สวัสดีครับท่านผู้อ่านที่น่ารักทุกท่าน
ก่อนอื่นขอขอบคุณสำหรับกำลังใจที่ผมได้รับตลอดมา
และขอโทษที่ทำหลาย ๆ อย่างที่ไม่เหมาะ เช่นการดองนิยาย เอาพล็อตออกทะเลเป็นต้นฯ
เปล่าครับ..
ผมไม่ได้กำลังลาไปตาย (ถึงตอนนี้ผมจะอยากตายมากแค่ไหนก็เหอะ)
และผมก็ยังตายไม่ได้ก่อนที่จะเขียนนิยายทุกเรื่องที่เขียนค้างไว้ให้จบเสียก่อน
ผมเชื่อว่าปาฏิหาริย์มีจริงครับ..อย่างน้อยก็สำหรับผม
แน่นอนว่าการที่ผมเขียนตอนใหม่ล่าสุดนี้ได้ ไม่ใช่ปาฏิหาริย์สำหรับผู้อ่านทุกท่าน
แต่สำหรับผมเอง
วันที่ ๒๐ ที่ผ่านมา เป็นวันครบรอบหนึ่งเดือนหลังจากที่ผมพบประสบการณ์บางอย่าง
และใช้ชีวิตในรูปแบบหนึ่งเป็นระยะเวลายาวนาน ซึ่งทำให้ผมได้พบทั้งเรื่องที่แย่ที่สุด และดีที่สุด
..แต่ส่วนใหญ่จะแย่
ผมเหนื่อย
ผมอยากหยุดสักที
อาทิตย์หน้าผมจะเริ่มสอบกลางภาคแล้วครับ มีงานมากมายที่ต้องทำ
โดยไม่โอ้อวด ผมเชื่อว่าผมมีศักยภาพที่จะเคลียร์งานทั้งหมดภายในวันสองวัน
แต่รู้สึกว่าช่างเหือดแห้งไปจากกำลังใจ
ผมมีจุดอ่อนตรงนี้แหละ เฆี่ยนไม่ขึ้น
รู้ว่าต้องทำ แต่บังคับตัวเองให้ไปทำไม่ได้
ดังนั้นผมจึงดีใจมากที่ผมกลับมาเขียนเรื่องนี้ได้อีกหลังจากที่เว้นระยะไปช่วงหนึ่ง
แย่นะ
ความจริงผมไม่ควรนำความรู้สึกด้านลบเช่นนี้มาเผย
แต่ว่าผมจำเป็นต้องบอก
อาจจะดูเหมือนข้ออ้าง แต่ช่วงก่อนหน้านี้หลายวัน อาจจะเป็นอาทิตย์ หรือเป็นเดือน
ผมรู้สึกเหมือนอยู่ในถ้ำที่ไร้ทางออก
พวกคุณอาจจะสัมผัสได้จากโทนอารมณ์ในงานเขียนของผม
รู้มั้ย..ผมไม่อยากเป็นคนจริงจัง ไม่อยากเขียนอะไรที่มันจริงจังหรอกนะ
ผมอยากบ้าบอเฮฮาไปตามเรื่อง
มีชีวิตอยู่แบบไม่ต้องสนใจอะไร
สนุก ๆ ขำ ๆ
ผมรู้ว่าทุกคนก็ล้วนแต่เจอเรื่องหนัก ๆ มาในชีวิตเยอะอยู่แล้ว
และคงไม่อยากพบในนิยายอีก
ดังนั้น
ตั้งแต่นี้เป็นต้นไป
เรามาหัวเราะด้วยกันนะครับ
ปล. ช่วงนี้อาจจะเว้นไปอีกนะครับ เพราะกำลังจะสอบ อย่างที่แจ้งไปให้ทราบข้างบน
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
