็นรอยยิ้มที่ไม่ได้ส่งไปถึงตาด้วย แต่ถึงแบบนั้นเสียงผมก็ไม่อ่อนลง “ผมชอบผู้หญิง”
“รู้แล้ว ไป ลุก กว่าจะกลับมาทำ เดี๋ยวเด็กเอ๋อแถวนี้จะกินควายได้ทั้งตัวเสียก่อน”
แรงกดยวบบนเตียงนอนหายไป ผมพับหนังสือปิด ใช้ดินสอคั่นไว้ พี่แคนทำตัวเป็นปกติ เขาล้วงมือเข้ากระเป๋ากางเกงสแลคสีดำสนิท แผ่นหลังยืดตรงเหยียด จู่ ๆ ผมก็รู้สึกว่าเขาอาจจะโกรธ แต่ก็ไม่รู้ว่าควรง้อแบบไหน สุดท้ายได้แต่ถอนหายใจทิ้ง ก้มลงมองโทรศัพท์ เข้าโปรแกรมนกสีฟ้าบ่นคนเดียว
ว่านหวานหวาน @Wannwannwannn เมื่อสักครู่
ทำตัวไม่ถูก
“ว่าน” เสียงทุ้มดังขึ้นหลังจากผมกดทวิตได้ไม่นาน พี่แคนเล่นมือถืออยู่เหมือนกัน แต่หลังจากเรียกเขาก็เก็บโทรศัพท์ลงกระเป๋าแล้วหันมายิ้มให้อ่อน ๆ
“เป็นน้องกูไหม”
“ครับ?”
“บางทีกูก็เผลอคิดว่ามึงเป็นน้องเลยเล่นอะไรมากไป ถ้าเป็นพี่น้องจะไม่คิดมากใช่ไหม”
“ผมบอกพี่เหรอว่าคิดมาก”
“เปล่า” เขาว่า “แต่ถ้ามีเกย์มาสนิทด้วยมาก ๆ แถมยังถึงเนื้อถึงตัวบ่อย ๆ คงไม่มีผู้ชายที่ไหนสบายใจ จริงไหม”
ถ้าพูดกันตรง ๆ ก็ใช่ ก่อนหน้านี้ที่ผมไม่รู้ว่าพี่แคนมีรสนิยมแบบไหนไม่เห็นจะคิดมาก แต่พอเขายอมรับแบบนั้นทุกครั้งก็อดรู้สึกไม่ได้ว่าเขาชอบผมหรือเปล่า
ชะ...ชอบเนี่ยนะ
เผลอทำหน้าเหยเกก็ถูกคนที่กำลังนึกถึงหัวเราะเยาะอีกแล้ว เขาเดินมาใกล้ ยื่นมือมาตรงหน้า มือเปล่า ๆ ที่ไม่มีพิษมีภัย
“ถ้าเป็นพี่น้องกันจะได้ไม่ลำบากใจไง ดีลไหม”
ผมคิดครู่หนึ่ง ก่อนยื่นมือไปจับแล้วหยัดตัวเองลุกขึ้นยืน
“ดีล แต่พี่แคนห้ามด่าผมโง่ ห้ามพูดกูมึงอีก โอเคไหม”
“แล้วไหนล่ะที่บอกว่าจะเรียกแทนตัวเองว่าว่าน”
“มันไม่ถนัดนี่หว่า”
“อืม” รับคำในลำคอ “ก็เหมือนกัน แต่จะพยายาม”
ผมฉีกยิ้มกว้าง เอามือลูบท้องตัวเองไปด้วย “หิวแล้ว ไปกันเถอะ”
มือใหญ่วางโอบพาดบ่า มันค่อนข้างหนัก แต่ก็ทำให้ผมเบาใจ อยู่กับพี่แคนอะไรก็ง่ายไปหมด เขายกมือถือขึ้นเล่น เหนือศีรษะผมไปหน่อย กะว่าจะบ่นเรื่องติดมือถืออยู่หรอก แต่เสียงเตือนโทรศัพท์ตัวเองก็ดังขึ้นด้วยเลยหยิบขึ้นมาดูบ้าง
กวินท์ @c8o9yl เมื่อสักครู่
@Wannwannwannn เป็นไร
ว่านหวานหวาน @Wannwannwannn เมื่อสักครู่
@c8o9yl เปล่า
กวินท์ @c8o9yl เมื่อสักครู่
@Wannwannwannn เกรียน
พี่แคนเก็บโทรศัพท์ลงกระเป๋า ผมเองก็เก็บบ้าง
ก็ไม่เป็นไรแล้วจริง ๆ นี่หว่า
TBC
อย่าโทษนังว่านเลยค่ะที่นางช่างไม่รู้อะไรบ้างเลย โยนความผิดให้นังหมาป่าเลยค่ะ แหมม พี่น้องงงงงงง เห็นเด็กมันโง่ล่ะหลอกใหญ่เลย กร๊าก
เจอกันวันพุธหน้า
ขอบคุณสำหรับทุกคอมเมนต์นะคะ ^^
#candynovel
-
:pig4:
-
ได้กลิ่นมาม่าลอยอยู่ไกลๆ คงจะมาดักอยู่แน่ๆ กัสจังแฟนเก่า 555 น้องว่านยังเอ๋ออยู่ อิคนพี่ก็คงรอสบจังหวะ มุขพี่น้องท้องชนกันอ่ะดิ
-
อะโด่ววว พี่น้องท้องชนกันสินะพี่แคน คึคึคึ
ว่านนี่ก็ซื่อจนเซ่อ
-
ว่านนนนนนน
ขำอาศัยแป้งเด็กและสารส้มดับกลิ่นตัว
ฉันรักวันพุธ><
-
ว่านไม่รู้ พี่แคนไม่บอก
เมื่อไหร่จะรู้กันสักที
-
ว่านน่าร้าก :mew4:
-
จะค่อยๆทำให้แกะน้อยตายใจสะนะ
:hao3:
พี่แคนนนนน ออกจะน่าเอามาเป็นแฟน
นังน้องว่าน ทำไมไม่รู้อะไรบ้างเลย
-
ข้อเสนอว่ามาเป็นพี่น้องกันนี่ดูเข้าถึงตัวน้องว่านได้ง่ายขึ้นกว่าเดิมเยอะเลยนะคะพี่แคน :hao7: ..
-
ทำไมนางโง่อย่างงี้ โอ๊ยยยยย คุณว่านคะะะ โดนให้เป็นพี่น้องก็เป็นง่ายๆ จย้าาาา หมั่นไส้แล้วนะ 55555555555555555
:katai5:
-
แอบหลอกให้เด็กมันตายใจใช่ไหม พี่แคน o18
เนียนๆ ให้เป็นน้องเป็นนุ้งละมันถึงตัวง่ายสินะ พอว่านมันรู้ตัวอีกทีก็ติดไปซะแล้ว :katai3:
-
โถ่ว่าน มือถือก็ค้นแล้ว รูปก็เห็นแล้ว ไม่รู้จริงดิ!?!
-
:เฮ้อ:ว่านมึนจริงๆ
-
คือว่านก็น่าจะโง่ตามที่แคนด่าอะถูกแล้ว อิอิ แมวสีดำยังไม่รู้อีก :angry2: :angry2: :laugh: :laugh:
-
ว่านน่ารักอ๊ะ อยากรู้อะไรก็ถามเอามันตรงๆ
เจอพญางูเจนสนามแบบพี่หงวยก็เสร็จ
กว่าจะรู้ตัวตัวเหรอ? โดนกลืนลงไปอยู่ในท้องแล้วเรียบร้อย
พี่แคนไม่กระล่อนขี้เล่นเหมือนเฟย
แต่ไม่รู้ทำม๊ายนึกถึงเฟยขึ้นมาจับใจเลย
“สรุปคือเป็นเกย์ เคยเป็นแฟนกับกัส แต่ตอนนี้ยังอึ๊บกันอยู่”
ใจความสำคัญหลักๆอยู่ที่ประโยคหลังค่ะ
อยากรู้ว่ากัสจะมาแบบไหน?
-
นังว่านนนนนนนนนนนนนนน :katai1:
พี่หงวยจับปล้ำเลยเถอะ อะไรจะซื่อขนาดนี้
พี่น้องบ้าอัลไรร นี่มันเกินกว่าพี่น้องงงงงงงง
-
เห็นเด็กมันโง่เลยหลอกใหญ่เลย 5555555 ชอบประโยคนี้ :hao7:
-
เป็นนางเอกที่โง่มากกกกกกกก แต่ดันน่ารักซะได้
พี่แรนคงใจตุ้มต่อมๆว่าความลับจะอตกไหม
-
พี่น้องท้องติดกันใช่มั้ย ว่านหวั่นไหวหนักแล้วนะแกอ่ะ
กัสนี่น่าจะมีบทบาทในอนาคต จะมาชูรสมาม่าใช่มั้ย
-
รักนะเด็กโง่....สไตล์พี่แคน
-
ทั้งไปนั่งเฝ้าที่ทำงาน ทั้งเลาะเนื้อไก่เอากระดูกออกให้ ผู้ชายที่ไหนเค้าจะทำให้ถ้าเค้าไม่ได้สนใจเรา :katai2-1: น้องว่านคนโง่ คนมึน จงเตรียมตัวเตรียมใจโดนพี่แคนจับกลืนลงท้องซะดีดี :oo1: :oo1: :oo1:
-
ชอบนังว่านที่สุดดดด
น่ารักกกกกกก
-
แหม นี่ถ้าเป็นเพื่อนสาวของเราจะด่าว่าแรดจริงๆ ไปกับผู้ชายง่าย แต่กรณีน้องว่านนี่คงต้องบอกว่านางซื่อจริงๆ
ทำไมช่างไม่สงสัยอะไรเลยคะน้อง นี่ดีนะที่แคนมันไม่ทะลึ่ง เป็นคนอื่นโดนหลอกกินไปแล้วค่ะ :z3:
-
แอบมองแอบตามมานานแล้วใช่ไหม
-
ได้กลิ่นมาม่าเลยค่ะ :ling3:
-
โอ๊ยยยยยย
นังน้องว่านนนนนน
มันจะซื่ออะไรขนาดนั้นนนน
เป็นคนอื่นนี่จับไต๋ได้ตั้งแต่วันแรกๆแล้วมั้ง :ling2:
-
พี่แคนนี้อ่อยหนูว่านจังงงงงง ว่านมันเอ๋อ มันไม่รู้หร๊อกกกพี่แคนนนน :laugh: :laugh: :laugh: :laugh:
-
นังว่านมือถือแกก้อเห็นแล้ว
ถามตรงๆนี่ไม่รู้จริงๆใช่ป่ะว่าพี่แคนชอบ????
หรือว่าแอ๊บโง่!! ตอบ!!!!!!
-
กระโดดกอด-west- จิ้มบวกจิ้มเป็ดจร้าาา
วันก่อนเห็นแว้บๆว่าลงเรื่องใหม่นี่ กรี๊ดลั่นเลย เสียดายติดสอบเลยยังไม่มีเวลามากระชับพื้นที่
วันนี้สอบเสร็จ รีบพุ่งมาเจิมมอย่างไว (มาช้าดีกว่าไม่มานะ ฮ่าๆๆ )
ชอบว่านอ่าน้องดูอึนๆดี เป็นเดือนที่ดูติดดินดี
ชอบพี่แคนด้วย อยู่ใกล้ๆแล้วให้ความรู้สึกว่าเป็นได้ทุกอย่าง
ถ้าได้คนนี้เป็นแฟนนี่สบายทั้งชาตินะว่าน ได้ทั้งพี่ทั้งพ่อทั้งแฟน ดูเป็นที่พึ่งพาในชีวิตกากๆของเอ็งได้ 5555
ชอบความสัมพันธ์ในทวิตด้วย โอ้ย ชอบหลายอย่าง 5555555
-
แน่ใจว่าไม่เกย์ หวั่นไหวไปแล้วนิ ทีมพี่แคน
ปล น่าจะเดาได้ว่าใครคือ อีกฝ่ายในทวิส ความรู้สึกช้านะว่าน
-
น้องว่านนนเอ้ยยยยย นี่หนูโง่หรือซื่ออ่าคะโดนพี่แคนแซะทุกว้นขนาดนี้ไม่หวั่นไหวก้เกินไปแล้วววว
-
คิดภาพพี่แคนนั่งอัดวิดีโอเพื่อสอนว่านแล้วโอ้ยยยยย อินังหนูว่านนนน หนูน่าอิจฉาที่สุดในโลกแล้วค่าาา
-
คุณเคยบอกว่าเรื่องนี้ไม่ม่า ฉะนั้นห้ามคืนคำนะคะะะะ
แต่ตอนนี้ทำไมมันแววม่าเหลือเกิน หวังส่ากัสตอนนี้จะดีนะ
-
ได้รู้เรื่องแคนเคยเป็นแฟนกัสแล้วเหมือนมีใครเอาค้อนมาฟาด จับรังสีได้ว่า...คนชื่อกัสนี้ย่อมไม่มาดี ดิฉันเป็นคนจำพวกที่เมื่อเข้าทีมใครแล้ว (#ทีมว่าน) ย่อมต้องรู้สึก sympathize ไปกับคนนั้นด้วย คือตอนนี้แม้จะยังไม่รู้ตัว แต่ดิฉันว่าน้องว่านแกเผลอไผลเข้าไปในกับดักของพี่แคนกว่าครึ่งตัวแล้ว จึงไม่แปลกอะไรที่ว่านจะรู้สึก...fail? นอยด์? หึง?
...บางโมเม้นต์ก็แอบคิดว่าพี่แคนแกน่าจะเป็นคนเก็บตัวนะ? หรือพี่เขาคิดว่าการเป็นเกย์นั้นเป็นปมด้อย?
น่าติดตามขึ้นเรื่อยๆ จริงๆ ค่ะ ขออย่าให้มีการต้มน้ำร้อนและใส่บะหมี่กึ่งสำเร็จรูปเลยค่ะ ชอบว่านแบบฮาๆ รั่วๆ ไม่ชอบว่านยาขมนะคะ มันบาดคอ :mew1:
-
เดินเล่นทวิตข้างกันนี่ยังไม่รุ้อีกเหรอคะนู๋ว่าน !!!
-
เป็นเราหน่อยไม่ได้นะจะเปิดแอปทวิตเตอร์ดูเป็นอย่างแรกเลย ว่าเล่นด้วยหรอ ชื่อยูสอะไร
เห้อม น้องว่าน!!!!
-
สงสารพี่แคนจังคับ :onion_asleep:
-
โถถถถถ่น้องว่านคนซื่อ :z3:
-
เค้าเป็นพี่น้องกันค้า
-
พี่แคนชัดเจนมาก ถ้าคนอื่นนี่เค้ารู้ความกันหมดละ แต่อิหนูว่านมันบื้อ
น้องมันยังยึดคำว่าผมชอบผู้หญิงอยู่. แต่ข้างในมั่นช่างหวั่นไหว
ให้เวลาหนูว่านมันเรียนรู้หัวใจ อาจช้าหน่อยเลเวลพอกับเรื่องเรียน o18
-
เอาน่าา เด็กมันไม่เคย พี่แคนก็อย่าไปคิดไรมาก พี่น้องท้องชนกันเยอะจะตาย 55555
ว่าแต่คุณกัสแฟนเก่าพี่คือยังไงคะ ควรเคลียร์ก่อนนะคะ
-
หวายยย นุ้งว่านจะโดนพี่แคนล่อหลวงซะแล้วมั้ง :hao6:
-
พี่น้องท้องชนกันเปล่าจ๊ะนุ้งว่านนนนรนนนนนนนนรตต
เห็นพี่แคนด้าว่านว่านอกจากฌง่แล้วเก่งอะไรอีกมั่ง
ก็จี๊ดเหมือนตัวเองโดนด่า นอกจากโง่แล้วก็ไม่เก่งอะไรจริงๆ 555555555555
เห็นบอกว่าความแตก นึกว่าจะแตกเรื่องทวิตเตอร์ซะอีก
-
ว่านซื่อไปไหนลูก 5555555555555555555
-
เด็กว่านยังไม่รู้ใจตัวเอง. พี่แคนรุกเข้าไปเรื่อยๆเลยพี่
-
พี่น้องแบบนี้ ไปไม่ถูกเลย
:katai5:
-
โอโห พี่แคนคิดแผนไว้รองรับหมดทุกสเต็ป
เวลาเดาใจว่านไม่ถูกเพียงแค่เข้าไปอ่านทวิต นางก็คิดแผนหลอกเด็กต่อไปได้
เอาเป็นว่าลุ้นให้น้องว่านซึนหนัก แต่อ่อยแรงแล้วพี่แคนก็ทำอะไรไม่ลงละน้า อิอิ
-
ก็ยังอึนๆอยู่
คิดว่าพี่แคนชอบว่านนะเนี้ย
แต่คงไม่กล้าบอกกลัวว่านต่อต้านสินะ
จีบแบบเนียนๆไปเรื่อยๆพี่
รับรองมันต้องหวั่นไหวบ้างล่ะว้าา
-
ว่านช่างไม่รู้อะไรบ้างเลยยยยยย รู้ตัวอีกทีตอนพี่หงวยจับกินตับนี่ล่ะ 5555
-
ว่านคงสับสนจริงๆ
-
ไม่รู้ว่าพี่หงวยคือคนในทวิตเตอร์ แถมยังไม่รู้ว่าพี่หงวยสนใจตัวเองอีก
แต่เรื่องที่น่าหนักใจที่สุดคือ น้องว่านไม่รู้ว่าตัวเองชอบพี่หงวยอะะะ 555555 อยากกรี๊ดด แล้วตะโกนออกมาดังๆว่า โอ้ยยย น้องว่าน!!!!!
-
น้องว่านทั้งโง่ทั้งเอ๋อทั้งเด๋อ โดนพี่แคนเอาคำว่าพี่น้องมาหลอกซะแล้ว
คอยดูต่อดีกว่าจะเป็นพี่น้องแบบไหนกันคู่นี้ คนพี่นี่คิดเกินเลยแน่ๆเขารู้กันทั้งบาง 555
คนน้องนี่อีกไม่นานคาดว่าคงขึ้นจากกลุมที่โดนดักไว้ไม่ได้แน่ๆ น่าสงสารแต่ตลกดีนุ้งว่านๆ :katai2-1:
-
รู้สึกเหมือนได้กลิ่นมาม่าโชยมา
เอาจริงๆนะคุณเวสต์
น้องว่านไม่ได้โง่นะคะ
แต่โคตรโง่เลย
5555555555555555
นี่มันอะไรกัน
ไอ้น้องว่าน แกยังไม่รู้อีกเร้ออออออ :z6:
สงสารพี่แคน
เจ็บมากมั้ยหัวใจ พี่แคนคะ หนูอยากให้พี่สู้นะคะ ที่สำคัญคือกัสคนนั้น ถ้าเป็นพี่น้องกันแล้วก็ลองอัญเชิญเค้ามาช่วยค่ะ
เพราะน้องว่านมันคงโง่อีกนาน
ลองให้เจ้าตัวกินมาม่าหน่อยเป็นไร
-
ถ้าเป็นพี่น้องแล้วจะมุ้งมิ้ง ขนาดนี้ เป็นด้วยได้ไหมคะ
-
น้องว่านลูกกก ช่วยฉลาดขึ้นอีกนิ้ดดดดนึงนะ สงสารพี่แคนแรง
-
ทำไมรู้สึกว่าเข้าใจฟิลว่านว่ะ 5555 มือใหม่เพิ่งเริ่มสับสนในตัวเองก็แบบนี้ล่ะ 5555 (คิดว่า)ตัวเองแมนๆเป็นชายแท้บอบผู้หญิง แถมยังมีนิสัยง๊องแง๊งแบบลูกคนเล็กะอมีคนมาสนิทมาใส่ใจก็เหมารวมว่าเป็นพี่ชายอ่ะดิจะให้คิดอะไรล่ะ 555 คนมองโลกบวกๆแบบนี้มีอยู่จริงน่ะ ว่านมันน่ารักว่ะ หลงมันแล้วบอกเลย
-
ว่านเอ้ย เก็บโทรศัพท์ได้ควรกดเข้าทวิตก่อนเลย
ทุกอย่างใดๆล้วนอยู่ในทวิต 555555555
-
กัสอาจจะเป็นตัวกระตุ้นให้น้องว่านรู้ใจตัวเองน๊าาา เอากัสมาโลดดดดดดด 55555555 :z3: :z2:
พี่แคนน่ารักเว้ยยย หลงรักพี่แคนหนักมากค่ะ บอกเล่อะ :hao7: :hao6:
-
ว่านไม่โง่นะ
แค่ซื่อบื้อเอง
-
อ่านมาติด ๆ
-
ระหว่างท้องจะชนกันเถอะพี่แคนน
น้องเนิงอะไรรรรร
ว่านนี่ซื่อจนไม่รู้ใจตัวเอง เอออย่างว่าอะเนาะ
มั่นใจชอบผญมาตลอดก็งี้
รออออออออ :katai2-1:
-
ว่านนนน น่ารักว่ะ ชอบพี่แคนนนน
-
อุแหม่ พี่น้องท้องชนกันหราาา :laugh: :laugh:
-
นังว่านอ่อยนะหล่อน พี่แคนก็หมาหยอกไก่ ได้ก็ดี ชิมิ
-
นุ้งว่านไหวมั้ย ~~~ พี่แคนเป็นคนดีนะ แต่พี่แคนไม่ใช่คนอะ พี่แคนเป็นหมาป่ากินพืช 555555+
-
ว่านน่ารักอ่ะ
-
มารอ
-
"พอนึกว่ากัสรุ่นพี่ไอ้โต๋ดูดีกว่าตัวเองเท่าไรใจมันหวิว ๆ อธิบายไม่ถูก"
ชอบ ประโยคนี้จังค่ะ .... รบกวนเบิกตัวกัสโดยด่วนนน
ดูท่าว่าน้องว่านจะเริ่มรู้สึกตัวมากขึ้น ว่าตัวเองเริ่มหวั่นไหว
กับพี่แคน หากกัสออกมา
(แต่หากออกมาก็กลัวว่าร้ายเหลือเกินนนน น)
:katai1: :katai1: :katai1: :katai1:
-
ว่านนนน น่ารักเกินไปแล้ว
เป็นพี่น้องไปก่อนเนอะ ค่อยๆขยับ
-
ทำไมแอบสงสารพี่แคน 5555555
-
ว่านซึนมากกกกก :hao3: :hao3: :hao3:
-
:katai2-1: :katai2-1:
ชอบนิยายคุณเวสต์ตรงที่อายไปยิ้มไปได้ตลอด
ถึงแม้จะเป็นนิยายวัยรุ่นแต่ก็ไม่ได้เด็ก ไร้แก่นสารจนอ่านไม่ได้เหมือนหลาย ๆ เรื่อง
-
สงสารพี่แคน
ไม่น่ามาตกบ่วงเสน่ห์ น้องปึกเอ๊ยน้องว่านเลย
ปล่อยให้โง่ง่อย ไปตามยถากรรมเลย ปึกเอ๋ย
-
โถ นุ้งว่านนนนนนน จะเด๋อไปถึงไหนกันเนี่ยะ
-
พี่แคนน่าสงสาร เด็กมันซื่อ
ค่อยๆตะล่อมไปเรื่อยๆนะ
ไอ้น้องว่านมันเล่นไม่ยาก คึคึ
-
เรื่องนี้มันจะดราม่ามั๊ย? :m21:
จะได้เตรียมตัวรอ เหมือนมันได้กลิ่นโชยมาแต่ไกล :confuse:
-
พี่น้อง :laugh:
-
เข้ามาเชียร์หนูว่าน
ไม่รู้ทำไมยิ่งอ่านยิ่งหมั่นไส้อีพี่แคนนักนะ555
-
พี่แคนนน พี่แคนนนน พี่แคนนนนนน
ขออย่าให้อิแฟนเก่ากลับมาอีกเลยยย :hao7:
-
สนุกมาก มีเรื่องใหม่ให้ติดตามแล้ว
:pig4:
-
น้องว่าน นางซื่อ...บื้อ ไม่ค่อยใส่ใจรอบตัวอีก = =' พี่แคนคงต้องรวบหัวรวบหางจับกินซะก่อน
-
ถ้าจะเอ๋อขนาดนี้ จับปล้ำเลยดิ
เป็นเรานะ ไม่ค้นแค่รูปหรอก ค้นแอดทวิตเลย :hao7:
-
555555555
หลอกให้น้องตายใจใช่ไหมพี่แคน
-
โมเม้นนี้มันอัลไล :hao7:
.
.
เหมือนอ่านเรื่องของคนสองคนที่คบกันอยู่เลย :laugh:
-
จิกหมอนแป๊บบบบบบบ
-
ว่านมันซื่อบื้อจริงๆ แต่เด็กยิ่งโง่ยิ่งน่ารักเนอะพี่แคน หลอกง่ายดี 555
-
ค่อยๆตะล่อมนะพี่แคน ว่านมันเอ๋อ~
-
โถ่ นังว่าน
:katai1:
-
อะไรมันจะง่ายดายขนาดน้านนนนนน พี่แคนนี่เหิมเกริมเลยเชียว เสร็จโจร
-
สงสารพี่แคนง่าาา ยิ้มแต่ปาก น้องว่านใจร้ายยยยย
ถ้ายังมึนอยู่ เดี๋ยวมีคนมาแย่งไปไม่รู้ด้วยนะ
คุณกัสจะมามีบทบาทยังไงน้ออออ
-
งงกับประโยคนี้
“สรุปคือเป็นเกย์ เคยเป็นแฟนกับกัส แต่ตอนนี้ยังอึ๊บกันอยู่”
-
พี่น้องงงงงงงงงงงงงงง เห็นรูปเห็นอะไรก็ยังคิดไม่ได้เนอะว่านหวานหวาน 55555
หรือมัวแต่หึงอยู่ อุ๊บ 555555555 หึงก็บอกหึงเนาะะะะ
ตอนในโรงอาหารแบบใจหวิวมาก TT สงสารพี่แคน
พี่แคนต้องกำลังซึมลึกแหงงงง พี่น้องงงง
เรื่องทวิตเตอร์ยังงงต่อไป บาย 55555555555555555555555555555555
-
เราจะไม่ทนกับพี่แคนหงวยอีกแล้ว!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
ฉากตักน่องไก่ไปแล้วฉีกให้นี่แบบ
พ่อคะ!!! หนูเจอพ่อของลูกแล้ว
ว่านไม่ต้แงกินค่ะ พี่ขอ
-
นุ้งว่านคะ
ปู้ชายจะเกย์ไม่เกย์
เขาไม่มาเสียเวลากับคนที่ไม่ชอบหรอกค่ะ
รู้ไว้นะจ๊ะว่าพี่แคนเขาจีบหนูอยู่จ้า
-
ว่านมันมึนจริงๆเลย น่ารักอ่ะ
-
ค่อยเป็นค่อยไปนะดีแล้ว จะได้อ่านเรื่องนี้นาน ๆ อิอิ
-
ทำไมรู้สึกหน่วงแปลกๆตอนพี่แคนถามว่าเป็น "เป็นน้องกูไหม" คือสัมผัสได้จริงๆว่าพี่แคนแกเอ็นดูน้อง ไม่ได้หลอกล่อให้ตายใจ แต่แกแค่ไม่อยากให้น้องลำบากใจ ถ้าน้องสบายตรงไหนพี่แกก็พร้อมจะยืนตรงนั้น เป็นความรักที่มีแต่ให้จริงๆ ซึ้งงงงงงงง :hao5:
-
โอ้ยแถวบ้านไม่เรียกซื่อแล้ว 5555 ว่านเอ้ยยยยย
-
ตอนแรกก็เข้าใจว่า เริ่มความสัมพันธ์แบบพี่น้องก่อน แล้วค่อยพัฒนา
แต่พออ่าน "เห็นเด็กมันโง่ล่ะหลอกใหญ่เลย" นี่เราก็จัดว่าเป็นเด็กโง่ด้วยหรือเปล่า 555
-
ชอบว่านจัง
แต่ว่านจะเป็นยังไงนะ
ถ้าวันหนึ่งเกิดรู้สึกชอบพี่แคนมากกว่าที่ชอบแบบเป็นไปดอล
แต่สถานะที่มีระหว่างกันคือพี่น้อง
:pig4:
-
โถถถถถว่าน ซื่อบื้อ เอ๊ย ซื่อจริงๆเลยยยยย
-
Skip ไปพุธหน้าาาาาาาา
-
โอ้ยยยนังว่าน เล่นตัวจริงๆ
-
นี่นางซื่อเกินไปไหม 555555
-
พี่แคนคนเจ้าเล่ห์ อร้ายยยย :-[ :-[
เล่นทวิตกันจะจะต่อหน้าต่อตา ยังไม่รู้ตัวอีกนะยะนังว่านนนน
-
ไม่ใส่รหัสมือถือนี่อ่อยน้องใช่มั้ยพี่แคนแคน :hao7:
-
พี่แคนเตรียมเจอดราม่าจากคนโง่เลย ต้องนานแน่ๆกว่าจะรู้ตัววว
-
ทำไมว่านโง่ แต่นางน่ารัก
-
ว่านขี้อ่อย หนูซื่อหรือจงใจคะ
-
ว่านว่าน เธอต้องเข้มแข็งนะ อย่าให้ความหล่อรวยฉลาดมาบังตา
:z2:
-
หวั่นไหวละ
-
อ่อย ซื่อ อะไรของน้องว่านคะลูกกก แอร๊ย หวั่นไหวละ
-
:impress2:Wow..มีนิยายใหม่น่าติดตามอีกแล้ววว น้องว่านน่ารักแบบมึนๆนะคะ ส่วนอิพี่แคนตัสนี่ก็ เข้าหาแบบมีชั้นเชิงเนาะ ส่วนทวิตเนี๊ยะ...เดาว่าน่าจะเป็นคุณพี่แคนนะ รอวันพุธหน้าค่ะ
-
พี่แคนอ่ะตัวร้าย ว่านน้อยนี่ก็ซื่อจนเขางอกแล่ว ตะล่อมไปนะเฮีย เดี๋ยวได้เดี๋ยวโดน!!!!
-
พี่น้องท้องชนกันหรือเปล่าาา ว่านช่างใสซื่อซะจริงงง
-
ว่านไม่เกรียนนะ แต่ซื่อบื้อเนี่ยคงใช่
-
พี่น้อง แมนๆเล่นกัน 5555
-
พี่น้องจริงหรอพี่แคน หึหึ
ถ้าว่านสังเกตเอะใจสักนิดคงรู้ไปแล้ว 5555 ว่านเอ้ยว่าน ซื่อจริงๆ แต่น่ารักนะพี่แคนถึงชอบ
ว่านเองก็ชอบพี่เขาแต่ไม่รู้ใจตัวเองสินะ มีหน่วงๆตอนเห็นรูปคู่พี่แคนกับแฟนเก่า จะรู้ตัวเมื่อไรนะว่าน
:pig4: :L2:
-
ใสๆ
-
อ่านแล้วมันคันยุบยิบที่ใจ ว่านหนอว่านนนนนนนนนนนน
นี่ว่านซื่อจริงๆใช่ไหมลู๊กกกกกกกกกกกก 55555555
อีพี่แคนนี่ก็เนียนเหลือเกินนนนนน แหมพ่อคุณ
-
มุ้งมิ้ง :mew3: :mew3: :hao7:
-
ว่านซื่อจริงๆ ทำไมถึงไม่รู้ล่ะ ไม่รู้ว่าพี่คิดยังไงยังไม่เท่ากับไม่รู้ใจตัวเอง
ไปเจอรูปคนนี้มาจากทวิต นี่มันว่านชัดโง้ยยยยน่ารัก เป็นเดือนวิศวะด้วย
[attachment deleted by admin]
-
ว่านนี่เมาตลอด ถถถถถถถ
-
ว่านนนนนน ทำไมหนูซื่อแบบนี้ พี่แคนก็เจ้าเล่ห์ซะ อ้ากกกกกกกก น่ารักมากอ่ะ :ling1: :ling1: :ling1: :ling1:
-
พี่แคนค่อยเป็นค่อยไปน้า ว่านอาจชอบแต่ไม่รู้ใจตัวเอง
-
:กอด1:
-
มาทวงนิยาย :katai5:
-
:pig4: :pig4:
-
:z13:
-
:hao3: ร้ายอ่ะพี่แคน น้องว่านซื่อเกิ้นโดนหลอกปั่นหัวไม่รู้ตัว ...แววมาม่าคงมีเรื่องแตกนี้แน่ๆละ
-
ถึงขั้นเก็บไปฝันว่า มาต่อตอนต่อไปแล้ว คิดดู๊ววววววววว 5555555+
มาต่อได้แล้วน๊าาาา คิดถึงแรงงงงงงงงงงงง
-
นังน้องว่านนี้ช่างไม่รู้ตัวเอาซะเลย
คนเขาไม่ชอบจะมาช่วยอไรขนาดนี้
สงสารพี่แคน จะเจ็บช้ำขนาดไหนก็ไม่รู้
-
เห้ยคือชอบอ่ะ โคดน่ารักฟินเว่อวังมากกก
โมเม้นแบบฟีลกู๊ดดด
-
เป็นพี่หงวยต้องอดทนกับความว่านให้ได้
เป็นแฟนคลับพี่หงวยก็ต้องคอยให้กำลังใจและน้ำท่า...
หงวยมา! ป้าพร้อมจะให้กำลังใจหนูแล้ว!!
(พูดพลางตีปีกพั่บๆ กับเลียปากแพล่บๆคล้ายจะได้กินรกเด็ก...เฮ่ย! ไม่ใช่ล่ะ)
หงวยสู้ๆนะลูก ไม่เกินชาตินี้ หงวยต้องได้กินว่านแน่ๆ... ป้าเชื่อเช่นนั้น!!!!
รออ่านตอนต่อไปค่ะ ^^
-
ตอนที่ 06
“ใส่เห็ดด้วยนะพี่แคน ผมชอบกินเห็ด”
ตอนนี้ผมอยู่ในซุปเปอร์มาเก็ตใกล้หอพัก มีรถเข็นคันโตที่สามารถหย่อนตัวลงไปนั่งข้างในได้สบาย ๆ เป็นของเล่น ไถไปกับพื้นแล้วกระโดดขึ้นเหยียบปล่อยให้ล้อหมุนตามแรงเฉื่อย พี่แคนกำลังเลือกซื้อผัก ทำหน้าตาเคร่งขรึมจริงจัง
“เอาเห็ดเข็มทอง ๆ”
“ไอ้ว่าน”
“บรึ้นนน”
ผมหมุนตัวกลับ ไถขาข้างหนึ่งไปบนพื้นแล้วกระโดดขึ้นรถอีกครั้ง
“ใส่ผักบุ้งด้วย สุกี้ต้องมีผักบุ้ง”
“ไอ้ว่าน”
“บรึ้นนนน”
พี่แคนหยิบเห็ดเข็มทองสองแพคกับเห็ดฟางมาใส่รถเข็น ก่อนผมจะวิ่งเล่นต่อ รอบนี้ไปไม่สุดสาย ไม่ถึงปลายฝัน คอเสื้อก็ถูกพี่แคนใช้นิ้วเกี่ยวไว้ โชคดีที่มือผมจับคันเร่งแน่นหนา รถเข็นเลยไม่กระเด็นไปก่อความเสียหายที่ไหนเข้าให้
“พี่แคนอะ”
“กี่ขวบแล้วมึง”
“มันสนุก”
“แม่ไม่เคยพาเข้าห้างหรือไง”
เคยสิวะ ชลบุรีก็มีห้างนะเว้ย “เล่นแบบนี้แล้วแม่ด่า”
“เป็นกู กูก็ด่า เดินให้มันดี ๆ” มันคลายมือที่ดึงคอเสื้อผมออก ยกขึ้นฉ่ายที่ถือติดมือมาให้ดู ผมหยีตา ส่ายหัวสะบัด
“ไม่กินอันนี้”
“เลือกกินถึงได้ไม่โตแบบนี้ไงล่ะ”
“ก็มันไม่อร่อย เหม็น”
มันหัวเราะในลำคอ พอผมเงยหน้าขึ้นก็เห็นสีหน้าหยัน ๆ อย่างที่เจ้าตัวชอบทำ โยนขึ้นฉ่ายลงใส่รถเข็นโดยไม่ฟังคำทักท้วงก่อนเป็นฝ่ายเดินนำไปต่อ
“ขาดอะไรอีกไหม”
“น้ำจิ้มไง”
“เออ ใช่” ผมเข็นรถตามพี่แคนไปเรื่อย ก่อนจะรู้สึกอุ่นที่บ่า เมื่อหันหลังกลับไปก็พบคู่ปรับเก่า สวมเสื้อยืดกางเกงบอลกับรองเท้าผ้าใบแต่รัศมีความหล่อไม่ลดลงเหมือนเคย
“ไง”
“ก็ไม่ไง” ผมตอบ ไอ้ปาล์มกลั้นหัวเราะ
“ไงเป็นคำทักทายเว้ย ไม่ต้องตอบก็ได้ มาทำอะไรน่ะ”
“ซื้อของดิ จะให้มาฟิตเนสหรือไง”
“เออ เรามาฟิตเนสข้างบน นี่แวะลงมาซื้อกับข้าวไปทำเหมือนกัน ไม่คิดว่าจะได้เจอ มาคนเดียวเหรอ”
ผมส่ายหน้า พอเอี้ยวตัวกลับไปมองคนมาด้วยก็เห็นพี่แคนยืนอยู่ห่าง ๆ กำลังจ้องมาอยู่ก่อนแล้ว “มากับรุ่นพี่”
“ว่านรู้จักพี่แคนด้วยเหรอ”
“รู้จักดิ พี่ที่คณะ”
“อ้อ เป็นพี่ชมรมเราเหมือนกัน” ผมพยักหน้ารับรู้ และยังคงไม่ตอบ ปาล์มทำท่าอึกอักเหมือนจะพูดอะไรบางอย่างแต่เปลี่ยนใจ มองผมสลับกับรุ่นพี่หน้าตาดีนัมเบอร์วันไปมา
“มีอะไรอีกหรือเปล่า พี่เขารอ”
“เปล่า...ไว้ค่อยคุยกันก็ได้” โบกมือลาพอเป็นพิธีก่อนเร่งฝีเท้าเข็นรถไปหา พี่แคนละสายตาหันหลังกลับไปเดินนำใหม่อีกครั้ง พอเอี้ยวตัวกลับไปมองเพื่อนร่วมรุ่น ปาล์มยังยืนอยู่ที่เดิม มองตรงมาเหมือนกัน ทำท่าทางแปลก ๆ เหมือนเศร้า ๆ ยังไงพิกล
“พี่แคนรู้จักปาล์มเหรอ” เจ้าของชื่อหยิบขวดน้ำจิ้มสุกี้สองสูตรมาเทียบกันอ่านฉลาก ผมยังปีนขึ้นปีนลงบนรถเข็นไม่เลิก หน้ามันบึ้ง ๆ แต่ก็ยังตอบรับในลำคอ
“ปาล์มอยู่หอเดียวกับผม ไปชวนมากินด้วยดีไหม หลาย ๆ คนจะได้สนุก”
“มันเคยมาที่ห้องเหรอ”
“เคยมาส่ง” ผมบอก “แต่ยังไม่ได้เข้าไปหรอกนะ ห้องรก อายมัน ถ้าเรียบร้อยอย่างตอนนี้ว่าไปอย่าง”
“มันเป็นเกย์ รู้หรือเปล่า”
ปลายเท้าที่เหยียบฐานเหล็กทรงกลมของรถเข็นเสียการทรงตัวทำให้ลื่นไถลลงมา คว้าจับได้เพียงผิวแต่ไม่อาจช่วยพยุงตัวให้ยืนขึ้น ผมล้มลงคางฟาดพื้น มือที่ตั้งใจจะเหนี่ยวรั้งกลายเป็นผลักให้ล้อหมุนไปด้านหน้า พี่แคนคว้าตะแกรงเหล็กไว้ได้ทัน ส่วนผมชาดิกตั้งแต่ปลายคางขึ้นสมอง
“กูว่าแล้วเชียว” โดนดุซ้ำเสียงเขียว ลุกขึ้นยืน หัวเราะแห้งได้ไม่เท่าไรมือใหญ่ก็ยื่นผ้าเช็ดหน้ามาให้
“คางแตก”
“เฮ้ย จริงอะ โอ๊ย เจ็บ ๆ”
“ความรู้สึกช้ามากไอ้ว่าน”
มีคนชะโงกหน้ามามองจากจุดที่ยืนอยู่ ผมรีบเอาผ้าประคบรอยแผลที่คางเอาไว้ เดิมทีไม่รู้สึกเท่าไร นานไปเริ่มปวดขึ้นมานิด ๆ พี่แคนหยิบน้ำจิ้มสุกี้ลวก ๆ เข็นรถไปจ่ายเงิน กำชับให้ผมกดแผลให้แน่น ได้ยินคำสบถในลำคอ แต่ไม่มีแรงจะถามว่าพูดว่าอะไร สองขาก้าวตามให้ไวที่สุด เห็นของพะรุงพะรังในมืออีกฝ่ายแล้วอยากช่วย แต่คางผมก็เริ่มเจ็บจริง ๆ แล้วเหมือนกัน
“มึงนี่นะ เฮ้อ”
“พี่ถอนหายใจอะไร เมื่อกี้ทำไมไม่จับผมไว้วะ เสือกคว้ารถเข็น”
“ใครจะไปคิดว่ามึงจะเซ่อพยุงตัวไม่เป็น กดแผลไว้ แล้วนี่คาดเข็มขัดได้ไหม”
ผมพยักหน้า เริ่มเบะปากอยากร้องไห้ พี่แคนไม่รอให้ผมจัดการตัวเองให้เสร็จเลยด้วยซ้ำ ของที่ซื้อมาทั้งหมดถูกโยนไว้ที่เบาะหลัง แคนสาย 8 แฮปปี้แลนด์สะพานพุทธก็สวมวิญญาณพอล วอล์คเกอร์ เร่งเครื่องพาผมมาถึงโรงพยาบาลเอกชนที่ใกล้ที่สุดแล้วปล่อยให้ลงไปหาหมอ ขณะที่ตัวเองวนรถไปหาที่จอด
ผมจัดการทำประวัติ อาการไม่รุนแรงนัก แต่เลือดไหลไม่ยอมหยุด เริ่มย้อยลงมาตามง่ามนิ้วหลังจากชุ่มผ้าเช็ดหน้าจนโชก ทุกอย่างรวดเร็วไปหมด รู้ตัวอีกทีตอนแสงไฟสาดเข้าหน้า โดนบังคับให้เงยแหงน มีคุณหมอกับพยาบาลรุมบนเตียงที่ผมโดนบังคับให้นอน
“มีแต่เด็ก ๆ ที่ล้มแล้วคางแตกจนต้องเย็บ” รู้ตัวอีกทีก็กลับมาที่ห้องแล้ว พี่แคนเป็นคนจัดการค่าใช้จ่ายทั้งหมด ได้ยามาหนึ่งแผงกับใบนัดวันตัดไหมหนึ่งใบ
ควันจากหม้อสุกี้หอมฉุย ผมสูดน้ำมูก เช็ดน้ำตา หลังจากโดนหมอเย็บไปห้าเข็มก็ร้องไห้โยเยเป็นเด็ก ๆ พี่แคนที่ทำหน้าบูดในทีแรกถึงกับหลุดหัวเราะเมื่อเห็นผมเดินตาบวมออกมาจากห้องพยาบาล
“ยังไม่เลิกร้องอีก”
“ว่านกลัวเข็ม”
“ก็ไม่มีแล้วนี่ไง”
“พี่แคนไม่เข้าใจหรอกว่ะ”
“นี่ซีเรียสเหรอ”
“หน้าตาว่านดูตลกหรือไง” ทำเสียงขึงขังให้สมกับที่รู้สึกตอนนี้ คู่สนทนาละความสนใจจากหม้อน้ำที่เดือดปุด ๆ มาจ้องผม พักเดียวก็หลุดขำพรืด
“ตลก”
“พี่แคนนน”
“เออ ๆ รู้แล้วน่า เอาถ้วยมา”
“พี่แคนต้องไถ่โทษ”
“ไถ่โทษอะไรของมึง กูเตือนมึงแล้วนะว่านว่าอย่าเล่น”
“ใครใช้ให้พูดเรื่องไอ้ปาล์มเป็นเกย์วะ ผมก็ตกใจดิ ยิ่งเคยมาขอเข้าห้องผมอยู่ด้วย”
“ก็แค่เตือนไว้” ในถ้วยสุกี้ที่พี่แคนตักให้ ผมได้หมูมากกว่าผัก ถือเป็นรางวัล “ไม่ใช่ทุกคนนะที่มึงจะไว้ใจได้”
“หมายความว่าไง”
“ไม่อยากถูกจับทำเมียก็อย่าไปอยู่ใกล้ไอ้ปาล์มมาก”
รับถ้วยสุกี้มาแล้วเปิดฝาขวดน้ำจิ้มราด กระโดดเหยงจากพื้นไปบนเตียง
“อย่าเอาขึ้นไปกินข้างบน”
“ไม่เป็นไรหรอกน่า”
“เวลาเตือนเคยจะฟังกันบ้างไหม” มันพูดเสียงระอา ผมเลยยอมไถตัวลงมานั่งข้าง ๆ กัน “เป็นเด็กเป็นเล็กหัดทำตัวให้น่ารักบ้าง”
“ผมห่างจากพี่แค่สองปีเอง”
“ถ้านับอายุสมองคงอีกเยอะ แล้วอะไร เมื่อกี้ยังแทนตัวเองว่าว่านอยู่เลย” ทำไมเผลอที่ไรแล้วมันจำได้ตลอดเลยวะ ผมงุบงิบบ่นในลำคอไปกินสุกี้โฮมเมดไป อันที่จริงไม่มีอะไรเลย ก็แค่ต้มน้ำ ใส่คนอร์ รอเดือดแล้วโยนเนื้อสัตว์ตามด้วยผัก พอทุกอย่างสุกก็ตักขึ้นมากินกับน้ำจิ้มเท่านั้น
“ถ้าไม่อิ่มก็มาตักอีก”
“ปกติพี่แคนทำกับข้าวเองด้วยเหรอ”
“ก็ทำบ้าง” เขี่ยขึ้นฉ่ายไว้ขอบถ้วยแล้วก้มหน้ากินต่อ ตั้งใจฟังไปด้วย “อยู่กับพ่อ กับพี่เทพ อะไรที่ช่วยได้ก็ช่วยกัน”
“พี่เทพนี่คือใคร พี่ชายเหรอ”
“เปล่า” เขาว่า เว้นจังหวะเพื่อตักสุกี้เข้าปาก “ที่เคยเล่าไง คนงานที่บ้าน อยู่กันสองคนพ่อลูกไม่ค่อยอยากรับผู้หญิงมาช่วย เป็นพี่เลี้ยงกูมาตั้งแต่เด็ก ๆ ด้วย ที่จริงก็เหมือนพี่ชายนั่นแหละ แต่กูไม่ได้ถูกเลี้ยงมาเสียคนเหมือนมึง”
“อย่างผมเขาเรียกไข่ในหิน” ไม่แน่ใจว่าที่พ่อ แม่ พี่ไผ่คอยประคบประหงมเพราะผมเป็นแบบนี้ หรือเพราะตัวเองเซ่อซ่าแบบนี้ถึงต้องถูกประคบประหงมกันแน่ ไอ้เรื่องลูกแหง่ ไม่รู้จักโตนี่ผมก็รู้ตัว แต่ก็กลายเป็นธรรมชาติไปแล้ว ว่านสายแบ๊ว เกิดมาเพื่อแบ๊วครองใจสาว ๆ นี่ครับ
“อยู่บ้านมึงทำงานทำการอะไรบ้างหรือเปล่า”
“ทำนะ ผมล้างจาน กรอกน้ำ คลุกข้าวให้บุญชูด้วย”
“กูเดาว่าชื่อหมา”
“ถูกต้อง เป็นลูกของบุญมาอีกที ส่วนบุญมาเป็นลูกบุญหลง ที่จริงนี่เป็นหมาประจำตระกูลผมเลยนะ น่ารักมาก พี่ต้องเจอ”
“เพ้อเจ้อ”
“มันไหว้ได้ด้วยนะ” วางถ้วยแล้วสาธิตท่าทางด้วยการยกมือขึ้นสองข้าง แลบลิ้นแผล่บให้สมจริง “แล้วก็ชอบเล่นวิ่งไล่งับลูกเบสบอลที่ผมขว้างไป เหมือนหมาฝรั่งเลยใช่ไหม บางทีผมก็คิดว่ามันมีเชื้อนะ ขนมันไม่เกรียนเหมือนบุญมา แต่ไม่รู้ว่าบุญมาไปท้องกับใคร”
“หมาบ้านมึงใจแตก ท้องไม่มีพ่อเหรอ”
“นั่นสิ ทำไมเกเรแบบนี้ไม่รู้ ตอนแรกคลอดออกมามีสามตัวนะ แต่บุญมาเลี้ยงลูกไม่เป็นทับตายหมด เหลือแค่บุญชูนี่แหละ โชคดีที่ผมช่วยเอาไว้ทัน” เอามือแตะที่คางเบา ๆ ก่อนก้มลงโซ้ยสุกี้ในถ้วยต่อ เงยหน้าขึ้นมาเห็นพี่แคนมองอยู่ก่อนแล้ว มุมปากยกยิ้มนิด ๆ ดวงตาเป็นประกายวาววับ
“พี่มีอะไรหรือเปล่า” เอียงคอถาม พี่แคนไหวไหล่ วางถ้วยของตัวเองลง ดึงถ้วยของผมไปแทน
“เดี๋ยวตักเพิ่มให้ กินเยอะ ๆ สมองจะได้ทำงาน”
“หลอกด่าผมโง่อีกเหรอ”
“เห็นไหม ฉลาดขึ้นเลย”
“ไม่เอาผักได้ไหม”
“ใครบอกว่าจะใส่ผักบุ้ง ของมึงทั้งนั้น”
“มันเยอะเกินไปแล้ว”
“สายตาจะได้ดี ๆ แล้วนี่กินยังไง” ปลายนิ้วหัวแม่มือเกลี่ยที่มุมปาก ซอสสุกี้สีส้มแดงติดผิวพี่แคนไปด้วย หน้าผมร้อนฉ่า และร้อนมากขึ้นเมื่ออีกฝ่ายจงใจดูดนิ้วตัวเองโดยที่ตายังคงจ้องมองไม่กะพริบ ดูสนุกเมื่อเห็นผมอ้าปากค้าง มือสองข้างเก้ ๆ กัง ๆ ไม่รู้จะไปจับวางตรงไหน ไหวระริกหยอกล้อให้จนมุม ผมแก้ปัญหาโดยการหยิบส้อมขึ้นมาพันวุ้นเส้นแล้วสูดเข้าปาก เสียงหัวเราะลอยต่ำก่อนมือใหญ่จะวางบนหัวผม
“ค่อย ๆ กิน เดี๋ยวเลอะผ้าก็อซ”
พี่ไม่ต้องมาพูดมากได้ปะ ก็ใครมันเป็นต้นเหตุของความรู้สึกขัดเขินของผมตอนนี้กันล่ะครับ!
ไม่เห็นจะเหมือนเกย์ตรงไหน แต่ดูไปดูมามันก็เหมือน ปาล์มเป็นคนตัวสูงใหญ่ เล่นกล้าม ไม่โตมากแต่ก็พอมี ชอบสวมเสื้อคอวี ผ้าย้วย ๆ กางเกงขาเดปสีดำ ชอบยิ้มที่มุมปาก คิ้วเข้ม โก่งได้รูปสวย หน้าตี๋ ปากนิดจมูกหน่อย จะว่าไป เมื่อก่อนผมก็คิดว่าหน้ามันเก๊เกย์ หุ่นมันก็เก๊เกย์นี่หว่า
“มีอะไรหรือเปล่า”
ลิฟต์ค่อย ๆ ลดตัวเลขลงตามความสูง ผมติดอยู่ในห้องเหล็กสี่เหลี่ยมแคบ ๆ กับมันตั้งแต่ชั้น 6 ยังไม่พูดอะไรสักคำ มีแต่ปาล์มที่พูดอยู่คนเดียวแต่แรก
“สรุปจะไม่บอกจริง ๆ เหรอว่าคางไปโดนอะไรมา”
“บาดแผลของลูกผู้ชาย” ตอบสั้น ๆ ไม่ขยายความ บอกว่าลื่นล้มคางฟาดพื้นก็จบเห่ ร้องไห้ตอนเห็นเข็มหมอด้วย ไม่เท่เลย
“ไปมีเรื่องชกต่อย?”
“เออน่า เรื่องของกู แผลแค่นี้ ไกลหัวใจ” แต่ใกล้ตาไปหน่อยเลยตาบวมฉึ่งไปหนึ่งวันเต็ม ๆ “แล้วนี่จะเข้ามอเหรอ”
“อืม ไปเอาหนังสือกับพี่รหัส ว่านล่ะ มีเรียนเหรอ”
“อือ” พยักหน้า ก่อนประตูลิฟต์จะเปิด
“ไปกับเราไหม เดี๋ยวจะขี่มอเตอร์ไซค์เข้าไป”
“วนไปสั่งหน้าตึกหน่อยดิ”
“ไม่มีปัญหา” วันนี้ช่างเป็นวันที่ดีจริง ๆ แบบนี้สิเรียกราชรถมาเกย ปาล์มเดินนำมาที่ลานจอด มันขับฟีโน่แต่ง สีขาวชมพูนมเย็น น่าแทะไปทั้งคัน
“ว่าแต่สนิทกับพี่แคนเหรอ”
“ก็นิดหน่อย...ทำไมอะ”
“พี่แคนจีบหรือเปล่า”
“เฮ้ย พี่น้องกัน” รีบบอกปัด รับหมวกกันน็อกสีเดียวกับรถมาถือ “ทำไมถามอย่างนั้น”
“ปกติไม่ค่อยเห็นพี่แคนสนิทกับใครนอกจากพี่อาร์มน่ะ รู้ใช่ไหมว่าเขาเป็น” ยิ้มแหย ๆ พูดมาแบบนี้ก็ต่อบทสนทนาไปไม่ถูก โชคดีที่ปาล์มไม่ถามต่อ โยกรถขึ้นตั้งก่อนสตาร์ท
“รู้ รู้ด้วยว่ามึงก็เป็น”
“หึ ๆ พี่แคนบอกล่ะสิ กลัวหรือเปล่า”
“ทำไมต้องกลัววะ” ผมไม่เข้าใจ ปาล์มไหวไหล่ สวมหมวกกันน็อคไปด้วย
“งั้นก็โดดขึ้นมา แล้วเกาะเอวแน่น ๆ”
ทำตามคำสั่งทุกประการ เหลือบเห็นกระจกมองข้างฉายเสี้ยวหน้าของคนขับที่ยกปากยิ้มนิด ๆ มือขาวดึงมือผมไปโอบรอบเอวจนกลายเป็นผมกอดพลขับจากด้านหลัง แผ่นอกชิด มีเพียงเสื้อบาง ๆ สองตัวกั้น
“จะซิ่งแล้วนะ”
พอมันพูดจบผมก็หลับตาปี๋
“มากับไอ้ปาล์มเหรอ ไหนว่าไม่ค่อยชอบหน้า” วางกระเป๋าได้ก็ถูกยิงคำถามใส่ทันที โต๊ะไม้สีลอก ๆ หน้าตึกเรียนที่ไอ้โต๋นั่งรอยังชื้นจากน้ำค้างอยู่ พอนั่งลงตูดก็รู้สึกแหยะ ๆ ไปด้วย
“เจอกันหน้าหอ ขี้เกียจนั่งวินพอดี”
“ที่จริงมันก็ดีกับมึง” เพื่อนสนิทพูด เท้าแขนกับโต๊ะไปด้วย “เมื่อไรจะเลิกเหม็นหน้ามันวะ”
“ก็ไม่ถึงกับเหม็นหรอก แต่แปลก ๆ ตอนประกวดเดือนด้วยกันหยิ่งจะตายชัก พอตัวเองได้รางวัลก็ทำมาเป็นลูบหลังกู”
“ตอนนั้นยังไม่สนิทหรือเปล่า”
“ไม่รู้” ตอบแบบกำปั้นทุบดิน “แต่อุตส่าห์มาส่ง ญาติดีด้วยหน่อยก็ได้”
“เลวจริง ๆ” เป็นคำสรรเสริญที่ระคายหูพิกล แต่ไม่ได้ใส่ใจมาก เห็นพี่อาร์มเดินอยู่ฝั่งตรงข้ามของถนนเลยตะโกนเรียกก่อน
“ไปไหนพี่”
“มีเรียน” ว่าพลางชูสมุดโน้ตในมือ มองซ้ายขวาดูรถแล้ววิ่งข้ามมาหา “แล้วนี่สองคนรอเข้าเรียนกันเหรอ”
“รอมัน” ไอ้โต๋ว่า ชี้มือมาทางผม “คลาสเริ่มมาสิบห้านาทีแล้ว กว่าจะเสด็จมาได้”
“ตื่นสายไง เมื่อคืนนอนดึก”
“อ่านการ์ตูนแหง”
“เปล่า เว้ย หนังสือเรียน” พูดตามจริง โต๋เต๋ทำหน้าไม่เชื่อ ขณะที่พี่อาร์มยิ้มกะลิ้มกะเหลี่ย
“คุณชายไปสอนนี่ ไหวหรือเปล่า ไอ้แคนมันดุนะ”
“ก็ไม่ค่อยเท่าไรนะ”
“จริงอะ”
“ที่จริงก็ดุแหละ แต่พี่อาร์มอย่าไปบอกพี่แคนนะโว้ย เดี๋ยวผมโดนด่า” เพื่อนสนิทของคนที่ถูกกล่าวถึงหัวเราะในลำคอ ก่อนพยักพเยิดถาม
“แล้วนั่นไปได้มาจากไหน”
“เออว่ะ ว่าจะถาม ลืมไปเลย” ประเด็นเปลี่ยนมาเป็นผ้าก็อซสีขาวใต้คางผมแทน อันที่จริงก็คิดอยู่แล้วว่าโดนซักแน่ ๆ แต่ไม่นึกว่าจะโดนถามพร้อมกันทีเดียวสองคน ตั้งใจจะหลอกไอ้โต๋ แต่กลัวพี่อาร์มไปถามพี่แคนแล้วความจะแตก การเป็นคนดีนี่มันแย่จริง ๆ ครับ จะโกหกทั้งทีต้องคิดแล้วคิดอีก
“ลื่นรถเข็น ล้มกลางห้าง คางฟาดพื้น”
ขอบคุณครับ สรุปได้สามประโยคสั้น ๆ ใจความสำคัญพอดี ไม่เยิ่นเย้อ ถุด! เงยหน้าขึ้น เห็นพี่แคนยกมุมปากข้างเดียวยิ้มกวน ๆ แล้วหงุดหงิด กวนประสาทกันแต่เช้า โผล่มาตั้งแต่เมื่อไรไม่รู้
“พูดจริงอะ”
“โห กูไม่แปลกใจเลยที่เป็นมึง” ได้ทีขี่แพะไล่ พี่อาร์มทำหน้าไม่อยากเชื่อส่วนโต๋เพื่อนรักส่ายหัวระอา ไม่มีร่องรอยความสงสารสื่อออกมา สิ่งที่ส่งต่อเป็นสายตาทับถมของเพื่อนสนิท “มึงนี่น่าจับไปอยู่กับครูสอนอนุบาลสาม”
“พูดมากว่ะ พวกพี่ไม่รีบไปเรียนกันหรือไงวะ”
“เล่าให้เพื่อนฟังหรือยังว่าร้องไห้จ้าตอนเห็นเข็มหมอด้วย”
“ไอ้พี่แคน...” ผมเติมคำว่าหงวยไปแบบไม่มีเสียง รอยยิ้มนั้นหุบลงเล็กน้อยก่อนกดลงลึกใหม่ ดวงตาคมทอประกายวาววับไม่น่าไว้ใจ
“อยากรู้ไหมล่ะว่าแหงนจริงไหม”
“เสื่อมว่ะ”
“มึงเล่นก่อน”
“เฮ้ย ๆ เลิกตีกัน ไป ๆ แยกย้าย มึงก็ชอบแกล้งน้อง ไอ้แคน โทษที พี่เลยทำน้องว่านอารมณ์เสียแต่เช้า แผลนั่นก็หายไว ๆ นะครับ มีคนเป็นห่วง” พี่อาร์มลุกขึ้นห้ามทัพ ดึงไหล่พี่แคนออกห่าง ผมยกมือขึ้นปัดจมูกนิด ๆ แต่ยังทำหน้ายุ่งอยู่ พี่แคนไม่น่าเป็นเพื่อนกับคนดี ๆ แบบพี่อาร์มเลย เดี๋ยวนิสัยเสียติดกัน
บ่นงุบงิบในลำคอ พอสองหนุ่มคลีโอเดินจากไปแล้วค่อยม้วนสมุดตีหัวไอ้โต๋ที่กำลังหัวเราะจนงอหาย “เชี่ยโต๋ จะขำอีกนานไหม”
“โทษ ๆ อดไม่ได้ว่ะ” พูดจบแล้วยังหัวเราะต่อ ผมลุกเดินหนีนั่นแหละถึงหยุดได้ “พี่แคนนี่ก็กัดมึงไม่ปล่อยเลย ว่าแต่ไปสนิทกันขนาดนี้ตั้งแต่เมื่อไรวะ”
“ใครสนิทกับมัน” ผมแย้ง ไม่ได้สนิทเลยสักนิด “ก็แค่ช่วยติวหนังสือให้”
“อืม” มันว่าพลางลูบคางไปด้วย แวะร้านขนมก่อนขึ้นตึกเรียน ได้แซนวิชแฮมชีสกับน้ำผลไม้มาหนึ่งกระป๋อง ส่วนไอ้โต๋ซื้อแต่ลูกอมจูปาจุ๊บรสส้มที่เจ้าตัวชอบ
“มึงแน่ใจนะว่านว่าพี่แคนไม่ได้จีบ”
“คิดมาก กูดีลกันแล้ว เขาเป็นพี่ชาย กูเป็นน้องชาย”
“ระวังพี่น้องกันไป ๆ มา ๆ จะท้องติดกัน”
“มึงนี่ก็ขยันเสี้ยม” โต๋ยัดจูปาจุ๊ปใส่ปากเลยหยุดพูด ที่จริงควรจะหยุดได้นานแล้วด้วยซ้ำ “แต่จริง ๆ พี่แคนก็ดีกับกูนะ”
นึกถึงเมื่อเช้าที่มันแวะมาทำแผลให้ก่อนเข้ามอ ผมยังไม่ตื่นดีด้วยซ้ำต้องลุกมาเปิดประตูให้ โดนบังคับให้ล้างหน้า เปลี่ยนผ้าก็อซ พี่แคนมีเรียนตั้งแต่แปดโมงเช้า หลังจากจัดการผมเสร็จก็เข้ามาก่อน กว่านาฬิกาปลุกผมจะดังอีกทีก็เก้าโมงครึ่งแล้ว
“เขาดีกับมึงก็ดีแล้ว แต่ระวังตัวไว้หน่อยแล้วกัน”
“พูดถึงเรื่องระวังตัวแล้วนึกถึงไอ้ปาล์มเลย พี่แคนบอกกูให้ระวังมัน เพิ่งรู้ว่ารู้จักกันด้วย”
“เออ ใช่ อยู่ชมรมว่ายน้ำเหมือนกันไง ตอนเราปี 1 เหมือนเคยท้าแข่งกัน กูจำไม่ค่อยได้ เคยตามฟ้าไปเฝ้า” ฟ้าเป็นผู้หญิงที่ไอ้โต๋ชอบอยู่พักหนึ่งตอนเปิดเทอมใหม่ ๆ แต่ฟ้าชอบพี่แคน พูดให้ถูก ผู้หญิงคนไหนก็ชอบพี่แคนทั้งนั้น
“กูไม่ได้ไปด้วยแหง”
“เหมือนจะไม่ จำได้ว่าพี่แคนแพ้ ฟ้าร้องห่มร้องไห้หนักมาก กูยังมาเล่าให้มึงฟังทีหลังเลย จำไม่ได้ว่าทำไมไม่ได้ไปด้วยกัน”
“เออ ช่างแม่ง” พูดตัดรำคาญ “พี่แคนบอกว่าไอ้ปาล์มเป็นเกย์ จ้องจะสอยกูอยู่ โคตรตลก”
“มึงก็อย่าตลกไปเรื่อยแล้วกัน” อย่าบอกนะว่ามึงก็เอาด้วยโต๋เต๋ “หน้ามึงกำลังเป็นพิมพ์นิยมเลยตอนนี้”
“เข้าใกล้กูต่อยคว่ำ” ว่าพลางทำท่าฮุกหมัดที่กำน้ำผลไม้กับแซนวิชอย่างละข้างโชว์ ซ้ายทีขวาที กระทั่งถึงห้องเรียนถึงได้เลิก ทำตัวลีบเปิดประตูไปนั่งด้านหลัง อาจารย์หยุดสอนมองผมกับเพื่อนรักครู่หนึ่งก่อนพูดต่อ เข้าสายเกือบครึ่งชั่วโมง แต่มาช้าก็ดีกว่าไม่มาล่ะครับ
“เรื่องนี้พี่แคนสอนแล้วนี่หว่า”
“จริงอะ สอนควายให้เป็นคนได้บ้างหรือเปล่า”
“รอมิดเทอมกูจะเหยียบมึงให้มิดเลยไอ้โต๋”
มันหัวเราะ ส่ายหน้าเหมือนไม่อยากเชื่อ อย่าดูถูกกันสิวะ ผลประกอบการณ์ในอดีตไม่ได้ส่งผลถึงอนาคตเสมอไปนะเว้ย ผมรู้สึกว่าช่วงนี้ตัวเองฟิตมาก ฟิตเปรี๊ยะ ดีไม่ดีอาจจะท็อปเซ็คก็ได้ ใครจะรู้
“อย่าเพิ่งตีกับติวเตอร์ก่อนแล้วกัน”
“ไม่มีทาง” ถึงยืนยันเป็นมั่นเหมาะ แต่บอกตรง ๆ ว่าไม่ไว้ใจตัวเองเลยสักนิด ไอ้พี่แคนก็กวนประสาทเสียขนาดนั้น ผมก็ดันเป็นพวกแหย่ขึ้นง่าย ๆ ด้วย ฮืออ ความอดทนของคนเรามีขีดจำกัดนี่ครับ
“กูแม่ง อยู่กับเขาแล้วต้องมีความอดทนสูงมากมึงรู้ปะ เหมือนอยู่กับพ่อ”
“กูว่าพี่แคนต่างหากที่ต้องบ่น” ว่าพลางเปิดสมุดไปด้วย ผมเองก็หยิบสมุดโน้ตตัวเองขึ้นมาเหมือนกัน แต่เอามาวาดรูปเล่นนะ “พี่แคนสอนอะไรไปบ้างแล้ววะ”
ผมเสือกสมุดส่งไปให้คนถาม พอดีกับโทรศัพท์ในกระเป๋ากางเกงสั่นเลยหยิบขึ้นมาดู มาแล้วครับคุณพ่อคนที่สอง
Cantus: วันนี้กูจะตรวจสมุดเลคเชอร์มึง
ทำไมมีแต่คนวุ่นวายกับสมุดกูวะเฮ้ย
Wann: ดูไม ไม่มีอะไรหรอก
Cantus: ก็ทำให้มันมีสิวะ
Cantus: ตั้งใจเรียน อย่ามัวแต่เล่น
Wann: รางวัลคือ?
Cantus: ไม่โดนไทร์ยังยิ่งใหญ่ไม่พอ?
Wann: โห่
Wann: เลี้ยงข้าวก็ยังดี
Cantus: เดี๋ยวซื้อลูกอมให้
Wann: พี่แคนแม่ง รวยล้นฟ้า ไม่ลงทุนกับศิษย์เอกเลย
Cantus: ไม่เก็บค่าสอนก็บุญแล้ว
Wann: อย่างกเด้
Wann: พี่แคนเรียนอะไร
Wann: อะโหล ๆ
โทรศัพท์ผมเงียบไปแล้ว พี่แคนไม่กดอ่านอยู่พักใหญ่ แต่พอจะสอดมือถือเก็บที่เดิมมันก็สั่นอีกครั้ง
Cantus: กูบอกให้มึงตั้งใจเรียน ไม่ต้องตอบมาแล้ว
ผมพ่นลม บึนปาก ไอ้โต๋คืนสมุดมาให้แล้วตั้งใจฟังอาจารย์สอน หยิบปากกาหมุนไปหมุนมาสักพัก พอไม่มีอะไรทำก็ฟังบ้าง เรียนไปได้ครึ่งคาบ อุปกรณ์สื่อสารก็สั่นใหม่
Palm: ว่านครับ เลิกเรียนกี่โมง
Wann: เที่ยง ไมอะ
Palm: มีของจะให้
Palm: สะดวกเจอหรือเปล่า
Wann: เจอกันโรงอาหารวิทยา ฯ
Palm: โอเคครับ เสร็จแล้วไลน์บอกหน่อยนะ จะไปรอ
Palm: ตั้งใจเรียนนะ :)
ผมกดอ่าน ส่งสติ๊กเกอร์กลับไปแล้วยัดโทรศัพท์ลงกระเป๋าใหญ่เลยคราวนี้ มัวแต่คุยไม่มีอะไรไปอวดพี่แคนมีหวังโดนด่ายับ ไม่รู้ว่าคิดถูกหรือคิดผิดให้มันติวให้เนี่ย ชีวิตนกน้อยอย่างผมเหมือนต้องติดอยู่ในกรง แต่ยังดีที่พี่แคนเป็นกรงทองงามตาเลยไม่น่าอึดอัดสักเท่าไร
TBC
ควรชื่อตอนว่าอะไรดีเอ่ยยยย อีพี่แคน อีขี้กั๊ก อีน้องว่านและบาดแผลของลูกผู้ชาย แฮร่
ไปแพ็คหนังสือต่อล้าววว อ่านให้สนุกกันน้าาา
#candynovel
-
ลูกผู้ชายมากว่าน 5555555555555555555
ลื่นรถเข็น ล้มกลางห้างนี่ลูกผู้ชายสุดๆเลย
ว่านนี่ความรู้สึกช้าเนอะ ใครๆเขาก็รู้กันหมดยกเว้นเอ็งนี่แหละ
โดยเฉพาะปาล์ม โคตรชัดเจนเถอะ 555555555555555555
-
นุ้งว่านของพี่ เด๋วรถไฟก็ชนกันหร๊อกก
ส่วนพี่แคนคนดีก็วาจาเด็ดดวง กวนประสาทไม่มีใครเกิน
ขนาดคนบ๊องๆแบบว่านยังไปต่อไม่ถูก 5555555555
-
ว่านเด็กน้อยมากกกก งอแงกละวเข็มน่าเอ็นดูวววว
ไปล้อพี่เค้าใากเดี๋ยวได้พิสูจน์จริงๆว่าแหงนไม่แหงน 5555
ปาล์มมีไรจะให้ว่านอ้ะ ว่านก็ซื่อจนนน พี่แคนเข้าออกห้องสบายใจไปอีกกก
แล้วเรื่องพี่แคนกับปาล์มอีก ลุ้นมากกกก
-
หยอดวันละนิดนะพี่แคน เอ๋อๆแบบนั้นก็เริ่มมีความรู้สึกแล้วเหมือนกัน 55555
เขาให้ระวังปาล์มไปซ้อนท้ายกอดเขากลมเลยซะงั้น
'ตัว'ว่านอายุ 19
แล้ว'สมอง'ว่านล่ะเท่าไหร่ 555
อยากรู้ในหัวพี่แคนคิดไรอยู่ ตอนว่านสวมบทบาทบุญชู :laugh:
-
นี่พระเอกหรือพ่อนายเอกเนี่ย 5555555555555555 โอ้ยยยังกับเลี้ยงลูกแหน่ะ
-
โอ๊ยยยยพี่แคนน่าร้ากกกก ดูแลเอาใจใส่น้องว่านทุกอย่างเลย
-
แหมปาล์มทำไมพูดเพราะ :hao3:
-
นางสาวว่านขี้อ่อย :hao7:
-
ว่านนนนนนนน เด็กน้อยมากเลยนะหนู
-
เกร้ดดดดดด ปาล์มรุกหนักๆเลยค่ะ เราเชียร์อยู่ พี่แคนแม่งจะว่าลีลาก็ไม่ถูกอ่ั ก็ยังมีหยอด แหงนนั่นเลย555555555555555 คือใกล้ชิดขนาดนั้นยังไม่รุกแรงๆสักทีฟร้ะะะะ จะเปลี่ยนพระเอกเองละนะ ถ้าพี่หงวยไม่โชว์ทีเด็ด
-
พี่แคนรุกแบบปาล์ม รุกหนักๆชัดเจนๆแบบนี้บ้างเซ่
ชักช้าระวังโดนแย่งนะะะ
-
นังว่านมันเด็กประถมสุดๆอะ
-
ยังๆ ว่านยังไม่รู้ตัว
-
อุแหม่ะๆๆอุตส่าห์ลุ้นให้พี่แคนหงวยเห็นตอนน้องว่านซ้อนท้ายมอไซต์ปาล์มจริงจริ๊งงงง :katai4:
มีกอดองกอดเอวเค้าอี๊กกกก โอยยยยย แหล่วๆๆๆๆ 555555
คู่แข่งเริ่มออกตัวแรงแล้วนะพี่แคนขาาาา
อยากเห็นพี่แคนหึง อร้ายยยย ชอบพี่แคนอ่ะะะะ :z2:
น่าเอ็นดู เป็นเหมือนพ่อดูแลลูกชายจริงๆเลย ลูกชายก็ซนล่ะเกิ่น คางแตกเลยไหมนั่น
พี่แคนเลยยิ่งต้องดูแลใกล้ชิดเลยงี้ น่ารักกกกกกก
รักพี่แคน #ทีมพี่แคน
-
ว่านนี่มันว่านจริงๆ วุ้ย
หลงพี่แคน :mew1: :mew1:
-
โห น้องว่านขาวีรกรรมหนูตอนอยู่ในซุปเปอร์นี่ชวนให้นึกถึงลูกชายป้าเลยลูก ตอนนั้นน้องเขา 8 ขวบนี่เลิกทำได้หลายปีแล้วค่ะ
ชักมองเห็นอะไรมาม่าน้ำใสๆหรือเปล่า?
-
ว่าน แกลูกผู้ชายแมวหง่าวมาก
ล้มคางกระแทกกลางห้าง o18
พี่แคนเหนื่อยหน่อย คู่แข่งมาแล้ว
ปาล์มมันรุกจีบ แต่ว่านก็สมองช้าต่อไป
-
บาดแผลลูกผู้ชายมากกก จำไว้ว่าอย่าซนนะว่าน ทีหลังอ่ะ นี่กลายเป็นคุณพ่อคุณลูกกันเลย
-
คือพี่แคนกับปาล์มนี่กำลังแข่งกันกลายๆ หรือเปล่าคะ งือ...น้องว่านในไร่ส้ม กำลังถูกจับจองอย่างไม่รู้ตัว
แต่แอบอยากให้น้องว่านสนใจเรื่องเรียนนิดนึง ยังไงก็อนาคตหนูนะลูก :ling3:
ขอบคุณคุณเวสต์เจ้าาาา
-
ถ้าพี่แคนเห็นตอนเที่ยงนี้นะ.....
o18
-
บาดแผลของลูกผู้ชายติงต๊องน่ะสิว่าน :laugh:
ทำตัวน่ารักขนาดนี้ หัวกระไดคอนโดไม่แห้งเลยค่ะ :impress2:
แต่ปาล์มจะรุกจีบเหรอ เดีษยวพี่แคนจะหึงไหม จับว่านกดเลย เชียร์ :m20:
-
รถไฟจะชนกันไหมหนอ
-
นุ้งว่านกับบาดแผลของลูกผู้ชาย...ที่อายุสมองเทียบเท่าเด็กอนุบาลสาม ฮ่าาๆ :laugh:
-
แผลลูกผู้ชายอะไรเล่า เด็กชายต่างห่าง อยู่ไม่สุขจริงๆ
-
จ้าาาา บาดแผลลูกผู้ชาย คางแตก แหม่มีการร้องไห้ด้วย
ว่านนี่ไม่ธรรมดาจริงๆ พี่ว่านช่วงนี้รุกหนักแบบเนียนๆนะ
ตอนกินสุกี้นี่ร้อง โหยยยยยยยยยยยย ออกมาโคตรดัง
-
คู่แข่งเริ่มออกตัวแล้วนะพี่แคน
เด็กเอ๋อเนื้อหอมนะเนี่ย
-
คุณหมอกลั้นขำแย่เลยนะคะที่คนไข้ตัวโตอย่างน้องว่านร้องไห้สะอึกสะอื้นเป็นเด็กๆ เพราะถูกเย็บแผล :pandalaugh:
-
น่ารักกกกกกกกก
-
:-[ :-[
-
ทั้งพี่แคน ทั้งปาล์ม ต่างก็รู้กันละ ว่ามีคู่แข่ง
คราวนี้ละ ได้รุกว่านกันมันส์แน่ 555555
-
ว่านก็ยังคงไม่รู้เรื่องรู้ราวต่อไป 555555 พี่แคนกับปาล์มคือรู้ตัวกันละ มีว่านเนี่ยยังไม่รู้ :laugh: ปาล์มนี่ชัดเจนมากจริงๆ
-
ตั้งชื่อตอนว่า " บาดแผลของเด็กชายว่าน " ดีมั้ย
เพราะโตขนาดนี้แล้วยังเล่นเป็นเด็กๆอีก
เจอคุณหมอก็ร้องไห้จ้ากเลย
-
นังน้องว่านถ้าพี่แคนรู้ว่าน้องซ้อนมอไซค์ปาล์มแถมกอดเอวซะแนบแน่นขนาดนั้น โดนระเบิดจากเฮียแกแน่ๆ
-
กลุ้มใจแทนพี่แคน คือถ้านางว่านจะซื่อ(บื้อ)ขนาดนี้นะ o22 o22 o22
ต้องเจอดีสักวันว่านถึงจะรู้
-
ชอบอ่ะ บาดแผลลูกผู้ชาย !
น้องว่านก็คิดไปด้ายยยย 55555
เอาแล้ววว พี่แคนกับปาล์มนี่เบื้องลึกเบื้องหลังกัน
ต้องเคยจีบคนๆ เดียวกันแน่ๆๆ
แล้วน้องโต๋เต๋นี่ยังไงคะ จะเชียร์พี่แคนหรือไม่เชียร์กันแน่
แต่ที่แน่ๆ พี่แคนเหมือนพ่อจริงๆ ด้วย 55555
-
พี่แคนซะที นังว่านมันจะได้รู้ตัว 555555555
-
ว่านแม่งน่ารักหว่ะ นางดูใสซื่อดี เฮียหงวยตะล่อมไปเรื่อยๆ ว่านมันหวั่นไหวแล้ว เชื่อดิ่เดี๋ยวได้ ฮ่าาาาาาาา
-
เหมืิอน พ่อลูกเลยอ่ะ
แล้วเป็นลูกที่โคตรซน มีคางฟาดพื้นด้วย แกเป็นป.3เรอะ
-
ว่านแทนตัวเองว่าว่านละน่ารักจังฮือออออออออยากเลี้ยง :katai1: :katai1:
พี่แคนพูดจริงนะถ้านี่เป็นพี่นะ เลิกจีบอิว่านไปละ อย่างกะเด็กสามขวบซนด้วยโง่ด้วยมีไรดี55555555
เดี๊ยวเหอะเดี๊ยวได้เจอแหงน
-
พี่แคนคะ ถ้าจะเปลี่ยนใจจากว่าไป กิ๊กกั๊ก กับปาล์มก็เข้าท่านะ
ดูๆแล้วนางจะมีเนื้อสมองเยอะกว่านู๋ว่าน ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
หรือจะเป็นนุ๋งโต๋ก็ ไม่เสียนะ ถือว่า งานดีพอไปวัดไปวา
ถ้ารอ อิน้องว่านมันแตกฉานด้านความรัก เกรงว่าพี่แคน
จะเรียนจบไซะก่อน ฮ่าๆๆๆ
-
โอ้ยย แง๊ว ๆ ไปวัน ๆ นังว่านจะรู้ตัวมั้ยว่าโดนจีบเนี่ยยยย
ปาล์มมาแรง พี่แหงน เอ้ย พี่แคนมีหึงโหด หุหุ :katai2-1:
-
แคนเจ๊แนะนำเปลี่ยนใจจากอิว่านเถอะ 5555555555
-
ว่านเสน่ห์แรงแบบไม่รู้ตัว หนุ่มๆเค้าแย่งกันจีบอยู่เนี่ย :hao3:
-
หน้าตาพิมนิยมนี่ยังไง สงสัย???
-
นึกภาพว่านลื่นเอาคางฟาดพื้นออกเลย
หึหึหึ เด็กน้อยมากอ่ะน้องว่าน
-
น้องว่านคนฮอตตตตตต~~~~ :hao7:
-
กว่าน้องว่านจะรู้ตัว.... อิพี่แคนนี่มาเนิบๆนะคะ โดนปาล์มรุกหนักแซงหน้าไปแล่ววว
-
"บาดแผลลูกผู้ชาย" 555555555555555555 ชอบบบบบบบบบบ
แต่ว่านเอ๊ยยยยย พี่น้องเนี่ยไปๆมาๆก็เป็นพี่น้องท้องชนกันได้นะ หึหึหึ
พี่แคนก็อย่าเก๊กนักสิ พูดๆไปบ้าง ว่านมันบื้อออออ
-
บาดแผลลูกผู้ชาย :เฮ้อ:
ปาล์มจ้องจะงาบตัวยังไม่รู้ตัวอีกนะว่าน
-
อ่านถึงแค่ตอนที่ 2 โคตรสนุกกกกก
-
เมื่อไรว่านเอ๋อจะรู้ตัวว่าเขาจีบ ฮ่าๆๆๆ
อยากให้หนึ่งสัปดาห์มีวันพุธเจ็ดวัน :hao7:
-
ว่านเนี่ยก็คิดไปได้ บาดแผลลูกผู้ชาย ใครเขาจะมาต่อยกับแก จอมแบ๊ว
มีคู่แข่งโผล่ออกมาซะแล้ว พี่แคนจะทำยังไงต่อไปเนี่ย
-
น้องว่านน่ารักอ่ะ ดูมึนๆดี 55555
-
พี่แคนนี่กั๊กเต็มที่เลย มีการทำร้ายฝ่ายตรงข้ามอย่างปาล์มด้วยการเปิดเผยเพศสภาพ น้องว่านไม่รอดแน่
-
เรียนไม่รุ่ง แต่รักนี่คงพุ่งติดเพดาล ผู้ชายหล่อรุมล้อมจนหน้าอิจฉา #เบ้ปาก
-
ว่านมันน่ารัก แต่ซื่อจนเซ่อ ระวังจะโดนเกย์กล้ามปูกดเอาน่ะหนู
-
ว่านเด็กน้อยมากจริงๆ ฮ่าาาา
เหมือนปาล์มจะเริ่มรุกแล้วแหละ
-
วรั้ย ปาล์มออกตัวแรงงงงงงงงงงมาก!
-
ว่านน่ารักกก ซื่อเหลือเกินนนนน
-
ชื่อตอน บาดแผลของลูกผู้ชาย เหมาะกับน้องว่านตอนนี้มากค่ะ :laugh:
-
จริงๆแกแอบอ่อยพี่หงวยใช่มั๊ยอิหนูว่านนนน อย่าแกล้งทำตัวใสซื่อ ซื่อบื้อดิ มันน่ารักเกินไปแล้ว
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
เด็กน้อยเอ้ย โดนผู้ชาย2คนจีบแล้วยังไม่รู้อีกนะ
-
ดูท่าจะได้ตำแหน่งพ่อมาแทนแล้ว :laugh:
-
นังว่าน
55555555555555555555555555555555555555555555
โอ่ยย อยากจะถาพี่แคน
พี่แน่ใจแล้วเหรอ
o22
-
บาดแผลของลูกผู้ชายจ้า 555555555555555555555
-
นังว่านขี้อ่อน. อายุเท่าไหร่ล้มคางแตกเลย55
-
ร้องไห้กลัวเข็ม 55555555
แมนจริงๆว่ะว่าน 55555555
:laugh: :laugh: :laugh:
-
พี่แคนน่าร้ากกกก น้องว่านนี่เอ๋อจริงๆ 55555
-
ว่านเอ๊ยยยยยยยยย 55555
-
โถถถถถ น้องว่านคนแมนนนน กลัวเข็มเหมือนเด็กเลย น่าเอ็นดู๋ววว :impress2:
-
โถถถถถถ บาดแผลของลูกผู้ชาย แมนมากกกก โดนผู้ชายจีบตั้งสองคน
-
โถบาดแผลลูกผช เอาที่ว่านๆสบายใจเลยจ้ะ เด๋อกว่าว่านๆไม่มีอีกละะะะ 5555
ใครๆก็เล็งว่านๆ แต่ดูท่าทางยังไงพี่แคนก็น่าจะชนะใสๆ แต่ติดตรงว่านเด๋อๆเอ๋อๆไปหน่อย
ขอให้พี่แคนสู้นะ ล่อลวงนางด้วยคำว่าพี่น้องต่อไป
ส่วนปาล์มนี่เห็นแววอกหักพระรองมาแต่แรกละ เศร้าไปอีก ไม่เป็นไรนะพระรองมักฮอตกว่าพระเอกจำไว้ :katai2-1:
-
สนุกมากๆๆๆๆ อีน้องว่านนางมึนได้น่าร้ากกมากกก
พี่แคนอย่าช้าน้า เดี๋ยวนางจะโดนปาล์มสอยไปก่อนอ่าา :hao7:
-
:pig4:
-
:o8:
-
ของอะไรหว่า?
:hao7:
-
ชอบว่านอะะะ นิสัยน่ารักจริงงง เด็กๆใสๆแบบมึนๆ 5555
แล้วว่านกับพี่แคนคุยกันเฉยๆ เราก็ยุบยิบๆในหัวใจแล้ว งึ้ยย อยากให้อาทิตย์นึงมีวันพุธสัก 3 วันจังเลยค่ะ :impress2:
-
ว่านนี่มันว่านจริงๆ 55555555
-
พี่แคนเนียนเฟ่ออออออออออ :laugh: :laugh: :laugh: :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
-
ขอบคุณ :pig4:
-
ว่านนี่ก็ซืนๆอึนๆนะครับ
คนเขาจีบยังไม่รู้ตัวอีก
-
เอาซะสิ...ปาล์มเริ่มออกตัวแรงจีบว่านด้วยแล้ว แม้ว่าว่านจะยังไม่รู้เรื่อง (เหมือนเดิม) o18 พี่แคนคงต้องรุกหนักกว่ากว่าแล้วล่ะค่ะ แค่เนียนๆ แบบพี่ชาย น้องชายคงยังไม่พอสำหรับว่าน
:mc4: เปิดศึกชิงนายเลย
-
55555555 บาดแผลของลูกผู้ชาย
ยิ่งใหญ่มากลูก
ปาล์มหวังอะไรอยู่ หึหึ
-
แผลนี้ท่านได้แต่ใดมา 555ไม่กล้าตอบเลยทีเดียว :hao7:
-
ว่านน่ารักน่าเอ็นดูจริงๆ
พี่แคนอย่าช้าน่ะค่ะคู่แข่งโผล่มาล่ะ
-
พี่แคนน่ารัก แต่ทำไมเหนแววมาม่าหว่า
-
โถว่าน บาดแผลของลูกผู้ชาย 55555 ซนไปไหนนี่ว่าน
พี่แคนคงเอ็นดูแรงขึ้นกว่าเดิม และเหนื่อยกว่าเดิมเพราะมีคู่แข่งเพิ่มแล้ว
ว่านก็คงยังไม่รู้ตัวว่ากำลังถูกจีบอยู่ หึหึ
:pig4: :L2:
-
นังว่านนนนน ใสเกิ๊นนนนน
-
ไม่ไหวจะขำ :laugh:
พี่แคนสู้ๆ นะ 55555555 โอ๊ย...ขำ
-
พี่แคนสู้ๆนะ ว่านมันไม่ไหวแล้ว
นังว่านนนนน ทำไมน่ารักก กี่ขวบแล้ว ถามจริง
ปาล์มจะเอาไรให้ว่าน นี่ปวดหัวกะความคิดตัวเองมาก คิดมากว่าปาล์มชอบพี่แคนเหรอ 55555 จะเอาของสาปแช่งให้ว่านเหรอ ขอโทษกับความเพ้อเจ้อตัวเองด้วย
-
ปาล์มรุกหนักดีจัง อิอิ พี่แคนซวยแหงงง
-
ไอ้เด็กเอ้ย ไม่ระวังเลย ฮ่าๆ
นี่ต้องระวังคนเข้าหาด้วยอีกอย่างนะน้องว่าน อย่าคิดน้อยไป
เดี๋ยวอนาคตมันจะเจอเรื่องยุ่งยากเอา
-
ว่านนี้เด็กน้อยจริง ๆ เล่นเหมือนเด็กเลย
-
สงสารพี่แคนอะ
เรารู้สึกแบบว่า เห้ยว่าน..ในชีวิตนี้จะไม่คิดไม่จริงจังอะไรเลยหรอวะ
คือเรื่องที่ผ่านมาของคุณเวสต์เรารู้สึกถึงความเป็นเหตุเป็นผล
แบบ เฮ้ย นี่แหละชีวิต นี่แหละเรื่องราวของความรัก
แต่พอเจอนังน้องว่านเข้าไป... (ว่างเปล่า) 5555555555555
:z3:
คนอะไรมันจะชิลกับชีวิตได้ขนาดนี้
แล้วนี่พี่แคนมีคู่แข่งมาแล้ว แถมนายเอกเรายังต้อนรับสู่อ้อมอกเป็นอย่างดี
พี่แคนคะ มาค่ะ มาหาน้อง น้องจะช่วยเยียวยาจิตใจพี่เอง
:hao7: :hao6:
-
โอ้ยย มีคนแนะนำมาให้อ่าน ความจริงเราไม่อ่านเรื่องที่ยังไม่จบ(เพราะมันจะฟินไม่สุด)
แต่เรื่องนี้น่ารักมากเลยค่ะ >< อยากได้แฟนแบบพี่แคนจริ้งงง (โดนแฟนตัวจริงตบ)
โอ้ยน้องชอบพี่แคนไม่ใช่ติ่งละมั้งง พี่แคนก็ทำให้น้องหลายๆอย่างพยายามกันคนเข้ามา
ต้องคิดอะไรซัมติงแน่ๆ อีกอย่างน้องเป็นเดือนวิศวะ เดือนอาร๊ายยยเจอแต่ ผช เข้าหา
ให้ตายเถอะ น้องฮอตนะคะ น้องฮอตให้หมู่ผู้ชายไง ผู้หญิงไปไม่รอดซักราย ถถถถถถถ
อยากรู้ว่าปาม(ขี้เกียจพิมพ์เต็ม) คิดอะไรกับน้องหรือเปล่า เราว่าต้องมีซัมติงกับพี่แคนแน่ๆ
เพราะว่าเห็นแข่งว่ายน้ำบลาๆๆ และการพูดถึงกันที่เหมือนต่างฝ่าจะกันไม่ให้น้องไปหาอีกคน
บอกเลยว่าเชียร์พี่แคนสุดใจค่ะ
พี่น้องท้องชนกันชัวร์ อยากให้ได้กัน(?) ไวไว รออยู่ ><
ขอบอกอีกที #ทีมพี่แคน พี่แหงน(?) ของน้อง 555555555555555555555555
-
นุ้งว่านนี่ก็ขี้อ่อยจัง อ่อยขนาดนี้แต่ดีลเป็นพี่น้องกัน พี่หงวยไหวมั้ย? กระอักเลือดหมดตัวย้งคะ??
-
ว่านนี้แบบ ทำไรชิวดีเนอะ ซื่อๆน่ารัก :o8:
อ่อยเค้าแบบซื่อๆ ตัวเองไม่รู้เรื่องเล๊ย
พี่แคนหวงแย่ :angry2:
-
พี่เเคนต้องสู้ๆๆนะ สู้ๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
-
ว่าน เด็กน้อยจริงๆ :mew4:
-
ว่านนี่ซนได้โล่เหมือนกันนะ ทำเอาคางแตกเลย
-
แมนๆเนอะว่านเนอะ
:hao3:
-
คือแบบว่านึกว่าว่านอยู่ประถม ม.ต้นแม่งโคตรง้องแง๊ง ดูเด็กมากกกกกกกก
น่ารักนะ สนุกนะ แต่ไม่ค่อยอินกับว่าน ดูเด็กเกินไปจริงๆ
-
ว่านเอ้ยยยยย จะรู้ตอนไหนล่ะลูกว่าพี่เค้าชอบ
-
น้องว่านเอ๊ย ยังกะลูกลิง
-
โอ้ย อ่านรวดเดียว 6 ตอน ฮามาก
ขำน้องว่านแทบทุกตอน 5555+
ความที่ฉลาดน้อยนี่น่ารักจริงๆ นะ มิน่าพี่แคนชอบ555
ถ้าน้องว่านโหมดดราม่าจะเป็นยังไงนี่ อยากเห็นจัง 5555+
-
ทำไมนังว่านถึงซื่อบื้อขนาดนี้!! อีกนิดจะถูกพี่แคนกินแล้วนะะะะ
ต้องรอให้พี่แคนรวบหัวรวบหางก่อนถึงรู้ตัวใช่ไหมมม ถถถถถถถถ
ตอนต่อไปมาวันนี้เลยสินะะะ รอออออ
:ling1:
-
ไม่ได้อยากจะว่านายเอกนะ แต่ว่านหนูโง่เกินไปแล้วนะลูก
-
ฮาว่านอ่ะ พี่แคนชอบไปได้ยังไงนะ!?
-
นี่ขนาดพี่แคนเผยไต๋ขนาดนี้แล้วนะ
นังนุ้งว่านคนซื่อบื้อ ก็ยังไม่รู้อีกกกก
โอยยยย เป็นชั้นนะ พี่แคนเสร็จไปนานแล้ว
ถถถถถถถถถถถถถถถถถถถ
-
พี่แคนท่าจะเหนื่อยกับว่านน่าดู555555555
-
ว่าน..... 555555555555555555555555
คือไอ้เล่นรถเข็นจนคางแตกนี่มันเด็กน้อยมาก..
ไหนจะร้องไห้อีก ไม่รู้ว่าจะสงสารหรืออะไรดี (...)
ไม่รู้ทำไมแอบชอบปาล์มเบาๆ :o8:
-
ฮาสุดคือ ลื่นล้มคางแตก ว่านนี่เด็กน้อยไปอีก :m20:
-
อิว่าน.....ซึนนนมากกกก
-
หนูว่านหวานหวานเนี้ยสมกับเป็นไข่ในหินจริงๆเลย รู้ตัวมั่งหรือเปล่าว่าโดนจีบอยู่ทั้งพี่แคนและนายปาล์มเลย เมื่อไรว่านจะหายเอ๋อ พี่แคนก็เนียนจริงจังมาก ค่อยๆแทรกซึมทีละนิดทีละหน่อย
-
น้องว่านเอ๊ย จะรู้ตัวตอนเสียตัวเลยหรือเปล่าเนี่ยลูกกก
-
เสน่ห์แรงจริงพ่อคุณ
-
คิดถึงพี่แคนนนนนนนนน
-
ตอนที่ 07
“ให้? ให้ใคร ให้กู?”
ผมกำลังอยู่ในโรงอาหารคณะใกล้ ๆ คณะวิศวกรรมศาสตร์ คลาคล่ำไปด้วยผู้คนมากหน้าหลายตา อยู่เพียงลำพังกับเดือนมหาวิทยาลัยปีที่แล้ว ยกนิ้วชี้จิ้มเข้าหน้าตัวเองแล้วมองช่อดอกกุหลาบห้าดอกในมือขาวของพ่อกล้ามใหญ่
“อืม เห็นสวยดี เลยซื้อมาฝาก”
“มึง...โอเคนะปาล์ม”
“ทำไมล่ะ”
“ขนลุกไอ้เหี้ย” พูดพลางเอามือถูแขนตัวเองไปด้วย “คนมองกันใหญ่แล้ว”
“รีบ ๆ รับไปดิ เขินเหมือนกันนะ” พูดยิ้ม ๆ ส่วนผมได้แต่เดินถอยมาสองก้าว กูเห็นนะ สาว ๆ โต๊ะนั้น โน้น นี้ นู้นยกมือถือตั้งกล้องกันเป็นแถบ
“มึงเพี้ยนเหรอวะ ให้กูทำไม”
“ก็บอกแล้วไง เจอมา สวยดี เหมาะกับว่าน”
“ดอกไม้เนี่ยนะ” ให้เงินกูเถอะ ได้โปรด
“รับไว้หน่อยไม่ได้เหรอ”
“เฮ้ย อย่ามาทำเสียงอ้อน มึงไหวแน่นะ ไม่สบายหรือเปล่า หรือที่กูจับได้ว่ามึงเป็นเกย์เลยเอาไอ้นี่มาปิดปาก”
คู่สนทนาหัวเราะ เดินเข้าใกล้มากขึ้น ในที่สุดก็คว้ามือผมไปรับดอกไม้เอง ส่วนตัวมันยกมือขึ้นเกาหู “เปล่าหรอก เราไม่ได้ปิดอยู่แล้วเรื่องที่ชอบผู้ชาย”
“จะมาสร้างกระแสคู่จิ้นกับกูหรือไง” เฮ้ย ๆ ผมขายครีมไม่เป็นนะครับ “เอาคืนไปเหอะ”
“คนมองเยอะแยะ รับคืนก็เสียหน้าแย่ดิ ช่วยรับไปหน่อยเถอะน่า”
“มึงเล่นอะไรพิเรนทร์ ๆ กับเพื่อนหรือเปล่า”
“ไม่มี” มันเถียง ส่ายหัวดิก “แค่คิดว่าน่าจะทำอะไรบ้างแล้ว ไหน ๆ ว่านก็รู้แล้วนี่”
“รู้ว่า?”
“ที่เราเป็นเกย์ไง”
“แล้วมันเกี่ยวอะไรกับดอกไม้วะ” ผมยังไม่เข้าใจ ไอ้โต๋ก็ไม่อยู่ให้ปรึกษาเสียด้วย เลิกคลาสก็แจ้นไปเล่นเกมแล้ว ทิ้งผมโดดเดี่ยวเดียวดายในท้องเลตลอด “ทีหลังถ้าอยากทำอะไรให้นะ มึงควรให้เงินหรือเลี้ยงข้าวกูมากกว่า”
“ไม่ค่อยได้จีบใครก่อน ไม่รู้ว่าต้องเริ่มยังไง”
“ให้กูเป็นคู่ซ้อม ว่างั้น?”
“โอย” ปาล์มหัวเราะ ส่ายหัวไปด้วย “เราเชื่อเลยว่ามีสาว ๆ บอกว่าชอบว่านเยอะ แต่คุยด้วยแล้วเหนื่อย”
“อะไรวะ มีคนชอบกูเหรอ”
“เยอะ” คู่สนทนาว่า ยิ้มนิด ๆ “ไปกินข้าวด้วยกันสิ แล้วจะเล่าให้ฟัง”
ความจริงแล้วมันก็ไม่ใช่เรื่องน่าฟังเท่าไร
ผมนั่งอยู่ในร้านสเวนเซ่นหลังจากปาล์มเลี้ยงเคเอฟซีหนึ่งถัง ยอมรับดอกกุหลาบแดงแสลงใจของมันแลกกับความลับที่ผมไม่เคยรู้หนึ่งอย่าง ความจริงแล้วผมป๊อบมากในกลุ่มเพื่อนไอ้ปาล์ม มีคนหนึ่งชื่อแก้วที่ผมเคยคุยด้วยประมาณสัปดาห์หว่า ๆ เพิ่งรู้วันนี้ว่าสนิทกับไอ้ปาล์มขนาดไหน
“แก้วบอกว่าว่านน่ารัก” ปาล์มว่า ตักไอติมช็อกโกแลตซันเดย์ของตัวเองไปด้วย เบื่อคำว่าน่ารักแล้วว่ะ ผมอยากเดินสายเท่ เป็นหนุ่มคูล ๆ เหมือนพี่แคนบ้าง “แต่แก้วบอกว่าคุยแล้วหัวเสีย บางทีนึกว่าเล่นมุก ที่ไหนได้ ว่านซื่อเกินไป บางทีผู้หญิงก็เบื่อ”
“อ้าว กูผิดอะไรวะ”
“ไม่ผิดหรอก แต่บางทีสาว ๆ เขาก็อยากได้อะไรที่มันเร้าใจสักนิด พวกเล่ห์เหลี่ยม แต่เราว่าแบบนี้ก็ดีแล้ว อยู่ด้วยแล้วสบายใจ ไม่ต้องคิดมาก”
“คิดเยอะแล้วเหนื่อย วัน ๆ คิดว่าเย็นนี้จะกินอะไรก็หมดแรงแล้ว”
“นั่นสิเนอะ” มันยิ้ม แสดงชัดว่าเห็นด้วย แต่ผมก็ไม่เข้าใจอยู่ดีว่าทำไมผู้หญิงไม่ชอบคนดี อยากได้แบ๊ดบอยนักโน่นเลย แถว ๆ พงษ์เพชรมีเรือนจำครองเปรม ไปเลือกเอาเลยตามสบาย
“ที่จริงเราก็คล้าย ๆ ว่านนะ”
“ไม่คิดมากน่ะเหรอ”
“ไม่ใช่เรื่องนั้นสิ เรื่องอื่น อย่างจีบสาว”
“อ้าว ก็มึงเป็นเกย์”
“หมายถึงจีบผู้ชายไง”
“หน้าตาก็ออกจะดี” ดีกรีเดือนมหาวิทยาลัยไม่ให้ดียังไงไหว “แถมยังสุภาพเรียบร้อย”
“สงสัยขี้อายเกินไป”
“จริงอะ ให้ดอกไม้กูกลางโรงอาหารได้ไม่น่าเรียกว่าขี้อายนะ”
ไม่อยากเข้าเฟสบุ๊คตอนนี้เลย มือถือผมก็ปิดไปแล้ว หลังจากรับดอกไม้แล้วตามมันขึ้นมอเตอร์ไซค์มาเพจคิ้วท์บอยถล่มกูแน่ ยิ่งไปกว่านั้น ไอ้โต๋ได้ผลักผมเข้าวังวนสีม่วงมากกว่าเก่าแหง ๆ
“โกรธเหรอ”
“ไม่อะ” ผมตอบตามจริง “ตกใจมากกว่า”
“ไว้คราวหน้าจะเปลี่ยนเป็นชวนกินข้าวแทนให้ดอกไม้”
ผมพยักหน้าเห็นด้วย เอาเงินค่าดอกไม้มาแดกเถอะ “เลี้ยงนะ”
“สบาย”
“เฮ้ย ป๋าว่ะ แต่พูดเล่น ไว้มากินข้าวเป็นเพื่อนก็ได้ ดูท่ามึงไม่ค่อยมีเพื่อน” ว่าพลางจ้วงไอติมแมคคาเดเมียเข้าปากคำสุดท้าย ออกมาตั้งแต่เที่ยง นี่ก็เกือบบ่ายสามแล้ว
“กลับกันยัง”
“ไปสิ” มันว่า พลางลุกขึ้นยืน ชิงคว้าบิลที่วางบนโต๊ะไปจ่ายเงิน พอผมจะคืนเงินให้มันบ้างก็รีบบอกปัด “มื้อนี้เราเลี้ยง ไว้มื้อหน้าว่านค่อยเลี้ยงเราคืน”
“ห้ามแพง”
“กะจะฟาดให้หมดตัวเลย” พูดพลางทำตาเป็นประกายวาววับก่อนหัวเราะกลบเกลื่อน ผมก็หัวเราะไปบ้าง แต่เป็นหัวเราะแห้ง ๆ ประโยคนั้นมันฟังดูทะแม่ง ๆ ยังไงไม่รู้
“ล้อเล่น”
“ไอ้เวร ใจคอกูยิ่งไม่ดีอยู่”
มันยิ้ม ก่อนวางปลายนิ้วบนแผ่นหลังเหนือสะโพกผมแผ่วเบา ไรขนอ่อนผมนี่ลุกซู่เลยครับ อย่าบอกนะว่ามึงคิดกับกูจริง ๆ !
กว่าผมจะกลับมาถึงห้องก็เกือบสี่โมงเย็น แยกกับไอ้ปาล์มที่ชั้นหก แล้วขึ้นลิฟต์ต่อ ถือดอกไม้เยิน ๆ มาด้วย โบกสะบัดพัดปลิวตอนแว้นมอเตอร์ไซค์กับมันจนสภาพเน่า ถึงห้องก็วางบนโต๊ะคอม อาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อนกลับมาหม่งหัวลงเตียง
โทรศัพท์ผมในกระเป๋าสั่นครืด ๆ เพราะเงียบเชียบจนได้ยินเสียงขนจมูกตีกันเลยทนฟังเสียงสั่นสะเทือนนั่นได้ไม่นาน Notification ผมถึงคราวอวสาน ถล่มทลายเหมือนสัญญาณเตือนสึนามิดังรัว ๆ มีคนแท็กภาพผมมาผ่านเฟสบุ๊ค มีจำนวนยอดไลค์ภาพที่มีผมเหยียบพันในแค่ครึ่งวัน
“คู่นี้ยังไงไม่รู้ แอดฯ จิกหมอนกระจุยแล้ว with wann warit and palm phattharapol”
ครับผม พี่แอดมินเพจคิวท์บอย พี่จิกหมอน แต่ผมจิกหัว ภาพตอนไอ้ปาล์มกำลังยัดดอกไม้ใส่มือผมเรียงกันสิบช็อต หมดกัน ป่นปี้หมดแล้วกู
ผมถอนใจทิ้ง โคตรไร้สาระ ปิดโปรแกรมสีน้ำเงินมาดูเบอร์โทรเข้าบ้าง 7 สายที่ไม่ได้รับ 5 สายเป็นของโต๋เต๋ อีกสองสายเป็นเบอร์แปลก ผมเลยตัดสินใจโทรกลับเบอร์นั้นก่อน เพื่อนน่ะไว้ทีหลัง เผื่อฟลุ๊คเป็นสาว ๆ ที่พี่เม่นเคยให้เบอร์ผมไว้ที่ร้านปลิ้นผมจะได้สบายใจหน่อย เฮ้อ คนหล่อนี่มันดีแบบนี้นี่เอง
“ฮัลโหลครับ นั่นใครครับ ผมเห็นมีมิสคอลมา”
“ว่านเหรอ นี่พี่อาร์มเองนะ”
“อ้าว พี่อาร์มเหรอ โห่ ผมนึกว่าสาว ๆ”
“จะสาว ๆ ที่ไหนล่ะ ตอนนี้คนหาตัวว่านคงมีแต่หนุ่ม ๆ ล่ะมั้ง”
“หนุ่ม ๆ จะหาตัวผมทำไมวะ พี่ก็พูดแปลก ว่าแต่พี่เอาเบอร์ผมมาจากไหน”
“ขอไอ้โต๋มา แล้วนี่อยู่ไหนน่ะ”
“หอครับ” ตอบสั้น ๆ มองเพดานขาว ๆ ไปด้วย “มีอะไรหรือเปล่าพี่”
“อยู่หอแล้วเหรอ เมื่อบ่ายไอ้แคนไปหาไม่เจอน่ะ เดี๋ยวจะได้บอกมันให้ เออ พี่เห็นในเฟสแล้ว อะไรยังไงเหรอครับ”
“ไอ้ปาล์มอะเหรอ” ผมหัวเราะขื่น “ไม่มีอะไรหรอกพี่ มันนอนน้อย ว่าแต่พี่แคนมาหอผมเหรอ ไม่เห็นโทรบอกก่อน”
“อืม เดี๋ยวมันคงไปหาใหม่ พอดีต้องกลับมาเรียนน่ะ”
มีเรียนทั้งวันแล้วจะมาหาผมทำไมวะ นี่รีบตรวจสมุดขนาดนั้นเลยหรือไง ประสาท ๆ ว่ะไอ้พี่แคน คุยต่อกับพี่อาร์มนิดหน่อยก่อนวางสาย ไปเช็คไลน์อีกที เห็นไอ้โต๋แคปหน้าจอภาพผมกับปาล์มส่งมาแล้วขอคำอธิบาย ผมปิดเสียงตั้งแต่ในคาบแล้วเลยไม่ได้ตอบมัน ไอ้โต๋รัวสติ๊กเกอร์มาเป็นล้าน สุดท้ายก็ยอมเงียบไปเอง
Wann: อะไรของมึง
ToTae: กูควรถามมากกว่าไหม มีแต่คนมาจี้กู ไอ้เหี้ยว่าน
Wann: ไร้สาระ
ผมตอบแค่นั้น เพื่อนสนิทก็ไม่ซักต่อ มันรู้ว่าถ้าผมพูดแบบนี้คือไม่มีอะไรจริง ๆ ส่วนพี่แคนน่ะเหรอ เงียบกริบ ไม่เห็นทักอะไรมาบ้าง อยู่กับพี่อาร์มไม่ใช่เหรอวะ น่าจะเห็นรูปแล้วนี่ แต่ไม่ถามก็ดี ขี้เกียจจะอธิบายเหมือนกันว่าไอ้ปาล์มมันเป็นบ้าอะไรไม่รู้ ผมเองก็ไม่ค่อยเข้าใจเหมือนกัน พอไม่มีอะไรทำ ไม่มีเรื่องคุย ผมก็นอนแอ้งแม้งไถโปรแกรมนกลาร์รี่สีฟ้าตามประสาผู้ชายขี้เหงาต่อ เฮ้ย วันนี้หน้าฟีดผมมีอะไรแปลก ๆ ว่ะ คุณแมวดำดูอารมณ์เสียอะไรมาไม่รู้
กวินทร์ @c8o9yl 3ชั่วโมง
เตือนห่ะอะไรไม่เคยจะฟัง
กวินทร์ @c8o9yl 1ชั่วโมง
แม่งเอ๊ย ^$#@$%@#&%$%^&*()(*)&^%$#$$@$%^&**((@$#%^&*^%*$^%^&$%^&
*&^%R&^^%^&$%&*&^%R&^^%%%&^&%$^%U^%*R%^^%&^*(*)&^^%&*&&*&*()(&*^!!!!!!
ว่านหวานหวาน @Wannwannwannn เมื่อสักครู่
@c8o9yl เป็นไรวะ
ทักไปถามสารทุกข์สุขดิบประสากัลยาณมิตร คีย์บอร์ดมึงลั่นเป็นภาษามอสหรือไง อ่านไม่ออก ทว่าเงียบครับ มันกริบ ไม่ตอบผม แต่เสือกรีทวิตโพสคนอื่น
ว่านหวานหวาน @Wannwannwannn เมื่อสักครู่
@c8o9yl เฮ้ย มีอะไรเล่าให้ฟังได้นะเว้ย
ผมทิ้งไว้แค่นั้น ระหว่างรอก็พลิกตัวไปมาสักพักก่อนเสียงเคาะประตูจะดัง ส่องตาแมวเห็นพี่หงวยมายไอดอลยืนหน้าขรึมอยู่ สองมือล้วงกระเป๋ากางเกงเท่ ๆ แบบที่ชอบทำ
“พี่แคน”
“อืม” วันนี้มาแปลกแฮะ ไม่พูดมาก มันจามหนึ่งครั้งแล้วมองเข้ามาในห้อง จ้องดอกกุหลาบแดงบนโต๊ะทำงาน
“เมื่อตอนเที่ยงมาหาผมเหรอ พอดีออกไปกินข้าวกับไอ้ปาล์ม นั่นดอกไม้มัน มันเอามาให้”
เล่าให้ฟังด้วยน้ำเสียงเรียบ ๆ ไม่ตื่นเต้น ชิงพูดก่อนโดนถาม สรุปเป็นใจความสำคัญได้แค่นี้จริง ๆ พี่แคนปัดจมูกตัวเองแล้วเดินเข้าห้องมาโดยไม่รอให้เชิญ
“พี่เป็นอะไรหรือเปล่า วันนี้แปลก ๆ ไม่สบายเหรอ”
“เปล่า” โกหกเห็น ๆ หลอกเด็กอนุบาลยังไม่ได้เลย เขาถอนหายใจ วางกระเป๋าสตางค์กับโทรศัพท์มือถือไว้หน้ากระจก จัดการถอดถุงเท้า รองเท้าแล้วทิ้งตัวลงนั่งบนเตียงผม หลับตาทั้งสองข้างนิ่ง เหลือเพียงความเงียบกับบรรยากาศมาคุแปลก ๆ รายล้อมรอบตัว ผมหุบปากสนิท ทรุดตัวลงข้าง ๆ แบบไม่รู้จะทำอะไรดี
“สอบเมื่อไร”
“ครับ?”
“สอบเก็บคะแนน”
“อาทิตย์หน้า” ค่อย ๆ ทยอยเก็บไปเรื่อย ๆ ทีละวิชา แต่เทอมนี้ผมลงตัวหินทั้งนั้น คิดแล้วก็แอบเครียดขึ้นมานิด ๆ เมื่อก่อนไม่อ่านล่วงหน้ายังไม่รู้สึกหวั่นเท่าตอนนี้ คล้ายกับว่าก่อนหน้านี้โง่บริสุทธิ์ ไม่รู้แม้กระทั่งตัวเองไม่รู้อะไรบ้าง แต่ตอนนี้ผมประจักษ์แจ้งหนึ่งอย่าง ผมแม่งเรียนไม่รู้เรื่องมาแต่โบราณกาลจริง ๆ
“เอาสมุดเลคเชอร์วันนี้มาซิ”
“อ้อ” ที่มาหาเพราะเรื่องนั้นนี่เอง ผมลุกไปรื้อหนังสือในกระเป๋า ได้ยินเสียงสูดน้ำมูกฟุดฟิดก่อนพี่แคนจะจามติดกันจนจมูกแดง
“พี่ไม่สบายแหง” เขาจามต่อ คราวนี้เปลือกตาเริ่มแดงบ้างแต่ยังตอบเสียงอู้
“เปล่า”
เปล่ายังไงวะ จามจนน้ำตาไหล หยิบกระดาษทิชชูให้พลางช่วยเช็ดน้ำตาที่ไหลพรากบนหน้าหล่อไปด้วย “ไปหาหมอไหมพี่ เชี่ย ผื่นขึ้นคอพี่อะ”
“เออ” พูดได้ประโยคสั้น ๆ ก็จามใหม่ ผดเม็ดเล็ก ๆ ค่อย ๆ ลามจนเป็นตุ่มใหญ่ บวมแดงคล้ายยุงกัด แผ่ยาวจนเป็นผืนเดียวกันลามบนผิวอ่อน
“พี่แคน ไปหาหมอไหมพี่ ไปกินอะไรมาวะ เฮ้ย ผมว่าน่ากลัวแล้วนะ”
“ดอก...” ไอ้เหี้ย คนเป็นห่วงเสือกด่ากูอีก เขาหยุดจามติดกันสามครั้งก่อนพูดต่อ “...ไม้”
“โห ผมก็ใจแป้ว นึกว่าจะต่อด้วยคำว่าทอง” หยอดมุกไปนิดหน่อยพลางหัวเราะลงคอ แต่พี่แคนไม่ตลกด้วย คราวนี้เลยทรุดตัวนั่งยอง ๆ ที่พื้น “หรือว่าพี่แพ้เกสรดอกไม้”
เสียงจามติด ๆ กันอีกระลอกเป็นคำตอบ ผมลุกไปหยิบดอกกุหลาบบนโต๊ะออกไปทิ้งที่ระเบียง
“มียาหรือเปล่า”
“มึงมีแก้แพ้ไหม”
“มี ๆ” ยาสามัญประจำบ้านแม่ผมบังคับซื้อไว้เหมือนกัน พลิกดูวันหมดอายุ ยังอยู่ได้อีกสามเดือน ปลอดภัยหายห่วง “อะ พี่ นี่น้ำ ไหวไหม ต้องไปหาหมอหรือเปล่า ยานี้ง่วงนะ”
“ปล่อยกูนอน”
ผมพยักหน้าหงึกหงัก พี่แคนยังจามอยู่ ไม่รู้จะทำยังไง ผมเลยเปิดพัดลมเป่าออกไปนอกห้อง คิดว่าหลักการดูดอากาศน่าจะพัดพาเกสรดอกไม้ออกไปด้วย เอ๊ะ จำได้ว่าข้างล่างมีร้านขายยา มองผื่นบนคอพี่แคนแล้วใจคอไม่ค่อยดีเท่าไร
“เดี๋ยวผมมานะพี่”
“ไปไหน”
“เออน่า เดี๋ยวมา นอนไปก่อน”
สวมรองเท้าแตะ ใส่เกียร์หมา หยิบเงินไปด้วย ถึงร้านขายยาก็ซื้อคาลามายด์มาหนึ่งขวด กว่าจะกลับมาถึงที่ห้องอีกครั้งคนป่วยฉุกเฉินก็หลับไปแล้ว ลมหายใจผ่อนเข้าออกเนิบช้า แต่ยังติดขัดบ้าง เขายกมือขึ้นปัดจมูก แต่ยังไม่ได้สติ เปลือกตาทั้งสองข้างบวมจัด ผดขึ้นบนผิวหนังเป็นสีแดงตัดกับผิวขาวเหลือง
“พี่แคน ผมทายาให้นะ”
เขย่าตัวเล็กน้อย ได้ยินเสียงครางรับก็ยกมือขึ้นไหว้ ปลายนิ้วจับที่สาบเสื้อนักศึกษา ปลดกระดุมไล่ลงมาทีละเม็ด เมื่อคลี่เนื้อผ้าออกก็เห็นร่างกายกำยำที่แข็งตึงไปทุกสัดส่วน ผิวพี่แคนไม่ได้ขาวจัด ดูกร้านแดดนิด ๆ แต่ตอนนี้อมแดงเพราะเกสรเล็ก ๆ ทำพิษ
ตัวอย่างกับตึก ดันมาแพ้เกสรดอกไม้ น่าเอ็นดูจริง ๆ
“พี่ห้ามนอนดิ้นนะ เดี๋ยวเลอะเตียง”
แม้รู้ดีว่าอีกฝ่ายไม่สามารถตอบรับได้ผมก็ยังยืนยันที่จะพูดคนเดียว อย่างน้อยถือว่าขออนุญาตแล้ว พี่หงวยของผมลืมตาขึ้นมาจะได้อ้างว่าไม่ได้เอาทำโดยพลการ ผมเทของเหลวข้นเหนียวสีชมพูอ่อนลงบนผิว เรียกอีกทีว่าราดหลังจากดึงเสื้อสีขาวโยนพาดพนักพิงเก้าอี้ที่อยู่ใกล้ ๆ กัน ละเลงยาไปบนบิวตะปุ่มตะป่ำจนเนื้อของพี่แคนกลายเป็นขาวอมชมพูคล้ายใบชะพลูเปื้อนปูนแห้งที่ย่าใช้กินกับหมาก
ผื่นลามแค่บริเวณช่วงคอกับอกก็หมดยาไปค่อนขวด ทิ้งไว้สักพักคิดว่าอาการน่าจะดีขึ้น ระหว่างนี้ก็ลุกไปล้างมือแล้วล้มตัวลงนอนข้าง ๆ มองเส้นผมสีดำ ดวงตาปิดสนิท จมูกสันคม ทุกอย่างวางกันอย่างลงตัว ถ้าบ้านผมคงเรียกว่าโหงวเฮ้งดี มีไฝเม็ดเล็ก ๆ ข้างโหนกแก้มซ้ายที่แทบจะไม่เห็นเลยถ้าไม่นั่งพินิจพิจารณาให้ดี ตรงนี้เรียกไฝเสน่ห์ น่าเสียดายที่เป็นเกย์ สาว ๆ คงอกหักกันระนาว แต่ถึงอย่างนั้น ความรู้สึกเทิดทูนของผมที่มีต่อพี่แคนก็ไม่ได้ลดลงเลย เรียกได้ว่าเฉย ๆ ด้วยซ้ำไป อาจเป็นเพราะผมกับไอ้โต๋หยอกล้อเรื่องแบบนี้กันบ่อย พูดเล่นจนคิดว่าเป็นเรื่องปกติธรรมดาของชีวิตไปแล้ว อีกอย่าง พี่แคนเองก็ดีกับผม เสียเวลามานั่งสอนให้ แถมยังทำสัญญาว่าจะเป็นพี่น้องกันอีกต่างหาก ดีกว่าพี่ไผ่เป็นไหน ๆ
พูดถึงพี่ไผ่ เดิมทีพี่ชายแท้ ๆ ของผมก็ไม่ได้แย่ พี่ไผ่รักผมมาก จำได้ว่าตอนเด็ก ๆ เคยเล่นกันจนล้มหัวฟาดพื้น ปูดโปนเป็นลูกมะนาว พอแม่ถามว่าทำอะไรมา พี่ไผ่กลับตอบว่าเดินแล้วสะดุดล้มเอง ไม่พาดพิงถึงผมให้ถูกดุร่วมด้วย แต่ถึงพี่ไผ่จะรักผมแค่ไหนก็เป็นได้แค่พี่ชายกาก ๆ ครับ ถ้าเทียบกับพี่แคนแล้วเหมือนอยู่คนละโลก โลกใบนั้นมีผม มีพี่ไผ่ มีไอ้โต๋ ขีดกั้นด้วยคำว่าเพอร์เฟค ข้ามไปอีกฝั่งแดนพี่แคนอาจจะยืนอยู่กับพี่อาร์ม หรือเพื่อน ๆ อีกไม่กี่คน พี่แคนทั้งเก่ง ทั้งหล่อ ทั้งรวย พูดแล้วเพลิงริษยาลุกพรึ่บ ชาติที่แล้วทำบุญด้วยอะไรไม่รู้ทำไมถึงได้สมบูรณ์แบบนัก
ผมผล็อยหลับตามรุ่นพี่คนสนิทไปหลังจากนอนเพ้อเจ้อคนเดียวอยู่พักใหญ่ กว่าจะรู้สึกตัวพระอาทิตย์ก็คล้อยต่ำลงหายไปจากยอดตึกครึ่งหนึ่ง แดดยามเย็นเป็นสีส้มทอง ทอแสงสาดเข้ามาในห้องนอนที่เปิดหน้าต่างทิ้งไว้ ผ้าม่านปลิวพัด มีลมเย็นวูบเข้ามาสะกิดให้ผมลืมตาเต็มตื่น
อาการขยุกขยิกบริเวณท้ายทอยทำให้เผลอย่นคอเข้าหากัน เส้นผมท้ายทอยกดจิ้มมาให้รู้สึกจั๊กจี้ สิ่งที่ดันแหวกปลายผมมาคือจมูก ที่รับรู้ได้เพราะลมหายใจอุ่น ๆ เป่ารดต้นคอ
จมูก?
“พะ...พี่แคน เหวออ”
ผมร้องเรียกเมื่อถูกกอดรัดแน่นขึ้นด้วยแขนทั้งสองข้าง แผ่นหลังชิดแผ่นอก มีเสื้อนักศึกษาสีขาวบาง ๆ ของผมแค่ผืนเดียวกั้น ท่อนล่างแม้อยู่ครบดีแต่สะโพกรับรู้ได้ถึงธรรมชาติที่สดใสเกินจำเป็นของชายหนุ่มยามตื่น ความแข็งขืนนั่นทำให้ผมยื่นมือเกาะขอบเตียง ดึงตัวเองออกมาจากมือปลาหมึก
“อะ...ไอ้พี่แคน ตื่นสิโว้ยยย”
“หืม”
“มึงตื่นยังวะ”
“มึง?”
“ผมหมายถึง พี่ตื่นหรือยัง ปล่อยผมเด้”
ตะเกียกตะกายใช้เล็บฝนขอบเตียงอยู่พักใหญ่คนที่นอนกอดกระชับเมื่อครู่ถึงยอมปล่อย มันบิดขี้เกียจ เสียงกระดูกลั่นกรอบ แต่ก็เบากว่าเมื่อเทียบกับเสียงตุ้บ! ที่ผมกุลีกุจอหนีจากเตียงดูดจนร่วงลงบนพื้น
“ทำเหี้ยอะไรของมึง”
ผมควรถามพี่มากกว่าหรือเปล่าวะ! โอยย เจ็บสะโพก
“เดี๋ยวก็ได้แผลอีก ที่คางยังไม่ทันตัดไหม”
“ก็พี่มากอดผมทำไมวะ”
“เหรอ โทษที”
“พี่พูดแค่นี้อะนะ”
“มึงจะให้กูทำไง กูไม่ได้เป็นคนถีบมึงลงจากเตียงสักหน่อย ก็แค่กอด”
“พี่เอาหนอนน้อยมาจิ้มผมด้วยเหอะ” ลุกขึ้นยืนได้ก็ชี้กลางเป้า พี่แคนเอื้อมมือไปนวดมันหน้าตาเฉย
“ก็เพิ่งตื่น ใคร ๆ ก็เป็นกัน”
“ไอ้เหี้ยพี่แคน อย่ามาจับปิ๊กาจูตัวเองต่อหน้าคนอื่นแบบนี้สิวะ”
“มึงก็อย่าเรียกข้าวหลามคนอื่นว่าหนอนน้อยสุ่มสี่สุ่มห้าสิวะ”
ว่านอยากจะร้องไห้เป็นภาษาเยอรมัน ทำไมเถียงอะไรมันไม่เคยชนะเลยครับ สุดท้ายก็เป็นผมที่ยืนหน้าร้อนอยู่คนเดียว ส่วนไอ้พี่แคนก็ก้มหน้ามองแผ่นอกตัวเองที่ถูกทายาแล้วเอานิ้วเขี่ยเล่น
“มึงทำอะไรเนี่ย”
“ทายาไง คาลามายด์ ห้าสิบบาท”
“ทาทำเหี้ยอะไร กินแก้แพ้ก็หายแล้ว เลอะเทอะ” ว่าพลางถูผิวตัวเองไปด้วย ฝุ่นสีชมพูอ่อนจนเกือบขาวฟุ้ง ผมรีบห้ามแทบไม่ทัน
“พี่ไปอาบน้ำเด้”
“เสื้อกูเลอะด้วยหรือเปล่า”
“ผมถอดพาดให้บนเก้าอี้โน่น” ไม่ได้โง่นะครับ ฉลาด ไอ้พี่แคนมองผมเหมือนไม่อยากเชื่อว่าจะคิดได้ ที่จริงผมก็มีสมองนะเฮ้ย แค่ไม่ค่อยหยิบมาใช้เท่านั้นแหละ
“ผ้าเช็ดตัวพี่อยู่ที่ระเบียง”
“ไปเอามาให้หน่อย”
“ออกไปเอาเองสิวะ”
“ดอกไม้มึงอยู่ข้างนอก”
ดอกกุหลาบแดงนอนแอ้งแม้งอยู่ที่พื้นชายขอบระเบียง ถึงจะใส่ถุงพลาสติกมัดปากถุงแน่นหนาแล้วก็ไม่แน่ใจว่าถ้าพี่แคนเข้าใกล้จะแสดงอาการแพ้ขั้นรุนแรงอีกหรือไม่ สุดท้ายเลยเป็นฝ่ายยอมลุกออกไปหยิบส่งให้ตามบัญชา พี่แคนคว้าผ้าเช็ดตัวเข้าห้องน้ำ ส่วนผมก็นอนไถทวิตเตอร์ต่อ คุณแมวดำไม่ตอบผมจริง ๆ ด้วย อย่างเซ็ง สงสัยยังอารมณ์เสียไม่เลิก พลิกตัวไปมาข้าง ๆ กันกับที่ผมนอนเป็นโทรศัพท์ของพี่แคน หน้าจอสว่างวาบแต่ไม่มีเสียง ไม่แม้กระทั่งสั่นเตือน เพิ่งรู้ว่าพี่แคนอยู่กับผมแล้วปิดNotificationทุกอย่าง ชั่งใจอยู่พักหนึ่งว่าจะแอบอ่าน สุดท้ายฝ่ายมารก็ชนะเมื่อมันเรืองแสงขึ้นมาอีกรอบ
Guzz: โทรไปไม่รับ
Guzz: พี่แคน ทำอะไร รับสายกัสหน่อย
Guzz: กัสมีเรื่อง ทะเลาะกับเฮียกิม ตอนนี้เครียดมาก
Guzz: พี่แคน ทำอะไรวะ ทำไมไม่อ่านไลน์กัส กัสร้องไห้แล้วนะ
Guzz: พี่แคน กัสไม่โอเค มาอยู่เป็นเพื่อนหน่อย
Guzz: กัสขอร้อง กัสไม่ไหวจริง ๆ
ผมเลื่อนไปดูสัญญาณเตือนอื่น มีมิสคอลเกือบสิบสายตั้งแต่ก่อนพี่แคนจะหลับกระทั่งนาทีที่แล้ว ไม่ได้กดเข้าไปอ่านย้อนหลังเพราะรอบนี้เจ้าของเครื่องลงรหัสผ่าน ทีมอยู่ตรงกลางค่อนข้างไปทางเสือกอย่างผมถึงกับหงอย ไม่อยากรู้ก็ได้วะ ไม่มันเลย ผมตัดใจโยนมันไว้ที่เดิม ไม่นานคนในห้องน้ำก็ออกมา โยนผ้าเช็ดตัวผืนเดิมคืนให้ผมไปตากข้างนอก
“ไปอาบน้ำอาบท่า เดี๋ยวออกไปหาอะไรกินกัน”
“เมื่อกี๊โทรศัพท์พี่เข้า” ผมบอกเรียบ ๆ เจ้าของเครื่องเพียงพยักหน้ารับรู้ “ใส่รหัสด้วยเหรอ”
“เออ มึงมันขี้เสือกไง ต้องระวัง” ว่าพลางหยิบโทรศัพท์ของตัวเองขึ้นดู มันอ่านพลางทำหน้าเครียด ส่วนผมก็นั่งจุ้มปุ๊กอยู่ที่เดิม
“ถ้ามีธุระที่พี่จะตรวจสมุดเลคเชอร์ผมวันนี้ยังไม่ต้องก็ได้นะ”
เขาเหลือบตาขึ้นมอง เปิดโทรศัพท์ใส่กระเป๋า คว้าเสื้อนักศึกษาสีขาวสะอาดของตัวเองขึ้นใส่ พูดทั้ง ๆ ที่ไม่ได้หันหน้ามาทางผมด้วยซ้ำ
“ไปอาบน้ำไป เดี๋ยวพาไปกินข้าว”
“แต่ว่า...”
“อย่าให้พูดซ้ำ ไปอาบน้ำอาบท่า แล้วออกมาเก็บกระเป๋า วันนี้จะพาไปเปลี่ยนสถานที่ติว” สบตากับผมในกระจกขณะกลัดกระดุม จากเม็ดบนลงล่าง เซ็กซี่ดีชะมัด ผมหมายถึงถ้าทำตาให้มันหวานกว่านี้สักหน่อย ไม่ใช่ขึงตามองกันแบบที่ชอบทำประกอบด้วย
“คร้าบ”
ถึงจะรับคำแบบหน่าย ๆ แต่สุดท้ายก็ไม่ดื้อไม่ซน เป็นน้องชายคนดีของคุณพี่สุดเฮี้ยบเหมือนเดิม นี่ว่านไง จะใครล่ะ เคยหือกับพี่แคนได้ที่ไหนกันล่ะครับ เจ้านาย...
TBC
คู่แข่งประกาศตัวแล้วค่ะพี่แคนน พี่แคนจะมาคอยตีเนียนแบบนี้เรื่อย ๆ จริงเหรอคะะะ
ตอนหน้ากัสเปิดตัวเบา ๆ โนดราม่า เราจะปั้นพี่แคนเป็นพระเอกยอดนิยมให้ได้ /หลังจากชวดรางวัลแม่มทุกปี
ขอบคุณสำหรับทุกคอมเมนต์ค่ะ
:กอด1:
-
ขุ่นพี่หึงใช่มั้ยคะ !!!!!
กรี้ดดดดดดดดดด //บ้าไปแล้ว 55555555555
-
ที่พี่แมวโมโหในทวิตนี่โมโหเพราะเป็นพี่เป็นน้องหรือเป็นเพราะอะไรแน่คะ :hao3:
-
เอาแล้วไง ปาล์มออกตัวแรงไปอีก พี่แคนรีบๆตีคะแนนซะนะ
แต่ยังดีที่น้องซีท่าทางจะไม่รู้ว่าถูกจีบ ดีเปล่านะ? เด็กน้อยจริงๆ
เชียร์พี่แคนให้รีบประกาศจีบน้องซีน้า
-
โอ๊ะ ตัวแปรสำคัญมีเยอะมาก!!!
-
ทำไมชอบปาล์ม :hao7: ส่วนว่านก็ยังบื้อเสมอต้นเสมอปลาย ต้องให้เจอกดล่ะมั้งง ถึงจะเก็ท
-
พี่แคนของขึ้นเมื่อไหร่เอาดอกปาหน้านังเลยค่ะ!!! :L2:
-
อยู่นิ่งๆจะโดนปาล์มชิงตัดหน้าแล้วมั้ยพี่แคนนน
-
งานหึงก็มา 555 ว่านเอ้ยยย ซึนๆ งี้ก็ดีนะ
-
เย้ๆๆๆๆ โนดราม่าน้าาา
กัส ยังไง อย่ามานะอย่ามา เกาะแกะคนของคนอื่นงี้ไม่ดีนะจ๊ะ ส่วนหวานโคตรน่ารักเลย เป็นนายเอกในฝัน ซื่อๆใสๆแอบบ๊องนิดหน่อย55555 กว่าจะรู้ใจตัวเอง พี่แมวเำกับปาล์มคงลุ้นเหนื่อยก่อน 5555 ชอบมากค่ะ นายเอกเสน่ห์แรง
ขอบคุณค่า
-
ว่านมันซื่อหรือมันโง่ว่ะเนี่ย
-
นี่คำว่าซื่อกับบื้อของนังว่านกั้นกันด้วยเส้นบางๆ นะ
ขำกับความว่าน เห็นๆ อยู่ว่าปาล์มเขาจีบ พูดแล้วด้วยว่าจีบนางยังไม่รู้ตัวสักที
เหนื่อยหน่อยนะพี่แคน 55555555555555555 :laugh:
-
นุ้งว่านจ๊ะ จะซื่อไปไหนเนี่ย
ดูสิพี่แคนเค้าหึงจนไม่รู้จะทำยังไงแล้ว
-
ให้กัสออกมานี่ดีแล้วแหละถึงจะดราม่าเราก็อ่านแม้ตอนแรกจะกังวลแต่เอามานี่แหละดีแล้ว
บอกเลยถ้ารอว่านมันรู้ตัวพี่แคนคงจะมีเมียชาติหน้า
มันต้องมีสถานการณ์ช่วย อยากเห็นว่านรู้สึกบ้าง นางดูปล่อยวางไปหมด
ซื่อจนเราเริ่มไม่สบอารมณ์และ :เฮ้อ:
พี่แคนรับเราไปเป็นเมียแทนว่านแล้วกัน :laugh:
-
ให้กัสออกมานี่ดีแล้วแหละถึงจะดราม่าเราก็อ่านแม้ตอนแรกจะกังวลแต่เอามานี่แหละดีแล้ว
บอกเลยถ้ารอว่านมันรู้ตัวพี่แคนคงจะมีเมียชาติหน้า
มันต้องมีสถานการณ์ช่วย อยากเห็นว่านรู้สึกบ้าง นางดูปล่อยวางไปหมด
ซื่อจนเราเริ่มไม่สบอารมณ์และ :เฮ้อ:
พี่แคนรับเราไปเป็นเมียแทนว่านแล้วกัน :laugh:
-
ว่านนน แกซื่อ(บื้อ)หรือโง่ โธ่ๆๆพ่อคุณ เขามาจีบแล้วไม่รู้อีก
หรือจริงๆว่านรู้แต่แกล้งไม่รู้ฮึ! พี่แคนพยายามหน่อยนะ นังว่านมัน...
#ทีมพี่อาร์ม หาคู่ให้พี่อาร์มด้วยนะคะ เอ๊? หรือจะคู่โต๋เต๋ :katai3:
-
ชอบที่พี่แคนไปโวยวายในทวิต อารมณ์แบบมาดคุณชายก็มีมุมหลุดนะครัชชช :laugh:
ส่วนว่านๆก็มึนๆเด๋อๆเสมอต้นเสมอปลาย ปาล์มเอ๊ยไปชอบคนใหม่เถอะ สงสารจริงๆ
ว่านๆไม่ค่อยใช้สมอง กว่าว่านจะรู้ว่าปาล์มจีบก็คงตอนเสร็จพี่แคนไปแล้วนั่นแหละ 5555
รอตอนหน้าค่ะ อยากรู้ว่านุ้งกัสจะทำให้นุ้งว่านๆสายเด๋อสายเอ๋อสะดุ้งสะเทือนใจได้มั้ย
ว่าแล้วก็อยากจะวาร์ปไปอาทิตย์หน้าเลย :hao7:
-
ว่ า น '____'
นายโตมายังไง 555555 โอยยย น่ารักละเกินความคิด
พี่แคนสู้ๆนะ ปาล์มออกตัวแรง พี่อย่าไปยอม
-
พี่แค๊นนนนนนนนน พี่ควรรุกจีบแบบจัดหนักได้แล้ว พี่นงพี่น้องอะไรไม่ต้องแล้ววว
ว่านมันโง่วววววว พี่แคนหงวยต้องชัดเจนในการยิ่งกว่านี้นะะะะ
ขนาดปาล์มจีบชัดเจนขนาดนั้นว่านมันยังไม่รู้เลย..
-
ตอนแรกก็คิดว่าพี่แคนขรึมนะ ตอนนี้คิดว่าแค่ขี้เก๊ก ท่านวดหนอนน้อยนั่นสถุลมาก =-=
-
กรี๊ดดดดดดด แฮปปี้วันพุธ~♡
น้องว่านยังคงใสซื่ออย่างเหนียวแน่นน !
พี่หงวยสู้นะ! ค่อยๆแทรกซึมลงไปในใจน้องว่านให้ได้
ดีใจที่กัสจะโผล่มาเข้าฉากสักที อยากให้ความรู้สึกน้องว่านกระเตื้องขึ้นบ้างอะไรบ้าง ฮ่าา
-
โอ้ยยยยยยยยยย รักพรี่แคนนนนนนน
ทำไมดีอย่างเน้
-
ชอบเรื่องนี้จัง ชอบมากๆ ชอบบรรยากาศในเรื่อง
พี่แคนเป็นพระเอกที่ดีมาก ถ้าไม่เลือกว่าน ว่านต้อง
นอยด์มากแน่ๆ จุดนี้ให้ใจไปเลย
-
ปาล์มออกตัวแรงมาก เชียร์ปาล์มได้มั้ย /ผิด
ก็อีพี่แคนมันไม่ชัดเจนซักที!! ปาล์มชัดเจนขนาดนี้แล้วนายเอกของเรื่องยังโง่ไม่รู้เรื่องเลย
พี่แคนอยู่แบบนี้มันก็ไม่รู้อะไรหร๊อกกกก 5555555
นังว่าน แกมันเลยจุดที่เรียกว่าซื่อไปแล้ว!
-
น้องว่านเอ๋อได้อีกกกกก พี่แคนจะมาเนียนเป็นพี่น้องแบบนี้ไม่ได้นะค่ะ
ประกาศตัวไปเลย บอกตรงๆค่ะ ให้คนซื่อของเราเข้าใจ
ส่วนน้ออออออปามมมมมมมมมม เชิญป้ายหน้าจ้าป้ายนี้มีชื่อพี่แคนอยู่แล่วๆๆๆ
-
นุ้งว่านเสน่ห์แรงเหมือนกันนะเนี่ย พี่แคนปล่อยให้นุ้งว่านคลาดสายตาไม่ได้แล้วนะ
-
แกรรร คือว่านมันมึนจริงๆด้วย
เข้าใจฟิลพี่แคนกับปาล์มละ
ต่อให้เอาโทรโข่งมากรอกหูบอกว่าจีบว่านมันคงไม่เข้าใจ
ตกเลขเสี่ยงไทร์ละยังจะตกภาษาไทยอีก 555555
ปล. สงสารน้องดอกไม้โดนส่งไปนอกระเบียง
ว่านไม่เอาปาล์มส่งมาทางนี้นะ คนอ่านขอ
-
เอาล่ะเว่ยยยย พร่แคนเริ่มรุกแล้ววว :hao7:
รอดูกัส อิอิ
-
ทำไมมีแต่คู่แข่งน่ากลัว :ling2:
-
พี่แคนอยู่ห่างเด็กแปบเดียว เด็กโดนเต๊าะเลย :hao7:
อย่างนี้ต้องเฝ้าตลอดเวลา 555
เด็กยิ่งไม่ค่อยรู้ประสีประสาอะไร น่าเอ็นดูจริงๆ :man1:
-
ว่าน อิปาล์มออกตัวขนาดนี้ ยังคิดว่าเล่นอีกเหรอ. โคตรบื้อเลยว่ะ 5555
พี่แคน เราจะเชียร์ให้พี่เป็นพระเอกแสนดี ที่มีคนเอา ไม่ใช่คนดีที่ไม่มีที่อยู่ :impress2:
-
ว่านว่านดูซื่อ(บื่อ)นะ 55555
-
เริ่มเป็นห่วงนุ้งว่าน อาการหนักมากอะแก
แล้วเราจะจำไว้ ถ้าเห็นคนให้ดอกไม้กัน (ผู้ชาย) นั่นคือพวกนางนอนน้อย
-
ในเรื่องนี้คงจะมีน้องว่านคนซื่อคนเดียวที่ไม่ทันใคร
พี่แคนตีเนียนไปหรือว่าว่านโง่?555555
-
จะจีบคนซื่อ ต้องเคลียตัวเองก่อนนะเอย. ไม่งั้นเขากะคิดว่ากินกันอยู่ 5555
-
คุยกับว่านแล้วปวดหัวจริงๆ :laugh:
-
เมื่อไหร่น้องว่านจะเสร็จพี่แคนค่ะ ระวังปาล์มนะค่ะ 5555
-
ปาล์มเงียบๆแต่เปิดตัวเวอวังอลังการมาก
กัสนี่เอาล่ะค่ะ ปัญหามาแล้ส
พี่หงวยต้องทำคะแนนนะคะตอนนี้ เร่งเครื่องเร็วๆ
-
เชียร์พี่แคนน่ะ ตีเนียนไปก่อน ทำให้เด็กมันติด เดี๋ยวมันก็ไปไหนไม่รอด 5555
-
ครับพี่น้อง
แมนๆเตะบอลนะพี่แคน
ระวังปาล์มคาบไป....
-
พี่แคนต้องรีบแล้วนะ ไม่งั้นชวดฉลูขาลเถาะนังหนูว่านนะ :hao3:
-
อีว่านซึนนะ เดี๋ยวกัสเปิดตัวแล้วจะหนาว 555
-
ดูพี่แคนจะตัดกัสได้นะ ว่าแต่ลบรูปคู่ในโทรศัพท์ยังคะ
-
อื้อหือ พี่หงวยแบบจ้าาาาาาาา มาเหนือมาก นี่แพ้เกสรดอกไม้จริง หรือเป็นการแสดงห้ะ เห็นเด็กมันซื่อหน่อยไม่ได้เลยนะ
-
ฉันอยากจะจับนังฉีกอก ทำไมโง่ได้น่ารักขนาดนี้ อิพี่แคนทนได้ไง
ว่านต้องดีใจแน่เลย ว่านเป็นตัวเอกที่เราด่าหลังจากอ่านจบในทุกๆตอนเลยนะ
โอยยยยยย :katai4: :katai4: :katai4: :katai4: :katai4: :katai4: :katai4:
รู้สึกชอบปาล์มแต่ไม่ยกว่านให้หรอกนะ ปาล์มคงไม่อยากได้ลูก555555555
กัสนี่แฟนเก่าหรือเด็กเก่านะ
-
ว่านซื่อจังน้าา
พี่แคนคงเริ่มหลงว่านแล้วล่ะ
ไม่งั้นคงไม่วุ่นวายใจแบบนี้หรอก
ถ้าจะจีบว่านก็คงต้องเหนื่อยหน่อยล่ะ
แต่เราแอบเชียร์ปาล์มเบาๆนะเนี้ย(โดนพี่แคนเตะ)
:hao7:
-
พี่แคนต้องบุกแล้วล่ะ
กองเชียร์เพียบแน่นอน
:-[
-
“จะมาสร้างกระแสคู่จิ้นกับกูหรือไง” เฮ้ย ๆ ผมขายครีมไม่เป็นนะครับ ลั่น :laugh:
ว่านนี่มันว่านจริงๆ ซื่อแบบนี้ก็น่ารักดี
พี่แคนขนาดจีบตรงๆว่านมันยังไม่รู้เลย ถ้าพี่มัวแต่ตีกรรเชียงอยู่มันไม่รู้แน่นอน 55555555
-
อยากจับน้องว่านมาเขย่าหัว เขย่าๆๆๆ แล้วบอกว่า ถ้าไม่เอาพี่แคน เราขอนะ 55555 แง้งง
-
ออกตัวแรงไปอีกปาล์ม
พี่แคนยังช้าอยู่อีก
แต่คงทำอะไรนายเอกเราไม่ได้
ถ้าไม่จีบกันตรงๆ
ง่าวเกิ้น
-
#ทีมแคน
แคนบอกน้องว่านไปเลยยยยยยย
-
พี่แคนรีบๆหน่อยย เด่วคู่แข่งตามทันนน :katai3: :katai3: :katai3: :katai3:
-
พี่แคนเปิดตัวซะที อย่าเอาแต่เนียนแบบนี้!
-
น้องว่านช่างไม่รู้อะไรบ้างเล่ยยยย จริงอย่างที่ปาล์มบอกจริงๆว่าคุยด้วยแล้วเหนื่อย จีบเหนื่อยด้วย 5555555
ตอนหน้าขอพี่แคนกับน้องว่านเยอะๆน๊าาา
เอาให้น้องว่านหึงกัสเยอะๆไๆเลยยยยย
-
พี่แคนมัวแต่ชักช้า เดี๋ยวก็เชียร์ปาล์มคาบไปเลย
แล้วทำไมกัสต้องมาตอแยอีก :katai2-1:
-
ไม่รู้จะด่าว่านอย่างไรดีนอกจากคำว่า โง่ จริงๆนายเอกตู :z6:
-
น้องนี่น่าร๊ากกกกกก :hao7: :hao7:
-
ตอนนี้ฮาว่านมากอ่ะ สงสารทุกคนที่เข้ามาจีบมันเลยว่ะ
“ดอกไม้เนี่ยนะ” ให้เงินกูเถอะ ได้โปรด
“จะมาสร้างกระแสคู่จิ้นกับกูหรือไง” เฮ้ย ๆ ผมขายครีมไม่เป็นนะครับ
“ทีหลังถ้าอยากทำอะไรให้นะ มึงควรให้เงินหรือเลี้ยงข้าวกูมากกว่า”
ทำไมผู้หญิงไม่ชอบคนดี อยากได้แบ๊ดบอยนักโน่นเลย แถว ๆ พงษ์เพชรมีเรือนจำครองเปรม ไปเลือกเอาเลยตามสบาย
สุดท้าย สงสารพี่แคนมากเลยว่ะ หมาจะคาบไปแดกกกกกกกแล้ว
นุ้งว่านมัน เอ๋อ เด๋อ บ๊อง มีดีแค่แบ๊วเท่านั้นแหละ เหนื่อยหนักเลยพี่แคน 5555
พี่แคนถึงกับ ...
แม่งเอ๊ย ^$#@$%@#&%$%^&*()(*)&^%$#$$@$%^&**((@$#%^&*^%*$^%^&$%^&
*&^%R&^^%^&$%&*&^%R&^^%%%&^&%$^%U^%*R%^^%&^*(*)&^^%&*&&*&*()(&*^!!!!!!
-
แคนอย่าช้านะคะ....หึหึหึ
-
แคนคุณพี่ขอแนะนำหาเมียใหม่นางว่านมันเถอะค่ะิ555555
-
เมื่อไหร่ว่านจะเลิกซึน :hao3:
-
ปาล์มประกาศจีบอย่างโจ่งแจ้ง รุกเต็มที่
พี่แคนหึงจนหงุดหงิด
แต่นายว่านของเรา ก็ยังซึนและมึนเช่นเดิม ฮ่าาาาาาาา
-
ว่านบางที่คือมึนไปไหม
ที่จะไม่รู้ว่าเขาจีบ
เพื่อนที่ไหนให้ดอกไม้กันนนนนนนนนนน
-
ปาล์มแมร่งตลก ชอบอ่ะ ตอนเปิดตัวน่ากังมาก ดูล่อหลอกว่านไงไม่รุ้ ตอนนี้เหมือนรุ้ไง ว่าว่านแมร่งแบ้ว ต้องเล่นตรงๆๆ
-
น้องว่านนนน หนูซื่อหรือโง่อ่ะลูกกกกก 55555+
พี่แคนคนดี โมโหหึง แล้วยังมาทนแพ้เกสรดอกไม้อีก น่าสงสาร
พี่แคนสู้ๆ
-
ว่านคนซื่อ(บื้อ) อะไรจะซื่อได้ขนาดนั้นวะว่านนนนนนนนนน จะโดนปาล์มกินไปทั้งตัวอยู่แล้ว 5555555
เอาใจช่วยนะพี่แคนแผนซึมลึกท่าทางจะยาก นังหนูว่านหวานหวานมันแบบ ยนๆำแาบพนไเบลำพแาพน้าบยำพาย 5555555 หมดคำบรรยาย
รอกัสออกมาเผื่อกระตุ้นอะไรว่านได้บ้าง หละมั้ง อยู่ใกล้แค่นี้ว่านยังไม่รู้เล๊ยยยยว่าคุณแมวดำคือใคร ....ขำอ่อน
-
ว่านนี่ไม่ซื่อธรรมดานะ ซื่อบื้อเลยอ่ะ แบบ :katai1: :katai1:
-
โอยยยยย พี่แคนหึงงงงง :impress2: :impress2:
-
ว่านเนี้ยซื่อจิงๆ ซื่อบื้อมั่กมาก
-
หวายๆๆ จะหาใครมาชัดเจนเท่าพี่หงวยอีกแล้วเป็นไม่มี หึงจนต้องรีบมาหาถึงห้องเชียว เห็นหรือยังว่ามัวแต่ 'เนียน' อาจโดนฉวยไปรับประทาน เพราะว่านไม่ใช่จะรู้ว่าโดนจีบ ดังนั้นเมื่อปาล์มเปิดตัวแล้ว และหากพี่หงวยยังรักยังชอบในตัวว่าน ก็จงปัดฝุ่นเช็ดไรเรือดเหมือดริ้นออกให้หมด ไม่ว่าเรือดตัวนั้นจะเป็นกัสหรือใคร อย่าได้ให้มาไต่หรือตอมเด็ดขาด
พี่หงวยเครียดเพราะอ่านข้อความกัส แสดงว่ายังห่วงหากันในฐานะคนเคยคบ แต่พี่ก็ยังตัดสินใจไม่ทิ้งน้องว่านไว้คนเดียว ดังนั้นจึงได้คะแนนข้อนี้ไป และต่อไปก็คงจะรักน้องว่านมากๆ งื้ออ ชอบพี่หงวยจริงๆ ค่ะ (ตอนนี้แอบแต๊ะอั๋งน้องนะคะ แถมแกยังทำตีหน้ามึนได้อีก หูย ยกให้เป็นพระเอกจอมเนียนเลยค่ะคุณ)
ขอบคุณค่ะคุณเวสต์
-
เราว่าซึนกว่าพี่หนุ่มกฤช ก็ว่านหวานหวานแล้วล่ะ
ทำไปได้นะน้องว่าน อย่างปาล์มนี่มองยังไงก็รู้ว่าจีบค่ะ!
น้องแคนต้องเอาน้องว่านทากาวตราช้างติดเข้าข้างเอวตลอดแล้ว
ไม่งั้นโดนงาบแน่ๆๆ
-
พี่แคนขี้หึง :z1:
-
คู่แข่งออกตัวแรงเชียวน่ะพี่แคน
น้องว่านก็ยังคงซื่อต่อไป 555
-
เพราะความซื่อเป็นเสน่ห์ของน้องว่าน พี่แคนโปรดเข้าใจ
-
ถ้าน้องว่านซื่อบื้อแบบนี้แนะนำว่าพี่หงวยต้องรวบหัวรวบหางแล้วล่ะ
แต่อันที่จริงปล่อยให้ปาล์มจีบซักพักอาจปวดหัวแล้วเลิกราไปเองก็เป็นได้
....คล้ายใบชะพลูเปื้อนปูนแห้งที่ย่าใช้กินกับหมาก....
ที่กินกับหมาก คือ ใบพลู ส่วนใบชะพลู กินกับเมี่ยงคำ ค่ะ
-
:angry2:
ไอ้ว่านนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน
เอาจริงๆนะคุณเวสต์คะ นี่มันเรื่องดราม่าชัดๆ
ถ้ามีประกวดนายเอกโง่.. /แค่กแค่ก
นายเอกซื่อจนบื้อนี่ต้องยกตำแหน่งนี้ให้นังว่านหวานหวานแน่นอน
หมั่นไส้มาก
หมั่นไส้ว่านมาก นังวาสนาดี /จิกตาแรง
พี่แคนก็ทนเหลือเกิน
ไม่เสร็จพี่แคนก็เสร็จปาล์มนี่แหละ
ขอพี่แคนให้หนูเถอะค่ะ จะได้ไม่เป็นภาระของลูกหลาน #เดี๋ยว
ปล.ขอโทษที่รู้สึกอยากถีบนายเอก อาจจะมีคำไม่สุภาพบ้างอย่าถือสานะคะ เพราะอารมณ์นี้จริงๆ 55555555555555555
-
ปาล์มออกตัวแรงมากเลย พี่แคนอย่ามัวชักช้าติดสปีดไล่ทำคะแนนให้ไวค่ะ
หึงน้องว่านแสนซื่อนี่ก็เหนื่อยนะคะ เหนื่อยที่ว่านไม่รู้ว่าพี่หึงนี่แหละ เฮ้อ 5555
:pig4: :L2:
-
พี่แมว แอ๊บหึงเหรอพี่
ป.ล.มีใครเข้าใจเรามั้ย5555
-
ว่านก็ยังคงไม่รู้ต่อไปนะคะ
-
กัสต้องหัดอยู่คนเดียวนะ
-
พี่แคนจะพาน้องว่านไปติวที่ไหนอ่ะ
ห้องกัสเหรอ
ลุ้นๆๆๆ
:hao7: :hao7:
-
ว่านนี่ใช่คนรึเปล่า โอ้ย คนรึควายคะ ซื่อสุดๆ
-
สงสารทุกคนที่หลงมาจีบว่านเลย ท่าจะเหนื่อยน่าดู :m20:
-
น้องว่านคนซื่อ :ruready
-
ว่าน...นายโง่สินะ....
-
นังว่านนนน ทั่งซื่อทั้งบื้อทั้งโง่
-
โดนปาดซะงั้นอ่ะ
-
ว่านซื่อคนเดิม เพิ่มเติมคือบื้อ !
โอยยยย หนักใจจจ หนักใจแทนทั้งปาล์มและพี่แคนนี่แหละ
ชาติไหนมันจะรู้เรื่องเนี่ย ไม่มีเงิบทีหลังใช่มะ แบบว่านรู้ทุกอย่างจริง ๆ แกล้งโง่ไรงี้อะ
จะเป็นลม จะตกเป็นเมียทรีซั่มยังไม่รู้ตัวอี๊กก ทั้งเอ็นดูทั้งอยากตบ
ปั๊ดเดี๋ยวเอาข้าวหลาม(พี่แคน)?ตบหน้า
:katai1:
-
กรี๊ดดดดด ฟิน จิกหมอนนนน พี่แคนสุดหล่อกะน้องว่านสุดมึน :hao7:
นี่ขนาดเค้ายังไม่ได้กันนะเนี่ยยยย :laugh:
-
ว่านคนซื่อ พี่แคนหึงยังมิรู้ตัว 5555
-
:z1: พี่แคนมันหล่อ เถื่อนจริงๆมีการนวดปิกาจู้ ต่อหน้า นายเอกของเราาาา 55555555555555
-
ทำไมว่านใสซื่อแบบนี้ พี่แคนมาเนียนไปเรื่อย ระวังโดนแย่งนะ
-
ว่านก็ไม่แปลกใจกับอีคุณแมวดำ ส่วนอีพี่แคนก็รอบคอบเหลือเกิน แล้วเมื่อไหร่นางว่านจะรู้ความจริง :laugh:
-
รู้สึกสงสารพี่แคนที่มาชอบว่านคนซื่อบื้อ 5555
-
นี่แหละเสน่ห์ของน้องว่าน!! ใสซื่อแบบนี้!! พี่แคนชอบบบบ
:laugh: :laugh: :laugh: :laugh: :laugh: :laugh:
-
ว่านคนซื่อ :o8:
-
เมื่อไหร่ว่านจะรู้ตัว ว่าพี่แคนจีบ 555+
แต่แบบนี้ก็น่ารักดีนะ มึน ๆ ดี :laugh:
-
:laugh:
-
โอยยยยยย นังว่านนนนนนนนนนนนนนนนนน โอ๊ยยยยยยยยย
ใจคอจะไม่ยอมฉลาดทันคนอื่นจริงๆใช้มั้ยห้ะว่านเอ๊ย!!!!!
นี่อยากให้พี่แคนจับกินตับให้รู้แล้วรู้รอด คนอะไร๊!! 5555555
-
คุณชายแคนหงิดหงุดออกสื่อด้วย น่ารักดี ว่านคะไอ้ที่ชอบยุ่งของของพี่แคนเนี้ยมันเป็นนิสัยติดตัวหรือคิดอะไร ยังไงคะ สนใจพี่แคนก็บอกมาเถอะ
-
ตลกดี
-
น้องว่านน่ารักกกกกกก
-
ว่านนี้ซื่อจนคนมาจีบเหนื่อยเลยทีเดี๋ยว อิ อิ
แต่ดีแล้วเรารอคอยพี่เคนรุกอย่างจริงจัง :hao6:
-
เกลียดความซื่อของนังว่าน 55555555555555
พี่แคนจะมามัวแย๊บๆไม่ได้แล้วนะ มีคนรุกอยู่
แถมเจ้าตัวยังไม่รู้อีกว่าโดนจีบ โอ้ย 555555555555
-
หึ่ยยยยยย พี่แคนคนเท่ห์ของน้องขยันหยอดหน่อยนะว่านมันจะได้รู้สึกตัว
ไม่สิสะกิดบอกเลยดีกว่า แค่หยอดว่านมันคงไม่รู้ตัวหรอกว่าโดนจีบ
-
ว่านซื่อขนาดนี้พี่แคนยิ่งไม่ควรปล่อยไว้นะ
พี่แคนควรออกมาแสดงตัว เดี๋ยวเจอปาล์มคาบว่านไปนะ
ถถถถถถถถถถถถ
แต่แบบพี่แคนหึงได้น่ารักมากๆอ่ะ แล้วยังแพ้เกสรดอกไม้อีกกกก
พี่แคนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน :ling1: :ling1:
-
ว่านขี้อ่อยยยยย :laugh:
-
โอ๊ยยยยยยยยยยยว่านเอ๊ยยยยยยยยยยยยยยยย
ทำไมซื่อได้ขนาดนี้ สงสารคนที่ตามจีบ
แต่ชอบปาล์มอ่ะ คือนางแบบกล้าเว้ย ถึงจะบอกว่าตัวเองขี้อายแต่แบบเอาดอกไม้มาให้ด้วยอ่ะ น่ารักกกกกกกก
ส่วนอิพี่แคนเริ่มเซ็งละนะ ไม่รุกอะไรเลยยย จะเชียร์ปาล์มแล้วนะเว้ย
รีบๆจีบรีบๆทำคะแนนหน่อยเด้
-
ไม่ได้แล้วนะคะพี่แคน มัวแต่เนียนเป็นพี่ชายน้องว่านไปเรื่อยๆ แบบนี้จะไม่ทันการเอานา..
-
ว่านคนซื่อ ผู้ที่ไม่เคยคิดเยอะเลย จนบางทีก็สงสัยว่ามันคิดน้อยหรือไม่คิดเลยกันแน่ ฮ่าๆ
เราว่าพี่แคนก็อยากรุกว่านมากกว่านี้อยู่แหละ แต่ทำไรกระโตกกระตากมากกว่านี้ไม่ได้ ต้องค่อยๆแย๊ป เดี๋ยวไก่ตื่น
-
คุณแมวดำโกรธแล้ว
แต่ง้อด้วยการทาคารามายให้ก็น่ารักดี
-
แคนหลอกจีบว่านได้เนียนไปนะ คึหึหึๆ
-
พี่แคนหึงละสิ ๕๕๕๕
น้องว่านคนซื่อ
-
หงวย... หงวยมาพักจิบน้ำใบบัวบกกับป้าสักยกสองยกดีไหมลูก?
ป้าน่ะเป็นห่วงหงวยมากเลย อยากจะเคลม...เอ๊ย! อยากจะให้กำลังใจหงวยที่สุดก
เพื่อที่หงวยจะได้มีแรงกลับไปสู้กับไอ้หนูว่านหน้ามึนมันต่อไป...
ว่านก็ไม่เท่าไร... แต่ดันมีคู่แข่งหัวใจโผล่มาด้วยนี่สิ งานงอกแล้วหงวยเอ๋ย
เป็นกำลังใจให้นะคะ จะรออ่านตอนต่อไปค่ะ ^^ o13
-
ฮันเหนาะพี่แคนหึงละซี่ ฮี่ฮี่
กัสมาเร็ว ๆ นะ อยากเห็นคนโง่วงอแง #ยิ้มร้าย
ปล. ทำไมรู้สึกหวั่นไหวกับปาล์มก็ไม่รู้ ฮรือออ TvT///
-
เพิ่งเข้ามาอ่านค่ะ ว่านน่ารักมาก ขี้มึน ดูเป็นอันตรายกับตัวเองเพราะนางน่ารักแต่ไม่เคยรู้เรื่องไรเล้ย
ได้แต่หน้าตาดีกับกากไปวันๆ เรียกว่าพลิกบทบาทนายเอกของคุณ west ไปเลยค่ะ นางมาแปลก แหวกแนว
แต่ถามว่าชอบไหม ชอบมากกกกกก
พี่แคน โถ พี่ จะแฝงพวงมะม่วง ไม่มั่นใจ กลัวน้องเขาไม่รัก โน่นค่ะ เจอคู่แข่งเข้าไป ถึงกับบ่น เตือนห่ะไรไม่เคยฟัง
พร้อมพ่นภาษาต่างด้าวยาวเหยียด เอ็นดูโนะ แพ้เกสรดอกไม้อีก นั่นๆๆ คู่ขาเก่ามาค่ะ เคลียร์ค่ะเคลียร์ด่วน
ขอให้ได้กินน้องเร็วๆ นะคะ #ทีมพี่แคน หงว.... 55555
สนุกมาก ขอบคุณค่ะ
-
ว่านน่ารักเหลือล้น รีบๆจีบน้องให้ติดนะคุณพี่ ติดอยู่อย่างเดียวอิน้องยังซื่อไม่รู้เรื่อง 555
-
นังน้องว่านนนนนนนนน
โอ๊ยยยยยยย
ปวดกบาลกับแก :laugh:
ใครมาจีบก็สู้ๆแล้วกันนะ
เตรียมความอดทนมาเยอะๆ :laugh:
-
:laugh: แบบว่านนี่ถึงจะลงมือปล้ำ ก็คงคิดว่าเค้าล้อเล่นอยู่ดี!!!
อ่านตอนนี้แล้ว แอบเทคะแนนให้ปาล์มมากกว่าพี่แคน ชอบก็จีบกันตรงๆ แม้จะไม่ตรงพอสำหรับว่านก็ตาม
ว่าแต่พี่แคนจะให้เด็กมันเก็บเสื้อผ้าไปไหนอ่ะ :hao3:
-
:pig4: :pig4:
-
พี่แคน ควรขยับสถานะด่วนค่ะ พี่ชายไม่ทันปาล์มแน่ ๆ
-
จีบเด็กอย่างนังว่าน(เรียกด้วยความเอ็นดู)นี่เหนื่อยใจแทนพี่แคนจริงๆ ค่ะ
เด็กมันโง๊โง่ เอ้ย! ซื่อบื้อเนอะะะะะะะ 55555555555 :laugh: :laugh:
พี่แคนหึงใช่มั้ยคะ?
หึงก็จับปล้ำเลยค่ะ รวบหัวรวบหางกินกลางตลอดตัว! #ทีมพี่แคน
ตอนหน้ากัสจะมาแล้ว จับกัสไปคู่กับปาล์มเลยได้มั้ย? ถถถถถถถถถถถถถถถ
-
เค้ามารออ :กอด1:
-
แฟนเก่าจะเปิดตัวแล้ว
-
วันนี้วันพุธ มารอฮะ ^^
-
ตอนที่ 08
ตรงหน้าผมคือกัส การันต์ ตัวจริงเสียงจริง
ผมกลืนน้ำลายอึกใหญ่ ยกมือไหว้หนึ่งครั้งก่อนถดตัวเข้าไปนั่งเก้าอี้ฝั่งตรงข้าม พี่กัสผิวขาวจั๊วะ แก้มใสเป็นสีอมชมพู ปากแดงกระจับเหมือนผู้หญิง แต่ร่างกายไม่สูงไม่ผอม เล็กแต่ไม่ตันกำลังดีสมสัดส่วนของผู้ชาย ยังคงใส่แว่นตาสีดำสนิทแม้จะนั่งอยู่ในร้านกาแฟใต้คอนโดตัวเอง
“นี่กัส กัส นี่ว่าน”
“เด็กใหม่เหรอ”
“รุ่นน้อง”
“ไม่เห็นบอกว่าจะพามาด้วย”
“ก็ไลน์บอกแล้วว่าติดธุระ ถ้าจะมาหาก็จะเอาธุระมาด้วย”
พี่กัสพยักหน้า ผมเริ่มไม่เข้าใจว่าผมเป็นตัวธุระหรือตัวภาระกันแน่ “แล้วทะเลาะอะไรกับไอ้กิม”
“กัสจะซื้อรถ เฮียกิมไม่ให้ซื้อ”
“จะซื้อทำไม คอนโดก็ติดรถไฟฟ้า เวลาไปทำงานรถกองถ่ายก็มารับ เราน่ะใจร้อน เฮียเขาก็เป็นห่วง”
“สรุปอยู่ข้างเฮียกิมใช่ปะ”
“ไม่ได้อยู่ข้างใคร อย่ารวนดิวะ มึงโทรเรียกกูมาเองนะกัส”
“พี่แคนก็รู้ว่ากัสทำไมกัสอยากเจอ แต่ก็เอาคนอื่นมาด้วย แล้วจะให้กัสทำยังไงล่ะ”
“เซ็กซ์ไม่ได้แก้ปัญหาป่าววะกัส”
เช้ดโด้ พูดกันแบบนี้เลยเหรอวะ ผมนั่งเงียบ กูควรทำยังไงล่ะทีนี้
“กัสแค่คิดถึงพี่แคน”
“ก็อย่าอ้างว่าทะเลาะกับพี่ชาย เคยบอกไปแล้วนี่ว่าถ้าว่างก็มาหา แต่ถ้ากูไม่รับสาย ไม่ตอบไลน์แปลว่าไม่ว่าง”
ผมก้มหน้าอยู่ แต่รับรู้ได้ว่ากำลังถูกจ้องมอง ผมบอกพี่แล้วว่าติดธุระก็ไม่ต้องห่วงผม พาผมมาเชือดทำไม ก็แค่คาลามายด์ให้โดยไม่ขออนุญาตเท่านั้นเอง
“แล้วบอกว่าไม่ใช่เด็กใหม่”
“ก็ไม่ใช่”
“พี่แคนชอบแบบนี้ไม่ใช่เหรอ”
“กัส น้องมันเป็นผู้ชาย ดูไม่ออกหรือไง” ความเงียบเกิดขึ้นชั่วขณะหนึ่ง หางตาผมเห็นมือของพี่กัสกำแน่น พอเงยหน้าขึ้นก็ปะทะเข้ากับแว่นเรย์แบนด์ของผู้ชายฝั่งตรงข้ามพอดี
“คือ...”
“โอเค กัสงี่เง่าเอง ชื่ออะไรนะ ว่านใช่ไหม น่ารักดีนะ”
“ขอบคุณครับ” ยกมือไหว้แล้วขานรับเสียงอ่อย พี่กัสถอดแว่นออกแล้ว ออร่าดาราเปล่งประกายวิบวับ เหมาะกับคำว่าหล่อสายน่ารักโคตร ๆ
“ผม...ผมเป็นเพื่อนไอ้โต๋ น้องโรงเรียนพี่กัสด้วย”
“เหรอ ไม่เห็นรู้จัก”
“ดีแล้วครับ ถ้าย้อนเวลาไปได้ผมก็ไม่อยากรู้จักมันเหมือนกัน”
พี่กัสอมยิ้ม ถอนหายใจแล้วเท้าแขน มองออกไปนอกกระจก
“น้องมันยังไม่กินข้าว ว่าจะไปหาอะไรกินกัน ไปด้วยกันไหม”
“ควงสอง หล่อเลยนะพี่แคน” พอถูกจ้องดุ ๆ พี่กัสก็หัวเราะ “กัสล้อเล่น แซวไปอย่างนั้นแหละ ไปสิ ฝั่งตรงข้ามมีชาบูเปิดใหม่ กัสยังไม่ได้ลองเลย เจ้ามือมาเลี้ยงถึงที่ทั้งที”
พี่แคนพยักหน้า เรียกเก็บเงินค่ากาแฟของแฟนเก่าโดยเป็นคนออกให้ พี่กัสหยิบแว่นกันแดดมาสวมอีกครั้ง ลุกขึ้นนำ แผ่นหลังกว้าง แต่เล็กมากถ้าเทียบกับพี่แคนที่เดินข้างกัน ผมมองจากตรงนี้ มีความรู้สึกแปลก ๆ สุมอยู่ในอก ขมุกขมัว อธิบายไม่ถูก คล้ายกับว่าไม่ควรมาอยู่ที่ตรงนี้ ไม่ควรต้องเห็นภาพแบบนี้ แม้เป็นผู้ชายทั้งคู่ ก็อดคิดไม่ได้ว่าทั้งสองคนเหมาะสมกัน ส่วนผม...
“ไอ้ว่าน”
เสียงทุ้มเรียกเมื่อเดินห่างออกไประยะหนึ่ง ผมกะพริบตา ส่งยิ้มให้ กระชับกระเป๋าเป้แล้วเดินตาม “เฮ้ย พี่แคน ที่จริงผม...”
“มานี่” เพียงประโยคสั้น ๆ กับเสียงที่ไม่เจือความขบขันผมก็เดินคอตกตามไปอย่างสมยอม เหลือบตาขึ้นแวบหนึ่ง เหมือนถูกพี่กัสจ้องอีกแล้ว
“มึงนี่มันดื้อจริง ๆ”
“ผมไม่เคยดื้อกับพี่เลยเถอะ”
“ไม่ดื้อก็มานี่” เขาเรียกย้ำ กวักมือถี่ ๆ เมื่อใกล้พอก็คว้าต้นคอผมไว้ หนีบเหมือนแม่แมวคาบลูก
“มันจั๊กจี๋นะโว้ย”
“ชักช้า”
“พี่อย่าใจร้อนเด้ ผมเดินเองได้น่า พี่ไปคุยกับพี่กัสเถอะ” แค่พาผมมาด้วยทั้ง ๆ ที่เขาอยากเจอแค่พี่ผมก็รู้สึกผิดจะแย่แล้ว เกิดมาเพิ่งเป็นก้างขวางคอใครเขาก็ครั้งนี้สิน่า
“เดี๋ยวกินเสร็จแล้วกูไปธุระกับน้องต่อนะกัส”
เจ้าของชื่อตอบรับในลำคอ เขาเดินฝั่งซ้ายมือของพี่แคน ส่วนผมเดินด้านขวา มีแขนหนัก ๆ วางพาดบ่า ชวนรู้สึกตัวเล็กลงถนัดตา แต่ถึงเล็กยังไงก็ยังสูงกว่าพี่กัสอีกฝั่งอยู่ดี
“พี่กัสหุ่นดีมากเลย ไม่คิดว่าจะกินเก่งขนาดนั้น”
ห้องสี่เหลี่ยมขนาด40ตารางเมตรถูกแบ่งออกเป็นสัดส่วน ไม่ใช่ขนาดกว้างใหญ่โอฬาร ตบแต่งเรียบหรู เครื่องเรือนทุกชนิดเป็นสีขาวตั้งแต่ตู้ เตียง โต๊ะ พรมนุ่มนิ่ม ผ้าปูที่นอน หรือแม้กระทั่งผ้าม่านก็รับกับผนังห้องชวนดูสะอาดสะอ้าน ขณะที่โคมไฟ เครื่องประดับตบแต่งล้วนเป็นคริสตัลใส สว่างแวววาว
ผมนั่งอยู่บนพื้นพรมขนปุยที่ว่า มีโต๊ะกระจกเล็ก ๆ ซึ่งประดับด้วยกระบองเพชรสีเขียวสดตรงกลาง รายล้อมด้วยหนังสือวิชาพื้นฐานวิศวกรรม ครึ่งหนึ่งเป็นของผม ส่วนอีกครึ่งเป็นของเจ้าของห้อง
“มันออกกำลังกาย”
“ฟิตเนสเหรอ”
“ส่วนมากก็อย่างนั้น” ผมพยักหน้ารับรู้ ใช้ยางลบที่อยู่ปลายดินสอลบตัวหนังสือที่เขียนผิดบนกระดาษ
“แต่พี่แคนพาว่านมาที่คอนโดแบบนี้ไม่ถูกโกรธแย่เหรอ”
“ก็มาเอาเลคเชอร์ให้มึงอ่านทั้งนั้น” ไม่พูดเปล่า ม้วนสมุดปกอ่อนเล่มหนึ่งมาตีหัวผม “ใครจะบ้าขนไปให้มึงหมด”
“แต่พี่แคนสรุปดีนะ ถึงตัวหนังสือจะอ่านยากก็เถอะ”
“ก็มันเลคเชอร์ จดให้คนอย่างมึงอ่านได้ก็บุญโขแล้ว ใครจะคิดว่าต้องมาสอนเด็กโง่ ๆ แบบนี้”
“พี่แคนด่าอีกแล้ว” ผมมุ่ยหน้า วางคางลงบนโต๊ะอย่างเกียจคร้าน “เมื่อไรพี่จะเลิกด่าผมสักทีวะ”
“เมื่อมึงฉลาด”
“ผมก็ไม่ได้โง่ไปทั้งหมดเสียหน่อย ก็พยายามอยู่นี่” กางสมุดจดของวันนี้ให้ดูเป็นหลักฐาน พี่แคนพยักหน้ายอมความแต่ยังคงพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา
“ต้องมากกว่านี้ มึงไม่ได้เริ่มจากศูนย์ ว่าน มึงติดลบ”
“ติดลบอะไรเล่า”
“ถ้าเกรดไม่ถึงสอง มหาวิทยาลัยไม่ปล่อยจบ เรื่องนี้ไม่รู้หรือไง”
“ก็อีกตั้งสามปี นี่ว่านเพิ่งขึ้นปีสองเองนะ” เขายิ้ม ดวงตาคู่นั้นเป็นประกายวาววับ รู้ตัวอีกทีก็เอามือปิดปากตัวเองแล้ว ผมแม่ง ชอบทะลึ่งเรียกชื่อแทนตัวเองตอนอยู่กับพี่แคนบ่อย ๆ เสียจริง ดูมันสิครับ รับปากไว้ว่าจะไม่ด่าโง่แท้ ๆ จะเลิกพูดมึงกูด้วยไม่เห็นจะทำได้
“อย่าประมาท เข้าใจไหม ตัวพื้นฐานยังไม่ได้ ยิ่งโตไปยิ่งลงลึก ยิ่งยากกว่าเก่า ว่าน กูปีสี่แล้ว จะมาเข็นมึงตลอดไปไม่ได้ แล้วก็ไม่อยากได้ยินว่าเด็กที่กูลงทุนสอนมันไปไม่รอด เข้าใจหรือเปล่า”
“ว่านรู้” พูดเสียงอ่อย “รู้ว่าพี่แคนหวังดี”
“ย้ายมาอยู่นี่ไหม”
“ครับ?”
“ที่คอนโด” พูดหน้าตาเฉย มองไปรอบ ๆ ห้อง ที่จริงแล้วที่นี่ก็ทั้งเงียบ สงบ ถึงแม้อยู่ไกลมหาวิทยาลัยออกมาหน่อยแต่ก็ไม่เกินกำลังจะเดินไหว สิ่งอำนวยความสะดวกก็ครบครันเสียยิ่งกว่าหอพักผมเป็นไหน ๆ
“พี่จะขายต่อเหรอ ผมไม่มีเงินหรอกนะ”
“ให้มาอยู่เฉย ๆ นี่แหละ เมื่อก่อนตอนยังไม่มีรถกูอยู่คอนโดนี้ แต่พอพ่อซื้อรถให้ใช้ตอนฝึกงานเทอมที่แล้วเลยไปกลับบ้าน ที่นี่ไม่มีคนอยู่หรอก”
“พี่กัสเคยอยู่ที่นี่ด้วยอะดิ” พูดเพราะเหลือบไปเห็นกรอบรูปพอดี พี่แคนเลื่อนสายตาไปยังจุดโฟกัสเดียวกับผม ตอบรับในลำคอ “ช่วงที่คบกัน”
“คบกันนานหรือเปล่า”
“สองปีได้ มึงจะสนใจอะไรนักหนา การบ้านนั่นทำได้สักข้อหรือยัง”
“ก็ทำอยู่” ก้มหน้าก้มตาทำตามที่บอก แต่ก็ไม่วายอดถาม พี่กัสเองก็ดูยังรักพี่แคนอยู่แท้ ๆ ส่วนตัวพี่แคน...
ผมเงยหน้าขึ้นมอง เขาก้มหน้าอ่านหนังสือของตัวเองที่ยืมมาจากหอสมุด พี่แคนกำลังจะเรียนจบแล้ว ปีสี่มีแต่ทำธีสิสกับวิชาสัมมนาที่ไม่หนักมาก ถ้าเทียบอายุน่าจะแก่กว่าพี่กัสหนึ่งปี เป็นผู้ชายขี้เก๊กที่ไม่ค่อยสนใจโลกเท่าไร แต่กลับไปหาทันทีที่พี่กัสขอร้อง
ก็น่าจะมีเยื่อใยอยู่เหมือนกัน
“ถ้ารักอยู่ก็ไม่น่าเลิกกันนี่ครับ”
ผมถามด้วยความอยากรู้ เขาใช้ลิ้นดุนกระพุ้งแก้มจนเห็นว่ามันนูนออกมาข้างหนึ่ง พลิกหน้าหนังสือเปิดเชื่องช้า ใจเย็น
“ไม่น่าจริง ๆ แหละ” คนพูดพลิกหนังสือไปอีกหน้า เสียงของกระดาษเก่า ๆ ยามสัมผัสกันฟังเสียดหู ตาคมสีดำขลับเหลือบขึ้นมอง ทำให้คิ้วหนาโก่งได้รูปยกขึ้นสูง “ไม่น่าเสือกเรื่องของกูนะมึงน่ะ อ่านหนังสือไป ไม่เสร็จหน้านี้ไม่ต้องอ้าปาก”
เพิ่มความจริงจังด้วยการยกนิ้วชี้หน้า ผมย่นจมูกแล้วก้มลงทำโจทย์ต่ออย่างไร้ซึ่งทางเลือก ขณะที่อีกฝ่ายพูดต่อ“แล้วก็ขนเสื้อผ้ามาอยู่ที่นี่ ยกเลิกสัญญาหอเก่ามาเซ็นสัญญากับกู ที่เดิมจ่ายเท่าไร กูลดให้ครึ่งหนึ่ง มีข้อแม้คือมึงต้องทำความสะอาดที่นี่ ห้ามทำรก ห้ามทำเลอะเทอะ ของที่ห้องกูเป็นสีขาวหมด สกปรกนิดเดียวก็เห็นแล้ว”
“โหย พี่”
“ค่าหอลดครึ่งหนึ่งเลยนะ”
ไม่ได้งกหรอกนะ แต่ว่า “ห้องพี่มีเครื่องทำน้ำอุ่นปะ”
พี่แคนหัวเราะในลำคอ ผมเบื่อจริง ๆ คนอย่างผมจุดอ่อนเยอะแยะไปหมด พี่แคนจับตรงไหนก็ต่อรองได้ทั้งนั้น
“พี่กัสไม่ฉีกอกผมแน่นะ”
“ทำไม”
“ก็ดูเขาไม่ค่อยชอบใจผม” นึกถึงแววตาเย็น ๆ แล้วขนลุกซู่ ไม่ได้ปวดหนักแน่นอน แต่เป็นปฏิกิริยาอัตโนมัติ ถูแขนตัวเองไปมา ขณะที่พี่แคนหัวเราะอีกรอบ บ่นพึมพำในลำคอ
“คนอย่างมึงจะมีคนไม่ชอบด้วยเหรอ”
“ถึงผมจะนิสัยดีก็เถอะนะ แต่ว่า...”
“มีแต่คนโง่เท่านั้นที่ถือสาคนบ้า ไม่ต้องคิดมากหรอก กัสไม่ใช่คนโง่”
เออ บนโลกนี้นอกจากผมก็ไม่มีใครโง่แล้วแหละครับ!
พี่แคนมาส่งผมกลางดึกคืนนั้น ส่วนตัวเองแยกกลับไปที่บ้าน ผมมีเวลาคิดหนึ่งเดือนนิด ๆ เรื่องย้ายหอ อันที่จริงผมก็เกรงใจ เป็นแค่รุ่นพี่รุ่นน้องคณะเดียวกัน ว่าไปแล้วคนละเอกด้วยซ้ำ ขืนไปรบกวนอย่างนั้นพี่ไผ่ได้ด่าว่าไม่มีความเกรงใจ ไม่ได้สันดานผู้ดีของมันมาแหง แต่ว่าค่าหอลดครึ่งหนึ่ง ข้อเสนอน่าเย้ายวนใจใช่เล่น
“ว่าน หลับหรือยังครับ”
เสียงเรียกจากด้านนอกทำให้ผมที่นอนตะแคงดูแสงไฟนอกห้องจากหน้าต่างสะดุ้งตัวนิด ๆ ในห้องมืดสนิท เงียบเชียบ มีเพียงเสียงเข็มนาฬิกาเท่านั้นที่ดังในตอนนี้
“ว่าน ปาล์มเองนะ เปิดประตูให้หน่อยสิ เราโทรหาไม่ติดเลย มีเรื่องจะปรึกษา”
ผมละล้าละลังอยู่ชั่วครู่ เหลือบมองเข็มนาฬิกาที่เรืองแสงในความมืดบอกเวลาว่าเข้าวันใหม่แล้ว มันจะรีบคุยอะไรกันนักหนาวะ
“คือ...ในเพจ เราขอโทษ ไม่คิดว่าจะมีคนถ่ายรูปไว้เยอะขนาดนั้น”
อ้อ เรื่องนี้นี่เอง ผมน่ะลืมไปแล้วด้วยซ้ำ ไม่รู้จะใส่ใจทำไม ข่าวลือก็เท่านั้น เดี๋ยวกระแสปาล์มว่านก็เงียบไปเอง เอาเวลามาคิดเรื่องพี่แคนกับคอนโดดีกว่า ผมพลิกตัวไปมา เอามือขึ้นก่ายหน้าผาก ไหนจะพี่กัสอีก ถ้าวันไหนพี่แคนเกิดอยากปั่มปั๊มกับพี่กัสที่คอนโดขึ้นมาผมจะระเห็จไปอยู่ไหนวะครับ
...หนักไปกว่านั้น สายตาที่พี่กัสมองมาเหมือนคนไม่ชอบหน้ากันอีก...
...ถึงพี่แคนจะบอกว่าไม่มีอะไรก็เถอะ...
ผมถอนใจ กลิ้งหลุน ๆ บนเตียงกว้าง สองสามวันมานี่พี่แคนมาอยู่ด้วยตลอดวันนี้พาลรู้สึกว่าเตียงโหวง ๆ ชอบกล ผมผุดลุกนั่ง แล้วนอน แล้วลุกขึ้นมานั่งใหม่ เปิดโทรศัพท์หลังจากปิดเครื่องชาร์จตั้งแต่มาถึงแล้วกดโทรออกหาพี่ชายแท้ ๆ คนเดียวโดยไม่ดูเวลาเอาเสียเลย
“ฮัลโหล พี่ไผ่”
“ไอ้ว่าน...” เสียงนั้นงัวเงีย แหบแห้ง “โทรมาทำเชี่ยอะไรป่านนี้วะ”
“ว่านนอนไม่หลับ”
“พี่ไผ่สอนว่าไง”
“ให้อ่านหนังสือแล้วจะหลับเอง”
“อ่านหรือยังล่ะ”
“ยัง” ผมตอบ “มีเรื่องจะปรึกษา รุ่นพี่เขาชวนไปอยู่คอนโดอะ แบบ พี่ที่รู้จักกัน เขามีคอนโดที่ไม่ได้อยู่ที่หนึ่ง เลยอยากให้ว่านไปเช่าต่อราคาถูก ๆ พี่ไผ่ว่าไง”
“ก็ไปดิ”
“เฮ้ย ไม่เกรงใจเขาหน่อยเหรอ”
“ก็จ่ายเงินนี่หว่า ดีกว่าปล่อยห้องทิ้งไว้จ่ายค่าส่วนกลางฟรีทุกเดือน อย่าบอกนะว่าน้องว่านโทรหาพี่ไผ่ตอนตีหนึ่งเพราะเรื่องนี้ ปัญญาอ่อนเชี่ย ๆ”
เออว่ะ นี่ผมทำอะไรไปวะ ทำไมคิดอะไรเยอะแยะขนาดนั้นไม่รู้ “โทษทีพี่ ไปนอนเถอะ ว่านจะนอนแล้วเหมือนกัน”
“เออ โทรหาแม่บ้าง”
“ก็ไลน์ไปหาทุกวัน”
“เขาอยากได้ยินเสียง” ผมครางรับคำในลำคอ ปล่อยปลายสายหลุดไปแล้วนอนแอ้งแม้งลงที่เดิม ไอ้ปาล์มเงียบไปพักใหญ่ คงกลับลงไปที่ห้องแล้ว ผมเลยปิดเครื่องเข้านอนเสียที
มันจะไม่แปลกเหรอวะ ไอ้โต๋จะหาว่าผมเป็นเด็กเสี่ยหรือเปล่า พี่แคนเป็นเกย์นะโว้ย ไหนจะเรื่องพี่กัสอีก ผมไม่โดนสาปแช่งแน่เหรอวะ แต่ว่าประหยัดครึ่งหนึ่งเลยนะ อีกอย่างพี่ไผ่ก็เห็นชอบด้วย วิน-วิน กันทั้งสองฝ่าย ยังไงพี่แคนก็กลับไปอยู่บ้านอยู่แล้ว ของในห้องนั้นก็ไม่เหลืออะไรมาก เมื่อวานพี่แคนดึงรูปในกรอบทิ้งไปแล้ว เสื้อผ้าในตู้ที่เห็นก็ไม่เท่าไร ส่วนมากของใช้ส่วนตัวที่จำเป็นนิด ๆ หน่อย ๆ ผมแม่ง คิดอะไรไม่รู้เยอะไปหมด รู้สึกเหมือนแบตกำลังจะหมด โควต้าการใช้สมองวันนี้ใกล้จะเต็มเต็มแก่
“ว่าน”
เสียงเรียกของใครบางคนทำให้ผมเงยหน้าขึ้นจากรองเท้าแตะหนีบ ไอ้ปาล์มอีกแล้ว ทำไมพักนี้เจอมันบ่อยจังวะ
“ใส่ชุดนอนลงมาเลยเหรอ”
“เออ หิว วันนี้ไม่มีเรียนด้วย ขี้เกียจรีบอาบน้ำ”
“ใส่เกงในป่าวเนี่ย” มันยิ้มกะลิ้มกะเหลี่ย สวมชุดนักศึกษากับหนีบหมวกกันน็อกไว้ใต้รักแร้ “เมื่อคืนเราไปหาที่ห้องมา กลัวว่านเครียดแล้วนอนไม่หลับ”
“เออ นอนไม่หลับไปพักใหญ่เลย” ผมตอบตามจริง ไอ้ปาล์มถอนหายใจ วางมือบนบ่า
“ขอโทษนะ ไม่คิดว่าเรื่องจะลามปามไปขนาดนี้”
“เรื่องอะไรวะ”
“อ้าว เครียดเรื่องอะไรล่ะ”
“เรื่องหอ” จะมีเรื่องอะไรให้คิดเยอะอีกวะ ปาล์มยิ้ม ยกมือที่แปะบนไหล่ผมขึ้นเกาหัวแก้เก้อ
“อ้าวเหรอ นึกว่าเรื่องในเฟส”
ผมเอียงหัว ในเฟสมีอะไรวะ แค่คนแอดมามากกว่าปกติ มากแบบถล่มทลายแต่ยังไม่กดรับใครเลย ไม่ใช่ว่าหยิ่ง อย่าหาคำนิยามนี่มาใส่ว่านหวานหวาน ผมสายเฟรนลี่ครับ ใครเป็นมิตรมาผมเป็นมิตรกลับหมดแหละ แม่สอนมาดี แต่ช่วงนี้สามจีหมด โหลดแต่ละอย่างต้องใช้เวลาและความอดทนไว้รอต้นเดือนค่อยกดรับทีเดียว
“เดี๋ยวเราไปเรียนแล้ว จะกินอะไรล่ะ หยิบสิ เดี๋ยวเลี้ยง”
“เฮ้ย ไม่ต้อง” ผมบอกปัด ช่วงนี้เงินเหลือ ไปไหนไอ้พี่แคนจ่ายให้ตลอด “มึงไปเรียนเถอะ”
“เอางั้นเหรอ แต่อยากดูแลนี่”
“เป็นห่ะอะไรของมึงเนี่ย” ผมเริ่มรำคาญแล้ว ไม่ใช่แค่ไอ้ปาล์ม แต่มีผู้หญิงสองสามคนกำลังแอบถ่ายรูปจากชั้นวางของอีกฟาก “อยู่ใกล้มึงแล้วปาปารัชซี่ชุกฉิบหาย ไอ้เดือนมหาลัย”
“ที่จริงวันนั้นถ้าสละตำแหน่งได้เราให้ว่านเลยนะ”
“ช่างแม่ง” ผมว่า เรื่องผ่านมาตั้งปีแล้วจะรำลึกอะไรนักหนา
“ตอนนั้นว่านน่ารักจริง ๆ แต่คิดว่าเป็นบทที่พี่เขาให้แสดง ไม่นึกว่าจะเป็นคนแบบนี้”
“คนแบบไหน”
“คนที่น่ารักมาก ๆ ไง” เชี่ยปาล์มปากหวานมาก หวานจนผมขนลุกเกรียว มันยิ้มให้อีกครั้งก่อนยอมล่าถอยในที่สุด “สงสัยต้องไปจริง ๆ แล้ว เดี๋ยวสาย ไว้เราไลน์หานะ”
“ไม่มีธุระไม่ต้องไลน์มาก็ได้นะ”
อดีตเดือนมหา’ลัยหัวเราะร่วน ผมเลือกซื้อนมในตู้แช่สักพักก็เดินไปจ่ายเงิน สาวผมเปียที่ยกกล้องขึ้นถ่ายรูปเมื่อครู่เดินตามผมกล้า ๆ กลัว ๆ ยังไม่ทันออกจากร้านเสียงไลน์ก็ร้องเตือน ไอ้ปาล์มเพิ่งออกไปไม่ถึง 5 นาที ป่านนี้คงยังแว้นอยู่ ถ้าให้เดาแล้วล่ะก็
Cantus: อย่าลืมเปลี่ยนผ้าก็อซ ทำเองได้หรือเปล่า
Wann: สบ๊าย
Cantus: เออ วันนี้กูทำธีสิส มึงก็อ่านหนังสือไปแล้วกัน
Wann: พี่แคนไม่มาหาเหรอ
Cantus: เออ
Wann: ถ้าว่านทำโจทย์ไม่ได้จะถามใครล่ะ
Cantus: ก็ทำให้มันได้สิวะ
Wann: โห ถ้าทำได้จะติดโปรไหม
Wann: มาอยู่ด้วยกันดี้
Cantus: เป็นห่ะอะไร สมองเดียวกันเหรอ
Wann: ว่านจะนั่งอ่านเงียบ ๆ
Cantus: อยู่กับมึงแล้วกูทำงานไม่ได้
Wann: ว่านจะไม่ดื้อไม่ซน
Cantus: กูเคยบอกมึงว่าถ้าไม่ได้เป็นเกย์ก็อย่าอ่อยผู้ชายให้มันมาก จำบ้างไหม
Wann: เออออออออ
อ่อยห่ะอะไรเล่า พอพี่แคนไม่มาหามันรู้สึกแปลก ๆ นี่ครับ น้องว่านขี้เหงานะโว้ย
Wann: พี่ทำไปเหอะ เดี๋ยวผมอ่านอิงค์นะ เผื่อมีอะไรจะได้ถามไอ้ปาล์มมัน
พี่แคนกดอ่านข้อความเมื่อครู่ แล้วเงียบไป ผมทิ้งโทรศัพท์ไว้ในกระเป๋า กดลิฟต์รอกระทั่งถึงชั้น 8 เสียงเตือนข้อความเข้าจากไลน์ถึงดังใหม่
Cantus: อาบน้ำอาบท่า แล้วเก็บกระเป๋า เดี๋ยวกูไปรับมาอ่านที่คอนโด
อะไรของมันวะ นอกจากจะไบเซ็กชวลแล้วยังจะไบโพลาร์อีกหรือไงพี่หงวย
Cantus: เดี๋ยวมันสอนอะไรผิด ๆ จะซวยกูอีก อีกหนึ่งชั่วโมง เตรียมตัวให้เรียบร้อย
ผมส่งสติ๊กเกอร์กลับไปเป็นการตอบรับ ไขกุญแจห้อง ทิ้งตัวลงบนเตียงแล้วนอนดูดนอนกล่องทั้ง ๆ แบบนั้น เอามือลูบคางตัวเองไปมา ตอนนี้ไม่ได้แปะผ้าก๊อซแล้ว ใกล้ครบกำหนดวันที่หมอนัดไปตัดไหมเต็มแก่ ลืมไปแล้วว่านัดหมอไว้วันไหน ไว้ค่อยถามพี่แคนอีกที ชีวิตผมเดี๋ยวนี้อะไร ๆ ก็พี่แคนไปเสียหมด พิโธ่พิถัง ที่บอกว่าเป็นติ่งแล้วสติหายนี่ท่าจะจริง ตั้งแต่เมื่อคืนที่นอนไม่หลับ กระทั่งนาทีนี้ ผมก็มีแต่พี่แคนอยู่ในหัวเต็มไปหมด
เสียงเตือนโทรศัพท์ดังขึ้นอีกครั้ง คราวนี้เป็นเฟสบุ้ก พี่เพจคิวท์บอยแท็กรูปมาอีกแล้ว เป็นผมที่สวมแว่นหนาเตอะ กรอบสีดำ คาดผมให้หน้าม้าขี้โด่ชี้เด่ ใส่เสื้อยืดวันวิ่งประเพณีตอนปี 1 สีหมอง ๆ กับกางเกงเจเจขอบย้วยอยู่หน้าตู้นม ข้าง ๆ กัน ก็ปาล์มไง จะใครล่ะ สูงชะลูดตูดปอดยืนยักยิ้มหล่อ ๆ อยู่อย่างนั้น แอดมินเพจแม่ง เกลียดอะไรผมแน่ ๆ
“เขาลงจากหอมาพร้อมกันด้วยแหละ น้องว่านน่ารักมาก อยากดึงแก้ม with – wann warit and palm phattharapol”
ดึงแก้มก้นกูนี่ครับแอดมิน ผมละอยากคอมเมนต์แบบนี้ไปจริง ๆ ไอ้น้องผมเปียนั่นแน่ ๆ ภาพไวแบบนี้ ยังไม่ทันถึงครึ่งชั่วโมงเลยนะครับ! ถ้าจะจับกูจิ้นกับไอ้ปาล์มแบบนี้ทำเพจ PalmWanforever ไปเลยเถอะ
ติ๊ง
Namjai L: พี่ว่านนนน น้ำใจน้องคณะพี่ปาล์มนะคะ
เฮ้ย สาวทักมา! แต่เดี๋ยว นี่มันน้องเปียคู่ที่ผมเห็นวันนี้นี่ว่า เป็นเพื่อนกันด้วยเรอะ
Namjai L: น้ำใจขอเอารูปพี่ว่านกับพี่ปาล์มไปทำเพจ PalmWanforever ได้ไหมคะ น้ำใจกับเพื่อน ๆ ชอบกันม้ากมากก
อะเฮื้อ! นมที่ดูดอยู่แล่นลงคอหอยแล้ววกกลับมาทางจมูกพรวด ผมลุกขึ้นไอแค่กติดกันสองสามที หยิบกางเกงในที่ถอดทิ้งไว้ข้างเตียงเมื่อคืนมาเช็ดคราบนมบนหน้า ไอ้เชี่ยน้องน้ำใจ กูแค่คิดเล่น ๆ ในใจ มึงไม่ต้องทำจริงโว้ย
Namjai L: นะคะ นะคะ นะคะ พลีสสส
Wann warit: น้องครับ พี่กับไอ้ปาล์มเป็นแค่เพื่อนกัน อย่าทำงี้เลย แค่นี้พี่ก็หาแฟนไม่ได้แล้วโนะ
Namjai L: ให้พี่ปาล์มรับผิดชอบสิคะ อิอิ
อิอิพ่อง กูเริ่มรำคาญไอ้ปาล์มจริง ๆ แล้วเนี่ย ช่วงนี้ชีวิตผมวุ่นวายเพราะมันหลายเรื่องแล้วนะ
Wann warit: เฮ้ยน้อง อย่าเลย
ยืนยันหนักแน่น แค่นี้ไอ้พี่แคนก็ไม่ชอบใจแล้วที่ผมรู้จักกับปาล์ม ยังไม่อยากถูกเลิกสอนกลางคัน ใครจะไปรู้ พี่แคนอาจมีมุมมุ้งมิ้งเหมือนเด็ก ๆ ก็ได้ ลึก ๆ แล้วก็พอจะมองออกว่าสองคนนี้ไม่ค่อยชอบหน้ากันเท่าไร ส่วนเรื่องอะไรนั่นไม่อาจจะคาดเดาไหว ถ้าพี่แคนถือคติโป้งใครแล้วเพื่อนต้องโป้งด้วย ผมก็ไม่ควรสนิทกับไอ้ปาล์มมากใช่ไหมครับ แต่ปฏิเสธยังไงดีให้น้องเขารู้สึกว่าเราเป็นมิตรดีวะ คิดสิว่าน คิด ถ้าเป็นพี่แคนจะตอบยังไง
Wann warit: แม่ย่าพี่เล่นเฟสฯ อะน้อง ไม่อยากให้เห็น เดี๋ยวช็อกตาตั้ง
เจ๋งเป้งเก้งกระโดด เหตุผลดีกว่านี้ไม่มีใครคิดออกแล้ว
Namjai L: แม่ย่านี่คือแม่หรือย่าอะคะ
Wann warit: แม่ของย่า
ยิ่งแก่ยิ่งดี
Namjai L: อ่อ ทวด?
Wann warit: ประมาณนั้น ที่จริงก็ไม่ใช่ทวดแท้ ๆ หรอก เป็นเพื่อนของพ่อของปู่ของตาอีกที
แต่ที่พิมพ์ไปไม่มีอะไรเกี่ยวกับแม่เลยนี่หว่า
Namjai L: คะ?
ผมแม่งโกหกไม่เก่งเลย เสียใจจังที่เกิดเป็นคนดีขนาดนี้
Namjai L: อ่า...โอเคค่ะ งั้นก็ได้ น่าเสียดายเนอะ แต่ไม่ต้องห่วงนะคะ น้ำใจจะเป็นเอฟซีคู่พี่ไปตลอด
Namjai L: รักกันนาน ๆ นะคะ ^^
กูจะเกลียดมันเพราะมึงนี่แหละ! กว่าจะเคลียร์ได้เล่นเอาผมปาดเหงื่อแรง กดปิดเฟสหลังจากน้องน้ำใจน้ำใจงามยอมรามือ ยกมือขึ้นกุมขมับ แต่เหลือบไปเห็นนาฬิกาเสียก่อน เอาวะ พอคิดว่าลุกไปอาบน้ำอาบท่าแล้วจะได้เจอพี่แคนสมองค่อยโปร่งขึ้นมานิดหน่อย เทพเจ้าแคนของผม ช่างเป็นความโชคดีอย่างเดียวที่ผมมีในช่วงชีวิตนี้จริง ๆ ครับ
TBC
พี่แคนกล่าวว่า ชัดเจนกว่านี้ก็ไม่มีแล้ว อีว่านนนน ฮ่าาา ตอนนี้ กัสออกมาสวย ๆ เชิด ๆ แต่ตะเตือนไตว่านนิด ๆ ซึ่ง...ยังค่ะ นางยังคงไม่รู้สึกตัว แพลนไว้ตอนที่สิบกว่า ๆ นั่นแหละกว่าว่านจะเอะใจ กร๊ากก
ตอนนี้มีทีม #ปาล์มว่าน แล้ว (ชูป้ายไฟให้พี่แคนในมุมหลืบเงียบ ๆ เบา ๆ )
เจอกันใหม่สัปดาห์หน้าค่า
#candynovel :กอด1:
-
:z13: :z13:
-
เชร้ดดด พี่แคนรีบค่ะ
อิว่านมันโง่พี่ต้องประกาศตัวกว่านี้ค่ะ
คนเขาจะเอาว่านไปแดรกแล้วค่ะ
มีคนจับว่านใส่พานถวายปาล์มเต็มเลย
พี่จะนิ่งอยู่อีกไม่ได้นะคะพี่หงวย!
-
ว่านนนนน เอ็งบื้อ 5555
-
อ่านกี่ตอนๆ ก็อยากจะด่านังว่านหวานหวานเหมือนพี่แคนว่าไม่ใช่เกย์ก็อย่าอ่อยให้มากจริงๆ
หล่อนอ่อยขนาดนี้ถ้าฉันเป็นพี่แคนจะจับกินไปตั้งนานแล้ว โอ๊ยยยยย
:katai1:
เกิดมาไม่เคยเจอใครโง่และบื้อเท่าว่านหวานหวานมาก่อนเลยจริงๆ ค่ะ
แต่นะ...ถ้านางไม่บื้อคนอ่านจะฮาและเพลียใจกะนางได้ขนาดนี้เหรอ 555555555
-
อิหนูว่านนนจะอ่อยไปหนายยยย
-
น้องน้ำใจระวังจะโดนหมยหัวนะจ๊ะ :laugh:
-
ว่านเอ้ยยยย แกสมควรให้พี่แคนด่าว่าโง่จริงๆ แต่แบบนี้ก็น่ารักดีนะ
กัสมีผัวใหม่ไปแล้ว จะมาอะไรนักหนาอีก
น่ารำคาญว่าปาล์มก็อิกัสนี่แหล่ะ
-
บื้อสุดก็ว่านละครัช อ่อยตลอด อ่อยไปทั่ว อ่อยแบบไม่รู้ตัวด้วยนะ
-
ขำตรงเอากางเกงในที่ถอดทิ้งไว้มาเช็ดนมที่หกนี่แหละ น้องว่านนอกจาก น่ารักแล้วยังซกมกอีก น่ารักอย่างมีสไตล์ชัดๆ 5555
-
เค๊าจิไม่ทน
พี่หงวยค้า จับนังว่านกดเลยค่ะ
ไหนๆก็อ่อยขนาดนี้แล้ว
ช้าไปเดี๋ยวโดนปาล์มคาบไปกินนะคะ
ขนาดกัสยังมองออกเลย
เจอคลอดแทนตลอดค่ะ
-
โอ๊ย ฮาว่านสุดละ ทำไมเป็นคนแบบนี้ 555
-
แต่เรา #ทีมแคนว่าน น่ะเอ้อออ
เมื่อไหร่น้องว่านจะรู้ตัววว ฮืออออ
ซื้อไปไหนเนี่ยยย
-
ชูป้ายไฟพี่แคนหงวยสุดชีวิตค่ะ เจอคนอย่างอิว่าน น่าจะต้องปล้ำค่ะ นางอ่อยเหลือเกิ๊นนนน อยู่กะพี่แคนก็ดูโง่ๆ อยู่กะอิปาล์มก็ยังจะอ่อย เฮ้อ เป็นนายเอกในตำนานเลยนะเนี่ย
-
อีหนูว่านซื่อหนักมากกกกกกกกกกก
พี่เค้าแสดงชัดเจนจนเหนื่อยแทนละเนี่ยยยยย
แล้วไหนจะอาการของตัวเองที่คิดว่ารู้สึกเพราะเป็นติ่งพี่เค้า โอ้โหหห ว่านนนนนนนนนนนน
ปาล๋ม ฟามพยายามไม่มีความหมายนาจา กิ๊วๆ หน่องว่านเค้าพี่แคนโป้งใครว่านโป้งด้วย 5555
-
ซึนกว่าพี่ว่านหวานหวานก็คงไม่มีใครเทียบแล้วจริงๆๆๆ
โอยยยย ความรู้สึกมันชัดมากเลยลูกกกก หนูอาจจะเป็นผู้ชาย แต่เป็นผู้ชายน่ารักที่รู้สึกดีกับผู้ชายที่เป็นเกย์น่ะจ่ะ
ย้ายไปอยู่กับพี่เขาเร็วๆ ลูก อย่าปล่อยให้อิน้องปาล์มแทะโลมนานนะ
#ทีมพี่แคน น่าร๊ากกก อยากได้ป๋ามาเปย์ให้บ้างงงงงงง
-
คนอ่านเขารู้สึกตัวก่อนว่านตั้งแต่ตอยแรกแล้วกว่าน้องว่านจะรู้สึกตัวนี่ตอนที่สิบกว่าๆ
นี่น้องว่านหวานๆความรู้สึกช้า10เท่าเลยสินะคะเนี่ยยย 5555
คือถ้าในหัวน้องว่านจะมีแต่พี่แคนขนาดนั้นควรรู้สึกตัวได้แล้วค่ะลูกกกก
เดี๋ยวพี่แคนทนความเด๋อ+รู้สึกช้าไม่ไหวกลับไปคบกัสไม่รู้ด้วยนะ 555
พี่แคนนี่ยังรุกนิ่งเงียบสงบสยบความเคลื่อนไหวมาก แบบนี้สิเขาเรียกมาเหนือ
ถ้ามาตรงๆแบบปาล์มนี่น้องว่านไก่ตื่น รำคาญกันเลยทีเดียว
น่าสงสารนุ้งปาล์มเล็งมาตั้งนาน แต่เข้าหาผิดวิธีไปหน่อย แนะนำให้ไปเรียนจากพี่แคนค่ะ 555
-
อุปสรรคเหมือนจะเยอะนะ :katai5:
-
พี่แคนแผนสู้งงงง สูงเสียดฟ้าเลยพี่ ชวนน้องไปอยู่ห้องตัวเอง ได้ห่างปาล์มแถมยังดอดมาหาได้ทุกเวลา เจ๋ง
อย่าเอาเรื่องเงินมาล่อ น้องว่านรีบตะครุบหมับเลยจ้า 5555 น่ารักอ่ะ ว่านเริ่มคันใจเรื่องกัสแต่นางยังไม่รู้ตัว
ส่วนพี่แคนแบบขำอ่ะ ตอนว่านอ้อนให้มาอยู่ด้วย คือถามว่าว่านใสๆ ไหม เล่นซะตรงจุดว่าจะไปถามปาล์ม
อีก 1 ชั่วโมงเจอกันจ้า จัดว่าเด็ด อยู่ด้วยแล้วไม่ได้งานคือพี่หวั่นไหวใช่ไหมคะพี่แคนนนนน กรี๊ดดดดด
#ทีมแคนว่าน ฟินมาก จะเนียนจีบเด็กก็เนียนไม่ได้เพร่ะคู่แข่งรุกหนักเหลือเกิน ขำอ่ะ นี่มาถึงต้องมีประเด็น
เรื่องรูปในเฟซอีก ติดจามชมค่ะ สนุกมาก อยากให้มาต่อบ่อยๆ
ขอบคุณค่ะ
-
เชียร์พี่แคน... :impress2:
-
เราเข้าใจล่ะว่าทำไมพี่แคนชอบด่าว่าว่านโง่ ชัดเจนกว่านี้ก็จับปล้ำแล้ว
-
พี่แคนกับน้องว่านน่ารักมากค่ะ แต่ว่านซึนเหลือเกิน แอบสงสารหนุ่มๆที่หลงมาชอบเธอ
-
ว่านนี่ยังคงความซื่อ แหมะ เป็นคนอื่นคงรู้แล้วม้างว่าโดนจีบ 555
-
ว่านเนี่ยไม่รุตัวจริงๆหรอว่าตัวเองอ่อยพี่แคนมากอ่ะ 55555
-
แหมพี่แคนรีบกลับลำทันทีเลยนะ
พี่แคนบอกตรงๆให้อิว่านมันรู้เลย ยิ่งซื่อบื้อแบบนี้ถ้าไม่พูดนางก็ไม่รู้หรอก
-
พี่แคนตัดใจจากว่านแล้วมาจีบเราซะดีๆ เอากัสออกมาป่วนอีกเยอะๆ อยากเห็นว่านชักดิ้นชักงอ :laugh:
พี่แคนก็เนียนนะให้ว่านมาเช่าคอนโดต่อ ย้ายหนีปาล์มแถมตัวเองมาหาได้ง่ายๆ ยิงปืนนัดเดียวได้ว่านเลยว่างั้น
แต่ว่านยังซื่อบื้ออยู่ก็ทนต่อไปนะพี่ หรือจะให้ดีก็ยกว่านให้ปาล์มไปแล้วพี่แคนมาเป็นของเรา(อุดมการณ์ยังแรงกล้านังว่านต้องมาตามตบเราแน่ :beat:)
-
โถถถถ ว่านหวานหวาน
มีหนึบในใจ
งานนี้มีแหกอก
#พี่แคน
-
งานเข้าอีกตามเคยจ้า งานนี้ถ้าเราเป็นพี่แคนเราคงโกรธมากอ่ะ ว่านเอ้ย...
-
เกียดนังว่านนนนนนนน :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3:
จะตายเอาอ้อยอะไรอย่างนี้ ส่วนอิพี่แคนก็เนียนเหลือเกินเนียนได้โล่เนียนเนียนโกะนังแมวดำไปเลย
ชวนไปอยู่ด้วยกันขนาดนี้ขอน้องเขาแต่งให้เป็นเรื่องเป็นราวเลยทีเดียวแมะพี่แคน
-
แวะมาให้กำลังใจ ฮัวะๆๆ
-
พี่แคนนี่กะให้ว่านไปอยุ่คอนโดเพื่อให้ห่างกะปาล์มปะเนี่ย พี่เนียนมากค่ะ ส่วนน้องว่านน หนูไลน์หาพี่เค้าอย่างกะคนเปนแฟนกันนนนแถมยังแอบวูบโหวงตอนเหนพี่แคนเดินคู่กะกัสสส นี่คือหนูเริ่มมีใจแล้วใช่ไม๊ อะไรยังไงงคะ
-
ว่านอ่อยโดยไม่รู้ตัวนะ เริ่มเห็นใจปาล์มละ
พี่แคนรีบหาทางเอาว่านไปเก็บไว้ใกล้ตัวขนาดนี้
ปาล์มคงไม่มีโอกาสทำคะแนนแน่เลย
-
ว่านกวนตีนอะ 555555555555
fc พี่แคนค่ะ ชัดเจน
ว่านมันน่ารักไม่รักยังไงไหว :hao7:
-
ว่านไม่รู้ว่าเขากำลังจีบ
ยอมใจมากกกกกกกก
ไม่น่าโดนด่าตลอด
ไม่รู้ว่าจะยังไง
แต่ยอมไปอยู่คอนโดก็โอเคแหละ
-
จะบอกพี่แคนว่าอย่าช้า ก็ไม่ใช่ละ นุ้งว่าน เอ้งอย่าช้า คู่แข่งจะออกมาเลื่อยๆ หรือเปล่า
-
ลูกแกะว่านจะเข้าถ้ำเสือแคนแล้ว...ตื่นเต้นๆ
-
ว่านอ่อยแรงงงง เอาชื่อปาล์มมาอ้างให้พี่แคนหึงอีก
นังว่านนน เลือกสักทีเถอะเอาสักทาง 5555
-
ยังไม่รู้สึกตัวอีกน่ะว่าน
เอะอะอะไรก็พี่แคนๆ
-
อิน้องว่านนนนนนนนนนนนนนนนนนน โอยยยยยยยยย :z3: :z10: :katai1:
ยัง ยังไม่รู้ตัวอี๊กกก ฮ่าๆๆๆ :hao7:
แต่ตอนนี้พี่แคนชัดเจนแล้วค่ะ หวงน้องมาก ติดน้องมาก อิอิ ดีเริ่ดประเสริฐมากค่ะ :hao3: :m20:
มาแบบโคตรของโคตรแนบเนียน ชวนน้องไปเช่าคอนโดตัวเอง เพื่อกันน้องให้ออกห่างจากปาล์ม ร้ายนะเราน่ะ :hao6:
ดีค่ะดี ชอบพี่แคน รักพี่แคนน งื้อออออออ
ต่างคนต่างมีตัวกระตุ้น ตอนนี้กัสออกมาเป้นตัวกระตุ้นให้น้องว่าน ตอนหน้าเอากัสมาอีกนะคะ กัสก็ท่าจะร้ายไม่เบา มีหวงพี่แคนมากมาย
ส่วนปาล์มก็เป็นตัวกระตุ้นพี่แคน ให้อยู่ใกล้ชิดน้องว่าน อิอิ ชอบค่ะชอบมาก
ขออาทิตย์ละ2ตอนได้ไหมค๊าาาา
ติดเรื่องนี้ รอคอยเรื่องนี้มากๆๆๆๆเลยค่ะ
-
เอะอะอะไรๆ ก็พี่แคนตลอดเลยนะคะน้องว่าน :-[
-
นังว่าน ชีวิตดูว่างเปล่าเนาะ ผูชายมาจีบยังไม่รู้ตัว เอ๊ะหรือว่านมันไปอ่อยพี่เค้าในทวิตแล้วคือแล้วเลย ถ่อออออออ
ปล.ทวิตเปลี่ยนจากดาวเป็นหัวใจ ไปว่าน ไปกดหัวใจให้พี่แมวดำ -///-
*เค้าอ่อยกันในทวิตค่ะขุ่นแม่*
โบ้มมมมม โกโก้ครั้นกลายเป็นฮันนี่สตาร์~
-
หาคู่ให้ปาล์มด่วนค่ะ :ling2:
-
ปาล์มมาสอยกัสไปแทนว่านละกัน
น้องว่านมึนหรือโง่แบบที่พี่แคนบอกคะ
นี่พี่แคนมันล่อน้องว่านไปอยู่คอนโดฯมันด้วยนะคะ
ยัง ยังอีก ยัง ยังไม่รู้ตัวอีกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก :hao6:
-
"ผมลุกขึ้นไอแค่กติดกันสองสามที หยิบกางเกงในที่ถอดทิ้งไว้ข้างเตียงเมื่อคืนมาเช็ดคราบนมบนหน้า.."
มีแต่คำว่าสงสารพี่แคนเหลือเกินอยู่ในหัวเต็มไปหมด
โธ่ ว่าน
นายเอกที่ซกมกสกปรกที่สุดในโลกหล้า
คุณเวสต์คะ นี่คิดจะให้หล่อเทพบุตรยอมเทวดาสรรเสริญอย่างพี่แคน ต้องมาถวายตัวถวายใจให้นังว่านนี่เหรอคะ เรารับไม่ได้ เพราะฉะนั้นเราจะขอรับแคนไว้ดูแลเองค่ะ
#เดี๋ยวๆ
:hao7:
-
พี่แคน กับกัสนี่ยังยุ่งๆกันอยู่เหรอฮะ ถ้าน้องว่านไปอยู่ด้วย อย่าให้มีปัญหานะฮะ เพราะว่านมันสู้เค้าไม่ได้หรอก :laugh:
แต่พี่รับไม่ได้อย่างแรงเลยว่านที่แกเอากางเกงในมาซับหน้าอ่ะ ซกมกเกิ๊น พี่แคนรู้นี่โดนตบหัวทิ่มแน่ :laugh:
-
จับน้องว่านมาอยู่คอนโดของตัวเองซะ น้องมันจะได้ห่างจากปาล์มมากขึ้นใช่มั้ยพี่แคนหงวย :laugh:
-
โอยยยยยยย อยากเปลี่ยนไปเป็นทีม #ปาล์มว่าน จริงๆ
หมั่นไส้อิพี่แคนชักช้าไม่ทันการ ปาล์มนี่จีบแบบติดสปีดไปแล้ว แถมน่ารักกกกกกกกก
-
น้องว่านนนนน
ระวังหลงรักพี่แคนโดยไม่รู้ตัวนะลูกกกกก
55555555555555
-
ปาล์มนี่โคตรตื้ออ่ะ
ส่วนพี่แคน 55พอว่านบอกจะไปถามปาล์มนี่ เปลี่ยนใจทันทีเลยน้าา :hao3:
-
55555555 ถึงกับชวนไปคอนโดเลยนะพี่แคน
ว่านคนซื่อเอ้ยย
-
ว่านไม่รู้ตัวอย่างร้ก็น่ารักดีแล้วนะเราว่า ถ้านางรู้ใจตัวเองแล้วหึ่งโน่นนี่ว่านคงไม่เป็นตัวเองเท่าไหร่
ส่วนพี่แคน พูดเพราะๆกับน้องว่านสิค้าาาาาา แล้วแฟนเก่านี่ยังไง สะสางด่วน คบกันก็ยาวนะ จะผูกพันกันขนาดไหนเนี่ย ไม่อยากสงสารน้องว่านในตอนต่อๆไปเพราะน้องก็ไม่เก่ง(เรื่องเรียนและหลายๆอย่าง) แค่นี้รันทดดสุดดดพอแล้ว><
ขอบคุณค่า
-
ปาล์มน่ารักอ่าา 55555555555
ว่านนี่เสน่ห์แรงจริมๆ เลยนะ
กัสกับพี่แคนนี้ยังไง...ทำไมไม่ชัดเจน
เดี๋ยวเปลี่ยนฝั่งอวยซะเลย
-
:rureadyเป็นนายเอกที่ซื่อบื้อ โง่อีก ในสามโลกกกกก ย้ายของไปอยู่กับพี่แคนเลย ขอการันตี ไม่ท้องว่านมันนังไม่รู้ตัวหรอกว่า รักพี่แคนหงวย
-
เพิ่งมีโอกาสมาเม้นเรื่องใหม่ของคุณwest
อย่างว่านนี่เรียกว่าซื่อบื้อหรือเรียกว่าโง่ดีนะ :laugh:
แอบสงสารพี่แคนหงวยเบาๆ :katai3:
-
แหมๆๆ พอน้องบอกจะไปถามปาล์มนี่รีบเอาไปที่คอนโดเลยน้าาาา
พี่แคนอ่ะชัดเจนแล้ว ติดอยู่อย่างเดียว..........
........
...ว่านมันโง่!!!!! 5555555
-
นังขี้อ่อยยยย เดี๋ยว ๆ นี่ชวนไปอยู่ด้วยกัน
แล้วตัวเองก็ไปด้วย ใจไปตัวไปนี่รู้ตัวช๊าชาาาาา
พี่กัสเค้าเริ่ดดีข่าแต่อย่าทะเลาะกับเฮียบ่อย กลัวน้องว่านนอยด์แบบไม่รู้ว่านอยด์อะไร ฮึฮึ
-
"ผมลุกขึ้นไอแค่กติดกันสองสามที หยิบกางเกงในที่ถอดทิ้งไว้ข้างเตียงเมื่อคืนมาเช็ดคราบนมบนหน้า.."
ห่ะ
อึ้ง+เครียด นายเอกเรื่องนี้
-
น้องว่านคงลืมวิธีการใช้สมองไปหมดแล้วจริงๆ
#candynovel
-
สตั๊นว่านเอากางเกงในเช็ดหน้ามาก....
ถอดทิ้งไว้เมื่อคืนด้วย.......
ทำไมซกมกแบบนี้วะ 5555555555555555
พี่แคนต้องรับไม่ได้แน่ๆ....... 55555555555
แล้วนี่พี่แคนทำขนาดนี้ยังไม่รู้ตัวอี๊กกก
:katai1:
เขาถึงกับเอามาเก็บไว้ที่คอนโดตัวเองแล้ว
เอะใจได้แล้วนะว่านนะ
-
ติดตาม ตามติด ชอบมว๊ากกเรื่องนี้ :m4:
น้องว่านน่ารักแบบใสๆ ซื่อบื้อๆ ชอบจัง
-
#ทีมพี่แคนforever
-
ว่านหวานหวานมันง่าวววววววววว
มีคนรุกหนักตั้ง 2 คน มันยังไม่รู้สึก
จะให้ชัดกว่านี้พี่แคนก็ต้องจับมันกดแล้วล่ะ
-
ปาล์มยังไม่เนียน
-
อิว่าน~ เบื่อนางเบาๆซึนเกิ๊น!!
-
น้องว่านทำไมน่ารักแบบนี้
มีเป็นห่วงกลัวว่าพี่แคนจะไม่ชอบใจด้วย
:pig4: :pig4:
-
มาทำCanWannforeverดีฟ่าา
-
ขาดพี่แคนไปแกตายแน่ว่าน
-
น้ำใจคะ จริงๆ เป็น #แคนว่าน ค่ะ ไม่ใช่ #ปาล์มว่านโนะ 555555555555555555555
-
น้องว่านนนนน อะไรๆก็พี่แคนนะยะ
สงสารพี่แคนจริงๆ และอิจฉาน้องว่านที่สุด!!!
-
ว่านไม่ได้ซึนนะ ว่านแค่ไม่ได้คิดเลย 555 ว่านคงไม่เคยคิดว่าจะโดนผู้ชายรุมจีบ ต้องใช้อะไรกระตุ้น พี่แคนน่าจะรู้ดี(มั้ง)
-
อร๊ายแกร๊ ~~~
นี่เค้าชวนหอบผ้าหอบผ่อนไปอยู่คอนโดกันล๊าวว อิคึอิคึ
เปนเจ้นี่จิรีบจัดกระเป๋าเข้าทันที
ปล. กับกัสนี่ยังไงๆ พี่แคนรีบเคลียร์ตัวเองด่วน
กล้าดียังไงมาทำให้หน่องว่านของเค้าขมุกขมัว
-
ว่าน หนูโอเคไหมลูก
-
ชอบที่ว่านบอกว่า ว่านจะไม่ดื้อไม่ซน
โอ้ยย อยากดึงแก้มแรงๆ หมั่นเขี้ยว
อ้อนแรงมาก อยากรู้ตอนเป็นแฟนกันจะเป็นยังไง
พี่แคนฟัดตลอดแหง 555555555
-
เริ่มเดินเข้ามาทีละนิดๆ กับเส้นทางสายม่วง
-
ยังไงเราก็สติล #ทีมพี่แคน
พี่แคนตัลหลอดปัยยยยยยยยยย 5555555
ย้ายไปอยู่คอนโดพี่แคนเถอะ
จะได้ปลอดภัยจากปาล์ม เป็นห่วงว่านหวานหวานมาก ยิ่งซื่อบื้ออยู่ด้วย!
-
ว่านอย่ารำคาญปาล์มเลยยย สงสารคนแอบชอบบบ
-
อิปาล์มมันเคยไปเต๊าะกัสเปล่า????
ไปแอบลับหลังแคนเปล่า???
แต่ก็ไม่น่าเนอะ ก็เห็นว่ากัสแคนยังเอากันอยู่ -_______-
โถ่ เป็นกำลังใจให้น้องว่านนะคะ
-
อีพี่แคนควรจูบว่านสักที เผื่อจะหายซึน
-
น้องว่านขี้อ่อย~~~ :hao7:
-
หวงน้องสินะพี่แคน :z1:
-
:mew1:
-
"เสียงของกระดาษเก่า ๆ ยามสัมผัสกันฟังเสียดหู"
อ่านประโยคนี้แล้วถึงกับหดหู่ แม้คุณเวสต์อาจไม่ได้แฝงนัยอะไรไว้ แต่ดิฉันก็ตีความว่าถ่านไฟเก่า และแม้น้องว่านยังไม่รู้ตัว แต่ดิฉันก็รู้สึกหน่วงในอกแทนเสียแล้ว แม้พี่แคนจะชัดเจนกับน้องว่านว่าชอบน้อง แต่กับกัสก็ยังไม่เคลียร์ ถึงจะเป็นเพียงแฟนเก่า แต่การบอกเป็นนัยว่ายังไปมาหาสู่และมีสัมพันธ์ทางร่างกายกันอยู่นั้นหมายความว่าอย่างไร และทำไมแม้จะยังผูกพันจึงต้องเลิกกัน มีลับลมคมในอะไรไหม เรื่องนี้น่าคิดนะคะ เพราะยังไงก็ดูว่ากัสยังมีอิทธิพลกับพี่แคนอยู่มาก หรือว่าเพียงแค่เลื่อนสถานะจากแฟนมาเป็นกิ๊กแล้วก็ยังมี sex กันอยู่?
ดูสิ นี่ขนาดยังไม่ได้รักกันนะคะ ดิฉันยังหึงพี่แคนแทนน้องว่านเลยเนี่ย แล้วถ้าเกิดตกลงปลงใจกันเป็นคู่ตุนาหงันแล้ว จะไม่ยิ่งปวดหัวใจมากกว่านี้หรือคะ หวังว่าเมื่อน้องเปิดใจ พี่แคนก็จะเปิดใจบอกน้องทุกเรื่องเช่นกัน
ขอบคุณๆ เวสต์ค่ะ :mew1:
-
ไม่ว่าน! กัสไม่สวยเท่าหนูหรอก ขอแค่หนูหายซื่อบื้อหนูจะสวยขึ้น!
ว่านน่ารักกก จะไม่ดื้อจะไม่ซน น่าเอ็นดูจริงๆ :-[ :กอด1:
-
อิพิหงวยแม่งหวง
จะเชียร์ปาล์มละนะ พี่หงวยไม่ทันใจวัยรุ่นจริงๆ
:laugh: :laugh:
-
:เฮ้อ:ว่านเอ๋ย โง่กว่าว่านไม่มีอีกแล้วจริงๆ :laugh:
พี่แคนถึงพูดต่อหน้าว่านอาจไม่เข้าใจก็ได้เลยนะนี่ :hao5:
-
ว่านนนนแกมันซึนมากกกก
-
จริงๆว่านกับพี่แคนก็ตัวติดกันมากนะ
ไม่เห็นมีFCคู่นี้ปรากฏตัวบ้าง
..
..
มา!! เริ่มเลยมั้ย #แคนว่านอิสเรียล
-
ว่านอ่อยเกิ้นนนนนนนนนนน :laugh: :laugh: :laugh: :laugh:
-
ว่านเดี๋ยวนี้อะไรๆก็พี่แคนนะ หนูจะบื้อไปไหนคะ บื้อล้วนๆไม่มีวัวผสม แต่รักนะ คึคึ
-
นี่น้องโง่จริงใช่ไหม 55
-
อีนังว่านมันโง่จริงๆซินะ. ตัวเองรู้สึกแล้วยังไม่รู้ตัวเองอีก55 รอแฟนเก่าเขาโฉบมาจิกถึงจะรู้สึกถึงใจตัวเองใช่ไหม นังว่านขี้อ่อย. อิอิ
-
เราขอยืนยันคำเดิมว่าว่านแรดจริงๆ - - นี่อ่อยพี่แคนสินะ แหม อ่อยเนี่ยเชียวนะ :hao7:
-
เรื่อนี้พี่แคนต้องรีบจัดการนะ o18
-
ความว่านนี่มันความว่านจริงๆ 55555555
-
สนุกกกกก
-
น้องว่านอ่อยแบบไม่รู้ตัวสินะ คิ ๆ :o8:
-
ออกจะสนิทขึ้นคอนโดน้องบ่อยๆ 555
ทำไมFC ไม่จิ้นแคนว่านบ้าง
เริ่มหวงมาหลายตอนอิว่านยังไม่รู้ตัว
-
พี่แคนต้องรีบค่ะ บอกน้องว่านตรงๆเลยค่ะ
ส่วนปามมมม อย่ารุกเยอะค่ะ ให้พี่เเคนทำก่อนบ้าง
ส่วนกัสคือยังไงค่ะเป็นไรมากป่าว. แถมยังจะคิดมีอะไรกับพี่แคนอีก เชิญกลับไปหาคุณแฟนของน้องค่ะ
พี่แคนสู้ๆ #ทีมพี่แคนน้องว่าน
-
น้องว่าน เมื่อไหร่จะรู้ตัวเนี้ย หืมม จะซื่อและขี้อ่อยแบบไม่รู้ตัวไปไหนลูกกกกก
แต่อิพี่หงวยนี่ก็นะ เข้าใจนะว่าออกตัวแรงกับว่านไม่ได้ แต่ตัวเองก็ยังอะไรๆกับกัสอยู่อะ
กัสเรียกหา พี่หงวยนางก็แจ่นไปหาแบบนี้ เราชักไม่มั่นใจแล้วสิว่าตกลงพี่หงวยจะเอายังไงกันแน่ ฮ่าๆ
-
โอ้ยยยยอิว่านนนน อิโง่ววววว
พี่แคนเขาก็ดักทางทุกอย่างแล้วนั่นนน ก็ว่าให้ย้ายมาคอนโดทำไม ไม่ค่อยเลยพี่ เลี้ยงต้อยสุดๆ
-
ไหวนะว่าน ให้พี่แคนดูแลดีไหม
-
ตอนนี้ว่านมันก็ฉลาดหลายอย่างนะ มันไม่ได้โง่อย่างเดียวนะพี่แคนนนน
อย่างน้อยว่านมันก็รู้ว่าไม่ควรให้น้องน้ำใจตั้งเพจ
อย่างน้อยว่านก็รู้ว่าพี่แคนไม่ชอบให้ยุ่งกับปาล์มและควรอยู่ห่างๆ
อย่างน้อยว่านมันก็เริ่มรู้สึกรำคาญปาล์ม(สักที)นะเออออออออ
ถึงแม้เรื่องอื่นจะยังโง่อยู่เหมือนเดิมก็ตาม 55555555555
ว่านเอ๋ยจงรีบย้ายมาอยู่คอนโดพี่แคนเร็วๆ จะได้ตัดตัวน่ารำคาญไปได้ไงงงงงง
-
พี่แคนล่อลวงหนักขึ้นเรื่อยๆแล้วนะ ส่วนว่านยังคงซื่อเสมอต้นเสมอปลายเลยอะ
แต่ไม่เป็นไรค่ะ เรารอได้ ..ค่อยๆขุดดิน ฝังรากลงลึกๆเลยค่ะพี่หงวย
เอาให้รู้ตัวอีกทีน้องว่านก็ไปไหนไม่รอดเลยย ฮ่าา ซื่อดีนักกก
แต่ตอนนี้หมั่นน้องว่านตรงคำพูดคำจานี่ล่ะ อ่อยยยอะ อ่อยยเว่ออออ
ถ้าไม่รู้ว่านางบื้อโดยแท้จริงนี่ ต้องบอกเลยค่ะว่า ร้ายนะคะหัวหน้าาา !
พุธหน้าเจอกันค่า คุณคนเขียน :กอด1:
-
อะเฮ้อ.....5555 ว่านเอ๊ยว่าน
อิพี่หงวยกัสนี่ยังไงให้เคลียร์ เดี๋ยวขาคู่เลย :z6:
-
หรือนี่จะเป็นเทคนิคการจีบคนซึนของพี่แคน ซึนมาก็ซึนกลับ? :ruready
ปากบอกว่าไม่จีบแต่กลับทำให้เด็กว่านติดหนึบ อยู่กับพี่แคนแล้วอบอุ่นใช่ม้าาาาาา :hao3:
มโนกันไป แต่จริงๆแล้วดูพี่แคนไม่ออกอ่ะ คือดูเหมือนจะชอบว่าน แต่ก็ไม่จีบ ง๊ง งง :serius2:
-
รวบหัวรวบหางนังว่านเลยค่ะพี่แคน ป๊าดดด อะไรจะบื้ออ ขนาดนี้ :m20:
-
น้องว่านต้องฉลาดสิลูก
:mew3:
-
พี่เเค๊นนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน พี่ต้องทำ ทำ อะไรสักแย่างแล้ววว
ให้ว่านนี้ไม่แคล้วไม่คลาดกัน นะพรี่
ถถถถถถถถถถถถถถ
ชักช้าว่านได้โดนปาล์มงาบแน่ๆ
ว่านนี่ซื่อจ๊นนนน พี่แคนเค้าก็ออกจะชัดเจนแจ่มแจ้งขนาดนี้
ยังไม่รู้เรื่องอีก เอ็นดูววววว :z3:
-
กัส.... ถ้าอยากก็บอกว่าอยากอย่าอ้างว่าคิดถึง :hao7:
โหยยยย พี่แคนอย่างนู้นพี่แคนอย่างนี้ อ่อยแรงค่ะว่านนนน 555555555
พี่แคนก็รักน้องเหลือเกิน ถึงปากจะบ่นแต่ก็มาหามาช่วยน้องตลอดนะคะะะ อิ
เดี๋ยว fc ทั้งหลายได้จ๋อยแน่ๆค่ะเมื่อรู้ว่าอีกไม่นานว่านจะเป็นของใคร 555555555 :impress2:
-
หน่องว่านอ่อยไม่รู้ตัวนะคะ แหม่
พี่แคนไม่หลงก็ไม่รู้จะว่าไงละ
ว่าแต่ปาล์มว่านเราก็โอนะ
ทำยังไงก็ได้ให้หน่องว่านรู้ตัวซักที
:z3:
-
ว่านขี้อ่อยอะ 55555
แหม เอาปาล์มมาอ้างให้พี่แคนหึงอีก ฉลาดแบบไม่รู้ตัวจริงๆ 555+
-
แม่ย่า!!!
5555
เชียร์พี่หงวยครับ
-
หนูว่านมันซื้อบื้อออออจริงๆ
ส่วนพี่แคนก็ซึ๊นซึนนน
-
สนุกดี ว่ากว่าซื่อๆมึนๆ
พี่แคนนี่ชอบว่านสินะ
-
น้องว่านนนนน.......^^
-
หงวยของป้า... อดทนนะลูก ค่อยๆเต๊าะ
ว่านมันแค่ไม่รู้ตัว... แต่เฉพาะกับหงวยเท่านั้นแหละจ๊ะ
เพราะกับคนอื่น ถ้าไม่ใช่เพราะของฟรี
ว่านมันก็คิดใคร่ครวญก่อนบ้างแหละ (เหรออออ?!)
อีกไม่นานหงวยก็จะได้กินว่านแล้ว เชื่อป้าเถอะ ป้าดูอ่อย...เอ๊ย! ออก ฮ่า ฮ่า ฮ่า
เป็นกำลังใจให้อย่างยิ่งยวดค่ะ รออ่านตอนต่อไปนะคะ :-[
-
ว่านขี้อ่อยว่ะ55555
-
ยกนิ้วให้กับความเนียนของพี่แคนเลย
ไม่ทันไรเข้ามามีอิทธิพลกับว่านได้ขนาดนี้
-
เหิมมมมมมม กัสนี่ยังไง ไม่ใช่ดราม่าอนาคตใช่มั้ยคะ ทีม #หงวยว่าน นะขรับ ชอบว่าน ซื่อบื้อดี :mew1: :mew1:
-
ตอนที่ 09
โชคดีกับผีอะไรล่ะ
ผมนั่งอยู่ในห้องสี่เหลี่ยมที่มีพื้นที่จำกัด เป็นตึกเดียวกับคอนโดพี่แคน แต่ไม่ใช่ห้องพี่แคน เจ้าของห้องนั่งอยู่ฝั่งตรงข้าม ข้าง ๆ พี่อาร์มชื่อพี่โจ๊ก พี่โจ๊กเป็นตัวละครใหม่ในชีวิตผม เป็นผู้ชายผิวเข้ม หน้าไทย ตัวผอม สูง ไว้หนวดเฟิ้ม ดูดุ ๆ แต่ก็มีรอยยิ้มประหลาด ๆ ให้ทุกครั้งที่เงยหน้าไปสบตา
ไอ้พี่โจ๊กพูดอยู่ประโยคเดียว งึมงำในลำคอ บอกมึงตายแน่ ๆ คงไม่รู้สึกอะไรถ้าพี่แคนของผมไม่ทำหน้าถมึงทึงแบบนี้ตั้งแต่ไปรับจากหอ
“อ๊ะ กูรันผ่านแล้ว”
พี่อาร์มร้องขึ้นมา ผมเบนสายตาจากพี่โจ๊กไปหา ตอนนี้พี่อาร์มเป็นคนเดียวที่ให้ความรู้สึกอบอุ่น เขาหมุนคอมพิวเตอร์มาหาพี่แคน พี่โจ๊กเลยต้องอ้อมมาดูหน้าจอแม็คบุ้กสีขาวด้านหลัง คนตัวใหญ่ข้าง ๆ เบี่ยงตัวให้เพื่อนแต่เพราะเรานั่งกันอยู่บนโซฟาแคบ ๆ ไหล่พี่แคนเลยเบียดกับผมที่ก้มหน้าลงไปอ่านหนังสือใหม่
แม่ง...บรรยากาศไม่ค่อยดียังไงก็ไม่รู้
“อ้าว เชี่ย เมื่อกี้ยังรันได้เลย”
พี่อาร์มแห่งความสดใสของผมเริ่มมอดลงหลังจากงานมีปัญหา ไอ้พี่โจ๊กตบหัวเพื่อนไปหนึ่งที หัวเราะไปด้วย
“ใจเย็น ๆ ไอ้อาร์ม ไอ้แคนไม่ได้หงุดหงิดมึง จะลนไปทำไม”
แปลว่าหงุดหงิดผมงั้นสิ เงยหน้าจากหนังสือไปมองพี่โจ๊ก ฝ่ายนั้นกำลังมองมาพอดี ยักคิ้วกวนให้ผมแล้วทำท่าปาดคอ
“ตั้งแต่มามึงยังอ่านไม่พ้นหน้าเลยไอ้ว่าน”
ชะอุ้ย พี่หงวยของผมพูดเสียงเย็นเยียบ ผมเผลอหดคอเข้าหากันอัตโนมัติ
“ไอ้โจ๊ก มึงก็อย่าชวนน้องเล่น เทอมหน้าจะโดนไทร์อยู่รอมร่อ”
“รู้แล้วน่า” ผมงุบงิบได้ในลำคอ เหลือบตามองพี่แคนหวาด ๆ “ว่านหิว เมื่อเช้ากินนมมากล่องเดียวเอง”
“มึงนี่นะ” คนไปรับผมทำเสียงหน่ายใส่ก่อนพูดต่อ “ตรงข้ามคอนโดมีโอปองแปง ซื้อขนมปังมาเผื่อพวกกูด้วย”
พี่แคนหยิบกระเป๋าสตางค์ให้ ไอ้ขี้เกียจมันก็ขี้เกียจแหละ แต่หิวด้วย อึดอัดกับบรรยากาศแบบนี้ด้วย ไหนจะฟรีอีก พี่แคนโคตรไว้ใจผมเลย ให้เงินมาทั้งกระเป๋า
“เอาไปห้าร้อย”
ไอ่ซัส กุก็นึกว่าไว้ใจกัน ผมพยักหน้า หยิบแบงค์สีม่วงออกมา พี่อาร์มลุกไปหากุญแจห้องกับคีย์การ์ดให้ ขอโทษขอโพยที่รบกวนอยู่นานแต่งานที่ทำไว้ก็ทิ้งไม่ได้ มีแต่ไอ้พี่โจ๊กนี่แหละรอแดกอย่างไร้ประโยชน์คนเดียว
ลงมาถึงข้างล่าง แล้วมองขึ้นไปอีกที คอนโดนี้พี่แคนกับพี่อาร์มซื้ออยู่ คนละห้อง คนละชั้น ห้องพี่อาร์มอยู่ชั้นสูงกว่า แต่ห้องพี่แคนห้องกว้างกว่า ห้องพี่อาร์มเป็นวิวสวน ส่วนของพี่แคนเป็นวิวเมือง ห้องหัวมุม ค่อนข้างเป็นส่วนตัวกว่า ด้านล่างคอนโดมีของขายเยอะจริง ๆ ยิ่งฝั่งตรงข้ามร้านค้าน่ารัก ๆ ตั้งเต็มไปหมด
แต่ไหนโอปองแปงของพี่แคนวะ
พี่แม่ง แกล้งผมปะเนี่ย เดินวนไปจนสุดหัวมุมถนน วกกลับมาอีกรอบแล้วก็ยังไม่เจอ ตอนสิบเอ็ดโมงที่อากาศอบ ๆ เหงื่อจากคิ้วผมไหลไปยันง่ามเท้าแล้วครับ มันร้อนแบบจะแดดก็ไม่แดด จะร่มก็ไม่ร่ม คลับคล้ายคลับคลาว่าเป็นอากาศของช่วงก่อนฝนตก และความอดทนสุดท้ายของผมก็ขาดผึงเมื่อน้ำหยดโต ๆ ร่วงจากฟ้าลงหัว วิ่งไปหลบใต้ป้ายรถเมล์หน้าคอนโดได้ทันเวลาเป๊ะ
ว่านหวานหวาน @Wannwannwannn เมื่อสักครู่
เชี่ยแม่ง ฝนก็ตก หาร้านก็ไม่เจอ เมี่ยงเง้ย
กวินทร์ @c8o9yl เมื่อสักครู่
@Wannwannwannn ระวังเปียก
ว่านหวานหวาน @Wannwannwannn เมื่อสักครู่
@c8o9yl หลบในป้ายรถเมล์แล้วเนี่ย
คุณแมวดำทักมาพอดี ผมเลยได้ระบายออกไปหน่อย ผมถอนใจ นั่งพักเหนื่อยอยู่ป้ายรถเมล์ร่ม ๆ แถวนั้น กำเงินในมือจนเหงื่อชื้นไปหมด ถ้าไม่มีขนมกลับขึ้นไปเละแน่ พี่แคนยิ่งอารมณ์เสียตั้งแต่เช้าอยู่ด้วย
ผมว่าผมก็ไม่ได้ไปเหยียบตาปลาเขานี่ครับ ทำไมต้องแผ่ออร่าพยาบาทใส่กันด้วยก็ไม่รู้ ถอนหายใจทิ้ง ก้มหน้าผากซบลงกับมือ ฟังเสียงเปาะแปะของเม็ดฝนกระทบหลังคาฟิวเจอร์บอร์ดป่วย ๆ ของป้ายรถเมล์ก่อนจะโดนผลักหัวจนตัวเอียง
“พะ...พี่แคน”
“หายมาตั้งนาน กูก็นึกว่ามึงจะแดกในร้านไปแล้ว”
“เปล่า ว่าน...” เงียบไปครู่หนึ่ง ยังไม่กล้าสบตา “ว่านหาร้านไม่เจอ”
“แล้วทำไมไม่โทรถาม”
“กลัวพี่แคนโกรธ”
คู่สนทนาถอนหายใจ ทรุดตัวนั่งลงข้าง ๆ กัน “มึงเงยหน้า ฝั่งตรงข้ามก็ถึงแล้ว”
ร้านขนมสีเหลืองอ๋อยตั้งเด่นเป็นสง่า ร้านนี้ไม่ใช่ไม่เห็น แต่ว่า “พี่บอกว่าร้านโอปองแปง”
“เออ”
“นั่นมันอุบลพรรณ”
พี่แคนมองผม เกิดเดธแอร์ระหว่างกัน เดี๋ยวก็หาว่าโง่อีก au bon pain มันอ่านว่าโอปองแปงได้ที่ไหนล่ะวะ ถึงผมโง่อิงค์แต่ภาษาคาราโอเกะผมก็อ่านได้นะโว้ย
“หึ...” พี่แคนหัวเราะในลำคอหนึ่งครั้ง ก่อนยกมือขึ้นมานวดขมับแล้วหัวเราะหึ ๆ ติดกันยาว ทั้งวันเพิ่งเห็นอีกฝ่ายยิ้มก็ตอนนี้ เห็นไหม ผมว่าแล้วว่ารอยยิ้มที่แคนน่ามองกว่าตอนเก๊กหน้าขรึมใส่กันเป็นไหน ๆ แต่ว่าหัวเราะเชี่ยอะไรวะ
“เออ นั่นแหละร้านโอปองแปง มึงนี่...โอย..จะตั้งใจโง่อะไรขนาดนี้วะ มันเป็นภาษาฝรั่งเศส”
ใครจะไปรู้วะ นึกว่าร้านไทย ๆ เจ๊ใส่ชุดผ้าไหมลายดอกเป็นเจ้าของงี้ พี่แคนยีหัวผม ส่ายหน้าไปด้วย ลุกขึ้นยืนทั้ง ๆ ที่ตัวเองหัวเราะจนหน้าแดงไปหมด “ไป เร็ว กูทิ้งพวกนั้นทำงานไว้มาตามมึงเนี่ย”
“เออ แล้วพี่นึกไงลงมาหาผมอะ นึกว่าจะโทรมาเร่งเสียอีก”
พี่แคนชะงักขาที่กำลังเดินนำ แต่ก็ไหวไหล่ตอบในเวลาถัดมา “ถ้าไม่ลงมาจะรู้เหรอว่ามึงหาร้านไม่เจอเพราะอ่านป้ายไม่ออก”
“เฮ้ย แต่โคตรบังเอิญเลย พี่ลงมาตอนผมกำลังสับสนพอดี ฝนก็ตกด้วย พี่นี่เป็นความโชคดีของผมจริง ๆ ว่ะ”
พี่แคนกางร่มที่พกมาด้วย ยกแขนขึ้นโอบบ่าให้ผมหลบน้ำเย็น ๆ เดินนำเข้าไปในร้านกระจกที่มีพนักงานยืนรอต้อนรับกันอย่างแข็งขัน เขาปล่อยผมเลือกขนม ส่วนตัวเองผละไปสั่งกาแฟสามแก้วกับโกโก้ร้อนหนึ่งที่ หลังจากได้ขนมจนสาแก่ใจแล้วพี่แคนก็พาผมกลับเข้าคอนโดด้วยท่าทางเดิม ๆ ภาพตัดมาอีกทีตอนเขายัดกุญแจห้องใส่มือผมแล้วแย่งถุงขนมไปถือเองทั้งหมดโดยมีโกโก้ร้อนเข้ามาแทนที่
“แดกนี่รองท้องไปก่อน อาบน้ำอาบท่า เช็ดหัวให้แห้งแล้วค่อยตามไปที่ห้องไอ้อาร์ม เดี๋ยวจะไม่สบาย”
ผมถูกทิ้งไว้ในลิฟต์ ขณะที่พี่แคนเดินนำออกไป ก่อนประตูเหล็กปิด เพิ่งสังเกตตอนนี้ว่าอีกฝ่ายตัวเปียกไปเกือบครึ่ง ขณะที่ผมถูกน้ำฝนกระเซ็นใส่เพียงไม่มากเท่าไร
ยกโกโก้ร้อนขึ้นมาจิบ เมื่อลิ้นได้รับสัมผัสแรกเริ่มแม้จะขมแต่เมื่อกลืนผ่านลงคอสิ่งที่ทิ้งไว้คอรสหวานคลุ้ง ยิ่งไปกว่านั้นคืออุ่นในท้อง ไล่ขึ้นมาฟุ้งอยู่ในอกจนต้องเผลอยิ้มออกมา
“โค้ดตัวนี้ก็ไม่ได้เหรอวะ”
ผมตัวหอมฉุย นั่งหน้ากล่องพิซซาหอมฉุย ในห้องสี่เหลี่ยมห้องเดิม หลังจากฟาดขนมปังที่ซื้อมาจนอยู่ท้องแล้วพี่แคนก็อนุญาตให้โทรสั่งพิซซาเพิ่มอีกสองถาด ผมกัดแป้งพิซซ่าหนานุ่ม ชีสยืดจนต้องยืดแขนไปจนสุดกว่ามันจะหลุดออกจากปาก
“ในหนังสือว่าไง”
“กูก็ทำตามแล้วนะ ไม่รู้ติดที่อะไรวะ”
ชายสามคนจากคณะวิศวกรรมศาสตร์ สาขาคอมพิวเตอร์ยังหมกมุ่นอยู่กับโปรแกรมซอฟต์แวร์ที่พัฒนาขึ้นสำหรับประกอบรวมกับโปรเจ็กต์ประกวดหุ่นยนต์ระดับมหาวิทยาลัย ผมเอนตัวจนเกือบเลื้อยบนโซฟา มือข้างหนึ่งมีพิซซา ส่วนอีกข้างเป็นไก่นิวออลีน
“คืนนี้ต้องรันให้ได้ว่ะ ไม่งั้นไม่รู้ไปคุยอะไรกับอาจารย์”
“ก็ไปคุยเรื่องที่ไม่ผ่านนี่ไง”
“ไอ้แคนเสียประวัติพอดี” พี่โจ๊กพูดกลั้วหัวเราะ “เทพเจ้าแคนผู้ไม่เคยทำให้อาจารย์ผิดหวัง”
“ไม่ได้ก็ไม่ได้ ลองไปให้สุดก่อนแล้วกัน เอามากินดิ๊” ประโยคหลังสุดเป็นของเจ้าของเงินค่าอาหารรอบบ่าย ยื่นคอมากัดขอบชีสของพิซซาที่ผมถืออยู่
“ไม่เอาชิ้นใหม่อะ”
“ชิ้นใหม่มันไม่หวาน” พี่โจ๊กแซวลอย ๆ ไอ้พี่แคนเหลือบตามองดุ โดนแล้วมึง สมน้ำหน้า
“เดี๋ยวมือเปื้อน” คราวนี้คนที่ควรตอบตอบบ้าง เขายังรัวปลายนิ้วลงบนแป้นพิมพ์ของตัวเอง เป็นภาษาอังกฤษผสมตัวเลข ผมเคยเรียนภาษาซีแค่ตอนปีหนึ่ง ผ่านมาด้วยดีจากข้อสอบที่ให้รันคำว่า Hello world จากนั้นก็ไม่คิดจะแตะต้องมันอีก
“ใส่ออริกาโน่ด้วยสิวะ”
“อะไร ยี่หร่าเนี่ยเหรอ”
“ยี่หร่าพ่อมึง” เออ ผมเรียกตามพ่อ “เขาเรียกออริกาโน่”
“เออ นั่นแหละ มันเหม็น ไม่เห็นอร่อย”
“เรื่องมาก โรยมา”
“งั้นผมหยิบชิ้นใหม่ให้”
“เอาชิ้นนี้แหละ” พี่แคนสั่ง คนอะไรเอาแต่ใจฉิบเป๋ง “ไก่ในมือก็รีบ ๆ กิน รีบ ๆ ทิ้ง เดี๋ยวเลอะโซฟาไอ้อาร์มมัน”
“เอ้อ ตามสบายเลย ๆ ซักได้”
“เห็นมะ” พี่อาร์มนี่ก็ใจดีผิดกับเพื่อนตลอด พี่แคนทำหน้าดุใส่ผมอีกแล้ว สุดท้ายก็เลยรีบ ๆ ดูดกระดูกไก่แล้วทิ้งลงถุงขยะให้เรียบร้อยตามคำสั่ง “พี่ ๆ จะทำกันถึงกี่โมงอะครับ”
“สองทุ่มก็กลับแล้ว ไอ้โจ๊กต้องกลับไปกินข้าวบ้าน เบื่อแล้วหรือไง”
“เปล่า” ผมว่า ที่จริงแล้วตั้งแต่มายังไม่ได้อ่านหนังสือสักบท แต่เทียบกันแล้วบรรยากาศตอนนี้ก็ดีกว่าเมื่อเช้าโข พี่แคนเคี้ยวพิซซาในปากหยุบหยับ สายตาคมจ้องมองจอคอมพิวเตอร์บนตักไปด้วย “เมื่อเช้าพี่หงุดหงิดผมปะ”
พี่โจ๊กที่ดื่มโค้กอยู่สำลักน้ำพรวด คว้าทิชชูมาซับปากแล้วหัวเราะ “ไม่อยากจะเชื่อเลยว่ามึงไม่รู้ตัว”
“อะไรวะ ผมยังไม่ได้ทำอะไรเลยนะ” เถียงกลับแทบจะในทันที ทำไมไอ้พี่โจ๊กยังรู้เลยวะ “หรือพี่แคนไม่อยากให้ผมมาด้วยจริง ๆ ก็บอกไปแล้วไงเล่าว่าอยู่อ่านที่หอเองก็ได้ สงสัยอะไรเดี๋ยวไปถามปาล์ม ไม่กวนหรอก”
“ไอ้ปาล์มนั่นแหละ” พี่โจ๊กเป็นคนเฉลย ผมคิดครู่หนึ่งว่าตัวเองทำอะไรผิด กระทั่งพี่แคนปิดโปรแกรมที่รันอยู่สลับไปเปิดเฟซบุ้กให้ผมดู
“อ้อ รูปนี้” ผมพยักหน้าแล้วมองอีกฝ่ายตาใส ภาพที่ลงคิ้วท์บอยตั้งแต่เช้า กับไอ้เดือนบริหารสติไม่ดีนั่นแหละ พี่แคนยังคงนิ่งเงียบ ไม่พูดอะไร ผมเลยเป็นฝ่ายถามย้ำอีกครั้ง “รูปนี้ทำไมเหรอ”
“แค่กูฟังก็เหนื่อยแทนมึงแล้วแคน แน่ใจแล้วเหรอว่าคนนี้จริง ๆ”
“หุบปากน่า” คนถูกถามถอนใจระอา วางข้อศอกบนพนักพิงด้านหลัง ใช้ปลายนิ้วสากสางเส้นผมตรงท้ายทอยของผมเล่น “ย้ายมาอยู่ที่คอนโดกูเถอะ”
ครั้งนี้ไม่ใช่คำสั่ง แต่สายตากลับเหมือนสั่ง ดำสนิทคือสีของดวงตาพี่แคน มันเป็นสีเดียวกับเส้นผม แม้ถูกบดบังด้วยแว่นสายตา แต่นั่นกลับทำให้ผมเห็นเขาชัดขึ้น ชัดแม้กระทั่งความรู้สึกในแววตานั่น ที่หมายถึงเขาต้องการให้ผมทำอย่างที่พูดจริง ๆ
และผมก็รู้สึก...ว่าไม่สามารถปฏิเสธอีกฝ่ายได้ ไม่ว่าจะเหตุผลใด ๆ ก็ตาม
อันที่จริงแล้ว ผมก็ยอมรับโดยดุษณีว่าจะต้องย้ายที่ซุกหัวจากหอพักไปคอนโดพี่แคนแน่ ๆ แต่ไม่คิดมาก่อนว่าจะเป็นสองวันถัดมาหลังจากที่คุยกันตอนนั้น สำหรับผมแล้วข้าวของสัมภาระไม่มีอะไรมาก แต่ตามกฎของหอต้องแจ้งออกอย่างน้อย 30 วัน ดังนั้นในช่วงเดือนแรกพี่แคนจะไม่เก็บค่าคอนโดจากผม เพราะไม่อยากให้มีรายจ่ายสองทาง มิหนำซ้ำ ยังจ้างบริษัทย้ายของมาช่วยยกลังทั้ง ๆ ที่ ปริมาณก็ไม่มากเท่าไร
หอที่ผมพักไม่มีตู้เย็น ไม่มีทีวี ของชิ้นใหญ่สุดเห็นจะเป็นกีตาร์โปร่งที่พี่ไผ่ซื้อให้เป็นของขวัญที่สอบติดมหาวิทยาลัยเมือปีที่แล้ว
“มึงเล่นกีตาร์เป็นเหรอ"
เจ้าของคอนโดถามหลังจากยกของชิ้นสุดท้ายเข้ามาในห้อง ผมรื้อเสื้อผ้าออกจากกล่องเป็นอย่างแรก ตู้เสื้อผ้าพี่แคนมีแค่เสื้อยืดหนึ่งตัว กางเกงขาสั้นสำหรับใส่นอนกับชุดนักศึกษาหนึ่งชุด ที่เหลือเป็นพื้นที่ของผมโดยบริบูรณ์ ผมมีเสื้อนักศึกษา 3 ตัว กางเกง 2 ชุดใส่เล่น ชุดนอน ชุดบอลทีมโปรดพอใส่ไม้แขวนแล้วก็ได้แค่ครึ่งตู้
"ไอ้ว่าน"
"ครับ"
"กูถามว่าเล่นกีตาร์เป็นเหรอ"
"ผู้ชายที่ไหนเล่นไม่เป็นบ้างวะพี่ เอาไว้ป้อสาว" ถึงแม้ยังไม่เคยจีบสาวจริง ๆ จัง ๆ สักรอบก็เถอะ
"เล่นให้ฟังหน่อย"
ผมถูกดึงเสื้อจากด้านหลัง พอหันหน้ากลับไปก็เห็นเครื่องดนตรีชิ้นใหญ่อยู่ตรงหน้า พี่แคนทำจมูกฟุดฟิด จะว่าไปน้ำเสียงที่คุ้นเคยนั่นก็ฟังดูอู้อี้ตั้งแต่เช้า
"พี่แพ้ฝุ่นอีกหรือเปล่า มาช่วยผมย้ายห้องน่ะ" รอบก่อนตอนแพ้เกสรดอกไม้ก็อาการเริ่มต้นคล้าย ๆ แบบนี้ แต่มีจามติด ๆ กันหลายรอบด้วย เขาส่ายหัวปฏิเสธแต่ยังปัดจมูกไม่เลิก "เป็นหวัดมั้ง โดนฝนเมื่อวาน"
"ไปหาหมอไหม"
"ไม่ต้อง" ว่าพลางเดินไปหยิบทิชชูมาเช็ดจมูก "กูบอกให้มึงเล่น อย่าเปลี่ยนเรื่องสิวะ"
"ก็ผมเป็นห่วงพี่นี่" วางกีตาร์ลงบนเตียงแล้วเดินเข้าหา ยืดแขนขึ้นนิดหลังมือก็วางบนหน้าผาก คนป่วยไม่หลบ มองผมด้วยแววตาวูบไหวแปลก ๆ "แต่ก็ไม่มีไข้นะ"
"กูบอกแล้วว่าเป็นหวัดเฉย ๆ"
"ใครจะรู้ เกิดพี่ติดไวรัสสเมิร์ฟมาไม่แย่เหรอ"
"ไวรัสเชี่ยอะไร ติดแล้วจะตัวฟ้าหรือไง"
"ที่เขาฮิต ๆ กันต้นปีไง"
"ไวรัสเมอร์ส เอ๋อเอ๊ย"
"ประมาณนั้นแหละ" คุ้น ๆ ว่าม.ม้า จำไม่แม่นเท่าไร "ถ้าเป็นอะไรพี่รีบบอกผมเลยนะ"
"มึงจะช่วยอะไรกูได้"
"แปลว่าแม่ไม่เคยเล่าการ์ตูนราชสีห์กับหนูให้ฟังล่ะสิ" พูดด้วยน้ำเสียงถากถาง แต่เห็นสีหน้านิ่งเรียบของอีกฝ่ายแล้วก็นึกขึ้นได้ว่าครอบครัวพี่แคนมีแค่พ่อกับคนงานที่เป็นผู้ชายอีกคน "พี่ไม่เคยเล่าเรื่องแม่ให้ผมฟังเลย"
"เลิกกับพ่อ ก็แค่นั้น"
"งั้นเหรอ" ผมไม่เข้าใจความหมายของคำว่าบ้านแตกสาแหรกขาด แต่ในแววตาว่างเปล่าของคู่สนทนาทำให้ผมรู้สึกได้ว่ามันไม่ใช่เรื่องดีเท่าไร "ผมขอโทษ แต่...พี่กับพ่อก็มีความสุขดีใช่ไหม ผมหมายถึงตอนนี้"
"อยู่กับมึงก็สนุกดี"
"อือ เรื่องอดีตน่ะ ช่างมันเถอะ เมื่อกี้พี่จะให้ผมเล่นกีตาร์ให้ฟังใช่หรือเปล่า อยากฟังเพลงอะไรล่ะ มา ผมปลอบใจ"
พี่แคนมองหน้าผม อมยิ้มนิด ๆ ไม่เศร้าแล้วก็ดี ผมรู้สึกว่าหัวตัวเองโล่งขึ้นมานิดหน่อย
"ร้องด้วยได้หรือเปล่า”
“สบาย”
“งั้นขอเพลงรักล้นใจ"
ผมยักคิ้ว วางกีตาร์ตัวโปรดบนตัก "ได้เลย เพลงนี้พ่อผมสอน คืนนี้ ใจฉัน ว้าวุ่น เฝ้าแต่เห็นหน้าคุณ อยู่ในใจ เหตุไฉน จึงเป็นไปได้ เพราะเรา เป็นแค่เพื่อนกัน.."
"ไอ้เหี้ยว่าน กวนตีนเหรอ"
"พี่ไม่เคยฟังเหรอ รักล้นใจของปนัดดา อย่าเพิ่งขัดดิ รอท่อนฮุคก่อน"
พี่แคนหยิบเสื้อที่ยังไม่เก็บเข้าตู้มาไล่ฟาด ผมหัวเราะเอิ๊กอ๊าก หลบเป็นพัลวัน ใบหน้าหล่อประดับรอยยิ้ม เป็นยิ้มที่ชวนฝันจริง ๆ สิ พับผ่า
"อะ ๆ ร้องดี ๆ ก็ได้ รักในใจ เก็บมันเอาไว้เรื่อยมา ก็เพียงแค่มองในตาเธออาจจะพอเข้าใจ...”
...รักที่ใครบางคน ต้องทนเก็บไว้ข้างใน
ไม่อาจจะเปิดเผยไป ให้ใครได้รู้
ฉันจึงต้องทำเป็นเฉยชา
กลัวซักวันเธอรู้ว่าฉันรักเธอตลอดมา
และเธอเกิดจะบอกลากันไป...
ในบรรยากาศตอนนี้ ผมเล่นกีตาร์ไปเรื่อย ขณะที่พี่แคนนิ่งเงียบ ในความเงียบนั้นผมเงยหน้าขึ้นเพียงเพื่อต้องการมองว่าอีกฝ่ายพอใจในน้ำเสียงและฝีมือการแสดงดนตรีครั้งนี้หรือไม่ แต่เมื่อสบเข้ากับดวงตาคู่คมเข้มที่จ้องมาก่อนก็ไม่อาจผินหน้าหนี ดวงตาคู่นั้นหวานเยิ้มกว่าทุกครั้ง มุมปากทั้งสองข้างไม่ได้ยกยิ้มอยู่ในที แต่กดลงหน่อย ๆ ขณะที่ผมอยู่บนเตียง เขานั่งที่เก้าอี้ สองมือใหญ่ประสานเข้าด้วยกัน วางข้อศอกลงบนเข่า คล้ายราชสีห์ที่จับจ้องทุกอากัปกิริยาของเหยื่อ เพียงแต่ผมไม่ใช่เหยื่อ ผมเป็นหนู หนูซึ่งเป็นเพื่อนรักเจ้าป่า แต่น่าแปลกที่หนูตัวนั้นกลับรู้สึกวูบวาบ หน้าร้อนผ่าวเมื่อถูกจับจ้องไม่วางตา ปลายนิ้วที่เคลื่อนตัวอย่างคล่องแคล่วกลับเชื่องช้า มือเผลอไปกดสายอื่นทำให้เสียงบอดไปเป็นระยะ น่าขันที่พี่แคนไม่แม้แต่จะทักท้วงว่าห้วงทำนองมันผิดเพี้ยนเลยสักนิด
จบเพลง เราต่างเงียบเสียง เขายังอยู่ในท่าเดิม ดวงตาสีดำไม่กระดิกหนี สุดท้ายผมเลยลุกเอากีตาร์ไปวางกับขาตั้งที่มุมห้องแล้วกลับมาจัดเสื้อผ้าที่เหลือเข้าตู้ต่อด้วยความประดักประเดิด
"เชียร์เชลซีเหรอ" พี่แคนถามขึ้น ทำลายความเงียบและบรรยากาศฟุ้ง ๆ ที่ผมเองก็อธิบายไม่ถูกว่ามันคืออะไร
"ครับ ทีมเดียวกับพี่ไผ่" พี่แคนพยักหน้า ผมมองเสื้อบอลสีน้ำเงินที่แขวนอยู่ในตู้ "พี่แคนมีทีมโปรดไหม"
"ไม่มีเป็นพิเศษ"
"ตอนเด็ก ๆ ผมเตะบอล เลยอินไปหน่อย"
"มึงเล่นอะไรแบบนี้ด้วยเหรอ"
"ทำไมวะ" ผมก็เด็กผู้ชายนะโว้ย "พี่แคนน่ะ ชอบพูดเหมือนผมไม่ใช่ผู้ชาย ถามจริงเถอะ ผมเหมือนผู้หญิงมากหรือไง"
"ใครบอกว่ามึงเหมือน”
ผมไม่ตอบ หรือตัวเองพาลนึกไปถึงเรื่องที่กำลังเป็นคู่จิ้นกับไอ้ปาล์มก็ไม่รู้ พอถูกพูดแบบนี้เลยยั้วะขึ้นมาง่าย ๆ
“ไม่เห็นเหมือน สันกรามแบบนี้ก็ผู้ชาย คิ้ว ตา จมูก ปาก ถึงจะไม่สูงเท่ากูแต่ก็ไม่เตี้ย ผอมไปนิดแต่ก็ไม่อ้อนแอ้นตรงไหน" ว่าพลางจับคางผมโย้ไปมา "แต่มึงนิสัยเหมือนเด็ก เด็กผู้ชายตัวเล็ก ๆ น่าเป็นห่วงจะตายไป"
"ชมว่าเป็นเด็กที่หล่อ น่ารัก อะไรแบบนี้บ้างดิ"
"ตาไม่สวย จมูกก็รั้น ปากบนเชิดดูตลก ๆ แค่บังเอิญวางรวม ๆ กันบนหน้าแล้วไม่ถึงกับขี้เหร่"
"แต่เพื่อนในทวิตชมผมว่าน่ารักนะโว้ย" คุณแมวดำไง ถึงจะเป็นไอ้เนิร์ดใช้ของแก่ ๆ ไม่มีรสนิยมก็เถอะ เฮ้อ ว่าแล้วเซ็ง อย่าให้มีเงินนะ จะเอาไปโมหน้าถึงเกาหลี เดินสายหล่อแบบเหลามาเสร็จเรียบร้อยรับรองคนแถวนี้ไม่ได้เกิดหรอก
“ยิ้มทำไมเล่า มีคนชมผมจริง ๆ นะ”
“เปล่า”
“เปล่าอะไร ก็เห็นว่ากลั้นยิ้มอยู่ แก้มจะแตกแล้ว” จิ้มแก้มแข็งไปสองทีพี่แคนก็หลุดหัวเราะจนได้
"เอ้า น่ารักนิดนึงก็ได้ แค่เห็นว่าหน้าตาไม่ได้ดีขนาดจะเป็นเดือนมหาวิทยาลัยได้เฉย ๆ ขนาดเดือนคณะกูยังแปลกใจเลยว่ามึงได้มาได้ยังไง อ้อ ได้ยินมาว่าเต้นท่าทุเรศ ๆ คนเดียวบนเวทีใช่ไหม"
"ไม่ต้องรื้อมาก็ได้ปะ"
"คิดมากทำไมวะว่าน เวลาใครจะชอบ ก็ให้เขาชอบมึงที่ใจ จะสนไปทำไมว่าตัวเองเป็นแบบไหน เหมือนผู้หญิง เหมือนผู้ชาย หรืออะไร มึงเป็นคนน่ารักนะ กูหมายถึงนิสัย" พูดพลางยกมือขึ้นยีหัวผม แววตาที่ทอดมองมาอ่อนโยนจนรู้สึกผิดเอง
“ผมขอโทษ บางทีผมคงเบื่อ ๆ เรื่องที่โดนจับเป็นคู่จิ้นกับไอ้ปาล์มด้วยมั้ง”
“มึงไม่ใช่สเปคเกย์หรอกว่าน แห้งไป กอดก็มีแต่กระดูก ต้องอย่างกัสโน่น”
“แล้วพี่จะให้ผมระวังไอ้ปาล์มทำไมวะ”
“มันเป็นพวกเก็บแต้ม” พี่แคนว่า และผมก็เชื่อ “มึงยิ่งโง่ ๆ แบบนี้ ใครจะไปรู้”
“พี่แคนรับปากผมแล้วนะว่าจะไม่ด่าว่าโง่” ทำไมเป็นคนตระบัดสัตย์แบบนี้ “นิสัยไม่ดี”
“อืม กูเป็นคนนิสัยไม่ดีนักหรอก รู้ไหม บางทีกูก็ไม่แน่ใจนะว่าถ้าไม่ได้หน้าแบบนี้จะมีคนชอบกูที่เป็นนิสัยกูจริง ๆ หรือเปล่า มึงก็ด้วย ดูคนที่ภายนอก ไม่มีจริง ๆ หรอกคนที่เพอร์เฟคไปเสียทุกอย่าง"
"ทำไมจะไม่มี" เถียงคอเป็นเอ็น "ในกระทู้พันทิปเยอะแยะ"
พี่แคนยกมือลูบหน้า ถอนหายใจและเลิกพูดต่อ "กูเบื่อมึงจริง ๆ สาระทั่วไปไม่เคยมี ดีแต่สาระแนไปวัน ๆ เก็บเสื้อผ้าเถอะ เดี๋ยวจะได้จัดการลังอื่นต่อ"
"คร้าบบ" ผมรับเสียงยานคาง คอตกหมุนตัวกลับเข้าหาตู้เสื้อผ้าอีกรอบ ถูกตัดบทแบบนี้ไม่มันเลย คิดว่าจะได้เถียงต่ออีกสักหน่อย ผมสะบัดผ้าแยกกางเกงในออกจากบ็อกเซอร์ที่สุมรวมกันอยู่ก้นกล่อง เหลือบมองอีกคนในความเงียบเป็นพัก ๆ ผู้ชายข้าง ๆ พี่แคนเพอร์เฟคที่บอกว่าตัวเองไม่เพอร์เฟค ทั้ง ๆ ที่ตัวเองดีขนาดนี้ กลับทำคล้ายน้อยใจถ้าเทียบกันกับผม
"เมื่อกี้ผมพูดเล่น ที่จริงพี่แคนนิสัยดีนะ"
พูดตามจริง ถ้าเขาใจร้ายกว่านี้ หรือเป็นคนไม่น่าคบอย่างที่เจ้าตัวพยายามบอกผมคงไม่ไว้ใจเท่านี้ ไม่สนิทสนมด้วยในระยะเวลาอันรวดเร็ว อยู่กับเขาแล้วสบายใจ รู้สึกอุ่นใจอย่างบอกไม่ถูก
เจ้าของชื่อครางอือในลำคอ ยกมือขึ้นปัดจมูก กระแอมไอเล็กน้อยที่ผมไม่อาจรู้ว่าเขากำลังเขินหรือเพราะไม่สบาย ผมปรายหางตาไปยังเขาอีกครั้ง เห็นกกหูที่แทรกมาจากผมเส้นหนาแดงก่ำก็หลบสายตาลงต่ำ จู่ ๆ ก็รู้สึกจั๊กจี้กับประโยคของตัวเองเมื่อครู่ชอบกล
“จัดห้องเสร็จแล้วติวแมทให้ผมหน่อยดิ”
“อืม” เขารับคำ ก่อนปล่อยให้ความเงียบตรวจสอบความรู้สึกประหลาดเบื้องลึกของเราต่อไป
TBC
นิดนึงก็ถือว่ารู้สึกแล้วนะคะ #พรากส์ พี่แคนต้องมีความอดทนมากแค่ไหนที่จะใช้ชีวิตกับคน ๆ นี้ได้ นังว่านผู้ใช้สมองกับเรื่องไม่เป็นเรื่อง
และแผนการล่อหมาจรออกจากตรอกมาเป็นหมาบ้านของตัวเองของพี่แคนสำเร็จแล้วค่ะ
นางไม่ใช่พระเอกนะ อีพี่แคนเนี่ย นังเป็นตัวโกงงงง ดูสิ หลอกว่านได้หลอกใหญ่เลย ไม่สงสารกลัวคนด่านายเอกว่าโง่เลย โถๆๆ
ขอบคุณสำหรับทุกความเห็นค่ะ
อ่านสบาย ๆ คลายเครียดกันไปโนะ #candynovel
-
จิ้ม :z13: เดี๋ยวมาอ่าน ขอบคุณค้าาา
-
ก็เป็นซะแบบนี้ แล้วเมื่อไหร่จะรักกัน
-
จะเครียดก็ตอนต้องรอพุธหน้านี่แหละค่ะ อยากได้พี่แคนมาก ณ จุดจุดนี้
-
เพลียกับนังว่าน :ling1:
-
ย้ายมาอยู่ด้วยกันแล้วววว :mew1: :mew1:
-
ขนาดเพื่อนพี่แคนยังรู้ว่าพี่แคนจีบแกนังว่านนนนนน
นี้บื้อหรือบื้อห๊ะ
พี่แคนพาว่านเข้าถิ่นเรียบร้อย โอ้ยยย นังว่านมันบื้อเกินอ่ะ
คนแต่งให้พี่แคนจับกดเลยได้มั้ย :hao6:5555555 ล้อเล่นค่ะๆ :hao7:
-
ชอบอ่ะ
-
โง้ยยย น้องว่านนน
เอาใจช่วยพี่หงวยเช่นเดิมค่าา อยากถามคำถามเดียวกับโจ๊กเช่นกันน คนนี้จริงๆหรอออพี่ .. 555
เหนื่อยแทนอะะ แต่ก็ล่อให้มาอยู่ถ้ำเสือได้แล้วอะะ พี่หงวยนี่แน่นอนจริงๆ
o13
-
นังว่านนี่มันซึนได้ใจจริงๆ
ไปหยอดพี่แคนไว้อีกเน้
จริงๆเลยว่านเอ้ยยยย :hao3:
-
ชอบพี่โจ๊กกะพี่อาร์มจุง ว่านน่าร้ากสำหรับเราเสมอเลย รู้สึกสงสารพี่หงวยนิดๆ อ่านประโยค“แค่กูฟังก็เหนื่อยแทนมึงแล้วแคน แน่ใจแล้วเหรอว่าคนนี้จริง ๆ” ของพี่โจ๊กแล้วแบบ ฮ่าาาาา รักจริงเปล่า รักจริงต้องสู้นะพี่หงวย
-
และแล้วก็ฉกตัวว่านมาสำเร็จ ว่าแล้วเชียวพี่แคนนี่แผนสูง
-
ว่างโง่จริงๆนัะ 5555555555555555
-
บางทีนึกว่าว่านลืมเอาสมองมาด้วย
แถวที่เราอยู่เขาว่ากันว่าเอาดอกกะหล่ำมาใส่แทนสมองค่ะ
เอ๋อ เป็นนิจ
มุก โอ บง แปงนี่แรกๆเราไม่เก็ตนะ
จนต้องไปถามเพื่อน
เพื่อนเรามันเรียกโอ๋ ป๋องแป๋งแทน
ปาล์มล่าแต้มจริงอ๊ะ?
-
พี่หงวยคะแน่ใจนะว่าจะเลือกน้องว่านคนนี้
เลือกแม่พันธุ์ไม่ฉลาดระวังมีลูกเอ๋อนะคะ
อ้อ น้องว่านท้องไม่ได้ รอดตัวไป
แค่นี้พี่ก็น่าสงสารจะแย่ละ
-
ว่านจะซึนไปถึงเมื่อไหร่
แอร๊ยยยยยยยย
-
ก้าวหน้าไปอีกขั้น หลอกมาอยู่คอนโดสำเร็จแล้ว
เรื่องนี้สนุกตรงว่านมันโง่ใสๆ ลุ้นพี่แคนจะจีบยังไงเมื่อเด็กยืนยันว่าไม่เกย์
-
นังน้องว่านเต็มใจให้พี่แคนหลอกอยู่แล้วล่ะ :katai5:
-
ว่านเอ้ย!!!!
-
ว่านโง่ๆก็น่ารักดีค่ะ
-
ว่าน ..ถ้าแกยังโง่ต่อไปฉันจะแย่งพี่แคนมา
หรือจะให้ฮันสิงแกแทนดี ทำไมถึงโง่ได้ขนาดนี้
ทำไมคนน่ารักต้องโง่ด้วยยยย :z3:
-
ขำอ่ะ เพื่อนโจ๊กยังเพลีย นี่ก็เพลียแทนแคนเหมือนกัน
แต่ว่านนี่เอ๋อๆ โง่ๆ ก็น่ารักดีออก
สู้ต่อไปนะพี่แคน :katai2-1:
-
น่ารักกกกกก :hao7: :hao7: :hao7: :hao7:
ชอบช่วงที่จบเพลงแล้วจ้องหน้ากันจริงๆ :heaven
-
พี่แคนจะเอาวิธีเนียนจริงๆใช่มั้ยเนี่ย จะรอดมั้ยว่านยิ่งบื้อๆอยู่ด้วย สงสารพี่แคนคับ 5555
-
ขอใช้สิทธิ์ด่าแทนพี่แคนค่ะ นังว่าน นังโง่วววววววว
เผลอๆได้กันไปแล้วว่านจะยังไม่รู้เลยว่าพี่แคนชอบตัวเองหรือเปล่า :katai1:
ถอนหายใจแรงง อดทนนะคะพี่แคน แต่ถ้าเบื่อแล้วมาหาหนูได้ซำเหมออออออ :hao7:
-
โอ๊ยยย ชัดกว่านี้มีอีกไหม! คือการแสดงออกของพี่แคนนี่ราวกับบอกว่าเป็นคู่ผัวตัวเมียกับนังว่านก็ไม่ปาน แต่เจ้าตัวเหมือนเอานุ่นทำสมอง ไม่ได้เฉลียวใจเลยว่าอีกฝ่ายเขาคิดยังไงด้วย ตระหนักไว้เถิดว่า เมื่อสูเจ้าได้เข้ามาอยู่ในกรงเล็บราชสีห์แล้ว จะไม่มีวันหลุดรอดออกไปได้อย่างไร้รอยขีดข่วน
แต่บรรยากาศจัดของ (แฮ่ม) นี่เป็นสีชมพูกุหลาบมากเลยนะคะ
ขอบคุณคุณเวสต์ค่า
-
ว่านไม่ผิดนะที่จะอ่าน อุบลพรรณ เพราะเราก็เป็นคนหนึ่งที่เคยเรียก 555 #ทีมว่าน
เป็นกำลังใจให้พี่แคนนะค่ะ ท่าจะเหนื่อยน่าดู
-
โง่ไม่เผื่อแผ่ใครจริงๆเลยนะน้องว่านเอ๋ย
อีพี่แคนก็นะหลอกน้อง
มีแอบเสี้ยมด้วยนะว่าปาล์มเป็นพวกเก็บแต้ม
ร้ายจริงๆ หึหึ
#candynovel
-
หุ้ววว น้องว่านก็เป็นซะแบบนี้อ่ะ
สู้ๆนะพี่แคน
-
:mew1: :hao6:
ว่านใกล้จะรู้ตัวแล้ว เย้
-
เฮ้ย เอ็งยังไม่รู้ตัวอีกหรือว่าน คิดบ้างสิ คิดๆๆๆ :katai4:
พี่แคนเพอร์เฟคสุดล้าววว ผช.อบอุ่น พึ่งพาได้ยังงี้ อยากมีไว้ข้างกายบ้างไรบ้าง :impress2:
-
ฉันว่าอิว่านมันร้ายมันทำเป็นร้ายทำเป็นไสย ให้พี่แคนมาหลงติดกับ
#หมั่นไส้ ผชดีๆมาหลงรัก ยังทำใสซื่อไม่รู้ตัวเหมือนชวนกันมาวิ่งเล่นบนทุ่งหญ้า
สงสารแต่พี่แคน พี่แคนคะเปลี่ยนมาซบอกหนูเถอะค่ะ เดี๋ยวหนูไปแปลงเพศให้
-
ว่านไม่โง่ ว่านแค่แบ๊ว เราทีมว่านนะ เพราะพี่แคนเจ้าเล่ห์เกิน :o8:
มาอยู่ด้วยกันแล้วก็ต้องรีบจับว่านกดให้ได้เลยนะพี่แคน อ้าว :laugh:
-
ตอนนี้น้องว่านทำคะแนนลิ่วเลย :-[
-
:o8:
ต้องขอบคุณปาล์ม ที่ทำให้พี่แคนรุกหนัก อิอิ
สำหรับน้องว่าน บอกได้เลยไม่มีคำบรรยายให้ 55
เหนื่อยแทนพี่แคนจริงๆ
รอตอนต่อไปนะคะ
:L2:
-
นังว่านนี่ บื้อ จัง แต่เป็นบื้อที่ เข้าทางตัวเองที่ล่อพระเอกให้ติดกับได้
-
พี่แคนสู้ๆนะพี่ อาจจะเหนื่อยเยอะจีบว่าน
แต่รักมันล้นใจ ลิมิเต็ดแบบว่านก็พยายามนะพี่
-
คนนึงก็มึนไป อีกคนนี่ก็เนียนไปเรื่อยๆ
จ้าาาาาาาาาา เมื่อไหร่จะสมหวัง!!
-
ไม่ต้องตั้งใจโง่ขนาดนั้นก็ได้ ฮาาาาาาา! :laugh:
-
น้องว่านจะรู้ตัวมั้ยว่า โดนล่อลวงอยู่เนี่ยยย 5555
-
5555 สุดท้ายก็เลยต้องเก็บเสื้อผ้าหนีตามพี่เค้ามาแบบำม่ทันตั้งตัว
-
ว่านแฮ่ดเงียบขี้อ่อยจริงๆ ในที่สุดก็หลอกมาอยุ่ด้วยกันจนได้
-
ฮ่าๆๆๆๆ ว่านเป็นคนตลก
สงสารพี่แคนเลย
-
เราจะยังคงสงสารพี่แคนต่อไป
:katai1:
แต่ก็คืบหน้าแล้วนะพี่แคนนะ
นี่ว่าพี่แคนคงเรียนจบทำงานไปแล้ว
ไอ้ว่านมันถึงจะรู้ตัว
ถึงตอนนั้นไอ้หมาว่านคงกลายเป็นคนแล้วล่ะ 5555555555
-
น้องว่านเราไม่โง่น้าาา เค้าเรียกซื่อๆน่าร๊ากกก ชอบจ้า ส่วนพี่แคนโคตรเจ้าเล่ห์เลยอะ ให้ย้ายหอเพื่อให้ว่านเป็นของตัวเองคนเดียว แล้วยังบอกว่าน้องว่านไม่สเป๊กเกย์หรอก เหรอจ๊ะเธออออออ ฉันเห็นเสือสิงห์รุมตอมน้องไม่ขาดเลยนิ หึหึหึ ศึกหนักแล้วพระเอกขี้เก๊ก
-
นังว่านเอาชีวิตรอดจนโตขนาดนี้มาได้ไงโดยไม่ถูกหลอกไปขายเนี่ยยยยยยย 55555555555555555
พี่แคนผู้เป็นทั้งพ่อ พี่ชาย และผั- ตึ๊ดดด
อยู่ด้วยกันแล้วอะไรๆคงง่ายขึ้นเนอะพี่เนอะ พูดเลยว่าร้ายสุดก็พ่อพระเอกนี่แหละข่าาาา
-
แคนเป็นพระเอกที่หน้าสงสารมากๆๆๆๆ
-
ว่านคือว่านจริงๆ แบบนี้แหล่ะ น่ารักดี
พี่แคนอยู่ด้วยก็สบายใจ มีความสุขดี
-
โหยยยยยย วีคนี้พี่แคนได้ใจเราไปเต็มๆ ทำไมอบอุ่นขึ้นเรื่อยๆ ขอย้ายกลับมาทีมพี่หงวยแล้วน้า
ชูป้ายไฟหงวยงั่งนะค้าาาาา 5555555 อินังว่านก็ยังครองตำแหน่งโง่ออฟเดอะเวิร์ลอยู่ค้า
นี่ชอบมุกสเมิฟมากเลย ตลกดี มุกหรือโง่จริงก้ไม้รู้
ปล ตอนพี่โจ้กพูกคนนี้จริงๆหรอแบบบบบบโคตรเขินเลย แง้
-
ไม่มีไรจะเม้นนอกจาก ...
"นังว่านนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน!!!!!!!!!!!!!!!!!!"
เหนื่อยใจแทนอิพี่แคนจริงๆ :ling2:
-
นังว่านนน นังว่านนนน
บางทีฉันก็เบื่อในความซื่อของนาง แต่ก็เอ็นดูในคราเดียวกัน
เข้าใจพี่แคนค่ะ ว่านางนี่นางเป็นห่วงจริงๆ
เลยต้องหลอกล่อ เอ้ย ชวนมาอยู่ดูแลอย่างใกล้ชิดด้วยกัน
หืมมมมมมม Chapter ไหนที่นังว่านรู้ใจจะเอาเลขไปแทงหวย !
-
ทุกอย่างที่อยากคอมเม้นเกี่ยวกับตัวน้องว่าน คือสิ่งที่พี่โจ๊กได้พูดไปหมดแล้วในตอนนี้
อย่างที่พี่โจ๊กว่า อยากถามพี่แคนจริงๆ ว่าคนนี้แน่หรอวะ ไม่เหนื่อยหรอวะ 5555
น้องว่านไม่ได้โง่นะ น้องว่านแค่ซื่อมากจนล้ำเส้นไปถึงปลายๆ คำว่าบื้อเท่านั้นเอ๊งง 55555 โอ๋ๆๆๆ เก๊ารักตัวหรอกน้าน้องว่าคนน่ารักของพี่แคน
ปล.ขอบคุณสำหรับมุกน่ารักๆ อย่างโอปองแปง/อุบลพรรณค่ะ จากที่อารมณ์ขุ่นๆ ก็เผลอยิ้มหลุดลุคเลยทีเดียว คือไม่ใช่มุกใหม่ แต่ไม่คิดว่าน้องว่าจะจริงจัง 55555
#ทีมพี่แคน คนไม่เฟอร์เฟค แต่ลวงน้องว่านได้อยู่หมัดมากๆ <3
-
ว่านซื่อมาก ถึงขั้นซื่อบื่อ
บางทีก็คิดนะ ว่ามันตอบจริงๆหรือตอบเอาฮา
-
แอบสงสารพี่แคนจริงๆ
พี่ทนได้ไงกับความว่าน 5555555
:mew1:
-
เห็นประโยค Hello world แล้วลั่นเลยค่ะ
เรียนวิทย์คอมมา มันตรงจริงๆ ฮ่าๆ
นังว่านเอ้ยยย ใสไปไหมม ใสจริงอะไรจริง
ใสจนน่าถูกล่อลวงยิ่งหนัก
// รอวันที่ว่านหวานโดนแคนหงวย ใช้ หงวยสอย
:hao7: :hao7:
-
ขำนังน้องว่านนนนนนน 55555555 :m20: :m20:
ซื่อและเหมือนเด็กๆจริงจริ๊งงง แต่แบบนี้แหละชอบมากกกก
-
เกือบจะสงสารตอนหาร้านไม่เจอแล้ว แต่ตอนเจอน้องมันอ่านชื่อถึงขั้นต้องอุทานออกมาด้วยความปวดประสาท
อยากจะด่าอิน้องว่านว่าโง่ แต่น้องบอกไม่ชอบ เอาเป็นว่าน้องมันซื่อบื้อเหลือเกิน
ถ้ากดโหวตในเล้าเป็ดเพื่อเฟ้นหานายเอกที่ซื่อบื้อที่สุดในบอร์ด จะเสนอชื่อเข้าชิงอย่างไม่มีข้อกังขา
สงสัยกว่าน้องมันจะรู้ตัวว่าพี่หงวยคิดไม่ซื่อตอนนั้นอาจจะได้เสียกันแล้ว
เห็นด้วย อิพี่แคนมันตัวโกง!!!!!!
-
พึ่งเห็นด้วยกับพี่แคนก็ตอนนี้แหละ ว่านแมร่งโง่ 555555 เค้ารึ้เรื่องกันทั่วบ้าน ทั่วเมืองแล้ว นี่ยังแบ้วอยุ่เลย เป็นเบนนะ ได้กันไปแล้ว 555555555 โคตรฮา อุบลพันธ์ บอกเลยเบนก็อ่านแบบนั้นสักพักใหญ่เลยละ อายจัง
-
'...เอ๋อเอ๊ย...'
:laugh:
-
จะสงสารพี่แคนแล้วน๊ะ นังว่านนนนนนนนนนน
โอยยยยยยย ขอกัสมากระตุ้นอีกสักหลายๆตอนด่วนๆเลยค่ะ
อยากจะตบหน้าว่านรัวๆ แล้วก็บอกว่าพี่แคนเค้าจีบแกเนี๊ยะะะะะะะะ โวีะะะะะะะ
-
คืออ คือออ เมื่อไหร่ว่านจะรู้ตัวว่าชอบพี่แคนคะ
พี่แคนตีบทแตกมากๆข่า
โง้ยยย พี่หงวยพยายามเข้านะคะ :hao3:
-
นืมคำพีโจ๊ก แค่เริ่มก็เหนื่อยแทน 55555555 จิตใจหนูว่านทำด้วยอะไร ทำไมโบ้ได้ขนาดนี้ 5555
-
พี่หงวยนี่ที่บอกว่าพี่น้องกันเนี่ย พี่น้องท้องติดกันสินะๆๆ. (แอบ)หวงกันด้วย เนียนๆแตะนิดแตะหน่อยน้องตันหลอดดด~~~
-
ไหน ๆ คุณเวสต์ก็พูดมาเอง....
นู๋ว่านมันโง่ววววววว!
ฮ่าฮ่าฮ่า
สงสารพี่หงวย ต้องหาซื้อกลูต้ามาป้อนล่ะมั้ง ว่านมันถึงจะรู้ตัว
หืม? ไม่เกี่ยวกันเหรอ?
-
ว่านไม่ได้โง่นะแค่คิดน้อยหปเท่านั้นเอง
-
ลุ้นหนูว่าน จะได้กันพี่แคนคงปวดสมองเกือบตาย 555
-
ตาหลก อุบลพรรณ
ตอนนี้ราคาแพงขึ้นมากเลย ไม่ซื้อกินแล้ว
-
จะเป็นยังไงนะ
ย้ายเข้ามาอยู่แล้ว
-
ว่านเอ๋ยโดนจูงเข้าคอนโดละ รอถูกจับใส่ปลอกคอเถอะ
ติดชื่อเจ้าของตัวโตๆเลยจะได้ไม่มีใครมาแอบเลียอีก :hao3:
-
เอ๋อเอ้ยยยย :เฮ้อ:
-
:m20:
ขำหนักมากกกกกกกกกกตรง ร้านอุบลพรรณ
น้องว่านนนนนนนนนนนนน หนูซื่อมากกกกกกก
หนักใจแทนพี่แคนจริงๆ
555555555555555555555555555555555555555
-
อุบลพรรณ น้องว่านนนนนนนน 5555555555555555555555555
-
รู้สึกเหนื่อยแทนพี่แคน
กว่านังว่านจะรู้ตัว พี่แคนคงแก่ตายก่อนแหงอ่ะ
-
น่อววว...จนได้อ่ะ อิพี่หงวยแม่มเจ้าเล่ห์นะแก
ว่านเอ๊ย :เฮ้อ: :laugh:
-
ชอบตอนนี้ที่สวดดดดดด
-
แบบนี้ก็ดีนะ น้องว่านน่ารักก็เพราะซื่อแบบนี้แหละ เหมือนดูสารคดีที่สิงโตกำลังหลอกล่อเพื่อจะตะครุบเหยื่อเลย
-
ปาล์มโดนใส่ร้ายไปถึงไหนต่อไหนแล้วนั่น 555555555555
พี่แคนอย่าใส่ร้ายปาล์มสิ.. #หรือปาล์มเป็นจริงๆ(...)
ยิ่งอ่านยิ่งสงสารพี่แคน นังว่านมันซื่อออออออออออออออ
:katai1:
-
มีแอบเขินกันเบาๆ ฟินไปสิ!!
-
ขำว่านมาก 555555555555555555555555555555
บางเรื่องก็คิดเย้อะเยอะทั้งที่ไม่ใช่เรื่องอะ บางเรื่องก็คิดน้อยจนไม่คิดอะไรเลย
-
โฮ่ยยยยยย ว่านลูกเอ้ยย 555555555 เมื่อไรหนูจะรู้ตัวน้ออออออ :เฮ้อ:
แต่เขาก็เริ่มรู้สึกแล้วนะพี่แคน สู้วสู้วววว 555555555555
-
สงสารแคนเลยอ่ะ
อย่างว่านจะเรียกว่า
ซื่อ หรือ โง่ หรือ ทั้งซื่อทั้งโง่ ดีล่ะเนี่ย
เฮ้ออออออ
-
เมื่อไหร่นังว่านจะรู้ตัวสักที :mew5: :mew5: :mew5:
ลุ้นให้พี่แคนจับปล้ำเลยคะ :hao7: :hao7:
-
พี่แคนเขินน่ารักนะนั่น น้องว่านรู้ตัวสักทีเถอะ~ ใสๆจริงๆ
-
โถอุบลพรรณ เอ็นดูในความซื่อของน้องว่านหวานๆ
จริงๆแล้วที่พี่แคนชอบว่านนี้เพราะเกิดจากความรู้สึกเอ็นดูในความโง่ใช่มั้ยคะ 55555
เอาจริงๆก็อยากรู้จริงๆนะคะ ทิ้งกัสมาชอบว่านได้ไง 5555
เอาจริงๆที่พี่แคนให้ว่านเล่นเพลงรักล้นใจให้ฟังนี่ถ้าเป็นคนธรรมดาคงรู้นานแล้วว่าพี่แคนคิดไร
แต่เพราะเปนน้องว่านสายเด๋อ พี่แคนคงต้องอดทนหยอดไปเรื่อยๆ+บำรุงโอเมก้า3ให้น้องว่านทุกวัน 55555
-
เราคือน้ำใจแหล่ะ :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3:
-
ว่านนี่นิสัยเหมือนนางเอกการ์ตูนตาหวานเลย ใสๆ
ส่วนพี่แคนนี่บอบบางกว่าที่คิดแฮะ ป่วยง่ายเชียว แอบเห็นมุมเคะนิดนึง 55555555555555
เรื่องปาล์มนี่่ว่าแล้วว่าต้องเป็นอย่างนี้ ตอนที่แข่งว่ายน้ำกับพี่แคนนี่เพราะเรื่องแย่งเด็กกันด้วยสินะ ใช่กัสรึเปล่า :hao3:
-
เริ่มมาแล้วความรู้สึกแปลกๆๆๆๆ กว่าจะมาพี่แคนรอจนแก่เลย 555555555555555
คนมันรู้ตัวช้าอะพี่ทำใจนิดนึง กรั่กๆๆๆๆๆๆๆ
-
อยู่ห้องเดียวกันแบบนี้
อีกไม่นานว่านต้องโดน
พี่แคนจับปล้ำแน่ๆ
ว๊ายยยพูดอะไรออกไป
-
ว่านนนน เมื่อไหร่จะรู้ตัวววววววววววววววว :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :katai1: :katai1: :katai1: :katai1: :katai1:
-
ว่านเอ๊ยยยยยยยยยยยยยย แกจะซื่อไปไหน
รอพี่แคนรุกกว่านี้อีกๆๆๆๆ เอาเยอะๆว่านมันซื่อว่านมันไม่รู้เรื่องงงงงงง
-
น้องว่านโตมาได้เยี่ยงไร ซื่อขนาดนี้ 55555555555555
-
หลอกเขาให้เชื่อใจ
แต่เมื่อวันหนึ่ง เขารู้ทันขึ้นมา
เขาจะเสียใจขนาดไหน
เตรียมรับมือไว้ดีๆ เถอะ
-
ชอบเรื่องนี้มากกกกก :mew1:
-
ว่านเอ๊ยยยย ถ้าเป็นเพื่อนขอผลักหัวแรงๆ ที ช่างไม่รู้อะไรบ้างเลย
ขำเพื่อนพี่แคนถามคนนี้แน่เหรอ ไหวไหม~~~~ ที่ต้องอธิบายเนี่ย
คือพี่แคนไม่ได้เพอร์เฟค ที่จริงแกอยากกระชากมาปล้ำใจจะขาดตายดิ้นๆๆๆ แต่ใครจะกล้ารังแกลง
เด็กน้อยแบบใสๆ มาก สาระทั่วไปไม่เคยมี ดีแต่สาระแนไปวันๆ จริงค่ะ 55555 ขำประโยคนี้มาก
หึๆๆ ต่อไปนี้เอามากกที่ห้องได้แล้วเว้ย พาร์ทนี้เขินไปคนละดอก ซึมซับค่ะซึมซับ
ขอบคุณค่ะ สนุกมาก ฮือ คิดถึงตลอดเวลาค่ะ
-
ว่านแกนี่โง่ไปซะทุกเรื่อง :m20: :m20:
-
พี่แคนเดินหน้าลุยเต็มที่
-
:pig4:
-
ถถถถถถถถถถถถถถถถถถ
เริ่มเหนื่อยแทนพี่แคนแล้วค่ะ
สงสาร อยากกอดแรง พี่แคนต้องสู้นะคะ ! /โบกป้ายไฟ
อย่างน้อยก็ตะล่อมหนูตัวน้อยๆ เข้าถ้ำราชสีห์ได้แล้วล่ะเนอะ
:katai2-1:
-
น่ารักจังเลยว่านน้อย พี่แคนก็เนียนเลยน้าา
-
ปรบมือ ให้กับความสำเร็จของพี่แคนล่าหมาจรออกจากตรอกสำเร็จ !!!
55555 พี่แคน เนียนไปเรื่อย ๆ ค่ะ สู้ ๆ น้ะ
-
น้องว่านนางน่ารัก >///<
ในที่สุดก็อยุ่ด้วยกันแล้วววว เย้!
รอติดตามค่า #ทีมพี่แคนหงวย
ปล. อยากกินหนมปังอุบลพรรณ 555+
-
ชอบมากๆเลย
-
ยอมใจกับความซื่อของน้องว่านมาจนตอนนี้ 5555
ว่านเหมาะที่จะมีคนมาดูแลมาก เพราะน้องมันเอ๋อจริงๆ เอ๋อจนเราแทบจะก้มกราบ
พี่แคนพยายามอีกนิดนะคะ น้ำหยดลงหินทุกวันหินมันยังกร่อน นี่นับประสาอะไรกับน้องว่านคะ
มันต้องมีสักวันแหละเนอะ ถึงแม้เปอร์เซ็นต์ที่น้องมันจะรู้ตัวนี่แทบจะติดลบเลยก็ตาม
-
หนูว่านขี้อ่อย
-
ฮื่อออออออออออออออ อเพิ่งมาอ่านตั้งแต่เริ่มจนถึงปัจจุบัน หนูว่านน่ายั๊ก :กอด1:
-
พี่แคน..... o13 o13 o13
-
ฮาละมุน :-[ :-[ :impress2:
-
อร๊ายยยยย ชอบพี่แคนอะ สเป็คเลย
ถึงจะปากแข็งไปหน่อย แต่การกระทำเอาใจเราไปเต็มๆ
มีแต่ว่านนี้แหละ ช่างไม่รู้อะไรเล้ยยยย เฮ้อออ
เอาใจช่วยพี่แคนเต็มที่เลย สู้ๆนะ
-
งื่ออออ พี่แคน
-
สงสัยจริงว่าว่านสอบเข้าวิศวะฯ มาได้นี่ฟลุ๊คใช่ป่ะ. สงสารพี่แคนจริงๆ. ตามลุ้นต่อไป
-
หงวยของป้า สู้ๆ!
ริจะมีแฟนมึนมันก็ต้องบึกบึนอดทนนะเจ้า!!!
รออ่านตอนต่อไปด้วยใจจดจ่อเลยค่ะ :กอด1:
-
ว่านน่ารักน่าเอ็นดูจริงๆ ทำไมซื่อแบบนี้คะ 5555
แต่ตอนนี้เริ่มมีอาการรู้สึกอะไรบ้างแล้วนะ ว่านจะไม่โง่แล้วใช่ไหม 5555
พี่แคนน่ารัก ทำให้ว่านมาอยู่ที่ห้องตัวเองได้แล้ว
ต่อไปพี่คงไม่ได้กลับบ้านบ่อยๆแต่มาอยู่กับว่านบ่อยๆสินะ แผนสูงงงงง ฮาาาาา
ปาล์มคงทำคะแนนกับว่านลำบากแล้วล่ะ ทำให้ว่านถูกจับตาคู่จิ้นงี้ แล้วว่านย้ายออกจาหอแล้ว
หาใหม่นะปาล์มนะ ว่านเป็นของพี่แคน คิคิ
:pig4: :L2:
-
รู้ละว่าทำไมน้องติดโปร !!!
-
คือสงสารพี่แคน ว่านชั่งเป็นคนที่ไม่เข้าใจอะไรเลยจริง ๆ ใสซื่อมากไปจริง ๆ ไม่แปลกใจหรอก ทำไมเกย์อยากหลอก ปปล์ามอยากได้ หลอกง่ายดี
-
ตอนที่ 10
พอผมถึงมหา’ลัย ไอ้โต๋ก็จ้องตาไม่กะพริบ ผมสวมเสื้อนักศึกษาสีขาวตุ่น ๆ ตัวเดิมกับกางเกงแสลคที่เพิ่งซัก มีเป้เหี่ยว ๆ หนึ่งใบพาดหลัง ในนั้นมีหนังสือเรียนใหม่กิ๊กที่เพิ่งซื้อมาจากศูนย์หนังสือเพราะพี่แคนสั่ง เมื่อคืนอ่านหนังสือจนดึก ตาลึกโหลลงไปบ้างแต่ก็ไม่รู้สึกว่าตัวเองผิดปกติอะไรที่ทำให้เพื่อนสนิทมองกันราวกับไม่เคยเห็นหน้ามาก่อน
ผมวางกระเป๋าลงบนโต๊ะหินอ่อนหน้าคณะ พวกปีหนึ่งเพิ่งเลิกเรียนวิชาหลักนั่งกันเป็นหย่อม บางคนออกันอยู่ตรงร้านกาแฟในสวนสาธารณะเล็ก ๆ ของภาควิชา หันมามองผมแล้วซุบซิบบ้าง ยิ้มให้บ้าง ส่วนใหญ่แล้วเป็นผู้ชาย หันมายักคิ้วกวน ๆ แต่ไม่พูดอะไร
“มีอะไรวะ” ผมถามหย่อนตูดลงนั่งบนเก้าอี้เย็น ๆ พลางดันแว่นขึ้นชิดตา
“ทำไมวันนี้ใส่แว่นมาวะ”
“ตาอักเสบ” ผมบอก “เมื่อคืนย้ายหอแล้วฝุ่นเข้า พี่แคนบอกให้กูเลิกใส่คอนแท็กเลนส์รายเดือนได้แล้ว สกปรก”
“เดี๋ยวนี้อะไรก็พี่แคน พี่อาร์มบอกกูว่ามึงย้ายไปอยู่คอนโดพี่แคน”
“เออ มันฉุกละหุกเลยไม่ได้เล่า วันก่อนกูไปเจอพี่กัสมาด้วย ไอ้เหี้ย หล่อจริง หล่อแบบสะอาด ๆ”
“กูบอกแล้ว พี่กัสฮอต” ไอ้โต๋ว่า ไหวไหล่สำทับ “แล้วมึงนี่อะไร กับไอ้ปาล์ม”
“อะไร?” ถามย้อน เห็นอีกฝ่ายทำหน้าจริงจังเลยขยายความเพิ่มอีกหน่อย “ไม่เห็นมีอะไร ก็ปกติ”
“เขาคิดว่ามึงเป็นแฟนไอ้ปาล์มกันทั้งมหา’ลัยแล้ว”
“ไร้สาระ กูเจอหน้ามันนับครั้งได้”
“เจอแต่ละทีก็มีรูปเด็ด ๆ ลงเพจทั้งนั้น ปกติมึงไม่ค่อยปล่อยตัวเองให้ใครเห็นตอนใส่แว่น แล้วนี่ลงมาจากหอกับมัน? ยังไงวะ”
“วันนั้นกูหิว ฟันยังไม่แปรงด้วยซ้ำ ที่ลงไปน่ะ”
“เช้านี้มีคนมาถามหามึงกับกูประมาณสี่ห้าคนแล้ว ไอ้ว่าน ช่วยทำอะไรให้มันชัดเจนเถอะว่ะ ไอ้ปาล์มมันจีบมึง ใคร ๆ เขาก็รู้ ยิ่งมันเป็นเดือนมหาวิทยาลัยคนก็ยิ่งสนใจ” ผมไม่อยากฟังต่อเลยโบกมือเปลี่ยนเรื่อง มองไปรอบ ๆ ตัวรู้สึกมีสายตาจับจ้องมากขึ้น ไม่ใช่ทุกคนสนใจผม แต่ก็มีปริมาณมากกว่าเมื่อก่อนพอสมควร
ถอนหายใจเบา ๆ ไม่รู้ว่าตัวเองต้องทำยังไง เรื่องทั้งหมดที่เกิดขึ้นไม่ใช่ความผิดของปาล์ม ไม่ใช่ความผิดของผม ไอ้ปาล์มอาจจะหยอกเล่น หรือเช็คเรตติ้งไว้เก็บแต้มอย่างที่พี่แคนบอกแต่มันก็ไม่ได้จริงจัง จะให้ผมพูดอะไรกับมัน ที่วุ่นวายตอนนี้เพราะคนอื่นแท้ ๆ
“นั่นไง มาถึงถิ่น”
โต๋ใช้คางชี้ไปบนถนนด้านนอก คณะบริหารติดกับวิศวะแค่นี้ เดินมาแป๊บเดียวก็ถึง ไอ้ปาล์มยิ้มนิด ๆ แต่ตาดูไม่ได้อารมณ์ดีไปด้วย
“ไง”
“ไง” ผมทักมันกลับด้วยประโยคเดิม คนมาใหม่สอดมือทั้งสองข้างในกระเป๋ากางเกง
“สองสามวันนี้ไม่เจอที่หอเลย”
“อ้อ เออ ย้ายแล้ว”
“เหรอ” มันเลิกคิ้ว เดาะลิ้นนิด ๆ “ย้ายไปไหนอะ”
“หอรุ่นพี่ มึงมีอะไรหรือเปล่า”
“เปล่า แค่อยากเจอ” มันว่า ผมได้ยินเสียงไอ้โต๋หัวเราะหึอยู่ด้านหลัง แน่นอนเดือนมหาวิทยาลัยสุดหล่อก็ได้ยินเหมือนกัน มันสะบัดหางตาไปที่เพื่อนสนิทผม ดุดัน ก่อนเปลี่ยนมายิ้มละไมเมื่อเลื่อนสายตากลับมา “วันนี้เลิกเรียนกี่โมง ไปกินข้าวกันไหม มีหนังใหม่เข้าด้วย ไม่มีเพื่อนดูเลย”
“พรุ่งนี้กูมีควิซเคมีว่ะ” ตอบตามจริง ใกล้วันสอบกลางภาคเข้ามาเรื่อย ๆ เวลาผ่านไปไวมาก เตรียมตัวได้ไม่เท่าไรก็จะสอบอีกแล้ว “เย็นนี้กูนัดติว ไว้ก่อนแล้วกัน”
“พรุ่งนี้สอบเสร็จกี่โมงล่ะ เดี๋ยวเรารอ”
“สี่โมงเย็น” มันพยักหน้า ยกมือถือขึ้นมากด “พรุ่งนี้หลังสี่โมงเราว่างพอดีเหมือนกัน เรียนที่ตึกคณะวิทยาใช่ไหม เดี๋ยวรอข้างล่าง ห้ามปฏิเสธนะ มีเรื่องอยากคุยด้วย”
“คุยเลยก็ได้นะ”
“ไม่เอา” มันว่า รอยยิ้มนั่นหวานขึ้นกว่าเดิมนิดหน่อย “ไม่เป็นส่วนตัว ไปนะ เมื่อกี้เรียนอยู่ข้างบน เห็นว่านมาเลยแอบชิ่งก่อนอาจารย์เข้า พรุ่งนี้เจอกัน”
ผมพยักหน้า ปล่อยไอ้ปาล์มเดินกลับไป พอหมุนตัวมาอีกครั้งก็พบโต๋เต๋เพื่อนรักทำท่าถมึงทึงอยู่ “ไหนมึงว่าเหม็นขี้หน้ามัน”
“ที่จริงมันก็ไม่แย่อะไรนี่หว่า”
“เชี่ย จะจีบเพื่อนกูแต่เสือกมาทำหน้ากวนตีนใส่กู แบบนี้น่ะนะไม่แย่”
“เฮ้ย ไม่ได้จีบมั้ง” ตอนผมจีบสาวถึงกับเฝ้าเช้าเย็นเลยนะครับ ถึงจะแอบเฝ้าโดยที่ไม่ได้เข้าไปทักก็เถอะ ผมมันสายสโตรกเกอร์ ไม่กล้าแสดงตัวมาก “นี่กูย้ายหอมันยังไม่รู้เลย อยู่หอเดียวกันแท้ ๆ”
“มันไม่รู้หรือแกล้งไม่รู้ เผลอ ๆ รู้ด้วยซ้ำว่าไอ้รุ่นพี่ที่มึงหอบผ้าหอบผ่อนหนีตามไปด้วยเป็นใคร”
“ตลก มันจะทำแบบนั้นไปทำไม”
“โอ๊ย ไอ้ว่าน!” โต๋ผรุสวาทคำไม่น่าฟังออกมาเพิ่มเติมนิดหน่อย “นี่มึงโง่จริง ๆ หรือแอ๊บโง่วะ ไม่คุยด้วยแม่งแล้ว ไป ๆ ขึ้นเรียน อาจารย์จะเข้าแล้วมั้ง เออ แล้วมึงทำการบ้านหรือยัง วันนี้มีส่งนะ”
“เสร็จแล้ว” ยักคิ้วเยาะเย้ย ทำเองด้วย ไม่ได้ลอกใคร ให้พี่แคนตรวจเรียบร้อย รับรองไม่มีพลาด “กูบอกแล้วปีนี้กูจะเอามึงเป็นฐาน ระวังตัวไว้เลยไอ้โต๋”
เพื่อนรักตบหัวหนึ่งครั้งก่อนกอดคอผมเดิน “ให้มันจริงเถอะมึงน่ะ”
“ว่าน” พี่แคนเรียก ผมเงยหน้าขึ้นมาจากมะนาวที่หั่นผิดทาง เสียงถอนหายใจดังขึ้น แล้วช่วยหมุนลูกมะนาวให้ใหม่ “เกิดมาเพิ่งเคยเจอ มึงไม่เคยเข้าครัวช่วยแม่เลยหรือไง”
“เคยดิ” ผมเถียง ตอนนี้เราอยู่ที่คอนโด หลังจากพี่แคนจับทำข้อสอบไปสองชุดแล้วก็ชวนลุกขึ้นมาทำกับข้าว คอนโดของพี่แคนมีห้องครัวเล็ก ๆ แยกออกมา เตาไฟฟ้าหนึ่งหัว ไมโครเวฟ เคาน์เตอร์วางของจิปาถะ “แต่เข้าครัวทีไรแม่ไล่ออกตลอดเลย”
“คงเหนื่อยกับการที่มีมึงเป็นลูกมือ”
“พี่ไผ่ก็โดนไล่เถอะ”
“พี่ชายมึงนิสัยเหมือนมึงเลยเหรอ”
“ไม่ ๆ” ผมเถียง นึกถึงภาพพี่ไผ่แล้ว ที่จริงก็ไม่ต่างกันเท่าไร “พี่ไผ่ชอบทำตัวแก่”
“ห่างกันกี่ปี”
“สอง” ถ้านับ ๆ แล้วก็อายุเท่ากับพี่แคนนั่นแหละ แต่พี่ไผ่เรียนมหาวิทยาลัยแถวบ้าน “แต่พี่ไผ่เป็นพี่ที่ดีนะ”
“ก็ดีแล้ว” พี่แคนตอบรับเสียงเรียบ หันไปจัดการกับหม้อน้ำร้อนที่กำลังเดือดปุด “น้ำเดือดแล้ว เอากุ้งลง ระวัง ๆ ด้วย”
ผมพยักหน้า ละมือจากมะนาวที่ผ่าครึ่งไว้ไปหยิบถ้วยกุ้งขาวแกะเปลือก “เชี่ย ร้อน”
“เข้าไปใกล้ ๆ หม้อ”
“แต่มันร้อนนะพี่แคน โยนจากตรงนี้ได้ไหม”
“อย่าสำออย” ผมถูกรุนหลังเข้าไปใกล้ ไอ้เชี่ยพี่แคนตบหัวผมซ้ำ “ก็แค่เอากุ้งใส่หม้อ”
“ถ้าน้ำกระเด็นใส่ผมอะ”
“นิด ๆ หน่อย ๆ ไม่ถึงตายหรอก ระวังด้วย”
หลักสูตรสอนทำกับข้าวของพี่แคนเหี้ยมมาก ผมละล้าละลังชั่วครู่ก่อนโดนตบที่ท้ายทอยอีกครั้ง “ไอ้ว่าน อย่าป๊อด”
“ก็มันร้อนนี่หว่า”
“ริจะเป็นพ่อครัวเสือกกลัวไฟ”
“ผมไม่ได้อยากเป็นพ่อครัวเลยนะ พี่นั่นแหละมาบังคับผมหัดทำกับข้าว”
“ชีวิตนี้มึงจะใช้บริการเซเว่นจนตายเลยไหม เป็นลูกเจ้าสัวหรือไง”
“ก็มันง่ายกว่าตั้งเยอะ”
“เลิกเถียงแล้วเอากุ้งลงหม้อได้แล้ว” ทำเป็นสั่งเสียงเข้ม ผมรู้สึกเหมือนตัวเองกำลังจะไปออกรบ น้ำเดือดปุด ๆ ยังแสดงอภินิหารอยู่ตรงหน้า หลับตาปี๋แล้วเทกุ้งในถ้วยลงหม้อพร้อมกันได้ในที่สุด ความเดือดดาลของน้ำลดลงเล็กน้อย พักเดียวก็ฟูฟ่องขึ้นมาใหม่มีสีของมันกุ้งปนอยู่ด้วย
“แค่เนี้ย” พี่แคนว่า ยื่นถ้วยเห็ดฟางให้ต่อ “รอให้กุ้งเป็นสีชมพูแล้วเอาเห็ดลง”
“มะเขือเทศอะ”
“เดี๋ยวค่อยใส่ เอาไอ้นี่ลงก่อน แล้วเจาะนมข้นจืดหรือยัง”
“พี่สั่งผมทีละอย่างสิวะ” ประมวลผลไม่ทันแล้ว “กุ้งสุกแล้ว เอาเห็ดลงเลยนะ”
พี่แคนพยักหน้า ผมเลยก้าวขาเข้าใกล้หม้ออีกครั้ง คราวนี้ไม่รู้สึกกลัวเหมือนก่อนหน้านี้แล้ว แต่ก็ยังระแวงอยู่ดี “น่ากินโคตร”
“เวอร์” ผมหันไปยิ้มให้ พี่แคนเหลือบตามองหน้านิ่งแล้วรับถ้วยเปล่าจากผมไปไว้ในอ่างล้างจาน ครัวแคบ ๆ แค่นี้ผู้ชายสองคนหมุนตัวไปมาก็เต็มแล้ว
“ไปทุบพริกขี้หนูไป” ชายหนุ่มชี้นิ้วสั่ง ผมเบี่ยงตัวหลบมาอีกฟากของเคาน์เตอร์ให้พี่แคนคอยคุมหม้อต่อ “เอาเครื่องปรุงมานี่”
ผมยื่นถาดเครื่องปรุงให้ตามที่อีกฝ่ายสั่ง พักเดียวก็โดนดุอีกครั้ง “มาดูว่าใส่อะไรเท่าไร ทีหลังจะได้ทำกินเองตอนกูไม่อยู่ได้”
“พี่แคนจะไปไหน”
“เรียนจบกูก็ต้องไปตามทางของกูสิวะ” เขาว่า ก่อนจัดแจงปรุงรสด้วยเครื่องปรุงทีละอย่างช้า ๆ ฟังประโยคเมื่อครู่แล้วใจวูบโหวงชอบกล ถ้าไม่มีพี่แคนอยู่ตรงนี้คงเหงาน่าดู “จะให้กูอยู่เลี้ยงมึงไปตลอดชีวิตเลยหรือไง”
“ถ้าได้ก็ดีดิ”
ผมไหวไหล่ ได้ยินเสียงหัวเราะหึเมื่อเอี้ยวตัวไปดูก็เห็นเสี้ยวหน้าเจ้าของห้องที่กำลังอมยิ้มอยู่ ยังไม่ทันหลบตาอีกฝ่ายก็หันมาเห็นพอดี
“เอาพริกมาใส่มา” สิ้นคำสั่งก็โกยพริกใส่มือ พี่แคนเบี่ยงตัวให้ผมเข้าใกล้เตา จากนั้นก็วางมือข้างหนึ่งเท้ากับเคาน์เตอร์ ส่วนอีกข้างคนต้มยำในหม้อโดยกักผมไว้ระหว่างกลาง
“ผม...ผมเกะกะพี่หรือเปล่า”
“หืม?” เสียงทุ้มเอ่ยถามก่อนตอบเบาจนแทบจะเป็นกระซิบ “ไม่นี่”
“ตะ...แต่....”
เขินทำไมเนี่ย หยุดเหงื่อออกเลยนะกูขอร้อง มึงไม่ใช่ซันนี่ไอ้ว่าน ข้างหลังที่โอบมึงอยู่ก็ไม่ได้สวยเหมือนใหม่ดาวิกาเสียด้วย แต่แม่ง...เหงื่อผมตกจริง ๆ ครับ
“หอม” พี่แคนก้าวขาเข้าใกล้ ผมรู้สึกว่าหลังตัวเองชนกับอกแข็ง ๆ ของอีกฝ่ายก่อนคนพูดจะก้มหน้าลงใกล้ ใกล้หม้อก็จริง ขณะเดียวกัน แก้มสากอีกฝ่ายก็อยู่ใกล้ผมเสียจนสัมผัสได้ถึงไอระอุของร่างกาย
ผมยกมือขึ้นเช็ดเหงื่อที่ไหลมาจากไรผมจนถึงหางคิ้ว แต่เวรละ เมื่อกี้มือผมโกยพริก!
“โอ๊ย”
“มึงนี่!” หลับตาปี๋ ได้ยินเสียงกระบวยแสตนเลสวางกระทบหม้อ พี่แคนดึงผมไปที่อ่างล้างจาน วักน้ำขึ้นมาล้างหน้าให้ ผมพยายามใช้มือตัวเองขยี้แต่กลับถูกรวบเอาไว้ด้วยฝ่ามือข้างเดียวเสียก่อน “อยู่นิ่ง ๆ”
“อย่าดุผมเด้”
“ก็สมควรไหมล่ะ” พี่แคนว่าเสียงขรม ก่อนจะแผ่วลงในตอนท้าย “บรรยากาศกำลังดีแท้ ๆ”
“อะไร”
“กูบอกว่ากำลังจะได้กินข้าวแล้วแท้ ๆ ไหน ลืมตาซิ ยังแสบอยู่ไหม”
ผมค่อย ๆ ทำตามคำสั่ง น้ำตายังไหลพราก ๆ แต่ดีขึ้นกว่าเดิมหน่อย ภาพที่เห็นหลังม่านน้ำตาคือสีหน้าเป็นกังวลของพี่แคน มือใหญ่บรรจงกดซับน้ำตาตามแก้มผมแผ่วเบา ไม่คิดว่าจะอยู่ใกล้ขนาดนี้ ใจผมเต้นแรงจนเจ็บไปหมด สุดท้ายถึงได้แสร้งหลับตาใหม่หลีกหนีภาพตรงหน้า
เชี่ยเอ๊ย ทำยังไงก็ไม่หยุดเขินว่ะ
“ยังไม่หายเหรอ”
“อือ”
“แปลก” เสียงทุ้มพูดชัด ไม่ได้รู้สึกถึงทิชชูบนผิวหน้าแล้วแต่กลับเป็นนิ้วหัวแม่มืออุ่น ๆ ของอีกฝ่ายที่กดบนแก้มเบา ๆ แทน “พริกเข้าตาแต่กลับแก้มแดง”
“ผม...” เถียงไม่ออกครับ
สุดท้ายก็ทำคอพับ นิ่งเงียบ รู้สึกเห่อร้อนทั้งหูทั้งหน้า มือไม้ระเกะระกะไปหมด สายลมเพียงแผ่วปะทะที่หน้าผาก น่าจะมีแรงเพียงแค่ทำให้หน้าม้าแตกกระจายในช่วงเวลาสั้น ๆ แต่ผมกลับรู้สึกดี
“เพี้ยง หายซะ”
เพิ่งรู้วันนี้เหมือนกัน ว่าเวทมนตร์ของพี่แคน วิเศษสุด ๆ ไปเลย
หลังจากมื้อเย็นอันแสนจะทุลักทุเลของผมกับพี่แคนผ่านพ้นไป จานชามถูกเก็บล้าง พี่แคนทำการบ้านของตัวเองบนโซฟา ขณะที่ ยกโต๊ะทำงานให้ผมใช้งานได้เต็มที่ เราสองคนอยู่ในความเงียบ มีเสียงคลิกเมาส์กับแป้นพิมพ์กระทบนิ้วเป็นระยะ สลับกับเสียงแผ่นกระดาษเสียดสีกันเมื่อผมพลิกหน้าหนังสือ ไม่มีใครพูดอะไร ต่างใช้เวลาส่วนตัวร่วมกันโดยไม่รู้สึกกังวล
“ข้อนี้ผมทำไม่ได้”
หยิบโจทย์ข้อสอบเก่ามาถาม พี่แคนยอมสละเวลาวางโน้ตบุ้กบนโต๊ะกระจกจากเดิมที่วางไว้บนตัก ผมนั่งลงข้าง ๆ กัน กางหนังสือให้อีกฝ่ายดูไปด้วย “ว่านคิดยังไงก็ไม่ได้ว่ะ”
“มึงดุลสมการดี ๆ เบลอหรือไง โจทย์แบบนี้เหมือนข้อ 3 ยังทำได้อยู่เลย ตัวนี้เป็นประจุบวกเดียวสองตัวใช่ไหม ก็เป็นสองบวก”
ผมพยักหน้า มองตามมือขาว ๆ ไป พี่แคนทำให้ดูช้า ๆ ชื่อธาตุแปลก ๆ ลอยผ่านหูเข้ามาแล้วก็ผ่านไป หนังท้องตึงหนังตาหย่อนท่าจะจริง ยิ่งเสียงนุ่ม ๆ แบบนี้ด้วยแล้ว
“มึงไปล้างหน้าไป”
“ล้างจนขนคิ้วจะหลุดหมดแล้วเนี่ย” ยิ่งพอโดนน้ำเย็น ๆ แล้วก็ยิ่งง่วง ไม่ได้ช่วยให้ตื่นเล่นครับ พี่แคนเอาหมอนอิงให้ผมก่อนลุกขึ้นไปหยิบของในกระเป๋าที่อยู่บนชั้นวาง พักเดียวก็กลับมาใหม่พร้อมลูกอมสีเหลืองสดใส
“แดก”
“อะไรอะ”
“ลูกอม”
เขาใช้กรรไกรตัดปากห่อลูกอม ผมเทเข้าปากทันที และแม่ง ตื่นทันทีครับ “เชี่ย ลูกอมห่าไรวะ”
คายใส่มือก่อนหยิบซองมาอ่าน ซูเปอร์เลม่อน ชัดเลย
“มันกัดลิ้นผมอะ”
“อม ๆ ไป จะได้ตื่น”
“พี่อมดิ” ยื่นลูกอมเปื้อนน้ำลายในมือให้อีกฝ่าย พี่แคนทำหน้าขยะแขยง ไม่ยอมเดินเข้ามาใกล้
“อม ๆ ไปเถอะ เดี๋ยวสักพักมันก็หวาน”
“อ.ย.ก็ไม่มี”
“คนบ้าไม่ป่วยง่าย ๆ หรอก อม ๆ ไปเถอะ อย่าเรื่องมาก แล้วลุกไปล้างมือด้วย กูจะสอนต่อ ซกมกจริงมึง”
ผมเบ้หน้า แต่สุดท้ายก็เสียดาย ยอมอมลูกอมในมือตัวเองกลับเข้าไปในปากใหม่ ล้างมือเรียบร้อย พอมานั่งข้าง ๆ ติวเตอร์จอมโหดอีกครั้งคราวนี้ตื่นเต็มตา พี่แคนวาดเส้นพันธะโมเลกุลให้ผมดู เห็นลายมือแบบนี้แล้วนึกถึงคุณแมวดำชะมัด ผมเคยสงสัยครั้งหนึ่งแล้วว่านาฬิกาพี่แคนเหมือนของใคร มาคราวนี้ลายมืออย่างเหมือน คิดเอาไว้ว่าใช่ ต้องใช่แน่แน่ มันเป็นอะไรที่พูดยากต้องให้เธอแก้
“พี่แคนรู้จัก....” เวรละ คุณแมวดำมันชื่ออะไรวะ “ช่างเหอะ”
“อะไรของมึง ตั้งใจหน่อย”
ผมพยักหน้าหงึกหงัก กวาดลูกอมไปที่กระพุ้งแก้มขวา นึกแล้วก็คิดถึงคุณแมวดำ ที่เขาว่าคนในทวิตมักจะหายไปเพราะมีความสุขในโลกแห่งความจริงท่าจะจริงครับ พอผมอยู่กับพี่แคนแล้วไม่ค่อยมีโอกาสพูดคนเดียวใส่โปรแกรมนกลาร์รี่สีฟ้าเลย ดูไม่ฮิปสเตอร์ครับ ว่านไม่ชอบ
“เข้าใจหรือยัง”
เสียงทุ้มแทรกขึ้นมา ผมสะดุ้งตัวนิด ๆ ไล่มองตามลายมือของพี่แคนพลางพยักหน้าหงึกหงัก เหมือนจะเข้าใจ เหมือนจะไม่เข้าใจยังไงไม่รู้ อธิบายไม่ถูก
“ผมลองทำเองก่อน”
ว่าแล้วก็คว้าสมุดไปนั่งที่โต๊ะ ถือโอกาสคว้าโทรศัพท์มากดดูหน้าไทม์ไลน์ คุณแมวดำโพสเพลงรักล้นใจไปเมื่อไม่กี่วันก่อน โคตรบังเอิญเลย ผมก็เพิ่งเล่นให้พี่แคนฟังไปเหมือนกัน
ว่านหวานหวาน @Wannwannwannn เมื่อสักครู่
@c8o9yl อินเลิฟหรา
กวินท์ @c8o9yl เมื่อสักครู่
@Wannwannwannn อะไร
ว่านหวานหวาน @Wannwannwannn เมื่อสักครู่
@c8o9yl เพลง
กวินท์ @c8o9yl เมื่อสักครู่
@Wannwannwannn ชนใดไม่มีดนตรีกาล ในสันดานเป็นคนชอบกลนัก
ว่านหวานหวาน @Wannwannwannn เมื่อสักครู่
@c8o9yl หูย แรง มีเรื่องจะถาม รู้จักพี่แคนปะ
กวินท์ @c8o9yl เมื่อสักครู่
@Wannwannwannn ไอดอลมึงน่ะเหรอ
ว่านหวานหวาน @Wannwannwannn เมื่อสักครู่
@c8o9yl เออ พี่แคนเหมือนคนในคลิปสอนที่มึงส่งให้กูเลย
กวินท์ @c8o9yl เมื่อสักครู่
@Wannwannwannn เห็นหน้าหรือไง
ว่านหวานหวาน @Wannwannwannn เมื่อสักครู่
@c8o9yl ไม่เห็น เลยจะมาถามนี่ไง
กวินท์ @c8o9yl เมื่อสักครู่
@Wannwannwannn ไม่รู้โว้ย อ่านหนังสือไปเถอะ มัวแต่เล่น
แม่ง ไม่ได้เรื่อง ไร้ประโยชน์จริง ๆ ไอ้ดำนี่ ว่าแต่มันรู้ได้ไงวะว่าผมอ่านหนังสืออยู่
ว่านหวานหวาน @Wannwannwannn เมื่อสักครู่
@c8o9yl มึงรู้ได้ไงว่ากูอ่านหนังสืออยู่
ผมตั้งคำถามไป แต่มันไม่ตอบ นึกถึงใครรู้ไหมครับ ดุ ๆ อย่างนี้ก็แคนไวเลอร์หลังผมนี่ไง เอี้ยวตัวกลับไปมอง พี่แคนยังก้มหน้าก้มตากับคอมพิวเตอร์อยู่ มุมปากยกยิ้มนิด ๆ ไม่ค่อยน่าไว้ใจ แชทคุยกับใครหรือเปล่าวะ หรือพี่กัส โหย แม่ง อยู่ ๆ ผมก็เซ็งขึ้นมา ไม่รู้ว่าเซ็งอะไร นิสัยไม่ดีเลย ผมว่าตัวเองต้องเป็นคนขี้อิจฉาขั้นรุนแรงแน่ ๆ พอพูดถึงพี่กัสกับพี่แคนแล้วรู้สึกตัวเองเหี่ยว ๆ เหมือนผักในแผงตลาดที่ไม่โดนน้ำรดทุกที
“พี่แคน”
ผมเรียก ไม่รู้ตัวเองว่าเรียกทำไม แต่จู่ ๆ ก็อยากงอแงเอาดื้อ ๆ คิดถึงพี่ไผ่ อยากให้พี่ไผ่อยู่ด้วยตอนนี้จัง เวลาพี่ไผ่อยู่ด้วยจะทำตัวเป็นเด็กแค่ไหนก็ได้ แค่โวยวายจะถูกพี่ไผ่เรียกไปนั่งใกล้ ๆ แล้วลูบหัวจนกว่าจะสงบ ในขณะที่เมื่อเป็นพี่แคนเขากลับแค่ครางรับในลำคอ
“พี่แคนนนน”
“เป็นเชี่ยอะไร เรียกอยู่ได้”
“ทำอะไรอะ”
“งาน” โกหกไม่เนียน
“งานแล้วยิ้มทำไมวะ”
ผมลุกขึ้นทันที กระโจนลงบนโซฟา พี่แคนสลับหน้าต่าง เมื่อกี้ผมเห็นแวบ ๆ ว่าเป็นโปรแกรมทวิตเตอร์นะครับ
“พี่เล่นทวิตด้วยเหรอ”
“อือ ทำไม”
“เฮ้ย...” ว่าจะขอแอคเคาท์ แต่ฉลาดครับ นึกขึ้นทัน ไปฟอลคุณพ่อเดี๋ยวคุณพ่อก็จับได้พอดีว่าผมเพ้อมากแค่ไหน ควรอยู่นิ่ง ๆ คูล ๆ ไม่ให้พี่แคนรู้ดีกว่า “ไม่มีอะไร”
พี่แคนไม่ซักต่อ หันมองผมด้วยหางตา “ไม่อ่านหนังสือแล้วเหรอ”
“ปวดหัวแล้ว”
“ไปแปรงฟันนอนไป พรุ่งนี้สอบ ที่อ่านไว้เดี๋ยวลืมหมด”
“แล้วพี่อะ นอนนี่ไหม”
“ว่าจะกลับบ้าน” พูดทั้ง ๆ ที่ก้มหน้าก้มตากับหน้าจอตัวเองต่อ ผมพยักหน้าแต่ไม่ลุก นั่งมองหน้าจอคอมพิวเตอร์ไปกับพี่แคนด้วย
“มีอะไร”
“หืม?”
“ก็มานั่งซึมแบบนี้”
จะบอกคิดถึงพี่ไผ่ก็ไม่ใช่ จะบอกให้พี่แคนอยู่ด้วยก็ไม่เชิง เพียงแต่ว่า...”ว่านไม่อยากอยู่คนเดียว”
พูดอีกนัยหนึ่ง ถ้าคนที่พี่แคนคุยด้วยอมยิ้มด้วยเมื่อครู่เป็นพี่กัส ผมก็รู้สึกไม่มีความสุขแปลก ๆ
“กูไม่กลับบ้านหลายวันแล้ว เดี๋ยวมีปัญหากับพ่อ”
“อือ” ผมเข้าใจ แต่ว่า... “ช่างเถอะ ว่านไปแปรงฟันนะ”
“แปรงแล้วมานั่งนี่”
“ครับ?”
“ไปแปรงฟันแล้วมานอนที่นี่ เดี๋ยวจะอยู่ทำงานเป็นเพื่อนจนมึงหลับ โอเคไหม”
“ไม่ได้นัดใครไว้เหรอ”
“นัดอะไรของมึง” เออว่ะ เป็นผมที่ฟุ้งซ่านเองตั้งแต่แรก พี่แคนก็เพิ่งบอกไปว่าจะกลับบ้าน ทำไมผมแม่ง งี่เง่าแบบนี้ คิดว่าพี่แคนจะไปเจอพี่กัสอย่างเดียว ก็เห็นท่าทียิ้มน้อยยิ้มใหญ่แบบนั้นแล้วไม่คุยกับแฟนแล้วจะคุยกับใครล่ะครับ
ปิ๊งป่อง แฟนเก่าหุ่นน่าฟัดสเปคพี่แคนคนนั้นไง!
“ไปแปรงฟัน กูพูดรอบที่สามแล้ว งี่เง่าอะไรอีก มึงน่ะ”
“อะไรเล่า” โดนผลักจนหัวทิ่มไปอีกฝั่ง พี่แคนแม่ง “เวลาคุยกับพี่กัส พี่แคนหยาบเหมือนคุยกับว่านไหมวะ”
“ก็เคยเห็นแล้วนี่”
“ตอนที่เป็นแฟนกันเด้”
“ก็คุยแบบนี้ ทำไม มึงมีปัญหาอะไร จะให้พูดเค้า-เตงเหรอ ประสาท”
“ไม่มุ้งมิ้งเลย” สงสารพี่กัสจริง ๆ มีแฟนหล่อทั้งทีดันเจอสายเถื่อน “ตบหัวพี่กัสบ่อย ๆ เหมือนตบหัวว่านไหม”
“มึงมีอะไรไอ้ว่าน มาซักกูจัง บอกให้ไปแปรงฟันก็ไม่ไป”
“พี่แคนตอบว่านดิ”
“อย่ามางี่เง่าน่า ไปแปรงฟัน”
“พูดดี ๆ ก่อนดิ”
“ทำไมกูต้องขอร้องให้มึงแปรงฟันด้วยวะ แดกลูกอมไปจะผุก็เรื่องของมึง ไม่ใช่สามขวบแล้วดูแลตัวเอง อย่าให้ต้องดุ”
แบบนี้ก็ดุแล้วป่าววะ ผมหงุดหงิด ไม่รู้ว่าหงุดหงิดอะไร หงุดหงิดตั้งแต่ที่พี่แคนโกหก พี่แคนไม่ยอมตอบเรื่องพี่กัส ซึ่งมันบ้ามาก ๆ ทำไมถึงพาลไปยันเรื่องที่อยากให้พี่แคนพูดจาดี ๆ ด้วยได้ก็ไม่รู้ ลุกขึ้นปึงปัง เดินเข้าห้องน้ำ หันกลับมาพี่แคนก็เอาแต่ทำงานไม่สนใจจะถามผมซ้ำอีกสักคำว่าเป็นอะไร
ผมมองตัวเองหน้ากระจก อมแปรงสีฟันไปด้วย รู้ตัวดีว่ากำลังทำตัวไม่ดี แต่ก็อดไมได้ ล้างหน้าล้างตาสงบจิตใจพักใหญ่พอเปิดประตูห้องน้ำมาก็พบเจ้าของห้องที่แท้จริงยืนรออยู่
“โทษที...พี่จะใช้ห้องน้ำเหรอ ว่านไม่รู้”
“เปล่า” เขาว่า ในมือถือผ้าขนหนูผืนเล็กมาด้วย ยื่นให้แล้วมองผมแล้วใช้สายตาค้นหา “ไม่สบายหรือเปล่า”
“อะไร”
“ดูแปลก ๆ”
“ผมคงเครียด”
ว่าแล้วก็หยิบผ้าที่อีกฝ่ายยื่นให้มาซับหน้า เสียงรองเท้าสลิปเปอร์ลากไปกับพื้นไม้ลามิเนตอยู่เบื้องหลัง พักเดียวพี่แคนก็ยกมือขึ้นยีหัวผมแล้วดึงให้ไปอยู่ในอ้อมแขน เขาโอบบ่า แต่ผมกลับรู้สึกเหมือนกับว่ากำลังถูกกอด
“เต็มที่แล้วไม่ต้องคิดอะไร พรุ่งนี้แค่สอบเก็บคะแนน เครียดขนาดนี้วันสอบจริงเดี๋ยวก็เป็นบ้าพอดี”
ผมพยักหน้าหงอย ๆ ซุกตัวอยู่ในแขนพี่แคนเหมือนที่ชอบทำกับพี่ไผ่ รู้สึกอุ่นใจ แต่บางอย่างไม่เหมือนกัน มีความรู้สึกตะขิดตะขวงบาง ๆ ที่บอกกับผมว่านี่ไม่ใช่พี่ชายแท้ ๆ เขาเป็นเพียงรุ่นพี่ผู้ชาย ที่ชอบผู้ชายด้วยกัน
โอเค...ผมแอบคิด....
ผมรู้ว่าผมแอบคิด แต่แค่คิดเฉย ๆ ไม่ได้หลงเสน่ห์อะไรไปด้วย แต่ความคิดนั้นก็ทำให้เส้นประสาทในหัวผมตึงได้เหมือนกัน
“จะเข้านอนเลยไหม เดี๋ยวกูขอทำงานต่ออีกนิดแล้วปิดห้องให้”
“พี่แคนยกคอมไปทำในห้องนะ”
“หืม?”
“ว่านไม่อยากนอนคนเดียว”
ผมจำได้ว่าพี่แคนเคยบอกว่าถ้าไม่ได้ชอบผู้ชายก็อย่าอ่อยให้มันมาก ผมบอกตัวเองว่าไม่ได้อ่อย กับพี่ไผ่ก็ทำแบบนี้บ่อย ๆ เหมือนกัน แต่อีกใจที่เป็นจิตใต้สำนึกก็ก่นด่าผมอยู่ร่ำ ๆ
มึงเลิกเอาพี่ไผ่มาเทียบ เพียงเพื่อหนีความจริงว่ามึงอยากใกล้ชิดกับพี่แคนเหมือนพี่น้องทั่วไปเถอะว่าน
มึงอยากสำคัญกับพี่แคน อย่างน้อยก็สำคัญเท่า ๆ กับพี่กัสก็ยังดี
TBC
สิบตอนค่ะ
ใช้เวลา สิ บ ต อ น ค่ะ ว่านคิดเป็นแล้วตอนนี้ คนมีความรักมักจะฉลาดขึ้นนิดนึง ใช้กับว่านหวานได้ แต่ทันพี่แคนมั้ย โถ่ หลายขุม ไอ้หนู
ฝากตอนนี้ไว้คันยุบยิบในใจอีกตอน ตอนท้ายว่านดราม่านิดหน่อย แต่เป็นดราม่าแบบ...........ไม่มีใครผิด ไม่รู้ไม่ผิดโนะว่าโนะ
ขอให้เป็นสัปดาห์ที่ดีสำหรับทุกคนค่ะ
เจอกันใหม่พุธหน้า #candynovel
ปล. แอบแต่งเรื่องสั้น At first sight (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=49998.msg3229151#msg3229151) มาเมื่อสัปดาห์ก่อน เร็ว ๆ นี้จะมีพาร์ทของพระเอกมาเสริม ใครไม่มีอะไรทำก็ไปอ่านเล่น ๆ กันได้เน่อ ไม่ได้เขียนเรื่องสั้นมาแรมปี ฝึกฝีมือหน่อย คริๆ
หน้าตาลูกอมของอิว่าน
(http://www.chinatownyaowarach.com/catalog/p_907559.jpg)
-
:z13: :z13:
-
ว่านนี่ขี้อ่อยจริงๆ
อยากอ่านพาร์ทพี่แคนบ้างจัง :impress:
-
ขี้อ่อยยย หมั่นไสสสส้ อิว่านนนนน
เริ่มรู้สึกตัวแล้วหรอ ลุ้นขี้จะแตกแหม่
ว่าว่านขี้อ่อย พี่แคนก็ไม่แพ้นะคะะะ :hao7:
-
ว่านเริ่มรู้ใจตัวเองแล้ววววววววววววว
โอ๊ยยยยยยยยย ดีใจ ณ จุดๆนี้ :mew1:
:pig4:
-
ว่านน่ารักมากกกกกกกกกกก คือแบบซื่อเกิน แต่ก็ขี้อ่อยมากกกกกกกกกกกกกก 555555
-
ว่านงุ้งงิ้งมาก ชอบ
แอบหึงด้วย
-
ตื่นเลย อ่านเรื่องนี้เเล้วตื่นเลย 5555
-
น้ำตาจะไหล น้องว่านเริ่มรู้ตัวแล้ว :o12:
-
นังว่าน นังเด็กขี้อ่อย นังเด็กขี้อ้อน หงุยๆๆๆ
พี่แคนความอดทนดีมากอ่ะ นับถือ
have a nice week เช่นกันนะคะ
-
ว่านคนโง่
-
น้องว่านหวั่นไหว
-
ว่านลองบอกเรื่องนัดกับปาล์มพรุ่งนี้ดิ รับรองพี่แคนนอนด้วยคืนนี้ 55555 น้องว่านขี้อ่อยมาก
แต่นิสัยเธอคือขี้อ้อนกับพี่ชาย น่ารักอ่ะ แทนตัวเองว่าว่าน นางเริ่มตึ้กตั้กๆ แล้ว นางพูดตรงด้วย
อีกหน่อยนางสอยแน่ถ้าสงสัย โอ้ย พี่แคนนนนน รักล้นใจอยู่ในทวิตเตอร์ ถ้าคนไม่บื้อเกินต้องรู้ว่ะอีน้องว่าน
ถ้าจะขลุกด้วยกันขนาดนี้เหลือแค่ข้างคืนค่ะพี่แคน จะรออัลไล จับว่านใส่พาน 5555
ขอบคุณค่ะ
-
ดีใจที่ว่านเริ่มรู้ความรู้สึกตัวเองงงง
แต่ยังซึนเรื่องคุณแมวดำเหมือนเดิมนะ งื้อออ
-
พี่รู้ค่ะว่าว่านไม่ได้อ่อยจริงๆ แค่ทำตามสัญชาตญาณใช่ป่ะคะ :hao7:
-
คุณว่านฉลาดขึ้นมานิดๆๆๆๆแล้ว
ดีใจจจ
มีงนมีงอนด้วยวุ้ว555555555555555555
-
ชอบจังเรื่องนี้
-
ถึงว่านจะงี่เง่าและโง่ แต่แคนก็ยีงใจดีกับว่านตลอดๆ
ชอบแคนแรงมากกก ถ้าว่านโง่ต่อไปแบบนี้ ยกแคนให้เราเถอะ!
-
น่ารักจะบ้าตาย เอ็นดูว่านเหลือหลายนะพี่แคนคนหล่อ :-[
-
แค่พี่แคนอมยิ้มกับจอคอมก็ทำน้องว่านคิดมากแล้ว
:hao7: :hao7:
:pig4:
-
แอบไม่โอเคกับพี่แคนหน่อยนึง
ตอนนี้คะแนนปาล์มนำค่ะ. ถถถถถถถถ
-
โอ้ ความฝันใกล้เข้ามาแล้ว อีกไม่ไกลเค้าก็จะได้เป็นแฟนกันซักที 5555555
-
น้องว่านเริ่มรู้ใจตัวเองแล้วใช่มั้ย
-
พี่แคนเนียน น้องว่านก็ขี้อ่อย ถถถถถถถถถถถถถถถถ
-
อยู่ในช่วงสับสนหนักเลยนะว่านเอ๋ย :laugh:
-
อ่านทีไรไม่เคยพอ อยากอ่านเยอะๆ555 ดีใจด้วยนะว่านหวานที่เริ่มรู้สึกตัวแระ อีคุณพี่ก็ช่างตอดเล็กตอดน้อยได้เนียนจริงๆ
-
กรีดร้อง ว่านเอ๊ย เริ่มคิดเป็นแล้วหรือ แสนจะสงสารพี่แคนชะมัด โดนอ่อย โดนให้ท่า จากคนที่ไม่คิดอะไร ปล.รำคาญปล์าม เคลียร์ให้จบเถอะว่าน ไม่น่าไว้ใจมาก
-
ว่านเริ่มคิดได้แล้ว แต่รำคาญปาล์มอ่ะ ว่านหนูรีบๆจัดการ พรุ่งนี้ที่นัดกันปาล์มจะขอเป็นแฟนหรือป่าว ว่านรีบๆปฏิเสธไปเลยเอาให้ชัดเจน
-
หน่องว่านมาตอนนี้ พี่จะอดใจไม่อ่านตอนนี้ไหวได้ไง
เหลือบมองนาฬิกาแล้วแบบ เอ้อ.. ไม่ต้องนอนมั้ยล่ะ -_- รออาบน้ำแล้วไปเรียนเลยมั้ยล่ะ -_-;
ถถถถถถถ ชีวิต เห้อ~ แต่ตอนนี้ว่านหวานดูเข้าใจตัวเองมากขึ้นละ ขอแสดงความยินดีกับพี่แคนค่ะ
-
ว๊ายๆๆๆ ว่านเริ่มคิดได้ว่าความรู้สึกกับพี่แคนแตกต่างจากพี่ชาย
พี่แคนคะทั้งขุดหลุม ปูพรม ลากเข้าถ้ำแล้วก็อดทนกับว่านก่อน
อย่าเพิ่งตีหัว เดี๋ยวว่าข๊อค
ปาล์มนัดว่านไว้แค่คุยพอนะ อย่าตีหัวลากเข้าห้องล่ะ
-
อ่าวแหล่วๆๆๆๆ นังว่านเริ่มหึงหวงพี่แคนแล้วว้อยยยยยยยย
นังว่านเริ่มติดพี่แคนแล้วเหวยยยยยย ดีค่ะดี
ขอกัสมากระตุ้นอีกกกก นี่ขนาดตอนนี้มาแค่ชื่อนะนังว่านคิดเองเออเองยังว้าวุ่นขนาดเน๊ อร้ายยยยยย
ขี้หึงขี้หวงนะเราน่ะ
แต่ปาล์มนี่เริ่มแปลกๆแล้วนะ
-
คิดไปเหอะว่าน เพราะพี่แคนเขาก็คิดไปไกลละ :laugh:
-
โอ้ยยยย อิเด็กน้อยมันเริ่มรู้ตัวว่าชอบพี่เค้าแล้ว แต่หารู้ไม่ ว่ามันคือ แผนที่อิพี่แคนปูทางไว้
น้องว่านเอ้ยยย อิอิอิ
-
พี่แคนก็กล้าๆหน่อย เดี๋ยวคู่แข่งทำคะแนนทันนะ
-
-
ในที่สุดนางก็คิดได้ 555555 อ่อยสุดๆไปเลยว่าน
-
พี่แคนใจเย็นๆอีกนิดโนะ เดี๋ยวว่านมันฟุ้งซ่านมากๆก็ระเบิดออกมาเอง อิอิ
เบื่อนายปาล์มชะมัดดด แบบนี้คือให้สังคมกดดันว่านอะ
ก็คนไม่ได้เป็นไรกันไม่ได้รักไม่ได้ชอบ ยังไงก็ไม่หวั่นไหวหรอกนะเสียใจด้วย ชิ
โบกป้ายไฟเชียร์พี่แคน :mew1:
-
เราว่าส่านมันไม่ได้ใส่ปาล์มเท่าไหร่นะ เลยดูโง่ๆ มึนๆอึนๆ ว่าเค้าจีบ *ไม่ได้ว่าแกนะว่าน* #ทีมพี่แคน
พี่แคนคะ จัดหนักเถอะค่ะ น้องขอร้อง~~
-
นังว่านนนนนนนนนน
เออ อ่อยไปเลยไป๊
แกดูสิว่าพี่แคนอ่อยแกมากี่รอบแล้ว
ถ้าพี่แคนแก้ผ้านอนรอแกได้เขาทำไปแล้ว
นังบร้าาาาาา
-
เหยยยย ว่านหวานหวานเริ่มจะรู้ตัวแล้วเว้ยยยย ง้องแง้งงอแงมาก และตื่นเต้นจนทำลายบรรยากาศ 555555
พี่แคนแมวดำก็เนียนตลอดๆ ทำต่อไปค่ะ ใกล้เห็นผลแล้ว ว่าพี่แคนจะรู้ไหมนะ ว่าว่านง้องแง้งเรื่องอะไร อิอิ
-
เหยยยย....ฉลองให้พี่หงวย :mc4:
ว่านเริ่มเข้าใจความรู้สึกตัวเองแล้ววววว
ดีใจแรง
-
แต่ละคน.... :katai5:
-
คนมีความรักมักจะฉลาดขึ้นมานิดนึง จริงๆด้วย 555555
ในที่สุดดดด !! รักก็ค่อยๆซึมเข้าสมองว่านแล้ว
ปลื้มปริ่มอยากจิปิดซอยฉลอง
:laugh: :laugh: :laugh:
ตอนนี้ว่านน่ารักอ่าา มีง้องแง้งด้วย งุงิๆ
ชอบพี่แคนตรงที่สอนให้ว่านทำอะไรด้วยตัวเองได้
-
รู้ตัวแล้ว? หรือยังไงน้องว่านขี้อ่อย
พี่แคนจะทนไปได้กี่น้ำ หึหึ
:hao6:
-
ว่านตัวทำลายบรรยากาศ :laugh:
เริ่มฉลาดขึ้นมาแล้ว จิ๊ดนึงเท่านั้น ถถถถถถ
งอแงง้องแง้งน่ารักนะว่าน
-
ขอพี่แคนมั่งงงง
-
อินังว่านเลิกซึนได้แล้ว
-
โคตรชอบอ่ะลูกอมแบบนี้ เปรี้ยวมากกก
ว่านชอบพี่แคนก็บอก
-
ว่านหวานมีแอบหึงด้วย หมันส้ายยยยยยยยย 5555555
เอะอะเทียบกับพี่ไผ่ หวายยยยคนอะไรหลอกแม้แต่ตัวเอง กิ๊วๆ
แล้วเรื่องปาล์มนี่แกก็จะไม่เคลียร์อะไรเลยเรอะว่าน - -+ ต้องให้พี่แคนของขึ้นอีกทีสินะ
รอว่านหวานสอบเสร็จเลย เดี๋ยวรู้เลยยยยยยยยยยยยยยยยยย
-
ว่านนนนนนนนนนน ตอนนี้รู้สึกอ่านแล้วรู้สึกมีอะไรให้ลุ้นขึ้นมานิดนึงเพราะว่านมันเริ่มรู้สึก คิดได้แล้ววว
ดีใจแทนพี่แคน แต่วันนี้พี่แคนไม่เนียนอ่ะในทวิต ถ้าว่านมันฉลาดขึ้นอีกนี้ดดดดนี่จับได้ละ
สู้ต่อไปนะพี่แคน ถ้าช้าเชียร์ปาล์มแน่ๆ
-
กรี๊ดดดดดดด ในที่สุดนังว่านก็เริ่มไม่โง่แล้ว แต่อ้อยได้น่าหมั่นไส้แลง
พี่แคนทิ้งนังลงหรอออออออออ เรียนจบแล้วจะไม่เตงมันไปด้วยจริงหรอออออ หยั่มมาาา
-
อยากจะจุดพลุฉลองให้พี่แคนจริงๆ
สิ่งที่พี่แคนพยายามมันไม่สูญเปล่านะคะพี่ แค่ใช้เวลานานไปหน่อย 55555
นุ้งว่านสายเด๋อนี่กว่าจะรู้ตัวก็ทำเอาพี่แคนเหนื่อยไปหลายขุมเลยทีเดียว
พอรู้ตัวแล้วก็ช่วยทำอะไรๆให้มันง่ายขึ้นด้วยนะว่านๆ 5555
-
โอเค ว่านใช้เวลา 10 ตอน เพิ่งรู้ตัว
หรือที่ผ่านมาหลอกตัวเองอยู่ 55555
ว่านชอบคิดไปเอง ดราม่าไปเองคนเดียวจริงๆ เล้ยยย
-
คือว่านควรรู้ตัวได้ยังซื่อเกินเดี๋ยวยุให้แคนปล้ำซะเลย
-
เป็นที่รู้กันหมดว่า ว่านบื้อมาก
-
น้องว่านเริ่มหึงพี่แคนแล้วใช่ป่ะ
ที่นี้ก็เลิกซึนได้แล้ว บื้อมากๆระวังพี่แคนโดนคาบไปนะคะ
-
/ลุกขึ้นปรบมือ
แปะแปะแปะแปะแปะแปะ
พี่แคนสตรองมากค่ะ
สตรองจนว่านเริ่มจะหายโง่แล้ว
:hao5:
/ซับน้ามตา
ว่านลูกกก ไม่ต้องไปจำลูกว่าพี่แคนไม่ชอบให้อ่อย
คือเค้าไม่ชอบให้หนูไปอ่อยคนอื่นไงลูก
แต่หนูอ่อยพี่เค้าได้นะจ๊ะว่าน
#ทีมเสี้ยมให้ว่านเลิกโง่
555555555555555
-
โอ๊ย นังว่าน ขอตบหัวหน่อยเถอะ ป้าจะไม่ทน เมื่อไหร่จะรู้คะ!? เขายิ้มน้อยยิ้มใหญ่เพราะคุยกับหล่อนนั่นแหละ งื้ออออออ
แอบสงสารพี่หงวยนิดหน่อย แต่ว่านมันอ้อนได้เท่านี้ก็ดีแล้วนะคะ คนอย่างนี้ถ้าลองได้รัก ก็คงจะรักนาน และลืมยาก ดังนั้นความพยายามของพี่หงวยจะต้องให้ผลงดงามแน่ๆ ค่ะ ป้าเอาใจช่วยนะคะ
ขอบคุณคุณเวสต์มากๆ ค่ะ
ปล. สโตรกเกอร์นี่คือ stroker (ผู้ลูบไล้, ผู้ตี, หรือเปล่าคะ?) หรือมาจากคำว่า stalker ที่แปลว่า คนที่แอบตามติดชีวิตผู้อื่น? ดิฉันเห็นว่าควรเขียนเป็นภาษาไทยในรูป สตอล์กเกอร์ มากกว่านะคะ แนะนำเพื่อให้นิยายแสนรักเรื่องนี้สมบูรณ์ยิ่งขึ้นค่า จุ๊บๆ :mew1:
-
ว่านเป็นคนที่ไม่เข้าใจการกระทำของตนเองซินะ ว่าอ่อยพี่แคนอยู่ 5555
พี่แคนความอดทนสูงจริงเชียว ไม่รวบหัวรวบหางว่านไปเลยล่ะ
-
น้องว่านควรยอมรับความจริงมั้ย ว่า ชอบพี่อคนเข้าแล้ว #จริงๆพี่แคนก็อ่อยนะเนี่ย
-
ว่านเริ่มจะหึงแล้วสิ เด็กขี้อ่อย
-
ว่านฉลาดขึ้นนี๊ดนึงงงงง ทำไมยังจับพี่แคนไม่ได้อีก อ่อยพี่แคนแรงมากด้วย งืออออ
ปล. แอบจิ้นปาล์มว่านนิดๆ :hao7:
-
เครียดกับนังว่าน พี่แคนจะตบะแตกไหม โดนอ่อยขนาดนี้ :hao7:
-
หนูว่านจะฉลาดแล้วววว ถ้าฉลาดแล้วมันเครียดโง่จ่อไปก็ได้ลูก :hao4: :hao7:
-
ซักทีนะนังว่านนนนนนน
โอ้ยย กว่าจะมีวันนี้ 55555555555555 //ปาดน้ำตา
แสดงความยินดีกับพี่แคนด้วยจริงๆค่ะ
-
อิหนูว่าน แกเอาลูกอมออกมาพ่นใส่มือทำไม
แกอยากให้เค้ากินแกทิ้งไว้ในปาก พี่แคนกินเองได้
พอบอกลูกอมสีเหลือง หน้าลูกอมนี้ลอยมา แต่ไม่เคยจำชื่อเลย เพิ่งรู้ชื่อก็วันนี้แหล่ะ (ฮา)
อ่านตอนนี้จบ ขอบอกเลยว่าพี่แคนเนียน เนียนมาก เนียนได้อีก
อิหนูว่านคนซื่อ(บื้อ)เอ้ยยยยยยยยยยยยยยยย
แต่ว่าพี่แคนอย่างเดียวก็ไม่ได้ อิหนูว่านก็ขี้อ่อยอ่ะ ฮึ่ยยยยยยยย
-
น้องว่านกำลังสับสน พี่เข้าใจ แต่หายสับสนไวๆนะ เดี๋ยวคนแก่จะรอนาน 555
-
ว่านไม่ได้ขี้อ่อยหรอกแค่นี้เอง คนที่อ่อยที่แท้จริงน่าจะเป็นพี่แคนมากที่สุด อ่อยสำเร็จด้วย 55555
-
อ่านแล้วหมั่นไส้ว่านขั้นสุด.... :katai1:
เขาอมยิ้มเพราะคุยกับคุณเธอนั่นแหละค่าาาา แถมแค่นี้ก็สำคัญกว่าจนไม่รู้จะบรรยายไงแล้ว
ให้ย้ายมาก็เพราะเรื่องปาล์มด้วยส่วนนึงอีก แทบจะหายใจเข้าออกเป็นว่านล่ะมั้งง 5555555
รู้ตัวสักทีเถอะหนูเอ้ยยยย รอตอนต่อไปค่าาา :katai5:
-
ว่านขี้อ่อยยยยยย :-[
-
“รอให้กุ้งเป็นสีชมพูแล้วเอาเห็ดลง”
ทำไมสีนี้ 55555 กุ้งไม่ส้มหรอออ
ซุปเปอร์เลม่อนนี่กินทุกคาบที่เรียนวิจัย
-
อ่านจบแล้วก็โอ้ยยยยยยยย นังว่านออกมาแรงๆ 5555555555555
บรรยากาศมุ้งมิ้งตอนทำกับข้าวนี่มันอะไรกัน
ข้าวใหม่ปลามันชัดๆ ฮอลลลลลลลลลลลล
ดีใจที่ในที่สุดว่านก็เริ่มรู้สึกอะไรขึ้นมาบ้างแล้ว
เห็นนุ้งว่านฉลาดขึ้นแล้วเราก็ดีใจ สงสัยได้ลูกอมรสเลม่อนช่วยสติเลยกลับมา 555555555
ส่วนปาล์มนี้อยากให้พี่แคนจัดการขั้นเด็ดขาดสักทีค่ะ
เราเป็นโต๋นี่จะตบกะโหลกว่านสักสามที มันจีบเว้ยยย มันจีบบบ /เขย่าคอ
พี่แคนต้องสู้นะคะ! /โบกป้ายไฟแรงมาก
-
ว่านไม่ได้อ่อย ว่านแค่ขี้อ้อน พี่แคนต้องเข้าใจนะ ชอบวิธีจีบหนุ่มของพี่แคนนะ ค่อยๆแทรกซึม กว่าว่านจะรู้ตัวก็ปฏิเสธไม่ได้แล้ว
-
:ling1: :ling1: :ling1: :ling1: :ling1:
-
ทำซึนอยู่นานค่ะ พี่แคนเกือบจะหงำเหงือกแล้วมิล่ะ หึหึ น่ารักจังเล้ยนังหนูว่าน จับฟัดแก้มมมม :กอด1:
-
โอ่ยยยยยย นังน้องว่านนนน ตลกนาง
-
อ่อยแรงนะเนี่ยว่าน
ไม่รู้ตัวเลยใช่มั้ย
เดี๋ยวพี่แคนก็หัวใจวายกันพอดี
-
ฉลาดขึ้นมานิ๊ดดดดดนึง !
น่ารักโน๊ะ อ่อยไม่รู้ตัว ทั้งอยากด่าและอยากชม
นี่พี่แคนก็แสดงออกไม่รู้จะแสดงออกยังไงละนะ
ถ้ามากกว่านี้ก็ปล้ำแล้วละนางว่าน ปาล์มก็เช่นกันโน๊ะ ว่านโน๊ะ
-
ว่านนนนน อ่อยเบานะเราอ่ะ :hao6: :katai2-1: :-[
-
คิดถึงพี่แคนกับน้องว่านจริง ๆ
-
ในที่สุดอีว่านก็ฉลาดขึ้นมานิดนึง พี่แคนเนียนตลอดอ่าคริคริ
-
ในที่สุดว่านก็แอบสะกิดใจสินะะะ (กระซิก)
สงสารพี่แคนระดับ10 เมื่อไหร่พี่จะสมหวัง น้องเชียร์อยู่นะ!
-
ว่านน้อยไม่ทันพี่แคนหรอกเนี่ย พี่แคนก็ไม่ยอมบอกน้องสักทีน้า ทวิตเตอร์น่ะ
ว่านจะรู้ใจตัวเองแล้วสิ รออ่านตอนต่อไปนะจ้ะ
-
ขี้อ่อย ฟุ้งซ่าน เวิ่นเว้ออ แถมแอบขี้หึงเบาๆด้วยอะน้องว่าน
ชอบๆ น้องว่านเริ่มมีความก้าวหน้าทางอารมณ์แล้ว o13
-
หมั่นไส้นางว่าน เกือบรู้ความจริงล่ะ แต่พี่แคนก็ยังอุตส่าห์ปิดบังได้อีก ทั้งหมั่นไส้ทั้งสงสาร :laugh: :laugh:
-
ว่านต้องสำคัญกว่ากัสที่เป็นแฟนเก่าอยู่แล้วแหละ เนอะ!
-
พอยากตบอิหนูว่าน
-
โหยยย หนูว่านขี้อ่อยจริงๆเลย
-
ความอ่อยของว่านพัฒนาไปเลเวล8 จาก10แล้วนะรู้ตัวไหม
:hao3: :hao3: :hao3: :hao3: :hao3:
#ความเนียนของพี่แคนก็เช่นกัน
:katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
นี่บอกเลยว่าเราคิดภาพตอนพี่แคนกับว่านมีอะไรกันไม่ออกจริงๆ ดูใสๆทั้งคู่ #หราาาาาาาาา55555555555555555 แอ๊บใสล่ะสิ หุหุ
:katai5:
-
นังว่านใกล้รู้ตัวแล้วววว ท่าทางจะขี้หวงด้วยนะ
-
ว่านตลกวะ 55555555555555555555555 รู้ตัวได้เเล้ว
-
ว่านเริ่มมีวิวัฒนาการแหร๊ะ น่ายินดี. :mew3:
-
อ่อยยยยยยยย
อยากอ้อนพี่แคนอ้ะ น่ารักอ้ะ
-
ลูกสาวแม่อ่อยเก่งแท้
-
เรานี่รออ่านตอนที่ว่านเกิดพุทธิปัญญาเลย
สงสารหงวยมากจุดๆนี้ จะพีคก็พีคไม่สุด จะหยุดก็ห้ามตัวเองไม่ได้...
หงวยของป้า เบื่อของซึนแล้วมาหาของค้างปีอย่างป้าก็ได้นะ ป้าว่าง (เดี๋ยว! ได้ข่าวว่าหงวยชอบหนุ่มๆนะป้า!!!)
รออ่านตอนต่อไปค่ะ :pig4:
-
ทันแล้ววว :impress2:
น้องว่านน่ารักและขี้อ่อย
พี่แคนหงวยนี่ก็เนียนจริงๆ
อยากให้ว่านรู้ไวๆ จังว่าคุณแมวดำนี่ก็ใครใกล้ตัวดีๆ นี่เอง
-
อ่อยระดับ10
-
ว่านฉลาดและรู้เริ่มรู้ตัวมากขึ้นแล้วหลังจากลุ้นมานาน จุดพลุค่ะ :mc4: 5555
พี่แคนอย่ายอมแพ้นะคะ การอ่อยของพี่เริ่มเห็นผลแล้ว ว่านเริ่มรู้สึกอะไรบ้างแล้ว คึคึ
:pig4: :L2:
-
โอ้ยในที่สุดว่านก็เริ่มใช้สมองละ :เฮ้อ: :z2:
-
มาตามอ่าน
-
พี่แคนแอบเนียนน่ะพี่
-
ว่านอ่อยได้น่ารักอ่ะ แต่จะน่ารักกว่านี้
ถ้ายอมรับใจตัวเองไวๆ ฮ่าๆๆ
-
:-[
-
ตอนที่ 11
ผมเดินออกจากห้องเรียนหลังหมดเวลาสอบพร้อมไอ้โต๋ พูดแล้วหาว่าโม้ ครั้งนี้ผมทำได้มากกว่าทุกครั้งที่เคยเข้าสอบนับตั้งแต่เข้าเรียนในรั้วมหาวิทยาลัย พี่แคนเก็งข้อสอบไว้ให้ ไม่ผิดจากโผเท่าไร แต่ก็มีบางข้อที่ทำไม่ได้ ยากเกินไป เรื่องนั้นก็จนปัญญาจริง ๆ
“จะผ่านไหมวะเนี่ย” ไอ้โต๋บ่นตามประสา เห็นมันบ่นแบบนี้ทุกทีแต่ก็เกาะมีนตลอด ผิดกับผมที่แค่ไม่ได้ที่โหล่ก็ดีใจแล้ว ความพอใจของคนช่างแตกต่างกันจริง ๆ เพียงแค่คราวนี้ไม่บ่น ความมั่นใจบางอย่างที่ยังไม่ขายให้พี่แคนบอกว่าคราวนี้ผมอาจจะเกาะมีนก็ได้
“แล้วนี่มึงไปไหนต่อกับไอ้ปาล์มป่าว”
“หือ?”
“ดูมึงเหม่อ ๆ ว่ะว่าน”
“เออ เบลอเรื่องสอบ เมื่อกี้ถามอะไรนะ”
“ถามว่าไปไหนกับไอ้ปาล์มไหม ที่มันชวนดูหนังเมื่อวานน่ะ” เออว่ะ เพิ่งนึกขึ้นได้ ผมหยิบมือถือขึ้นมาเปิด มีข้อความอวยพรให้โชคดีของพี่แคนเมื่อต้นชั่วโมง ส่วนไอ้ปาล์มบอกแค่ว่าจะนั่งรอใต้ตึก
ย้อนนึกไปถึงเมื่อคืน พอสติมาปัญญาเกิด ผมสะบัดหัวสองครั้งแล้วตบหน้าผาก โคตรแย่ เมื่อคืนผมทำอะไรลงไปไม่รู้ ขอให้พี่แคนอยู่ด้วย นอนจับชายเสื้ออีกฝ่ายบนเตียงกระทั่งผล็อยหลับ ตื่นมาอีกทีตอนเช้าพี่แคนไม่อยู่แล้ว แต่ทิ้งกระดาษโน้ตสั้น ๆ ไว้ว่ากลับก่อน ลงเวลาเกือบ ๆ ตีหนึ่ง โคตรงี่เง่า สมควรโดนด่า แต่น่าแปลกที่พี่แคนยอมอยู่ด้วยมิหนำซ้ำยังไม่ด่าผมสักคำ
“ว่าน”
กำลังจะส่งข้อความไปขอโทษคนที่กำลังนึกถึง แต่เจอไอ้ปาล์มก่อน มันโบกมือหย็อย ๆ สวมชุดนักศึกษาแขนยาวพับมาถึงศอกกับกางเกงยีนสีดำรออยู่ใต้ตึก ลงจากบันไดปุ๊บเจอปั๊บ แทบจะกระโดดข้ามเก้าอี้มาหา
“ทำข้อสอบได้ไหม”
“อือ แล้วนี่รอนานเลยดิ” สังเกตจากเหงื่อที่ซึมตามไรผม อากาศวันนี้อบอ้าวชอบกล คล้ายฝนจะตกอีกแล้ว
“รอมาตั้งนานแล้ว อีกนิดก็ไม่เป็นไรหรอก มา เราช่วยถือกระเป๋า”
“เฮ้ย ไม่ต้อง” ผมเหวี่ยงเป้ไปด้านหลัง กระเป๋าเหี่ยว ๆ เน่า ๆ แบบนี้ไม่อยากให้ใครจับครับ “เดี๋ยวยุ่ยติดมือ”
ปาล์มหัวเราะ โยนกุญแจรถของตัวเองไปมา “ซ้อนมอ’ไซค์ได้หรือเปล่า”
“ก็เคยนั่งแล้วนี่ ทำไมวะ”
“วันนี้ออกถนนใหญ่นะ ไม่ได้ขับเข้ามอเหมือนคราวก่อน เราพาขับวนรอบมหา’ลัยสักรอบให้หายตื่นเต้นก่อนดีไหม”
ผมพยักหน้า ขี้เกียจคิดอะไรมาก เดินตามเจ้าของฟีโน่สีชมพูคันเดิมมาด้านหลังตึก ปาล์มหยิบหมวกให้ ทำท่าจะช่วยแต่ผมห้ามไว้
“เดี๋ยวก็เจอถ่ายรูปอีก”
“ไม่ชอบเหรอ”
“ใครมันจะชอบวะ” ผมบ่น กระแสปาล์มว่านฟอร์เอฟเวอร์จางไปตั้งแต่ผมไม่เจอมันช่วงสัปดาห์ก่อน หรืออาจจะยังอยู่เพียงแต่ผมไม่รู้ ใช้เวลากับพี่แคนแล้วตัดขาดกับโลกภายนอกโดยสิ้นเชิง
“กอดเอวแน่น ๆ นะ วันนี้จะซิ่ง”
ผมถูกดึงมือทั้งสองข้างไปกอด ก่อนจะปล่อยค้างไว้อย่างนั้น กระทั่งยานพาหนะสองล้อเคลื่อนตัวออกไป ลมเย็น ๆ ปะทะหน้า ลืมคิดถึงพี่แคนไปชั่วขณะ
ห้างสรรพสินค้าเย็นวันศุกร์คลาคล่ำไปด้วยผู้คน กว่าปาล์มจะพาออกมานอกมหาวิทยาลัยได้ก็ใกล้เวลาเลิกงานของมนุษย์เงินเดือนเต็มที ผมกับอดีตเดือนคณะถึงได้ต้องยืนออรวมกับผู้คนที่กำลังต่อคิวซื้อตั๋วหนังนับร้อยหน้าเคาน์เตอร์
“มันสนุกขนาดนั้นเลยเหรอวะ” ถามเพราะความไม่เข้าใจ ล่าสุดที่ดูหนังก็พร้อมพี่แคน ผมไม่ใช่คนชอบดูหนังโรง การมานั่งนิ่ง ๆ สองชั่วโมงเป็นเรื่องยากเกินไป กระนั้นทุกทีที่ถูกชวนก็ไม่เคยปัด อย่างที่มากับปาล์มวันนี้เพราะอีกฝ่ายบอกว่ามีเรื่องจะคุยด้วยต่างหาก
“ที่จริงไปหาอะไรกินแล้วคุยกันก็ได้นะ ไม่เห็นต้องดูหนัง”
“ไม่อยากดูเหรอ”
“เฉย ๆ เห็นคนแล้วเหนื่อย”
“บ่นเป็นหมีกินผึ้ง” ว่าพลางยกมือขึ้นขยี้หัว ผมเบี่ยงตัวหนีแล้วสบถในลำคอ
“ผมเสียทรงหมด”
“เสียตั้งแต่สวมหมวกกันน็อกแล้ว มา จะจัดทรงให้”
“เฮ้ย ไม่ต้อง” หลังจากตอบก็ก้าวถอยโดยอัตโนมัติ ปาล์มหน้าเสียเล็กน้อย ผมค่อนข้างระวังตัวเวลาอยู่กับมัน ส่วนหนึ่งเป็นเพราะคำเตือนของรุ่นพี่คนสนิท อีกส่วนก็เพราะอยู่กับมันทีไรแล้วเจอข่าวฉาวตลอด
“ว่าน รังเกียจเราหรือเปล่า”
“หือ ก็เปล่า แต่...มันก็ไม่ใช่ปะวะ จู่ ๆ มาเล่นหัวกันแบบนี้” ผมพูดตามจริง แต่กลับมีภาพบางอย่างผุดขึ้นมาในหัว ทีกับพี่แคนมึงให้เล่นได้นะไอ้ห่าว่าน
“อืม ก็จริง ช่างเถอะ ว่าแต่ ไม่อยากดูหนังหรือเปล่า เราเอาแต่ใจมากไปไหม”
“ที่จริงก็ดูได้แหละ” ผมว่า “ไม่ได้ติดอะไรอยู่แล้ว”
“งั้นรอนี่นะ เลี้ยงป็อบคอร์นหน่อย เดี๋ยวเราเลี้ยงหนัง”
ผมอือออรับคำ แยกกับมันไปซื้อข้าวโพดคั่วกับน้ำอัดลมอีกฝั่งแล้วกลับมารอที่เดิม ระหว่างนั้นก็กดมือถือเล่นไปด้วย พี่แคนทักมา แต่ช่วงนั้นคงกำลังแว้นรถเล่นกับไอ้ปาล์มเลยไม่ได้กดอ่าน
Cantus: ทำข้อสอบได้ไหม
Cantus: เลิกเรียนแล้วไปไหน
Wann: โทษทีพี่ เพิ่งเห็น
Wann: อยู่เซ็นทรัลกับเพื่อนอะ
Cantus: เจอไอ้โต๋นอกม.เมื่อกี้
Wann: ไม่ได้มากับมัน
ผมลังเลว่าจะบอกพี่แคนดีหรือเปล่าว่ามากับใคร ถ้าพี่แคนรู้จะโกรธไหม ที่จริงแล้วก็มีเรื่องอยากถามว่าทำไมพี่แคนถึงไม่ชอบไอ้ปาล์มเหมือนกัน ติดก็ตรงที่มนุษย์แคนปากแข็งอย่างกับอะไรดี นอกจากไม่ได้ความแล้วเกรงว่าจะย้อนกลับเป็นตัวเองที่กลายเป็นจำเลยให้ซักฟอกจนเอี่ยมแทน
“ได้แล้ว”
ปาล์มเดินกลับมาพอดี ผมปิดเสียงปิดสั่น เก็บโทรศัพท์ใส่กระเป๋าหลังจากเห็นเวลาในตั๋ว “รอบนี้ทันเหลือสองที่พอดีเลย แต่ได้เป็นฮันนีมูนซีทนะ รอบอื่นกลัวว่าจะดึก”
ผมพยักหน้า ยอมให้อดีตเดือนมหาวิทยาลัยแตะข้อศอกนำเข้าไปในโรง
ว่านหวานหวาน @Wannwannwannn เมื่อสักครู่
เชี่ยปาล์มหลอกกู ไหนบอกพาดูการ์ตูน inside out แม่งดราม่าสัส
ผมสูดน้ำมูกหลังออกจากโรง ใช้หลังมือปาดแก้มทั้งสองข้าง ก้มหน้ากดโทรศัพท์ยิก ๆ ไม่พูดไม่จา คนชวนดูหนังหัวเราะอยู่ข้าง ๆ ยกมือขึ้นลูบหลังผมไปมาไม่แน่ใจว่าปลอบประโลมหรือแทนคำถากถาง
“หยุดร้องได้แล้วน่า โอ๋ ๆ”
“โอ๋พ่อมึงไป” ผมด่า เช็ดหลังมือชุ่มน้ำตากับขากางเกงไปด้วย คนถูกด่ายังคงหัวเราะไม่หยุด สุดท้ายเลยต้องเป็นผมที่เงียบเสียงไปเอง
“เดี๋ยวเลี้ยงข้าวไถ่โทษ อยากกินอะไร”
“อะไรที่มันอิ่มแล้วก็ไว”
ปาล์มยกมือขึ้นดูนาฬิกา ผมเองก็กดมือถือดูบ้าง เวลานี้นาทีทอง ร้านอาหารแน่นทุกร้าน
“กินซูชิไหม”
“ร้านนั้นอะนะ” นึกถึงร้านที่ตอนมาถึงเดินผ่าน เห็นเขียนลดราคาก็ปรี่เข้าไป ปกติแพงหูฉี่ แต่เห็นเงื่อนไขเล็ก ๆ แล้วพบว่าต้องเป็นลูกค้าบัตรเครดิตก็พับโครงการลง ยังคงแพงหูฉี่เหมือนเดิม
“อืม ปกติคนน้อย”
“ก็ราคาแพงขนาดนั้น”
“ไปเถอะ”
“เฮ้ย กูไม่มีเงิน”
“ก็บอกแล้วไงว่าเลี้ยง” คราวนี้ปาล์มทำสีหน้าจริงจัง เดินนำไปกดลิฟต์แล้วถอยมายืนข้างกัน “เห็นเราขับฟีโน่ ไม่ได้หมายความว่าดูแลว่านไม่ได้นะ”
“ไม่เห็นต้องดูแลอะไร”
“ไม่ใช่หรอก” มีคนมายืนรอลิฟต์ด้วยกัน ปาล์มขยับมาชิดผมจนหลังมือเราแตะกันเบา ๆ “ว่านน่ะเป็นคนที่ต้องมีคนดูแลตลอดเวลา รู้ตัวหรือเปล่า”
“ขนาดนั้นเลยเหรอวะ”
“ขนาดนั้นแหละ” ปาล์มยิ้ม พอดีกับที่ลิฟต์มา เราสองคนไม่มีบทสนทนาอะไรมากกว่านั้น ความรู้สึกบางอย่างแล่นผ่านเข้ามาในสมอง อาจจะเป็นบางอย่างที่พี่แคนเคยเตือนก่อนหน้านี้เรื่องของเดือนมหาวิทยาลัยปีนี้
“ปาล์ม ได้ข่าวว่ามึงคาสโนวา ใช่ปาล์มเดียวกับที่บอกกูว่าขี้อายหรือเปล่าวะ”
“ข่าวจากไหนล่ะ”
“ก็...” ผมเงียบเสียงไป อีกฝ่ายเลยหัวเราะหึในลำคออย่างรู้ทัน
“พี่แคนล่ะสิ”
“แล้ว...”
“อย่าฟังความข้างเดียว เราดูเป็นคนแบบนั้นหรือไง”
“มึงทรีตคนเก่งมาก” ผมตอบ รู้สึกยืดนิด ๆ ที่ได้ใช้ไทยคำภาษาอังกฤษคำ ดูฉลาดขึ้นมาหน่อย ส่วนที่พูดออกมานั่นเป็นความรู้สึกส่วนตัวล้วน ๆ แม้แต่กับผมที่เคยไม่ค่อยชอบหน้ามันมาก่อน วันนี้ยังเป็นเพื่อนด้วยแบบสนิทใจ “จริง ๆ เอาใจคนเก่งมันก็เป็นหนึ่งในคุณสมบัติของคาสโนวา”
“เลือกคนทรีตมากกว่า ไม่ได้เป็นแบบนี้กับทุกคนหรอก”
“แล้วไม่มีแฟนเรอะ”
“ไม่มี” มันว่า พาผมเข้าร้านไปด้วย “สั่งอาหารก่อนแล้วค่อยว่ากัน”
กวาดตามองเมนู เห็นราคาแล้วเผลอทำคอหด โต๊ะที่ได้เป็นโต๊ะสำหรับสี่คน นั่งคนละฝั่ง ดังนั้นแม้เวลากระซิบพูดกับอีกฝ่ายเสียงยังคงดังอยู่ดี
“ปาล์ม มันแพงมากเลยอะ”
“สั่งไปเถอะ บอกแล้วว่าจะเลี้ยงไงครับ”
“แต่ว่า...”
“ว่าน ถึงเราไม่ได้ขับบีเอ็ม เราก็ดูแลว่านได้มากเท่า ๆ กับคนที่ขับบีเอ็มนะ ดีไม่ดีมากกว่าด้วยซ้ำ เราไม่ได้ลำบาก เรื่องแค่นี้เอง”
ทีมงานคะ ว่านสัมผัสได้ถึงพลังบางอย่างค่ะ ไอ้ปาล์มมันหงุดหงิดใส่ผมครับ พอเงยหน้ามาเห็นหน้านิ่ง ๆ หล่อ ๆ ของอีกฝ่ายแล้วสะดุ้ง ก้มหน้าจิ้มด้งจานที่ถูกที่สุดไป ปาล์มสั่งของตัวเอง เผื่อของกินเล่นให้ผมอีกสองสามอย่าง
“ใจเย็นดิวะ กูแค่เกรงใจมึง”
“เราเต็มใจ แล้วก็ดีใจมากที่ว่านยอมมากับเราวันนี้ จะดูแลไม่ดีได้ยังไง”
“มึงไม่ต้องทรีตกูมากก็ได้”
“แล้วเอะใจอะไรบ้างหรือเปล่าที่เราดูแลว่านขนาดนี้” ผมมองหน้ามัน มันมองหน้าผม ไม่มีคำพูดอะไรต่อจากนั้น ท้ายที่สุดก็เป็นปาล์มเองที่ชิงถอนหายใจเฮือกใหญ่
“เราไปเข้าห้องน้ำ เดี๋ยวมา อย่าเพิ่งหนีกลับล่ะ”
ผมพยักหน้าหงึกหงัก ก่อนคนที่มาด้วยกันจะผละออกไป คราวนี้หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาอีกครั้ง ไม่มีสัญญาณเตือนอะไร ถือว่าเป็นเรื่องดี ใจผมตุ้ม ๆ ต่อม ๆ ตั้งแต่ไอ้ปาล์มพาแว้นรอบมหา’ลัยแล้วว่าจะโดนแอบถ่ายรูปอีกไหม เงียบไปอย่างนี้ค่อยโล่งใจ
ระหว่างรอ ผมเปิดหน้าต่างโปรแกรมแชทที่คุยกับพี่แคนขึ้นมา บทสนทนาเราสิ้นสุดตั้งแต่ก่อนเข้าโรง จากนั้นก็ไม่ได้คุยอะไรอีก พี่แคนไม่ถามต่อว่ามากับใคร กลับกี่โมง ไม่สนใจอะไรเลย และผมก็ไม่รู้ว่าควรจะพูดอะไรต่อจากนั้นหรือไม่ ผมไม่อยากให้พี่แคนรู้ว่ามากับปาล์ม ขณะเดียวกัน ผมกลับอยากเล่าเรื่องของตัวเองให้บทสนทนายืดยาวกว่านี้
มองตัวเลขดิจิตอลหน้าจอ พักหนึ่งก็มีสัญญาณเตือนเข้าให้มือถือสั่น วูบหนึ่งหวังว่าจะเป็นพี่แคน แต่ก็ไม่ใช่
กวินท์ @c8o9yl เมื่อสักครู่
@Wannwannwannn กินข้าวยัง
เป็นคำถามที่ต่อมาจากทวิตเรื่องที่ผมด่าไอ้ปาล์มตอนออกจากโรงหนัง ได้ทีเลยบ่นไปอีกยก
ว่านหวานหวาน @Wannwannwannn เมื่อสักครู่
@c8o9yl กำลังจะกิน เพื่อนแม่งพามาเลี้ยงซูชิเด็น แพงยับ
กวินท์ @c8o9yl เมื่อสักครู่
@Wannwannwannn ก็อย่าให้เลี้ยงสิ
ว่านหวานหวาน @Wannwannwannn เมื่อสักครู่
@c8o9yl มันโกรธอะดิ
กวินท์ @c8o9yl เมื่อสักครู่
@Wannwannwannn ต้องแคร์ด้วยเหรอ
ยังไม่ทันตอบ บริกรก็ยกอาหารมาเสิร์ฟ คนถูกนินทาเดินกลับมาพอดีกับช่อดอกไม้เล็ก ๆ หนึ่งช่อ
“นานไหม”
“ไม่อะ แต่เสียว ๆ จะโดนทิ้งให้ล้างจานแล้ว แล้วนั่นเอามาจากไหน”
“ซื้อมาให้”
“เฮ้ย” เคยบอกแล้วนี่หว่าว่าไม่ต้องซื้อ “อันนี้กูรับไม่ได้จริง ๆ ว่ะ”
“ทำไม รอบก่อนยังได้เลย”
“ก็รอบก่อนเอาไปแล้วพี่แคนแพ้เกสรอะดิ” ผมเล่า นึกถึงผื่นที่ขึ้นตามตัวตอนนั้นแล้วพลอยจะคันคะเยอตามไปด้วยอีกคน “ตัวงี้แดงอย่างกับกุ้งต้ม”
“สนิทกับพี่แคนมากเลยเนอะ”
“ก็สนิทแหละ พี่แคนช่วยติวให้ ที่เคยเล่าให้ฟังเรื่องเกรด”
“ตอนนั้นเราก็บอกนี่ว่าเราติวให้ก็ได้” ถึงอย่างนั้นก็เถอะ แต่คณะบริหารเรียนเคมีด้วยหรือไงล่ะ “ถามอะไรตรง ๆ ได้ไหม ว่านกับพี่แคนเป็นแฟนกันหรือเปล่า”
“ตลก” ถึงผมจะแอบคิด แต่ก็คิดนิดเดียว นี้ดด เดียวจริง ๆ “ก็บอกแล้วว่าสนิทเฉย ๆ”
“ที่ย้ายหอไปก็ไปอยู่กับพี่แคนไม่ใช่เหรอ”
เฮ้ย รู้ได้ไงวะ
สีหน้าผมคงออกชัดเกินไปอีกฝ่ายเลยตอบมาด้วยเสียงเนือย ๆ “ที่จริงวันที่ขนของเราก็เห็นอยู่ แต่ไม่อยากไปทัก กินข้าวเถอะ เรื่องอื่นค่อยว่ากัน ลองนี่สิ อร่อยนะ”
ซูชิไข่ปลาแซลมอนสีส้มลูกกลมใสถูกคีบมาตรงหน้า ปาล์มเปลี่ยนเรื่องคุย แม้ไม่แนบเนียน แต่ก็ไม่ขัด ผมชวนมันคุย มันชวนผมคุยบ้าง สรรพเพเหระ อันที่จริงปาล์มก็ไม่ใช่คนเลวร้ายอะไรเลย
“เรื่องเรียนน่ะ ถ้ามีปัญหาให้เราช่วยก็บอกนะ เราไม่ได้เรียนเก่งเท่าพี่แคนหรอก แต่อยากช่วยจริง ๆ พวกภาษาอังกฤษ หรือวิชาพื้นฐานที่ต้องเรียนเหมือน ๆ กันน่ะ”
“เออ ขอบใจมาก ไว้พี่แคนไม่อยู่แล้วกูมาเกาะมึงแทน แบบนี้ดีปะ”
“โห ต้องรอป่านนั้นเลยเหรอ”
“พี่แคนดุว่ะ” ว่าพลางโคลงหัวไปด้วย “วันก่อนบอกว่าจะให้มึงช่วยถึงกับรีบมาลากกูไป คงไม่อยากให้กวน”
“ก็รู้อยู่แก่ใจ”
“หือ?”
“พี่แคนไม่ชอบเรา” ปาล์มพูดพลางไหวไหล่ “เราเคยแย่งแฟนพี่แคน”
“พี่กัสน่ะเหรอ”
“รู้จักด้วยเหรอ” ผมพยักหน้า คราวนี้ไอ้ปาล์มหัวเราะร่วน “พี่แคนเจ๋งจริง ไม่คิดว่าจะกล้าเล่าให้ฟัง”
“ทำไมล่ะ เดี๋ยว กูงงว่ะ มึงแย่งแฟนพี่แคน แต่...”
“ไม่เชิงแย่งหรอก แอบคบกันน่ะ แล้วโดนจับได้” อ่า....แถวบ้านเรียกเล่นชู้ ถึงว่า ไอ้พี่แคนถึงเกลียดปาล์มจริงจัง เที่ยวใส่ไคร้ปาล์มที่แสนดีต่าง ๆ นานา แต่ไม่เป็นไรครับ เรื่องนี้ผมจะเก็บไว้เป็นความลับ เดี๋ยวไอดอลผมจะกลายเป็นตัวโกงในละครหลังข่าวเสียก่อน “พี่กัสเลือกพี่แคนอยู่แล้ว ดูออกใช่ไหมล่ะ”
“ก็ยังดูรักอยู่”
“ที่จริงตอนนั้นเราก็แย่” ปาล์มว่าพลางถอนหายใจ “เรารักพี่กัสจริง ๆ ยอมทุกอย่าง เข้าใจใช่ไหม ยอมแม้กระทั่งหลบ ๆ ซ่อน ๆ พูดไปว่านอาจจะไม่เข้าใจ พวกเราก็แบบนี้ บางคนเห็นมันเป็นเรื่องสนุก ทำเท่าไรก็ไม่ท้อง แค่เป็นคนที่สะอาดแล้วก็ไว้ใจได้อะไร ๆ มันก็ง่ายไปหมด ผิดก็แต่เขาสองคนคบหากันจริงจัง แล้วเราที่พี่กัสตั้งใจจะเล่นด้วยเป็นครั้งคราวกลับพยายามทุกอย่างไม่ให้ถูกทิ้ง มันเลยคาราคาซังจนเป็นเรื่องกันขึ้นมาน่ะ”
ซูชิคำสุดท้ายถูกกลืนลงคออย่างยากลำบาก ปาล์มยกชาร้อนขึ้นจิบระหว่างบทสนทนา “เรื่องมันก็นานแล้ว พี่แคนตั้งใจจะเลิกกับพี่กัสให้เรา แต่พี่กัสไม่โอเค อยู่ชมรมว่ายน้ำเหมือนกันด้วย ตอนนั้นเลยทำทีเป็นแข่งกีฬา ใครชนะก็ได้พี่กัสไป”
อ้อ เรื่องแข่งว่ายน้ำที่ไอ้โต๋เคยเล่าให้ฟังว่าไปดูพร้อมฟ้านี่เอง
“รอบนั้นพี่แคนจงใจแพ้ มีเงื่อนไขเดียว คือต่างคนต่างอยู่ ถึงเป็นรุ่นน้องในชมรมก็จะไม่พูดคุยทักทายกันอีก ทำเหมือนอีกฝ่ายเป็นอากาศไปเลย มันก็โอเคนะ ไม่ได้ยากเกินไป ส่วนเรื่องเรากับพี่กัสก็จบแค่ตรงนั้นเหมือนกัน ถึงเราชนะ ก็ไม่ได้หมายความว่าจะชนะใจพี่กัสได้ จริงไหม”
“ก็นั่นมันคนนี่หว่า ไม่ใช่สิ่งของ”
“ใช่” ปาล์มพูดพลางพยักหน้าเข้าใจ “เรื่องมันก็ตั้งแต่ปีที่แล้ว เพราะงั้นการที่พี่แคนมายุ่งกับว่าน ไม่ได้ทำให้เราลุกขึ้นมาจีบว่านจริง ๆ จัง ๆ หรอกนะ ไม่สิ จะพูดแบบนั้นก็ไม่ถูก...เพราะมีผู้ชายเข้ามายุ่งกับว่านนี่แหละ เราถึงได้กล้าแสดงออกชัด ๆ เสียทีว่าคิดยังไง”
ผมพยักหน้า พยายามทำความเข้าใจ สรุปว่าที่มันจีบผมเพราะชอบผม ไม่ใช่เพราะ..เดี๋ยวนะ
“เมื่อกี้มึงว่าไงนะ”
“บอกว่าเราจีบว่านเพราะเราชอบว่าน”
“เฮ้ย” คราวนี้ตกใจได้แล้ว ได้รับการยืนยันรอบสองเรียบร้อย ขณะที่อีกฝ่ายกลับมีสีหน้านิ่งเฉย ราวกับเพิ่งทักทายกันว่าวันนี้อากาศดีนะยังไงอย่างงั้น
“ปาล์ม คือกู...”
“ว่านไม่ต้องรีบคิดก็ได้ แต่อยากให้ให้โอกาสกันหน่อย เราพยายามบอกอ้อม ๆ หลายรอบแล้วดูไม่เข้าใจเสียทีเลยได้แต่พูดตรง ๆ แบบนี้ ขอโทษที่ทำให้ตกใจนะ”
“ปาล์ม กูชอบผู้หญิง”
“ค่อย ๆ คิดก็ได้ ว่านไม่ได้รังเกียจเราที่ชอบผู้ชายไม่ใช่เหรอ”
“ไม่ได้รังเกียจ แต่ก็ไม่ได้เป็นแบบนั้น”
“ว่านอย่าเพิ่งปฏิเสธได้ไหม แค่เลิกมองเราเป็นเพื่อน ลองเปิดใจให้เราแค่นั้นเอง”
“ปาล์ม มึงอยากได้ความหวังหรือความจริงวะ”
คราวนี้ไม่ตลกด้วยนะเว้ย “เป็นเพื่อนกันแบบนี้ไม่ดีหรือไง”
“เราไม่เคยคิดว่าว่านเป็นเพื่อน”
“นั่นก็เหมือนกัน ถ้ากูขอมึงกลับไปล่ะ เปิดใจรับกูเป็นเพื่อนหน่อยไม่ได้เหรอ ง่ายกว่ากันตั้งเยอะ”
ไม่มีคำพูดอะไรหลุดมา ปาล์มมองผมนิ่ง ใช้ความเงียบเป็นเครื่องมือสื่อสาร สุดท้ายก็ตัดสินใจกวักมือเรียกเก็บเงินจากพนักงาน ทว่าทันทีที่ลุกขึ้นยืน มองไปหน้าร้านก็เห็นพี่แคนยืนพิงกรอบประตูร้านแต่แรก คราวนี้ปาล์มหัวเราะ เป็นเสียงหัวเราะที่ไม่ได้ดูมีความสุขสักเท่าไร
“ว่านตามเขามาเหรอ”
ผมส่ายหน้า สาบานจริง ๆ ว่าไม่ได้บอกพี่แคน แค่บอกว่าอยู่เซ็นทรัลเท่านั้นเอง ตั้งแต่เข้าโรงหนังแล้วด้วยซ้ำ
“เราถามว่านอีกอย่างได้ไหม ไม่ชอบผู้ชาย หรือไม่ชอบที่ผู้ชายคนนั้นเป็นเรากันแน่”
เดือนมหาวิทยาลัยมองหน้าผม รู้สึกได้ว่ามันเจ็บ แต่ผมพูดอะไรไม่ได้ ปาล์มเป็นเพื่อนที่ดี ถึงมันไม่เห็นว่าผมเป็นเพื่อน แต่ผมก็ยังคิดว่ามันเป็นเพื่อนอยู่ดี เมื่อรู้ชัดว่าไม่ได้อะไรจากผมแน่ปาล์มก็เป็นฝ่ายเดินจากไป พี่แคนคว้าแขนมัน ยัดเงินใส่มือแล้วก้มลงกระซิบอะไรบางอย่าง ไอ้ปาล์มทำท่าจะเอาเรื่องในทีแรกแต่พอถูกชี้หน้าก็ยอมล่าถอยในที่สุด
“พี่แคนมาไง”
“เดินผ่านแล้วเห็นมึง ก็เลยยืนมอง”
“ไม่เห็นบอกว่านว่ามาเซ็นทรัล”
“ไม่เห็นบอกกูว่ามากับไอ้ปาล์ม”
เสียงนั้นแข็ง และสีหน้าก็เรียบนิ่ง เหมือนวันก่อนที่พี่แคนเห็นรูปผมกับไอ้ปาล์มหน้าเพจ “โกรธเหรอ”
“รู้ด้วยหรือไง”
“ว่านนึกว่าพี่แคนจะกลับบ้าน เมื่อวานก็กลับดึก”
“ถ้ามึงกลับไปอยู่คอนโดดี ๆ ก็คงไม่ต้องมารับแบบนี้” เขาพูดพลางล้วงมือลงกระเป๋า “เงินที่ให้มันเลี้ยงข้าว กูออกให้แล้ว ถ้ามันทวงบุญคุณอะไรก็ไม่ต้องไปฟัง”
“ปาล์มไม่ใช่คนแย่นะพี่แคน”
“มันไม่ใช่คนดี”
“ว่านรู้เรื่องที่พี่ทะเลาะกับมันแล้ว พี่แคน เรื่องมันผ่านมานานแล้ว ไม่ต้องไปผูกใจเจ็บได้ไหมวะ มันก็เป็นเพื่อนว่าน”
“เพื่อนที่อยากเป็นผัวมึงนับว่าเป็นเพื่อนด้วยเหรอ”
“พี่แคน!”
“งั้นบอกกูสิว่ามันคุยอะไรกับมึง” เจอคำถามแบบนี้ผมก็อึกอัก ไม่อยากเล่าที่ปาล์มพูดเรื่องจีบ พี่แคนหัวเราะ เป็นเสียงหัวเราะในลักษณะเดียวกับปาล์มเมื่อครู่ เหยียดหยัน ถากถาง ไม่ชวนฟังแม้แต่น้อย “มันพูดแล้วใช่ไหมล่ะ”
“ว่านบอกไปแล้วว่าไม่ได้ชอบผู้ชาย”
“แล้วมันฟังหรือไง” คู่สนทนากล่าวเสียงขึ้นจมูก “คนที่ไม่รู้จักผิดชอบชั่วดีอย่างมันไม่สนหรอกว่านว่ามึงจะชอบแบบไหน ถ้ามันอยากได้มึง ให้ทำอะไร มันก็จะทำ”
“พี่แคนอย่าเอาอคติมาบังตาหน่อยได้ไหม นั่นมันเรื่องในอดีต เป็นเกย์มันง่ายขนาดนั้นเลยหรือไง คิดว่าว่านจะเปลี่ยนใจเพราะมันมาบอกว่าชอบเหรอ พี่เองก็เป็น น่าจะรู้นี่ ไม่เอาแล้ว ว่านไม่อยากทะเลาะ กินข้าวหรือยัง”
“แดกไม่ลง”
“ไม่ลงก็ต้องกิน โมโหหิวแหง โคโคอิจิบังยะไหม เดี๋ยวว่านไปนั่งเป็นเพื่อน เดี๋ยวสั่งให้เลย มีหน้าที่กินอย่างเดียว โอเคไหม”
พี่แคนไม่ยอมขยับ ยืนหน้าตึงอยู่ที่เดิม ผมเลยเป็นฝ่ายคว้าข้อมือเขาลากไปร้านอาหารญี่ปุ่นชั้นล่าง โชคดีที่เวลานี้ผู้คนทยอยกลับบ้านไปบ้างแล้วจึงไม่ต้องคอยคิวยาว ผมสั่งอาหารง่าย ๆ ทั้ง ๆ ที่ไม่รู้ว่าพี่แคนชอบกินอะไรมาหนึ่งอย่าง เขายังคงหงุดหงิด ใบหน้าหล่อเหลาดุดันมากกว่าเคย
“กินข้าวเสร็จไปกินขนมกันไหม พี่แคนชอบกินอะไร พี่ไผ่บอกว่าถ้าหงุดหงิดให้กินเยอะ ๆ แล้วจะหายนะ”
“กูอยากจะแดกหัวมึงแล้วไอ้ว่าน อย่าทำเป็นตลกกลบเกลื่อน ไม่ขำ”
คนตัวโตยังคงตีรวน ผมนั่งหน้าซีดครับคราวนี้ คิดอะไรไม่ออก ให้แดกหัวอย่างพี่หงวยต้องการคงไม่ได้ ขี้เกียจกลับไปสระอีก เพิ่งสระมาเมื่อเช้าแท้ ๆ ถ้าเป็นส่วนอื่นก็ได้อยู่
สิ้นความคิด ผมก็ยื่นมือข้ามฝั่งไปให้ นี่อาจพอชดเชยได้ โต๊ะของร้านเป็นโซฟากลม พี่แคนเลยอาศัยจังหวะนี้ดึงผมให้ขยับเข้าไปใกล้ ฟันขาวงับที่ท้องแขน ไล่มาจนถึงฝ่ามือ เขากัดไม่แรงนัก แต่ก็ไม่เบา ค่อยผ่อนแรงลงเมื่อคมเขี้ยวไล่ไปสุดยังปลายนิ้ว กระทั่งเปลี่ยนจากฟันขาวมาเป็นจรดริมฝีปากบนปลายนิ้วในที่สุด
ผมเหลือบตาขึ้นมองกล้า ๆ กลัว ๆ ความรู้สึกบางอย่างค่อย ๆ ชัดขึ้นมา คิดว่าคงต้องหน้าร้อนมากกว่านี้แน่ถ้าถูกจับจ้องอยู่ก่อน แต่ผิดคาด พี่แคนหลับตาลง ค้างอยู่ในท่านั้นพักใหญ่ กระทั่งสาแกใจแล้วก็ปล่อยมือผม
“รู้สึกดีขึ้นบ้างหรือยัง”
เวลานี้นึกออกแต่คำถามโง่ ๆ เขาพยักหน้า ก่อนยกมือขึ้นยีหัวผม “โทษที เป็นห่วงมากไปหน่อย แต่ที่มึงพูดก็ถูก เกย์ไม่ได้เป็นกันง่าย ๆ เสียหน่อย”
“ใช่ไหมล่ะ” ได้ทีขี่แพะไล่ “ไม่ต้องห่วงเรื่องปาล์มหรอก นี่ว่านนะเว้ย ถึงโง่ขนาดไหนก็ใช้ชีวิตมาจนถึงป่านนี้ได้ เรื่องแค่นี้เอาตัวรอดได้อยู่แล้ว ไม่มีปัญหา เดี๋ยวปาล์มมันก็มองว่านเป็นเพื่อนคนหนึ่งไปเองนั่นแหละ”
“ไม่ก็ยอมเป็นเพื่อนที่หลงรักมึงไปตลอดชีวิต”
“พี่แคน”
“อืม รู้แล้ว ทีหลังจะไปไหนมาไหนก็บอกกันสักหน่อยแล้วกัน”
ผมพยักหน้า ข้าวมาเสิร์ฟแล้ว บทวิวาทของผมกับรุ่นพี่คนสนิทสิ้นสุดลง เหลือเพียงคำถามเล็ก ๆ ที่ผมยกขึ้นมาแย้งอีกฝ่ายที่เป็นตะกอนอยู่ในใจ
คนเราเป็นเกย์เพราะอะไรกัน
หากเพียงเพราะปล่อยให้ความรักเกิดขึ้นโดยไม่สนว่าเขาเป็นใคร เป็นเพศไหน แค่รักในตัวตนที่เขาเป็น แบบนั้นจะทำให้เป็นเกย์ได้หรือเปล่า
ผมมองพี่แคนที่ก้มหน้ากินอาหารเงียบ ๆ มองแขนตัวเองที่เต็มไปด้วยรอยฟัน
พยายามมองความรู้สึกของตัวเอง
สับสน วุ่นวาย ยุ่งเหยิง ไม่มีชิ้นดี
TBC
พี่แคนคนดีไม่ทน พี่แคนจะจัดการนังปาล์มให้สิ้นซาก
ตอนนี้ปาล์มพูดแล้วค่ะ ที่จริงปาล์มไม่ใช่คนไม่ดีอะไรนะ แค่เป็นคนที่ไม่ใช่เท่านั้นเอง ฮาาา
อิพี่แคนนี่นางมีแผลเก่าค่ะ เลยหวงหน้ามืดไปหน่อย แต่นางจะอย่างนี้เรื่อย ๆ เป็นพระเอกที่ปากแข็งแต่พายุหึงรุนแรง /นี่ขนาดเป็นแค่พี่น้องนะ
ขอเวลาว่านสับสนสักตอนสองตอนค่ะ ให้มันประมวลผลก่อน แรมต่ำ โหลดช้า
ขอบคุณสำหรับทุกการติดตามนะคะ #candynovel
ปล. ใครอ่านAt first sight (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=49998.msg3229151#msg3229151) แล้ว เรามีAnother sight (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=49998.msg3235353#msg3235353) มาต่ออีกฝั่งของพระเอกนะ ปะ ไปอ่านกันนน
-
พี่แคนเป็นหมา ที่เวลางอนแล้วตลกบนหื่น
-
เอิ่มมม อย่างว่านเรียกว่าโง่หรือซึนคะ เฮ้ยยยย สงสารพี่แคนอ่ะ อดทนขั้นเทพจริงๆ เมื่อไหร่จะตบะแตก สงสัยต้องเอากัสมาออกอีกสักฉากสองฉาก ให้อิว่านมันเรียกสติตัวเองกลับมาบ้าง ให้พี่หงวยรอนานๆ ระวังเฮอะจะมี มคปด 555 รอหมั่นไส้อิว่านเต็มที่ค่ะ #ทีมพี่หงวย
-
ว่านรู้สักทีว่าปาล์มมาจีบ ต้องให้บอกโต้งๆงี้เลย555555
เมื่อไหร่จะพุธหน้าคะเนี่ย วาร์ปไปเลยได้มั้ย ฮือออออ
-
เหตุผลง่ายจริงๆ ไม่อยากสระผม 55 ให้งับแขนแทน พี่แคนนี่ก็รุกจริ๊งงงง
รุกไปแบบนี้อีกสัก 2 3 ตอน เดี๋ยวว่านมันก็รู้ว่า คนเราเป็นเกย์เพราะอะไร :hao3:
-
ชัดเจน!!! ปาล์มชัดเจนมาก คืออ้อมไม่ได้ ว่านไม่รู้เรื่อง กรี๊ดดดด นี่นายเอกชั้นมีดีที่หน้าตาอย่างเดียวใช่ไหม
ล้อเล่นนะลูก ที่จริงว่านน่ะน่ารัก อยู่ด้วยแล้วฟีลกู้ดอ่ะ คือตลก ไร้สาระดี ขี้อ้อนด้วย แต่ว่านก็ชัดเจนดีนะ
ไม่ใช่คือไม่ใช่ คือปาล์มอ่ะไม่ใช่ จบไหมปาล์ม ไม่จบเนอะ ดูท่าจะอีกนาน
พี่หงวยหึงแรง คนอ่านชอบ ก็ถ้ากลับห้องดีๆ ก็ไม่ต้องมารับ ไม่ใช่ออกมากับชายอื่น เคไหมว่าน เติมเพิ่มให้
แค่ได้กัดแขนทำโทษก็อารมณ์ดีละ พี่แคนเลี้ยงง่ายเนอะ น่ารัก เฮ้อ อยากโดเนทซื้อแรมเพิ่มให้ว่าน
แม่ๆ สนใจกันไหมคะ พี่แคนได้ไม่เหนื่อยมาก 5555
ขอบคุณค่ะ
-
สงสารปาล์มได้ไหม ถามใจดู
:hao5:
ตอนบรรยากาศกำลังมาคุ
พี่หงวยจะแดกหัวน้อง อิน้องบอกว่ากลัวต้องสระผมอีกรอบ
ฮ่วยยยยย
ฮาก๊ากเลยทีเดียว
:m20:
-
ชอบกันก็บอกกันสิ
-
ประโยคที่ว่านบอกปาล์มว่า อยากได้ความจริงหรือความหวังนี่มันจี๊ดขึ้นมาเลย แรงมากลูกเอ้ย
คำพูดไม่มีอะไร นี่กลับไปตีลังกาคิดที่บ้านนี่แอบมีน้ำตาเช็ดหมอนกันล่ะงานนี้
ฉากที่ว่านยื่นแขนให้กัดนี่มันเขินมาก พี่แคนของน้องกลายร่างซะละ
อยากเป้นว่านมั่งอะไรมั่ง นึกถึงตอนให้พี่แคนกัด น่าจะเป็นโรคไตตาย เนื่องจากไม่ได้อาบน้ำหลายวันเกิน 555555555555
-
ว่านเอ้ย ให้กินหัวไม่ได้เพราะเพิ่งสระผมมาเลยให้กินแขนแทน ตรงนี้แอบขำแรง 5555
แต่ไม่นึกว่าพี่แคนจะกัดจริง แอบอีโรติกนิดนึงด้วย 555
ปาล์มดูแล้วไม่ใช่คนไม่ดีจริงๆ แค่เคยผิด และเป็นคนที่ไม่ใช่สำหรับว่าน ขอเก็บปาล์มไว้ให้โต๋ละกันค่ะ 55555
-
พี่แคนหวงว่านหรอ กิ้วๆ
ปาล์มถามตรงมากอ่ะ แต่ก็ควรทำใจล่ะนะ :hao4:
-
อยากตีว่านจริงๆ
ชอบทำให้พี่แคนเป็นห่วงอยู่เรื่อย
เราเข้าใจว่าพี่แคนมีแผลเก่าก็เลยต้องหน้ามืดเรื่องปาล์มเป็นธรรมดา
โดนแย่งแฟนใครจะไปยอมละเนอะ ขนาดกำลังเต๊าะเด็กอยู่ไอ้คนที่เคยมาแย่งแฟนก็ดันมาเสนอหน้าจีบอีก
แบบนี้มันยอมไม่ด้ายยยยยยยยยยยยยย !!
#ทีมพี่แคน
ตัดใจเหอะปาล์ม เราเชื่อว่าอีกไม่นานนายต้องเจอคนที่ใช่ (เพราะตอนนี้นายยังไม่ใช่ ก๊ากกก)
ว่านมันโง่ พูดอะไรไปก็ไม่เข้าใจ คนที่จะเอามันอยู่ได้ก็พี่แคนคนเดียวนั่นแหละ #ตบบ่าแปะๆ
รอตอนหน้าาาา
-
หูยยย~คำถามที่ปาล์มทิ้งท้ายถามน้องว่านนี่ ถ้าเป็นคนทั่วไปได้ยินต้องสะอึกบ้างล่ะ
แต่นี่ใครรร ว่านไง จะใครล่ะ .. ไม่สะอึกหรือสะท้านหรอก เพราะน้องว่านไม่เก็ททท 555555
แต่ชอบความชัดเจนของน้องว่านดี ไม่ชอบก็คือไม่ชอบ ไม่มีกั๊กอะ ดีๆๆ เราซื่อ แต่เราก็ชัดเจนเนอะลูกก
ปล่อยความคลุมเครือให้สถิตย์อยู่กับน้องว่านกับพี่หงวยต่อไป คริๆ~
-
ฮือออออ ฉากกัดแขนกัดมือกัดนิ้วนั่นมันอัลลัยยยยยยยย
รู้สึกหึงหวงเกรี้ยวกราดดดด นังว่านนนน ถ้ายังไม่รู้สึกตัวสักทีนี่จะคาบไปแทนแล้วนะะะ!
พี่แคนหวงได้ไม่เป็นไร หึงได้ไม่เป็นไรรรร พี่ทำอะไลก็ดีไปหมดค่ะ ยกป้ายเชียร์~ ถถถถถ
ปล. ส่วนปาล์มนี่ยังยืนยันว่าสู่ขอให้พี่พอร์ชนะ รีบตัดสินใจก่อนที่จะหาหนุ่มน้อยคนใหม่ให้พี่พอร์ชแทน ฮาาาา
-
เอาจริงๆ เรื่องปาล์มก็น่าสงสารนะ ถ้าที่เล่าเป็นจริง
พี่แคนก็สมควรไม่ชอบ
ผิดที่คนเดียวเลย
-
ว่านน อย่าสับสนนานนะ นี่ขอ :katai1:
-
ไม่สงสารปาล์มหรอก เฮอะ พี่หงวยของน้องงงง งับแขนงับนิ้ว งับ อ้ายยยยยน่ารักจีจี
นังว่านนนนนน
แรดดด 5555555555555
โอย น่ารักจังเลย :hao7: :hao7:
-
ถึงว่านจะโง่ แต่ว่านก็ชัดเจนนะะะะะะ
แอบสงสารปาล์มเรื่องพี่กัสแต่ก็สงสารพี่แคนด้วย
เรื่องนี้ปาล์มผิดจริงๆแหละ แอบยุ่งกับคนที่มีแฟนแล้ว
เรื่องพี่กัสนี่ พี่กัสก็ใช่ย่อย ตัวเองมีแฟนอยู่แล้ว แต่ก็ยังไปยุ่งกับชายอื่น
สักวันปาล์มจะเจอคนนั้นของตัวเองแน่นอนนนน
-
ชอบตอนที่ว่านยอมให้พี่แคนกัดแขนจัง :impress2:
-
เป็นว่านนี้ก็ลำบากเหมือนกันเนอะ อิจฉาคนเสน่ห์แรง
-
คนมันไม่ใช่ก็คือไม่ใช่. อยากให้มาต่อทุกวันเลยอยากอ่านน
-
ทำไมเราสงสารปาล์มอ่ะะะ นางพูดเรื่องจริงใช่ม่ะะะ
รู้สึกไม่ชอบอิพี่กัสเลยเนี้ยย
#ขอบคุนคนเขียนค่าาาาา
-
ขอโทษที่มองต่างนะ เรื่องปาล์ม-กัส นี่เรากลับมองเป็นว่าปาล์มพูดออกมาแบบนี้คือโยนให้กัสรับไปเต็มๆว่าคบซ้อน หากิ๊กไว้คบเล่นๆ แต่ของแบบนี้ตบมือข้างเดียวไม่ดัง ปาล์มเองก็ไม่มี moral breaker ในใจที่จะตัดหรือห้าม รู้อยู่ว่ากัสกับแคนคบกันแต่ก็ยังเล่นกับกัส เราไม่รู้ว่าใครเข้าหาใครก่อน แต่ตบมือก็ต้องสองข้างอยู่แล้ว มิหน้ำซ้ำยังมีการว่าแข่งขันกันว่ายน้ำเพื่อเอากัส อีกเรื่องก็คือการที่ปาล์มเอาว่านซ้อนร่อนไปทั่ว เรากลับมองว่าเจตนาคือให้คนเห็น ให้เป็นข่าว เพื่อที่จะได้มีข่าวออกมาก่อนที่แคน - ว่านจะเป็นที่รู้กัน เพราะคราวก่อน ปาล์ม-กัสเป็นการแอบคบกันลับหลัง คนเขียนอาจจะไม่ได้ตั้งใจแต่เรากลับมองเป็นแบบนี้ มโน-อคติมากๆค่ะ
เราชอบพี่แคนหึงนะ ว่านเองก็ยังไม่รู้ตัวว่าตัวเองถลำเข้าไปครึ่งตัวแล้วมองจากที่ยอมให้พี่แคนทำ ยังไม่มีใครบอกว่านมั๊งว่าหลายคนยอมเป็นเกย์ก็เพราะดันไปเจอคนที่ใช่ที่เป็นเพศเดียวกันไง แต่ท่าทางว่านจะรู้ได้ในไม่ช้า
-
ชอบว่าน ชัดเจนในแบบของว่าน เป็นพี่แคนนี่หลงตายเลย ง้อแบบว่าน ว่าน น่ารัก
พี่แคนต้องรุกไปเรื่อย ๆ นะคะ หึงหวงเต็มที่เลยค่ะ ดีค่ะ ดีงามแล้วค่ะ ชอบค่ะ 555
ส่วนปาล์มขอบคุณที่มาเป็นตัวกระตุ้นให้อะไร ๆ มันชัดเจนเร็วขึ้น อาจจะดูน่าสงสารแต่อยู่ทีมพี่แคนค่ะ
-
ว่าน. แกมันจริงดังปาล์มว่า ที่ต้องมีคนคอยดูแล
เพราะตัวแกยังดูแลตัวเองไม่ได้เล้ย ใส ซื่อ(บื้อ)
พี่แคนต้องรีบมารับแกเลย ดูดิ ฤทธิ์แรงหวง
กัดแขนแกระบายอารมณ์ ถ้าเป็นแฟนแล้วนี่
ว่าน เละคาเตียงแหงๆๆๆๆ o18
-
ว่านแกขี้อ่อยพี่แคนมากกกกก สองมาตรฐานชัดๆ :hao3:
เรื่องในอดีต ก็เป็นแค่อดีต สนใจปัจจุบันเถอะ เอาใจพี่แคนเยอะๆนะว่านหวาน เราเชียร์พี่แคน :z1:
-
นี่พี่แคนหรือสุนัขคะเนี่ย 55555555555 ระบายอารมณ์ด้วยการกัด น่ารักจุง :hao7:
-
โอ้ยยยย อินังว่านน ฉันหล่ะเบื่อความซึนของแกจริงๆ คือรัยยยยยย ตอบบบ
การที่ง้อผู้ชายด้วยการให้เค้ากัดแขน มีด้วยเหรอออออ
โอ้ยตายสลิดมาก
หมั่นไส้มากก เหมือนนางวิ่งเล่นอยู่บนทุ่งหญ้าล้านเอเคอร์ สวยๆใสๆ ไปวันแล้วมีผชมารุมจีบบบ รีบรู้ตัวไม่งั้นฉันจะฉกทั้งพี่แคนตัส กะนุ้งปาล์มมาเอง ชิส์
-
ทำไมใครๆชอบทำให้น้องว่านสับสน
-
ว่านแกมันขี้อ่อยสุดๆ 55555+
:hao7: :hao7: :hao7:
:mew1: :mew1: :pig4:
-
งอน แล้วกัด น่ารักไปแล้ว พี่แคน :mew1:
-
ว่านไม่โง่เลยคร่ะ5555555ว่านแค่ซึน น่ารักมากๆตอนนี้ แต่ต้รอตอนต่อไปอีก1อาทิตย์ เศร้า รอต่อไป
-
จ้าว่านจ้า ไม่ได้ชอบผู้ชายแต่ชอบแค่พี่แคนจ้า ชอบแค่พี่แคนคนเดียวไม่เรียกเกย์เนอะ คิคิ ว่านดูขี้อ้อนมากอ่ะ นี่ขนาดยังไม่รู้ว่าตัวเองชอบเขายังแคร์ขนาดนี้ ถ้าตอนคบกันแล้วคงน่ารักน่าดู ^^ ชอบพี่แคนหึง ว่านจะได้ง้อมุ้งมิ้ง ชอบมากเลยค่ะ เรื่องน่ารักมากเลย ว่านซื่อน่ารักน่าเอ็นดู พี่แคนก็หล่ออบอุ่น <3
-
#ทีมแคน แรงมากกกก
อยากได้อยากโดนแคนนน #ถีบนังว่าน
คนนี้เราขอออออ
-
ไม่ผิดหรอกที่พี่แคนแกจะระแวง คนนึงก็คนที่แกชอบ อีกคนก็เคยเป็นชู้กะแฟนเก่าแกอะแกก็ต้องไม่ชอบขี้หน้าเป็นธรรมดา หวงมากกว่าปกติชนทั่วไปอีกนิดนึง 5555
จริงๆก็ดีแล้วละที่มีสารภาพรักกะว่านแบบนี้ว่านมันจะได้รู้และปฏิเสธแบบชัดเจนไปเลย 5555 ทั้งเนื่องนางเก่งแค่เรื่องชัดเจนต่อความรู้สึกที่ดีต่อไอดอลนาง ขนาดอะไรที่จะให้มัวหมองนางยังตัดออกไม่คิดไม่นึกถึง
-
อีว่านนี่โง่จริงใช่ไหมนี่. สักวันจะโดนพี่แคนจัดให้หายโง่ฮาาาา
-
มันไม่ใช่ปะปาล์ม
คือก็เข้าใจนะว่าเจ็บ
แต่มันไม่ใช่ปะ
ตอนที่คบชู้กับคนอื่นอ่ะ มันไม่ใช่
คนที่ไม่รู้จักห้ามใจตัวเอง ต่อให้บอกว่ารักมาก
แล้วมาทำผิดแบบเนี้ยมันไม่ใช่
หลังจากนี้กลัวจริงๆว่าจะเป็นคนรักใครแบบไม่ยั้งคิด
ถ้ารักมากแล้วทำอะไรโง่ๆมานั...
-
พี่แคนนนนนนนนน
ไม่ได้หวงมากใช่ไหม
ว่านอย่าอ่อยสิ
-
ชอบพี่เขาแล้วก้ยอมรับมาๆๆ
-
รักพี่แคน
แคร์พี่แคน
สงสารพี่แคน
คนอื่น ช่างหัวมัน
ขอเตือนว่านใว้เลย ถ้าจะชอบพี่แคน ก็ชอบเลย อย่ามาแทงกั๊ก ป้ารอคิวงาบ ฮ่าๆๆๆ
-
ซื้อแรมมาเพิ่มให้ว่านค่ะ
-
ว่านนี่มันโง่กับเรื่องแบบนี้จริงจัง 555555
-
ว่านตีมึนอีกแล้ว ลุ้นแทนพี่แคนตัวโก่งเลย
รอบทสวีทแคนว่าน :call:
-
“เราถามว่านอีกอย่างได้ไหม ไม่ชอบผู้ชาย หรือไม่ชอบที่ผู้ชายคนนั้นเป็นเรากันแน่”
เจอประโยคนี้เข้าไป ร้องคำว่า "เหยดดดดด ด" ใส่หน้าน้องปาล์มรัวๆเลยค่ะ พ่อคุณเอ้ย
เรามันตัวปลอมอ่ะเนอะ จะไปสู้ตัวจริงที่เขาพอจะมีใจให้ได้ยังไง //แลดูเข้าใจน้อง ง
:sad11: :sad11: :sad11: :sad11: :sad11:
ส่วนน้องว่าน หนูควรเลิกสับสน มึนงง วุ่นวาย ว้าวุ่น ได้แล้วค่ะ ชอบก็บอกว่าชอบ
มีใจนิดๆก็บอกไปว่ามีใจ แมนๆไปเลยค่ะ หากวันในที่พี่กัสคัมแบคขึ้นมาจริงๆ
จะมานั่งโหยหวนไม่ได้นะคะลูกกก ก me //เดินไปซบบ่าพี่แคน
:hao3: :hao3: :hao3: :hao3: :hao3: :hao3:
-
ว่านน่าตีจริงๆ พี่ว่านดูดแขนนังว่านให้เป็นรอยเลยเหอะ อิอิ
พี่แคนหึงเท่ห์มาก เอาอีกกกกกก ให้นังว่านง้อเยอะๆ
-
แคน สู้ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
-
พี่แคนหึงแรงจริง แต่คนที่ความรู้สึกรุนแรงไม่แพ้กันก็เจ้าตัวดีน่ะแหละ
ขนาดยังซึนๆไม่รู้อะไร ก็ยังยอมเอาใจ ยอมให้ขย้ำคลายความโกรธ
นี่ถ้าเป็นแฟนกัน นังน้องว่านโอนกินจริงๆแน่ๆค่ะ ฮ่าๆ
-
อิพี่หงวยก็ปากแข็งอยู่นั่น
น้องมันโง่ก็รู้ ให้มันรู้เองคงชาติหน้า
ปาล์มจย๋าาา เราจะไปดามใจนายเอง
ฮริ้งวงงงงงง ;_____;
-
ทำไมอ่านตอนนี้แล้วชอบปาล์ม หาคู่ให้พี่แกนิดนึงได้มั้ยคะคุณ west :mew2:
-
นุ้งว่านเสียสละสุดๆๆๆ 555555
พี่แคนมาเต็มมาก แต่ปาล์มตอนอดีตก็แย่นะ การคบซ้อนนี่เรารับไม่ได้อ่ะ เหอๆ
-
น้องว่าน ปล่อยไปตามความรู้สึกนะค่ะ ไม่ต้องมองหรอกว่าเพศไหน ถ้ารู้สึกดี ที่อยู่ด้วยก็แค่ยอมรับ และเปิดใจค่ะ สู้ๆนะค่ะ
-
อีว่านนนนนนน
ขนาดนี้แล้วยังจะสับสน
ถ้าไม่รีบ ฉันจะฉกพี่หงวยมาแล้วนะย่ะะะ :hao7: :hao7:
-
พี่หงวยมันจะทนได้อีกสักกี่ตอนถ้าแาล์มยังรุก แล้วว่านยังโง่เนี่ย เฮ้อออ!!!
-
ขอแม่ยกซื้อแรมเพิ่มให้ว่านได้มั้ยคะ
คือมันซึนไปนะ อย่างปาล์มเนี้ย ไม่ต้องให้เค้าบอกตรงๆยังเข้าใจได้เลยว่าจีบ
คำถามเดียวกับเพื่อนพี่แคนหงวยเลย "คิดดีแล้วใช่มั้ย มั่นใจว่าว่านแน่นะ?"
ยังไม่ทันคบกัน ยังปวดหัวขนาดนี้ แล้วถ้าคบกันแล้ว เวลาจะขึ้นเตียง ต้องบอกตรงๆมั้ย? ฮื้ม?
-
แด่ว่าน..
:z6:
:z6:
:z6:
ทำไมอ่อยคะ
อ่อยแบบหน้าซื่อบริสุทธิ์
นังว่านนนนนนนนน :ling1:
กับกัสนี่เลิกคิดไปได้ละ
นี่ว่าไม่มีมาม่าอะไรแน่
พี่แคนน่าจะเป็นคนที่แบบ ถ้าทำไปแล้วอย่าได้มาแก้ตัวเลย ปาล์มก็น้า~ อะไรจะสเปคเดียวกันกับพี่แคนตลอดเลยวะ สงสารพี่แคน :hao5:
ถ้านังว่านยังคงสับสนต่อไป
เราว่าถ้าจะมีดราม่าก็เพราะความสับสนของตัวว่านเองนี่แหละ
รู้ความรู้สึกของปาล์มแล้ว คนที่ไม่ใช่ก็ไม่ใช่อะเนอะ
แต่ถ้ายังไปวอแวกะคนที่ไม่ใช่อยู่อีกละก็..
พี่แคนคะ สาดมาม่ามาเลยค่ะ
-
ว่านอย่าตีซึนค่ะ จะโดนงาบทั้งตัวอยู่ละ โห นังว่านนนี่สุดๆละ 555 หึงพี่แคนนะเนี่ย :laugh:
-
ถ่อวว่านเอ้ยยยยย
เมื่อไรจะรู้ซักที หนูซื่อไปไหมลูก
-
ว่านนนนน
หนูซื่อจนอยากขังไว้เลยละ!!
ชื่อสิว่าพี่แคนก็คิดแบบนั้น//
ปาล์ม ก็ดูร้ายในแบบของปาล์มนะ
ก็อยากได้เป็นแฟน ก็ต้องพยายามสุดๆ ไม่ว่าทางใดนั่นแหละ
การกระทำขัดกับคำพูดสุดๆเลย
ที่พาว่านไปขี่รถเล่นรอบ ม เนี่ยจะสร้างกระแสใช่ป่าว??
หรือความจริงแล้วปาล์มชอบพี่แคน 55// ไปไกลสุดๆ อันนี้-มโนนนนนน
-
สงสารปาล์มอ่ะ T0T
-
อยากกรีดร้อง ไอ่สาดดดดดด น่ารักหว่ะว่าน ใจไปแล้วนะรู้ตัวเปล่าเนี่ย พี่หงวยกับปาล์มนี่รสนิยมคล้ายกันเกินเนอะ ก็นะ ว่านมันน่ารักนี่หว่า มนุษย์ว่าน เด็กแรมต่ำ ประมวลผลเร็วๆนะเหวย ชุ่ย
-
ว่านจ๋าา เลิกมึนได้แล้ววว
สกรีมกรีดร้องรุนแรง พี่แคนหงวยหึงน่ารักก
ขอจากอัพทุกๆวันพุธ เป็นอาทิตย์ 2-3 ครั้งได้ไหมคะ
แทบแดดิ้น อดใจรอมากก คิดถึงพี่แคนน้องว่านมากกก
-
อีกไม่นานว่านก็จะตอบคำถามให้ตัวเองได้ >,.< (ตอนนี้ว่านน่ารัก เอาจริงๆก็น่ารักทุกตอนแหละ 5555) สงสารทั้งพี่แคนและปาล์มเลยนะ เข้าใจว่าอดีตเรากลับไปแก้ไขไม่ได้ แต่ยังไงคนสองคนถ้ามีปมกันมาก่อน จะให้มองหน้ากัน หายอคติก็ดูยากไปนะว่าน มันฝังใจ เราคิดว่าปาล์มและพี่แคนโชคดีนะที่เลิกกับกัสไป มันเจ็บอย่างน้อยซักวันเราก็เจอคนที่ดี และจริงใจกับเรา
ปล. ขอให้ปาล์มเจอคนที่ดีๆนะ
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
ในที่สุดก็พูดนะปาล์มมม
แต่ว่านชัดเจนมาก เสียใจด้วยนะคะ..
-
ไม่ให้กินหัวเพราะเพิ่งสระมา สาบานได้นะว่าน ตอนแรกฉันไม่เก็ทสิ่งที่แกคิดว่า ที่เขาบอกจะแดกหัวแกนี่แค่เปรียบเทียบป่ะ นี่ก็เป็นจริงเป็นจังจังเลย
-
ชอบเวลาที่ว่านคุยกับปาล์มแล้วพูดมึงกู แต่กับพี่แคนพูดว่าว่านอย่างโน้น ว่านอย่างนี้ แอร๊ยยยยย
รับรู้ถึงความแตกต่างไหมคะปาล์มมมมมมมมมมมมม อิ______________อิ
ปล.ทำไมเรารู้สึกรำคาญปาล์มก็ไม่รู้ววววว :katai1:
-
พี่แคนนี่เลี้ยงง่ายดีนะคะได้กินแขน(?)น้องนิดๆหน่อยๆก็หายโกรธแระ อิอิ หรือนี่จะเป็นแผนการค่อยๆเผด็จศึกน้องไปทีละเล็กละน้อยคะ เอาใจช่วยค่ะ #ทีมพี่แคน
:-[ :-[ :-[
-
คือเพื่อนกันพี่น้องมันเล่นกันแบบนี้หรือวะ
งับแขน จูบมือแบบนี้ คือน้องว่านควรคิดได้แล้วนะ
พี่แคนไม่พูดแต่การกระทำนี่เลยปาล์มไปร้อยกิโลแล้วนะ
คิดไปคิดมาปาล์มก็ดีนะ จะจีบมันก็มาขอจีบตรงๆดูแฟร์กับน้องว่านดีนะ
แต่ดันผิดที่พี่แคนมันร้ายทำของไว้เงียบๆ แล้วน้องว่านมันคนซื่อ
ตอนสองตอนระดับสมองน้องว่านอาจจะประมวลผลไม่พอก็ได้นะคะ
แบบนี้เอาไปเลยสิบตอน เอาให้เหนื่อยคนเขียน อิอิ
-
รอคอย...วันของพี่แคน...คงจัดหนัก จัดเต็ม!!!
-
ว่านต้องการคนดูแลตลอดจริงๆ นั่นแหละค่ะ #เอาน้ำมันตับปลาหน่อยมั้ย ถถถถถ
นี่ขนาดแค่พี่น้องนะคะเนี่ย :hao7:
-
พี่แคนกับปาล์มจะตีกันตายแล้ว นางว่านยังงงตัวเองอยู่เลย :laugh:
-
ว่านเอ้ยเอ็งนี่แรมต้ำจริงๆด้วย
เฮ้อนี่ถ้าเจ้เป็นพี่แคนคงไม่ได้แต่กัดแขนหรอก
จะบอกให้ จะจับขย้ำทั้งตัวเลย
บางทีแกก็อ่อยไม่รู้จักเวล่ำ เวลานะว่าน
หมั่นเขี้ยวจริงๆ
-
ตลกอิว่าน
แต่
แต่
แต่
มันก้น่ารักนะ
-
มือนังน้องว่านหวานหรือเค็มคะ พี่แคน
-
ว่านน่าสงสารนะ
นางแรมต่ำ ลแล้วยังต้องมาเจออะไรแบบนี้อีก
เครื่องคงกำลังช็อต ให้เวลาน้องจ้ะ
แต่อย่านานมากนะ เราเล็งพี่แคนอยู่ :hao7:
-
พี่หงวยเห็นแขนหนูว่านเป็นกระดูกไว้แทะระบายอารมณ์หรอคะ??? :hao7: :hao7:
-
ว่านเวลาอยู่กับพี่แคนแล้วและดูมุ้งมิ้งน่ารัก
-
:katai4: :katai4: :katai4: :katai4: :katai4:
เพิ่งได้อ่าน จริงๆติดตามคุณเวสต์มานานมาก แต่ไม่ค่อยได้เม้นเลย
ชอบนิยายคุณเวสต์มากๆเลยค่ะ ฮ่าๆ
สำหรับเรื่องนี้อ่านตั้งแต่แรกจนถึงตอนปัจจุบัน คือส่วนใหญ่จะอ่านที่จบแล้วเพราะไม่อยากค้าง
แต่นี่ว่างมาก T^T ทั้งๆที่งานเยอะทับหัวได้ ฮ่าๆ
จะบอกว่า ชอบว่านหวานมากกก อ่านแล้วเหมือนอ่านตัวเอง = =a คือชอบเล่นมุกโง่ๆให้คนด่าแล้วก็ไม่เจียมบอดี้
มันมีจริงๆนะคนที่คุยด้วยสนุกแต่หนักใจเวลาจะจริงจัง สงสารพระเอกเราจัง
ต้องอดทนหยอดว่านขนาดไหนเนี่ยยยยยยยยย น้องก็มึน อึน ตลกมาก
เอาจริงๆเกลียดกัสกว่าปาล์มอีกอ่ะ รู้สึกกัสแย่จัง ทำขนาดนั้นแต่ก็ยังวนเวียนจะกลับๆมาหาแคน แล้วมามองว่านขวางๆยิ่งไม่ชอบใหญ่ ส่วนพระเอก ดีงามตามท้องเรื่อง ชอบที่พี่มันหึงมันหวงน้องนะ ก็คงจะกลัวอดีตซ้ำรอยเลยหวงเยอะไปหน่อย
แต่เราว่ามันยังน้อยไปปป ให้เด็กว่านสำนึกเยอะๆดิพี่ ตีมันให้ตื่นหน่อย นี่นั่งหลับให้เขาจีบหรอถึงไม่รู้ตัวอะไรเลย
คนพี่เอาเรื่องพี่น้องมาอ้าง พระเอกเราร้ายกว่าปาล์มเยอะ นั่นเน้นพูดตรง ทรีตสร้างกระแส แบบให้คนเห็นคนเชียร์
แต่พี่แคนเราพระเอกทั้งในและนอก มันหวงมันตาม มันเทค มันสารพัดด โอ้ยยยย อิจฉาว่านหวานนนน ระแคะระคายเรื่องแมวดำหรือยังนะ ตอนรู้จะเงิบจะโกรธพี่มันไหมอ่ะ กลัวใจเด็กว่าน ยิ่งไม่ชอบให้ด่าว่าโง่แต่โดนทุกตอน มีคนที่โดนด่าแบบนี้เหมือนกัน
ฟังแล้วยังเจ็บแทน พี่แคนคนจริงก็หัดหวานๆหน่อยเด่ะ น้องมันอ้อนมันก็น่ารักแต่ทำไมพี่โหดดุจริงๆ ไม่คิดว่าพี่มันจีบคิดว่ามาเป็นพ่อ ตามแจเชียว แต่ชอบคาแรคเตอร์ว่านหวานมากกกก อย่างที่บอกว่าอ่านแล้วแอบนึกถึงตัวเอง แต่ในชีวิตจริงไม่มีคนตามทรีตนะ บ้าบอแบบเด็กว่านไปวันๆ ส่วนพี่แคน TT สารภาพว่าตอนแรกไม่รู้ความหมายพี่มันแล้วนึกถึงแคนที่เป็นเครื่องดนตรี พระเอกอีสานหล่อเข้มก็มา พี่ค่ะ หนูผิดไปแล้วค่ะ
ป.ล. อยากเห็นพี่แคนดาร์คใส่น้องจัดๆ แบบหน้ามืดปล้ำน้องมันเลยงี้ (ล้อเล่น)
ป.ล.สอง ชื่อเหตุการณ์สถานที่นี่พบเจอในชีวิตจริง จิ้นง่ายมากๆ อ่านแล้วนั่งยิ้มไปทั้งวัน บ้าไปแล้ว
ป.ล.สุดท้าย พี่มันจะเขมือบน้องอยู่แล้วไ้อเด็กว่านยังคิดว่ามันคือพี่ชาย พี่ชายมายฮาร์ทบีทหรือเปล่า ซึนไปอีก ไอ้ท่างับแขนมาถึงนิ้วนี่ไม่สยิวไม่สะท้านให้รู้ไป โอ้ยยยยยยย สุดท้ายจริงๆ ที่ว่านมันเด็ดขาดกับปาล์มได้เพราะมันไม่จริงจังไง แต่กับคนพี่มันไม่แน่ใจว่ามันอะไรยังไง เราให้เวลาว่านเสมอ แต่อย่าให้นานไป เดี๋ยวเจอพี่แคนเตะ
:katai5: :katai5: :katai5: :katai5: :katai5: :katai5: :katai5:
สุดท้ายจริงๆนะ TT สารภาพว่า ตอนที่พี่มันเฉลยชื่อตัวเองเราก็คิดว่ากระบองเพชรอ่ะ เด็กว่านไม่ได้กากคนเดียว TT
-
แอบชอบเวลาที่พี่แคนหวงว่าน ฮ่าาาา
:mew3:
-
ปาล์มส่งสานส์ท้าพี่แคนแล้ว รอบนี้ประกาศสงครามกันซึ่งๆหน้าเลย และพี่แคนคงไม่ยอมเด็ดขาด เรื่องของพระเอกพระรองปล่อยเค้าจัดการหาวิธีกันไปแล้วกัน มาเรื่องว่านดีกว่า ว่านจะรู้ตัวไหมว่ากำลังทรมานพี่แคนอยู่ สงสารพี่แคนนะ โดนคนที่ชอบอ้อนแบบไม่รู้ตัวตลอด แถมยังเสน่ห์แรงอีก เครียดแทนพี่แคนจริงๆ
-
น้องว่านลำเอียง รู้ตัวรึเปล่าค้าาาา
แต่ลำเอียงแบบนี้เราช้อบชอบนะ กิกิ
ชอบพี่แคนหึงอ่ะ ดูเท่มาก 5555
เรามองว่า ว่านคือคนที่ต้องมีคนดูแลตลอดแบบที่ปาล์มพูดนั่นแหละ ที่ไม่ใช่คนที่จะต้องทรีตแบบผู้หญิง หรือในลุคที่ดูแลตัวเองไม่ได้เลย เราว่าอยากที่พี่แคนทำคือดีแล้ว
พระเอกเรื่องนี้ต้องใช้ความอดทนเท่าไหร่กับนายเอกกันนะ
#ทีมพี่แคน พี่แคนสู้ๆ นะค้าาา
-
ว่านชัดเจนกับปาล์มแล้วก็รีบๆชัดเจนกับพี่แคนได้แล้ว
เพิ่มแรมให้ว่านดีไหมเนี่ยระบบประมวลผลจะได้ไวยิ่งขึ้น :laugh:
-
คนเราเป็นเกย์ เพราะชอบผู้ชายไงน้องว่าน
-
อยากจะขอพื้นที่ระบายสิ่งที่อัดอั้นในใจค่ะ
:a5:
ขอพูดถึงปาล์มขวัญใจของน้องก่อนนะคะ
เริ่ม
คืออยากจะบอกว่าวีคนี้เราอยากจะย้ายฝั่งมาทีมปาล์มมาก(อินี่ย้ายทีมทุกวีค5555) ต่อค่ะ
แต่พี่แคนก็ไม่ได้มีความผิดอะไรที่ทำให้เราไม่เชียร์นะ แต่แบบความเท่าเทียมมันอยู่ตรงไหนวะ
ว่านไม่เปิดใจรับปาล์มเลยทั้งๆที่เป็นผู้ชายที่มาใหม่ในชีวิตเหมือนกันกับพี่แคน
'ไม่ชอบผู้ชาย หรือไม่ชอบที่ผู้ชายคนนั้นเป็นเรากันแน' เอออออ ประโยคนี้มันหน่วงมากอ่ะ
ไม่รู้อ่ะ ส่วนตัวชอบปาล์มที่ไม่ได้ดูเป็นพิษเป็นภัยอะไร ปาล์มดูง่ายๆ ชอบสุดตอนเปรียบเทียบขับฟีโน่บีเอ็มอ่ะ
พี่แคนมีอคติอะไรกับปาล์มนักหนา เป็นพระเอกตัวเท่าตึกใจกว้างๆหน่อย อ่านไปแล้วปาล์มมันน่าสงสารจ้นนนนนนนน
อยากให้คนเขียนเอาเราไปเป็นนางเอกคู่นาง ก๊ากกกกกก ไม่ล้อเล่นค่ะ เราไม่คิดค่าตัว หุหุ -_-
อย่าพึ่งให้ปาล์มหายไปนะคะ เราอยากให้ว่านเปิดใจให้มันบ้าง ไหนๆก็เริ่มสับสนแล้ว อย่าลำเอียงเลยได้โปรด
แม่ยกตัวเล็กๆชูป้ายไฟอยู่ทางนี้
:katai5: :katai5: :katai5: :katai5: :katai5:
ต่อไป พี่แคน
ยังไงพี่แคนก็เป็นขวัญใจของปวงประชาค่ะ นางได้ชื่อเป็นถึงพระเอกทำอะไรก็ดีไปเสียหมด
ตอนนี้ทำให้รู้ว่าพี่แคนกลัวเสียว่านไปอ่ะ ฉากกัดแขนแล้วไปจูบที่นิ้วแม่งฟินโคตรรรรรร อินเนอร์มาค่ะ
คิดไม่ออกว่าจะเขียนอะไรถึงพี่แคนอีกดี เพราะตอนนี้ไม่มีอะไรให้ด่า (?) ถึงเราจะเข้าข้างปาล์มมากไปก็เหอะ
แต่ความเป็นแคนว่านมันก็ยังน่ารักอยู่ งือออออออออออออออ
:hao3: :hao3: :hao3: :hao3: :hao3:
มาถึงนายเอกสุดมุ้งมิ้งใสๆๆของเลาาาาา
ว่านเอ้ยยยยยยยยย เราเกิดมา18ปี นอกจากพี่ยูของอินทรี #adoreyou เราก็อิจฉาแกนี่แหล่ะะะะะ / ฮ่าๆ
ฝากข้อความเผื่อนางมาอ่าน เราอยากให้แกสับสนนานๆ แต่ไม่ใช่สับสนแค่กับพี่แคนเว้ยยย
ปาล์มมอ่ะ แกพูดตัดกำลังใจมันเกินไปป่าว 'จะเอาความหวังหรือความจริง'
เหยยยย ประโยคคฃนี้ไม่ควรพูดกับคนที่ทุ่มเทกับแกขนาดนี้อ่ะ เจ็บแทนปาล์ม ฮึกกก
แต่ก็ยังหวังให้ปาล์มมว่านมีซัมติงกันอีกเรื่อยๆนะ แต่ก็เชียร์ให้ได้กับพี่แคนด้วย (โอ้ยยยิ่งเม้นต์ยิ่งงงตัวเอง ต้องการอะไร-_-)
ตัวละครอีกตัวที่ไม่พูดถึงไม่ได้ อิพี่กัส
เหมือนนางเกือบจะเป็นต้นเหตุทั้งหมดให้ผู้ชายทั้งสองคนต้องทำสงครามประสาทกัน
ปาล์มก็อยากจะมีใครสักคน พี่แคนก็กลัวจะเสียคนที่คิดว่าใช่แล้วไป ดั้นนนนคนนั้นมาเป็นนังว่าน
เราคิดว่าความหน่วงมันจะมาอีกอ่ะ นี่เดาไว้ เพราะอ่านๆมาพี่แคนแบบดูยังเหลือเยื่อใยให้กัสอยู่เยอะเลย
แล้ววันที่ว่านมันไม่สับสนแล้ว มันเลือกพี่แคนแล้ว มันจะเป็นยังไงวะ เชียร์ให้ไปหาปาล์มนะ 555555
:hao5:
พอค่าาา ตอนนี้ขอจบเท่านี้ พยายามพิมพ์ออกมาให้รู้เรื่องและอ่านง่ายที่สุดแล้ว #หราาาาา หวังว่าจะอ่านรู้เรื่องนะคะ5555
ตามจริงอยากเม้นต์แบบนี้ให้ทุกวีคเลย แต่ความกากของมือถถือรันทดเยี่ยงนัก เป็นกำลังใจให้คนเขียนนะคะถึงแม้จะทรมานมากกว่าจะรอให้วันๆผ่านไปให้ถึงวันพุธเร็วๆ และไม่ลืมฝากส่งสายตาอ้อนวอนผ่านข้อความแต่งให้ปาล์มมีหวังอีกสักนี้ดดดดดดดดดดดนึงน้าาาา รักๆๆๆๆๆๆ
จากน้อง쭈니คนเดิม เพิ่มเติมคือความบ้า อริ้
-
งือออ พี่แคนน่ารักห่วงน้องออกนอกหน้าเลย
อิว่านของแม่ยังสับสนตลอดนะ
-
คนที่ไม่ใช่ดีแค่ไหนก็ไม่ใช่น่ะปาล์ม
พี่แคนเราหึงรุนแรงตลอดเลย
-
รู้สึกว่าสวยมากป่ะว่าน ปาล์มก็รุกหนัก พี่แคนก็หวงซะ
-
กรี้ดดดดดด พี่แคนอยากแดกหัวอะไรหรอ กัดแขนน้องมันเลยนะ
ว่านหวานโลกสวย
-
สั้นจุง
-
ว่านนี่คนรอบข้างหลงรักเพียบบ น่ารักก็งี้ ดูสิ พี่แคนตามหวงล่วงหน้าละ :hao7:
ชอบว่านนนน แฟนคลับว่านนะะ อิอิ
-
เพิ่งได้อ่าน สนุกจริงจังมากค่ะ อ่านแล้วยิ้ม ฮากับความเอ๋อ + ซื่อ ของนายเอกมาก
ตามลุ้นพระเอกกันต่อไปค่าาาา เนียนๆ ไปเด๊วได้เอง 555
:-[
-
พี่แคนขี้หึง ว่านก็มึนจริงๆนะครับ
-
ว่านก็ฉลาดนะ
...แค่บางเรื่อง
แต่เรื่องพี่หงวยนี่โง่จริงจัง โง่ได้โล่ห์ แต่น่าร้ากกกกกก
ทนหน่อยนะหงวย เลี้ยงไปเรื่อย ๆ เดี๋ยวมันก็คงรู้อะไรขึ้นมาบ้าง
ปาล์มไม่ดีที่เข้าไปทั้ง ๆ ที่รู้อยู่แก่ใจว่า กัสคบกับแคน
มุมนี้เล่าจากมุมของปาล์ม ก็เข้าใจนะ คงไม่มีใครยอมรับว่าตัวเองเลวหรือทำไม่ดีหรอก
ส่วนกัส ถ้าจงใจทำก็แย่นะ
ขอบคุณสำหรับเรื่องสนุกน่าติดตามค่ะ
-
สงสารปาล์มอะ แต่พี่กัสนี่ แรดดีจริงๆ คงไม่มารีเทินนะคะ
-
พาร์ทพี่แคนคงแลรันทดปนอนาถเบา ๆ นะคะเนี่ย ดูทรงว่านละแบบ #ยิ้มอ่อน ถ้าปาล์มไม่บอกตรง ๆ คงไม่รู้เลยใช่ไหม?
-
แอบสงสารปาล์ม ไม่เอาไม่ร้องนะลูก
พี่เวสคะ เราคิดถึงพี่อาร์มจังเลย จะมีบทให้พี่เค้าหรือป่าว
เดี๋ยวจะช่วยออกค่าตัวให้พี่อาร์ม
ส่วนคู่หลักนั้น ปล่อยเค้างุ้งงิ้ง จุ๊งจิ๊ง ไป
-
พอเจอประโยค “ว่านน่ะเป็นคนที่ต้องมีคนดูแลตลอดเวลา รู้ตัวหรือเปล่า” *เบะปากเป็นพาราโบลาคว่ำ*
ว่านคนบอบบางงงง :katai5:
โอยยย ปาล์มฮีรุกแรงงค่ะ รุกหนักขนาดนี่ นังว่านยังไม่รู้ตัวอิ้กกกก ต้องให้พูดตรงๆ นะแหม่
เราชอบโมเม้นต์ เมนชั่นทวิตกันนะ มันน่ารักอะ จั้กจี้หัวใจเราดี ไม่อยากจะคิดถึงตอนที่ว่านรู้ว่าคุณแมวดำกับพี่แคนคือคนเดียวกัน นางจะทำตัวยังไง :hao7: :hao7:
-
ตอนนี้สั้นและฟินกับการหึงของพี่หงวย แต่อิฉันจะไม่ทน :ling1:
ที่ให้หอมมือ (ฮา) นี่ถือว่านังว่านมันฉีกความเป็นตัวเองออกมามากเลยนะคะ ดังนั้นอิฉันคิดว่าการที่จะทำให้ว่านเปิดใจมากกว่านี้ พี่หงวยควรจะทำอะไรให้ชัดเจนกว่าที่เป็นอยู่ "อะไร" ที่ว่าก็คือพี่กัส เหมือนยังมีความคาราคาซังหลงเหลืออยู่ แม้จะห้ามกัสไม่ให้แสดงความรู้สึกออกมาไม่ได้ และแม้พี่หงวยแกจะเคยบอกว่า กับกัสน่ะจบกันแล้ว แต่ถ้าจะให้ดีควรมีอะไรบางอย่างที่ชัดเจน เพื่อป้องไม่ให้มีปัญหาในภายหลัง (อย่าบอกว่านะว่าตอนนี้ก็ยังแอบมีสัมพันธ์ทางกายกับนังกัสอยู่) บอกเลยค่ะว่า ถึงจะโผล่มาแค่ชื่อ แต่นางก็ทำให้อิฉันเป็นเดือดเป็นแค้นแทนน้องว่าน จะว่าก็ว่าเถอะ พี่หงวยนี่ก็ใช่เล่นนะ ตัวเองก็มีกัส (ถึงปากจะบอกว่าเลิกกันไปแล้วก็เถอะ) ยังจะมาทำเป็นหึงเป็นหวงน้องว่านอีก เชอะ (อ้าว ตอนแรกฟินกับพี่หงวย ไหงตอนท้ายมาหมั่นไส้ได้เนี่ย ฮา)
เอาเป็นว่าเชียร์ให้ว่านเปิดใจเร็วๆ นะคะ อยากอ่านหวานๆ แล้วจ้า :mew1:
ขอบคุณคุณเวสต์อีกครั้งจ้า
-
พี่แคนสู้ๆนะ
-
:katai5:
-
เข้าใจปาล์มนะ แอบสงสารด้วย นี่ชอบใครก็ไม่มีใครชอบตอบ อกหักซ้ำซ้อนจริงๆ
ส่วนพี่แคน เอาจริงๆตอนแรกอยากให้รีบๆบอกแต่ก็รู้แหละว่า บอกไปว่านคงเปลี่ยน
ว่านนี่ใสซื่อจริงๆ มีคนเข้ามาจีบก็ยังไม่รู้ตัว ต้องให้บอกตรงๆ รออ่านตอนต่อไปน้า
-
พี่แคนคนซึนนนน ฮืออออออออ น้องว่านนี่ก็อีกคน สงสารพี่แคนจังเลยค่ะ กว่าน้องจะรู้ตัวคงเหนื่อยแน่ๆ น้องว่านเริ่มคิดได้เร็วๆน้าาาา
-
ปาล์มน่าสงสาร แต่ก็นะปล่อยให้พี่เคนเหนื่อยกับว่านไปเถอะ
คู่นี้เขาเหมาะกันมากมาย คือไม่มีใครทนว่านได้เท่าพี่เคนละ
-
ชอบฉากกัดแขน น่าร๊ากกกกก :hao7:
-
:hao7: ว่านอย่าอ่อยไปทั่วดิ่ ไม่ดีต่อหัวใจคนอื่นเขา บางทีนี่ก็อยากจะเกิดเป็นว่านบ้างอะไรบ้าง
พี่แคนอย่าหึงออกนอกหน้า แต่นอกหน้าขนาดนี้ว่านมันยังง่าวอยู่เลย
-
พูดถูก ปาล์มไม่ใช่คนไม่ดีแต่ปาล์มไม่ใช่คนดีหรอก พาว่านซ้อนมอไซค์รอบมหาลัยอย่างนั้นปาล์มรู้ว่าว่านโง่ตามไม่ทันเลยหลอกว่าน ว่านต้องมีคนดูแลจริงแหละแต่ไม่ใช่ปาล์ม พี่แคนเท่านั้น >~<
-
เข้ามาเชียร์ปาล์ม
เอาจริงๆมันก็ยังไม่ชัดเจนอ่ะ
หรือเค้าโง่เหมือนปาล์มหรอ
-
อ๊ายๆ ว่านมันเริ่มฉลาดแล้วนะคะ พี่แคนหวงใช่ป่ะล่ะ :katai2-1: :hao5: :hao5:
-
ถ้ามองว่าว่านแอบอ่อยพี่แคนจะผิดไหมเนี่ย?
-
พี่แคนช่างเป็นบุคคลผู้มีความอดทนสูงเสียนี่กระไร
น้องว่านอ่อยแรงขนาดนี้ยังไม่ตบะแตก :katai1:
แต่น้องว่านนี่ยังไม่รู้ตัวใช่มั้ยว่านางได้ทำเยอะกว่าชายหญิงที่เขาเป็นแฟนกันเสียอีก
ปล.ตอนอ่านตอน 11 นี่นึกถึงเซ็นทรัลลาดพร้าว ถ้าว่านพาพี่แคนไปกินโคโค แถวๆ นั้นมีร้านการ์ตูนอยู่ร้านนึง
ฝากให้น้องว่านไปซื้อการ์ตูนวายซักเล่มมาศึกษาหน่อยก็ดีค่ะ นางจะได้รู้สักทีว่านางเป็นนางเอก
-
ถ้าปาล์มพูดความจริง พี่แคนคงระแวงน่าดู
ก็เคยมีประสบการณ์นี่เนอะ คนเดียวกันด้วย
ว่าแต่ปาล์มจะเก็บแต้ม หรือจริงจัง!!!
-
ปาล์ม สู้ ๆ นะแก เดี๋ยวก้อเจอรนที่ใช่เองแล่ะ
คนนี้ปล่อยให้พี่แคนไปก่อนล่ะกัน
-
คือเราไม่ค่อยโอเคกับปาล์มเลย ต่อให้ในสายตาน้องว่านปาล์มมันจะเป็นเพื่อนที่ดีมากแค่ไหนก็ตาม
เราไม่ค่อยชอบในสิ่งที่ปาล์มทำเท่าไหร่ ตั้งแต่เป็นชู้กับกัสทั้งๆที่รู้ว่ากัสมีแฟนแล้ว
เอาน้องว่านมันไปซ้อนรถทั่วมอที่อาจจะมีเจตนาอยากให้คนอื่นเห็น
หรือว่าเราอคติกับปาล์มมากไป แต่เรารู้สึกแบบนั้นจริงๆนะ
#ทีมพี่หงวย
-
โบกป้ายเชียร์พี่แคนสุดแขนเลยค่า เอ๊ะทำไมเขิน 5555555555555555555555555
อ่านตอนพี่แนกัดแล้วเขินหนักมาก อั่กกกก
นังปาล์มพูดแล้วววววววว เอิลลลล ไม่ใช่คนไม่ดีหรอกแค่ยุ่งกับคนมีเจ้าของเอง เอออออออ -3-)/
เราจะเห็นใจปาล์มอยู่แล้วเชียว ติดเรื่องแย่งกัสเนี่ย ไปปป ไปหาคนอื่นนนนน
-
:-[ :katai2-1: :katai4: :mew1:
-
เพิ่งอ่านนิยายเรื่องนี้ บอกได้เลย ว่านโง่เหมือนที่พี่แคนบอกจริง ๆ
-
งับมืองับแขนงับปลายนิ้วอย่างช้าๆทว่าทนุถนอม?!!!! นี่มันอัลไลคะว่าน? จงอภิปราย!!!!
มีน้องแมนๆเตะบอลที่ไหนเขาใช้วิธีนี้ลดความโมโหจนอยากงับหัวของคนเป็นพี่บ้าง?
อร๊ายยยยย!!! น้องไม่รู้ตัว น้องล่องลอย น้องซอฟท์ใส น้องอ่อยโดยไม่ตั้งใจเพราะใช้การ์ดรู้เท่าไม่ถึงการณ์หรืออย่างไรอยู่คะ?!!
ยู้วฮูวววว (ยกมือขึ้น ดีดนิ้วแล้วโยกคอส่ายเบาๆ)... ป้านี่แทบจะกลับไปแอบถ่ายคลิปตอนที่น้องอยู่กับปาล์ม เปรียบเทียบกับตอนที่น้องอยู่กับพี่หงวยแล้วทำบทวิเคราะห์ออกมาเป็นประเด็นๆแล้วส่งให้พี่หงวยติวเบิกเนตรให้น้องอีกหลายๆรอบเสียจริงๆ น้องจะได้รู้ตัวเสียทีว่าน้องไม่ได้คิดว่าตัวเองเป็นแค่ 'น้องของพี่' อีกต่อไปแล้ว
หงวยเอ๊ย... หนูต้องสู้นะลูก อีกนิดเดียว อีกนิดเดียว เดี๋ยวน้องมันก็หายโง่
เชื่อป้าเถอะ ป้าอ่านนิยายวายระหว่างอาบน้ำร้อนมาเยอะ (กว่าหนู) จ๊ะ
ติดตามตอนต่อไปค่ะ ^^ :L2:
-
ขอบคุณ :)
-
แต่เห็นชื่อพี่ west ก็ต้องแวะเข้ามาอ่านแล้ววว ชอบทุกเรื่องที่พี่west เขียนน สนุกมากๆๆๆ :mew1: :mew1:
-
:o8: :o8: :o8:
-
เอาจริงเราแอบอนาถแทนปาล์มหน่อยๆ นะ
ทุ่มขนาดนั้น จีบขนาดนั้น ดูแลขนาดนั้น แอบตามขนาดนั้น
ว่านมันยังไม่เก็ทว่าปาล์มจีบจนต้องบอกตรงๆว่า 'กูจีบ!'
555555 ตัดใจเหอะ! ปาล์มเอ๊ยยยยย เห้อมมมมมมมมมมมม
สมองแรมต่ำๆของว่านมีไว้เพื่อประมวลเรื่องพี่แคนคนเดียวเท่านั้นแหละ
แค่พี่แคนคนเดียวก็จะแย่แล้ว ตามเค้าไม่ทันสักเรื่อง55555
ส่วนพี่แคนนี่ นับวันยิ่งหึงโหดหึงหน้ามืดรุนแรง
นี่ขนาดพี่แคนคิดกับมันฝ่ายเดียวยังขนาดนี้
ไม่อยากจะคิดว่าวันไหนที่โช๊ะเด๊ะกันจะขนาดไหน
55555555555555
-
หึงได้ใจมากพี่แคน งับซะหน้านี่ร้อนแทนเลย 5555
-
พี่แคนก็หึงซะ ว่านก็ซื่อเกินลูกเอ้ยยยยย
ซื่อขนาดนี้เมื่อไหร่จะได้สวีทกับพี่แคนนนนนนนน
-
เกลียดนังว่าน :m20:
-
ข้ามไปวันพุธเลยได้มัย :katai5: :katai5:
-
ใจจริงแล้วว่านก็แอบหวั่นไหวอยู่สินะ ซื่อเกิน
-
ตอนที่ 12
ปาล์มไม่วุ่นวายกับผมอีก ไม่รู้ว่าเป็นเรื่องดีหรือเรื่องแย่ แต่กลับมีรูปถูกปล่อยมาเป็นพัก ๆ ไอ้ปาล์มแม่งออกตัวแรง คนเลยสนใจ ทีผมไปไหนมาไหนกับพี่แคนไม่เห็นมีข่าวสักแอะ เป็นเรื่องที่เข้าใจยาก แต่เข้าใจได้ ปาล์มมันมีดีกรีเดือนมหาวิทยาลัย มิหนำซ้ำเมื่อไม่กี่วันก่อนเห็นถูกจับไปเป็นพรีเซนเตอร์รณรงค์แต่งตัวเรียบร้อยของคณะ ไหนจะโฆษณาหมากฝรั่งตัวล่าสุดที่เพิ่งออกเมื่อต้นสัปดาห์อีก
ไอ้โต๋ถ่มถุยถากถางผมหลายวันหลังจากที่เล่าเรื่องไอ้ปาล์มให้ฟัง สุดท้ายก็เลิกพูดไปเอง กลายเป็นเรื่องผมกับพี่แคนที่มันเปิดประเด็นขึ้นมาใหม่ บอกว่าได้กลิ่นตุ ๆ เหมือนพี่แคนจะชอบผมยังไงอย่างงั้น
“เย็นนี้ก็ไปกับพี่แคนอีกเรอะ”
เพื่อนตัวดีถาม เปิดวารสารมหาวิทยาลัยที่มีหน้าไอ้ปาล์มหราไปด้วย “เขายุ่ง ๆ กับโปรเจ็กต์ไม่ใช่เหรอ”
“ก็ยุ่งแหละ” ผมตอบ “แต่ห้องพี่อาร์มก็อยู่ที่เดียวกับพี่แคนป่าววะ”
“แล้วมึงไปเสนอหน้าอะไรตรงนั้น มาอ่านกับกูดิ”
“มึงอ่านได้สามหน้าก็ทิ้งกูไปแยกเกษตรแล้วไอ้กร๊วก” เสียงหัวเราะของคู่สนทนาฟังดูจงใจกวนประสาท ผมแกล้ง ยกเท้าทำท่าขึ้นถีบมันใต้โต๊ะหินอ่อน โต๋เต๋เลยปาหนังสือหน้าปาล์มกลับมาใส่ ผมคว้าไว้ทัน ไม่โดนหัว ไม่อย่างนั้นปากเซ็กซี่ ๆ ของนายแบบบนปกนั่นมีหวังจุ๊บเหม่งผมเต็ม ๆ
“แล้วมึงแน่ใจแล้วเหรอ ไม่เอาไอ้ปาล์มอะ”
“ห่ะอะไรของมึง”
“ก็...มันก็หล่อ ถึงไม่รวยเท่าพี่แคนก็เถอะ อนาคตไกลอยู่นา”
“กูชอบผู้หญิงโว้ย”
“ชอบผู้หญิงจริง ๆ หรือถูกสอนมาว่าต้องชอบผู้หญิงกันแน่วะ เอาจริง ตั้งแต่รู้จักมึงนะว่าน ยังไม่เห็นมึงจะมองใครเป็นพิเศษ”
“ทำอย่างกับมึงสนใจอย่างอื่นนอกจากเกมนักนี่”
“อย่างน้อยกูก็เคยจีบฟ้า” เจ้าของชื่อเดินผ่านมาพอดี มันโบกมือทักนิดหน่อยแล้วกลับมามองที่ผม “ถ้าตอนนั้นจีบฟ้าติดกูคงไม่ต้องพึ่งเกมเหมือนทุกวันนี้”
“ข้ออ้าง มึงน่ะติดเกมตั้งแต่มัธยม คิดว่ากูไม่รู้หรือไง”
“พอมีแฟนก็ต้องติดแฟนสิวะ มึงเถอะ ร่ำ ๆ ว่าอยากมีแฟน ไม่เห็นจะเคยสนใจผู้หญิงคนไหนสักคน ทีกับพี่แคนนะหางกระดิกริก ๆ”
“ไม่เหมือนกันเว้ย”
“เถียงอีก”
“เชี่ยนี่เดี๋ยวกูต่อยฟ่ำ”
“อยู่กะพี่แคนล่ะว่านงั้นว่านงี้ อยู่กับกูล่ะโชว์แมนนนนน” ไอ้โต๋ลากเสียงยาวเหยียด ไอ้เวรนี่ ทำไมกวนประสาทแบบนี้วะ
“ไม่คุยกับมึงแล้ว รายงานนี่ทำกับไอ้กุ้งสองคนไปเลย”
“เฮ้ย อย่างอนดิ ล้อเล่นนิดเดียวทำโกรธจริง มึงก็เห็นว่าไอ้เหี้ยกุ้งยังไม่มา”
“มึงโทรบอกมันเลยว่าไปเจอที่หอสมุด ฝนจะตกแล้ว ไอ้ห่า นัดบ่ายโมง จะบ่ายสองยังไม่โผล่หัว หกโมงพี่แคนมารับกูเดี๋ยวงานไม่เสร็จพอดี”
โต๋เต๋ยิ้มเหยียด เห็นแล้วหมั่นไส้ ทนไม่ได้ กระโดดล็อกคอมันมาตุ๊ยท้องสองสามทีให้สาแก่ใจ “โอ๊ย ๆ พอแล้วว่าน ไอ้เหี้ย กอดรัดฟัดเหวี่ยงงี้เดี๋ยวกูได้ตายจริง”
“ทำเป็นสำออยนะมึง”
“สำออยห่าอะไร เอฟซีพีดับบลิวมองอยู่นั่น น่ากลัวฉิบหาย”
ทำหน้าเป็นหมางงเลยครับ เอฟซีพีดับบลิวอะไรของมัน พอมองหน้าขึ้นมาอีกฟากเห็นรุ่นน้องหน้าตาคุ้น ๆ ไม่ให้คุ้นได้ยังไงก็ไอ้เด็กเวรนี่แหละที่ทักเฟซมาขอผมทำเพจปาล์มว่านฟอร์เอฟเวอร์เมื่อไม่กี่สัปดาห์ก่อน
“พี่ว่านจำน้ำใจได้ไหมคะ”
จำได้แม่นเลยค่ะ ใครจะลืมลง
“พี่ว่านทะเลาะกับพี่ปาล์มเหรอคะ”
“หา?” ผมยกมือชี้หน้าตัวเอง แม่สติ๊วปิ้ดคิ้วปิ้ดนี่มาไม้ไหนกับผมอีกวะ “พี่จะไปทะเลาะกับมันเรื่องอะไรครับน้อง”
“พี่ปาล์มแย่มาก ไม่พูดไม่จากับใครเลย พี่ว่านไปดูพี่ปาล์มหน่อยสิคะ”
“แล้วทำไมต้องพี่วะครับ” จริง ๆ อยากใช้สรรพนามกูมึงมาก แต่ไม่อยากเป็นเหมือนพี่หงวย ทำเถื่อนใส่รุ่นน้องมันไม่ดี
“แฟนกันไม่คิดจะดูแลกันหน่อยเหรอคะ พี่ว่าน พี่ปาล์มไม่ใช่ของตายของพี่ว่านนะคะ ตั้งแต่โฆษณาหมากฝรั่งของพี่ปาล์มออกคนมาตามพี่ปาล์มตั้งเยอะ พี่ว่านไปดูหน่อยเถอะค่ะ”
“คนตามมันเยอะพี่จะไปกวนมันอีกทำไมวะครับ ให้มันพักผ่อนไปก็ดีแล้วนี่” คู่สนทนาทำหน้าอูม มองไอ้โต๋แบบไม่ชอบใจไปด้วย “อีกอย่าง พี่กับปาล์มไม่ได้เป็นแฟนกันนะ”
“ไอ้ว่านมันมีคนที่ชอบอยู่แล้ว” โต๋เต๋อดรนทนไม่ไหวโพล่งขึ้นมา น้องน้ำใจคนงามตัดม้าเต่อจนเกือบชิดหนังหัวยิ่งทำหน้าบุญไม่รับใส่คนพูด “ไม่ต้องมามอง ไม่ใช่กู”
“เฮ้ย รอนานป่าววะ กว่าจะออกมาได้คุณหญิงแม่ซักกูเสียละเอียดว่ามากับใคร ตั้งแต่เปิดตัวแฟนก็แบบนี้ตลอด โทษทีนะพวกมึง”
ไอ้โต๋แทบร้อง ‘เธอมาได้ทันเวลาพอดี อย่างกับรู้ใจ เธอมาได้ตรงเวลาพอดีอย่างกับนัดกันไว้’ ใส่คนมาใหม่ เหี้ยกุ้งที่หอบแฮกรับรังสีอำมหิตของน้องน้ำใจไปเต็ม ๆ
“อ้าว นี่เด็กที่ไหนวะ อยู่บริหารเหรอน้อง แฟนมึงเหรอไอ้โต๋”
“ไม่อะ กูไม่ชอบสาววาย เดี๋ยวจับกูจิ้นขึ้นมาแล้วกูหวั่นไหว ถุ้ย เอฟซีไอ้ว่านมัน”
“อ๋อ แฟนคลับว่านนี่เอง สวัสดีครับ พี่ชื่อกุ้งนะ เป็น...”
“พี่ปาล์มหล่อกว่าตั้งเยอะ” ไม่ทันได้อธิบายอะไรไอ้กุ้งก็โดนติ่งปาล์มว่านเหวี่ยงใส่เสียแล้ว ผมยิ้มแหย ไม่รู้จะอธิบายยังไง “พี่ว่านคิดดี ๆ เถอะค่ะ ดีกว่าพี่ปาล์มน่ะไม่มีแล้ว น้ำใจขอตัวไปดูพี่ปาล์มก่อนนะคะ”
พูดจบก็สะบัดหางม้าไปเลย ไอ้กุ้งยืดตัวเกาหัวแกรก ส่วนโต๋เต๋เอาแต่กลั้นหัวเราะกระทั่งระเบิดออกมาเมื่อเด็กสาววัยกระเตาะหายลับไปจากสายตา
“เชื่อเขาเลยว่ะ นี่ถ้าเมื่อกี้กูโพล่งไปว่ามึงชอบพี่แคน น้องมันจะทำหน้ายังไงวะ”
“ไอ้พี่แคนได้ฆ่าน้องมันแล้วมาปาดคอกูอีกคนสิ กวนตีน”
“แหม ก็เห็นสนิทกัน”
“นี่มันเรื่องอะไรวะ” ไอ้กุ้งเพื่อนสนิทระยะที่สามถามผ่ากลางวง สมัยก่อนนู้น ผมหมายถึงช่วงปี 1 ใหม่ ๆ กลุ่มเรามีสี่คนครับ ผม ไอ้โต๋ เหี้ยกุ้ง แล้วก็แจม แจมเป็นผู้หญิงคนเดียว ซิ่วไปเรียนหมอตั้งแต่เทอมแรก เลยเหลือกันแต่สามหนุ่มสามมุม แล้วทายครับ ว่าอะไรที่ทำให้เหี้ยกุ้งทิ้งสองสหายที่แสนดีของผมไปอย่างไร้เงาหัว ปิ๊งป่อง ผู้หญิงครับ แฟนไอ้กุ้งดุอย่างกับหมาแม่ลูกอ่อน
“เพื่อนมึงจะเป็นเกย์ไง”
“อ้าว แปลงร่างแล้วเหรอไอ้ว่าน ที่กูได้ยินมาว่ามึงกับปาล์มบริหารสินะ”
“ไม่ใช่โว้ย”
“พี่แคนภาคคอมฯ ต่างหาก” ผมชูนิ้วกลางใส่คนพูดเต็ม ๆ
“เรื่องนี้กูก็ได้ยินมา ว่าพักหลัง ๆ เห็นมึงกับเทพแคนบ่อย ๆ”
“ชีวิตกูคูลขั้นมีคนเสือกเยอะขนาดนี้เลยเหรอวะ”
“ไม่มีใครอยากรู้เรื่องมึงเลยว่าน เขาอยากรู้เรื่องเทพแคนกับไอ้ปาล์มกันทั้งนั้น” พูดขนาดนี้นับถือกันเป็นเพื่อนอยู่บ้างไหมไอ้กุ้ง “แล้วสรุปพวกหล่อ ๆ นี่กินกันเองหมดแล้วใช่ไหม”
“กูยัง”
“ยังนี่แปลว่าไม่ได้เป็นตอนนี้ แต่อาจจะเป็นในอนาคตงั้นเหรอ”
“พวกมึงนี่ พอเลย จะทำไหมรายงาน” เดี๋ยวพ่อก็หลังแหวนให้สักดอกหรอก กวนตีนดีนัก ไอ้กุ้งหัวเราะหึ คว้าคอโต๋เต๋เดินนำไปข้างหน้า กระซิบกระซาบกันให้รู้แค่สองคน
“เลิกพูดเรื่องกูเลย ไอ้เพื่อนเวร”
คิดว่ามันจะฟังเหรอครับ ฝันไปเถอะ
“เป็นอะไรอีกล่ะ”
น้ำเสียงนั้นดูรำคาญ แต่ก็ดูไม่รำคาญ เป็นน้ำเสียงแบบที่พี่แคนชอบถามเวลาผมหงุดหงิด และแน่นอนว่าผมหงุดหงิด ผมเลยเลือกที่จะไม่ตอบคำถามมัน
“ไม่ถามซ้ำนะ”
“ไอ้โต๋กับไอ้กุ้งแซว” ให้ตายสิ ทำไมผมต้องทำตามความต้องการของมันเสียทุกเรื่อง เริ่มหงุดหงิดตัวเองแล้วนะ
พี่แคนทำท่าคิด หลังจากไปรับผมที่มหาวิทยาลัยก็กลับมาที่ห้อง บังคับให้หยิบหนังสือขึ้นไปอ่านขณะที่เจ้าของห้องนัดเพื่อนทำโปรเจ็กต์จบอยู่ข้างบน “กุ้ง ไอ้แว่นพุงพลุ้ยนั่นน่ะเหรอ”
“ก็นั่งกันสามคน ไม่ใช่ผม ไม่ใช่ไอ้โต๋ แล้วจะใครวะ”
“ผมอีกแล้ว” พี่แคนพูดเสียงหน่ายยิ่งกว่าเก่า หยิบถุงปากกาไปด้วย “เดี๋ยวเรียกว่าน เดี๋ยวเรียกผม ไม่สับสนตัวเองบ้างหรือไง”
ก็เวลาเรียกว่านมันเผลอนี่โว้ย “ใครจะไปหยาบคายเสมอต้นเสมอปลายเหมือนพี่ล่ะ”
“เอ้า รวนกูอีก ไป ๆ เก็บหนังสือเรียบร้อยหรือยัง ไอ้โจ๊กกับไอ้อาร์มรอนานแล้ว”
ผมถูกรุนหลังออกจากห้อง สอบมิดเทอมใกล้เข้ามาทุกที วิชาที่น่าเป็นห่วงอ่านจบแล้วหนึ่งรอบ ช่วงนี้เป็นช่วงหัดทำโจทย์ พี่แคนหาข้อสอบเก่ามาจากไหนไม่รู้เยอะมาก บอกว่าทำบ่อย ๆ เจอข้อสอบจะได้ไม่ตื่นเต้น อีกอย่างคือจะสังเกตตัวเองได้ว่าจุดไหนที่ผิดซ้ำ ๆ จะได้ไม่พลาด
“แล้วมันแซวว่าอะไร”
ระหว่างรอลิฟต์ คู่กรณีก็ถาม ผมลังเลว่าจะเล่าหรือไม่เล่า ถ้าเล่าก็แปลว่าผมใส่ใจคำพูดของคนอื่น แต่ไม่เล่าผมก็อึดอัดใจแบบนี้ เป็นคนซ่อนอารมณ์ไม่เก่งเสียด้วย ไม่เหมือนพี่แคนที่เก๊กได้เก๊กดี
“พี่ว่าผมมีโอกาสเป็นเกย์ไหมวะ”
“โดนแซวเรื่องนี้เหรอ”
“ตอบดิ”
“ใคร ๆ ก็มีโอกาสทั้งนั้น” เขาพูดด้วยน้ำเสียงราบเรียบ สม่ำเสมอ ไม่มีอารมณ์หงุดหงิดเมื่อได้ยินคำถามแนวนี้ ผมไม่ได้มองว่าแปลก หรือผิดปกติ เพียงแต่เมื่อถูกพูดให้ฟังบ่อย ๆ ก็อดสงสัยและสำรวจตัวเองไม่ได้
ผมปลื้มพี่แคน ปลื้มมานานมากแล้ว และดีใจมาก ๆ เวลาที่พี่แคนช่วยเหลืออะไรก็ตาม ตัวเขาเองก็ขยันใจดีกับผมบ่อยเสียจนผมหักห้ามความปีติไว้ไม่ไหว ส่วนมันจะเกี่ยวข้องกับเรื่องชู้สาวหรือไม่เรื่องนี้ก็ยังหาคำตอบให้ตัวเองไม่ได้เหมือนกัน
“งั้นแปลว่าว่านก็มีโอกาสเป็นน่ะสิ”
“ลึก ๆ แล้วผู้ชายก็เหมือนเด็ก อยากเล่นอะไรแปลก ๆ บางคนมองเรื่องเซ็กส์เป็นเรื่องสนุก อยากรู้อยากลองแล้วบังเอิญชอบ หรือบางทีอาจเกิดจากโครโมโซม สภาพแวดล้อม หรือบางคนก็มองแค่ว่า เขารู้สึกชอบคน ๆ นี้ ไม่ว่าคนนั้นจะเป็นผู้หญิงหรือผู้ชาย ซึ่งถ้าบังเอิญเป็นเพศเดียวกัน ก็กลายเป็นเกย์โดยอัตโนมัติ ไม่รู้ว่ะ กูก็ไม่เคยสงสัยเหมือนกันว่าทำไมตัวเองเป็นเกย์ ชอบก็คือชอบ ก็แค่นั้น”
“พี่เป็นแบบไหน”
“กูชอบผู้ชายตั้งแต่ก่อนใช้คำนำหน้าเป็นนายแล้ว”
“อย่างนี้พี่ก็ชอบผู้ชายทุกคนเลยเหรอ”
“มึงชอบผู้หญิงทุกคนไหมล่ะ” อันที่จริงอยากจะบอกว่าผมยังไม่เคยชอบผู้หญิงคนไหนจริง ๆ จัง ๆ เลยด้วยซ้ำ พี่แคนหัวเราะ ยกมือขึ้นยีหัวผม “นึกสงสัยว่าตัวเองจะชอบผู้ชายขึ้นมาหรือไง”
ผมงุบงิบในลำคอ พูดไม่เต็มปากว่าเออ ถึงแบบนั้นก็ไม่อยากให้พวกไอ้โต๋กับไอ้กุ้งชงอยู่ดี
“ทำไมถึงคิดว่าตัวเองจะเป็น ชอบกูเหรอ”
“ไม่ใช่เว้ย” ไม่รู้ทำไมถึงรีบตอบปัดไปแบบนั้น ยกมือขึ้นปิดหน้า จู่ ๆ ก็ร้อนขึ้นจนไม่สามารถควบคุมตัวเองอยู่ พี่แคนหัวเราะ ไม่กระเซ้าต่อ ยกแขนขึ้นพาดบ่าเหมือนโอบผมกลาย ๆ
พับผ่าสิ เมื่อก่อนก็อยู่ในท่านี้ไม่เห็นจะคิดอะไร นี่มึงคิดหาหอกอะไรวะไอ้ว่าน
“ถ้าผมเป็นเกย์ พี่จะคิดกับผมมากกว่าพี่น้องไหม” ถามแล้วเงยหน้ามอง พี่แคนเหลือบตากลับมาแค่นิดเดียว นิดเดียวจริง ๆ
“บอกข้อดีของมึงให้กูฟังสิแล้วจะพิจารณาอีกทีว่าควรชอบไหม”
เตรียมจะอ้าปากเถียงแต่ก็นึกไม่ออก ได้แต่อมลมทำแก้มป่อง “ถ้าพี่แคนชอบผมก็ต้องรู้ดิวะว่าผมมีอะไรดี จะมาถามย้อนทำไมเล่า”
“ชอบก็คือชอบ” เขาย้ำคำเดิม มุมปากยกยิ้มนิด ๆ สายตามองเหม่อออกไปเกินความสามารถที่ผมจะตีความได้ “ก็แค่นั้น”
อุณหภูมิเย็น ๆ จากห้องหมายเลขสวยเปิดออก พี่อาร์มนั่งรออยู่ก่อนแล้ว ขณะที่พี่โจ๊กกำลังโซ้ยบะหมี่หมูแดงบนโซฟา หนังสือเกี่ยวกับคอมพิวเตอร์มากมายกองพะเนินเทินทึก ผมถูกผลักให้ไปนั่งโซฟายาวขณะที่คนผลักเดินมานั่งข้าง ๆ ในเวลาไล่เลี่ยกัน
“ถึงไหนแล้ว”
“ที่ติดรอบก่อนรันผ่านแล้ว แต่มีปัญหาใหม่นี่ดิ”
“ที่อาจารย์ผดุงบอกให้เพิ่มลูกเล่นกูลองคิดมาแล้วนะ แต่แก้บั๊กเดิมก่อนก็ได้” พี่แคนตอบ โยนสมุดเน่า ๆ เยิน ๆ ใกล้เกษียณเต็มแก่ลงบนโต๊ะกลาง เฉียดถ้วยบะหมี่ของพี่โจ๊กไปนิดเดียว
“เชี่ยแคน เดินมาวางดี ๆ ก็ได้ปะวะ ไอ้เด็กนั่นไม่ต้องตัวติดกัน 24 ชั่วโมงก็ได้”
พี่แคนไม่ตอบเพื่อน ยกมือขึ้นโอบบ่าผมเยาะคนพูดพร้อมทำหน้ากวนประสาทใส่ ไอ้พี่โจ๊กชูนิ้วกลางกลับเป็นการตอบโต้ “กูล่ะเบื่อหมาป่าแถวนี้จริง ๆ”
“พี่อาร์มมีหมาป่าในห้องด้วยเหรอ”
“อ้อ เปล่าครับ” คุณชายคนเดิมตอบเสียงนุ่ม โบกมือเป็นพัลวัน “วันก่อนพี่ไปเล่นคาเฟต์สัตว์ป่ามา ไอ้โจ๊กมันไม่ได้ไปด้วยเลยอิจฉา”
ผมพยักหน้าหงึกหงัก คู่กรณีหัวเราะหึ ทำสีหน้าหยามเหยียด “ลูกแกะมึงก็ซื่อจนโง่”
“หุบปากน่าไอ้โจ๊ก เดี๋ยวกูเอาบะหมี่ยีหัว” พี่แคนพูดไม่จริงจังนักก่อนใช้นิ้วเกี่ยวปลายผมที่ระปกเสื้อล่างผมเล่น “ผมยาวแล้วนะมึง”
“ไว้ก่อนสอบจะไปตัด”
“ไว้พาไป” เสียงพูดนั้นราบเรียบ แต่กลับทำให้พี่โจ๊กไอโขลกเหมือนอะไรติดคอยกใหญ่
“ยังไม่หยุดนะมึง” รอบนี้พี่อาร์มเป็นคนปราม เหลือบตามองผมแล้วกลับไปจ้องเพื่อนตัวเองอีกครั้ง “แผนไอ้แคนแตกได้ชวดลูกแกะลำบากกูอีก”
ผมมองทั้งสามคนสลับไปมา ก่อนหันมาจ้องพี่แคนขอคำอธิบาย ปลายนิ้วยาวเคาะบนหนังสือที่กางอยู่เชิงบังคับให้อ่านต่อเสียที ผมคว่ำปาก ก้มหน้าลงมองตัวหนังสือในกระดาษ ไม่บอกก็ไม่บอก ใครมันอยากรู้วะ หึ ใม่มี๊!
เข็มวินาทีขยับไปอย่างเชื่องช้า แต่ที่ช้ากว่าคือความเร็วในการทำข้อสอบของผม พี่แคนสอนเทคนิคการทำโจทย์มากมาย ในส่วนของสมองผมไม่สามารถจดจำทุกอย่างได้ แต่อย่างน้อยก็เร็วกว่า แม่นยำกว่าก่อนที่พี่แคนสอนหลายเท่าอยู่ดี
ผมถูกอัปเปหิให้ลงมาอ่านหนังสือคนเดียวในห้องพี่แคน หลังจากอยู่ข้างบนแล้วพี่โจ๊กชวนคุยไม่หยุด ได้ยินมาว่าโปรเจ็กต์จบของพี่แคนจะส่งเข้าประกวดระดับประเทศด้วย เป็นการทำงานร่วมกันระหว่างภาคเครื่องกล คอมพิวเตอร์ และไฟฟ้า แน่นอน คนที่ถูกคัดเลือกไปมีแต่ระดับหัวกะทิทั้งนั้น
ผมทำโจทย์ข้อสุดท้ายเสร็จหลังจากเวลาผ่านมาค่อนคืน หาวหวอดอ้าปากรับลมเย็น ๆ จากแอร์หลายรอบแต่ก็บากบั่นทำจนเสร็จ ไม่เคยคิดว่าตัวเองจะมีความพยายามได้มากขนาดนี้ มองตัวอักษรยึกยือบนสมุดโน้ตเล่มใหม่ที่ซื้อเพิ่มเมื่อวาน หลังจากเล่มเก่าถูกขีดเขียนจนหน้าสุดท้าย โลกของผมเปลี่ยนไปมาก มากจนแม้แต่ตัวเองก็ยังไม่อยากเชื่อ
ว่านหวานหวาน @Wannwannwannn เมื่อสักครู่
เสร็จแล้วโว้ยยยยย
กวินท์ @c8o9yl เมื่อสักครู่
@Wannwannwannn นึกว่านอนไปแล้ว
ว่านหวานหวาน @Wannwannwannn เมื่อสักครู่
@c8o9yl ยางงง ทำข้อสอบเก่าอยู่ เดี๋ยวตรวจเสร็จว่าจะเข้านอน
กวินท์ @c8o9yl เมื่อสักครู่
@Wannwannwannn อืม รีบ ๆ ทำ จะได้รีบ ๆ นอน ตั้งใจแบบนี้คนติวให้ภูมิใจแย่
ว่านหวานหวาน @Wannwannwannn เมื่อสักครู่
@c8o9yl กูก็ว่างั้นแหละ ฮ่า ๆ แล้วมึงทำไมยังไม่นอนคุณแมวดำ
กวินท์ @c8o9yl เมื่อสักครู่
@Wannwannwannn งานยังไม่เสร็จ แต่สักพักแหละ
ว่านหวานหวาน @Wannwannwannn เมื่อสักครู่
@c8o9yl เออ ทำไป ไปตรวจคำตอบก่อน ง่วงไม่ไหวแล้ว
กวินท์ @c8o9yl เมื่อสักครู่
@Wannwannwannn จะนอนแล้วเมนชั่นมาบอกก่อนแล้วกัน
ว่านหวานหวาน @Wannwannwannn เมื่อสักครู่
@c8o9yl เพื่อออออออ
กวินท์ @c8o9yl เมื่อสักครู่
@Wannwannwannn จะได้รู้ไงว่ามีเพื่อนอยู่ทำงาน
ผมอ่านแล้วไม่ได้ตอบกลับไป เที่ยงคืนกว่าแล้ว ใช้เวลาตรวจข้อสอบก็น่าจะครึ่งชั่วโมง หยิบสมุดอีกเล่มที่เต็มไปด้วยลายมือพี่แคนมาเปิดเทียบ ไล่สายตาจากบนลงล่าง หมึกสีน้ำเงินดูเป็นระเบียบ แม้จะไม่บรรจงคัดแต่ก็อ่านง่าย พี่แคนไม่ใช้สีสันแสบตาเหมือนพวกผู้หญิงที่เอกผมใช้ แน่นอน ผมเคยได้ยินสีช่วยในเรื่องความจำ แต่พี่แคนเน้นไฮไลท์สีเหลืองสะท้อนแสงเฉพาะจุดก็กระแทกเรตินาผมจนจดจำได้ดีไม่แพ้หัน
กลิ่นของกระดาษ และน้ำหมึกยามพลิกเปลี่ยนหน้า เสียงเสียดสีกันดังขึ้นในความเงียบเกิดขึ้นเพียงแผ่ว ไม่นาน ยังไม่ทันตรวจคำตอบเสร็จสิ้นดีก็ฟุบหลับไปกับโต๊ะ ที่รู้ตัวเพราะเสียงเปิดประตูดังขึ้นและพี่แคนวางแม็คบุ้กเครื่องบางลงบนโต๊ะที่ผมนอนอยู่นั่นแหละ
“ทำไมไม่ไปนอนดี ๆ”
“งืออ เผลอหลับ”
“น้ำลายยืด” พูดพลางหยิบทิชชูยื่นให้ ผมเห็นซากอารยธรรมเป็นวงกว้างบนสมุดตัวเอง เจือให้หมึกแผ่ออกจากเส้นเดิมแต่ยังพออ่านได้ “ทุเรศจริง ไปล้างหน้า แปรงฟันนอนได้แล้ว เดี๋ยวกูตรวจให้”
“พี่แคนไม่นอนเหรอ”
“อืม ยังไม่ง่วง”
ผมพยักหน้าหงึกหงัก ทำตามคำสั่งอีกฝ่ายโดยไม่มีข้อโต้แย้ง กลับมาอีกครั้งก็ยังเห็นพี่แคนนั่งอยู่ที่โต๊ะเขียนหนังสือ ข้างตัววางโทรศัพท์เอาไว้
“ว่านว่าค่อยตรวจพรุ่งนี้ดีกว่า เดี๋ยวว่านดูเอง จะได้รู้ว่าผิดอะไร”
“เท่าที่เปิด ๆ ดูจุดเดิมไม่ค่อยพลาดแล้วนะ มีอยู่บ้าง เก่งขึ้นนี่”
“ใช่ไหมล่ะ ว่านตั้งใจออกจะขนาดนี้”
พี่แคนหัวเราะ แต่ยังไม่หันหน้ากลับมามอง แสงจากไฟบนเพดานเป็นเงาวูบไหวเมื่อผมเดินก้าวไปมาด้านหลัง
“จะนั่งก็เอาเก้าอี้มานั่งดี ๆ”
ผมหันกลับไปเลื่อนเก้าอี้ตัวที่ยังว่างมานั่งข้าง ๆ กันตามคำบอก ตาสว่างกว่าเมื่อครู่นิดหน่อย แต่ก็ยังง่วง กระนั้นการปล่อยให้พี่แคนนั่งตรวจข้อสอบคนเดียวก็ไม่สามารถทำได้ลง
“ไม่ง่วงแล้วเหรอ”
“ง่วง แต่จะรอนอนพร้อมพี่อะ”
มือใหญ่ชะงักงันชั่วขณะ ยังไม่ทันสังเกต โทรศัพท์ที่วางข้างสมุดเลคเชอร์ก็สว่างวาบ พี่แคนไม่เปิดเสียง ไม่ตั้งสั่นเหมือนเคย แต่เพราะอยู่ใกล้กันขนาดนี้ผมถึงเห็นชื่อที่โทรเข้าในยามวิกาลชัดเจน
“อืม ว่าไง”
พี่แคนกดรับ ทั้ง ๆ ที่ผมกำลังกู่ร้องในใจว่าอย่ารับ เขาใช้มือข้างซ้ายถือโทรศัพท์ให้ห่างจากผม ส่วนมือข้างขวายังขยับไปพร้อมสายที่ตรวจสอบคำตอบบนกระดาษ
“ตอนนี้เลยเหรอ”
หัวใจผมบีบหดเข้าหากัน ไม่สามารถอธิบายมาเป็นคำพูดได้ พอจะเดาจากเสียงที่ลอดมาเป็นคำสั้น ๆ ว่าพี่กัสอยากให้พี่แคนไปหา
“ไว้วันหลังแล้วกัน”
“ไม่ได้เปลี่ยนไป กูก็เป็นแบบนี้มานานแล้วกัส ไอ้กัส ใจเย็น อย่าร้องไห้สิวะ”
“มึงเป็นบ้าอะไร โทรมาเรียกให้กูไปหา พอไม่ไปก็โวยวายเนี่ย จะตีสองแล้วนะกัส”
“มึงไปสงบสติอารมณ์ก่อน ค่อยคุยกันอีกที ทำงานอยู่”
พี่แคนกดวาง หน้านิ่วคิ้วขมวดแทบจะในทันที เขาโยนโทรศัพท์ไปที่โซฟา ไม่สนใจอีกแม้ว่าหน้าจอจะสว่างวาบขึ้นมาเพราะคนเดิมโทรเข้าอีกครั้ง
“พี่แคน”
“เฮ้อ....ข้อสอบเอาไว้ตรวจพรุ่งนี้นะ กัสมัน...”
“ไม่ไปได้ไหม”
รู้สึกเหมือนกำลังหายใจไม่ออก มีก้อนแข็ง ๆ มาจุกที่กลางอก พักเดียวก็เลื่อนขึ้นมาตรงลิ้นปี่ ผมไม่กล้าพูดเสียงดังกว่านี้ ไม่กล้าจะโวยวายเหมือนพี่กัส ได้แต่ขอร้องทั้ง ๆ ที่รู้ว่าไม่มีสิทธิ์
ผมแค่ไม่อยากถูกทิ้งไว้ที่นี่ ขณะที่พี่แคนไปกอดใครอีกคน
ผมรู้...ไม่ใช่เด็ก ๆ แล้ว ความสัมพันธ์แบบนี้ไม่ใช่เรื่องที่เดายากเท่าไร พี่แคนกับพี่กัสยังมีบางสิ่งที่ตัดกันไม่ลง เมื่อเจอหน้ากันอีกครั้งมันไม่จบเพียงแค่เจอแน่ พี่แคนจะปลอบใจ พี่กัสจะโอดครวญ ภาพของคนสองคนตีรวนอยู่ในหัว และมันทำให้ผมรู้สึกหงุดหงิดใจจนอยากจะร้องไห้ออกมาเสียตอนนี้
เขาจะปลอบใจกันไปถึงไหน.......
มากกว่าที่พี่แคนดูแลผมที่เป็นแค่น้องชายคนนี้แน่ ๆ
“ว่าน...”
“ไม่ไปได้ไหม ว่าน....ว่านไม่อยากให้ไป”
ผมก้มหน้าลง กัดปากล่างตัวเองจนเจ็บ มือทั้งสองข้างกำอยู่บนหน้าตัก งี่เง่าที่สุด เหมือนที่พี่ไผ่บอกไว้ว่าผมมันเป็นลูกแหง่ขี้อิจฉา ไม่ได้เรื่อง แถมยังเอาแต่ใจตัวเองเป็นที่หนึ่ง
แม้พี่ชายแท้ ๆ ของตัวเองจะกำชับเป็นร้อยเป็นพันครั้งว่าอย่าทำนิสัยแบบนี้กับคนอื่น
แต่ว่า....
“กูไปล้างหน้าแปรงฟันก่อน เดี๋ยวตามไปในห้องนอน”
“พี่แคนจะตามมาเลยใช่ไหม”
“อืม”
“ว่านไม่หลับนะ”
“หืม?”
“ว่านจะไม่นอนจนกว่าพี่แคนจะเข้ามา”
มืออุ่นวางลงบนหัวผม ยีเบา ๆ แล้วเปลี่ยนเป็นลูบไปด้านหลังเหมือนเจ้าของเล่นกับลูกหมา พี่แคนเป็นเจ้าของผม ในตอนนี้ ถ้าพูดแบบนั้นก็ไม่มีแรงจะเถียง
ที่อดทนเหนื่อยขนาดนี้เพราะอยากให้คะแนนสอบออกมาแล้วพี่แคนดีใจ
คนอย่างผม....จะคิดอะไรได้มากกว่านั้น
เป็นแค่ลูกหมาที่ชื่นชมพี่แคน อยากให้พี่แคนเป็นของตัวเองก็เท่านั้น
“ไม่ปล่อยให้รอนานหรอก แค่ห้านาที”
ผมเชื่อเขา แม้ไม่มีคำสัญญา ถึงได้เดินคอตกกลับห้องมา นอนมองเพดานสีขาว ทั้ง ๆ ที่ง่วงแค่ไหนก็หลับไม่ลง นับเลข 1 ถึง 60 รวมกัน 5 รอบ พอขึ้นรอบที่ 6 พี่แคนก็เปิดห้องนอนเดินตามเข้ามาตามที่รับปากเอาไว้
“เป็นอะไรหรือเปล่าเรา เครียดเรื่องที่จะสอบเหรอ”
“เปล่า...” กำลังคิดมากเรื่องพี่แคนกับพี่กัสต่างหาก คำผรุสวาทของอีกฝ่ายที่ดังลอดออกมาล้วนแต่เป็นคำทักท้วงให้พี่แคนเหมือนเดิม ผมไม่รู้ว่าคำว่าเหมือนเดิมหมายถึงแบบไหน แต่กลับตีรวนความหมายมาเป็นว่า ถ้าพี่แคนกลับไปเป็นเหมือนเดิมกับพี่กัส ความสัมพันธ์กับผม...คงเปลี่ยนไป
พี่กัสไม่ยอมให้ผมอยู่ตรงนี้แน่ ๆ ในห้องที่พี่กัสเคยอยู่ บนเตียงที่พี่กัสเคยนอน
คนที่อยู่ในห้วงความคิดปิดโคมไฟข้างเตียงโดยไม่ถามซ้ำ เขานอนหงายข้าง ๆ ผม เว้นระยะพอประมาณ กระทั่งได้ยินเสียงลมหายใจเข้าออกของอีกฝ่ายดำเนินไปอย่างสม่ำเสมอแล้วผมก็ขยับตัวเข้าหา ซุกหน้าลงบนบ่า กอดแขนใหญ่นั้นแนบแน่น
เป็นแบบนี้ตลอดไปได้หรือเปล่า
ไม่ว่าว่านจะเก่งแล้ว หรือเป็นไอ้ว่านกาก ๆ คนเดิม พี่แคนไม่ต้องเปลี่ยนไปได้ไหม
ความต้องการของผมในตอนนี้ มันมากเกินกว่าน้องชายหนึ่งคนจะขอหรือเปล่าครับ
TBC
ตั้งแต่เขียนนิยายมา นังว่านเป็นนายเอกที่โดนด่ามากที่สุดแล้วค่ะ ทั้งโดนพระเอกด่า ทั้งโดนคนอ่านด่า ไม่รู้จะสงสารหรือเวทนาหรือสมน้ำหน้าดี
ตอนหน้าจะเริ่มมีอะไรคืบแล้ว เรื่องเดินมาถึงครึ่งนึงแล้วแหละ ฮึบ!
หวานทิ้งคำถามไว้ตอนสุดท้าย
ขอคำแนะนำนังด้วยค่ะ ฮรี่
#candynovel
-
มากย่ะ พี่น้องใครเขาทำกันแบบนี้ห๊ะ
ยิ่งเป็นผู้ชายด้วยกันยิ่งแล้วใหญ่
นี่ว่าพี่แคนนี่ฟินทะลุเพดานแล้วมะ
ว่านแม่งหึงออกนอกหน้าขนาดนี้ ตอนหน้าจะมีอะไรน้า
ลุ้นนนน
-
นังว่านนนนน ไหนว่าซึนไงงงง แอ๊บแตกละค่าา กรี๊ดดด ตอนหน้าคืบนี่หมายถึงอะไรค้า จะมีฟินมั้ย :oo1:
-
สงสารว่าน นางดูยังไม่ยอมรับ เเต่การกระทำมันชัดเจน
-
ฮรือออออ ตอนนี้น่ารักกกก ลุ้นมากตอนที่พี่แคนรับโทรศัพท์กัส ว่านทำดีมากลูกกก ดีมากที่พูดออกไปแบบนั้น
ถึงจะน่าหมั่นไส้ น่าตบ น่าอิจ(?) แต่ทำดีมากที่รั้งพี่แคนไว้ได้ หวงพี่แคนอะ อยากไดดดดดดด้
รอพุธหน้าอย่างใจจดใจจ่อกว่าทุกครั้ง รอความคืบหน้าาา กอดแน่น <3
-
นังว่าน จะยังไงคะ เอาให้ชัดเจนจะเป็นก็เป็นไม่มีใครว่าเลย :katai4: :katai4: :katai4: :katai4:
-
:ling1: ไอ้น้องว่านคนซึน
-
จะเหลือหรอว่านเอ๋ย เริ่มคิดอะไรแล้วสินะ ในที่สุดก็เริ่มจะสะบัดความซื่ออก 555 อยากอ่านตอนต่อไปแล้ว คนเขียนสู้น้า
-
นังว่านนนน แกสับสนใช่มั้ยเนี่บ กลัวใจตัวเองจะยอมรับว่าเป็นเกย์เหรอยะ ได้เวลสปลดปล่อยสักทีเฮอะ แม่ยกลุ้นกันทั่วบ้านทั่วเมืองแล้ว เรื่องของคุณ west ส่วนใหญ่ ทำให้เราสงสารพระเอกมากกว่านายเอก นับตั้งแต่เมื่อเพื่อนสงสัยฯ คำประกาศ โอบตะวัน มาถึงเรื่องนี้อีก 555 สงสารอิพี่แคนหงวยเป็นที่สุด ต้องสงบสติและอารมณ์กะนายเอกของเรามากมายแค่ไหน รอวันระเบิดลงจับปล้ำนังว่านสักที เอ๊ะ หรือว่าจะกลับกัน กลายเป็นนังว่านปล้ำพี่แคนหงวยเพรทะหึงกัสกันแน่นะ จัดว่าแซ่บกันเลยทีเดียว
-
น้องว่านกลัวเป็นเกย์ใช่ไหมลูก ไม่ต้องกลัวๆ พี่เขาวางแผนจับเป็นมานานแล้ว :hao3:
คำขอหนูจะไม่มากไปเลยถ้าบอกพี่แคนว่า ผมคงชอบพี่
แต่แหม นอนซบบ่ากอดแขนนี่ไม่ค่อยเลยนะ พี่แคนหลับจริงปะเนี่ย ถ้าหลับจริงพลาดมาก
-
โอยยย. ว่านนนน บอกไม่ชอบผู้ชายๆแต่อาการนี่นำไปแล้วนะ :hao3::hao3:
-
น้องว่านทำดีแล้วค่ะลูกกกกกก
แบบนี้พี่หงวยไปไหนไม่รอดแน่ๆ กัสก็กัสเหอะะะ
-
โอ้โห 12ตอน
นังน้องว่านเพิ่งจะเริ่มตรัสรู้ :เฮ้อ:
ตอนนี้ควรจะหน่วงๆเศร้าๆหน่อย
ซึ่งใจนึงก็หน่วงตามว่านนะ คนมันกำลังสับสนอะเนอะ :กอด1:
แต่อีกใจก็ขำอะ แบบ โอ๊ยยยย ว่านเอ๊ยยยย :laugh:
พี่แคน อย่าเพิ่งถอดใจจากน้องนะ
ช่วยกันดันน้องไปให้ถึงฝั่งฝัน มีผะ..เอ่ออ สามีเป็นตัวเป็นตนซักที
รออีกนี้ดดดด :hao7:
-
ตอบนังว่าน มากจ้ะ มากเกินน้องชายเลยจ้ะ หวงแขน(แหน) ขนาดนี้อะจ่ะ ถ้าอยากอยู่ด้วยกันติดชิดขนาดนี้ ขอเป็นเมียไปเลยจ่ะ
พี่แคนมีหลอกถามด้วยแหนะ ชอบกูหรอ งี้ อั้ยยยยย ไม่รู้ว่าพี่เนียนมากๆ หรืออิว่านบื้อนะคะ :serius2:
-
น้องว่านดราม่า ก็สงสารนางนะ แต่ภาวนาให้นางคิดได้ช้าๆ คือเราอยากได้พี่แคนมาเก็บไว้เอง 5555 #ทีมพี่แคน
ชอบพี่โจ๊กง่ะ จินตนาการถึงแล้วฮา อีกอย่าง พี่โจ๊กคิดเหมือนเรา ลูกแกะของพี่แคนไม่ใช่แค่ซึน แต่ทึ่มมากด้วย 5555 พี่โจ๊กกับน้องว่านก็มวยถูกคู่ดีนะ กัดกันสนุกดี น้องว่านไมทรู้ตัวบ้างเลย 5555
-
โอ้โหหหหหหหหหหก นังว่านนนนนน แรดมาก แรดอย่างซื่อๆโอ้ย หมันไส้นาง ได้นอนซุกพี่แคน แบบนี้ไม่ใช่พี่น้องแล้วค่ะ
-
น้องว่านคะ พี่น้องหรอคะ งงมากค่ะ คือคุณมึงจะความรู้สึกช้าไปไหน เมื่อไหร่จะรู้ตัวคะ
ที่ทำอยู่เนี่ยเค้าไม่เรียกพี่น้องแล้วนะคะ สมกับที่เพื่อนพี่หงวยบอกเลย เซ่อได้อีก เซ่อจนไม่รู้ว่าจะด่ายังไงแล้ว
โอยย หนักใจจริง ไม่ต้องเรียนมันละ ลาออกไปเถอะ คืออยู่มาได้ไงถึงป่านนี้ ไม่โดนหลอกไปขายก็ดีเท่าไหร่แล้ว
แล้วพี่หงวยมันวางแผนอะไรอะ จริงๆแล้วไม่ต้องวางแผนอะไรซับซ้อนก็ได้นะ ว่านมันไม่รู้หรอก ฉลาดซะขนาดนั้น
ขนาดทวิตมันยังไม่รู้เลย คุยกันชาติกว่าละ โถ่ะ
ปล. วันนี้มาเร็วนะ
-
นี่ว่านกำลังจะหายซึนแล้วใช่มั้ยยย
-
รีบรู้ใจตัวเองเร็วๆเถอะ :impress2: :impress2:รอฟินอิอิ :hao6: :hao6:
-
โอ้ยย อย่ามัวรีรอค่ะ ชัดเจนขนาดนี้ยอมรับได้แล้วค่ะว่าน เดี๋ยวถ้ากัสคนหล่อกลับมาแบบจริงจัง จะมานั่งร้องไห้น้ำตาตกนะคะ
-
ป่านนี้พี่หงวยมันฟินไปถึงโลกหน้าแล้วมั้ง คึคึ แต่แอบเคืองพี่หงวยนิดๆนะคะ
รีบๆเคลียร์กับกัสได้แล้ว ไม่อยากให้เป็นปัญหากับน้องมันในอนาคตอะ
-
โหยยย นังว่านหวานหวานคะ ขนาดนี้แล้ว ปิ๊งซักทีว่าแกชอบพี่แคน แอบขัดใจ
แต่ก็กรี๊ดที่พี่แคนไม่ยอมไปหากัส ปลื้มมากกกก
ถ้าพี่แคนออกตัวกว่านี้อีกหน่อย(แต่นี้ก็ออกตัวเยอะแล้วนะ 555555) บางทีว่านนางอาจจะยอมรับตัวเองมากขึ้น
ลุ้นค่ะ ลุ้นว่าใครจะบอกก่อน ลางสังหรณ์บอกว่านังว่านจะสารภาพก่อน 555555
-
เทพแคนวางแผนให้ว่านเป็นฝ่ายเดินเข้าหาเองใช่หรือเปล่า กัสรีเทิร์นนินอกแผนหรือเปล่าคะ แต่มันก็ทำให้ลูกแกะอยากเป็นเจ้าของหมาป่าอ่ะนะ สังเกตว่าคุณแมวดำดูจะเปิดเผยตัวมากขึ้นนะคะ แต่ว่านหวานหวานก็ยังไม่ระแคะระคายเลย
-
ว่านโง่จริงๆ ค่ะ แต่ตอนนี้ทำได้ดี พูดออกมาตรงๆ เลย พี่แคนรออยู่ :oo1:
-
หมั่นไส้อิว่าน..... :mew1: :mew1:
หมั่นไส้พี่หงวยยยย!!! :mew1: :mew1: :mew1:
-
ไม่มากเลยค่าน้องว่าน :hao7:
-
นังว่านนนนนนนน
โอ้ยยยยยยยยยย พี่แคนรับรู้ทีเถอะว่าน้องมันซบไหล่กอดแขนนอนด้วยขนาดนี้เนี้ยะะะะะ
น้งว่านต้องทนไม่ได้สารภาพรักพี่แคนก่อนแหงๆ55555555555555 :z2: :hao3:
-
นังน้องว่านเริ่มหวงพี่แคนมากขึ้นเรื่อยๆแล้วสิ
-
จะผิดไหมถ้าจะบอกว่าตอนนี้ fc พี่ไผ่ 5555
อ่านไปอ่านมาดันฟินกะพาร์ทพี่ชายที่ออกมาจึ๋งนึงซะงั้น
-
เรากะแล้วปาล์มมี interior motive จริงๆ อาจจะไม่ได้ตั้งใจแต่ก็ได้ผลออกมาดี ไม่งั้นจะเอาว่านร่อนทั่วทำไม ประกาศแสดงความเป็นเจ้าของไว้ ทีหลังจะได้ไม่ต้องทำอะไรเอง FC จัดการให้ เป็นหูเป็นตาแทน ถล่มแทน ระรานฝ่ายตรงข้ามแทน (นี่คือวิชาการใช้ FC ให้เป็นประโยชน์ My Fc101) เรามโนค่ะ
กัสนี่ก็กั๊กดีนะ นอกใจเขาไปมีกิ๊ก ไม่รู้ว่าตั้งใจอยากพี่แคนหึงหรือเปล่า แต่ดันออกมาแบบแคนสละสิทธิ์ มาตอนนี้เป็นอดีตแฟน+คู่ซั่มบางเวลา ไม่รู้ปาล์มด้วยหรือเปล่า? ไม่ใช่ว่าโทรหาปาล์มแล้วทางนั้นไม่มาเลยโทรมาร้องไห้กับพี่แคน แต่เผอิญงวดนี้พี่แคนแพ้ทางน้องว่านเลยไม่มา
เราว่ามันไม่ง่ายสำหรับว่านนะ ว่านคิดแต่สาวตลอดมา Norms dictate one's sexual beheaviors. สังคมบอกให้ชอบเพศตรงข้าม เหมือนที่กาลครั้งหนึ่งสังคมบอกว่าเซ็กส์คือการตอบสนองสัญชาตญาณสืบพันธุ์ของมนุษย์ เพราะผลลัพธ์เซ็กส์คือการมีลูก เพศเดียวกันไม่สามารถตอบสนองข้อนี้ได้ แต่ก็อย่างที่รู้กันว่าทุกวันนี้คนมีเซ็กส์ไม่ใช่เพราะอยากมีลูกเท่านั้น แต่ยังไงมันก็ยากที่จะรับทุกอย่า่งเข้าไปแบบ...โอเค เป็นเกย์ก็ได้ว่ะ
อยากอ่านถึงตอนเช้าที่ตื่นขึ้นมากกว่าว่าพี่หงวยจะหันมากอดน้องว่านหรือเปล่า
-
พี่แคนเก่งมีความอดทนเหลือล้นจริงๆ
ว่านไม่ต้องคิดมากนะชอบก็ชอบ ก็แค่นั้น อย่างที่พี่แคนบอกแหละ
ไม่ต้องฝืนความรู้สึกตัวเอง
-
รีบชิงพี่แคนมาเป็นของตัวเลยสิคะคุณน้อง จะรอกัสรีเทิร์นเหรอออออออ
-
กรี๊ดดดดดดดดดด
ขอบคุณพี่แคนที่ไม่ไป ว่านแม่งอ้อนได้โคตรน่ารัก :กอด1:
-
นังว่านคนเดิม
เพิ่มเติมคือฉลาดแล้ว
#น้ำตาจะไหล :hao5:
น้องว่านนนนนนนจ๊ะ
ป้าจะบอกให้นะลูก
ว่าระดับนี้แค่พี่น้องมันเป็นไปไม่ได้จ้ะ
การที่หนูอ่อยแบบไม่รู้ตัวก็เป็นผลดีอย่างนึงเลยนะเนี่ย ทำบ่อยๆนะคะป้าขอ /ลูบหัว
ส่วนพี่แคนคะ
คนมันเคยทำให้เจ็บช้ำน้ำใจใยจะต้องไปสนใจ
ดูแลลูกหมาดีกว่าค่ะ จะได้จับกินตับได้สะดวกเวลาลูกหมาโตแล้ว
:haun4:
-
มันก็เกินนานแล้วมั้ยว่าน
ชัดเจนกับความรู้สึกตัวเองมากกว่านี้หน่อย
-
ว่าน!!!! ตื่น. แกสะกดจิตตัวเองอยู่ ว่าต้องมีแฟนเป็นผู้หญิง
เข้าใจว่านนะ คนมันซื่อ ไม่เข้าความรู้สึกรักที่แท้จริงเป็นยังไง
แต่ว่านก็พัฒนาขึ้นมาบ้างแล้วด้วยการสงสัยตัวเองมากขึ้น :hao3:
ปล.พี่แคน กัสอ่ะจะทำให้มีปัญหาในอนาคตเรื่องว่านแน่ๆ
-
ว่านนยย ทำดีค่ะ แกต้องชัดเจนกลับไปเลย
ดีใจนะ แบบนี้เรียกว่ารู้ใจตัวเองแล้วหรือเปล่า
ขอร้องว่ากัสอย่ามาทำให้ดราม่าเลย
ปาล์มด้วย น้องนางแอดมินเพจปาล์มว่านก็เหมือนกัน
นางชักเยอะ ไม่ชอบใจ
เดี๋ยวฉันไปเป็นแอดมินเพจแคนว่านบ้าง!
-
น้องว่านอ้อนนนนนนนนนนนน งือ น่ารักมากๆเลย อ้อนแบบนี้พี่แคนจะไปไหนได้ เพราะซื่อๆแบบนี้กว่าจะรู้ตัวคงอีกนาน เลยต้องมีพี่กัสมาช่วยกระตุ้นแบบนี้แหละ แล้วเมื่อไหร่ที่ว่านจะทนไม่ไหวจนรู้ตัวเองจริงๆจังๆซักทีนะว่าไอ้ที่คิดว่าตัวเองชอบผู้หญิง ตัวเองไม่ได้เป็นเกย์ ตัวเองไม่ได้ชอบพี่แคนนั้นมันไม่ใช่แล้ว โอ๊ยยยย รออ่านทุกวันเลยยยยย ชอบน้องว่านกับพี่แคนมาก :impress2: :impress2:
-
นังว่าน นังซึน ชอบก็ชอบสิ แกจะสนทำไม ยอมรับกับตัวเองเถอะว่าชอบพี่แคนเข้าแล้ว โอ้ยยย สงสารพี่แคน 5555
-
ว่านทำดีมากๆๆ ยอมรับใจตัวเองซะ
-
ว่าน แกขอมากกว่านี้ พี่แคนก็น่าจะให้นะ :z1:
-
แหม่ๆๆๆ นังว่านหล่อนมันร้าย เล่ย์เหลี่ยมแพรวพราวรู้จักมารยานะจ้ะ
ถ้าจะมาขนาดนี้แล้วหล่อนต้องเลิกแอ๊บอินโนเซนต์ได้แล้ว ไม่งั้นพี่แคนตัสของหล่อนได้กลับไปกินของเก่าแน่ :katai3:
-
ไม่ต้องกังวลหรอกน้องว่านนน พี่แคนมีรถให้รถ มีบ้านให้บ้านแน่นอน
แค่อ้อนนิดๆบีบนํ้าตาหน่อยๆก็ได้ทุกอย่างที่ต้องการแล้วลูกกก
ไม่ไปหาพี่กัสเพราะตัวเองขอขนาดนี้ยังไม่รู้อีกกก เมื่อไรค่ะเมื่อหร่ายยยยยย :katai1:
-
นุ้งว่านคะ ถ้าหนูยังลังเลแบบนี้ พี่กัสมาแน่ค่ะ
เป็นเกย์ไม่เห็นเป็นไรเลยนะคะ ถ้าได้แบบพี่แคนนี่นะ ยอมมมมมม
-
ไม่ต้องสงสัยเลยว่าน มากกว่าอยู่แล้ว คิดสิคิด อารมณ์แบบนี้ไปทำกับโต๋สิ สนิทเหมือนกันนิ ทำได้ปะ ขนลุกตาย 555555 พี่แคนก็เหมือนรู้แหละ เพียงแต่เจ้าตัวยังไม่รู้ตัวเอง
-
อ่านแล้วดิ้นมากอ่ะตอนนี้ สงสารพระเอกกกกก อีว่านแก เป็นเกย์(ตัดสินใจแทน5555)
-
เป็นแฟนพี่แครเหอะว่าน จะได้คืบหน้าความสุขรออยู่
-
โถถถถ แกะน้อยเริ่มเข้าใจตัวเองบ้างแล้วนิ ยินดีด้วย :sad11:
-
ทีกับพี่แคนนะหางกระดิกริก ๆ” อีว่านอ้อนปู้ชายเป็นไงลเเริ่มหวงหึงอยากเป็นมากกว่าน้องชายแล้นซินะคริคริ
-
ว่านดูปักใจว่าตัวเองต้องชอบผู้หญิง อย่างที่โต๋บอก
เคยมีเรื่องอะไรรึเปล่า?? หรือแบบแค่ยังไม่อยากยอมรับตัวเอง
หรือซื่อแบบซื่อไม่มีที่สิ้นสุดจริงๆ
ใกล้แล้วละพี่หงวย อีกนิดนะ ลูกแกะจะมาอยู่ในกำมือแล้ว
พี่กัสเหมือนไม่อะไรนะ แต่เป็นตัวเร่งปฏิกริยาที่ดีชะมัด
-
ชัดเจนว่าตอนนี้ว่านต้องการพี่แคนมากกว่าคำว่าพี่ชาย แต่ยังติดสิ่งที่ถูกปลูกฝังมาว่าตัวเองเป็นผู้ชายต้องชอบผู้หญิง แต่ก็นะความสับสนของนางมาถึงจุดที่ทบทวนตัวเองและกำลังทำความเข้าใจ สู้ๆนะว่าน ของที่มีกัสเป็นตัวกระตุ้นเพราะมันทำให้ว่านแสดงออกว่าหวงพี่แคนขนาดไหน รอดูว่านางจะทำยังไงต่อ 5555
-
มากไปย่ะนังว่าน
แกต้องบอกชอบก่อน แล้วบอกรัก
แล้วแกจะได้สิทธิ์นั้นเดี๋ยวนี้
-
จะตามด่าว่านทุกชาติไป ซื้อบื้อจริงๆ
:katai4: :katai4: :katai4:
บีบหัวใจดีค่ะ ตอนที่พี่กัสโทรมา แอบสงสารครซื้อบื้อ อิอิ :pig4:
-
พี่แคน หมาป่า แม้... นุ้งว่าน หมาป่าเค้าไม่อยากมีน้องชายเป็นลูกแกะหรอกนะ 55555
-
อาการที่แสดงออกมาเมื่อรู้ว่าพี่แคนจะไป เป็นเพราะชอบพี่แคนแล้วจริงๆ หรือเพราะเป็นเด็กขี้หวง?
ไม่ใช่คราวหน้าบอกเป็นพี่น้องกันอีกนะ
-
ขี้อ่อย หวานแรดหลบในอ่ะ :laugh:
ที่หวานทำมันมันไม่ใช่แบบพี่น้องนะแต่เป็นแบบลูกหวงพ่ออ่ะหวาน :jul3:
-
ถ้าถามว่ามากไหม
ฉันตอบเลยว่า มากกกกก
นี่ยังจะน้องชายอยู่อีกเหรอ
ทำตัวยิ่งกว่าเมียเค้าแล้วนะ
ว่านเอ๊ยยยยย
ส่งใครมาเบิกเนตรว่านคนโง่ทีเถอะ
:katai1:
-
โอ๊ยยยย นังว่านคนซึน
สงสารพี่แคนค่ะ
หมาป่าตัวนี้ต้องเลี้ยงแกะอีกนานเท่าใด แกะถึงจะยอมให้กิน ฮ่าๆๆ
-
พี่น้องกันไม่ทำแบบนี้ค่ะว่านคะ ตบบบบบ
นอนกอดเขาขนาดนี้ก็รู้ใจตัวเองได้ล๊าววว เราว่าพี่แคนยังไม่หลับชัวร์อะ จริงๆคงแอบนอนฟินอยู่ ละตอนว่านหลับจะโดนพี่แคนแอบทำอะไรคืนบ้างก้ไม่รู้เนาะ 55555555
-
หนูว่านซื่อไปรึเปล่าลูก
เหลือแค่หมาป่าจับกินนะนี่
-
ว่านมันจะรู้ตัวเมื่อไหร่เนี่ยยย..... :katai1:
-
นังว่านนนนน แกมันโง่ แกมันซื่อ แกมันเอ๋อ
คิดกับพี่อคนเกินพี่น้องแล้วนะแบบนี้
ถามใจตัวเองดูดีๆคิดกับพี่แคนแบบไหน
:hao3: :hao3:
-
ว่านขี้อ้อนจริงๆ.
หมาป่าจะจย้ำแกะได้มั้ยนะ???
-
พี่น้องที่ไหนจะอยากให้พี่เป็นของตัวเอง นังว่านแกสับสนอะไร
-
อยากจะด่าซ้ำด่าซากแต่ก็เอ็นดูนางเกินจะด่า
นังรู้ตัวเองแล้วแหละ รอวันแกรนด์โอเพนนิ่งมากกก
น้องชายเค้าไม่ขออะไรแบบนี้โน๊ะนังว่านนนนนน :hao4:
-
ขอบคุณ :)
-
ว่าน หนูอ่อยพี่เค้าอยู่นะลูก :o8:
-
แกะโง่...
-
น้องว่านคะ
กรี๊ดดด หล่อนแกล้งโง่ใช่ไหมคะ
หมั่นไส้ พี่น้องพ่องงงงงงงงงงงง
เลิกซึนได้แล้วค่ะ
หล่อนรู้แต่หล่อนไม่ยอมรับต่างหากเว้ย
ฟรักกกกกก
-
อิว๊านนนนนน
โอ้ยย
คลุมเคลือเพราะแกมันซื่อ หรือพี่แคน
ไม่รีบบอก ว่านแกชอบพี่แคนแล้วล่ะ
เฮ่ออ
รอตอนต่อไปค่ะ
:katai5:
-
ว่านมาไกลมากยังไม่รู้ตัวอีก เฮ้อ~
-
ว่านเอ๊ยยยยย พี่แคนเขาเลือกตัวเองขนาดนี้ละ ยังไม่รู้ตัวอีกกกกกก
พี่แคนต้องให้ว่านกินโอเมก้าสามเยอะๆกว่านี้แล้วนะคะ 5555
-
นังว่านนนน ขนาดยังไม่รู้ตัวเอง :laugh:
นี่ถ้า Grand Openning พี่แคนไม่รอดแน่ๆ :hao6:
-
หลุดกรี๊ดดังมาก ตอนว่านบอกพี่แคน "ไม่ไปได้ไหม"
คือออ โอ้ยยย หนูว่าน
:mew3:
-
จากที่เพื่อนพี่แคนพูด มีแผนล่อแกะแบบว่านสินะ
ถ้าล่อจริง ก็ไม่ควรกลับไปหากัส
ว่านก็ชอบเกินพี่น้อง แค่ยังไม่รู้ใจตัวเอง
-
อื้อหือว่านนนนนน พี่น้องกันเนอะ
อ้อนได้อะไรได้เนอะ ไม่ได้ชัดเจนเลยยยย ที่ซึนนี่คือแค่การยอมรับความรู้สึกตัวเองแล้วแหละ ออกอาการซะขนาดนี้
จัดการเลยพี่แคน อย่าให้รอดไปได้ โฮะๆๆๆ
-
ว่านนนน แสดงออกมากอะ โห้วววว
-
นังว่านนนนนโอ้ยยยย บางทีก้สงสารอีพี่แคนแต่อีพี่นี่ก้รัายจิงเข้ามาแบบเนียนๆ
-
แหม่พี่แคน ตะล่อมนังว่านทีละน้อย อีกนิดนางเริ่มรู้ตัวแล้ว
แต่ตอนนี้สงสารพี่แคนอ่ะ
-
แรงกระตุ้นทั้งหลายเริ่มทำให้ว่านคิดได้แล้ว
ว่านเอ๋ยแค่เอ่ยปากนะพี่แคนก็พร้อมจะทำให้อ่ะ
-
ฉันล่ะหมั่นไส้แกจริงๆเลยนังว่าน :angry2:
พี่แคนเขายอมจนถวายหัวให้แล้วทำไมยังไม่รู้ตัวอีกห้ะ!
-
เป็นนายเอกที่ซึนมากกกกก
-
เฮียแคนจับปล้ำเลย :ling1: :katai1:
-
ว่านค่อนข้างมีความย้อนแย้งในตัวเองเยอะพอสมควรนะคะ แต่ก็เข้าใจน้องอีกนั่นแหละ ผู้ชายที่คิดว่าตัวเองเป็นชายแท้ๆ(?)พอมามีเรื่องแบบนี้ก็คิดหนักเป็นธรรมดาค่ะ สู้ๆ มาถึงตอนนี้หนูว่านก็พัฒนาไปอีกขั้นแล้ว สู้เขาค่ะ #ทีมพี่แคน .... /เอ๊ะ :hao3:
-
พี่แคนดีเลิศขนาดนี้ อย่ารอช้าค่ะน้องว่าน รีบจองตัวพี่แคนอย่างเป็นทางการได้แล้วววววว :hao3:
-
นังว่านนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน
น่าหมั่นไส้นังว่านจริงๆ 55555555555555555555555555+
แต่จริงๆก้เอ็นดูนางนะคะ นางสับสนวุ่นวายใจน่าดู
แล้วนางก็ซื่อเกิน ซื่อจนกว่าจะอ่านใจตัวเองได้
เป็นกำลังใจให้นังว่านค่ะ 5555555555
-
ว่านน่าเอ็นดูมาก
พี่ไผ่เลี้ยงด้วยยอดผักบุ้งใช่ไหม?
พี่แคนก็แพ้ทางตลอด ๆ
ก่อนนอนกอดไหล่ เช้ามาตะกายเลยว่าน
-
หมันหน้าว่านมาก แต่ฟินตามนางจะหลุดกรอบความบื้อแล้วววววว แต่ก็บื้ออยู่นั่นแหละ พี่แคนระแคระระรายแล้วแน่ๆเรืรองนังน้องว่านทำตัวออดอ้อน หึงใส่ ดีใจกะนางด้วยจะได้กินซักที รึอีกนาน 5555
-
สนุกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
-
ในที่สุดก็เริ่มรู้ตัวซักทีนะนังว่านนนนน 5255555555
แต่ความซื่อนี่ยังคงเดิม พี่ๆเขาพูดขนาดนี้ยังไม่รู้สึกตัวอี้กกก
-
ถึงจะซื่อบื้อจนเกือบโง่ แต่ก็ยังหวงนะ
-
ว่านนนนนนนนรีบรู้ตัวเร็วๆ สงสารพี่แคน
-
นังว่าน.... จะว่ายังไงกับมันดี อ่อยแบบตั้งใจ จงใจและใส่ใจในการอ่อยมา คือเป้าหมายมีเพียงหนึ่งเดียว พี่แคน ฮี อีส มายด์ เข้าใจมั้ย
ฮี อีส มายด์!! หนูก็บอกพี่เค้าไปเลยลูก พี่แคนรอขย้ำหนูอยู่รู้ตัวไหม??
ว่าน...ไม่ได้โง่แค่ฉลาดน้อยไปหน่อย อย่าถือสาเด็กมันเลยเนาะพี่แคนเนาะ ค่อยๆเจ๊าะกันไปขี้คร้านมันจะอ้อนออเซาะ ถึงตอนนี้พี่แคนคงหายเหนื่อยใจกับน้องมัน *ตบไหล่พี่แคนพร้อมให้กำลังใจ*
*ดีดนิ้วใส่นังว่าน* เฮลโหลลลล เป้าหมายมีก็พุ่งเข้าใส่เซ่!!!
-
อ๋อ..อ๊อย น่าเอ็นดูแต้
-
พี่แคนของน้อง
-
:z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3: :z3:
คุณพระ นอนซุกเลยจ้า 5555555555555555555555555 ว่านนางน่ารัก เซลล์สมองค่อยๆเติบโตทีละนิดจนน่าใจหาย /ปรบมือ
อยากจะพูดถึงน้องน้ำใจคนดีของพี่ก่อน น้องทำดีมากค่ะ คอยเป็นตัวแทนความรู้สึกพี่ที่ไม่เข้าพวกกับคนอ่านทั่วไป
แต่จริงคือยอมแล้วแหล่ะ ยอมให้เป็นแคนว่าน ก็ดูดิ เขาความรู้สึกชัดเจนขึ้นเรื่อยๆแบบนี้จะสู้ไรได้ล่ะ ทำใจจจจจ
แล้วเม้นต์เดาๆไว้แต่ตอนที่เเล้วว่า แคนว่านกัน หอบความหน่วงมาแน่ ก็มาจริงๆ พี่แคนเป็นผู้ชายที่ดีนะเราว่า ในอารมณ์แบบตัดกัสไม่ขาด ถึงปากบอกอย่างว่ากัสงี่เง่า ตัดสายไปแต่ก็เหมือนจะออกจากห้องไปอ่ะ น่าใจหายมากก หน่องว่านใจกระตุกกันเลยทีเดียว งัดไม้ตายออกมารั้งเขาไว้ 'ไม่ไปได้ไหม' ก้มหน้าตายสไตล์เคะวายไทย555555 ชอบเนื้อเรื่องตรงนี้มากที่ พี่แคนมีบางอย่างที่ตัดพี่กัสไม่ลง นักเขียนบรรยายให้รู้สึกอย่างงั้นจริงๆอ่ะ อินสุดๆ มันยังไม่จบแค่นี้แน่ ว่านนี่เกิ่นดราม่าให้เราไว้แล้วโอยยอากให้ถึงพุธหน้าเร็วๆจะเป็นไงต่อไป จองหนังสือรอเลยได้ไหม คริ
และเราก็แอบรู้แอบเดาแล้วคิดว่าเชื่อเซ้นส์ตัวเองฉากว่านซุกอิพี่อ่ะ อิพี่มันยังไม่หลับแน่นแน่ขร่ะ คุณผู้โชมมมมมม อยากพลิกตัวมากอดน้องจะแย่อ่ะเดะะะ บางทีก็สงสารพี่แคน แต่อย่าพึ่งตัดสินใจเลือกว่านเลย ถึงนางจะเป็นนายเอก เอาให้นางกระเอือกเลือดกับการยอมรับความจริงก่อน ว่านางไม่ได้คิดแค่น้องชายแล้ว ให้ก้ำกึ่งว่าใครสำคัญอย่างนี้แหล่ะ สนุ้กกกกกกกกกกกก อิฉันชอบจังเลย แฮร่ๆ
:katai3:
เป็นกำลังใจให้คนเขียนเสมอน้า
:mew1: :mew1:
-
ว่านยังไม่รู้สึกตัวซักทีว่าคิดยังกับพี่แคน พี่แคนรอให้ว่านรู้สึกตัวอยู่เลยนะเนี่ย
-
:yeb: :myeye: :yeb: :ped149: :yeb:
สู้ สู้ น้องว่าน
ขอให้พบคำตอบให้ตัวเองได้เร็วๆ
เริ่มเหนื่อยแทนพี่แคน
ช่างใสซะจริง อิอิ
รอตอนต่อไปนะคะ
:L2:
-
โอ้ยยยยย ว่านนนนนน ยังกล้าบอกว่าเป็นคำขอจากน้องชายอี้กกกกกกกกกกกกก :z3: :z3: :z3: :katai1: :katai1::ling1:
-
โอ๊ยยยยว่านนนนนนนนนนนนนนนนนน
ปรับอารมณ์ไม่ทันจริงๆเวลาอ่านเนี่ย เดี่ญวก็สงสารว่าน เดี๋ยวก็อยากด่า เดี๋ยวก็หมั่นไส้
พี่แคนเค้ายอมขนาดนี้แล้วนะ เผยสุดๆแล้วแกเอ๊ยยยยย ซื่อๆใสๆแต่นอนซบบ่ากอดแขนแล้วจ้าาาา
ค้นหัวใจตัวเองเจอเร็วๆสักทีว่าต้องการอะไร
รอนะคะ รอร๊อรอๆๆ
-
ว่าวเอ้ยรูเตัวซักทีเถอะ :katai5: :katai5:
-
น้องว่านเป็นเมียพี่แคนเหรอ?
ถึงขอไม่ให้เขาไปหาเมียเก่าเขาน่ะ
ตอบคำถามตัวเองก่อนไหมว่าอยากเป็นเมียพี่แคนเปล่า?
เหนื่อยใจแทน
แอบสงสารปาล์ม
อารมณ์แบบว่าคนไม่ใช่ทำแค่ไหนก็ไม่ได้ใจ
ซบอกพี่ไหมจ๊ะน้องปาล์มมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมม
-
ว่านใจเย็น ๆ ตั้งสติให้ดี ๆ 555555555
-
ว่านอย่ามาทำอึน หึงพี่แคนเค้าก็บอก
ไม่ใช่มาหวงไม่ให้เค้าไปหาแฟนเก่า ตัวเองเป็นแค่น้องชายไม่ใช่หราาาา?
ถถถถถถถถถถถถถถถถถถ
ว่านเอ้ยยย แกควรจะรู้ใจตัวเองได้แล้ว
พี่น้องกันเค้าหวงเค้าหึงกันอย่างนี้หรอ ถามใจตัวเองดีๆ
อย่ารอให้พี่แคนมัดมือชก ตามเกมส์พี่เค้าให้ทันบ้าง
อย่ามัวทำใสใส เดี๋ยวหมาคาบไปแ_กกกก อิ้ๆ
หวังว่าตอนหน้าว่านจะรู้หัวใจตัวเองได้แล้วนะ
รอฟินนนนน
:hao7:
ขอบคุณคนเขียนมากๆนะคะ ที่มาตรงเวลาเสมอเลย
แล้วยังแต่งนิยายดีๆสนุกแบบนี้อีก
ขอบคุณจริงๆค่ะ
:katai2-1:
-
ครืออออออ ครือถ้าไม่ใช่อิว่านนี่จะด่าให้แล้ว แต่พอดีเห็นนางมา เลยเข้าใจว่านางไม่ได้ซึน นางซื่อบื้อ! กว่าจะโตอิพี่แคนคงเหนื่อยอีกยาวๆ โถวววว พ่อพระเอก ..
ว่าแต่คุณเวส สนใจแกล้งอิน้องว่านเหมือนที่แกล้งอิน้องอิน แกล้งอิตี๋ แลนายน้อยไหม ขอสักดอกแบบหน่วงๆ อิอิ
-
ว่านน่ารัก อยากฟัดนาง ^^
-
ว่าน ลูกแกะในสายตาทุกคน
-
อ่อยแรงเลยนะนังว่าน /ขว้างยางลบปาหัวนาง
:กอด1:
-
ชอบก็บอกว่าชอบ แหมมมมม แต่ว่านก็แค่เด็กน้อยที่ไม่รู้จักความรักเท่านั้นเอง พี่ไม่ว่าว่านนะคะ พี่ #ทีมว่าน ค่ะ
พี่แคนเขาก็ชัดเจนตลอดแหละ รวมถึงทุกคนก็เห็นชัดเจนกันหมด รอว่านตกตะกอนความคิดก่อนเนอะ
พอว่านอ้อนพี่แคนก็ใจอ่อน~~~ คนอ่านก็ด้วย เด็กน้อยตั้งใจเรียนมากขึ้นเพื่อพี่แคนนะ น่ารัก
ขอบคุณค่ะ
-
โอ้ยยยย นุ้งว่านค่ะ เป็นถั่วงอกกลายพันธุ์ทีค่ะ
พอจะโต ดันทำตัวเองฟีบตายไปอี๊กกกกก
อิป้า รอ ดูช่วงเวลาอินเลิฟอยู่ววว
-
นางโง่แบบน่ารักนะ
-
:katai2-1: :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
ทุกคนดูเหยียบย่ำความโง่ของว่านหวาน มันเป็นสไตล์หรือเปล่า ไม่โง่อยู่ไม่ได้ถึงป่านนี้ไรงี้
พี่หงวยนี่อดทนแค่ไหนถามใจดู
กรี๊ดสุดก็ตอนพี่โจ๊กมันแซะ เออ ตอนพี่มันอ่อยคนน้องไม่รู้ตัวแต่พอพี่มันจะไปคนน้องก็อ่อยได้อีกกก
ไม่ชอบผู้ชายก็อย่าอ่อยผู้ชายให้มันมาก
ว่านแม่งไม่จำ เดี๋ยวรู้เลย เดี๋ยวเจ็บตัว(?)
รำคาญกัสมากอะ เป็นแฟนเก่าที่ง้องแง้งงอแง พี่แคนแพ้คนขี้อ้อนชัวร์ๆ
ไม่เคยรู้สึกดีกับการปรากฏตัวของกัส
ไม่ใช่ว่าที่โผล่ๆมามีบทนี่แผนของพี่แคน
พี่แคนก็ร้ายยยย ทำเป็นพูดว่าน้องชายแต่เอาเขามาไว้กับตัวตลอด
หมั่นไส้ทั้งคู่เลยวุ้ยยยย
ว่านหวานมันก็ชอบพี่แคนอยู่แล้ว อารมณ์ปลื้มปริ่ม ยิ่งอยู่ใกล้ยิ่งหลงเลยทีงี้
แต่เราชอบโมเม้นท์แบบนี้นะ แปปๆสิบกว่าตอนแล้วยังน่ารักน่าลุ้นอยู่เลย
แต่ทุกคนไม่อยากปล่อยให้ว่านซึนอีกต่อไป
เราก็อยากให้พี่แคนได้สมใจล่อเหยื่อเข้าปากส้ากที
แฮ่!!
:hao6: :hao6: :hao6:
-
นังว่านเริ่มแล้ว
รู้ใจตัวเองสักที
-
ว่านเอ๋ย มากกว่านี้ก็คบกันเถอะจ๋ะ
แค่นี้ก็เลยพี่น้องมาไกลละ :katai5:
-
รู้สึกเริ่มมาถึงคอนฟลิคแบบจริงจัง ..
ว่าน กลัวจะกลายเป็นคนเห็นแก่ตัว เดินต่อก็ไม่เดิน แต่ก็ไม่ยอมปล่อยไป ง่ายๆว่ากั๊ก ใช้คำว่าพี่น้องแต่ก็ดึงไว้เป็นของตัวเอง
แต่จะให้พัฒนาไปมากกว่านั้น จะเอาหรอ ? ก็ดูไม่น่าจะตอบรับอยู่ดี ไปๆมาๆคนที่เจ็บสุดก็พี่แคนนะ
กัส อันนี้มาแบบตัวร้ายเต็มขั้น แต่ก็ร้ายแบบเข้าใจได้ ตัวเองเป็นคนผิดก็จริงแต่อีกฝ่ายก็รักมานาน แถมยังมีเซ็กส์กันเรื่อยๆ
เรียกว่าตัดไม่ขาดซะทีเดียว เหมือนยังเป็นมากกว่าแฟนเก่าอยู่ เจอแบบนี้เข้าไปก็ต้องออกอาการแหง
ส่วนพี่แคน .. ถ้าอยากมีว่านก็ควรจะไปเคลียร์เรื่องกัสให้ชัดเจนได้แล้วไหม ที่คาราคาซังอยู่แบบนี้ก็ความผิดพี่เหมือนกัน
ยกเว้นทั้งหมดมันคือแผนเพื่อให้น้องหึง กระตุ้นความรู้สึกน้องไรงี้ จะกราบมากอ่ะ 55555555555
รอตอนต่อไปค่ะ
-
น้องว่านเด็กน้อยจริงๆ สงสารจัง :mew1:
-
น้องว่านค่ะ หนูโง่หรือหนูอะไรค่ะ
พี่ละหมั่นไส้ ชอบพี่เค้าก็บอกว่าชอบ
จะได้ไม่เสียใจทีหลัง
-
โอ้ยยยย.....ว่านเอ๊ยฉันไม่รู้จะว่าไงกะแกดี
อิพี่หงวยจับกดแม่มเลย. o18
-
ว่านเอ้ยยยยยยยย ถึงจะซื่อแบบนี้แต่น่ารักนะ
-
น้องว่านเริ่มรู้แล้ว อย่าน้อยก็เรื่องของตัวเอง
อ่านแล้วโคตรดีใจ เอามือกุมอกด้วยความปลาบปลื้ม
ขำอย่างบอกไม่ถูกตอนบทสนทนาของเหล่าพี่ปีสี่
คือไม่คิดว่าแกะตัวนี้มันจะซื่อใสเหลือเกิน
แต่เอาน่ะน้องมันจะเริ่มคิดได้แล้ว เราก็จะงดด่าตอนนึง
ขำคุณเวสบอกน้องว่านช่างเป็นนายเอกที่น่าสงสารโดนพระเอกด่าและคนอ่านยังด่า
ฝากกระซิบบอกน้องนะคะว่าเวลาตักยาตรอย่าลืมถวายเป๊ปทีนพระคุณท่านด้วยนะคะ เผื่อชาติหน้าจะฉลาดกว่านี้ ฮา
-
ว่านเยี่ยม 55555 :hao7:
-
ว่านคะ แสดงออกขนาดนี้พี่แคนตายรึยังคะ อ้อนขนาดนี้เสือตายรังพอดี
ตายเถอะ พี่น้องประเภทไหนเนี่ยว่าน กลับไปคิดดูดีๆ
-
ทำตัวแบบนี้พี่แคนจะไปไหนได้สยบแทบเท้าเลยค่ะ
-
ถึงจะไม่ชอบกัส แต่ตอนนี้ต้องขอบคุณนางนะ เพราะนางเลย หนูว่านจึง "รุก" พี่หงวยก่อน ด้วยการเข้าไปกอดแขน ดิฉันว่า ถึงว่านจะไม่ "อ้อน" อย่างนั้น พี่หงวยแกก็ไม่ไปหากัสหรอก เพราะกัสเป็นอดีตไปแล้ว และเพราะพี่หงวยแก "ชอบก็คือชอบ" ไงล่ะ
ขอบคุณคุณเวสต์มากๆ เลยค่ะสำหรับตอนนี้ ความจริงนิยายเรื่องนี้ควรจะมีหลายสิบตอนนะคะ จะได้อ่านอย่างจุใจ สักห้าสิบหรือหกสิบก็น่าจะไม่เยอะเกินไปนัก หึหึ :mew1: อยากอ่านยาวๆ ค่ะ
-
นังน้องว่าหวานหวานค่ะ หนูลองนั่งทบทวนตัวเองนะ
ว่าคิดแค่พี่ชายทำไมต้องห้ามพี่เขาไปเจอแฟนเก่า
ทำไมต้องหวง ทำไมต้องอ้อนให้เขาอยู่ด้วย
หนูลองถามใจตัวเองดูดีๆนะลูกกกกกกกกก
เชอะะะะะ มัวแต่โง่ระวังนังกัสคาบพี่หงวยกลับไปนะ
ฉันจะหัวเราะให้ฟันร่วง ฮี่ๆๆๆ
ส่วนพี่หงวยพ่อยอดขมองอิ่มของน้อง
จงอดทน และอดทนให้ถึงที่สุด อย่าเผยไต๋
รอให้นังว่านมันโป๊ะแตกเองดีกว่า สนุกกว่าเยอะ
:hao7:
-
ตายแล้ววว น้องว่านฉลาดขึ้นมาแล้ว กรี๊ดดดดด พี่แคนอย่าทิ้งให้น้องอยู่คนเดียวน้าาา
-
ถ้าเป็นแค่น้องชายแล้วมันเจ็บ
ก็เป็นมากกว่าน้องชายไปเลยสิ
-
นู๋ว่านพัฒนาขึินอีกหนึ่งสเต็ปแว้ววว :mew3:
-
ว่านไม่ได้อ่อยพี่หงวยนะ แค่อยากอ้อน อยากให้พี่หงวยเห็นว่านสำคัญกว่าคนอื่นเท่านั้นเอง จ๊ะ!! เอาที่สบายใจเลยจ๊ะ อิว่าน อิฉลาด (?) อิแบ๊วไม่รู้ตัว มันน่าให้พี่หงวยจัดหนักจริงๆ 5555
-
ว่านน่าสงสารอะ อย่ากดดันตัวเองปล่อยไปตามธรรมชาตินะว่าน
-
อิว่านนน ชั้นว่าตอนหน้าก็ขี่คอพี่เค้าเลยมั้ย
ทั้งหวง ทั้งอ่อย ขนาดเน้
เหนื่อยแทนพี่แคนจริงๆ
-
พ่อหงวยของป้า... พ่อหงวยยื่นติ่งหูมาใกล้ๆป้าสักครั้งได้ไหมลูก
ป้าอยากจะบอกพ่อหงวยว่า พ่อหงวยกำลังจะได้กินลูกแกะจอมมึนแล้วลูก (พูดจบก็แอบดมติ่งหูพ่อหงวยแพร่บ - เดี๋ยว!!)
รออ่านเลยว่าว่านจะเอาตัวออกจากภาวะกลับไม่ได้ไปไม่ถึงยังไงหนอ...
ไม่มาม่าเนอะ... อย่าเลย
แค่นี้ก็สงสารพ่อหงวยมากแล้ว
ลำพังทุกวันนี้ต้องนอนข้างๆน้องแบบไม่แตะต้องโดนตัว พ่อก็ตบะเข้าขั้นฤาษีเต็มทีแล้วค่ะ
เป็นกำลังใจให้ค่ะ :pig4:
-
นิยายเรื่องนี้ไม่่าชื่อ candy นะคะ น่าจะชื่อ หมาป่ากะลูกแกะ หรือ หนูน้องหมวกแดงทำนองนั้น 5555
เพิ่งมีโอกาสได้เข้ามาอ่านค่ะ สนุกมว๊ากกกก ขอสมัครเป็น FC หมาป่าแคนด้วยคนนะคะ
แต่ลูกแกะว่านนี่ไม่ไหวจะเคลีย นางซึนมากกกกก
จะคอยติดตามตอยต่อนะคะ :hao3:
-
พี่หงวยคะ อย่าทำให้หนูว่านลังเลสิแค่นี้ก็โง่จะตายอยู่แล้วววว :hao7:
-
Finnnn ไป 3 โลกเลยคร้าาา
ตามอ่านเพิ่งทันนน
ชอบ ว่านมากกกก นางโง่ น่าจะมอบโล่ให้เลย
อ่อยเค้าไปทั่ว ยังไม่รู้อีกว่าอ่อย
:mew5: :mew5:
-
ว่านมีหวงนะมีหวงไม่ให้พี่เขาออกไปหาอีกคน นี่มันไม่ใช่แค่พี่น้องแล้ว
ดีใจยิ่งกว่าพระนายได้กันก็คือการที่ว่านเริ่มรู้ใจตัวเองนี่ล่ะค่ะ 55555
พี่แคนต้องสู้นะคะ สตรอง! ค่ะพี่ถ้าจะจีบคนซื่อหนักมากแบบว่านหวานหวาน ฮาาาา
ว่าแต่อะไรกันที่ทำให้เหมือนพี่แคนยังตัดจากกัสไม่ขาด
อาจเพราะความใจดีของพี่หรือเพราะคือคนเคยรักกันนะ
แต่เรื่องนี้จะไม่เป็นประเด็นดราม่าในอนาคตหลังสองคนคบกันใช่ไหม
(ให้ว่านรู้ใจแล้วตกลงคบกับพี่แคนให้ได้ก่อนดีกว่าค่ะ ค่อยกังวลเรื่องอื่น ฮาาาา)
รอลุ้นตอนต่อไปนะคะ ว่านหวานหวานจะตื่นนอนมาท่าไหนกันนะ พี่แคนจะนอนหลับไหม คึคึ
:pig4: :L2:
-
ตอนที่ 13
“เพราะมึง!”
อากาศวันนี้ร้อนอบ ผมถลกแขนเสื้อนักศึกษาสีขาวขึ้นมาไว้บนบ่า ดึงสายเป้เหี่ยว ๆ ติดมาด้วย ก่อนจะปีนโต๊ะหินอ่อนหน้าคณะเพื่อจะได้ยืนในตำแหน่งที่สูงกว่า ชี้หน้าไอ้โต๋ได้ถนัด โต๋เต๋เพื่อนรักเพื่อนริษยาทำหน้าเหวอ จากตอนแรกที่มึนกับข้อสอบวิชาที่เพิ่งสอบกลางภาคเสร็จไปแล้วยิ่งเอ๋อเข้าไปใหญ่
“อะไรมึง ทำข้อสอบไม่ได้เหรอ”
“ทำได้มากที่สุดเท่าที่เกิดมาเคยทำข้อสอบเลย ไม่ใช่เรื่องนั้นโว้ย”
กระโดดลงมาที่พื้น ดึงแขนเสื้อที่ทำกร่างเมื่อครู่ลงมาให้เป็นระเบียบเรียบร้อย ยัดชายเสื้อเข้ากางเกงเพราะมีสอบอีกตัวช่วงบ่ายแล้วเดินนำไปที่โรงอาหาร ไอ้โต๋ยังไม่เข้าใจ และผมไม่รู้ว่าจะเริ่มโบ้ยความผิดให้มันที่ตรงไหนดี
“มึงหงุดหงิดอะไรเนี่ย”
“ไม่ได้หงุดหงิด ไม่เชิงว่ะ กูไม่ค่อยมีสมาธิ”
“สติและสมองก็เช่นกัน”
“เดี๋ยวนี้มีแล้วโว้ย” เถียงคอเป็นเอ็น “มีน้อยก็นับว่ามีปะวะ”
“ถุด มึงนี่เหลือเกินจริง ๆ มีอะไรก็พูด ไม่พูดกูจะไปซื้อข้าวหมูแดงแล้ว”
“เอาด้วย เดี๋ยวเฝ้าโต๊ะ”
“อย่าอู้ไอ้สากกะเบือ ไปซื้อน้ำมาให้หน่อย เอาน้ำลำไย อยากกินอะไรหวาน ๆ”
พูดถึงน้ำลำไยโรงอาหารวิดวะแล้วนึกถึงใครบางคนครับ ถูกต้องครับ พี่หงวยและน้ำลำไยของเขาเมื่อวันแรกที่เราเข้ามามีส่วนในชีวิตของกันและกัน แหม ว่าแล้วก็ดูโรแมนติกชะมัด ถ้าจู่ ๆ สองสามวันนี้ผมไม่ได้ถูกทิ้งไปแบบงง ๆ ก่งก๊งอยู่คนเดียวว่าทำอะไรผิดไปอะนะ
ผมสั่งน้ำลำไยสองแก้วสำหรับตัวเองและเพื่อนสนิท กลับมานั่งรอที่โต๊ะอีกครั้ง พักเดียวข้าวหมูแดงร้อน ๆ ควันฉุยก็ถูกวางตรงหน้า ไอ้โต๋โซ้ยแทบจะในทันที โดยใช้มือข้างหนึ่งล้วงสมุดสรุปเนื้อหาที่กำลังจะสอบวิชาถัดไปออกมาอ่านไปด้วย
“อ่านรู้เรื่องเหรอวะ เวลาแบบนี้ เสียงก็ดัง”
“ไม่รู้ก็ต้องรู้แล้วว่ะ” โต๋บอกพลางเคี้ยวข้าวหมูแดงตุ้ย ๆ “เมื่อก่อนมึงก็อ่านหนังสือหน้าห้องสอบ เดี๋ยวนี้อะไรวะ เจ๋งแล้วไง้?”
“ไม่ใช่เว้ย พี่แคนบอกว่าวันสอบให้เลิกอ่านได้แล้ว ถ้าเครียดกูจะรนทำข้อสอบไม่ได้เอง”
“แล้ววิชาเมื่อเช้าเป็นไง”
“ก็บอกแล้ว กูว่ารอด”
“เอ?”
“ไม่เอฟก็บุญแล้ว ไอ้กร๊วก!”
โต๋หัวเราะร่วนลงคอ หันไปดูดน้ำลำไยด้วย “เทพแคนติวให้ จะเอาแค่ด็อกเหรอว้า ได้ข่าวว่าปีนั้นพี่แคนท็อปของคลาสเลยไม่ใช่เหรอ เคมีน่ะ”
“ไม่รู้ดิ ไม่ได้ถาม”
“อ้าว ไม่ได้นอยด์เรื่องเรียนแล้วเป็นอะไรวะ หน้ามึงบอกบุญไม่ค่อยรับเท่าไร เหมือนคนชะตาใกล้ขาด”
“ไม่ใช่โว้ย”
ไอ้เชี่ยโต๋เป็นคนพูดมากแบบนี้ตั้งแต่เมื่อไรวะครับ! “เรื่องเทพแคนของมึงนี่แหละ”
“ทำไม พี่แคนตุ๋ยมึงไปแล้วหรือไง”
“หุบปากแล้วฟังสักสามนาทีได้ไหมวะ แล้วกูจะปล่อยให้มึงพูดจนเข้าห้องสอบเคมีเลยเอ้า”
“จริงอะ”
“เออ!”
“โอเค เริ่มได้ จับเวลา”
มองนาฬิกาแล้วโซ้ยข้าวหมูแดงเข้าปาก ผมเกลี่ยน้ำหมูแดงจนชิ้นหมูชุ่มแล้วพูดต่อ เป็นน้ำเสียงที่ไม่ดังไม่เบา ค่อนข้างระมัดระวังตัวเองด้วยซ้ำ มันเกิดมาพักหนึ่งแล้ว อะไร ๆ ผมก็พี่แคนไปเสียหมด เขาแทรกซึมเข้ามาในชีวิตประจำวัน อยู่ด้วยกัน กินข้าวด้วยกัน อ่านหนังสือด้วยกัน ทั้ง ๆ ที่วงจรชีวิตเราแตกต่างกันโดยสิ้นเชิง แรกเริ่มก็ไม่ได้รู้สึกตัวเองนัก แต่พอถูกทักบ่อยขึ้นเรื่อย ๆ ผมก็คิดมากขึ้นทุกที แปรผันตามที่ ใคร ๆ ก็ขู่ว่าผมจะต้องเป็นเกย์ไม่เพราะพี่แคนก็ไอ้ปาล์มแน่ ๆ
“กูว่า กูอาจจะ...หมายถึง บางที กูก็ไม่แน่ใจนะเว้ย นี่แค่สมมติฐาน”
“ว่า”
“คือ มึงต้องเข้าใจกูก่อนว่าอันนี้กูสมมติ ไม่ได้จริงจัง แบบว่า...”
“ผ่านไปครึ่งนาทีแล้ว”
“กูสงสัยว่ากูจะเป็นเกย์ว่ะ”
โต๋เต๋ตักข้าวเข้าปากเหมือนเป็นเรื่องธรรมดาที่คิดไว้แล้ว ก่อนจะเงยหน้าขึ้นจ้องเมื่อได้ยินชัดแจ้งว่าประโยคเมื่อกี้หมายถึงอะไร
“มึง...พูดจริงอะ”
“กูบอกแล้วว่า...”
“ทำไมคิดงั้นวะ ที่พวกกูแซวนี่แซวกันเล่น ๆ นะเว้ย ไม่ได้คิดว่ามึง....คือแบบ มันก็แค่ตลกดีที่ไอ้ปาล์มจีบมึง แล้วมึงก็ดันไปสนิทกับเกย์อีกคนที่เคยมีปัญหาเรื่องชู้สาวกับไอ้ปาล์ม แต่คือ...กูไม่ได้ตั้งใจแซวให้มึงเป็นเกย์จริง ๆ นะ เฮ้ยว่าน...กูขอโทษว่ะ”
“ไม่ ๆ มันไม่เกี่ยวกับมึงหรอก จริง ๆ ก็เกี่ยวนิดหนึ่ง แต่มันมีเรื่องบางอย่างที่กูรู้สึกว่าไม่ใช่แล้วว่ะ”
“เรื่องอะไร เวลาว้าวเห็นหน้ากูเหรอ”
“ว้าวห่าอะไรวะ”
“ชักว่าวไง กูอุตส่าห์อ้อม โง่จริง”
“ไอ้สัด ไม่ใช่โว้ย” ผมเถียง ที่จริงยังไม่ถึงขั้นนั้นหรอก แต่ว่า... “มึงก็รู้ว่ากูชอบพี่แคนแต่ไหนแต่ไร”
“ชอบแบบไอด้อล”
“เออ แต่หลัง ๆ กูหวง แล้วก็เสียใจด้วย เวลาที่นึกถึงเรื่องของพี่แคนกับพี่กัส ไม่รู้ว่ะ”
“มึงเคยอยากดูดปากพี่แคนไหม”
“ยัง” ผมอ้อมแอ้มตอบ “แต่กู...อยากกอด วันก่อนกูแอบกอดพี่แคนด้วย”
“รู้สึกยังไง”
“ฟิน” ไอ้โต๋อ้าปากค้าง ผมรีบเถียงต่อทันที “กูหมายถึง ก็รู้สึกดี”
“เหมือนตอนจับมือดารา?”
“ไม่เหมือน มันอุ่น ๆ จะให้พูดยังไงดีวะ กูรู้สึกดีเวลาที่พี่แคนอยู่ด้วย” ผมตอบเสียงไม่ดังนัก กรอกตามองรอบตัวว่าไม่มีใครอยู่ในอาณาบริเวณที่จะได้ยิน “ที่จริงกูก็แอบคิด ว่าถ้าเขากอด หรือจับมือกัน กูก็ไม่ได้รังเกียจ”
“ไปลองกับไอ้ปาล์มดิ”
“ไม่ไหวว่ะ” ผมตอบพร้อมทำหน้าแหยง แค่มันบอกว่าชอบตอนนั้นก็อึดอัดจะแย่ “กูคิดแค่กับพี่แคน”
ไอ้โต๋พยักหน้า หยุดกินข้าวหมูแดงแล้ว ส่วนผมก็เพิ่งตักเข้าปากได้คำแรก
“คือมึงกำลังสงสัยตัวเองว่าจะชอบพี่แคน แบบที่ไม่ใช่แมน ๆ ปลื้มกัน”
“ประมาณนั้น”
“แล้วตอนนี้มึงกับพี่แคนเป็นยังไง”
ผมถอนหายใจ ไม่ได้เจอกันเกือบสองสัปดาห์แล้ว มีข้อความกำชับให้อ่านหนังสือสลับกับพักผ่อนบ้าง ผมชวนคุยกลับไป กว่าจะอ่านก็เกือบข้ามวัน บทสนทนาเลยขาด ๆ หาย ๆ ไม่ปะติดปะต่อ ผมยังอยู่ที่เดิม อยู่ห้องเดิม ใช้ชีวิตเหมือนเดิม พอคนที่เคยวนเวียนห่างหายไปแล้วก็รู้สึกคิดถึงอย่างบอกไม่ถูก ไม่รู้จะเอาเวลาไปทำอะไรสุดท้ายก็ลงกับหนังสือ เหมือนกับว่าทุกครั้งที่มองสมุดเลคเชอร์ของพี่แคนแล้วตัวอักษรยึกยือพวกนั้นจะทำให้รู้สึกว่าเขายังอยู่ข้าง ๆ ผมเหมือนเมื่อก่อน
“คงยุ่งแหละ”
“โปรเจ็กต์จบที่ทำอยู่ก็เอาไปรวมกับโรบอทด้วยไม่ใช่เหรอ วันก่อนกูเห็นพวกภาคเครื่องกับไฟฟ้าเทสต์หุ่นยนต์อยู่ใต้ตึก ยังเป็นหุ่นยนต์โง่ ๆ ทำอะไรไม่ค่อยได้อยู่ เข้าไปคุยด้วยเขาบอกรอทีมภาคคอมแก้บั๊คอะไรสักอย่าง ดันมารวมระบบตอนสอบมิดเทอมด้วย”
“เออ” ผมบอก ตักข้าวเข้าปากอีกคำ “คิดถึงว่ะ”
“เห็นจากท่ามึงแล้วแหละ”
“แล้วไม่คิดจะทักกูหน่อยเหรอว่าทำไมเงียบ ๆ ซึม ๆ ไม่ห่วงกูเลย ไม่มีใครรักกูเลย”
“กูนึกว่ามึงทำใจเรื่องโดนไทร์อยู่” ว่าแล้วหัวเราะลงคอ ผมดูดน้ำลำไยจากแก้วมาพ่นใส่หนึ่งที ไอ้โต๋หลบทันแต่ไม่วายจะกวนตีนต่อ “ไงครับเพื่อนว่าน เทอมนี้ว่าจะดรอปหนีกี่ตัว”
“ไม่ดรอปเว้ย กูจะท็อปให้ดู”
“ให้มันจริง แล้วเรื่องพี่แคนมึงคิดจะทำยังไงต่อ”
“เอาจริงนะ กูว่าจะลองจีบพี่แคนดู”
“ไหนตอนแรกบอกไม่แน่ใจว่าตัวเองเป็นเกย์หรือเปล่า เสือกจะจีบผู้ชาย ถุย”
“ก็ลองจีบไง จะได้รู้ว่าตัวเองรู้สึกยังไง ถ้ามันขนลุก กูก็อาจจะแค่สับสนแล้วก็หวงของเป็นเด็ก ๆ”
“เออ ก็ลองดู”
“แต่ว่า” ปัญหาหลักคือตรงนี้ครับ ผมจ้องหน้าไอ้โต๋ ทำท่าจริงจังที่สุดเท่าที่จะทำได้ “จีบคนอื่นแม่งต้องทำยังไงวะ”
โต๋เต๋ยิ้มเผล่ ตอบผมด้วยคำถามที่เย็นชาที่สุดเท่าที่เพื่อนสนิทคนหนึ่งจะทำได้
“ถ้ากูจีบคนเป็นจะโสดแบบนี้เหรอวะ ไอ้กร๊วก!”
ว่านหวานหวาน @Wannwannwannn เมื่อสักครู่
อยากเจอเหลือเกินนน
เพลงในไอจูนผมคำราม กู่ร้อง ผมนั่งขัดสมาธิอยู่ในห้อง เปิดโทรทัศน์ทิ้งไว้ไม่ให้เสียงเงียบ มือพิมพ์ข้อความลงไปในโปรแกรมนกลาร์รี่แล้วไถเล่น มันว่างเปล่าไปเสียทุกอย่าง พี่แคนไม่สนใจ ไอ้โต๋ก็โดดผลุงไปเล่นเกมหลังจากสอบตัวสุดท้ายของมันเสร็จ ส่วนผมน่ะเหลือฟิสิกส์อีกตัว ตัวนี้ดรอปหนีมาจากเทอมที่แล้ว ระดับความเครียดของผมอยู่ในเกณฑ์ปกติ ไม่ใช่คนเก็บเอาเรื่องอะไรมาคิดหลังจากผ่านมาหรือยังไม่เกิดขึ้น ข้อสอบก็เช่นกัน อาจกังวลนิดหน่อยแต่ก็ไม่ถึงขั้นสติแตก จะถอนรายวิชาหรือไม่ค่อยตัดสินใจตอนรู้คะแนน พี่แคนเคยบอกว่าที่จริงแล้วผมควรรู้ตัวตั้งแต่ออกจากห้องสอบ เผื่อวิชาไหนอาจารย์ไม่บอกคะแนนกลางภาค หรือบอกช้าเกินกำหนดส่งเรื่องถอนรายวิชาจะได้ตัดสินใจทัน ซึ่ง...ผมไม่อิน ไม่สามารถทำความเข้าใจได้ว่าทำไมคนเราถึงคาดเดาคะแนนตัวเองได้ ถ้ารู้ตัวว่าทำแล้วผิดก็ไม่ทำตั้งแต่แรกสิวะ หลังจากถามคำถามนั้นก็โดนตบหัวไปหนึ่งที
ความจริงแล้วพี่แคนชอบตบหัวผมบ่อยพอ ๆ กับลูบเบา ๆ คล้ายเอ็นดู เพราะพี่แคนเป็นแบบนี้ ทั้งใจดีแล้วก็อ่อนโยนในบางครั้งผมถึงเสพติดความแคนไปเสียทุกอย่าง แต่สอง หรือสามสัปดาห์แล้วที่ไม่ได้เจอกัน บางวันผมอยากขึ้นไปเคาะห้องพี่อาร์มมาก ติดก็แต่คีย์การ์ดของคอนโดสามารถเปิดได้เฉพาะชั้นของตัวเอง เวลาที่จะไปหาพี่อาร์มถึงต้องขอการ์ดแผ่นเล็ก ๆ จากเจ้าของห้องก่อนทุกครั้ง แต่ผมไม่รู้จะติดต่อพี่อาร์มยังไง รายนี้ก็พอกันกับพี่หงวย แชทถามวันนี้อีกสามวันตอบ ไม่รู้ยุ่งอะไรกันนักหนา
กวินท์ @c8o9yl เมื่อสักครู่
@Wannwannwannn อ่านหนังสือบ้างหรือเปล่า มีสอบฟิสิกส์อีกตัวไม่ใช่เหรอ
คุณแมวดำผู้ห่างหายจากวงการทวิตเตอร์ทักขึ้นขณะที่ผมกลิ้งตัวลงบนเตียง ช่วงสองสัปดาห์ที่ผ่านมานายกวินทร์ไม่ปรากฏตัวเลยสักนิด หายไปพร้อม ๆ กับพี่แคน ใคร ๆ ก็ทิ้งว่าน ว่านเสียใจ
ว่านหวานหวาน @Wannwannwannn เมื่อสักครู่
@c8o9yl ยัง ไม่มีอารมณ์อ่าน มึงทำไร
กวินท์ @c8o9yl เมื่อสักครู่
@Wannwannwannn งาน
ว่านหวานหวาน @Wannwannwannn เมื่อสักครู่
@c8o9yl เออ ทำไปเหอะ จะไปหาเช่าการ์ตูนแล้ว
กวินท์ @c8o9yl เมื่อสักครู่
@Wannwannwannn อ่านหนังสือไป
ว่านหวานหวาน @Wannwannwannn เมื่อสักครู่
@c8o9yl ไม่มีอารมณ์โว้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
พิมพ์ย.ยักษ์ยาวเหยียด กลิ้งตัวไปมาพักใหญ่ก็ลุกขึ้นอาบน้ำ ทว่าหลังจากออกจากห้องน้ำกลับเจอเซอร์ไพรส์บนเตียง พี่หงวยนั่งตาลึกโหลสภาพเซอร์ขั้นสุด
“เฮ้ย มาไง”
“ลงมาจากห้องไอ้อาร์ม”
เขาชี้ขึ้นไปข้างบน แบบนี้ก็แปลว่าอยู่ใกล้ ๆ กันตลอดสิวะ “ไม่มาหาว่านมั่ง เครียดจะแย่อยู่แล้ว พี่แคนไม่ห่วงว่านเลยอะ นี่เด็กในปกครองพี่นะเว้ย”
“กูยุ่ง มึงเห็นสภาพกูไหม”
โอเค เก็ต พี่แคนแค่ชี้นิ้วเข้าหาตัวเอง หลักฐานดำมืดใต้ตา โทรมกว่าพี่แคนในอุดมคติเป็นไหน ๆ
“แล้วข้อสอบทำได้ไหม เครียดหรือเปล่า”
“โห มาถามเอาป่านนี้”
“ก็กูยุ่ง โปรเจ็กต์แม่งค้างคอขวดอยู่ที่ฝั่งกู อย่างอแงไอ้ห่ะว่าน เดี๋ยวตบกะโหลก”
“โวยวายไปงั้นแหละ” ที่จริงไม่ได้น้อยใจอะไรหรอก พอเข้าใจ แต่คนมันคิดถึงนี่หว่า “เก๊าะอยากเจอ”
คราวนี้ไม่มีใครพูด พี่แคนมองผม เป็นสายตาที่ไม่สามารถบรรยายออกมาเป็นคำพูดได้ แต่มันสามารถทำให้ผมรู้สึกเขินนิด ๆ เมื่อได้สบเข้ากับตาตัวเองโดยตรง มือใหญ่วางบนหัว ไม่มีคำพูดให้หายคิดถึง แต่ผมกลับรู้สึกว่า บางที ไม่แน่...สิ่งที่ผมรู้สึก พี่แคนก็อาจจะคิดคล้าย ๆ กัน
“สอบตัวสุดท้ายวันไหน”
“วันศุกร์”
“ขอกูงีบครึ่งชั่วโมง เดี๋ยวไปเดินเยาวราชกัน แล้วค่อยกลับมาอ่านหนังสือ”
เยาวราชยังคงเป็นเยาวราช ผมมาที่นี่ครั้งแรกตอนปีหนึ่งกับไอ้โต๋ ตระเวนกินของอร่อยทุกอย่างตามหัวข้อกระทู้พันทิปจนอิ่มพุงแตกไปข้าง วันนี้ร้านรวงแถบนี้ยังเหมือนเดิม เคยเดินไปจนถึงสะพานพุทธ ซื้อเสื้อสกรีนลายแว้น ๆ กับบุหรี่นอกราคาแพงมาลองกันคนละตัว ไอ้โต๋ดูดเป็น ส่วนผมซัดเข้าไปเฮือกหนึ่งก็ไอจนน้ำหูน้ำตาไหล สูบไปได้สองทีก็จำใจทิ้งด้วยความเสียดายสุด ๆ
ตอนนั้นกับวันนี้ แตกต่างกันชัดเจน พี่แคนพาผมนั่งแท็กซี่ ไม่ได้ขับรถมาเพราะกลัวหลับใน ที่จริงแล้วเขาดูเหนื่อยมาก แต่ก็พาผมออกมาเพราะบอกว่าอยากคลายเครียด แสงสีส้มสลับกับตึกแดง ๆ ไม่ทำให้ผมสดชื่นเท่าไร แต่ของกินตามรถเข็นนี่แหละที่ยังตื่นตาตื่นใจเสมอ ๆ ไม่มีสะพานพุทธแล้ว แต่เยาวราชก็ไม่ได้แย่ ไฟสีแดงสลับกับป้ายสีส้ม เสียงตะหลิวตบกะทะดังรายทาง พ่อค้าเกาลัดแข่งกันยื่นสินค้ายัดใส่มือผู้คนที่เดินผ่านไปมา
เราเริ่มกันที่คั่วไก่ในซอกหลืบของย่านการค้า หน้าร้านและโต๊ะนั่งดูไม่ถูกสุขอนามัยแต่มาทีไรคนก็เต็มตลอด ผมได้นั่งโต๊ะร่วมกับวัยรุ่นหญิงสามคน สองในหนึ่งสนใจพี่แคน ส่วนอีกคนมองผมเป็นระยะเหมือนจะหาความประหลาดจากการแต่งตัว เสื้อคอกลมเหลือ ๆ จากที่ทำขายรุ่นพี่งานรับปริญญาปีที่แล้วครับ สกรีนหลังด้วยชื่อคณะกับมหาวิทยาลัย กางเกงขาสั้นพอดีเข่า ส่วนพี่แคนก็ไม่ต่างกัน แค่เสื้อยืด I am basic เรียบ ๆ ลายตัวอักษรดาด ๆ แต่แม่ง ใส่แล้วเน้นนมชะมัด
“คนละถ้วยแล้วกัน หนึ่งถ้วยกินได้สามคำไม่ทันอิ่มหรอก เสร็จแล้วจะได้ไปฟาดอย่างอื่นต่อ”
เป็นความคิดที่ดี พี่แคนสั่งคั่วไก่มาสองจาน ไม่นานเส้นร้อน ๆ คั่วกับไก่และซากผักสลัดก็เสิร์ฟพร้อมทาน รสชาติดีเหมือนเดิม เพิ่มเติมคือมองฝูงหนูวิ่งขวักไขว่ในตรอก รู้สึกเหมือนตัวเองเป็นนางเอกดิสนีย์ อยากสคริปเท้าสะบัดกระโปรงร้องเพลงคุยกับหนูเสียเหลือเกิน
“พี่แคนดูหนูตัวนั้นดิ ตัวอย่างกับแมว”
“ไอ้สัด ใช่เรื่องที่จะมาชวนดูตอนกินไหม”
“เฮ้ย โรแมนติกดีออก” เหมือนเที่ยวสวนสัตว์ไง ผมหัวเราะ ก่อนที่จะพบว่าสายตาคมของอีกฝ่ายจับจ้องมา หา! เชี่ยว่าน เมื่อกี้มึงพูดคำว่าโรแมนติกไปกับพี่แคน
“ว่าน...ผม...ผมหมายถึง”
“ช่างเหอะ” เขาตัดบท ซึ่งเป็นการดี พี่แคนม้วนเส้นจันท์ใส่ตะเกียบ ฟาดที่เหลือต่อด้วยสีหน้าไม่ทุกข์ร้อน แต่คนที่หน้าเห่อแดงกลับเป็นผม ขอบคุณที่ความมืดสลัวของกลางคืนที่ช่วยซ่อนมันเอาไว้ ปล่อยไก่ตัวเบ้อเริ่ม ถึงอยากจะจีบพี่แคนก็เถอะ มันก็อาย ๆ ยังไงไม่รู้ที่จะต้องเริ่มก่อน
“เดี๋ยวกินขนมปังปิ้งไหม”
“อาหารทะเลแถว ๆ นั้นก็อร่อย”
“กูชอบกินน้ำทับทิมที่ขายแถวนั้น”
นึกถึงขวดพลาสติกตามรถเข็น ที่จริงรสชาติมันก็ไม่แย่นัก แต่การตลาดของพวกนี้น่ากลัว กระนั้น ยอมรับว่ายังไม่สู้เกาลัดคั่วที่เดินผ่านทีไรต้องยัดใส่มือให้ผมชิมจนอิ่มแปล้แม้เดินแค่ครึ่งทาง
เราจบทัวร์มินิแดกกันที่ร้านรถเข็นขนมหวาน ท้องตึงจนแน่น โต๊ะสังกะสีที่ผมนั่งถูกตั้งเลยจากขอบฟุตปาธ คู่รักชายหญิง กลุ่มเพื่อนฝูง แม้กระทั่งพ่อแม่ที่พาลูกเล็กมาเดินเล่นครองเกือบเต็มพื้นที่ พี่แคนสั่งแปะก๊วยนมสด ส่วนผมเป็นบัวลอยงาดำน้ำขิง คนละถ้วย แต่ตั้งวางตรงกลาง สลับกันกินถ้วยนั้นทีโน้นที เป็นวันที่ผมใช้เวลาไร้สาระกับพี่แคนมากที่สุด ไม่มีข้ออ้างเรื่องหนังสือ ไม่มีคำพูดในเชิงธุระ แค่มาเที่ยว หรือจะพูดให้ดี คล้าย ๆ กับเดทนั่นแหละ
“โปรเจ็กต์จบนี่เครียดมากเลยเหรอ”
ผมถาม เป่าน้ำขิงร้อน ๆ ในช้อนก่อนเอาเข้าปาก ระหว่างนั้นมีนักดนตรีเล่นเครื่องดนตรีจีนสักอย่าง ผมไม่รู้จักเดินผ่านมา จำใจแบ่งเศษเงินที่เหลืออยู่ติดกระเป๋าให้เพื่อตัดรำคาญ ผมต้องการอยู่กับพี่แคน ในเวลานี้หมายถึงแค่สองคนเท่านั้น
“ก็เครียดกว่าคนอื่น ปกติแล้วส่วนมากโปรเจ็กต์จบจะทำคนเดียว แล้วแต่เอก เอกกูคนอื่นทำเดี่ยว”
“แต่เพราะจะทำประกวดเลยรวมกันสามคนว่างั้น”
“ไม่เชิง” เขาว่า คนน้ำแข็งในถ้วยแปะก๊วยไปด้วย “พวกกูทำเรื่องนี้กันมาตั้งแต่ปี 2 เป็นลูกมือรุ่นพี่ที่เริ่มคิดไอ้โรบอทนี่ก่อน เขาชนะมาทุกปี ที่จริงภาคคอมเพิ่งมีส่วนร่วมก็ปีนี้แหละ”
“งั้นเหรอ ชนะแล้วได้อะไรอะ เงิน?”
“ทุนไปเรียนโทที่เยอรมัน”
“จริงดิ เจ๋งว่ะ” ผมพูด แม้ลึก ๆ เกิดความรู้สึกแปลบ ๆ ในอก เป็นคำสาปแช่งที่แสนจะเห็นแก่ตัวว่าไม่อยากให้พี่แคนชนะ ไม่อยากให้เขาอยู่ไกลสายตา
“แต่ไม่ได้ทุกคนหรอก อาจารย์ต้องคัดอีกที”
“อ้อ เหรอ แต่ผมชอบเยอรมันนะ พูดแล้วนึกถึงไส้กรอก”
“เบียร์”
“ฟุตบอล”
“ต้นกำเนิดด้านวิศวกรรม”
“สาวฝรั่งนมใหญ่”
“ไอ้นั่นของผู้ชายก็ไซส์ยุโรป”
“พี่แคนเสื่อมว่ะ” ผมสบถ ส่วนเขาหัวเราะไม่สะทกสะท้าน
“แปลกตรงไหน ใคร ๆ ก็ต้องมีเรื่องเซ็กส์อยู่ในหัว มันเป็นพื้นฐานของมนุษย์ เรื่องธรรมชาติ”
“แต่ผมรับไม่ได้นี่หว่า” คนบ้าอะไรจะพูดถึงจู๋คนอื่นหน้าระรื่น ไม่ใช่ผมคนหนึ่งล่ะ
“มึงรู้ไหมว่าน เมื่อก่อน ในอดีต ธรรมชาติของคนมีแค่สองอย่าง กิน กับสืบพันธุ์ กูโคตรชอบ เคยอ่านนิยายเรื่องหนึ่ง ตัวเอกกำลังกิน พออยากก็ลุกขึ้นมาทำ แล้วก็กินต่อ ชีวิตมันก็แค่นี้ วิวัฒนาการต่างหากที่กำหนดกฎเกณฑ์ว่าอะไรควรทำไม่ควรทำ เซ็กซ์ในยุคโบราณไม่ได้กำหนดด้วยซ้ำว่าจะเป็นเพศไหน น่าตลก จู่ ๆ เรื่องธรรมชาติก็กลายเป็นเรื่องผิดธรรมชาติ”
“ผมไม่ได้มองว่าผิดธรรมชาติ แค่มันไม่ควรพูด”
“ตัดเรื่องเพศออกไป ต่างอะไรกับที่มึงพูดถึงนมผู้หญิง”
เขามองผม เป็นสีหน้าที่ไม่ได้ตั้งคำถาม คล้ายจะเยาะเย้ยมากกว่าว่าผมหาคำตอบไม่ได้แน่ ถูกต้อง ผมไม่เห็นความแตกต่างของมัน และเข้าใจได้ดีว่าทำไมพี่แคนถึงไม่คิดจะปกปิดรสนิยมของตัวเอง เพราะมันคือธรรมชาติ มันคือตัวตนที่แท้จริง
“ที่บ้านพี่ว่าไง รู้ใช่ไหมที่พี่ชอบผู้ชาย”
“รู้” คู่สนทนาตอบเสียงเรียบ “ไม่ได้เปิดตัวอะไรหรอกนะ แต่อยู่ ๆ ไปเขาก็รู้เอง ไม่มีใครตื่นเต้น ที่จริงแล้วกูไม่ได้เป็นที่สนใจเท่าไรหรอก”
“เรื่องที่พี่อยู่กับพ่อน่ะเหรอ”
“อืม” เขาว่า ยกน้ำชาในแก้วใบเล็ก ๆ ขึ้นจิบ มันไม่ร้อนเหมือนทีแรก คงอุ่นกำลังดีอีกฝ่ายถึงกระดกรวดเดียวหมด “ที่จริง พ่อกูทำแม่ท้องตั้งแต่มัธยม ท้องก่อนแต่งน่ะ พ่อเป็นนักเรียน แม่เป็นนักร้อง ปู่ย่ากูไม่อยากยอมรับเท่าไร แต่เขาก็ยอมให้แม่เข้าบ้าน ไม่มีการแต่งงาน ปล่อยให้กูคลอดออกมาแล้วแม่ก็ทิ้งพ่อไปแต่งงานใหม่ตั้งแต่พ่อยังไม่ทันจบปริญญาตรี”
ไม่รู้ว่าทำไมถึงตอนนี้ผมถึงรู้สึกเสียใจไปด้วย พี่แคนไล้ปลายนิ้วกับขอบแก้วช้า ๆ “แม่กูแต่งงานกับนักธุรกิจ ถ้าพูดถึงมึงคงรู้จัก ตอนนั้นพ่อยังเป็นแค่ลูกคนรวยที่เรียนไม่จบ เข้าใจได้นะ กูไม่ใช่คนที่ใคร ๆ อยากให้เกิดมาแต่แรกอยู่แล้ว”
“แต่ว่า พ่อพี่แคนก็เลี้ยงพี่แคนมาตั้งแต่เด็ก จนถึงตอนนี้...”
“เลี้ยงไว้แก้แค้นล่ะมั้ง ลูกของแม่กูกับผัวใหม่ไม่ค่อยเป็นโล้เป็นพายน่ะ เวลาเจอหน้ากันตามงานสังคมพ่อกูก็อวดเรื่องที่กูเรียนได้ดีจนน่าหมั่นไส้ เลี้ยงมาคนเดียวได้ขนาดนี้ก็คงพอเหยียดอีกฝ่ายได้”
“เขาภูมิใจในตัวพี่ไง”
“มึงนี่นะ มองโลกในแง่ดีไปไหม”
“พี่แคนนั่นแหละ อคติอะไรเล่า เขาเลี้ยงพี่มา ถ้าไม่รักก็จับกรอกปากตั้งแต่เด็กไม่ง่ายกว่าเหรอ จะทนเลี้ยงเด็กที่ตัวเองเกลียดมาทำไม อย่าว่าอย่างนั้นอย่างนี้เลย ผมว่าแม่พี่แคนก็ต้องรักแล้วก็ภูมิใจในตัวพี่เหมือนกัน ไม่ใช่ไม่มีใครสนใจหรอก แต่พ่อน่ะอาจจะแสดงออกไม่เป็น ส่วนแม่ก็ไม่ได้อยู่ในฐานะที่แสดงถึงความรักออกมาได้ตามที่ใจอยาก จริงไหม”
“พูดเสียยืดยาว เกิดมาฉลาดอะไรตอนนี้ หืม”
เขาประสานมือ เอาคางวางตรงกลาง มุมปากยกยิ้มนิด ๆ คล้ายกับเรื่องที่ผมเล่าเป็นนิทานหลอกเด็ก “เรื่องอื่นผมอาจจะโง่ แต่เรื่องครอบครัวน่ะ ผมเก่งกว่าพี่แคนแน่ ไว้วันหลังพาไปเล่นที่บ้าน รับรอง พี่จะต้องเข้าใจว่าพ่อแม่ใคร ๆ ก็รักลูกกันทั้งนั้น”
“ครอบครัวของแต่ละคนไม่เหมือนกันหรอกว่าน”
“ทำไมดื้ออย่างนี้นะ” ถึงทีผมพูดบ้าง กลับเรียกเสียงหัวเราะได้จากอีกฝ่าย ไม่เกรงใจกันเสียเลย
“กินแปะก๊วยคำสุดท้ายได้แล้ว เดี๋ยวกลับกัน พรุ่งนี้มึงต้องตื่นมาอ่านหนังสือ”
“อย่าพูดเรื่องหนังสือได้ไหมเล่า เวลาแบบนี้”
“เวลาแบบนี้ทำไม”
“ก็ว่านมาคลายเครียด” ผมพูด ไหวไหล่ไปด้วย เดี๋ยวนี้ฉลาดขึ้น ไม่ยอมให้พี่แคนจับได้หรอก
“ไม่เห็นมึงจะเหมือนคนเครียด เหมือนเด็กอยากออกมาแรดมากกว่า”
“ไอ้พี่แคน”
“ถ้าเติมว่าหงวยเดี๋ยวกูงัดออกมาให้ดูเดี๋ยวนี้เลย”
ผมได้แต่ยกนิ้วกลางชูใส่หน้ามันแรง ๆ ไปหนึ่งที พี่แคนหัวเราะร่วน เรียกเก็บเงิน หลังจากนั้นก็พากันออกมาจากแหล่งที่เต็มไปด้วยร้านรวง ยิ่งดึกเยาวราชยิ่งคึกคัก เดินเบียดผู้คนจนพลัดหลงกับพี่แคนไปครั้งหนึ่ง ก่อนที่มือผมจะถูกจับ ประสานและดึงนำทางออกจากบริเวณแออัดไปด้วยกัน
ความรู้สึกอุ่น ๆ ไล่จากฝ่ามือ แล่นริ้วขึ้นมาสู่หัวใจ ใจผมเต้นแรง ถี่ สิ่งที่ทำต่อไปคือมองปลายเท้าที่ก้าวให้ทันผ้าใบเหยียบส้นของคนข้างหน้าให้ทัน เมื่อหลุดจากบริเวณที่คลุ้งไปด้วยเสียงจอแจและกลิ่นเหงื่อแล้วพี่แคนก็ปล่อยมือออก แต่กลายเป็นผมเองที่ยังยื้อจับเอาไว้
“หนาว”
พูดทั้ง ๆ ที่หน้าร้อนผ่าว พี่แคนไม่ว่าอะไร ผมไม่อาจรู้ได้ว่าเขามองมาด้วยสายตาแบบไหนเพราะตัวเองเอาแต่ก้มหน้า เห็นล้อรถแท็กซี่ผ่านไปหลายคัน สามในนั้นเป็นสีฟ้า ไม่รู้ว่าไม่ว่าง ไม่ไป หรือพี่แคนไม่ยอมเรียก แต่เราก็ยืนอยู่ข้างถนนแบบนั้น มีเสียงเพลงบรรเลงของลุงคนที่เล่นดนตรีแลกเศษเงินแว่วมาพักใหญ่ ไม่รู้ว่าเพราะอะไร แต่เมื่อกี้ยังไม่รู้สึกว่าเพลงบรรเลงนั่นจะเพราะและพาให้ผมเคลิบเคลิ้มได้มากเท่านี้เลย
TBC
นังหวานจะรุกพี่แคน(?) แล้วค่ะ
ตอนหน้ามีพัฒนาการแน่ ๆ หลังจากคนอ่านเม้น โอ๊ยยยยยยย อีว่านนนน มาซะหลายคนในตอนก่อน (ฮ่า) คอยดูกันว่าพุธหน้าว่านจะจีบพี่แคนยังไงโนะ
#Candynovel
-
โอ้ยยยยย ตอนนี้สั้นจุง อยากให้จับมือกันไปนานๆ
ถ้าพี่แคนเห็นว่าว่านนางรู้ตัวแล้ว พี่แคนจะรุกหนักกว่าเดิมมั้ยน้าา
ว่านก็อ้อยได้เสมอตัวเสมอปลาย ชอบๆ 5555555
นี้แว่บจากอ่านหนังสือสอบมาดูว่ามีเรื่องอะไรอัพบ้าง คลายเครียดตามว่านเลย
ว่านเหลือสอบตัวเดียว เราเพิ่งจะเริ่มสอบจย้า
รอตอนต่อไปนะคะพี่เวสต์ จุ้บจุ้บ
-
รุกเลยค่ะ รุกเลยยย
-
ว่าน "ขี้อ่อย" มากกก รุ้ตัวป่ะ
แต่เค้าชอบบบบ :hao6:
-
ว่าน วิธีจีบพี่แคนง่ายๆเลยนะ ง่ายนี้ดดดดเดียวสำหรับแก อ่อยค่ะ อ่อยเรื่อยๆ หยอดคิดถึง อยากเจอนิดๆหน่อย พี่แคนก็ไปไหนไม่รอดแล้วละะะะะะ :laugh: :laugh:
อยากให้วันพุธเร็วๆ ชะมัด
-
โอยยยยยย ขอว๊าปไปพุธหน้าเลยได้มั้ย!!!
-
หึหึ หึ หึ หึ
-
รอดูน้องว่านจีบพี่แคน :impress2: :impress2: ดีใจที่ว่านฉลาดซะที อิอิ :heaven :heaven
-
ว่านจัดหนักๆเลยลูก รุกให้หนักๆเลย
จะได้รู้
ว่าใครจะโดนใครรุกกันแน่ ว๊ายยยยย
รอดูน้องว่านรุกตอนหน้าค่า
-
จะจีบก็จีบเร็วๆสิ่นังว่าน :katai4: :katai4: :katai4: :katai4:
-
นี่ขอติ่งว่านแทนนะน้องนะ เด็กอะไรน่ารักจริง
-
ว่านไม่ซึนแล้ววววววว
แต่อ่อยแรงเลยยยย
55555555
-
โถๆ ลูกแกะบังอาจจะจีบหมาป่าเจ้าเล่ห์ :laugh:
-
เอาเลยคะที่รักกกกก รุกเลยยยยยยย มันต้องสู้ดิว่ะ พี่หงวยได้มาง่ายๆเลยเฟ้ย แคอ่อย อ่อยยยยย อ่อยยย หนักๆๆ
5555555555 รักอ้ะ นี่ฉันต้องรอแกอ่อยในวันพุธหน้าเลยเรอะ เฮ้ออออออ รอต่อไปปปปปปปป
ขอบคุณที่มาต่อนะคะ
-
สงสารพี่แคน เหนื่อยแค่ไหนก็ต้องปลีกเวลามาเอาใจเด็ก
-
นังว่านนนนนนนนน
อ่อยสุดดดด
:katai2-1: :katai2-1:
-
เริ่มคิดได้ก็ดีแล้วว่านเอ๊ย รุกจีบเข้าไป อ่อยนิดๆหน่อยๆแล้วพี่แคนจะไปไหนเสีย
เค้าตั้งท่าให้แกอ่อยอยู่รู้รึเปล่าว่าน :hao7:
-
เริ่มรู้ตัวขึ้นมาบ้างแล้วสินะว่านน
จะจีบพี่แคนไงล่ะเนี่ยย :mew1:
-
วิธีจีบหนุ่มให้ได้ผล ต้องปรึกษาผู้เชี่ยวชาญค่ะ แนะนำว่านลองแอบถามพี่แคนดูนะ แบบว่ามาปรึกษาเรื่องของเพื่อนของเพื่อนของพี่ข้างบ้านดู รับรองพี่แคนต้องไม่รู้แน่ๆ555+ แต่ถึงรู้ก็แกล้งทำไม่รู้ได้นินะ ปล่อยให้ว่านจีบพี่แคนเองก็ดีเหมือนกันนะ พี่แคนไม่ผิดคำพูดเรื่องเป็นพี่น้องกันด้วย ที่ว่านน่ารักแบบนี้เพราะพ่อแม่กับพี่ไผ่เลี้ยงมาดีแน่ๆเลย ไม่รู้ว่าถ้าพี่ไผ่ได้เจอพี่แคนแล้ว จะออกอาการหวงน้องหรือเปล่า แต่คิดว่าไม่พลาดนะคะ
-
:katai2-1: :katai2-1:
เลื่อนอ่านมาจนถึงโต๋เต่ถามว่ารู้สึกยังไงที่ว่านกอดพี่แคน นางตอบว่า ฟินค่ะ แม่เจ้าเต็มปากเต็มคำ
อิฉันยอมความเป็นว่านละค่ะ มันไม่ได้ใสๆอย่างที่คิดไว้เลยสักนิด หนำซ้ำตอนนี้นางจะรุกอิพี่แคน
รุกยังไงอ่ะว่านนี่เราคิดไม่ออกจริงๆ ฮ่าๆๆๆ แล้วตอนนี้มีเผลออยากเป็นเจ้าหญิงดิสนีย์ด้วยนะยอมรับแล้วล่ะสิ ก้ากกกก
ผชห่าอะไรอยากเป็นนางเอกดิสนีย์ห้ะะะะ
ตอนนี้เรื่อยๆกับพี่แคน ยังไม่โฟกัสว่าจะมีอไรคืบหน้าไหม แต่สำหรับอิว่านมันไปก่อนหลายคืบแล้วค่ะ
ยังเป็นมนุษย์แปลกเฝ้ารอดราม่าอีกตามเคย นังหวังให้พี่กัสมาทวงบัลลังก์คืน หึหึ ว่านไม่ชักช้าว่านอดนะลูก แบร่
ขออีกนิดก่อนจะจบเม้นต์ แอบตกใจก่อนจะขำก๊ากกันเลยทีเดียว ตอนพี่แคนบอกถ้าว่านเติมหงวยใส่ชื่อจะงัดออกมาให้ดู
อิคนอ่านโรคจิตคนนี้ก็ลุ้นบรรทัดต่อมาว่าจะว่านจะเติมให้ไหม นางก็แอ๊บใสรับไม่ได้ซะงั้น โห่ไรแว้ เซ้งเลย
เป็นกำลังใจให้น้า การเขียนเนื้อเรื่องบทความถ้อยคำมันดีไปซะหมดเลย ไม่รู้จะให้ปรับปรุงแก้ไขอะไร แต่งนิยายดีๆให้อ่านแบบนี้ตลอดไปนะคะ
:impress2:
-
ว่านนนนนนอ่อยมากกกกก พอฉลาดขึ้นหน่อยล่ะเอาใหญ่เชียวนะยะะะ
แต่ไม่ทันพี่หงวยหรอก รายนั้นน่ะเค้าร้ายมานานแล้ว บรัย
แต่ตอนนี้น่ารักจริงๆ ถ้าฉลาดกว่านี้จะหวานกว่านี้มั้ยน๊าาาา
-
กรีดร้องระรัวๆ ในที่สุดว่านก็รุก(?)
ดีใจแทนพี่เคนที่ในที่สุดก็ทำสำเร็จ
ว่านคิดได้แล้วน่ายินดียิ่งจริงๆ :katai2-1:
-
พอว่านจีบแล้วท่าจะดูเหมือนเอาตัวเองเซิร์ฟเข้าปากพี่แคนที่อ้ารออยู่ โอ้โฮ พี่แคนนี่เขาวางแผนล่อเหยื่อมาดีจริงๆ :laugh:
-
ขอบคุณโอเมก้าที่พี่แคนหงวยขยันพาลูกแกะไปเล็ม
เก่งมากลูก ว่านฉลาดขึ้นมากกกกกก
แม่ยกปลื้มน้ำตาปริ่ม
พี่แคนนิ่งๆอ่ะ นิ่งเกิ๊นน เดาใจไม่ถูกเลย ว่านอุตส่าห์อ่อย 55555
ลุ้นมาก เจอกันพุธหน้าค่ะ
-
เอาจริง นี่ว่าว่านไม่ต้องจีบพี่แคนหรอก
แค่ฉลาดขึ้นแล้วก็รู้ตัวได้แล้วว่าพี่แคนกำลังจีบตัวเองอยู่ก็พอ
กร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกก :jul3: :jul3: :jul3:
ตอนนี้รู้สึกว่ามันน่ารักขึ้นนะ คือแบบยังไงดีละ?
ถึงว่านจะยังซื่อๆ บื้อๆ อยู่ แต่พอรู้ใจตัวเองว่าชอบพี่แคนมากกว่าไอดอลนี่คือรู้สึกได้ถึงความเป็นแฟนกัน
ตลกตอนคุยกับโต๋เต๋แล้วบอกว่าแอบกอดพี่แคน อะไรคือฟินย่ะนังว่าน ! 55555555555555555
ชอบพี่แคนมาก พี่เค้าดีจังเลยค่ะแม่ /เคลิ้ม
เป็นผู้ชายดิบเถื่อน ห่ามๆ แมนๆ เปิดเผยตัวตนแบบนี้รู้สึกตกหลุมรักเป็นร้อยครั้งพันครั้ง ฮืออออ
ตอนแรกที่พี่แคนบอกอยู่กับพ่อสองคน คิดว่าครอบครัวจะสุขสันต์มากกว่านี้นะ
นี่อัลไลลลล พี่แคนดราม่าครอบครัวหรอคะ? ฮือออออออ ไม่เอาๆ ไม่เศร้านะ /กอดแรง
นี่เรามองโลกในแง่ดีแบบว่านนะ พ่อพี่แคนต้องกำลังภูมิใจในตัวลูกชายอยู่แน่ๆ
รอตอนหน้าดูซิว่านังหวานๆ จะจีบพี่แคนยังไงไม่ให้เขินเอง 555555555555
-
อยากหมุนโลกให้ถึงพุธหน้าาาา
-
พี่แคนช่วยตอบรับความอ้อยนี้ด่วนค่ะ 5555
-
ตั้งตารอเลยยย
-
ซึนกว่าว่านมีอีกไหม
พี่แคนเป็นพระเอกที่เยี่ยมยอดมาก
เราชอบแนวนี้ อบอุ่นดี
-
อยากรู้ว่ามันจะจีบเป็นมั้ย ยิ่งฉลาดๆอยู่ แหม่ะ
รู้สึกกลัวแทนพี่หงวยเลย มันจะทำอะไรแปลกๆแบบที่คนอื่นเค้าไม่ทำกันมั้ยอะ
ขอแบบปกตินะ อ่านตอนนี้แล้วก็ดีใจที่รู้ตัวซักที จากที่ฉลาดมาหลายตอน
แต่ก็ยังกลัวๆว่ามันรู้ตัว เข้าใจตัวเองจริงมั้ยอะ คือเอาแน่เอานอนกับมันไม่ได้จริงๆคนๆนี้
-
ขำว่านหนักมาก แกจะจีบเค้า แต่ดันชี้ให้ดูหนูตอนกินข้าว
เพลียแทนพี่หงวยของเราจริงๆ มีการบอกว่าโรแมนติก
ให้ดูหนูตอนกินข้าว คิดได้ไง 55555555555555555555555555
-
ไม่ต้องจีบเลยว่าน แค่ยอมพลีกายเป็นของพี่แคนก็ติดแล้ว :laugh:
-
รุก เยอะๆ อ่อยแรงๆนะนังว่าน
-
อ่อยแรงมาก นุ้งว่าน :-[ :hao6:
อยากจิให้ถึงตอนหน้าไวๆ
-
:impress2:
-
ว่านนนนน เอ๊ยแกน่ารักนะเนี่ยะ ในที่สุดก็มีพัฒนาการ
เรื่องรักก็ห่วง แต่เรื่องเรียนห่วงแกยิ่งกว่า ทำข้อสอบให้ได้ล่ะ :hao3:
-
โอ้ยยยย นังว่านนนนน แรดมากกกกกกกกกกกก ลูก
อ่อยผู้ชายค่ะ ฉันจะฟ้องแม่แกว่าหนังสือไม่อ่านชวนผู้ชายมากินข้าวแถมยังจับเนื้อต้องตัวกันอีก หล่อนต้องโดนแม่ตี
โอ้ยยยยหล่อนมันร้าย
-
:pig4: :pig4:
-
นังว่านนนนน นางเริ่มจะเก็ตแร้ววว ขโมยกอดพี่หงวยแล้วฟิน แอร๊ยยย ถามพี่หงวยก่อนไหม? ฟินกว่าไปกี่โลกแล้ว น่ารักมากอ่ะ รอ รอ อยากให้ถึงพุธหน้าเร็วๆ (ได้ข่าววันนี้ก็เพิ่งวันพุธ) :mew1:
-
หนูกำลังอ่อยพี่เค้าอยู่นะลูก นังว่าน :o8:
-
ว่านหวานหวานจะรุกจีบพี่แคนแล้วจ้าาาาาาา
5555555
นี่รอให้กำลังใจเลยนะ จับให้อยู่หมัดนะนุ้งว่านนน
-
จีบให้ติดได้กันไวไวหมายถึงเป็นแฟนนะรอจนจะแก่แล้ว
-
ให้เร็วเลยว่าน อย่าชักช้า
-
ว่านลูกแมมมมมมมมมมมมม่
ทำดีมากค่ะลูกกกกกกกกกกก
พาร์ทนี้ไม่ด่าล่ะค่ะ
ทำดีน่าชื่นชม
5555555555555
แต่อยู่ๆทำไมเป็นว่านจีบพี่แคนวะ
นี่เข้าใจผิดมาตลอดเลยหรอ
55555555555
พี่แคนนี่ช้าว่ะ เห็นมะว่าเหยื่อที่เล็งไว้เค้าอัพเกรดแล้ว
ปล.ขอให้เยอรมันไม่ใช่มาม่าค่ะ
เห็นมั้ยคะว่าถ้าแยกอิหนูว่านออกจากพี่แคนตัสมันไม่สามารถทำไดดดดดด้
-
ว่านว่าน. สู้ๆ. ลุยจีบพี่แคนเลย :mew1:
-
จริงๆ นุ้งว่านไม่ต้องทำไรมากก็อ่อยอยู่แล้วนะ 555555 พี่แคนมีปมอะไรมั้ยจากเรื่องครอบครัวเนี้ย ว่าแต่นุ้งว่านแผนสูงนะลูก ชวนผู้ชายเข้าบ้านละ 5555
-
โธ่น้องวานแล้วมาบอกแบบไม่มั่นใจ
แต่จะจีบเกย์เลยเนี่ยนะ :laugh:
-
น้องว่านพอรู้ตัวแล้วรีบอ่อยเลยนะ อิอิ
-
ว่านนนนน แกเป็นถั่วที่มีพัฒนาการล่ะ 555
-
หืออออออ ว่านนนนนนน
เริ่มพัฒนาแล้ว
หนูไม่ต้องอ่อยแรงพี่แคนก็น่าจะหลงหัวปักหัวปำแล้วนะลูก
ฮาาาาาา
-
เหยยยย ตอนนี้น่ารัก
อ่านแล้วรู้สึกสงสารทั้งคู่เลย ทำไมไม่รู้
น้องว่านอย่างรุกแรงลูก เดี๋ยวพี่แคนซัดกลับแล้วจะหนาววว
ยังคง #ทีมพี่แคน
-
ก่อนจะเดินหน้าจีบพี่หงวย รบกวนน้องว่านหวานๆ เคลียเรื่องสอบก่อนได้ไหมคะ แล้วค่อยอ่อย ... จะไม่วุ่นวายเลย 555
-
เราพลาดเรื่องนี้ไปได้อย่างไร น้องว่านเอ๊ย คิดจะรุกพี่แคน ชอบๆสนุกดี
-
ฟินวันละนิดจิตแจ่มใส
อยากอ่านเร็วๆจุง ว่านจะจีบยังไงนะ :katai1:
-
เก๊าอยากเจอ....... น่ารักๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
-
หลุดจากโง่ ก็ตัลแหลเลยนะนังว่านนน กี๊ดดด หมั่นไส้
พี่แคนก็ตามใจนังเหลือเกิน พี่เหนื่อยนะคะะะะะ ทำไมไม่กินกันอยู่ในห้อง
-
ลุกขึ้นมารับล่ะสินังว่าน
-
หมั่นไส้นังว่านเบาเบา แหมๆๆอ้างมาได้ว่าหนาว อยากจับมือพี่แคนไว้ก็บอกมาดิ :laugh:
-
ไม่ต้องจีบหรอกปล้ำเลย
-
ออย อ่อย อ้อย อ๊อย อ๋อยยยยยยยยยยยยยย !
นังว่าน ตบมันค่ะ เอ้ย ตบมือค่ะ ตบมืออออออ
ตอนนี้นางน่ารักนะ เอ็นดูในความฉลาดนางมาก
ยิ่งตอนคิดถึงถึงพี่แคนหงวยก็ยิ่งน่าเอ็นดู รักนางว่ะ
ขอมอบเพลงอยากเจอของ Blue shade ให้นังว่าน เอาไว้ฟังตอนคิดถึงพี่แคน
รู้สึกว่าตอนนี้สั้น หรือไม่ก็อ่านเพลินจนคิดว่ามันสั้น งื่อ ๆ
ตอนหน้าขอยาวกว่านี้ พลีสสสสสส :katai1:
-
พอรู้ใจตัวเองก็อ่อยใหญ่เลยนาาาาาา :z1:
-
แหมนังว่านหวานหวาน ทำเป็นแอ๊บเนียนบอกพี่แคนว่าหนาวนะ
ฉันละหมั่นไส้แกจริงๆ
-
ชอบคาแรกเตอร์น้องว่าน น่ารักใสๆ ริจะจีบพี่แคน 555 นี่ไม่รู้ตัวว่าพี่แคนจีบเรายุ พี่แคนใช้วิธีอย่างเหนืออ่ะ มาเนียนๆ แบบให้น้องว่านขาดไม่ได้ นี่สำเร็จขนาดทำให้น้องเปลี่ยนใจไปชอบผู้ชาย และเริ่มจีบ ปรบมือให้เลยค่ะ 5555 o13 o13 o13 :mew3: :katai2-1:
-
มันสั้นหรือเราไม่รู้จักพอ :ling1:
ตอนนี้ฟินแทนพี่แคนอ่ะ ว่านอ่อยแล้วอ่อยอีก :impress2:
-
กว่านางจะรู้ตัว :-[
-
ว่านเริ่มจีบแล้วใช่ไหม
แค่บอกไปก็เสร็จแล้ว
-
ว่านรู้ตัวเองแล้วก็(รุก?)จีบพี่แคนเลยอ่ะ อิว่านนนน~
-
น้องว่าเริ่มมีพัฒนาการแล้ว เอามือกุมอก น้ำตาไหลพราก
แทบจะยกหูโทรศัพท์ไปโรงแรมโอเรียลเต็ลจุดพลุฉลอง
ในขณะที่ตอนสิบสามของนิยายเรื่องอื่นอาจเข้าสู่ฉากไคลแมกซ์
แต่ตอนสิบสามของแคนดี้น้องว่านเพิ่งรู้ตัว ถ้าเซ็งเป็ดอวอร์ดมีให้โหวตตัวเอกที่ซื่อบื้อที่สุด
กด V1 น้องว่านเป็นคำตอบสุดท้ายค่ะ (ฮา)
แซวเล่นขำๆนะคะ คุณเวสอย่าได้โกรธกัน
ป.ล. จริงๆพี่แคนที่ยุ่งจนทิ้งระยะห่างว่านนั้น นอกจากยุ่งจริงๆแล้วแอบมีนัยยะอะไรรึเปล่า จุดนี้น่าคิดเบาๆ
-
รอ ว่านจะรุกพี่แคนยังไง
นังว่านงอแงขึ้นมากจริงๆ 555555
:mew3:
-
ขนาดตอนยังไม่รู้ตัวว่าชอบ นางก็อ่อยเนียนๆอยู่แล้ว
นี่ประกาศว่าจะจีบ รอชมลีลาเกี้ยวหนุ่มของว่าน
-
ดีใจน้ำตาจิไหลลลลลลลลลล น้องว่านจะเป็นฝ่ายจีบพี่แคนหงวยเองอ๊าาาาาา :hao6: :mc4: :hao3:
อิช้านกรี๊ดมากกกกกกกกกกกกก :z2: :katai4:
ว่านสู้ๆ แค่แกเอ่ยปากสารภาพแกก็จะได้พี่แคนหงวยเป็นแฟนเป็นสามีแล้วนังว่านนนนน 55555 :katai3: :hao3: :oo1: :impress2:
ฮ่าๆๆๆๆ ดีค่ะดี ให้นังว่านนางพยายามของนางเองโน๊ะ :z2:
แต่อยากอ่านในมุมของพี่แคนบ้างจังเลยค่ะ นะๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ :call: :call: :call: :katai4: :hao6:
-
ตลกว่านตอนสารภาพว่าชอบพี่แคนกับโต๋เต๋จริงๆ ทำไมนางใสๆขนาดนี้ ทั้งน่ารักทั้งตลก 55555
พี่แคนก็นะอยู่ใกล้ขนาดนั้น แวะมาเจอวันละ5นาทีก็ยังดี ทำว่านๆหงุดหงิดหัวใจหมด
แต่ก็เหมือนเป็นการเร่งกระบวนการคิดในหัวว่านๆได้ดีเลย นางฉลาดแล้ว 5555
รอดูว่านๆจีบพี่แคนค่ะ เผื่อเอาไปใช้บ้าง 55555
-
แหม น้องว่าน จีบพี่แคนเลยยยย 555+ :-[
-
จะช้าอยู่ใยนุ้งว่าน จีบเร็วๆเลย
-
ว่านจ๋า. อย่างนี้ไม่เรียกจีบนะลู . อย่างนี้เรียกอ่อย. 5555555555
-
ตลกทอล์คคนเขียน
แต่ตอนก่อนๆมัน "โอ๊ยยยยย อิว่านนนนน" จริงๆนะ :laugh:
เราว่าวิธีการจีบของน้องว่านก็ต้องทำให้คนอ่าน "โอ๊ยยยย อิน้องว่านนนน" อีกแน่ๆเลย
ไม่น่าจะธรรมดา :laugh:
-
โอ๊ยว่านนนนน แกซื่อ รีบๆรุกพี่แคนได้แล้ว เดี๋ยวโดนแย่งนะแก ว่านหวานสู้ๆ
-
โอ้ยยยย ตายแล้ววววว เมื่อไรจะคบกันคะเมื่อไรรรรรรร
อยากได้บรรยากาศละมุนๆกุ๊กกิ๊กๆตอนเป็นแฟนกันแล้ว งื้อออ
อีกนิดเดียวพี่แคน อีกนิดเดียววววววว ตอนนี้หนูว่านก็รุกแล้วววว o13
-
หนูว่านจะรุกพี่แคนแล้ว :katai2-1: ดีงามค่ะลูก
-
ในที่สุด นางก็แรด อย่างเปิดเผยยยย ว่านแรด & แคนหงวย
-
ว่าน "ขี้อ่อย" มากกก รุ้ตัวป่ะ
แต่เค้าชอบบบบ :hao6:
-
แหม่ หนาว
กล้าพูดเนอะ นังว่าน
(ลูกสาวหัดแรด ขออนุญาตเรียกนัง)
:laugh:
-
น้องคะ แบบนี้พี่ไม่เรียกจีบค่ะ
บ้านพี่เรียก "อ่อย" ค่ะลูก
-
ว่านอ่อยพี่มันเยอะๆ
-
ว่าน
อ้อมไปดาวพลูโตช่ะ คือแค่โลกมันยังไม่พออ่ะ :เฮ้อ:
-
อยากดูนังน้องว่านรุกกก :hao6:
อยากให้ถึงวันพุธเร็วๆจังเลยยย
-
ว่าน หนูไม่ได้สับสนหรอกลูก
หนูชอบพี่แคนค่ะ
ชอบมากด้วย
แล้วที่ทำอยู่นั่นเขาเรียกว่า 'อ่อย' ค่ะ ไม่ใช่จีบ o18
-
:ling1: น้องว่านแม่งน่ารัก ขี้อ่อย ขี้อ้อน ชอบสุดดดด
-
เฮ้อ ค่อยยังชั่ว รู้จักรุกบ้างนะว่านเอ๊ย o13
-
ว้ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย เดทแรกล่ะว่าน เดทแรก!!
ว่านจะจีบพี่แคนหรอ
จริงดิ อยู่เฉยๆ ก็ได้นะ คือตอนนี้พี่แคนก็จีบว่านอยู่ :hao7:
-
จัดหนักไปเลยว่านนนนนนนนน :laugh: :laugh: :laugh: :laugh: :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
-
นังว่านนนนนนนนนนนนน
จะจีบพี่แคนนี่คือรู้ตัวบ้างรึเปล่าว่าโดนพี่แคนอ่อยมานานแล้ว
อะไรจะซื่อขนาดนั้นนน5555555555555
สกิลอ้อยของนุ้งว่านยังไม่มากพอนะ ต้องมากกว่านี้!!
-
ไอ้ว่านนนนน อ่อยอีกแล้วววว :laugh:
-
นางว่านรุกแล้วนะคะ :laugh:
-
ว่านว่าน ณ ไร่อ้อย อ่อยเกิ๊นนน จริงๆคือ พี่แคนขุดหลุมไว้ด้วยใช่มั้ย อิอิ
-
อ่อยก็บอกว่าอ่อย ไม่ใช่มาบอกว่าหนาว
หนอยแน่ นังนี่มันร้ายยยยยย :laugh:
-
แค่หยอดแบบไม่ได้ตั้งใจยังหน้าแดง
แล้วแบบนี้จะใช้แผนไหนมาจีบคะ?
พี่แคนเก็บอาการนิดนึงนะ เดี๋ยวเด็กน้อยจะตื่นตูม555
-
อีหนูว่านเริ่มรุกแล้ว :laugh:
-
ว่านใสๆ จ้า มาแบบน่ารักๆ พี่แคนเสร็จนางแน่
-
เอาเลยว่าน จีบพี่แคนเลยรุกๆเข้าไปนังว่านแฮ่ด
-
นังว่านเริ่มฉลาดแล้ว เย้ๆๆๆ จุดพลุฉลอง
จีบพี่แคนสำเร็จนะจ๊ะ นาง เป็นกำลังใจให้จ้า
-
บอกแต่อยากเจอพี่แคนเขาก็คงปลื้มจะแย่แล้วค่ะ งานยุ่งขนาดนี้ยังแหวกเวลามาหาน้องได้ น่ารักอ่ะ
น้องว่านจะจีบเหรอ โถ ลูก แค่บอกว่าชอบก็เป็นแฟนได้เลยที่จริงอ่ะ ใจตรงกันแล้ว
ขอบคุณค่ะ
-
โอ๊ะ นี่ว่านตั้งใจอ่อยเลยนะเนี่ย 555 อ่อยแบบใสๆ
พี่แคนก็ชอบที่ว่านอ่อยล่ะซิ ไม่เรียกรถซักทีจะได้กลับกันเมื่อไรน้า อิอิ
-
โอ้ยว่านนนเอ้ยย
อ่อยเหลือเกิน
อ่อยแบบใสๆ(?)
555
-
ว่านจะรุกพี่แคนหรอ
พี่แคนคงดีใจแย่
5555
-
ว่านอ่อยพี่แคนอ่าาาาาาาาาาาาา
จีบไม่เป็น อ่อยแทนเลยลูก
วะฮะฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
-
:hao7: :hao7:
เก๊าชอบเรื่องนี้มากจริงๆ อ่านตอนเดียวมันไม่พอ
กระวนกระวายอยากรู้ตอนต่อไปแล้วจริงๆ
ทุกครั้งที่อ่านก็ย้อนกลับไปอ่านพาร์ทแรกๆเสมอ
สรุปเด็กว่านหวานมันจีบพี่แคนแต่ต้นเลยนี่หว่า
ทั้งไปอ่อยเขา ทั้งไปขอเขา พี่แคนไม่หลงก็บ้าละ
มีความรู้สึกว่า เด็กว่านมันปั่นหัวคนพี่อยู่นะ
ทำเหมือนชอบเขา เพ้อเขาลงทวีตงี้ พี่แคนผู้หวั่นไหวกับผช.ก็ต้องปาดั๊บปีดาด๊ากันบ้างสินะ
แล้วสักพักเด็กว่านหวานดันบอกไม่อยากเป็น ขอเป็นพี่น้อง
ตอนนี้มาจีบเขาล่ะ ยอมใจความว่านนี่เลย
แต่ทำไมน่าร๊ากกกก น่ารักขึ้นทุกที
ตลกมากตอนโต๋เต๋เพื่อนรักถามว่ากอดพี่แคนแล้วรู้สึกยังไง "ฟิน"
แกไม่ได้เข้าข่ายเกย์แล้วว่าน แกเป็นเกย์ล่ะ
แอบมองนมพี่แคนตั้งหลายรอบ มันหื่นนะคะคุณผู้โช้มมมม
มาทำท่าจะรุก นี่ยังคิดว่าพี่แคนแกมองแกเป็นน้องชายอีกหราาาาา
เออ ปล่อยมัน ให้มันปล่อยไก่ พี่แคนก็นอนรอ นั่งรอให้เหยื่อมาอ่อย
อ้อยเข้าปากช้าง ช้างก็กลื่นสิค่ะ รออะไรรรร
พี่แคนเราพระเอกมาดนิ่งที่ตะล่อมเหยื่อให้อยู่ในโอวาท ความแคนทำให้ไปไหนไม่รอด
แถมยังไม่ทำให้เด็กว่านหวานคนซื่อตื่นไปด้วย สมเป็นเทพแคน
ชอบมากจริงๆงะ บรรยากาศของเรื่องมันน่ารักเหมือนกินลูกอมจริงๆ
ถึงพี่แคนจะเถื่อนและห่ามก็ตาม
พี่แกดราม่าครอบครัวอะไรขนาดนั้นนะ แต่เป็นปมตอนเด็กแหละ ขำที่ว่านบอก เดี๋ยวพาไปเล่นที่บ้าน
ว้อท! ยังไม่ทันคบจะพาผู้ชายเข้าบ้านล่ะ
นางขี้อ่อยมากอะ หมั่นไส้ที่ได้พี่แคนไป แต่ต่อให้ไม่มีว่านพี่แคนก็ไม่สนชะนี โฮกกก เสียจุ้ยยยย
:o12: :o12: :o12:
รอตอนต่อไปอย่างใจจดจ่อ เขากอด เขาจับมือกันละ
เมื่อไรพี่แคนจะดูดปากเด็กว่าน แล้วงัดที่พี่พูดสักที ว๊ากกกกกก
-
นี่เรียกว่าออกมาแรดของแท้เลยค่ะน้องว่าน
บทจะอ่อยขึ้นมาก็ทำเอาพี่แคนอยากสนองด้วยเลยนะคะ :-[
-
น่องว่านนนนนนน ทำไมหนูน่าเอ็นดูขนาดนี้ล่ะคะ :mew3: :mew3: โอ๊ย คนอะไรเขาทำขนาดนี้ยังไม่รู้ตัวอีก ไม่อยากจะคิดเลยว่าคนโดนจีบอย่างพี่แคนจะรู้สึกยังไงบ้าง...เจอไอ้เด็กหน้าซื่อๆโง่ๆไปทำตัวอ้อนใส่แค่นี้พี่แคนก็ไปไหนไม่รอดแล้ว แต่ก็เอาเถอะ อยากรู้เหมือนกันว่าคนอย่างว่านนี่จะจีบพี่แคนยังไง :hao3: :hao3:
-
กลัวนางจะรู้ว่าเป็นเกย์ พี่แคนแทบเอาตีนก่ายหน้าผาก 5555555555
-
ขอบคุณ :)
-
เดี๋ยวนะ เหงื่ออกนี่ยังบอกหนาวหรอ อ่อยแรงมากนะว่าน 5555
-
เป็นกำลังใจให้ว่าน
-
ว่านจ๋าาาาาาาาาา
-
นังว่าน นังเด็กไร่อ้อย เข้าทางพี่แคนแล้ว :katai3:
-
พนันด้วยเหรียญบาทสามเหรียญ เดี๋ยวนังว่านจะไปอ่อยพี่เค้าพอเค้ารุกกลับก็ดันกลัวเองแหงๆ5555
-
ชอบตอนที่พี่แคนว่าว่านแรด
เออ...แต่แรดจริงๆ ขี้อ่อยอีกด้วย
-
โอย นังว่าน ในที่สุดหล่อนก็เริ่มทำอะไรบ้างเสียทีสินะ ตอนจบของเรื่องหวานและอบอุ่นมากๆ ฉากจับมือเป็นอะไรที่ธรรมดา แต่ทำไมเราถึงรู้สึกใจเต้นก็ไม่รู้ มันฟินมากถึงมากที่สุดนะคะคุณเวสต์ รออ่านตอนหน้าอย่างใจจดจ่อ อยากให้สองคนนี้รักกันเร็วๆ เราจะได้จิกหมอนเสียทีค่า
“ถ้าเติมว่าหงวยเดี๋ยวกูงัดออกมาให้ดูเดี๋ยวนี้เลย” ว้าย คำพูดพี่หงวยประโยคนี้นับว่าเป็นกลอนเปล่าที่มีสัมผัสใน ระหว่างคำว่า หงวย กับ งัด อ่านแล้วเพราะดีนะคะ (ฮา)
ขอบคุณคุณเวสต์ค่ะ
-
จริงๆแล้วพี่หงวยแอบฟินอยู่ 55555555
-
แหมมมมมม ว่านคนแมน นี่พอรู้ตัวแล้วจัดเต็มเลยนะ สกิลความอ่อยอัพเป็น LV.max
-
ตั้งแต่รู้ตัวรู้ใจนี่รุกหนักอ่อยแรงนะคะว่าน แหมๆ 55555
พี่แคนก็ดีงามตามใจว่าน อ่อยให้หนักรุกให้ติดนะว่านนะ สู้!
:pig4: :L2:
-
วรั้ยเขินจัง :ling1: :ling1: :ling1: :ling1: พัฒนายิ่งขึ้นๆไปอีกนะ
-
นังหวานไร่อ้อย กับ พี่แคนหงวยขี้อ่อย โง่ยยยยย อ่านๆ ไปด่านังหวานไปล้านรอบ โง่เหลือเกิน แค่ถ้าพี่แคนรักก็ยอมนะ แบบว่ารักน้าเด็กโง่ อิอิ
-
ฮื้ออออออ นังว่านนนนนน เกินไปแล้วเกินไป จะอ่อยมากไปแล้ว
พี่แคนไม่ต้องไปตามใจ ไม่ต้องไปสนค่ะะะ
ตอนนี้กัสเงียบ ๆ ไม่ใช่ไปซุ่มทำไรอยู่ใช่ไหม รู้สึกระแวง ;w;
-
เอาซี่! คนนึงอ้อยแบบเปิ่นๆ...
มีมาบอกหนงบอกหนาว เยาวราชนะลูก...ไม่ใช่ยอดเขาแอลป์
จะแอ่วพี่หงวยก็ยืดอกพกถุงกันไปเลยสิวะว่าน!!
อีกคนก็เต๊าะแบบนิ่งแต่วางแผนมาอย่างจริงจัง
พ่อแคนของป้านี่ก็นะ ขี่จักรยานจากกรุงเทพวนไปดอยอ่างขางมาสามรอบแล้วมั้งนี่กว่าหลุมรักที่พ่อขุดจะกว้างพอให้ไอ้น้องว่านมันสะดุดหัวทิ่มลงไป... เฮ่อ! นี่ถ้าไม่ติดว่างามประณีต และมีจิตปฏิพัทธ์ต่อลูกแกะโง่อย่างแท้จริง ป้าไม่ยอมเป็นติ่งพ่อหงวยง่ายๆนะเอ้า!!
เอาเถอะ...
ต่อให้ใครทิ้งตัวใส่ใครก่อนก็ถือว่ามันส์คนอ่านกันล่ะพะยะค่ะ!!
รอติดตามตอนต่อไปค่ะ ^^ :mew1:
-
" ในอดีต ธรรมชาติของคนมีแค่สองอย่าง กิน กับสืบพันธุ์ กูโคตรชอบ
เคยอ่านนิยายเรื่องหนึ่ง ตัวเอกกำลังกิน พออยากก็ลุกขึ้นมาทำ แล้วก็กินต่อ ชีวิตมันก็แค่นี้
วิวัฒนาการต่างหากที่กำหนดกฎเกณฑ์ว่าอะไรควรทำไม่ควรทำ เซ็กซ์ในยุคโบราณไม่ได้กำหนดด้วยซ้ำว่าจะเป็นเพศไหน
น่าตลก จู่ ๆ เรื่องธรรมชาติก็กลายเป็นเรื่องผิดธรรมชาติ ”
//แหม่อ่านแล้วอยากเอาตะบองตีหัวพี่แคนลากเข้าถ้ำเลยนะคะนะ o3
-
พี่แคน
-
เพิ่งรู้ว่าแค่จับมือก็ทำให้หายหนาวได้
ว่าน.........เป็นเลิศ
-
:katai2-1: รอติดตามต่อค่ะ สนุกมาก FC##นังว่าน##
-
พี่แคน ฟินเลยดิ เต๊าะน้องว่านมาตั้งนาน :sad4: :sad4: :sad4:
-
คิดถึงพี่แคนหงวยยยยยยยยยยยยย
-
ตอนที่ 14
Eat hard, read harder!
เป็นคำที่วนอยู่ในหัวผมตั้งแต่เช้า เมื่อคืนพี่แคนมาส่ง แล้วก็นอนที่คอนโดเลย เช้าตรู่ก็ออกไปซื้อของกินง่าย ๆ ทิ้งไว้ก่อนออกไปข้างนอกกับพี่อาร์ม เขียนโน้ตแปะตัวเล็ก ๆ ไว้ว่าให้สรุปฟิสิกส์ทั้งหมดที่เรียนในเทอมนี้ กับเขียนข้อผิดที่ผมพลาดบ่อย ๆ ด้วยปากกาสีแดงตัวเป้ง ๆ ไว้หน้าแรกให้เสร็จก่อนบ่าย ใครไม่เป็นผมไม่เข้าใจครับ มันยากแค่ไหน อะไรมันก็สำคัญไปหมดแล้วจะให้กูตัดอะไรออกครับพี่หงวยยย
ผมนั่งจมจ่อมอยู่กับความคิดสะระตะ ไม่ใช่แค่เรียน แต่มีเรื่องพี่แคนปนอยู่ด้วย เขียนสรุปได้สามบรรทัดก็นั่งคิดเรื่องพี่แคนใหม่ ค่อนข้างชัดเจน แน่ล่ะ ผมคงชอบเขาเข้าแล้ว เป็นต้นว่าอยากให้อีกฝ่ายชื่นชม ไม่ว่าจะเป็นด้วยสายตา หรือวาจา อะไรก็ตามที่ทำให้ภาพพจน์ของผมในสายตาพี่แคนดูดีขึ้น ตลอดจนไปถึงการใช้เวลาร่วมกัน การสัมผัส เมื่อคืนไม่มีอะไรมากกว่านั้น เรารอรถแท็กซี่โดยการยืนจับมือกันนิ่ง ๆ ราว ๆ ครึ่งชั่วโมงได้ ในที่สุดก็มีรถแท็กซี่สีฟ้าคันมาจอดด้านหน้า สีฟ้าอีกแล้ว เป็นสีฟ้าคันที่สี่ หลังจากสีอะไรต่อมิอะไรขับผ่านหน้าไปเป็นสิบ เราปล่อยมือกัน นั่งอยู่ในความเงียบ ผมมองกระจกฝั่งหนึ่ง ส่วนพี่แคนนั่งอีกฟาก หัวใจเต้นแรงแม้ไม่สบตา พอกลับมาถึงที่หมายก็ไม่มีคำพูดอะไรอีก
ความรู้สึกของพี่แคนตอนนี้จะเป็นยังไงกัน
ผมเพิ่งเข้าใจความหมายของเพลงอยากรู้แต่ไม่อยากถามก็ตอนนี้ ผมอยากฟัง ฟังคำตอบที่ทำให้หัวใจตัวเองชุ่มชื่น แต่กลับกลัวว่าถ้าไม่ใช่ พี่แคนไม่คิดเหมือนกัน กลับกลายเป็นแค่ผมที่ล้ำเส้นเกินพอดีทุกอย่างคงเปลี่ยน และผมก็ขลาดเขลาเกินจะก้าวออกไปจากจุดนี้ จุดที่ยังมีพี่แคนอยู่
เสียงปิดประตูห้องดังขึ้น ไหล่ผมสะดุ้งเล็กน้อย เหลือบมองนาฬิกาเห็นว่ามันเที่ยงกว่า ผมสรุปไปได้แค่ครึ่งหนึ่ง แต่พี่แคนก็มาเร็วกว่ากำหนดทำให้มีข้ออ้างต่าง ๆ นานา กลิ่นหอมของข้าวผัดลอยตามมา เมื่อลุกจากโต๊ะทำงานชะโงกหน้าไปในครัวก็เห็นเจ้าของห้องตัวจริงกำลังเทข้าวผัดใส่จานช้า ๆ
“กลับมาไวจัง”
“อือ ยังไม่ได้แดกข้าวล่ะสิ มายกไป”
“ว่านเพิ่งกินนมกล้วยไปเมื่อกี้เอง” เห็นมันนอนแอ้งแม้งในตู้เย็นหลายวันแล้วเลยซัดแม่ง เดี๋ยวหมดอายุแล้วจะเสียดายทีหลัง “เดี๋ยวนี้ไม่ทำกับข้าวกินเองเลยอะ”
“ไม่ค่อยว่าง นมก็ส่วนนม อย่ามากินข้าวไม่ตรงเวลา เดี๋ยวไม่สบาย”
คุณพ่อยังหนุ่มเอ่ยเสียงนิ่ง ที่จริงนมกล้วยไม่ระคายกระเพาะผมเท่าไรหรอก ให้กินข้าวอีกก็ยังไหว เหมือนเป็นโรคจิตครับ ต้องให้พี่แคนด่าสักทีถึงจะสบายใจ เดินมาหยิบจานของตัวเองได้ สักพักเขาก็ตามมา มีโต๊ะทานอาหารสำหรับสองที่วางอยู่ในส่วนของครัว เราไม่กินกันที่นี่บ่อยนักเพราะส่วนใหญ่แล้วกับข้าวบาน ต้องลากกันไปนั่งพื้นโต๊ะเตี้ยหน้าทีวีที่มีพื้นที่มากกว่า
“อ่านไปถึงไหนแล้ว”
“ครึ่งหนึ่ง”
“วันนี้ก็อ่านให้เสร็จแล้วกัน แล้วก็นอนแต่หัวค่ำ พรุ่งนี้สอบใช่ไหม”
“เก้าโมง”
“อย่าลืมตั้งนาฬิกาปลุก”
“โหย ใครจะลืม” ว่าพลางตักอาหารใส่ปาก มองเสี้ยวหน้าของพี่แคนไปด้วย “พี่แคนโทรมลงเยอะเลย”
“อืม”
“พักบ้างนะเว้ย” จริง ๆ ผมอยากพูดว่าเป็นห่วงต่อท้าย ถ้าเป็นเมื่อก่อนคงเอ่ยไปได้สบาย ๆ แต่ตอนนี้พอคิดแล้วมันก็เขิน ไม่กล้าแสดงออกชัดเจน คู่สนทนารับคำในลำคอ ผมเลยก้มหน้ากินเงียบ ๆ ต่อไป
“คืนนี้กูกลับไปนอนบ้านนะ”
“หืม? อื้ม”
“มึงจะได้นอนไว ๆ”
“พี่แคนอยู่ก็นอนไวได้” อ้อมแอ้มบอกในลำคอ แต่อีกฝ่ายไม่เห็นด้วย
“มะรืนกูมีสอบนอกตารางตัวหนึ่ง ต้องอ่านหนังสือดึก ก่อนหน้านี้ไม่ได้อ่านเลย มัวแต่ยุ่งกับโปรเจ็กต์”
“ก็อ่านไปสิ อ่านข้างนอก ว่านนอนในห้อง”
“อยากให้กูอยู่ด้วยขนาดนั้น?”
“ไม่ ๆ” ระล่ำระลักตอบ เกือบสำลักข้าว ดีที่อีกฝ่ายยื่นแก้วน้ำมาให้ดื่มเลยรอดตัวไป “ผมหมายถึง...ถ้าพี่เหนื่อยขับรถงี้ จะนอนที่นี่ก็ได้”
“ไม่ดีกว่า กูไม่เข้านอนด้วยมึงก็รอ”
นี่ผมทำเรื่องน่าอายแบบนั้นไปตั้งแต่เมื่อไรวะ พอนึกดี ๆ ก็พบว่าไม่เคยเลยสักครั้งที่ผมจะหลับก่อนพี่แคนทิ้งตัวลงข้าง ๆ กัน ไม่ได้คิดว่ารอหรอก แค่อยากรู้ว่าพี่แคนจะง่วงตอนไหนเท่านั้นเอง
“อิ่มแล้วก็ไปอ่านหนังสือต่อ”
“พักหน่อยเด้”
“อัดอ่านตอนกลางวัน กลางคืนจะได้พักผ่อนเต็มที่ อย่าไปจี้มาก มึงเตรียมพร้อมมาดีแล้วกูไม่อยากให้พลาดวันสุดท้าย”
สีหน้าของพี่แคนจริงจังกว่าครั้งไหน ผมรู้ ถ้าเป็นเรื่องเกรดล่ะก็พี่แคนเป็นห่วงผมที่สุด อันที่จริงแล้วพ่อกับแม่ผมก็ไม่ได้รู้มากว่าการเรียนก่อนหน้านี้เป็นที่น่าเป็นห่วงระดับไหน รู้แค่ว่าเรียนยาก ผมบ่นบ่อย ๆ ที่จริงแล้วก็โทรไปง้องแง้งใส่แม่ช่วงคะแนนสอบเกือบทุกมิดเทอม ที่บ้านผมไม่กดดัน ไม่ใช่ไม่ใส่ใจ เพียงแต่ตามใจจนเป็นนิสัยเท่านั้น
พี่แคนไล่อีกครั้งเมื่อเห็นผมนั่งเขี่ยข้าว สุดท้ายก็ลุกมาอ่านหนังสือต่อ คราวนี้พอมีติวเตอร์อยู่ด้วยความตั้งใจผมเลยพุ่งพรวด ทำสรุปด้วยภาษาที่อ่านง่ายด้วยความเร็วที่มากกว่าเดิมนิดหน่อย แต่ธรรมชาติของคนครับ พอหนังท้องตึง หนังตาก็เริ่มหย่อน ผมเลื้อยไปบนโต๊ะ เอาคางเกยหลังมือตัวเองก่อนจะมีใครบางคนลากเก้าอี้มานั่งข้าง ๆ
“ถึงไหนแล้ว”
“ง่วง”
พี่แคนหัวเราะ พักหนึ่งก็ล้วงกระเป๋า หยิบลูกอมเปลือกสีเงินแวววาวยื่นให้ ผมทำหน้าแหย รอบก่อนเจอเลมอนซุปเข้าไปจนลิ้นแตก คราวนี้หน้าตาเหมือนซองลูกอมรสโคล่า แต่ใครจะไปไว้ใจมันลง
“ไม่เอาอะ”
“ตื่นเลย เชื่อกู” มีรอยยิ้มเยาะทั้งในแววตาและมุมปาก แบบนี้ยิ่งไม่น่าเชื่อถือ ผมส่ายหน้า แต่ไม่สามารถปฏิเสธได้ พี่แคนแกะซอง อมยิ้มหล่อ ๆ ยื่นให้ “เร็วดิ”
“พี่แคนจะแกล้งว่าน”
“ใครแกล้งวะ ก็ง่วงไม่ใช่เหรอ วันก่อนไปซื้อของที่ยูเนี่ยนมอลล์ เจอแล้วนึกถึงมึงเลยนะ”
ผมเกลียดไอ้ลูกอมนั่น ลูกอมในมือพี่แคน ที่เกลียดกว่าคือหน้าหล่อ ๆ ของมัน ท่าทางกวนประสาทที่ไม่ได้เห็นมานานแล้ว ช่วงก่อนหน้านี้ยังเจอพี่แคนที่ขี้เก๊ก พี่แคนคนดุ หรือกระทั่งพี่แคนตาหวานบ่อย ๆ แต่ไม่ใช่ตอนนี้ มันดูมีอะไร เชี่ย ไม่มีทาง ผมไม่ไว้ใจมันหรอก
“หรือหายง่วงแล้ว”
“ยางง” ลากเสียงยานคาง จังหวะที่กำลังอ้าปากตอบก็ถูกยัดลูกอมเข้าปากจนได้ ไอ้ซัส! ลิ้นแตะเพดานปากโดยมีลูกอมทรงรีคั่นกลางเท่านั้นครับ พุ่งปรี๊ดเลย นี่มันลูกอมรสพริกนี่หว่าไอ้ห่าพี่แคน!
“เผะ! เผะ!”
ถึงกับร้องไม่เป็นภาษา ตื่นจริง เผ็ดจริง ไอ้พี่แคนนั่งหัวเราะจนตัวงอตรงหน้า เมี่ยงเง้ย นิสัยไม่ดี ไอ้เลว! ใครจะยอมให้มันแกล้งฝ่ายเดียว ผมปีนขึ้นไปนั่งเก้าอี้ตัวเดียวกับพี่แคน แรงจากผู้ชายสองคนดิ้นขลุกขลักทำให้เก้าอี้เอนหงาย สุดท้ายก็ล้มโครม ผมชนะ! ผมคร่อมไอ้เกย์บ้านี่ได้ อาศัยจังหวะที่มันหัวเราะปากกว้างประกบจูบลงไป ส่งต่อลูกอมจากลิ้นสู่ลิ้น ไม่มีเสียงหัวเราะอีกแล้ว เหลือเพียงแค่ผม กับหัวใจที่เต้นแรงจนแทบระเบิด
ไม่...ไม่ใช่เพราะเผ็ด รสชาตินั้นจางหายไปเมื่อได้สัมผัสริมฝีปากของอีกฝ่าย แน่นิ่ง เนิ่นนาน คล้ายกับเข็มนาฬิกาหยุดหมุน ผมไม่สามารถทำอะไรได้นอกจากบดจูบลงไปและแข็งเกร็งเหมือนหุ่นขี้ผึ้ง ทั้ง ๆ ที่เป็นคนเริ่มก่อนแท้ ๆ แต่กลับสั่นไปทั้งตัว
ยัดแม่! เป็นจูบแรกที่บัดซบฉิบเป๋ง
พี่แคนเองก็นิ่งไปพักใหญ่ ระหว่างที่เรามองตากันในระยะใกล้ มือสากก็เลื่อนมาสอดเข้าในเรือนผมจากท้ายทอย พี่แคนหลับตาลง ขยับริมฝีปากก่อน และคล้ายบังคับให้ผมทำตามในแบบเดียวกัน
รสเผ็ดแสบปากของลูกอมหายไปแล้ว กลายเป็นหวานปะแล่ม ๆ ที่ปลายลิ้น ผมเอียงคอตามที่ถูกบังคับให้ทำ เขานวดเบา ๆ ที่ต้นคอ มืออีกข้างก็ไล้บนแผ่นหลังขณะที่มือสองข้างของผมงอชิดอยู่กับอก ขยำเสื้ออีกฝ่ายจนยับย่นไปหมด
เป็นภาพที่อุบาทว์ชะมัด...ผู้ชายสองคนบนพื้น นอนทับเก้าอี้นวมล้อหมุนที่หงายเท้งเต้งในห้องนั่งเล่นของคอนโดขนาดกลาง
พระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์
แค่คิด...ผมก็ไม่รู้จะเอาหน้าไปไว้ไหนแล้ว...
“จูบ?”
ผมทำข้อสอบได้มากกว่าที่คิด แต่ก็แอบคิดว่าน่าจะทำได้มากกว่านี้ถ้าไม่มีเรื่องนั้นวกวนอยู่ในหัว ดังนั้นทันทีที่สอบเสร็จก็ระเห็จตัวเองออกจากมหาวิทยาลัย ตามหาเพื่อนโต๋ถึงในร้านเกม ยืมเก้าอี้ตัวที่ว่างมานั่งข้าง ๆ แม้คู่สนทนาจะไม่ทำอะไรนอกจากเลื่อนเมาส์ไปมาแล้วโจมตีคู่ต่อสู้เป็นแสงไฟรัว ๆ
“เออ จูบ”
“เชี่ยว่าน เชี่ยเอ๊ย สัด ตาย! ตาย! เออ อย่างนั้น เดี๋ยวขอกูอีกตา”
ไอ้ห่าโต๋ กูก็นึกว่ามึงจะตกใจไปกับกู ที่ไหนได้ เกมครับ ที่พร่ำพรรณนาทั้งหมดทั้งมวลหมายถึงคู่ต่อสู้มัน ผมนั่งแกร่ว มองเข็มนาฬิกาที่แขวนไว้บนผนังร้าน รอไอ้โต๋กับภารกิจกู้ชาติของมันได้ราวสิบห้านาทีเพื่อนรักสุดสวาทขาดใจก็ผละจากหน้าจอ หมุนเก้าอี้นวมเยี่ยงพระราชาในร้านเกมมาทางผม ประสานมือถาม
“เมื่อกี้มึงว่าอะไรนะ”
“กูจูบพี่แคนไปแล้วไอ้สัส”
“หา!”
อันนี้ตกใจจริงใช่ไหม ไม่ใช่เพื่อนเรียกเข้ากิลอีกนะไอ้เพื่อนเวรตะไล โต๋เต๋อ้าปากค้าง ส่วนผมปวดหัวแทบระเบิด
“มันเป็นอุบัติเหตุ แบบ...กูไม่ได้ตั้งใจ ที่จริงก็ตั้งใจนิด ๆ นั่นแหละ แต่แบบ...ไม่รู้ว่ะ กูทำอะไรไม่ถูกแล้ว”
“สรุปคือตั้งใจหรือไม่ได้ตั้งใจวะ กูงง”
“ก็เล่น ๆ กันน่ะ มันเป็นความคิดชั่ววูบ”
“เออ ชั่วจริง ๆ แล้ววูบเลยไหม พี่แคนซัดหน้าหงาย?”
“ไม่เว้ย” พูดแล้วต้องยกมือขึ้นปิดหน้า โอย ทำไมกูต้องมาเล่าอะไรแบบนี้ให้เพื่อนผู้ชายวัยยี่สิบฟังด้วยวะ “พี่แคนจูบกลับ”
“เยเฮ้ด แล้วยังไงต่อครัช เหลามา”
“ก็ไม่ยังไง พอได้สติกูก็ลุกเดินเข้าห้องเลย พี่แคนก็กลับบ้าน ไม่ได้พูดอะไรกัน ไม่รู้ว่าพี่แคนโกรธกูหรือเปล่า กูเป็นคนเริ่ม แต่ก็ไม่มีหน้าไปขอโทษ”
“คือมึงเป็นคนเอาปากไปชนเขา แล้วพี่แคนก็ดูดปากมึงต่อ อย่างนั้นเหรอ”
“เวร อย่าพูดให้ชัดนักสิวะ” ภาพมันผุดครับ เหมือนพี่แคนเพิ่งจูบผมเมื่อกี้ ทั้ง ๆ ที่เวลาผ่านไปเป็นวันแล้วก็เถอะ “กูไม่รู้ว่าจะทำยังไงต่อเลยว่ะ”
“คุยกับพี่แคนหรือยัง”
“ยัง นึกไม่ออกด้วยว่าจะทักยังไง”
“พี่แคนไม่ทักมึงมาบ้างเหรอ”
“ไม่เลย”
ทุกอย่างในชีวิตผมเงียบเชียบ แม้แต่ไอ้คุณแมวดำก็หายสาบสูญ ผมเมนชั่นไปขอความช่วยเหลือ ขอคำปรึกษาจากมัน แต่กริบครับ ไม่มีเสียงตอบรับจากเลขหมายที่ท่านเรียก ไม่รู้ว่าสอบหนักเหมือนกันหรือเปล่า สุดท้ายเลยต้องมาพึ่งคนที่ไม่น่าพึ่งที่สุดอย่างไอ้เชี่ยโต๋เนี่ย ซึ่งแน่นอน มันไม่ได้ช่วยให้ชีวิตผมดีขึ้นกว่าเดิมเลยแม้แต่น้อย
“แล้วมึงจะเอาไงต่อ”
“ถ้านึกได้จะมาถามมึงทำแมวอะไร”
“เออว่ะ” ไอ้โต๋เกาหัวแกรก สังคังจะขึ้นแล้วนั่น “แต่มึงมาถามกูทำไมวะ แฟนกูก็ไม่มี”
“ถ้าเป็นมึง มึงจะทำไงเล่า”
“มันก็อยู่ที่ว่ามึงรู้สึกยังไง ถ้าไม่สบายใจทำเป็นปล่อยเบลอก็ได้ พี่แคนอาจจะไม่คิดอะไร มึงดูอย่างไอ้กุ้ง มันรักเมียมันจะตาย พอมีสาวมาอ่อยเข้าหน่อยก็หางกระดิกริก ๆ ของแบบนี้ได้ฟรีใครก็เอาว้า”
“แล้ว...ถ้ากูคิดล่ะ”
“คิดจะเป็นเกย์จริง ๆ จัง ๆ น่ะเหรอ ที่เคยเกริ่นกับกูเมื่อตอนนู้นใช่ไหม”
ผมเงียบไปชั่วอึดใจ “แต่มีพี่แคนอยู่ด้วยมันก็ดีไม่ใช่เหรอวะ”
“เฮ้ยว่าน กูว่านะ ก่อนมึงจะคิดว่าจะเอาไงกับพี่แคน มึงไปตรวจสอบความรู้สึกของมึงให้ดีก่อนเถอะว่ะว่าชอบเพราะอยู่กับเขาแล้วมึงสบาย หรือชอบพี่แคนแบบคนรักกันจริง ๆ เพราะถ้ามึงแค่ติดสบายแล้วไปบอกพี่แคนว่าคิดจริงจัง คนที่เสียใจคือพี่เขา มึงอาจจะสับสน กูเข้าใจ คนเรามันก็ต้องมีช่วงเวลาแบบนี้กันบ้าง แต่อะไรรู้ไหม พี่แคนเขาชัดเจนแต่แรกว่าเป็นเกย์ เกย์ที่หมายถึงแน่ใจแล้วว่ามองผู้ชายเป็นผัวเป็นเมียได้ มึงมองพี่แคนเป็นผัวมึงได้หรือยัง ที่เขาไม่พูด ไม่ถาม กูว่าพี่แคนก็อยากได้คำตอบจากมึงเหมือนที่กูกำลังถามนี่แหละ ไม่ต้องรีบ ไอ้ห่า คิดดี ๆ ก้าวครั้งนี้แล้วถอยไม่ได้เลยนะมึง”
ผมก้มหน้า มองเล็บตัวเอง ปล่อยให้จิตใจที่ปั่นป่วนสงบนิ่ง ผมคิดกับเขาแบบไหนกันแน่...ไม่อยากเชื่อเลยว่าความรู้สึกของตัวเองมันช่างวุ่นวาย ซับซ้อนกว่าข้อสอบไหน ๆ ที่พี่แคนหามาให้ทำเสียอีก
ยี่สิบวัน
ยี่สิบวันเต็ม ๆ ที่ผมกระวนกระวายใจแบบนี้ มันไม่ใช่ความรู้สึกเดียวกับช่วงที่พี่แคนหายหน้าไปตอนสอบ มีอะไรมากกว่านั้น ไม่ใช่เรื่องบังเอิญ ไม่ใช่ความจำเป็น เป็นไปไม่ได้ที่ผมจะมานั่งแกร่วตบยุงใต้ตึกภาคคอมฯ เกือบทุกวันหลังเลิกเรียนแล้วจะไม่เจอพี่แคนเลย เลวร้ายไปกว่านั้นคือโทรไปไม่รับ ไลน์ไปไม่ตอบ อย่าว่าแต่ตอบเลย แม้แต่กดอ่านให้ผมรู้ว่าพี่แคนยังสนใจจะเปิดข้อความบ้างก็ไม่มี
วันนี้ก็ไม่ต่าง ผมนั่งอยู่โต๊ะไม้ ภาคคอมพิวเตอร์ ไม่สนใจว่าเด็กเอกมันจะเดินผ่านแล้วมองเหมือนตัวประหลาด แหงล่ะ ใส่เสื้อช็อปโยธาโง่ ๆ มานั่งจับเจ่าดูดน้ำเก๊กฮวยแก้ร้อนในแบบนี้ทุกวันใครจะไม่สงสัย ผมเจอพี่อาร์มสองครั้ง รายนั้นบ่ายเบี่ยงไปว่ามาคนเดียว เรียนคนเดียว คิดว่าว่านโง่นักหรือไง เป็นไปได้ที่ไหนที่เจอพี่อาร์มที่คณะแล้วจะไม่มีพี่แคนอยู่ใกล้ตัว สองคนนี้ติดกันอย่างกับอะไรดี ถ้าพี่อาร์มออกสาวสักหน่อยคงคิดว่าเป็นแฟนกันกับพี่หงวยไปแล้วล่ะครับ
“อ้าว มึง”
ถ่อว้อย คนอยากเจอก็ไม่ได้เจอ ดันมาเจอไอ้พี่โจ๊กที่ผมค่อนข้างจะเหม็นหน้าเป็นพิเศษ เดินดูดนมกล่องมาคิดว่าเท่? เหอะ ทำหน้าหมางงใส่อีก อย่าให้ว่านพูด ว่านจะเหวี่ยง ‘รมณ์เสีย
“มาหาไอ้แคนเหรอ”
“อืม”
“เฮ้ย วันนี้พูดน้อย”
ไม่ว่าเปล่า ผลักหัวผมไปด้วยหนึ่งที ผมไม่ชอบให้ใครเล่นหัว ไม่ชอบให้ใครสัมผัสตัว ยกเว้นผู้หญิงสวย ๆ กับพี่แคน เพราะฉะนั้นเลยพาลหงุดหงิดขึ้นไปอีก สะบัดตัวหันหน้าหนีแต่แทนที่ไอ้พี่โจ๊กจะรีบ ๆ เดินหนีเหมือนที่พี่อาร์มทำพักหลัง กลับปีนเก้าอี้มานั่งฝั่งตรงข้าม ดูดนมหมดจนกล่องยับยู่ยี่แล้วเขวี้ยงลงถังขยะที่อยู่ห่างออกไป โอเคมันเจ๋ง แต่ผมไม่มีอารมณ์จะมาชื่นชมอะไรหรอกนะ
“เป็นอะไร หน้าบึ้งตึง คะแนนเป็นไงบ้างล่ะ ออกแล้วนี่”
“ผมจำเป็นต้องรายงานพี่ปะ”
ตอบแบบไม่รักษามารยาทสุด ๆ ปล่อยสายตามองภาพข้างหน้าแบบเบลอ ๆ ให้ตายเถอะ เด็กภาคคอมฯ นี่อะไร ทำไมขยันใส่เสื้อนักศึกษาเหมือน ๆ กันไปหมด แบบนี้ผมจะสังเกตเห็นพี่อาร์มกับพี่แคนได้จากไหน ทว่าขณะที่กำลังหงุดหงิดอยู่ใครบางคนก็โดดเด่นขึ้นมา เขาสวมเสื้อนักศึกษาแขนยาวพับขึ้นไปจนถึงข้อศอก ไม่ว่าจะหน่วยก้าน ผมเผ้า บุคลิก ทุกอย่างนั้นสะกดสายตาผมได้ในทันที พี่แคนแหง คนที่เดินในคนหมู่มากแล้วเจิดจรัสแม้ไม่ทำตัวแตกต่างจะมีที่ไหนอีก กำลังจะลุกแต่แขนกลับถูกรั้งไว้ หันไปอีกทีพี่แคนก็หายไปเสียแล้ว
“ไอ้เชี่ยพี่โจ๊ก!”
“มาหาไอ้แคนเหรอ”
“เออสิวะ”
“มันหลบหน้ามึงอยู่”
ไม่บอกก็รู้ ผมรู้มากกว่ามันด้วยซ้ำว่าพี่แคนหลบหน้าผมเพราะอะไร จูบ! ใช่! จูบไงเล่า! คนที่ควรจะหนีหายต้องเป็นผมแท้ ๆ แต่กลับเป็นไอ้พี่แคนที่ชิ่งโดยไม่พูดอะไรสักคำ ผมคิด ปล่อยให้ความคิดตกตะกอน ค้นหาความรู้สึกของตัวเองวันแล้ววันเล่าก็ตอบไอ้โต๋ไม่ได้ว่าคิดกับพี่แคนแค่ไหน แต่ไม่เจอกันสิบวันเต็ม ๆ ที่ผ่านมากำลังทำให้ผมเป็นบ้า ในคอนโดของพี่แคน ทั้ง ๆ ที่ตัวเองหายไปไหนไม่รู้แต่กลับทิ้งผมไว้กับภาพบรรยากาศเก่า ๆ เก้าอี้ตัวนั้น หนังสือเล่มนั้น แม้กระทั่งนาทีที่เราจูบกัน เสียงเข็มนาฬิกาเรือนนั้นก็ยังชัดเจนอยู่ในหัว
พี่แคนปล่อยให้ผมเผชิญสภาพแวดล้อมพวกนี้คนเดียวในขณะที่ตัวเองหายไปไหนก็ไม่รู้!
“ปล่อยผมเด้!”
“มันจะหนีมึงอีก อย่าไปตามเลย”
“ถ้าไม่ให้ตามแล้วจะให้ทำยังไงล่ะวะ”
“เพราะเป็นแบบนี้ถึงได้ตามเกมมันไม่ทันเสียทียังไงล่ะ โดนปั่นหัวมากี่ตลบแล้วไม่คิดจะทำให้มันร้อนใจบ้างหรือไง”
“ปั่นหัวบ้าอะไรวะ”
พี่โจ๊กยกมือข้างที่ว่างนวดขมับ สบถบางคำในลำคอ ส่วนอีกข้างก็จับผมไว้อย่างนั้น ดึงรั้งแม้พี่แคนจะหายไปจากสายตาแล้วก็ตาม
“โอเค มันจงใจ มันวางแผนจะปั่นหัวมึง ทำให้มึงคลั่ง ทำให้มึงเป็นบ้า คิดถึงแต่มัน แผนไอ้แคนเวลาจีบใครมันทำแบบนี้ ซึ่ง...บางทีกูก็ไม่แน่ใจว่ารอบนี้มันทำให้มึงคลั่งหรือมึงเป็นคนทำให้มันคลั่งกันแน่ เวรเอ๊ย ซื่อบื้อฉิบหาย”
“พี่เพ้อเจ้ออะไรของพี่วะ”
“เออ ช่างแม่งเหอะ แต่มึงจะวิ่งไปหามันแบบนี้ไม่ได้ ตายแน่ กูว่าได้มีเด็กร้องไห้งอแงเพราะผู้ชายไม่สนใจแหง”
“หมายความว่าไง”
“เจ็บหน่อยนะ”
กร็อบ
“อ๊ากกกกก!”
ไอ้เชี่ยพี่โจ๊ก ไอ้เลวพี่โจ๊ก ไอ้คนซันไล ไอ้เป็นสิวที่หลัง ไอ้พลังหมูป่า ไอ้เห็ดนางฟ้าต้มไม่สุก ไอ้ลูกสนุ้กไม่ลงหลุม
มันดัดข้อมือผมครับ ถึงจะกัดกันหลายรอบแต่ไม่เคยคิดมาก่อนว่ามันจะลงมือกับผมได้เลือดเย็นแบบนี้ โชคดีที่แค่เอ็นข้อมือพลิก ไม่ถึงกับฉีกหรือกระดูกหัก แต่เจ็บเชี่ย ๆ ครั้งสุดท้ายที่เจ็บแบบนี้ก็ตอนล้มคางฟาดพื้นหมอเย็บนั่นแหละ คราวนี้โชคดีแค่ประคบเย็นกับพันผ้านิดหน่อยไม่ถึงกับต้องควักเข็มมาทำร้ายจิตใจกันแต่ผมก็ยังโกรธมันอยู่ดี
พี่โจ๊กนั่งไขว่ห้าง กระดิกเท้าอยู่ที่หน้าห้องยาของสถานพยาบาล ทันทีที่เห็นผมก็ยักยิ้มกวนประสาท ไม่ได้มีร่องรอยของความรู้สึกผิดฉายออกมาเลยสักนิดนั่นยิ่งทำให้ผมหงุดหงิดเข้าไปใหญ่
“พี่ไม่คิดจะขอโทษผมหน่อยหรือไง”
“ต้องขอโทษด้วยเรอะ”
“พี่นี่มันสันดานเสีย ผมไปทำอะไรให้พี่วะ”
“นี่กูเอ็นดูมึงนะเตี้ยถึงช่วยน่ะ ไม่อย่างนั้นปล่อยให้ร้องไห้โฮวิ่งตามไอ้แคนเป็นบ้าเป็นหลังแล้ว”
“ถ้าผมตามแล้วจะทำไมวะ”
“นั่งเฉย ๆ ให้มันมาหาเถอะน่า”
ยังไม่ทันได้เถียงต่อเสียงฝีเท้าของบางคนก็ดังขึ้น หลบหน่อยครับ พระเอกมา พี่แคนในชุดนักศึกษาไม่ระบุสถาบันเดินกึ่งวิ่งมาจากด้านนอก ประชิดเข้าหาผมในเวลาไม่กี่วินาที เสียงทุ้มเอ่ยขรมในลำคอ สังเกตให้ดีพี่แคนกัดฟันกรอดไปด้วย
“มึงนี่มัน!”
“หา? ผม?”
“ไอ้โจ๊กบอกมึงล้มข้อมือพลิก”
ล้มห่าอะไรวะ มันนั่นแหละหักข้อมือผม กำลังหันไปมอง อยากจะด่าต่อสักยกแต่นิ้วอุ่น ๆ ที่โผล่พ้นผ้าพันก็สัมผัสได้ถึงความหยุ่นชื้นของริมฝีปากเสียก่อน พี่แคนจูบเบา ๆ วางหน้าผากลงบนหลังมือ
“ขอโทษ ทั้ง ๆ ที่คิดว่าจะดูแลแล้วแท้ ๆ”
“เฮ้ย ไม่เป็นไร นิดเดียวเอง ไม่ใช่ความผิดพี่แคนเสียหน่อย”
“อืม” เขาครางรับในลำคอ แต่สีหน้ายังคงเครียดขมึง มาถึงตอนนี้ก็รู้ว่าตัวเองได้รับความเป็นห่วงมากแค่ไหน ที่โต๋บอกว่าพี่แคนอาจจะไม่คิด...ผมว่าบางทีอาจจะไม่ใช่ ไม่ได้เพ้อไปเอง แต่นาทีนี้ เวลานี้ ที่ผมอยู่กับเขา ผมรู้แล้วว่าตัวเองเป็นฝ่ายถูกมองมาตลอด
“พี่แคนหายไปไหนมา ว่านติดต่อไม่ได้เลย”
เขาช้อนตาขึ้นมอง ไม่ตอบในทันที เราสบตากันแน่นิ่ง ความรู้สึกบางอย่างกรุ่นอยู่ในอก คล้ายจะบังคับให้ผมโผเข้ากอด แต่ไม่ใช่ที่นี่ ไม่ใช่ตรงนี้ กระบอกตาร้อนผ่าว สุดท้ายผมก็ต้องเงยหน้าขึ้นเพดานก่อนน้ำตาจะหยดไหล
“กลับคอนโดค่อยคุยกัน” เสียงนั้นเบาจนแทบจะเป็นกระซิบ แต่ผมก็ได้ยินชัดเจน สิ่งที่ตอบกลับคือพยักหน้า และปล่อยให้พี่แคนกุมมือโดยไม่โต้แย้ง ผมคิดถึงพี่แคน ไม่รู้ว่ามากเท่าไร แต่มันมากเกินกว่าตัวเองจะจินตนาการไหว
“ว่าน”
“ครับ”
“กูเอารถไว้มหา’ลัยนะ เดินกลับได้ไหม”
ยังไม่ทันอ้าปากถาม พี่แคนก็พูดต่อ ผมยังคงมองที่ปลายเท้า ไม่กล้าเงยขึ้นสบตาเขาอีกครั้ง
“อยากรู้ว่าถ้าเดินจับมือกันนาน ๆ จะรู้สึกยังไง”
ผมกำมือแน่นขึ้นแทนคำตอบ เจ็บที่ข้อมือนิดหน่อยแต่พอทน คนที่ทนไม่ไหวคือผู้ชายตัวใหญ่ข้าง ๆ เขาเปลี่ยนฝั่ง ประสานปลายนิ้วตัวเองเข้ากับมือข้างที่ไม่ได้พันผ้าเอาไว้ แนบแน่น เนิ่นนาน ก่อนที่ขาทั้งสองข้างจะเดินนำให้ผมเดินตามโดยดุษณี
ผมรู้ว่าจูบในตอนนั้นมีความหมาย
อย่างน้อย มันก็หมายความว่าความสัมพันธ์ของผมกับพี่แคน กำลังจะเปลี่ยนแปลงตลอดไป
TBC
#ทีมพี่โจ๊ก อีว่านมันแรดค่ะ ต้องโดนซะมั่ง หึ
ตอนนี้ก้าวหน้าไปเยอะมาก ตอนที่แล้วนังว่านหนุ่มไร่อ้อยโดนด่าเยอะเหมือนเคย ชอบๆ 555555
จริงๆตอนนี้เป็นที่มาของเรื่องเลยนะ
นายเอกที่จูบก่อนและอุทานว่า ยัดแม่!
อันนี้เป็นตัวอย่างลูกอมที่เคยเอาไปแกล้งเพื่อน สนุกค่ะ แต่โดนด่าเช็ด (จำได้ว่าเคยเล่นเป็นซองสีเงินๆ ไม่แน่ใจว่าใช่ยี่ห้อเดียวกันมั้ย ใครมีโอกาสลองค่ะ ลอง!)
(http://www.framekung.com/wp-content/uploads/2008/11/heated1.jpg)
-
คุณเวสต์แอบมาดึกๆ อีกแล้วววว ขอตัวอ่านก่อนนะคะ
+++
อ้าว อีพี่แคน หายด๋อยไปไหนมาตั้งค่อนเดือน ตกลงเป็นแผนจีบอย่างโจ๊กว่าหรือเพราะหลบไปทำอย่างอื่น งานนี้มีเคลียร์ อย่าให้รู้ว่าแอบหลบไปหากัสนะ (นังนี่ก็นอยด์ซะ) รักชอบว่านก็อย่าทิ้งว่านไปไหนสิจ๊ะ นี่นังว่านอุตส่าห์เป็นคนจูบเองเลยนะ ไม่ดีใจหรือจ๊ะ? วุ้ย...อยากจะกระโดดหยิกติ่งหูพี่หงวย...เอ๊ย...พี่แคนจริงๆ
คุณเวสต์ขา ทำไมมันสั้นจังเลยล่ะ อยากอ่านเยอะๆ ยาวๆ กว่านี้อีก ให้ยาวกว่า...พี่แคนเลย (เอิ่ม...)
ขอบคุณค่ะ เข้าโหมดรอคอยสัปดาห์หน้า :mew2:
-
พี่แคนขาอย่าไปกลัว ว่านมันนำหน้าใส่เกียร์รุกพี่แล้ว เต็มที่เลยค่ะพี่ :laugh:
-
เกินไปแล้วนะว่านนนน เกินไปแล้ววววววว จูบเลยเหรอ แล้วยังมาทำตกใจอีก นังคนขี้อ้อยย!!
ฮรืออออ พี่หงว- เอ้ย! พี่แคนของน้อง เสียจูบให้นังว่านไปแล้วว TvT
ว่าแต่พี่โจ๊กนี่ไม่ได้มาเล่น ๆ นะฮะ พี่โหดจังเลย ถถถถถ
-
เขินมากกกกกกกกกกกกกก พี่แคน
-
:sad4: :sad4: :sad4:
แม่ค่ะ เขากำลังจะได้กัน
ไม่ใช่!!!
ทำไมพี่แคนมันร้ายว่ะ กรี๊ดดดดด ทำดีมาตลอดแต่มาหลบแบบนี้ เกลียดมากอะ เป็นว่านจะตัดใจแม่ง มาทำให้ว้าวุ่นใจแต่ตัวเองหนีไปเฉยเลยงี้ ไม่ยุติธรรมเลยนะเว้ย ลองใจว่านวัดไอคิวว่านด้วยดิ ถถถถถถถถ
ไม่ได้พี่โจ๊กจะมีใครเห็นพี่แคนมาดหลุดล่ะ
โหง่ยยยย พี่แคนมันร้ายย ยังบ่นร้ายไม่เลิก
แต่นังว่านนี่อ้อยเสมอต้นเสมอปลาย ไปกดไปจูบเขาก่อน พี่แคนมีพ่อมีแม่นะเว้ย
แต่มั่นใจว่าอิพี่แคนมันฟินตาย โอ้ยย เกลียดพระเอกค่ะ
นี่ทีมว่าน55555555555555555
ป.ล. เหมือนจะขาดใจ เวลาหนึ่งอาทิตย์ก็ผ่านไปอย่างเชื่องช้า TT
พาร์ทหน้าเขาจะมุ้งมิ้งเปิดอกแมนๆคุยกันแล้วใช่ไหมคะ ฮรื้อออ
เด็กว่านมันจะไม่กลับมาจุดนี้แล้ว จะไปแล้วไปเลย
ป.ล. ตัวละครอีกตัวที่ชอบมากๆคือโต๋เต๋ ดูเป็นเพื่อนเกรียนๆแต่เวลาจะมีสาระก็มีได้อะ
เขาถึงบอกว่าคนไม่มีความรักคือคนที่เก่งเรื่องความรักที่สุด *ตบไหล่โต๋เต๋*
-
:impress2: :impress2:
-
โอ๊ยยยยยยยย หวานมาก งื้อออออออ
มาต่อเร็วๆเลย
ค้างหนักมาก
-
อ่อยตลอด อ้อยทุกครั้ง อ่อยไปโดยไม่รู้ตัว
แต่ครั้งนี้อ่อยแรง 5555 ไปจูบเขาเฉย
แต่อิพี่โจ๊กโหดมากเล่นวิธีนี้ น้องเจ็บตัวววววว :hao7:
-
ยัดแม่!! จูบกันละเห้ยยยยย รู้ใจแล้วด้วยเห้ยยย
:katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
หมั่นไส้หนุ่มไร้อ้อย อ้อยจนวินาทีสุดท้าย :hao7:
-
ชอบอ่ะ
-
น่าร๊ากกกก :-[ :-[ :-[
-
กรี้ดดดดดดดดดด อยากจะกรี้ดแปดร้อยล้านตลบ นังว่านร้ายนักนะย่ะ :o8: :o8: :o8:
-
ถ้าพี่เคนจะแผ่นสูงขนาดนี้ พี่ก็รู้อีว่านมันโง่ อย่าแผ่นเยอะกับมันเลย แค่นี้มันก็ติดบ่วงพี่แล้ว
รับไปเลี้ยงสักทีเถอะ เดะๆช้าปาล์มวกกลับมาเดี๋ยวเรื่องจะไม่ง่ายนะ :katai5: :katai5:
รีบๆ อนุมัติตั้งสถานะสักที :katai4:
-
กรี๊ดๆๆๆๆๆดังๆๆๆ ความสัมพันธ์เขาเปลี่ยนไปแล้วรู้ตัวซะทีน่ะว่าน :hao3: ยกความดีความชอบให้พี่โจ๊ก o13 o13
-
พี่โจ๊กกกก หักข้อมือขนาดนั้นเลยหร๊อ
น่าสงสารว่าน แต่พี่แคนก็มาทันทีเลยเนอะ :mew1:
-
รู้แล้วว่าทำไมเรื่องนี้ถึงชื่อCandy
ต้นเหตุมาจากลูกอมพริกและ "ยัดแม่" ของนังน้องว่านนี่เอง :laugh:
ตอนหน้าเอาพี่แคนมาสารภาพบาปซะ!!! o18
ปล. แกลืมพี่โจ๊กไว้หน้าห้องยากันปะวะ :laugh:
-
ปรบมือรัวๆให้พี่โจ๊ก
นี่กะว่างๆเดี๋ยวจะนั่ง 27 ไปยูเนี่ยนมอล
ไปตามรอยพี่แคน หาลูกอมที่ว่า
อยากลองบ้าง
:laugh: :laugh: :laugh:
-
จะได้กันแล้ว จะได้กันแล้ว!!!
-
อ่านแล้วอยากจะบอกว่า........โอ้ยยยย จะลงแดงตาย อยากอ่านอีกเดี๋ยวนี้เลย เค้าเริ่มจะมุ้งมิ้งฟรุ้งฟริ้งกันแบบว่านหวานรู้ตัวแล้วใช่มั้ยว่าชอบพี่แคนจริงๆ ตื่นเต้น. มาก่อนวันพุธได้ป่าวคนเขียน please!!!!
-
นังว่านนนน แรดจังลูกจูบผู้ชายก่อนได้ไงเป็นสาวเป็นนางนะเฮ้ย :laugh:
-
อิพี่แคนวางแผนงี้เลยหรอ
ปล่อยให้นังว่านมันว้าวุ่นตั้งนาน
งานนี้คงต้องขอบคุณพี่โจ๊กสินะ ไม่งั้นอิพี่แคนคงแกล้งว่านเป็นปีแหง
-
ว่านนนนนนน วร๊ายยยยยย ในที่สุดจะชัดเจนแล้วนะคะ
พี่หงวย ตัวเองก็ปลื้มปลิ่มอ่ะสิ น้องเค้าเริ่มรู้ตัวแล้ว
จริงๆ อยากหาคู่ให้โต๋เต๋สักคนนะคะ น่ารักเกิ๊นน
ป.ล.มาเร็วมาก แอบเสียใจ นี่เราต้องรออีกทีพุธหน้าเลยเหรอ อยากให้มาลงอาทิตย์ละ 2-3 ครั้งได้ไหมคะ :mew6:
-
พี่แคนแม่งงง ถือว่าชม.บินสูง(ฉลาด)กว่าน้องว่านละจะทำไรก็ได้เหรอยะ นุ้งว่านนี่ก็ไม่ทันเขาเล้ยยย
-
พี่โจ๊กแน่ใจนะว่าช่วย ไม่ใช่จะฆ่าว่านอ่ะ
อ่านตอนนี้แล้วเขิน
-
อ่านแล้วขัดใจว่าน เราว่านิสัยว่านเหมือนหมา ที่จะซื่อสัตย์และเชื่อฟังแต่เจ้าของเท่านั้น ติดตรงที่ว่านไม่ใช่หมาธรรมดา แต่เป็นหมาซื่อบื้อที่วิ่งตามเจ้าของที่แกล้งวิ่งหนี ตรงนี้แหละที่ทำให้หงุดหงิด และยิ่งขัดใจเข้าไปอีกเมื่อมีคนมาบอกอยู่ทนโท่ว่าตัวเองโดนปั่นหัวแต่ก็ยังโง่ไม่เข้าใจ ถ้าเป็นเพื่อนเป็นฝูงนี่จะตบกะโหลกแรงๆ ให้หน้าทิ่มแล้วถามว่า จะหายโง่ได้ยัง?
-
ตายๆ น่ารักอ่ะะะ 5555
พี่แคนหายไปไหนมา ทำให้เด็กกระวนกระวายใจหรออ
-
อื้มฮืม ต่อไปลงเอยกันโนดราม่าแล้วจบเลยได้ไหม กลัวจริงๆ นิยายทุกเรื่องต้องมีดราม่าก่อนจบ :ling3:
-
สนุกมากงะ
-
อยากอ่านอีก :ling1:
-
โอ้ยยยย เขินตอนพี่แคนจูบที่มือ กรี๊ดดด :-[ :-[
นังว่าน แกรรรร๊ แกขโมยจูบพี่แคน :katai1:
พี่โจ๊กทำดีนะ รู้แผนเพื่อนก็แอบช่วยน้องช่วยนุ่ง ถึงวิธีช่วยจะโหดไปหน่อยก็เถอะ 555555 :hao7:
-
อิพี่แคนแผนสูง
-
โอ๊ย นุ้งว่าน :ling1: :ling1: :-[ :-[
-
แหมมมม นังว่านนนน หมันไส้จริง
-
ว่านอัพสกิล. แต่จูบกันของหล่อนนี่ทำฮานะยะ แต่คงเป็นจูบที่หล่อนจำนานเลยว่ามั้ย
พี่แคนใจร้ายนะจะบอกให้ ไอ้แผนจีบแบบเอาใจ ใส่ใจ ตัวติดกันตลอด แล้ววันนึงหายไปเพื่อให้อีกคนคิดถึง
สงสารนังว่านนนน มันยิ่งเด็กน้อยอยู่ ดูดิจะร้องไห้เมื่อเจอพี่แคน
รอตอนต่อไป :katai5:
-
แคนแม่งแผนเยอะจนน่าหมั่นไส้อ่ะ 5555
-
อีว่านแรดมาก พี่โจ๊กน่าหักนอแทนข้อมือ :jul3:
-
ถึงนังว่านมันจะแรกแต่มันก็ใสไม่มีสมองนะคะ
คุณพี่แคนไม่ควรทำแบบนี้นะคะ ถ้าเป็นจริงอย่างที่พี่โจ๊กพูด อิฉันก็หมั่นไส้คุณพี่แคนเบาๆนะคะ
รอให้อินังว่านมันแรกเต็มขั้นก่อนเถอะค่ะ ดูดิจะกล้าทิ้งมันไว้แบบนี้อีกไหม
-
นังว่านนนน นังอ้อย อ้อยเค้าแล้วทำมึนนะ #ทีมพี่แคน ยุให้พี่แคนจับจูบอีกดีมั้ย จะได้หายมึน
-
ตอนนีมันคงสั้นเหมือนนายเอกสิ 5555555
นางว่าน นาวอ้อล้อ อ่อยผช. แต่นางก็นะสมหวัง แหง๋ล่ะพระเอกเค้ารักตัวเองนี่
-
พี่แคนนี่ก็ใช้ได้นะ .........
แรดใช้ได้ 55555
แรดกว่านุ้งว่านก็พี่แคนนี่ละ
-
วิธีการจีบร้ายกาจมากๆค่ะพี่แคน5555555
ถึงแม้กรณีว่านจะร้อนใจจนต้องมาหาเองก็เถอะ กร๊ากก :hao7:
อดใจรอให้ถึงวันพุธหน้าไม่ไหวเลยทีเดียวววว
-
อยากเม้นว่าพี่แคนใจร้าย แต่ถ้าทำให้ว่านหายมึน ยกโทษให้กะได้ 5555
-
พี่โจ๊กกกก พี่หวังดีกับน้องว่านจริงๆใช่มั๊ย? ตอบ!! 5555 // เขาจูบกันล้าวววววว อิว่านฟินลืมโลกเลยยย พี่หงวยอย่าแผนเยอะน้องว่านงง 555 เด่วพอรู้ว่าแมวดำคือใคร นางคงเหวี่ยงยับอ่ะ 5555 ชอบค่ะชอบ o13
-
พี่แคนเจ้าเลห์อ่ะ ว่านต้องขอบคุณพี่โจ๊กน๊ะถึงต้องเจ็บตัวก็เถอะ
-
พี่โจ๊กใช้วิธีเรียกร้องความสนใจได้เด็ดขาดมาก
ทำน้องร้องไห้เลย :mew4:
-
เชร้ดดดดดดดด อิพี่แคน
มามีกฎหายไปให้คิดถึงแบบผู้หญิง
จริงๆเราไม่ชอบแบบนี้นะ เราว่าดูลองใจ
บางทีไอ้การลองใจเนี่ยไม่เชื่อใจกันเลย
แต่พี่แคนไม่ได้ทำกับเรา รับได้555555555
ว่าแต่ พี่โจ๊กไม่ได้มาเล่นๆนะคะ
พี่โจ๊กมาเป็นพ่อสื่อ (ที่โหดสรัดรัสเซียมาก)
-
#ทีมพี่โจ๊ก ว่าแต่พอพี่แคนมา พี่โจ๊กยังสำคัญอยู่ม้ายยยยย 5555555
นังนุ้งว่านนนน โอ้ยยยยย เอาอีกลูก เอาอีก ให้พี่แคนคลั่ง เพราะความมึนของหนูนี่หล่ะ กรั่กๆ
-
จูบแล้วรสเผ็ดๆ พี่โจ๊กเด็ดเป็นตัวเร่งปฏิกิริยาคริคริ
-
เอาจริงๆอิพี่แคนนี่ก็โคตรใจร้ายเลยนะหายไปตั้ง20วันอ่ะ ใจร้ายยยยยยย
สงสารนังว่านช่วงเวลา20วันนั้น ฮึ้มมมมมมม!!!!
นี่ถ้าไม่ได้พี่โจ๊กมาช่วยนี่ว่านต้องรอกี่วันคะคู๊นนนน
พี่แคนมันร้ายนะคะหัวหน้าาาา
อยากอ่านอีกกกกกกกกกกกก รักกกกกก
-
อิแม่จะเป็นลม หนูว่านทำดีมากลูก o13
-
พี่โจ๊กนางทำดีนะ ชอบๆ 555555555
ตอนหน้าไปคอนโดแล้ว จะไป อะไรกันหนอออออ อยากรู้แล้ววววววว แอร๊ยยยยยยยยยยยย สคิปไปอาทิตย์หน้าเลยๆ :katai4:
-
เป็นป้าจะทำไม่สนใจเย็นชาใส่ แข่งกันไปเลยใครตะบะแข็งกว่าชนะ
-
บางทีเราก็ไม่ค่อยเข้าใจพี่แคนอ่ะ 555 ถามว่าเข้าใจใครสุด เลือกพี่โจ๊กละกัน เถื่อนได้ใจจุงเบยยย หักมือน้องส่านได้ๆๆๆๆ 555 ตอนนี้คืบหน้าไปเยอะ ไม่รู้เพราะลูกอม หรือเพราะความบ้าของน้องงว่าน แต่แอบหมั่นไส้พี่แคนว่ะ ทำเป็นแผนสูง โด่ โดนพี่โจ๊กจัดการนิดเดียว วิ่งมาหาน้องเชียวนะ //รอตอนต่อไปนะคร้าาาาา ขอบคุณค่ะ^^
-
อยากให้ถึงคอนโดฯไวๆ
:hao7:
-
:laugh: :laugh: :laugh:
ว่านก็ยังคงเป็นว่านเนอะ ซึนตล๊อดดด ส่วนอิพี่แคนนี่ก็... รีบมาเลยเชียว แค่รู้ว่าน้องมันเจ็บ
-
:-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[
-
มันต้องอย่างเน้เซ่
ได้กันๆๆๆ
555555555555
-
นี่เรารู้สึกว่าชอบบทพี่โจ๊กสุดละ นี่ล่ะ! พระเอกตัวจริง 55555
เข้าใจแล้วว่าทำไมต้องชื่อเรื่องว่าแคนดี้ แหมมม มาครบทุกรส ทั้งเปรี้ยว ทั้งเผ็ด
อิน้องว่านยังต้องเจอรสไหนอีก ลูกเอ้ยยยยยย ทันๆ คนหน่อยลูก
#ทีมพี่แคน
-
ชัดเจนกันซะทีนะ นังว่านหลังจากมึนมานาน รู้ใจตัวเองได้ซะที ความสัมพันธ์คลุมเครือมานานพอ ละ :katai2-1:
-
โหดสัสรัสเซียโรมาเนียแอลจีเรียเวเนซุเอล่ามาก หักข้อมือกันเลย!!! :hao4:
-
นังน้องว่านนนนนนนนนนน
ทำดีให้สิบกะโหลก
น้องสตรองมากค่ะ
:katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
พี่โจ๊กพ่อพระ
ขอบคุณพี่มากนะคะ
เยิ้บ :z2:
-
ที่จริงโต๋ก็ช่วยว่านแล้วนะ
อย่างน้อยการที่ถามเรื่องความรู้สึกของว่านที่มีต่อพี่หงวยจริงๆก็เป็นคำถามไกด์ให้ว่านรู้จักคิด
ไม่งั้นก็เอื่อยเฉื่ยให้ขัดใจแม่ยกต่อไปเรื่อยๆ
แล้วดูสิ พอพี่หงวยหนีหน้าก็มาวิ่งตามเค้าโท่งๆงั้นเอง
มันจะได้เรื่องมั้ยล่ะ
นี่กำลังสงสัยว่าพี่ไผ่จะมีบทเมื่อไหร่ น่าจะสำคัญนะ คนนี้
อยากรู้ว่าระหว่างพี่หงวยกับพี่ไผ่ ใครจะเจ๋งกว่ากัน
-
อิพี่โจ๊กนี่แหล่ะ โหดสลัดของแท้
อยากให้มันเป็นเป็นเกย์ อยากรู้ว่าคู่ของมันจะเป็นยังไง 5555555
ในที่สุดก็ชัดเจนกันซะทีนะ พี่แคนน้องว่าน
-
พี่แคนใจร้ายไปหน่อยนะ 20 วันเลยนะ
สงสารนังว่านเลย :กอด1:
ขอบคุณพี่โจ๊กมากมาย ขอบคุณค่ะพี่ o13
-
กรี้ดดดดดดดดดดดดดดด จูบกันแล้วเว่ยยยย อิน้องเป็นคนเริ่ม55555555556566 ทำไมขำ
นักเขียนเสียเวลาในการหาลูกอมและอีดิทหัวข้อไปประมาณ 8 นาที แต่ถือว่าเป็นตอนที่คุ้มมากฮี่ๆ น้องให้อภัย
คืบหน้าไปหมดทุกอย่าง เขินตอนจูบในห้อง เครียดตอนพี่โจ้กเล่าว่าพี่แคนปั่นหัว หน่วงตอนว่านจะร้องไห้
แล้วก็เขินอีกรอบตอนเดินจับมือกันกลับห้อง งื้อออออออออ อิจฉาษาศศศศศ
ใจจริงเราอยากให้พี่แคนหนีว่านนานๆกว่านี้อ่ะ แบบเอาให้ว่านตรอมใจตายไปเลย #ผิด
หมายถึงอยากเห็นว่านร้องไห้ขี้มูกโป่งตอนพี่แคนทำเมินใส่อะค่ะ แล้วแบบค่อยให้ว่านเล่นคืน
ทำให้พี่แคนร้อนใจ ให้คลั่ง จนเป็นบ้าไปเลย ทำไมทำกับน้องแบบเน้ ไม่มีเหตุผลเอาซะเลย เมื่อก่อนตัวเองก็รุกน้องแท้ๆ
เล่นไรไม่รู้เรื่อง เดี๋ยวจับตีก้นลายเลย ฮรี่ๆๆๆๆๆ
จะว่าไปก็ต้องขอขอบคุณผุ้ช่วยโต่เต๋ที่เหมือนจะไม่ได้ช่วยอะไรเลย แต่ก็ช่วยได้มาก เอ้ะะะ นั่นแหล่ะ เอาเป็นโต๋น่ารัก
อีกคนในตอนนี้ที่จะไม่พูดถึงไม่ได้คืออิพี่โจ้กค่ะ ถึงจะดูเหมือนไร้ประโยชน์เป็นตัวประกอบไปวันๆ แต่ก็ยอมสละแรง หักข้อมือว่านได้ลง
แต่อย่างที่บอกข้างบน เราอยากให้ว่านตรอมใจตาย อิพี่โจ้กไม่น่ามาช่วยว่านเล้ยยย รออีกสักตอนสองตอนค่อยโผล่มาก็ได้นี่หว่า
สรุปแล้วคือแคนว่านเคลียกัน ไม่รู้สถานะคืบหน้าไปแบบไหน อิพี่กัสจะโผล่มาเร็วๆนี้แน่ เตรียมปูเสื่อรอมาม่ามาเสริฟ คริคริ
:katai3: :katai3: :katai3: :katai3:
สนุกทู้กกกกกกตอนทุกคำบรรยายเลยค่ะ สมกับที่รอคอยในทุกพุธ
นักเขียนก็น่ารักมาตรงเวลา โดยมีนักอ่านตรงเวลากว่าในบางที555555555555
:katai4:
ปล. ที่จริงเค้าอ่านจบตั้งแต่เมื่อคืนแล้วนะ แต่พึ่งมาเม้นต์เพราะว่าชอบเม้นต์ยาวแบบนี้ไง
พิมพ์ในมือถือใช้เวลานานมากแต่ก็อยากพิมพ์แบบนี้ และตั้งใจเขียนให้นักเขียนมาอ่านแล้วรู้เรื่องที่สุด รึป่าววว
ที่บอกแบบนั้นเพราัเรามีคงามรู้สึกว่าตัวเองพิมพ์อะไรลงไปก็ไม่รู้ เหมือนจะเข้าใจอยู่คนเดียว
แต่ช่างเถอะค่ะ เอาเป็นว่าร้ากกกกกกกกกกกกกกกกกกนะ
:mew1: :mew1: :mew1:
-
อยากรู้เหมือนกันค่ะ
ว่าเดินจับมือกันนานๆ แล้วรู้สึกยังไง 5555 :hao7:
อยากเป็นว่านมากๆ เลยตอนนี้
ขอบคุณคนเขียนค่ะ
:mew1: :mew1:
-
พี่แคนนนนนนนน :z3:
คือถ้าพี่โจ๊กไม่เสือก พี่แคนจะให้ว่านรออีกนานแค่ไหน? โปรดตอบ!!! :m16:
-
แค่จับมือก็ฟินแล้ว นี่จูบกันเลย
แม้ว่านังว่านจะเริ่มก่อนก็เถอะ :-[
-
:katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
-
ดีใจกับว่านด้วย
อยากอ่านอีกกกกกกกกกกก จะลงเเดงเเล้ว
-
ว่านรุกไปเลยค่ะ รุกไปๆ ฮ่าๆๆๆๆๆ :hao7: :hao7:
พี่หงวยนี่ก็เล่นตัวจัง ฮ่าๆๆๆ
#ทีมว่าน
-
พี่แคนแม่งก็เหลือเกิน แต่สู้ว่านไม่ได้หรอก 555555
-
ตอนท้ายๆนี่พี่โจ๊กหายไปไหนอะ ตอนแรกยังนั่งอยู่หน้าห้องอยู่เลยปะ หรือสองคนนั้นไม่เห็นพี่โจ๊กมีตัวตน ฮัลโหลลลล 55555 แต่ตอนนี้เป็นอะไรที่เขินอะ ว่านรุกจูบพี่หงวยก่อนด้วย ต่อไปจะเป็นคนลากพี่หงวยเข้าห้องก่อนอีกปะ กิกิ
-
ตอนนี้ขอชื่นชมคิวปิคโจ๊กค่ะ :hao3:
-
น่ารักมาก เขินพี่แคนไม่ไหวแล้วอยากเป็นว่าน555555555
-
ขอบคุณ :)
-
ขอบคุณกุนซือโจ๊กมากที่ทำให้เรากระจ่าง 555 คนมีแผนอย่างพี่แคนคงต้องใช้กำลังใจมากกว่าครั้งไหนๆ เพราะอีกฝ่ายคือว่านคนซื่อ(บื้อ)ไร้เซ้นส์ ขนาดโจ๊กเอ่ยให้สงสัยขนาดนี้ ว่านยังไม่สนจะถามเลย สู้ๆนะพี่แคน
-
ว้ายยย น้องว่านรุกพี่เขาก่อนด้วยย
ต้องขอบคุณพี่โจ๊กนะเนี้ยย
-
น้องว่านนนนนนร้ายกาจมาก 55555555 คิดได้เน๊อะจูบเบย :-[ ที่ต้องขอบคุณคือพี่โจ๊กสินะ ถึงวิธีการจะโหดสัดไปหน่อย
-
ตอนนี้จะพยายามไม่ด่านังอ้อยว่าน
แต่ก็อดไม่ได้ นังแรดดดดดดดดด !
จูบพี่แคนก่อนนี่มัน ยัดแม่! จริง ๆ ด้วย
ตายไปเลย ตรูนี่และตาย เขินแงะ โอ้ยย
รักแกว่ะนังว่านน
ดีค่ะพี่โจ๊กทำดีได้สิบกระโหลก
ผัวเมีย เอ้ย พี่น้องเค้าได้เดินจับมือกันถึงคอนโด
แล้วก็บะระบะฮึ่มมกัน เอ่อ.. หมายถึง คุยกันตอนที่พี่แคนหายไปหนะ
อดใจรอตอนต่อไปไม่ไหวร้าวว
:katai1:
-
อีน้องว่านมันขี้อ่อยจริงๆ #ทีมพี่โจ๊ก ค่ะ :hao7:
มาต่อบ่อยๆนะคะ :pig4:
-
สมน้ำหน้านังว่าน โดนพี่แคนปั่นหัวไม่พอโดนพี่โจ้กแกล้งอีก สะใจ
ปล.คิดถึงพี่อาร์ม #ทีมพี่อาร์ม
-
อิพี่โจ๊กมันเจ้าเล่ห์นักน้าาาาาาาา
-
บร๊ะเจ้าโจ๊ก มันมีที่มาแบบนี้เองงงงง
มันยอดมากค่ะพี่โจ๊กกก :hao7:
สงสัยน้องว่านจะสับสนภาษาไทย จากจีบเป็นจูบ
สระมันคงคล้ายๆกัน หนูเลยงงๆใช่ไหมมมม
งงเเบบนี้ให้อภัย งงอีกสิบรอบอิพี่แคนก็ชอบบบ
คือแอบมีปมทั้งกัส(ที่พี่แคนทิ้งไม่ลง แต่ไม่แน่ใจว่าแผนพี่แคนไหม แบบยั่วให้ว่านหึง หรือไปต่อโทเยอรมัน กลั๊วกลัวมาม่า(แต่ชอบเสพมาม่า ออกแนว m )
พี่แคน...พี่เป็นมหาป่าไฮยีน่าฮาคูน่ามาทาท่าสวมหนังสุภาพบุรุษจุฑาเทพมาก คือรู้สึกได้ทุกอย่างนางวางแผนมาอย่างดี อ่านสามก๊กเป็นสิบรอบ (แต่เอาจริงๆ ถึงไม่ฉลาดก็น่าจะหลอกว่านได้) ระวังน้องว่านมันหลุดแผนนะ นางยิ่งไม่ใช่คนปกติ เป็นนายเอกที่เฟี้ยวฟ้าวมาก ไม่รู้ว่าวันไหนนางจะคิดอะไร ทำอะไรออกมาก เดายากเกิน.. 555
ปล.พี่อาร์มเกาหลีของหนู โดนพี่โจ๊กโซคลูบทน้อยแย่งซีนไปซะล่ะ
-
อ่านรวดเดียวจนถึงตอนล่าสุด (ที่จริงแอบอ่านในที่ทำงาน อิอิ) มันฟินตั้งแต่ต้นจนตอนล่าสุดนี่ เล่นเอาค้างงงงงมาก เห็นว่าคนเขียนอัพทุกวันพุธ ที่นี้ล่ะ ค้างยาวเป็นอิทิตย์ๆเลยยย ฮือออ มาต่อไวๆนะคะ
-
จูบกันแล้ววววววว
พี่แคนร้ายยยย ทำให้น้องว่านกระวนกระวายใจ
ต้องขอบคุณพี่โจ๊กนะเนี่ยย เจ็บแต่คุ้มเนอะว่านน :hao7:
-
น่ารักแร๊ง ><
ตอนนี้นี่ #ทีมพี่โจ๊ก เลย 5555555555555
พี่หงวยก็พี่หงวยเถอะ เจอพี่โจ๊กเข้าไป โฮ่ๆๆๆๆๆ
เจ็บตัวแต่ยอมเนอะว่านเนอะ
เค้าจูบกันแล้วค่ะแม่ ว๊าววววววววววววววว
-
ไปเคลียกับแฟนเก่าให้จบก่อนดีกว่ามะไม่อยากเจอดราม่าเลย
-
โอ๊ยยยย
หวานกันอ่ะ
นี่อยากให้ถึงวันพุธหน้าเร็ว ๆ จังเลยยยยย
:mew1: :mew1:
-
:mew1:
-
เดี๋ยวนี้แรดขึ้นนะน้องว่าน :m12: :m12:
-
ขออุทาน ยัดแม่มมมมมมม ด้วยคน อิลูกอมเหี้ยนี่มันเหี้ยจริงๆ ข่ะ ยังหลอนไม่หาย ไอ้เราก็ไสยไสยโดนหลอกเป็นควายสบายใจจุงงงงง สรุป ที่พี่แคนดี้หนีนุ้งว่านไร้อ่อยนี่คือ? 5555 รีแอคชั่นซื่อๆของพ่อเกย์ใหญ่ใช่ปะ 5555555555 นังว่านนนนโปรยอ้อย สมหน้าโว้ยยยยย ให้ดราม่าหน่อย อิอิ ส่วนคุณอิพี่โจ๊ก ดิบชิบหายยยยย แต่ชอบ 5555555555 แอบเอ็นดูพี่อาร์ม น่ารักเอ๊าะะะะถ โต๋เต๋ก็แลพูดดีมีสาระ ตอนนี้อัลไรๆ ก็ดียยย์
:hao7: :katai3:
-
ว่าน
ทำนิ่งๆไว้
แสบนักนะพี่แคน
-
สกรีมสุดเสียงเลยตอนหนูว่านรู้จักเพลง ถ้ารู้ก็คงไม่บอก ฟินมาก ><
-
ขอให้พรุ่งนี้เป็นวันพุธหน้าเลยได้ม้ายยยย อ๊ายยยย เค้าจูบกันแว้ว สเต็ปต่อไปใกล้จะมาแล้วชิมิ คือว่าออกอาการกันขนาดนี้ อย่าหยุดยั้งเลยค่ะ พี่แคนหงวยอดใจมานานแล้ว น้องว่านก็อ่อนระทวยซะขาดนี้ คืนนี้ยาวปายยยยย รอร้อรอ ให้มาใสๆคงไม่ใช่สไตล์ อิอิ
-
#ทีมพี่โจ๊ก เลยค่าาาาาาาาาาาาา
อินังว่านมันซื่อก็ต้องทำอย่างงี้แหละ ไม่งั้นก็ไม่เดินไปไหนกันสักที
พี่แคนนี่ก็ช่างหาวิธีจีบได้ทรมานใจน้องว่านเหลือเกิน สงสารนางเถอะ นางซื่อจนจะบื้อละ
-
:katai2-1: :katai2-1: :katai2-1: :heaven :heaven :heaven
-
พี่โจ๊กทำดีมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก :laugh:
นี่ย้ายสำนักไปอยู่ทีมพี่โจ๊กดีมั้ย ชักทนความว่านไม่ไหว 55555555555555
-
เขินอย่างบอกไม่ถูก 55555555555
นังว่านนี่กล้ามากกกกกก
อย่าาาา อย่ามาทำเป็นเอาลูกอมมาอ้าง
อยากจูบพี่หงวยอยู่แล้วใช่มั้ยล่ะ 5555555
ไปตามผู้ชายอยู่เกือบเดือน อ้อยหนักมากกกกกก
นี่ถ้ารู้ว่าโดนหักข้อมือทีเดียวพี่แคนจะมาหานี่น่าจะเดินไปให้พี่โจ๊กหักนานแล้วนะ 55555555555
งานนี้พี่โจ๊กกู้ดจ๊อบมาก ส่วนพี่หงวยนี่เจ้าเล่ห์อะ เจ้าเล่ห์มากกกกก
:z6:
-
นังน้องว่าน แกอ่อยมากกกก แถมไปจูบพี่เขาก่อนอีก ร้ายกาจ
วิทยายุทธ์ของท่านข้าน้อยจิศึกษาเอาไปใช้บ้าง
ทั้งนี้ควรศึกษาวิทยายุทธ์ท่านพี่แคนก่อนซินะ
เจ้าแผนการเหลือเกิน ถ้าไม่ได้คู่ปรับน้องว่านมาช่วย
น้องว่านจะโดนแกล้งไปนานขนาดไหนเนี่ย หมั่นไส้คนหล่อแผนเยอะค่ะ!!
-
พี่แคน แผนแกเด็ดจริง
-
และแล้วก็ได้รู้ที่มาของชื่อเรื่องว่าทำไมตัองเป็น "ลูกอม" 5555
ว่านแสดงออกมากเลยอ่ะ แต่เอ๊ะ จากที่โจ๊กพูดออกมาคือพี่แคนอ่อยว่านให้ติดหนึบเลยนิ อิอิ
-
ทำไมพี่หงวยแผนสูงใส่น้องตลอดดดดด เห็นน้องโง่แล้วเอาใหญ่ ชิ
-
#ทีมพี่โจ๊ก
จูบที่ปลายนิ้ว
กรี๊ดดดดดดดดดดดด
ฟินตัวแตก
-
เออ พี่โจ๊กก็ช่วยเต็มที่มากกกกก ก ก ก ก
แล้วก็โดนมันทันทีที่ทั้งสองเจอกัน 555555
-
ว่านหวานมากไปแล้วนะ
จูบเลยนะ ยางอยู่ไหนคะ
พี่แคนนี่ก็ปั่นจัง
พี่แคนหรือจะสู้พี่โจ๊ก555
-
พี่หงวยตัวร้าย
พอรู้ว่าว่านชอบล่ะเล่นใหญ่เชียว
ยัยน้องว่านเดี๋ยวนี้ริตามเฝ้าผู้ชายนะคะ
ส่วนพี่โจ๊ก...พี่โหดเหี้ยมมากก :ling3:
-
ว่านเอ้ยเองนี่มัน เฮืย ไม่รู้จะสรรหาคำว่าไรดี
โดนเค้าอ่อยอยู่แทบทุกครั้งยังไม่รู้ตัวเลยนะ
ไม่เป็นไรๆค้อยๆเรียนรู้ไป เจ้เชื่อว่า
พี่แคนจะทำให้หนูเห็นและเชื่อเอง
-
พี่แคนแมร่งเจ้าเล่ห์อะ ถ้าน้องว่านไม่รอจะทำไงยะ :serius2:
-
งอนพี่แคนเค้าสงสารว่าน น้ำตาไหลตามเลย
อิพี่มันลีลาจริงๆ เข้าใจน้องหน่อยสิ คนมันโง่ทำงัยได้ 5555
-
สนุก
-
มาชูป้ายไฟเป็นเอฟซีนังว่านค่ะ :hao5:
-
เฮ้ยพี่โจ๊กดีอ่ะ แกคงรำคาญเพื่อนแกมัวยึกยักย่ำไยอยู่ได้ เชิญขึ้นรัยรางวัลตัวแสดงประกอบชายยอดเยี่ยมค่ะพี่
คือจะรอพี่แคนมันหนีหน้าน้องเพราะอาจกลัวใจ กับรออิน้องว่านตามหาพี่แคนยิกๆๆ คงอีกนาน
แต่พี่แคนคะ 20 วันนี่มันนานมากกก ที่พี่ทิ้งว่านน้อยไว้กับความสับสน ใจร้ายอ่ะพี่
ว่านแรดว่ะ รถกจูบเขาก่อน อะไรจะขึ้นนั่งตักแลกจูบขนาดนั้น วรั้ยๆๆๆ แต่พี่ก็ชอบมากค่ะ ได้ใจ
ขอบคุณค่ะ
-
จะจับมือกันได้นานขนาดไหน???
หรือจะจับกันไปตลอดกาล,,,
-
ตอนนี้พี่โจ๊กเป็นพระเอกค่ะ ถ้าไม่มีพี่โจ๊กว่านคงได้กลับไปนอนร้องไห้ฟูมฟายจริงๆ
ส่งโต๋เต๋ไปเป็นรางวัลค่ะ 5555555
หลังจากรู้ตัวนุ้งว่านหวานๆนี่ก็พัฒนาแบบก้าวกระโดดมาก หมั่นไส้สุด
แค่ลูกอมมันเผ็ดก็คายทิ้งไปสิ นี่อะไรรรร มีจงมีจูบ ไม่ธรรมดาจริงๆ 5555
ส่วนพี่แคนนี่โปรสุดเมพมาก ชอบน้องขนาดนั้นก็ทนไม่ยอมมาเจอได้
ไม่สงสารน้องเหรอต้องมานั่งโง่ๆรอตั้งหลายวัน 555
-
อ้ากกกกก ถั่วงอกน้อยโตเต็มวัยแล้วววว
ตอนนี้น่าร้ากกกกก
-
น้องว่านไม่ซื่อแล้วค่ะ น้องว่านเค้ารุกแล้วค่ะ :katai2-1: :katai2-1:
-
อ่านตอน14เป็นตอนแรกซะ วะฮ่ะๆ ชอบเนอะน้องว่านเนี่ย มีพระรัตนตรัยเป็นที่พึ่งด้วย
ทีมโจ๊ก ถ้าจะทำขนาดนี้ หักคอเลยเถาะ
-
อ่านเรื่องนี้แบบรวดเดียวจบภายในคืนเดียว โอ๊ยยยยยทำไม่เรื่องนี้สนุกอย่างงี๊
ไหนจะน้องว่านเด็กซึนกับเทพแคนจอมวางแผน อยากอ่านตอนต่อไปเร็วๆจังเลยค่าาา
ชอบเนื้อเรื่องแบบนี้ที่สุด ส่วนตอนสุดท้ายแอบน้ำตาซึมสงสารน้องว่าน
อยากอ่านต่อๆๆๆๆจนหยุดไม่ได้เลยทีเดียว :ling1: :ling1: :ling1: :ling1:
-
ทนได้งัยอ่ะ20วันเลยนะอิพี่แคนนี่ก็นะ
-
พี่แคนหายไปทำอะไรมานิ ให้ว่านรู้สึกตัวหรือ ไปเคลียร์กะคนนั้น เราอยากรู้นะนี้
-
กามเทพโจ๊ก สุดยอดจริงๆ อยากอ่านต่อแล้ว
-
ถ้ามีบทเพื่อนพระเอกแห่งปีกดโหวต WEST01 พี่โจ๊กค่ะ
เอามือกุมอกน้องว่านเริ่มฉลาด และเหมือนกำลังจะเดินทางไปได้ด้วยดีในนิยายเรื่องนี้
แต่.....เรารู้นะว่าคุณเวสจะต้องตลบหลังแน่ๆ ต้มน้ำรอ
น้องกัสจะต้องโผล่มาพร้อมเล่นใหญ่แน่นอน แถมปาล์มอีก สองคนนี้มันจะต้องไม่ได้มาดี แอบลุ้นไว้ก่อนล่วงหน้า
ป.ล. อ่านความเห็นที่คุณเวสทิ้งท้ายแล้วขำมาก รู้สึกเหมือนคุณแม่ที่ชอบแกล้งลูกยังไงงั้น
แต่แอบไปอ่านคอมเมนท์ของคนอื่นที่แซวน้องว่านมันก็ขำจริงๆ (ฮา)
-
ซักทีนะว่าน ถถถถถ
-
ว่านนน นังว่านนนถวายตัวให้ผู้ชายย ไปจูบเขาก่อนได้ไง พี่แคนชักตายยังตอนว่านไม่อยู่ สกรีมไปกี่รอบละอยากรู้
งานนี้ให้ความดีความชอบแก่พี่โจ๊กค่ะ ก่อนที่น้องจะไปร้องไห้งอแงเพราะผู้ชายไม่สนใจจริงๆ 5555555
-
คือดีน่ะพี่โจ๊ก
-
น้องว่านขี้อ่อยอ่ะ อ่อยมากกกกกกกกกกกกกกก :hao7:
เราขอเป็นFCพี่โจ๊กเลย เด็กมันไม่รู้จะพึ่งใครล่ะ พี่โจ๊กทำดีๆ
กว่าจะรู้เรื่องนี่ต้องมีเจ็บตัวกันบ้าง หึหึ
-
พี่โจ๊กสงสารอิว่านว่างั้น!? เลยจัดการให้ เยี่ยม!
-
พี่แคน ถ้าจะห่วงขนาดนั้นน่ะ
-
ตามอ่านมาครึ่งวัน อิพี่แคนนนนน นี่แผนล่อลวงเด็กของแกหราา หายกริบขนาดนี้นึกว่าแกล้งตายไปล่ะ
คบๆกันสักทีเถอะ เราลุ้นทุกตอนเลยยย รอติดตามนะคะ
-
โอ้วยยย ขอบคุณโจ๊กแ้วยนะว่าน :o8:
-
แผนพี่โจ๊กนี้เด็ดจริงๆ เอาซะพี่แคนวิ่งกลับมาหาว่านแทบไม่ทัน
-
ป้าแอบจุดพลุแทนพี่หงวยไปแล้วหลายลูก
วะ ฮ่า ฮ่า ฮ่า ในที่สุดว่านมันก็ตกหลุมที่พ่อขุดเอาไว้แล้วนะ
หว่านพืชหวังผลได้แล้วนะลูก ออกดอกเต็มต้นจนหอมหวานไปหมดแล้ว
(ไอ้ที่ชิมไปผ่านลูกอมคงจะพอยืนยันความอร่อยเหาะได้เนอะ)
อยากอ่านตอนต่อไปแล้วซีคะ อยากรู้ว่าพี่หงวยจะจับน้องมาตีตราจองได้หรือยัง
เป็นกำลังใจให้ค่ะ :L1:
-
:impress2: :impress2: โอ้ยยยยยยยยยยยยยยยยฟินเริ่มพัฒนาแล้ว
พี่แคนนนนนนนว่านน ว่านซึนไม่ไหวเหนื่อยแทน 55555555555555
-
ท่านโจ๊กกกกกก ชูมือคารวะ o13
-
อยากให้มาต่อเร็วๆจัง
อ่านแล้วกระชุ่มกระช้วยหัวใจมาก!!
-
รอออออออออออ
-
คนละชั้นจริงๆ
แผนของพี่หงวยช่างล้ำลึกนัก แต่โดนพี่โจ๊กป่วนไปแล้วนะ555
-
ตบะแตก!!!!!!!!!
งานนี้ตบะแตกทั้งคู่เลยค่าาาาาา 5555555
จัดการนังเด็กซื่อบื้อนี่สักทีเถอะพี่หงว- เอ้ย! พี่แคน
ขนาดนี้แล้วไม่ต้องลองใจกันแล้วจ้า คนอ่านลุ้นจนจะราดแล้ว
:hao7: :hao6: :katai2-1:
-
แกร๊าสสสส รอคอยตอนหน้าไม่ไหวแล้ว อ่านวันเดียวจบ ถถถถถถ อีน้องว่านกว่าจะรู้ตัว ขี้อ่อยยิ่งกว่าพี่หงวยซะอีก แล้วเมื่อไหร่พี่หงวยจะยัด...ไม้ตายออกมาเผด็จศึกนี่ หึหึ :hao7: :oo1:
-
ตอนที่ 15
โพล้เพล้เต็มทน ท้องฟ้าเป็นสีซ้อนกันระหว่างส้มและคราม เมฆริ้วลอยเกลื่อน ไม่จับตัวเป็นก้อนหนา แต่มากพอจะทำให้ท้องฟ้าไม่จืดชืด ผมไม่เห็นพระอาทิตย์แล้ว มันน่าจะลาลับไปกับยอดตึกของมหานครใหญ่ ผู้คนเดินกันขวักไขว่บนฟุตปาธ มีรถมอเตอร์ไซค์รับจ้างวิ่งสวนเลนให้คนเมืองเป็นฝ่ายหลบครั้งคราว ส่วนการจราจรยังคงแน่นขนัดเหมือนทุกเย็น รถเมล์ที่มาถึงป้ายก่อนเราเมื่อครู่จอดแน่นิ่งอยู่เบื้องหลัง มือของผมชื้นแต่ก็ไม่คิดจะปล่อย
เราเดินกันมาเชื่องช้า ไม่เร่งรีบ ผมมองเห็นปลายเท้าตัวเองกับอิฐรูปตัวหนอน พี่แคนดึงให้หลบคนบ้างเป็นครั้งคราว มันไม่ได้เรียบง่าย สวยงาม และโรแมนติกเหมือนในหนัง ควันรถและมลพิษลอยอยู่ในอากาศ เสียงของแตร เครื่องยนต์ ทุกสิ่งที่บ่งบอกถึงความเป็นกรุงเทพกำจายอยู่รอบตัว ทว่าสิ่งที่อยู่ข้างใน ในหัวผม ในหัวใจ มันอื้ออึงไปด้วยเสียงเต้นตึกตัก
ไม่รู้ว่าเริ่มรักเมื่อไร แต่ว่า...พอรู้ตัวแล้วทุกอย่างก็เต็มไปด้วยความเขินอาย เลือดฉีดขึ้นหน้า เหงื่อผมแตกพลั่กเหมือนคนเพิ่งอาบน้ำใหม่ ๆ ขอบคุณที่พี่แคนไม่ทัก อันที่จริงมาคิดย้อนดูแล้ว น้อยครั้งเหลือเกินที่รุ่นพี่คนสนิทจะแกล้งล้อให้หัวใจผมกระเจิดกระเจิงไม่เป็นสุข
“แวะซื้อน้ำปั่นไหม”
“ครับ?”
“ท่าทางจะเหนื่อย”
“ไม่...ไม่เลย” ผมปฏิเสธ สิ่งที่คิดในตอนนี้คืออยากกลับไปที่คอนโด พูดจากันให้รู้เรื่อง พี่แคนทำตัวปกติเกินไป เกินจนผมเริ่มลังเลอีกครั้งว่าหรือบางที อาจเป็นแค่ผมที่วาดฝันว่าอีกฝ่ายมีใจขึ้นมาเอง
บ้าชะมัด ทำไมต้องวุ่นวาย ซับซ้อนอะไรแบบนี้
คิ้วเริ่มขมวดเข้าหากัน คอนโดที่ผมอยู่เป็นตึกสูงอีกไม่กี่เมตรเบื้องหน้า พี่แคนกระชับมือผมแน่นไปอีก มันเป็นบรรยากาศที่หอมหวานระคนหม่นบอกไม่ถูก มีคำพูดมากมายเต็มไปหมด ไม่...ไม่สิ ที่จริงแล้ว ผมไม่มีอะไรจะพูดกับพี่แคนเลยด้วยซ้ำ
“เป็นไง”
“หา?”
ประตูห้องปิดลง คราวนี้รอบตัวเหลือเพียงสิ่งไม่มีชีวิตกับเราสองคน ความรู้สึกตอนนี้กับวันแรกที่เข้ามาต่างกันลิบลับ ผมทั้งประหม่า กระดากอาย มือของผมเป็นอิสระ คู่สนทนายกแขนทั้งสองข้างขึ้นกอดอก มองผมอย่างประเมิน
“รู้สึกยังไง จับมือกันมาตั้งนาน”
“ก็...ไม่รู้ดิ”
“เฮ้อ...ให้เวลาขนาดนี้ยังไม่รู้ใจตัวเองอีกเหรอว่าน”
ไม่บ่อยที่พี่แคนจะเรียกชื่อผม และมันทำให้ผมรู้สึกเตลิดนิด ๆ กรอกตาไปมา น่าขำเป็นบ้า ทำไมมีแต่ตัวเองที่สติกระเจิงแบบนี้วะ
“รู้ไหม ที่จริงกูไม่ได้ตั้งใจจะจีบมึงนักหรอกนะ มึงเล่นบอกว่าชอบกูก่อน ตอนแรกก็คิดว่ามึงสนใจแบบนั้นจริง ๆ ตลกใช่ไหม ทั้ง ๆ ที่เก่งเรื่องนั่นนี่แต่กลับมาโดนคนโง่ ๆ อย่างมึงหลอกเข้าให้”
“หมะ...หมายความว่าไง”
“ก็ว่าจะลองเล่นด้วย แต่กลับห้ามตัวเองไม่อยู่ ตอนที่มึงบอกว่าไม่ได้ชอบผู้ชายกูก็คิดไว้แล้วแหละว่าจะขีดเส้นตัวเองไว้แค่ไหน เสือกทะลึ่งมากระโจนจูบแบบนั้นใครจะห้ามตัวเองได้วะ”
“เพราะผมเหรอ เพราะว่านเป็นคนเริ่มเหรอ”
“มึงใช้คำว่าผมกับว่านในประโยคเดียวกัน ประหลาดชะมัด”
ก็คนมันตื่นเต้นนี่โว้ย บอกตรง ๆ กับคนอายุมากกว่าที่สนิท ๆ กันผมใช้แทนตัวเองด้วยชื่อตลอด แต่เพราะเป็นพี่แคนเลยไม่อยากเรียกแบบนั้น อยากคูล อยากชิค เรียกตัวเองว่าน้องว่านมันไม่แนว ผิดก็ที่ปากนี่เผลอตลอด ผมยกมือขึ้นปาดเหงื่อเหนือคิ้ว พี่แคนหันไปช่วยเปิดแอร์ให้ ขอบคุณมากครับ กดไว้ที่อุณหภูมิติดลบเลยได้โปรด
“กูพูดของตัวเองไปแล้ว คราวนี้ก็เหลือแต่มึง” พี่แคนยังอยู่ในท่าเดิม มองผมด้วยสายตาเหมือนเดิม ผมรู้สึกว่าตัวเองกำลังถูกคุมขัง เป็นกรงขังที่แม้เพียงสายตาก็ทำให้ไม่สามารถขยับตัวไปทางไหน “ที่จูบตอนนั้น รู้สึกยังไง”
“มะ...ไม่รู้สิ”
“ต้องการเวลาอยู่กับตัวเองมากกว่านี้หรือเปล่า”
“หมายความว่าพี่แคนจะหลบหน้าว่านไปอีกเหรอ” คราวนี้ผมจ้องหน้า ประโยคแรก ๆ ยังเหมือนกับบอกชอบกันอยู่เลย ทำไมถึงปิดท้ายได้เย็นชาแบบนี้วะ “พี่คิดว่าพี่จะทิ้งว่านไปเมื่อไรก็ได้งั้นเหรอ”
“ว่าน ใจเย็น”
“ถ้าพี่คิดแบบนั้นก็ไม่ต้องมาหาว่านดิวะ แค่ข้อมือซ้น จะสนใจทำไม ว่านยังไม่ตายหรอก”
“กูไม่ได้หมายความแบบนั้น ไอ้ว่าน!”
ผมไม่รู้ว่าตัวเองโวยวายไปมากแค่ไหน กระทั่งแผ่นหลังชนกับผนัง มือของพี่แคนจับที่ไหล่ผมทั้งสองข้าง เขาจ้องมาด้วยสายตาจริงจัง “กูชอบมึง แต่ก็ไม่ได้อยากให้มึงเป็นเกย์ ถ้ามึงไม่ใช่...ถ้าใจมึงบอกว่ามึงไม่ได้คิดแบบเดียวกันกูก็จะปล่อยมึงไป แต่ตอนนี้กูไม่รู้ ไม่รู้อะไรเลยว่ามึงคิดอะไรอยู่ กูเดาอะไรไม่ได้สักอย่าง”
“แต่พี่โจ๊กบอกว่าพี่แคนจีบว่าน”
“โว้ย! ไม่ได้ตั้งใจจะจีบ เข้าใจไหม แค่อยากอยู่ด้วย”
“อยากอยู่ด้วยแล้วจะทิ้งว่านทำไมอะ”
“เชี่ยเอ๊ย เรื่องแบบนี้เสือกฉลาดเถียง”
เขาปล่อยมือจากผม ยกขึ้นยีหัวตัวเอง ถอนหายใจหนึ่งครั้งแล้วหันหน้ากลับมาพูดกันใหม่ “เพราะกูให้มึงเลือก ให้เวลามึงคิดไงว่าจะเอาไงต่อ จูบแล้วรู้สึกยังไง เป็นพี่น้องเขาไม่จูบกัน มึงรู้ใช่ไหม หรือจะบอกว่าจูบกับพี่ไผ่ของมึงอีก”
“ไม่อะ”
“แล้วมึงรู้สึกยังไงตอนที่จูบกับกู”
ถูกคาดคั้นแบบนี้ผมก็ก้มหน้าหนีสิครับ อะไร ๆ ก็น่ามองกว่าหน้าพี่แคน ผมไม่รู้ ไม่รู้หมายถึงไม่รู้จริง ๆ ถ้าผมฉลาดมากกว่านี้อาจจะมีแฟนไปแล้ว อาจจะไม่ติดโปร อาจจะเลือกคบเพื่อนคนอื่นที่ไม่ใช่ไอ้โต๋ หรืออาจจะรู้ว่าตัวเองคิดยังไงกับพี่แคน แต่ผมไม่รู้ นี่คือความจริง ผมคิดอะไรไม่ออก เป็นคนที่ไม่ต้องตัดสินใจอะไรมากในชีวิต ผมไม่มีคณะที่อยากเรียน ไม่มีมหาวิทยาลัยที่อยากเข้า ไม่เคยมีงานอดิเรก ไม่มีจินตนาการ ไม่มีความฝัน ไม่มีอะไรเลยสักอย่าง จู่ ๆ ต้องให้ผมคิดกับเรื่องใหญ่แบบนี้มันยาก ยากจริง ๆ
“โอเค...กูพอแล้ว กูไม่ไหวแล้วว่าน”
“ก็คิดไม่ออกนี่ ขอจูบอีกครั้งได้ปะล่ะ”
“ไอ้ว่าน”
“ว่านคิดไม่ออกจริง ๆ ไม่ได้ฟอร์ม พี่แคนก็รู้ ว่านไม่เคยมีฟอร์ม...อึก”
ไม่ต้องรอให้พูดมากกว่านี้ เงาของคู่สนทนาก็ทอดลงใกล้ ผมถูกช้อนหน้าให้เงยขึ้นด้วยริมฝีปาก เอนหงายจนหัวชนผนังเบา ๆ กลีบปากของพี่แคนบดลงมา เบียดคลึงจนสัมผัสได้ถึงฟันเรียง พักหนึ่งก็ใช้มันงับปากผม ดูดเบา ๆ ทั้งบนและล่าง ผมหลับตาแน่น รู้สึกเหมือนมีอะไรอยู่ในท้อง เผยอปากเพื่อโกยอากาศเข้าเพียงนิดกลับถูกใช้เป็นช่องทางในการจุมพิตที่ลึกซึ้งกว่าเก่า มากกว่าครั้งที่แล้ว ผมทำอะไรไม่ถูกนัก พยายามขยับตามที่อีกฝ่ายชักนำกระทั่งเขาผละถอยก็เอามือกุมที่อกข้างซ้ายของตัวเองเนิ่นนาน
“ตอบได้ยัง”
พี่แคนเท้าแขนตัวเองกับผนัง ใช้มันเป็นกรอบพื้นที่เล็ก ๆ สำหรับเรา เมื่อเงยหน้าขึ้นเห็นแววตาวาววับกับริมฝีปากที่กดยิ้มขบขันนิด ๆ ของอีกฝ่ายแล้วก็รีบเบือนหน้าหนี ไม่ใช่เพราะโกรธ แน่ล่ะ ตรงกันข้าม ผมสูดลมหายใจเข้าหลายที แน่ชัดว่าอีกฝ่ายเข้าใจความรู้สึกของผมแล้วแต่ยังคาดคั้นให้ตอบอยู่ได้
“ว่าไง”
“ก็ดี”
“อะไรก็ดี”
“ก็...” เมี่ยงเง้ย! ใช่เวลาจะมาแซวไหมวะ ผมกัดริมฝีปากล่าง พี่แคนยังไม่มีทีท่าว่าจะถอย ท้ายที่สุดก็จำนนแก่หลักฐาน หัวใจที่เต้นโครมครามนี่บอกว่าไม่รู้สึกอะไรคงไม่มีใครเชื่อ “ก็รู้สึกดี”
หน้าผมจะระเบิด ตั้งแต่เกิดมาเพิ่งเคยรู้สึกแบบนี้เป็นครั้งแรก เม้มปากเข้าหากันจนเป็นเส้นตรง อันที่จริงมันก็ไม่ตรง โอเค ผมกลั้นยิ้มอยู่ แต่ดีชะมัด อดคิดไม่ได้ว่าพี่แคนจะทำหน้าแบบไหน เหลือบมองที่หางตาเห็นรอยยิ้มปรากฏอยู่เหมือนกัน ผมเขินอีกแล้ว โยกหัวตัวเองโขกกับผนังสองครั้ง ก่อนครั้งที่สามจะมีมือใหญ่มารองไว้ก่อน
“แค่นี้ยังโง่ไม่พอเหรอไอ้ว่าน สมองไหลพอดี”
“ไม่ต้องห่วงผม ในหัวมีแต่ขี้เลื่อย ให้โขกออกมาเถอะ”
“ไม่เอา เดี๋ยวแฟนกูเจ็บ”
“เฮ้ย”
“เฮ้ยอะไร”
รอยยิ้มของพี่แคนสวยงามเสมอ เป็นรอยยิ้มที่ชัดเจนกว่าทุกครั้ง เขาเลิกคิ้วขึ้นนิด ๆ ดูเป็นหน้าตาที่กวนประสาทในระดับหนึ่ง “ก็ถ้าคิดเหมือนกันทำไมต้องไม่คบวะ?”
“ก็ไม่ได้ปฏิเสธสักหน่อย แต่...ว่านไม่เคยมีแฟนนะ คือแบบ...”
“ใจเย็น ๆ กูไม่เร่งรัดหรอก” ผมพยักหน้า รู้ว่าเขารอได้ พี่แคนเก่งจะตาย ไม่ว่าเรื่องไหนก็เถอะ “ว่าน กูขี้หึงมากนะ”
“ว่านไม่มีอะไรให้พี่แคนหึงหรอกน่า”
“แน่ใจ?”
“แน่ดิ” อย่างไอ้โต๋เคยว่า อย่างผมจะมีใครเอาอีกวะครับ “พี่แคนเหอะ กับพี่กัสยังไงวะ ว่านไม่อยากโดนน้ำกรดสาดนะ ว่านไม่สู้คน”
“กูกับกัสจบไปนานแล้ว เรื่องอื่นก็เลิกทำนานแล้ว ตั้งแต่รู้ตัวว่าชอบมึงก็ไม่ได้ยุ่งกันแบบนั้นอีก แต่จะให้เลิกติดต่อเลยก็คงไม่ได้ กัสเป็นน้องชายไอ้กิม กิมเป็นเพื่อนสนิทกู เข้าใจหรือเปล่าว่าทำไมบางทีมันเรียกถึงต้องไป กัสมันมีปัญหากับที่บ้านนิดหน่อย จะพูดยังไงล่ะ ถ้ามันทะเลาะกับเฮียกูก็ต้องไปช่วยดู ไม่อย่างนั้นมันเตลิด”
“ห่วงแบบพี่น้อง?”
“ก็ประมาณนั้นมั้ง แต่อยู่กับมึงก่อนหน้านี้ ห่วงแบบพี่น้อง เพราะมีสิทธิ์ห่วงแบบพี่น้อง เข้าใจหรือเปล่า มันต่างกัน” ปลายนิ้วหัวแม่มือยกขึ้นมาทัดเส้นผมกับใบหู ก่อนถือโอกาสนั้นลูบที่แก้มผมเบา ๆ “กูอยากเป็นมากกว่าพี่น้องเวลาที่อยู่กับมึง”
ผมเม้มริมฝีปากเข้าหากัน เม้มแล้วคลาย เม้มแล้วคลาย รู้สึกต้องขยับตัว หรือทำอะไรสักอย่างเพื่อรวบรวมสติที่กระจัดกระเจิง พี่แคนบอกว่าผมสำคัญ สำคัญกว่าพี่กัสในตอนนี้
“มีอะไรคาใจอีกหรือเปล่า”
ผมส่ายหน้า เชื่อทุกคำที่อีกฝ่ายกล่าว อาจจะมี หรือไม่มี แต่ตอนนี้หัวผมว่างเปล่า เมื่อเห็นภาพตัวเองสะท้อนในดวงตาสีดำขลับของอีกฝ่ายแล้วก็เม้มปากอีกครั้ง แต่รอบนี้พี่แคนไม่ปล่อยให้ผมทำแบบนั้นอีกแล้ว เขาแทรกนิ้วหัวแม่มือเข้ามาที่มุมปากไม่ให้ผมงับริมฝีปากตัวเองเล่น เราสบตากัน รู้สึกสั่นอยู่ข้างใน สิ่งที่อุ่น ๆ กรุ่นในอกทำให้ต่างฝ่ายต่างเก็บคำพูดและสัมผัสความรู้สึก และเมื่อตกอยู่ในความเงียบอีกครั้ง พี่แคนก็กระซิบเสียงแหบแห้ง เว้าวอน ราวกับเกรงว่าเพียงการสั่นสะเทือนที่รุนแรงของกล่องเสียงจะทำให้ผมตกใจ
“จูบอีกนะ”
ไม่รอให้ตอบ ร่างกายใหญ่โตของอีกฝ่ายก็บดเบียดเข้าหา ใกล้กว่าเมื่อครู่ เหมือนผมจะถูกทับให้แบนไปทั้งตัว พี่แคนไม่ได้เท้าแขนกับผนังอีกแล้ว เขาชักปลายนิ้วออก แทนที่ด้วยริมฝีปาก โอบกอดผมด้วยสองมือ ประหนึ่งงูเหลือมรัดเหยื่อ จูบย้ำ ๆ ที่ปากหลายครั้งจนผมแทบละลาย หยุดบ้างเพื่อยิ้ม แล้วโน้มตัวลงมาหอมแก้มหนัก ๆ อีกที
“พอแล้ว หอมอะไรนักวะ แก้มช้ำหมด”
“มึงมีสิทธิ์ต่อรองด้วยเหรอ” ไม่สนแม้จะโดนบ่น ไม่หอมเปล่า สักพักเอาฟันกัดแก้มผม สลับกับเม้มริมฝีปากเรื่อย ๆ ไล่ไปกระทั่งถึงกกหู ลมหายใจร้อนแทรกเข้ามา ผมหดคอเข้าหากันโดยอัตโนมัติ
“พี่แคน ว่านยังไม่ทำนะเว้ย”
“ป๊อด” กระซิบด้วยวลีถากถาง แต่เสียงกลับสั่นพร่า เบียดตัวเอาสะโพกบดผมขณะที่นิ้วเริ่มเค้นไปตามร่างกาย แทรกเข้ามาสัมผัสใต้ร่มผ้า
“ป๊อดห่ะอะไรล่ะ”
ผมดันเขาออก เกิดเป็นช่องว่างเล็ก ๆ ระหว่างเรา ตาพี่แคนเป็นประกายวิบวับ ไม่น่าไว้ใจ วิญญาณทะเล้นเข้าสิง ปกติเป็นคนเก๊ก ๆ แท้ ๆ เจอโหมดนี้ผมก็ทำตัวไม่ค่อยถูก
“ถึงผมจะเป็นผู้ชายแต่พี่ก็ต้องเว้นพื้นที่ให้ผมรักนวลสงวนตัวบ้างนะ เพิ่งคบกันได้ไม่ถึงห้านาทีจะปล้ำเลยเหรอ เดี๋ยวผมไม่แพง ไม่เอาอะ”
“คนอย่างมึงเลหลังขายยังไม่มีใครอยากได้เลยไอ้ว่าน”
“โห งั้นจะหึงผมกับไอ้ปาล์มทำไมวะ”
“รู้ด้วยเหรอ” ผมเกลียดรอยยิ้มของพี่แคนเวลาแบบนี้ คร้านจะขยับตัวถอยห่างอีกฝ่ายก็กระชับอ้อมแขนเข้าใกล้อีกครั้ง ยกมือขึ้นดันอกแข็ง ๆ เบือนหน้าหนีเมื่อใบหน้าหล่อเหลาโน้มลงมา
“ก็ถ้าพี่ชอบผมก็เดาไม่ยากหรอก ก่อนหน้านี้ไม่รู้นี่หว่า เลยคิดว่าพาลเฉย ๆ”
“เฮ้อ มาให้จูบอีกทีมา”
“ยังไม่หายคิดถึงอะดิ แล้วใครใช้ให้หายไปล่ะวะ”
“เลิกบ่นแล้วหันหน้ามาให้จูบได้แล้ว พูดมากน่ารำคาญ”
“ไอ้พี่แคน” ผมดีดตัวหนีสุดความสามารถ “ไม่คิดเลยว่าจะเป็นเสี่ยตันกับเขาเหมือนกัน โวะ”
“เสี่ยตันอะไรของมึง”
“ตัน - หา”
สองคำเน้น ๆ ความจริงเป็นสิ่งไม่ตาย แต่พูดแค่นี้ไม่เห็นต้องตบหัวกันเลยว่ะ ผมโดนเบิ๊ดกะโหลกหนัก ๆ หนึ่งทีจนหน้าทิ่ม แฟนกันเขาทำแบบนี้เหรอครับ อยากร้องเรียนปวีณา แต่สุดท้ายก็ทำได้เพียงมองอีกฝ่ายตาเขียว แต่ก็เหมือนเคย แค่พี่แคนชี้หน้าผมก็กลับไปเป็นหมาเซื่อง ๆ ตัวเดิมแล้ว
“พี่แคน ๆ คะแนนมิดเทอมผมออกแล้วนะ” ขืนพากลับไปอยู่บรรยากาศเก่า ๆ มีหวังได้เสียตัววันนี้แน่ ผมเปลี่ยนเรื่อง พี่แคนเองก็รู้ เขาถอนหายใจหนึ่งทีก่อนยอมโอนอ่อนเปลี่ยนเรื่องตาม
“ก็ดี แต่มึงน่าจะทำได้ดีกว่านี้”
“อะไร พี่รู้แล้วเหรอ” ผมเลิกคิ้วขึ้น เขายอมผละจากผมไปเปิดทีวี ทิ้งตัวลงบนโซฟากลางห้องบ กดรีโมทเปลี่ยนช่องไปมา
“รู้ได้ไงอะ”
“มีเรื่องอะไรของมึงที่กูไม่รู้บ้างว่าน”
“มีสิ” ร้องขึ้นเมื่อนึกได้ ปีนโซฟาจากด้านข้างไปนั่งกอดเข่าข้าง ๆ เจ้าของห้องตัวจริง เขาวาดแขนมาโอบบ่าผม ดึงให้ล้มตัวลงบนตัก ผมมองจากมุมนี้ เห็นเคราที่ขึ้นหรอมแหรม ไอ้พวกนี้แหละที่ขูดแก้มกูเมื่อกี้
“ไม่โกนหนวดอะ”
“เพิ่งโกนวันก่อน” ว่าพลางลูบคางตัวเองไปด้วย “งานกีฬาวิดวะลงอะไรกับเขาหรือเปล่า”
“ลงแชร์บอลไป เสียดายไม่มีว่ายน้ำ ไม่งั้นว่านจะไปเชียร์”
“กูเตะบอล” พูดด้วยน้ำเสียงเรียบ ๆ ขณะที่ผมทำตาโตเท่าไข่ห่าน ไม่อยากเชื่อว่าเด็กเรียนสุด ๆ อย่างพี่แคนจะสนใจกิจกรรมอะไรกับเขาด้วย “มึงก็รู้ ไอ้อาร์มมันเป็นคณะทำงานจัดกีฬา”
“โดนบังคับลง ว่างั้น”
“แค่ลงไปเรียกกองเชียร์สิบนาทีนั่นแหละ ไม่ต้องไปดูหรอก”
“อ้อ” ผมอยู่กับพี่แคนแล้วชอบลืมว่าเขาเป็นเซเลปทุกที ไม่เหมือนตอนเจอไอ้ปาล์ม รายนั้นต้องระวังกล้องแจ “ถ้าแฟนคลับปาล์มว่านรู้ว่าผมคบกับพี่คงตกใจเนอะ”
“ก็แค่กอดแค่จูบ อย่าเอาไปอวดใครเขาเลย กูอาย”
“อายทำไมเล่า”
“อายที่ยังปล่อยให้เด็กวันซืนอย่างมึงรอดทั้ง ๆ ที่นอนอยู่ในห้องตัวเองเป็นเดือน ๆ” เขาลูบหน้า ถอนหายใจออกมาเฮือกหนึ่ง “ทำไมกูต้องมาอดทนกับคนอย่างมึงด้วยวะเนี่ย จับปล้ำทำเมียแป๊บเดียวก็เสร็จแท้ ๆ”
“เพราะพี่แคนรักว่านไงล่า” เกาคางเสือหนึ่งที พี่เสือของผมก็แยกเขี้ยว
“ชะล่าใจไปเถอะมึง เดี๋ยวจัดการจูบให้พูดไม่ออก”
“ไปโกนหนวดก่อนเหอะ ทิ่มแก้มว่านเลือดสาด”
“ไหน เอาให้เลือดหมดตัวเลยดีไหม”
ผมหัวเราะคิกคัก หดคอหนีคางแหลมที่เอามาถูบนคอ พักเดียวเขาก็ถอยออก ยิ้มแค่มุมปากเหมือนเคย แต่ผมรู้ รู้ว่ามีอะไรมากกว่านั้น
“วันนี้พี่แคนอารมณ์ดีใช่ไหม”
“ทำไม”
“พูดเยอะกว่าปกติ”
เขาไม่ตอบ แต่ลูบหัวผมเบา ๆ สายตาคมมองทอดไปบนจอแก้ว รู้สึกดีจัง หลับตาซึมซับช่วงเวลาแบบนี้ให้ซาบซ่านไปถึงข้างใน พี่แคนเวลาพูดมากมีสองอย่าง คืออารมณ์ดีจัด หรืออารมณ์เสียจัด แน่นอน ตอนนี้จะเป็นอะไรไปได้ ผมเองก็รู้สึกไม่ต่างกัน
“พี่แคน ว่านลงแข่งสัปดาห์หน้า ไปดูด้วยนะ”
“เออ”
“ว่านจะบอกโต๋ว่าเราคบกันนะ”
“เออ” เงียบไปอึดใจ ก่อนพูดต่อ “บอกไอ้ปาล์มด้วยก็ดี”
“กันท่า”
“...............”
“ชอบใส่ร้ายปาล์มว่าเป็นคนไม่ดีด้วย”
“ก็กูเกลียดมัน จะให้สรรเสริญมันหรือไง” นั่นไง ตัวโกงสารภาพแล้ว พี่แคนแลบลิ้นเลียริมฝีปากนิด ๆ เหมือนไม่อยากยอมรับว่าตัวเองร้ายกาจขนาดไหน
“ว่านกับปาล์มเป็นเพื่อนกันน่า”
ผมยืนยัน เอามือพี่แคนมาเล่นแล้ววางประสานมือลงไป ข้อมือข้างหนึ่งผมปกติดี ส่วนอีกข้างยังพันแผลไว้ รู้สึกปวดนิด ๆ แต่ทนไหว จากที่ตอนแรกด่าไอ้พี่โจ๊กเป็นวรรคเป็นเวรพรุ่งนี้เจอหน้ามันใหม่อาจจะต้องขอบคุณที่ทำให้ผมได้คุยกับพี่แคนเร็วขึ้นแบบนี้
เสียงโทรทัศน์ยังดำเนินรายการต่อไป เรานิ่งค้างอยู่ในท่าเดิม พี่แคนไม่บอกว่าเชื่อในความสัมพันธ์ของผมกับปาล์มหรือไม่ คล้ายกับสั่งให้เราใช้เวลาของเราโดยมีแค่เรา ไม่มีสิ่งรบกวน ไม่มีเรื่องของบุคคลอื่น รอให้เวลาหมุนไปเรื่อย ๆ พร้อม ๆ กัน เริ่มขยับก้าวแรกของคำว่าคนรักไปด้วยกัน
จั๊กจี๋เป็นบ้า
ผมกับพี่แคนเนี่ยนะ...
ไม่อยากจะเชื่อเลย
“นานแค่ไหนแล้ว”
ผมนั่งอยู่ในร้านของหวาน น้ำแข็งไสสไตล์เกาหลีที่กำลังฮอตฮิตถูกเสิร์ฟโดยพนักงานสาวสวย ไม่ต้องมาขยิบตาให้ ตอนนี้ต่อให้อ่อยแรงแค่ไหนว่านก็ไม่สน ว่านมีคนของว่านอยู่แล้วครับ แมน ๆ เท่ ๆ อารมณ์เดียวกับฮิวโก้เลยกู ฝากถึงผู้ชายเจ้าชู้ทุกคนนะครับ มันไม่ดี
“กูเลี้ยงบิงซูมึงแล้ว อย่ามาลีลา เล่าเด้”
“เดี๋ยวก่อนดิ มีเวลาตั้งนาน กิน ๆ เดี๋ยวน้ำแข็งละลาย”
“โง่กว่ามึงก็กูแล้วมั้ง ทำไมโดนไอ้ปลวกอย่างมึงหลอกซ้ำ ๆ ซาก ๆ ได้วะ สรุปจะเล่าไม่เล่า”
“กินหมดก่อนแล้วเล่า”
“เล่าไปกินไป ไม่งั้นมึงก็ชิ่งกูอีก” โต๋เต๋โวยวาย ดึงถ้วยน้ำแข็งไสไปฝั่งมันจนแตงโมกลม ๆ ที่โปะไว้รอบ ๆ แทบร่วง “เมื่อเช้ากูเห็นมึงลงจากบีเอ็มพี่แคนก็ตกใจแล้ว ไหนว่าหลังจากจูบแล้วไม่คุยกันอีก จู่ ๆ เดินมาพูดใส่กูหน้าตาเฉยว่าเป็นแฟนกัน อะไรยังไง ไปคบกันตอนไหน”
“อ็อามอั๊น”
ผมของการพูดไปกินไปคือสำลักครับ น้ำแข็งขึ้นจมูก โชคดีที่คว้าแก้วน้ำเปล่ามากระดกได้ทัน “พี่แคนขอกูเป็นแฟน”
“เสร็จพี่แคนแล้วดิ”
“ความลับ” ผมจะไม่ทำให้ตัวเองและพี่แคนขายหน้าเด็ดขาด เฮ้ย เรื่องแบบนี้มันไม่ใช่เรื่องที่จะมาโพทะนานี่ครับ ความซิงสำหรับผู้ชายมันละเอียดอ่อนนะโว้ย
“แล้ว รู้สึกยังไงวะ”
“อะไรมึง”
“ตอนที่ทำน่ะ”
“บอกไปมึงก็ไม่เข้าใจหรอก มึงไม่มีเมีย” ยักไหล่ข่มขวัญคู่ต่อสู้หนึ่งที ไอ้โต๋ทำหน้าหมั่นไส้ แต่ไม่เถียง “ก็ ประมาณอาทิตย์กว่า ๆ หลังจากกูไปบ่นกับมึงน่ะ โดนพี่โจ๊กหักข้อมือ พี่แคนเลยยอมมาเจอหน้า ถึงได้คุยกัน”
“ที่มือซ้นเนี่ยนะ”
“เออ”
พูดแล้วเคืองไม่หาย ถึงดีขึ้นมากแล้วก็ห่วงเพราะสัปดาห์หน้ามีแข่งกีฬาคณะ ความจริงแล้วทางสโมสรนิสิตสนับสนุนให้น้อง ๆ ปี 1 ลงครับ ถ้าตัวเล่นไม่ครบถึงเสริมปีอื่นไปด้วยได้ แน่นอน แชร์บอลไม่ใช่ที่นิยม แต่เห็นว่าเป็นกีฬาที่พอจะเล่นได้เลยลงชื่อไปให้สาวกรี๊ดเช็กเรตติ้งเสียหน่อย ผมชอบฟุตบอลมากที่สุด แต่จะให้วิ่งในสนามขนาดนั้นเรอะ ฝันไปเถอะ เหนื่อย ว่านไม่ทำ
พูดถึงเรตติ้งแล้ว ช่วงนี้เฟซบุ้กผมเงียบเหงาลงมากครับ นับจากห่างหายไอ้ปาล์มไปก็ไม่มีความเคลื่อนไหวนัก เช่นเดียวกัน ในทวิตเตอร์แอคเคาท์ที่ผมเล่นอยู่ เดิมทีบ่นคนเดียวไปเรื่อย กระทั่งไอ้คุณแมวดำปรากฏตัวก็เริ่มพูดคนเดียวไม่ถนัดอีกต่อไป พิมพ์แล้วลบ ๆ หลายทีจนปล่อยโล่งไปในที่สุด เมื่อวานเพิ่งไปอัพเพลงโหมดอินเลิฟนิด ๆ คุณแมวดำโผล่มารีทวิตเลยได้คุยกันนิดหน่อย หาสาระไม่ได้ ผมบอกมันตรง ๆ ว่าช่วงนี้มีแฟน แต่ไม่บอกว่าคบกับใคร อาจทำให้ห่างหายวงการลารี่สีฟ้าไปบ้าง ผมไม่อยากให้พี่แคนรู้ว่าผมเล่นทวิต ยังไง ๆ ก็ไม่มีทาง ว่าแต่...พี่แคนมันรู้ได้ไงวะว่าผมชอบมัน ผมเพ้อพี่แคนแค่ในทวิตภพ มองหน้าเพื่อนสนิทแล้วก็มีไอ้เชี่ยนี่แหละที่รู้อีกคน หรือเกลือจะเป็นหนอน...
“แล้วข้อมือมึงจะหายทันแข่งกีฬาแน่นะ ทำแฟนพี่แคนเดี้ยงเดี๋ยวไอ้กรรมการได้ตายห่า”
ไอ้โต๋ทักขึ้นมาทำให้ผมกลับมาสู่โลกแห่งความจริงอีกครั้ง จับข้อมือตัวเอง ไม่เจ็บอย่างวันแรกแล้วถือว่าโชคดี
“อย่าเวอร์น่า พี่แคนไม่เห็นดุ” เถียงให้ ปกป้องแฟนแบบแมน ๆ ทำกัน ไอ้โต๋ทำหน้าแหยง ไม่วายเถียงต่อ
“อย่ามา ไอ้ว่าน วันแรก ๆ ที่มึงรู้จักเขายังบ่นว่าดุกับพี่อาร์มเลย ตอนนี้เขาใจดีกับมึงไม่ได้หมายความว่าใจดีกับคนอื่นนี่หว่า”
เออว่ะ ผมลืมเวอร์ชั่นพี่หงวยสายเถื่อนไปแล้ว ไม่สิ ที่จริงเรียกว่าชินน่าจะถูกกว่า วันก่อนแม่งยังตบผมหัวขะมำเลย “ไม่มีอะไรหรอก ดุไปอย่างนั้นแหละ”
“มึงก็รู้ว่าทำไมคนชอบพี่แคนเยอะแต่ไม่กล้าเข้าหา”
“เพราะพี่แคนขี้เก๊ก”
“แถมยังเย็นชาอย่างกับน้ำแข็ง”
“ยังไงวะ”
“พี่แคนไม่เคยเล่นกับคนอื่น ขนาดกูเป็นซี้ปึ้กมึงแบบนี้ยังไม่เคยชวนกูคุยสักแอะ” เออใช่ นางงามมิตรภาพก็เห็นมีแต่พี่อาร์มนี่แหละครับ “จะว่าก็ว่าเถอะ กูรักมึงนะว่าน แต่ถ้าพี่แคนทิ้งมึงกูไม่เอาเรื่องเขาว่ะ”
“อ้าว ปากเสียแล้วไอ้เหี้ย ทำไมเขาต้องทิ้งกูวะ”
“แค่เขาชอบมึงกูว่าก็เป็นปาฏิหาริย์แล้ว”
ขนาดนั้นเลยเหรอวะ
“รักษาเอาไว้ให้ดีแล้วกัน อ้อ กูมีอีกเรื่องจะบอก วันก่อนปาล์มมันมาถามหามึงที่คณะ วันที่มึงรีบออกจากห้องเรียนไปเฝ้าโผน่ะ”
ผมพยักหน้า ตักเอาน้ำแข็งไสเข้าปากอย่างไม่ใส่ใจ โผเผอห่าอะไร คิดว่ากูเป็นรุกบ้างก็ได้แหม
“กูเลยบอกให้มันมารอเจอมึงวันงานกีฬา”
“อ่าฮะ”
“เคลียร์กับพี่แคนดี ๆ เถอะ”
“ไม่มีอะไรหรอก” ผมว่า คนเป็นแฟนกันต้องเข้าใจกันดิวะ อีกอย่าง ผมบอกพี่แคนไปแล้วด้วยว่าผมกับไอ้ปาล์มน่ะความสัมพันธ์อยู่ที่ขั้นไหน มันเป็นคนดีนะ ที่จริงผมไม่อยากให้ปาล์มทะเลาะกับพี่แคนเลย
“มีแฟนแล้วจะอะไรก็ได้ ไม่คิด ไม่แคร์โลกเหมือนเมื่อก่อนไม่ได้นะไอ้ว่าน มึงต้องแคร์แฟนตัวเอง”
“รู้แล้วน่า”
ผมตอบ ตอนที่บอกพี่แคนไปก็รู้แล้วว่าในเวลานั้นเราตกลงคบหากันในสถานะไหน ไม่ใช่เพื่อน ไม่ใช่พี่น้อง ผมรู้ว่าพี่แคนเป็นมากกว่านั้น มากกว่านั้นมาก ๆ ด้วย รู้ว่าต้องรักและต้องแคร์มากกว่าคนอื่น รู้...แต่ประเด็นอยู่ที่ ผมแม่งไม่เคยมีแฟนมาก่อนในชีวิตเลยน่ะสิครับ
แม่ง...น่าเศร้า
TBC
เบื่ออิว่าน เกลียดมัน เรื่องนี้ตอนจบให้นายเอกตายได้มั้ยคะ เป็นตัวละครที่เขียนแล้วเกลียดมันจริงๆ มันไม่สมควรได้รับพระเอกที่แสนดีอย่่างพี่แคนไป *จิกหัว*
เรื่องเดินมาเกินครึ่งทางแล้วค่ะ ต่อไปจะเป็นโมเม้นของแฟนกัน ไม่รู้ว่าคนอ่านชอบรึเปล่า ไม่เคยเขียนเนื้อหาหลังคบกันเลย กลัวจะน่าเบื่อ เป็นเรื่องแรกเลยที่จะลอง ฮืออออ
ขอคำแนะนำด้วยนะคะ
ขอบคุณสำหรับทุกคอมเมนต์น้า
#Candynovel
-
แคนดี้มาแว้ววว แปะๆ
-
Finally. ในที่สุดเค้าก็สารภาพรักกานนนนน :-[
-
:ling2:ว่านตายแล้วพี่หงวยจะคู่ใครล่ะแหม 555 :laugh:
-
ปลื้มปริ่มอินังว่านมีโผกับเขาสักที อิแม่ก็อยากได้พี่แคนเหมือนกัน #ทีมพี่แคนแอบเกลียดอิว่าน
-
ต้องจูบสินะ ถึงจะรู้ใจตัวเอง น่าจะจูบตั้งนานละ 555
รอวันงานกีฬา
-
อย่างพี่แคน(หงวย)นี่หาได้ที่ไหน เซเว่นมีหรือเปล่า
-
หมันไส้นังว่านนนน ถึงจะเลิกเล่นตัวแล้วก็ยังหมันไส้นางอยู่ดี
คบกับพี่หงวยแล้วนะ แกต้องชัดเจน ไม่งั้นเค้าควรเป็นของชั้น *ผิดๆ
-
กว่าจะรู้ใจตัวเองนะคะน้องว่าน
โดนชิมก่อนจนได้
แต่ไม่เป็นไรแค่ชิมเอง ยังไม่ได้กินซักหน่อยนี่เนอะ
-
หมั่นไส้ว่านๆสุด อิจจจจจ มีไปข่มโต๋เต๋อีก หมั่นไส้ๆ 5555
-
อ่านช่วงแรกๆ ก็ โถ่~~ น้องว่านของป้าาา
หลังๆอ่านไปอ่านมา หลุดเป็นนังว่าน ซะงั้น 5555
ให้พี่แคนทำให้เขินบ่อยๆก็ดี หมั่นใส้มันจริงๆ
ได้โอกาสจัดเมื่อไหร่ เจอจัดหนักแน่ๆ
และก็ยังคงไม่รู้เรื่องตัวตนของแมวดำอยู่ดี
-
คบกันแว้ววววว~
ต่อจสกนี้จะหวานแบบหงวยๆแล้วสิน่อ อิอิ
เรื่องปาล์มจะมาให้ปวดหัวอีกป่ะ นังน้องว่านก็คิดน้อยยยย
แต่เค้าคบกันแล้ว พี่หงวยจัดหนักๆ
-
เค้าเป็นแฟนกันแล้ว :hao7: :hao7: :hao7: :hao7: :hao7: :hao7: :hao7: :hao7: :hao7: :hao7: :mew1: :mew1: :mew1: :mew1: :mew1:
-
ฉันหมั่นไส้แกมากนังว่าน
จะหาคนดีๆอย่างพี่แคนได้ที่ไหนอีก
-
:katai1: :katai1: :katai1:
-
คือพี่แคนดีงามมากๆ เลยค่ะ ตอนนี้ปลื้มปริ่มสุดๆ อยากบอกว่านว่า ได้หัวใจพี่แคนมาไว้กับตัวแล้วก็รักษาไว้ให้ดีๆ นะจ๊ะ พี่ชายคนนี้เขามีหัวใจเป็นทอง เรียกว่าของล้ำค่า ส่วนอย่างอื่นจะหงวยหรือไม่หงวยนั้นไว้ดูกันอีกทีเมื่อพร้อม(?)
เห็นพี่แคนยืนยันเต็มที่ว่ากับกัสไม่มีอะไรแล้วก็รู้สึกอุ่นใจ ห่วงก็แต่ว่านนี่แหละ ด้วยความเป็นคนสำรวย และไม่เคยมีแฟน อาจทำอย่างใดอย่างหนึ่งให้พี่แกหึงโหดได้ในอนาคต แต่รู้ว่าจะอย่างไรพี่แคนก็คงไม่ทำร้ายว่านให้เจ็บปวด
ส่วนประเด็นว่าคุณเวสต์ไม่มั่นใจเรื่องรักหลังการตกลงคบหานั้น ดิฉันว่านี่ขนาดตอนจีบกันและตอนรับเป็นแฟนยังหวานขนาดฟาดหมอน แล้วตอนคบกันและตอน "สวัสดีแคนหงวย" จะไม่หวานขนาดรถน้ำตาลคว่ำก็ให้มันรู้ไปสิ (อิอิ) ดังนั้นจงมั่นใจว่า ดิฉันรอฟินค่ะคุณขา
ขอบคุณสำหรับตอนนี้มากๆ ค่ะ รอตอนหน้าต่อไป :mew1:
-
คนเขียนอย่าทำว่านตายน้าาาาา
ว่านน่ารักกกกกกกก5555555
-
รอตั้งนานใจจิขาด ดีนะที่คบกันแล้วไม่งั้นมีหวังได้เข้าไปจิกหัวอีว่านกับพี่เคนแน่ๆ :katai1:
คบกันก็รักกันดีๆนะ พี่เคนก็อย่าหึงหน้ามืดตามัว
นางว่านก็อย่าแรดให้มาก อย่าดื้อด้วย ถ้าดราม่านะตีตายเลย
หวังว่าจะมีดราม่าไม่แรงนะคะ ภูมิต้านทานต่ำคะ กลัวจะอ่านไม่จบ ฮ่าๆ :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
-
แล้วในที่สุดก็ถึงวันนี้.........
ึคบกันซักที
ลุ้นมานานมากกกก
พี่หงวยคนหื่น
กับน้องว่านคนซื่อ(บื้อ)
:mew3:
-
น้องว่านมีโผแล้ว (ยัง) ฮิ้วๆๆๆๆ
-
คงต้องเอาใจช่วยเฮียหงวยอย่างหนัก แต่ก็นะ เฮียหงวยก็ใจเย็นๆนะ ว่านมันก็รู้ตัวว่าต้องแคร์เฮียหงวย แต่คนมันไม่เคยไง เผื่อใจไว้หน่อยนะเฮียนะ ว่านมันซื่อ (บื้อ) ครุคริๆ
-
เขาเป็นแฟนกันแล้ว จุดพลุฉลองงงง เฮ้~~
-
เกร้สสสสสสสสส คบกันแล้ว :mc4: อยากรู้จังตอนถึงแข่งกีฬาจะเกิดอะไร อดใจรอพุธหน้าไม่ไหวล้ะ :katai1:
ปล. อยากเสนอนิดนึง คือบทสนทนายาวๆบางอันเราอ่านแล้วงงนิดหน่อยอ่ะ พวกคำสารภาพที่ใช้คลายปมอ่ะ คือเราอ่านแล้วไม่ค่อยเห็นภาพไปถึงเรื่องราวที่เคยเกิดอ่ะ อยากให้บรรยายเพิ่มเป็นในความคิดของตัวละครไรแบบนี้ก็ได้นะ เราอยากเข้าใจความรู้สึกตัวละครมากกว่านี้อ่ะ
-
เรียบร้อยโรงเรียนพี่แคน
-
ว่านมั่นมาก
-
เป็นแฟนกันแล้ววว
ตอนนี้ยังรอดตัวนะว่านนน
-
เป็นแฟนกันแหล่ววววววววววววววววววว
โอ๊ยยยยยอิจฉานังว่าน เทใจให้พี่แคนตอนนี้เลยได้มั๊ย
ตอนแรกๆนี่หมั่นไส้พี่แคนมาก ไม่ทำอะไรสักที แต่พองี้ล่ะแปบเดียว
แต่น่ารักว่ะ โอ๊ยยยยยยยยยอยากได้
ส่วนนังว่านชั้นว่าต้องมีเรื่องให้พี่แคนหึงแหงๆ
อึนๆมึนๆขนาดนี้ :mew5:
-
นังว่านนนนนนนนนนนนนนนนนนน นังจั๊ดง่าวววววววววววววววววว 555555555555555555555555
แต่ว่าก็ว่าเถอะ เรา #ทีมว่าน นะ อิอิ
-
แหมะ พี่แคน เป็นแฟนกันได้แปปปปเดียวก็จ้องจะกินน้องว่านเลยน้าาา
-
เรื่องนี้พออ่านจบ1ตอนแล้วเคืองคนเขียนทุกทีเลย 55555
มันไม่อิ่มอ่ะ อยากได้อีกๆๆๆๆๆๆ :ling1:
ขอบคุณมากๆและขอโทษนะที่ละโมบ :z3:
ปล. ถึงน้องว่านจะง่าวววว พี่ก็รักนะ :mew1:
-
พี่แคนมาแล้ววววว ยังคงความเป็นพี่แคนอยู่ถึงจะสารภาพกับว่านก็ตาม
ส่วนว่านแกเริ่มฉลาดมานิดนึงละนะ ดีใจด้วยๆ :laugh:
-
พี่แคนผู้แสนดี โอยยยยย อยากได้เป็นแฟนน o18
-
ชอบอ่านโมเม้นหลังเป็นแฟนกันนะ จะรอดูว่าพี่แคนกับนังว่านจะเป็นยังไง ฮ่าๆ
นังว่านนี้น่าหมั่นไส้ บื้อไปวันๆยังได้ปั๋ว นังวาสนาดี ชิ!
-
หมั่่นไส้นังว่าน อิจแรง แหมมมม หัวเราะคิกคัมเล่นตัว หมั่่นไส้ๆๆๆๆ
ปล.อย่าให้ว่านตายเลย แค่โดนผัวโทรมปางตายก็พอ 5555
-
สนุกๆๆๆ
-
กว่าจิ่ได้เป็นแฟนกันนนน 555 ต้องขอบคุณพี่โจ๊กนะฮะ
-
โว๊ะ หมั่นไส้นางค่ะ แหม่จริตมาเต็มนะคะ แถมกล้าพูดอีก พี่แคนรักว่านนน จะโชว์ว่าผัวรักว่างั้น
หมั่นค่ะ นัดดักตบนางกันไหมคะ
แต่ว่านมีเพื่อนดีนะ โต๋เต๋นี่คือ เพื่อนที่ให้คำปรึกษาดีๆมาหลายครั้งและ
-
ถ้าผมฉลาดมากกว่านี้....อาจจะเลือกคบเพื่อนคนอื่นที่ไม่ใช่ไอ้โต๋
:m20:
-
เขียนเถอะค่ะ อยากรู้คู่นี้คบกันแล้วเป็นยังไงเพราะพี่หงวยเป็นแฟนคนแรกของว่าน ว่านทำตัวไม่ถูก ที่จริงเราก็ไม่ค่อยชอบอ่านหลังเค้ารักกันเคลียร์กันแล้วนะ หยุดอ่านไปหลายเรื่องรอจนจบแล้วค่อยไปอ่านต่อ แต่เรื่องนี้เราอยากอ่านต่อมากกกกก ถึงจะคบกันแล้วแต่คู่นี้ดูยังไม่จบอ่ะ 55 ยังรู้กันอยู่ 2-3 คนเอง พี่แคนนี่ก็ไม่ค่อยชอบเปิดตัวแฟน แต่ถ้าว่านทำให้หึงอาจจะเปิดตัวก็ได้! ทีนี้ปาล์มกับแฟนคลับก็จะรู้ได้ละ :katai4:
-
ชอบมุก เสี่ยตัน 55555
เราว่าในฐานะคนอ่าน สิ่งที่จะเบื่อตอนที่รักกันแล้ว มันจะแบบ ตัวละครขาดความเป็นตัวของตัวเอง
ขัดกับนิสัยตัวละครที่ถูกสร้างในก่อนหน้า อะไรแบบนี้
ยังไงก็จะรอติดตาม
-
อีว่านได้เป็นแฟนเขาแล้วว่าแต่แกไม่รู้หรอว่าคุณแมวดำคือใคร. หลังคบกันน่าสนใจค่าาา
-
เป็นแฟนกันแล้ว แต่นังว่านหล่อนยังไม่รู้อีกเหรอว่า
แมวดำคือพี่แคน รู้เมื่อไหร่มีเงิบ
แต่ๆๆๆๆๆหวั่นนังปาล์มก่อหวอดอ่ะ
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
อีนุ้งว่าน
-
ในที่สุดสถานะก็ชัดเจน
อยากรู้ว่าพอเป็นแฟนกันแล้วพี่แคนจะโหดขึ้นขนาดไหน 555 ก็ว่านซื่อจน...นี้นา
-
เรื่องคุณแมวดำในทวิตนี่ยังไม่รู้อีกเหรอ
คงไม่พลิกโผว่าสุดท้ายเป็นกัสไรงี้นะ ถถ
-
ว่านหวานหวาน เอาดีๆนะ หล่อนจะแรดหรือจะซึน
-
หุยยยยยยย
อินังว่านนนนนนนนนนนน
อินังวาสนาดี
อินังผีอีแพงงงงงงงงงง
:angry2:
พี่แคนของบ่าววววววว :hao5:
พี่แน่ใจแล้วใช่มั้ยคะ
ถ้าแน่ใจแล้วก็เชียร์ต่อไปค่ะ ถึงแม้จะหมั่นนายเอกเรื่องนี้มาก
หลังเป็นแฟนกันนี่
ความสัมพันธ์จะต้องเปลี่ยนไปแน่ๆ
พี่แคนมีสิทธิ์ทุกอย่างในตัวว่านแล้วนะ จะหึง จะหวง จะห่วง จะอ้อน จะหงุงหงิงมุ้งมิ้งยังไงก็ได้
ว่านก็เช่นกัน จะอ้อนตีน อ้อนกอด อ้อนฝ่ามือ ก็ย่อมทำได้
แต่ว่านจะทำตัวลอยไปลอยมาเหมือนเดิมไม่ได้แล้วนะ
อยู่ดีๆปาล์มมาหามาชวนก็ไปกะเค้างี้ คือถ้าว่านทำแบบนั้นเราสนับสนุนให้พี่แคนปล้ำ-- /แค่ก
อย่าลืมว่ามีโผแล้วนะว่านนะ
ที่สำมะคัน...
นี่แกยังไม่รู้เรื่องคุณแมวดำอีกหรอนังว่านนนนนนน
-
ถ้าผมฉลาดมากกว่านี้ อาจจะเลือกคบเพื่อนคนอื่นที่ไม่ใช่ไอ้โต๋ :laugh: สงสารไอ้โต๋
อยากอ่านบรรยากาศแฟนกัน ^^
-
ต้องไปก็เป็นช่วงพิสูจน์แล้วนะคะ
ว่าพี่แคนรักจริงหวังแต่งหรือเปล่า
น้องว่านต้องเพิ่มสกิลการออดอ้อนตอแหลให้มากนะคะ
เพราะรู้สึกพี่แคนจะหึงโหด
-
เค้าเป็นแฟนกันแล้ววววว กรี๊ดดดดดดดดดดด :-[ :hao6:
พี่แคนแม่งโคตรน่ารักอ๊าาาาาาาา
เอาอีกกกกกกกก
พี่แคนปล้ำนังว่านเลยยยยยยยยย :oo1:
-
พี่แคนนนจับว่านแดกแม่มเลยค่า
อย่าไปทนนน เบื่อนังว่านมีแฟนดี
-
:a14: :a14: :a14: :a14: :a14: หมั่นไส้นังว่าน ...
-
นังว่านคนอวดผัว :katai1:
-
นังน้องว่านนนน เกลียดจริงง หมั่นไส้ 555555
อยากอ่านโมเมนท์ตอนเป็นแฟนกันค่ะ แอร๊ยยย :hao7: :-[ :impress2: :o8:
-
อยากอ่านอีกกกกกกกกกกก :ling1:
งานกีฬาก็เปิดตัวให้ชาวโลกรู้เลยนะว่านว่ามีแฟนแล้ว
-
อยากเห็นพี่แคนสายโหดแบบมาเต็ม :katai5:
-
กว่าจะได้คบกัน พี่แคนทั้งอ่อยทั้งจีบมาเกือบ สิบกว่าตอน o13
-
หมั่นนังว่านมากบอกเลย...
ขอจูบอีกรอบจะได้รู้ใจหรา.. โอ๊ยยยยย แรดอ่ะ!! 555555
-
เค้าเป็นแฟนกันแล้ว o13 o13 :hao6::hao6:
-
เป็นแฟนกันแว้ววววว
:-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[
-
ว่านเป็นมนุษย์แปลก บางเรื่องต้องคิดเยอะๆ กลับคิดน้อย บางเรื่องไม่ต้องคิดอะไรเลย กลับมโนเป็นตุเป็นตะ ดีหน่อยที่มีความน่าเอ็นดู 5555 แต่ยังไงเราก็ #ทีมพี่แคน อยากได้ไว้เคี้ยวเอง ฮือออ อิหนูว่านหวานหวาน อย่าทำให้พี่แคนเสียใจนะยะ ชิ
ปล.คุณเวสต์สู้ๆ ค่าา
-
หมั่นไส้นังว่าน ทำไมพี่แคนถึงหลง มันต้องแอบป้ายน้ำมันพรายใส่แน่ๆ ชิ๊
-
กว่าจะเข้าใจกันได้
ถ้าว่านรู้ว่าพี่แคนคือคุณแมวดำ จะเป็นยังไงนะ
แต่ว่าก็คงไม่คิดมากหรอก
อย่างมากก็อายแหละ 55
-
เป็นแฟนกันเเล้ว แหมๆๆ มีไปข่มโต๋เต๋ด้วย
ปล.โต๋เต๋น่ารักอะ
-
ว่านนนนน ถ้ายังไม่รู้ว่า พี่อคนดีขนาดไหน ถ้าทำพี่แคนเสียใจ จงยกพี่แคนมาให้เรา หุหุ พี่แคนโคตรเท่อ่ะ ชอบๆๆ
-
แล้วพี่หงวยก็เสร็จน้องว่านคนซื่อ
อื้อหือออออ จูบ ๆ ฟัด ๆ ขนาดนี้ พี่อิจฉาาาาา
-
ไม่ได้อะไรหรอกก แต่นังว่านนนนน เคลียรกับพี่ปาล์มให้มันเสร็จๆทีเถอะะ กราบบ 5555
พี่แคนของหนููจะได้ไม่หึงจนหน้ามืดด ฮืออ รักพี่แคน อยากได้ อยากได้
ถ้านังว่านทำพี่แคนเสียใจนะ หนูจะไปตบมัน คอยดู๊ :katai4: :katai4:
-
เป็นแฟนกันแล้ว
นังว่านแลดูตื่นเต้น ที่มีแฟนคนแรก ฮ่าาาาาาาาา
-
ขอบคุณ :)
-
นังว่านนี่ทำบุญด้วยอะไรคะถึงจะโง่แต่ได้โผดีเนี่ยยยย
กรี๊ดดดด เอ็นดูที่นางดูซึน ๆ แล้วทำให้ผชอย่างเสี่ยตันคลั่ง
นังนี่มันร้ายจริง ๆ เลยค่ะขุ่นแม่ขาา
หวานไม่เกรงใจด้วยค่าา ตรบตรบบบ !
-
อ่าห์...รอบทเข้าพระเข้านาย :hao3:
-
เกลียดดดดดดดดดดดด 5555555555555
ทั้งเกลียดทั้งเขิน 555555555555
แต่หมั่นไส้นังว่านหนักมากกกกกก
นางไม่สมควรได้รับคนดีๆแบบพี่แคนไปเป็นฝาละมี
ดูซิดู ขนาดทวิตพี่แคน นางยังไม่รู้เลย!!!
หมั่นไส้ 555555555555555555555555555555555
-
หมั่นไส้อิว่านได้ผัวดี!!
-
สุดท้ายว่านก็ยังไม่ทิ้งเชื้อความบื้อออออออ
อยากรู้จริงๆว่าตอนรู้ว่าคุณแมวดำเป็นใครน้องว่านมันจะทำหน้ายังไงวะ
แต่ตอนนี้อ่านแล้วก็อมยิ้มนะคะ
ยังไงก็รอตอนหน้าเหมือนเดิม
คุณเวสอย่าเกลียดน้องว่านมันเลย น้องมันแค่ซื่อบื้อและน่าหมั่นไส้เท่านั้นเองงงงงงงงงง
-
อยากเป็นลม นังว่านนนน ได้ผัวดี อี๋ๆๆๆๆๆๆ อิจฉา 55555
-
นอกจากจะเป็นตัวเอกที่โง่ที่สุดของเราแล้ว ยังน่าตัลแหลสุดอีกด้วย ยืนยันคำเดิมว่าพี่โจ๊กไม่ควรแค่หักข้อมือนัง
ควรตบให้ฟ่ำคางแตกอีกรอบไปเลย หมั่นไส้มากกกกกกก #ทีมดักตบอิว่าน
-
กรี๊ดดดดด เป็นแฟนกันแล้ว กว่าจะรู้ตัวนะคะนุ้งว่าน ทำเอาลุ้นแทบแย่ :mew1:
-
นังว่านนน นังแพงงงง แกนี่มันร้ายยยยย
555555+
-
กริ๊ววววว เขาเป็นแฟนกันแร่ววววววว
-
พี่แคน คีพลุคด้วยค่ะ 55555
-
:mew1: :mew1: :mew1:
เรามาช้าไป เจออีกที คอมเม้นพุ่งไป 3 หน้าแหละ
เค้าเป็นแฟนกันแล้วววว
งานนี้คงต้องขอบคุณพี่โจ๊กนะเนี้ย
นี่ยังนึกว่า ตอนนี้ นังว่านจะโดนพี่หงวย เปิดซิงซะอีก
ว้าแย่จัง :เฮ้อ:
-
อย่าว่าว่านสิ ว่านน่ารักจะตายยยย
เป็นแฟนกันแย้ววว ว่านจะเป็นแฟนเป็นไหม 555
-
คนเขียนใจเย็นๆ นะคะ นังน้องว่านน่าเอ็นดูจะตายไป 555555555555555555555555555555
-
พี่แคนได้หึงจนขึ้นแล้วก็ลงแบบรวดเร็วเพราะว่านมันไม่รู้ตัวนิแหละ ....หรือเปล่า อิจฉาว่านมากกก เฮ้ออออ รออ่านตอนต่อไปจ้า
-
หลังจากเป็นแฟนกันแล้วรู้สึกระดับความอ่อยของนังว่านนับวันจะแรงขึ้น หมั่นไส้นางมากค่ะ :sad4:
เลือกที่จะคบกับนังว่าน พี่แคนต้องทนนะ :angry2: อยากอ่านตอนที่พี่แคนหึงแรงๆสักครั้ง(จะมีหรือป่าวน้า)
อยากรู้ว่านังว่านจะเป็นยังไง เพราะระดับความโง่ของนางยังมีอีก ถ้าเกิดเรื่องแบบนี้นางจะฉลาดขึ้นมั้ย :laugh:
รอตอนต่อไปนะคะ :pig4:
-
ชีวิตฟรุ้งฟริ้งเบยยยยย :katai3: :katai3: :katai3: :katai3: :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
-
อินุ้งว่าน แกต้องดูแลพี่แคนของชั้นดีๆ นะ
อย่าให้มีอาถรรพ์ แฟนคนแรกเด็ดขาด
ต้องคนนี้คนเดียวและตลอดไปให้ได้
ไปเคลียร์อิปาล์มซะ อย่าให้พี่แคนน้อยใจ อย่าให้พี่แคนโกรธ
ส่วนเรื่องคุณแมวดำ ถ้ารู้ต้องห้ามโกรธ
โอเคนะ....
-
พี่แคนค่ะ จับนังว่านทำเมียด่วน ๆ ค่ะ
ไม่มีไร แค่หมั่นไส้มันนนน หุหุ
-
ทำไม มีแต่คนหมั่นไส้นายเอก 5555555555555555 o18
-
ว่าต ว่านน่ารักมากมายอะ
-
แต่ละตอน ไม่พอจริงๆ อยากฟินยิงยาวววววว ฮรื้ออออ
สำหรับตอนนี้ นังว่านก็คือว่านน่ะแหละ ไม่รู้จะพูดอะไร พี่แคนทนมันได้ไงอะ โอ้ยยย
ชอบตอนที่ว่านบอก ขอจูบอีกที คือ...นังโง่วววววว แกอยากจูบเขาอีกยังต้องหาข้อโต้แย้งอะไรอีกหรอ
แต่ยอมว่านเหอะเนาะ ย้ำจังไม่เคยมีแฟน นี่เห่อแฟนมากอะ หมั่นไส้ๆๆๆๆ
ตลกตอนที่พี่แคนบอกว่าอย่าไปบอกใครว่าทำได้แค่จูบ แต่นังว่านมันอวดโต๋เต๋ใหญ่เลย คือ... ชีวิตนังว่านผู้ไม่เคยคิดอะไรเลยสักกะอย่าง ฮ่าๆๆๆๆ ไปๆก็เพลีย ไปๆก็เพราะว่านเป็นแบบนี้อ่ะ มันเลยเกลียดไม่ลง
พี่แคนเขาหล่อเสมอต้นเสมอปลายเลย แมนๆเปิดอกคุยกัน บอกกับกัสไม่มีอะไรก็ไม่มีอะไร ทีมพี่แคนเต็มตัว
แต่พี่แคนพูดดักไว้ว่าเป็นคนขี้หึง กับเด็กเมื่อวานซืนที่เพิ่งเริ่มมีโผกับชาวบ้าน
งานนี้สงสารก็แต่พี่แคนล่วงหน้า นึกภาพพี่แคนอาละวาดบ้านพังแต่นังว่านกลับทำตาซื่อแล้วถามว่าอะไรเหรอ ผมผิดอะไรแบบนี้
เอาที่พี่แคนสบายใจอะ ปล้ำมันง่ายกว่า 55555555
:hao6: :hao6: :hao6:
ป.ล. หลงรักเด็กว่านมาหลายพาร์ท ต่อจากนี้จะทีมพี่แคนละ อิอิ
ป.ล. ตัวละครที่เราชอบมากๆอีกตัวคือโต๋เต๋ ชอบว่านกับโต๋เต๋อยู่ด้วยกัน มันน่ารักงะ งื่อๆๆ
-
ไอพี่แคน คนบร้าา งู้ยเขินแทนนังว่านน งืออ อย่าเล่นตัวให้มาก บอกไว้ตรงนี้ :ling1: :ling1: :ling1: :ling1: :katai4: :katai4: :katai4: :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
-
นุ้งว่านของเจ้รู้จักรักนวลสงวนตัว เพิ่มราคาค่าตัวให้ตัวเองได้ดีมากค่าลูก
อย่างนี้พี่แคนไม่ไปไหนหรอกจ้า
-
คบกันแล้ววว ว่านออกจะน่ารักนะคนเขียนถึงจะซื่อบื้อไปหน่อยก็ตาม อิอิ
-
ก็ถ้าว่านไม่แคร์พี่แคนเราจะจิกหัวนังว่านเช่นกัน :laugh:
-
ว่านเนี่ยแรดดีเนอะ ถึงงานกีฬาแล้วปาล์มต้องออกมาปั่นป่วนชีวิตคู่พี่แคนกับน้องว่านแน่เลย
-
น่ารักจั๊ด ยิ่งตอนว่านคิดนานพี่แคนบอกจะไม่ทนละ นางขอจูบอีกที โคตรๆๆ ยั่วอ่ะ น่าจับทำเมียมาก
พี่แคนได้รางวัลอดทนยอดเยี่ยมไปครองค่ะ แต่ขอเป็นแฟนได้กระชับมาก ชอบ จะรออะไรล่ะเนอะ
พี่เขาขี้หึงนะว่านนะ เอาให้ดี
ขอบคุณค่ะ
-
โอ้ยยยย หุบยิ้มไม่ได้ งื้ออออออ เขาเป็นแฟนกันล้าวววววว อรั้ยยยยย เขิลลล :-[
เหมือนคนเขียนค่ะ หมั่นไส้นังว่านมากๆ ทำไมพี่แคนคนคูลของน้องถึงมาตกบ่วงมันนะ ชิๆๆ
จะรอพาร์ทหลังคบกันนะคะ น้อยเรื่องมากๆ เลยที่จะมีช่วงหลังจากคบกันให้อ่านแบบนี้ งื้อออ รอดูความอบอุ่นจากพี่แคนนะคะ :mew1:
-
คบกันเเล้ววว :katai5:
-
กลัวพี่แคนเสียหน้าน่ารักมากๆหนูว่านไม่ง่ายเพิ่มราคาสุดๆ o13
-
โห แค่ครึ่งเรื่องเอง นี่นั่งกลัวดราม่าตั้งแต่ยังไม่คบกันเลย :ling3:
-
เป็นแฟนกันแล้ว
-
^////////^
-
ฉลองให้พี่หงวย เนียนมาตั้งนานในที่สุด :hao7: o13
-
เป็นแฟนกันแล้ว งานกีฬาจะมีอะไรเกิดขึ้นมั้ยนะ
-
รอ!!!
-
ดีค่ะะะ ชอบอ่านโมเม้นท์หลังคบกันมากๆ ถึงจะอิจฉาแต่ก็รู้สึกดีค่ะเวลาเห็นคนรักกัน 5555555555
ยิ่งเป็นคู่ที่ชอบจะฟินเป็นพิเศษ แอร๊ยยยยย :hao7:
ขอให้คู่นี้ไม่มีอุปสรรคอะไรเยอะแยะเถิ้ดดด เดี๋ยวต้องมีเรื่องปาล์มกับกัสแน่ๆ
-
ขัดใจมากกกที่ว่านบอกไม่รู้ที่แคนถามความรู้สึกอ่ะนังว่านจริงๆแกแรดมากนะเนี้ยยย5555หลอกให้พี่แคนแกจูบนี่หว่าทำมาเป็นไม่รู้เล่นตัวจริง555555
-
เรื่องปาล์มพี่แครจะหึงโหดขนาดไหนเนี่ยยย 555
อิว่านนี่มันอิว่านจิงๆ 555 รออยู่นะ
-
ว่านแรดจังอ่ะ หายโง่แล้วแรดเลย
555555555555555555555555555
-
พี่แคนน่ารัก :กอด1:
-
เผลอแป๊บเดียว... เราเพิ่งรู้ว่าเรามาอ่านบทที่ 1 แล้วก็ไม่ได้ตามอีกเลย อ้าวววววเค้าไปถึง 15 กันแล้วเหรอคะเนี่ย! เราเผลอนานไปสินะ... อ่านไปแล้วประเด็นแรกเลยค่ะ... พี่แคนด่าเราอ่ะ!! ทีมน้องว่ายค่ะ ทีมอ่านชื่อผิด 55555 ตอนแรกนี่เค้าอ่านแคกตัสจริงๆนะ ทำไมเไมเป็นงั้น :hao7: ข้ามๆ อายค่ะ ข้ามเรื่องชื่อไป คึคึ เราไม่รู้ว่าควรพิมพ์ยังไงดี เราชอบน้องว่านนะคะ ซื่อๆดี ถึงเราจะไม่ชอบใจเท่าไหร่ตอนปาล์มมันเนียนมาเข้าใหล้บ่อยๆแล้วน้องไม่รู้ตัวก็เถอะค่ะ ฮึ่มมม แต่มีปาล์มก็ดีอย่างอ่ะค่ะ น้องว่านจะได้มีตัวเปรียบเทียบ อีกอย่างตัวจริงๆเค้าก็หวงมาก เจ้าเล่ห์มาก น้องคงไม่โดนปาล์มทำอะไร เชียร์พี่แคนกำจัดปาล์มออกจากวงโคจร เกลียดแอดมินเพจ หล่อน! น้องว่านเค้ามีตัวจริงของเค้าย่ะ นี่ก็ติ่งปาล์เหลือเกิน ลองมาติ่งน้องว่านบ้างนะคะ ทีนี้รู้เลยว่าใครตัวจริง เจ้าของเค้าตามติดยิ่งกว่าชัตเตอร์อีกค่ะ แง้งงงงงง ชอบบบ พี่แคนคะ น้องยิ่งซื่ออยู่ คลาดสายตาไม่ได้เลยนะคะ จริงๆเราชอบตอนน้องว่านสับสนนะ ชอบมากตอนน้องดึงพี่แคนมาจูบ กรี๊ดเลยค่ะ เราเนี่ยกรี๊ดเลย พี่แคนนี่ก็เจ้าแผนการ จริงๆนี่คือแผนล่อลวงน้องแน่นอนค่ะ เรามั่นใจ แบบว่าเอาตัวเองไปอยู่กับเค้าจนเป็นปกติแล้วแกล้งหายไปให้น้องกระวนกระวาย แอร๊ยยย แผนสูง ตอนน้องว่านง้องแง้งนี่เราก็ชอบนะคะ รู้สึกน่าเอ็ยดู ทำไมทุกคนรังเกียจน้อง 5555555 ชอบมากอีกอย่างนี่เรื่องทวิตเตอร์ค่ะ นี่ถ้าน้องรู้ชื่อจริงแฟนตัวเองเมมื่อไหร่นี่มีอายอ่ะค่ะ ได้ลบแอคเคาท์ทิ้งแน่ เพ้อถึงไอดอลไว้ซะเยอะ แต่ว่านนี่คือยังไง เชื่อคนง่ายมากค่ะ พี่บอกว่าไม่ใช่น้องก็เชื่อ อุตส่าห์สังเกตมือสังเกตนาฬิกาได้แล้ว เฮ้อออออออออออ พูดถึงอีกคน คนนั้นชื่ออะไรนะ? กัส? ตอนแรกหมั่นไส้ค่ะ แต่พอว่านหึงแล้วหวงพี่แคนมากนี่...... กรี๊ดดดดดดดดดดดดด เชียร์กัสออกเยอะๆ 5555 สุดท้ายนี่กัสจะกลับไปคู่กับปาล์มไหมหนอ ขอให้เค้าได้กันแล้วกันนะคะ พี่แคนกับน้องว่านจะได้หวานกันต่อไป ต่อไปนี้นะคะ เราจะเชียร์พี่แคนน้องว่านอย่างจริงจัง เรียกนังน้องเพจนู้นมาดู น้องคะ ถ้าน้องมีกล้องติดห้องว่านนี่รู้เลยนะคะ ดอกไม้เค้าก็ทิ้ง แฟนเค้าก็มาห้องตลอดด แล้วสุดท้ายเค้าก็ย้ายไปอยู่คอนโดแฟนเค้าค่ะะะะะะ 55555555555 เราว่าเราไม่ต้องกังวลเรื่องปาล์มมั้งคะ ยังไงพี่แคนก็ไม่ปล่อยว่านแน่ๆละ แต่ก็แอบกลัวนิดนึง น้องว่านแกซื่อเหลือเกิน ถ้าตอนต่อไปนี่ยอมให้ปาล์มทำอะไรนะ จะยุให้พี่แคนกลับไปหากัสซะเลย หึหึ เป็นแฟนกันแล้วต้องนึกถึงความรู้สึกแฟนก่อนคนอื่นนะคะ ชีวิตคู่จะได้ยืนยาววววววว ทำไมเม้นไปเม้นมาวนกลับมาที่เดิม? 555555 เรากังวลจริงจังนะคะเนี่ย งื้ออออ ไม่เอาาา ไม่เอาปาล์มมม :z6:
สุดท้ายนี้... สัญญาว่าจะมาตามอ่านต่อแบบไม่ทิ้งช่วงนานขนาดนี้นะคะ :hao5:
ปล. เห็นคอมเม้นท่านนึงบอกว่าว่านเหมือนหมาตามเจ้าของ โอ๊ยยยยยยยย เราชอบค่ะะะะะะ น้องหวานเหมือนหมาจริงแหละค่ะ ดีแล้วๆ แสดงว่าซื่อสัตย์ รักเจ้าของมากกกกกกกกกกกกกก คนอื่นมาใกล้กัดเลยนะลูก ยิ่งคนที่เจ้าของเกลียดนี่กัดให้ไปฉีดวัคซีนเลยนะคะ 5555555 o18
-
เพิ่งได้เข้ามาอ่านเรื่องนี้ สนุกมากเลยค่ะ นิยายของคุณwestมันดีจริงๆ
ชอบอิน้องว่านมากกกกกกก และก็เกลียดมันมากเช่นกัน 55555
อ้อยแล้วก็ซึนได้โล่ ปากหมาอีกต่างหาก
พี่แคนก็น่าร๊ากกกกกก ฮืออออออ อยากด้ายยยยยยย
รอดูว่าเค้าเป็นแฟนกันแล้วจะหวานขนาดไหน อิน้องว่านจะแรดกว่าเดิมมั้ย
รอติดตามนะค้าาาา
-
ชอบมากกกก
-
เราหายไปกับไฟนอลกลับมา อุต๊ะ! อัพเยอะอ่านตาแฉะเลยยยย
น่ารักชอบตอนน้องสับสนอะ
ติดตามต่อค่ะ ร๊อรอออ
-
เป็นแฟนกันแล้ววว เยยยยย้ *เซิ้ง*
-
ฮรืออออออ เขาเป็นแฟนกันแล้วอะ แง!
พี่แคนของน้องโดนล่อลวงจนได้ ไม่ยอมมม นังว่านมันร้ายค่ะ มันร้ายยย TvT
-
เย้ๆ ตกลงใจกันซะที
เป็นภาระลูกหลานมานานล่ะ
นั่งลุ้นแทบตาย ฮ่าๆๆ
-
ในที่สุด!! อีป้านี่ก็นิพพาน!!!
พ่อแคนของป้า หลุมที่หนูเฝ้าขุดเอาไว้มันได้ใช้งานแล้วนะลูก
ตอนนี้ก็ปิดประตูรวบหัวรวบหางแมวว่านเสียเลยพ่อ หนูจะได้ไม่เสียชื่อแคนหงวยระทวยหนุ่ม!!
ป้านี่รออ่านตอนแคนลิ้มรสว่านจนใจคอไม่ดีไปหมดแล้วเนี่ยะ! สู้ ๆ นะลูก เพื่อป้าจะได้นิพพานอีกครั้ง!!
็Happy New Year ค่ะคุณ -west- ! :mew1:
-
แหมนังว่าน แกปลูกไร่อ้อยขนาดนี้แล้ว ยังจะมาหวงตัว 5555555555
-
โต๋รู้แล้ววว
-
เป็นเรื่องแน่ ๆ นังน้องว่าน(เรียกด้วยความรัก?)
พี่แคนบอกแล้วชิมิ ว่าขี้หึงมากกกกกกกก
สงสัยจะได้มีโผเต็มตัวก็งานนี้ล่ะ :z1:
-
นี่ไงมีแล้ว
สงสัยอะไรก็ถามแฟนเลย
-
อย่าฆ่านังว่านเลยค่ะ เดี๋ยวสายพันธ์ุสัตว์โลกหายากมันจะหายไปหนึ่ง เหอๆ
-
:mew2: :mew2: :mew2: :mew3: :mew3: :mew2: :mew2: :mew2:
วันพุธแล้ววว รอฉากโรแมนต์(เหรอ?) ของพี่แคนกะนุ๊งว่านนะคะ เป็นแฟนกันแล้ววว
-
นั่งรอ นอนรอ
-
ปูเสื่อ จิบชา นั่งไขว่ห้าง เมื่อไรหนอพี่แคนกับน้องว่านจะมา กอดคุณเวสต์ด้วยคิดถึง สู้ๆ นะคะ ขอเป็นกำลังใจให้ :mew1:
-
รอร๊อรออออ พี่แคนน้องว่านนนนนน
อยากอ่านตอนที่เป็นแฟนกันมากเลยนะคะ
แบบพี่แคนน่าร๊ากน่ารัก :-[ :o8: :mew1:
-
เค้ามารอพี่แคนทั้งวันเลยนะ วันนี้
-
สบัดเสื่อให้ฝุ่นตลบ. รอพบกับ "น้องว่าน"
-
เข้ามารอพี่แคนหงวย กับ น้องว่าน :hao3:
-
ปูที่นอนหมอนหมุ้งเเละผ้าห่มรออ ว่านๆ
-
เตรียมกล้อง พร้อมผ้าซับเลือด เตรียมพร้อมเสมอ
-
ตอนที่ 16
งานกีฬาเชื่อมสัมพันธ์ภายในคณะถูกจัดขึ้นเป็นประจำทุกปี เป็นหนึ่งในชั่วโมงกิจกรรมที่ทำให้นักศึกษาได้แต้มมาง่าย ๆ ปีก่อนผมก็ลงแชร์บอลกับไอ้โต๋ แน่นอน แพ้ตั้งแต่รอบแรก จับคนไม่เป็นกีฬามาเล่นก็ได้เท่านี้ ส่วนที่แข่งกันเอาเป็นเอาตายก็โน่น บาส กับฟุตบอล กีฬาที่สาว ๆ เต็มขอบสนามนั่นแหละ
เสียงลูกบอลกระทบพื้นดังเมื่อโยนพลาด ตามด้วยรองเท้ายางตบพื้นคอนกรีตรัว ๆ ผู้ชายสิบคนแย่งลูกสีส้มใบเดียว โยนลงตะกร้าที่มีผู้เล่นยืนถือโย้ไปมาบนเก้าอี้ ทีมผมเป็นรอง แต่ไม่มีใครสนใจนัก เดิมทีก็ไม่ใช่กีฬาฮอตฮิตอยู่แล้ว ยิ่งใครบางคนมาดึงดูดความสนใจก็พานให้สาว ๆ แห่กันกรี๊ดกร๊าดข้างสนามเต็มไปหมด
สรุปว่าที่กูวิ่งขาลากทั่วสนามนี่เหนื่อยฟรีสินะ
หมดครึ่งแรก เสียงนกหวีดเป่าให้นักกีฬาได้พัก ผมเดินกลับฝั่งตัวเองพร้อมนักกีฬาคนอื่น เสียงซุบซิบดังไปทั่ว ไอ้ปาล์มเดี๋ยวนี้ไม่ใช่แค่ปาล์มเดือนบริหารที่ผมรู้จัก แต่เป็นปาล์มที่โฆษณาหมากฝรั่งไปแล้ว ดังนั้นการที่มันแค่พยักเพยิดให้ผมก็เรียกเสียงกรี๊ดได้ค่อนสนาม
เชื่อดิ เย็นนี้กูได้มีรูปแท็กผ่านเฟซ พี่ปาล์มมาเชียร์พี่ว่านด้วยแหละ จุ๊บ ๆ แน่นอน
“เหนื่อยเลยดิ”
เสียงทุ้มเอ่ยทัก มันพกขวดน้ำเย็นเจี๊ยบมาด้วย ผมรับไว้แล้วราดหัวก่อนอย่างแรก ที่เหลือค่อยเอากรอกปาก ปาล์มยืนกอดอก มองผมยิ้ม ๆ “แก้มแดงหมดแล้วเนี่ย”
“เออ เลือดสูบฉีด ไง เห็นไอ้โต๋บอกมึงถามหากู?”
“อืม ก็ไม่ได้คุยกันเลยตั้งแต่ตอนนั้น เราเองก็ยุ่ง ๆ”
“เรื่องโฆษณาน่ะเรอะ”
“อ่าฮะ ช่วงนี้รับงานถี่ เมื่อก่อนแค่เดินแบบให้ห้องเสื้อพี่ที่รู้จักกันน่ะ หลังสอบแล้วตารางแน่นเอี๊ยด ไม่ไหว”
“ดังใหญ่แล้ว”
“อืม หาอะไรทำให้ยุ่ง ๆ น่ะ ได้เจอพี่กัสด้วย”
“แล้ว...” พูดถึงตรงนี้ผมก็กระอักกระอ่วนใจที่จะถาม ทำงานในแวดวงเดียวกันก็ไม่แปลกที่จะได้เจอกันอีก กระนั้นก็เป็นห่วงมันมากกว่า “มึงโอเคนะ”
“โอเคสิ เลิกกันไปตั้งนานแล้ว”
“เออ ก็ดีแล้ว” ผมตอบในลำคอ สักพักไอ้ปาล์มก็ยื่นผ้าเช็ดหน้าให้ มันยังมองผมด้วยสายตาเหมือนเดิมอย่างที่เจอกันทุกครั้ง ผมไม่รับ เริ่มลังเลใจว่าปลีกตัวมาคุยกับมันแบบนี้เป็นเรื่องที่ถูกหรือเปล่า
“รับไปเถอะน่า แล้วนี่พี่แคนไม่มาเหรอ”
“ไม่อะ ติดคุยโปรเจ็กต์กับอาจารย์”
“เห็นว่าผ่านรอบคัดเลือกแล้วใช่ไหม” ผมเลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อย เรื่องแบบนี้ไม่ได้ติดตามหรอก “พี่กัสบอกน่ะ แต่ว่า...พี่แคนนี่เก่งจริง ๆ เนอะ ทำอะไรก็สมใจอยากไปเสียทุกอย่าง”
“อ้อ เออ งั้นมั้ง”
“มีเวลาไม่มากใช่ไหม” คู่สนทนายกนาฬิกาขึ้นดู พักสิบนาทีก่อนจะเริ่มครึ่งหลัง
“มีอะไรหรือเปล่า ที่จริงไลน์มาคุยก็ได้นะมึง”
“ไม่หรอก ไม่เหมือนกัน อยากเห็นหน้า”
“ยังจะจีบกูอีกเหรอวะ” พูดกลั้วหัวเราะ ผมเริ่มอยากรู้แล้วว่าตัวเองมีอะไรดี เทพแคนกับนายแบบหน้าใหม่ถึงให้ความสนใจขนาดนี้
“ไม่ได้โกรธเราใช่ไหม เรื่องวันนั้น”
“ไม่หรอก ขอบใจด้วยซ้ำ เออ ดีใจนะเว้ยที่มึงชอบ รู้สึกคูลขึ้นมาหน่อยหนึ่ง”
“เหรอ งั้นก็ขอบคุณมากนะที่เข้าใจ ที่จริงมีเรื่องอยากจะถามอีกอย่างด้วย”
ผมเลิกคิ้วขึ้น มองหน้าหล่อเหลาที่ปราศจากเครื่องปรุงแต่งของมัน ปาล์มยิ้มให้ผมเนือย ๆ แววตาอิดโรยลงเล็กน้อย “พี่กัสบอกว่าพี่แคนมีแฟนใหม่แล้ว”
นาทีนั้นผมเงียบกริบ ยังจำได้ว่าตัวเองพูดกับปาล์มไว้ว่ายังไง กระทั่งคำถามของปาล์มที่ทิ้งไว้ว่าผมไม่ชอบผู้ชาย หรือเพราะผู้ชายคนนั้นไม่ใช่ปาล์มกันแน่ ซึ่งใช่ ตอนนั้นผมไม่ได้ตอบ และเมื่อสบตาคู่สนทนาตรง ๆ ก็รู้ว่าวันนี้ปาล์มมาเพื่อถามคำถามเดิมอีกครั้ง
“โต๋ เดี๋ยวเปลี่ยนตัวให้กูหน่อยนะ”
“จะไปไหน”
“ขอคุยกับปาล์มหน่อย”
“ไอ้ว่าน...”
“เดี๋ยวกูมา”
ผมบอกเพื่อนสนิทก่อนจะวิ่งกลับมาที่ที่มีคนยืนรอ ผมชวนมันหนีจากบริเวณที่ถูกจับตามอง หลบไปนั่งโต๊ะหินอ่อนหลังสถานพยาบาล ปาล์มยืน ส่วนผมนั่ง เสื้อผ้ายังเปียกน้ำเย็น ๆ กับเหงื่อจนชุ่มหลัง
“รู้แล้วใช่ไหมล่ะ”
“อืม แต่สงสัยน่ะ บอกว่าไม่ได้ชอบผู้ชายไม่ใช่เหรอ มันก็ไม่นานเท่าไรเนอะ หลังจากวันนั้น”
ผมยกมือขึ้นเกาหู จะหัวเราะก็หัวเราะไม่ออก เสียงปาล์มดูผิดหวัง กระนั้นก็ไม่ใช่น้ำเสียงที่กล่าวโทษกันแม้แต่น้อย
“ทำไมถึงไปคบกันได้ล่ะ”
“ก็...ไม่รู้สิ รู้ตัวอีกทีก็มีแต่เรื่องพี่แคนในหัวแล้ว”
“พี่แคนนี่เก่งเนอะ” คู่สนทนาถอนหายใจ ใบไม้สีน้ำตาลร่วงลงมาจากต้นไม้สูงใหญ่ ผมมองมันทั้ง ๆ ที่ไม่มีความน่าพิสมัย ครู่หนึ่งคนข้างกายก็หย่อนตัวลงนั่งบนเก้าอี้หินอ่อนตัวเดียวกัน ปาล์มยืดขายาวจนสุด ยาวกว่าขาของผมที่เหยียดตรงไปก่อนหน้านี้หลายเซนติเมตร
“ถ้าเป็นคนอื่นคงไม่น่าเจ็บใจเท่านี้ แพ้อีกแล้ว”
“ขอโทษว่ะ กูไม่ได้ตั้งใจทำให้มึงรู้สึกแย่”
“ว่านไม่ได้ทำอะไรเสียหน่อย” มือใหญ่ยกขึ้นวางบนบ่า มันบีบที่หัวไหล่นิด ๆ ให้ผมต้องหันไปมองหน้า รอยยิ้มของปาล์มค่อนข้างเศร้า แต่อย่างน้อยก็ยังนับว่าเป็นรอยยิ้ม “อืม..พอถึงเวลาก็ไม่รู้จะพูดอะไรแฮะ เอาเป็นว่า มีอะไรก็ปรึกษาเราได้นะ”
“มึงโคตรมีน้ำใจนักกีฬาเลยว่ะ โคตรเท่”
“ขอบใจ แต่เราเคยเล่นนอกกติกามาก่อนแล้ว จบไม่ค่อยเวิร์กเท่าไร”
“อือ” ผมเข้าใจ มันหมายถึงเรื่องของพี่กัสกับตัวเอง “สบายใจขึ้นป่าววะ”
“เราดูไม่สบายใจเหรอ”
“ไม่รู้ กูอาจจะคิดไปเองก็ได้”
“รู้ไหม ที่จริงว่านไม่ได้ซื่อขนาดที่คนอื่นว่ากันหรอก แต่ว่านเป็นคนไม่มั่นใจในตัวเองเสียมากกว่า อย่างเรื่องที่เราชอบว่าน ถามจริง ๆ เถอะ ก่อนเราบอกมีเอะใจบ้างไหม”
พูดแบบนี้ผมก็ไปต่อไม่ถูกสิครับ อันที่จริงตอนไปกินไอติมด้วยกันคราวนั้นแล้วถูกสัมผัสในที่แปลก ๆ ก็แอบคิดเหมือนกัน แต่นิดเดียวจริง ๆ
“ไม่คิดว่ามึง...เอ่อ...จะชอบกูน่ะ มึงน่าจะชอบใครที่ดีกว่านี้ แบบว่า...ถ้ามึงบอกว่ามึงชอบพี่กัส กูก็ไม่แปลกใจ แต่กู เพราะเป็นกู ไม่มีอะไรเลย มึงเห็นไหม” หงายมือทั้งสองข้างโชว์ ว่างเปล่า ไม่มีอะไรของผมคือไม่มีอะไรจริง ๆ ปาล์มพยักหน้ารับรู้ ขณะที่ผมพูดต่อ “มึงน่าจะได้มีโอกาสเจอคนที่ดีกว่ากูเยอะแยะ”
“แต่คนสุดท้ายคนเราก็อยากอยู่แค่กับคนที่อยู่ด้วยแล้วสบายใจนั่นแหละ” ปาล์มมองผม มือยังคงวางบนบ่า ขยับมาโอบไหล่อีกข้างให้หัวไหล่ขวาของผมชนกับรักแร้มัน “คนที่อยากดูแล อยากอยู่ใกล้ ๆ ไปตลอด”
“อ่า...เหรอ”
“แต่ขืนเรารุงรัง จะมีแต่ทำให้ว่านอึดอัดใจมากขึ้น เพราะงั้น ตอนนี้คงพอแค่นี้แหละ วันนี้ที่มาหา เพราะอยากฟังจากปากน่ะว่าคบกับพี่แคนแล้ว”
“เฮ้ย มึงเป็นคนดีนะ เดี๋ยวต้องได้เจอคนที่ดีกว่ากูแน่ ๆ”
ปาล์มไม่ทันเอ่ยขอบคุณเสียงเหยียบใบไม้แห้งในแถบนั้นก็ดังขึ้นมาเสียก่อน เงยหน้าขึ้นจากรองเท้าไนกี้แอร์แม็กซ์รุ่นใหม่ก็พบใครบางคนยืนหน้าถมึงทึงกอดอกอยู่ ผมกลืนน้ำลายอึกใหญ่ พอพี่แคนก้าวขาอีกข้างก็รีบลุกขึ้นกันปาล์มไว้
“พี่แคน”
“แพ้ก็ให้รู้จักแพ้บ้างสิวะ” เขาพูดเลยหัวผมไป ปาล์มเองไม่โต้ตอบ แต่ลุกยืนขึ้นบ้าง “ไม่มีปัญญาหาเมียเองหรือไงถึงชอบยุ่งกับของคนอื่นนัก”
“พี่แคน”
“หุบปากไอ้ว่าน”
“เฮ้ย พี่ ว่านไม่เกี่ยว ผมมาหาว่านเอง อย่าไปว่ามันเลย”
พอมือที่สามปกป้อง พี่แคนก็หันหน้าขวับ “คนของกู กูจะจัดการยังไงก็ได้ อย่าเสือก”
“พูดอย่างนี้ก็หมาสิวะ”
“เฮ้ย! ปาล์ม” ผมพลิกตัวมาจับบ่าเดือนมหาลัยแทบไม่ทัน ไอ้ปาล์มสีหน้าเอาเรื่องพอกันกับคนข้างหลัง “กูขอนะ”
“ที่แพ้น่ะ รู้แล้วว่าแพ้ แต่ถ้าพี่ได้ไปแล้วไม่ดูแลอีกก็อย่าหาว่าผมไม่เตือนแล้วกัน”
“ไสหัวไปก่อนที่กูจะซ้อมมึง ไอ้เหี้ย”
“คิดว่ากูกลัวเหรอ!”
“เฮ้ย กูไหว้ล่ะครับ” ยกมือขึ้นเหนือหัว ไม่รู้จะทำยังไง ท่องพุทโธ ธรรมโม สังโฆในใจล้านตลบ ปาล์มยังหงุดหงิดแต่เห็นท่าผมก็ยอมถอยไป ถ้าไอ้หมีสองตัวนี่ตีกันไม่รู้จะแทรกตัวไปห้ามได้ยังไงจริง ๆ ยังไม่ทันถอนหายใจได้ครบรอบ พี่แคนก็ตบหัวมาจากด้านหลัง
“แรด!”
“อะไรวะ แล้วไหนบอกว่าติดคุยโปรเจ็กต์” เถียงสิครับ จู่ ๆ มาว่ากันแบบนี้ยอมได้ที่ไหน
“ถ้าอาจารย์ไม่คุยเสร็จเร็วจะรู้เหรอว่ามึงชิ่งมาหาชู้แบบนี้ คนในสนามก็เห็นกันหมดว่ามึงออกมากับใคร จะสวมเขาให้กูหรือไง”
“ไม่ใช่สักหน่อย” ผมเดือดปุด แต่ก็ได้แต่อมความโกรธไว้ในกระพุ้งแก้ม “มาคุยกันเฉย ๆ เถอะ จะได้บอกปาล์มไงว่าคบกับพี่แล้ว”
“อ้าง”
“อ้างห่าอะไรล่ะ” ผมบ่นปอดแปด แต่เห็นหน้าอีกฝ่ายแล้วก็ต้องสงบปากสงบคำ ตาคมค้อนขวัก ไม่มีร่องรอยของการล้อเล่นแม้แต่น้อย เขาจ้องหน้าผม จ้องแบบที่เรียกว่าจะกินเลือดกินเนื้อ ฟันบนขบฟันล่าง เห็นสันกรามนูนขึ้นมาชัดเจน
“เออ ขอโทษก็ได้ แต่ไม่มีอะไรจริง ๆ”
“ไม่มีอะไรแล้วทำไมต้องหนีมาคุยกันสองคน”
“ว่านคุยกับเพื่อนสองคนไม่ได้เหรอวะ ทีอยู่กับไอ้โต๋สองคนไม่เห็นพี่จะว่า”
“ไอ้โต๋มันจ้องจะเอามึงไหมล่ะ”
“ว่านเลยมาเคลียร์กับไอ้ปาล์มนี่ไง พี่แคน อย่าเดินหนีสิวะ”
“ถ้ามึงอยากไปกับมันนักก็ไปเลย”
คู่สนทนาก้าวขาฉับ ผมเองก็เร่งฝีเท้าไม่ต่างกัน ขาผมสั้นกว่า จำเป็นต้องวิ่งเพื่อตามให้ทัน ไอ้พี่แคนไม่หันหน้ามามองผม เรียกเท่าไรก็ไม่หัน ครั้งนี้มันโกรธ และแสดงออกว่าโกรธจริง พอเดินมาถึงรถได้จังหวะที่อีกฝ่ายหยุดเพื่อเปิดประตูรถผมถึงเพิ่งตะครุบทัน
“พี่แคน”
“พอเถอะว่ะ! คิดว่ากูต้องทนเห็นอะไรเหี้ย ๆ แบบนี้ถึงเมื่อไรวะ!”
ไอโฟนหกพลัสถูกปาลงพื้น เครื่องไม่พังทันทีแต่หน้าจอแตก กระเด้งหนึ่งตลบแล้วพลิกหงาย น้องน้ำใจเล่นกูอีกแล้ว หน้าเพจคิ้วท์บอยมีรูปผมกำลังรุนหลังไอ้ปาล์มออกจากสนามบาสที่แปลงสภาพเป็นสนามแข่งแชร์บอลชั่วคราว เพราะมันอยู่ที่พื้นผมเลยไม่สามารถอ่านคำบรรยายใต้ภาพได้แต่คิดว่าคงชวนฝันพอควรพี่แคนถึงได้เดือดขนาดนี้ สำหรับผมมันเป็นเรื่องตลก ขำ ๆ ความสัมพันธ์กับไอ้ปาล์มเป็นไปไม่ได้อยู่แล้วถึงได้ปล่อยให้ทุกอย่างเป็นไปตามใจชอบ ไม่คิดว่าจะทำร้ายความรู้สึกของคนใกล้ตัวมาก่อน
“พี่...”
“มีอะไรจะพูดอีกไหม นัดมันมาเจอที่สนาม หนีออกมาคุยกันสองคน คิดว่ากูเป็นควายหรือไง”
“ไม่ใช่แบบนั้น”
“หึ”
เขาปัดมือผมออก สอดตัวเองเข้าไปในรถกดล็อกทันที ผมพยายามดึงเปิดแต่ทุกอย่างดูช้าไป รู้สึกร้อนที่กระบอกตาขึ้นมาดื้อ ๆ ทุบกระจกหลายครั้งไม่สนใจว่าจะราคาแพงแค่ไหนพี่แคนก็ไม่เปิด เขาไม่สนใจ ไม่สนใจในแบบที่ไม่เคยทำมาก่อน
ความรู้สึกผมว้าวุ่น ยุ่งเหยิง คิดออกแค่ว่าต้องคุยให้ได้ ดังนั้นเมื่อบีเอ็มเคลื่อนตัวออกไปเลยกระโดดเกาะท้ายรถไม่คิดชีวิต พี่แคนเบรกเอี๊ยด และผมก็ร่วงลงพื้นคอนกรีตทันที
“ไอ้ว่าน!” เสียงนั้นดังหลังจากประตูรถปิด หัวเข่าผมถลอกเพราะใส่ชุดกีฬาขาสั้น ข้อศอกก็เช่นกัน เจ็บอีกแล้ว แต่มันน้อยมากเมื่อเทียบกับความรู้สึกที่เหมือนตัวเองจะถูกทิ้งเมื่อครู่ อย่างน้อย...อย่างน้อยผมก็ทำให้พี่แคนหยุดหนีแล้วกลับมาหาได้
“ไอ้โง่เอ๊ย ใครใช้ให้กระโดดเกาะรถแบบนั้นวะ! มันอันตรายไม่รู้หรือไง!”
ผมส่ายหน้า ถูกดุเป็นร้อยครั้งไม่เคยรู้สึกอะไรมาก่อน แต่วันนี้กลับร้องไห้ออกมาดื้อ ๆ ร้องเหมือนเด็กแรกเกิด โยเยจนคนด่าต้องดึงตัวมากอดไว้
“ร้องทำไมไอ้เหี้ย ทีตอนทำไม่รู้จักกลัว”
“กลัว” ผมเถียง น้ำมูกน้ำตาไหลรวมกันบนเสื้อนิสิตสีขาวของอีกฝ่าย การจราจรเริ่มติดขัด พี่แคนเลยอุ้มในท่าเจ้าสาว เปิดประตูด้วยนิ้วแล้วโยนผมขึ้นเบาะหลังรถ
“กลัวแล้ว พี่แคน ว่านกลัว...” งอเข่าขึ้นกอดตัวเองจากเบาะหลัง เจ้าของรถถอนหายใจ ขยับรถหนีออกจากการกีดขวางของจราจร เหลือบตามองผมเป็นระยะ แต่เป็นแววตาที่แข็งและดุดันเหมือนเดิม
“พอ ไม่ต้องกลัวแล้ว”
“แต่ว่านกลัว...”
“กูรู้”
กล่องทิชชูถูกโยนใส่หัว ผมหยิบกระดาษออกมาสั่งขี้มูกปื้ดใหญ่ ไม่มีเสียงปลอบโยน เจ้าของรถยังทำหน้าถมึงทึงเหมือนเดิม “โง่สมกับที่เป็นมึงจริง ๆ”
“อย่าโกรธว่านนะ...พี่แคน ว่าน...”
“เช็ดเลือดแล้วปีนมานั่งข้างหน้า กูไม่ใช่คนขับรถของมึง”
เขาเปิดไฟระวัง หลบรถเข้าจอดรถข้างทางในบริเวณถนนที่โล่งกว่าเมื่อครู่ ผมเชี่ยเศษดินออกจากแผลแล้วปีนมานั่งข้างคนขับตามคำสั่ง ก้มหน้าแม้ยังสะอึกสะอื้นไม่หยุด โดนมือใหญ่ผลักหัวจนเอน สักพักมือนั้นก็ลูบเบา ๆ สางปลายนิ้วเข้าเส้นผม ดึงผมไปจูบโดยไม่ได้ตั้งตัว
ผมหยุดร้องไห้ หัวสมองกลับสู่ความว่างเปล่าอีกครั้ง หัวใจที่คล้ายจะแตกสลายกลายเป็นพองโต ช่วงเวลาสั้น ๆ ที่จูบเยียวยาทุกสิ่ง กลืนกินทุกความบาดหมางให้หายไป จูบที่แสดงความเป็นเจ้าของ จูบที่สั่งสอนไม่ให้ผมขัดใจอีก จูบที่บอกว่าเขาไม่ได้ทิ้งผมไปไหน
เจ้าของร่างสูงละริมฝีปากออกมา เราสบตากัน มีแววตาเอือมระอาแต่อย่างน้อยเขายังอยู่ มือใหญ่ขยี้ติ่งหูผมเบา ๆ คล้ายจะเป็นการลงโทษแต่ก็ไม่ใช่
“หายโกรธว่านนะ”
“เออ”
“อารมณ์ดีขึ้นบ้างไหม”
“หงุดหงิดตอนมึงได้แผลเพิ่มมาอีกเนี่ย ไหนดูซิ”
“นิดเดียว” เป็นรอยถลอกกับเลือดซึมนิด ๆ ที่เช็ดเมื่อครู่ช่วยเพียงชั่วครั้งชั่วคราว พี่แคนเอี้ยวตัวไปหยิบทิชชูมาซับเลือดที่หัวเข่าให้ผมใหม่ “พี่แคน”
“อะไร”
“โปรเจ็กต์ผ่านแล้วเหรอ”
“อืม ถามเหี้ยอะไรตอนนี้เนี่ย มันใช่เรื่องไหม”
“พี่แคนไม่ได้อยากฟังว่านอธิบายหรอก” ชวนเฉไฉเพราะรู้ว่าอีกฝ่ายยังเดือด “ว่านไม่รู้จะชวนคุยเรื่องอะไร แต่อย่าโกรธว่าน ว่านขอโทษ”
“เออ”
“พี่แคน”
“กำลังทำใจให้เย็นอยู่ อยู่เงียบ ๆ ไป มึงน่ะ” เขาทำท่าจะขับรถต่ออีกครั้ง พอผมไม่พูดก็เกิดความเงียบระหว่างเรา บรรยากาศชวนอึดอัด และผมทำตัวไม่ถูก จู่ ๆ ก็ยื่นมือไปจับเขา ก้มหน้ารู้สึกผิด สิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อครู่น่ากลัวจริง ๆ ไม่ใช่กลัวว่าตัวเองจะบาดเจ็บ แต่กลัวว่าผมจะถูกทิ้ง
พี่แคนชะงัก จากที่จะขยับเกียร์เพื่อขับรถก็กลายเป็นนิ่งงัน ผมดึงข้อศอกมา ให้เขาเอนตัวเข้าหา ก่อนก้มหน้าซบลงที่หัวไหล่ เสียงถอนหายใจดังขึ้น มือใหญ่ข้างที่ไม่ถูกกอดเอื้อมมาลูบหัวผมอีกครั้ง เอี้ยวตัวนิดเดียวริมฝีปากหยุ่นก็สัมผัสบนหน้าผาก พี่แคนเย็นลง แต่ผมยังหวั่นใจ
“พรุ่งนี้ว่างไหม”
“ทำไม”
“ไปเที่ยวบ้านว่านกันนะ”
ผมอยากให้พี่แคนหายโกรธ มีแต่ความคิดนี้ในหัว เราอาจจะคบกันเร็วเกินไป ใช้เวลาด้วยกันไม่มากพอ บ้านผมอยู่ชลบุรี มีอาหารทะเล กับบรรยากาศสวย ๆ รออยู่ มีหาดสวย ๆ ให้เดินเล่นกลิ่นทะเลทำให้หายใจทั่วปอด บางทีความรู้สึกที่ขมุกขมัวนี่อาจจะหายไป ผมนึกถึงคู่รักที่ดูพระอาทิตย์ขึ้นกันริมหาด ปิ้งอาหารทะเลแล้วก็หัวเราะ อยากใกล้ชิดอีกฝ่ายมากกว่านี้ อยากทำให้พี่แคนรู้สึกว่ามีผมแล้วดี เหมือนที่ตัวเองรู้สึกบ้าง
“ว่านอยากทำให้เรื่องของเราดีกว่านี้”
“แค่มึงทำตัวดี ๆ กูก็ขอบใจแล้วไอ้ว่าน” เขาถอนหายใจ ผลักหัวผมออก จับแขนผมพลิกเพื่อดูแผลที่จุดอื่น ๆ มีแค่สี่ที่ ไม่รุนแรงนัก แต่อาบน้ำน่าจะแสบพอตัว
“เฮ้อ จะไปกี่โมง”
“ตอนนี้เครียดอยู่หรือเปล่า ว่านไม่อยากให้ขับรถตอนอารมณ์ไม่ดี”
“คงสบายใจมากน่ะ โดนอาจารย์เรียกไปด่าแล้วออกมาเจอมึงอยู่กับไอ้เวรนั่น ทะเลาะกันแล้วเสือกทำอะไรไม่คิด หาเรื่องเจ็บตัวอีก”
ผมเบะปาก จะร้องไห้อีกครั้งก็ถูกชี้หน้าสั่งให้เงียบก่อน “ร้องอีกทีกูไล่มึงลงจากรถแน่ ทำตัวเองทั้งนั้น”
“ไม่ร้อง...แล้ว” ถ้ามีหูมีหางป่านนี้คงลู่คงตกไปตามระเบียบ ผมขยับตัว ไม่ยอมแพ้ เอนหัวซบบ่ากว้างอีกครั้ง ไม่เรียกว่าซบ เอาหัวโขกดีกว่า พี่แคนไม่ตอบสักทีสุดท้ายเลยใช้หน้าผากถูเป็นการอ้อนแบบที่ชอบทำกับพี่ไผ่ “ไปเที่ยวกันเถอะนะ ว่านไม่อยากทะเลาะแล้ว”
“เป็นวิธีแก้ปัญหาได้ห่วยบรม”
“ไม่ไปเหรอ”
“กลับไปเอาเสื้อผ้าก่อน”
“เดี๋ยวยืมของพี่ไผ่ให้”
“รีบอะไรขนาดนั้นวะ”
“ว่านไม่อยากให้พี่แคนเป็นแบบนี้” มันอึดอัดบอกไม่ถูก แม้อีกฝ่ายจะพูดว่าไม่โกรธ แต่ผมรู้ ความหงุดหงิด ไม่ได้ดั่งใจนั้นยังอยู่ จริงอย่างพี่แคนว่า ผมเป็นคนแก้สถานการณ์ได้ห่วยแตก แต่ว่า...อย่างน้อยได้ลงมือทำอะไรบ้างก็ดีกว่าปล่อยทุกอย่างให้เป็นไปแบบนี้ สถานการณ์นี้พี่แคนไม่อยากได้คำอธิบาย เขารู้อยู่แล้วว่าไม่มีอะไร แต่อาจจะเป็นแผลเป็นเล็ก ๆ ที่ทำให้ความวางใจนั้นสั่นคลอน
“ไปกันเถอะ....นะ”
“...................”
“นะครับ ว่านไม่ชอบแบบนี้เลย พี่แคน ว่าน...”
"คนสติแตกต้องเป็นกูนะว่าน"
"แต่ตอนนี้ว่านพังมากเลย"
"................."
"ไปใช้เวลาด้วยกันนะพี่แคน จะได้รู้ว่าว่านให้พี่ได้มากกว่าที่พี่กังวล"
สุดท้ายแล้ว ผมกับพี่แคนก็พากันขับรถมาชลบุรีตั้งแต่เย็นวันเดียวกัน มีพ่วงมาด้วยอีกสาม คือพี่โจ๊ก พี่อาร์ม กับไอ้โต๋ เพราะพี่แคนยืนยันว่าจะกลับไปเอาเสื้อผ้าที่คอนโดเลยเจอเพื่อนอีกสองคนด้วยซึ่งมาดักรอแต่แรกด้วย ส่วนไอ้โต๋ มันมารวมตัวกับเพื่อนทั้งสองของพี่แคนเพราะติดต่อผมไม่ได้ เพิ่งรู้ว่าโทรศัพท์แบตหมด ส่วนคนข้าง ๆ ก็โทรไม่รับ แหงล่ะ มันเพิ่งปาเงินสามหมื่นบาทลงฟุตปาธเมื่อเย็นวันนี้เอง ดังนั้นแผนการใช้เวลาสวีทกับพี่หงวยของผมเลยพังไม่เป็นท่า เพลงรักที่เตรียมมากลายเป็นเพลงร็อก พี่แคนเป็นคนขับรถ ส่วนอีกสามคนนั่งเบียดกันอยู่ด้านหลัง เพิ่งรู้ตอนนี้ว่าบีเอ็มของพี่แคนเปิดประทุนได้ เลยมอเตอร์เวย์มาหน่อยเลยเปิดให้ลมพัดโกรก เราอยู่ในชุดลำลอง เสื้อยืด กางเกงขาสั้น มีแค่พลขับที่สวมแว่นกันแดดสีดำสนิทเอาไว้
ความจริงแล้วนี่นับเป็นครั้งแรกที่ผมจะพาเพื่อนมาที่บ้าน พรุ่งนี้เป็นวันเสาร์พอดี ทันทีที่โทรบอกแม่ที่บ้านผมก็ดีใจกันใหญ่ คืนนี้กว่าจะถึงคงต้องหาอะไรรองท้องไประหว่างทาง ส่วนพรุ่งนี้เช้าแม่เหมาอาหารทะเลที่ตลาดปลาไว้เรียบร้อย ตอนเย็น ๆ ชวนปิ้งกุ้งปิ้งปูริมหาด บ้านผมไม่ได้อยู่ติดหาดที่มีชื่อเท่าไรนัก บรรยากาศเงียบสงบ น้ำทะเลยังใสไม่เหมือนแถบพัทยา
เราแวะกินมื้อเย็นก่อนพระอาทิตย์ตกดินก่อนถึงบ้านบึง เหมาเลย์กับขนมกรุบกรอบอื่น ๆ มาถุงใหญ่ กว่ารถจะเคลื่อนตัวเข้าบ้านก็หัวค่ำพอดี บ้านผมเป็นอาคารพาณิชย์สามชั้นริมหาด สองคูหา ด้านล่างเปิดเป็นร้านขายของชำ ส่วนข้างบนเป็นที่อยู่อาศัย มีคนงานช่วยดูแลสามคน หนึ่งในสามเป็นพี่เลี้ยงที่เลี้ยงผมกับพี่ไผ่มาแต่เล็ก ชื่อพี่จีน หน้าไทยแท้ เป็นคนชลบุรีดั้งเดิม ลูกผัวไม่มี พอเห็นหน้าผมแล้วบ่อน้ำตาแตกตลอด เธอพาร่างอวบ ๆ กึ่งเดินกึ่งวิ่งมากอดแล้วหอมแก้มซ้ายขวาสลับกันจนกว่าจะเบื่อ
“น้องว่านของพี่จีน ไม่เจอกันตั้งนาน โตเป็นหนุ่มขึ้นเยอะเลยค่ะ”
“เวอร์น่า น้องว่านเพิ่งกลับมาตอนปิดเทอมที่แล้วเอง”
“น้องว่านไม่เข้าใจหรอกค่ะ หัวอกคนเลี้ยง ห่างสามวันก็ใจจะขาดรอน ๆ”
พี่จีนนี่โอ๋ผมมากที่สุดในบ้าน ถึงแม้จะเลี้ยงพี่ไผ่มาด้วยแต่ก็ไม่เอาใจมากขนาดนี้ พี่ชายผมมันกวนตีน ไม่น่ารัก อ้อนไม่เป็นเหมือนผมคะแนนเลยลดฮวบ ๆ ยิ่งอยู่ยิ่งตีกับพี่เลี้ยงด้วยซ้ำไป
“วันนี้มากันเยอะเลย คุณแม่กำลังไปสั่งนายชัยให้ยกน้ำมาเสิร์ฟอยู่ค่ะ พี่กานต์น่าจะจัดห้องเสร็จแล้ว คุณพ่อหลับแล้ว พี่ไผ่กลับดึก ๆ เห็นไปดูทะเลเรืองแสงที่สะพานปลา แถว ๆ บางแสน”
“ทะเลเรืองแสงเหรอ พอดีเลย น้องว่านอยากไป ๆ ว่าแต่ ทำไมพ่อนอนไวอะ”
“ไม่ค่อยสบายค่ะ เป็นหวัด ถ้ารู้ว่าน้องว่านมาคงหายเลยแหละ อ้าว คุณกิ่งมาพอดี น้องว่านกับเพื่อน ๆ เพิ่งมาถึงค่ะ โยเยจะไปดูทะเลเรืองแสงแล้ว”
“แม่หวัดดี” ผมยกมือขึ้นไหว้ก่อนถลาเข้าไปกอด ทำหลังงอเอาหัวซุกคอมารดาเอาใจ “น้องว่านคิดถึ้งคิดถึง”
“ไม่เห็นโทรกลับมาบ้าง”
“น้องว่านตั้งใจเรียนอยู่ ถ้าแม่เห็นเกรดแล้วจะอึ้ง อ้อ นี่เพื่อนน้องว่านครับ ไอ้โต๋ ส่วนนี่พี่แคน พี่อาร์ม พี่โจ๊ก เพื่อนที่มหา’ลัย”
ทุกคนยกมือไหว้ แม่ผมก็ฉีกยิ้มรับตามระเบียบ รอยยิ้มของแม่เป็นต้นแบบของผม ยิ้มทีเห็นฟันเกือบครบสามสิบสองซี่ อวดตีนการอยใหญ่ ๆ บนหน้าไม่อายใคร “เอารถไปจอดกันเรียบร้อยหรือยังล่ะหนุ่ม ๆ แล้วนี่มารถคนไหน”
“รถพี่แคน แต่ว่าจะออกไปเที่ยวกันต่อก่อน ตอนแรกว่าจะไปนั่งร้านเหล้า เห็นพี่จีนบอกว่าพี่ไผ่ไปดูทะเลเรืองแสง น้องว่านจะตามไปด้วย”
“อ้าว แต่มันจะดึกน่ะสิ”
“บางแสนเอง ใกล้ ๆ กลับก่อนสว่าง”
ผมต่อรอง เอาหัวถูแม่ตัวเองอีกครั้ง สุดท้ายก็ได้รับอนุญาต แม่บอกตำแหน่งห้องพักของหนุ่ม ๆ โดยผมต้องระเห็จไปนอนกับพี่ชายร่วมสายเลือด ส่วนที่เหลือนอนห้องเดียวกันคือห้องนอนเดิมของผม เป็นห้องที่ใหญ่ที่สุดในบ้าน สมัยมัธยมลากเพื่อนมาสุมกันบ่อย นอกจากเตียงขนาดคิงไซส์แล้วยังมีฟูกนอนให้เพื่อน ๆ เกือบสิบปูนอนได้สบายใจเฉิบ
“หรือน้องว่านอยากจะนอนกับเพื่อน ๆ ก็ได้นะ แม่บอกไว้เผื่ออยากคุยกับพี่ไผ่เขา”
“น้องว่านน่าจะกลับหลังพี่ไผ่นอนน่ะสิ ไม่เป็นไร ถ้าพี่ไผ่นอนแล้วน้องว่านนอนกับเพื่อนก็ได้”
“ไม่กลับมาพร้อมกันเลยล่ะ”
“พี่ไผ่ไปกับเพื่อนที่มหา’ลัย ไม่อยากให้น้องว่านกวนหรอกมั้ง อีกอย่าง อยากคุยกันเองมากกว่า”
“งั้นตามใจ ขับรถดี ๆ แล้วกัน แวะซื้อมาส์กปิดปากด้วย มันมีกลิ่น”
“คร้าบ แม่กับพี่จีนไม่ต้องรอนะ เดี๋ยวน้องว่านดูแลเพื่อน ๆ เอง”
แม่พยักหน้าให้ จูบหน้าผากให้หายคิดถึงหนึ่งทีแล้วปล่อยผมเป็นอิสระ ทันทีที่พ้นจากตัวบ้าน บรรดาหนุ่ม ๆ ผู้เรียบร้อยที่สงบปากสงบคำก็ระเบิดหัวเราะ แม้แต่พี่แคนก็ยังยิ้มที่มุมปากหัวเราะในลำคอไปด้วย
“ไอ้เหี้ยว่าน บ้านมึงเรียกมึงว่าน้องว่านทุกคำเลย โคตรจี้ แถมมึงยังแทนตัวเองว่าน้องว่านอีก โคตรขนลุก”
โต๋ไม่พูดเปล่า มันถูแขนตัวเองไปด้วย ไอ้พี่โจ๊กก็โจ๊กสัด หัวเราะงอหาย ไม่รู้จักเกรงใจเจ้าบ้าน
“น่ารักครับ น่ารักดี” ถึงพี่อาร์มจะพูดแบบนั้นก็ไม่หายเคืองหรอกนะ เล่นพูดไปหัวเราะไปดูท่าแล้วก็รู้สึกไม่ต่างจากคนอื่นเท่าไร ผมอมความหงุดหงิดนิด ๆ ไว้ในแก้ม เถียงคอเป็นเอ็น
“ไม่เข้าใจกันเหรอวะ เด็กรุ่นใหม่ต้องมีสองพยางค์ ผมชื่อน้องว่านแล้วมันจะแปลกตรงไหน ทีพี่แคนยังเป็นแคนตัสได้เลย”
“จะบอกว่าจริง ๆ ชื่อเล่นมึงชื่อน้องว่าน ไม่ใช่ว่านเฉย ๆ งั้นเรอะ”
“เออ เออออ”
“ไอ้เหี้ยว่าน” ไอ้โต๋หัวเราะลงคอ พูดประโยคเดิมซ้ำ ๆ “มึงเป็นผู้ชายอายุ 20 ที่โคตรจี้เลยว่ะแม่ง”
TBC
มาแล้วววว ขอโทษที่มาช้าคร้าบบ ตอนนี้เป็นปัญหาชัิ้นสิวๆของว่านกับพี่แคนขาโหด
ขอไม่ทอล์กเยอะน้าาา อารมณ์ยังไม่ค่อยปกติ กำลังอินดี้ ฮร่าาา ยังไงขอบคุณทุกคอมเมนต์และกำลังใจทั้งในเฟส ทั้งในทวิตด้วยนะคะ
Happy new year ค่าาา
-
รู้สึกว่าพี่แคนเจ็บเรื่องที่กัสนอกใจกับปาล์มมากกว่าที่คิดนะ
ว่านควรจะระวังปาล์ม ถ้าพลาดปาล์มจะครุบแน่ๆ
พี่แคนโกรธเอาเรื่องเหมือนกัน
-
:katai1:รอฉาก อัศจรรย์ 555555 เค้าไม่อะไร แค่เน้นฉากนั้นนิดๆ
-
ไม่รู้จะสงสารพี่แคน ที่ต้องทนเห็นน้องว่านผู้ไม่ทันสังเกตโลกใบนี้เท่าไหร่
กับความซื่อจนแทบจะกลายเป็น ซื่อบื้อไปเลย และน้องว่านที่ต้องบีบน้ำตา เวลาที่เริ่มรู้ตัว
ว่าตัวเองทำอะไรผิด เฮ้อ น้องว่านทำไม่ความรู้สึกช้าแบบนี้กันนะเนี่ย
-
โอ้ย น้องว่านนนนนน
คิดว่าพี่แคนจะลงโทษหนักกว่านี้ซะอีก แพ้ลูกอ้อนของนัง เอ้ย น้องว่านซะงั้น
-
น้องว่านน่าร๊ากกกก นางอ้อนได้อีก
-
เรื่องกัสพี่แคนคงเจ็บมากสินะ เพราะระแวงปาล์มสุดๆ ก็นะคนมันมีอดีตไม่ดีแถม(นัง)น้องว่าน ก็ดันซื่อจนบื้ออีก
แต่พี่แคนโกรธน่ากลัวจังเลย
สุดท้ายท้ายสุด คือว่านอ้อนได้น่ารักมาก น้องว่านอย่างนั้น น้องว่านอย่างนี้ กอดๆซุกๆไปทั่วอ่ะ
-
น้องว่าน สายใสๆ ข่าาาา
นางแบ๊ว นางชวนพี่หงวยไปอ้อนที่ทัลเลยยยย์
เป็นคนที่น่าแกล้งให้ร้องให้แล้วค่อยปลอบมาก
#นังนี่มันร้ายนะคะหัวหน้า
-
กรี๊ดดดดดดดด ในที่สุดก็มา เค้ามารอทั้งวันเลย
แหม .... นังน้องว่านนี่ก็จริง ๆ เลย คิดไว้แล้วเชียว
ไปนั่งให้เค้าโอบอยู่นั่นแหละ ถ้านี่เป็นพี่แคนนะ
กระโดดถีบปาล์มละ แต่พี่แคนโมโหมากเลยยยย
นังน้องว่านถึงกับสติพังเลยทีเดียว น้ำตาคลอเลยอ่ะ
อยากอ่านฉากทะเลแล้วววว เมื่อไหร่จะวันพุธอีกกกกก
ขอบคุณนะคะ เด่วจะไปอ่านวนสัก 3 รอบ :กอด1: :กอด1:
-
น้องว่าน...อีบ้า!แกคิดว่าแกเป็นพระเอกหนังโดดเกาะท้ายรถเพื่อจับผู้ร้ายเรอะ!?
พี่หงวยนี่โหดจริงแฮะ
เขวี้ยงสามหมื่อนทิ้งทำมายยยยยยยยยยย(กรีดร้องงงงง)
ไม่เอาก็เขวี้ยงมาทางนี้สิ!
-
ฉันจะโกรธ ฉันจะโมโหพี่แคน
ถึงฉันจะด่านังว่านมันทุกตอน แต่เพราะฉันเอ็นดูนางเหมือนลูกสาว แต่พี่ไม่มีสิทธิ์ทำมันเจ็บตัวและร้องไห้นะ ถ้าจะเป็นแบบนี้ไม่ฟังอีร้าคร่าอีรม เลิกค่ะบอกเลย เอาแต่อารมณ์ตัวเองเป็นใหญ่ แลดูตอนแรกเหมือนจะชอบว่านมากๆนะ แต่จะทิ้งว่าน 2 ครั้งและ อือออออออ ฉันไม่ปลื้มเลยค่ะพี่แคนตัส
พี่แคนดูปากณัชชานะคะ นี่นังว่านไม่ใช่ อิกัสค่ะ ดูปากณัชชาอีกครั้งนะคะ นังว่้านไม่ใช่กัส
นี่ขนาดเรื่องเล็กน้อย นะ เห้อออ ฉันหล่ะสงสารนังว่าน ว่าที่ผัวเธอดูท่าจะทำให้นังว่านน้ำตาร่วงตอนเว้นตอนแน่ๆ
-
เราว่าพี่แคนมันงี่เง่าอะ ว่านก็เป็นคนตรงเสียขนาดนี้
ซื่อบื้อก็อีก คิดว่ามันจะกอไผ่กับปาล์มหรือไร
งี่เง่าที่สุด! นั่นถ้าว่านไม่ใช่แค่ถลอกล่ะ?
ไม่รู้แหละตอนนี้เข้าข้างน้องว่าน
แต่พอพี่แคนแม่มอุ้มว่านขึ้นรถนี่หายโกรธปุ๊บเลย
กลัวว่าเรื่องของปาล์ม กัส จะทำให้สองคนนี้มีปัญหากัน
-
สงสารว่าน
-
พื้นฐานของความรัก อยู่ที่ความเชื่อใจกันด้วยนะ พี่หงวย
ว่านกับกัส คนล่ะคนกัน พี่แคนคงฝังใจมากกกกกกก
ขอบคุณที่มาต่อนะคะ กำลังคิดถึงเลย
-
พี่แคนหึงโหดจริง ๆ ด้วย ส่วนน้องว่าน หนูอ้อนเก่งขึ้นหรือเปล่าเนี้ย o18
-
อยากได้พี่แคนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน
:katai1: :katai1: :katai1: :katai1: :katai1: :katai1: :katai1:
งือออออออออ ๆๆๆๆๆ คนอะไรโมโหหึงก็ยังเท่ จะเอาาาาาาาๆๆๆๆๆๆ
สงสัยต้องทุบหัวให้สลบแล้วลากเข้าพงหญ้า กร้ากกกกก :hao7: :hao7: :hao7: :hao7: :hao7: :hao7: :hao7:
-
งือออ ตอนนี้เห็นใจนังว่านเบาๆ พี่แคนโมโหน่ากลัวจังแต่ก็เข้าใจ
อ้อนเขาไว้เยอะๆนะแก นังว่านน งือออ :hao5:
สู้ๆนะคะ เป็นกำลังใจให้ ติดนังว่านมากเลยยย
happy new year ล่วงหน้าค่ะ :katai2-1:
-
นาร้าก~~~
-
โถ่ๆน้องว่านแบ๊วได้อีก เราว่าเดี๋ยวพี่ไผ่ต้องจับสังเกตได้แน่ๆ
-
วั้ยยย น้องว่านน่ารักกกกกกกกกกกก :-[
พี่แคนก็เลือดร้อนดี น้องว่านก็ซื่อบื้อดี
-
พี่แคนโกรธน่าดูเลยอ่ะ ว่านง้อแบบไม่คิดชีวิตเลยนะนั่น
ไม่รู้จะเข้าข้างใครดีระหว่างว่านกับพี่แคน เพราะแต่ละคนก็คิดกันคนละแบบ มีความเป็นอยู่พื้นฐานแตกต่างกันทำให้มีความคิดในแต่ละมุมที่ไม่เหมือนกัน ซึ่งมันก็ต้องอาศัยการจูนกันหน่อยให้เข้าใจว่าแต่ละคนคิดยังไงกันแน่จะได้ไม่เกิดการทะเลาะแบบนี้ขึ้นอีก น้องว่านคิดได้ดีมากที่พาพี่แคนมารู้จักมุมองในแบบของตนบ้าง พี่แคนจะได้รู้ว่าว่านเป็นคนแบบไหนกันแน่ จะได้ไม่เกิดอาการระแวงหรือกังวลอีก
-
พี่แคนอย่าด่าน้องว่านนนนนนนน สงสารรรรรรร
น้องว่านมันง้อได้น่ารักมากเลยยยยยยย
-
พี่แคนหึงโหด
-
ไอพี่หงวยยยย พี่ทำแบบนี้ได้ไงคะะ
จะโกรธก็ไม่ว่านะแต่พี่ไม่ควรทิ้งน้องรู้ม้ายยย(รวมไปถึงไอโฟนราคาสามหมื่นที่พี่ปาลงพื้นด้วย....)
คราวนี้น้องว่านง้อได้แบบสุดๆ แบบงัดอะไรออกมาได้ก็ทำ 5555555 อย่าโกรธน้องนานเลยน้าาา คุยกันดีๆรู้มั้ยยย
-
แคนคิดมากไปปะวะ ตอนนี้ไม่เข้าข้างแคนเลยว่ะ แคนแม่งงี่เง่าไปไหมอ่ะ
คือระ ระแวงแค่นี้ โมโหแค่นั้น ถึงขนาดจะปล่อยว่านเลยอ๋อ
ทำไมถึงคิดว่าว่านจะนอกใจวะ ว่านโง่ขนาดนี้เนี่ยนะจะนอกใจได้ ตั้งสติหน่อยดิแคน :m16:
-
น้องว่านน่ารักหมี่นไส้แคน
-
นังว่านโดนพี่แคนด่าว่าแรดล่ะค่ะท่านผู้ชมมมมมม โอ๊ยยยยย ฮาเกิ๊น :jul3:
พี่แคนใจเย็นนนนนน คือนางก็แค่เคลียกับปาล์มนะ ไม่ฟังน้องมันบ้างเลย แต่พี่แคนนี่หึงไปก่อนล่วงหน้าล่ะ หึงได้น่ากลัวมาก เอาเรื่องอยู่เหมือนกัน อย่าเอาอารมณ์เป็นใหญ่สิ ครั้งนี้น่าสงสารนังว่าน เล่นเอาน้ำตาแตกแถมได้แผลกลับมาอีก หาเรื่องเจ็บตัวแท้
นี่แค่เริ่มต้นนะ ยังต้องปรับตัวเข้าหากันอีกเยอะ อ่ะๆๆ เอาใจช่วยก็ได้ ถึงจะแอบหมั่นไส้นังว่านนิดๆก็เถอะ นางชอบอ้อยพี่แคน ชริ
ปล. เรียกน้องว่านไม่ถนัด ขอเรียกนังว่านต่อไปได้หรือเปล่า :z1:
-
น้องว่านของพี่ ทำไมน่ารักเยี่ยงนี้><
-
สิ่งที่พี่แคนเจอมันหนักมากจริงๆแหละฝังใจเลยอ้ะ แล้วกับปาล์มที่เคยมีคดีมาก่อนอีกต่างหาก Orz
โอ๊ยยยยยยยยยยย น้องว่านนนน
ตอนหน้าเจอพี่ไผ่แล้ววุ้ย แพลงก์ตอนบูมนี่เหม็นจริงๆค่ะคอนเฟิร์ม อยู่ในม.ยังกลิ่นลอยมาถึงเลย คิดแล้วขนลุก
-
ตอนพี่แคนขึ้นนี่จี๊ดมากกกก
กรีดร้องก้องกู่ ทำไมพี่แคนมันหล่อจังวะะะะ
อร๊ากกกก อะไรคือการปามือถือทิ้งพื้นค่ะคุณพี่ TT น้องเสียดาย และเสียใจ
คิดว่าพี่แคนมันแก้ปัญหาด้วยอารมณ์แล้วนะ
แต่ว่าน ว่านก็คือว่าน คิดว่าตัวเองเป็นกัปตันอเมริกาไรงี้หรอกระโดดเกาะกระโปรงรถ
โคตรจี้ ตลกอะ ทำไมอ่านแล้วขำไม่รู้ ว่านมันทำได้ไปได้ 55555555555
แต่นี่รำน้องน้ำใส น้ำใจ น้ำหนึ่งอะไรสักอย่าง แต่เออเนาะ เราสาววายอาจจะเป็นแบบนี้ไม่รู้ตัว
หลังจากนี้ไปอาจจะเป็นกระแสแคนว่านแล้วก็ได้ เล่นเอารถในมอติดขนาดนี้
แต่ชอบตอนว่านมันอ้อนจริงๆ มันน่ารักอะ แบบโกรธไม่ลง เข้าใจพี่แคนนะ แบบจะให้หายโกรธปุ๊ปปั๊ปไม่ได้
อย่าเพิ่งยุ่งเพิ่งพูดไรแบบนี้ แต่เด็กว่านก็งอแงเหลือเกิน ฮรื้อออ มันน่าร๊ากกกก
เหมือนแมนๆคุยกัน ว่านบอกไม่อยากเสียพี่แคนเลยอ่อยแรง นี่อ่อยแรงมากจริงๆ
สมควรที่โดนพี่แคนด่าว่าแรดมาก ชวนแฟนไปนอนค้างที่บ้านงี้ โอโหวววว
แล้วมการเซ็งเดอะแกงค์ ถถถถถถถ
นี่มันยังไม่รู้ตัวหรอว่าพี่แคนหวังอะไรอยู่ โอยย ไม่เอา ไม่พูด
พี่ไผ่นี่ตัวละครลับในตำนานหรือเปล่า
โผล่มาแต่ชื่อ จะเปิดตัวทีต้องอลังงี้
ป.ล. ตอนเด็กว่านมันอ้อนแม่ยังแอบตะหงิดๆว่าทำไมทุกคนบทหาย ทุกคนอยู่ไหน
มารู้ตอนสุดท้ายว่ากลั้นจำมาปล่อย โอยยย มันน่าร๊ากกกกก
ป.ล.สุดท้าย คิดว่าพี่อาร์มคงเป็นพระเอกตัวจริง สุภาพเหลือเกินค่ะคุณชายยตั้งแต่เปิดตัวยันตอนปัจจุบัน เมื่อเหล่มองไปทางพี่แคนแล้วนั่น กลัวอิพี่มันจะงับหัวเอามากๆ ฮาร์ดคอร์ขั้นสุด แต่ชอบบบ อ๊ากกกกกกกก
-
อินุ้งว่านขี้ออ้อนจริงๆ
-
พี่แคนต้องใจเย็นลงหน่อยยยยย อ่านแล้วกลัวตามเลย 5555
ทั้งสองคนต้องค่อยๆปรับตัวเข้าหากันนะ
ว่านก็อย่าอ่อยมาก 5555 การเชื่อใจกันสำคัญมากน้า
-
น่านนนนน คบกันไม่เท่าไรทะเลาะกันล้าวววว
แต่เจอลูกอ้อนแบบนี้จะไปไหนรอดคะพี่แคนนน 555555555
อ้อนขนาดนี้ต้องจัดแล้วล่ะค่ะพี่ พี่ทนได้เหรอ 555555555555555 :hao6:
-
โอ๊ย แกจะน่ารักเกินไปแล้วนะนังน้องว่าน ตอนอยู่ที่บ้านนี่แบ๊วสุดไรสุด
อยากจับมาฟัดให้หายหมันเขี้ยวจริงๆเล้ยย นังลูกสาว
อิพี่หงวยคะ ใจเย็นเว้ยพี่ เป็นแฟนกันมันต้องเชื่อใจกันป่ะวะ
นี่นังน้องว่านนะคะไม่ใช่กัส ย้ำค่ะพี่ว่านไม่ใช่กัส น้องมันเป็นยังไงก็แกก็น่าจะรู้ดีอยู่แล้วป่ะ
จะหึงน้องมันก็ให้มีลิมิตเว้ย รู้หรอกว่ามีแผลในใจ แต่เอาอารมณ์มาลงกับน้องมันทั้งๆที่รู้นิสัยมันดี มันไม่ใช่ป่ะ
นี่ถ้าตอนหน้าแกทำนังน้องว่านร้องไห้อีก ชั้นจะจับลูกสาวให้เป็นของคนอื่นละนะ
ปล. นี่แอบอยากให้โต๋เต๋มีคู่กับเค้าเหมือนกันนะ ใกล้ๆเลย กับอิพี่อาร์มไม่ก็อิพี่โจ๊กก็ได้ :impress2:
ปล.2 ยังไงก็ยังไม่ไว้ใจปาล์มอยู่ดี
-
:hao3: :hao3: :hao3: :hao3: :hao3:
อิน้องว่านนี่ขี้อ้อน ขี้อ่อยจริงๆ
-
อ่านแล้วคิดถึงมอ. :z1: :m20:
-
นอกจากจะฝังใจกับเรื่องเคยเกิดขึ้นในอดีตแล้ว พี่แคนคงจะรักว่านมาก เพราะหากไม่รู้สึกด้วยอย่างลึกซึ้ง คงไม่แสดงออกอย่างนั้น ยิ่งพี่แคนเป็นคนเงียบๆ ด้วย คนเงียบนี่พอระเบิดอารมณ์ทีจะน่ากลัวมากนะคะ ดิฉันแอบปลื้มน้องว่านนะ กลัวพี่เขาจากไปจนยอมเจ็บตัว แบบน้องทุ่มมากจริงๆ รู้อย่างนี้แล้วพี่แคนก็เอ็นดูและเห็นใจว่านมันหน่อย คนเราถึงจะสามารถเรียนรู้ได้ ทว่าก็ต้องการเวลาสำหรับการเรียนรู้นะคะ ว่านมันรักพี่แคนน่ะใช่แน่ แต่มันไม่รู้จะทำตัวยังไงนี่สิปัญหา
ชอบที่บ้านน้องว่านมากๆ เลย นี่อยากเห็นพี่ไผ่มากๆ เลยนะ จิ้นไว้ก่อนแล้วเนี่ยว่าให้คู่กับโต๋ ฮ่าๆ
-
ไอ้น้องว่านนนนนนนน 55555555555
-
ปาล์มมันก็คงทำเอาไว้แสบไม่งั้นพี่แคนไม่น่าจะหงุดหงิดได้ขนาดนั้น คนมีอดีตไว้เป็นบทเรียนต้องระแวงเป็นธรรมดา
เดี๋ยวมันจะออกมาอีหรอบเดิมอีก เข้าใจพี่แคนเรื่องปาล์มตรงนี้
แต่พี่แคนมีคดีติดตัวนะ ทำว่านร้องไห้หลังเป็นแฟนกัน 1 ครั้งละนะ แถมเอาอารมณ์ตัวเองเป็นหลักอีก
เชื่อสิ่งที่คนอื่นนำเสนอ ก็รู้อยู่คนของตัวเองเป็นแบบไหน (แต่คนมันระแวงนี่เนอะ)
นังน้องว่านก็ทำอะไรไม่คิด เกาะแบบนั้นคิดว่าตัวเองเป็นสตันแมนรึยังไง ดีนะ แค่ถลอกนิดหน่อย
-
รู้สึกรำคาญพี่แคน ว่านออกจะซื่อขนาดนี้จะไปนอกใจอะไรได้ เหมือนไม่เคยเชื่อใจว่านเลย
เอาจริง ไม่ฟังที่ว่านธิบายด้วย แอบงี่เง่านะ ส่วนว่านก็รู้จักโกรธเขาบ้างสิ ตัวเองไม่ผิดเลยนะเนี่ย
รออ่านตอนต่อไป อินจัด สนุกมากกกเลย
-
ขุ่นแม่คะ !! น้องว่านพาผู้ชายเข้าบ้าน ว๊าย ว้ายยยย
ปล. พี่ไผ่นี่เค้าจองนะ ได้ยินชื่อมานาน ปลื้มมม > <
-
รู้นะว่าพี่แคนฝังใจ แต่พี่แคนลืมอะไรไปหรือป่าว นี่ว่านนะไม่ใช่กัส ว่านกับกัสคนละคนกัน เออ แล้วว่านมันไม่น้อยใจเรื่องนี้ด้วย นี่อาจจะเป็นข้อดีของความซื่อบื่อสินะเลยไม่คิดอะไร อยากย้ำกับพี่แคนอีกครั้งว่านี่คือว่านไม่ใช่พี่กัสแฟนเก่าของพี่ แล้วพี่แคนนี่น่ากลัว ทะเลาะอะไร เอะอะก็จะหนีว่านทิ้งว่านมันตลอด ถ้ามันมีปัญหาทะเลาะกันอีก นี่ก็เชื่อว่าพี่แคนมันก็ทิ้งว่านอีกแน่ แล้วพี่แคนจะกลับมาหาว่านก็ตอนที่ว่านมันเจ็บตัวตลอด นี่ขนาดเพิ่งคบกันไม่เท่าไหร่ แล้วงี้ว่านต้องเจ็บตัวบ่อยขนาดไหน ระวังมันจะพิการนะพี่
แล้วทีตัวเองเรื่องกัสก็บอกว่านมันไปว่า กัสเป็นน้องเพื่อนงั้นงี้ เป็นไปไม่ได้ที่จะไม่ติดต่อกันเลย กับว่านและปาล์มมันก็เหมือนกัน การคุยครั้งนี้มันก็ดูไม่มีอะไรนอกจากปาล์มมันโอบไหล่ว่าน ดูแล้วปาล์มมันก็ไม่ได้คิดจะแย่งว่านมาเหมือนตอนพี่กัสอ่ะ แต่ถ้าพี่แคนงี่เง่าทำว่านเสียใจบ่อยๆก็ไม่แน่... ดูจากคำขู่ พี่แคนหึงว่านมันก็ไม่แปลก แต่พี่ใช้อารมณ์กับว่านมันมากไปอ่ะ ทำเหมือนมันคบชู้แล้วจริงๆ งั้นแหละ ทำร้ายจิตใจว่านโคตรๆ เชื่อใจว่านมันบ้างพี่
รำคาญน้องน้ำใจมากกกกกกก คนนี้แหละที่พี่แคนสมควรจัดการ ตัวการมันอยู่นี่เลยพี่ หรือไม่ก็ว่านนน น้องน้ำใจมันทำให้แคนโกรธขนาดนี้ว่านต้องจัดการนะว่าน จัดการให้เด็ดขาดสักทีเถอะะะ
-
นังน้องว่านคงจะงง ว่าตัวเองสวยเลือกได้เหรอ ถึงขนาดทำให้สองเทพมาหลงรักหลงชอบตัวเองได้
-
พี่แคนนน นังว่านถึงนางจะบ้าๆบอๆดูแรดแต่นางก็ไม่นอกใจพี่หรอกน่า โธ่ น่าสงสารเหลือเกิน อย่างอแงเลยน้าาา ไปเที่ยวกันให้สนุกสนานนะ รอๆๆๆ สุขสันต์ปีใหม่ล่วงหน้าค่ะ :3123:
-
เกือบไปแล้วไหมล่ะนังน้องว่าน ใจดีเรี่ยราดไปหมดแบบนี้ :z6:
พี่แคนหึงแล้วโคตรเท่ห์อ่ะะะะะ กรีดร้องงงงงงง :hao6:
ที่ผ่านมาที่พี่แกหึงแต่แสดงออกไม่ได้สินะ
ตอนนี้เป็นแฟนกันแล้วเห็นพี่แกหึงโหดแล้วหยั่งเท่ห์อ๊าาาาา
พี่แกปามือถือทิ้งเลยจ้าาาา โอ้ววว แถมขับรถหนีอีกโอ้ยยยยเท่ห์สุดดดด
นังว่านก็ง้อแปลกแหวกแนวมากเลยลูกกกก กระโดดเกาะรถ 555555555
แต่ว่านน่ารักมากเลยที่ง้อเร็ว เกือบไปแล้วไหมล่ะนั่น เฮ้ออออ
ว่านอุตส่าห์อ่อยกะสวีท2คน แล้วอิพี่แคนยอมไห้3คนนั้นไปด้วยทำม้ายยยยย5555555555
-
น้องว่านน่ารักมากกก น้องว่านบริสุทธิ์ใจนะ พี่แคนใจเย็นๆ สิ
ปล. หาผัวให้ปาล์มเถอะ 555
-
พี่แคนโหดไปนะ ฟังว่านบ้างง
-
เรารู้สึกว่าปาล์มตั้งใจให้พี่แคนเข้าใจผิด
เพราะรู้ว่าต้องมีคนถ่ายรูป แล้วภาพถ่ายมันมองได้หลายมุม
แล้วว่านยังนั่งโดนปาล์มโอบโดยไม่มีการต่อต้าน คิดแค่นี่เพื่อนผู้ชาย
แต่พี่แคนหึงโหดร้ายไปนะ เข้าใจว่าโกรธ แต่ว่าน้องแรดนี่ไม่ไหว
ทำน้องเจ็บตัวถึงจะเป็นเพราะว่านมันบ้าเกาะรถก็เหอะ
นึกนะถ้าอนาคตน้องทำให้โกรธอีกแบบไม่ได้ตั้งใจคือนางซื่อและบื้อไง
พี่แคนจะทำให้ว่านเสียใจและพังไปขนาดไหน
อยู่บ้านน้องว่านอ้อนนนนมาก
-
พี่แคนมาเต็มมากกก ใจเย็นๆนะพี่นะ โมโหไม่ว่าแต่อย่าปากหมาได้ไหม ฟังแล้วมันจี๊ด
นี่ดีนะนุ้งว่านมันไม่คิดไร ถ้าคิดมากนี่เรื่องยาวแน่ๆ
น้องว่านน่าร้ากกกก ใครๆก็โอ๋นางอ่ะ 5555
-
จ้ะๆนังว่าน เอ้ย! น้องหวาน เอาที่น้องสบายใจเนอะ
-
ลงโทษเลยพี่แคน จูบหนักๆ ฟัดให้ตายข้อหาไปอยู่กับปาล์มสองคน
พี่แคนดูเจ็บอ่ะ โกรธหนักมากกับการนอกใจ แถมมีภาพอีก
ถึงน้องว่าจะไม่คิดแต่คนที่คิดเขารอเสียบตลอดแหละ หลอกใช้ความซื่อเพื่อเข้าใกล้
พี่แคนเขาดูแลน้องว่านดีอยู่แล้วแหละอิปาล์ม ไปอยู่กับเมียเก่าแกไปไอ้กัสอ่ะ
ชั่วพอกัน....โอ๊ะ!
#พี่แคนน้องว่าน
-
น้องว่านน่ารักกกกกกกจุงเบยยยยยยนนยย :laugh: :laugh: :laugh: :laugh:
-
เป็น "น้องว่าน" ผิดตรงไหน :a14:
-
น้องว่าน. มุ้งมิ้งฟรุ้งฟริ้งแบ๊วได้อีก
-
เรามองว่าตอนนี้ว่านวางตัวไม่เหมาะสมนะ ก็คุยมันข้างสนามเลยสิ จะไปที่อื่นทำไม
จะพยายามหลบตายตาคนอื่นทำไมในเมื่อไม่มีอะไรจะซ่อน
ไอ้การเป็นคนซื่อมันก็ดีแต่ว่านต้องคิดให้เยอะกว่านี้นะ!
-
เราว่าว่านมันก้คิดน้อยไปนะ
รุว่าเพิ่งเคยมีแฟน ก้ต้องแคร์แฟนมากๆ สิ
ยิ่งอีกคนยิ่งเคยมีประเด็นกัน
บางทีก้สงสัยนะ ว่าว่านคิดน้อยไป
หรือมันไม่สนใจกันแน่
-
นังว่าน!!! เออผิดๆๆน้องว่านนนนนนน ก๊ากกกกกก
-
พี่แคนหึงโหดอธ แต่แกเป็นประเภทโกรธแล้วเดินหนีมากกว่าจะลงมือกะคนรัก แอบเสียดายอยากเจอพี่แคนหึงหื่น 5555
วานนาวา่ารักนธ นางง้อได้สุดตัวแถมยังพาเบ้าบ้านอีกต่างหาก เริ่ดอะ
-
พี่แคนเอาเลย แต่ใจเย็นนะพี่ :katai2-1:
-
น้องว่าน อื้อหือน่ารักน่าเอ็นดู
-
น้องว่าน ยังปรับความเข้าใจกับพี่แคนไม่เรียบร้อยเลย
บอกว่าอะไรนะให้ได้มากกว่าที่พี่คิด
หมายถึงอะไรเหรอ:p
-
พี่แคนหึงโหดมากกก~
-
จริงๆอิพี่แคนมันชอบให้ว่าที่เมียง้อ
ซึ่งก็เข้าทางนังว่านพอดี :laugh:
-
ขอยืนยันคำเดิมคือ
สงสารพี่แคนนนน
และ
หมั่นไส้นังว่าน นังวาสนาดี
-
ว่านนนนน หนูนางเอกม้ากกก หนูไม่ผิดอะไรเลย แต่หนูขอโทษ หนูง้อ หนูอ้อนพี่หงวยสุดฤทธิ์ ใครว่าหนูโง่ หนูฉลาดมากต่างหากที่รู้จักอ่อนเข้าหาให้พี่หงวยใจเย็นลงก่อนแล้วค่อยคุย ไปเที่ยวบ้านแล้ว พี่หงวยจะได้เปิดตัวไหมน้าา ลุ้นๆ
-
อารมณ์ช่วงต้นกับท้ายนี่ต่างกันมาก อิพี่ปรับอารมณ์แทบไม่ทัน
แต่เพราะเป็นนัง'น้องว่าน' ก็งี้แหละ ขึ้นๆลงๆ
ฮ่าาาาาาา
:mc3:HAPPY NEW YEAR 2016!!! :L2:
-
คือก็เข้าใจพี่แคนนะ
แต่ก็เข้าใจน้องว่านผู้ไม่คิดอะไรซับซ้อนด้วยไง
สู้นะน้องว่านนนนนน (แทนตัวได้น่ารักมากกกก)
-
รอว่านให้ได้มากกว่าที่คิด55ว่านง้อแฟนเอาหัวไปไถๆ
-
โคตรน่ารักเลยอีน้องว่านนนนน น้องว่านของคนทั้งบ้าน ขี้อ้อนแต่เด็กสินะ
ว่านยังเล็กนักพี่แคนใจเย็น น้องไม่รู้ว่าจะจัดการยังไงทั้งความรู้สึกตัวเองและการทำให้พี่แคนพอใจ
พี่แคนหึงแร้งงงงง แรงเย่อร์มาก ปาล์มยิ่งเคยมีกรณีกันอยู่ด้วย พอเล่นบทโหดพี่แคนก็โหดสลัดเลยค่ะ
น้องว่านมันง้อเต็มที่เอาตัวเข้าแลกกันเลย สู้ๆ นะลูก
ขอบคุณค่ะ
-
น้องว่านน่าจะไปสมัครเล่นFast&furiousนะคะ เกาะรถแบบนั้นได้นี้...น่าจะรุ่ง กร้ากๆๆๆ
-
คือ พี่แคนไม่เชื่อฝจว่านเลยหรอวะ เชื่อเพจในเฟสเนี่ยนะ
ไอ้คนทำเพจน่าตะไปด่าสักหน่ย สนุกมั้ยมที่ทำให้คนสองคนทะเลาะกันได้
-
พี่แคนหึงโหด 5555555555
-
ขำ น้องว่าน 55555555 :laugh: :laugh: :laugh: :laugh:
พี่แคนอย่าโมโหนักซี่ ฟังน้องว่านก่อน
-
"น้องว่าน"
น่ารักกกก
:mew1: :mew1:
-
พี่หงวยไม่น่ารักตอนเหวี่ยงใส่ว่านนี่แหละ
มันแรงเกิน แบบด่ามันนอกใจไม่ฟังกันเลย ด่าปาล์มน่ะโอเค
ว่านนี่ก็ทุ่มสุดตัวอ้อนว่าที่สามี แหม่....ยอมจ้ะยอม น้องว่าน
-
โต๋ตลกอ่ะ
:laugh:
-
แอบสงสารว่าน แต่ก็นะเพิ่งเป็นแฟนกันไม่นาน มันต้องค่อยๆเรียนรู้กันไป
พี่แคนคนขี้หึง ยังไงก็ถนอมนังว่านมันหน่อย มันเพิ่งเคยมีแฟน
ชอบที่แทนตัวเองว่าน้องว่าน โคตรมุ้งมิ้ง แบบนี้พี่แคนจะให้ว่านแทนตัวเองว่าน้องว่านรึเปล่า อิอิ
-
น้องว่าน 555
น่ารักเชียว
-
ไม่ชอบแคน
-
รวดเียวจบพูดเลยจี้ว่าน เอ้ย น้องว่านมาก อืมมมม เพิ่งรู้ว่าเด็กรุ่นใหม่ต้องมีชื่อ 2 พยางค์สินะ 555
-
นังว่านนนนนนนนนนนน ตามง้อพี่แคนมากไปรึเปล่า
อย่างนี้ตัวเองแหละจะเหนื่อย จริงๆก็พยายามเข้าใจนะ
แต่พี่แคนก็งี่เง่าไปหน่อยรึเปล่า
#ทีมว่านชั่วคราว
-
ในขณะที่ใครหลายๆคนว่าว่านโง่แต่เราว่าไม่นะว่านมันเป็นคนจริงใจอ่ะและก้ซื่อสัตย์กะความรู้สึกตัวเองนะอย่างตอนที่เค้าชอบพี่แคนเค้าก้บอกตรงๆไม่อ้อมค้อมแต่พี่แคนอ่ะก้ขี้หึงน้องมากไปหน่อยนะแต่ก้พอเข้าใจอยู่คงเหมือนที่ว่านคิดละมั้งว่าเรื่องระหว่างปาล์มกะพี่แคนมันเป็นเหมือนแผลเป็นอ่ะแล้วทั้งว่านทั้งพี่แคนก้เพิ่งตกลงเป็นแฟนกันเองมันคงต้องใช้เวลาในการไว้ใจอ่ะนะ อิพี่แคนชอบว่าน้องโง่แกก้โง่เหมือนกันน่ะแหละเพราะเหมือนกันถึงได้ชอบกันได้ รอตอนต่อไปค่ะ
-
เรานึกว่าว่านกับพี่แคนจะเข้าใจกันตั้งแต่ตอนที่แล้วซะอีก นี่มีแค่ว่านคนเดียวเหรอคะที่เข้าใจพี่เเคน เอาจริงๆเว้ย เรื่องนี้อ่ะว่านไม่ผิดเลยนะ คือเราว่านางจริงจังมากอ่ะ นางยอมที่จะคุยกับปาล์มให้เคลียร์ๆไป แล้วการที่นางยอมง้อพี่แคนด้วยการที่นางยอมเจ็บตัว โคตรน่าสงสารอ่ะ คนมันไม่เคยมีแฟนมันก็ไม่รู้ป่าววะว่าต้องทำตัวยังไง แต่ไม่ใช่ว่าเราไม่เข้าใจพี่เเคนนะ คือคนมันมีแผลมาก่อนมันก็ฝังใจ แต่พี่เเคนก็ต้องเชื่อใจว่านดิวะ พี่ก็รู้ว่าว่านมันเป็นคนยังไง นี่ว่านนะไม่ใช่กัส(โมโหแทนอิน้องว่าน) นิสัยอีกอย่างของอิพี่แคนในตอนนี้ที่ขัดใจที่สุดคือเวลานางโมโหนางก็หนีอ่ะ ทำตัวงี่เง่าไม่รับฟัง แล้วทิ้งว่านมันไว้ คือในอนาคตเกิดปัญหาอีกจะเอาอะไรมารับประกันได้ว่าพี่มันจะไม่ทิ้งว่านไปอีก สรุปคือเรื่องนี้คือถ้ามองทั้งสองมุมอาจจะผิดด้วยกันทั้งคู่นะ แต่มองมุมเราอิพี่แคนผิดเต็มๆ #ทีมว่าน #ทีมซัพพอร์ตเคะ ถึงหนูจะผิดเจ้ก็จะเข้าข้างหัวชนฝา ยกเว้นตอนหนูทำตัวน่าหมั่นไส้นะคะ 555
ปล1. เราเชื่อว่าต่อๆไปปาล์มน่าจะไม่เป็นปัญหาสำหรับสองคนนี้แล้วนะ แต่ปัญหาใหญ่น่าจะเป็นกัสมากกว่า(ซึ่งอิพี่แคนยืนยันว่าเป็นน้องชาย) ดูเหมือนว่าพี่แคนกับกัสยังตัดไม่ขาดกันนะ พี่แคนเราไม่มั่นใจ แต่กัสนี่นางยังอาลัยพี่แคนแน่นอน!
ปล2. น้องว่านอ้อนครอบครัวได้น่ารักมากเลยค่ะ มาอ้อนแม่ยกว่านคนนี้บ่อยๆบ้างสิค้าาาา ^^
ปล3. ตอนหน้าพี่ไผ่จะเปิดตัวแล้วใช่มั๊ยคะ เห็นชื่อฮีคนนี้มานาน อยากจิเจอตัวจริงแล้ว 5555555
-
ขอบคุณ :)
-
น้องว่าน
เห็นด้วยกับโต๋ที่บอกว่าว่านเป็นผู้ชายอายุ 20 ที่โครตจี้เลย
แต่ในความจี้ก็มีความน่ารักนะขรับ
พี่หงวยแบบต้องใจเย็นกว่านี้นะ
พี่หงวยอาจต้องไปทำความเข้าใจกับธรรมชาติน้องว่านอีกหน่อย
น้องมันซื่อนะพี่
-
ตอนแรกสงสารว่าน แต่ตอนท้ายๆ เริ่มขำ 'น้องว่าน' แล้วอ่ะ 5555
ปล.คุณเวสต์สู้ๆ ค่าา
-
น้องว่านน่ารัก 5555
-
ฉันจะโกรธ ฉันจะโมโหพี่แคน
ถึงฉันจะด่านังว่านมันทุกตอน แต่เพราะฉันเอ็นดูนางเหมือนลูกสาว แต่พี่ไม่มีสิทธิ์ทำมันเจ็บตัวและร้องไห้นะ ถ้าจะเป็นแบบนี้ไม่ฟังอีร้าคร่าอีรม เลิกค่ะบอกเลย เอาแต่อารมณ์ตัวเองเป็นใหญ่ แลดูตอนแรกเหมือนจะชอบว่านมากๆนะ แต่จะทิ้งว่าน 2 ครั้งและ อือออออออ ฉันไม่ปลื้มเลยค่ะพี่แคนตัส
พี่แคนดูปากณัชชานะคะ นี่นังว่านไม่ใช่ อิกัสค่ะ ดูปากณัชชาอีกครั้งนะคะ นังว่้านไม่ใช่กัส
นี่ขนาดเรื่องเล็กน้อย นะ เห้อออ ฉันหล่ะสงสารนังว่าน ว่าที่ผัวเธอดูท่าจะทำให้นังว่านน้ำตาร่วงตอนเว้นตอนแน่ๆ
เห็นด้วยเป๊ะๆเลยค่ะ
-
น้องว่านค่ะ เป็นคนง้อได้มุ่งมั่นมากกกค่ะ กระโดดเกาะรถ =_=
-
หึงโหดมาก คุณพรี่
แฮปปี้นิวเยียร์จ้าาา
-
ว่านเอ้ย เกือบโดนแล้วมั้ยล่ะ
พี่แคนหึงน่ากลัวมาก
แต่เค้ารักของเค้าอ่ะเนอะ
ฮิ้วววว
Happy new year 2016 นะคะ
-
พี่แคนใจแคบ :เฮ้อ:
ความไม่มั่นใจในตัวเองของว่านต้องทำให้เกิดปัญหาใหญ่แน่เลย :เฮ้อ:
ท่องไว้ค่ะน้องว่าน ฉันดีพอๆๆๆๆๆๆๆๆ :กอด1:
-
นางว่านนี้มันทุ้มจริงๆ ยอมกระโดดเกาะรถเลย :laugh:
-
ตอนยังไม่เป็นแฟนก็ว่าพี่แคนหึงโหดแล้วนะ
พอเป็นแฟนนี่ x 100000000000 คนอะไรขี้หึงเป็นบ้า
ฟาดงวงฟาดงาไม่ฟังเหตุผล ทำน้องว่านของเราร้องไห้แงๆ ขี้มูกโป่งเลย
บทพี่แคนใจร้ายนี่สงสารนังว่านมากกก โถ่ๆๆๆๆ ได้แผลเพิ่มเลย
แต่ไม่เป็นไรมากก็ดีแล้ว อีกอย่างก็ทำให้พี่แคนหันมารับฟังว่านด้วย
แลกกับการเจ็บตัวก็ถือว่าคุ้มละ
ตอนหน้าคงจะได้เห็นโมเม้นน่ารักๆของคู่นี้นะ
♥
-
น้องว่านนนนน รัดตัว เราชอบคนที่แทนตัวด้วยชื่อแบบนี้อะ มันดูมุ้งมิ้งดี :hao3:
-
เพลียว่าน ไม่รู้นางโง่หรือโง่จริงๆ สำหรับเราคือพอมีแฟนก็แปลว่ามีพันธะแล้วป่ะ ? ทำอะไรต้องระวังไหมอ่ะ
แล้วก็รู้ๆอยู่ว่าตัวเองกับปาล์มถูกจับตามองขนาดไหน ขนาดตอนที่ยืนให้น้ำให้ผ้ากันยังคิดเลยไม่ใช่อ่อว่าจะมีรูปฟิลเตอร์สุดสวีทไป ?
แล้วไม่คิดบ้างอ่ะว่า "แฟน" ของตัวเองเค้าจะเห็นไหม ถ้าเห็นแล้วรู้สึกยังไงบ้าง
คือคิดน้อยไปจนแทบไม่คิดเลยอ่ะ ไม่รู้ดิ เราไม่ค่อยชอบแนวนี้เท่าไหร่ 555555555555
ลองคิดกลับกันดูว่าพี่แคนกับกัสทำแบบนี้มั่ง มายืนข้างสนาม มาให้น้ำ ให้ผ้าเย็น แล้วก็พากันออกไปคุยสองต่อสอง
ไหนจะนั่งข้างกัน โอบกันอีก! เป็นตัวเองเห็นขนาดนั้นมีหวังได้เตลิดไปเลยป่ะว่าน คิดนิดนึงเหอะขอร้อง
ส่วนพี่แคน อันนี้ก็จะว่าผิดก็ผิดนะ คือผิดที่ยังยึดอดีตเยอะ นี่มันว่าน ไม่ใช่กัส แต่ก็เข้าใจ ใครเห็นแบบนั้นก็โกรธแหละ
เฮ้อ .. ปวดตับกับทั้งสองคนเลย :เฮ้อ:
-
พี่หงวยหึงโหด
แต่ดีนะที่น้องว่านตื้อหนัก ดีเหมือนกันค่ะจะได้ไม่คาราคาซัง
เรียกแทนตัวเองว่าน้องว่าน >>> น่าร้ากกอ่า :-[
-
:hao3: :hao3: :hao3: :hao3: :hao3: :hao3: :hao3: :hao3: :hao3: :hao3:
นังน้องว่านนนนนนนนน อิ้อิ้ นั่ลล้ากซะม้ายมี
ตอนนี้รู้สึกว่าพี่แคนอ่ะงี่เง่า ทำไมเป็นคนเหมือนมีเหตุผลแต่เอาแต่ใจขั้นสุดขนาดนั้น
อิน้องก็ไปกระโดดเกาะรถอิพี่ ประสาท ถ้าฉันขับฉันจะพาเธอบิน555555555555555
ละก็รู้สึกปริ่มที่ปาล์มโผล่มาา นี่เชียร์ให้ต่อยกันนะ ฮี่ๆ
รู้สึกว่าปาล์มจะค่อนข้างใจเย็นมาก เหมาะสมที่จะเป็นพระเอกมากกก อิพี่หงวยนี่ไรรรรรรรรรร
:katai1:
รอตอนต่อไปคาดว่าฉากได้กันจะมานะคะ 5555555555555555
คงไม่หรอกเนอะะะ พี่แคนต้องผ่านด่านพี่ไผ่ของนังน้องว่านไปให้ได้ซะก่อนนน
เอ้ะละก็เค้าไม่อยากให้ว่านเคะเกินไปง่ะะะ มันได้ใจอิพี่แคนนน เอาแบบเอ๋อๆแบบเดิม ชอบงั้นมากกว่าาาา
แบบบว่า รู้สึกว่าหลังๆมาว่านยอมให้อิพี่เยอะไปปปปปปป
:z13: :z13: :z13: :z13: :z13: :z13: :z13: :z13: :z13:
-
แคนฝังใจกับเรื่องในอดีตแต่ไม่ควรเอามาลงกับว่านนะ
-
น้องว่านน่าร๊ากกกกกกกก
-
น้องว่านบ้าบออะ
-
พี่แคนหึงโหดอะะะะ เดี๋ยวว่านแข้งขาหักไปทำไง
โถ สงสารน้อง น้องเล่นใหญ่โดดเกาะรถเลย ;w;;;;
-
จะน่ารักไปล่ะ
ชื่อเล่น น้องว่าน
ก๊ากกกกกกกกกกกก
-
อ่านตอนใหม่แล้วรู้สึกอย่างเดียวคือ 'เฮ่ออออ' ให้กับพ่อแคนและน้องว่านเลย
แต่จะยังไง เราก็จะตามต่อไปอยู่ดีค่ะ
สวัสดีปีใหม่นะคะ :mew1:
-
ตอนนี้เราเข้าข้างยัยน้องว่าน
พี่เเคนงี่เง่าอ่า
-
:katai5: :katai5: :katai5:
-
น้องว่านน่ารักสุดๆเลย
-
วันนี้วันพุธนะ น้องว่านไปใหน
-
เข้ามารอคอยว่านกับพี่แคนเช่นเดิมค่ะคุณเวสต์ :mew1:
-
ว่านมันน่ารักน่าเอ็นดู ได้เป็นแฟนพี่แคนแล้ว ดีใจกับพี่แคนด้วย ดีใจกับว่านด้วย
แต่พี่แคนหึงโหดไปนะ น่าจะรับฟังว่านบ้าง พี่ก็น่าจะรู้ว่าว่านเป็นคนยังไง ซื่อแค่ไหน
แต่เราชอบที่ว่านเคลียร์กับปาล์มตรงๆแบบนี้นะ และปาล์มดูยอมถอยออกมาแบบนี้
สงสารว่านด้วยที่บอกว่าว่านกลัว จะร้องไห้ตาม พี่แคนใจร้ายโหดไปแล้ว
มันเป็นเรื่องฝังใจเราเข้าใจพี่จุดนี้นะ แต่นี่ว่านนะ ว่านหวานหวาน ว่านคนซื่อ
คราวหน้าถ้าพี่โกรธพี่อย่าทำเหมือนจะทิ้งว่านแบบนี้อีกนะ สงสารว่านมันเถอะ
ว่านไม่เคยมีแฟนมาก่อน นี่ก็แค่อยากเคลียร์ให้เข้าใจ ฝากปาล์มไปบอกถึงแฟนคลับด้วย
ว่าว่านมีแฟนแล้วขี้หึงมากด้วย อย่าจิ้นอีกเลยเดี๋ยวว่านจะเดือดร้อน เฮ้อออออ
แต่ตอนท้ายน่ารัก สมัยนี้ต้องชื่อสองพยางค์ 55555 น้องว่านนนนน
จะได้เจอพี่ไผ่แล้ว จะเป็นยังไงบ้างนะ
:pig4: :L2:
-
เข้ามารอน้องว่านกับพี่แคนหงวยค่ะ
-
พี่หงวยมายัง เค้าคิดถึง
-
มารอน้องว่าน สองพยางค์ คิดฮอดดดดด
-
มารอว่านน มามะๆๆๆๆที่รักก
-
พี่แคนนนน เค้ามารอพี่แล้วน๊าาา
-
:katai5:
-
ว่านหาย !!!!!!!
-
ชอบนุ้งว่านชอบพี่แคน เข้าใจทุกคนเลย ทุกอย่างมีเหตุและผล
การที่พี่แคนหึงโหดโยนโทรศัพท์ขับรถหนีเนี่ย ก็เพราะรักมาก เลยหวงมาก ยิ่งมีปมแต่เก่าก่อนกับอินังปาล์มอีก ที่หนีก็เพราะไม่อยากเอาอารมณ์ตัวเองมาลงกับน้องใช่มะ
น้องว่านก็ซื่อและบื้อ แต่ก็นับถือในความจริงใจและชัดเจนของนางนะ นิสัยนางน่ารัก น่าหมั่นเขี้ยวมากก (ไม่ให้พี่แคนรักขนาดนี้ได้ไง หาไม่ได้ง่ายๆ ของแปลก 5555) แต่ก็ต้องเข้าใจพี่เค้านะลูก พี่แคนไม่ได้มีตาทิพย์หูทิพย์นี่คะ จะได้รู้ว่าไปคุยอะไรกัน มาเห็นนั่งโอบไหล่ใกล้ชิด เป็นใครก็ต้องระเบิดทั้งนั้นแหละ แต่เอาใจช่วยนะอ้อนเยอะๆ เอาใจพี่เขาบ่อยๆ พี่แคนก็พี่แคนเถอะ ยอมน้องว่านทุกอย่างแน่นอน (โฮะๆๆๆๆๆๆๆ)
ปล.รออยู่นะฮ้าาาาาา
-
น้องว่าน 555555
ตลอดอ่ะ ระวังปาล์มไว้มั่งก็ดี
-
คิดถึงใจจิขาดดดดดดดดดดดด
-
พี่แคนหงวยหายไปไหนนนน เมีย เอ้ย คนอ่านมารอแล้วน๊าาาา
-
มารอพี้แคนกับน้องว่านค่าาา คิดถึง
-
คิดถุงนุ้งว่านนน
-
เป็นคนที่เข้าใจอะไรช้าจริงๆ แคนหงวยก็ใจร้อนๆ 555
-
เข้ามารอ พี่หงวย กะ น้องว่านนนน
วันนี้วันพฤหัสแล้วน้าาาา
:katai5: :katai5:
-
:katai5: :hao6: :katai5:
-
เข้ามารอหนูว่าน :katai4: :katai4: :katai4:
-
ตอนที่ 17
นานมาแล้ว พี่ไผ่เคยเล่าว่าทะเลที่บางแสนเรืองแสงได้ ผมคิดว่าเป็นเรื่องตลก ตั้งแต่เกิดมายังไม่มีโอกาสเห็นสักครั้ง มากสุดก็หาดบางแสนกลายเป็นสีเขียวจากแพลงตอน เรียกช่วงฤดูกาลนั้นว่าแพลงตอนบูม กลิ่นของทะเลเหม็นมาก โคตรแย่ กลิ่นเหมือนปลาเน่าตาย
ในกระเป๋าของพี่อาร์มพกกล้อง Nikon D4 มาด้วย ไม่ได้ตั้งใจจะมาถ่ายทะเล แต่เห็นว่าเที่ยวกันเลยหิ้วติดมือมา พี่แคนจอดรถไว้อาคารอเนกประสงค์ พากันเดินมายังสะพานปลา ไอ้พี่โจ๊กบ่นเหม็นตลอดทาง แต่ผมอยากดู พี่อาร์มก็อยากถ่ายรูป สุดท้ายกว่าจะเดินมาถึงปลายทางได้ก็แทบลมจับ
“เฮ้ย สวยว่ะ”
ไอ้โต๋ร้อง ปลายสะพานมืดสนิท มีแสงสีฟ้าอยู่ในทะเล ยกมือถือขึ้นถ่ายแต่ก็พบความผิดหวัง ถึงแม้จะสามารถมองเห็นด้วยตาเปล่าแต่ก็ไม่สามารถบันทึกภาพได้ด้วยกล้องโทรศัพท์ ขณะที่พี่อาร์มเปลี่ยนเลนส์ เล็งไปบนผิวน้ำที่สะท้อนแสงขึ้นมาเหมือนหิ่งห้อยแห่งท้องทะเลอยู่ใต้น้ำ
“แต่เหม็นจริง โชคดีที่ลมโกรก” เพื่อนคนเดิมบ่นไม่หยุด แถวนี้มีกลุ่มนักท่องเที่ยวอยู่ก่อนแล้วเกือบสิบคน พี่แคนเป็นคนเดียวที่ไม่พูดอะไร ยืนข้าง ๆ ยกมือพาดบ่า โอบผมเข้าไว้ในวงแขน
มืดแบบนี้คงไม่มีใครทันสังเกตเห็น
นึกถึง’ใคร’ที่ว่า คำพูดของพี่จีนก็ผุดขึ้นมาเตือนว่าไอ้พี่ไผ่มาดูทะเลเรืองแสงแถบนี้ด้วย แต่มองไปมองมาไม่มีกลุ่มนักศึกษาสักคน แม่งโม้แล้ว หลอกแม่ไปกินเหล้าแหง ที่บ้านผมไม่ว่าเรื่องของมึนเมาครับ แต่จะห้ามเป็นพิเศษถ้าไอ้พี่ไผ่ขับมอเตอร์ไซค์ออกมา แน่นอน ถ้าเดาไม่ผิดก็คงเป็นแบบนั้น แต่ผมไม่ฟ้องแม่หรอก รักพี่ ปล่อยให้มันโดนสิบล้อเหยียบตายแล้วฮุบสมบัติทีเดียวเลยดีกว่า
“ถ่ายติดไหมไอ้อาร์ม”
“ติด ๆ”
“เชี่ย รีบไปเถอะ กูเหม็น”
“แต่มันสวยมากเลยนะพี่” ไอ้โต๋ยังอดทน ขณะที่พี่โจ๊กบ่นอีกแล้ว พี่แคนลูบหัวผม พอลมพัดเอากลิ่นเหม็นออกไปทุกอย่างก็ดูดีขึ้น ผมยืนอยู่ในความมืด ถูกดึงให้เอนตัวพิงเข้ากับอกแข็ง ๆ รู้สึกแปลก แต่ไม่ใช่ไม่ดี มันเหมือนคู่รักเกินไป เอ้อ...ใช่ ตอนนี้ผมกับพี่แคนก็เป็นอะไรทำนองนั้นแล้วนี่หว่า
เสียงของชัตเตอร์ดังเป็นระยะ ทั้งจากกล้องพี่อาร์มและนักท่องเที่ยวรายอื่น ได้ยินคนคุยว่าบางทีก็เกิดแพลงตอนบูมแบบนี้ที่เกาะสีชัง แต่ถ้าเป็นบางแสนนี่สะดวกที่จะมาที่สุดแล้ว อเมซิ่งไทยแลนด์ พี่ไผ่บอกว่าบางคนขับรถมาเป็นร้อยเป็นพันกิโลเพื่อจะดูปรากฏการณ์ธรรมชาติแบบนี้ ไม่มีนัดหมาย ไม่มีกำหนดเวลา โชคดีมาวันไหนเจอก็เจอ โชคร้ายบางคนก็ได้แต่แบกความผิดหวังกลับไป
สำหรับผม คงเรียกว่าโชคดียิ่งกว่าใคร ไม่ได้ตั้งใจแท้ ๆ แค่อยากมาเที่ยวกับพี่แคนสองคนแต่กลับพาคนอื่น ๆ มาเจอด้วยจนได้ ขอติดแฮชแท็กความรักก็เช่นกันไปด้วยครับ คมเหี้ย ๆ นี่มันบุปเพสันนิวาสโคตร ๆ
“มีบ่อยไหมครับ” พี่อาร์มถาม เหลือบตามองผมกับพี่แคนแล้วหลบตา แสร้งทำเป็นไม่เห็นฉากสวีทเวอร์ก่อนลั่นชัตเตอร์รอคำตอบ ผมเบี่ยงตัวออกจากท่อนแขนใหญ่ เขินนิด ๆ แต่ทำเป็นไม่รู้สึกอะไร
“ปกติแพลงตอนบูมก็มีทุกปีนะพี่อาร์ม แต่ว่านไม่เคยเห็นแบบนี้”
“สวยเนอะ”
“เหม็นด้วย” ไอ้พี่โจ๊กว่าไม่หยุด พักใหญ่หลังจากได้รูปมากจนพอใจ ทุกคนเลยตามใจพ่อคนช่างบ่น เดินกลับมาที่รถตามคำอุทธรณ์ของไอ้พี่โจ๊ก แต่เพราะยังเป็นช่วงหัวค่ำเลยตกลงกันว่าจะหาร้านเหล้านั่งชิวก่อน ผมรู้จักไม่กี่ร้าน มีร้านที่มีที่จอดรถได้ไม่ไกลจากนี่นักเลยแนะนำไป ไม่ใช่เซียนครับ ฟัง ๆ มาจากไอ้พี่ไผ่ทั้งนั้นว่ามันชอบไปนั่งที่แบบไหน
ไม่นานคาราวานเที่ยวแบบไม่ตั้งใจก็พากันมาถึงร้าน บรรยากาศภายในครึกครื้น มีให้ลูกค้าเลือกนั่งทั้งแบบด้านนอก บรรยากาศโปร่งสบาย ฟังเพลงบรรเลงช้า ๆ กับในห้องแอร์ที่เป็นดนตรีสด พี่โจ๊กเลยเสนอว่าอยากฟังดนตรีมัน ๆ ด้านในมากกว่า โชคดีที่มาทันโต๊ะตัวสุดท้ายเลยได้นั่ง ครู่หนึ่งบริกรก็เดินมาพร้อมเมนูอาหาร
“เด็กม.บูฯแหล่ม ๆ เพียบ” โต๋ว่าพลางสูดปาก มองไปตรงโต๊ะเยื้อง ๆ กัน กลุ่มหญิงล้วน “น้องเสื้อแดง ๆ”
“เล็งคนเดียวกับกูเลยไอ้โต๋” พี่โจ๊กตบหัวมันไปหนึ่งที “หัดเคารพรุ่นพี่บ้าง คนนี้กูจอง”
“ใครดีใครได้สิวะพี่โจ๊ก”
“ถึงกูไม่ดีกูก็ต้องได้โว้ย”
“จะเถียงกันทำไมวะ” พี่อาร์มเป็นคนสงบศึก ทูตสันทวไมตรี ผมก้มหน้าสั่งกับแกล้มคนเดียวสามอย่าง ส่วนพี่แคนสั่งเบียร์มาหนึ่งทาวเวอร์ แน่นอน ของตัวเองเป็นน้ำอัดลมเพราะต้องขับรถ “มองไอ้แคนกันทั้งโต๊ะ แห้วรับประทานครับเพื่อน ๆ”
จบประโยคผมก็เงยหน้าขึ้นมองโต๊ะเสื้อแดงอัตโนมัติ จริงอย่างที่พี่อาร์มว่า สาว ๆ โต๊ะนั้นมองพี่แคนแล้วหันไปกระซิบกระซาบ ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่เป็นแถบ หมุนไปที่ทิศอื่น โต๊ะรอบ ๆ ที่มีผู้หญิงอยู่ด้วยก็ไม่ต่างกัน
“เฮ้ย มีเด็กหึงว่ะ” ไอ้ห่าพี่โจ๊กยังปากมอมเหมือนเดิม ผมมองมันตาขวาง เถียงคอเป็นเอ็น
“อะไร ไม่ได้หึง”
“เอาเมนูคืนเขาได้แล้ว” พี่แคนไม่ได้แซวตามเพื่อน ผลักหัวผมเบา ๆ ให้ยื่นแผ่นกระดาษเคลือบคืนบริกร นั่งเก๊กท่าเดิมกระทั่งไอ้โต๋สังเกตเห็นรอยแผลที่ข้อศอกผม มันจับไปพลิกดูแล้วถาม
“แขนมึงเป็นอะไรมาอีกวะว่าน”
“อะไร นี่เหรอ” ผมหมายถึงที่ข้อศอก ยังเห็นเป็นรอยของยาแดงที่ป้ายไว้อยู่ “ล้ม”
“ทะเลาะกับกู”
“เฮ้ย ใช้กำลังเลยเหรอวะ” ไอ้โต๋ฉุนกึก ลุกขึ้นยืนทันที มันไม่ชอบเรื่องแบบนี้ หากแต่พี่แคนก็ยังคงนั่งนิ่งไม่สะทกสะท้าน
“ตัวเท่าเมี่ยง ถ้ากูจะซัดมันป่านนี้นอนโรงพยาบาลไปแล้ว”
“แล้วได้แผลมาได้ไง”
“เพื่อนโง่ของมึงโดดขึ้นท้ายรถเลยตกลงมา”
ไอ้พี่โจ๊กระเบิดหัวเราะ รู้สึกว่าวันนี้จะอารมณ์ดีเกินไปแล้ว “กรามกูจะค้าง อยู่กับไอ้ว่านต้องเป็นบ้าแน่ ๆ คนห่าอะไร สติหลุดตลอดเวลา”
“สติหลุดที่ไหน มันไม่มีสติ”
“สตางค์ด้วย ไหน ๆ ก็ไหน ๆ คืนนี้พี่โจ๊กเลี้ยงผมหน่อยเด่ะ”
“ทำมาเป็นจน ที่บ้านเปิดโชห่วยใหญ่กว่าเซเว่น แถมมีคนรับใช้ตั้งสาม! สามคน! ไอ้ห่าว่าน นี่มันระดับเศรษฐีภูธรไม่ใช่เหรอวะ”
“เออ แล้วชอบทำตัวกาก” ไอ้โต๋ มึงไม่ต้องสมทบ
“ผมได้เงินรายเดือน มันก็ต้องมีปัญหาเรื่องเงิน ๆ ทอง ๆ บ้าง ช่วงสิ้นเดือน อะไรแบบนี้”
“เอาไปใช้ทำอะไรหมดวะ”
“เมื่อก่อนเช่าการ์ตูนนะ เดี๋ยวนี้ไม่มีปัญหาแล้ว”
“ผัวเลี้ยงหรือเลิกอ่านแล้ว”
“ทั้งคู่” ตอบให้ไอ้พี่โจ๊กสบายใจ มันตบเข่าฉาดหนึ่งทีแล้วหัวเราะ พี่แคนเหลือบมองผมด้วยหางตา พักหนึ่งเบียร์เย็น ๆ กับอาหารก็มาเสิร์ฟ นักร้องขึ้นเล่นเพลง จังหวะมันใช้ได้ หลายโต๊ะลุกขึ้นเต้น สนุกสนานกันไปตามระเบียบ
ผมดื่มแก้วที่หนึ่ง ตามด้วยแก้วที่สอง เริ่มมีโต๊ะอื่นมาขอชนด้วยก็ชน พี่แคนนั่งกอดอกพิงผนังด้านใน พอมีคนชวนไปที่โต๊ะผมกับไอ้โต๋ก็ลุกตามไปด้วยอย่างว่าง่าย ไอ้พี่โจ๊กก็พอกัน รู้ตัวอีกทีมันก็ไปนัวสาวเสื้อแดงที่เล็งเอาไว้ตอนเข้าร้านแล้ว
“ว่านไม่ชวนอีกสองคนมาชนกันล่ะ”
เพื่อนใหม่ผมถาม ในกลุ่มมีทั้งผู้หญิงผู้ชาย ผมเนียนกินถั่วโต๊ะมันแล้วส่ายหน้า “พี่ที่นั่งเก็ก ๆ นั่นไม่ดื่มน่ะ ขับรถมา”
“อีกคนล่ะ”
“พี่ที่ยิ้มเรี่ยราดนั่นนั่งเป็นเพื่อน ไม่มาหรอก”
“แย่จัง” สาวน้อยอกสะบึมหนึ่งในกลุ่มเพื่อนใหม่รำพึง หันกลับไปมองพี่แคนที่นั่งกินเกี๊ยวห่อชีสกับพี่อาร์มแล้วก็คิดว่าออกมาเดินแรดกับไอ้โต๋นานไปแล้ว เพื่อนตัวเองตอนนี้กำลังขอเบอร์สาว ส่วนผมน่ะเหรอ มีสาวขอเบอร์แต่ให้ไม่ได้
“เออ เดี๋ยวฝากเพื่อนไว้ก่อนแล้วกัน พี่เขานั่งสองคนที่โต๊ะเดี๋ยวเหงา”
“อะไร จะไปแล้วเหรอ ยังไม่ได้เบอร์ว่านเลย”
“ให้ไม่ได้จริง ๆ” ผมบอก หัวเราะไปด้วย “เมียดุ”
เห็นไหมล่ะ นั่งหน้าตึงเหมือนคนบวมโบท็อกซ์อยู่นั่น ถ้าให้เดาพี่แคนคงไม่ชอบใจเท่าไร แต่เห็นว่ามาเป็นเพื่อนไอ้โต๋เลยไม่พูดมาก ผมทำท่าจะลุกออกจากโต๊ะ แต่โดนคว้าแขนเอาไว้ก่อน
“นี่ จะไปต้องเสียค่าไถ่ตัวนะ”
“อะไร”
“ไม่ปล่อยให้กลับง่าย ๆ หรอก มีสามช็อยส์ให้เลือก” ผมเลิกคิ้ว แม่สาวขาวหมวยนมเล็กลิปแดงแจ๋ยิ้มร้าย “ให้เบอร์พี่ที่นั่งกอดอกคนนั้น ให้เบอร์ว่าน หรือดื่มเพียวหมดแก้ว”
โอโฮ มาแบบนี้คิดว่าจะเลือกอะไรล่ะครับ
ผมมองแก้วเบียร์ที่ใส่เหล้ามาเกินครึ่งแล้วหัวเราะ ดื่มเบียร์กับเหล้าสลับกันกูตายโหง
แต่ว่า....
“ไอ้ว่าน!”
โต๋หันมาเห็นตอนผมกลืนอึกสุดท้ายลงคอพอดี โบกมือยิ้มหวานให้สาว ๆ อีกครั้งแล้วพาตัวเองกับแก้วเปล่ากลับมาที่โต๊ะ ร้อนคอ หน้าชา แถมยังโลกหมุนอีกต่างหาก หัวใจผมเต้นแรงขึ้น เห็นพี่แคนอยู่ตรงหน้าแต่ไม่เจอเก้าอี้ของตัวเองแล้ว บังคับขาให้ก้าวไปตรง ๆ ไม่ได้ ฉับพลัน จู่ ๆ ก็หัวเข่าก็ไม่สามารถรับน้ำหนักตัวเองไหว โชคดีหนึ่งเดียวของผมคือก่อนที่หัวจะหม่งพื้นก็ถูกใครสักคนช้อนใต้รักแร้ไว้ได้ก่อน
“พี่หงวย...” ทำหน้าหงุดหงิดอีกแล้ว แต่รอบนี้ไม่บ่น น่ารักจัง “จูบหน่อย”
“อะไรมึง”
“ขอว่านจูบที่ปากหน่อย จูบ...เหมือนกับวันที่เรากินลูกอมด้วยกัน”
ผมซบไปที่บ่า กอดพี่แคนแน่น เอาจมูกดมกลิ่นเหงื่อผสมน้ำหอม มันเย็น ๆ จมูกยังไงไม่รู้ “หอม”
“ไอ้ว่าน อย่าไซ้”
“หอมอะ ขอกินหนึ่งคำ นะ คำเดียว”
“ไอ้เชี่ยว่าน!”
หลังจากนั้นทุกอย่างก็ค่อย ๆ มืดไป
ปวดหัวสัด
หลังจากนอนลืมตามองเพดานสีขาวได้พักหนึ่งก็ระบุความรู้สึกของตัวเองตอนนี้ได้ ปวดหัวเหมือนมีคนเอาสิบล้อมาเหยียบ แค่อนุมานครับ ไม่เคยโดยเหยียบจริง ผมหลับตา ลืมตาอีกครั้งเพื่อมองภาพเดิม ก่อนลำไส้จะบิด หมุนเอาของที่กินเมื่อคืนวิ่งกลับย้อนผ่านลำคอ สองขาวิ่งตามสัญชาตญาณ เห็นคอห่านอยู่ตรงหน้าก็โถมเข้ากอดแล้วคายซากเหล้าและกับแกล้มออกมาล็อตใหญ่ กระทั่งหมดไส้หมดพุงนั่นแหละถึงได้เงยหน้ามาสูดหายใจอีกครั้ง
ที่นี่เป็นห้องน้ำในห้องนอนของพี่ไผ่
แน่ล่ะ ผมจำโปสเตอร์แทยอนที่มันเอามาแปะประตูห้องน้ำด้านในได้ดี พี่ไผ่บอกให้ผมไหว้ทุกครั้งที่เจอหน้า มันบอกพี่สะใภ้ผมครับ โธ่ พี่ชายผม มีเมียทั้งทีก็เป็นเมียกระดาษ
ย้อนกลับมาใหม่ ผมมานอนในห้องนี้ได้ไงวะ?
บ้านของผมมีสามชั้น ชั้นล่างสุดขายของชำ กับมีครัวด้านหลัง แบ่งเป็นพื้นที่สำหรับสต๊อกสินค้าส่วนหนึ่ง ชั้นบนสุดเป็นห้องนอนของครอบครัวผมรวมไปถึงพี่ ๆ คนงาน ดังนั้นตอนกลางวัน ว่าง ๆ พี่ไผ่มักจะมานอนเปิดแอร์แอ้งแม้งอยู่ในห้องโถงชั้น 2
วันนี้ก็ด้วย ประมาณสิบเอ็ดโมงกว่าผมโผล่หัวออกจากห้องนอนได้ในที่สุด เปิดประตูเข้าไปดูห้องเก็บเสียงแล้วก็เห็นหนุ่ม ๆ ตั้งวงไพ่กันแต่หัววัน พี่ไผ่เป็นเจ้ามือแหง แต่ที่วางตรงหน้าไม่ใช่เงินครับ ไอ้พี่ไผ่งกจะตาย มันไม่มาเสียสตางค์กับเรื่องแบบนี้หรอก แน่นอน แก้วกาแฟที่เติมน้ำจนปริ่ม ข้างหลังวางขวดน้ำเปล่าทั้งที่มีและหมดแล้วเต็มไปหมด
“พี่ไผ่”
“ตื่นแล้วเหรอไอ้ตัวดี” ผมหัวเราะ เดินเข้ามานั่งประชิดพี่ชายตัวเอง พี่แคนอยู่ฝั่งตรงข้าม ถือไพ่ไว้ในมือด้วย “เป็นไงบ้าง แฮงค์เลยสิ”
“อือ ปวดหัว แล้วเมื่อคืนน้องว่านไปนอนห้องพี่ไผ่ได้ไงอะ”
“ก็พี่ไผ่ลากมึงไปโยนไว้ไงล่ะครับ”
“เหรอ...แต่...” ความทรงจำสุดท้าย คือผมเดินไปหาพี่แคนนี่หว่า “แล้วนั่นคอพี่แคนไปโดนอะไรมา”
เห็นรอยสะเก็ดแผล บวมแดงเป็นรูปครึ่งวงกลม ไอ้พี่แคนมองผมด้วยหางตา ใช้นิ้วแตะเบา ๆ “หมากัด”
“เฮ้ย พูดจริงอะ”
“มึงก็เที่ยวไปหลอกมัน” พี่โจ๊กหัวเราะร่วน ขณะที่คนอื่นก็เอาด้วย
“ทำอะไรไว้จำไม่ได้เหรอครับว่าน” พี่อาร์มพูดทำนองว่าผมกัดพี่แคนงั้นเรอะ เฮ้ย ไม่น่าเป็นไปได้ “กว่าจะแงะตัวออกมาได้เล่นเอาพวกพี่เหนื่อยแทบแย่ กัดจริงจังด้วยนะ โหดแฮะ”
“จริงเหรอ”
“มาดมกลิ่นน้ำลายมึงไหมล่ะ น่าจะยังพอมีอยู่”
เหอะ ๆ ผมขยับตัวคลานออกห่างจากพี่ชาย ไปประจบแฟนแทน ครึ่งวงกลมที่เหลืออยู่ด้านหลัง พออ้าปากวัดขนาดก็พบว่าเป๊ะ รอยฟันกูแหงม ๆ
“เจ็บไหมอะ”
“เล่นเอาได้เลือด ไม่เจ็บมั้ง”
“ว่านเมา”
“เออ”
“ขอโทษษษษษ” ลากเสียงยาวเหยียด ยกมือขึ้นไหว้อีกฝ่ายก่อนพับตัวลงกราบ พี่แคนถอนหายใจแล้วจั่วไพ่ขึ้นมาหนึ่งใบ ไม่แยแส อยากจะกลิ้งตัวลงไปนอนตัก แต่เห็นพี่ไผ่มองอยู่เลยคลานกลับมาหาพี่ชายตัวเองอีกครั้ง
“น้องว่านคิดถึงพี่ไผ่ว่ะ”
“แต่พี่ไผ่ไม่คิดถึงมึงเลย”
“จริงอะ”
“ไม่มีมึงอยู่สบายจะตายครับไอ้น้องว่าน มึงรู้ไหม พี่จีนทำของโปรดให้กูกินทุกวัน แล้วดูดิ มึงกลับมาวันเดียว แกงเทโพกลายเป็นซีฟู้ดซะงั้น แม่เหมามาหมดเรือเลยมั้ง”
“เหรอ ๆ เสียดายจัง ไม่ได้ไปช่วยเลือก จะได้พาเพื่อน ๆ ไปดูสะพานปลาตอนกลางวัน”
“ไปกันมาหมดแล้ว” ไอ้โต๋สอด มันหัวเราะ แล้วจั่วไพ่ขึ้นมาบ้าง “พี่ไผ่พาพวกกูไปดูพระอาทิตย์ขึ้นตั้งแต่มึงยังนอนเท้งเต้งเป็นศพอืดอยู่ในห้อง”
“จริงดิ เฮ้ย พี่ไผ่ รับแขกดีว่ะ”
“ก็มึงมันพึ่งพาได้ที่ไหน พาเพื่อนเที่ยวบ้าน เสือกเมาคาบ้าน ห่วยจริง ๆ”
“น้องว่านทำเพื่อพี่ไผ่นะโว้ย ไม่งั้นเกิดยอมแจกเบอร์ตัวเองให้สาวที่เจอกันในผับ พี่ไผ่ได้น้องสะใภ้แบบสวยในที่มืดมาทำไง” พูดแล้วก็สะอึก ลืมไปว่าไอ้พี่แคนก็อยู่ “แต่ว่านไม่ได้สนใจหรอกนะ” รีบแก้ต่างทันที ไอ้โต๋หัวเราะร่วน พูดแบบไม่มีเสียงกลับมาว่าป๊อด ป๊อดก็ป๊อด แต่ผมไม่อยากให้พี่แคนโกรธแล้วนี่ครับ
“เออ ช่างมันเถอะ กูว่ามึงไปหาอะไรกินเถอะไอ้น้องว่าน พี่จีนบ่นกูตั้งแต่เช้าที่ไม่ยอมให้เข้าไปปลุกมึงมากินข้าวต้ม ไอ้ห่าน้องว่าน ไอ้ลูกสาธารณะ”
“ไม่มีคนรักก็อย่าอิจฉาเด้”
พี่ไผ่เอาขวดน้ำเปล่าฟาดหัวผมเปรี้ยงใหญ่ คนยิ่งมึน ๆ อยู่ ไปไม่เป็นเลยกู “ไปไหนก็ไป น่ามคาน”
“ภาษาบ้าอะไรของพี่วะ”
“น่ารำคาญ ไอ้สัด”
“น้องว่านจะฟ้องแม่”
“ไปเป็นเด็กปัญญาอ่อนที่ไหนก็ไปเลยมึง” พี่ไผ่แกล้งพูดไปแบบนั้นแหละ แต่ผมรู้ ในบรรดาทุกคน เขาน่ะคิดถึงผมที่สุด ตอนที่รู้ว่าผมสอบติดที่กรุงเทพพี่ไผ่ไม่พูดกับผมเป็นวัน กระทั่งสุดท้าย ผมไปขอโทษที่เลือกที่เรียนไกลบ้านพี่ชายคนเดียวของผมก็ร้องไห้จนตัวโยน สั่งเสียสารพัดสารเพ ต้องรับปากว่าจะกลับบ้านทุกปิดเทอมถึงหยุดงอแงได้ ผมก็ใจหาย ในเวลานั้น เลือกไปเล่น ๆ ไม่คิดว่าจะติด อย่างที่บอก ผมไม่มีความฝัน ดังนั้นอะไรก็ตามที่พระเจ้าเลือกให้เลยถือว่านั่นเป็นสิ่งที่ดีที่สุด
“ขนข้าวเกรียบเอสพีขึ้นมาให้กูด้วย”
เสียงพี่ไผ่ตะโกนไล่มาเมื่อผมออกจากห้องมาชั้นล่าง ทำเป็นปากแข็งไปงั้น กลัวผมจะขลุกกับแม่ทั้งวันถึงหาเรื่องให้กลับขึ้นไปหาอีกรอบล่ะสิ พี่ผมมันร้ายนะครับ
วันเสาร์ทั้งวัน เราหมดไปกับเกมเพลย์ ไพ่ และหนังที่พี่ไผ่เช่ามาจากร้านซีดีใกล้ ๆ แดดตอนกลางวันร้อนเกินกว่าจะออกไปเที่ยวเล่นก็จริง แต่ไม่ใช่ทั้งหมด ส่วนหนึ่งเพราะผมยังเมาค้างไม่เลิกพี่แคนเลยพาลไม่อยากให้ไปไหน
สี่โมงเย็นเตาเผาอาหารทะเลถูกตั้งริมหาดสาธารณะ ชายหาดตรงนี้ไม่ได้มีชื่อเสียงนักจึงค่อนข้างเงียบ ไม่สามารถลงเล่นน้ำได้เพราะเป็นจุดที่อันตราย ดังนั้นความหวังของไอ้โต๋ที่จะกระโดดโลดเต้นไปกับน้ำเค็ม ๆ ก็ถูกดับ ทำได้เพียงเดินเตร่ริมหาด เอาเท้าจุ่มน้ำแล้วขึ้นมานั่งกินเบียร์กินเบียร์ เกากีตาร์ตัวโปรดของพี่ไผ่ไปพลาง ร้องเพลงไปพลาง
พ่อกับแม่ลงมาอยู่ด้วยในช่วงแรก ๆ ของจัดการเตรียมอาหารและเครื่องดื่มจนแน่ใจว่าไม่มีอะไรบกพร่องแล้วก็กลับเข้าไปในบ้าน ช่วงนี้อากาศเปลี่ยนพ่อผมไม่ค่อยสบาย แต่ไม่ได้เป็นหนัก เมื่อบ่ายไปอ้อนได้สิบนาทีก็โดนไล่ให้ไปเล่นที่อื่นเพราะกลัวติดหวัดไปด้วย พี่ไผ่กระแนะกระแหนเหมือนเคย แต่ก็เห็นดีเห็นงามที่ผมไปเล่นกีตาร์ให้ฟังหนึ่งรอบก่อนปาร์ตี้ซีฟู้ดจะเริ่มต้น
“ว่าน กินเบียร์อีกป่าว” ไอ้โต๋ถาม ผมพยักหน้า เหลือบไปเห็นพี่แคนจ้องดุแล้วก็ยกมือไหว้ เขาถอนหายใจคล้ายระอา ซึ่งเป็นสัญญาณอันดีว่าอนุญาตให้ผมดื่ม แต่แค่เล็กน้อยเท่านั้น
“กุ้งนี่สุกหรือยังวะไผ่”
“กุ้งสะดุ้งไฟ มึงไม่รู้จักเหรอเชี่ยโจ๊ก”
“สะดุ้งห่าอะไร หลังยังขาว”
พี่โจ๊กกับพี่ไผ่เข้ากันได้ในเวลาอันรวดเร็ว หลังจากรวมหัวกันแกล้งพี่อาร์มตอนเล่นไพ่จนเทพบุตรผมเริ่มหงุดหงิด ส่วนไอ้โต๋มันรู้ว่าอยู่ทีมใครแล้วจะรอดก็ทำตัวเป็นลูกขุนพลอยพยัก มีแต่ผมนี่แหละที่สตรวอง ยืนเคียงข้างพี่อาร์มด้วยการช่วยดูไพ่ของไอ้พี่ไผ่แล้วใบ้ให้เป็นระยะ
น้ำจิ้มซีฟู้ดฝีมือพี่จีนยังอร่อยเด็ดเหมือนเดิม ผมเล่นกีตาร์ เพลงสายลม แสงดาวอะไรไปเรื่อย ไม่มีความหมาย ไม่มีเจตนา จากช่วงเย็นจนตะวันตกดิน ยิ่งดึกทำนองก็ยิ่งคึก เสียงดังขึ้น เลือดสูบฉีด เริ่มเข้าสู่ภาวะกรึ่มแต่ไม่ได้เมาพับจนคุยกันไม่รู้เรื่อง
“ไอ้ว่านน่ะ มันเคยเป็นไส้เลื่อนตอนเกิด” พี่ไผ่เริ่มแฉผมหลังจากไม่มีอะไรจะเล่า เรื่องนี้ผมได้ยินมาหลายรอบ ชินชาเหลือเกิน แต่สำหรับคนอื่น ๆ ดูตื่นตาตื่นใจอย่างประหลาด
“ไส้เลื่อนตอนเด็กเลยเหรอ”
“เออ ถ้ามันร้องไห้ ไข่จะบวม ใส เหมือนจะแตกให้ได้”
“เชี่ยว่านไข่ใหญ่”
“พ่อมึง” ผมด่า แต่ปล่อยให้พี่ไผ่พูดต่อ
“เออ ทุกคนเลยไม่มีใครกล้าขัดใจมัน ผ่าตัดตั้งแต่เล็ก มีแผลเป็นด้วยมั้งถ้าจำไม่ผิด ตอนนี้หายหรือยังวะ ขอดูหน่อย”
“ไม่ได้โว้ย” ผมตะครุบกางเกงยางยืดตัวเองไว้ทันที ไอ้พี่ไผ่ก็พยายามทำในสิ่งตรงกันข้าม สู้กันไป ๆ มา ๆ ก็พากันล้มออกนอกเสื่อ “พี่ไผ่จะมาขอดูไข่น้องว่านสุ่มสี่สุ่มห้าได้ไงวะ”
“โตแล้วเหรอมึงน่ะ”
“โตแล้วสิ” ผมบ่นงุบงิบ ก่อนโดนพี่ไผ่ดึงไปจูบหน้าผาก
“คิ้วยังสูงเท่าปากกูอยู่เลย”
“เพราะนั่งเหมือนกันต่างหากเล่า”
“แต่มึงเป็นน้องกูนะน้องว่าน” พี่ไผ่แม่งเมา ดึงผมไปกอดอีกครั้งแล้วหอมฟอดใหญ่ “ตอนเด็ก ๆ กูเคยจับมึงใส่เสื้อผ้าของพี่จีนด้วย ตอนนั้นไม่เห็นจะดื้อ ใส่กระโปรง ตั๊ลล๊าคคค”
“จริงอะ มีรูปหรือเปล่าพี่ไผ่” ไอ้โต๋ หุบปากไปเลย!
“มี ๆ กูอัดใส่กรอบไว้เลย ที่จริงกูอยากมีน้องสาวนะ แต่มีไอ้ว่านก็ไม่ต่างกันเท่าไร เดี๋ยวมา”
“พี่ไผ่เป็นบ้าอะไรของพี่วะ นั่งลงเถอะน่า เมาจนเดินเป๋แล้ว”
“ม่ายมาว” ทำไมต้องทำเสียงยานคางตอนปฏิเสธด้วย “เพื่อน ๆ มัธยมเคยเห็นหมดแล้ว น้องกูน่ะ น่ารักใช่ไหมล่ะ”
ไอ้พี่ไผ่ออกแนวอวดน้องอีกครั้ง พี่อาร์มหัวเราะ แต่ก็พยักหน้ายอมรับ “ว่านน่ารักจริง ๆ นั่นแหละครับ”
“ตอนปอสองมันเป็นไข้เลือดออก เกือบตาย คราวนี้ใคร ๆ เลยยิ่งโอ๋มันเข้าไปใหญ่ แต่ก็นะ ไอ้น้องว่านมันเป็นเด็กตอแหล คิดว่ากูไม่รู้เหรอ มันชอบอ้อน แต่กูก็ชอบเวลาน้องว่านอ้อน มันเคยอ้อนพวกมึงไหม”
“ไม่ค่อยอะ” โต๋ตอบดี “มันมีคนให้อ้อนอยู่แล้ว”
“เหรอ มึงมีแฟนแล้วใช่ไหมน้องว่าน”
“วู้” ผมโบกมือพัดหน้า มองไอ้โต๋อย่างคาดโทษ อยากจะมาสวีทกับพี่แคนก็จริงแต่ยังไม่พร้อมเปิดตัวโว้ย “พี่ไผ่ล่ะมีแฟนหรือยัง”
“มีดิ หล่อขนาดนี้”
“เหรอ แล้ว...”
“ไอ้เชี่ยนี่แฟนมึงใช่ปะน้องว่าน” คนถามงัดนิ้วชี้มาจากแก้ว เป้าหมายคือพี่แคนที่กำลังใช้ส้อมแกะเปลือกกุ้งอยู่ ผมอึกอัก กอดกีตาร์ไว้แน่น
“เลอะเทอะแล้วพี่ไผ่”
“ไม่ใช่แล้วมึงจะกัดมันทำไมวะ”
“ก็ว่านเมา”
“แล้วที่อ้อนให้จูบในร้านเหล้าล่ะ คิดว่ากูไม่เห็นเหรอ”
เช็ดแม่ง! ผมเหลือกตามองพี่ไผ่ มันยักคิ้ว หน้าแดงก่ำเพราะพิษแอลกอฮอล์ เหลือบตามองพี่แคนทำหน้าเซ็งนิด ๆ ใช้ส้อมแทงกุ้งหย่อนลงไปในน้ำจิ้มซีฟู้ดสีเขียว เอาเข้าปากด้วยท่าทีเฉยเมย คนอื่น ๆ หัวเราะเอิ๊กอ๊าก ขณะที่ผมห้ามไม่ให้ตัวเองเหวอไม่ได้
“จูบอะไรวะ”
“มึงอ้อนไอ้แคนให้จูบ แล้วก็กระโจนไปแดกปากมัน น้ำลายเต็มหน้า กูอยู่โต๊ะมุมในสุด เห็นมึงตั้งนานแล้วเถอะ ถ้าไม่ไปช่วยดึงออกมาแฟนมึงได้งัดตีนออกมาถีบกระเด็นแล้วมั้ง”
“เชี่ยพี่ไผ่ พี่แคนไม่ทำหรอก” ตบกะโหลกพอรับได้ แต่ถีบกระเด็นว่านว่ามันไม่ใช่ หันไปมองพี่แคนอีกครั้ง รู้สึกไม่ไว้ใจนัก คนรักของผมทำปากพูดแบบไม่มีเสียงว่า ‘เกือบแล้ว’ ออกมา ว่านอยากเอาหัวจุ่มทะเลหนีความอับอาย
“สรุปคือมึงคบกันจริง ๆ”
“ก็...ไม่นานมานี้เอง”
“แม่งเอ๊ย รู้งี้กูปล่อยให้ไอ้บอยจีบตั้งนาน ถ้ามึงจะเป็นเกย์แต่แรก”
“พี่บอยอะนะ” ผมทำหน้าแขยง เป็นเพื่อนในกลุ่มพี่ไผ่ที่ชอบมารุงรังใส่ผมสมัยเรียนมัธยม พี่แคนกระแอมไอทำให้พี่ไผ่ขึ้นเสียง
“ก็มึงมันเป็นใครก็ไม่รู้ จู่ ๆ มาเอาน้องกู” วางแก้วเหล้าแล้วชี้หน้า “ไว้ใจได้แค่ไหน อยู่ไกลหูไกลตา หลอกฟันไอ้น้องว่านแล้วทิ้งหรือเปล่า เชี่ย มันยิ่งไม่ทันโลกอยู่ น้องชายผู้น่าสงสารของกู”
ไอ้พี่ไผ่ดึงผมเข้าไปฟัด หอมที่กลางหัวสองสามรอบแล้วดึงหูผมให้เงยขึ้นไปจูบหน้าผาก ไอ้เหี้ยพี่ไผ่เมาแล้วเป็นแบบนี้ทั้งปี หัวผมเต็มไปด้วยน้ำลายมัน เหม็นโว้ย
“พี่ไผ่ปล่อยน้องว่านก่อน”
“ถ้ามันทำมึงเสียใจบอกกูนะ กูจะไปถอนขนจมูกมันทีละเส้นเลย”
“รู้แล้วน่า”
“ตอนมันเอามึงใส่เจลเยอะพอไหม ตั้งหน้าตั้งตาเอาหรือทะนุถนอม”
ไม่รู้เว้ย ยังไม่เคย ผมหน้าหงิก ดันตัวเองออกจากมือปลาหมึก พี่ไผ่ยกเบียร์ขึ้นดื่มอีกแก้ว แล้วเทใหม่ฟองฟอด
“ไอ้แคน” พี่ชายคนเดียวของผมมองหน้าคู่สนทนา ปล่อยฟองเบียร์ที่ฟูฟ่องให้ยุบตัวลง พี่แคนไม่พูดอะไร มองกลับด้วยสีหน้าแบบเดิม ออกจะหน่ายนิด ๆ
“น้องว่านพามึงเข้าบ้านแล้ว มึงก็เห็นว่าน้องกูใจแค่ไหน กูยอมยกน้องกูให้เพราะน้องกูรักมึงนะ มึงเหอะ เคยคิดจะพาน้องชายกูไปรู้จักพ่อแม่บ้างไหมวะ”
“พี่ไผ่...”
“มึงเงียบเลยน้องว่าน ถ้าคนมันบริสุทธิ์ใจต้องกล้าพาแฟนไปเจอผู้ใหญ่สิวะ”
“ก็พาไปได้ ไม่ได้จะปิดอะไร แต่ว่านมันอยากไปหรือเปล่า บ้านกูไม่มีอะไร เข้าไปก็อึดอัดเปล่า ๆ”
“ใจหมา”
“ถึงเป็นพี่เมียกูก็ต่อยปากได้นะ”
“มึงไม่จริงจังกับน้องกู กูจะ...”
“เออ เดี๋ยวพาเข้าไป ไม่จริงจังจะเสียเวลาด้วยตั้งหลายเดือนเหรอ ไม่มีเหี้ยอะไรดีสักอย่าง น้องมึงน่ะ” พี่แคนพูดเสียงเอื่อย เป็นช่วงเวลาของลูกผู้ชายจะเคลียร์กันสินะ แต่ทำไมผมรู้สึกเหมือนตัวเองโดนด่าวะ
“ว่านมานั่งนี่”
ไอ้พี่หงวยเรียกเสียงดุ ผมลังเลใจอยู่ช่วงหนึ่ง แต่พี่ไผ่ไม่ว่า แค่จ้องหน้าแฟนผมนิ่ง ทุกอย่างเงียบงัน พี่อาร์ม โต๋ หรือแม้แต่ไอ้พี่โจ๊กก็จงใจหุบปากสนิทให้พี่กับแฟนผมคุยกัน
“ว่าน”
ถูกเรียกอีกครั้งผมก็วางกีตาร์โปร่งลง คลานเข่าไปนั่งข้าง ๆ คนรัก พี่แคนโอบบ่าผม ดึงให้เอนตัวเข้าหา เขาจูบที่ขมับเบา ๆ แต่ตายังมองพี่ไผ่ไม่กระดิก “จะดูแลให้ ไม่ต้องห่วง”
“ถ้าไม่เอามันแล้ว มาส่งคืนกูกับมือนะ น้องว่าน ถ้ามันทำมึงเจ็บ กลับมาให้พี่ไผ่โอ๋นะครับ”
พี่ชายผมพูดเสียงสั่น สักพักก็สะอื้น ใช้หลังมือเช็ดน้ำตาตัวเอง ส่วนมืออีกข้างยกแก้วเบียร์ที่ฟองหายหมดแล้วขึ้นมาชู “สัญญาลูกผู้ชาย”
พี่แคนยกแก้วเครื่องดื่มขึ้นชนกับมัน
“สาบานเลย”
ผมนิ่งเงียบในอ้อมแขนของพี่แคน พี่ไผ่ชะโงกตัวมาบีบแก้มผมแล้วก้มหน้าลงร้องไห้ บ่นไม่เป็นภาษา สักพักก็ล้มตัวลงนอนหงาย เมาหลับไปในที่สุด
“พี่มึงนี่เมารุงรังไม่น้อยกว่ามึงเลยไอ้ว่าน” พี่แคนบ่น แกะกุ้งตัวต่อไปกินต่อ ผมมองคนที่นั่งข้าง ๆ ประโยคคำสัญญาเมื่อครู่ทำให้หัวใจพองโตอย่างประหลาด
พี่แคนไม่ใช่คนปากหวาน แต่พูดเรื่องหวาน ๆ ทีไรแล้วผมใจสั่นตลอด
“น้องว่านของกู น้องว่านของกู”
พี่ชายผมละเมอครางเสียงแผ่ว ขยับตัวมากอดหัวเข่าพี่อาร์ม รายนั้นหัวเราะ มองคนคออ่อนแล้วละสายตามามองผมกับพี่แคนยิ้ม ๆ
“เป็นคนที่ใคร ๆ ก็รักนะ ว่านน่ะ”
“เออ” พี่หงวยเป็นคนตอบ “มึงไม่ต้องมารักด้วยก็แล้วกัน”
“หึ” พี่อาร์มคนดีของผมหัวเราะในลำคอ ยกแก้วเบียร์ขึ้นจิบ แล้วชนกับไอ้โต๋ พี่แคนไม่ดื่ม นั่งกินอาหารทะเลอย่างเดียว ผมคลานมากอดกีตาร์อีกครั้ง พักหนึ่งก็เริ่มเล่นเพลง เสียงคลื่น เสียงลม และเสียงบ่นของพี่ไผ่ดังไปด้วย ผมเอนตัวไปพิงหัวไหล่คนรัก ไอ้โต๋ร้องเพลงแบบเพี้ยน ๆ ไม่มีอะไรสมบูรณ์สักอย่าง แต่นาทีนี้ผมกลับเป็นว่านที่มีความสุขที่สุด
“ขอบคุณนะพี่แคน”
เขาตอบกลับมาแค่คำว่า
“อืม”
TBC
ขอโทษที่มาช้าค่ะ ขอโทษจริง ๆ สัปดาห์ที่ผ่านมาเจออะไรแย่ๆเยอะ ปรับสภาพตัวเองไม่ทัน มีอุบัติเหตุนิดหน่อยด้วย วันนี้ว่างลงเลยรีบเลย ขอโทษที่ทำให้รอกันน้า
ตอนนี้พี่ไผ่ของน้องว่านก็มาสายที่เดาได้ไม่ยาก นังรักของนัง แต่นังยอมเพราะนังแคร์ว่าน #ทีมพี่ไผ่ ตอนนี้พี่ไผ่หล่อฝุดๆเลยยย
-
สมแล้วที่เป็นพี่น้องกัน พี่ไผ่กับน้องว่าน รั่วทั้งคู่
ฮาจริงๆ
-
พี่ไผ่เมาแล้วรุงรังจริงๆนั่นแหละ :m20:
หาคู่ให้พี่ไผ่หน่อยสิ :katai2-1:
-
พี่ไผ่พี่อาร์ม เปล่าคิดนะแค่คนเมารุงรังเไปกอดเข่าชาวบ้านเฉยๆ -,,- #ทีมพี่ไผ่ นับว่านไปรุงรังกับพี่แคนเถอะค่ะ เชิญ~~
จะเอาพึ่ไผ่!!~ นังน่ารักกกกกกกกกกกก
-
พี่ไผ่นี่เป็นตัวฮาแซงหน้าพี่โจ๊กไปแล้วววว ฮาหนักมากจริงๆ
พี่อาร์มดูหล่ออ่าาาา
-
พี่ไผ่น่ารักกก เป็นพี่ที่รักน้องว่านมากกก :กอด1:
นังน้องว่านน่ารัก อยู่ใกล้ใครๆก็รักก็เอ็นดู
ตอนนี้แอบเขินพี่แคน อยากได้แบบนี้มั่งอ่าาา :impress2:
-
:katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
-
พี่แคนหงวยมาแล้ววววว พี่ไผ่ของน้องว่านน่ารักจังเลยอะ รักน้องมากเหลือเกิน ปลื้ม ๆ
-
น้องว่าน มีแต่คนรักงี้ พี่แคนไม่หึงตายเหรออออ :ling1:
-
พี่ไผ่น่ารักอ๊าาาาาาาาาาา
พี่ชายที่แสนดี ทำไมเท่ห์และน่าเอ็นดูขนาดเน๊!!
พี่แคนพูดน้อยมากเลยอ๊า คิดถึงงงงงงงง :hao3:
ผ่านด่านพี่ชายแล้วน๊าาาาา
-
พี่ไผ่....นางรักน้อง....
และรุงรังพอกัน!!!!...555
-
โอ๊ยยยยย พี่ไผ่ตัลล๊ากกกกกก
-
คาแรคเตอร์พี่ไผ่นี่รั่วกว่าที่คิดไว้อีกนะเนี่ย :laugh:
-
อิพี่แคนนนนน นี่รักสุดๆแล้วใช่ไหม 5555
บอกรัก แคนดี้สไตล์...
อิพี่ไผ่.....นางน่ารักเวอร์
เล่นใหญ่รัชดาลัยเทียเตอร์มากกกกก รักน้องสุดๆ
เอาจริงๆหลงน้องเลยแหละ
ปล.พี่อาร์มของเค้า จองงง....
-
อ่านมาถึงพาร์ทล่าสุด
โอ๊ยยยยยย พี่ไผ่น่ารักเวอร์วีว่ามาก
ถึงจะเมาแล้วรุงรังมากก็ตาม
น่ารัก :mew1:
-
คงเป็นเพราะน้องว่านเป็นคนไม่ค่อยทันคน และอีกอย่างคงซื่อไปหน่อย
เลยดูบริสุทธิ์ด้วยความคิดด้วย เหมือนเด็กๆ ถึงทำให้ทุกคนรักและเอ็นดูน้องว่านกัน
-
ตกเป็นเมียพี่อาร์มเสียเถอะพี่ไผ่
พี่ไ่น้องว่านเมาแล้วรุงรังไม่ต่างกันเลย 5555
-
พี่ไผ่น่าร๊ากกกกกกก นี้มันพี่ชายที่คลั่งน้องชัดๆ ชอบพี่ชายแบบนี้ ฮืออออ
ชอบที่บอกว่า ให้พี่แคนเอามาส่งคืนกับมือ แล้วมาให้พี่ไผ่โอ๋นะ
โหย นี้แบบพี่ไผผผผผผผผผผ่ หนูอยากได้ :hao5:55555555
#ทีมพี่ไผ่ :hao7:
-
น่ารักจังพี่น้องคู่นี้
:mew3:
-
น้องว่านต้องมีอะไรดีซักอย่างสิ :m20:
-
พี่ไผ่ น้องว่านน่ารักฝุดๆ :mew1: :mew1:
-
ว่านเป็นเด็กที่วาสนาดี อยู่กับใครใครก็รักใครก็หลง
พี่แคนดูแลน้องดีๆนะคะ :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
-
พี่ไผ่น่ารัก ไผ่อาร์ม อาร์ไผ่ อิอิ
-
:ling1: :ling1: :ling1: :ling1: :ling1:
อ่านแล้วจะเอาพี่อาร์มอะ กรี๊ดดด รู้สึกคุณชายเขาหล่อ แต่ละคำพูดก็น่าฟัง
พระเอกเราจะนิ่งไปไหนวะ พี่แคนอย่าทำท่าทางเบื่อน้องเซ่
นี่จินตนาการพี่ไผ่ยืนทำเท่ที่สะพานปลามองดูทะเลเรืองแสง
อ่าวเราจินตนาการสูงเกินไปสินะ
เปิดตัวด้วยวงไผ่ โอ้ยยย มิตรภาพมันเกิดจากตรงนี้
นังว่านเมาแล้วน่าร๊ากกก นี่จะให้ว่านเป็นหมาจริงๆใช่มั๊ย ? อะไรคือกระโดดกัดพี่แคนวะ ฮ่าๆๆๆ
โคตรเพี้ยน คู่พี่น้องเพี้ยนทั้งงคู่เลยอะ อ่านๆไปขอจิ้มไผ่ว่าน
พี่ไผ่นังหวงคนน้องได้ตั้ลล๊าคคคมากกกก แล้วว่านก็แทนตัวว่าน้องว่านทุกคำอ่ะ
คือน่ารักมากๆๆ ฮรื้ออ อยากอ่านต่อ ตอนนี้พี่แคนกับน้องว่านเขายังไม่สวีทกันเท่าไรเลยอะ
มาแค่พอกรุบกริบกอดคอไรงี้ อยากรู้จริงถ้าว่านมันเมาแล้วพี่แคนดูแลคนเดียวจะรอดไหม
นังว่านคงฟัดพี่แคนอ่วมเลยสินะ ฮ่าๆ
สวัสดีปีใหม่ค่า เฝ้ารอแคนดี้เสมอ งื่อๆ
รักษาสุขภาพด้วยน๊าาา
-
ว่านอ้อยอีกแล้ววววว 55555555
เกิดเป็นว่านใครๆก็รักเน้อออ
คบกันแล้วยังไม่มีโมเม้นมุ้งมิ้งสองคนเท่าไหร่เลยย
อยากรู้จักพี่แคนมากกว่านี้จังค่ะ :katai2-1:
-
อยากมีพี่ชายแบบพี่ไผ่ ขอได้มั้ยผู้ชายคนนี้ :katai2-1:
-
เขินนนน น่ารักกก เรื่องนี้มันตั่ลลั๊กไปหมดเลยอ่าา
งืออ พี่แคนของน้องว่าน
-
โอ๊ยยยยยยย พี่ไผ่ตัลล๊ากคนเห่อน้อง 55555555555555555
ถ้าไม่เอามันแล้ว มาส่งคืนกูกับมือนะ น้องว่าน ถ้ามันทำมึงเจ็บ กลับมาให้พี่ไผ่โอ๋นะครับ
อ่านประโยคนี้แล้วจจะร้องไห้
-
กำเนิดคู่ใหม่ ไผ่อาร์มๆๆ ไอโมเม้นเมากอดเข่าพี่อาร์มนี่ รุสึหมันมีความมิ้งแปลกๆ อร๊ายยยยย พี่หงวยคนซึน น้องว่านคนมึน ประโยค"น้องมึงไม่มีเหี้ย ไรดีสักอย่าง" อิฉันแอบฮา โถ่น้องว่านของป้า มีผัวโหดทำตัวโฉดเข้าไว้ลูก จะได้ทันเค้ามั่ง สมองช้าจนน่าสงสาร T^T
-
พี่ไผ่กับว่านนี่สมแล้วที่เป็นพี่น้องกัน :laugh:
พี่ไผ่เป็นติ่งด้วย ทำไมชอบแทยอนเหมือนเราาาาา
-
ชอบพี่ไผ่จังเลยค่ะ
อยากรู้จักพี่แกให้มากกว่านี้ :m20:
เพราะพี่ไผ่เลี้ยงว่านมาแบบนี้สินะ
ว่านเลยเป็นอย่างที่เห็น 555
-
ขอบคุณ :)
-
ปรบมือให้พี่ไผ่ แปะๆๆ
-
ว่านก็เรื้อร พี่ไผ่ก็เรื้อน. 555
-
พี่ไผ่น่ารักมากกกกกกกกกกกกกก /////////////////
เมาแล้วรุงแรงไม่ต่างกันเลยสมเป็นพี่น้อง 555555555555555
รู้แล้วค่ะว่ารักน้องมาก โอ้ย 55555555555555555
-
พี่ไผ่เป็นคนที่ควรมีใครซักคนดูเเลมากๆ ค่ะ น่ารักมากกก
-
ชีวิตนังว่านน่าอิจฉา
มีแต่คนเอ็นดู :กอด1:
-
พี่ไผ่ นางเป็นผู้ชายตั๊ลล้าคคค รักน้องจ๊น น่ารักมว๊ากกกก
-
น้องว่านนนนน่ารักกกกก
-
ถนอมน้องว่านยิ่งกว่าไข่เปลือกบางซะอีก
พี่มันรั่ว
น้องมันซื่อ
แต่รุงรังพอกัน
-
ขำพี่ไผ่
โคตรรุงรังน้อง 5555555
-
โอ้ยยยยจะผิดไหมนี่อยากให้พี่ไผ่มีผัว งืออออพี่ไผ่น่ารักกกกกกกกกกกก หาผัวให้พี่เขานะ
-
เบะปากใส่น้องว่านค่ะ เริ่มหมั่นไส้นางละ 5555555555555555
พี่ไผ่มีคนจองตัวหรือยัง หนูขอได้ไหม ฮื้อออ หวงน้องซะน่ารักเลย :ling1:
-
พี่น้องคู่นี้น่ารักมาก เหมือนกันสุดๆ เชียร์อาร์มไผ่นะ อิอิ
-
พี่ไผ่น่ารัก #ทีมพี่ไผ่
:mew1: :mew1:
-
พี่แคนรับปากกับพี่ไผ่ขนาดนี้เป็นปลื้มแทนนังว่าน
-
หลงพี่ไผ่แทนแล้วตอนนี้
-
ปาล์มไง
จัดพี่ไผ่ไปปลอบใจหน่อย
หรือเคมีไม่เข้ากันนะ
อ่าา
น้องว่านก็ยังเป็นน้องว่านน่ะนะ
พี่แคนพูดน้อยเหลือเกินน
พี่ไผ่มีแฟนเป็น ผญ /ผช กันล่ะ
หุหุ
-
พี่ไผ่หวงน้องได้น่ารักสุดๆ 55555555
ถอดแบบกันมาสินะ สองพี่น้อง
-
พี่ไผ่ขโมยซีน ถึงจะเมารุงรังแต่ก็น่ารัก :-[
ทำไทเรารู้สึกถึงพลังงานบางอย่างระหว่างพี่ไผ่กับพี่อาร์มล่ะ :impress2:
-
โหยพี่ไผ่น่ารักอ่ะ น่ารักมาก ชอบพี่ชายที่รักน้องหลงน้องแบบนี้ที่สุด หอมหัวฟอดๆๆๆ 5555 น่ารัก
สัญญาลูกผู้ชาย โถ พี่ชายที่แสนรักน้องแต่ต้องปล่อยจากอกไป แต่พี่แคนก็แมนมาก ไม่ยกให้คงไม่ยอมเหมือนกัน
ชอบว่านแทนตัวเองว่าน้องว่าน โคตรงุ้งงิง ชอบอ่าชอบพี่น้องคู่นี้
ขอบคุณค่ะ
-
ยิ่งอ่านยิ่งหมันไส้นังว่าน
-
พี่ไผ่น่ารักกกก ได้ใจไปเลยย
ตอนนี้น่าร้ากใครๆก็รักนังว่าน จนชั้นเริ่มหมั่นไส้ :z2:
-
งื้ออออออ พี่ไผ่น่ารักมาก หาคู่ให้พี่ไผ่ด่วน #อาร์มไผ่ ก็ดูจะเข้าทีนะ อิอิ
-
อยากเห็นแฟนพี่ไผ่จัง
-
เหมือนกันได้อีกพี่น้องคู่นี้ :laugh: :laugh: :laugh:
-
ตอนนี้สนุกมาก ตลกพี่ไผ่ของน้องว่า เมารุงรังทั้งพี่ทั้งน้อง 555
-
อะไรคือพี่ไผ่ร้องไห้ อิพี่บ้าาา โงร้ยยยยเอ็นดูคนจะเสียน้องชายให้เสี่ยตัณ
ตอนนนี้เล่าความรักพี่น้องได้น่ารักดีค่ะ ไม่มีอะไรให้เครียดเลยเม้นต์ไม่มันมือเท่าไหร่
เค้าว่าฉาก ชูบีดับบีดู ? คงจะมาตอน 20 ใช่ม้าาาา ตอนประจำของนักเขียนนี่ โอเค้ รอดั้ยยยยย
แต่มาตอนหน้าเลยจะน่ารักมากๆ น่ารักที่สุดในโลก แล้วตอน20ก็มีมาอีก
โอยยยยยยยยย อินี่เสพกามไปล้าววววววว
:katai3: :katai3:
:haun4: :haun4: :haun4: :haun4: :haun4: :haun4: :haun4:
เป็นกำลังใจให้น้า มาต่อไวๆ เยิฟๆ
:z2:
-
หวานนนนน พี่แคนนี่หวานเป็นด้วย
-
พี่ไผ่น่ารักมาก รั่วพอกับน้องว่านเลย
-
พี่อาร์มนี่ดูยังไงๆนะกับว่าน หรือเราจะคิดมากไปเอง
แต่ตอนเมานี่ว่านสุดๆเลย ว่านคนขี้อ่อยยยยยย ขี้อ้อนด้วยยยย
อีกอย่างรู้สึกอยากให้พี่อาร์มกะพี่ไผ่คู่กัน :hao3: ใช่ใช่ไหมคู่นี้ยยย
-
พี่ไผ่เป็นพี่ชายที่น่ารักมากๆเลยนะหาคู่ให้พี่ไผ่เลยจะได้มีคนดูแลแทนว่าน
ว่านมันน่ารักนะจริงใจดีถึงจะดูซื่อไม่ทันคนเท่าไรอิพี่แคนพูดน้อยแต่ได้ใจนะ
-
ฉันรักพี่ไผ่ #ทีมพี่ไผ่
-
น้องว่านน่าร้ากกกก
-
เมาแล้วรุงรังพอกันพี่น้องคู่นี้
พี่หงวยไม่ชอบหรอที่น้องว่านซุกไซร้ อ้อนขอจูบ
ในอนาคตพี่แคนต้องปวดหัวอีกแน่
เพราะน้องว่านมีแต่คนรัก555
พี่ไผ่ที่แสนดี นิสัยแบบนี้ก็น่ามีผัวนะคะ
คนที่กอดเข่าเขาไง
ทำไมดูเหมือนพี่อาร์มดูมีอะไรมากกว่าที่เห็น
-
พี่ไผ่ น้องแว่น พี่น้องสุดรั่ว 555555 ฮาได้อีก เหมือนพิธีแต่งงานแบบมึนๆนะ 555
-
ขอให้ผ่านไปด้วยดี ทั้งเรื่องแย่ๆ อะไรก็แล้วแต่ ✌
ทำไมรู้สึกว่าพี่ไผ่หล่อ~~~~~~ 55555
ว่าแต่พี่ไผ่ต้องสตรองแค่ไหน ถึงทำใจได้ หรือทำใจไว้นานแล้วว่า
อนาคตน้องว่านยังไงก็ได้สามีแน่ๆ 5555
บ้านพี่แคนมีปมอะไร ??
-
พี่แคนนี่ฟอร์มต่อหน้าพี่เมียรึป่าวเนี่ย นิ่งมากกกก แถมจะถีบหน่องว่านอีก
ทำไมพี่ฮาร์ดคอร์จัง 5555 แต่พี่คนจริงมาก o13
อย่าทำร้ายจิตใจน้องว่านน้าาาาา เดี๋ยวไข่บวม 5555555555
ปล. พี่ไผ่นั่ลล๊าคคคค
-
พี่ไผ่น่ารัก ห่วงแต่ไม่หวง อยากได้อะ ขอได้ไหมพี่ไผ่เนี่ย เดี๋ยวเบนโอ๋เอง
-
รุงรังขั้นสุด นั่งขำพี่ไผ่จนจะบ้าอยู่แล้ว
สภาพพี่ไผ่กับพี่หงวยนี่ต่างกันมาก
เวลาเถียงกันเรื่องพี่ไผ่ให้ฟีลเหมือนกับแม่อุ้มบุญกับคุณพ่อคาร์เมนยังไงยังงั้น
ไม่มีใครยอมใครจริงๆ 55555555555555
-
น่ารักมากกก#ทีมพี่ไผ่ 5555 สมแล้วที่เป็นพี่น้องกัน อาร์มไผ่ไหวไหมน้า? #มโน
-
#ทีมพี่ไผ่ ด้วย นางน่าร้ากกกก มีการสะอึกสะอื้น โถๆๆ
-
พี่ไผ่เมาแล้วรั่วตามน้องหรอออออ :hao3:
-
พี่ไผ่น่ารัก :กอด1: :กอด1:
-
คืออัลบั้ม พาเข้าบ้านแล้ว พี่ชายก็ใจดี ขั้นตอนต่อปเข้าหอๆ
-
โอ้ยยย พี่ไผ่น่ารัก :กอด1:
แอบตะหงิดๆกับพี่อาร์มมาก คือ พี่คิดไรกับน้องว่านป่ะ ถามจริงๆ หลายครั้งแล้วอ่ะ
อย่านะพี่อาร์ม พี่เป็นพี่ที่ดีมากๆเลย นะ
เอางี้ ยกพี่ไผ่ให้ เอามั้ยคะ
งั้นไอ้โต๋ก็ได้ 555555
-
พี่ไผ่น่ารัก อยากเห็นแฟนพี่ไผ่
พี่แคนคนแมนของน้องว่าน^^
-
ทีมพี่ไผ่
สัปดาห์ละครั้งไม่พอ อยากอ่านทุกวันเลยย
-
พี่ไผ่น่ารักว่ะ
-
พี่ไผ่ ...น่ารักเกินไปแล้วววว
อบอุ่นมากกก
-
#ทีมพี่ไผ่ รัวๆ :กอด1:
อยากอ่านมุมของพี่หงวยบ้าง :hao7:
-
ชอบพี่ไผ่มากกกกกกกกก
-
รั่วมากกก นังว่านก็อ่อยขี้ซึนมาก 555
-
โอยยยยย
เพิ่งได้ตามอ่าน พี่แคนดีมาก ฟหกด่าสวง
เลิฟเลยอ่ะ น้องว่านหน้ามึนและรู้ตัวช้ามาก แต่ก็ไม่ได้น่ารำคาญอะไรมากมาย
พี่ชายว่านยิ่งดี ใจๆลูกผู้ชายคุยกัน ครึครึ
อยากกระแทกหน้า เอฟซีปา์มว่านมาก
ของแท้ต้อง แคนว่าน จย้าาาาา
-
โอยยยยย พี่ไผ่ขา เอาใจหนูไปเลย พี่ไผ่น่ารัก รักน้องว่านน่าดู แต่เมาแล้วเรื้อนไม่แพ้กันเลยนะคะพี่น้องคู่นี้ :hao3:
-
ตลกพี่ไผ่ 55555555555 รุงรังไปหมด
-
จัดให้พี่ไผ่หน่อยดิ
-
พี่ไผ่น่ารักมากเลยยยยย
ไผ่อาร์ม? อาร์มไผ่????รึป่าวววว :hao6:
-
ชอบพี่ไผ่อ่ะ เป็นผู้ชายที่น่ารัก รักน้อง กวนตีน และรุงรัง5555
-
โถ พี่ไผ่ นางคงรักน้องว่านมากกกกกก
นังน้องว่านจะน่าอิจฉาเกินไปละนะ 555555
-
ไหนๆนังว่านพี่แคนก็ขอไปดูแลละ เดี๋ยวเรารับพี่ไผ่ไปดูแลเอง#ผิด 555555 พี่ไผ่น่ารักว่ะ บราค่อนดีๆนี่เอง
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
พี่ไผ่ตัลร๊าคคคคคอ้ะ
-
พี่แคนหึงโหดมากอ่ะ..อยากรู้ถ้าไม่เกิดอุบัติเหตุก่อน พี่มันจะฟังว่านอธิบายไหมนี่
พี่ไผ่เมาละรั่วอะ พอๆกับน้องว่านเลย 5555+
-
ไม่รู้เราคิดไปเองไหม...
แต่เราว่าอาร์มมีอะไรทีเราอธิบายไม่ถูก แต่ความรู้สึกบอกว่าอาร์มเป็นอีกตัวละครหนึ่งที่ต่อไปอาจจะมีบทบาทกับเรื่อง
ไม่ชอบว่าน ก็อาจจะชอบแคน หรือไม่ก็อาจจะมีใจให้ไผ่
-
"น้องว่านเป็นเด็กตอแหล" ฮาประโยคนี้ของพี่ไผ่
ว่านแม่งน่าหมั่นไส้สุดๆ
-
พี่ไผ่เมาแล้วเรื้อนจัดดดดดด :laugh: :laugh: :laugh: :laugh: :laugh:
-
น่าร้ากกกกกกกก พี่ไผ่อย่างรั่ว ฮาเลยยยย
คนเขียนฟู่ๆ ต้องไฟ๊ติ้งนะ
พี่ตูนบอก ชีวิตยังมีพรุ่งนี้ซัมเหมอออออ
-
ไอ่ที่พี่ไผ่แฉกลางวงเหล้านี่ ทำพี่ฮามาก :m20:
ิคิดว่าวันไหนที่อีพี่แคนได้น้องว่าน นางต้องแอบดูไข่น้องว่านแหงๆ
-
นีาสงสารพี่แคนถูกกัดซะเลือดออก.
-
ขอบคุณที่เขียนนิยายสนุกๆให้อ่านนะคะ รักพี่แคนมากกกก ดูเถื่อนแต่รู้ว่าใจดีนะ ส่วนพี่ไผ่นี่แทบจะเป็นพ่อน้องว่านได้เลย รักและห่วงมากจริงๆ น้องว่านน่าอิจฉามากแต่น้องว่านก็ใจมากเหมือนกัน ฉากเกาะรถพี่แคนทำให้รู้เลยว่าพี่แคนตัสกลายเป็นโลกทั้งใบของน้องว่านเรียบร้อยแล้ว ถึงพี่อาร์ม...น้องคิดว่าพี่อาร์มต้องหล่อและคุณชายมากแน่ๆ *ใจสั่น*
-
โอย ตอนนี้ชอบพี่ไผ่ค่ะ เอาคะแนนจากเจ๊ไปเลยจ้า ชอบตอนพี่ไผ่อยู่กับน้องว่าน ดูรักกันดี พี่น้องอย่างนี้ซิน่าปรารถนา ขอบคุณสำหรับนิยายนะคะ ขอติดตามต่อไปค่า
-
ครอบครัวน้องว่านอบอุ่นจัง มุ้งมิ้งฟรุ้งฟริ้งดี น้องว่านเป็นเด็กน่ารักจิงๆ 555555
-
ขอเม้นต์สวนกระแสพี่ไผ่นะคะ
พอดีเห็นในนิยายบรรยายว่าบ้านว่านเป็นโชห่วย แต่มีคนใช้ 3 คน คือที่บ้านว่านทำอาชีพนี้เป็นอาชีพหลักหรือว่าเสริมค่ะ
ถ้าเป็นอาชีพหลักเราว่าไม่เข้ากับฐานะว่านค่ะ เพราะร้านโชห่วยกำไลไม่เยอะ (มาม่าคิดกำไลเป็นสตาง ของใช้จุกจิกกำไล1-2 บาท กำไลเยอะสุดคือเหล้าขวดละ5-12บาท)
ปกติร้านโชวห่วยในระดับที่ยังไม่เป็นมินิมาร์คแบบเซเว่นมีลูกจ้างแค่คนเดียวก็หรูแล้ว และลูกจ้างหรือคนใช้ควรมีห้องพักซึ่งแยก ชัดเจนกับตัวบ้านของเจ้าของ ไม่งั้นจะง่ายต่อการปล้นฆ่า หรือควรให้มาเช้าเย็นกลับ
ถ้าจะให้ครอบครัวของว่านยึดอาชีพนี้เป็นอาชีพหลัก ขอเสนอให้
- ปรับจากโชห่วย เป็น ยี่ปั๊ว (ร้านขายส่ง) หรือจะป็นทั้งยี่ปั๊วแล้วเปิดหน้าร้านขายปลีกด้วยส่วนหนึ่งจะดีกว่า
- จากบ้านที่แบ่งส่วนเป็นโกดัง ถ้าเป็นโชห่วยทำได้ แต่ถ้าเป็นยี่ปั๊วแล้วควรแยกเป็นโกดังขายของกับบ้านต่างหาก มีคนงานหรือคนใช้อาศัยในส่วนใกล้หรือส่วนหนึ่งกับโกดังก็ได้ แต่ไม่ควรเข้าออกทางเดียวกับโกดัง และบ้านของว่านจะอยู่ในรั่วเดียวกันหรือตรงกันข้ามจะเหมาะกว่า
ที่กล่าวไปนี้เป็นแค่ข้อเสนอแนะนะคะ
เนื่องจากที่บ้านเป็นร้านโชห่วยเหมือนกัน ทำมาจะ30ปีละ เป็นแค่ร้าน2คูหา ไม่รวยค่ะบอกตรงๆ
กลุ่มลูกค้าคือคนแถวนั้น คนผ่านทาง คนที่ซื้อเล็กๆน้อยๆแก้ขัด คนเดินทาง คนหาร้านซื้อเหล้าเบียร์ น้ำแข็งไม่ได้ ประมาณนี้
อธิบายสำหรับคนไม่เข้าใจนะคะ
ยี่ปั๊วคือ ร้านขายส่ง = ส่วนใหญ่ฐานะรวย - รวยมาก (ก่อนมาทำยี่ปั๊วก็ต้องรวยอยู่แล้วด้วยนะไม่งั้นทำไม่ได้)
ซาปั๊วหรือโชห่วย คือ ร้านขายปลีก = ฐานะพออยู่พอกิน - ค่อนข้างดี
-
พยายามกลับมารักไอ้พี่แคนเหมือนเดิม ก็ลำบากใจ :katai1:
-
ชอบการแสดงความรักของพี่น้องไผ่ว่านมาก
ไม่คิดว่าพี่ไผ่จะเมาแล้วหมดลุ๊คขนาดนี้ แหมะ ร้องไห้ด้วยเอ้า 5555
ถึงพี่แคนไม่หวาน แต่รักว่านจริงไรจริง รออ่านตอนต่อไปน้า
-
พี่ไผ่น่ารักง่ะ~อบอุ่นจัง~อ่านแล้วเพลงพี่ชายที่แสนดีขึ้นเลย :กอด1:
ตอนนี้พี่ไผ่เป็นพระเอกนะเออ พี่แคนหลบไป :laugh:
-
พี่ไผ่จะโดนใจใครคะ โจ๊กหรืออาร์ม ???
๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕ มาปูเสื่อรอออออ :a5:
-
เพิ่งมาตามอ่าน~
น้องว่านน่ารักน่าชังจริงจริ๊ง คาแรคเตอร์มันแบบ ฮาอ่ะ ชอบ ส่วนพี่แคน โฮ๊ะๆๆ น่ารักอ่ะ ช่วงที่ว่านระบายลงนกอ่ะ โหยยย น่ารักมากอ่ะแมวดำ ชอบๆ
รอเคลียร์เรื่องกัส สัมผัสได้มันจบไม่ง่ายหรอก แต่แคนถูกลูกอ้อน(ตีน)ของน้องว่าน ...หยุดอยู่ในบ่วงว่านน้อย
:pig4: :กอด1: :pig4:
-
พี่ไผ่น่ารักอะ ขอคู่ให้นางด่วนนนนน
พี่แคน ว่าว่านทำไม มันเรื่องจริง 555555
-
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
:heaven :heaven
-
:hao7:
-
ไอ้พี่ไผ่จังไรและรุงรังมากกกกกก ชอบบบบบบบบ 5555
ชอบเวลาพี่ไผ่กะน้องว่านคุยกันอ่ะ ตัลล๊าคคคคคคคคค
ความรุงรังของพี่น้องคู่นี้ดีจ้น
-
พี่หงวยโคตรชัดเจนอ่ะ
แต่ไร้อารมณ์ร่วมด้วยสุดๆ55555
-
รู้สึกว่าพี่หงวยเหนือกว่าน้องว่านมาก
อยากให้น้องว่านเอาคืนค่า เชิดบ้างสิลูก อย่าอ่อนข้อให้ค่ะ
ปล.สนุกๆมากๆเลยค่ะ ทั้งเนื้อเรื่องและการใช้ภาษาอ่านง่ายเฮฮา รออ่านต่อนะฮ้าบ
-
ชอบเรื่องนี้มากๆเลยค่ะ คือแบบว่านเอ๋อ มึน ซึน ไม่ค่อยมีสติแต่น่ารักมากกกกกกก พี่แคนก็จอมวางแผนแบบคูลๆ แบบหล่ออออ ตอนนี้ชอบพี่ไผ่มากน่ารัก พี่น้องคู่นี้เหมือนกันจริงๆ รุงรังมากก ขอบคุณนะค่ะ ^^
-
พี่ไผ่รักน้องว่านมากๆเลยชอบๆ :katai2-1:
-
หวานไปแล้วก๊าบบบบบบบบ
-
พี่ไผ่นี่บราค่อนมาก
ส่วนพี่หงวยที่นิ่ง คือ กำลังทำความเข้าใจกับความบราค่อนของอีพี่
พร้อมกับอดทนที่ไอ้พี่ไผ่มันขลุกขลิกกับน้องว่านต่อหน้าต่อตาใช่ไหม? (นี่ก็มโนเกิ้น!)
รออ่านตอนต่อไปค่ะ อยากให้พี่หงวยกับว่านได้อยู่กันสองต่อสองอีกสักรอบหลังจากเหตุเข้าใจผิดวันนั้นเหลือเกิน
อยากดูน้องว่านอ้อนจนพี่หงวยตบะแตก... ไม่ใช่ไรหรอก ฮ่า ฮ่า ฮ่า
เป็นกำลังใจให้ค่ะ ^^ :L2:
-
พี่ไผ่ของน้องว่านน่ารักจังเยยยยย #ทีมพี่ไผ่
-
มารอตอนที่ 18 ฮร้าาาาาาาาาาาาาา
:katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
-
ตอนที่ 18
หากมีสิ่งหนึ่งที่กล่าวโทษได้ ผมจะโทษฝนที่ตกไม่รู้เวล่ำเวลาแบบนี้
ท้องฟ้าด้านนอกเป็นสีทะมึน ผมติดแหง็กใต้ตึกเรียน พี่อาร์มไลน์มาบอกว่าพี่แคนลงสนามแล้ว แค่สิบนาทีก็อยากไปดู แต่พอฟ้ารั่วก็กลายเป็นข้อความจากพี่แคนที่สั่งให้ผมหลบฝนรอใต้อาคารแทน
กีฬาประเพณีกระชับความสัมพันธ์มาถึงวันปิด ฤดูกาลสั้น ๆ ที่ทำให้นิสิตกระตือรือร้นที่จะออกกำลังกายขึ้นมาบ้าง แชร์บอลผมตกรอบไปตั้งแต่สัปดาห์แรก แต่ผู้ชายภาคคอมฯ เก่งฟุตบอลกันทุกคน ไอ้พี่แคนไม่เคยเตะเข้าโกลด์ เป็นตัวเรียกแรงเชียร์ให้ผู้เล่นคนอื่นฮึกเหิมเมื่อมีสาว ๆ รายล้อมรอบสนาม ไอ้พวกนี้ก็บ้า เตะบอลโชว์หญิงทั้ง ๆ ที่แม่คุณเขามาเพื่อแฟนผมกันทั้งนั้น
“เหมือนจะหนักขึ้นเรื่อย ๆ” ไอ้โต๋บอก ซื้อไอติมยักคู่รสส้มมาแล้วหักให้ผมครึ่งหนึ่ง “เล่นบอลกลางฝนก็สนุกนะมึง”
“เออ อยากไปดู”
“พี่แคนลงแป๊บเดียวไม่ใช่เหรอ”
“เออ ก็อยากเห็นพี่แคนเล่นฟุตบอล”
“อาทิตย์ก่อนก็เพิ่งไปดูมา มึงนี่เห่อแฟนใช่เล่น หรือไปเฝ้าวะ”
“ไม่ได้เฝ้าโว้ย” เถียงเสียงใส ดันมือไอ้โต๋ให้ยัดไอติมเข้าปาก “ไม่ค่อยเห็นพี่แคนออกกำลังกาย”
“ก็จริง” ไอ้โต๋เห็นด้วย “แต่เมื่อแมชที่แล้วพี่แคนโคตรเท่ ถึงจะได้ลูกบอลไม่กี่ครั้งก็เถอะ”
“มีแต่คนประกบนี่หว่า”
“พี่มันก็ทำหน้าเหมือนไม่ได้อยากเล่นนะ” ว่าพลางหัวเราะเอิ๊กอ๊าก ผมจำได้ แมชแรกพี่แคนหน้าหงิกเลยครับ พอเลยสิบนาทีก็เอานิ้วชี้นาฬิกา หาเรื่องพี่อาร์มโคตร ๆ วันนั้นไอ้ปีหนึ่งที่นัดไว้มาสาย กว่าจะเปลี่ยนเสื้อผ้าเสร็จพี่แคนก็วิ่งไปทั่วสนามแล้ว
“จริง ๆ หน่วยก้านก็ดี”
“พี่แคนขี้ร้อนจะตาย” นึกถึงแอร์ในห้องแล้วขนลุก ก่อนนอนผมต้องม้วนตัวเป็นสาหร่ายบ่อย ๆ กระทั่งอ้อมแขนของใครบางคนดึงเข้าไปกอดนั่นแหละถึงอุ่นขึ้นมาบ้าง “ว่ายน้ำคงเหมาะสุดแล้วมั้ง”
“เออ จริง หุ่นดีขนาดนั้น กูเห็นแล้วอิจฉา”
“ไปที่คอนโดดิ พี่แคนว่ายทุกวันเสาร์”
“กูยังไม่จิตขนาดนั้นไหม” เพื่อนรักมองตาขวาง ผมเลื้อยลงบนโต๊ะ นอนกินไอติมรอเวลา เม็ดฝนสาดกระเซ็นเข้ามา เริ่มเหนอะหนะตามแขนขา
“ครึ่งชั่วโมงแล้วไอ้โต๋ อดดู แมชสุดท้ายของฤดูกาล กูอดดูบอล”
คร่ำครวญอย่างน่าสงสาร งับไอศกรีมคำสุดท้ายมาอมไว้ในกระพุ้งแก้มข้างหนึ่ง พี่แคนออกจากสนามแล้วแหง ถึงจะฝ่าฝนไปตอนนี้ก็ไม่ทัน
“เอาไว้ปีหน้า”
“ปีหน้าพี่แคนก็จบแล้ว”
“เวร ไม่รู้จะปลอบยังไงเลยทีนี้ นอนเฉาตายไปแล้วกัน” ผมเบะปาก โยนไม้ไอติมลงถังขยะ เกือบเข้าแล้ว ชนแค่ขอบแล้วกระเด็นออกมา กูต้องลุกขึ้นไปเก็บทิ้งดี ๆ อีก เวรเอ๊ย ไม่มีอะไรได้ดั่งใจสักอย่าง
แสงจากไฟรถที่ฝ่าเม็ดฝนมาทำให้ผมที่ยืนอยู่ข้างถังขยะในตัวตึกหรี่ตาลงเล็กน้อย พี่แคนบีบแตรเรียกสองครั้ง ผมหันไปกวักมือตามเพื่อนอีกที สุดท้าย ผม ไอ้โต๋ กับพี่แคนก็เข้ามาหลบฝนในบีเอ็มที่เปิดแอร์เย็นฉ่ำ พี่แคนเปียกทั้งตัว ตั้งแต่หัวยันเท้า โชคดีที่เป็นเบาะหนัง
“ไอ้โต๋ติดรถไปลงที่แยกไฟแดง” ผมบอก พี่แคนพยักหน้าแล้วออกรถ
“กูจะไปเซ็นทรัล”
“วันนี้?”
“ตอนนี้”
“แล้วบอลอะ” ผมถาม ถึงพี่แคนออกจากสนามแล้วก็น่าจะอยู่รอเพื่อน ๆ จัดการเรื่องพิธีจบให้เสร็จสักหน่อย “พี่อาร์มไม่ว่าเหรอ”
“ช่างมัน”
“ไปทำอะไร รีบเหรอ กลับไปเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อนไหม”
“มีอยู่หลังรถ” ผมพยักหน้า ถ้าอยู่หลังรถก็น่าจะจัดการตัวเองให้เรียบร้อยก่อนแท้ ๆ พี่แคนมองผมจากกระจกมองหลัง “กลัวมึงรอนาน มือถือโดนน้ำฝน เจ๊งไปอีกเครื่องแล้ว หลังจากสั่งให้อยู่ใต้ตึกเรียนก็ดับ ติดต่อไม่ได้”
เขาหมายถึงบีบีรุ่นเก่าที่ขุดมาใช้สำรองหลังจากไอโฟนหกพลัสถูกโยนทิ้งและหายสาบสูญไปเมื่อหลายวันก่อน ผมพยักหน้ารับรู้ รู้สึกดีที่ทำตามคำสั่งไม่ดื้อด้านฝ่าฝนไปให้พี่แคนด่าเล่น
รถจอดชั่วคราวใต้สะพานลอยใกล้แยกไฟแดง ไอ้โต๋ขอบคุณพี่แคนอย่างมีสัมมาคารวะก่อนวิ่งฝ่าฝนข้ามฝั่ง นอกจากเล่นเกมแล้วเพื่อนผมไม่เคยกังวลอะไรอีก ดังนั้นเมื่อมันหายไปกับบันไดสะพานลอยแล้วรถก็เคลื่อนตัวจากมาโดยปราศจากความกังวล
“น้ำหยดติ๋ง” ผมหมายถึงผมสีเข้มของพลขับ พี่แคนเหลือบตาขึ้นมองปอยผมตัวเองก่อนจามออกมาครั้งหนึ่ง “กลับไปอาบน้ำสระผมก่อนไหม ฝนซาแล้วค่อยไปซื้อมือถือก็ได้”
“แค่นี้เอง” ว่าพลางจามครั้งที่สอง ผมปรับแอร์ให้เบาลง ครั้งก่อนพี่แคนโดนฝนก็ฟุดฟิดแบบนี้เหมือนกัน
“กลับห้องเถอะนะ” ผมเริ่มร้อนใจนิด ๆ เมื่อเห็นคนข้าง ๆ จามเป็นครั้งที่สาม เอื้อมมือไปเขย่าแขน คราวนี้ผมชนะ พี่แคนยอมเปลี่ยนเส้นทางในที่สุด
ฝนยังตกไม่หยุด ทั้ง ๆ ที่ไม่ใช่ฤดูที่ควรตก ประเทศไทยก็แบบนี้ สับสนวุ่นวาย หน้าหนาวถูกขโมยไปหลายปี ที่อยู่ด้วยกันคือฤดูร้อนอันยาวนานชั่วกัปชั่วกัลป์ เม็ดฝนสาดลงมาบ้าง ส่วนใหญ่เป็นในเมืองมากกว่าต่างจังหวัด หรือถ้าจะตกต่างจังหวัดทีก็น้ำท่วมไปเลย
พี่แคนหายไปห้องน้ำเกือบชั่วโมง สิ่งแรกที่ผมทำคือเอาเสื้อที่เปียกชุ่มของทั้งสองคนไปผึ่ง จากนั้นคือเสียบปลั๊กกาต้มน้ำ พี่แคนออกมาพอดีกับมาม่าคัฟสุก ผมยื่นให้ เป็นรสต้มยำกุ้งร้อน ๆ
“อะไรมึง”
“กินอะไรอุ่น ๆ สักหน่อย กว่าฝนจะซาก็อีกนาน”
มองออกไปนอกหน้าต่าง ฝนตกหนักจริง ๆ และดูเหมือนจะหนักมากขึ้นด้วย ในทวิตเตอร์ผมเต็มไปด้วยเสียงก่นด่า น้ำท่วมถนน กลับบ้านไม่ได้ รถติด สารพันปัญหาที่คนกรุงจะเจอ แน่นอน ผมแสยะยิ้ม กูถึงบ้านแล้วโว้ย
“เล่นไร”
เสียงทุ้มกระซิบชิดหู กลิ่นผงชูรสลอยมา พี่แคนหอมแก้มผมหนึ่งทีก่อนทรุดตัวนั่งที่พื้น หยิบผ้าเช็ดตัวผืนเล็กที่พาดบ่าให้ผมเป็นสัญลักษณ์ว่าข้าทาสควรปรนนิบัติคุณชาย เขาเปิดโทรทัศน์ เป็นรายการเพลงย้อนยุคที่ไม่ได้ฟังบ่อย ๆ
“ว่านเช็ดหัวให้แล้วจะกินได้เหรอ”
“อืม เช็ดไปเถอะ”
ผมคลี่ผ้า ยีผมเส้นหนาเบา ๆ พี่แคนเป็นคนผมเยอะ ดกดำ โชคดีที่ไม่ยาวมาก เทียบกับผมแล้วสั้นกว่านิดหน่อย ผมบรรจงเช็ดให้จนแห้ง นวดขมับให้คนที่ก้มหน้ากินมาม่าเป็นระยะไปด้วย
“พี่แคนตัวรุม ๆ กินยาหน่อยไหม” เขาตอบด้วยการส่ายหัว บะหมี่กึ่งสำเร็จรูปหมดถ้วยพอดี ผมอาสาหยิบซากผลิตภัณฑ์ไปทิ้งให้และกลับมาพร้อมน้ำอุ่น บังคับคนตัวโตดื่มจนหมดแล้วกลับไปเก็บให้อีกรอบ
“ไม่กินยาจริงอะ”
ผมถาม และเห็นรอยยิ้มจากแววตา เขากวักมือเรียกผมไปนั่ง แต่ไม่ได้นั่งข้าง ๆ คราวนี้ถูกดึงลงบนตัก ตัวของพี่แคนใหญ่ ใหญ่ตามกรรมพันธุ์ กล้ามเนื้อเยอะ ออกกำลังกายไม่บ่อยแต่สม่ำเสมอ เขารับน้ำหนักทั้งหมดของผมด้วยหน้าตัก เอาคางเกยบ่าอย่างออดอ้อน
นี่มันลูกสิงโตชัด ๆ
ผมมองมือที่ประสานกันไว้ ปลายนิ้วเราเกี่ยวพันกัน เวลาอยู่ข้างนอกเหมือนเป็นเพียงพี่น้อง เพื่อนสนิท แต่เมื่อไรที่อยู่กันลำพังแบบนี้พี่แคนมักหาจังหวะจู่โจมอยู่เรื่อย
เป็นคนปากหนัก แต่มือไว เผลอแป๊บ ๆ ก็เลื้อยมาจับหัวเข่า เลื่อนขึ้นจนถึงต้นขา ลูบไล้เบา ๆ พร้อมกับงับกกหูไปด้วย
“พี่...พี่แคน”
ร้องอุทธรณ์ ช่วงนี้ถูกรังแกแบบนี้บ่อย ๆ จมูกคมไล่สูดกลิ่นตามร่างกาย ยิ่งเบี่ยงตัวหนียิ่งกลายเป็นเอนตัวลงบนโซฟา ผมเอี้ยวตัวดันแผ่นอกนั้นไว้ด้วยท่าทีกล้า ๆ กลัว ๆ
“ไม่เอาดิ”
“อยากเอาแล้ว”
“ตะ...แต่ว่า...ว่านยังไม่อาบน้ำเลย”
“รู้แล้ว”
“ไม่เหม็นเหรอ”
“หอมออก” จบคำพูดก็ไม่เว้นช่วงให้เถียงอีก แผ่นหลังผมสัมผัสโซฟา ไม่ใช่ทั้งหมด บางส่วนถูกรองไว้ด้วยมือหนา พี่แคนกอดผมแน่น ซุกไซ้มาที่ซอกคอเมื่อผมเบี่ยงตัวหลบจูบ เสียงชื้นแฉะดังใกล้ ๆ กกหู สัมผัสหยุ่นจากริมฝีปากลากไปทุกตารางนิ้ว ผมรู้สึกเจ็บนิดหน่อยตอนที่ถูกกัด ยกมือขึ้นดันอกอีกฝ่ายแล้วหดคอเข้าหากัน
“ทำอะไรอะ”
“รอยดูด”
“เจ้ย!” ผมดีดตัวผลุง มีเสียงหัวเราะไล่หลัง กระจกที่ใกล้ที่สุดจากตรงนั้นก็เป็นห้องน้ำ ไม่ต้องคิดให้มากความ ผมใส่เกียร์หมาเข้าไปชะโงกดูต้นคอตัวเองในทันที
ไอ้พี่หงวยเล่นกูแล้ว!
“ทำบ้าอะไรของพี่วะ”
รอยสีม่วงช้ำปรากฏอยู่บริเวณลำคอใกล้ติ่งหู ไม่ใหญ่มาก แต่สีชัดมาก มองค้อนตัวการก็เห็นเพียงรอยยิ้มของหมาป่า พี่แคนสวมเสื้อกล้ามตัวเดียวกับกางเกงบ็อกเซอร์ขาสั้น พิงกรอบประตูห้องน้ำ แววตาวาววับ สนุกสนาน
“คนอื่นเห็นทำไง”
“เอาผมลงมาก็ปิดหมดแล้ว”
ผมจิ๊ปาก จะหันไปบ่นอีกรอบแต่ประตูห้องน้ำดันปิดเสียก่อน พี่แคนไม่อยู่ที่เดิม ซึ่งผมจะไม่รู้สึกอะไรเลยถ้าเขาไม่เดินมาจับอ่างล้างหน้าที่ผมยืนอยู่ แขนใหญ่วางกั้นซ้ายและขวา สบตากับผมในกระจก ซุกซน ท้าทาย
“ใส่เสื้อกูแล้วตัวมึงเล็กนิดเดียว”
พี่แคนเบียดตัวเข้ามาจากด้านหลัง หน้าท้องผมชิดขอบอ่าง หัวเข่าแทรกเข้ามาบังคับให้กางขาออก ผมดิ้นเล็กน้อย แต่เมื่อโครงหน้าหล่อเอี้ยวมาหอมแก้มก็ยืนนิ่งงัน
หัวใจเต้นแรงเหมือนกับวัวที่กำลังจะถูกเชือด
ลึก ๆ แล้วก็รู้โชคชะตาตัวเองมาตลอด แต่ว่า..
“ทะ...ทำจริงเหรอ”
แขนข้างซ้ายที่กั้นเป็นส่วนหนึ่งของคอกเล็ก ๆ ผละออกจากสุขภัณฑ์เซรามิคสีขาวมากอดผมไว้ มืออีกข้างไม่ถอด แต่ล้วงขึ้นมาจากโคนขาด้านล่าง
“จะสอน”
เสียงทุ้มนั่นทำให้ใจผมสั่น มันใกล้เกินไป พูดจบติ่งหูผมก็ถูกงับ มือข้างที่กอดเอวสอดเข้าใต้ชายเสื้อ ใช้นิ้วหัวแม่มือกดรอบสะดือ ไล้วนไปวนมาอยู่ที่หน้าท้องก่อนค่อย ๆ ไต่ระดับขึ้นสูง
จังหวะที่สติจดจ่อพื้นผิวใกล้แผ่นอก มืออุ่นก็กอบกำร่างกายบางส่วนใต้ร่มผ้า ผมเบิกตากว้าง จิกมือกับอ่างล้างหน้า ผ่านกางเกงบอลเข้าไปแล้ว มีเพียงชั้นในบาง ๆ กั้น ไม่ใช่ว่าไม่เคยจับ ไม่เคยเล่นกับร่างกายตัวเอง แต่ไม่เหมือน แตกต่างกันโดยสิ้นเชิง ตอนนี้ผมกำลังอยู่ในอุ้งมือคนอื่น คนจับคือใครอีกคน ไม่ใช่ตัวเองอีกต่อไป
“ก็มีอาการเหมือนกันนี่”
ผมอยากอ้าปากเถียง แต่กลัวบังคับเสียงไม่ได้ พี่แคนรุกเร้ารวดเร็ว ช่ำชอง ราวกับว่ารู้ว่าจุดไหนที่ทำให้ผมเตลิด เราสบตากันผ่านกระจก ผมหรี่ตาลง เม้มปากเข้าหากันแน่น
มือร้อนรีดเร้นความรู้สึกผมให้ผงาด เป็นผู้ชายธรรมดา ๆ ถูกปลุกเร้าก็ตื่นเต้นขึ้นมาง่ายดาย ผมเริ่มหอบ หายใจไม่ทัน ปลายเท้าเกร็ง สัมผัสได้ถึงบางสิ่งบางอย่างดุนดันจากด้านหลัง พี่แคนยังคงมองผมในกระจก สีหน้าพอใจ มีรอยยิ้มอยู่ที่มุมปากเมื่อเห็นผมเสียผู้เสียคน
“พะ...พี่แคน...ว่าน...ไม่ไหว”
น้ำเสียงของผมขาดช่วง ชั่วขณะหนึ่งผมถูกเหวี่ยงมาชนกับผนังห้องน้ำ พี่แคนรูดกางเกงผมลงไปกองที่หัวเข่า บดกายเข้าประชิด ผมถูกจูบอย่างจาบจ้วง อารมณ์ของอีกฝ่ายคุกรุ่น รสจูบแตกต่างจากทุกครั้ง ราวกับจะดูดดึงทุกลมหายใจ พรากวิญญาณผมให้ติดไปกับปลายลิ้น
“จับ” เขากระซิบ ขณะที่กัดริมฝีปากล่าง มือผมทั้งสองข้างอยู่บนบ่าแข็งแรงของอีกฝ่าย พี่แคนหรี่ตาลง แต่ยังเป็นสายตาเอาเรื่อง “กูบอกให้จับ”
“พะ...พี่จะบ้าเหรอ...ผม...”
“ไม่เคยจับของคนอื่น?”
“คะ...ใครจะไปเคย” ผมเกลียดตัวเองที่พูดตะกุกตะกัก เกลียดเสียงที่บังคับไม่ให้สั่นไม่ได้ สายตาคู่นั้นอ่อนลง แต่ความพออกพอใจเต็มเปี่ยม ผมไม่กล้าสบตาคู่นั้นอีก มันทำให้หัวใจของผมจะระเบิด
“ถ้ายังไม่พร้อมก็ช่วยกัน ทำได้ไหม” คราวนี้เสียงพร่าเป็นไปในทิศทางที่ออดอ้อน ผมเม้มปากเป็นเส้นตรง หัวใจเต้นแรงจนเจ็บทั่วอกด้านซ้าย
“จะใช้มือ หรืออย่างอื่น ว่าน...พี่ให้เลือก”
น้ำเสียงแบบนี้ สีหน้าแบบนี้ ผมแทบจะละลายลงไปกองกับพื้นห้องน้ำ พี่แคนเอาหน้าผากมาชนผม มือยังคงทำงานต่อไป ไม่คุกคาม คล้ายปลอบประโลมไม่ให้ผมรีบเตลิดเปิดเปิงไปเสียก่อน
ผมเลียริมฝีปากอีกครั้ง ในใจเต็มไปด้วยความลังเล ตกลงเป็นแฟนกันแล้วแท้ ๆ แต่กลับไม่มีอะไรคืบหน้าเลยสักนิด แต่...มันค่อนข้างใหม่สำหรับผม กระทั่งพี่แคนก้าวขาเบียดเรือนร่างเข้ามาอีกครั้งเพื่อให้ผมสัมผัสถึงความทรมานภายใต้ร่มผ้านั่นผมก็ปล่อยมือข้างหนึ่งจากบ่ามาแตะต้องร่างกายอันร้อนผ่าวของอีกฝ่ายโดยดุษณี
ทุกอย่างในหัวอื้ออึง พี่แคนบดจูบอีกครั้ง ผมรู้สึกเหมือนกำลังบินขึ้นสูง ในท้องวูบโหวง มือข้างหนึ่งบังคับให้เอนหงายไปตามรสจูบที่ต้นคอ อีกข้างเร่งจังหวะจนผมสั่นไปทั้งตัว เช่นกัน มือข้างที่กำลังกอดคออีกฝ่ายของผมเกร็งไปหมด อีกข้างก็ขยับตามแรงปรารถนาของร่างกาย รู้สึกทุรนทุราย ขลาดกลัว ตื่นเต้น อะไรต่อมิอะไรวนเวียนอยู่ในหัว ไม่มีเสียงครางเพราะปากเราปิดแนบอยู่ด้วยกัน มีเพียงเสียงของลมหายใจที่สะท้อนในห้องสี่เหลี่ยมแคบ ๆ
ผม...ที่อยู่ภายใต้การควบคุมของพี่แคน
และพี่แคน ที่ปลดเปลื้องตัวเองต่อหน้าผม
กลิ่นของสบู่เลือนหายไป ตอนนี้มีเพียงกลิ่นเหงื่อของผมกับพี่แคนผสานกัน เสียงของของการเสียดสียามผิวหนังชื้น ผมหลับตาลง แต่กลับมีภาพของพี่แคนเด่นชัด
“.....อึก...”
นั่นเป็นเสียงเดียวที่หลุดรอดออกมาเมื่อปากผมเป็นอิสระ การเล่นบอลลูนสูงเสียดฟ้าจบสิ้น ผมถูกโยนลงมาด้วยความเร็วสูง ความทรมานถูกปลดปล่อย พักหนึ่งก็มีของเหลวจากอีกฝ่ายเลอะบนหลังมือ บางส่วนกระเซ็นเปื้อนเสื้อตัวโคร่งที่สวม ผมซุกหนาลงกับบ่า ไม่มีเรี่ยวแรง ปราศจากความกล้าที่จะเผชิญหน้าอีกฝ่ายในเวลานี้
“เป็นไง”
“ไม่รู้”
ผมส่ายหน้า ทำเสียงฮือ ๆ แกล้งร้องไห้ บ้าชะมัด น่าอายสุด ๆ ผมค่อย ๆ ผ่อนลมหายใจจากที่ถี่กระชั้นให้เบาลง สูดเข้าไปลึกขึ้น กระทั่งอาการหน้ามืดชั่วคราวกลับมาเป็นปกติ ขณะที่แคนหัวเราะ เขาลูบหลังผมด้วยมือข้างที่ไม่เปื้อน
“แค่ออร์เดิฟเอง”
“ไม่ไหว”
“ค่อย ๆ หัดไป”
นี่ผมต้องมาหัดอะไรกับแบบนี้ด้วยเหรอวะ! อยากจะร้องไห้สิบตลบ โอเค มันดี ไม่ใช่ดีธรรมดา แต่ดีมาก ๆ สำหรับคนที่พึ่งพาตัวเองมาตลอดอย่างผม แต่จะให้พูดชมอีกฝ่ายก็กระไรอยู่ แค่เงยหน้าขึ้นสบตามันตอนนี้ยังไม่กล้าเลยด้วยซ้ำ
“อาบน้ำให้ไหม”
“ไม่ต้อง”
“งั้นจัดการตัวเองซะ” ผมได้รางวัลมาหนึ่งจูบที่กลางหัว พอถูกดันให้ยืนด้วยตัวเองก็ต้องสบตากับอีกฝ่ายอย่างเลี่ยงไม่ได้ แววตาของพี่แคนที่ผมเห็นบ่อย ๆ ไม่ได้แข็งกระด้างก็จริง แต่ไม่มีคราวไหนที่จะหวานหยดได้เท่านี้ อิ่มเอมไปด้วยความสุข มุมปากยกยิ้มทั้งสองข้าง ไม่เยอะนัก แต่ดูก็รู้ว่าพยายามแค่ไหนที่จะไม่ฉ๊กยิ้มออกมาเต็มที่
“เดี๋ยวออกไปต้มมาม่ารอ”
“ขอรสหมูสับ”
“รู้แล้ว” พี่แคนว่า “เดี๋ยวแถมหมูสับในตู้เย็นให้สองก้อนเลยเอ้า”
คนพูดเดินไปล้างมือที่อ่างล้างหน้า หลังจากนั้นก็ยอมล่าถอยออกจากห้องน้ำให้ผมค่อย ๆ ไถลตัวลงนั่งกองกับพื้นได้อย่างสันโดษ ซบหัวลงกับหัวเข่า
ว่าน...มึงเสร็จในมือผู้ชาย
มึงเสร็จผู้ชายคนนั้นแน่ ๆ
ฮือออออ
ฝนยังคงตกไม่หยุด
ถึงแม้ซาลงไปมาก แต่ยังโปรยไม่ขาดสาย อากาศวันนี้ดีจนผมเผลอหลับบนโซฟาหน้าโทรทัศน์ เปิดรายการเพลงช่องเดิมวนไปมา ตื่นขึ้นเพราะเสียงโทรศัพท์ดังและพบว่าเจ้าของห้องนอนขดตัวบนโซฟาตัวเดียวกัน ส่วนของหัวพาดบนตัก ลมหายใจร้อนรดอยู่ที่หน้าท้อง
ตัวของพี่แคนเย็น แต่หน้าผากอุ่น สวมเสื้อกล้ามสีขาว กอดตัวเองด้วยแขนใหญ่ ๆ ผมขยับตัว หยิบหมอนอิงที่พิงอยู่ให้คนหลับหนุนนอนต่อ เดิมทีไม่ใช่คนหลับลึก แต่เพราะเพิ่งเล่นกีฬา อีกทั้งยังเหมือนมีไข้อ่อน ๆ ทำให้พี่แคนไม่รู้สึกตัวแม้ผมจะลุกขึ้นไปรับโทรศัพท์ห้องที่กรีดร้องมาพักใหญ่
“สวัส...”
“พี่แคน ปิดเครื่องทำไม”
ผมนิ่งไปชั่วขณะ เหลือบมองเจ้าของชื่อที่หลับตาพริ้มอยู่ที่เดิม “ไม่ใช่พี่แคนครับ”
“อ้อ ว่านเหรอ”
“ครับ พี่แคนหลับอยู่ เหมือนจะไม่สบาย โทรศัพท์พี่แคนพังครับ มีอะไรหรือเปล่า” ผมอธิบายช้า ๆ ให้เดาว่าใคร ใครกันล่ะที่รู้เบอร์คอนโดห้องนี้ ใครกันล่ะที่เดาได้ว่าผมเป็นคนรับสาย
“พี่แคนป่วยเหรอ เป็นอะไร”
“โดนฝนน่ะครับ”
“เหรอ” เสียงเขาเงียบไป และผมก็เงียบเช่นกัน “ให้กินยาหรือยัง”
“ยังครับ พี่แคนไม่กิน”
“บังคับให้กินให้ได้ ถ้าพี่แคนป่วยจริง ๆ จะเป็นหนัก” เขาพูดด้วยน้ำเสียงจริงจัง เย็นชาต่อผม แต่เต็มไปด้วยความเป็นห่วงถึงอีกคน ผมเลียริมฝีปาก ความรู้สึกบางอย่างรื้นขึ้นกลางอก พี่กัสจะพูดทำไม พี่แคนอยู่กับผม ผมดูแลคนของผมได้
“กินแก้ไข้ไว้ก่อนเลย ลองถามว่าคัดจมูกด้วยหรือเปล่า ถ้าอาการไม่ดีอย่าลืมเอาผ้า...”
“เดี๋ยวผมจัดการเอง”
“ทำได้เหรอ ฉันจะไปช่วยได้นะ”
“ขอบคุณครับ” ผมข่มเสียงให้นิ่งเฉย ข่มใจให้สงบ “ผมดูแลได้ ตอนนี้เราอยู่ด้วยกัน”
พี่กัสเงียบไปเมื่อผมย้ำด้วยประโยคหลัง คล้ายตัวเองเล่นบทร้ายกาจ แต่ผมไม่ชอบพี่กัส ไม่ชอบตั้งแต่ที่รู้ว่าพี่กัสเคยทำให้ผู้ชายสองคนที่รักตัวเองเสียใจพร้อม ๆ กัน แต่ไม่ชอบมากกว่านั้นคือที่เขายังวุ่นวายกับคนรักผมไม่เลิก ไม่ว่าจะเป็นในฐานะน้องหรืออะไรก็ตามแต่ แต่ตอนนี้ เวลานี้ พี่แคนเป็นของผม
“อืม เข้าใจแล้ว...งั้นฝากอีกเรื่องแล้วกัน อาพรตให้พี่แคนโทรหา เรื่องทุนเยอรมัน” มีร่องรอยของการเยาะเย้ยอยู่ในน้ำเสียงเมื่อผมเป็นฝ่ายเงียบบ้าง “ไม่รู้เรื่องล่ะสิ”
“ผมรู้!” เถียงออกไปแม้จะไม่รู้อะไรเลยก็ตาม จากบริบทแล้วอาพรตน่าจะหมายถึงพ่อของพี่แคน “แล้วจะบอกให้ครับ”
“อย่าลืมให้พี่แคนกินยา”
“ผมทราบ”
“แล้วก็โทรกลับหาฉัน”
“มีธุระอะไรฝากไว้กับผมเลย” ปลายสายไม่พูดต่อ พักเดียวเขาก็เป็นฝ่ายตัดสายก่อน ขมุกขะมัว เหมือนมีม่านหมอกในใจ ผมไม่รู้ ไม่รู้อะไรเกี่ยวกับพี่แคนเลย จะพูดให้ถูก ผมถูกกันออกมาจากทุกเรื่อง เป็นแฟนพี่แคนที่ไม่เอาไหน แม้แต่ความไว้ใจพี่แคนยังให้พี่กัสมากกว่า ผมเข้าใจที่เขาปากหนัก แต่ไม่เข้าใจที่สุดท้ายผมก็ยังเป็นคนสำคัญเพียงคนเดียวของคนรักตัวเองไม่ได้
ระหว่างที่คิด ผมเดินไปรื้อตู้ยา ข้างในมียาสามัญประจำบ้านไม่กี่ตัว แก้ปวด ลดไข้ ไม่รู้ว่ามีอาการอื่นอีกไหม หยิบแก้วน้ำเปล่ากลับมา วางที่โต๊ะกลางแล้วสะกิดเรียกคนหลับ
“พี่แคน”
“อืม” เสียงแหบแห้งครางรับ เขาเหยียดแขนบิดขี้เกียจก่อนลุกขึ้นนั่ง ตาพี่แคนแดง ดูแล้วเหมือนไข้จะขึ้นจริง ๆ “กินยาก่อน พี่แคนไม่สบาย”
“นอนเดี๋ยวก็หาย”
“ฟังว่านบ้างดิวะ” ความรู้สึกที่อธิบายไม่ถูกเมื่อครู่รื้นขึ้นมาที่กระบอกตา ไม่มีเหตุผล ผมมันช่างไม่มีเหตุผลเอาเสียเลย “ก็ตัวเองไม่สบาย”
“เป็นอะไรของมึง แล้วร้องไห้ทำไม”
“ไม่ได้ร้อง!”
“ไอ้ว่าน”
“กินยาตามที่ว่านบอกแค่นี้ไม่ได้หรือไงเล่า”
ผมยกมือขึ้นขยี้ตา มันไม่ถึงกับไหลแต่เอ่อคลออยู่ข้างใน งี่เง่าชะมัด แม้แต่พี่แคนก็คงคิดเหมือนกัน เขามองผม มองด้วยสายตานิ่งเรียบ ดึงมือผมที่กำยาไว้ ยื้อแย่งไปกรอกเข้าปากตามด้วยแก้วที่วางไว้เมื่อครู่จนหมด
“กินให้แล้ว พูดได้หรือยัง เป็นอะไร”
ผมซบหน้าลงกับตัก กอดพี่แคนไว้ขณะที่ตัวเองคุกเข่า พี่แคนใจร้อน ฉุนเฉียวง่ายกับเรื่องของปาล์ม แต่เวลานี้เขากลับสงบนิ่งรอผมเป็นฝ่ายพูดออกมาอย่างใจเย็น
“พี่กัสโทรมา โทรเข้าห้อง”
“แล้ว”
“ว่านเลยบอกว่าพี่แคนนอนอยู่ ไม่ค่อยสบาย แล้วพี่กัสก็พูดเรื่องกินยา”
“กูไม่ชอบกินยา ป่วยเองก็หายเอง เป็นแบบนี้มานานแล้ว”
“พี่กัสบอกว่าถ้าว่านให้พี่แคนกินยาไม่ได้ จะมาหา”
ผมสารภาพตามจริง ยังซ่อนใบหน้าตัวเองไว้กับหน้าตัก กำชายเสื้อกล้ามของอีกฝ่ายจากด้านหลังไว้แน่น คู่สนทนานิ่งเงียบ พักหนึ่งก็ลูบหัวผมเบา ๆ
“หึง?”
“พี่กัสฝากบอกให้พี่แคนโทรหาอาพรตด้วย เรื่องทุนเยอรมัน”
มือที่ลูบหัวเมื่อครู่ชะงักไปชั่วขณะก่อนลูบต่อ เสียงถอนหายใจดังขึ้น พี่แคนขยับตัวโน้มลงมาจูบผม จมูกชนที่กลางกระหม่อม หลังจากนั้นก็ดึงแขนทั้งสองข้างผมให้ลุกขึ้นมานั่งบนตัก
พี่แคนชอบทำเหมือนกับว่าผมเป็นเด็กตัวเล็ก ๆ อยู่ได้
“น้อยใจล่ะสิ”
“ทำไมไม่บอกว่าน”
“กูไม่ได้บอกใคร”
“แต่...”
“กัสคงรู้มาจากอาร์ม ว่าน มันไร้สาระน่า กูไม่เอาทุนอะไรนั่นอยู่แล้ว ไม่มีอะไร”
“แต่ว่า...”
“พรุ่งนี้เลิกเรียนกี่โมง” คนตัวโตไม่รอให้ผมเถียง เขาเอาจมูกมาชนกับหัวไหล่ แขนสองข้างโอบเอวไว้ “ไปหาพ่อกูกันไหม”
ผมเม้มริมฝีปากเข้าหากัน นิ่งเงียบ ไม่ไหวติง รู้สึกถึงแรงกอดรัดที่มากขึ้น พี่แคนใช้จมูกชนที่หัวไหล่ งับเบา ๆ หลายครั้งก่อนอ้อนเสียงหวาน
“ไปบ้านพี่นะครับ”
ละ..เล่นแบบนี้....ใครจะปฏิเสธลงกัน
TBC
เมื่อคืนสลบไปตอนไหนไม่รู้วว ไม่มีคำแก้ตัววว ขอโทษค่า
ตอนนี้มีดราม่าฟุ้งนิดหน่อย จริงๆแล้วไม่มากนะ เรื่องนี้พล็อตฮาๆ หวานๆ ลูกอมที่ไหนขมกัน จริงมั้ย ขิขิ แต่อาจจะใส่ดราม่านี้ดดดเดียว ไม่มาก อยากให้เห็นพัฒนาการของว่าน ว่านยังไปได้อีก ว่านนี่แหละเดอะเฟซ ว่านเป็นเดอะไฟเตอร์ ให้ว่านกลับไปหาเมนเทอร์แคนนะ ว่านไม่ได้กล่าว
ปล.ที่มีคนแย้งเรื่องร้านของชำมา ว่านบ้านนี่เอามาจากบ้านจริงๆของเพื่อนเราค่ะ เป็นร้านขายของที่ตจว.ชั้นสองทำเป็นโกดังชั้นบนสุดเป็นที่พัก มีคนงาน3-4คน มีพี่เลี้ยง1คน ลูก 3 คนเรียน มีฐานะ ไม่แน่ใจว่ารวยอยู่ก่อนแล้วหรือเปล่า แต่สรุปโดยรวมอย่างที่บรรยายเน่อ : )
เจอกันอีกทีพุธหน้า
ขอให้เป็นวันที่ดีค่าาา #candynovel
-
:o12: ม่าย ไม่เอามาม่าาา ไม่ชอบกินเส้น
-
เกลียดกัส ทำน้องว่านเสียใจ
ฮื่ออออ T________T
-
พี่แคนน่ารักดี รู้จักอ่อนให้น้องด้วย
-
ชอบพี่แคนตอนคุยกะพี่ไผ่ 555
พี่ไผ่แม่งน่ารัก
-
รอตอนต่อไป นังว่านจะไปเจอกับพ่อสามีแล้ววววว :katai5:
-
เขินแรง พี่แคนทำแบบนี้ใครก็ไม่ทน
:-[
กัสจะเป็นตัวปัญหาในอนาคตมั้ยนะ
กลัวใจน้องว่านจริงๆ
-
เมื่อไหร่ว่านจะโดนจิ้ม 555
-
ขอบคุณ :)
-
พี่แคนทำดีๆๆๆๆๆ
-
อ่านที่ทำงาน กรี๊ดมีเสียงไม่ได้ ดิ้นก็ไม่ได้ :ling1:
พี่แคนนนนนอ้อนบ่อยๆน้าาาา :hao7:
แต้ไม่คิดว่าพี่แคนจะเป็นคนใจเย็นนะเนี่ยย ว่านยังไม่พร้อมพี่ก็รอ :-[
-
หมั้นไส้อีกัส ชิ
-
แหมมมมม กัส หมั่นไส้จริงๆ ตบซักทีซิ !!
-
พี่แคนมันร้ายมากค่ะ
มันจะตะล่อมกินน้องว่านแล้ว
แง้งงงงง พี่กัสนี่ยังไง กลับมาไม่ได้เลยหมันไส้เหรออออ :katai1:
-
พี่แคนอ้อนน่ารักมากกก
อิจฉาว่านเลย
-
พี่แคนเข้าใจว่านที่สุด :katai2-1: น้องว่านก็น่ารักที่มีเรื่องอะไรก็บอก :mew1:
-
กัสไปใกลๆไป๊
กลับไปมั่วกับปาล์มเหมือนเดิมก็ได้
จะมาทำให้ครอบครัวข้าวใหม่ปลามันเขาแตกแยกทำไม ชิ้วไปใกลๆ
-
อิว่านเห่อโผแลงงงง หมั่นไส้ สมหน้าเสร็จในมือเลย5555555555
ชอบบรรยากาศของตอนนี้จัง โดยเฉพาะช่วงสุดท้ายเป็นการเปลี่ยนอารมณ์เรื่องที่ชัดเจนดี
-
เกือบจะนอยไปกะว่านแล้วนะ โชคดีที่พี่แคนชัดเจน อิอิ
-
ตอนสุดท้ายที่มีพี่แคน ขอบคุณครับนี่มาไงเอ่ย เราอ่านแล้วงงๆนี้ดดนึงอ่า
ปล.อย่ามาม่าเยอะดีล้าวว หวานๆกัน เราชอบบ
-
//เอากัสไปเททิ้งลงถังขยะ
พี่หงวยมันน่ารักกก ว่านเอ้ยยย ซู่ซู่นะ
-
ใกล้ๆล่ะๆ นังว่านใกล้เสียตัวให้พี่แคนหงวยล่ะค่าาาาา อิอิ :hao6: :oo1:
ว่านสู้กัสได้อยู่ล๊าววววววววว
ว่านน่ารักรักเดียวใจเดียว ฮ่าๆๆ
ว่าแต่กลัวใจพี่แคนเรื่องทุนเยอรมันนั่นจังเลยอ๊าาาา :katai1:
-
น้องว่าน เจอแค่นี้ถึงกับเข่าอ่อนเลยยย
ถ้าโดนจริง ๆ สงสัยนอนซมแน่ ๆๆๆ
:hao6: :hao6:
-
พี่แคนทำดีมากค่ะตอนนี้ =..=
-
เบื่อคนแบบกัสจัง :katai1:
อิพี่แคนก้น่าจะเลิกกใจดีกับกัสได้แล้ว :เฮ้อ:
-
กัสจะโทรมาทำไมมม ให้ว่านกับพี่แคนหวานกันก่อนดิ
แต่แหม๋ ว่าน แค่นี้ก็ระทวยแล้วหรอออ อิอิ :hao3:
-
เด็น้อยของฉัน ถือว่าเสียซิงได้ไหมเนี่ย
-
ว่านหวานหวาน แกเสร็จแน่ 5555555+
แต่พี่แคนอ้อนขนาดนี้ ไม่ใจอ่อนก็บ้าแล้ว งื้ดดดดด
ดีใจที่ว่านไม่ยอมพี่กัส สู้เค้าลูก นี่แฟนเราเนอะ
ป.ล. ตอนช่วงท้ายที่ว่านพูด “พี่แคน! ขอบคุณครับ!” อันนี้คือขอบคุณที่จะพาไปบ้านหรอคะ? อ่านแล้วงงๆนิดนึงง
-
นังว่านคนไสยๆ กร๊ากกกกก ไม่ชินพี่แคนโหมดอ้อนแบบนี้เลย สงสัยเพราะฤทธิ์ไข้
-
พี่แคนน่ารักกกกก :impress2:
น้องว่านอย่าน้อยใจเลยย
ไม่ชอบกัส ออกไปเลยนะ ชิ
-
ใจร่ม ๆ นะว่าน
คนที่เคยคบมาย่อมรู้มากกว่าอยู่แล้ว
อย่าไปสนใจ
แต่นังกัสนี่น่าตีนะ เจตนาร้ายจริงเชียว
-
โถ่น้องว่านนางทาสส
แกไม่รอดเงื้อมมือผู้ชายคนนี้ไปได้หรอกก 55555
กัสวุ่นวายมากค่ะเธอ
เอาเลยลูกว่าน ใส่นางไป ให้รู้ว่าคนของเรา เราดูแลเองได้
อย่ามาเจ๋อ STRONG!
-
กัสจะเป็นคนดีหรือไม่ดีเราไม่รู้ แต่กัสควรไปเกิดได้แล้วนะ =_=
เขาเกืบได้เสียกันแล้วววววว :hao7: :hao7:
-
สงสารนังนุ้งว่านนนนน
แด๊กมาม่ารสหมูสับไปแล้ว ยังต้องมาแด๊กมาม่ารสแคนกัสอีก โถๆๆๆ สงสารจริงๆ (ไขว้นิ้ว)
ขุ่นเวสต์ทำดีค่ะ :katai2-1: 55555555555
อิ่มมาม่าแล้วได้เห็นอะไรๆมากขึ้น
ความรู้สึกว่านที่มากขึ้น
ความรักของพี่แคนที่มากขึ้น
นี่รออะไรๆให้มันมากขึ้นตามด้วย ไม่ใช่จบแค่คัมภีร์ประสานอินในห้องน้ำ มันไม่พอขร่ะ :hao5:
-
เสียดายทุน
-
ตอนนี้ปลื้มปริ่มมาก หลายอารมณ์สุด ๆ
เค้าฟินนนนนนนน เค้าปลื้ม :m1:
พี่แคนแม่งโคตรหล่อ ละมุน กรี๊ดดดดดดด
นุ้งว่านหึง อร๊ายยยย มีพัฒนาการ :m3:
มายั่วบ่อย ๆ นะ นังน้องกัส ชอบเห็นว่านหึง
นี่ค่อย ๆ อ่าน ละเลียดเลยนะเนี่ย อ่าน 2 รอบล่ะ 55
อยากให้รวมเล่มเร็ว ๆ รักเรื่องนี้มากมาย :กอด1:
-
กัสนี่จะเป็นหนามตำใจหนูว่านได้ตลอดเวลา
แต่เจ้ชอบจัง เวลานังว่านงอแงเพราะหึงอ่ะ 555555555
-
หมั่นไส้พี่กัสจริงๆ ขอถีบทีได้ป่ะ :3125:
พึ่งรู้ว่าน้องว่านนิสัยผู้หญิ๊งผู้หญิงนะลูก
:pig4: :pig4:
-
นังว่านหล่อนมันร้ายนักนะ ตอนแรกนี่ร้องห่มร้อไห้หึงพี่แคนเพราะแค่กัสโทรมา
แต่พอพี่แคนบอกจะพาไปหาพ่อนี่ดีใจเว่อร์เกิน หมั่นจริง!
ตั้งแต่นังว่านมีแฟนเป็นตัวเป็นตน ระดับความมุ้งมิ้งของนางนี่ขึ้นสูงปรี๊ดดดด แต่ก่อนอะไร แมนๆคุยกัน
ไอ่เราก็เริ่มหลงความมุ้งมิ้งของนางแล้วล่ะ แต่อย่าให้งอแงมากนะ ปวดหัวแทนพี่แคนเลย
-
โฮ้ยยยยยยย พี่แคน เกือบหวานแระ มาชูนิ้วกลางนี่ความหวานหดหายเลย :ruready
อยากรู้จักพี่แคนมากกว่านี้ๆๆๆ :hao4: :hao4:
รอตอนหน้า
ขอบคุณพี่เวสต์นะค้าาา เหนื่อยก็พักบ้างนะตะเองงงง
-
ต่อให้สนิทกับพ่อแคนแค่ไหน
ถ้าทางนั้นรู้วีรกรรมของกัสว่าทำตัวยังไง
ตอนที่คบกับแคน กัสก็ทำได้แค่เห่าแบบนี้ไง
ว่านรู้จักอ้อนนะ ไม่เสียแรงที่เป็นน้องเล็ก
-
พี่แคน อ้อนอีกๆๆๆ ชอบๆๆๆ
-
แหมกัสตอนแรกก็มาดีนะ ทำไมตอนนี้ ... :katai1:
-
ง่อววว~ สตรองเข้าไว้นะว่าน!!
-
พี่แคนนี่เสือหิวชัดๆ เผลอเป็นไม่ได้!!!
นอกจากนี้พี่แคนยังมีทักษะการอ้อนที่เป็นเลิศอีกด้วย
นังน้องว่านระวังตัวไว้ให้ดี
แบบฝึกหัดของพี่แคนจะต้องเข้มข้นขึ้นเรื่อยๆ
เพื่อพัฒนาทักษะของน้องว่านให้พร้อมรับมือกับสนามจริง
แต่ใจคนอ่านจริงๆ นี่รอวันพี่หงวยตบะแตกบอกเลย
ฮี่ๆ
ขอบคุณคุณเวสต์นะคะ ที่มาแบบสม่ำเสมอมากๆ ไม่ทิ้งให้คนอ่านรอกลางทาง
ฟิน ~~~~~
-
ชอบพี่แคนโหมดนิ่งๆ ละลายอ่ะ ใจละลายหมดเลยยย
กัสมาบ่อยๆ ก็ดีนะ เหมือนกระตุ้นว่านหวานหวานให้กล้าขึ้น
ตอนหน้าเจอพ่อแล้ว ไม่เอาดราม่าน้าาา แคนดี้ต้องเป็นลูกกวาดหวานๆ 5555
-
ว่านแอบหึงงงง เจอพี่แคนอ้อนเข้าไปไม่ถูกเลยล่ะสิหนูว่าน
-
พี่แคนค่ะตะล่อมไปบ่อยๆเรื่อยๆค่ะ อีกไม่นานเกินรอแน่ๆ
-
สองบรรทัดสุดท้ายเป็นของตอนเก่านิคะ o18
ส่วนพี่แคน ขี้อ้อนมากกกกกกก น้องว่านของพี่ไม่ดราม่าเนอะ :sad4:
-
อย่าไปสนใจกัสเลย
-
เทคะแนนคืนให้พี่แคนเลย 555555555555
ถือว่าทำดีค่ะ ไปค่ะ พาเด็ก(?)เข้าบ้านได้แล้ว 555555555
เรื่องพี่กัสนี่อยากให้จบไวๆ TT หมั่นไส้พี่กัสแรงมาก พี่ไม่ใช่เดอะเฟสสำหรับเมนเทอร์แคนค่ะ
-
ว่านต้อง strong เค้าไว้!!
จะกัส หรือ ใคร เค้ามาพยายามแทรกกลางก็อย่าหวั่นไหว
ตอนนี้พี่หงวยน่ารักมากมาย
ป.ล. แอบอยากเห็นฉากพี่หงวยหึงแล้วจับน้องปล้ำ 555
-
นังน้องว่านมันแอบร้ายนะคะ มันหลงแฟน มันไม่ยอมให้ใครมาแย่งแฟน
น้องว่านเป็นไฟว์เตอร์จริงๆค่ะ 555555555
-
ฮิ้ววววววววววววว เขาจะพาเจ้าสาวไปดูตัวแล้วขร่ะคุณผู้โชมมมมมมมมม #มือทาบอก
:hao3: :hao3: :hao3: :hao3: :hao3:
ในที่สุด อิพี่หงวยก็ลงมือกับนังน้องว่านล้าววววว แน่นอนว่าในไม่ช้านี้เราจะได้อ่านฉากนั้นแน่นอนใช้ม้าา
เราว่านะถ้าพี่แคนลงมือว่านตอนนี้ ว่านมันก็ยอมอ่ะ มันยอมมานานแล้วนี่หว่าา
เล่นตัวให้ดูแพงไปงั้นแหล่ะะะ นางรักของนางจะตายทำไมจะยอมไม่ได้โนะะะ
:katai3: :katai3: :katai3:
หลุดขำตอนว่านบอก ไม่เอาดิ พี่แคนตอบแบบหน้าตายไปไหมอ่ะ อยากเอาแล้ว เออตรงไปตรงมาดีมากก
แล้วถั่มไมไม่จัดหนักๆกว่าเน้คะพี่หง๊วยยยยย กรี้ดดดดดดดดดดดดดดดดดดด ฉันตั้งหน้าตั้งตารอฉากนั้นลูกเดียว
ทั้งๆที่นายเอกเรื่องนี้เสียจะทั้งตัวแล้ว นางโดนแทะโลมทุกวีคค่าาา เห็นว่านางก็รู้ตัวนะ..
แล้วอยากขอบคุณพี่กัสที่มาได้พอเหมาะพอเจาะ เขาพึ่งเสร็จ(มือ)กันไป ในช่วงเวลาที่ควรมีแค่เรื่องราวสองเรา
นางโผล่มาค่ะ มาแค่เสียงแต่ก็ทำ เด็กเอ๋อๆงอแงจนน้ำตาซึม
คือชอบที่พี่กัสจำรายละเอียดของแฟนเก่าได้ มันทำให้เนื้อเรื่องหน่วงไปอี้กกก
คือส่วนตัวชอบไง พี่เวสต์แต่งฉากหน่วงได้อินสุดๆ อ่านแล้วแบบอินเนอร์มาเต็ม ถึงเรื่องนี้จะมีน้อยนิดดก็เหอะ
อย่างว่าเนอะ ลูกอมมันก็ต้องรสชาติเปรี้ยวหวานน ถ้าขมใครจะมาอ่าน #แต่อินี่รออ่านค่า5555555555555555555
:katai2-1: :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
ปล : ไม่สบายหายเร็วๆน้า สแตนดบายรอทุกเที่ยงคืนวันพุธเยย
ไม่มาบอกก่อนด้วยน้างั้นจะงอแงแข่งกับหน่องว่านนนนนนนนน อิ้อิ้
:mew5:
-
จิกหมอนแรงๆ ฟิน 5555
-
กัสนี่ ของหายแล้วอยากได้คืนเหรอ
สงสารปาล์มหวังว่าคงไม่กลับไปหากัสนะ
พี่แคนอ้อนน่ารัก ^^ :mew1:
-
พี่แคนนี่ร้ายนัก
ฮึ่มมม หลอกล่อน้องทุกวิถีทาง เด็กก็เคลิ้มตลอดๆๆๆ
ชิส์ๆๆๆ อิจฉา
><
-
โคตรชอบบบบบเวลาที่พี่แคนแทนตัวเองกับว่านว่าพี่
โห้ยยยยย ละมุนสุดไรสุด ปกติชอบพูดกูมึงกับว่าน
พูดบ่อยๆนะ อ้อนบ่อยๆ ดูๆแล้วอิว่านมันไปไหนไม่รอดหรอก 555555
แอบน้ำตาคลอตามว่านเบาๆ พี่แคนจะไม่เยอรมันใช่มั้ย อาพรตจะไม่บังคับใช่มั้ย :mew6:
-
ตอนนี้พี่แคนและน้องว่านกินมาม่าคัพกันอิ่มแล้ว
เค้าไม่อยากรับทานเรื่องมาม่าชีวิต
อยากสดใส อึนๆมึนๆสไตล์ว่านนน
-
ดีแล้วว่านๆอย่าไปยอมกัส
พี่แคนหวานกับว่านมากๆหน่อยน้าา
-
เสียเลือดนิดๆ :m25:
ตอนกัสโทรมานี่ว่านตอกกลับได้ดีถือว่านังว่านใจเด็ด o13
เจอพี่แคนอ้อนเป็นไงบ้างว่านเอ๋ยยยยย
-
พี่แคนหล่อเลยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1: :m20: :m20: :m20:
-
เหมือนจะสั้น
แต่คงงานเยอะ
งานน้อยไวๆ น้า จะได้เขียนนิยายเยอะๆ อิอิ
-
:mew1: :pig4:
-
โถ่วๆๆ พี่แคนอ้อนประโยคเดียว น้องว่านก็ยอมแล้วอ่ะ ทำไมใจง่ายจัง เป็นพี่พี่ก็ยอมนะ อิอิ
พี่แคนอ้อน น่ารักอ่ะ :o8: :o8:
-
เหอะ นังกัส ไม่ยอมจบนะคะ ตบซะทีดีไหมจะได้จบ
ส่วนนังว่านแกต้องสตรอง สตรองงงงงง จะมาอ่อนแอ น้ำตานองหน้าให้อินังกัสมันมาปั่นประสาทไม่ได้เข้าใจม่ะ มีไรฟ้องผัวไปเลย
-
ว่านหวานต้องสตรองนะคะ
เพราะว่าเมียเก่าพี่แคนนั้นสตรอ....งกว่า
เค้าแฟรบให้กันแล้วล่ะ
เสร็จแน่ว่าน โดนผู้ชายคนนี้แหละ
-
เบื่อมาม่า
-
น้องว่านกับพี่ไผ่ดูรั่วๆนะ
-
อยากให้พี่แคนพูดเพราะๆกะว่านอะ ดราม่าจิดนึงอะเฮือก
-
ค่อยๆปรับกันไปเดี๋ยวดีเอง
มีดราม่านิดหน่อยพอนะคะสงสารว่าน T v T
แต่ตอนนี้น่ารักดี พี่แคนมีอ้อนด้วย ว๊าย
-
ชิมเล็กชิมน้อย
ชุ่มชื่นใจเสียจริง
ปล. ยินดีรับฝึกหน้าใหม่พึ่งเข้าวงการ มีหลายครอสให้เลือกเรียน เทียน โซ่ แซ่ กุญแจมือ เรามีพร้อม
ราคากันเอง รับประกันคุณภาพ ฝึกได้นานจนกว่าคู่ของคุณจะพอใจ
-
อิจฉาน้องว่านนนง่ะ
-
นึกออกแล้ว พี่แคนคล้าย ๆ พี่เฟยเวอร์ชั่นไม่เจ้าชู้นี่เอง ลูกอ้อนเหมือนกันเลย
-
:sad4: :sad4: :sad4: :sad4: :sad4:
ชอบตรงนี้มากกกก ต่อหน้าคนอื่นเราอาจเป็นเพื่อนหรือพี่น้องที่สนิทกัน แต่พออยู่ด้วยกัน
อิพี่แคน! อิคนพี่มันหมาป่าจริงๆ นังว่านเหมือนกระต่ายเลยง่ะ แบบโดนเลี้ยงไว้ค่อยๆโดนกินโดนเล็ม ชอบจังเลยเวลาสองคนนี้เขาอยู่ด้วยกัน แตะนิดแตะหน่อยก็หอมปากหอมคอ แต่คนพี่มันไม่เคยพอ เชื่อดิ!
ขำนังว่านอยู่ร่ำไป งอแงตลอดๆ สมเป็นลูกคนเล็ก แต่ชอบที่ว่านพูดตรงๆซื่อสัตย์เสมอ อาจจะมองว่ายอมพี่แคนนะ ไม่มีเล่ห์เหลี่ยมอะไรเลย พี่แคนพูดอะไรเชื่อหมด แต่ว่านก็มีดีของว่านอะ ขอเถียงเรื่องว่านไม่ใช่แฟนที่ดีของพี่แคน
เพราะนิสัยแบบนี้พี่แคนควรจะรักษาว่านไว้ น้อยใจเล็กๆน้อยๆ แต่ก็ไม่เคยโกรธนาน
จริงๆพี่แคนมันรู้จุดอ่อนว่านแน่ๆ มาทำพูดพี่ พูดครับ
โฮกกกกก คนอ่านก็ละลายค่ะ TvT
เวลาพี่แคนนิ่งๆก็เท่นะ ดูเป็นแคนแบบที่ว่านชอบ แต่เวลาคนพี่มันอ้อน มันแบบ ฮรื้ออออ
ยวบอะ ทุกอย่างแบบต้องจำนน ร้ายกาจ!! แต่ก็ถอนตัวไม่ขึ้น
ขอพูดถึงกัสหน่อย
เป็นตัวละครที่น่าหมั่นไส้มากๆ โผล่มาแต่ละทีทำตัวน่ามคาน(เสียงพี่ไผ่) แต่ก็ทำให้เราเห็นพัฒนาการของว่านนะ
เห็นคนหวงของแล้วแบบ แอร๊ ถ้าเป็นพี่แคนจะไม่แค่ดึงมานั่งตัก จะฟัดให้พอใจ (เดี๋ยวๆ)
มุมว่านอาจจะมองว่าพี่แคนไม่พูดหรือไม่เคลียร์หรือเปล่า
แต่มุมพี่แคนคงแบบเคลียร์แล้ว เป็นพี่น้องกันได้
พี่แคนพาน้องไปหาพ่อน่าจะเป็นการยืนยันอะไรหลายๆอย่าง แล้วน้องว่านจะได้สบายอกสบายใจ
ฮรื้ออ นังว่านนนมันหวังสูงจริงๆๆๆๆๆ หลอกให้คนพี่พาเข้าบ้านจนได้555555555
อ่านเท่าไรก็ไม่พอ อยากอ่านอีก :ling1: :ling1: :ling1:
ต้องรออีกอาทิตย์เหมือนจะขาดใจ
-
สนุกมาก o13
-
เข้าใจว่านอ่ะ ยิ่งมีฐานะเป็นแฟนแล้ว อารมณ์ขึ้นง่ายแบบไร้เหตุผล สู้นะว่าน
กัสก็แค่ของเก่า...ที่ยังจองล้างจองผลาญ คงเสียดายน่าดู นอกใจตัวผิดแต่ตัวไม่ยอมรับ ก็นะ ตอนรักกันก็ไม่รักษาไว้
เรื่องนี้เธอเป็นแค่คนนอกนะ ...แคนว่าน พวกเขาคู่กัน
ซึ่งแคนอธิบายกระจ่างดี เคลียร ไร้ข้อกังขา แม้ยังแอบหงุดหงิดแทนว่านเล็กๆ ไม่ได้เพราะแคนยังเคลียรสถาณภาพกับกัสไม่กระจ่างเลย แม้จะบอกว่าห่างกันแล้วแต่กัสยังจี้โทรฯหาขนาดนี้ หนีไม่ได้ตลอดหรอกนะแคน
ว่านจงใช้สิทธินั้น ดูแลคนของเราให้อยู่หมัดล่ะ อย่าให้เดินเผ่นผ่านเดี๋ยวแคนถูกฉุด ฮา และรอดูซีนพ่อสามี อิอิ
อ้อ สอนกันอย่าหักโหมล่ะเดี๋ยวมารายงานตัวบนเล้าไม่ไหว คนอ่านลุ้นอยู่ คิกคิก :-[
:pig4: :กอด1: :pig4:
-
พี่แคนสอนนัองว่านทำอะไรเนี่ย น้องว่านใสใสนะ มีการจะพาไปหาพ่อด้วย แสดงออกถึงความจริงจังมากเลย
-
จริงๆตอนแรกที่เคยชูนิ้วกลางให้ว่านใต้ตึกคณะนั่นก็เขินน้องชิป้ะ หว่ายยยยยยยยยยยยยยย ขุ่นชายแคนตัสสสสสส *ดูมันโยง*
จะแซวพี่แคน จะแซะพี่แคน คนอาร๊ายยยยยยยยยยย น่ารักหลบใน อ่อนโยนปนหื่น คือจะเอาให้ได้แต่เห็นความอ่อนของนังว่าก็ใจดีไม่บังคับ ละดูวววววววววววววววววววววว เป็นลูกสิงโตวววววววส์ หว่ายยยยยยยยยย
นังว่านหลบไปเลย ถ้าจะหึงก็หึงให้สุด ไม่ใช่ว่านยังไงไม่รู้ ว่านต้องมึนและโง่นิดๆ ทำไมฉลาด? เดี๋ยวนี้เริ่มปรับตัวได้แล้วนะว่าน เก่งแล้วววววว #ลูบผม #จุ๊บเหม่ง
-
กัส อย่าเยอะ :z6: ไม่ใช่หน้าที่แก ใครเป็นคนนอกใจก่อนล่ะ ทำตัวเอง
-
กัสนี่ทำตัวให้น่าโดนบ้องหูสักที รู้ทั้งรู้ว่าตัวเองเป็นอดีตไปแล้ว แต่ก็ยังเข้ามายุ่ง ธุระอะไรของตัว นี่อารมณ์ขึ้นทุกครั้งเลยนะที่ยัยนี่มีบทออกมา จบแล้วก็ยังไม่จบ คงหวังถ่านไฟเก่าปะทุ?
น้องว่านพัฒนาไปอีกขั้น ตอนนี้สัมผัส 'พี่แคน' ต่อไปอาจทำอย่างอื่น การคบกันมันช่วยไม่ได้หรอก ช้าหรือเร็วก็คงต้องทำ ดังนั้นเตรียมตัวเตรียมใจให้พร้อมนะว่านจ๋า ส่วนพี่แคนก็อย่าเร่งน้องมันนักนะ โบราณท่านว่า อย่าแหวกหญ้าให้งูตื่น
-
“พี่แคน! ขอบคุณครับ!”
มันไม่หันกลับมา แต่ได้ยินแน่นอนเพราะชูมือขวาพร้อมนิ้วกลางเน้น ๆ ให้ โฮ้ยย ไม่ให้ปลื้มได้ไง คนอะไรนอกจากหล่อแล้วยังใจดีอีก ไอดอลผมจริง ๆ ครับคุณชายย
ไม่เข้าใจตรงนี้ค่า งง ใครก็ได้อธิบายหน่อย
ป.ล. ตอนนี้หึงได้แบบ :katai1:
-
งื้อออออ โอยยย กี่ตอนๆสองคนนี้ก็น่ารักเสมอเลยยยยยย
แถมคอนนี้พี่แคนรู้สึกจะอ้อนบ่อยนะ พัฒนาๆ 555555555
ตอนหน้าพาลูกสะใภ้เข้าบ้านละสิ อิจแรงงงงงงงงงง :katai1:
ขอให้ตอนต่อไปๆอย่ามีมาม่าเยอะนะคะ ฮือออออ
-
พี่กัสทำไมดูร้ายๆ ไม่ชอบเลยอ่ะ ว่านมันใสๆ จะไปรู้เรื่องอะไร แหย่มันทำไม #ทีมน้องว่าน
พี่แคนสอนว่านอัไรเนียยยยย เขิน แต่ก็นะ แฟนกันมันก็ต้องมีบ้าง ว่านก็ต้องเรียนรู้อีกหลายอย่างเลย
ไม่ไปแน่นะคะเมืองนอก เอาดีๆ ค่ะ ถ้าไปจะยุให้ว่านมีผออัวใหม่นะคะ
ขอบคุณค่ะ
-
ยอมให้เลยน้องว่านจอมมโน พี่แคนต่อภปก็ต้องชัดเจนนะ รู้อยู่ว่าว่านชอคิดมาก ตอนต่อไปพาลูกสะใภ้เข้าบ้านนะ ขุ่นพ่อจะว่ายังไง :katai2-1:
-
มาม่านิดหน่ิอยก็พอน๊า อย่าให้อืด
แค่นี้ก็หน่วงแล้วววว
-
อิคุณพี่กัส!!! o18
-
แค่นี้ว่านไม่แพ้หรอก
-
พี่แคนตามใจน้องว่านเยอะๆ น้องว่านน้อยใจอยู่นะ
-
นังว่านหึง :z2:
-
คู่รักขี้หึงสินะหรือว่าหึงแค่คนที่มีประเด็นคือกัสกับปาล์ม?
น้องว่านเห่อแฟน
-
:impress2:
-
สนุกจัง เพิ่งเข้ามาอ่าน :mew1: :mew1:
-
ละลายเลยยย
-
นังว่านคนซึนหึงเป็นละเว้ย 555 ตอนนี้ละลายมาก อยากได้ปี้แคน 56555 แย่งว่านแปปนะ
-
จะดีมากกว่านี้ถ้าไม่มีกัสโผล่มา 555555 กลายเป็นไม่ชอบกัสตามนังว่านไปแล้ว
-
รำคาญกัสมาก
มายุ่งอะไรนักหนา
-
พี่แคนจะพาว่านไปบ้านแล้ววว
-
เจอลูกอ้อนแบบนี้มา ใจแข็งแค่ไหนก็ต้องยอมล่ะครับ
-
นังกัส หล่อนนี่มันแย่จริงๆเลย :angry2:
-
:katai5: :katai5:
-
รวดเดียวจบ ต้องตาม แต่อยากให้มีวันที่ว่านอยู่เหนือบ้างจังแหะๆ
-
ติดตาม
-
อ๊ากกกก... อยากให้ถึงวันพุธเร็วๆจังค่ะ อยากให้พี่แคน"สอน" บทเรียนต่อไปเร็วๆ หุหุ
-
เชียร์ว่าน จริงๆอยากให้กัสไม่ได้มายุ่งกับพี่แคนอีกเลย รออ่านตอนต่อไปจ้า
-
สวัสดีค่ะ วันนี้ฤกษ์งามยามดี (และเน็ตดี)
ได้มีโอกาสเข้ามาเม้นท์ให้ หลังจากที่อ่าน 1-18 รวดเดียวจบ
และเข้าไปกรีดร้องและติดแท็ก #candynovel ในทวิตมาเมื่อ 2-3วันก่อน
บอกก่อนเลยว่าช่วงนี้ไม่ค่อยได้อ่านแนว รักใสใส? แนวนักศึกษาเลยค่ะ
นี่เป็นแนวนักศึกษาที่ได้อ่านในรอบหลายๆเดือน กดเข้ามาอ่านเพราะชื่อเรื่องน่ารักล้วนๆฮ่าๆๆๆ
รู้สึกคุ้นชื่อคนแต่งด้วย เลยลองดูผลงานเก่าๆ ใช่จิงๆด้วย เคยอ่านผลงานคุณ -west- เรื่องรักเร่ค่ะ ชอบมากๆ
แต่คนละแนวกับเรื่องนี้เลย แต่ชอบเรื่องนี้มากกว่าค่ะ อิอิ
เราชอบเรื่องแคนดี้มากกกกกกกกกกกกกกกแบบมากกกๆ
ไม่ได้อ่านแบบนี้นาน เลยรู้สึกกลับไปเป็น 14อีกครั้ง ??? หรอออ?? ฮ่าๆๆๆ
บันเทิงมากค่ะ อ่านไปยิ้มไปหัวเราะไปเขินไป เหมือนคนบ้าเลยค่ะ
ไม่มีตอนไหนไม่ยิ้มเลยอะ เราชอบที่คุณ -west- หยิบเอาพวก ทวิต ไอจี ไลน์ ยูทูปเข้ามาในเนื้อหา
คือมันทำให้รู้สึกว่าเรื่องมันเรียลมาก ชอบนิสัยตัวละครทุกคนในเรื่อง มันดูจิงอะ
อ่านไปเลยรู้สึกว่ามันลื่นไหลมันลงตัวไปหมดเลย ก็ไม่ได้ตะหงิดอะไรตรงไหนเลย
ชอบน้องว่านด้วยที่เป็นคนแบบนี้ คือไม่มีใครโง่ได้น่ารักเท่านี้อีกละ ก๊ากกกๆๆๆ สงสารพัี่แคนอย่างมากมาย
มันดูน่ารักมากที่เค้าเป็นคนซื่อๆแบบนี้ แต่บางทีก็แอบเอือมในความซื่อของน้องเหมือนกัน
ส่วนพี่หงวย งื้ออออออออออออ คนนี้ไม่พูดถึงไม่ได้ รักกกกกกกกกกกกก
นายเอกจำเป็นมั้ยคะ นี่อยากได้กับพี่หงวย หงึกๆๆๆๆ
เทพแคนเพอร์เฟคจิงๆ อ่านไปแล้วก็คิดถึงรุ่นพี่ในคณะ แพ้คนแบบนี้มากมาย
ชอบให้พี่หงวยหึงอะค่ะ หึงแรงๆยิ่งดี คนอื่นอาจจะไม่ชอบนะ แต่เราอ่านแล้วมันรู้สึกดีอะ
ที่พี่แกหึงแรงๆ มันแสดงออกถึงว่าพี่หงวยแกรักของแกมาก
ตอนหวานก็เหลือเกิน แก้มเราจะแตก เราอยากสิงนังน้องว่านเหลือเกิน
เห็นคุณ -west- บอกว่าไม่ถนัดเขียนเกี่ยวกับเรื่องราวชีวิตหลังจากที่เป็นแฟนกันใช่มั้ยคะ
สู้ๆนะคะ เป็นกำลังใจให้ค่ะ แต่แค่นี้มันก็สนุกมากแล้วงะ งานอวยมาเต็มจิงๆ
มี๋โครงการว่าจะลงอาทิตย์ละสองตอนอะไรแบบนี้มั้ยคะ เหมือนละครหลังข่าว ฮ่าๆๆ
ไม่ได้รู้สึกว่าการเฝ้ารอให้วันพุธมาถึงมันจะมีค่าขนาดนี้ อยากอ่าน ติดงอมแงม
สุดท้ายก็สู้ๆนะคะ จะติดตามและเม้นให้ทุกตอนเลยค่ะ อีก 4 วันเจอกันนะคะ เย้ๆ :333333333
ปล.อยากให้พี่แคนพาน้องเข้าคอร์สเร็วๆแล้วค่ะ ไม่เอาออเดิร์ฟแล้วค่ะ ขอจัดเต็มม อร้ายยยยย
:กอด1: :กอด1: :L2: :L2:
-
ค่อยเป็นค่อยไปกัน มารก็มาแทรกแซง
-
:z10: :z10: :z10: ชึบๆๆรอๆๆ
-
มันเป็นเรื่องที่สนุกมากๆเราเพิ่งมาอ่าน จะติดตามนะคะ o13
-
:z1:
-
อ่านยาวๆวันเดียว ตามทันจนเป็นปัจจุบันละ ชอบมาก(กอไก่หลายตัว) สนุกมากๆ มาต่อเร็วๆนะ :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
-
เค้าคิดถึงพี่แคนนนนนนนนนนนนนนนน
-
ตอนที่ 19
สาบานเลยว่าผมไม่ตื่นเต้น ไม่ได้ตื่นเต้นแม้แต่น้อย ไม่มีอะไรเลย ทุกอย่างปกติธรรมดา ไม่หวั่นใจ ไม่เป็นอะไร แต่ผมแม่งลืมตาโพลงตั้งแต่เจ็ดโมงเช้า ก่อนนาฬิกาปลุกด้วยซ้ำ พี่แคนนอนหลับอุตุ ไข้อ่อน ๆ เมื่อวานหายสนิท มีเพียงเสียงลมหายใจขัด ๆ ตอนที่หลับเท่านั้นที่ทำให้รู้ว่าอีกฝ่ายไม่สบายตัว น่าจะเป็นหวัดทั่วไป ถ้ากินโจ๊กร้อน ๆ สักถ้วยตอนตื่นนอนคงจะดี
ผมเปลี่ยนกางเกง ยังใส่เสื้อพี่แคนเหมือนเดิม ผมชอบเสื้อของเขา ตัวใหญ่โคร่ง เนื้อผ้าดี เป็นของแบรนด์เนมทั้งหมด ใส่สบายผิว พี่แคนเองก็ชอบให้ผมใส ยิ่งเฉพาะตอนที่สวมกับบ๊อกเซอร์ตัวเดียวแล้วชายเสื้อมันหมิ่นเหม่จะคลุมขอบล่างคล้ายไม่สวมอะไรเจ้าของเสื้อยิ่งชอบ แววตาเป็นประกายวาววับ จับจ้องที่ต้นขาผมไม่ซ่อนเร้น
“เอาโจ๊กใส่ทุกอย่างสองถุงครับ”
ผมสั่งแม่ค้าร้านที่อยู่ถัดจากโอปองแปงมาสองคูหา หนีลงมาโดยไม่แจ้งเจ้าของห้อง ร้านนี้เปิดเฉพาะช่วงเช้า สาย ๆ หน่อยจะแปรสภาพมาเป็นร้านข้าวราดแกงสำหรับชาวคอนโดทั่วไป
“ขอพริกไทยเยอะ ๆ ด้วยนะครับ” กำชับเมื่อมืออวบกำลังจัดการกับถุงของพี่แคน แม่ค้าคนสวยพยักหน้าเมื่อผมยิ้มหวานอ้อน พริกไทยนี่ไล่หวัดดี โล่งจมูก ขิงก็ดีสำหรับคนป่วย ตอนเด็ก ๆ ช่วงป่วยที่บ้านผมบังคับกินประจำ ทั้งผักทั้งเครื่องใน ไข่แดง ไข่ขาว เรียกได้ว่าเลี้ยงกันมาอย่างอุดมสมบูรณ์
ความจริงแล้วตอนประถมผมเป็นเด็กอมโรค แต่ป่วยหนักครั้งที่เข้าใกล้เฉียดความเป็นกับความตายก็โดนบังคับให้กินทุกอย่าง อยู่กรุงเทพคนเดียวได้โอกาสเลือกบ้าง ถ้าเป็นไปได้ก็จะเลือกไม่กินเสียมากกว่า การเจริญเติบโตของผู้ชายหยุดตั้งแต่ก่อนเข้ามหาวิทยาลัย ดังนั้นกินหรือไม่กินของมีประโยชน์เลยไม่ต่างกัน กระนั้น ด้วยครั้งยังเล็กถูกบำรุงมาดีถึงผมจะตัวเล็กและไม่ขยันออกกำลังกายก็ไม่ใช่คนที่จะไม่สบายเพราะโดนฝนได้เหมือนพี่หงวย รายนั้นชอบเลือกกิน กินแต่ของที่ตัวเองชอบ บังคับก็ไม่ได้เดี๋ยวโดนหาว่าเสือก เดาจากนิสัยพี่แคนคงไม่มีใครบังคับเอาผักยัดปากตั้งแต่เล็กเหมือนผมด้วย
โจ๊กสองถุงได้ตามความต้องการในเวลาอันรวดเร็ว ผมกลับขึ้นมาบนคอนโดอีกครั้ง คนป่วยยังนอนซมอยู่ จัดการเทใส่ถ้วยให้ แบ่งเป็นของผมกับของพี่แคน เสียบปลั๊กกาน้ำ อยากให้พี่แคนดื่มอะไรอุ่น ๆ สักหน่อย จัดแจงทุกอย่างเสร็จสรรพก็เดินเข้าห้องนอน ปิดแอร์ มุดตัวเข้าผ้าห่มที่ร่างใหญ่นอนกอดไว้แทนผม
“พี่แคน ตื่นได้แล้ว กินข้าวจะได้กินยา”
เจ้าของร่างพลิกตัวหนี เอาหมอนที่หนุนในทีแรกอุดหู
“พี่แคน เดี๋ยวว่านมีเรียนตอน 9 โมงนะเว้ย”
“เออ” น้ำเสียงแหบแห้ง ไม่ใยดี ตื่นมากินมื้อเช้าด้วยกันก่อนสิวะ
“ว่านซื้อโจ๊กร้อน ๆ มาให้”
“วางไว้นั่นแหละ”
“ไม่เอา กินด้วยกันดิ”
“ไอ้ว่าน” เขาผลักผมออกหลังจากปีนไปเกาะแกะ ขยับตัวจนชิดริมเบาะ “กูจะนอน”
“กินข้าว กินยา อาบน้ำสักรอบค่อยกลับมานอน ถ้าพี่เอาแต่นอนแบบนี้จะซมไข้เอานะ”
“เปลี่ยนชื่อจากว่านเป็นวุ่นไหม”
“คุยมาได้ตั้งยืดยาว ตื่นแล้วแหง” ชะโงกคอส่องคนแกล้งหลับ มุมปากพี่แคนยกยิ้มนิด ๆ แอร์ยังเย็นฉ่ำ น่านอน ผมเข้าใจ แต่ตื่นแล้วก็ยอมลุกสิวะ “พี่...เหวอ...!”
จังหวะที่กำลังก้มหน้าลงกระซิบปลุกอีกครั้งใกล้หูก็ถูกร่างใหญ่พลิกกลับ ผมหมุนครึ่งตลบมานอนหงาย คู่กรณีจับบ่าไว้แล้วขึ้นคร่อม ริมฝีปากหยุ่นก้มลงมาบดหนัก ๆ หนึ่งทีแล้วลุกขึ้นนั่งเหมือนไม่มีอะไรเกินขึ้นมาก่อน รู้แล้วว่าโดนแกล้ง ผมกระโดดขึ้นขี่หลังคนที่กำลังจะลุกจนร่างสูงโงนเงนไปพักหนึ่ง
“เชี่ยว่าน! ตัวก็ไม่ใช่เล็ก ๆ”
“พาไปกินข้าวหน่อย”
“กวนตีนแล้วมึง หนัก ลงไป”
“โห่ ไม่ตามใจแฟนเลย กาก”
“ว่าใครกาก เดี๋ยวจะโดนตบกะโหลก”
“ใครล่ะกาก ขอขี่หลังไปกินข้าวหน่อยก็ไม่ได้”
“หึ” เสียงหัวเราะผ่านจมูก ผมถูกเขย่าหนึ่งครั้งแต่รัดแขนกับคอพี่แคนแน่น ร่างสูงโปร่งหมุนตัวหนึ่งครั้ง แต่จะเหวี่ยงแค่ไหนก็ไม่หลุด สุดท้ายเลยได้แต่ถอนหายใจพาออกมาหย่อนที่โซฟาห้องนั่งเล่น
“สนุก!”
“กูถีบให้”
ถึงจะพูดแบบนั้นแต่เจ้าของเสียงกลับยักยิ้มที่มุมปากข้างหนึ่ง เขายีหัวเดินเข้าห้องน้ำ เมื่อล้างหน้าแปรงฟันเสร็จก็ออกมานั่งกินโจ๊กด้วยกัน ผมเขี่ยพริกไทยกับขิงให้พี่แคน คราวนี้เลยเต็มถ้วยไปหมด
“กูไม่ได้ชอบไอ้เหี้ยพวกนี้เลยนะ”
“กินไปเถอะน่า มันดี”
“ดียังไง”
“จะไปรู้เหรอ แม่ว่านบอกว่าดี ไล่หวัด รู้แค่นี้ อยากให้กินเยอะ ๆ”
ผมรู้แต่แรกแล้วว่าพี่แคนเกลียดขิง แต่เวลาไปกินข้าวด้วยกันทีไรถ้าผมสั่งของที่เจ้าตัวไม่ชอบให้ก็ฝืนกินจนหมด แน่นอน ผมไม่ได้ห้ามพี่แคนเขี่ยออก คนอย่างผม อย่างไอ้ว่านหน้าโง่จะมีปัญญาทำเรื่องแบบนั้นได้ที่ไหน เป็นความเต็มใจของพี่แคนล้วน ๆ
คราวนี้ก็เช่นกัน เสียงขูดของช้อนสแตนเลทกับถ้วยเซรามิคดังในเวลาไม่นาน พี่แคนทำหน้าเบื่อ ๆ ตอนตักขิงเข้าปาก แต่ก็กินจนคำสุดท้ายในที่สุด หลังจากนั้นก็ไล่ผมไปอาบน้ำ ส่วนตัวเองเก็บถ้วยชามเข้าครัวรอผมทำความสะอาด เราแบ่งหน้าที่กันชัดเจน หน้าที่ล้างจานเป็นของผม ทำความสะอาดห้องก็ด้วย ส่วนพี่แคนถ้าจะทำอะไรในคอนโดนอกจากแต๊ะอั๋งกับสอนหนังสือก็มีแค่ทำกับข้าวโชว์ฝีมือ อยู่ในบ้านที่มีแต่ผู้ชายต้องหัดเรื่องพวกนี้มาแต่เล็ก ผมเข้าใจ ถึงแม้มีคนดูแลแต่ด้วยความที่ไม่มีผู้หญิงสักคนในบ้านความต้องการพึ่งพาตัวเองต้องสูงตามไปด้วย
“ว่าน”
เสียงเรียกจากด้านนอกทำให้ผมที่กำลังถอดเสื้อชะงัก พี่แคนเคาะประตูสองสามครั้งกระทั่งผมขานรับออกไป
“มีอะไรพี่”
“สบู่ในห้องน้ำหมด”
ผมเหลือบมอง พี่แคนใช้สบู่เด็กแบบขวดปั๊มสีขุ่น เวลาอาบไม่เคยยกขึ้นใช้ อาศัยกดอย่างเดียว เมื่อคืนมัวแต่โดนทำเรื่องทะลึ่งเลยไม่ทันสังเกตเสียด้วย
“ออกมาเอา”
“ครับ ๆ” ผมสวมเสื้อตัวเดิมลงไปใหม่ เปิดประตูห้องน้ำ พี่แคนยืนยิ้มกริ่มอยู่หน้าห้อง ไม่มีถุงเติมสบู่อยู่ในมือ
“กูหลอก”
คนตัวโตสารภาพหน้าด้าน ๆ ดันผมกลับเข้าไปในห้องน้ำแล้วก้าวเท้าเข้าประชิด ผมอ้าปากค้าง ก่อนออกแรงต้าน ดันอีกฝ่ายให้ออกไปข้างนอก “เข้ามาทำไม ไอ้พี่แคน ว่านจะอาบน้ำ”
“ก็เมื่อคืนเห็นหลับหูหลับตาจับ เลยจะมาให้พิสูจน์อีกที” รอยยิ้มร้ายผุดขึ้นพร้อมกันกับที่ผู้ชายตัวโตเขี่ยประตูห้องน้ำปิด พี่แคนถอดเสื้อ ยืนบังทางออกมิด “เผื่อยังไม่รู้ไง ว่าของกูหงายอย่างที่มึงเรียกหรือเปล่า”
ไอ้เชี่ยพี่แคน!
เฉา ผมเฉา เฉาตายคามือแน่ ๆ ถ้าพี่แคนยังแกล้งแบบนี้ต่อ เดินหน้าหงิกเข้าห้องเรียน ไอ้โต๋ไลน์มาบอกว่าเข้ามาจองที่ให้เพราะคลาสนี้คนเยอะ ผมเข้าก่อนเวลาไม่ถึงห้านาทีห้องเรียนก็เบียดเสียดไปด้วยผู้คน เห็นโต๋เต๋นั่งอยู่หลังห้องที่ประจำ ตรงกลางระหว่างมันกับไอ้กุ้งเป็นที่ว่าง แน่นอนว่าของผม มาถึงเหวี่ยงเป้เหี่ยว ๆ ใส่โต๋เต๋แล้วนั่งอมลมหายใจฟึดฟัดยกใหญ่
“เป็นไรมึง”
“หงุดหงิด”
“ท้องหรือไง”
“ท้องบ้าอะไรล่ะ” สเปิร์มไม่มีปฏิกิริยากับน้ำประปาและมือโว้ย “กูจะหงุดหงิดเฉย ๆ ไม่ได้หรือไง”
“คนบ้าอะไรตื่นมาแล้วหงุดหงิด ไก่ไม่ได้ล้างหน้าเหรอจ๊ะ”
“กาก” ผมด่ามัน แซวบ้าอะไร เมื่อเช้าเสร็จตั้งสองรอบ แถมยังถูกสอดนิ้วเข้ามาอีก หมดกัน ยอดชายนายหวาน ผมนี่ร้องเสียงหลงเลยครับ ไม่ใช่ว่าไม่รู้ ก็เพราะรู้ยังไงล่ะถึงได้กลัวขนาดนี้
“กวนตีนละ เลิกเรียนแล้วไปไหนหรือเปล่า ไอ้กุ้งชวนไปซื้อของขวัญวันเกิดให้แฟน”
“เมื่อปีที่แล้วก็เพิ่งให้ไปไม่ใช่เรอะ?”
“ก็นี่มันปีใหม่แล้วไหมครับ” ผู้ชายฝั่งซ้ายมือเป็นคนตอบ ไอ้นี่ก็คบกันนานจริง บ่นว่าผู้หญิงเรื่องมากตั้งกี่ครั้งแต่ไม่เห็นจะหือสักที
“ว่าน คอมึงมีรอยดูด”
“รอยดูดเหี้ยไร กูแพ้กระทง”
“อ้อเหรอ ถุ้ย แพ้กระทงบ้านพ่อมึงสิ เมื่อวานมีงานปิดกีฬาคณะ มึงไปลอยกระทงส่งท้ายงานกีฬาเหรอ เพิ่งรู้”
“อย่าพูดมากน่า” ไอ้เชี่ยกุ้ง มึงช่วยเป็นตัวละครลับต่อไปเถอะ “แต่เย็นนี้กูไม่ว่าง”
“ไอ้ว่านมีแฟนแล้วเหรอวะ” กุ้งชะโงกคอมาคุยกับโต๋ข้ามหน้าผม ไอ้โต๋พยักหน้ารับ ยิ้มกวนประสาท “ไอ้ปาล์ม?”
“เปล่า เทพแคน”
“เชี่ย” กุ้งทำหน้าเสียดายอย่างสุดซึ้ง ผลักหัวผมหนึ่งที มันดูไม่แปลกใจเลยที่แฟนผมเป็นผู้ชาย มึงช่วยตื่นเต้นหน่อยได้ไหมครับ นี่ว่านคนแมนแสนโก้กุ๊กกิ๊กอยู่กับเพศเดียวกันนะ “มึงทำไอดอลกูมัวหมอง”
“หมองเชี่ยอะไรล่ะ อย่าทำเหมือนกูเล่ห์เหลี่ยมแพรวพราวนักได้ไหม กูต่างหากที่มัวหมอง น่าสงสาร”
“พูดเหมือนมึงสวยมากอะค่ะว่าน มีผู้ชายมาติด” ผมเกลียดเวลาที่ไอ้กุ้งพูดคะขามาก โคตรกวนตีน ชูนิ้วกลางตัน ๆ ให้มันหนึ่งครั้ง คนได้รับหัวเราะเอิ๊กอ๊าก
“แล้วนัดพี่แคนไปไหน ไปด้วยกันก่อนดิ”
“อยากนั่งบีเอ็มพี่แคนดิพวกมึงน่ะ”
“รู้ดี” รู้ไม่ทันเป็นเพื่อนพวกมึงไม่ได้หรอกโว้ย “ช่วงนี้มึงดูรอบคอบขึ้นนะ”
“รอบคอบอะไรวะ” ผมเถียง เมื่อเช้ายังเสียรู้ให้พี่แคนอยู่เลย กระนั้นถ้าเทียบกับเมื่อก่อนตอนนี้ก็ดีขึ้นเยอะ ผมไม่ค่อยโชว์อะไรเปิ่น ๆ เรื่องนี้สังเกตตัวเองได้เหมือนกัน เพราะอะไรน่ะเหรอครับ เพราะผมอยู่กับงูพิษยังไงล่ะ ไอ้พี่แคนน่ะต้องระวังตัวยิ่งกว่าคนไหน ๆ ผมคิดหนึ่ง มันก้าวไปสาม ตอนนี้เร่งตัวเองขึ้นมาสอง แต่พี่แคนก็ยังนำอยู่เหมือนเคย เผลอ ๆ จะทำอะไรซับซ้อนยิ่งกว่าเก่า เล่ห์เหลี่ยมแพรวพราว น่าเตะเป็นที่หนึ่ง
“แต่วันนี้ไม่ได้จริง ๆ ว่ะ ไปบ้านพี่แคน”
“พาเข้าบ้านเลยเหรอวะ” ไอ้โต๋ถามเสียงหลง ผมพยักหน้า นึกถึงเรื่องที่ต้องไปแล้วก็ถอนหายใจ แน่นอน ผมอยากรู้จักพี่แคนมากกว่านี้ มากกว่าซึ่งหมายถึงมากกว่าใคร ๆ ทั้งหมด พี่แคนเป็นคนปิดตัว ดูเผิน ๆ ไม่ใช่คนแบบนั้น แต่นอกจากความที่เป็นคนพูดน้อย ไม่ชอบพูดเรื่องของตัวเองแล้วเขายังกันทุกปัญหาและการตัดสินใจออกห่างจากคนอื่น แต่ตอนนี้ผมเป็นแฟน เป็นแฟนแล้วนะ แฟนคนแรกของผม ผมจริงจังนะครับ
“เข้าไปในฐานะอะไรๆ”
“แฟนสิวะ”
“เปิดตัว?”
“คงงั้น” เอาจริงก็ไม่แน่ใจเหมือนกัน แต่มันควรจะเป็นแบบนี้ไม่ใช่เหรอ
“ระวังเจอลูกซอง”
“มึงเตรียมตัวไปเยี่ยมพี่แคนที๋โรง’บาลได้เลย เขาต้องโดดออกมารับลูกปืนแทนกูแน่นอน”
“มั่นหน้าไม่มีใครเกิน” ผมฉีกยิ้ม นี่น้องหวานของพี่แคน ไม่ให้พี่แคนปกป้องผมจะไปปกป้องใคร อาจารย์เริ่มสอน ผมเลิกคุย หยิบสมุดเลคเชอร์ขึ้นมาจด เสียงไอ้กุ้งกระซิบแซว จงใจให้ได้ยิน
“ก่อนหน้านี้มึงไปบนอะไรไว้หรือเปล่าวะว่าน แบบขอพี่แคนสักครั้งจะตั้งใจเรียน ดูขยันขึ้นนะ”
ผมยื่นนิ้วกลางให้มันเป็นรอบที่สองของวัน
กูขยันเพราะอยากให้พี่แคนดีใจ ยังไม่ได้สักครั้ง แต่กูจะตั้งใจเรียนมันผิดหรือไงล่ะ!
บ้านพี่แคนมีรถสองคัน ไม่รวมของเจ้าตัวที่ใช้อยู่ เป็นเมอร์เซเดสสีบรอนซ์เงิน กับซีอาร์วีสีขาวปลอด โรงจอดรถมีพื้นที่ว่างพอดิบพอดี หนึ่งในนั้นดูคล้ายการต่อเติมใหม่จากของเดิม ติดกับตัวบ้านทรงยุโรป ไม่ได้ตั้งอยู่ในหมู่บ้านจัดสรร แต่เป็นบ้านเดี่ยวที่อยู่ในหมู่บ้านซึ่งเต็มไปด้วยรั้วบ้านใหญ่ติดต่อกัน ไม่ถึงกับใหญ่โตเหมือนในละคร แต่โอ่โถงมากเมื่อเทียบกับบ้านของไอ้โต๋ที่ผมเคยไป
ผมลงจากรถ ได้ยินเสียงนกร้อง เงยหน้าขึ้นไปเป็นต้นไม้ร่มรื่น หาบ้านแบบนี้ได้ค่อนข้างยากในใจกลางเมือง พื้นที่สีเขียวมากกว่าตัวบ้าน รังนกเล็ก ๆ ซ่อนอยู่บนกิ่งไม้ แต่เดี๋ยวก่อน ไอ้ตะคุ่ม ๆ ที่กำลังเดินมาหาลูกนกนั่นอะไร แมวนี่หว่า
“พี่แคน แมวจะกินนก ๆ”
ไม่ร้องเปล่า ผมคว้าก้อนหินแถวนั้นเขวี้ยงใส่แมวดำตัวมหึมา ตาสีเหลืองของมันเหลือบมองผมชั่ววินาทีแล้วกระโดดลงพื้น ปล่อยให้ก้อนหินลอยไปชนกิ่งไม้แห้งเล็ก ๆ หักลงมาที่พื้น
“เขี้ยวกุด” คนตัวโตเรียก ครู่หนึ่งเจ้าของชื่อก็เดินมาคลอเคลียขากางเกง วนไปมา ใช้ก้นถูก่อนนอนแอ้งแม้ง พี่แคนอุ้มไอ้อ้วนดำตัวนั้นขึ้นมา ที่คอมีปลอกคอหนังสีแดงสวมอยู่ เขายื่นมันให้ผม เป็นแมวหน้าตาคุ้น ๆ ที่เหมือนเคยเห็นที่ไหน
“อุ้มสิ”
“ได้เหรอ”
“แมวกูเอง ไม่ดุหรอก ซนไปหน่อย” ผมรับต่อมาจากคนพูดด้วยท่าทีกล้า ๆ กลัว ๆ หน้าตามันดุ พร้อมจะเหวี่ยงวีนทุกอย่าง พุงโลเหมือนแมวท้อง ตาสีเหลืองเหมือนตุ๊กแก พี่แคนบอกให้ผมเกาคาง และไอ้สัตว์หน้าขนก็ดูเป็นมิตรมากขึ้นเมื่อได้รับสัมผัสที่พอใจ
“หน้าคุ้น ๆ เหมือนเคยเจอกันมาก่อน”
“ในรูปดิสเพลย์กูไง”
“เอ้อ ใช่ เหมือนเพื่อนในทวิตเตอร์ผมด้วย”
ช่วงนี้ไม่ได้เข้าไปคุยเลย จำไม่ได้ว่าตั้งแต่เมื่อไร แต่พออยู่กับพี่แคนแล้วผมลืมเรื่องมือถือไปเลยครับ พี่แคนไหวไหล่ เดินนำผมเข้าบ้านหลังโต เสียงโทรทัศน์ดังมาจากห้องนั่งเล่น ผมเดาออกว่าเป็นใคร หน้าตาเหมือนกันทุกระเบียดนิ้วขนาดนี้
“พ่อ หวัดดี นี่พ่อกู”
“สวัสดีครับ” ผมยกมือไหว้ เดาแล้วอายุห่างจากพี่แคนไม่มากแต่หน้านี่โคตรเกินความคาดเดา เดินด้วยกันผมนึกว่าพี่น้อง ไม่ใช่พี่แคนหน้าแก่ แต่คุณพ่อหน้าเด็กมากเลยครับ
“นี่ว่าน” พี่แคนพูดแค่นั้น แล้วเงียบเสียงไป หล่อนัมเบอร์วันพยักหน้า ผมหมายถึงพ่อพี่แคนนะ พับหนังสือที่กำลังอ่านอยู่ลง
“ที่กัสบอกว่าคบอยู่น่ะเหรอ”
“กัสมาหาพ่อเหรอ”
“เอาของจากปารีสมาฝากเมื่อสองวันก่อน” เขาพูดด้วยน้ำเสียงนิ่งเรียบ เช่นเดียวกับใบหน้า “พอดีกับอาจารย์ผดุงโทรมาพูดเรื่องที่แกได้ทุนพอดี”
“ผมไม่เอา ให้ไอ้อาร์มไป”
“อาร์มได้ทุนฮาล์ฟไปญี่ปุ่นกับเพื่อนอีกคน ชื่ออะไรนะ จตุรภพ”
“ไอ้โจ๊ก” พี่แคนว่า ดันไหล่ผมให้ไปนั่งบนโซฟา “หิวน้ำไหม”
“ไม่” ผมส่ายหน้า หรือกูควรหิวแล้วเดินไปหยิบเองดีครับ เม้มริมฝีปากเข้าหากัน เหลือบตามองคุณพ่อแล้วก็อดรู้สึกอึดอัดนิด ๆ ไม่ได้
“คบกันมานานหรือยังล่ะ”
“ประมาณเดือนที่แล้วครับ” ผมตอบด้วยเสียงสุภาพ อีกฝ่ายพินิจพิจารณาด้วยสายตา ไม่บ่งบอกความรู้สึกใด ๆ
“หน้าตาน่าเอ็นดู เรียนด้วยกันเหรอ”
“เปล่าครับ เรียนคนละเอก ผมเรียนโยธาอยู่ ปีสอง”
“แคนตัสเป็นคนใจร้อน ใจเย็นกับมันหน่อยแล้วกัน จะได้คบนาน ๆ ยังขี้หึงเหมือนตอนคบกับคนที่แล้วไหม”
“พ่อเลิกพูดเถอะน่า ว่านมันรู้สึกไม่ดี”
“แล้วรู้หรือเปล่าว่ายังติดต่อกับกัสอยู่” ผมพยักหน้า ที่มานี่ก็เพราะไอ้พี่กัสนี่แหละครับทำผมสั่นเป็นเจ้าเข้า เจ้าของบ้านพยักหน้า หมุนรีโมททีวีไปมาในมือ “เชื่อใจกันดีนะ”
“ก็...” ที่จริงก็ไม่ขนาดนั้นหรอก มีน้อยใจบ้างแต่ก็ไม่ใช่คนไม่มีเหตุผล ผมรู้ว่าพี่แคนไม่กลับไปหาพี่กัสอีกแล้ว ไม่แน่ ๆ แต่อยากเป็นที่หนึ่งเท่านั้น
“บอกให้เลิกพูดไง เดี๋ยวมันร้องไห้”
“เฮ้ย ไม่เป็นไร” ผมโอเค หมายถึงตราบใดที่พี่แคนยังจับมือผมไว้เหมือนตอนนี้ สีหน้าเขาหงุดหงิด บีบมือผมแน่นตลอดเวลา “พี่ทัพไปไหน”
“ซื้อกับข้าว เห็นแกบอกว่าจะเข้ามาเลยให้ไปเตรียมของกินไว้ คืนนี้ก็ค้างกันที่นี่สิ ทั้งสองคนเลย”
“ไอ้ว่านไม่ได้เอาชุดมา”
“เลิกอ้างแฟนได้แล้ว แคนตัส อยู่ด้วยกันหน่อยจะเป็นไรไป” เจ้าของบ้านพูดก่อนกระแอมไอ เบือนสายตาไปทางอื่น “พี่ทัพเขาคิดถึง”
พี่ทัพที่ว่า เป็นผู้ชายผอมสูง หน้าหวาน ผมยาวประบ่า อายุมากกว่าพี่แคน แต่น้อยกว่าพ่อพี่แคน ก้ำกึ่งระหว่างคำว่าพี่กับอา พี่แคนเรียกว่าพี่ ส่วนพี่ทัพเรียกอาพรตว่าพี่เหมือนกัน เรียงลำดับญาติแปลก ๆ แต่ผมสัมผัสได้ ว่านสายเหลืองรับรู้ได้โดยสัญชาตญาณว่าทำไมบ้านนี้ไม่มีผู้หญิง
เรื่องของพี่ทัพถูกปิดเป็นความลับมาตลอด กระทั่งพี่กัสหรือเพื่อนสนิทสมัยยังเล็กของพี่แคนที่ชื่อกิมเองก็ไม่รู้แน่ชัด ได้แต่เดาไปต่าง ๆ นานา ถือว่าเป็นบุญของผมที่พี่แคนยอมเปิดปากเล่าขณะที่เปิดผ้าม่านห้องนอนตัวเองไปด้วย
“เด็ก ๆ กูอาละวาดมาก เวลาพ่อพาผู้หญิงเข้ามาในบ้าน” ผมพอจะนึกเวลาที่เด็กชายแคนตัสอาละวาดออก เขาพูดด้วยน้ำเสียงราบเรียบ แต่ผมกลับตื่นเต้น “เมื่อก่อนมีย่าช่วยกันเลี้ยง พอกูสัก ป.4 ย่าก็เสีย เหลือพ่อคนเดียว ทำทั้งงานบริษัท ทั้งงานบ้าน เขาก็มาคุยกับกูตรง ๆ ว่าเลี้ยงไม่ไหว ต้องหาคนช่วย กูบอกไปว่าอะไรก็ได้ ไม่ใช่ผู้หญิง เห็นผู้หญิงเข้ามากี่คน ๆ ก็จ้องจะงาบพ่อไปทุกที เขาเลยลองเปิดรับสมัครพี่เลี้ยงที่เป็นผู้ชาย ทำงานบ้าน เลี้ยงลูก อยู่ฟรี กินฟรี ได้เงินเดือน มีโบนัสถ้าทำให้กูสอบได้ที่หนึ่งได้”
“โปรแรง โปรดี”
“คนมาสมัครหลายคน แต่พี่ทัพเป็นคนเดียวที่เข้ากับกูได้ตั้งแต่ชั่วโมงแรก หลังจากนั้นก็ย้ายเข้ามาอยู่ด้วยกัน กูไม่รู้หรอกว่าเริ่มจากเมื่อไร แต่ช่วง มอต้นกูแอบปีนออกไปกินเหล้ากับพวกไอ้กิม ขากลับก็ปีนรั้วบ้านกลับมา เจอพ่อจูบกับพี่ทัพที่ห้องนั่งเล่นตอนตีสาม”
พี่แคนรวบผ้าม่านมัด เขาดูเฉยชากับเรื่องนี้ ไม่ได้ต่อต้านอย่างที่ควรเป็น “คืนนั้นเกือบได้ดูหนังสดแล้ว พี่ทัพห้ามไว้ก่อน พากันขึ้นห้องไป แต่กูจำได้ ไหล่เปลือย หน้าอกแบน ๆ นั่นเมียพ่อกูแท้ ๆ แต่กลับทำกูมีอารมณ์”
“เหรอ แล้ว...”
“เลยรู้ตัวว่าตัวเองชอบแบบไหนไง”
“เฮ้ย ไม่ดราม่าเหรอ” เรื่องแบบนี้มันต้องมีท้าต่อยกันกับพ่อแย่งเมียสิวะ ผิดพล็อตไปแล้วพี่แคน คนตัวโตผลักผมให้ล้มลงนอนบนเตียง สักพักก็คลานตามขึ้นมา เขากอดผม หอมแก้มอีกหนึ่งครั้ง
“ไร้สาระน่า เซ็กซ์ก็ส่วนเซ็กซ์ เขาแค่เป็นคนทำให้กูรู้ว่าชอบแบบไหน ไม่ได้หมายความว่าจะรักแบบนั้นเสียหน่อย”
“แล้วพ่อพี่กับพี่ทัพรู้หรือเปล่าว่าพี่รู้”
“ไม่รู้สิ ไม่เคยพูดถึง กูไปเรียกเขามานั่งเปิดใจเหมือนตอนกูเอาเพื่อนผู้ชายมาเอาที่บ้านไม่ได้นี่หว่า สุดท้ายก็เงียบ ๆ ไป พี่ทัพเองก็ดี อีกอย่าง ตอนที่เขารู้ว่าเป็นก็ไม่ได้ห้ามอะไรด้วย คงเพราะตัวเองก็ใช่นั่นแหละถึงพยักหน้ารับรู้เฉย ๆ”
“ชีวิตพี่โคตรสนุก ทำไมไม่ชอบเล่าให้ว่านฟังเลย”
“อยากให้อยู่ด้วยกันตรงนี้ ค่อย ๆ เรียนรู้กันเรื่องของวันนี้กับอนาคตไง” เขาเกลี่ยเส้นผมออกจากใบหน้า ดวงตาสีดำขลับจ้องมองมา หวานฉ่ำแต่เต็มไปด้วยความจริงใจ ไม่รู้ไปเอาความมั่นใจมาจากไหน แต่ผมก็มั่นใจในตัวพี่แคนจริง ๆ
“แล้ว...คืนนี้นอนนี่จริงเหรอ”
“ไปเถียงพี่ทัพให้กูสิ”
“ไม่เอาอะ” ถึงจะดูเป็นคนนิ่ง ๆ ใจดี แต่พี่ทัพเป็นผู้ชายที่มีอิทธิพลที่สุดในบ้าน ผมรู้ แม้แต่อาพรต พ่อของพี่แคนยังไม่กล้าหือเลยด้วยซ้ำ “พี่ทัพคงรักพี่แคนเหมือนที่พี่จีนรักว่าน”
“กูไม่เรียกแทนตัวเองว่าน้องแคนนะ”
“ลองเรียกดิ” ผมขำลงคอ ถูกคางแหลมกดลงหนัก ๆ บนหัวหนึ่งครั้งโทษฐานที่แซว เบี่ยงตัวหลบได้ก็ยิ้มร่า “สายตาที่พี่ทัพมองพี่แคนน่ะ เหมือนแม่มองลูกเลยนะ”
“ก็พูดไป”
“ตัวเองก็รู้ตัวใช่ไหมล่ะ”
“ลูกคนไหนก็อยากให้พ่อแม่แท้ ๆ ของตัวเองรักเรามากกว่าคนอื่นว่ะว่าน พูดตรง ๆ ไม่ฟอร์มเลย กูก็คิดนะว่าทำไมพ่อถึงไม่รักกูเหมือนพี่ทัพบ้าง” เสียงถอนหายใจดังหนัก ๆ พี่แคนคลายแขนที่กอดผมออก พลิกตัวนอนหงาย “แต่ก็เข้าใจ เขาไม่ได้ตั้งใจมีกูตั้งแต่แรก”
“ขี้น้อยใจเหมือนกันนะ” ผมเป็นฝ่ายพลิกตัวขึ้นคร่อม พี่แคนเลิกคิ้วสงสัย แสงแดดตอนเย็นเป็นสีส้ม สาดเข้ามาจากหน้าต่างที่เปิดไว้ ผมจับแก้มที่สากไปด้วยหนวดเขียว ไม่เตือนก็ไม่ยอมโกนสักที “พ่อพี่แคนรักพี่แคนมาก ๆ ต่างหาก ไม่อย่างนั้นจะตามใจพี่แคนทุกอย่างตั้งแต่เล็กเหรอ อาพรตยังหนุ่ม เขาก็อยากมีภรรยาเป็นธรรมดา กลายเป็นว่ายอมทิ้งชีวิตทั้งชีวิต เพราะพี่แคนบอกว่าไม่ต้องการแม่เลี้ยง”
ผมมองเขา ใช้สายตาที่อ่อนลงเมื่อสบตา “เขาทนเหงา ทนไม่มีใคร ทนเหนื่อยเลี้ยงพี่แคนมาตั้งนาน กระทั่งพี่แคนยอมรับพี่ทัพ ถ้าสมมติวันนั้นพี่แคนโวยวายเรื่องที่อาพรตมีความสัมพันธ์กับพี่ทัพขึ้นมา ว่านว่าพ่อก็ต้องเลือกลูกเป็นที่หนึ่งอยู่แล้ว”
“พูดเก่ง”
“คิดว่าว่านโกหกเหรอ”
เขาเงียบไป วางมือทั้งสองข้างบนสะโพกผม “จูบซิ”
“อะไร”
“บอกให้ก้มลงมาจูบ”
“สั่งว่านอะ ทำไมไม่ขอร้องดี ๆ บ้าง”
“พี่อยากจูบว่าน”
เวลาเขาเรียกแทนตัวเองว่าพี่ ผมถึงกับละลาย แทบจะไหลลงท่อ ทำไมไม่พูดแบบนี้บ่อย ๆ ก็ไม่รู้ ผมรู้สึกอ่อนเปลี้ยไปทั้งร่าง ก้มลงจูบที่มุมปากคนตัวโตเบา ๆ หนึ่งที รอยยิ้มหวานผุดขึ้นมา ไม่บอกว่าพอใจหรือไม่พอใจ
“ขอบใจ”
“เรื่องจูบน่ะเหรอ”
“เรื่องที่ทำให้รู้สึกดี” ผมกรอกตาไปมา ซ่อนรอยยิ้มไว้ว่ากำลังรู้สึกเขินแค่ไหน สักพักก็ทำตัวหมดแรง ซบลงบนบ่า ออดอ้อนอย่างที่ตัวเองชอบทำ
“เวลาคุยกับพี่กัสเรียกแทนตัวเองว่าพี่แบบนี้หรือเปล่า”
“ไม่เคย”
“จริงอะ ทำไมอะ”
“กัสมันไม่ช่างต่อรองเหมือนมึง โง่แล้วลีลา เล่นตัว”
“ด่าอีกแล้ว ถ้าโง่จริงจะทำให้พี่แคนยอมตามใจได้เหรอ” ผมหรี่ตาถาม เจ้าของชื่อหัวเราะ บีบก้นผมหนัก ๆ หนึ่งที
“กูกำลังทำให้มึงขาดกูแล้วจะขาดใจตายต่างหาก”
“ใครจะตายก่อนกันเถอะ”
“ใครก็ไม่รู้ ชอบเอาตัวเองไปเทียบกับไอ้กัส” มือที่บีบสะโพกเมื่อครู่ยกมาบีบแก้ม หน้าผมโย้ไปมา เจ็บนะครับ ไอ้พี่แคนใช้แรงแบบผู้ชายหยิกผู้ชาย ไม่ได้ทะนุถนอมแม้แต่น้อย
“อะไรเล่า หยิกทำไม เจ็บ”
“สมควรโดน เลิกทำให้กูรู้สึกเหมือนตัวเองเป็นแฟนที่แย่เถอะว่ะ ทำไมชอบพูดนัก กูไม่ชัดเจนมากพอให้มึงเชื่อใจเหรอว่ามึงชนะโดยไม่ต้องพยายามอะไรเลย สนใจอะไรไอ้กัสนักหนา”
“ทีพี่แคนยังไม่ชอบปาล์มเลย ทำไมว่านต้องปลื้มพี่กัส”
“เพราะกัสปล้ำกูไม่ได้ แต่ไอ้ปาล์มมันปล้ำมึงได้ไงวะ ไม่ใช่ไม่ไว้ใจมึง แต่ไม่ไว้ใจมัน”
“ไม่เชื่อว่าว่านดูแลตัวเองได้เลยหรือไง” คู่สนทนาไม่ตอบด้วยภาษา แต่ตอบด้วยสีหน้าเหยียดหยัน ยังไม่ทันเอ่ยปากถามต่อเสียงเคาะประตูก็ดัง พี่แคนขยับตัวลุกไปเปิด เป็นพี่ทัพที่สวมชุดผ้ากันเปื้อน ผูกผมที่ยาวระต้นคอเมื่อครู่ไว้ด้านหลัง แก้มขาวอมชมพู มีเม็ดเหงื่อแทรกซึมตามกรอบหน้า ในมือถือเสื้อผ้าพับเรียบร้อยมาหนึ่งชุด
“พี่เอาชุดมาให้ว่าน น่าจะพอใส่นอนคืนนี้ได้”
“ไม่เป็นไร ทำกับข้าวอยู่เหรอ”
“ใช่ ไข่ตุ๋นแบบที่แคนชอบ พี่ทำหมูอบซอส กับต้มยำทะเลด้วย เพิ่งนึกขึ้นได้ว่าอาจจะอาบน้ำก่อนกินมื้อเย็นเลยเอาชุดมาให้ลอง”
“ไม่เป็นไร เดี๋ยวไอ้ว่านอาบน้ำแล้วนอนเลย”
“เอ๊ะ?”
“คืนนี้มันไม่ใส่เสื้อผ้า”
ผมกระโจนลงจากเตียง ยื้อชุดในมือพี่ทัพมากอดไว้แน่น ปล่อยพี่แคนคุยกับพี่เลี้ยงมันลำพังอันตรายสุดแล้ว “อะไรของพี่วะ ขอบคุณมากครับพี่ทัพ รบกวนเลย”
“นั่นสิ มึงจะไปกวนพี่เขาทำไม ไม่เป็นไรพี่ เดี๋ยวผมจัดการเอง” มึงนั่นแหละพี่แคนเงียบปากไปเลย ผมมองตาเขียว แต่ชายหนุ่มกลับยักคิ้วให้ราวกับกำลังสนุกเสียเต็มประดา
“แคนอย่าแกล้งน้องสิ” เสียงทุ้มดุ ไม่จริงจังนัก พี่ทัพอยู่ทีมว่าน ทีมว่านที่มีว่านทัพว่านทัพทัพว่านทัพ “พอกันเลยพ่อลูกคู่นี้ ลูกไม้หล่นไม่ไกลต้น”
“พี่ไปทำกับข้าวเถอะ เดี๋ยวให้ไอ้ว่านไปช่วยเผาครัว”
“ไม่เป็นไร พักผ่อนเถอะ เดินดูรอบบ้านหรือยัง หลังบ้านมีชิงช้านะ ผูกกับต้นก้ามปู ลมเย็นดี ตอนเด็ก ๆ แคนชอบไปวิ่งเล่นแถวนั้นบ่อย”
“พูดมากน่าพี่ทัพ ผมได้กลิ่นไหม้แล้ว”
“อ๊ะ” กลิ่นไหม้บ้าอะไรวะ ไม่มีสักหน่อย ผู้ปกครองของบ้านหน้าถอดสี วิ่งลงจากชั้นสองไปที่ครัว ไอ้พี่แคนหัวเราะคิกคักเมื่อหลอกล่อลูกทีมผมให้พ้นทางได้
“พี่แคนแม่ง”
“อะไร” ไม่พูดเปล่าแถมทำหน้ากวนตีนใส่ ดึงผมให้พ้นกรอบประตูแล้วปิดลง จับผมอุ้มด้วยท่าเจ้าสาว โยนลงบนเตียงสปริงราคาแพงแล้วเท้าแขนขึ้นคร่อม “ห้องกูเก็บเสียงนะมึง”
ไม่เล่นแล้วจะกลับบ้าน!
TBC
เตือนก่อน มีดราม่าเล็กๆในบ้านพี่แคน เล็กมาก นิดเดียว แน่นอนว่าพี่แคนจะถูกปั้นเป็นพระเอกดีเด่ต่อไป อย่าเพิ่งทิ้งกันนะ อิอิ
เจอกันพุธหน้าค่ะ ^^
#candynovel
-
:mew1:
ขอบคุณนะค้าาา ขอตัวไปอ่านก่อนน้าาา
--- edit ---
ไม่เข้าถ้ำเสือหรือจะได้ลูกเสือ ไม่เข้าถ้ำแคนมีหรือจะได้ตัวแคน ครั้งนี้นับว่าเสมอกัน ว่านได้พี่แคน และพี่แคนก็ได้โอกาสจับกดว่านในห้องเก็บเสียง ว้าย เริศอะ ชอบมากค่ะ
สงสัยว่าจะมีดราม่า 'เล็กๆ' อะไรในบ้านของพี่แคน หรือคุณพ่อพรตจะกีดกันว่าน? ไม่มั้ง ก็ไม่เห็นจะว่าอะไรนี่ หรือว่าเป็นพี่ทัพที่จะเข้ามาขวาง รออ่านเลยค่ะ ชีวิตไร้มาม่า แล้วจะมีรสชาติได้อย่างไร ว่ามั้ยคะ?
:mew1:
-
พี่แคนนี่อะไร จะรวบหัวรวบหางนังว่านตลอด555555555555555
-
พี่แคนจะกินว่านล่ะ....
มุ้งมิ้งเกิน!!!
-
กรี๊ดดดดดดดดดด หลงเรื่องนี้เหลือเกิน :m3:
น่ารักไปหมด ว่านหวานหวาน ทำไมหนูน่ารักอย่างนี้ ๆๆๆๆๆ
พลังมโนมาเต็มอ่ะ ฟินมากพูดเลย :m1:
พี่แคนน่ารัก บ้านพี่แคนก็น่ารัก แมวพี่แคนก็น่ารัก ชื่อเขี้ยวกุดด้วยตัลล้าคคค
หลงรักเรื่องนี้มากกกกก อ่านวนไป วนมา หลายรอบล่ะ (จะมีมาม่าจิง ๆ เหรอ)
วันนี้อัพเร็วด้วย น่ารักมากกกกกเลย รวมเล่มเถอะค่ะ :กอด1:
-
บ้านพี่แคนน่ารักดีออก
พ่อพี่แคนน่าจะเป็นพวกไม่สแดงออกป่าว พี่แคนเลยคิดว่าพ่อไม่รัก
:กอด1:
หวานว่านพูดดี มีรางวัล คืนนี้ได้พี่แคนแน่ๆลูกเอ๋ย :hao7:
-
นิดเดียวพอนะๆๆๆ
:hao4: :hao4:
-
เด๋วนะคะ คุณพ่อกะพี่ทัพ ... กิ๊ซซซซซ
ขอตอนพิเศษคู่นี้ได้มั้ยคะะะะ แซบบบบบบบ :hao5:
-
พี่แคนกับพ่อเหมือนกันมากกกกก
-
แอบคิดว่าบรรยากาศบ้านพี่แคนจะมาคุกว่านี้
แต่ที่ไหนได้ออกจะเฮฮาครอบครัวสุขสันต์ออกค่ะ
แต่ก็ยังมีดราม่าสินะคะ ขอเบาๆแบบลูกโป่งเลยนะคะ55555
-
นี่ก็อุตส่าห์เตรียมใจ :เฮ้อ:
-
อีพี่แคนจะทำไรน้องว่าน :hao7: :hao7: :hao7: :hao7: :hao7: :hao7: :hao7: :hao7:
-
รู้จักพี่แคนเพิ่มขึ้นแล้ววววววว ดีใจจจ ชอบพี่แคนมากๆเลย ตอนนี้ก็ได้พูดเยอะขึ้นด้วย :hao7: :hao7:
จะมีพาทของพี่แคนบ้างมั้ยอะคะ อยากรู้ว่าพี่แคนคิดยังไงกับนังว่านบ้างง่ะ
ว่านแทนตัวเองว่าหวานหรอ ช่างน่าหมั่นไส้ยิ่งนัก :katai3:
ดราม่าตอนหน้า เรื่องไปเรียนต่อชัวเลย แล้วนังว่านจะต้องนอยว่าพี่ไม่ไปเพราะผมใช่มั้ย ฮือออออ พี่แคนก็จะปฏิเสธ แล้วผลักนังว่านหงายหลังลงเตียง :hao6: :mew4:
ขอบคุณพี่เวสต์ค่ะ รอตอนหน้าน้าาาา
-
ดราม่านิ้ดเดียวนะ นิดเดียวพอ
เราจะไม่พูดถึงนังว่าน อิจนางแรงอ่ะบอกเลย
แต่พี่ทัพกับพ่อพี่แคนนี่น่าสนใจ อิๆๆๆ
-
ไม่อยากกินมาม่า :sad4:
-
พี่ทัพควรค่าแก่การมีภาคแยกมากค่ะ
ตอนนี้ลืมแคนว่านเลย ฮือออ
-
ดราม่าเล็กๆในบ้าน เล็กๆก็ทำเอาเรากลัวได้ :monkeysad:
หวังว่าคงเล็กจริงๆนะ :mew2:
ปล.น้องว่านนี่บทจะมีสาระก็มีสาระเลยนะลูก o13
ปล2.อีพี่แคนขี้หื่น :hao3:
-
หื่นใช่ย่อยนะ :z1:
-
กว่าจะถึงวันพุธ ใจจะขาด
-
โหยยยยยย นี่เกือบลืมเรื่องทวิตเตอร์พี่แคนไปแล้วนะเนี่ยยย ว่านไม่ได้เล่นนานจัด
เรื่องครอบครัวพี่แคนนี่พลิกล็อกมากจริงๆๆ
แต่ตอนพี่ทัพมาเคาะประตู นี่ภาพสาวชุดเมดโผล่มาในหัวทันทีเลยค่ะ กิกิ
โอยยยยย พี่แคนน่ารักเนอะเทออออ
:hao6:
-
เมื่อไหร่ว่านจะโดนพี่แคนจับกินสักที :katai5:
-
ดราม่านิดๆ คือเรื่องแมวในทวิตใช่ม๊ายย
-
ผู้หญิงเข้ามากี่คน ๆ ก็จ้องจะงาบพ่อไปทุกที //แต่เป็นผู้ชายก็ไม่รอดเหมือนกัน 55555
อยากอ่านเรื่องพ่อกับพี่ทัพ คงจะแซ่บ
ว่านคืนนี้เตรียมตัวได้ พี่แคนแกค่อยๆตอดมาเรื่อย คืนนี้เสร็จ
-
ดราม่าเรื่องทุนรึป่าววว
-
ให้มาม่าแค่บรรทัดเดียวพอ เนอะ ๆ
-
ว่านนี่น่าโดนพี่แคนปล้ำซักทีนะ ฮ่าๆๆ หมั่นเขี้ยวในความน่ารักของนางจิงๆ :hao6:
-
เรื่องของขุ่นเวสเป็นแบบนี้ตลอดอ้ะะะ ตอนเริ่มมาเบาๆ ใสๆ พออ่านไปเรื่อยๆ ไม่รู้เมื่อไหร่ที่ติดจนต้องอ่านซ้ำอย่างน้อยสองรอบตลอดเลย ไปไหนก็คิดถึงแต่ไอ้น้องว่านพี่แคน เป็นนิยายที่มีเสนาห์จริงๆนะ
-
อ่านทันแล้วดีใจแต่ไม่ปลื้มกัสอ่ะเป็นเราคงรู้สึกไม่ดี
-
พี่แคนหื่นมาก
-
อีน้องว่านน่ารัก :mew1:
-
พี่ทัพนี่อารมณ์คุณแม่จริงๆ
-
เพราะอิพี่แคนไม่ยอมให้พาผู้หญิงเข้าบ้านนี่เอง พ่อเลยต้องพาผู้ชายเข้าแทน
ก๊าวใจมากเลยข่ะ อิว่านเสียไปกี่แต้มละเนี่ยย ไม่ทันเขาเลยโง่ไงโง่งั้น55555555555
-
:katai3: :katai3: :katai3: :katai3: :katai3: :katai3: :katai3:
เกิ่นตอน 20 ไว้แล้วนี่หน่าาา 555555555 ฉากที่เฝ้ารอคอยกำลังจะมาถึง อิน้องว่านดราม่าเสียงซิงแน่นแน่
-
ดราม่าอัลไลค๊าาาาาา
ดราม่าอินัง(พี่)กัสหรอ
แบบพ่อชอบกัสมากกว่างี้หรอ เพราะยังติดต่อคบค้าสมาคมกันอยู่เนี่ย
งุ่ยยยย
มาม่าอะไรก็พร้อมรับ
ถ้ามันจะทำให้นังว่านเข้มแข็งขึ้น (ไขว้นิ้ว)
ชอบขุ่นพ่อพรตกับพี่ทัพจุงเบยขร่ะ
คุณเวสต์สนใจแยกเรื่องขุ่นพ่อมั้ย อิอิ
-
อยากให้แต่งเรื่องของ พรต กับ ทัพ อะ :mew2: :mew6:
-
ขอบคุณ :)
-
เราขอแค่ให้ดราม่าตอนหน้าเป็นดราม่าที่ทำให้พี่แคนได้เอาเปรียบหวานเสียทีเถอะ...
สงสารพ่อหงวยที่อดทนเต๊าะทุกวิถีทางมานานขนาดนี้ ถ้าต้องให้รอเป็นปี ๆ ...
ป้าว่าหงวยเลิกคิดเรื่องกินว่านแล้วหันไปบ่มไวน์แทนยังจะพอมีผลตอบแทนที่น่าชื่นใจบ้าง
บอกกง ๆ ว่าไม่เคยอยากให้นายเอกเรื่องไหนเสียตัวให้พระเอกได้มากเท่าเจ้าว่านหวานเลยให้ตาย!
(ดูเหมือนคำขอของอีป้านี่วนเวียนอยู่ก็แต่เรื่องใต้สะดือเนอะ ฮ่า ฮ่า ฮ่า - ปาดน้ำลายแพร่บ!)
เป็นกำลังใจให้ค่ะ รอติดตามตอนต่อไปอยู่นะคะ (หลิ่วตาให้อย่างน่ารัก) :mew1:
-
รวบหัวรวบหางกินเลยคะ พี่แคน :z1: :z1: เรื่องแมวดำแน่ๆเลย :mew5:
-
นังว่านแกเละแน่ ถ้าโดนของจริง 555555
ดีใจที่พี่แคนเริ่มเล่าอะไรให้ว่านฟังบ้าง เดี๋ยวนังน้อยใจอีกนะ อิอิ
-
พี่แคนแม่ม พี่ทัพบอกให้ไปเล่นชิงช้าหลังบ้านนะ
ไม่ใช่เล่นชักเย่อบนเตียง
:o8:
-
น้องว่านนน!! พี่แคนใบ้ขนาดบอกว่าดิสเป็นรูปแมวดำ น้องว่านของป้ายังไม่รู้อิ้กกกกกก เพลียแทนพี่แคนนน ฮือออออออออ
:hao5: :hao5: :hao5: :hao5: :hao5:
-
ดราม่าเล็กๆในบ้านทำเอาเรากลัว :z3: :z3:
-
พี่แคนกะว่านมุ้งมิ้งน่ารัก :-[
-
เมื่อไหร่จะได้กัน 555
-
พี่แคน :L1:
-
น้องว่านน่ารักจัง
พี่แคนหลงไม่หลงตอนนี้จะไปหลงตอนไหนละจ๊ะ
คนอ่านยังหลงรักน้องว่านเลย :กอด1:
-
ทำไมพี่แคนน่ารักงี๊ กรี๊สสสสสสส
-
เรื่ิองทวิตเตอร์ ว่านก็ยังไม่รู้อีกหรอ 5555555 จริงๆตอนนี้ก็ดีน้า น่ารัก แต่เมื่อไหร่ว่านจะถูกกิน อิอิ
-
:pig4: :pig4:
-
เขินมากที่สุดในโลกกกกกกกกกกกกกกกก เป็นอะไรที่เขินน
-
พี่แคนจัดเลยค่ะ จัดเล๊ยยยยยยยยยย
ไหนๆห้องก็เก็บเสียงล่ะจ้า จัดดดดดดดดดดด
อร๊ายยยยยยยยยยยยยย รอตอนต่อไปใจจิขาดแล้วคร๊าาาาาาาาาาาาาาาาาา
-
กรี๊สสสส ขอทำนายว่ามีคนอ่านล้านคน กำลังรอคอยตอน 20 ค่ะ 555 รีบมาต่ออย่างด่วน อยากให้พรุ่งนี้เป็นวันที่ 27 เลยได้ม้ายยยย พี่แคนหงวยน่ารักมว้ากกกก น้องว่านอย่าเล่นตัวเลยค่ะ อดอยากกันมานานแระ ได้โปรดให้พี่แคนกินซะดีๆ หุหุ งานสายหื่นต้องมา
-
โอ๊ะโอ่ววววววว :katai2-1: ชอบแม่เลี้ยงแคนอ่ะ :katai5: ไม่คิดว่าพ่อของแคนจะเดินสายนี้เหมือนกัน :hao7:
อิพี่เเคนหื่นเกินไปแล้วอ่ะ เมื่อไหรจะกดว่านซักที ช้าจริง :laugh:
-
พี่แคนแม่งงงงงงงงง :hao3: :hao3:
-
ค่ะพี่แคน เก็บเสียงแล้วอย่าลืมล๊อคกลอนด้วยนะคะ
เอาให้หนักกกกกกกกก !
ดราม่าได้ พอให้กัดหัวใจเล่น ๆ โน๊ะ
ปล. อยากได้พิเศษพี่ทัพพ่อพี่แคนมากค่ะ
เอาช็อตจากที่ต่อจากจูบห้องนั่งเล่นนั่นแหละ อิอิ
:katai2-1:
-
ขอคู่คุณพ่อออออออออออพี่ทัพพพพพพพพพพพพพพพ
-
พี่แคนนี่ร้ายกว่าที่คิดไว้มากเลยค่ะ
อยากรู้มาก พี่แคนมีแฟนตั้งแต่อายุเท่าไหร่เนี่ย
รู้สึกหวงน้องว่าน แฟนคนแรกของน้องว่านก็เป็นเสือร้ายซะแล้วววว :ruready
-
รำคาญกัสสุดตัวมากพูดเลย
พ่อพี่แคนนี่ก็ด้วย พูดอยู่นั่น!
เดี๋ยวให้พี่ทัพดุ!
-
โอยยยยย โคตรเด็กน้อยเลย ไม่เล่นแล้วจะกลับบ้าน! 555555555555555
นี่ยังไม่รู้อีกเหรอลูก ว่าแมวดำในทวิตกะแฟนหนูอ่ะคนเดียวก๊านนนนน ตายๆๆๆๆ
รอตอนต่อไปค่าาา :mew3:
-
แทบทนรอให้ถึงพุธหน้าไม่ไหว ฮือออออออออ :katai1:
-
ห้องเก็บเสียง
:katai3: :katai3: :katai3: :katai3:
:hao6: :hao6: :hao6: :hao6: :hao6:
-
พี่แคนเจ้าเล่ห์ฟี่ฝุดดดดดดดด เริ่มออกลายทีละนิดแล้วสินะ คึคึ
นึกไว้ว่าพ่อพี่แคนจะขรึมกว่านี้ซะอีก แต่เป็นแบบนี้ก็ดีแล้ว
เพราะคู่ของพ่อเองก็แซ่บเหมือนกันสินะ แอบอยากอ่านคู่ของ พ่อพี่แคนกับทัพ
แล้วคือขำว่านมาก เห็นแมวแล้วยังไม่เอะใจเลยหรอฟระะะะะะ กรอกตาบนแทนพี่แคน
แต่คนแบบนี้มีจริงๆนะ คือไม่ได้สนใจหรือใส่ใจอะไรไง เลยไม่ได้คิดว่าจะใช่หรือไม่ใช่
แต่อยากให้ว่านรู้เร็วๆจังเลย อยากให้มีทวิตหากันอีกกกก มันมุ้งมิ้งงง
คิดว่าดราม่าน่าจะเป็นเรื่องเรียนของพี่แคนรึป่าวน้า พ่อน่าจะอยากให้พี่แคนไปเรียนโท
เมื่อไหร่นังว่านจะถูกกินตับบบบ งั่กๆๆๆๆๆ โดนแน่เอ็งงงงงง อิอิอิอิ
พี่แคนจับปล้ำเร็วๆหน่อยสิ้ รอตอนต่อไปนะคะ สู้ๆค่า
*มนุษย์ผู้เฝ้ารอคอยวันพุธ*
-
มีว่านอยู่ดราม่าก็เปลี่ยนเป็นตลกคาเฟ่ได้ หึหึ
-
ไอ้พี่แคนหยอกน้องมันแต่ละอย่าง แรงๆทั้งนั้น
น้องว่าน หนูต้องด้านไว้นะลูก :hao4:
ปล.จับก็แล้ว นิ้วก็แล้ว ต่อไปก็.... :hao6: :hao6: :hao6: :hao6: :hao6:
-
นี่มันเขินอะไรรรรร :-[
-
พี่แคนจะหื่นกว่าเดิมแล้วใช่มะ :laugh: :laugh:
-
พี่แคนจะยอมทิ้งทุนที่เยอรมันเพราะว่านจริงๆน่ะเหรอ ไม่นะ เชื่อใจกันได้มั้ย ขอแค่เชื่อใจกัน TT
-
พี่แคน ดีงามอะ อิอิ
-
หวานมากกกกก
พระเอกชัดเจน สมควรมอบโล่
ขอละมุนๆแบบนี้ต่อไปเหมือนชื่อนิยาย CANDY นะ
อย่าดีแตกตอนท้ายเลย....
เป็นหนึ่งในนิยายหวานๆที่ประทับใจมากก o13
รอต่อปายยยงับ
-
ทำไมน่ารักอย่างนี้อะ
FCคนเขียน จะตามไปอ่านทุกเรื่องไป
-
โอเค
ว่านโง่วิชาการ แต่เรื่องความสัมพันธ์ในครอบครัวว่านละเอียดอ่อนนะ
พี่แคนมาดจ้องจะฟาดนี่ทำเอาระทวยจริง ๆ
-
อิพี่แคน แอร๊ยยยย เขินแทนนังว่าน พี่แคนโหมดนี้คือทำนี่พังมาก
นังว่านเป็นคนน่าอิจฉาอะไรเช่นนี้ แต่ตอนนี้ว่านมันน่ารักแฮะ
พูดให้พี่แคนเข้าใจพ่อมากขึ้นด้วย ทำดีมาก อิอิ
-
โอ้ยยยยยยยยยย
ชอบพี่แคนมากไม่ไหวแล้ว
ว่านทำบุญด้วยอะไรถึงได้พี่แคนมา
จะไปเหมาถวายวัด
:ling1:
-
เจอพี่แคนโหมดหื่น(ย่อมๆ)แทบระทวย ฮือ อยากได้ :hao7:
เป็นว่านจะไม่ปล่อยให้พี่แคนลอยนวลหรอกนะ
-
น้องหวานว่านว่านยอมพี่แคนซะดีๆ
-
ชอบพี่แคน รวบหัวรวบหางไปเลย เด็กแบบนี้ต้องสอนบ่อยๆจะได้จำ :hao6: :hao6: :hao6:
-
ว่านน่ารักจัง :m1:
คงเป็นคนที่อยู่ด้วยแล้วปวดหัวที่สุด(เพราะความเป็น"นังน้องว่านนนน" :laugh: )
แต่ก็เป็นคนที่อยู่ด้วยแล้วสบายใจที่สุดเหมือนกัน :กอด1:
-
:z1: สนุกดีครับ แต่เอาจริงๆ แอบเครียดเรื่องกัสแทน คนเขียนจะมีดราม่าเรื่องกันอีกเปล่า
เอาให้เคลียร์ๆไปเลยน่ะ กลัวมายั่วพี่แคนอีก
รอตอนต่อไปครับ :)
-
พี่แคนพระเอกดีเด่(?)
-
ดราม่าไรคะ หรือน้องว่านจะโดนปล้ำไม่เห็นเดือนเห็นตะวัน พี่แคนนี่ชักจะหื่น อ่ะนะ วัยเจริญพันธ์
ว่านดูสุขุมขึ้นเยอะนะพักนี้ ขำที่เพื่อนบอกว่านไปบนไว้ไหมว่าถ้าได้จะตั้งใจเรียน 5555
บ้านพี่แคนเออดี ง่ายดีค่ะ ยอมรับได้ง่ายดี ว่านไม่ต้องเจอดราม่าแม่ผัวดุไม่งั้นนางคงร้องไห้โยเย
ขอบคุณค่ะ
-
ขอเรื่องพ่อพี่แคนกับน้องทัพต่อเลยได้มั้ย
อยากอ่านคู่นี้จัง
#ยกมือค่าอยากอ่านคู่นี้ :teach:
รู้เลยพี่แคนนิสัยเหมือนใคร
อย่างที่ว่านบอกไว้จรองๆด้วย
-
อยากได้เขี้ยวกุดดดดดดด พี่แคนตัสหนูขอยื้มเชี้ยวกุดหน่อยยยยยย
ว่านพี่แคนไม่ได้เล่นพี่แคนจะกินว่านนนนนนน
พี่ทัพน่ารักจุง อยากได้พี่ทัพอ่ะอาพรต ฮืออออออ
-
บ้านพี่แคนน่ารัก อบอุ่นๆ เขี้ยวกุดก็น่ารัก ว่านบทจะพูดมีสาระทั้งที หล่อเลยยย
-
ชอบ น้องหวานของพี่หงวยยยย
ชอบที่พี่แคนบอกว่า อย่าทำให้กูรู้สึกว่าเป็นแฟนที่แย่ด้วยอ้ะ น่ารักดี
-
น่ารักตลอดๆ พี่ทัพคือดีอ่ะ
จับมือผ่านเรื่องต่างๆไปด้วยกันให้ได้นะพี่หงวย น้องว่าน
<3
-
พี่แคนหื่นมากเลย ว่านหนูน่ารักมากเลย ตอนนี้มุ้งมิ้งมาก ฟินสุดๆ
มีดราม่าหรอ ขอแค่นิดเดียวนะ รอตอนต่อไป
ปล. อยากอ่านตอนคู่พ่อพรตกับพี่ทัพจัง
-
ห้องเก็บเสียง
หมายถึงจะทำกิจกรรมที่มีเสียงดังน่าอายได้ ใช่ไหม :-[
-
พาเข้าบ้านพบพ่อแล้ววว
รอตอนต่อไปครับ
-
ไรท์เตอร์อะ ใจร้ายยยยย~~ ชอบกระชากอารมณ์รีด เดี๋ยวฟินเดี๋ยวม่า ตอนนี้เหมือนนี้เหมือนคนบ้านั่งยิ้ม นั่งเบะปาก สลับไปมา
แต่ตอนนี้ดี ว่านน่ารักเสมอๆๆๆๆ. กับพี่หงวยที่จ้องจะงาบว่าน :hao7:
-
ไม่ม่าสิ TT
-
ไอ้นู๋ว่านขนาดเห็นเขี้ยวกุด แล้วยังนึกว่ารูปโปรไฟล์คล้ายกันอีก เฮ้อ แต่นู๋ว่านก็น่ารักอ่ะน๊ะมองโลกสดใสช่วยให้พี่หงวยรู้สึกดีกะพ่อได้ ว่านหวานหวานน่ารักจิงจิง :mew1:
-
หื่นพอกัน....
-
สนุกมากกกค่ะ ใช้เวลาติดตามค่อนข้างหลายวัน
ต้องอ่านวันละนิดละหน่อย ไม่ค่อยมีเวลาอ่านนานๆเลยค่ะ
ในที่สุดก็ตามอ่านทันถึงตอนล่าสุดดดดด ได้ฤกษ์คอมเมนต์ 55555
เป็นเรื่องที่น่ารักกกมากกค่ะ น้องว่านคนซื่อ สติไม่ค่อยมี แต่น่ารักกก
สงสารพี่หงวยเลยค่ะ กว่าจะมาถึงวันนี้ กว่าจะได้งาบนังน้องว่าน 555555
พอเป็นแฟนพี่หงวยก็รุกหนักมากขึ้นเยอะ แปปๆนังน้องว่านเคลิ้มละ
สู้ๆค่ะพี่หงวย ขอให้สำเร็จโดยไว 555555 อยากให้ปาล์มมีคู่ สงสารเล็กๆ
ส่วนกัสนี่ก็ ไม่รู้สินะ 55555 กัสโปรดอย่าทำให้น้องว่านเตลิดมาก สงสารนาง
พี่ไผ่ก็น่ารัก เมาละพอกันเลยพี่น้อง 555555 พ่อพี่แคนกับพี่ทัพนี่ก็รู้สึกสนใจค่ะ55555
คุณพ่อมีคนดูแล พี่แคนก็ไม่ได้อยู่บ้าน บ้านจะได้ไม่เงียบเหงา
ว่านอาจจะช่วยให้พ่อกับพี่แคนเข้าใจกันมากขึ้นได้เนอะ
รอติดตามต่อค่าาาา
-
พี่แคนนี่ก็อยากกินน้องว่านจัง 5555555
-
ลงทุนมากกกกกก ห้องนอนเก็บเสียงด้วย
คึหึหึๆๆๆ
-
เข้าใจว่านนะ ไม่ใช่ว่าไม่เชื่อใจ ไม่ใช่พี่แคนไม่ชัดเจน แต่มันก็อดไม่ได้หรอกที่จะเอาตัวเองไปเปรียบกับแฟนเก่าอย่างกัสได้ ยิ่งอีกฝ่ายชอบทำเหมือนรู้จักพี่แคนดี สนิทกับครอบครัวด้วยแล้ว พี่แคนอาจจะไม่คิดอะไรแล้วแต่กัสอาจจะคิดก็ได้
ปล.พี่แคนโคตรหื่น....สงสารว่านเลย 55555
-
พี่ทัพน่ารักจังอยากอ่านคู่นี้ด้วย :mew2:
-
พี่เคน ร้ายจริงๆ :katai2-1:
-
:o8: ไม่เล่นแล้ว เอาจริงเถอะ :laugh:
-
ในส่วนของความหื่นของพี่แคนน้านนนนนน :z1:
ทำดีค่ะๆ ค่อยๆแทะค่อยเล็มเนอะ
ตอนแรกแอบเดาว่าครั้งแรกของว่านน่าจะเป็นเพราะกัส อารมณ์ว่านหึง หวง อยากเป็นที่หนึ่ง อยากเป็นของพี่แคนบ้างงี้
แต่พี่แคนขยัน(หื่น)แบบนี้ ก็ไม่แน่ 55555
แล้วนี่...อิว่าน แกยังไม่รู้อีกเรอะว่าพี่แคนคือคุณแมวดำในทวิตน่ะ อิว่านนี่มันอิว่านจริงๆเลย :z13:
อยากบอกว่าทุกครั้งที่อ่านมันมีทั้งสุขและทุกข์อ่ะ สุขที่ได้อ่าน และทุกข์ที่ต้องรอคอยวันพุธให้วนมาอีกครั้ง แง้ :katai1:
ปล.ยังคงแพ้เวลาพี่แคนแทนตัวเองว่าพี่ งื้อทุกครั้งที่อ่านเจอเลย งื้อออออออ :impress2: :impress2:
-
ดราม่าคือ อิว่านมันเผาครัวเขาสินะ ฮ่าๆๆ รอจ้า :katai2-1:
-
พี่แคนอย่าแกล้งนางว่าน5555555
-
อิน้องว่าน ทำไมน่ารักน่าลากขนาดเน้
-
คู่นี้น่ารักจริงๆโดยเฉพาะอิน้องว่าน o13
-
ว่านน่ารักที่สุดอ้ะะ
-
ในที่สุดก็ตามอ่านจนทันตอนล่าสุด 55555555
น้องว่านน่ารักมากเลยอ่ะ ชอบมากกกกกก
สนุกมากเลย ชอบความซื่อของนายเอก 5555
แต่พี่แคนก็ร้ายไม่เบานะ 5555
น้องว่านจะเสร็จพี่แคนเมื่อไหร่เนี่ย
:impress2: :impress2:
ปล. เอฟซีพี่ไผ่ คือเป็นพี่ชายที่รักน้องมาก น่ารักที่สุด
-
มปูเสื่อรอมาม่า :hao3:
-
อยากอ่านเรื่องพ่อกับพี่ทัพอ่ะ :impress2:
พี่แคนถอยไป 55555 :laugh:
-
:hao7:
-
ดราม่าอัลไรหว่าาาา?
-
อีดิทหัวข้อแย้ว เย้ๆๆๆ มาทวงงงงงงง ตอนนี้จะได้กันแล้ว โอ้ยยยย แฮปเป้
:katai2-1: :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
-
รอนะคะ
-
ตอนที่ 20
บ้านพี่แคนไม่มีอะไรผิดปกติ ผมหมายถึง ด้วยสายตากึ่ง ๆ คนนอกอย่างผม แม่เลี้ยงที่เป็นผู้ชาย เอาใจใส่ลูกรักเกินพอดี พ่อแท้ ๆ ที่พูดไม่เก่ง ติดจะทำหน้านิ่งใส่ลูกชายมากกว่า ซึ่งไม่แปลกเลยที่ทุกอย่างจะหล่อหลอมให้พี่แคนเป็นคนแบบนี้ บุคลิกนิ่ง พูดน้อย แต่ภายในกลับอ่อนโยน บ้านพี่แคนทำธุรกิจเครื่องดื่มแอลกอฮอล์ ไม่ถึงกับเป็นอันดับหนึ่งของประเทศแต่ก็ขึ้นชื่อ นิสัยของสองพ่อลูกคล้าย ๆ กัน ไม่หวือหวา เป็นพวกโลกส่วนตัวสูงดังนั้นต่างฝ่ายจึงต่างดูมีกำแพงสูงปกป้องตัวเองกันอยู่ตลอดเวลา กาวใจอย่างเดียวคือพี่ทัพ แต่ไม่ใช่อาพรตไม่รักพี่แคน จะกี่ครั้งผมก็ยืนยันคำเดิม
“หิวน้ำ กูจะลงไปกินน้ำ เอาด้วยไหม”
ผมนั่งเล่นเกมเพลย์หน้าจอโทรทัศน์ในห้องนอน ตอนแรกเล่นด้วยกันดี ๆ พอผมแพ้สามตาติดก็เริ่มพาล สุดท้ายคนตัวโตไม่ยอมเล่นด้วย หนีไปนอนอ่านหนังสือเสียอย่างนั้น เขาขยับตัว พี่แคนสวมเสื้อกล้ามเหมือนเดิม ใส่กางเกงผ้าแพรสีแดงหม่น เช่นเดียวกับผมที่ไม่ได้รับอนุญาตให้สวมชุดของพี่ทัพ แต่กลับต้องรื้อเสื้อตัวโคร่งของเจ้าของห้องมาสวมเสียเอง
“อยากกินน้ำหวาน”
“ตอนสามทุ่ม?”
“หิวอะ พี่แคนเอามาให้หน่อยดิ”
“ใช้กูนะ” เขาผลักหัวผมหนึ่งที เฮ้ย เกือบโดนยิงเลยเมื่อกี้
“ไม่ได้ก็ไม่เป็นไร ติดภารกิจอยู่ เดี๋ยวจบตาแล้วลงไปเอง” ว่าพลางเอียงตัวหลบลูกกระสุนตามเกม พี่แคนลุกออกไปแล้ว คราวนี้ก็เหลือเพียงผมกับเกมกดที่อยากเล่นตั้งแต่เด็ก บ้านพี่แคนเหมือนสวรรค์ ผมรื้อลังที่ซ่อนไว้เหนือตู้เสื้อผ้าลงมา มีทั้งตัวต่อ โมเดลหุ่นยนต์ สารพัดอย่างที่เด็กบ้านนอกอย่างผมเคยเห็นได้แค่ในทีวี
ความจริงแล้วพี่แคนไม่ได้ขาดอะไรอย่างที่เจ้าตัวคิด แต่ผมเข้าใจ คนเรามักมีความต้องการบางอย่างที่ทำให้รู้สึกว่าตัวเองไม่พอและโหยหามันเรื่อย ๆ จุดเว้าแหว่งบางคนก็มองว่ามันทำให้ชีวิตขาด ที่จริงแล้วก็นับเป็นแรงผลักดันที่ดี พี่แคนอยากให้อาพรตรักมากกว่านี้ อยากได้รับคำชมเชยจากพี่ทัพเลยทำตัวดีมาตลอด ถ้าเทียบกันกับผมแล้วผู้ซึ่งไม่คิดว่าตัวเองจำเป็นต้องขวยขวายอะไรก็ใช้ชีวิตเหมือนใบไม้ลอยตามน้ำ เบาสบาย แต่ไม่มีความหมาย ผมเพิ่งกระเสือกกระสนจะเรียนรู้ ใช้ชีวิตให้ดีก็หลังจากรู้จักพี่แคน ส่วนพี่แคนเพิ่งรู้จักที่จะสงบนิ่ง หยุดไขว่คว้าและพักเหนื่อยเมื่อเจอผม เราแตกต่างกันมาก มากจนรู้สึกว่าการที่สนิทกันมันทำให้กลืนกินสิ่งที่ขาดหายของกันและกันเข้ามาในชีวิต ผมดีใจที่พี่แคนอยู่ตรงนี้ และดีใจที่พี่แคนปฏิเสธทุนเยอรมันนั่นไป อาจฟังดูเห็นแก่ตัว แต่ผมเชื่อว่าใคร ๆ ก็อยากให้คนที่รักอยู่กับเรา ใช้ชีวิตร่วมกับเราทั้งนั้น
เวลาผ่านไป ผมเล่นเกมจบแล้วหนึ่งรอบ คนที่แทรกตัวเข้ามาในความคิดยังไม่กลับขึ้นห้อง ทนคอแห้งไม่ไหว สุดท้ายก็เดินตามลงไปชั้นล่าง ไม่มีใครอยู่ในครัว ขวดน้ำหวานที่เห็นเมื่อตอนเย็นก็หายไปแล้ว คิดว่าโดนเอาไปซ่อนแหง แม่งเอ๊ย กินน้ำเปล่าเอาก็ได้วะ
“เพราะว่านจริง ๆ ใช่ไหม” เสียงพี่ทัพดังขึ้น ไม่ได้จงใจให้ผมได้ยิน แต่เพราะตกดึกแล้วบ้านเงียบสนิทเสียงเลยพานเข้ามาในห้องครัวด้วย ผมวางแก้วน้ำลง เดินไปตามแหล่งกำเนิด พบว่าดังมาจากห้องนั่งเล่นของตัวบ้าน
“แคนไม่เคยเป็นแบบนี้ นี่มันโอกาสของแคนเลยนะ”
“พี่ทัพพอเหอะ ผมไม่อยากไป หรือถ้าจะไปก็ใช้เงินพ่อก็ได้ ขนหน้าแข้งไม่ทันร่วงหรอก”
“มันไม่ใช่ว่าเพราะแคนจะไม่มีโอกาสไปอีกแล้ว แต่นี่แคนไปในฐานะนักเรียนทุนของประเทศ มันต่างกันมากนะ”
“ผมตัดสินใจแล้ว ผมบอกอาจารย์ผดุงแล้วว่าไม่ไป”
“พี่พรตดูลูกพี่สิ!”
พี่ทัพเสียงดังขึ้นเรื่อย ๆ ตาเริ่มแดงก่ำ อาพรตนั่งไขว่ห้าง ยกมือขึ้นกุมขมับ “แคน...”
“พ่อไม่ต้องมาตามใจพี่ทัพเลย ชีวิตผม ผมเลือกเองได้”
“ถ้าไปเงินพ่อได้จะยอมไป แล้วทำไมถึงไม่ยอมไปตอนนี้” คำถามของอาพรตมีเหตุผล ผมยืนพิงกำแพง เงี่ยหูฟังอย่างเงียบเชียบ
“ถ้าผมไปพ่อต้องส่งว่านไปด้วย เดี๋ยวจะกลับมาทำงานใช้ทุกบาททุกสตางค์”
“สุดท้ายก็ติดเมียอย่างที่กัสบอก”
“เออ ผมติดเมีย ผมติดว่าน พี่ทัพจะทำไม” พี่แคนพูดเสียงเกรี้ยวกราด นาทีนี้ผมไม่เห็นภาพแล้ว มองลงที่พื้น เห็นแมวเปอร์เซียสีดำตัวเดิมมาคลอเคลียที่ขา หงายท้องให้เกาพุงในท่าที่ชอบทำ ผมย่อตัวลง เกาคางเขี้ยวกุดให้เหยียดแขนตึงด้วยความพอใจ
“ถ้าว่านรู้ว่าแคนไม่ไปเยอรมันว่านคงเสียใจ”
“พี่ทัพไม่ต้องคิดแทนใครได้หรือเปล่า”
“ถ้าว่านรักแคนจริงต้องอยากให้แคนมีอนาคตที่ดีสิ ไม่มีใครว่าอะไรแคนเรื่องที่จะคบผู้ชายเลยนะ แต่เรื่องเรียน เรื่องงานพี่ขอได้ไหม ถ้าแคนพลาดโอกาสไปแล้วมันย้อนกลับมาเอาคืนไม่ได้นะ”
“ถ้าผมเสียว่านไปก็ย้อนกลับมาไม่ได้เหมือนกัน” พี่แคนเถียงอย่างไม่ลดราวาศอก ผมกัดหลังมือตัวเอง รู้สึกร้อนที่กระบอกตา หัวใจเต้นแรงไปหมด รู้สึกหายใจไม่ทั่วท้อง ไม่ถึงกับร้องไห้ แต่ความเครียดทำให้ได้ยินเสียงเต้นตุบที่ขมับ “ว่านต้องมีผม”
“ถ้าแคนไม่อยู่เฝ้าแล้วเด็กนั่นจะนอกใจแคนก็ควรปล่อยไป”
“ไม่ใช่แบบนั้น ว่านต้องมีผม! ถ้าผมไม่อยู่แล้วใครจะดูแลว่าน”
“คนที่อ่อนแอขนาดดูแลตัวเองไม่ได้จะเอามาให้เป็นภาระชีวิตทำไม พี่เริ่มเข้าใจกัสแล้วว่าทำไมถึงพยายามมาพูดกับพี่พรตให้แคนกลับบ้าน แคนไม่เคยทำตัวแบบนี้ เหลวไหลมากนะ”
“พี่ทัพไม่ใช่เจ้าชีวิตผมนะเว้ย”
“แคน!”
“เลิกวุ่นวายกับกูสักที!”
จังหวะที่ผมหลับตา เสียงอะไรบางอย่างแตกกระจายซึ่งน่าจะหมายถึงความรู้สึกของคนในบ้านนี้ด้วย ทุกอย่างเงียบลง กลายเป็นเสียงฝีเท้าหนัก ๆ ที่ดังขึ้นใกล้ ผมเม้มริมฝีปาก ผละออกจากเขี้ยวกุดวิ่งกลับขึ้นห้อง มันอึดอัดไปหมด กดเปิดเกมเพลย์สเตชั่นทั้ง ๆ ที่มือสั่น พักหนึ่งพี่แคนก็ตามเข้ามา ผมนั่งนิ่งมองหน้าจอโหลดเกมใหม่คล้ายกับไม่ได้ยินเรื่องอะไรมาก่อน
“น้ำหวานของมึง”
แก้วน้ำเย็น ๆ วางลงข้าง ๆ สังเกตว่าน้ำแข็งละลายเกือบหมดแล้ว ผมครางรับ หยิบแก้วขึ้นดื่ม รสหวานไม่ทำให้ความฝาดเฝื่อนในลำคอจางลง พี่แคนยังคงหงุดหงิด แต่เขาไม่พาลลงที่ผม นั่งเงียบอยู่ปลายเตียง ก้มลงมองมือที่ประสานกันอยู่อย่างนั้น
“ลงไปนานจัง”
ผมปิดเกมที่เพิ่งเปิดขึ้นเพื่ออ้อน คลานเข่าไปซบที่ตัก ชายหนุ่มยืดตัวขึ้น ลูบหัวผมเบา ๆ “ไม่เล่นเกมแล้วเหรอ”
“ไม่เล่น ง่วงแล้ว”
“นอนก่อนเลย”
“พี่แคนมีอะไรหรือเปล่า” ถามทั้งที่รู้อยู่แล้ว เขาไม่สบตา แต่ส่ายหน้า ความรู้สึกของผมถูกบีบคล้ายย่ำยี ถึงอยู่ตรงนี้แต่ก็ไม่สำคัญ ไม่เคยมีความสำคัญ พี่แคนช่วยผมทุกอย่างแต่ตัวเองกลับไม่มีประโยชน์อะไรเลย
“งั้น...ว่านนอนนะ”
ผมยอมรับการตัดสินใจของเขา พี่แคนยังมองผมเป็นคนนอก เป็นน้องชายที่สมควรได้รับการปกป้องดูแล ผมไม่รู้หรอกว่าแฟนกันสามารถเข้าถึงได้มากขนาดไหน ผมไม่อยากทวงถามสิทธิ์ของคำนิยาม ที่ผมต้องการตอนนี้คือพี่แคนที่วางใจจะปรึกษาปัญหากับผม ช่วยกันแก้ไขเรื่องราวที่เกิดขึ้นในชีวิตจริง ๆ
ถ้าผมมันห่วยแตกเกินที่จะรับฟัง พี่แคนไม่ให้โอกาสนั้น ก็คงต้องทำใจ
เสียงน้ำในอ่างล้างหน้าดังซู่ซ่า หลังจากแปรงฟันจนเสร็จเรียบร้อยก็มองตัวเองหน้ากระจก ไม่คิดว่าจะเป็นคนที่ดีไม่พอสำหรับใคร แต่วันนี้คนที่บอกว่าผมไม่ดีคือพี่แคนเอง ตาผมแดงก่ำ แต่ก็ปฏิเสธที่จะปล่อยให้ตัวเองร้องไห้ ผมมันแย่เอง โทษใครไม่ได้ จิกมือกับอ่างเซรามิค พักหนึ่งพี่แคนก็ตามเข้ามา
“ว่าน” เขาเรียกเสียงอ่อน กอดผมจากทางด้านหลัง ผมครางรับ ก่อนอีกฝ่ายจะเป็นคนพูดต่อโดยปราศจากซึ่งคำถาม “ช่วยฟังเรื่องอะไรหน่อยได้หรือเปล่า”
คนพูดซบหน้าลงกับบ่า ผมไม่เห็นว่าพี่แคนกำลังมีสีหน้าแบบไหน แต่ตัวเขาสั่นจนผมคิดว่าบางทีคนที่กอดผมไว้อาจกำลังสะอื้น ยกมือขึ้นซ้อนทับ ผมบีบมือพี่แคนเบา ๆ
“พี่แคนเป็นอะไร”
“ทะเลาะกับพี่ทัพเรื่องทุน”
“ไม่อยากไปเหรอ”
“อืม” เขาสารภาพแต่โดยดี “แต่ก็ไม่เคยทะเลาะกับพี่ทัพมาก่อน เมื่อกี้ขว้างจานรองสูบบุหรี่จนทีวีคว่ำแล้วเดินออกมา พี่ทัพร้องไห้ พ่อไม่เอากูไว้แน่”
“ใจเย็น ๆ” ผมกระซิบ รู้สึกโล่งอกเมื่อคนตัวโตยอมปริปากเล่า พี่แคนในวันที่ไม่มีเกราะป้องกัน พี่แคนที่อ่อนแอจนไม่อยากให้ผมเห็นรอยน้ำตา “ว่านอยู่นี่ เรื่องอื่นถ้าพี่แคนไม่พร้อมจะคิด ก็ไม่ต้องคิด อยู่กับว่าน ผ่านคืนนี้ไปก่อน พรุ่งนี้เราจะลืมตามาสู้ด้วยกัน”
พี่แคนเคยบอกว่าผมเป็นคนที่แก้ปัญหาได้ห่วยบรม ผมยอมรับ แต่ก็รู้สึกดีที่เขาให้โอกาสคนห่วยบรมอยากผมได้ช่วย พลิกตัวหันหลัง ชายหนุ่มตาแดงก่ำ หลบสายตาซ่อนรอยน้ำตาเอาไว้
“พี่แคน”
“อือ”
“ว่านอยู่ข้างพี่แคนนะ” ผมบีบมือใหญ่ด้วยแรงที่มี ดวงตาสีดำยอมสบตากับผมในที่สุด เวลาเห็นพี่แคนเป็นแบบนี้ผมก็อยากร้องไห้ พี่แคนไม่ใช่ราชสีห์ตัวเดิม เป็นลูกแมวที่ขลาดกลัวและรู้สึกผิด ผมไม่อยากตอกย้ำ ไม่อยากรื้อเอาปัญหาสดใหม่ขึ้นมาพูด ไม่อยากบอกให้พี่แคนไปหรืออยู่ เวลานี้แค่อยากจับมือคนรักของตัวเองไว้เท่านั้น
“ออกไปนั่งดูพระจันทร์กันไหม”
“อารมณ์ไหน” เขายิ้มในที่สุด แม้จะเป็นยิ้มที่อ่อนระโหยโรยแรงเต็มทน
“ว่านไม่อยากให้พี่แคนเครียด”
ดวงตาของพี่แคนกำลังเอ่ยคำว่าขอบคุณ ผมโคลงหัว น้อมรับ จูงมือใหญ่กลับมาที่เตียง ปิดไฟทั้งหมด เหลือเพียงดวงจันทร์กลมโตสีเหลืองนวลนอกหน้าต่าง ไม่มีคำพูด ปราศจากคำปลอบใจ ผมปล่อยให้เวลาเดินไปช้า ๆ แทรกทุกความเป็นห่วงผ่านสัมผัสของปลายนิ้ว
“กูไม่อยากไปเยอรมัน กูอยู่คนเดียวมามากพอแล้ว ไม่ชินถ้าจะต้องกลับไปใช้ชีวิตที่ไม่มีใครอีก”
เขาค่อย ๆ เล่าผ่านเสียงเงียบของผม เอนตัวซบบ่า ทอดสายตามองหากระต่ายในดวงจันทร์
“มึงอยากให้กูไปหรือเปล่า”
“ไม่รู้สิ” ผมคงได้แต่ตอบแบบนั้น ผมไม่อยากให้พี่แคนไป แต่อีกใจก็ไม่อยากทำลายอนาคตกัน ในหัวผมว่างเปล่าพอ ๆ กับอีกฝ่าย พี่แคนเล่าต่อ บรรยายความรู้สึกข้างในด้วยคำพูดที่วกไปวนมา ผมจับใจความได้ประโยคเดียว
“อยากอยู่ด้วยกัน”
สายของวันถัดมา ผมกับพี่แคนรู้สึกตัวตื่นหลังจากเสียงเคาะประตูเรียก เมื่อคืนพี่แคนพิงหัวเตียง มองออกไปนอกหน้าต่าง ผมเองพิงพี่แคนอีกทีและผล็อยหลับกันไปทั้งอย่างนั้น ดังนั้นเมื่อส่องกระจกในวันใหม่เราก็ตาลึกโหลไม่ต่างกัน พี่ทัพยืนรอหน้าประตู ไม่พูดอะไรมาก เขาตาบวมเป่ง เตรียมข้าวต้มกุ้งไม่ใส่ผักร้อน ๆ ของโปรดพี่แคนไว้บนโต๊ะตั้งแต่ก่อนผมกับลูกชายคนเดียวของบ้านจะลงมา
“มีเรียนกี่โมง” พี่เลี้ยงถามด้วยเสียงอู้อี้ คนเป็นพ่อนั่งหน้าตึงอยู่หัวโต๊ะ บรรยากาศไม่ค่อยดีเท่าไร แตกต่างจากเมื่อวานลิบลับ ผมก้มหน้า เทพริกไทยแล้วคนถ้วยข้าวต้มไปมา
“ผมไม่มี ว่านมีเรียนตอนสิบโมง”
“เดี๋ยวนี้ไม่ค่อยกลับบ้านเลย”
“ก่อนหน้านี้งานเยอะ”
“โปรเจ็กต์เหลือแค่รูปเล่มแล้วไม่ใช่เหรอ”
“ครับ”
“กลับมาอยู่บ้านไหม รถก็มีแล้ว”
“ผมรู้ว่าพี่ทัพขอให้พ่อซื้อรถให้เพราะอยากให้ผมกลับบ้าน” พี่แคนพูดเสียงเรียบ ยังคงไม่สบตากับพี่เลี้ยง คู่สนทนาเม้มริมฝีปากเข้าหากัน ตาแดงก่ำ “ก่อนหน้านี้ผมก็ไม่ค่อยได้อยู่กับว่าน เอาแต่ทำงาน ถ้าจะยึดรถก็ได้”
“ว่านช่วยพี่พูดหน่อยสิ”
พี่ทัพเอ่ยเสียงสั่น เขามองผมที่เงยหน้าขึ้นสบตาอย่างเลี่ยงไม่ได้
“พี่ทัพอย่ายุ่งกับว่าน”
“มาอยู่ด้วยกันได้ไหม พี่พรต ให้ว่านอยู่กับแคนได้หรือเปล่า”
ผมอ้าปากหวอ พี่เลี้ยงเอ่ยขอเสียงสั่น พ่อของพี่แคนพยักหน้า แต่คนลูกไม่เห็นด้วย “เลิกยุ่งกับเราสักที ผมโตแล้วนะพี่ทัพ เพราะแบบนี้ไงถึงไม่อยากกลับบ้าน เลิกทำเหมือนผมเป็นเด็ก ๆ ได้แล้ว ผมจัดการตัวเองได้”
“พี่แคน” ผมเอื้อมมือไปแตะข้อมืออีกฝ่ายให้สงบอารมณ์ ได้ผล เขาเงียบเสียงลง แต่ยังหายใจหนัก “ผมกลัวว่าจะรบกวนน่ะครับ”
สีหน้าพี่ทัพไม่สู้ดีเท่าไร เขาเหมือนแม่ที่ไม่อยากยอมรับว่าลูกโตเป็นผู้ใหญ่แล้ว
“ตะ...แต่ว่าถ้าเป็นเสาร์อาทิตย์ก็น่าจะได้ เนอะ พี่แคนเนอะ”
“มึง...”
“น่านะ...” ผมสะกิดเขาใต้โต๊ะ แม้จะขัดใจแต่คนตัวโตก็ยอมตกลงแต่โดยดี เราก้มหน้าทานมื้อเช้ากันอย่างเงียบ ๆ กระทั่งพี่แคนเป็นคนเปิดบทสนทนาต่อ
“กัสยังติดต่อมาทางนี้บ่อยหรือเปล่า”
“ก็มีบ้าง น้องเป็นห่วงแคน”
“บอกมันให้ดูแลตัวเองดี ๆ เถอะ” พี่แคนพูดพลางถอนหายใจ “โต ๆ แล้ว จะมาหวังพึ่งอะไรกับผมมากก็ไม่ได้ อีกอย่าง กับไอ้กิมถึงจะเคยสนิทกันมากสมัยมัธยม แต่ขึ้นมหาวิทยาลัยก็ไม่ได้ซี้ขนาดจะให้ผมดูแลน้องมันได้เหมือนเมื่อก่อนแล้ว ผมพูดไปหลายรอบแล้วกัสไม่ฟัง ถ้าพี่ทัพพูดคงจะเชื่อบ้าง เมื่อก่อนสนิทกันไม่ใช่เหรอ”
พี่เลี้ยงพยักหน้า รับปากว่าจะช่วย ข้าวต้มในถ้วยหมดแล้ว ผมอาสาถือภาชนะไปเก็บในครัวพร้อมพี่ทัพ พี่แคนอยู่ข้างนอกกับอาพรต คิดว่าคงมีอะไรที่อยากคุยกัน อย่างน้อยก็เรื่องที่ทั้งคู่ทะเลาะกันเมื่อคืน
“ว่านไม่ต้อง วางเฉย ๆ พี่ล้างเอง”
“ไม่เป็นไรครับ อยู่คอนโดว่านก็ทำ”
“ดูแลแคนดีเลยสินะ” เขาพูดด้วยน้ำเสียงที่อ่อนลง ผมชะงักมือ ไม่ได้ตอบคำถาม ส่วนใหญ่แล้วพี่แคนเป็นฝ่ายดูแลผมเสียมากกว่า
“ขอบใจมากนะ”
“ไม่เป็นไรครับ พี่แคนก็ดีกับว่าน”
“พี่รักเขาเหมือนลูกแท้ ๆ เลยแหละ เลี้ยงกันมาตั้งแต่ยังเล็ก นึกภาพแคนที่โยเยเอาแต่จะให้พี่อุ้มไม่ยอมให้ใครจับไม่ออกเลยล่ะสิ ตอนนี้จากที่เคยติดพี่แจกลายมาเป็นติดว่านเสียแล้ว ใจหายเหมือนกัน”
“ครับ” พูดพลางกดน้ำยาล้างจานใส่ฟองน้ำ ผมก้มหน้าลงล้างจาน ไม่ได้มองหน้าคู่สนทนา
“ว่านรู้เรื่องทุนเยอรมันไหม”
“ครับ”
“ว่านช่วยพูดให้พี่ได้หรือเปล่า พี่ไม่อยากให้แคนตัสเสียโอกาส” ผมเลียริมฝีปากที่แห้งผากของตัวเอง ถูฟองน้ำกับถ้วยเซรามิคโดยปราศจากคำรับประกันใด ๆ “พี่รู้ว่ามันยาก แต่ว่านรอแคนได้ไหม”
“รอได้ แต่ไม่อยากรอ”
ผมสารภาพตามความจริง
“ว่าน...”
“ว่านขอโทษ พี่ทัพ แต่ว่านจะไม่ทะเลาะกับพี่แคนเรื่องนี้ ถ้าพี่แคนตัดสินใจแล้วว่านจะเชื่อใจเขา” ผมพูดด้วยน้ำเสียงที่สั่น เปิดน้ำสะอาดล้างฟองออกจากถ้วย “พีแคนโตแล้ว พี่ทัพเองก็น่าจะเชื่อใจเขาเหมือนกัน”
“ในขณะที่แคนไม่เชื่อว่าว่านโตแล้ว...ทำไมว่านถึงได้อยากให้พี่เชื่อว่าแคนเป็นผู้ใหญ่แล้วจริง ๆ ล่ะ เรื่องแบบนี้...คู่รักที่ห่างกันไม่ได้ มีแต่เด็ก ๆ ทั้งนั้น ...พี่ขอโทษที่พูดแบบนี้ แต่อย่างที่พี่บอก พี่รักแคนตัสมาก พี่เลี้ยงเขามา พี่รู้ว่าไม่มีสิทธิ์บังคับเขา พี่ทำได้แค่ขอร้องว่าน”
“............”
“พี่ไม่ได้อยากให้แคนกับว่านทะเลาะกัน ไม่ได้อยากทำลายความรักของเราสองคน พี่เคารพการตัดสินใจของแคน พี่ไม่เคยขัดใจแคนเลยตั้งแต่เลี้ยงมา สุดท้ายแคนจะตัดสินใจยังไงพี่ก็ห้ามอะไรไม่ได้ ว่านอาจจะเกลียดพี่ก็ได้ แต่ที่พี่ทำเพราะหวังดี เข้าใจพี่หรือเปล่า”
ชามถ้วยสุดท้ายถูกคว่ำลง ผมก้มหน้า เม้มปากเข้าหากัน ผมเข้าใจ เรื่องนี้ไม่มีใครผิด เข้าใจทุกคน เพียงแต่ผมก็ยังเป็นผู้ชายเห็นแก่ตัวที่อยากให้พี่แคนอยู่กับตัวเองเหมือนกัน
“ถ้าไม่ได้จริง ๆ ก็ช่างมันเถอะ พาแคนกลับมาเยี่ยมพี่พรตบ้าง พี่พรตเขาคิดถึง แต่ปากหนัก ตอนนี้เจ้าเด็กดื้อนั่นดูไม่ฟังใครนอกจากว่านแล้วยิ่งแย่ ไม่รู้จะดึงยังไงให้กลับมาหาพ่อเขาเลย”
“ผมจะพยายาม”
“ขอบใจนะครับ” ผมพยักหน้า เดินออกจากห้องครัวก็เห็นพี่แคนกับอาพรตนั่งห่างกันคนละมุม สายตาของชายอายุมากกว่าทอดมองเสมอ ขณะที่พี่แคนเอาแต่ก้มหน้าเล่นโทรศัพท์เครื่องเก่าที่เพิ่งขุดมาใช้ชดเชยบีบีที่เปียกน้ำไปวันก่อน มันทำอะไรไม่ได้เลย แต่ดูเหมือนเขาจะรู้สึกมันน่าสนใจมากกว่าสบตากับพ่อตัวเอง
“เสร็จยัง”
“ครับ”
“ไปเลยนะ พ่อผมไปนะ พี่ทัพ สวัสดีครับ”
“ขับรถระวัง ๆ ด้วยนะ”
พี่แคนพยักหน้า คว้าข้อมือผมแล้วเดินนำไป
ผมคิด ไม่ใช่ว่าไม่คิด ตลอดระยะทางจากบ้านมาที่มหาวิทยาลัยมือถูกกุมไว้แนบแน่น มีบางอย่างขะมุกขมัวในใจเรา ต่างฝ่ายต่างเลือกที่จะไม่พูดออกมา แน่ชัดว่าเป็นเรื่องเดียวกัน พี่แคนพาผมมาเปลี่ยนเสื้อผ้าที่คอนโดก่อนแล้วค่อยไปส่งที่มหาวิทยาลัย เราแยกกัน ทั้ง ๆ ที่อยากอยู่ด้วยกันนานกว่านี้อีกนิด ไอ้โต๋นั่งเล่นอยู่ที่เดิม เมื่อผมเดินไปหาก็เป่าปากแซว
“ว่าไงคะลูกสะใภ้บ้านพี่แคน”
ผมไม่เล่น อารมณ์ไม่ดี ทรุดตัวลงนั่งมองมือตัวเอง “อ้าว เงียบ เป็นอะไรวะ ทะเลาะกับพี่แคนเหรอ”
“เปล่า”
“แล้วเป็นห่าอะไร ดราม่า”
ผมส่ายหัว ลังเลว่าควรจะเล่าหรือไม่ พักเดียวก็ทนอึดอัดใจไม่ไหว ยอมเอาเรื่องพี่แคนมาปรึกษาเพื่อนสนิท “พี่แคนได้ทุนไปเยอรมัน”
“เฮ้ย ดีนี่หว่า เจ๋งว่ะ”
“พี่แคนไม่อยากไป”
“ป่อย” มันทำเสียงล้อเลียนความผิดหวัง เมื่อเห็นว่าผมไม่เล่นด้วยแน่แท้แล้วก็จริงจังมากขึ้น “ทำไมไม่อยากไปวะ ก็ดีไม่ใช่เหรอ”
“คงห่วงกูมั้ง”
“เออ คนอย่างมึงก็น่าเป็นห่วงจริง ๆ นั่นแหละ”
“มึงก็ไม่ต่างจากกูเลยเชี่ยโต๋” แขวะมันไปหนึ่งดอก เท้าคางกับโต๊ะ “ไม่อยากเข้าเรียนเลยว่ะ เครียด”
“คนอย่างน้องว่านสะกดคำว่าเครียดเป็นด้วยเว้ยเฮ้ย”
“เออออ เรื่องตัวเองกูไม่เคยคิดมากเลยรู้ปะ แต่พอเป็นพี่แคนกูก็คิดเยอะ” ผมขยำศีรษะตัวเอง ถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่ “เป็นมึง มึงจะทำยังไงวะ”
“อยากให้พี่แคนไปเยอรมันหรือเปล่าล่ะ”
“ใครมันจะไปอยากห่างแฟนวะ”
“แต่มันก็อนาคตเขานี่เนอะ มองอย่างคนนอก กูว่าก็ควรให้เขาไปนะ กี่ปี สองปีเองไม่ใช่เหรอ บ้านพี่แคนก็รวยจะตาย บินกลับมาหามึงได้ทุกเดือนเลยมั้ง ถ้าว่างอะนะ”
“ใคร ๆ ก็คงคิดแบบนี้”
“แต่กูเข้าใจนะเว้ย ไม่รู้สิ กลัวเหงาใช่ไหมล่ะ”
“พี่แคนหายไปอาทิตย์เดียวกูยังจะเป็นบ้าเลยไอ้โต๋”
“ใจเย็น ๆ” มือหยาบนวดลงบนบ่า ผมไม่ได้รู้สึกผ่อนคลาย ยังตึงตั้งแต่ต้นคอยังท้ายทอย “ถ้าตัวติดกันตลอดเวลาจะไหวเหรอวะ เดี๋ยวพี่แคนก็ต้องทำงาน มึงก็ต้องทำงาน กูหมายถึง ถ้าคบกันจริง ๆ จัง ๆ นะ มึงไม่อยากโตไปกว่านี้เหรอวะ ไม่อยากให้พี่แคนเชื่อใจมึง หรือมึงไม่อยากเชื่อว่าความรักของมึงจะทนห่างได้เหรอวะ”
ไม่ใช่อย่างนั้น...
เพียงแต่ว่า....
“กูเข้าใจ ใครมันจะโลกสวยบอกว่าตัวเองไม่เป็นไรได้ตลอดเวลา แต่มึงลองคิดดี ๆ เถอะว่าน พี่แคนไปเรียน ไม่ได้ไปหาเมียใหม่เสียหน่อย”
“กูรู้”
“ถ้าเป็นก่อนหน้าที่คบกับมึง กูว่าพี่แคนยอมไปอะ เยอรมัน แต่เขาห่วงมึง ไม่ได้ห่วงว่าตัวเองหรือมึงจะทนเหงาไม่ไหว ห่วงว่ามึงจะใช้ชีวิตไม่รอดจนกว่าเขาจะกลับมา”
ผมเข้าใจ รับรู้ได้ถึงความคิดแบบนั้นของคนรัก
“มึงไม่อยากโตเหรอวะว่าน ไม่อยากให้เขาไว้ใจเหรอ”
“อยาก”
“เออ ลองคิดดู แต่ถ้าไม่ไหวก็แล้วแต่ว่ะ พูดน่ะง่าย ส่วนเรื่องรู้สึกยังไงก็อีกเรื่อง เข้าเรียนเหอะ อย่าเพิ่งคิดอะไรเลย เอาเทอมนี้ให้ผ่านก่อน”
โต๋พูดอย่างนั้น กอดคอผมเดินขึ้นตึก เจอไอ้อ้วนกุ้งกินลูกชิ้นอยู่ใกล้ถังขยะหน้าบันไดก็ชวนกันเข้าเรียน ผมเพิ่งอยู่ปีสอง ผมมีแฟนคนแรก ไม่มีปัญหาเรื่องมือที่สาม แฟนผมขี้หึงไปหน่อยแต่เราไม่ได้เป็นคนเจ้าชู้ หรือคบเผื่อเลือก แฟนผมเป็นคนเก่ง เป็นพึ่งพาได้ เป็นคนหน้าตาดี ฐานะดี ทุกอย่างดูดีไปเสียหมด
อะไรก็ดี...ยกเว้นผม
นั่งมองนาฬิกาห้องเรียน กำมือแน่นจนเล็บจิกฝ่ามือ เมื่อคลายแรงลงความเจ็บปวดนั้นก็ทุเลา ผมกลายเป็นคนคิดเยอะ ลังเล ไม่ร่าเริง กลายเป็นว่านที่ไม่ใช่ว่านคนเดิม ตอบไม่ได้ว่าดีหรือไม่ดี แต่ทุกอย่างเกิดขึ้นเพราะผมหลงไปรักคนหนึ่งคนหมดหัวใจ
มีเหตุผลอะไรที่เราจะไม่ทำตัวเองให้ดีเทียบเคียงกับเขา
มีเหตุผลอะไรที่เราจะไม่ปีนท้องฟ้าไปหาดาว
ทำไมเราต้องดึงดาวลงมาที่ดิน
ผมนี่ช่างเป็นคนที่เห็นแก่ตัวเสียเหลือเกิน
TBC
ดราม่าแค่ตอนนี้นะะะ หมดแล้วว บ๋อแบ๋ 55555 ตอนหน้าใครรออยู่ พี่แคนจะถามว่านว่าพร้อมยัง แล้วเจอกัน
ขอบคุณสำหรับทุกคอมเมนต์นะคะ เรื่องนี้เหลืออีก 4-5 ตอนก็จบแล้ว อยู่ด้วยกันจนตอนสุดท้ายเนอะ #candynovel
-
ว่านเอ๊ยยยยยยย อย่าคิดอะไรบ้าๆนะ
ประโยคหลังๆนี่ทำใจเสียชอบกล เหมือนว่าจะโทษตัวเองมากเกินไป
กลัวใจว่านจริงๆ ถ้าดื้อขึ้นมาพี่แคนจะเอาอยู่มั้ย
เข้าใจทุกคนเลย แต่แอบหงุดหงิดพี่ทัพเล็กน้อยถึงปานกลาง
ก็ครอบครัวเค้านี่เนอะ ฮือออ ยังไงดี :hao5: :hao5: :hao5:
-
ว่าแล้วเชียววววววว ต้องดราม่าเรื่องนี้
เอาตรงๆก็เข้าใจสองฝ่ายแหละ
ก็แอบเสียดายแทนพี่แคน แต่ก็ห่วงว่านแหละน้า
ไม่อยากให้ว่านคิดว่าเป็นเพราะตัวเองเลย
ถ้าได้ไปเรียนด้วยกันก็คงดีกว่านี้
พอบอกว่าเหลืออีก 4-5ตอนจะจบแล้ว
รู้สึกใจหายจังเลยคค่ะ อยากให้มันยาวกว่านี้จัง
อยากให้มีช่วงเวลาที่เป็นแฟนกันเย้อะเย้อะะะ
สู้ๆนะคะ รอตอนหน้าอย่างใจจดใจจ่อค่ะะะ
#รักวันพุธสีเขียว
-
สารภาพเลยไม่กล้าอ่านตอนนี้
-
ฮือ เศร้า... :sad4:
ใครจะไม่เจ็บที่มีเราเป็นแฟนเป็นเหมือนภาระ ข้อด้อย... เจ็บวะ ว่านสู้ๆ นะ ไม่กล้าคาดคะเนเลยว่าตอนหน้าจะเป็นยังไง บรึ๋ย
ทุกคนนมีเหตุผลเป็นของตัวเอง แต่เหตุผลของแต่ละคนมักไม่ถูกใจใครคนหนึ่งเสมอ โอยยย ทั้งทัพ กัส พ่อแคน แคนเอง แล้วว่าน ทุกคนมีสิ่งที่ต้องการกันทั้งนั้น
ปอลิง ว่านกลับมาร่าเริงเถอะนะ ตอนนี้มันไม่ใช่ว่านเลย เรารักว่านคนเก่ามาก ...ทำเพื่อคนที่เรารักทุกอย่างจะผ่านไปด้วยดีเนอะ
:pig4: :กอด1: :pig4:
-
พี่แคนโมโหนี่อารมณ์รุนแรงมาก :ling3:
ว่านค่อยๆ กล่อมพี่แคนน้า
คุณเวสต์บอกหมดดราม่าแล้ว หายห่วงเรื่องทะเลาะกันเลย :เฮ้อ:
ปล. ช่วงแรกนึกว่าคืนนี้จะได้ชิมน้ำอ้อยแล้ว กลายเป็นได้ชิมมาม่าแทนซะก่อน 555
-
นังว่านแกอย่าคิดมาก อย่าเยอะ!!!!
แกต้องสตรอง!!!คิดจะเป็นเมียพี่แคนแล้ว
ต้องเดินหน้าอย่างเดียวถอยหลังไม่ได้
อย่าลืมนะนังกัสมันรอเสียบแกอยู่
-
อยากให้พี่แคนไปนะ
แต่เปลี่ยนจากไปสองปีเป็น สองบรรทัดแทนได้มั้ย
กลับมาทุกคนจะโตขึ้น แต่ก็กลัวโตจนบางอย่างเปลี่ยน
:mew6:
-
อ่านตอนนี้นึกถึงเพลง "ที่ว่าง" วง Pause ขึ้นมาเลย
-
นังว่านนนนน ปกติแกไม่คิดเยอะแบบนี้นะ
โอ๋ๆ อย่าคิดมากนะ /กอด
-
อ่อยยยย งานดราม่าก็มา นี้อ่านแล้วเครียดตามนังว่าน
เฮ้อออ ว่านนางโทษตัวเองอย่างเดียวเลยตอนนี้
อยากรู้ว่าพี่ทัพรู้รึเปล่าว่ากัสมันนอกใจพี่แคนตอนที่คบกันอยู่ ถ้าเป็นเราแฟนเก่าที่นอกใจลูกไปนี้เราไม่คุยนะ เฮอะ
-
เข้าใจทั้งฝั่งพ่อกับพี่ทัพ แล้วก็พี่แคนกับว่านเลย
มันเป็นเรื่องที่พูดยากอ้ะ คนนอกจะมองว่าบทพิสูจน์นู่นนี่แต่คนสองคนเค้าก็มองอีกอย่างงี้
ติดตามต่อไปว่าจะแก้ปัญหายังไง ว่านซึมๆแบบนี้ไม่ชินเลย
มันต้องมีทางออกที่เหมาะสมแน่นอน
-
:mew4: :mew4: :mew4: :mew4: :mew4: :mew4: :mew4: :mew4: :mew4: :mew4: :mew4: :mew4: :mew4: :mew4: :mew4: :mew4: :mew4: :mew4: :mew4: :mew4: :mew4: :mew4: :mew4: :mew4: :mew4: :mew4: :mew4: :mew4: :mew4: :mew4: :mew4: :mew4:
-
ไม่ชอบที่นังว่านคิดเยอะเลยชอบให้นังว่านคิดน้อยๆหรือไม่คิดอะไรเลยมากกว่า
สตรองเข้าไวันะแก อย่าหลุดคอนเซปท์เอ๋อของแกเด็ดขาด
-
ม่ายยยยยยยย
ที่บ้านจะอวยอะไรกัสนักหนา แรงซะขนาดนั้น
พี่แคนไปเยอก็ดีนะ เป็นเราๆก็ไปอ่ะ ทุนมันมาแค่ครั้งเดียวนะ
ว่านสิ ต้องอยุ่ให้ได้ด้วยลำแข้ง
ถ้าทนไม่ได้ก็ชิงทุนตามพี่แคนไปเลย เย้ๆ 555555
-
โหยยย แบบโหยอ่ะ ไม่รู้จะสงสารใครดี
แต่ต้องยอมรับอย่างนึง ถึงว่านจะดูง้องแง้ง แต่พอมีเหตุการณ์อะไรมากระทบ นางกลับนิ่งกว่าที่คิดซะอีก
เอาจริงก็ไม่อยากให้พี่แคนไป แต่เราก็คิดแบบโต๋เต๋ ว่านควรมีช่วงเวลาที่ตัวเองได้โตขึ้น
สู้ๆ น้าทุกคนนนน
-
เข้าสู่ช่วงดราม่าหรือไง กดดันเชียว
-
ห่วงอนาคตไม่ว่านะ แต่ถ้าพี่ทัพยังอะไรก็กัส ต่อ นี่จะงอนพี่ทัพ ฮึ่ย!
-
ถ้าไปเยอรมันแล้วมันไม่มีความสุข มีแต่ความกังวลและก็เป็นห่วงนังว่านก็ไม่ต้องไปนะพี่แคน
-
คนร้ายคือทุนเยอรมันนั่นเอง พี่แคนไม่เอาโยนมาทางนี้เลยค่ะ55555
เป็นดราม่านิดเดียวแต่ก็ทำให้เครียดได้จริงๆค่ะ
น่าสงสารกันทุกฝ่าย นุ้งว่านหวานๆถึงกับเครียดขึ้นมาในรอบ20ปี
หวังว่าบรรยากาศมาคุจะผ่านไปเร็วๆนะคะ
อยากให้พี่แคนกับทางบ้านบรรยากาศดีกว่านี้จังค่ะ
แต่เพราะพ่อลูกนิสัยเหมือนกันเกินไปดูจูนติดยากมาก ขุ่นพ่อขุ่นลูกนี่ถอดแบบกันมา5555
อยากเห็นพ่อพี่แคนอ้อนพี่ทัพเลยค่ะ 555555
-
พี่แคนจะถามว่านว่าพร้อมเรื่องอะไรน่อวววว :hao3:
-
เครียดดดดด แค่ตอนนี้จริงๆน้า
-
น้องว่านนนนนนนน
ถ้ามันตัดสินใจยากนักเราก็หาสอบชิงทุนอีกทุนไปเยอรมันบ้างเลย
ได้อยู่กับแฟนก็ได้แถมยังบอกกลายๆว่าเราโตแล้วเก่งแล้วที่สอบชิงทุนได้555555555555555555
(พูดเหมือนชิงทุนมันง่ายเลยนะย๊ะหล่อน ฮาาาาาา)
-
เครียดกันเลย ค่อยๆคิดเน้อ
เข้าใจความรู้สึกว่านกับพี่แคนนะ
แต่เราเป็นคนนอกก็คิดแบบโต๋เหมือนกัน
-
เห้ยยย อินังว่านมันโตแล้วเว้ยยยยย
นางรู้จักที่จะคิด เพื่อคนที่รัก เชื่อเถอะนางเป็นคนอดทนและจริงใจ นางแค่กลัวไปเอง เพราะนางไม่เคย ทุกอย่างในตอนนี้ มันน่ากลัวสำหรับนางไปหมด ทุกอย่างคือหนึ่งสำหรับนาง เพิ่งมีแฟน เพิ่งมีความรักจริงๆ แล้วก็ต้องมาพิสูจน์รักอีก ถถถ
สงนางนะ แต่เชื่อเถอะ มันเข้มแข็ง มันจะก้าวผ่านไปได้สบายๆ
-
ปรบมือรัวๆให้โต๋เต แต่่ก็สงสารนู๋ว่าน :mew2:
-
คือแบบสงสารว่าน นางถูกเลี้ยงมาแบบสปอยพอมาเจอโลกแห่งความจริงอันโหดร้ายและเต็มไปด้วยดดราม่านางต้องขอเวลาตั้งหลักหน่อยนะ แต่ไม่เป็นไรนางกำลังจะอัพเลเวลแล้ว งื้ออออ....สู้ๆนะหนูว่าน
-
:sad4: :sad4:
จะเอายังไงก็เอาเถอะนะ เฮ้ออออ
-
นุ้งว่านน ลูกสาวของแม่ หนูกำลังจะเป็นผู้ใหญ่ล้าววว อืบไว้ลูก อืบไว้ 2 ปีแลกกับตำแหน่งศรีสะใภ้ที่ดีนะคะลูกก
-
:เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ:
-
เข้าใจพี่ทัพกับคุณพ่อนะ เสียดายโอกาสของลูก
แต่พี่แคนก็ไม่อยากเสียว่านไป หากห่างกัน
ส่วนน้องว่าน สงสารนางอ่ะคนที่ไม่เคยกังวลอะไรกับชีวิต พอมีเรื่องคิดมากอาการจะน่าเป็นห่วง
-
เราไม่รู้หรอก... ไม่เคยมีแฟน
แต่ในสายตาคนอ่านมันก็เด็กกันทั้งคู่แหละ
เราก็มองเหมือนพี่ทัพนะ มันเด็ก เข้าใจด้วย
พี่แคนน่ะเราก็เข้าใจนะ พวกไทปฺรับการเปลี่ยนแปลงยาก
แต่ว่านนี่... ไม่รู้สิ, สำหรับเรามันน่าจะเป็นโอกาสที่ดีที่สุดในการพิสูจน์ตัวเองและทำให้ตัวเองดีในสายตาพ่อแม่เขาเลยนะ
เรามองว่าถ้าปัญหานี้จัดการไม่ได้ก็ไม่น่าจะไปกันรอดหรอก
จะรอให้พี่แคนตามใจตลอดก็ไม่ใช่ปะว้า
โต๋พูดถูก คนเราติดกันตลอดไม่ได้
สักวันมันก็ต้องทำงานมีชีวิตตัวเองกันทั้งนั้น ต่อให้เป็นแฟนกันก็เถอะ.
-
น้องว่าน ประโยคนี้ถูกต้องเลยค่ะ
"มีเหตุผลอะไรที่เราจะไม่ปีนท้องฟ้าไปหาดาว
ทำไมเราต้องดึงดาวลงมาที่ดิน"
เราต้องปีนไปเป็นดาวอยู่บนฟ้าด้วยกันค่ะ เราเก่ง เราทำได้ รักกันแล้วเราจะรุ่งโรจน์ไปด้วยกัน
น้องว่านพิสูจน์ตัวเองเลย
อดทนไปปีนึงก่อน ปีหน้าค่อยขอทุนพ่อสามีตามไปเรียนละกันเนอะ 55555
-
อะไรก็กัส อะไรก็กัส
???????????
-
ว่าน อย่าเห็นแก่ตัวเลย
แค่กลัวเหงากับอนาคตของคนที่รัก
คิดเองนะ
นี่อินสินะ 555
-
อีกัสสสสสส เสือกจังเรื่องชาวบ้าน
ว่านให้พี่แคนไปเลย แล้วก็มาดูแลตัวเอง
ทำตัวเองให้ดีเทียบเขาได้
จะได้ไม่ต้องโดนคนอื่นว่าด้วย
เพื่อตัวเองและพี่แคน
สงสารว่านหวานมากกก
กดดันทุกทางเลย สู้กันต่อไปพี่แคนน้องว่าน
พี่ทัพรักได้แต่อย่าเยอะ นี่ไม่ได้มีอคติกับพี่ทัพนะ แต่แบบน่าจะรู้ว่าพี่แคนต้องการอะไรป๊ะ
พี่แคนไปแล้วอีกัสจะตามไปด้วยมั้ยเนี่ย
ไอ้ปาล์มอีกตัว ถ้าพี่แคนไม่อยู่ต้องเข้ามาอีกแน่ :ling1:
-
เป็นใครก็คิดมาก โอกาสมันไม่ได้มีมาบ่อย แต่ก็เพิ่งคบกันไงมันก็ต้องมีสับสนลังเลเป็นธรรมดา
ยังไงก็เป็นกำลังใจให้แคนว่านต่อไป เชื่อในการตัดสินใจของทุกคน :3123:
-
ฮะรือ ฮรื่ออออออออ
เป็นตอนที่รู้สึกนุ้งว่านบอบช้ำทางสมองมากเลยค่ะ
คิดหนักและเครียดหนักมากกกกกก แงงง
อยากให้พี่แคนไปพร้อมว่านนะ มันมีโอกาสโตมากๆ
แต่ก็เข้าใจพี่แคนโคตรๆ ไม่อยากอยู่คนเดียว
โอยนี่ก็เม้นวนไปวนมา รู้สึกวกไปวนมาเหมือนความรู้สึกว่าน
ตอนหน้าขอให้นุ้งว่านเตรียมตัว พร้อมค่ะลูก เจลเจิลมาให้พร้อม ! สู้ ! :katai2-1:
-
:katai1: :katai1: :katai1: :katai1:
-
การห่างกัน จะช่วยเติมเต็มที่ว่าง....ในหัวใจ
ถ้าเรารักกันจริงๆ
เชื่อเจ้ดิ เจ้ผ่านมาแล้ว
-
ดราม่าก็มา...อึดอัดเนาะ
-
ตอนนี้พี่หงวยอแงหนักมาก อยากไปปลอบจังเลยค่ะ :z3:
หน่วงๆอึนๆ ต่างคนต่างมีเหตุผล เข้าใจทั้งพี่ทัพ พี่หงวยและว่านเอง
ขอเดาว่าพี่หงวยคงไปก่อน แล้วว่านจะตามไปทีหลัง
ฮือ สู้ๆนะทั้งสองคน :ling1:
-
:กอด1:
-
พี่แคนทำให้น้องว่านเป็นคนคิดเยอะ เป็นคนทำให้น้องว่านรู้จักพึ่งพาตัวเอง น้องว่านโตขึ้นมากเลย :hao5:
-
รู้สึกไม่ชอบกัสเข้าไปไหนเลยค่ะะะ
-
:hao5: :hao5: :hao5:
-
กลัวใจน้องว่านจังว่าจะคิดทำอะไรโง่ๆลงไป แต่เชื่อว่าพี่แคนเอาน้องว่านอยู่แน่นอน
ต่อให้น้องว่านคิดจะทำอะไรพี่แคนต้องรู้อยู่แล้วและมันจะไม่เป็นปัญหาของทั้งสองคนแน่นอน
พี่แคนต้องสู้เพื่อน้องว่านนะ และน้องว่านก็ต้องเข็มแข็งเพื่อพีแ่คนเหมือนกัน
-
อย่างที่โต๋(?) บอก
สักวัน วันที่พี่แคนกับว่านโตขึ้น โตเป็นผู้ใหญ่ อาจจะวัยทำงาน
....ตอนนั้นเราอยู่ด้วกันไปตลอดไม่ได้หรอก
เราต้องอยู่ได้ด้วยตัวเอง
การผูกติดชีวิตเราไว้กับคนอื่น มันเพิ่มความเจ็บปวด
และแท้จริงแล้วความเจ็บปวด เราสร้างมันด้วยตัวเองต่างหาก
คนเราถ้าไม่เคยเจอกับอะไรที่มีแนวโน้มทางลบ
เรามักกลัวไปก่อนเสมอ มองแง่ร้ายไว้ก่อน
เชื่อสิว่า มันก็ต้องมีข้อดีบ้าง หาข้อดีตรงนั้นให้เจอ
--------------------------------------------------------
ถ้าหนูว่านสนับสนุนให้พี่แคนไป
แค่เชื่อใจเค้า และมั่นใจเรา ว่าเราจะรอเค้าได้
ถ้ามั่นคงทั้งคู่ก็น่าผ่านไปได้นะ สู้ๆ:]
-
ดร่าม่าเรื่องทุนเรียนต่อ... คิดได้ 2 อย่าง
- เรียนเก่ง แถมรวย ได้ทุนอีก เทพมากๆ อนาคตข้างหน้าสดใสจริงๆ แต่คิดอีกที มันเห็นแก่ตัวนะ อย่าพึ่งแย้งนะว่าสมองใครดีย่อมสมควรได้ เพราะทุนเพื่อคนไม่มีเงิน คนมีก็เหมือนไปแย่งเขา การที่เขาจะได้รับการศึกษาที่ดีเท่าคนที่มีฐานะเป็นไปไม่ได้เลย เหมือนจุดเริ่มต้นมันก็เริ่มคนละจุดแล้ว ทางเลือกย่อมมีหลากหลายกว่า ไม่จำเป็นต้องได้รับทุนเลยก็ได้ แต่ก็ไม่หรอกนะ คนทั่วๆ ไปต้องเอา เพราะแสดงว่ากูแน่ กูเก่งกว่าใครเขา เป็นสังคมปัจจุบันที่ใครดีใครได้จริงๆ
- คิดแบบอารมณ์ ทุกอย่างมีหมดแล้ว สมองดี เรียนเก่ง ทำงานได้ มีเงิน มีรูปร่างหน้าตาที่ดี มีฐานะทางสังคมไม่ด้อยกว่าใคร แต่ไม่มีใคร เหมือนใจติดอยู่บนยอดดอยคนเดียว จะเสียเวลาอีกปีสองปี เพื่อให้สังคมยอมรับ แล้วความสุขอยู่ที่ไหน ค่านิยมจบตรีแล้วเรียนต่อเลยไป แบบไร้ประสบการณ์การทำงาน ไม่รู้ค่าของการพัฒนาด้านจิตใจ หรือด้านสังคมทั่วๆ ไป เอาวุฒินำหน้าทุกอย่าง สมค่าคนยุคใหม่ กลับมาก็เป็นพวก ป.โทพูดไม่รู้เรื่อง ต้อนตัวเองเข้าสู่โหมด "ตัวกู ของกู"
น่าคิดดีเหมือนกัน
-
สงสารทั้งคู่เลย เป็นทางเลือกที่ยากจริงๆ
-
สงสารทั้งคู่เลยอ่า สู้ไปด้วยกันน๊าาาา :katai1: :sad11:
-
ทีมว่าน
-
สงสารว่านอ่ะ รู้สึกมันขมุกขมัวไปหมด
อย่างที่โต๋บอก พูดหน่ะพูดง่าย แต่เรื่องความรู้สึกมันก็เข้าใจยาก
เฮ้อ.... สู้นะพี่แคน น้องว่าน
เค้าจะเก็บตังค์รอ ถ้าน้องว่านพี่แคนออกมาเป็นเล่มเมื้อไหร่จะกอดปลอบย้อนหลังให้นะ
รัก.
-
:-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[
-
โถถถถถ นังว่าน ให้พี่แคนไปเหอะ จริงๆนะ แค่ 2 ปีเอง อย่างที่โต๋บอก บ้านพี่แคนรวยจะตาย บินกลับมาหาทุกเดือนยังได้ จะได้โตๆกันด้วย ง้องแง๊กเกิ๊น เพื่ออนาคตสามีนะจ๊ะ
-
เราเป็นว่าน เราจะยอมให้พี่แคนมันไปนะ
ก็วัดใจกันไปเลย
ช่วงแรกๆก็อ้อนพี่แค้นให้ส่งตั๋วเครื่องบินมาก็ได้
ไม่ก็ให้แคนกลับมาก็ได้นี่ อนาคตพี่แคนเลยนะว่านนนน :เฮ้อ:
-
กัสนี่มากมายนะ เข้ามายุ่งกับเรื่องของคนอื่นจัง
ส่วนเรื่องแคนไม่ไปเรียนต่อ คงห่วงว่านเป็นหลัก
และคงหวง หึงว่านด้วยเป็นรอง ก็ว่านเล่นบื้อซะขนาดนั้น
พี่แคนคงกังวลว่าจะโดนปาล์มคาบไปโดยไม่รู้ตัวนี่แหละ
...
ความห่างไกล มันทำให้เป็นทุกข์นะ
ถ้าไม่มั่นใจ และไม่มั่นคง มีอนาคตแน่ แต่อนาคตที่ว่าอาจไม่มีกันและกัน
...
ความใกล้ชิดมันก่อให้เกิดความผูกพัน พี่ทัพเองก็รู้ดีนี่ เกิดขึ้นกับตัวเองแท้ ๆ
-
เสียความรู้สึกกับว่านกับพี่แคนมาก
ไม่คิดหัวอกคนที่เลี้ยงมาเลย
คิดถึงแต่ตัวเองกัน2คน คนรอบข้างพ่อแม่จะหวังดีด้วยยังไงช่างมันสิน่ะ
ว่านบอกพี่ทัพว่าพี่แคนโตแล้ว ในขณะที่พี่แคนอ้างเหตุผลที่ไม่ไปเพราะว่านยังไม่โตต้องดูแลว่าน
งี้ทำไมว่านไม่บอกพี่แคนไปล่ะว่าตัวเองโตแล้ว เหมือนที่อ้างเรื่องพี่แคนกับพี่ทัพ
แล้วพี่แคน ก้าวร้าวกับพี่ทัพมาก
นี้เหรอนิสัยคนจะเปนพระเอก หลงเมียจนไม่เหนความหวังดีและพูดจาแย่กับบุพการี
สงสารพี่ทัพจริงๆ
-
ชอบแฮะ
มันดูสมกับวัย นิสัย พื้นฐานของตัวละคร
รออ่านทางออกของมาม่าชามนี้
-
พูดยากแหะ แต่ล่ะคนก็มีเหตุผลของตัวเอง
-
พี่เเคนคงรู้สึกแย่กับการต้องโดดเดี่ยว ต้องเหงามากแน่ๆ
พอมีว่านเลยเหมือนกับได้เติมเต็มในส่วนนั้น
และพบว่ามันช่างมีความสุขจริงๆ
แล้วทำไมต้องยอมไปโดดเดี่ยวอีกครั้งด้วย
เรามองว่าไม่ผิดสักหน่อย ที่จะไม่เอาทุน
ไม่ได้เสียโอกาสอะไรสักนิด
ในเมื่อเป็นชีวิตเรา ที่เราสามารถเลือกสิ่งที่ดีที่สุดให้ตัวเองได้
ดีที่สุดของเรา อาจไม่ได้ดีที่สุดของใคร
แต่เราก็เลือกเอง และพร้อมจะยอมรับทุกผลที่เกิดจากการกระทำนั้นด้วยใจมั่นคง
ขอบคุณคนเขียนนะคะ
-
ขอให้พี่เเคนตัสและน้องว่านจับมือข้ามผ่านเหตุการณ์นี้ไปได้
คิดว่าว่านน่าจะเริ่มอยากให้พี่แคนไปเพราะก็อยากพิสูจน์ตัวเอง
และพิสูจน์ความรักของทั้งสองว่าแม้จะไม่ได้เจอกัน หรือห่างกันไปก็จะยังเหมือนเดิม
และจะแสดงให้เห็นว่าว่านสามารถดูแลตัวเองได้ ไม่ต้องมีคนคอยดูแล
ให้เห็นว่าโตเป็นผู้ใหญ่แล้ว
เชื่อว่าอุปสรรคครั้งนี้จะทำให้ว่านเป็นผู้ใหญ๋มากขึ้น
และความรักของทั้งคู่จะเติบโตมั่นคง
♥
-
นี่อยากให้พี่แคนไปเยอรมันนะ ถ้าตัวติดกันขนาดนี้ต่อไปนี่จะทำไงอ่ะ ไม่ต้องทำอะไรแล้วหล่ะ ชีวิตตัวติดกันตลอดห่างกันไม่ได้งี ว่านต้องโตกว่านี้จากกันครั้งนี้ต้องให้ว่านโตขึ้นไม่ใช่เป็นแบบนี้ตลอดไป ความรักต้องมีความสุขไม่ใช่พอเวลาผ่านไปจะกลายเป็นภาระ
-
งื้อ พอแล้วนะ จับมือกันแน่นๆ แล้วเดินไปด้วยกัน :hao5:
-
พูดยากกกกก....นะเรื่องนี้....!!!!
ไม่ใช่ว่าโตหรือไม่โต...ไม่ใช่ว่าเชื่อใจหรือไม่เชื่อใจ...
แต่มันทรมานความรู้สึก..ที่ไม่ได้อยู่ด้วยกัน..!!!
เหมือนที่พี่แคนบอก..แค่ไม่อยากรู้สึกว่าต้องอยู่คนเดียว!!!แค่นั้น!!!
-
คำพูดพี่ทัพถ้าแปลดีๆ นี่คือบอกให้ว่านห่างกับพี่แคน ห่างกันแล้วพี่้ขาจะได้ดีกว่านี้เลย
-
ว่านไม่ได้เป็นง่อยนะเฮ้ย ทุกคนอย่ามาคิดว่าว่านเป็นจุดอ่อนพี่แคนอย่างนั้นสิ
ปฏิวัติตัวเองให้คนอื่นเห็นเดี๋ยวนี้เลยน้องว่าน
ปล่อยพี่แคนไปเรียนเมืองนอก วัดใจกันไปเลย
เขาดีจริงหรือเราเจ๋งพอเขาก็จะกลับมาหาเราเอง
-
ว่านสู้ๆนะลูก
พี่หยวงรักและเป็นห่วงเราขนาดนี้แล้ว เราก็ต้องรักพี่และหวังดีกับเค้าให้มาก
ไปเรียนด้วยเลย จบเรื่อง ให้พ่อพี่หยวงสมทบทุน
-
อ่านตอนนี้จบตั้งแต่ตอนที่ลง แต่ตอนอ่านจบยังอึนๆมึนๆเพราะถ้าถามถึงเหตุที่มาที่ไปมันก็น่าคิดมากๆ
เอาละ เรื่องทุนเป็นปัญหามันมีสองทางคือไป กับ ไม่ไป
ที่ว่านพูดว่าอยากให้พี่แคนอยู่ด้วยมันก็ไม่ผิด เพราะพี่แคนเป็นคนบอกว่านเองว่าไม่อยากไป
แต่เบื้องหลังเหตุผลของพี่แคนคืออยากดูแลว่าน กลัวว่านไม่รอด
ประคับประคองเหมือนพี่แคนเป็นพ่ออีกคน 5555555 ซึ่งไอ้ความรู้สึกหวังดีนี่พอว่านมารู้มันก็เฟลล่ะเนาะ
ทางฝั่งครอบครัวเราก็เข้าใจนะ พี่ทัพมีบทบาทมากจริงๆ อาพรตก็ตามใจเมียสินะ
จริงๆพี่แคนก้าวร้าวและอารมณ์ร้ายนะ แต่พื้นฐานนิสัยพี่แคนเคยกล่าวไว้แล้ว
บวกกับเขาเติบโตมาในครอบครัวที่คิดว่าไม่มีใครรัก
ทุกคนในเรื่องคาดหวังพี่แคนมากเกินไป ทั้งฝั่งพี่ทัพเองก็เหมือนกัน
เรื่องแบบนี้น่าจะให้เวลาทั้งคู่ แต่พี่แคนไม่ควรทำตัวก้าวร้าวพี่ทัพเลยยยย
สงสารพี่ทัพมากอ่ะ ส่วนน้องว่าน ก็ได้แต่นั่งอยู่ข้างๆแกล่ะวะ
มีแฟนคนแรกแต่ถ้าต้องห่างกันอีก มันก็กลัวทั้งใจตัวเองและใจอีกคนนะ
มันมีมาเยอะแล้ว รักแท้แพ้ระยะทาง ไม่ใช่แค่เดือนสองเดือนแต่เป็นปี
แต่ว่าคิดเล่นๆว่า ถ้าพี่แคนไป กลับมาน้องว่านก็จบพอดีนะ
มันถึงเวลาที่ต่างคนต่างต้องเติบโตใช้ชีวิตเป็นของตัวเอง ของเขา ของเรารวมกันแล้วจริงๆ
โต๋เต๋ยังเป็นเพื่อนที่ดีที่สุดเสมอ
ส่วนตัวละครที่โผล่แค่ชื่อแบบกัสทำให้หมั่นไส้ได้ไม่ยากเย็น
คนที่ไม่รู้จักโตมันกัสตั้งหาก มีปัญหาทีไรโทรหาแต่พี่แคนๆๆๆ รำกัสอ่ะ 5555555
อีกไม่กี่ตอนก็จบแล้ว คิดว่าดราม่าจะยืดให้บีบหัวใจเล่น
หง่อววว์ แต่เจอสถานการณ์จริงมันบีบคั้นสุดๆเลยน๊าาา นี่นั่งคิดทั้งวัน
เห็นใจทุกคน :ling1: :ling1: :katai1:
-
อยู่ข้างน้องว่านค่ะ :3123:
-
สงสารนังว่านอ่ะเปนตอนที่นางต้องคิดเยอะมากกกซึ่งโดยปกติแล้วนางแทบจะไม่คิดไรเลย พี่แคนต้องดีใจนะที่สามารถทำให้นางคิดมากได้ขนาดนี้
-
ขอให้ผ่านไปได้ด้วยดีกับทุกฝ่าย เข้าใจทุกคนอ่ะ
-
โคตรกระทบกระเทือนจิตใจ
-
เหมือนตกอยู่ในสภาพกลืนไม่เข้า คายไม่ออกอ่ะ
นั่นก็แฟน นี่ก็พ่อ ทั้งรัก ทั้งรู้สึกผิด
ว่านเอ้ยจะมีแฟนทั้งทีคบกันยังไม่ทันเท่าไรเลย
มีเรื่องเข้ามาให้ปวดหัวอีกแล้ว
สู้ๆนะว่าน
-
ขอบคุณ :)
-
โอ๋ๆ กอดนังว่าน ไม่คิดมากนะ เรื่องนี้ว่านมีสิทธิ์เห็นแก่ตัวนะ :กอด1:
แต่ในสิ่งที่โต๋พูดมันก็ถูกอ่ะ โตไปต่างคนก็ต่างทำงาน ต่างคนต่างก็ต้องโต ต่างคนก็ต่างต้องเชื่อใจกัน
แค่พี่แคนไปเรียน ว่างๆพี่แคนบินกลับมาหาว่านก็ได้
พูดง่ายๆมันก็คืออนาคตของพี่แคนนั่นแหละ ถึงพี่แกจะดูรวยเว่อร์วัง แต่เรื่องเรียนต่อมันก็ใบเบิกทางในการทำงานที่ดีๆนะ
เลือกยากอะเรื่องแบบนี้ เป็นเราเราก็ไปไม่เป็น :z3:
-
พี่แคนจะไปรึป่าวนะ
ว่านจะได้พิสูจน์ว่าดูแลตัวเองได้
ไม่ชอบกัส
-
โธ่ๆ นุงว่าน
-
ก็รู้ว่าครอบครัวต้องเสนอให้ลูกเลือกสิ่งที่ดีที่สุด ถ้ามีโอกาสอยากให้คว้าไว้
แต่บางครั้งถามลูกบ้างมั้ย ว่าสิ่งที่ลูกต้องที่สุดคืออะไร ตอนนี้เราไม่ค่อยโอเคกะทัพ
ไม่ชอบคำพูนบางคำที่นางพูด ว่านลูก หนูอย่าคิดมากเรื่องขางเรื่องคุยกับเฮียแทนแกได้
แกไม่เหมาะกะเรื่องเครียดนะเว้ยยยยย หุหุ
-
ทุกอย่างต้องมีทางแก้ อย่าเครียดๆ
-
โถ่ว่าน เหมือนโดนบังคับให้เปิดประตูบานที่ไม่เคยเปิดให้เห็น
ที่บ้านว่านเค้าเลี้ยงแบบประคบไม่คิดมากแต่มาเจอบ้านนี้
อะไรๆก็ต้องคิดๆมองคนละมุมไม่เห็นผิดเลยแค่คิดต่าง
:hao5: :hao5: :ling1: :ling2:
-
ิือืมมม บ้านพี่แคนก็รวยม๊ากมากกกก แต่ทำไมยังต้องเสียดายทุนถ้าพี่แคนจะปฏิเสธ ทุนมันควรให้กับคนที่เค้าไม่มีทุนไม่ใช่เหรอ ในเมื่อพี่แคนรวยทำไมยังต้องใช้ทุน พี่ทัพเนี่ยรักพี่แคนนะแต่รักมากไป รักจนไม่สนอะไร เข้าใจว่าหวังดีนะ แต่บ้านรวยนี้พี่แคนก็บอกอยู่ว่าใช่เงินพ่อไปก็ได้ บ้านพี่แคนสามารถจ่ายได้สบายอยู่แล้ว แต่ทำไมพี่ทัพทำซะเหมือนกับว่าทุนนี้เป็นโอกาสสุดท้ายที่แคนจะสามารถไปเรียนเยอรมันได้แล้วงั้นแหละ
แล้วเราว่าเหตุผลที่พี่แคนไมอยากไปไม่ใช่แค่เพราะห่วงว่าน พี่แคนก็บอกแล้วไงว่าพี่มันไม่อยากเหงา ไม่อยากอยู่คนเดียวอีกแล้ว พี่แคนเหมือนเด็กมีปมที่คิดว่าที่บ้านไม่รัก แล้วพอยิ่งโดนบังคับจะให้ไปๆ อย่างเดียว มันยิ่งไม่อยากไป อันนี้เข้าใจเพราะเคยเป็น พี่ทัพเนี่ยควรมองพี่แคนลึกๆนะ ส่วนคุณพ่อ.. ไม่ต้องตามใจเมียขนาดนั้นนนน นี่ลูกนะเว้ย
เริ่มไม่ชอบพี่ทัพนิดนึง ไม่ชอบที่ว่าว่านแบบนั้น แต่ตัวเองดูจะอวยกัสนะ อะไรๆ ก็กัส นี่พี่ทัพเค้ารู้มั้ยเนี่ยว่าคนที่เค้าพูดถึงบ่อยๆ สนิทสักสนิทหนาเคยทำร้ายพี่แคนยังไงบ้าง พี่แคนกลายเป็นคนมีปมขี้ระแวงเพราะกัสเลยนะพี่ทัพ พี่ทัพไม่รู้สึกอะไรบ้างเหรอ
-
ประเด็นนี้เป็นสิ่งที่ต้องคิด หากจะรักกันอย่างจริงจัง นี่คือจุดทดสอบความสัมพันธ์ของแคน-ว่าน ต่างคนต่างต้องเชื่อใจกันและกัน ส่วนหนึ่งอาจเพราะเพิ่งคบกันได้ไม่นาน ไฟรักยังรุนแรงอยู่ ความห่วงหาอาทรก็ยังมีมาก เหมือนน้ำเชี่ยว อะไรมาขวางก็หักพังจนหมด
มันเป็นการให้ความสำคัญกับคนรักหรือครอบครัวมากกว่ากัน แต่ปัญหานี้แก้ได้นิดเดียว ครอบครัวพี่แคนนั้นร่ำรวยอยู่แล้ว ถึงแม้ว่าการได้ทุนรัฐบาลจะเป็นหน้าเป็นตาและมีเครดิตต่อการทำงานในอนาคตก็ตาม ก็ปฏิเสธไม่ได้ว่า...ความสำคัญของคนขึ้นอยู่กับความสามารถในการทำงาน ดังนั้นแม้จะไปเรียนด้วยทุนรัฐบาลหรือทุนของพ่อ มันก็ไม่ต่างกันเท่าใดนัก แต่ที่พี่ทัพอยากให้แคนไปเรียนนักหนา คงเพราะเห็นว่าขึ้นชื่อว่าทุนรัฐบาล ย่อมเป็นเด็กเก่งหัวกะทิเท่านั้นที่จะได้ ดังนั้นจึงไม่อยากปล่อยโอกาสนี้ให้หลุดลอยไป นี่คิดในทางที่ดีนะคะ
เป็นกำลังใจให้พี่แคนกับน้องว่านผ่านจุดนี้ไปกันให้ได้ ถ้าผ่านไปได้ ทั้งสองคนก็จะเข้าใกล้กันมากกว่าเดิมแน่นอนค่ะ :mew1: แต่ก็ต้องขึ้นอยู่กับทั้งสองคน ว่าพี่แคนจะเชื่อมันในตัวว่านหรือไม่ ว่าว่านจะพึ่งตนเองได้
ขอบคุณคุณเวสต์มากๆ ค่ะ
-
พี่ทัพแบบ :katai1:
-
เข้าใจน้องว่านกับพี่แคนนะ
ค่อยๆคิดนะ
แต่ถ้าเราเป็นคนนอกก็คิดแบบโต๋อ่ะ
-
ไม่อยากให้พี่แคนไปเลยอ่ะ
-
สงสารน้องว่าน น้องไม่เคยเจออะไรเครียดๆ แบบนี้ แต่พี่แคนตัดสินใจเองนะ ว่านผิดตรงไหน
บางทีก็ชีวิตเขา เขาก็เลือกเอง ถ้าพี่แคนจะไปจริงว่านก็ไม่ห้ามหรอก แต่ไม่อยากให้ว่านคิดว่าเพราะตัวเองไม่ดีพอ
ปัญหาพี่แคนกับครอบครัวมันก็ตั้งนานแล้วเหอะ กัสนี่ตัวไม่มามีแต่เรื่องราวยังหลอนชิหาย คันใจ น่ารำคาญ
ขอบคุณค่ะ
-
น้องว่านน่าสงสาร มีแต่คนกดดันน้อง สู้ๆนะ หมดมาม่าแล้ว
-
เคยรักพี่ทัพมาก แต่ตอนนี้เกลียดพี่ทัพเพราะมีอีเหี้ยกัสมาเกี่ยว เป็นห่วงเค้า แต่ทำไมต้องเอาอีนี้มาอ้างอิง เกลียดดด
-
มองข้ามดราม่าของตอนนี้ไปรอตอนหน้าเลยค่า
พร้อมค่าาาาาาาาา พร้อมมาก อิอิอิอิ
:hao6: :hao7: :mew1:
-
สงสารน้องว่่านนนนน :katai5: :katai5:
-
เข้าใจและสงสารว่านนะ แต่เราก็เห็นด้วยกับโต๋ ว่านต้องโตได้แล้ว
และพี่แคนเองก็ไม่ควรทิ้งโอกาสแบบนี้ไป มันอาจจะยากสักหน่อย
เพราะพี่แคนเป็นห่วงว่าน แต่ถ้าผ่านจุดนี้ไป เราว่าความสัมพันธ์มันจะ
แข็งแกร่งและมั่นคงกว่าเดิม ตอนนี้ก็นอยด์พี่ทัพนะเนี่ยไม่ใช่เรื่องทุนนะ
แต่นอยด์ตรงที่ชอบเอากัสมาพูดตอกย้ำเนี่ยแหละ เฮ้ออออ
-
เครียดแทนน้องว่าน อ่านไปก็อึดอัดตามน้องว่าน เฮ้อ
-
มาม่าชามโตฮะตอนนี้
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
ในที่สุดก็ตามอ่านทันน คิดถึงว่านนน..
พี่แคนหื่นแรง หื่นตลอด ว่านก็แรดได้อีก 55555555
ฮือออ หวังว่าจะไม่มีดราม่านะคะ :hao5:
อยากให้พี่แคนเข้าใจกับครอบครัวเร็วๆ
เฟลแทนพี่ทัพกับพ่อ
ปล.รำคาญกัสมาก เมื่อไหร่นางจะเลิกยุ่ง :m31:
-
ว่านหวานหวานยังคงไม่รู้สินะว่าพี่แคนคือคนในทวิตคนนั้นทั้งๆ เหอๆ
แต่ตอนนี้สงสารว่าน ถูกกดดันแบบนี้ ว่านเองก็พึ่งมีแฟน ก็ไม่อยากห่าง
แต่ใครๆก็บอกดีเพื่ออนาคต ฮือออออ กดดันตามว่านด้วยเลย :katai1:
แต่การห่างกันมันอาจทำให้รักกันมากขึ้น และว่านได้โตขึ้นดูแลตัวเองได้ดีขึ้นนะ
เป็นกำลังให้พี่แคนและว่าน
ป.ล.คู่คุณพ่อก็ดีนะคะ คึคึ
:pig4: :L2:
-
โธ่ ว่าน ยังไงก็ค่อยๆ คิดนะ จะตัดสินใจอะไรก็ถามพี่แคนก่อนช่วยๆ กันคิดอย่าตัดสินใจเองคนเดียวนะว่าน
-
:ling2: :ling2:
-
เพิ่งได้มาตามอ่านจนถึงตอนล่าสุด อ่านรวดเดียวเลย เพราะชอบนังว่านมาก คนอะไรจะซื่อจนบื้อได้ขนาดนี้55555555
เราชอบคนแบบว่านนะ เป็นคนตื้นๆ ไม่คิดไรมากมายในชีวิต ง่ายๆ ชิวๆ ตรงๆ เราว่านิสัยแบบนี้มันโคตรผู้ชายเลยอะ
แต่ติดที่นังว่านมันง๊องแง๊ง ลูกแหง่ไง เลยน่ารัก(เหรอวะ) แต่เพราะงี้อะมันเลยลงตัว ดูไม่น่ารำคาญเหมือนนิสัยผู้หญิง
เอาจริงๆเลยตั้งแต่อ่านนิยายของคุณเวสต์มาสามเรื่อง(พี่ธันหมอปอ, เฟยตี๋, โอบตะวัน)เราชอบคาแรคเตอร์ว่านที่สุดเลยอะ ชอบคนแบบนี้มาก มันกลมกล่อมดี5555555
ส่วนอิพี่แคนนี่ใครบอกนางเป็นพระเอกดีเด่นกันคะ มีดีก็อย่างเดียวอะแหละคือเรื่องที่ยังไม่ได้แอ้มนังว่าน(หมั่นไส้นังว่านมาก ณ จุดๆนี้ อิผรี) นอกนนั้นเร๊ออออ นังนี่มันร้ายยยยยยยกาจจจจจจจจ เหมือนที่พี่โจ๊กว่าอ่ะแหละ เหลี่ยมจัดนัก ต้องมาเจอคนซื่อบื้อแบบนังว่านนี่แหละ เหมาะสมกันดีแล้ว เติมเต็มซึ่งกันและกันดีมากๆ ทั้งเรื่องความรักและครอบครัว
สุดท้ายแล้ว จนถึงตอนล่าสุดนี้ เอาจริงๆ เราแอบอยากให้พี่แคนไปนะ นังว่านนังจะได้โตขึ้นไปอีกเลเวล สตรองเลยล่ะถ้าพี่แคนไปแล้วกลับมา แต่ก็ไม่เอาดราม่ากว่านี้แล้วเนอะ แค่จิ๊บๆแค่นี้เรายังน้ำตาซึมเลย อินจัด :hao5: :hao5:
รออ่านอย่างใจจดใจจ่อค่ะ
-
เอาเถอะ ในเมื่อเรื่องทั้งหมดดำเนินมาถึงจุด ๆ นี้แล้ว
ป้าก็ไม่มีอะไรจะพูดมาก เพราะหากพ่อหงวยต้องออกเดินทางไปตามหาดินแดนแอทแลนติสสุดฟากฟ้า
ป้าก็พร้อมจะเป็นกำลังไตให้พ่อหงวยเสมอ - เดี๋ยว ๆ ได้ข่าวว่าอวยผิดคน เด็กหวานต่างหากคือผู้ประสบภัย
โอเค... เอาใหม่! หวานจ๊ะ สำหรับหวานแล้ว
ป้าไม่ขออะไรมาก... หากหวานแฮนเดิลพ่อหงวยไม่ได้ ขายทอดมาให้ป้าก็ได้นะ ป้ารับเซ้ง!
(อีป้าโดนโบกหัวรัว ๆ ด้วยความรุนแรงระดับสิบ)
เป็นกำลังใจให้ค่ะ รอติดตามตอนต่อไปนะคะ ^^ :L2:
-
ตอนที่ 21
บ่ายวันเดียวกัน พี่แคนมารับผมไปซื้อมือถือใหม่สมใจ หลังจากกลับมาถึงห้องก็เปิดเครื่องลองกล้องเป็นอันดับแรก ที่รู้เพราะเสียงชัตเตอร์ลั่นตอนที่ผมกำลังเปลี่ยนเสื้อผ้า ภาพที่ได้เป็นภาพจากทางด้านหลัง กางเกงแสลคยังแน่นหนา เห็นเพียงแผ่นหลังโค้งกับแนวกระดูกที่ปูดโปนขึ้นมายามโน้มตัวลงเพื่อสวมเสื้อตัวใหม่
“ผอมไปนะ” พี่แคนว่า โอบเอวผมไปดูรูปด้วยกัน เขาสวมเสื้อยืดสีเขียวกากี เป็นเสื้อมหาวิทยาลัยที่ปี 1 ชอบทำมาบังคับขายรุ่นพี่ ผมมีแบบนี้อยู่หนึ่งตัว แต่คนละไซส์
“ยังไม่มีรูปถ่ายด้วยกันเลยนี่เนอะ”
“กล้องไอ้อาร์มเพียบเลย ตอนไปชลบุรีด้วยกัน”
“จริงเหรอ ไม่เห็นจะเคยเห็น”
“ไว้ขอมันสิ เอาทรัมป์ไดรฟ์ไปเสียบมา”
ผมพยักหน้า ก่อนถูกดึงให้ล้มตัวลงบนตักกว้าง พี่แคนตัวใหญ่กว่าผม สูงกว่าเกือบ 10 เซนติเมตร อยู่กับคนทั่วไปตัวไม่เล็กเท่าไร ร้อยเจ็ดสิบกลาง ๆ ถือว่ามาตรฐานชายไทย แต่เมื่อนั่งทาบกันแบบนี้ก็รู้สึกตัวเองเหมือนเป็นผู้ชายตัวเล็กโดยปริยาย
“ลองกล้องหน้าไหม”
“เอาดิ แต่ว่านอยู่หน้าก็หน้าบานดิวะ” ผมสวมเสื้อกล้ามสีขาวตัวโคร่ง พี่แคนงับหัวไหล่เปลือยของผมเบา ๆ ก่อนเปลี่ยนเป็นจูบ เบี่ยงตัวหนีทำหน้ามุ่ยใส่นิดเดียวอีกฝ่ายก็หัวเราะในลำคอ
“ยังไม่เลิกเขินอีกหรือไง”
“ใครจะหน้าด้านเหมือนพี่วะ” ผมบ่นอุบ ก้มหน้าเล่นมือถือต่อ ตอนนี้สวมกางเกงบอล มือใหญ่ก็เพียรจะไล้ขึ้นต้นขาอย่างเดียว “อย่าลูบดิ มันจั๊กจี้”
“แฟนนั่งบนตักไม่ให้ลูบขาแล้วให้ทำอะไร ลื่นมือดีออก”
“ทะลึ่งว่ะ” แน่นอนว่าอีกฝ่ายไม่สะทกสะท้าน ผมเปลี่ยนเรื่องมาเป็นมือถืออีกครั้ง เปิดกล้องหน้ายื่นไปสุดแขน “ตั้งเวลานะ”
ผมฉีกยิ้มกว้าง ชูสองนิ้ว ขณะที่อีกฝ่ายเพียงแค่ยื่นคางมาเกยบ่าผมจากด้านหลัง มุมกล้องทำให้เห็นว่าสองมือของพี่แคนกอดเอวผมอยู่ มุมปากยกยิ้มนิด ๆ ดวงตาเป็นประกายวาววับ กล้องโทรศัพท์จับได้ไม่กี่ภาพเสี่ยตัณของผมก็เริ่มเล่นงานอีก เขาก้มลงจูบหัวไหล่อีกครั้ง ไล่จมูกตามแนวกระดูกมายังต้นคอ เลื้อยขึ้นมาถึงกกหูแล้วขบเบา ๆ
“ว่าน”
เสียงทุ้มกระซิบต่ำ มือที่โอบเพียงภายนอกเลื้อยเข้ามาในเสื้อที่ผมสวม ยังคงผินหน้าหนีแต่คราวนี้พี่แคนไม่เลิก ไล่จูบมาจนถึงแก้ม ครั้นหันหน้าไปหา หมายมาดว่าจะดุสักที อีกฝ่ายก็ฉวยจูบเข้าตรงริมฝีปากด้วยความอ่อนโยน
อ่อนโยนเกินไป
คล้ายจะออดอ้อนอะไรสักอย่าง
หัวใจผมเต้นตึกตัก ความจริงแล้วรู้ดีว่าอะไรสักอย่างที่ว่าคือเรื่องแบบไหน แต่ก็กระดากเกินจะยอมรับ ผมถูกอุ้มขึ้นมาในท่าเจ้าสาว ไม่มีช่วงเวลาแห่งการอุทธรณ์ ไม่มีคำเอ่ยขอ พี่แคนปิดประตูห้องนอนด้วยเท้า วางผมลงบนเตียงอย่างทะนุถนอม ก่อนเลื่อนไปเปิดลิ้นชักข้าง ๆ โยนวัตถุทรงกระบอกกับซองพลาสติกสี่เหลี่ยมจัตุรัสเล็กบางลงข้างตัว ผมถดตัวขึ้นนั่ง เจ้าของห้องเองก็คลานตามขึ้นมา
“พร้อมหรือยัง”
ผมส่ายหน้าดิก มองอุปกรณ์ช่วยที่ตกอยู่ข้างเตียงด้วยความขลาดกลัว ของแบบนี้มันอยู่ในห้องตั้งแต่เมื่อไร ทำไมผมไม่เคยเห็นเลยวะ
“ยังไม่พร้อม” นั่นคือสัตย์จริง ริมฝีปากถูกฉกไปอีกครั้ง คราวนี้รุกราน เร่งเร้า กดบ่าผมแนบกับหัวเตียง กัดกลีบปากและสอดแทรกปลายลิ้นเข้ามาลึก
“พร้อมหรือยัง”
กระซิบถามอีกครั้งเมื่อมือไล่ลงป้วนเปี้ยนบนต้นขา ผมหลับตาแน่น ยังคงปฏิเสธ พี่แคนล่าถอย แต่ถอยไปเพื่อถอดเสื้อตัวเองก่อนมาจับผมถอดด้วยอีกคน
“จะพร้อมหรือไม่พร้อม”
ถูกดึงขาจนหลังไถลลงบนเตียง ร่างสูงใหญ่เปลือยท่อนบนคร่อมผมไว้ทั้งตัว ส่วนล่างเท่านั้นที่จงใจกดมาแนบชิด ผมยังส่ายหน้า แต่เมื่อถูกจมูกไซ้แอ่งชีพจรอีกครั้งก็อ่อนเปลี้ยเพลียแรง
“ยัง...ยังไม่พร้อม” เสียงของตัวเองสั่นไหว ร่างกายถูกสัมผัสอย่างช่ำชอง อาจเพราะเป็นผู้ชายเหมือนกัน อีกฝ่ายจึงรู้ดีไปเสียทุกอย่างว่าจุดไหนที่ทำให้ผมอ่อนระทวย
“ยังไม่พร้อม” เสียงนั่นอ่อนลงเรื่อย ๆ ขณะที่พี่แคนยังขึงขัง แน่ชัดว่าคราวนี้ไม่ยอมเหมือนที่แล้วมาแน่ ๆ ผมปรือตาปรอย ถูกแตะต้องในบริเวณที่หวงห้าม ไร้เรี่ยวแรงจะขัดขืน
“....ยังไม่พร้อม” ผมว่าอีกครั้ง เมื่อเขาถอนจูบไป ภาพที่เห็นเป็นริมฝีปากแดงช้ำที่มันวาว อยากจูบอีกครั้ง จูบเรื่อย ๆ จูบที่เสมือนสิ่งเสพย์ติด
ผมรู้ว่าอะไรที่ทำให้ได้ริมฝีปากนั้นมาครอบครองอีกหน
“ยังไม่พร้อม...แต่ยอมก็ได้”
มีเสียงหัวเราะหึในลำคอ กางเกงและอันเดอร์แวร์ถูกปลดออกไป ไม่มีเวลามากพอที่จะไล่สายตามองว่าถูกโยนไปที่ไหน ริมฝีปากใกล้เข้ามา แต่เวลานั้นผมกลับเลื่อนขึ้นไปมองที่ดวงตาคม มีประกายวาววับ พอใจอยู่ในที ผมถูกจูบจนเจ็บไปหมด แต่ความรู้สึกบางอย่างก็ผุดขึ้นมาด้วย ถ้าไม่ใช่ริมฝีปากก็เป็นติ่งหู ดูเขาจะชอบเป็นพิเศษที่ได้หายใจรดเข้ามาระหว่างใบหูกับไรผม ได้ยินเสียงลิ้นกับริมฝีปากชัดเจน เลียลากลงมาคล้ายจะชิมไปทุกสัดส่วน ผมหายใจแรงขึ้น เป็นครั้งแรกที่ถูกคนอื่นสัมผัสหน้าอกด้วยปลายลิ้น เปียกชื้น แต่ก็วาบหวาม
“พี่แคน”
ผมเรียกชื่ออีกฝ่าย ยกมือขึ้นกอดแผ่นหลัง ตอนนี้ท่อนบนเราเปลือยเหมือนกัน แต่ถ้าถามว่าใครขี้โกงกว่าคงเป็นเจ้าของแผนการ เขายังสวมกางเกงขาสั้นตัวเดิมเอาไว้ หูผมได้ยินเสียงสปริงดังเอี๊ยดอ๊าด ยิ่งหลับตาลงประสาทสัมผัสส่วนอื่นยิ่งทำงานได้ดี ถูกสัมผัสตรงไหน เสียงนั่นมาจากอะไร ชัดเจนกระทั่งเมื่อซองพลาสติกถูกฉีกออก ได้ยินเสียงขยำและยามซากวัสดุกระทบพื้นกระเบื้อง ได้ยินกระทั่งเสียงของลมหายใจพี่แคน
แต่ที่ชัดกว่านั้น...คือเสียงหัวใจของผม
ขาทั้งสองข้างถูกจับให้ตั้งขึ้น ลืมตาโพลงเมื่อริมฝีปากอีกฝ่ายกดลงบนหัวเข่า มองหน้าก็พบสายตาคมจ้องมาก่อนแล้ว
ฟันขาวขบเบา ๆ จากเข่าขึ้นสูง ผมหนีบขาเข้าหากันแต่มือใหญ่ออกแรงรั้งไว้ บังคับให้กางออกกว้าง
เวลาแบบนี้ไม่รู้จะเอาหน้าไปไหว้ที่ไหน
หัวใจผมเต้นแรง คาดเดาไปต่าง ๆ นานาว่าขั้นตอนต่อไปพี่แคนจะทำอย่างไรกับร่างกายของตัวเอง
กางเกงขาสั้นของอีกฝ่ายปลดลงเพียงเล็กน้อย ผมเคยเห็นและสัมผัสมาแล้วแต่ไม่ใช่ในสถานการณ์แบบนี้ ร้อนวูบขึ้นมาทั้งหน้า สุดท้ายต้องเอามือมาปิดหน้าตัวเองเอาไว้
“น่ารัก”
พูดทั้ง ๆ ที่ยังขบต้นขาผมไม่เลิก ผมส่ายหน้ารัว เม็ดเหงื่อผุดพราวแม้อุณหภูมิเย็น ๆ ของแอร์จะรายล้อม กัดริมฝีปากตัวเองแน่น ปล่อยมือจากหน้ามาตะปบบนผืนเตียงเมื่อความรู้สึกบางอย่างเกิดขึ้นมา
แม้จะชุ่มไปด้วยเครื่องมือ แต่ก็ยังเจ็บอยู่ดี
“โทษที” เขากระซิบรอดฟันที่บดกันแน่น “เจ็บหน่อยนะ”
“ว่าน...” เรียกชื่อตัวเอง พยายามจะไม่ให้เสียงสั่นแต่ก็ไม่อาจควบคุมได้ ยอมรับว่าเจ็บเป็นบ้า แต่ไม่เกินที่จะทนไหว “...ว่านโอเค”
ไม่รู้ว่าโอเคคืออะไร แต่มันทำให้เรื่องราวถูกสานต่อ ผมกรีดร้องในใจ คล้ายใกล้ระเบิด แม้อีกฝ่ายจะพยายามไล่จูบเพื่อผ่อนคลายแต่ก็อดไม่ได้ที่จะเกร็งไปทั่วทั้งร่าง พี่แคนกระซิบเรียกชื่อผม เช่นเดียวกัน ผมก็เอาแต่ร้องหาอีกฝ่ายคล้ายเด็กน้อย เขาอนุญาตให้ผมวางมือบนแผ่นหลัง ขูดครากส่งต่อความทรมานจากเล็บลงผิวกาย
ความรู้สึกบางอย่างเด่นชัดเมื่อสัมผัสได้ถึงร่างกายพี่แคนในตัวของผม
เป็นหนึ่งเดียวกัน
ผมเงยหน้าสะบัด ข่มเสียงไว้ในลำคอ บ้างก็เป็นฝ่ายดึงอีกฝ่ายเข้ามาจูบเพื่อลดความรู้สึกที่แล่นปราดไปทั่วทั้งร่าง
ไม่ช่วยเลย...
ไม่ว่าอย่างไร ผมก็รู้สึกคล้ายคนจมน้ำที่ใกล้ขาดใจแต่ไม่ยักตายทุกที
“ว่าน”
เขาเรียกชื่อ คล้ายอยากพูดอะไรต่อ แต่ก็เงียบไว้ เลียริมฝีปาก จ้องตาผม ผมรู้ว่ามันคืออะไร ความรู้สึกของพี่แคนในตอนนี้
วาดมือไปบนแผ่นอก สัมผัสหัวใจที่เต้นเป็นจังหวะเดียวกัน
ผมเป็นของเขา และเขา...ก็เป็นของผม
สัมผัสเย็น ๆ ที่แตะลงบนผิวกายทำให้ปรือตาขึ้นเปิด หลังจากใช้ถุงยางอนามัยจนครบกล่องพี่แคนก็ปล่อยให้ผมหลับในอ้อมแขน ไม่รู้อดอยากมาจากไหน แต่กว่าจะปล่อยกันได้ก็เล่นเอาผมหมดเรี่ยวแรงจะทำอะไรต่อ
“ลุกขึ้นอาบน้ำไหม?”
“ไม่เอา” ส่ายหน้าแล้วซุกลงกับหมอนอีกครั้ง ถ้ากวนอีกจะโกรธ พลิกตัวหันหลังให้พลางเอามือจับหน้าท้อง ยังจุกไปหมด ไม่อยากขยับตัว ไม่นับรวมกับช่องทางด้านหลังที่ทำเอาผมมุ่ยหน้าเสียทุกครั้งที่ถูกกระทบกระเทือน
“ไม่อาบก็นอนดี ๆ ให้เช็ดตัวก่อน ไม่เหนียวตัวหรือไง เหงื่อออกเยอะไปหมด”
“ว่านจะนอน”
“เดี๋ยวนี้มีเถียง”
“พี่แคนอย่ากวนได้ปะวะ เจ็บนะโว้ย”
“อย่ามาสะบัดเสียง ทีตอนทำแล้วบอกเอาอีก ๆ”
“พูดตอนไหนวะ”
“แล้วครางรับทำไมตอนกูขอต่อ” สะบัดหน้ามองคนกวนประสาท เห็นรอยยิ้มมุมปากนั่นแล้วหงุดหงิดเป็นบ้า เวลาแบบนั้นใครจะปฏิเสธลง พี่แคนเองก็ใช่ว่าจะออดอ้อนร้องขอแบบนั้นบ่อย ๆ เสียเมื่อไร ผมมันขี้ใจอ่อนนี่ครับ รู้ตัวอีกทีก็สามรอบติด ไม่มีโฆษณาคั่น อ่อนเปลี้ยเพลียแรงไปทั้งร่าง ส่วนอีกคนน่ะหรือ ดูหน้าเอาเถอะ ระรื่นไม่มีใครเกิน
“ไม่กวนก็ได้ แต่หันหน้ามาให้เข็ดคอก่อน จูบแล้วเค็ม ไม่ชอบ”
“ก็เหงื่อออก”
“รู้แล้ว เลยจะเช็ดตัวให้นี่ไง”
ผมยอมขยับตัวเข้าหา ให้อีกฝ่ายเช็ดตัวจนสาแก่ใจ แล้วรับเสื้อยืดที่พี่แคนโยนใส่มาสวม แต่แม่ง ให้มาแต่เสื้อ กางเกงผมล่ะครับคุณชาย
“เดี่ยวเอากะละมังไปเก็บ หิวหรือยัง จะลงไปซื้อของกินให้”
“ยัง” ผมบอกปัด รู้สึกไม่ค่อยสบายตัว กินอะไรไม่ลง
“โจ๊กนะ”
“ยังไม่หิวเสียหน่อย โยนกางเกงมาให้ด้วยดิพี่แคน”
“ใส่ทำไม แบบนี้ก็น่ารักดี”
น่ารักกับผีน่ะสิ ผมมองค้อนแต่ไม่มีปฏิกิริยาอะไรตอบรับ คู่สนทนายักคิ้วข้างเดียวก่อนเดินหายออกจากห้องนอนเงียบ ๆ ผมคลานไปหยิบกางเกงในตู้เสื้อผ้ามาสวมอย่างยากลำบาก ปรับเพิ่มอุณหภูมิแอร์แล้วหมุนตัวซุกผ้านวมอุ่น ๆ ผล็อยหลับไปได้ครู่เดียวเสียงเคาะประตูห้องก็ดัง อย่าบอกนะว่าไม่ได้เอากุญแจไปด้วย พี่แคนแม่ง คนยิ่งขยับตัวยาก ๆ อยู่ทำไมไม่เตรียมพร้อมอะไรเลยวะ
“ไงครับ ป่วยเหรอ”
ผมหน้าเหวอ คนที่อยู่นอกประตูห้องไม่ใช่เจ้าของเดิม พี่อาร์มยิ้มหวานมาให้ ผมเบี่ยงตัวหลบ เหลือบมองประตูห้องนอนที่ปิดสนิทแล้วถอนหายใจ ขืนอีกฝ่ายมองเข้าไปเห็นสภาพตอนนี้มีแต่ตายกับตาย ไม่รู้จะเอาหน้าไปซุกที่ไหน ผ่านสงครามดุเดือดมาหลายชั่วโมงขนาดนั้น
“พี่อาร์มมาหาพี่แคนเหรอ”
“อื้ม จริง ๆ ก็ไม่ได้ตั้งใจแวะมาหรอก พอดีมีคนกดขึ้นมาชั้นนี้น่ะ แล้วไอ้แคนไลน์ไปบอกว่าว่านอยากได้รูปเมื่อตอนบ่าย ๆ พี่เซฟติดแฟลชไดรฟ์ไว้ให้ ตั้งใจจะเอามาให้หลายวันแล้วก็เลยแวะมา มันไม่อยู่เหรอ”
“ลงไปซื้อข้าวครับ”
“เหรอ ฝากซื้อด้วยมันจะด่าหรือเปล่า ไม่เจอว่านเสียนานเลย กินข้าวด้วยกันสักมื้อคุณพ่อคงไม่อกแตกตายเนอะ”
พูดพลางกดมือถือไลน์หาเพื่อน ผมพยักหน้าเห็นด้วย หลังจากไปชลบุรีก็ไม่ได้เจอหน้ากันอีก ต่างฝ่ายต่างยุ่ง ผมเองก็หัวปั่นกับพี่แคน ส่วนพี่อาร์มก็น่าจะ...
“ได้ทุนไปญี่ปุ่นกับพี่โจ๊กเหรอครับ”
“รู้ด้วยเหรอ จริง ๆ ก็รอดูอยู่น่ะ ชนะประกวดก็จริงแต่โควตาได้ไม่เท่ากันทุกคน อาจารย์เขาอยากส่งแคนไปเยอรมันน่ะ ปูทางให้ถึงเอกเลยมั้ง มันเก่งแล้วก็มีความรับผิดชอบที่สุด พวกพี่เลยได้แค่ทุนฮาล์ฟไปญี่ปุ่น”
“แต่เหมือนพี่แคนจะไม่ไป”
“อื้ม มันไม่ไปหรอก” เขายิ้มตาปิด ยกมือลูบหัวผมไปด้วย “มันห่วงว่าน”
“ห่วงผม?”
“ที่จริงพี่กับไอ้โจ๊กก็ช่วยพูดแล้วแหละ แต่มันแข็งมาก ไม่ได้บอกหรอกว่าเพราะอะไร แต่เป็นเพื่อนกันมานานก็มองออกน่ะ มันอยากอยู่ดูแลว่าน ปกติถูกประคบประหงมตลอดมั้ง พอเจอว่านเลยรู้สึกตัวเองมีคุณค่าขึ้นมา ได้ทำตัวเป็นพี่ใหญ่ แถมว่านก็น่ารักขนาดนี้เลยยิ่งไปไหนไม่รอด”
“พี่อาร์มอยากให้พี่แคนไปเยอรมันเหรอครับ ทั้ง ๆ ที่ถ้าพี่แคนไม่ไปพี่อาร์มน่าจะได้ไปแทนแท้ ๆ”
“ว่านไม่อยากให้มันไปเหรอ” คำถามนั้นตีกลับมาจุกที่อก ผมก้มหน้าลง มองฝ่ามือตัวเอง “ไม่ต้องห่วงหรอกน่า พี่รู้ว่ามันไม่ไป”
ฝ่ามืออีกฝ่ายยังคงลูบหัวผมเหมือนเดิม ปลอบประโลม แต่ไม่ได้ทำให้อุ่นใจ ผมบดกลีบปากเข้าหากันอย่างใช้ความคิด
“ทำไมพี่อาร์มถึงอยากให้พี่แคนไปเหรอครับ”
“เอาจริงเหรอ ไม่รู้สิ มันเป็นคนที่น่าทึ่งนะ ที่บ้านมันไม่อยากให้เรียนสายนี้เลยแต่ก็รั้นมาเรียนจนได้ ครอบครัวมันเปิดธุรกิจ รู้ใช่ไหม ไม่ได้เกี่ยวอะไรกับคอมพิวเตอร์เลยแต่มันชอบของมันเลยทำได้ดีขนาดนี้ แคนน่ะ สอบทีไรได้ที่หนึ่งของปีตลอด มีแค่ช่วงที่ทะเลาะกับกัสหนัก ๆ มั้งที่มันดรอปลงมาหน่อย แต่ก็ยังท็อปฟอร์มอยู่ดี เห็นคนแบบนี้แล้ว ยิ่งเป็นเพื่อนเราด้วยก็อยากให้มีอนาคตไกล ๆ น่ะ อีกอย่าง ถ้ามองในแง่ของมหาวิทยาลัย การได้สนับสนุนคนอย่างมันให้ไปเรียนแล้วกลับมาพัฒนาบ้านเรามันก็เป็นเรื่องดีไม่ใช่เหรอ”
“แต่คนอื่นก็ไปแทนพี่แคนได้ ยังมีอีกตั้งหลายคนที่อาจจะได้โอกาสนี้ ส่วนพี่แคนจะไปเองเมื่อไรก็ได้แท้ ๆ”
“มันก็ใช่” พี่อาร์มถอนหายใจ ทำท่านึกหาเหตุผลไปด้วย “แต่ถ้าว่านอยู่กับมันตอนเรียน ว่านจะรู้เลยว่าทำไมอาจารย์กับพี่ถึงอยากให้มันได้ทุนนี้ มันเป็นคนที่สมควรได้รับจริง ๆ”
ผมพยักหน้า เข้าใจพี่อาร์มทุกอย่าง เข้าใจด้วยว่าไม่ได้ตั้งใจจะพูดให้ผมคิดมาก นึก ๆ ดูแล้วนอกจากผมใคร ๆ ก็อยากให้พี่แคนไปเรียนต่อทั้งนั้น
“ว่านยังเด็ก พี่เข้าใจ แต่แปลกใจน่ะว่าแคนมันกลายเป็นเด็กตามไปด้วย เมื่อก่อนต่อให้ทะเลาะกับกัสหนักแค่ไหนเรียนก็คือเรียน แคนไม่เคยแม้แต่หยุดอ่านหนังสือไม่ว่ากัสจะร้องไห้หนักแค่ไหน มันพร้อมจะด่ากัสเสมอถ้างอแง โคตรลำเอียง ก่อนคบกับเราน่ะแคนมันติดโทรศัพท์มากเลยนะ ติดยิ่งกว่าตอนเป็นแฟนกับกัสเสียอีก พวกพี่ก็พอรู้แหละว่าคุยกับใคร มันรักของมันน่ะเนอะ”
“ผมรู้” ก็ผมน่ารักขนาดนี้พี่แคนจะไม่รักลงได้ยังไง คิดแล้วเซ็ง ยกขาขึ้นกอดเข่า ใช้สมองไปด้วย “พี่ทัพขอให้ว่านพูดกับพี่แคนเรื่องไปเรียน”
“อย่าให้แคนมันรู้เชียว เดี๋ยวได้ตีกันบ้านแตก มันดูไม่ค่อยสนิทกับที่บ้านเท่าไร”
“ว่านไม่บอกพี่แคนหรอก แต่นึก ๆ ดู ถ้าพี่แคนไปเรียนต่อก็คงดีเหมือนกัน” ถอนหายใจเฮือกใหญ่ เป็นเรื่องที่ทำใจลำบากแต่ว่าก็ไม่ยากเกินไป แค่สองปี ป่านนั้นพี่แคนจบโท ผมเองก็จบปริญญาตรีพอดี “ว่านอยากอยู่กับพี่แคนเหมือนคนรักมากกว่าพ่อลูกแบบตอนนี้”
“ไม่ชอบที่มันดูแลเหรอ”
“ชอบ ชอบมากด้วย แต่พี่แคนจะเหนื่อย ว่านสงสาร ว่านควรจะเป็นคนที่อยู่ข้าง ๆ เป็นกำลังใจให้พี่แคนใช่ไหม ไม่น่าเป็นภาระเพิ่มเลย”
พี่อาร์มยิ้ม แววตาทอดมองด้วยความเอ็นดู มือขาวหยิกแก้มผมหนึ่งทีพอดีกับที่ประตูห้องเปิดออก เจ้าของห้องตัวจริงเห็นภาพนั้นเข้าก็ทำหน้าถมึงทึง
“มาทำเหี้ยอะไร”
“เอารูปมาให้”
“ต้องใกล้ขนาดนั้นไหม”
“ก็โซฟามันมีแค่นี้”
“มือด้วย”
“ก็ว่านน่ารัก”
“ไอ้อาร์ม อย่ายุ่งกับว่าน” คนตัวโตพูด จ้องหน้าเพื่อนตัวเองเขม็ง พี่อาร์มหัวเราะในลำคอก่อนเป็นฝ่ายลุกหนี พี่แคนยัดข้าวกล่องในมือให้เพื่อนรักหนึ่งถุงแล้วเดินมาจับคางผมให้เงยขึ้น ปลายนิ้วหัวแม่โป้งถูแก้มผมที่ถูกจับเมื่อครู่แรงแล้วชี้หน้า
“มีผัวแล้วก็เลิกแรดเสียที เดี๋ยวจะโดน”
“ว่าว่านอีกแล้วอะ” ผมสะบัดหน้าหนี ยังไม่ได้ทำอะไรเลยนะโว้ย เมื่อกี้ก็คุยกับพี่อาร์มเรื่องของตัวเองแท้ ๆ “แล้วนั่นก็เพื่อนพี่นะ”
“แต่มึงน่ะเมียกู”
“โอ๊ะโอ” พี่อาร์มทำเสียงล้อเลียน ผมก้มหน้างุด ไม่มีอะไรจะเถียง เสียงหัวเราะของแขกดังขึ้นอีกครั้งอย่างไม่ถือสา “ทำใจนะว่าน ไอ้แคนมันขี้หึงเอาเรื่องเลยแหละ แล้วแบบนี้พี่จะได้กินข้าวเย็นกับว่านหรือเปล่าก็ไม่รู้เนอะครับ”
“เอาแฟลชไดรฟ์วางไว้แล้วกลับขึ้นห้องมึงไปเลย ค่าข้าวไม่ต้องจ่าย ไสหัวไปไว ๆ ก็พอ”
“พี่แคนนี่ ไล่เพื่อนอะ”
“มึงนี่ยังไง จะเข้าข้างมันใช่ไหม”
“พี่จะหงุดหงิดว่านทำไมเล่า” ผมเริ่มทำเสียงกระเง้ากระงอด พี่อาร์มยังยิ้มให้ก่อนโบกมือลาไปเงียบ ๆ ส่วนพี่แคนจ้องหน้าผม ถอนหายใจ ดูเหมือนความหงุดหงิดงุ่นง่านเมื่อครู่จะหายไปด้วย
“โทษที เห็นใครยุ่งกับมึงแล้วไม่ชอบเลย”
“ว่านเป็นของพี่แคนแล้วนะ เลิกหึงสักทีเถอะ”
“เพราะเป็นของกูแล้วถึงได้หึงหนักกว่าเก่านี่ไง”
เกือบดีใจแล้วถ้าไม่ถูกตบหัวจนหน้าทิ่ม พี่แคนวางถุงโจ๊กไว้บนโต๊ะเตี้ย ลุกขึ้นไปหยิบชามมาสองใบ ผมไถลตัวลงมานั่งที่พื้น เคาะช้อนส้อมกับขอบถ้วยรอ
“ไหนว่าไม่หิว เคาะเรียกของกินใหญ่”
“เมื่อกี้มันไม่หิวนี่นา” ผ่านมาเกือบชั่วโมง อะไร ๆ ก็เปลี่ยนได้ ท้องผมร้องจ๊อก ๆ ไม่นานถ้วยที่มีโจ๊กเต็มชามก็ถูกไสมาตรงหน้า ส่วนถ้วยที่ว่างเมื่อครู่กลับถูกมือใหญ่ฉวยไปแทนแล้ว
“นี่พี่แคน”
เขากินของเขา ผมกินของผม ไม่ได้ใส่ใจเป็นพิเศษ ผมเป็นฝ่ายเริ่มบทสนทนาก่อน ส่วนอีกฝ่ายแค่ครางรับ มองถ้วยโจ๊กของตัวเองขณะตัดสินใจว่าจะพูดหรือไม่พูด ถ้าเป็นตอนนี้ก็น่าจะยังทันอยู่
“อาจารย์ส่งรายชื่อคนได้ทุนไปเยอรมันเมื่อไรเหรอ”
“สิ้นเดือน ถามทำไม”
“ว่านอยากให้พี่แคนไปนะ”
เสียงช้อนขูดครากกับถ้วยโจ๊ก ไม่มีบทสนาทนาต่อ ผมไม่กล้าเงยหน้าขึ้นมองคนรักว่ากำลังแสดงออกมาแบบไหน ไม่รู้ว่าพี่แคนกำลังดุหรือไม่ใส่ใจ เพราะเป็นแบบนี้ เพราะกลัวแบบนี้ถึงได้อยากก้าวขึ้นไปอีกขั้น
ผมอยากเป็นคนที่เคียงข้างพี่แคนได้ทุกเรื่องจริง ๆ
“อีกสองปีว่านก็เรียนจบพอดี กลับมาเริ่มงานพร้อม ๆ กัน”
“คิดว่าจะจบสองปีทันเหรอ มึงน่ะ”
“ทันสิ ต่อให้พี่แคนไม่อยู่ว่านก็จะจบให้ทัน ว่านจะตั้งใจเรียน สัญญาเลย”
“เลิกเพ้อเจ้อแล้วกินเถอะ กูไม่ไปไหนทั้งนั้นแหละ”
ผมก้มหน้าตักโจ๊กเข้าปากตามคำสั่ง เกิดความเงียบระหว่างเราอีกครั้ง ผมไม่อยากมีปัญหากับพี่แคน แต่เรื่องนี้มันสำคัญ สำคัญกับชีวิตของอีกฝ่ายจริง ๆ
“พี่แคน...ไปเรียนต่อเถอะนะ ว่านอยู่ได้”
“กูขอความเห็นมึงเหรอ”
“ว่านไม่อยากให้พี่แคนต้องเสียโอกาสเพราะมีว่านเป็นภาระ”
“ถ้าไม่หยุดพูด กูจะปล้ำมึงจนเดินไม่ไหวเลยไอ้ว่าน”
“ว่านรู้ว่าพี่แคนอยากไป อย่าให้มันพังเพราะว่านเลย ชีวิตของพี่” เป็นครั้งแรกด้วยซ้ำที่ผมนึกถึงอนาคต ถึงแม้ไม่ใช่ของตัวเอง แต่เป็นอนาคตของคนที่ผมอยากอยู่ด้วยตลอดชีวิต
วางช้อนคว่ำในจาน เงยหน้าขึ้นประจันกับอีกฝ่าย พี่แคนขบกรามแน่น ปูดโปนจนเป็นสันนูน ดวงตาแข็งกร้าว แต่แดงก่ำ
“มึงกำลังบอกให้กูไปจากชีวิตมึง”
“ว่านไม่ได้หมายความแบบนั้น ว่านจะรอพี่” ผมเอื้อมมือไปจับ มือของอีกฝ่ายที่กำจนสั่น คลานเข่าเข้าไปหา ซบหน้าผากกับหัวไหล่ “ถ้าพี่แคนไม่อยู่กับว่าน พี่จะยังรักว่านไหม พี่เชื่อหรือเปล่าว่าว่านอยู่เองได้”
“กูไม่อยากให้มึงอยู่ได้ถ้าไม่มีกู”
“พี่แคน...”
“ไม่เข้าใจหรือไงว่ารู้สึกมากแค่ไหน! กูไม่อยากให้ใครหน้าไหนมาดูแลมึงนอกจากกูทั้งนั้น! เข้าใจบ้างหรือเปล่า!”
“ว่านเข้าใจ แต่พี่แคนเข้าใจว่านบ้างไหมว่าคนตรงหน้านี้คือว่าน ไม่ใช่พี่กัส” เม้มริมฝีปากเข้าหากันแน่น รู้สึกร้อนขึ้นมาที่ขอบตา ผมไม่อยากทะเลาะกับพี่แคนเลย รู้สึกกลัวไปหมด กลัวว่าเขาจะไม่รัก กลัวว่าจะโดนทิ้งเอาง่าย ๆ พี่แคนจริงจัง กับพี่กัส แม้จะต้องดูแลมากแค่ไหนผมก็รับรู้ได้ว่าไม่มีวันที่พี่แคนจะเกินเลยไปกว่านั้นหลังจากก้าวถอยออกมาแล้ว
ผมเองก็กลัว ไม่ใช่ไม่รู้สึกอะไร ทุกทีที่มีปัญหา กลัวว่ามันจะบั่นทอนจิตใจของเราที่ฟูมฟักมาด้วยกัน
“ว่านรักพี่ ว่านเป็นลูกหมาของพี่ ไม่ว่าใครจะดียังไง ไม่ว่าพี่แคนจะอยู่ด้วยกันหรือไปอยู่ไหน ว่านจะรอพี่เหมือนเดิม”
พี่แคนโอบกอดผม สองมือคู่นั้นสั่น แต่ก็ยังกอดแนบแน่น ผมสะอื้นไปทั้งร่าง อยากจะกอดคืนให้แน่นแบบนั้นบ้าง แต่ทำได้เพียงกำเสื้อยืดของอีกฝ่ายเอาไว้
“ว่านมันไม่เอาไหนเลย แต่ครั้งนี้ขอให้ว่านได้ทำอะไรเพื่อพี่แคนบ้างได้ไหม ว่านสัญญาจะไม่มีใคร จะโทรคุยทุกคืน จะรอให้พี่แคนกลับมา หรือต่อให้พี่ไม่กลับมา...ว่านก็จะรอ”
“ถ้าผิดคำพูดแม้แต่คำเดียว กูกลับมาฆ่ามึงกับชู้มึงภายใน 24 ชั่วโมงแน่”
“ว่านยอมทุกอย่างเลย พี่แคนไปเถอะนะ จะดูแลตัวเองให้ดี”
“ทุกวันหยุดยาวต้องบินไปหากู”
“ครับ”
“บางทีกูก็เกลียดความอ้อนตีนของมึงไอ้ว่าน” เสียงนั้นเหนื่อยหน่าย แต่ไม่ยอมปล่อยมือที่กอดเอาไว้ “กูไม่เคยขัดใจมึงได้เลย”
“ขอบคุณครับ”
“ยังจะกวนตีนอีก”
“ว่านขอบคุณจริง ๆ” ถูกดันออกมาเพื่อเช็ดน้ำตาให้ พี่แคนมองหน้าผม ยังคงหนักใจ
“ว่าน กูไม่ได้อยากไป”
“พี่แคนอยากไป ติดแค่เป็นห่วงว่านเท่านั้นเอง ว่านเป็นแฟนพี่นะ...ให้ว่านรู้ใจพี่บ้างเถอะ”
“ไม่รับปาก แต่จะลองพิจารณาดู”
“ว่านอยากมีแฟนจบนอก โก้จะตาย”
“กวนตีนจริง ๆ สักยกดีไหม หืม หลังอาหาร”
“ยังเจ็บอยู่เลย”
ผมทำตาละห้อย ปลายนิ้วเรียวยกขึ้นดีดหน้าผากหนึ่งที ไม่จริงจังนักแต่ก็ใช่เล่น
โจ๊กในถ้วยเย็นชืดหมดแล้ว ผมกลับไปนั่งกิน พี่แคนนั่งมองผม เข็มนาฬิกาเดินอย่างเชื่องช้า หลังจากนั้นจนเข้านอนเราไม่ทำอะไรนอกจากจับมือกันไว้ กอดรัดกันด้วยความรักและความรู้สึกที่มี ไม่มีใครในที่นี้อยากห่างกัน แต่ผมรู้ดี...หน้าที่ก็ยังเป็นเรื่องที่เราจะต้องทำ แม้จะไม่อยาก แต่ผมก็ต้องการให้พี่แคนเดินตามความฝันของตัวเอง
“พี่แคน”
“อะไรอีก”
“พี่แคนเชื่อไหมว่าความรักมันมีอยู่จริง แล้วมันก็ทำให้ทุกอย่างดีขึ้นได้ เราไม่ต้องอยู่ด้วยกันตลอดก็ได้ แต่รักจะอยู่กับเรา”
“น้ำเน่า” ผมเบะปาก พยายามพูดให้ทุกอย่างดีขึ้นแต่ดูเหมือนพี่แคนจะไม่เล่นด้วยเลย “เกลียดมึงจริง ๆ ไอ้ว่าน”
“แต่ว่านรักพี่นะ” ผมเกยคางบนอกกว้าง มองอีกฝ่ายตาใส พี่แคนถอนหายใจระอา กรอกตาไปซ้ายทีขวาทีเหมือนไม่อยากมอง “ว่านรักพี่จริง ๆ นะ”
แต่เมื่อจบประโยคนั้น เราก็กลับสบตากัน
TBC
ไปค่ะพี่แคน ไปเยอรมันด้วยกันแล้วปล่อยนังว่านให้เป็นหม้ายขันหมากอยู่ที่นี่
เจ้าของวลี "ไม่พร้อม แต่ยอมก็ได้" มันอ้อร้อเกินไป ไม่คู่ควรกับพี่แคนค่ะ ทิ้งมันค่ะ ทิ้งมัน ฮ่าาา
ในที่สุดก็ได้กันซักที /ปาดเหงื่อ พี่แคนบอก ผมรอจนเกือบทำไม่เป็นแล้วครับ แหม่ มาทีล่ะท้ายเรื่อง พี่อาร์มของเวสต์ก็ยังคงมาดพระเอกเหมือนเดิม ไม่มีพี่แคนนี่ยกรางวัลพระเอกดีเด่นของเรื่องให้แล้ว
ขอบคุณทุกคอมเมนต์นะ
ไว้เจอกันวันพุธหน้าค่ะ ^_______^
-
:z13: :z13:
-
เขาได้กัน แต่ใจไม่ดีเลย T T
รอตอนต่อไปอยู่นะปี้เวสต์ พรุ่งนี้วันพุธอีกรอบเลยได้เปล่า....
-
ว่านเอ้ย
-
เเปลว่าพี่เเคนสายโหดจริงๆ อยากได้ทุนไปเยอรมันบ้าง TT
-
ฮืออออ ละมุนไปอีก
น้องว่านโตขึ้นแล้วนะ มี ผ. ได้แปปเดียวเองนะเนี่ย
น้องว่านไม่อ้อร้อ อย่าว่าน้องว่านเลยน้าาา
นางใสๆ รักนะฉึกๆ
-
อ้อนตลอดๆๆๆ
-
อยากให้พี่แคนไปนะเพราะไม่อยากให้ทิ้งความฝัน และไม่อยากให้ใครๆโทษว่าเป็นเพราะว่าน
ปล.เค้าซั่มกันแล้วอ่ะ
-
ว่านน่ารักมากกกกกกกกกกก
ใครจะทิ้งลง
-
นังว่าน นังคนใจง่าย ไม่พร้อมแต่ยอมก็ได้คือร่ะะ เกลียด 55555555 แต่ให้อภัยที่ครึ่งหลังทำตัวดีมีเหตุผล :katai2-1:
แต่พี่แคนจะไปเลยมั้ยอ่ะ ขอยืดเวลาอยู่ด้วยกันไปอีกหน่อยได้มั้ยยย
ไม่ได้สงสารว่าน สงสารพี่แคนต่างหาก ชิชะ 555555
-
เกลียดดดดด ไม่พร้อมแต่ยอมได้ กรี๊ดดดดดดดดดดดดดด มั่นหน้ามั่นโหนกมากนังว่าน #เฉดหัวส่งพร้อมควงพี่แคนหงวยไปเยอรมัน
-
แหม่ะ ...ไม่พร้อม...แต่ยอมก็ได้.... แบ๊วสลัด หมั่นค่ะ //เบ้ปากรัวๆ กรอกตาเป็นเครื่องหมายอินฟินิตี้
ว่านน่ารักซะอยากเอากำปั้นปั่นขมับรัวๆ (แบบที่มิซาเอะชอบทำใส่ชินจัง)
ขอจิกย้อนหลัง ไม่ใช่ตอนนี้ ตอนก่อนๆๆๆ เราไม่ชอบขุ่นพี่ทัพ ถ้าจะพูดถึงน้องมันไม่ดี ก็อย่ามาขอร้องมันให้ช่วยสิวะคะ อยากให้แคนไปเรียน ไม่ต้องด่ากระทบว่านก็ได้ป่ะ รู้นะว่านางรักและหวังดีกับแคน แต่นางไม่เป็นงานเอาซะเลย ไม่มีใครทำตามที่คุณพูดจากการที่คุณด่าตัวเหตุผลที่ทำให้เค้าไม่อยากทำป่ะ (เข้าใจกันมั๊ย งงสินะ) การด่ากระทบว่านไม่สามารถทำให้แคนอยากไปเรียนได้ป่ะวะ เหมือนอิพวกขายเครื่องสำอางค์ที่ด่าหนังหน้ากุเพื่อจะขายของให้น่ะแหล่ะ มรึงด่ากุแล้วกุจะซื้อมรึงมั๊ยคะ //ไม่เกี่ยว แต่อินเนอร์ออก
ที่ถูกคือควรบอกว่า มันเป็นการทำเพื่อทั้งสองคน แคนได้ไปเรียน ได้อนาคต ว่านได้โต ได้เป็นผู้ใหญ่ และไม่ต้องรู้สึกผิดว่าเป็นภาระแคน บลาๆๆ ก็ว่ากันไป แล้วอัลไลคือเอะอะก็กัสๆๆๆๆ มิน่ากัสถึงบอกโง้นงี้ ก่อนจะพูดนี่ผ่านสมองแล้วป่ะ เชื่อมันมากก็ไปยูริกะมันเลยสิคะ คืออินี่มันสวมเขาให้แคน ยังจะกัสๆๆๆๆอีก น้องเป็นห่วง แหม่ เป็นเคะเหมือนกันควรทราบว่ามันไม่ได้ห่วง มันแค่แรดค่ะ จบนะ (เรียกมาเจอเพื่อซั่มแก้เครียด ห่วงมว๊ากก) จะทำตัวเป็นแม่ปั๋วที่โง่และโง่เพื่อ??? น่ามคานมากค่ะ
#ทีมว่านเด็กเอ๋อ
-
:impress2: :impress2: :impress2:
...น้องว่านแฟนดีเด่นค่ะงานนี้ ชอบจังประโยคเด็ด"ไม่พร้อมแต่ยอมก็ได้" อิ อิ
-
มันจะโอเค ชิมิ
-
อ่านแล้วเกลียดว่าน ผิดไหมเนี่ย 555 ขอโทษคะ ผิดไปแล้ว แต่ หมั่นไส้นางมาก บอกเลย
-
โง้ยยยยยนุ้งว่าน "ไม่พร้อม แต่ยอมก็ได้" นี่มัน ยัยตัวร้ายยยยยยยยยย
-
ตายอย่างสงบจบด้วยวลีนี้ "ไม่พร้อม...แต่ยอมก็ได้" :m25:
-
ไม่พร้อม แต่ยอมก็ได้ วลีเด็ดของตอนนี้เลย 55555
ว่านทำถูกแล้วลูก จะเดินตามพี่แคนต้อยๆเป็นลูกเป็ดไม่ได้หรอก
คนรักกันมันต้องจับมือเดินเคียงข้างกันนะจ้ะ
รักนังน้องว่าน ถึงซื่อบื้อแต่ก็รักนะจ้ะ
-
ว่านแหมมมม ทำเป็นเขินนะ
-
:katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
-
ว่านพร้อมแล้วจริงๆ สินะ :hao5:
-
นังว่าน นังแรด ขี้อ่อยจนหยดสุดท้ายจริงๆ ทำไม่พร้อมๆ แต่ยอมก็ได้ หูยยยย หมั่นไส้แรง :katai4:
พี่แคนคนดีของน้องงง ไม่น่าตกหลุมนังว่านจริงๆ :katai1: :katai1:
รอพุธหน้าค้าบบบ
-
ว่านน่ารักกกกกกก ไม่พร้อม แต่ยอมก็ได้ แหมๆๆๆมันสุดๆจริงๆ :กอด1:
เคนรักว่านมากมาย ถึงตัวไกลแต่ใจใก้ลกันสายพี่เคนวางไว้หมดแล้ว
-
แอบสงสารพี่แคนอ่ะ
เข้าใจฟีลพี่แคนนะ ที่ไม่อยากแยกจากกันอ่ะ
-
"""ไม่พร้อม แต่ยอมก็ได้"""""""
โอ้ยยยยยยยยยยย อิผรรรรรรรรรรี นังว่านๆๆๆ นังงูพิษษษษษษ อิอ้อยยยยยยยย
หมั่นนังมากอะ :z6: :z6: :z6:
พี่แคนไปสักสิบปีเลยค่ะให้นังว่านมันเหี่ยวเฉาตายอยู่ที่นี่ หมั่นไส้555555555555555
-
"ยังไม่พร้อม...แต่ยอมก็ได้" คืออะไรนังว่าน
นี่เรียกอ่อยระดับแอดวานซ์แล้วมั้ง
แต่ต่อให้น่าหมันไส้แค่ไหน พี่แคนก็ยังรักอยู่ดี // เบะปาก มองแรง
นายเอกน่าหมันไส้อย่างนี้ ต้องยุพระเอกให้จัดหนักเช้าเย็น อย่างน้อยวันละสามยกสินะ
:katai5: :katai5: :katai5:
-
ว่านอ้อนได้อีก อ๊ากกกกกกกกก น่ารัก
ขอบคุณที่มาต่อนะคะ
-
หนูว่านโตขึ้นกว่าเดิมแล้ว ดีใจจัง
ข้อดีของความห่างไกลคือความคิดถึงกันช่างหอมหวาน
และเราคิดว่าความรักที่สองคนมีให้กันจะยิ่งทวีคูณ
:mew1::pig4: :pig4:
-
มันจะไม่ก่อให้เกิดปัญหาเรื่องระแวงใช่ไหม
**** ขุ่นแม่ขาาาาาา เขาได้กันแล้วค่ะ :heaven
-
รีวิวประโยคที่อ่อยยังไงให้เสียตัว "ยังไม่พร้อม...แต่ยอมก็ได้" By:นังว่าน :laugh: :laugh: :laugh:
-
เพื่อแฟนจึงรอได้ น้องว่านเด็กดี
-
ตอนนี้ว่านดูโตขึ้นแล้ว มีความคิดความตั้งใจที่เป็นผู้ใหญ่จริง ๆ
ขอสารภาพว่าแอบจิ้นพี่โจ๊กกะพี่อาร์มเบา ๆ แถมยังไปญี่ปุ่นด้วยกันอีก อืมมม ขอคู่รองเป็นคนเหงา ๆ ณ แดนไกลได้ไหมคะ :hao7:
-
ดีใจที่เค้าได้กันสักที ลุ้นมาตั้งนาน :z1:
-
เห็นด้วยกะแคนนะ...ว่า..ว่านอ้อนตีน!!!555
หมั่นไส้นังว่าน!!!!
-
ไม่พร้อม แต่ยอมก็ได้ นี่ดาเมจรุนแรงจริงๆ
ว่านมีผัวแล้ว โตเป็นสาวในคืนเดียว
-
อะไรคือไม่พร้อมแต่ยอมก็ได้ 5555555
-
ชอบไอ้ตรง ยอมก็ได้ นี้แหละ
พี่แคนจะไปไหนรอด 555
น้องว่านโตขึ้นอีกหน่อยแล้ว ดีๆ
-
จริงๆ ก็แอบเชียร์ให้แคนได้ไปเรียนต่อนะคะ อารมณ์ความรักของแคนอาจยังสดใหม่ ดังนั้นถ้าได้โอกาสนี้ได้ตัดความรู้สึกฉาบฉวยออกไป และมอง 'อะไร' ที่อยู่ด้านในได้ ก็จะมีรักที่มั่นคงกับว่านต่อไปได้อย่างสวยงาม
...แต่ตอนนี้ เขามีอะไรกันแล้ว ฮา สมใจพี่แคนแล้วล่ะสิ
ขอบคุณคุณเวสต์มากๆ ค่า
-
ว่านมันน่ารักน่าห่วง เข้าใจเลยว่าทำไมพี่แคนถึงไม่กล้าทิ้งไว้ไกลตัว งื้ออออออ....
-
นุ้งว่านเด็กดี
-
น้องหวานทำบุญด้วยอะไร ถึงได้พี่แคนแสนเพอร์เฟค มารักมากขนาดนี้
-
ไปเลยค่ะพี่แคน..ทิ้งนังว่านมันเลยค่ะ หมั่นใส้มัน มาทำเป็นนายเอกผู้แสนดี ชิชิ
ว่าแต่..พี่โหงย เขาแหงนจริงป่าวอ่ะว่าน?? :z1:
-
กริ้ดดดดดด นังว่านนน หมั่นใส้ อิอิ :-[
-
น้องว่านน้อยผู้น่ารักของเค้า หนูลูก อะไรคือไม่พร้อม...แต่ยอมก็ได้คะ หือออออ อ่อยแรงงง
-
ว่านช่วยพูดจนพี่แคนยอมไปเรียนนอกแล้ว
จะได้ขึ้นแท่นลูกรักแทนกัสมั้ย
ต่อไปพี่ทัพต้องคิดใหม่แล้วนะ
หวังว่าแคนไม่อยู่ ว่านจะมีเซ็นต์เรื่องผู้ชายมากขึ้น
ไม่งั้นได้มีคนยกเลิกทุนแน่ๆ
ได้ยินมาว่าผู้ชายที่มีสามีแล้ว ฟีโรโมนจะพุ่งพล่านซะด้วยสิ
พี่แคนนนนน อกแตกตายแน่แกกกกกกกก :laugh:
-
เพิ่งมาตามอ่าน
จริงๆเห็นชื่อคุณเวสต์ก็ไม่พลาดอยู่แล้ว ;)
เรื่องนี้นังหนูว่านมันน่าหมั่น น่าอิจ จริงจริ๊งงงง
ถึงว่านจะเอ๋อแต่สุดท้ายก็คาบชิ้นปลามันไปนะจ๊ะ
พี่แคนนี่เป็นพระเอกแห่งชาติเลย
ส่วนตอนนี้ ยอมเลยกับความแรดเเบบเอ๋อๆของนังว่าน
'ไม่พร้อม แต่ยอมก็ได้' วลีแห่งปี!!!
ดีใจนะที่ว่านจะได้เติบโต อยู่รอพี่แคน ส่วนพี่แคนก็ไปนอก
เหมือนเป็นการพิสูจน์รักของทั้งคู่ว่ารอคอยกันได้มั้ย เป็นการทำให้ว่านโตขึ้น
รอพุธหน้าใจจดใจจ่อ ^^
-
ว่านโคตรน่ารักเลย พี่แคนจะเปลี่ยนใจ อาจไม่เปลี่ยนเพราะว่านนี่แหละ อ้อนขนาดนี้
-
ไม่พร้อม....แต่ยอมได้ คืออัลไร!!! ว่านคนแรด 5555555
-
เสร็จไปแล้ว
:z1:
-
"ไม่พร้อม แต่ยอมก็ได้" ประโยคนี้ได้ใจฉันจริงหนูว่าน
-
น้องว่านกับวลีเด็ด 'ไม่พร้อมแต่ยอมก็ได้' ............................................... เอาจุดไปล้านจุดเลยค่ะนังว่าน :a5:
พี่หงวยดูตกปากรับคำง่ายจังเลยแฮะตอนนี้ ดูจากตอนที่แล้วที่งอแงหนักมาก ว่านพูดแปปๆแล้วโอเคเลยนะพี่หงวย :katai5:
-
วันพุธหน้าเลยได้ไหม รอไม่ไหวแล้ว :ling1: :ling1: :ling1: :ling1: :ling1: :ling1: :ling1: :ling1: :ling1: :ling1: :ling1: :ling1:
-
โอ้ยย แรดกว่าแรดก็นังว่านนี่แหละค่ะ ทำเป็นไม่พร้อม แต่ยอมทุกกิริยา สตอมากกกกกกกกกกกกกกกกก
555
ส่วนเรื่องไปเรียน ฉันบอกแล้วถึงมันจะแรดมาก แต่นางก็โตขึ้นไม่ใช่ความแรดอย่างเดียวที่พัฒนาแบบไม่หยุดยั้ง ถ้า จะต้องเลิกกันเพราะต้องห่างก็ให้มันเลิกไป
แต่กลับมา ค่อยมารักกันใหม่ แต่เชื่อเถอะ คนอย่างอินังว่าน มันคำไหนคำนั้น ยิ่งผัวมันมันตามเฝ้าตามรอยิ่งเหาฉลามซะอีก
-
นังน้องว่านหวานหวานแรดมากค่ะเทอออ ไม่พร้อมแต่ก็ยอมได้!
พี่แคนนี่เกือบหลุดมาดพระเอกดีเด่นแล้วค่ะ ใช้กำลังบังคับจะปล้ำแต่ทำทีเป็นให้ไอ้น้องว่านยอมด้วยตัวเอง
แผนการล้ำลึกมากค่าาาาา โถะ โถะ โถถถถ "แต่มึงน่ะเมียกู" 55555 สตั๊นไปเลยมั้ยน้องว่านหวานหวาน
พี่แคนน่ารักนะ และว่านหมาน้อยของพี่แคนกำลังจะโตแล้ว สู้ๆ ทั้งสองคนเลย เราก็จะรอ(พี่แคน)เหมือนกันค่ะ
ปล.เรื่องนี้พี่อาร์มเป็นพระเอกใช่มั้ยคะ นุ่มนวลมากเลย กิกิ
-
:hao4: พึ่งแฮปปี้แท้ ๆ จะจากกันอีกแระ
-
ซึ้งมาก ๆ เลย เค้าร้องไห้อ่ะ
น้องว่านออกเรือนแล้ววววว โตแล้วลูกกกกก
มันประทับใจมากเลยยยยยย :-[
-
:hao3:
โง้ยยยยยยยยยย นังว่านหวาน
ไอ้ประโยคไม่พร้อม แต่ยอมก็ได้ของหนูนี่มันน่าให้พี่แคนจับฟัดทั้งวันทั้งคืนอ่ะค่ะ
พี่แคนไม่รักยังไงไหว มันน่ารัก ขนาดนี้ 55555
ว่านมันโตแล้วพี่แคนไม่ต้องห่วงนะ :katai2-1:
-
คบกันไม่จำเป็นต้องทำให้อีกฝ่านนึกย้อนมาเสียใจทีหลังที่พลาดโอกาสดีๆ
โตขึ้นแล้วนะน้องว่าน อ้อนน่ารักมากๆ
-
โอ๊ยน้องว่านนนนนน จะอ้อนไปไหนครัชชชช ><
แม้กายห่าง แต่รักจะอยู่กับเราตลอดไป
ว่านรักพี่นะ
ใครสอบให้ว่านเป็นคนงี้ๆๆๆ
เมื่อไหร่พี่แคนจะหลุดเขนบ้างครัช
รู้นะว่าเก็บอยู่ 5555
-
นังว่านนนน นังเด๋ออออ ไม่พร้อมแต่ก็ยอมให้เขาทำ เกลียดดดดดด
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
:laugh: 5555 ชอบจังน้องว่าน ไม่พร้อมแต่ยอมก็ได้ o18
-
อื้อหืออออออ
ไม่พร้อมแต่ยอมก็ได้
วลีเด็ดเลยนะคะ
ไม่ไหวแล้ววว นังว่่านนนนนน ขี้อ้อน
อ้อนตลอดดดดดดดดดดดดด
แต่ถ้าเรามีแฟนเป็นพี่แคนเราก็อยากอ้อนนะ
ฮืออออ
-
:hao7:
-
ไม่พร้อมแต่ยอมได้ เกลียดดดดด55555
-
:mew1: :mew1: :mew1:
-
สงสารลูกกกกกกกกกก ฮือออออออ
แกโตขึ้นอีกนิดแล้วนะว่าน
-
ไม่พร้อม...แต่ยอมก็ได้ คือไรนังว่านนนนน
ว่านแกมันแรดเงียบบบบบบ
แกแย่งพี่แคนของช้านนนนนนนนน
ในที่สุกก็ได้กันสักทีนะ :z1:
-
พี่แคนนี้สมเป็นเทพจริงๆ อิจฉาในความฉลาด
แต่ที่มากกว่านั้นคืออิจฉาอีว่าน พี่แคนรักนางมากอ่ะ o13
-
ว่านน่ารัก พี่แคนก็ดีมาก
-
กริ๊ดเบาๆ 555 รักนางอ่ะว่าน สตอ เอ้ย สตรองมากค่ะ
-
นังว่าน อ้อยมากกก ไม่พร้อมแต่ยอมก็ได้!!! หมั่นไส้!!)
-
ในที่สุดเค้าก็ได้กัน ฮ่าๆๆๆ
แต่ได้กันปุ๊บ ก็จะจากกันไกลไปเรียนต่ออ๊าาาาาาาาาา อะไรก๊านนนนน
-
น้องว่ามันจะมีวันรู้ไหมวะนั่นว่าคุณแมวดำเป็นใคร
ขนาดพี่อาร์มยังแอบใบ้ขนาดนี้ หรือจริงๆพี่อาร์มมันคิดว่าว่านรู้วะเลยพูดปกติ
อ่านแล้วกลับเอ็นดูน้องว่านนะ ดูพยายามจะเข้มแข็งขนาดนี้ ทั้งที่โคตรจะปวกเปียก
ไปๆมาๆ ชอบน้องว่านมากกว่าพี่แคนซะอีก อ่านไปอ่านมาพี่แคนเริ่มรุงรัง 5555
-
บอกเขาไปว่า"ฉันชอบเขา"
ขอบคุณ :)
-
และแล้วเค้าก็เป็นของกันและกันอย่างสมบูรณ์แบบ กรี๊สสสสสสสสสสส
-
นังว่านนนนน กาดสกหดาสกหด
โอ้ยยยย ฉันล่ะหมั่นไส้แกจริงๆ!!!
ยังไม่พร้อม...แต่ยอมก็ได้ โว้ยยย หกสดหาสดากหสดก
:katai1: :katai1:
-
ไหนบอกว่านใสๆไงคะ แต่ไอ้ไม่พร้อมแต่ยอมก็ได้นี่คือไร 55555555555 ว่านแรดดดดดดด
งือออออ ถ้าไปต้องรีบกลับมานะพี่แคน ไม่ใช่แค่ว่านคิดถึง คนอ่านก็คิดถึงนะก้ะ ;____;)
-
พระเอกเรื่องนี่ เถื่อนดี นายเอกแ..ด จากภายใน
ไม่พร้อม แต่ยอมก็ได้ คำนี้มัน ว่าน จริงๆๆ
-
บทพิสูจน์จิตใตมาอีกละ
แต่แคนไปก็ดีแล้วเนาะเพื่ออนาคต
มีสามีจบนอกโก้จะตาย นังว่านบอก555
-
เอาใจช่วยน้องว่าน ถึงน้องว่านจะอ้อร้อก็ตาม 5555+ #ทีมน้องว่าน :hao7:
-
:katai2-1: :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
-
อย่าไปมัวนับวันเวลา เพราะมันจะทำให้วันเวลานั้นช้าลง ก็แค่สองปีเอง ฮืออออออ
พี่เคนไม่ต้องเป็นห่วงว่านหรอก นังว่านมันเอาตัวรอดเก่ง(?)
นอกจากพี่เคนก็ไม่มีใครเอานังว่านแล้วล่ะ 555555555555555555555555
-
ช่วยคนเขียนหมั่นไส้ประโยค"ไม่พร้อมแต่ยอมก็ได้"รัวๆๆๆๆเลยค่ะ
คนอะไรอ้อร้อมากจริงๆ อยากจะยึดพี่แคนคืน 555555
พี่อาร์มพระเอกตัวจริงนี่ควรมีเรื่องของตัวเองนะคะ
อยากให้พี่อาร์มเข้าชิงพระเอกยอดเยี่ยมด้วย เป็นคู่แข่งพี่แคน 555555
-
55555 นังว่าน
-
น้องว่านอริ่มโตแล้ว :katai2-1:
-
ยอมก็ได้......
ยอมใจน้องว่านกับพี่หงวยเลย
ได้เสียเป็นเมียผัวแล้วดูมีความคิดโตแบบก้าวกระโดดทั้งคู่ แต่กระโดดสวนทางกันนะ
ว่านมองการณ์ไกลมากขึ้น
พี่แคนดันกลับเป็นเด็กหวงของ
#ทีมพี่อาร์ม ห๊ะ? ไม่เกี่ยวเหรอ??
-
นังน้องว่านนนนนนนนน ชิชะ
ไม่พร้อม...แต่ยอมก็ได้ อะไรกันยะ ไม่พร้อมก็ไม่พร้อม ต้องขึงขังเส่ะ!
พี่แคนนี่โมโหหึงแรงมากจริงๆ แทบจะกัดพี่อาร์ม 55555
ปล่อยนังว่านมันไว้ที่นี่แหล่ะค่ะ มันอยู่ได้ แต่จริงๆพี่แคนนั่นแหล่ะที่จะเหงาเนอะ
เหตุผลจริงๆที่ไม่อยากไป ก็น่าจะเพราะ ไม่อยากอยู่คนเดียวอีกแล้ว
โถถถถถถ พี่แคนของปร้าาา รับแม่บ้านไปช่วยดูแลมั้ยคะ? 555555
-
ทำไมแคนกลัวโดนว่านทิ้งขนาดนั้น
วิเคราะห์สิ
-
:heaven :heaven
ฟินไป
-
นังว่านนนน นังเด๋อ
นังคนน่ารัก เข้าใจพี่แคนเลย เป็นเราเราต้องทั้งห่วงทั้งหวงมากแน่ๆ
ก็ว่านเป็นแค่เด็กโง่นี่นา
-
ทำไมว่านน่ารักขนาดนี้เนี่ย :hao5:
-
“ยังไม่พร้อม...แต่ยอมก็ได้”ชอบประโยคนี้อ่ะ
อ๊ายเค้า ได้ กัน แล้ว ค่าาาาาาาาาาาาา
ปรบมือรัวๆ :katai2-1:
พี่แคนขี้หึงเหมือนกันนะเนี่ย
-
อิว่าน แรดมากกกกก ไม่พร้อมแต่ยอมได้ 55555
-
ตอนนี้มาหลายอารมณ์เลย
แอบน้ำตารื้นด้วย
-
ไม่พร้อมแต่ยอมเนอะคนเรา 5555555555555555555555
พี่แคนขี้หวงมากจริงๆนั่นแหละ TT น้ำตาไหลเลย 2 ปีไม่นานเกินไปหรอกนะ จู้ๆ ฮือ
พรุ่งนี้วันพุธนะคะพี่เวสต์ อิอิน์
-
ไอ้ไม่พร้อม แต่ยอมก็ได้นี่คือระ 555555
-
หมั่นไส้นังว่านนนนนนนนน
"ไม่พร้อมแต่ยอมก็ได้"
อ้อยยยยเสมอต้นเสมอปลายยยยย เกลียดดดด เบ้ปากแรง มองบน
อะไรทำให้นังว่านมันอ้อยขนาดนี้ เป็นหมากินน้ำตาลหรือกระดูก
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดด พี่แคนก็นัวเนียซะ สงสารว่านบ้าง
กลับมาเป็นแคนดี้เหมือนเดิมละ ลูกกวาดใสๆ
พี่แคนจะไปไหนรอดเจอนังว่านแอทแทคเข้าไป
พี่อาร์มคนดีของบ่าวขราาา ได้โปรดดด มาอยู่กับเรา เอาเราไปเลี้ยง เอ็นดูเราสักหนึ่งส่วนสี่ที่พี่เอ็นดูนังว่านจะเป็นพระคุณ
พ่อคนหล่อ คนเก่ง คนดียอดขมองอิ่มของน้อง น้องอยากได้พี่อาร์มเหลือเกินค่ะ
#แคนตัสยังจำเป็นอยู่ไหม
เริ่มจะไปไกลละ เกลียดความขี้หึงขี้หวงของพี่แคน
นั่นเพื่อนพี่นะเว้ย ทำไมพี่ไม่แยกแยะบ้างวะ 5555555555
สงสารนังว่านจริงๆ เขาหึงแต่ก็ยังรุนแรงกับว่านได้ลงคอ
หมั่นไส้กว่าประโยคไม่พร้อมแต่ยอมก็ ก็ว่านน่ารักขนาดนี้
คือบั่บ โอยยยยย ขอตบมันที ความมั่นหน้า!! :katai1: :katai1: :katai1:
ทั้งชอบทั้งหมั่นไส้ แต่เอ็นดูมากกว่า เรื่องนี้ตามอ่านเพราะนังว่านหวานหวานเลย
ตอนนี้เหมือนเรื่องจะลงตัวไปหมดทุกอย่างแล้ว อย่าลืมสเปเชียลพาร์ทของพี่อาร์มนะคะ #ไม่ใช่
นังว่านมันรู้หรือยังว่าพี่แคนคือเพื่อนมันทวิตเตอร์น่ะ 555555 นายเอกเราจะโง่จนจบเลยหรอ
ป.ล. ตอนนี้ถึงจะหมั่นไส้ปนฟินกับนังว่านแต่ชอบประโยคหนึ่งมากๆ
"ขอให้ว่านได้รู้ใจพี่บ้างเถอะ" เห็นได้ว่าว่านมันจริงจังกับพี่แคนและความสัมพันธ์มาก
พี่แคนก็เช่นกัน ว่านทำขนาดนี้แล้วก็ไว้ใจน้องหน่อย ว่านมันพูดก็ถูก มันไม่ใช่กัส ไม่เหมือน
พี่แคนไว้ใจได้ นี่แหล่ะคนรัก ถึงจะมีตะหงิดๆกับบางเรื่องแต่เรารู้คนของเรา เราไว้ใจคนของเราได้
นังว่านมันสถาปานาตัวเองเป็นหมาของพี่แคน มันพลีกายมาก ดูๆเหมือนว่านจะยอมพี่แคน
แต่เราก็ดูออกว่าพี่แคนมันก็ยอมว่านทุกอย่างจริงๆ รักคนบริสุทธิ์มันฟินจริงๆนะว้อยยย
เนอะพี่แคนเนอะ อ๊ากกกกก พิมพ์เองฟินเองจิ้นนังว่านตกต่อคุณเสี่ยตัณแล้ว
วะฮ่าฮ่า
-
อื้อหือออออ ไม่พร้อมมมม แรดจริ๊งงง 55555555
นี่ว่านโตเป็นผู้ใหญ่ทั้งเรื่องแบบนั้น ทั้งความคิดแล้วสินะ
ดีใจที่ว่านเข้าใจแล้วยอมให้พี่แคนไปเรียน
อยากให้พี่แคนเข้าใจพ่อกับพี่ทัพด้วยเหมือนกัน
หวังว่าจะเข้าใจกันเร็วๆ น้า..
เอาใจช่วยกับรักระยะไกลของทั้งสองด้วย :o8:
-
มีผัวเป็นตัว เป็นตนละนะว่าน
ในที่สุดแคนก็ตัดสินใจไปเมืองนอก ว่านตามไปเร็วๆนะ 555
-
นี่มันเป็นฟิคหลังได้เสียที่ตรอมตรมที่สุดดดดดด :hao5: :hao5: อึนถึงโลกหน้า ฮื อออออ หนูว่านของเจ้
-
ยังไม่พร้อม แต่ยอมก็ได้
:katai1:
นังว่านนนนนนนนนน
อ้อนมากกกกก แถมยังโตขึ้นไปอีกนิด
-
หมั่นไส้นังว่านเป็นเมียพี่แคนแล้วสิ!
-
โอกาสพิสูจน์รักแท้เลยนะ :hao3:
ระยะทางและเวลานี่แหละจะช่วยคัดกรองคนที่รักเราอย่างแท้จริงได้ดีที่สุด :กอด1:
-
โอ้ยยยเน้ออออออออออ
-
เอาน่าว่าน เพื่ออนาคตเน๊อะ
-
ซึ้งมาก....ไม่ใช่ไม่รัก แต่อยากให้คนที่รักได้ทำตามคว่มฝันของตัวเอง
-
ชอบมากตอนพี่เเคนถามว่ารู้ไหมว่ารู้สึกเเค่ไหนนน
อินมากกกกก
-
ไม่พร้อมแต่ยอมก็ได้ = ใจง่ายได้ไม่ยาก
เกลียดนังว่านนนน ไปเลยพี่แคน ไปเยอรมันซะแล้วทิ้งนังว่านไว้ คนอะไรแรดที่สุด
พี่แคนไม่อยู่วานต้องแรดแน่ๆ โต๋เต๋จะดูแลว่านได้ไหม ไหนจะปาล์มอีก ใครจะดูแล ว่านมันชอบทำให้ห่วงอ่ะ เดี๋ยว... ฉันเข้าใจพี่แคนเรื่องว่านแล้วล่ะ โอ๊ย นังนี่ *จิ้มหน้าผาก* ทำไมเป็นคนแบบนี้ ฮืออออออ *จุ๊บเหม่งนังว่าน*
-
ตอนล่าสุดนี้ ว่านก็แสดงถึงความโตขึ้นแล้วนะ สงสารทั้งคู่เลย ทุกคนไม่ได้บอกว่าว่านเป็นภาระแต่คำพูดโคตรสื่อถึงแบบนั้นเลย เชียร์ว่าน
-
ขำทอล์คที่ว่ารอจนจะทำไม่เป็นแล้ว กร้ากกกกก ก็อยากได้แฟนเด็กแถมเอ๋อก็ต้องอดทนนิดนึงแหละ เป็นไงล่ะ พี่แกจัดหนักเลย
ร้ายกาจนักนะพี่แคน การเสียสละอันยิ่งใหญ่ของว่านว่าน ปรบมืออออ อย่าทำให้ผัวหึง ให้เรียนได้อย่างสงบสุขนะลูกนะ
ช่วยไม่ได้คนมันน่ารัก #ว่านกล่าว เด็กน้อยดูยังไม่มั่นใจ สู้ๆ นะว่านลูก สองปีแป้บเดียว
ขอบคุณค่ะ
-
ซึ้งน้ำตาคลอ :hao5:
-
อ่านทันแล้วววววว เย่!
นุ้งว่านน่ารัก
พี่แคนก็น่ารักแบบโหดๆ 55
รอนะคะ
เป็นกำลังใจให้คนแต่งน๊าาาา ^^
-
โอ้ยยยอิน้องว่าน เกลียดๆๆๆๆ ไม่พร้อมแต่ยอมก็ได้ กรี้ดดดยัยขี้อ่อย เธอสมยอมตั้งแต่แรกแล้วแต่ทำลีลาเถอะ
พี่แคนรักอะไรนักหนา อ่อนี่นายเอกเนอะ ลืม 555555
แช่งให้พี่แคนมีแฟนใหม่เลย หมั่นนังน้องว่านนนนน อยากได้พี่แคนเอง กรี้ด :-[
-
ดีค่ะว่าน เล่นตัวมากเดี๋ยวผู้ไม่รัก :hao7:
-
เป็นตอนที่อ่านแล้วใจแทบขาด ลุ้น!
สุดท้ายว่านก็ได้เลือก ตอนนี้ว่านอ้อนแคนน่ารักมาก ไอ้ที่กรอกตาน่ะกลบเกลื่อนหรือเปล่า อย่ามาว่าน้องว่านสุดคาวาอี๊น้า กรั้กๆ รักว่าน
ปอลิง แคนว่านรักกันตลอดไป
:pig4: :กอด1: :pig4:
-
ตอนที่ 22
ความจริงแล้วไม่ค่อยแฟร์ ไม่แฟร์เลย มันยากเกินไปสำหรับสมองน้อย ๆ ของผมที่จะทำ เงื่อนไขข้อหนึ่งถูกกำหนดขึ้นในเช้าวันถัดมา นั่นทำให้ผมต้องมานั่งอ่านหนังสือคนเดียวในห้องสมุดระหว่างรอคาบต่อไปทั้ง ๆ ที่ปกติจะนั่งกินลมชมวิวอยู่ใต้คณะกับไอ้โต๋แท้ ๆ แต่เพราะต้องตั้งใจเรียนมากขึ้น โต๋เต๋เพื่อนรักเลยหักเหลี่ยมโหด โดดไปเล่นเกมทิ้งให้ผมจมกองเท็กซ์บุ้กเปลี่ยว ๆ คนเดียวในวันที่ไม่มีใครใช้ห้องสมุดแบบนี้
พี่แคนบอกว่าจะวางใจกล้าไปเรียนต่อได้ถ้าเกรดเทอมนี้ผมดึงจนหลุดโปรได้ คำนวณดูแล้ว แบบไม่ดรอปสักวิชา มันก็เป็นไปได้อยู่ คะแนนมิดเทอมค่อนข้างดี บวกลบแล้วถ้าทำได้เท่า ๆ ของเก่าก็น่าจะรอด ปัญหาอยู่ที่เงื่อนไขข้อนั้นคือไม่มีพี่แคนคนเดิมมานั่งติวให้ผมแล้ว มีแค่หนังสือเล่มหนานอกเหนือจากตำราเรียนที่ถูกโยนใส่หน้า ที่เหลือเป็นความพยายามของผมล้วน ๆ ที่จะต้องแสดงให้เห็นว่าถ้าวันไหนไม่มีพี่แคนแล้ว เขาจะมั่นใจว่าผมเอาตัวรอด รอดได้อย่างดีเสียด้วย
เสียงเข็มนาฬิกาในห้องสมุดดังชัดเกินไป ผมไม่มีสมาธิเท่าไร หนังสือภาษาไทยว่ายากแล้ว เจออังกฤษล้วนของต่างประเทศที่แทบบ้าตาย อ่านคำเปิดดิกคำ ปัญหาใหญ่ของไอ้ว่านไม่ใช่แค่ไม่เข้าใจ แต่แปลโจทย์ไม่ออกครับ อยากจะเอาหัวโหม่งเต้าหู้ตายไปข้าง
“ขยันแฮะ”
ผมเงยหน้าขึ้นเมื่อมีคนทัก ห้องสมุดร้างอย่างกับป่าช้า รอบตัวผมว่างเปล่า แน่ล่ะ ไอ้เสียงเวรรบกวนประสาทนี่ต้องทักผมอยู่แล้ว เจ้าของรูปร่างสูงโปร่ง แต่งตัวถูกระเบียบเป๊ะยืนยิ้ม เลื่อนเก้าอี้นั่งลงใกล้ ๆ ตั้งแต่วันนั้นไม่ได้เจอมันเท่าไร คนละคณะ อีกทั้งช่วงนี้ปาล์มเองก็คงงานเยอะ ผมไม่ได้ติดตาม แค่เดาจากที่ผลงานก่อนหน้านี้เท่านั้น
“เอาเกียรตินิยมเลยหรือเปล่าเนี่ย”
“เกรดนิยมให้มันรอดก่อน ไอ้ห่า มาทำอะไรเนี่ย”
“รายงาน วิชาพละไม่ได้เข้าเรียนน่ะ ติดถ่ายละคร เลยต้องทำรายงานเสริม บังเอิญจังนะ ช่วงนี้ไม่ค่อยได้เจอแท้ ๆ”
“อือ แล้วได้หนังสือแล้วเหรอ”
“อ่าฮะ มานั่งแบบนี้แฟนว่านจะต่อยเราอีกหรือเปล่า”
“ไม่รู้” ตอบตามตรง กับพี่อาร์มยังหึง ไอ้ปาล์มคู่กรณีเก่าไม่น่ารอด “วันนั้นขอโทษว่ะ พี่แคนทำตัวไม่ดีเลย”
“ไม่เป็นไร เราเข้าใจ เพิ่งเห็นที่น้องน้ำใจลงเพจเหมือนกันน่ะ ว่านเห็นหรือเปล่า แต่เราขอให้น้องเขาลบแล้วนะ”
“ไม่ทันดูอะ ทะเลาะกับพี่แคนว่ะ”
“เห็นแล้วแหละ น้องเขามาถามด้วยว่าพี่แคนแย่งว่านไปเหรอ” ปาล์มยิ้มเฝื่อน เกาท้ายทอยไปด้วย “ขอโทษทีนะ ทำให้เข้าใจผิดกันไปทั้งมหา’ลัยเลย”
“เฮ้ย ไม่เป็นไร เป็นคนดังนี่หว่า”
ปาล์มไม่ตอบ มองผมแล้วยิ้ม “ก็เป็นเสียแบบนี้จะไม่ให้ตกหลุมรักได้ไง”
ยังไม่ทันเถียง กระเป๋าหนังของใครบางคนก็ลอยมากลางโต๊ะเสียก่อน เท็กซ์ของห้องสมุดไถลไปกองรวมกันกับเท็กซ์ที่พี่แคนให้ยืม เจ้าของหนังสือกอดอก มองผมกับปาล์มด้วยสีหน้าไม่สบอารมณ์นัก เหลือบไปมองนาฬิกา ก็เป็นเวลาพักเที่ยงตามนัดกินข้าวกับอีกฝ่ายพอดี
“พี่แคน คือปาล์ม-”
“อ่านถึงไหนแล้ว”
“ทำโจทย์ไปได้แค่นี้เอง”
“มัวแต่พูดมาก จริง ๆ ก็ไม่อยากให้กูไปใช่ไหม เยอรมันอะไรนั่น”
“เฮ้ย เปล่า ไม่ใช่ ว่านแปลไม่ค่อยออกว่ะ แต่พยายามนะ” อวดสมุดจดศัพท์ให้คนรักดูเหมือนเด็กอนุบาลอวดการบ้าน พี่แคนยักยิ้มที่มุมปาก ยีหัวผมจนหัวสั่นหัวคลอน “อะไรเล่า”
“ไอ้ลูกหมา”
“งั้นเดี๋ยวเราไปก่อนนะ” บุคคลที่สามแทรกขึ้นระหว่างผมกับพี่แคน ปาล์มยิ้มเฝื่อน ขณะที่พี่แคนปรายหางตามอง ผมโบกมือลา แล้วหันกลับมามองคนรักด้วยท่าทีกล้า ๆ กลัว ๆ พี่แคนดูหงุดหงิด แต่ก็ใจเย็นกว่าทุกครั้ง แม้แต่ก่อนจะคบกันก็ยังไม่ใจเย็นเท่านี้
“ไม่โกรธเหรอ”
“ไม่ชอบ แต่ไม่ได้โกรธ”
“ตอนนั้นยังโมโหจนไม่ฟังอะไรอยู่เลย”
“ทำแบบนั้นแล้วมึงเจ็บตัวไงล่ะ” เขามองหน้าผมด้วยสีหน้าจริงจัง มือที่ยีหัวเมื่อครู่เลื่อนมาจับแก้ม “ร้องไห้จนกูทำอะไรไม่ถูก เลยอยากจะนิ่ง ๆ ดูบ้าง”
“เหรอ...งั้น ก็ดีแล้วน่ะสิ”
“แต่ก็ไม่ได้ชอบเวลาเห็นมึงอยู่กับมัน เข้าใจหรือเปล่า”
“เป็นเพื่อนก็ไมได้เหรอ”
“ถ้าบอกไม่ได้กูก็จะงี่เง่าใช่ไหม ในเมื่อมึงบอกเองว่ามึงไม่ใช่กัส” ดวงตาสีนิลมองลึกเข้ามาในแววตา ความคาดหวังสะท้อนในความดำมืด ผมรู้ว่าพี่แคนหมายความว่าอะไร และเขาตั้งใจจะใจกว้างมากขึ้นเพื่อใคร “อย่าสนิทกันก็พอ มันจ้องจะเสียบอยู่”
“ว่านไม่ให้ใครเสียบนอกจากพี่แคนหรอก”
องศาของมุมปากทั้งสองข้างของคนตรงหน้ายกขึ้น ดวงตาเป็นประกายวาววับ เจ้าเล่ห์ กูพลาดอะไรอีกแล้วใช่ไหม “ว่านหมายถึง ว่านไม่ให้ใครแทรกระหว่างเราหรอก พี่แคนคิดทะลึ่งใช่ปะ”
“ยังไม่ได้คิดอะไรเลย”
“ใครจะไปเชื่อวะ”
“มีแต่มึงที่พูดก่อนแล้วยังโวยวายก่อนอีก”
“ก็ใครใช้ให้ทำหน้าไม่น่าเชื่อใจอย่างนั้นเล่า”
“ไม่น่าเชื่อตรงไหน” แขนใหญ่เท้าลงบนโต๊ะ เลิกคิ้วขึ้นถามย้ำ “ก็แค่ยิ้มเอง เมียน่ารักยิ้มไม่ได้หรือไง”
“นึกอะไรมาชมกันหน้าด้าน ๆ วะ ไม่คุยด้วยแล้ว กินข้าวดีกว่า”
“บอกไอ้โต๋หรือยังว่าจะไปกินกับกู”
“บอกแล้ว”
“งั้นออกไปหาอะไรกินกัน”
“เย็นนี้ทำสุกี้กินอีกดีไหม ชวนพี่อาร์มกับโต๋มาด้วย พี่โจ๊กมีนัดหรือยัง มาหลาย ๆ คนน่าจะสนุก”
“มึงนี่วอแวไอ้อาร์มจังวะ” คนข้างตัวเริ่มพูดเสียงขุ่นอีกครั้ง ผมว่าผมก็ลากมาหมดนะโว้ย ทำไมพี่แคนเขม่นเรื่องที่ผมอยากชวนพี่อาร์มคนเดียวล่ะ
“ทะเลาะอะไรกับพี่อาร์มเหรอ”
“ไม่ได้ทะเลาะ”
“ไม่ได้ทะเลาะแล้วทำไมต้องหงุดหงิดที่ว่านพูดถึงพี่อาร์มด้วย”
“ก็มันป๊อบ” หา? หมายความว่าไงวะ “มันอยู่ใกล้ใครคนนั้นก็ชอบมัน มันใจดี มันหล่อ โอเคไหม มันใจดีกว่ากูเป็นล้านเท่า มึงอ้อนมันเมื่อไรมันก็พร้อมจะโอ๋เมื่อนั้น ใครมันจะห่วยแตกอย่างกูวะ เชี่ยนี่ เข้าใจยาก เดี๋ยวตบกะโหลกแยก”
ผมยิ้มยิงฟัน ไม่คิดว่าพี่แคนจะมีมุมไม่มั่นใจตัวเองแบบนี้ คู่สนทนาตวัดลิ้นเลียริมฝีปากอย่างใช้ความคิด คิ้วหนาขมวดเข้าหากัน มือข้างหนึ่งยังวางพาดบ่าผมไว้ไม่ปล่อยให้ห่าง “ยิ้มอะไร ชอบแบบนั้นใช่ไหม”
“เปล๊า” แกล้งตอบเสียงสูง “แต่มีคนโอ๋มันก็ดีนี่นา”
“หาเรื่องกูเหรอไอ้ว่าน”
“แต่ถ้าเป็นพี่แคนดีที่สุด” เอาหัวไถไหล่หนึ่งทีเพื่อต่ออายุขัย พี่แคนยักยิ้ม ยีหัวผมไปด้วย พอคบกันจริง ๆ ไม่คิดมาก่อนว่าจะเจอแบบนี้ พี่แคนที่เหมือนผู้ใหญ่ เก่งไปเสียทุกเรื่อง จริง ๆ แล้วก็มีจุดอ่อน จุดที่ไม่มั่นใจตัวเอง อาจเป็นเพราะว่าพ่อก็เป็นคนพูดไม่เก่ง คนลูกเลยเอาใจคนอื่นไม่เป็นไปด้วย ถึงแม้จะมีพี่ทัพคอยดูแล แต่การดูแลของผู้ชาย ยังไงก็ไม่ละมุนเหมือนผู้หญิง ผิดกับผมที่โตมาจากครอบครัวที่มีผู้หญิงเป็นส่วนใหญ่ นิสัยบางอย่างเลยอ่อนโยนตามมาด้วย ผมไม่โกรธพี่แคนที่เป็นแบบนี้ ปากหนัก พูดจาไม่ดี แต่นอกจากพี่แคนก็คงไม่มีใครอดทนความงี่เง่าของผมได้เท่านี้ เพราะฉะนั้นถึงพี่แคนจะรู้สึกกังวลว่าถ้าผมสนิทกับพี่อาร์มมาก ๆ เข้าจะเปลี่ยนใจ เรื่องนั้นตัดไปได้เลย อย่างที่บอก เป็นพี่แคนดีที่สุด
“ว่าแต่ เมื่อก่อนไม่เคยเห็นหึงพี่อาร์มเลยนี่”
“เหรอ แน่ใจเหรอ”
พยักหน้าหงึกหงัก แต่พอลองนึกดูดี ๆ ถึงพบว่าก่อนจะคบกันเจอพี่อาร์มที่ไหนต้องมีพี่แคนที่นั่น “เมื่อก่อนหึงแบบที่ไม่ปล่อยให้ผมอยู่กับพี่อาร์มนาน ๆ แบบนั้นเหรอ”
“พูดมาก จะกินหรือเปล่าข้าว ขาสั้นเหรอมึง เดินให้ไวหน่อย”
“ไม่เห็นต้องเขินเลยนี่”
“มึงนี่มันน่า...กลับห้องไหม”
“พี่จะบ้าเหรอวะ” อันตรายชะมัด คำพูดกับแววตาแบบนี้ หลังจากวันนั้นก็เผลอไม่ได้ มีจังหวะพี่แคนจู่โจมตลอด รอดบ้างไม่รอดบ้าง แล้วแต่ไหวพริบ ส่วนใหญ่ก็ตามนั้น ใครจะไปทันเสือแก่เขี้ยวลากดินอย่างเฮียแก “มันเจ็บนะเว้ย เพลา ๆ ลงบ้างเถอะ”
“กูกำลังทำให้มึงชินไง”
“เรื่องแบบนี้มันชินได้ด้วยเหรอวะ”
“เออ ชินแล้วจะขอกูเบิ้ล”
“บ้าบอ”
ผมทำหน้าหงิก แต่คนข้าง ๆ หัวเราะ อันที่จริงเรามีเรื่องคาใจกันอยู่ ขุ่นมัว ไม่สดใส แต่ก็ไม่รู้จะเก็บมาเครียดทำไม เวลาของผมที่อยู่กับพี่แคนตอนนี้เหลือไม่มากเท่าไร ผมอยากทำให้ทุกวันมีแต่รอยยิ้ม “ไม่อยากชวนคนอื่นมาด้วยจริงอะ”
“อืม จะชวนทำไม อยู่กันสองคนไม่ดีเหรอ”
“ก็ดี” ผมว่า แต่ก็อยากให้พี่แคนใช้เวลากับเพื่อนด้วยเหมือนกัน ตั้งแต่คบกันก็ขลุกอยู่ด้วยกันตลอด รู้สึกไม่สบายใจเท่าไร “ว่านก็อยากให้พี่อยู่กับเพื่อนบ้าง”
“เลิกคิดแทนกูได้แล้ว”
“ว่านเป็นห่วงพี่นะเว้ย” พูดตรง ๆ แบบไม่กั๊ก คู่สนทนาไม่ตอบ มองออกไปเบื้องหน้า ร้านข้าวที่เป็นเป้าหมายอยู่ไม่ไกลแล้ว แต่สองขากลับก้าวด้วยจังหวะที่ช้าลง ผมรู้สึกว่าตัวเองถูกดึงเข้าไปชิดกับร่างกายอีกฝ่ายมากขึ้น พี่แคนไม่ตอบรับความรู้สึกผมด้วยคำพูด แต่ตอบว่ารับรู้และพอใจในสิ่งที่ผมทำด้วยแววตา
“ห่วงก็หัดเอาใจกูเยอะ ๆ”
“เอาใจแบบไหน ทุกวันนี้ยังไม่พออีกเหรอ มีใครบนโลกนี้ดีกว่าว่านอีก ไม่มีหรอก”
คู่สนทนาส่ายหัวแทนคำตอบ เปลี่ยนเรื่องเฉไฉไปเรื่อย หวังให้ใครชม พี่แคนน่ะเหรอ ฝันลม ๆ แล้ง ๆ ทั้งนั้น เพราะงั้นหมาขี้ โนบอดี้ กระดกเทลครับ หมาขี้ไม่มีใครยกหาง ชมตัวเองก่อนได้เปรียบ
“รีบสั่ง รีบกิน รีบกลับไปอ่านหนังสือเถอะมึงน่ะ เย็นนี้เลิกเรียนแล้วขึ้นไปหากูที่แล็บตึกคอมนะ”
“หา? ทำไมต้องไปอะ”
“อาจารย์ให้ช่วยงาน” ห้องแล็บที่ว่าเป็นอยู่บนอาคารสูงของภาควิชาคอมพิวเตอร์ ผมไม่เคยขึ้นไป แต่รู้มาว่าเป็นแหล่งสิงสถิตย์ของพวกปี 4 ที่กินนอนกันช่วงทำโปรเจ็กต์จบ พี่แคนไม่ค่อยอยู่รวมกับเพื่อน อาจเป็นเพราะคอนโดพี่อาร์มสะดวกกว่า “ถึงแล้วไลน์มาบอก จะลงไปรับ”
ผมพยักหน้ารับ และพวกเราก็มาถึงร้านตามสั่งที่ว่าพอดี ผมสั่งเมนูของผม พี่แคนสั่งของพี่แคน หลังจากนั้นเราก็พากันคุยเรื่องของอาหารมื้อเย็นนี้ที่ตกลงใจว่าจะทำกินเอง
แล็บที่เด็กภาคคอมใช้เป็นบ้านหลังที่สองอยู่ชั้นเจ็ด ผมขึ้นลิฟต์ที่ตั้งกลางอาคาร เมื่อเปิดประตูออกจะเห็นห้องเรียนที่จัดวางโต๊ะ เก้าอี้ และคอมพิวเตอร์ครบครัน พี่โจ๊กกับพี่อาร์มโดดเด่นมาจากนักศึกษาหลายสิบคนที่ใส่แว่นหนาเตอะจ้องหน้าจอคอมพิวเตอร์ของตัวเอง บางคนเหลือบมองคนมาใหม่ แต่ส่วนใหญ่จะจดจ่อกับงานที่ทำมากกว่า
“บรรยากาศมาคุจังวะ”
“โดนเร่งโปรเจ็กต์ก็แบบนี้แหละ พอวางมือก็รั่วกันทั้งนั้น”
“เด็กคอมฯ ไม่เนิร์ดเหรอ”
“ไปเอามาจากไหนว่าเด็กภาคกูเนิร์ด” พี่แคนว่า จริงอยู่ที่ส่วนใหญ่ดูเรียบร้อยกว่าภาคผม พูดกันใหม่ คงไม่มีใครเกรียนและซกมกเท่าโยธาแล้วล่ะมั้ง “มึงคิดว่าเด็กส่วนใหญ่อยากเรียนวิดวะคอมเพราะอะไร โอตาขุเกมกันเกือบครึ่ง”
“จริงอะ”
“มึงเลือกได้เลย จะเอาใครไปแข่งเกมกับไอ้โต๋ เพื่อนมึงแพ้ยับ” นี่ความรู้ใหม่ของผมเลยนะเนี่ย
“แล้ววิดวะคอมมันต่างกับวิดยาคอมยังไงอะพี่แคน”
“วิทยาคอม ลงลึกไปทางด้าน Software กับ Network มากกว่า วิศวะจะมีHardware ด้วย แต่จริง ๆ เนื้อหาตอนป.ตรีในไทยไม่ต่างกันมากหรอก สอนให้คนจบมาเป็นโปรแกรมเมอร์ วิเคราะห์ระบบเหมือนกัน ถ้าเป็นต่างประเทศหลักสูตรจะแยกชัดกว่านี้ ที่จริงช่วงมอ.6กูก็เคยอยากไปต่อนอกนะ”
“ดีเนอะที่ไม่ได้ไปตอนนั้น ไม่งั้นอดเจอว่านแหง”
ผมฉีกยิ้มกว้าง ผิดที่อีกฝ่ายเลิกคิ้วนิด ๆ คล้ายจะตั้งคำถามว่าการเจอผมนี่ดีจริงหรือเปล่า แต่ผมรู้ว่ามันดี พี่แคนเองก็แกล้งทำท่ากวนประสาทไปอย่างนั้น
“ว่านครับ มานั่งนี่มา” พี่อาร์มตะโกนเรียก ยิ้มหวานจ๋อยเหมือนเคย พี่แคนพยักพเยิดหน้ายินยอม แต่พอเก้าอี้ตัวที่ผมจะไปนั่งด้วยทีแรกถูกลากไปจนชิดคนเรียก คนตัวโตก็คว้าคอผมไว้ มองหน้าพี่อาร์มไม่สบอารมณ์แล้วใช้เท้าเขี่ยขาเก้าอี้ให้เลื่อนออกห่าง
“พอมันเป็นแฟนกันแล้วมึงก็แกล้งไอ้แคนใหญ่”
พี่โจ๊กบ่นพี่อาร์มอุบ แต่ก็ยิ้มไปด้วย คู่สนทนาตอบกลับด้วยน้ำเสียงกระเซ้า “ก็ดูมันสิ ตอบคบกับกัสเคยหึงไร้สาระแบบนี้กับกูที่ไหน ตอนแรกบอกไม่เอา ๆ หึ”
“ไม่ได้หึง” ผู้ถูกกล่าวหาสวนทันควัน ตาเขียวปั้ด “สงสารไอ้ว่าน ยิ่งโง่ ๆ อยู่ เดี๋ยวได้โดนมึงแกล้ง”
“ไม่แกล้งหรอกครับ คนพูดเองหรือเปล่าที่จะแกล้งน้องมัน ว่านเป็นไงบ้างครับ ได้ข่าวว่าแคนไม่ติวให้แล้วเหรอ”
ผมพยักหน้า ที่มาที่ไปว่าทำไมพี่แคนปล่อยให้อ่านหนังสือเองครึ่งปีหลังคงรู้ดี ยังไม่ทันได้คุยต่อ ประตูห้องแล็บเปิดออกอีกครั้ง หญิงวัยกลางคนสวมแว่นหนาเตอะชะโงกหน้าเข้ามา เด็ก ๆ ยกมือไหว้ แต่มีแค่พี่แคนที่ลุกออกไปตามที่คนมาใหม่พยักหน้าเรียก
“อาจารย์หัวหน้าภาคน่ะ คงเรียกไปถามเรื่องซอฟต์แวร์ที่ให้แคนช่วยดู”
ผมพยักหน้ารับรู้ พี่อาร์มเปิดคอมตัวที่อยู่ตรงหน้าผมให้ “เล่นรอมันไปก่อนก็ได้ หรือจะอ่านหนังสือรอ มีโต๊ะอ่านนะ”
“ผมอ่านหนังสือดีกว่า วันนี้อาจารย์ให้การบ้านด้วย”
“โอเค งั้นมากับพี่ โจ๊ก ถ้าไอ้แคนกลับมาฝากบอกหน่อยนะว่าไปส่งน้องที่ห้องสมุดภาค”
พี่โจ๊กยักคิ้วรับ พี่อาร์มยื้อกระเป๋าเป้ผมไปถือให้แล้วเดินนำ มาที่นี่ครั้งแรกค่อนข้างตื่นตาตื่นใจ ตึกเรียนผมทั้งใหญ่กว่า และใหม่กว่า แต่ออกแนวร้าง ๆ เด็กที่ภาควิชาไปสุมรวมกันที่สวนหย่อมเล็ก ๆ ใกล้อาคารเรียนเสียมาก ผิดกับที่นี่ที่อยู่กันบนตึก
“ไลน์ไปบอกแคนด้วยแล้วกันว่าพี่พามาส่งที่นี่ สักหกโมงครึ่งก็ว่าจะกลับกันแล้ว ที่นี่เงียบกว่าในห้องนั้น ว่านจะได้อ่านเยอะ ๆ”
“ขอบคุณครับพี่อาร์ม”
“อืม ไม่เป็นไร พี่ช่วยแค่นี้เอง ว่านต่างหากที่พี่ต้องขอบคุณ ไม่คิดว่าจะพูดกับไอ้แคนแบบนั้น”
“แบบไหนเหรอครับ”
“ที่เข็นให้มันไปจนได้ไงล่ะ” รอยยิ้มของพี่อาร์มอบอุ่นเสมอ แม้ในเวลานี้ ผมยกมือขึ้นเกาท้ายทอยแก้เก้อ ไม่ได้คิดว่าเป็นความดีความชอบ แต่ถูกพูดแนวชมเชยใส่ก็รู้สึกเขินขึ้นมานิด ๆ “เรื่องเรียนมีอะไรให้พี่ช่วยก็บอกแล้วกันนะ”
“ขอบคุณครับพี่อาร์ม แต่ว่านอยากทำมันได้ด้วยตัวเองมากกว่า ว่านอยากให้พี่แคนเชื่อใจ”
พี่อาร์มยิ้ม มือใหญ่ลูบหัวผมเบา ๆ “พี่ดีใจนะที่คนนั้นของแคนเป็นว่าน ถ้าเป็นกัสคงไม่ได้ทำตามฝันตัวเอง”
ผมพยักหน้ารับรู้ “พี่อาร์มคงรักพี่แคนมากเลยนะครับ”
มือที่ลูบหัวไปชะงักเช่นเดียวกับแววตา สักพักเขาก็ยิ้มขึ้นมาใหม่ “ก็รักแหละ ถึงอยากให้มันเจอคนดี ๆ มีอนาคตดี ๆ แคนมันช่วยพี่ไว้หลายเรื่อง พี่เองก็อยากตอบแทนมันบ้าง อา...อยู่นานแล้ว ต้องไปแก้งานต่อแล้วแหละ ช่วงนี้ได้งานเพิ่มคนละไม้ละมือ ยุ่งไปหมด ทำไม่เสร็จเดี๋ยวโดนตัดทุน”
“อ้อ ครับ” ผมพยักหน้ารับรู้ “โชคดีนะพี่อาร์ม”
“ครับ อย่าลืมไลน์บอกไอ้แคนล่ะ เดี๋ยวมันห่วง”
ผมยิ้มตอบรับรอยยิ้มของอีกฝ่าย หลังจากพี่อาร์มออกไปห้องสมุดก็เงียบลงจริง ๆ กลิ่นของกระดาษลอยอบอวล ผมหยิบหนังสือในกระเป๋าของตัวเองขึ้นมาวาง หน้าแรกของปกในเขียนชื่อกับรหัสนิสิตหวัด ๆ ไว้ชัด “กวินทร์ CPE35-54031500” ชื่อโคตรโหล เหมือนเคยได้ยินที่ไหนบ่อย ๆ เอามือลูบรอยปากกานั้นเบา ๆ แล้วเผลอยิ้มออกมา
ถ้าตอนนั้นไม่เจอพี่แคน ไม่รู้เหมือนกันว่าตอนนี้ผมจะใช้ชีวิตยังไง
หกโมงครึ่งตามเวลานัด พี่แคนมารับผมที่ห้องสมุดที่ถึงเวลาปิดพอดี มีกระเป๋าเป้ใส่โน้ตบุ้กใบใหญ่ซ้อนอยู่ด้านหลัง ไม่วายดึงเป้เหี่ยว ๆ ของผมไปถือให้อีกอย่าง พี่อาร์มกับพี่โจ๊กแยกย้ายกลับไปแล้ว เพื่อนพี่แคนบางคนยังขลุกตัวอยู่ในห้องแล็บ เดาว่าคนอื่น ๆ คงวุ่นวายกับโปรเจ็กต์จบ มีแค่กลุ่มอภิสิทธิ์ชนที่ถูกมหาวิทยาลัยปั้นให้เป็นตัวสร้างชื่อเสียงอย่างสามหนุ่มสามมุมนี้เท่านั้นที่เคลียร์งานเสร็จก่อนใคร กระนั้นก็ใช่ว่าจะว่าง เพราะเป็นนักศึกษาที่ถูกจับตามองเป็นพิเศษ ทำให้กลุ่มพี่แคนสนิทกับอาจารย์ภาคไปโดยปริยาย
“ถ้าไม่ต่อเยอรมันอาจารย์อีกคนจะให้ทุนเรียนโท ไม่ต้องจ่ายค่าเทอม ช่วยงานอาจารย์แล้วได้เงินเดือนด้วย”
“เหรอ งั้นก็ดีสิ”
“มึงว่าไง”
เขาพูดขณะที่เดินกลับไปยังรถ มือข้างหนึ่งควงกุญแจ ส่วนอีกข้างวางบนบ่าผม เพิ่งรู้สึกว่าพี่แคนเป็นพวกติดสกินชิฟ ตั้งแต่คบหากันเวลาอยู่ด้วยกันต้องมีสัมผัสตัวตลอด
“ถ้าไม่ไปนอกก็ยังมีตัวเลือกอื่นอีก”
“พี่แคนไม่อยากไปจริง ๆ เหรอ ว่านอยากรู้”
“ก็สองจิตสองใจ กลัวมึงแรดตอนไม่มีคนคุม”
“เอาจริง ๆ ดิ ว่านดูเป็นแบบนั้นเหรอ อย่างเรื่องปาล์ม พี่แคนคิดว่าว่านให้ความหวังมันเหรอ” ผมถาม เราเดินกันมาถึงรถพอดี พี่แคนไม่กดรีโมทแต่หันมายิ้มให้ผม มือข้างที่วางบนบ่าเมื่อครู่ขยำหัวผมแล้วโยกไปมา ดวงตาเป็นประกาย ขบขัน อารมณ์ดี “นี่ก็จะตรงไปไหน”
“อะไรของพี่วะ”
“กูชอบที่มึงซื่อบื้อแบบนี้นะ”
“อะ...อะไรเล่า”
“มีอะไรคาใจก็ถามกันตรง ๆ แมนดี”
“พี่ก็ช่วยตอบว่านตรง ๆ สักทีสิวะ” มายิ้มกรุ้มกริ่มอยู่ได้ คนถามรอฟังอยู่นะเว้ย
“ก็รู้นี่ว่ากูขี้หึง แล้วไอ้ปาล์มก็คู่กรณีเก่ากูด้วย”
“แล้วไง”
“ถ้าเป็นคนอื่น ป่านนี้กูน่าจะดักซ้อมไอ้ปาล์มไปแล้วที่วอแวกับคนของกูไม่เลิกไปแล้ว แต่เพราะเป็นมึงเลยทำได้แค่หงุดหงิด” เขายังพูดด้วยน้ำเสียงแบบเดิม มีเพียงตาที่ยังแสดงความรู้สึกเอ็นดูปนขบขัน เลื่อนมือลงมาบีบแก้มผมทั้งสองข้าง อย่าทำอะไรแบบนี้สิวะ นี่มันที่มหาวิทยาลัยนะครับ “จริง ๆ ที่ไม่อยากไปไม่ใช่เพราะเพราะไม่ไว้ใจ แต่กลัวทนคิดถึงไม่ไหว เข้าใจหรือยัง”
ความรู้สักแล่นปรี๊ดมาจากหัวใจ และระเบิดในสมองผมดังบึ้ม พี่แคนปล่อยมือแล้ว กดรีโมทเปิดรถ สวมตัวเองเข้าไปยังที่นั่งคนขับ ลดกระจกรถฟิล์มสีดำสนิทลงมา ยักคิ้วเอียงหัวให้ขึ้นรถตามราวกับเมื่อครู่ไม่ได้เป็นคนพูดคำพูดชวนเบาหวานขึ้นตาแบบนั้น
“จะเดินกลับใช่ไหมไม่ยอมขึ้นรถ”
“พี่แคนแม่ง!” ผมทำเสียงแข็งแค่ในลำคอ วิ่งอ้อมมาฝั่งข้างคนขับ เมื่อขึ้นรถได้ก็ซบหน้าลงกับคอนโซล ปล่อยให้แอร์เย็น ๆ ช่วยบรรเทาอาการร้อนของหน้า ทำไมคนพูดมันหัวเราะได้วะ ผมนี่แทบจะเขินตัวแตกอยู่แล้วนะ ไม่ไหวเลย คำพูดแสนห้าการกระทำแสนเห้ สุดท้ายพี่แคนก็ไม่ให้คำตอบ เฉไฉออกนอกเรื่องไปเรื่อย อย่ามาทำอะไรค้าง ๆ คา ๆ แบบนี้นะ หลอกว่านไม่ได้แล้ว
“แล้วพี่จะไปเยอรมันหรือเปล่า”
“อยากให้ไปหรือเปล่า”
“อยากตามใจ” ผมตอบเสียงอ่อย พี่แคนว่าไงผมก็ว่างั้น “พี่คิดว่าแบบไหนดีกว่าล่ะ”
“ไว้ใจมึงได้ใช่ไหม”
“ได้อยู่แล้ว ทางไหนก็มีว่านด้วยทั้งนั้นแหละ”
ผมชอบรอยยิ้มของพี่แคนเสมอเมื่อมันประดับอยู่บนหน้า มือที่วางบนคอนโซลถูกดึงไปจับวางบนหน้าตัก พี่แคนใช้แขนเพียงข้างเดียวขับรถ สายตามองตรงไป แต่มีเรื่องของเราอยู่ในนั้น
“ช่วงปิดเทอมไปอยู่กับกูที่เยอรมันนะ ต้องไปเรียนภาษาก่อน”
“ว่านมีแคมป์ของภาคอะ”
“วันไหน”
“หลังจากสอบเสร็จประมาณหนึ่งสัปดาห์ ก่อนหน้านั้นก็ต้องเตรียมตัวอีก ไปตั้งยี่สิบวัน เป็นวิชาบังคับ”
พี่แคนนวดไปตามข้อนิ้ว เขาพยักหน้ารับรู้ ผมไม่เสียใจแล้วที่พี่แคนตัดสินใจไป ไม่งอแงเหมือนก่อนหน้านี้ อาจเป็นเพราะเราวางใจกันมากขึ้น ผมรู้ว่าจะไม่มีอะไรเปลี่ยนไป แน่นอน พี่แคนเองก็รู้เหมือนกัน
“ว่าน สองปี ว่านต้องเรียนจบให้ทันพี่ สัญญาแล้วนะ อาจารย์บอกว่าจะช่วยหาทุนต่อเอกให้ แต่พี่ไม่เอา ครั้งนี้คือไม่เอาจริง ๆ อยากกลับมาใช้ทุนแล้วอยู่กับว่านก่อน หลังจากนั้นถ้าว่านอยากไปเรียนนอกเราค่อยไปด้วยกัน ว่านพยายามในส่วนของว่านให้เต็มที่ เรื่องนี้รับปากพี่แล้วต้องทำให้ได้ พี่ไว้ใจว่านมากนะ รู้ใช่ไหม”
ผมยังคงมองพี่แคนคนเดิมที่สอดมือประสานไว้ด้วยกัน หน้าร้อนผ่าว มองพี่แคนที่หยาบคาย อ่อนหวาน แข็งกระด้าง และออดอ้อน พี่แคนในแบบที่ผมรู้จักดีที่สุด พี่แคนคนที่ผมรักมากที่สุด ไม่เคยมีครั้งไหนที่พี่แคนพูดกับผมหวานเท่านี้ เช่นกัน มันเป็นความรู้สึกที่ซื่อตรงที่สุดเท่าที่เขาเคยบรรยายออกมา
ผมรู้สึกเหมือนตัวเองจะละลาย ไม่ใช่คำพูดหว่านล้อมชวนเคลิบเคลิ้ม แต่หัวใจผมกลับอ่อนยวบไร้เรี่ยวแรง
“ว่านชอบทีพี่แคนพูดเพราะๆ พูดบ่อยๆนะ”
ทำตาหวานใส่ อ้อนหมดแม็กซ์ แต่คู่สนทนากลับหัวเราะหึในลำคอ สับสวิตซ์กลับมาเป็นคนเก่าจนผมเบรกไม่ทัน
“ไม่เอา กระดากปาก”
“อะไรเล่า พูดแล้วรู้สึกไม่ดีเหรอ ว่านน่ะรู้สึกดีมากเลยนะ เหมือนตัวเองเป็นนางเอกหนังรัก”
“เพ้อเจ้อ”
“ทำไมล่ะ พี่แคนพูดบ่อย ๆ ให้ชินปากสิ” ฉีกยิ้มให้กว้าง บีบมือที่กุมเอาไว้ พี่แคนยิ้มค้าง ยังไม่สบตากับผม มองออกไปบนถนนเบื้องหน้านอกกระจก
“พูดบ่อย ๆ เดี๋ยวคนแถวนี้ไม่ใจเต้นกูก็หมดมุกจะหยอดพอดี”
ปีศาจก็คือปีศาจ
คนร้ายกาจยังไง ก็ร้ายกาจวันยังค่ำแหละครับ!
TBC
ค่อย ๆ รักกันเบา ๆ มากค่ะสำหรับตอนนี้ เขียนถึงตอนจบแล้ว มี25 ตอน กับบทส่งท้ายอีก 1 ตอน ยังไม่อยากจบเลยอะทำไงดี (ฮ่า) ขอบคุณสำหรับคอมเมนต์ตอนที่แล้ว ทุกคนร่วมใจกันรักว่านมากอะ เราจะรีบๆส่งพี่แคนไปเยอรมันค่ะ กร๊ากก
หลังจากได้แล้วพี่แคนยังรักษามาตรฐานค่ะ พูดเพราะตอนจะอ้อนกับตอนจะเอาเท่านั้น แค่นี้อิว่านก็เลื้อยลงท่อน้ำทิ้งแล้ว อย่าให้พูดดีบ่อย หวงพี่แคน /คือไร
ไว้เจอกันใหม่พุธหน้าน้า #candynovel
-
น่ารักมากเลย หวานแบบเบาๆ คำพูดโดนใจมากเลย
ว่านสู้ๆนะ เรียนให้รอด พี่แคนจะได้ไม่ต้องห่วงมาก สู้ๆ ไฟต์ติ้ง
-
ไม่อยากจบก็เขียนต่อค่ะ เขียนไปเรื่อยๆจนกว่านังว่านจะช่วงล่างพัง! o13 o13
-
สุดท้ายนังว่านก็ยังไม่รู้หรอว่าคุณแมวดำคือใคร
ขนาดเห็นชื่ออยู่ทนโท่ จะซื่อ(บื้อ)ไปไหนเนี่ยนังว่าน
-
ไม่อยากจบก็ขอพิเศษเยอะๆค่ะ
-
สองปีแป๊บเดียวเองพี่แคนกับนุ้งว่านก็สู้สู้นะ
-
พี่แคนโคตรน่ารักเลยอ๊าาาาาาา กรีดร้องงงงงง :hao7: :-[
ไม่อยากให้ไปเยอรมันเลยอ๊าาาาาาาา สงสารนังว่านนนนนนน
อย่าให้พี่แคนพลาดตอนอยู่เยอรมันตามที่เขียนในทวิตเตอร์เลยน๊าาาาาาา กราบบบบบบบ
สงสารนังว่านใจจะขาดอ๊าาาาาา ไม่เอาน๊าาาาาาาา
ทำใจไม่ด๊ายยยยย แค่คิดก็จะร้องแล้วอ่า นะๆๆๆๆๆๆๆ อย่าเลยนะคะ :katai1: :m15:
-
ติดใจพี่อาร์ม... ไม่ใช่ว่าแอบรักเพื่อนแคนนะเห้ย เหย มันคาใจจริงๆ ถึงจะโดนหวานละมุนของแคนว่านต่อ แต่ก็ยังคาใจลึกลึก -.-
-
ตอนพี่อาร์มชะงักมือไปนิด นี่คิดไปแล้วนะ
เอ๊ะ หรือว่า.....พี่อาร์มจะ เพื่อนสนิทคิดไม่ซื่อ ฮาาาาาา
มันมีซัมติง นะเนี่ย
นังนุ้งว่านขี้อ้อน พี่แคนไปไหนไม่รอดหรอก
:impress2: :impress2:
ค่อยๆรักกันเบาๆนะคะ พี่แคนมุมนี้ก๋น่ารักดี
ว่าน ว่านหลงข่าาาาา
-
กรี๊ดดดดดด ไม่อยากให้จบบบบบบบบ ทำเป็นหนังสือหลายเล่มจบเลยค่ะ
เราพร้อมสนับสนุน ฮี่ ฮี่ ทนคิดถึงพี่หงวยไม่ไหวววว
อ่านตอนนี้มันฟินมากอ่ะ ขอไปนั่งเบาะหลังรถพี่หงวยได้มั๊ยยยย :-[
-
ชอบเหมือนว่านตอนพี่แคนพูดเพราะๆ
อยากขอสเปหวานๆเช่น เมื่อว่านแอบไปเยี่ยมพี่แคน
-
ไม่อยากให้จบเหมือนกันค่ะ รักน้องว่าน ขอบคุณที่ให้รางวัลคนทำงานดึก ทุกคืนของวันอังคารเราจะทำงานอย่างมีความสุข เพราะรู้ว่าเดี๋ยวก็ได้อ่านน้องว่านพี่แคนแล้ว ถ้าไม่อยากให้จบก็เขียนต่อไปอีกเรื่อย ๆ เลยนะคะ อิอิ :mew1:
-
สะดุดพี่อาร์ม ยังไงๆ
-
ตอนนี้น่ารักอ้ะ เหมือนความสัมพันธ์มันเติบโตไปอีกขั้น
-
น่ารัก ชอบนังวันมันกวน พี่แคนก็ช่างไม่หวานเอาเสียเลย
สงสัยตอนที่อาร์มชะงัก แอบชอบพี่แคนหรอ...
-
โอ้ยยยยย หลงพี่แคนไม่ไหวแล้ว ชอบมากกกกก ขออออ จะเอาๆๆๆๆ จะเอาคนเน้ แงงงงงง :hao5:
นี่22ตอนเองหรอเนี่ย ความรู้สึกเหมือนอ่านมา30กว่าตอนแล้วว55555 ผูกพันธ์กับเรื่องนี้ง่ะ ไม่อยากให้จบเลยยยยย
มีแววว่าจะรวมเล่มมั้ยคะ ขอจองเล่มนึง อิ้อิ้ :hao6:
-
หมั่นว่านมากค่ะ คาดว่าจะได้เม้นท์แบบนี้ไปเรื่อยจนกว่าจะจบ 5555
อิจว่านมาก ทำไมพี่แคนต้องไปตกเป็นของว่าน
ขอยึดคืนให้พี่อาร์มดีกว่า เรื่องนี้ต้องมีเงื่อนงำ ขอไซด์สตอรี่ด้วยค่ะ 5555
-
พี่อาร์ม(ของเรา) แอบชอบพี่แคนเหรอ...
ทำไมเรารู้สึกถึงพลังงานบางอย่าง
ดิฉันไม่ได้คิดไปเองใช่มั้ยคะ....
-
จะซื่อหรือแบบเป็นคนไม่คิดอะไรมากกว่าหึว่าน ถ้าเป็นคนอื่นนะมีจุดให้สังเกตุและจับจุดอยู่มากมายแล้วก็ได้รู้ไปแล้วว่าแมวดำคือใคร แต่นี้อะไร :mew5: เอาเถอะว่านก็คือว่าน :katai3: ถ้าไม่ใช่แบบนี้พี่แคนคงไม่หึงไม่หวงขนาดนี้หรอก :mew1:
-
ขอต่อ ss2 ได้มั้ยคุณwest แบบไม่อยากให้จบ อยากอ่านชีวิตหลังจบมหาลัยด้วยมันคงจะเข้มข้นดี เรื้องนี้เป็นเรื่องที่อ่านแล้วหุบยิ้มไม่ได้เลยทั้งหมั่นไส้ทั้งรักนังน้องว่าน รักในความว่าน รักพี่แคน รักพิเศษคือรักพี่อาร์มพี่ไผ่
-
นี่ก็เขินตอนพี่แคนแทนตัวเองว่าพี่ คืออ่านซ้ำหลายรอบมากเพราะไม่แน่ใจไม่นึกว่าพี่แคนจะพูด555555555 ไปแล้วไม่รู้ฝ่ายไหนจะเป็นไง ใครจะอาการหนักกว่ากัน อยากรู้มากๆๆๆๆๆ ฮิฮิ ว่านต้องทำให้พี่แคนเห็นว่าดูแลตัวเองได้พี่แคนจะได้ไม่ห่วงมาก สู้ๆทั้งคู่เนอะ ผ่านมันไปด้วยกัน
-
รู้สึกได้ถึงท่าทางแปลกๆของพี่อาร์มอ่ะ ถ้าจริงพี่อาร์มก็โคตรน่าสงสารเลย :เฮ้อ:
ให้พี่อาร์มเป็นนายเอกเรื่องหน้าได้ไหมคะ อิ อิ คนดีควรจะมีที่ยืนนะ!!! :call:
ส่วนของนังว่าน!!! ไม่อยากจะพูดถึงค่ะ!!! ดิฉันอิจฉาหนักมาก!!! :m31:
-
พี่แคนไม่ต้องกลัวหมดมุขหรอกค่ะยังไงนังว่านก็ระทวยอยู่วันยังค่ำถ้าคนนั้นเป็นพี่แคน :laugh:
-
เอาตรงๆนะนังว่าน
ฉันรักผัวเธอ ฉันอยากได้ผัวเธอ
พี่แคนคะนังว่านมันแอ๊บโง่ค่ะ จริงมันไม่โง่ค่ะมันร้ายย ถถถถถถถ
-
ว่านมันซื่อบื๊อได้โล่จริงๆ สมแล้วที่พี่แคนจะห่วง 555 ไม่เป็นไรนะว่าน เราจะตามไปดูแลพี่แคนเอง
-
ขอบคุณ :)
-
ค่อยไปนอกด้วยกัน กีสสสสส
-
:pig4: :pig4:
-
มีน้อยใช้สอยอย่างประหยัดนะว่าน....ความแบบละมุนของพี่แคนอ่ะ ครึครึ
-
#แคนอาร์มอีสเรียล สินะ :laugh:
-
รักกันแล้ว ได้กันแล้ว นังว่านก็ยังไม่รู้เรื่องคุณแมวดำ โอ้ยยยยยยย นังว่าน
-
ว่าไปไหนไม่รอดเพราะพี่แคนชอบอ่อยนี่แหละ 555
-
:กอด1:
-
ว่านน่ารัก :mew1:
-
ขอบคุณที่เขียนนังว่นหวานหวานให้อ่านไปยิมไปทุกพุธ
ยังไม่อยากจบก็ขอตอนพิเศษเลยค่า เขียนกันไปยาวๆ
เขียนกันยันพี่หงวยเกษียณไปเลยพี่อ่านได้ไม่มีแรงตกค่า
-
ว่านมันแอ๊บโง่เถอะแคนตัส นายไม่ทันว่านมันหรอก :hao6: :hao3: :hao3: :hao3: :hao3:
-
น่ารักตลอดเลยคู่นี้
-
พี่แคนพูดเพราะ งื้อ!
-
งื้ออออออ ชอบตอนพี่แคนพูดเพราะ
จะละลายยยยเลย
-
ดีใจ ที่อย่างน้อยน้องว่านก็ระแคะระคายกับชื่อพี่แคน
แต่ว่าเมื่อไหร่จะรู้สักทีล่ะว่าแมวดำคือพี่แคน (เหมือนจะอีกไกล)
นี่หนูตามติดชีวิตไอดอลยังไงถึงไม่รู้ชื่อจริงพี่เขาล่ะเนี่ย
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
ชอบพี่แคนตอนพูดเพราะ ๆ กับน้องว่านจัง น่าร้ากกกกก :-[
-
ตอนแรกไม่ค่อยชอบนังว่านเลย รู้สึกว่าเป็นคนไม่เอาอะไรสักอย่าง จนถึงตอนนี้ความคิดเปลี่ยน เห็นถึงความพยายามของว่านแล้วมันดีมาก :katai2-1:
-
พี่อาร์มนี่ยังไง???
ว่านก็ยังรักษาความซื่อ(บื้อ)ไว้อย่างเหนียวแน่น 5555
#ว่านยังไงก็คือว่าน ฮ่าาาาาาาาาา
-
โอยยยยย พี่แคน จะเอาพี่แคน
:katai5:
พี่อาร์มต้องมีอะไรซักอย่าง อยากรู้ๆๆๆๆ พี่อาร์มคนดีเคยมีความหลังอะไรกับพี่แคนนน
-
น่าสงสัยพี่อาร์มนะเนี่ย มัยต้องชะงักตอนว่านถามด้วยอ่ะ
ชอบพี่แคนตอนหวานมากๆเลย
ส่วนน้องว่านยุในใจพี่ยุเสมอออออ
-
ฟินแบบเบาๆ พี่แคนน่ารักอ่ะ น้องว่านก็น่ารัก โอ๊ยยยยยย อิจฉาว่านจริงๆ
หลังจากนี้คงไม่มีเรื่องอะไรมาทำให้ทั้งสองต้องหวั่นใจแล้วล่ะมั้ง เชื่อใจกันซะขนาดนี้
-
จะจบแล้วหรอ :mew2: :mew2:
แล้วจะเฉลยให้นังว่านมันรู้มั้ยคะเนี่ยว่าคุณแมวดำคือใคร
-
โอ้ยยยยย.....ทำไมน่ารักแบบนี้นะคู่นี้
-
พ่อหงวยของป้า พ่อดีงาม พ่อน่าทิ้งตัวใส่มากกก
ป้าปลื้มเหลือเกินที่พระเอกที่ป้าเฝ้าชื่นชมมาโดยตลอดเป็นคนดีเช่นนี้
ไหน... มาให้ป้ากอดจูบลูบคลำทีซิ ป้าอยากจะให้รางวัลหนู (ว่านเทคตัวกระโดดขาคู่ใส่อีป้าตั้งแต่ปัตตานีได้)
ส่วนหนูว่าน... หนูน่ารักมากลูก เติบโตอย่างว่องไว ทำตัวสมกับที่ได้พี่แคนเป็นแฟนสุด ๆ
ป้าจะเอาใจช่วยให้หนูกลายเป็นสะใภ้ที่ดีงามของพี่ทัพให้ได้โดยเร็วนะลูก ทีนี้ล่ะพี่ทัพจะได้รู้ว่า หวานว่านของป้า เลอค่ากว่าพี่กัสเป็นล้านเท่า โฮะ โฮะ โฮะ
รออ่านตอนต่อไปค่ะ ^^ :กอด1:
-
พี่อาร์มแอบรักพี่แคนเหรอ :a5:
เห็นแอบบมีซัมติงกับพี่ไผ่อยู่ ไหงคือพี่แคน..
เขินเวลาพี่แคนพูดเพราะๆ ระทวยเลย
แล้วเมื่อไหร่ว่านจะรู้ว่าพี่แคนกับคุณแมวดำคือคนเดียวกัน
5555555555 รอรู้ตอนจบไรงี้เหรอ
-
รักแคนว่าน....ตอนนี้ละมุนอ่ะ ชอบๆ ชอบสายเถื่อนนะแต่พูดเพราะก็แอคแทคทะลุใจเหมือนกัน
ปอลิง เมื่อไหร่จะถึงวันพุธเร็วๆ
:pig4: :กอด1: :pig4:
-
พี่แคนเชื่อเมียเย่ยมเลย o13 o13
-
ชอบที่พี่เเคนพูดเพราะจัง ว่านก็น่ารักเหมือนเดิม
ไม่อยากให้จบเลย ขอตอนพิเศษเยอะๆๆๆๆๆนะ
ปล.พี่อาร์มแอบชอบพี่แคนหรอ
-
อร๊ายยยย เขินแทนว่านเลยอะ พี่แคนพูดเพราะเป็นอะไรที่ดาเมทมาก
ชอบจังดูเป็นผู้ชายอบอุ่นขึ้นอีกร้อยเท่าเลย
ตอนนี้หวานละมุนมาก อ่านไปเขินไปปัดมดไป 555555555
ยังไม่อยากให้จบเลย คนแต่งแต่งช่วงทำงานต่อได้มั้ยคะ
จะเป็นพระคุณมากเลย เพราะรักพี่แคนน้องว่านมาก
มากจนไม่อยากให้เรื่องจบเลย อยากอ่านต่อไปเรื่อยๆ
-
คนนึงก็ขาดๆอีกคนก็ดูเกินๆไงไม่รู้ ไปๆมาๆไม่ใช่น้องว่านจะอยู่ไม่ได้นะ พี่แคนต่างหากที่จะอยู่ไม่ได้เมื่อมีน้องว่านน่ะ
พี่แคนไม่หนีทุนแบบดลฤดีแน่นอน น้องว่านฟันธง!!
ขำคุณเวสที่จะรีบส่งพี่แคนไปเยอรมัน ถ้าไม่อยากจะจบก็ไม่เป็นไรค่ะ คนอ่านก็ไม่อยากให้รีบจบค่ะ ยืดๆเหมือนหนังเอ็กแซคคนอ่านก็รับได้ค่ะ หรือจะจบแล้วมีตอนพิเศษเยอะๆเลยยิ่งดี อยู่ด้วยกันไปนานๆเถิดค่ะ
ป.ล.ยังติดใจอยู่ว่าอีน้องว่านมันจะไม่รู้จริงๆใช่ไหมว่าคุณแมวดำเป็นใคร
-
ฟิน
-
ว่านน่าเอ็นดูนะ
-
ชอยโหมดพี่แคนพูดเพราะ นังว่านละลายลงท่อน้ำทิ้งไปเลยนะ พี่แคนจะได้เป็นของเรา มโน :mew3:
-
อิพี่แคนไม่มีความเนิร์ดเลยค่ะ
แพรวพราวมากๆๆ วรั๊ยย น้องว่านสู้ๆนะคะ
-
โอยยย โคตรละมุนนน ยอมใจพี่แคนค่ะ โดยเฉพาะตอนพูดถึงอนาคตกับว่านแบบเพราะๆนี่แบบบบ ตายไปปป
พี่อาร์มนี่มีประเด็นอีกละ ตอนแรกคิดว่าพี่แกชอบว่าน แต่พอมาตอนนี้.... ยังไงพี่ยังไงงงงง
-
น่ารักไม่ไหวล้าวววววววว ฮื่อออออออ
คือดีอ่ะ ดีกับใจมาก
หยอดกระปุกรอนะจ๊ะ เลิฟๆ
-
นังว่านนน
ฉันอิจจแกจริงๆ
แอร๊ยยย
-
ยังอยู่ในโหมดหมันนุ้งว่านอ่ะ
แต่ก็เป็นกำลังใจให้นางเรื่องเรียน
-
:katai2-1: :katai2-1: :katai2-1: :katai3: :katai3: :katai3:
-
พี่อาร์มนี่ยังไง หืม
-
พี่แคนโหมดนี้ละลายเลย
นังว่านก็ขี้อ้อนเนอะ
รู้สึกทะแม่งๆเพื่อนพี่แคนอ่ะ
พี่อาร์มอ่ะ ดูแปลกๆนะ ไม่ใช่แอบชอบพี่แคนอยู่นะ
-
“จริง ๆ ที่ไม่อยากไปไม่ใช่เพราะเพราะไม่ไว้ใจ แต่กลัวทนคิดถึงไม่ไหว เข้าใจหรือยัง”
เป็นชั้นก็บึ้ม ละล้ายละลาย น้องว่านเอ๋ย จะโชคดีอะไรขนาดนี้
ชอบพระเอกทุกคนของคุณเวสต์เลย
-
แคนกับว่านเวลาต่างคนต่างอยู่คือแลดูขาดๆเกินๆนะ แต่พออยู่ด้วยกันแล้วรู้สึกพอดี
ชอบความเข้าใจ ความเชื่อใจ และความเสียสละที่ทั้งคู่มีให้กัน
ป.ล. ในชีวิตจริงมีแบบพี่แคนอีกสักคนไหมคะติ่งอยากได้ พี่แคนน่าร๊ากกกกกกกกกกกก
-
ได้อ่านพาร์ทนี่แล้ว อย่างน้อยพี่แคนก็มีมุมที่ขาดความมั่นใจเหมือนกัน
คือ นายหล่อ นายเก่ง นายรวย นายดูดี มากน่ะ พี่แคน
อยากได้แบบนี้สักคน คงเพราะว่านด้วยแระน้องดีมากไง
ชอบว่าน เข้าใจพี่แคน ไม่ได้งี่เง่าเหมือนนิยายอื่นที่แบบ
นายเอกงี่เง้า พอพระเอกต้องห่างก็ง้อแง่ ไรแบบนี้
เป็นกำลังใจให้คนแต่งน่ะคะ
ป.ล. อยากให้พรุ่งนี้วันพุธ มะรืนนี้ก็พุธ สรุปทุกวันคือวันพุธไปเลยย
-
น่ารัก ว่านสู้นะ พยายามทำให้พี่แคนเห็นให้ได้
-
ขอภาค 2 ได้ไหมเรื่องนี้
รู้สึกยังไม่เต็มอิ่มกับความรักของพี่แคนหงวย กะ น้องว่าน เลย
ได้โปรด
ภาค 2 เถอะ พลีสสสสส :hao5: :hao5:
-
ดิฉันว่านะคะ เรื่องนี้ยังไม่สมควรจบด้วยประการทั้งปวง เหตุผลที่อาจฟังขึ้นก็คงเป็นว่า ความหวานของว่านกับพี่แคนยังไม่แน่นอุราเท่าใดนัก ควรจะมีให้กระอักมากกว่านี้จึงจะเหมาะ อีกอย่าง...ว่านยังไม่รู้เลยว่ากวินคือใคร ทั้งที่หากเป็นงู...นังว่านคงถูกฉกไปนานแล้ว
แอบเอะใจตรงพี่อาร์มนิดหน่อย อาจเป็นแอบรักพี่แคน? รักอย่างห่วงๆ มานานแล้วตั้งแต่เป็นเพื่อนกัน แต่เพราะคำว่าเพื่อนนั้นยิ่งใหญ่เกินกว่าจะทำลายด้วยการสารภาพความรู้สึก? ส่วนตัวคิดว่า หากเป็นกรณีนี้คือกรณีพี่อาร์มแอบคิดอะไรกับพี่แคน ดิฉันว่าพี่อาร์มน่าจะเลิกคิดในทางพิศวาสกับพี่แคนแล้ว ตอนนี้มีเพียงความรู้สึกรักและห่วงอย่างเพื่อนให้ กระนั้นก็ตาม...เมื่อได้ยินพูดคำว่า "พี่อาร์มคงจะรักพี่แคนมาก" ก็เกิดสะดุดคิดถึงความรู้สึกครั้งหลัง? แค่วิจารณ์ไปตามความมโนของดิฉันค่ะ ฮ่าๆ
ระยะทางจากไทยไปเยอรมันนั้นไกลนะคะ แต่ระยะเวลาเพียงสองปีนั้นไม่ได้ยาวนานเลย เผลอแป๊บเดียวก็ผ่านไปแล้ว ยิ่งถ้าไปเรียนต่อปริญญาโท คนอย่างพี่แคน (ซึ่งก็อาจเรียกได้ว่าเป็นพวกหัวกะทิ เอาเรื่องเรียนเป็นใหญ่) คงไม่มีเวลาวอกแวกแน่นอน เพราะคงต้องรีบทำธีสิสจบให้เร็วอย่างที่สุด อิอิ
จะรออ่านอีกสามตอนที่เหลือนะคะ พร้อมกับตอนพิเศษอีกสิบหรือยี่สิบตอน :hao7:
ขอบคุณมากๆ ค่ะ
-
ย้ายไปเรียนกับพี่แคนเห้อะ ว่านเอ้ย
-
นังว่านแกนี่ทั้งอ่อยทั้งอ้อนพี่แคน 55 แต่ฝันไปเถอะถ้าไม่เอาตัวเข้าแลกพี่แคนไม่ยอมอ่อนหวานกับแกหรอก
พี่แคนน่ารัก อิจฉานังว่านหนักมาก ผัวดี ผัวเก่ง ผัวรวย!!!
-
ไม่อยากให้จบเลยยย ขอตอนพิเศษมาบ่อยๆ น้า คงจะคิดถึงนังว่านและพี่หงวยมาก :mew2:
อ่านตอนนี้แล้วรู้สึกว่าเป็นคู่ที่พากันเจริญค่ะ 5555
แบบมีแฟนแล้วดูมีอนาคตกว้างไกล พากันเรียนดี รักก็ยุ่งและยังมุ่งศึกษาอีก :กอด1:
-
ดิฉันว่านะคะ เรื่องนี้ยังไม่สมควรจบด้วยประการทั้งปวง เหตุผลที่อาจฟังขึ้นก็คงเป็นว่า ความหวานของว่านกับพี่แคนยังไม่แน่นอุราเท่าใดนัก ควรจะมีให้กระอักมากกว่านี้จึงจะเหมาะ อีกอย่าง...ว่านยังไม่รู้เลยว่ากวินคือใคร ทั้งที่หากเป็นงู...นังว่านคงถูกฉกไปนานแล้ว
แอบเอะใจตรงพี่อาร์มนิดหน่อย อาจเป็นแอบรักพี่แคน? รักอย่างห่วงๆ มานานแล้วตั้งแต่เป็นเพื่อนกัน แต่เพราะคำว่าเพื่อนนั้นยิ่งใหญ่เกินกว่าจะทำลายด้วยการสารภาพความรู้สึก? ส่วนตัวคิดว่า หากเป็นกรณีนี้คือกรณีพี่อาร์มแอบคิดอะไรกับพี่แคน ดิฉันว่าพี่อาร์มน่าจะเลิกคิดในทางพิศวาสกับพี่แคนแล้ว ตอนนี้มีเพียงความรู้สึกรักและห่วงอย่างเพื่อนให้ กระนั้นก็ตาม...เมื่อได้ยินพูดคำว่า "พี่อาร์มคงจะรักพี่แคนมาก" ก็เกิดสะดุดคิดถึงความรู้สึกครั้งหลัง? แค่วิจารณ์ไปตามความมโนของดิฉันค่ะ ฮ่าๆ
ระยะทางจากไทยไปเยอรมันนั้นไกลนะคะ แต่ระยะเวลาเพียงสองปีนั้นไม่ได้ยาวนานเลย เผลอแป๊บเดียวก็ผ่านไปแล้ว ยิ่งถ้าไปเรียนต่อปริญญาโท คนอย่างพี่แคน (ซึ่งก็อาจเรียกได้ว่าเป็นพวกหัวกะทิ เอาเรื่องเรียนเป็นใหญ่) คงไม่มีเวลาวอกแวกแน่นอน เพราะคงต้องรีบทำธีสิสจบให้เร็วอย่างที่สุด อิอิ
จะรออ่านอีกสามตอนที่เหลือนะคะ พร้อมกับตอนพิเศษอีกสิบหรือยี่สิบตอน :hao7:
ขอบคุณมากๆ ค่ะ
เห็นด้วยค่า
-
โอ๊ย น่ารักจังเลยค่ะ
อยากมีพี่แคนในชีวิตจริงแบบน้องว่านบ้างจังเลย อิอิ
เรามองว่าความรัก ความไว้เนื้อเชื่อใจนี่มีพลังมากนะ
มันเป็นเเรงผลักดันให้เราทำในสิ่งที่เราอาจเคยคิดว่าเราทำไม่ได้
ให้ทำสิ่งนั้นๆ ได้สำเร็จ
ที่พยายามทำ เราว่าเพื่อคนที่เรารักต่างหาก ถึงทำให้เรามีความพยายามมากขนาดนั้น
มันเหมือนการรักอีกคนมากขึ้น ทำให้เรารักตัวเองมากขึ้นด้วย
อย่างน้องว่าน ที่ตอนแรกๆ แทบไม่ตั้งใจเรียน
แต่ตอนนี้น้องพยายามอ่านเท็กซ์ น้องก็ทำเพื่อพี่แคน
ซึ่งส่งผลโดยตรงต่อตัวน้องเอง
ขอบคุณคนเขียยนนะคะ :mew1: :mew1:
-
พี่อาร์มแอบชอบพี่แคนงี้หรอ ตอนนี้หวานมาก โอ๊ย เขิน -//////////-
รอพี่หงวยไปเยอรมันเลย จะได้รีบกลับมาหวานต่อ
เอาสัก 100 ตอนได้มั้ยคะะะะะะะะะะะะะะะะะะะ
-
ชอบที่ได้เห็นความรักเติบโตแบบนี้
ไว้วางใจ ให้พื้นที่
-
โถวววว~~ แม่นางเอกหนังรักกกกกก. ฮาาา น้องว่านน่ารัก! :hao7:
-
รีบๆปล่อยพี่แคนไปเลย เอาให้ว่านช้ำ กร๊ากกกก รักว่านมาก
อิพี่แคนคือร้ายมาก ก.ไก่ ล้านตัว
ไม่อยากให้จบเหมือนกัน คิดถึงความซื่อบื่อกับความร้ายของพี่แคนแย่เลย :o12:
-
อย่าเพิ่งจบนะครับ. แต่งเพิ่มอีก อยากอ่าน
-
เพื่อนสนิทคิดโคตรซื่อเลยพี่อาร์มกับพี่แคน เอาเถอะเราไม่นิดใจเดราะเราเชื่อในตัวนังว่านว่ามันสามารถทำให้พี่แคนรักมันหลงมันคนเดียวได้เพียงแค่โง่และซื่อบื้อใส่เท่านั้น ว่านมันน่ารักนะ จริงๆรักว่านนะรักมากกว่าพี่แคนเหมือนมีน้องชายที่ไม่ประสาต่อโลก ทำอะไรมึนๆมั่วๆไปหมด แต่มันมีเสน่ห์ที่ทำให้คิดถึงตลอดเวลาอย่างที่พี่แคนว่านั่นแหฃะ ทนคิดถึงนังเด็กคนนี้ไม่ไหวหรอก มาจุ๊บเหม่งท่ดินังว่าน *จุ๊บบบบ*
-
:katai2-1: :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
-
มีแฟนแบบนี้รักตายเลย
อ่านตรงที่พี่แคนวางแผนชีวิตวันข้างหน้าร่วมกันแล้วเรายิ้มแก้มปริเลย
น่ารักอ่ะ เหมือนไม่ได้คบลอยๆ
ชอบที่วางแผนอนาคตร่วมกันอ่ะ
จับมือพากันพัฒนา ไม่ใช่ดิ่งลงเหว #รักกกกก
ปล.พี่แคนไม่ต้องห่วงว่าว่านจะแรดนะ
ว่านมันซื่อบื่อและอึนมาก
ถ้ามันแรดจริงมันคงไม่กอดคานมาจนเจอพี่แคนหรอกกก 555555
( ใครเข้ามาจีบนี่ไม่เคยจิรู้วววว )
:laugh: :laugh: :laugh:
-
อ่านเรื่องนี้แล้วเหมือนคนบ้าาาา
ยิ้มกะโทสับคนเดียวววว
นังว่าน มันน่ารัก 555 แทนค่ะช่วงไปนอก
เจ้ขอว่านมาเล่้ยงได้มะ ชอบอ้ะ
-
น่ารักทั้งคู่เลย แต่อารมณ์นี้ พี่อาร์มมาวินมากกกก
-
“ว่าน สองปี ว่านต้องเรียนจบให้ทันพี่ สัญญาแล้วนะ อาจารย์บอกว่าจะช่วยหาทุนต่อเอกให้ แต่พี่ไม่เอา ครั้งนี้คือไม่เอาจริง ๆ อยากกลับมาใช้ทุนแล้วอยู่กับว่านก่อน หลังจากนั้นถ้าว่านอยากไปเรียนนอกเราค่อยไปด้วยกัน ว่านพยายามในส่วนของว่านให้เต็มที่ เรื่องนี้รับปากพี่แล้วต้องทำให้ได้ พี่ไว้ใจว่านมากนะ รู้ใช่ไหม”
งื้ออออออ พี่แคนน่ารักกกกก อิจฉานังนางเอกหนังรัก ชริ!!!
-
ละมุน ยิ้มจนเหงือกแห้ง เขินราวกับไส้เดือนโดนน้ำร้านสาด ง้อออ
-
น่ารักมากเลย ประโยคสุดท้ายของพี่แคนนี้ บึ้ม! เขินนน
:hao5:
-
ก็หวานกันดีอะนะ
แต่พี่อาร์มนี่อะไรยังไง ห๊า 555555
-
ว่านขี้อ้อน
-
น้องว่านมันน่าร้ากกกกกก. อยากให้ไปอยู่บ้านพี่แคน
ีเร็วๆพ่อพี่แคนกับพี่ทัพต้องเอ็นดูลูกสะใภ้คนนี้มากแน่
เลย
ไม่อยากให้จบเลยยยย ขอตอนพิเศษเยอะๆได้ไหมคะ
อยากเห็นตอนพี่แคนหวานๆกับว่านเยอะๆ :mew1: :L2: :pig4:
-
หึหึๆ พี่แคนทำดีมาก วะฮะฮ่าๆ
แต่2ปี แปปๆก็หมดแล้ว
-
ป้าดดดดดด!เพิ่งเห็นเรื่องนี้อ่ะ โอ๊ยคือดีมากเลย ตอนแรกไม่ได้สนใจนะ แต่เห็นแฮคแท็ก(เขียนถูกมั้ย?555)ในทวิตน่าสนุกเลยตามมาอ่าน สนุกมากจนวางไม่ลงเลยค่ะฮอลลลลล คืออิพี่แคนเป็นพระเอกที่เถื่อนได้เสมอต้นเสมอปลายมาก และอิน้องว่านก็เป็นนายเอกที่ซึนได้เสมอต้นเสมอปลายมากเหมือนกัน ชอบๆ :mew1: จะติดตามและรอตอนต่อไปอย่างใจจดใจจ่อค่ะ ขอบพระคุณคนแต่งอย่างสูงที่ประทานเรื่องนี้มาให้ :pig4: :pig4: :pig4:
-
น่ารักกกกกกกกกกก อยากได้หนังสือแล้วค่าาา เอิ่ม....ได้ข่าวว่ายังไม่จบ
-
ฉากนี้น้องตายเลยพี่แคน :z1:
-
ว่านน่ารักเสมอจริงๆ พี่เคนหวานทีนี้ใจละลายเลย o13 o13
-
:mew3:น่าร๊ากกกก :mew1:
-
โอ๊ยยยยยพี่แค๊นนนนนนนน เขินแทนนังว่านเหลือเกินค่ะ :mew3: :mew3: :mew3: :mew3: :mew3:
-
พี่แคนน่ารักอ่ะ :ling1:
-
ขอบคุณที่เขียนนิยายเรื่องนี้นะคะ เพิ่งได้มาตามอ่านนิยายของคุณ west อีกครั้งหลังจากงานยุ่งอีรุงตุงนัง แต่พอได้อ่านว่านหวานหวาน นี่ยอมค่ะ ยอมโดนด่าเพราะทิ้งงาน 55555 แต่เสียดายจังจะจบซะแล้ว งื่ออออ แต่ไม่เป็นไรค่ะ รออ่านตอนพิเศษบ่อยๆ ล่ะกันนะคะ :z1: รอตอนต่อไปอยู่ค่ะ :กอด1:
-
:pig4:
-
น่ารักมากเลย พี่แคนตอนพูดหวานๆ น่ารัก แต่ตอนพูดไม่เพราะก็ชอบนะ เพราะหล่อ 5555
พี่อาร์มชะงักคือไร อย่าบอกว่าชอบพี่แคน พี่แคนติดว่านมาก น่ารักดี วันจากกันอีหนูจะร้องไห้ไหม
ขอบคุณค่ะ
-
พี่แคนกลัวหมดมุขหยอดด้วยอ้ะ โอ๊ะ!!
-
ฮรือออออ อยากอ่านอีก อยากอ่านเรื่อย ๆ
มาต่อเร็วปี้เวสตตตตตตตตตต์!! :ling1:
-
วาเลนไทน์นี้ขอให้พี่แคนมีความสุขมากๆๆๆๆ
ส่วนน้องนังว่านก็อ้อนพี่แคนเยอะๆ เอาให้ไปไหนไม่รอด
เลย :hao6: รักคนเขียนมากกกกก :mew1: :L2:
-
อรรถรสทุกตอน
-
ตอนที่ 23
ควันในห้องครัวลอยโขมงโฉงเฉง เครื่องดูดอากาศทำงานได้ช้าเกินไป พี่แคนเดินนวยนาดจากห้องนั่งเล่นมาเปิดประตูครัวแล้วช่วยเปิดหน้าต่างที่เชื่อมต่อไปนอกระเบียงอีกแรง ผมไอโขลก ยกกระทะลงจากเตาไฟฟ้าชั่วคราว ก็แค่ผัดกะเพราโง่ ๆ ทำไมมันยากเย็นแบบนี้ก็ไม่รู้
“บอกแล้วว่าจะช่วยก็ไม่ให้ช่วย”
เจ้าของห้องบ่นไปตามประสา ยื้อกระทะที่ผมถืออยู่ไปดูก่อนส่ายหน้า ผมมัวแต่คดข้าวใส่จาน หันไปอีกทีก็กุ้งก็ไหม้คากระทะแล้ว
“มันจะเสร็จแล้วนะ”
“กุ้งมันสุกไว แต่นี่ไม่ใช่แค่สุก ไหม้แล้วมึง”
“มันร้อน เอามา ว่านเอาน้ำใส่ก่อน”
“เดี๋ยวได้ระเบิด ไปนั่งนิ่ง ๆ เลยไป”
“แต่ว่า...”
“ช่างมันเถอะน่า เดี๋ยวจัดการเอง” เจ้าของห้องรุนหลังผมให้กลับไปในห้องนั่งเล่น พี่อาร์มกับพี่โจ๊กกำลังเล่น battle ships กันอยู่ ผมหน้าหงิก นั่งลงข้าง ๆ จู่ ๆ สองคนนี้ก็มาเคาะประตูห้อง หอบกล่องเกมมาชวนเล่นด้วยหน้าตาเฉย ผมกับพี่แคนถึงกับเหวอ แต่ก็ยอมให้อาคันตุกะไม่ได้รับเชิญเข้ามานั่ง ๆ นอน ๆ อยู่ในห้องแต่โดยดี
“พ่อครัวหัวป่าก์จะเผาครัวเหรอซะแล้ว”
“อย่าแซวได้ไหมเล่า” ผมล่ะเบื่อพี่โจ๊กจริง ๆ แล้วนี่จะพากันมาทำไมไม่รู้ ตอนแรกพี่แคนบอกอยากอยู่กันสองคนแท้ ๆ เสนอหน้ามาก็ปากหมาใส่เลย ผมทำหน้าอูด เยาะเย้ยแม้รู้ว่าไม่ใช่เรื่องที่น่าจะเยาะเย้ยเท่าไหร่
“สมน้ำหน้า อดกินฝีมือว่านเลย”
“นั่นน่ะสิ” พี่อาร์มยิ้มหวาน วางมือบนหัวผมโยกไปด้วย “แต่แค่ว่านลงครัวพี่ก็ดีใจแล้วนะ”
“ลงไปบึ้มครัวอะนะ มึงอย่าอวยมันให้เวอร์ ไอ้อาร์ม”
“ก็ไม่คิดว่าจะได้กินฝีมือแฟนเพื่อนนี่หว่า มึงก็รู้ไอ้แคนหวงขนาดไหน คนเนี้ย”
“ไอ้นั่นก็เห่อ” พี่โจ๊กเบ้ปาก “ทำอย่างกับไม่เคยมีแฟน”
“ก็เด็กมันน่ารัก”
“เออ กูรู้แล้วว่ามึงให้ผ่าน ไม่เหมือนตอนกัสที่มาแง้ว ๆ ใส่กูว่าอย่างนั้นอย่างนี้”
ผมทำตาลุกวาว เพิ่งรู้ว่าพี่อาร์มไม่ชอบพี่กัส ก็น่าจะสนิทกันในระดับหนึ่งไม่ใช่เหรอ “เหมือนกันที่ไหน ว่านมันใส เป็นแบบนี้ตลอด รายนั้นเข้ามาพูดจาดีกับกูเฉพาะตอนสืบเรื่องไอ้แคนเท่านั้นแหละ”
“แต่มึงก็ยอมเล่า”
“ถ้าแคนไม่รักกัสกูจะไม่บอกอะไรเลย”
“แล้วนึกยังไงบอกเรื่องทุนเยอรมันมันไป ก็รู้นี่ว่าเพื่อนเรามันไม่อยากพูดให้ใครฟัง ต่อ ๆ เอสิบห้า” พี่โจ๊กทายเกมไป ถามไป ผมนั่งปิดปากสนิท เก็บข้อมูล
“ไม่โดน บีสี่ ก็ตอนนั้นอยากให้กัสเลิกยุ่งกับแคนเลยบอกเรื่องว่านไปว่าแคนมันยอมขนาดไหน”
“เชี่ย โดน เอเจ็ด แล้วเป็นไง ได้ผลไหมล่ะ ก็หันไปวอแวที่บ้านไอ้แคนแทน”
“ถอยแล้วมั้ง ไม่รู้เหมือนกัน ถ้าพี่ทัพไม่ช่วย กูไม่ช่วยก็ไม่มีทางเข้าหาไอ้แคนแล้วนี่ รายนี้ก็เด็ดขาดจะตายไป เมื่อก่อนยังอ้างเป็นพี่น้องได้ พอคบว่านแล้วสนใจที่ไหน” พี่อาร์มเหลือบมองผมยิ้ม ๆ แล้วเล่นเกมต่อ “บีสาม”
“เชี่ยอาร์ม เรือกูจมอีกลำแล้ว เหลือลำสุดท้ายแล้ว มึงโกงปะเนี่ย”
“โกงอะไรเล่า” พี่อาร์มหัวเราะร่วน แม่งเล่นยังไงวะ นั่งดูมาตั้งนานเล่นไม่เป็น “มึงทายไม่ถูกเอง”
“พวกมึงจะนั่งเล่นกันสองคนแล้วมาเสร่ออะไรที่ห้องกูกันวะ”
เสียงที่สามถามขึ้น พี่แคนดึงหมอนจากบนโซฟามานั่งพื้นด้วยกัน วางหมอนอิงบนหลังผมที่นอนคว่ำดูคนอื่นเล่นเกม ก่อนเอนตัวลงทับ “แล้วนี่นอนดู เล่นกับเขาเป็นหรือไง”
“ไม่เป็นอะ พี่แคนสอนว่านหน่อยดิ”
“ไร้สาระ ว่างนักก็ไปอ่านหนังสือ”
“คนเรามันก็ต้องมีเรื่องบันเทิงในชีวิตบ้างสิ พี่จะให้ว่านอ่านตลอดเวลาได้ไง ให้ว่านผ่อนคลายบ้าง”
พี่แคนหัวเราะ ขยับตัวมาจูบที่กกหูผม เพื่อน ๆ เหลือบตามองกันใหญ่ “พี่แม่ง!”
“อะไร นี่มันห้องกู มึงก็เมียกู จะจูบเมียในห้องไม่ได้หรือไง”
“เพื่อนพี่ยังอยู่นะเว้ย”
“ตัวเสือกทั้งนั้น” ไอ้พี่หงวยยังมารยาททรามเหมือนเดิม หันไปพูดกับเพื่อนด้วยท่าทีไม่รู้ร้อนรู้หนาว “มองหน้ากูกันทำไม รู้สึกว่าเป็นส่วนเกินก็ไสหัวไปซะ”
“กูบอกแล้วว่าคนนี้หลงจริงจัง” พี่อาร์มยิ้มเล็ก ๆ ที่มุมปาก ส่วนอีกคนกลอกตาขึ้นบนพลางถอนหายใจหน่าย “เหมือนไม่ใช่ไอ้แคนที่เคยรู้จัก”
“ไร้สาระ” คนถูกกล่าวถึงบอกปัด ผมรู้สึกได้ว่าพี่แคนเขิน มือไม่ค่อยอยู่นิ่งเท่าไร ลูบไหล่ลูบคอผมไปเรื่อย “แล้วพวกมึงมาเพื่อเล่นเกมกันสองคนแค่นี้น่ะเหรอ”
“ไอ้โจ๊กมันจะมายืมรีพอร์ทงานที่อาจารย์ศศิให้ทำเพิ่มคนละหัวข้อไปลอก”
“คิดบ้างเหอะ”
“คิดแล้ว คิดไม่ออก ลอกมึงง่ายสุด”
“ของไอ้อาร์มล่ะ”
“ได้ไปแล้ว” พี่อาร์มยักไหล่ ตอบเสียงเรียบ ๆ “กูบอกมันเองให้เอาของมึงมาดูเป็นแนวด้วย ลอกไปเหมือนกันโดนอาจารย์ด่าเละพอดี”
“เออ ได้แล้วไสหัวไปไกล ๆ เลย”
“อ้าว ไม่อยู่กินข้าวด้วยกันก่อนเหรอ” ผมหันไปถาม พี่โจ๊กหัวเราะก๊าก
“เด็กมึงแม่งไม่เป็นงานเลยว่ะแคน”
“อะไรวะ”
“ไม่อยู่รบกวนเวลาส่วนตัวหรอกคร้าบ แค่มาแหย่แค่นี้ก็ไปแล้ว น้องว่านอยู่เอาใจพี่แคนเถอะ เดี๋ยวมันไปเรียนต่อแล้วจะห่อเหี่ยวอีกเป็นปี”
“กูจะสั่งให้มันไปหาทุกเดือน แล้วไม่ต้องออกจากห้องนอนกูเลย”
ดวงตาคมเป็นประกายวาวเมื่อพูดถึงเรื่องอย่างว่า พี่อาร์มหัวเราะหึ ยกมือมาตบไหล่ผม “ทำใจนะว่าน คนเงียบ ๆ อย่างแคนน่ะ บทจะหื่นก็หื่นสุดเลยแหละ”
“เออ จำได้ เคยถึงขั้นกัสต้องแคนเซิลงานเพราะลุกไม่ไหว”
“พี่โจ๊กนี่เหี้ย จะพูดถึงแฟนเก่าพี่แคนให้ผมฟังทำไมวะ” ได้ยินชื่อก็หงุดหงิดแล้วเว้ย ตัวจริงอยู่นี่ แซวแค่ผมก็พอปะ
“อ้าวเฮ้ย โดนด่าซะงั้น”
“อย่าคิดว่ามันใส ๆ แล้วจะแกล้งได้ทุกอย่าง กูโดนมาแล้ว นึกจะถามอะไรไอ้ว่านแม่งถามไม่ไว้หน้าหรอก” พี่แคนหัวเราะ กล่าวโทษผมไปด้วย “แล้วยังคิดมากเรื่องกัสอีกเหรอ”
“ไมได้คิด แต่ไม่ได้อยากฟัง ใครจะไปอยากรู้เรื่องแบบนี้”
“ก็จริง” พี่แคนยิ้ม แล้วหันไปพยักเพยิดย้ำเพื่อนอีกที ผมชอบที่พี่แคนจะปกป้องผมไม่ว่ากับใครตลอดเวลา “เข้าใจแล้วนะ อย่าทำเด็กกูอารมณ์เสีย เอาไดรฟ์มาเดี๋ยวเซฟไฟล์ให้”
พี่โจ๊กยกมือไหว้กวน ๆ ก่อนส่งต่อทรัมป์ไดรฟ์ที่ซุกในกระเป๋า เมื่อพี่แคนลุกไปเปิดคอมพิวเตอร์ ผมก็ถูกคว้าคอไปอุดปาก เอามือกดหัวแรง ๆ ใต้รักแร้ไอ้เชี่ยพี่โจ๊กพักใหญ่ พี่อาร์มไม่ช่วยเลย นั่งยิ้มหล่ออย่างเดียว
“นึกภาพตอนพวกมึงห่างกันไม่ออกเลย”
“ก็เหมือนกันนั่นแหละ” ผมว่า มองแผ่นหลังกว้างของคนรักที่จดจ่ออยู่กับหน้าจอ “แต่ไม่มีอะไรเปลี่ยนไปหรอก”
ผมรู้ และคิดว่าพี่แคนก็รู้ว่าเราจะยังเหมือนเดิมเหมือนกัน
รุ่งสางของวันใหม่เดินทางมาถึง แสงจากผ้าม่านที่ปิดไม่สนิทไม่ได้เป็นสาเหตุ อุณหภูมิอุ่น ๆ จากแผ่นอกเปลือยของผู้ชายที่กอดผมไว้ก็ไม่ใช่สาเหตุ แต่ว่ากันว่า คนเราเมื่อทำอะไรซ้ำ ๆ ติดกันเกิน 20 วันแล้วร่างกายจะเรียนรู้และปฏิบัติด้วยความเคยชิน ผมตื่นมาอ่านหนังสือในช่วงเช้าตรู่ติดกันหลายวัน นั่นแหละสาเหตุ บิดตัวออกจากคนรักที่หลับสนิทอย่างยากลำบากเพื่อจะปลีกตัวออกมายังห้องนั่งเล่น หนังสือกองพะเนินเทินทึกเพิ่มปริมาณขึ้นทุกวัน คิดมาเสมอว่าก่อนหน้านี้ตัวเองพยายามถึงที่สุดแล้ว มาตอนนี้ถึงได้รู้ว่ายังมีพลังอีกเยอะที่ตัวเองซ่อนอยู่
ครั้งหนึ่งผมเป็นว่านที่ขี้เกียจ กระจอก ไม่เอาไหน เป็นว่านที่เฉื่อยชา ไม่ทุกข์ร้อน ไม่นึกถึงอนาคต แต่มันเริ่มเปลี่ยนไปเมื่อรู้จักคนที่ชื่อแคนตัส
ผมนึกไม่ออกด้วยซ้ำว่าจะมีวันที่ตัวเองมานั่งจมกองหนังสือของผู้ชายคนนั้น
โคตรบ้า ยิ่งกว่าการ์ตูนในวอลท์ดิสนีย์ ผมหมุนปากกา นั่งคิดเรื่อยเปื่อย อดอมยิ้มที่มุมปากไม่ได้
ใช่...ว่ากันว่า คนเราเมื่อทำอะไรซ้ำ ๆ ติดกันเกิน 20 วันแล้วร่างกายจะเรียนรู้และปฏิบัติด้วยความเคยชิน
หัวใจก็เป็นส่วนหนึ่งของร่างกาย ผมเคยชินกับการเก็บพี่แคนมานึกถึง มีซ่อนไว้ตลอดเวลา ทุกจังหวะที่เผลอ ภาพของใครคนนั้นก็โผล่ขึ้นแทรกให้รู้สึกดี ความรักนี่มันดีแบบนี้นี่เอง
“เดี๋ยวนี้ตื่นมาอ่านหนังสือตอนหกโมงเช้าเหรอ”
กลิ่นกาแฟหอม ๆ ลอยออกมาจากห้องครัว ผมนอนแอ้งแม้งบนโซฟา เปิดการ์ตูนดูในช่วงสาย พี่แคนเดินออกมาก่อนเสียง แม้ไม่เรียกชื่อก็รู้ดีว่ากำลังพูดกับใคร “เชี่ยว่านนั่งดี ๆ ซิ จะนั่งด้วย”
“พี่ไปแต่งตัวให้มันเรียบร้อยก่อนเถอะว่ะ มันโป๊”
“ใส่ผ้าเช็ดตัวอยู่เรียกว่าโป๊ตรงไหน โป๊จริงต้องนี่” ไอ้พี่หงวยถลกชายผ้าสีขาวขึ้นอวดน้องชายที่ซ่อนไว้หน้าตาเฉย ผมปาหมอนอิงใส่มัน แต่ไม่โดน คุณชายเอี้ยวตัวไปดื่มกาแฟสบายใจเฉิบ
“รับไม่ได้ว่ะพี่แคน”
“แน่ใจนะว่ามึงควรเป็นคนพูดคำนี้ นี่กูอาบน้ำสองรอบแล้ว มึงยังใส่เสื้อผ้าตัวเดิมตั้งแต่เมื่อวาน รับไม่ได้ เน่า”
“ก็อ่านหนังสือแล้วมันเผลอหลับไปนี่”
“ตื่นก่อนแล้วทำไมไม่ไปจัดการตัวเองล่ะวะ นอนดูการ์ตูนอยู่ได้”
“รอดูแก้วหน้าม้าอยู่”
อาบตอนนี้เกิดมาไม่ทันจะทำยังไง พระปิ่นทองกำลังจะรู้ความจริงด้วย “แล้วเมื่อกี้ถามอะไรนะ”
พี่แคนเอาเท้าเขี่ยขาผมที่นอนเหยียดให้ร่วงลงจากโซฟาแล้วตัวเองนั่งแทน ผมเลยถือโอกาสสลับท่าเปลี่ยนมาหนุนตัก “อย่าทำกาแฟหกใส่ว่านนะเว้ย”
“อยากจะเอาราดหน้าให้” คำพูดคำจาน่ะโหดตลอด จะเอาราดหน้าแล้วลูบแขนผมทำไมวะ “แปรงฟันหรือยัง”
“แปรงแล้ว”
“ไหนลุกมาพิสูจน์หน่อย” คำขอจูบจากสุดที่รักผมคือการดึงคอเสื้อให้ลุกขึ้น พี่แคนเอื้อมไปวางแก้วกาแฟบนโต๊ะกระจก ก่อนใช้มืออีกข้างโอบเอวผมให้กระชับ ขยับเข้าใกล้ ริมฝีปากนุ่มหยุ่นทาบทับลงมา ได้กลิ่นกาแฟลอยมาจากปลายลิ้น ขมนิด ๆ แต่ก็หวาน ผมหลับตาลง ยอมให้อีกฝ่ายดูดดึงเรียวลิ้นและริมฝีปากไปขบแต่โดยดี
“พอแล้ว วันนี้จะกลับบ้านไม่ใช่เหรอ”
“สักรอบก่อนกลับก็ได้”
“พี่แคน มันสายแล้วนะ”
“ยังไม่เคยทำที่โซฟาเลย”
“ใจคอพี่อยากจะทำให้ทั่วห้องเลยหรือไงวะ” ไม่ได้สะดีดสะดิ้งนะ แต่ว่านอกจากห้องนอนก็เคยแค่ในห้องน้ำเท่านั้น ตรงนี้มันออกจะโล่งไปหรือเปล่า ถึงอยู่กันแค่สองคนก็เถอะ แต่ว่า...
“พี่แคน...”
อุทธรณ์ได้เท่านั้น สุดท้ายแผ่นหลังผมก็แนบลงไปบนโซฟา เงาสูงใหญ่ทาบทับ รอยยิ้มของคนเอาแต่ใจผุดขึ้นที่มุมปาก ไหนบอกว่าไม่ชอบจูบคนเหงื่อเค็ม ๆ ไม่รู้ ผมไม่ได้อาบน้ำตั้งแต่เย็นวาน แต่กลับถูกไล่ชิมไปทุกสัดส่วนของร่างกายอย่างไม่นึกรังเกียจอย่างปากว่าเลยแม้แต่นิดเดียว
พี่แคน...
ผมรักพี่จัง
กว่าจะถึงบ้านได้ก็บ่ายโมงกว่า ผมสัญญากับพี่ทัพไว้แล้วว่าจะพาพี่แคนกลับมาทุกเสาร์อาทิตย์ สัปดาห์ก่อนหน้านี้ลากมาได้ด้วยแค่ครึ่งวันพี่แคนก็หงุดเงี้ยวดึงผมกลับคอนโดไปเสียก่อน วันนี้อารมณ์ดีครับ เดินผิวปากลงจากรถมาอุ้มแมวดำขนฟูฟ่องเข้าบ้านหน้าบาน
“อ๊ะ มาแล้ว” พี่ทัพร้องขึ้น วิ่งจากห้องนั่งเล่นออกมา กวาดตามองรอบเดียวเห็นกระดุมเสื้อติดผิด ผมเผ้าไม่ถึงกับยุ่งเหยิงแต่ก็ดูไม่เป็นทรงปกติ ผมไม่กล้าถาม อาพรตเดินเอามือล้วงกระเป๋ากางเกงตามมา หน้าตึง แต่เสื้อยับพอกัน
“นึกว่าจะไม่มา”
“ก็ว่าจะไม่มาอยู่หรอกครับ” พี่แคนพูดเสียงเรียบ เห็นเหมือนที่ผมเห็น “พ่อแกล้งอะไรพี่ทัพอีก”
“เปล่าเลย” พี่เลี้ยงก็ร้อนตัวเกินไปครับ ร้อนแค่ไหนสังเกตได้จากแก้มแดง ๆ “แคนตัสมาร้อน ๆ พี่เอาผลไม้มาให้ดีกว่า ปอกทิ้งไว้ตั้งแต่สาย ๆ แช่ตู้เย็นไว้ กำลังน่ากินเชียว”
“ให้มันเดินไปหยิบเองก็ได้น่า”
“เอ๊ะ พี่พรต ลูกมาก็ดูแลลูกบ้างสิ” คนใหญ่ที่สุดในบ้านเถียงเสียงขรม ที่จริงพี่ทัพก็ออกสาวนิด ๆ นะผมว่า “ว่านไปนั่งรอเลย เดี๋ยวพี่จัดการเอง”
“ผมไปช่วยดีกว่า”
“ไม่ต้อง ๆ มากันเหนื่อย ๆ จะให้ทำงานได้ยังไง แคนพาน้องไปนั่งพักครับ เดี๋ยวพี่ตามไป”
“ก็ตามใจมันเสียแบบนี้” อาพรตยังดูหงุดหงิดไม่หาย ผมว่าพี่ทัพก็เป็นปกตินะ แต่คนพูดนี่แหละทำท่าจะพาลใส่ลูกชาย พี่แคนเองก็เริ่มหน้าตึงเหมือนกัน โอเค ผมเข้าใจแล้ว ที่พี่แคนรู้สึกว่าพ่อไม่รักก็เพราะแบบนี้ พี่ทัพดูแลพี่แคนดีจนมีคนแถวนี้น้อยอกน้อยใจจนมาลงกับลูก
“ถ้าพี่พรตอารมณ์ไม่ดี ผมว่าไปทำงานต่อเถอะครับ อย่าเกเรใส่ลูก” คู่สนทนายังไม่ทันพูดอะไรพี่ทัพก็เอ่ยดักคอไว้ก่อน “ไม่ต้องเถียงเลย พอลูกไม่อยู่พี่ก็บ่นถึง แต่พอกลับมาก็ทำนิสัยแบบนี้ใส่ทุกที แคนตัสถึงไม่อยากอยู่บ้านไง”
ลูกชายคนเดียวยักยิ้มมุมปากราวกับได้ชัยชนะ อาพรตถอนหายใจ ทำหน้าขรึมเดินเลี่ยงไปอีกทาง ตัวโคลนนิ่งอายุน้อยกว่าไหวไหล่ เกาคางแมวดำที่อุ้มอยู่ในมืออย่างเป็นต่อ
“ไม่ไหวเลย แคนอย่าไปโกรธพ่อนะ วัยทอง”
“ก็เห็นเป็นแบบนี้ตั้งแต่ผมเด็ก ๆ”
“ถ้าอย่างนั้นก็ต้องชินได้แล้วใช่ไหมล่ะ อย่าโกรธพ่อนะ” ผมนึกภาพไม่ออกเลยว่าเป็นสะใภ้บ้านนี้ต้องมีความอดทนและฉลาดเฉลียวมากแค่ไหน ถามว่าถ้าผมเป็นพี่ทัพจะแก้สถานการณ์ยังไง เจอหมีให้แกล้งตาย เจอผู้ชายตีกันให้แกล้งบ้าครับ ใครจะไปคิดทันวะ
“ผมพาว่านเอาของไปเก็บบนห้องก่อนนะ”
“ครับ แล้วลงมากินแตงโมเย็น ๆ นะ เดี๋ยวพี่วางไว้ให้ในห้องนั่งเล่น”
พี่แคนพยักหน้า โอบบ่าผมตลอดทางเดินจากหน้าประตูไปถึงห้องนอน ห้องยังสะอาดเหมือนเดิม มีพี่ทัพเป็นพี่เลี้ยงนี่ดีจริง ๆ เสื้อผ้าผมที่เอามาทิ้งไว้ถูกซักใหม่จนหอม ซ่อนตัวอยู่ในตู้อย่างเป็นระเบียบ จอยเกมที่เล่นทิ้งไว้ถูกพันเก็บเข้ากล่อง ผมกระโจนลงบนเตียงด้วยความเคยชิน ผ้าม่านสองชั้น ชั้นทึบสำหรับกรองแสงรูดชิดกำแพงทั้งสองฝั่ง เหลือเพียงม่านสีขาวโปร่งแสงที่ยินดีให้แสงแดดในช่วงบ่ายสาดเข้ามาพร้อมสายลมที่โชยแผ่ว
“บ้านพี่ต้นไม้เยอะเนอะ เหมือนบ้านสวนเลย ทั้ง ๆ ที่อยู่ในกรุงเทพแท้ ๆ”
“พ่อกูชอบปลูกต้นไม้” เขาว่า โอบกอดผมจากด้านหลัง “เรียนจบแล้วพี่ทัพคงไม่ยอมให้แยกออกไปอยู่กันสองคน”
“ครับ?”
“ถึงเวลานั้นย้ายมาอยู่ที่นี่ด้วยกันนะ”
ผมไม่ได้ตอบ ฟังเสียงหัวใจของพี่แคนที่แนบกับแผ่นหลัง เราพูดถึงอนาคตเหมือนเรื่องที่เลื่อนลอย ไม่เป็นจริง แต่กลับเชื่อว่ามันจะเป็นแบบนั้น ไม่รู้ว่าถ้าคนที่พูดประโยคนี้กับผมเป็นคนอื่นจะรู้สึกศรัทธามากเท่านี้ไหม แต่พอเป็นพี่แคนทุกอย่างดูน่าเชื่อไปเสียหมด
“นั่นคือชิงช้าที่พี่ทัพเคยเล่าให้ฟังว่าอยู่หลังบ้านเหรอ”
กิ่งใบก้ามปูแผ่สยาย ผมมองจากบนนี้ ลอดผ่านช่องโหว่ของใบไม้ มีใครบางคนนั่งอ่านหนังสืออยู่ อาพรตนั่นเอง “ดูดี ๆ เดี๋ยวพี่ทัพก็ตามมา”
ไม่นานหลังจากว่า ชายหนุ่มผมยาวประบ่า รูปร่างผอมบางก็เดินเข้าไปหา เขาแตะที่บ่า เรียกคนอยู่ก่อนให้หันหลังกลับ ชิงช้าตัวนั้นทำจากแผ่นไม้กว้าง ผูกด้วยเชือกหนา แข็งแรง เมื่ออาพรตขยับไปชิดฝั่งหนึ่งก็เหลือพื้นที่ให้คนมาใหม่นั่งได้สบาย ๆ
พี่แคนดึงผมออกมาจากขอบหน้าต่าง ปิดผ้าม่านสีทึบ เป็นเหตุให้ผมต้องหาที่อยู่ใหม่ เกมกดถูกรื้อออกมาอีกครั้ง เจ้าของห้องส่ายหัวระอาแต่ยอมนั่งเล่นด้วยกัน
“ถ้าแพ้ห้ามงอแงอีกนะ” พูดถึงคราวก่อน เล่นวินนิ่งแล้วพี่แคนถล่มผมเสียยับ เจ็ด-ศูนย์ แค่ยิงเข้าลูกเดียวก็ชนะแล้วแท้ ๆ ใจคอจะไม่ปรานีกันเลยสักนิด จะไม่ให้โวยวายได้ยังไง
“พี่ก็หัดแพ้บ้างสิวะ”
เขาหัวเราะในลำคอ ไม่ตอบรับหรือปฏิเสธ แน่นอน คนอย่างแคนตัสชอบสร้างเงื่อนไขให้เสมอ ๆ “จูบก่อน แล้วจะออมมือให้”
พูดแบบนี้จะหยามกันมากไปแล้ว ผมนั่งหน้าตึง พกความมั่นใจมาเต็มร้อย
“เหอะ รอบก่อนผมลองดูเชิงพี่ก่อนหรอก คราวนี้ไม่แพ้แล้ว”
“ใครแพ้ต้องทำตามใจอีกคนหนึ่งวัน โอเคไหม”
“ผมให้พี่เรียกแทนตัวเองว่าน้องแคนตัสทั้งวันแน่”
“นี่คิดเผื่อไว้เลยเรอะ” เสียงนั้นยังคงหยามหยัน กวนประสาท เกมเริ่มแล้ว ผมตั้งหน้าตั้งตากับจอโทรทัศน์ที่ถูกต่อกับเครื่องเล่นอย่างใจจดใจจ่อ
“ข้อแรกกูจะให้มึงโกนหนวดซะ ไอ้ว่าน เห็นตั้งแต่เมื่อวานแล้ว รำคาญลูกตา”
“อะไร ทีพี่ยังไว้หนวดไว้เคราได้เลย เคยบอกไปแล้วว่าตอนจูบแล้วมันเจ็บ”
“ของกูเป็นแค่ตอเล็ก ๆ ที่โกนไม่ทัน ไม่ได้ตั้งใจจะไว้หนวดกวนประสาทใครเหมือนมึง”
เฮ้ยแม่ง จับได้ด้วยว่ะว่าผมตั้งใจไม่โกนหนวดมาสามวันแล้วครับ
“หนวดอาแปะของมึงมันตลก ไม่มีใครบอกหรือไง ไม่ได้เท่เลย”
ผมมองค้อนคนพูด หนวดอาแปะก็หนวดปะวะ เชี่ยแม่ง พี่แคนใช้จังหวะนี้ยิงผมอะ “ขี้โกง!”
“อยู่ในสนามใครให้เหม่อครับน้อง”
“ก็พี่กวนตีนว่านอะ” วางจอยทิ้งแม่ง โดดผลุงขึ้นเตียงเอาหมอนข้างมากอด หันหลังให้พี่แคน ที่คลานตามขึ้นมาด้วย
“เฮ้ย อะไร แค่นี้งอน ใจมดเหรอมึง”
“พี่โกงว่านอะ”
เสียงหัวเราะตามมาอย่างคนไม่รู้สึกผิด พี่แคนกอดผมจากด้านหลัง หอมแก้มหนึ่งครั้งแล้วใช้คางกดกลางหัว “อยากง้อนะ แต่ง้อไม่เป็นว่ะ เรื่องขี้ปะติ๋วเดียว”
ที่จริงก็ไม่ได้งอนหรอก แค่เสียประตูแรกไวไปหน่อยต้องล้มกระดาน ผมทำหน้ามุ่ยซุกอยู่ที่หมอนข้าง ขณะที่มือใหญ่ลูบไปมาบนสะโพก “ว่านลุกไปโกนหนวดไป กูเกลียดหนวดมึงมาก”
“อยากให้โกนเหรอ”
“อืม ชอบตอนหน้าใส ๆ มากกว่า”
“โกนให้ว่านหน่อยดิ”
“เป็นง่อยหรือไง”
“เมื่อกี้ยังบอกว่าอยากง้ออยู่เลย นี่ไง ว่านเสนอวิธีให้พี่แคนง้อแล้วนะ ง้อดิ ยืมมีดโกนหนวดด้วย”
คนกอดอยู่ข้างหลังยังคงหัวเราะขณะที่ลุกเข้าห้องน้ำไป สักพักก็กลับมาพร้อมผ้าขนหนูผืนเล็ก มีดโกน และโฟมสำหรับโกนหนวด
“เอาหัวห้อยลงมาจากเตียง เดี๋ยวเลอะเทอะ”
ผมคลานหมุนตัวจนได้ท่าที่เหมาะ นอนหงายกอดอกอยู่บนเบาะกว้าง ทิ้งหัวส่วนที่เลยขอบเตียงลง มองหน้าพี่แคนในท่ากลับหัวก่อนจะถูกเสื้อยืดตัวโคร่งมาบดบังภาพทั้งหมด พี่แคนจูบผมที่ปลายคาง ไล่มาถึงริมฝีปาก ขบเบา ๆ และค่อยปล่อยออกเมื่อตัวเองพอใจ
“จูบจนปากจะเปื่อยแล้ว”
“ให้มันเปื่อยไป”
“พี่แคนเลิกจูบแล้วโกนหนวดให้ว่านเถอะน่า”
“เดี๋ยวนี้สั่งกูเหรอ”
“เปล่า แค่ขอ” ผมยิ้มตาปิดให้คู่สนทนา พี่แคนกัดปากล่าง ดึงจนยื่นออกไปอีกครั้งก่อนจะวางผ้าขนหนูหมาดน้ำลงบนใบหน้าเพื่อทำความสะอาดเป็นอย่างแรก ฟองนุ่ม ๆ ของโฟมสัมผัสผะแผ่ว ผมมองพี่แคนที่บรรจงโกนหนวดให้ด้วยความตั้งใจ เหมือนเวลาทุกอย่างหยุดหมุน เหลือแค่ผมกับเขาในห้องเล็ก ๆ ความสุขฟูฟ่องเหมือนฟองสบู่ ผมหลับตาลง กว่าจะรู้สึกตัวอีกทีก็เมื่อแขนใหญ่ช้อนทั้งตัวลงไปนอนบนเตียงในท่าที่ถนัดกว่าเดิม โกนหนวดเสร็จเมื่อไรไม่รู้ แต่เจ้าของบาร์เบอร์ล้มตัวลงข้าง ๆ กันแล้ว
“สบายไปนะมึงน่ะ”
ถึงแม้เป็นคำค่อนขอดแต่ผมกลับสัมผัสได้ถึงความรัก ทั้งตัวถูกดึงเข้าอ้อมแขน ก่อนจะผล็อยหลับไปทั้งอย่างนั้นอีกรอบ
TBC
มาก่อนวันพุธ วันนี้ไม่ค่อยสบายเดี๋ยวหนีไปนอน กิกิ
ช่วงนี้ข่วงปล่อยนังว่านได้ใจค่ะ ตอนจบเราจะทำการพรากผัวพรากเมีย #สปอยล์
นี่คือตัวอย่างหนวดอาแปะของนังว่านที่มั่นใจว่าเท่นักหนา
(http://misspimpaka.exteen.com/images/APEXYAGLASER/001.png)
ไม่ต้องห่วงค่ะพี่แคนจัดการให้แล้ว
ขอบคุณสำหรับทุกคอมเมนต์ อ่านไปยิ้มไปทุกอันเลย เจอกันใหม่พุธหน้านะคะ #candynovel
-
จิ่มมมมม หายป่วยไวๆนะค่ะ
-
หมดคำพูดกับหนวดอีว่าน เหลือเกินจริงๆ รับไม่ได้
-
พี่แคนน่ารักนะเนี่ย
ว่านก็อ้อนซะเต็มเหนี่ยว
เราก็ฟินไปสิคะ
ปล. ขอให้คุณกลับมาแข็งแรงไว ๆ นะ
-
:pig4: :pig4:
-
อย่าพรากพี่แคนไปจากอกนังว่านเลยยยยย
-
น่ารักตลอดใกล้จบแล้วต้องคิดถึงแน่ๆ :mew1:
-
โอ๊ยยย ว่านนนน แค่ในจินตนาการก็เกลียดหนวดว่านแล้ว พอมองรูป อื่มมมมมมมมมมม ดีแล้วทูนหัวมีพี่แคนโกนหนวดให้
-
เกลียดหนวดนีงว่านนนนนน5555555555 :z6:
ไม่อยากให้จากกันตอนไปเรียนเลยอ๊าาาาาา
ต้องเหงากันทั้งคู่แน่เลยยยยย
-
อึ้ยยยยยยยยยยยยยยย หวานไป อิจนังว่าน เกลียดดดดดดด :sad4:
ขอบคุณที่มาต่อนะคะ :pig4:
-
ขอบคุณ :)
-
555เห็นรูปประกอบแล้วเข้าใจเลยวะว่าทำไมถึงอยากให้โกนออก
-
5555
-
หนวดขัดใจพี่แคนสินะ
-
หนวดแปะ 5555 สมควรโดนโกนมันไม่เท่จริงๆว่าน :laugh:
-
ทำไมคนเขียนต้องเสี้ยมให้คนอ่านเกลียดว่านทุกตอนเลยอ่ะ โกรธเกลียดว่านแต่ชาติปางไหน 5555555555555555
ตอนนี้ก็เรื่องหนวด แถมยังใช้พี่แคนโกนให้อี๊กกกก โอ้ย รำไยยยย /เบะปาก 55555555555555555
ถ้าเม้นแบบไม่อคติ ตอนนี้มันน่ารักมากนะ อ้อนกัน เล่นกัน น่ารักงุงิ
แต่จะเม้นแบบอคติไง ก็หมั่นไส้ เอ้อออออ
คนเขียนหายป่วยไวๆนะคะ จุ๊บ
-
อ่านตอนนี้หนูว่านก็ยังน่ารักน่าชังเหมือนเดิม
ไม่แปลกใจหรอกที่ แคนยังรักยังหลงหนูว่าน
ห่วงไปหมดกับทุกคน ไม่เว้นแม้แต่เพื่อนเจ้าตัว
ที่ชอบมาก่อกวน เวลาที่กำลังหวานๆกัน
-
เกลียดหนวดว่าน 5555
-
อยากให้ถึงพุธหน้าแล้ว :katai4:
น้องว่านสบายเกินไปแล้วจริงๆค่ะ อิจจจจจจจจจจ
-
จะจากกันแล้ว :mew4:
-
ทำไมตอนนี้สั้นจังงงงงงงงง (หรือคิดไปเอง ถถถถถถถถ)
อยากอ่านเวลาเค้าหวีทกันอีกง่ะ นังว่านนี่อ้อร้อเสมอต้นเสมอปลาย หมั่นไส้เวลาพี่แคนหวงนังด้วยอะ อิจค่ะไม่ใช่ไร พี่แคนควรเป็นของชั้ลม้ะนังหวาน!!! #พาล
อยากอ่านตอนพิเศษของพี่แคนอีกจางงงง รอนะคะๆ
ปล.หนวดอินังว่านน่าเกลียดมาก ทำไมหล่อนมั่นหน้ามั่นโหนกว่ามันจะเท่อะไรเบอร์นั้น ตอบสิ๊!!!
-
อ่านมาทุุกตอน ก็อยากได้ "พี่อาร์ม" ทุกตอน พี่อาร์มควรเป็นของเค้าอ่ะ (พูดเลยย)
คาแรกเตอร์น้องว่านนี่น่าฟัดมากก ใครเห็นใครก็ยากแกล้งง
ถ้าเป็นเราก็คงจะแกล้งดึงแก้มน้องบ่อยๆ(หมั่นเขี้ยวล้วนๆ)
เป็นเด็กผู้ชายที่สดใส อยู่ด้วยแล้วสบายใจอ่ะ ใครอยู่ใกล้ก็ต้องรักน้องกันทั้งนั้น
นิยายใกล้จบ นึกแล้วก็ใจหายนิดๆ เพราะตามอ่านมาตั้งแต่เริ่มต้น (รอมาทุกพุธ)
อ่านตั้งแต่ว่านยังเป็นเด็กกัลโหลกกัลกาอยู่เลยยย ตอนนี้เป็นน้องว่านนิวลุคไปแล้ว
รอติดตามตอนต่อไปนะคะ เป็นกำลังใจให้ สู้สู้วววว
o13 o13 o13 o13 o13 o13
-
รักว่าน รักแคนตัส
-
อ่านตอนแรกไม่เข้าใจกะอิแค่หนวดอาแปะ
พอเลื่อนมาเจอรูปปลากรอบตอนท้ายเท่านั้นแหละ... เก็ตเลย
เอ็งโกนซะเถอะว่าน โกนบัดเดี๋ยวนี้เลย
แล้วอย่าเสร่อไว้กวนตีนพี่เทพแคนแกอีกนะ คนอ่านขอ 55555555
-
:mew1: รักเรื่องนี้มากกรักน้องว่านนนนนนนนนน อยากพรีหนังสือแล้วอ่ะะะะะะะะะ
-
พี่อาร์มน่ารักจัง อยากได้ 5555555555555555
ว่านอ้อนมากกกกก หมันไส้จริง
เกลียดหนวดนังว่านจริงๆ
-
มุ้งมิ้ง. ฟุ้งฟิ้งอ่ะ
:3123: :3123: :3123:
-
ยิ่งอ่าน ยิ่งอยากได้พี่หงวย น้องว่านขอพี่เถอะะะะะะะะะะ :z1:
-
รอตอนต่อไปนะคะ :L2:
-
:katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
-
หวาน น่ารัก อ่านไปยิ้มแก้มแทบแตก อิจฉานังว่าน
-
เห็นรูปปลากรอบหนวดนังว่านแล้วหมั่นไส้ขึ้นมาติดหมัดดด
เป็นเราจะโกนให้เรียบบบบบบ
แต่แค่นี้พี่แคนก็หลงโงหัวไม่ขึ้นละ พูดแล้วอิจฉา
เดี๋ยวนี้ชี้นกเป็นนก ชี้ไม้เป็นไม้
พาร์ทนี้ให้อารมณ์ครอบครัวกับคู่ข้าวใหม่ปลามันสองคู่
คู่คุณพ่อนี่คืออะไรคะ 5555555 โอ๊ยยยยย
คุณพ่อยังหนุ่มและไฟยังแรง ถ้าคุณเวสต์ทิ้งไว้แบบนี้น่าจะมีตอนพิเศษของคู่คุณพ่อบ้างนะคะ
อยากเห็นต้นแบบแคนตัส 55555555555
พูดแล้วก็ มีเรื่องจะบอก วันก่อนไล่อ่านตั้งแต่ต้นตอนที่พี่แคนพูดถึงครอบครัวครั้งแรกไม่ได้ชื่อทัพแต่ชื่อเทพ
แล้วก็มีส่วนสูงของพี่แคนกับว่านที่ไม่ตรงกัน อันนี้ไม่รู้ว่าเป็นเจตนาหรือเปล่า เรื่องเงาที่ว่านบอกห่างกับพี่แคนประมาณห้าเซ็น
แต่ตอนหลังบอกห่างกันสิบเซ็นต์
ป.ล. ถึงจะบอกว่าอยากอยู่กันสองคนแต่ก็ชอบให้เขามีส่วนรวมกับเพื่อนๆ นี่คิดถึงโต๋เต๋ พี่อาร์มก็เช่นกัน พระเอกในดวงใจ พระเอกตัวจริงเสียงจริง คิดว่าพี่อาร์มเป็นแม่พี่แคนแล้วจับลูกชายไปนัดบอดเป็นผลสำเร็จได้ลูกสะใภ้ในดวงใจมา อ่านแล้วความรู้สึกแบบนี้เลย
-
โอ้ยหวานกันจนเบ้าหวานขึ้นตา ไม่มีใครอ้อร้อได้เกินนังหวานๆ :laugh:
คิดไม่ออกเลยถ้าสองคนนี้ทะเลาะจนเลิกกันบ้านแตกสาแหรกขาดแน่นอน
ถ้าพี่แคนขอเลิกไม่เท่าไหร่ถ้านังว่านขอนี่สิยับไปข้างแน่ๆ :serius2: :serius2:
ยังไงก็ขอให้รักกันยืนๆนะจ้ะ
ถ้าคนแต่งจะใจดีแถมสเปเชียลก็จะดีใจมากๆ :hao7: :hao7:
-
:-[
-
หนวดอาแปะ 555555555
-
พี่แคนสามีตัวอย่างจริงๆค่ะ ปรบมือออออ ดูแลนังว่านง่อยได้ดีเยี่ยมเลยทีเดียว 555555
ตอนหน้าก็จากกันแล้วหรออออออ ยังมุ้งมิ้งไม่สมใจเลยอ้ะ :katai1:
-
เข้าใจแล้วว่าทำไมพี่แคนอยากให้นังว่านโกนหนวด เห็นภาพปลากรอบละเก็ทเลย 555555555555
-
เห็นหนวดของว่านแล้วอิจฉาอยากลองมีบ้าง :m15: ผมอยู่มาจน 21 ปีแล้วมันยังไม่งอกออกมาให้เห็นซักเส้น :z3:
-
น้องว่านมีหนวดก็น่ารักน้าาาา แต่สงสัยพี่แคนกลัวแมนไป 5555
-
เป็นเคะริอาจจะไว้หนวดหรอน้องว่าน 55555
-
หนวดนังว่านทำฮา :jul3:
ขอบคุณพี่แคนที่โกนหนวดว่านออก
ตอนนี้ยังสุขสันต์ พี่แคนไปเรียนต่อว่านคงหงอย
-
เกลียดหนวดอาแปะโกนให้เกลี้ยงค่ะพี่แคน
-
:mew5: :mew5:
โอ้ยยยยยยยย หนวดแกอิว่านนนนนนนน พี่แคนไปจูบมันทำไม อี๋ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ เพลียเหลือเกิน
-
เราก็ไม่ค่อยชอบผู้ชายไว้หนวดเหมือนกัน
มีนดูรกๆไงไม่รู้
คู่นี้นี่ หวานเผื่อตอนจากรึไง
ฮาา
อ่านตอนว่านตื่นมาอ่านหนังสือแล้ว
รู้สึกอยากอ่านหนังสือขึ้นมาทันทีเลย 555
-
เกลียดหนวดดดด
พี่แคนก็แสนดี โกนให้ด้วย สบายเลยนะแกนังว่าน! ชริ
ชอบเวลาพี่แคนวาดอนาคตกับน้อง น่ารักกกก
-
ไม่อยากให้ถึงตอนหน้า....ไม่อยากให้ถึงตอนจากกันเลย แต่ก็อยากอ่านต่อไวๆอ่ะ (เอ๊ะ! ยังไง )
น้องว่านนี่มันอ้อยยยตลอด พี่แคนก็เป็นสะมีที่ดีเหลือเกิ๊นน แอบอิจเบาๆ >>> Me//เบ้ปากแรง :hao3: :hao3:
-
อิว่านปล่อยของหนักจริงๆ ทิ้งทวน ทำไปท่องไป ผัวรักผัวหลง ผัวรักผัวหลง กร๊ากก ฮา :jul3:
-
โอยยยย อิว่านชีวิตแกดีนะยะ
-
อือหืออ ถูกใจมากกค่ะชอบๆๆตามอ่านทันแล้วว :katai4: ชอบอิน้องว่านเอ๋อได้ใจจริงๆ
-
เป็นนังว่านนี่ดีจริงๆผัวเทคแคร์ตลอด!
-
ฮาหนวดนังว่านมากเลยอ่ะ :hao7:
-
อาแปะจริงงง เอาออกให้เหี้ยนเลยพี่แคน
-
ฮาหนวดอาแปะ...ชอบตอนนี้ ความเป็นแคนว่าน ไม่อยากให้จากกันเลยแต่ต้องจาก~ บู้ๆๆๆ
:pig4: :กอด1: :pig4:
-
ชอบตอนนี้มาก อ่านแล้วมีความสุข
-
:กอด1:
-
หมั่นไส้หนวดนั่งว่านมาก ๆ :m26: :m26: :m26:
-
น้องว่านกล้ามากนะยะที่จะไว้หนวดทรงนี ทรมานจิตใจพี่มาก ๆ :hao7:
-
:ling3: :ling3: :ling3:
ไม่อยากให้จบเลยยยยย
ขอภาค 2 ต่อเลยน้าาาา
-
ตลกว่านเนอะ หนวดอาแปะ เอาความมั่นใจมากจากไหนกัน ดีพี่แคนจัดการให้แล้ว :katai2-1:
-
เห็นหนวดแล้ว เชี่ยยยยย ขอให้ถอนถึงรากหนวดเลยได้มั้ย
ว่านไปเอาความมั่นใจมาจากไหนว่ามันจะเท่อ่ะ
โอ้ยยยยน่ออออออ
เค้ารักคู่นี้อ่ะ ความซื่อของว่านมัดใจเราแล้วก็กำลังคลืบคลานเข้ามามัดเงินในกระเป๋าเราด้วย
:hao7:
-
เค้าชอบคู่พี่ทัพกับพ่อพี่แคนมากกกกกกก สวีตเกินหน้าลูกอีก อยากอ่านเคะสาวนิดๆขึ้นมาทันทีเลยค่ะ. :katai1: :impress2: :pig4:
-
ว่าน นังเด็กใจแตก ไม่รักนวลสงวนตัวเลย 555555555555555555555
-
ว่านว่านน่าร้ากกกกกกก
-
ทำไทิ้งตอนพี่อาร์มชะงักให้งงเล่นๆอ่ะ แงงง รอลุ้นว่าแคนเมียอาร์มหรืออาร์มเมียแคนอยู่ นึกว่าจะเฉลยตอนนี้
:hao3: :hao3: :hao3: :hao3: :hao3: :hao3: :hao3:
ปล ฝากบอกอิว่านที ต้องมั่นหน้าแค่ไหนถึงไว้หนวดทรงนั้น เกียสสสสสสสสสสสสสสสสสสส
:angry2: :angry2: :angry2: :angry2: :angry2: :angry2: :angry2:
-
ว่านมีความสุขมากเลยสินะ :hao3: :hao3:
-
:o8: :o8: :o8:
พี่แคน ช่วยปากกับมือตรงกันหน่อยค่ะ
น้องว่านหวานหวาน หนูไม่เหมาะกับหนวดแปะนะลูก
ยิ่งอ่านยิ่งผูกพันธ์กับเรื่องนี้ เค้าไม่อยากให้จบเลย :mew4:
-
เฮ้ออออ ชื่นจายยยยยย อ่านแล้วผ่อนคลายแปลกๆ5555555555
-
น่ารักมากๆ โกรหนวดให้กันด้วย
-
เขินอ่ะ ทำไมเขิน
ถึงเป็นสตรีก็มีหนวดนะคะ พี่แคนสนใจมาโกนให้หน่อยไหม
ปล. ขนหน้าแข้งก็ยังได้นะพี่แคน
-
:กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
เหนื่อยมาทั้งวัน ได้อ่านเรื่องนี้ยิ้มเลย มีความสุขผุดๆ
-
พี่แคนโคตรตติดว่าน ไปเยอรมัน นี่จับว่านเขย่าๆ ให้ย่อส่วนแล้วเอาไปด้วยเลยดิพี่หงวย :hao7:
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
:hao3: น้องว่านนี้ขยันอ้อนมืออ้อนอวัยวะพี่แคนจริงๆ :laugh:
-
โมเม้นต์โกนหนวดคืออะไรรรรร
ว่านน่ารัก ><
-
อ่านหนังสือติดกันได้ผลจริงหรอว่าน
-
โกนนนนนเถอะว่านว่าน
หมวดแปะไม่โมเอ้เลยค่ะลูก
พี่แคนโมเมนต์อบอุ่น :-[
-
เกลียดหนวดนังว่านจริงๆ ขอบคุณพี่หงวยที่ช่วยกำจัดมันออกไป ฮ่าๆ
-
กรีนสัมผัสได้ถึงพลังบางอย่างจากตัวอาร์ม อื้มม...หรี่ตามอง !!!
เราเชื่อนะว่า น้องว่านจะอัพเวลการใช้ชีวิตขึ้นได้
ระยะทางพิสูจน์ม้า กาลเวลาพิสูจน์คน
แต่พี่ทัพ บางครั้งดูแรงอ่ะ...อื้มม ความเป็นแม่ออกมาชัดเจนเลย 5555
น้องว่านเป็นคนที่ซื่อตรงจนน่ารัก แต่ก็ไม่ได้โลกสวยเกินไป คือ ชอบบบบบบ...5555
ส่วนพี่แคน ตรงไปตรงมาดี ยอมรับว่า เกย์ ด้วย พ่อคุณเอ๋ย!! เรื่องนี้ตัดประเด็น ผู้หญิงออกไปเลย
ชายล้วนๆๆ ไม่มีชะนีผสม ปรบมือคร้าา 5555
ปล. เข้าอ่านมาครั้งแรก อาจจะไม่ได้เม้นละตอน ต้องขอโทษนะค่ะ ขอโดยรวมเลยล่ะกันเน้อ
เป็นกำลังใจให้คนแต่งนะค่ะ รอติดตามอยู่
เดี๋ยวว่า คงใกล้มาม่าอีกแน่เลย ฮืออ...เตรียมผ้าซับน้ำตา ดูหนทางแล้ว รักนี้ยังอีกยาวไกลล 5555
-
คิดถึงพี่ทัพพพ. อิอิ :-[
ว่านนี่ใครเหรอออ :hao7: :z2:
-
นางรู้จักออดอ้อนแล้วนะน้องว่านเรา แค่อยู่เฉยๆ พี่แคนแกก็รักก็หลงจะตายอยู่แล้ว นี่ทำตัวน่ารักแบบนี้มิรักจนคลั่งเลยเหรอ
ขอบคุณสำหรับตอนใหม่นะคะ
ปล. สรุปนางรู้หรือยังคะ ว่าพี่แมวดำที่คุยกันในทวิตเตอร์นั้นคือแคนตัส? :เฮ้อ:
-
เวลาพี่โจ๊กมา มันจะฮาตามมาด้วย
พี่แคนหื่นกว่าที่คิดมากเลย 5555
-
อีนางว่าน หนวดแกทุโคตรๆเลยอ่ะ :mew5:
พี่แคนกะน้องว่านนี่มุ้งมิ้งกันได้ เอิ่ม :laugh:
ปล. ในที่สุดก็ตามอ่านทันแว้ว :hao5:
-
เห็นหนวดว่านแล้ว โกนเป็นดีที่สุดค่ะ ๕๕๕๕๕
-
น่ารักอ่าาาา อ่านรวดเดียวตั้งแต่ตอนแรกเลย
:-[ :-[ :-[
-
โอ้ยว่านนน ไม่ได้เหมาะกับหนวดแบบนี้เลย น่าตบ ไว้ทำไม 5555
ท่ากวนหนวดทำไมมันหวานจัง สีชมพูไปทั้งห้องเลย ไม่อยากจะคิดถึงตอนจาก
ขอบคุณค่ะ
-
คิดถึงพี่แคน
-
เมื่อไรจะวันพุธ
รอๆๆ :katai5: :katai5:
-
หวานกันตลอดจนน่าอิจฉาเลยน้าาาาา
-
น่ารัก :-[
-
:katai1: อึดอันแทนตัวละครที่อ่านทุกครั้งเมื่อโดนระยะทางแยกคนรักให้จากกายกันโอ้ยยยยยยย :katai1: :katai4: :ling3: :m16:
-
อ่ออ๋อยยยยยย ละลายยยย น่าย๊ากกกกกกก
-
อยากอ่านคู่คุณพ่อกับพี่เลี้ยงแสนใจดี
-
นังน้องว่าน และพี่แคน น่ารักกันจัง อ่านแล้วเคลิ้ม 555 ไม่อยากให้จบเลยย เขียนสัก 100 ตอนได้ไหมคะ 5555 :mew4:
-
ว่านน่ารักมากเลย อึนๆ มึนๆ ตรงไปตรงมาดี พี่แคนก็หลงเมียมากมาย ก็เมียน่าหลงอ่ะเนอะ
รอตอนต่อไปค่ะ :pig4:
-
:katai5: เอ๊ะอ้อ เกิดอะไรขึ้น
-
(• • ) ( • •) เอ๊ะะะะ อยู่ไหนเอ่ยยย
-
รอค่าาาาาาาาา :hao7: :hao7:
-
ตอนที่ 24
เริ่มไม่มั่นใจว่าวันหนึ่ง ๆ มีเวลา 24 ชั่วโมงเท่ากันหรือเปล่า บางทีก็ช้า บางครั้งก็ไว หลังจากคุยกับพี่แคนเรื่องเรียนต่อเรียบร้อยแล้วทุกอย่างดูรวดเร็วจนผมเองรู้สึกว่าเข็มนาฬิกามันไม่เท่าเดิม อยากให้โลกอ้วนกว่านี้สักนิด อย่างน้อยก็ยืดเวลาต่อไปอีกหน่อย
เสียงบอกหมดเวลาในห้องสอบจากอาจารย์ผู้คุมสอบดังขึ้น ทุกคนวางปากกาลงด้วยภาวะจำยอม นักศึกษาเกินครึ่งหายไปจากห้องสอบแล้ว ผมไม่มั่นใจว่าพวกนั้นทำได้ แต่มั่นใจว่าตัวเองทำไม่ทัน
แม้พี่แคนจะบอกว่าช่วงไฟนอลเป็นความพยายามของผมเพียงอย่างเดียว แต่แท้ที่จริงแล้วผมก็รู้ว่าเขาคอยช่วยเหลืออยู่ ทั้งชีทที่ไอ้โต๋เอามาอวด ผมจำลายมือพี่แคนได้ มีบางข้อที่เฉลยผิดแล้วเป็นรอยปากกาวงแก้แสดงวิธีที่ถูกต้องไว้ข้าง ๆ ยอมรับเลยว่าเมื่อก่อนผมไม่เคยตรวจชีทเก่าจากรุ่นพี่ เฉลยมายังไงก็ท่องไปอย่างนั้น เพิ่งมาพึงสังวรว่าความรู้ที่ได้มาเก่าก่อนผิดบานตะไท อาจเป็นเพราะเหตุนี้ด้วยที่ทำเอาคะแนนผมดิ่งลงเหวตลอดปีหนึ่งและปีสองเทอมหนึ่งที่ผ่านมา
“ทำไปกี่ข้อวะ”
ไอ้โต๋ถาม ถอนหายใจหนัก สองสามวันมานี้มันตามมาอ่านหนังสือกับผมที่คอนโด พี่แคนเปิดโอกาสเต็มที่ ตัวเองขึ้นไปอยู่กับพี่อาร์มบ้าง อยู่ห้องแล็บบ้าง เจอกันแค่ตอนกินข้าว หรือไม่ก็เดินสวนกันในโรงอาหาร สีหน้าครุ่นคิด เหมือนมีอะไรในใจตลอดเวลา
“ห้า มึงอะ”
“สามมมม กำลังทำข้อสี่ หมดเวลาก่อน”
“กูเพิ่งเขียนคำตอบข้อหกตอนหมดคาบ ข้อหนึ่งเว้นไว้ ยากสัด”
“เออ กูไปเสียเวลางมข้อนั้นโคตรนาน สุดท้ายก็ตัน ทำข้ออื่นไม่ทันอีกแม่ง แต่คล้าย ๆ กับชีทเมื่อวานเนอะ”
ผมพยักหน้า ยกนาฬิกาข้อมือขึ้นดู “พี่แคนสอบเสร็จแล้วมั้ง”
“จะไปหาเลยปะ เชี่ยกุ้งออกไปตั้งแต่ครึ่งชั่วโมงแรก มันได้ทำสักข้อไหมวะ”
“เออ ไม่รู้ แต่เดี๋ยวกูกลับคณะ มึงไปด้วยกันไหม”
“ไม่อะ ไปพักสมองก่อน ขอเล่นเกมชั่วโมงเดียว เดี๋ยวตามไปที่คอนโด ไม่ได้นัดไปไหนกับพี่แคนใช่ปะ”
“เออมั้ง” ผมตอบสั้น รู้สึกหงุดหงิดเล็ก ๆ ทั้ง ๆ ที่เหลือเวลาไม่กี่วัน แต่กลับต้องห่างกันมากกว่าเก่า “จะเข้ามาก็ไลน์มาแล้วกัน เดี๋ยวกูลงไปรับ”
“เออ ๆ แดกข้าวกับพี่แคนไปเลยนะ รู้สึกผิดว่ะ ไปรบกวนเวลาพวกมึง”
“ไม่เป็นไรหรอก” ผมหมายถึงไม่เป็นไรจริง ๆ พี่แคนเองก็ไม่ค่อยว่าง “เดี๋ยวต่อไปเขาก็ไม่อยู่ด้วยแล้ว จะได้ชิน”
“ฟังดูเหงา ๆ”
“ไม่มีแฟนอย่ามาทำหน้าเข้าใจ แสรด”
“แค่นี้ต้องด่าด้วย” โต๋หัวเราะ ไม่ได้โกรธจริงจัง ผมโบกมือให้มันยิ้ม ๆ ก่อนจะแยกย้ายขึ้นรถบริการหน้าอาคารเรียนคนละสาย
ถอนหายใจ เงยหน้าขึ้นมองฟ้า
ต่อไปไม่มีพี่แคนแล้ว คงเหงากว่านี้เท่าตัว
ห้องแล็บภาควิชาคอมพิวเตอร์แออัดกว่าปกติ พวกปีสี่หลายคนที่ไม่เคยเห็นหน้าจับกลุ่มติวหนังสือกันจนห้องแน่นขนัด เมื่อผมเดินเข้าไปหลายสายตาหันมองก่อนก้มหน้าก้มตาทำงานของตัวเองต่อเหมือนเคย ไม่มีการแนะนำ ทุกคนก็รับรู้ได้โดยอัตโนมัติถึงความสัมพันธ์ของผมกับพี่แคน คนที่กำลังพูดถึงนั่งดูจอคอมพิวเตอร์ ปลายนิ้วรัวแป้นพิมพ์ก่อนบุ้ยปากให้ผมนั่งลงข้าง ๆ
“ทำข้อสอบได้ไหม”ถามทั้ง ๆ ที่ไม่มองหน้า ผมถอนหายใจนำ แล้วตอบ
“ทำไม่ทัน” วางคางลงบนโต๊ะ พี่อาร์มนั่งที่โต๊ะตัวถัดไป เคร่งเครียดไม่ต่างกัน มีแต่พี่โจ๊กเท่านั้นที่หันมายิ้มเยาะ
“ไอ้แคนไม่ได้ไปเยอรมันมั้งงานนี้”
“ทำไม่ทันแต่ข้อที่ทำทันว่านมั่นใจนะเว้ย”
“เด็ก” คู่สนทนาไม่ได้รับเชิญสวนกลับมาเมื่อผมตั้งหน้าตั้งตาเถียง พูดแล้วเซ็ง ทำไมผมของขึ้นง่ายขนาดนี้ก็ไม่รู้ “พี่แคน ไปเที่ยวกันไหม”
เขาทำเหมือนไม่ได้ยิน ยังคงมองที่หน้าจอเหมือนเดิม ผมรู้ว่าตัวเองนัดโต๋เอาไว้ แต่เบื่อครับ เบื่อมาก ไม่มีสมาธิอ่านหนังสือหรอกถ้าเป็นแบบนี้ ผมเอ่ยถามซ้ำเพราะไม่มั่นใจว่าเขาได้ยินหรือเปล่า “ไปเดินตลาดรถไฟกัน”
“เพิ่งสอบไปตัวเดียวไม่ใช่เหรอ”
ในที่สุดคู่สนทนาก็ตอบ แต่เป็นคำตอบที่ผมไม่ได้พอใจเท่าไร คงติดนิสัยถูกพี่แคนตามใจจนชิน พอถูกปฏิเสธก็อดเซ็งไม่ได้ รู้ว่าตัวเองงอแง ไร้สาระ แต่มีบรรยากาศขมุกขมัวระหว่างผมกับพี่แคน อธิบายไม่ถูก เหมือนมันซ่อนอยู่ในแววตาของอีกฝ่าย เขามีความลับ ผมรู้แค่นี้ เพียงแต่นึกไม่ออกว่าเป็นความลับเรื่องอะไรที่ค้างคาใจอยู่
“อีกตัวสอบตั้งวันอังคาร พี่แคน ไปเหอะ”
มือใหญ่วางลงบนหัวผมแทนคำตอบ เขาสนใจเพียงชั่วคราวแล้วกลับไปมองหน้าจอคอมพิวเตอร์อีกครั้ง มีเพียงเสียงเคาะแป้นพิมพ์ สุดท้ายผมเลยเป็นฝ่ายทนไม่ไหวลุกขึ้นก่อน
“งั้นว่านลงไปอ่านหนังสือที่ใต้ตึกนะ”
“ไปห้องสมุดสิ”
“ไม่เอา คนเยอะ”
“ข้างล่างมันร้อน”
“ก็ดีกว่าตรงนี้”
พี่แคนเหลือบมองผม เขาอาจจะรู้ หรือไม่รู้ว่าผมกำลังงี่เง่า อาการแบบนี้นอกจากคนที่บ้านก็ไม่เคยทำกับใคร คล้ายกับจู่ ๆ ก็ขาดความมั่นใจ ทั้ง ๆ ที่ตัวเองเป็นคนบอกให้พี่แคนไปเรียนต่อแท้ ๆ แต่พอใกล้วันเข้าก็กลับเป็นคนพูดจาไม่รู้เรื่องเสียเอง ผมไม่รู้ว่ากังวลเกินไป คิดมากเกินไป หรือพี่แคนมีอะไรแต่ไม่คิดจะเล่าให้ฟังกันจริง ๆ
อืม เสร็จแล้วจะตามไป รออยู่ข้างล่าง ไม่ต้องไปไหน มีเรื่องต้องจัดการนิดหน่อย”
ผมครางรับคำในลำคอ ถอนหายใจ พี่แคนไม่สนใจเหมือนเคย สุดท้ายก็พ่ายแพ้ เป็นฝ่ายลุกเดินออกมาอย่างเงียบเชียบทั้ง ๆ ที่เพิ่งมาถึงได้ไม่นาน
ใต้อาคารเรียนภาคคอม ไฟยังเปิดสว่างโร่ นักศึกษาหลายคนนั่งจับกลุ่ม มีเพียงแค่ผมที่นั่งอยู่ลำพัง พระอาทิตย์ตกดินแล้ว ไลน์บอกไอ้โต๋ว่าพี่แคนทำงานที่แล็บยังไม่เลิกมันก็ยกเลิกนัดกลับบ้านไปก่อน ผมอยากอยู่เจอพี่แคนอีกสักนิด กินข้าวด้วยกันสักมื้อก่อนกลับไปอ่านหนังสือก็ยังดี
เมื่อก่อนไม่เป็นแบบนี้แท้ ๆ ผมทำตัวไม่น่ารัก ทำตัวจุกจิกไม่เข้าท่า แต่ทั้งหมดเพราะต้องการความรักล้วน ๆ
อีกอย่างก็คือ ผมกำลังสงสัยว่าอะไรที่ซ่อนอยู่ในดวงตาคู่นั้นกันแน่ ถึงเรื่องเรียนจะเป็นควาย แต่เรื่องผู้ชายผมฉลาดนะครับ เซนส์ออฟบอยเฟรนด์อะ เข้าใจหรือเปล่า ผมว่าผมมีเซนส์อะ
“อ๊ะ!”
เสียงอุทานของใครบางคนดังขึ้นขณะกำลังเปลี่ยนหน้าหนังสือ สลับกับคิดเรื่องคนรักไปด้วย เมื่อเงยหน้าขึ้นมาก็เห็นอดีตของพี่แคนยืนอยู่ เขาสวมแว่นตากันแดดแม้ไม่มีแสงจากดวงอาทิตย์ กระนั้น มองปราดเดียวก็รู้ว่าเป็นใคร
“พี่กัส”
“พี่แคนล่ะ” เขาถาม ยกมือขึ้นกอดอก หน้าเชิดขึ้นเล็กน้อย ผมไม่ตอบ แต่จะไม่หาเรื่องจนกว่าเขาจะเป็นฝ่ายเริ่มก่อกวน มีมือมีเท้าครับ ต่อให้พี่แคนจะเป็นพระเอกที่แสนดีของผมเท่าไร แต่ไอ้ว่านไม่ใช่นางเอกแน่ ๆ ผมมองอีกฝ่ายด้วยสายตาประเมิน หรือนี่จะเป็นเรื่องที่พี่แคนซ่อนไว้วะ
“วันนี้ฉันนัดพี่แคนไว้ เขาไม่ได้บอกให้กลับไปก่อนเหรอถึงมานั่งนี่ หรือจะมาเฝ้า” เขายกนาฬิกาขึ้นดู กล่าวด้วยน้ำเสียงหยามหยัน “นี่ว่าน ถ้ากังวลขนาดนั้นจะให้ไปเยอรมันได้จริง ๆ เหรอ พี่แคนไม่ชอบคนขี้หึงจุกจิกนะ”
“พี่แคนบอกให้ผมนั่งรอครับ พี่กัสจะนั่งด้วยกันก็ได้”
“อ้อ เหรอ แล้วเขาอยู่ข้างบนกับพี่อาร์มเหรอ”
“ครับ” ผมตอบรับ ยกกระเป๋าที่วางฝั่งตรงข้ามขึ้น ไม่เข้าใจว่าทำไมเราถึงมีความรู้สึกไม่ชอบหน้าแฟนเก่าของคนรักเสมอ ไม่ถึงกับเกลียด แต่จะบอกว่าเป็นมิตรก็ไม่ใช่ ยิ่งคน ๆ นั้นยังคอยป้วนเปี้ยนคนของเราไม่ห่างก็ยิ่งไม่ชอบใจ
“แปลกนะที่มากังวลเรื่องฉันแต่กล้าปล่อยพี่แคนกับพี่อาร์มไว้ด้วยกัน ไม่รู้เหรอว่าพี่อาร์มคิดยังไงกับพี่แคน”
ผมเหลือบตาขึ้นมอง ไม่ได้ถามต่อ แต่พี่กัสก็เป็นฝ่ายเฉลยออกมาเอง “พี่อาร์มแอบชอบพี่แคนตั้งนานแล้ว ฝากปลาย่างไว้กับแมวระวังไว้เถอะ”
“ผมจำเป็นต้องรู้ด้วยเหรอครับ ในเมื่อพี่อาร์มไม่เคยอยากแย่งพี่แคนไปจากผม”
“หึ...มั่นใจเสียขนาดนั้น”
“ผมไม่รู้หรอกนะว่าพี่กัสจะพูดแบบนี้ทำไม แต่ผมรู้จักพี่อาร์ม พี่อาร์มเป็นคนดี”
“ก็แค่มดแดงแฝงพวงมะม่วง”
“เขาไม่เคยคอยหาโอกาสเข้าหาพี่แคนในเชิงชู้สาว ถ้าพี่กัสอยากให้ผมระแวงล่ะก็ผมว่ามันเสียเวลา พี่ก็เพิ่งบอกเองว่าพี่แคนไม่ชอบคนหึงจุกจิก” ผมเคาะปากกาลงบนโต๊ะ เริ่มหงุดหงิดขึ้นมานิด ๆ คนตรงหน้าถอดแว่น ยังไม่ทันพูดอะไรต่อพี่แคนก็เดินล้วงกระเป๋ามาจากด้านหลัง เงาที่ทาบลงมาทำให้พี่กัสเงียบเสียงและหันไปมอง เมื่อเห็นว่าเป็นพี่แคนก็ยิ้มหวาน ให้ตายเถอะ ถึงจะเหม็นหน้าแต่ก็ปฏิเสธไม่ลงว่าพอยิ้มแล้วอะไร ๆ ก็ดูดีไปหมด พี่กัสแม่งเป็นคนหน้าตาดีจริง ๆ ซึ่งมันทำให้ผมรู้สึกขุ่นในอก เฮ้อ แล้วทำไมผมต้องพาลด้วยวะเนี่ย
“กัสกำลังรอเลย”
“โทษที งานมันใกล้เสร็จแล้วเลยรีบ ๆ ทำจะได้กลับคอนโดทีเดียว ว่าแต่มีอะไรล่ะ ให้ไอ้กิมโทรมานัดให้”
“ไปคุยที่อื่นได้ไหม”
“ตรงนี้แหละ” พี่แคนว่า เดินอ้อมโต๊ะมานั่งข้างผม “อ่านไปถึงไหนแล้ว”
“นิดหน่อย พี่ไปคุยกับพี่กัสก่อนก็ได้นะ” บอกตรง ๆ ผมไม่อยากเห็นหน้าพี่กัสเท่าไร ยิ่งสายตาที่เขามองพี่แคนยิ่งไม่ชอบ ไม่ใช่ว่าเกลียด ถูกต้อง ผมไม่ได้เกลียดเขา แต่ไม่ชอบ ไม่ชอบ ไม่ชอบโว้ย!
“ทำไม คุยตรงนี้แหละ ไม่ได้มีความลับอะไร”
กลายเป็นพี่กัสที่หน้าตึง กระแทกกระเป๋าสตางค์ที่ถือมาลงบนโต๊ะ เขาเป็นคนเอาแต่ใจ มองปราดเดียวก็รู้ ส่วนพี่แคนพอคบใครแล้วน่าจะเป็นพวกตามใจไปเสียหมด ปากหนักไปหน่อย แต่ใครอยู่ด้วยก็ต้องระทวยทั้งนั้น
“พี่ทัพบอกว่าพี่แคนเอาทุนเยอรมัน”
“อืม ว่านอยากให้ไปน่ะ”
“พี่แคน...”
“ที่จริง มีเรื่องที่อยากจะพูดเหมือนกันถึงบอกไอ้กิมว่าถ้ากัสอยากมาหาก็ให้มาเจอ” พูดพลางเคาะนิ้ว ผมมองพี่แคนสลับกับพี่กัสไปมา ไม่มีส่วนที่ตัวเองจะแทรกบทสนทนาได้ ดวงตาคม สีดำขลับจ้องมองไปตรงหน้า พี่กัสเม้มริมฝีปากแน่น ก่อนพี่แคนจะพูดต่อ เอาจริง ๆ พูดกันตรงนี้ก็ดี พี่แคนพูดไปเถอะ อะไรก็ได้ที่ไม่ใช่บอกเลิกผมแล้วกลับไปหาแฟนเก่าอะ
“กูกำลังจะไปต่อนอก อยากเคลียร์ให้มันจบ ว่านเองก็จะได้สบายใจ มึงก็จะได้เริ่มใหม่ เรื่องของเรามันจบไปนานแล้ว เลิกวุ่นวายกับที่บ้านกู กับเพื่อนกูสักที มันเป็นไปไม่ได้ ไม่เห็นเหรอว่าตอนนี้กูมีใคร”
“แต่ว่า...”
“ว่านมันไม่รู้ แต่กูรู้ตลอดว่ามึงพยายามทำอะไร วันไหนกูไม่อยู่นี่แล้วกูห่วงว่านมัน กูไม่ได้มีโอกาสมองหน้าเพื่อจะสั่งอะไรมันแล้ว ถ้ามันเข้าใจผิดอะไร กูกลัวว่าจะไม่มีโอกาสได้อธิบายอีก”
“หมายความว่าไง พี่บอกให้กัสหยุดทั้ง ๆ ที่กัสพยายามเพื่อจะพิสูจน์ให้พี่แคนเห็นนะว่ากัสรักพี่จริง ๆ เรื่องนั้นกัสพลาดแค่ครั้งเดียวเองนะพี่แคน ทำไมไม่ให้โอกาสกันบ้าง”
“กัส มึงพอได้แล้ว” พี่แคนพูดเสียงเรียบ ทั้ง ๆ ที่อีกฝ่ายใกล้จะร้องไห้เต็มทน จากตอนแรกเคืองพี่กัส ตอนนี้กลับใจคอไม่ดี ผมเริ่มอยากลุกไปจากตรงนี้แล้วว่ะ บรรยากาศไม่โอเคเลย “กูรู้ว่ามึงเสียใจ กูก็พยายามทำใจให้โอกาสมึงมาตลอด ถ้ากูไม่เจอไอ้เด็กนี่กูก็คงยังคุยกับมึงได้เรื่อย ๆ แต่กูเจอมันแล้ว” พี่แคนพูดถึงผม แต่มองหน้าคู่สนทนาจริงจัง ไม่มีแววล้อเล่นในดวงตา
“กลับไปหาไม่ได้แล้ว เข้าใจที่พูดไหม”
“ถ้าอย่างนั้นก่อนหน้านี้พี่แคนจะบอกกัสทำไมวะว่าเรื่องของเรามันเป็นเรื่องของอนาคต พี่จะให้กัสพยายามทำไมวะ”
“กูรักมัน ถ้ามึงจะบีบให้กูพูดแบบนี้กูก็จะพูด กูทำให้มันเสียใจไม่ได้ กูไม่เคยบอกให้มึงพยายาม กูแค่ตอบไม่ได้ว่าจะให้อภัยมึงหรือเปล่า แต่ตอนนี้กูตอบได้แล้ว มึงฟังกูสิว่ากูตอบว่าอะไร อย่าเอาแต่ปิดหูปิดตา”
พี่กัสยกแว่นตาขึ้นมาสวม ผมคิดว่าคงกลั้นไม่ไหว ผมว่าผมเข้าใจนะ พี่แคนเล่นบทดีก็ดีใจหาย ถ้าวันหนึ่งถูกพูดใส่แบบนี้ก็คงรับไม่ได้เหมือนกัน
“กัส มึงก็เหมือนน้องกู ขอโทษที่ต้องพูดแบบนี้ แต่มึงเดินต่อได้แล้ว ที่ต้องพูดต่อหน้าไอ้ว่านไม่ใช่เพราะจะหักหน้ามึง กูอยากเคลียร์ให้มันจบ อย่างน้อยก็ก่อนที่กูจะไป มึงเองก็จะได้เลิกหวังอะไรที่มันเป็นไปไม่ได้สักที”
“ไม่อยากจะเชื่อเลยว่าจะเป็นไอ้เด็กนี่ มันไม่เหมือนกัสสักอย่างเลยนะพี่แคน หน้ามันโง่จะตายไป” ริมฝีปากสีพีชยืดเหยียด แต่ทั้ง ๆ ที่โดนด่า ผมกลับสงสารพี่กัสขึ้นมาเสียอย่างนั้น ใจหนึ่งอยากห้ามให้พี่แคนพอ แต่อีกใจบอกตัวเองว่าต้องปล่อยให้พี่แคนพูด อย่างน้อยให้จบวันนี้ดีกว่ามีเรื่องคาราคาซังตอนคนกลางไม่อยู่ ผมยังไม่อยากขึ้นหน้าหนึ่งตบกับดาราแย่งผู้ชายครับ แม่ไม่ปลื้มแน่ เดี๋ยวโดนตัดออกจากกองมรดก
“กัสไม่เข้าใจ ทำไมถึงเลือกมัน ลีลามันเด็ดหรือไง”
“มันเป็นคนที่ดีกับใจกู” เสียงทุ้มตอบเรียบ ๆ ไม่ใส่อารมณ์แต่กลับบาดลึก เป็นคำตอบที่ทำให้พี่กัสเบือนหน้าหนี และเลิกที่จะเถียง ริมฝีปากคู่นั้นบดจนเป็นเส้นตรง แก้มขาวเริ่มเปียกด้วยคราบน้ำตาที่ซ่อนไว้เท่าไรก็ไม่มิด ผมก้มหน้าลง ไม่อยากเห็นภาพแบบนี้ ผมรู้ว่ารักมีทั้งสุขและเศร้า แต่ผมก็ไม่คิดจะเห็นใครเศร้าเพราะรักเป็นต้นเหตุ
“วันนี้ที่ยอมเจอกันง่าย ๆ เพราะอยากเอาใจมันนักล่ะสิ พี่คิดว่ามันใสเหรอ มันไม่มีพิษมีภัยเหรอ มันทำหน้าซื่อ ๆ หลอกพี่ให้มาพูดจาตัดขาดกับกัสไปอย่างนั้นแหละ คิดว่าชนะแล้วสินะ”
“กัส มึงมีสติหน่อย ว่านไม่ได้รู้เรื่องที่เรานัดเจอกันวันนี้”
“พี่จะปกป้องมันทุกเรื่องเลยหรือไง”
“มันเป็นเรื่องที่คนเป็นแฟนกันต้องทำว่ะ”
“กัสเกลียดพี่!” ผมรู้ว่าเขาโกหก พี่กัสรักพี่แคนต่างหาก คนข้าง ๆ ผมขบฟันจนเห็นเป็นสันนูน กระนั้นก็ยังใจดีมากพอที่จะห่วง “อย่าเสียงดัง ที่นี่มันที่สาธารณะ ไม่มีอะไรจะพูดแล้วใช่ไหม กูก็หมดแล้ว มึงกลับยังไง ให้โทรเรียกไอ้กิมไหม”
“ถ้าจะเลือกมันจริง ๆ ก็ไม่ต้องมายุ่งกับกัส!” เขาปาดน้ำตาด้วยหลังมือตัวเอง ลุกขึ้นยืนอย่างหยิ่งทระนง “กัสไม่ได้เป็นอะไร ไม่ต้องมาสงสาร แค่สมเพชตัวเองนิด ๆ ที่วิ่งตามคนโง่อย่างพี่ได้ตั้งนาน”
ถึงด่าขนาดไหนแต่คนที่เจ็บที่สุดยังเป็นเจ้าตัว เขาหยิบกระเป๋าสตางค์กับกุญแจรถที่พกมาด้วยเดินห่างไป ผมมองเห็นแผ่นหลังนั่นเล็กลงเรื่อย ๆ ตรงนี้เหลือเพียงความเงียบ พี่แคนถอนหายใจทิ้ง ไม่แน่ว่าสบายใจหรือหนักใจ แต่ที่นี่ แม้พี่กัสไม่อยู่แล้วก็ไม่มีใครมีความสุข
เห็นภาพอีกคนที่พยายามเข้มแข็งแม้มองปราดเดียวก็รู้ว่าอ่อนแอขนาดนั้นใครจะรื่นเริงได้
พี่แคนลูบหัวผม แต่คล้ายปลอบประโลมตัวเองมากกว่า ผมเหลือบตามองคนเสียงแข็งเมื่อครู่ด้วยท่าทีกล้า ๆ กลัว ๆ สีหน้าเขายังนิ่งเรียบ ไม่สื่ออารมณ์ใด ๆ
“ว่านรู้ว่าพี่แคนไม่สบายใจ” ผมพูดพลางเอนหัวพิงไหล่ มือใหญ่จึงเลื่อนมาโอบบ่าผมแทน “แต่พี่ทำดีที่สุดแล้ว”
“เดี๋ยวนี้ฉลาดนะ”
“อื้อ นี่ว่านแฟนแคนตัสนะ” ผมยิ้มให้ตัวเอง ก่อนพี่แคนจะหัวเราะในลำคอเป็นการตอบรับ
“เป็นคนอื่นคงวีนกูบ้านพังไปแล้ว นัดซ้อนมาเจอกันแบบนี้ ขอบใจที่เข้าใจ กูคิดมาตลอดว่าจะทำยังไงให้จบสวย โทษที ทำได้แค่นี้”
“ว่านไม่ได้เข้าใจนะ แล้วก็ไม่สบายใจเลยที่พี่ไม่เล่าให้ว่านฟังว่าอยากเคลียร์เรื่องพี่กัส”
“เห็นว่าช่วงนี้สอบ แต่รอให้สอบเสร็จก็คงไม่ทัน”
“ถึงอย่างนั้นก็เถอะ ว่านกับพี่เป็นคนเดียวกันแล้วนะเว้ย พี่อย่าทำเหมือนว่านไม่สำคัญได้ไหม”
“สำคัญ” ปลายจมูกเฉี่ยวหน้าผากผม ไม่กดจูบลงมาเสียทีเดียว “เพราะสำคัญเลยสังเกตมาตลอดว่ามึงไม่วางใจเรื่องเก่าของกูเสียที ก่อนไปเลยอยากจัดการอะไรให้มันเรียบร้อย”
“ครับ รู้แล้ว ว่านเชื่อพี่แคนนะ ถ้าบอกไม่มีอะไร ก็คือไม่มีอะไร”
“โตขึ้นเยอะเลย”
“ไม่หรอก” ผมตอบตามความจริง ตัวเองยังงี่เง่าก็พอรู้ เพียงแต่เริ่มคิดให้มากขึ้นแล้วเท่านั้น “ว่านแค่อยากเป็นคนที่พี่อยู่ด้วยแล้วสบายใจ”
“อืม” เสียงนั้นตอบรับในลำคอ “อยากไปเดินตลาดรถไฟเหรอ”
“อือ เบื่ออะ พอคิดเรื่องที่จะไม่ได้อยู่ด้วยกันแล้วน้ำตาจะไหล”
คนที่ผมพิงบ่าอยู่หัวเราะจนไหล่สั่น ผมเหลือบตามองค้อน ตอนแรกใครวะที่งอแงไม่อยากไป ทีงี้มาทำเป็นเยาะคนอื่น
“ไล่กูไปแท้ ๆ เปลี่ยนใจตอนนี้ไม่ทันแล้วด้วย”
“รู้แล้วน่า ขออ้อนไม่ได้เหรอวะ เดี๋ยวก็ไม่อยู่ให้อ้อนแล้ว ไม่ถึงเดือนเลย โอย ว่านจะอยู่ยังไงวะ พี่แคนต้องช่วยว่านนะเว้ย ว่านเริ่มรู้สึกว่าทำใจไม่ได้แล้วอะ”
“อะไร ก็เคลียร์ให้หมดแล้วไง ทั้งเรื่องกัส ทั้งเรื่องมึงกับปาล์ม ที่บ้านกูก็โอเคกับมึงทุกคน มีอะไรให้เครียดอีก หืม?”
“พี่แคนไม่อยู่ว่านจะอ้อนใครล่ะทีนี้”
เอาหน้าผากถูแขนเสื้อ แต่กลับถูกมือใหญ่ดันไว้จนแทบหงายหลัง
“คิดจะอ้อนคนอื่นตอนกูไม่อยู่? ว่างั้น?”
“ไม่ใช่เว้ย” คนขี้หึงนี่มันก็ขี้หึงไปเสียทุกเรื่องเลยหรือไงวะ เมื่อกี้ยิ้มแท้ ๆ นึกจะหน้าบูดหน้าบึ้งก็ทำใส่กันได้ชั่วพริบตา ดูเอาเถอะใจคน “ว่านหมายถึง ต้องคิดถึงพี่แน่ ๆ”
“คิดถึงก็บินไปหา”
“เยอรมันนะไม่ใช่พัทยา”
“ใครบอกกูว่ามันอยู่ได้วะ”
“ถ้าบอกว่าอยู่ไม่ได้แล้วอะ”
พี่แคนยักยิ้ม เขารู้ว่าผมแกล้งพูดไปงั้น ใบหน้าหล่อก้มลงมาฉวยจูบที่ปาก ผมเหลือบตามองไปรอบ ๆ อาคารเรียน โชคดีที่ทุกคนคร่ำเคร่งกับตำราอยู่เลยไม่มีใครเห็นช็อตเด็ด มองคนฉวยโอกาสอุกอาจตาขวาง แต่คล้ายอีกฝ่ายไม่รับรู้
“อยู่ไม่ได้ก็ให้มันขาดใจไปเลย”
“โคตรโหด”
“งั้นจะอ้อนอะไรก็รีบอ้อน เดี๋ยวกูไม่อยู่ให้อ้อนจะได้ไม่เสียดาย”
ผมยิ้มตาปิด เลยโดนหยิกแก้มจนย้วยไปข้าง “คืนนี้อยู่กับว่านได้ปะ หยุดทำงานให้อาจารย์วันหนึ่งนะ”
“เออ ถ้าจารย์ถามว่าทำไมงานไม่เสร็จจะบอกว่าเมียอ้อนยันสว่าง”
ผมหัวเราะในลำคอ พี่แคนตอนกวนประสาทผมชอบเรียกแบบนี้ตลอด ไม่โกรธครับ ว่านแมนพอจะยอมรับความจริง เมียก็เมีย ยังไงก็ได้ขอให้ได้พี่แคนก็พอ
“มีแรงถึงสว่างหรือเปล่าเถอะ ตาโหลขนาดนี้”
เสียงหัวเราะหึดังในลำคอ พี่แคนคว้าข้อศอกให้ลุกขึ้นยืน สีหน้าเริ่มมีเค้ารางของความสุขคืนกลับมา
“มานี่เลย มึงมานี่!”
ผมโผล่หน้าพ้นผ้าห่มออกมาในช่วงสาย โชคดีที่วันนี้ไม่มีสอบเลยนอนได้นานได้เท่าที่อยากนอน สวมเสื้อยืดตัวโปรดกลับตะเข็มของพี่แคนไว้ ท่อนล่างเปลือยเปล่า ยืดออกมานอกผ้าห่มรับลมเย็น ๆ จากเครื่องปรับอากาศเชื่องช้า ส่วนคนร่วมเตียงอยู่ในท่ากึ่งนั่งกึ่งนอน อ่านหนังสือข้าง ๆ กัน สวมบ็อกเซอร์ตัวเดียว ต้นคอมีรอยฟันงับประปราย ไม่รู้ว่าเมื่อคืนเผลอกัดไปมากแค่ไหน แต่กว่าจะถึงยกสุดท้ายก็เล่นเอาหมดแรง
ผมค้นพบความผิดพลาดอย่างหนึ่งของการเป็นเกย์ เพราะความที่เป็นผู้ชายเหมือนกัน การคิดเรื่องสัปดนของเราจะผุดขึ้นมาทุก ๆ นาที ผมอาจจะน้อยกว่าพี่แคน แต่ถ้าเทียบกับผู้หญิงแล้วคงมากว่าหลายเท่าตัว ที่พี่แคนเคยพูดก็ถูกกึ่งหนึ่งที่ว่าถ้าหายเจ็บแล้วจะติดใจ ส่วนอีกกึ่งที่ไม่ถูกก็คือ ผมยังไม่ทันหายเจ็บแม่งก็ระทวยโอนอ่อนตามการชักนำของอีกฝ่ายง่ายดายขึ้นทุกที
“ตื่นแล้วเหรอ” เสียงทุ้มทักขึ้นเมื่อผมขยับตัวเข้าหา กรรไกรตัดเล็บถูกยื่นให้เป็นอย่างถัดมา พอพี่แคนเอี้ยวหลังให้ดูก็พบต้นเหตุที่ถูกสั่งให้ตัดเล็บกลาย ๆ
“ฝีมือมึง อาบน้ำแล้วแสบหลังฉิบ”
“เหรอ” หัวเราะแหะ ๆ ปัดความรับผิดชอบไปหน่อย แต่ถึงทำอีกฝ่ายเป็นแผลพี่แคนก็ไม่ได้โกรธ “เจ๊ากันไง พี่ทำตัวว่านเป็นจ้ำ”
“กวนตีน” โดนด่ารับอรุณสักหน่อยแล้วสบายใจ คว้ากรรไกรตัดเล็บเดินเข้าห้องน้ำ ส่องกระจกแล้วรู้สึกขาดทุนชะมัด ทุกที่ใต้ร่มผ้าผมถูกตีตราไว้เสียสิ้น โชคร้ายที่เกิดมาเป็นคนขาว นิด ๆ หน่อย ๆ ก็เป็นรอยง่ายดาย ใช้มือลูบตามรอยจูบ ใจหนึ่งก็หวังให้มันตีตราแบบนี้เรื่อยไปจนกว่าจะกลับมาอยู่ด้วยกันอีกครั้ง
“พี่แคนชอบคนสักไหม”
ผมตะโกนถามจากในห้องน้ำ ถามไปอย่างนั้นครับ คิดว่าว่านจะกล้าเหรอ ไม่เอาด้วยหรอก กลัวเจ็บ ถ้าชอบจะไปหาแทททูรูปตัวซีมาแปะที่ข้อมือแล้วกัน
“มึงจะสักเหรอ”
“พี่ว่าไงอะ”
ชะโงกหน้าออกมาจากห้องน้ำก็ถูกปาหมอนใส่ พี่แคนชูนิ้วกลางให้ ขอบคุณครับที่ชูแค่นิ้ว ไม่ได้ชูของจริงใส่ ว่านตกใจแย่
“เลิกคิดไปเลย”
“ทำไมล่ะ แมน ๆ นี่ไง ว่านจะสักคำว่าแคนตัส ซี เอ เอ็น ที ยู ดี”
“ยิ่งแบบนั้นกูจะยิ่งเกลียดมึงไอ้ว่าน เสร่อ”
“อะไรวะ ไม่ภูมิใจเหรอ”
“สะกดชื่อกูผิด นั่นมันอ่านว่าแคนตุ๊ดแล้วไหม”
อ้าว เหรอ นึกว่าเขียนแบบนี้เสียอีก ผมหัวเราะเอิ๊กอ๊าก ขณะที่พี่แคนส่ายหัว อาบน้ำล้างตัวได้สะอาดสะอ้านก็พันผ้าเช็ดตัวเดินออกมา วันนี้มีขนมปังไข่ดาวกับเบคอนหอม ๆ ทุกเช้าหลังมีศึกหนักตลอดคืนผมจะได้เซอร์วิสพิเศษจากคนรัก บางวันก็ลงไปซื้อข้าวเช้าให้ แต่ส่วนใหญ่จะทำอะไรง่าย ๆ เตรียมไว้ให้มากกว่า ส่วนถ้าวันไหนอีกฝ่ายไม่ได้รังแกผม ก็จะเป็นในทางกลับกัน ไม่ได้เกิดจากข้อตกลง แต่ในสถานการณ์ปกติพี่แคนจะตื่นสายกว่าผมเสมอ
“บ่าย ๆ ไปหาอาหารทะเลกินไหม”
“ไป ๆ” ตอบรับทั้ง ๆ ที่ขนมปังเต็มปาก พี่แคนยื่นน้ำเปล่าให้ด้วยสีหน้าเอือมระอา ไม่ถึงนาทีผมก็ไอโขลก ขนมปังติดคอ มองหน้าแล้วส่ายหัว เดี๋ยวจับทำผัวแม่งเลยดีไหมครับ หมั่นไส้
“มึงนี่นะ เฮ้อ นี่ใช้ชีวิตมาได้ยังไงขนาดนี้”
ถึงจะพูดแบบนั้นก็ไม่ได้ดูหงุดหงิดจริงจัง ผมดื่มน้ำแล้วหันมายิ้มเผล่ ไม่ทุกข์ร้อน โดนดีดนิ้วใส่หน้าผากหนึ่งครั้งเพื่อความสบายใจของคนรักแล้วกินต่อ พี่แคนนั่งฝั่งตรงข้าม มองผมนิ่งจนรู้สึกประหม่า
“อะไร มองว่านทำไม”
“มองเด็กตะกละ”
เขายกมือขึ้นปัดเศษไข่แดงที่ติดข้างแก้ม ไม่รู้กระเด็นไปตอนไหน รู้อีกทีอีกฝ่ายก็เอาเข้าปาก ผมยื่นแบ่งแซนด์วิชให้ พี่แคนส่ายหน้าปฏิเสธ
“ไม่ถึง”
“อะไร”
“กัดไม่ถึง”
“พี่ก็ยื่นหน้ามาสิวะ”
“ถ้ากูยื่นไปมากกว่านี้ จะจับมึงจูบให้ปากเยินไปเลย”
ผมยัดแซนด์วิชที่เหลือเข้าปากคู่สนทนาโดยไม่รอให้ขยับตัวเข้าใกล้มากกว่าเดิม บางทีผมก็อยากได้แฟนสายมิ้งนะเว้ย ทำไมมาโหดใส่กันตลอดไม่รู้
“พี่แม่ง”
คู่สนทนาถลึงตาใส่เพราะตอบโต้ไม่ได้ คนตัวใหญ่เคี้ยวตุ้ยยกมือขึ้นชี้หน้าผมเป็นการแก้แค้น แต่ใครจะอยู่รอ ยกนมซดได้หมดแก้วก็กลับไปนอนคลุมโปงต่อแล้วครับ
“ไอ้ว่าน”
“อะไร”
“มาเก็บจานไปล้าง”
โหย แค่นี้ก็ทำให้หน่อยไม่ได้ ว่านเซ็งอะ ไม่ได้รับการปรนนิบัตรเลย ผมก้าวลงจากเตียง กลับออกมาห้องนั่งเล่น ทำหน้าอูด คนเรียกยืนกอดอกมองดุ “ไม่ต้องมาทำหน้าแบบนี้ใส่เลย”
“อะไรเล่า”
“อย่าขี้เกียจ ต่อไปไม่มีคนสั่งแล้วนะ”
“รู้แล้วน่า” ไม่ต้องย้ำกันบ่อย ๆ ก็ได้ ว่านใจหาย ผมเดินส่ายหัวเข้าไปกอดพี่แคน วางหน้าผากลงบนบ่า ส่วนสูงเราช่างพอดีสำหรับท่านี้กันจริง ๆ ครับ
“อ้อนอะไร”
“อยากกอด”
“ไปล้างจานแล้วอ่านหนังสือ ถ้าจบหนึ่งวิชาจะพาไปบางขุนเทียน ถ้าไม่จบอด”
“อย่าเอาของกินมาล่อว่านแบบนี้ดิ”
“แล้วได้ผลหรือเปล่า” ผมเกลือกหน้าผากลงบนบ่ากว้าง สักพักก็เอียงคอซบ มองจากมุมนี้เห็นแค่คางของพี่แคน ไม่ต้องห่วงครับ เศษเสี้ยวของใบหน้าแฟนว่านก็ยังหล่อเหมือนเดิม “ถ้าเป็นคนอื่นหลอกว่านแบบนี้ไม่ได้นะ”
“จริงเหรอ”
“ไม่จริง” ผมหัวเราะ รีบกระโดดเหยงก่อนถูกประทุษร้าย คนรักกอดอก มองผมแล้วยิ้มตาม พอผมหันหลังเข้าครัว ตรงไปที่เคาน์เตอร์ล้างจานเท่านั้น ใครคนนั้นก็สาวเท้าเข้ากอดจากด้านหลัง สองมือหนาจับปมผ้าเช็ดตัวที่นุ่งท่อนล่างของผมไว้แน่น หางตาเห็นรอยยิ้มของปีศาจ
“ไหน จะไปให้ใครหลอก ให้โอกาสพูดอีกที”
ผมผินหน้ากลับไปเพียงเล็กน้อย โอกาสพูดอีกทีก็สิ้นสุดลง ริมฝีปากถูกปิดแน่น ไม่มีใครอยากได้คำตอบที่แท้จริง ที่แห่งนี้มีแต่คนอยากฉวยโอกาสหาเรื่องรังแกผมเท่านั้นแหละครับ
TBC
เกลียดอีว่าน ทำไมพี่แคนต้องรักมัน มันหน้าโง่ออกจะตาย /ยืมคำกัสมา
ตอนนี้เสี้ยนหนามหัวใจก็ถูกทำลายจนสิ้นซากแล้ว ทางโล่งแล้วนังว่าน พี่แคนเป็นของหล่อนย่ะ หึ! (นี่จะหมั่นไส้ทำไม)
สำหรับตอนที่แล้วว ขอบคุณคอมเมนต์ที่ติงมาเรื่องเนื้อหาย้อนแย้ง พี่ทัพจริงๆชื่อพี่ัทัพค่ะ ไม่ใช่พี่เทพ เดี๋ยวจะทับซ้อนกันกับเทพแคน เกิดคู่จิ้นใหม่ อาพรตอาจจะฆ่าลูกในไส้ได้ ส่วนสูงปรับแก้ให้เท่ากันแล้ว เมตตานังว่าน เตี้ยกว่าพี่แคน10เซ็นพอ ชั้นอยากให้พระเอกชั้นหล่อ สูง สมาร์ทฮาร์ท แกก็เตี้ยไปละกัน จะได้ดูแตกต่างเยอะๆหน่อย (แค้นฝังหุ่น) ตอนนี้จริงๆเชื่อมโยงมาจากที่พี่โจ๊กพูดเรื่องกัสแล้วว่านด่าค่ะ พี่แคนเลยอยากไปแบบหมดห่วง ต้องเรียกมาคุยต่อหน้า อาจจะดูใจร้ายแต่สุดท้ายนังต้องเลือกค่ะว่าจะรักษาความรู้สึกใครไว้
ขอบคุณจริงๆสำหรับทุกคอมเมนต์ เรื่องนี้ 25 ตอนจบ +1บทส่งท้าย กับตอนพิเศษอีกตอน เขียนเสร็จแล้ว อวดได้ (ฮรี่)
มีอะไรติดขัดเตือนกันได้ตลอดนะคะ
อยู่ด้วยกันจนถึงตอนจบนะ
#candynovel เจอกันอีกทีพุธหน้าค่ะ ^^
-
รักเรื่องนี้มากกกกกกกกกกกกกกก
ขอบคุณนะคะ
:-[
-
นังว่านมันโง่จริงๆ ฝสะกดชื่อสามีก็ผิด 555
ชอบจังคู่นี้น่ารัก ไม่หวานเลี่ยน ฮาตลอด
-
ว่านก็คือว่าน
-
ใจหายแทนว่านเลย
ตอนพี่แคนไปว่านต้องเหงาแน่ๆ
-
สว่างแล้วจะมาอ่าน
ขอนอนแป๊บ
-
พอเป็นแฟนกันถึงว่านอาจจะยังดูฉลาดไม่ทันพี่แคนแต่แบบนี้มันมุ้งมิ้งมากเลย อ่านตอนนี้แล้วฟินจิกหมอนมากๆ น่าร้ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
-
อ้อนเข้าไปอีกเยอะๆ แกต้องอ้อนสำรองไว้ให้มาก
พอเขาไปแล้วคงอยู่ยาก แต่ต้องอยู่ให้ได้นะ!!
-
นังว่านมันจะอยุ่อย่างงงงไรรรถ้าขาดพี่แคนหงวยไปป
ส่วนอาร์มนี่มาเฉลยตอนนี้เลยว่าแอบชอบแคน แล้วคืออีพี่แคนมันรู้ตัวไม๊ว่ามีเพื่อนสนิทคิดไม่ซื่อ :really2:
-
:katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
-
อิจคับอิจมาก อิจนางว่านมีผัวดี :ling1:
-
ยิ่งอ่านยิ่งหมั่นไส้นังว่าน แรดขึ้นทุกวันจริงๆ
-
โอ้ย อิจฉาคนได้แฟนดี
-
ว่านอ้อนน่าร้ากกกกก
-
ไม่นะจะจบแล้วเหรอเนี้ยยยย
#กระซิกๆ
ว่านนี่มันขี้อ้อนจริงๆ โอ้ย เหมือนลูกหมาน้อย
พี่เคนก็ยังเท่เหมือนเดิม ฮาา
รอตอนหน้าค่ะ
-
ชอบความหน้าโง่ของน้องว่าน น่าร้ากกก
ชอบที่คนเขียนเขียนตรงทอล์คด้วย ว่าพี่แคนต้องเลือก ว่าจะรักษาความรู้สึกของใครไว้ ชอบประโยคนี้จัง
-
งื่อ~ ตอนหน้าแคนว่านจะจบแย้ว... :hao5:
อยากบอกว่าว่านฉลาดบ้างแล้วอ่ะ ฮา ยังไงน้องยังมึนเยอะอยู่ดี ถ้าแคนทิ้งว่านนานๆ มีหวังถูกคนมาฉุดได้เลยนะ เข้าใจล่ะทำไมแคนมันกลัวนักกลัวหนา ก็ไอ้ลูกอ้อนเยี่ยงเด็กง่อยนี่แหละ
ชอบว่าน~ ตอนนี้นางมึน ตอนช่วงดราม่าที่ผ่านมาว่านแทบเหมือนคนปกติ ตอนนี้กลับมาไม่ปกติล่ะ :oni3:
รอ ร๊อ รอ~
:110011: :110011: :110011:
-
อ่านฉากปะทะกันระหว่างแคนตัสกับกัสแล้วอยากสงสารนางนะ แต่เห็นปากนางอย่างนั้นเลยปล่อยนางไปตามทางของนางดีกว่า คนเรารักมากก็เลยไม่ได้คิดเลย
ส่วนว่าน...จะหวานเกินไปแล้วนะยะ
-
อิจฉานังว่าน มีผัวทั้งทีก็ได้ผัวดี๊ดี
-
รำคานนนนนนนนนนนนนนนนน อินังว่านนนนนนนนมากกกกกกกกกกกกกกกก อิ๊ ทำมาอ้อน!! เดี๋ยวผัวก็ไม่อยู่ละค่ะ!!! หึ!! (นี่อินอะไร) :katai3: :katai3:
ดีนะที่นังถามพี่แคนก่อนเรื่องสัก ไม่งั้นความโง่วจะต้องติดตัวตลอดไป ผัวยังเพลียกะนัง คนบ้าอะไร555555555555
ปล. ไม่อยากให้จบเลย อยากอ่านไปเรื่อยๆ ทุกอาทิตย์ :mew2: :mew2:
-
บางทีพี่แคนก็ดีเกิ๊นนนนน พระเอกสุดๆ ตามใจนังว่านตลอดเว อ้อนนิดๆหน่อยก็ใจอ่อนละ
สำหรับตอนนี้ หมั่นไส้ทั้งคู่ :hao7: :hao7:
-
แคนตุ๊ด ว่านแกตั้งใจหรือแกล้งวะ
อารมณ์ใจหาย กับเหงาเริ่มเข้ามาแล้วสิ
แต่ว่านทนได้ เป็นแฟนที่แคนต้องอดทน
ปล.ปรนนิบัตร. เขียน ปรนนิบัติ จ้า
-
นังว่านนนน อิจมากกกก พี่แคนโคตรรักอ่าาาาา โอ้ยยยยย ตาร้อนผ่าวววว
-
นังว่านก็คือนังว่าน ไม่ใช่นังว่านทำไม่ได้นะคะ
ความโง่อะค่ะ กีซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซซ เกลียดมัน ที่ผัวหลงขนาดนี้
-
พี่แคนชัดเจนมว้ากกกก เคลียร์ทุกอย่างก่อนไป
ว่านสบายใจได้ แต่จะอยู่ยังงัยนะ ไม่มีใครให้อ้อน
เหงาแย่เลย
:hao5: :sad4: :o12:
-
โอ๊ยยยย~ เกลียดความมุ้งมิ้งของสองคนนี้จริงๆเลย 5555555
เปล่าหรอก ที่คืออิจฉามากกว่า อยากได้แบบพี่แคนบ้างอะ หาซื้อได้ที่ไหนมั้ย
-
อ่านเรื่องนี้แล้วอมยิ้มกับว่านได้ตลอด :mew1:
-
กะแล้วว่าอาร์มชอบแคน หวังว่าจะไม่มีมาม่านะค่ะ><
-
ความรักของพี่แคน+น้องว่านเหมือนช็อกโกแลตเนอะ ขมๆหวานๆแต่อร่อยเวอร์ o13 o13
-
พี่แคนดีขนาดนี้เป็นของนังว่านหน้าโง่(พูดตามกัส)ก็เหมาะกันแล้ว ฮ่าๆ
-
รักเรื่องนี้มาก รู้สึกเหมือนเป็นเพื่อนกัน
โตมาด้วยกัน ค่อยๆ ดูว่านค่อยฉลาดขึ้น
จบแล้วคงเหงาน่าดู
-
นี่นับเลขผิดหรือเปล่า ตอนนี้ 24 ตอนหน้าก็ 25 สิคะ :a5:
รู้สึกเหมือนว่านี่เพิ่งครึ่งเรื่องเองนะ ว่านโดนจัดหนักแค่ไม่กี่ครั้งเอง
เอาฉากที่เราต้องการมาเพิ่มอีกกกกกก :z13:
-
ขอบคุณ :)
-
หมั่นไส้นังว่านนนนนน!!!
ชีวิตนางดี๊ดีย์อ่ะ ดีเกินไปแล้ว
ดีแล้วที่พี่แคนไปเยอรมัน อิจฉานังว่านให้นางทุรนทุรายห่างแฟนย้างไรบ้าง
-
อะไรจะสวีทหวานกันจนมดกัดเนี่ย
-
“ทำไมล่ะ แมน ๆ นี่ไง ว่านจะสักคำว่าแคนตัส ซี เอ เอ็น ที ยู ดี”
“ยิ่งแบบนั้นกูจะยิ่งเกลียดมึงไอ้ว่าน เสร่อ”
“อะไรวะ ไม่ภูมิใจเหรอ”
“สะกดชื่อกูผิด นั่นมันอ่านว่าแคนตุ๊ดแล้วไหม”
ฉากนี้ฮาสุด ชอบอ่ะ นังว่านก็ยังโชว์ความสามารถพิเศษของตัวเองตลอด 5555
แอบอึ้งพี่อาร์มนิดหน่อย คือคิดอยู่ว่าพี่อาร์มมีอะไรแปลกๆๆ
คิดว่าอาจจะชอบว่านงี้ ไม่คิดว่าจะชอบพี่แคน อ้าวววว เอ๊ะ! หรือนังกัสมันร่วน 5555
ปล.ขอแก้คำผิดนิดนึงค่ะ "ปรนนิบัติ" ไม่ใช่ "ปรนนิบัตร" ค่ะ
กรี๊ดดดด ตอนหน้าจบล้าววววว
:hao5:
-
รอตอนต่อไปนะคะ :L2:
-
เป็นคู่ที่เวลาอึมครึมแล้วดูไม่ร้ายแรงดี :hao7:
-
นังน้องว่านนนนน น่ารักอ่ะ :hao7:
ถ้าพี่แคนไปเรียนแล้ว น้องว่านต้องหงอยแน่
-
ทั้งหมั่นไส้นังว่านแล้วก็รักนังว่านได้ในคราวเดียวกัน 5555+ :hao7:
-
โอ๊ยยยยย นังว่าน เอะอะก็อ้อยผัว ฮึ่ยๆๆๆๆๆๆ อิจฉาาาาา :katai1: :katai1: :katai1: :katai1: :katai1:
-
เกลียด นังว่าน
รักพี่แคน
-
:L1: :pig4:
-
คู่นี้ยังไงก็ได้กัน แต่เราอยากอ่านกัส-... จะมีมั้ย หาคนมาปราบพยศนางหน่อย
-
:hao6: :hao6: :hao6: อิจฉานั่งว่าน ๆๆ จะคอยดูหล่อยหงอยเหงาตอนที่พี่แคนไม่อยู่ให้อ้อน เชอะ ๆ :hao3: :hao3: :hao3:
-
อ่านมาใกล้จบก็ยังคิดอยู่เลยค่ะ ว่าพี่แคนตุ๊ดหลงอะไรนังว่าน
กรี๊ดดดดดดดด มันหน้าโง่ออกจะตาย / ยืมคำกัส
แต่ก็ปฏิเสธไม่ได้ค่ะ ว่าเดี๋ยวนี้นางก็เก่งที่จะล่อลวงพี่แคน เอ้ย อ้อนพี่แคนยันหว่าง
นังนี่ทำบุญด้วยอะไร บอกทีเถอะค่ะะ
.
.
คิดไม่ออกเลยจริง ๆ ว่าพี่แคนไปต่อนอกแล้วว่านจะเป็นยังไง
-
ทำไงให้ได้แบบนังว่านบ้าง อิจนางแรกมาก ได้พี่แคนไปครอง :ling1:
-
เรื่องเรียนจะเป็นควาย แต่เรื่องผู้ชายผมฉลาดนะครับ
หมั่นไส้นังน้องว่านมากกกกก :a14:
ชั้นอยากได้ผัวแกรรรรรร อิจฉาตาร้อน :haun5:
ไม่อยากให้จบบบบบบบ คิดถึงพี่หงวยอ่ะ :กอด1:
-
เรามีสอบนอกตาราง
แต่ในใจมันเฝ้าแต่ย้ำว่าทุกวันพุธ west อัพแคนว่านนะแกรร
ตอนหน้าจบแล้ว เรารักเรื่องนี้มากอ่ะ โครตรัก รู้สึกว่าว่านมันโตขึ้นเรื่อยๆ
เหมือนเป็นแม่ที่เฝ้าดูพัฒนาการของลูกรักอ่ะ
นิยายเรื่องนี้ดีกับใจ แต่ไม่ค่อยดีกับตังค์เท่าไหร่
ช่วงนี้เงินสะพัดมาก สะพัดออกจากกระเป๋าไม่หยุดเลย
รักนะจุ๊บๆ
-
คงเป็นเรื่องที่นายเอกโดนดักตบจาก FC พี่แคนกันอย่างเนืองแน่น 55555555
เป็นเรา เราก็ชอบว่านนะ มันน้อยอะ แฟนที่จะไม่โวยวายแบบ ณ จุดที่ว่านอยู่
อยุ่ด้วยแล้วสบายใจ อยู่ด้วยแล้วหัวโล่ง(โจ้ง) ไม่ต้องคิดเยอะ ไม่ต้องตีตวาม ว่านเปิดเผยทุกองศาาาา 555555
โอ๊ย เอ็นดู :กอด1:
-
อิว่านนนน :hao4: แรดนะยะ5555555555555
-
"ผมหัวเราะในลำคอ พี่แคนตอนกวนประสาทผมชอบเรียกแบบนี้ตลอด ไม่โกรธครับ ว่านแมนพอจะยอมรับความจริง เมียก็เมีย ยังไงก็ได้ขอให้ได้พี่แคนก็พอ "
นังว่านนนนน ใช่ซี้!! แกได้พี่แคนไปแล้วหนิ โอ้ยยย อิจนาง
-
อ้อนซะ :hao3:
-
ไม่จริงงง ใกล้ตะจบแล้ว
อิจนังว่านมาก 55555
พี่แคนหลงสุดๆ
-
ร้ายนักนะนังว่าน อิจฉาตาร้อนเลย อะไรจะอ้อนหนักขนาดนั้น :angry2:
-
อีนางว่าน แกนี่ขอให้อ้อนจนวินาทีสุดท้ายเลยเนอะ :katai2-1:
-
โอ้ยยยยย...นังว่าน นังวาสนาดี..... นังขี้อ้อน นังน่ารัก อยากสิงพี่แคนจัง 5555 มาแหวกๆ ชอบนังว่านอะ มิน่สพี่แคารักพี่แคนหลง
-
:z3:
แดดิ้นนนนน จะจบแล้ว
นังว่านมันน่าหมันไส้จริงๆ โอ้ยยยยยยย
อย่าอ้อนได้มั้ย นังเด็กนี่ ขี้อ้อนเหลือเกิน
พี่แคนก็รักจิ๊งงงงงงงง เบื่อ 555555
-
นังว่านมันแรดค่ะ ฮือออออ
หมั่นไส้อะไรขนาดนี้
หมั่นไส้มากๆ เกลียดจริง นี่แอบทำเสน่ห์ใส่พี่แคนปะว่าน
-
จริงๆแล้วพี่แคนเป็นผู้ชายมุ้งมิ้งนะ เราสัมผัสได้ พี่แกแค่มือ ปาก ตีนหนักเฉยๆๆๆๆๆ เห๊ยยยย
-
หวานกันมากเกินไปแล้ว
น้ำตาลพุ่งปรี๊ดเลย
-
:pig4: :pig4:
-
หึ อิจนังว่าน แค่นี้จบ!
-
น่ารัก แต่ก็ยังงงอยู่ดีว่าพี่แคนรักว่านตรงไหน
-
แล้วว่านจะอยู่ได้มั้ยน่ะ
:katai5:
-
ความแรดเปร่งประกายทุกซีนค่ะ น้องว่าน
#ทีมว่าน
-
พี่แคนเป็นแฟนที่น่ารักมากเลยยย ว่านต้องอดทนนะ
ถ้าเหงาก็ไปเล่นกับพี่ทัพสิ ถือโอกาสทำคะแนนกับ
ครอบครัวสามีเลยย :laugh: :mew1: :pig4: :pig4:
-
เรื่องนี้พระเอก มีหลายฉายามากกก
"แคนหงวย " "เทพแคน" และล่าสุด "แคนตุ๊ด"
ช่างสรรหาคำมาอวยผัวตัวเองจริง ๆ นังว่าน
ปล.แต่เค้าอยากพิสูจนฉายา "แคนหงวย" ที่สุดว่าจริงหรือป่าว
:hao6: :hao6: :hao6:
-
นังว่านมันขี้อ้อนจริงๆ
หมั่นไส้เบาๆอ่า
ในที่สุดก็เคลียร์กันซักทีนะ
-
:katai4: :katai4: :katai4: :katai4: :katai4:
ตอนแรกก็ว่าไม่เกลียดกัสเท่าไรนะ(หรอ) ออกแนวหมั่นไส้แฟนเก่าที่ตัดไม่ขาดชวนระแวงตามปะสา แต่อ่านพาร์ทนี้แล้วอยากบอกว่า เกลียดกัสว่ะ เกลียดคนแบบนี้มาก พูดร้ายให้คนอื่นเพื่อตัวเอง เพื่อสิ่งที่ตัวเองต้องการไม่สนวิธีการ นึกว่านางจะออกไปสวยๆ แต่แบบนี้ได้แต่สาปแช่งนะ ขอให้ไม่มีใครรัก หรือถ้ารักก็ทนไม่ได้ อินมากจริงๆ มีสิทธิ์อะไรมาใส่ร้ายพี่อาร์มพระเอกตัวจริงของฉันยะหล่อนน ตัวเองไม่ได้แล้ววางระเบิดใส่ให้คนในครอบครัว โอ๊ยย เกลียดช็อตนี้มากจริงๆ เป็นว่านจะกระชากหนังหน้ามาตบให้สาแก่ใจ อินกว่ากัสด่าว่านว่าโง่อีก เหอะๆ แต่นังว่านมันขี้ใจอ่อนเกินไป เจอแบบนี้นอกจากไม่โกรธยังไปสงสารมันอีก เห้ยย แกบ้าป่ะ กัสทำตัวเองทั้งนั้น รักพี่แคนแล้วไงที่ผ่านมารักจริงไม่ทำร้ายพี่แคนแบบนี้หรอก ปาเพลงแพ้แล้วพาลใส่
จบเรื่องของกัส หวังว่านางจะไปสู่สุขคตินะ
มาแซะนังว่านดีกว่าาาา อร๊ายยย นายเอกขี้อ่อยแห่งปี อร๊ายยยยย พอเป็นแฟนนางไม่กั๊กเลยนะ เดี๋ยวอ้อนเดี๋ยวอ่อย เดี๋ยวอ้อยใส่ โอโหว เป็นพี่แคนก็ไม่ทนอะ เอาจริงๆอิจฉาพี่แคนมากกว่าที่ได้แฟนเป็นว่าน ไม่ใช่ว่าว่านไม่มีข้อเสียแต่เป็นคนที่อยู่ด้วยแล้วรู้สึกสบายใจจริงๆ ไม่ต้องกลัวหรือกังวลอะไรเพราะว่านมันเป็นคนแบบนี้อะ เรื่องงี่เง่าเราว่าปกติมากๆๆๆๆ แต่ในความงี่เง่ามันชัดเจนเรื่องความรู้สึก ไม่ได้งี่เง่าโดยบอกว่าเปล่า ไม่พอใจก็บอกเลย แสดงเลยไม่มีกั๊ก ไม่ฟอร์ม ประเด็นคือมันไม่ได้งี่เง่าไร้สาระนี่แหละ
ได้แฟนแบบนี้มีบ้านขายบ้านไว้เปย์อะ อิพี่แคนก็รักก็หลง คนอื่นหมั่นไส้ว่าน นี่หมั่นไส้พี่แคนนะ บอกเลยนะ ทำไรให้ว่านเสียใจแคนก็แคนเถอะ เดี๋ยวจับทำเมีย 555555555555
ป.ล. ตอนหน้าก็จบแล้ว T^T ยังนึกถึงวันแรกที่นั่งอ่านน้ำตาเล็ดกับนังว่านคนโง่อยู่เลย ไวเมิ้กๆ คิดถึงงงงจริงๆๆๆๆ
:katai1: :katai1: :katai1: :katai1: :katai1:
-
อิจฉาว่านจริงอยากได้พี่หงวย ฮึ่ม!
เคลียร์จบซักทีเรื่องกัสเนี่ยยยยย
เรื่องก็จะจบแล้วเหมือนกัน ม่ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
-
อ้อนกันน่ารักมาก
...ถ้าจะข่วนขนาดนั้น แกถลกหนังพี่แคนเลยเถอะ นังว่าน
-
รำคาญนังน้องว่าน อ้อนได้อ้อนดี 55555
-
เกลียดอิกัสจัง. พี่แคนไปเยอรมันแล้วว่านจะอยู่ยังไงเนี๊ยั
เพลียแทน
-
ขอได้มะว่านนน พี่แคนนะ
-
หมั่นไส้นังว่านนนนน
-
อ้อนเข้าไปนะว่าน ไม่อิจหรอกบอกเลยยย
-
คำก็แฟนว่าน สองคำก็แฟนว่าน เบื่อคนเห่อสามีค่ะ 5555555555555
ขี้อ้อนอีก โอ้ยยยย หมั่นซ้ายยยยยยยย
-
โอ๊ยยยยย หมั่นไส้นังว่าน ได้ผัวดีค่ะ!!
-
ทั้งยินดีทั้งอิจฉาน้องว่าน
รู้สึกขัดแย้งในตัวเอง 555
แค่เชื่อใจและทำสิ่งที่ถูกต้องให้อีกฝ่ายสบายใจ
เท่านี้ก็ดีสำหรับชีวิตคู่แล้วจริงๆ
-
:katai2-1: :katai2-1:
-
ว่านต้องสู้ๆ นะ
-
นังว่านมันอ้อนนนนน
อิจฉาว่านจริงๆ มีแฟนแบบพี่แคน :mew3:
-
:กอด1: :กอด1: :กอด1: :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
-
อิว่านชอบอ่อยจัง หมั่นไส้มากมายอ่ะ จับนังแยกกับพี่แคนเลยค่ะ 5555555
o3 o3 o3 o3 o3
-
ซุ่มอ่านมาหลายเพลา บอกเลยว่าเป็นนิยายที่fellgood ในรอบ 2ปี o13 o13
-
ว่านน่าร้ากกกกกกกกก
-
อิจนังว่านมว๊ากกกกกก!! ผัวดี ผัวหล่อ ผัวเก่ง ผัวรวย แถมผัวยังชัดเจนสุดๆ
-
ไม่มีความสงสารกัสเลยสักนิด เราไม่นิยมคนยุ่งกีบคนมีแฟนแล้วค่ะ ทำตัวเองนะนังนี่ โดนพูดใส่อย่างนั้นก็เพราะนางไม่ยอมหยุดเสียทีก็ต้องตัดบัวไม่เหลือใยล่ะ
-
แอบหมั่นไส้ว่านเล็กๆ อิจฉามีผัวหล่อ55555 กัสตัดใจเหอะ พี่แคนรักว่านขนาดนี้
ปล. ตกลงพี่อาร์มคิดไรกับพี่แคนป่ะ
รอตอนเมียร้องไห้ส่งผัวไปเรียนต่อ :katai2-1:
-
โหยใกล้จบแล้วอ่า เพิ่งได้มาอ่านวันนี้
ถ้าพี่แคนไปว่านต้องคิดถึงมากแน่ๆอ่ะ โหยยยย
-
พี่แคนเริ่ดมาก
-
น่ารักชามัดดดด
-
ดีมาแทบจะทั้งตอนจนมาเจอประโยคนี้
"เมียก็เมีย ยังไงก็ได้ขอให้ได้พี่แคนก็พอ "
โอ๊ยนังว่านนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน
ตบๆๆๆๆๆๆๆๆ 555555555555555 :z3: :z3: :z3:
-
กัสงี่เง่าดีจัง พี่แคนหล่อวะเคลียร์ๆ เลย อิจฉานังน้องว่านหนักมาก
ว่านขี้อ้อน มันน่ารักจนพี่แคนแทบจะไม่วางใจอ่ะ เอ็นดูนาง
ขอบคุณค่ะ
-
โอ๊ยยยยยย พี่แคนนนนนนน
อิจน้องว่านหวานหวานมากกกกกก. รักกันปานดมตด
ว่านก็อ้อนเข้าลูก อ้อนไปเลยจ้าาาา
-
ตอนนี้ว่านอ่อยตลอด จะจากกันแล้ว แงไม่อยากให้จบเลย
-
โอ้ยยยยหมั่นคน แค่นั่งทำหน้าโง่ๆก็ได้ผอหล่อ รวย ฉลาด กีฬาเป็นเริ่ด เรื่องบนเตียงอึดไม่ถอย :impress2:
อยากจะเห็นคนลงแดงจริงๆ จะสดิ้งแค่ไหน :hao3: :hao3:
เบาๆหน่อยนะความแรดของหล่อนน่ะนังหวานๆ
พี่แคนไปเยอรมันก็อยากไปติดใจไส้กรอกเยอรมันละ เดี๋ยวนังว่านตรอมใจ :katai3: :katai3:
ด้วยรัก :L1:
-
รักนังว่านกับพี่แคนนน รักคนแต่งด้วย55555 :katai3:
-
สนุกมากกกกกกกก :katai2-1: :katai2-1:
-
สนุกดี อ่านรวดเดียวเลย
ว่านซื๊ออซื่อ :mew1:
-
คิดถึงนังว่านกับพี่แคน :hao5: อ่านจบใหม่ไปอีกรอบนึงแล้วอ่า :ling1:
-
สงสัยน้องว่านบ่าวน้อยจะมาตอนดึก ๆ วันนี้ก็คิดถึงอีกวันนะคะ
-
รอนังน้องว่าน :z2: :z2:
-
ตอนที่ 25
พี่แคนทำทุกอย่างเหมือนเป็นการสั่งเสีย
การเข้าออกบ้านของพี่แคนเป็นเรื่องปกติไปแล้ว ก่อนหน้านี้มาสัปดาห์ละครั้ง พอเข้าช่วงสอบในวันที่ได้หยุดยาวลูกชายคนเดียวของบ้านกลับเป็นฝ่ายลากผมมาที่บ้านเสียเอง พี่ทัพกับอาพรตต้อนรับอย่างดิบดี พ่อพี่แคนถึงหน้านิ่งไปหน่อยแต่ก็ใจดีกับผม เมื่อวานมีเกมออกใหม่ พี่ทัพเล่าว่าอาพรตไปเดินห้างแล้วเจอถึงกับซื้อแผ่นมาฝาก ตอนแรกผมเห็นวางอยู่ในห้องนอนพี่แคน พอถามเจ้าของห้องก็บอกไม่รู้เรื่อง เลยมาเซ้าซี้ถามพี่ทัพถึงได้ความ โดยมีข้อแม้อย่างหนึ่งว่าผมจะได้เล่นเกมต่อเมื่อสอบตัวสุดท้ายเสร็จเท่านั้น แต่พอถึงเวลาเข้าจริงผมกลับไม่มีอารมณ์อยากจะเล่นหรือทำอะไรเลยสักอย่าง
พระอาทิตย์ตกดินตามเวลาปกติ แต่ผมกลับรู้สึกว่ามันไวเกินไป แม้โลกจะหมุนด้วยความเร็วเท่าเดิม ตอนนี้ผมนั่งแกว่งชิงชาไปมาใต้ต้นก้ามปูยักษ์ บนตักมีแมวเหมียวตัวสีดำหน้าไม่เป็นมิตรนอนสงบนิ่งอยู่ เจ้าของมันไปเช็กสัมภาระกับพี่ทัพ เพราะพรุ่งนี้พี่แคนจะต้องเดินทางไปอีกซีกโลกหนึ่งแล้ว ห่างกันครั้งแรกนับตั้งแต่รู้จักกันมา ต่อให้ทำใจแค่ไหนก็อดรู้สึกวูบโหวงไม่ได้ ผมติดพี่แคนเกินไป ติดจนนึกภาพตัวเองในวันที่ไม่มีคนข้างกายไม่ออก
“เครียดหรือเปล่า”
เสียงทุ้มทักจากด้านหลังผ่านความเงียบ ผมสะดุ้งตัวเล็กน้อย ส่งผลให้แมวดำตัวเดิมกระโดดผลุง มันเป็นแมวไฮโซที่ทำตัวเหมือนแมวบ้าน ไม่ค่อยมีใครใส่ใจมันนัก แต่ดูเจ้าตัวก็ชอบอิสระแบบนี้ดี เขี้ยวกุดทำให้ผมนึกถึงความสัมพันธ์ของพี่แคนกับครอบครัวเสมอๆ ทั้งเรื่องความเป็นอิสระและเสรี แต่ถึงอย่างไรก็ยังคงต้องอยู่ในกรอบที่บุพการีทั้งสองวางไว้
“ก็...ไม่ขนาดนั้นหรอกครับ อาจจะเหงาๆ นิดหน่อย”
เป็นครั้งแรกที่ผมได้มีโอกาสคุยกับอาพรตเพียงลำพัง ใกล้ๆ กันมีม้านั่งหินอ่อนตั้งอยู่ ชายวัยกลางคนใช้มือปัดเศษใบไม้ออกก่อนจะทรุดตัวนั่งลง สักพักแมวดำตัวเมื่อครู่ก็วิ่งเข้าไปคลอเคลีย ไม่นานนักมันก็กระโดดขึ้นตักพ่อพี่แคนด้วยความเคยชิน
“แคนมันพาแฟนทุกคนเข้าบ้านหมดนั่นแหละ แต่คนที่แล้วเห็นกันมาตั้งแต่เล็กๆ เป็นน้องชายเพื่อนมัน เลยสนิทกับทัพไปด้วย ก่อนหน้านี้ถ้าเผลอพูดอะไรให้คิดมากก็ขอโทษนะ”
“ครับ?” ผมเอียงคอหันหน้ากลับไปหา อาพรตไม่ได้สบตาแต่ก้มหน้าลงเกาคางแมวตัวเดิม
“ไม่ได้คิดหรอกว่าจะเลิกกัน เห็นเป็นเพื่อนกันมานานก่อนคบเลยคิดว่าจะจริงจังน่ะ ตอนเลิกกันพ่อกับพี่ทัพก็ไม่รู้ว่าเรื่องอะไร แต่กัสก็พยายามติดต่อมาตลอด แคนเองก็ไม่ได้ว่าอะไร จนเมื่อไม่นานมานี้มันเพิ่งมาคุยว่าไม่อยากทำให้เราลำบากใจ แล้วก็มาบอกว่าว่านเป็นคนพูดให้แคนตัสรับทุน ทัพดีใจมากเลยนะ”
พอพูดมาถึงตรงนี้ผมก็รู้สึกประดักประเดิดอีกครั้ง ผมยกมือขึ้นเกาหลังหู ไม่ได้คิดว่าจะเป็นความดีความชอบ แต่ส่วนหนึ่งที่พี่ทัพกับอาพรตดีกับผมเท่าทุกวันนี้ก็เข้าใจได้ว่าเป็นเพราะลูกชายคนเดียวของบ้านยอมไปเรียนต่อตามความต้องการ
“ทัพรักทุกคนที่แคนตัสรักนั่นแหละ เขาไม่ได้มีอคติกับใคร เพียงแต่เจ้านั่นพอรักใครก็ดื้อกับทัพตลอด บางครั้งก็น่าโมโห”
“พี่แคนก็เคารพพี่ทัพครับ แล้วก็เป็นห่วงความรู้สึกอาพรตมากๆ ด้วย”
“พูดจาเป็นนะเรา” อาพรตยิ้มนิดๆ มองมาด้วยแววตาอ่อนโยน “แคนตัสเป็นคนจริงจังมากนะ รู้ใช่ไหม”
ผมพยักหน้า ครางรับในลำคอ จากที่รู้จักกันมาตั้งแต่แรกก็พอจะเดาออก พี่แคนเป็นคนเก่ง ไม่ใช่เก่งเพราะโชคช่วย แต่เพราะเป็นคนที่มีความตั้งใจมากๆ ต่างหาก
“มันไม่เปลี่ยนใจง่ายๆ หรอก ว่านเชื่อใจมันใช่ไหม”
ผมพยักหน้าอีกครั้ง ก่อนคนพูดจะลุกขึ้นและเดินเข้ามาหา รองเท้าเหยียบใบไม้แห้ง แมวดำตัวเดิมเดินคลอเคลียไม่ห่าง ผมไม่ได้เงยหน้า กระทั่งมือใหญ่วางลงบนหัวก็หดคอเข้าหากันโดยอัตโนมัติ
“ว่านรอมันหน่อยนะ อย่าให้มันเสียใจที่ตัดสินใจไป มีอะไรไม่สบายใจหรือต้องการความช่วยเหลือก็บอกที่นี่ได้ ถ้าแคนตัสฟังว่าน ที่นี่ก็เป็นบ้านของว่านเหมือนกัน”
น้ำเสียงนั้นเต็มไปด้วยความจริงใจ ผมรู้ว่าพ่อพี่แคนพูดไม่เก่ง ดังนั้นการได้ฟังประโยคแบบนี้จากปากก็อดรู้สึกอิ่มเอมไม่ได้ ความอบอุ่นภายใต้โทนเสียงนิ่งเรียบ เมื่อพินิจพิจารณาให้ดีจะพบว่าเต็มไปด้วยความคาดหวังว่าผมจะเป็นลูกชายอีกคนหนึ่งของเขาที่เคียงข้างพี่แคนแบบนี้ตลอดไป
“ครับ” ผมรับปาก นั่งนิ่งให้มือใหญ่ลูบหัวเหมือนที่พี่แคนชอบลูบ ไม่นานสัมผัสหนักๆ ก็วางลงตรงบ่าและตบเชิงให้กำลังใจ ผมเงยหน้าขึ้นมองและยกมือไหว้รับความเมตตานั้นก่อนเสียงกระแอมไอจากเบื้องหลังจะดังขึ้น พี่ทัพยืนมองด้วยใบหน้ายิ้มที่เต็มไปด้วยความสุข
“ปรับทุกข์อะไรกันครับ”
“เปล่า” อาพรตตอบเบี่ยงประเด็น แต่อีกฝ่ายยังอดไม่ได้ที่จะยิ้มล้อ “คุณพ่อกำลังเหงาที่ลูกชายจะไปต่างประเทศจนต้องมาชวนสะใภ้คุยหรือเปล่า”
“ไร้สาระน่า” โห วลีแบบนี้ถอดแบบกันมาเป๊ะ ผมยิ้มรับจนตาปิด เอ่ยปากถามพี่ทัพถึงอีกคนที่ไม่อยู่ตรงนี้ “พี่แคนล่ะครับ”
“เอาของขึ้นไปเก็บครับ ว่านขึ้นไปช่วยแคนตัสเช็กของอีกรอบไหม เยอรมันช่วงนี้อากาศหนาว พี่ให้แคนเอาเสื้อไปเพิ่มเผื่อจะเตรียมไปไม่พอ แต่เจ้าตัวกลับไม่ยอมเอาไป ว่านไปช่วยพูดให้หน่อยสิ”
“พี่แคนคงอยากซื้อใหม่ที่นั่นเลยน่ะครับ”
“นั่นแหละ แต่ถ้าป่วยขึ้นมาจะทำยังไง ลงเครื่องก็อากาศเย็นแล้ว” พี่ทัพบ่นยืดยาวเหมือนคุณแม่ เขาจูงแขนผมให้เดินกลับเข้าไปในบ้าน “น้ำค้างลงแล้ว พี่ว่าว่านไปดูของอีกครั้งนั่นแหละ เสร็จแล้วจะได้อาบน้ำสระผมเข้านอน พรุ่งนี้สายๆ ต้องไปที่สนามบิน พี่พรตก็อีกคน ทัพบอกให้มาเรียกว่านเข้าบ้านไม่ใช่ชวนกันคุยตากน้ำค้างแบบนี้”
“อืม”
“ยังจะมาอืมอีก”
พี่ทัพทำตาเขียว ก่อนถูกดึงเข้าไปในอ้อมแขน ความเงียบของอาพรตทำให้พี่ทัพหน้าแดง เขาไม่ต้องพูดอะไรด้วยซ้ำ เพียงแค่จูบที่ขมับเบาๆ เสียงบ่นก็อันตรธานหายไป รู้สึกเหมือนเบาหวานจะขึ้นตา ผมทนดูไม่ได้ เห็นแล้วอิจฉา สุดท้ายเลยเดินเลี่ยงกลับขึ้นห้องตามคำสั่งนายใหญ่
ห้องนอนพี่แคนโล่งเหมือนเดิม เพิ่มเติมคือกระเป๋าเดินทางที่วางใกล้ประตู ผมได้อภิสิทธิ์เพิ่มเติมเป็นคำสั่งสุดท้ายไม่กี่อย่าง หนึ่งคือต้องอยู่คอนโดฯ พี่แคนจนกว่าเจ้าของจะกลับมา เงินที่เคยโอนเข้าบัญชีเป็นค่าใช้จ่ายเล็กๆ น้อยๆ ถูกสั่งระงับให้เก็บไว้ใช้ พี่ทัพกับอาพรตอยากให้ผมมากินข้าวด้วยทุกเย็นวันศุกร์ หรือบ่อยเท่าที่จะทำได้เพราะเชื่อว่าพี่แคนจะไม่ติดต่อกลับมาที่บ้านเลยตั้งใจจะทวงถามความเป็นไปจากผม
ตัวปัญหาที่ว่ากำลังมองหน้าอยู่ ดูจากแววตาแล้วค่อนข้างเครียดเหมือนกัน แต่คงไม่มากนัก เขานั่งบนเตียงนุ่มพลางเท้าข้อศอกลงกับหัวเข่าและประสานมือเข้าด้วยกัน จนกระทั่งเขาสบตากับผมจึงเรียกให้ไปนั่งใกล้ๆ
“พรุ่งนี้จะบินแล้ว พร้อมยัง” ผมชิงถาม ยิ้มหน้าแป้นแม้ไม่ได้อยากยิ้ม เวลานี้ก็ยังคงหวั่นใจ นักเรียนทุนถอนหายใจ พยักหน้าลงเนือยๆ
“ไม่มีมึงซะก็ดี”
“อะไรเล่า”
“จะได้ไม่รู้สึกหงุดหงิดที่ต้องไปเรียนต่อขนาดนี้”
ประโยคยังคงไม่รื่นหูเหมือนเคย ผมถูกโอบกอดไว้ ชอบฟังคำพูดนี้ซ้ำๆ ว่านสาย M นะครับ เวลาพี่แคนด่าแล้วรู้สึกฟินเฟร่อ คล้ายกับได้รับพรอันใหญ่หลวง
“หน้าระรื่นเชียวนะมึง”
“จะมีแฟนไปเรียนนอก ใครไม่ตื่นเต้นบ้าง”
“คิดแต่เรื่องแบบนี้หรือไง”
“จะให้คิดเรื่องอะไรเล่า อย่าหนีทุนนะพี่แคน เดี๋ยวโดนฟ้องล้มละลายจะหาว่าว่านไม่เตือน”
“เพ้อเจ้อ”
“อย่าเครียดดิ” ผมใช้นิ้วกดหัวคิ้วที่ขมวดเป็นปมพลางนวดเบาๆ ให้คลายออกไปด้านข้าง เวลาแบบนี้ไม่อยากให้พี่แคนคิดมาก ผมเองก็พยายามไม่คิดมากเหมือนกัน “ไว้ว่านบินไปหาพี่เมื่อไร เราจะได้มีเซ็กส์ที่ต่างประเทศครั้งแรกด้วยนะเว้ย ไม่ตื่นเต้นเหรอ”
พอวนมาเรื่องใต้สะดือคู่สนทนากลับยิ้มออก ทูนหัวของบ่าว ไม่น่าเลยจริงๆ ไหนวะเทพแคนคนอื่นที่กรี๊ดนักกรี๊ดหนา ที่จริงเป็นเสี่ยตัณชัดๆ “ยิ้มแล้ว เห็นไหม”
“มึงนี่มันแบบนี้ตลอด เคยเครียดกับเขาไหม”
“เคยสิ แต่ถ้าเรื่องที่จะห่างกันไม่เครียดหรอกนะ” ไม่เชิงว่าไม่เครียด เรียกว่าใจหาย ใช่ ผมใจหาย แต่ไม่ได้กังวลเรื่องอื่นเลย อย่างที่อาพรตบอก พี่แคนเป็นคนมั่นคง เรื่องนี้ผมเองก็รู้มาตลอด
“เพิ่งนึกขึ้นได้ พี่กัสเคยบอกว่าพี่อาร์มชอบพี่แคนด้วยนะ”
“เหอะ ไร้สาระ”
“ใช่ไหม เรื่องนั้นว่านน่าจะเครียดมากกว่าเนอะ เพราะพี่แคนเล่นอยู่กับพี่อาร์มตลอดเลย”
“ถ้ามึงเครียดเรื่องนี้กูจะตบกะโหลกมึง เพ้อเจ้อ กูเป็นเพื่อนมันมากี่ปี ถ้าจะเอาคงเอากันไปนานแล้ว”
“ใช่ไหมล่ะ” ผมบอกพลางยิ้มตาปิด “เหมือนกันเลย ถ้าเราจะไม่รักกันก็ไม่รักกันไปนานแล้ว ห่วงอะไรกับแค่ห่าง”
ผมจับมือใหญ่แน่น เวลานี้พี่แคนต้องการความมั่นใจ ผมก็เหมือนกัน เราเพิ่งคบกันได้ไม่นานแต่กลับต้องไกลกัน หลายคนบอกว่าระยะทางอาจทำให้อะไรๆ เปลี่ยน แต่สำหรับผม ระยะห่างจะทำให้เรารักกันมากขึ้นต่างหาก
อย่างน้อยตอนนี้ผมก็รับรู้ได้ว่าพี่แคนรักผมมากแค่ไหน
“ว่านเล่นกีตาร์ให้ฟังเอาไหม ร้องเพลงแถมด้วย”
“มึงเอามาหรือไง”
“กีตาร์ลม”
กระโดดไปคว้าหมอนข้างมากอดแทนกีตาร์โปร่งตัวโปรด เจ้าของห้องยิ้มที่มุมปาก ถึงสีหน้ายังกังวลอยู่แต่ก็น้อยลงแล้ว ดวงตาคมเฝ้ามองว่าผมจะมามุกไหน ผมทำท่าดีดข้างหนึ่ง อีกข้างกดคอร์ดไปตามโน้ตที่จำได้พลางฮัมเสียงในลำคอเป็นดนตรีก่อนขับกล่อมออกมาด้วยเสียงประหลาดๆ ผมไม่ใช่คนเสียงดี แต่อย่างน้อยทำนองแปลกๆ ก็ไม่ได้ทำให้การสื่อความหมายที่ต้องการผิดเพี้ยนไปแต่อย่างใด
หากเคียงชิดใกล้ แต่เธอต้องทิ้งทุกอย่างเพื่อฉัน
ประโยชน์ที่ใด หากรักทำร้ายตัวเอง
หากเดินแนบกาย มีพลั้งต้องล้มลงเจ็บ ด้วยกัน
ห่างเพียงนิดเดียว ให้รักเป็นสายลมผ่านระหว่างเรา
แบ่งที่ว่างตรงกลางไว้คอย เพื่อให้เธอได้ตามหาฝัน ของเธอ
มือที่กอดหมอนข้างถูกฉวยไป หมอนใบยาวร่วงหล่นลงเตียง สักพักผมก็ถูกดึงให้นั่งลงบนตักกว้าง ดวงตาสีดำสนิทของพี่แคนทอดมองมา ไม่กะพริบแม้ยามริมฝีปากสัมผัส ผมไม่หลับตา ไม่หลบลี้ แต่จ้องมองภาพสะท้อนของตัวเองในแววตาคู่นั้น กลีบปากบดเบียดกันเนิบช้าราวกับบรรจงถ่ายทอดความรู้สึกให้มากที่สุด
“ว่าน”
คำหนึ่งที่พี่แคนไม่เคยบอกผม ถูกถ่ายทอดเมื่อแผ่นหลังทาบลงเตียง มือใหญ่ลูบไล้ไปบนผิว สัมผัสนี้ของพี่แคน และผมจะให้พี่แคนเพียงคนเดียวตลอดไป
“กูรักมึง”
ยอมรับว่าถ้าไม่ใช่เพราะอ่อนเปลี้ยเพลียแรงจากเมื่อคืนผมคงนอนไม่หลับ เพราะเช้าวันรุ่งขึ้นพอตื่นมาก็ยังมีอาการสะโหลสะเหลงัวเงียอยู่ พี่แคนกินข้าวต้มของพี่ทัพได้นิดหน่อย แต่กลับบังคับให้ผมกินจนหมดถ้วย เราออกจากบ้านพร้อมกันหมด เพราะต้องไปถึงสนามบินก่อนขึ้นเครื่องอย่างน้อยสองชั่วโมง เขี้ยวกุดมาคลอเคลียขาพ่อมันเป็นการบอกลา ก่อนจะสะบัดตูดหนีไปเมื่อเห็นนกที่ริมรั้วบ้าน
พี่อาร์มกับพี่โจ๊กเดินทางวันพรุ่งนี้พร้อมกัน วันนี้เลยมีโอกาสมาส่งเพื่อนรักที่สนามบิน กระเป๋าเดินทางของพี่แคนใบใหญ่และเป็นล้อลาก อาจารย์ที่ผมเคยเห็นก็มาส่งด้วย ท่าทางจะสนิทสนมกับพี่แคนเป็นอย่างดี ผมยืนข้างพี่ทัพ มองพี่แคนคุยกับอาจารย์ผดุงที่สั่งกำชับว่าถึงมิวนิคแล้วให้ไปติดต่อที่ไหนและใครจะคอยดูแลอยู่ที่นั่น พี่แคนสวมเสื้อคอเต่าสีดำ แขนซ้ายพาดเสื้อกันหนาวเอาไว้ กางเกงยีนขายาวสีสุภาพ รองเท้าหนังคู่โปรดที่สวมไปเรียนเป็นประจำ
ผมมองภาพคนตรงหน้า เป็นพี่แคนที่ผมชื่นชมตั้งแต่วันแรกที่เราเจอกันจนถึงวันนี้ แต่ต่างกันตรงที่ผมทำได้มากกว่าแค่เฝ้ามองอีกฝ่ายเป็นเพียงแค่ไอดอล เขาเป็นคนของผมโดยสมบูรณ์แบบทั้งร่างกายและหัวใจ ผมเองก็เช่นกัน
“ทำหน้าเหมือนจะร้องไห้” เสียงทุ้มทักเชิงหยอกล้อ ในขณะที่คนพูดกวักมือเรียกเข้าหา ผมส่งยิ้มให้เฝื่อนๆ พลางปฏิเสธแต่ก็ขยับเดินไปใกล้ “เปล่าสักหน่อย”
“เสียงอู้อี้เชียว” ทีแบบนี้ทำเป็นขำ เมื่อคืนใครกันที่ยังงอแงว่าไม่อยากไป พูดถึงก็แปลกดี ผมกับพี่แคนจะสลับกันมีอาการแบบนี้ตลอด ถ้าพี่แคนดูไม่เป็นไรจะกลายเป็นผมเองที่รู้สึกห่อเหี่ยว ไร้ชีวิตชีวา
มือใหญ่ลูบหัวผม เขาก้มหน้าลงมาจูบกลางกระหม่อม ที่ตรงนี้เราคบหากันอย่างเปิดเผย ไม่มีอะไรต้องเหนียมอาย ผมโผเข้ากอดพี่แคนไว้ทั้งตัว ทำเสียงฮือๆ คล้ายจะร้องแต่ไม่ได้ร้อง แสร้งทำเป็นติดตลกกลบเกลื่อนความรู้สึกโหยหาภายใน พี่แคนหัวเราะ คนอื่นในเวลานี้ก็เช่นกัน
“งอแงนะมึง”
“ว่านคิดถึง”
“ยังไม่ทันไปเลย”
“คิดถึงไว้ก่อนไม่ได้เหรอ”
เขากระชับกอดผมแน่น ก่อนยกแขนข้างหนึ่งขึ้นดูนาฬิกา “ใกล้ถึงเวลาแล้ว”
“ห้ามกลับมาแล้วเพิ่งรู้ตัวว่ารักว่านแบบเพื่อนนะ”
“เออ”
“อยู่จนกว่าไฟนอลคอลนะ”
“เกเรกว่าที่คิดแฮะ” แม้อีกฝ่ายจะลูบหัวผมไปมาแต่มันกลับไม่อุ่นเลย ผมทำใจครั้งแล้วครั้งเล่า แต่ก็ยังใจคอไม่ดี ถ้านับว่าเด็ก ผมก็เด็กจริงๆ เข้าใจที่พี่แคนเคยบอกว่าไม่อยากไปไม่ใช่แค่เพราะห่วงหรือหวง แต่ไม่อยากให้ห่างสายตา ผมรู้ว่าผมรอพี่แคนได้เสมอ เขาเองก็ไม่ต่างกัน กระนั้นก็ยังอดคร่ำครวญไม่ได้
“โวยวายเหมือนผัวไปตาย”
เสียงคุ้นหูดังขึ้นสลับกับเสียงหอบ ประโยคที่กวนประสาทแต่เต็มไปด้วยคำปลอบโยน พี่ไผ่ทรุดตัวลงนั่ง เหงื่อไคลแตกเต็มหลัง หน้ามันย่อง ดูปราดเดียวก็รู้ว่ารีบวิ่งมา
“เชี่ย เหนื่อยสัด รถโคตรติด กูติดอยู่ตรงมอเตอร์เวย์เกือบชั่วโมง”
“พี่ไผ่มาได้ไง”
“ไอ้แคนบอกให้มารับมึงกลับชล” ผมเงยหน้ามองคนที่ถูกพาดพิง พี่แคนอมยิ้มที่มุมปาก
“ปิดเทอมแล้ว กลับไปอยู่ที่บ้านจะได้ไม่ฟุ้งซ่าน”
“ว่านรู้แล้วน่า”
“ที่พี่มึงบอกว่าถ้าไม่เอาแล้วให้ส่งคืนกับมือ สองปีนี้ไม่ได้จะส่งคืน แต่ช่วงที่ไม่อยู่ก็จะเอากลับไปฝากไว้ก่อน” เขาดันไหล่ผมให้เดินกลับไปหาพี่ไผ่จริงๆ พี่แคนยื่นมือให้พี่ชายผมและทั้งสองคนก็จับมือกันเป็นครั้งแรก
น้ำเน่าเป็นบ้า แต่ไม่คิดว่าพี่แคนจะมองพี่ไผ่ด้วยสายตาวาดหวังแบบนี้เข้าสักวัน วลีสั้นๆ ที่แสดงออกว่าไม่ว่าผมจะเป็นยังไง ดูแลตัวเองได้หรือไม่พี่แคนก็ยังเป็นห่วงผมหลุดออกมา “ฝาก อย่าให้มันแรด”
“มาเอาน้องว่านคืนไปด้วยนะ กูขี้เกียจเลี้ยง เรื่องแรดนี่ห้ามได้ แต่เรื่องตอแหลนี่กูเองก็เหนื่อยใจ”
“หึ อย่ามาโยเยตอนรับกลับแล้วกัน” พี่แคนพูดอย่างรู้ทัน พี่ชายผมทำเสียงจิ๊ในปาก แต่ไม่ต่อล้อต่อเถียงกลับ กระทั่งไฟนอลคอลดังขึ้น นักเรียนทุนคนเดิมมองหน้าผมนิ่ง เรารู้ว่าจากนี้ต้องเดินตามเส้นทางของตัวเอง วันหนึ่งที่ตรงนี้ ผมจะยืนรอพี่แคนกลับมาใหม่ และเราจะเป็นคู่รักคู่เดิมที่เติบโตขึ้น แข็งแกร่งขึ้น สามารถเรียนรู้และตัดสินใจชี้นำชีวิตด้วยเหตุผลของตัวเอง
“ไปนะ อย่าดื้อ อย่าเกเร อย่างอแง แล้วก็อย่ารั้ง...”
“ถ้าว่านรั้งล่ะ”
“กูคงไม่ไป”
ผมรู้ว่าเขาหมายความตามที่พูดจริง เราจับมือกันแน่น มองตากันอยู่อย่างนั้น ไม่รู้สึกถึงความห่างเหิน แม้ตัวจะไกลแต่ทั้งใจทั้งความรู้สึกกลับกลายเป็นหนึ่งเดียว
“ว่านไม่รั้งหรอก ไม่เกเร ไม่ดื้อ ไม่งอแงด้วย จะตั้งใจเรียน ถ้าว่างจะขอตังค์พี่ไผ่บินไปหา เดินทางปลอดภัยนะ”
พี่แคนพยักหน้าก่อนละสายตาไปที่คนอื่นๆ “พ่อ พี่ทัพ ผมฝากว่านด้วยนะครับ ถึงแล้วจะรีบติดต่อมา ไม่ต้องเป็นห่วง โชคดีนะพวกมึง ไว้เจอกัน”
ผมชอบประโยคคำว่าไว้เจอกันของพี่แคน เขาโบกมือให้ทุกคนและเดินผ่านเกตไปคนเดียว ไม่หันหลังกลับ แผ่นหลังนั่นค่อยๆ เล็กลง หัวใจผมก็เช่นกัน พี่ไผ่ดึงหัวไหล่ผมชิด ดันหัวให้ลงมาซบกับบ่า ผมอ่อนแอแต่ต้องเข้มแข็ง ผมใจหายแต่ต้องไม่เป็นไร เรายังหายใจบนโลกเดียวกัน รอเพียงวันเวลาให้หมุนผ่านและกลับมาอยู่ด้วยกันอีกครั้ง
“เก่งมากน้องว่าน”
ทั้งๆ ที่ตั้งใจจะไม่ร้องไห้แล้ว แต่เมื่ออีกฝ่ายลับสายตา ผมก็อดเอาหน้าซุกบ่าพี่ชายตัวเองไม่ได้ ปล่อยน้ำตาให้ไหลริน พรุ่งนี้เช้าตื่นมาไม่เจอพี่แคนอีกแล้ว และมันจะเป็นแบบนี้ไปตลอดสองปี
แต่ผมก็จะรอ...
ว่านหวานหวาน @Wannwannwannn 10 ชั่วโมง.
คิดถึงแล้วอ่ะ
กวินท์ @c8o9yl เมื่อสักครู่
@Wannwannwannn เว่อร์
ว่านหวานหวาน @Wannwannwannn เมื่อสักครู่
@c8o9yl อะไรวะคุณแมวดำ ไม่ได้คุยกันนานเลย สบายดี?
กวินท์ @c8o9yl เมื่อสักครู่
@Wannwannwannn ก็ดี อากาศหนาวไปหน่อย เพิ่งลงเครื่อง
ว่านหวานหวาน @Wannwannwannn เมื่อสักครู่
@c8o9yl ปิดเทอมแล้ว ไปเที่ยวสินะสินะ
กวินท์ @c8o9yl เมื่อสักครู่
@Wannwannwannn มาเรียนภาษาอยู่นอก
ว่านหวานหวาน @Wannwannwannn เมื่อสักครู่
@c8o9yl โอย มีแต่คนไปต่างประเทศ นี่อาทิตย์หน้าไปเข้าค่ายที่หนองปลาไหล ส่วนแฟนไปมิวนิค แม่ง ฉี่วิต!
กวินท์ @c8o9yl เมื่อสักครู่
@Wannwannwannn เพ้อเจ้อ หายไปจากทวิตนี่ติดแฟน?
ว่านหวานหวาน @Wannwannwannn เมื่อสักครู่
@c8o9yl แน่น้อนนนน
ผมนอนแผ่อยู่บนเตียงอย่างหมดอาลัยตายอยาก กลับมาถึงบ้านที่ชลบุรีตอนช่วงบ่าย กินข้าวได้หนึ่งจานก็ขึ้นมานอนดูรูปตัวเองกับพี่แคนในมือถือบนห้อง และเผลอหลับไปเมื่อไรไม่รู้ แต่พอรู้สึกตัวอีกทีก็ตอนคุณแมวดำเพื่อนเก่าเมนชั่นมาหา
ว่านหวานหวาน @Wannwannwannn เมื่อสักครู่
@c8o9yl ช่วงที่ผ่านมาไม่เล่นทวิตเหมือนกันเลยนี่
กวินท์ @c8o9yl เมื่อสักครู่
@Wannwannwannn อืม ติดแฟน
ว่านหวานหวาน @Wannwannwannn เมื่อสักครู่
@c8o9yl ง่อวววววว น่ารักป่ะ
กวินท์ @c8o9yl เมื่อสักครู่
@Wannwannwannn โง่ๆ แต่ก็ดี น่ารัก กี่โมงแล้ว ทำไมไม่นอนอีก
ว่านหวานหวาน @Wannwannwannn เมื่อสักครู่
@c8o9yl เพิ่งตื่น นอนต่อไม่หลับละ รอแฟนคอลมา บินไปเยอรมันใช้เวลากี่ชั่วโมงวะ
กวินท์ @c8o9yl เมื่อสักครู่
@Wannwannwannn 10-11 ชั่วโมง รอไป เดี๋ยวกูคอลหาแฟนละ
ว่านหวานหวาน @Wannwannwannn เมื่อสักครู่
@c8o9yl เอออออออออออออออออออ ขอให้แฟนไม่รับสาย ฟายยยยย ทิ้งกู
ผมกดทวิตถึงคนไม่รู้จักผ่านโปรแกรมนกแลร์รี่สีฟ้าด้วยคำสาปแช่ง รอกระทั่งแน่ใจชัดเจนแล้วว่าเพื่อนคุยคนเดิมไม่อยู่แล้วก็ตั้งใจจะลุกไปเล่นกีตาร์แก้เครียด ไม่ได้เศร้าอย่างที่คิดไว้ โอเค มีน้ำตาซึมที่สนามบิน แต่พอออกมาแล้วพี่ไผ่ที่ยังร่ำไรเอาแต่ปลอบประโลมเหมือนคนบ้าก็หายเหงา ออกจะรำคาญด้วยซ้ำไป ผมรู้ดีว่าทั้งหมดนี้เป็นเพราะพี่ชายคนเดียวของผมมันรักผมมากกว่าใคร ไอ้พี่ไผ่ถึงได้รุงรังช่วยเปิดหารูปเพื่อนๆ หาน้องเขยคนใหม่มาคุยกับผมช่วงตัวจริงไปเยอรมัน
ไม่เลวจริงทำไม่ได้ครับ ไม่กี่ชั่วโมงก่อนมันยังรับปากพี่แคนเรื่องที่ฝากฝังผมไว้เสียดิบดีอยู่เลย
เสียงเรียกเข้าวีดีโอคอลของโปรแกรมแชทดังขึ้นขณะนั่งจูนสายกีตาร์ตัวโปรดอยู่ปลายเตียง ขาที่ก้าวลงเมื่อครู่กระโดดผลุงเข้าหาโทรศัพท์แบบไม่คิดชีวิต ยิ้มแก้มปริเมื่อเห็นว่าใครเป็นคนโทรเข้า ผมรู้ว่าต้องเป็นเขา และก็เป็นพี่แคนจริงๆ ด้วย
“ว่านกำลังคิดถึงเลย”
ภาพเสมือนจริงตรงหน้าคือชายหนุ่มยิ้มกรุ้มกริ่ม เขายักคิ้ว สบตา ไม่เห็นรู้มาก่อนว่าแฟนผมจะตาหวานฉ่ำได้ขนาดนี้ มองผ่านจอแบนๆ ของโทรศัพท์แท้ๆ แต่กลับเขินอายเหมือนสาวน้อยวัยแรกรุ่น เหมือนกับวันแรกที่คบกัน หัวใจเต้นแรง ยิ้มกลับไปให้อีกคนที่อยู่ฟากฝั่งตรงข้ามโลกจนตาปิด
“รออยู่ล่ะสิ”
“ใช่เลย”
“เพิ่งถึง” เขาว่า ฉายภาพบรรยากาศโดยรอบให้ดู ผู้คนมากมายสวมเสื้อแขนยาว และในขณะนี้พี่แคนก็ไม่ได้ใส่แค่เสื้อคอเต่าตัวเดียวเหมือนตอนอยู่ที่สุวรรณภูมิแล้ว พี่แคนเป็นชาวเอเชียตัวใหญ่ที่สวมเสื้อกันหนาวตัวหนา เขาหล่ออย่างกับพระเอกหนังจีน
“หนาวมาก”
“ที่นี่โคตรร้อน” ผมบอกและเอียงคอไปมา ที่ว่ากันว่าตัวห่างแต่ใจกลับใกล้เหมือนอยู่ด้วยกันคงเป็นแบบนี้ ผมกลิ้งตัวหลุนๆ บนเตียงที่ครั้งหนึ่งพี่แคนกับเพื่อนๆ เคยมานอนเล่นด้วยกัน พลอยทำให้นึกถึงวันเก่าๆ มองคนที่อยู่ไกลตอนนี้พลางยกมือขึ้นลูบหน้าจอเครื่องมือสื่อสารที่ฉายหน้าคนรักด้วยความเคยชิน ปลายนิ้วไม่ได้สัมผัสผิวหน้า ทว่าอย่างน้อยก็ทำให้อุ่นวาบภายใน
“หนาวใจนิดๆ แต่ยังโอเคอยู่”
พี่แคนหัวเราะกลับมา เขายื่นมือมาสัมผัสจอเช่นเดียวกัน ตาสบตา ระยะทางค่อนโลกไม่ทำให้ความรู้สึกนี้เปลี่ยนไปเลยแม้แต่น้อย
“ว่านคิดถึงพี่แคนอ่ะ”
“อืม” เขารับคำ แต่ไม่ตอบกลับตามสไตล์ “เดี๋ยวต้องออกจากสนามบินไปเรียกแท็กซี่ คอลมาบอกเฉยๆ ว่าถึงแล้ว ถ้าได้ซิมจะโทรไปใหม่ นี่ใช้ไวไฟของสนามบิน”
“ครับ”
“นอนไปเลยนะ กว่ากูจะจัดการทุกอย่างเสร็จที่นั่นคงดึกมาก”
“ว่านจะรอ”
“ใครบอกกูว่าจะไม่เกเร” เขาย้อนด้วยเสียงขบขัน ไม่ได้ดุจริงจัง “นอนเถอะ พรุ่งนี้เช้าจะโทรหาอีกที”
“นอนช้าๆ จะได้คิดถึงพี่แคนได้นานขึ้นไง”
“แต่ถ้านอนไวจะฝันถึงกูได้มากขึ้นนะ”
ผมหัวเราะ ไม่คิดว่าพี่แคนจะตอบมาด้วยประโยคแบบนี้ “งั้นว่านจะเปิดวาร์ปไปหาพี่คืนนี้”
“อืม”
“เจอกันในฝัน”
“เออ” เสียงนั้นตอบกลับมาดุกว่าเดิม คาดว่าเพื่อกลบความเขินมากกว่ารำคาญ ผมพูดหวานเพราะอยากเอาใจ พี่ไผ่ด่าว่าตอแหลยังไงก็ตอแหลอย่างนั้น ยืดอกรับ ผมอยากให้พี่แคนชื่นใจเวลาได้ยินอะไรแบบนี้
“ไว้เจอกันนะพี่แคน” เขากระแอมไออีกครั้ง มุมปากยกยิ้มนิดๆ แต่ก่อนหน้าที่จอจะดับและสายจะตัดไป รูปปากสวยพูดแบบไม่มีเสียงให้ผมใจสั่น
“พี่ก็คิดถึงว่านเหมือนกัน”
ผมหัวเราะ ยินยอมให้คู่สนทนาไปจัดการธุระตัวเองแต่โดยดี
ว่านหวานหวาน @Wannwannwannn เมื่อสักครู่
บอกเค้าไปว่าชั้นชอบเค้าาา ชั้นคิดถึงเค้าาาา
กวินท์ @c8o9yl เมื่อสักครู่
ชื่นชอบทวีตของคุณ
E N D
จบแล้วอะะะ เฝียใจ อยากเขียนอีก 555555
เดี๋ยวมีบทส่งท้ายมาพุธหน้า กับตอนพิเศษอีกตอนค่ะ
จริงๆตอนนี้เรียกว่าจบก็ได้ ไม่จบก็ได้(เอ๊ะยังไง) คือส่วนนึงก็อยากให้เห็นว่าระยะทางไม่ได้ทำให้ความตอแหลของนังว่านลดลงเลย พี่แคนไกลแค่ไหนมันก็เหมือนเดิม ส่วนพี่แคนแสนดียังไงก็อย่างนั้น(ไม่ได้ลำเอียงเลยซักกะติ๊ด) และตอบคำถามของคนอ่านที่ว่า เมื่อไหร่นังจะรู้ว่านังเพ้อเรื่องโผใส่โผทุกคืนวันผ่านทวิต แน่นอนค่ะ คนโง่ก็คือคนโง่ เชิญนังปล่อยไก่ไปตลอดชีวิตจย้าาา
ส่วนบทส่งท้าย(สปอยล์) ไม่มีอะไรให้ปิดแล้วอะเนอะ เป็นเหตุการณ์หลังจากพี่แคนเรียนจบค่ะ ติดตามกันอีกนิดเนอะ สงสารนังว่านมัน ตัดจบงี้เหงาตาย อิอิ
ขอบคุณที่ติดตามกันมานะคะ ขอบคุณแทนตัวละครทุกๆตัวด้วย ดีใจที่ทำให้ทุกคนยิ้มได้นะ
#candynovel เจอกันพุธหน้า สำหรับคืนนี้ราตรีสวัสดิ์ค่ะ
:กอด1:
-
.///////.
-
รอรวมเล่มบอกเลยยยยย ฉันรอนางว่านนนนน :hao7:
-
ว่านเอ๊ย หนูซื่อมากลูก 5555555
ขอบคุณที่แต่งนิยายสนุกๆ ให้อ่านเหมือนกันค่ะ
:man1:
-
คุณแมวดำนี่เมื่อไหร่จะเผยตัวหืออตอบบบบ
-
พี่แคนไปเรียนแล้ว
แต่นังน้องว่านคะ ยังไม่รู้อีกเหรอว่าที่คุยด้วยน่ะพี่แคน
-
:katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
-
ชอบน้องว่านสาย M ตอนนี้มาก นางน่ารัก
-
อีหนูว่านมันก็ง่าวไม่เปลียน จนจบ 555 :เฮ้อ:
-
แอบสงสัยว่าสุดท้ายแล้วว่านคนซื่อก็ไม่รู้ว่าแมวดำคือพี่แคน
-
"บอกเค้าไปว่าชั้นชอบเค้าาา ชั้นคิดถึงเค้าาาา"
แรดมากข่าาาาา นังน้องว่านนนนนนนนน
ฮือออ ตอนนี้น่ารัก อบอุ่น ซึ้งจริงๆ :hao5:
แล้วจนป่านนี้ ว่านก็ยังไม่รู้ว่าคุณแมวดำคือพี่แคน 555555555 ทำใจเลยพี่แคน มีแฟนโง่ แต่น่ารัก :m13:
-
นังว่านแกนี่มันซื่อยังไงก้ออย่างงั้นเลย
ยอมแกจริงๆนังว่าน!!!!
-
พี่แคนก็คิดถึงน้องว่านมากกกกก :hao5:
-
เชื่อแล้วว่าแฟนคุณแมวดำ โง่ๆ น่ารักๆ 5555 นี่จบแล้วไม่สงสัยไรเลยหราน้องว่านนนนน โครตรักน้องว่านเลยอ่ะ หาแบบนี้สักคนได้ม้ายยยยยย
-
จบซะแล้ว ชอบเรื่องนี้มากเลยค่ะ
:pig4: :pig4:
-
ว่านก็คือว่าน `ระยะทางไม่ได้ทำให้ว่านตอแหลน้อยลง`
o13
-
หมั่นไส้อิน้องว่านหวานหวานจริงๆ
แต่ก็รักในความโง่ที่ยั่งยืนของนาง
ปั๋วรักปั๋วหลงไปที
:-[
-
ความห่างไกลไม่เป็นอุปสรรค
-
เหมือนพระเอกหนังจีน
เหมือนพระเอกหนังจีน
เหมือนพระเอกหนังจีน!!!!!!!!!
....นี่คือเห็นพี่แคนเป็นกู้ไห่มาสักพักแล้วฮรืออออออ....
ดีต่อหัวใจจริงๆ
-
ตอนนี้ นั่งอ่านไป ร้องไห้ไป หัวเราะไป น่ารักจริง ๆ
ไม่อยากให้จบเลยยยยยยย นังน้องว่านนนนน
เมื่อไหร่จะรู้เรื่องทวิตแมวดำซะที 5555555
ชั้นชอบโผแก กรี๊ดดดด#บอกเค้าไปว่าชั้นชอบเค้า :hao3:
-
รอตอนพิเฉดดดดดด รอวันพี่เคนกลับมาหาอิว่านถึงแม้ใจจริงไม่อยากให้กลับมาหามันเลยก็ตาม บอกไปว่าชั้นชอบค้าววว พี่แคนนนนน
:laugh:
-
เบื่อความซื่อของนังน้องว่าน ป่านนี้ก็ยังไม่รู้ว่าเพ้อถึงซะมีให้ซะมีฟังตลอด ดิสแมงดงแมวดำก็ไม่มีเอะใจอะ 5555555555555555555555
รอตอนพิเศษกับบทส่งท้ายนะคะ แทงคิ้ว :pig4: :pig4: :pig4:
-
รอติดตามผลงานชิ้นต่อไปนะค้าาาา สู้ๆ รักน้าาาา
:katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
-
ว่านมันซื่อบื้อ 5555555 ชอบเวลาพี่แคนหึงเพราะว่าโง่ น่าร้ากกกกก
-
หน่องว่านนนนนหวานหวาน พี่แคนไม่อยู่ตั้งสองปี
มาหาเจ้มามะคนดี เด๋วเจ้จะสอนแร่ด
แร่ดแล้วไปบ่นกันในทวิตนะ
พี่แคนไม่รู้หรอก ไม่รู้เลย
ไม่รู้เลยจริงจริ๊งงงงงง 555555555555555555555
-
นางสวยยย!! สู้ๆนะ
-
นังว่านหวานหวานยังไม่รู้อีกหรอว่าพี่แคนกับคุณแมวดำเป็นคนเดียวกัน
ต้องรอให้ไปจดทะเบียนสมรสกันก่อนหรือไงถึงจะรู้ว่าเป็นคนเดียวกัน (อาจจะต้องรอไปอีกนาน)
โง่ววววขนาดนี้ ส่งพี่แคนมาให้ชั้นดีๆเสียเถอะ วะฮะฮ่าาาาา
:angry2: :angry2: :angry2:
ป.ล. ฝากบอกน้องว่านว่าถ้าอยากได้พี่แคนคืน (เอ๊ะ พี่แคนคงงงว่าชั้นไปรู้จักนังนี่ตั้งแต่เมื่อไหร่) ให้เอาตอนพิเศษเป็นน้องว่าเซ็กซ์โฟนมาแลกนะคะ
-
นังว่านง่าวจนนาทีสุดท้ายเลยคร่ะแม่ขา 55555
-
นุ้งว่านก็ยังไม่รู้จริงๆสินะว่าคุณแมวดำคือใคร
-
รอตอนต่อไปนะคะ :L1:
-
โอ้ยม่ายยยยยยยยยยน้าาาาาาาาาา แงๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ไม่อยากให้จบเลยอะ
ต่อจากนี้คืนวันอังคารจะเป็นช่วงเวลาที่ห่อเหี่ยวมากสำหรับเราเพราะไม่มีอะไรให้รอคอยอีกแล้ว ฮือๆๆๆๆๆ
นังว่านแรดเสมอต้นเสมอปลายจริงๆ ยอมใจนาง
แต่เอาจริงอยากอ่านตอนพิเศษอีกเยอะๆเลยอะ รักนิยายเรื่องนี้มากแบบมากกกก ติดท็อปทรีในใจเราเลยนะตอนนี้
ขอบคุณคุณเวสต์นะคะที่เขียนนิยายดีๆ แบบนี้ให้อ่านกัน ดีกับใจมากๆ แล้วก็ดีใจมากที่ได้อ่าน ฮรืออ #กราบลงที่ตัก :mew1:
ปล.ตอนจบนี้รู้สึกว่าดีกรีความหล่อของพี่หงวยพุ่งทะลุเพดานมากอะ ไม่รู้ทำไมเราถึงรู้สึกงี้ แต่อ่านละแบบ อยากเป็นนังว่าน ฮร่อล55555555
ปล2. นอกจากความแรดของนังว่านแล้ว ความซื่อบื้อก็อยู่ยงคงกระพันจริงๆ ยอมใจ
-
จบแล้ววว
แต่!!!อินังว่านมันก็ยังโง่อยู่
โง่จนหยดสุดท้ายจริงๆ
ในชีวิตนี้มันคงมีดีแค่อย่างเดียว
#ผัวดี #งานดี #งานละเอียด
-
จบแล้ว :mew2: นี่รู้สึกผูกพันกับเรื่องนี้มากเลย
ถึงจะไม่นานมาก แต่เราก็สมัครยูซเพื่อมาเม้นท์เรื่องนี้เป็นเรื่องแรกเลยค่ะ 555 (หลังจากซุ่มอ่านอย่างเดียวมานาน)
รู้สึกชอบพี่หงวยและก็เอ็นดูปนหมั่นไส้นังว่านสุดๆ ตอนที่พี่หงวยจะไปนี่ก็ใจหายเหมือนนังว่านเลย ฮืออ
เค้าจะรออ่านเรื่องอื่นๆ ต่อนะคะ ละก็ยังอยากอ่านตอนพิเศษเรื่องนี้บ่อยๆ ด้วย o13 :pig4:
สุดท้ายนี้ อยากบอกว่า คนมันโง่ยังไงก็โง่อยู่อย่างนั้น เมื่อไหร่นังว่านจะรู้ซะทีว่าคุณแมวดำก็ผัวนาง 555
-
นังว่านนี้มันตอแหลอย่างที่พี่ไผ่บอกจริงๆ แถมง่าวยังไงก็ยังง่าวอยู่อย่างนั้น :laugh:
-
งื้ออออ จบแล้ว
นังว่านคนแรดเอ้ยยย 555555
-
โถๆ นังว่านคนซื่อป่านนี้ยังไม่รู้อีกว่าคุณแมวดำคือใคร 555
-
ว่านสาย M 55555555555555
ขำที่พี่ไผ่หาน้องเขยใหม่ให้คุย โอ้ยย
บ้านนี้ตลกกันทั้งบ้าน 555555555
-
ว่านเอ๊ย ซื่อบื้อตั้งแต่ต้นจนจบจริงๆ :mew5: :mew5: :mew5:
-
น้องว่าน ทำไมน่ารักขี้อ้อนแบบนี้นะ
เป็นเรา เราก็รักตายเลย ถ้าามีแฟนขี้อ้อนแบบนี้
55555
รอบทส่งท้ายนะคะ
-
55555 คุณ west ใจร้ายอ่ะ ใจคอจะปล่อยให้นังว่านโชว์โง่ทวิตเพ้อกับแมวดำไปงี้อ่ะนะ 5555 อยากรู้ ตอนนี้นางรู้ว่าซี้ทวิตนางคือพี่หงวย นางจะทำหน้าเอ๋อ อ้าปากหวอ ขนาดไหน? 5555 แค่คิดก็ฮา
สนุกค่ะเรื่องนี้ หวานสมชื่อเรื่อง ติดใจสุดก็ชื่อพระเอกนี่แหละ อิว่าน(หรือ คุณ west ดีนะ) คิดได้ไง "พี่แคนหงวย" 55555 ชอบจิงๆชื่อนี้ o13 ไม่ผิดหวังเลยที่ติดตามมาตลอด คุณ west เขียนเรื่องนี้ได้เบาหวานขึ้นตามาก ขอบคุณนะคะ รอๆตอนพิเศษ และจะติดตามเรื่องอื่นของคุณ west ต่อๆไป :pig4:
-
...โง่ๆ แต่ก็ดี น่ารัก...
:laugh:
-
อิว่านยังไม่รู่เหรอคัว่าในทวิตคือผะรัวนาง....
-
เกลียดความซื่อของมัน จนวันนี้ก็ยังไม่รู้ 5555555555555
-
กรีดร้อง จบแล้ว สงสารนังว่านอยุ่อย่างเหงาๆ
เดี๋ยวนะคือทวิตนี่ปล่อยนางโง่ต่อไปชิมะ5555
รอตอนพิเศษค่าาาา
-
ลำไยนังว่านนนนนนนนนนนนนน
นี่แกจะทำให้โผรักโผหลงไปถึงเมื่อไหร่
ลำไยยยยยยยยยยยยยยยยยย
ทำไมพี่แคนของบ่าวต้องมาตกต้องมนตร์ดำของนังด้วยยยยยยยยยยย
(แต่ถ้าเป็นกัสเราขอยกพี่แคนให้นังดีกว่า เพราะนังซื่อ นังโง่ นังใสๆ?หัวใจสี่ดวง #หรา ไม่ก่อพิษภัยให้พี่แคนแน่นแน่)
:katai4:
แต่การที่พี่ไผ่หากิ๊กให้นังอิฉันว่าก็ดีนะคะ
พี่แคนจะได้โสด
จะได้เป็นของอิฉัน
"บอกเขาไปว่าฉันชอบเขาาาาาา"
//เป็นการพิมพ์ที่มาจากความหมั่นนังล้วน
//ทีมพี่แคนของบ่าว
//ทีมคลานเข่าถวายตัว
//ทีมพี่แคนไม่เอา
-
จะไปหาผู้ชายอย่างพี่แคนได้ที่ไหนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน
อิจฉานังว่านมาก!
-
นี่นังว่านมันยังไม่รู้อีกหรอว่าคุณแมวดำคือผัวมันน่ะ ตัลหลกกก
-
เดี๋ยวนะ...จะรีบจบไปไหน กรี๊สสสสสสสส
กำลังสนุกเลย TT_TT อ่านแล้วอิ๊นอิน...
หนูว่านน่ารักเนอะ
-
หนูว่าน ลูกทำไม่โง่วเยี่ยงนี้ 55555 หรือที่จริงนางรู้แล้วแต่ตอแหลพี่แคน เหมือนที่เฮียไผ่บอก (ยังพยายามคิดว่านางอาจจะฉลาดอยู่5555) :hao7: :hao7: :hao7:
-
อินู๋ว่าน มันก้อยังเป็นถั่วเหมือนเดิมมม 555
-
งื้อ~จบแล้ว
แต่มันเหงาๆเนาะต้องห่างกันแบบนี้
-
อ่านกำลังเพลิน ๆ เลย ยิ้มไปอ่านไป ดันเจอคำว่า end ซะได้ กริ้ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
ไม่อยากให้จบเลยอ่า รักเรื่องนี้มาก ๆ จะบ้าตายยยยยยย :ling1:
ปล. รอตอนพิเศษใจจดใจจ่อค่ะ :mew1:
-
ขอบคุณ :)
-
:-[ :-[ :-[ :-[
:pig4: :pig4: :pig4:
-
o9 o9 o9 อิจฉานุ้งว่านจังเลย o9 o9 o9
อยากให้ถึงพุธหน้าเร็ว ๆๆ :katai5: :katai5: :katai5:
-
รวมเล่มเก็บแน่นอน ชอบนังว่าน ตลกกกกก
ชอบพี่แคน บอกเค้าไป ว่าฉันชอบเค้า ปล.พี่แคนห้ามหนีทุนนะ เดี๋ยวว่านล้มละลาย 5555555
-
นอกจากนังว่านจะตอและง่าวแล้ว ว่านยังเป็นซื่อ(บื้อ)ไม่ทันคนอีกด้วย
โถถถถ เอ็นดู :m20:
-
น้องว่านนี่ช่างไม่รู้อะไรเลย 55555555555
น่ารักอะ ห่างกันเหมือนไม่ห่างจริงๆแหละ เขารักกันดีจังเลยค่ะแม่ขา
รอวันที่ทั้งสองจะได้กลับมาเจอกันนะ รักน้องว่าน พี่แคนจัง
-
เฮ้ยย
จบแล้วอะ
จนตอนสุดท้ายว่านมันก็ยังไม่รู้ว่าคุณแมวดำคือใคร 555555555555555สง
รอรวมเล่ม + ตอนพิเศษนะคะ
ความรู้สึกมันต้องมีอีก ไม่อยากให้จบตัดฉับแค่นี้TT
-
นังว่านสุดท้ายหล่อนก็ไม่รู้ว่าคุณแมวดำคือใคร
จะซื่อ(บื้อ)ไปไหนเนี่ย :hao6:
-
จบแล้วอ่าาา เหงาเลย ตอนพิเศษพี่ขอให้น้องว่านฉลาดขึ้นอีกนิดนะคะ
ยอมใจน้องว่านค่ะ คบกันจน...กัน ยังงงงไม่รู้ว่าแฟนเล่นทวีต โอยยยยย
สมเป็นนังหนูว่านหวานหวานค่ะ สงสารพี่แคนขึ้นมานิดนึงเลยค่ะ แฟนซื่อมาก
คอนพิเศษรอความหวานจนน่าอิจฉาของคู่หลักนะคะ (เราไม่ได้กดดันคุณเวสใช่มั้ย ไม่เนอะ55)
ปล. หาคู่ให้พี่อาร์มหน่อยค่ะ สงสารนาง ส่วนพี่โจ๊กก็ปล่อยแกไปค่ะ 55555 โดนตบ
-
:mew1:พี่แคนน่ารักว้อยยยยยยยยยยยยย
-
คิดถุงเลย
-
โอ้ยยยย พี่แคนก็รู้หมดงิ เพ้อไร 555
-
ชอบที่อาพรตพูดกับว่าที่ชิงช้า
พี่ไผ่ฮามาก
ใจสั่นพร้อมว่าตอนพี่แคนพูดว่า "พี่ก็คิดถึงว่านเหมือนกัน"
และ ชอบความเวิ่นของนางในทวิต ถ้ารู้ว่าคนที่ตัวเองคุยด้วยคือพี่แคน หน้านางคงเหลือไม่ถึงนิ้วแน่ๆๆ
-
จนจบแล้วว่านก็ยังไม่รู้ว่าคุณแมวดำคือพี่แคน โอ้ย ฮ่าๆ
-
น้องว่านจ๊ะ ไม่รู้ตัวเลยรึว่าที่ทวิสด้วยอ่ะ เป็นออีพี่แคน :hao4:
โฮ จบซะงั้นอ่ะคนแต่ง รอภาคต่อนะขอร๊าบบบบ :hao5:
-
"บอกเค้าไปว่าชั้นชอบเค้าาา ชั้นคิดถึงเค้าาาา" โอยยย เราก็อยากบอกประโยคนี้กับพี่แคนและนังน้องว่านเหมือนกัน
ต่อไปคงต้องคิดถึงมากแน่ๆ ถ้าเรื่องนี้จบไปจริงๆ ทุกวันพุธของเราก็ไม่ตื่นเต้นตอนเรื่องนี้อัพเเล้วดิ ใจหายมาก เหงามาก ชอบมาก
:o7: :o7: :o7: :o7: :o7: :o7: :o7: :o7:
ปล.โง่เสมอต้นเสมอปลาย เอาจริงพี่จะปล่อยให้นังว่านมันโง่แบบนี้จริงดิ สงสารมัน 55555555
-
นังว่านก็ยังไม่รู้ว่า คุณแมวดำคือ พี่แคน ง่อวววว ขอให้ไม่รู้จนพี่แคนกลับมาเฉลย 5555
-
อ๋อยยยย จบแล้วอ่ะะะะ ตอนต่อไปบทสุดท้ายจริงๆแล้ว ฮืออออออ
ว่านใจหายเพราะพี่แคนไปเรียนนอก แต่คนอ่านก็ใจหาย ที่จะไม่เห็นเรื่องแคนดี้อัพแล้วอีกเหมือนกันน้าาาา :sad4:
ว่าแต่ เอาจริงๆ ว่านยังไม่รู้อีกเหรอว่าคุณแมวดำในทวิตคือใคร 55555555555 เอาจริงดินังว่านนนน
รอบทส่งท้ายค่าาาา :mew3:
-
น่ารักมากๆๆๆๆๆๆ อ่านวันเดียวจบสนุกจริงๆ ขอบคุณที่แต่งเรื่องสนุกๆแบบนี้นะ อ่านแล้วประทับใจมาก o13 :mew2: :mew3:
รอบทส่งท้าย :katai5: :katai5:
-
รอบทส่งท้ายกับตอนพิเศษค่ะ
-
น้องว่านน่ารัก :mew1:
-
นี่ถามจริง นี่แกไม่รู้เหรอว่านว่าแมวดำคือแคนน่ะ แกรรรรรใสว่ะ
-
ตอนแรกว่าจะเลี่ยน แต่พอมาเจอนุ๊งว่านเล่นทวิตนี่ฮาเลย อยากตะโกนเรียนหนูว่านดังๆให้ความโง่กระเจิง!!? :hao7:
-
ใจหายที่พี่แคนไปเรียนต่อ
แล้วก็ใจหายที่ Candy จบแล้วววว
จะเป็นไปได้ไหมถ้าขอตอนพิเศษเยอะๆ
-
หนูว่านก็ยังไม่รู้ว่าแมวดำคึอแฟนของตัวเอง
-
โอ๊ยยย นังว่าน สามีไปเรียนแต่ก็ยังมีคุณแมวดำให้บ่นพร่ำเพ้อใส่
พี่แคนนี่เทพสุดละ ติดตามความเป็นไปของแฟนทางทวิตนี่ท่าจะรู้ลึกรู้จริงกว่าสายทางอื่น 555
-
อะไรเนี่ยยยย หวานกันข้ามซีกโลกเลยน้าาาาา
-
พี่แคนหงวยแมวดำคงสนุกมากกับการแกล้งน้องว่านเด็กโง่ผ่านทวิตอ่ะ 55555555
ใจหายอ่ะ จบซะแล้ว :mew6:
-
หมั่นไส้เด็กง่าวได้โผดีๆจังเลยยยยย
-
รอ Chapter ที่เหลือและข่าวการรวมเล่ม :o8:
-
จนสุดท้ายน้องว่านยังไม่รู้ 555
รอตอนพิเศษเมื่อพี่แคนกลับมา ดีงานพระราม9
-
ว่าน ไม่รู้จริงๆหรอ
ไม่รู้เอะใจเลยหรอ
555555555555555
คุณแมวดำนะผัวเธอ 555
-
เราอยากให้นังว่านรู้นะว่าคุณแมวดำคือสามีนาง ดูซินางจะทำหน้ายังไง
-
ว่านจะไม่รู้จริงๆใช่ไหมว่านั่นคือทวิตพี่แคน 555555555555 :jul3: :jul3:
-
พี่แคนไปแล้วจริงๆ เหงาแทนทั้งคู่เลยยย
ว่าแต่นังว่านจะฉลาดขึ้นวันไหนนะ 55555
-
มันเป็นบรรยากาศที่เศร้าๆซึ้งๆ แต่อบอวลไปด้วยรัก
:กอด1:
ตั้งแต่ต้นจนจบ นังว่านก็ยังไม่รู้ว่าคุณแมวดำคือใคร ว่านยังไงก็คือว่าน 55555
-
การจากไปร่ำเรียนนี่...สำหรับคนอยู่หลังมันโหวงเหวงมากเลยนะคะ ยิ่งต้องห่างกันระหว่างรักด้วยอีก เฮ้อ นังว่านถึงหล่อนจะแรมสมองต่ำไปหน่อย แต่ก็ต้องชื่นชมหล่อนว่าหล่อนเข้มแข็งเหลือเกิน
คุณเวสต์จะไม่ให้พี่แมวดำเปิดเผยตัวหน่อยเหรอคะ สงสารใครบางคน เลี้ยงไก่ไว้เท่าไรก็ปล่อยทิ้งหมด เฮ้อ...
-
ว่านไม่รู้ว่าคุณแมวดำคือพี่แคนก็ดีนะ. พี่แคนจะได้มีช่องทางไว้ส่องแฟน :hao7: :mew1: :pig4:
-
สรุปว่า นุ้งว่านก็ยังไม่รู้ชื่อจริงแฟนตัวเองใช่ป่ะ? แถมยังจำเจ้าเขี้ยวกุดไม่ได้ด้วยอ่ะ 555555 ถึงยังคุยกับคุณแมวดำเหมือนเดิมเนี่ย
-
นังน้องว่าน เอ๋อตั้งแต่ต้นเรื่องยันปิดเรื่องเลยนะ :katai2-1:
ไม่อยากให้จบเลยยยยยยยยย :sad4: :sad4: :sad4:
ขอบคุณไรต์เตอร์ที่สร้างน้องว่านกับพี่แคนนะคะ รักนะจุ้บๆ
ปล.หลังจากนี้..ทุกวันพุธเราจะคอยเรื่องอะไร TT
-
ว่านนี่มันว่านจริงๆ...โง่จริงหรือแกล้งโง่คะเรื่องคุณแมวดำ5555
-
อารมณ์คนรอ 2 ปี ว่านนนนนน :sad4:
-
น่ารักทุกสิ่งอย่าง
ว่านก็แสนซื่อ พี่แคนแสนดี
ครอบครัวเข้าอกเข้าใจ
#อวดโง่กับผัวสิรักจะยั่งยืน
-
เห้อนังว่างปล่อยไก่ตั้งแต่เริ่มเรื่องจนจบเรื่อง555555555555 :hao7:
-
รู้สึกเหงาเหมือนว่านจริงๆอ่ะ
สงสัยชั้นจะอินไปหน่อย
ชอบตอนที่พี่แคนบอกรักว่าน
แบบว่าเราสัมผัสได้อ่ะ ว่าเค้าสองคนรักกันจริงๆ
เฮ้อ รอตอนหน้าค่ะ
-
:ling2: :ling2: :ling2:
ไม่จบอะ แบบนี้มันไม่จบ มันยังไปต่อได้ 555555555
เริ่มต้นด้วยทวิเตอร์ จบด้วยทวิตเตอร์ สมัยนี้การสื่อสารมันทันสมัยเนาะ
เพิ่มเติมคือนังว่านได้โผนะจ้ะ จากตอนแรกแอบมองเขามาตลอด ทำเป็นชอบแบบไอดอลงู้นงี้
เห้อออ เป็นเรื่องที่อ่านแล้วยิ้มได้ตลอด ไม่มีเบื่อ เหมือนลูกอมจริงๆ ยิ่งเป็นคนติดลูกกวาดสีหวานๆด้วยแล้ว
เรื่องนี้มันน่าร๊ากกกกกกกกกกก
ว่านมันน่ารักตั้งแต่ต้นจนจบจริงๆ ส่วนความโง่นั่น เอาที่สบายใจ
คือเอะใจนิดหนึ่งก็ไม่มี เห้อออ โง่จริงไม่ผสมวัวเลยค่ะ ว่านเอ้ยย
ตอนว่านร้องเพลงที่ว่าง อยากจะบอกว่า เคยส่งเพลงนี้ให้คนๆหนึ่งฟังแล้วเขาก็...
ก็บอกว่าไม่เข้าใจ
...
ความรักยังไงก็อยู่บนพื้นฐานความเข้าใจเนาะ ว่านรักแคน พี่แคนรักว่าน ต่างคนต่างเชื่อใจกัน และรักยังไงก็คือรักอะ อยู่ห่างกันแต่เซ็กส์โฟนได้ (อิว่านไม่ได้กล่าวไว้) 5555555555555 หลงประเด็นมาก
แต่ชอบที่ว่านพูดว่า "ถ้าจะไม่รักก็ไม่รักกันนานแล้ว" เออจริง แล้วใครมันอ้อล้องอแง อยากเตะจริงๆ
ยังคงอิ่มอกอิ่มใจกับนังว่าน
ได้แคนตัสสักหลายทีจะตั้งใจเรียนแบบว่านเลย
:ling1: :ling1: :ling1: :ling1:
-
ตลกกกก คืออีว่านก็ยังไม่รู้ว่านี่ทวิตพี่แคน
อีบ้าาาาาาาา
รอตอนพิเศษ มีตอนพี่แคนกลับมาใช่มั้ยยย
-
อุ่นใจ~~ อ่านแล้วอุ่นใจ รักกันแนบแน่น่ารักสุดๆ ว่านน่ารักมาก พี่แคนดูโตหล่อแบบพระเอกมากพี่ แกก็เป็นงี้ตลอดเนอะ
ขำอีพี่ไผ่ ไม่ได้จะช่วยเล้ย รีบจะหาน้องเขยใหม่ ดูๆๆๆ ห้ามแรกได้ ห้ามตอแหลไม่ได้ รู้จักน้องตัวเอวโคตรดี
ขอบคุณค่า รอตอนพิเศษ
-
หนูว่านถ้ารู้ว่าคุณแมวดำคือพี่แคนจะเป็นยังไงกันน้า 555
เป็นตอนจบที่รู้สึกค้างนิดๆ แต่ก็โอเค ทุกอย่างเกือบจะเคลียร์ รออ่านบทส่งท้ายและตอนพิเศษจ้า
-
จบคู่น้องว่านกับพี่แคน
อยากอ่านคู่อาพรตกับพี่ทัพอ่ะ น่าจะฟินนน
:katai5: :katai5: :katai5:
-
พี่แคนยังไม่เฉลยว่าเป็นคุณแมวดำอีกหรอ???
-
จนจบแล้วนังว่านก็ยัง.................. 55555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555555
พี่แคนคนดีของน้องหวีดดดดด เมื่อไหร่จะออกเล่มมาให้น้องเก็บบบ
ไปค่ะ วาปไปพุธหน้าโลด 5555555
-
ถึงจะไม่ได้ม่าเท่าไหร่แต่ก็เศร้าอยู่ดี เกือบเลิกอ่านแล้วตอนรู้ว่าต้องไปเรียต่อตปท. แต่เห็นแก่ความขี้แรดขี้อ่อยของอินังน้องว่าน เลยแข็งใจอ่านต่อ :hao5:
-
:L2:
-
นู๋ว่านช่างน่ารัก EQ สูง แต่ IQ นู๋มีปัญหาน๊ะ แต่พี่เคนรักแล้วดีหมด ขอบคุณคนแต่งเปนเรื่องที่สร้างยิ้ม น่ารักจริงๆ :hao5: :katai3:
-
อ่านตอน 25แล้วถึงขั้นล็อคอินเข้ามาตอบค่ะ //นิสัยแย่เนอะ
เราร่ำร้องขอตอนพิเศษค่ะ จบแบบนี้สงสารน้องว่านเหลือเกิน ช่วยกลับมาเฉลยไขความง่าวของน้องว่านเรื่องแมวดำในทวิตทีนะคะ 555555
เรื่องนี้สนุกมากค่ะ อ่านแล้วให้ความรู้สึกสมัยเรียนมหาวิทยาลัย เหมือนได้ย้อนอดีตกลายๆ
ชอบที่พี่แคนเอาใจใส่น้องดีมาก รวมถึงพัฒนาการความรู้สึกตอนที่ต้องแยกกันด้วย มันยากจริงๆ
อ่านแล้วยิ้มไปกับนังน้องว่าน ถถถถถ น่าเอ็นดูนะลูก
ขอบคุณที่เขียนนิยายสนุกๆมาตลอดนะคะ เรารอรวมเล่มนะคะ #กดดัน ^ ^
-
ว่านชั้นสงสารแกว่ะที่ปล่อยไก่ตลอด แต่ชั้นก็ฮาแกว่ะ
รอบทส่งท้ายค่า
-
ว่านคือเธอเป็นแม่เขี้ยวกุดได้ไงเนี่ย ซื่อบื้ิอ
เดาว่าพี่หงวยต้องหมั่นเขี้ยวมากแน่ๆตอนทวิตกันอ่ะ
น่ารักอ่ะ เหรียญห้าสิบตังค์สั่นรุนแรงมาก ฮี่ๆ :katai2-1:
-
ง่าาาจบแล้ววว
เสียน้ำตาให้นังว่าน :hao3:
-
ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆ
-
อย่าพึ่งจบเลยนะะะะะะ ฮืออออออออ น้ำตาไหลเลยอ่ะ ซึ้ง ㅜㅜ
น้องว่านเก่งมาก แล้วเมื่อไหร่จะรู้สักทีว่าคนในทวิตหน่ะพี่แคนตัส
-
นังว่านนนน~~ ไม่แรดนะลูกเด๋วพี่แคนเรียนไม่จบ 555
-
ฮื่อ จบแล้วหรอ ติดถึงนังว่านตายเลย ไม่มีคนแรดให้อ่านแล้ว สะเทือนใจ
-
อิจฉานางว่านนนนนนนนนน
เราจะตามไปเกี้ยวพี่แคนที่เยอรมันนนนนนน
-
นังว่านนนนนนนนนนนน นังร้ายยยย ความจริงนังไม่ได้โง่ แต่แกล้งอ่อยพี่แคนใช่ไหม!
โถพี่แคนของน้องตามเล่ห์ตามกลนังว่านไม่ทันสินะคะ ฮือออออ ;w;
รอบทส่งท้ายและเรื่องใหม่อยู่นะปี้เวสตต์ <3
-
คือไรจะจบแล้วหรอคิดถึงว่านกันพี่แคนแน่ๆเลยยยย อ่านรวดเดียวจบว่านน่ารักมากจิงๆอ่านแล้วอบอุ่นจะรอบทส่งท้ายนะค้าา :mew2:
-
:ling1: :ling1:
-
ทำไมว่านไม่รู้ว่าทวิตพี่แคน :เฮ้อ:
ชอบพี่แคน อยากได้พี่แคน พี่แคนนนนนน
-
o13
-
นังว่าน แกไม่สมควรได้พี่แคนไปจริงๆ เป็นนายเอกที่น่าหมั่นไส้ที่สุด ชอบสำนวน บอกเค้าไปว่าชั้นชอบเค้า :mew1:
-
:o8: :-[ :-[
-
น้องว่านยังคงความตอแหลเสมอต้นเสมอปลาย
ชอบเวลาน้องว่านอ้อน เหมือนลูกแมว
ยอมรับว่าแรกๆเกือบเลิกอ่านแล้วเพราะลำไยน้องว่าน
อะไรจะโง่ปานนั้น น่าลำไยมาก แต่ด้วยความที่อยากรู้ว่าเรื่องราวจะเป็นยังไงต่อไป
พอมาถึงจุดที่คบกัน คือดีอะ มันดีอะแก อะไรแบบนั้น555
ฟิน
รอตอนพิเศษ กับตอนส่งท้ายยย รีบๆมานะ จุ้บ
-
ชอบมากกกก อ่านรวดเดียวเลย สนุก เขียนดี แต่งดี ดีทุกอย่างงงง อยากได้ภาคต่อ กลับมาเหอะ :katai1:
-
อ่านรวดเดียวจบเลยค่ะ
สนุกมากกก ไม่ผิดหวังเลยค่ะ
การันตีได้ด้วยนามปากกาจริงๆ555
จะมีวันที่ว่านนางได้รู้มั้ยเนี่ย ว่าเวิ่นเว้อเรื่องโผกับโผในทวิต
รักยั่งยืนแน่ๆค่ะแบบนี้555555
รอตอนจบจริงๆค่ะ
-
น่ารักดี รอตอนพิเศษส่งท้าย
คู่พี่ทักกับพ่อพรตก็น่ารัก
หาคู่ให้พี่อาร์มด้วยดิ เสียดาย
-
ขอตอนพิเศษของพี่ทัพสักตอนนะคะ
-
นี่ว่านยังไม่รู้อีกหรอว่าคุณแมวดำเป็นใครเนี่ยย :hao3:
กวินทร์ก็รู้สึกชื่อจริงพี่แคนป่ะ 555555
ชอบโมเม้นที่เมนชั่นคุยกัน น่ารักดี :katai2-1:
-
จบแล้วอ้ะ ง้อออ อยากเห็นว่านตอนรู้ว่ากวินเป็นใครจังเลย ๕๕๕๕๕๕๕๕
-
น่ารักกกอ่ะ ขอบคุณนะค่ะ ^^
-
:pig4:
-
คือนางไม่รู้หรอว่าผัวตัวเองชื่ออะไร หรือยังไงอีว่าน 5555
-
:L1: ขอบคุณคะ ชอบว่านอ่ะ :กอด1:
-
:hao3:
-
สนุกมากกกกกกกกกกกกกกกก ตอนจบนี่น้ำตาซึมเลยยยย แต่ก็ตลกว่านอ่า ฮ่าๆๆๆ :o12:
-
อ่านรวดเดียวจบ ทนความซื่อ ไม่เอะใจอะไรเลยของน้องว่านไม่ได้
จนต้องล็อคอินมาเม้น น้องคงคิดถึงพี่แคนมากๆ แน่ๆ เลยเนอะ
-
อ่านรวดเดียวอ่านทั้งวัน อ่านแล้วก็ลงไปกรี๊ดดดดดดดดดดด
นังหนูว่านนนนนนนนนนนนน คือแบบนังน่ารัก นังซื่อบื้อ แต่มีแต่หนุ่มหล่อมาติด อิจจจจจจจจจจจ
และนางก็ได้เทพไป ฮือออออออออออ
ชอบเวลาพี่แคนพูดเพราะมาก เข้าใจว่าทำไมหนูว่านใจสั่น เจ๊ก็ใจสั่นค่ะ 55555
ชอบความรักที่พี่แคนมีให้น้องนะ มันทั้งรักทั้งห่วง ไอ้ขี้หึงนี่ชอบมาก โครตแบบอิจจจจจจ
แต่ถ้าไม่ใช่ว่านหึงกันขนาดนี้คงแย่ ใครมันจะบ้าโดดเกาะรถ ขำ แต่เอ็นดูนางเบอร์แรงมาก ฮือออออ
พี่อาร์มก็แบบเทพบุตรไม่มีหลุดมาด รักค่ะ ไม่มีแฟน *จีบ
รออ่านตอนพิเศษนะคะ นังหนูว่านหม้ายขันหมาก พี่เขากลับมาจะเปลี่ยนแปลงตัวเองขนาดไหน กรี๊ดๆ
-
นังน้องว่านนนน
แกไม่เคยสงสัยว่าผ.แกชื่ออะไรบ้างหรอวะ :laugh:
-
:hao7:- o13
-
เริ่มอ่านแล้วติดอ่ะ เลยตามอ่านจนจบ
ว่านน่ารัก แม้ตอนจบก้อยังซื่อ รอบทส่งท้ายต่อไป
-
:katai2-1:
-
รอตอนพิเศษ อ่านแล้วแบบ พี่แคนน่ารักจริงๆ
-
ไม่อยากให้จบเลยยยยย แบบรู้สึกยังฟินไม่สุด รักแคนตัสสสสสส ว่านเป็นบุคคลที่ถ้ามีในชีวิตจริงนี่เก็บเข้ากรุเป็นของหายากได้เลย คิดดูจะมีใครโง่ได้ขนาดเน้ ฮ่าๆๆๆ แต่ชอบมากอ่าาาา ชอบเรื่องนี้จริงๆ อ่านวันเดียวต้นจนจบเลย งืออออ ขอตอนพิเศษอีกสักยี่สิบตอนนะค่ะฮ่าๆๆๆ (เปิดเรื่องใหม่ได้เลย) :mew2:
-
ฮือออออออ เหงาแทนน้องว่าน :hao5:
-
บ่นถึงหลัวกับหลัว อิว่าน 555555555
-
ยอมใจพี่แคนอ่ะ
เก่งมากกกกก รับมือกับนังซึนว่านได้ดีเยี่ยม 555
นี่จำแนกไม่ถูกเลยอย่างว่านนี่ต้องอยู่ในประเภทไหน
ซึน บื้อ ไม่ทันคน คิดน้อย ไม่คิดเยอะ หรืออะไรยังไง?!?
แต่นางก็น่ารักในแบบของนางอ่ะ 5555+
-
นี่คือสิ่งที่ตามหามานาน คบแบบผู้ชาย มีอะไรคุยกันตรงๆ มีเหตุผล ต่างคนต่างถอยคนละก้าวคือดีงาม สนุกมากค่ะ
-
นังว่านนนนน จะมีโอกาสรู้มั้ยว่าทวิตนั้นคือพี่แคน 5555
ยิ่งมีความรักนางไม่เคยสังเกตเลยว่ารูปดิสก็แมวพี่แคน
ชื่อในทวิตก็ชื่อจริงพี่แคน นี่ใช้ชีวิตมายังไงเนี่ย ถถถ
รอบทส่งท้ายที่ทั้งสองคนกลับมาเจอกันนะ
-
ฮึกแรงมาก อ่านจบแล้วหุบยิ้มไม่ได้ เขินนอะไีรเบอร์นี้ >\\\\<
"พี่ก็คิดถึงว่านเหมือนกัน" แอร่กกก นังว่านยิ้มขำ แต่คนอ่านลงไปกลิ้งกับเตียง
แม่คะ ทำไมพี่แคนเค้าดีแบบนี้คะ อยากขอยืมคำนังว่านมาใช้ บอกเค้าไปว่าชั้นชอบเค้า
ฮืออออออ น่ารักมากเลยค่ะ ขอบคุณสำหรับงานเขียนดีๆแบบนี้นะคะ จะรอตอนส่งท้ายค่าาาา
-
บทส่งท้าย
ว่ากันว่า นาฬิกาต่อให้แพงแสนแพง หรือถูกแสนถูก ก็เดินตรงเวลาเหมือนกัน
ว่ากันว่า ไม่ว่าสุขแสนสุข หรือทุกข์แสนทุกข์ วันหนึ่ง ก็มีเพียง 24 ชั่วโมงเช่นกัน
สองขาวิ่งลงจากรถเก๋งคันใหม่ของพี่ไผ่หลังจากจอดสนิทที่ลานจอดในสนามบิน ผมวิ่งนำมา กว่าจะฝ่าฟันอุปสรรครถติด ฝนตกในวันศุกร์สิ้นเดือนได้ก็ไม่แน่ใจว่าทันเวลาหรือไม่ ผมโทรหาพี่ทัพ ไม่รับสาย ติดต่อพี่แคนไม่ได้ กว่าจะรอพี่ไผ่มารับจากม.ก็ปาไปเกือบหกโมง เมื่อถึงสนามบิน สองขาหยุดอยู่หน้าบอร์ดแสดงไฟลท์เครื่องบินต่าง ๆ แล้วยืนหอบ พี่ไผ่ตามมา เมื่อเห็นว่าเครื่องลงไปเมื่อชั่วโมงที่แล้วก็ใจคอไม่ดี
“น้องว่าน เรามาไม่ทันแน่เลยอะ”
“เอาไง”
“นั่นดิ” ผมทรุดตัวลงนั่ง นัดกับพี่ทัพไว้ล่วงหน้าแท้ ๆ แต่กลับมาช้าเสียได้ พี่ไผ่บึ่งตรงจากชลบุรีเพื่อมารับ ผมไม่โทษเขาเลย พี่ชายผมเองก็พยายามที่สุดแล้ว ถึงแม้ในทีแรกบอกว่าจะมาเองแต่พี่ไผ่ก็ไม่ยอม ผมรับรู้ได้ถึงความกังวล อาจเป็นเพราะช่วงสองสามเดือนที่ผ่านมานี้พี่แคนเปลี่ยนไปเล็กน้อย ไม่ใช่หมดรัก ผมเชื่อแบบนั้น แต่คงยุ่งกับวิทยานิพนธ์จนไม่เป็นอันทำอะไรเสียมากกว่า
“ไปส่งมันที่บ้านไหม”
“โห รถติดขนาดนี้” ผมลองโทรหาพี่ทัพอีกครั้ง ยังคงไม่รับสาย สุดท้ายก็ทรุดตัวลงนั่งขัดสมาธิกลางลานหินอ่อนของสนามบิน “เฮ้ออออ”
“ขอโทษทีว่ะน้องว่าน พี่ไผ่ผิดเอง พามึงมาเลท”
“ไม่เป็นไร น้องว่านกำลังคิดว่าจะเอาไงต่อ พี่ไผ่ไปนอนที่คอนโดก่อนไหม”
“เดี๋ยวพี่ไผ่ไปส่งมึงดีกว่า ของอยู่ที่โรงแรม โอ๊ย รู้งี้ไม่น่าแวะก่อนเลย”
“ไม่เป็นไรน่า มันเป็นทางผ่าน” ผมเข้าใจ ตบบ่าพี่ชายปุ ๆ “ไปหาอะไรกินแล้วพี่ไผ่ไปส่งน้องว่านที่คอนโดแล้วกัน พรุ่งนี้ค่อยโทรหาพี่แคนอีกที”
“ให้กูไปส่งมึงที่บ้านมันก็ได้นะเว้ย”
“ไม่เป็นไร” ผมแย้งอีกครั้ง “มันดึกแล้ว ว่านไม่อยากกวนเขา พี่แคนน่าจะเหนื่อย”
“แล้วมึงอยู่คอนโดคนเดียวได้นะคืนนี้”
“อื้ม” ผมพยักหน้าเพิ่มความมั่นใจให้พี่ชาย “อยู่คนเดียวมาตั้งสองปีแล้ว จะเป็นอะไรกับคืนนี้คืนเดียววะ พี่ไผ่ไม่ต้องคิดมากหรอกน่า”
พี่ไผ่ลังเลเล็กน้อย แต่เมื่อผมย้ำอีกครั้งเขาก็ยินยอมทำตามแต่โดยดี
เอาเข้าจริงแล้ว ผมก็ไม่แน่ใจว่าตัวเองโอเคอย่างที่ปากพูดหรือเปล่า
ส่งยิ้ม โบกมือให้พี่ไผ่ที่ถอยรถฝ่าฝนคืนวันศุกร์ออกไปอย่างโดดเดี่ยวใต้ตึกสูง ตอนนี้ผมอยู่ปีสี่ เพิ่งสอบตัวสุดท้ายเสร็จเมื่อช่วงสายของวัน แน่ใจว่าเรียนจบตามคำสัญญาที่ให้ไว้กับพี่แคนทุกประการ แต่ในใจกลับวูบโหวง รู้สึกประหลาด
สองปีที่ผ่านมา จะบอกว่าเร็วก็เร็ว ช้าก็ช้า
เวลาหมุนผ่านไป ลบเลือนความทรงจำบางอย่าง แต่ความรู้สึกยังแน่ชัด
ผมรักพี่แคนยังไง ก็ยังรักเหมือนเดิมไม่เปลี่ยน
ตัวเลขของลิฟต์ที่แสดงเป็นไฟสีส้มเพิ่มจำนวนมากขึ้นเรื่อย ๆ ผมจำไม่ได้แล้วว่าเมื่อก่อนอยู่ที่นี่กับพี่แคนรู้สึกยังไง เวลาพี่แคนกอดหัวใจเต้นแรงขนาดไหน เราห่างกันเรื่อย ๆ ตามหน้าที่การงาน ตามภาระที่มี โดยเฉพาะช่วงหลังมานี้ที่ต่างสาหัสสากันทั้งคู่ พี่ไผ่กังวลว่าทางนั้นจะเปลี่ยนไป สำหรับผมแล้วแม้ลึก ๆ กังวลบ้างแต่ก็เชื่อว่าไม่ใช่ พี่แคนไม่มีทางลืมความรู้สึกที่มีให้กับผม
การพลัดกันในวันนี้เป็นเพียงเศษเสี้ยวของความผิดหวังที่เกิดขึ้นจากตัวเอง พี่แคนไม่ผิดที่ไม่ได้รอ ผมต่างหากที่ไปช้า พี่ทัพกับอาพรตคงรับลูกชายคนเดียวของบ้านกลับไปตามกำหนดการเดิม
กระนั้นก็ปฏิเสธกับตัวเองไม่ได้ว่ารู้สึกเสียใจจริง ๆที่ไม่ใช่คนแรกที่พี่แคนเจอเมื่อสองเท้ากลับมาเหยียบแผ่นดินไทยดั่งใจต้องการ
ประตูคอนโดถูกเปิดออก ไม่มีแรงจะเปิดไฟหรือทำอะไรทั้งสิ้น ทรุดตัวนั่งลงบนโซฟาตัวเดิมด้วยความเคยชิน ห้องนี้ผมเคยอยู่กับพี่แคน เคยมีความทรงจำมากมายอยู่ร่วมกัน แต่วันนี้กลับรู้สึกสับสน กังวล ที่ผ่านมาแม้จะห่างกันแค่ไหนก็ไม่เคยกลัวเท่าตอนนี้
อาจเป็นเพราะผมเชื่อว่า ไม่ว่านานแค่ไหน พี่แคนจะรอจนกว่าผมจะไป
แต่ไม่ใช่
เราไม่ใช่เด็ก ๆ ที่จะทำอะไรตามใจอยากได้เหมือนเคย พี่แคนไม่ใช่คนพูดไม่รู้เรื่อง ถ้าอาพรตสั่งให้กลับ ก็ต้องกลับ ผมช้าเป็นชั่วโมง พยายามติดต่อใครก็ไม่ได้สักคน ทางฝั่งนั้นก็ไม่โทรมา ภาวนาให้เครื่องดีเลย์ทำให้การสื่อสารเรามีปัญหา แต่ก็เปล่า ทุกอย่างปกติดี
ทำไมพี่แคนไม่โทรหาว่านวะแม่ง...
“เข้าห้องมาทำไมไม่เปิดไฟ”
เสียงทุ้มที่คุ้นเคยดังขึ้นก่อนสัมผัสอุ่นจะแนบจากด้านหลัง ผมสะดุ้งตัวทั้ง ๆ ที่จำกลิ่นนี้ได้ กลิ่นของเจ้าของห้องเดิม ผมจำเสียงพี่แคนได้ รสสัมผัสจากกายสู่กายที่คิดว่าลืมเลือนชัดเจนขึ้นอีกครั้ง สองแขนดึงรั้งให้แผ่นหลังชิดแผ่นอก หัวใจของพี่แคนเต้นดัง และที่ดังกว่าคือของผม ยกหลังมือขึ้นมากัด คิดว่าจะไม่ร้องไห้แล้วกลับร้องโยเยเหมือนคนบ้า
“พี่แคน...ว่าน....ว่านขอโทษ”
“มึงมาช้า”
“ว่านขอโทษจริง ๆ”
“นึกว่าหนีไปกับหนุ่มที่ไหนเสียอีก” เสียงนั้นกระเซ้า คลายกังวล เสียงถอนหายใจดังขึ้น ก่อนริมฝีปากจะบรรจงจูบที่ขมับ “ช่วงหลัง ๆ นี่ยิ่งไม่มีเวลาคุยด้วยอยู่”
“ว่านรู้”
“เหมือนเดิมใช่ไหม”
ผมพลิกตัวหันหลัง ท่ามกลางความมืด แสงของความรักกลับสว่างโร่กลางใจ พยักหน้าลง กอดอีกฝ่ายไว้ให้สาสมกับความคิดถึง แนบแน่นกว่ากันและกัน ไม่มีคำบรรยายที่หลุดออกมา ผมซุกหน้าลงกับบ่า พี่แคนก็ทำเช่นเดียวกัน
“คิดถึง”
เขาพูดแบบมีเสียง แผ่วเบา บรรจงกระซิบให้ชัดเจนข้างหู
“ว่านก็คิดถึงพี่ ว่านเรียนจบตามสัญญาแล้วนะเว้ยพี่แคน ไม่ได้เกียรตินิยมนะ แต่เกือบถึงสามแหนะ กว่าจะดึงขึ้นมาได้เหนื่อยมากเลย ตอนนี้ไอ้โต๋เรียกว่านวานเนิร์ดแล้วอะ ว่านสายตาสั้นกว่าเดิมด้วย เมื่อเดือนก่อนเพิ่งไปตัดแว่นมาใหม่ ว่านมีเรื่องจะเล่าให้พี่แคนฟังเยอะแยะเลย ธีสิสว่านทำคนเดียว อาจารย์ให้เอด้วยนะ พี่แคน...”
“ค่อย ๆ พูดก็ได้” คนในอ้อมกอดกล่าวกลั้วหัวเราะด้วยน้ำเสียงสบาย ๆ เหมือนเคย “กลับมาอยู่ด้วยแล้ว ค่อย ๆ เล่าทีละเรื่อง สติแตกเหรอมึง”
“คงงั้น” ผมใช้เสื้อเชิ้ตของเขาซับน้ำตา สารภาพอย่างสิ้นท่าตามนิสัยว่านว่านแบบเดิม “ดีใจไปหน่อย”
ริมฝีปากหยุ่นแนบปิดลงมา รสจูบที่ห่างหาย ช่องโหว่ที่เว้าแหว่งกลับมาเติมเต็ม รู้สึกอิ่มเอมในใจยิ่งกว่าครั้งไหน พี่แคนมองตาผม เมื่อปรับแสงในม่านหมอกแห่งความมืดได้ก็เห็นดวงตาคู่นั้นพราวระยับ นิ้วหัวแม่มือเกลี่ยข้างแก้ม เสียงทุ้มพูดอ่อนโยนเมื่อแนบหน้าผากลงบนหน้าผากของผมผะแผ่ว
“ดีใจเหมือนกัน”
“กลับมาอยู่ด้วยกันแล้วเนอะ”
เขาพยักหน้า จับมือสอดประสาน
“ครับ พี่กลับมาอยู่กับว่านตามสัญญาแล้วไง ไหน ขอกอดอีกทีซิ”
“กอดเท่าไรก็ไม่หายคิดถึงอะ ว่านคิดถึง คิดถึง คิดถึง คิดถึง”
“ไอ้เด็กตอแหล”
เขาหัวเราะ ขณะที่ผมร้องไห้ออกมาดื้อ ๆ
“อะไร ว่าแค่นี้ทำเป็นโยเย”
“ก็คิดถึงจริง ๆ นี่”
พี่แคนผละไปเปิดไฟ เราเห็นหน้ากันชัด ผมเอามือจับแก้ม มองให้แน่ผ่านม่านน้ำตาว่าไม่ได้ตาฝาด สองปีเต็มที่ไม่ได้อยู่ด้วยกัน เกือบครึ่งปีที่ไม่ได้เจอหน้ากัน ได้กลิ่นลมหายใจของกันและกันแบบนี้ มาถึงนาทีนี้ความรู้สึกทุกอย่างเอ่อล้น ไม่สามารถบรรยายออกมาได้ว่ากำลังคิดหรือรู้สึกอย่างไร มันท่วมหัวใจไปหมด
“พี่แคนคิดถึงว่านไหม”
“ไม่รู้”
ผมยืดคอไปจูบเขา ถามซ้ำ ๆ เดิม อยากได้คำตอบ “คิดถึงว่านหรือเปล่า คิดถึงมากไหม คิดถึงแค่ไหน”
คนตาคมกรอกตาไปมา อมยิ้มติดอยู่ที่มุมปาก บางประโยคที่ครั้งหนึ่งผมเคยพูด เนิ่นนานมาแล้วแต่อีกฝ่ายกลับจำแม่น เมื่อเอ่ยขึ้นมาภาพวันนั้นที่เรายังเยาว์วัยก็กลับขึ้นมาอีกครั้ง
“ก็คิดไม่ออกนี่ ขอจูบอีกทีได้ปะล่ะ”
Fin.
แค่นี้แหละค่ะ บทส่งท้าย
ฮอลลล
คือที่ไม่ลงต่อกันเพราะอยากให้มีช่องว่างซักกะติ๊ดช่วงที่พี่แคนกับว่านห่างกัน แล้วค่อยแปะตอนบินกลับมาแล้วทีหลัง อิอิ อย่าว่าเลาาา า เลาขอโทดดดด /วิบัติเพื่อความเกรียน
แต่เดี๋ยวก่อน ยังค่ะ เรายังไม่กล่าวลาในตอนนี้
เรื่องนี้ตีพิมพ์กับสนพ.เอเวอร์วาย ในเล่มมี7ตอนพิเศษ เดี๋ยวเอามาลงให้อ่านออนไลน์กันอีกตอน เป็นช่วงที่พี่แคนอยู่เยอรมันค่ะ
ใครรอให้ว่านโป๊ะแตกเรื่องทวิต ไม่มีค่ะ พี่แคนจะนิ่งๆเนียนๆต่อไป เอาไว้สืบชู้อิว่าน (ทำไมเริ่มเรียกนายเอกโหดร้ายขึ้น)
ขอบคุณทุกคอมเมนต์นะคะ ดีใจที่อยู่ด้วยกันมาถึงตอนนี้
เจอกันพุธหน้าค่ะ
-
:mew1: :mew1: :mew1: :mew1:
-
:z3: ยังไม่อยากให้จบเลย อยากอ่านต่อเรื่อยๆ งื้อออ
-
ขอบคุณที่แต่งเรื่องราวน่ารักๆ ให้อ่านนะคะ :katai2-1:
-
โอ๊ยยยยย อิจฉานังว่านมากค่าาาาาา
-
อิหน่องว่านนนนน อิน่าหมั่นสั้ยยยยย!
เป็นนางเอกเรื่องแรกที่น่าหมั่นไส้เบอร์นี้
อยากให้นางโดนพี่แคนจับขยำๆๆมาก
>\\\\\<
-
น่ารักกกก โอ๊ยพี่แคน เนียนๆเลยโนะ ขอจูบอีกทีได้ปะละ อิจฉาว่านแรง
-
จบแล้วววว ขอบคุณค่ะ ชอบมากเลย เราจะรอหนังสือ :pig4: :pig4:
-
ว่านวานเนิร์ดดดดดด น่ารักง่าาาาา โหง่วววววววววว อยากลงไปกลิ้งกรี๊ดตายไปเลยยยยย จบแล้วเราแอบเศร้าาาา เราอยากตามความว่านและความแคนต่อไป เราอิจนังว่านนนนนพร้อมๆกับที่เอ็นดูนางมากกกกก โห่ววววว
-
อิอิ ได้อ่านอีกตอน~
ตอนนี้มากระชับจริงๆ แต่ชอบ~ ❤แคนว่าน
:ped149: :ped149: :ped149:
-
เอาจริงๆ บทส่งท้ายนี่น้ำตาซึม เข้าใจว่านตอนที่ไปแล้วไม่เจอ มันคงเป็นความรู้สึกแบบนั้นจริงๆ มั่นใจว่า ถึงนานแค่ไหนก็จะรอ แต่ไม่มีคนรอ :hao5:
อยากได้หวานๆ อีกนิด ขอตอนพิเศษได้มั้ยยยยยยยยยยยยยยย
-
ขนาดจบนางก็ยังสวีทโชว์ :mew3:
-
ขอบคุณนะคะ :L2:
-
รอหนังสือนะคะ ชอบอ่านตอนพิเศษเยอะๆ
-
:ling1: ไม่อยากให้จบเลย ต้องคิดถึงนังว่านแด๊ดแด๋มากแน่ๆ :pig4:
-
โอ้ย นังว่านนี้น่ารักจริงๆ น่ารักที่สุด :กอด1: :กอด1:
อ่านเมื่อไหร่ก็ยิ้มได้เสมอจริงๆ o13
-
จบแล้ววว. นุ้งว่านน่าอิจฉาตลอดเลย แต่เราชอบนาง
รอตามติดชีวิตว่านในหนังสือต่อนะคะ
ขอบคุุณ west จ้า
-
อีว่าน อ้อนผัว
-
อร๊ายยยยย น่ารักอ่า เขินด้วย
พี่แคนนี่น่ารักกับน้องว่านตลอดเลย
น้องว่านก็น่ารักกับพี่แคนเหมือนกัน
ชอบๆ อยากอ่านต่อนานๆ
-
อยากได้รวมเล่ม :mew1:
-
งื้ดดดดดดด อยากได้พี่แคน กรี๊ดๆๆๆๆ
รออุดหนุนรูปเล่มนะคะ
ขอบคุณสำหรับความแรดของนังน้องว่านค่ะ 555555
-
กรี๊ดดดดดดดดดด เมื่อไหร่จะพิมพ์คะ ต้องไปนั่งเฝ้าหน้าสำนักพิมพ์ไหมคะ
อยากได้มากกกกกกกกกก คิดถึงพี่แคนนนนนน รักน้องว่าน #รักพี่แคนมากกว่า :-[
-
โหยยยยยยยย
จบแล้วอะ T..T
น้องว่านก็ยังขี้อ่อยน่ารักเหมือนเดิม
พี่แคนก็ยังน่ารักเหมือนเดิม
เป็นเรื่องที่เติมน้ำตาลให้หัวใจได้อิ่มเอมจริงๆค่ะ
อ่านเรื่องนี้แล้ว รู้สึกอยากตั้งใจเรียนขึ้นมา เหมือนพี่แคนมาสอนด้วยตัวเองเลย 555 #มโน
ว่านสายอ่อยจริงๆ น่ารักค่ะ
ขอบคุณสำหรับเรื่องราวดีๆนะคะ
:man1:
-
นังว่านเนิร์ดดดดด 5555 นังว่านมึนตะหากกก
-
ไม่
อยาก
ให้
จบ
เลย
ขุ่น
เวสสสสสสสสสสสสสสต์
เอาเป็นแบบนังว่านมีชู้พี่แคนจับได้เลยกระทืบนังให้ จะได้มีเรื่องราวต่อไป นี่คิดถึงพี่แคน ขออ่านต่อค่ะ
#เดี๋ยว
:z6:
:z6:
:z6:
(โดนแม่ๆน้องว่านและขุ่นเวสต์รุม)
ล้อเล่นนะคะ
55555555
อิจฉานัง หมั่นไส้นัง นังได้พี่แคนไป พี่แคนคนดี พี่แคนที่ยอมให้นังทวิตบ้าบอใส่..
คือถ้านี่เป็นพี่แคนก็ทำเหมือนกันค่ะ
ถ้าโป๊ะแตกเมื่อไหร่นังคงอกแตกตาย
55555555555555555 (เสียงหัวเราะแบบตัวร้ายในละครอาหลองปิ้งไก่)
-
อิฉันรู้สึกเกลียดการที่พี่แคนเก็บเรื่องทวิต
ไว้สืบชู้เหลือเกินค่ะ.....
-
:pig4: ว่านอ้อนส่งท้ายหวานกันเลย
-
พี่แคนกลับมาแล้ว~
-
โอยยยยยยยยยยยย ละลาย ตายไปเลยค่าาาาาาาาาาาาาา :jul1: ชอบมากกกกกกกกกก ขอบคุณนะค้าาาา :กอด1: :L2:
-
ขอบคุณมากค่ะ สำหรับตอนส่งท้าย และตอนพิเศษที่กำลังจะเอามาลง บอกเลยว่านี่เก็บตังค์รอแล้ว อิอิ คิดอีกทางหนึ่ง...นังว่านไม่รู้เรื่องทวิตของพี่แคนก็ดีเหมือนกันนะคะ อย่างที่บอกไว้...เอาไว้จับชู้ (ฮา)
แคนว่านเป็นอะไรที่น่ารักมากๆ ค่ะ อ่านแล้วอมยิ้ม เนื้อเรื่องเบาๆ มีหวาน มีลุ้น มีระทึกนิดหน่อย (ฉากไหนมีกัส) เรียกว่ามีแต่ละอย่างนิดๆ หน่อยๆ แต่เมื่อผสมกันแล้ว ออกมาเป็นเครื่องดื่มที่กลมกล่อมมากๆ ค่ะ ซีนอารมณ์ก็เหมือนถูกดึงเข้าไปร่วมในเหตุการณ์ด้วย
ขอบคุณมากๆ นะคะ
รอเรื่องใหม่อยู่ (อะไร! ฮ่าๆ)
-
ว่านน่ารัก ขอบคุณสำหรับเรื่องน่ารักๆมาให้อ่านกันะคะ :katai2-1:
-
รอค่ะ ดีใจที่เรื่องนี้ได้รวมกับสนพ.เอเวอร์วาย
-
สั้นไปนี้ดดด
-
อิจฉาน้องว่านนนน น่ารักที่สุด แอร๊ยยยยยย
ขอบคุณค่ะ
-
น่ารัก รักนังว่าน รักพี่แคน :กอด1:
ขอบคุณคนเขียนค่าาา :L2:
-
ฮึ่ยยยยย ประโยคเดียวกันแต่คนพูดต่างกัน
ความรู้สึกก็ต่างค่ะ ืำไมพี่แคนพูดแล้วรู้สึกเขินนน -////-
-
เราก็คิดถึงพี่แคนนะ 55555
รอตอนพิเศษ (สาธุขอให้มี)
-
ทำงัยดีไม่อยากให้จบเลยยยยยย
-
นึกว่าจะไม่ได้อ่านแล้ววววววววววววววววววววววว ดีใจอ่ะะะะะ งื้อออออออออออออออออออ :o8: :o8: :-[ :-[ :impress2: :impress2:
-
:ling1: :ling1: :ling1: :ling1: :ling1: :ling1: :ling1: :ling1: :ling1: :ling1: :ling1: :ling1: :ling1: :ling1: :ling1: :ling1: :ling1: :ling1: :ling1: :ling1: :ling1: :ling1: :ling1: :ling1: :ling1: :ling1: :ling1: :ling1:
คำเดิมของนังว่านเลยยยยยยยยย อิพี่แคนมันร้ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
:katai2-1: :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
-
ชอบบบบบ รอผลงานต่อไป
-
จบแล้วอ่ะ ฮืออออ TT TT TT TT ยังไม่หายคิดถึงพี่แคนกับนังน้องว่านเลยค่ะ
:o12: :o12: :o12: :o12: :o12: :o12: :o12: :o12:
-
สนุกมากเลยยยรอติดต่อผลงานต่อๆปเรื่อยๆน้าแล้วสรุปว่าว่านรู้ยังเนี่ยคุณแมวดำคือใครว่านเอ๋ยยยยยอยากได้ตอบพิเศษจังคะ :mew2: :pig4:
-
ขอบคุณ :)
-
อิจนังว่าน!
อิจขั้นสุดอะไรสุด!
ทำไมถึงอิจได้ขนาดนี้นะ!
อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก!
:m31:
-
ละมุนมากกกกกก :mew1:
-
:กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
อาร้ายยยยยยย คนในเล้าสายหื่นนะบอกก่อน คิดถึงขนาดนี้ต้องจัดกันบ้างสิ
-
เรื่องนี้น่ารักมากกกกก
ชอบนายเอกแบบว่านมาก
ตอแหลดี
ไม่ผิดหวังกับชื่อนี้ คนแต่งคนนี้ แต่งกี่เรื่องก็ได้ใจผมไปทุกเรื่อง
ขอบคุณมากๆๆๆครับสำหรับเรื่องราวน่ารักๆแบบนี้
-
เพิ่งได้เข้ามาอ่านนะครับ...เรื่องน่ารักดีครับ ภาษาก็สวย
ขอบคุณที่เขียนนิยายดีๆให้อ่านนะครับ
-
จบแล้วววว ต่อไปเราจะต้องคิดถึงน้องว่าน
ขอบคุณค่ะ รอเล่มฮับ
-
:pig4:
-
ไปไม่ทันพี่แคนไม่รอ
นึกว่าจะมาม่าเล็กๆแล้ว
ดีที่ความคิดถึงมากมายกว่า
-
มีตอนพิเศษ 7 ตอน
แบ่งให้พี่ทัพตอนหนึงนะ ^^
-
2 ปีว่าน ก็ยังโก๊ะๆ เหมือนเดิม
-
รออ่านตอนพิเศษนะคะ
หมั่นไส้นังว่าน พี่แคนไปไกลยังใช้ทวิตตามติดสืบข่าวแฟน
โอ๊ยยย หลงมากกกก
-
อ่านแล้วน้ำตาคลอ
ความคิดถึงบวกกับความไม่มั่นใจนี่มันทรมานจริง ๆ
ยินดีด้วยที่สองคนนี้มั่นคง
-
โอ๊ยๆ หวานเกินหน้าเกินตาจริงจริ้งงงงง :jul1: :jul1:
ตอนพิเศษขอแซ่บๆน้า :katai5:
อย่างเห็นคนลงแดงเมื่อต้องไกลกัน :z6:
-
นางว่างนังน่ารัก.....ผัวกลับมาแล้วอ้อนเยอะๆเลยลูกเอาให้คุ้มกับมี่ห่างหายไปนาน
-
งือออออ เขิน บิดไปบิดมา ค่อยๆเลื่อนลงมา มีความสุขมากกกกก
ยิ้มค่อยๆกว้างขึ้นแล้วก็ค้างอยู่ที่ครึ่งปาก สั้นแท้หลา
งานดีมากอ่ะ รอพฤษภาคมนะฮับ เลิฟๆ
-
อยากได้หลัวนังว่านค่ะ โง้ย
-
:ling1: :ling1: :ling1: :ling1:
กรีดร้องงงงง คิดถึง คิดถึง คิดถึงน้องว่านหวานหวานกับพี่หงวย
ช่วงที่ห่างกันสองปีน่าจะมีอะไร ๆ มากกว่านี้น้าาา ม่ายยย อย่าเพิ่งจบบบบบบบบงบ
รอติดตามอยู่นะคะ :hao3:
-
อิว่านนนนนน พี่แคนกลับมาหน่อยแล้วอ้อนแรงนะแกกกกกก
-
เห้ย!! ตอนแรกคิดว่าจะดราม่า แต่ตอนหลัง ฟินเลย
-
จบแล้ววววอะ
ไม่อยากให้จบเลย55555
พี่แคนนี่ดี๊ดีอะ ละมุนนยันตอนสุดท้าย
ว่านก้น่ารักก ร้องไห้งอแงเปนเดกเลย
แต่ขำพี่แคนเนียนๆเรื่องทวิต ไว้สืบความลับเมีย55555
ขอบคุณที่แต่งเรื่องดีๆแบบนี้ให้อ่านนะคะ
จะรอเล่มมค่ะ555 อยากอ่านตอนพิเศษ
-
โคตรฟิน
-
อีนังว่านนนนน ชีวิตดี๊ดีเนอะๆๆๆ
:hao7: :hao7:
-
ไม่มีอะไรจะมอบให้นายเอกคนนี้
นอกจาก
.
.
.
นังว่าน!!!
o18
-
ว่าน เกิดปัญหาจนได้ อย่างนี้พี่แคนจะไม่คอยดูแลได้ไง
ขอบคุณมากค่า
-
โคตรน่ารักกกกกกกกกกกเลยยยยย
เอาจริงๆ นี่อ่านเรื่องนี้ต่อจากเรื่องพี่กุ้ง
พี่กุ้งคือดาร์ก 55555555 เรื่องมันเศร้าจริงๆ
แต่เรื่องนี้มาแนวหวาน แบบจะบ้าตายยย
ชอบคนแบบพี่แคนอะ ตอนหึงยังน่ารักเลยคนอะไร :hao7:
ชอบบบบบ ว่านๆด้วย ทำไมน่ารักขนาดนี้วะหะ
ทุกอย่างเรื่องนี้มันลงตัวไปหมด ทุกความรู้สึกเลย
เรื่องพี่อาร์มจริงๆก็ยังคาใจนะ แต่เราเชื่อว่าพี่อาร์มหวังดีเสมอจริงๆ
คนเรารักกันไม่จำเป็นต้องได้คู่กัน รักของบางคนอาจจะคือการเสียสละก็ได
เรื่องนี้จะติดตรึงใจเราไปอีกนาน ขอบคุณนะคะคนเขียน รักมากกก :mew1:
-
ตอนพิเศษก็ยังหวาน :katai2-1:
รออีกตอนนึง และรอผลงานเรื่องต่อไป o13
-
ใครรอให้ว่านโป๊ะแตกเรื่องทวิต ไม่มีค่ะ พี่แคนจะนิ่งๆเนียนๆต่อไป เอาไว้สืบชู้อิว่าน (ทำไมเริ่มเรียกนายเอกโหดร้ายขึ้น
:laugh: :laugh: :laugh:
:L2: :L2: :L2: :pig4:
-
หยอดกระปุกรอจ้า ชอบเรื่องนี้มากมาย
ขอบคุณที่แต่งนิยายดีๆให้อ่านนะคะ :กอด1:
-
อิจนังว่าน ได้พี่แคนกลับมาแล้วชิ :ling1:
-
เข้ามาตามอ่าน ฮือนี่เพ้อหนักมาก นังน้องว่านหวานหวาน ก็น่ารักแรงมาก แม้จะขี้อ้อนขี้อ่อยมากก็ตาม
อย่าว่าหวานหวานตอแหลนะ แม้จะจริงก็ตาม ฮา อีกอย่างที่สงสารนังว่านสุดชีวิตก็คือนางเพ้อเรื่องพี่แคนให้พี่แคนฟัง อันนี้จะขำก็ขำจะสงสารก็สงสาร แต่ขำมากกว่า ก็ปล่อยให้ไม่รู้ต่อไปก็ดี คือถ้าเป็นพี่เเคนก็คงรู้สึกดีละนะ ฮ่าๆ
โดยส่วนตัวชอบลักษณะนิสัยของว่านนะคะ ตัวว่านเองดูแล้วเหมือนไม่ค่อยเข้าใจอะไร เหมือนทำอะไรไปเรื่อยๆไร้แก่นสาร แต่จริงๆแล้วที่เขาทำไปมันก็ต้องมีเหตุและผลมาสมทบ ทั้งความเหมาะต่างๆ หรือแม้แต่ความรู้สึก อีกอย่างที่ลองคิดดูคือตัวว่านเองเวลาทำอะไรเเล้วก็ถามความเห็นก่อนจริงๆคิดว่าบางทีว่านอาจจะตัดสินใจได้แล้วแต่ที่ถามเพื่อความแน่ใจเพื่อความหนักแน่นในคำตอบที่ตัวเองคิดมากกว่าแต่ถ้าคำตอบไม่ตรงกับที่คิดตัวเขาเองก็ยอมรับได้และลองกลับไปคิดใหม่ คิดว่ากระบวนการคิดดูเป็นผู้ใหญ่ดีนะ แต่ยังไงว่านก็ยังดูเป็นเด็กมากอยู่ดีด้วยลักษณะนิสัยที่ขี้อ่อน
สรุปก็คือ ชอบนังว่านหวานหวานค่ะ คือจริงๆเราก็ไม่รู้ว่าลักษณะนิสัยที่คุณwestวางไว้เป็นแบบนี้รึเปล่า แต่ชอบค่ะ ชอบมากจริงๆ
ส่วนพี่แคนคนนี้ขอได้ไหมคะ? ฮา พี่แคนเป็นคนที่ตัดสินใจเเละทำอะไรได้เฉียบคมมากนะคะ คือตัวพี่แคนเป็นที่ตัดสินใจทำอะไรแล้วก็สามารถโน้มนาวให้คนอื่นทำตามที่ตัวเองต้องการได้ไม่อยากเลยล่ะค่ะ จัดว่าเป็นคนที่น่ากลัวไม่น้อย
ขอบคุณสำหรับนิยายเรื่องนี้มากๆเลยนะคะ คือได้มองเห็นพัฒนาการต่างๆของตัวละคร ความเป็นไปของเรื่อง เนื่อเรื่องดำเนินได้สนุกสนานมากค่ะ บางช่วงก็ลุ้น บางช่วงที่หน่วงก็หน่วงตามตัวละครไปด้วยติดๆกันเลย ฮือ บางทีการตัดสินใจทำอะไรสักอย่างมันก็ยากมากๆเลยนะคะ
:pig4:
-
โอ้ยยยยยย ดีใจที่มาต่อตอนพิเศษให้อ่านค่ะ คิดถึงมากกกกกกกกกก :mew6:
เรื่องนี้เราจะซื้อแน่นอน เก็บเงินรอเลยค่ะ :mew1:
-
ขอบคุณสำหรับนิยายที่ดีค่ะ เง้ออ ไม่อยากให้จบเบย
-
นุ้งว่าน เด็กเนิรด์
-
ฮรื่ออออ ยาดี ของขลังมาก ไม่เสื่อมไม่คลายเลยหรอคะ
ไม่ทำให้พี่แคนรักนังว่านน้อยลงเลยหรอคะ นังว่านศิษย์อาจารย์ท่านไหนเนี่ยย 55555
ยัง ยังแซวนังว่านไสยๆไม่เลิก
ไม่อยากให้จบเล้ยยยยย ตามอยู่เรื่องเดียวเลยเนี่ย
สนุกมากกก ทุกเช้าวันพุธก่อนทำงานต้องขออ่านก่อนเริ่มงาน
ไม่ได้อ่านก็เหมือนจะไม่มีแรงทำงานทั้งวัน (เว่อร์มากกก)
รอซื้อหนังสือค่ะ อยากอ่านความตอแหลมของนังว่านอีก
-
ว่านนนนนน :-[
-
ฟินลืมตายค่ะ ฉากนี้ แอร๊ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย><
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
อ่านรวดเลย เพลินๆ อ่านแล้วไม่เบื่อ
แรกๆ ก็แบบชื่อเรื่องแคนดี้ไม่ค่อยเก็ท อ่านไปเรื่อยอารมณ์มันใช่อ่ะ แบบน่ารักกกกกมากกก
นุ้งว่านก็ใสซะ ชอบพระเอกแบบพี่หงวยมาก เจ้าเล่ห์ดี :hao7:
-
กลับมาเจอกันแล้ววววววว
-
น่ารักๆ พี่แคนกลับมาหาน้องว่านแล้ว
น้องว่านก็ยังคงจับเรื่องทวิตของพี่แคนได้แล้วซะอีก
รอตอนพิเศษอีก 1 ตอนนะจ๊ะ ^^
-
:hao6: สนุกมากๆๆๆเลยครับ อ่านแล้วอมยิ้ม :/)
-
:mew1: :mew1: :mew1:
-
ดีใจมาก ปลื้มปริ่มจริงๆ อิจฉาว่านที่สุด พี่แคนที่แสนดี
-
ฮือออออ จบจริงๆแล้ว ว่านหวานหวานมีความสุขแล้ว พี่แคนหงว--- ตัสก็สุขแล้ว คนอ่านก็คงต้องสุขแล้ว ฮือออ
ถึงตอนท้ายก็ยังละมุน งื้ออออ รักจังเรื่องนี้
เลยบอกได้แค่ว่า รอซื้อรูปเล่มนะคะ แฮ่! อิ :mew3:
-
ขอบคุณที่เขียนเรื่องสนุกๆให้อ่านนะคะ จะรอซื้อเล่มด้วย :mew1:
-
พี่แคนมีผู้ชายแบบนี้เหลืออยู่มั้ย อิจฉาน้องว่าน :impress2:
-
เรื่องนี้สนุกอ่ะ น่ารักมากกกกกกก :impress2: :impress2: :impress2:
-
สนุกมากเลยยยย
-
ความฝัน ความรัก ความลับ
เยอรมนีเป็นความฝันของผม
มันเริ่มต้นจากการที่ผมไม่มีความสุขเวลาอยู่ที่บ้าน เรื่องเรียนต่อนอกคิดไว้ตั้งแต่มอปลาย ผมเลยเริ่มเรียนภาษาเยอรมันตั้งแต่ตอนนั้น แรกๆ พ่อไม่เห็นด้วย แต่พี่ทัพบอกว่ารู้หลายๆ ภาษาก็ดี ผมสนใจในวิชาฟิสิกส์ คณิตศาสตร์ สนใจระบบคอมพิวเตอร์ที่เริ่มบูมในยุคนั้น ผมรู้ตัวเองเร็วเสมอว่าสนใจในเรื่องไหน และเริ่มสนใจในเพศเดียวกันมากกว่าคนทั่วไปตั้งแต่เมื่อไหร่
ผมได้ทุนที่เมืองมิวนิก แคว้นบาวาเรีย ทางตอนใต้ของสหพันธ์สาธารณรัฐเยอรมนี เกือบจะล้มเลิกความตั้งใจตลอดเวลาที่ผ่านมาห้าปีเต็มเพียงเพราะเจอคนคนหนึ่ง คนที่นึกอยากแค่เล่นสนุกด้วยในทีแรก หลอกล่อให้มันติดผมแจ จนกระทั่งเติบโตและใส่ความคิด ความรู้สึกเข้าไปในหัวมัน เลี้ยงดูให้มันต้องการและโหยหาผมมากกว่าใคร แต่ท้ายที่สุดกลับเป็นตัวเองที่ไม่อยากละมือออกมา
ในชีวิตผมทะเลาะกับพ่อหลายครั้ง ตอนมอหกเลือกเรียนวิศวกรรมศาสตร์ทั้งๆ ที่พ่ออยากให้เรียนบริหาร ผมเลยสร้างข้อแลกเปลี่ยนกับเขาว่าถ้าจะให้เรียนสายนี้ ประเทศอังกฤษเท่านั้นที่ผมจะไป แต่พี่ทัพไม่ยอม เขาเป็นตัวแทนในการโต้เถียงระหว่างผมกับพ่อแท้ๆ มาโดยตลอด ใช้ข้ออ้างว่าผมยังเด็กเกินไปที่จะอยู่ต่างประเทศคนเดียวได้เพียงเพราะอยากตามใจจะให้เรียนในสิ่งที่รัก เราคุยกันเป็นการส่วนตัวและตกลงว่าจะไม่บอกพ่อเรื่องที่ผมวางแผนจะไปต่อโทวิศวกรรมศาสตร์ที่เยอรมนีตั้งแต่ตอนนั้น
พอรู้ว่าผมล้มเลิกแผนทั้งหมดเพราะการเข้ามาของเด็กผู้ชายตัวเล็กๆ หน้าตาเป๋อเหลอคนหนึ่ง พี่ทัพก็โกรธเป็นฟืนเป็นไฟ
ไอ้เด็กคนนั้นไม่รู้เรื่องอะไรเกี่ยวกับผมมาก แต่กลับขอร้องให้ผมไป น้ำเสียงและสีหน้า รวมถึงทุกอย่างที่มันทำตอนในนั้นทำให้ผมเริ่มรู้สึกตัวว่ากำลังถูกมันบังคับด้วยความรักที่ยิ่งใหญ่แค่ไหน พอย้อนกลับไปมองพี่ทัพ พ่อ และความพยายามของตัวเองตลอดเวลาที่ผ่านมาแล้วถึงคิดได้ โชคดีที่มีใบสอบวัดระดับเอาไว้ การยื่นวีซ่าและทำเรื่องเรียนต่อภายในหนึ่งเดือนก่อนบินจึงไม่วุ่นวายเท่าที่ควร
“ว่านต้องทักพี่แคนเป็นภาษาเยอรมันไหมอ่ะ”
ไอ้เด็กคนที่ว่าปรากฏอยู่ในหน้าจอไอแพด ผมวางอุปกรณ์สื่อสารดังกล่าวตั้งทิ้งไว้และหันไปโยนกางเกงขายาวที่เพิ่งถอดออกลงถัง สวมเพียงบ็อกเซอร์ตัวเดียวกับเสื้อกล้ามใส่สบายเหมือนตอนที่อยู่ไทย อากาศในห้องกำลังดี เปิดฮีตเตอร์ทิ้งไว้ก่อนออกไปกินข้าว ที่นี่พักแบบ Wohngemeinschaften คือ อพาร์ทเม้นที่มีห้องส่วนตัวแยก แต่แชร์ห้องน้ำกับห้องครัวกัน ค่าเช่า 300 ยูโรต่อเดือน คนที่พักด้วยเป็นผู้หญิงไทยที่อาจารย์ผดุงแนะนำให้รู้จัก ผมมาอยู่ก่อนประมาณสองสัปดาห์ ถึงจะรู้ภาษาเยอรมันน้อยกว่าแต่ก็มากพอที่จะใช้ชีวิตที่นี่ได้สบายๆ
“ลอง”
“กูทเท่นอาเบ่น” มันอ่านในมือ ดูก็รู้ว่าแอบจดไว้ “เจ๋งไหมล่ะ”
“เออ เก่ง” คนในจอตบมือแปะ มันสวมเสื้อนอนตัวย้วยๆ ของผม เป็นตัวที่เน่าจวนขาดเต็มแก่ “เสื้อตัวนี้ทิ้งไปได้แล้วมั้ง”
“ว่านชอบ” มันดึงเสื้อขึ้นมาหอมต่อหน้า ไม่มีใครบอกหรือไงว่าอย่าหอมเสื้อแฟนตัวเองโชว์แบบนี้ เห็นแล้วอยากบินกลับไปหาให้รู้แล้วรู้รอด “ใส่สบายดี หอมด้วย ยังมีกลิ่นพี่แคนอยู่เลย”
ผมกดยิ้มที่มุมปาก คนในจอยังเจื้อยแจ้วไปเรื่อย พอเห็นว่ามันโอเคก็โล่งอก นึกว่าจะงอแงหน้าบูดเหมือนช่วงก่อนมาเสียอีก
“พรุ่งนี้ว่านไปเซอร์เวย์แคมป์แล้วอ่ะ”
“เตรียมของหรือยัง”
“ว่านเอาพัดลมไปนะ”
“พัดลมไหน” คนพูดคลานลงจากเตียง ก่อนจะกลับมาอีกครั้งพร้อมพัดลมตั้งพื้นตัวโต “มึงต้องแบกของแบบนี้ไปแคมป์ด้วยเหรอ”
“ที่นั่นไม่มีให้”
“ไปไหนนะ”
“หนองปลาไหล” ชื่อประหลาดฉิบหาย
“เข้าป่าหรือเปล่า”
“ไม่นะ แต่รุ่นพี่บอกไม่มีอะไรให้เลย เป็นห้องโล่งๆ นอนรวมกัน”
“ทั้งผู้หญิงผู้ชาย? ไปแค่ภาคมึงใช่ไหม”
“ปีนี้ไปกับภาคสิ่งแวดล้อม”
“ผู้หญิงเยอะเลยสิ”
“ก็คงงั้น” มันยิ้มเจ้าเล่ห์ เอานิ้วจิ้มแก้มตัวเอง “หึงหรา”
“หึงใคร” ผมขมวดคิ้วก่อนคลี่ยิ้มออกมาบ้าง “มึงกับสาวๆ?”
“แหงล่ะ ว่านป็อปนะโว้ย”
“เขารู้กันทั้งโลกแล้วว่ามึงเป็นเกย์ ใครยังจะเอาอีก”
“พี่แม่ง” มันทำเสียงฟึดฟัด ย่นจมูกจนไปดันแว่นที่สวมไว้ ไอ้ว่านเป็นคนสายตาสั้น แต่ไม่ชอบสวมแว่นเป็นที่สุด ถ้าไปมหาวิทยาลัยจะใส่คอนแทกเลนส์ตลอด แต่แบบไหนก็น่ารักอยู่ดี
“เอายางจากไหนมามัดจุก”
“ยางมัดโจ๊ก” มันพูดพลางปัดจุกตัวเองไปด้วย “ผมว่านมันยาวแล้วอ่ะ ยังไม่ว่างไปตัดเลย ไว้กลับจากแคมป์ค่อยไป”
“ทรงไหน”
“ทรงเดิมนี่แหละ เดี๋ยวพี่แคนจำไม่ได้” มันฉีกยิ้มกว้างพลางทำหน้าระรื่น “พี่พลอยกลับมาหรือยัง”
“มาแล้วมั้ง ไม่รู้ อาบน้ำเสร็จก็เข้าห้องมาเลย”
“ที่ต่างประเทศอยู่กันแปลกเนอะ จะให้อยู่เหมือนเป็นบ้านรวมกันแบบนี้ก็ไม่แยกชายหญิง”
“แยกทำไม โตๆ กันแล้ว เหมือนอยู่คอนโดนั่นแหละ” ผมว่า “เช็กของกี่รอบแล้ว ครบหรือยัง”
“ครบแล้ว ว่านทำลิสต์กันไว้กับไอ้โต๋ เตรียมขนมไปเผื่อด้วย เพราะกินอะไรไม่เป็น”
“อย่างมึงเลือกกินด้วยเหรอ ปกติก็เห็นกินทุกอย่าง กินเก่งอีกต่างหาก” ผมพูดจบคู่สนทนาก็ทำหน้าอูม ยิ่งเปิดหน้าผากแบบนี้ยิ่งอยากจะดีดเหม่งสักรอบ ถ้าอยู่ใกล้มือป่านนี้ไม่คงรอด “กินให้มันน้อยๆ ลงบ้าง ออกกำลังกายเยอะๆ เข้าใจหรือเปล่า”
“คร้าบ คร้าบ”
“ห้ามป่วยตอนกูไม่อยู่”
คนโดนสั่งแทนที่จะสลดกลับหัวเราะร่า ดึงหมอนสีขาวฝั่งที่นอนเดิมของผมมากอดเสมือนนั่นคือตัวแทน ว่านเอียงคอซบหมอนจนแก้มใสย้วยออกมา “พี่แคนเหมือนกัน”
“อืม”
“รู้จักคิตตี้ไหม”
“เล่นอะไรอีก”
“คิตตี้น่ะคือแมว แต่คิดถึงแฟนน่ะคือว่านนะ” ถึงคำพูดจะกวนใจไปหน่อยแต่ความใสในตาทำให้ผมหัวเราะ เป็นความผิดของผมเองที่เก็บมันมาเลี้ยงดูจนเคยชินแบบนี้ “ว่านดูปฏิทินวันหยุดแล้ว ไว้จะบินไปหานะ ขอตังค์หน่อย”
“ไปไถไอ้ไผ่พี่มึงโน่น”
“เออ พี่ไผ่หากิ๊กใหม่ให้ว่านด้วย” เด็กหนุ่มทำตาโตฟ้อง พี่ชายมันก็ป่วนชีวิตคนอื่นได้พอๆ กับมันนั่นแหละ “พี่ไผ่กลัวว่านเหงา เปิดรูปเพื่อนๆ ที่เป็นเกย์ให้ดูเพียบเลย”
“แล้วเป็นไง”
“ไอ้ปาล์มยังหล่อกว่าอีก” เสียงพูดซื่อๆ น่าโดดถีบ แต่ผมไม่ยักจะโกรธมัน
“หล่อแล้วไง มึงก็เสร็จกูอยู่ดี”
“นั่นสินะ ไปไหนไม่รอดแล้วด้วย” เรื่องอ้อนแฟนขอให้บอก ผมมองหน้ามัน ขนาดห่างกันยังรู้สึกเหมือนเจ้าตัวพูดอยู่ใกล้ๆ ผมส่งความรู้สึกถึงมันผ่านแววตาเหมือนที่มันส่งมาแบบไม่ซ่อนเร้น ว่านเป็นคนตรง คิดหรือรู้สึกอะไรก็แสดงออกชัดเจน ไม่ต้องปล่อยให้กังวลใจว่าจะเผลอทำอะไรไม่ถูกใจมัน
คงเพราะแบบนี้ถึงได้รู้สึกสบายใจตั้งแต่เริ่มคบ
ดวงตาใสปรือปรอย หางตาตก ว่านหาวหวอดใหญ่ เห็นไปถึงลิ้นไก่จนผมต้องเหลือบมองนาฬิกา “ง่วงแล้วสิ ที่นั่นกี่โมงแล้ว”
“ห้าทุ่มครับ”
“ไปนอนเถอะ ไว้ค่อยคุยใหม่ กูจะทำการบ้านเหมือนกัน” มันทำเสียงงือๆ ในลำคอ พลิกตัวนอนหงายและยกไอแพดขึ้น หัวยังชี้ไปที่ปลายเตียง ไม่ยอมเข้านอน ไม่อยู่ด้วยแล้วดื้อมากกว่าเดิมอย่างเห็นได้ชัด
“ว่านนอนแล้วเนี่ย”
“หันหัวนอนดีๆ ห่มผ้าด้วย จะวางสายแล้ว”
“บอกรักว่านหน่อย”
“พรุ่งนี้เดินทางกี่โมง”
“หกโมงเช้าครับ บอกรักว่านหน่อย”
“เพ้อเจ้อ เข้านอนได้แล้วเดี๋ยวไม่ตื่น วางนะ”
มันยังทำเสียงในลำคอเหมือนลูกหมาเวลาถูกขัดใจ เมื่อก่อนคิดไม่ออกจนกระทั่งเจ้าตัวพูดเองว่ามันเป็นหมาของผม ตอนนี้แน่ชัดแล้วว่าไอ้ว่านนี่มันหมาจริงๆ
“ว่าน อย่าดื้อ”
“เอออออ นอนก็ได้ ฝันดีนะพี่แคน”
หน้าจอปิดไปแล้ว ผมเปิดทวิตเตอร์รอ ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าเจ้าตัวเข้ามาบ่นแน่ นึกย้อนกลับไปตั้งแต่ก่อนรู้จัก ไม่คิดว่าจะบังเอิญได้ขนาดนี้ มันฟอลโลว์ผมมานานมาก ตั้งแต่ยังไม่ค่อยโพสต์อะไรด้วยซ้ำ จนกระทั่งรู้จักมัน เห็นมันเวิ่นเว้อถึงผมผ่านโปรแกรมก็เลยทำให้เริ่มใช้งานนกแลร์ลี่สีฟ้ามากขึ้น เพราะความลับของเด็กเอ๋อซ่อนอยู่ในนั้น ความลับของผมก็เช่นกัน ผมไม่คิดจะบอก นึกเอาว่าถ้าวันไหนมันฉลาดขึ้นมา ลองเปลี่ยนแป้นพิมพ์จากภาษาอังกฤษเป็นไทยก็คงรู้เองว่าคุณแมวดำที่เรียกนั่นคือรูปไอ้เขี้ยวกุด ส่วนผู้ชายที่มันมาปรึกษานั่นนี่ก็คือผมที่เป็นแฟนมัน
ว่านหวานหวาน @Wannwannwannn เมื่อสักครู่
ยิ่งคุยยิ่งคิดถึง คืนนี้นอนร้องไห้อีกแหง
แล้วไอ้เด็กที่ไหนทำร่าเริงสดใสเมื่อกี้วะ ผมอมยิ้ม อ่านหน้าฟีดของมันที่ร่ำไรไม่เลิก
ว่านหวานหวาน @Wannwannwannn เมื่อสักครู่
บอกรักหน่อยก็ไม่ได้ แม่ง โกรธ
ผมหลุดขำออกมาตอนเห็นประโยคนี้ ทุกวันนี้หน้าไทม์ไลน์ไม่มีปุ่มกด favorite แล้ว เหลือแค่เครื่องหมายรูปหัวใจที่แสดงความชื่นชอบเท่านั้น
ผมใช้เมาส์คลิกสัญลักษณ์ที่ว่า จากนั้นก็มีคนเมนชั่นมาหาบอกว่ากวนตีน อยากให้บอกรักก็บอกผ่านโปรแกรมอยู่แท้ๆ งี่เง่า ไม่รู้จักเปลี่ยนฟอนต์เองถึงไม่รู้ว่าแอคเคาน์ c8o9yl เปลี่ยนเป็นภาษาไทยมันชื่อผมตรงๆ ชื่อจริงข้างหลังที่เขียนว่ากวินทร์นั่นก็ด้วย ไม่ได้ปิดบังอะไร ใครใช้ให้มันเซ่อจนโดนหลอกมาเป็นปีๆ แบบนี้กัน
กวินทร์ @c8o9yl เมื่อสักครู่
@Wannwannwannn กดไลค์ถึงกับด่าเลยเหรอ
ว่านหวานหวาน @Wannwannwannn เมื่อสักครู่
@c8o9yl ไม่ขำ ดราม่าอยู่ แฟนไม่บอกรัก
กวินท์ @c8o9yl เมื่อสักครู่
@Wannwannwannn แฟนไม่รักแล้วมั้ง
ว่านหวานหวาน @Wannwannwannn เมื่อสักครู่
@c8o9yl ม่ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
กวินท์ @c8o9yl เมื่อสักครู่
@Wannwannwannn ให้กูบอกแทนป่ะ
ว่านหวานหวาน @Wannwannwannn เมื่อสักครู่
@c8o9yl ไม่ต้องครับ อยากได้ความรักจากคนๆ เดียวครับ ไม่ได้โหยหาความรัก ความเมตตา หิวหาศรัทธาความมั่นใจ ไขว่คว้าความสุขความสดใส ขอเพียงมีใครเอื้ออาธร
กวินท์ @c8o9yl เมื่อสักครู่
@Wannwannwannn ง่วงก็ไปนอน บ่นบ้าอะไรของมึง
ว่านหวานหวาน @Wannwannwannn เมื่อสักครู่
@c8o9yl เออๆ นอนละ มีแต่คนไล่ บัยย
ผมหัวเราะ เลิกต่อความยาวสาวความยืด ปล่อยเด็กดื้อเข้านอนส่วนตัวเองเปิดโคมไฟทำงาน รอยยิ้มยังจุดที่มุมปาก
เป็นแบบนี้ก็ดีเหมือนกันแอบดูมันเพ้อไปวันๆ สนุกจะตาย
END
เห่นโหลวว อิสมี ความจริงจะลงตั้งแต่เมื่อคืนแต่เราลืมค่ะ
ไม่เป็นไร ขอให้เป็นวันพุธที่สดใสของทุกคนน้าาาา
รักกกก
จนกว่าจะพบกันใหม่ค่ะ : )
-
55555 เรารุฟามลับของชื่อแมวหง่าวแล้ว
แต่เราจะปล่อยให้อิว่านมันโง่ต่อไป
โฮะๆๆๆ
-
พี่แคนขี้แกล้ง นังว่านขี้อ้อนนน
-
นังว่านก็ซื่อ(บื้อ) เหมือนเดิม :laugh:
-
พี่แคนน่ารักกกกก เอาอีกกกกกกกก
พี่แคนแกล้งนังว่านทำไมมมมมม เอ็นดูวววววววว
-
ก็อาจั้ป็นเรื่องดีนะ วีนไหนอิว่านบ่นลงทวิต
เรื่องคนมาจีบ พี่แคนต้องรีบบินมาหาแหงๆ
-
นังว่านนนน ซื่อบื้อออออ 5555 พี่แคนแม่งเท่อ่าาา
-
อิว่านไม่รู้แบบนี้ก็ดีเหมือนกันเนาะพี่แคน
แอบส่องมันต่อไป
-
:เฮ้อ: :เฮ้อ: :เฮ้อ: บางทีน้องว่านก็ซื้อไปนะ 555
-
น้องว่านซื่อมากก 55++ แต่น่ารักมาก ชอบอะ :mew1:
-
ว่านก็คือว่าน ก็ยังไม่รู้อะไรต่อไป :laugh:
-
ชอบเวลาเขาคุยกันผ่านทวิตเตอร์ค่ะ น่ารักมากเลยยยย
ปล.นี่เราเพิ่งรู้ความลับชื่อแอคเคาน์พี่แคนเหมือนกัน เท่ไม่หยอกเลยอ่าาา
-
อ่านแล้วยิ้มจริงๆด้วยค่ะ
-
พี่แคนสืบเรื่องว่านโดยที่ไม่ต้องให้ใครสืบให้เลย นางบอกในทวิตหมด 555555555 น่ารัก :o8:
-
น่าเอ็นดูวววว
พี่แคนนะ ไม่ใช่นังว่าน
รักเรื่องนี้ อยากอ่านเรื่อย ๆ ๆ ๆ ๆๆ
-
น้องว่านเด็กน้อยผู้น่าสงสาร :man1:
-
รู้สึกยังไม่จุใจ ชีวิตต้องการความหวานมากกว่านี้ 5555 ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆ ไว้เดียวเก็บเงินรอซื้อรวมเล่มมาเสพความหวานต่อค่ะ
ปล.อย่าว่าแต่ว่านมันโง่เลย ชื่อไอดีพี่แคนเราก็พึ่งรู้ที่มาตอนอ่านตอนนี้นี่แหละ 5555555555555
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
ฮึ่ม ฟมาว่านงุ้งงิ้งตลอด :hao7:
-
นังว่านก็ยังน่ารักน่าหมั่นไส้เหมือนเดิม คิดถึงจังเลยอ่า :mew2:
-
ทำไมอ่านแล้วรู้สึกอยู่อย่างเดียวคือหมั่นไส้นังว่านนนนน
ลงตอนพิเศษทุกอาทิตย์เลยได้มั้ยคะ ฮือออออออออ คิดถึงยังว่าน
ไม่มีว่านแล้วไม่มีใครด่าเลย เศร้าา แง้งงง :ling3: :ling3:
-
แล้วว่านก็ไม่รู้จนได้ 55555 ปรึกษาปัญหากับแฟนตัวเองมาตั้งนาน โถ น่าเอ็นดู :mew1:
-
นังน้องว่านนนนนนน เพลียนางแทนพี่แคนจิงๆ :a5: :a5: :a5:
-
ระยะทางไม่เปนปัญหาต่อความตอแหลขี้อ้อนของนู๋ว่าน :mew1:
-
ว่านน่ารักดี เหมือนแมวขี้อ้อน
น่ารัก ปกติเราชอบแมว งืออ
พี่แคนนี่ล่ะก็
แกล้งว่านเหรอ
เป็นเราเราก็ไม่บอกเหมือนกันแอบส่องดีกว่า
555
รอ จนกว่าจะได้พบกันใหม่ค่ะ
-
นังว่านน่ารักมากกกกก :hao7:
-
โอ๊ยว่านเอ๊ย กูยอมมึงเลย
-
นุ้งว่านนนนน น่าเอ็นดู
-
จบแว้ววววววว :a5: :a5: :a5: :hao7: :hao7:
-
ขอบคุณ :)
-
อยากได้ ๆๆๆๆๆๆๆๆ เมื่อไหร่จะพิมพ์ :m3: :m3:
-
โถววว นังหนูว่าน
ยังคงไม่รู้ต่อไปว่าโดนล้วงความลับอยู่ 555+
-
เสน่ห์ของนางอยู่ ตรงนี้ [ซื่อ]
-
ตลกนังน้องว่าน น่าเอ็นดูอะไรเบอร์นี้ :laugh:
-
รักและคิดถึง
-
ว่านนนนนแกมันซื่่อออ แต่ก็น่ารักดี5555
-
พี่แคนขี้แกล้งว่ะ
-
เป็นตอนพิเศษที่น่ารักมากๆ ว่านก็ยังคงเป็นว่านชอบเวลาที่นางง้องแง้งงุ้งงิ้งๆ แบบนี้อ่าพี่แคนคงชอบเหมือนเราแน่ๆ ถึงชอบแกล้งน้องเวลาทำหน้างอๆ แม่งน่าฟัดเหลือเกิน
อ่านตอนพิเศษแล้วก็หลงพี่แคนไปอีกอยากได้อิจฉาว่านมากขึ้นไปอีก พี่แคนน่ารักตรงที่หลงน้องมากแต่ขี้เก๊กนี่แหละ ส่วนว่านมันน่ารักตรงที่มันไม่เคยรู้อะไรเลยนี่แหละ
จะขำทุกครั้งเวลาว่านมันไปเพ้อหรือระบายในทวิตเตอร์โดยที่ไม่รู้เลยว่าคนที่นางระบายให้ฟังคือพี่แคนเอ็นดูนางไปอีก
-
น่าร๊ากกกก มุมพี่แคนขำว่านมากบอกตรง
เด็กเอ๋อเอ้ย! ❤รักว่านว่ะพี่แคนด้วย
:ped149: :ped149: :ped149:
-
พี่แคนแม่ง มุ้งมิ้งหลบใน 5555
-
:-[ :-[
-
ไม่รู้จะว่ายังไงเลย โอ๊ยย นังว่านเอ๊ยยย 5555555555555
เขาเฟบก็ว่าเขากวน ฮืออ c8o9yl มั้ยล่ะนังว่านนนน
-
:L2:
-
ขอบคุณนะคะ :L2:
-
:pig4:
-
โอ่ยยย คิดถึง
:mew1:
-
นังว่านก็ยังคงเป็นนังว่าน :laugh:
-
555 ว่านบื้อ :laugh:
-
น่ารักง่าาาาาาา
คิดแล้วว่าเรื่องนี้ต้องมีช่วงที่ไปเยอรมันบ้าง
จู่ๆมาตัดจบไม่ด้าายยยยยยย
พี่แคนเล่นตัวนะเอาจริง
น้องว่านน่ารักขนาดนี้ ใครจะคาบไปเมื่อไหร่ก็ไม่รู้
-
:pig4: :pig4:
-
พี่แคนใจร้าย หลอกน้องว่านได้ไง
น้องว่านน่ารักเอ๋อๆดีเนอะ
ปล.1.ชอบอ่านมุมมองของแคนจัง เห็นมุมน่ารักของว่านได้อีกเยอะ
2.กำตังค์รอรวมเล่มเลยค่ะ
-
ว่านน่ารักกกกกกกกก :-[
-
อืม พออ่านในมุมมองของแคนแล้ว ยิ่งเห็นว่าว่านมันน่ารักเนอะ เหมือนหมาตัวน้อยๆ ขี้อ้อนเลย
ขอบคุณสำหรับตอนพิเศษค่ะคุณเวสต์ นี่ได้แต่ปลงอนิจจังกับนังว่านมัน เอาเป็นว่าไม่รู้ก็ไม่เป็นไร เผื่อให้เป็นหนทางให้พี่แคนคอยดูความเคลื่อนไหวของแฟนก็แล้วกัน :hao7:
-
รำคาญเวลานังว่านออดอ้อนหลัวมากง่ะ คิดว่าน่ารักมากแงะ! :z6:
นึกภาพแล้วนังก็น่ารักแหละ แต่ความหมั่นไส้มันบังตา ทำให้อยากด่านังตลอดเวลา โง้ย555555555
ตอนนี้อ่านไปยิ้มไป แต่พออ่านจบแล้วก็ไม่อยากให้จบเลย
ต่อจากนี้จะไม่มีอะไรให้รอคอยในวันพุธแล้วสินะ โฮรรรรรรร รวมเล่มเร็วๆเถิดเจ้าค่ะ อยากกอดพี่หงวยใจจะขาดแระ แอร๊ะ><
ส่วนนังว่านชั้นจะได้ด่าหล่อนได้ถนัดๆ หน่อย (ตกลงเรื่องนี้ไม่มีนายเอกเนาะ555555555)
ขอบคุณคุณเวสต์มากๆๆๆ เลยนะคะที่เขียนสิ่งดีๆ แบบนี้ให้อ่านกัน เลิฟฟฟฟ :mew1:
-
:-[น่ารักกกก
-
ขอบคุณค่า love ว่าน love แคน :mew1: :mew1: :mew1: :mew1:
-
ว่านนี้มันน่ารักจริงๆเลย :heaven :katai2-1: :katai2-1:
-
จนป่านนี้ว่านก็ยังไม่รู้
555
-
น่าร๊ากอ่ะ
-
โอ๊ยยยย น่ารักเหมือนเดิม เพิ่มเติมคือคิดถึง
แบบว่าจบไปแปปเดียว ก็คิดถึงอีกแล้ว
พอมาอ่านตอนพิเศษก็ยิ่งรู้สึกเหมือนเรื่องยังไม่จบ
นังว่านยังคงไม่รู้ และจะไม่รู้ต่อไปอีกแสนนาน ฮืออออ
-
5555555 นังน้องว่านนี่ก็ซื่อจังเลยยยย
-
อิจฉาน้องว่านเหลือเกิลลลลลล
พี่แคนคนดีของน้อง :o8: :-[
-
น้องว่านคนซื่อ 555555555
-
ว่านเอ้ยเป็นแบบนี้เมื่อไหร่จะทันพี่แคนละนั่น
-
หมั่นไส้นังงงงงงงงงงงงงง
ทำไมพี่แคนต้องรักนังมากขนาดนี้คะะะะะะะะ
น้องร้าวรานนนนนนนนนน
หนั่งว่านคนโง่วววววววววว
นี่เป็นพี่แคนจะลองจีบดูทางทวิตค่ะ
ถ้านังปันใจแปลว่านังขี้อ่อย
แล้วจับมาขึงมัดมือใช้ไม้ฟาดข้อหานอกใจให้กวินทร์
55555555555
-
ว่านมันซื่อบื้อน่าเอ็นดูจริง ๆ
-
เพราะว่านเป็นแบบนี้ถึงได้น่าแกล้ง และน่าหลอก
พี่ไผ่ก็เหลือเกิ้นนน :laugh:
-
นังว่านคนเดิม ไม่เพิ่มเติมอะไรทั้งนั้น เพราะยังบื้อเหมือนเดิม
-
อิพี่แคนมันร้ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
-
งื้อ คิดถึงพี่แคน คิดถึงว่าน :bye2:
-
น้องว่าน ซื่อดีนะคะ 555
-
ขอบคุณค่ะ ชอบเรื่องนี้มากกกกก น้องว่านคนซื่อกับพี่แคนขี้แกล้ง :-[
-
สนุก แต่งดีมากคับ โครตชอบเลยย o13
-
ความสุขของพี่แคนและคนอ่าน คือการได้เห็นอิว่านถูกแกล้งค่ะ หึหึหึ :hao3: งานดีหนุกหนานค่ะพี่แคน #แกล้งนางต่อไป
-
ชอบเรื่องนี้ๆๆๆๆ
สนุกมาก ว่านเป็นเด็กน่ารัก อ่านเเล้วหลงเเรง :hao7:
+1 จ้า
-
:hao7:ว่านนนนนนนนน ก็ยังคงซื่อบื้อสม่ำเสมอ
เฮ้อออออ พี่แคนคงต้องบอกมันเองแล้วล่ะ
-
ว่าน นางยังคงสเต็ป เอ๋ออออ 555
-
น่ารักกกกกกกกกก ฟิน จิกหมอนๆๆๆๆ
ขออีกๆๆๆ อ๊ายยยย ฟิน
-
ว่านคนเดิม ไม่เพิ่มเติมอะไรทั้งนั้น เรื่องเลิกโง่ก็เช่นกัน 5555555
-
ตามมาอ่านรวดเดียว สนุกม่ก
อิน้องว่าน มันน่าร้ากกกกก
-
น้องว่านน่ารัก ไม่อยากให้จบเลยค่ะ
คิดถึงน้องว่านกับพี่แคน
:serius2: :impress2:
-
ใจร้ายยยยย แค่นี้ก็บอกรักไม่ได้
-
ทำไมเทพแคนน่ารักแบบนี้ละ
ส่วนอิว่านนร้โง่และอ่อยเสมอต้น เสมอปลาย
-
เพิ่งสอบเสร็จกลับมามาอ่านจบซะงั้น งู้ยยยยยย คืดถึงว่านกับแคนตัส จะซื้อเก็บไว้แน่นอน
-
ว่านเอ้ยว่าน ซื่อจนบื้อจริงๆพ่อคุณณณณ
แต่โคตรน่ารักเลย เค้าชอบเด็กคนนี้ 5555 o18
-
หมันไส้มาตั้งแต่ตอนแรกยังไง ตอนนี้ก็ยังเป็นอย่างนั้นค่ะ นังว่านนน ชั้นเกลียดแกกกก :hao7:
-
สนุกมากก ว่านเอ้ยย ซื่อจริงๆเลยลูกก :mew1:
-
:mew1:
-
คิดถึงวันพุธ...ที่มีนังว่านหวานหวาน
-
คิดถึงวันพุธ
คิดถึงพี่แคนหงวย
และนังว่านไสยไสย
-
โถ่ น้องว่าน ชาตินี้จะรู้มั้ยเนี่ยว่าเล่นทวิตกะแฟนตัวเองอยู่อ่ะ
เพิ่งเคยอ่านที่นายเอกอาการหนักขนาดนี้ 5555
แต่น่ารักมากกกค่ะ พี่แคนก็แสนดี
ขอบคุณนะค๊ะ
:pig4:
-
นังว่าน นังบื้อ นังน่ารักกกกกกกกก
ฮือออออออออออออ
พี่แคนไม่ต้องบอกอย่างนี้นี่แหล่ะดีแล้ว >______<
คิดถึงแคนว่านจังงงงงงง
-
:กอด1: :กอด1: :กอด1:
-
ว่านน่ารักมากมาย ซื่อตั่งแต่ต้นจนจบจริงๆ
พี่แคนดูเจ้าเล่ห์มากอะ :laugh:
-
คิดถึงว่านกับพี่แคนจัง
-
โอ๊ย น้องว่าน ทำไมหนูน่ารักน่าหยิกอย่างนี้คะลูก แต่บางครั้งก็น่าเตะด้วยความเอ็นดู :laugh:
-
อ่านกี่ทีก็ชอบบบบ น่าร๊าคคคค
-
ว่านเอ้ยจะซื่อหรือจะบื้อดี 5555
แต่ก็ดีแล้วพี่แคนจะได้รู้ว่าว่านเวิ่นขนาดไหน
น่ารักมากค่ะ กว่าจะรู้ตัวคงอีกนานนะว่านนะ
-
เมื่อไหร่พี่แคนจะเรียนจบ ต่อใฟ้มีคนมาจีบว่านว่านก็ไม่รู้หรอก ว่านซื่อ แต่ผู้หญิงที่อยู่กับพี่แคนแอบน่ากลัว
-
นางว่านก็ยังซื่อบื่อเหมือนเดิมเพิ่มเติมคือความอิจของเรานี่แหละ
-
มีความนังว่านมาก
ตั้งแต่เปิดเรื่องยันจบก็ยังไม่รู้ว่าเป็นทวิตพี่แคน
โถ่ว น่าสงสาร 55555555
สนุกมากค่ะ
ขอบคุณสำหรับนิยายดีดี
-
น้องว่านหน้ามนคนซื่อก็ยังคงเดิม 55555
ไม่ได้เอะใจอะไรเลยสักนิด
ปล่อยนางเวิ่นเว้ออยู่ในทวิตให้แฟนนางอ่านต่อไป5555 :m20:
-
ชอบอ่ะ น่าจะแต่งยาวๆๆๆๆๆๆอีกหน่อยยยยย
ยังฟินนนนอยุ่เบย :hao6: :hao6:
-
:mew2: :mew1: :mew1: :mew1: :mew1: :mew1: :mew1: :mew1:
สนุกมากเลย เขินๆ
-
กรี๊ด พี่แคนกับน้องว่าน :impress2:
-
คิดถึงพี่แคนกับน้องว่านอ่ะ.......
-
น่ารักจัง
เพิ่งเข้ามาอ่านค่ะ
เสียดายที่มาอ่านเอาป่านนี้
ชอบพี่แคนตัสมากกก
แล้วยิ่งตอนน้องว่านเรียกแคนหงวยนี่ยิ่งฮา ฮ่าๆ
น้องว่านแรดแบบใสๆเนอะ
แบบไม่พร้อมแต่ยอมก็ได้ไรงี้
ขอบคุณนะคะที่แต่งนิยายสนุกๆให้อ่านกัน ^ ^
-
:-[
-
พี่แคนน่ารัก ว่านว่านซื่อบื้ออะ5555
ไม่รู้ตัวให้พี่แคนแกล้งไปงี้อะดีละ
555555555
ขอบคุณค่าาาาา
-
ชอบเรื่องนี้ว่ะ ชอบบบ ชอบมาก ชอบโคตรๆ
นังน้องว่านน่ารักชิบหาย ซื่อๆ บื่อๆ เอ๋อๆดี
พี่แคนเป็นพระเอกที่น่ารักโคตรรรรรรรรรรรร
:o8: :-[ :impress2: :-[ :กอด1: :L2: :L1: :pig4:
-
สนุกมาก ชอบพระเอกที่นิ่งๆแต่แอบหื่น(รึเปล่า?) 555+
และชอบนายเอกที่ซื่อๆบื้อๆดูไม่ทันคนใสๆแต่ก็ไม่ได้อ่อนแอขนาดยอมคน นายเอกไม่สาวแตกแมนๆแบบน่ารัก เป็นนายเอกในดวงใจเลยแบบนี้ ชอบมากกกกกกกก ดีใจที่ได้เปิดมาอ่านนิยายเรื่องนี้ :pig4:
-
จะอ่านอีกกี่รอบก็ยังอิจนางว่านหวานหวานอยู่เหมือนเดิม
ชาติที่แล้วนางทำบุญด้วยอะไรคับ จะไปทำบ้าง :laugh:
-
:pig4:
-
และแล้วว่านก็ยังไม่รู้ว่าคนที่คุยด้วยคือพี่แคน
-
อีพี่แคน บอกรักน้องหน่อยก็ไม่ได้ อยู่ไกล มันคิดถึงงงงงง :hao5: :hao5: :hao5:
-
:katai2-1: ฮืออออออออออ มันดีค่ะมันดีมาก ฮึกจะร้องงง
ชอบทั้ง2คนเลย ถึงตอนแรกๆว่านมันดูอึนๆมึนๆงงๆ ตีมึนก็เถอะ555
แต่พี่แคนนี่แบบ เราขอแบบนี้คนนึงค่ะ เราขอนะว่าน :hao6:
-
นี่ก็ต้องอ่าน พลาดนิยายน่าอ่านไปหลายเรื่องเลย :o8: :-[ :impress2:
-
โอยยยยยยย เราชอบนุ้งว่านมากๆๆๆๆๆๆ ร๊ากกกกกกที่สุดอ่ะคนนี้
-
โอ๊ย ชอบอะ
น้องว่านน่ารักสุดๆ
ดูมึนๆงงๆซื่อๆบื้อๆไปหน่อย แต่น่ารักสุดติ่ง
เป็นคนที่อยากปกป้องดูแลไรงั้นเลย
-
น้องว่านนนนนน
น้องเป็น "ผู้ชายอายุ 20 ที่โคตรน่ารักเลยว่ะแม่ง"
ชอบโมเม้นที่บ้านอะ น้องว่านนั่นนู่นนี่
น่ารักอะ
-
จบแล้ววววววววว เพิ่งมีเวลาได้กลับมาอ่านจนจบ
ต้องบอกเลยว่าเรื่องนี้มันดีกับใจมากกกกกกกก
ตอนเห็นพี่เวสท์เปิดเรื่องนี้ก็คิดไว้แล้วแหล่ะว่ามันต้องดีแน่ๆ เพราะเชื่อฝีมือการเขียนนิยายของพี่เวสท์มาก
แล้วมันก็ดีจริงๆ ยิ่งเราเป็นคนที่ชอบแนวใสๆแบบนี้อยู่แล้วด้วย
อินังน้องว่านหวานหวานเป็นนายเอกนิยายที่แบบหมดคำจะบรรยาย 555
เรารู้สึกว่าเรากับมันมีความสัมพันธ์แบบ love-hate อ่ะ แบบเกลียดก็เกลียด เกลียดความแรดความโง่ความตอแหลความอ่อยพี่แคนของมัน แต่ก็รักมันอ่ะ รักความปากตรงกับใจความซื่อๆของมัน มันน่ารักแต่ก็น่าตบไปในคราวเดียวกัน เป็นนายเอกที่เราหมั่นไส้มากกกกกกก 5555 หมั่นไส้ที่สุดตรงที่พี่แคนหลงมันหนักนี่แหล่ะ อยากเดินเข้าไปตบๆๆแล้วก็กอดมันแน่นๆ 555
ส่วนที่แคนหงวยนี่ไม่ต้องพูดถึง พี่สมควรเป็นแฟนเราาาาาาา ฮือออออ ชอบพี่เค้ามาก ถึงพี่จะดุจะปากหมาแต่พี่ก็น่าร๊ากกกก (ความลำเอียงนี้)
เรื่องนี้เป็นเรื่องที่เรามั่นใจว่าจะต้องกลับมาอ่านอีกหลายๆรอบแน่ๆ เพราะอ่านแล้วมีความสุขอ่ะ แอบเสียใจที่จบแล้ว ไว้มีเงินจะไปซื้อรวมเล่มนะคะ ฮี่ๆ เป็นกำลังใจให้พี่เวสท์ในเรื่องต่อไปนะคะ จะเป็นทาสนิยายพี่เวสท์ทุกเรื่องไปปปป กอดดดดดดด
-
พีีแคนตัสหลงน้องสุดๆๆๆ
ชอบมากเลย
-
แคนนี่ให้รางวัลแห่งความซื่อมากกก 5555555 o13
-
ขอบคุณเรื่องราวน่ารักๆนะคะ ^^
ช่วงเวลาที่เราอ่านเรื่องนี้ เรามีความสุขมากเลย
เหมือนได้หลุดจากงานที่ถาโถมเราตอนนี้ 55
น่ารักมากๆเลย น้องว่านว่าน อ้อนเก่งจัง 55
เอาพี่แคนซะอยู่มัดเชียว อิอิ บางตอนอยากด่าว่าโง่เหมือนพี่แคนเหมือนกันนะ 555
ซื่อเกิ๊นนนน ใสเกิ๊นนนนน ไม่คิดอะไรเกิ๊นนน 55
แต่น่ารัก โอเค ยอม
พี่แคนชอบเราก็ชอบน่ะ อิอิ
-
555 เหวยยย เป็นเรื่องที่น่ารักดี ชอบนายเอกเรื่องนี้ ซื่อบื้อ มึนๆ อึนๆ เอ๋อๆ น่ารักดีค่ะ ขอบคุณที่แต่งนิยายสนุกๆให้อ่านนะคะ :กอด1: :pig4:
-
น้องว่านนนนน จนนาทีสุดท้าย นางก็ยังไม่รู้หน้อออ
-
:mew1: อยากอ่านภาค 2 จัง มโนเอาว่าจะมี
-
เพิ่งอ่านจบสดๆร้อนๆ หลังจากที่ตามอ่านอยู่หลายวัน
ถ้าเป็นหนังสือต้องบอกว่าสนุกจนวางไม่ลงเลยทีเดียว
ว่านทำให้เรายิ้มได้ทุกตอนจริงๆ และน่ารักมากจริงๆ :man1:
ว่านเป็นคนที่เกิดมาเพื่อพี่แคนเลย เพื่อให้พี่แคนแกล้ง :laugh:
กว่าจะได้อยู่ด้วยกันก็ฝ่าฟันอุปสรรคมามากมาย
ทั้งสองคนต่างก็ทำหน้าที่ของตัวเองกันเต็มที่ น่านับถือ
นับเป็นนิยายที่อ่านแล้วปลื้มอีกเรื่องเลยค่ะ
ขอบคุณสำหรับนิยายสนุกๆเรื่องนี้นะคะ :L2:
-
ว่านก็ยังไม่รู้ต่อไป 55555+
-
:katai5: :katai5: :katai5: :katai5:
คุณคนเขียนเจ้าขาาา
คุณทำหัวใจคนอ่านสั่นไหว พริ้วไหวดั่งใบไม้ไหว
5555 ไม่เกี่ยวกัน อ่านแล้วนั่งขำคิกๆ นึกว่าตัวเองเป็นคนบ้าแน่ะค่ะ
หลงรักอีพี่กระบองเพชรเอ้ยพี่กวี อิอิแต่บอกเลยร้ากกกกอีว่านมากกว่า
อยากอ่านของโต๋เต๋น้อย พ่อหนุ่มบ้าเกมส์
สรุป ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆนะคะ
:mew1: :mew1: :mew1:
-
เพิ่งได้เข้ามาอ่านนน
น่ารักจัง พี่แคนนี่ชวนกรี๊ดมาก 5555
นังว่านก็ซื่อบื้อที่สุด นางโชว์เด๋อลงทวิตเตอร์บ่อยมากโดยที่ไม่รู้ตัวเลย 5555555
ขอบคุณมากค่ะสำหรับนิยายเรื่องนี้ สนุกมาก ><
-
ขอบคุณสำหรับเรื่องสนุกๆ นะคะ อ่านรวดเดียวเลย
ขำในความมึนๆ ของว่าน จริงๆ ต้องเรียกว่าฉลาดแต่ไม่เฉลียวได้มั้ย
แล้วก็มองโลกในแง่ดีจนเผื่อแผ่รังสีไปถึงคนรอบข้างด้วย
พี่แคนนี่ก็นิ่งๆ แต่ก็ร้ายไม่เบา555 ที่ฮาสุดๆ ก็เรื่องทวิตนี่แหละ
-
อ่านจบอีกเรื่องแล้ววววววววว...เปิดมาตอนต้นเรื่องขำมุกพี่แคนหงวยจนน้ำตาไหล รู้สึกว่าเวสต์เขียนแนวนี้ได้สนุก ปล่อยมุกตลกได้อย่างเป็นธรรมชาติ อ่านแล้วหยุดไม่ได้ ว่านเรื่องนี้มึนมากอ่ะ ช่วงแรกๆที่อ่านรู้สึกว่าว่านคล้ายเน็ตเลย ส่วนพี่หงวยพระเอกของเรานั้นแลดูอัมหิตลึกๆดี อ่านนิยายเรื่องนี้แล้วแอบคิดถึง เฮีย เน็ต ปันบูม ว่าแล้วกลับไปรื้อเมื่อเพื่อนสงสัยมาอ่านดีกว่า
ขอบคุณสำหรับนิยายสนุกๆนะคะ ^^ :pig4:
-
สนุกอ่ะ ชอบน้องว่านมากกกก :hao7: :hao7: :hao7:
จะติดตามน้าาาาาาา :pig4:
-
ชอบน้องว่าน น่าร๊ากกกกกก :impress2:
ชอบนิยายแนวใสๆแบบนี้นะ อ่านแล้วสบายใจดี :กอด1:
ขอบคุณคนแต่งค่ะ :pig4:
-
เรื่องนังกัสนี่ดูทรงแล้วคงจะทำให้มีมาม่าตามมาแน่ๆเลย :katai1:
-
อืมมม กว่านังว่านจะออกจากกะลามาค้นพบตัวตนก็ปาไปจะครึ่งเรื่องแล้วนะว่านเอ้ย :z3:
-
แหมะๆตอนนุ้งว่านตอกกลับอิกัสนี่ได้ใจขุนแม่เต็มๆเลยค๊าา o13
-
ไม่ว่าทัพจะหวังดีหรือไรกับแคนมากก็เถอะแต่สำหรับเราเราคิดว่า ทัพพูดเยอะไปป่ะวะ เกินหน้าที่ รู้ๆว่าเลี้ยงแคนมาก็ชีวิตใครก็ชีวิตมันคุณเลี้ยงให้เขาโตมาได้นั่นไม่ได้หมายถึงว่าคุณจะมีสิทธิ์ไปก้าวก่ายล่วงล้ำชีวิตเขาได้ทุกเรื่อง อีกอย่างไม่ชอบทัพที่อวยนังกัสไปออกหน้าออกตา บางทีทัพก็เป็นได้แค่เมียของพ่อแต่ยังไม่ใช่แม่เลี้ยงก็ได้นะ :katai1: เรื่องของเรื่องที่ไม่ชอบทัพก็เพราะอวยอินังกัสนี่แหละ :katai4:
-
เป็นความรักที่ค่อยๆเติบโตวางรากฐานจนมั่นคงแข็งแรง ปลื้มปริ่มมากค๊าา :กอด1: :กอด1:
-
น่ารักๆ❤️
-
สนุกมากๆ ชอบๆๆ อยากมีแฟนแบบพี่แคนตัสจัง ^^
-
เสพติดความแคนไปอีกคน ๕๕๕
เพิ่งทราบว่าเรื่องนี้ลงใน tbl ด้วย (ซื้อมาอ่านค่ะ)
แอบลุ้นให้มีภาคต่อค่ะ รู้สึกผูกพันธ์กับน้องว่านและพี่แคน อยากอ่านต่อว่าชีวิตรัก(?)ของทั้งคู่จะเป็นยังไงต่อ :katai2-1:
ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆนะคะ :katai2-1:
-
ว่านน่ารักกก มีความอ้อน และอ่อยแฟนตลอดดดด
-
อ่านจบแล้วรู้สึกหมั่นใส้นังน้องว่านน ฮึ่ยอิจฉาาาา :angry2:
-
อ่านจบแล้ววววเย่
ปกติถ้านายเอก พระเอกต้องไปเรียนต่อ ต้องแยกกัน เราจะเศร้ามาก หดหู่ แต่เรื่องนี้ไม่ใช่ ขอบคุณนะคะที่ทำให้เรารู้สึกอิ่มเอมใจ^^
-
:impress2:
-
หวานสมชื่อจริงๆ :ling3:
-
น้องว่านซื่อบื่อเสมอต้นเสมอปลาย 555555555555555555
-
เรื่องนี้ดีต่อใจ อ่านไปยิ้มไป ฟินไป เขินไป ตัวละครจะน่ารักอะไรเบอร์นี้
:-[ :-[ :-[ :-[
-
:mc4: :mc4: อ่านจบแล้ววววว อยากให้มีตอนพิเศษเรื่อยๆตลอดไปเลย ชอบเรื่องนี้ น่ารัก :o8: :-[ ชอบในความเป็นพี่แคนตัส เพอร์เฟ็คจริงๆ ดูเถื่อนพูดหยาบมันก็ต้องแมนๆกันดิเนอะ 5555555 ยิ่งอาการหวงหึงโหดนี่ ฟินแรง! ชอบมากกกกกกกกกกกกก :katai4: 55555555 ฮา ว่านนี่ก็อ้อนเก่ง เป็นคนตอแหลอย่างที่พี่ไผ่บอกนั้นแหละ 555555 กร๊ากกกกก รวมๆแล้วก็ถือว่าดีมาก ค่อยเป็น :serius2:ค่อยไป สนุก น่ารัก ฟิน ยิ้มทุกตอน มีความสุขที่ได้อ่าน พี่แคนตัสผู้โหดแต่ก็อ่อนโยน ว่านผู้ซื่อบื้อน่ารัก! :-[ พี่แคนตัสเวลาหื่นนี่คือฟินตัวแตกอ่า :impress2: :oo1: :jul1: ขอเลือด555555 อุปสรรคและอะไรหลายๆที่ผ่านมาทั้งคู่ก็ผ่านมาได้ มีความเชื่อใจให้แก่กัน รักและดูแลกันตลอด งี้แหละน่า คู่แท้คู่ชีวิต คริคริ เขินนนนนน สุดท้ายขอบคุณนักเขียนนะครับที่แต่งเรื่องสนุกๆน่ารักๆอย่างนี้ให้อ่าน ขอบคุณนะครับผม :L2: สุดท้ายท้ายสุด รักพี่แคนตัสกับว่านนะ...Candyที่รัก .. #แคนตัสว่าน :กอด1:
-
เพิ่งได้อ่านเรื่องนี้ พี่แคนตัสน่ารัก
น้องว่านก็น่ารัก กรี้ดมากกกก
อยากเป็นน้องหมาของพี่แคน5555555555
-
ตามอ่านอยู่ประมาณ 2 วัน
สนุกมากกก อ่านแล้วต้องกลั้นขำ เพราะทุกคนหลับ (อ่านตอนกลางคืน) 555
ทั้งรักทั้งเกลียดน้องว่าน ได้ผู้ดีเหลือเกิน แต่นางน่าเอ็นดูนะ ชอบความยูนีค ชอบที่ดูเหมือนจะเป็นคนอ่อนแอแต่จริงๆ แล้วนางเข้มแข็ง เราว่าเอาเข้าจริง ต่อให้ไม่มีพี่แคนว่านก็สามารถดูแลตัวเองได้ เราว่านางไม่ได้ซื่อหรอก แค่เป็นคนง่ายๆ ไม่ซับซ้อน
ซึ่งเราชอบมากกก ชอบคนที่ตรงไปตรงมาอ่ะ
ส่วนพี่แคน โนคอมเมนต์ เพราะงานดีเหลือเกิน ได้แต่อิจฉานังว่าน
-
เพิ่งได้มีโอกาสตามอ่านเรื่องนี้ อ่านทีเดียวรวดเลย
รู้สึกตกหลุมรักพี่แคนตัสซะแล้ว ส่วนน้องว่านว่านก็รักนะ แต่ออกแนวหมั่นไส้นางนิดนึง อะไรจะน่ากัดได้ขนาดนี้ ถึงว่าสิพี่แคนอดใจไม่ไหวตลอด :hao7:
ขอบคุณคนแต่งมากนะคะ เราอ่านไปยิ้มไปทุกตอนเลย :mew1:
-
เจอหนังสือที่ร้านนายอินทร์ สอยมาเรียบร้อยค่ะ
ชอบน้องว่าน^^ :ling1:
-
:กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1:
ชอบ ๆ ๆ ๆ ชอบน้องว่านอะ นางเป็นตัวละครมีพัฒนาการ มีความตั้งใจ ดีงาม เริ่ดสุด รักนาง
อ่านจบไปปุ๊บ พุ่งไปซื้อหนังสือมาเก็บเลยจ้า คือดี งดงาม สามช่า มาก ๆ
:mew1: :mew1: :mew1: :mew1: :mew1: :mew1: :mew1:
-
ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆ อีกเรื่องครับ ว่านมันน่ารักจริงๆ
-
คิดถึงงงงงงงงงงง
-
น่ารักจัง. อยากให้มาต่ออีก o13
-
โอ้ยยยยย น่ารักขนาดนี้ ชอบง่าาาา อยากอ่านอีกกกกกกก
ขอบคุณสำหรับนิยายสนุกๆน่ารักๆนะคะ ขอบคุณที่แต่งให้ได้อ่านค่ะ จุบๆๆๆๆ
-
เป็นนิยายอีกหนึ่งเรื่องที่ชอบมากกกก
ภาษาดี พล็อตดี ดำเนินเรื่องดี ไม่จำเป็นต้องมีดราม่าหนักๆ มาดึงเรื่อง
จะตามไปอุดหนุนฉบับเล่มนะ จะได้เอามาอ่านอีกรอบ
-
สนุกมากๆเลยค่ะ
ตามรวดเดียวจบเลย
:L2:
-
พี่แคนน โฮกกกกกก ทำไมตั๊คล้ากเยี่ยงนี้คะ
-
น่ารักกกกกก น้องว่านทำไมซื่อได้ขนาดนี้ พี่แคนก็ช่างวางแผน แต่ไหงคนที่เชี่ยวชาญในการวางแผนถึงตกหลุมเองได้รอบนี้
-
มาอ่านตอนพิเศษอีกรอบค่ะ มีความคิดถึง
คนบื้ออะไร ระบายกับใครไม่ว่า รับายกับแฟนนามแฝง 5555
-
จบแล้วววว
อ่านไปอ่านมาหลงรักหน่องว่านเฉย 55 นายเอกสายแปลกๆ
ขอบคุณสำหรับนิยายที่นำมาแบ่งปันครับ :กอด1:
-
มีความน่ารัก
ชอบว่านจัง
ขอบคุณที่แบ่งปันขอรับ
-
โถ่ว่านลูกกกกกก โดนต้มจนเปื่อยเลยเนี่ย5555555555
-
ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆนะคะ ว่านหวานน่ารักมาก :pig4:
-
คู่นี้น่ารัก อยากได้อยากโดนซักคนในนั้น ไม่เห็นเกี่ยวกันเลย เพ้อเจ้อ!!!!!
-
นังน้องว่านนนนน คนอะไรทำไมถึงน่าหมั่นไส้แบบนี้ เอ็นดูความซื่อและความกากเกรียนของว่าน และความแสนดีของพี่แคน (ถึงแม้ว่าตอนแรกพี่กะจะแกล้งน้องก็เถอะ) เป็นเรื่องที่เบาสมอง อ่านแล้วไม่เครียด ซึ่งมันแปลกคนละสไตล์กับเรื่องอื่นๆเลย เอาจริงๆเราตามอ่านหลายๆเรื่องมาแต่ไม่ได้เม้นท์ เลยมาตามพิมพ์ย้อนหลัง 555555
รักขุ่นเวสท์เหมือนเดิม เพิ่มเติมคือหมั่นไส้นังน้องว่าน 5555555
-
พี่แคนกับว่านน่ารักมาก เรื่องนี้เคยคิดจะเข้ามาอ่านหลายรอบแล้วก็ไม่ยอมอ่าน จนคราวนี้เลือกอ่านจริงจัง รุ้สึกว่า รู้งี้อ่านมาตั้งนานแล้ว
ขอบคุณสำหรับนิยายที่ดีๆ ที่แต่งมาให้อ่านกันน่ะครับ เป็นกำลังใจให้ แล้วจะรีบอุดหนุนหนังสือเก็บไว้น่ะครับ :katai2-1:
-
คิดถึงเลยมาอ่านอีกรอบ คิดถึงหนักกว่าเดิมอีก :hao5:
-
น้องว่านก็ซื่อเกิ๊นนนนนน เป็นเราต้องมีตะหงิดๆในใจบ้างแล้วล่ะ 5555
ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆนะค่ะ
-
:mew1:
-
สรุป น้องว่านก็ยังไม่รู้ใช่มั้ยเนี่ย ว่า กวินทร์ คือ พี่แคนตัส 5555
-
น่ารักจริงๆน้องว่านของทุกคน
พี่เคนก็จริงจังมั่นคง มีความสุข
ช่วงนี้ไล่อ่านเรื่อยๆ มาถึงเรื่องนี้แล้ว
สลับกันไปมาหลายเรื่อง อ่านไม่เบื่อเลย
-
ไม่น่าเชื่อว่าว่านจะน่ารักขนาดนี้เมื่อมีผัว 55555
-
อ่านรอบ 2 สนุกเหมือนเดิม. ว่านน่ารัก ชอบๆ :mew3:
-
กลับมาอ่านอีกรอบ คิดถึงพี่แคน คิดถึงน้องว่าน
-
อ่านอีกรอบก็สนุกอีกรอบ เจ้าว่านเอ๊ย
-
โอ๊ยน่ารักเว้ย คนแบบว่านนี่แรไอเทมมะ ซื่อแท้ :m7:
-
ในที่สุดหลังจากแฝงตัวเป็นแฟนคลับคุณเวสท์และตามอ่านงานเขียนอยู่เงียบ ๆ ก็ได้มาเมนท์ที่กระทู้สักที
- ตามงานอยู่นะคะ ที่รวมรวมไว้ก็เป็นแบบ e-book และแบบเป็นเล่ม ๆ เกือบครบทุกเรื่องแล้ว
- ถ้าให้เรียงลำดับความชอบ ว่านกับพี่แคนก็อยู่ลำดับต้น ๆ แพ้ตี๋เฟยไปขีดนึง
- เป็นกำลังใจให้มาก ๆ ไม่ว่าจะงานเดี่ยว งานคู่ หรือ งานกลุ่มก็จะพยายามตามนะคะ
-
ไม่อยากให้จบเลย อยากอ่านต่อๆไปแบบฟอร์เอฟเวอร์ :sad4: :o12:
-
จะมาเม้นท์ว่าอ่านไปแล้วรอบที่สองในช่วงเวลาเพยงไม่กี่เดือนที่ผ่านมา
กำลังจะกลับไปดูเม้นท์แรก แต่.....แต่ไม่เจอ
ขอโทษจริงๆค่ะ ลืมเม้นท์ไปได้อย่างไรกัน
ทังๆที่ชอบมากขนาดนั้นแท้ๆ
บอกเลยยยยยย ชอบเรื่องนี้มากกกกกกกกก (ชอบขนาดกลับมาอ่านใหม่ตั้งแต่ต้นในเวลาสอง สามเดือน)
จะว่ามากสุดของคนเขียนก็ไม่เชิง
แต่พี่แคนจะเป็นพระเอกที่ไม่ว่านานแค่ไหน เราก็ยังจะจำได้
น้องว่านเป็นเด็กที่น่าตบหัวทิ่มเป็นสุด แต่เชื่อเหอะค่ะ
ว่าถ้าเราเป็นพี่แคน ราทิ้งว่านไม่ลงจริงๆ
มันน่าเอ็นดู มันคือเด็กในปกครอง ที่มันจะเด็กในสายตาเราตลอด
ใครจะคิดอย่างไรก็ช่างเหอะ แต่เขาคือเด็กที่เราอยากดูแล
(ความพี่แคนสิงมาก)
พระเอกเรื่องนี้คือใจดี คือใจดี คือใจดี
ชอบฉากที่เอาหัวชนน้องอ่ะ
ทำไมมันก๊าวใจ มันเขินๆแปลกๆ
นี่เราเป็นอะไรกันนะ ฮ่าๆๆๆๆ
-
ชอบมาก
-
น่ารักมาก ๆ ครับ
คนแบบพี่แคนหาได้ที่ไหนอีกครับ ? :hao3:
ขอบคุณครับ :pig4:
-
เพิ่งมาได้อ่านตอนจบแล้ว ถือเป็นโชคดีที่ได้อ่านรวดเดียวเลย 555
เป็นเรื่องราวความรักที่ดีะคนสองคนคบกันแล้วส่งเสริมให้สองฝ่ายดีขึ้น เป็นรักที่มั่นคงและดูจะก้าวไปพร้อมกันดี
-
เป็นเรื่องที่น่ารักมากกก
ว่านน่ารัก เอ๋อ แรด โง่ มึน ตลกมาก ชอบ
พี่แคนคือผัว ฉันอยากได้ผชแบบนี้!!!
อยากอ่านอีกอะ เห้อ ชอบบบ
-
นังว่านคนซื่อออออ
-
555555 เรื่องนี้น่ารักมากๆเลยค่าา
มีความซื่อ บื้อ งี่เง่า งิแง โยเย และฉลาดน้อยของน้องว่านเป็นตัวเดินเรื่อง จะด่าแบบกัสก็สงสารนาง นางน่ารักในแบบของนางมากๆค่ะ แอบโดนพี่แคนแกล้งปั่นหัวมาได้ตั้งนานเนอะ แล้วก็ติดพี่แคนจนพี่แคนติดนางแทนละ แต่นับถือน้ำใจน้องว่านมากๆจริงๆ รักคือการเสียสละและอดทน เก่งมากค่ะลูกสาว โตขึ้นเยอะเลยจริง
แต่แอบฮาจริงๆนะ เมื่อไหร่จะรู้ตัวสักทีว่าคุยกับโผมานานมากแล้วเนี่ยเรา น้องว่านนนนนน...555555
-
จบกันแผนอ่านหนังสือ อ่านรวดเดียวจบไปเลยจ้า มาราธอนเวอร์ ๆ 5555555555555555555555555555
ชอบทุกอย่างเลยอะเรื่องนี้ โดยเฉพาะการใช้ไม้ยมก ใช้ถูกตำแหน่งอะ ปลื้มมมากกกก (กอไก่สิบล้านตัว)
-
มาอ่านอีกรอบ สนุกมากๆ ครับ
-
สนุกมากๆเลยค่ะ พี่แคนของว่าน
ว่านก็น่ารัก ขอบคุณมากๆนะคะ
-
กลับมาอ่านอีกแล้ว
คิดถึงพี่แคนคนหล่อ นังว่านคนซื่อ
:mew1:
-
น่ารัก มาก :pig4:
-
มาอ่านรอบที่2ก็ยังอ่านไปยิ้มไปเหมือนเดิมน่ารักจริงๆคู่นี้ คิดถึงแคนว่านม้ากมาก :กอด1:
-
พอเสร็จพี่แคน ความแมนที่มีก็หายเกินครึ่ง ว่านหนอว่าน
-
เช็กอินค่ะว่าอ่านอีกรอบ ไม่รู้ว่ารอบที่เท่าไร5555
แต่ก็อ่านตั้งแต่ตอนเกือบต้นๆจนจบอีกรอบ
ชอบน้องว่าน อ่านแล้วสบายใจ
-
แง้ เข้ามาส่องอีกรอบ :hao5:
แคนว่านน่ารักที่สุดดดด
ว่านก็เอ๋อได้ตลอด 555 คุยกับคนนั้นในทวิตจนนมนาน
แถมจนตอนจบก็ไม่รู้ว่ารู้หรือยังว่าทวิตแคนคืออันไหน
-
ว่านว่านก็ตามพี่แคนไม่ทันเหมือนเคย 55555555555555
-
งื้ออออออ พี่แคนหงวยของน้องว่าน :-[ :-[
โหด เถื่อน แต่ก็หื่น และตัณมาก 55555
เวลาพี่หงวยพูดจาเพราะๆมันละลายและละมุนเวอร์
:z3: :z3: :z3:
-
สนุกมากค่ะ
พี่แคนกวนๆ น้องว่านเอ๋อๆ 555
น่ารักทั้งคู่เลยค่ะ
-
:ling3:น่ารักจังเลย
-
:katai2-1: :katai2-1: :katai2-1: ชอบบบบบบบบบบบบบบ มากกกกกกกกกกกกก
-
อยากรู้เลยถ้าว่านรู้ว่าคุณแมวดำเป็นพี่แคน จะทำหน้ายังไง 55555 :laugh:
-
สารภาพว่าตั้งแต่เม้นล่าสุดจนตอนนี้ก็ยังไม่ได้อ่านนานมาก(ตอน 15 มั้ง) แต่ตอนนี้เราชดเชยด้วยการซื้อเล่มแล้วนะคะ คิดถึงมาก จะอ่านให้จบให้ได้เลย :3
-
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
สนุกมากคะ
เจอหนังสือในร้านซีเอ็ด
เลยซื้อมา พอเห็นชื่อผู้แต่งนี่หยิบมาแบบมั่นใจว่าสนุกแน่ๆ♥️
-
ขอบคุณนิยายที่ดีดีแบบนี้ให้อ่านค้าบบบบบ :katai2-1:
-
:hao7: :hao7: :hao7: :hao7: :hao7:
หมั่นใส่นังน้องว่าน :heaven :heaven :heaven
สนุกปนฮามาม่านิดหน่อย ขอบคุณคับ :katai4:
-
มาอ่านอีกครั้งในรอบ 3 ปี
-
อ่านกี่รอบ ก็ดีต่อใจมากๆ เลย
คิดถึงพี่แคนตัส กับน้องว่าน รักของพวกเค้า คงงดงาม สดใส มีความสุขกับความใสๆ เอ๋อๆ ของน้องว่านกันไป
พี่แคน ก็มีรักที่มั่นคง ยืนยงให้น้องว่านผู้เดียว อ่านกี่รอบก็ดีต่อใจ
รักนักเขียนผู้น่ารักมากมาย (west) เจอกันเรื่องใหม่น้าาาา
:mew1: :mew1: :mew1:
:L2: :L2: :L2:
o13 o13 o13
-
ว่านซื่อมากกกกกกก ปวดหัวแทนพี่แคน5555555
-
:-[
-
:pig4:
-
:pig4: :กอด1:
-
อ่านจนจบเรื่อง สรุปน้องว่านก็ยังไม่รู้ว่าทวิตใครอีกน้อ โถๆๆ
เรื่องนี้ชอบพี่ไผ่ที่สุดเลย
:mew1:
-
ใสๆๆๆๆมาก
-
:pig4:
-
ว่านน่ารักกก