◣♥◥ อาณาเขตพิเศษ►►พบครอบครัวพี่คุณ
”บัตเตอร์เสร็จรึยัง?!”เสียงของพี่คุณตะโกนถามจากข้างนอก
“อีกแป๊บครับ!”ผมตะโกนบอกพี่คุณก่อนจะเริ่มแปรงฟัน...ตอนนี้ผมพึ่งอาบน้ำเสร็จและกำลังจะแปรงฟันต่อ...วันนี้เป็นวันที่ผมตื่นเต้นมาตั้งแต่ที่คบกับพี่คุณมา
เวลาผ่านไปกว่า2ปีแล้วตั้งแต่ที่ผมคบกับพี่คุณ...มันเป็นระยะเวลาค่อนข้างนานแต่สำหรับผมมันผ่านไปเร็วมาก...ทุกๆวันที่ผมอยู่กับพี่คุณผมมีความสุขมาก
พี่คุณก็ยังคงเป็นพี่คุณที่น่ารักของผมเสมอ...ถึงแม้ผมจะถูกบ่นบ่อยเรื่องกิจกรรมบนเตียงก็เถอะ...แต่จะให้ผมทำยังไงล่ะ?
ในเมื่อพี่คุณยั่วซะขนาดนั้นแค่ผมยังอดทนไม่จับพี่เขากดเตียงแล้วกระแทกๆก็ดีขนาดไหนแล้ว...พี่เขาไม่รู้ตัวเลยว่าตัวเองยั่วยวนเก่งขนาดไหน...ปากก็บอกว่าไม่ได้ยั่วแต่ดูท่าทางของพี่คุณเขาสิ
ใบหน้าขึ้นสีแดงระเรื่อสะบัดไปมาและเชิดหน้าขึ้นเล็กน้อย!
เสียงครางหวานดังระงมที่ดังขึ้นอย่างต่อเนื่องทุกครั้งที่ผมสัมผัส!
นี่มันไม่ยัวตรงไหนครับพี่?!!
เรื่องนั้นช่างมันก่อน
วันนี้ผมมีธุระสำคัญที่ต้องไปทำกับพี่คุณนั่นก็คือ...
ไปหาครอบครัวของพี่คุณครับ!
ผมผลัดมาหลายรอบแล้วครั้งนี้เลยจำใจต้องไปผมก็เลยถ่วงเวลาโดยการอาบน้ำนานๆจนพี่คุณต้องมาตามอยู่นี่ไง...เรื่องนี้มันไม่ใช่เรื่องเล่นๆเลยนะ?
การพบครอบครัวแฟนมันไม่ใช่เรื่องเล่นๆนะครับ?!
ผมทั้งกลัว!
ทั้งตื่นเต้น!
และทั้งดีใจ!
ผมไม่รู้ว่าครอบครัวของพี่คุณเป็นยังไงเพราะพี่เขาไม่ค่อยได้เล่าให้ฟังเท่าไหร่?
หลังจากที่ผมถ่วงเวลาไปได้พอสมควรผมก็ออกมาแต่งตัวโดยมีพี่คุณยืนมองอย่างเร่งๆก่อนที่พี่เขาจะบอกว่าลงไปรอที่รถก่อนให้รีบตามไป...พี่คุณเป็นคนขับรถพาผมไปที่บ้านของพี่เขาที่อยู่ชลบุรี
“พี่คุณ...พี่บอกครอบครัวว่าผมเป็นอะไรเหรอครับ?”ผมถามขึ้นระหว่างที่กำลังเดินทางอยู่...
ก็อยากรู้นี่นาว่าพี่คุณแนะนำผมไปว่าอะไร?
เท่าที่ผมคิดพี่คุณคงไม่บอกว่าผมเป็นแฟนหรอก...ก็มันไม่ใช่เรื่องที่น่าบอกครอบครัวเท่าไหร่นี่นะ...ผมเข้าใจจุดนั้นดีและไม่ได้ต้องการเร่งรัดอะไรด้วยแค่ผมได้อยู่กับพี่คุณในทุกๆวันแบบนี้ก็เพียงพอแล้ว
“แล้วบัตเตอร์เป็นอะไรกับพี่ล่ะ?”พี่คุณไม่ตอบแต่ถามผมกลับมาแทน
“แฟนครับ”ผมตอบแทบจะทันที
“ก็รู้แล้วจะถามทำไมล่ะ”พี่คุณพูดขึ้นโดยที่สายตายังจ้องไปที่ถนนตรงหน้า
ตอนนี้ผมกำลังประมวลสิ่งที่พี่คุณพูด...มันหมายความว่าพี่คุณแนะนำผมว่าเป็นแฟนของพี่เขาใช่ไหม?
“จริงเหรอครับ?...แล้วครอบครัวพี่....ไม่ว่าอะไรใช่ไหม?”ผมพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงดีใจปนตื่นเต้น...คิดเลยว่าพี่คุณจะบอกกับครอบครัวเร็วขนาดนี้...แล้วนี่ผมต้องเตรียมตัวอะไรบ้างไหมเนี่ย?
เสื้อผ้าหน้าผม?...
โอเคแล้ว
ผมต้องมีมารยาทและสุภาพเข้าไว้สินะ
ต้องทำให้ครอบครัวของพี่คุณยอมรับผมให้ได้เลย...และหลังจากนั้นผมจะไปขอพี่คุณจากพวกท่านแต่กว่าจะถึงตอนนั้นผมก็ขอเก็บเงินก่อนละกันนะ
ค่าสินสอดมันแพงไหมครับ?
“...รอไปดูเองละกัน”พี่คุณพูดขึ้นก่อนจะยิ้มที่มุมปาก
“พี่คุณณณ~...ผมตื่นเต้นจะแย่อยู่แล้วนะ”ผมเรียกพี่เขาเสียงยานแล้วบอกด้วยหันใจที่เต้นถี่รัว...ทำไมไม่บอกผมละครับจะได้เตรียมรับมือถูก
“อืม...ตื่นเต้นเข้าไป...อีกไม่ถึง10นาทีก็จะถึงแล้ว”พี่คุณบอกผมก่อนจะเลี้ยวรถเข้าไปในหมูบ้านหมูบ้านนึงที่เป็นบ้านเดี่ยวที่ค่อนข้างหรูหราและมีขนาดใหญ่พอสมควรตั้งเรียงรายอยู่
ตึก! ตัก! ตึก! ตัก!
แย่ละสิ!
นอกจากความตื่นเต้นดันมีความกังวลเพิ่มขึ้นมาซะงั้น
ถ้าครอบครัวพี่คุณเกิดไม่ชอบผมขึ้นมาล่ะ?
ไม่นะ...ผมจะทำยังไงดี?
“...”ความกังวลยิ่งเพิ่มมากขึ้นเรื่อยๆและเพิ่มจนถึงขีดสุดเมื่อพี่คุณชะลอแล้วจอดรถที่หน้าบ้านหลังหนึ่งที่มีพื้นที่ใหญ่พอสมควร...บ้าน3ชั้นที่ถูกออกแบบแตกต่างกับบ้านหลังอื่นๆที่อยู่ในละแวกเดียวกันทำให้ผมรู้ทันทีว่าบ้านที่คุณต้องไปธรรมดาแน่ๆ
“นั่งอยู่ทำไมล่ะ?...ลงมาสิบัตเตอร์”พี่คุณเรียกให้ผมลงไปจากรถก่อนที่พี่เขาจะกดกริ่งหน้าบ้านตัวเอง
เมื่อมองจากด้านนอกแบบนี้ผมเห็นสวนขนาดกลางที่ถูกจัดแต่งอย่างลงตัวมีทั้งไม่ดอกไม้พุ่มและไม่ประดับด้านข้างที่โต๊ะไม้หินอ่อนขนาดใหญ่ที่สามารถนั่งได้ประมาณ10คนตั้งไปอยู่
“พี่คุณ...คือผม...”ผมหยุดสิ่งที่ผมกำลังจะพูดออกไปเพราะไม่อยากให้พี่คุณรู้ว่าผมรู้สึกกังวลอยู่...ไม่เข้าใจตัวเองเลยว่าทำไมต้องสั่นขนาดนี้ด้วย
ผมไม่ใช่คนมองโลกในแง่ร้ายนะแต่พอคิดว่าครอบครัวของพี่คุณจะไม่ยอมรับมันก็ทำให้ผมรู้สึกกังวลขึ้นมา
ฝุบ!
“บัตเตอร์...ไม่เป็นไร”พี่คุณวางมือบนหัวผมและลูบเบาๆก่อนจะพูดออกมาด้วยน้ำเสียงที่อ่อนโยนจนผมต้องหันไปมองหน้าพี่คุณที่ส่งยิ้มบางๆมาให้ผม
“พี่คุณ...”
“พี่อยู่กับบัตเตอร์...ไม่ต้องกังวลอะไรทั้งนั้น”พี่คุณบอกผมเบาๆทั้งสายตาและน้ำเสียงของพี่คุณที่ส่งมาทำให้ผมคลายความกังวลไปได้จนเกือบหมด
“ขอบคุณครับ”ผมเอ่ยออกไปเบาแล้วส่งยิ้มให้พี่คุณ
“เจ้าคุณณ~...ทำไมมาช้าล่ะ?...ไหนบอกว่าจะมาตอน10ไงนี่ปาไปเที่ยงแล้วนะ...อ๊ะ!...สวัสดีจ้า...บัตเตอร์ใช่ไหมเอ่ย?”เสียงของผู้หญิงอายุประมาณ50กว่าๆดังขึ้นก่อนที่จะเดินออกมาหาผมและพี่คุณที่ยืนรออยู่ที่รั้วประตูบ้าน
หรือว่าผู้หญิงคนนี้จะเป็น...?
“ขอโทษครับแม่...รถมันติดมากน่ะครับเข้าบ้านกันเถอะ”พี่คุณเข้าไปกอดคุณแม่แน่นทันที
ท่าทางของพี่คุณดูออดอ้อนมากจนผมเผลอยิ้มตามไป
“สวัสดีครับ...ผมบัตเตอร์ครับ...เป็น...อ่อ...”ผมกล่าวทักทายก่อนจะหันไปหาพี่คุณ...ผมควรจะบอกว่าเป็นแฟนใช่ไหมครับ?
“เป็นแฟนของเจ้าคุณใช่ไหมจ๊ะ?...เจ้าตัวเขาบอกแล้วล่ะ...เข้ามาเลยจ้าเรียกว่าคุณแม่เหมือนเจ้าคุณก็ได้นะ”คุณแม่บอกผมพร้อมกับรอยยิ้มก่อนจะจูงมือผมเข้าไปภายในบ้านที่มีของประดับอย่างสวยงามเป็นโทนสีน้ำตาลสลับกันหลายๆสี
คุณแม่พาผมและพี่คุณเดินมาถึงห้องรับแขกที่มีผู้ชายคนหนึ่งนั่งอยู่...พอพวกเราเข้ามาเขาก็หันมามองทางนี้...ใบหน้าของเขาทำให้ผมรู้ได้ทันทีว่าพี่คุณเหมือนใคร...เหมือนกันแบบเปะๆเลย...ใบหน้าคมเข้มที่ดูดุๆกับท่าทางน่าเกรงขามที่ผมสัมผัสได้ทำให้ผมเกิดอาการเกร็งๆขึ้นมาอีกครั้ง
“สะ...สวัสดีครับผมชื่อ ปิณชาน์ สิวารัตนิวงศ์...เรียกผมว่าบัตเตอร์ก็ครับ”ผมพูดออกไปโดยพยายามไม่ให้เสียงสั่นแต่ผมก็พูดกะตุกกะตักเหลือเกิน
น่าขายหน้าชะมัดเลย
“...อืม”คำตอบรับของคุณพ่อพี่คุณทำให้ผมถึงกลับสะอึกไปเลยทีเดียว...ทำไมพี่พี่คุณถึงน่ากลัวมากขนาดนี้ล่ะ...แถมยังมองผมอย่างสำรวจอีกด้วย
“คุณพ่อ...กลับมาแล้วครับ”พี่คุณทักทายก่อนจะเข้าไปหาคุณพ่อแล้วนั่งข้างๆ
“อืม...นานๆทีจะกลับก็ดันพาแฟนมาซะงั้นนะ”คุณพ่อพี่คุณพูดพลางเหลือบมองมาทางผมที่ยืนตัวลีบอยู่
“คุณคะ...อย่าทำให้เขากลัวสิ...หน้าตาก็น่ากลัวอยู่แล้วยิ่งทำเสียงแบบนั้นเดี๋ยวหลานก็ร้องไห้อีกหรอก”คุณแม่นั่งลงข้างๆแล้วบอกคุณพ่อของพี่คุณอย่างขำๆ
“ก็หน้าผมมันเป็นแบบนี้นี่”คุณพ่อของพี่คุณตอบกลับไปด้วยใบหน้านิ่งๆ
“เฮ่อ...ฉันละปวดหัวจริงๆ...บัตเตอร์ทำอาหารเป็นใช่ไหมจ๊ะ?”คุณแม่หันมาถามผมด้วยรอยยิ้ม
“ครับ”
“งั้นไปเข้าครัวกับแม่ดีกว่าเนอะปล่อยให้พ่อลูกเขาคุยกันตาภาษาคนหน้าดุเถอะ”คุณแม่บอกผมก่อนจะคว้าแขนผมแล้วลากไปตามทางเดินจนถึงห้องครัว
ห้องครัวที่บ้านของพี่คุณกว้างมาก...มันเหมือนเป็นสวรรค์ของผมเลย...อุปกรณ์ทุกอย่างครบครันบางอย่างที่ผมไม่เคยเห็นทำเอาอดไม่ได้ที่จะหยับของแต่ละอย่างขึ้นมามองด้วยความตื่นเต้น
“ชอบทำอาหารจริงๆเลยนะ”คุณแม่เดินมายืนข้างๆผมแล้วพูดขึ้นด้วยรอยยิ้ม
“ครับ...ความจริงผมไม่ได้ชอบแต่ทีแรกหรอกครับ...ผมเริ่มชอบทำตั้งแต่ที่พี่คุณชมว่าอาหารที่ผมทำอร่อยหลังจากนั้นผมก็มีความสุขทุกครั้งที่ทำอาหารให้พี่คุณชอบได้”ผมบอกคุณแม่ออกไปตามตรง
“เหรอจ๊ะ...หนูคงรักเจ้าคุณมากสินะ?”คุณแม่ถามผมออกมาตรงๆ
“ครับ...รักมากที่สุดเลยครับ”ผมตอบกลับไปทันทีด้วยรอยยิ้ม
“ดีแล้วล่ะ...รู้ไหมว่าตอนที่เจ้าคุณบอกว่าคบกับผู้ชายอยู่ทั้งพ่อกับแม่น่ะไม่มีใครรับได้เลยนะ”คุณแม่พูดขึ้นมาทำให้ผมหันไปมองอย่างสนใจ
รับไม่ได้เหรอ?
“...”งั้นแล้วทำไมตอนนี้ถึง...
“แต่เจ้าคุณ...เด็กคนนั้นไม่เคยเลยสักครั้งที่จะเถียงกับพ่อแม่ขนาดเรื่องเรียนเจ้าตัวอยากเรียนวิศวะแต่พ่อเขาไม่ยอมเจ้าคุณก็ยอมแต่โดยดีโดยไม่เถียงเลยสักนิด...แต่บัตเตอร์รู้ไหมเจ้าคุณเถียงกับพ่อแม่เป็นครั้งแรกด้วยเรื่องของบัตเตอร์...เขาบอกว่าเขารักบัตเตอร์มากจริงๆถึงพ่อแม่จะไม่ยอมเขาก็จะไม่มีวันเลิกกับหนูเด็ดขาด”คุณแม่เล่าเหตุการณ์ต่อมาให้ผมฟัง..ภายในหัวใจผมมันเต้นแรงไม่หยุด
“...”ผมไม่เคยรู้เลยว่าพี่คุณทำอะไรแบบนี้
พี่เขาทำเพื่อผม
“พวกเราเถียงกันอยู่สักพักก่อนที่พ่อเขาจะพูดขึ้นว่าถ้าคบกันไปได้ครบปีก็จะยอมรับและให้พาผู้ชายคนนั้นมาให้พ่อแม่เจอที่นี่...และตอนนี้ผู้ชายคนนั้นก็มาอยู่ต่อหน้าแม่แล้ว”คุณแม่พูดต่ออีกด้วยรอยยิ้ม
“คุณแม่...”
“แม่ดีใจที่บัตเตอร์เป็นเด็กดีแบบนี้แค่เห็นครั้งแรกแม่ก็รู้แล้ว...ฝากเจ้าคุณด้วยนะ...ส่วนพ่อเขาก็ไม่ต้องใส่ใจมากหรอกเป็นแบบนั้นแหละแต่ยังไงเขาก็ยอมรับบัตเตอร์แล้วล่ะไม่ต้องห่วง”คุณแม่บอกพร้อมกับเอื้อมมือมาลูบหัวผมเบาๆ
สัมผัสอุ่นๆเหมือนที่พี่คุณลูบเลย
“ขอบคุณครับคุณแม่...ผมจะดูแลพี่คุณให้ดีที่สุด...ผมสัญญาครับ”ผมบอกออกไปอย่างแน่วแน่
หลังจากนั้นผมก็ทำอาหารกับคุณแม่...อยากบอกว่าคุณแม่ทำอาหารเก่งสุดแถมอาหารแต่ละอย่างเป็นอาหารแบบผสมผสานที่ทั้งหน้าตาสวยงามและรสชาติที่ลงตัวจนผมต้องมองตาค้างแล้วให้คุณแม่ช่วยสอนให้...กว่าที่อาหารทั้งหมดจะเสร็จก็ปาไปช่วงเย็นแล้วมื้ออาหารผ่านไปอย่างครื้นเครงจากการชวนคุยของคุณแม่มีบางครั้งที่คุณพ่อของพี่คุณพูดเสริมขึ้นมาบ้าง
ผมสนุกมากที่ได้มาบ้านหลังนี้...
ครอบครัวของพี่คุณทำให้ผมรู้เรื่องราวต่างๆเพิ่มขึ้นมากมาย...
ได้รู้ว่าพี่คุณทำเพื่อผมมากแค่ไหน?
ผมดีใจที่พี่เขารักผมมากแบบนี้
หมับ!
“พี่คุณ”ผมคว้าตัวพี่คุณมากอดไว้...ตอนนี้พวกเรานอนอยู่บนเตียงหลังจากที่กลับมาจากบ้านพี่คุณแล้ว
“...อะไร?...น้ำเสียงอ้อนๆแบบนั้นอยากได้อะไรล่ะ?”พี่คุณลืมตาขึ้นมาแล้วถามผม
“ไม่ได้อยากได้อะไรสักหน่อย...แค่อยากขอบคุณเท่านั้นเอง”ผมบอกออกไปตรงๆ
“ขอบคุณ?...เรื่องอะไรล่ะ?”พี่คุณถามด้วยน้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความสงสัย
“ก็ที่พี่เถียงกับพี่แม่เพื่อผมไงครับ...ขอบคุณนะครับ”ผมเอ่ยออกไปด้วยรอยยิ้ม
“ระ...รู้เรื่องนั้นได้ยังไง!?...ใครบอกกัน!?”พี่คุณพูดเสียงดังด้วยน้ำเสียงกะตุกกะตักพร้อมกับหน้าที่ขึ้นสีแดงอย่างน่ารัก
“คุณแม่บอกน่ะครับ”
“คุณแม่...ว่าแล้วเชียว...บ้าเอ้ย!...บอกให้เก็บเป็นความลับแท้ๆ”พี่คุณพึมพำโดยที่ยังหน้าแดงอยู่แถมยังซุกหัวเข้ามาที่อกผมเหมือนกำลังแอบใบหน้าที่แดงระเรื่อนั่นทำให้ผมยิ้มออกมาอย่างมีความสุข
“ผมรักพี่คุณที่สุดเลย...ขอบคุณที่เลือกผมนะครับ”ผมบอกพร้อมกับกอดพี่คุณแน่นแล้วจูบเบาๆที่หน้าผากของพี่เขา
“อืม...ขอบคุณที่เลือกพี่เหมือนกัน”
ผมไม่รู้ว่าในอนาคตจะเกิดเรื่องอะไรขึ้น...รู้เพียงแค่ว่าถ้าในอ้อมกอดผมยังมีพี่คุณอยู่แบบนี้
ไม่ว่าอุปสรรคจะมามายแค่ไหน
ขอแค่พี่คุณอยู่ข้างๆผมแบบนี้ตลอดไป
ผมก็ไม่กลัวอะไรทั้งนั้น
....................................................................................
สวัสดีค่ะ
ขอมาอัพตอนพิเศษเนื่องในวันพิเศษหน่อย
คู่นี้มีแต่อุ๋งอิ๋งกันเนอะ55
แต่จะว่าไปทุกเรื่องที่เราแต่งก็แนวนี้เกือบทั้งหมด
ขอบคุณทุกคนที่คอยติดตามความรักของพี่คุณและบัตเตอร์นะคะ
อาจมีคำผิดบ้าง...ถ้าเห็นก็อย่าได้ตกใจเพราะแต่ไว้ตั้งแต่ปีที่แล้ว
สุดท้ายนี้ก็happy valentine's dayนะคะ
nicedog
♫ ♪ ♪ ღ♫ ♪ ♪ ღ♫ ♪ ♪ ღ♫ ♪ ♪ ღ♫ ♪ ♪ ღ♫ ♪ ♪
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
