Cr.Pic [F.GC]
ติดแฮชแท็ก
#พี่ควอตซ์น้องเหนือ ในทวิตเตอร์
❈ ❈ ❈ 100% ❈ ❈ ❈
“คืนนี้ก็ให้แฝดไปนอนที่ห้องของพวกแม่เหมือนเดิมนะลูก” คุณหญิงมรกตว่าระหว่างที่พวกเขากำลังทานมื้อเย็นกันที่ร้านอาหารบรรยากาศดี มีดนตรีสดเพราะๆ ให้ฟังระหว่างมื้ออาหาร
“อ่า... จริงๆ ไม่รบกวนพวกคุณแม่ก็ได้นะครับ ให้แฝดนอนกับพวกผมก็ได้” น้ำเหนือว่าอย่างเกรงใจที่ต้องให้ผู้ใหญ่คอยดูแลลูกแฝดเข้านอน
“แม่ขอแสดงเจตนารมณ์ชัดเจนเหมือนเดิมนะลูก แม่อยากได้หลานสาวอีกสักคน” พอได้ยินคุณหญิงมรกตพูดแบบนั้นน้ำเหนือก็หน้าแดงขึ้นมาทันที ส่วนคนอื่นๆ ก็หัวเราะขำกับเจตนารมณ์ของคุณหญิง
“ถ้าอย่างนั้นอีกสองวันที่เหลือคงต้องฝากพวกคุณแม่ดูแฝดแล้วละครับ ผมจะได้ทำตามเจตนารมณ์คุณแม่ได้” ควอตซ์พูดอย่างขบขัน สุดท้ายก็เลยโดนภรรยาของตัวเองตีแขนไปที
“พี่ควอตซ์!” น้ำเหนือเรียกอีกคนเสียงดุ แต่เพราะใบหน้าน่ารักนั้นกำลังแดงก่ำจึงไม่ได้ดูน่ากลัวเลยสักนิด เรียกรอยยิ้มและเสียงหัวเราะจากคนอื่นได้เป็นอย่างดี
ฝาแฝดที่กำลังตักข้าวผัดอเมริกันคำโตเข้าปากเงยหน้าขึ้นมองผู้ใหญ่บนโต๊ะที่หัวเราะออกมาก่อนจะหัวเราะตามทั้งๆ ที่ก็ไม่รู้หรอกว่าทุกคนกำลังคุยอะไรกัน
“ฮาร์ท เดียร์” ควอตซ์เรียกลูกชายฝาแฝด ยกมือขึ้นเช็ดปากที่มีคราบซอสมะเขือเทศเลอะขอบปากให้ทั้งสองคน “อยากมีน้องสาวไหมครับ”
สองแฝดทำหน้างงอย่างไม่เข้าใจคำว่าน้องสาว จนคุณตาสินธรต้องช่วยอธิบายให้หลานเข้าใจ “น้องผู้หญิงตัวเล็กๆ แล้วพวกหนูก็จะได้เป็นพี่ชาย ช่วยแด๊ดกับมัมเลี้ยงน้อง เป็นพี่ชายที่ดีให้น้องคอยดูแล้วก็ทำตาม มีน้องผู้หญิงมาเล่นด้วยเพิ่ม”
ทั้งคู่ไม่ค่อยเข้าใจหรอกว่าทั้งประโยคของคุณตาสินธรนั้นหมายถึงอะไร แต่พวกเขาเข้าใจประโยคสุดท้ายที่จะมีเพื่อนมาเล่นด้วยกันเพิ่มมากขึ้น พอได้ยินแบบนั้นเจ้าตัวก็พากันพยักหน้า “มีๆ มีน้องฉาว มีน้อน”
“อ้อนมัมสิครับ ถ้ามัมยอมก็มีได้” ควอตซ์บอกกับลูกชายฝาแฝด
“มัม~~ มีน้อน มีน้อง มีๆ มีนะ” ได้ยินแด๊ดดี๊พูดแบบนั้นก็หันไปอ้อนมัมมี๊ทันที แบบที่น้ำเหนือก็ไม่รู้จะตอบรับหรือปฏิเสธดี ได้แต่หันไปมองค้อนคนรักที่ไปยุฝาแฝดแบบนั้น “นะๆ นะครับ มีน้องฉาว นะ”
“อ่า... ถ้าพวกหนูทำตัวดี ไม่ดื้อไม่ซนมัมจะลองเอาไปคิดดูแล้วกันครับ” น้ำเหนือตอบอย่างแบ่งรับแบ่งสู้
“ฮะ! น้องเดียจะเป็นเด็กดี ไม่ดื้อไม่ซน”
“ฮาร์ทด้วย ฮาร์ทด้วย”
“ครับๆ ทำให้ได้จริงๆ เถอะ” น้ำเหนือว่า พลางบีบจมูกลูกชายทั้งสองคนอย่างมันเขี้ยวกับท่าทางเหล่านั้น ก่อนที่มือจะเลยมาหยิกเอวของคนที่ได้ชื่อว่าเป็นสามีข้อหาทำตัวน่าหมั่นไส้
คนโดนหยิกก็ไม่มีสลดมีแต่ความพราวระยับในดวงตาสีสวยคู่นั้นที่น้ำเหนือเห็นแล้วอยากจะประทุษร้ายให้เจ็บเสียเหลือเกิน มีแววว่าคืนนี้... คงได้โดนแกล้งอีกแน่นอน
น้ำเหนือหยิบชุดคลุมอาบน้ำมาสวมหลังจากที่เช็ดตัวเรียบร้อยแล้ว เขาเพิ่งพาฝาแฝดไปเข้านอนที่ห้องของคุณหญิงมรกตมา ก่อนจะกลับมาอาบน้ำเพื่อเตรียมตัวเข้านอนบ้าง ส่วนคนที่อยู่ร่วมห้องด้วยหายไปไหนน้ำเหนือก็ไม่แน่ใจ เพราะตอนที่เดินกลับมาจากห้องพักของคุณหญิง ควอตซ์ก็บอกว่าจะไปคุยโทรศัพท์แล้วก็เดินหายไปอีกทาง
เสียงเพลงจังหวะช้าๆ ฟังหวานหูดังทั่วภายในห้องนอนที่เปิดเอาไว้ตั้งแต่ตอนก่อนจะเข้าไปอาบน้ำ ให้คนที่เพิ่งเดินออกจากห้องน้ำต้องฮัมเพลงคลอตามไป
“อ่ะ!” น้ำเหนือสะดุ้งเมื่ออยู่ๆ ก็โดนสวมกอดจากทางด้านหลังอย่างไม่ทันตั้งตัว
ฟอด!
ปลายจมูกโด่งกดที่แก้มนวลแรงๆ พร้อมแรงกอดรัดที่แน่นขึ้น “หอมจัง” กดจมูกลงที่ไหล่ขาวที่โผล่พ้นชุดคลุมอาบน้ำ ก่อนจะเปลี่ยนเป็นแนบริมฝีปากลงไปแทน
“พี่ควอตซ์... ไปอาบน้ำสิครับ จะได้มาพักผ่อน วันนี้พาแฝดไปเที่ยวมาคงเหนื่อยน่าดูเลยใช่ไหมครับ” น้ำเหนือหันกลับไปหาคนรักที่ยังกอดรอบเอวเขาเอาไว้อยู่
“ง่วงแล้วเหรอ” ควอตซ์ถาม ก้มมองคนในอ้อมแขนที่ดูไม่มีวี่แววของคนง่วงนอนเลยสักนิด ดวงตากลมโตยังคงเป็นประกายชวนมองเหมือนทุกที มือใหญ่วางแนบลงที่แก้มนวล ไล้ปลายนิ้วเบาๆ อย่างที่ชอบทำ
น้ำเหนือแนบใบหน้าตัวเองลงกับมือที่อบอุ่นพลางเหลือบมองเจ้าของมือไปด้วย แต่พอเห็นสายตาที่มองตรงมาก็ทำให้อยากจะหันหนี จนต้องขยับตัวออกห่าง “ผมง่วงมากเลยครับ ผมว่าผมไปแต่งตัวแล้วนอนดีกว่าเนอะ”
แขนแข็งแรงรัดเข้าที่เอวบางของคนที่กำลังหนี ช้อนร่างคนรักขึ้นอุ้มจนน้ำเหนือต้องรีบยกมือโอบรอบคออีกฝ่ายเอาไว้เพราะกลัวตก “พ พี่ควอตซ์...”
“เดี๋ยวพี่พาไปส่ง... ที่เตียงเองครับ ดูสิ ตาโตใสแจ๋วเลย คงจะง่วงมากจริงๆ นั่นแหละเนอะ” พูดด้วยน้ำเสียงขบขัน แล้วก็ได้รับค้อนงามๆ จากคนรักมาวงใหญ่
“นิสัยไม่ดี...”
“แต่พี่เป็นลูกที่ดีนะ คุณแม่ท่านอยากได้หลานสาว แล้วพี่ก็อยากจะทำหน้าที่ลูกที่ดี ด้วยการมีหลานสาวให้คุณแม่นะครับ” ควอตซ์ว่ายามที่วางคนรักลงบนเตียงนอนหลังใหญ่ รอยยิ้มเจ้าเล่ห์ผิดกับคำพูดแสนดีของลูกกตัญญู
“น่าหมั่นไส้!” น้ำเหนือว่า ย่นจมูกใส่ เห็นรอยยิ้มนั้นแล้วอยากจะหยิกคนเจ้าเล่ห์ให้เนื้อเขียว
“ไม่อยากมีลูกสาวเหรอครับ หือ...” ก้มลงคลอเคลียแก้มนวลด้วยปลายจมูก เชื่องช้า เนิบนาบ อ่อนโยน และออดอ้อน
แก้มขาวซับสีระเรื่อ ไม่ใช่ว่าเขาไม่อยากมีลูกสาวอีกคนเสียเมื่อไหร่ แต่ใครจะไปกล้าพูดได้เต็มปากเต็มคำเหมือนอีกฝ่ายกัน รู้ทั้งรู้ว่าน้ำเหนือไม่เคยปฏิเสธ แต่ก็ชอบพูดชอบถามให้อายเสียทุกครั้งไป
ควอตซ์หัวเราะเมื่อเห็นแก้มขาวๆ เปลี่ยนสี จับใบหน้าน่ารักที่หันหลบให้หันมามองเขา ทอดมองคนตรงหน้าด้วยความรักและเอ็นดู ใบหน้าคมคายก้มลงไปใกล้พร้อมๆ กับที่ดวงตากลมโตนั้นพริ้มลงรอรับสัมผัสหวานอย่างเต็มใจ
จูบเบาๆ ที่ถ่ายทอดคำรักอย่างไม่สิ้นสุด มันทั้งอ่อนหวาน อ่อนโยน ละมุนละไม แต่ในขณะเดียวกันก็มอมเมาให้ทั้งคู่ตกอยู่ในห้วงเวลาของกันและกัน
น้ำเหนือได้แต่ยกมือขึ้นโอบรอบคออีกฝ่ายยามที่คนด้านบนเลื่อนริมฝีปากแนบจูบไปทั่วใบหน้าตั้งแต่หน้าผาก เปลือกตาทั้งสองข้าง ปลายจมูก แก้มนวล และจบลงที่ริมฝีปากอิ่มอีกครั้ง รสจูบของควอตซ์นั้นเหมือนของมึนเมา ที่พอได้เสพก็เหมือนกับไม่รู้สึกตัว โอนอ่อนทำตามทุกอย่างอย่างเต็มใจ
ชุดคลุมอาบน้ำดูเหมือนจะเกะกะเสียเหลือเกินจนควอตซ์ต้องจัดการถอดมันออกจากร่างกายของคนรัก กวาดสายตามองไปทั่วตัวน้ำเหนือ ร่างกายที่มองกี่ทีก็ไม่เคยนึกเบื่ออีกทั้งยังรู้สึกว่าร่างกายนี้เย้ายวนมากขึ้นทุกวันๆ
“อ๊ะ... พี่...” น้ำเหนือสะดุ้งยามที่ริมฝีปากและปลายลิ้นของควอตซ์กำลังหยอกล้ออยู่ที่ยอดอกข้างหนึ่ง อีกข้างก็ใช้มือบีบคลึงนวดเฟ้นจนน้ำเหนือได้แต่สะท้านเผลอแอ่นอกเข้าหาอย่างลืมตัว
หยอกเล่นจนพอใจริมฝีปากแสนซนก็เคลื่อนไปยังจุดอื่นต่อ ไม่ว่าจะเป็นหลุมเล็กๆ กลางหน้าท้อง และเลื่อนลงไปต่ำกว่านั้น มือหนาสอดใต้เอวคนรัก ดันสะโพกอีกฝ่ายขึ้นยามที่ริมฝีปากครอบครองส่วนแสดงความเป็นตัวตนของคนรัก
“พี่ควอตซ์... อือ... พี่ครับ...” น้ำเหนือแทบอยากจะร้องขอ อย่ากลั่นแกล้งและทรมานกันแบบนี้เลย ทั้งริมฝีปาก ทั้งลิ้น รวมไปถึงชั้นเชิง ประสบการณ์ที่เอาออกมาใช้ปรนเปรอให้ มันทำให้น้ำเหนือจวนเจียนจะขาดใจเสียให้ได้
“พ พี่ควอตซ์... พ พอก่อน อือ... ค ครับ...” น้ำเหนือดันไหล่กว้าง แบบที่ควอตซ์เองก็ยอมผละออกเว้นช่วงให้คนรักได้พักหายใจ
ยันกายมาเสมอคนรัก ใช้ปลายนิ้วเกลี่ยหยาดน้ำใสจากบริเวณหางตาออก แนบมือข้างนั้นกับแก้มที่ร้อนและแดงเพราะอารมณ์ความรู้สึก ก่อนจะก้มลงจูบปากอิ่มอีกครั้ง
“พี่รักเหนือนะ” เสียงทุ้มกระซิบ แต่ทว่าก็ดังชัดเจนในความรู้สึก
“ผมก็รักพี่ควอตซ์ครับ...” น้ำเหนือไม่เคยเขินอายที่จะกล่าวคำรัก คำว่ารัก... เป็นคำที่น้ำเหนือกล้าพูด และมักจะพูดด้วยน้ำเสียงที่หนักแน่น เพื่อบอกย้ำความรู้สึกของพวกเขา ว่าพวกเขายังมั่นคงในความรัก
จูบแล้วจูบเล่าที่ต่างฝ่ายต่างมอบให้กันอย่างไม่รู้จักเบื่อ อีกทั้งยังรู้สึกว่ามันไม่เพียงพอ ไม่เพียงพอที่จะแสดงให้เห็นว่าพวกเขารักกันมากแค่ไหน
“น้ำเหนือ...” ควอตซ์กระซิบเรียกเสียงพร่ายามซุกใบหน้าลงที่ซอกคอหอมกรุ่น “พร้อมนะครับคนดี”
เรียวขาขาวขยับออกยามที่คนตัวสูงแทรกกายเข้ามา สองแขนโอบร่างกายที่ใหญ่โตกว่าตัวเองเอาไว้แน่นยามปล่อยให้อีกฝ่ายลุกล้ำเข้ามา น้ำเหนือได้แต่หลับตาเม้มปากยามที่ความใหญ่โตแทรกกายเข้ามาจนรู้สึกอึดอัดไปหมด
มือหนึ่งเหมือนจะดันผลักไส แต่อีกมือก็ไขว่คว้าเข้าหาตัว จนควอตซ์ต้องจับมือของอีกฝ่ายมากุมเอาไว้แทน มือของทั้งคู่ประสานเป็นหนึ่งเดียวเหมือนกับร่างกายที่เชื่อมต่อถึงกัน
ความรู้สึกที่ส่งผ่านหากันผ่านดวงตา บอกย้ำความรักด้วยร่างกายบทเพลงรักเริ่มบรรเลงเมื่อนักดนตรีทั้งสองพร้อม จังหวะและท่วงทำนองประสานกันอย่างลงตัว ไม่เร่งเร้า แต่ทว่ามันทั้งเชื่องช้า และอ่อนหวาน เหมือนเครื่องดนตรีวิเศษที่กำลังบรรเลงเพลงคลาสสิก ไม่ต้องใช่จังหวะที่หนักหน่วง หรือท่วงทำนองสมัยใหม่ แต่มันก็น่าฟัง อย่างไม่รู้เบื่อ
มีบางช่วงบางตอนที่เร่งจังหวะเพื่อความน่าตื่นเต้นแต่ก็ไม่นานก็กลับมาทำนองเดิม ผสมผสานอย่างลงตัว เป็นเพลงรักของพวกเขาทั้งคู่ที่มีแค่พวกเขาเท่านั้นที่จะสามารถบรรเลงได้
“น้ำเหนือ...” ชื่อคนรักถูกเอ่ยซ้ำแล้วซ้ำเล่า แต่คนฟังก็ไม่รู้จักเบื่อ มีแต่อยากฟังซ้ำอีกเรื่อยๆ
สองร่างตระกองกอด ฝ่ามือสัมผัสกันและกัน ดวงตาที่สบประสานอย่างไม่มีใครยอมละสายตาไปไหน เพราะว่าไม่สามารถละสายตาไปได้ ต่างฝ่ายต่างถูกตรึงเอาไว้ และอยากที่จะจดจำทุกรายละเอียดของกันและกัน
“อึก... พ พี่ควอตซ์...”
“คนดี... เด็กดีของพี่...”
ร่างกายแข็งแรงเป็นฝ่ายหยัดตัวเข้าหา อ่อนโยนและเนินนาน จนกระทั่งบทเพลงใกล้จบ จังหวะบรรเลงก็เริ่มเปลี่ยน ท่วงทำนองถูกปรับ เหมือนกับละครที่กำลังฉายฉากสำคัญ เพลงประกอบก็ยิ่งเร่งเร้าเพิ่มอารมณ์และความรู้สึก
“น้ำเหนือ....”
“.... พ พี่ควอตซ์...”
โน้ตตัวสุดท้ายดังขึ้นพร้อมกัน พร้อมกับเพลงที่ดำเนินมาจนจบ จังหวะค่อยๆ ผ่อนเบาและเงียบหาย จนเหลือเพียงเสียงของลมหายใจที่ประสานกัน
ควอตซ์ขยับไปนอนข้างคนรักก่อนจะรั้งน้ำเหนือให้มาซบอกของตัวเอง ใช้เวลาสักพักลมหายใจของพวกเขาจึงกลับมาเหมือนเดิม น้ำเหนือได้แต่ซุกใบหน้าลงกับอกกว้าง หลับตาฟังเสียงหัวใจที่เต้นเป็นจังหวะหนักแน่นและมั่นคง
“ขอบคุณนะครับ”
น้ำเหนือเงยหน้าขึ้นมองเมื่อได้ยินอีกคนพูดขอบคุณ “เรื่องอะไรครับ”
เอื้อมมือมาปัดผมที่ชื้นเหงื่อให้พ้นใบหน้าหวาน “ขอบคุณสำหรับความสุขที่พี่ได้รับครับ”
แก้มที่ตอนนี้ยังคงมีสีแดงแต้มเพราะความเหนื่อยขึ้นสีเข้มขึ้นเมื่อได้ยินคำพูดนั้น รู้สึกเขินอายเกินกว่าจะมองอีกฝ่ายได้จึงต้องหันหน้ากลับ “ผมก็... มีความสุขครับ”
“เอาไว้กลับไปที่บ้านแล้วไปคุยกับน้าหมอกันนะ เรื่องลูก” ควอตซ์ว่าพลางขยับผ้ามาคลุมกายของน้ำเหนือให้เพราะกลัวว่าอีกฝ่ายจะโดนอากาศเย็นๆ จากเครื่องปรับอากาศมากเกินไปแล้วจะไม่สบายเอาได้
“พี่คิดว่าเราพร้อมแล้วที่จะมีลูกอีกสักคน พี่เลยอยากปรึกษากับน้าหมอว่ายังมีความเป็นไปได้ใช่ไหมที่เราจะมีคนลูกอีก อยากให้แน่ใจว่าร่างกายของเราพร้อมแล้วใช่ไหม” ควอตซ์พูด
เขาคิดมาได้สักพักแล้วเรื่องลูกคนที่สาม แต่ตอนน้ำเหนือท้องฝาแฝดมีเรื่องราวเกิดขึ้นตั้งมากมายจนเขาเกือบจะเสียฝาแฝดกันไป แต่ทั้งฝาแฝดแล้วก็น้ำเหนือก็เข้มแข็งมากพอที่จะอยู่กับเขา แต่ร่างกายของน้ำเหนือก็รับภาระหนักมากเช่นกัน อีกทั้งน้ำเหนือยังเป็นผู้ชายที่ร่างกายไม่ได้เกิดมาเพื่อรองรับการตั้งครรภ์ เขาเลยไม่มั่นใจ และไม่แน่ใจว่าพวกเขาจะสามารถมีลูกอีกได้หรือเปล่า แล้วจะเกิดอันตรายอะไรกับน้ำเหนือหรือลูกของเขาหรือเปล่า
“พี่ควอตซ์อยากมีลูกอีกคนเหรอครับ” น้ำเหนือถาม
“ครับ พี่อยากมีอีกคน ไม่ได้เกี่ยวกับที่คุณแม่พูดหรอก พี่อยากมีจริงๆ แต่ก็ตามใจเราอยู่แล้ว ถ้าเราไม่อยากมีก็ไม่เป็นไรครับ แค่ฝาแฝดก็พอ” ควอตซ์ว่า
“พี่ควอตซ์รู้ใช่ไหม... ว่าผมคุม...” น้ำเหนือยถามเสียงเบา
“ครับ รู้ครับ”
หลังจากคลอดฝาแฝด น้ำเหนือเองก็ไม่แน่ใจกับร่างกายของตัวเองว่าเขายังจะสามารถมีลูกได้อีกหรือเปล่า อีกทั้งเขาอยากที่จะดูแลแฝดให้ดีที่สุดก่อน และอยากจะรอจนกว่าพวกเขาจะพร้อมจริงๆ จึงได้คุยกับน้าหมอถึงความกังวลนี้ ซึ่งหมอวิรัชก็ยืนยันว่าเขายังสามารถตั้งครรภ์ได้อีกแต่อาจจะยากกว่าตอนฝาแฝด น้ำเหนือก็เลยคุมกำเนิดมาตลอด
“พี่ถึงได้บอกยังไงละครับว่าตามใจเรา พี่ไม่ได้จะว่าหรือโกรธอะไรหรอกครับ เพราะตอนนี้พวกเราก็มีความสุขกันดีอยู่แล้ว”
น้ำเหนือมองคนรักที่บอกว่าเข้าใจและไม่นึกโกรธอะไรกับสิ่งที่น้ำเหนือเลือกทำ แม้จะแอบเห็นประกายไหววูบในดวงตาสีสวยคู่นั้นตอนที่เจ้าตัวพูด
“แล้ว... พี่ควอตซ์รู้ไหมครับว่า...” น้ำเหนือระบายยิ้มหวาน ก่อนจะหัวเราะออกมาเมื่อเห็นท่าทางตกใจปนตื่นเต้นของอีกคนตอนที่ได้ยินเขาพูดจบประโยค “ผมเลิกคุมมาตั้งแต่ก่อนแต่งงานแล้ว เป็นเดือนแล้วล่ะครับ”
“จ จริงเหรอ! จริงน่ะเหรอ”
“ครับ ไม่ใช่มีแค่พี่ควอตซ์หรอกครับที่อยากมีลูก ผมก็เหมือนกัน ก็เลย... เลิกคุมไปน่ะครับ”
“ม หมายความว่า...” ควอตซ์มองน้ำเหนือนิ่ง “ตั้งแต่... จนถึงเมื่อกี้ก็มีโอกาสน่ะสิ ใช่ไหม”
พยักหน้ารับกับคำถามของอีกฝ่าย “ครับ... ก็น่าจะนะครับ”
“พี่ว่าโอกาสน่าจะสูงนะ ก็... ไม่เคยมีครั้งไหนเลยที่พี่ป้องกัน” อีกฝ่ายว่า ดวงตาเรียวเริ่มส่องประกายต่างไปจากเดิมแบบที่น้ำเหนือนึกหวั่นใจแล้วก็รู้สึกว่าตัวเองคิดผิดที่พูดเรื่องนี้ออกไป
ในช่วงที่ไม่ทันระวังตัวก็ถูกจับพลิกให้นอนแผ่ไปกับเตียงโดยที่ควอตซ์คร่อมทับอยู่ด้านบน “แต่เพื่อเป็นการเพิ่มโอกาสให้มากขึ้น... พี่คงต้องขยันมากกว่านี้สินะ”
“ด เดี๋ยวครับพี่ควอตซ์! จะ จะทำอะไรครับ” ร้องถามเสียงสั่นทันทีที่เห็นรอยยิ้มและสายตาเจ้าเล่ห์
“หือ...” เลิกคิ้วขึ้นมอง เหมือนกับว่าคำถามของน้ำเหนือเป็นคำถามที่ไม่สมควรถามออกมาเสียเหลือเกิน “ถามแปลกนะเรา... ก็ต้องปั๊มลูกสิครับ ไม่ปั๊มแล้วจะมีลูกได้ยังไง”
“หะ หา... เดี๋ยวสิครับพี่ควอตซ์” น้ำเหนือห้ามตอนที่อีกฝ่ายก้มหน้าลงมาซุกเข้าที่ซอกคอ
“ไม่หาแล้วครับ ต้องทำเลยเดี๋ยวไม่ทันการณ์กันพอดีหรอก แล้วก็ไม่ต้องถามอะไรแล้วนะครับพี่จะไม่ตอบ ไม่อธิบายเป็นคำพูดแล้วครับ เพราะพี่จะทำเลย... เนอะ”
“อ๊ะ! พ พี่ควอตซ์เดี๋ยวครับ อ่ะ... ย อย่าจับแบบนั้นสิครับ พ พี่ควอตซ์”
คนโดนห้ามผละออก คิ้วขมวดเข้าหากันอย่างไม่พอใจ ก่อนที่น้ำเหนือจะได้พูดอะไรออกมาอีกควอตซ์ก็จัดการปิดปากด้วยปากของเขาแทน และคราวนี้ก็ช่างแตกต่างจากเมื่อครู่สิ้นเชิง เพราะมันไม่ได้อ่อนโยน อ่อนหวาน แต่มันเร่าร้อนเสียเหลือเกิน จนน้ำเหนือตามไม่ทัน
จัดการปิดปากคนรักไม่นาน น้ำเหนือก็อ่อนยวบอยู่ในอ้อมแขน ปล่อยให้ควอตซ์ทำตามอำเภอใจ และไม่สามารถเอ่ยห้ามอะไรได้ ยิ่งมีการกระทำที่แสนจะเอาแต่ใจ แต่น้ำเสียงที่ออดอ้อนก็ยิ่งทำให้น้ำเหนือตามใจ ทำตามทุกอย่างที่อีกฝ่ายเอ่ยขอ
แล้วกว่าคนเอาแต่ใจจะยอมปล่อยน้ำเหนือก็แทบจะหลับคาอก อีกทั้งเวลาก็ล่วงเลยเข้าสู่วันใหม่มาหลายชั่วโมงแล้ว เมื่อเห็นว่าน้ำเหนือคงรับความเอาแต่ใจไม่ไหวแล้วควอตซ์ถึงได้ยอมปล่อย และทันทีที่หัวถึงหมอน คนหมดแรงก็หลับไปในเวลาอันรวดเร็ว
ควอตซ์ลุกไปหยิบผ้ามาเช็ดเนื้อเช็ดตัวให้กับคนรักจนสะอาดเรียบร้อย ก่อนที่เขาจะเดินเข้าไปอาบน้ำแล้วจึงเดินมานอนกอดน้ำเหนือเอาไว้
ดึงผ้าห่มคลุมตัวพวกเขาทั้งคู่ ก้มลงจูบขมับของคนในอ้อมแขนอย่างรักใคร่
“ขอบคุณนะครับ พี่รักน้ำเหนือนะ”
❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈ ❈
ทำไมเขิน... ตอนแต่งก็เขิ้นเขิน ไม่ได้แต่งฉากแบบนี้มาสักพักแล้ว อีกอย่างสำหรับคู่นี้ฟางรู้สึกว่ามันต้องออกมาอะไรแบบนี้นี่แหละ ไม่ได้ชัดเจน เด่นชัด แต่มันต้องละมุนๆ หวานๆ แบบนี้แหละถึงจะบ่งบอกความเป็นคู่นี้เนอะ อะไรจะหวานกันขนาดนี้ก็ไม่รู้ ทั้งหวาน ทั้งหมั่นไส้คนพี่ไปให้ตัว แหม... อะไรจะรักเมีย หลงเมียขนาดน้านนนนนนนนนนน หมั่นจริงๆ ค่ะ
แล้วเจอกันตอนหน้านะคะ ^^
สำหรับเฟสบุ๊คค่ะ https://www.facebook.com/fgc32yaoi
สำหรับทวิตเตอร์ค่ะ https://twitter.com/Fangiily_GC
เข้าไปพูดคุย สอบถาม ทวงหานิยายกันได้เลยนะคะ ยินดีตอบทุกคน ทุกข้อสงสัย(ที่ตอบได้จ้า)
ฝากอุ้มรักด้วยนะคะ อย่าลืม กดเฟบ กดเมนต์ กดโหวด กดแชร์ แล้วแต่สะดวกเลยน๊า คนละนิดคนละหน่อยเป็นกำลังใจให้ด้วยนะคะ จุ๊บๆ ขอบคุณค่ะ
หัวข้อ: ❤… อุ้มรัก ...❤ #Mpreg } ll อุ้มรัก'S 01 [100%] l P.160 [12-11-62] (อ่าน 1192022 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก