หัวข้อ: Queen^2 ตามล่าหารุกแท้

[iGiG]

มาแล้วๆ 

แต่อ่านจบแล้วมัน..

[dracula_fon]

ทำไมอ่านวันนี้แล้ว รู้สึก ...

หดหู่ ...

[marchmenlo]

คนเรา นานๆ โผล่มาที เล่นเอาซ่ะเครียดเลยแฮ่ะ 

[13th Devil]

อ่านไปได้หน่อยเดียวเอง...
จ๊าคคค สายแล้วนี่หว่า....เดี๋ยวดึกๆกลับมาอ่านต่อครับผม 

[jobisuka]

  เย่ ๆๆ มาต่อแล้วว  ดีใจ & ใจดี จัง 

รอตอนต่อไปอย่างใจจดใจจ่อ  เป็นกำลังใจให้จ้า 

[Junrai_Hyper™]

น่าสงสารน้องแทนต้องช่วยตัวเอง

โทรเรียกพี่สิน้อง รับรองบริการถึงใจ

กร้ากกกกกกกกกกกกก

 

[Kirimanjaro]

หน้าที่ 63

OHmeza019 : ต้องเสร็จช้า ๆ สิครับ  ผมไม่อยากเป็น one-minute-man

Miracle_X : น้องทีมเพิ่งบอกผมว่าภาษาลูคืออะไรครับ  อิอิ  ก็ถึงว่าฟังดูคุ้น ๆ และงง ๆ ในเวลาเดียวกัน  แต่ว่าน้องลำมู่นี่ก็น่ารักจริง ๆ ครับ  >,<

ฮารุ : สบายดีครับ  ช่วงนี้ไม่ค่อยมีบทเลิฟ ๆ เลยอ่ะ  สงสัยดีกรีความหื่นของพี่ลดลงซะแว้ว  แล้วมิคกี้ล่ะซำบายดีบ่  เดี๋ยวว่าง ๆ จะไปค้น "เมื่อผมโดนนายร้อยข่มขืน" ให้นะ

crosa : ดองครับ  คือคำตอบสุดท้าย - -*

Yakuza : ผมไม่ผ่อนครับ  ผมจ่ายเงินสด  อิอิ

mackerel : พี่ก็รอน้องแมคมาเป็นของพี่ได้เสมอครับ  *-*

mumoo : *0*  รุ่นพี่ มธ.เหรอครับเนี่ย  งั้นต้องเรียกน้า  เพราะน้าสาวผมปีนี้อยู่ปีห้า มธ.  อิอิ  (ล้อเล่นนะคร้าบ >,<  เรียกพี่ดีกว่า *0*)
พวกฮ็อปพวกเดการ์ตนี่ผมรู้งู ๆ ปลา ๆ เพราะไปเรียนทีไรหลับทุกที  มาตาลีตาเหลืออ่านพาวเวอร์พ้อยท์เอาก่อนสอบสองสามวัน - -*  ก็ใครใช้ให้อาจารย์แกสอนน้ำเสียงพอ ๆ กับบาทหลวงหงำเหงือกล่ะนั่น  เฮ้อ...

tawada_j : คร้าบผม  จะพยายามไปพักผ่อนที่ซาวน่าหรือสีลม  อิอิ

19NT : คิดถึงเหมือนกันครับ

dracula_fon : ง่ะ  พูดเหมือนน้อง..จำชื่อไม่ได้แระ   พอผมบ่นว่า  เฮ้อ  ช่วงนี้พี่ไม่ได้นอนเลยว่ะ  มันก็ถามว่าอ้าวทำไมเหรอพี่  ผมตอบว่าก็มัวแต่เล่นเกมอยู่น่ะสิ  น้องแกลืมตัวด่าผมเลย  ด่าว่าเหี้ยจริง ๆ (แรงนะน้อง) - -*

astral : อ๋อ  ตอนต่อไปเอาให้หดหู่กว่าเดิมสองเท่าใช่มะครับ  ได๋เลย

yumyam : หลายเรื่องครับ  ส่วนมากเป็นญี่ปุ่น  มีจับหนุ่มออฟฟิซมาเล่นเสียวตั้งห้าแผ่น  แต่แต่ละคนเนี่ยหนังหน้าสู้ไอ้เทพไม่ได้สักนิด  - -*

kit : ต๊ายรู้ได้ไงคะว่าเดี๊ยนเป็นแบรนดอน  อ๊ายอายจัง >,<

สวย~ถึก~บึก~บึน : ช่วยหาหนุ่ม ๆ มาประทังท้องผมหน่อยเถอะ  =_="

kit : ถ้าอยากให้เสร็จจริง ๆ คุณกิตต้องช่วยผมอย่างเต็มไม้เต็มมือนะครับ

SE7EN_AKIRA : คุณกิตเค้าไม่แก่ซักหน่อย  แค่แอ๊นเฌี่ยน (ancient) เท่านั้นเอง  คริคริ

Tifa : อ้าปากรอแล้วครับ  ถ้าเห็นฟันผมมีสีแดงๆ ไม่ต้องตกใจนะครับ  พอดีเพิ่งเคี้ยวหมากมายังไม่ได้บ้วนปากเลย

mackerel : สู้แล้วครับ  อู้วว..  มันสู้มือ  แข็งเป็นหินเลย  (แน่ะ  น้องแมคชวนพี่ทะลึ่งอ่ะ)

tawada_j : แงแง  พี่จิดุอ่ะ T^T

cj : ช่ายยย

Saku : คร้าบผม

AriAddne : ไม่ลืมครับไม่ลืม

happy_icekung69 : สู้กันยังไงดีครับ  ฟันดาบดีมะครับ  หึหึหึ

Millet : *-*  มีแต่คนยุให้ผมสู้  แหม  ดีนะที่ดื่มยาดอง(โด่ไม่รู้ล้ม)มาก่อน  ไม่งั้นหมดแรงแน่ ๆ

sunflower : คิรคริ  มีเพื่อนร่วมชะตากรรม

mumoo : อย่านับไก่ก่อนที่มันจะฟักครับ  T^T  เพราะงานของผมมันมาเรื่อย ๆ เหมือนกระแสธารขาวข้นที่กระฉูดพุ่งพล่านอย่างไม่หยุดยั้ง (ภาษากวีเชียว) 

astral : คร้าบผม

LIZZ : ผมว่าไอ้แบดไม่สับสนหรอก  แต่คนเขียนน่ะสับสนอย่างรุนแรง  บางทีก็ลืมฉาก  บางทีก็ลืมปม  ต้องให้ท่านผู้อ่านทั้งหลายคอยเตือน  แป่ว

tawada_j : โอ๋ ๆ อย่าร้องไห้ครับ  (พี่จิต้องปลอบผมไม่ใช่เรอะ  ไหงมาให้ผมปลอบล่ะเนี่ย - -*)



หน้าที่ 64

kimi dake!!! : ง่า   >,<  รู้ทันๆ

DekDoy : งื้ดๆ

oaw_eang : เราสองคน...ง่าเขินอ่ะ  เจ๊บอกเค้าไปเถอะว่าเราสองคนเป็นอะไรกัน  แทนไม่กล้าบอกอ่ะคับ  อาย..

Millet : เดี๋ยวก็มาฮะ

OHmeza019 : หนึ่งอาทิตย์ผ่านไปไวเหมือนคนเขียนโกหก - -*

mackerel : วิชาราคะเป็น Life Long Lerning ครับ  ตามนโยบายกระทรวงศึกษา  อุอุอุอุ

สวย~ถึก~บึก~บึน : *-*

iGiG : นั่งท่าไหนครับ

juuuno99 : Triple R

kit : นั่นสิผมก็เสียว ๆ อยุ่ว่าไอ้เทพมันอาจจะเป็นรับก็ได้ -* -  ยิ่งหายากอยู่เนาะ  แต่ว่าไอ้นั่นมันคืออะไรอ่ะคับ  ผมมะรู้จัก

Tifa : เจ็บสิครับ T^T

tawada_j : แง้วววว

astral : นั่นสิ  ต้องเบียร์  แต่เมาเบียร์แล้วยัง erect ได้หรือเปล่าเนี่ยครับ  ขอข้อมูลทางการแพศย์ด่วน

Saku : 1 อาทิตย์แผล่บเดียวนะเออ

Millet : ง่ะ  ประมาณครับประมาณ - -*  อย่าซีเรียสเรื่องเวลา  เพราะเวลาของเราไม่เท่ากัน (เพลงเก่าแล้วยังจำได้อ๊ะเป่าเนี่ย)

19NT : อุ๊ยเสียว  เดี๊ยนไม่เคยต้องมือชายอ่ะค่ะ

Millet : ว้าย! ทรีซัม

mist : รอหลาย ๆ ท่าได้นะครับ

sunflower : ง่า..น่ากลัว >,<

AriAddne : มาจิคับ >,<

19NT : ...แล้วจูบ

LIZZ : เอาไม้ฟาดไม่ดีอ่ะครับ  ต้องถนอมไว้กินนาน ๆ อย่าให้ช้ำไปก่อน  เพราะมีโครงการระยะยาวจับมัดขึงไว้กับเตียงเรื่อย ๆ สักเดือนนึง

N-SENT : *0*  ดีใจจังครับ

Yakuza : คร้าบผม  /ซึ้ง T^T

»-(¯`v´¯)-» : น่าจะมีรางวัลนายเอกร่านแร่ดอันดับหนึ่งนะเนี่ย   เผื่อไอ้แทนจะติดกับเขามั่ง

ฮารุ : มาเลยครับมิคกี้  พี่กำลังต้องการคนช่วยอย่างรุนแรง  (ทำหน้าหื่น)

sarin : รอได้อ้างว้างมากครับ =_="

nana lonely : พระเอกคนละเรื่องคร้าบ  รอตอนมอมเหล้าน้องกายดีกว่า  อิอิ

iamhappywood : ผมได้แต่ร้องคราง อิคึ  อิคึ  ^ ^"\







ไปก่อนนะครับมีเรียนบ่ายสามครึ่ง  ตอนต่อไปภายในสองสามวันนี้แหละ  (ถ้าคึกก็จะเขียนเย็นนี้มาลงพรุ่งนี้)

 

[andy_kwan]

ป้าขอจิ้ม

[kit]

• ต๊ายรู้ได้ไงคะว่าเดี๊ยนเป็นแบรนดอน  อ๊ายอายจัง >,<

วุ้ย นั่น MOMMY RETURNS นะคะ โน่น ตบตีกับว่าที่สะใภ้อยู่ข้างหลังโน่นค่ะ อิอิ

• แต่ว่าไอ้นั่นมันคืออะไรอ่ะคับ  ผมมะรู้จัก

วั้ย ยาอมไงค่ะ ยาอมรุ่นใหม่ มียาชาผสมอยู่ด้วยค่ะ

[@^_^@PeaZa@^_^@]

มีเวลาเข้ามาอ่านแล้ววววว   

อ่านแล้วรู้สึกว่า ไมเศร้าๆหละ 

คิดถึงคนเขียนด้วย นิดนึง หุหุหุ 

[tawada_j]

ได้ข่าวจะไปพักผ่อนที่ซาวน่า กับที่ไหนนะ สีลมเหรอ  แล้ว โปรเจคจะเสร็จป่ะ เดี๋ยวก็ได้เผางานอีกหรอก   


มาต่อพรุ่งนี้เหรอ ถ้าคึก นั่นขอให้คึกแล้วกัน 

[Kirimanjaro]

   “แทน  คุณแจกเอกสารนี่ให้ผมหน่อย”  อาจารย์วิทย์เดินเข้ามาในห้องพร้อมปึกกระดาษเรียกผมที่กำลังนั่งหง่าวอยู่หน้าห้อง  เพื่อน ๆ ที่ยังมากันโหรงเหรงโงหัวมองอย่างสนใจว่าคาบนี้มีอะไรใหม่

ช็อคโก้ขยับเข้ามาใกล้  “อะไรอ่ะพี่  ดูหน่อยดิ”

   “ไฮกุ”  ผมอ่านหัวข้อบนกระดาษแล้วแบ่งส่วนหนึ่งให้ช็อคโก้ไป

อาจารย์วิทย์จัดที่นั่งของแกเรียบร้อยก็หันมาถาม

   “นี่พวกคุณยังไม่มากันอีกเหรอ”

   “เขาไปประท้วงกับพันธมิตรฮะ”  ไอ้แสบยกมือตอบ

   “ดี  ใครไปบ้าง  เดี๋ยวผมช่วยเช็คขาดให้”

ไอ้แสบทำคอย่น  พอดีกับประตูห้องเปิดเข้ามาอย่างแรง  พร้อมกับน้องป๊อดประธานเอกคนเก่งกระหืดกระหอบเข้ามา

   “สมัครลาออกแล้ว!”

   “หา  จริงเดะ”  เสียงวิพากษ์วิจารณ์กันเซ็งแซ่  ผมตาไวเหลือบเห็นน้องกายทำหน้าเซ็งเดินเข้ามาในห้องตามไอ้ป็อด  ผมไม่ทันได้ถามอะไร  ไอ้ทีมก็เดินเข้าไป

   “มึงไปทำไรมา  หน้าตาดูไม่ดีเลย”

   “เปล่าไม่มี’ไร” 

สาบานได้ว่าผมไม่ได้แอบฟังนะ  แค่รู้สึกสนใจก็เลยย่องไปแอบนั่งข้างหลังคู่นั้น  ไม่ลืมหยิบเอกสารที่แจกใหม่ไปอีกสองแผ่นด้วย

   “มึงเป็นไรอีกวะกาย  เมื่อคืนมึงก็กลับหอก่อนเฉยเลย  รู้มั้ยไอ้แสบมันไม่มีรถกลับ  ตอนขามามันซ้อนท้ายมึงมานะ”

   “โทษที  กูปวดหัว”

   “มึงมีไรมึงก็บอกกูได้  กูเป็นเพื่อนมึง หรือมึงคิดว่าไม่ใช่”

   “เปล่า”  ไอ้กายตอบสั้น ๆ  ริมฝีปากของเขาเม้ม  เขาหันมาเห็นผมเข้าพอดี  แต่ก็ไม่ได้พูดอะไร

   “เอ่อ..”  ผมส่งยิ้มให้  “นี่จารย์วิทย์แกให้มาแจกน่ะ”

   “ขอบคุณครับ”  เขายิ้มบาง ๆ ตอบกลับมา  ไอ้ทีมขมวดคิ้วแล้วลุกไปนั่งที่อื่น  ผมเลื่อนเก้าอี้ตัวข้าง ๆ น้องกายแล้วนั่งลงตรงนั้น

   “เมื่อวานไปหลังมอมาเหรอ”

   “ใช่ครับ”  เขาหยุดนิดหนึ่งแล้วพูดต่อ  “สมัครลาออกแล้ว  รู้แล้วใช่ป่ะพี่”

   “ไอ้ป๊อดบอกเมื่อกี้  แล้วลาออกทำไมล่ะ”

   “เห็นว่าเกี่ยวกับรายการอาหารน่ะ  ผมก็ไม่รู้เหมือนกัน”

   “แล้วช่วงนี้เป็นไงบ้าง”

   “พันธมิตรน่ะเหรอ  ก็ยังชุมนุมอยู่เลยพี่  เห็นว่ายังไม่เลิกจนกกว่าจะได้ระบอบการปกครองที่ตนพอใจ”

   “เปล่า”  ผมปฏิเสธ  “พี่หมายถึงกายน่ะ  ช่วงนี้เป็นไงบ้าง”

กายชะงัก  เหลือบมองผมแว่บหนึ่ง  ก่อนจะอ่านบทความวิธีเขียนไฮกุต่อ

   “แล้วพี่ล่ะครับ  เห็นว่าวันก่อนมีเรื่อง”

   “เรื่องอะไร”

   “เรื่องพี่แบด”

ผมยิ้มฝืน ๆ  “ไปรู้มาจากไหน”

   “เจ้าตัวไม่ให้บอกครับ..”

   “ฝากขอบใจไอ้หมอนั่นด้วยล่ะกันนะ  แต่บอกไปด้วยว่าทีหลังไม่ต้อง”

   “ผมก็ไม่อยากยุ่งเรื่องของพี่มากหรอก  แต่ถ้าจะให้ผมช่วย  ผมพอช่วยได้นะ”

   “ช่วยยังไง”

   “ก็อย่างเช่นอาจจะจัดให้พี่ได้รับเชิญเข้าร่วมงานราตรีการกุศลสักแห่ง..”

ผมตัวสั่นอย่างช่วยไม่ได้  ผมลืมนึกไปว่าป๊ะกับม๊ะไอ้กายมันก็คลาสใกล้ ๆ คุณหญิงแม่ตัวแสบนั่น  ขณะที่ผมกำลังนึกอยู่ว่าจะพกกรดไนตริกหรือกรดไฮโดรคลอลิคไปในงานดี  ไอ้เจ้ากายก็มองหน้าผมแล้วพูดด้วยประกายตาวาววับ

   “ในยุทธจักรไม่มีสิ่งใดได้มาโดยไร้ข้อแลกเปลี่ยน”

ผมรู้สึกหนาวนิด ๆ  แต่ก็แข็งใจถาม  “เชิญสหายกล่าวมาเถิด”

   “ผู้น้องยังขบคิดไม่ออกในเวลานี้  ไว้ผู้น้องคิดออกเมื่อใดจะเรียกให้ซือเฮียรับทราบ”

คราวนี้ล่ะหนาวของจริง  ไอ้กายตัวแสบเอ๊ย

   “สัญญาในวันหน้ายากจะหยั่งว่าค่าตอบแทนสูงยิ่งเพียงไร  ซือตี๋ช่างคดโกงนัก”

   “ฮา ๆ  ไม่คดโกงพี่ท่านแล้วจะให้คดโกงผู้ใด  แต่พี่ท่านวางใจเถิด  ผู้น้องคงมิเรียกร้องให้พี่ท่านตัดศีรษะตนเองออกมาเป็นสิ่งแลกเปลี่ยนเป็นแน่”

ผมพยักหน้ารับเงื่อนไขอย่างจำใจ

อาจารย์วิทย์ลุกขึ้นจากโต๊ะเมื่อเราจบการสนทนาพอดี  บางทีแกอาจจะเห็นว่าสมควรแก่เวลา  หรือไม่ก็เห็นว่าเด็กเข้าชั้นเรียนพอสมควรแล้ว

   “วันนี้ผมจะสอนคุณเขียนไฮกุอย่างง่าย  ถ้าคุณดูในเอกสารที่ผมแจกไปคุณจะเห็นว่าไฮกุนี่ไม่มีสัมผัสบังคับเลย  เพียงแค่เขียนเป็นพยางค์ห้าเจ็ดห้าเท่านั้น”

อาจารย์วิทย์ขยับกระดาษในมือแล้วอธิบายต่อ  “แต่อันที่จริงแล้วมันมีสัมผัส  แต่เป็นสัมผัสทางจิตวิญญาณ  ซึ่งผู้เขียนจะเชื่อมต่อเอกภพย่อยเข้ากับเอกภพใหญ่ผ่านไฮกุ”

   “หมายความว่าไงคับ”  ใครสักคนถามแทนเพื่อนทั้งห้องที่ทำหน้างงกันเป็นแถว

   “หมายความว่าใช้เรื่องราวในจุดเล็ก ๆ  แสดงถึงความจริงสากลอันยิ่งใหญ่  ที่เป็นอย่างนี้ก็เพราะว่าไฮกุเกี่ยวพันอย่างแน่นแฟ้นกับศาสนาพุทธนิกายเซ็น  ซึ่งพวกคุณคงได้เรียนจากศาสนาเปรียบเทียบมาแล้ว”

   “เอาล่ะ  ไฮกุจะเขียนถึงสิ่งที่เราเห็นอย่างตรงไปตรงมา  ไม่มีการเปรียบเทียบอุปมาอุปมัย  แต่ในขณะเดียวกันสิ่งที่เราเขียนก็มีนัยยะแฝงเร้นอยู่ลึกกว่าตัวอักษรที่ปรากฏ  ผมเอาตัวอย่างไฮกุของบาโชกับอิสสะมาด้วย  สองคนนี้เป็นนักเขียนไฮกุที่มีชื่อเสียงของญี่ปุ่น..”

ผมนั่งฟังไปสักพักจนอาจารย์วิทย์แกยกไฮกุของอิสสะบทหนึ่งที่ว่า

ฉันออกไปจากบ้าน
แมลงวันบินร่อนเริงร่า
พวกมันมีเซ็กส์กัน

   “พวกคุณคิดว่าไฮกุบทนี้มีนัยแฝงอย่างไร”

ผมยกมือขวับ

   “เอ้า  ว่าไงนายแทน”

   “อ๋อ  ก็คือว่างี้นะจารย์  ในหลักของเซ็นปฏิเสธการแบ่งแยกและคู่ตรงข้ามอย่างดำขาว  ดีชั่ว  ถูกผิดใช่ม้า..”

วิทย์ เดอะสตาร์ของพวกเราพยักหน้า

   “แล้วทีนี้อิสสะเขาไม่ได้บอกว่าแมลงวันที่เมคเลิฟกันอยู่เป็นตัวผู้หรือตัวเมีย  ดังนั้นอาจจะพูดได้ว่าแมลงวันตัวผู้สองตัวมีเซ็กส์กัน  เพราะไม่มีเส้นแบ่งแยกระหว่างเพศไงครับ”

ผมยิ้มกริ่มเมื่อกวนตีนอาจารย์แกจบ  เสียงปรบมือสนับสนุนจากคณะเกย์และกะเทยสากลประจำภาคปรัชญาดังแปะ ๆ อย่างชื่นชมต่อสมมุติฐาน 

   “คุณสรุปอย่างเงี้ยเรอะ!”

   “ยังครับ ๆ  มันต้องโยงไปที่เอกภพใหญ่และความจริงสากลที่ว่า  ความรักเป็นสิ่งที่ไร้เพศ  มีแต่เรานั่นแหละที่ไปกำหนดเพศให้มัน  ฮ่าๆๆ”

ไอ้ทีมพูดมาแว่ว ๆ  “คุ้น ๆ เหมือนเคยได้ยินจากที่ไหนสักแห่งแฮะ”

และคาบนั้นก็จบลงตอนที่ผมโยงปล้องไผ่ในไฮกุของบาโชเข้ากับดิลโด้เจ็ดนิ้วและรับประทานมะเหงกของอาจารย์วิทย์สุดหล่อเป็นรางวัล








   “อูย..เจ็บชิบหายเลย”  ผมร้องครางกุมหัวระหว่างที่เดินออกมาจากห้องพร้อมผองเพื่อน

   “สมแล้วพี่  หื่นดีนัก”  ไอ้ทีมเยาะเย้ย

   “โอ้โห  แล้วมึงนี่ไม่หื่นเลยนะ  เห็นจ้องตาแป๋วตอนกูวาดรูปดิลโด้”

ก็ไม่มีอะไรมากครับ  พอดีเพื่อน ๆ ส่วนใหญ่ไม่รู้จักของแบบนี้ผมเลยได้รับการร้องขอให้วาดรูปประกอบบนกระดานไวท์บอร์ด  และนั่นน่าจะเป็นสาเหตุหลักที่ทำให้ผมเจ็บหัวอยู่ ณ บัดนี้

   “เกย์เฒ่านะเกย์เฒ่า”  ไอ้แสบว่าผมแล้วเดินโคลงหัวนำไป  ผมเงื้อตีนจะไล่ถีบ  แต่น้องกายดึงไว้ก่อน

   “ท่านกงกงใจเย็นครับ”

   “ห๊ะ  ว่าไงนะ”

   “อ๋อ ๆ  ซือเฮียใจเย็นครับ”  ไอ้กายกลับลำแล้วเอาสมุดโบกพัดให้

   “มึงกลับกับกูป่าว”  ไอ้ทีมถามคนที่กำลังทำท่าเอาใจผม

   “ไม่  เดี๋ยวกูไปกับพี่แทน”

   “อ๊ะ ๆ  ไปกะพี่อาจจะเปลืองเนื้อเปลืองตัวหน่อยนะ”  ผมแซว 

ไอ้กายยิ้มอย่างรู้ทัน  “ถ้าพี่ไม่กลัวตายอย่างอนาถนะครับ”

   “งั้นกูไปก่อนนะ”  ทีมบอกแต่กายเหมือนไม่ได้ยิน  เขาไปหันไปมองด้วยซ้ำ  ไอ้หน้าเถื่อนหันมามองผมกับน้องกายอีกครั้งก่อนจะเดินกลืนหายไปกับผู้คนที่กำลังหลั่งไหลลงจากตึกเพื่อกลับที่พัก

เราเข้าไปในห้องน้ำ  กายเข้าฉี่ที่โถนึง  ผมเว้นช่วงหนึ่งโถแล้วรูดซิบปล่อยเจ้าแทนน้อยออกมาชมโลกบ้าง

   “กายคิดว่าพี่จะทำอะไรได้  ถ้าพี่มีโอกาสได้เจอเขาอีกครั้ง”  ผมถามเขาผ่านโถฉี่ว่าง ๆ  เสียงผมก้องเล็กน้อยเพราะสะท้อนไปมาระหว่างผนังกระเบื้องในห้องน้ำ

   “ไม่รู้เหมือนกันครับ  แต่ทำนิดๆ หน่อย ๆ ก็ยังดีกว่าไม่ได้ลงมือทำอะไรเลย”

   “พี่ถอยได้มั้ย  พี่กลัวน่ะ”

   “ไม่ได้ครับ  งานนี้ผมเอาใจช่วยอยู่นะ”

   “ทำไมล่ะ..”  ผมสะบัดแทนน้อย  ก่อนจะเอามันเก็บเข้าไปในกางเกงในแล้วรูดซิบกางเกง  “ทำไมถึงต้องทำทั้งหมดนี่ด้วย  ทำไมกายต้องดีกับพี่  พี่อยากรู้ว่าทำไม”

น้องกายอึ้งไป  เขาเดินอย่างเงียบขรึมตามผมมาที่อ่างล้างมือแล้วหมุนก๊อกปล่อยให้น้ำใสไหลชำระล้างมือขาวสะอาดคู่นั้น

   “ไม่รู้เหมือนกันครับ”  เป็นคำตอบของเขา  “แล้วพี่แทนล่ะครับ  ทำไมถึงดีกับผม  ชอบผมหรือเปล่า”

ตาผมอึ้งบ้าง  ผมเช็ดมือกับขากางเกง  น้องกายค่อย ๆ หันมา  ตาของเราประสานกัน

“กาย..คือพี่..”

ผมเผยอเรียวปากเปล่งเสียงออกมาแผ่วเบาราวกระซิบ

เขามองผมอย่างคาดหวัง

   “พี่อยากจะบอกว่า..  กายลืมรูดซิบนะครับ”













คำตอบกลับมาในสองวัน  น้องกายมาหาผมที่ห้องพร้อมกับซองสีครีมขลิบทอง  เขาอธิบาย

   “บัตรเชิญกิตติมศักดิ์ครับ  งานเปิดสมาคมยุวชนไทย-ญี่ปุ่นสัมพันธ์”
   
   “หืม..”  ผมมองปราดบนตัวอักษรสีทองที่เขียนไว้แค่ Mr.Tan และหยิบเอาแผ่นกระดาษข้างในออกมาอ่าน  เป็นรายละเอียดคร่าว  ๆ ของสถานที่จัดงานและเวลา  “วันเสาร์นี้เหรอ”

   “ใช่ครับ”

ผมละสายตาจากบัตรเชิญ  “กายไปด้วยหรือเปล่า”

   “ทำไมล่ะครับ”

   “พี่กลัว  พี่ไม่รู้จักใครที่นั่นเลย”

   “ผมก็ไม่รู้จักเหมือนกัน  งานพวกนี้ม๊ะเขาจะเอาเฮีย ๆ กับเจ๊ ๆ ไปน่ะ  ผมไม่เคยไปหรอก”

   “ไปเป็นเพื่อนพี่หน่อยน่า”

   “ไม่เอาครับ  เดี๋ยวพี่เสียสมาธิเปล่า ๆ”

หลังจากที่ปฏิเสธอย่างแข็งขัน  น้องกายก็ลากลับห้องไป  ผมหยิบบัตรเชิญมาอ่านซ้ำแล้วซ้ำเล่าระหว่างที่นอนอยู่กับเตียง  พรุ่งนี้ก็วันเสาร์แล้ว  ผมลุกผึงขึ้นมานั่งห้อยขาที่ขอบเตียง  วูบหนึ่งของทิฐิ  ผมเกือบฉีกมันทิ้ง  แต่แล้วก็วางมันไว้ที่หน้าคอมก่อนจะลุกขึ้นไปเลือกเสื้อผ้าชุดที่ดีที่สุดสำหรับใส่ไปพรุ่งนี้








ผมลังเลอยู่ทุกขณะจิต  ตั้งแต่ตอนกลางคืนที่ข่มตาไม่หลับสักที  จนถึงตอนเช้าอันเสียงปลุกที่ตั้งไว้ของมือถือแผดดังทะลวงกะโหลก  ผมคว้ามันมาปิดเสียงดูเวลาที่แสดงอยู่บนหน้าปัด  สิบโมงแล้ว  งานจะเริ่มตอนบ่ายสองแถว ๆ จตุจักร  ผมกะเวลาเดินทางไว้ประมาณสองชั่วโมง  อีกสองชั่วโมงสำหรับการอาบน้ำแต่งตัวและตัดสินใจอีกครั้ง

ผมนอนนิ่งต่อ  ลืมตาที่แสบเพราะนอนดึกจ้องมองเพดาน  ผมว่าผมกำลังฝันไป  มันไม่ใช่แบบนี้  ผมไม่ใช่คนแบบนี้  มันไม่มีเหตุผลเลยสักนิด  ทำไมผมถึงต้องกระเสือกกระสนตามไปเจอหน้าคนที่ไม่สนใจผมเลยแม้แต่น้อย  คนที่บัดนี้ก็ยังไม่พยายามติดต่อกลับมา  เพื่ออะไร?  เพื่ออะไร?

ผมหาคำแก้ตัวให้เขา  และผมหาไม่ได้  และผมรู้สึกหดหู่  ผมนอนแผ่อยู่ที่เตียง  รอให้เวลาล่วงเลยไปจนกว่าจะพ้นช่วงอันทรมานที่ผมยังตัดสินใจได้

ผมถามตัวเองอีกครั้ง  ผมต้องการอะไร

ผมไม่ต้องการอะไร  นั่นคือคำตอบที่ผมพอใจที่สุด  และผมก็หลับต่ออย่างโล่งใจ















ตึม!  ตึม!  ตึม!

เสียงย่ำเภรีเป็นจังหวะ  กำกับฝีเท้าเหล่าทแกล้วทหารในขบวนพยุหยาตรา  ธงทิวปลิวไสวซ้อนขนัดเป็นสีเขียวสลับทองประหนึ่งลวดลายบนร่างของพญานาคราช  ผมมองขบวนทัพจากมุมสูง  คล้ายกับยืนอยู่บนเนินเขา  เบื้องหลังคือผืนน้ำกว้างจากชะโงกผาเห็นคลื่นเป็นระลอกสีทึมจากเงาหมอก  กองเรือที่ลอยรอท่าอยู่ริมน้ำเห็นได้ชัดว่าพร้อมรบ  ขบวนธงเชิญเครื่องพิธีขึ้นมายังเนินเขาที่ผมยืนอยู่อย่างช้า ๆ

บนพื้นที่ถากจนเตียนและเขียนด้วยปูนสีเป็นเขตพิธี  มีสัญลักษณ์ห้าธาตุแปดทิศล้อมรอบ  ใจกลางวางแท่นบูชาและกระบี่ห้อยพู่สีเหลืองสดเล่มหนึ่ง  ผมก้าวเข้าไปหยิบกระบี่ขึ้นมา  ตัวใบมันเลื่อมสะท้อนแสงจาง ๆ ของยามรุ่งสางเข้าตา  ในชั่วขณะนั้นผมรู้สึกราวกับว่าเสียงเภรีอึงอลกว่าเดิม







   “พี่แทน  พี่แทน  เปิดประตูหน่อยคร้าบ”  เสียงร้องเรียกพร้อมกับเสียงทุบประตูดัง ๆ  ซ้อนกับเสียงกลองในภาพฝันเป็นจังหวะเดียวจนผมแยกไม่ออกว่าผมเหยียบเท้าอยู่บนดินแดนไหน  สายตาที่ค่อย ๆ ปรับเข้ากับแสงในห้องอันมืดสลัวลงทุกขณะ  หน้าต่างบานเกล็ดทางระเบียงห้องเผยให้เห็นท้องฟ้าเป็นสีส้มหมากสุก  บอกเวลาอันแยกได้ยากว่าเป็นรุ่งสางหรือย่ำค่ำ

   ผมลุกขึ้นจากเตียงอย่างมึนงง  และเดินไปเปิดประตู  น้องกายยืนหน้านิ่วคิ้วขมวดอยู่

   “ทำไมพี่ยังไม่ไปอีก”

ผมยิ้มให้อย่างมึนเมา  “ขี้เกียจว่ะ”

   “ไปอาบน้ำ”  เสียงของเขางวด

ผมเลิกคิ้ว  “เสียเวลาเปล่าน่ากาย  มันผ่านไปแล้ว  พี่ตัดสินใจแล้ว  มันจบ  โอเคไหม”

   “ยังไม่จบ”  กายเสียงแข็ง  “งานมีสองรอบ  ตอนหัวค่ำเป็นงานเลี้ยงบอลล์รูม  พี่จะต้องเตรียมตัวเดี๋ยวนี้”  เขาบุกเข้ามาในห้องผมแล้วหยิบเครื่องอาบน้ำกับผ้าเช็ดตัวของผมมาโยนโปะหัว

   “พี่บอกว่าไม่ไปก็ไม่ไปสิ”

   “จะเล่นตัวอะไรกันนักหนาห๊ะ  พี่คิดว่าพี่มีค่ามากจนใคร ๆ ต้องตามง้องอนหรือไง”

   “เออ  พี่มันไม่มีค่า  กายก็เลิกยุ่งกับคนไร้ค่าอย่างพี่ได้แล้ว”

   “เฮอะ  คิดว่าผมอยากยุ่งนักหรือไง  ถ้าพี่ไม่ได้มีดีอยู่สองสามอย่างน่ะอย่าหวังว่าผมจะมาทำแบบนี้ให้”

   “กาย!”  ผมเรียกชื่อเขาอย่างตกใจ  นี่หรือตัวจริงของเขา  แต่ละคำช่างทำลายน้ำใจกันอย่างรุนแรง  ดูเหมือนว่าเขาจะเห็นความตะลึงพรึงเพริดของผม  เขาหยุดถอนหายใจเฮือกใหญ่

   “ผมแค่จะบอกว่าอย่าประเมินตัวเองต่ำไปนัก  ทีนี้จะไปอาบน้ำได้หรือยัง”

ผมรับตระกร้าใส่เครื่องอาบน้ำจากมือของคนตรงหน้ามาโดยไม่พูดอะไร  และเดินออกจากห้องไปเงียบ ๆ









กายไม่ได้ไปส่งผม  เขาคงทำงานของเขาสำเร็จแล้ว  ผมนั่งมองเงาของตนเองในกระจกข้างรถตู้  มันสะท้อนดวงหน้าธรรมดาสามัญของผมอย่างชัดเจนเพราะความมืดข้างนอก  ผมครุ่นคิดอย่างสงสัยว่าความดีสองสามอย่างที่ผมมีมันคืออะไรกัน  อย่างน้อยก็คงไม่ใช่เรื่องรูปร่างหน้าตา  ผมเอียงหัวชนกับกระจกข้าง  มันส่งแรงสั่นสะเทือนจากการวิ่งบนถนนด้วยความเร็วสูงมายังกะโหลกศีรษะของผม  ความรู้สึกที่อัดอั้นอยู่ยังค้างคา  และจิตใจก็ไม่ได้สงบลงเลยแม้แต่วินาทีเดียวจนถึงจุดหมายปลายทาง










ผมสำรวจตนเอง  สูทสีดำราคาถูกที่ผมใส่ดูจะเล็กและสั้นไปหน่อย  กางเกงแสลคที่รีดไม่เรียบกองส่วนปลายอยู่กับรองเท้าหนังเก่า ๆ เพื่อนยากของผม  ตรงหน้าของผมคือตึกแฝดสูงลิ่ว  แสงไฟส่องพราวผ่านกระจกที่ยามกลางวันเห็นเป็นสีเขียวมรกต

ผมเข้าตึกผ่านยามรักษาการณ์ไปยังโต๊ะประชาสัมพันธ์  พนักงานสาวซึ่งตอนแรกมองผมอย่างไม่ใส่ใจนักมีท่าทีพินอบพิเทาขึ้นมาเมื่อเห็นว่าเป็นบัตรวีไอพี  เธอเดินออกมาจากโต๊ะและนำทางผมไปยังลิฟต์ที่จะพาไปชั้นจัดงานด้วยตนเอง  และผายมือเชิญให้ผมเข้าไปอย่างสุภาพ

ผมพยายามวางท่าเลียนแบบพระเอกจากละครหลังข่าว  ค้อมหัวขอบคุณประชาสัมพันธ์สาวอย่างสุภาพและเดินอย่างผึ่งผายเข้าไปในงาน

รปภ.ในชุดสูทหน้าห้องโถงหยุดผมไว้

   “ขอโทษนะครับคุณ”

ผมหยุดแล้วหยิบบัตรเชิญออกจากซองด้วยมือสั่น ๆ  เพราะประหม่า

   “มีปัญหาอะไรครับ  ผมมีบัตรนะ”

เขามองอักษรสีทองที่ตราว่า VIP กลางบัตรแว่บหนึ่งแล้วพูดต่อ  “ไม่ใช่ครับ  แต่ว่าคุณไม่ได้เตรียมหน้ากากมาหรือครับ”

   “หน้ากากอะไรครับ”

   “ไม่เป็นไรครับ  คุณ..”  เขาหันไปพูดกับอีกคน  “เดี๋ยวช่วยไปหาหน้ากากให้คุณคนนี้ด้วยนะ”

ผมยืนรอไม่นาน  รปภอีกคนก็กลับมาพร้อมกับหน้ากากสีขาวปิดครึ่งใบหน้า

   “นี่เป็นงานแฟนซีหน้ากากเหรอครับ”

   “ใช่ครับ”  เขาตอบ  “ขออนุญาตนะครับ”  ผมพยักหน้าให้เขาช่วยติดหน้ากากนั้นลงบนใบหน้าของผม  มันทำจากยางหรือพลาสติกนุ่มอะไรสักอย่าง  และไม่ทำให้ผมรำคาญมากนัก

   “แฟนธอมออฟดิโอเปร่า  เหมาะทีเดียว”  เสียงทักของคนแปลกหน้าใส่หน้ากากโซโรสีดำซึ่งดูเหมือนจะเพิ่งออกจากงานสะกิดความสนใจของผม  เขามองตาผมแว่บหนึ่ง  ก่อนจะหันกายหายกลับเข้าไปในโถงโดยที่ผมไม่ทันได้เรียกไว้

   “เรียบร้อยแล้วครับ  เชิญครับ”

ผมก้มหน้าน้อย ๆ รับคำแล้วเดินเข้าไปอย่างรวดเร็ว  ตั้งใจว่าจะหาตัวชายคนที่ทำให้ผมรู้สึกคุ้นเคยอย่างประหลาดให้พบ  ทว่าภายในโถงนั้นไฟสลัวมีแสงสีต่าง ๆ ส่องไปมาอย่างช้า  ๆเข้ากับท่วงทำนองอ้อยอิ่งอันพาให้คุณหญิงคุณนายในหน้ากากทั้งหลายเยื้องกรายกันด้วยจังหวะสโลว์ซบ

ผมเดินไปเรื่อย ๆ ละลานตาด้วยความเลิศหรูของเครื่องประดับประดาและเสื้อผ้า  ผมไม่เห็นใครที่จะทำให้รู้สึกคุ้นเคยสักคน  และไม่เข้าใจด้วยว่าจะหาคนที่ผมต้องการในสถานที่แบบนี้ได้พบยังไง

   “สายแล้ว ๆ  ยังไม่มาอีกหรือนี่”

เสียงทุ้มพึมพำในมุมที่พลุกพล่านน้อยที่สุดเรียกความสนใจของผม  สิ่งแรกที่ผมเห็นคือนาฬิกาทรงคลาสสิคสำหรับแขวนไว้ข้างเอวเรือนทองสุกปลั่งในมือเรียวที่สวมถุงมือไหมสีขาวเนื้อดี  ตามด้วยเสื้อกั๊กกึ่งทักซิโด้สีน้ำเงินเข้มเนื้อมัน  แต่เผยปกในเป็นผ้าลายสก็อตละเอียดสีน้ำตาลเหมือนช็อคโกแลต  เข้ากับกางเกงสีเดียวกับเสื้อ  คนผู้นั้นถือไม้เท้าด้วยอันหนึ่งซึ่งคงจะมีไว้ประดับประดามากกว่าจำเป็นต้องใช้จริง ๆ  ผมไล่สายตามองจนถึงใบหน้าเกลี้ยงเกลาของเด็กหนุ่มซึ่งหล่อเหลาที่สุดคนหนึ่งเท่าที่ผมเคยเห็นมา

ผมผิดหวังเล็กน้อยที่เขาไม่ใช่ชายในหน้ากากโซโรที่ผมกำลังตามหา  และหน้ากากที่เขาใส่ก็เป็นเพียงหูกระต่ายสีขาวเท่ห์ ๆ คู่หนึ่งอันโผล่มาเหนือเส้นผมมันระยับเป็นทรงสวยไร้ที่ติ

 เขาเงยหน้าจากนาฬิกาที่กำลังดูอยู่  และยิ้มให้ผม  ผมผงะเล็กน้อยเพราะคาดไว้ว่าปฏิกิริยาตอบรับน่าจะเป็นอาการบึ้งตึงเมื่อพบว่ากำลังถูกจ้องมองโดยคนแปลกหน้า  รอยยิ้มของเขามีอยู่ทั้งปากและตา  เหมือนยั่วเชิญให้เข้าไปทัก

ผมเดาะปาก  เสยผมเล็กน้อยแล้วเดินเข้าไปใกล้จนถนัด  ผิวหน้าของเขาเนียนละเอียด  วงคิ้ว  ดวงตา  จมูกโด่งและเรียวปากคมชัดราวหลุดออกมาจากรูปวาดของคิวปิด

ผมถามเขาเป็นการหยั่งเชิง  “เราเคยพบกันมาก่อนหรือเปล่าครับ”

   “ไม่แน่เหมือนกันนะ”  อีกฝ่ายตอบด้วยเสียงน่ารัก

ผมได้ใจรุกต่อ  “แล้วคุณชื่ออะไรหรือครับ”

   “ชื่อนั้นสำคัญไฉน”  เขาถามกลับ  ก่อนจะมองนาฬิกาแล้วมองหน้าผมอีกที  “อยากเต้นรำหรือเปล่าล่ะ”

   “ชวนผมเหรอครับ”  ผมถามอย่างประหลาดใจ

เขาตอบด้วยการดึงมือผมออกไปจากมุมนั้น  ผมใจเต้นตึกตัก  น่าตื่นเต้นน้อยซะเมื่อไหร่ล่ะ  ก็ในเมื่อหนุ่มหล่อเนี้ยบปวดตับที่เจอกันครั้งแรกก็พาผมออกไปเริงร่อนกลางลานเฟื่องฟ้าเสียแล้ว  ดวงตาพราวเต้นระยับจับจ้องที่ใบหน้าผมตลอดและมักจะมีประกายระริกอย่างสนุกเมื่อเห็นผมเต้นผิด ๆ ถูก ๆ  แล้วอย่างนี้จะไม่ให้ผมใจง่ายได้ยังไงล่ะนี่

เพลงวอลซ์ทำให้เราเคลื่อนไหวไปอย่างเชื่องช้า  ผมซึ่งเริ่มคุ้นเคยกับการเดินไม่ให้เหยียบเท้าคนอื่นก็กระซิบถามคู่เต้น

   “คุณไม่กลัวใครมองแปลก ๆ เหรอครับ  ผู้ชายสองคนเต้นด้วยกันน่ะ”

   “แล้วนายล่ะ”  เขาถามกลับ

ผมยักไหล่  “ผมไม่ต้องกลัวอะไร  ผมเป็นโนบอดี้  ไม่มีใครสนใจผมอยู่แล้ว”

   “จริงรึที่ไม่มีใครสนใจ  ตั้งแต่นายเข้ามาก็มีสายตาไม่ต่ำกว่าสามคู่จับจ้องนายอยู่นะ”

   “เขาคงจะจ้องมองอย่างขบขันกับชุดสูทยับ ๆ และหน้าตาโลว์คลาสของผม”

   “อื้อฮึ”

   “ว่าแต่คุณเป็นใครกันแน่  คุณเหมือนออกมาจากความฝันอันแสนวิเศษของผม  นี่ถ้าผมลืมตาตื่นคุณคงหายลับกลับวิมานไปเสียแล้วสิ”

   “ปากหวานไปทั่วจริง ๆ เลยนะ”

ผมยิ้มหว่านเสน่ห์กลับไป  “ผมพูดกับคุณอย่างนี้คนเดียว  ไม่เคยพูดกับใครที่ไหนเลยนะสาบานได้”

คนที่ผมไม่รู้ชื่อหัวเราะสดใสราวระฆังเงิน  “นี่ถ้าไม่ได้ยินกับหูไม่รู้เลยนะเนี่ยว่าพี่แทนเจ้าชู้ขนาดนี้”

ผมทำหน้าเหมือนคนอมบอระเพ็ดและเกิดสำลักอากาศกะทันหัน

   “ระ..รู้จักผมด้วยเรอะ  คุณเป็นใครกันแน่!”

หนุ่มหล่อราวเทพบุตรโน้มใบหน้าเข้าใกล้ใบหูและใช้น้ำเสียงหวานแบบที่ผมคุ้นเคย

   “เจสซี่เองค่ะ  จำไม่ได้เหรอคะพี่แทนขา..”

[juuuno99]

มาต่อไว้ๆนะฮับ สนุกมากๆเลย

[Haney]

ชิมไปบ่นไปนี่กระแสใหญ่จริงๆ 
แล้วมันก็ไปสมัครใหม่  แล้วคนก็เลือกกันใหม่ ไม่พอใจก็ประท้วงใหม่
ก็ต้องเลือกคนใหม่ ยังไม่ใช่ฝ่ายพันธมิตร ก็ประท้วงกันใหม่
ประท้วงแล้วต้องออกก็เลือกกันใหม่  เป็นพันธมิตรละ คนอื่นไม่พอใจก็ประท้วงกันต่อปายย
สนุกว่ะ -*-


กร๊ากกก เจสซี่
ว้อท แฮปเป้นทูยู!!!
อึ้งทึ่ง(และเดี๋ยวมีเสียว)ละน้องแทน

[three]

เจสซี่นี้สุดๆ จะเจอกันไหมเนี้ย
อยากบอกตรงๆนะครับตั้งแต่ตอนที่แล้วอ่ะว่าทำไมมันโคตรหดหู่จังเลยอ่ะชีวิตพี่เนี้ย อย่างกับอยู่ในหลุมดำ

[Kirimanjaro]

หน้าที่ 65

pongsj : งั้นต้องเลือก ดร. มาเป็นผู้ว่าซะแล้วสิครับ  จะได้เห็นลูกชายแกบ่อย ๆ

cj : นั่นสิครับ  ปมโคตรเยอะเลย  จะแก้ไหวมั้ยก็ไม่รู้

happy_icekung69 : งื้ด ๆ  เรื่องมันยุ่งอีรุงตุงนังแบบนี้ทุกทีเลย  มิได้ตั้งใจน้าาา

benxine : ไม่รู้เหมือนกันครับ  อาจจะไปแล้วไปลับ

kurugmin : ง่า  บทกวีเหรอครับ    แทนเปลี่ยนเหงาหื่น  อิอิ  แต่ว่าตอนที่ไม่เป็นก็นึกขำตอนที่เหงาเนาะครับ  ว่าทำไมถึงเป็นไปได้ขนาดนั้น

Tifa : คุณทีฟาเป็นคุณแมวเหรอครับ  เห็นชอบกินคุณหนู  อิอิ   ยางของผมไม่ได้ใช้ทำล้อรถได้อย่างเดียวหรอกนะครับ  เพราะปกตินาซ่าจะใช้ฉาบผิวยานอวกาศป้องกันรังสี UV อ่ะ

Millet : แอร๊ย  เครียดสิคะ  เครียดอยุ่ว่าจะเขียนยังไงให้นังแทนได้กินน้องกายแบบเต็ม ๆ ตัวซักที  คริคริ

juuuno99 : คร้าบผม

astral : เหอเหอ  อย่างนั้นต้องเห็นเงาเป็นสิบครับ  ประมาณฉากเกือบท้าย ๆ ของหนังเรื่อง  เปนชู้กับผี

a_medamaru : ผมว่าผมถูกสิงครับ  เขียนแต่ละตอนนี่สำนวนไม่เหมือนกันเลย  - -*  เอาเป็นว่าปลง ๆ ครับ  มีผีเข้ากับผีออกเหมือนไอ้แบดนั่นแหละ    ขอบคุณสำหรับกำลังใจมากครับ  คนที่อยู่ไกลมองเห็น  แต่คนที่อยู่ใกล้ไม่มีใครเห็นสักคน  เหอเหอ

a_tapha : เครียดสิครับ  ไม่เชื่อลองเลื่อนไปอ่านตอนสุดท้ายได้    แอร๊ย..เครียด

sarin : อ่า  สดใสแบบไหนครับ    พูดถึงสถานการณ์บ้านเมือง   เมื่อวานผมโดดเรียนแน่ะ  แล้วอ่้างว่าไปร่วมชุมนุมพันธมิตร  พอดีอาจารย์แกอยู่ข้างพันธมิตร  ผมเลยสบายแฮ  ฮ่าๆๆ

mist : คิดถึงคนอ่านทุกคนครับ  >,<

19NT : นั่นสิครับ  ผมก็อยากรู้อ่ะ

tawada_j : T^T  นั่นสิครับ  เหนื่อยเลย  แต่ต้องแบบนี้ล่ะครับ  ชีวิตถึงจะมีรสชาติ  ยิ่งมีเดดไลน์หลาย ๆ เส้นรัดตัวนี่  อู้ววว รสชาติเข้มข้นจนแทบตาย 

LIZZ : น้องกายโดยตัวจริงแล้วเป็นคาแรคเตอร์ที่ลึกมาก ๆ ครับ  แต่ผมก็เขียนได้แค่ในสิ่งที่ผมเห็น  และหลัง ๆ ก็เป็นสิ่งที่ทีมเห็น

crosa : ผมก็ไม่รุ้เหมือนกันครับว่าเกิดอะไรขึ้นกับกาย  แต่ก็นะ...หมดกันหนุ่มน้อยผู้ใสซื่อ  น่ารักน่าลากไป...

mackerel : ถ้ายังคาอยู่ก็ยัดกลับเข้าไปใหม่แล้วต่อรอบสองเลยครับ  น้องแมคน่าจะไหวนา  ^ ^

numtannaka : เงิกกก  งงมั่ง

สวย~ถึก~บึก~บึน : สงสัยต้องเรียกคินดะอิจิมาคลี่คลายปริศนาซะแล้วล่ะครับ  ผมเองก็มึน  จำไม่ได้ว่าทิ้งปมไว้ตรงไหนบ้าง  -- -*

panang : ถูกต้องครับ   แต่แหม  ผมก็จำไม่ได้เหมือนกันว่าไปเอาสำนวนปวดกบาลนี้มาจากไหน  ฮ่าๆๆๆ

kdds : แบดอยู่นี่...ที่รักขา   (เพลงคู่ลูกกรุงเก่าๆ  รู้จักกันอ๊ะป่าว  อิอิ)

oaw_eang : ทีมไร้ความโดดเด่นโดยสิ้นเชิงจริง ๆ ครับเจ๊  เพราะ แมนออฟเดอะแมตช์มันไปรวมอยุ่ที่เจสซี่ซะหมด - -   คำถามสุดท้ายต้องตอบว่า  กำลังจะจบครับ  *-*

Yakuza : น้ำท่วมหัวเลยครับ T^T  ไม่มีเวลาไปปลดปล่อย (น้ำตาครับน้ำตา   คิดมากไปได้  หึหึ)

tarkung : ขอบคุณคร้าบ

OHmeza019 : หาปมไม่เจอแต่หาเป้าเจอป่ะคร้าบ  ถ้ายังหาไม่เจอเดี๋ยวผมช่วยคลำ  ชะอุ๊ย..ของใครเนี่ยเต็มไม้เต็มมือดีจัง

crazykung : ตัวเอกในเรื่องกำลังนั่งพิมพ์ตอบคอมเม้นท์ผู้อ่านด้วยจิตใจร่าเริง  และยิ้มอยู่ตลอดเวลาจนเพื่อน ๆ ที่นั่งเล่นคอมด้วยกันหาว่าบ้าอ่ะค้าบ >,<

kit : ตายแล้ว  ไม่นะ    เพิ่งรู้ตอนนี้นี่เองว่าเจสซี่คือยัยตัวร้ายที่จะแย่งแบดคุงของผมไป  T^T



หน้าที่ 66

iGiG : หวานเป็นลมขมเป็นยาครับ  นี่แหละชีวิต  ฮ่าๆๆๆ

dracula_fon : หดแค่ตอนนี้ล่ะครับ  ตอนหน้าจะเริ่มตื่นตัวแล้ว  อิอิ

marchmenlo : ต่อไปจะโผล่มาบ่อย ๆ แล้วคร้าบ  (จะได้เครียดกันบ่อย ๆ ไง  ฮา....)

Saku : ต้องนอนแต่หัวค่ำเหรอครับเนี่ย >,<

jobisuka : ดีใจเหมือนกันครับที่ยังไม่ทิ้งกันไป  หลังจากผมหายหัวไปหนึ่งเดือนกับหนึ่งอาทิตย์  =_+"

Junrai_Hyper : กรี๊ด  ทำไมไม่บอกก่อนล่ะคะคุณพี่  T^T  ปล่อยน้องไประเริงกับเจ๊สองอยู่ได้  กระซิก ๆ  งั้นเดี๋ยวคราวหน้าจะไม่ลืมนะคะ  จะได้เป็นทรีซั่มกัน   *-*

andy_kwan : คิดถึงป้าขวัญจังงับ  มะค่อยได้เจอกันเลย

kit : ง่า  ลืมดูหัวเรื่อง  แหะแหะ  คุณกิตนี่ฝีมือตัดต่อเนียนจริง ๆ

@PeaZa@ : คิดถึงนิดนึงแต่คิดถึงกันบ่อย ๆ นะคร้าบ

tawada_j : แหมผมพูดเล่น  เนี่ยเพื่อนที่เล่นเกมด้วยกันแต่ก่อนมาชวนไปเล่นเกมหใม่ผมยังไม่ไปเลย  เพราะถ้าไปเนี่ย  มีหวังดองเรื่องนี้ยาวแน่ ๆ T^T

juuuno99 : คร้าบผม  ตอนนี้เดาได้อ๊ะป่าวว่าเจสซี่แต่งแฟนซีชุดอะไรจากเรื่องอะไร  *0*

Pa[R]K : มันก็วนเป็นวงจรไม่รู้จักจบจักสิ้นสักทีสิครับ  เฮ้อ  เหนื่อยใจการเมืองไทย  - -*    อิอิ  บทนี้เจสซี่ขโมยซีนกันเห็น ๆ 

three : ไม่ถึงขนาดหลุมดำหรอกน่า - -*  แค่อารมณ์พาไปเป็นช่วง ๆ น่ะครับ   มันเป็นเสี้ยวหนึ่งของความเหงาที่ดำรงอยู่คู่มนุษยชาติชั่วกัลปาวสาน



 




ถ้าไม่มีอะไรผิดพลาด  บทต่อไปพรุ่งนี้ครับ 
ปล.  บอกแล้วว่า V69 มาแรงค่ะ  แอร๊ยยยยย

[a_tapha]

คำตอบนั้นคือ  คือ  เจสซี่นั่นเอง


กร๊ากกกกกก       

[maabbdo]

เง้อ.......  อ่านแล้ว เจสซี่่่่่่่่  

[juuuno99]

หน้าที่ 65

juuuno99 : คร้าบผม  ตอนนี้เดาได้อ๊ะป่าวว่าเจสซี่แต่งแฟนซีชุดอะไรจากเรื่องอะไร  *0*

เจ้เจสซี่ แต่ง เป็นกระต่ายในเรื่อง อลิชในดินแดนมหัศจรรย์ อ่ะป่าวม่ะค่อยแน่ใจ จำชื่อเจ้ากระต่ายไม่ได้ด้วยซิ

[TaEnIaE_CoLi]

เหอๆๆ

เจสซีนี่เอง นึกว่าคัย

แต่น้องกายนี่ทำตัวแปลกๆเนอะ

[IZE]

กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด

นังสาวเจสซี่ของเรานี่เอง  มาได้ทุกงานจริงๆๆเลย

เฮ่ออ  แล้วจะได้เจอกันมั๊ยนั้น

[Junrai_Hyper™]

กรี้ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด

เจสซี่หล่อนขนาดนั้นเชียววววว

โอ่ววววววววววววววว

อย่าบอกนะว่าเจสซี่เป็น สอสอ

แอ้รยสสสสสสสสสสสสสสสสสส

[pongsj]

อ่านมาตั้งแต่ต้นกำลังอินกับบทน้องกาย

แต่ต้องมากรีสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสส กับเซอร์ไพร์สของยัยเจสซี่ สุดๆแล้ว 555

หวังว่าแทนจะไม่รวบหัวรวบหางเจสซี่อีกคนน่ะ อิอิ

[Tifa]

กรี้ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด

เจสซี่หล่อนขนาดนั้นเชียววววว

โอ่ววววววววววววววว

อย่าบอกนะว่าเจสซี่เป็น สอสอ

แอ้รยสสสสสสสสสสสสสสสสสส

กรี้ดดดดด ในที่สุดก็เจอแล้ว รุกแท้ ของแทน

[mist]

กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดด อกอีแป้นจะแตก สาวสวยอย่างเจสซี่กลายเป็นหนุ่มหล่อไปได้ยังไง 

[[€]ŝĊörŦ]

ตายโหง...

พี่แทนเจอผีตานีเข้าแล้ว ฮ่าๆ

        

[andy_kwan]

เจสซี่ ชีมาได้ไง
ป้าก็คิดถึงคนแต่งนะ

[juuuno99]

 

[pongsj]

อะไรกันเนี่ย มันช่างอีรังตุงนังที่สุด...........................พี่ไฮด์หรอกเหรอคือตัวจริง

[crosa]

เง้อ....เจสซี่มาเหนือความคาดหมาย

กำลังจะอินอยู่แล้วเชียว ไม่น่าเลยพี่แทน