"น้ำเหนือถอดชุดคลุมออกหน่อย"ติดแฮชแท็ก #พี่ควอตซ์น้องเหนือ ในทวิตเตอร์“เดี๋ยวพี่กลับไปที่ห้องก่อน” ควอตซ์บอกกับน้ำเหนือที่นั่งคุยอยู่กับพี่ๆ ในทีมออกแบบของคิวเอ็นอย่างออกรส เขาไม่ได้ดุหรือแสดงท่าทีไม่พอใจอะไรที่พนักงานมานั่งคุยเล่นแบบนี้ เพราะไม่มีใครที่จะสามารถนั่งทำงานอย่างเดียวทั้งวันได้
ควอตซ์ รวมไปถึงคุณโทมัสและคุณหญิงมรกตไม่ได้มีกฎเกณฑ์อะไรในการบังคับพนักงานมากนัก พวกเขาไม่สนว่าระหว่างทางก่อนที่งานจะเสร็จพนักงานของพวกเขาจะคุยเล่นกัน หรือพักผ่อนอย่างไร ขอแค่วันกำหนดส่งงาน ต้องมีงานส่งและผลงานนั้นต้องเป็นที่น่าพอใจ ระหว่างนั้นก็ขึ้นอยู่กับการจัดสรรเวลาของตัวเอง
พอได้ยินแบบนั้นน้ำเหนือก็ลุกขึ้นยืนทันทีไม่ทันได้ระวังจนขากระแทกเข้ากับโต๊ะ
“ระวังหน่อยน้ำเหนือ” ควอตซ์ว่าเสียงดุ แต่ก็ก้มลงมองขาของน้ำเหนือเพื่อดูว่าเป็นรอยมากไหม
ยื่นมือไปลูบรอยแดงๆ บริเวณหน้าขาเบาๆ โดยไม่ได้สนใจเลยว่าคนที่โดนลูบขาอยู่นั้นหน้าแดงแค่ไหนกับการกระทำนั้น “เป็นรอยแดง เจ็บมากไหม”
น้ำเหนือได้แต่ก้มหน้าก้มตาแล้วส่ายหน้าไปมา ไม่ใช่เรื่องแปลกอะไรที่ควอตซ์จะดูแลดีแบบนี้เพราะปกติอีกฝ่ายก็ดูแลดีอยู่แล้ว เห็นจุดแดง รอยแดงที่ไหนก็ทำหน้านิ่วคิ้วขมวดแล้ว แต่ที่น้ำเหนือหน้าแดงนี้ก็เพราะว่าควอตซ์แสดงท่าทีต่อหน้าพนักงานแบบนี้ต่างหาก
“เดี๋ยวไปหายาแก้ฟกช้ำทาเอาไว้ก่อน” ควอตซ์ลุกขึ้นยืนเต็มความสูง พอดีกับที่พนักงานส่งยาแก้ฟกช้ำมาให้ ท่านรองประธานจึงรับยามาทาให้น้ำเหนือจนเสร็จเรียบร้อย แบบไม่ได้สนใจหรือแคร์เลยสักนิดว่ามีใครอีกหลายคนกำลังมองมา เพราะสิ่งเดียวที่ควอตซ์คิดคือการทายาให้กับน้ำเหนือ
ผิดกับน้ำเหนือที่ได้แต่นั่งก้มหน้า หน้าตาแดงก่ำ ไม่กล้าที่จะเงยหน้าขึ้นสบตากับใครเลย โดยเฉพาะเหล่าพี่ๆ ที่นั่งคุยอยู่ด้วยกันเพราะไม่สามารถทนสายตาล้อเลียนของทุกคนได้
“เสร็จแล้วละ อย่างนั้นพี่กลับไปที่ห้องก่อนแล้วกันนะ” ควอตซ์ส่งหลอดยาแก้ฟกช้ำคืน พร้อมพูดกับน้ำเหนือไปด้วย
คนตัวเล็กกว่าส่ายหน้าไปมา ลุกขึ้นยืนจับแขนของควอตซ์เอาไว้ “ผมกลับไปด้วย”
“ไม่เป็นไร นั่งคุยต่อก่อนก็ได้ตอนเย็นเดี๋ยวเดินมารับ” ควอตซ์ว่า โดยส่วนใหญ่น้ำเหนือจะอยู่แต่บ้าน บางวันก็แทบไม่ค่อยได้คุยกับใครเพราะแต่ละคนก็มีงานที่ต้องทำ วันนี้ได้ออกมาบริษัทเขาก็เลยอยากให้น้ำเหนือได้คุยกับคนอื่นๆ บ้าง เจ้าตัวจะได้ไม่รู้สึกเหงา
“ผมกลับด้วย” คนท้องเริ่มออกอาการงอแง มือจับแขนเสื้อของควอตซ์เอาไว้แน่นอย่างไม่ยอมปล่อยแน่ถ้าหากไม่พากลับไปที่ห้องด้วย
“พี่มานั่งเล่นด้วย มาคุยด้วยไม่ได้นะ”
น้ำเหนือพยักหน้ารับ พอเห็นแบบนั้นคนเป็นพี่ก็ได้แต่ตามใจพาน้ำเหนือกลับไปที่ห้องทำงานด้วยกัน “อยากได้ขนมอะไรก็บอกพี่ลินนะ พี่ขอเคลียร์งานก่อน สักสามชั่วโมงแล้วจะพากลับบ้าน”
“ไม่เป็นอะไรครับ พี่ควอตซ์ทำงานไปเถอะ แต่ผมขอนั่งตรงนั้นได้ไหม” ถามไปก็ชี้นิ้วไปที่ว่างๆ ข้างเก้าอี้ทำงานของควอตซ์
เจ้าของห้องทำงานได้แต่ทำคิ้วขมวดหันมองตามมือแล้วหันกลับมาหาคนรักที่ร้องขออีกรอบ แล้วคิ้วนั้นก็ต้องคลายออกเมื่อเห็นสีหน้าที่ติดจะอ้อนๆ ของคนรักที่แสดงออกมาแบบไม่รู้ตัว
“นั่งที่โซฟาสบายกว่าตั้งเยอะ จะได้นอนได้” ปากก็พูดแบบนั้น มือก็คว้าโทรศัพท์ภายในขึ้นมากดโทรออก “พี่ลิน… วันนี้ผมไม่รับแขกนะครับ แจ้งทุกฝ่ายด้วยถ้าจะเข้ามาคุยงานขอเลื่อนเป็นพรุ่งนี้ทั้งหมด ส่วนถ้ามีคนนอกมาพบก็ให้เขานัดวันล่วงหน้าใหม่ครับ… แล้วก็ยกขนมกับน้ำผลไม้เข้ามาให้ด้วยนะครับ… ขอบคุณครับ”
หลังจากวางสายไปท่านรองประธานก็หันมาบอกให้น้ำเหนือไปนั่งที่โซฟา ก่อนจะหันไปรวบเอกสาร แฟ้มงาน โน้ตบุ๊คมาถือเอาไว้ในมือ วางทุกอย่างลงที่โต๊ะกาแฟหน้าโซฟา ซึ่งบริเวณนี้ปูพรมอย่างดีเอาไว้
“พี่ควอตซ์ทำอะไรครับ” น้ำเหนือถามอย่างงงๆ นอกจากอีกคนจะยกงานมาหมดแล้วยังถอดเสื้อสูทออกพาดเอาไว้ที่โซฟาอีกต่างหาก
ควอตซ์ไม่ได้ตอบอะไรนอกจากเลื่อนโต๊ะกาแฟออกแล้วทิ้งตัวลงนั่งบนพรมผืนนุ่ม ดึงคนรักที่นั่งมองอยู่ให้ลงมานั่งข้างๆ
“พี่จะทำงานแล้ว ถ้าง่วงก็นอนนี่”
‘นี่’ ที่ว่าก็คือตักของควอตซ์
น้ำเหนือได้แต่เม้มปากยามมองคนที่พูดไปก็อ่านเอกสารตรงหน้าไป ก่อนจะทำใจกล้าทิ้งตัวลงนอนไปบนพรมนุ่มๆ วางศีรษะลงบนตักแข็งๆ แต่กลับให้ความรู้สึกที่ดี
ทันทีที่ควอตซ์รับรู้ถึงน้ำหนักที่ทิ้งลงบนขาของเขาก็ได้แต่ก้มมอง ก่อนจะเห็นซีกหน้าแดงๆ ของคนรัก ไม่บ่อยนักหรอกที่น้ำเหนือจะนอนหนุนตัก ทุกครั้งที่นอนหนุนก็จะเป็นตอนที่เจ้าตัวหลับไปแล้วและควอตซ์จับให้นอนหนุนเท่านั้น ไม่เคยที่อีกฝ่ายจะทิ้งตัวลงนอนเองแบบนี้
ฝ่ามือหนาลูบเบาๆ ที่ผมนุ่มมือ ปลายนิ้วไล้เบาๆ ที่ข้างแก้มที่ควอตซ์รู้สึกว่ามันร้อนๆ จนได้แต่เผยรอยยิ้มออกมา
ถึงจะหมดมาดท่านประธานที่นั่งใส่สูททำงานที่โต๊ะทำงานตัวใหญ่ แต่ถ้าแบบนี้… เขาก็โอเค
กว่าควอตซ์จะจัดการเคลียร์งานเสร็จน้ำเหนือก็หลับๆ ตื่นๆ ไปหลายรอบ หมดน้ำผลไม้ไปหลายแก้ว แต่ถึงอย่างนั้นเจ้าตัวก็ยังทำตัวเป็นเด็กดีไม่งอแงร้องเบื่ออย่างที่ควอตซ์คิด อีกทั้งยังนั่งข้างๆ เงียบๆ ปล่อยให้ควอตซ์ทำงานได้ตามสบาย จะมีก็แต่น้ำเหนือที่แทบไม่ขยับไปไหนไกลจากควอตซ์เท่าไหร่แค่นั้น
จนเกือบห้าโมงเย็นควอตซ์จึงจัดการเก็บเอกสารทุกอย่างเพื่อเตรียมตัวกลับบ้านเพราะถ้าหากกลับเย็นกว่านี้ก็เกรงว่ารถจะติด เขาไม่อยากพาน้ำเหนือกลับบ้านดึกมากนักหรือต้องนั่งบนรถนานๆ เพราะมันจะทำให้อีกฝ่ายรู้สึกอ่อนเพลียได้ง่าย
ออกจากบริษัทตอนนี้แม้จะเจอรถติดบ้างบางช่วงแต่ก็ใช้เวลาไม่นานรถเบนซ์คันสวยก็แล่นเข้ามาจอดที่โรงจอดรถของบ้านตระกูลบริสตัน
“อ้าว... เฌอรีน มาได้ยังไง” ควอตซ์เอ่ยทักเมื่อเห็นเพื่อนสาวของตนเดินสวนออกมา
“คุณเฌอรีน... สวัสดีครับ”
“ฮัลโหลควอตซ์ น้ำเหนือ พอดีไอแวะไปห้างมาได้ของบำรุงมาหลายอย่างเห็นว่าน่าจะเหมาะกับน้ำเหนือไอก็เลยหิ้วมาฝาก นี่ฝากมัมของยูเอาไว้” เฌอรีนตอบ ก่อนที่จะพูดคุยกับควอตซ์อีกไม่กี่ประโยคก็ขอตัวกลับก่อนเพราะว่ามีนัดต่อ
“แล้วจะกลับเมื่อไหร่เนี่ย”
“ไอมาพักผ่อนนะ ไอต้องอยู่นานๆ สิ แต่ก็อีกไม่นานหรอกรับรองได้เลยว่ากลับไปไอต้องโดนบอสเล่นงานแน่นอน”
“ไม่โดนก็แปลก เล่นลางานยาวขนาดนี้”
เฌอรีนได้แต่หัวเราะกับคำพูดนั้นก่อนจะขอตัวกลับ หันมาลาน้ำเหนือก่อนที่จะเดินออกจากบ้านไป ควอตซ์จึงพาคนรักเดินเข้าไปในบ้านต่อ แวะไปทักทายคุณหญิงมรกตที่นั่งดูของฝากของเฌอรีนอยู่ ทั้งสามคนนั่งคุยเล่นกันจนกระทั่งเวลาอาหารเย็น พอดีกับที่ลาพิสแล้วก็คุณโทมัสกลับมาที่บ้านพอดี
มื้อเย็นของบ้านบริสตันเต็มไปด้วยความสุขและเสียงหัวเราะ เพราะลาพิสที่เพิ่งกลับจากค่ายอาสามีเรื่องสนุกสนานมาเล่าให้ฟังหลายเรื่อง
“ทำกิจกรรมของมหา’ลัยก็ดีแล้วละครับ ได้เพื่อนเยอะดีออก ผมนี่ไม่ค่อยมีเพื่อนเพราะไม่ค่อยได้เข้ากิจกรรมเท่าไหร่ เขาไปออกค่ายอาสากันผมก็ไม่ได้ไป” น้ำเหนือบอกเมื่อได้ยินลาพิสบ่นเรื่องกิจกรรมของมหาวิทยาลัยที่ค่อนข้างเยอะ
“ทำไมไม่ได้ไปหล่ะ” ควอตซ์หันมาถาม
น้ำเหนือยิ้มกลับก่อนจะตอบคำถามนั้น “ไปค่ายอาสาก็มีค่าใช้จ่ายนี่ครับ ถึงจะไม่เยอะก็เถอะ ผมเลยไม่ค่อยได้ไปเพราะต้องทำงานเก็บเงินเอาไว้เป็นค่าอุปกรณ์การเรียนแทน จะเอาไปเที่ยวหรือไปไหนก็ไม่ได้ ไม่อย่างนั้นเงินไม่พอใช้หรอกครับ”
แม้หลายครั้งที่น้ำเหนือนึกน้อยใจในโชคชะตาของตัวเอง แต่เจ้าตัวก็ไม่ได้เอากลับมาคิดอะไรให้รกสมอง ชีวิตในรั้วมหาวิทยาลัยของน้ำเหนือมีอยู่สองอย่าง คือเรียน กับทำงานหาเงินใช้จ่ายในแต่ละวันก็เท่านั้น ถึงจะเหนื่อย แต่น้ำเหนือก็มีความสุขกับการได้เรียนและอยู่กับสิ่งที่รักที่ชอบ
“พี่น้ำเหนือเก่งจัง ทำงานไปด้วยเรียนไปด้วย พิสว่าพิสเอาอย่างพี่น้ำเหนือบ้างดีกว่า ดีไหมคะคุณพ่อคุณแม่” ลาพิสอดไม่ได้ที่จะชื่นชมในตัวพี่สะใภ้คนนี้จนต้องหันไปขอความคิดเห็นของคนเป็นพ่อเป็นแม่
คุณโทมัสได้แต่หัวเราะ ไม่ตอบคำถามอะไรผิดกับคุณหญิงมรกตที่ยื่นมือมาบีบแก้วลูกสาวเบาๆ “เรียนอย่างเดียวเอาให้รอดก่อนค่ะน้องพิส ไม่ต้องคิดเรื่องหางานทำเลยค่ะ”
ลาพิสได้แต่ทำหน้ามุ่ยอย่างงอนๆ ที่โดนคุณหญิงขัด ในขณะที่คนอื่นก็หัวเราะชอบใจกับสีหน้านั้น
ท้องฟ้าเปลี่ยนเป็นสีดำสนิทแล้วตอนที่ควอตซ์กับน้ำเหนือเดินขึ้นบนห้องนอน คนท้องนั่งเล่นอยู่ที่โซฟาที่ตั้งอยู่ในห้องนอนเพราะเจ้าตัวบอกว่ารู้สึกปวดหัว ในขณะที่ควอตซ์เดินเข้าไปเปิดน้ำใส่อ่างเอาไว้ให้ว่าที่คุณแม่ได้แช่น้ำเพื่อผ่อนคลายความเมื่อยล้า
เสียงน้ำเงียบหายไปแล้วพร้อมกับที่ควอตซ์เดินออกจากห้องน้ำ คนตัวสูงอุ้มคนรักกลับเข้าไปแม้จะโดนน้ำเหนือร้องห้ามเรื่องไม่ต้องอุ้มก็ตาม กลิ่นหอมอ่อนๆ ของดอกมะลิลอยมาแตะจมูกให้คนที่กำลังทำหน้าบูดหน้าบึ้งชะงัก
“แช่อโรมาสักหน่อย ร่างกายจะได้ผ่อนคลายขึ้น” ควอตซ์ว่ากดปลายจมูกลงที่ขมับของคนรักก่อนจะดึงน้ำเหนือให้ลงไปนั่งในอ่างอาบน้ำที่มีฟองสบู่ลอยอยู่เต็มพร้อมกลิ่นหอมของดอกมะลิ
น้ำเหนือเอนหลังพิงกับอกกว้าง แทรกตัวนั่งอยู่กลางหว่างขาของคนรักแล้วหลับตาลง ปล่อยให้คนที่นั่งซ้อนอยู่ด้านหลังควักสบู่มาถูไปตามแขนขาให้
กลิ่นหอมอ่อนๆ ของดอกมะลิช่วยให้น้ำเหนือรู้สึกผ่อนคลายมากขึ้น อาการตึงๆ ที่ศีรษะลดลงไปมากทีเดียว
“พี่ควอตซ์… ไม่ต้องครับ” น้ำเหนือเอ่ยห้ามทันทีที่รับรู้ถึงแรงบีบนวดบริเวณขมับจนได้แต่หันกลับไปหา
“ปวดหัวไม่ใช่เหรอ เดี๋ยวนวดให้”
น้ำเหนือขยับหันไปเผชิญหน้าอีกคนทั้งตัว “พี่ควอตซ์ทำงานมาทั้งวันเหนื่อยไหมครับ”
“ก็เหนื่อยนะ”
พอได้ยินแบบนั้นน้ำเหนือก็เม้มปากนิดก่อนจะขยับตัวเองไปนั่งซ้อนตักอีกคนด้วยใบหน้าแดงก่ำ ก็จะไม่ให้หน้าแดงได้อย่างไรในเมื่อพวกเขาทั้งคู่อยู่ในอ่างอาบน้ำ ร่างกายก็เปลือยเปล่ากันหมด
“ห้ามซน ห้ามทะลึ่งด้วย” น้ำเหนือพูดเสียงเบา ก้มหน้าจนคางแทบจะชิดอก
“มานั่งกันแบบนี้ แล้วมาห้ามกันแบบนี้ ใจร้ายนะ” ควอตซ์ว่ายิ้มๆ มองใบหน้าหวานที่ขึ้นสีอย่างชอบใจ มือหนาไล้เบาๆ ไปตามต้นขาเนียนจนน้ำเหนือได้แต่กัดปากแล้วหรี่ตามองอย่างดุๆ
ขี้ยั่ว!น้ำเหนือช่างยั่ว แต่เป็นการยั่วยวนแบบที่เจ้าตัวก็ไม่รู้ตัวหรอกว่าแสดงออกมาอย่างนั้น
ควอตซ์เคยคิด… ว่าคนท้องคงไม่มีเสน่ห์อะไรน่าดึงดูดหรือน่าสนใจ แต่ไม่ใช่… คนท้องอย่างน้ำเหนือมีเสน่ห์และน่าดึงดูดมากทีเดียวสำหรับเขา มากจนไม่อยากจะละสายตาไปที่ไหน
“ผมจะนวดให้หรอก! เห็นแก่ที่พี่ควอตซ์ทำงานหนักแล้วก็… ตามใจผม” น้ำเหนือยกมือตีมือซนๆ ของคนรัก ก่อนจะวางนิ้วที่ขมับทั้งสองข้างแล้วกดนวดเพื่อผ่อนคลายให้
ควอตซ์เผยรอยยิ้มบางก่อนจะทำแบบเดียวกันให้กับน้ำเหนือ
“ขึ้นไปล้างตัวเถอะ แช่นานๆ เดี๋ยวเวียนหัว” ควอตซ์ว่าหลังจากแช่ตัวมาได้สักพัก เขาประคองน้ำเหนือให้ลุกขึ้นก่อนจะพาไปล้างตัวที่ชาวเวอร์ เรน ในส่วนอาบน้ำแบบชาวเวอร์
น้ำเหนือถูกจับพันตัวเสียจนมิดด้วยชุดคลุมอาบน้ำและผ้าขนหนูก่อนจะเดินออกจากห้องน้ำไป ร่างอวบของคนท้องเดินไปนั่งบนเตียงระหว่างรออีกคนเดินไปหยิบชุดนอนมาให้
“น้ำเหนือถอดชุดคลุมออกหน่อย” คนตัวสูงกว่าเดินกลับมา แต่ในมือไม่ได้มีชุดนอนกลับเป็นกล้องถ่ายรูป
“ฮื่อ…! ถอดทำไม เอาชุดนอนมาให้ผมสิ”
“พี่จะถ่ายรูปไง”
“โรคจิต! จะถ่ายรูปคนโป๊ได้ยังไง ผมไม่ใช่นางเอกเอวีนะพี่ควอตซ์” น้ำเหนือสวนกลับทันทีด้วยใบหน้าแดงๆ
“ไม่ได้จะถ่ายคนโป๊ จะถ่ายคนท้อง วันนี้เห็นภาพคู่รักเขาถ่ายกันตอนท้องนี่แหละ สวยดีพี่เลยอยากจะถ่ายเราเก็บเอาไว้บ้าง น่าเสียดายไม่ได้คิดถ่ายตั้งแต่ตอนแรก” ควอตซ์ว่า เดินไปปลดชุดคลุมอาบน้ำของน้ำเหนือออก
“แล้วทำไมต้องถอดชุด” ได้แต่รั้งชุดคลุมเอาไว้
“จะได้เห็นชัดๆ ไง ถ่ายเก็บไว้… เอาไว้ดูด้วยกัน นะครับ…” ท้ายประโยคที่เหมือนจะอ้อนทำให้คนที่ไม่ค่อยถูกควอตซ์อ้อนเพราะเป็นฝ่ายอ้อนเองเสียส่วนใหญ่ใจอ่อนยวบลง
ได้แต่ปล่อยให้เขารั้งชุดคลุมอาบน้ำออกจนร่างกายเปลือยเปล่าขาวผ่องปรากฎออกมา
น้ำเหนือได้แต่ยกมือกอดอกตัวเองเอาไว้ หันหน้าหนีไปทางอื่นด้วยใบหน้าแดงๆ เห็นอย่างนั้นควอตซ์จึงผละออกยกกล้องขึ้น มองภาพคนรักผ่านกล้องตัวนั้นแล้วกดถ่ายรูป
น้ำเหนือเป็นคนขาว ขาวยิ่งกว่าควอตซ์ ขาวเนียนไปทั้งตัว แล้วยิ่งมานั่งอยู่บนเตียงที่ทั้งผ้าปูที่นอน ผ้านวมทุกๆ อย่างเป็นสีขาว อีกฝ่ายก็ดูแทบจะกลืนไปกับที่นอน
ควอตซ์กดถ่ายอีกหลายรูปแม้น้ำเหนือจะนั่งอยู่ในท่าเดิมก็ตาม แต่เป็นเขาเองที่เดินไปซ้ายไปขวาเพื่อถ่ายรูปด้านข้างของคนบนเตียง จนกระทั่งพอใจเขาจึงวางกล้องลง ขยับไปหาคนที่ยังนั่งหน้าแดงหลบหน้าหลบตาเขาอยู่
“อ๊ะ!” น้ำเหนือสะดุ้งตอนที่มีสัมผัสอุ่นๆ ร้อนๆ แนบลงที่หน้าท้องนูนๆ จนต้องเบนสายตากลับมามอง
และน้ำเหนือรู้สึกว่าเขาคิดผิด… คิดผิดที่หันกลับมา อยากจะหันหนีก็ทำไม่ได้
เพราะสายตาของคนที่ทิ้งสัมผัสไว้บนท้อง ที่กำลังเงยหน้าขึ้นมาสะกดเขาเอาไว้น้ำเหนือไม่รู้ว่าสายตาของควอตซ์มองเขาแบบนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่ แต่มันเป็นสายตาที่ทำให้เขาไม่สามารถหนีไปไหนได้ จนได้แต่ยกมือจับแก้มของคนตรงหน้าไว้ ยามที่โน้มตัวลงไปหา ดวงตากลมโตปิดลงพร้อมๆ กับที่ควอตซ์เองก็ยื่นหน้ามาใกล้เพื่อปิดช่องว่างระหว่างริมฝีปากของพวกเขา
เนิ่นนานกว่าที่น้ำเหนือจะได้ลืมตาขึ้น นานเสียจนคิดว่าอาจจะขาดอากาศหายใจได้ นานจนไม่รู้ว่าหลังสัมผัสกับเตียงนอนตั้งแต่เมื่อไหร่
“ห้ามรังแกผม…” น้ำเหนือพูดเสียงค่อย ตอนที่อีกคนจะโน้มตัวลงมาจูบที่ปากอิ่มอีกรอบ
ควอตซ์หัวเราะเปลี่ยนเป้าหมายเป็นแก้มแดงๆ นั้นแทน “แต่งตัวเถอะ เดี๋ยวจะไม่สบาย”
ผละลงจากเตียงไปหยิบชุดนอนมาให้คนรักใส่ น้ำเหนือได้แต่คว้าชุดมาถือเอาไว้แล้วเดินจ้ำๆ เข้าไปแต่งตัวในห้องน้ำก่อนจะเดินออกมาอีกรอบเมื่อแต่งตัวเรียบร้อย
ควอตซ์เงยหน้าขึ้นมองก่อนจะกวักมือเรียกคนรักให้เดินไปหาเขาที่กำลังกึ่งนั่งกึ่งนอนดูรูปที่เพิ่งถ่ายไปเมื่อครู่
“น่าอายจะตายไป เลิกดูเลยครับ” น้ำเหนือหน้าแดงอีกรอบ ยื่นมือไปดึงกล้องออกจากมือของควอตซ์
“น่าอายตรงไหน… เสียดายแสงไม่ค่อยมี พรุ่งนี้เช้าถ่ายใหม่แล้วกันนะ”
“ฮื่ออ ไม่เอาแล้ว ไม่ให้ถ่าย ผมไม่คุยกับพี่ควอตซ์แล้ว นอนดีกว่า” เจ้าตัวว่าอย่างนั้น ก่อนจะหันหนีแล้วยกผ้าขึ้นคลุมตัวเอง
คนที่อยู่ๆ ก็จะเปลี่ยนตำแหน่งจากรองประธานบริษัทมาเป็นช่างภาพก็ได้แต่หัวเราะกับท่าทางของว่าที่คุณแม่ หันเอากล้องไปเก็บ กดปิดไฟแล้วมาทิ้งตัวลงนอนกอดอีกคนแทน แล้วก็เลือกที่จะไม่พูดเรื่องถ่ายรูปอีก
ส่วนจะถ่ายไม่ถ่าย… ถ้าเขาอยากจะถ่าย น้ำเหนือก็ต้องยอม
************************************************
คือ... ตั้งใจจะอัพตั้งแต่วันศุกร์ แต่ด้วยเหตุการณ์ที่ไม่คาดคิด ไม่คาดฝันที่เกิดขึ้น ฟางเลยยังไม่ได้อัพ ตอนนี้ก็ลังเลแล้วก็ไม่แน่ใจว่าสมควรหรือเปล่าที่จะอัพนิยาย ทั้งฟางและทุกๆ คนเองก็รู้สึกเสียใจและเศร้ากับข่าวที่เกิดขึ้น แต่ทุกคนก็ย่อมอยากที่จะดึงตัวเองออกจากความเศร้าหมองที่เกิดขึ้นใช่ไหมคะ ฟางก็ไม่รู้ว่าสมควรไหมที่อัพนิยายแบบนี้ แต่ถ้าหากนิยายของฟางทำให้คนอ่านรู้สึกดีขึ้น และยิ้มได้ ฟางก็รู้สึกยินดีและขอบคุณมากค่ะ
ส่วนเนื้อเรื่อง... คือเป็นความหวานแบบละมุนละไม หวานกลมกล่อมอะไรประมาณนั้นเนอะ ฟางไม่อยากแต่งให้หวานแบบหวือหวาเพราะมันดูฉาบฉวย ค่อยๆ หวาน หวานน้อยๆ (นี่น้อยหรอ) แต่หวานนานๆ ดีกว่าค่ะ คนพี่ก็น่ารัก คนน้องก็น่าเอ็นดู เลือกไม่ถูกเลยค่ะว่าจะอยู่ข้างไหนดี
ปล. มีคำผิด บอกได้ค่า
อาจจะมาช้าหน่อยแต่ก็จะไม่ทิ้งไปไหนแน่นอนค่ะ หวังว่าจะเข้าใจกันนะคะ เป็นกำลังใจให้ฟางด้วยค่ะ ^^
ถ้าชอบถูกใจก็คอมเมนต์กันเนอะ ขอเลยค่าขอคอมเมนต์เลย ขอกันแบบนี้นี่แหละ แฮ่...
สำหรับเฟสบุ๊คค่ะ https://www.facebook.com/fgc32yaoi
สำหรับทวิตเตอร์ค่ะ https://twitter.com/Fangiily_GC
เข้าไปพูดคุย สอบถาม ทวงหานิยายกันได้เลยนะคะ ยินดีตอบทุกคน ทุกข้อสงสัย(ที่ตอบได้จ้า)
ฝากอุ้มรักด้วยนะคะ ขอบคุณทุกคะแนนบวกเป็ด คะแนนชื่นชมในตัวฟางนะคะ ขอบคุณมากๆ เลยค่ะ
หัวข้อ: ❤… อุ้มรัก ...❤ #Mpreg } ll อุ้มรัก'S 01 [100%] l P.160 [12-11-62] (อ่าน 1195614 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก