(ต่อค่ะ)ไอดินตื่นขึ้นมาอีกทีก็ตอนเที่ยงพอดีเจ้าตัวจึงลุกขึ้นไปล้างหน้าให้สดชื่นแล้วเปลี่ยนชุดเพื่อเตรียมออกไปที่ร้านแน่นอนว่าทันที่ที่ก้าวเข้าไปในร้านและเจอหน้าเพื่อนรักอย่างเกล้าไกลคำแรกที่อีกฝ่ายทักทายไม่ใช่คำว่าสวัสดี ทำไมเพิ่งมา ไม่สบาย หรืออะไรทั้งนั้นแต่เป็น...
"โดนจัดหนักเหรอมาซะบ่ายเชียว"จนคนฟังอยากจะยกขาขึ้นถีบเพื่อนรักสักทีแต่ไม่ได้ทำแบบที่ใจคิดเพราะถ้าทำไปเชื่อเลยว่าต้องมีอีกหลายคำแซวคำล้อเลียนตามมาไม่หยุดแน่ๆ เพราะฉะนั้นไอดินจึงเลือกที่จะเงียบเอาไว้แล้วเดินเลี่ยงขึ้นไปทำงานบนชั้นสองแทน
ไอดินใช้เวลาช่วงบ่ายในการเคลียร์บัญชีของร้านรวมไปถึงเขียนงานที่จะต้องส่งสำนักพิมพ์ด้วยพอเงยหน้าขึ้นมองเวลาอีกทีก็พบว่าตอนนี้เป็นเวลาเย็นแล้วแน่นอนว่าอุ่นคงมาที่ร้านและกำลังรออยู่แน่นอนแต่คงรู้จากเกล้าไกลว่าเขากำลังทำงานเจ้าตัวเลยไม่ขึ้นมาป่วนอะไร ร่างเพรียวตรวจเช็คงานอีกรอบเป็นครั้งสุดท้ายก่อนจะส่งงานทางอีเมล์ไปให้กับสำนักพิมพ์แล้วจึงจัดการปิดคอมพิวเตอร์
ในระหว่างที่กำลังเดินลงมาชั้นล่างเสียงโทรศัพท์ที่อยู่ในกระเป๋ากางเกงก็ดังขึ้นเสียก่อนให้เจ้าตัวหยุดยืนแล้วล้วงเอาออกมากดรับ
"สวัสดีครับ"
[ว่าไงน้องไอ] ปลายสายทักทายกลับมาด้วยน้ำเสียงหยอกเหย้าให้คนฟังทำหน้ายุ่งแต่ก็ยิ้มกว้างพร้อมกับเดินลงบันไดไปด้านล่าง
"เรียกน้องไออีกแล้วนะ" คำพูดแบบไม่พอใจนั้นเรียกให้ปลายสายหัวเราะออกมาอย่างชอบอกชอบใจ
[ทำหน้ายุ่งอยู่ละสิเจ้าตัวเล็ก จะบอกว่ากลับมาบ้านแล้วนะครับสุดสัปดาห์นี้กลับบ้านมาด้วยนะคิดถึง]
"คิดถึงกันด้วยหรือครับ นึกว่ามัวแต่ทำงานจนลืมกันไปแล้วเสียอีก" น้ำเสียงที่ฟังดูไม่ได้งอนอย่างจริงจังแต่คำพูดนั้นทำเอานายอาทิตย์ที่เดินมาหาถึงกับขมวดคิ้วด้วยความไม่ชอบใจ
ไอคุยโทรศัพท์กับใคร ทำไมต้องบอกคิดถึงกันด้วยโรคขี้หวงดูเหมือนจะกำเริบอีกแล้ว
[คิดถึงสิครับ กลับมาบ้านนะพาแฟนมาด้วยรู้ไหม]
"รู้ได้ไง!! ใครบอก" ไอดินร้องออกมาด้วยความตกใจพลางหันมองหน้าคนรักที่ทำหน้าบูดหน้าบึ้งอยู่ข้างๆ พร้อมกับเดินตามแรงดึงของนายอาทิตย์ไปนั่งที่โต๊ะมุมร้านที่เพื่อนๆ ในกลุ่มรวมไปถึงในคณะของอุ่นนั่งอยู่ด้วย ร่างเพรียวถูกดึงให้ลงนั่งบนเบาะของโซฟาแต่กลางหว่างขาของเขา
[หึหึหึ เอาน่า... พามาด้วยนะอยากเห็น ยังไงก็ต้องพามาให้พ่อกับแม่รู้จักอยู่แล้วไม่ใช่หรือไงครับ]
"เดี๋ยวถามก่อนแล้วกันว่าว่างไหม ยังไงไว้วันหยุดนี้เจอกันนะครับ สวัสดีครับ" ไอดินวางสายไปแล้วก่อนจะหันกลับมาหาคนรักที่นั่งซ้อนอยู่ทางด้านหลังเพื่อจะเอ่ยปากชวนไปที่บ้านด้วยกัน แต่ยังไม่ทันจะได้พูดคนที่นั่งหน้าบูดก็ก้มลงจูบปิดปากเสียก่อนแบบต่อหน้าต่อตาเพื่อนทั้งโต๊ะเลยทีเดียว
เพื่อนแต่ละคนต่างทำหน้าไม่ถูกเมื่อเห็นภาพตรงหน้า ไม่หันหน้าหนีแบบหน้าแดงๆ ก็ยกมือขึ้นปิดตาตัวเอง ส่วนคนโดนจูบต่อหน้าคนอื่นตอนนี้หน้าแดงก่ำเป็นลูกตำลึงสุกไปแล้วได้แต่ซุกหน้าลงกับอกของนายอาทิตย์หลังจากคนจูบถอนจูบออก สีหน้าของอุ่นดูดีขึ้นและมีรอยยิ้มอย่างพออกพอใจผิดจากก่อนหน้านี้ลิบลับ
"อือหือ..." เกล้าไกลที่หันมาเห็นเหตุการณ์พอดีส่งเสียงออกมาและมันเหมือนกับเป็นการกดสวิตซ์ให้ทุกคนกลับมามีสติอีกรอบ "ไอ้เด็กนี่แม่งกล้าโว้ย" รอยยิ้มล้อๆ จากเพื่อนถูกส่งตรงมาให้ไอดิน
ไอดินเด้งตัวออกไปยืนข้างๆ ทันทีมือไม้ขยับไปมาอย่างไม่รู้ว่าจะเอามันไปไว้ตรงไหนพอมองรอบๆ ก็เห็นสายตาเชิงล้อเลียนจากทุกๆ คนบนโต๊ะ
"พี่ไอหน้าแดงมากเลย" เพื่อนร่วมคณะของเจ้าโกลเด้นที่เป็นผู้หญิงทักขึ้นอย่างยิ้มๆ พร้อมเอานิ้วจิ้มแก้มตัวเองเป็นการบอกให้ไอดินรู้
"ไอ้เด็กบ้า!!" ไอดินไม่ได้เพื่อนของเจ้าโกลเด้นแต่หันไปด่าเจ้าตัวที่นั่งหน้าระรื่นอยู่ก่อนจะใช้หนังสือกฎหมายเล่มหนาฟาดเข้าที่ไหล่กว้างๆ นั้นเต็มแรงก่อนจะโยนหนังสือใส่แล้วหันหลังตรงดิ่งออกจากร้านทันที
"เฮ้ยไอ!!" คนสร้างเรื่องได้แต่ร้องออกมาอย่างตกใจแต่ริมฝีปากยังคงยิ้มเป็นรอยยิ้มไม่หุบ หันไปยักคิ้วใส่เพื่อนๆ เป็นเชิงลาก่อนจะคว้ากระเป๋าตามคนรักออกไปทันที
แล้วเจ้าโกลเด้นก็ต้องใช้เวลาง้อไอดินหลายชั่วโมง โดยการไปนั่งคุกเข่าอยู่ที่ระเบียงในห้องพร้อมกับชูมือทั้งสองข้างขึ้นแถมปากยังคาบไม้บรรทัดอีกเอาไว้อีกด้วย
"ไอ...ออไอ้อังอะ" คนโดนทำโทษส่งเสียงอู้อี้เพราะยังมีไม้บรรทัดอยู่ในปาก เจ้าตัวขยับมาใกล้ประตูกระจกที่เปิดเอาไว้แล้วยื่นมือไปเคาะกระจกเรียกความสนใจจากเจ้าของห้องที่นั่งดูโทรทัศน์อยู่
"ใครใช้ให้ขยับมา" ไอดินหันไปถามเสียงขุ่น "นั่งต่อไปอีกสักสองชั่วโมงแล้วจะยกโทษให้"
"ไอออออออออออออออ" เจ้าหมาหงอยได้แต่ส่งเสียงโอดครวญเรียกร้องความเห็นใจ
"อยากทำเรื่องแบบนั้นเองช่วยไม่ได้"
คราวนี้แหละเจ้าตัวก็ปล่อยไม้บรรทัดที่คาบอยู่ในปากลงพื้นแล้วพูดด้วยใบหน้าบูดบึ้งงอง้ำ "ก็ใครใช้ให้ไอคุยโทรศัพท์ไปยิ้มไปแบบนั้นอะ มีบอกคิดถึงกันด้วย"
คนฟังหันมาขมวดคิ้วใส่ "บอกคิดถึงพี่ชายตัวเองผิดตรงไหน"
นายอาทิตย์ถึงกับหน้าเหวอ "ห๊ะ! พี่ชายไอคุยโทรศัพท์กับพี่ชายเหรอ"
"ก็ใช่น่ะสิ ทำไมคิดว่าคุยกับใคร?? อ๋อ... เพราะแบบนี้ใช่ไหมถึงได้ทำแบบนั้นนะห๊ะ" ไอดินลุกก้าวไปหาคนที่นั่งคุกเข่าชูแขนขึ้นอยู่ทันทีก่อนจะยื่นมือไปจับที่ติ่งหูของนายอาทิตย์แล้วจัดการบิดจนคนโดนลงโทษได้แต่ร้องด้วยความเจ็บยกมือขึ้นลูบหูแดงๆ ของตัวเอง
"ก็เค้าไม่รู้อะ...." ทำเสียงเล็กเสียงน้อยใส่พร้อมกับช้อนตาขึ้นมองอีกต่างหาก
"คราวหน้าถ้าทำอะไรแบบนั้นต่อหน้าคนเยอะๆ อีกละก็โดนสั่งไปให้นั่งคุกเข่ากลางแดดแน่! ลุกได้แล้ว"
แม้จะบอกให้ลุกแต่เจ้าโกลเด้นยังคงไม่ขยับเงยหน้ามองพร้อมส่งยิ้มแหยๆ ให้ "เป็นเหน็บ ลุกไม่ขึ้นอะ"
"ให้ตายสิ วุ่นวายจริง เฮ้ย!" ไอดินบ่นก่อนจะยื่นมือไปให้คนตรงหน้าจับเพื่อจะดึงให้ลุกขึ้นแต่ก็ต้องร้องออกมาด้วยความตกใจเมื่อคนที่ปากบอกว่าขาเป็นเหน็บกลับดึงเขาลงไปแล้วยกมือกอดเสียเต็มรัก และก่อนที่จะมีการลงโทษต่อจากนี้คนเจ้าเล่ห์ก็รีบลุกขึ้นพร้อมกับอุ้มไอดินขึ้นมาด้วยแล้วจัดการพาไปนั่งดูโทรทัศน์ต่อโดยกอดไอดินไว้ไม่ปล่อย
"จริงสิ... ไอบอกว่าพี่ชายโทรมา พึ่งรู้นะเนี่ยว่าไอมีพี่ชายด้วยพี่แท้ๆ เลยหรอ"
ไอดินพยักหน้ารับ "พี่แท้ๆ พี่โอบ... พี่โอบอุ้มน่ะ"
"แล้วโทรมาหาไอมีเรื่องอะไรหรือเปล่า" คนเด็กกว่ายังคงถามต่อ
"ก็ไม่มีอะไรหรอกพี่โอบโทรมาบอกว่ากลับมาที่บ้านแล้ว พอดีพี่โอบเป็นช่างภาพน่ะตระเวรไปถ่ายรูปที่นู้นที่นี่บ่อยๆ พอกลับมาบ้านก็เลยโทรมาบอกให้พี่กลับไปบ้านวันหยุดนี้น่ะ อีกอย่างพี่ก็ไม่ได้กลับไปบ้านสักพักแล้วด้วยพ่อกับแม่คงบ่นให้พี่โอบฟัง" ไอดินเล่าให้ฟังก่อนจะนิ่งไปเพราะกำลังคิดอยู่ว่าจะเอ่ยชวนให้คนข้างตัวไปที่บ้านด้วยกันดีไหม เอาจริงๆ เขาก็ไม่รู้หรอกว่าโอบอุ้มพี่ชายของเขารู้ได้ยังไงว่าตอนนี้เขามีแฟนแล้ว และก็ไม่รู้ด้วยว่าพี่ชายเอาไปบอกพ่อกับแม่หรือยัง
และในขณะที่กำลังลังเลอยู่นั้นคนข้างตัวก็พูดขึ้นเสียก่อน
"ผมไปด้วยได้ไหม ไปบ้านของไอ"คนถูกถามหันไปมองทันที "ผมเป็นแฟนไอ... ก็สมควรที่จะไปไหว้พ่อกับแม่ของไอใช่ไหมละ ก็ไม่แน่ใจหรอกว่าพอถึงเวลาจริงๆ จะกล้ายอมรับตรงๆ หรือเปล่าว่าเป็นแฟนไอแต่อย่างน้อยก็อยากจะไปไหว้แล้วก็ทำความรู้จักไว้ จะได้รู้ไงว่าพ่อกับแม่ไอ รวมไปถึงพี่ชายไอด้วยมีท่าทียังไงบ้าง"
"แล้วถ้าพวกเขาไม่ยอมรับละ อุ่นจะทำยังไง"
"ผมก็จะทำทุกทางให้เขายอมรับ ยอมรับอุ่น ยอมรับเรา ไม่มีทางปล่อยมือจากไอหรอกนะ" เจ้าตัวพูดพร้อมกับเลื่อนมือมาจับมือของไอดินเอาไว้ ซึ่งอีกคนก็ส่งยิ้มให้
"อือ... ไปด้วยกันนะ"
ถึงแม้ว่าหลังจากนั้นนายอาทิตย์จะทำเหมือนไม่รู้สึกอะไรและไม่เป็นกังวลแต่พอเอาเข้าจริงๆ เมื่อเช้าวันเสาร์มาถึงคนที่จะต้องไปบ้านแฟนครั้งแรกก็ตื่นเต้นเสียจนทำอะไรไม่ถูก ตื่นมาตั้งแต่ฟ้ายังไม่ทันสว่างพอจะนอนต่อก็นอนไม่หลับเลยต้องลุกไปอาบน้ำ หวังให้สายน้ำเย็นๆ ช่วยดับความเครียดและความกังวลในใจให้ออกไป
พ่อ แม่แล้วก็พี่ชายของไอจะยอมรับไหม จะน่ากลัวหรือเปล่าเอาแต่คิดแล้วก็เป็นกังวลไม่หยุดแล้วก็เผลอแสดงออกมาอย่างชัดเจนจนไอดินต้องเอ่ยถามด้วยความเป็นห่วงในตอนที่ขับรถพาเจ้าโกลเด้นไปที่บ้าน
"อุ่นเป็นอะไร ทำไมดูลุกลี้ลุกลนจังกังวลเหรอ"
คนกังวลพยักหน้ารับอย่างไม่ปิดบัง "กังวลสิครับ ตอนแรกก็ไม่อะไรหรอกนะแต่ตอนนี้กังวลแล้วอะ กลัวพ่อแม่ไอไม่ยอมรับ พ่อแม่ไอดุไหม"
"ก็ไม่นะ... ไม่ดุหรอก อย่าพึ่งกังวลไปเลยอาจจะไม่เลวร้ายขนาดนั้นก็ได้" ไอดินพยายามพูดปลอบใจแต่ดูเหมือนมันจะไม่ค่อยช่วยอะไรสักเท่าไหร่
ยิ่งพอรถมาสด้าสีขาวเลี้ยวเข้าสู่รั้วบ้านสองชั้นขนาดกลางมือของนายอาทิตย์ก็ยิ่งเย็นเฉียบรู้สึกหน้าซีดอยากจะเป็นลมเสียจริงๆ
"ไปกันเถอะ" ไอดินหันมายิ้มให้ก่อนจะเอื้อมมือไปจับมือของคนรักเอาไว้พอให้เจ้าอุ่นคลายกังวลได้บ้างแล้วส่งยิ้มกลับมาให้
เจ้าของบ้านเดินนำเข้าไปด้านในเข้าไปที่ห้องนั่งเล่นที่ได้ยินเสียงพูดคุยเสียงหัวเราะดังแว่วออกมา พอเข้ามาถึงไอดินก็รีบวิ่งเข้าไปกอดทุกคนที่นั่งอยู่ในนั้นทันที "พ่อแม่คิดถึงจังครับ"
"คิดถึงแต่ไม่กลับบ้านเลยนะ" ผู้หญิงวัยกลางคนคนเดียวในที่นั้นพูดคงเป็นแม่ของไอดินอย่างไม่ต้องสงสัยเพราะรูปหน้าที่คล้ายกันมาก
"ไม่คิดถึงพี่หรอ" ชายหนุ่มร่างสูงกำยำที่นั่งอยู่บนโซฟาเดี่ยวร้องทักให้ไอดินต้องเดินเข้าไปกอดอ้อนทันที
"คิดถึงสิพี่โอบ"
"แล้วนั่น..." คราวนี้เป็นผู้ชายอีกคนที่คงจะเป็นพ่อของไอดินพูดขึ้นพร้อมกับหันไปมองนายอาทิตย์ที่ยืนเก้ๆ กังๆ อยู่ตรงประตู ไอดินผละจากพี่ชายแล้วเดินไปดึงแขนคนรักให้เขามาในห้องนั่งเล่น
"นี่อุ่นครับเป็น..."
ยังไม่ทันที่ไอดินจะได้พูดจบคนเป็นพ่อก็แทรกขึ้นเสียก่อน "นี่เมียใหม่ลูกหรือ"
"ผมไม่ใช่เมียครับ ผมเป็นผัวไอ"♡♡♡♡♡♡♡♡♡♡
TBC.************************************************
มาแล้วค่าก่อนอื่นเลยของฮาเจ้าอุ่นก่อนได้ไหม 555555555555 กังวลแทบเป็นแทบตายจะไปเจอพ่อแม่เมีย แต่พอถูกพ่อทักว่าเป็นเมียลูกก็สวนกลับทันที โอ๊ยยย เจ้าโกลเด้น! น่าเอ็นดูจริงๆ เลย อิอิ เข้าบ้านแฟนแล้วจ้าาาาาา ที่บ้านจะว่ายังไงละเนี่ยรอลุ้นกันตอนหน้านะคะ
พอมาถึงจุดนี้ก็ยิ่งใกล้ตอนจบเข้าไปใหญ่เลย ถ้าไม่ผิดพลาดก็คือเหลืออีกแค่ 2 ตอนค่ะ ตอนหน้าและตอนจบ นอกจากจะมีพล็อตพิเศษแบบกะทันหันที่คิดขึ้นได้ก็อาจจะต่ออีกสักตอน แต่คงไม่เกินจากนี้แน่นอนค่ะ ใกล้จบแล้ววววววววววว เร็วจัง.... ใจหายเนอะๆ แต่ปล่อยไปก่อนเพราะตอนนี้ยังไม่จบค่ะ ยังไงก็อ่านกันให้สนุกนะคะ
เจอกันตอนหน้านะคะ คอมเมนต์ให้กำลังใจคนเขียนด้วยนะคะ ขอบคุณค่ะ
แวะไปคุยกันในเพจเฟสบุ๊คของฟางกันเยอะๆนะ ไปคุยกันได้นะคะ https://www.facebook.com/fgc32yaoi
สำหรับคนที่เล่นทวิตเตอร์และอยากพูดคุยถึงนิยายเรื่องนี้ช่วยกันติดแฮชแท็ก #อุ่นไอรักBL ด้วยนะคะ มาเล่นกันเยอะๆ เลยนะ ฟางเข้าไปส่องตลอดนะคะแล้วก็จะเข้าไปตอบกลับด้วยน๊า หรือไม่ก็ทักทายกันได้ที่ @Fangiily_GC นะคะ