ตอนพิเศษ ครึ่งใจ
แม้ว่าเขาจะทิ้งเธอไปหัวใจเธอมีแต่เขา
รู้ว่ามันต้องใช้เวลาให้เธอลืมเรื่องเก่า “กานต์ๆ เห็นคนนั้นปะ”
ลลินชี้ชวนเพื่อนให้หันไปมองผู้ชายร่างสูงโปร่งที่นั่งอยู่หน้าคณะ กานดิศสมัยยังเป็นเฟรชชี่พยักหน้าเมื่อมองไปตามปลายนิ้ว
“อือ... แล้ว?”
“หล่อดี เสียดายเป็นเกย์ สเป็คแกปะ”
ลลินกระจายข่าวสาร กานดิศยักไหล่ เห็นจากเสี้ยวหน้าด้านข้างก็นับว่าหน้าตาดีใช้ได้ แต่เขาชอบแบบน่ารักๆ มากกว่า
“แล้วแกไปรู้มาจากไหน แล้วเขาเป็นรุ่นน้องเหรอ? ไม่เคยเห็นหน้าเลย”
“แหม ก็เขาบอกๆ กันมา แล้วก็... แกทายผิด เป็นรุ่นพี่เราสองปี แต่ปีที่แล้วพี่เขาดรอปไป... ได้ยินว่าแฟนป่วยน่ะ แฟนพี่เขาแกน่าจะรู้จักนะ พี่พิชญ์คนดังไง”
ผู้ชายคนนั้นหันมา สบสายตาเข้ากับกานดิศพอดี ชั่วครู่หนึ่งก่อนที่ดวงตาคู่สวยนั้นจะหลบกลับไป
ไม่กี่วันถัดมา กานดิศก็ได้ข่าวว่าพิชญ์เสียชีวิตจากอุบัติเหตุแล้ว
ก็ไม่ได้เร่งรัดอะไรฉันรอเธอได้เสมอ
เธอก็รู้ว่าฉันรักเธอและรอให้เรารักกัน “กานต์ แกจำพี่รุ่งได้ปะ พี่รุ่งรดิศที่ดรอปไปปีนึงอะ” กานดิศชะงักเมื่อได้ยินชื่อคนที่แอบซ่อนอยู่ในใจมานานหลายปี แต่เพื่อนไม่ได้สนใจ ยังคงพูดต่อ “ฉันย้ายงานใหม่ใช่ไหมล่ะ ทีนี้ฉันเจอเขาอยู่บริษัทเดียวกับฉันเว้ย แผนกเดียวกันด้วย บังเอิญชะมัด พี่เขาดูเงียบๆ เหมือนมีอะไรในใจตลอดเวลาเหมือนสมัยเรียนเลย ฉันเลยมั่นใจว่าไม่ผิดตัวแน่”
กานดิศปล่อยให้เพื่อนสาวจ้อไปเรื่อย เมื่อลลินเริ่มรู้สึกตัวว่าเพื่อนเงียบผิดปกติก็หันมาสะกิด
กานดิศมองเพื่อนด้วยสายตาจริงจังก่อนจะเอ่ยปากถาม
“แผนกแกเปิดรับคนเพิ่มปะ?”
ลืมไม่ได้จะจำไว้ก็ได้ให้ใจเธอสบายก็พอ
ลืมไม่ได้ก็ไม่อยากขอที่จะขอก็มีเรื่องเดียว “สวัสดีครับพี่รุ่ง จำผมได้ไหม”
ไม่มีใครรู้ว่าใจเขาเต้นรัวแค่ไหนเมื่อได้มายืนตรงหน้าคนๆ นั้น... ได้สบกับดวงตาคู่นั้นอีกครั้ง
“ผมกานดิศครับ เป็นรุ่นน้องคณะพี่”
ใจเย็นไว้...
อยากขอแค่ครึ่งใจ ให้เธอเริ่มต้นใหม่กับฉัน
เก็บเขาไว้ครึ่งใจ ครึ่งที่เป็นความจำแล้วกัน “ผมชอบพี่ ขอผมจีบพี่... ขอผมจีบรุ่งนะ”
เปิดประตูให้ฉันเข้าไป เข้าไปซ่อมไปแซมหัวใจ
เปิดใจเธอแค่เพียงครึ่งใจ ขอเข้าไปขอเติมเต็มใจให้เธอ “รุ่งยังไม่ต้องรักผมก็ได้ ขอโอกาสให้ผมบ้างก็พอ... นะครับ”
ฉันก็หวังลึกๆ ในใจ ว่าเธอจะเก็บไปคิด
คงไม่เป็นแค่ฝันลอยลม สักวันหนึ่งคงมีสิทธิ์
วันเวลาก็หมุนเวียนไป ไม่นานก็วันพรุ่งนี้
อาจจะมีอะไรที่ดี ที่รอให้เธอได้เจอ “เปิดเพลงนี้อีกแล้ว” รุ่งรดิศเอ่ยปาก พอดีกับรถติดไฟแดง กานดิศจึงหันมามอง
“ก็มันทำให้รุ่งให้โอกาสผมนี่”
“เห็นถึงความพยายามหรอก”
กานดิศยิ้ม ออกรถอีกครั้งเมื่อไฟเขียว
ผมพยายามเพื่อรุ่งขนาดนี้แล้ว... รุ่งจะให้ครึ่งใจของรุ่งกับผมได้ไหม?
ลืมไม่ได้จะจำไว้ก็ได้ ให้ใจเธอสบายก็พอ
ลืมไม่ได้ก็ไม่อยากขอ ที่จะขอก็มีเรื่องเดียว
อยากขอแค่ครึ่งใจ ให้เธอเริ่มต้นใหม่กับฉัน
เก็บเขาไว้ครึ่งใจ ครึ่งที่เป็นความจำแล้วกัน
เปิดประตูให้ฉันเข้าไป เข้าไปซ่อมไปแซมหัวใจ
เปิดใจเธอแค่เพียงครึ่งใจ ขอเข้าไปขอเติมเต็มใจให้เธอ “ผมเคยบอกรุ่งแล้วว่าไม่ต้องลืมเขาก็ได้ แค่ให้ผมได้อยู่ข้างๆ รุ่งก็พอ แต่ถ้าผมไม่ดีพอสำหรับรุ่ง... ทำให้รุ่งอึดอัดใจ แค่รุ่งบอกผม ผมจะไป...”
กานดิศบอกแบบนั้นระหว่างที่กำลังขับรถพารุ่งรดิศกลับบ้าน
“ผมเป็นคนทำให้รุ่งเสียใจหรือเปล่า”
รุ่งรดิศร้อนรนเมื่ออีกฝ่ายทำเสียงเศร้า ริมฝีปากเม้มเน้น ดูเจ็บปวดอย่างที่เขาไม่เคยเห็นมาก่อน
“กานต์ ผมขอโทษ”
“รุ่งไม่ต้องขอโทษผมหรอก ผมไม่เคยโกรธรุ่งเลย ผมรู้ตัวว่ารุ่งไม่รักผม... แค่รุ่งยอมให้ผมอยู่ข้างๆ ผมก็ดีใจแล้ว”
“ไม่ใช่นะ! ใครบอกว่าไม่รักกันล่ะ...”
เมื่อรู้ตัวว่าหลุดปากพูด รุ่งรดิศก็หันไปมองกานดิศทันที พอเห็นอีกฝ่ายยิ้มพรายก็รู้ตัวว่าโดนหลอกเสียแล้ว
“งั้นก็แปลว่ารุ่งรักผมแล้วใช่ไหม?”
คนโดนหลอกเบือนหน้าหนี เมินคำพูดที่จะคอยหลอกล่อเขาให้หลุดปากนั่นทิ้ง
“แม้แต่ครึ่งใจรุ่งก็คงให้ผมไม่ได้... ผมน่าจะรู้อยู่แล้ว”
เสียงพึมพำนั่นไม่เบานัก เล่นเอารุ่งรดิศรู้สึกผิดขึ้นมาอีกระลอก ยิ่งแอบเหลือบมองใบหน้าเสียใจของกานดิศก็รู้สึกเสียใจเสียเอง
“อื้อ”
“ครับ?” กานดิศสงสัยที่อยู่ๆ อีกคนก็ส่งเสียง
รุ่งรดิศขมวดคิ้วมุ่น
“ผมตอบว่า อื้อ!”
แก้มขาวเจือสีแดงระเรื่อ แต่กว่ากานดิศจะเข้าใจ รุ่งรดิศก็ดึงผ้าห่มจากลิ้นชักมาห่มมุดหน้าหนีไปเสียแล้ว
ก่อนที่จะผล็อยหลับไปจริงๆ รุ่งรดิศก็สัมผัสได้ถึงแรงกดที่ริมฝีปาก... ผ่านผ้าห่มผืนบางๆ
“ผมรักรุ่งนะครับ”
**ครึ่งใจ - กัน นภัทร
-----------
ตอนพิเศษสั้นๆ ค่ะ จริงๆ ไม่ได้คิดเลยว่าจะแต่งตอนพิเศษเกี่ยวกับกานดิศ ตอนนี้จะว่าเป็นความลับของกานดิศก็ได้
ตอนที่แต่งแรกๆ คาแรกเตอร์ของกานดิศจะเป็นคนซื่อๆ แล้วก็พยายามจะสื่อให้เป็นแบบนั้นด้วย แต่จริงๆ แล้วกานต์จะเป็นคาแรกเตอร์ประเภทแอบร้ายลึกๆ คือเขาวางแผนเองอะไรเองหมดนี่ล่ะ คือรู้สึกว่าถ้าเป็นคนซื่อจริงๆ มาอยู่กับรุ่งรดิศคงระทมทุกข์อะ แต่อันนี้จะเป็นแบบ ปากบอกว่าไม่ต้องลืม รอได้ แต่ตัวเองคือเดินหน้าเต็มกำลัง
แล้วก็เฉลยเรียบร้อยแล้วว่าเพลงที่นายกานต์อัดคลิปส่งให้รุ่งคือเพลงครึ่งใจนี่เอง ตรงสุดไรสุดค่ะ ตอนนี้ไม่เศร้า น่ารักกำลังดีเนอะ
หัวข้อ: [เรื่องสั้น] จดหมายจากคนไกล [จบแล้ว][ตอนพิเศษ : น้องวีและหนูวา] 30/08/60 (อ่าน 9158 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก