หัวข้อ: ❤… อุ้มรัก ...❤ #Mpreg } ll อุ้มรัก'S 01 [100%] l P.160 [12-11-62]

[Naenprin]

 

น้ำเหนือท้องแล้วดีใจจังเลย

เนื้อเรื่องสนุกมากเลยค่ะ ชอบมากๆ

มาต่อเร็วๆนะคะ จะรอติดตามค่ะ

[kitty08]

  ว๊าวกำลังมันส์เลย มาต่ออีกเร็ว ๆ น่ะจ้ะ อยากอ่านต่อ 

[OJSG7]

หมอจะบอกควอตไมหนอ
แล้วน้ำเหนือจะทำไงต่อน๊า

[boboman]

ท้องแว้ววว
มาต่อไวๆ น้า

[painture]

*กอดดดดด* เข้มแข็งไว้น้ำเหนือ 
ตาควอตนี่น่าตีจริงๆ

[badbadsumaru]

น้ำเหนือสู้ๆ แล้วจะผ่านไปด้วยดี

[ชัดเจนกาบ]

ถ้าเรื่องจะลดความดราม่าลงคงต้องปฏิวัติตัวพระเอกใหม่หมดเลยแหละครับคุณคนแต่ง เพราะนายเอกของเราเป็นคนทิฐิสูง พระเอกก็ด้วยกับนิสัยแย่ของมัน ถ้าผมเป็นนายเอกผมก็ไม่ยอมรับไอ้พระเอกเฮ็งซวยนั้นเป็นพ่อของลูกหรอก มันต้องพิสูจน์ให้เห็นก่อน ปรับปรุงตัวใหม่ ความรวยของมันไม่มีประโยชน์อะไรเลย ต้ิงเอาความจริงใจพิสูจน์ สำหรับผมเชื่อว่าถ้าใครคิดจะมีสามีก็ต้องคิดดีๆจริงใหม่ ถึงปัจจุบันเขาจะเอาความรวยเป็นหลักก็เถอะเท่าที่ผมเคยเจอมา แต่ผมเชื่อว่านายเอกของผมไม่หวังเงินทองแน่ เขาคงหวังคนที่จริงใจ มั่นคง และสามารถดูแลเขาและลูกของเขาได้แน่ อีกอย่างเป็นพ่อที่ดีของลูกได้ ซึ้งในตัวพระเอกตอนนี้ไม่มีก็ตาม แล้วผมก็ไม่ปลื้มพระเอกอย่างมาก สำหรับตอนนี้แต่งได้ดีมากครับอ่านลื่นไหลดี สู้ๆ ถึงยังไงก็จะยอมรับคนแต่งที่จะเขียนมาขอแค่อ่านมีความสุข จะทำลืมตรงไม่ชอบ เพราะอยากเจอเด็กแฝดที่จะลืมตาดํโลกเร็วๆ

[taltal020441]

สงสารน้ำนิ่งง

[tutatoomtam]

เข้ามารอตอนไหม่ทุกวันเลยนะเจ้าคะ

[CarToonMiZa]

 

[CarToonMiZa]

รอรอ

[shokung]

เฮ่อ สงสารน้ำเหนือจริงๆ อดทนไว้นะลูก

[CarToonMiZa]

ดันดัน

[kawisara]

สงสารน้ำเหนือ



พี่โอ๊ตน่ารักจัง มีแฟนหรือยังจ๊ะ อะ อะ



พ่อเด็กมันจะรู้เรื่องใหม

[CarToonMiZa]

แอบมาส่อง

[asmar]

อ่านแล้วมันแบบก็ไม่รู้สินะ 

แต่อยากรู้ว่าต่อไปมันจะเป็นยังไง

รอตอนต่อไปอยู่นะ

[CarToonMiZa]

+1

[Forever_Love]

คิดถึงน้ำเหนือแล้ว

[fangiily]

บท4






"วันนี้น้ำเหนือก็ไม่ได้มาทำงานหรือคุณสุภา" คุณหญิงมรกตเอ่ยถามเมื่อตั้งแต่เข้ามาในร้านเพชรเพทายยังไม่เห็นหน้าน้ำเหนือพนักงานหนุ่มที่เธอนึกเอ็นดูทั้งรูปร่างหน้าตาอีกทั้งยังมีมารยาทที่ดี


"ยังค่ะคุณหญิง เห็นโอ๊ตบอกว่าเหนือไม่สบายหมอให้พักอีกสองสามวันค่ะ ไม่ทราบว่าคุณหญิงมีธุระอะไรหรือเปล่าคะ" สุภาถาม


คุณหญิงมรกตส่ายหน้าไปมาก่อนจะตอบคำถาม "เปล่าหรอกเห็นไม่มีสองวันแล้วก็เลยนึกเป็นห่วง ถ้ามีปัญหาอะไรก็ติดต่อฉันนะ น้ำเหนือเป็นพนักงานในร้านก็ควรได้รับการดูแลอย่างดีตามสวัสดิการของร้าน"


"แล้วเขาเป็นอะไรหรือครับ" หลังจากคุณหญิงพูดจบและคุณสุภายังไม่ทันได้ตอบชายหนุ่มร่างสูงที่ยืนอยู่เงียบๆ ตั้งแต่ก้าวเข้ามาในร้านเมื่อเกือบครึ่งชั่วโมงที่ผ่านมาก็ถามขึ้นให้คนที่ยืนอยู่ด้วยกันหันไปมอง


"ดิฉันก็ไม่ทราบค่ะ คงต้องถามโอ๊ต" คุณสุภาว่าก่อนจะหันไปเรียกโอ๊ตที่เดินออกมาจากด้านหลังของร้านพอดี "โอ๊ต... น้ำเหนือไม่สบายเป็นอะไรมากหรือเปล่าคุณหญิงมรกตกับคุณอชิตพลถามถึง"


โอ๊ตหันมองคนทั้งสองก่อนจะตอบ "แค่เป็นไข้หวัดครับ น้ำเหนือไม่ใช่คนป่วยบ่อยพอป่วยทีเลยเป็นหนักถ้าไม่พักจนหายขาดก็จะยิ่งเป็นเรื้อรังครับ หมอเลยให้หยุดงานแต่น้ำเหนือก็ร้องจะมาทำงานนะครับแต่ผมห้ามเอาไว้กลัวจะเป็นหนัก"


คุณหญิงมรกตเพียงแค่พยักหน้ารับและฝากความเป็นห่วงเป็นใยไปให้แต่ทว่าใครอีกคนกลับพูดขึ้นมา เป็นคำพูดที่โอ๊ตได้ยินแล้วอดที่จะขมวดคิ้วด้วยความสงสัยไม่ได้ แม้น้ำเสียงจะราบเรียบตามแบบฉบับของเจ้าตัวแต่โอ๊ตก็จับกระแสความไม่ชอบใจได้ในคำถามนั้น "ทำไมรู้ดีจัง อยู่ด้วยกันอย่างนั้นเหรอ"


"ก็... เปล่าหรอกครับเพียงแต่ว่าผมไปหาน้ำเหนือทุกวันครับ เป็นห่วงน้อง" โอ๊ตตอบก่อนที่เจ้าตัวจะขอตัวจากทั้งสามคนเพื่อไปรับลูกค้าต่อ คุณหญิงมรกตพูดคุยเรื่องงานกับผู้จัดการต่อก่อนจะกลับไปในช่วงบ่าย


และตลอดเวลาที่คุณหญิงมรกตยังอยู่ที่ร้านรวมไปถึงควอตซ์เองด้วยนั้น โอ๊ตต้องคอยรับต่อสายตาของควอตซ์ที่มักจะชอบหันมามองเขาบ่อยๆ จนตัวโอ๊ตเริ่มไม่แน่ใจว่าเผลอไปทำร้ายหรือพูดจาไม่ดีกับเจ้านายคนนี้หรือเปล่า ปกติเวลาที่ควอตซ์ตามคนเป็นแม่มาที่ร้านทั้งสองคนก็ไม่เคยคุยกันเลยนอกจากโอ๊ตเอ่ยทักทายอีกคนตามมารยาทแค่นั้นและค่อนข้างมั่นใจว่าไม่ได้ทำอะไรไม่ดีใส่ แล้วที่คุยกันเป็นกิจจะลักษณะก็เมื่อครู่นี้เองที่พูดถึงเรื่องของน้ำเหนือ โอ๊ตได้แต่ไล่ความงุนงงและความไม่เข้าใจออกไปพร้อมกับเลิกคิดมาก


คุณควอตซ์ก็อาจจะแค่มองผ่านไปเรื่อยๆ ไม่ได้มองเขาสักหน่อย


ในช่วงเย็นโอ๊ตขอเลิกงานเร็วกับผู้จัดการร้านอย่างคุณสุภาเพื่อที่จะกลับไปดูน้ำเหนือ ตั้งแต่วันที่ไปหาหมอจนได้รู้ความจริงที่น่าตกใจนี่ก็ผ่านมาสี่วันแล้วน้ำเหนือก็ยังไม่ยอมมาทำงาน เวลาโอ๊ตไปหาเจ้าตัวก็บอกว่าแพ้ท้องหนักมากทุกวันจนไม่มีแรง แต่โอ๊ตก็รู้ดีว่านั้นคงเป็นหนึ่งในข้ออ้าง ส่วนเหตุผลจริงๆ นั้นก็คงเพราะเจ้าตัวอาจจะยังยอมรับในสิ่งที่ตัวเองเจอไม่ได้


โอ๊ตไม่โทษถึงแม้จะไม่ค่อยเห็นด้วยกับการที่น้ำเหนือทำเหมือนหนีปัญหาและไม่ยอมรับความจริงแบบนี้ แต่อีกส่วนหนึ่งเขาก็พอเข้าใจว่าสิ่งที่น้ำเหนือเจอมันไม่ใช่เรื่องเล็กๆ ก็ได้แต่หวังว่าน้องชายคนนี้จะสามารถยืนและก้าวเดินต่อไปได้โดยเร็ว


ร่างสูงโปร่งของโอ๊ตเปิดประตูห้องพักของน้ำเหนือเข้าไปหลังจากเคาะประตูเรียกคนด้านในแต่น้ำเหนือก็ยังไม่มาเปิดประตูให้สักที เขาจึงตัดสินใจใช้กุญแจสำรองที่มีอยู่ถือวิสาสะเปิดประตูเข้ามาเอง


"อ๊อกกกกก!!..."


เสียงอาเจียนที่ดังออกมาจากห้องน้ำทำให้โอ๊ตต้องรีบวางของทุกอย่างแล้ววิ่งเข้าไปในห้องน้ำทันที น้ำเหนือใช้สองมือจับชักโครกเอาไว้แล้วโก่งคออาเจียนไม่หยุดจนแรงที่จะพยุงตัวอยู่กับอ่างล้างหน้า


"เหนือ! เป็นไงบ้างอาเจียนเยอะเลยเหรอไหวไหมเนี่ย ทำยังไงดี ทำยังไงดี" โอ๊ตได้แต่ช่วยลูบหลังแล้วพูดกับตัวเองอย่างไม่รู้จะทำยังไงดี ก่อนจะหันไปหยิบผ้าขนหนูที่แขวนเอาไว้ที่ลูกบิดประตูห้องน้ำมาชุบน้ำแล้วเช็ดหน้าให้กับน้ำเหนือ ส่งแก้วน้ำที่เปิดน้ำใส่ให้อีกคนได้ล้างปากก่อนจะพาออกไปนั่งบนเตียง


"ไหวไหมเหนือ แพ้หนักขนาดนี้เลยเหรอต้องไปหาหมอไหม หรือพี่ควรจะทำยังไงดี" โอ๊ตถามด้วยความร้อนรนและเป็นห่วงจนน้ำเหนือต้องหลุดยิ้มออกมาเมื่อเห็นอาการของรุ่นพี่


"ไม่เป็นไรครับพี่โอ๊ต ผมลองเปิดเน็ตหาข้อมูลอ่านดูบ้างเขาบอกว่าคุณแม่แต่ละคนแพ้ท้องมากน้อยต่างกันครับ ที่จริงผมมักจะแพ้ตอนเช้าๆ มากกว่าแต่เมื่อกี้ผมเหม็นกลิ่นอาหารก็เลยอาเจียนออกมาครับ" น้ำเหนือพูดอธิบายอาการของตัวเองให้โอ๊ตฟังจนอีกฝ่ายเริ่มคลายความกังวลลงไปบ้างแต่ก็ไม่ทั้งหมดอยู่ดี


"แน่ใจนะว่าไม่เป็นอะไร ไม่เป็นอันตรายใช่ไหม ญาติของพี่พี่ยังไม่เคยเห็นเขาแพ้ท้องหนักขนาดนี้เลยนะ"


น้ำเหนือส่งยิ้มกว้างให้กับรุ่นพี่แม้รอยยิ้มนั้นจะดูซีดเซียวก็ตามที "ไม่เป็นไรจริงๆ ครับว่าแต่พี่โอ๊ตซื้ออะไรมาให้ผมบ้างเมื่อกี้เอาออกไปหมดท้องเลย หิวม๊ากกกกมากกกกก"


"พี่ซื้อข้าวต้มมาให้คุณหมอบอกว่าให้กินอาหารอ่อนๆ ก่อนแล้วพี่ก็ซื้อผลไม้มาด้วยมีสัปปะรด มะละกอ แล้วก็องุ่น" โอ๊ตพูดก่อนจะหยิบบรรดาอาหารบำรุงกำลัง บำรุงร่างกายที่ซื้อมาให้น้ำเหนือซึ่งคนที่กำลังหิวก็รีบเข้าไปหยิบถุงใส่ผลไม้มาทันทีก่อนจะจิ้มสัปปะรดใส่ปากไม่หยุด


"กินช้าๆ เดี๋ยวก็ติดคอหรอก" โอ๊ตแซวก่อนจะเดินไปเทข้าวต้มใส่จานให้แล้วยกมาวางที่โต๊ะญี่ปุ่นที่ตั้งอยู่ปลายเตียงพร้อมกับผลไม้ที่เหลือ


น้ำเหนือที่เพิ่มพลังไปบ้างแล้วขยับลงมาพิงเตียงทันทีก่อนจะเริ่มจัดการกับข้าวต้มชามโตจนโอ๊ตได้แต่มองอย่างขำๆ "ยังดีนะที่กินได้เยอะ เราต้องกินเยอะๆ รู้ไหมจะได้แข็งแรงลูกในท้องก็ด้วย"


คนที่กำลังทานข้าวต้มอย่างเอร็ดอร่อยชะงักไปกับคำพูดของโอ๊ตมือข้างที่ไม่ได้ถือช้อนก็เลื่อนมาลูบหน้าท้องของตัวเองอย่างแผ่วเบาก่อนจะยิ้มออกมา "นั่นสินะครับ... ผมไม่ได้ตัวคนเดียว"


โอ๊ตเองก็ชะงักไปเหมือนกันกับคำพูดของตัวเอง มองหน้ารุ่นน้องอย่างชั่งใจก่อนจะตัดสินใจถามเรื่องที่ค้างคาอยู่ในใจมาตลอดตั้งแต่รู้เรื่องที่น้ำเหนือท้อง "เหนือ... พี่ถามจริงๆ เถอะ ใครเป็นพ่อของเด็กในท้อง"


มือที่กำลังถือช้อนอยู่นั้นเผลอกำแน่นจนขอบของช้อนสแตนเลสกดเข้าไปในผิวเนื้อและนั่นก็ทำให้น้ำเหนือรู้สึกตัว ใบหน้าน่ารักเงยขึ้นจากชามข้าวต้มก่อนจะตอบ "ไม่มีหรอกครับ"


"มันจะไม่มีได้ยังไง เด็กไม่ได้อยู่ๆ จะเกิดก็เกิดมานะถ้าไม่ใช่มีคนทำให้เกิด"


"พ่อของเด็กคนนี้ก็คือผม แม่ของเด็กคนนี้ก็คือผม พี่โอ๊ตอย่าถามอะไรผมอีกเลย" น้ำเหนือตอบก่อนจะหันไปหยิบองุ่นมาทานแทนแล้วเปลี่ยนเรื่อง "องุ่นนี่อร่อยจังพี่โอ๊ต ซื้อที่ไหนหรือครับ"


โอ๊ตได้แต่ถอนหายใจก่อนจะยอมเปลี่ยนเรื่องตามเพราะจากที่ได้รู้จักน้ำเหนือมาหลายปีโอ๊ตก็รู้ดีว่าถ้าหากรุ่นน้องของเขาคนนี้ไม่คิดจะปริปากบอกต่อให้ถามยังไง เค้นยังไงเจ้าตัวก็ไม่มีทางบอก แต่ถ้าหากปล่อยเอาไว้สักวันเจ้าตัวจะเป็นคนบอกและเป็นคนเล่าทุกอย่างให้ฟังเอง ตอนนี้สิ่งที่โอ๊ตต้องทำก็คือปล่อยเอาไว้ก่อน


องุ่นไร้เมล็ดพวงใหญ่ใช้เวลาไม่นานน้ำเหนือก็จัดการเสียจนหมดไม่มีเหลือรวมไปถึงสัปปะรดด้วยยกเว้นก็แต่มะละกอที่พอได้กลิ่นแล้วก็เหม็นขึ้นมาจนพาลจะทานไม่ลง โอ๊ตเลยต้องรีบเอามะละกอออกห่างโดยเร็วเพราะกลัวว่าน้ำเหนือจะอาเจียนออกมาอีก


"แล้วที่ร้านเป็นยังไงบ้างครับพี่โอ๊ต งานเยอะไหมผมว่าพรุ่งนี้ผมจะกลับไปทำงานแล้วละครับ หยุดหลายวันแล้ว" น้ำเหนือร้องถามคนที่อาสาล้างชามให้ทั้งๆ ที่เจ้าตัวยืนยันว่าทำได้


"วันสองวันนี้ก็วุ่นๆ น่ะเราะมีของใหม่มาลง ส่วนงานออกแบบก็เหมือนเดิมนั่นแหละ" โอ๊ตตอบก่อนจะร้องออกมาแล้วหันมาหาน้ำเหนืออย่างนึกขึ้นได้ "อ๋อ! จริงสิ คุณหญิงมรกตท่านฝากความเป็นห่วงมาให้ พี่บอกไปว่าเหนือไม่สบายเลยไม่ได้ไปทำงาน ท่านเลยบอกขอให้หายไวๆ คุณอชิตพลก็ถามถึงนะ"


ประโยคสุดท้ายของโอ๊ตทำเอาคนที่กำลังนั่งดูหนังสือเครื่องประดับอยู่ถึงกับชะงักไปทันที ดวงตากลมโตเหมือนกับตากวางนั้นสั่นระริกแสดงถึงความวูบไหวที่เกิดขึ้นแต่ก็เพียงไม่นานน้ำเหนือก็เงยหน้าขึ้นยิ้มให้กับโอ๊ต "อย่างนั้นหรือครับ ผมคงต้องไปขอบคุณคุณหญิงท่านที่เป็นห่วง"


"ช่วงนี้ท่านมาบ่อยนะ เพราะของมาลงใหม่ ว่าแต่เราเถอะจะไปทำงานไหวแน่ใช่ไหม ตอนเช้าๆ แพ้ท้องมากเลยไม่ใช่เหรอ"


"ก็ต้องไหวแหละครับพี่โอ๊ต ผมหยุดมาสี่วันแล้วนะ ไม่อยากหยุดมากเพิ่งจะมาทำงานแท้ๆ เลยด้วย อีกอย่างตอนนี้ผมยังออกไปทำงานได้ผมก็อยากไป อีกหน่อยถ้าท้องผมโตขึ้นผมคงออกไปทำงานไม่ได้ไม่อย่างนั้นคนคงตกใจกันน่าดูเลย" พูดจบเจ้าตัวก็หัวเราะเหมือนกับมันเป็นเรื่องตลก แต่โอ๊ตก็รู้ดีว่ามันไม่ได้ตลกเลยสักนิด


และน้ำเหนือก็ไม่คิดว่ามันตลกเลย ต่อไปถ้าหากท้องโตขึ้นน้ำเหนือจะใช้ชีวิตยังไง


"เหนือ..."


"ถึงวันนั้นมันก็ต้องมีทางออกแหละพี่โอ๊ต ไม่เป็นไรหรอกผมยังไม่อยากจะคิดมากมันไม่ดีต่อลูกด้วย" คนที่บอกไม่อยากจะคิดมากส่งยิ้มให้


โอ๊ตอยู่คุยกับว่าที่คุณแม่ต่ออีกสักพักก็กลับซึ่งก่อนจะกลับก็บอกให้พรุ่งนี้น้ำเหนือรออยู่ที่ห้องตนจะขับรถมารับเองไม่อยากให้ต้องขึ้นไปเบียดกับคนบนรถเมล์ซึ่งคนที่กำลังกังวลกับการเดินทางในวันพรุ่งนี้ก็ตอบรับทันทีถึงแม้จะรู้สึกเกรงใจอยู่ก็ตามที แต่ถ้าหากต้องขึ้นไปเบียดเสียดกับคนมากมายบนรถเมล์ไหนจะต้องเจอทั้งกลิ่นน้ำหอมเอย กลิ่นอะไรต่อมิอะไรเอย น้ำเหนือก็ขอเป็นคนไม่ดีไม่มีความเกรงใจให้โอ๊ตขับรถมารับ ดีกว่าต้องขึ้นไปอาเจียนบนรถสาธารณะแบบนั้น


พออยู่คนเดียว คนที่ยิ้มและหัวเราะเมื่อครู่ก็เงียบไปมือยกขึ้นลูบหน้าท้องของตัวเองอย่างเหม่อลอย พูดกันตามตรงวันนี้น้ำเหนือก็ยังรู้สึกว่าสิ่งที่เกิดขึ้นกับตัวเองมันคือความฝัน แม้ใจส่วนหนึ่งจะรับได้แล้วแต่อีกใจก็ยังรับไม่ได้และรู้สึกต่อต้าน ตัดพ้อตัวเองร่ำไป


ทำไมเรื่องแบบนี้ต้องเกิดขึ้นกับเขา เกิดเป็นผู้ชายที่มีหน้าตาค่อนไปทางหวานน้ำเหนือก็ต้องเจอกับคนที่หวังแค่ร่างกายมามากแล้ว แถมยังเกิดมาเป็นผู้ชายที่ท้องได้อีกต่างหาก...


สวรรค์กลั่นแกล้งหรืออย่างไร


เคยมีความคิดด้านลบหลายต่อหลายครั้งที่สั่งให้น้ำเหนือจัดการเด็กที่อยู่ในท้องเพื่อที่เขาจะได้กลับมามีชีวิตปกติเหมือนเดิม แต่ก็ยังดีที่มันเป็นเพียงแค่ความคิดและน้ำเหนือก็สามารถจัดการกับความคิดชั่วร้ายที่เกิดขึ้นนั้นได้แม้หลังจากนั้นน้ำเหนือจะต้องรู้สึกผิดจนร้องไห้อยู่นานก็ตาม


"เด็กคนนี้ไม่ผิด เขาไม่จำเป็นที่จะต้องรับกรรมของผู้ใหญ่ ไม่ว่าใครจะมองยังไงแม่ก็จะดูแลและเลี้ยงดูลูกให้ดีที่สุด"

✽ ✽ ✽ มีต่อด้านล่างค่ะ ✽ ✽ ✽

[fangiily]

✽ ✽ ✽ ต่อค่ะ ✽ ✽ ✽

น้ำเหนือลุกขึ้นมาในตอนเช้าตรู่เพราะอาการแพ้ท้องที่กำเริบตั้งแต่ฟ้ายังไม่ทันสว่าง โชคยังดีที่เช้านี้ไม่รุนแรงเท่าไหร่นักแต่ก็สูบพลังจากน้ำเหนือไปได้เยอะเลยทีเดียว จนต้องออกมานั่งพิงผนังอยู่หน้าห้องน้ำเพื่อให้รู้สึกดีขึ้น


"อย่าแกล้งแม่เยอะนักสิเจ้าตัวเล็ก" น้ำเหนือพูดพึมพำพร้อมกับลูบหน้าท้องตัวเองอย่างที่มักจะทำบ่อยๆ ในช่วงสามสี่วันมานี้


ร่างเพรียวยันตัวเองขึ้นยืนเมื่อรู้สึกดีขึ้นอาการเวียนหัวก็หายไปแล้วก่อนจะคว้าเอาผ้าขนหนูมาถือแล้วเดินไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า มื้อเช้าที่เจ้าตัวเลือกทานเพื่อให้ท้องอิ่มเป็นน้ำเต้าหู้ร้อนๆ กับขนมปังในร้านสะดวกซื้อหลายชิ้น รู้สึกว่าตั้งแต่ท้องเขาจะทานเยอะกว่าปกติค่อนข้างมาก


"สงสัยคงต้องไปหาซื้อหนังสือคุณแม่มือใหม่มาอ่านเสียแล้วสิ"


ในตอนแปดโมงเช้าน้ำเหนือก็เดินลงจากหอพักไปยืนรอโอ๊ตที่โทรมาบอกว่าใกล้ถึงแล้วในมือก็มีถุงน้ำเต้าหู้ที่เจ้าตัวซื้อมาฝากรุ่นพี่ด้วยอีกทั้งยังมีขนมปังอีกหลายชิ้นเพราะบรรดาที่ทานไปก่อนหน้านี้ถูกเอาออกมาจนหมดอีกแล้วตอนนี้เลยเริ่มรู้สึกหิวอีกรอบ


"อะไรเยอะแยะน่ะเหนือ" โอ๊ตที่กำลังขับรถหันมาถามเพราะเห็นรุ่นน้องคนสนิทหอบของมาเสียเยอะ


น้ำเหนือชูถุงในมือขึ้นก่อนจะยิ้มกว้าง "น้ำเต้าหูผมซื้อมาให้พี่โอ๊ตด้วยนะแล้วก็มีขนมปังครับ"


"เยอะไปไหม จะกินหมดหรือนั่น"


"ไม่รู้สิครับเห็นแล้วอยากกินก็เลยเลือกมาหมดเลย อีกอย่างเมื่อเช้าอาเจียนไปสองรอบตอนนี้ท้องว่างมากเลยครับ"


"แล้ววันนี้จะไหวแน่หรือเหนือ" โอ๊ตถามออกมาด้วยความเป็นห่วงเพราะรู้ว่าอาการแพ้ท้องของน้ำเหนือนั้นค่อนข้างรุนแรง "ในร้านคนก็เยอะพี่กลัวว่าเราจะเหม็นน้ำหอมจริงๆ เลยวิ่งไปห้องน้ำทั้งวันก็ไม่ไหวหรอกนะ"


คนที่นั่งอยู่ตำแหน่งเบาะข้างคนขับรื้อของในถุงออกมา "ผมซื้อผ้าปิดปากมาแล้วละครับ อย่างน้อยก็น่าจะช่วยได้บอกทุกคนว่ายังไม่หายไม่สบายแล้วก็อยู่แต่หลังร้านก็น่าจะโอเค"


"โอเค ตามใจแต่ถ้าไม่ไหวก็ให้รีบบอกนะเข้าใจไหม"


"คร้าบบบบบบ" น้ำเหนือรับคำเสียงยาวอย่างล้อเลียนให้คนเป็นพี่ต้องส่ายหัวกับท่าทางนั้นแต่พอเห็นน้ำเหนือยิ้มแล้วก็หัวเราะได้แบบนี้ก็รู้สึกสบายใจขึ้น


น้องเล็กของร้านที่ได้รับความเอ็นดูจากพี่ๆ ทุกคนต่างเข้าไปทักทายพี่ๆ ก่อนจะได้รับคำถามกลับมาด้วยความเป็นห่วงว่าหายไม่สบายแล้วหรือ ดีขึ้นแล้วใช่ไหม ทำงานไหวหรือเปล่าจนน้ำเหนือตอบคำถามไม่ทัน ใจจริงก็อยากจะอยู่คุยเล่นมากกว่านี้แต่เพราะกลิ่นน้ำหอมที่ปนกันหลายกลิ่นทำให้เขาเริ่มมึนหัวแม้จะใส่ผ้าปิดปากเอาไว้แล้วก็ตามที


"เหนือไหวไหม" โอ๊ตเดินตามรุ่นน้องเข้ามาในห้องด้านหลังร้านเพราะเห็นสีหน้าที่ไม่ค่อยดีเท่าไหร่นัก


น้ำเหนือทิ้งตัวลงนั่งบนโซฟามุมห้องก่อนจะหยิบเอาหนังสือมาพัดๆ พร้อมกับพยักหน้าให้กับโอ๊ต "ไหวครับพี่โอ๊ต สบายมาก แต่ผมคงต้องทำงานอยู่แต่ในห้องนี้ออกไปข้างนอกนานๆ ไม่ไหวครับเวียนหัวมากเลย"


"ถ้าไม่ไหวยังไงก็ให้รีบบอกนะ ตอนนี้ก็นอนพักไปก่อนแล้วกัน" โอ๊ตตอบก่อนจะปล่อยให้น้ำเหนือพักอยู่ในห้องส่วนตัวเองก็เดินออกไปช่วยจัดของทางหน้าร้าน


หลังจากที่นั่งพักจนดีขึ้นน้ำเหนือก็ลุกไปหยิบเอางานที่ทำค้างไว้ตั้งแต่อาทิตย์ก่อนออกมาทำให้เสร็จ งานออกแบบเครื่องประดับของคุณหญิงอรพรรณที่เขารับงานเอาไว้


"น้ำเหนือมาทำงานไหวแล้วเหรอ" เสียงของผู้จัดการร้านที่เปิดประตูห้องเข้ามาร้องถามเมื่อได้ยินจากโอ๊ตว่าวันนี้น้ำเหนือมาทำงานแล้ว


คนที่นั่งก้มหน้าก้มตาทำงานอยู่เงยหน้าขึ้นมองก่อนจะยกมือไหว้สวัสดี "สวัสดีครับผู้จัดการ ก็ดีขึ้นเยอะแล้วครับไม่อยากหยุดนานๆ ครับ"


"แต่หน้ายังดูซีดๆ อยู่นะแต่มองอีกทีก็แลดูมีน้ำมีนวลแปลกๆ เอาเถอะๆ ยังไงถ้าไม่ไหวก็พักต่อก่อนก็ได้นะ"


"ครับผู้จัดการ แต่ผมไม่เป็นไรจริงๆ ครับ"


"โอเค ตามใจ อย่างนั้นก็ทำงานต่อเถอะ" คุณสุภาพูดแค่นั้นก่อนจะออกจากห้องไปน้ำเหนือจึงกลับมาสนใจงานตรงหน้าอีกรอบ


"ตรงนี้ใช้เป็นไพลินตามที่คุณหญิงต้องการ... อือ..." เปิดข้อมูลที่จดเกี่ยวกับรายละเอียดของเครื่องประตามดูไปก็เพิ่มเติมสีสันลงแผ่นกระดาษที่เจ้าตัวใช้ร่างแบบเครื่องประดับไปด้วยจนกระทั่งทุกอย่างออกมาเป็นที่พอใจทั้งตัวเองแล้วก็ตรงตามต้องการของลูกค้าทุกอย่างน้ำเหนือก็ยิ้มอย่างพอใจ


ประตูห้องทำงานเปิดออกอีกรอบในตอนช่วงเที่ยง โอ๊ตเดินเข้ามาในห้องก่อนจะทิ้งตัวลงนั่งบนโซฟาแล้วถามคนที่มัวแต่ทำงานจนอาจจะลืมเวลาไปแล้ว "เหนือจะออกไปกินข้าวข้างนอกไหม หรือจะให้พี่ซื้อมาให้ดี"


"เอ๋... จะเที่ยงแล้วหรือครับ"


"ก็ใช่นะสิ มัวแต่ทำงานหรือยังไงกันเรา จะให้พี่อะไรมาให้ไหมออกไปไหวหรือเปล่า"


"ผมไปด้วยดีกว่าครับคงไม่เป็นอะไรมากหรอก อีกอย่างผมอยากออกไปที่สวนด้วยอยู่แต่ในห้องมาครึ่งวันแล้วก็ชักจะอึดอัด" น้ำเหนือว่า


โอ๊ตพยักหน้ารับ "อย่างนั้นเดี๋ยวเราซื้ออะไรไปนั่งกินที่สวนกันไหม"


น้ำเหนือยิ้มรับก่อนจะเก็บงานที่ทำจนเกือบเสร็จแล้วเข้าที่ให้เรียบร้อยแล้วจึงเดินไปหยิบกระเป๋าสตางค์มาใส่กระเป๋ากางเกงของตัวเองเอาไว้ ทั้งสองคนขึ้นบันไดเลื่อนไปชั้นบนของตัวห้างสรรพสินค้าก่อนที่จะเลือกซื้ออาหารตามสั่งง่ายๆ ใส่กล่องคนละกล่อง ก่อนเดินไปนอกห้างเพราะใกล้ๆ กับห้างนั้นมีสวนสาธารณะอยู่ใกล้ๆ อีกทั้งต้นไม้ยังเยอะคงเหมาะสำหรับคนท้องอย่างน้ำเหนือที่อยากจะหนีจากมลภาวะทางกลิ่น


"ดูสิ แค่ขึ้นไปซื้อข้าวแปบเดียวหน้าก็ซีดอย่างกับไก่ต้น" โอ๊ตมองหน้าคนที่นั่งหน้าซีดหยิบพิมเสนขึ้นดมยกใหญ่อยู่ตรงข้ามตัวเองที่โต๊ะหินอ่อนในสวน


"ผมก็ลืมไปว่าเวลานี้คนเยอะ เจอทั้งคนเยอะๆ กลิ่นน้ำหอมอีก เฮ้อ..." น้ำเหนือถอนหายใจออกมาก่อนจะสูดลมหายใจเข้าปอดอีกรอบ โชคดีที่ในสวนนี้อากาศบริสุทธิ์แถมแดดยังไม่แรงมากเพราะมีใบไม้คอยบังแดดให้


"ไปหาหมอที่ไหนลองถามดูว่าอาการพวกนี้จะลดลงเมื่อไหร่ พี่ว่าถ้าเป็นแบบนี้ต่อไปเราจะลำบากนะเหนือ" โอ๊ตพูดออกมาอย่างจริงจัง เพราะถ้าแค่เจอคนเยอะๆ หรือได้กลิ่นน้ำหอมน้ำเหนือก็มีอาการเวียนหัวจนจะอาเจียนแบบนี้แล้วเจ้าตัวจะออกไปไหนมาไหนได้ยังไง


"มันจะมีวิธีเหรอพี่โอ๊ต"


"ก็ลองไปหาดู แต่ก็คงต้องไปหาหมอวิรัชนั่นแหละเพราะเขาคือคนที่รู้เรื่องของเราดีที่สุดนะ"


น้ำเหนือนิ่งไปทันทีที่ได้ยินคำพูดของโอ๊ต ตอนแรกที่โอ๊ตบอกให้ลองไปปรึกษาหมอเขาก็นึกเห็นด้วยเพราะถ้าต้องเจอกับอาการแพ้ท้องบ่อยขนาดนี้ก็คงไม่ไหวแต่ก็ลืมนึกไปว่าตัวเองนั้นเป็นผู้ชายถ้าไปหาหมอที่อื่นก็ไม่แน่ใจว่าจะปลอดภัยหรือเปล่า ทางเดียวก็คงต้องไปหาหมอวิรัช แต่ความจริงที่หมอวิรัชเป็นอาของควอตซ์ก็ทำให้น้ำเหนือรู้สึกลังเล


"เอาไว้ถ้าอาการหนักจริงๆ ผมจะไปแล้วกันครับ เดี๋ยวลองหาวิธีในเน็ตดูก่อนก็ได้" น้ำเหนือเลี่ยงที่จะไปหาหมอ ก็ไม่รู้หรอกว่าคุณหมอจะรู้เรื่องราวของเขากับหลานชายมากน้อยแค่ไหน ถ้าเลี่ยงได้ก็ขอเลี่ยงให้ถึงที่สุดก่อนแล้วกัน


โอ๊ตได้แต่ถอนหายใจใส่แต่ก็ไม่รู้จะพูดยังไงเพราะก็รู้ดีว่าน้องคนนี้เป็นคน... ค่อนข้างดื้อ


รอให้อาการหนักจริงๆ ก่อนแล้วจะไป แล้วที่เป็นอยู่ตอนนี้ไม่เรียกว่าอาการหนักเลยใช่ไหม


"เดี๋ยวไปซื้อหนังสือสำหรับคนท้องมาอ่านก็ได้ ไม่เป็นไรหรอกจริงๆ นะพี่โอ๊ต" น้ำเหนือเริ่มอ้อนเพราะรู้ว่าพี่ชายคนนี้คงไม่เห็นด้วยแน่ๆ ใบหน้าน่ารักที่เข้ามาอ้อนนั้นทำให้โอ๊ตต้องยอมใจอ่อนแล้วพาน้ำเหนือไปร้านหนังสือเพื่อเลือกซื้อหนังสือสำหรับคุณแม่มือใหม่ทันที


"เหนือเลือกหนังสือไปก่อนนะ พี่ขอไปดูหนังสือนิตยสารก่อน"


"ครับพี่โอ๊ต ตามสบายเลย" น้ำเหนือที่อยู่ในล็อคหนังสือสำหรับคุณแม่หันไปยิ้มกว้างให้ก่อนจะหันกลับมามองชั้นหนังสือที่มีหนังสือแนะนำเกี่ยวกับการตั้งครรภ์อยู่เพียบแล้วก็ถอนหายใจออกมา "หนังสือเยอะขนาดนี้ จะเลือกยังไงไหวละเนี่ย"


หนังสือแต่ละเล่มถูกหยิบมาอ่านคร่าวๆ และดูเนื้อหาโดยรวมเพื่อเปรียบเทียบกันไป


"น้ำเหนือ"


คนที่กำลังเลือกหนังสืออยู่ถึงกับสะดุ้งเมื่อได้ยินเสียงเรียก ก่อนจะรีบยกมือไหว้เมื่อเห็นว่าคนตรงหน้าเป็นใคร "ค... คุณหญิงมรกต สวัสดีครับ"


คุณหญิงมรกตยกมือรับไหว้ด้วยรอยยิ้ม "มาทำงานไหวแล้วเหรอจ๊ะ ไม่สบายดีขึ้นหรือยัง"


"ก็ดีขึ้นเยอะแล้วละครับ" น้ำเหนือได้แต่ตอบรับมือที่ถือหนังสือที่หน้าปกเป็นภาพคุณแม่ท้องโตขยับไปมาอย่างอยู่ไม่สุขพยายามที่จะซ้อนหนังสือเล่มนั้น


"ดูหนังสืออะไรจ๊ะเนี่ย หนังสือสำหรับคุณแม่มือใหม่นินา"


"เออ... ค ครับ คือผมจะซื้อไปให้คนที่รู้จักกันครับ เขากำลังมีน้อง" น้ำเหนืออ้ำอึ้งไปเล็กน้อยก่อนจะหาข้ออ้างที่คิดว่าเหมาะสมมาตอบ


"อ๋อ... ให้ฉันช่วยไหมยังไงฉันก็เป็นคุณแม่น่าจะช่วยได้นะ" คุณหญิงมรกตพูดคุยอย่างเป็นกันเองก่อนจะขยับมายืนเลือกหนังสือให้


"ถ้าแพ้ท้องหนักมากๆ คุณหญิงพอจะรู้ไหมครับว่ามีวิธีไหนที่ทำให้หายไหม เอ่อ... คือคนที่ผมรู้จักเขาแพ้ท้องหนักมากเลยครับ อาเจียนทุกเช้าเลย บางทีก็เกือบตลอดวัน"


"จริงๆ แล้วก็ไม่มีทางทำให้หายหรอกแต่ของที่ช่วยทำให้ดีขึ้นก็มีนะ พวกยาก็มีแต่ก็ต้องพาไปหาหมอให้หมอออกยาให้นั่นแหละ อย่างพวกน้ำขิงร้อนๆ ก็ช่วยได้นะน้ำเหนือก็ลองซื้อพวกน้ำขิงไปให้เขาชงดื่มดูนะจ๊ะ"


"ขอบคุณคุณหญิงมากนะครับที่มาช่วยผมเลือกหนังสือ ถ้าให้เลือกเองผมคงเลือกไม่ถูกแน่ๆ เลย" น้ำเหนือยกมือไหว้ขอบคุณคุณหญิงมรกตหลังจากที่ได้หนังสือมาแล้วเรียบร้อย ซึ่งอีกฝ่ายก็ทำเพียงพยักหน้ารับอย่างยินดี น้ำเหนือเลยขอตัวเพื่อที่จะกลับไปทำงานต่อที่ร้าน ก่อนจะเดินแยกกับคุณหญิงไปหาโอ๊ตที่ยังคงยืนเลือกหนังสืออยู่ก่อนจะพากันไปจ่ายเงินค่าหนังสือแล้วกลับไปที่ร้านเพชรเพทาย


"เหนือตอนแรกยังหน้าตาดีๆ อยู่เลยทำไมตอนนี้ซีดอีกแล้วละ" เสียงของพนักงานผู้หญิงในร้านร้องทักเมื่อหันมาเห็นสีหน้าของน้ำเหนือที่ดูจะซีดลงกว่าก่อนหน้านี้


หลังจากที่กลับมาถึงที่ร้านคนที่ไม่มีอาการเวียนหัวก็นึกดีใจรีบเอาของไปเก็บในห้องแล้วออกมายืนช่วยหน้าร้าน แต่ยืนอยู่ได้ยังไม่ทันครบชั่วโมงดีรับลูกค้าไปแค่สองคนก็เริ่มหน้าซีดแล้วก็เวียนหัวอีกจนคนอื่นๆ เริ่มจับสังเกตได้


"แหะๆๆ สงสัยจะยังไม่หายดีนะครับพี่ส้ม"


"ยังไม่หายดีก็เข้าไปพักก่อนไปเหนือ เดี๋ยวมาเป็นล้มเป็นแล้งไปกลางร้านใครจะช่วยแบกเรากัน" พี่ส้มพี่ใหญ่ของร้านเอ่ยไล่คนที่หน้าซีดให้กลับเข้าไปด้านใน


"ครับพี่ส้ม" น้ำเหนือรับคำอย่างไม่อิดออดเพราะตอนนี้ก็รู้สึกไม่ดีเท่าไหร่นัก เขาจึงตัดสินใจกลับเข้าไปหลังร้านเพื่อกลับไปพักผ่อน


คล้อยหลังที่น้ำเหนือเข้าไปได้ไม่นานประตูร้านก็เปิดอีกรอบพร้อมกับคุณหญิงมรกตและควอตซ์เดินเข้ามาด้านใน ร่างสูงกวาดสายตาไปรอบๆ เหมือนกับกำลังมองหาอะไรอยู่


"มีอะไรหรือเปล่าลูก" คนเป็นแม่หันไปถามเมื่อเห็นลูกชายสุดที่รักหันมองซ้ายมองขวาอย่างผิดวิสัย


"เปล่าครับคุณแม่ ไม่มีอะไร" ควอตซ์ขยับมายืนนิ่งๆ ก่อนจะตอบออกไปซึ่งคุณหญิงมรกตก็ไม่ได้ติดใจสงสัยอะไรและหันไปคุยกับผู้จัดการร้านเรื่องเครื่องประดับที่จะมาลงใหม่อีกรอบแทน


"จริงสิแล้วน้ำเหนือไปไหนแล้วละ วันนี้มาทำงานไม่ใช่เหรอเจออยู่ที่ร้านหนังสือ" คุณหญิงมรกตถามหาน้ำเหนือเมื่อนึกขึ้นได้ว่าไม่เห็นเด็กคนที่เธอนึกเอ็นดูตั้งแต่เข้ามาในร้าน และคำถามนั้นก็ทำให้คนที่กำลังคุยงานทางโทรศัพท์อยู่ไม่ห่างลดมือที่ถือโทรศัพท์ลง


"สีหน้าดูไม่ค่อยดีค่ะ ส้มก็เลยไล่ให้เข้าไปพักด้านในนู้นแล้วดูเหมือนจะยังไม่หายดี" ส้มเป็นคนเอ่ยตอบเพราะเจ้าตัวเป็นคนไล่ให้น้ำเหนือเข้าไปพักเอง


"อย่างนั้นหรือ ตอนเจอในร้านหนังสือก็ยังดูดีๆ อยู่เลย ปล่อยให้เขาพักไปเถอะ คุณสุภาขอดูคอลเลคชั่นถัดไปที่ทางร้านออกแบบหน่อยสิคะ"


"อย่างนั้นเชิญด้านในดีกว่าค่ะคุณหญิง โอ๊ตตามมาด้วยสิ" คุณสุภาพูดก่อนจะหันไปเรียกโอ๊ตเพื่อให้เข้าไปคุยเรื่องงาน ก่อนจะเดินนำคุณหญิงมรกตเข้าไปด้านหลังของร้านเพื่อไปที่ห้องทำงานของเธอ ส่วนควอตซ์ก็เดินตามเข้าไปเพียงแต่ไม่ได้ตามคนเป็นแม่เข้าไปในห้องทำงานแต่กลับแยกไปที่ประตูห้องอีกห้องที่ปิดสนิทแต่คาดว่าในห้องนั้นคงมีคนอยู่


ควอตซ์เปิดประตูห้องนั้นอย่างแผ่วเบาทั้งๆ ที่ก็ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมต้องเปิดให้เบาขนาดนี้หรือจะเป็นเพราะคำพูดที่ได้ยินก่อนหน้านี้ที่ว่าน้ำเหนือไม่สบาย...


ร่างเพรียวที่เคยได้กกกอดนอนอยู่บนโซฟามุมห้อง ขายาวๆ สาวเท้าเข้าไปใกล้ก่อนจะก้มมองคนที่นอนหลับอยู่ใบหน้าของน้ำเหนือดูซีดกว่าปกติแต่ไม่ได้ตัวร้อนอย่างที่นึกกังวล


กึก!


ชายหนุ่มชะงักเมื่อนึกขึ้นได้ว่าตัวเองกำลังคิดอะไรอยู่ ทำไมต้องเป็นห่วงเด็กคนนี้ คนที่พอเจอหน้าก็ตั้งท่าขู่กันทั้งๆ ที่พอเขาเข้าใจก็กลัวจนตัวสั่น คนที่ควอตซ์คิดมาตลอดว่าก็เป็นเพียงแค่


คู่นอน


ดวงตาที่ปิดสนิทอยู่ค่อยๆ กระพริบก่อนจะลืมตาขึ้นเผยให้เห็นดวงตากลมโตที่ควอตซ์เห็นแล้วรู้สึกว่ามันเหมือนกับลูกกวางตัวน้อยๆ ที่ชอบอยู่ผิดที่ผิดทาง น้ำเหนือกระพริบตาเพื่อปรับภาพให้ชัดก่อนที่จะเบิกตากว้างเมื่อเห็นใบหน้าของคนที่ไม่เห็นมาร่วมเดือนอยู่ใกล้ๆ


"ค คุณ! คุณอชิตพล" น้ำเหนือขยับตัวลุกขึ้นยืนทันทีเพราะกลัวว่าถ้าหากยังนอนอยู่แบบนี้ตัวเองจะไม่ปลอดภัย แต่เพราะรีบลุกเร็วเกินไปจึงเกิดอาการหน้ามืดเซจนเจจะล้ม โชคดีที่มือหนาสอดมารับเอาไว้ได้ทัน พอตั้งสติได้น้ำเหนือก็รีบเด้งตัวออกห่างทันที


ควอตซ์ค่อนข้างแปลกใจกับท่าทางของน้ำเหนือ เพราะตอนนี้คนที่เด็กกว่าเขากำลังยกมือไหว้พร้อมกับทักทาย ทั้งๆ ที่ก่อนหน้านี้เวลาเจอกันถ้าเขาไม่ได้อยู่กับแม่น้ำเหนือก็ทักทายเขาเลยสักคำ มีแต่คำต่อว่าด่าทอเท่านั้นที่ออกจากริมฝีปากสวยนั่น


น้ำเหนือสงบและนิ่งขึ้นจนเขานึกแปลกใจ


"คุณอชิตพลมีเรื่องอะไรจะใช้ผมหรือเปล่าครับ" แถมยังพูดดีด้วยอีก...


ตอนนี้น้ำเหนือกำลังลองทำตามคำแนะนำของโอ๊ตที่เคยคุยกัน เขาจะไม่เต้นหรือทำตัวร้อนรนจนทำให้ควอตซ์รู้สึกได้ใจ แต่เขาจะนิ่งและเผชิญหน้า


"เปล่า ไม่มีอะไร" คนตัวสูงตอบเสียงเรียบเพราะยังแปลกใจกับท่าทีของน้ำเหนือจนเขาเองก็ทำอะไรไม่ถูก ถ้าหากน้ำเหนือทำท่าเหมือนรังเกียจและต้องการหนีเขาก็คงนึกสนุกหาเรื่องแกล้ง แต่พอมาเงียบๆ แบบนี้เขาก็ไม่รู้จะตอบโต้กลับไปอย่างไรดี


"ถ้าอย่างนั้นผมขอตัวก่อนนะครับ พอดียังมีงานค้างที่ต้องทำ" น้ำเหนือพูดด้วยน้ำเสียงที่สุภาพแต่ก็เรียบนิ่งไม่ได้แสดงออกถึงอารมณ์หรือความรู้สึกใดๆ


แม้ว่าภายนอกน้ำเหนือจะดูนิ่งสงบแต่แท้จริงแล้วภายในใจนั้นทั้งร้อนรนและกังวล ไม่ว่าจะพยายามทำตัวนิ่งสักแค่ไหนก็ยังอยากจะออกห่างจากคนๆ นี้ให้มากที่สุดและเพราะแบบนั้นเมื่อพูดจบน้ำเหนือก็รีบเดินเลี่ยงออกมา แต่คงรีบร้อนมากเกินไปจึงได้ชนเข้ากับโซฟาจนล้มลงควอตซ์เองที่ยืนมองอยู่ก็ตกใจไม่น้อยที่เห็นน้ำเหนือสะดุดตรงหน้าด้วยสัญชาติญาณก็เลยรีบสอดมือไปคว้าตัวอีกคนเอาไว้ แรงปะทะของท่อนแขนแข็งแรงชนเข้ากับหน้าท้องของน้ำเหนือแม้จะไม่มากนักแต่คนที่กำลังใจหายเพราะจะล้มก็ถึงกับอึ้งเผลอยกมือขึ้นจับท้องของตัวเอง


"เหนือ น้ำเหนือ!" ควอตซ์ส่งเสียงเรียกคนที่เหมือนกำลังอึ้งไป "น้ำเหนือเป็นอะไรหรือเปล่า น้ำเหนือได้ยินไหม"


"ท... ท้อง ท้องผม..."


"น้ำเหนือเป็นอะไรเจ็บท้องหรือ" ชายหนุ่มเริ่มรู้สึกร้อนรนแปลกๆ ตั้งท่าจะอุ้มอีกคนขึ้นเพื่อพาไปหาหมอแต่ประตูห้องก็เปิดออก ก่อนที่คุณสุภา คุณหญิงมรกตรวมไปถึงโอ๊ตเดินเข้ามา ทั้งหมดดูตกใจไม่น้อยที่เห็นภาพนั้น


"น้ำเหนือเป็นอะไรหรือครับคุณอชิตพล" โอ๊ตรีบเข้ามาดูรุ่นน้องทันทีพร้อมกับสอดมือรั้งตัวน้ำเหนือมาใกล้ๆ


"น้ำเหนือสะดุดล้มฉันก็เลยรับไว้ แขนฉันไปชนกับท้องของน้ำเหนือ"


"พี่โอ๊ต... ท ท้องผม"







TBC.




************************************************
ตอนนี้มาแบบเรื่อยๆ เรียบๆ พระเอกของเราก็ออกมาน้อยนิด ฮาาาา มีแต่โอ๊ตเหนือเต็มไปหมดเลย อิอิ แต่ตอนหน้าพี่ควอตซ์คงเริ่มออกมาขึ้นเรื่อยๆ ค่ะ เขาจะกลับมามีบทบาทอีกครั้งหลังจากหายไปเกือบ 2 ตอน ไม่รู้ว่าตอนนี้จะเป็นยังไงบ้าง แต่ก็อย่างที่เคยบอกเนอะ(หรือเปล่า) ฟางก็แต่งตามที่คิดเอาไว้แล้วก็ตั้งใจแต่ในทุกๆ ตอนก็หวังว่าทุกคนคงจะชอบนะคะ

อ่านกันแล้วก็คอมเมนต์ให้กำลังใจคนเขียนหน่อยนะคะ จะได้มีกำลังใจแต่งให้อ่านกันเรื่อยๆ นะ แล้วเจอกันตอนหน้าค่ะ

แวะไปคุยกันในเพจเฟสบุ๊ค ทวงถาม ตามติดนิยายของฟางกันได้นะคะ ฟางเองก็ตอบตลอดเช่นกันค่ะ https://www.facebook.com/fgc32yaoi

สำหรับคนที่เล่นทวิตเตอร์และอยากพูดคุยถึงนิยายเรื่องนี้ช่วยกันติดแฮชแท็ก #พี่ควอตซ์น้องเหนือ ฟางตามส่องทุกแท็กที่ฟางแต่งค่ะ ฮี่... หรือจะเข้าไปพูดคุย ทวงถามตามติดนิยายได้ที่ @Fangiily_GC นะคะ

[sirin_chadada]

สงสัยอยู่นิดนึง...พี่ควอตซ์นี่ไม่ทำงานทำการอะไรเลยเหรอ...ตามคุณหญิงแม่ไปร้านตลอดๆอ่ะ

[mypink801]

ชอบสำนวนภาษาของนักเขียนมากค่ะ ทุกเรื่องเลย น่ารักดี
เด็กน้อยในท้องน้ำเหนืออย่าเป็นอะไรไปนะะ ขอให้ปลอดภัยทั้งคู่ น้ำเหนือน่ารัก

[BlueHoney]

นึกว่าจะไม่มีใครจ่ายค่าตัวให้พระเอกแล้ว ดีที่ออกมาในช่วงเวลาคับขันบ้าง 

[ลิงน้อยสุดเอ๋อ]

คงไม่เป็นไรน่ะเหนือ

[Min*Jee]

กรี๊ดดดดดดดด อย่าเป็นอะไรนะน้ำเหนือ!!!!!
พี่โอ๊ตแสนดีที่สุดดดดดดดดด

[kawisara]

พี่ควอตจะรู้ว่าน้ำเหนือท้องใหม ????



อยากให้รู้จัง

[kdds]

เฝ้ารอตอนท้องป่อง น้ำเหนือจะหนีไปซ่อนไหนรึเปล่า
อยากให้พระเอกรู้ความจริงก็ตอนคลอดแล้วซักพักมากกว่า เข้ามาป้วนเปี้ยนตอนท้องเสียสุขภาพจิตน้ำเหนือเปล่าๆ

[gatenutcha]

พี่ควอตซ์ จะรู้เรื่องเลยไหมอะ  ลุ้นๆ มากค่ะ
น้องเหนือกับเจ้าตัวเล็กอย่าเป็นอะไรน๊า 
 

[Naenprin]

 

น้ำเหนือคงไม่เป็นอะไรนะ

อยากให้คุณควอร์ตรู้เร็วๆจังเลย

เนื้อเรื่องคงจะเข้มข้นขึ้น

[BeeRY]

ต้องไม่เป็นอะไรทั้งแม่ทั้งลูกนะ