ติดแฮชแท็ก #พี่ควอตซ์น้องเหนือ ในทวิตเตอร์✽ ✽ ✽ ต่อจากคราวที่แล้วค่ะ ✽ ✽ ✽
ปลายจมูกโด่งฝังลงที่ข้างขมับก่อนที่ควอตซ์จะผละออกไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า แวะไปห้องคุณหญิงมรกตเพื่อดูสองแฝด
“แฝดตื่นแล้วเหรอครับ” ควอตซ์ถามกับคนเป็นแม่เมื่อได้ยินเสียงร้องแง้วๆ ของแฝดมาจากในห้อง
“ตื่นแล้ว เล่นกับปู่กับน้าอยู่นั่น แล้วน้องล่ะลูก ยังไม่ตื่นเหรอ” คุณหญิงถามไปถึงลูกสะใภ้ที่ไม่ได้เดินมาพร้อมกับลูกชาย
คำถามที่ทำให้ควอตซ์หัวเราะตอบรับเบาๆ โดยไม่ได้ขยายความอะไรเพิ่ม แต่ก็ดูเหมือนว่าคุณหญิงมรกตจะเข้าใจความหมายนั้นถึงได้เอ่ยแซว “สงสารน้องบ้างล่ะ ลูกสะใภ้แม่บอบบางนะ”
"ครับคุณแม่"
“ไปๆ ไปดูน้องไปลูก เดี๋ยวแฝดพวกแม่ดูแลให้เอง เจ้าลูกหมูไม่ได้งอแงอะไร เอาไว้บ่ายๆ ค่อยออกไปข้างนอกกัน” คุณหญิงมรกตเอ่ยไล่ลูกชายของตน
“แล้วกลางวันคุณแม่จะออกไปทานข้าวที่ไหนหรือเปล่าครับ”
อีกฝ่ายส่ายหน้า “ไม่หรอก นั่งเล่นนอนเล่นกันที่นี่แหละ พวกแม่ไม่ได้จะเที่ยวไหนอยู่แล้ว แค่อยากเปลี่ยนบรรยากาศที่นอนเฉยๆ เอาไว้ออกไปทานข้างนอกพร้อมกันตอนเย็นเลยทีเดียว”
"ครับ อย่างนั้นผมไปอยู่กับน้องก่อน ถ้าแฝดงอแงก็เรียกผมนะครับ” ควอตซ์พูดก่อนจะเดินกลับไปที่ห้องพักของตัวเองอีกรอบ
น้ำเหนือยังคงหลับสนิทไม่มีทีท่าว่าจะตื่นขึ้นมา ก็แน่ล่ะเสียพลังงานไปตั้งเยอะทั้งเมื่อคืนแล้วไหนจะเมื่อเช้าอีก ควอตซ์ทิ้งตัวลงกึ่งนั่งกึ่งนอนพิงพนักเตียง คว้าหนังสือมาอ่านระหว่างรอเวลาให้คนรักตื่นขึ้นมา
ผ่านไปเกือบชั่วโมงคนที่นอนหลับสนิทกับขยับตัว ควอตซ์ก้มลงมองพอดีกับที่ดวงตากลมโตนั้นลืมขึ้น เจ้าตัวกระพริบตายกมือขึ้นขยี้ตาเพื่อให้ดวงตานั้นหายพร่าเลือนจากการเพิ่งตื่นนอน
“เดี๋ยวตาแดง เจ็บตาหมด” ควอตซ์ดุคว้าข้อมือของคนรักเอาไว้
"พี่ควอตซ์... โอ๊ะ!” เพียงแค่ขยับตัวจะลุกขึ้นนั่งน้ำเหนือก็ส่งเสียงร้องออกมา ความปวดเมื่อยที่สะโพกชัดเจนขึ้นมาทันทีจนเจ้าตัวต้องทิ้งตัวลงนอนต่อพร้อมใบหน้าแดงๆ ที่เผลอนึกถึงเรื่องเมื่อคืนแล้วก็เมื่อเช้าขึ้นมา
“เจ็บมากไหม พี่ขอโทษ” ควอตซ์หน้าเสียไปนิด
“พี่ควอตซ์ไม่สงสารผมเลย...” น้ำเหนือได้แต่บ่นอุบอิบ มุดหน้าตัวเองลงกับหมอน
“ขอโทษครับดื้อ พี่ขอโทษ” ควอตซ์ค่อยๆ ประคองคนรักขึ้นมานั่งบนตักแล้วกอดเอาไว้ มือหนาลูบหลังเหมือนกล่อมเด็กน้อย “พี่หยุดตัวเองไม่ได้จริงๆ รู้ว่าเราไม่ชินแต่ก็ยังเอาแต่ใจ ขอโทษนะครับ”
“ม ไม่เป็นอะไรครับ ผม... ไม่ได้โกรธอะไร” เพราะน้ำเหนือเองก็รู้สึกดีตอนที่ได้อยู่ในอ้อมกอดของคนรักแบบนั้น “ว่าแต่ว่าแฝดละครับ”
“คุณแม่ดูให้อยู่ อีกเดี๋ยวพี่พาไปอาบน้ำหาอะไรกิน ดีที่ไม่มีไข้ แต่ยังไงก็กินยากันเอาไว้ก่อนนะ” ควอตซ์ว่า กดศีรษะของน้ำเหนือให้เกยอยู่บนไหล่ของตัวเอง ส่วนเขาเองก็กอดอีกฝ่ายเอาไว้
น้ำเหนือรับคำอย่างว่าง่าย ตอนนี้ไม่อยากจะลุกเท่าไหร่ความปวดเมื่อยยังชัดเจนจนเขาไม่อยากจะขยับตัว อีกอย่าง... นั่งนิ่งๆ ในอ้อมกอดของควอตซ์ก็อุ่นและสบายดี
“ผมว่า... สวนสัตว์เราค่อยไปวันหลังดีกว่าไหมครับ” ควอตซ์พูดขึ้นระหว่างมื้อกลางวัน
ครอบครัวบริสตันสั่งอาหารของทางรีสอร์ทมาทานกันที่ระเบียงริมสระว่ายน้ำของพัก ต้นไม้ใหญ่ที่อยู่ใกล้ๆ ให้ร่มเงาได้เป็นอย่างดีทำให้เวลากลางวันคล้อยบ่ายแบบนี้ไม่รู้สึกร้อนเท่าไหร่
“น้ำเหนือไม่ค่อยสบาย... ผมไม่อยากให้ไปเดินตากแดดมากๆ วันนี้ไปเที่ยวห้างกันก่อนแล้วพรุ่งนี้ค่อยไปสวนสัตว์กันแทน” ควอตซ์มองใบหน้าของคนรักอย่างเป็นห่วง แม้น้ำเหนือจะไม่ได้ไข้ขึ้น แต่เขาก็เชื่อว่าอาการปวดเมื่อยตามตัวคงยังมีอยู่แน่นอน ถ้าหากต้องไปอุ้มแฝดเดินตากแดดในสวนสัตว์อีก คราวนี้คนไม่ป่วยได้ป่วยจริงๆ แน่นอน “แต่เอาจริงๆ วันนี้พี่ก็ไม่อยากให้เราไปเดินที่ไหนนะ เดี๋ยวไม่สบาย”
“ไม่เป็นไรหรอกครับ ผมไปได้”
"ไม่ได้" ควอตซ์ทำหน้าดุทันทีเมื่อคนรักเริ่มดื้อ รู้ทั้งรู้หรอกว่าเขาเองนี่แหละที่ทำให้น้ำเหนือเป็นแบบนี้ แต่ก็ไม่อยากให้คนรักดื้อ
“เอาแบบที่ควอตซ์ว่าแหละลูก พรุ่งนี้ค่อยไปสวนสัตว์ ถ้าวันนี้เบื่อๆ ไม่อยากอยู่ที่นี่ก็ไปเที่ยวห้างกัน แต่เอาจริงๆ แล้วพวกแม่ไปกันเองก็ได้นะลูก น้ำเหนือจะได้นอนพัก” คุณหญิงมรกตว่ายิ้มๆ ให้ลูกสะใภ้หน้าแดง รู้แน่ชัดเลยว่าทุกคนรู้กันหมดว่าเกิดอะไรขึ้นบ้าง
“ใช่ค่ะพี่ควอตซ์ พี่เหนือ ห้างอยู่แค่นี้เองเดี๋ยวให้คุณพ่อขับไปส่งก็ได้ค่ะ ใช่ไหมคะคุณพ่อ” ลาพิสหันไปอ้อนคนเป็นพ่อ
คุณโทมัสยิ้มยกมือโยกศีรษะลูกสาวของตัวเองอย่างรักใคร่เอ็นดู “อืม ไม่ต้องห่วงหรอก”
“ถ้าอย่างนั้น... ผมอยู่ดูแฝดที่นี่ก็ได้ครับ พวกคุณแม่ก็ไปเที่ยวกันเลย จะได้ไม่ต้องคอยดูแฝดด้วย” น้ำเหนือยอมพยักหน้าเมื่อทุกคนยืนยันเช่นนั้น
ตกลงได้ตามนั้น หลังจากนั่งพักหลังมื้อกลางวันคุณโทมัสก็ชักชวนคุณหญิงมรกตและลูกสาวออกไปเที่ยว ส่วนควอตซ์กับน้ำเหนือก็อยู่เลี้ยงลูกแฝดที่บ้านพัก
แดดเริ่มแรงสถานที่ที่พวกเขาจับจองอยู่ก็เป็นส่วนกลางที่เชื่อมห้องพักทั้งสามห้องเอาไว้ด้วยกัน เปิดโทรทัศน์ช่องการ์ตูนให้เป็นเพื่อนฝาแฝดที่นั่งพิงแด๊ดดี๊มัมมี๊มองภาพเคลื่อนไหวบนจอสี่เหลี่ยมตาแป๋วอย่างสนใจ
“เบื่อหรือเปล่า” ควอตซ์ถาม หันไปมองคนที่เอนตัวลงนอนโดยมีลูกน้อยนั่งพิงอยู่ “ขอโทษนะ”
“ครับ เรื่องอะไรเหรอครับ” ถามกลับอย่างไม่เข้าใจว่าอีกฝ่ายจะขอโทษเขาทำไม
“ก็พี่ทำเราไม่ได้ออกไปเที่ยวไหนเลย” คำตอบที่ทำให้น้ำเหนือหน้าแดง พาลนึกไปถึงเรื่องเมื่อเช้าแล้วก็ได้แต่หน้าร้อนเม้มปากแน่น
“ไม่เป็นอะไรหรอกครับ ผมก็ไม่ได้อยากไปไหนเท่าไหร่อยู่แล้ว” บอกไปอย่างสัตย์จริง แค่มาเที่ยวพักที่พักดีๆ สวยๆ แบบนี้น้ำเหนือก็พอใจแล้ว ปกติไม่ใช่คนท่องเที่ยวอยู่แล้ว เขาเลยไม่ได้คิดอะไรมาก นอนเล่นกับแฝดอยู่ห้องพักก็สนุกและมีความสุขดี
ควอตซ์โน้มตัวลงมาหอมแก้มแดงเบาๆ แล้วผละออก เอ่ยเรียกฝาแฝดที่สายตาจับจ้องแต่โทรทัศน์ให้หันมาสนใจแด๊ดดี๊ จับพี่ฮาร์ทให้นอนคว่ำลงบนเบาะแบบที่เจ้าตัวน้อยก็เงยหน้าขึ้นมองเหมือนอยากจะถามว่าแด๊ดดี๊ทำอะไร
“ไหนคลานมาหาแด๊ดสิลูกหมู” ควอตซ์ตบมือแปะๆ เหมือนจะเรียก
ลูกหมูฮาร์ทก็มองอย่างสนใจ ขยับตัวไปมาจนเหมือนเจ้าตัวน้อยกำลังเด้งดึ๋งดูแล้วน่าขัน น้ำเหนือหัวเราะกับท่าทางของลูกชายอยากจะขยับไปหอมแก้มยุ้ยๆ สักฟอดแต่ตัวเขามีน้องเดียร์นั่งพิงส่งเสียงอ้อแอ้เหมือนชอบใจที่เห็นพี่ชายทำแบบนั้นจึงไม่สามารถขยับไปหาพี่ฮาร์ทได้อย่างใจคิด
“คลานมาลูกหมู ขยับมาหาแด๊ดได้แด๊ดให้หม่ำนมนะ” คราวนี้คนเป็นพ่อลุกไปหยิบขวดนมมาแกว่งไปมาตรงหน้าเจ้าลูกหมู
พี่ฮาร์ทขยับปากเหมือนอยากจะดูดนมจากขวดนั้น ตาก็จ้องไม่กระพริบ
“พี่ควอตซ์หาเรื่องแกล้งลูกอีกแล้วนะครับ” น้ำเหนือว่า ก็ทั้งพี่ฮาร์ททั้งน้องเดียร์เพิ่งจะห้าเดือนได้ไม่กี่วันอย่างมากตอนนี้ก็ทำได้แค่คืบไปมาซึ่งก็ถือว่าเป็นพัฒนาการที่ไวมากสำหรับเด็กวัยนี้ คุณหมอเองก็บอกว่าสองแฝดพัฒนาการไปค่อนข้างไว ถ้าเกิดเห็นเจ้าตัวเล็กคลานได้ตั้งแต่เดือนที่ห้าที่หกก็ไม่แปลกก็เถอะ
“กระตุ้นพัฒนาการไงครับ ไหนๆ เดียร์อยากร่วมลงแข่งด้วยไหม” ตอบคนรักก่อนจะเอาขวดนมหยอกลูกชายคนเล็กจนน้องเดียร์ส่งเสียงแอ้ออกมา
เห็นอย่างนั้นควอตซ์ก็เอื้อมมือมาจับให้น้องเดียร์นอนคว่ำลงข้างๆ พี่ชาย ชูขวดนมทั้งสองขวดให้ดู “ใครขยับมาหาแด๊ดก่อนคนนั้นได้ก่อนนะ อ่ะ... ของมัมมี๊ไม่มีนมขวดนะครับ มีแต่อย่างอื่นอยากแข่งกับลูกด้วยไหม”
หรี่ตามองคนที่ทำตาพราวระยับตรงหน้าอย่างไม่ไหวใจก่อนจะหน้าแดงก่ำยื่นมือไปหยิกคนรักอย่างไม่ออมแรง “มีแต่กล้วย...นะครับ สนใจไหม”
“พี่ควอตซ์!! ทำไม ฮึ่ม! เลี้ยงลูกไปเลยครับ”
คนที่แกล้งคนรักให้หน้าแดงได้หัวเราะชอบใจ ยกมือลูบเบาๆ บริเวณที่โดนหยิก หยอกให้น้ำเหนือเขินได้เป็นความสุขอย่างหนึ่งที่ควอตซ์ได้ค้นพบ เลิกแกล้งคนรักแล้วหันกลับมาส่งเสียงเรียกฝาแฝดที่ละความสนใจจากขวดนมในมือแด๊ดดี๊แล้วหันไปคุยอ้อแอ้ๆ กันเอง
“ลูกหมูทั้งสองมาหม่ำๆ นมกันดีกว่า” ควอตซ์แกว่งขวดนมไปมาช้าๆ ขยับไปอยู่ตรงหน้าเจ้าแฝดแต่พอทั้งคู่เอื้อมมือจะมาจับก็ขยับหนีจนสองพี่น้องส่งเสียงประท้วงกันใหญ่ ส่วนคนเป็นพ่อก็เอาแต่หัวเราะที่แกล้งลูกได้
ขวดนมทั้งสองขวดวางตั้งห่างจากฝาแฝดแค่คืบแต่สำหรับเด็กน้อยมันก็ยังห่างไกลอยู่ดี อาจจะเพราะด้วยความหิวหรืออะไรก็ตามพี่ฮาร์ทจึงขยับคืบตัวจนระยะห่างของขวดนมค่อยๆ ลดลงช้าๆ
พอเห็นพี่ทำคนน้องก็ทำบ้าง คนเป็นพ่อที่ตอนแรกนึกสนุกได้แกล้งลูกก็ตื่นเต้นจนหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาอัดวีดิโอ น้ำเหนือเองก็ยิ้มแล้งก็ลุ้นไปกับความพยายามของลูกชายที่สุดท้ายก็ได้ขวดนมมาถืออยู่ในมือ
“เก่งมากเลยครับ” น้ำเหนือยิ้มชม หอมแก้มลูกน้อยทั้งสองคนอย่างรักใคร่
น้องเดียร์ทิ้งศีรษะลงใกล้ๆ กับมัมมี๊ที่ขยับมาหาเหมือนจะอ้อน ดวงตากลมโตไม่ผิดแผกไปจากคนเป็นแม่เงยขึ้นสบตา น้ำเหนือเลยอุ้มตัวน้อยขึ้นมาแนบอกแล้วป้อนนมให้เป็นรางวัลคนเก่ง
“พี่ควอตซ์ป้อนนมพี่ฮาร์ทสิครับ” น้ำเหนือหันไปบอกเมื่อคนรักยังเอาแต่ดูลูกตัวน้อยพยายามส่งจุกขวดนมเข้าปาก
"พี่กำลังสอนให้ลูกรู้จักพึ่งตัวเอง”
“แต่ผมว่าพี่กำลังสนุกที่ได้แกล้งลูกนะ”
พอคนพี่ว่าอย่างนั้น คนน้องก็สวนกลับทันทีให้ควอตซ์หัวเราะเพราะมันก็จริงอย่างที่น้ำเหนือว่า การได้แกล้งลูกหมูโดยเฉพาะลูกหมูฮาร์ทเป็นอะไรที่สนุกจริงๆ นั่นแหละ
เพราะเจ้าลูกหมูฮาร์ทจะไม่ยอมแพ้อะไรง่ายๆ เหมือนตอนที่จะแย่งบอลจากมือคุณย่าเมื่อตอนนั่งรถมา ในขณะที่น้องเดียร์เมื่อแย่งไม่ได้ก็เลิกสนใจหันไปอ้อนมัมมี๊แทน แล้วตอนนี้เจ้าลูกหมูฮาร์ทที่พยายามใช้สองมือน้อยจับขวดนมแล้วส่งเข้าปากก็น่าตลกดีเหมือนกัน ควอตซ์เลยปล่อยเอาไว้แบบนี้ไง
"ก็ดูเจ้าลูกหมูสิ น่าแกล้งจะตายไป” ควอตซ์ว่าแต่คราวนี้อีกฝ่ายยอมช่วยลูกชายคนโตโดยการอุ้มเจ้าลูกหมูมาอุ้มแล้วก็ป้อนนม
“พี่ควอตซ์นี่นะ ทำไมชอบแกล้งลูกจังครับ”
“อือ... มันเป็นการแก้แค้นเล็กๆ ของแด๊ดดี๊นะ” อีกฝ่ายว่าอย่างไม่สนใจอะไรมากนักก่อนจะอธิบายเพิ่มเติมเมื่อคนรักเอ่ยถามต่ออย่างไม่เข้าใจ “ก็เจ้าลูกหมูแย่งมัมมี๊ไปจากแด๊ดดี๊น่ะสิ”
“อะไรของพี่ควอตซ์ก็ไม่รู้” ได้แต่ส่ายหน้ากับคำตอบของคนรัก
“จริงๆ พี่ก็ไม่ได้อยากแกล้งลูกนะ” คนตัวโตกว่าเงยหน้าขึ้นมอง พร้อมกับยิ้ม “เพราะคนที่พี่อยากแกล้งจริงๆ คือน้ำเหนือต่างหาก หึหึหึ”
************************************************
มาต่อจนครบแล้วนะคะ ขอโทษที่หายไปนานค่ะ พอดีว่าฟางไม่สบายเป็นหลายโรคเลยช่วงหนึ่งเดือนมานี้ ตอนนี้ก็ยังไม่หายสนิท ยังไออยู่เลยค่ะ บริหารหน้าท้องจนเจ็บไปหมดละค่ะ ไอแล้วทรมานมาก หายยากด้วย ฮือ! ไม่ได้เข้ามาอัพนิยายแล้วรู้สึกคิดถึงคนอ่านมากๆ คิดถึงคอมเมนต์ของทุกคน วันนี้เลยแวะมาอัพให้อ่านกันค่ะ
สำหรับรูปเล่มยังคงต้องปล่อยให้รอกันก่อนนะคะ ฟางยังเคลียร์ต้นฉบับไม่จบเลยจ้า เหลือพวกตอนพิเศษนี่แหละ เดือนที่แล้วไม่ได้แต่งเลยเพราะไม่สบาย อีกอย่างคือไม่อยากเร่งตัวเองมากด้วยกลัวว่าจะออกมาไม่ดี ยังไงฟางก็จะขอค่อยๆ เตรียมไปนะคะ ถ้ามีอะไรคืบหน้าจะแวะมาบอกแน่นอนค่ะ ให้เวลาสะสมเงินเนอะๆ ยังไงก็อย่าลืมเรื่องนี้กันนะคะ แล้วฟางจะแวะเอาตอนพิเศษมาฝากเรื่อยๆ ค่ะ
สำหรับเฟสบุ๊คค่ะ https://www.facebook.com/fgc32yaoi
สำหรับทวิตเตอร์ค่ะ https://twitter.com/Fangiily_GC
เข้าไปพูดคุย สอบถาม ทวงหานิยายกันได้เลยนะคะ ยินดีตอบทุกคน ทุกข้อสงสัย(ที่ตอบได้จ้า)
ฝากอุ้มรักด้วยนะคะ อย่าลืม กดเฟบ กดเมนต์ กดโหวด กดแชร์ แล้วแต่สะดวกเลยน๊า คนละนิดคนละหน่อยเป็นกำลังใจให้ด้วยนะคะ จุ๊บๆ ขอบคุณค่ะ
ขอบคุณทุกคะแนนบวกเป็ด คะแนนชื่นชมในตัวฟางนะคะ ขอบคุณมากๆ เลยค่ะ
หัวข้อ: ❤… อุ้มรัก ...❤ #Mpreg } ll อุ้มรัก'S 01 [100%] l P.160 [12-11-62] (อ่าน 1205572 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก