หัวข้อ: รักปอนๆ -----chapter 25--END <22/05/2560>

[fay 13]

 

[windowbroken]

คิงหัวเราะน้อยๆพรางจ้องตาอันอ่อนหวานของคนตรงหน้าที่แม้แต่เขาเองก็ไม่คิดว่าจะได้เห็นมันเห็นเลยด้วยซ้ำ นางพญาที่เดินเฉิดฉายไปมาด้วยใบหน้าอันเรียบนิ่งแฝงที่ไม่แม่แต่จะสนใจคนรอบข้างจนหลายคนคิดว่าร่างโปร่งนี้หยิ่งและยากที่จะเข้าหา แต่ทว่าเสน่ห์อันร้ายลึกและความเซ็กซี่ที่มีมากมายมันกลับเป็นดึงดูดให้ผู้คนหลงไหลได้เช่นกันรวมถึงตัวเขาเองด้วยแต่ทว่าในอีกด้านที่ควีนจะแสดงสีหน้าแบบนี้ออกมามันน่าหลงไหลยิ่งกว่าด้านอื่นๆที่เขาเคยสัมผัสมาซะอีก ด้วยความหมั่นเขี้ยวคิงจึงโน้มหน้ากดริมฝีปากไปยังริมฝีปากของคนเบื้องล่างแรงๆแต่ไม่ได้สอดลึกเข้าไปแค่ริมฝีปากแตะริมฝีปากเท่านั้น ทันทีที่คิงทำแบบนั้นเจ้าตัวก็ยิ้มด้วยความพอใจกลับมาให้เพราะการที่คิงทำแบบนี้และสายตาที่สื่อว่าถ้าควีนคิดจะอยู่จริงๆเขาจะห้ามได้หรือ มันก็เป็นการอนุญาตให้เขาอยู่ต่อได้แต่เอาเข้าจริงๆสายตาแบบที่คิงทำอยู่นี้มันบ่งบอกได้ว่าคิงนั้นแพ้ทางลูกอ้อนของนางพญาอย่างเขาเต็มๆ  ถ้าควีนไม่ถูกใจกับสิ่งใดสิ่งหนึ่งมากๆจริงใครคนนั้นก็ไม่มีโอกาสได้เห็นการอ้อนของนางพญาเป็นบุญตาหรอกแต่ก็อาจจะรวมถึงตัวบุคคลที่จะอ้อนด้วยว่ามีความน่าสนใจและความพึงพอใจของควีนด้วยว่าคนๆนั้นถูกจัดอยู่ในระดับไหนไม่ได้ ดูเหมือนทั้งสองจะเข้าใจการชมธรรมชาติอย่างแท้จริงเพราะหลังจากนั้นทั้งคู่ก็ไม่ได้คุยอะไรกันอีกมีเพียงแค่ผมนุ่มๆของควีนที่ซบอยู่บนไหล่คิง แสงอาทิตย์สีทองยามเย็นที่ค่อยๆเคลื่อนต่ำลงยังตามเวลาทอดแสงมายังหมู่มวลดอกไม้หลากสีสัน และความรู้สึกที่ไม่ต้องพูดก็รู้สึกถึงกันและกันได้ปล่อยให้มันอบอวลอยู่รอบๆเหมือนสายลมที่โอบกอดพวกเขาไว้ด้วยกัน จนกระทั่งหกโมงเย็นทั่งคู่จึงเดินกลับมายังบ้านหลังเล็ก ควีนเดินเข้าไปสำรวจของในบ้านอีกครั้งเพื่อที่จะหาดูว่ามีของกินอะไรไหมที่ทั้งคู่พอจะประทังความหิวไปก่อนได้เมื่อเปิดตู้เย็นออกมาเขาก็เห็นว่ามีอาหารแช่แข็งอยู่สองสามอย่าง น้ำดื่มและเบียร์ที่มีอยู่เป็นสิบกระป๋อง ท่าทางคนดูแลที่นี่จะค่อนข้างจัดหนักน่าดูอาหารที่นำมาแช่ไว้มีแค่นิดเดียวแต่ที่เหลือกับเป็นน้ำเมาซะงั้น  เขาจึงเลือกหยิบเบียร์ออกมาหันไปหาคิงที่กำลังค้นอะไรสักอย่างที่ตู้ไม้เล็กๆอยู่แล้วชูเบียร์ไปว่าเชิงถามว่าจะกินไหมเมื่อคิงพยักหน้าว่าตกลงควีนจึงหันไปเอาอาหารออกมาเวฟเพื่อที่จะมาเป็นกับแกล้มได้ จนเมื่อเขาทำเสร็จจึงหันไปหาคิงอีกทีแต่กลับไม่พบเจ้าตัวเขาจึงเดินดูที่ยังระเบียงจึงเห็นว่าคิงนำเอาผ้านวมผืนหนามาปูเป็นที่นอนที่คนสองคนนอนได้รวมทั้งหมอนสองใบและโคมไฟรอบๆที่ถูกเปิดเพราะตอนนี้ค่อนข้างจะมืดแล้วเมื่อควีนเห็นคิงแล้วจึงเดินกลับเข้าไปเสบียงที่เขาจัดไว้ไปออกมายังระเบียงนออกบ้าน ควีนนั่งลงข้างๆคิงและยื่นเบียร์ไปให้คิง และนั่งดื่มรอเวลาที่ให้ท้องฟ้ามืดสนิทพอที่เขาดูดาวได้

“ชอบดูดาวหรอ” คิงถาม

“อืม ก็สวยดี” คิงพยักหน้าเข้าใจและเอื้อมไปหยิบกล้องแล้วยื่นมาให้ควีนดู

“ดูรูปไหม” ควีนพยักหน้าตกลงแล้วเขยิบมาใกล้ๆคิงเพื่อที่จะได้ดูรูปได้ถนัด อากาศที่เริ่มเย็นๆทำให้คนทั้งสองนั่งชิดกันมากขึ้นเพราะที่นี่มีแต่ต้นไม้อากาศจึงค่อนข้างเย็นโดยที่ไม่ต้องพึ่งแอร์เลย โดยส่วนมากก็มีแต่รูปควีนทั้งนั้นที่อยู่ในเฟรม มีรูปธรรมชาติอีกแค่นิดหน่อยเท่านั้นเพราะที่นี่คิงเองก็มาบ่อยอยู่แล้วภาพที่นี่เขาจึงมีเยอะพอสมควรแล้วแต่ที่ไม่มีเลยคงจะเป็นตากล้องเองนี่แหละที่ไม่มีรูปตัวเองเลย

“ทำไมไม่ถ่ายตัวเองบ้างละ” ควีนถามด้วยใบหน้าที่ขึ้นสีหน่อยๆเพราะแอลกอฮอล์ที่กินเข้าไปค่อนข้างเยอะแม้จะไม่ได้ทำให้คนทั้งคู่เมาแต่ก็ทำให้เลือดลมสูบฉีดและร่างกายมีอุณภูมิสูงขึ้นได้

“ก็เป็นตากล้อง ถือกล้องถ่าย จะให้ถ่ายยังไงละ อีกอย่างก็ชอบถ่ายมากกว่าที่จะเป็นคนถูกถ่าย”

“ถึงแม้ว่าจะเป็นตากล้องแต่ก็น่าจะมีรูปที่ที่ตัวเองไปถ่ายบ้างนะ”

“ฮึๆ แล้วใครจะถ่ายให้ละ ส่วนมากก็ไปคนเดียวทั้งนั้น”

“เอามาสิจะถ่ายให้” ควีนแบมือขอกล้องจากคิง

“ถ่ายเป็น?”

“เป็นไม่เป็นมันก็ดูที่ผลงานสิ” คิงจึงยอมยื่นกล้องให้ควีน “อยากได้แนวไหนล่ะ”

“ก็ถ้ามีฝือมือจริงก็ถ่ายยังไงก็ได้ให้ตากล้องคนนี้รู้สึกทึ่งได้สิ”

“ฮึ” ควีนยกยิ้มก่อนที่จะจับกล้องขึ้นมาโฟกัสไปยังคิงปรับเลนส์กล้องเล็กน้อยเพื่อให้ภาพและแสงเป็นไปอย่างที่ต้องการส่วนคิงก็ยังคงนั่งอยู่เหมือนเดิมไม่ได้เปลี่ยนท่าหรือแสดงสีหน้าอะไรที่เปลี่ยนไปจากเดิมเหมือนเป็นการท้าทายควีนไปในตัวว่าถ้าหากเขาจะนั่งอยู่ในท่านี้เท่านั้นควีนจะมาสารถถ่ายรูปเขาออกมาได้ดีจริงไหม ควีนกดถ่ายไปสองสามรูปก่อนจะหันมาพูดกับคิง

“ปลดกระดุมออกสักสองสามเม็ดได้ไหม” คิงยักไหล่และทำตามที่คิงบอกโดยไม่ขัดขืน แม้ว่าแสงจะน้อยด้วยที่ตอนนี้มืดแล้วและแสงโคมไฟรอบระเบียงที่แค่เป็นแสงนวลส้มอ่อนๆแต่ก็ไม่ได้ทำให้คนตรงหน้าควีนที่เขามองผ่านเลนส์นี้ดูดีลดน้อยลงเลยแต่ดูเหมือนจะยังไม่เป็นที่พอใจของควีน เขาเอื้อมมือขยี้ผมคิงเบาๆเพื่อให้ผมดูไม่เป็นการเซ็ตจนเกินไปก่อนจะกดชัตเตอร์อีกครั้งเขาลุกขึ้นไปถ่ายในมุมต่างเพื่อให้ได้ภาพที่หลากหลาย ก่อนจะเดินกลับมานั่งลงตรงหน้าคิงและปลดกระดุมเสื้อคิงออกหมดจนกล้ามเนื้อแน่นอย่างคนออกกำลังกายเป็นประจำเผยออกมาให้เห็น ควีนตีมือไปยังกล้ามท้องที่เรียงกันตัวสวยงามอย่างหมั่นไส้คนหุ่นดีที่น่าอิจฉา ใช่ว่าเขาอยากจะมีแต่ก็อดอิจฉาไม่ได้ที่คิงมีหุ่นดีน่าหลงไหลได้ขนาดนี้ คิงหัวเราะน้อยๆกับการกระทำของควีน จากนั้นควีนก็ถ่ายรูปต่อก่อนที่คิงถอดเสื้อออกจากหัวไหล่ตัวเองทำให้เสื้อลงมากองที่ศอกทั้งสองข้าง

“เผื่ออยากได้แบบเซ็กซี่” คิงยักคิ้วให้ควีนเหมือนเป็นการช่วยตากล้องมือสมัครเล่นให้ได้ภาพที่ต่างออกไปหรืออาจจะเป็นการกวนๆกันเล่นรึเปล่า แต่ควีนเองก็อดที่จะชื่นชมภาพตรงหน้าไม่ได้เหมือนกันว่าคิงเมื่ออยู่ในท่านี้แล้วดูเซ็กซี่แล้วมีเสน่ห์มากๆถ้าเป็นผู้หญิงคงละลายกันไปหมดแล้วละป่านนี้แต่นี่เป็นควีนเรื่องแบบนี้ใช่ว่าเขาเองจะน้อยหน้าซะทีไหนกัน ควีนปลดกระดุมตัวเองออกจนเผยให้เห็นผิวขาวเนียนก่อนจะวางกล้องไว้ก่อนจะเดินมาหาคิง ที่เลิกคิ้วมองเขาด้วยความแปลกใจว่าเขาจะทำอะไรกันแน่ ก่อนที่คิงจะเข้าใจว่าอะไรเป็นอะไรก็ตอนที่เจ้าตัวนั่งลงเป็นตักคิง เสยผมตัวเองเบาๆและเอามือคล้องคอแล้วจ้องตาไปอย่างเร้าร้อนที่สุดที่คิงเคยเห็นมา และเสียงชัตเตอร์ก็ดังขึ้นรัวๆจึงทำให้เขารู้ว่าควีนตั้งใจถ่ายรูปและคงจะไม่อยากยอมแพ้ที่เขากวนประสาทไปเล่นอย่างนั้นไอ้เรื่องความท้าทายนี่ไม่ได้เลยนะควีนของเรา อย่าให้ได้ถูกท้าเชียว เมื่อคิงเข้าใจแล้วว่าควีนทำอะไรเขาจึงโอบเอวควีนไว้ก่อนจะเลื่อนหน้าเข้าไปใกล้ๆแล้วจ้องควีนกลับด้วยสายตาที่เร้าร้อนเหมือนกัน

“กลัวจะแพ้ขนาดนั้นเชียว” คิงถาม ก่อนที่ควีนจะยักไหล่อย่างไม่สนใจ

“เปล่า ไม่ได้กลัวเพราะยังไงก็ไม่เคยแพ้”

“เหรอ เก่งจังนะ งั้นก็ถอดออกอีกสิจะได้ภาพที่เซ็กซี่กว่านี้” คิงดึงเสื้อควีนลงจากทางด้านหลังจนมันร่นลงมาอยู่ที่ข้อศอกเหมือนคิงและเสียงชัตเตอร์ก็ยังคงดังต่อเนื่องอยู่
ด้วยความไม่ชอบการถูกท้าทายหรืออาจจะมาจากเลือดลมที่สูบฉีดไปทั่วร่างกายเพราะแอลกอฮอล์มารวมกันมันทำให้ความรู้สึกเขาตอนนี้มันพุ่งๆสุด ควีนจึงเปลี่ยนจากนั่งตักมานั่งคร่อมหันหาเข้าหาคิงหันหลังเปลือยเปล่าให้กล้องก่อนจะเอียงหน้าออกมาด้านข้างเพื่อให้กล้องจับภาพแบบที่ตั้งใจและจึงหันกลับมานั่งตักในแบบเดิมคือตัวเขาหันข้างให้กล้องจากนั้นจึงผลักคิงให้นอนราบไปกับพื้นส่วนแล้วก้มตัวลงตามไปทั้งที่อยู่บนตักของคิงอยู่ ควีนไล้ปลายจมูกตัวเองตั้งแต่หน้าผากคิงลงมาเรื่อยๆผ่านลำคอหน้าอกแกร่ง กล้ามท้องจนถึงแอ่งสะดือแต่ก่อนที่ควีนจะลากผ่านไปต่ำกว่านี้ควีนจึงตกตัวขึ้นและเสียงของชัตเตอร์ที่หายไปพร้อมกัน ควีนยกยิ้มให้คิงอย่างผู้ชนะเมื่อเห็นคิงนอนหายใจเข้าออกแรงขึ้นมองตนเองด้วยสายตามที่แสดงอะไรบางอย่างออกมา ก่อนที่เขาจะลุกขึ้นแล้วจัดเสื้อมาใส่เหมือนเดิมแต่ไม่ได้ติดกระดุมแต่อย่างใดแล้วเดินไปเอาที่ตั้งไว้ริมระเบียงมาเช็คดูรูป เขากลับมานั่งลงข้างๆคิงที่ตอนนี้ลุกขึ้นมานั่งแล้วยื่นรูปไปคิงดู คิงส่ายหน้าเบาๆเป็นเชิงปฏิเสธก่อนจะยกตัวควีนมานั่งตักตัวเองและเอาคางเกยไว้ที่หัวไหล่ของอีกฝ่าย

“อ้ะ” ควีนอุทานเบาๆเมื่ออยู่ก็ถูกยกขึ้นมานั่งบนตักโดยไม่ทันตั้งตัวจะลุกออกคิงก็กอดเอวตัวเองไว้แน่น

“เปิดสิ จะได้รู้ว่าของจริงรึเปล่าที่โม้มา”  คิงบอกควีนที่หันหน้ามาหาเขาที่กำลังขอร้องให้เขาปล่อยตนอยู่ เมื่อเห็นว่าคิงไม่มีทีท่าที่จะปล่อยตัวเองมานั่งบนพื้นจึงกดเลื่อนรูปที่ตนถ่ายให้คิงดูไปเรื่อยๆ คิงเองเมื่อดูรูปแล้วก็อดแปลกใจไม่ได้ว่ารูปที่ควีนถ่ายนั่นค่อนข้างดูดีที่เดียวถ้านำรูปไปแต่งอีกสักหน่อยก็คงเหมือนคนโปรถ่ายรูปเชียวล่ะ

“เป็นไง” ควีนถาม

“ก็ดี” คิงตอบกลับเสียงเรียบ

“แค่นี้”

“รูปสวยดีแม้ว่าแสงจะน้อยไปหน่อย แต่โดยรวมแล้วก็ดูมีเสน่ห์ ลึกลับน่าค้นหา โดยเฉพาะช่วงสุดท้ายเซ็กซี่ดี แต่อารมณ์คนกระทำในรูปมันยังไม่ถึง” คิงพลักควีนลงไปนอนแทนที่ตัวเองก่อนหน้านี้และคล่อมควีนไว้ โน้มหน้าลงไปพูดชิดริมฝีปากนุ่มด้วยสายตาเร้าร้อนเพิ่มขึ้นอีกสิบเท่า







“อยากรู้ไหมว่ามือโปรเขาทำกันยังไง อารมณ์มันถึงจะได้”


 

[ning-ning.ja]

  :-[น่ารักมากจ้าสู้ๆต่อไปท่าทางจะมีอะไรอีกเยอะ

[mukmaoY]

เว้นบรรทัดหน่อยนะ ตาลาย

[fay 13]

 

[Nus@nT@R@]

แหม่....คู่นี้ผลัดกันอ่อยผลัดกันยั่วจริงๆ

[zuu_zaa]

 

[darling]

 

[windowbroken]

ไม่ช้าริมฝีปากอ่อนนุ่มก็ประทับลงของอีกคนทันทีตามแรงอารมณ์ หยอกล้อกับริมฝีปากด้านหน้าจนพอใจลิ้นน้อยๆจากร่างใหญ่ก็

ส่งไปทักทายลิ้นร่างโปร่งที่ดูเหมือนจะเบลอกับการถูกจู่โจมอย่าไม่ทันตั้งตัวและโดนมอมเมาด้วยรสจูบที่ทำให้สมองเขาตอนนี้

แทบขาวโพลนนึกอะไรไม่ออกจากที่โดนไล้ตอนลิ้นเล็กจากร่างโปร่งเปลี่ยนมาเกี่ยวกะหวัดสู้อย่างไม่ยอมท้อถ้อย อารมณ์ดิบ

เถื่อนที่ง่ายจะเกิดขึ้นและยากจะหักห้ามใจเมื่ออารมณ์ถูกจุดติดอย่างนี้เนินนานที่ทั้งคู่ใช้ลิ้นต่อสู้กันอย่างไม่ยอมถอยแค่ผละออก

จากกันเมื่อรู้สึกว่าอากาศเริ่มจะหายไปและประทับลงไปซ้ำแล้วซ้ำเล่า มือที่อยู่ไม่สุขเริ่มแตะไต่ไปทั่วร่างโปร่งยิ่งทำคนคนเบื้อง

ร่างถูกมอมเมายิ่งขึ้นไปอีกด้วยริมฝีปากที่ผละมาออกมาแล้วลากไปทั่วคอขาวแล้วกดเม้มลงอย่างหมั่นเขี้ยว ก่อนจะหันมาเล่น

งานตุ่มไตชมพูทั้งสองข้างจนร่างโปร่งต้องสอดมือมาจับกลุ่มผมของคนตรงหน้าเพื่อระบายอารมณ์ที่มีมากขึ้นจนต้องการหาที่

ระบายและยึดเหนี่ยวไว้ในคราวเดียวกัน คิงแทรกตัวมาอยู่ตรงกลางหว่างขาของควีน ริมฝีปากที่ทำหน้าอย่างไม่ขาดตกบกพร่อง

แตะไต่ไปทั่วร่างขาวเนียนในขณะที่มือเริ่มถอดกางเกงของอีกฝ่ายไปด้วยโดยที่เจ้าตัวแทบจะครองสติไม่อยู่แล้วตอนนี้ คิงเงย

หน้าขึ้นมองคนใกล้ร่างที่หอบหายใจแรงและใบหน้าแดงก่ำที่บ่งบอกว่าเต็มไปด้วยอารมณ์เสียวซ่านแค่ไหนภาพตรงหน้าเขานี่มัน

ช่างเย้ายวนยิ่งนัก  ใบหน้ายามสุขสมของอีกฝ่ายคงจะเป็นอะไรที่น่ามองยิ่งนักเพราะแค่ที่เจ้าตัวเป็นอยู่นี้ก็สามารถยั่วยวนเขา

โดยที่เจ้าตัวไม่ได้ตั้งใจทำด้วยซ้ำและใบหน้าแบบนั้นเขาก็ควรจะได้มองในคืนนี้เช่นกัน!! ไม่รอช้าคิงเอื้อมดึงอันเดอร์แวร์ที่ถู

กดุนดึนเนื้อผ้าด้วยแก่นกายที่ขยายเพราะถูกปลุกปั่นอารมณ์เต็มที่ออกมาเผยปะทะกับอากาศด้านนอก ควีนที่ไม่ทันจะร้องทัก

ใดๆกับต้องครางออกมาเบาๆแทนเพราะมือหนาของอีกฝ่ายกอบกุมก็ส่วนอ่อนไหวของเขาทันที


“อื้อ....อืมม”  หนารูดรั้งมือตัวเองตามความยาวของแก่นกายร่างโปร่งสลับช้าเบาตามประสาคนที่มีประสบการณ์โชกโชนที่รู้ว่า

ควรจะทำเช่นไรให้อีกฝ่ายสุขสมได้ มือที่ยังคงหน้าที่ไปสายตาก็มองหน้าของร่างโปร่งที่กำลังสุขสมจนแทบจะทนไม่ไหวจนเขา

ต้องเร่งจังหวะพาร่างโปร่งไปให้ถึงฝั่งฝัน ควีนเองที่ตอนนี้รู้สึกมากไปจนไม่สามารถจะตอบหรือทัดท้านอะไรอีกฝ่ายได้นอกจาก

เสียงครางเบาๆในลำคอ ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าตนทำหน้าเช่นไรออกไปคนตรงหน้าจึงแสดงสีหน้าแบบนั้นออกมา จนร่างของตัวเอง

กระตุกเกร็งและน้ำขาวขุ่นถูกปลดปล่อยออกมา “อาา”  เสียงหวานที่ดังขึ้นพร้อมใบหน้าที่สุขสมของควีนตอนนี้เขาแทบจะอยาก

เอากล้องถ่ายรูปมาเก็บไว้ด้วยซ้ำไป นี่มันยิ่งกว่างานประติมากรรมชิ้นไหนในโลกเสียอีก ควีนที่นอนหอบหายใจอย่างหมดแรงแต่

ก็ต้องสะดุ้งเมื้อนิ้วมือเย็นของอีกฝ่ายลูบไล้สะโพกมนมาหยุดที่ช่องทางสีสวยสดเหมือนจะลุกล้ำเข้าไปแต่สายตาของคิงที่มองมา

เหมือนจะเป็นการขออนุญาตและอ้อนขอในคราวเดียวกัน ควีนที่เหมือนจะรู้สึกตัวหลังจากถูกมอมเมาจากที่สิ่งที่ร่างสูงทำให้

ปฏิเสธไม่ได้มามันค่อนข้างรู้สึกดีทีเดียวแต่ใช่ว่าการที่เขาเผลอไผลไปตามแรงอารมณ์อย่างนี้ใช่ว่ามันจะต้องเลยเถิดไปมากกว่า

นี้แววตาที่ส่งกลับทำให้อีกฝ่ายรู้ว่าคงตอบรับคำขออีกฝ่ายไม่ได้ แม้จะรู้สึกสงสารคนตรงหน้าหน่อยๆที่อุตส่าห์ทำให้ตนขนาดนี้

แต่เจ้าตัวเองยังไม่ได้ปลดปล่อยเลย แต่คิงก็ยังไม่ลดละใช้สายตาเหมือนขอร้องอีกครั้งแต่ควีนก็ส่ายหน้าอีกครั้ง

“ใจร้ายจังนะ” คิงพูดพร้อมส่งสายตาไปให้

“ขอโทษนะ มันยังไม่ถึงเวลา”

“งั้นขอใช้สิทธิ์ได้ไหม”

“สิทธิ์อะไร”

“ก็สิทธิ์ที่เราให้พี่ที่แลกเปลี่ยนมาที่นี่ไง”

“ไม่เห็นเกี่ยวเลย”

“ใจร้ายจังนะทิ้งกันกลางทางอย่างนี้เลยหรอ”

“ฮึๆๆ” ควีนหัวเราะขำๆให้กับอาการคนตรงหน้าแม้จะไม่ได้ฉายชัดเจนแต่เขาก็รู้ดีว่าผู้ชายนั้นรู้สึกง่ายเพียงไร คิงที่ตอนนี้เลิก

คร่อมควีนแล้วเอนกายนอนพิงหมอนใบโตมองควีนลุกขึ้นมานั่งมองหน้าเขาอย่างขำขัน “ข้อสัญญานั่นมันไม่มูลค่าขนาดนั้นแต่ใช่

ว่าจะน้อยไปขนาดนั้นซะหน่อย”

“หือ”  คิงเลิกคิ้วมองอย่างสงสัยว่าที่ควีนพูดมานั่นหมายถึงอะไร เพราะสายตาเจ้าเล่ห์ปนขำที่สงมาให้เขานั้นท่าทางต้องมีอะไร

สักอย่างแน่ๆแต่ยังไม่ทันได้ถามอะไรเขา กลับต้องเปล่งเสียงนุ่มลึกในคอแทน

“อืมมมมมมมม”

“ทำให้กันแบบไหนก็ตอบแทนให้กันแบบนั้นแหละ ไม่ได้ใจร้ายขนาดนั้นซะหน่อย” คิงยกยิ้มอย่างพอใจแม้จะไม่ได้ทำอะไรไป

มากว่านี้แต่การที่ร่างโปร่งยอมทำให้เขาขนาดนี้ก็ถือว่าเขาก็พอใจแล้ว เพราะดูเหมือนการกระทำนี้จะเป็นคำขอบคุณที่ตนยอมให้

เขาอยู่ต่อเพื่อที่จะได้นอนข้างกันที่ดูดาวประกายระยิบระยับของท้องฟ้ากว้างอย่างสบายใจและสบายตัวหลังจากที่อิ่มเอิมกันไป

ทั้งสองฝ่าย

[mukmaoY]

คนสวยเล่นตัว

[darling]

ไม่เห็นมีอะไรทำไมเค้าเขิน 

[windowbroken]

คริๆๆๆ คนสวยก็เงี้ยแหละ เลือกได้ไง5555 ทำไมเราไม่สวยเหมือนควีนบ้างนะอยากได้คิง เอ้ยยย อยากมีแฟนแบบพี่คิง

เจอกันเย็นนี้นะตัวเองงงงงงงง เดี๋ยวขอเวลาแป้บ ปั่นรัวๆๆๆๆๆ ด้วย

รักมากมาย

[windowbroken]

                                                                              Chapter 13

“นี่ไอ้ควีน ตอบมาเดี๋ยวนี้นะว่ามึงกับพี่คิงนี่อะไรยังไง” ควีนช้อนตามองคนที่ถามและกอดคอตนอยู่
“ก็ไม่มีอะไร”
“ไม่มีอะไรแล้ววันศุกร์ที่ขี่รถไปด้วยกันนี้คือไปเที่ยวเฉยๆว่างั้น”
“ใช่”
“ไอ้ควีนใช่ของมึงนี่คือมีอะไรของกูนะ”
“แต่สำหรับกูมันไม่มีไรไงเทย์” ควีนยักไหล่แล้วไม่สนใจคนที่พยายามคะยั้นคะยอตนอยู่
“ให้มันจริงเหอะ” เทย์พลักหัวควีนเบาๆก่อนจะมองเพื่อนตัวเองด้วยความห่วงใยที่ดูเหมือนเจ้าตัวไม่ได้สนใจอะไรเลยนั่งมองคนนั้นคนนี่ไปเรื่อย “มีไรอะก็บอกกูละกัน”
“อืม” ควีนตอบทั้งที่ไม่ได้หันหน้ามาตอบ ก่อนที่เสียงเจื้อยแจ้วของแก้งค์เพื่อนจะแทรกมาตามสาย เทย์ก็เลิกกอดคอควีนแล้วกลับมานั่งเหมือนเดิม
“ไอ้เทย์!!!! เมื่อไหร่แกจะตามหาพี่รหัสให้เจอซะทีว่ะ” เสียงแหลมประจำกลุ่มผู้พูดเป็นต่อยหอยในร่างอวบอ้วนถามขึ้นทันทีที่เห็นหน้าเพื่อนตัวเอง
“รีบทำไม พี่เขาบอกให้เวลาเม่าไหร่ก็ได้”
“เออไง ให้เท่าไหร่ก็ได้แต่ทั้งเอกเหลือแค่แกคนเดียวแล้วเนี้ย”
“เออ ไอ้เทย์มึงตามหาพี่เขาสักทีเหอะว่ะ แม่งทั้งสาขาจะพาลเกลียดมึงหมดละเนี้ย” เกรซพูดเสริมเพราะดูเพื่อนคนนี้จะไม่ได้เดือดร้อนใจอะไรเลยกับการที่เพื่อนทั้งสาขายังไม่ได้ไปเที่ยวสักทีเพราะติดที่เทย์ยังหาพี่รหัสตัวเองไม่เจอหรือเรียกว่าไม่ยังไม่หาเลยจะถูกกว่า
“เกลียดกูเรื่องไร ไม่ได้ทำไรผิด”
“เออ แกไม่ได้ทำผิดหรอกแต่ผิดที่เพื่อนๆแม่งเงี่ยนอยากเที่ยวจนตัวสั่นนี่แหละ” มดตอบด้วยความหมั่นไส้
“เพื่อนๆหรือคุณมดครับที่อยากไป” มหาพูด
“นี่อิมหา ไม่ได้กัดฉันสักวันมันจะตายไหมหะ”
“กัดอะไรละครับ ผมแค่ออกความเห็น”
“เออ! ระวังตัวไว้นะอิมหาวันไหนฉันทนไม่ไหวระวังจะตายไม่รู้ตัว”
“บาปนะครับคุณมดฆ่าคนนะ แต่ตอนนี้ก็เหมือนตายไปแล้วเลยนะครับ”
“ตายอะไรของแกว่ะมหา” เกรซถามด้วยความสงสัย
“ก็มีนางฟ้านั่งอยู่ข้างๆ ก็เหมือนตายแล้วอยู่บนสวรรค์เลยนะสิครับ”
“อร้ายยยย อิบ้ามหาชมกันอย่างนี้ฉันก็เขินนะ” มดทำท่าเขินบิดตัวไปมาพร้อมทั้งฟาดไปที่หลังมหาอย่างแรง
“ผมหมายถึงคุณคินตาต่างหากละครับ”
“เชอะ!!!”
ควีนหัวเราะน้อยๆขำกับมุกเพื่อนตัวเอง “พูดอย่างนี้อยากได้อะไรเหรอมหา”
“ไม่ได้อยากได้อะไรซะหน่อยครับ แค่พูดเรื่องจริงก็คุณคินตาสวยเหมือนนางฟ้าจริงนะครับ” มหายิ้มแป้นแล้นให้ควีนเหมือนหมาที่ดีใจที่ได้เจอเจ้าของตัวเอง “ว่าแต่...ขอถามอะไรหน่อยได้ไหมครับ”
“หืมมม ถามอะไรเหรอ” ควีนเลิกคิ้วด้วยความแปลกใจ
“คือ....ผมสงสัยว่าคุณคินตากับ พี่.. เออ.. พี่คิง เป็นแฟนกันเหรอครับ”
“ฮึๆๆ” เทย์ที่นั่งข้างๆขำขึ้นมาพร้อมหันไปกระซิบกับควีน “แหม่ ตอบเหล่าบรรดาแฟนคลับให้เขาได้ชื่นใจหน่อยสิครับ” ควีนหันไปมองเทย์ที่ดูเหมือนจะสะใจหน่อยที่พ้นจากตนก็มีคนมาถามควีนต่ออีก
“เออ!!!!! ไอ้ควีนตอบมาเลย แกกับพี่คิงนี่อะไรยังไง” มดที่เหมือนจะคิดขึ้นมาได้ตะโกนตามทันทีก็พยักหน้าตามด้วยความอยากรู้เหมือนกัน
“เปล่า ไม่ได้เป็นไรกัน” ควีนตอบทำหน้าเหมือนตอนที่ตอบกับเทย์เป๊ะๆ
“แล้วทำไมวันศุกร์ถึงไปด้วยกันได้หรอครับ” มหาก็ยังคงถามต่อไป
“ก็..ไปเที่ยวนะ”
“ไปเที่ยว!!!!!!” มดร้องตาโตทันทีที่ควีนตอบบออกมาแบบนั้น “ได้เป็นแฟนกันแต่ไปเที่ยวกันเนี่ยนะ”
“อืม แปลกตรงไหน ก็เหมือนไปเที่ยวกับเพื่อนคนหนึ่งไง”
“มันแปลกเพราะเป็นมึงกับพี่คิงไง” เทย์พูดเสริม
“ใช่ อิเทย์พูดถูก” เกรซพยักหน้าตามทันที
“แล้วเรากับพี่คิงต่างจากคนอื่นตรงไหน”
“ก็ต่างเพราะคุณคินตาคือคุณคินตา ส่วนพี่คิงก็คือพี่คิงไงครับ”
“ก็ไม่เห็นมีอะไรนิ เรากับพี่เขาก็คนทั่วไป”
“โอ้ยยย ธรรมดามากค่ะ กล้าพูดมาได้เนอะไอ้คิน คนธรรมดาไม่ได้ดูสารรูปตัวเองเล้ยยย” มดร้องพูดทันทีพร้อมแขวะเจ้าตัวที่กล้าพูดว่าตัวเองเป็นแค่คนธรรมดาทั้งที่เขาเองก็รู้ว่าตัวเขาและคิงนั่นเป็นยังไงในสายตาคนอื่น
“ฮึๆๆ ก็คนธรรมดาจริงๆนะ ไม่เห็นเราจะต่างจากมดตรงไหน”
“โอ้ยยย แกนิ!! ไม่รู้จักเจียวเนื้อเจียมตัวกับความสวยและความฮอตตัวเองเลยนะ แต่ที่คินตาพูดก็ถูกเรามันไม่ต่างกันหรอกความสวยแต่จะต่างก็มีแต่คนมารุมรักแกนี่แหละ”
“ฮึๆๆๆ มดก็พูดไปเราไม่ได้วสวยขนาดนั้นหรอก”
“จ้ะๆๆ ไม่สวยเลยแม้นางฟ้าตกสวรรค์”
“พอๆๆ เลยพวกมึงปล่อยไอ้คินไปเหอะ แม่งมันเป็นดาราไงถามแบบไหนมันก็จะตอบแบบดาราน่าหมั่นไส้เนี่ยแหละ” หลังจากที่ดูเหมือนทุกคนจะลืมประเด็นหลักที่คุยกันไปแล้วจนหันไปพูดเรื่องใหม่อย่างครื้นเครงแทน
“อ้าว ว่าไงครับน้องรหัสสุดสวยสุดที่รักของพี่จอง” น้ำเสียงซุกซนเจ้าเล่ห์เจ้าของใบหน้าใสสไตล์เกาหลีที่พูดขัดเสียงหัวเราะของกลุ่มควีนจนต้องหันมาดู ไม่พูดเปล่าพี่จองยังนั่งลงเบียดเก้าอี้ที่มีคนตัวใหญ่อย่างเทย์และควีนที่นั่งอยู่ก่อนหน้าที่แทบจะไม่เหลือพื้นที่ว่างอยู่แล้วกอดคอควีนทันที
“เอ่ออออ” ส่วนคนอื่นๆที่ไม่ทันได้ตั้งตัวกับการมาของรุ่นพี่หน้าหวานขัดกับนิสัยชอบหม้อชาวบ้านไปทั่วที่นั่งมองควีนตาหวานเชื่อม
“หวัดดีค่ะพี่จอง” เกรซพูดทักขึ้นก่อน
“หวัดดีน้องเกรซ” คนถูกถามหันไปเห็นหูเล่นตาใส่เกรซทันทีแต่แขนที่กอดคอควีนยังก็ไม่ได้ขยับไปไหน
“พี่จองมาทำไรหรอ” มดถามด้วยใบหน้าสีแดงระเรื่อทั้งที่ตัวเองไม่ได้เป็นคนถูกมองด้วยสายตาหวานเชื่อมของพี่จองเลย
“ก็หัวใจมันเรียกร้องอ่ะครับ” พี่จองหันกลับมามองหาน้องรหัสตัวเองอีกครั้งส่
วนเจ้าตัวที่ถามก็บิดตัวเขินจนร่างอววบอ้วนนั่นจะแตกอยู่ร่อมร่อแล้ว
“ฮึ” เทย์ที่มองการกระทำของพี่จองอยู่ก่อนจะร้องฮึขึ้นมาเหมือนหัวเราะเยาะ
“หัวเราะอะไรครับน้องเทย์” พี่จองหันไปมองหน้าเทย์อย่างหงุดหงิดที่ดูเหมือนเจ้าตัวทำเสียงเหมือนจะออกมาอย่างไม่น่าประทับใจเอาซะเลย
“เปล่าครับ” เทย์ตอบกลับทำหน้าเหมือนจะกวนประสาทกันหน่อยๆ
“เปล่าแล้วทำไมต้องทำหน้าทำตากวนตีนด้วยครับน้อง”
“กวนตีนอะไรครับพี่ เปล่านี่”
“ไอ้อย่างนี้นี่แหละที่เขาเรียกว่ากวนตีน”
“หรอครับ เพิ่งรู้นะเนี่ยว่าไอ้การที่ผมนั่งเฉยๆก็เรียกว่าไปกวนส้นตีนใครเขาได้”
“อ้าวเฮ้ยน้อง ไม่พอใจอะพี่ก็บอกได้นะ”
“เปล่านี่ พี่สำคัญขนาดที่ผมต้องสนใจด้วยหรอ” คนกลางที่นั่งอยู่ระหว่างคนที่เถียงกันรู้สึกแปลกใจกับอาการของเพื่อนรักที่ดูเหมือนจะไปกวนประสาทพี่รหัสเขาเข้าทั้งที่ปกติก็ไม่ค่อยได้เห็นเทย์ทำแบบนี้กับใครบ่อยๆนอกจากตัวเขาเอง เทย์อาจจะไม่ชอบพี่จองก็ได้มั้งเพราะดูจากอาการตาขวางๆไม่พอใจตั้งแต่ที่พี่จองนั่งลงเบียดเขาแล้วกอดคอแล้วเลยทำให้เทย์แสดงอาการแบบนั้นออกมาแต่อาการแบบนี้แหละมันน่าสนใจยิ่งนักเมื่อคนคนนั้นคือเพื่อนรักของเขาเอง ควีนประกายวาววับด้วยความรู้สึกเหมือนจะมีอะไรสนุกให้ดูซะแล้ว

[fay 13]

 

[ชัดเจนกาบ]

อืม  แม้ถึงขั้นนั้นแล้ว ยังบอกว่าไม่มีอะไรได้ไงควีน  ถ้าไม่เด็ดจริงคงเสร็จคิงไปแล้ว พ่อหนุ่มนักรักนี้เขาร้อนแรงจริงๆ  ส่วนพี่รหัสเหลือแต่เทย์คนเดียวแล้วสิ คึคึ รอต่อไป

[windowbroken]

“แล้วมือนะ จะเอาออกจากเพื่อนผมเมื่อไหร่” เทย์มองไปที่มือของ ส่วนพี่จองแค่ยกไหล่แบบไม่คิดจะสนใจ

“ก็เจ้าตัวเขาไม่เห็นจะว่าอะไร แล้วน้องเทย์จะเดือดร้อนอะไรหละคร้าบบ”

“ก็นี่มันเพื่อนรักผมครับ ผมมีสิทธิ์จะเป็นห่วงเพื่อนตัวเองไม่ใช่รึไง” เทย์มองมาที่ควีน อย่างกดดันเหมือนบอกทางสายตาว่าให้

เขาเอาแขนพี่จองออกไปให้พ้นตัวเขา ส่วนเจ้าตัวที่ถูกสายตากดดันนะหรือใช่ว่าจะกลัวหรืออะไรกลับส่งยิ้มให้แทน

“ฮึๆ”

“เอ้า นี่ก็น้องรหัสพี่เหมือนกันนะครับ” พี่จองก็เถียงกลับอย่างไม่มีใครยอมใคร

“แค่พี่รหัสไม่ได้หมายความว่าพี่จะสำคัญขนาดนั้นนะครับ”

“แหม่ มาก่อนมาหลังก็ไม่สำคัญหรอกครับน้อง มันอยู่ที่ว่าน้องคินตาเขาจะให้ความสำคัญกับใครมากกว่ากัน” พี่จองพูดก่อนจะ
หันไปมองควีนตาเป็ฯประกาย

“อ้อ นั่นสินะยังไงไอ้คินมันก็รู้ดีว่าใครสำคัญต่อมันมากกว่า ใช่ไหมคินตา”  เทย์พูดเสียงต่ำและสายตาอย่างกดดันส่งมาให้ควีน

ส่วนเจ้าก็ยังนั่งเฉยไม่ได้สนใจซ้ำยังตาเป็นประกายด้วยความสนุกที่เทย์ส่งสายตาไม่พอใจมาให้เมื่อตนไม่ยอมทำตามจนเทย์กด

เสียงต่ำๆมาให้อีกรอบ “ใช่ไหมควีน” เหมือนครั้งนี้การแกล้งเพื่อนรักอาจจะมีปัญหาตามมาถ้าเขายังคงแกล้งเจ้าตัวไม่เลิกก็ดู

สายตาของเพื่อนเขาสิ แหม่ ทำอย่ากะจะตัดความเป็นเพื่อนกันเลยน้า รู้ทันเขาซะจริงๆ

“ปล่อยผมก่อนเถอะครับพี่จอง นั่งเบียดกันอย่างนี้มันร้อน” พอควีนพูดอย่างนั้นเทย์ก็ยกยิ้มไปให้พี่จองที่ดูจะเจ็บใจไม่น้อยที่โดน

ดูถูกอย่างนี้แต่ก็ใช่ว่าเขาจะโกรธควีนเพราะอย่างไรเขาก็รู้ดีว่ามันก็คงไม่ใช่เรื่องที่รุ่นพี่อย่างเขาจะมาแทนพี่เพื่อนที่คบกันมานาน

แต่ที่เขาโกรธคือคนตรงหน้าที่กวนประสาทเขาต่างหาก เขาได้แต่ถลึงตาไปให้เหมือนจะบอกว่าฝากไว้ก่อน แล้วยกมือตัวเอง

ออกจากคอควีนแล้วกลับเข้าร่างมาเป็นไอ้รุ่นพี่ขี้หม้อคนเดิม

“อ้ะ น้องคินตาร้อนเหรอ กินน้ำเย็นให้หายร้อนไหม” ก่อนจะเอื้อมไปหยิบแก้วน้ำบนโต๊ะมาป้อนควีน

“เอ่อ... พี่จองครับอันน้ำของมหานะครับ” มหาขัดขึ้นมาเมื่อโดนแย่งแก้วน้ำตัวเองไป

“อ้าวหรอ โทดที ฮ่าๆๆๆ”

“งั้นกินชาเขียวไหม เดี๋ยวพี่ไปซื้อมาให้ใหม่ นี่รีบมาเพราะความคิดถึงมันทะลักอกอยากจะเห็นหน้าน้องคินเร็วๆ”

“โห่ พี่จองทำไมเลี่ยนงี้ว่ะ” มดที่ดูจะทนไม่ไหวกับมุขเสี่ยวของรุ่นพี่ตัวเอง

“ฮ่าๆๆ พี่ก็เสี่ยวกับเฉพาะคนที่พี่ชอบเท่านั้นแหละครับ” พูดหัวเราะอย่างพอใจและสายตาเจ้าเล่ห์ซุกซนก็ส่งไปรอบๆโต๊ะ

“ฮึๆ หน้าหม้อเอ้ย” เทย์เอ่ยขึ้นมาเบาๆอย่างหมั่นไส้

“อ้าวน้อง พูดอะไรพี่ได้ยินนะ”

“ร้อนตัวรึไงครับ ผมบอกเหรอว่าผมว่าใคร”

“อ้าวไอ้น้องทั้งโต๊ะมันจะมีใครหละว่ะถ้าไม่ใช่พี่ที่หน้า..มอ” เหมือนจะนึกขึ้นได้ว่าไอ้สิ่งที่เขาพูดอยู่นั่นคือการว่าตัวเองซะเองทั้ง

ที่เทย์ก็ไม่ได้เอ่ยชื่อใครออกมาเลย แต่มันก็เหมือนว่าเขาไม่ใช่เหรอก็ทั้งโต๊ะเนี้ยมันมีคนหน้าหม้อแบบเขาเป็นซะที่ไหน ฮึ่ยย

สรุปเขาก็คือคนหน้าหม้อที่ว่าตัวเองหน้าหม้ออยู่นะเอง

“ฮึๆๆ” ทุกคนในโต๊ะอมยิ้มน้อยๆด้วนความขำรุ่นพี่ที่ดูจะปล่อยไก่ออกมาให้ขายหน้ารุ่นน้องตัวเองซะแล้วก่อนจะหันไปส่งสายตา

อาฆาตไปให้เทย์

“พอเลยมึงไอ้เทย์ ไปแกล้งพี่เขา” ควีนหันไปปรามเพื่อนตัวเองเพื่อขัดสงครามย่อมๆที่อาจจะเกิดขึ้นได้ในไม่ช้าและช่วยรุ่นพี่เขา

ไม่รู้สึกขายหน้าไปกว่านี้ “ว่าแต่พี่จองมีอะไรรึเปล่าถึงมาหาผม”

“อ้อ ก็คิดถึงคนสวยของพี่ไง” ดูเหมือนทุกคนจะเอือมกับมุกเสี่ยวๆของเขาซะแล้วแม้แต่ควีนเองส่งสายตามาให้ “โธ่ ไม่ต้องทำ

หน้าเขินแบบนั้นก็ได้ครับไอ้คิดถึงนะมันก็เรื่องจริงแต่พี่ก็มีธุระมาบอกน้องๆเหมือนกันนั่นแหละ”

“มีอะไรหรอค่ะ” เกรซถามขึ้นมาด้วยความอยากรู้หลังจากไอ้ที่พูดๆกันมาก่อนหน้าไม่ได้มีสาระอะไรเลย

“อ๋อ จริงๆพวกพี่ก็ไม่ได้รีบหรอก แต่ไอ้การที่รุ่นน้องไม่สนใจจะหาพี่รหัสตัวเองนี่แหละมันเป็นปัญหา”

“อ้าว ก็ให้เวลาทั้งเทอมไม่ใช่เหรอ” เทย์ถามดูเหมือนจะเป็นเขาเองที่อยู่ในประเด็น

“ก็ใช่ไงแต่ก็ใช่ว่าจะมีรุ่นน้องคนไหนมันไม่สนใจนานขนาดนี้”

“แล้วไหนบอกไม่รีบไงว่ะ”

“ก็ไม่รีบหรอกครับน้อง แต่ใช่ว่าน้องจะไม่กระตือรือร้นหาเลย”

“อ้าว ก็พยายามหาอยู่นี่ไง นี่ยังไม่ครบเดือนด้วยซ้ำ”

“อื้อหื้อ น้องครับใจคอจะใช้เวลาเต็มโควตาเลยรึไง”

“แล้วจะบอกว่าให้เวลามาทำไมว่ะ ถ้าจะมาเร่งกันแบบนี้”

“พี่ไม่ได้เร่งหรอกน้องแต่ทั้งเอกเนี้ย เหลือแค่น้องคนเดียวแล้วครับเพราะปกติเขาจะหากันเจอแค่อาทิตย์เดียวเท่านั้นเองไม่มีปี
ไหนเลยที่ต้องรอนานกันขนาดนี้”

“ก็นี่ไงปีแรก ผมทำให้ดูเป็นบุญตาแล้วไง”

“ไอ้เทย์” พี่จองที่ดูจะทนไม่ไหวกับการพูดการจาของคนตรงหน้าถึงกับเรียกอีกฝ่ายว่าไอ้กันเลยทีเดียว

“โว้วๆ ถึงกับเรียกไอ้เลยเหรอครับ”

“ดีใจแค่ไหนแล้วที่พี่ไม่เรียกไอ้เหี้ยเทย์” พี่จองพูดด้วยความฉุนจัดและเน้นเสียงตรงประโยคสุดท้าย

“เฮ้ยๆ รุ่นพี่ประสาไรว่ะ” เทย์เองก็ขัดขึ้นมาทันทีทำเหมือนจะไม่พอใจที่โดนด่าแต่ในตานี่ซุกซนสนุกสนานเชียว

“ไอ้เทย์พอได้แล้วมึง ต่อปากต่อคำพี่เขาอยู่ได้” มดเองก็ดูจะทนเพื่อนตัวเองไม่ไหวเหมือนกันจึงปรามเพื่อนตัวเองไว้

“สนุกพอยังครับเพื่อนเทย์ถ้าพอแล้วก็หยุด” ควีนที่มองเพื่อนตัวเองสนุกพอแล้วจึงได้พูดขัดขึ้นมาอีกรายเพราะเริ่มสงสารพี่รหัส
ตัวเองขึ้นมาบ้างแล้ว “ขอโทษพี่ด้วยละกันครับ ว่าแต่ไอ้เรื่องเทย์นี่มันมีปัญหาอะไรเหรอ” พี่จองเองก็ยังเคืองๆเทย์อยู่ไม่หายแต่

ก็อยากจะรีบทำธุระให้มันเสร็จๆไปสักที

“อ้อ มันก็ไม่ถึงกับเป็นปัญหาหรอก แต่ปกติเขาจะรับน้องและตามหาพี่รหัสตัวเองเจอตั้งแต่อาทิตย์แรกแล้วก็ไปเลี้ยงฉลองสาย
รหัสกันไม่เกินสองอาทิตย์ พอพี่รหัสกับน้องพอจะรู้จักกันมาบ้างแล้วพวกเราก็จะไปค่ายของสองสาขาพี่น้องของเรานะ รู้ใช่ไหมว่าสาขาเราเป็นพี่น้องกับเอกเศรษศาสตร์ สาขาของไอ้คิงนะพี่ว่าน้องคินน่าจะรู้นะ” พออธิบายมาถึงท่อนสุดท้ายนี้สายตาของพี่จองก็มองมาที่ควีนอย่างมีเลศนัยก่อนจะพูดต่อ “เราจะไปเข้าค่ายด้วยกันทุกปีและปีนี้ก็เหมือนกันแล้วกำหนดการมันก็จะถึงแล้วด้วยแต่สาขาเรารับน้องมันยังไม่จบเพราะใครบ้างคนแถวนี้!ไม่ยอมทำตามคำสั่งรุ่นพี่สักที พี่ก็เลยจะมาปากว่าเราคงอดไปเลี้ยงสายรหัสก่อนที่จะไปค่ายนะ”

“โห้ยยยยยย ไรว้าาาาาาาาาา” ทันทีที่พี่จอพูดจบเสียงซาวด์เอฟเฟ็คก็ตามมาทันทีจากบรรดาพ้องเพื่อนโดยเฉพาะสาวเจ้าเนื้อที่

ดูจะเดือนร้อนกว่าใครเพื่อน

“ได้ไงอะพี่ เลี้ยงแยกสายไม่ได้เหรอ”

“ได้ครับน้องมด แต่ถ้าจะเลี้ยงร้านเหล้าร้านไรต้องไปพร้อมกันก่อนค่อยไปเลี้ยงกันเองทีหลังได้”

“โหยย ไม่แฟร์เลย อิเทย์เพราะแกคนเดียวเลยเนี้ย” สาวอวบอ้วนโวยวายขึ้นมาด้วยความไม่พอใจทันที

“อ้าว โทดกูได้ไงครับเพื่อนก็พี่เขาบอกเองนี่ว่าให้เวลาทั้งเทอม” ผู้ถูกกล่าวหาก็สวนกลับมาทันที

“เอาละครับสงสัยเป็นความผิดพวกพี่เองจริงๆนั่นแหละที่ไม่คิดว่าจะมีรุ่นน้องใช้เวลาเต็มโควตาที่พวกพี่ให้จริง” พี่จองอธิบาย
พร้อมทั้งแขวะรุ่นน้องตัวดีที่ทำคนอื่นเขาวุ่นไปหมด

“ฮึ” ส่วนเจ้าตัวนะเหรอจะสะสกสะท้านหัวเราะในลำลออย่าเย้ยหยันอีกต่างหาก

“อย่าลืมบอกเพื่อนด้วยนะให้เตรียมตัว ส่วนพี่รหัสน้องเทย์เขาฝากบอกให้รีบตามหาเขาหน่อย มันจนไข่เหี่ยวแล้ว ถ้างั้นพี่ไปก่อน

นะครับน้องๆขืนอยู่ตรงนี้อีกนาทีเดียวพี่กลัวจะมีใครบางคนแถวนี้จะไม่ตายดีเพราะปาก” พี่จองพูดลาและ อดไม่ได้ที่จะแขวะรุ่น

น้องจอมกวนประสาทให้สะใจก่อนจะขยี้ผมควีนเบาๆและยิ้มหวานให้และเดินจากไป ส่วนคนที่ถูกรุ่นพี่แขวะด้วยหมั่นไส้มองตาม

เจ้าตัวไปและอีกคนที่นั่งข้างๆเขาส่ายหน้าด้วยความเอือมแล้วมองตามสายตาเพื่อนตัวเองไปยังแผ่นหลังของหนุ่มซุกซนอารมณ์

ดีที่เป็นพี่รหัสตัวเองก่อนจะพูดขึ้น

“สนุกไหมครับเพื่อนเทย์” ส่วนเจ้าตัวนะแค่ยักไหล่เบาๆก่อนจะหันมากอดควีนแทนแล้วพูดด้วยสายตาเจ้าเล่ห์

“ไม่สนุกเท่ากับการได้แกล้งมึงหรอก”

“ฮึ” ควีนยกยิ้มหน่อยๆให้เพื่อนตัวเองก่อนจะผลักหัวเทย์ออกด้วยความหมั่นไส้

[windowbroken]

 
กรี้ดดดดดดดด กลับมาแล้ววววววววววว คิดถึงจังค่ะทุกคนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน
 



                                                                  Chapter 14





“กรี้ดด แกร้ ตื่นเต้นมากๆอ่ะ” สาวเจ้าเนื้อของกลุ่มระริกระรี้ที่วันนี้เป็นวันที่สองสาขาพี่น้องใหญ่ของคณะสังคมได้มาออกค่ายสาน

สัมพันธ์กัน โดยมีปีหนึ่งทั้งเอกเศรษศาสตร์และบริหารระว่างประเทศมานั่งรวมตัวกันที่ลานหน้าตึกคณะเพื่อมี่จะเตรียมตัวออกเดิน

ทางไปยังจุดหมายซึ่งพวกปีหนึ่งเอกก็ยังไม่รู้ว่าจะได้ไปที่ไหนเพราะมีแค่รุ่นพี่เท่านั้นที่รู้

“มากๆอ่ะครับ” มหาเองก็อดที่จะตื่นเต้นไปด้วยไม่ได้หันไม่มองเพื่อนต่างสาขาและรุ่นพี่อย่างตื่นเต้น

“เสียดายที่ยัยเกรซ แม่งติดธุระอะ” มดบ่นอุบอิบที่เพื่อนสาวอีกคนติดธุระมาไม่ได้ “ว่าแต่ทำไมคินตายังไม่มาอีกกว่ะเทย์”

“มันบอกว่าเมทตื่นสาย เพราะเขาจะเป็นคนมาส่ง อันที่จริงกูก็ว่าจะไปรับตั้งแต่ที่แรกแล้วแต่มันก็ไม่ยอม”

“แต่นี่ก็ใกล้เวลารถจะออกแล้วนะครับ” มหามองดูนาฬิกาอีกครั้งเพราะอีกครึ่งชั่วโมงก็จะถึงเวลารถออกแล้ว

“เอาละคะน้องๆ นี่ก็ใกล้ถึงเวลาแล้วนะ ใครที่เพื่อนคนไหนยังไม่มารีบตามด่วนๆเลยค่ะเพราะว่าถ้าถึงเวลาเมื่อไหร่พวกพี่ไม่รอ
เลยนะเออ” รุ่นพี่คนหนึ่งออกมายืนข้างหน้าประกาศใส่โทรโขงเพื่อแจกแจงรายละเอียด “เดี๋ยวพวกพี่จะให้น้องๆจับฉลากนะว่าจะได้อยู่สีไหนแล้วเราจะเอามันมาไว้ใช้ทำกิจกรรมที่ค่ายกันคะ พี่ๆสวัสดิจัดการเอาฉลากให้น้องๆจับเลย” รุ่นพี่ที่อยู่รอบๆปีหนึ่งทยอยเอาฉลากให้ทุกคนจับจนครบ

“ถ้าน้องๆจับแล้วก็เปิดดูสีของที่ตัวเองไดเลยคะ”

“ผมได้สีเทาครับ” มหาที่เปิดดูสีของตัวเองก่อนใครเพื่อนพูดขึ้น

“ของฉันก็เทา ของแกอะเทย์”

“ฟ้า” เทย์ยื่นกระดาษให้เพื่อนทั้งสองดู

“โฮ่ยย ไรว้า น่าจะได้อยู่ด้วยกันทั้งสามคนเนอะ” มดพูดอย่าเสียดายที่ไม่ได้อยู่กับเพื่อนของตัวเอง

“เอาละคะน้องๆ ถ้ารู้ว่าตัวเองอยู่สีไหนแล้ว พี่จะบอกหัวหน้ากลุ่มของแต่ละสีให้รู้นะคะ แล้วแยกกลุ่มไปอยู่ตามที่ตัวเองสังกัดอยู่
ได้เลย” เมื่อรุ่นพี่ปรระกาศออย่างนั้นพวกปีหนึ่งเสียงดังขึ้นมาเพราะว่าใครจะเป็นหัวหน้าของสีตัวเอง “สีแรกเลยนะ สีเทา คนที่จะมาเป็นหัวหน้าของน้องคือ แอ่น แอ้น แอนนนนน พี่หลุยส์หนุ่มอารมณ์ดีเจ้าพ่อฉายาติสไอน์สไตน์ ปีสองเศรษศาสตร์นั้นเอง” เจ้าตัวเองเดินออกมาด้านหน้าด้วยยิ้มเห็นฟันขาวแล้วก้มโค้งสวัสดีแบบเกินเหตุให้กับน้องๆปีหนึ่งที่ส่งเสียงต้อนรับเขาอย่างล้นหลามเพราะเขาเองก็แลดูจะเป็นขวัญใจของน้องๆหลายคนอยู่เหมือนกัน

“สีต่อไปคือสีชมพูค่ะ สีฟรุ้งฟริ้งขนาดนี้ก็ยกให้ดาวมหาลัยปีสองเขาไปดูแลดีกว่าคะและดูเข้าก้านเข้ากัน พี่เดือนจากสาขาพี่น้องเราเอง ”

ทันที่ดาวมหาลัยปีสองออกมาส่งรอยยิ้มทักทายทำเอาหนุ่มนั้นส่งเสียงเฮ้กันยกใหญ่

“แหม่ ที่อย่างนี้ละดีใจกันจังนะน้องผู้ชายอ่ะ อย่าให้ออกนอกหน้ามากนะคะ ที่จริงพี่เดือนเขาไม่ได้เป็นหรอกดาวอ่ะถ้าวันนั้นพี่ไม่
สบายแล้วมาไม่ได้สมัครมาได้ ป่านนี้พี่ก็ได้สวมมงไปนานหละ”

โหหหหหหหหหหหหหหหหหหหหหหหหหหหหหหหห่  และเสียงซาวเอ็ฟเฟคก็ตามมาทันที่ที่พิธีกรจำเป็นของเราพูดจบ


“อะรัยย่ะ!!!!! พวกแกนี่ตาไม่ถึงจริงๆเลย วันนี้พี่ไม่ได้มาเล่นๆนะ พี่เอาจริง ฮ่าๆๆๆ สีต่อไปเลยดีกว่า น้องๆอยากให้ใครมาเป็นหัวหน้าเอ่ยยยยย” พอรุ่นพี่ถามอย่างนั้นทุกคนก็แย่งตะโกนชื่อคนที่เป็นขวัญใจตัวเองทันที

‘พี่คิงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง’

‘พี่จองงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง’

‘พี่เจี้ยวววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววว’

“เอ้าๆๆ พอค่ะพอ น้องๆจะได้สมใจอย่างแน่นอน งั้นเอาพี่เจี้ยวหรือฉายาของเขาคือเจี้ยวเหี่ยวแห่งวงการแพทย์ พี่ปีสองของ
สาขาพี่น้องเราอีกเช่นเคย” เธอผายมือไปให้หัวหน้าอีกคน ทำเอาน้องๆหัวเราะเพราะฉายาของเขาแถมตัวเขาเองก็สูงผอม ร่างเก้งก้าง ท่าท่างจะเจี้ยวเหี่ยวอย่างที่บอกจริงๆ

“ไอ้สัสพลอย มึงนี่แม่งเปิดตัวไรให้กูว่ะ” เจี้ยวเองหน้างอให้เพื่อนตัวเองที่เปิดตัวให้ตัวเองกลายเป็นตัวตลกทันทีแต่ไอ้ฉายาที่ได้มากับลักษณะท่าทางของเขาเองก็เข้ากันดีจนมันน่าตลกอยู่หรอก “เฮ้ย น้อง ถึงพี่จะผอมจนเหมือนเจี้ยวจะเหี่ยวจริงแต่ถ้าน้องมาเห็นมันตอนคึกคักแล้วน้องจะร้องว้าวนะคร้าบบบบ”

“ไอ้สัสเจี้ยว ไปไกลๆส้นตีนเลยมึง มาลามกไรแถวนี้มึงเห็นน้องผู้หญิงไหมนะ ไอ้ห่า”

“เอ้า ก็มึงนั่นแหละแนะนำตัวไรให้กูละ”

“พอเลยมึงอะ ไปนั่งประจำที่ตัวเองไป ส่วนน้องๆคนไหนสนใจว่าที่มาของแต่ละคนมาจากไหนบอกเลยว่าค่ายนี้น้องจะมีฉายาที่เฟี้ยวเงาะกันกลับบ้านทุกคนแน่นอน ส่วนสังกัดพี่เจี้ยวอยู่สีม่วงนะคะ เอาละคะสีสุดท้ายแล้วนะคือสีฟ้านะส่วนหัวหน้าของสีนี้บอกเลยว่าเด็ดสุดค่ะ แฟนพี่เองแหละน้องคนนี้”

และคิงก็เดินออกมาด้านหน้าทำเอาสาวๆกรี้ดกันสนั่น “เดือนสุดหล่อหรือพระราชาคิง ปีสองเศรษศาสตร์ของเรานั่นเอง “

“กรี้ดดดด ทำไม่ฉันไม่ได้อยู่สีฟ้าว่ะ มดไม่ย้อมมมมมมมมมมมม ฮืออออออออออออ” มดโอดครวญทันที

“โถ่ คุณมดทำไมถึงอาการหนักอย่างนี้ละครับ น่าสงสารแทนคุณพ่อคุณแม่ท่านนะครับ”

“นี่อิมหา!!!!!!!!” มดฟาดมือไปที่หลังมหาทันที

“พวกมึงนี่อะไรหนักนาเนี้ยหะ  แล้วเมื่อไหร่คินแม่งจะมาซะทีเนี่ย”  เทย์ได้แต่ส่ายหน้าเอือมระอาสองคนที่เถียงกันตลอดเวลา
แล้วชะเง้อมองหาเพื่อนสนิทตัวเองแทนเพราะใกล้จะถึงเวลาที่จะขึ้นรถกันแล้ว

“เอาละคะน้องๆใครที่ได้สังกัดอยู่สีไหนก็เดินไปตามสีที่ตัวเองอยู่นะ เราจะนั่งรถกันตามสีนะคะ หยิบสัมภาระทุกคนแล้วเดินไปเข้าสีตัวเองได้เลย”

เอี้ยดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด เสียงรถมินิคันเดิมที่คอยรับคอยส่งควีนก็มาถึงและเบรกอย่างรุนแรง
จนเกิดเสียงดังเพราะรถที่วิ่งมาด้วยความเร็วแสงทำเอาทุกคนที่ตื่นเต้นกับสิ่งที่ทำอยู่หันไปสนใจเป็นจุดเดียว และร่างโปร่ง อย่าง
นางพญาก็ก้าวลงมาจากรถด้วยความเร่งรีบพร้อมกระเป๋าเป้ใบเล็กบนหลังวิ่งกระหืดกระหอบมาเพื่อนตัวเองทันที

“ควีน!!!!!!” แต่เจ้าตัวที่วิ่งมาเกือบจะถึงเพื่อนตัวเองแล้วก็ต้องชะงักทันกลับไปตามเสียงเรียกจากไอ้ตัวเล็กที่ขับรถมาส่งเขา และร่างเล็กๆนั้นก็วิ่งตามเขามาทันที

“อะไรครับจูน” ควีนถามขึ้นทันทีที่ไอ้ตัวเล็กวิ่งมาถึงเขาด้วยใบหน้าแดงๆพร้อมเหงื่อที่ผุดขึ้นมาบนใบหน้านิดหน่อยเพราะร้อนจาการวิ่ง

“อ่ะ” แล้วไอ้ตัวเล็กยื่นถุงกระดาษที่ใส่ของบางอย่างมาด้วย

“อะไรเหรอ”

“ขนม เอาไว้กินระหว่างทางแล้วก็พวกยาแก้เมารถ ยาแก้ปวดหัว แก้ไข้ และยากันยุงเผื่อได้ไปเข้าค่ายที่ป่าแล้วยุงมันเยอะ” ควีน
ยิ้มน้อยๆให้กับความน่ารักของเมทของเขา

“ขอบคุณครับ แต่ไม่จำเป็นต้องเอายามาเยอะขนาดนี้เลยนี่ พี่ๆเขาก็น่าจะมีให้อยู่นะ” ควีนยืนมือไปรับถุงจากจูน

“ก็เอาไปเผื่อไง จูนไม่เห็นพกยาอะไรไปเลยเผื่อเป็นอะไรขึ้นมาจะได้ใช้ได้ทันไง” แล้วคนตัวเล็กก็ส่งยิ้มน่ารักๆมาให้เขา

“มานี่สิ” จูนเดินมาตามที่ควีนเรียกหยุดอยู่ตรงหน้าเขาพร้อมยิ้มแฉ่งให้ ควีนหยิบผ้าเช็ดหน้าขึ้นมาเช็ดเหงื่อบนหน้าให้จูน ส่วนไอ้
ตัวเล็กก็ยิ้มอย่างมีความสุขที่ควีนเช็ดหน้าให้แต่ก็ไม่วายทำหน้าเป็นห่วงแล้วบ่นให้ควีนทั้งที่ควีนก็เช็ดหนให้

“ถ้ามันหนักมากหรือถ้าพี่ๆเขาโหดไปควีนโทรมาบอกจูนก็ได้นะ จูนจะไปรับถ้าควีนไม่ไหว พอไปถึงแล้วอย่าลืมโทรมาหาจูนนะ มีอะไรก็พยายามอย่าห่างจากเพื่อนๆตัวเองนะควีน จูนเป็นห่วง”

“ฮึๆ แค่ไปเข้าค่ายเองนะ” ควีนบีบจมูกจูนด้วยความหมั่นเขี้ยวให้กับความเป็นห่วงเป็นใยของคนตัวเล็กที่ออกจะเกินเหตุไปหน่อย

“ก็นั้นแหละ เขาบอกไปค่ายแบบนี้โหดจะตายไป ถ้าควีนเป็นไรมาจะไงอ่ะ”

“ไม่มีอะไรหรอก”

“ไม่ได้หรอก ยังไงจูนก็เป็นห่วง แล้วนี้ควีนนั่งรถไปกับใครอ่ะ”

“ยังไม่รู้เลยว่าต้องไปรถคันไหน เห็นเทย์โทรมาบอกว่าต้องจับสีก่อนแล้วไปอยู่กับสีนั้นอ่ะ”

“คนไหนเพื่อนควีนอ่ะ” ควีนชี้ไปยังกลุ่มเพื่อนที่ก็มองมาทางเขาอยู่เหมือนกัน และจูนก็จูงมือควีนไปหยุดอยู่ตรงหน้าเพื่อนๆควีน
ทันที

“เป็นเพื่อนควีน เอ้ย คินกันใช่ป่ะ ยังไงเราฝากดูแลหน่อยนะ อย่าให้เพื่อนเราเป็นอะไรไปนะ” ส่วนเพื่อนๆที่ยังงงกับการมาฝากฝัง
เพื่อนของเขาให้เขาดูแลได้แค่พยักหน้าตอบตกลงไป

“โอ้ะ นั่นพี่คิงนี่ ดีเลยควีน ตามจูนมา” จูนที่ไม่พูดพร่ำทำเพลงลากควีนตามไปทันทีไม่มีโอกาสให้ตั้งตัวเลย

“พี่คิง!! พี่คิงก็ไปค่ายด้วยใช่ป่ะ งั้นดีเลย จูนฝากดูแลควีนด้วยนะ พี่คิงอยู่สีไหนอ่ะให้ควีนอยู่สีนั้นเลยได้ป่ะจะได้มีคนดูแลควีน งั้นจูนกลับก่อนนะควีน โชดดีนะแล้วรีบๆกลับมานะ” ไอ้ตัวเล็กที่มาแบบไม่ทันตั้งตัวให้ใครได้มีโอกาสพูดเลยส่งยิ้มพิมใจมาให้ก่อนจะกอดควีนก่อนเดินจากไปและขับรถออกไปทันที

[mild-dy]

 

[B52]

ทำหน้าที่ได้ยอดมากคุณผู้ปกครอง พูดๆแล้วก็ไปไม่ให้แทรกได้เลย

[mukmaoY]

ลืมไปแล่วว 

[windowbroken]

ไม่ได้ลืมจิงๆนะ เค้าแค่ไม่มีเวลาเฉยๆๆง่าาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา

 

[windowbroken]

“เอ่อ...............เอาไงวะคิง” หลายคนที่ยังงงกับการปรากฎของควีนจนเหมือนพลอยพิธีกรประจำภาคสนามของเราเคาะระฆังให้ทุกคนรู้สึกตัวโดยการหันไปถามความเห็นคิง ส่วนคิงหันไปมองควีนที่ก็ยังงงๆอยู่เหมือนกัน

“แล้วแต่เลย”

“เอ่อ งั้นเพื่อเป็นการไม่ให้แตกต่างจากเพื่อนคนอื่นพี่ว่าน้องจับฉลากดีกว่านะ ไอ้เจี้ยวทำหน้าที่ดิ” เธอหันไปพยักหน้าให้เจี้ยว ส่วนควีนก็ล้วงมือไปจับฉลากขึ้นมายื่นให้พลอย

“สีที่น้องได้คือ........................สีฟ้าค่ะ”

“ฮู้ยยยยยยยยยยยยยย” และเสียงหมู่มวลประชากรก็ดังขึ้นมาทั้งสาวๆที่กรี้ดเบาๆด้วยความอิจฉาและผู้ชายที่แอบเสียดายที่นางพญาของเราไม่ได้ไปอยู่สังกัดที่เดียวกันกับตัวเอง

“อุ้ย นี่บังเอิญโลกมันกลมหรือพรมลิต เช็ดเท้ากันค่ะนี่ เอ้าๆๆน้องผู้ชายนี่ก็เก็บอาการบางก็ได้นะน้องแค่คนสวยไม่ได้อยู่สีเดียวกันนี่ไม่ต้องร้องโหยหวนเป็นนางชะนีร้องหาผัวกันขนาดนั้นก็ได้คะ เอาเป็นว่าน้องก็อยู่สีฟ้ากับไอ้คิงเหมือนเดิมละเนาะ ส่วนทุกคนก็ไปเข้าสีที่ตัวเองอยู่แล้วเตรียมตัวขึ้นรถออกเดินทางได้แล้ว”

“มาสิ” คิงเรียกควีนให้เดินตามไปด้วยกันก่อนจะเดินออกตัวไปก่อน ควีนเองที่มาถึงยังไม่ได้เจอเพื่อนตัวเองเลยจึงหันกลับไป

มองแต่ตอนนี้ก็ผู้คนที่เริ่มสลายตัวแยกจากกันทำให้มองไม่เห็นเพื่อนตัวเองเลยสักคนจึงต้องเดินออกไปพร้อมกับคิง

ส่วนอีกฝากของเพื่อนนางพญาที่มองเหตุการณ์มาตั้งแต่ต้นเรื่องและเกือบจะได้คุยทักทายกับควีนอยู่แล้วยืนมองหลังควีนที่เดิน
เคียงคู่ไปกับคิง

“เฮ้ย เทย์พี่คิงกับควีนนี่มันยังไงกันแน่ว่ะ” มดหันถามเทย์ที่สายตาก็จับจ้องหลังเพื่อนสนิทตัวเองอยู่เหมือนกัน “แม่ง แค่เขาเดินคู่กันไปอย่างกะนางราชินีกับพระราชา เคมีโคตรเข้ากันอ่ะ นี่ถ้าบอกว่าเป็นแฟนกันนี่ฉันเชื่อล้านเปอร์เซ็นนต์เลย”

“ฮึ” แต่เจ้าตัวแค่หัวเราะในลำคอมาให้

“เอ้าอินี่ ถามแล้วไม่ตอบ ฉันว่าเราแยกกันไปขึ้นรถเถอะ ป่ะมหา” มดเลิกสนใจเทย์แล้วหันมาหามหาเพื่อจะไปรวมตัวกับคนอื่น

“เฮ้ย!! อิมหาทำไมแกเลือดกำเดาไหลว่ะ”

“ห้ะ จริงเหรอครับ” มหาที่เหมือนจะตกไปอยู่ในภวังค์อะไรสักอย่างที่ได้แต่ทำหน้าเคลิ้มยกมือขึ้นมาเช็ดเลือดที่ไหลซึมออกมานิดหน่อยทางจมูก

“แกเป็นไรมากป่ะเนี่ย หาหมอไหมมึง”

“เอ่อ เปล่าครับผมแค่เห็นคุณคนนั้นเขาน่าระ.......เอ้ย อากาศมันร้อนนะครับเลือดมันก็เลยไหลออกมาง่ายนะครับ แฮ่ๆๆ”

“ห้ะ แกเห็นอะไรนะ นี่อย่าบอกนะว่าเห็นควีน!!”

“จะบ้าเหรอครับมันใช่สะที่ไหนละ สเป็คผมมันใช่แบบนางฟ้าซะหน่อย ผมชอบแบบน่ารักเหมือนตุ๊กตานุ่มนิ่มน่ากอดต่างหาก”

“ฮู้วว เพ้อเจ้อบ้าบออะไรของแกฮะ ไปๆๆ ไปเช็คชื่อแล้วขึ้นรถไปแล้ว ไปก่อนนะเทย์เจอกันที่ค่าย”

“ฮืม” เทย์ขานรับให้เพื่อนสองคนก่อนจะแยกไปขึ้นรถของตัวเองบ้าง




“น้องคินตาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา สุดสวยของพี่หลุยส์” หนุ่มติสแตกอารมณ์ดีที่เป็นแฟนคลับตัวยงของควีนวิ่งเข้าไปหาควีนทันทีที่รถเข้าไปชาร์จทันที่เพราะที่นั่งข้างควีนยังเหลืออยู่ “พี่คิดถึงจังเลยยยยยยยย ดีใจมากๆเลยนะเนี้ยที่ได้มาค่ายด้วยกัน” ส่วนควีนก็ได้แต่ยิ้มตอบกลับไป

“เฮ้ย!! ไอ้หลุยส์มึงมาทำไรที่รถคันนี้วะ นี่มันของสีฟ้านะ ทำไมไม่ไปดูแลสีน้องตัวเองวะ” เพื่อนอีกคนทักหลุยส์ที่แอบมาขึ้นรถอีกคันแทนที่เขาควรจะไปทำหน้าที่หัวหน้าสีที่ต้องดูแลน้องๆ

“โห้ย ก็น้องคินตาสุดสวยของกูมาอยู่นี่นี่หว่า กูเปลี่ยนสีได้ป่าววะหรือไม่ก็ให้น้องไปนั่งรถกูแทน”

“มั่วแล้วมึง กลับไปดูแลน้องสีตัวเองเลย”

“ไม่เอาอ่ะ กูจะอยู่นี่ กูฝากให้ไอ้พลอยมันดูแลน้องแทนละ ไว้ใจได้” เขายิ้มแฉ่งเหมือนไอ้ที่เขาทำมันน่าภูมิใจนักหนา

“ไว้ใจได้เหี้ยไรละ แล้วจะหน้าที่ประธานแต่ละสีจะตั้งเอามาแกงเห็ดกินเล่นไง้”

“เออ นั่นแหละแล้วแต่มึงเลย แต่กูจะอยู่นี่แหละ”

“ไอ้ห่าหลุยส์ ไอ้ควาย กลับไปเดี๋ยวนี้เลยนะมึง รถเขาจะออกกันแล้ว”

“กูไม่ไปโว้ยยยยยยยยยยยยยยย ลุงออกรถเลยครับ” นอกจากเขาจะไม่ยอมไปแถมยังเอียงหัวไปซบกับไหล่ควีนพร้อมหลับตา
ลง

“ไอ้เหี้ยหลุยส์ ไอ้ควายตาลโตนด มึงแม่ง! คิงมาจัดการเพื่อนมึงดิ้”  คิงที่เพิ่งเช็คของให้น้องๆเสร็จแล้วเดินขึ้นรถมาก็เห็นเพื่อน
ตัวดีที่แกล้งเนียนหลับตาซบไหล่ควีนอยู่

“ปล่อยมันไปเหอะ ไล่ยังไงชาตินี้ก็ไม่ไปหรรอก” ดูท่าทางจากเพื่อนตัวเองแล้วก็จะไล่ลงยากเพราะดูจะคลั่งไคล้คนสวยคนนี้ซะเหลือเกินก่อนจะหันไปสั่งให้ลุงออกรถทันที

“อะไรวะ!!! ฮึ่ย!!! จำไว้เลยนะมึง พอถึงค่ายกูจะหมดมึงอ้อกกกกกกกกกก จากปรระธานเอามาเป็นเบ้ทันทีเลย” ส่วนเพื่อนอีกคน
ก็ได้แต่โมโหหนุ่มจอมกวนที่พอได้ยินคิงเข้าข้างตัวเองก็ลืมตาขึ้นมาแลบลิ้นปลิ้นตาใส่เพื่อนตัวเองอย่างมีความสุข

“ดีครับ กูขอเป็นเบ้ให้สีนี้นะ กูอยากอยู่กับนางฟ้าของกู”

“เอาน่าส้ม มึงกูรู้นิสัยไอ้หลุยส์มันดี พูดไปก็เท่านั้นแหละ” คิงตบบ่าเพื่อนตัวเองที่ได้แต่กะฟัดกะเฟี้ยดเพราะทำอะไรไม่ได้แล้วเลิกสนใจหลุยส์ไปดูแลน้องต่อ ส่วนคิงก็เลิกสนใจเพื่อนตัวเองแล้วยกโทรโข่งขึ้นมาให้

“เอาละครับน้องๆขอต้อนรับทุกคนจากทั้งสองคณะเลยนะ พี่คิงนะครับมีหน้าที่เป็นประธานของสีฟ้าและคอยดูแลน้องๆตลอดการ
เดินทางนี้ ที่นั่งอาจจะไม่เพียงพอนะเพราะงั้นขอให้ทุกคนเบียดกันหน่อยนะ เบาะสองนั่งสาม เบาะสามนั่งสี่นะครับ อย่ามองว่ามันลำบากนะนี่จะทำให้เราสนิทคนอื่นง่ายขึ้นนะ”

“อยากให้น้องกระชับมิตรหรือไม่มีตังค์เหมารถหลายคันกันแน่ว่ะ ฮ่าๆๆๆๆ” เปนหลุยส์เองที่แซวขึ้นมาทำเอารุ่นพี่และน้องๆหัวเราะไปตามๆกันโดยเฉพาะพวกรุ่นพี่ที่ดูจะโดนใจอย่างจัง

“ถ้าทุกคนไม่โอเค มีโรคประจำตัวหรือรู้สึกว่าเมารถ รู้สึกไม่ดีบอกรุ่นพี่ได้ทันทีเลยนะคนไหนก็ได้ส่วนคนที่นั่งด้วยกันก็อย่าลืมสังเกตเพื่อนตัวเองที่นั่งข้างๆกันด้วยนะ อย่าลืมว่าสาขาเรานั้นเป็นสาขาพี่น้องกันเพราะฉะนั้นเพื่อนที่นั่งข้างๆน้องก็คือเพื่อนน้องอีกคนนะครับ ถ้าไม่มีอะไรแล้วพี่ขอส่งต่อหน้าที่นี้ในพี่ๆสันทนาการต่อเลยนะครับ” จากนั้นเสียงเพลงจากรุ่นพี่ที่ทำหน้าที่สันทนาการก็เริ่มต้นขึ้นไปความครึกครื้น

“น้องคินตาครับ พี่ขอนั่งติดหน้าต่างได้ไหมอ่ะ พี่ชอบดูข้างทางอะ” หลุยส์หันมาพูดกับควีน

“อ่อ ครับ”

“น่ารักจัง ขอบคุณครับ” พอได้คำตอบที่น่าพอใจ พอเปลี่ยนที่ปุ๊บเขาก็นั่งหันหน้าออกนอกหน้าต่างชมวิวข้างทางทันทีโดยไม่ได้
หันกลับมาสนใจควีนเลยทั้งที่ตอนแรกดูเหมือนอย่างจะมานั่งกับเขาแทบเป็นแทบตาย ควีนได้แต่ส่ายหน้าอมยิ้มเบาๆให้กับความเป็นตัวของตัวเองสูงของรุ่นพี่คนนี้  ส่วนคิงที่เดินจากด้านหลังมารถที่กลุ่มสันทนาการอยู่ขึ้นมายังด้านหน้ารถที่ควีนนั่งอยู่ พอควีนเห็นคิงเดินมาก็ขยับตัวเบียดรุ่นพี่ข้างๆให้มีที่เหลือพอสำหรับอีกคนได้ คิงเห็นดังนั้นก็นั่งลงทันทีเพราะที่นั่งก็เต็มหมดแล้ว

“เหนื่อย” คิงนั่งลงแล้วเอากล้องที่คล้องคอออกแล้วซบไหล่ควีนแล้วหลับตาลง ควีนได้แต่หันมองหน้าหล่อๆของคิงที่ดูจะ

เหนื่อยอย่างที่พูดจริงเพราะหน้าหล่อๆที่เคยใสกลับโทรมลงนิดหน่อยอาจจะเพราะต้องทำงานหนักเพื่อเตรียมงานนี้ก็ได้มั้ง เขา

จึงยอมให้คิงซบไหล่ไปโดยไม่พูดอะไรแล้วยื่นมือไปหยิบกล้องจากตักคิงมาดูรูปโดยไม่ได้ขออนุญาติคิง

“กินน้ำไหม” ควีนถามทั้งที่ในมือก็สนใจกับการดูรูปภาพในกล้องที่ทั้งหมดก็เป็นภาพกิจกรรมที่พวกเขาทำในวันนี้และเบื้องหลัง
การทำงานของรุ่นพี่

“ไม่อ่ะแค่เพลียนิดหน่อย” เขาตอบทั้งที่ไม่ได้ลืมตาขึ้นมา

แชะ!! เสียงชัตเตอร์ดังขึ้นจากการถ่ายรูปของทำให้คิงนั้นต้องลืมตาขึ้นมาดูก็เห็นควีนกำลังถ่ายรูปเพื่อนสนิทตัวเองอยู่ที่ตอนนี้ก็
ยังสนใจการดูวิวข้างทางอยู่เหมือนเดิมโดยที่ไม่ได้สนใจเลยว่าตนจะถูกแอบถ่าย คงีนลดกล้องลงมาให้คิงดูรูป

“ฮึๆ สวยดี” คิงยกยิ้มมุมปากนิดหน่อยกับรูปถ่ายของควีนจากนั้นจึงยกตัวขึ้นหยิบเอาโทรศัพท์และหูฟังยื่นไปให้เพื่อนจอมติส

“มึง”

“อุ้ย! เพื่อนคิงรู้ใจที่สุดอ่ะ” หลุยส์หันยื่นมือมาหยิบแถมยิ้มอย่างมีความสุขให้เขาก่อนจะหันไปมองข้างทางต่อ

แชะ!! ควีนกดชัตเตอร์ทันที่หลุยส์นั้นโชว์ขาวๆมาให้นั้นทำให้ควีนได้รูปภาพที่น่าพอใจมาก

“เอาไปเลยก็ได้นะ จะยกหน้าที่เก็บภาพของค่ายนี้ให้เลย” คิงพูดทั้งที่ก็ยังซบอยู่ที่ไหล่มองดูควีนอยู่

“ฮึๆ ทำได้ด้วยเหรอ” ควีนตอบพร้อมปิดกล้องลงวางไว้หน้าตักแล้วหันไปมองควีน

“ได้ ถ้าพี่จะให้ทำ”

“มีอำนาจเนอะ” ควีนเอื้อมตัวไปหยิบขนมที่จูนเอามาให้แกะแล้วยื่นไปให้คิงแต่คิงแค่เงยหย้าขึ้นมาเท่านั้นพร้อมมองหน้าตาควีน
ไปด้วย

“ฮึ” ควีนที่ดูออกว่าคิงต้องการอะไรเลยได้แต่ยกยิ้มที่มุมปากเท่านั้นและหยิบขนมไปจ่อที่ปากคิง

เขาอ้าปากงับขนมที่ควีนป้อนให้แล้วงับที่ปลายนิ้วของควีนเบาๆพร้อมกับส่งสายตานุ่มลึกไปให้ด้วยทำเอาควีนหัวเราะเบาๆ แต่ก็
ไม่ได้ว่าอะไรแถมยังป้อนต่อไปจนหมดห่อเลยด้วย

“อยากกินขนมจังเลยน้า” จู่ๆหนุ่มติสแตกที่นั่งข้างๆที่ไม่พูดไม่จาตั้งแต่รถเริ่มทางก็พูดขึ้นมาด้วยใบหน้าเปื้อนยิ้มทั้งที่สายตาก็ยัง

มองออกไปนอกหน้าต่างอยู่ดี “ท่าทางจะหวานอร่อยเนอะ”

[mukmaoY]

สร้างโลกส่วนตัวตลอดดสองคนนี้

[MayA@TK]

ตามอ่านทันแล้ว
พี่คิงกับน้องควีนเมื่อไหร่จะเลิกอ่อยกันและกันแล้วขอคบกันเป็นแฟนเสียที
ว่าแต่ป๋าที่เทย์พูดถึงเนี่ยใครกันนะ ส่วนมหานี่ตกหลุมรักน้องจูนใช่ไหม

 

[windowbroken]

Chapter 15


“กรี้ดดดดดดดดด ทะเลลลลลลลลลลลลลล้ โอ้มายก้อช” ทันที่ถึงที่หมายในช่วงย่ามเย็นที่แสงพระอาทิตย์ส้มอร่ามไล่สีลงมาจนตัดกับขอบเส้นทะเลอันกว้างใหญ่ทะท้อนแสงขึ้นมาจนทำให้ความเหนื่อยการเดินทางแบบแออัดมาหลายชั่วโมงมลายไปทันที ตอนนี้หลายคนทยอยลงมาจากรถยืดเส้นยืดสายชื่นชมทะเลย่ามเย็นบรรยากาศยังไม่เต็มที่ พี่ที่ต้องดูแลน้องก็จัดแจงการเข้าค่ายครั้งนี้ให้ฟัง

“เอาละคะน้องๆ เรายังมีเวลาอีกเยอะเลยในการที่จะชื่นชมธรรมชาติเนอะ เดี๋ยวพวกพี่จะมีช่วงปล่อยฟรีให้

ได้เล่นน้ำกันอยู่ แต่ตอนนี้เย็นแล้วแล้วเราต้องไปจัดแจงที่นอนก่อนเพราะจำนวนคนเราค่อนข้างจะเยอะ

โดยน้องๆต้องแยกไปตามกลุ่มที่สีที่ได้แบ่งไปแล้วนะ โดยอย่างที่พี่ได้บอกไปแล้วค่ายนี้เป็นค่ายสานสัมพันธ์

ทั้งสองสาขาและรุ่นพี่เพราะฉะนั้นรุ่นพี่อีกสาขาหนึ่งก็เปรียบเสมือนรุ่นพี่พวกคุณด้วยเหมือนกัน

เพราะฉะนั้นเราจะไม่มีการมาแยกว่าสาขานั้นสาขานี้แยกกันเพื่อเป็นการได้รู้จักกันทั่วถึงพวกน้องๆจะต้อง

นอนสลับกับเอกอื่นห้ามนอนติดกันกับสาขาเดียวกันเป็นอันขาดและพวกพี่จะตรวจดูอีกครั้งถ้าใครทำผิด

และถูกจับได้จะมีบทลงโทษอย่างหนักเลยนะคะ และอีกอย่างที่สำคัญการนอนครั้งนี้จะไม่มีการแยกนอน

รุ่นพี่รุ่นน้องและชายหญิงคะ” ทันทีที่เธอพูดจบน้องๆปีหนึ่งก็ฮือฮาการเซ็งแซ่

“กรี้ดด พี่เขาพูดจริงเหรอวะ”

“ฉันอยากนอนข้างพี่คิงอะแก”

“ฉันจองพี่คิงนะยะ”

“เฮ้ย งี้ก็นอนข้างคินตาได้ดิวะ”

“เฮ้ย ก็กูจองแล้วมึงใครแย่งมีเตะอะ”

“อ้าวน้องๆ ฟังพี่พูดก่อนให้จบนะคะ เงียบก่อนใครที่อยากนอนข้างใครอะไรยังไงนั้นห้ามคิดไปไกลคะ

เพราะพวกพี่จะเป็นคนจัดที่นอนให้พวกน้องๆเองจะไม่มีการมาแย่งที่กันเด็ดขาดและอีกอย่างที่สำคัญนะคะ

จะไม่มีเรื่องบัดสีบัดเถลิงเกิดขึ้นอย่างแน่นอนเพราะตั้งแต่จัดค่ายนี้มาทุกปีไม่เคยมีเรื่องแบบนี้เกิดขึ้นอย่าง

แน่นอนเพราะนี่ถือเป็นการให้ความเคารพแก่สถาบันและสาขาน้องเองอีกอย่างถือเป็นการให้เกียรติเพื่อน

ของคุณ รุ่นพี่ของคุณ หรือแม้แต่รุ่นพี่เองก็ต้องให้เกียรติรุ่นน้องเหมือนกัน เพราะฉะนั้นขอให้ทุกคนสำนึกไว้

ด้วยว่าคนที่นอนอยู่ข้างคุณนั้นเปรียบเสมือนครอบครัวคนหนึ่งของเราที่เรานั้นจะไม่มีทางทำให้พวกเขาต้อง

เสียหายหรือเสียใจเด็ดขาด พี่รู้ว่าการนอนกับผู้หญิงผู้ชายในสมัยนี้เราไม่ค่อยถือกันแล้วใช่ไหมค่ะเพราะถ้า

เป็นเพื่อนกันก็นอนด้วยกันได้คะ ต่อจากนี้ไปพวกพี่จะพาน้องทุกคนไปรกราบไหว้เจ้าที่และทำการสาบาน

ต่อสิ่งศักดิสิทธิ์ว่าจะไม่มีการล้วงเกินกันหรือทำอะไรในทางที่จะทำให้สถาบันต้องเสื่อมเสีย สาขาที่เรียน

ต้องเสื่อมเสีย และครอบครัวบ้านหลังใหม่นี้ต้องเสื่อมเสียนะคะ หากเหตุการณ์นี้เกิดขึ้นมาเราจะตัดคุณ

ออกจากรุ่นทันทีทั้งสองสาขาเลยคะคุณจะไม่มีพี่ เพื่อนหรือน้องทั้งสิ้นจะเป็นแค่คนนอกที่เข้ามาเพื่อเรียน

เก็บหน่วยกิตเท่านั้น  ส่วนน้องๆผู้หญิงคนไหนที่มีปัญหานอนใกล้กับผู้ชาย

ไม่ได้หรือมีเรื่องข้อห้ามทางศาสนาให้มาแจ้งพี่ๆนะคะเดี๋ยวพี่จัดการให้ การนอนครั้งนี้ไม่ได้เป็นการนอนที่

ต้องนอนสลับชายหญิงเท่านั้นนะคะ พี่หมายถึงเราคละกันนอนได้ถ้าน้องผู้หญิงคนไหนไม่สะดวกใจที่จะ

นอนติดกับผู้ชายก็ขอให้บอกพี่ๆที่ดูแลสีกลุ่มนั้นนะคะ แต่สิ่งสำคัญเลยคือห้ามนอนติดกับสาขาเดียวกันคะ

เอาเป็นว่าพี่จะให้น้องๆไปจัดเตรียมที่นอนกันให้เสร็จสรรพ อาบน้ำแต่งตัวกันให้เรียบร้อยแล้วมารวมตัวกัน

ที่ห้องโถงใหญ่ เวลาหนึ่งทุ่มตรงนะคะ ขอบคุณคะ” หลังจากนั้นแต่ละสีก็แยกไปตามสีกลุ่มของตัวเองโดย

แยกเป็นบ้านหลังใหญ่สามารถที่จะจะคนได้เยอะมากทีเดียวทั้งรุ่นน้องเองและรุ่นพี่หลายชั้นปีด้วยโดย
ส่วนมากจะเป็นรุ่นพี่ปีสองซะส่วนใหญ่และปี่สามสี่อีกนิดหน่อย
และตอนนี้ก็เป็นบ้านของกลุ่มสีฟ้าที่กำลังจัดแจงที่นอนกันอยู่โดยการนอนก็จะเป็นลูกฟูกปูนอนเรียงยาวชิดกันไปเลยโดยไม่มีเตียงหรือเฟอร์นิเจอร์ใดๆเลยทั้งสิ้น


“เฮ้ย ไอ้เพื่อนคิงกูขอนอนข้างน้องคินตาสุดสวยของกูนะ ถ้ามึงไม่ทำมีงอนอะ” หนุ่มติสไอน์สไตน์ของเราพูดขึ้นขณะที่คิงกำลังจะจัดเรียงชื่อน้องๆและรุ่นพี่อยู่หันมามองเพื่อนตัวเองแล้วส่ายหัวนิดหน่อยก่อนจะหันไปประกาศรายชื่อน้องๆทุกคนที่ดูจะตื่นเต้นกับมากว่าจะได้นอนข้างใครจนมาถึงชื่อของควีนที่เหมือนจะเป็นที่หมายปองของใครหลายคนอยู่เหมือนกัน

“คนต่อไปเลยนะ น้องคินตาปีหนึ่ง ....................นอนข้างพี่หลุยส์ปีสอง”

“เยส!” พอชื่อตัวเองถูกขานออกมาอย่างที่หวังเขาก็ร้องออกมาเบาๆพร้อมทั้งรอยยิ้มประจำตัวที่ไปมองคิงด้วยความซาบซึ้งใจ

“และอีกคนก็คือ............. น้องพราวปีหนึ่ง”



“โฮยยยยย ไรว้า แม่งเสียดายทำไมเป็นเป็นชื่อกู”

“นั่นดิได้นอนกลับรุ่นพี่เฉยเลย”

“แม่งกูนอนข้างยัยช้างน้ำอะ ทำไมไม่ได้ข้างผู้หญิงสวยๆกว่านี้วะ แม่งกากชิบ” บรรดารุ่นน้องที่รู้ตำแหน่งของตัวเองแล้วก็มีทั้ง
บ่นเสียดายบ้างดีใจบ้างปะปนกันไป และแต่ละคนก็เริ่มทยอยเอาของไปวางและเตรียมตัวอาบน้ำ ส่วนควีนที่กำลังมองไปตามมือของหลุยส์ที่โบกไปมาอยู่ที่นอนของตัวเอง ควีนมองสลับไปหาคิงก่อนจะหันไปหาหลุยส์ทำเหมือนคิดอะไรบางอย่างอยู่จนในที่สุดก็หันกลับไปมองคิงที่กำลังจัดของของตัวเองอยู่ตรงมุมห้องที่เป็นที่แคบๆติดพนังของห้องที่เป็นช่องระหว่างห้องโถงที่เปิดไปสู่ระเบียงได้ จากนั้นควีนจึงเดินตรงไปหาคิงทั้งที่หลุยส์นั้นพยายามเรียกเขาอยู่ เมื่อเห็นว่ามีคนมาคิงจึงเงยหน้าขึ้นมามองควีนและเลิกคิ้วถามว่ามีอะไร



“ขอนอนด้วยได้ป่ะ”

[B52]

พี่หลุ่ยส์ได้ร้องไห้โฮ

[windowbroken]

 ฮ่าๆๆๆๆๆๆ พี่หลุยส์นี่แฟนคลับตัวยงของควีนเลยนะ นางช่างน่าสงสารเสียจริง   

[mukmaoY]

เอ๊ะๆ ควีนจะรุกหรา

[darling]

ควีนอ่อยคิงหรือเปล่าจ้ะ 

[MayA@TK]

น่าสงสารพี่หลุยส์อ่ะ อุตส่าห์ขอเพื่อนให้จัดที่ให้ตัวเองนอนข้างควีน 
กลายเป็นว่าควีนขอมานอนข้างคิงซะงั้น อย่างว่าคิงกับควีนเขาต้องอยู่ด้วยกัน