{เรื่องสั้น}เผด็จการนัก เดี๋ยวก็รักซะหรอก (จบแล้ว)+ภาคพิเศษจ้า
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด

สนใจโฆษณาติดต่อ laopedcenter[at]hotmail.com คลิ๊กรายละเอียดที่ตำแหน่งว่างเลยครับ

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด

ผู้เขียน หัวข้อ: {เรื่องสั้น}เผด็จการนัก เดี๋ยวก็รักซะหรอก (จบแล้ว)+ภาคพิเศษจ้า  (อ่าน 3946 ครั้ง)

ออฟไลน์ cho-ningza-19891

  • สติไม่ค่อยมี
  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 64
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +3/-0
***************************************************************************************
ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ


ติดตามกฏเพิ่มเติมที่กระทู้นี้บ่อยๆ เมื่อมีการแก้ไขกฏจะแก้ไขที่กระทู้นี้นะครับ
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0

ประกาศทั่วไปติดตามอัพเดทกันที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.0

ประกาศ กฎที่อื่นมีไว้แหก แต่ห้ามมาแหกที่นี่

1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
การสนใจและชื่นชอบนิยายและเรื่องเล่าของคนในเรื่องควรมีขอบเขตที่จะไม่สร้างความเดือดร้อนให้เจ้าของเรื่อง เช่นเดียวกับเป็ดที่ตอนนี้ถูกรังควานตามหาตัวจากคนด้านต่างๆ จนตัดสินใจไม่เล่าเรื่องต่อ.........เนื่องจากบางเรื่องเป็นเรื่องเล่า.....................บางคนไม่ได้เปิดเผยตัวตน  เขาพอใจจะมีความสุขในที่เล็กๆแห่งนี้โดยไม่ได้ตั้งใจให้คนภายนอกได้รับรู้เรื่องราวแล้วนำไปพูดต่อ   เพราะปฎิเสธไม่ได้ว่าสังคมไม่ได้ยอมรับพวกเราสักเท่าไหร่

2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท,
หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง
หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง  ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์
และสถาบันต่าง ๆ  รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก  ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด
การกระทำเช่นนั้นอาจทำให้คุณแบนทันที และถาวร . หมายเลข IP ของทุกโพสต์จะถูกบันทึกเพื่อใช้เป็นหลักฐาน
ในความเป็นจริงเป็นไปได้ยากมากที่จะให้แต่ละคนมีความคิดเห็นตรงกันทั้งหมด   คนเรามากมายต่างความคิดต่างความเห็น เติบโตมาภายใต้ภาวะแวดล้อมต่างกันการแสดงความคิดเห็นที่แตกต่าง   จึงควรทำเพื่อให้เกิดความเข้าใจกัน แบ่งปันประสบการณ์และมิตรภาพเพื่ออาจเป็นประโยชน์ในการใช้ชีวิต  และไม่ว่าจะอย่างไรก็ควรเคารพในความคิดเห็นที่แตกต่างของบุคคลอื่นช่วยกันสร้างให้บอร์ดนี้มีแต่ความรักนะครับ   

เรื่องบางเรื่องอาจจะเป็นทั้งเรื่องแต่งหรือเรื่องเล่าใดๆก็ขอให้ระลึกเสมอว่า  อ่านเพื่อความบันเทิงและเก็บประสบการณ์ชีวิตที่คุณไม่ต้องไปเจอความเจ็บปวดเล่านั้นเองเพื่อเป็นข้อเตือนใจ สอนใจในการตัดสินใจใช้ชีวิต   จึงไม่ต้องพยายามสืบหาว่าเรื่องจริงหรือเรื่องแต่งส่วนการพูดคุยนั้น   ก็ประมาณอย่าทำให้กระทุ้กลายพันธุ์ห้ามเอาเรื่องส่วนตัวมาปรึกษาพูดคุยกันโดยที่ไม่เกี่ยวพันกับเรื่องในกระทู้นิยาย  ถ้าจะวิจารณ์หรือแสดงความคิดเห็นทุกคนมีสิทธิแต่ขอให้ไปตั้งกระทู้ที่บอร์ดอื่นที่ไม่ใช่ที่นี่นะครับ

3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อเจ้าของเรื่องเท่าที่จะทำได้หรือแจ้งมายังบอร์ดนี้ก่อนนะครับ  เนื่องจากเจ้าของเรื่องบางครั้งไม่ต้องการให้คนที่ไม่ได้ชื่นชอบนิยายชายรักชายเข้ามารับรู้  ลิขสิทธิ์ทั้งหมดเป็นของเจ้าของคนที่ทำขึ้นและเวปแห่งนี้นะครับ

4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอมให้ส่งหรือติดต่อกันทางพีเอ็มจะปลอดภัยกว่าแล้วเมื่อมีการติดต่อสื่อสารกันให้พึงระวังถึงความปลอดภัย ความไม่น่าไว้ใจของผุ้คนทุกคนแม้จะมีชื่อเสียงในบอร์ดเป็นเรื่องส่วนตัวของแต่ละคนไป เพื่อลดความขัดแย้งภายในเล้า จึงไม่สนับสนุนให้มีการจีบกันในบอร์ดนะครับ

5.ห้ามจั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียวให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตาม
เพราะแม้จะเป็นเรื่องที่เขียนจากเรื่องจริง เมื่อนำมาพิมพ์เป็นเรื่องผ่านตัวอักษร ย่อมเลี่ยงไม่ได้ที่จะมีการเพิ่มเติมเพื่อให้เกิดสีสันในเนื้อเรื่อง ทางเล้าถือว่านั่นคือการเพิ่มเติมเนื้อเรื่อง จึงไม่อนุญาตให้จั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” แต่สามารถแจ้งว่าเป็น “นิยายที่อ้างอิงมาจากชีวิตจริง” ได้  มีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว

6.การพูดคุยโต้ตอบระหว่างคนเขียนและคนอ่านนอกเรื่องนิยาย  ทำได้  แต่อย่าให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรตอบเพียงคอมเม้นต์เดียวก็พอแล้ว  โดยสามารถใช้ปุ่ม Insearch qoute  ได้    ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และลงลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน

7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
      7.1 นิยาย 1 ตอน  จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
      7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
      7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
            - 1 Reply ที่เกินมานั้น โมทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ

8.Administrator และ moderator ของ forum นี้ มีสิทธิ์อ่าน, ลบ หรือแก้ไขทุกข้อความ. และ administrator, moderator หรือ webmaster ไม่สามารถรับผิดชอบต่อข้อความที่คุณได้แสดงความคิดเห็น (ยกเว้นว่าพวกเขาจะเป็นผู้โพสต์เอง).

9.คุณยินยอมให้ข้อมูลทุกอย่างของคุณถูกเก็บไว้ในฐานข้อมูล. ซึ่งข้อมูลเหล่านี้จะไม่ถูกเปิดเผยต่อผู้อื่นโดยไม่ได้รับการยินยอมจากคุณ .Webmaster, administrator และ moderator ไม่สามารถรับผิดชอบต่อการถูกเจาะข้อมูล แล้วนำไปสร้างความเดือดร้อนต่างๆ

10.ห้ามลงประกาศลิงค์โปรโมทเวป  โฆษณา หรือโปรโมทในเชิงธุรกิจใดๆ ทุกชนิด ลงได้เฉพาะในห้องซื้อขาย ในเมื่อแนะนำเวปอื่นที่บอร์ดเรา ก็ช่วยแนะนำบอร์ดเราโดยลงลิงค์บอร์ดเรา เวป http://www.thaiboyslove.com  ในบอร์ดที่ท่านแนะนำมาให้เราด้วย  เมื่อจำเป็นต้องแนะนำลิงค์ให้ส่งลิงค์กันทาง personal message หรือพีเอ็มแทนนะครับจะสะดวกกว่า ส่วนในกรณีอยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนๆได้อ่านจริงๆนั้นพยายามลงให้ห้องซื้อขายซะ หรือถ้าม๊อดเดอเรเตอร์จะพิจารณาเป็นกรณีๆไป ถ้ารู้สึกว่าไม่ได้โปรโมทเวป แต่อยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนด้วยใจจริงจะให้กระทู้นั้นคงอยู่ต่อไป

11.บอร์ดนิยายที่โพสจนจบแล้วมีไว้สำหรับนิยายที่โพสในบอร์ด boy's love จนจบแล้วเท่านั้น จึงจะถูกย้ายมาเก็บไว้ที่นี่ หาอ่านนิยายที่จบแล้ว หรือคนเขียนไม่ได้เขียนต่อ แต่โดยนัยแล้วถือว่าพล็อตเรื่องโดยรวมสมควรแก่การจบแล้ว หากนักเขียนท่านใดได้พิมพ์เล่มกับสำนักพิมพ์ ต้องการลบเรือ่งบางส่วนออก โดยเฉพาะไคลแม๊ก หรือตอนจบที่สำคัญ ให้แจ้ง moderator ย้ายนิยายของท่านสู่ห้องนิยายไม่จบ เพื่อที่หากระยะเวลาเกินหกเดือนแล้ว เราจะได้ทำการลบทิ้ง หรือท่านจะลบนิยายดังกล่าวทิ้งเสียก็ได้ เนื่องจากบอร์ดนี้เก็บเฉพาะนิยายที่จบแล้ว

บอร์ดนิยายที่ยังไม่มาต่อจนจบไว้สำหรับ
นิยายที่คนเขียนไม่ได้มาต่อนาน หายไปโดยไม่มีเหตุผลสมควร ไม่ได้แจ้งไว้หรือแจ้งแล้วก็ไม่มาต่อ 3 เดือน จะย้ายมาเก็บในนี้เมื่อครบหกเดือนจะทำการลบทิ้ง ส่วนเรื่องไหนที่จะต่อก็ต่อในนี้จนกว่าจะจบ แล้วถึงจะทำการย้ายไปสู่บอร์ดนิยายจบแล้วต่อไป

12.ห้ามนำเรื่องพิพาทต่างๆมาเคลียร์กันในบอร์ด

13.ผู้โพสนิยาย และเขียนนิยายกรุณาโพสให้จบ ตรวจสอบคำผิดก่อนนำมาลงด้วยครับ

14.ส่วนคนอ่านทุกท่าน เวลาอ่านนิยาย เรื่องที่คนเขียนเขียน  ก็ไม่ต้องไปอินมากนะครับ ให้เก็บเอาสิ่งดีๆ ประสบการณ์ ข้อคิดดีๆไปนะครับ

15. การนำรูปภาพ บทความ ฯลฯ มาลงในเวปบอร์ด  ควรจะให้เครดิตกับ... 
(1) ผู้ที่เป็นต้นตอเจ้าของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ
(2) เวปไซต์ต้นตอที่อ้างอิงถึง
....ในกรณีที่เป็นบทความที่ถูกอ้างอิงต่อมาจากเวปไซต์อื่นๆ
- ถ้ามีแหล่งต้นตอของเจ้าของบทความ  ให้โพสชื่อเจ้าของต้นตอของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ  พร้อมทั้งเวปไซต์ที่อ้างอิง 
  (กรณีนี้จะโพสอ้างอิงชื่อผู้โพสหรือเวปไซต์ที่เรานำมาหรือไม่ก็ได้ แต่ควรมั่นใจว่าชื่อต้นตอของที่มาถูกต้อง)
- ถ้าไม่สามารถหาชื่อต้นตอของรูปภาพหรือเวปไซต์ที่นำมาได้ ควรอ้างอิงชื่อผู้โพสและเวปไซต์จากแหล่งที่เรานำมาเสมอ
- ควรขออนุญาติเจ้าของภาพหรือเจ้าของบทความก่อนนำมาโพสค่ะ(ถ้าเป็นไปได้) ยกเว้นพวกเวปไซต์สาธารณะ เช่น  หนังสือพิมพ์ออนไลน์ ฯลฯ ที่เปิดให้คนทั่วไปได้อ่านเป็นสาธารณะ ก็นำมาโพสได้ แต่ให้อ้างอิงเจ้าของชื่อและแหล่งที่มาค่ะ
- ไม่ควรดัดแปลงหรือแก้ไขเครดิตที่ติดมากับรูปหรือบทความก่อนนำมาโพส
- ถ้าเป็น FW mail  ก็บอกไปเลยว่าเอามาจาก FW mail

16.นิยายเรื่องไหนที่คิดว่าเมื่อมีการรวมเล่มขายแล้วจะลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออก กรุณาอย่าเอามาลงที่นี่ หรือสำหรับผู้ที่ขอนิยายจากนักเขียนอื่นมาลง ต้องมั่นใจว่าเรื่องนั้นจะไม่มีการลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออกเมื่อมีการรวมเล่มขาย อนึ่ง เล้าไม่ได้ห้ามให้มีการรวมเล่มแต่อย่างใด สามารถรวมเล่มขายกันได้ แต่อยากให้เคารพกฎของเล้าด้วย เล้าเปิดโอกาสให้ทุกคน จะทำมาหากิน หรืออะไรก็ตามแต่ขอความร่วมมือด้วย เผื่อที่ทุกคนจะได้อยู่อย่างมีความสุข

17.ห้ามแจ้งที่หัวกระทู้เกี่ยวกับการจองหรือจัดพิมพ์หนังสือ แต่อนุโลมให้ขึ้นหัวกระทู้ว่า “แจ้งข่าวหน้า...” และลงลิงค์ที่ได้ตั้งเอาไว้ในแล้วในห้องซื้อขายลงในกระทู้นิยายแทน  ถ้านักเขียนต้องการประชาสัมพันธ์เกี่ยวกับการจอง หรือจัดพิมพ์หนังสือของตนเองผ่านกระทู้นิยายของตนเอง  นิยายเรื่องดังกล่าวจะต้องลงเนื้อหาจนจบก่อน (ไม่รวมตอนพิเศษ) จึงจะทำการประชาสัมพันธ์ในกระทู้นิยายได้ (ศึกษากฏการซื้อขายของเล้่าก่อน ด้วยนะคะ)
ว่าด้วยเรื่องการจะรวมเล่มนิยายขายในเล้า จะต้องมี ID ซื้อขายก่อน ถึงจะสามารถประกาศ ..แจ้งข่าว.. ที่บนหัวกระทู้ของนิยายได้ ในกรณีที่ รวมเล่มกับ สนพ. ที่มี  ID ซื้อขายของเล้าแล้ว นักเขียนก็สามารถใช้ หมายเลข  ID ของ สนพ. ลงแจ้งในหน้าที่มีเนื้อหารายละเอียดการสั่งจองนิยายได้

18.ใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดเรื่องสั้น ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที  ส่วนเรื่องสั้นที่จบแล้วให้แก้ไขโพสแรก และต่อท้ายว่าจบแล้วจะได้ไม่ถูกลบทิ้งและจะเก็บไว้ที่บอร์ดเรื่องสั้นไม่ย้ายไปไหน   เช่นเดียวกับนิยายทุกเรื่องเมื่อจบให้แก้ไขโพสแรก และต่อท้ายว่าจบแล้ว จะได้ย้ายเข้าสู่บอร์ดนิยายจบแล้ว ไม่เช่นนั้นม๊อดอาจเข้าใจว่าไม่มาต่อนิยายนานเกินจะโดนลบทิ้งครับ

เอาข้อสำคัญก่อนนะครับเด่วอื่นๆจะทำมาเพิ่มครับเอิ้กๆหุหุ
admin
thaiboyslove.com.......................................                                                           

วันที่ 3 ธ.ค. 2551วันที่ 16 ก.ย. 2554 ได้เพิ่มกฏ ข้อที่ 7
วันที่ 21 ต.ค.2556 ได้ปรับปรุงกฏทั้งหมดเพื่อให้แก้ไข และติดตามได้ง่าย
วันที่ 11 พ.ย. 2557 เพิ่มเติมการลงเรื่องสั้นและการแจ้งว่านิยายจบแล้ว
วันที่ 4 ธ.ค. 2557 เพิ่มบอร์ดเรื่องสั้นจึงปรับปรุงกฏข้อ 18 เกี่ยวกับเรื่องสั้น และ เพิ่มเติมส่วนขยายของกฏข้อ 17



เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง

ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ  โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม

   ****************************************************************************************
Intro
ตุบ
"โอ้ย"
"เฮ้ย น้อง เป็นไรไหม"
ไม่เป็นไรเลยครับ ไม่เชื่อพี่ลองทุ่มลูกบาสเเข็งๆใส่หัวตัวเองดูดิ่
"มะ ไม่เจ็บเท่าไรครับ" ผมตอบกลับไปขณะที่ลูบหัวปูดๆ ของตัวเอง ก้มลงเก็บวัตถุทรงกลมสีส้มที่ตกอยู่ที่พื้นส่งคืนให้รุ่นพี่ที่เพิ่งวางแผนฆาตกรรมผมและลงมือทำไปแล้วด้วย
"พี่ขอโทษล่ะกัน ไม่เจ็บแน่น่ะ" เขารับลูกบาสคืนไปแล้วส่งต่อไปให้เพื่อนในสนาม เขารับส่งกันได้แม่นยำ ราวกับจับวาง
"ครับ" ผมตอบรับ แต่พี่เขากลับนั่งลงข้างๆ ผมแล้วจับศีรษะผมพลิกไปมา
พอก่อนครับพี่ คอผมจะเคล็ดแล้วโว้ย
"ก็ไม่มีแผลนี่หว่า" ร่างสูงโย่งบ่นกับตัวเองเบาๆแล้วฉุดมือผมให้ลุกขึ้นยืนตาม
"เฮ้ย พี่จะพาผมไปไหน" ผมมองตามมือขาวที่คว้ากระเป๋าสะพายของผมมาสะพายไว้เองแล้วดึงแขนผมให้เดินตาม
"ไปตรวจหน่อยเหอะ เดี๋ยวเลือดคลั่งในสมองแล้วกูจะแย่" สรรพนามสมัยพ่อขุนที่พี่แกพ่นออกมาช่างไม่เข้า
กับหน้าตาโคตรหล่อของพี่เลยครับ
"เฮ้ย ผมไม่เป็นไรจะ--"
"อย่าดื้อ กูพูดอะไร ก็ให้ฟัง โอเคนะ" ดวงตาคมตวัดมองผมทางหางตา แล้วพูดด้วยน้ำเสียงจริงจังจนผมต้องหุบปากทันควัน
เอาเถอะครับ อยากทำไรก็ทำเลย

                      เผด็จการที่00 'อย่าดื้อ กูพูดอะไรก็ให้ฟัง -_- '
                 
Share This Topic To FaceBook
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 16-10-2015 19:01:19 โดย cho-ningza-19891 »

ออฟไลน์ cho-ningza-19891

  • สติไม่ค่อยมี
  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 64
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +3/-0
 เผด็จการที่01
"นายกันตภัทร เชิญที่ห้องตรวจด้วยค่ะ" เสียงพี่พยาบาลหน้าห้องตรวจเรียกความสนใจจากผมที่นั่งกดมือถือเล่นอยู่ให้เงยหน้าขึ้นมาเจอกับ
สายตานิ่งๆของรุ่นพี่ที่อยู่ในชุดกีฬาเสื้อแขนกุดกับกางเกงสามส่วนนั่งไขว้ห้างกระดิกเท้า
อย่างกับนั่งเล่นอยู่ที่บ้านตัวเอง
"ถึงคิวมึงแล้วไม่ช่ะ ไม่ลุกล่ะ" ก็กำลังจะลุกแหละครับ แต่เจอสายตาดุๆ ของพี่ก่อนไงเลยสตั้น
"คะ ครับ" ผมลุกขึ้นยืนแล้วตรงไปที่หน้าห้องตรวจทันที
จากภาพเอ็กซ์เรย์ก็ไม่มีอะไรน่าเป็นห่วงครับ สมองผมโคตรปกติดีถึงดีมาก คือแม่งไม่มีความจำเป็นต้องมาตรวจ
ที่โรงพยาบาลเลยครับ ผมออกจาห้องตรวจมาอย่างอึนๆ แล้วเดินกลับมาหารุ่นพี่คนนั้น
"หมอว่าไง"
"ก็ดีครับ สมองผมปกติดีไม่มีเลือดคลั่ง"
"งั้นก็กลับ"
"ครับ"
"อ้าว ครับแล้วก็เดินตามมาดิ่"ร่างสูงลุกขึ้นเดินนำออกไปจ่ายค่ารักษา แล้วหันกลับมาเเว๊ดผมที่ไม่ยอมเดินตามไป
"ครับ"
"บ้านอยู่ไหน"
"ผมอยู่หอ c5 ครับ"
"อ่อๆ กูรู้จักเดี๋ยวไปส่ง" เขาก้าวขึ้นคร่อมมอเตอร์ไซค์แล้วส่งหมวกกันน็อกมาให้ผม
"เอ่อ เดี๋ยวผมกลับรถเมย์" ผมมองหมวกกันน็อกสีชมพูหวานแววในมือขาวแล้วอยากจะะกลับบ้านเองมากกว่า
"ขึ้น-มา" เอ่ยเสียงเด็ดขาดแล้วบิดคันเร่งใส่ผมเหมือนกับขู่กันยังไงยังงั้น
ใครมันเลือกสีหมวกกันน็อคให้พี่ว่ะครับ
 
"ขอบคุณครับ"ผมกล่าวขอบคุณอย่างสุภาพเมื่อถึงที่หมายแล้วส่งหมวกคืนให้
"ไม่ต้องเกรงใจ เออ ว่าจะถามนานแล้ว มึงชื่อไร" เขาโบกมือไปมา เหมือนไม่ใช่เรื่องที่จะต้องเก็บไปคิดเป็นบุญคุณ
"ผมชื่อโกะครับ"
"เหรอ ชื่อไม่เข้ากะหน้าเลยนะ
กูชื่อวุฒิ พรุ่งนี้เจอกันที่โรงเรียน กูไปหล่ะ"เขารับหมวกกันน็อกไปใส่แล้วเร่งเครื่องออกไป
ครับ แต่พี่ช่วยลืมหน้าผมไปเหอะ อย่ามาทักกันเล๊ย
(มีต่อ) 19.08.58
ปรับตัวอักษร และบรรทัด20.08.58
ผมเดินขึ้นห้องมาเจอกับร่างเล็กที่นั่งกอดเข่าพิงประตูไม้หน้าห้องผม
"กลับมาแล้วเหรอ"เขาคลี่ยิ้มกว้างให้แล้วรีบลุกขึ้นยืน
"มาทำอะไร ลืมของเหรอ"ผมเดินเข้าไปใกล้ๆ เขาแล้วเหล่มองกระเป๋าเป้ที่วางอยู่ข้างตัวอีกคน
"เปล่า  คือโกะ เราขอมาอยู่ด้วยสักสองสามวันได้ไหม"มือบางคว้ากระเป๋าเป้ขึ้นมากอดไว้
ผมพยักหน้าน้อยๆก่อนจะถามต่อ"ทะเลาะกันอีกแล้วเหรอ"ผมเดินนำเขาเข้ามาในห้อง
มันเดาได้ไม่ยากว่าทำไมเดียร์ถึงมาหาผม คงจะทะเลาะกับแฟนอีกตามเคย เขามานอนที่นี่บ่อย จนผมชักจะชินแล้ว
"ก็ไม่เชิงอ่ะ แฮะๆ"เขาหัวเราะเเห้งๆแล้วเดินตามเข้ามา
"เดียร์กินอะไรมายัง"
"ยังเลยอ่ะ ว่าจะมากินพร้อมโกะนั้นเเหละ"
"งั้นรอเราอาบน้ำแป๊บ เดี๋ยวไปหาไรกินแถวนี้กัน"ผมเข้าไปอาบน้ำแล้วพาเดียร์
มากินข้าวเสร็จแล้วเราก็เลยไปเดินเล่นที่ตลาดนัดใกล้ๆ

"ดูอันนั้นดิ น่ารักเนอะ"เดียร์ชี้โน้นชี้นี้ให้ผมดู ผมก็ยิ้มเออออไปจนกะทั่ง
ผลัก
ร่างเล็กชนเดินผู้ชายตัวสูงที่ไว้ผมทรงสกีนเฮดหน้าตาโฉดๆ ท่าทางเหมือนพวกนักเลง
"ขอโทษครับ"เดียร์เอ่ยขอโทษอย่างสุภาพ แต่พอเรากำลังจะเดินเลี่ยงไปอีกทางก็ถูกมือของผู้ชายคนนั้น
ดึงแขนเล็กเอาไว้ก่อน
"เดี๋ยวก่อนสิครับน้อง คิดว่าชนพี่แล้วจะเดินหนีไปได้ง่ายๆ เหรอ"
"เอ้า ก็เพื่อนผมขอโทษแล้วพี่จะเอาไงว่ะ"ผมจับแขนของเดียร์ไว้อีกข้าง
มันปรายตามองฉีกยิ้มชั่วๆ ใส่ผมแล้วหันไปพยักหน้ารู้กันกับเพื่อนตัวเอง ก่อนที่เพื่อนมันจะเดินมาทางผมแล้วล็อกแขนผมเอาไว้
"เฮ้ย จะทำอะไรน่ะ ปล่อยเขาน่ะ"เดียร์พอเห็นผมโดนล็อกตัวไว้ก็เริ่มโวยวายใหญ่โต
คนเเถวนั้นก็ไม่มีใครกล้ายุ่งเท่าไร พวกเขาเเค่ยืนล้อมดูเหตุการณ์ อยู่ห่างๆ บ้างคนก็ถือโทรศัทพ์อัดคลิปไว้
เอาเหอะ ไม่ต้องมาช่วยผมหรอก ผมไม่เป็นไร จริงๆ ครับ
"จุ๊ๆ พี่ไม่ทำอะไรไอ้หน้าจืดนี่หรอกครับ ถ้าเป็นน้องก็ว่าไปอย่าง"
มันทำสายตาโลมเลียใส่เดียร์ไม่พอไอ้เลวนั้นยังเอามือโสโครกของตัวเอง มาลูบไล้แก้มเนียนเบาๆ เหมือนเดียร์คงรังเกรียจมันเลยตบหน้ามันไปฉาดนึง ซึ่งไม่รู้ว่าเดียร์ตบเผื่อผมหรือเปล่าที่โดนมันหยามว่าหน้าจืด เพราะเขาตบเเรงมากจนดังเพี๊ยะ
ไอ้หน้าโหดหันกลับมาช้าๆ มันตวัดลิ้นเลียเลือดที่มุมปากออก เพื่อนมันก็ดูตกใจคงไม่คิดล่ะมั้งครับว่าตัวเล็กๆ น่ารักแบบนี้จะกล้าเริ่มก่อน
"ไม่มีใครตบหน้าพี่แล้วรอดไปได้ง่ายๆ หรอกนะครับ รู้มั้ย"มันกดเสียงต่ำ แววตาของมันวาวโรจน์ราวกับสัตว์ป่าดุร้ายที่กำลังจะขย้ำสัตว์กินพีชตัวเล็กๆ
"พนันกันไหมล่ะ ว่าผมจะรอดไปได้ไหม"เดียร์เองก็ไม่ยอมแพ้ จ้องตามันกลับ ทั้งที่ตัวเองก็กลัวอยู่แท้ๆ เดียร์ไม่เคยแสดงออกว่าตัวเองอ่อนแอ เขารักเเละปกป้องเพื่อนเสมอ ผมชอบเขาก็ตรงนี้แหละ
"ไอ้สัสเดช" ยังไม่ทันที่มันจะได้ทำอะไร ก็มีเสียงๆ หนึ่งดังขึ้นจากด้านหลัง
"อ้าว ไง ไอ้ซิกซ์ ไอ้โทนมันสบายดีมั้ยว่ะ กูได้ข่าวว่าโดนหามส่งโรงบาลเลยนี่"
ไอ้หน้าโฉดผละออกไปคุยกับอีกกลุ่มที่มาใหม่ด้วยน้ำเสียงที่ฟังยังไงก็ไม่เหมือนการไถ่
ถามสารทุกข์สุขดิบของคนที่ชื่อโทนเลยสักนิด แต่ต้องการจะเยาะเย้ยมากกว่า
"โทนมันสบายดี แต่มึงนั้นแหละที่กำลังจะไปนอนหยอดน้ำข้าวต้มเเทนมัน ไอ้หมาลอบกัด"
ผู้ชายคนนั้นกัดฟันตอบก่อนจะหันไปบอกอะไรบางอย่างกับเพื่อนของตัวเองก่อนที่
พวกนั้นเข้าตะรุมบอลกันจนมันวุ่นวายไปหมดพอรู้ตัวผมกับเดียร์พลัดหลงกัน ผมโดนใครก็ไม่รู้ดึงแขนให้ตามมาจนเราวิ่งมาหยุดหลบอยู่ตรอกแคบๆตรอกหนึ่ง
ผมยืนหลังพิงกำแพงพยายามหายใจเข้าลึกๆ ระยะทางที่วิ่งมาก็ดูจะไกลพอสมควร
เขายังจับมือผมไว้ไม่ยอมปล่อยจนมือผมคงชาไปแล้วเขาหอบหายใจหนักแล้วหันไปมองปากทางจนแน่ใจว่าปลอดภัยก็คลายมือที่กำรอบข้อมือของผมออก
"มึงเป็นไรมั้ย"เสียงทุ้มเอ่ยถามปนหอบหนัก
"ผมไม่เป็นไรครับ แต่เพื่อนผมหายไปไหนไม่รู้"ที่นี่ค่อนข้างมืดเเสงไฟจากถนนมันส่อง
มาเพียงลางๆ ทำให้ผมเห็นหน้าของเขาไม่ชัด
"ไอ้ผู้ชายตัวเล็กๆ ผิวขาวๆ ใช่ม่ะ"
"ใช่ครับ"
"เพื่อนกูพาขึ้นมอไซด์หนีไปแล้วไม่ต้องห่วงหรอก เดี๋ยวสักพักกูจะพาไปเจอมันเอง"
"ครับ" ผมตอบกลับเสียงแผล่วๆ ก่อนมือถือในกระเป๋ากางเกงของเขาจะแผดเสียงขึ้น
"ว่าไงว่ะ อ่อ เออๆ"
"อ่ะ เพื่อนมึงจะคุยด้วย"เขายื่นมือถือมาให้ผม แล้วหยิบซองบุหรี่ออกมาสูบ
(โกะ โกะ อยู่ไหน โกะเป็นอะไรรึเปล่า)ยังไม่ทันที่ผมจะพูดอะไร เดียร์ก็พูดเเทรกขึ้นมาอย่างร้อนรน
"เดียร์ เดียร์ใจเย็นๆน่ะ เราปลอดภัยดี ไม่ต้องห่วง"
เดียร์บอกผมว่าตอนนี้อยู่ที่คลีนิคสักทีเพราะคนที่พาเดียร์หนีบาดเจ็บนิดหน่อย
เขาบอกว่าโทรบอกคนที่บ้านให้มารับแล้ววันนี้คงไม่ได้มานอนห้องผม
"ขอบคุณครับ" ผมส่งมือถือคืนให้เขาก่อนจะหยิบมือถือตัวเองขึ้นมาบ้าง
"มึงนี่โลกส่วนตัวสูงจังเลยนะ ก้มมองจอสี่เหลี่ยมเล็กๆ แล้วยิ้มคนเดียวอย่างกะคนบ้า"
ใครยิ้มกัน ผมเปล่ายิ้มคนเดียวนะ
"ผมไม่ได้ยิ้ม"
"ยัง ยังจะเถียงอีก มึงนี่"เขาพ่นควันบุหรี่มาทางผมจนผมปิดจมูกแทบไม่ทัน
"ไหนเอามาดูเด๊ะ"เขาหยิบมือถือผมไปก่อนจะโทรเข้าเบอร์ตัวเอง
"นี่เบอร์กู ไม่ต้องถามว่าให้ทำไม เพราะกูเป็นแค่พวกชอบแจกเบอร์ เคน่ะ"ผมรับมือถือตัวเองคืนมาแล้วเก็บเขากระเป๋า
อย่างงง อะไรว่ะ วันนี้เจอคนเเปลกๆเยอะจังแฮะ เมื่อตอนเย็นก็พี่วุฒิคนนึงแหละ
"ครับ งั้นผมขอตัวกลับบ้านก่อนนะครับ"
"เฮ้ยเดี๋ยว"
"ครับ"
"เดี๋ยวกูเดินไปส่ง"

                เผด็จการที่ 01:'ไม่ต้องถามว่าให้ทำไม เพราะกูเป็นแค่พวกชอบแจกJ '
มาต่อแบ๊ว22.08.58
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 22-08-2015 10:52:24 โดย cho-ningza-19891 »

ออฟไลน์ meteexp

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 709
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +28/-0
มาต่อด้วย :ling3:

ออฟไลน์ seaz

  • รักอยู่ไหน...ใจเรียกหา
  • เป็ดArtemis
  • *
  • กระทู้: 5383
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +381/-9

ออฟไลน์ Tonay

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 46
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +34/-0
มาต่อด้วยน้าาา

ออฟไลน์ boonpa

  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2359
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +132/-9
 :ling2: แค่นี้เหรอ โปรดต่อด่วน

ออฟไลน์ Tonay

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 46
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +34/-0
คนที่ช่วยโกะเอาไว้เป็นคนเดียวกันกับวุฒิหรือเปล่า เพราะโกะได้เบอร์มาแต่ไม่เห็นหน้าอีกฝ่าย

รอตอนต่อไปจ้า  :mew1:

ออฟไลน์ Flower

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 35
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +1/-0
เขีนยต่อเลยได้ไหม รออ่านอยู่นะ :z2: :z2:

ออฟไลน์ Wtftt

  • โอกาสก็เหมือนไอติมถ้าไม่กินมันก็ละลาย
  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 250
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +4/-0
 :z3: รอๆๆๆๆๆมาต่อค่ะ

ออฟไลน์ Nene promporn

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 47
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +4/-0
เผด็จการ ข้อที่ 03 ไม่ต้องถามว่าทำไม เเต่ไรท์ต้องมาเเต่งต่อ
5555 เนื้อเรื่องน่ารักกว่านี้ไม่มีอีกล่ะ

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

ประกาศที่สำคัญ


ตั้งบอร์ดเรื่องสั้น ขึ้นมาใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดนี้ ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.msg2894432#msg2894432



รวบรวมปรับปรุงกฏของเล้าและการลงนิยาย กรุณาเข้ามาอ่านก่อนลงนิยายนะครับ
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0



สิ่งที่ "นักเขียน" ควรตรวจสอบเมื่อรวมเล่มกับสำนักพิมพ์
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=37631.0






ออฟไลน์ cho-ningza-19891

  • สติไม่ค่อยมี
  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 64
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +3/-0

เผด็จการที่ 02
"เดี๋ยวกูเดินไปส่ง"ร่างสูงเดินมายืนข้างๆ ผม เขาทิ้งบุหรี่ลงพื้นแล้วเหยียบให้ไฟดับ มือใหญ่ดึงแขนผมให้เดินตามออก
มาจากตรอกมืดๆ
"เอ่อ แต่หอผมอยู่ไกลนะครับ"
"กูก็ไม่ได้บอกนี่ว่าจะไปส่งที่หอน่ะ" ขายาวเดินไปข้างหน้าเรื่อยๆโดยไม่หันกลับมา ผมทำหน้างงแต่ก็ไม่คิดจะขืนตัวไว้
จนเราเดินออกมาถึงถนนผมก็เข้าใจทันที เมื่อสังเกตเห็นป้ายรถ
เมล์ทางด้านหน้าปากทางเข้าตลาด ผมเงยหน้าขึ้นมองท้องฟ้า
เพราะรู้สึกเหมือนมีหยดน้ำตกลงมาโดนหน้าผม มันเป็นจังหวะ
เดียวกันกับที่ร่างสูงหันหน้ากลับมาทางผม ใบหน้าหล่อเหล่า
คมคายตามฉบับหนุ่มผิวเข้มดูไม่สบอารมณ์เท่าไรนัก
คงเพราะฝนมันดันตกลงมาตอนนี้สินะ
"มึงขึ้นรถเมล์สายไหน"
"สาย 112 ครับ"
"สายนี้ก็ผ่านบ้านกูเหมือนกัน งั้นไปกันเถอะ"เขาดึงแขนผมให้ตามไปขึ้นรถสายนั้นที่ขับผ่านมาจอดรับผู้โดยสารพอดี
รถเมล์สายนี้ไม่ค่อยมีคนขึ้นเท่าไรเพราะส่วนมากก็ไปขึ้นรถไฟ ฟ้ากันหมด แต่ก็พอมีคนใช้บริการอยู่บ้าง ผมเดินไปนั่งเบาะหลังสุดตรงที่ติดกับหน้าต่าง พี่เขาเดินขึ้นมานั่งข้างๆ ผมแล้ว
ก้มมองดูนาฬิกาที่ข้อมือตัวเอง
"แม่งเพิ่งทุ่มเดียว ทำไมมืดเร็วจังว่ะ"
"เข้าหน้าฝนแล้วก็แบบนี้แหละครับ"ผมใช้มือเสยผมเปียกๆของตัวเองไปข้างๆ แล้วมองไปนอกหน้าต่าง
เฮ้อ ตกแบบไม่บอกไม่กล่าวกันเลย ฝนเนี่ย
"มึงชอบฝนม่ะ"
"ผมดูเหมือนชอบเหรอครับ" ผมขมวดคิ้วงงหันกลับมาสบตากับ
คนตัวสูงกว่า
"กูให้ตอบ ไม่ได้ให้ย้อนถาม"
"ไม่ชอบเท่าไรครับ มันหนาว"
"เหรอ งั้นรอแป๊บ" เขาพูดจบก็ถอดเสื้อกันหนาวของตัวเองออก
มายื่นให้ผม พอเห็นว่าผมนั่งนิ่งไม่ยอมเอาไปเขาก็เลยคลุมมันไว้บนตัวผมเอง
"กูร้อนฝากเสื้อหน่อย"
"พี่ปกติดีหรือเปล่าครับ ไม่มีใครทำแบบนี้ให้กับคนที่เพิ่งเจอกัน
ครั้งเเรก แถมยังไม่รู้จักกันหรอกนะครับ"ผมร่ายยาวพลางสบตาเขาไปด้วย ซึ่งเขาก็จ้องตาผมกลับนิ่งๆ
"บิ๊ก" "กูชื่อบิ๊ก ทีนี้มึงก็รู้จักกูเเล้ว โอเคมั้ย แล้วมึงชื่อไร"เขาพูดย้ำอีกครั้งคงเพราะเห็นผมทำหน้าเอ๋อๆ กับการแนะนำตัวแปลกๆ
ของตัวเอง
"เอ่อ ผมชื่อโกะครับ"
"ก็แค่นั้น อ่า กูต้องลงป้ายนี้แหละ ไปนะ"ดวงตาคมเหลือบมอง
นอกหน้าต่างอีกฝั่ง แล้วทำท่าจะลุกขึ้นยืนเมื่อรถชะลอจน
หยุดเทียบป้ายรถเมล์หน้าร้านอาหารตามสั่ง
"เอ่อ พี่แล้วเสื้อ"
"ไว้ที่มึงก่อนพรุ่งนี้ค่อยคืน" เขาโบกมือลาแล้วก็รีบเดินออกไป
จากรถโดยที่ไม่หันกลับมาอีก ผมถอนหายใจแล้วก้มมองเสื้อกันหนาวสีดำในมือ
เอ๊ะ พรุ่งนี้ ก็หมายความว่า
เขาอยู่โรงเรียนเดียวกับผมเหรอ

เช้าวันต่อมา ผมมาโรงเรียนทั้งๆ ที่ยังรู้สึกครั่นเนื้อครั่นตัวเหมือนจะไม่สบาย ไม่น่าเดินตากฝนเลยสิ ผมฟุบหน้าลงกับโต๊ะเรียน ตลอดช่วงเช้าด้วยความรู้สึกหมดอาลัยตายอยาก
"โกะ มึงไหวป่ะว่ะ ไปห้องพยาบาลเหอะ"เเรงเขย่าที่แขนทำให้
ผมต้องปรือตาขึ้น อ่า รู้สึกได้เลยว่าก้อนเนื้อในสมอง
มันเต้นตุบๆ "อืม ไหวๆ กูไม่เป็นไร"ผมปรือตาขึ้นมองไปรอบๆ ก็เห็นเพื่อนคนอื่นทยอยเดินออกจากห้องไปกินข้าวกันเกือบหมดแล้ว
"เที่ยงแล้วเหรอ"ผมลูบหน้าลูบตาเรียกสติตัวเอง
"ก็เออดิ พวกกูรอมึงอยู่เนี่ย"ขิงเพื่อนสนิทผม มันชี้ไปที่ประตูก็
เห็นดรีม กัส รออยู่ที่หน้าห้อง
"โทษๆ ไปกันเถอะ"ผมเก็บของแล้วเดินนำไป ที่โรงอาหาร
ผมเดินไปซื้อข้าวร้านเดิมปกติ แล้วกำลังเดินกลับมาที่โต๊ะ
แต่เพราะเป็นไข้ด้วยเลยทำให้ผมรู้สึกมึนหัวจนเซไปชนกับคนข้างหลัง โชคดีที่เขาช่วยพยุงตัวผม
เอาไว้ ไม่งั้นผมคงล้มแน่ๆ
"ขอบคุณครับ"ผมเอ่ยเสียงแผล่วๆ เพราะเจ็บคอ
"ไม่เป็นไร ก็มึงไม่สบายนี่"เสียงทุ้มคุ้นหูดังขึ้นจากข้างหลังทำ
ให้ผมชะงนใจแปลกๆ เลยหันไปมอง ใบหน้าหล่อเหล่าที่โคตรเนียนไม่สิวสักเม็ด แถมยังขาวมากอีกต่างหาก พะ พี่วุฒนี่หวา
ร่างสูงในชุดพละเปียกเหงื่อยังคงช่วยพยุงตัวผมไว้ มือเรียวช่วยผมถือจานข้าวไว้ ส่วนอีกข้างก็ประครองรอบเอวผมเอาไว้
เหมือนกำลังถูกกอดจากด้านหลังเลยแฮะ
"พี่รู้ได้ไง"ผมพยายามขืนตัวออกมาเเต่สุดท้ายก็ต้องพิงตัวไว้
ตามเดิม
"อย่าโง่ไปหน่อยเลย ก็ตัวมึงร้อนขนาดนี้ จะไม่รู้ได้ไง" อ้าว มาด่าผมโง่เฉยเลย
เขาดึงจานข้าวไปถือไว้เองแล้วจับมือผมให้เดินตาม
ทำอะไรตามใจตัวเองเหมือนเมื่อวานไม่มีผิด
"มึงนั่งโต๊ะไหน"
"ตรงโน้นครับ" ผมชี้ไปที่ม้านั่งหน้าร้านขายน้ำที่พวกไอ้ขิง
นั่งกินข้าวกันอยู่
เขาลากผมไปส่งถึงที่นั่ง มือเรียววางจานลงตรงที่ว่างแล้วบังคับ
ให้ผมนั่งลงตาม ไอ้ขิงกับดรีมดูจะงงๆ แต่ไอ้กัสท่าทางจะหนัก
มันมองหน้าผมสลับกับพี่เขาไปมาแล้วพึมพำอะไรแปลกๆ
ทำนองว่า เอาจริงเหรอว่ะ
"กินข้าวเสร็จแล้ว อย่าลืมไปกินยาด้วยล่ะ
ถ้าไม่ไหวจริงๆ ก็ขอนอนห้องพยาบาลซะ
คาบต่อไปพวกมึงเรียนอะไร"ประโยคสุดท้ายพี่เขาหันหน้าไปถามเพื่อนผม
"เอ่อ เคมีของอาจารย์ธนษิตครับพี่"ไอ้ขิงเป็นคนตอบเพราะ
ดรีมลุกไปหาขนมกินแล้ว ส่วนกัสมันก็คงกำลังประมวณผลอยู่
"อืม อาจารย์แกใจดีมากเลยนะ มึงขอเขานอนห้องพยาบาล
สักสองชั่วโมงเลยก็ได้เขาไม่ว่าหรอก"เขาหันมาบอกผมแล้ว
ก้มดูเวลา
"กูไปก่อนนะ แล้วอย่าให้กูรู้นะ ว่ามึงขัดคำสั่งกู ไอ้เตี้ย" เขาเอื้อมมือมาลูบหัวผมเบาๆ แล้วเดินออกไป
จนผมต้องหันกลับไปมองแผ่นหลังกว้างที่เดินปะปน
ไปกับผู้คนในโรงอาหาร
ทำไมเขาต้องลูบหัวผมด้วย น่าขนลุกชะมัด
"โกะ มึงไปรู้จักกับพี่เขาได้ไง"ไอ้ขิงมันเริ่มซักผมที่กำลังก้มลง
กินข้าวตัวเองต่อ
"เมื่อวานเขาขว้างลูกบาสมาโดนกูน่ะ"ผมบอกมันแค่นั้น
พอกินเสร็จแล้วก็ไปห้องพยาบาลเลย
"เดี๋ยวกินยานี่ แล้วนอนพักสักหน่อยนะ"อาจารย์เฝ้าห้อง
พยาบาลจ่ายยาให้ผมก่อนจะผายมือไปที่เตียงนอนที่อยู่อีกห้อง
"ครับๆ" พอหัวแตะเตียงผมก็หลับเป็นตายเลย ผมตื่นขึ้นมาอีกที
ก็ตอนคาบสุดท้ายเลยคิดว่าจะกลับบ้านเลยผมเดินออกมาจาก
ห้องพยาบาลก็เห็นพี่วุฒเดินหอบตะข่ายใส่ลูกบาสกับเพื่อน
คงจะเอาไปเก็บในห้องเก็บอุปกรณ์ เขาคงไม่ได้สังเกตเห็น
ผมเลยเดินผ่านไป ผมเป็นอะไรเนี่ยทำไมต้องหลบพี่
เขาขนาดนี้ด้วยนะ เขาไม่ได้สนใจจะมองผมสักหน่อย
ผมถอนหายใจแล้วเดินเลี่ยงไปประตูสองเพราะอยู่ใกล้กว่าแต่
ฝนก็ตกลงมาอีกผมเลยต้องไปหลบฝนในโรงยิม
ให้ตายเถอะ หัวเปียกอีกแล้ว
อยู่ๆ ก็มีผ้าขนหนูผืนเล็กมาแปะอยู่บนหัว "กูฝากหน่อย" เขาพูดแค่นั้นแล้ววิ่งกลับเข้าไปในสนาม
ผมมองตามหลังร่างสูงในชุดนักเรียนเปียกเหงื่อจนเห็นแผ่นหลัง
อย่างไม่เข้าใจ ฝากของอีกแล้ว ผมเลยใช้มันเช็ดผมซะเลย
พี่บิ๊กดูท่าทางจะชอบฟุตบอลแฮะ เขาดูมีความสุขกับมัน
"โกะ มึงมาเล่นด้วยกันมั้ย" เขาวิ่งกลับเข้ามาพักเหนื่อยข้างๆ ผม
"ผมไม่ค่อยชอบกีฬา"ผมตอบแล้วยื่นผ้าผืนเดิมคืนให้เขา
"ไอ้บิ๊ก" เสียงเพื่อนๆ ที่อยู่ในสนามตะโกนเรียกทำให้เขาหันกลับไปโบกมือขอเวลา แล้วหยิบผ้าคืนไป
"ผมจะกลับบ้านแล้วนะครับ"
"อืม กลับดีๆ หล่ะ" เขายีหัวผมเล่นแล้วเดินออกไป
ผมเดินเลี่ยงฝนไปตามทางเชื่อมอาคารอย่างน้อยก็ยืดเวลาเปียกฝนออกไปได้อีก ผมเดินไปเรื่อยจนมาถึงใต้อาคารที่ใกล้กับประตู
ก็เจอกับพี่วุฒ เขามาทำอะไรตรงนี้
"ไอ้เตี้ยมึงไปไหนมา"
"ผมเหรอครับ"ผมชี้มาที่ตัวเอง
"เออ มึงนั้นแหละ"เขาเดินเข้ามาใกล้ผมก่อนจะเอามือมาแปะที่
หน้าผาก "มึงเดินตากฝนเหรอ"
"ก็ผมไม่มีร่มนี่น่า"
"เฮ้อ งั้นกลับบ้านกัน" ผมโดนลากอีกแล้ว
เขาจับแขนผมให้เดินตามไป "เดี๋ยวก่อนครับ พี่จะพาผมไปไหน"
"ไปบ้านกูไง"
ห๊ะ บ้านพี่วุฒ?

เผด็จการที่ 02 "อย่าให้กูรู้นะ ว่ามึงขัดคำสั่งกู"
_____________________________________________
ขอโทษที่มาต่อช้านะค่ะ กราบขออภัยอย่างสูงเบย

ออฟไลน์ cho-ningza-19891

  • สติไม่ค่อยมี
  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 64
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +3/-0
เผด็จการที่ 03
"ผมไม่ไปหรอก  ปล่อยผมเถอะ"
"มึงจะกลับบ้านไปอยู่คนเดียวทั้งๆ ที่ไม่สบายเนี่ยนะ แล้วใครจะดูแลมึง"
"ผมก็มีเพื่อน แล้วที่ผมไม่สบายไม่เกี่ยวกับพี่สักหน่อย"
"เกี่ยวสิ"
"เฮ้ออออ" ผมถอนหายใจออกมาเป็นครั้งที่ร้อยแล้วมั้ง พี่เขาเงียบไปสักพักก่อนจะพูดขึ้นมา
"เพราะกูชอบมึง"
เขาพูดเหมือนกับว่ามันเป็นประโยคบอกเล่าธรรมดา สิ่งที่สะท้อนในดวงตาของเขาคือใบหน้าจืดๆของผมที่ตอนนี้แม่งซีดจนเหมือนเต้าหู้ยี้
อะไรนะ
"มะ เมื่อกี้พี่"
"กูบอกว่าชอบมึงนะ"
"บ้าน่า ก็เรา เพิ่งจะรู้จักกันเมื่อวาน"
"มึงคิดว่าลูกบาสมันบังเอิญลอยไปโดนหัวมึงเองรึไง กูตั้งใจปาไปโดนมึงเองเหอะ"
"พี่ล้อเล่นใช่มั้ย" มันไม่ใช่เบาๆ เลยนะ เมื่อวานเเม่งโคตรเจ็บน้ำตาเล็ด
"กูเป็นคนจริงจัง เเละมันเป็นเพราะกูไม่รู้จะเข้าหามึงยังไงเลยใช้วิธีนี้"
"..."
"มึงช็อคขนาดนั้นเลยเหรอ"
"ผะ ผม ไม่มีอะไรดีเลยนะ หน้าตาก็งั้นๆ แถมนิสัยก็แปลกๆ  ละ แล้ว "
ผมเริ่มพล่ามไม่หยุดทั้งที่ๆ ผมไม่ใช่คนพูดมากอะไรเลย
ไม่สมเหตุสมผลเลย ที่นักกีฬาของโรงเรียนจะมาหลงผิดชอบไอ้เด็กเอ๋อห้องวิทย์-คอมแบบผม
"ถึงมึงจะบอกข้อเสียของตัวเองให้กูฟังเป็นล้านๆ ข้อ แต่กูก็บอกตัวเองไม่ได้เหมือนกันว่า
ทำไมกูถึงได้พร้อมจะยอมรับมัน นอกจากว่า กูคงชอบมึง"
"ตะ แต่ว่า พี่ไม่เคยคุยกับผมเลยนะ"
"ใช่ เมื่อวานกูถึงได้มีความกล้าขึ้นมา กูอยู่ม.6แล้ว มีงรู้ใช่มั้ย ว่ากูเหลือเวลา ไม่มากแล้ว"
ขอเถอะ ทำไมพี่แกต้องพูดเหมือนคนใกล้ตาย อะไรเทือกนั้น
"พูดอย่างกับจะไม่ได้เจอกันอีก"
"ชีวิตคนเรามันไม่เเน่ไม่นอนนี่หวา พรุ่งนี้มึงอาจโดนสิบล้อชนตายก็ได้ ใครจะรู้"
โฮ่ นั้นปากคนแน่เหรอว่ะ ชอบผมจริงป่ะเนี่ย ไหงมาเเช่งกันแบบนี้
ผมมองร่างสูงด้วยสายตาไม่อยากเชื่อเลยว่าอยู่ๆ คนที่ผมเพิ่งจะได้รู้ถึงการมีตัวตนของเขาจะมาบอกชอบกันโต้งๆ แบบนี้ มันเป็นเรื่องปกติเหรอว่ะ
"กูแกล้งไม่รู้จักมึงทั้งที่ๆ กูก็หลอกถามไอ้เด็กกัสเกี่ยวกับเรื่องของมึง
มาตั้งแต่กูขึ้นมอห้าใหม่ๆ แล้ว เหอะ ตอนแรก ใจนึง กูก็กะจะปล่อยมึงไปแหละ
แต่อีกใจแม่ง ยังไงกูก็ต้องหาทางได้คุยกับมึงให้ได้ แล้วมือมันก็ไปเอง กูขอโทษอีกครั้งนะ
มึง...โกะ จะคบกับพี่ได้ไหม"
ผมยืนกระพริบตาปริบๆ เหมือนหมาโง่ หลังจากฟังเรื่องทั้งหมดจากปากพี่วุฒ
"ไอ้วุฒ"ผมที่กำลังจะพูดบางอย่างก็โดนคนอื่นแทรกเสียก่อน
"อ้าว ไงบิ๊กซ้อมเสร็จแล้วเหรอ"
"เออ กูซ้อมเสร็จแล้ว มึงทำไรอยู่ ไถเงินเด็กเหรอ" พี่บิ๊กเดินเข้ามากอดคอผมจากด้านหลัง
แล้วส่งยิ้มกวนๆ ไปให้อีกคน "ไอ้บิ๊ก ปล่อยโกะ" ไม่รู้ทำไมอยู่คนผิวเข้มข้างตัวผมก็หัวเราะร่าจนไหล่สั่นแล้วตบไหล่ผมปาบๆ
เจ็บนะเว้ย
"ฮ่ะ ฮ่าๆๆๆๆ มะ มึง อุ๊ปฮ่ะ กูไม่กวนแหละ แม่งเมื่อวานกูอุตส่าห์พาว่าที่แฟนมึงไปส่งบ้านนะเว้ย
ถ้ากูพิศวาทมันนะ วันนี้คงไม่ปล่อยให้มาเจอมึงหรอก" แล้วพี่เขาก็เดินควงกุญแจรถผ่านหน้าผมไป
"มันเรื่องอะไรกันเนี่ย"
"อ่อ เรื่องเมื่อวานกูฝากให้มันดูเเลมึงเองแหละ กูผ่านไปเห็นพวกวัยรุ่นมันตีกันพอดี
แต่บิ๊กมันอยู่ใกล้มึง ส่วนกูก็พาเพื่อนมึงหนี"
"เรื่องที่กูบอกวันนี้มึงก็เก็บไปคิดก่อนแล้วกัน พร้อมเมื่อไรค่อยมาบอกกู"
"ผมจะลองดูครับ"พี่เขาเปลี่ยนไว้มากจากโหมดหงอยอยู่ดีๆ
ก็รอบเอวผมไปกอดหน้าตาเฉย"พูดจริงอ่ะ"
"ก็แค่ลองดูๆ กันไปก่อนก็ไม่เสียหายนี่ครับ"ผมผละออกมาฉีกยิ้มที่คิดว่าดูดีที่สุดไปให้คนตัวสูง
ผมค่อนข้างงงกับความสัมพันธ์ของเรา แต่ไอ้ความสัมพันธ์แบบนี้มันก็เริ่มต้นมาจากการ
พบกันครั้งแรกแบบแปลกๆ หละนะ
แต่ผมก็ไม่ยากจะเชื่ออยู่ดีว่า
.
.
.
.
.
.
.
.
.
เขาปาลูกบาสใส่หัวคนที่ตัวเองชอบเพื่อการผูกมิตรเนี่ยนะ

(จบ. แบบงงๆ )

ออฟไลน์ Flower

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 35
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +1/-0
อยากให้มีตอนพิเศษอ่ะ รออ่านอยู่นะ   :z13: :z13:

ออฟไลน์ cho-ningza-19891

  • สติไม่ค่อยมี
  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 64
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +3/-0
เผด็จการภาคพิเศษ

อย่างที่คุณรู้ว่าผมรู้จักโกะก่อนที่เจ้าตัวจะรู้ว่าผมมีตัวตนซะอีก
มันเริ่มยังไงน่ะเหรอ อ่า ผมจำได้ล่ะ คงเริ่มมาจากวันนั้น งานวันเกิดอายุครบ 15 ของออกัส หรือไอ้แสบกัส ลูกพี่ลูกน้องของผม
มันจัดงานเล็กๆที่สวนหน้าบ้าน ตอนเย็นๆ ไอ้กัสมีเพื่อนสนิทไม่กี่คน จริงๆ มันเป็นคนอัธยาศัยดีนะ คุยได้กับทุกคน
แต่ถ้าไม่สนิทจริงๆ มันจะไม่ชวนมาหรอก ผมพาเพื่อนมาด้วย แต่ไม่ได้มาอวยพรวันเกิดให้มันหรอก แค่เปลี่ยนที่ก๊กเหล้ากันเฉยๆ
ผมเริ่มกินเหล้าตั้งแต่เริ่มขึ้นม.4 แต่ไม่ได้กินบ่อยๆ หรอก เดี๋ยวติด เราเลือกทำเลที่ไกลจากเด็กๆ ถึงผมจะเป็นพี่ที่เหี้ยก็เถอะ แต่ผมก็ไม่ยอมเป็นตัวอย่างที่ไม่ดีให้น้องอยู่แล้ว
"ไอ้วุฒิ ไปเอาน้ำแข็งมาเพิ่มดิ่" ผมรับกระติกน้ำแข็งมาแล้วเดินเข้าไปในห้องครัว
"ไอ้กัส หยิบจานให้กูที"ใครบางคนที่กำลังก้มหน้าก้มแกะห่อขนมอยู่ก่อนแล้วเอ่ยขึ้น เมื่อผมหันซ้ายหันขวาแล้วไม่เจอไอ้กัส
เลยหยิบจานไปให้มัน ไอ้เด็กนั้นรับไปแล้วขอบคุณ โดยไม่มองหน้าผมสักนิด
ผมไหวไหล่ แล้วเดินไปอีกฝั่งเอาถุงใส่น้ำเเข็งจากช่องฟิตออกมาเทใส่กระติก ก่อนจะออกไปเลย
ผมวางกระติกไว้ใกล้ไอ้บิ๊กแผนกชงเหล้าแล้วนั่งลงตาม
"โกะ เดียร์มาหามึงว่ะ"เสียงไอ้ เอ่อ เพื่อนไอ้กัสสักคน เรียกไอ้เด็กในห้องครัวเมื่อกี้ที่กำลังเดินถือถาดขนมออกมา
น้องชื่อแปลกมันทำตาโตเหมือนดีใจแล้วยิ้มกว้างวางถาดลงบนโต๊ะ รีบไปรับเพื่อนที่หน้าบ้าน
ไม่รู้มันคุยไรกัน แต่เห็นไอ้โกะมันดึงคนตัวเล็กกว่าเข้ามากอดแล้วกดหัวให้ซบกับอกมันไว้แล้วลูบหัวลูบหลังอีกคนอย่างปลอบประโลม
พอมันพากันเดินเข้ามาในบ้านพวกไอ้กัสก็เข้าไปรุมถามไอ้สองคนนั้นว่าเกิดไรขึ้น แล้วอยู่ๆ พวกมันห้าคนก็กอดกันกลม
เห็นไอ้กัสแม่งโวยวายใหญ่ว่าใครทำเพื่อนมันร้องไห้เดี๋ยวแม่งฆ่าทิ้งให้หมด จนวงเหล้าผมหันไปมองพวกมันว่าเป็นเชี่ยไรกัน แล้วหันกลับมามองตากันปริบๆ ส่วนผมมองพวกมันนิ่ง
"ไม่เป็นไรๆ เดียร์ค่อยๆ พูด เกิดอะไรขึ้นเหรอ"ไอ้โกะมันเอ่ยถามอย่างใจเย็น  แววตามีแต่ความห่วงใยไม่ได้มีความขี้เสือกปน มันกระชับอ้อมแขนให้แน่นขึ้น แล้วโยกตัวเหมือนกำลังปลอบเด็ก เป็นภาพที่โคตรอบอุ่น
"ฮึ่ก คะ คุณพ่อบอกวะ ว่า อึก ฮึก ท่านจะส่งเดียร์ อึก ไปอยู่อเมริกากับคุณน้า ฮึ่ก  ดะ เดียร์ ไม่อยากไป ฮื่อ" คนที่อยู่ในอ้อมกอดตัวสั่นเป็นลูกนก ดูจากสภาพแล้วเหมือนหนีออกมาจากบ้านมาทั้งชุดนอน แถวนี้มีแต่บ้านคนมีเงินทั้งนั้นบางทีบ้านไอ้เด็กนี่อาจอยู่ซอยถัดไปไม่ก็ละแวกนี้ ถึงได้เดินมาได้
"ไม่เห็นเป็นไรเลยเดียร์ พ่อเขาอยากให้เดียร์มีอนาคตที่ดีไง"
"แต่ เรียนที่นี่ ฮึก เดียร์ก็มีอนาคตที่ดีได้ อึก ไม่เห็นต้อง ฮื่อ ส่งเดียร์ไปที่ไกลๆ เลย"มีเงยหน้าขึ้นมาเถียง ไอ้โกะมันยิ้มแล้วปัดผมที่ปรกหน้าเพื่อนออก
"มีอีกหลายคนที่อยากได้รับโอกาสแบบนี้นะ แล้วดียร์คือคนที่ได้รับ ก็ควรจะคว้ามันไว้นะ"เหมือนมันเริ่มจะคล่อยตาม  ไอ้เด็กนั้นเลยพยักหน้ารับ
ผมมองพวกมันห้าคนยิ้มๆ เป็นเพื่อนที่รักกันจังน๊า
พอเวลาเลยมาถึงห้าทุ่มทุกคนก็ถยอยกลับบ้านกันไป ผมมองไปที่หน้าบ้านก็เห็นไอ้โกะเดินไปส่งเพื่อนมัน
"เฮียมาช่วยกัสเลยนะ ดูดิ่เพื่อนเฮียแม่งเมาหลับกันหมดแล้ว"ไอ้กัสเรียกผมในขณะที่กำลังเก็บขวดเหล้าใส่ลังเพื่อนำไปทิ้งก่อนที่ป๊ามันจะกลับมาเห็น
"เออๆ" ผมช่วยมันเอาขยะไปทิ้ง ในใจก็คิดไปด้วยว่าไอ้โกะอะไรนั้น มันเป็นคน...เอ่อ...น่ารักดี ปกติ ผมไม่เคยชมผู้ชายว่าน่ารักเลยนะ
"กัส มึงรู้จักโกะมานานยัง"
"ก็ไม่นานเท่าไร มันเพิ่งย้ายมากลางเทอม...เฮียถามไม"มันเปิดฝาถังขยะสีเขียวรักษ์โลกให้ผม
"เปล่า กูแค่คิดว่ามันน่ารักดี" ผมเดินผิวปากอย่างอารมณ์ดี
"เฮ้ย เฮียมึงคิดอกุศลกะเพื่อนกูใช่มั้ย" หนวกหูฉิบหาย มึงช่วยไปโวยวายไกลๆ หูกูที
"กูยังไม่คิดถึงขั้นนั้น รอมันโตก่อน" โกะเพิ่งจบม.3 เอง
"มึงปล่อยให้เพื่อนกูมีอนาคตที่ดีเถอะ"มันพูดล้อๆ อย่างไม่จริงจังนักแล้วตบไหล่ผม
"เหอะ ไอ้กัส แค่มันคบมึงเป็นเพื่อนก็ไร้อนาคตแล้วว่ะ"
"จิ๊ ถ้ามึงไม่ใช่ญาติกูต่อยคว่ำแล้วสัส" ไอ้กัสพูดเเล้วดินหนีเข้าบ้านไป
หลังจากวันนั้นผมก็ตะล่อมถามไอ้แสบกัสเกี่ยวกับเรื่องของโกะตลอด แต่ผมก็ไม่เคยจะเข้าไปทำความรู้จักกับมันหรอก
บอกแล้วไงว่า ผมอยากรอให้มันโตก่อน

ออฟไลน์ sirin_chadada

  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 4110
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +114/-8

 

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด


สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด