"น้องซีกินข้าวยังครับ"เลื่อนประตูโผล่หัวเข้ามา
"แล้วครับ"กูจัดไปตั้งแต่เข้าปล่อยออกจากหอประชุมแล้วเหอะ เรื่องกินนี่พี่ไวตลอดแหละ
"งั้นเย็นนี้ไปกินข้าวกันไหม เดี๋ยวพี่พาไปร้านอร่อยๆ"กูนี่หน้าตึงเลยจ้า เบื่อ ซีเบื่อ
"พี่ซี พี่อิมไลน์มาบอกให้ไปเตรียมตั้งขบวนแล้วอ่ะ"อยู่ดีๆไอ้เด็กหน้าด้านที่ยึดหมอนผมไปก็ดีดตัวลุกขึ้นก่อนจะดึงให้ผมลุกตามมันไป
"ขอโทษนะครับ ผมขอตัวก่อน"ผมก้มหัวให้เล็กน้อยตอนที่เดินสวนเพื่อออกจากห้อง
"ไม่เป็นไรครับ"พี่ไวท์ยิ้มเจื่อนๆ
ไอ้น้องเดือนพาผมเดินมาจนถึงฝั่งผู้หญิง ก่อนที่มันจะปล่อยแขนผมแล้วหันมายิ้มโปรยเสน่ห์ให้หนึ่งดอก ยอมรับนะว่ามันหล่อมาก ดูกวนตีนหน่อยๆแบบที่ผู้หญิงนิยม แต่ยังไงวะ ถ้าผมไม่หวั่นไหวมันก็เท่านั้นอ่ะ
"เลี้ยงข้าวผมเลย"
"ขอให้ช่วยหรอ"ผมเลิกคิ้วขึ้น ถึงมันไม่ดึงผมออกมา ผมก็มีวิธีจัดการเว้ย
"ไรอ่ะ งั้นผมเลี้ยงข้าวพี่แทนก็ได้"
"ถ้าเลี้ยงกู มึงต้องเลี้ยงปีสามทั้งชั้นปีนะ เพราะกูนัดไปทั้งปี"ไอ้รัฐถึงกับสตั้น "ฮ่าๆๆ"ผมหัวเราะออกมาก่อนจะเดินไปหาพวกจีจี้ที่เดินกลับมาแล้ว
คืนวันแรกก็ไม่มีอะไรมาก ก็มีพิธีเปิด สัทนาการแล้วก็แยกย้ายกันนอน ก็แอบได้ยินนะว่าม.อื่นบ่นว่าทำไมม.ผมได้ห้องนอนใกล้สนามกีฬา ในขณะที่ม.อื่นนอนหอในห้องพัดลม คืออันนี้ก็ไม่รู้อ่ะ ทางเจ้าภาพเขาเปกูเอง ไม่เคยขอ
ออกไปกินข้าวอาบน้ำเสร็จผมกับกลุ่มเพื่อนก็แยกย้ายกันไปเข้านอน ห้องแรกปีหนึ่งปีสองนอนด้วยกัน ส่วนอีกห้องปีสามจะนอนเฝ้าทรัพย์สมบัติกันเอง จนดึกจนดื่นไม่เห็นพี่ไวท์มันไลน์มาผมก็อุสาต์ดีใจว่ามันคงตัดใจแต่ไม่ตัดน้ำไฟม.กู
ที่ไหนได้ พอผมทิ้งตัวนอนคุยกับมนุษย์แฟนเก่าปุ๊บ มันก็กลับมาปั๊บเลยจ้า แถมเพิ่มไอ้เด็กปีสองที่ไม่รู้ไปได้ไอดีกูมาจากใครนั่นอีกตัว
White : ยังอะไรน่าสงสารสุด
มามุขไหนกะกูอีกเนี่ย
'ยังอะไรครับ'
ถามเสร็จก็เปลี่ยนไปดูไอ้เด็กปีสองที่ผมยังไม่ได้กดปิดแจ้งเตือนมัน
Ruttha' : พี่ว่างปะ
Ruttha' : หมายถึงใจพี่อ่ะ ว่างปะ
'มึงไปเล่นไกลๆตีนกูได้ปะ'
แต่ผมขำนะเว้ย ทำไมช่วงนี้กูเจอแต่มุขเสี่ยว
Ruttha' : พี่กินทาโร่มะ
'ไม่แดก แปรงฟันแล้ว'
เน้นเถื่อนเข้าไว้ เด็กมันจะได้ไม่กล้ายุ่ง
Ruttha' : กินปลาเยอะๆฉลาดนะพี่
'ไม่เป็นไร กูฉลาดพอแล้ว'
Ruttha' : ไม่พอหรอก
Ruttha' : เพราะถ้าพี่ฉลาดพอ พี่คบกับผมไปแล้วเถอะ
'คะรวย'
'กูนอนละ'
ปิดเตือนเสร็จก็กดออกจากหน้าสนทนา ก่อนจะเอามุขเสี่ยวมาเล่นกับแฟนเก่าต่อ
'โปร ยังอะไรน่าสงสารสุด'
ถามเสร็จก็กลับไปดูเฉลย รู้สึกเลวยังไงก็ไม่รู้ดิ
White : ยังไงเธอก็ไม่รัก
ดราม่ามาเชียวคราวนี้
'55 ฝันดีครับ'
ว่าจบก็รีบกลับไปอีกหน้าแชทอย่างไว
Proton : ยังกำแพงเพ็ดมั้ง
Proton : น่าสงสารฉิบหาย ต้องมาซ่อมกำแพงอีก
'กำแพงพังพ่อง!!'
'นี่ไปไม่ถูกแล้วเนี่ย'
ผมพยายามกลั้นหัวเราะ เพราะเพื่อนบางคนหลับไปแล้ว
Proton : อย่ามา
Proton : กูรู้ว่ามึงชอบ
'ฮ่าๆ สมองโปรนี่มีแต่อะไรแบบนี้เนอะ'
Proton : ถึงจะหื่น แต่ก็ไม่ฝืนใจใครเว้ย
Proton : ดูอย่างมึงดิ เคลิ้มตลอด
'จ้ะ'
เอดร็อก!!
Proton : แล้วเป็นไง เหนื่อยมะ
'ไม่อ่ะ นอนตากแอร์ซะส่วนใหญ่'
'โปรอ่ะ เหนื่อยปะ'
Proton : เหนื่อย แต่สนุกดี
Proton : มีแขกมาจีบกูด้วย
'เราก็มีมาจีบเหอะ'
กลับไปแคปหน้าจอพี่ไวท์กับไอ้รัฐมาส่งให้มัน
Proton : คือจะอวด?
Proton : แล้วกูต้องหึงไหม?
'แล้วหึงไหม'
Proton : ไม่อ่ะ
'เดี๋ยวตกลงคบกับไอ้รัฐแม่งเลย'
คือไม่ได้งอนนะ รู้อยู่แล้วว่ามันไม่หึงหรอก เหมือนที่ผมก็ไม่หึงมันเหมือนกัน ไม่ใช่ว่าไม่รักนะ แต่คือผมเชื่อใจ
Proton : เอาดิ เดี๋ยวกูเป็นกิ๊กให้
'อยากแขวนป้ายชู้ว่างั้นเหอะ'
Proton : แล้วกูทำอะไรได้อ่ะ
Proton : ก็มึงไม่เลือกกูปะวะ
'ง่อววว'
'ดราม่าหรอจ้ะหนู'
ผมนี่นอนอมยิ้มตลอด ไม่รู้เป็นห่าอะไร
Proton : เออ
Proton : หมันไส้มึงจริงๆ
Proton : อีอ้วน!!!!
แค่อิอ้วนเฉยๆก็ก็เจ็บพอล่ะ มึงจะเน้นอัศเจรีย์มาทำร้ายจิตใจอะไรเยอะแยะ
'แฮ่..'
สู้ไม่ได้ ขู่แม่งเลย
Proton : วันอาทิตย์กลับกี่โมง
'เที่ยงๆ'
'มีไรเปล่า'
Proton : เดี๋ยวไปรับ
ยิ้มจนแก้มจะแตกแล้วเนี่ย
'ไหนว่าไม่หึง'
Proton : ไม่ได้หึง
Proton : แต่คิดถึง
คุยกันอีกสักพัก โปรก็ขอตัวไปนอนก่อนเพราะต้องตื่นเช้า ส่วนผมก็ปิดหน้าจอแล้วเตรียมนอน แต่นอนยังไงก็ไม่หลับ พลิกซ้ายพลิกขวายังไงก็ไม่หลับ เลยเปิดหน้าสนทนามาอ่านอีกรอบ แล้วก็หัวเราะคิกคักคนเดียว ไม่รู้เป็นอะไร แต่เหมือนความสุขมันทะลักออกมาจนล้นตัวแล้วตอนนี้
"มึง"ไอ้เอ็มที่นอนอยู่ข้างๆสะกิด
"จ๋า" หันมายิ้มหวาน
"หัวเราะเหี้ยไร รำคาญ"จ้ะ กูนอนก็ได้จ้ะ
งานวันที่สองนั้นยุ่งแทบทั้งวันจนผมแทบไม่มีเวลาสนใจโทรศัพท์ มีคนมาขอเบอร์ขอไลน์ผมนะ แต่ผมแอ๊บยุ่งตลอด เลยรอดพ้นมาได้ พี่ไวท์ก็มีผลุบๆโผล่ๆมาบ้าง ส่วนไอ้รัฐนี่คิวทองสุดๆ เพราะมันแข่งทั้งบาสทั้งบอล แถมอีกสองอันนี้ยังเข้ายันรอบชิงอีกด้วย ไหนตอนเย็นต้องทำการแสดงในงานเลี้ยงตอนกลางคืนกับคอนเสิร์ตอีก จบงานจำได้ว่าคุยสามสี่ประโยคผมก็หลับเป็นตาย ทั้งที่วันๆนี่งานกูน้อยสุด... แดกอย่างเดียว
ส่วนมนุษย์แฟนเก่านั้นหลับไปตั้งแต่ผมยังไม่เสร็จงานแล้วครับ ตอนแรกมันก็จะรอผมเสร็จงานนะ แต่กว่างานจะเสร็จก็คงตีสองนู้น เลยส่งแฟนเก่านอนไปก่อน เพราะพรุ่งนี้ต้องขับรถมารับผมอีก
วันสุดท้ายเป็นสรุปรางวัลและพิธีปิด ทั้งมอบของที่ระลึกให้กับทุกม. ซึ่งม.ผมหน้าด้านมาก ลืมซื้อมาเว้ย เพิ่งปั่นจักรยานไปซื้อไวน์ที่ห้างมาเมื่อเช้านี่เอง
"พี่ซี พี่ขึ้นรถคันไหนอ่ะ"ไอ้รัฐวิ่งมาถามขณะที่ผมกำลังขนของขึ้นรถ
"เดี๋ยวมีคนมารับ"
"คนขาวๆใช่ปะ"ผมก็พยักหน้า "โอเคพี่ ไว้เจอกันตอนเปิดเทอม"ผมก็โบกมือให้ผมก่อนจะขึ้นรถไป ผมก็โบกมือให้มัน
ขนของยังไม่ทันเสร็จ nissan gtr สีเหลืองที่คุ้นเคยก็แล่นมาจอดต่อท้ายรถบัส ไม่รู้แม่งมาถูกได้ไง แต่ช่างมันเถอะ แม่งเดินหล่อมาแล้วนั่น
"กลับเลยก็ได้นะ"บิวบอก
"งั้นกลับเลยนะ"บิวยิ้ม "พวกมึงกูกลับแล้วนะ"โบกมือให้เพื่อนๆ
ร่ำลาเพื่อนเสร็จผมก็เดินเข้าไปหาหมีขาวที่วันนี้ใส่แว่นสายตาที ไม่ทันได้ทักทายอะไร มันก็ขึ้นไปในรถก่อน ผมสอดตัวตามขึ้นไปก่อนจะปิดประตูตาม
ขึ้นมาก็นั่งจ้องหน้ากันราวสิบวินาทีได้ ไอ้คนที่หนวดเคราเริ่มขึ้นก็กดท้ายทอยผมไว้แล้วประกบปากจูบ ผมใช้สองมือประคองข้างแก้มนั้นไว้ ก่อนจะจูบกลับอย่างโหยหา กราบล่ะนะ อย่าด่ากูแรดเลย ไม่ได้เจอนาน คิดถึง
หลังจากนั้นก็คุยเล่นกันตามปกติ แต่ยังไม่ทันที่รถจะได้เคลื่อนตัวไปไหน ผมก็ไลน์บอกพ่อก่อนว่าผมกำลังจะกลับ จนครั้นเมื่อเหลือบไปเห็นข้อความที่พี่ไวท์ส่งมาซึ่งผมยังไม่ได้อ่าน ผมก็คิดได้ว่าต้องจบเรื่องนี้สักที
White : กลับกับใคร
White : ไม่ใช่แฟนใช่ไหม
'ไม่ใช่ครับ'
ไม่ได้โกหกสักนิดเลย
White : ดีใจ
'่ดาพาร่ดพทด'
พิมพ์มั่วๆไปอย่างว่องไว ส่วนไอ้โปรก็ชำเลืองมอง ผมเลยยื่นโทรศัพท์ให้มันเห็นไปเลย
White : ?
'โทษทีครับ พอดีผัวตบหัวกระแทกโทรศัพท์'
พิมพ์เสร็จก็ปิดหน้าจอ ในขณะที่อิหมีขาวนี่ฮัมเพลงอารมณ์ดีเชียว หมันหน้ามันนัก แต่ทำไมผมยิ้มวะ
----
ถ้าจะขนาดนี้นะ มึงพากันไปจดทะเบียนเลยเถอะ

หมันหน้า
ตอนนี้พยายามเขียนให้เห็นว่าน้องซีมันไม่ใช่เด็กหน่อมแหน่ม
น่ารักแบ๊วๆ ขี้อ้อน หรือเป็นคนดีอะไร
มันเป็นแบบนั้นแค่กับผัวมันค่ะ กับคนอื่นมันก็แบบนี้แหละ

พยายามสุดตัวมากที่จะให้เห็นบรรยากาศที่แตกต่างระหว่างการคุยกับคนที่ชอบและไม่ชอบ
ไม่รู้คนอ่านสัมผัสได้ไหม แต่นี่พยายามแล้วโถ่ะ
ขอบคุณที่ติดตามนะคะ

ปล. น้องรัฐนี่เขียดจะดูแลเองละกัน อิอิ