หัวข้อ: [เรื่องสั้น] ▶ นักเลงคีย์บอร์ด ◀ ตอนเดียวจบ - 22/07/15

[shichina]

ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ


ติดตามกฏเพิ่มเติมที่กระทู้นี้บ่อยๆ เมื่อมีการแก้ไขกฏจะแก้ไขที่กระทู้นี้นะครับ
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0

ประกาศทั่วไปติดตามอัพเดทกันที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.0

ประกาศ กฎที่อื่นมีไว้แหก แต่ห้ามมาแหกที่นี่

1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
การสนใจและชื่นชอบนิยายและเรื่องเล่าของคนในเรื่องควรมีขอบเขตที่จะไม่สร้างความเดือดร้อนให้เจ้าของเรื่อง เช่นเดียวกับเป็ดที่ตอนนี้ถูกรังควานตามหาตัวจากคนด้านต่างๆ จนตัดสินใจไม่เล่าเรื่องต่อ.........เนื่องจากบางเรื่องเป็นเรื่องเล่า.....................บางคนไม่ได้เปิดเผยตัวตน  เขาพอใจจะมีความสุขในที่เล็กๆแห่งนี้โดยไม่ได้ตั้งใจให้คนภายนอกได้รับรู้เรื่องราวแล้วนำไปพูดต่อ   เพราะปฎิเสธไม่ได้ว่าสังคมไม่ได้ยอมรับพวกเราสักเท่าไหร่

2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท,
หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง
หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง  ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์
และสถาบันต่าง ๆ  รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก  ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด
การกระทำเช่นนั้นอาจทำให้คุณแบนทันที และถาวร . หมายเลข IP ของทุกโพสต์จะถูกบันทึกเพื่อใช้เป็นหลักฐาน
ในความเป็นจริงเป็นไปได้ยากมากที่จะให้แต่ละคนมีความคิดเห็นตรงกันทั้งหมด   คนเรามากมายต่างความคิดต่างความเห็น เติบโตมาภายใต้ภาวะแวดล้อมต่างกันการแสดงความคิดเห็นที่แตกต่าง   จึงควรทำเพื่อให้เกิดความเข้าใจกัน แบ่งปันประสบการณ์และมิตรภาพเพื่ออาจเป็นประโยชน์ในการใช้ชีวิต  และไม่ว่าจะอย่างไรก็ควรเคารพในความคิดเห็นที่แตกต่างของบุคคลอื่นช่วยกันสร้างให้บอร์ดนี้มีแต่ความรักนะครับ   

เรื่องบางเรื่องอาจจะเป็นทั้งเรื่องแต่งหรือเรื่องเล่าใดๆก็ขอให้ระลึกเสมอว่า  อ่านเพื่อความบันเทิงและเก็บประสบการณ์ชีวิตที่คุณไม่ต้องไปเจอความเจ็บปวดเล่านั้นเองเพื่อเป็นข้อเตือนใจ สอนใจในการตัดสินใจใช้ชีวิต   จึงไม่ต้องพยายามสืบหาว่าเรื่องจริงหรือเรื่องแต่งส่วนการพูดคุยนั้น   ก็ประมาณอย่าทำให้กระทุ้กลายพันธุ์ห้ามเอาเรื่องส่วนตัวมาปรึกษาพูดคุยกันโดยที่ไม่เกี่ยวพันกับเรื่องในกระทู้นิยาย  ถ้าจะวิจารณ์หรือแสดงความคิดเห็นทุกคนมีสิทธิแต่ขอให้ไปตั้งกระทู้ที่บอร์ดอื่นที่ไม่ใช่ที่นี่นะครับ

3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อเจ้าของเรื่องเท่าที่จะทำได้หรือแจ้งมายังบอร์ดนี้ก่อนนะครับ  เนื่องจากเจ้าของเรื่องบางครั้งไม่ต้องการให้คนที่ไม่ได้ชื่นชอบนิยายชายรักชายเข้ามารับรู้  ลิขสิทธิ์ทั้งหมดเป็นของเจ้าของคนที่ทำขึ้นและเวปแห่งนี้นะครับ

4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอมให้ส่งหรือติดต่อกันทางพีเอ็มจะปลอดภัยกว่าแล้วเมื่อมีการติดต่อสื่อสารกันให้พึงระวังถึงความปลอดภัย ความไม่น่าไว้ใจของผุ้คนทุกคนแม้จะมีชื่อเสียงในบอร์ดเป็นเรื่องส่วนตัวของแต่ละคนไป เพื่อลดความขัดแย้งภายในเล้า จึงไม่สนับสนุนให้มีการจีบกันในบอร์ดนะครับ

5.ห้ามจั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียวให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตาม
เพราะแม้จะเป็นเรื่องที่เขียนจากเรื่องจริง เมื่อนำมาพิมพ์เป็นเรื่องผ่านตัวอักษร ย่อมเลี่ยงไม่ได้ที่จะมีการเพิ่มเติมเพื่อให้เกิดสีสันในเนื้อเรื่อง ทางเล้าถือว่านั่นคือการเพิ่มเติมเนื้อเรื่อง จึงไม่อนุญาตให้จั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” แต่สามารถแจ้งว่าเป็น “นิยายที่อ้างอิงมาจากชีวิตจริง” ได้  มีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว

6.การพูดคุยโต้ตอบระหว่างคนเขียนและคนอ่านนอกเรื่องนิยาย  ทำได้  แต่อย่าให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรตอบเพียงคอมเม้นต์เดียวก็พอแล้ว  โดยสามารถใช้ปุ่ม Insearch qoute  ได้    ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และลงลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน

7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
      7.1 นิยาย 1 ตอน  จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
      7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
      7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
            - 1 Reply ที่เกินมานั้น โมทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ

8.Administrator และ moderator ของ forum นี้ มีสิทธิ์อ่าน, ลบ หรือแก้ไขทุกข้อความ. และ administrator, moderator หรือ webmaster ไม่สามารถรับผิดชอบต่อข้อความที่คุณได้แสดงความคิดเห็น (ยกเว้นว่าพวกเขาจะเป็นผู้โพสต์เอง).

9.คุณยินยอมให้ข้อมูลทุกอย่างของคุณถูกเก็บไว้ในฐานข้อมูล. ซึ่งข้อมูลเหล่านี้จะไม่ถูกเปิดเผยต่อผู้อื่นโดยไม่ได้รับการยินยอมจากคุณ .Webmaster, administrator และ moderator ไม่สามารถรับผิดชอบต่อการถูกเจาะข้อมูล แล้วนำไปสร้างความเดือดร้อนต่างๆ

10.ห้ามลงประกาศลิงค์โปรโมทเวป  โฆษณา หรือโปรโมทในเชิงธุรกิจใดๆ ทุกชนิด ลงได้เฉพาะในห้องซื้อขาย ในเมื่อแนะนำเวปอื่นที่บอร์ดเรา ก็ช่วยแนะนำบอร์ดเราโดยลงลิงค์บอร์ดเรา เวป http://www.thaiboyslove.com  ในบอร์ดที่ท่านแนะนำมาให้เราด้วย  เมื่อจำเป็นต้องแนะนำลิงค์ให้ส่งลิงค์กันทาง personal message หรือพีเอ็มแทนนะครับจะสะดวกกว่า ส่วนในกรณีอยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนๆได้อ่านจริงๆนั้นพยายามลงให้ห้องซื้อขายซะ หรือถ้าม๊อดเดอเรเตอร์จะพิจารณาเป็นกรณีๆไป ถ้ารู้สึกว่าไม่ได้โปรโมทเวป แต่อยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนด้วยใจจริงจะให้กระทู้นั้นคงอยู่ต่อไป

11.บอร์ดนิยายที่โพสจนจบแล้วมีไว้สำหรับนิยายที่โพสในบอร์ด boy's love จนจบแล้วเท่านั้น จึงจะถูกย้ายมาเก็บไว้ที่นี่ หาอ่านนิยายที่จบแล้ว หรือคนเขียนไม่ได้เขียนต่อ แต่โดยนัยแล้วถือว่าพล็อตเรื่องโดยรวมสมควรแก่การจบแล้ว หากนักเขียนท่านใดได้พิมพ์เล่มกับสำนักพิมพ์ ต้องการลบเรือ่งบางส่วนออก โดยเฉพาะไคลแม๊ก หรือตอนจบที่สำคัญ ให้แจ้ง moderator ย้ายนิยายของท่านสู่ห้องนิยายไม่จบ เพื่อที่หากระยะเวลาเกินหกเดือนแล้ว เราจะได้ทำการลบทิ้ง หรือท่านจะลบนิยายดังกล่าวทิ้งเสียก็ได้ เนื่องจากบอร์ดนี้เก็บเฉพาะนิยายที่จบแล้ว

บอร์ดนิยายที่ยังไม่มาต่อจนจบไว้สำหรับ
นิยายที่คนเขียนไม่ได้มาต่อนาน หายไปโดยไม่มีเหตุผลสมควร ไม่ได้แจ้งไว้หรือแจ้งแล้วก็ไม่มาต่อ 3 เดือน จะย้ายมาเก็บในนี้เมื่อครบหกเดือนจะทำการลบทิ้ง ส่วนเรื่องไหนที่จะต่อก็ต่อในนี้จนกว่าจะจบ แล้วถึงจะทำการย้ายไปสู่บอร์ดนิยายจบแล้วต่อไป

12.ห้ามนำเรื่องพิพาทต่างๆมาเคลียร์กันในบอร์ด

13.ผู้โพสนิยาย และเขียนนิยายกรุณาโพสให้จบ ตรวจสอบคำผิดก่อนนำมาลงด้วยครับ

14.ส่วนคนอ่านทุกท่าน เวลาอ่านนิยาย เรื่องที่คนเขียนเขียน  ก็ไม่ต้องไปอินมากนะครับ ให้เก็บเอาสิ่งดีๆ ประสบการณ์ ข้อคิดดีๆไปนะครับ

15. การนำรูปภาพ บทความ ฯลฯ มาลงในเวปบอร์ด  ควรจะให้เครดิตกับ... 
(1) ผู้ที่เป็นต้นตอเจ้าของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ
(2) เวปไซต์ต้นตอที่อ้างอิงถึง
....ในกรณีที่เป็นบทความที่ถูกอ้างอิงต่อมาจากเวปไซต์อื่นๆ
- ถ้ามีแหล่งต้นตอของเจ้าของบทความ  ให้โพสชื่อเจ้าของต้นตอของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ  พร้อมทั้งเวปไซต์ที่อ้างอิง 
  (กรณีนี้จะโพสอ้างอิงชื่อผู้โพสหรือเวปไซต์ที่เรานำมาหรือไม่ก็ได้ แต่ควรมั่นใจว่าชื่อต้นตอของที่มาถูกต้อง)
- ถ้าไม่สามารถหาชื่อต้นตอของรูปภาพหรือเวปไซต์ที่นำมาได้ ควรอ้างอิงชื่อผู้โพสและเวปไซต์จากแหล่งที่เรานำมาเสมอ
- ควรขออนุญาติเจ้าของภาพหรือเจ้าของบทความก่อนนำมาโพสค่ะ(ถ้าเป็นไปได้) ยกเว้นพวกเวปไซต์สาธารณะ เช่น  หนังสือพิมพ์ออนไลน์ ฯลฯ ที่เปิดให้คนทั่วไปได้อ่านเป็นสาธารณะ ก็นำมาโพสได้ แต่ให้อ้างอิงเจ้าของชื่อและแหล่งที่มาค่ะ
- ไม่ควรดัดแปลงหรือแก้ไขเครดิตที่ติดมากับรูปหรือบทความก่อนนำมาโพส
- ถ้าเป็น FW mail  ก็บอกไปเลยว่าเอามาจาก FW mail

16.นิยายเรื่องไหนที่คิดว่าเมื่อมีการรวมเล่มขายแล้วจะลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออก กรุณาอย่าเอามาลงที่นี่ หรือสำหรับผู้ที่ขอนิยายจากนักเขียนอื่นมาลง ต้องมั่นใจว่าเรื่องนั้นจะไม่มีการลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออกเมื่อมีการรวมเล่มขาย อนึ่ง เล้าไม่ได้ห้ามให้มีการรวมเล่มแต่อย่างใด สามารถรวมเล่มขายกันได้ แต่อยากให้เคารพกฎของเล้าด้วย เล้าเปิดโอกาสให้ทุกคน จะทำมาหากิน หรืออะไรก็ตามแต่ขอความร่วมมือด้วย เผื่อที่ทุกคนจะได้อยู่อย่างมีความสุข

17.ห้ามแจ้งที่หัวกระทู้เกี่ยวกับการจองหรือจัดพิมพ์หนังสือ แต่อนุโลมให้ขึ้นหัวกระทู้ว่า “แจ้งข่าวหน้า...” และลงลิงค์ที่ได้ตั้งเอาไว้ในแล้วในห้องซื้อขายลงในกระทู้นิยายแทน  ถ้านักเขียนต้องการประชาสัมพันธ์เกี่ยวกับการจอง หรือจัดพิมพ์หนังสือของตนเองผ่านกระทู้นิยายของตนเอง  นิยายเรื่องดังกล่าวจะต้องลงเนื้อหาจนจบก่อน (ไม่รวมตอนพิเศษ) จึงจะทำการประชาสัมพันธ์ในกระทู้นิยายได้ (ศึกษากฏการซื้อขายของเล้่าก่อน ด้วยนะคะ)

เอาข้อสำคัญก่อนนะครับเด่วอื่นๆจะทำมาเพิ่มครับเอิ้กๆหุหุ
admin
thaiboyslove.com.......................................                                                           

วันที่ 3 ธ.ค. 2551วันที่ 16 ก.ย. 2554 ได้เพิ่มกฏ ข้อที่ 7
วันที่ 21 ต.ค.2556 ได้ปรับปรุงกฏทั้งหมดเพื่อให้แก้ไข และติดตามได้ง่าย

เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง

ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ  โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม

[shichina]

นักเลงคีย์บอร์ด


ผมพรมนิ้วมือลงบนแป้นพิมพ์หลังจากเห็นว่าอีกฝ่ายกดเพิ่มผมเป็นเพื่อนแล้ว


‘ดีคับ ขอบคุณที่รับแอดนะ’


ประโยคง่ายๆที่ผมใช้เวลาคิดอยู่นานว่าจะเลือกใช้คำแบบไหนดี เพราะผมไม่อยากให้อีกฝ่ายรู้ว่าผมกำลังดีใจแค่ไหนที่ในที่สุดผมก็ได้เป็นเพื่อนกับเขา


ข้อความถูกส่งไปแล้ว แต่อีกฝ่ายก็ยังคงนิ่งไม่มีการโต้ตอบ ผมคิดในใจว่าบางทีเขาอาจไม่สะดวกที่จะอ่านข้อความของผมตอนนี้ก็เป็นได้ บางทีเขาอาจจะกำลังเข้าห้องน้ำหรือกำลังเลือกของในร้านสะดวกซื้ออยู่


สิบนาทีผ่านไปผมเริ่มมีความคิดใหม่แวบเข้ามาในหัว


...บางทีเขาอาจจะไม่ต้องการคุยกับผมก็ได้


การรอคอยทำให้คนเราคิดไปต่างๆนาๆ ผมรู้สึกเฟลนิดหน่อยที่เขาไม่แม้จะอ่านข้อความที่ผมส่งไป


“อ่ะ...จริงสิ” ผมพึมพำกับตัวเองก่อนจะเริ่มพรมนิ้วมือลงบนแป้นพิมพ์อีกครั้งแต่ทว่าในขณะที่ผมกำลังพิมพ์ได้เพียงครึ่งประโยคอีกฝ่ายก็พิมพ์ข้อความส่งกลับมาเสียก่อน


‘ไม่เป็นไรครับ ชื่อไรอ่ะ’


ผมลบประโยคที่พิพม์ค้างไว้เพื่อตอบคำถามของอีกฝ่าย


‘เราชื่อไมล์นะ นายล่ะ’ ผมถามกลับทั้งๆที่ผมก็รู้อยู่แล้วว่าเขาชื่ออะไร


‘เราชื่อพี ยินดีที่ได้รู้จักไมล์นะ’


ข้อความที่ตอบกลับมาทำผมตื่นเต้นอย่างบอกไม่ถูกทั้งๆที่มันเป็นแค่บทสนทนาธรรมดาๆเท่านั้น


‘เช่นกันพี ’


ไม่กี่อึดใจต่อมาพีก็ส่งข้อความมาอีกครั้ง


‘ชื่อแปลกดีเนอะ’


‘หมายถึงเราหรอ’ ผมถามเพื่อยืนยันให้มั่นใจ


‘ใช่’


ก็เคยคิดอยู่นะว่าชื่อผมมันฟังเหมือนผู้หญิงแต่นั่นมันก็เพราะ...


‘พอดีแม่เราชอบฟังเพลง 500 Miles อ่ะ’


‘แม่นายวัยรุ่นจัง555555’


‘แสดงว่าเคยฟังอ่ะดิ 555’ ผมตอบกลับแบบไม่ได้คิดอะไร เพราะรู้อยู่ว่าอีกฝ่ายคงไม่ได้มีเจตนาจะว่าแม่ผมในแง่ลบ


‘ใช่ๆ รุ่นเดียวกับแม่เราเลย’


‘เห งั้นเราก็น่าจะอายุใกล้กันดิ’


ประโยคนี้ทำให้เขานิ่งไปแต่ไม่นานก็ตอบกลับมา


‘หรอ นายอายุเท่าไรล่ะ’


‘ปลายปีนี้ก็จะครบ 20’ ผมตอบไปตามความเป็นจริง


‘19เท่ากันเลย เรากำลังขึ้นปี1อ่ะ’


‘อ่อ งั้นเราก็เป็นรุ่นพี่นายดิแบบนี้ เรากำลังจะขึ้นปี2ล่ะ’


ผมพิมพ์กลับไปก่อนจะฉุดคิดได้ว่าถ้าผมเริ่มต้นด้วยฐานะรุ่นพี่อาจทำให้เกิดช่วงว่างระหว่างผมกับเขา ดังนั้นผมจึงรีบพิมพ์ดักเอาไว้ก่อน


‘แต่พี่ไม่ต้องเรียกเราว่าพี่นะ’


‘อ้าว งั้นเราก็ต้องเรียกพี่ไมล์ดิ’ พีตอบกลับมาแทบจะพร้อมกันกับข้อความล่าสุดของผม ‘ไม่ทันละ555555’


‘555 ไม่เอาได้มั้ย’


‘ได้ๆ งั้นเรียกเราพี’ ทันทีที่เห็นคำตอนผมก็แทบเต้นแทงโก้รอบห้องด้วยความดีใจ ก่อนจะแทบลืมวิธีหายใจเมื่อเห็นประโยคถัดมา ‘ถ้าเรียกชื่อเราไม่ถนัด จะเรียกที่รักเราก็ไม่ว่า’


ถ้ามนุษย์สามารถระเบิดตัวเองได้จริงเวลาที่รู้สึกเขิน ตอนนี้ร่างผมคงแหลกไม่เหลือชิ้นดี


‘555 ให้เรียกจริงดิ’ พรมนิ้วมือพิมพ์ถามกลับไปไวเท่าความคิด โดยไม่ลืมที่จะพิมพ์คำว่า ‘ข่นบ๊ะ’ ต่อท้ายเพื่อให้ดูเหมือนผมไม่ได้คิดจริงจังอะไร


‘55555 หยอกๆ’ พี่เองก็ตอบกลับมาเหมือนไม่ได้คิดเป็นจริงเป็นจัง แต่ก็เหมือนจะไม่ตัดโอกาสผมซะทีเดียว ‘แต่จะเรียกแบบนั้นก็ได้นะ’


‘งั้นไม่เกรงใจละนะ...ที่รัก’


เมื่อข้อความถูกส่งออกไปผมก็แทบลงไปกองที่พื้น รู้สึกอายจนอยากถูกธรณีสูบให้หายไปซะเดี๋ยวนั้น พร้อมกันนี้ผมก็พยามจินตนาการว่าอีกฝ่ายจะทำหน้ายังไงตอนอ่านข้อความของผม


‘ว่าไงครับ’ ประโยคคำถามเรียบง่ายถูกส่งกลับมาอีกครั้ง และด้วยความที่ไม่รู้จะตอบว่าอะไรผมจึงเลือกเดินเกมต่อด้วยการส่งสติกเกอร์หมีสีชมพูบนพื้นหลังรูปหัวใจดวงโตไปให้


‘เอาตรงๆ เริ่มเขินนะเนี่ย’


ก็ไม่รู้ว่าอีกฝ่ายกำลังรู้สึกแบบที่พิมพ์อยู่จริงรึป่าว แต่มันก็ช่วยทำให้ผมรู้สึกหึกเหิมและรู้สึกอยากจะเดินหน้าต่อไป


‘อย่าเพิ่งเขินดิ เรายังไม่ได้จีบพีคืนเลย’


‘เฮ้ย จีบจริงดิ เราเป็นคนขี้อายนะ’


‘จะเชื่อดีมั้ย ไม่ถึงยี่สิบนาทีก็ให้เรียกว่าที่รักแล้ว’ ผมสัพยอกก่อนจะแอบบอกความรู้สึกตอนนี้ให้อีกฝ่ายได้รู้ ‘แต่ก็ทำเอาเราใจสั่นเลยล่ะ’


‘บ้า เราก็พิมพ์ไปงั้น ทำไรอยุ่ๆ’ พีจงใจเปลี่ยนเรื่องคุยอย่างเห็นได้ชัด แต่เรื่องอะไรผมจะยอมให้เขาเปลี่ยนหัวข้อสนทนาในเมื่อผมก็เดินหน้ามาถึงขนาดนี้แล้ว


‘คุยกับที่รักคับ’


‘นี่ก็เอาจริงวุ้ย’


‘เอาจริงเรื่องอะไรหรอ’ ผมแกล้งทำไขสือ


‘จะจีบเรากลับจริงดิ เดี๋ยวเตรียมตัวเขินแปป’


ไม่รู้ว่าอีกฝ่ายจะเตรียมเขินอะไร แต่ตอนนี้ผมก็คุยไปเขินไปจนแทบจะคลั่งในความน่ารักขี้เล่นของเขาอยู่แล้ว


‘งั้นเดี๋ยวเรามานะ สักชั่วโมงนึง’


‘ไปไหนอ่า’ อีกฝ่ายถามกลับทันที


‘จะวิ่งไปบอกเพื่อนว่ากำลังจะมีที่รักเป็นของตัวเอง’


‘งั้นเด่ะเรามา’ คราวนี้พีเป็นฝ่ายขอตัวบ้าง ผมจึงถามกลับแบบเดียวกันกับที่เขาถามผมก่อนหน้านี้


‘ไปไหนอ่ะ?’


‘ไปขอเงินเพื่อน’ คำตอบสั้นๆที่ไม่ได้ช่วยคลายความสงสัยทำให้ผมต้องถามกลับไปอีกครั้ง


‘หืม? ขอมาเพื่อ??’


‘จะเอาไปโทรหาแม่ บอกว่าเจอเนื้อคู่’


ผมดีดตัวออกจากเก้าอี้ ย่อเข่าเล็กน้อยแล้วยกสองมือขึ้นเหนือหัวคล้ายเวลาที่นักยกน้ำหนักกำลังทำท่าคลีนแอนด์เจิร์ก รู้สึกทุกอนูของร่างกายกำลังเอ่อล้นไปด้วยอนุภาคแห่งความสุขอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน


หลังจากดื่มด่ำกับความปิติสุขนั้นจนอิ่มเอมใจผมก็กลับมามองกล่องข้อความอีกครั้งและเห็นว่าอีกฝ่ายยังมีข้อความอื่นอีก


‘โลละ90ถูกกว่าแถวบ้านอีก’


“ง่ะ...เอาเราไปเทียบกับหมูซะงั้น” ผมพึมพำกับตัวเองก่อนจะพรมนิ้วมือตอบกลับไป


‘โห นี่ค่าตัวเราไม่ถึงพันหรอเนี่ย’


‘เปล่าๆ เมื่อกี้เดินอยู่ตลาด เจอเนื้อโล90บาทพอดี’ อีกฝ่ายแก้ตัว ‘55555 หยอกๆ’


ข้อความที่ตอบกลับมาทำให้ผมเห็นอีกด้านของเขาที่ผมสงสัยมาตลอด เวลาที่บังเอิญผ่านไปเจอตอนเขากำลังซื้อของ แต่มันก็เป็นไปได้ว่าเขาซื้อไปให้คนอื่นอีกทีก็เป็นได้


‘ชอบทำกับข้าวหรอ’


‘ชอบสิ’ พีตอบอย่างไม่ได้คิดอะไร


‘อุ๊ยเขิล’


‘เขิลไรอ่า?’


‘อยู่ๆมาบอกชอบเราง่ายๆได้ไง ข่นบ๊ะ’


‘เราหมายถึงชอบทำกับข้าว 5555555’ พีตอบกลับมาทันที ‘อยากได้คนทำอาหารให้กินทุกเช้าไหมล่ะ เดี๋ยวเรายินดีเสนอตัวให้’


“จงใจอ่อยกันรึป่าวเนี่ย” ผมพูดกับหน้าจอด้วยใบหน้าที่กำลังเห่อร้อนอย่างผิดปกติ ก่อนจะรวบรวมความกล้าทั้งหมดพิมพ์ถามกลับไป


‘ทำให้กินทั้งชีวิตเลยได้ป่ะ’


ลึกๆผมพยายามเตือนสติตัวเองว่าอย่าไปคาดหวังกับคำตอบที่จะได้รับมากเกินไป เพราะถ้าให้เดาจากบทสนทนาที่ผ่านมาเขาคงตอบกลับมากึ่งเล่นกึ่งจริงไม่ต่างกับผมที่ถ้าไม่มีแป้นพิมพ์แล้วล่ะก็คงไม่สามารถพูดคุยกับเขาแบบนี้


ผมเป็นคนชอบอยู่เงียบๆไม่ค่อยสุงสิงกับใคร แต่ไม่ใช่คนประเภทที่ชอบเก็บตัวอยู่แต่ในห้องหรือแยกตัวออกจากโลกของความเป็นจริง ผมก็แค่ผู้ชายธรรมดาๆคนนึงที่ขี้อายมากๆก็เท่านั้น


‘เอาจริงปร้าาาา’ พีถามและพยายามเปลี่ยนเรื่องคุยอีกครั้ง ‘ไมล์นอนกี่โมงอ่ะ’


ผมอ่านข้อความแล้วใจหายวูบ แอบคิดในใจว่าเขาเบื่อรึเปล่าที่ต้องมาคุยกับผมอย่างนี้


‘ไมอ่ะ พีจะนอนแล้วหรอ’ ผมถามกลับไปพยายามกดความรู้สึกด้านลบที่กำลังบีบรัดหัวใจเอาไว้


‘ยังหรอก เรานอนดึก’


ผมถอนหายใจอย่างโล่งอก ก่อนหัวจะนึกมุขเสี่ยวๆขึ้นมาได้


‘งั้นอยู่เป็นไฟให้เราอีกนิดละกัน เรายังไม่ง่วง’


‘ถ้านอนตอนไหนบอกเรานะ’ พีตอบกลับเหมือนไม่ทันสังเกตเห็นข้อความแปลกๆในประโยคเมื่อครู่ที่ผมส่งไป


ครึ่งหนึ่งทำให้ผมรู้สึกเฟลเล็กๆ แต่อีกครึ่งก็คิดว่าดีแล้วละที่ไม่ได้เล่นมุขนั้นออกไป ก็แหม๋...มาคิดๆดูแล้วไอ้มุขอยู่เป็นไฟก็คงไม่ค่อยเข้าท่าเท่าไรหรอมั้ง ขนาดผมเป็นคนคิดเองแท้ๆยังรับไม่ค่อยได้เลย


ไฟแมน...แฟนไม(ล์)


‘ไมอ่ะ?’ ผมถามกลับทั้งๆที่ก็พอเดาได้ว่าอีกฝ่ายคงเตรียมมุขอะไรไว้หยอดผมอีกแน่ๆ ซึ่งเป็นอะไรที่เหนือกว่ามุข “ไฟแมน” ของผมอย่างเทียบไม่ติด


‘เราจะได้เตือนว่าก่อนนอนอย่าลืมเอากรรไกรไว้ข้างเตียงนะ เราจะได้ไม่ห่างกันไกรรรรรร’


“...” ผมมองหน้าจอด้วยความรู้สึกที่บอกไม่ถูกก่อนจะลุกจากเก้าอี้แล้วเดินตรงไปที่ห้องน้ำ


“โดนใจเหี้ย เหี้ยยยยยยยยยยยยยย!!” ผมแหกปากลั่นเหมือนคนบ้าและใช้เวลาสงบสติอยู่ในนั้นพักใหญ่ รู้สึกเหมือนตัวเองทำคะแนนตามอีกฝ่ายอยู่มากโขและคงไม่มีทางชนะในการแข่งหยอดมุขเสี่ยว


‘กลับมาละ’


‘ไปไหนมา?’ พีถามกลับทันทีคล้ายกับกำลังรอข้อความจากผมอยู่


ผมคงไม่บ้าขนาดจะตอบเขาไปตามตรงว่าไปตะโกนในห้องน้ำมาอย่างบ้าคลั่ง ก็เลยขอยืมมุขของเขามาใช้เอาตัวรอดนิดหน่อย


‘ไปยืมกรรไกรห้องข้างๆมา’


‘ลงทุนจัง55555’


‘แน่นอน 55555’


ผมแอบหวังว่าเขาคงไม่ได้คิดว่าผมหายไปทำอย่างนั้นมาจริงๆ เพราะถ้าเขาเชื่อแบบนั้นผมคงดูเป็นคนที่แปลกอย่างบอกไม่ถูก


‘ไมล์เป็นคนคริสต์ป่ะ ดูจากรูปโปร’ อีกฝ่ายเปลี่ยนเรื่องอีกครั้ง


ผมขมวดคิ้วมองรูปโปรไฟล์ตัวเองอย่างพิจารณา และสงสัยว่าทำไมเขาจึงคิดแบบนั้น แต่มือเจ้ากรรมกับนิสัยนักเลงคีย์บอร์ดก็ทำให้ผมเลือกจะตอบกลับไปว่า


‘พ่อเข้าโบสถ์ แม่เข้าวัด แต่เราอยากเข้าไปอยู่ในหัวใจพี’


‘พิมพ์มางี้เขินนะ เราว่าไมล์เป็นคริสต์จริงๆล่ะ’


‘หน้าให้ขนาดนั้นเชียว’ ผมถามเพราะเริ่มสงสัยจริงๆว่าผมเหมือนคนนับถือคริสต์ขนาดนั้นเลยหรอ


‘ใช่’ เขาตอบสั้นๆก่อนจะตามด้วยประโยคที่ทำให้ผมอยากจะทำท่าคลีนแอนด์เจิร์กอีกรอบ ‘คริสชีวู่ คู่ชีวิตเราไง55555’


ผมฟุบใบหน้าร้อนผ่าวของตัวเองลงกับแป้นพิมพ์ แต่สายตายังคงจับจ้องมองจออย่างไม่วางตา อีกฝ่ายกำลังพิมพ์ข้อความส่งมาอย่างต่อเนื่อง


‘ไปนอนละนะ ไม่ต้องฝันดี ฝันถึงเราก็พอ’


‘คับ’ ท้ายที่สุดนี้ผมรวบรวมแรงเฮือกสุดท้ายพิมพ์ตอบกลับไปด้วยความหวังเล็กๆว่าสักวันหนึ่งผมจะกล้าพอที่จะพูดคำนี้ได้อย่างเต็มปากเต็มคำยามที่ต้องอยู่ต่อหน้าเขาจริงๆ


‘ที่รัก ’




---------------[END]---------------



  เขินตัวแตกค่ะ เพราะบทสนทนาในเรื่องทั้งหมดเป็นการโต้ตอบแบบเรียลไทม์กับ Mikanchan ผ่านแชตเมื่อคืนนี้
ซึ่งเราสองคนไม่ได้ตกลงกันไว้ก่อนเลยว่าใครจะจีบใคร อีกทั้งยังไม่ได้มีการนัดกันก่อนด้วยว่าใครจะหยอดมุขอะไรตรงไหน
จริงๆคือเราก็ไม่ได้คิดไว้ก่อนด้วยล่ะว่าจะเอาบทสนทนานี้มาเขียนเป็นนิยาย

ก็หวังว่านักอ่านทุกท่านจะสนุกกับเรื่องราวของนักเลงคีย์บอร์ดอย่างไมล์นะคะ 

-------
fanpage >> https://www.facebook.com/tsunihina
twitter >> https://twitter.com/hina_minmaru

[B52]

รู้จักและรักกันเฉพาะในจอ

[sirin_chadada]

เหมือนจะให้อารมณ์เศร้าแฮะ

[BlueCherries]

ถ้าเจอตัวจริงจะเป็นไงนะ นัดเดทกันเถอะน้องๆ

[GBlk]

ขอบคุณครับ

[seaz]

ถ้าจะขนาดนี้ ก็นัดเจอกันเถอะน้อง ^^

[whitelavenders]

มุขที่เล่นกันก็เคยอ่านผ่านตามาแล้วทั้งนั้น แต่ทำไมยังรู้สึกเขินอยู่นะ55555555 น่ารักจังค่ะ ผู้ชายเค้าคุยกันได้มุ้งมิ้งเชียว ทีแรกเห็นจากชื่อเรื่องนึกว่าจะมีรายการด่า 5555 เข้าใจผิด แต่ก็น่ารักใสๆดี ฝากบอกน้องไมล์หรือน้องพีให้หลอกล่ออีกฝ่ายมาเจอตัวเป็นๆให้ได้นะคะ อาจจะฟินกว่าแชทผ่านหน้าจอก็ได้นะ

[MSeraph]

หยอดขนาดนี้ ก้ออกมาเจอกันเถอะค่าาาา 

[shichina]

ก่อนอื่นคงต้องบอกตรงๆว่า feed back ของเรื่องนี้เกินกว่าที่คาดไว้มากทีเดียว
เพราะถ้าว่ากันตามตรงแล้ว เรื่องสั้นเรื่องนี้เนื้อหาแค่ ตอนเดียวจบ
แต่จากที่อ่านคอมเม้นและมโนเอาเองอีกส่วนหนึ่ง
เรารู้สึกว่านักอ่านหลายๆคนอยากให้เรื่องนี้มีตอนต่อ
ซึ่งเราก็ปรึกษากับนักเขียนอีกคนซึ่งเป็นเจ้าของ พี
ว่าจะสานเนื้อเรื่องต่ออีกหรือไม่...ซึ่งหลักจากถกแถลงกันอยู่พักใหญ่
เราก็ได้ข้อสรุปซึ่งเราทั้งคู่เห็นพ้องต้องกันว่า "จะให้เรื่องของไมล์และพีจบลงเท่านี้"
อนึ่ง คนเขียน และ เจ้าของคาแรคเตอร์(พี)
รู้สึกยินดีและขอบคุณนักอ่านทุกท่านเป็นอย่างยิ่ง
ที่เป็นกำลังใจสนับสนุนให้เราทั้งคู่สร้างสรรค์ผลงานต่อไป 

[twinmonkey0311]

หยอดกันน่ารักขนาดนี้ก็ตกลงเป็นแฟนกันเถอะ

[มะปรางเปรี้ยว]

เขิลลลลลลลลลลลลล 

[❣☾月亮☽❣]

   จีบกันขนาดนี้ต่อนอกรอบไหม
ชอบอะ

[KKKwanGGG]

น่ารักดีครับ

[mizzmizz]

นัดเดทกันเลยดีกว่า ลุ้นเว่อร์

[ketekitty]

เขินแทน 

[arij-iris]

นี่แข่งกันหยอดหรอไงนะ หวานนนนนนนนนซะ

[purple]

เป็นการจีบแบบคอมโบ้เซ็ตมากค่ะ หวานจริงอะไรจริง ><

[cinnsin]

น่ารักเกินไปแล้วววว 

[Celestia]

หยอดงี้เจอกันตัวๆเถอะค่ะ ความฟินขั้นกว่ามันมีอยู่จริงนะ 55555

[BeeRY]

งุ้ย เขินนน ขอเอามุกไปจีบคนที่ชอบบ้างนะคะ

[May@love]

หยอดกันน่ารัก ป้านี่เขินแทนเลย

[amewa]

หยอดกันน่ารักมากค่ะ งื้อออออออ เขินแรงจริงๆ บิดเป็นเกลียวคลื่นเลยค่ะตอนนี้5555555 ทั้งคู่แข่งกันหยอดไม่มีใครยอมใครจริงๆ แอบอยากอ่านมุมของพีจังว่านึกไงถึงหยอดกลับงี้ คือเป็นไมล์ถ้าเจอแบบนี้มีตายค่ะ เขินตาย แอร้ย

[PazZ]

เขินง่ออออออออออออออออ